Το Twitter έκλεισε τον λογαριασμό της Κινέζας ιολόγου που ισχυρίζεται ότι έχει στην κατοχή της στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο ιός του ΚΚΚ δημιουργήθηκε σε εργαστήριο.
Η Δρ. Γιαν Λιμένγκ (Yan Limeng), η οποία τον Απρίλιο εγκατέλειψε το Χονγκ Κονγκ για να πάει στις Ηνωμένες Πολιτείες, δημοσίευσε στις 14 Σεπτεμβρίου μια έρευνα με την οποία ισχυρίζεται ότι ο ιός εμφανίζει «βιολογικά χαρακτηριστικά που δεν συνάδουν με έναν φυσικό, ζωονοσογόνο ιό» και ως εκ τούτου «πρέπει να είναι εργαστηριακό προϊόν» Η μελέτη δεν έχει αξιολογηθεί από ομοτίμους.
Το Twitter έκλεισε άμεσα τον λογαριασμό της Γιαν μετά το tweet με την ανακοίνωση της έρευνας. Ο λογαριασμός, τον οποίο άνοιξε η Γιαν την Κυριακή, είχε συγκεντρώσει περισσότερους από 59.000 ακόλουθους στη σύντομη διάρκεια ύπαρξής του.
Η Γιαν είπε ότι η επιστημονική κοινότητα «έχει σωπάσει και συνεργαστεί με το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα» για να λογοκρίνει έρευνες που καταλήγουν σε παρόμοια συμπεράσματα. «Δεν θέλουν οι άνθρωποι να γνωρίζουν την αλήθεια», είπε σε συνέντευξη της στο Fox την Τρίτη. «Γι ‘αυτό με έθεσαν σε διαθεσιμότητα. Με κατέστειλαν. Είμαι ο στόχος που το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα θέλει να εξαφανίσει».
Οι Epoch Times επικοινώνησαν με το Twitter και την Γιαν για σχόλια, αλλά δεν έλαβαν κάποια απάντηση.
Το λογότυπο του Twitter Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, 28 Σεπτεμβρίου 2016. (Brendan McDermid / Reuters)
Ορισμένοι επιστήμονες χαρακτήρισαν την έρευνα «αβάσιμη». Το Πεκίνο και ένα υψηλού επιπέδου εργαστήριο στη Γουχάν, την πόλη όπου ξέσπασε η πανδημία, αρνήθηκαν τέτοιου είδους ισχυρισμούς, οι οποίοι έχουν εμφανιστεί ήδη από τον Ιανουάριο σε δημοσιεύματα διάφορων μέσων ενημέρωσης.
Η αμερικανική διακυβέρνηση έχει δηλώσει ότι ο ιός εμφανίζεται με ένα φυσικό τρόπο αλλά «υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις» που υποδηλώνουν ότι ο ιός διέρρευσε για πρώτη φορά από ένα εργαστήριο της Γουχάν. Αξιωματούχοι επέπληξαν το Πεκίνο για την άρνησή του να δώσει την πρόσβαση σε διεθνείς ερευνητές σε κρίσιμα δεδομένα σχετικά με την προέλευση του ιού.
Η απαγόρευση του Twitter, ωστόσο, προκάλεσε την κριτική διακεκριμένων επικριτών της Κίνας και της κινεζικής ομογένειας, οι οποίοι δήλωσαν ότι το Twitter μπορεί να βοηθάει το κινεζικό καθεστώς στη λογοκρισία θεμάτων που δεν του αρέσουν.
«Γιατί να κατεβάσει το Twitter το λογαριασμό της Δρ. Γιαν»; ρωτάει ο οικονομικός σύμβουλος του Λευκού Οίκου Πίτερ Ναβάρο σε ένα tweet.
«Μια Κινέζα επιστήμονας καλείται να διερευνήσει έναν θανατηφόρο ιό στη Γουχάν, βρίσκει προβληματικά στοιχεία, φιμώνεται από το ΚΚΚ, δραπετεύει στις ΗΠΑ, υποστηρίζει την άποψή της και στη συνέχεια φιμώνεται από τα «ελεύθερα» μέσα κοινωνικής δικτύωσης της Αμερικής. Πού είναι η οργή;». έγραψε ως απάντηση.
Ο γερουσιαστής Τζος Χόλεϋ, σχολιάζοντας το θέμα είπε, «τώρα το Twitter είναι ανοιχτά στο πλευρό του Πεκίνου».
Η Κάι Σια, μια συνταξιούχος Κινέζα καθηγήτρια την οποία το καθεστώς τιμώρησε πρόσφατα για σχολιασμούς της που προσέβαλαν το Κόμμα, είπε ότι η απόφαση του Twitter είναι ζήτημα ελευθερίας του λόγου.
Διερωτήθηκε επίσης γιατί το Twitter κινήθηκε τόσο άμεσα εναντίον της Γιαν, αλλά αγνόησε τα επανειλημμένα αιτήματα της Κάι να καταργήσει λογαριασμούς που την πλαστοπροσωπούσαν.
Ο Χαν Λιαντσάο, ένας Κινέζος αντιφρονών με έδρα την Ουάσινγκτον, κάλεσε επίσης το Twitter να δώσει μια εξήγηση για την απόφασή του.
«Αυτό που δημοσίευσε η Δρ. Γιαν ήταν ένα επιστημονικό έγγραφο, και οι άνθρωποι που έχουν διαφορετική άποψη μπορούν να εγείρουν ερωτήματα και επιχειρήματα, αλλά να το απαγορεύσει μετά από λίγα tweets, αυτό είναι απλά εκνευριστικό», έγραψε σε ένα tweet. Πρόσθεσε ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το Twitter πρέπει «να έχουν ανοιχτούς και διαφανείς κανόνες για τον έλεγχο συμπεριφοράς της εταιρείας και δεν πρέπει να κάνουν ό,τι θέλουν».
Η Γιαν, μια Κινέζα ιολόγος που στο παρελθόν εργαζόταν σε εργαστήριο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στο Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ, κατέφυγε στις Ηνωμένες Πολιτείες ζητώντας άσυλο τον Απρίλιο. Βγήκε για πρώτη φορά δημόσια τον Ιούλιο κατηγορώντας το κινεζικό καθεστώς ότι συγκάλυψε δεδομένα σχετικά με τον ιό κατά τα πρώτα στάδια της επιδημίας.
ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ, ΔΑΝΙΑ – Θυμάστε αυτό το ασαφές μικρό συναίσθημα, που αποκαλούμε ευτυχία;
Αν χρειάζεστε βοήθεια για να το θυμηθείτε, πρόκειται για τη λέξη που χρησιμοποιούσαμε εν έτει 2019 για να περιγράψουμε μια κατάσταση αγνής ευχαρίστησης και ικανοποίησης.
Εν μέσω της πανδημίας, της οικονομικής κρίσης και της συλλογικής αίσθησης καταστροφής και ύφεσης που έχει φέρει το 2020, η ευτυχία μοιάζει να έχει χαθεί από το λεξιλόγιό μας. Γι’ αυτό λοιπόν, το άνοιγμα ενός νέου Μουσείου Ευτυχίας στη Δανία – που αλλού; – μοιάζει ως η πιο αισιόδοξη ιστορία της χρονιάς.
Το παγκοσμίως πρώτο μουσείο αφιερωμένο αποκλειστικά στην ιδέα της ευτυχίας έκανε ήσυχα τα εγκαίνιά του μόλις στις 14 Ιουλίου, σε έναν άνετο και φιλόξενο χώρο 240 μ2 στο τέλεια «παστέλ» ιστορικό κέντρο της Κοπεγχάγης.
Αυτός ο νέος πόλος έλξης είναι το πνευματικό παιδί του Happiness Research Institute (Ινστιτούτο Ερευνών για την Ευτυχία), μια ανεξάρτητη «δεξαμενή σκέψης» που ερευνά επιστημονικά τις παραμέτρους που καθιστούν κάποιες κοινωνίες ευτυχέστερες άλλων, με απώτερο στόχο την ενθάρρυνση των υπεύθυνων χάραξης της παγκόσμιας πολιτικής να συμπεριλάβουν την ευημερία ως αναπόσπαστο μέρος της δημόσιας ατζέντας.
Ερευνώνται και οι πρώιμες ιστορικά σκέψεις για την ευτυχία. (με την ευγενική παραχώρηση του The Happiness Museum)
Ο Meik Wiking, Διευθύνων Σύμβουλος του Ινστιτούτου Ερευνών για την Ευτυχία, λέει ότι η ιδέα να ανοίξουν ένα μουσείο προέκυψε μετά από χρόνια αιτήσεων του κοινού για επισκέψεις στον μονότονο χώρο των γραφείων τους.
«Νομίζω πως οι άνθρωποι φαντάζονται ότι το Ινστιτούτο είναι ένα μαγικό μέρος – ένα μέρος γεμάτο κουταβάκια ή παγωτό – αλλά είμαστε απλώς οκτώ άτομα που κάθονται μπροστά από τους υπολογιστές τους κοιτάζοντας δεδομένα», εξηγεί.
«Κι έτσι σκεφτήκαμε, γιατί να μην φτιάξουμε ένα μέρος όπου οι άνθρωποι να μπορούν να βιώσουν την ευτυχία από διαφορετικές προοπτικές και να τους δώσουμε μια έκθεση όπου θα μπορούν να γίνουν λίγο σοφότεροι γύρω από τα ερωτήματα που προσπαθούμε να διαλευκάνουμε;»
Εγκαίνια σε ασυνήθιστους καιρούς
Ο σπόρος είχε φυτευτεί και στις αρχές του 2020 το μουσείο ήταν σχεδόν έτοιμο.
Ύστερα, φυσικά, η πανδημία έκλεισε τα σύνορα και ο Wiking έπρεπε να αποφασίσει αν θα έκανε τα εγκαίνια.
«Σκεφτήκαμε ότι, παρόλο που μπορεί να μην είχαμε πολλούς επισκέπτες εκείνο τον καιρό, ο κόσμος χρειάζεται λίγη παραπάνω ευτυχία», θυμάται.
Έτσι, καθόρισαν αυστηρά πρωτόκολλα για τον Covid-19 – όπως ένα σύστημα κίνησης του κοινού μονής κατεύθυνσης και ένα όριο 50 επισκεπτών – και άνοιξαν τις πόρτες τους στο κοινό.
Από τότε, το μουσείο ξεναγεί τους επισκέπτες του στην παγκόσμια ευτυχία, δείχνοντας πώς οι εκάστοτε σχετικές αντιλήψεις αλλάζουν στην ιστορία, πώς μοιάζει η ευτυχία σε διαφορετικές περιοχές και γιατί κάποιες χώρες δηλώνουν πιο ευτυχισμένες από άλλες.
Στην πορεία της ξενάγησης, υπάρχουν ερωτηματολόγια και διαδραστικές εμπειρίες, που έχουν στόχο να δώσουν στους επισκέπτες στιγμές κατανόησης και εμβάθυνσης, όπως και να ενισχύσουν τις συνεχιζόμενες έρευνες του Ινστιτούτου.
Οι επισκέπτες ρωτούνται για τις δικές τους πηγές ευτυχίας. (με την ευγενική παραχώρηση του The Happiness Museum)
Για παράδειγμα, ο Wiking λέει πως η εμπιστοσύνη στους συμπολίτες μας και στους πολιτικούς θεσμούς είναι ένας σημαντικός παράγοντας της παγκόσμιας ευτυχίας – γι’ αυτό κάποιοι επισκέπτες ίσως βρουν ένα πορτοφόλι γεμάτο χρήματα. Το προσωπικό του μουσείου τοποθετούσε αυτό το πορτοφόλι στο πάτωμα κατά διαστήματα για περισσότερο από ένα μήνα και κάθε φορά αυτό επιστρεφόταν (με άθικτο το περιεχόμενό του) στη ρεσεψιόν.
Σημαντικό μέρος των εκθεμάτων αποτελούν αντικείμενα που έχουν αποσταλεί από ανθρώπους από όλο τον κόσμο ως αντικείμενα ευτυχίας – πράγματα που αντιπροσωπεύουν για αυτούς τη χαρά. Αυτά τα αντικείμενα έχουν στόχο να βοηθήσουν τους επισκέπτες να φτιάξουν ένα πλαίσιο για το πώς μοιάζει η ευτυχία για άλλους ανθρώπους σε διάφορα σημεία του πλανήτη.
«Μπορεί να είμαστε Δανοί ή Μεξικάνοι ή Αμερικάνοι ή Κινέζοι, αλλά πρώτα απ’ όλα είμαστε άνθρωποι», λέει ο Wiking. «Τα ίδια πράγματα οδηγούν την ευτυχία απ’ όπου κι αν είμαστε, και ελπίζουμε ότι οι άνθρωποι θα το δουν αυτό στην έκθεση».
Κάποιος επισκέπτης τού είπε ότι πάντα ήξερε ότι ήταν ένας χαρούμενος τύπος, αλλά ποτέ πριν δεν είχε καταλάβει το γιατί.
«Αυτό ήταν για εμάς η καλύτερη κριτική», λέει.
Τι κάνει τα έθνη χαρούμενα;
Ένα άλλο κύριο εστιακό σημείο του μουσείου είναι το γιατί οι Βόρειες χώρες τείνουν να αναφέρουν μερικά από τα υψηλότερα επίπεδα ευτυχίας στον κόσμο.
Η Δανία, παραδείγματος χάρη, βρίσκεται πολύ συχνά κοντά στην κορυφή της κατάταξης σε έρευνες που βαθμολογούν τα πιο χαρούμενα έθνη στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της ετήσιας έρευνας των Ηνωμένων Εθνών World Happiness Report (Αναφορά για την ευτυχία σε παγκόσμιο επίπεδο). Στη λίστα του 2020, η Δανία βρίσκεται στη 2η θέση, πίσω από τη γειτονική της Φινλανδία, ενώ η Κοπεγχάγη κατατάσσεται ως η 5η πιο χαρούμενη πόλη του κόσμου, μετά από το Ελσίνκι, το Άαρχους (επίσης στη Δανία), το Γουέλινγκτον και τη Ζυρίχη.
Η Δανή ψυχολόγος Μαρί Χέλβεγκ-Λάρσεν [Marie Helweg-Larsen], καθηγήτρια στο κολλέγιο Ντίκινσον στην Πενσιλβανία (ΗΠΑ), λέει ότι «μπερδεύει τα μυαλά των ανθρώπων το πώς μπορείς, απλώς με προσεκτική και στρατηγική σκέψη πάνω στον ρόλο της κυβέρνησης στη ζωή, να δημιουργήσεις χαρούμενους ανθρώπους.»
Επιπλέον, οι χώρες που αναφέρουν τα υψηλότερα επίπεδα ευτυχίας τείνουν να περιέχουν πολλά στοιχεία, τα οποία, εκ πρώτης όψεως, μοιάζουν να την εμποδίζουν.
«Νομίζω ότι για τους ξένους οι Βόρειες χώρες είναι ένα αίνιγμα», εξηγεί η Χέλβεγκ-Λάρσεν. «Μοιάζουν να κάνουν πράγματα που οι άλλοι έχουν αποφασίσει ότι δεν μπορούν με κανένα τρόπο να σχετίζονται με την ευτυχία, όπως το να πληρώνουν υψηλούς φόρους, να ζουν στο κρύο και να έχουν μακρές περιόδους σκοταδιού.»
Το Μουσείο της Ευτυχίας. (με την ευγενική παραχώρηση του The Happiness Museum)
Οπότε, τι θα μπορούσε να διδαχθεί ο υπόλοιπος κόσμος από τους Δανούς σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς;
«Η εμπιστοσύνη είναι ένας παράγοντας ευτυχίας», λέει η Χέλβεγκ-Λάρσεν. «Θα μπορούσαμε όλοι να μιλάμε περισσότερο με ανθρώπους που δεν είναι σαν εμάς και να δούμε πώς μπορούμε να εγκαθιδρύσουμε περισσότερη εμπιστοσύνη στις κοινότητές μας.»
Πιστεύει επίσης ότι η δανέζικη στάση του pyt (μια στάση του τύπου «εντάξει, λοιπόν» για την αποδοχή ενός προβλήματος και την ανατοποθέτηση πάνω σε αυτό) και του hygge (η επιδίωξη της εκ προθέσεως οικειότητας μέσα σε συναναστροφές και περιβάλλοντα) είναι σπουδαίες για την εκτόνωση του στρες.
Ο Wiking λέει ότι, αν οι μελέτες του στο Ινστιτούτο Ερευνών για την Ευτυχία του έχουν μάθει κάτι, αυτό είναι ότι οι άνθρωποι είναι απίστευτα ανθεκτικοί και ευπροσάρμοστοι.
«Παρακολουθώντας τους ανθρώπους στην πάροδο του χρόνου, παρατηρούμε ότι ξεπερνούν τις προκλήσεις της ζωής με αξιοθαύμαστο τρόπο», λέει. «Φυσικά είναι απαραίτητο να είμαι αισιόδοξος στο επάγγελμά μου, αλλά πιστεύω ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε και αυτή τη δυσκολία επίσης.»
Όπως προσπαθεί να μοιραστεί το Μουσείο της Ευτυχίας με τους επισκέπτες του, η ευτυχία είναι ένα αίσθημα που αναπτύσσεται και που χρειάζεται φροντίδα και υποστήριξη και από την κοινωνία αλλά και μέσα από εμάς τους ίδιους. Αν το δουλέψουμε αρκετά, θα μπορέσουμε να βρούμε το καλό ακόμα και σε αυτές τις συννεφιασμένες μέρες.
Βρετανοί επιστήμονες έχουν δείξει ότι η παρακολούθηση ταινιών σε 3D έχει θετική επίδραση στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Συγκεκριμένα, οι ταινίες αποτρέπουν τις αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία και προωθούν την εκπαίδευση του εγκεφάλου.
Η ανάθεση της μελέτης έγινε από την RealD, μια εταιρεία που ασχολείται με την ανάπτυξη εικονικών τεχνολογιών. Δύο νευρολόγοι συμμετείχαν άμεσα στα πειράματα: Οι Walker (Tril Labolatori) και Faganu (London College).
Το πείραμα πραγματοποιήθηκε σε εκατό εθελοντές. Αρχικά, οι συμμετέχοντες έκαναν ένα ειδικά σχεδιασμένο τεστ νοημοσύνης, παρόμοιο με το τεστ IQ. Στη συνέχεια χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα παρακολούθησε την ταινία κινουμένων σχεδίων “City of Heroes” σε 2D, η άλλη ομάδα σε 3D. Αφού παρακολούθησαν την ταινία, οι συμμετέχοντες στο πείραμα έκαναν ξανά το τεστ. Ταυτόχρονα, συλλέχθηκαν δεδομένα σχετικά με την κατάσταση των ατόμων χρησιμοποιώντας μια συσκευή παρακολούθησης της εγκεφαλικής δραστηριότητας.
Αποτελέσματα των δοκιμών
Τα αποτελέσματα των δοκιμών έδειξαν ότι η παρακολούθηση ταινίας σε 3D βελτίωσε την αντίληψη των πληροφοριών κατά 11%. Η αντίληψη των συμμετεχόντων στην προβολή 2D βελτιώθηκε μόνο κατά 2%. Επίσης, η ταχύτητα αντίδρασης κατά την παρακολούθηση 3D αυξήθηκε 5 φορές, κάτι που δεν παρατηρήθηκε στην άλλη ομάδα. Η παρακολούθηση της τρισδιάστατης ταινίας αύξησε επίσης τις γνωστικές λειτουργίες του εγκεφάλου κατά 23%.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα αποτελέσματα της έρευνας μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ιατρικούς σκοπούς. Η παρακολούθηση ταινιών 3D μπορεί να αποτρέψει αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στη λειτουργία του εγκεφάλου. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για την τόνωση της εγκεφαλικής δραστηριότητας προκειμένου να αυξηθεί η ταχύτητα αντίδρασης. Αυτό θα βοηθήσει άτομα που χρειάζεται να αντιμετωπίσουν κρίσιμες καταστάσεις: στις υπηρεσίες διάσωσης, στις υπηρεσίες επιβολής του νόμου, στα ιατρικά επείγοντα, τους αθλητές, κ.λπ.
Μειονεκτήματα των τρισδιάστατων ταινιών
Ωστόσο, η μορφή 3D έχει και κάποια μειονεκτήματα εκτός από πλεονεκτήματα. Πρώτα απ’ όλα, έχει σχεδιαστεί για άτομα με φυσιολογική όραση, για την οποία δεν μπορούν να υπερηφανεύονται όλοι. Για παράδειγμα, ο Τζόνι Ντεπ, ο Τρελός Καπελάς στην «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει τη δική του ταινία σε 3D λόγω του γεγονότος ότι στο ένα του μάτι έχει μειωμένη όραση.
Σύμφωνα με Αμερικανούς επιστήμονες, 5-12% των ανθρώπων στον κόσμο έχουν κάποιο βαθμό στερεοσκοπικής τύφλωσης. Αυτό τους εμποδίζει να παρακολουθούν τρισδιάστατες ταινίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι η παρακολούθηση τέτοιων ταινιών απαιτεί καλή όραση και στα δύο μάτια. Ο στραβισμός επίσης παρεμβαίνει. Εάν υπάρχει κάποιο από τα αναφερόμενα προβλήματα, τότε η παρακολούθηση μιας ταινίας θα προκαλέσει δυσφορία και πονοκέφαλο, καθώς τα μάτια δεν θα μπορούν να συνδυάζουν τις εικόνες 100%.
Υπήρξαν συνεχείς εικασίες σχετικά με το αν η Κίνα έχει παίξει κάποιον ρόλο στις συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες και ταραχές που έπληξαν τις Ηνωμένες Πολιτείες. H Daily Signal ανέφερε ότι ο ιστότοπος του Black Futures Lab, ομάδας που ανήκει στην ιδρύτρια του BLM, Αλίσια Γκάρτζα, έχει δεσμούς με μια φιλο-κινεζική κυβερνητική οργάνωση.
Αν μεταβείτε στον ιστότοπο της οργάνωσης και κάνετε κλικ στο κουμπί δωρεάς, θα εμφανιστεί ότι τα χρήματα πηγαίνουν σε έναν οργανισμό που ονομάζεται «Κινεζική Προοδευτική Ένωση» και η σελίδα σημειώνει ότι «Το Black Futures Lab είναι ένα έργο που χρηματοδοτείται από την Κινεζική Προοδευτική Ένωση». Θα εξετάσουμε το θέμα σε βάθος.
Και στις 29 Αυγούστου, οι άνθρωποι στην Κίνα άρχισαν να αναφέρουν ότι μία από τις τέσσερις μεγάλες κρατικές τράπεζες στην Κίνα, η China Construction Bank, δημοσιοποίησε χωρίς διαφήμιση μια υπηρεσία πορτοφολιού για ψηφιακό γιουέν για την εφαρμογή της και, στην συνέχεια, απενεργοποίησε γρήγορα το χαρακτηριστικό αφότου προσέλκυσε μεγάλη προσοχή. Υπήρξαν εικασίες στην Κίνα για το γιατί συνέβη αυτό, και ορισμένοι θεωρούν πως είναι ένδειξη ότι η κινεζική οικονομία έχει φράξει. Θα εξετάσουμε τι μπορεί να είναι πραγματικά πίσω από την εκκίνηση ψηφιακού γιουέν (νομίσματος).
Αυτά τα θέματα και πολλά άλλα σε αυτό το επεισόδιο του Crossroads.
Το Crossroads είναι μια εκπομπή της Epoch Times διαθέσιμη στο Facebook και στο YouTube.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να καταγγείλει τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κινεζικού καθεστώτος και πρέπει να λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με κυρώσεις πιο αποτελεσματικά, δήλωσε την Τετάρτη η ανώτατη εκτελεστική επικεφαλής της ΕΕ.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το εκτελεστικό όργανο της ΕΕ, θα υποβάλει πρόταση για έναν ευρωπαϊκό νόμο Magnitsky, ο οποίος θα επιτρέψει στο μπλοκ να επιβάλει κυρώσεις σε όσους παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα σε ολόκληρο τον κόσμο, δήλωσε η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λέιεν στην πρώτη της ετήσια ομιλία προς την Ένωση.
«Πρέπει πάντα να αντιμετωπίζουμε τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων όποτε και οπουδήποτε συμβαίνουν, είτε στο Χονγκ Κονγκ είτε με τους Ουιγούρους», είπε.
Ένα 12χρονο κορίτσι ακινητοποιείται στο έδαφος από την αστυνομία στο Χονγκ Κονγκ, 6 Σεπτεμβρίου 2020. (Mak Wai Kit / HKUST Radio News Reporting Team, Stand News / Στιγμιότυπο οθόνης μέσω Reuters)
«Αλλά τι μας κρατά πίσω; Γιατί καθυστερούν ακόμη και απλές δηλώσεις σχετικά με τις αξίες της ΕΕ, υποβαθμίζονται ή κρατούνται όμηροι για άλλα κίνητρα;» ρώτησε.
Επί του παρόντος, η κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας της ΕΕ απαιτεί ομοφωνία μεταξύ όλων των κρατών μελών.
Ως αποτέλεσμα, η πολιτική της ΕΕ για την Κίνα έχει παρεμποδιστεί επανειλημμένα από ορισμένες μικρές χώρες της ΕΕ, όπως η Ελλάδα, η Ουγγαρία και η Πορτογαλία, οι οποίες μπορούν εύκολα να επηρεαστούν από το Πεκίνο.
Η φον ντερ Λέιεν ζήτησε αλλαγή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. «Όταν τα κράτη μέλη λένε ότι η Ευρώπη είναι πολύ αργή, τους λέω: Να είστε θαρραλέοι και τελικά να προχωρήσετε σε ψηφοφορία με ειδική πλειοψηφία — τουλάχιστον για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την εφαρμογή κυρώσεων».
Η αστυνομία περιπολεί καθώς μουσουλμάνοι εγκαταλείπουν το τζαμί Ιντ Κα μετά την πρωινή προσευχή στο Kashgar, Σιντζιάνγκ, στις 26 Ιουνίου 2017. (Johannes Eisele / AFP / Getty Images)
Διαίρει και βασίλευε
Σύμφωνα με τον προτεινόμενο κανόνα «ειδικής πλειοψηφίας», οι προτάσεις εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ μπορούν να εγκριθούν εάν το 55% των κρατών μελών ψηφίσουν υπέρ και υποστηρίζεται από κράτη μέλη που αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον το 65% του συνολικού πληθυσμού της ΕΕ.
Αυτό θα αποτρέψει έναν μικρό αριθμό κρατών μελών να εμποδίζουν την εξωτερική πολιτική της ΕΕ και θα βοηθήσει στην έκφραση των ανησυχιών της ΕΕ για τις τακτικές διαίρει και βασίλευε του κινεζικού καθεστώτος.
Τον Μάιο, ο επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ Τζοζέπ Μπορέλ κατηγόρησε το Πεκίνο ότι «εκμεταλλέυεται» τις διαφορές μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ.
Λόγω διαιρέσεων εντός της Ευρώπης έγινε δύσκολο να υιοθετηθεί μια ενοποιημένη στρατηγική και απάντηση στις προκλήσεις που θέτει η Κίνα, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Royal United Services Institute (RUSI), ενός think tank με έδρα το Λονδίνο.
«Ολοκλήρωση της εργαλειοθήκης μας»
Η φον ντερ Λέιεν κατέστησε σαφές τι σκόπευε να επιτύχει στο μέτωπο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μόλις επιλυθεί το εμπόδιο λήψης αποφάσεων.
«Αυτό το κοινοβούλιο έχει ζητήσει πολλές φορές έναν Ευρωπαϊκό Νόμο Magnitsky — και μπορώ να ανακοινώσω ότι θα υποβάλουμε τώρα μια πρόταση», είπε.
Αξιωματούχοι και βουλευτές της ΕΕ έχουν ζητήσει από καιρό μια ευρωπαϊκή έκδοση του Νόμου Μαγκνίτσκυ (Magnitsky Act), νόμου των ΗΠΑ που τιμωρεί ξένους αξιωματούχους που είναι ύποπτοι για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παγώνοντας τα περιουσιακά τους στοιχεία στις Ηνωμένες Πολιτείες και απαγορεύοντάς τους την είσοδο στις ΗΠΑ.
Οι εκκλήσεις έχουν αυξηθεί σημαντικά φέτος λόγω της επιδεινούμενης κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Χονγκ Κονγκ και στην Σιντζιάνγκ.
Ο νόμος «εθνικής ασφάλειας» του Πεκίνου για το Χονγκ Κονγκ και η καταστολή των εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων στην Σιντζιάνγκ και το Θιβέτ ήταν μεταξύ των θεμάτων που συζητήθηκαν σε σύνοδο κορυφής ΕΕ-Κίνας που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα, στην οποία συμμετείχαν η φον ντερ Λέιεν, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, ο πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΕ Σαρλς Μισέλ και ο επικεφαλής της Κίνας Σι Τζινπίνγκ.
Υπήρξαν επίσης εκκλήσεις που ήθελαν την ΕΕ να επιβάλει κυρώσεις σε εκείνους που είναι υπεύθυνοι για την βίαιη καταστολή διαδηλωτών στην Λευκορωσία και την δηλητηρίαση του Ρώσου επικεφαλής της αντιπολίτευσης Αλεξέι Ναβάλνυ.
«Πρέπει να ολοκληρώσουμε την εργαλειοθήκη μας», δήλωσε η φον ντερ Λέιεν, αναφερόμενη στα διαθέσιμα μέσα με τα οποία η ΕΕ μπορεί να τιμωρήσει τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
«Είτε για το Χονγκ Κονγκ, την Μόσχα ή το Μινσκ, η Ευρώπη πρέπει να λάβει μια σαφή και γρήγορη θέση», είπε.
Η Nicole Hao συνέβαλε σε αυτό το άρθρο.
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
Αν εκτιμάτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία μας, βοηθήστε μας να συνεχίσουμε. Στηρίξτε την αλήθεια και την παράδοση.
Η έρευνα στα αυτόνομα θαλάσσια ρομπότ θα επιταχυνθεί με σκοπό να βοηθήσει το αμυντικό προσωπικό της Αυστραλίας, στον εντοπισμό και στην απομάκρυνση ναρκών.
Η υπουργός Αμύνης Λίντα Ρέινολντς, ανακοίνωσε στις 25 Αυγούστου, πως η κυβέρνηση επενδύει $15 εκατομμύρια σε μια περίοδο πέντε ετών, στην έρευνα και ανάπτυξη τεχνολογιών που έχουν να κάνουν με την εύρεση ναρκών.
Οι ερευνητές θα αναπτύξουν, θα δοκιμάσουν και θα αξιολογήσουν τις διάφορες ομάδες αυτόνομων υποβρυχίων οχημάτων και αυτόνομων σκαφών επιφανείας.
Τα μη επανδρωμένα σκάφη, θα μπορούσαν να αποκολληθούν από μια πλατφόρμα διαχείρισης, για να ερευνήσουν μια επικίνδυνη περιοχή για πιθανές απειλές, συμπεριλαμβανομένων των ναρκών. Σε περίπτωση που δεν θα βρεθεί κίνδυνος, επιστρέφουν στην πλατφόρμα.
«Όπως ανακοινώθηκε στο Σχέδιο Δομής Ισχύος του 2020, η ανάπτυξη νέων συστημάτων για την ανίχνευση και εκκαθάριση των υποβρύχιων ναρκών, είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος της Αυστραλίας και την προώθηση των συμφερόντων μας», δήλωσε η Ρέινολντς.
Η Αυστραλιανή Ομάδα Ναρκών 16, η MCDGRP, και η DSTG χειρίζονται το αυτόνομο υποβρύχιο όχημα, Bluefin 9, από ένα ειδικού σκοπού ναρκαλιευτικό πλοίο, στο Πιττγουότερ NSW, στις 5 Φεβρουαρίου 2020. (Αυστραλιανό Υπουργείο Άμυνας)
Το νέο Σχέδιο Δομής Ισχύος, μαζί με την Στρατηγική Ενημέρωση, ανακοινώθηκαν από την Ρέινολντς και τον Πρωθυπουργό Σκοτ Μόρρισον, την 1η Ιουλίου, ως απάντηση στα αυξανόμενα γεωπολιτικά ζητήματα στην ευρύτερη περιοχή του Ινδικού και Ειρηνικού Ωκεανού.
Η Ενημέρωση, περιλαμβάνει δέσμευση χρηματοδότησης ύψους $270 δισεκατομμυρίων για τις αυστραλιανές ένοπλες δυνάμεις (ADF), σε περίοδο δέκα ετών και σημαντικές αναβαθμίσεις στην στρατιωτική τεχνολογία.
Η υπουργός Ρέινολντς, ανέφερε πως η ανάπτυξη βασικών τεχνολογιών στους τομείς της τεχνητής νοημοσύνης, των μεγάλων δεδομένων, της συνδεσιμότητας και της ασφάλειας του Διαδικτύου, θα αποτελέσει ένα μεγάλο μέρος αυτής της πρωτοβουλίας. Θα συμβάλει στην ενίσχυση των ναυτικών δυνατοτήτων της Αυστραλίας, καθώς και στην συλλογή περιβαλλοντικών δεδομένων.
«Θα βοηθήσει στην δημιουργία ενός ασφαλέστερου λειτουργικού περιβάλλοντος, για το προσωπικό των αυστραλιανών ενόπλων δυνάμεων», ανέφερε.
Ο Μάϊκλ Σούμπριτζ, διευθυντής στρατιωτικών θεμάτων στο Ινστιτούτο Στρατηγικών Μέτρων της Αυστραλίας, δήλωσε στην Epoch Times, πως η στρατηγική ανάπτυξη στοχεύει στην επείγουσα ανάγκη για αύξηση των αποτρεπτικών δυνατοτήτων των αυστραλιανών ενόπλων δυνάμεων στην περιοχή.
«Η χρήση αυτόνομων και μη επανδρωμένων υποβρύχιων συστημάτων, που μπορούν να εντοπίσουν και να εξουδετερώσουν νάρκες και άλλες απειλές, είναι απαραίτητη για τις αυστραλιανές ένοπλες δυνάμεις», αναφέρει.
Ένα Αυτόνομο Υποβρύχιο Όχημα (AUV), προετοιμάζεται για μια δοκιμαστική άσκηση ως μέρος του AUV Summerfest, στο HMAS Κρέσγουελ, Τζέρβις Μπέυ, ACT, στις 3 Δεκεμβρίου 2019. (Αυστραλιανό Υπουργείο Άμυνας)
«Η ανάπτυξη αυτού του είδους συστημάτων θα επιτρέψει επίσης στις αυστραλιανές ένοπλες δυνάμεις, να χρησιμοποιούν παρόμοιες τεχνολογίες για επιθετικούς σκοπούς στον υποθαλάσσιο τομέα», συνεχίζει.
Ο Σούμπριτζ ανέφερε, πως οι τρέχουσες πιθανές απειλές που αντιμετωπίζει το προσωπικό άμυνας, περιλαμβάνουν έξυπνες και συμβατικές νάρκες, υποβρύχια, καθώς και οπλισμένα ή άοπλα υποβρύχια αυτόνομα συστήματα.
Η υπουργός Αμυντικής Βιομηχανίας, Μελίσσα Πράις, είπε πως οι αυστραλιανές επιχειρήσεις θα διαδραματίσουν έναν ζωτικό ρόλο στο έργο.
«Οι τοπικοί συνεργάτες μας θα είναι μέρος της ομάδας που θα σχεδιάσει και θα αναπτύξει λύσεις επικοινωνίας, προσομοίωσης και εκπαίδευσης για αυτές τις αυτόνομες τεχνολογίες», ανέφερε.
«Αυτό θα μας βοηθήσει στο να επιταχύνουμε την ανάπτυξη των αυτόνομων συστημάτων, αλλά και να βρούμε λύσεις στον τομέα αντιμετώπισης των ναρκών», συνέχισε η Πράις.
Το έργο θα περιλαμβάνει συνεργασία μεταξύ του υπουργείου Άμυνας, του Αυστραλιανού Κέντρου Έρευνας Αυτόνομων Αμυντικών Συστημάτων, και του κατασκευαστή όπλων Thales Australia.
Στην έρευνα θα συμμετάσχουν το πανεπιστήμιο του Φλίντερς, το πανεπιστήμιο του Σίδνεϋ, το Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Σίδνεϋ και το Πανεπιστήμιο του Δυτικού Σίδνεϋ, που θα σχεδιάσουν, θα αναπτύξουν, θα δοκιμάσουν και θα αξιολογήσουν διάφορες πλατφόρμες.
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
Αν εκτιμάτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία μας, βοηθήστε μας να συνεχίσουμε. Στηρίξτε την αλήθεια και την παράδοση.
ΛΕΣΒΟΣ – Η ελληνική αστυνομία έχει συλλάβει έξι λαθρομετανάστες για την πυρκαγιά που κατέστρεψε την δομή φιλοξενίας της Μόριας, δήλωσε η κυβέρνηση την Τρίτη, την ίδια ώρα που χιλιάδες άτομα αρνούνται να μετακινηθούν σε νέα εγκατάσταση και ζητούν να εγκαταλείψουν το νησί της Λέσβου.
Οι αρχές αναζητούν ακόμη ένα άτομο, δήλωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.
Περισσότεροι από 12.000 άνθρωποι, ως επί το πλείστον μετανάστες από το Αφγανιστάν, την Αφρική και την Συρία, έχουν μείνει χωρίς κατάλυμα, εγκαταστάσεις υγιεινής ή πρόσβαση σε τρόφιμα και νερό μετά από την πυρκαγιά που ξέσπασε στην δομή φιλοξενίας της Μόριας την περασμένη Τετάρτη.
Δύο άνδρες κοιμούνται καθώς άνθρωποι στεγάζονται σε ένα νέο προσωρινό κατάλυμα, στο νησί της Λέσβου, 15 Σεπτεμβρίου 2020. (Άλκης Κωνσταντινίδης / Reuters)
Οι ελληνικές αρχές πιστεύουν ότι η φωτιά δημιουργήθηκε σκόπιμα από τους ίδιους τους κατοίκους της δομής φιλοξενίας, μετά την επιβολή των μέτρων καραντίνας και την ανακάλυψη κρουσμάτων COVID στο κατάλυμα.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επανέλαβε το αίτημα για περισσότερη βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλς Μισέλ επισκέφθηκε την Λέσβο την Τρίτη και κυβερνητικοί αξιωματούχοι στο Βερολίνο δήλωσαν ότι η Γερμανία θα μπορούσε να δεχτεί έως και 1.500 άτομα, εκτός των 100-150 που το Βερολίνο έχει ήδη συμφωνήσει να παραλάβει. Αλλά μια ευρύτερη λύση στο πρόβλημα παραμένει ακόμα αόριστη.
Ένα παιδί κάθεται σε μια σκηνή καθώς άτομα από το κατεστραμένο κατάλυμα της Μόριας στεγάζονται στο νέο προσωρινό κατάλυμα, στο νησί της Λέσβου, 15 Σεπτεμβρίου 2020. (Άλκης Κωνσταντινίδης / Reuters)
Ο Μητσοτάκης είπε ότι μια νέα μόνιμη εγκατάσταση υποδοχής θα χτιστεί στην Λέσβο με την υποστήριξη της ΕΕ και ότι το κατάλυμα της Μόριας «ανήκει στο παρελθόν».
Στην Λέσβο, ωστόσο, χιλιάδες, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών, ζουν ακόμη υπό σκληρές συνθήκες μια εβδομάδα μετά την πυρκαγιά.
Αξιωματούχοι αγωνίζονταν να ξεπεράσουν την αντίσταση των μεταναστών που ήλπιζαν να τους επιτραπεί να φύγουν από το νησί.
Έλληνες αξιωματούχοι δήλωσαν ότι δεν θα υπάρξουν μαζικές μεταφορές και ότι όλοι οι αιτούντες ασύλου θα πρέπει να πάνε στο νέο κατάλυμα.
Σε τι διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό. Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
Αν εκτιμάτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία μας, βοηθήστε μας να συνεχίσουμε. Στηρίξτε την αλήθεια και την παράδοση.
Στην Κίνα, μια διαρροή από ένα εργοστάσιο εμβολίων έχει προκαλέσει σε χιλιάδες κατοίκους της περιοχής μια χρόνια ασθένεια. Η Nikkei αναφέρει ότι στην πόλη Λαντζόου της βορειοδυτικής Κίνας, ένα φαρμακευτικό εργοστάσιο έθεσε τους κατοίκους σε κίνδυνο μόλυνσης από μια βακτηριακή ασθένεια που εκδηλώθηκε αρχικά σε ζώα, και είναι ιδιαίτερα μεταδοτική και δύσκολη στην θεραπεία, γνωστή ως βρουκέλλωση.
Η αιτία της επιδημίας ήταν μολυσμένα αέρια από το Εργοστάσιο Βιοφαρμακευτικής της Λαντζόου, το οποίο υπάγεται στην κρατική βιομηχανία κτηνοτροφίας της Κίνας. Τα συμπτώματα της νόσου περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενο πυρετό, σοβαρούς πονοκεφάλους, πόνο στις αρθρώσεις και άλλα συμπτώματα που μπορεί να διαρκέσουν χρόνια.
Εν τω μεταξύ, έχει αποκαλυφθεί ότι το κινεζικό καθεστώς διαθέτει μια βάση δεδομένων περίπου 2,4 εκατομμυρίων ανθρώπων και 650.000 ιδρυμάτων, που στοχεύει άτομα με επιρροή στο εξωτερικό. Η Financial Review ανέφερε ότι ένας Κινέζος στρατιωτικός εργολάβος καυχιόταν για την διάδοση παραπληροφόρησης και την δημιουργία διαμαχών. Θα εξετάσουμε αυτό το θέμα σε βάθος.
Αυτά και πολλά άλλα θέματα σε αυτό το επεισόδιο του Crossroads.
Το Crossroads είναι μια εκπομπή της Epoch Times διαθέσιμη στο Facebook και στο YouTube.
Ακολουθήστε τον Joshua στο Twitter: @JoshJPhilipp
Μπορείτε να παρακολουθήστε το βίντεο επιλέγοντας αυτόματους ελληνικούς υπότιτλους, από το εικονίδιο υποτίτλων και το εικονίδιο γραναζιού.
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
Αν εκτιμάτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία μας, βοηθήστε μας να συνεχίσουμε. Στηρίξτε την αλήθεια και την παράδοση.
Σε μια νέα ταξιδιωτική συμβουλή, η βρετανική κυβέρνηση προειδοποίησε τους πολίτες της ότι οι αλλοδαποί πρέπει να γνωρίζουν τον κίνδυνο αυθαίρετης κράτησης στην Κίνα.
«Οι αρχές της Κίνας έχουν κρατήσει υπό ορισμένες συνθήκες αλλοδαπούς επικαλούμενες ότι “έθεσαν σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια”», δήλωσε το βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών στις τελευταίες του συμβουλές για ταξίδια στην Κίνα.
«Η Εθνική Ασφάλεια ερμηνεύεται ελεύθερα και μπορεί να κρατηθείτε χωρίς να σκοπεύετε να παραβιάσετε τον νόμο», αναφέρει το συμβουλευτικό μήνυμα.
Άνθρωποι κρατούν πινακίδες που ζητούν από την Κίνα να απελευθερώσει τους Καναδούς κρατούμενους Μάικλ Σπέιβορ και Μάικλ Κόβριγκ κατά την διάρκεια ακρόασης σχετικά με την έκδοση για δίκη της διευθύντριας οικονομικών της Huawei Technologies Μενγκ Γουαντζόου στο Ανώτατο Δικαστήριο του Βανκούβερ, Βρετανική Κολομβία, Καναδάς, 6 Μαρτίου 2019. (Lindsey Wasson / Reuters)
«Υπάρχει επίσης κίνδυνος αυθαίρετης κράτησης, για Βρετανούς υπηκόους επίσης», προειδοποίησε.
Η Βρετανία δεν ανέφερε τον κίνδυνο αυθαίρετης κράτησης στις προηγούμενες ταξιδιωτικές της συμβουλές για την Κίνα.
Ένας εκπρόσωπος της βρετανικής πρεσβείας στο Πεκίνο είπε ότι οι συμβουλές έχουν ενημερωθεί για να «αντικατοπτρίζουν με σαφήνεια και αντικειμενικότητα τα πρόσφατα περιστατικά», αν και «το επίπεδο των συμβουλών μας δεν έχει αλλάξει».
Διπλωματία ομήρων
Η προειδοποίηση του Υπουργείου Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου έρχεται μετά από μια σειρά συλλήψεων δυτικών ατόμων στην Κίνα, οι οποίες έχουν προκαλέσει ανησυχία μεταξύ ειδικών που πιστεύουν ότι το κινεζικό καθεστώς διαπράττει «διπλωματία ομήρων».
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς και η Αυστραλία έχουν ήδη προειδοποιήσει τους πολίτες τους για τον κίνδυνο αυθαίρετης κράτησης στην Κίνα.
Ο Μάικλ Κόβριγκ, πρώην Καναδός διπλωμάτης, κατηγορήθηκε από το κινεζικό καθεστώς για κλοπή κρατικών μυστικών. (International Crisis Group)
Αφότου η Μενγκ Γουαντζόου, διευθύντρια οικονομικών του τεχνολογικού γίγαντα της Κίνας Huawei, συνελήφθη στο Βανκούβερ για παραβίαση των αμερικανικών κυρώσεων εναντίον του Ιράν, το κινεζικό καθεστώς συνέλαβε δύο Καναδούς, τον πρώην διπλωμάτη Μάικλ Κόβριγκ και τον επιχειρηματία Μάικλ Σπέιβορ.
Αποδόθηκε επίσημα και στους δύο κατηγορία για κατασκοπεία στις 19 Ιουνίου, σε μια κίνηση που θεωρείται από τους περισσότερους αναλυτές ως έχουσα πολιτικό κίνητρο.
Τον περασμένο μήνα, η Τσενγκ Λέι, γεννημένη στην Κίνα, πολιτογραφημένη Αυστραλή πολίτης που δούλευε ως οικοδεσπότρια μιας επιχειρηματικής εκπομπής στο κινεζικό κρατικό δίκτυο CGTN, συνελήφθη στην Κίνα για «διεξαγωγή εγκληματικών δραστηριοτήτων που θέτουν σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια της Κίνας».
Η Τσενγκ Λέι, γεννημένη στην Κίνα Αυστραλή δημοσιογράφος του CGTN, του αγγλικού καναλιού της China Central Television, παρευρίσκεται σε δημόσια εκδήλωση στο Πεκίνο στις 12 Αυγούστου 2020. (Ng Han Guan / AP Photo)
Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, η αυστραλιανή κυβέρνηση κατάφερε να φέρει πίσω στην χώρα δύο δημοσιογράφους από την Κίνα, μετά από μια τεταμένη διπλωματική αντιπαράθεση.
Αφότου οι Κινέζοι αξιωματούχοι τους απαγόρευαν να φύγουν από την χώρα, ο Μπιλ Μπίρτλς από την Australian Broadcasting Corporation (ABC) και ο Μάικ Σμιθ από την Australian Financial Review (AFR) πέρασαν πέντε ημέρες διαμένοντας σε κτήρια διπλωματικών αποστολών μέχρι να τους επιτραπεί να φύγουν.
Η Victoria Kelly-Clark, η Eva Fu και το Reuters συνέβαλαν σε αυτό το άρθρο.
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
Αν εκτιμάτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία μας, βοηθήστε μας να συνεχίσουμε. Στηρίξτε την αλήθεια και την παράδοση.
Έγινε γνωστός στη χώρα μας και στο ευρύ κοινό το 2016 με την προβολή στους κινηματογράφους της μεγάλου μήκους (80′) ταινίας του «Η κόκκινη χελώνα» (“The Red Turtle”/”La Tortue Rouge”). Η ταινία αυτή, πολύ ιδιαίτερη ακόμα και για τα δεδομένα του κόσμου του animation, μας αιφνιδίασε, μας μάγεψε αλλά και μας δίχασε ως κοινό. Κυρίως, όμως, μας έδειξε πράγματα και συνδυασμούς, τους οποίους δεν περιμέναμε ότι θα συναντούσαμε σε μια αίθουσα κινηματογράφου.
Πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό της το ότι πρόκειται για ταινία κινουμένων σχεδίων. Αν και στα ελληνικά ο όρος «κινούμενα σχέδια» είναι μια γενίκευση που περιλαμβάνει κάθε είδους ταινία που δεν χρησιμοποιεί ζωντανά ηθοποιούς, είτε αυτή είναι φτιαγμένη με πλαστελίνες, είτε στον υπολογιστή είτε οτιδήποτε άλλο, στην περίπτωση της «Κόκκινης χελώνας» ο όρος ισχύει κυριολεκτικά. «Η κόκκινη χελώνα» είναι μια ταινία σχεδίων ζωγραφισμένων με το χέρι.
Το δεύτερο σημαντικό χαρακτηριστικό της είναι η παντελής έλλειψη διαλόγου. Υπάρχει μόνο μουσική σε κάποια σημεία και ήχοι περιβάλλοντος. Αυτό ήταν ένα μεγάλο ρίσκο που αποφάσισε η δημιουργική ομάδα να πάρει, με την υποστήριξη και παρότρυνση των συμπαραγωγών – του στούντιο Γκίμπλι [Ghibli Animation Studio] – ή Τζίμπλι, σύμφωνα με την ιαπωνική παραφθορά που υπέστη αυτή η αραβικής καταγωγής λέξη.
Κάτι άλλο που αναγκαστήκαμε να παρατηρήσουμε, σε πείσμα του στερεότυπου που επικρατεί στη χώρα μας για τις ταινίες κινουμένων σχεδίων, ήταν το ότι «Η κόκκινη χελώνα» ΔΕΝ είναι μια παιδική ταινία. Παρόλο που στο «Αθηνόραμα» ήταν στην κατηγορία «Παιδί», παρόλο που η ΕΡΤ2 την παρουσίασε πέρυσι ως «παιδική ταινία», παρόλο που όσοι από εμάς πήγαμε να την δούμε πήραμε μαζί και τα παιδιά μας και δεν το μετανιώσαμε, παρόλα αυτά λοιπόν, δεν μπορέσαμε παρά να δούμε ότι αυτή ήταν μια ξεχωριστή, όχι και τόσο παιδική, ταινία. «Η κόκκινη χελώνα» είναι μια ποιητική, οικουμενική ταινία.
«Η κόκκινη χελώνα», του Michael Dudok de Wit. Παραγωγή Studio Ghibli & Wild Bunch, 2016
«Η κόκκινη χελώνα», του Michael Dudok de Wit. Παραγωγή Studio Ghibli & Wild Bunch, 2016
Δεν είναι τυχαίο ότι κέρδισε πληθώρα βραβείων (όχι μόνο στην κατηγορία Animation) και ακόμα περισσότερες υποψηφιότητες, ακόμα και σε θεσμούς και φεστιβάλ ανώτατης κλάσεως, όπως τα Όσκαρ, τα BAFTA, το φεστιβάλ των Καννών κ.ά. Ο κατάλογος είναι μακρύς. Είναι ευτύχημα ότι η αξία της αναγνωρίστηκε κι έτσι μπόρεσε να διαδοθεί ευρέως αυτό το αριστούργημα που μιλά κατευθείαν στις καρδιές.
Τι είναι αυτό που την κάνει τόσο ιδιαίτερη; Τι είναι αυτό το μικρό κάτι που έβαλε ο δημιουργός της στην καρδιά της και την απογείωσε; Οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες, γιατί, όπως και οι παλιότερες, μικρού μήκους ταινίες του Μάικλ Ντούντοκ ντε Βιτ, έτσι και «Η κόκκινη χελώνα» αντιστέκεται στις αναλύσεις: η μαγεία της δεν κρύβεται τόσο στα επιμέρους στοιχεία της, αλλά στο σύνολο. Αυτό που βλέπουμε είναι ένα πανέμορφο, αρμονικά δεμένο αποτέλεσμα, και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να το απορροφήσουμε και να το απολαύσουμε ως τέτοιο. «Το μυστήριο που υπάρχει», λέει ο ίδιος ο ντε Βιτ σε συνέντευξή του στον Ντέιβιντ Πόλαντ το 2016 (David Polland, DP/30), «είναι ένα όμορφο μυστήριο, απολαύστε την ομορφιά του – αν σας λέει και κάτι, ακόμα καλύτερα». Η ανατομία αντενδείκνυται!
Ο δημιουργός
Ίσως όμως μας βοηθήσει να εισχωρήσουμε σε αυτό το μυστήριο μια ματιά στο υπόλοιπο έργο του Μάικλ Ντούντοκ ντε Βιτ, όπως και κάποιες πληροφορίες για τον ίδιο.
Μάικλ Ντούντοκ ντε Βιτ, Tehran Times, 2019
Ο σεναριογράφος, σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής της «Κόκκινης χελώνας» γεννήθηκε στην Ολλανδία το 1953. Παρακολούθησε την Σχολή Καλών Τεχνών της Γενεύης στην Ελβετία και αποφοίτησε από το τμήμα animation του West Surrey College of Art & Design της Αγγλίας.
Επιρροές του εκείνο το διάστημα ήταν ο ταχύτητατα αναπτυσσόμενος χώρος των κόμικς, ο Ακίρα Κουροσάβα και γενικότερα ο ιαπωνικός πολιτισμός, ο Γιούρι Νόρσταϊν [Yuri Norstein, 1941], η αισθητική των ταινιών animation της Κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης αλλά και η επίσκεψή του στο ετήσιο φεστιβάλ animation του Annecy, το μεγαλύτερο της Ευρώπης. Εκεί ο Ντούντοκ ντε Βιτ είχε την ευκαιρία να δει όχι μόνο τις καλύτερες ταινίες animation εκείνης της χρονιάς, αλλά και τους δημιουργούς τους. Η απλότητά τους αλλά και η εργατικότητα και η αφοσίωση στο έργο τους του έδωσαν τη βεβαιότητα ότι και αυτός ανήκε σε εκείνον τον κόσμο.
Η απλότητα είναι μια από τις λέξεις-κλειδιά για τον ντε Βιτ και το έργο του. Η λιτότητα, η απουσία κάθε περιττού στοιχείου, η συγκρατημένη αλλά περιεκτική οικονομία σε κάθε πτυχή των ταινιών του (από τον σχεδιασμό των χαρακτήρων και το σενάριο, μέχρι τα ρευστά, ζωγραφισμένα με ακουαρέλα background και τις κινήσεις των χαρακτήρων, από τους τρόπους έκφρασης των συναισθημάτων και των καταστάσεων μέχρι την ηχητική επένδυση) είναι εμφανή σε όλες του τις ταινίες. Η δεύτερη προσωπική του ταινία, «Ο μοναχός και το ψάρι» [“The Monk & the Fish”/”Le moine et le poisson”, 1994] είχε τις ρίζες της στο απλό σχήμα της φιγούρας του μοναχού, αλλά και στο απλό και αγνό σχήμα της ζωής του.
«Ο μοναχός και το ψάρι», του Μάικλ Ντούντοκ ντε Βιτ, studio Folimage, 1994
“Ο μοναχός και το ψάρι”, του Μάικλ Ντούντοκ ντε Βιτ, studio Folimage, 1994
Εξίσου εμφανής είναι και η αγάπη του, το πάθος του για αυτό που κάνει, που χαρακτηρίζει ίσως όλους τους δημιουργούς μικρού μήκους ταινιών animation. Δεν υπάρχει άλλωστε και άλλο κίνητρο για μια τέτοια κοπιώδη, χρονοβόρα και μη αποδοτική οικονομικά αποσχόληση. Αυτή η αγάπη είναι φανερή τόσο στην φροντίδα των λεπτομερειών των ταινιών του, όσο και στον τρόπο που μιλά για αυτές και για την τέχνη του animation. Υπάρχει επίσης και η αγάπη του για την ομορφιά, η αναζήτηση της οποίας, όπως ο ίδιος δηλώνει είναι και «το κύριο μέλημα του ως δημιουργού». Εξάλλου, ο ντε Βιτ δεν κάνει μόνο animation, αλλά και εικονογραφήσεις βιβλίων, όπου ξεδιπλώνει τις όμορφες, ποιητικές του εικόνες. Ας το παραδεχτούμε: η ομορφιά συγκινεί, το Κάλλος είναι μια αξία αφεαυτό, όπως γνώριζαν πολύ καλά οι άνθρωποι παλιότερα.
Το άλλο πάθος του Μάικλ Ντούντοκ ντε Βιτ είναι η μουσική. Την επιλέγει προσεκτικά και υποκαθιστά τους άλλους ήχους και τον διάλογο στις ταινίες του. Συνήθως, επιλέγει τη μουσική στα πρώτα στάδια της δημιουργίας της ταινίας, στη φάση του storyboard, και οι κινήσεις και οι εναλλαγές των πλάνων χορογραφούνται πάνω στη δομή της μουσικής. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το «Άρωμα του τσαγιού» [“The Aroma of Tea”, 2006], που φέρει τη μουσική επένδυση του Concerto Grossi, Op.6, Nos 2 & 12 του Arcangelo Corelli. Η μουσική που δημιουργήθηκε από τον Serge Besset για τον «Μοναχό και το ψάρι» είναι επίσης βασισμένη στη μουσική του Corelli, και συγκεκριμένα στο La Follia.
Σε αντίθεση με τα παραπάνω, στην «Κόκκινη χελώνα» η έμπνευση και η απόφαση για τη μουσική άργησε να έρθει. Εν τέλει, η δημιουργική ομάδα της ταινίας αποφάσισε να υπάρχουν κυρίως φυσικοί ήχοι περιβάλλοντος και η μουσική να υπάρχει σε συγκεκριμένα σημεία, για να τονίσει την ατμόσφαιρα μιας συγκεκριμένης σκηνής ή κατάστασης.
Ένας σαμουράι στο σώμα ενός Ολλανδού animator
Μια άλλη πηγή έμπνευσης για τον Μάικλ Ντούντοκ ντε Βιτ, όπως προανέφερα, είναι ο ιαπωνικός πολιτισμός. Στα σχέδιά του μπορούμε να παρατηρήσουμε την χαρακτηριστική μαύρη γραμμή του, γραμμή ιδιαίτερα εκφραστική. «Βρίσκω μια γραμμή όμορφη, η ατέλεια του χεριού προσδίδει ανθρωπιά στο σχέδιο», λέει σε συνέντευξη που παραχώρησε στον γιο του και δημοσιογράφο, ‘Αλεξ Ντούντοκ ντε Βιτ, στο δεύτερο επεισόδιο του “Ask me anything”, παραγωγή των Ευρωπαϊκών Βραβείων Animation [European Animation Awards], τον περασμένο Αυγουστο.
Είναι το ίδιο είδος γραμμής που χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κινέζικη και ιαπωνική ζωγραφική, η οποία οφείλει να περιγράφει και να εκφράζει ταυτόχρονα, με απόλυτη συνέπεια, το θέμα που αποτυπώνει. Πχ, οι γραμμές που απεικονίζουν τους Ταοϊστές μοναχούς οφείλουν να μεταφέρουν και την Ταοϊστική φιλοσοφία. Οι γραμμές που χρησιμοποιούνται για ένα κομψό, ευλύγιστο πουλί, οφείλουν να έχουν αυτές τις ιδιότητες. Είναι γραμμές που, χωρίς να προσπαθούν να κρύψουν το γεγονός ότι είναι γραμμές, μοιάζει να μας λένε «κοιτάξτε τι μπορεί να γίνει αν μας τοποθετήσετε με αυτόν τον τρόπο».
Στον ιαπωνικό πολιτισμό βρίσκουμε επίσης και τα στοιχεία της αφαίρεσης των περιττών πραγμάτων, την εστίαση στα ουσιώδη, και την επιδίωξη της καλαισθησίας, της ευγένειας και της διακριτικότητας, κάτι που υπάρχει στην καρδιά της φιλοσοφικής τους σκέψης, αλλά εκφράζεται και στις τέχνες τους. Αυτές είναι άλλωστε οι ιδιότητες που ο ντε Βιτ συνάντησε στους ανθρώπους του ιαπωνικού στούντιο Τζίμπλι.
«Το άρωμα του τσαγιού», του Μάικλ Ντούντοκ ντε Βιτ. Παραγωγή Willem Thijssen, 2006
«Το άρωμα του τσαγιού», του Μάικλ Ντούντοκ ντε Βιτ. Παραγωγή Willem Thijssen, 2006
Αυτή η αφαίρεση επιτρέπει στον θεατή να συμπληρώσει τα κενά με τη φαντασία του. Δεν πρόκειται για τυχαία αφαίρεση, που μας αποπροσανατολίζει, αλλά για αφαίρεση που δεν προδίδει το θέμα της, μένει πιστή στην αλήθεια του – με αυτό τον τρόπο, εισχωρεί ευκολότερα στην καρδιά του θεατή και μπορεί να αγγίξει μέσα του περιοχές απρόσιτες στην περιγραφική αληθοφάνεια.
Το «Άρωμα του τσαγιού», ζωγραφισμένο με συμπυκνωμένο τσάι, ονομάζεται και «Μικρή σφαίρα που ταξιδεύει μέσα από τοπία» [“Small sphere travels through landscapes”]. Πραγματικά, οι αφαιρετικές εικόνες που ζωγράφισε ο ντε Βιτ για τα background αυτής της ταινίας θυμίζουν ακριβώς αυτό: τοπία, ιδωμένα από απόσταση. Πρόκειται μάλλον για την ταινία που φανερώνει εντονότερα τη σύνδεση και την αγάπη του δημιουργού της για την Ιαπωνία και τον πολιτισμό της. «Είμαι εγώ», είπε ο ντε Βιτ στην συνέντευξη στον γιο του. Ίσως να ήταν αυτή η πνευματική συγγένεια που έκανε τόσο πετυχημένη και αρμονική τη συνεργασία του με το στούντιο Τζίμπλι.
Η επιθυμία
Επιθυμία, λαχτάρα. Η βαθιά λαχτάρα του Μάικλ Ντούντοκ ντε Βιτ. Ο μοναχός επιθυμεί το ψάρι. Η κόρη επιθυμεί να ξαναβρεί τον πατέρα. Ο ναυαγός επιθυμεί να φύγει από το νησί, ο γιος του επιθυμεί τη ζωή στη θάλασσα…Επιθυμίες που (σχεδόν όλες) πραγματοποιούνται, χαρίζοντάς μας τη γλυκύτητα της τελικής εκπλήρωσης. Ο μοναχός συναντά και συνδέεται με το ψάρι, η κόρη ξαναβρίσκει τον πατέρα της έστω και μετά θάνατον, ο γιος ξανοίγεται με τις χελώνες-φίλους παίρνοντας μια τολμηρή, παράλογη απόφαση.
Η λαχτάρα και η επιθυμία του ντε Βιτ να εκφράσει αυτό το συναίσθημα συνειδητά οδήγησαν στη δημιουργία του «Πατέρας και κόρη» [“Father & Daughter”, 2000], την ταινία που ακολούθησε τον «Μοναχό και το ψάρι». Εδώ, η ατμόσφαιρα αλλάζει. Τα φωτεινά χρώματα εγκαταλείπονται για χάρη μιας σχεδόν ασπρόμαυρης παλέτας. Το τοπίο και η ατμόσφαιρα είναι χαρακτηριστικά ολλανδικά. Το mise-en-scene επίσης: ένα θαλάσσιο φράγμα είναι ο τόπος όπου παρακολουθούμε την ιστορία να ξετυλίγεται. Ο αέρας που φυσά, η βροχή που πέφτει, η μονοτονία της ρόδας του ποδήλατου του κοριτσιού που γυρνά με τον ίδιο ρυθμό σε κάθε καιρό, σε κάθε εποχή μέσα στο πέρασμα των χρόνων.
«Πατέρας και κόρη», του Μάικλ Ντούντοκ ντε Βιτ. Παραγωγή Willem Thijssen & Claire Jennings, 2000
“Πατέρας και κόρη”, του Μάικλ Ντούντοκ ντε Βιτ. Παραγωγή Willem Thijssen & Claire Jennings, 2000
Το κορίτσι δεν παύει να περιμένει τον γυρισμό του πατέρα που την άφησε όταν ήταν μικρή, ούτε όταν γίνεται κοπέλα, ούτε όταν κάνει δική της οικογένεια, ούτε όταν φτάνουν στα βαθιά γεράματα, αυτή και το ποδήλατο που τη συντροφεύει. Ο θάνατος της είναι αυτός που της προσφέρει επιτέλους την ικανοποίηση της επιθυμίας που δεν την εγκατέλειψε ποτέ, χαρίζοντάς της τη συνάντηση με τον πατέρα που τόσο ποθούσε.
Οι αλληγορίες και τα μέσα που χρησιμοποιεί ο ντε Βιτ για να υποδηλώσει την απώλεια του πατέρα, την προσμονή της κόρης και τελικά τον θάνατό της είναι τόσο τρυφερά και διακριτικά, που τα συνήθως δυσάρεστα συναισθήματα, που γεννιούνται από αυτές τις δύσκολες καταστάσεις, γίνονται ευκολότερα αποδεκτά και η συγκίνηση αναδύεται αβίαστα. Στο τέλος, είναι πολλοί οι θεατές που δεν συγκρατούν τα δάκρυά τους.
«Φτιάχνω ταινίες που θα ήθελα να δω. Κάνω πράγματα που δεν με καταθλίβουν», λέει ο δημιουργός στη ζωντανή συνέντευξή του στον Άλεξ.
Φυσικοί νόμοι ενός παράλληλου σύμπαντος
«Από τη φύση του το animation συνδέεται με τη μαγεία”, λέει στην ίδια συνέντευξη. “Οι άνθρωποι την αποδέχονται πιο εύκολα».
Πραγματικά, υπάρχουν άπειρα παραδείγματα ταινιών animation, όπου η μαγεία, τα αφύσικα πράγματα είναι αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας και των εικόνων. Δεν είναι κάτι ασυνήθιστο για το είδος. Αλλά ο τρόπος που τη χρησιμοποιεί ο ντε Βιτ έχει την προσωπική του σφραγίδα.
Στον «Μοναχό και το ψάρι», στο «Πατέρας και κόρη», στην «Κόκκινη χελώνα», η μαγεία του Μάικλ Ντούντοκ ντε Βιτ εμφανίζεται με διακριτικότητα, αλλά και αιφνιδιαστικά, σε έναν κόσμο που μοιάζει τόσο με τον δικό μας, αλλά τελικά δεν είναι. Ή είναι; Με αυτό τον τρόπο, μας κλείνει λίγο το μάτι κι είναι σαν να μας προτείνει να σκεφτούμε με άλλους όρους, να μετακινήσουμε το σκεπτικό μας από τις γνωστές ατραπούς του. Μας προτείνει ένα μυστήριο, όπως είπαμε και στην αρχή, αλλά με τέτοια φυσικότητα και ομορφιά, που μας είναι δύσκολο να το απορρίψουμε. Μας είναι επίσης αρκετά αδιάφορο να το ερμηνεύσουμε ή να το αιτιολογήσουμε και σε αυτό μας παρασύρει η στάση του ίδιου του δημιουργού.
Δεν μας δίνει στοιχεία για τους ήρωες, δεν χτίζει σχέσεις αιτίου και αιτιατού. Δεν δημιουργεί υπόνοιες για το παρελθόν τους ή για τα κίνητρα τους, που θα μας βοηθούσαν να ερμηνεύσουμε την πλοκή. Διατηρώντας ο ίδιος αυτή την αδιαφορία για τέτοιου λεπτομέρειες, μας καλεί να ακολουθήσουμε το παραδειγμά του και, αντί να εκτρέψουμε το νου μας συναρμολογώντας περίπλοκα οικοδομήματα πληροφοριών, να «εστιάσουμε στο γίγνεσθαι». Σε αυτή τη διαδικασία βοηθά η έλλειψη διαλόγων, που, με τη βοήθεια της μουσικής, μας ενθαρρύνει να παρασυρθούμε από την εικόνα.
Στην «Κόκκινη χελώνα», οι μη-φυσικοί νόμοι έχουν υφανθεί με εξαιρετική τέχνη μαζί με τους φυσικούς, με περίπλοκους, αξεδιάλυτους δεσμούς. Η χελώνα που γίνεται γυναίκα και στο τέλος πάλι χελώνα…Ο άνθρωπος που πηγαίνει να ζήσει στον ωκεανό…Η έντονη αποτύπωση της φύσης, η κυριαρχία της φύσης στην ταινία δημιουργεί μια πολύ ενδιαφέρουσα αντίστιξη με τα αφύσικα συμβάντα, ένα έντονο κοντράστ, ανάλογο των φωτοσκιάσεών του. Η φύση στην «Κόκκινη χελώνα» είναι κι αυτή ένας πρωταγωνιστής, που υπάρχει όπως και οι υπόλοιποι κι αυτό μας κάνει να νιώσουμε κάτι παραπάνω από αγάπη για αυτήν: μας μεταδίδει την «αίσθηση πως και εμείς είμαστε μέρος της. Είμαστε και εμείς φύση».
Η Αλία Ζάε είναι απόφοιτος του Surrey Institute of Art & Design (BA Hons στο Animation), ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως εικονογράφος παιδικών βιβλίων.
Σε τι διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό. Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
Αν εκτιμάτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία μας, βοηθήστε μας να συνεχίσουμε. Στηρίξτε την αλήθεια και την παράδοση.
