Η Άνω Σύρος φορά τα γιορτινά της και γίνεται και φέτος το επίκεντρο μιας ξεχωριστής πολιτιστικής εμπειρίας. Το 9ο Διεθνές Φεστιβάλ Εκκλησιαστικού Οργάνου ΑΝΩ ανοίγει την αυλαία του, φέρνοντας στο ιστορικό σκηνικό του Καθεδρικού Ναού Αγίου Γεωργίου ήχους που γεφυρώνουν αιώνες μουσικής παράδοσης. Με διεθνώς αναγνωρισμένους σολίστ, συναυλίες υψηλής καλλιτεχνικής αξίας και παράλληλες δράσεις που συνδέουν την πλούσια κληρονομιά του νησιού με το παρόν της καλλιτεχνικής δημιουργίας, το Φεστιβάλ συνεχίζει να επιβεβαιώνει τον ρόλο του ως κορυφαίο σημείο συνάντησης για τους λάτρεις της μουσικής και του πολιτισμού.
Δευτέρα, 18 Αυγούστου
Οι Πολωνοί βιρτουόζοι Bartosz Jakubczak, εκκλησιαστικό όργανο, και Tomasz Woźniak, τρομπέτα, παρουσιάζουν ένα εντυπωσιακό πρόγραμμα από το Μπαρόκ έως τον 20ό αιώνα που περιλαμβάνει γνωστές και αγαπημένες συνθέσεις, όπως το Καρούζο του Λούτσιο Ντάλλα και το θέμα της ταινίας Χριστόφορος Κολόμβος του Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Τετάρτη 20 Αυγούστου
Η Ελένη Κεβεντσίδου στο εκκλησιαστικό όργανο και η σοπράνο Χριστίνα Ασημακοπούλου, σε έργα της κλασικής παράδοσης, αποσπάσματα από το West Side Story του Λέοναρντ Μπέρνσταϊν και γνωστά τραγούδια των Μίκη Θεοδοράκη και Μάνου Χατζιδάκι.
Σάββατο 23 Αυγούστου
Η ορχήστρα του Φεστιβάλ ΑΝΩ με σολίστ τη 16χρονη βιολονίστρια Νικολία Γαρουφαλίδου και τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Νίκου Χαλιάσα, σε ένα πολυσχιδές πρόγραμμα που ολοκληρώνει ιδανικά το φετινό αφιέρωμα του Φεστιβάλ στα 100 χρόνια από τη γέννηση των δύο μεγάλων σύγχρονων Ελλήνων συνθετών.
* * * * *
Παράλληλα, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, φιλοξενείται στον Καθεδρικό Ναό η έκθεση ζωγραφικής «Η Έκσταση της Αγίας Καικιλίας», με επιμέλεια της Αγνής Ρούσσου, όπου το αντίγραφο του γνωστού πίνακα του αναγεννησιακού ζωγράφου Ραφαήλ πλαισιώνεται από έργα σύγχρονων καλλιτεχνών, οι οποίοι δημιουργούν έναν διάλογο μαζί του, με κοινό παρονομαστή τις έννοιες της μουσικής και της πνευματικότητας.
Το ΑΝΩ Festival συνεχίζει για ένατη χρονιά να αποτελεί σημείο αναφοράς για τους φίλους της μουσικής, της ιστορίας και της πνευματικότητας, καθιστώντας την Άνω Σύρο τόπο πολιτισμικής συνάντησης.
* * * * *
Καθεδρικός Ναός Αγίου Γεωργίου, Άνω Σύρος
Ώρα έναρξης: 20:00
Η είσοδος είναι ελεύθερη σε όλες τις συναυλίες και την έκθεση.
Μια σιδερένια χελώνα από βράχους και λαμαρίνες προεξέχει από τη λίμνη Βικτώρια, που πήρε το όνομά της από τη βασίλισσα της Βρετανίας, και περιβάλλεται από 69.000 τετρ. χλμ. νερού. Εδώ, ένα πλήθος διαφορετικών εθνικοτήτων συνυπάρχει – παρά τις εδαφικές διαφορές, τον ανταγωνισμό για την αλίευση ψαριών και τις διαφορετικές απόψεις – σε σχετική αρμονία, σε ένα νησί μικρότερο από το μισό μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου.
Όλα αυτά ξεκίνησαν πριν από τρεις δεκαετίες, με αναφορές ότι οι ψαράδες του νησιού κέρδιζαν σε μια μέρα τρεις έως τέσσερις φορές περισσότερα από ό,τι οι συνάδελφοί τους στην ακτή της λίμνης σε ένα μήνα, οδηγώντας τους τελευταίους να αναζητήσουν και εκείνοι την τύχη τους στο νησί Μιγκίνγκο, μία βραχονησίδα κοντά στις πηγές του Νείλου.
Το πρόβλημα; Εκτός από την πλούσια και κερδοφόρα πέρκα του Νείλου, που έχει πλέον τέραστια ζήτηση, το νησί Μιγκίνγκο βρίσκεται ακριβώς δίπλα στα σύνορα της Κένυας και της Ουγκάντας, και οι αντικρουόμενες αξιώσεις τοποθετούν αυτόν τον μοναχικό βράχο στην επικράτεια της μιας ή της άλλης χώρας, ανάλογα με το ποιον ρωτάς. Τελικά, το ερώτημα ποιος θα επωφεληθεί και ποιος θα φορολογήσει ποιον έγινε το επίκεντρο μιας μακροχρόνιας διαμάχης.
Αεροφωτογραφία του νησιού Μιγκίνγκο. (Ευγενική παραχώρηση του Joe Hattab)
Το Μιγκίνγκο στη λίμνη Βικτώρια, Κένυα. (Yasuyoshi Chiba/AFP μέσω Getty Images)
Το Μιγκίνγκο διεκδικούσαν τόσο η κυβέρνηση της Ουγκάντας όσο και η κυβέρνηση της Κένυας· τελικά αποφασίστηκε ότι ανήκει στην Κένυα. (Carl De Souza/AFP μέσω Getty Images)
Το Μιγκίνγκο υψώνει τις σημαίες τόσο της Κένυας όσο και της Ουγκάντας εδώ και αρκετές δεκαετίες, γεγονός που έχει προκαλέσει πολλές διαμάχες. (Yasuyoshi Chiba/AFP μέσω Getty Images)
Αεροφωτογραφία του Μιγκίνγκο. (Carl De Souza/AFP μέσω Getty Images)
Στα πρώτα χρόνια της διαμάχης, που ξεκίνησε το 1991, όταν το Μιγκίνγκο ήταν ακόμα καλυμμένο με πουλιά, φίδια και ζιζάνια, η αστυνομία της Ουγκάντα, Κενυάτες πεζοναύτες και ατρόμητοι ψαράδες επιχείρησαν να στήσουν σκηνές, να χτίσουν καλύβες και να υψώσουν τις εθνικές τους σημαίες εδώ, λόγω της εγγύτητας του νησιού σε βαθιά νερά που ευνοούσαν την αλιεία.
Καθώς η ζήτηση για τη μεγάλη πέρκα του Νείλου εκτοξεύθηκε, η οποία έχει εξελιχθεί σε εξαγωγές πολλών εκατομμυρίων δολαρίων σήμερα, το ίδιο συνέβη και με τον πληθυσμό του νησιού, παρά τη συνεχιζόμενη διαμάχη για την εθνικότητά του. Οι ψαράδες που έρχονταν με βάρκες από την Κένυα χρειάζονταν δύο ώρες για να φτάσουν, σύμφωνα με το Al Jazeera, ενώ εκείνοι από την Ουγκάντα χρειάζονταν δεκαοκτώ, κάτι που τα έλεγε όλα για μερικούς. Από την άλλη, τα βαθιά και πολυπόθητα νερά όπου τα ψάρια είναι άφθονα βρισκόταν εντός των υδάτων της Ουγκάντα, υποστηρίζοντας τους αντίθετους ισχυρισμούς.
Τελικά, επιτεύχθηκε συμφωνία και οι ψαράδες και από τις δύο χώρες αφέθηκαν να κατοικήσουν το νησί για να ψαρεύουν, αν και οι έρευνες κατέληξαν, όπως τελικά παραδέχτηκε η Ουγκάντα, ότι το Μιγκίνγκο ανήκει στην Κένυα. Μια κοινή επιτροπή (και το Google Maps) προσέφερε άφθονες αποδείξεις για αυτό. Το νησί βρίσκεται 510 μέτρα σε κενυάτικο έδαφος.
Το 2009, οι κάτοικοι του νησιού ήταν 130. Σήμερα, σύμφωνα με αναφορές, ξεπερνούν τους 1.000, αριθμός που καθιστά το Μιγκίνγκο ένα από τα πιο πυκνοκατοικημένα νησιά της Γης.
Μεταλλικές κατασκευές στο νησί. (Ευγενική παραχώρηση του Joe Hattab)
Πλήθος ψαράδων έχουν συρρεύσει στο Μιγκίνγκο για να επωφεληθούν από την κερδοφόρα αλιεία του Νείλου. (Yasuyoshi Chiba/AFP μέσω Getty Images)
Το Μιγκίνγκο από ψηλά. (Ευγενική παραχώρηση του Joe Hattab)
Σύμφωνα με αναφορές, στο Μιγκίνγκο, που έχει μέγεθος ίσο περίπου με το μισό ενός γηπέδου ποδοσφαίρου, ζουν πάνω από 1.000 κάτοικοι. (Yasuyoshi Chiba/AFP μέσω Getty Images)
Πολλοί από τους κατοίκους του Μιγκίνγκο έχουν δική τους επιχείρηση ή εταιρεία. (Yasuyoshi Chiba/AFP μέσω Getty Images)
Η ζωή σε ένα μικρό, πολυσύχναστο νησί-σταυροδρόμι σημαίνει ότι άνθρωποι κάθε είδους συνυπάρχουν με κάθε τρόπο. Τον Ιανουάριο, ο σκηνοθέτης Τζο Χαττάμπ, που ζει στο Ντουμπάι, επισκέφθηκε το Μιγκίνγκο και ανακάλυψε ένα μείγμα κυρίως από Κένυα και Ουγκάντα, αλλά και από Τανζανία και Κονγκό.
Σε μια περιοχή όπου η δικαιοδοσία αμφισβητείται, η κοινότητα γράφει τους δικούς της νόμους, οι άνθρωποι συγκεντρώνονται, αναμειγνύονται και ζουν αρμονικά. «Είμαστε όλοι Αφρικανοί», λέει ένας τοπικός αξιωματούχος στον Χαττάμπ, στην ταινία του. «Είναι οι καλύτεροι φίλοι μου».
Ένας ντόπιος αναμειγνύεται με Αφρικανούς από διαφορετικά μέρη του ηπείρου. (Ευγενική παραχώρηση του Joe Hattab)
Η ζωή στο Μιγκίνγκο. (Yasuyoshi Chiba/AFP μέσω Getty Images)
Οι ψαράδες του Μιγκίνγκο διαμαρτύρονται για την κατάσχεση των αλιευμάτων και του εξοπλισμού τους από αξιωματούχους. (Yasuyoshi Chiba/AFP μέσω Getty Images)
Ένας ψαράς εν ώρα εργασίας στο Μιγκίνγκο. (Ευγενική παραχώρηση του Joe Hattab)
Το πνεύμα της επιχειρηματικότητας ανθίζει στο Μιγκίνγκο. Μέσα στο πλέγμα από μεταλλικά φύλλα που καλύπτει τον βράχο, υπάρχουν σούπερ μάρκετ, φαρμακείο, μπαρ, οίκοι ανοχής, ένα αυτοσχέδιο υπαίθριο καζίνο, κουρεία και ζυγαριές για τους ψαράδες. Σύμφωνα με πληροφορίες, όλοι όσοι ζουν εδώ έχουν τη δική τους επιχείρηση.
Ο Ντάνιελ Ομπάντα διατηρούσε κουρείο και σταθμό φόρτισης κινητών τηλεφώνων για αρκετά χρόνια.
«Μου αρέσει να ζω στο Μιγκίνγκο», είπε στο Al Jazeera. «Χάρη στους πολλούς πελάτες που έρχονται όχι μόνο από την Κένυα, αλλά και από την Ουγκάντα και την Τανζανία, υπάρχει πολλή δουλειά και βγάζω πολύ περισσότερα χρήματα από ό,τι στην ηπειρωτική χώρα». Σύμφωνα με τον ko Χατtάμπ, ένα από τα πλεονεκτήματα του νησιού για τους κατοίκους του είναι ότι δεν απαιτείται βίζα για να ζήσει κανείς εδώ.
Το Μιγκίνγκο περιγράφεται ως μια χελώνα από λαμαρίνα πάνω σε ένα μικρό βράχο, σε μια λίμνη. (Yasuyoshi Chiba/AFP μέσω Getty Images)
Εργαζόμενη σε ένα από τα σούπερ μάρκετ του νησιού. (Ευγενική παραχώρηση του Joe Hattab)
Μια γυναίκα ετοιμάζει ψωμί. (Ευγενική παραχώρηση του Joe Hattab)
Το ψάρι είναι αναπόσπαστο μέρος του μενού στο Μιγκίνγκο. (Yasuyoshi Chiba/AFP μέσω Getty Images)
Τα καταλύματα γεμίζουν εύκολα με τους ήχους του νερού, που βρυχάται από όλες τις πλευρές. (Yasuyoshi Chiba/AFP μέσω Getty Images)
Μια γυναίκα πλένει τα πιατικά της στην ακτή της ηπειρωτικής χώρας, με φόντο το Μιγκίνγκο. (Yasuyoshi Chiba/AFP μέσω Getty Images)
Ο Έντισον Ούμα, ένας ψαράς από την Ουγκάντα, ζει εδώ για πάνω από μισή δεκαετία, αλλά λόγω της μακράς διαδρομής με βάρκα για να επιστρέψει στο σπίτι του, μπορεί να επισκέπτεται την οικογένειά του μόνο δύο φορές το χρόνο. «Δεν έχουμε δουλειά. Γι’ αυτό ψαρεύουμε», είπε ο Ούμα το 2019, προσθέτοντας ότι πληρώνει μερικά ψάρια ως «φόρο προστασίας» στην αστυνομία της Ουγκάντα που περιπολεί στα νερά. Από το 2004, τόσο η αστυνομία όσο και οι πεζοναύτες έχουν αναπτυχθεί για να προστατεύουν τους ψαράδες από τους πειρατές, οι οποίοι, όπως ανέφερε ο Χαττάμπ, συνεχίζουν να τους καταδιώκουν μέχρι σήμερα.
Ψαράδες του Μιγκίνγκο. (Ευγενική παραχώρηση του Joe Hattab)
Η πολύτιμη πέρκα του Νείλου. (Yasuyoshi Chiba/AFP μέσω Getty Images)
Οι αξιωματούχοι αποτελούν αγκάθι στο πλευρό ορισμένων ψαράδων. Το 2019, ο Κέννεντυ Οτσιένγκ από την Κένυα είδε το αλίευμά του, που ανερχόταν σε σχεδόν 317 κιλά πέρκας του Νείλου, μαζί με τα καύσιμα και τα δολώματά του, να κατάσχονται από την αστυνομία της Ουγκάντα, αφού κατηγορήθηκε για αλιεία στα ύδατα της Ουγκάντα, σύμφωνα με το Al Jazeera. Τα τελευταία χρόνια, συμφωνίες έχουν καταστείλει μέρος της διαμάχης, επιτρέποντας και στις δύο πλευρές να αλιεύουν στα ύδατα της Ουγκάντα, σύμφωνα με το France 24, αν και η απομάκρυνση από την ακτή μπορεί ακόμα να οδηγήσει σε κατάσχεση των αλιευμάτων.
Άλλοι που επωφελούνται από τα κέρδη είναι οι ναυλωτές σκαφών, οι οποίοι αποκομίζουν μεγάλα κέρδη χρεώνοντας στους ψαράδες που δεν διαθέτουν σκάφη τα οκτώ δέκατα των αλιευμάτων τους για τη χρήση των σκαφών τους, σύμφωνα με το Al Jazeera.
«Η αλαζονεία και η νοσηλευτική δεν μπορούν να συνυπάρξουν στον ίδιο άνθρωπο, όπως δεν μπορούν να ταιριάξουν καινούρια υφάσματα σε ένα παλιό ρούχο», ανέφερε η Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ στην πρώτη ετήσια ομιλία της προς τις νοσοκόμες της Σχολής Νάιτινγκεϊλ στο Νοσοκομείο St. Thomas, το 1872.
Αν και σήμερα είναι πιο γνωστή για τις μεταρρυθμίσεις στον τομέα της υγιεινής που θέσπισε κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου (1853-1856), η επιρροή της συνεχίζει να είναι αισθητή με πολλούς και διάφορους τρόπους. Ωστόσο, η Νάιτινγκεϊλ παρέμεινε ταπεινή παρά τα επιτεύγματά της.
Φωτογραφία της βρετανίδας νοσοκόμας Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ από τον Χένρι Χέρινγκ, 1860. Η Νάιτινγκεϊλ κέρδισε το κοινό με την εμπιστοσύνη της στα στατιστικά στοιχεία και με τον τρόπο που διαχειρίστηκε ζητήματα της υγιεινής και της διοίκησης των νοσοκομείων. (Public Domain)
Φρικαλεότητες στην Κριμαία
Η Νάιτινγκεϊλ έφτασε στο στρατόπεδο Σκούταρι (σήμερα στρατόπεδο Σελιμιγιέ), στο Ουσκουντάρ της Κωνσταντινούπολης, το 1854. Ως στρατόπεδο του βρετανικού στρατού, ήταν ανεπαρκές. Ως νοσοκομείο, ήταν φρικτό.
Τα στρατόπεδα είχαν χτιστεί πάνω από ένα μεγάλο αποχετευτικό δίκτυο, οπότε το νερό των πηγαδιών ήταν βρώμικο. Ισχυροί άνεμοι έφερναν τις αναθυμιάσεις από τα αποχετευτικά μέσα στο μη αεριζόμενο και μη θερμαινόμενο κτίριο. Η πλατεία ήταν γεμάτη με σωρούς σκουπιδιών. Επειδή οι πύργοι που προορίζονταν για τις τουαλέτες ήταν υπερπλήρεις, ανοιχτές μπανιέρες στα δωμάτια λειτουργούσαν ως πρόχειρες τουαλέτες. Ωστόσο, οι νοσοκόμοι δεν είχαν ποτέ χρόνο να τις αδειάσουν.
Δεν υπήρχαν δωμάτια ούτε κρεβάτια ούτε φάρμακα για τους τραυματίες, αλλά οι άρρωστοι στρατιώτες συνέχιζαν να καταφθάνουν από όλη τη Μαύρη Θάλασσα. Οι στρατώνες είχαν χτιστεί για να φιλοξενούν περίπου 1.200 άτομα, αλλά σε μία μέρα έφτασαν περισσότεροι από 1.700 ασθενείς και, στην κορύφωση της κρίσης, φιλοξενούνταν εκεί 4.000 ασθενείς ταυτόχρονα.
Όπως έγραψε αργότερα στο πρωτοποριακό της βιβλίο «Σημειώσεις για τη Νοσηλευτική», μεγάλο μέρος των παθήσεων που σχετίζονταν με ασθένειες προκαλούνταν από την κακή υγιεινή και όχι από τη μεταδοτικότητα των ασθενειών καθεαυτών. Έγραψε ότι ο όρος «νοσηλευτική» παραδοσιακά σήμαινε «τη χορήγηση φαρμάκων και την εφαρμογή καταπλασμάτων», ενώ «θα έπρεπε να σημαίνει τη σωστή χρήση του καθαρού αέρα, του φωτός, της ζεστασιάς, της καθαριότητας, της ησυχίας και την κατάλληλη επιλογή και χορήγηση διατροφής».
Με αυτές τις αρχές κατά νου, η Νάιτινγκεϊλ ξεκίνησε το τεράστιο έργο της μετατροπής των βρωμερών στρατοπέδων σε ένα μέρος όπου θα ήταν δυνατή η θεραπεία.
Σήμερα, θα σκεφτόμασταν τα προβλήματα στα στρατόπεδα του Σκουταρίου από την άποψη των μικροβίων, ωστόσο, εκείνη την εποχή, οι βασικές μορφές της θεωρίας των μικροβίων δεν είχαν γίνει ακόμη γενικά αποδεκτές. Αν και η Νάιτινγκεϊλ δεν σκεφτόταν με όρους μικροβίων, οι ιδέες της περιστρέφονταν γύρω από το πώς θα μπορούσε να οργανώσει το νοσοκομείο με έμφαση και προτεραιότητα στην καθαριότητα.
Μια ολιστική προσέγγιση
Αν και οι λύσεις της Νάιτινγκεϊλ στα προβλήματα υγιεινής που αντιμετώπιζε είναι πλέον θρυλικές, το προσωπικό του νοσοκομείου δεν το έβλεπε έτσι όταν εκείνη κατέφτασε. Οι άνδρες γιατροί αντιτάχθηκαν στις αλλαγές που πρότεινε, θεωρώντας τις επίθεση στο επάγγελμά τους. Ο στρατηγός Σερ Τζον Μπεργκόυν είχε σημειώσει ότι δεν ήταν «φιλική στις συνηθισμένες συναναστροφές με τους ίσους ή τους ανωτέρους της» και ότι «της αρέσει να κυβερνά». Ουσιαστικά, οι άνδρες που κατείχαν θέσεις εξουσίας ένιωθαν ότι τους διέταζε όλους.
Η Νάιτινγκεϊλ προχώρησε στην αγορά των απαραίτητων προμηθειών. Αγόρασε καθαρά σεντόνια και πουκάμισα, σαπούνι και μαγειρικά σκεύη. Έβαλε τις νοσοκόμες της να αλλάζουν τα σεντόνια τακτικά, να τρίβουν τα πατώματα και να πλένουν τα χέρια τους – κάτι καινούργιο για την εποχή. Άνοιξε τα κλειστά παράθυρα για να βελτιώσει τον αερισμό και διέταξε να καθαριστούν οι υπονόμοι. Στους ασθενείς δόθηκαν φρούτα να φάνε. Χάρη σε αυτές τις απλές βελτιώσεις, το ποσοστό θνησιμότητας του νοσοκομείου μειώθηκε από 60% σε 2%!
Οι νοσοκόμες που εκπαίδευσε η Νάιτινγκεϊλ ήταν Βρετανίδες, ωστόσο και οι νοσοκόμες του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού, τρεις δεκαετίες αργότερα, είχαν πιθανώς λάβει οδηγίες να εφαρμόζουν τις πλέον ευρέως αποδεκτές τεχνικές υγιεινής της Νάιτινγκεϊλ. (Public Domain)
Αυτή η ολιστική φιλοσοφία συνδυάστηκε με σύγχρονες μαθηματικές προσεγγίσεις: συστηματοποίησε την πρακτική τήρησης αρχείων στο νοσοκομείο, απασχολώντας μια ομάδα για τη συλλογή λεπτομερών δεδομένων για κάθε ασθενή που έφτανε στο νοσοκομείο, είτε ήταν ετοιμοθάνατος, τραυματίας ή άρρωστος.
Η κυρία με το φανάρι
Αφού επέκρινε τις επικοινωνιακές της δεξιότητες με τους ανωτέρους της, ο στρατηγός Μπεργκόυν σημείωσε επιπλέον ότι «αφιέρωνε όλη της την τρυφερότητα σε όσους εξαρτώνταν από αυτήν». Ήταν γνωστή για την καλοσύνη και την ενσυναίσθησή της προς τους τραυματισμένους στρατιώτες. Τα βράδια, καθόταν μαζί τους, τους άκουγε και τους μιλούσε. «Πάντα να κάθεστε στο οπτικό πεδίο του ασθενούς», έγραψε κάποτε, «έτσι ώστε όταν του μιλάτε να μην χρειάζεται να γυρίζει το κεφάλι του για να σας δει, κίνηση που μπορεί να του προξενεί πόνο». Κάθε βράδυ, η Νάιτινγκεϊλ έκανε τις επισκέψεις της κρατώντας ένα χάρτινο φανάρι.
Αυτή η εικόνα απαθανατίστηκε αργότερα από τον Χένρυ Γουόντσγουορθ Λόνγκφελλοου στο ποίημά του «Santa Filomena»:
Κοίτα! Σ’ εκείνο κει της δυστυχίας το σπίτι / μια κυρία με φανάρι βλέπω / να περνά απ’ το αμυδρό σκοτάδι / κι από δωμάτιο σε δωμάτιο να πετά. / Κι αργά, σαν σ’ ένα όνειρο ευτυχίας / ο άφωνος πάσχων γυρίζει να φιλήσει / τη σκιά της, καθώς πέφτει / στους σκοτεινούς τους τοίχους.
Lo! in that house of misery / A lady with a lamp I see / Pass through the glimmering gloom / And flit from room to room. / And slow, as in a dream of bliss / The speechless sufferer turns to kiss / Her shadow, as it falls / Upon the darkening walls.
Όταν η «κυρία με το φανάρι» επέστρεψε στο Λονδίνο, την τίμησαν ως εθνική ηρωίδα. Της απένειμαν πολλά βραβεία και η βασίλισσα Βικτώρια τής χάρισε μια χρυσή καρφίτσα με διαμάντια.
Το άγαλμα της Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ στο Λονδίνο δημιουργήθηκε το 1914 από την κόμισσα Φεοντόρα Γκλάιχεν. Απεικονίζει τη διάσημη νοσοκόμα να κρατά ένα φανάρι, όπως έκανε κατά τη διάρκεια των βραδινών επισκέψεών της. (Jerry Evans/CC BY-SA 2.0)
Η νοσοκόμα που χρειάζεται νοσηλεία
Λίγα χρόνια μετά την επιστροφή της, η Νάιτινγκεϊλ άρχισε να υποφέρει από προβλήματα υγείας. Είχε πόνους στο στήθος, πονοκεφάλους και κόπωση. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο εξωτερικό, είχε προσβληθεί από αυτό που τότε ονομαζόταν «κριμαϊκός πυρετός». Μπορεί να ήταν βρουκέλλωση, μια βακτηριακή λοίμωξη που προκαλείται από την επαφή με μολυσμένα ζώα ή ζωικά προϊόντα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι έπασχε από σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.
Όποια και αν ήταν η αιτία, τα επόμενα 50 χρόνια έζησε κλινήρης και απομονωμένη.
Παρά τα προβλήματα υγείας της, η Νάιτινγκεϊλ παρέμεινε δραστήρια. Το 1859, κυκλοφόρησε το βιβλίο της Σημειώσεις για τη Νοσηλευτική. Το 1860, το νοσοκομείο του St. Thomas, στο Λονδίνο, άνοιξε μία σχολή για νοσοκόμες στην οποία έδωσε το όνομά της. Λίγο περισσότερο από μια δεκαετία αργότερα, η Νάιτινγκεϊλ άρχισε να δίνει ετήσιες ομιλίες στις εκπαιδευόμενες.
Παρά τα προβλήματα υγείας της, η Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ (στο κέντρο) καθοδήγησε και δίδαξε πολλές γενιές γυναικών να γίνουν καλές επαγγελματίες νοσοκόμες. (FormerBBC/CC BY-SA 4.0)
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αξιοποίησε την εμπειρία της στη στατιστική. Συνεργάστηκε με ειδικούς για να δημιουργήσει διαγράμματα που απεικόνιζαν ιατρικά δεδομένα σε μη ειδικούς. Το πιο διάσημο από αυτά είναι το «διάγραμμα πολικής περιοχής» ή «διάγραμμα Nightingale Rose», μια στατιστική μέθοδος για την απεικόνιση των αιτιών θανάτου μεταξύ των στρατιωτών. Έπεισε τους σκεπτικιστές αξιωματούχους ότι περισσότεροι στρατιώτες πέθαιναν από ασθένειες οι οποίες μπορούσαν να προληφθούν παρά από τραύματα στο πεδίο της μάχης και ότι ένας στρατός υγιών στρατιωτών είναι πιο αποτελεσματικός.
Επίσης, πίεσε τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής στο βρετανικό κοινοβούλιο να βελτιώσουν τις μεθόδους συλλογής δεδομένων για τη δημόσια υγεία. Για τη συμβολή της στον τομέα αυτό, η Βασιλική Στατιστική Εταιρεία την εξέλεξε ως το πρώτο γυναικείο μέλος της.
Θάνατος και κληρονομιά
Η Νάιτινγκεϊλ πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια το 1910, σε ηλικία 90 ετών. Η τελευταία της επιθυμία ήταν να ταφεί στον οικογενειακό τάφο κοντά στο σπίτι της. Αρνήθηκε την πρόταση να ταφεί στο Αββαείο του Ουέστμινστερ. Σήμερα, το Παρεκκλήσι στη Μνήμη των Νοσοκόμων του Αββαείου είναι αφιερωμένο στη Νάιτινγκεϊλ.
Κάθε χρόνο, ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός απονέμει το Μετάλλιο Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ σε νοσοκόμες που επιδεικνύουν «εξαιρετικό θάρρος και αφοσίωση» προς τα θύματα πολέμων ή καταστροφών, καθώς και σε πρωτοπόρους στον τομέα της δημόσιας υγείας και της εκπαίδευσης.
(α-δ) Η προϊσταμένη Σάντι Μακντόναλντ δείχνει το μετάλλιο Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ που της απονεμήθηκε το 1953 στην κυρία A.Σ. Ρόου, τον σερ Πήτερ ΜακΚάλουμ και τον κύριο Τζον Παρκ. (Public Domain)
Κατά τη διάρκεια της ζωής της, το όνομά της χρησιμοποιήθηκε σε πολλά εμπορικά προϊόντα. Η εικόνα της εμφανίστηκε σε καρτ-ποστάλ, λιθογραφίες και αφίσες, άνθρωποι ονόμασαν τα μωρά τους προς τιμήν της. Εμφανίστηκαν ακόμη και κούκλες Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ, μια τάση που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η εταιρεία Mattel παρουσίασε πρόσφατα μια κούκλα Μπάρμπι προς τιμήν της.
Εντούτοις, το μόνο για το οποίο επέτρεψε επίσημα να χρησιμοποιηθεί το όνομά της ήταν το «Ταμείο Νάιτινγκεϊλ», το οποίο ιδρύθηκε για τη δημιουργία της Σχολής Νοσηλευτικής Νάιτινγκεϊλ στο St. Thomas. Και το μικρό φανάρι που κουβαλούσε άναψε το μέλλον της δημόσιας υγείας.
Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σταύρος Παπασταύρου, ενέκρινε χρηματοδότηση για την έναρξη κατασκευής αγωγού μεταφοράς νερού από τις πηγές των Παραμεριτών στο Αλιβέρι Ευβοίας, συνολικού ύψους 1,75 εκατομμυρίων ευρώ, μετά από σχετικό αίτημα του Δήμου Κύμης-Αλιβερίου.
Σύμφωνα με την ενημέρωση του ΥΠΕΝ, το έργο περιλαμβάνει αγωγό μήκους 12,733 χλμ., με δυναμική μεταφοράς έως και 200 κυβικών νερού ανά ώρα, αντλιοστάσιο, καθώς και όλα τα απαραίτητα υδραυλικά εξαρτήματα, τις ηλεκτρικές εγκαταστάσεις και τα συστήματα αυτόματης λειτουργίας.
Τα σχετικά υδρολογικά δεδομένα συνελέχθησαν σε συνεργασία με την Ελληνική Αρχή Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΕΑΓΜΕ).
Σύμφωνα πάντα με τη σχετική ανακοίνωση, το έργο θα λειτουργήσει επ’ ωφελεία της τοπικής κοινωνίας και των αυξημένων τουριστικών ροών που δέχεται, καθώς θα εγγυηθεί την επάρκεια και ποιότητα πόσιμου νερού και θα αντιμετωπίσει σε σημαντικό βαθμό το ζήτημα λειψυδρίας που υφίσταται στον εν λόγω Δήμο.
Επισημαίνεται δε ότι τους μήνες που η κατανάλωση νερού είναι χαμηλότερη, το πλεονάζον νερό θα χρησιμοποιείται για τον εμπλουτισμό του υπόγειου υδροφορέα του Αλιβερίου, με σκοπό την ανάταξη των γεωτρήσεων της περιοχής Λογγού, οι οποίες έχουν υποστεί υφαλμύρωση λόγω υπεράντλησης.
Μεγάλης κλίμακας διαδηλώσεις έλαβαν χώρα σε όλο το Ισραήλ την Κυριακή 17 Αυγούστου κατά της κυβέρνησης του Μπενιαμίν Νεταχιάχου και του πολέμου στη Γάζα που έχει εξαπολύσει, με κύριο αίτημα τον τερματισμό των επιχειρήσεων και τη σύναψη συμφωνίας για την απελευθέρωση των ομήρων που κρατούνται ακόμη από τη Χαμάς.
Σύμφωνα με τους διοργανωτές, εκατοντάδες χιλιάδες συμμετείχαν και, παρόλο που η Epoch Times δεν μπόρεσε να επαληθεύσει ανεξάρτητα τον αριθμό των συμμετεχόντων, φωτογραφίες και βιντεοσκοπήσεις έχουν αποτυπώσει ασφυκτικά γεμάτους δρόμους και πλατείες σ το Τελ Αβίβ, την Ιερουσαλήμ, τη Χάιφα και πολλές ακόμη πόλεις του Ισραήλ.
«Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι συμμετείχαν σε εκατοντάδες δράσεις που διοργανώθηκαν σε όλη τη χώρα», σημείωσε το βράδυ της Κυριακής στο Χ το Φόρουμ Συγγενών Ομήρων και Αγνοουμένων, το οποίο αντιπροσωπεύει τους οικείους όσων βρίσκονται ακόμη στη Γάζα υπό καθεστώς ομηρίας. «Οι οικογένειες των ομήρων ευχαριστούν τον λαό του Ισραήλ και δηλώνουμε πως θα εντείνουμε τις προσπάθειές μας. Μείνετε μαζί μας μέχρι να γυρίσει και ο τελευταίος όμηρος!»
Η Αστυνομία ανακοίνωσε μέσω Χ ότι έγιναν αρκετές συλλήψεις, κυρίως ατόμων που ενεπλάκησαν σε παράνομες πράξεις, δηλώνοντας ότι «θα συνεχίσει τις προσπάθειές της για την τήρηση της τάξης, σε κάθε περίπτωση που διακυβεύεται η δημόσια ασφάλεια και ελευθερία κινήσεων. […] Για την Αστυνομία του Ισραήλ το δικαίωμα σε νόμιμες διαμαρτυρίες αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας. Πράξεις που παραβαίνουν τον νόμο όπως το κάψιμο ελαστικών και το κλείσιμο αυτοκινητοδρόμων, και οι οποίες αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια δεν θεωρούνται νόμιμες διαμαρτυρίες».
Για τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, «το αίτημα να σταματήσει ο πόλεμος χωρίς να έχει ηττηθεί η Χαμάς ενισχύει τη θέση της οργάνωσης, παρεμποδίζει την απελευθέρωση των ομήρων και εδραιώνει τον κίνδυνο να επαναληφθούν επιθέσεις όπως αυτή της 7ης Οκτωβρίου [2023], εγκλωβίζοντας τις μελλοντικές γενιές σε έναν ατέρμονο πόλεμο».
«Κατ’ επέκταση, οφείλουμε να ολοκληρώσουμε αυτό που αρχίσαμε και να νικήσουμε τη Χαμάς, τόσο για να επισπεύσουμε την απελευθέρωση των ομήρων όσο και για να διασφαλίσουμε ότι ποτέ ξανά η Γάζα δεν θα απειλήσει το Ισραήλ», συμπλήρωσε. «Μαζί, έχουμε πετύχει σπουδαία αποτελέσματα σε όλα τα μέτωπα. Μαζί θα πολεμήσουμε και με τη βοήθεια του Θεού μαζί θα νικήσουμε και σε αυτόν τον πόλεμο».
Οι απαρχές της σύγκρουσης βρίσκονται στη μεγάλης κλίμακας τρομοκρατική επίθεση που πραγματοποίησαν μέλη της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023, δολοφονώντας 1.200 Ισραηλινούς και παίρνοντας 250 ομήρους στη Γάζα.
Το Ισραήλ απάντησε άμεσα με αεροπορικέ επιθέσεις αρχικά, και εν συνεχεία με χερσαίες επιχειρήσεις. Σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της Γάζας, το οποίο ελέγχεται από τη Χαμάς, 61.000 Παλαιστίνιοι έχουν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων, ωστόσο δεν γίνεται διάκριση μεταξύ αμάχων και μαχόμενων θυμάτων.
Στις 8 Αυγούστου, ο Νετανιάχου ανήγγειλε την έγκριση επιχείρησης για τη κατάληψη της πόλης της Γάζας από τον Ισραηλινό Στρατό, τον αφοπλισμό της Χαμάς και την απελευθέρωση όλων των ομήρων. Από τους 50 που έχουν απομείνει στον θύλακα, εικάζεται ότι μόνον οι 20 είναι ακόμη ζωντανοί.
Το σχέδιο του Νετανιάχου περιλαμβάνει επίσης την αποστρατιωτικοποίηση της Λωρίδας της Γάζας, την αποκατάσταση του ισραηλινού ελέγχου σε όλη την περιοχή και την εγκαθίδρυση μιας διοίκησης «που δεν θα συνδέεται ούτε με τη Χαμάς ούτε με την Παλαιστινιακή Αρχή».
Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Γιαΐρ Λαπίντ επέκρινε το σχέδιο του Νετανιάχου, εκφράζοντας την άποψη ότι στην πραγματικότητα «εξυπηρετεί τα σχέδια της Χαμάς, καθώς θα εμπλέξει το Ισραήλ σε μία αδιέξοδη κατοχή, η οποία είναι άγνωστο πού θα οδηγήσει».
Στιγμιότυπο από διαδήλωση στο Τελ Αβίβ για τον τερματισμό του πολέμου και την απελευθέρωση των ομήρων. Ισραήλ, Κυριακή 17 Αυγούστου. (Mahmoud Illean/AP)
Για τον Γεχούντα Κοέν, του οποίου ο γιος Νιμρόντ βρίσκεται ως όμηρος στη Γάζα, ο λαός του Ισραήλ «ζει μεταξύ μίας τρομοκρατικής οργάνωσης που κρατά τα παιδιά μας και μίας κυβέρνησης που δεν φροντίζει για την απελευθέρωσή τους για πολιτικούς λόγους».
Για τον υπουργό Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμοτρίτς οι διαδηλώσεις της Κυριακής είναι επιβλαβείς για το Ισραήλ και τους ομήρους, καθώς παρωθούν για την «παράδοση του Ισραήλ στα χέρια του εχθρού, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια και το μέλλον του».
Ακόμα δεν είναι γνωστό πότε θα ξεκινήσει η νέα επιχείρηση του Ισραηλινού Στρατού στην πόλης της Γάζας, ωστόσο αναμένεται ότι θα χρειαστεί η επιστράτευση χιλιάδων εφέδρων.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ θα χορηγήσει επείγουσα ανθρωπιστική βοήθεια στο Νότιο Σουδάν, ανακοίνωσε χθες Δευτέρα το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών.
«Κατόπιν οδηγιών του υπουργού Εξωτερικών Γεδεών Σάαρ, το Ισραήλ θα χορηγήσει επείγουσα ανθρωπιστική βοήθεια σε ευάλωτους πληθυσμούς της χώρας», σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση.
«Το Νότιο Σουδάν αγωνίζεται το τρέχον διάστημα εναντίον επιδημίας χολέρας και είναι αντιμέτωπο με σοβαρή έλλειψη πόρων. Η βοήθεια θα συμπεριλάβει ιατρικές προμήθειες, εξοπλισμό καθαρισμού του νερού, γάντια και ιατρικές μάσκες, ειδικά κιτ υγιεινής για την πρόληψη της χολέρας», καθώς και «δέματα με τρόφιμα», διευκρινίζεται στο κείμενο.
Η ανακοίνωση αυτή δημοσιοποιήθηκε καθώς δημοσιεύματα του Τύπου κάνουν λόγο περί σχεδίου εκτοπισμού, ενορχηστρωμένου από το Ισραήλ, παλαιστινίων κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας, όπου συνεχίζεται ο πόλεμος, στο Νότιο Σουδάν.
Η υφυπουργός Εξωτερικών Σαρέν Χάσκελ έκανε επίσημη επίσκεψη στην Τζούμπα την περασμένη εβδομάδα.
Η νοτιοσουδανική διπλωματία «διέψευσε σθεναρά» τότε «δημοσιεύματα μέσων ενημέρωσης που αναφέρουν ότι η κυβέρνηση (της χώρας) διεξάγει συνομιλίες με το Ισραήλ για την μετεγκατάσταση παλαιστινίων υπηκόων από τη Γάζα» στο Νότιο Σουδάν, τα οποία χαρακτήρισε «ανυπόστατα».
Στο Νότιο Σουδάν η ανασφάλεια και η αστάθεια ουδέποτε τερματίστηκαν αφότου η χώρα απέκτησε την ανεξαρτησία της -από το Σουδάν-, το 2011, με τους δυο κυριότερους πολιτικούς ηγέτες να παραμένουν σε σύγκρουση και στελέχη ανθρωπιστικών οργανώσεων να προειδοποιούν τους τελευταίους μήνες πως υπάρχει αληθινός κίνδυνος να ξεσπάσει νέος εμφύλιος πόλεμος.
Την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, ποσότητας 1.200 τόνων, στο πλαίσιο του Σχεδίου «Αμάλθεια», ανακοίνωσε το υπουργείο Εξωτερικών της Κύπρου.
«Η Κυπριακή Δημοκρατία συνεχίζει την εφαρμογή της πρωτοβουλίας του Σχεδίου Αμάλθεια για συμβολή στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στη Γάζα» αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.
Η αποστολή, σημειώνεται, εμπίπτει στον μηχανισμό ΟΗΕ-2720 και της UNOPS, με τελικό ανάδοχο και διανομέα τη διεθνή ανθρωπιστική οργάνωση World Central Kitchen, ενώ το όλο εγχείρημα είναι υπό την αιγίδα του μηχανισμού παράδοσης του ΟΗΕ.
Σύμφωνα με το ΚΥΠΕ, το φορτίο θα διαμετακομιστεί μέσω του λιμανιού Ashdod, χωρίς επιπρόσθετους ελέγχους ασφαλείας στο σημείο άφιξης, για διανομή εντός της Γάζας στη βάση διευθετήσεων που έχουν γίνει.
«Η βοήθεια, η οποία περιλαμβάνει είδη τροφίμων, ειδικότερα για κάλυψη αναγκών παιδικής διατροφής, προέρχεται από την Κύπρο (700 τόνοι) μέσω του φορέα CyprusAid του Υπουργείου Εξωτερικών, ενώ 500 τόνοι αποτελούν δωρεά από την Κυβέρνηση της Μάλτας, καθώς και διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις με έδρα τις ΗΠΑ, την Ιταλία, το Τάγμα της Μάλτας και το Κουβέιτ» αναφέρει το ΥΠΕΞ της Κύπρου, προσθέτοντας πως στην όλη προσπάθεια «είναι πάντοτε καταλυτική η συνεισφορά της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων».
Όπως αναφέρει το ΚΥΠΕ, η Κυπριακή Δημοκρατία εκφράζει την ευγνωμοσύνη της προς όλα τα κράτη και τους εμπλεκόμενους φορείς που συμμετέχουν σε αυτή τη συλλογική προσπάθεια, η οποία υλοποιείται με πλήρη σεβασμό στο διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και στη βάση λειτουργίας οντοτήτων που υπάγονται στον ΟΗΕ.
Η Λευκωσία αναφέρει επίσης ότι οι υποδομές της Κύπρου για συλλογή, ασφαλή επιθεώρηση και αναχώρηση βοήθειας βρίσκονται στη διάθεση της διεθνούς κοινότητας ως επιπρόσθετη ανθρωπιστική δίοδος.
Ο πρώην ηγέτης του Χονγκ Κονγκ, Λεούνγκ Τσονγίνγκ, απείλησε ομάδα ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ στη Φινλανδία, καθώς αυτοί συγκέντρωναν υπογραφές διαμαρτυρίας για συνεχιζόμενες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα, εντείνοντας τους φόβους της διωκόμενης θρησκευτικής ομάδας για την ασφάλειά της ακόμη και εκτός της χώρας.
«Μόλις έχουμε τα ονόματά σας, μπορούμε αμέσως να σας εντοπίσουμε όταν επιστρέψουμε. Έναν προς έναν», δήλωσε ο Λεουνγκ σε ηχητικό ντοκουμέντο που έφερε στη δημοσιότητα η Epoch Times.
Το περιστατικό σημειώθηκε στις 13 Αυγούστου, στο πάρκο Σιμπέλιους του Ελσίνκι, ένα δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο όπου το τελευταίο διάστημα το περίπτερο ενημέρωσης του Φάλουν Γκονγκ έχει προσελκύσει χιλιάδες περαστικούς. Ο Λεούνγκ, που ηγήθηκε της κυβέρνησης του Χονγκ Κονγκ την περίοδο 2012-2017, είναι σήμερα αντιπρόεδρος του κορυφαίου πολιτικού συμβουλευτικού οργάνου της Κίνας, της Κινεζικής Πολιτικής Συμβουλευτικής Διάσκεψης του Λαού, ένα όργανο με έντονο ρόλο στις επιχειρήσεις επιρροής και συλλογής πληροφοριών του Πεκίνου στο εξωτερικό – γεγονός που δίνει ιδιαίτερο πολιτικό βάρος στις δηλώσεις του.
Το ενημερωτικό περίπτερο ήταν διακοσμημένο με δύο μπλε πανό που επισήμαιναν τους διωγμούς κατά του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα. Ένας άνδρας και μία γυναίκα, μπροστά στο περίπτερο, επιδείκνυαν διαλογιστικές ασκήσεις, ενώ δίπλα σε ένα τραπέζι καλυμμένο με μπλε πανί, άλλοι ασκούμενοι μιλούσαν σε περαστικούς, καλώντας τους να υπογράψουν αίτηση τερματισμού των βασανιστηρίων και της εξαναγκαστικής αφαίρεσης οργάνων στην Κίνα.
Ο Λεούνγκ, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του Ρετζίνα Λεούνγκ-Τονγκ Τσινγκ-Γι και δύο ακόμη άνδρες, πλησίασε το περίπτερο. Ασκούμενος του Φάλουν Γκονγκ – ο οποίος ζήτησε να διατηρήσει την ανωνυμία του για λόγους ασφάλειας – ανέφερε ότι τον καλωσόρισε με τη φράση «Καλώς ήρθατε στο Ελσίνκι». Σύμφωνα με μαρτυρίες και ηχητικό υλικό που παρουσίασε η Epoch Times, στη συνέχεια ο Λεούνγκ εξαπέλυσε ερωτήσεις και αρνήθηκε ότι υφίσταται διωγμός.
Το ζεύγος Λεούνγκ άρχισε να καταγράφει με τα κινητά του τις παρουσίες των συγκεντρωμένων, μια κίνηση που οι παριστάμενοι βρήκαν εξαιρετικά εκφοβιστική. Κάποιοι από αυτούς είχαν φύγει πρόσφατα από την Κίνα ή είχαν συγγενείς που παρέμεναν εκεί· με την προηγμένη τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου και τα εκτεταμένα αστυνομικά αρχεία του κινεζικού καθεστώτος, τέτοιο οπτικοακουστικό υλικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό και την παρενόχληση αντιφρονούντων και των οικογενειών τους, κάτι που έχει συμβεί επανειλημμένα.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας έχει κατατάξει το Φάλουν Γκονγκ – μια πνευματική άσκηση με θεμελιώδεις αρχές την αλήθεια, τη καλοσύνη και την ανεκτικότητα – ανάμεσα στις πέντε «δηλητηριώδεις» ομάδες μαζί με τους Ουιγούρους, τους Ταϊβανέζους, τους Θιβετιανούς υπέρ της ανεξαρτησίας και τους υποστηρικτές της κινεζικής δημοκρατίας. Από το 1999, το καθεστώς έχει κηρύξει ολοκληρωτικό διωγμό κατά των ασκουμένων, χρησιμοποιώντας αυθαίρετες συλλήψεις, βασανιστήρια, καταναγκαστική εργασία και πλύση εγκεφάλου, με τις σχετικές παραβιάσεις να έχουν καταγραφεί επανειλημμένως από διεθνείς οργανώσεις και εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ.
Πολλοί από τους παρόντες ασκούμενους στη συνάντηση της 13ης Αυγούστου είχαν καταφέρει να διαφύγουν από την Κίνα μετά από χρόνια παρενοχλήσεων, παρακολούθησης και καταστολής. Ο άνθρωπος που καλωσόρισε τον Λεούνγκ ανήκε σε αυτή την ομάδα, ο οποίος – επειδή αρνήθηκε να εγκαταλείψει την πίστη του – έχασε την εργασία του και παρέμεινε στην παρανομία για οκτώ χρόνια· μόλις πριν λίγους μήνες, η κινεζική αστυνομία είχε προσπαθήσει να εκφοβίσει την οικογένειά του μετά από άλλο περιστατικό παρενόχλησης στο ίδιο πάρκο.
Η πολιτική θέση του Λεούνγκ και το ιστορικό του απέναντι στο Φάλουν Γκονγκ προκάλεσαν έντονη ανησυχία τόσο στους ίδιους τους ασκούμενους όσο και σε οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο Λέβι Μπροντ, διευθυντής του Κέντρου Πληροφόρησης Φάλουν Ντάφα, τόνισε: «Το περιστατικό στο πάρκο του Ελσίνκι αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης τάσης αξιωματούχων και συνεργατών του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας να προσπαθούν να εκφοβίσουν, να παρακολουθούν και να φιμώσουν ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ εκτός Κίνας». Συμπλήρωσε πως «το γεγονός ότι υψηλόβαθμος Κινέζος αξιωματούχος αντιπαρατέθηκε προσωπικά με ειρηνικούς διαλογιζόμενους σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία υπογραμμίζει το πόσο υψηλή προτεραιότητα παραμένει η καταστολή του Φάλουν Γκονγκ για το Πεκίνο», ενώ επεσήμανε ότι πολλές από τις δηλώσεις του Λεούνγκ φανερώνουν πόσο βαθιά έχουν επηρεαστεί από την προπαγάνδα του κινεζικού καθεστώτος και οι ίδιοι οι αξιωματούχοι.
Οι ασκούμενοι κατήγγειλαν το περιστατικό στην αστυνομία, η οποία έφτασε λίγο μετά την αποχώρηση του Λεούνγκ και διαβεβαίωσε ότι το περίπτερο προστατεύεται από τη φινλανδική νομοθεσία, δηλώνοντας ότι θα επιτηρούν την περιοχή για να αποτρέψουν παρεμβολές.
Ο ασκούμενος που αρχικά καλωσόρισε τον Λεούνγκ δήλωσε: «Δεν περίμενα αυτό που ακολούθησε. Είπε ότι θα μπορούσε να μας εντοπίσει. Ποιος ο λόγος;» Αναφέρθηκε ακόμη σε δύο άλλα περιστατικά τον τελευταίο χρόνο, κατά τα οποία υποστηρικτές του Πεκίνου επιχείρησαν να τους εκφοβίσουν ή να καταστρέψουν το σημείο ενημέρωσης. «Τον Σεπτέμβριο του 2024, δύο άνδρες κατέβασαν τα πανό του Φάλουν Γκονγκ και προειδοποίησαν δύο ασκούμενους να προσέχουν αν θέλουν να είναι ασφαλείς στη Φινλανδία. Τον Ιανουάριο, άλλοι δύο άνδρες τον εξύβρισαν για την πίστη του και προσπάθησαν να του πάρουν το κινητό. Έχουμε ήδη αναφέρει τα περιστατικά στην κινεζική πρεσβεία», είπε ο ίδιος σε ηχητικό που δημοσίευσε η Epoch Times.
Το επεισόδιο της 13ης Αυγούστου αποτελεί μια ακόμη υπενθύμιση της αδιάκοπης καταστολής που ασκεί το Πεκίνο, σημειώνει ο μάρτυρας. «Βρισκόμαστε έξω από την Κίνα, αλλά δεν νιώθουμε πραγματικά ασφαλείς», είπε. «Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας εξακολουθεί να προσπαθεί να μας διώξει».
Ο Λέβι Μπροντ επισήμανε τη σύλληψη και δίωξη ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ στη Σερβία και τη Ρωσία, πριν από επισκέψεις του Σι Τζινπίνγκ, ως ενδεικτική της διείσδυσης της κινεζικής επιρροής σε τρίτες χώρες. Τόνισε ότι η Ρωσία καταδίκασε, τον Ιούλιο, σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση μία γυναίκα που κρατούνταν από πέρυσι. «Καθώς το κινεζικό καθεστώς εντείνει παγκοσμίως τις εκστρατείες εκφοβισμού και εκβιασμού, είναι ζωτικής σημασίας οι δημοκρατίες να προστατεύσουν ευάλωτες κοινότητες όπως οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ και οι Φινλανδοί πολίτες που ασκούν αυτή την πίστη», τονίζει ο Μπροντ, καλώντας τις φινλανδικές αρχές να καταδικάσουν δημόσια τη συμπεριφορά του Λεούνγκ και να ερευνήσουν τη χρήση κινεζικής παρακολούθησης και παρενόχλησης στη χώρα.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ άρχισε χθες Δευτέρα να συζητά σχέδιο απόφασης που καταρτίστηκε και υποβλήθηκε από τη Γαλλία και προβλέπει να παραταθεί για έναν χρόνο η εντολή της ειρηνευτικής δύναμης του διεθνούς οργανισμού στον νότιο Λίβανο, εν όψει της προοδευτικής απόσυρσής του.
Ωστόσο, σύμφωνα με δημοσιεύματα, το Ισραήλ και οι ΗΠΑ εναντιώνονται στην παράταση της εντολής της προσωρινής δύναμης των Ηνωμένων Εθνών στον Λίβανο (FINUL), που βρίσκεται ανεπτυγμένη στα σύνορα της χώρας με το Ισραήλ από το 1978.
«Δεν σχολιάζουμε διαπραγματεύσεις σε εξέλιξη στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ», περιορίστηκε να πει χθες εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Ερωτηθείς για την αμερικανική θέση όσον αφορά το μέλλον της δύναμης των κυανοκράνων, ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ – χώρας με δικαίωμα βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας – δεν απάντησε.
Το σχέδιο απόφασης, που συμβουλεύτηκε το Γαλλικό Πρακτορείο, θα παρέτεινε την εντολή της FINUL ως την 31η Αυγούστου 2026, εκφράζοντας πάντως την «πρόθεση» του ΣΑ να «εργαστεί για την απόσυρσή της», με σκοπό η λιβανική κυβέρνηση να γίνει «ο μοναδικός εγγυητής της ασφάλειας στον νότιο Λίβανο».
Η περιοχή αυτή αποτέλεσε θέατρο του ανοικτού πολέμου ανάμεσα στον στρατό του Ισραήλ και της σιιτικής λιβανικής οργάνωσης Χεζμπολάχ μεταξύ του Σεπτεμβρίου και του Νοεμβρίου του 2024.
Η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που έβαλε τέλος στη σύρραξη προέβλεπε το σιιτικό ένοπλο κίνημα να αποσύρει τις δυνάμεις του σε απόσταση τουλάχιστον 30 χιλιομέτρων από τα σύνορα και να διαλύσει τις στρατιωτικές υποδομές του εκεί.
Η συμφωνία προέβλεπε επίσης την απόσυρση των ισραηλινών στρατευμάτων από την περιοχή αλλά το Ισραήλ – ο στρατός του οποίου εμπλέκεται επανειλημμένα σε αψιμαχίες με κυανόκρανους – συνεχίζει να κατέχει πέντε περιοχές που κρίνει πως έχουν στρατηγική σημασία και διεξάγει σχεδόν καθημερινά αεροπορικά πλήγματα στη γειτονική χώρα.
Τα 15 κράτη-μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας αναμένεται να ψηφίσουν ως την 25η Αυγούστου επί του σχεδίου απόφασης αυτού, καθώς η εντολή της FINUL τυπικά εκπνέει στα τέλη του μηνός.
Για συνάντηση η οποία «όχι απλώς ανταποκρίθηκε, αλλά ξεπέρασε τις προσδοκίες» του, αλλά και για «κρίσιμες μέρες» για την Ουκρανία και για την Ευρώπη έκανε λόγο ο καγκελάριος της Γερμανίας Φρίντριχ Μερτς μετά την ολοκλήρωση των συνομιλιών στον Λευκό Οίκο, επιμένοντας στην ανάγκη κήρυξης κατάπαυσης του πυρός, «το αργότερο» ως την πιθανή συνάντηση του ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι με τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν.
«Ήταν καλή συνάντηση με τον πρόεδρο Τραμπ, τον πρόεδρο Ζελένσκι και τους ευρωπαίους εταίρους μας στην Ουάσιγκτον, αλλά τα επόμενα βήματα θα είναι πιο περίπλοκα. Πρέπει να ασκήσουμε πίεση στην Ρωσία. Πρέπει να υπάρξει κατάπαυση του πυρός πριν από περαιτέρω συνομιλίες», ανέφερε ο καγκελάριος Μερτς μέσω Χ.
Μιλώντας σε απεσταλμένους και ανταποκριτές γερμανικών ΜΜΕ στην αμερικανική πρωτεύουσα, ο Φρίντριχ Μερτς είπε εξάλλου ότι τυχόν νέα σύνοδος κορυφής θα πρέπει να πραγματοποιηθεί μόνο με συμμετοχή της Ουκρανίας. «Μένει να δούμε αν ο Πούτιν έχει το θάρρος να το κάνει», πρόσθεσε, σημειώνοντας πως προγραμματίζεται συνάντηση των δύο ηγετών εντός των προσεχών δύο εβδομάδων, χωρίς ωστόσο να έχει αποφασιστεί πού. Στην συνέχεια, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ σχεδιάζει τριμερή συνάντηση με την συμμετοχή του ιδίου.
Για το ζήτημα των πιθανών εδαφικών παραχωρήσεων της Ουκρανίας, ο κ. Μερτς ξεκαθάρισε ότι δεν συζητήθηκε στη συνάντηση, αλλά επανέλαβε ότι η χώρα δεν θα πρέπει να εξαναγκαστεί να παραχωρήσει εδάφη. «Η ρωσική απαίτηση να παραχωρήσει το Κίεβο τα ελεύθερα τμήματα του Ντονμπάς ισοδυναμεί – για να αντιληφθούμε τα μεγέθη – με πρόταση να παραχωρήσουν οι ΗΠΑ την Φλόριντα. Ένα κυρίαρχο κράτος δεν μπορεί να το αποφασίσει αυτό τόσο εύκολα. Είναι μια απόφαση που πρέπει να λάβει η ίδια η Ουκρανία κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων», τόνισε.
Ο καγκελάριος χαιρέτισε πάντως τις εγγυήσεις ασφαλείας τις οποίες εμφανίστηκε πρόθυμος να προσφέρει στην Ουκρανία ο πρόεδρος Τραμπ. «Χαιρετίσαμε με μεγάλη έμφαση την ανακοίνωση του προέδρου Τραμπ ότι θα παρείχε εγγυήσεις ασφαλείας στην Ουκρανία. Για αυτές τις εγγυήσεις ασφαλείας απαιτήθηκε πολύ μακρά και εντατική συζήτηση. Το συμπέρασμα είναι ότι οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να παράσχουν εγγυήσεις ασφαλείας και να το συντονίσουν αυτό με τους Ευρωπαίους. Επομένως, σε περίπτωση ειρηνευτικής συμφωνίας, θα υπάρξουν αντίστοιχες εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία», δήλωσε ο κ. Μερτς.
Ικανοποιημένος δήλωσε ο γερμανός καγκελάριος και για την «ανοιχτή», όπως είπε, στάση του Ντόναλντ Τραμπ στα ανθρωπιστικά θέματα, όπως τα 19.000 παιδιά που η Ουκρανία λέει πως έχουν απαχθεί.
Στην ερώτηση αν η Γερμανία θα ανέπτυσσε στρατεύματα συνεισφέροντας σε μελλοντική δύναμη εγγύησης της ασφάλειας στην Ουκρανία, ο Φρίντριχ Μερτς δήλωσε ότι «είναι σαφές πως θα πρέπει να συμμετάσχει όλη η Ευρώπη, καθώς δεν πρόκειται μόνο για τα ουκρανικά εδάφη, αλλά για την πολιτική τάξη της Ευρώπης, για την οποία η Γερμανία έχει μεγάλο συμφέρον και μεγάλη ευθύνη» και διευκρίνισε ότι για την Bundeswehr θα πρέπει να μεσολαβήσει συζήτηση με τους κυβερνητικούς εταίρους στο Βερολίνο και εντολή από το ομοσπονδιακό κοινοβούλιο.
