OPINION

Σχολιασμός

Ο Γαλλικός Διαφωτισμός αναφέρεται συχνά ως Εποχή της Λογικής. Αυτή η περίοδος δημιούργησε μερικούς από τους μεγαλύτερους φυσικούς επιστήμονες της ανθρωπότητας, συμπεριλαμβανομένου του Αντουάν Λαβουαζιέ, του πρωτοπόρου της σύγχρονης χημείας. Του Ζοζέφ-Λουί Λαγκράνζ, του οποίου η συμβολή στη θεωρία αριθμών είναι πολύ γνωστή, ιδιαίτερα στα οικονομικά. Και του Πιέρ-Σιμόν Λαπλάς, θεμελιώδους φιγούρας στη θεωρία πιθανοτήτων. Όμως, όπως τόνισε ο Φρίντριχ Χάγιεκ, «ο σύγχρονος σοσιαλισμός και αυτό το είδος του σύγχρονου θετικισμού, που προτιμούμε να ονομάζουμε επιστημονισμό, πηγάζει απευθείας από αυτό το σώμα επαγγελματιών επιστημόνων και μηχανικών που μεγάλωσε στο Παρίσι».

Ενώ το Παρίσι συνέβαλε σημαντικά στις φυσικές επιστήμες, θέτοντας τα θεμέλια για πολλές ανακαλύψεις που βελτίωσαν την ανθρώπινη ζωή, οδήγησε επίσης στον σύγχρονο σοσιαλισμό και επιστημονισμό. Πώς προέκυψε αυτό το παράδοξο; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να εξετάσουμε ένα ίδρυμα: την École Polytechnique.

L’École Polytechnique

Ο Χάγιεκ, στο The Counter-Revolution of Science, αναφέρθηκε στην École Polytechnique ως «Η πηγή της επιστημονικής ύβρεως». Ιδρύθηκε το 1794 κατά τη Γαλλική Επανάσταση και αργότερα ευνοήθηκε από τον Ναπολέοντα για την εκπαίδευση μηχανικών και στρατιωτικού προσωπικού. Αυτός ο θεσμός ήταν προϊόν επαναστατικών ιδανικών. Οι διανοούμενοι εκείνης της εποχής πίστευαν ότι η εκπαίδευση έπρεπε να επικεντρώνεται αποκλειστικά στις επιστήμες, υποβιβάζοντας την κλασική γραμματεία, τη θρησκεία, τα λατινικά και τη λογοτεχνία σε κατώτερη θέση. Αυτά τα θέματα θεωρήθηκαν ξεπερασμένα και ανάξια σοβαρής ακαδημαϊκής προσοχής. Αυτή η νοοτροπία περικλείεται στα κείμενα του Χενρί ντε Σαιντ Σιμόν, ο οποίος παρατήρησε: «Σε εκείνες τις όχι μακρινές μέρες, αν ήθελε κανείς να μάθει εάν ένα άτομο είχε λάβει εξαιρετική εκπαίδευση, ρωτούσε: ‘Γνωρίζει καλά τους Έλληνες και τους Λατίνους συγγραφείς του;’ Σήμερα ρωτά κανείς: ‘Είναι καλός στα μαθηματικά;’».
Η École Polytechnique εκπαίδευσε μερικά από τα μεγαλύτερα μαθηματικά και επιστημονικά μυαλά του δέκατου ένατου αιώνα, όπως ο Σιμεόν Ντενίς Πουασσόν (γνωστός για την κατανομή Πουασσόν), ο Benoît Clapeyron (διάσημος για την εξίσωση Clapeyron) και ο Ζοζέφ Λιουβίλ (αναγνωρισμένος για το θεώρημα Λιουβίλ). Ακόμη και ο Bernard Arnault, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της εποχής του, σπούδασε σε αυτό το ίδρυμα. Όπως παρατήρησε, ωστόσο, ο Χάγιεκ, τα προβλήματα προέκυψαν όταν αυτοί οι υψηλά καταρτισμένοι τεχνικοί ειδικοί μπήκαν στη σφαίρα των κοινωνικών επιστημών.

Το συμβούλιο μηχανικών της ανθρώπινης ψυχής

Η ιστορία ξεκινά με την είσοδο αυτών των τεχνικών μυαλών στις κοινωνικές επιστήμες. Προσπάθησαν να κατανοήσουν την ανθρώπινη κοινωνία χρησιμοποιώντας τις ίδιες μεθόδους που εφαρμόζονται στις φυσικές επιστήμες. Εάν η επιστημονική μέθοδος είχε εξηγήσει με επιτυχία τον φυσικό κόσμο, γιατί να μην την εφαρμόσουμε στην ανθρώπινη κοινωνία; Τι θα μπορούσε να πάει στραβά;

Εδώ αναδεικνύεται ο Χενρί ντε Σαιντ Σιμόν ως βασικό πρόσωπο. Ένας άνθρωπος που συσσώρευσε πρώτα πλούτο μέσω τραπεζικών και χρηματοοικονομικών κερδοσκοπιών, ο Σαιντ Σιμόν έστρεψε αργότερα την προσοχή του στις επιστήμες το 1798, χρησιμοποιώντας την περιουσία του για να αποκτήσει επιστημονική γνώση. Ανέπτυξε στενές σχέσεις με τους φοιτητές και τους καθηγητές της École Polytechnique, οδηγούμενος από μια ισχυρή πίστη στην «καθαρή επιστήμη»—όχι μόνο για την κατανόηση του φυσικού κόσμου αλλά και για την οργάνωση της κοινωνίας. Το ταξίδι του στη Γενεύη αποδείχθηκε σημαντικό από αυτή την άποψη, καθώς πρότεινε ένα ριζοσπαστικό έργο γνωστό ως το Συμβούλιο του Νεύτωνα.

Αυτό το συμβούλιο, που διαβάζεται σαν πλοκή από μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, επρόκειτο να αποτελείται από είκοσι ένα μέλη: τρεις φυσικούς, τρεις χημικούς, τρεις μαθηματικούς, τρεις φυσιολόγους, τρεις λογοτέχνες, τρεις ζωγράφους και τρεις μουσικούς. Ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή θα ψήφιζε για τα μέλη και ο μαθηματικός που θα λάμβανε τις περισσότερες ψήφους θα υπηρετούσε ως πρόεδρος του συμβουλίου. Αυτό το σώμα θα λειτουργούσε ως εκπρόσωπος του Θεού στη γη, αντικαθιστώντας ουσιαστικά τον Πάπα. Ο Σαιντ Σιμόν οραματίστηκε αυτό το ανώτατο συμβούλιο να κατευθύνει όλη την ανθρώπινη εργασία και πρότεινε ότι όποιος παρακούει τις οδηγίες του θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως τετράποδο. Αυτή η ιδέα των κεντρικών σχεδιαστών που σχεδιάζουν την κοινωνία σύμφωνα με τις ανώτερες γνώσεις τους έθεσε τα θεμέλια για τον κομμουνισμό, ο οποίος αργότερα πήρε το φρικτό ιστορικό του σχήμα.

Αυτό το όραμα αντιπροσώπευε μια νέα μορφή θρησκείας, όπως παρατήρησε στην διάσημη ρήση του ο Λόρδος Άκτον: «Η εποχή προτιμούσε τη βασιλεία της διανόησης από τη βασιλεία της ελευθερίας». Η θεώρηση του Σαιντ Σιμόν για την επιστήμη ήταν μια χωρίς περιορισμούς — όπου θα έπρεπε να εφαρμόζεται η ίδια μεθοδολογία ανεξάρτητα από το αν μελετούσε ένα απλό φυσικό φαινόμενο ή ένα περίπλοκο κοινωνικό σύστημα. Ο απώτερος στόχος των κοινωνικών επιστημών, κατά την άποψή του, δεν ήταν να περιγράψουν την κοινωνία, αλλά να την ελέγξουν και να την προβλέψουν. Όπως το έθεσε ο Σαιντ Σιμόν: «Πρέπει να τα εξετάσουμε και να τα συντονίσουμε όλα από τη σκοπιά του Φυσικισμού». Αυτή η επικίνδυνη ψευδαίσθηση αντιχήθηκε αργότερα από τον Στάλιν, ο οποίος έβλεπε τους συγγραφείς ως «μηχανικούς των ανθρώπινων ψυχών».

Το πρόβλημα της ελεύθερης κοινωνίας

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια ελεύθερη κοινωνία δεν είναι τεχνικού χαρακτήρα. Δεν μπορούν να επιλυθούν από τεχνικούς εδικούς οπλισμένους με επαρκείς γνώσεις και δεδομένα. Τα κοινωνικά φαινόμενα περιλαμβάνουν μεταβλητές που αλληλεπιδρούν με πολύπλοκους και απρόβλεπτους τρόπους. Σε αντίθεση με τις φυσικές επιστήμες, όπου μερικές βασικές μεταβλητές συχνά καθορίζουν τα αποτελέσματα, οι κοινωνικές επιστήμες ασχολούνται με τη διάσπαρτη γνώση που κανένα άτομο ή ομάδα δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως. Δεν υπάρχουν σταθερές τιμές ή σταθερές σχέσεις — μόνο παρόμοια πρότυπα.

Εξαιτίας αυτών των περιορισμών, αυτό που χρειαζόμαστε είναι αυτό που ο Φρανκ Νάιτ – που περιγράφεται από τον Χάγιεκ ως «ο πιο διακεκριμένος εν ζωή οικονομολόγος-φιλόσοφος» – ονόμασε «διακυβέρνηση μέσω συζήτησης». Οι πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί θα πρέπει να σχεδιαστούν για να αξιοποιούν την αποκεντρωμένη γνώση, επιτρέποντας στα άτομα να συνεισφέρουν τα δικά τους μοναδικά κομμάτια πληροφοριών. Μια ελεύθερη κοινωνία είναι μια κοινωνία συνεχούς ανακάλυψης, προσαρμογής και απόκτησης γνώσης. Ο Χάγιεκ συνόψισε τον ρόλο της κοινωνικής επιστήμης ως εξής: «Τα χαρακτηριστικά προβλήματα των κοινωνικών επιστημών μου φαίνεται ότι προκύπτουν από το γεγονός ότι ούτε ο ενεργός άνθρωπος ούτε ο κοινωνικός επιστήμονας μπορούν ποτέ να γνωρίζουν όλα τα γεγονότα που καθορίζουν την ανθρώπινη δράση και ότι το πρόβλημα των κοινωνικών επιστημών είναι ουσιαστικά πώς αντιμετωπίζει ο άνθρωπος αυτή την ουσιαστική άγνοια».

Η σημασία και τα όρια των κοινωνικών επιστημών

Η επιστημονική ύβρις των μηχανικών της École Polytechnique χρησιμεύει ως υπενθύμιση τόσο της σημασίας όσο και των περιορισμών των κοινωνικών επιστημών. Οι τεχνικοί που πίστευαν ότι τα προβλήματα της κοινωνίας θα μπορούσαν να εξαλειφθούν αγνόησαν μια θεμελιώδη αντίληψη από τους στοχαστές του Διαφωτισμού της Σκωτίας: οι θεσμοί είναι προϊόντα ανθρώπινης δράσης και όχι ανθρώπινου σχεδιασμού. Ο Χάγιεκ προειδοποίησε κατά του στενού τεχνικού ειδικού, ο οποίος «θεωρούνταν μορφωμένος επειδή είχε περάσει από δύσκολα σχολεία αλλά είχε ελάχιστη ή καθόλου γνώση της κοινωνίας, της ζωής, της ανάπτυξης, των προβλημάτων και των αξιών της, που μόνο η μελέτη της ιστορίας, της λογοτεχνίας και των γλωσσών μπορεί να δώσει».

Όπως προειδοποίησε ο Χάγιεκ, η κοινωνική επιστήμη δεν αφορά απλώς την τεχνική εξειδίκευση, αλλά την κατανόηση της περίπλοκης αλληλεπίδρασης των κοινωνικών δυνάμεων και την αναγνώριση διαφορετικών ανθρώπινων αξιών και εμπειριών.

Του Mani Basharzad

Από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών (AIER)

Απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν συμφωνούν απαραίτητα με τις απόψεις της Epoch Times.

O Μάθιου Μπόιλ είναι επικεφαλής του ειδησεογραφικού οργανισμού Breitbart News στην Ουάσιγκτον.

Στις απαντήσεις του σε αυτήν την συνέντευξη στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων μιλάει για τους δασμούς τους οποίους πρόσφατα ανακοίνωσε ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ χαρακτηρίζει ως τον μεγάλο αντίπαλο της Δύσης την Κίνα. Όπως σημειώνει «χωρίς αμφιβολία, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) είναι η μεγαλύτερη απειλή για τον ελεύθερο κόσμο.»

Επισημαίνει την ύπαρξη εδάφους επί του οποίου θα μπορούσαν να υπάρξουν στενότερες σχέσεις των ΗΠΑ με τη Ρωσία, ιδίως στο οικονομικό πεδίο, ενώ θεωρεί ότι ο πρόεδρος Τραμπ είναι, ίσως, ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη Γη ο οποίος θα μπορούσε να επισπεύσει τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία.

Στην συνέντευξη που παραχώρησε  ενόψει της συμμετοχής του στο 10ο Φόρουμ των Δελφών, χαρακτηρίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση ως «θεσμό που μοιάζει πολύ με έναν ΟΗΕ για την Ευρώπη, με λίγο περισσότερη εξουσία» και υποστηρίζει ότι «η ΕΕ, αν θέλει να μην είναι ανέκδοτο για τον υπόλοιπο κόσμο, θα έπρεπε να ενώσει δυνάμεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες…».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης:

Ερώτηση: Πώς βλέπετε το σχέδιο «Κάντε την Αμερική Μεγάλη Ξανά» (MAGA) να εξελίσσεται;

Απάντηση: Είναι πολύ πιο οργανωμένο και αποτελεσματικό και αποδοτικό αυτή τη φορά, από την πρώτη θητεία του Προέδρου Τραμπ, και αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι γύρω του είναι πιο έμπειροι και πιο ιδεολογικά αφοσιωμένοι στο κίνημα και την ατζέντα αυτή τη φορά.

Όχι για να μειώσουμε πάρα πολύ την πρώτη θητεία του προέδρου, αλλά εκείνη η νίκη ήταν ένα σοκ για όλους, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και των Ρεπουμπλικανών, οπότε δεν υπήρχαν πάρα πολλοί επαγγελματίες τύπου «Πρώτα η Αμερική»/MAGA έτοιμοι να στελεχώσουν μια κυβέρνηση.

Ένας πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών ανά πάσα στιγμή προσλαμβάνει από τέσσερις έως πέντε χιλιάδες πολιτικά διορισμένους, και το 2016 μπορούσες να χωρέσεις εκείνους που θα μπορούσαν να εργαστούν σε ανώτερες κυβερνητικές θέσεις και που επίσης ταίριαζαν στο προφίλ των πραγματικών «πιστών» του «Πρώτα η Αμερική» στην καμπίνα του μεγαλοπρεπούς αεροπλάνου του Τραμπ. Αυτή τη φορά, υπάρχουν στην πραγματικότητα χιλιάδες άνθρωποι έτοιμοι, οπότε αυτό το κάνει πολύ πιο ομαλό.

Ερώτηση: Είναι η επιβολή δασμών το κλειδί για την εξομάλυνση των εμπορικών ανισορροπιών με την Ευρώπη και άλλες χώρες παγκοσμίως; Θα μπορούσε να οδηγήσει σε ύφεση την αμερικανική οικονομία; Πώς θα ωφεληθούν τα αμερικανικά νοικοκυριά και επιχειρήσεις από αυτήν την πολιτική;

Απάντηση: Έχω μιλήσει με τον πρόεδρο και αρκετούς από τους ανθρώπους γύρω του για αυτό ακριβώς το ζήτημα και το βασικό σημείο εδώ είναι ότι ο υπόλοιπος κόσμος εκμεταλλεύεται τις Ηνωμένες Πολιτείες για πάρα πολύ καιρό. Διαφέρει από χώρα σε χώρα αλλά ορισμένες χώρες γενικά επιβάλλουν υψηλότερους δασμούς στα αμερικανικά προϊόντα από ό,τι οι ΗΠΑ επιβάλλουν στα δικά τους. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο πρόεδρος στοχεύει να θεσπίσει αμοιβαίους δασμούς τον Απρίλιο. (σ.σ. η συνέντευξη ελήφθη λίγο πριν την ανακοίνωση του τελευταίου γύρου δασμών). Αν μια άλλη χώρα χρεώνει Χ ποσό για να εξάγει ένα συγκεκριμένο αγαθό στις Ηνωμένες Πολιτείες, τότε οι ΗΠΑ θα επιβάλλουν το ίδιο ποσό — Χ — ως ανταπόδοση για την εισαγωγή του ίδιου αγαθού από αυτή τη χώρα. Αυτό είναι μόνο δίκαιο. Όσον αφορά τον οικονομικό αντίκτυπο αυτού, όταν ο Τραμπ εφάρμοσε δασμούς στην πρώτη του θητεία, δεν υπήρξε μακροπρόθεσμη αρνητική επίπτωση και οι οικονομολόγοι το εκτίμησαν εντελώς λάθος. Θα σας συνιστούσα ανεπιφύλακτα να παρακολουθήσετε τη συνέντευξή μου με τον Υπουργό Οικονομικών Σκοτ Μπέσεντ σχετικά με αυτό, όπου αναλύει το μακροπρόθεσμο όραμα εδώ, που είναι μια ενισχυμένη αμερικανική οικονομία—κάτι που, παρεμπιπτόντως, είναι καλό και για τις χώρες που αγαπούν την ελευθερία παγκοσμίως. Ο υπόλοιπος κόσμος θα έπρεπε να χειροκροτεί τις Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή μια ισχυρή Αμερική σημαίνει έναν ασφαλή, σταθερό και ισχυρό κόσμο.

Ερώτηση: Επιστρέφουν οι βιομηχανίες στις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω των κινήτρων που παρέχει η νέα διοίκηση; Θα υπάρξουν αποτελέσματα κατά τη διάρκεια της θητείας αυτής της διοίκησης;

Απάντηση: Ξανά, παρακολουθήστε τη συνέντευξή μου με τον Υπουργό Μπέσεντ, αλλά ναι, ήδη συμβαίνει σε τεράστιους αριθμούς. Μιλάμε για εκατοντάδες δισεκατομμύρια, αν όχι τρισεκατομμύρια δολάρια επενδύσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες που δεν θα συνέβαιναν αν ο Τραμπ δεν ήταν στον Λευκό Οίκο. Μεγάλες εταιρείες ήδη το κάνουν αυτό, και αναμένω πλήρως ότι πολλές περισσότερες θα συνεχίσουν τους επόμενους μήνες και χρόνια.

Ερώτηση: Είναι η πρόσφατη στρατιωτική ενέργεια των Ηνωμένων Πολιτειών στην Υεμένη ένα βήμα πίσω από την πολιτική στρατιωτικής απεμπλοκής που υποσχέθηκε ο Πρόεδρος Τραμπ; Θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω κλιμάκωση εναντίον του Ιράν, και τι σημαίνει αυτό για τη Μέση Ανατολή και τη χρήση των εμπορικών διαδρομών;

Απάντηση: Η σύντομη απάντηση στο πρώτο μέρος αυτής της ερώτησης είναι όχι. Το «Πρώτα η Αμερική» δεν σημαίνει «η Αμερική μόνη». Επίσης, υπάρχει ένα βασικό αμερικανικό συμφέρον εκεί, καθώς οι Χούθι στοχεύουν πλοία με σημαία των ΗΠΑ και πλοία των Ευρωπαίων συμμάχων μας. Οι Χούθι χρηματοδοτούνται επίσης από την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, που είναι ο μεγαλύτερος κρατικός χορηγός της τρομοκρατίας παγκοσμίως.

Ως δημοσιογράφος στην πρώτη θητεία του Τραμπ, κάλυψα εντατικά τις διακομματικές προσπάθειες για αποκλιμάκωση με τους Χούθι, αλλά αυτή η οργάνωση έκτοτε έχει βγει εντελώς εκτός ελέγχου και εμπλέκεται σε μαζικές τρομοκρατικές ενέργειες.

Έχω πάρει συνέντευξη από τον Δρ. Σεμπάστιαν Γκόρκα, διευθυντή αντιτρομοκρατίας του προέδρου στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, σχετικά με ακριβώς αυτό το ζήτημα. Ο Τραμπ, φυσικά, τόσο στην πρώτη του θητεία όσο και τώρα στη δεύτερη, έχει διατάξει πολλές ενέργειες εναντίον ριζοσπαστών Ισλαμιστών τρομοκρατών. Σας συνιστώ ιδιαίτερα, όταν δημοσιεύσουμε αυτή τη συνέντευξη (ελπίζουμε την επόμενη εβδομάδα!), να την παρακολουθήσετε.

Όσον αφορά το δεύτερο μέρος αυτής της ερώτησης, το Ιράν είναι μια απειλή για τις προσπάθειες (σ.σ. επίτευξης) παγκόσμιας ειρήνης. Ο (σ.σ. Ισραηλινός) Πρωθυπουργός Νετανιάχου είχε δίκιο όταν μου είπε ότι το Ιράν δεν μπορεί να επιτραπεί να αποκτήσει πυρηνικό όπλο, και το έθνος αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην παγκόσμια ειρήνη και την ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Η προσέγγιση του Τραμπ στην πρώτη του θητεία ήταν πολύ αποτελεσματική, και ήδη τον βλέπουμε να χαλιναγωγεί το Ιράν ξανά στη δεύτερη θητεία του. Ο Μπάιντεν έδωσε στο Ιράν δισεκατομμύρια και δισεκατομμύρια δολάρια, χρήματα που χρησιμοποίησαν για να χρηματοδοτήσουν τις μαριονέτες τους, όπως οι Χούθι, η Χαμάς και η Χεζμπολάχ, ώστε να διαδώσουν την τρομοκρατία. Ελπίζουμε αυτές οι μέρες να τελειώσουν σύντομα.

Ερώτηση: Πώς λειτουργεί η πολιτική απελάσεων για την αμερικανική οικονομία, και πότε αναμένεται να υπάρξουν απτά αποτελέσματα;

Απάντηση: Οι απελάσεις και η επιβολή της μεταναστευτικής πολιτικής είναι πρωτίστως ένα ζήτημα εθνικής ασφάλειας, δημόσιας ασφάλειας, τήρησης του νόμου και εθνικής κυριαρχίας.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έπρεπε να μπορούν να αποφασίζουν ποιος μπορεί να εισέλθει στη χώρα και ποιος όχι—όπως πρέπει και κάθε χώρα. Είχαμε επίπεδα ρεκόρ ανθρώπων που εισήλθαν είτε παράνομα είτε μέσω μέσων αμφίβολης νομιμότητας υπό την προηγούμενη διοίκηση. Ο Τραμπ το έχει σταματήσει σχεδόν ολοκληρωτικά αυτό μέσα σε λίγο παραπάνω από δύο μήνες ως πρόεδρος. Εργάζεται επίσης σκληρά για να αφαιρέσει από τη χώρα όσους εισήλθαν παρανόμως υπό την προηγούμενη διοίκηση και σημειώνει μεγάλη επιτυχία σε αυτό.

Η μετανάστευση, όπως σωστά παρατηρείτε, είναι επίσης ένα οικονομικό ζήτημα, ειδικά όσον αφορά τους μισθούς των Αμερικανών εργαζομένων. Είναι απλή προσφορά και ζήτηση: Η αύξηση της προσφοράς εργασίας με την προσθήκη περισσότερων ανθρώπων, όπως έκανε η προηγούμενη διοίκηση, μειώνει τη ζήτηση για εργασία, μειώνοντας έτσι τους μισθούς και αυξάνοντας την ανεργία. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τους μισθούς και την ανεργία, αλλά ήδη βλέπουμε αύξηση μισθών και πιθανότατα πολύ περισσότερο στο άμεσο μέλλον καθώς τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα αυτής της νέας οικονομικής πολιτικής του Τραμπ γίνονται αισθητά.

Ερώτηση: Ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Απάντηση: Η Ευρωπαϊκή Ένωση ως θεσμός μοιάζει πολύ με έναν ΟΗΕ για την Ευρώπη, με λίγο περισσότερη εξουσία, καθώς έχει νόμισμα και κάποιες συμφωνίες για μετανάστευση και ταξίδια μεταξύ των μελών. Αλλά σε ό,τι αφορά την πραγματική παγκόσμια επιρροή; Δεν υπάρχει και πολλή. Η ΕΕ, αν θέλει να μην είναι ανέκδοτο για τον υπόλοιπο κόσμο, θα έπρεπε να ενώσει δυνάμεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον υπόλοιπο δημοκρατικό κόσμο—χώρες όπως η Ινδία, η Ιαπωνία, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και άλλες— για την πραγματική αντιμετώπιση της απειλής του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ).

Το CCP είναι η μεγαλύτερη απειλή για τον ελεύθερο κόσμο, χωρίς αμφιβολία. Αλλά για να αντιμετωπίσει πραγματικά το CCP, η ΕΕ πρέπει να μετατοπίσει την εστίασή της από τη Ρωσία στην Κίνα—κάτι που κάνει τώρα ο Τραμπ με την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Αυτό δεν σημαίνει ότι κανείς «συμπαθεί» τους Ρώσους ή ότι ο κόσμος πιστεύει ότι είναι οι «καλοί». Απλώς αναγνωρίζεται η πραγματικότητα, ότι δηλαδή, ο Ψυχρός Πόλεμος έχει τελειώσει εδώ και περισσότερο από 30 χρόνια και ότι το Τείχος του Βερολίνου γκρεμίστηκε εδώ και δεκαετίες. Ο Κομμουνισμός οπισθοχώρησε στο Πεκίνο και η Δύση πρέπει να ενωθεί για να τον αντιμετωπίσει. Θα μπορέσει η ΕΕ να ενώσει τις δυνάμεις της με τον υπόλοιπο κόσμο στην αναγνώριση αυτού του γεγονότος ή θα συνεχίσει να φλυαρεί για την κλιματική αλλαγή; Μέλλει να αποδειχθεί αλλά είμαι βέβαιος ότι οι ΗΠΑ θα ήθελαν να έχουν φίλους και εταίρους σε αυτήν την ευρύτερη αποστολή.

Ερώτηση: Παναμάς, Γροιλανδία, Καναδάς. Φίλοι ή εχθροί;

Απάντηση: Και πάλι, αυτό είναι μια θεμελιώδης παρερμηνεία των θέσεων του Τραμπ. Κάθε μία από αυτές τις χώρες έχει διαφορετικά ζητήματα, οπότε ας τα εξετάσουμε ένα προς ένα, με τη σειρά που τα ρωτήσατε.

Με τον Παναμά, οι Ηνωμένες Πολιτείες ξόδεψαν τεράστιο πλούτο, αίμα και κόπο για να διανοίξουν τη Διώρυγα του Παναμά. Ο Τζίμι Κάρτερ την πούλησε πίσω στους Παναμέζους για 1 δολάριο, αλλά αυτό έγινε για να τη διαχειρίζονται οι ίδιοι, όχι για να πουλήσουν τα δικαιώματα των λιμανιών και στις δύο πλευρές της Διώρυγας σε μια εταιρεία ελεγχόμενη από την Κίνα. Ο Τραμπ διόρθωσε αυτή την κατάσταση, καθώς τώρα μια αμερικανική εταιρεία ανέλαβε ξανά τον έλεγχο της λειτουργίας των λιμανιών και στις δύο πλευρές της Διώρυγας.

Η Γροιλανδία είναι μια στρατηγική βάση-κλειδί για τον αμερικανικό στρατό–υπάρχουν ναυτικές, αεροπορικές και διαστημικές δυνάμεις εκεί. Είναι επίσης μια περιοχή με τεράστια αποθέματα πολύτιμων ορυκτών και μετάλλων κάτω από τον πάγο. Χωρίς να αναφέρουμε τη σημασία της Αρκτικής σε γεωπολιτικά ζητήματα, ειδικά σε ό,τι αφορά την ελεύθερη ναυσιπλοΐα για τα δυτικά πλοία. Οι Κινέζοι έχουν προσπαθήσει να ελέγξουν τη Γροιλανδία, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπό τον Τραμπ, κάνουν ό,τι πρέπει για να διασφαλίσουν τα αμερικανικά συμφέροντα εκεί.

Όσον αφορά τον Καναδά, υπάρχουν πολλά άλλα ζητήματα, ειδικά σε θέματα εμπορίου και μετανάστευσης, αλλά και στη ροή ναρκωτικών. Ξανά, πολλά από αυτά συνδέονται με την Κίνα και τη φαιντανύλη που προέρχεται από εκεί και ρέει τόσο από τα νότια όσο και από τα βόρεια σύνορα των ΗΠΑ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες βιώνουν μια μαζική κρίση φαιντανύλης και ναρκωτικών, όπου χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν ετησίως από αυτή τη φρικτή ουσία. Ο Καναδάς και το Μεξικό, σύμφωνα με τον Τραμπ–και πιθανώς σωστά–θα έπρεπε να κάνουν περισσότερα για να σταματήσουν τη ροή ναρκωτικών προς τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Επιπλέον, ο Καναδάς έχει επιβάλει τεράστιους δασμούς στις Ηνωμένες Πολιτείες σε αρκετά βασικά προϊόντα, ενώ οι ΗΠΑ δεν επιβάλλουν αντίστοιχους δασμούς στις καναδικές εξαγωγές. Ο Τραμπ μιλάει για αμοιβαίους δασμούς και, ειλικρινά, δεν υπάρχει μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος των ΗΠΑ από τον Καναδά, τον γείτονά μας προς βορρά. Δεν είναι λοιπόν δίκαιο, αν ο Καναδάς χρεώνει τις Ηνωμένες Πολιτείες ένα συγκεκριμένο ποσοστό δασμού για ένα προϊόν, οι ΗΠΑ να χρεώνουν τον Καναδά το ίδιο ακριβώς ίδιο ποσοστό δασμού για το ίδιο προϊόν;

Ερώτηση: Πώς προβλέπετε ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα αντιμετωπίσει την πρόκληση της Κίνας;

Απάντηση: Η Κίνα είναι το παν. Συζήτησα γι’ αυτό με τον Πρόεδρο Τραμπ σε ιδιωτικό του δείπνο, δίπλα στο Οβάλ Γραφείο, την περασμένη εβδομάδα. Ένα από τα βασικά βήματα που έχει ήδη λάβει ο Τραμπ είναι η υπογραφή βασικών εμπορικών συμφωνιών με τις λεγόμενες χώρες του IMEC–Ινδία, Μέση Ανατολή, Ευρώπη–όταν ο Ινδός Πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι επισκέφθηκε τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η συμφωνία είναι η πρώτη του είδους της–μια δυτική, αμερικανικής έμπνευσης εναλλακτική λύση απέναντι στην πρωτοβουλία «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» της Κίνας.

Θα σας συνιστούσα επίσης να παρακολουθήσετε τη συνέντευξή μου με τον Υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο, ο οποίος ανέλυσε με σαφήνεια τις ενέργειες και τις απόψεις της κυβέρνησης σε αυτό το θέμα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έπαιζαν άμυνα απέναντι στη «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» εδώ και πολύ καιρό. Τώρα περνούν στην αντεπίθεση. Υπάρχουν τόσα πολλά ακόμα σε αυτό το ζήτημα, αλλά το να βλέπει κανείς την ομάδα του Τραμπ να αξιοποιεί τους γεωπολιτικούς μοχλούς της αμερικανικής οικονομικής ισχύος είναι κάτι το μοναδικό.

Ερώτηση: Η Ουκρανία. Ποια είναι η επόμενη μέρα; Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η ειρηνευτική διαδικασία στην Ουκρανία μετά την πρωτοβουλία του Προέδρου Τραμπ;

Απάντηση: Νομίζω ότι είναι αρκετά ξεκάθαρο πώς θα τελειώσει αυτό, είτε είχε τελειώσει πριν από 3 χρόνια είτε θα τελειώσει σε 10 χρόνια από τώρα. Η Ρωσία θα πάρει τις ρωσόφωνες ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας, οι οποίες έτσι κι αλλιώς θέλουν να ενταχθούν στη Ρωσία. Η Ουκρανία δεν πρόκειται να γίνει κράτος μέλος του ΝΑΤΟ και δεν πρόκειται να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.

Θα υπάρξουν πολιτικές μεταρρυθμίσεις στην Ουκρανία και η χώρα, που υποτίθεται ότι υποστηρίζει τη δημοκρατία, αλλά έχει αναστείλει τις προεδρικές εκλογές και έχει επιτρέψει στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι να υπηρετεί σχεδόν έναν χρόνο παραπάνω από τη θητεία για την οποία εκλέχθηκε λόγω στρατιωτικού νόμου, σύντομα θα διεξαγάγει εκλογές για την ηγεσία της.

Ο Τραμπ έχει ήδη σημειώσει ιστορική πρόοδο στο να συμφωνήσουν και οι δύο πλευρές κατ’ αρχήν σε βασικούς όρους κατάπαυσης του πυρός και πιθανότατα είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη που θα μπορούσε να επιταχύνει το τέλος αυτού του άσκοπου πολέμου.

Τώρα, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι οι Ρώσοι είναι καλοί τύποι–δεν είναι, όπως ανέφερα προηγουμένως. Αλλά είναι ώρα να περάσουμε πραγματικά στον 21ο αιώνα. Η πραγματική απειλή βρίσκεται πολύ πιο ανατολικά, στο Πεκίνο, και ειλικρινά, οι Ρώσοι πιθανότατα είναι διατεθειμένοι να παίξουν και στις δύο πλευρές. Έτσι, θα μπορούσαμε επίσης να δούμε πιο θερμές σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, ειδικά σε οικονομικό επίπεδο.

Ξανά, θα σας παρέπεμπα στη συνέντευξή μου με τον Ρούμπιο, όπου μιλήσαμε ακριβώς για αυτό το ζήτημα.

 

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτήν την συνέντευξη δεν συμφωνούν απαραίτητα με την άποψη της Epoch Times. 

Σχολιασμός

Φαίνεται ότι κάθε συζήτηση αυτές τις μέρες αφορά τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση θα πρέπει να ασκεί την ολοένα αυξανόμενη δύναμή της – αντί να τίθεται το πιο σημαντικό ερώτημα: Πώς μειώνουμε εντελώς τη δύναμη της κυβέρνησης στη ζωή μας;

Καθώς οδεύουμε προς έναν κόσμο όπου η κυβερνητική παρέμβαση αγγίζει κάθε τομέα της ζωής μας, εκατομμύρια φωνές στο TikTok, το Instagram και το Facebook ουρλιάζουν από την οπτική γωνία του κόμματός τους για το πώς η κυβέρνηση πρέπει να διορθώσει τα πάντα. Αλλά ιστορικά, η κυβέρνηση δεν διορθώνει προβλήματα — τα εκμεταλλεύεται για να αφαιρέσει τις ελευθερίες μας.

Πιστεύω ότι πρέπει να παλέψουμε για να συρρικνώσουμε την κυβέρνηση στο μέγεθος που έπρεπε να είναι. Αυτή τη στιγμή, είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό δεν ήταν ποτέ το σχέδιο. Ποτέ δεν προοριζόταν να είναι μια φουσκωμένη γραφειοκρατία που βρίσκεται μέσα σε κάθε αλληλεπίδραση ανθρώπου με άνθρωπο.

Πώς φτάσαμε από έναν λαό που ήταν πρόθυμος να πολεμήσει για έναν φόρο στο τσάι, σε πολίτες που επιτρέπουν στην κυβέρνηση να μας λέει:

• Τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε να φάμε

• Από ποιους μπορούμε και δεν μπορούμε να αγοράσουμε τρόφιμα

• Ποιος μπορεί και δεν μπορεί να πουλήσει τρόφιμα

• Ότι το αλκοόλ είναι πιο ασφαλές από το νωπό γάλα

• Ότι χρειαζόμαστε την έγκρισή τους για τα πάντα, από τη στέγαση μέχρι την υγειονομική περίθαλψη μέχρι το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας

Χάσαμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας—και χειρότερα, αντικαταστήσαμε αυτήν την εμπιστοσύνη με τυφλή πίστη σε μια κυβέρνηση που δεν γνωρίζει εμάς, τις οικογένειές μας ή τις κοινότητές μας.

Όταν η Epoch Times έκανε μια ειδική εκπομπή για μένα όταν έφευγα από την Καλιφόρνια, μίλησα ανοιχτά για την απίστευτη κυβερνητική παρέμβαση που βίωσα. Μέτρησαν την παραγωγή μου στην λαϊκή αγορά και μετά ήρθαν στη γη μου για να επαληθεύσουν ότι όντως προέρχονταν από την ιδιοκτησία μου. Είναι αυτά τα είδη των πραγμάτων που θα έπρεπε να χρηματοδοτούν τα φορολογικά μας δολάρια;

Πιστεύουμε πραγματικά ότι χρειαζόμαστε την κυβέρνηση να μας προστατεύει στην αγορά αυγών από έναν αγρότη που γνωρίζουμε και εμπιστευόμαστε;

Τόσοι πολλοί άνθρωποι ουρλιάζουν για επιδοτούμενη υγειονομική περίθαλψη και περισσότερους περιορισμούς. Αλλά επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω: Θέλετε οι ίδιοι άνθρωποι που διοικούν το Τμήμα Μηχανοκίνητων Οχημάτων να διευθύνουν την υγειονομική σας περίθαλψη;

Οι άνθρωποι λατρεύουν να μισούν τον καπιταλισμό, αλλά ο αληθινός καπιταλισμός — όχι ο ψευδοκαπιταλισμός — είναι το πιο κοντινό οικονομικό σύστημα στη φύση. Αν κάτι έρθει στη γειτονιά σας και ο κόσμος το λατρεύει, το υποστηρίζει. Ευδοκιμεί. Η γειτονιά ευδοκιμεί. Αυτός είναι ο καπιταλισμός.

Αλλά δεν είναι αυτό που έχουμε τώρα. Αυτό που έχουμε είναι συγκεντρωτισμός. Τεράστιες εταιρείες που είναι πολύ μεγάλες για να αποτύχουν. Όταν το ψάχνετε βαθύτερα, ανήκουν όλες στις ίδιες λίγες εταιρείες — και είναι βαθιά μπλεγμένες με την κυβέρνηση. Δεν είναι αυτός ο καπιταλισμός που θέλουμε.

Θέλουμε ένα σύστημα όπου ο καταναλωτής έχει δύναμη, όπου οι μικρές επιχειρήσεις μπορούν να ευδοκιμήσουν, όπου ψηφίζουμε με τα δολάριά μας. Αλλά για να φτάσουμε εκεί, πρέπει να σταματήσουμε να βασιζόμαστε σε αλυσίδες εφοδιασμού και συστήματα που δεν μας υποστηρίζουν ή δεν μας τρέφουν.

Κοιτάξτε τον Άμος Μίλλερ, τον αγρότη της Πενσυλβάνια που έχει δεχτεί επανειλημμένες επιδρομές και παρενοχλήσεις. Πιστεύουμε ότι οι πελάτες που πηγαίνουν σε αυτόν δεν γνωρίζουν ότι το φαγητό του δεν υποβάλλεται σε επεξεργασία μέσω των εγκαταστάσεων της USDA; Φυσικά ξέρουν. Πάνε γι΄ αυτόν τον λόγο. Ωστόσο, η κυβέρνηση παρεμβαίνει και λέει ότι δεν είναι ασφαλές.

Αλλά είναι πράγματι δουλειά της κυβέρνησης να μας κρατήσει ασφαλείς; Ή προοριζόταν να προστατεύσει την ελευθερία μας;

Η ζωή, η ελευθερία, και η αναζήτηση της ευτυχίας. Σε αυτό ιδρύθηκε αυτή η χώρα. Και για μένα, ελευθερία σημαίνει να μπορώ να τρώω φαγητό από έναν αγρότη που εμπιστεύομαι—ακόμα κι αν επιλέξει να μην το στέλνει για έλεγχο μέσω των εγκαταστάσεων της USDA.

Ως γυναίκα 46 χρόνων, θα έπρεπε να έχω το δικαίωμα να πάρω αυτήν την απόφαση για μένα και την οικογένειά μου.

Εάν θέλουμε να ευδοκιμήσουν οι μικρές καλλιέργειες, οι περισσότεροι κανονισμοί δεν είναι η απάντηση. Οι λιγότεροι είναι. Δεν ζητάμε νέα προγράμματα ή περισσότερους πολιτικούς για να μας σώσουν. Ζητάμε την ελευθερία να μείνουμε μόνοι — να παρέχουμε τρόφιμα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά στις κοινότητές μας χωρίς παρεμβολές.

Τι θα χρειαζόταν για να σταματήσουμε να ζητιανεύουμε για άδεια και να αρχίσουμε να ζούμε τη ζωή που θέλουμε να ζήσουμε;

της Μόλι Ένγκελχαρτ

Σχολιασμός

Αυτό το σαββατοκύριακο κάθισα για τρεις ημέρες σε μια υπέροχη αίθουσα συνεδριάσεων ενός εξαιρετικού ξενοδοχείου στην Ατλάντα, σε μια εκδήλωση της Independent Medical Alliance – IMA (Ανεξάρτητης Ιατρικής Συμμαχίας), στην οποία ήμουν ομιλητής. Ήταν το Grand Hyatt Buckhead, ένα υπέροχο ξενοδοχείο με εξαιρετικό προσωπικό, σχολαστική εξυπηρέτηση, καλό φαγητό και όμορφη γενικά διακόσμηση.

Κι όμως, κάτι με ενοχλούσε, αμυδρά στην αρχή, όλο και εντονότερα όσο περνούσε η ώρα.

Τελικά, συνειδητοποίησα ότι αυτό το κάτι ήταν τα φώτα, στην κεντρική αίθουσα χορού. Από χρυσό και κρύσταλλο, έδειχναν υπέροχα. Αποτελούναν από δύο ή τρεις ομόκεντρους κύκλους, σαν δαχτυλίδια μέσα σε δαχτυλίδια.

Ωστόσο, ο δεύτερος και ο τρίτος δακτύλιος έγερναν σαν να έπεφταν. Ήταν αποπροσανατολιστικό. Υποτίθεται ότι είναι μια ανατροπή στο παραδοσιακό, μια «τολμηρή» επανερμηνεία ενός παραδοσιακού πολυελαίου.

Δεν ήταν τόσο μεγάλη υπόθεση, στην αρχή. Αλλά συνέχιζε να με ενοχλεί. Ένιωθα σαν κάποιος σχεδιαστής κάπου, και κάποιος ανόητος που πλήρωσε τα μεγάλα χρήματα για αυτά τα πράγματα, με στόχευαν προσωπικά.

Η διόρθωση ήταν προφανής. Ο πάνω δακτύλιος ήταν εντάξει, αλλά οι κάτω δακτύλιοι έπρεπε να πέφτουν από κάτω και να ισιωθούν για να γίνει συμμετρικός και όμορφος.

Φτιάξτε αυτόν τον ηλίθιο πολυέλαιο, συνέχισα να σκέφτομαι.

Αν υπήρχε μια τεράστια σκάλα και εργαλεία, θα το έκανα μόνος μου.

Ελλείψει αυτού, το μυαλό μου πήγαινε συνεχώς προς τα πάνω. Προσπάθησα επανειλημμένα να τους αγνοήσω αλλά ήταν αδύνατο. Μέχρι το τέλος της εκδήλωσης, ολόκληρη η αίθουσα καταναλώθηκε από αυτές τις ήπιες μεταμοντέρνες δημιουργίες. Η φαντασία μου τα διόρθωσε αμέτρητες φορές, μετακινώντας τα σχήματά τους για να τακτοποιηθεί το δωμάτιο και η αισθητική.

Αναρωτιόμουν συνέχεια γιατί. Ποιος ενέκρινε αυτά τα φωτιστικά; Σίγουρα κάποιο άτομο με πτυχίο τέχνης που ανώτερο λέγειν από τον διευθύνοντα σύμβουλο.

Πόσα πλήρωσαν για το καθένα; Θα μπορούσαμε να μιλάμε για έξι ψηφία, απλά δεν ξέρω. Το ξενοδοχείο ανακαινίστηκε πρόσφατα και αυτά ήταν μέρος αυτού.

Ανεξάρτητα από αυτό, κάποιος καλλιτέχνης ή κάποια εταιρεία έπεισε κάποιον αγοραστή και διακοσμητή να το κάνει αυτό. Είναι τεράστιο λάθος. Χάλασαν ή τουλάχιστον ζημίωσαν το πιο σημαντικό δωμάτιο σε ολόκληρο το ξενοδοχείο.

Θα μπορούσατε να πείτε ότι αυτό δεν είναι τίποτα και σας συγχαίρω αν αυτό δεν είναι ένα θέμα που σας ενοχλεί. Υπέροχα. Αλλά στην πραγματικότητα, ακόμα κι αν δεν το προσέχετε συνειδητά, η τέχνη όπως η μουσική φέρνει έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα στις εμπειρίες ζωής. Φτιάχνει διάθεση και μεταφέρει πνεύμα. Επηρεάζει στην ψυχολογία ενός δωματίου.

Σκεφτείτε το με αυτόν τον τρόπο. Μπαίνεις σε ένα μπαρ. Τα ηχεία παίζουν κουαρτέτα εγχόρδων του Χάυντν. Νιώθεις και ενεργείς με συγκεκριμένο τρόπο. Μπαίνεις σε ένα άλλο μπαρ και παίζουν το «Celebrate» των «Kool and the Gang.» Νιώθεις και ενεργείς με διαφορετικό τρόπο. Μπορείτε να επιθυμήσετε το ένα έναντι του άλλου, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει επίδραση.

Η διακόσμηση σε ένα δωμάτιο κάνει το ίδιο, ακόμα κι αν δεν το έχετε συνειδητοποιήσει.

Επιστροφή σε αυτούς τους πολυελαίους. Δεν είναι σχεδόν ο χειρότερος παραβάτης εκεί έξω. Ωστόσο, αντιπροσωπεύουν αυτή την παράξενη τάση να επιλέγεται κάτι που είναι αρκετά χαλασμένο ώστε να μην είναι «παραδοσιακό». Αλλά κάνοντας αυτή την επιλογή ενάντια στα γνωστά πρότυπα το τι συνιστά το όμορφο, δεν απορρίπτουν απλώς κάτι. Αγκαλιάζουν κάτι άλλο.

 

Τι έχουν αγκαλιάσει; Εκθέτουν το παραμορφωμένο, το παράξενο, το αλλόκοτο, το περίεργο και την αίρεση. Ίσως έχει σχεδιαστεί για να μας κάνει να σκεφτούμε. Αλλά να σκεφτούμε τι; Σκέφτομαι πόσο μπερδεμένο είναι αυτό.

Τι επιτυγχάνεται με αυτό; Τίποτα. Τι κερδίζουμε με το να σκεφτόμαστε γιατί αυτά τα σκευάσματα φαίνονται παράξενα αντί να είναι σωστά; Τίποτα.

Από όσο μπορώ να πω, τέτοια σχέδια δεν έχουν θετικό αποτέλεσμα στην ανθρώπινη ζωή. Υπάρχουν σε μια παρασιτική σχέση με ό,τι προηγήθηκε, ανακατεύοντάς το τόσο για να τραβήξουν την προσοχή. Αλλά η σημασία τους δεν έχει ακεραιότητα από μόνη της. Το νόημά του είναι εξ ολοκλήρου παράγωγο και μάλιστα καταστροφικό αυτού που προηγήθηκε.

Χωρίς την παράδοση την οποία αυτά τα σχέδια χαλάνε, δεν θα είχαν ύπαρξη. Όλα αυτά εγείρουν το ερώτημα: Ποιο είναι ακριβώς το νόημα; Ποιος και τι εξυψώνεται εδώ; Από όσο μπορώ να πω, δεν υπάρχει ανύψωση αλλά μόνο υποβάθμιση.

Ο πολιτισμός δεν μπορεί να ευδοκιμήσει κάτω από τη θεωρία ότι όλα όσα έχουν υπάρξει στο παρελθόν πρέπει να αποδομηθούν και σταδιακά να κατασχιστούν. Αυτό δεν είναι δημιουργικότητα. Είναι αφαίρεση. Δεν έχεις μείνει με τίποτα πέρα ​​από ένα παρελθόν που κάποτε ήταν υπέροχο αλλά τώρα έχει φύγει.

Αυτή τη στιγμή, με εκατό και πλέον χρόνια εμπειρίας, αυτό που ονομαζόταν μοντερνισμός, για να μην πω τίποτα για μεταμοντερνισμό, έχει γίνει απλώς βαρετό και κουραστικό. Δεν είναι πλέον προκλητικό και τολμηρό. Δεν μας προκαλούν ούτε μας φαίνονται τολμηρά. Τα έχουμε απλώς βαρεθεί.

Για αιώνες μετά την άνοδο της ύστερης μεσαιωνικής τέχνης, της μουσικής και της αρχιτεκτονικής, ο στόχος ήταν πάντα η εύρεση ολοένα και πιο θαυμάσιων τρόπων για την εξύψωση του ανθρώπινου πνεύματος. Αυτή η αίσθηση κράτησε μέχρι τον Μεγάλο Πόλεμο, που συγκλόνισε τους δημιουργούς του κόσμου. Εισήγαγε την ανθρωπότητα στη φρίκη της παράλογης καταστροφής και του μαζικού θανάτου, τη χρήση της τεχνολογίας για να βλάψει και να καταστρέψει αυτό που προηγήθηκε.

Η τέχνη, η μουσική, η αρχιτεκτονική και η εσωτερική διακόσμηση αντιμετώπισαν μια πραγματική κρίση. Είναι ο σκοπός της τέχνης να ανυψώνει την ψυχή ή καθαρά περιγραφικός αυτού που υπάρχει γύρω μας; Οι φιλοδοξίες για ανάταση πέθαναν σταδιακά. Οι περιγραφές της πραγματικότητας ήταν βαθιά δυσάρεστες γιατί η πραγματικότητα ήταν τρομερή. Μας είπαν ξανά και ξανά να το αποδεχτούμε: ο κόσμος είναι χάος, και έτσι θα είναι και η τέχνη.

Το πρόβλημα με αυτή την άποψη είναι ότι κλέβει τα ιδανικά της αισθητικής. Χωρίς αυτά, υπάρχει μόνο μια καθοδική σπείρα.

Ο θρύλος λέει ότι έγινε ένας σεισμός κάπου γύρω στο 1492 στη Φλάνδρα. Ο μεγάλος συνθέτης Αντουάν Μπρουμέλ (περίπου 1460–1512) έγραψε μια Λειτουργία με τίτλο «Missa Et ecce terrae motus», που μεταφράζεται σε: «Και ιδού, η γη κινήθηκε». Το κείμενο αφορά τον σεισμό που έγινε στην Ανάσταση, αλλά που συνέβη και στη ζωή του συνθέτη. Είναι ένα εκπληκτικά υπέροχο μουσικό κομμάτι, γεμάτο τρομερό δράμα αλλά με βλέμμα προς τον ουρανό.

Σκέφτομαι αυτό το κομμάτι συχνά υπό το φως της μεγάλης συζήτησης για την τέχνη. Η δουλειά της τέχνης είναι να υψώνεται πάνω από τη βρωμιά και τη θλίψη, που υπάρχουν σε κάθε εποχή και σε όλα τα μέρη, να παρουσιάζει ό,τι είναι υπέροχο, όμορφο και αληθινό. Ένας σεισμός που αντιπροσωπεύει το θρίαμβο της ζωής επί του θανάτου: τι συναρπαστική εικόνα!

Σε κάποιο αβέβαιο σημείο, φάνηκε να υπάρχει συναίνεση ότι η δουλειά της τέχνης είναι να αποκαλύπτει το χειρότερο και να μας το επιβάλλει συνεχώς, ενώ αγνοεί το καλό.

Νομίζω ότι αυτή η περίοδος τελειώνει και υποφέρει από φυσικό θάνατο επειδή το ήθος της δεν δημιούργησε τίποτα. Τα κτίρια των μπρουταλιστών γκρεμίζονται σταδιακά. Τα πιο ανόητα μουσεία κλείνουν. Η πιο άσχημη μουσική υποτίθεται υψηλού πολιτισμού (η σειρά 12 τόνων και ο ατοναλισμός) σπάνια ακούγεται πλέον στις αίθουσες συναυλιών. Ακόμη και η πιο επιθετική πολιτική τέχνη διαγράφεται από τα πλαϊνά των κτιρίων στις πόλεις.

Ωστόσο, η ήπια συνήθεια να επιλέγουμε το περίεργο και το παραμορφωμένο από το παραδοσιακό και όμορφο είναι ακόμα μαζί μας. Είναι ένα είδος αντανακλαστικού, σαν να φοβάται ολόκληρη η γενιά μας να αγκαλιάσει αυτό που είναι όμορφο, αληθινό, συμμετρικό και ευχάριστο, σαν να ξέρουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με όλα αυτά. Επομένως, αντ’ αυτού επιλέγουμε πράγματα που είναι ελαφρώς χαλασμένα για να είμαστε ασφαλείς.

Αυτό είναι το θέμα του μοντερνισμού και του μεταμοντερνισμού. Δεν τους πιστεύουμε πραγματικά πλέον. Αλλά δεν ξέρουμε τι πρέπει να τα αντικαταστήσει. Σίγουρα όχι το παρελθόν, αφού έχει δεχτεί τόσο αδυσώπητη επίθεση και απομυθοποίηση. Ως αποτέλεσμα, είμαστε στη θάλασσα, χωρίς λιμάνια.

Έβαλα τον εαυτό μου στη θέση όποιου ήταν υπεύθυνος σε αυτό το Grand Hyatt και αναρωτιόμουν τι θα είχα κάνει. Η λύση στη διακόσμηση σε αυτό το δωμάτιο φαίνεται προφανής. Αποκτήστε παραδοσιακό φωτισμό, υπέροχους και παραδοσιακούς πολυελαίους που τακτοποιούν τη σκηνή και εξυψώνουν τις αισθήσεις. Γιατί όχι;

Το παραδοσιακό είναι η νέα τόλμη, ο νέος ριζοσπαστισμός, το νέο ανατρεπτικό. Χρειάζεται ένα τολμηρό όραμα απλά για να πούμε: πριν από πολύ καιρό, είχαν δίκιο και εμείς τα χαλάσαμε. Ας το παραδεχτούμε και ας μάθουμε από το παρελθόν. Ας απολαύσουμε τις αλήθειες που κάποτε ήταν γνωστές και τώρα τραγικά ξεχασμένες.

Αυτοί οι λεγόμενοι πολυέλαιοι δεν είναι καθόλου οι χειρότεροι παραβάτες. Είναι μετά βίας μέρος του προβλήματος. Αλλά έχω αποκτήσει δυσανεξία σε όλες αυτές τις άσκοπα ενοχλητικές παραμορφώσεις. Η ανθρωπότητα κάποτε φιλοδοξούσε να μάθει και να αποκαλύψει αυτό που ήταν όμορφο. Ας το δεχτούμε χωρίς περιορισμό ξανά, στο μέτρο που μπορούμε, και ας αντισταθούμε στον πειρασμό να προσθέσουμε μια οπτική παραμόρφωση ως αυτοσκοπό.

του Jeffrey Tucker

Οι απόψεις που εκφράζονται εδώ είναι η άποψη του συγγραφέα και δεν συμφωνούν απαραιτήτως με την άποψη της Epoch Times.

Σχολιασμός

Πολλοί φίλοι μου είναι απογοητευμένοι με αυτό που θεωρούν αργή πρόοδο από την κυβέρνηση Τραμπ. Όποιο κι αν είναι το θέμα, θέλουν αποτελέσματα τώρα, διαφορετικά είναι έτοιμοι να δηλώσουν αποτυχία ή προδοσία.

Αυτό αντικατοπτρίζει τις μεγάλες ελπίδες από την επερχόμενη διοίκηση. Δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει αρκετά.

Γι’ αυτό θα πρέπει να αφιερώσουμε λίγα λεπτά για να εξετάσουμε τα επιτεύγματα αυτής της διοίκησης, η οποία έχει κάνει κάποια πρόοδο για την αποκατάσταση της κυβέρνησης των ανθρώπων, περισσότερο από οτιδήποτε είχαμε πριν.

Ένα χαρακτηριστικό που παρατήρησα στα ταξίδια μου είναι το πόσο ξαφνικά ωραίο είναι το TSA (ασφάλεια) στα αεροδρόμια. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Οι εργαζόμενοι εξήγησαν πολύ γρήγορα την απόλυτη χαρά τους ότι το δημόσιο σωματείο που ήταν υπεύθυνο δεν είναι πια.

Η κυβέρνηση Τραμπ αφαίρεσε τα προνόμια συλλογικών διαπραγματεύσεων και αποκατέστησε την κανονική διαχείριση. Αυτό οδήγησε σε ένα κύμα απολύσεων τεμπέληδων, ενοχλητικών και ανίκανων εργαζομένων, ενθουσιάζοντας απολύτως όλους τους άλλους.

Αυτή είναι μια τεράστια αλλαγή που δεν ανακοινώθηκε σχεδόν καθόλου. Αλλά έχει κάνει μια πολύ μεγάλη διαφορά.

Παρακινούμενος από αυτό το παράδειγμα, έχω καταγράψει 50 αλλαγές που έχει κάνει η κυβέρνηση Τραμπ που έχουν κάνει τη ζωή πολύ καλύτερη σε χρόνο ρεκόρ.

1. Περιόρισε τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα. Αυτό συνέβη με σχεδόν καμία ανακοίνωση. Αφορά σχεδόν το σύνολο του εργατικού δυναμικού της κυβέρνησης. Έχει χειραφετήσει τους εργαζομένους από τα τρομερά συνδικάτα τους και οδήγησε σε σχεδόν άμεση ενίσχυση της αξιολόγησης βάσει της πραγματικής αξίας και όχι του DEI, όπως μου εξήγησαν πολλοί εργαζόμενοι. Αυτό είναι πολύ προφανές όταν ταξιδεύετε. Μπορείτε πραγματικά να έχετε μια ανθρώπινη συνομιλία με τους υπαλλήλους της TSA και τον έλεγχο διαβατηρίων.

2. Σταμάτησε το BOIR. Η εντολή της εποχής Μπάιντεν ήταν όλες οι επιχειρήσεις να υποβάλλουν μια Έκθεση Πληροφοριών Ευεργετικής Ιδιοκτησίας στο Δίκτυο Επιβολής Οικονομικών Εγκλημάτων του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ και να το κάνουν ετησίως. Η εντολή πρόσθεσε μια εντελώς περιττή γραφειοκρατία. Ακόμη περισσότερο, ήταν πολύ περίεργο και τρομακτικό για κάθε ατομική επιχείρηση να υποχρεούται να καταθέσει αυτό το πράγμα σαν να ήταν όλοι εγκληματίες εν αναμονή. Η κυβέρνηση Τραμπ το σταμάτησε.

3. Τελείωσε η σφαγή πουλερικών. Οι τιμές χονδρικής των αυγών έχουν καταρρεύσει από 8 δολάρια ανά ντουζίνα σε μόλις 3 δολάρια μέσα σε λίγες εβδομάδες, κυρίως λόγω του τέλους των εργασιών του Υπουργείου Γεωργίας να επιβάλει σφαγές πουλερικών στο όνομα του ελέγχου της γρίπης των πτηνών. Η αλλαγή πολιτικής του Τραμπ είχε ως αποτέλεσμα μεγάλη ώθηση της προσφοράς. Το Υπουργείο Γεωργίας σταμάτησε επίσης το εμβόλιο που ήταν έτοιμο για διανομή, κάτι που πιθανότατα θα είχε κάνει τα κοτόπουλα πιο άρρωστα.

4. Τερμάτισε τον πόλεμο κατά των κρυπτονομισμάτων. Από το 2013, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση προσπάθησε να ελέγξει αυτόν τον τομέα με απαιτήσεις αναφοράς, κανονισμούς, φόρους, έρευνες και φυλάκιση. Ο Τραμπ το τελείωσε με μια ευνοϊκή ώθηση προς ολόκληρο τον τομέα.

5. Εκκαθάριση του FDA (Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων). Ο κύριος επιστήμονας εμβολίων που είχε εκκαθαρίσει την υπηρεσία από αμφισβητίες στο παρελθόν ανακοίνωσε τώρα την παραίτησή του, μετά από πίεση από την κυβέρνηση Τραμπ. Αυτό άνοιξε το δρόμο για κάποια διαφάνεια και τερματίστηκε η χρήση αυτής της υπηρεσίας ως διαφημιστικού γραφείου για την Big Pharma (Μεγάλη Φαρμακοβιομηχανία).

6. Αποκατάσταση της ελευθερίας του λόγου. Από το 2016 και μετά, έχουμε τεκμηριωμένη απόδειξη ότι οι κυβερνητικές υπηρεσίες παρενέβαιναν σε ΜΜΕ και εταιρείες τεχνολογίας για να προωθήσουν έναν πολιτικό τρόπο σκέψης και να αποκλείσουν όλους τους άλλους. Αυτή η πρακτική έχει πλέον απαγορευτεί πλήρως με εκτελεστικό διάταγμα.

7. Το τέλος του DEI. Η κυβέρνηση Τραμπ θεωρεί πλέον ορθά τις συστηματικές διακρίσεις στο όνομα του DEI ως παράνομη διάκριση. Δηλαδή, ο νόμος εφαρμόζεται πλέον με συνέπεια και τα προγράμματα DEI σε όλη την κυβέρνηση και τη βιομηχανία τελειώνουν γρήγορα.

8. Σταμάτησε την εισβολή των μεταναστών. Ως υποστηρικτής της ελευθερίας της μετανάστευσης εδώ και καιρό, σοκαρίστηκα όταν είδα στοιχεία ότι ολόκληρο το σύστημα μαγειρευόταν για να προκαλέσει μια επιθυμητή δημογραφική κατάσταση ψηφοφόρων ώστε να διατηρηθεί ένα κόμμα στην εξουσία. Έχουμε τις αποδείξεις. Αυτό πλέον έχει σταματήσει.

9. Ο RFK στο HHS (υπουργείο Υγείας). Ο κορυφαίος πρωταθλητής της ελευθερίας ενάντια στα lockdown και τις εντολές εμβολίων κατέχει τώρα την πιο ισχυρή θέση στον τομέα της υγείας στον κόσμο, ως επικεφαλής των Υπηρεσιών Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών. Αναδιαρθρώνει πλήρως όλους τους φορείς υπό τον έλεγχό του.

10. Αποκαθιστώντας την επιστήμη. Ο Τζέι Μπαττατσάρυα είναι κύριος συγγραφέας της Διακήρυξης του Great Barrington και πρωταθλητής της πραγματικής επιστήμης. Ως επικεφαλής των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας, είναι τώρα σε θέση να αποκαταστήσει την πραγματική επιστήμη ως προτεραιότητα για αυτήν την ισχυρή πηγή χρηματοδότησης.

11. Κατάργηση του μονοπωλίου πληρωμών του δημοσίου. Οι πύλες πληρωμών του Υπουργείου Οικονομικών ήταν απαγορευμένες για τρίτους από το 1946, χωρίς να επιτρέπεται η πρόσβαση σε κανένα άτομο ή ίδρυμα εκτός υπηρεσίας. Η DOGE απέκτησε αυτή την πρόσβαση για να αποκαλύψει περίπου 4,7 τρισεκατομμύρια δολάρια σε πληρωμές χωρίς ετικέτα, εκτός από άλλους δεκάδες εκτυπωτές χρημάτων που λειτουργούσαν ανά την κυβέρνηση.

12. Εξάλειψη της απάτης στην κοινωνική ασφάλιση. Το DOGE ανακάλυψε επίσης εκατομμύρια ανθρώπους στους καταλόγους Κοινωνικής Ασφάλισης που ήταν πολύ μεγάλοι για να είναι ζωντανοί, και εκατομμύρια παράνομους μετανάστες που είχαν αριθμούς κοινωνικής ασφάλισης και έπαιρναν επιδόματα. Αυτό τελειώνει.

13. Τερματισμός της USAID. Αυτή η πανίσχυρη υπηρεσία έχει εδώ και καιρό επιδοτήσει ακροαριστερές ομάδες σε όλο τον κόσμο, λειτουργώντας ως ένα είδος slush fund με μικρή εποπτεία. Όλη αυτή η υπηρεσία έχει καταστραφεί.

14. Περιορισμός του Ινστιτούτου Ειρήνης των ΗΠΑ. Αυτός ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός δημιουργήθηκε από το Κογκρέσο, αλλά χρησίμευε από καιρό ως γραφείο συγκέντρωσης διπλωματών με αμφίβολη δράση και ως επί το πλείστον κράτος επιδομάτων για πρώην προσωπικότητες σε κύκλους βαθέος κράτους. Έχοντας προσωπική εμπειρία με το μέρος, ενθουσιάστηκα βλέποντας την κυβέρνηση Τραμπ να απολύει όλο το προσωπικό και να μειώνει τον προϋπολογισμό.

15. Σταμάτημα της απάτης των ΜΚΟ. Η DOGE και άλλοι ανακάλυψαν ένα καταπληκτικό μικρό κόλπο που συνίσταται στην τοποθέτηση μη κυβερνητικών οργανώσεων σε μισθοδοσίες υπηρεσιών για δισεκατομμύρια σε χρηματοδότηση που έχουν εξυπηρετήσει κομματικούς πολιτικούς σκοπούς, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης συστημικών μέσων ενημέρωσης. Αυτή η μικρή επιχείρηση ξεπλύματος βρώμικου χρήματος βρίσκεται τώρα υπό σοβαρή πίεση.

16. Εκθέτοντας τον Τύπο. Πρέπει να εκτιμήσουμε τι σημαίνει ότι η κυβέρνηση Τραμπ μειώνει πλέον τη δύναμη των παλαιών μέσων ενημέρωσης, διατυμπανίζοντας καθημερινά ψεύτικες ιστορίες και αρνούμενη να παραχωρήσει αποκλειστική πρόσβαση στον τέταρτο πυλώνα. Αυτό ήταν ένα κάλεσμα αφύπνισης σε πολλούς να μην εμπιστεύονται κάτι μόνο και μόνο επειδή εμφανίζεται σε πρώην πολυτελείς χώρους.

17. Ενίσχυση της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Η κυβέρνηση Τραμπ έχει δεσμευτεί να πουλήσει εκατοντάδες άσχημα ομοσπονδιακά κτίρια και να επαναφέρει το αρχιτεκτονικό μεγαλείο στην Ουάσιγκτον. Αυτό μπορεί να είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του μπρουταλιστικού (βίαιου) στυλ, μιας μορφής αρχιτεκτονικής που αναπτύχθηκε ως φόρος τιμής στο στρατόπεδο των φυλακών.

18. Συνδυασμός MAHA και MAGA. Για γενιές, οι περιβαλλοντιστές και οι Αμερικανοί πατριώτες δεν είχαν καμία πραγματική σχέση μεταξύ τους πολιτικά ή πολιτιστικά. Τώρα αυτές οι ομάδες ένωσαν τις δυνάμεις τους ενάντια σε έναν κοινό εχθρό, σχηματίζοντας νέους κύκλους φίλων και τρόπους κοινοτικής δράσης.

19. Μείωση του πληθωρισμού. Σχεδόν μέχρι σήμερα, η ένταση του πληθωρισμού μειώθηκε από την ορκωμοσία. Αυτό οφείλεται σε πολλούς διαφορετικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της αλλαγής στην ταχύτητα του χρήματος και επίσης στην πολιτική της Fed που κράτησε το απόθεμα χρήματος σταθερό για περίπου έξι μήνες. Επιπλέον, οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό μειώθηκαν και έτσι η προφητεία έγινε αυτοεκπληρούμενη. Ο Τραμπ αξίζει κάποια εύσημα για το γεγονός ότι επιβεβαιώνει ότι η υψηλότερη παραγωγικότητα είναι καθ’ οδόν.

20. Διακοπή του ρυθμιστικού τσουνάμι. Η κυβέρνηση Τραμπ σταμάτησε με εκτελεστικό διάταγμα κάθε γραφειοκρατική νομοθεσία. Το εκτελεστικό διάταγμα επιτρέπει άδειες σε μια σειρά προϊόντων που είχαν αποκλειστεί με ρυθμιστικό διάταγμα. Πιθανώς θα απαιτηθεί δικαστική προσφυγή για να γίνει πραγματικότητα, αλλά αυτό είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο.

21. Αποχρηματοδότηση του Green New Deal. Η επιστήμη πίσω από την κλιματική αλλαγή και η υποστήριξη της πολιτικής του Green New Deal ήταν εντελώς αδιαμφισβήτητη στη δημόσια ζωή για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο Τραμπ έβαλε τέλος σε αυτό, αφαιρώντας τη χρηματοδότηση και σταματώντας την πορεία της αποβιομηχάνισης. Αυτό πρέπει να γραφτεί στη νομοθεσία, αλλά είναι μια εξαιρετική αρχή.

22. Τερματισμός της σύγχυσης των φύλων. Σε κάποια ασαφή στιγμή τα τελευταία 5 ή 10 χρόνια, υπήρξε πραγματική σύγχυση στη νομοθεσία σχετικά με τη βιολογική διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται. Αλλά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι άνδρες άρχισαν να δηλώνονται ως γυναίκες και να αγωνίζονται ως τέτοιες στον αθλητισμό, προς έκπληξη όλων. Ο Τραμπ είχε το θάρρος απλώς να ανακοινώσει την αλήθεια ότι υπάρχουν μόνο δύο φύλα.

23. Διακοπή του πολέμου για το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Για πολλά χρόνια, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, μεταξύ των μεγαλύτερων πόρων της Αμερικής και μία από τις λίγες εναπομένουσες ανταγωνιστικές βιομηχανίες μας, αντιμετώπιζαν παράλογους περιορισμούς. Ο Τραμπ τα κατάργησε όλα και σταμάτησε τις παράλογες επιδοτήσεις για αιολική και ηλιακή ενέργεια. Ολόκληρη η βιομηχανία «ορυκτών καυσίμων» είναι ενθουσιασμένη για το μέλλον για πρώτη φορά ίσως μετά από δεκαετίες.

24. Απελευθέρωση των κρατουμένων. Ο καλός μου φίλος Ρος Ούλμπριχτ, που καταδικάστηκε σε περισσότερες από δύο ισόβιες φυλάκιση για τη δημιουργία ενός ιστότοπου, αφέθηκε ελεύθερος. Επιπλέον, πολλά άλλα: εκατοντάδες άνθρωποι που δεν έκαναν τίποτα λάθος βρίσκονταν στη φυλακή επειδή διαδήλωσαν στις 6 Ιανουαρίου. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τώρα ελεύθεροι, χάρη στην κυβέρνηση Τραμπ.

25. Αντίσταση στα συστημικά μέσα ενημέρωσης. Ο Λευκός Οίκος έχει πλέον έναν αρμόδιο γραμματέα Τύπου που αναλαμβάνει τα παλαιά μέσα ενημέρωσης και το εκατονταετές μονοπώλιο της Ένωσης Ανταποκριτών του Λευκού Οίκου έχει καταρρεύσει, επιτρέποντας στους podcasters (διαδικτυακές εκπομπές) και στα νέα μέσα να έχουν πρόσβαση.

26. Αναίρεση εντολής εμβολίου. Οι ομοσπονδιακοί υπάλληλοι δεν απαιτείται πλέον να κάνουν το εμβόλιο κατά του COVID-19, το οποίο έχει αποδειχθεί αναποτελεσματικό και δυνητικά επιβλαβές.

27. Τερματισμός των εμβολίων COVID σε πράσινες κάρτες. Πολλές οικογένειες χωρίστηκαν από αυτή την εντολή εμβολίου για τους κατόχους πράσινης κάρτας. Αυτό έχει φύγει τώρα.

28. Παύση εντολής για ηλεκτρικά οχήματα. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες αναγκάζονται εδώ και καιρό να αφιερώνουν ένα μέρος της παραγωγής τους στην κατασκευή αυτοκινήτων που οι άνθρωποι δεν θέλουν. Αυτή η εντολή έχει πλέον χαθεί.

29. Απαγόρευση θεωρίας «κριτικής φυλής». Αυτή η θεωρία επιτίθεται στην Αμερική, στην ιστορία και το σημερινό της νόημα και διδασκόταν σε σχολεία σε όλα τα επίπεδα. Η κυβέρνηση Τραμπ έχει αποσύρει κάθε χρηματοδότηση για αυτό το πρόγραμμα, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να σκορπίσει ενοχές και ντροπή και να αφηγηθεί μια ψεύτικη εκδοχή της ιστορίας.

30. Στρατιωτική απαγόρευση διεμφυλικών. Μέχρι πρόσφατα, τα τρανς άτομα έχουν ανέβει σε μεγάλα ύψη μέσα στον στρατό των ΗΠΑ. Αυτό έχει σταματήσει τελείως. Δεν επιτρέπεται πλέον οι άνδρες να προσποιούνται ότι είναι γυναίκες και αντίστροφα.

31. Πάγωμα προσλήψεων στην IRS (Εφορία). Η προηγούμενη διοίκηση είχε προσλάβει περίπου 80.000 νέους εφοριακούς που τώρα απολύονται όλοι, στη μεγάλη γιορτή της καταπιεσμένης μεσαίας τάξης.

32. Αποχώρηση από τον ΠΟΥ. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είχε περάσει χρόνια προωθώντας ψεύτικη επιστήμη και lockdown σε βάρος των φορολογουμένων των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ έχουν πλέον απομακρυνθεί πλήρως από αυτόν τον οργανισμό και οι ΜΚΟ που τον υποστήριξαν έχουν πλέον αποχρηματοδοτηθεί.

33. Έξοδος από την συμφωνία για το κλίμα. Θυμάστε την ψεύτικη επιστήμη του COVID; Αποδεικνύεται ότι η ψεύτικη επιστήμη της κλιματικής αλλαγής ήταν εξίσου κακή ή χειρότερη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν στην πραγματικότητα συμβαλλόμενο μέρος σε μια συμφωνία που επέβαλλε την Πράσινη Νέα Συμφωνία (Green New Deal). Αυτό έχει φύγει τώρα.

34. Εξαίρεση από συνδικαλιστικά τέλη. Κανένας ομοσπονδιακός υπάλληλος δεν υποχρεούται πλέον να πληρώνει συνδικαλιστικές εισφορές και οι περισσότεροι αρνήθηκαν να συνεχίσουν να το κάνουν, χάρη σε μια αλλαγή που ξεκίνησε από την κυβέρνηση Τραμπ.

35. Απορρύθμιση της αλιείας, χαλάρωση των κανόνων διατήρησης Magnuson-Stevens, βοήθεια 10.000 ψαράδων. Αυτή είναι μια τεχνική αλλαγή, αλλά έχει σημασία για τους ηρωικούς ανθρώπους που εργάζονται καθημερινά για να μας φέρουν φαγητό.

36. Φορολογική έκπτωση Μικρών Επιχειρήσεων. Η νέα έκπτωση 20 τοις εκατό για τις νέες επιχειρήσεις επρόκειτο να λήξει, αλλά τώρα επιστρέφει ξανά.

37. Έλεγχος ξένης βοήθειας. 5 ολόκληρα δισεκατομμύρια δολάρια σε ξένη βοήθεια έχουν παγώσει, εν αναμονή της πλήρους εξέτασης του τι βρισκόταν πίσω από αυτό.

38. Ανατροπή τίτλου ΙΧ. Η προηγούμενη διοίκηση είχε καταστρέψει αυτόν τον κανονισμό θολώνοντας τη διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών. Ο παλιός κανόνας έχει αποκατασταθεί, ο οποίος επηρεάζει ιδιαίτερα τον αθλητισμό.

39. Πολλά αρχεία για τον JFK δημοσιοποιήθηκαν. Δεν έχουν βγει όλοι οι φάκελοι αλλά αυτοί που έχουμε αποκαλύπτουν βαθιά εμπλοκή του βαθέως κράτους στη δολοφονία που συγκλόνισε τη χώρα. Ακόμη περιμένουμε πολλές εκδόσεις.

40. Ομοσπονδιακή γεώτρηση. Η κυβέρνηση Τραμπ έχει ανοίξει 1,5 εκατομμύριο στρέμματα στην Αλάσκα, βγάζοντας 50.000 βαρέλια ημερησίως.

41. Περικοπή χρηματοδότησης των Πόλεων Φρουρών. Η κυβέρνηση Τραμπ έχει παρακρατήσει 200 ​​εκατομμύρια δολάρια από πόλεις που δεν συμμορφώνονται, πιέζοντας τη συνεργασία με την καταστολή των μεταναστών/εγκληματιών.

42. Αποσαφήνιση των ρόλων ψηφοφόρων. Επί χρόνια, ο Τραμπ ισχυριζόταν ότι οι εκλογές του 2020 ήταν σε κίνδυνο. Το αμφισβητούσαμε αυτό. Τώρα ξέρουμε σίγουρα, με βάση καθαρά μαθηματικά. Η ταυτότητα ψηφοφόρου είναι πλέον νόμος της χώρας. Χωρίς επαληθεύσιμη ψήφο πολιτών, δεν υπάρχει δημοκρατία, ελευθερία, κοινωνία που να διοικείται από τους ανθρώπους. Ο Τραμπ αξίζει όλα τα εύσημα που είδε αυτό το πρόβλημα και διακινδύνευσε τον λαιμό του για να υπερασπιστεί την δημοκρατία.

43. Αξιοπρεπή νέα μέσα ενημέρωσης. Χιλιάδες πολίτες δημοσιογράφοι εργάζονται εδώ και χρόνια για να καλύψουν την πολιτική και την κυβέρνηση, αλλά τους στερήθηκε η πρόσβαση και η νομιμότητα. Η κυβέρνηση Τραμπ έχει δει την αξία που προσθέτουν και τους αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Αυτό είναι πραγματικά τεράστιο για τα συστήματα πληροφοριών και το κοινό.
44. Δύναμη σε νέους υπαλλήλους. Ο Τραμπ δεν συμβαδίζει με το συνηθισμένο σύστημα πρόσληψης υπουργικών υπαλλήλων που μασώνται από τη γραφειοκρατία. Αντίθετα, τους εμπιστεύτηκε τεράστιες αποφάσεις σχετικά με τα πεδία τους, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να προσλαμβάνουν και να απολύουν και να καθορίζουν την πολιτική. Είναι ίσως η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στη ζωή μου ή ίσως σε 100 χρόνια.

45. Εστίαση στον τερματισμό διεθνών συγκρούσεων. Η κυβέρνηση Τραμπ έθεσε την προσπάθεια για ειρήνη στον πόλεμο της Ουκρανίας με τη Ρωσία ως πρώτη προτεραιότητα. Η επιμονή της σε αυτό μπορεί να έχει αποτρέψει έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάτι πολύ σημαντικό.

46. ​​Τεράστιες περικοπές στο δημόσιο. Τις πρώτες ημέρες της διοίκησης, ο Τραμπ κάλεσε κάθε υπάλληλο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να παραιτηθεί με πλήρη πακέτα απόλυσης. Περίπου το 5-7% δέχτηκαν και έχουν πληρωθεί όλοι. Τότε άρχισαν οι απολύσεις, όπως ακριβώς είχαν υποσχεθεί. Η συρρίκνωση πρέπει να γίνει. Αυτή η διαδικασία πρέπει να προχωρήσει πολύ περισσότερο, αλλά έχει ξεκινήσει.

47. Πίεση για καθαρισμό τροφίμων. Υπό τη μεγάλη επιρροή του Ρόμπερτ Φ. Κέννεντυ Τζ., το σύστημα τροφίμων των ΗΠΑ αρχίζει να καθαρίζεται. Έχουμε μερικά από τα πιο επικίνδυνα τρόφιμα στον κόσμο, όπως μπορεί να σας πει όποιος ταξιδεύει διεθνώς. Ίσως αυτό να αλλάξει, μαζί με την ενδυνάμωση των τοπικών αγροτών.

48. Απαγόρευση του CBDC. Ένα εκτελεστικό διάταγμα απαγόρευσε τα ψηφιακά νομίσματα της Κεντρικής Τράπεζας και κατέστησε σαφές ότι η Αμερική δεν θα έχει ποτέ ένα σύστημα κοινωνικής πίστωσης κινεζικού τύπου που να συνδέεται με την προσωπική μας οικονομική ζωή. Αυτό ήταν μια τεράστια ανακούφιση, ιδιαίτερα υπό το φως όλης της αποτραπεζοποίησης που έγινε.

49. Εστίαση στη Fed. Η DOGE δεν χαρίζεται σε κανένα ίδρυμα στην Ουάσιγκτον, ούτε στο Πεντάγωνο, ούτε καν στην Federal Reserve, η οποία πρόκειται να υποβληθεί σε πραγματικό έλεγχο. Θα δούμε πόσο θα διαρκέσει η εξουσία της κεντρικής τράπεζας, αλλά αυτή είναι η πρώτη πραγματική πρόκληση που έχει από την ίδρυσή της το 1913.

50. Προκάλεσε τους δικαστές. Υπάρχουν περισσότερες από 100 ζωντανές δικαστικές υποθέσεις κατά της προσπάθειας της κυβέρνησης Τραμπ να είναι το πραγματικό εκτελεστικό τμήμα και όχι απλώς μια ομάδα προσωρινών στελεχών που εμφανίζονται σε πρωτοσέλιδα. Αυτοί οι δικαστές των κατώτερων δικαστηρίων έχουν υποθέσει ότι είναι πιο ισχυροί από τον πρόεδρο που εξέλεξε ο λαός. Αντιμετωπίζουν θεμελιώδεις προκλήσεις που σίγουρα θα φτάσουν στο Ανώτατο Δικαστήριο.

Είμαι ενθουσιασμένος με όλα όσα έχει κάνει η κυβέρνηση Τραμπ; Όχι. Έχω αντιρρήσεις σε πολλά μέτωπα για τα οποία θα μπορούσα να γράψω άλλη στήλη. Αλλά αυτό είναι το κρίσιμο: αυτές είναι θεμιτές διαφορές που θα περίμενε κανείς σε μια δημοκρατία, αυτό ακριβώς που αποκαθιστά ο Τραμπ.

Είμαι εντάξει με τα επιχειρήματα και τις διαφωνίες. Αυτό που δεν είναι καλό είναι ένα διοικητικό κράτος που ελέγχει όλα τα πράγματα από τα παρασκήνια ενώ οι εκλεγμένοι κυβερνώντες απλώς προσποιούνται ότι είναι επικεφαλής.

Όλοι οι Αμερικανοί, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους διαφορές, θα πρέπει να γιορτάσουν την αναζωογόνηση της δημοκρατίας, κάτι που έκανε η κυβέρνηση Τραμπ, με θεαματικά αποτελέσματα σε μόλις τρεις μήνες. Ας ελπίσουμε ότι θα ακολουθήσουν πολλά περισσότερα.

Απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμες του συγγραφέα και δεν συμφωνούν απαραίτητα με την άποψη της Epoch Times.