Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει μία σημαντική πρόκληση στη θεραπεία της ψυχικής υγείας: Το 48% των ασθενών με κατάθλιψη δεν παρουσιάζει ανταπόκριση σε πολλαπλές θεραπείες με αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Το φαινόμενο αυτό, το οποίο ονομάζεται Ανθεκτική Κατάθλιψη (Treatment-Resistant Depression ή TRD), περιγράφει την κατάσταση όπου ένας ασθενής εξακολουθεί να εμφανίζει κατάθλιψη ακόμα και μετά από τη δοκιμή δύο ή περισσότερων τύπων αντικαταθλιπτικών. Προς το παρόν, η επιστημονική κοινότητα διαθέτει περιορισμένες κατευθυντήριες οδηγίες για τη διαχείριση της TRD.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό British Journal of Psychiatry, φέρνει στο φως μία κατάσταση που αφήνει τους ασθενείς ιδιαίτερα εκτεθειμένους.
Έκταση του προβλήματος
Η έρευνα, από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ και το Ίδρυμα Ψυχικής Υγείας NHS του Μπέρμιγχαμ και Σόλιχαλ, εξετάζει τα όρια των σημερινών θεραπειών κατάθλιψης. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 48% των ασθενών με διαγνωσμένη κατάθλιψη είχε ήδη δοκιμάσει τουλάχιστον δύο διαφορετικά αντικαταθλιπτικά, ενώ το 37% είχε λάβει τέσσερα ή περισσότερα σκευάσματα, γεγονός που υποδεικνύει ότι η πάθησή τους παραμένει ανθεκτική στα φάρμακα.
Μέσα από συνεντεύξεις με ασθενείς που ζουν με TRD, η έρευνα κατέγραψε ένα έντονο αίσθημα απελπισίας και απογοήτευσης, λόγω της μη αποτελεσματικότητας της φαρμακευτικής θεραπείας. Οι συμμετέχοντες εξέφρασαν επίσης ότι η επικρατούσα προσέγγιση μοιάζει με «λύση που ταιριάζει σε όλους», αφού τα αντικαταθλιπτικά είναι η κύρια επιλογή στη διαχείριση της κατάθλιψης. Προς το παρόν, οι λόγοι που κάποιοι ασθενείς δεν ανταποκρίνονται στα αντικαταθλιπτικά παραμένουν άγνωστοι.
«Υπάρχει μια ειρωνεία στο ότι η προσπάθεια αντιμετώπισης της κατάθλιψης χωρίς επιτυχία από μόνη της γίνεται παράγοντας επιδείνωσης της αίσθησης απελπισίας», ανέφερε μεταξύ άλλων η Κιρανπρίτ Τζιλ, βασική συγγραφέας της μελέτης. «Πρέπει να αναγνωριστεί ότι η ύπαρξη ανθεκτικής κατάθλιψης πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στις κλινικές αποφάσεις και στην υποστήριξη των ασθενών.»
Συννοσηρότητα και κίνδυνοι για την υγεία
Οι ασθενείς με TRD φαίνεται να έχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης και άλλων ψυχικών νόσων, με 35% αυξημένη πιθανότητα να έχουν κάποια διαταραχή προσωπικότητας. Παράλληλα, κινδυνεύουν σε υψηλότερο βαθμό από καρδιαγγειακές παθήσεις, με τον κίνδυνο να είναι αυξημένος κατά 46% συγκριτικά με άτομα χωρίς ανθεκτική κατάθλιψη.
Η έρευνα τονίζει επίσης την αυξημένη τάση εμφάνισης άγχους και αυτοτραυματικών συμπεριφορών μεταξύ όσων πάσχουν από TRD.
«Η συγκεκριμένη μελέτη είναι πολύ σημαντική καθώς αναδεικνύει ότι οι ασθενείς με TRD βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για πληθώρα αρνητικών εξελίξεων», δηλώνει ο Στίβεν Μαρβάχα, ψυχίατρος και εκ των συγγραφέων της έρευνας. «Χρειαζόμαστε καλύτερες θεραπείες, πιο σαφή κλινικά μονοπάτια και άμεση ανάπτυξη νέων προσεγγίσεων.»
Η ψυχολόγος Σανάμ Χαφίζ, νευροψυχολόγος από τη Νέα Υόρκη, επισημαίνει δύο σημαντικά συμπεράσματα: την ανάγκη πιο εξατομικευμένων θεραπευτικών προσεγγίσεων και τη βελτίωση των διαγνωστικών εργαλείων, ώστε η ανθεκτική κατάθλιψη να αναγνωρίζεται εγκαίρως. «Αυτό θα επέτρεπε να εξεταστούν εναλλακτικές θεραπείες νωρίτερα, μειώνοντας ενδεχομένως τη συναισθηματική απελπισία που βιώνουν οι ασθενείς από τις αναποτελεσματικές θεραπείες», τονίζει η Χαφίζ.
Ο ρόλος της ψυχοθεραπείας
Οι μη φαρμακολογικές προσεγγίσεις, ειδικά η ψυχοθεραπεία, γίνονται «απαραίτητες» όταν οι ασθενείς δεν ανταποκρίνονται στις φαρμακευτικές θεραπείες.
«Η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (Cognitive-Behavioral Therapy-CBT) παρέχει εργαλεία στους ασθενείς για τη διαχείριση αρνητικών σκέψεων και την ανάπτυξη coping στρατηγικών», αναφέρει η Χαφίζ. «Παράλληλα, η διαπροσωπική θεραπεία και οι τεχνικές που βασίζονται στην ενσυνειδητότητα παρέχουν συναισθηματική υποστήριξη και αποτελεσματικούς μηχανισμούς διαχείρισης του στρες.»
Η έρευνα αναφέρει ότι η CBT εμφανίζει ανταπόκριση στο 50–75% των ασθενών με κατάθλιψη.
Η παρουσία άγχους και αυτοτραυματισμού σε ασθενείς με ανθεκτική κατάθλιψη περιπλέκει τη θεραπεία με διάφορους τρόπους, δήλωσε η Χαφίζ. Επισήμανε επίσης ότι το άγχος μπορεί να επιδεινώσει τα καταθλιπτικά συμπτώματα, καθιστώντας δυσκολότερη την επίτευξη της αντιμετώπισης των συμπτωμάτων με τις συνήθεις αντικαταθλιπτικές θεραπείες.
Η ανθεκτική κατάθλιψη συχνά συνυπάρχει με άγχος και όταν οι δύο αυτές καταστάσεις διασταυρώνονται, η θεραπευτική προσέγγιση γίνεται πιο διαφοροποιημένη. Ο συνδυασμός και των δύο καταστάσεων μπορεί να απαιτεί πιο σύνθετα, προσαρμοσμένα θεραπευτικά σχέδια, καθώς τα φάρμακα για την κατάθλιψη μπορεί να μην αντιμετωπίζουν πλήρως τα συμπτώματα του άγχους.
«Το άγχος μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αυξημένη συναισθηματική δυσφορία και αυξημένη δυσκολία στη συμμετοχή στην ψυχοθεραπεία, καθιστώντας ενδεχομένως δυσκολότερο για τους ασθενείς να επωφεληθούν από τις θεραπευτικές παρεμβάσεις», σημείωσε η Χαφίζ.
«Ομοίως, οι συμπεριφορές αυτοτραυματισμού περιπλέκουν την κλινική εικόνα αυξάνοντας τον κίνδυνο σωματικών τραυματισμών και δημιουργώντας πρόσθετες ψυχολογικές επιβαρύνσεις για τους ασθενείς και τους κλινικούς γιατρούς», πρόσθεσε. «Αυτές οι συννοσηρές καταστάσεις μπορεί επίσης να επηρεάσουν την προθυμία του ασθενούς να συμμετάσχει στη θεραπεία, καθώς η αγωνία τόσο από το άγχος όσο και από την κατάθλιψη μπορεί να οδηγήσει σε μη συμμόρφωση με τη θεραπεία ή σε απόσυρση».
Σύμφωνα με την Χαφίζ, αυτό σημαίνει ότι η διαχείριση της TRD με συνυπάρχον άγχος και αυτοτραυματισμό θα απαιτεί συχνά μια διεπιστημονική προσέγγιση που συνδυάζει φαρμακευτική αγωγή, ψυχοθεραπεία και προσεκτική παρακολούθηση για την ασφάλεια και την ευημερία.
Το άγχος και σχετικές παθήσεις έχουν γίνει όλο και συχνότερα στον γρήγορων ρυθμών κόσμο μας. Καθώς αναζητούμε αποτελεσματικές λύσεις, η αρχαία σοφία από την παραδοσιακή κινεζική ιατρική (ΠΚΙ, TCM) δίνει μια εύκολη, χωρίς παρενέργειες επιλογή: το σημείο βελονισμού Απομεινάρια Λόφου (Τσιού Σου, GB40) επί του μεσημβρινού της χοληδόχου κύστεως.
Η κατανόηση ορισμένων βασικών εννοιών της TCM μπορεί να σας βοηθήσει να εκτιμήσετε τα οφέλη αυτού του σημείου βελονισμού. Αφού διαβάσετε αυτό το άρθρο, μπορεί να νιώσετε έμπνευση να βγάλετε τα παπούτσια σας και να προσπαθήσετε να τονώσετε αυτό το σημείο βελονισμού, ειδικά αν είχατε μια αγχωτική μέρα.
Συγχώνευση αρχαίων πρακτικών με σύγχρονες γνώσεις
Το Qiu Xu (Τσιού Σου) αναφέρεται για πρώτη φορά στο κλασικό κείμενο της TCM «Ling Shu (Πνευματικός άξονας),» ένα βασικό εγχειρίδιο βελονισμού. Ως σημείο πηγής-Γιουάν του μεσημβρινού της χοληδόχου κύστης (ενεργειακό μονοπάτι), χρησιμεύει ως δεξαμενή του αρχικού τσι ή της θεμελιώδους ενέργειας που κληρονομείται από τους γονείς πριν από την γέννηση.
Το Qiu Xu δρα ως ενεργειακός κόμβος για ολόκληρο τον μεσημβρινό και το σχετικό όργανό του. Η μοναδική του φύση καθιστά αυτό το σημείο ιδιαίτερα αποτελεσματικό στην αντιμετώπιση καταστάσεων που η δυτική ιατρική αποδίδει στη φλεγμονή και η TCM ταξινομεί ως «φωτιά» ή κακή κυκλοφορία ενέργειας στο σώμα, που οδηγεί σε ανισορροπία στις ενέργειες γιν και γιανγκ.
Λόγω της στενής σχέσης της χοληδόχου κύστης με το συκώτι, το Qiu Xu συνιστάται επίσης συχνά για σύγχρονες παθήσεις όπως η στασιμότητα τσι του ήπατος — μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από την αδυναμία του ήπατος να κυκλοφορεί αποτελεσματικά την ενέργεια σε όλο το σώμα.
Η στασιμότητα τσι του ήπατος μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους, συχνά αντικατοπτρίζοντας τα συμπτώματα που σχετίζονται με το στρες στη δυτική ιατρική. Αυτά περιλαμβάνουν πεπτικές διαταραχές, ευερεθιστότητα, δυσφορία στο στήθος, κόπωση, μυϊκή ένταση στα πλάγια του σώματος, διακυμάνσεις της διάθεσης και πονοκεφάλους, ιδιαίτερα στα πλάγια του κεφαλιού. Μια ομάδα από αυτά τα συμπτώματα μπορεί να υποδηλώνει στασιμότητα τσι του ήπατος.
Σύγχρονη ιατρική: Κατανόηση της αντίδρασης του εγκεφάλου
Πρόσφατες μελέτες έχουν αρχίσει να φωτίζουν τη σύνδεση μεταξύ των σημείων βελονισμού και της εγκεφαλικής λειτουργίας, παρέχοντας μια επιστημονική βάση για την αποτελεσματικότητα του βελονισμού. Μια αξιοσημείωτη μελέτη συνέκρινε τα αποτελέσματα της διέγερσης του Qiu Xu (GB40) και ενός άλλου σημείου βελονισμού, του Taixi (KI3), που μοιράζονται το ίδιο νευρικό τμήμα αλλά ανήκουν σε διαφορετικούς μεσημβρινούς. Χρησιμοποιώντας fMRI και ανάλυση ανεξάρτητων συστατικών, οι ερευνητές παρατήρησαν αλλαγές στα δίκτυα σε κατάσταση ηρεμίας μετά από διέγερση κάθε σημείου βελονισμού.
Ο βελονισμός στο Qiu Xu βελτίωσε τη σύνδεση ανάμεσα στην άνω κροταφική έλικα, μια περιοχή του εγκεφάλου που είναι κρίσιμη για την ακουστική επεξεργασία, και την πρόσθια νησίδα, ένα μέρος του εγκεφάλου που παίζει καθοριστικό ρόλο στη συναισθηματική επεξεργασία και τα υποκειμενικά συναισθήματα. Αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι το Qiu Xu επηρεάζει συγκεκριμένα τον τρόπο με τον οποίο επεξεργαζόμαστε ήχους και συναισθήματα, υπογραμμίζοντας πώς ο βελονισμός μπορεί να αλλάξει μοναδικά τη λειτουργία του εγκεφάλου.
Μια έρευνα του 2012 διερεύνησε τον ρόλο του ηλεκτροβελονισμού στην ενίσχυση της μετεγχειρητικής αποκατάστασης μετά από μια χειρουργική διαδικασία που περιλαμβάνει την αφαίρεση μέρους του κρανίου για πρόσβαση στον εγκέφαλο. Οι ασθενείς που έλαβαν ηλεκτροβελονισμό σε διάφορα σημεία βελονισμού, συμπεριλαμβανομένου του Qiu Xu, εμφάνισαν σημαντικά ταχύτερους χρόνους ανάρρωσης και χρειάστηκαν λιγότερη αναισθησία. Επιπλέον, εμφάνισαν αυξημένα επίπεδα νευροδιαβιβαστών που σχετίζονται με τη ρύθμιση του πόνου. Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν έναν πιθανό μηχανισμό για τα θετικά αποτελέσματα που παρατηρήθηκαν, επικυρώνοντας περαιτέρω τα οφέλη του βελονισμού στη σύγχρονη ιατρική πρακτική.
Πώς να εντοπίσετε και να διεγείρετε το Qiu Xu
Η εύρεση του Qiu Xu είναι απλή:
Κοιτάξτε την εξωτερική πλευρά του ποδιού σας, κοντά στον αστράγαλο.
Εντοπίστε το στρογγυλό οστό του αστραγάλου (πλευρικός σφυρός).
Μετακινήστε τα δάχτυλά σας ελαφρώς προς τα εμπρός και προς τα κάτω σε μια φυσική κοιλότητα κοντά στην άρθρωση.
Λυγίστε το πόδι σας—αυτή η κίνηση τονίζει την εσοχή όπου βρίσκεται το σημείο βελονισμού.
Εφαρμόστε πίεση και ελέγξτε για ένα ευαίσθητο σημείο κοντά στο οστό.
Για να ενεργοποιήσετε το Qiu Xu, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε διάφορες τεχνικές:
Τεχνική πίεσης: Πιέστε σταθερά το σημείο βελονισμού για τρία έως πέντε δευτερόλεπτα και μετά χαλαρώστε για τρία δευτερόλεπτα. Επαναλάβετε αυτόν τον κύκλο για ένα έως τρία λεπτά ανά πλευρά.
Μασάζ: Χρησιμοποιήστε τον δείκτη ή τον αντίχειρά σας για να κάνετε κυκλικές κινήσεις για ένα έως τρία λεπτά ανά πλευρά.
Βοτανικό έμπλαστρο: Για ευκολία και διαρκή διέγερση, σκεφτείτε να χρησιμοποιήσετε ένα επίθεμα βοτάνων κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Επαγγελματικές τεχνικές: Για πιο βαθιά θεραπεία, συμβουλευτείτε έναν εκπαιδευμένο επαγγελματία TCM για βελονισμό, βεντούζες ή moxibustion (καύση βοτάνου κοντά στο δέρμα).
Σημαντικές αποφυγές
Αποφύγετε τη διέγερση του Qiu Xu εάν η περιοχή είναι τραυματισμένη ή μελανιασμένη. Δεν συνιστάται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή της εμμήνου ρύσεως λόγω της σχέσης του με τη ροή ενέργειας του ήπατος. Εάν χρησιμοποιείτε φυτικά επιθέματα, αποφύγετε τεχνητές ή ερεθιστικές ενώσεις.
Μια απλή προσθήκη στη ρουτίνα αυτοεξυπηρέτησής σας
Στην TCM, η στασιμότητα τσι του ήπατος συνοδεύει συχνά τον ταραχώδη τρόπο ζωής που ακολουθούν πολλοί άνθρωποι σήμερα. Το Qiu Xu έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και αιώνες για να αντιμετωπίσει αυτό που η σύγχρονη ιατρική ονομάζει άγχος και φλεγμονή και αξίζει να συμπεριληφθεί στην ολιστική εργαλειοθήκη υγείας σας.
Σκεφτείτε να προσθέσετε το Qiu Xu στη ρουτίνα αυτοεξυπηρέτησής σας για τον εαυτό σας ή κάποιον που γνωρίζετε που περνάει μια έντονη περίοδο. Ερευνήστε τις θεραπευτικές δυνατότητες αυτού του αρχαίου βελονισμού για να κάνετε προληπτικά βήματα προς μια ισορροπημένη και πιο υγιή ζωή.
Η χρόνια δυσκοιλιότητα αυξάνει τον κίνδυνο αιμορροΐδων και μπορεί επίσης να αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα. Η παραδοσιακή κινεζική ιατρική (ΠΚΙ) δίνει φυσικές θεραπείες, όπως πίεση σημείων βελονισμού, που μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη και ανακούφιση από την δυσκοιλιότητα.
Ομάδες ευάλωτες σε δυσκοιλιότητα και πως να την αντιμετωπίσουν
Η δυσκοιλιότητα μπορεί να επηρεάσει ανθρώπους όλων των ηλικιών, αλλά συγκεκριμένοι τρόποι ζωής και διαιτητικές συνήθειες κάνουν κάποιες ομάδες περισσότερο ευάλωτες. Η κατανόηση των θεμελιωδών λόγων μπορεί να βοηθήσει στην επιλογή των σωστών φυσικών θεραπειών που θα βοηθήσουν σε κανονική λειτουργία του εντέρου.
Μεγαλύτεροι άνθρωποι με καθιστικό τρόπο ζωής
Ένας εβδομηντάχρονος ασθενής υπέφερε με χρόνια δυσκοιλιότητα, περνώντας τον περισσότερο χρόνο του καθισμένος ή ξαπλωμένος στο σπίτι με μικρή φυσική δραστηριότητα. Μετά τα γεύματα, συχνά ένιωθε φούσκωμα, και τα απόβλητά του ήταν σκληρά, σαν πέλετ, παρόμοια με αυτά των προβάτων—συνήθη σημεία δυσκοιλιότητας.
Αυτό το είδος δυσκοιλιότητας είναι κυρίως λόγω μιας έλλειψης τσι και αίματος. Στην ΠΚΙ, το τσι αναφέρεται στην ζωτική ενέργεια του σώματος, η οποία κυκλοφορεί μέσω των μεσημβρινών, των καναλιών ενέργειας που συνδέουν διαφορετικά όργανα και συστήματα, υποστηρίζοντας την ροή του αίματος και την γενική ζωτικότητα. Ο βελονισμός και η πιεσοθεραπεία σε σημεία βελονισμού μπορούν να βοηθήσουν στην ρύθμιση της κυκλοφορίας τσι και αίματος, και έτσι να βελτιώσουν διάφορες καταστάσεις κακής υγείας.
Το σημείο βελονισμού Κόνγκτζουι, που βρίσκεται στον έσω πήχη, είναι γνωστό ότι βελτιώνει την κίνηση του εντέρου και έχει χρησιμοποιηθεί από τα αρχαία χρόνια για θεραπεία αιμορροΐδων. Η ιατρική άσκηση έχει δείξει ότι το μασάζ ή ο βελονισμός σε αυτό το σημείο είναι πολύ αποτελεσματικά για την βελτίωση τόσο της δυσκοιλιότητας όσο και των αιμορροΐδων.
Η θέση του σημείου Κόνγκτζουι. (The Epoch Times)
Για να βρείτε το σημείο Κόνγκτζουι, διαιρέστε την περιοχή μεταξύ καρπού και αγκώνα σε 12 ίσα τμήματα. Το σημείο βρίσκεται στο πέμπτο τμήμα κατεβαίνοντας από τον αγκώνα, στην πλευρά του αντίχειρα πάνω στον πήχη. Η πίεσή του θα πρέπει να παράγει ελαφρύ πόνο.
Το μασάζ στο Κόνγκτζουι για 30 δευτερόλεπτα μπορεί να διεγείρει την κίνηση των εντέρων και να χαλαρώσει τους σφιγκτήρες μυς, βοηθώντας στην λειτουργία του εντέρου.
Μια έρευνα του 2023 δημοσιευμένη στο European Geriatric Medicine έκανε μια τυχαιοποιημένη διπλά-τυφλή κλινική δοκιμή με ηλικιωμένους ανθρώπους μέσης ηλικίας 71. Η έρευνα βρήκε ότι η πίεση στο σημείο βελονισμού βελτίωσε σημαντικά την δυσκοιλιότητα και την γενική ποιότητα ζωής ενώ επίσης μείωσε την ανάγκη για καθαρτικά. Οι ερευνητές τόνισαν ότι η πίεση σε σημείο βελονισμού μπορεί να είναι ένα πιθανώς επαρκής εναλλακτική θεραπεία για ηλικιωμένους που υποφέρουν από δυσκοιλιότητα.
Άνθρωποι που τρώνε συχνά ωμά και κρύα φαγητά
Πολλοί άνθρωποι τρώνε ωμές σαλάτες λαχανικών ως μέρος μιας δίαιτας απώλειας βάρους, ενώ άλλοι συχνά ενδίδουν σε κρύα τρόφιμα όπως παγωτό και παγωμένα ποτά. Ωστόσο, αυτές οι συνήθειες μπορούν να αποδυναμώσουν το πεπτικό σύστημα, με αποτέλεσμα δυσκοιλιότητα. Σε γυναίκες, μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε αναπαραγωγικά προβλήματα, όπως δυσκολία σύλληψης.
Στην ΠΚΙ, η σπλήνα δεν είναι απλώς ένα ανατομικό όργανο αλλά ένα ενεργειακό σύστημα υπεύθυνο για την ρύθμιση των οδών του παγκρέατος και της πέψης. Επιπροσθέτως του ρόλου της στην ανοσία, η σπλήνα είναι επίσης απαραίτητη για σωστή πέψη.
Σύμφωνα με το κλασικό βιβλίο της ΠΚΙ «Πραγματεία στην Σπλήνα και το Ήπαρ (Pi Wei Lun)», ζημία στην σπλήνα και το στομάχι μπορεί να οδηγήσει σε πολυάριθμα προβλήματα υγείας, όπως δυσπεψία, καρκίνος παχέως εντέρου, και γυναικολογικές διαταραχές. Όταν η σπλήνα και το στομάχι αποδυναμώνονται, το σώμα δυσκολεύεται να χωνέψει και να απορροφήσει θρεπτικά συστατικά σωστά, οδηγώντας σε φούσκωμα μετά τα γεύματα, χρόνια δυσκοιλιότητα, γενική αδυναμία, και αυξημένη τάση για ασθένεια.
Για την ενίσχυση σπλήνας και στομάχου, προτείνεται η κατανάλωση μαγειρεμένων λαχανικών με υγιή λιπαρά, όπως σε κινέζικο γρήγορο τηγάνισμα δυνατής φωτιάς ή σε ελαφρώς βρασμένα πράσινα με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο ή υψηλής ποιότητας λαρδί.
Άνθρωποι που τρώνε με πολύ μεγάλη ποσότητα καρυκευμάτων
Το εργασιακό και άλλα άγχη της ζωής σε συνδυασμό με κακές διατροφικές συνήθειες όπως η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας καρυκευμάτων και τηγανισμένων φαγητών καθώς και συνεχώς αλλαγμένες ώρες φαγητού μπορούν να εμποδίσουν την πέψη και να προκαλέσουν δυσκοιλιότητα.
Αποτελεσματικές στρατηγικές για ανακούφιση δυσκοιλιότητας
Ενώ η περιστασιακή δυσκοιλιότητα είναι κάτι κοινό, οι χρόνιες περιπτώσεις μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την καθημερινή ζωή. Ευτυχώς, απλές διαιτητικές αλλαγές, στοχευμένες ασκήσεις, και φυσικές θεραπείες μπορούν να βοηθήσουν να ανακτηθεί η υγιής πέψη και οι κανονικές κινήσεις του εντέρου.
Αλλάξτε τις διαιτητικές συνήθειες
Για αυτούς που τους αρέσουν τα πολλά καρυκεύματα, σκεφτείτε να αλλάξετε σε λιγότερα καρυκεύματα για δύο μέρες την εβδομάδα για να ελαφρύνετε λίγο το πεπτικό σας σύστημα. Για παράδειγμα, επιλέξτε τροφές όπως λευκό ρύζι ή πλήρες ρύζι με αργοβρασμένη κότα ή ψάρι με μη γενετικά τροποποιημένο τόφου και δύο είδη λαχανικών, που μπορούν να βοηθήσουν σε κανονικές κινήσεις του εντέρου. Επιπλέον, επιλέξτε ατμισμένα, βρασμένα, ή σιγοβρασμένα έναντι τηγανιτών φαγητών.
Ορισμένα φαγητά με πολλά θρεπτικά συστατικά μπορούν να σταθεροποιήσουν την διάθεση και να μειώσουν τον εκνευρισμό. Φαγητά πλούσια σε τρυπτοφάνη, όπως το λευκό ρύζι, ο σολωμός, το σκουμπρί, το τόφου, και το γάλα, μπορούν να βελτιώσουν την διάθεση ενώ επίσης βελτιώνουν την ποιότητα ύπνου. Αυτό, με την σειρά του, βοηθά στην χαλάρωση και σε καλύτερη λειτουργία του εντέρου.
Ενσωματώστε φρούτα με πολλές φυτικές ίνες
Μεταξύ των φρούτων, τα ακτινίδια και το ντράγκον φρουτ είναι ιδιαιτέρως αποτελεσματικά στην ανακούφιση της δυσκοιλιότητας. Το ακτινίδιο περιέχει ακτινιδίνη, ένα πρωτεολυτικό ένζυμο που βοηθά στην πέψη πρωτεϊνών. Είναι επίσης πλούσιο σε διαιτητικές ίνες, που βοηθούν την πέψη και την ομαλή λειτουργία του εντέρου.
Συγκρινόμενο με το χρυσό ακτινίδιο, το πράσινο ακτινίδιο έχει υψηλότερη περιεκτικότητα σε ίνες, και έτσι είναι πιο αποτελεσματικό στην ανακούφιση της δυσκοιλιότητας. Επιπλέον, μια συστηματική εξέταση άλλων ερευνών έδειξε ότι ενώ και οι δύο ποικιλίες περιέχουν παρόμοιες ποσότητες ακτινιδίνης, η πρωτεολυτική δραστηριότητα της ακτινιδίνης στο πράσινο ακτινίδιο είναι οκτώ φορές μεγαλύτερη από αυτήν στο χρυσό ακτινίδιο, ενισχύοντας επιπλέον τα πεπτικά οφέλη του.
Μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη έρευνα του 2023 δημοσιευμένη στο American Journal of Gastroenterology βρήκε ότι η κατανάλωση δύο πράσινων ακτινιδίων την μέρα βελτιώνει την λειτουργία του εντέρου και επίσης την δυσπεψία και τον στομαχικό πόνο, παρέχοντας γενικότερη πεπτική βοήθεια.
Για τους αλλεργικούς στο ακτινίδιο, το ντράγκον φρουτ είναι ένα καλό εναλλακτικό, καθώς είναι επίσης υψηλό σε διαιτητικές ίνες. Μισό ντράγκον φρουτ την μέρα μπορεί να βελτιώσει την δυσκοιλιότητα για τους περισσότερους, ενώ αυτοί με διαβήτη θα πρέπει να περιορίσουν την πρόσληψη σε ένα τέταρτο του φρούτου την μέρα.
Τα ακτινίδια και ντράγκον φρουτ είναι εξαιρετικές πηγές βιταμίνης C, που βοηθά στο άγχος, σταθεροποιεί την διάθεση, και βοηθά στην χαλάρωση.
Κάνετε την άσκηση περιστροφής μέσης
Για όσους κάθονται για πολλές ώρες, αυτή η απλή άσκηση μπορεί να βοηθήσει στην πέψη.
Γίνεται καλύτερα το πρωί ή όποτε νιώθετε κουρασμένοι από την δουλειά.
Οδηγίες:
Σταθείτε με τα πέλματα σε απόσταση των ώμων. Τα γόνατα ελαφρώς λυγισμένα και σταυρώστε τα χέρια σας μπροστά από το στήθος.
Περιστρέψτε αργά το άνω σώμα σε μία πλευρά, σαν να στραγγίζατε πετσέτα.
Επιστρέψτε στο κέντρο και επαναλάβετε στην άλλη πλευρά. Μην περιστρέφεστε πολύ γρήγορα για να μην επιβαρύνετε την κάτω πλάτη σας.
Σημαντικά σημεία:
Κάνετε την κίνηση απαλά και ελεγχόμενα.
Τροποποιήστε την άσκηση κάνοντάς την καθισμένοι αν έχετε περιορισμένη κινητικότητα.
Ολοκληρώστε 20 επαναλήψεις ανά άσκηση, δύο φορές την ημέρα.
Η άσκηση περιστροφής μέσης. (YouTube/Dr.Hu_talk)
Σπάστε τον κύκλο εξάρτησης από κλύσματα
Ένας αναγνώστης ρώτησε: «Συχνά δεν έχω χρόνο να πάω στην τουαλέτα πριν από την δουλειά, και ως αποτέλεσμα, χάνω την θέληση να πάω. Τελικά χρησιμοποιώ κλύσμα για να διεγείρω την κίνηση του εντέρου. Πως μπορώ να το σταματήσω αυτό;»
Το βασικό θέμα είναι ότι η γλυκερίνη στα εμπορικώς παρασκευασμένα κλύσματα μπορεί να αποδυναμώσει την εντερική λειτουργία αν χρησιμοποιείται μακροχρόνια, οδηγώντας σε εξάρτηση.
Προσπαθήστε να κάνετε την άσκηση περιστροφής μέσης και με συνέπεια να κάνετε μασάζ στο σημείο Κονγκτζουί, που μπορεί να βοηθήσει στην ανάκτηση φυσικών κινήσεων του εντέρου.
Τι θα συνέβαινε αν όλα όσα γνωρίζαμε για τον καρκίνο ήταν λάθος; Αν ο «πόλεμος κατά του καρκίνου» στόχευε λάθος εχθρό εδώ και δεκαετίες; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θέτει ο Δρ Τόμας Σάιφρηντ [Dr. Thomas Seyfried, γεν. 1946], καθηγητής βιολογίας με περισσότερα από 30 χρόνια έρευνας στον καρκίνο.
Η επιδημία του καρκίνου
Οι αριθμοί είναι ανησυχητικοί. «Περίπου 1.700 άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά από καρκίνο στις ΗΠΑ. Αν διαιρέσετε αυτόν τον αριθμό με το 24, προκύπτουν περίπου 70 άνθρωποι την ώρα. Αυτό δεν είναι ασήμαντο. Αυτό είναι μια επιδημία», εξηγεί ο Σάιφρηντ.
Παρά τα δισεκατομμύρια που ξοδεύονται από κυβερνήσεις και ιδρύματα, η πρόοδος στη μάχη κατά του καρκίνου παραμένει απογοητευτική. Ο Σάιφρηντ αμφισβητεί τη διαφάνεια αυτής της χρηματοδότησης: «Συνεχίζουμε να ρίχνουμε τεράστια ποσά για αυτά τα προβλήματα, δισεκατομμύρια δολάρια, τόσο από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση όσο και από ιδιωτικά ιδρύματα… Οι άνθρωποι τρέχουν και ρίχνουν χρήματα για ένα πρόβλημα. Δεν έχουν ιδέα πού πηγαίνουν τα χρήματα.»
Μία ριζοσπαστική θεωρία
Η επιστημονική κοινότητα υποστηρίζει εδώ και καιρό ότι ο καρκίνος είναι μία γενετική ασθένεια που προκαλείται από μεταλλάξεις στο DNA. Ο Σάιφρηντ διαφωνεί κατηγορηματικά.
«Έχοντας διδακτορικό στη Γενετική και τη Βιοχημεία, καθώς και κατανόηση της γενετικής μικροβίων, πάντα πίστευα ότι ο καρκίνος ήταν μια γενετική ασθένεια. Ήταν μια σιωπηρή υπόθεση. Ο τομέας, τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου, όλοι λένε ότι ο καρκίνος είναι μία γενετική ασθένεια», παραδέχεται ο Σάιφρηντ. «Δεν είχα λόγο να το αμφισβητήσω αυτό, μέχρι που άρχισα να κάνω τη δική μου έρευνα.»
Αυτό που ανακάλυψε ο Σάιφρηντ άλλαξε ριζικά την αντίληψή του. «Όσο περισσότερη έρευνα κάναμε και όσο περισσότερες παρατηρήσεις κάναμε σε προκλινικά μοντέλα καρκίνου του εγκεφάλου και μεταστατικού καρκίνου τόσο περισσότερο πειθόμασταν ότι ο καρκίνος ήταν μια μιτοχονδριακή μεταβολική ασθένεια.»
Η θεωρία του Otto Warburg
Η θεωρία του Σάιφρηντ βασίζεται στην έρευνα του Όττο Βάρμπουργκ [Otto Warburg, 1883-1970], που κέρδισε το Νόμπελ Ιατρικής το 1931. Ο Βάρμπουργκ παρατήρησε ότι τα καρκινικά κύτταρα μεταβολίζουν τη γλυκόζη διαφορετικά από τα υγιή κύτταρα, ακόμη και παρουσία οξυγόνου – ένα φαινόμενο γνωστό ως «φαινόμενο Βάρμπουργκ».
«Αυτό μας οδήγησε στο έργο του επιστήμονα Όττο Βάρμπουργκ από τη Γερμανία του 20ού αιώνα, κορυφαίου επιστήμονα. Άρχισα να βλέπω μέσω της έρευνάς μας στο Κολέγιο της Βοστώνης ότι τα περισσότερα από τα ευρήματά μας υποστήριζαν τη θεωρία του Όττο Βάρμπουργκ και όχι τη θεωρία της σωματικής μετάλλαξης.»
Τι είναι πραγματικά ο καρκίνος;
Ο Σάιφρηντ προσφέρει έναν απλό ορισμό: «Ξέρουμε τι είναι ο καρκίνος. Είναι κυτταρική διαίρεση εκτός ελέγχου, απορρυθμισμένη κυτταρική ανάπτυξη. Αυτός είναι ο ορισμός του εγχειριδίου για το τι είναι ο καρκίνος.»
Αλλά τι προκαλεί αυτή την ανεξέλεγκτη κυτταρική διαίρεση; «Αυτό που την προκαλεί είναι μία βλάβη στην οξειδωτική φωσφορυλίωση. Αυτό οδηγεί στην απορρύθμιση των κυττάρων.»
Η θεωρία του Σάιφρηντ εξηγεί: «Το οργανίδιο που ελέγχει τον κυτταρικό κύκλο και τη διαφοροποιημένη κατάσταση του κυττάρου είναι φθαρμένο. Δεν παράγει ενέργεια όπως θα έπρεπε.»
Μιτοχόνδρια: Το κλειδί για την κατανόηση του καρκίνου
Τα μιτοχόνδρια είναι τα ‘εργοστάσια ενέργειας’ των κυττάρων. Όταν υφίστανται βλάβη, τα κύτταρα παράγουν ενέργεια με διαφορετικό τρόπο.
«Για να δοκιμάσω την υπόθεση του Βάρμπουργκ, εξέτασα τη δομή και τη λειτουργία των μιτοχονδρίων σε όλα τα μεγάλα καρκινικά κύτταρα, και όλα ήταν κατεστραμμένα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο», εξηγεί ο Σάιφρηντ.
«Μία θεμελιώδης αρχή της βιολογίας είναι ότι η δομή καθορίζει τη λειτουργία. Όταν κοιτάζουμε στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο τα μιτοχόνδρια του καρκίνου, βλέπουμε ότι όλα είναι κατεστραμμένα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Όταν εξετάζουμε τη βιοχημεία τους, είναι κατεστραμμένα. Δεν μπορούν να παράγουν ενέργεια χρησιμοποιώντας οξυγόνο.»
Ζύμωση: Ένας αρχαίος τρόπος επιβίωσης
Τα καρκινικά κύτταρα, με κατεστραμμένα μιτοχόνδρια, επιστρέφουν σε μια πρωτόγονη μέθοδο παραγωγής ενέργειας: τη ζύμωση.
«Ο Βάρμπουργκ είπε: ‘Ζυμώνουν’. Αυτό είναι συναρπαστικό. Ζυμώνουν. Αυτό σημαίνει ότι παίρνουν ενέργεια χωρίς οξυγόνο», εξηγεί ο Σάιφρηντ. «Αυτό είναι ένα αρχαίο μονοπάτι, πάλι συνδεδεμένο με την εξελικτική βιολογία. Πηγαίνοντας πίσω, βρίσκουμε ότι όλοι οι οργανισμοί στον πλανήτη, πριν το οξυγόνο έρθει στην ατμόσφαιρα πριν από 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια, ήταν όλοι ζυμωτές και μεγάλωναν εκτός ελέγχου, χωρίς ρύθμιση.»
«Τα καρκινικά κύτταρα δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να επιστρέφουν σε αυτά τα αρχαία πρωτόγονα μονοπάτια για να αναπτυχθούν.»
Όλοι οι καρκίνοι: Μία ασθένεια με πολλά πρόσωπα
Σε αντίθεση με την τρέχουσα ιατρική προσέγγιση που διαχωρίζει τους καρκίνους ανά όργανο (καρκίνος του μαστού, καρκίνος του πνεύμονα, καρκίνος του εγκεφάλου), ο Σάιφρηντ πιστεύει ότι όλοι οι καρκίνοι μοιράζονται μία κοινή ρίζα: τη μιτοχονδριακή δυσλειτουργία.
«Με οδήγησαν να πιστεύω ότι ο καρκίνος του μαστού είναι διαφορετικός από τον καρκίνο του παχέος εντέρου, διαφορετικός από τον καρκίνο του εγκεφάλου, διαφορετικός από τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης, διαφορετικός από τις λευχαιμίες. Το ακούμε αυτό συνέχεια», λέει ο Σάιφρηντ. «Και αυτό βασίζεται, πάλι, στη θεωρία των σωματικών μεταλλάξεων του καρκίνου.»
Αλλά η έρευνά του αποκάλυψε κάτι διαφορετικό: «Αν όλοι οι καρκίνοι που γνωρίζουμε ζυμώνονται για να πάρουν ενέργεια, αυτό λέει ότι υπάρχει κάτι κοινό μεταξύ τους… Όταν εξέτασα όλους τους μεγάλους καρκίνους, βρήκα ανωμαλίες σε όλους αυτούς τους διαφορετικούς καρκίνους… Μεταβολικά, είναι πολύ παρόμοιοι και ανταποκρίνονται αρκετά αποτελεσματικά σε μία μοναδική στρατηγική μεταβολικής θεραπείας.»
Τι προκαλεί βλάβη στα μιτοχόνδρια;
Σύμφωνα με τον Σάιφρηντ, πολλοί είναι οι παράγοντες που μπορούν να βλάψουν τα μιτοχόνδρια:
«Υπάρχουν πολλές δευτερεύουσες αιτίες του καρκίνου. Υπάρχει μόνο μία πρωταρχική αιτία, και αυτή είναι η βλάβη στην ικανότητα του κυττάρου να παράγει ενέργεια μέσω του οξυγόνου. Τι θα μπορούσε να προκαλέσει αυτήν τη βλάβη; Η ακτινοβολία θα μπορούσε να προκαλέσει βλάβη. Τα χημικά καρκινογόνα μπορούν να προκαλέσουν βλάβη. Η διαλείπουσα υποξία θα μπορούσε να το κάνει αυτό. Η χρόνια φλεγμονή μπορεί να το κάνει αυτό. Ογκογόνοι ιοί, ιοί θηλώματος, σπάνιες κληρονομικές μεταλλάξεις. Αυτοί είναι όλοι δευτερεύοντες παράγοντες κινδύνου, όχι ο κύριος.»
Και συνεχίζει: «Ζούμε σήμερα σε ένα περιβάλλον που τα κάνει όλα αυτά δυνατά. Μετά, όταν αυτοί τοι δευτερεύοντες παράγοντες κινδύνου συνδυάζονται με μία διατροφή με υψηλής επεξεργασίας υδατάνθρακες και ελάχιστη άσκηση, έχουμε μία επιδημία με πάνω από 1.700 άτομα την ημέρα να πεθαίνουν από καρκίνο στις Ηνωμένες Πολιτείες.»
Τι συμβαίνει με τα «κληρονομικά γονίδια του καρκίνου»;
Τι γίνεται με γνωστές γενετικές μεταλλάξεις όπως το BRCA1 που συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου; Ο Σάιφρηντ εξηγεί ότι ακόμη και αυτές οι μεταλλάξεις λειτουργούν μέσω μιτοχονδριακών μηχανισμών:
«Κάθε μία από αυτές τις κληρονομικές μεταλλάξεις – το BRCA1, το P53 και όλες οι άλλες – προκαλούν βλάβη στα μιτοχόνδρια. Διαταράσσουν την οξειδωτική φωσφορυλίωση.»
Επισημαίνει επίσης ότι οι μεταλλάξεις αυτές δεν προκαλούν πάντα καρκίνο: «Δεν αναπτύσσει κάθε γυναίκα με BRCA1 όγκο στο μαστό. Είναι περίπου 50 ή 60% διεισδυτικό… Επομένως η διατροφή και ο τρόπος ζωής θα μπορούσαν σίγουρα να μειώσουν τον κίνδυνο ύπαρξης BRCA1, να μειώσουν τον κίνδυνο ύπαρξης αυτού. Απολύτως.»
Η μεταβολική προσέγγιση στη θεραπεία του καρκίνου
Ο Σάιφρηντ έχει αναπτύξει μια μεταβολική προσέγγιση για τη θεραπεία του καρκίνου που στοχεύει στην αποκοπή των καυσίμων που χρειάζονται τα καρκινικά κύτταρα:
«Αν επρόκειτο να έχω καρκίνο… Το πρώτο πράγμα που θα έκανα θα ήταν να σταματήσω να παίρνω υδατάνθρακες, [για] να μειώσω το GKI μου (Δείκτης Γλυκόζης-Κετόνης). Οι άνθρωποι λένε, ‘Ω, δεν με νοιάζει πόσο δύσκολο είναι.’ [Όταν] το φέρνετε πιο κοντά στο 2 ή κάτω από το ένα, αρχίζετε να σκοτώνετε καρκινικά κύτταρα.»
Η προσέγγισή του περιλαμβάνει:
1. Κετογονική διατροφή ή νηστεία: «Αυτό που κάνουμε είναι να ακολουθούμε διατροφή μηδενικού υδατάνθρακα για περίπου 10 ημέρες, για να δούμε πού είναι το GKI σας, και μπορείτε να αρχίσετε να το βλέπετε να κατεβαίνει προς τη σωστή κατεύθυνση.»
2. Στρατηγική Press-Pulse: «Μπορείτε να πιέσετε τη γλυκόζη προς τα κάτω με συνέπεια επειδή έχετε μεταβεί σε κετόνες, οπότε εξαλείφεται το ζήτημα της γλυκόζης. Αλλά χρησιμοποιούμε φάρμακα για να χτυπήσουμε τη γλουταμίνη.»
3. Θεραπεία υπερβαρικού οξυγόνου: «Βάζουμε τον ασθενή σε διατροφική κέτωση και ρίχνουμε το GKI. Μετά πηγαίνουμε σε υπερβαρικό οξυγόνο, το οποίο διαλύει το οξυγόνο απευθείας στο αίμα… Μετά, παίρνουμε τα δύο καύσιμα που προστατεύουν τον όγκο, και του δίνουμε εσωτερικά ROS (αντιδραστικά είδη οξυγόνου), που σκοτώνουν τον όγκο εσωτερικά, μόνο στο καρκινικό κύτταρο, όχι στους γύρω ιστούς.»
Καθημερινή πρόληψη
Ο Σάιφρηντ τονίζει ότι η πρόληψη παραμένει η καλύτερη προσέγγιση: «Ασχολούμαστε με τη θεραπεία μόνον εφόσον έχετε καρκίνο. Αλλά αν δεν έχετε καρκίνο, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τα είδη των θεραπειών.»
Επίσης, προτείνει να εξετάσουμε τις παραδοσιακές κοινωνίες όπου ο καρκίνος ήταν σπάνιος: «Ο μεγάλος γιατρός και ανθρωπιστής Άλμπερτ Σβάιτσερ [Albert Schweitzer, 1875-1965] κατέγραψε ότι οι αφρικανικές φυλές δεν είχαν καρκίνο. Εξέτασε 40.000 άτομα. Δεν μπορούσε να βρει καθόλου καρκίνο. Τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι; Ακολουθούσαν έναν πολύ διαφορετικό τρόπο ζωής και διατροφής, με πολλή σωματική άσκηση και ελάχιστους υδατάνθρακες.»
Γιατί αυτή η προσέγγιση δεν είναι διαδεδομένη;
Παρά τα αποτελέσματα που υπόσχεται, η προσέγγιση του Σάιφρηντ δεν έχει υιοθετηθεί ευρέως. Ο καθηγητής εκφράζει τη ματαίωσή του:
«Έχω μια πολύ καθαρή ιδέα για την προέλευση του καρκίνου και πώς να τον διαχειριστώ. Το πρόβλημα είναι όταν οι ασθενείς με καρκίνο πηγαίνουν στις κορυφαίες ιατρικές σχολές και ζητούν μεταβολική θεραπεία, τους απαντούν: ‘Ω, δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό εδώ, γιατί δεν υπάρχουν στοιχεία ότι λειτουργεί’.»
«Γιατί δεν το κάνουν; Αυτό είναι το πρόβλημα», προσθέτει.
Ο Σάιφρηντ δεν είναι εντελώς αντίθετος στις συμβατικές θεραπείες, αλλά πιστεύει ότι η μεταβολική προσέγγιση θα μπορούσε να τις ενισχύσει σημαντικά: «Οι συνάδελφοι και συνεργάτες μου στην Κωνσταντινούπολη κατάφεραν να δείξουν ότι οι χημειοθεραπείες σε πολύ χαμηλότερες δοσολογίες μπορούν να είναι ακόμα πιο ισχυρές θεραπευτικά όταν είστε σε διατροφική κέτωση, με τον δείκτη γλυκόζης-κετόνης στο 2 ή και χαμηλότερα.»
Πρόσκληση για αλλαγή
Ο Σάιφρηντ καλεί για μια θεμελιώδη αλλαγή στον τρόπο που κατανοούμε και αντιμετωπίζουμε τον καρκίνο. Από την έμφαση στα κατεστραμμένα γονίδια, προτείνει να στραφούμε στην αποκατάσταση της μιτοχονδριακής υγείας.
«Ο καρκίνος δεν μπορεί να αναπτυχθεί αν τα μιτοχόνδρια του κυττάρου παραμένουν υγιή», δηλώνει κατηγορηματικά.
Για τον καθημερινό άνθρωπο, το μήνυμα είναι σαφές: η προστασία των μιτοχονδρίων μας μέσω σωστής διατροφής, άσκησης και τρόπου ζωής γενικότερα μπορεί να είναι το κλειδί όχι μόνο για την πρόληψη του καρκίνου, αλλά και για την αποκατάσταση της υγείας όσων έχουν ήδη επηρεαστεί από την ασθένεια.
Αυτό το άρθρο παρουσιάζει τις απόψεις του Δρος Thomas Seyfried και βασίζεται στην έρευνά του. Πρόκειται για εναλλακτική προσέγγιση στη θεραπεία του καρκίνου και δεν αποτελεί ιατρική συμβουλή. Πάντα να συμβουλεύεστε εξειδικευμένο επαγγελματία υγείας για θέματα που αφορούν την υγεία σας.
Για την παραδοσιακή κινεζική ιατρική, κάθε ένα από τα πέντε εσωτερικά όργανα του σώματος (συκώτι, καρδιά, σπλήνα, πνεύμονες και νεφρά) αντιστοιχεί σε ένα ενεργειακό σύστημα του σώματος και σε ορισμένες τροφές. Συνδυάζοντας τα αυγά με τροφές που αντιστοιχούν στα διάφορα ενεργειακά συστήματα, προάγουμε την υγεία των πέντε εσωτερικών μας οργάνων.
Συκώτι
Το συκώτι ως ενεργειακό σύστημα περιλαμβάνει το συκώτι, το αυτόνομο νευρικό σύστημα, το αίμα και τα μάτια.
Ωφέλιμες τροφές: Τηγανητοί βλαστοί μπαμπού από άγριο ρύζι με αλατισμένα αυγά.
Καρδιά
Το ενεργειακό σύστημα της καρδιάς περιλαμβάνει την καρδιά, το κυκλοφορικό σύστημα, τα συναισθήματα, τον ύπνο και τη γλώσσα.
Ωφέλιμες τροφές: Χοιρινά παϊδάκια κοκκινιστά με κοκκινιστά αυγά, χοιρινό με κολλώδες ρύζι και χυλό αυγών.
Σπλήνας
Ο σπλήνας ως ενεργειακό σύστημα περιλαμβάνει το πεπτικό σύστημα και τη στοματική κοιλότητα.
Ωφέλιμες τροφές: Ομελέτα με κολλώδες ρύζι και πιπέρι.
Πνεύμονες
Το ενεργειακό σύστημα των πνευμόνων περιλαμβάνει το αναπνευστικό σύστημα, το δέρμα και τη μύτη.
Ωφέλιμες τροφές: Αυγά στον ατμό με ζάχαρη.
Νεφροί
Το ενεργειακό σύστημα των νεφρών περιλαμβάνει το ουροποιητικό σύστημα, το αναπαραγωγικό σύστημα, το νευρικό σύστημα, τα οστά, τα μαλλιά και τα αυτιά.
Ωφέλιμες τροφές: Αυγά στον ατμό σε μπολ, αυγά βραστά με λούφα και γαρίδες
Συνταγές για τους πνεύμονες και τους νεφρούς
Κύπελλο μήλου με αυγό (για τους πνεύμονες)
Υλικά
1 μήλο
1 αυγό
Εκτέλεση
Επιλέξτε ένα μήλο με επίπεδο πάτο για να μένει όρθιο. Κόψτε ένα τριγωνικό άνοιγμα στην κορυφή με ένα μαχαίρι και κρατήστε το κομμένο τμήμα για να το χρησιμοποιήσετε αργότερα.
Κόψτε τον πυρήνα και βγάλτε μέρος του πολτού με ένα μικρό κουτάλι για να σχηματίσετε ένα ‘κύπελλο’ στο εσωτερικό του μήλου.
Ρίξτε το ασπράδι και τον κρόκο μέσα στο μήλο και καλύψτε το με το ‘καπάκι’ του.
Αχνίστε το για 40 λεπτά και φάτε το όσο είναι ζεστό.
Εποχικά λαχανικά, πατάτες, κοτόπουλο και αυγά (για τους πνεύμονες)
Υλικά
1 πατάτα μεσαίου μεγέθους
4 μικρές ντομάτες
100 γρ. κοτόπουλο (μπούτι)
2 φέτες από οποιοδήποτε πράσινο λαχανικό
3 αυγά
λίγες μαύρες ελιές
1 κ.σ. παρμεζάνα σε σκόνη
Εκτέλεση
Κόψτε όλα τα υλικά σε μικρά κομμάτια και αφήστε τα στην άκρη.
Βάλτε 2 κουταλιές λάδι σε ένα τηγάνι, ρίξτε τα υλικά και τηγανίστε τα ανακατεύοντας μέχρι να ψηθούν.
Προσθέστε 1-2 κουταλιές λάδι, προσθέστε το υγρό αυγό, χαμηλώστε τη φωτιά στο μέτριο, ανακατέψτε ομοιόμορφα μέχρι να μισοψηθούν και συνεχίστε το ψήσιμο σε χαμηλή φωτιά.
Πασπαλίστε με τη μισή σκόνη παρμεζάνας, σκεπάστε και σιγοβράστε μέχρι να μαγειρευτεί το υγρό του αυγού από πάνω.
Μεταφέρετε από το τηγάνι σε ένα μικρό πιάτο, στη συνέχεια αναποδογυρίστε το σε ένα μεγαλύτερο πιάτο και πασπαλίστε με την υπόλοιπη παρμεζάνα.
Τηγανητά αυγά με σχοινόπρασο (για τους νεφρούς)
Υλικά
2 αυγά
10 γρ. σχοινόπρασο, ψιλοκομμένο
3 κ.σ. ελαιόλαδο
1 κ.γλ. σησαμέλαιο
λίγο αλάτι
Εκτέλεση
Χτυπήστε τα αυγά και αφήστε τα στην άκρη.
Πλύνετε το σχοινόπρασο, στραγγίστε το και κόψτε το.
Βάλτε τρεις κουταλιές της σούπας λάδι στο τηγάνι να ζεσταθεί, προσθέστε τα αυγά και τηγανίστε τα σε δυνατή φωτιά μέχρι τα υγρά τους να ημιστερεοποιηθούν.
Προσθέστε το ψιλοκομμένο σχοινόπρασο, αλάτι, σησαμέλαιο και τηγανίστε υπό ανάδευση μέχρι να στερεοποιηθεί πλήρως το υγρό των αυγών.
Προσοχή: Το σχοινόπρασο είναι καυτό από τη φύση του και τείνει να επιδεινώνει τις φλεγμονές. Άτομα με μέση ωτίτιδα, αμυγδαλίτιδα, γαστρίτιδα ή υψηλή αρτηριακή πίεση θα πρέπει να το τρώνε με μέτρο.
Γαρίδες με λεία αυγά (για τα νεφρά)
Υλικά
20 γαρίδες
4 αυγά
1/2 κουταλάκι του γλυκού άμυλο καλαμποκιού
1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
1 κουταλάκι του γλυκού κρασί ρυζιού
λίγο λάδι
ψιλοκομμένο πράσινο κρεμμύδι για γεύση
Εκτέλεση
Ανακατέψτε 1/2 κουταλάκι του γλυκού κορν φλάουρ και 1 κουταλιά της σούπας νερό σε ένα μπολ και αφήστε το στην άκρη.
Μαρινάρετε τις γαρίδες με κρασί ρυζιού
Χτυπήστε τέσσερα αυγά στο νερό με το κορν φλάουρ, προσθέστε αλάτι, ανακατέψτε καλά και αφήστε τα στην άκρη.
Ρίξτε λάδι σε ένα καυτό τηγάνι και τηγανίστε τις γαρίδες μέχρι να ψηθούν.
Ρίξτε το μείγμα αυγών και ανακατέψτε ομοιόμορφα. Πριν τα αυγά μαγειρευτούν πλήρως, σβήστε τη φωτιά και ανακατέψτε το ψιλοκομμένο πράσινο κρεμμύδι.
Προσοχή: Οι ασθενείς με αλλεργικό άσθμα, ουρική αρθρίτιδα και υπερθυρεοειδισμό θα πρέπει να τρώνε ελάχιστες γαρίδες.
Τα αυγά αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της διατροφής των περισσότερων ανθρώπων. Όταν συνδυάζονται με τα κατάλληλα υλικά, μπορούν να ρυθμίσουν και να ενισχύσουν τη λειτουργία των πέντε βασικών εσωτερικών οργάνων — συκώτι, καρδιά, σπλήνα, πνεύμονες και νεφρούς — ενισχύοντας τον οργανισμό και θωρακίζοντας τον απέναντι σε ασθένειες.
Ο Δρ Γου Χονγκτσιέν, επικεφαλής της κλινικής παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής «Γισένγκ» στην Ταϊβάν και συγγραφέας του βιβλίου «Θεραπεία μέσω αυγών: Το μυστικό της κινεζικής ιατρικής για τα Πέντε Όργανα και υγιεινή διατροφή με αυγά για διάφορες παθήσεις», εξηγεί με ποιον τρόπο ωφελούν τα αυγά την υγεία.
Ως παράδειγμα φέρνει ασθενείς του με αναιμία, κυρίως χορτοφάγους, των οποίων η κατάσταση δεν βελτιωνόταν επαρκώς μέσω φαρμακευτικής αγωγής. Στους χορτοφάγους που κατανάλωναν αυγά (ωο-χορτοφάγοι) πρότεινε να αυξήσουν την κατανάλωση αυγών, κάτι που επέφερε άμεση βελτίωση των συμπτωμάτων τους.
Ο Δρ Γου λέει ότι ο ίδιος καταναλώνει δύο με τρία βραστά αυγά κάθε πρωί: «Κάθε φορά που τρώω αυγά, νιώθω πως κάνω κάτι πολύ καλό για το σώμα μου».
Γιατί είναι τα αυγά τόσο ευεργετικά;
Μελέτες έχουν δείξει ότι τα αυγά περιέχουν όλα τα απαραίτητα αμινοξέα, σημαντικά ποσά βιταμινών Α και Β και πολύτιμα μέταλλα όπως σίδηρο, ψευδάργυρο και ασβέστιο. Οι ειδικοί πιστεύουν πως περιέχουν και άγνωστες ακόμη βιοδραστικές ουσίες, που πιθανώς έχουν προστατευτικές και θεραπευτικές ιδιότητες.
Λουτεΐνη για την υγεία των ματιών
Η λουτεΐνη στα αυγά απορροφάται εύκολα από τον οργανισμό. Αν και περιέχεται σε μικρότερη ποσότητα από ό,τι στα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, η λουτεΐνη του αυγού προστατεύει τον αμφιβληστροειδή από το μπλε φως και μειώνει τον κίνδυνο εκφύλισης της ωχράς κηλίδας.
Πλούσια σε σελήνιο και αντιοξειδωτικά
Ένα αυγό περιέχει περίπου 15,6 μg σεληνίου, το οποίο υποστηρίζει την άμυνα του οργανισμού απέναντι στις ελεύθερες ρίζες και προστατεύει τα κύτταρα από το οξειδωτικό στρες.
Υγεία καρδιάς και αγγείων μέσω του νιτρικού οξειδίου
Αμινοξέα όπως η αργινίνη στα αυγά μετατρέπονται σε νιτρικό οξείδιο, που διαστέλλει τα αιμοφόρα αγγεία και βελτιώνει την κυκλοφορία, προστατεύοντας το καρδιαγγειακό σύστημα.
Ο μύθος της χοληστερόλης
Αν και ορισμένοι ανησυχούν για τη χοληστερόλη των αυγών, έρευνες δείχνουν ότι η διατροφική χοληστερόλη των αυγών δεν επηρεάζει σημαντικά την τιμή της στο αίμα, καθώς ο οργανισμός δεν απορροφά εύκολα τη χοληστερόλη από τα αυγά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Νικ Νόργουιτς, φοιτητής της ιατρικής στο Χάρβαρντ, ο οποίος κατανάλωσε 720 αυγά μέσα σε ένα μήνα (δηλαδή 24 αυγά την ημέρα) και οι τιμές της χοληστερόλης του μειώθηκαν κατά 18%.
Ο φοιτητής ιατρικής του Χάρβαρντ Νικ Νόργουιτζ. (The Epoch Times | ευγενική παραχώρηση του Νικ Νόργουιτς | Shutterstock)
Χρήσιμα από το τσόφλι ως τον κρόκο
Σύμφωνα με τον Δρα Γου, όλα τα μέρη του αυγού έχουν θεραπευτική αξία.
Τσόφλι για ασβέστιο
Το τσόφλι του αυγού είναι πλούσιο σε ανθρακικό ασβέστιο, το οποίο συμπληρώνει την ημερήσια πρόσληψη ασβεστίου, ανακουφίζοντας από τα συμπτώματα της υπεροξύτητας. Για τα άτομα με οστεοπόρωση ή για όσους χρειάζονται επιπλέον ασβέστιο, μία απλή μέθοδος για τη μετατροπή του ασβεστίου στα τσόφλια των αυγών σε πιο απορροφήσιμη μορφή (το κιτρικό ασβέστιο) είναι η ακόλουθη:
Πλύνετε καλά τα αυγά, για να αφαιρέσετε τυχόν βρωμιά ή βακτήρια από τα τσόφλια.
Τοποθετήστε ολόκληρα τα αυγά (ωμά) σε ένα μικρό πυρίμαχο μπολ.
Προσθέστε τόσο νερό όσο χρειάζεται για βυθιστούν τα αυγά μερικώς (2-3 κουταλιές της σούπας), μαζί με μερικές σταγόνες χυμό λεμονιού.
Βάλτε το μπολ στον ατμό για 10-15 λεπτά. Η θερμότητα και το οξύ του λεμονιού θα διαλύσουν μέρος του ανθρακικού ασβεστίου από τα τσόφλια των αυγών, σχηματίζοντας κιτρικό ασβέστιο – μία μορφή που απορροφάται ευκολότερα από τον οργανισμό σε σχέση με το ανθρακικό ασβέστιο.
Αφήστε τα να κρυώσουν λίγο.
Στη συνέχεια, μπορείτε να πιείτε το πλούσιο σε ασβέστιο λεμονάτο διάλυμα (εκτός αν έχετε ευαισθησία στην οξύτητα) ή/και να ξεφλουδίσετε και να φάτε τα αβγά.
Μεμβράνη για την υγεία των πνευμόνων
Η λεπτή, διαφανής μεμβράνη στο εσωτερικό του αυγού θρέφει τους πνεύμονες και συμβάλλει στην προστασία του αναπνευστικού συστήματος από τη μικροβιακή εισβολή. Χρησιμοποιείται σε θεραπείες για την ανακούφιση από το άσθμα, τη χρόνια βρογχίτιδα και τον επίμονο βήχα.
Για την ετοιμασία μίας σπιτικής θεραπείας με μεμβράνη αυγού θα χρειαστείτε τα εξής:
Τα τσόφλια 2-4 αυγών (ιδανικά βιολογικών ή ελευθέρας βοσκής)
Νερό
Λίγες σταγόνες φρέσκου χυμού λεμονιού ή μια φέτα τζίντζερ για γεύση (προαιρετικά)
Διαδικασία:
Σπάστε τα αυγά, αδειάστε το περιεχόμενο τους και ξεφλουδίστε απαλά τη λεπτή μεμβράνη από το εσωτερικό κάθε κελύφους. Αυτό μπορεί να γίνει πιο εύκολα αν αφήσετε πρώτα τα άδεια τσόφλια των αυγών να στεγνώσουν για μερικές ώρες.
Ξεπλύνετε τις μεμβράνες κάτω από καθαρό, τρεχούμενο νερό για να απομακρύνετε τυχόν υπολείμματα από το ασπράδι του αυγού ή σκόνη από το τσόφλι.
Τοποθετήστε τις καθαρισμένες μεμβράνες σε μια μικρή κατσαρόλα με 1-2 φλιτζάνια νερό.
Όταν το νερό πάρει βράση, χαμηλώστε τη φωτιά και αφήστε να σιγοβράσει για 10-15 λεπτά για να εξαχθούν οι ευεργετικές ενώσεις.
Σουρώστε το υγρό σε ένα φλιτζάνι. Προσθέστε λίγο χυμό λεμονιού ή μια φέτα τζίντζερ για να βελτιώσετε τη γεύση, αν θέλετε.
Πιείτε το ζεστό, ως καταπραϋντικό τσάι. Αυτό μπορεί να καταναλώνεται μία φορά την ημέρα κατά τη διάρκεια περιόδων αναπνευστικής δυσφορίας.
Σημείωση: Αν και η παραπάνω πρόταση αποτελεί παραδοσιακή θεραπεία της ΠΚΙ, πάντα να συμβουλεύεστε έναν πάροχο υγειονομικής περίθαλψης πριν εφαρμόσετε οποιαδήποτε θεραπεία.
Ασπράδι για ιστούς και δέρμα
Το ασπράδι των αυγών είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες υψηλής ποιότητας, οι οποίες υποστηρίζουν την αποκατάσταση των ιστών, βοηθούν στην καταπολέμηση του οξειδωτικού στρες και ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Περιέχει επίσης φυσικές αντιβακτηριακές ενώσεις όπως η λυσοζύμη και η αβιδίνη.
Εκτός από το να καταναλωθεί ως τροφή, μπορεί να εφαρμοστεί και στο δέρμα. Χάρη στις αντιφλεγμονώδεις και συσφιγκτικές ιδιότητες των πόρων του, το ασπράδι καταπραΰνει μικρούς δερματικούς ερεθισμούς ή τη φλεγμονή που σχετίζεται με την ακμή.
Κρόκος για τον εγκέφαλο και για ηρεμία
Ο κρόκος είναι το πιο πυκνό σε θρεπτικά συστατικά μέρος του αυγού, γεμάτος λεκιθίνη, χολίνη, βιταμίνες Α, D, Ε και Β12, και απαραίτητα λιπαρά οξέα. Η λεκιθίνη και η χολίνη, ειδικότερα, είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη του εγκεφάλου, τη λειτουργία των νεύρων και τον σχηματισμό της μνήμης. Παιδιά και ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας έχουν αυξημένη ανάγκη αυτών των ουσιών, για την υποστήριξη της ανάπτυξης του εγκεφάλου και της γνωστικής ανάπτυξης και για τη διατήρηση της υγείας του εγκεφάλου και ενδεχομένως για τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης της νόσου Αλτσχάιμερ, αντίστοιχα.
Σύμφωνα με την παραδοσιακή κινεζική ιατρική, ο κρόκος του αυγού ηρεμεί το πνεύμα και κατευνάζει τα νεύρα χάρη στις ηρεμιστικές και καταπραϋντικές ιδιότητες του, που «θρέφουν το γιν». Συνεπακόλουθα, ωφελεί σε περιπτώσεις αϋπνίας, επιληψίας και σπασμών.
Αυγοθεραπεία για κάθε όργανο
Η παραδοσιακή κινεζική ιατρική συνιστά ειδικά πιάτα με αυγά, ανάλογα με το όργανο που χρειάζεται ενίσχυση.
Συκώτι: Σούπα αυγών με σέλινο.
Καρδιά: Αυγά με κολλώδες ρύζι και χοιρινό.
Σπλήνα: Ομελέτα με πιπέρι και κολλώδες ρύζι.
Πνεύμονες: Μήλο γεμιστό με αυγό στον ατμό.
Νεφροί: Αυγά με γαρίδες και κολοκυθάκια.
Ποιοι πρέπει να περιορίσουν ή να αποφεύγουν τα αυγά
Τα άτομα με ηπατική νόσο τελικού σταδίου ή χρόνια νεφρική νόσο μπορεί να χρειαστεί να περιορίσουν την πρόσληψη πρωτεϊνών, συμπεριλαμβανομένων των πλούσιων σε πρωτεΐνες τροφίμων όπως τα αυγά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο οργανισμός μπορεί να δυσκολεύεται να επεξεργαστεί και να αποβάλει σωστά τα υποπροϊόντα του μεταβολισμού των πρωτεϊνών, γεγονός που μπορεί να επιδεινώσει την κατάστασή τους. Ως εκ τούτου, τα αυγά θα πρέπει να ελαχιστοποιούνται ή να καταναλώνονται υπό ιατρική παρακολούθηση ως μέρος μίας προσεκτικά ελεγχόμενης δίαιτας.
Τα τελευταία χρόνια, η συζήτηση για τις αρνητικές επιπτώσεις των μικροπλαστικών στον ανθρώπινο οργανισμό έχει γίνει όλο και πιο έντονη. Μια νέα πιλοτική μελέτη έρχεται πλέον να ρίξει φως σε έναν παράγοντα που περνούσε απαρατήρητος μέχρι σήμερα: η συνήθης πρακτική πολλών ανθρώπων να μασούν τσίχλα.
Σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας (American Chemical Society – ACS), οι ερευνητές διαπίστωσαν πως κάθε φορά που κάποιος μασά μία τσίχλα, απελευθερώνονται εκατοντάδες έως και χιλιάδες μικροπλαστικά σωματίδια στο σάλιο, με τον μέσο χρήστη τσίχλας να διακινδυνεύει να καταπιεί έως και 30.000 μικροπλαστικά σωματίδια το έτος.
Η έρευνα και οι διαπιστώσεις
Η πιλοτική αυτή μελέτη σύγκρινε πέντε μάρκες τσιχλών με συνθετική βάση, από πολυμερή που προέρχονται από πετρέλαιο, με πέντε φυσικές τσίχλες που χρησιμοποιούν φυτικά πολυμερή ως βάση. Για την ελαχιστοποίηση άλλων παραμέτρων, στην έρευνα συμμετείχε μόνο ένα άτομο που μάσησε τα δείγματα τσίχλας για περιόδους τεσσάρων και είκοσι λεπτών, συλλέγοντας περιοδικά δείγματα σάλιου για ανάλυση.
Οι ερευνητές εντόπισαν κατά μέσο όρο 100 μικροπλαστικά σωματίδια να απελευθερώνονται στο σάλιο ανά γραμμάριο τσίχλας, με ορισμένα δείγματα να φτάνουν έως και 600 σωματίδια ανά γραμμάριο. Μία τυπική τσίχλα ζυγίζει από 2 έως και 6 γραμμάρια, κάτι που σημαίνει ότι μία μεγαλύτερη τσίχλα μπορεί να απελευθερώσει έως και 3.000 σωματίδια πλαστικού. Με βάση αυτά τα αποτελέσματα, υπολογίστηκε ότι ένα άτομο που μασάει περίπου 160 έως 180 τσίχλες μέσου μεγέθους ετησίως μπορεί να καταναλώνει περίπου 30.000 μικροπλαστικά.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η μελέτη δεν βρήκε ιδιαίτερες διαφορές ανάμεσα στις ποσότητες μικροπλαστικών που απελευθερώνουν οι φυσικές και οι συνθετικές τσίχλες, γεγονός που εξέπληξε τους ερευνητές. Επιπλέον, η έρευνα περιορίστηκε στην ανάλυση μικροπλαστικών μεγέθους άνω των 20 μικρομέτρων, κάτι που σημαίνει ότι μικρότερα σωματίδια πλαστικού είναι πιθανόν να παρέμειναν ακατάγραφα.
Κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία
Τα μικροπλαστικά συσσωρεύονται στον οργανισμό και διάφορες πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι μπορούν να επηρεάσουν σοβαρά την υγεία. Πρόσφατη μεγάλη ανασκόπηση 3.000 μελετών κατέδειξε ότι τα μικροπλαστικά ενδέχεται να σχετίζονται με αύξηση των ποσοστών καρκίνου του πνεύμονα και του παχέος εντέρου, καθώς προκαλούν οξειδωτικό στρες, φλεγμονές και αλλοιώνουν το DNA.
Υπόνοιες υπάρχουν επίσης για πιθανά προβλήματα στην αναπαραγωγή, μεταβολικές ανωμαλίες, αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, αλλά και αναπνευστικές παθήσεις. Πρόσφατες μελέτες, μάλιστα, ανίχνευσαν μικροπλαστικά σε διάφορα όργανα του ανθρώπινου σώματος, μεταξύ των οποίων ο εγκέφαλος, το ήπαρ, ο πνεύμονας και ακόμα και στη μήτρα, υποδεικνύοντας μια ιδιαίτερα διεισδυτική παρουσία στον οργανισμό.
Πιθανοί τρόποι αντιμετώπισης
Η συγκεκριμένη μελέτη, που παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια του εαρινού συνεδρίου της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας, χρηματοδοτήθηκε κυρίως από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA) και το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ.
Σε προηγούμενες έρευνες, προτάθηκαν απλές πρακτικές για τη μείωση της έκθεσης στα μικροπλαστικά, όπως το βράσιμο του πόσιμου νερού της βρύσης για πέντε λεπτά, μια εύκολη διαδικασία που απομακρύνει έως και το 90% των μικροπλαστικών.
Συμπεράσματα και συστάσεις
Το ζήτημα των μικροπλαστικών είναι πλέον σαφές ότι αποτελεί μία ανερχόμενη απειλή για τη δημόσια υγεία. Παρότι η τσίχλα συνήθως θεωρείται αθώα συνήθεια, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι οι καταναλωτές οφείλουν να ενημερωθούν για τη δυνητική έκθεση σε σημαντικό αριθμό μικροπλαστικών. Παράλληλα, προτείνουν εντατικοποίηση των ερευνών πάνω στις επιπτώσεις των μικροπλαστικών στην υγεία, ώστε να μπορέσουν να ληφθούν περαιτέρω μέτρα προστασίας του κοινού στο μέλλον.
Σε κάθε περίπτωση, θα ήταν σοφό να μειώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την έκθεση μας σε αυτά τα μικροσκοπικά αλλά πανταχού παρόντα σωματίδια, επανεξετάζοντας ακόμη και τις πιο απλές καθημερινές μας συνήθειες, όπως τη μασήση τσίχλας.
Ακολουθήστε την Sina McCullough, Ph.D. στη διατροφή, στην αναζήτησή της για τις αλήθειες σχετικά με την τροφή και την υγεία. Επιστήμων από εκπαίδευση και δημοσιογράφος εκ φύσεως, η Σίνα δίνει στοιχεία και κατανοήσεις για μια ζωή με υγεία, χαρά, και ελευθερία.
Για δεκαετίες, οι επιστήμονες έβλεπαν τον εγκέφαλο ως μια μηχανή που τροφοδοτείται από ηλεκτρικούς παλμούς και νευρομεταγωγείς. Αλλά μήπως υπάρχει περισσότερο από αυτό; Μήπως χρησιμοποιεί επίσης και φως;
Ναι, πραγματικό φως—αχνές, πολύ αδύναμες εκπομπές φωτός που καλούνται βιοφωτόνια.
Έρευνες δείχνουν ότι ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί βιοφωτόνια—αόρατα στο γυμνό μάτι αλλά μέρος ενός περίπλοκου δικτύου επικοινωνίας—για να συντονίσει την ίαση.
Το σώμα σας κυριολεκτικά λάμπει αυτήν την στιγμή, εκπέμποντας πολύ αδύναμα σήματα φωτός που χρησιμοποιούνται από τα νευρικά κύτταρα για να συντονίσουν την ίαση.
Λεωφόροι φωτός οπτικών ινών
Ο πρωτοπόρος βιοφυσικός Φριτζ-Άλμπερτ Ποπ έδειξε ότι οι ζώντες οργανισμοί εκπέμπουν μικροσκοπικές εκπομπές φωτός. Χρησιμοποιώντας ένα σωλήνα φωτοπολλαπλασιασμού — έναν πολύ ευαίσθητο αισθητήρα φωτός — έδειξε ότι το φως εμφανίζεται στο υπεριώδες, ορατό, και μέρος της σχεδόν υπέρυθρης περιοχής του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.
Ο Ποπ ονόμασε το μη θερμικό φως που βρίσκεται σε ζωντανά συστήματα βιοφωτόνια. Παρόλο που το φως είναι αδύναμο—σχεδόν 1.000 φορές λιγότερο έντονο από αυτό που μπορεί να ανιχνεύσει το ανθρώπινο μάτι—μπορεί να ιδωθεί με υπερευαίσθητες κάμερες. Εικόνες δημοσιεύθηκαν σε ένα επιστημονικό άρθρο του 2009 στο οποίο οι συγγραφείς έγραψαν: «Το ανθρώπινο σώμα κυριολεκτικά λάμπει».
Ανίχνευση πολύ αδύναμης εκπομπής φωτονίων έχει επίσης αναφερθεί για βακτήρια, μύκητες, σπόρους, και ζωικούς ιστούς.
Μετά την ανακάλυψη του Ποπ, βιοφυσικοί υπέθεσαν ότι τα βιοφωτόνια ίσως συντονίζουν κάποιες κυτταρικές λειτουργίες, τον μεταβολισμό, την αντιγραφή, και την ανάρρωση—σε αντίθεση με τα συμβατικά βιοχημικά μοντέλα για το πως λειτουργούν τα κύτταρα.
Αν και ακόμα βρίσκεται υπό συζήτηση, τα βιοφωτόνια ίσως χρησιμοποιούνται επίσης για επικοινωνία.
Για παράδειγμα, νευρώνες ίσως στέλνουν σήματα φωτός από ένα κύτταρο σε ένα άλλο χρησιμοποιώντας τους άξονές τους, σωλήνες που μεταφέρουν ηλεκτρικούς παλμούς, σαν λεωφόρους τύπου οπτικών ινών—παρόμοια με τα καλώδια που μεταφέρουν δεδομένα στα σύγχρονα δίκτυα επικοινωνιών.
Αν αυτό ακούγεται πολύ περίεργο, σκεφτείτε αυτό: Η ανάλυση βιοφωτονίων ήδη χρησιμοποιείται σε έρευνα καρκίνου. Επιστήμονες ανιχνεύουν καρκινικά κύτταρα αναλύοντας τις εκπομπές φωτός τους συγκρινόμενες με φως που εκπέμπεται από υγιή κύτταρα. Ο υγιής ιστός και άνθρωποι εκπέμπουν σταθερότερα βιοφωτόνια από ό,τι ο χαλασμένος ή οι άρρωστοι.
Πώς οι νευρώνες παράγουν φως
Επιστήμονες εξακολουθούν να συζητούν πώς ακριβώς προκύπτουν τα βιοφωτόνια στο σώμα, αλλά η επικρατούσα θεωρία δείχνει μεταβολικές διεργασίες, ειδικά εκείνες που περιλαμβάνουν αντιδραστικά είδη οξυγόνου (ROS).
Τα ROS είναι εξαιρετικά αντιδραστικά μόρια με βάση το οξυγόνο που, σε μεγάλες ποσότητες, μπορούν να βλάψουν τα κύτταρα. Ωστόσο, παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στις φυσιολογικές κυτταρικές λειτουργίες. Όταν τα ROS αλληλεπιδρούν με συγκεκριμένα κυτταρικά συστατικά, μπορούν να δημιουργήσουν «διεγερμένα» μόρια που απελευθερώνουν μικροσκοπικές λάμψεις φωτός — που ονομάζονται φωτόνια — όταν επιστρέψουν σε μια πιο σταθερή κατάσταση.
Τα μιτοχόνδρια, που συχνά αναφέρονται ως οι εστίες ισχύος του κυττάρου, μπορεί να είναι βασικοί συντελεστές στη δημιουργία αυτών των μικροσκοπικών εκρήξεων λαμπρότητας.
Για να κατανοήσετε πώς αυτά τα διεγερμένα μόρια εκπέμπουν φως, φανταστείτε ένα άτομο ως ένα μικροσκοπικό ηλιακό σύστημα με έναν πυρήνα στο κέντρο και τα ηλεκτρόνια να περιφέρονται γύρω του. Όταν ένα ηλεκτρόνιο απορροφά ενέργεια, πηδάει σε υψηλότερη τροχιά. Καθώς εγκαθίσταται πίσω σε μια χαμηλότερη τροχιά, εκπέμπει αυτή την επιπλέον ενέργεια με τη μορφή φωτός — σαν ένα μικροσκοπικό σόου πυροτεχνημάτων μέσα στο άτομο.
Ενώ η σύγχρονη κβαντομηχανική έχει βελτιώσει ουσιαστικά το «μοντέλο Bohr» — το οποίο δηλώνει ότι ένας θετικά φορτισμένος πυρήνας περιβάλλεται από αρνητικά ηλεκτρόνια που κινούνται γύρω από τον πυρήνα σε τροχιές που αντιστοιχούν σε διαφορετικά επίπεδα ενέργειας — η βασική ιδέα παραμένει: Τα ηλεκτρόνια που επιστρέφουν από μια ενεργοποιημένη κατάσταση σε μια χαμηλότερη κατάσταση εκπέμπουν φως.
Οι νευρώνες φαίνεται να χρησιμοποιούν μια παρόμοια διαδικασία, καθιστώντας δυνατό αυτές τις λεπτές λάμψεις ή βιοφωτόνια να παράγονται απευθείας στο σώμα μας.
Η θεραπευτική δύναμη του φωτός
Αυτά τα φωτεινά σήματα μπορεί να είναι σημαντικά για την ίαση.
Όταν ένα κύτταρο τραυματίζεται, ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι εκπέμπει φως για να σηματοδοτήσει την δυσφορία, όπως η αποστολή ενός σήματος SOS. Σκεφτείτε πώς το σώμα σας επιδιορθώνει ενστικτωδώς ένα γδαρμένο γόνατο κατευθύνοντας τα κύτταρα του ανοσοποιητικού και τα θρεπτικά συστατικά στο σημείο του τραυματισμού. Οι νευρώνες μπορεί να χρησιμοποιήσουν μια παρόμοια στρατηγική, χρησιμοποιώντας το φως για να ξεκινήσουν την επισκευή.
Μερικοί επιστήμονες προτείνουν ότι διαφορετικά μήκη κύματος βιοφωτονίων που παράγονται στο σώμα μπορεί να ενεργοποιήσουν διαφορετικούς θεραπευτικούς μηχανισμούς, βοηθώντας τα κύτταρα να επισκευαστούν.
Αυτή η ιδέα συμφωνεί με τη φωτοβιοτροποποίηση, γνωστή και ως θεραπεία με κόκκινο φως, μια θεραπεία που εφαρμόζει συγκεκριμένα μήκη κύματος φωτός για την βοήθεια της ίασης. Έρευνες δείχνουν ότι το κόκκινο και το σχεδόν υπέρυθρο φως μπορούν να ενισχύσουν τη λειτουργία των μιτοχονδρίων, να μειώσουν τη φλεγμονή και να βελτιώσουν τη νευρική ανθεκτικότητα.
Οι επιστήμονες διερευνούν ενεργά τη θεραπεία με φως ως πιθανή θεραπεία για καταστάσεις όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ, η νόσος του Πάρκινσον, η κατάθλιψη, οι εγκεφαλικές κακώσεις και το εγκεφαλικό. Εάν το εξωτερικό φως μπορεί να βοηθήσει στην θεραπεία του σώματος, ίσως είναι πιθανό το φως που παράγουμε μέσα μας να έχει παρόμοια επανορθωτική δύναμη.
Η σχέση μεταξύ φωτός και κυτταρικής λειτουργίας δεν περιορίζεται στη θεραπεία — σηματοδοτεί επίσης την αρχή της ζωής.
Παραδόξως, οι επιστήμονες απαθανάτισαν πραγματικές εικόνες του τι συμβαίνει όταν ένα ωάριο και ένα σπερματοζωάριο συναντώνται για πρώτη φορά: Εκπέμπεται μια λάμψη φωτός.
Αυτή η λάμψη, που συχνά ονομάζεται «σπινθήρας ψευδαργύρου», σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας ζωής. Είναι σαν τα κύτταρα να αναγνωρίζουν το ένα το άλλο μέσω του φωτός πριν καν αρχίσουν να διαιρούνται.
Αυτό εγείρει ένα ενδιαφέρον ερώτημα: Είναι το φως η αρχική γλώσσα του σώματος;
Παίρνουμε φως από το φαγητό;
Αν τα βιοφωτόνια είναι η γλώσσα που τα σώματά μας μιλάνε για να επικοινωνούν, τότε οι επιλογές μας—η δίαιτά μας, το περιβάλλον, οι σκέψεις, τα πιστεύω— ίσως προσδιορίσουν την σαφήνεια αυτής της συνομιλίας. Ο Ποπ περιέγραψε την κατανάλωση τροφής ως «να ρουφάς το φως από το φαγητό»—όχι μόνο μεταφορικά, αλλά σαν πραγματική διαδικασία εξαγωγής και χρήσης αποθηκευμένης ενέργειας φωτός σε βιοχημικό επίπεδο.
Τα φυτά αιχμαλωτίζουν την ενέργεια από το ηλιακό φως και την αποθηκεύουν σε χημικούς δεσμούς μέσω φωτοσύνθεσης. Όταν τρώτε φυτά, αυτοί οι δεσμοί σπάνε και οργανώνουν εκ νέου το σώμα, απελευθερώνοντας ενέργεια που τροφοδοτεί το σώμα.
Όπως οι νευρώνες παράγουν φως, εξάγουμε φως από την τροφή—ηλεκτρόνια αλλάζουν ενεργειακές καταστάσεις καθώς η τροφή αποσυντίθεται στο σώμα μας.
Ο Ποπ υπέθεσε ότι η ενέργεια που παίρνουμε από τα τρόφιμα είναι βασικά ενέργεια φωτός. Αυτό συμφωνεί με τη διάσημη εξίσωση του Άλμπερτ Αϊνστάιν, E = mc² (η ενέργεια ισούται με μάζα πολλαπλασιασμένη με την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο)—η οποία αποκαλύπτει ότι η ίδια η μάζα είναι μια συμπυκνωμένη μορφή ενέργειας. Επομένως, παρόλο που η τροφή έχει φυσική μάζα, είναι τελικά αποθηκευμένο ηλιακό φως.
Ερευνητές ανακάλυψαν ότι ορισμένα τρόφιμα εκπέμπουν φως καλύτερης ποιότητας από άλλα. Μετρώντας αυτή την εκπομπή, οι επιστήμονες μπορούν να κάνουν διάκριση μεταξύ ντομάτας συμβατικής καλλιέργειας και βιολογικής καλλιέργειας, και μεταξύ βιολογικών αυγών και αυγών από κότες που εκτρέφονται συμβατικά.
Ένα άρθρο του 2023 ανέφερε ότι η εκπομπή φωτός υποδηλώνει τη φρεσκάδα και την ποιότητα των τροφίμων, αμφισβητώντας τη συμβατική ιδέα ότι μια θερμίδα είναι απλώς μια θερμίδα. Το φαγητό δεν είναι απλώς καύσιμο — είναι πληροφορίες με τη μορφή φωτός.
Η κατανάλωση φωτός υψηλής ποιότητας, καλά δομημένου, μπορεί κυριολεκτικά να ενισχύσει τη φωτεινή ενέργεια του σώματός σας, βελτιώνοντας την κυτταρική επικοινωνία και την αυτοΐαση.
Συμμετέχετε στην συζήτηση
Η ερώτηση αυτής της εβδομάδας:
Έχετε παρατηρήσει πώς το φως — είτε από τον ήλιο είτε από τεχνητές πηγές είτε μέσα στο σώμα σας — επηρεάζει τη διάθεση, την ενέργεια ή την εστίασή σας;
Μοιραστείτε τις σκέψεις σας στην ενότητα σχολίων!
Αποποίηση ευθύνης: Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι μόνο για εκπαιδευτικούς σκοπούς και αντικατοπτρίζουν τη γνώμη της Sina McCullough, Ph.D., επιστήμονα και όχι γιατρού. Δεν προορίζονται για ιατρική συμβουλή ή υποκατάστατο καθοδήγησης από τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης. Πάντα να συμβουλεύεστε τον πάροχο υγειονομικής περίθαλψης πριν κάνετε αλλαγές στη διατροφή, τα φάρμακα ή τον τρόπο ζωής σας. Χρησιμοποιήστε αυτές τις πληροφορίες με δική σας ευθύνη.
Απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Χτύπησε το τηλέφωνο το πρωί πριν λίγες μέρες. Ήταν ο πρώην σύζυγος, που μου είπε ότι ένας παλιός φίλος μας—κάποιος που είχαμε βγει ραντεβού στα 20—πέθανε από καρδιακό επεισόδιο σχετικό με χρήση ναρκωτικών. Η καρδιά μου βούλιαξε, αλλά δυστυχώς, δεν μου έκανε έκπληξη. Παίρνω τέτοιες κλήσεις πολλές φορές τον χρόνο τώρα. Δύο από τους τρεις καλύτερους φίλους μου από το λύκειο έχασαν τους μικρότερους αδελφούς τους. Αμέτρητα παιδιά με τα οποία ήμουν στο σχολείο, πλέον έχουν φύγει. Η ποσότητα του παράλογου θανάτου—είτε από παράνομα ναρκωτικά είτε από νόμιμα φάρμακα—είναι σοκαριστική. Και σου ραγίζει την καρδιά.
Τι έχει γίνει στην ικανότητά μας να υπομένουμε δυσκολία; Τι έγινε στην αντοχή μας για ζωή, ειδικά όταν η ζωή γίνεται δύσκολη;
Ως εργοδότρια περισσότερων από 350 ανθρώπων την περασμένη δεκαετία, έχω δει μια αλλαγή στην νεότερη γενιά. Πολλοί δεν φαίνεται να ξέρουν πως να υπομείνουν ακόμα και ήπια δυσκολία. Υπάρχει μια βαθιά επιθυμία να αποφύγουν οτιδήποτε τους κάνει να μην αισθάνονται καλά—είτε μέσω ουσιών, οθονών, ζάχαρης, ή άλλων αποσπάσεων. Και δεν μπορώ παρά να δω ότι αυτή η τάση προέρχεται από την παιδική ηλικία: όταν δίνουμε στα παιδιά μια οθόνη ώστε να μπορούμε να δειπνήσουμε με ησυχία, όταν τους δίνουμε ζάχαρη για να καθησυχάσουμε το κλάμα, όταν τους διδάσκουμε—χωρίς ποτέ να το λέμε με λόγια—ότι ο στόχος είναι να νιώθουμε καλά όλη την ώρα.
Έχουμε δημιουργήσει έναν πολιτισμό που αντιμετωπίζει την δυσκολία ως παθολογία. Αν κάτι είναι δύσκολο, θεωρούμε ότι θα πρέπει να είναι λάθος. Αλλά δεν λειτουργεί έτσι η ζωή. Η ανθρωπότητα είχε δυσκολία κατά την περισσότερη διάρκεια ύπαρξής της. Πόνος, αγώνας, και αβεβαιότητα είναι συνυφασμένα στην ανθρώπινη εμπειρία. Ίσως δεν είναι η δυσκολία το πρόβλημα, αλλά η ανικανότητά μας να την αντιμετωπίσουμε.
Και ίσως—απλώς ίσως—αυτή η ανικανότητα συνδέεται με κάτι βαθύτερο από την ανατροφή παιδιών, τα μέσα ενημέρωσης, ή την εκπαίδευση.
Ως φυσική αγρότισσα, κοιτάω τον κόσμο υπό το πρίσμα του εδάφους και της μικροβιολογίας, και δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ: Είναι μέρος της πνευματικής και συναισθηματικής μας εύθραυστης κατάστασης ριζωμένο στην κυριολεκτική έλλειψη μικροβιολογίας στα σώματά μας;
Ένα στα τρία παιδιά που γεννιούνται σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν γεννιέται φυσιολογικά, χάνοντας την σημαντική έκθεση στο μικροβίωμα της μητέρας. Το ποσοστό θηλασμού συνεχίζει να μειώνεται, αφήνοντας τα βρέφη χωρίς την μικροβιωματική βάση που η φύση σχεδίασε. Προσθέστε σε αυτό μια δίαιτα φτιαγμένη από αποστειρωμένα, επεξεργασμένα φαγητά από αποστραγγισμένα από θρεπτικά συστατικά εδάφη, και έχουμε μια συνταγή για μια γενιά σωματικά και συναισθηματικά αποσυνδεδεμένη από τα φυσικά συστήματα που υποστηρίζουν την αντοχή.
Το υγιές έδαφος και ένα υγιές πεπτικό-εντερικό σύστημα έχουν πάνω από 70 τοις εκατό του ίδιου DNA. Αυτό δεν είναι σύμπτωση. Σχεδιαστήκαμε για να είμαστε μέρος αυτού του ζωντανού συστήματος. Και όταν χωρίζουμε τον εαυτό μας από αυτό—μέσω της τροφής μας, του τρόπου γέννησης, του τρόπου ζωής μας—υποφέρουμε.
Πολιτισμοί που ακόμα ζουν στενά συνδεδεμένοι με την φύση—που μαγειρεύουν στην φωτιά, καλλιεργούν το φαγητό τους, και κοιμούνται σε βρώμικα πατώματα—δεν έχουν την επιδημία αυτοκτονίας και υπερβολικών δόσεων που βλέπουμε στην μοντέρνα κοινωνία. Έχουν δυσκολίες; Βεβαίως. Αλλά η θέλησή τους για ζωή είναι ακόμα άθικτη. Έχουν μια σταθερότητα και ηρεμία που τους προστατεύει από το είδος της υπαρξιακής απόγνωσης με την οποία πνιγόμαστε εδώ.
Και υπάρχει επιστήμη για να το υποστηρίξει αυτό. Μελέτες έχουν δείξει ότι το να δουλεύεις με τα χέρια σου στο χώμα μπορεί να είναι τόσο αποτελεσματικό—ή περισσότερο αποτελεσματικό—από SSRI [αντικαταθλιπτικά] στην θεραπεία της κατάθλιψης. Τα μικροβιώματα στο χώμα κυριολεκτικά ενεργοποιούν την παραγωγή σεροτονίνης στον εγκέφαλο. Τότε γιατί δεν δίνουμε προτεραιότητα στην επανασύνδεση με την φύση στις λύσεις μας; Γιατί δεν είναι το να βγάζουμε τα παιδιά έξω, να λερώνουν τα χέρια τους, και να χτίζουν πραγματική, σωματική αντοχή, μια εθνική συζήτηση;
Ναι, θα πρέπει να περιορίσουμε τον χρόνο στην οθόνη. Ναι, θα πρέπει να μειώσουμε την ζάχαρη. Αλλά πιο σημαντικά, χρειάζεται να σταματήσουμε να διδάσκουμε τα παιδιά μας ότι η δυσκολία είναι κάτι που θα πρέπει να αποφύγουν με κάθε κόστος. Είναι εντάξει να νιώθεις βαρεμάρα. Είναι εντάξει να νιώθεις ζέστη, κούραση, ή ότι κάτι είναι δύσκολο. Απλώς επειδή κάτι σε κάνει να νιώθεις άσχημα δεν σημαίνει ότι είναι κακό. Τα περισσότερα αξιόλογα πράγματα—η μητρότητα, η επιχειρηματικότητα, ο γάμος, η κοινότητα, η πνευματική ανάπτυξη—θα σε κάνουν να νιώσεις δυσκολία σε κάποιο σημείο. Αυτό δεν είναι λάθος. Αυτό είναι το μονοπάτι.
Μεγαλώνουμε μια γενιά καλλιτεχνών αποφυγής, ή μεγαλώνουμε ανθρώπους που μπορούν να μένουν παρόντες εν μέσω δυσκολίας, να μαθαίνουν από αυτήν, και να αναπτύσσονται πνευματικά;
Η κοινωνία μας επιλέγει τα ναρκωτικά, το φαγητό, την πορνογραφία, τα κοινωνικά μέσα, και ατελείωτες μορφές απόσπασης για να αποφύγει την απλή πραγματικότητα του να είσαι άνθρωπος. Αλλά τι θα γινόταν αν διδάσκαμε τα παιδιά μας—και υπενθυμίζαμε στον εαυτό μας—ότι τα αισθήματα δεν είναι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης; Ότι ο πόνος είναι δάσκαλος; Ότι δεν χρειάζεται να είμαστε μπάλες πινγκ-πονγκ για τις σκέψεις και συναισθήματά μας, πιστεύοντας το κάθε ένα από αυτά ως αλήθεια;
Μπορούμε να μάθουμε να καθόμαστε εν μέσω δυσκολίας και να ακούμε. Κάποιες φορές, η δυσκολία είναι απλώς η ζωή που μας ζητά να αλλάξουμε, να αναπτυχθούμε, να εκταθούμε, ή να ακονίσουμε μια ικανότητα. Και κάποιες φορές, είναι απλώς μέρος του να είσαι ζωντανός.
Πιστεύω πως η αποσύνδεσή μας από την φύση, από την σκληρή δουλειά, και του ενός από τον άλλον, είναι η ρίζα της επιδημίας πνευματικής ασθένειας και υπερβολικής δόσης φαρμάκων και ναρκωτικών. Εγώ, τουλάχιστον, έχω κουραστεί να παίρνω κλήσεις που μου λένε ότι ένας ακόμα πέθανε από τον εθισμό στην αποφυγή.
Τότε πως σταματούμε τον κύκλο;
Αρχίζουμε με το να δεχόμαστε την δυσκολία—όχι να τρέχουμε μακριά της. Είμαστε παρόντες αντί να αποφεύγουμε. Μεγαλώνουμε παιδιά που ξέρουν πως να δουλεύουν σκληρά, να περιμένουν, να βαριούνται, να λερώνονται, και να μένουν με αυτό που είναι πραγματικό. Επανασυνδεόμαστε με την φύση, με φαγητό μεγαλωμένο σε υγιές έδαφος, με ανθρώπους που εμπιστευόμαστε, με τελετές που μας υπενθυμίζουν ποιοι είμαστε.
Σταματούμε να εξαρτούμε την αντοχή μας από άλλα πράγματα και επανακτούμε τα εργαλεία που μας κάνουν ανθρώπους.
Η Σοφία ποτέ δεν ένιωθε ότι ταίριαζε ως προέφηβη, οπότε στράφηκε σε ένα μέρος όπου μπορούσε να χαθεί και να μουδιάσει.
Απλώς έκανε κύλιση οθόνης στο smartphone της, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα, αναζητώντας την ταυτότητά της. Ήταν μια εύκολη απόσπαση της προσοχής από την κοινωνική απομόνωση της καραντίνας COVID-19 και τον πόνο του διαζυγίου των γονιών της.
«Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη από αυτό που συνέβαινε στο τηλέφωνό μου», είπε η Σοφία, τώρα 15 ετών, στην Epoch Times. Μισούσε τον εαυτό της, πιάστηκε σε πρότυπα που δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να πετύχει και ήταν πραγματικά τρομοκρατημένη από τη σκέψη να μιλήσει σε συνομηλίκους.
«Μετά την καραντίνα, έβγαινα έξω, ίδρωνα πολύ. Ήμουν νευρική, το πρόσωπό μου καιγόταν όταν μιλούσα με κόσμο». Αντί να συζητήσει τα συναισθήματά της, θα τα άφηνε να συσσωρευτούν μέχρι να εκραγεί από συγκίνηση.
Η Σοφία εξέτασε τις επιλογές της. Παρακολούθησε συνομηλίκους να καυχιούνται για τα φάρμακα για το άγχος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τους είδε να απομονώνονται περαιτέρω σε ανεξέλεγκτη κύλιση τηλεφώνου. Όπως η Σοφία, οι σημερινοί έφηβοι είναι επιρρεπείς σε μια κοινή παγίδα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που σπέρνει το άγχος και την κατάθλιψη μέσα τους και τους κάνει να πιστεύουν ότι η φαρμακευτική αγωγή είναι ο μόνος τρόπος να ξεφύγουν από τα άβολα —και μερικές φορές φυσιολογικά— συναισθήματα που συνοδεύουν την εφηβεία.
Πλατφόρμες όπως το TikTok έχουν ενισχύσει ένα ευρύ φάσμα φωνών γύρω από τα φάρμακα για το άγχος και την κατάθλιψη των εφήβων. Αυτές οι φωνές περιλαμβάνουν ψυχιάτρους που εκπαιδεύονται για διάφορα φάρμακα, περιεχόμενο χορηγών επιρροών, φαρμακευτικές διαφημίσεις, ακόμη και έφηβοι που καυχώνται για τις δικές τους συνταγές κατά του άγχους.
Η Σοφία, τώρα 15 ετών, έπεσε στις παγίδες των social media ως προέφηβη. Ευγενική προσφορά της Σόφιας
Το άγχος των εφήβων τότε και τώρα
Ο καταιγισμός των μηνυμάτων φαρμάκων για άγχος είναι μια έντονη αντίθεση από δύο γενιές πριν, όταν οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs) άρχισαν να έρχονται στην αγορά για την κατάθλιψη και το άγχος. Τα ναρκωτικά φάρμακα ήταν μια σχετικά άγνωστη —και συχνά ιδιωτική— λύση για αγώνες ψυχικής υγείας.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν φέρει περισσότερη ευαισθητοποίηση και κανονικοποίηση σε θέματα ψυχικής υγείας των εφήβων. Οι ειδικοί ανησυχούν, ωστόσο, ότι η μονόπλευρη προσοχή που δίνεται στη γρήγορη διόρθωση της φαρμακευτικής αγωγής παρεμποδίζει τις προσπάθειες πρόληψης του άγχους και της κατάθλιψης και τις ολιστικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση της ψυχικής υγείας.
Η έρευνα δείχνει ότι οι κίνδυνοι που σχετίζονται με τα φάρμακα κατά του άγχους και τα αντικαταθλιπτικά —όπως η εξάρτηση και η ανοχή στα ναρκωτικά, καθώς και η υπερδοσολογία και η αυτοκτονία— αυξάνονται μεταξύ των εφήβων, ενώ η θεραπεία γίνεται λιγότερο συχνή.
«Στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχει τόση διαφήμιση από εταιρείες φαρμάκων που μιλούν για προβλήματα ψυχικής υγείας. Έτσι, οι έφηβοι είναι λιγότερο πιθανό να δουν το άγχος ως μια κατανοητή απάντηση στο στρες και περισσότερο ως ένα σωματικό πρόβλημα», δήλωσε ο Τζόσεφ Βιτ-Ντέρρινγκ, πιστοποιημένος ψυχίατρος που ειδικεύεται στη θεραπεία ανεπιθύμητων ενεργειών από ψυχιατρικά φάρμακα.
«Εξαιτίας αυτού, είτε παίρνουν φάρμακα που τους συνταγογραφούν οι γιατροί, είτε πηγαίνουν πραγματικά σε γιατρούς και λένε, ‘Κάτι δεν πάει καλά με εμένα. Χρειάζομαι φάρμακα’», είπε στην Epoch Times. «Και αυτό ενισχύεται επίσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
Ο Βιτ-Ντέρρινγκ σημείωσε ότι το άγχος είναι ιδιαίτερα φυσιολογικό για τους εφήβους και τους νεαρούς ενήλικες που βρίσκονται εν μέσω των μεταβάσεων της ζωής.
Ωστόσο, είπε ότι οι έφηβοι είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε μια προκατειλημμένη αντίληψη ότι έχουν μια χημική ανισορροπία στον εγκέφαλό τους. Δεν υπάρχει κανένα τεστ που να μπορεί να αξιολογήσει με ακρίβεια τα επίπεδα νευροδιαβιβαστών που σχετίζονται με την κατάθλιψη και το άγχος, είπε, και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα φάρμακα διορθώνουν τις ανισορροπίες.
Επιδεινώσεις αλγορίθμων
Μια έρευνα από το EducationWeek, μια δημοσίευση για εκπαιδευτικούς, βρήκε ευρέως διαδεδομένα στοιχεία ότι οι έφηβοι χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως πλατφόρμα για τη διάγνωση των παθήσεων ψυχικής υγείας του εαυτού τους και των συνομηλίκων τους.
Η έρευνα διαπίστωσε:
Το 65% των διευθυντών σχολείων και των δασκάλων ανέφεραν ότι οι μαθητές μερικές φορές ή συχνά χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να διαγνώσουν τις δικές τους καταστάσεις ψυχικής υγείας.
Το 55% των μαθητών Γυμνασίου παραδέχτηκε ότι χρησιμοποίησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να διαγνώσει τις δικές του καταστάσεις ψυχικής υγείας τουλάχιστον μία φορά. 28%, μερικές φορές, και 10%, όλη την ώρα.
Σχεδόν το ήμισυ του περιεχομένου του TikTok με τις περισσότερες προβολές περιστρέφεται γύρω από την κακή ψυχική υγεία και περιλαμβάνει hashtags ψυχικής υγείας, σημείωσε μια συστηματική (επιστημονική) ανασκόπηση της Ευρωπαϊκής Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων.
Διαπίστωσε ότι τα μοντέρνα θέματα ψυχικής υγείας — τικ, διασπαστική διαταραχή ταυτότητας και αυτοτραυματισμός ειδικότερα — συνδέθηκαν με μια άνοδο στη θεραπεία για αυτές τις καταστάσεις.
Το TikTok το έχει κάνει σαν τιμητικό σήμα για τους έφηβους χρήστες να ανήκουν σε μια κοινότητα άλλων εφήβων και διασημοτήτων που αγωνίζονται με το άγχος και την κατάθλιψη, είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ.
«Υπάρχει πολύ περιεχόμενο εκεί έξω με ανθρώπους που λένε: ‘Αυτή είναι μια μέρα στη ζωή κάποιου με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και εδώ είναι όλα τα φάρμακα που παίρνω’», είπε. «Και πραγματικά το κανονικοποιεί για τους ανθρώπους. Το βλέπεις αρκετές φορές και λες, ‘Ω, υποθέτω ότι όλοι έχουν αυτές τις εγκεφαλικές ασθένειες και πρέπει να παίρνουν όλα αυτά τα φάρμακα’».
Το TikTok δεν απάντησε στο αίτημα της Epoch Times για σχολιασμό.
Η επιρροή που έχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στα νεαρά κορίτσια είναι ιδιαίτερα ανησυχητική για την Ααλίγια Κίσσικ, η οποία έχει εργαστεί ως μέντορας εφήβων.
«Είναι εκπληκτικό πόσο πειστικές μπορεί να είναι αυτές οι αναρτήσεις», είπε η 24χρονη στην Epoch Times. «Είναι ακόμη πιο επικίνδυνο για τους ανθρώπους των οποίων ο εγκέφαλος αναπτύσσεται επειδή τους στοχεύει με βάση τα σχόλια».
Οι αλγόριθμοι ξεπερνούν το περιεχόμενο με το οποίο ασχολείται ήδη ένας χρήστης, δείχνοντας στους εφήβους τα είδη των βίντεο που βλέπουν οι φίλοι τους. Οι έφηβοι μπορούν να βομβαρδιστούν με περιεχόμενο σχετικά με το αντικαταθλιπτικό Zoloft απλώς και μόνο επειδή αυτό είναι που βλέπουν οι συνομήλικοί τους, σημείωσε η Κίσσικ.
«Δυστυχώς, όταν συγκεντρώνεις ένα σωρό άτομα που μιλούν για ψυχικές ασθένειες και μηρυκάζουν τα συμπτώματα αντί να εργάζονται για λύσεις, μπορεί να δημιουργήσει έναν θάλαμο αντήχησης όπου όλοι αρρωσταίνουν όλο και περισσότερο», είπε.
Υπερ-εξάρτηση από φαρμακευτική αγωγή
Πολλές τρέχουσες θεραπευτικές προσεγγίσεις παραβλέπουν τους πολύπλοκους υποκείμενους παράγοντες που συμβάλλουν στο άγχος των εφήβων, όπως το ακαδημαϊκό άγχος, η κοινωνική δυναμική, η οικογενειακή αστάθεια και οι αδιάγνωστες μαθησιακές προκλήσεις, είπε η Κάμι Μπέντον, οικογενειακός γιατρός και επαγγελματίας ενσωμάτωσης, στην Epoch Times. Αυτές οι βασικές αιτίες απαιτούν συχνά μια πιο ολιστική και αναπτυξιακή προσέγγιση παρά άμεση φαρμακολογική παρέμβαση.
Η αυξανόμενη τάση για συνταγογράφηση φαρμάκων μπορεί κατά λάθος να συγκαλύψει θεμελιώδη ζητήματα, αποτρέποντας δυνητικά τους εφήβους να αναπτύξουν κρίσιμους μηχανισμούς αντιμετώπισης και να κατανοήσουν την προέλευση των προκλήσεων ψυχικής τους υγείας.
Σχεδόν το 12% των παιδιών είχαν ακούσει από έναν επαγγελματία υγείας ότι έχουν κατάθλιψη ή άγχος το 2020 — από 9,4% τέσσερα χρόνια νωρίτερα.
Τα παράπονα των νέων για άγχος κατά τις επισκέψεις σε γιατρό ήταν τρεις φορές υψηλότερα το 2018 από ό,τι το 2006, ή από 1,4% σε 4,2%, αντίστοιχα, σύμφωνα με μια Εθνική Έρευνα Κινητής Ιατρικής Φροντίδας για τις επισκέψεις γιατρών σε νέους.
Την ίδια περίοδο, οι διαγνώσεις άγχους ήταν τρεις φορές υψηλότερες στους εφήβους και σχεδόν τρεις φορές υψηλότερες στους νεαρούς ενήλικες. Το ποσοστό λήψης θεραπείας μειώθηκε από 49% σε 33%.
Περίπου στο 62% όσων διαγνώστηκαν έλαβαν φάρμακα για το άγχος, με το 45% να λαμβάνει SSRI και το 18% να λαμβάνει βενζοδιαζεπίνες, οι οποίες μπορεί να είναι επικίνδυνες. Επιπλέον, οι παιδοψυχίατροι ήταν πιο πιθανό να ασκούν το επάγγελμα σε κομητείες υψηλού εισοδήματος, με υψηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης και μητροπολιτικές κομητείες σε σύγκριση με τις γύρω περιοχές. Με άλλα λόγια, οι διαφορές περιορίζουν την πρόσβαση σε αυτές τις υπηρεσίες.
Τα SSRIs—ιδιαίτερα το Prozac, το Lexapro, το Celexa και το Zoloft—είναι μια θεραπεία πρώτης γραμμής για το άγχος, μαζί με τη γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία—ψυχοθεραπεία που εστιάζει στο να βοηθήσει τους εφήβους να εντοπίσουν μη βοηθητικά πρότυπα σκέψης και συμπεριφοράς και να αναπτύξουν καλύτερες στρατηγικές αντιμετώπισης.
Το Prozac χρησιμοποιείται συχνά ως κύρια θεραπευτική επιλογή για το άγχος παράλληλα με τη γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία. callumrc/Shutterstock
«Η μείωση της θεραπείας κατά τις επισκέψεις στο γραφείο και η μεγαλύτερη εξάρτηση από φάρμακα για τις αγχώδεις διαταραχές μπορεί να αντικατοπτρίζει τους αυξανόμενους περιορισμούς πόρων σε περιβάλλοντα γραφείου στο πλαίσιο μιας κρίσης ψυχικής υγείας παιδιών και νέων που έχει δημιουργηθεί με την πάροδο του χρόνου», έγραψαν οι συγγραφείς.
Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται τουλάχιστον εν μέρει στη γεωγραφική έλλειψη παιδοψυχιάτρων. Μια έκθεση Παιδιατρικής σημείωσε ότι ενώ το επάγγελμα μεγάλωνε, η πρόσβαση δεν συμβάδιζε. Το 2006 και το 2017, το 70 % των κομητειών των ΗΠΑ δεν είχαν παιδοψυχίατρο.
Οποιοσδήποτε γιατρός που συνταγογραφεί μπορεί να δώσει σε έναν έφηβο SSRI ή άλλα φάρμακα για το άγχος, τα οποία θεωρούνται ασφαλή από την Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση. Αν και η Epoch Times απευθύνθηκε στην Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία για τη συμβολή τους, δεν απάντησαν.
Οι γιατροί μπορεί να μην αναφέρουν τις ανεπιθύμητες ενέργειες επειδή πιστεύουν ότι είναι σπάνιες, είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ. Οι επαγγελματίες υγείας μπορεί να μην συζητούν για τη θεραπεία ή την άσκηση, τον επαρκή ύπνο και την καλή διατροφή — θεμελιώδεις παράγοντες που αν λείπουν μπορούν να συμβάλουν στην κακή ψυχική υγεία.
«Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να προσφέρουν σημαντικά θεραπευτικά πλεονεκτήματα για ασθενείς, θεραπευτές και κοινωνίες, ωστόσο δεν εκτιμώνται, διδάσκονται ή χρησιμοποιούνται επαρκώς», έγραψε ο συγγραφέας και καθηγητής ψυχιατρικής Ρότζερ Γουόλς σε άρθρο της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας. Μερικές από τις αλλαγές στον τρόπο ζωής που προτείνει είναι η υγιεινή διατροφή, ο χρόνος στη φύση, η άσκηση, η θρησκευτική συμμετοχή και η αναψυχή.
Ο Βιτ-Ντέρρινγκ είπε ότι η φαρμακευτική αγωγή θα πρέπει να είναι η έσχατη λύση, ιδιαίτερα για τους εφήβους, που χρησιμοποιείται μόνο για τεράστια ταλαιπωρία. Μια βιασύνη για μια γρήγορη λύση με ναρκωτικά φάρμακα μπορεί να μετατραπεί σε παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας, είπε.
«Αν το σύστημα βλέπει ανθρώπους σε πολύ απρόσωπες επισκέψεις 15 λεπτών, όπου απλώς μιλούν για φάρμακα και δεν προσπαθούν πραγματικά να βοηθήσουν το άτομο με τα ζητήματα που προκαλούν το πρόβλημα, τότε αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα», είπε.
«Το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται να υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα πάρουν αυτά τα φάρμακα και δεν θα μπορούν να τα σταματήσουν.»
Θεραπεία για το άγχος των εφήβων και το χάσμα συμμόρφωσης
Κάτι που περιπλέκει το άγχος και την κατάθλιψη των εφήβων είναι ότι οι έφηβοι δεν είναι εντυπωσιακοί στην συνέπεια — με φάρμακα ή αλλαγές συμπεριφοράς. Ζητήματα όπως η συναισθηματική ωριμότητα και τα αναπτυξιακά και οικογενειακά συστήματα υποστήριξης επηρεάζουν τη δέσμευσή τους στη θεραπεία.
Ο σχηματισμός συνήθειας μπορεί να είναι δύσκολος σε οποιαδήποτε ηλικία, σημείωσε η Μπέντον.
Σε περιπτώσεις δύσκολίας στην συνέπεια, της αρέσει να χρησιμοποιεί θεραπεία με μαγνητικό συντονισμό, μια μορφή διακρανιακής μαγνητικής διέγερσης που έχει δείξει υπόσχεση για άγχος. Οι συνεδρίες θεραπείας περιλαμβάνουν την κατεύθυνση των μαγνητικών παλμών σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου.
«Δεν απαιτεί από αυτούς να τηρούν πράγματα, γιατί αυτό είναι πολύ δύσκολο για αυτούς και μετά αισθάνονται αποτυχημένοι επειδή δεν είναι σε θέση να κάνουν αυτό που τους λες», είπε.
Παρενέργειες αντικαταθλιπτικών
Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα περισσότερα αντικαταθλιπτικά φάρμακα είναι να μουδιάζουν τον εγκέφαλο με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που κάνουν το αλκοόλ και τα ναρκωτικά—θεραπευτικό σε σοβαρές περιπτώσεις άγχους, είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ. Ωστόσο, η χρήση ναρκωτικών αναστέλλει επίσης τη μακροπρόθεσμη αντοχή.
«Το άλλο πράγμα που συμβαίνει είναι ότι μερικοί άνθρωποι καταλήγουν να αισθάνονται πραγματικά αδιάφοροι από τα φάρμακα και έτσι αποσπώνται κάπως από τη ζωή. Έχουν λιγότερη σχέση με τους ανθρώπους γύρω τους», είπε.
Άλλες συνέπειες της λήψης SSRI μπορεί να αλλάξουν τη ζωή. Μεταξύ αυτών είναι:
Αυτοκτονικές σκέψεις και συμπεριφορές
Μανία
Επιληπτικές κρίσεις
Σεξουαλική δυσλειτουργία, συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης λίμπιντο, της στυτικής δυσλειτουργίας στους άνδρες και του καθυστερημένου ή απόντος οργασμού στις γυναίκες
Σύνδρομο διακοπής, το οποίο προκαλεί ναυτία, εφίδρωση, προβλήματα διάθεσης και γνωστικής λειτουργίας, αϋπνία και άλλα συμπτώματα μετά από απότομη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής
Μερικοί ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν αυτά τα συμπτώματα πολύ μετά τη διακοπή των φαρμάκων, είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ
«Οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι που παίρνουν αντικαταθλιπτικά δεν τους έχουν πει ότι μπορεί να προκαλέσουν μόνιμη σεξουαλική δυσλειτουργία», είπε. «Μερικοί άνθρωποι δεν αναρρώνουν ποτέ. Αυτό είναι προφανώς εφιάλτης αν συμβεί.»
Πολλοί δεν προειδοποιούνται πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να σταματήσουν να χρησιμοποιούν SSRI και άλλα φάρμακα. Το αίσθημα επιθυμίας αντικαταθλιπτικών μπορεί να επηρεάσει έναν στους έξι έως επτά ασθενείς που διακόπτουν τη φαρμακευτική αγωγή τους.
Χειρότερα μετά από φαρμακευτική αγωγή
Μια έρευνα με 1.148 κυρίως λευκές γυναίκες ασθενείς που ήθελαν να σταματήσουν τη λήψη αντικαταθλιπτικών φαρμάκων διαπίστωσε ότι το 40% είχε συμπτώματα στέρησης που κράτησαν περισσότερο από δύο χρόνια και το 80% επηρεάστηκε μέτρια ή σοβαρά από αυτά τα συμπτώματα στέρησης. Τα αποτελέσματα που δημοσιεύθηκαν στο Journal of Affective Disorders Reports σημείωσαν ότι το 25% δεν ήταν σε θέση να σταματήσει να χρησιμοποιεί τα φάρμακά του.
Τα προβλήματα με τη διακοπή μπορεί να οφείλονται σε παρατεταμένη επιθυμία αντικαταθλιπτικών που βλάπτει τον εγκέφαλο. Περισσότερο από το 75% των ερωτηθέντων στην έρευνα παρουσίασαν νέα συμπτώματα που δεν είναι κοινά στο άγχος και την κατάθλιψη, όπως:
Ζάλη
Προβλήματα μνήμης
Δυσκολία συγκέντρωσης
Πιο ευαίσθητο στο φως και στο θόρυβο
Πονοκέφαλοι
Αισθήματα ηλεκτροπληξίας στον εγκέφαλο
Αισθήματα αποκομμένα ή αποσυνδεδεμένα από το σώμα ή το μυαλό τους
Αισθήματα απομάκρυνσης από το περιβάλλον, κάνοντας τον κόσμο να μοιάζει παραμορφωμένος
Οι δυσμενείς επιπτώσεις της επιθυμίας περιελάμβαναν μειωμένη εργασιακή λειτουργία σε 56 τοις εκατό, απώλεια θέσεων εργασίας σε 20 τοις εκατό, λήψη αναρρωτικής άδειας σε 27 τοις εκατό και κατάρρευση σχέσεων σε 25 τοις εκατό.
Μια ποιοτική μελέτη βασισμένη σε αφηγήσεις 69 ασθενών περιέγραψε δύο περιπτώσεις αυτοκτονίας που σχετίζονται με συμπτώματα στέρησης, συμπεριλαμβανομένου ενός ατόμου με τρία χρόνια ανεπίλυτη σεξουαλική δυσλειτουργία που δημοσίευσε στο Διαδίκτυο μια ημέρα πριν αφαιρέσει τη ζωή της ότι δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να συνεχίσει την τρέχουσα κατάστασή της.
Στη μελέτη, η 21χρονη ασθενής παρατήρησε: «Για να είμαι ειλικρινής, τώρα βρίσκομαι σε απόλυτη κόλαση. Δεν βλέπω πια πολλές ελπίδες σε αυτήν την κατάσταση. Έχουν περάσει 3+ χρόνια και είμαι ακόμα στην ίδια σχεδόν κατάσταση. Δεν ξέρω πόσο ακόμη θα είμαι εδώ, ειλικρινά.»
Ήταν την επόμενη μέρα που η νεαρή αυτοκτόνησε.
Ένας άλλος κίνδυνος είναι η όψιμη δυσφορία, μια κατάσταση επιδείνωσης της κατάθλιψης μετά από μακροχρόνια χρήση αντικαταθλιπτικών.
«Μερικές φορές η λήψη αυτών των φαρμάκων απλώς κάνει τους ανθρώπους χειρότερους με την πάροδο του χρόνου. Οι γιατροί δεν καταλαβαίνουν ότι το φάρμακο τους κάνει χειρότερους, και μετά καταλήγουν να συσσωρεύουν [άλλα] φάρμακα πάνω από αυτά», είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ.
«Οι ασθενείς αρχίζουν να παίρνουν πολλά διαφορετικά φάρμακα και ακόμα δεν βελτιώνονται, αλλά στην πραγματικότητα είναι το αρχικό φάρμακο που τους έδωσαν που τους βλάπτει».
Φαρμακευτική χιονοστιβάδα
Ο μακροχρόνιος αγώνας της Κρύσταλ Βάιχελτ με τα αντικαταθλιπτικά ξεκίνησε όταν πήρε ένα SSRI ως έφηβη μετά τον χωρισμό του φίλου της που την έκανε να αισθάνεται άγχος.
Είπε στην Epoch Times ότι το άγχος της αυξήθηκε, έτσι ο ψυχίατρός της της συνταγογράφησε μια μικρή δόση Ativan, μια βενζοδιαζεπίνη που χρησιμοποιείται για το άγχος. Οι βενζοδιαζεπίνες επιβραδύνουν τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα και μπορούν να γίνουν εθισμός. Η υπερδοσολογία μπορεί να οδηγήσει σε αναπνευστική καταστολή και θάνατο.
«Ένα άτομο με άγχος είναι αρχικά πολύ ευάλωτο. Θα κάνετε ό,τι λέει ο γιατρός για να εξαφανίσετε αυτά τα συμπτώματα», είπε. «Αυτό το χάπι μοιάζει με το τέλειο για τη ζωή σου και έχεις τον γιατρό να λέει ότι αυτό το χάπι θα σε βοηθήσει».
Μετά από 12 χρόνια στο Ativan με μια δόση να γίνεται σταδιακά 10 φορές ισχυρότερη, η Βάιχελτ άρχισε να αναρωτιέται γιατί συνέχισε να αγωνίζεται με το άγχος.
Μια ομάδα υποστήριξης βενζοδιαζεπινών στο Facebook ενθάρρυνε τη Βάιχελτ να μειώσει σιγά σιγά τα φάρμακά της. Η διαδικασία κράτησε τρεισήμισι χρόνια και αρρώστησε ολοένα και περισσότερο ακόμα και αφού σταμάτησε να τα παίρνει.
Κατέληξε να μείνει στο κρεβάτι για τέσσερα χρόνια και στο σπίτι για πέντε χρόνια. Ο άντρας της έπρεπε να τη βοηθήσει να φάει και να κάνει ντους. Ζύγιζε 100 κιλά και ήταν τόσο άρρωστη που είχε προγραμματίσει την κηδεία της. Ωστόσο, δεν έχασε την ελπίδα της.
«Έχω πολύ βαθιά πίστη στον Θεό και ήξερα ότι θα με βγάλει από την καταιγίδα, και το έκανε», είπε η Βάιχελτ. «Είπα στον Θεό, αν το περνούσα, θα βοηθούσα άλλους να κάνουν το ίδιο».
Έχουν περάσει περισσότερα από δύο χρόνια από τότε που πήρε φάρμακα τελευταία φορά και έγινε πιστοποιημένη προπονήτρια ζωής για να υποστηρίξει άλλους που μειώνουν τις βενζοδιαζεπίνες.
Μερικές από τις τεχνικές που χρησιμοποιεί η Βάιχελτ για να βοηθήσει στην αποκατάσταση είναι:
Οραματισμοί μυαλού-σώματος
Θεραπευτικές γραφές και διαλογισμός
Ασκηθείτε, ξεκινώντας συχνά με μικρές κινήσεις από το κρεβάτι
Συσκέψεις Community Zoom ώστε οι άνθρωποι να γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνοι
Κατάχρηση ή κακή χρήση φαρμάκων
«Η εφηβεία είναι μια ευάλωτη περίοδος για κινδύνους από φάρμακα που ενέχουν πιθανότητα κακής χρήσης και κατάχρησης. Αυτό το εύρος ηλικιών χαρακτηρίζεται από αυξημένο κίνδυνο κακής χρήσης φαρμάκων, αυξημένη επικίνδυνη συμπεριφορά, αρχική έκθεση σε παράνομες ουσίες και επίσης όταν υπάρχουν πολλά συμπτώματα ψυχικής υγείας», είπε η Γκρέτα Μπούσνελ στην Epoch Times σε μια συνέντευξη μέσω email.
Η Μπούσνελ πρόσθεσε ότι οι μη φαρμακευτικές επιλογές θεραπείας θα πρέπει να ληφθούν υπόψη για τους εφήβους που δυσκολεύονται έντονα, εκτός από τις ασφαλέστερες επιλογές φαρμακευτικής αγωγής.
Η προσεκτική συνταγογράφηση ηρεμιστικών, υπνωτικών και αγχολυτικών φαρμάκων —βενζοδιαζεπινών και άλλων— σε νεότερους ανθρώπους είναι ζωτικής σημασίας, σημείωσε.
Η Μπούσνελ ήταν η κύρια συγγραφέας μιας μελέτης που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Addiction και δείχνει ότι οι διαταραχές που σχετίζονται με την επαναλαμβανόμενη χρήση ηρεμιστικών, υπνωτικών και αγχολυτικών φαρμάκων έχουν πενταπλασιαστεί σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες από το 2001. Ωστόσο, τέτοιες καταχρήσεις παραμένουν σχετικά ασυνήθιστες.
Η αύξηση σε αυτές τις διαταραχές, που περιλαμβάνουν απόσυρση, μέθη και εθισμό, παραμένει χαμηλή και θα μπορούσε να οφείλεται στην αύξηση της ανίχνευσης και της ευαισθητοποίησης, σύμφωνα με την Μπούσνελ.
«Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των αγχωδών διαταραχών ποικίλλουν ως προς την αποτελεσματικότητα και το προφίλ ασφάλειάς τους. Επομένως, η επιλογή θεραπείας εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Οι βενζοδιαζεπίνες, για παράδειγμα, προκαλούν ανησυχίες σχετικά με κακή χρήση, κατάχρηση και υπερβολική δόση και δεν συνιστώνται σε ορισμένους ασθενείς», είπε.
Οι βενζοδιαζεπίνες θεωρούνται στρατηγική δεύτερης γραμμής θεραπείας για την κατάθλιψη και το άγχος και η λήψη τους — είτε μόνες τους είτε μαζί με SSRIs — αυξάνει την πιθανότητα υπερδοσολογίας σε σύγκριση με τη χρήση μόνο SSRI, σύμφωνα με έρευνα του 2023 που δημοσιεύτηκε στο Addiction.
Τα φάρμακα χρησιμοποιούνται επίσης για θέματα πέρα από την κατάθλιψη και το άγχος, όπως διαταραχές ύπνου και επιληπτικές κρίσεις. Οι περισσότεροι έφηβοι που έκαναν κατάχρηση των φαρμάκων στη μελέτη δεν είχαν συνταγή, αλλά είχαν πρόσβαση σε αυτά μέσω φίλων ή από το σπίτι. Οι παρενέργειες μιας τέτοιας κακής χρήσης θα μπορούσαν να παρερμηνευθούν ως αγχώδης διαταραχή.
Ελπίδα πέρα από τα φάρμακα
Εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή και τη θεραπεία, άλλες υποστηρικτικές πρακτικές μπορεί να είναι αποτελεσματικές για συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης.
Μερικές από τις πιο εντυπωσιακές έρευνες, είπε ο Βιτ-Ντέρρινγκ, αφορούν τη διατροφή. Η ψυχική υγεία των εφήβων βελτιώνεται όταν αφαιρούνται τα εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα και η ζάχαρη από τη διατροφή. Η μεσογειακή και η κετογονική δίαιτα έχουν επίσης συσχετιστεί με βελτιωμένη λειτουργία του εγκεφάλου.
Πολλά προγράμματα που ειδικεύονται στο άγχος των εφήβων προσφέρουν μια σειρά από ολιστικές δραστηριότητες και θεραπείες, όπως ένα στην Ακαδημία Newport που αντιμετωπίζει διαταραχές ψυχικής υγείας και χρήσης ουσιών εφήβων. Δίνουν έμφαση σε πολλούς τύπους θεραπειών, συμπεριλαμβανομένης της σωματικής δραστηριότητας, της τέχνης, ή της μουσικοθεραπείας, της κοινωνικής υπηρεσίας, της γιόγκα και του διαλογισμού, του επαρκούς ύπνου και των διαλειμμάτων από την τεχνολογία.
Εικονογράφηση από την Epoch Times, Shutterstock
Έρευνες έχουν δείξει ότι τέσσερις μήνες άσκησης — όπως η γρήγορη καρδιοαναπνευστική άσκηση για 30 λεπτά τρεις φορές την εβδομάδα — είναι εξίσου αποτελεσματική με τη θεραπεία με SSRI με σερτραλίνη (Zoloft).
Η καθιέρωση υγιεινών συνηθειών στο τηλέφωνο βοηθά την μεταπτυχιακή φοιτήτρια Κίσσικ, η οποία είπε ότι κάνει συχνά διαλείμματα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η χριστιανική της πίστη και οι φιλίες της βοηθούν επίσης να μετριάσει το άγχος ενισχύοντας την ταυτότητα και τον σκοπό της.
«Ένα μεγάλο μέρος της φυσιολογικής ασφάλειας είναι να έχεις φίλους, να έχεις μια κοινότητα και να έχεις κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου για να πιστέψεις», είπε. «Νομίζω ότι ο σχηματισμός κοινοτήτων που συναντιέσαι πρόσωπο με πρόσωπο θα είναι το αντίδοτο σε αυτό».
Θαρραλέα μεταμόρφωση
Η μετάβαση από τον έφηβο στον ενήλικα απαιτεί και λίγη υπομονή, όπως σημείωσε η Σοφία. Καθώς η εμφάνισή της αλλάζει γρήγορα, ο εσωτερικός της χαρακτήρας διαμορφώνεται — μια διαδικασία που η Σοφία περιέγραψε ως επηρεασμένη από δύσκολες επιλογές.
Η Σοφία είπε ότι ενώ εκτιμά την υγιεινή διατροφή και την άσκηση, υπάρχουν φορές που μισεί να κάνει και τα δύο. Η ανάπτυξη σήμαινε να επιμείνει μέσω της έλλειψης επιθυμίας. «Τίποτα δεν αλλάζει αν δεν το αλλάξεις, και κάποιοι είτε συντρίβονται είτε πετούν με αυτή τη νοοτροπία», είπε.
Απέρριψε τα φάρμακα και αποφάσισε να τονώσει την αυτοπεποίθησή της με μια άσκηση διαλογισμού, θετικών επιβεβαιώσεων, και αντιμετώπισης των φόβων της, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι ήταν κοκκινωπή και ιδρωμένη σε κοινωνικές καταστάσεις.
Ένα μεγάλο μέρος του ταξιδιού της Σοφίας είναι η εσωτερική της αφήγηση—λέγοντας στον εαυτό της ότι θέλει να ξυπνήσει νωρίς, ότι δεν θέλει να χρησιμοποιεί το τηλέφωνό της πριν κοιμηθεί και ότι θα είναι θαρραλέα και θα μιλάει με τους ανθρώπους. Διαπίστωσε ότι η αλλαγή της αντίληψης για τον εαυτό της ως κάποιος που έχει αυτοπεποίθηση και κοινωνικότητα της αποκάλυψε ότι πραγματικά της αρέσει να βρίσκεται κοντά σε διάφορους ανθρώπους, ακόμα και με αυτούς που είναι διαφορετικοί από αυτήν.
«Δεν νομίζω ότι η απάντηση σε όλα είναι τα χάπια και η απομόνωση. Νομίζω ότι το να επιστρέψεις στις ρίζες σου και να κάνεις πράγματα που είναι καλά για την ψυχή σου όπως πεζοπορίες, εννιά ώρες ύπνου, να τρως καλά πράγματα, να αντιμετωπίζεις το μυαλό και το σώμα σου σαν ναό», είπε η Σοφία. «Όλα αυτά με μεγάλωσαν σε αυτό που είμαι τώρα».
Εάν εσείς ή ένα αγαπημένο σας πρόσωπο παλεύετε με σκέψεις αυτοκτονίας ή αυτοτραυματισμού, είναι σημαντικό να απευθυνθείτε σε υποστήριξη. Θυμηθείτε, δεν είστε μόνοι.
Εθνική γραμμή πρόληψης αυτοκτονίας: Καλέστε ή στείλτε μήνυμα στο 988 ή στείλτε μήνυμα “HELLO” στο 741741
