EPOCH TIMES

Η ενδομητρίωση είναι μια χρόνια φλεγμονώδης πάθηση που επηρεάζει περίπου το 10% των γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία. Παρουσιάζεται σε έως και 80% των περιπτώσεων πυελικού πόνου και σε 63% των περιπτώσεων ανεξήγητης υπογονιμότητας στις γυναίκες. Η πάθηση εμφανίζεται όταν ιστός παρόμοιος με τον ενδομήτριο ιστό αναπτύσσεται εκτός της μήτρας, προκαλώντας έντονο πόνο και άλλα εξουθενωτικά συμπτώματα.

Η διάγνωση της ενδομητρίωσης συχνά καθυστερεί, μερικές φορές έως και δώδεκα χρόνια μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων. Αυτό οφείλεται σε παράγοντες όπως η ομαλοποίηση του πόνου της εμμηνόρροιας, η ανάγκη για επεμβατική διαγνωστική χειρουργική επέμβαση, η περιορισμένη κατανόηση της πολυπλοκότητας της πάθησης και οι συχνά λανθασμένες διαγνώσεις.

Οι συμβατικές θεραπείες συχνά αποτυγχάνουν επειδή δεν αντιμετωπίζουν τη συνολική φύση της ενδομητρίωσης. Η αποτελεσματική διαχείριση απαιτεί μια ολοκληρωμένη, εξατομικευμένη προσέγγιση.

Συμπτώματα και πρώιμα σημάδια 

Η ενδομητρίωση έχει μια ποικιλία συμπτωμάτων που επηρεάζουν σημαντικά την ποιότητα ζωής και τις καθημερινές δραστηριότητες. Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων δεν αντιστοιχεί πάντα στην έκταση της νόσου. Ορισμένες γυναίκες με σοβαρή ενδομητρίωση μπορεί να έχουν ελάχιστα συμπτώματα, ενώ άλλες με ήπια ενδομητρίωση, μπορεί να παρουσιάζουν έντονο πόνο. Άλλες μπορεί να μην έχουν συμπτώματα και να ανακαλύψουν ότι έχουν ενδομητρίωση μόνο όταν αναζητήσουν βοήθεια για προβλήματα γονιμότητας.

Τα κύρια συμπτώματα είναι:

Χρόνιος πόνος στην πύελο ή στην κάτω κοιλιακή χώρα: Συχνά το πιο εμφανές σύμπτωμα που οδηγεί τις γυναίκες να αναζητήσουν ιατρική φροντίδα. Ο πόνος αυτός μπορεί να είναι συνεχής ή κυκλικός και συχνά επιδεινώνεται κατά τη διάρκεια της εμμηνόρροιας.

Επώδυνες εμμηνορροϊκές περίοδοι (δυσμηνόρροια): Σοβαρές εμμηνορροϊκές κράμπες που μπορεί να ξεκινήσουν πριν από την εμμηνόρροια και να διαρκέσουν αρκετές ημέρες μετά.

Πόνος στην πλάτη: Ο πόνος στην κάτω πλάτη είναι συχνός και συχνά εμφανίζεται μαζί με πόνο στην πυέλου ή εμμηνόρροια.

Βαριά ή ακανόνιστη έμμηνος ρύση: Βαρύτερη από την κανονική έμμηνος ρύση, αιμορραγία μεταξύ των περιόδων ή πιο συχνές περίοδοι.

Πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή: Βαθύς πόνος κατά τη διάρκεια ή μετά τη σεξουαλική επαφή.

Ουροποιητικά συμπτώματα: Πόνος κατά την πλήρωση της ουροδόχου κύστης ή την ούρηση, ή αυξημένη συχνότητα ούρησης, ειδικά κατά τη διάρκεια της εμμηνόρροιας.

Επώδυνη αφόδευση: Δυσφορία ή πόνος κατά την αφόδευση, συχνά με διάρροια, δυσκοιλιότητα ή φούσκωμα, ειδικά κατά τη διάρκεια της εμμηνόρροιας.

Κόπωση: Χρόνια κόπωση, συχνά χειρότερη κατά τη διάρκεια της εμμηνόρροιας.

Στειρότητα: Επηρεάζει το 20-30% όλων των γυναικών με υπογονιμότητα.

Πολλά από αυτά τα συμπτώματα σχετίζονται και με άλλες παθήσεις, οι οποίες πρέπει να αποκλειστούν για μια σωστή διάγνωση. Η έγκαιρη ανίχνευση και θεραπεία μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση των συμπτωμάτων, στην πρόληψη της εξέλιξης της νόσου και στη διατήρηση της γονιμότητας.

Αίτια

Οι ακριβείς αιτίες της ενδομητρίωσης δεν έχουν γίνει πλήρως κατανοητές, αλλά οι έρευνες υποδεικνύουν ότι εμπλέκονται ένας συνδυασμός γενετικών, ορμονικών, ανοσολογικών και περιβαλλοντικών παραγόντων, με την ανοσολογική δυσλειτουργία να διαδραματίζει βασικό ρόλο. Πολλές θεωρίες εξηγούν πώς ξεκινά και εξελίσσεται η ενδομητρίωση, αλλά καμία δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις. Οι αιτίες πιθανώς διαφέρουν από άτομο σε άτομο.

Με την πρόοδο της έρευνας, έχουν αναδυθεί διάφορες κορυφαίες θεωρίες για να εξηγήσουν την ανάπτυξη της ενδομητρίωσης.

Προέλευση των ενδομητρικών κυττάρων

Η ενδομητρίωση μπορεί να ξεκινήσει όταν κύτταρα παρόμοια με αυτά που ευθυγραμμίζουν τη μήτρα (ενδομήτριο) εμφανίζονται έξω από τη μήτρα. Αυτά τα κύτταρα μπορεί να βρεθούν σε διάφορες θέσεις, όπως στις ωοθήκες, τις σάλπιγγες, την πυελική κοιλότητα, την ουροδόχος κύστη, το πεπτικό σύστημα και, σε σπάνιες περιπτώσεις, ακόμη και στον σπλήνας και στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Οι θεωρίες για το πώς αυτά τα κύτταρα εμφανίζονται έξω από τη μήτρα περιλαμβάνουν:

• Παρουσία κατά τη γέννηση — εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης.
• Αντίστροφη εμμηνόρροια — συμβαίνει όταν το εμμηνορροϊκό αίμα ρέει προς τα πίσω στην πυελική κοιλότητα, μεταφέροντας μαζί του ενδομητρικά κύτταρα. Αυτή η διαδικασία δεν είναι ασυνήθιστη και συμβαίνει στο 90% των γυναικών.
• Εξάπλωση — μέσω του λεμφικού συστήματος ή των αιμοφόρων αγγείων.
• Μεταπλασία — μια διαδικασία κατά την οποία τα κύτταρα μεταβάλλονται και γίνονται κύτταρα παρόμοια με τα ενδομητρικά κύτταρα έξω από τη μήτρα.

Ορμόνες και δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος 

Τα ενδομητρικά κύτταρα εκτός μήτρας δεν εξελίσσονται πάντα σε ενδομητρίωση. Όταν αυτό συμβεί, υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που μπορεί να ενεργοποιήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα, οδηγώντας σε χρόνια φλεγμονή και ανώμαλη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.

Κανονικά, το ανοσοποιητικό σύστημα θα απομάκρυνε τα κύτταρα που βρίσκονται σε λάθος θέση, αλλά στην ενδομητρίωση δυσλειτουργεί και τα ενεργοποιεί. Υποκινούμενο από τα οιστρογόνα, το ανοσοποιητικό σύστημα βοηθά τα κύτταρα να προσκολληθούν στους ιστούς και να αναπτυχθούν σχηματίζοντας τη δική τους αιματική παροχή και νευρικές συνδέσεις.

Αυτά τα κύτταρα σχηματίζουν βλάβες, οι οποίες μπορεί να εμφανίζονται ως επιφανειακά εμφυτεύματα, κύστεις των ωοθηκών ή βαθιά διηθητική νόσος. Οι βλάβες αιμορραγούν κατά τη διάρκεια του εμμηνορροϊκού κύκλου, αλλά σε αντίθεση με όταν αυτό συμβαίνει μέσα στη μήτρα, δεν υπάρχει τρόπος να αποβληθεί το αίμα από το σώμα. Οι βλάβες παράγουν επίσης τα δικά τους οιστρογόνα και φλεγμονώδεις ουσίες, ενώ γίνονται ανθεκτικές στην προγεστερόνη, η οποία κανονικά περιορίζει την ανάπτυξή τους.

Ο συνδυασμός της περίσσειας οιστρογόνων και της ανθεκτικότητας στην προγεστερόνη δημιουργεί έναν κύκλο φλεγμονής και οξειδωτικού στρες, που οδηγεί σε μεγαλύτερη βλάβη των ιστών και ανάπτυξη των βλαβών.

Πόνος και αναδιαμόρφωση του νευρικού συστήματος

Οι βλάβες δεν είναι η μόνη αιτία του πόνου στην ενδομητρίωση. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η ενδομητρίωση μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές τόσο στο περιφερικό όσο και στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Αυτό κάνει τα νεύρα πιο ευαίσθητα στα ερεθίσματα, προκαλώντας υπερβολικό πόνο και φλεγμονή.

Αυτές οι αλλαγές μπορεί να εξηγούν γιατί ορισμένες γυναίκες εξακολουθούν να νιώθουν πόνο μετά την χειρουργική αφαίρεση των βλαβών. Η ενδομητρίωση συχνά συνυπάρχει με άλλες παθήσεις, που περιλαμβάνουν αισθητηριακή δυσλειτουργία, όπως η διάμεση κυστίτιδα (που παρατηρείται στο 70-80% των περιπτώσεων), το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (50-70%) και το σύνδρομο υπερδραστήριας ουροδόχου κύστης.

Επώδυνες περιόδοι και υπογονιμότητα 

Η ενδομητρίωση μπορεί να προκαλέσει πόνο κατά την εμμηνόρροια και υπογονιμότητα με διάφορους τρόπους:

• Χρόνια φλεγμονή: Οι βλάβες στην πυέλου προκαλούν φλεγμονή που οδηγεί σε κράμπες και πόνο κατά τη διάρκεια της εμμηνόρροιας.
• Διαταραχή των αναπαραγωγικών διαδικασιών: Η φλεγμονή μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη των ωαρίων, την ωορρηξία και τη γονιμοποίηση.
• Δομικές αλλαγές: Οι βλάβες και ο ουλώδης ιστός μπορεί να αλλάξουν τη δομή των πυελικών οργάνων, εμποδίζοντας τις σάλπιγγες ή παρεμποδίζοντας την κίνηση των ωαρίων.
• Ορμονικές ανισορροπίες και χημικές ουσίες που προκαλούν πόνο: Η ενδομητρίωση μπορεί να προκαλέσει ορμονικές ανισορροπίες και να απελευθερώσει χημικές ουσίες όπως οι προσταγλανδίνες, οι οποίες εντείνουν τον πόνο της περιόδου και παρεμποδίζουν την εμφύτευση του εμβρύου στη μήτρα.

Ο ρόλος των μικροβιοκτόνων

Οι γυναίκες με ενδομητρίωση έχουν συχνά διαφορετικά προφίλ μικροβιώματος σε σύγκριση με τις γυναίκες που δεν πάσχουν από την πάθηση. Έρευνες υποδεικνύουν ότι οι αλλαγές στο μικροβίωμα του εντέρου, του κόλπου και του περιτοναίου (περιτοναϊκή κοιλότητα), σε συνδυασμό με μια ανθυγιεινή μικροβιακή ισορροπία (δυσβίωση), μπορεί να διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην ενδομητρίωση.

Αυτές οι αλλαγές συνδέονται με φλεγμονή και αλλοιωμένες ανοσολογικές αντιδράσεις, συμβάλλοντας στον πόνο και σε άλλα συμπτώματα. Το μικροβίωμα του εντέρου επηρεάζει τον μεταβολισμό των οιστρογόνων, ενώ τα επίπεδα των οιστρογόνων μπορούν επίσης να επηρεάσουν τη σύνθεση του μικροβιώματος. Αυτή η σχέση μπορεί να είναι αμφίδρομη, με το ένα να επιδεινώνει το άλλο. Πρόσθετες έρευνες ενδέχεται να αποσαφηνίσουν αυτές τις συνδέσεις.

Γενετικοί και επιγενετικοί παράγοντες

Γενετικοί παράγοντες μπορεί να προδιαθέτουν άτομα στην ενδομητρίωση, αλλά τα γονίδια μπορεί να ενεργοποιηθούν ή να απενεργοποιηθούν από επιγενετικές αλλαγές, δηλαδή τροποποιήσεις στην έκφραση των γονιδίων που δεν αλλάζουν την αλληλουχία του DNA. Τόσο οι γενετικοί όσο και οι επιγενετικοί παράγοντες επηρεάζουν την απόκριση του οργανισμού στις ορμόνες, τη φλεγμονή και άλλες διαδικασίες που εμπλέκονται στην ενδομητρίωση. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι επιγενετικές αλλαγές είναι αναστρέψιμες και επηρεάζονται από περιβαλλοντικούς παράγοντες και από τον τρόπο ζωής (π.χ. διατροφή, άγχος, σωματική δραστηριότητα). Αυτό προσφέρει μια πολλά υποσχόμενη οδό για τη διαχείριση της πάθησης μέσω στοχευμένων αλλαγών στον τρόπο ζωής.

Χημικές ουσίες που διαταράσσουν το ενδοκρινικό σύστημα (EDC)

Οι EDC μπορούν να μιμηθούν ή να παρεμβαίνουν στις ορμόνες και συνδέονται με την ενδομητρίωση. Οι EDC διαταράσσουν την παραγωγή, τον μεταβολισμό και την απέκκριση των ορμονών, οδηγώντας σε ανισορροπίες που προάγουν τη φλεγμονή, το οξειδωτικό στρες και τις αλλαγές στην ανοσολογική λειτουργία. Έρευνες υποδεικνύουν ότι οι κόρες γυναικών που εκτέθηκαν σε EDC κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ενδομητρίωση.

Μεταξύ των χημικών ουσιών που σχετίζονται με την ενδομητρίωση είναι οι:

Διοξίνες: Αυτοί οι ανθεκτικοί οργανικοί ρύποι βρίσκονται σε λιπαρά τρόφιμα όπως το κρέας, τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα ψάρια, σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις και στον καπνό από την καύση πλαστικών ή επεξεργασμένου ξύλου και συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης ενδομητρίωσης.

Οργανοχλωρίνες: Χρησιμοποιούνται σε φυτοφάρμακα και σε μερικές αλλά όχι σε όλες τις μελέτες συνδέονται με την ενδομητρίωση. Οι οργανοχλωρίνες βρίσκονται σε μολυσμένο έδαφος, νερό και λιπαρά τρόφιμα.

Φθαλικές ενώσεις: Χρησιμοποιούνται σε πλαστικά, συσκευασίες τροφίμων, βινυλικά δάπεδα, καλλυντικά, προϊόντα προσωπικής φροντίδας και σε ορισμένα παιχνίδια. Ορισμένες μελέτες συνδέουν τις φθαλικές ενώσεις με την ενδομητρίωση, αν και τα αποτελέσματα ποικίλλουν.

Δισφαινόλη Α (BPA): Ένα πλαστικό συστατικό με ιδιότητες παρόμοιες με αυτές των οιστρογόνων, η BPA βρίσκεται σε δοχεία τροφίμων, επενδύσεις κονσερβών, οδοντικά σφραγιστικά και αποδείξεις ταμειακών μηχανών.

Τύποι ενδομητρίωσης

Η ενδομητρίωση ταξινομείται σε τρεις τύπους με βάση την ανάπτυξη και τη θέση των βλαβών:

Επιφανειακή περιτοναϊκή ενδομητρίωση: Οι βλάβες σχηματίζονται στο περιτόναιο της πυέλου (η λεπτή μεμβράνη που καλύπτει το εσωτερικό της πυέλου) και αντιπροσωπεύουν το 15-50% των περιπτώσεων.

Ωοθηκικό ενδομητρίωμα: Οι κύστεις των ωοθηκών εμφανίζονται στο 2-10% των περιπτώσεων και στο 50% των περιπτώσεων υπογονιμότητας.

Βαθιά διηθητική ενδομητρίωση: Οι βλάβες αναπτύσσονται σε ιστούς και όργανα πίσω από το κοιλιακό τοίχωμα, όπως ο κόλπος, η ουροδόχος κύστη και το έντερο. Αυτός ο τύπος εμφανίζεται στο 20% των περιπτώσεων, με εμπλοκή του εντέρου στο 5-12%.

Περίπου το 20% των περιπτώσεων δεν εμπίπτουν σε αυτές τις κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένων σπάνιων περιπτώσεων εκτός της πυέλου.

Μετά τη διάγνωση, η ενδομητρίωση μπορεί να ταξινομηθεί σε ένα από τα τέσσερα στάδια που καθορίζονται από τη σοβαρότητα των βλαβών. Αυτά τα στάδια ποικίλλουν ανάλογα με τον οργανισμό που προτείνει τις ταξινομήσεις. Τα στάδια που προτείνονται από την Αμερικανική Ένωση Γονιμότητας (AFS) και την Αμερικανική Εταιρεία Αναπαραγωγικής Ιατρικής (ASRM) είναι:

Στάδιο I: ήπια (AFS) ή ελάχιστη (ASRM)
Στάδιο II: μέτρια (AFS) ή ήπια (ASRM)
Στάδιο III: σοβαρή (AFS) ή μέτρια (ASRM)
Στάδιο IV: εκτεταμένη (AFS) ή σοβαρή (ASRM)

Οι ταξινομήσεις Enzian ταξινομούν περαιτέρω την βαθιά διηθητική ενδομητρίωση.

Παράγοντες κινδύνου

Οι ακόλουθοι παράγοντες αυξάνουν την πιθανότητα ανάπτυξης ενδομητρίωσης:

Φύλο: Η ενδομητρίωση επηρεάζει κυρίως τις γυναίκες ή τα άτομα που γεννήθηκαν γυναίκες με άθικτα γυναικεία αναπαραγωγικά όργανα. Σπάνιες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί σε άνδρες, πιθανώς λόγω υπολειμματικού ιστού από την εμβρυϊκή ανάπτυξη.

Ηλικία: Πιθανότερο είναι να εμφανιστεί ενδομητρίωση σε γυναίκες ηλικίας 25-45 ετών, αν και μπορεί επίσης να εμφανιστεί στο 2-5% των γυναικών μετά την εμμηνόπαυση, σε έφηβες μετά την έναρξη της εμμηνόρροιας και – σπάνια – σε κορίτσια πριν από την πρώτη τους περίοδο.

Εμμηνορροϊκό και αναπαραγωγικό ιστορικό: Η πρόωρη έναρξη της εμμηνόρροιας και οι σύντομοι εμμηνορροϊκοί κύκλοι αυξάνουν τον κίνδυνο, πιθανώς λόγω των υψηλότερων επιπέδων οιστρογόνων στο αίμα. Ο τοκετός και η χρήση από του στόματος αντισυλληπτικών συνδέονται με χαμηλότερο κίνδυνο.

Εθνικότητα: Η ενδομητρίωση μπορεί να είναι πιο συχνή σε γυναίκες ασιατικής καταγωγής και λιγότερο συχνή σε γυναίκες αφρικανικής και ισπανικής καταγωγής, αν και απαιτούνται περαιτέρω έρευνες για να επιβεβαιωθεί εάν αυτές οι διαφορές είναι βιολογικές, οφείλονται σε κοινωνικοπολιτισμικούς παράγοντες ή στην πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη.

Οικογενειακό ιστορικό: Η ύπαρξη συγγενή πρώτου βαθμού με ενδομητρίωση αυξάνει τον κίνδυνο για μία γυναίκα έως και επτά φορές.

Ωμέγα-6 λιπαρά οξέα: Τα φλεγμονώδη ωμέγα-6 λιπαρά οξέα μπορεί να αυξάνουν τον κίνδυνο. Αντίθετα, η υψηλότερη πρόσληψη ωμέγα-3 λιπαρών οξέων συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο, πιθανώς λόγω των αντιφλεγμονωδών αποτελεσμάτων τους.

Δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ): Ορισμένες μελέτες υποδηλώνουν ότι τόσο ο υψηλός ΔΜΣ (πάνω από 30) όσο και ο χαμηλός ΔΜΣ μπορεί να αυξάνουν τον κίνδυνο. Οι παχύσαρκες γυναίκες συχνά αναφέρουν πιο έντονους πόνους κατά την έμμηνο ρύση, πιθανώς επειδή το σωματικό λίπος παράγει οιστρογόνα και ουσίες που προκαλούν φλεγμονή.

Αλκοόλ: Οι έρευνες παρουσιάζουν ανάμεικτα αποτελέσματα, με ορισμένες μελέτες να υποδηλώνουν αυξημένο κίνδυνο και άλλες να μην δείχνουν καμία επίδραση. Υψηλότερος κίνδυνος παρατηρείται με την κατανάλωση περισσότερων από τριών ποτών την εβδομάδα, πιθανώς λόγω της επίδρασης του αλκοόλ στα επίπεδα οιστρογόνων και στη φλεγμονή.

Καφεΐνη: Οι μελέτες σχετικά με την επίδραση της καφεΐνης στην ενδομητρίωση είναι επίσης ανάμεικτες. Ορισμένες δεν δείχνουν καμία επίδραση, ενώ μία υποδηλώνει πιθανή σύνδεση, ιδίως με την κατανάλωση καφέ άνω των 300 χιλιοστόγραμμων καφεΐνης την ημέρα.

Τακτική άσκηση: Τα ευρήματα ποικίλλουν ανάλογα με τον τύπο της άσκησης. Ωστόσο, η αερόβια άσκηση τρεις ή περισσότερες φορές την εβδομάδα και η ενδυνάμωση δύο φορές την εβδομάδα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ενδομητρίωσης κατά 40-80%.

Καθιστική ζωή: Οι μακρές περίοδοι παραμονής σε καθιστική στάση συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο.

Νυχτερινή εργασία: Η εργασία σε εναλλασσόμενες νυχτερινές βάρδιες για πέντε ή περισσότερα χρόνια αυξάνει τον κίνδυνο.

Κακοποίηση: Οι γυναίκες που έχουν υποστεί σωματική και σεξουαλική κακοποίηση είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ενδομητρίωση.

Πώς γίνεται η διάγνωση

Η διάγνωση της ενδομητρίωσης είναι δύσκολη, καθώς τα συμπτώματά της μπορεί να μοιάζουν με άλλες παθήσεις, γεγονός που συχνά προκαλεί καθυστέρηση της διάγνωσης. Τα αρχικά βήματα περιλαμβάνουν συνήθως φυσική εξέταση, ψηλάφηση και λεπτομερές ιστορικό της ασθενούς και της οικογένειάς της, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση.

Οι γιατροί συνήθως ζητούν βασικές εξετάσεις αίματος, όπως γενική αίματος με διαφοροποίηση, για να αποκλείσουν άλλες παθήσεις και να ελέγξουν αν υπάρχει αναιμία, η οποία είναι συχνή στις γυναίκες με βαριά εμμηνορροϊκή αιμορραγία.

Παρά την έρευνα σχετικά με τους δείκτες φλεγμονής και του ανοσοποιητικού συστήματος και το μικροβίωμα, δεν έχουν εγκριθεί βιοδείκτες για τη διάγνωση της ενδομητρίωσης. Οι απεικονιστικές εξετάσεις, όπως το υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία, δεν μπορούν να ανιχνεύσουν αξιόπιστα μικρές ή επιφανειακές βλάβες, επομένως η οριστική διάγνωση απαιτεί μικροσκοπική αξιολόγηση βιοψίας που λαμβάνεται χειρουργικά.

Η πιο συνηθισμένη διαγνωστική μέθοδος είναι η λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση, η οποία χρησιμοποιεί μικρές τομές και μια κάμερα για την εξέταση και τη λήψη δειγμάτων ιστού. Σε πιο σύνθετες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί ανοιχτή χειρουργική επέμβαση (λαπαροτομή) με μεγαλύτερη τομή για να επιτευχθεί πρόσβαση στα όργανα της πυέλου.

Δοκιμές λειτουργικής ιατρικής

Οι γιατροί λειτουργικής ιατρικής συχνά χρησιμοποιούν μια ολιστική προσέγγιση με πρόσθετες εξετάσεις για να εντοπίσουν τις υποκείμενες αιτίες και τους παράγοντες που συμβάλλουν στην πάθηση. Αυτές οι εξετάσεις είναι χρήσιμες για την ανάπτυξη εξατομικευμένων θεραπευτικών σχεδίων. Δεν είναι απαραίτητες όλες οι εξετάσεις για κάθε περίπτωση — η επιλογή εξαρτάται από τα ατομικά συμπτώματα, το ιστορικό και τους πιθανούς παράγοντες που προκαλούν την πάθηση.

Οι πιθανές εξετάσεις περιλαμβάνουν:

Έλεγχος περιβαλλοντικής τοξικότητας: Ανιχνεύει τοξίνες ή ενδοκρινικούς διαταράκτες που μπορεί να προκαλέσουν ορμονικές ανισορροπίες ή φλεγμονή.

Αξιολόγηση βαρέων μετάλλων: Εντοπίζει τη συσσώρευση τοξικών μετάλλων που μπορεί να επηρεάσουν την ανοσολογική λειτουργία και την υγεία.

Δοκιμασία αναπνοής για βακτηριακή υπερανάπτυξη του λεπτού εντέρου (SIBO): Συνιστάται εάν υπάρχουν γαστρεντερικά συμπτώματα, δεδομένης της σύνδεσης μεταξύ του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου (IBS), της SIBO και της ενδομητρίωσης.

Πλήρης ανάλυση κοπράνων: Παρέχει λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με την υγεία του εντέρου, συμπεριλαμβανομένης της μικροβιακής σύνθεσης, των παρασίτων και των δεικτών πέψης, φλεγμονής και εντερικής διαπερατότητας.

Αξιολόγηση του μικροβιώματος του κόλπου: Αξιολογεί τη μικροβιακή σύνθεση του κόλπου ή τα επίπεδα pH για τον εντοπισμό δυσβολίας. Αν το pH του κόλπου είναι 4,5 ή υψηλότερο μπορεί να υποδηλώνει κάποιο πρόβλημα.

Πίνακας ορμονών και μεταβολιτών: Αξιολογεί τις ορμονικές ανισορροπίες και τους μεταβολίτες των οιστρογόνων για την κατανόηση της επεξεργασίας των οιστρογόνων.

Δοκιμασίες δεικτών φλεγμονής: Δοκιμασίες όπως η C-αντιδρώσα πρωτεΐνη και η γαλεκτίνη-3 αξιολογούν τη φλεγμονή και τους κινδύνους ουλής.

Άλλες πιθανές εξετάσεις: Μπορεί να περιλαμβάνουν πάνελ τροφικών αλλεργιών και ευαισθησιών, αξιολόγηση κοιλιοκάκης και ευαισθησίας στη γλουτένη, επίπεδα θρεπτικών συστατικών και ωμέγα λιπαρών οξέων.

Πιθανές επιπλοκές

Αν ορισμένα συμπτώματα της ενδομητρίωσης δεν αντιμετωπιστούν, η πάθηση μπορεί να οδηγήσει σε:

• Μειωμένη ποιότητα ζωής
• Ανατομικές ανωμαλίες από συμφύσεις
• Δυσλειτουργία οργάνων (π.χ. εντέρου ή ουροδόχου κύστης)
• Στειρότητα ή υπογονιμότητα.
• Καρκίνος των ωοθηκών (συνδεόμενος με ενδομητρίωση των ωοθηκών)
• Μειωμένη παραγωγικότητα στην εργασία και σωματική δραστηριότητα
• Κακή ποιότητα ύπνου
• Επιπλοκές στην εγκυμοσύνη, όπως αποβολή, πρόωρο τοκετό, αιμορραγία, προβλήματα με τον πλακούντα, περιορισμένη ανάπτυξη του εμβρύου, υψηλή αρτηριακή πίεση και καισαρική τομή.

Οι γυναίκες με ενδομητρίωση έχουν υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης ορισμένων αυτοάνοσων διαταραχών, όπως αυτοάνοσες διαταραχές του θυρεοειδούς, λύκο, κοιλιοκάκη, σύνδρομο Σιόγκρεν, ρευματοειδή αρθρίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας, φλεγμονώδη νόσο του εντέρου και νόσος του Άντισον. Ο λόγος για αυτό είναι άγνωστος, αλλά μπορεί να οφείλεται σε γενική δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.

Θεραπείες

Οι συμβατικές θεραπείες για την ενδομητρίωση επικεντρώνονται στον έλεγχο των συμπτωμάτων, αλλά δεν είναι πάντα αποτελεσματικές ή κατάλληλες για την εγκυμοσύνη. Ενώ η χειρουργική επέμβαση και οι ορμονικές θεραπείες μπορούν να ανακουφίσουν τον πόνο, σπάνια τον εξαλείφουν ή αντιμετωπίζουν τις υποκείμενες αιτίες της νόσου. Η ανακούφιση από τον πόνο διαρκεί περισσότερο από έξι μήνες μόνο στο 40-70% των ατόμων με χρόνιο πυελικό πόνο.

Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να αυξήσει τα ποσοστά εγκυμοσύνης έως και 60% σε περιπτώσεις υπογονιμότητας, αλλά δεν εμποδίζει την εξέλιξη της ενδομητρίωσης. Η πάθηση επανέρχεται στο 20-30% των ατόμων εντός πέντε ετών και περίπου για το 36% απαιτούνται επιπλέον χειρουργικές επεμβάσεις. Η ενδομητρίωση μπορεί επίσης να επανέλθει μετά από υστερεκτομή.

Η ολοκληρωμένη φροντίδα πρέπει να είναι εξατομικευμένη και να περιλαμβάνει μια διεπιστημονική ομάδα.

Οι συμβατικές θεραπείες περιλαμβάνουν:

1. Ορμονικές θεραπείες

Ανάλογα και ανταγωνιστές της ορμόνης που απελευθερώνει γοναδοτροπίνη (GnRH): Προκαλούν κατάσταση χαμηλών επιπέδων οιστρογόνων για την ανακούφιση των συμπτωμάτων.

Αναστολείς της αρωματάσης: Μειώνουν τα επίπεδα οιστρογόνων.

Από του στόματος αντισυλληπτικά: Ρυθμίζουν τις ορμόνες για τη μείωση του πόνου και της αιμορραγίας.

Προγεστίνες (διενογεστ, οξική νορεθινδρόνη, μεδροξυπρογεστερόνη): Συνθετική προγεστερόνη για τη μείωση του πόνου και την επιβράδυνση της ανάπτυξης της ενδομητρίωσης.

Οι πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν μείωση της οστικής πυκνότητας, αλλαγές στη διάθεση, ατροφία του μαστού, εξάψεις, κολπική ξηρότητα και, με μακροχρόνια χρήση, κεντρική παχυσαρκία, υπερλιπιδαιμία και αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο.

2. Αναλγητικά

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ): Αντιμετωπίζουν τον πόνο και τη φλεγμονή.

Ακεταμινοφαίνη: Ανακούφιση από τον πόνο.

Οπιοειδή: Αντιμετώπιση του έντονου πόνου.

Πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν γαστρεντερικά προβλήματα, δυσκοιλιότητα, κίνδυνος εθισμού, ηπατική τοξικότητα.

3. Χειρουργικές θεραπείες

Λαπαροσκοπική εκτομή: Αφαιρεί ολόκληρες τις βλάβες, συμπεριλαμβανομένων των βαθύτερων ιστών, για καλύτερα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Η περιορισμένη πρόσβαση σε εξειδικευμένους χειρουργούς και η ασφαλιστική κάλυψη μπορεί να αποτελούν πρόκληση.

Λαπαροσκοπική αφαίρεση: Καταστρέφει τις αλλοιώσεις με τη χρήση θερμότητας ή λέιζερ.

Υστερεκτομή: Αφαιρεί μέρος ή ολόκληρη τη μήτρα, μερικές φορές συμπεριλαμβανομένων των ωοθηκών.

Οι πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν χειρουργικές επιπλοκές, κίνδυνος πρόωρης εμμηνόπαυσης (εάν αφαιρεθούν οι ωοθήκες), σχηματισμός συμφύσεων και μειωμένη ωοθυλακική λειτουργία μετά από επαναλαμβανόμενες χειρουργικές επεμβάσεις.

Ολοκληρωμένες θεραπείες

Οι ολοκληρωμένες θεραπείες προσφέρουν ολιστικές επιλογές που μπορούν να συμπληρώσουν ή να αντικαταστήσουν τη συμβατική ιατρική περίθαλψη. Αυτές περιλαμβάνουν:

Παραδοσιακή κινεζική ιατρική (TCM): Μικρές μελέτες υποδεικνύουν ότι η TCM, συμπεριλαμβανομένης της φυτικής ιατρικής, του βελονισμού, των κλύσματος και των εξωτερικών εφαρμογών, μπορεί να επιτύχει ποσοστά αποτελεσματικότητας 90% ή υψηλότερα στην ανακούφιση συμπτωμάτων όπως η δυσμηνόρροια και η υπογονιμότητα. Ορισμένες φυτικές θεραπείες προάγουν την υποχώρηση των βλαβών με λίγες παρενέργειες και μακροχρόνια οφέλη, ενισχύοντας την κυκλοφορία του αίματος και απομακρύνοντας τη στάση.

Διαδερμική ηλεκτρική νευρική διέγερση (TENS): Χρησιμοποιεί ηλεκτρική διέγερση στο δέρμα για την ανακούφιση του πόνου. Τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι μπορεί να μειώσει τον χρόνιο πυελικό πόνο και τον πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής. Η TENS θεωρείται ασφαλής με ελάχιστες παρενέργειες όταν χρησιμοποιείται σωστά.

Κάνναβη: Ορισμένες γυναίκες με ενδομητρίωση και ερευνητές αναφέρουν ότι η κάνναβη είναι αποτελεσματική για την ανακούφιση του πόνου λόγω των αντιφλεγμονωδών και αναλγητικών ιδιοτήτων της. Η έρευνα σχετικά με τη μακροχρόνια χρήση και τη συνολική αποτελεσματικότητά της βρίσκεται σε εξέλιξη.

Χαμηλή δόση ναλτρεξόνης (LDN): Αρχικά για τη θεραπεία της εξάρτησης, η LDN σε χαμηλότερες δόσεις είναι αναγνωρισμένη για το δυναμικό της ως ανοσορυθμιστής, αντιφλεγμονώδης και αναλγητικό. Αν και δεν υπάρχουν συγκεκριμένες έρευνες για την ενδομητρίωση, η ικανότητά της να ρυθμίζει την ανοσολογική λειτουργία σε άλλες παθήσεις υποδηλώνει ότι θα μπορούσε να είναι μια χρήσιμη θεραπεία, που δικαιολογεί περαιτέρω μελέτη.

Αναδυόμενες θεραπείες

Ορισμένες πολλά υποσχόμενες θεραπείες που βρίσκονται υπό έρευνα, αλλά δεν έχουν ακόμη εγκριθεί, περιλαμβάνουν:

Ανοσορυθμιστές: Στοχεύουν σε συστατικά του ανοσοποιητικού συστήματος όπως τα μακροφάγα, τα ΝΚ κύτταρα και τις αντιδράσεις των Τ κυττάρων, αλλά τα οφέλη από τις δοκιμές σε ανθρώπους είναι μέχρι στιγμής περιορισμένα.

Αντι-αγγειογενετικοί παράγοντες: Στόχος τους είναι να αποτρέψουν την ανάπτυξη νέων αιμοφόρων αγγείων για να μειώσουν την ανάπτυξη και την εξάπλωση των βλαβών.

Συναισθηματικό υπόβαθρο

Η ενδομητρίωση επιβάλλει σημαντικά συναισθηματικά, ψυχικά και οικονομικά βάρη, που συχνά οδηγούν σε κατάθλιψη και άγχος. Πολλές γυναίκες με ενδομητρίωση αντιμετωπίζουν περιορισμούς στην εργασία, τις κοινωνικές δραστηριότητες και τη σεξουαλική λειτουργία, με 50-56% να αναφέρουν αρνητικές επιπτώσεις στις σχέσεις τους. Η αντιμετώπιση αυτών των πτυχών είναι απαραίτητη για μια ολοκληρωμένη φροντίδα.

Ο χρόνιος πόνος συνδέεται στενά με ψυχικές δυσκολίες. Τα αρνητικά μοτίβα σκέψης, όπως η ανησυχία για τον πόνο ή ο φόβος επιδείνωσης, μπορεί να τον εντείνουν. Αντίθετα, μια θετική νοοτροπία, η διαλογιστική πρακτική της ενσυνειδητότητας και οι ασκήσεις σωματικής σάρωσης μπορούν να βοηθήσουν στην αλλαγή του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι βιώνουν τον πόνο.

Οι πρακτικές που απευθύνονται σε σώμα και νου, όπως η γιόγκα και ο διαλογισμός, έχουν συνήθως θετική επίδραση στην ποιότητα ζωής και την ευεξία των γυναικών με ενδομητρίωση. Ορισμένες γυναίκες αισθάνονται ανασφάλεια για το σώμα τους λόγω των συμπτωμάτων ή των θεραπειών, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε διατροφικές διαταραχές. Η χάθα γιόγκα μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση της εικόνας για τον εαυτό τους, μειώνοντας ενδεχομένως τον κίνδυνο διατροφικών διαταραχών.

Η τακτική άσκηση προσφέρει επίσης οφέλη, καθώς απελευθερώνει ενδορφίνες, μειώνει την ευαισθησία στον πόνο και βοηθά τον εγκέφαλο να δημιουργήσει νέες συνδέσεις για την καλύτερη διαχείριση του πόνου. Αυτές οι στρατηγικές μπορούν να μειώσουν την ένταση του πόνου, να βελτιώσουν την αντοχή στον πόνο και να βοηθήσουν στην αντιμετώπισή του, οδηγώντας σε καλύτερη ποιότητα ζωής. Η συμβουλευτική και οι διαδικτυακές ομάδες υποστήριξης μπορούν επίσης να προσφέρουν συναισθηματική υποστήριξη, αν και οι ομάδες υποστήριξης δεν πρέπει να υποκαθιστούν την ιατρική συμβουλή.

Φυσικές προσεγγίσεις 

Η έρευνα υποστηρίζει διάφορες φυσικές προσεγγίσεις για τη διαχείριση της ενδομητρίωσης, αλλά δεν είναι όλες οι στρατηγικές αποτελεσματικές για όλες τις ασθενείς, λόγω των διαφορετικών παραγόντων που την προκαλούν και της πολύπλοκης φύσης της πάθησης. Συχνά, για την αποτελεσματική διαχείριση απαιτείται ένας συνδυασμός προσεγγίσεων. Οι στρατηγικές που αναφέρονται εδώ βασίζονται σε τρέχουσες επιστημονικές μελέτες, αλλά μπορεί να υπάρχουν και άλλες χρήσιμες επιλογές που δεν περιλαμβάνονται.

Το πρώτο βήμα είναι η απομάκρυνση των παραγόντων που προκαλούν την πάθηση, όπως φλεγμονώδεις παράγοντες, περιβαλλοντικές τοξίνες, ευαισθησίες σε τρόφιμα, λοιμώξεις, υπερβολική ανάπτυξη και διατροφικές ανεπάρκειες. Στη συνέχεια, συνιστάται η δημιουργία ενός ισορροπημένου εσωτερικού περιβάλλοντος που υποστηρίζει τις φυσικές θεραπευτικές διαδικασίες του σώματος. Οι ακόλουθες στρατηγικές μπορούν να βοηθήσουν στην επίτευξη αυτής της ισορροπίας:

Διατροφικές βάσεις για τη διαχείριση της ενδομητρίωσης

Η διατροφή επηρεάζει τη φλεγμονή, τα επίπεδα αντιοξειδωτικών και την ορμονική ισορροπία. Επομένως, η κατανάλωση των σωστών τροφών μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των συμπτωμάτων και να υποστηρίξει τη θεραπεία. Λάβετε υπόψη αυτούς τους βασικούς διατροφικούς παράγοντες:

Φυτικές ίνες: Προσπαθήστε να καταναλώνετε τουλάχιστον 25 γραμμάρια την ημέρα για να βοηθήσετε στη μείωση των επιπέδων οιστρογόνων που κυκλοφορούν στον οργανισμό και να τροφοδοτήσετε τα ωφέλιμα βακτήρια του εντέρου. Πηγές περιλαμβάνουν λαχανικά, φρούτα, όσπρια και δημητριακά ολικής αλέσεως.

Λίπη: Περιορίστε τα τρανς λιπαρά και το συμβατικά εκτρεφόμενο κόκκινο κρέας. Αυξήστε την πρόσληψη ωμέγα-3 λιπαρών οξέων από ψάρια και φυτικές πηγές, όπως λιναρόσπορο, σπόρους τσία και καρύδια.

Γλουτένη: Εξετάστε το ενδεχόμενο να εξαλείψετε τη γλουτένη από τη διατροφή σας, καθώς μπορεί να αυξήσει την διαπερατότητα του εντέρου. Αν και οι μελέτες για την ενδομητρίωση είναι αντιφατικές, μια μελέτη διαπίστωσε ότι το 75% των γυναικών με ενδομητρίωση ανέφεραν λιγότερο πόνο μετά την απομάκρυνση της γλουτένης.

Ισορροπία μακροθρεπτικών συστατικών: Τρώτε ισορροπημένα γεύματα με σύνθετους υδατάνθρακες, άπαχες πρωτεΐνες και υγιή λίπη για να σταθεροποιήσετε τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Το μεταβολικό σύνδρομο, που περιλαμβάνει υψηλό σάκχαρο στο αίμα, συνδέεται με την ενδομητρίωση και μπορεί να επιδεινώσει τη φλεγμονή και τις ορμονικές ανισορροπίες.

Αντιφλεγμονώδη τρόφιμα: Συμπεριλάβετε κουρκούμη, τζίντζερ, μούρα, φυλλώδη πράσινα λαχανικά, λιπαρά ψάρια όπως ο σολομός, ξηρούς καρπούς (ειδικά καρύδια) και ελαιόλαδο για να βοηθήσετε στη μείωση της φλεγμονής.

Αντιοξειδωτικά: Δώστε προτεραιότητα σε τρόφιμα πλούσια σε αντιοξειδωτικά για να αντιμετωπίσετε το οξειδωτικό στρες. Τα πολύχρωμα φρούτα και λαχανικά προσφέρουν αντιοξειδωτικά οφέλη, καθώς και απαραίτητες ίνες και αντιφλεγμονώδεις πολυφαινόλες. Καλές πηγές είναι τα εσπεριδοειδή, τα μούρα, τα φυλλώδη πράσινα λαχανικά, οι  ξηρή καρπή και η σπόροι.

Σταυρανθή λαχανικά: Λαχανικά όπως το μπρόκολο, το κουνουπίδι, τα λαχανάκια Βρυξελλών και το kale περιέχουν ινδόλη-3-καρβινόλη, η οποία υποστηρίζει την αποτοξίνωση και μια πιο υγιή ισορροπία των οιστρογόνων στον οργανισμό. Παρέχουν επίσης σουλφοραφάνη, η οποία βοηθά στη μείωση της φλεγμονής και υποστηρίζει την υγεία των κυττάρων.

Διατροφικές δίαιτες στοχευμένης απομάκρυνσης

Αρκετές εξειδικευμένες δίαιτες βοηθούν στη διαχείριση των συμπτωμάτων της ενδομητρίωσης, εντοπίζοντας τις ευαισθησίες στα τρόφιμα, μειώνοντας τη φλεγμονή ή ανακουφίζοντας τα πεπτικά προβλήματα. Λόγω του περιοριστικού τους χαρακτήρα, αυτές οι δίαιτες δεν προορίζονται για μακροχρόνια χρήση και συνιστάται η επαγγελματική καθοδήγηση για να διασφαλιστεί ότι είναι ασφαλείς και ισορροπημένες.

Δίαιτα αποκλεισμού: Αυτή η προσέγγιση περιλαμβάνει την απομάκρυνση κοινών φλεγμονωδών τροφίμων όπως τα γαλακτοκομικά, η γλουτένη, η σόγια, τα αυγά και το κόκκινο κρέας για ένα χρονικό διάστημα, συνήθως τέσσερις με έξι εβδομάδες. Στη συνέχεια, τα τρόφιμα επανέρχονται ένα προς ένα, ενώ παρακολουθούνται τα συμπτώματα. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό ατομικών ευαισθησιών σε τρόφιμα που ενδέχεται να επιδεινώνουν τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης.

Διατροφή χαμηλή σε FODMAP: Τα FODMAP είναι ζυμώσιμοι ολιγοσακχαρίτες, δισακχαρίτες, μονοσακχαρίτες και πολυόλες, που μπορεί να προκαλέσουν πεπτικά συμπτώματα. Μεταξύ των τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε FODMAP περιλαμβάνουν το σιτάρι, τα γαλακτοκομικά, τα κρεμμύδια και τα φασόλια. Για τις γυναίκες με ενδομητρίωση που πάσχουν επίσης από ΣΕΕ, μια διατροφή χαμηλή σε FODMAP μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του φουσκώματος, των αερίων και του κοιλιακού πόνου. Η διατροφή περιλαμβάνει την αποφυγή τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε FODMAP για αρκετές εβδομάδες και στη συνέχεια τη σταδιακή επαναφορά τους  για τον εντοπισμό των παραγόντων που προκαλούν τα συμπτώματα.

Διατροφή αυτοάνοσου πρωτοκόλλου (AIP): Μια αυστηρότερη μορφή της διατροφής Paleo, η διατροφή AIP στοχεύει στη μείωση της φλεγμονής και στην υποστήριξη της υγείας του εντέρου με την αποφυγή των δημητριακών, των οσπρίων, των γαλακτοκομικών, των αυγών, των νυχτολούλουδων, των ξηρών καρπών, των σπόρων και των επεξεργασμένων τροφίμων. Αν και δεν έχει μελετηθεί ειδικά για την ενδομητρίωση, έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τη φλεγμονή και ρυθμίζει το ανοσοποιητικό σύστημα σε γυναίκες με σύνδρομο Χασιμότο και ότι μειώνει τη φλεγμονή και επιτυγχάνει ύφεση σε φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου.

Ενώ μια θρεπτική διατροφή είναι απαραίτητη, η βελτιστοποίηση της πέψης και της απορρόφησης είναι εξίσου σημαντική. Ακόμη και η πιο υγιεινή διατροφή είναι αναποτελεσματική αν ο οργανισμός δεν μπορεί να διασπάσει και να απορροφήσει σωστά τα θρεπτικά συστατικά. Το άγχος, τα φάρμακα και τα προβλήματα υγείας του εντέρου διαταράσσουν την πέψη, ενώ η επαρκής ποσότητα οξέων στο στομάχι και τα πεπτικά ένζυμα είναι απαραίτητα για την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών. Επομένως, η υποστήριξη της υγείας του εντέρου είναι καθοριστική για τη διαχείριση της ενδομητρίωσης μέσω της διατροφής.

Ένα υγιές έντερο είναι απαραίτητο για τη διαχείριση της ενδομητρίωσης. Το μικροβίωμα του εντέρου επηρεάζει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, τη ρύθμιση των ορμονών, ακόμη και την υγεία του εγκεφάλου μέσω του άξονα εντέρου-εγκεφάλου. Το εσωτερικό τοίχωμα του εντέρου λειτουργεί ως φράγμα που εμποδίζει την είσοδο επιβλαβών ουσιών στην κυκλοφορία του αίματος και την πρόκληση φλεγμονής. Όταν αυτό το φράγμα «διαρρέει» ή καταστρέφεται, μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης και να επιτρέψει την είσοδο επιβλαβών βακτηρίων ή τοξινών στην κυκλοφορία του αίματος.

Για να υποστηρίξετε την επούλωση του εντέρου, να διατηρήσετε ένα ισχυρό εντερικό φράγμα και να προάγετε ένα υγιές μικροβίωμα, ενσωματώστε στη διατροφή σας τα εξής:

Τρόφιμα πλούσια σε L-γλουταμίνη: Σπανάκι, λάχανο και βοδινό κρέας από ζώα που τρέφονται με χόρτο.

Πηγές ψευδαργύρου: Στρείδια, βοδινό κρέας, σπόροι κολοκύθας και φακές.

Ωμέγα-3 λιπαρά οξέα: Λιπαρά ψάρια (σολομός, σαρδέλες), σπόροι τσία και καρύδια.

Ζυμωμένα τρόφιμα: Ξινολάχανο, κιμτσι και κεφίρ για την ενίσχυση της ποικιλομορφίας του μικροβιώματος.

Πρεβιοτικά τρόφιμα: Σκόρδο, κρεμμύδια, σπαράγγια και μπανάνες για τη θρέψη των ωφέλιμων βακτηρίων του εντέρου.

Τα προβιοτικά συμπληρώματα μπορεί επίσης να βοηθήσουν. Είναι καλύτερο να συνεργαστείτε με έναν επαγγελματία για να επιλέξετε προβιοτικά στελέχη με βάση τα ειδικά για κάθε στέλεχος αποτελέσματα και την ανάλυση των κοπράνων, με περιοδικές προσαρμογές.

Κόκκινο κρέας

Η αυξημένη κατανάλωση κόκκινου κρέατος έχει συνδεθεί με μεγαλύτερο κίνδυνο ενδομητρίωσης, αλλά οι μελέτες δεν κάνουν διάκριση μεταξύ συμβατικού κρέατος από ζώα που τρέφονται με σιτηρά και βιολογικού κρέατος από ζώα που τρέφονται με χόρτο. Και οι δύο τύποι κόκκινου κρέατος περιέχουν αιμικό σίδηρο, ο οποίος προάγει το οξειδωτικό στρες. Το συμβατικό κόκκινο κρέας ενέχει αυξημένο κίνδυνο, καθώς περιέχει αυξητικές ορμόνες και περισσότερα ωμέγα-6 λιπαρά οξέα, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε ορμονικές διαταραχές και φλεγμονές. Το βιολογικό κρέας από ζώα που τρέφονταν με χόρτο, χωρίς προσθήκη ορμονών, με καλύτερη ισορροπία μεταξύ ωμέγα-6 και ωμέγα-3 λιπαρών οξέων και περισσότερα αντιοξειδωτικά, μπορεί να ενέχει λιγότερους κινδύνους.

Το κόκκινο κρέας παρέχει απαραίτητα θρεπτικά συστατικά όπως σίδηρο, ψευδάργυρο και σελήνιο, τα οποία συχνά λείπουν σε άτομα με ενδομητρίωση. Για μια ισορροπημένη προσέγγιση, εξετάστε το ενδεχόμενο να επιλέξετε βιολογικά προϊόντα από ζώα που τρέφονταν με χόρτο. Συμβουλευτείτε έναν διατροφολόγο για εξατομικευμένες συμβουλές με βάση τις ατομικές σας ανάγκες.

Συμπληρώματα

Ενώ μια ισορροπημένη διατροφή πρέπει να αποτελεί την κύρια πηγή θρεπτικών συστατικών, τα συμπληρώματα μπορεί να είναι απαραίτητα για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων ελλείψεων που μπορούν να επηρεάσουν την εξέλιξη και τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης. Οι πιο συχνές ελλείψεις σε γυναίκες με ενδομητρίωση είναι οι βιταμίνες Β6 και Β12, το φολικό οξύ, το μαγνήσιο, ο ψευδάργυρος και το σελήνιο. Οι εξετάσεις θρεπτικών συστατικών μπορούν να βοηθήσουν στον προσδιορισμό των ατομ

Τα ακόλουθα συμπληρώματα μπορεί να βοηθήσουν στην ανακούφιση του πόνου, στη μείωση της φλεγμονής, στη διαχείριση των βλαβών ή στην υποστήριξη της φυσικής διάσπασης των ανώμαλων κυττάρων (απόπτωση), η οποία είναι ιδιαίτερα ευεργετική για την ενδομητρίωση:

• Ρεσβερατρόλη
• Επικατεχίνη-3-γαλλικό (EGCG)
• Κουρκουμίνη
  Εκχυλίσματα Pueraria (λουλούδι kudzu), μαύρο σκόρδο, Calligonum comosum και Uncaria tomentosa (νύχι γάτας)
• Μελατονίνη
• Τροποποιημένη πηκτίνη εσπεριδοειδών

Παράγοντες της καθημερινότητας και συνήθειες

Συνήθειες και παράγοντες που επηρεάζουν την ενδομητρίωση και τη συνολική ευεξία, είτε θετικά είτε αρνητικά, είναι οι ακόλουθες:

Άσκηση: Η τακτική άσκηση, όπως το περπάτημα, η γιόγκα και η ενδυνάμωση, μπορεί να μειώσει τη φλεγμονή, την αντίσταση στην ινσουλίνη και τον πόνο που σχετίζεται με την ενδομητρίωση. Η συχνότητα και η συνέπεια είναι καθορίζουν και τα θεραπευτικά οφέλη. Συνιστάται μέτρια άσκηση, καθώς η άσκηση υψηλής έντασης μπορεί να συνδέεται με αναπαραγωγικές διαταραχές.

Ύπνος: Ο κιρκάδιος ρυθμός επιδρά στις ορμόνες που επηρεάζουν τον ύπνο, την ανοσοποιητική λειτουργία και τη φλεγμονή. Διαταράσσεται από τον κακό ύπνο, με αποτέλεσμα ορμονικές ανισορροπίες και αυξημένη φλεγμονή. Η τήρηση ενός τακτικού προγράμματος ύπνου, η έκθεση στο φυσικό φως και ο περιορισμός της έκθεσης στο μπλε φως προάγουν έναν υγιή ρυθμό.

Άγχος: Το άγχος  επιδεινώνει τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης, καταστέλλοντας το ανοσοποιητικό σύστημα, αυξάνοντας τη φλεγμονή και διαταράσσοντας την ορμονική ισορροπία, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε πιο σοβαρές βλάβες. Η μείωση του άγχους συντελεί στην ανακούφιση του πόνου και στην επούλωση.

Πρόληψη

Μελέτη του 2007 διαπίστωσε ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση είχαν δαπανήσει κατά μέσο όρο 12.118 δολάρια για άμεσα ιατρικά έξοδα και 15.737 δολάρια ως έμμεσα έξοδα ετησίως, με τις δαπάνες να είναι υψηλότερες το πρώτο έτος και όταν απαιτούνταν χειρουργική επέμβαση. Δεδομένου ότι τα ιατρικά έξοδα αυξάνονται κάθε χρόνο με ρυθμό υψηλότερο από τον πληθωρισμό, είναι πιθανό να είναι πολύ υψηλότερα σήμερα, χωρίς να υπολογίζονται τα έξοδα για εναλλακτικές θεραπείες. Πέρα από το οικονομικό βάρος, η ψυχολογική και συναισθηματική επιβάρυνση από την ενδομητρίωση είναι τεράστια. Όλα αυτά τα προβλήματα υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη για πρόληψη.

Αν και δεν είναι δυνατό να προληφθεί πλήρως η ενδομητρίωση, ορισμένες αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση της φλεγμονής, του οξειδωτικού στρες και των επιπέδων οιστρογόνων. Αυτές οι αλλαγές μπορεί να μειώσουν τον κίνδυνο και να ανακουφίσουν τα συμπτώματα. Μπορεί επίσης να επηρεάσουν την έκφραση των γονιδίων, με συνέπειες για την υγεία σας και, ενδεχομένως, για την υγεία των μελλοντικών γενεών.

Συμβουλές για τη μείωση του κινδύνου:

• Ασκηθείτε τακτικά για να διατηρήσετε ένα υγιές βάρος, να διαχειριστείτε τον πόνο και να εξισορροπήσετε τα επίπεδα οιστρογόνων.
• Ακολουθείτε τις διατροφικές αρχές που αναφέρονται στην ενότητα «Φυσικές προσεγγίσεις» για να διαχειριστείτε τη φλεγμονή και να εξισορροπήσετε τις ορμόνες.
• Διατηρείτε υγιή το εντερικό τοίχωμα και το μικροβίωμα για να υποστηρίξετε τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και να μειώσετε τη φλεγμονή.
• Περιορίστε ή αποφύγετε το αλκοόλ και την καφεΐνη για να μειώσετε την παραγωγή οιστρογόνων.
• Επιλέγετε βιολογικά τρόφιμα όποτε είναι δυνατόν και χρησιμοποιήστε προϊόντα καθαρισμού και προσωπικής φροντίδας χωρίς χημικά για να μειώσετε την έκθεση σε τοξικές ουσίες.
• Χρησιμοποιείτε γυάλινα ή ανοξείδωτα δοχεία για την αποθήκευση τροφίμων, αποφύγετε το ζέσταμα τροφίμων σε πλαστικά δοχεία και αποφύγετε τα αντικολλητικά σκεύη μαγειρικής για να ελαχιστοποιήσετε την έκθεση σε επιβλαβείς χημικές ουσίες.
• Εξετάστε το ενδεχόμενο να ζητήσετε επαγγελματική συμβουλευτική εάν έχετε ιστορικό τραύματος όπως κακοποίηση.
• Κάνετε ασκήσεις βαθιάς αναπνοής για τουλάχιστον δέκα λεπτά καθημερινά, για να ευνοήσετε την ικανότητά σας να διαχειρίζεστε το στρες.
• Συμμετέχετε τακτικά σε δραστηριότητες που σας φέρνουν χαρά και χαλάρωση, για καλύτερη υγεία και αντοχή εν γένει.