Σάββατο, 05 Ιούλ, 2025

Τα «χαμένα δισεκατομμύρια» του Καντάφι κρυμμένα στις ΗΠΑ και τη Νότια Αφρική, αποκαλύπτουν αξιωματούχοι

ΓΙΟΧΑΝΕΣΜΠΟΥΡΓΚ—Δισεκατομμύρια δολάρια που υπεξαίρεσε ο πρώην Λίβυος ηγέτης Μουαμάρ Καντάφι βρίσκονται κρυμμένα σε μυστικούς τραπεζικούς λογαριασμούς και θησαυροφυλάκια στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε δύο χώρες της νότιας Αφρικής, σύμφωνα με πράκτορες μυστικών υπηρεσιών και οικονομικούς ερευνητές.

Η είδηση αυτή δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από το διαδικτυακό περιοδικό Africa Confidential στις 9 Μαΐου.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το Γραφείο Ανάκτησης και Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων της Λιβύης υποστηρίζει ότι τουλάχιστον 50 δισεκατομμύρια δολάρια από έσοδα πετρελαίου που υπεξαίρεσε ο Καντάφι από το 1994 έως τη δολοφονία του το 2011, επενδύθηκαν σε «χρεόγραφα» —κυρίως ομόλογα δημοσίου— μέσω εικονικών εταιρειών, αχυρανθρώπων και τραπεζών που διοχέτευσαν τα κεφάλαια από την Ευρώπη στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Παράλληλα, πράκτορες μυστικών υπηρεσιών και ένας πρώην ανώτατος κυβερνητικός αξιωματούχος από την Πρετόρια αποκάλυψαν στην Epoch Times ότι περίπου 20 δισεκατομμύρια δολάρια που υπεξαίρεσε ο Καντάφι βρίσκονται διασκορπισμένα σε τράπεζες της Νότιας Αφρικής.

Πρόσθεσαν ότι 30 εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά που μετέφερε αεροπορικώς ο Καντάφι στη Νότια Αφρική τους μήνες πριν την εκτέλεσή του από αντάρτες, βρίσκονται πλέον κρυμμένα στο Εσουατίνι —το μικρό βασίλειο που συνορεύει με τη Νότια Αφρική και αποτελεί την τελευταία απόλυτη μοναρχία της ηπείρου, που παλαιότερα ονομαζόταν Σουαζιλάνδη.

Ο επικεφαλής της έρευνας για τα εξαφανισμένα δημόσια κεφάλαια της Λιβύης, ο Γενικός Διευθυντής του Γραφείου Ανάκτησης και Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων, Μοχάμεντ αλ-Μενσλί, επιβεβαίωσε ότι εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια εκλάπησαν κατά τη διάρκεια της βίαιης στρατιωτικής διακυβέρνησης του Καντάφι.

Ο Καντάφι κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα το 1969 και κυβέρνησε τη Λιβύη διά του φόβου, λεηλατώντας τους τεράστιους φυσικούς πόρους της χώρας του.

Ως πρόεδρος του Επαναστατικού Συμβουλίου Διοίκησης και “Αδελφός Ηγέτης” της Μεγάλης Σοσιαλιστικής Λαϊκής Λιβυκής Αραβικής Τζαμαχιρίας, ο Καντάφι φυλάκισε, βασάνισε και δολοφόνησε πολιτικούς αντιπάλους, και ανέπτυξε στενούς δεσμούς με παγκόσμιες τρομοκρατικές οργανώσεις.

Έγγραφα που κατατέθηκαν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο περιγράφουν λεπτομερώς τη λιμοκτονία ολόκληρων πληθυσμών και τους βομβαρδισμούς πόλεων και χωριών όπου κατοικούσαν φερόμενοι πολιτικοί αντίπαλοι.

Λίβυοι πολίτες παρατηρούν κατάλοιπα του πολέμου, συμπεριλαμβανομένης της χρυσής γροθιάς που είχε αφαιρεθεί από το συγκρότημα του Μουαμάρ Καντάφι στην Τρίπολη και μεταφέρθηκε στη Μισράτα, εκτίθεται σε μουσείο που στήθηκε στη λεωφόρο Τρίπολης στη Μισράτα στις 12 Φεβρουαρίου 2012. (Mahmud Turkia/AFP μέσω Getty Images)

 

Το 2003, το καθεστώς του Καντάφι ανέλαβε την ευθύνη για τη βομβιστική επίθεση στην πτήση 103 της Pan Am πάνω από το Λόκερμπι της Σκωτίας το 1988, στην οποία σκοτώθηκαν 259 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 190 Αμερικανοί.

Κατέβαλε σχεδόν 3 δισεκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση στις οικογένειες των θυμάτων.

Παρόλα αυτά, ο Καντάφι συνέχισε να απολαμβάνει το σεβασμό των αριστερών εθνικιστών στην Αφρική ως αντιδυτικός, αντιαποικιοκρατικός και αντι-ισραηλινός επαναστάτης.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους αντέδρασαν στις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων της κυβέρνησης Καντάφι επιβάλλοντας οικονομικές κυρώσεις τον Φεβρουάριο του 2011. Οι δυνάμεις του Καντάφι είχαν χρησιμοποιήσει θανάσιμη βία εναντίον διαδηλωτών κατά του καθεστώτος στη Βεγγάζη, πυροδοτώντας τον Πρώτο Εμφύλιο Πόλεμο της Λιβύης που κατέληξε στη δολοφονία του τον Οκτώβριο του ίδιου έτους.

Η Τρίπολη προσπάθησε να παρακάμψει τις κυρώσεις διοχετεύοντας παράνομα κέρδη από το πετρέλαιο σε μυστικές τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο, δήλωσε ο αλ-Μενσλί στην Epoch Times.

Επισήμανε ότι οι πληροφορίες που αποκάλυψε κατά την έρευνά του θα αξιοποιηθούν από τη λιβυκή κυβέρνηση στην Τρίπολη υπό τον πρωθυπουργό Αμπντέλ Χαμίντ Ντουμπάιμπα «για να καταθέσει νομικές αξιώσεις στις ΗΠΑ με στόχο την ανάκτηση των κλεμμένων δημόσιων κεφαλαίων από τοκοφόρους λογαριασμούς».

Ο αλ-Μενσλί τόνισε ότι η ανάκτηση των κεφαλαίων είναι «ζωτικής σημασίας για την ανοικοδόμηση» της χώρας, η οποία βυθίστηκε σε νέο εμφύλιο πόλεμο το 2014, έως τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός υπό την αιγίδα του ΟΗΕ τον Οκτώβριο του 2020.

Ένα μέλος των δυνάμεων ασφαλείας στην Τρίπολη της Λιβύης, 1 Φεβρουαρίου 2021. (REUTERS/Ayman Al-Sahili)

 

Αναταραχή στη Νότια Αφρική από τις Αποκαλύψεις

Οι αποκαλύψεις για την έρευνα του αλ-Μενσλί έχουν προκαλέσει έντονο ενδιαφέρον στη Νότια Αφρική, όπου ο Καντάφι χρηματοδοτούσε μυστικά το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (ANC), το κόμμα που ανήλθε στην εξουσία με τον Νέλσον Μαντέλα το 1994, μετά από δεκαετίες καθεστώτος απαρτχάιντ της λευκής μειοψηφίας.

Ένας από τους μεγαλύτερους θαυμαστές του Καντάφι ήταν ο πρώην ηγέτης του ANC και πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, Τζέικομπ Ζούμα, ο οποίος αντιμετωπίζει σήμερα κατηγορίες για μια φερόμενη διεφθαρμένη συμφωνία όπλων του 1999 και κατηγορείται για υπεξαίρεση εκατοντάδων εκατομμυρίων ραντ κατά τη διάρκεια της θητείας του.

Το 2022, εξεταστική επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Ζούμα και συνεργάτες του στο ANC υπεξαίρεσαν έως και 500 εκατομμύρια ραντ (σχεδόν 30 εκατομμύρια δολάρια με τη σημερινή ισοτιμία) από δημόσιους οργανισμούς κατά την περίοδο διακυβέρνησής του από το 2009 έως το 2018.

Ο Ζούμα, εκπαιδευμένος από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας και τους Σοβιετικούς, πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της ένοπλης πτέρυγας του ANC, Umkhonto we Sizwe (Δόρυ του Έθνους), αρνείται όλες τις κατηγορίες.

Τους μήνες πριν την ανατροπή και δολοφονία του Καντάφι, ο Ζούμα και ο Λίβυος ηγέτης συναντήθηκαν αρκετές φορές.

Αρχικά, σύμφωνα με τον πρώην κορυφαίο σύμβουλο του Ζούμα και ταμία του ANC, Μάθιους Φόσα, η εντολή προς τον τότε πρόεδρο της μεγαλύτερης οικονομίας της Αφρικής ήταν να πείσει τον Καντάφι να παραδώσει οικειοθελώς την εξουσία για να «διευκολύνει μια ειρηνική δημοκρατική μετάβαση» στη Λιβύη.

Ωστόσο, λίγο μετά από συνάντηση με τον Καντάφι τον Απρίλιο του 2011, έξι μήνες πριν τη δολοφονία του από τις αντάρτικες δυνάμεις, ο Ζούμα «ανεξήγητα» άλλαξε στάση, ανέφερε ο Φόσα.

«Ξαφνικά άρχισε να επιμένει ότι ο συνταγματάρχης Καντάφι πρέπει να παραμείνει στην εξουσία», δήλωσε ο Φόσα στην Epoch Times.

Παρόμοιες λεπτομέρειες περιλαμβάνονται στην αυτοβιογραφία του Φόσα με τίτλο «Μάρτυρας της Εξουσίας», που εκδόθηκε τον Νοέμβριο του 2024.

«Από το 2009, όταν ο Καντάφι άρχισε να γίνεται παρανοϊκός με την πιθανότητα εκθρόνισής του, συνόδευσα τον πρόεδρο Ζούμα σε αρκετές συναντήσεις σε μια πολυτελή σκηνή κοντά στην Τρίπολη», ανέφερε ο Φόσα. «Ο συνταγματάρχης υποσχέθηκε να δωρίσει σημαντικά ποσά στο ANC και η Λιβύη να υπογράψει στρατιωτικές συμβάσεις με συνεργάτες του κ. Ζούμα».

Οι συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν με αφορμή την προεδρία του Καντάφι στην Αφρικανική Ένωση, που διήρκεσε από το 2009 έως το 2010, σύμφωνα με το στέλεχος του ANC.

Μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου στη Λιβύη τον Φεβρουάριο του 2011, ο Φόσα και ο Ζούμα συναντήθηκαν επίσης με ηγέτες των ανταρτών σε μια προσπάθεια μεσολάβησης για ειρήνη.

«Οι ηγέτες αυτοί μου είπαν ότι δεν θα συνεργάζονταν πλέον με τον Ζούμα επειδή τους πρόδωσε συντασσόμενος με τον Καντάφι», δήλωσε ο Φόσα.

Δύο εν ενεργεία και ένας πρώην πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών της Νότιας Αφρικής, μιλώντας υπό καθεστώς ανωνυμίας, αποκάλυψαν στην Epoch Times ότι ο Ζούμα συναντήθηκε επίσης με τον Καντάφι λίγους μήνες πριν ο δικτάτορας εκτελεστεί από αντάρτες στην πόλη Σύρτη στις 20 Οκτωβρίου 2011.

«Ο πρόεδρος Ζούμα προσφέρθηκε να μεταφέρει αεροπορικώς τον συνταγματάρχη Καντάφι σε ασφαλές καταφύγιο στη Νότια Αφρική, καθώς τα στρατεύματα των ανταρτών πλησίαζαν γρήγορα», ανέφερε ένας από τους πράκτορες. «Ο συνταγματάρχης Καντάφι αρνήθηκε λέγοντας: “Όχι, θα πεθάνω στην πατρίδα μου. Αν συλληφθώ ή σκοτωθώ, παρακαλώ δώστε αυτά τα χρήματα στους δικούς μου ανθρώπους”».

Τους μήνες που ακολούθησαν, «πολλές πτήσεις» μετέφεραν «κιβώτια με δολάρια, χρυσό και διαμάντια» σε διάφορες τοποθεσίες της Νότιας Αφρικής, συμπεριλαμβανομένης μιας στρατιωτικής βάσης κοντά στην Πρετόρια, σύμφωνα με άλλον πράκτορα.

«Από εκεί, η λεία μεταφέρθηκε στην κατοικία του κ. Ζούμα και κρύφτηκε σε υπόγειο χώρο», πρόσθεσε ο πράκτορας.

«Αργότερα, όταν η κατάσταση άρχισε να γίνεται επικίνδυνη για τον κ. Ζούμα, πληροφορήθηκα ότι τα μετρητά και τα άλλα τιμαλφή μεταφέρθηκαν στη Σουαζιλάνδη υπό την προστασία του βασιλιά [Μσουάτι]».

Εκπρόσωποι τόσο του Ζούμα όσο και του Μσουάτι αρνήθηκαν οποιαδήποτε γνώση για τα λιβυκά μετρητά και τιμαλφή.

Ο ερευνητής δημοσιογράφος της Νότιας Αφρικής, Τζόβιαλ Ραντάο, είχε παρουσιάσει στο παρελθόν παρόμοιες πληροφορίες με αυτές που αποκάλυψαν οι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών.

Στην εφημερίδα Sunday Independent το 2014, ο Ραντάο έγραψε ότι του είχε δοθεί πρόσβαση σε απόρρητα κυβερνητικά έγγραφα που περιέγραφαν λεπτομερώς τα εξαφανισμένα «τρισεκατομμύρια» της Λιβύης.

Σύμφωνα με τα έγγραφα, περίπου 30 εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά, εκατοντάδες τόνοι χρυσού και περίπου 6 εκατομμύρια καράτια διαμάντια μεταφέρθηκαν από την Τρίπολη στη Νότια Αφρική με περισσότερες από 60 πτήσεις.

«Αυτό που θα μπορούσε να αποτελεί τον μεγαλύτερο σωρό μετρητών στον κόσμο φυλάσσεται σε παλέτες σε επτά αυστηρά φρουρούμενες αποθήκες και καταφύγια σε μυστικές τοποθεσίες μεταξύ Γιοχάνεσμπουργκ και Πρετόρια», έγραψε ο Ραντάο, προσθέτοντας ότι ο θησαυρός του Καντάφι φυλασσόταν από πρώην μέλη των Ειδικών Δυνάμεων της εποχής του απαρτχάιντ.

Ανέφερε επίσης ότι άλλα 260 δισεκατομμύρια ραντ (που σήμερα αντιστοιχούν σε περίπου 14,4 δισεκατομμύρια δολάρια) κατατέθηκαν σε τέσσερις εμπορικές τράπεζες της Νότιας Αφρικής.

Τον Απρίλιο του 2019, η εφημερίδα Sunday Times της Νότιας Αφρικής ανέφερε ότι ο Μσουάτι είχε επιβεβαιώσει στον πρόεδρο της Νότιας Αφρικής Σίριλ Ραμαφόζα ότι ο Ζούμα είχε μεταφέρει 30 εκατομμύρια δολάρια στη χώρα του.

Ο εκπρόσωπος του προέδρου αρνήθηκε να σχολιάσει τις συναντήσεις του Ραμαφόζα με τον Μσουάτι.

Υπερεργασία: Μια σιωπηλή απειλή για τον εγκέφαλο και την υγεία

Η υπερεργασία μπορεί να αποτελέσει ύπουλη απειλή για την υγεία, καθώς σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), ευθύνεται για 745.000 θανάτους από καρδιαγγειακά νοσήματα και εγκεφαλικά μέσα σε ένα μόλις έτος.

Παρότι προηγούμενες μελέτες έχουν συνδέσει την υπερεργασία με αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία, οι βιολογικοί μηχανισμοί που εμπλέκονται παραμένουν εν πολλοίς άγνωστοι. Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα ενδέχεται να ρίξει φως στο ζήτημα, καθώς διαπίστωσε ότι η πολύωρη εργασία σχετίζεται με αυξημένο μέγεθος σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου – αλλαγές που ενδέχεται να εξηγούν τις γνωστικές και συναισθηματικές δυσκολίες που συχνά συνοδεύουν την εργασία πέραν των 40 ωρών την εβδομάδα.

Τα ευρήματα αυτά, σε συνδυασμό με προηγούμενα στοιχεία που συνδέουν την υπερεργασία με αυξημένο κίνδυνο για σωματικά νοσήματα όπως η καρδιοπάθεια, αναδεικνύουν τη σημασία της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Ορισμένες πρακτικές μπορούν να βοηθήσουν στην αποφυγή αυτών των απειλών για την υγεία.

Οι αλλαγές στη δομή του εγκεφάλου

Στην έρευνα, το 28% των συμμετεχόντων ανέφερε ότι εργάζεται υπερβολικά, δηλαδή πάνω από 52 ώρες την εβδομάδα.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσοι εργάζονταν πολλές ώρες παρουσίαζαν αυξημένο όγκο σε 17 περιοχές του εγκεφάλου. Μεταξύ αυτών, διαπιστώθηκε αύξηση κατά 19% στο μέγεθος της μέσης μετωπιαίας έλικας – μιας περιοχής που παίζει καίριο ρόλο στη γνωστική λειτουργία και σχετίζεται με τη μνήμη εργασίας, την προσοχή και την επεξεργασία της γλώσσας.

Επηρεασμένη ήταν επίσης η άνω μετωπιαία έλικα, η οποία εμπλέκεται στον σχεδιασμό, την προσοχή και τη λήψη αποφάσεων.

Μία ακόμη περιοχή που παρουσίασε αλλοιώσεις ήταν η νήσος, μια βασική εγκεφαλική δομή που ρυθμίζει κινητικές, αισθητηριακές και αυτόνομες λειτουργίες – όπως οι ακούσιες σωματικές διεργασίες, δηλαδή ο καρδιακός παλμός, η αναπνοή και η πέψη. Η νήσος συνδέεται επίσης με τη συναισθηματική επεξεργασία, τη συνειδητότητα και την κατανόηση του κοινωνικού περιβάλλοντος.

Οι ερευνητές σημείωσαν ότι οι παρατηρούμενες μεταβολές στον εγκεφαλικό όγκο ενδέχεται να προσφέρουν μια βιολογική εξήγηση για τις γνωστικές και συναισθηματικές δυσκολίες που συχνά αναφέρουν άτομα που εργάζονται υπερβολικά.

Ο ψυχίατρος Δρ Χάρολντ Χονγκ, διευθυντής του New Waters Recovery, σχολίασε ότι τα ευρήματα είναι εντυπωσιακά, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δεν συμμετείχε στη μελέτη. Όπως ανέφερε σε δήλωσή του στην εφημερίδα The Epoch Times, το γεγονός ότι παρατηρήθηκε αύξηση του μεγέθους σε ορισμένες εγκεφαλικές περιοχές δεν είναι κατ’ ανάγκην θετικό. Κατά την εκτίμησή του, πιθανόν να πρόκειται για ένδειξη ότι ο εγκέφαλος βρίσκεται υπό μεγάλη πίεση και προσπαθεί να προσαρμοστεί. Αν και πρόκειται για πρώιμα δεδομένα, επισήμανε ότι πρόκειται για ισχυρή υπενθύμιση πως η υπερβολική εργασία δεν είναι μόνο κάτι που «αισθάνεται» κανείς – μπορεί να αφήσει και ορατό αποτύπωμα στον εγκέφαλο.

Οι κίνδυνοι για τη σωματική υγεία

Πλήθος ερευνών έχει δείξει ότι η υπερεργασία σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για διάφορες παθήσεις.

Διαβήτης τύπου 2

Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Annals of Occupational and Environmental Medicine παρακολούθησε περισσότερους από 14.000 Κορεάτες με προδιαβήτη, εξετάζοντας τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και τη συσχέτισή τους με τις ώρες εργασίας. Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η εργασία για πολλές ώρες αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για τη μετάπτωση του προδιαβήτη σε σακχαρώδη διαβήτη. Όσοι εργάζονταν πάνω από 52 ώρες την εβδομάδα είχαν σημαντικά υψηλότερες πιθανότητες εμφάνισης διαβήτη σε σύγκριση με όσους εργάζονταν 35 έως 40 ώρες.

Οι ακριβείς μηχανισμοί που εξηγούν τη σύνδεση αυτή δεν είναι ξεκάθαροι, ωστόσο οι ερευνητές εκτιμούν ότι μπορεί να σχετίζονται με αλλαγές στον τρόπο ζωής – όπως η μείωση της σωματικής άσκησης, η αύξηση του καπνίσματος και της κατανάλωσης αλκοόλ. Η ελλιπής άσκηση συνδέεται επίσης με την αύξηση του σωματικού βάρους, η οποία αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης διαβήτη. Επιπλέον, η αυξημένη πίεση λόγω εργασίας μπορεί να διαταράξει τη χρήση της γλυκόζης από τον οργανισμό.

Καρδιαγγειακά νοσήματα

Σε μετα-ανάλυση που δημοσιεύθηκε στο Current Cardiology Reports, οι ερευνητές συνέκριναν δεδομένα από διάφορες μελέτες για να εξετάσουν τη σχέση ανάμεσα στις πολλές ώρες εργασίας και τα καρδιολογικά προβλήματα. Βρέθηκε μικρή αλλά υπαρκτή συσχέτιση ανάμεσα σε εργασία άνω των 55 ωρών την εβδομάδα και αυξημένο κίνδυνο για καρδιοπάθεια ή εγκεφαλικό επεισόδιο. Οι πιθανοί υποκείμενοι μηχανισμοί περιλαμβάνουν την αυξημένη πηκτικότητα του αίματος, αλλά και την ηλεκτρική αστάθεια – δηλαδή προβλήματα στο σύστημα που ελέγχει και ρυθμίζει τον καρδιακό ρυθμό.

Ο ΠΟΥ έχει καταλήξει ότι υπάρχουν επαρκή στοιχεία που τεκμηριώνουν τη σχέση ανάμεσα στην υπερεργασία και τα εγκεφαλικά επεισόδια και τα εμφράγματα.

Προβλήματα ύπνου

Μια μετα-ανάλυση που δημοσιεύθηκε στο International Journal of Environmental Research and Public Health αξιολόγησε 46 μελέτες που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 1998 και 2018, με στόχο την εκτίμηση της σχέσης ανάμεσα σε διάφορες παθήσεις και την υπερβολική εργασία. Η μεγαλύτερη απειλή που εντοπίστηκε αφορούσε τη μικρή διάρκεια ύπνου, η οποία ορίστηκε ως λιγότερες από έξι ή επτά ώρες ύπνου ανά ημέρα, ανάλογα με τη μελέτη. Οι συγγραφείς επισήμαναν επίσης ότι τα ευρήματα υποδεικνύουν πως η μικρή διάρκεια ύπνου αποτελεί σοβαρή απειλή για την υγεία, καθώς αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης χρόνιων παθήσεων.

Το κίνητρο

Ο Γουανχιούνγκ Λι, συν-συγγραφέας της μελέτης, ανέφερε στην Epoch Times ότι η κινητοποίηση και το συναισθηματικό πλαίσιο πίσω από τις παρατεταμένες ώρες εργασίας ενδέχεται να επηρεάσουν την αντίδραση του εγκεφάλου. Εξήγησε πως θετικά κίνητρα, όπως το πάθος, η εργασία με αποστολή ή η προσωπική απόλαυση, μπορεί να μετριάσουν ορισμένες αρνητικές επιπτώσεις του χρόνιου στρες. Αντίθετα, οι ώρες εργασίας που επιβάλλονται ή είναι συναισθηματικά εξαντλητικές μπορεί να επιδεινώσουν τις δυσμενείς αλλαγές στον εγκέφαλο.

Ο Δρ Χάρολντ Χονγκ συμφώνησε εν μέρει με τον Λι, επισημαίνοντας ότι όταν κάποιος εργάζεται πολλές ώρες επειδή αγαπά αυτό που κάνει ή πιστεύει στο σκοπό του, το σώμα και ο εγκέφαλος συνήθως αντέχουν καλύτερα το στρες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η εργασία βιώνεται ως κάτι ουσιαστικό και όχι απλώς ως βάρος. Πρόκειται για το λεγόμενο θετικό άγχος, που μπορεί να είναι ευχάριστο και να ωθεί προς τα εμπρός.

Πρόσθεσε ωστόσο ότι, παρά την αγάπη για τη δουλειά, ο άνθρωπος παραμένει ευάλωτος. Ο εγκέφαλος και το σώμα τελικά εμφανίζουν σημάδια κόπωσης αν δεν υπάρχει επαρκής ύπνος ή διάλειμμα. Το πάθος βοηθά, αλλά δεν καθιστά τον άνθρωπο ακατάβλητο.

Συμβουλές για ισορροπία εργασίας-ελεύθερου χρόνου

Ο Δρ Χονγκ πρότεινε τις ακόλουθες πρακτικές για τη διατήρηση υγιούς ισορροπίας ανάμεσα στην εργασία και την προσωπική ζωή:

  • Να θέτει κανείς σαφή όρια, ορίζοντας πότε τελειώνει η εργάσιμη μέρα, όχι μόνο σε πρακτικό αλλά και σε ψυχικό επίπεδο, και να προστατεύει αυτόν τον χρόνο. Να αποφεύγει να απαντάει σε μηνύματα εκτός ωραρίου, όπου είναι δυνατόν.

  • Να προγραμματίζει χρόνο χαλάρωσης και ξεκούρασης με την ίδια σοβαρότητα που θα αντιμετώπιζε μια επαγγελματική υποχρέωση, π.χ. μια βραδινή βόλτα, δείπνο με φίλους ή ανάγνωση βιβλίου, ώστε να διασφαλίζεται η τήρησή του.

  • Να ακούει το σώμα του αν νιώθει συνεχώς εξαντλημένος, ευερέθιστος ή έχει προβλήματα ύπνου, το σώμα στέλνει το μήνυμα να μειώσει τον ρυθμό. Η επιμονή σε τέτοιες καταστάσεις επιδεινώνει τα προβλήματα μακροπρόθεσμα.

  • Να αφιερώνει χρόνο σε δραστηριότητες που φέρνουν χαρά, όπως χόμπι, χρόνος στη φύση, άσκηση ή δημιουργικά έργα, τα οποία αναζωογονούν τον εγκέφαλο με τρόπους που η εργασία δεν μπορεί να προσφέρει.

Ο Δρ Χονγκ κατέληξε ότι η ισορροπημένη ζωή δεν προκύπτει τυχαία, αλλά οικοδομείται σκόπιμα, με μικρές επιλογές τη μία μετά την άλλη.

Αλλαγές στον χώρο εργασίας

Ο Γουανχιούνγκ Λι τόνισε πως δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι η υπερεργασία έχει εξελιχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο. Υπογράμμισε ότι οι ατομικές προσπάθειες δεν αρκούν από μόνες τους, καθώς οι οργανισμοί οφείλουν να διαχειρίζονται ενεργά τον φόρτο εργασίας και να προωθούν πολιτισμούς που δίνουν έμφαση στην υγεία και την ευεξία.

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι εργοδότες πρέπει να θεσπίσουν σαφείς πολιτικές που περιορίζουν τις πολλές ώρες εργασίας, να παρέχουν πόρους για τη διαχείριση του στρες και να δημιουργούν περιβάλλοντα που ενθαρρύνουν την ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής, προκειμένου να προστατεύσουν την μακροπρόθεσμη υγεία του εγκεφάλου και την παραγωγικότητα των εργαζομένων τους.

Σημαντικό σημείο υποστηρίζουν και οι συγγραφείς μελέτης που δημοσιεύθηκε στο BioMed Research International, οι οποίοι βρήκαν ότι ο έλεγχος που έχουν οι εργαζόμενοι στις διαδικασίες της εργασίας τους μειώνει το άγχος που προκύπτει από τη σύγκρουση των επαγγελματικών με τις οικογενειακές υποχρεώσεις. Τέτοιος έλεγχος μπορεί να επιτευχθεί, για παράδειγμα, με την υιοθέτηση ευέλικτων ωραρίων εργασίας ή την εξ αποστάσεως εργασία.

Η σημασία της ισορροπίας μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής

Η ψυχοθεραπεύτρια Βικτόρια Γκρίνμαν, ιδρύτρια των Growing Kind Minds και The Round Table Mentorship, επισήμανε ότι η υπερεργασία επιβαρύνει υπέρμετρα όλη την ποιότητα της ζωής.

Ως επαγγελματίας που συνεργάζεται στενά με υψηλά επιτυχημένους και ηγέτες με όραμα, ανέφερε πως συχνά συναντά χρόνιο φαινόμενο υπερεργασίας.

Η ίδια χαρακτήρισε την υπερεργασία ως τον κοινωνικά αποδεκτό εθισμό της εποχής μας, σημειώνοντας ότι συχνά επαινούμε την παραγωγικότητα, χωρίς όμως να αναρωτιόμαστε ποιο είναι το τίμημα.

Σύμφωνα με την Γκρίνμαν, η χρόνια υπερεργασία αποσυνδέει τον άνθρωπο όχι μόνο από την ανάπαυση αλλά και από τις σχέσεις του, το σώμα του και τελικά από τον ίδιο του τον εαυτό. Το νευρικό σύστημα δεν μπορεί να διακρίνει ανάμεσα σε επείγον περιστατικό στη δουλειά και σε επείγον συμβάν στη ζωή. Απλώς αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται σε συνεχή κατάσταση επιβίωσης, κατάσταση από την οποία κανείς δεν μπορεί να ευημερήσει.

Επιπλέον, τόνισε πως η ισορροπία ανάμεσα στην εργασία και τη ζωή δεν αφορά απλώς τη διαχείριση του χρόνου, αλλά την κατανομή της ενέργειας. Όταν ζούμε σύμφωνα με τις αξίες μας και όχι απλώς με τις υποχρεώσεις της ημέρας, χτίζουμε μια ζωή βιώσιμη και ουσιαστική. Σύμφωνα με την ίδια, οι επιτυχημένοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η απόδοση ακολουθεί τη ρύθμιση, η μακροζωία τα όρια, και η ικανοποίηση το θάρρος να πατήσεις το κουμπί της παύσης.

Όταν η ζωή απαιτεί περισσότερα από ισορροπία

Η Λα Κέιτα Κάρτερ, ψυχολόγος στο Institute for HEALing, διευκρίνισε τι ακριβώς σημαίνει ισορροπία ανάμεσα στην εργασία και τη ζωή.

Όπως ανέφερε σε επικοινωνία της με την Epoch Times, η εργασία αποτελεί μέρος της ζωής και δεν επιδιώκεται η εξισορρόπηση της με κάθε άλλη πτυχή της ζωής, αλλά η ενσωμάτωση των σημαντικών κομματιών της ζωής μεταξύ τους. Αυτό περιλαμβάνει την εργασία, την οικογένεια, τον εθελοντισμό, την αυτοφροντίδα, την κοινωνική ζωή και άλλα.

Η ίδια τόνισε ότι ο όρος «ισορροπία» υποδηλώνει πως όλα αυτά τα στοιχεία θα έχουν ίση προτεραιότητα, κάτι που δεν πρέπει να είναι ο στόχος. Υπάρχουν περιόδους που η οικογενειακή ζωή έχει προτεραιότητα έναντι της εργασίας, όπως όταν πρέπει να αφιερώσει κανείς χρόνο για να βοηθήσει έναν ηλικιωμένο γονέα να εγκατασταθεί σε νέο χώρο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η οικογένεια απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας και έτσι πρέπει να γίνει.

Αντιθέτως, σε ορισμένα στάδια της ζωής, όπως όταν ξεκινά κάποιος μια νέα επιχείρηση, είναι φυσιολογικό να εργάζεται πολλές ώρες. Ωστόσο, το φυσιολογικό δεν συνεπάγεται και υγιές. Η πίεση για να στηθεί μια επιχείρηση πρέπει να συνδυάζεται με την ανάγκη να διατηρείται χρόνος για την οικογένεια και η προστασία της υγείας.

Της Mary West

Η κρίση εθνικής ταυτότητας της Σουηδίας

Σχολιασμός

Τον εικοστό αιώνα, η Σουηδία έγινε παγκόσμιος φάρος κοινωνικοοικονομικής αρμονίας και πολιτικής σταθερότητας. Ενώ θεωρείται ευρέως ως μια επιτυχημένη συγχώνευση καπιταλισμού και ισότητας, αποσπώντας διεθνείς επαίνους για το εκτεταμένο κράτος πρόνοιας και τον διπλωματικό ανθρωπισμό της, οι Σουηδοί έβλεπαν το έθνος τους ως «ηθική υπερδύναμη» στην πατρίδα τους.

Σήμερα, αυτή η εικόνα καταρρέει υπό το βάρος ζοφερών τίτλων ειδήσεων.

Η ανεργία κυμαίνεται γύρω στο 9% — ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρωπαϊκή Ένωση — με την ανεργία των νέων να πλησιάζει το 25%. Παρά τον μέσο συντελεστή φόρου εισοδήματος που υπερβαίνει το 40%, συν τους φόρους μισθοδοσίας και τον εθνικό φόρο πωλήσεων 25%, οι δημόσιες υπηρεσίες αποτυγχάνουν: οι ασθενείς στο δημόσιο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης συχνά περιμένουν μήνες για βασικές θεραπείες, οι δρόμοι είναι σε κακή κατάσταση και τα σχολεία παλεύουν με την κατακόρυφη πτώση της απόδοσης. Το 2022, 800.000 από τους 10 εκατομμύρια κατοίκους της Σουηδίας χαρακτηρίστηκαν ως αναλφάβητοι, ο υψηλότερος αριθμός από τα τέλη του 19ου αιώνα.

Ακόμα πιο ανησυχητική είναι η αύξηση των βίαιων εγκλημάτων.

Η Σουηδία, κάποτε μια από τις ασφαλέστερες χώρες στον κόσμο, σήμερα έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών με όπλα στην Ευρώπη. Το 2022, οι αρχές κατέγραψαν 391 πυροβολισμούς, με αποτέλεσμα 62 θανάτους. Η βία έχει επίσης εξαπλωθεί από τις μεγάλες πόλεις σε μικρότερες κωμοπόλεις. Μια πρόσφατη τριπλή δολοφονία σε ένα κουρείο στο κέντρο της Ουψάλα — που θεωρείται εδώ και καιρό μία από τις ασφαλέστερες κοινότητες της Σουηδίας — σόκαρε το έθνος.

Επίσης, οι βομβιστικές επιθέσεις, που προηγουμένως ήταν αδιανόητες στη σουηδική κοινωνία, έχουν γίνει συνηθισμένες. Το 2023, η αστυνομία ανέφερε 149 εκρηκτικές επιθέσεις, από λίγες πριν από μια δεκαετία. Αυτή η κατάσταση ώθησε τις αρχές να χαρακτηρίσουν περισσότερες από 60 γειτονιές ως «ζώνες απαγόρευσης εισόδου» και η κυβέρνηση έχει προτείνει την ιδέα της ανάπτυξης του στρατού για την αποκατάσταση της τάξης.

Οι αναλυτές υποστηρίζουν ότι η μετανάστευση είναι η αιτία αυτής της αναταραχής. Από τη δεκαετία του 1990, η Σουηδία έχει πράγματι δεχτεί πάνω από δύο εκατομμύρια μετανάστες, κυρίως από χώρες που έχουν πληγεί από πόλεμο, όπως η Συρία, η Σομαλία και το Αφγανιστάν. Έτσι, η μετανάστευση έχει αναδειχθεί ως το πιο μαχητικό πολιτικό ζήτημα της χώρας, και στις εκλογές του 2022, οι λαϊκιστές Σουηδοί Δημοκράτες ανέβηκαν για να γίνουν το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα. Ωστόσο, παρά τη σκληρή μεταναστευτική πολιτική του, η πλατφόρμα του κόμματος αντανακλά κυρίως τα ιδανικά του παραδοσιακού κράτους πρόνοιας της Σουηδίας και όχι τον συντηρητισμό επιφανών προσώπων όπως ο Ντόναλντ Τραμπ.

Πρέπει κανείς να εξετάσει βαθύτερα την ιστορική ταυτότητα της Σουηδίας για να κατανοήσει αυτό το παράδοξο.

Η αυτοεικόνα των Σουηδών ανάγεται στον 16ο αιώνα, όταν αποσχίστηκαν από την Ένωση Κάλμαρ, η οποία κυριαρχούνταν από τη Δανία, μετατράπηκαν σε ένα αυταρχικό, Λουθηρανικό στρατιωτικό κράτος, και τον 17ο αιώνα απέκτησαν μεγάλη δύναμη μέσω των κατορθωμάτων του Τριακονταετούς Πολέμου. Αυτή η απίθανη άνοδος — από μια φτωχή, αραιοκατοικημένη χώρα σε μια περιφερειακή αυτοκρατορία — επιτεύχθηκε μέσω της στρατιωτικής εφευρετικότητας, της γραφειοκρατικής αποτελεσματικότητας και των μεγάλων θυσιών που επιβλήθηκαν στον λαό μέσω υψηλών φόρων, καταναγκαστικής εργασίας και μαζικής στρατολόγησης.

Αυτός ο συνδυασμός απίθανης επιτυχίας και δεινών βοήθησε στη σφυρηλάτηση της εθνικής ενότητας. Ακόμα και μετά την απώλεια της Βαλτικής αυτοκρατορίας τους το 1718 και την παραχώρηση της Φινλανδίας στη Ρωσία το 1809, οι Σουηδοί συνέχισαν να βλέπουν τους εαυτούς τους ως λαό με θεϊκή αποστολή — να δείξουν στον κόσμο πώς πρέπει να λειτουργεί ένα καλά οργανωμένο κράτος.

Στα μέσα του 19ου αιώνα, αυτή η αίσθηση της εξαιρετικότητας βρήκε μια νέα διέξοδο στον καπιταλισμό. Μετά από αιώνες δυσκολιών, η προτεσταντική εργασιακή ηθική και η μηχανική εφευρετικότητα της Σουηδίας άρχισαν να ακμάζουν. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η χώρα είχε γίνει ένα από τα πιο βιομηχανοποιημένα έθνη στον κόσμο, μια εξέλιξη που καθοδηγήθηκε από προσωπικότητες όπως ο εφευρέτης-επιχειρηματίας Άλφρεντ Νόμπελ.

Στη συνέχεια ήρθε η εποχή των Σοσιαλδημοκρατών. Από το 1932 έως το 1976, οι Σοσιαλδημοκράτες κατείχαν αδιάλειπτη εξουσία, οικοδομώντας ένα ισχυρό κράτος πρόνοιας. Η διακυβέρνησή τους αρχικά προώθησε τη συνεχή ανάπτυξη μέσω μέτριας φορολογίας και επικεντρώθηκε στην επίλυση πρακτικών προβλημάτων αντί να προωθεί ιδεολογικές ατζέντες. Μέχρι το 1970, η Σουηδία έγινε έτσι για λίγο το τρίτο πλουσιότερο έθνος στη γη.

Ωστόσο, ένα σημείο καμπής ήρθε γύρω στο 1970, όταν το κόμμα μετατοπίστηκε απότομα προς τα αριστερά. Οι φόροι αυξήθηκαν, το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης κοινωνικοποιήθηκε και εισήχθησαν πειραματικές πολιτικές όπως τα «κεφάλαια μισθωτών» — που αποσκοπούσαν στη μερική μεταβίβαση της ιδιοκτησίας των εταιρειών στους εργαζόμενους. Ως αποτέλεσμα, ο ιδιωτικός τομέας άρχισε να παραπαίει και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Σουηδίας άρχισε να υποχωρεί προς την σημερινή 13η θέση παγκοσμίως.

Αυτή η πτώση ήταν δύσκολο να γίνει αποδεκτή για μια χώρα της οποίας η εικόνα του εαυτού είναι συνδεδεμένη με την ιδέα της εθνικής ανωτερότητας. Ωστόσο, αντί να επανεξετάσουν το σύστημά τους, οι Σουηδοί πολιτικοί σε όλο το φάσμα προσκολλήθηκαν στο μοντέλο πρόνοιας με θρησκευτικό ζήλο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Οι Σουηδοί Δημοκράτες σήμερα απηχούν τα ιδανικά των σοσιαλδημοκρατών ηγετών των αρχών του 20ού αιώνα, όπως ο Περ Άλμπιν Χάνσον, «ο πατέρας του σουηδικού κράτους πρόνοιας», περισσότερο από τους σημερινούς λαϊκιστές όπως ο Ντόναλντ Τραμπ.

Επομένως, η τρέχουσα κρίση της Σουηδίας δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά υπαρξιακή. Ένα έθνος που κάποτε έβλεπε τον εαυτό του ως πρότυπο για τον κόσμο αγωνίζεται να συμφιλιώσει τους ιστορικούς του μύθους με την πραγματικότητα.

Για να ξεπεράσει αυτήν την κρίση ταυτότητας, η Σουηδία θα αναγκαστεί να κάνει περισσότερα από το να εφαρμόσει αυστηρότερους νόμους περί μετανάστευσης, να εισαγάγει οικονομικές μεταρρυθμίσεις και να βελτιώσει την αστυνόμευση. Θα αναγκαστεί να υποβληθεί σε μια εθνική αναμέτρηση: να αντιμετωπίσει τα λάθη του παρελθόντος και να απορρίψει τις ξεπερασμένες αυτοαντιλήψεις.

του Anders W. Edwardsson

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι γνώμες του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Ο Τραμπ επικρίνει τον Πούτιν για τις πρόσφατες επιθέσεις στην Ουκρανία

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ εξέφρασε την Κυριακή την έκπληξή του για την κλιμάκωση των επιθέσεων του Ρώσου ηγέτη Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία, παρά τις συνεχιζόμενες συνομιλίες για εκεχειρία, τονίζοντας τη δυσαρέσκειά του για τις πράξεις του Ρώσου προέδρου.

«Δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένος με τις ενέργειες του Πούτιν. Σκοτώνει πολλούς ανθρώπους. Και ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω τι έχει συμβεί στον Πούτιν», δήλωσε ο Τραμπ σε δημοσιογράφους στο αεροδρόμιο του Νιου Τζέρσεϊ, προτού επιβιβαστεί στο Air Force One για την επιστροφή του στην Ουάσινγκτον.

«Βρισκόμαστε σε διαπραγματεύσεις, κι εκείνος εξαπολύει πυραύλους στο Κίεβο και σε άλλες πόλεις. Αυτό δεν μου αρέσει καθόλου».

Η Ρωσία εξαπέλυσε επίθεση με 367 μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους εναντίον ουκρανικών πόλεων τη νύχτα προς τις 25 Μαΐου. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αεροπορική επίθεση από την έναρξη του πολέμου τον Φεβρουάριο του 2022, όσον αφορά τον αριθμό των όπλων που χρησιμοποιήθηκαν, η οποία στοίχισε τη ζωή σε δώδεκα ανθρώπους.

Η επίθεση πραγματοποιήθηκε λίγες μόλις ώρες πριν από την τρίτη και τελευταία ανταλλαγή αιχμαλώτων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, στο πλαίσιο των προσπαθειών αποκλιμάκωσης της σύγκρουσης, κατά την οποία οι δύο χώρες αντάλλαξαν εκατοντάδες αιχμαλώτους πολέμου.

Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι κατηγόρησε τη Ρωσία ότι παρατείνει σκόπιμα τον πόλεμο και κάλεσε τις ΗΠΑ και τις ευρωπαϊκές χώρες να επιβάλουν πρόσθετες κυρώσεις για να ασκήσουν πίεση στη Μόσχα.

«Κάθε τέτοιο τρομοκρατικό χτύπημα της Ρωσίας αποτελεί επαρκή λόγο για νέες κυρώσεις», ανέφερε ο Ζελένσκι σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα X. «Η σιωπή της Αμερικής και των υπόλοιπων χωρών απλώς ενθαρρύνει τον Πούτιν. Χωρίς πραγματικά ισχυρή πίεση στη ρωσική ηγεσία, αυτή η βαρβαρότητα δεν μπορεί να σταματήσει».

Ο Τραμπ εξέφρασε επίσης τη δυσαρέσκειά του για τις ενέργειες του Πούτιν στην πλατφόρμα Truth Social, προειδοποιώντας ότι οποιαδήποτε προσπάθεια κατάκτησης ολόκληρης της Ουκρανίας θα έχει σοβαρές συνέπειες για τη Ρωσία.

«Πάντα υποστήριζα ότι θέλει ΟΛΟΚΛΗΡΗ την Ουκρανία, όχι απλώς ένα τμήμα της, και αυτό φαίνεται να επιβεβαιώνεται. Αλλά αν το επιχειρήσει, θα οδηγήσει στην καταστροφή της Ρωσίας», δήλωσε για τον Ρώσο ηγέτη.

Ο Τραμπ πρόσθεσε επίσης ότι ο Ζελένσκι δεν προσφέρει καμία εξυπηρέτηση στη χώρα του «με τον τρόπο που εκφράζεται» και ότι θα πρέπει να σταματήσει.

Ο Αμερικανός απεσταλμένος Κιθ Κέλογκ καταδίκασε τις ρωσικές επιθέσεις χαρακτηρίζοντάς τες «επαίσχυντες» και ζήτησε άμεση κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία.

«Η αδιάκριτη δολοφονία γυναικών και παιδιών μέσα στα σπίτια τους κατά τη διάρκεια της νύχτας αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των Πρωτοκόλλων της Γενεύης του 1977, που θεσπίστηκαν για την προστασία των αμάχων», ανέφερε ο Κέλογκ σε ανάρτησή του. «Σταματήστε τις δολοφονίες. Κατάπαυση του πυρός τώρα».

Η ανταλλαγή αιχμαλώτων ολοκληρώνει το τρίτο μέρος συμφωνίας που υπογράφηκε τον προηγούμενο μήνα, σύμφωνα με την οποία κάθε πλευρά δεσμεύτηκε να απελευθερώσει 1.000 αιχμαλώτους πολέμου που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια του τριετούς πολέμου.

Ο Ζελένσκι ανακοίνωσε μέσω της πλατφόρμας X ότι 303 αιχμάλωτοι επέστρεψαν στην Ουκρανία στις 25 Μαΐου, μεταξύ των οποίων μέλη των ενόπλων δυνάμεων, της Εθνικής Φρουράς, της Συνοριοφυλακής και της Ειδικής Υπηρεσίας Κρατικών Μεταφορών.

Το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας επιβεβαίωσε την ανταλλαγή, αναφέροντας ότι κάθε χώρα υποδέχθηκε 303 στρατιώτες στις 25 Μαΐου.

Οι δύο πρώτες φάσεις της συμφωνίας περιλάμβαναν την ανταλλαγή 307 αιχμαλώτων από κάθε πλευρά στις 24 Μαΐου και 390 αιχμαλώτων από κάθε πλευρά στις 23 Μαΐου.

Η κυβέρνηση Τραμπ προωθεί μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός με στόχο τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Το Κρεμλίνο δήλωσε στις 30 Απριλίου ότι ο Πούτιν παραμένει ανοιχτός σε μια εκεχειρία και ενδεχόμενη ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης, επισημαίνοντας ωστόσο ότι υπάρχουν ακόμη ζητήματα που χρήζουν επίλυσης.

Ο Ζελένσκι έχει δηλώσει στην πλατφόρμα X ότι η Ουκρανία είναι έτοιμη να συμφωνήσει σε προσωρινή κατάπαυση του πυρός με τη Ρωσία, αλλά πρόσθεσε ότι η Μόσχα πρέπει πρώτα να αποδείξει την ετοιμότητά της να τερματίσει τον πόλεμο, «ξεκινώντας με μια πλήρη και άνευ όρων κατάπαυση του πυρός». Αυτό συνεπάγεται τον τερματισμό των επιθέσεων με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, καθώς και τη διακοπή των επιθετικών επιχειρήσεων κατά μήκος των γραμμών του μετώπου.

Στο ρεπορτάζ συνέβαλαν οι Jacob Burg και το Reuters.

Τεχνολογία φωτοβολταϊκών: Ο δούρειος ίππος της Κίνας

Σχολιασμός

Μερικοί από τους ηλιακούς μετατροπείς της Κίνας στις Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να ελεγχθούν από την Κίνα μέσω ύποπτου εξοπλισμού επικοινωνιών, σύμφωνα με αξιωματούχους των ΗΠΑ που επικαλέστηκε το Reuters στις 14 Μαΐου. Ορισμένες μεγάλες μπαταρίες από την Κίνα διαθέτουν ανεξήγητα κινητά ραδιόφωνα, σύμφωνα με τους αξιωματούχους.

Η PV Tech, μια έκδοση για το ηλιακό εμπόριο, σημείωσε ότι «οι χάκερ θα μπορούσαν να διακόψουν ή να απενεργοποιήσουν την παροχή ηλιακής ενέργειας από απόσταση εάν μπορούσαν να ελέγξουν τον μετατροπέα, με αποτέλεσμα απώλειες ισχύος, διακοπές ρεύματος ή ζημιές στην ενεργειακή υποδομή».

Ο κίνδυνος είναι πραγματικός — και παγκόσμιος. Τον Νοέμβριο, ορισμένοι μετατροπείς στις Ηνωμένες Πολιτείες, πραγματικά, απενεργοποιήθηκαν από την Κίνα.

Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας μετατροπέων ισχύος στον κόσμο, οι οποίοι συνδέουν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας με ηλεκτρικά δίκτυα. Οι μετατροπείς θεωρούνται ο «εγκέφαλος» συσκευών όπως τα ηλιακά πάνελ, οι ανεμογεννήτριες, οι αντλίες θερμότητας και οι φορτιστές ηλεκτρικών οχημάτων.

Οι αθέμιτες συσκευές είναι «μη καταγεγραμμένα κανάλια επικοινωνίας που θα μπορούσαν να επιτρέψουν την παράκαμψη των τειχών προστασίας από απόσταση, με δυνητικά καταστροφικές συνέπειες», σύμφωνα με τις πηγές που επικαλείται το Reuters. Η κακόβουλη παραβίαση αυτών με συντονισμένο τρόπο ενέχει τον κίνδυνο εκτεταμένων διακοπών ρεύματος και ζημιών σε όλα τα ηλεκτρικά δίκτυα των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

Κατά την ιδιοτροπία ενός δικτάτορα στο Πεκίνο, ή για κάτι πιο σοβαρό, όπως ένας πόλεμος για την Ταϊβάν, οι χάκερ του κινέζικου καθεστώτος θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις αθέμιτες συσκευές για να παρακάμψουν τα τείχη προστασίας στον κυβερνοχώρο, να επικοινωνήσουν πίσω στην Κίνα και να καταρρίψουν μεγαλύτερα τμήματα των ηλεκτρικών δικτύων των ΗΠΑ και των συμμάχων. Οι «συχνότητες ρεύματος στο Πεκίνο» θα μπορούσαν να είναι ταυτόχρονες και εκτεταμένες. Αυτό θα δυσκόλευε τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους να οργανώσουν το είδος της ταχείας άμυνας που είναι απαραίτητη για την υπεράσπιση απομακρυσμένων εδαφών.

Το καθεστώς θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιήσει την απειλή της πειρατείας του δικτύου για εκβιασμό κατά των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Ο Κάουπο Ρόσιν, επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Εσθονίας, δήλωσε ότι η χώρα κινδυνεύει να εκβιαστεί από την Κίνα, εκτός εάν η τεχνολογία της Κίνας απαγορευτεί σε βασικούς τομείς της οικονομίας, συμπεριλαμβανομένων των ηλιακών μετατροπέων.

Συνεπώς, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους είναι ολοένα και πιο προσεκτικοί όσον αφορά την αγορά κινεζικών ηλεκτρονικών ειδών κοινής ωφέλειας. Αλλά ακόμη και οι οικιακοί ηλιακοί μετατροπείς αποτελούν κίνδυνο. Εάν μόνο το 1% της εγκατεστημένης ηλιακής ισχύος της Ευρώπης, που συνολικά έχει ισχύ 338 γιγαβάτ, παραβιαστεί από το καθεστώς του Πεκίνου, θα μπορούσαν να προκύψουν εκτεταμένες και παρατεταμένες διακοπές ρεύματος. Αυτό δεν θα πρέπει να είναι δύσκολο για το καθεστώς, καθώς περίπου 200 γιγαβάτ, ή σχεδόν το 60%, της ηλιακής ισχύος της Ευρώπης συνδέεται με μετατροπείς που κατασκευάζονται στην Κίνα.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κατασκευής Ηλιακής Ενέργειας (ESMC) αναφέρθηκε στο PV Tech λέγοντας ότι ο κίνδυνος ασφαλείας από τους μετατροπείς της Κίνας είναι «συστημικός». Το ESMC κάλεσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να διερευνήσει τον «πιθανό κίνδυνο δολιοφθοράς και κατασκοπείας» των κατασκευαστών υψηλού κινδύνου από την Κίνα.

Το PV Tech πήρε συνέντευξη από έναν κορυφαίο Ευρωπαίο κατασκευαστή μετατροπέων, ο οποίος δήλωσε ότι «είναι πολύ σαφές ότι οι εταιρείες μετατροπέων θα μπορούσαν να απενεργοποιήσουν το δίκτυο εάν το θέλουν». Σημείωσε ότι «Πιθανώς το 99% των ανθρώπων θα έλεγαν “Όχι, δεν υπάρχει κίνδυνος [να περιορίσει η Ρωσία την προμήθεια φυσικού αερίου στην Ευρώπη μετά την εισβολή στην Ουκρανία]”. Αλλά το έκανε. Το είδαμε. Και βλέπω τον ίδιο κίνδυνο εδώ».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εργαστεί σκληρά για να μειώσουν τα τρωτά σημεία στις τεχνολογίες τηλεπικοινωνιών και ημιαγωγών της Κίνας, καθώς και στα προϊόντα καταναγκαστικής εργασίας. Ωστόσο, παρόμοιοι νόμοι των ΗΠΑ για τον μετριασμό του κινδύνου από τους μετατροπείς δεν υπάρχουν.

Ένα νέο νομοσχέδιο των ΗΠΑ, που ονομάζεται Νόμος για την Αποσύνδεση από την Εξάρτηση από Μπαταρίες Ξένων Αντιπάλων, θα απαγορεύσει τουλάχιστον στο υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας να αγοράζει ορισμένες κινεζικές μπαταρίες. Το νομοσχέδιο στοχεύει έξι εταιρείες που φέρονται να συνδέονται στενά με το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ). Πρόκειται για τις BYD Company, Contemporary Amperex Technology Company, Envision Energy, EVE Energy Company, Gotion High-tech Company και Hithium Energy Storage Technology Company. Η απαγόρευση αυτή θα τεθεί σε ισχύ τον Οκτώβριο του 2027.

Οι Huawei, Ginlong Solis και Sungrow φέρονται επίσης να συνδέονται με το ΚΚΚ και να εξάγουν μεγάλο αριθμό μετατροπέων. Η Huawei φέρεται να έχει διασυνδέσεις με τις κινεζικές υπηρεσίες πληροφοριών και κρατικής ασφάλειας και παρήγαγε το 29% των παγκόσμιων αποστολών μετατροπέων το 2022.

Ωστόσο, το νομοσχέδιο βρίσκεται στην Επιτροπή Εσωτερικής Ασφάλειας και Κυβερνητικών Υποθέσεων της Γερουσίας από τις 11 Μαρτίου. Και ισχύει μόνο για το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας. Γιατί να μην γενικευτεί η εφαρμογή του; Και γιατί να περιοριστεί η απαγόρευση σε μόλις έξι εταιρείες από την Κίνα;

Γνωρίζουμε από άλλους νόμους τύπου «τρύπας στο νερό» ότι συνήθως αποτυγχάνουν. Τα ονόματα και οι διευθύνσεις των εταιρειών στην Κίνα μπορούν και θα αλλάξουν ως απάντηση, χωρίς να αλλάξει η υποκείμενη τεχνολογία ή οι διαδικασίες κατασκευής. Οι απαγορεύσεις στις τεχνολογίες της Κίνας στα ενεργειακά δίκτυα των ΗΠΑ και αλλού στις Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο γενικές.

Ο πρώην υπουργός Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ είπε διάσημα ότι «γνωρίζουμε ότι υπάρχουν γνωστά άγνωστα. Δηλαδή, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν γνωρίζουμε. Αλλά υπάρχουν και άγνωστα άγνωστα — αυτά που δεν γνωρίζουμε ότι δεν γνωρίζουμε». Όταν αυτά που δεν γνωρίζουμε αποτελούν απειλές για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, πρέπει να εφαρμόσουμε ευρείες και πολυεπίπεδες άμυνες. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι το καθεστώς στην Κίνα είναι επιδέξιο στο να καινοτομεί με ευρηματικούς τρόπους για να παραγκωνίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο δούρειος ίππος του ηλιακού μετατροπέα της Κίνας καταδεικνύει ότι είναι καιρός οι ηγέτες μας στην Ουάσινγκτον να ανταποκριθούν με μεγαλύτερη προθυμία και διορατικότητα, και με πιο γενικούς τρόπους να προστατεύσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής από την απειλή του ΚΚΚ.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι γνώμες του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Η αναβάθμιση του ευρωπαϊκού δικτύου ανανεώσιμων πηγών ενέργειας κοστίζει τρισεκατομμύρια

Η φιλοδοξία της Ευρώπης να πετύχει μηδενικές καθαρές εκπομπές έως το 2050 βασίζεται στην ενίσχυση της ηλιακής και αιολικής ενέργειας, γεγονός που ενδέχεται να τριπλασιάσει την ποσότητα ηλεκτρισμού που διακινείται μέσω των δικτύων μεταφοράς.

Ωστόσο, το υφιστάμενο δίκτυο έχει σχεδιαστεί για σταθερή και συγκεντρωτική παραγωγή ηλεκτρισμού από εργοστάσια λιγνίτη. Η προσαρμογή του σε ένα σύστημα που θα διαχειρίζεται τεράστιες και ασυνεχείς ροές ενέργειας αποτελεί τη μεγαλύτερη τεχνική πρόκληση από τη δημιουργία του.

Το κόστος αυτής της αναβάθμισης, χωρίς να υπολογίζονται οι επενδύσεις σε φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα, αποκαλύπτεται σταδιακά. Πρόσφατες εκτιμήσεις ανεβάζουν το κόστος αναβάθμισης των γραμμών μεταφοράς στην ηπειρωτική Ευρώπη μεταξύ 2 και 3 τρισεκατομμυρίων ευρώ έως τα μέσα του αιώνα. Μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο φορέας National Grid ESO είχε εκτιμήσει από το 2020 ότι για την επίτευξη του στόχου μηδενικών εκπομπών απαιτούνται επενδύσεις ύψους 3 τρισεκατομμυρίων λιρών μέσα σε 30 χρόνια.

Ο Σαμουέλ Φουρφάρι, πρώην ανώτερο στέλεχος της Γενικής Διεύθυνσης Ενέργειας της Ε.Ε., επισήμανε ότι η επέκταση της ανανεώσιμης ενέργειας συνεπάγεται την ανάγκη για πολλαπλασιασμό των διασυνδέσεων μεταξύ κρατών. Όπως ανέφερε, η αποκεντρωμένη παραγωγή απαιτεί νέες συνδέσεις ανάμεσα σε εκατοντάδες χιλιάδες σημεία, με καλώδια χαλκού και υποσταθμούς, γεγονός που εκτοξεύει το κόστος.

Υποστήριξε επίσης ότι η κατασκευή νέων γραμμών για τη διασύνδεση των αποκεντρωμένων μονάδων απαιτεί ακριβό εξοπλισμό και υλικά, ενώ προειδοποίησε πως η τελική επιβάρυνση θα περάσει στους καταναλωτές, οι οποίοι ενδέχεται να αντιδράσουν όταν συνειδητοποιήσουν τις επιπτώσεις στον λογαριασμό ρεύματος.

Με δεσμευτικούς στόχους μηδενικών εκπομπών σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και το Ηνωμένο Βασίλειο, η επιτάχυνση της εγκατάστασης ανανεώσιμων πηγών σημαίνει ότι τα δίκτυα που είχαν σχεδιαστεί για ροές από ορυκτά καύσιμα πρέπει να μετατραπούν ώστε να υποστηρίζουν ενέργεια από ήλιο και άνεμο. Σήμερα, το ηλεκτρικό δίκτυο καλύπτει περίπου το 18% της ενεργειακής ζήτησης στο Ηνωμένο Βασίλειο και το 23% στην Ε.Ε., όμως ως το 2050 εκτιμάται ότι θα καλύπτει περίπου το 60%. Βραχυπρόθεσμα, η συνολική ζήτηση προς το δίκτυο ενδέχεται να αυξηθεί έως και 40% την περίοδο 2023–2035.

Τον προηγούμενο μήνα, το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο –συγγραφείς της έκθεσης που αποτιμά το κόστος στα 2–3 τρισεκατομμύρια ευρώ– ανέφεραν ότι αυτό το ποσό είναι απαραίτητο για την επέκταση, αναβάθμιση και ψηφιοποίηση των δικτύων, ώστε να διασφαλιστεί τόσο η αξιόπιστη ενσωμάτωση των ανανεώσιμων όσο και η ασφάλεια εφοδιασμού. Προειδοποίησε επίσης ότι η Ευρώπη ανταγωνίζεται πλέον διεθνώς για τα απαραίτητα υλικά και εξοπλισμό, γεγονός που επιβαρύνει τις εφοδιαστικές αλυσίδες.

Τα ευρωπαϊκά δίκτυα είχαν αρχικά σχεδιαστεί για ροές εναλλασσόμενου ρεύματος (AC) από μεγάλους σταθμούς προς τους καταναλωτές. Πλέον, οι διαχειριστές συστημάτων μεταφοράς (Transmission System Operators-TSOs) 36 χωρών πρέπει να σχεδιάσουν και να λειτουργήσουν ένα ριζικά διαφορετικό σύστημα, ικανό να διαχειριστεί μεταβλητή παραγωγή από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), η οποία παράγει τόσο εναλλασσόμενο όσο και συνεχές ρεύμα (DC).

Περίπου οι μισές γραμμές μεταφοράς στην Ευρώπη είναι άνω των 40 ετών, ενώ τα υφιστάμενα δίκτυα διανομής εκτείνονται σε περισσότερα από 9 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Ο στόχος είναι να φτάσουν τα 16,8 εκατομμύρια χιλιόμετρα, με αντικατάσταση πάνω από 4 εκατομμύρια χιλιόμετρα πεπαλαιωμένων γραμμών.

Έκθεση των οργανισμών Beyond Fossil Fuels, Ember, E3G και IEEFA σημείωσε ότι πολλοί διαχειριστές δικτύων δεν συμβαδίζουν με τον ρυθμό της ενεργειακής μετάβασης. Σύμφωνα με τους συντάκτες, η επίτευξη καθαρού ενεργειακού συστήματος ως το 2035 αποτελεί κρίσιμο ορόσημο για την απανθρακοποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας. Ωστόσο, ανέφεραν ότι σε πολλές χώρες έχουν δημιουργηθεί ουρές έργων ΑΠΕ που περιμένουν να συνδεθούν στο δίκτυο, με τον όγκο των εκκρεμών έργων να ξεπερνά τις απαιτούμενες νέες εγκαταστάσεις για την επίτευξη των στόχων του 2030.

Η έκθεση τονίζει ότι απαιτούνται μακροπρόθεσμες επενδύσεις με στήριξη από μητρικές εταιρείες, δημόσιους φορείς και πρόσβαση σε πράσινη χρηματοδότηση.

Οράματα για την ενέργεια το 2030

Σύμφωνα με την BFF, πέντε χώρες (Δανία, Φινλανδία, Ιρλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο και Λιθουανία) έχουν ζητήσει από τους διαχειριστές μεταφοράς να εξετάσουν σενάρια πλήρους αντικατάστασης της ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο με ανανεώσιμες πηγές έως το 2035.

Ασκείται, ωστόσο, κριτική στις φιλόδοξες και δαπανηρές κυβερνητικές δεσμεύσεις. Ο Άντι Μέιερ (Andy Mayer), διευθύνων σύμβουλος και αναλυτής ενέργειας στο φιλελεύθερο ινστιτούτο Institute of Economic Affairs, εξέφρασε την άποψη ότι το σχέδιο επέκτασης των δικτύων σύμφωνα με τα σημερινά χρονοδιαγράμματα είναι μη ρεαλιστικό. Όπως ανέφερε, το συνολικό κόστος, οι περιορισμοί των εφοδιαστικών αλυσίδων, η διαθεσιμότητα πρώτων υλών και η διεθνής εμπορική κατάσταση καθιστούν ανέφικτο τον επιδιωκόμενο ρυθμό.

Κατά τον ίδιο, όταν οι πολιτικές επιδιώξεις προηγούνται των οικονομικών σημάτων της αγοράς, οι τιμές εκτοξεύονται. Υποστήριξε ότι οι σημερινές προτάσεις συγχέουν τη δέσμευση για μηδενικές εκπομπές με την επιβολή των ΑΠΕ ως μοναδική λύση, παραμερίζοντας τεχνολογίες όπως η πυρηνική ενέργεια, η οποία πλέον επανέρχεται σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Ο Μέιερ επισήμανε ακόμη ότι πρόσφατη βλάβη στο ηλεκτρικό δίκτυο –που προκάλεσε διακοπές ρεύματος σε Ισπανία, Πορτογαλία και νότια Γαλλία στις 28 Απριλίου– ενδέχεται, σύμφωνα με ορισμένες αναλύσεις, να σχετίζεται με την αυξημένη εξάρτηση του ισπανικού δικτύου από διαλείπουσες ΑΠΕ.

Κατέληξε λέγοντας πως εάν υιοθετηθεί μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση, όπου οι σταθερές και αξιόπιστες μορφές παραγωγής ηγούνται και χρηματοδοτούν την επέκταση του δικτύου, τότε το κόστος θα μπορούσε να παραμείνει διαχειρίσιμο.

Από την πλευρά του, ο Φουρφάρι δήλωσε στην Epoch Times ότι «οι καταναλωτές» θα επωμιστούν τελικά το κόστος, σημειώνοντας ότι όταν συνειδητοποιήσουν τη συνεχή αύξηση στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος, θα αντιδράσουν λέγοντας πως «δεν ζήτησαν ποτέ να έχουν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας».

Του Owen Evans

Γιατί οι κάτοχοι κρυπτονομισμάτων γίνονται στόχος απαγωγής

Καθώς η διασημότητα του Twitch, Κέητλυν Σιραγκούσα (πιο γνωστή ως Amouranth), κοιμόταν στο σπίτι της στο Χιούστον, τρεις άνδρες εισέβαλαν και τη χτύπησαν με πιστόλι, απαιτώντας να παραδώσει τα κρυπτονομίσματά της.

Αυτό που δεν γνώριζαν οι κλέφτες ήταν ότι ο σύζυγός της, Νικ Λη, ήταν στο μπάνιο. Ο Λη βγήκε με ένα όπλο και πυροβόλησε τους άνδρες, αναγκάζοντάς τους να φύγουν, δήλωσε η Σιραγκούσα στο Fox News.

Το περιστατικό της 2ας Μαρτίου είναι μόνο ένα από μια πρόσφατη σειρά περιστατικών που ώθησαν τις αρχές να προειδοποιήσουν τους επενδυτές σε κρυπτονομίσματα και τα άτομα που κατέχουν μεγάλα ποσά ψηφιακών περιουσιακών στοιχείων ότι αποτελούν στόχους απαγωγής και ληστείας.

Μια άλλη επίθεση καταγράφηκε σε κάμερα και μεταδόθηκε από το μέσο ενημέρωσης Le Parisien, που έδειξε πλάνα από μια απόπειρα απαγωγής, στις 13 Μαΐου, μιας 34χρονης γυναίκας και της 2χρονης κόρης της — συγγενών επενδύτριας σε κρυπτονομίσματα.

Ο Τζέημσον Λοπ, επικεφαλής τεχνολογίας της εταιρείας λύσεων φύλαξης κρυπτονομισμάτων Casa, έχει συντάξει μια βάση δεδομένων με φυσικές επιθέσεις, η οποία δείχνει 23 γνωστά περιστατικά μέχρι στιγμής φέτος, σε σύγκριση με 32 ολόκληρου του 2024.

Ο Λοπ πιστεύει ότι πολλά άτομα έχουν στοχοποιηθεί επειδή επιδείκνυαν τον πλούτο τους σε κρυπτονομίσματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Η Amouranth, για παράδειγμα, η οποία δέχτηκε επίθεση στο Τέξας, σχεδόν σίγουρα δέχτηκε επίθεση επειδή δημοσίευσε ένα στιγμιότυπο οθόνης του πορτοφολιού της που περιείχε Bitcoin αξίας 20 εκατομμυρίων δολαρίων», είπε.

Ενώ οι περισσότερες τράπεζες των ΗΠΑ ζητούν από τους πελάτες να ειδοποιήσουν εκ των προτέρων πριν από την ανάληψη μεγάλων ποσών από τους λογαριασμούς τους, αυτή η επιπλέον προφύλαξη δεν είναι διαθέσιμη στον χώρο των ψηφιακών περιουσιακών στοιχείων.

Ο Ντέηβιντ Μακ Κέλβυ, πρώην επικεφαλής επιθεωρητής ντετέκτιβ της Μητροπολιτικής Αστυνομίας του Λονδίνου, ο οποίος τώρα διευθύνει την εταιρεία ερευνών TM Eye, δήλωσε ότι το ελάττωμα με τα ψηφιακά περιουσιακά στοιχεία είναι ότι μόλις οι εγκληματίες έχουν πρόσβαση σε στοιχεία ενός κρυπτονομίσματος, μπορούν να πάρουν τα πάντα.

Το πλεονέκτημα των κρυπτονομισμάτων για πολλούς ανθρώπους είναι ότι είναι αποκεντρωμένα και δεν χρειάζεται να βασίζονται σε τράπεζες, δήλωσε ο Μάικλ Λίτμαν, διευθυντής καινοτομίας στην Digital Frontier στο Λονδίνο.

Ωστόσο, είπε, «υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα στην αποκέντρωση».

«Όταν σας πειράζουν ή όταν αδειάζει το πορτοφόλι σας, δεν υπάρχει επιστροφή… Δεν έχετε αριθμό τεχνικής υποστήριξης, δεν έχετε τράπεζα για να καλέσετε και να πείτε ότι κάτι έχει συμβεί.»

Οι επενδυτές κρυπτονομισμάτων και οι μεγάλοι κάτοχοι ψηφιακών περιουσιακών στοιχείων παγκοσμίως προειδοποιούνται για τον αυξανόμενο κίνδυνο απαγωγής και ληστείας. (Brandon Bell/Getty Images)

 

Οι περισσότερες επιθέσεις δεν δημοσιοποιούνται

Οι απαγωγές και άλλες απόπειρες εκβιασμού είναι γνωστές στον κλάδο ως «επιθέσεις με κλειδί», που πήραν το όνομά τους από ένα καρτούν σε ένα κόμικ που ονομάζεται XKCD. Το σκίτσο δείχνει έναν «κρυπτοσπαστικό» να φαντάζεται ότι θα ματαίωνε οποιαδήποτε απόπειρα κλοπής με κρυπτογράφηση υψηλού επιπέδου, μόνο και μόνο για να τον χτυπήσουν στο κεφάλι με ένα κλειδί των 5 δολαρίων και να τον αναγκάσουν να παραδώσει τον κωδικό πρόσβασης.

«Μπορείτε να έχετε ένα τρελό επίπεδο μαθηματικής ασφάλειας γύρω από τα δεδομένα σας, τα ιδιωτικά σας κλειδιά, οτιδήποτε. Αλλά αν μπορεί κάποιος να το παρακάμψει σχεδόν ακαριαία, τότε αυτή είναι μια σημαντική αδυναμία στο πρόγραμμά σας», είπε ο Λοπ.

Τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί μια σειρά από «επιθέσεις με κλειδί», συμπεριλαμβανομένης μίας στις 3 Μαΐου, στην οποία ο πατέρας ενός επενδυτή κρυπτονομισμάτων διασώθηκε από την αστυνομία κοντά στο Παρίσι.

Ο Φαμπρίς Γκαρντόν, διευθυντής της δικαστικής αστυνομίας, δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό RTL ότι ένα από τα δάχτυλα του θύματος είχε κοπεί κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας. Το όνομα του θύματος δεν έχει ακόμη δημοσιοποιηθεί. Επτά άτομα συνελήφθησαν σε σχέση με αυτό το περιστατικό.

Συνέβη τέσσερις μήνες αφότου απαγωγείς ακρωτηρίασαν το χέρι του Ντέηβιντ Μπάλλαντ, συνιδρυτή της εταιρείας κρυπτονομισμάτων Ledger, κατά τη διάρκεια ενός ξεχωριστού περιστατικού απαγωγής και λύτρων.

Τον Νοέμβριο του 2024, ο Ντην Σκούρκα, Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας κρυπτονομισμάτων WonderFi με έδρα το Τορόντο, απήχθη και στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος αφού κατέβαλε λύτρα 1 εκατομμυρίου δολαρίων.

Τον Ιούνιο του 2024, ένας Βρετανός επενδυτής κρυπτονομισμάτων δημοσίευσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης — η ανάρτηση έχει πλέον διαγραφεί — ότι είχε δεχτεί επίθεση από τρεις άνδρες με ματσέτες, οι οποίοι τον ανάγκασαν να ανοίξει το βιβλίο του και στη συνέχεια μετέφεραν όλα τα κρυπτονομίσματά του.

Το 2022, ο Άιντεν Πλετέρσκι, ο αυτοαποκαλούμενος «Βασιλιάς των Κρυπτονομισμάτων», απήχθη υπό την απειλή όπλου στο κέντρο του Τορόντο, ξυλοκοπήθηκε και κρατήθηκε αιχμάλωτος για τρεις ημέρες.

Ένας άντρας αγοράζει bitcoin σε ένα ΑΤΜ Bitstop σε αίθουσα εκθέσεων κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου Bitcoin 2022. Μαϊάμ, 7 Απριλίου 2022. (Marco Bello/Getty Images)

 

«Αυτοί οι κακοποιοί είναι έξυπνοι και υπάρχουν μερικές πάρα πολύ επαγγελματικές συμμορίες τριγύρω, συμπεριλαμβανομένων Νοτιοαμερικανών, που θα περάσουν μέρες παρακολουθώντας, ελέγχοντας τον τρόπο ζωής κάποιου, τοποθετώντας ιχνηλάτες στα αυτοκίνητά του και ελέγχοντας την τοποθεσία των καμερών CCTV», δήλωσε ο Μακ Κέλβυ.

Ο Λοπ είπε ότι είναι «αρκετά λογικό να υποθέσουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των επιθέσεων δεν δημοσιοποιείται ποτέ».

«Υπάρχουν πολλά θύματα που δεν επικοινωνούν ποτέ με τις αρχές επιβολής του νόμου επειδή φοβούνται ότι αυτό θα οδηγήσει απλώς στη δημοσιότητα της επίθεσης και θα τους καταστήσει μεγαλύτερο στόχο.»

Μετά από μια σειρά ληστειών, απαγωγών και απόπειρων απαγωγής που συνδέονται με ψηφιακά περιουσιακά στοιχεία, ο υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας, Μπρουνό Ρεταιγιώ, συναντήθηκε με ηγετικά στελέχη της βιομηχανίας κρυπτονομισμάτων της χώρας. Δήλωσε στο ραδιοφωνικό δίκτυο Europe1, στις 16 Μαΐου, ότι η συνάντηση έγινε για να διασφαλιστεί ότι «γνώριζαν τους κινδύνους» και να «συνεργαστούν μαζί τους για να διασφαλίσουν την ασφάλειά τους».

Σύλληψη

Έχοντας αποκτήσει πρόσβαση σε ένα πορτοφόλι κρυπτονομισμάτων — που μερικές φορές αναφέρεται ως ledger — ένας εγκληματίας μπορεί να μεταφέρει ολόκληρο το περιεχόμενο στο δικό του ψηφιακό πορτοφόλι, αφήνοντας λίγα στοιχεία για την ταυτότητά του.

Αυτή η αύρα ασφάλειας οδηγεί τους εγκληματίες να κάνουν λάθη, είπε ο Λοπ, και «αυτό είναι καλό για τις αρχές επιβολής του νόμου, επειδή τους βοηθά να εντοπίζουν πιο εύκολα τους ανθρώπους και να τους βρίσκουν».

Ωστόσο, είπε, λίγα τοπικά αστυνομικά τμήματα έχουν τις γνώσεις που απαιτούνται για τον εντοπισμό κλεμμένων κρυπτονομισμάτων και η εμπειρογνωμοσύνη συχνά βρίσκεται μόνο σε ομοσπονδιακό επίπεδο.

«Έχω συνεργαστεί με το FBI σε αρκετές περιπτώσεις και μπορώ να σας πω ότι, μόνο και μόνο λόγω των περιορισμών πόρων των αρχών επιβολής του νόμου σε εθνικό επίπεδο, γενικά δεν πρόκειται να κυνηγήσουν κλοπές και επιθέσεις [κρυπτονομισμάτων], εκτός αν μιλάμε για εκατομμύρια δολάρια ή περισσότερα», είπε ο Λοπ.

Στις αρχές Μαΐου, τρεις έφηβοι κατηγορήθηκαν για κλοπή 4 εκατομμυρίων δολαρίων σε κρυπτονομίσματα και μη ανταλλάξιμα token (NFT) τον Νοέμβριο του 2024, επιβεβαίωσε το Τμήμα Μητροπολιτικής Αστυνομίας του Λας Βέγκας στην Epoch Times.

Νωρίτερα φέτος, η εταιρεία κρυπτονομισμάτων Bybit δήλωσε ότι οι χάκερ είχαν κλέψει ψηφιακό νόμισμα αξίας 1,5 δισεκατομμυρίου δολαρίων σε αυτό που θεωρείται η μεγαλύτερη ληστεία του είδους της.

Τεχνικοί σε ένα εργοστάσιο εξόρυξης κρυπτονομισμάτων εργάζονται στο κέντρο λειτουργιών δικτύου στο Hernandarias της Παραγουάης, στις 2 Αυγούστου 2024. (Daniel Duarte/AFP μέσω Getty Images)

 

Έγκλημα «χαμηλού κινδύνου, υψηλής αμοιβής»

Σύμφωνα με τον Μακ Κέλβυ, οι εγκληματίες τείνουν να κινούνται προς εγκλήματα «χαμηλού κινδύνου, υψηλής ανταμοιβής» και, όπως ακριβώς μετακινήθηκαν από ένοπλες ληστείες στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών στις δεκαετίες του 1980 και του 1990, τώρα είναι πιθανό να έλκονται προς εγκλήματα που σχετίζονται με κρυπτονομίσματα.

Τα τελευταία χρόνια, το κινεζικό οργανωμένο έγκλημα έχει εμπλακεί σε κυβερνοαπάτες βιομηχανικής κλίμακας από κόμβους στη Βιρμανία (γνωστή και ως Μιανμάρ), την Καμπότζη και το Λάος.

Ο Μάθιου Χόγκαν, ντετέκτιβ της Πολιτειακής Αστυνομίας του Κονέκτικατ και αξιωματικός στις Ομάδες Εργασίας Οικονομικών Εγκλημάτων της Μυστικής Υπηρεσίας, δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι έχει σημειωθεί τεράστια αύξηση στις μακροπρόθεσμες απάτες, γνωστές ως «pig butchering», οι οποίες περιλαμβάνουν την προσέλκυση ανθρώπων σε πλαστές επενδύσεις σε κρυπτονομίσματα.

Ο Μάικλ Έγκλαντερ, διευθύνων σύμβουλος ενός ανταλλακτηρίου κρυπτονομισμάτων με έδρα την Πολωνία, της Plasbit, συμβουλεύει τους ανθρώπους να επενδύουν στην ασφάλεια για την προστασία κρίσιμων πληροφοριών.

«Επειδή μόλις κάποιος αποφασίσει ότι αξίζετε ως στόχος, είναι ήδη πολύ αργά για να είστε προσεκτικοί», δημοσίευσε στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X, στις 12 Μαΐου.

Τα κρυπτογραφικά πορτοφόλια διατίθενται σε διαφορετικές μορφές. Τα τελευταία χρόνια, τα «κρύα πορτοφόλια» έχουν γίνει πιο δημοφιλή επειδή δεν είναι συνδεδεμένα στο διαδίκτυο και λιγότερο επιρρεπή σε hacking, σε αντίθεση με τα ηλεκτρονικά πορτοφόλια, γνωστά ως «ζεστά πορτοφόλια».

«Ένα κρύο πορτοφόλι […] σας προστατεύει κυρίως από τους χάκερ επειδή τα κλειδιά [του κωδικού πρόσβασης] σας δεν βρίσκονται πλέον σε μια συσκευή γενικής χρήσης συνδεδεμένη στο διαδίκτυο», δήλωσε ο Λοπ.

Παρατήρησε όμως ότι εξακολουθεί να μην προστατεύει τους επενδυτές κρυπτονομισμάτων από απάτες που βασίζονται στην εκμετάλλευση της εμπιστοσύνης ενός ατόμου.

Εργαζόμενοι μεταφέρουν μηχανήματα εξόρυξης κρυπτονομισμάτων σε μια φάρμα κρυπτονομισμάτων, η οποία περιλαμβάνει περισσότερες από 3.000 ομάδες μηχανημάτων εξόρυξης. Ντουτζιανγκγιάν, επαρχία Σετσουάν, Κίνα, 31 Μαρτίου 2021. (STR/AFP μέσω Getty Images)

Η Αυστραλία στηρίζει τη νέα συμφωνία του ΠΟΥ για τις πανδημίες

Η Αυστραλία εξέφρασε την υποστήριξή της στη νέα διεθνή συμφωνία για τις πανδημίες που ενέκρινε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), τη στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες επέλεξαν να μην συμμετάσχουν στη διαδικασία.

Όπως ανέφεραν Αυστραλοί αξιωματούχοι, η συμφωνία ενσωματώνει τα «διδάγματα από την πανδημία COVID-19» και ενισχύει τη «συλλογική δράση» για την αντιμετώπιση μελλοντικών απειλών, με έμφαση στην ενίσχυση της επιδημιολογικής επιτήρησης και της πρόσβασης σε εμβόλια.

Ο υπουργός Υγείας Μαρκ Μπάτλερ και η υπουργός Εξωτερικών Πέννυ Γουόνγκ χαρακτήρισαν την υιοθέτηση της συμφωνίας ως ένα «σημαντικό βήμα» για την προετοιμασία και την αντίδραση σε μελλοντικές υγειονομικές κρίσεις.

Η Γουόνγκ σημείωσε πως η διεθνής συνεργασία στον τομέα της υγείας είναι απαραίτητη για την ασφάλεια της Αυστραλίας και του κόσμου, ενώ τόνισε ότι η υιοθέτηση της συμφωνίας καταδεικνύει τη σημασία της παγκόσμιας συνεργασίας για την αντιμετώπιση κοινών προκλήσεων.

Από την πλευρά του, ο Μπάτλερ ανέφερε ότι η εκδήλωση μιας νέας πανδημίας αποτελεί ζήτημα του «πότε» και όχι του «αν», προσθέτοντας ότι υπάρχει συλλογική ευθύνη για την προστασία της δημόσιας υγείας σε όλα τα κράτη.

Η στάση της Καμπέρας έρχεται σε αντίθεση με αυτήν της Ουάσιγκτον, η οποία αποφάσισε να μην συμμετάσχει στην πρώτη διεθνή συμφωνία του ΠΟΥ και, ως εκ τούτου, δεν δεσμεύεται από αυτήν σε ενδεχόμενη πανδημία.

Ωστόσο, στο εσωτερικό της Αυστραλίας υπήρξαν αντιδράσεις. Ο γερουσιαστής του Φιλελεύθερου Κόμματος Άλεξ Άντικ εξέφρασε ανησυχίες ότι η συμφωνία ενδέχεται να περιορίσει την αρμοδιότητα των τοπικών αρχών, μεταφέροντας εξουσίες σε «υπερεθνικούς γραφειοκράτες χωρίς λογοδοσία».

Σε μήνυμά του προς τους υποστηρικτές του, στις 23 Μαΐου, ο Άντικ δήλωσε ότι η συμφωνία μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις κυρίαρχων κρατών σε περιόδους υγειονομικών κρίσεων και κάλεσε την Αυστραλία να αποχωρήσει από τον ΠΟΥ. Ειδικότερα, υποστήριξε ότι προκαλεί ανησυχία η αναφορά στο προοίμιο της συμφωνίας σε απειλές όπως η κλιματική αλλαγή, διερωτώμενος αν τα κράτη θα ακολουθούν πλέον αυτόματα τις συστάσεις του ΠΟΥ σε περίπτωση κήρυξης «κλιματικής έκτακτης ανάγκης».

Η κυβέρνηση Αλμπανέζε, πάντως, διαβεβαίωσε ότι η Αυστραλία θα διατηρήσει «πλήρη κυριαρχία» και θα λαμβάνει αποφάσεις για τη δημόσια υγεία με βάση το εθνικό συμφέρον.

Ο Μπάτλερ ανέφερε ότι με την ενεργοποίηση της συμφωνίας τόσο η Αυστραλία όσο και η ευρύτερη περιοχή θα είναι καλύτερα προετοιμασμένες για τον περιορισμό των κινδύνων και την έγκαιρη αντίδραση σε περίπτωση πανδημίας, γεγονός που, όπως σημείωσε, θα συμβάλει στη διάσωση ζωών και στη μείωση των οικονομικών συνεπειών.

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επεσήμανε ότι η Αυστραλία θα ξεκινήσει τη διαδικασία επικύρωσης της συμφωνίας όταν αυτή ανοίξει για υπογραφές, κάτι που αναμένεται να γίνει στα μέσα του 2026. Υπενθύμισε επίσης ότι, παρά την υιοθέτηση της συμφωνίας από την Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας, απομένουν τεχνικά ζητήματα που πρέπει να οριστικοποιηθούν.

Τι προβλέπει η συμφωνία του ΠΟΥ

Η συμφωνία υιοθετήθηκε με την υποστήριξη 124 κρατών, χωρίς καμία αντίρρηση, ενώ 11 χώρες απουσίαζαν από την ψηφοφορία.

Το κείμενο προβλέπει την ενίσχυση μέτρων πρόληψης και επιτήρησης για την αποτροπή πανδημιών. Κεντρικό στοιχείο αποτελεί το «Σύστημα Πρόσβασης και Κοινής Χρήσης Οφελών σε Παθογόνους» (Pathogen Access and Benefit-Sharing System-PABS) του ΠΟΥ.

Σύμφωνα με αυτό, τα συμμετέχοντα κράτη δεσμεύονται να κοινοποιούν γενετικά δεδομένα νέων παθογόνων με πανδημικό δυναμικό, προκειμένου να επιταχύνεται η ανάπτυξη θεραπειών και εμβολίων.

Επιπλέον, οι φαρμακευτικές εταιρείες υποχρεούνται να διαθέτουν το 20% της παραγωγής τους στον ΠΟΥ σε περίπτωση πανδημίας — το 10% με έκπτωση και το υπόλοιπο 10% δωρεάν, ώστε να διανέμεται σε φτωχότερες χώρες.

Όπως αναφέρεται στη συμφωνία, κάθε κατασκευάστρια εταιρεία θα πρέπει, μέσω νομικά δεσμευτικών συμβάσεων με τον ΠΟΥ, να διασφαλίζει άμεση πρόσβαση στο 20% της πραγματικής παραγωγής της από ασφαλή και αποτελεσματικά εμβόλια, θεραπείες και διαγνωστικά μέσα για τον παθογόνο παράγοντα που προκαλεί την έκτακτη ανάγκη.

Η συμφωνία διευκρινίζει ότι ο ΠΟΥ δεν διαθέτει εξουσία να επιβάλλει απαγόρευση κυκλοφορίας, περιορισμούς μετακινήσεων σε άλλες χώρες ή υποχρεωτικούς εμβολιασμούς.

Τέλος, αναγνωρίζεται η σημασία και οι επιπτώσεις στην υγεία από διευρυνόμενες απειλές όπως η κλιματική αλλαγή, η φτώχεια, η πείνα, η αδυναμία των συστημάτων πρωτοβάθμιας φροντίδας και η εξάπλωση της μικροβιακής αντοχής.

Η Κίνα εντείνει τις διπλωματικές και οικονομικές σχέσεις της με τη Λατινική Αμερική

Η Κίνα ενισχύει τις σχέσεις της με τη Λατινική Αμερική, υπογράφοντας σειρά νέων διπλωματικών και οικονομικών συμφωνιών με χώρες της περιοχής, τις τελευταίες εβδομάδες.

Σε φόρουμ που πραγματοποιήθηκε στο Πεκίνο με τη συμμετοχή ηγετών από την Κίνα και τη Λατινική Αμερική, ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ), Σι Τζινπίνγκ, φέρεται να δήλωσε ότι το Πεκίνο είναι έτοιμο να συνεργαστεί με τις χώρες της περιοχής σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, και τομέα ασφαλείας.

Επίσης, σύμφωνα με τα όσα μεταδόθηκαν από τα κινεζικά κρατικά μέσα, άσκησε έμμεση κριτική στην εμπορική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, λέγοντας πως «δεν υπάρχουν νικητές στους εμπορικούς πολέμους» και παρουσίασε το εμπόριο με την Κίνα ως μέσο διαφοροποίησης των εφοδιαστικών αλυσίδων μακριά από τις ΗΠΑ.

Ο Σι υποσχέθηκε στήριξη των χωρών της Λατινικής Αμερικής, με δέσμευση για αύξηση των εισαγωγών, ενθάρρυνση των κινεζικών επενδύσεων και ενίσχυση της συνεργασίας σε τομείς όπως η καθαρή ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες 5G και η τεχνητή νοημοσύνη.

Στο πλαίσιο αυτό, το Πεκίνο έχει ξεκινήσει μια σειρά διασυνδεδεμένων πρωτοβουλιών, με στόχο την ενίσχυση της κινεζικής παρουσίας στη Λατινική Αμερική και την αύξηση της πολιτικής του επιρροής στην ήπειρο και την Καραϊβική.

Χρηματοδοτήσεις δισεκατομμυρίων από το ΚΚΚ

Κομβικής σημασίας θεωρείται η ανακοίνωση μιας νέας γραμμής χρηματοδότησης, ύψους 9,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για έργα υποδομών στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Παρότι το ποσό είναι μικρότερο σε σχέση με παλαιότερες πρωτοβουλίες λόγω της επιβράδυνσης της κινεζικής οικονομίας, η κίνηση εκλαμβάνεται ως σοβαρή προσπάθεια επέκτασης της επιρροής του Πεκίνου στην περιοχή.

Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στο γεγονός ότι η πίστωση θα είναι σε γουάν, κάτι που, σύμφωνα με αναλυτές, ενθαρρύνει την απομάκρυνση των λατινοαμερικανικών οικονομιών από το δολάριο ΗΠΑ.

Λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση της γραμμής πίστωσης, η κυβέρνηση της Κολομβίας γνωστοποίησε ότι υπέβαλε αίτηση ένταξης στην κινεζική New Development Bank. Ο πρόεδρος της χώρας, Γκουστάβο Πέτρο, φέρεται να εξέφρασε την ελπίδα ότι η εν λόγω τράπεζα θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει τη διάνοιξη ενός νέου καναλιού μήκους 120 χιλιομέτρων που θα συνδέει τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό, δίνοντας στην Κολομβία καίριο ρόλο στο εμπόριο μεταξύ Νότιας Αμερικής και Ασίας.

Η New Development Bank ιδρύθηκε πριν από μία δεκαετία από τις χώρες των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) ως εναλλακτική σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα.

Ο Φρανκ Σιε, καθηγητής επιχειρηματικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας, σχολίασε στην εφημερίδα The Epoch Times ότι τέτοιου είδους επενδύσεις αποσκοπούν στη δημιουργία εναλλακτικής εμπορικής διαδρομής, δεδομένης της προσπάθειας των ΗΠΑ να ενισχύσουν τον έλεγχό τους στη Διώρυγα του Παναμά. Ο ίδιος υποστήριξε πως η Κίνα επιδιώκει να υποστηρίξει τη σιδηροδρομική σύνδεση Ατλαντικού–Ειρηνικού και να παρακάμψει τον Παναμά.

Διεύρυνση της BRI

Η Κολομβία υπέγραψε επίσημη συμφωνία ένταξης στην Πρωτοβουλία «Μία ζώνη, ένας δρόμος» (Belt and Road Initiative – BRI), ένα παγκόσμιο κινεζικό πρόγραμμα υποδομών, το οποίο – σύμφωνα με τις ΗΠΑ – ενέχει κινδύνους υπερχρέωσης για τις μικρότερες χώρες.

Με την είσοδο της Κολομβίας, οι χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής που συμμετέχουν στο BRI ανέρχονται πλέον σε 23.

Η υπουργός Εξωτερικών της Κολομβίας, Λάουρα Σαράμπια, φέρεται να χαρακτήρισε την απόφαση ως την «πιο τολμηρή κίνηση της χώρας εδώ και δεκαετίες». Η Κίνα είναι ήδη ο δεύτερος σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Κολομβίας, μετά τις ΗΠΑ, και έχει ξεπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως κύρια πηγή εισαγωγών της χώρας.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον Πέτρο, ο Σι φέρεται να δήλωσε ότι η Κίνα προτίθεται να αυξήσει τις εισαγωγές από την Κολομβία και να ενισχύσει περαιτέρω τις κινεζικές επενδύσεις και την κατασκευή υποδομών στη χώρα.

Υποτροφίες και μετακινήσεις χωρίς βίζα

Παράλληλα, το Πεκίνο επιδιώκει να ενισχύσει τις πολιτιστικές επαφές με τη Λατινική Αμερική, ανακοινώνοντας ότι οι πολίτες της Βραζιλίας, της Αργεντινής, της Χιλής, του Περού και της Ουρουγουάης θα μπορούν να ταξιδεύουν στην Κίνα χωρίς βίζα.

Η δυνατότητα αυτή θα τεθεί σε ισχύ την 1η Ιουνίου και θα διαρκέσει για έναν χρόνο, σύμφωνα με ανακοίνωση του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών.

Η απόφαση εντάσσεται σε μια ευρύτερη σειρά πρωτοβουλιών που έχουν στόχο την ενίσχυση των επαφών με χώρες της Ασίας και της Ευρώπης, αλλά και την τόνωση της κινεζικής οικονομίας.

Παράλληλα, η κινεζική ηγεσία σκοπεύει να προσκαλέσει στην Κίνα 300 μέλη πολιτικών κομμάτων από τη Λατινική Αμερική μέσα στα επόμενα τρία χρόνια. Σύμφωνα με τα κρατικά μέσα, ο Σι υπογράμμισε ότι η πρωτοβουλία αποσκοπεί στη μεταφορά «καλών πρακτικών διακυβέρνησης» και θα συνοδεύεται από 3.500 κρατικές υποτροφίες και ποικίλα άλλα προγράμματα ανταλλαγών.

Αλματώδης ανάπτυξη του εμπορίου

Όλες αυτές οι εξελίξεις καταγράφονται σε μια περίοδο σημαντικής αύξησης του εμπορίου ανάμεσα στην Κίνα και τη Λατινική Αμερική.

Παρά την πτώση των κινεζικών εξαγωγών προς τις ΗΠΑ λόγω δασμών, το Πεκίνο έχει υπερκαλύψει τις απώλειες ενισχύοντας το εμπορικό του αποτύπωμα σε άλλες περιοχές, κυρίως στη Λατινική Αμερική.

Κατά το πρώτο τετράμηνο του έτους, η αξία των κινεζικών εξαγωγών προς τις ΗΠΑ μειώθηκε κατά 21%, ενώ οι εξαγωγές προς τη Λατινική Αμερική αυξήθηκαν κατά 11,5%. Παρόμοια άνοδος σημειώθηκε προς την Ινδία (16%), την Αφρική (15%) και τις χώρες της Ένωσης Νοτιοανατολικής Ασίας (11,5%).

Συνολικά, το εμπόριο Κίνας-Λατινικής Αμερικής ξεπέρασε πέρυσι για πρώτη φορά τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια, με την τάση να παραμένει ανοδική. Η ανάπτυξη αυτή οφείλεται κυρίως στην αύξηση των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων όπως η σόγια και το βόειο κρέας, καθώς το Πεκίνο επιχειρεί να μειώσει την εξάρτησή του από τις ΗΠΑ, ιδίως μετά την επιβολή δασμών κατά την πρώτη προεδρία Τραμπ.

Ηλεκτρικά οχήματα: Καλά, κακά ή άσχημα;

Σχολιασμός

Το ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Ηλεκτρικά Οχήματα: Το Καλό, το Κακό και το Άσχημο» δεν είναι απλώς άλλο ένα επιφανειακό έργο που επαινεί άκριτα τη βιομηχανία, παρόλο που δεν λείπει ο θαυμασμός για την τεχνολογία και η ανάδειξη των οφελών και των δυνατοτήτων της. Πρόκειται για ένα διαφωτιστικό, εκπαιδευτικό και ψυχαγωγικό 90λεπτο ντοκιμαντέρ, που αξίζει να παρακολουθήσουν όσοι επιθυμούν να διευρύνουν τις γνώσεις τους για τα ενεργειακά ζητήματα και να κρίνουν οι ίδιοι αν τα ηλεκτρικά οχήματα είναι καλά, κακά ή άσχημα.

Το ντοκιμαντέρ εγείρει σοβαρούς προβληματισμούς για το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής — μόνο στις πλούσιες χώρες — θεσπίζουν «πράσινες» πολιτικές που συντηρούν τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την περιβαλλοντική υποβάθμιση σε φτωχότερες, αναπτυσσόμενες χώρες, όπου εξορύσσονται τα σπάνια ορυκτά και μέταλλα που απαιτούνται για τα ηλεκτρικά οχήματα.

Ακόμη, παραμένουν σημαντικές προκλήσεις σχετικά με την αιολική και ηλιακή ενέργεια, οι οποίες παράγουν ηλεκτρισμό με διακοπές και χαρακτηρίζονται από αναξιοπιστία. Το ζήτημα αυτό έχει απασχολήσει τη νομοθετική εξουσία στις ΗΠΑ, με τη Γερουσία να ψηφίζει για τη συζήτηση ψηφίσματος που θα αναιρέσει την υποχρεωτική χρήση ηλεκτρικών οχημάτων στην Καλιφόρνια, λόγω ανησυχιών για τις ενεργειακές υποδομές και την ετοιμότητα των καταναλωτών.

Το ντοκιμαντέρ «Ηλεκτρικά Οχήματα: Το Καλό, το Κακό και το Άσχημο», με αφηγητή τον πολιτικό σχολιαστή και συγγραφέα Λάρρυ Έλντερ, ο οποίος εμφανίζεται και στην ταινία, καταδεικνύει την περιβαλλοντική καταστροφή και τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προκαλούνται από την εξόρυξη των συστατικών που απαιτούνται για τα ηλεκτρικά οχήματα, ενώ παράλληλα παρουσιάζει μια διεξοδική ανάλυση των θετικών και αρνητικών πλευρών αυτών των οχημάτων.

Οι πόροι της Γης είναι περιορισμένοι

Το ντοκιμαντέρ του Έλντερ ενημερώνει τους θεατές για το πώς τα κρίσιμα ορυκτά και μέταλλα που απαιτούνται για την πολυδιαφημισμένη «ενεργειακή μετάβαση» σε ηλεκτρικά οχήματα, ανεμογεννήτριες, ηλιακά πάνελ και μπαταρίες προέρχονται από αφερέγγυες χώρες όπως η Κίνα, ορισμένα φτωχότερα αφρικανικά κράτη και άλλες περιοχές. Οι χώρες αυτές διαθέτουν ελάχιστη εργατική νομοθεσία και ανεπαρκείς περιβαλλοντικούς ελέγχους, με αποτέλεσμα η παραγωγή των κρίσιμων ορυκτών και μετάλλων για την «πράσινη» μετάβαση να οδηγεί σε σοβαρή περιβαλλοντική υποβάθμιση και δραματικές κοινωνικές επιπτώσεις.

Όλα αυτά, απλώς για να υποστηριχθεί η «καθαρή» ηλεκτρική ενέργεια στις πλουσιότερες χώρες.

Οι ρυθμοί εξόρυξης και η αναλογία αποθεμάτων-παραγωγής για πολλά από τα κρίσιμα ορυκτά και μέταλλα που απαιτούνται για την «πράσινη» μετάβαση είναι ανησυχητικοί, ενώ οι περισσότεροι από αυτούς τους φυσικούς πόρους δεν αναπληρώνονται. Αυτό υποδηλώνει μια ανησυχητική πιθανότητα μη βιώσιμης πορείας στις τρέχουσες πολιτικές επιδοτήσεων για τις «πράσινες» ενέργειες. Επιπλέον, ακόμη και χώρες με τα μεγαλύτερα αποθέματα αντιμετωπίζουν σημαντικές προκλήσεις στην αύξηση της παραγωγής τους για να καλύψουν την προβλεπόμενη μελλοντική ζήτηση.

Μια συνηθισμένη μπαταρία ηλεκτρικού οχήματος για ένα Tesla απαιτεί τεράστιες ποσότητες πρώτων υλών για τα ορυκτά και μέταλλα της μπαταρίας: λίθιο, κοβάλτιο, νικέλιο, μαγγάνιο, χαλκό, αλουμίνιο, γραφίτη, καθώς και χάλυβα, πλαστικό και άλλα μέταλλα για τα περιβλήματα των μπαταριών.

Το ντοκιμαντέρ θίγει το ζήτημα αυτών των «ματωμένων ορυκτών», τα οποία προέρχονται κυρίως από αναπτυσσόμενες χώρες και εξορύσσονται σε τοποθεσίες που δεν επιθεωρούνται ποτέ και δεν βλέπουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι αγοραστές ηλεκτρικών οχημάτων.

Η εξόρυξη και επεξεργασία των πρώτων υλών για μπαταρίες ηλεκτρικών οχημάτων, ανεμογεννήτριες και ηλιακά πάνελ απαιτεί τεράστιες ποσότητες υλικών. Η εκτιμώμενη συνολική μάζα των πρώτων υλών που εξορύσσονται και επεξεργάζονται για μια μπαταρία ηλεκτρικού οχήματος, συμπεριλαμβανομένων των επιφανειακών στρωμάτων και των πετρωμάτων αποβλήτων, μπορεί να κυμαίνεται από 22.700 έως 45.400 κιλά, ανάλογα με το μέγεθος της μπαταρίας, τη χημική της σύσταση και την αποδοτικότητα της εξόρυξης.

Το ντοκιμαντέρ του Έλντερ θα πρέπει να προβληματίσει τους υποστηρικτές των μηδενικών εκπομπών στις λίγες πλούσιες χώρες που έχουν διαταράξει την παροχή συνεχούς και αδιάλειπτης ηλεκτρικής ενέργειας με αυστηρούς κανονισμούς, προνομιακές επιδοτήσεις και την κατάργηση αποδεδειγμένων πηγών ενέργειας βάσης όπως ο άνθρακας, η πυρηνική ενέργεια και το φυσικό αέριο.

Όσοι παρακολουθήσουν το ντοκιμαντέρ «Ηλεκτρικά Οχήματα: Το Καλό, το Κακό και το Άσχημο» θα μάθουν για το παιχνίδι εξαπάτησης που χρησιμοποιούν ορισμένοι για να εκμεταλλευτούν τις αναπτυσσόμενες χώρες προς όφελος των δήθεν καθαρών και πράσινων ηλεκτρικών οχημάτων, και θα μπορέσουν να κρίνουν οι ίδιοι κατά πόσο οι παγκόσμιες οικονομίες και το περιβάλλον μπορούν να στηρίξουν τα ηλεκτρικά οχήματα για να καλύψουν τις ανάγκες μετακίνησης όλων και όχι μόνο λίγων προνομιούχων.

Το «Ηλεκτρικά Οχήματα: Το Καλό, το Κακό και το Άσχημο» ξεκινά να προβάλλεται στις 23 Μαΐου στο Ganjing World. Διατίθεται προς αγορά στα 12,99 δολάρια, ενώ μπορεί κανείς να το ενοικιάσει για 72 ώρες έναντι 9,99 δολαρίων (8,77 ευρώ).

Οι απόψεις που εκφράζονται στο παρόν άρθρο ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν απαραίτητα τις θέσεις της εφημερίδας The Epoch Times.