Μήνας: Απρίλιος 2023

Η Σαουδική Αραβία και άλλα μέλη της πετρελαιοπαραγωγικής ομάδας OPEC+ ανακοίνωσαν στις 2 Απριλίου ότι θα μειώσουν την παραγωγή τους κατά περίπου 1,15 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως (bpd), κίνηση που αναμένεται να προκαλέσει άμεση άνοδο των τιμών.

Σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεών της, η Σαουδική Αραβία θα μειώσει εθελοντικά την παραγωγή πετρελαίου κατά 500.000 βαρέλια ημερησίως από τον Μάιο έως το τέλος του 2023. Ο αξιωματούχος για θέματα ενέργειας του βασιλείου της Μέσης Ανατολής περιέγραψε την απόφαση ως «προληπτικό μέτρο» που αποσκοπεί στη «στήριξη της σταθερότητας της αγοράς πετρελαίου».

Η Ρωσία, η οποία έχει ήδη μειώσει την παραγωγή πετρελαίου κατά 500.000 βαρέλια ημερησίως από τον Μάρτιο ως απάντηση στα ανώτατα όρια τιμών των δυτικών χωρών που έχουν σχεδιαστεί για να περιορίσουν τη δυνατότητα του Κρεμλίνου να χρηματοδοτήσει τη στρατιωτική εκστρατεία του στην Ουκρανία, επιβεβαίωσε επίσης ότι θα παρατείνει την αρχική τρίμηνη περικοπή κατά άλλους έξι μήνες.

«Ως υπεύθυνες και προληπτικές ενέργειες, η Ρωσία θα παρατείνει την εθελοντική μείωση της παραγωγής πετρελαίου κατά 500.000 βαρέλια ημερησίως μέχρι το τέλος του 2023 από το μέσο επίπεδο παραγωγής του Φεβρουαρίου που καθορίστηκε σύμφωνα με ανεξάρτητες πηγές», δήλωσε ο Ρώσος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Αλεξάντερ Νόβακ, σύμφωνα με το κρατικό TASS.

Το παράδειγμά τους ακολούθησαν και άλλα μέλη του OPEC+. Το Ιράκ ανακοίνωσε μείωση 211.000 βαρελιών ημερησίως, ακολουθούμενο από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (144.000 βαρέλια ημερησίως), το Κουβέιτ (128.000 βαρέλια ημερησίως), το Καζακστάν (78.000 βαρέλια ημερησίως), την Αλγερία (48.000 βαρέλια ημερησίως) και το Ομάν (40.000 βαρέλια ημερησίως).

Οι συνεργατικές περικοπές της παραγωγής έρχονται μετά την πτώση των τιμών του πετρελαίου τον Μάρτιο προς το χαμηλό 15 μηνών στα 70 δολάρια το βαρέλι, κυρίως λόγω των ανησυχιών ότι η συνεχιζόμενη παγκόσμια τραπεζική κρίση θα προκαλέσει -όπως και η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009- σοβαρή πτώση της παγκόσμιας ζήτησης πετρελαίου.

Το West Texas Intermediate, ο αμερικανικός δείκτης αναφοράς για το αργό πετρέλαιο, στα μέσα Μαρτίου έπεσε κάτω από τα 70 δολάρια το βαρέλι στον απόηχο της κατάρρευσης της Silicon Valley Bank με έδρα την Καλιφόρνια και της Signature Bank της Νέας Υόρκης. Το διεθνές πετρέλαιο αναφοράς Brent Crude έπεσε επίσης στο χαμηλότερο σημείο του από τον Δεκέμβριο του 2021, στα 71,46 δολάρια ανά βαρέλι.

Και οι δύο δείκτες αναφοράς σημείωσαν άνοδο αυτή την εβδομάδα, καθώς υποχώρησαν οι ανησυχίες για πιθανή παγκόσμια τραπεζική κατάρρευση.

Η απόφαση του OPEC+ βασίζεται επίσης σε όσα συμφωνήθηκαν μεταξύ των μελών του και των συμμάχων του τον περασμένο Οκτώβριο σε συνάντηση στη Βιέννη, συμπεριλαμβανομένων των περικοπών της παραγωγής κατά 2 εκατ. βαρέλια ημερησίως από τον Νοέμβριο έως το τέλος του έτους.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν, η οποία έχει ταχθεί υπέρ της παροχής περισσότερου πετρελαίου στην παγκόσμια αγορά από τότε που η Ρωσία ξεκίνησε μια στρατιωτική επίθεση πλήρους κλίμακας εναντίον της Ουκρανίας, ενοχλήθηκε από το σχέδιο του πετρελαιοπαραγωγικού καρτέλ.

«Ο Πρόεδρος είναι απογοητευμένος από την κοντόφθαλμη απόφαση του OPEC+ να μειώσει τις ποσοστώσεις παραγωγής, ενώ η παγκόσμια οικονομία αντιμετωπίζει τις συνεχιζόμενες αρνητικές επιπτώσεις της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία», δήλωσε ο Λευκός Οίκος. «Σε μια εποχή που η διατήρηση του παγκόσμιου ενεργειακού εφοδιασμού είναι υψίστης σημασίας, η απόφαση αυτή θα έχει τον πιο αρνητικό αντίκτυπο στις χώρες με χαμηλότερο και μεσαίο εισόδημα που ήδη ταλανίζονται από τις αυξημένες τιμές της ενέργειας».

Η παγκόσμια ζήτηση πετρελαίου το 2023 είναι περίπου 100,9 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, σύμφωνα με τις τελευταίες βραχυπρόθεσμες ενεργειακές προοπτικές της αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Ενέργειας. Με την ανακοίνωση της 2ας Απριλίου, ο συνολικός όγκος των περικοπών από τον OPEC+ αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 3% της παγκόσμιας ζήτησης.

Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Twitter @epochtimesgreece

Στις 2 Απριλίου του 1805, γεννήθηκε στην πόλη Όντενσε της Δανίας ο πιο γνωστός κι αγαπημένος παραμυθάς μας,  ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Αν και οι γονείς του ήταν φτωχοί και δεν κατάφερε να λάβει ιδιαίτερη μόρφωση, γιατί έπρεπε να δουλεύει από μικρός, εξελίχθηκε σε συγγραφέα, ποιητή και μεγάλο παραμυθά. Προς τιμήν του έργου του, η ημερομηνία γέννησής του ανακηρύχθηκε το 1966 από το Διεθνές Συμβούλιο για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ) Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου.

Η σχέση του με τα παραμύθια και την αφήγηση ξεκινά νωρίς στη ζωή του, όταν νεαρός ακόμα έδινε τις δικές του παραστάσεις με ένα αυτοσχέδιο κουκλοθέατρο, όπου ο ίδιος έφτιαχνε ακόμα και τα ρούχα για τις κούκλες. Τα περισσότερα έργα που παρουσίαζε ήταν του Σαίξπηρ.

Όταν ο βασιλιά της Δανίας έμαθε για το αγόρι που έπαιζε μόνο του Σαίξπηρ με χαρακτηριστική ευκολία, ενδιαφέρθηκε για αυτόν και αποφάσισε να τον βοηθήσει να τελειώσει τις σπουδές του, στέλνοντάς τον σε ένα από τα καλύτερα Γυμνάσια της χώρας. Από εκεί ο Χανς αποφοίτησε σε ηλικία 23 χρόνων, με όχι πολύ καλές αναμνήσεις.

Από εκεί και πέρα, αφοσιώνεται στη συγγραφή δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του σχεδόν σε κάθε είδος γραφής: ποίηση, μυθιστόρημα, θεατρικά έργα, λιμπρέτα, ταξιδιωτική λογοτεχνία κλπ., που αποσπούν την προσοχή του γερμανικού κυρίως κοινού.

Τα πρώτα του παραμύθια δημοσιεύονται το 1835, δεν έχουν όμως αμέσως επιτυχία. Ωστόσο, Άντερσεν επιμένει, γράφοντας όλο και περισσότερα, πολλά από τα οποία είναι σήμερα από τα πιο γνωστά, πολυμεταφρασμένα και πολυδιασκευασμένα παραμύθια. «Η μικρή γοργόνα», «Τα ρούχα του Αυτοκράτορα», «Τα κόκκινα παπούτσια», «Το ασχημόπαπο» και «Η Παρθένα των Πάγων» είναι λίγα μόνο από αυτά.

Τα παραμύθια του, όπως τα γνωρίζουμε σήμερα, δεν μας δίνουν ακριβή εικόνα της σκέψης του μεγάλου παραμυθά. Πολλά έχουν αλλοιωθεί έτσι ώστε να ικανοποιούν το σύγχρονο σκεπτικό, που βρίσκεται μακριά από το πνεύμα του Άντερσεν.

Όποιος έχει την τύχη να βρει ή να έχει φυλαγμένες παλιές εκδόσεις με συλλογές του, σίγουρα γνωρίζει του λόγου το αληθές. Και όσοι ανακαλύψουν και τα λιγότερα γνωστά παραμύθια του θα διαπιστώσουν πόσα πραγματικά έδινε στον κόσμο με τις ιστορίες του.

Από τη μία, έχουμε έναν γνώστη της ανθρώπινης φύσης με κοφτερό βλέμμα, που γνωρίζει όλες τις αδυναμίες μας και δεν διστάζει να τις εκθέσει – προς παραδειγματισμό και παράδειγμα προς αποφυγή, φυσικά. Γνωρίζει, όμως, και το μεγαλείο του Θεού, που μερικές φορές εμπνέει τον άνθρωπο. Γνωρίζει επίσης κάποιες πολύ βαθιές αλήθειες της ζωής, όπως το μυστικό που αποκαλύπτει ο άγγελος του νεογέννητου για το δάκρυ της Νεράιδας του Πόνου («Το τελευταίο μαργαριτάρι»):

«Αυτό είναι το τελευταίο μαργαριτάρι, που δεν πρέπει να λείπει από τη ζωή κανενός ανθρώπου. Γιατί ο Πόνος ανεβάζει και δίνει αξία στην κάθε ευτυχία και στην κάθε χαρά… Όποιος δεν έχει πονέσει, δεν έχει ζήσει και δεν ξέρει να εκτιμήσει την αξία της ζωής… Το βλέπεις πώς λαμποκοπάει αυτό το μαργαριτάρι; Είναι σαν το ουράνιο τόξο, που δένει τη Γη με τους Ουρανούς… Χωρίς αυτό, κανένας μας δεν μπορεί να δει τα ουράνια. Ο Πόνος μόνο μάς επιτρέπει να πλησιάζουμε στην τελειότητα… Αυτός μονάχα μάς χαρίζει τα φτερά που μας χρειάζονται για να υψωθούμε πάνω από την ευτυχία της Γης και να φτάσουμε σ’ έναν ανώτερο, σ’ έναν καλύτερο κόσμο!…» [1]

Η ιστορία της «Μικρής γοργόνας» είναι και αυτή ένα παράδειγμα της αγάπης του Άντερσεν για το θείο και της πίστης του στο καλό. Όχι η ιστορία όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, από τα κινούμενα σχέδια και άλλες διασκευές, αλλά η γνήσια, έμπλεα νοήματος αφήγηση του Δανού παραμυθά.

Στην αρχική εκδοχή, ο πόθος της μικρής γοργόνας δεν είναι για το πρόσωπο του πρίγκηπα. Αυτό που επιθυμεί στο βάθος της καρδιάς της και για το οποίο υποβάλλει τον εαυτό της στα βασανιστήρια της αλαλίας και του πόνου είναι η αθάνατη ψυχή, την οποία έχουν μόνο οι άνθρωποι. Και μόνο μέσω ενός ανθρώπου, που θα την αγαπήσει περισσότερο από τη μητέρα και τον πατέρα του, μπορεί κι η ίδια να αποκτήσει αυτή την αθάνατη ψυχή.

 

Αυτό είναι το ύψιστο αγαθό για το οποίο θυσιάζει η μικρή γοργόνα τόσα πολλά: την οικογένειά της, την πατρίδα της, τη φωνή της, την ταυτότητά της. Χάνει τα πάντα, προσπαθώντας να κερδίσει τα πάντα. Και φαίνεται να αποτυγχάνει, αφού ο πρίγκηπας χαρίζει σε άλλην τον έρωτά του. Και η μικρή γοργόνα φτάνει στο ύστατο δίλημμα: η ζωή του άλλου για τη ζωή της… Η αθανασία δεν κατακτιέται εύκολα. Αλλά, οι αδελφές της της προσφέρουν μια λύση: αν σκοτώσει τον πρίγκηπα, θα ξαναγίνει γοργόνα και θα ζήσει 300 ευτυχισμένα χρόνια στο υδάτινο παλάτι τους. Αλλιώς, θα χαθεί ως αφρός της θάλασσας. Αυτή είναι μια μεγάλη δοκιμασία. Επιλέγοντας και πάλι τη θυσία, τη θυσία τη δικής ζωής τελικά, επιλέγοντας να μην κάνει επ’ ουδενί το κακό, η μικρή γοργόνα ανυψώνει επιτέλους την ύπαρξή της. Κι αντί να γίνει αφρός, μεταμορφώνεται σε ‘θυγατέρα του αέρα’, που αν συνεχίσει να κάνει το καλό για 300 χρόνια, θα αποκτήσει στο τέλος την αθάνατη ψυχή που επιθυμεί.

Πέρα από τη θέση που έχει το θείο και το καλό και από το πώς παρουσιάζεται το ζήτημα της θυσίας σε αυτό το παραμύθι, έχει πολύ ενδιαφέρον η λύση που δίνεται. Μια λύση καθόλου εύκολη, αλλά εντελώς προσωπική. Υπό αυτή την έννοια, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ακόμα και μοντέρνα την ιστορία, καθώς η γοργόνα πρέπει να βασιστεί αποκλειστικά στις δυνάμεις της για να αποκτήσει αυτό που θέλει. Ο ποιητής δεν της το χαρίζει μέσω του πρίγκηπα, του Άλλου, του γάμου. Μονάχα οι προσωπικές της θυσίες, προσπάθειες και επιλογές μπορούν να την οδηγήσουν σε ένα ανώτερο βασίλειο.

Είναι αλήθεια ότι η παραπάνω κατάληξη επικρίθηκε, θεωρούμενη ότι τρομοκρατεί και εκβιάζει τα παιδιά,  προκειμένου να έχουν καλή συμπεριφορά. Ο ίδιος ο Άντερσεν, όμως, είχε γράψει το 1837, σε ένα φίλο του: «Δεν έχω επιτρέψει στη γοργόνα να αποκτήσει αθάνατη ψυχή η οποία θα εξαρτάται από ένα εξωγήινο πλάσμα, από τον έρωτα ενός ανθρώπου, όπως ο ντε λα Μοτ Φουκέ στην Ούντινε [2]. Είμαι σίγουρος ότι είναι λάθος! Δε θα εξαρτιόταν περισσότερο από τύχη; Δε θα αποδεχτώ κάτι τέτοιο σε αυτόν τον κόσμο. Έχω επιτρέψει στη γοργόνα μου να ακολουθήσει ένα πιο φυσικό, ένα πιο θείο μονοπάτι.» [3]

Ας έχουμε εμπιστοσύνη στον δημιουργό. Δεν είναι τυχαίο που ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν θεωρείται κορυφαίος ανάμεσα στους Ευρωπαίους παραμυθάδες, γαλουχώντας γενιές και γενιές με τις ιστορίες του. Η αλήθεια ποτέ δεν χάνεται και ποτέ δεν σβήνει. Και οι άνθρωποι που είχαν όραμα και μπορούσαν να τη δεχθούν και να τη μεταδώσουν ήταν και είναι ακόμα πολύτιμοι για τον κόσμο μας.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. ΑΠΑΝΤΑ Άντερσεν (Τα παραμύθια και τα διηγήματα, Τόμος Δ΄, σελ. 184. Μετάφραση: Σ. Πρωτόπαπα, εκδόσεις Ι. Δ. Αρσενίδη)
2. Ούντινε, γοργόνα και ηρωίδα της ομώνυμης ιστορίας του Φρήντριχ ντε λα Μοτ Φουκέ (1811), που χρησίμευσε σαν βάση του παραμυθιού του Άντερσεν. Στο τέλος της ιστορίας του Φουκέ, η γοργόνα δολοφονεί τον θνητό άντρα που την προδίδει.
3. https://homouniversalisgr.blogspot.com/2020/03/blog-post_91.html

Πληροφορίες από το sansimera.gr

Η πρωτοποριακή διαστημική αποστολή JUICE του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) είναι έτοιμη να αναχωρήσει στις 13 Απριλίου για να εξερευνήσει τον μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, τον Δία, καθώς και τα παγωμένα φεγγάρια του, Γανυμήδη, Καλλιστώ και Ευρώπη. Στην επιστημονική ομάδα που σχεδίασε και υλοποιεί την αποστολή συμμετέχουν η Ακαδημία Αθηνών με επικεφαλής τον αντιπρόεδρό της, Σταμάτη Κριμιζή, και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή του, Θεόδωρο Σαρρή.

Η αποστολή φέρει την ονομασία «Jupiter Icy Moon Explorer» («Εξερευνητής των παγωμένων φεγγαριών του Δία») και συγκεντρώνει πολλές πρωτιές. Πρόκειται για το πρώτο διαστημόπλοιο που θα βρεθεί ποτέ σε τροχιά γύρω από ένα άλλο φεγγάρι, πέρα από το δικό μας, τον Γανυμήδη, που είναι το μεγαλύτερο φεγγάρι του Δία. Επίσης, θα είναι το πρώτο διαστημικό σκάφος που θα χρησιμοποιήσει τη βαρυτική υποβοήθηση Σελήνης – Γης για να εξοικονομήσει καύσιμα και το πρώτο που θα αλλάξει τροχιά από έναν άλλο πλανήτη σε ένα από τα φεγγάρια του (από τον Δία στο Γανυμήδη).

Η εκτόξευση θα γίνει στις 13 Απριλίου από τη Γαλλική Γουιάνα και θα είναι η τελευταία αποστολή της ESA που θα ξεκινήσει με πύραυλο Ariane 5, πριν αναλάβει το Ariane 6. Την ίδια ώρα επιστήμονες θα βρίσκονται στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων της Γερμανίας για να παρακολουθούν την εκτόξευση.

Η αποστολή είναι η πρώτη μεγάλης κλίμακας του προγράμματος «Cosmic Vision 2015-2025» της ESA, που έχει ως στόχο να απαντήσει σε δύο θεμελιώδη ερωτήματα: ποιες είναι οι συνθήκες για τον σχηματισμό των πλανητών και την εμφάνιση της ζωής και πώς εξελίχθηκε το Ηλιακό μας Σύστημα. Στην αποστολή συνεισφέρουν, επίσης, η NASA, ο Ιαπωνικός Οργανισμός Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης και η Ισραηλινή Διαστημική Υπηρεσία.

Το JUICE αναμένεται να φτάσει στον αέριο γίγαντα Δία σε οκτώ χρόνια για να κάνει λεπτομερείς παρατηρήσεις του. Έπειτα θα κάνει για τρία χρόνια 35 κοντινές διελεύσεις στους τρεις δορυφόρους, πριν τελικά αφιχθεί στον Γανυμήδη, το μεγαλύτερο φεγγάρι στο ηλιακό μας σύστημα, γύρω από τον οποίο θα μπει σε τροχιά, σύμφωνα με τον προγραμματισμό τον Δεκέμβριο του 2034.

Η αποστολή θα εξερευνήσει σε βάθος το πολύπλοκο περιβάλλον του Δία, του μεγαλύτερου πλανήτη του Ηλιακού μας Συστήματος, θα μελετήσει την εξέλιξη και την προέλευσή του και θα εκτιμήσει τις συνθήκες στο εσωτερικό των παγωμένων φεγγαριών του, όπου πιθανότατα υπάρχουν απέραντοι ωκεανοί νερού. Θα αναζητήσει, επίσης, απάντηση στο ερώτημα εάν υπήρξαν ή υπάρχουν ίχνη πρωτόγονης ζωής στα φεγγάρια του Δία. Ειδικά η Ευρώπη και ο Γανυμήδης πιστεύεται ότι περιέχουν υπόγειους ωκεανούς κάτω από την παγωμένη επιφάνειά τους, που θα μπορούσαν να περιέχουν περισσότερο νερό από ό,τι οι ωκεανοί της Γης και η αποστολή JUICE θα τους μελετήσει για να εντοπίσει εάν οποιαδήποτε μορφή ζωής θα μπορούσε να προκύψει σε διαφορετικά περιβάλλοντα.

Η ελληνική επιστημονική ομάδα

Το διαστημικό σκάφος περιέχει δέκα όργανα τελευταίας τεχνολογίας, τα οποία αναπτύχθηκαν από επιστημονικές ομάδες από 23 χώρες, καθώς και μεγάλους ηλιακούς συλλέκτες που θα το τροφοδοτούν με ενέργεια. Στην πορεία του θα αντιμετωπίσει πολλούς κινδύνους: σωματιδιακή ακτινοβολία που μπορεί να καταστρέψει τον ηλεκτρονικό εγκέφαλο ή άλλα κρίσιμα υποσυστήματα και όργανα του διαστημικού σκάφους, ακραίες θερμοκρασίες και το εξαιρετικά δυναμικό και αφιλόξενο περιβάλλον του Δία.

Στην αποστολή JUICE συμμετέχει και ελληνική επιστημονική ομάδα, η οποία έλαβε μέρος στον σχεδιασμό ενός από τα όργανα του JUICE, του Particle Environment Package (PEP).

Στην ομάδα συμμετέχουν η Ακαδημία Αθηνών, με επικεφαλής τον αντιπρόεδρό της και πρόεδρο της Διεθνούς Ακαδημίας Αστροναυτικής, ακαδημαϊκό Σταμάτη Κριμιζή, ο οποίος είχε λάβει μέρος και στην ιστορική αποστολή Galileo, την πρώτη που μελέτησε από κοντά το γιγάντιο σύστημα του Δία, και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, Θεόδωρο Σαρρή.

Στόχος του PEP είναι να διερευνήσει την τρισδιάστατη δομή του δίσκου πλάσματος του Δία και να χαρτογραφήσει πώς η έντονη ροή του πλάσματος βομβαρδίζει τις επιφάνειες των φεγγαριών του. Επίσης, για πρώτη φορά θα λάβει δείγματα των αδύναμων ατμοσφαιρών των φεγγαριών με σκοπό την κατανόηση του τρόπου που τα υλικά απελευθερώνονται επάνω και ακριβώς κάτω από την επιφάνεια.

Σύμφωνα με τον καθηγητή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Θεόδωροου Σαρρή, η προετοιμασία της αποστολής έχει ξεκινήσει πριν από περίπου 15 χρόνια και πριν από δέκα χρόνια εντάχθηκε το Δημοκρίτειο στην επιστημονική ομάδα. Όλα αυτά τα χρόνια η ομάδα κάνει πειράματα, αναλύσεις και προσομοιώσεις των μετρήσεων, ενώ έχει φτιάξει και μοντέλα κίνησης σωματιδίων στη μαγνητόσφαιρα του Δία για τον σχεδιασμό και την ανάλυση δεδομένων της αποστολής.

Στόχος των πειραμάτων που θα διεξάγει η ελληνική ομάδα με το PEP μετά την άφιξη του JUICE, επισημαίνει ο κ. Σαρρής, «είναι να μελετήσουμε τα ενεργητικά σωματίδια στο περιβάλλον του Δία και των φεγγαριών του, ώστε να δούμε από πού προέρχονται, πώς κατανέμονται και πώς παγιδεύονται μέσα στο μαγνητικό πεδίο του Δία. Επίσης, έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε τις ομοιότητες και τις διαφορές ανάμεσα στον Δία και τη Γη σε σχέση με τους μηχανισμούς επιτάχυνσης σωματιδίων. Οι συγκριτικές μελέτες διαφορετικών συστημάτων είναι από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα στη φυσική του Διαστήματος».

Ένα από τα ερωτήματα που φιλοδοξεί να απαντήσει η αποστολή είναι εάν οι συνθήκες στον Δία και τα φεγγάρια του είναι τέτοιες που να ευνοούν την ύπαρξη οποιασδήποτε μορφής ζωής και ο κ. Σαρρής υπενθυμίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι το μαγνητικό πεδίο λειτουργεί στους πλανήτες «σαν ασπίδα προστασίας», που τους προστατεύει από τα πολύ μεγάλης ενέργειας σωματίδια και στην περίπτωση της Γης αποτελεί ένα από τα ιδιαίτερα στοιχεία της «που επέτρεψαν να υπάρχει ζωή».

Το Εργαστήριο Ηλεκτρομαγνητικής Θεωρίας του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου έχει μακρά εμπειρία στη μελέτη των σωματιδίων μεγάλης ενέργειας, με ανάλυση μετρήσεων και συμμετοχή σε διάφορες αποστολές (Ulysses, Interball, ACE, Cluster και άλλες) και στη διαστημική τεχνολογία με την κατασκευή ηλεκτρονικών συνιστωσών και πειραμάτων για το διάστημα. Επίσης, είχε κατασκευάσει τον δορυφόρο DUTHSat GR-01, ο οποίος το 2017 είχε εκτοξευθεί μαζί με 27 άλλους μικροδορυφόρους στο Διάστημα για να μελετήσουν τη θερμόσφαιρα, το ανώτατο στρώμα της γήινης ατμόσφαιρας.

Μαρία Κουζινοπούλου

Το 1966, το Διεθνές Συμβούλιο για τη Νεότητα (International Board on Books for Young people|IBBY) καθιέρωσε την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, ορίζοντας τον εορτασμό της στις 2 Απριλίου, προς τιμήν του σπουδαίου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, που γεννήθηκε εκείνη την ημέρα.

Kάθε χρόνο, ανατίθεται σε διαφορετικό τμήμα της ΙΒΒΥ η δημιουργία του μηνύματος και της αφίσας, τα οποία μεταφράζονται σε πολλές γλώσσες και διανέμονται σε όλο τον κόσμο. Φέτος, η τιμή ανήκει στο ελληνικό τμήμα. Το μήνυμα έγραψε ο συγγραφέας Βαγγέλης Ηλιόπουλος, ενώ την αφίσα φιλοτέχνησε η εικονογράφος Φωτεινή Στεφανίδη.

Είμαι ένα βιβλίο, διάβασέ με

Είμαι ένα βιβλίο.
Είσαι ένα βιβλίο.
Όλοι είμαστε βιβλία.

Η ψυχή μου είναι η ιστορία που αφηγούμαι.
Κάθε βιβλίο έχει τη δική του ιστορία να πει.

Μπορεί να φαινόμαστε εντελώς διαφορετικά –
άλλα μεγάλα, άλλα μικρά,
άλλα πολύχρωμα, άλλα μαυρόασπρα,
άλλα με λίγες σελίδες κι άλλα με πολλές.

Μπορεί να συμφωνούμε ή να λέμε εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Όμως αυτή είναι η ομορφιά μας.
Θα ήταν πολύ βαρετό να ήμασταν όλα ίδια.

Καθένα μας είναι μοναδικό.
Και καθένα από εμάς έχει το δικαίωμα να το σέβεσαι,
να το διαβάζεις χωρίς προκαταλήψεις,
να έχει τη θέση του στη βιβλιοθήκη σου.

Μπορείς να έχεις τις απόψεις σου για εμένα.
Μπορείς να ερευνάς, να κρίνεις και να σχολιάζεις ό,τι διαβάζεις.

Μπορείς να με βάλεις πίσω στο ράφι
ή να με κρατήσεις σφιχτά στην αγκαλιά σου
και να ταξιδέψουμε μαζί πολύ μακριά.

Αλλά ποτέ μην αφήσεις κάποιον να με πετάξει
ή να με διώξει σε άλλο ράφι.
Ποτέ μη ζητήσεις την καταστροφή μου
ή μην επιτρέψεις σε κάποιον να με καταστρέψει.

Κι αν έρθει κάποιο βιβλίο από άλλο ράφι στο δικό σου,
γιατί κάποιος ή κάτι το έδιωξε μακριά,
κάνε χώρο.
Αν πας λίγο πιο κει, χωράει δίπλα σου.

Προσπάθησε να νιώσεις όπως νιώθει.
Κατάλαβέ το. Προστάτεψέ το.
Μπορεί να βρεθείς εσύ στη θέση του αύριο.

Γιατί κι εσύ είσαι ένα βιβλίο.
Όλοι είμαστε βιβλία.

Έλα, φώναξέ το δυνατά, ώστε να το ακούσουν όλοι:
«Είμαι ένα βιβλίο, διάβασέ με».

Βαγγέλης Ηλιόπουλος

 

Ας γιορτάσουμε, λοιπόν, την αγάπη μας για το διάβασμα και για τα βιβλία που κλείνουν μέσα τους και μεταφέρουν απ’ άκρη σ’ άκρη της γης μηνύματα, αξίες και αρχές, συνδέοντας τους ανθρώπους, βοηθώντας μας να γίνουμε καλύτεροι και να εξερευνήσουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο όλο. Τα παιδικά βιβλία, που απευθύνονται στις πιο τρυφερές ηλικίες, έχουν τους δικούς τους κώδικες και αποστολή, να δημιουργήσουν και να καλλιεργήσουν τη φιλία με τα παιδιά. Πρέπει να ‘εξημερώσουν’ τα παιδιά για να μπορέσουν να τους δείξουν  τον μεγάλο κόσμο, γεμάτο ιδέες και φαντασία και υψηλά ιδανικά, που κρύβεται μέσα στο απλό χαρτί…

Σύμφωνα με μια έρευνα της διαΝΕΟσις, τα τελευταία χρόνια το σχετικό κόστος στέγασης στην Ελλάδα έχει εκτοξευτεί και σύμφωνα με τη Eurostat, τα ελληνικά νοικοκυριά που δεν ιδιοκατοικούν πληρώνουν για στέγαση το μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός τους μεταξύ των χωρών της ΕΕ, περίπου 37%. Περίπου 1 στα 3 νοικοκυριά που ζουν στις πόλεις πληρώνουν ακόμη πιο πολλά, περισσότερο από 40% του εισοδήματός τους για στέγαση, επίσης το πιο μεγάλο ποσοστό στην Ευρώπη. Παράλληλα οι 3 στους 4 ενοικιαστές ηλικίας 18 έως 44 ετών δηλώνουν ότι το ενοίκιο που πληρώνουν τους προκαλεί άγχος. Σύμφωνα με την έρευνα και τις πηγές της, οι εμπειρικές καταγραφές της αναζήτησης σπιτιού στην Αθήνα, συνήθως γραμμένες σε απελπισμένο τόνο, συμπληρώνουν την ίδια εικόνα.

Την αξιοποίηση των κενών κτηρίων, όπου είναι δυνατόν, την περαιτέρω ρύθμιση των πλατφορμών βραχυχρόνιας μίσθωσης καθώς και αλλαγές στη “χρυσή βίζα” προτείνει μεταξύ άλλων η έρευνα της διαΝΕΟσις για την αντιμετώπιση του στεγαστικού ζητήματος στην χώρα μας που εκπονήθηκε από τον Ηλία Νικολαΐδη, senior editor της διαΝΕΟσις. Στην έρευνα καταγράφεται το οξύ, όπως χαρακτηρίζεται, στεγαστικό πρόβλημα και στην χώρα μας, μέσα από μια ιστορική αναδρομή τις βασικές αιτίες που το προκάλεσαν, ενώ αναδεικνύεται γενικότερα το συγκεκριμένο πρόβλημα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και παρουσιάζονται οι πολιτικές στον τομέα της στεγαστικής πολιτικής σε ορισμένες χώρες.

Αναφορικά με την πορεία των τιμών αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι η αύξηση του δείκτη τιμών διαμερισμάτων για το 2021, σε σχέση με το 2020 ήταν 7,5% ενώ 10% είναι η αύξηση του δείκτη τιμών διαμερισμάτων για το 2022, σε σχέση με το 2021, την στιγμή που υπάρχουν 770.000 κενές κατοικίες σε όλη την Ελλάδα.

Πώς φτάσαμε να έχουμε την πιο ακριβή συγκριτικά με το εισόδημα στέγαση στην Ευρώπη

Η έρευνα της διαΝΕΟσις, εκτιμά ότι μια εξήγηση είναι η μεγάλη μείωση των εισοδημάτων. Από το 2009 μέχρι το 2014 οι Έλληνες έχασαν περισσότερο από 40% του διαθέσιμου εισοδήματός τους. Την ίδια περίοδο, οι τουρίστες στις πόλεις και στα νησιά αυξάνονταν. Οι ιδιοκτήτες βρήκαν νέες επιλογές εκμετάλλευσης των ακινήτων τους, όπως οι βραχυχρόνιες μισθώσεις, οι οποίες επηρέασαν με τη σειρά τους τις τιμές και τα ενοίκια. Όμως, πριν ακόμη συμβούν τα παραπάνω, αναφέρεται στην έρευνα, η Ελλάδα ήταν ήδη μια χώρα χωρίς σπουδαία στεγαστική πολιτική. Μέσα στην καταιγίδα της κρίσης διαλύθηκε ό,τι υπήρχε: το 2012 ο ΟΕΚ, ο κρατικός φορέας που έτρεχε τα πιο μαζικά προγράμματα στέγασης στη χώρα, καταργήθηκε χωρίς να αντικατασταθεί. Στο σημείο αυτό της έρευνας γίνεται ειδική αναφορά στην ιστορική πορεία του ΟΕΚ. Μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι τον Απρίλιο του 2013, ο ΟΕΚ τυπικά απορροφήθηκε από τον τότε ΟΑΕΔ (πλέον ΔΥΠΑ). Όμως στην πραγματικότητα σύμφωνα με την έρευνα, σταμάτησε κάθε νέα δραστηριότητα. Σταμάτησε να εκδίδει νέα δάνεια, να επιδοτεί το επιτόκιο στεγαστικών δανείων ή να δίνει επιδόματα ενοικίου. Σταμάτησε, επίσης, να σχεδιάζει νέους οικισμούς και να κατασκευάζει κατοικίες. Από τότε μέχρι σήμερα, η λειτουργία του αφορά όσα είχαν σχεδιαστεί ή μείνει “ανοιχτά” πριν από το 2012: παρακολούθηση δανείων που είχαν ήδη εκδοθεί και ολοκλήρωση των έργων που είχαν ήδη αρχίσει.
Στην έρευνα επισημαίνεται ότι το τελευταίο διάστημα η συζήτηση για τη στεγαστική πολιτική έχει ανοίξει ξανά. Όλοι αναγνωρίζουν το πρόβλημα και τις ευρύτερες συνέπειές του, π.χ. στο δημογραφικό προφίλ της χώρας. Η κυβέρνηση, αναφέρει η έρευνα, έχει υιοθετήσει μέτρα που μένουν να εφαρμοστούν, ενώ και τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν κάνει προτάσεις.

Τι μπορεί να γίνει στην Ελλάδα-Οι πιθανές λύσεις

Το πρόβλημα της στέγασης είναι σημαντικό όχι μόνο για τις πρωτογενείς συνέπειές του, αλλά και επειδή συνδέεται στενά με τις ανισότητες και με το δημογραφικό πρόβλημα. Οι πιθανές λύσεις σύμφωνα με την έρευνα εστιάζονται σε 4 άξονες:
1.Επανεκκίνηση της στεγαστικής πολιτικής.
2.Αξιοποίηση των κενών κτηρίων, όπου είναι δυνατόν.
3.Περαιτέρω ρύθμιση των πλατφορμών βραχυχρόνιας μίσθωσης.
4.Αλλαγές στη “χρυσή βίζα”.

Αναλυτικότερα, όπως διαπιστώνεται υπάρχουν λύσεις παρά το γεγονός ότι η κρίση φαίνεται ότι είναι αρκετά βαθιά και δεν θα λυθεί εύκολα. Μια προφανής κατεύθυνση είναι τα άδεια κτήρια. Σύμφωνα με την προηγούμενη απογραφή, του 2011, το 35% του συνόλου των κατοικιών στην Ελλάδα, 2,2 εκατομμύρια κατοικίες, ήταν κενές -οι 600.000 από αυτές στην Αττική. Αν εξαιρέσει κάποιος εξοχικά ή δεύτερες κατοικίες, μένουν 900.000 κατοικίες και 314.000 στην Αττική.

Πιο πρόσφατα στοιχεία, που προέρχονται από την ΑΑΔΕ και έχει δημοσιοποιήσει η κυβέρνηση, συνηγορούν σε μια παρόμοια τάξη μεγέθους: 770.000 κενές κατοικίες (όπως δηλώνονται στο Ε2) σε όλη την Ελλάδα. Μια καλύτερη και πιο συστηματική καταγραφή αυτών των εκατοντάδων χιλιάδων σπιτιών μπορεί να δείξει περισσότερα για τις προοπτικές αξιοποίησής τους: Σε ποια κατάσταση βρίσκονται; Πού ακριβώς βρίσκονται; Τι ζήτηση υπάρχει για τις περιοχές στις οποίες βρίσκονται;

«Η αξιοποίηση των κενών κατοικιών είναι ένα κομβικό σημείο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων στέγασης», λέει ο επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού, Αλέξης Πατέλης. «Αλλά είναι και η βέλτιστη πρακτική, δεδομένων των περιορισμών που εκ των πραγμάτων θα θέσει η κλιματική μετάβαση στο συνολικό κτηριακό απόθεμα. Η Ελλάδα έχει, άλλωστε, τον υψηλότερο αριθμό κατοικιών ανά κάτοικο μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Η συγκράτηση των τιμών θα έρθει και από την ενεργοποίηση της προσφοράς».

Ένα ακόμη βασικό σημείο, σύμφωνα με την έρευνα, σχετίζεται με την εισαγόμενη ζήτηση και τις πλατφόρμες σαν το Airbnb. Το 2019, το Airbnb είχε ξεπεράσει τα 125.000 καταχωρισμένα καταλύματα σε όλη την Ελλάδα. Παρότι ισχύει από το 2017 η υποχρέωση δήλωσης των εισοδημάτων από πλατφόρμες και, σε κάποιες περιπτώσεις, υπάρχει όριο ημερών που μπορεί κάποιος να διαθέσει το ακίνητό του στην πλατφόρμα, η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι μπορούν να γίνουν περισσότερα.

«Η βραχυχρόνια μίσθωση έχει μπει πάρα πολύ έντονα στην ελληνική πραγματικότητα», λέει ο Θωμάς Μαλούτας. «Έχει μειώσει την προσφορά στην ενοικιαζόμενη κατοικία και, μειώνοντας την προσφορά, συμβάλλει στην αύξηση των ενοικίων. Υπάρχει ένα μεγάλο πεδίο παρέμβασης, όπως δείχνει και η διεθνής εμπειρία. Βεβαίως, έχει παίξει και έναν θετικό ρόλο -για παράδειγμα, έχουν αναβαθμιστεί πολλά κτήρια με αυτό τον τρόπο».

Αντίστοιχοι περιορισμοί στις «χρυσές βίζες», όπως ο πρόσφατος διπλασιασμός του ορίου από 250.000 σε 500.000 ευρώ για κάποιες περιοχές, πιθανόν να μετριάσουν κάπως τη ζήτηση από το εξωτερικό και, έτσι, να έχουν κάποια επίδραση στις τιμές. Όμως κι εδώ άλλες χώρες λαμβάνουν πολύ πιο δραστικά μέτρα: η Πορτογαλία πρόσφατα κατάργησε εντελώς τη χρυσή βίζα.

Τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, τονίζεται στην έρευνα, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο πακέτο μέτρων για τη στέγαση ύψους 1,8 δισεκατομμυρίων ευρώ, που ισχυρίζεται ότι θα ωφελήσουν 137.000 δικαιούχους. Αυτό περιλαμβάνει την επιδότηση επιτοκίου για στεγαστικά δάνεια σε νέους, προγράμματα επιδότησης ανακαινίσεων και ενεργειακών αναβαθμίσεων για κενά σπίτια και για νέους, αύξηση φοιτητικών επιδομάτων στέγασης, ακόμα και ένα σύστημα «κοινωνικής αντιπαροχής», όπου το Δημόσιο θα διαμορφώσει κενά κτήρια σε κατοικίες και θα τα νοικιάσει με χαμηλό ενοίκιο σε δικαιούχους.

Πολλά, ίσως τα περισσότερα από αυτά τα προγράμματα και τα μέτρα, εκτιμά η έρευνα, ξεπερνούν τον εκλογικό κύκλο που διανύουμε και, επομένως, οι λεπτομέρειες της εφαρμογής τους και ο αντίκτυπός τους θα φανούν στο μέλλον. Τα υπόλοιπα κόμματα έχουν καταθέσει κι αυτά τις προτάσεις τους για την αντιμετώπιση του στεγαστικού προβλήματος, εστιάζοντας τόσο στους περιορισμούς στις πλατφόρμες όσο και στην επανεκκίνηση του θεσμού της κοινωνικής κατοικίας.

Στην έρευνα δίνεται έμφαση και στο γεγονός ότι ο διάλογος για τη στεγαστική πολιτική στην Ελλάδα έχει ανοίξει ξανά. «Η εμπειρία του παρελθόντος αλλά και η εμπειρία των άλλων χωρών έχουν φυσικά πολύτιμα μαθήματα να δώσουν. Πώς μπορεί να δημιουργηθεί από το μηδέν ένα νέο μοντέλο στεγαστικής πολιτικής που θα είναι αυτοχρηματοδοτούμενο και βιώσιμο, ώστε να μην εξαρτάται από τη διάθεση αναπτυξιακών πόρων ή από τον δημοσιονομικό χώρο κάθε χρονιάς; Πώς θα ενσωματώσει τις νέες προκλήσεις που έφεραν πιο σύγχρονοι τρόποι εκμετάλλευσης των ακινήτων; Πώς θα αμβλύνει τελικά τις ανισότητες πριν “ξεφύγουν”, χωρίς να ανακόψει την ανάπτυξη της αγοράς ακινήτων; Οι ερωτήσεις αυτές θα μας απασχολούν συχνά στο άμεσο μέλλον», εκτιμά η έρευνα της διαΝΕΟσις.

Τι γίνεται στην Ευρώπη

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα ευρωπαϊκά παραδείγματα που παρουσιάζονται στην έρευνα. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις πηγές της δημοσιογραφικής έρευνας 1 στις 5 κατοικίες στην Αυστρία είναι ενοικιαζόμενες κοινωνικές κατοικίες. Η Αυστρία είναι μία από τις μόλις έξι χώρες του ΟΟΣΑ όπου, από το 2010 μέχρι το 2018, το ποσοστό τέτοιων κατοικιών αναλογικά με το σύνολο αυξήθηκε. Αξίζει να σημειωθεί ότι 80% το ποσοστό των νοικοκυριών της Αυστρίας που δικαιούνται πρόσβαση σε ενοικιαζόμενες κοινωνικές κατοικίες.

Την ίδια στιγμή το 14% του συνόλου των κατοικιών στη Γαλλία είναι ενοικιαζόμενες κοινωνικές κατοικίες, με 5 εκατομμύρια κοινωνικές κατοικίες να λειτουργούν στη χώρα από τις οποίες τα 2 εκατομμύρια προστέθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια, όταν 0,45% είναι το ποσοστό των μισθών σε επιχειρήσεις ενός μεγέθους και πάνω που χρηματοδοτεί την ενοικιαζόμενη κοινωνική κατοικία στη Γαλλία. Η δημοσιογραφική έρευνα διαπιστώνει επίσης ότι σχεδόν τα μισά νοικοκυριά που ζουν στο ενοίκιο, ακόμα και στις κοινωνικές κατοικίες, δικαιούνται σημαντικό επίδομα ενοικίου στη Γαλλία.

Στην Ισπανία 20.000 ενεργειακά αποδοτικές κοινωνικές κατοικίες θα ανακαινιστούν και θα διατεθούν, χρηματοδοτημένες από το Ταμείο Ανάκαμψης. Πρόκειται για ακίνητα της Sareb, της κρατικής τράπεζας (“bad bank”) στην οποία κατέληξαν χιλιάδες ακίνητα που εκπλειστηριάστηκαν την προηγούμενη δεκαετία.

Η διαδικτυακή ψηφοφορία για το Βραβείο Κοινού του Πανελλήνιου Μαθητικού Διαγωνισμού
Τραγουδιού και Ραδιοφωνικού Μηνύματος «Κάν’ το ν’ ακουστεί» έχει ξεκινήσει. Μέχρι τις 20 Απριλίου, μπορούμε να ακούσουμε τα τραγούδια που έγραψαν φέτος μαθητές από σχολεία της χώρας και της Ευρώπης και να ψηφίσουμε, συμμετέχοντας κι εμείς με τον τρόπο μας σε αυτή τη δημιουργική γιορτή.

Ο τίτλος του φετινού διαγωνισμού είναι «Η νέα γενιά για την ειρήνη – Youth for Peace», θέμα που πάντα αγγίζει τους νέους, το μέλλον τους και το παρόν τους, ένα αγαθό που καλούνται να μάθουν να τιμούν και να υπερασπίζονται. Η τέχνη είναι ένα μέσον με δύναμη, που μπορεί να εκφράσει ιδέες , να συγκινήσει και να επηρεάσει σε βάθος και πλάτος τους ανθρώπους.

Τον διαγωνισμό οργανώνει κάθε χρόνο το European School Radio, διαδικτυακός ραδιοφωνικός σταθμός με κοινό ραδιοφωνικό πρόγραμμα για όλα τα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Οι απαρχές του European School Radio βρίσκονται στο «Ράδιο Εκάλη», που λειτουργούσε στο Γυμνάσιο Εκάλης από το 2008 έως το 2010. Σταδιακά, η δράση του διευρύνθηκε ώστε να περιλαμβάνει και άλλα σχολεία και γι’ αυτό μετονομάστηκε σε European School Radio την άνοιξη του 2010. Στόχος του ήταν να προβάλλει τις ιδέες, τη δημιουργικότητα και τις ανησυχίες των μαθητικών κοινοτήτων και να τις επικοινωνήσει ευρύτερα, συμβάλλοντας στη δικτύωση μεταξύ σχολείων Ελλάδας και εξωτερικού, αλλά και μεταξύ των σχολείων και της κοινωνίας.

Περιλαμβάνει ραδιοφωνικές εκπομπές, ζωντανές και ηχογραφημένες, εκπαιδευτικά προγράμματα, σεμινάρια κλπ. Τα παιδιά εμπλέκονται σε όλες τις διαδικασίες μιας ραδιοφωνικής παραγωγής και αναλαμβάνουν ρόλους παραγωγού, τεχνικού/ηχολήπτη, υπεύθυνου προώθησης, παρουσιαστή κ.ά.

Τα πεδία που καλύπτονται από τα εκπαιδευτικά προγράμματα αφορούν τα πεδία της Δημοσιογραφίας, της Τεχνολογίας και της Πληροφορικής, της Γλώσσας και της Λογοτεχνίας, της Μουσικής και της Αισθητικής Δημιουργίας. Μπορεί να υλοποιούνται με εργαστήρια εντός των σχολικών δομών είτε με επισκέψεις εκτός σχολείου.

Ευθύνη της λειτουργίας και των δράσεων του European School Radio έχει, από τα τέλη του 2013, η Επιστημονική Εταιρεία «Διαθεματικό, Διαπολιτισμικό Ραδιόφωνο της Εκπαιδευτικής Κοινότητας» με τον διακριτικό τίτλο «European School Radio, Το Πρώτο Μαθητικό Ραδιόφωνο», που αποτελείται από εκπαιδευτικούς με ενδιαφέρον για το ραδιόφωνο και την εκπαίδευση. Το Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας αποτελείται από τους ιδρυτές και συντονιστές του Μαθητικού Ραδιοφώνου, αλλά περιλαμβάνει και μέλη της επιστημονικής και ευρύτερης κοινότητας.

Το 2014, το European School Radio διακρίθηκε στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό Medea Awards με ειδικό βραβείο ως υψηλά προτεινόμενο για αξιοποίηση στην εκπαίδευση.

Από το 2014 χρονολογείται και ο ετήσιος θεματικός διαγωνισμός “Κάν’ το ν΄ ακουστεί”, που ξεκίνησε ως Πανελλήνιο Φεστιβάλ Μαθητικού Ραδιοφώνου. Ο διαγωνισμός δίνει τη δυνατότητα σε μαθητές να συμμετέχουν στη ραδιοφωνική κοινότητα στέλνοντας ένα μήνυμα ή γράφοντας ένα πρωτότυπο τραγούδι. Ο θεσμός  παρουσιάζει μεγάλη απήχηση σε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα, αριθμώντας έως και 200 συμμετοχές.

Για να ακούσετε τα τραγούδια και να λάβετε μέρος στην ψηφοφορία, πατήστε εδώ.

Πυρκαγιά υπό αδιευκρίνιστη αιτία εκδηλώθηκε σε ισόγειο κατάστημα χρωμάτων που βρίσκεται επι τη οδού Γούναρη στον Πειραιά. Στην κατάσβεση της φωτιάς επιχειρούν πέντε οχήματα της πυροσβεστικής υπηρεσίας και ένα βραχιονοφόρο όχημα. Η τροχαία λόγω της πυρκαγιάς έχει διακόψει την κυκλοφορία των οχημάτων στο συγκεκριμένο σημείο.

Κάθε μικρή ή μεγάλη βόλτα στον «Δρόμο του Νερού», στο περιβαλλοντικό μονοπάτι βορειοανατολικά της πόλης της Καβάλας, θυμίζει στον ανήσυχο περιπατητή την ιστορία ενός πολύτιμου αγαθού. Το νερό, στα τέλη του 15ου αιώνα έπρεπε να διανύσει μια τεράστια απόσταση, με αφετηρία τα βουνά και χάρη στην κλίση του εδάφους και τα πέτρινα υδατογεφύρια της εποχής να φτάσει μέχρι την άνυδρη χερσόνησο της Παναγίας, τη σημερινή παλιά πόλη της Καβάλας. Ένα από τα πιο εμβληματικά μνημεία της Καβάλας, οι Καμάρες, ήταν η κατάληξη αυτού του υδάτινου μονοπατιού, όπου μέσω ενός κτιστού αγωγού μεταφερόταν το νερό από το βουνό στην πόλη.

Συνολικού μήκους 10,5 χλμ, το ξεχωριστό αυτό μονοπάτι, εύκολο και βατό, ξεκινά από το χωριό της Παλαιάς Καβάλας, διέρχεται μέσα από ένα τυπικό μεσογειακό τοπίο, παρέχει θέα στα τενάγη των Φιλίππων, στο Θρακικό πέλαγος και τη Θάσο. Στο μέσο περίπου αυτής της διαδρομής, ο επισκέπτης συναντά τη «Μάνα του Νερού», την κύρια πηγή που υδροδότησε επί αιώνες την πόλη της Καβάλας. Από εκεί και έως την απόληξή του στις παρυφές της Καβάλας, η διαδρομή κινείται πάνω στον κτιστό αγωγό του μεσαιωνικού υδραγωγείου. Περνά τις πετρόχτιστες υδατογέφυρες που χρησιμοποιήθηκαν για τη διέλευσή του πάνω από τις ρεματιές. Συναντά ερείπια από τις κρήνες και τις ποτίστρες που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες πεζών και ζώων. Διασταυρώνεται με δεξαμενές που αναλάμβαναν τον καθαρισμό του νερού.

Το ιδιαίτερο αυτό μονοπάτι ανασυνθέτει μια διαδρομή αιώνων, γνωστή από την περίοδο της Τουρκοκρατίας ως «δρόμος του νερού», μια ονομασία που έχει διατηρηθεί αναλλοίωτη μέχρι τις μέρες μας. Αυτό οφείλεται και στη διαχρονική προσπάθεια του δήμου να αναδείξει αυτή την ξεχωριστή ιστορική διαδρομή, καθώς επιτρέπει στους δημότες να επανασυνδεθούν με την πρόσφατη τοπική ιστορία τους, δεδομένου ότι το μονοπάτι αποτελούσε πριν από τον πόλεμο τον πλέον δημοφιλή τρόπο πρόσβασης στην πόλη για τους κατοίκους των ορεινών κοινοτήτων του δήμου Καβάλας.

Η οριστική επίλυση του προβλήματος της υδροδότησης

Στο μυαλό όλων των Καβαλιωτών, η υδροδότηση της πόλης είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τον αείμνηστο δήμαρχο Ευάγγελο Ευαγγελίου. Που αν και διορίστηκε δήμαρχος την περίοδο της δικτατορίας, εντούτοις άνοιξε τον δρόμο για το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο έργο υποδομής στη νεότερη ιστορία της πόλης, αυτό της μεταφοράς νερού από τις πηγές της Βοϊράνης στο Καλαμπάκι Δράμας μέχρι την Καβάλα.

Μέχρι και σήμερα, η υδροδότηση της πόλης γίνεται χάρη στη μέριμνα αυτού του ανθρώπου, που για λογαριασμό του δήμου αγόρασε μια υδροφόρα πηγή, δίνοντας οριστικό τέλος στο μείζον πρόβλημα της υδροδότησης της πόλης. Τα έργα που θα εκτελούνταν στην πόλη στις αρχές της δεκαετίας του 1970 θα την έσκαβαν απ’ άκρη σ’ άκρα. Ήταν έργα εντυπωσιακά και μοναδικά για την εποχή τους που όμως θ’ άλλαζαν ριζικά την εικόνα της για τα επόμενα πενήντα χρόνια.

Καμάρες: Ένα εντυπωσιακό έργο υδροδότησης

Μπορεί το 1969 η μεταφορά του νερού ήταν μια δύσκολη υπόθεση, το 1525 όμως ήταν σχεδόν αδύνατη! Κι αν πριν από σαράντα χρόνια έπρεπε απλώς να σκαφτεί η πόλη για να περάσουν οι σωλήνες, στα τέλη του 15ου αιώνα έπρεπε να κτιστεί ένα εντυπωσιακό υδραγωγείο για να μεταφέρει το νερό, μεταμορφώνοντας κυριολεκτικά την άνυδρη χερσόνησο της Παναγίας από ένα μικρό και ασήμαντο οικισμό σε μια μεγάλη αναπτυσσόμενη πόλη.

Το πιο αναγνωρίσιμο μνημείο της Καβάλας, οι Καμάρες, έχει μήκος 270 μέτρα και μέγιστο ύψος 25 μέτρα. Είναι κτισμένο από ντόπιο γρανίτη και πλίνθους. Πατά πάνω σε 18 ογκώδη μεσόβαθρα και φέρει διπλή και σε ορισμένα σημεία τριπλή σειρά επάλληλων τόξων. Κατασκευάστηκε για να γεφυρώσει το χαμηλό μέρος που χωρίζει τη χερσόνησο της Παναγίας από τα απέναντι υψώματα. Έτσι, το νερό έφτανε στις δημόσιες κρήνες, τις δεξαμενές, τα λουτρά και τα ιδρύματα της παλιάς πόλης.

Ο ιστορικός και συγγραφέας Κυριάκος Λυκουρίνος σημειώνει με έμφαση: «Το έργο ήταν μεγάλο, δυσανάλογο με το μέγεθος του τότε ασήμαντου οικισμού. Παρόμοιο υδραγωγείο της οθωμανικής περιόδου, τέτοιας κλίμακας και τόσο ισχυρής κατασκευής, δεν εντοπίζεται αλλού. Πιθανολογείται λοιπόν ότι στον ίδιο χώρο υπήρχε υδραγωγείο παλαιότερης περιόδου, πάνω στα απομεινάρια του οποίου κτίστηκαν οι Καμάρες».

Οι δημόσιες κρήνες, «θέατρο» ομηρικών καβγάδων

Στα χρόνια εγκατάστασης των προσφύγων, η Καβάλα αντιμετώπισε τεράστιο πρόβλημα υδροδότησης. Ο πληθυσμός της αυξήθηκε υπερβολικά από 25.000 σε 50.000 και εσωτερικό δίκτυο ύδρευσης δεν υπήρχε. Το νερό έφτανε στην παλιά πόλη μέρα παρά μέρα και μόνο για λίγες ώρες και οι κοινόχρηστες βρύσες γίνονταν θέατρο ομηρικών καυγάδων για το σπάνιο αγαθό. Στο διάστημα, λοιπόν, 1914-1928, η πόλη δοκιμαζόταν με τραγικό τρόπο από την έλλειψη νερού, γεγονός που οδήγησε σε συστηματικές προσπάθειες για αντιμετώπιση του προβλήματος. Το παλιό αυτό υδραγωγείο ύδρευε την πόλη της Καβάλας μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Διατηρήθηκε σε καλή κατάσταση για τέσσερις αιώνες, χάρη στη συνεχή και συστηματική συντήρησή του και τις κατά καιρούς επισκευές.

Στις μέρες μας, «Ο Δρόμος του Νερού» αποτελεί ένα από ομορφότερα περιβαλλοντικά και ιστορικά μονοπάτια της ανατολικής Μακεδονίας. Πριν από λίγα χρόνια, η ανάδειξή του ανάχθηκε στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Ανταγωνιστικότητα και Επιχειρηματικότητα της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και χρηματοδοτήθηκε με 561.150 ευρώ.

Το έργο αυτό περιελάμβανε κατασκευαστικές εργασίες διαμόρφωσης και οργάνωσης του μονοπατιού, καθαρισμούς, μικρής κλίμακας βοηθητικά έργα, οργανωμένες θέσεις θέας, υπαίθρια περίπτερα πληροφόρησης, τοποθέτηση πινακίδων σήμανσης και κατεύθυνσης, ενημέρωσης και ερμηνείας του περιβάλλοντος. Όλα αυτά τα μικρά και μεγάλα έργα εξασφάλισαν την άνετη περιήγηση σε ένα από τα σπουδαιότερα μονοπάτια της περιοχής, που χαίρονται μικροί και μεγάλοι.