Γουέστ Παλμ Μπιτς, Φλόριντα – Ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε την προβλεπόμενη εκλογική του νίκη «μια μεγαλειώδη νίκη για τον αμερικανικό λαό», ενώ απευθυνόταν σε εκατοντάδες πανηγυριστές καλεσμένους και εθελοντές της προεκλογικής εκστρατείας στο συνεδριακό κέντρο της κομητείας Παλμ Μπιτς περίπου στις 2:30 π.μ. στις 6 Νοεμβρίου.
Περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του, το προεκλογικό του προσωπικό και τους συμμάχους του, ο Τραμπ είπε «Θέλω να ευχαριστήσω τον αμερικανικό λαό για την εξαιρετική τιμή να εκλεγώ ο 47ος πρόεδρός σας και ο 45ος πρόεδρός σας».
Ο Τραμπ δήλωσε ότι πιστεύει ότι θα κερδίσει το Μίσιγκαν, την Αριζόνα, τη Νεβάδα και την Αλάσκα, εκτός από τις προβλεπόμενες νίκες στις πολιτείες μάχης της Βόρειας Καρολίνας, της Τζόρτζια, της Πενσιλβάνια και του Ουισκόνσιν. Εάν συμβεί αυτό, θα εξασφαλίσει 315 ψήφους στο Κολέγιο Εκλεκτόρων, ξεπερνώντας κατά πολύ τις ελάχιστες 270 τέτοιες ψήφους που απαιτούνται.
Ο Τραμπ ανέβηκε στη σκηνή μόλις έγινε ο προβλεπόμενος νικητής των προεδρικών εκλογών του 2024 σύμφωνα με το Decision Desk HQ.
Ο υποψήφιος σύντροφος του Τραμπ, ο γερουσιαστής Τζέι Ντι Βανς (R-Ohio), δήλωσε στο πλήθος: «Νομίζω ότι μόλις γίναμε μάρτυρες της μεγαλύτερης πολιτικής επιστροφής στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής».
Ο πρώην πρόεδρος διεκδίκησε την επανεκλογή του αντιπαρατιθέμενος σε δύο διαφορετικούς υποψηφίους του Δημοκρατικού Κόμματος -πρώτα τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν και στη συνέχεια την αντιπρόεδρο Καμάλα Χάρις- και αντιμετώπισε πρωτοφανή εμπόδια, όπως ποινικές κατηγορίες και απόπειρες δολοφονίας.
Χαρακτήρισε τα αποτελέσματα των εκλογών «πρωτοφανή και ισχυρή εντολή», διότι οι Ρεπουμπλικάνοι θα μπορούσαν να είναι έτοιμοι να εξασφαλίσουν τον έλεγχο και των δύο σωμάτων του Κογκρέσου εκτός από την προεδρία.
Ο Τραμπ δήλωσε ότι το κίνημα «Make America Great Again» («Κάντε την Αμερική σπουδαία ξανά») θα ανέλθει σε «ένα νέο επίπεδο σπουδαιότητας, διότι θα βοηθήσουμε τη χώρα μας να θεραπευτεί».
«Θέλω να ευχαριστήσω τα εκατομμύρια των σκληρά εργαζόμενων Αμερικανών σε όλο το έθνος που ήταν πάντα η καρδιά και η ψυχή αυτού του πραγματικά σπουδαίου κινήματος», είπε.
Η ανταμοιβή τους θα είναι ότι «θα κάνουμε την καλύτερη δυνατή δουλειά».
Υποσχέθηκε σε κάθε πολίτη: «Θα αγωνιστώ για εσάς, για την οικογένειά σας και για το μέλλον σας. Κάθε μέρα θα αγωνίζομαι για εσάς και με κάθε αναπνοή του σώματός μου. Δεν θα ησυχάσω μέχρι να παραδώσουμε την ισχυρή, ασφαλή και ευημερούσα Αμερική που αξίζουν τα παιδιά μας και που αξίζετε εσείς».
Ο Τραμπ επανέλαβε μια φράση που έχει χρησιμοποιήσει στην προεκλογική του εκστρατεία, λέγοντας ότι θα εγκαινιάσει «τη χρυσή εποχή της Αμερικής».
Είπε ότι ελπίζει ότι οι υποστηρικτές του θα κοιτάξουν πίσω στις εκλογές του 2024 και θα δουν ότι η ψήφος τους ήταν μια από τις «πραγματικά σημαντικές στιγμές» της ζωής τους.
«Αυτή θα μνημονεύεται για πάντα ως η ημέρα που ο αμερικανικός λαός ανέκτησε τον έλεγχο της χώρας του», δήλωσε ο Τραμπ.
Είπε ότι πολλοί άνθρωποι του είπαν ότι η ζωή του γλίτωσε από επίδοξους δολοφόνους ώστε να μπορέσει να «επαναφέρει την Αμερική στο μεγαλείο της». Είπε ότι θα εκπληρώσει αυτή την αποστολή με τη βοήθεια του αμερικανικού λαού.
«Θα φέρω κάθε ικμάδα ενέργειας, πνεύματος και μαχητικότητας που έχω στην ψυχή μου στη δουλειά που μου εμπιστευτήκατε», είπε ο Τραμπ.
Ζήτησε από τους πολίτες να παραμερίσουν τις πολιτικές διαφορές μετά από μια αμφιλεγόμενη προεκλογική εκστρατεία.
«Ήρθε η ώρα να αφήσουμε πίσω μας τις διαφορές των τελευταίων τεσσάρων ετών. Ήρθε η ώρα να ενωθούμε και θα προσπαθήσουμε», είπε και πρόσθεσε: «Η επιτυχία θα μας ενώσει».
Καθώς οι υποστηρικτές έβγαιναν από τον χώρο, τραγούδησαν ομόφωνα το «How Great Thou Art».
Οι λάτρεις του καφέ έχουν λόγο να χαίρονται. Μελέτη του Σεπτεμβρίου από το Περιοδικό Κλινικής Ενδοκρινολογίας & Μεταβολισμού (The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism – JCEM) βρήκαν ότι η κατανάλωση καφέ (ή καφεΐνης γενικότερα) μπορεί να προσφέρει σημαντική προστασία ενάντια στην καρδιομεταβολική πολυνοσηρότητα (cardiometabolic multimorbidity – CM). Αυτό αναφέρεται στο να έχει κανείς τουλάχιστον δύο διαταραχές που επηρεάζουν την καρδιά ή τον μεταβολισμό, όπως διαβήτη Τύπου 2, στεφανιαία νόσο, εγκεφαλικό, χρόνια νεφρική νόσο ή μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος.
Γνωρίζοντας ότι οι μεγάλες ποσότητες καφεΐνης επηρεάζουν συνήθως αρνητικά την καρδιά, η πληροφορία ότι μέτριες ποσότητες βοηθούν τα υγιή άτομα να αποφύγουν την ανάπτυξη καρδιακών προβλημάτων είναι ένα ευχάριστο νέο.
Η διατροφική πρόσληψη καφεΐνης σε όλα τα επίπεδα ήταν αντιστρόφως ανάλογη της έναρξης νέων προβλημάτων, αλλά η μέτρια πρόσληψη αυτής είναι λιγότερο επικίνδυνη έως και ωφέλιμη. Τα ευρήματα ήρθαν την κατάλληλη στιγμή, καθώς μια μελέτη του 2022, που δημοσιεύθηκε στο Διεθνές Περιοδικό Περιβαλλοντικής Έρευνας και Δημόσιας Υγείας (International Journal of Environmental Research and Public Health), ανακάλυψεε ότι η επικράτηση της καρδιομεταβολικής πολυνοσηρότητας έχει αυξηθεί σε σοβαρά επίπεδα τα τελευταία χρόνια.
Σύμφωνα με τη μελέτη, που διεξήχθη μεταξύ του 2017 και του 2018, η επικράτηση της καρδιομεταβολικής πολυνοσηρότητας ήταν 14,4% στις ΗΠΑ.
Τα τρία συνηθέστερα μοτίβα της καρδιομεταβολικής πολυνοσηρότητας είναι τα εξής: υπέρταση και διαβήτης – υπέρταση, διαβήτης και στεφανιαία νόσος – υπέρταση και στεφανιαία νόσος.
Αποδείξεις
Τα αποδεικτικά στοιχεία περιλαμβάνουν τον κίνδυνο ασθένειας και τον κίνδυνο θανάτου από καρδιομεταβολική πολυνοσηρότητα.
Η μελέτη του JCEM, μια έρευνα με προοπτικές, βρήκε ότι ο καφές έχει ωφέλιμη επίδραση στην καρδιομεταβολική υγεία.
Προηγούμενες μελέτες παρατήρησης υποδεικνύουν μια αντίστροφη σχέση μεταξύ της κατανάλωσης τσαγιού, καφέ και καφεΐνης και του κινδύνου μίας καρδιομεταβολικής ασθένειας. Με άλλα λόγια, μεγαλύτερη πρόσληψη καφεΐνης συνδέεται με μικρότερο κίνδυνο ανάπτυξης μίας καρδιομεταβολικής νόσου. Ωστόσο, οι προηγούμενες μελέτες δεν έχουν καθορίσει την επίδραση της κατανάλωσης στην εμφάνιση δύο ή περισσοτέρων τέτοιων παθήσεων ούτε έχουν μετρήσει τους σχετικούς βιολογικούς παράγοντες.
Για να καλυφθεί αυτό το κενό στην έρευνα, η μελέτη του JCEM ανέλυσε δεδομένα από τη UK Biobank περιλαμβάνοντας 172.315 καταναλωτές καφεΐνης και 188.091 πότες καφέ και τσαγιού. Η UK Biobank είναι μια λεπτομερής διατροφική μελέτη ατόμων ηλικίας από 37 έως 73 ετών. Κανείς από τους συμμετέχοντες δεν έπασχε από κάποια καρδιομεταβολική νόσο στην αρχή της μελέτης.
Συγκριτικά με μη-καταναλωτές ή καταναλωτές λιγότερων από 100mg καφεΐνης την ημέρα, η πρόσληψη μέτριας ποσότητας καφέ (τρεις την ημέρα) ή καφεΐνης (200 – 300 mg την ημέρα) μείωσε τον κίνδυνο νεοεμφανιζόμενων καρδιομεταβολικών νόσων κατά 48,1% και 40,7%, αντίστοιχα. Επιπλέον, η μέτρια πρόσληψη καφέ ή καφεΐνης είχε αντίστροφη σχέση με σχεδόν κάθε στάδιο της καρδιομεταβολικής πολυνοσηρότητας. Αυτό σημαίνει ότι η πρόσληψη μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της ανάπτυξης μίας καρδιομεταβολικής νόσου και να προστατέψει ενάντια στην ανάπτυξη της καρδιομεταβολικής πολυνοσηρότητας.
«Τα ευρήματα τονίζουν ότι η προώθηση της πρόσληψης μέτριας ποσότητας καφέ ή καφεΐνης ως διαιτητική συνήθεια σε υγιή άτομα μπορεί να έχει εκτεταμένα οφέλη όσον αφορά την πρόληψη της καρδιομεταβολικής πολυνοσηρότητας», είπε σε δήλωση Τύπου ο επικεφαλής συγγραφέας Δρ Τσάοφου Κε, από το Τμήμα Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής της Σχολής Δημόσιας Υγείας, στο Ιατρικό Κολλέγιο Σούτζου του Πανεπιστημίου Σόοτσοου της Κίνας.
Κίνδυνος θανάτου από καρδιομεταβολική νόσο
Περισσότερα στοιχεία της μελέτης του JCEM έδειξαν ότι τα άτομα που έπασχαν από μία καρδιομεταβολική νόσο είχαν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από οποιοδήποτε αίτιο σε σχέση με αυτούς που δεν έπασχαν από καρδιομεταβολική νόσο. Αυτοί με καρδιομεταβολική πολυνοσηρότητα είχαν σχεδόν τέσσερεις έως επτά φορές αυξημένο κίνδυνο θανάτου από οποιοδήποτε αίτιο.
Η καρδιομεταβολική πολυνοσηρότητα συνδέεται επίσης με περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης νοητικού στρες και απώλειας σωματικής λειτουργίας συγκριτικά με το να έχει κανείς μία καρδιομεταβολική νόσο.
Πηγές καφεΐνης
Επίπεδα καφεΐνης που βρίσκονται στα κοινά ροφήματα:
Καφές, απλής παρασκευής, όχι ειδικός: 113 με 247 mg
Τα προϊόντα σοκολάτας συχνά έχουν υψηλές ποσότητες ζάχαρης και λιπαρών, οπότε είναι καλύτερο να περιορίζεται η κατανάλωση τους σε λογικές ποσότητες. Παρόλο που τα αναψυκτικά περιέχουν καφεΐνη, επειδή έχουν και ζάχαρη και άλλα ανθυγιεινά συστατικά, οι ειδικοί υγείας δεν συνιστούν την κατανάλωση τους.
Τα ενεργειακά ποτά αποτελούν κίνδυνο για την υγεία, καθώς μπορεί να περιέχουν υψηλές ποσότητες καφεΐνης, μαζί με άλλα συστατικά που ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) των ΗΠΑ δεν ρυθμίζει. Τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (National Institutes of Health – NIH) αναφέρουν ότι ένα αυξανόμενο σώμα αποδεικτικών στοιχείων δείχνει πως τα ενεργειακά ποτά ενέχουν σοβαρούς κινδύνους.
Επιπλέον, οι συμμετέχοντες στη μελέτη του JCEM λάμβαναν την καφεΐνη τους από διατροφικές πηγές μάλλον παρά από συμπληρώματα καφεΐνης, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου. Τα πλεονεκτήματα της μέτριας πρόσληψης καφεΐνης δεν εφαρμόζονται στις μεγαλύτερες ποσότητες καφεΐνης από συμπληρώματα.
Σύμφωνα με τον FDA, τέτοια προϊόντα αποτελούν σοβαρή απειλή για την υγεία, καθώς η διαφορά μεταξύ ασφαλούς και επικίνδυνης για την υγεία ποσότητας είναι πολύ μικρή.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, τα υγιή άτομα που θέλουν να προσθέσουν καφεΐνη στη διατροφή τους καλό θα ήταν να προτιμήσουν να το κάνουν πίνοντας καφέ ή τσάι και τρώγοντας μικρές ποσότητες σοκολάτας.
Περαιτέρω προφυλάξεις και κίνδυνοι
Παρόλο που η μελέτη του JCEM υποδηλώνει ότι η μέτρια πρόσληψη καφεΐνης είναι ωφέλιμη για τα περισσότερα υγιή άτομα, η υψηλή πρόσληψη αυτής δεν είναι, καθώς μπορεί να προκαλέσει σοβαρά καρδιακά προβλήματα, όπως αρρυθμίες, όπως σημειώνουν τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας.
Άλλος ένας παράγοντας που πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν είναι η ευαισθησία στην καφεΐνη, η οποία προκαλεί σε κάποια άτομα παρενέργειες ακόμη και όταν καταναλώνουν μικρές ποσότητες, σύμφωνα με άρθρο του FDA.
Σημάδια υπερβολικής πρόσληψης καφεΐνης ή ευαισθησίας σε αυτήν μπορεί είναι τα παρακάτω:
Καρδιοπαλμία (αίσθηση των παλμών της καρδιάς)
Υψηλότερος καρδιακός ρυθμός
Υψηλή αρτηριακή πίεση
Άγχος
Αϋπνία
Πονοκέφαλος
Ναυτία
Νευρικότητα
Είναι άξιο να σημειωθεί ότι οι συμμετέχοντες στη μελέτη του JCEM δεν είχαν καμία καρδιομεταβολική νόσο στην αρχή. Θα πρέπει άτομα με καρδιακή νόσο να αρχίσουν να λαμβάνουν 200 – 300 mg καφεΐνης;
Οι Epoch Times έθεσαν το ερώτημα στον καρδιολόγο Δρα Λέοναρντ Πιάνκο, ο οποίος προτρέπει τους ανθρώπους με καρδιακή νόσο να προσέξουν τον τρόπο με τον οποίο οι πηγές καφεΐνης τους επηρεάζουν.
«Η καφεΐνη είναι διεγερτικό και λογικά θα έπρεπε να αυξάνει την πίεση και τον ρυθμό της καρδιάς, κάτι το οποίο συμβαίνει σε μερικά άτομα», είπε σε email. «Ωστόσο, σε αυτή την μεγάλη μελέτη, αυτοί που έπιναν μέτριες ποσότητες καφέ είχαν τον μικρότερο κίνδυνο νέας αρχής καρδιομεταβολικής πολυνοσηρότητας.»
Ο Πιάνκο δήλωσε ότι είναι μεγάλος υποστηρικτής των προκαταρκτικών μελετών επειδή επιτρέπουν στην ιατρική κοινότητα να ανακαλύψει πράγματα τα οποία μπορεί να είναι αντιφατικά. Έχοντας πει αυτό, συνιστά προσοχή, καθώς μια μελέτη δεν είναι αρκετή για να κάνει μακροπρόθεσμες ιατρικές παρατηρήσεις.
Συνεπώς, πιστεύει ότι το μέτρο είναι το κλειδί μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο.
«Ακούστε το σώμα σας και καθορίστε, με την βοήθεια του ιατρού σας, την ευαισθησία σας στην καφεΐνη», μιλώντας στα άτομα με καρδιακή νόσο. «Αν η πίεσή σας ή ο καρδιακός ρυθμός αυξάνονται, μειώστε την κατανάλωση καφεΐνης. Αν το σώμα σας μπορεί να αντέξει έως και τρεις κούπες καφέ, συνεχίστε να απολαμβάνετε τον καφέ σας.»
Καθώς η σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και του Ιράν, και των εντολοδόχων του, συνεχίζεται αμείωτη, αυξάνεται το ενδιαφέρον για το αν οι Ιρανοί έχουν τη δυνατότητα να κατασκευάσουν πυρηνική βόμβα.
Το Ιράν εξακολουθεί να αρνείται ότι προσπαθεί να παράγει πυρηνικά όπλα, παρά το «βουνό» των στοιχείων που υποδηλώνουν το αντίθετο.
Ποια είναι λοιπόν η πραγματικότητα;
Οι Epoch Times μίλησαν με τον πρώην αναπληρωτή γενικό διευθυντή της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (International Atomic Energy Agency-ΙΑΕΑ), Όλι Χέινονεν, και με ένα βασικό στέλεχος της ιρανικής αντιπολίτευσης, τον Σαχίν Γκομπαντί, για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Στις 26 Οκτωβρίου, το Ισραήλ βομβάρδισε αρκετούς στρατιωτικούς στόχους στο εσωτερικό του Ιράν σε αντίποινα για μια ιρανική επίθεση με μη επανδρωμένο αεροσκάφος και πυραύλους κατά του Ισραήλ την 1η Οκτωβρίου.
Όμως οι Ισραηλινές Δυνάμεις Άμυνας (Israel Defense Forces-IDF) φαίνεται ότι συμμορφώθηκαν με την πίεση του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν και απέφυγαν να πλήξουν τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, στοχεύοντας αντ’ αυτού την αεράμυνα, την παραγωγή πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών και τις θέσεις εκτόξευσης.
Νωρίτερα αυτό το μήνα, ο διευθυντής της CIA, Γουίλιαμ Μπερνς, δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν δει καμία απόδειξη ότι ο ηγέτης του Ιράν είχε ανατρέψει μια απόφαση του 2003 να αναστείλει το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων του.
Αλλά το Εθνικό Συμβούλιο Αντίστασης του Ιράν (National Council of Resistance of Iran-NCRI), ένας συνασπισμός ιρανικών ομάδων της αντιπολίτευσης, λέει ότι το καθεστώς στην Τεχεράνη λέει ψέματα στον κόσμο εδώ και χρόνια.
Ο Γκομπαντί, μέλος της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων του NCRI, δήλωσε στους Epoch Times: «Η επιδίωξη του ιρανικού καθεστώτος να αποκτήσει πυρηνικά όπλα ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1980, μετά την έγκριση του Ρουχολάχ Χομεϊνί, του ιδρυτή του καθεστώτος».
Είπε ότι ο Αλί Χαμενεΐ, ο οποίος ανέλαβε ανώτατος ηγέτης το 1989, «ενέτεινε συστηματικά» το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και το είδε «ως στρατηγική εγγύηση για την επιβίωση του καθεστώτος».
Η πυρηνική βόμβα είναι ο «στόχος» του Ιράν
«Από την αρχή, ο πρωταρχικός στόχος του πυρηνικού προγράμματος ήταν η απόκτηση μιας βόμβας», δήλωσε ο Γκομπαντί.
«Ο εξοπλισμός που αγοράστηκε με το πρόσχημα της μη στρατιωτικής χρήσης, ακόμη και για πανεπιστημιακή έρευνα, τελικά επαναχρησιμοποιήθηκε για το πρόγραμμα πυρηνικών όπλων».
Τον Μάιο, ο ΙΑΕΑ ανέφερε ότι το Ιράν παρήγαγε περίπου 11 κιλά ουρανίου εμπλουτισμένου στο 60% ουρανίου-235 ανά μήνα.
Ο Χέινονεν δήλωσε ότι μπορεί να χρειαστούν «ημέρες» για το Ιράν για να μεταβεί από το 60 τοις εκατό σε εμπλουτισμένο ουράνιο οπλικού βαθμού.
Αλλά επεσήμανε ότι ο εμπλουτισμός είναι μόνο μία από τις διαδικασίες που απαιτούνται για τη δημιουργία πυρηνικού όπλου, οι άλλες είναι η «οπλοποίηση» και η δημιουργία ενός συστήματος μεταφοράς.
Ο Χέινονεν δήλωσε ότι ενώ η Βόρεια Κορέα είναι πιο προχωρημένη από το Ιράν στην ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, το Ιράν μπορεί να είναι σε θέση να επιταχύνει τα πράγματα και ίσως να μην χρειαστεί καν να δοκιμάσει όπλα πριν τα χρησιμοποιήσει.
«Έχουν αρκετό υλικό για μισή ντουζίνα ή [ακόμα και] δέκα πυρηνικά όπλα», είπε.
Το Ιράν θα μπορούσε να δημιουργήσει 10 βόμβες «της κλίμακας της Χιροσίμα»
Ο Χέινονεν δήλωσε ότι οι Ιρανοί θα μπορούσαν να παράγουν 10 μικρές πυρηνικές κεφαλές- «τακτικά πυρηνικά όπλα της κλίμακας της Χιροσίμα, ή ακόμη και μικρότερα», είπε.
Έως και 100.000 άνθρωποι πέθαναν ακαριαία όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες έριξαν την πρώτη ατομική βόμβα στην ιαπωνική πόλη Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου 1945, ενώ χιλιάδες άλλοι πέθαναν αργότερα από δηλητηρίαση λόγω ραδιενέργειας.
Ο Χέινονεν δήλωσε ότι το Ιράν διαθέτει ήδη πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που θα μπορούσαν να μεταφέρουν εφικτά μια πυρηνική κεφαλή, αλλά ότι μπορεί να απέχουν ακόμη αρκετούς μήνες από το να έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν έστω και μια πυρηνική κεφαλή.
«Πρώτα πρέπει να το μετατρέψουν σε κράμα μετάλλων ουρανίου για να κατασκευάσουν οι ίδιοι τα εξαρτήματα», είπε.
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου εκφωνεί ομιλία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν στο υπουργείο Άμυνας στο Τελ Αβίβ, 30 Απριλίου 2018. (Jack Guez/AFP/Getty Images)
Είπε ότι υπάρχουν τρία συστατικά για την κατασκευή πυρηνικών όπλων.
«Το ένα είναι το πραγματικό πυρηνικό σχάσιμο υλικό, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση είναι το υψηλά εμπλουτισμένο ουράνιο», είπε.
«Στη συνέχεια, υπάρχει η κεφαλή, το πακέτο όπου τοποθετείται αυτό το υψηλά εμπλουτισμένο ουράνιο, και έχει όλα τα ηλεκτρονικά, τα εκρηκτικά, γύρω του, προκειμένου να δημιουργηθεί η πυρηνική έκρηξη.
«Και στη συνέχεια πρέπει να τοποθετήσετε αυτό το φυσικό πακέτο μέσα σε έναν πύραυλο».
Τον Φεβρουάριο ο γενικός διευθυντής του ΙΑΕΑ, Ραφαέλ Γκρόσι, δήλωσε ότι οι Ιρανοί συνέχισαν να εμπλουτίζουν ουράνιο πολύ πέρα από τις ανάγκες για εμπορική πυρηνική χρήση.
Αλλά ο Χέινονεν δήλωσε: «Το εμπόδιο εδώ, πιθανότατα, είναι η πραγματική κατασκευή των πραγματικών νέων συστατικών του όπλου».
Ο Γκομπαντί δήλωσε ότι το NCRI διαθέτει ένα δίκτυο πληροφοριοδοτών στο Ιράν, οι οποίοι, κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, έδωσαν πληροφορίες που αποδεικνύουν ότι το καθεστώς εμπλέκεται σε μια «έντονη επιδίωξη ενός σχεδίου πυρηνικών όπλων, υπό τη διοίκηση και την εποπτεία του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης».
Το NCRI έχει δημοσιεύσει τις περισσότερες από αυτές τις πληροφορίες στον ιστότοπό του.
Το 2010, ο Φρανκ Παμπιάν, ανώτερος σύμβουλος για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων στο Εθνικό Εργαστήριο του Λος Άλαμος, δήλωσε στους New York Times ότι το NCRI «είχε δίκιο το 90 τοις εκατό του χρόνου».
Ο Γκομπαντί δήλωσε ότι το μυστικό πρόγραμμα πυρηνικών όπλων ονομαζόταν αρχικά Physics Research Center (Κέντρο Έρευνας Φυσικής) και στη συνέχεια έγινε γνωστό ως Amad Plan (Σχέδιο Αμάντ), ενώ από το 2011 λειτουργεί υπό την ονομασία Organization of Defensive Innovation and Research (Οργανισμός Αμυντικής Καινοτομίας και Έρευνας), τμήμα του υπουργείου Άμυνας του Ιράν.
Είπε ότι οι Ιρανοί είχαν αποκρύψει λεπτομέρειες σχετικά με την έρευνα και το προσωπικό του από τον ΙΑΕΑ.
Τον Μάιο του 2003, αφού το NCRI αποκάλυψε την ύπαρξη της μυστικής εγκατάστασης Λαβιζάν-Σιάν στην Τεχεράνη, η οποία, όπως είπε, ήταν το «κέντρο διοίκησης για το σχέδιο πυρηνικής οπλοποίησης», το καθεστώς το ισοπέδωσε και διέσπειρε τους εμπειρογνώμονες και τον εξοπλισμό του σε άλλες τοποθεσίες, είπε.
Εάν το Ιράν στοχοποιούσε το Ισραήλ με άλλο πυραυλικό πλήγμα, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου θα μπορούσε να μπει στον πειρασμό να χτυπήσει το συγκρότημα πυρηνικού εμπλουτισμού της Νατάνζ.
«Το πρώτο ερώτημα που πρέπει πάντα να σκέφτεστε είναι τι θα κάνει το Ιράν στη συνέχεια». δήλωσε ο Χέινονεν.
«Επειδή όταν βομβαρδίζεις μια πυρηνική εγκατάσταση όπως αυτή, στην πραγματικότητα, δεν θα εξαλείψεις το πυρηνικό πρόγραμμα, επειδή βρίσκεται σε διάφορες τοποθεσίες, μερικές από αυτές είναι υπόγειες […] μπορεί επίσης να έχουν μια μυστική εγκατάσταση, όπως είχαν το 2003, απλά μπορεί να μην το γνωρίζεις».
Είπε ότι ο βομβαρδισμός της Νατάνζ θα μπορούσε να δώσει τη «λανθασμένη ψευδαίσθηση» ότι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν είχε καταστραφεί.
Το 1981, η πολεμική αεροπορία του Ισραήλ βομβάρδισε τον ημιτελή πυρηνικό αντιδραστήρα του Ιράκ στο Οσιράκ. Αλλά αυτό ανάγκασε μόνο τον τότε Ιρακινό ηγέτη Σαντάμ Χουσεΐν να γίνει πιο μυστικοπαθής σχετικά με το αν διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής.
Ο Χέινονεν δήλωσε ότι το εμπλουτισμένο ουράνιο που είχαν ήδη παράγει οι Ιρανοί είχε πιθανότατα μεταφερθεί σε μια «μυστική τοποθεσία», την οποία, όπως είπε, δεν γνώριζε ούτε η CIA.
«Όταν λοιπόν πυροδοτείς τέτοιες επιθέσεις, πρέπει να σκέφτεσαι τις συνέπειες και τους κινδύνους», δήλωσε στους Epoch Times.
Το NCRI λέει ότι το ιρανικό καθεστώς «προετοίμαζε το έδαφος» για την αποκάλυψη του προγράμματος πυρηνικών όπλων.
«Σιδερένιες γροθιές» σε »Βελούδινα Γάντια»
Στις 5 Οκτωβρίου, ο εγγονός του Αγιατολάχ Χομεϊνί, Χασάν Χομεϊνί, δήλωσε στα κρατικά μέσα ενημέρωσης: «Η στρατιωτική μας αποτροπή πρέπει να ανέλθει σε υψηλότερο επίπεδο. Αυτή η αποτροπή βασίζεται στη δύναμη, όχι στα χαμόγελα.»
«Υποστηρίζω κάθε διαπραγμάτευση, αλλά τα βελούδινα γάντια πρέπει να καλύπτουν τις σιδερένιες γροθιές. Αν τα χέρια σας δεν είναι από σίδερο, θα συνθλιβούν.»
«Η στρατιωτική μας αποτροπή πρέπει να ανέλθει σε υψηλότερο επίπεδο. Ο κόσμος έχει φτάσει σήμερα σε ένα σημείο όπου πρέπει να ενισχύσουμε την αποτροπή μας».
Τέσσερις ημέρες αργότερα, 39 μέλη του ιρανικού κοινοβουλίου έγραψαν επιστολή προς το Ανώτατο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, με την οποία καλούσαν το καθεστώς να αλλάξει το αμυντικό του δόγμα και να συμπεριλάβει τα πυρηνικά όπλα.
Ο Μοχάμαντ Ρεζά Σαμπαγκιάν, ιρανός βουλευτής, δήλωσε ότι θα ζητήσουν από τον Χαμενεΐ «αν το κρίνει σκόπιμο, να αλλάξει τη στρατηγική και την εξήγηση σχετικά με την κατασκευή πυρηνικών όπλων».
«Η κατασκευή ενός πυρηνικού όπλου θα είναι εύκολη για εμάς», πρόσθεσε ο Σαμπαγκιάν.
Στις 12 Οκτωβρίου, ο ταξίαρχος Ρασούλ Σαναέι-Ραντ, ανώτερος σύμβουλος του Χαμενεΐ, δήλωσε ότι το Ιράν θα μπορούσε να αλλάξει το πυρηνικό του δόγμα εάν το Ισραήλ επιτεθεί στις ατομικές του εγκαταστάσεις.
Ματαιώθηκε το σχέδιο κυρώσεων του Τραμπ
Το 2018, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ αποσύρθηκε από την πυρηνική συμφωνία ΗΠΑ-Ιράν του πρώην προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και προσπάθησε να επαναφέρει τις πλήρεις οικονομικές κυρώσεις, λέγοντας: «Η Αμερική δεν θα είναι όμηρος του πυρηνικού εκβιασμού».
Διαδηλωτές σε μια συγκέντρωση κατά της πυρηνικής συμφωνίας με το Ιράν στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ στην Ουάσινγκτον στις 9 Σεπτεμβρίου 2015. (Chip Somodevilla/Getty Images)
Αλλά η ανανέωση των κυρώσεων ματαιώθηκε από τον Μπάιντεν τον Φεβρουάριο του 2021, έναν μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του.
Εάν ο Τραμπ επιστρέψει στον Λευκό Οίκο κερδίζοντας τις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, ενδέχεται να πιέσει τα Ηνωμένα Έθνη να αναλάβουν δράση κατά του Ιράν.
Σοβαρή απειλή για τον ιρανικό λαό
Ο Γκομπαντί δήλωσε ότι οι NCRI δεν ήταν προδότες του Ιράν, αλλά έδρασαν από «πατριωτικό καθήκον».
«Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, ιδίως η επιδίωξη πυρηνικών όπλων, αποτελεί σοβαρή απειλή για τον ιρανικό λαό», είπε.
«Το κληρικό καθεστώς έχει επιδιώξει ένα τέτοιο πρόγραμμα, δαπανώντας εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια αποκλειστικά και μόνο για την επιβίωσή του».
Το NCRI καλεί τη διεθνή κοινότητα να ενεργοποιήσει τον «μηχανισμό επαναφοράς» της Απόφασης 2231 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ο οποίος θα ενεργοποιούσε εκ νέου τις αποφάσεις που έχουν ανασταλεί σχετικά με τα πυρηνικά σχέδια του καθεστώτος και θα επανέφερε στην επικαιρότητα τις πλήρεις οικονομικές κυρώσεις.
«Οι καθυστερήσεις και οι δισταγμοί δίνουν στο θρησκευτικό φασισμό το χρόνο και την ευκαιρία για τα σκοτεινά του σχέδια. Η τελική λύση για να σωθεί το Ιράν και η περιοχή από την πυρηνική απειλή του καθεστώτος είναι η ανατροπή αυτού του καθεστώτος από το λαό και την ιρανική αντίσταση», δήλωσε ο Γκομπαντί.
Το Ιράν έχει αρνηθεί ότι διαθέτει πρόγραμμα πυρηνικών όπλων.
Στις 29 Οκτωβρίου, ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Αμπάς Αραγτσί μίλησε σε ομάδα πρεσβευτών στην Τεχεράνη και έκανε μια δήλωση σχετικά με την ισραηλινή επίθεση το Σαββατοκύριακο.
Ο Αραγτσί δεν αναφέρθηκε στα πυρηνικά όπλα, αλλά δήλωσε: «Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν είναι πλήρως προετοιμασμένη να υπερασπιστεί την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και την εθνική της ασφάλεια έναντι οποιασδήποτε επίθεσης και το μεγάλο ιρανικό έθνος είναι πλήρως προετοιμασμένο να εδραιώσει την ειρήνη στην περιοχή και να συμμετάσχει σε εποικοδομητική αλληλεπίδραση με τους γείτονές του».
Ο Τζον και η Κλώντια Κλάξτον ήταν ένα νεαρό ζευγάρι, γύρω στα 20. Ο Τζον ερωτεύτηκε την Κλώντια και μετά από δύο χρόνια γνωριμίας, της ζήτησε να παντρευτούν.
Ο γάμος τού άλλαξε εντελώς τη ζωή – τον έκανε αισιόδοξο, λιγότερο κυνικό και πολύ πιο ευτυχισμένο. Ένιωθε ότι όλος ο κόσμος ήταν δικός του.
Όμως, αυτός ο κόσμος κατέρρευσε όταν η Κλώντια διαγνώστηκε με λέμφωμα Hodgkin και της δόθηκαν μόνο 50% πιθανότητες επιβίωσης. Μέσα σε μια εβδομάδα, οι χειρουργοί αποφάσισαν να ανοίξουν το σώμα της από τη μασχάλη μέχρι την κοιλιά, προκειμένου να αφαιρέσουν τυχόν ορατά ίχνη της νόσου. Σοκαρισμένη και αβοήθητη, μπήκε στο νοσοκομείο.
Εκείνη την εποχή, ο Τζον εργαζόταν ως ιερέας σε ένα τοπικό νοσοκομείο. Επισκεπτόταν τους αρρώστους, άκουγε τις ιστορίες τους, προσευχόταν για αυτούς και έδειχνε συμπόνια. Ωστόσο, όταν η Κλώντια εισήχθη στο νοσοκομείο, η συμπόνια του Τζον εξαφανίστηκε.
«Μπορούσα να καταλάβω τι περνούσαν οι άλλοι άνθρωποι, αλλά δεν με ένοιαζε πια», είπε. «Με ένοιαζε μόνο η Κλώντια. Ήθελα να φωνάξω στους άλλους ασθενείς: Σταματήστε να γκρινιάζετε! Πιστεύετε ότι έχετε προβλήματα; Η γυναίκα μου μπορεί να πεθάνει ανά πάσα στιγμή!»
Ο Τζον όχι μόνο έπαψε να αισθάνεται συμπόνια του για τους συνανθρώπους του, αλλά θύμωσε και με τον Θεό. Ένιωσε προδομένος.
«Θεέ μου, γιατί εμάς;», σκεπτόταν. «Γιατί μας έδωσες μόνο έναν χρόνο ευτυχίας, σε αντάλλαγμα για τα τωρινά δεινά;»
Ο δημοσιογράφος Philip Yancey. (φωτ. Dean Ayres)
Η θεραπεία που ακολουθούσε η Κλώντια εξαφάνισε την ομορφιά της και την εξάντλησε. Το δέρμα της σκοτείνιασε, τα μαλλιά της έπεσαν και έκανε έμετο όλη την ώρα. Κατά τη διάρκεια των θεραπευτικών διαδικασιών, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από το να παραμένει ξαπλωμένη, ακούγοντας τα κλικ της μηχανής που βομβάρδιζε το σώμα της με δόσεις αόρατων σωματιδίων. Κάθε δόση γερνούσε το σώμα της κατά ένα μήνα.
Οι φίλοι και η οικογένειά της προσπαάθησαν να τη βοηθήσουν με διάφορους τρόπους. Ένας φίλος της έφερε λουλούδια και προσπάθησε να την πείσει να αγνοήσει τον πόνο της και να σκεφτεί θετικά. Όταν όμως έφυγε, η Κλώντια έμεινε μόνη, αντιμέτωπη με τους έντονους πόνους. Ένας άλλος της είπε, με την ιδιότητα του θρησκευτικού θεραπευτή, ότι «η ασθένεια δεν είναι ποτέ το θέλημα του Θεού», αλλά έργο του Σατανά. Μια άλλη γυναίκα την ενθάρρυνε να ευχαριστήσει τον Θεό για όσα βάσανα περνούσε: «Μπορείς να πεις: Θεέ μου, σε αγαπώ, ειδικά στα βάσανα. Αυτό είναι το θέλημά Σου και εσύ ξέρεις τι είναι καλό για μένα.»
Αλλά η Κλώντια δεν μπορούσε να δεχτεί μια τέτοια ιδέα.
Υπήρξε και η πρόταση να δει την ασθένειά της ως μία σημαντική αποστολή: «Κλώντια, έχεις επιλεγεί να υποφέρεις για τον Θεό και Αυτός θα σε ανταμείψει… Ο Θεός σε διάλεξε, όπως διάλεξε τον Ιώβ και σε χρησιμοποιεί ως παράδειγμα για τους άλλους.»
Όμως ο δημοσιογράφος Φίλιπ Γιάνσεϋ [Philip Yancey, γεν. 1949], που την επισκέφθηκε για να καταγράψει την εμπειρία της, μαζί με άλλες μαρτυρίες ανθρώπων που πάσχουν από ανίατες ασθένειες, την άκουσε χωρίς να δώσει συμβουλές. Στο βιβλίο του «Πού βρίσκεται ο Θεός όταν πονάμε;» (Where Is God When It Hurts, 1977), ο δημοσιογράφος εξετάζει το ερώτημα πώς υποφέρουμε, γιατί συμβαίνει αυτό και πώς πρέπει να προσεγγίσουμε αυτή την κατάσταση.
Φυσικά δεν είναι ο μόνος. Το θέμα της ταλαιπωρίας και της αποφυγής του πόνου όχι μόνο απασχολεί όλους τους ανθρώπους, όπου κι αν βρίσκονται, αλλά βρίσκεται και στο επίκεντρο της κοινωνίας μας σήμερα.
Ανατομία του πόνου
Όταν ως δημοσιογράφος ο Γιάνσεϋ πήρε συνέντευξη από ένα νεαρό ζευγάρι που τραυματίστηκε σοβαρά σε μια συνάντηση με μια αρκούδα γκρίζλι, καθώς και από έναν μαθητή του οποίου η μικρότερη αδερφή πέθανε από καρκίνο σε νεαρή ηλικία, παρά τη θεραπεία και τις προσευχές, άρχισε να αναρωτιέται γιατί οι άνθρωποι έπρεπε να υποφέρουν τόσο πολύ. Σε τι χρησιμεύει αυτό;
Αφετηρία του στη μελέτη του πόνου ήταν ο φυσικός πόνος. Γνώρισε έναν από τους πρωτοπόρους της έρευνας για τον πόνο, τον Δρα Πολ Μπραντ, με αναγνωρισμένο και πολλάκις βραβευμένο ιατρικό έργο. Ο Δρ Μπραντ είχε προσπαθήσει να αναπτύξει ένα τεχνητό σύστημα αίσθησης του πόνου για λεπρούς που είχαν χάσει την αίσθηση του πόνου στα χέρια ή τα πόδια τους. Σε αντίθεση με όλους τους άλλους, οι ασθενείς του Δρος Μπραντ δεν υπέφεραν από τον πόνο, αλλά από την απουσία του – δεν ένιωθαν πόνο. Όταν τραυματίζονταν, αιμορραγούσαν, αλλά δεν το αισθάνονταν. Και όταν έτρεχαν σε βραχώδες έδαφος και χτυπούσαν πέφτοντας, ούτε τότε ένιωθαν τίποτα.
Ο σχεδιασμός ενός συστήματος αίσθησης του πόνου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Για να σχεδιάσει κανείς ένα σύστημα που σχετίζεται με τα όργανα του σώματος, πρέπει να προβλέπει τις ανάγκες του σώματος και να τις γνωρίζει καλά. Ο γιατρός έπρεπε να σκεφτεί σαν Δημιουργός, κατασκευάζοντας έναν Άνθρωπο με ένα περίπλοκο και ευφυές σύστημα. Με τη βοήθεια μηχανικών και βιοχημικών, ο Δρ Μπραντ ανέπτυξε έναν τύπο τεχνητού νεύρου που προσκολλήθηκε σε ένα δάχτυλο σαν γάντι και μετέφερε την αίσθηση του πόνου όταν ασκούνταν πίεση σε αυτό. Όμως, οι επανειλημμένες απόπειρες να προσαρμόσει το τεχνητό νεύρο στους ασθενείς του αποδείχθηκαν άκαρπες και τελικά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το έργο του.
Ο Δρ Μπραντ κατάλαβε πόσο περίπλοκο είναι το σύστημα αίσθησης του πόνου στο σώμα μας και πόσο δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να το μιμηθείς. Η ιατρική βιβλιογραφία περιέχει πληθώρα πληροφοριών για τα «δίκτυα πόνου» στο σώμα. Αν κοιτάξετε μέσα από ένα μικροσκόπιο, μπορείτε να δείτε ότι υπάρχουν εκατομμύρια «υποδοχείς πόνου» που βρίσκονται ακριβώς στην επιφάνεια του δέρματος. Έχουν σχεδιαστεί όχι μόνο για να αισθάνονται και να μεταδίδουν τον πόνο στον εγκέφαλο, αλλά και άλλες αισθήσεις: άγχος, άγγιγμα, ζέστη και κρύο. Μέσα στο σώμα, τα δίκτυα πόνου είναι δομημένα με εξίσου περίπλοκο τρόπο.
Στο βιβλίο «Το δώρο του πόνου» (The Gift of Pain, 1997), που συνυπογράφει με τον Γιάνσεϋ, ο Δρ Μπραντ αποκαλεί το σύστημα πόνου «θεϊκή δημιουργία», σχολιάζοντας:
«Δόξα τω Θεώ που επινόησε τον πόνο! Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να κάνει καλύτερη δουλειά.»
Όσο περισσότερο παρατηρούσε ο Δρ Μπραντ τους ασθενείς του, τόσο πιο ξεκάθαρα κατέληγε στο συμπέρασμα: ο πόνος είναι απαραίτητος για το σώμα μας. Χωρίς αυτόν, είναι αδύνατο να ζήσουμε πολύ σε αυτόν τον κόσμο. Είτε καταλαβαίνουμε πώς λειτουργούν τα συστήματα είτε όχι, πιθανώς υπάρχουν για κάποιο λόγο. Βρίσκονται στο σώμα μας για κάποιο λόγο και είναι σχεδιασμένα με σχολαστικό και περίπλοκο τρόπο.
Όμως, ο Γιάνσεϋ δεν σταμάτησε εκεί. Κατάλαβε ότι ο σωματικός πόνος δεν είναι η μόνη πηγή οδύνης. Κάποιοι μάλιστα θα μπορούσαν να πουν ότι δεν είναι καν τόσο ισχυρή όσο η ψυχική αγωνία που βιώνουμε καθημερινά όταν αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις της ζωής. Είτε πρόκειται για προβλήματα σχέσεων, συγκρούσεις με συναδέλφους ή για μια ανίατη παιδική μνήμη, τα συναισθήματα που τα συνοδεύουν είναι βαριά και προκαλούν μεγάλο ψυχικό άλγος. Αυτό το άλγος διαπερνά την ψυχή και προκαλεί ένα αίσθημα ανικανότητας και απελπισίας. Τι νόημα έχει ο πόνος που βιώνουμε όταν γεννάμε ένα παιδί με ελάττωμα; Ή όταν χάνουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο; Και γιατί συμβαίνει αυτό;
Η θεωρία της ανταπόδοσης
Πολλοί είναι οι άνθρωποι που στις δυσκολίες αναρωτιούνται: «Γιατί εμένα;»
Ο Γιάνσεϋ άρχισε να αναζητά απαντήσεις στις αρχαίες παραδόσεις. Στην Παλαιά Διαθήκη, διάβασε ότι ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους και την κοινωνία για να ενεργούν σύμφωνα με ορισμένες αρχές. Η εντιμότητα, η ειλικρίνεια και η συμπόνια οδηγούν σε καλά αποτελέσματα. Η εξαπάτηση, το ψέμα και η απληστία οδηγούν στα αντίθετα αποτελέσματα.
Στον Βουδισμό, αυτό ονομάζεται κάρμα – η ουσία που συσσωρεύεται στο σώμα μας λόγω κακών πράξεων που έχουμε κάνει στο παρελθόν, σε αυτή τη ζωή ή σε μια προηγούμενη. Για να απαλλαγούμε από το κάρμα, πρέπει να υποφέρουμε. Η γέννηση είναι οδύνη, η λύπη είναι οδύνη, η απώλεια και ο θάνατος είναι οδύνη.
Ο καθηγητής Ιστορίας Darrin McMahon. (epoch.org.il)
Οι άνθρωποι που πηγαίνουν σε μοναστήρια στην Ινδία και την Κίνα καλούνται να διαλογιστούν μπαίνοντας σε βαθιά συγκέντρωση και να παραμείνουν ακίνητοι για πολλή ώρα υπομένοντας τον πόνο, κάτι που επιτρέπει στο κάρμα να εκδιωχθεί από το σώμα. Παροτρύνονται επίσης να εγκαταλείψουν τις «προσκολλήσεις» τους — επιθυμίες, φιλοδοξίες, πάθη και προσωπικό όφελος. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να φτάσουν σε μια ανώτερη κατάσταση συνείδησης, να απελευθερωθούν από τα βάσανα και να επιτύχουν τη νιρβάνα. Σύμφωνα με τον Βουδισμό, όσοι δεν θέλουν να εξαλείψουν το κάρμα με αυτόν τον τρόπο, θα πρέπει και πάλι να υποφέρουν, αλλά με διαφορετικούς τρόπους. Παραδείγματος χάριν, ίσως προσβληθούν από αρρώστιες ή ίσως ζήσουν μια κουραστική και επίπονη ζωή.
Ποιος ελέγχει τους νόμους του πόνου και του κάρμα; Όταν ο Γιάνσεϋ σκέφτηκε τη Βίβλο, ανακάλυψε πολλές πιθανές απαντήσεις: Το Βιβλίο της Γένεσης λέει ότι ο Θεός ήταν η άμεση πηγή ταλαιπωρίας για τον Ερ (τον γιο του Ιούδα). Ο Θεός τον σκότωσε αφού αμάρτησε (σύμφωνα με τα σχόλια των σοφών). Το Βιβλίο του Ιώβ υποδεικνύει ότι ο Σατανάς προκαλεί συνεχώς δεινά στον Ιώβ, αφότου έχει λάβει τη συγκατάθεση του Θεού. Και το βιβλίο των Παροιμιών περιγράφει τις φυσικές συνέπειες που θα υποστεί ένας άνθρωπος εξαιτίας της συμπεριφοράς του: αν συμπεριφέρεται άσχημα, μια μέρα θα πρέπει να υποφέρει εξαιτίας αυτού.
Στην εποχή μας, με την επικράτηση των υλιστικών και αθεϊστικών ιδεών, οι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει την άποψη ότι ένας άνθρωπος έχει ψυχή και ότι υπάρχει κάποιο ανώτερο Ον υπεύθυνο για τις ανθρώπινες υποθέσεις. Όταν η ψυχή φεύγει, το σώμα μένει και μαζί του το ερώτημα: «Γιατί πρέπει να υποφέρουμε αν πραγματικά δεν χρειάζεται;»
Ο Διαφωτισμός, τον 18ο αιώνα, ήθελε να βελτιώσει τον κόσμο, τη ζωή και τη δυνατότητα του ανθρώπου να απολαμβάνει. Ο Άγγλος φιλόσοφος Τζον Λοκ, ένας από τους ιδρυτές του κινήματος, είπε ότι «η δουλειά του ανθρώπου είναι να είναι ευτυχισμένος», δηλαδή δεν πρέπει να δεχόμαστε ότι ο πόνος είναι φυσικό μέρος της ζωής. Παράλληλα, άρχισαν να κυκλοφορούν βιβλία που τόνιζαν ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να υποφέρει από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, αλλά να είναι ευτυχισμένος.
Κατά τη διάρκεια εκείνου του αιώνα, οι συχνότητα εμφάνισης των λιμών και των επιδημιών μειώθηκε . Οι άνθρωποι νοιάζονταν λιγότερο για την επιβίωσή τους και περισσότερο για την καλή ζωή και άρχισαν να φαντάζονται τι θα συνέβαινε αν συνέχιζαν την προσπάθεια να ελέγξουν τις περιστάσεις, τον κόσμο και την αβεβαιότητά του.
Ο καθηγητής Ιστορίας Ντάρριν ΜακΜάχον [Darrin McMahon, γεν. 1963], του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, ένας από τους κορυφαίους ερευνητές στον κόσμο για την «ευτυχία», παραχώρησε μία συνέντευξη στους Epoch Times, στην οποία προειδοποιεί για αυτήν τη νέα πραγματικότητα της οποίας η αναζήτηση της ευτυχίας και η αποφυγή του πόνου αποτελούν βασικούς στόχους.
«Ανεξάρτητα από το πόσο έχουμε προοδεύσει, τα βάσανα δεν έχουν εξαλειφθεί», επισημαίνει ο καθηγητής. «Σύμφωνα με την ιστορία των αρχαίων πολιτισμών, είναι αναπόφευκτα. Όλοι βιώνουμε τραγωδίες στη ζωή μας. Άρα το να προσποιούμαστε ότι δεν θα υποφέρουμε δεν είναι λύση. Το να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τα βάσανα είναι.»
Η δύναμη της ελπίδας
Σε πείραμα που διεξήχθη το 1967, τρεις γιατροί κάλεσαν 50 άτομα στο εργαστήριό τους και άναψαν μια θερμάστρα, αυξάνοντας σταδιακά τη θερμοκρασία. Στόχος τους ήταν να δουν πότε τα υποκείμενα θα ένιωθαν δυσφορία και πόνο.
Αλλά τα υποκείμενα δεν γνώριζαν ότι οι γιατροί είχαν και άλλον ένα στόχο. Ήθελαν να δουν αν η απόσπαση της προσοχή των υποκειμένων από τη θερμάστρα θα επηρέαζε την αίσθησή τους του πόνου.
Όταν οι ερευνητές χτυπούσαν ένα κουδούνι, άγγιζαν το χέρι των υποκειμένων ή διάβαζαν μια ιστορία δυνατά, παρατήρησαν ότι μερικές φορές έπρεπε να ανεβάσουν τη θερμοκρασία κατά 45% για να παρατηρήσουν τα υποκείμενα τον πόνο. Μερικά άτομα έβγαλαν ακόμη και φουσκάλες στα χέρια τους χωρίς να τις παρατηρήσουν. Από την άλλη πλευρά, όταν η προσοχή των υποκειμένων δεν αποσπώνταν και στρεφόταν στον πόνο (όπως συμβαίνει με πολλούς ασθενείς που βρίσκονται στο νοσοκομείο), τότε έδειχναν πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία στη θερμοκρασία (Hardy, Wolff, Goodell, 1967).
Η εμπειρία του Γιάνσεϋ με την Κλώντια και άλλους ασθενείς σε τελικό στάδιο τον βοήθησε να συνειδητοποιήσει ότι όλες οι εξηγήσεις και οι συμβουλές που περιστρέφονταν γύρω από τα δεινά τους δεν τους βοηθούσαν – το αντίθετο. Συνειδητοποίησε ότι το πιο χρήσιμο πράγμα που μπορείς να κάνεις για αυτούς τους ανθρώπους είναι να τους ξυπνήσεις την αίσθηση της ελπίδας και να τους πείσεις ότι τους περιμένει ένα λαμπρό μέλλον – ακριβώς το αντίθετο από αυτό που βιώνουν στο νοσοκομείο.
Πειράματα σε ζώα και ανθρώπους έχουν επεξηγήσει αυτή την αρχή. Ο Δρ Κουρτ Ρίχτερ, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, πραγματοποίησε ένα συγκλονιστικό πείραμα, στο οποίο τοποθέτησε δύο αρουραίους σε μια μεγάλη δεξαμενή με νερό. Πέταξε τον πρώτο αρουραίο στη δεξαμενή και τον παρακολούθησε. Καθώς οι αρουραίοι είναι καλοί κολυμβητές, το ζώο παρέμεινε στην επιφάνεια του νερού για περίπου 60 ώρες, μέχρι ότου εξαντλήθηκε και πνίγηκε.
Με τον άλλο αρουραίο, ακολούθησε διαφορετική διαδικασία: άρχισε κρατώντας τον στην αγκαλιά του για αρκετά λεπτά, μέχρι που ο αρουραίος σταμάτησε να αντιστέκεται. Τότε, τον τοποθέτησε στο νερό. Αφού κολύμπησε λίγα λεπτά, βυθίστηκε απότομα και πνίγηκε. Ο Δρ Ρίχτερ πρότεινε ότι ο αυτός ο αρουραίος απλώς «παραιτήθηκε». Αφότου αγωνίστηκε στην αγκαλιά του μάταια, πείστηκε για την αδυναμία του να τα καταφέρει, αντίληψη που λειτούργησε όταν ύστερα τοποθετήθηκε στο νερό. Σύμφωνα με τη θεωρία του γιατρού, ο αρουραίος πέθανε από επίκτητη αδυναμία.
Άλλα πειράματα έχουν δείξει ότι το αίσθημα ανικανότητας μπορεί να αλλάξουν τη φυσιολογία.
Σε ένα από αυτά, δύο ομάδες αρουραίων δέχθηκαν ηλεκτροσόκ. Στα ζώα της πρώτης ομάδας δόθηκε η ευκαιρία να κλείσουν το ρεύμα χρησιμοποιώντας ένα πεντάλ, ενώ σε εκείνα της δεύτερης ομάδας όχι. Αρκετό καιρό μετά το ηλεκτροσόκ, φάνηκε μεν ότι το ρεύμα δεν ενοχλούσε πλέον τους αρουραίους και των δύο ομάδων, ωστόσο οι αρουραίοι της δεύτερης ομάδας, στους οποίους δεν δόθηκε η δυνατότητα να κλείσουν το ρεύμα, έγιναν πολύ πιο ευάλωτοι στις ασθένειες.
Το αντίθετο της ανικανότητας – η θεραπευτική δύναμη της ελπίδας – έχει αποδειχθεί και σε πειράματα με ανθρώπους. Το καλοκαίρι του 1996, ο Δρ Μπρους Μόσλεϋ [Bruce Moseley] οργάνωσε, στο Ιατρικό Κέντρο του Χιούστον, ένα πείραμα με δέκα ασθενείς που έπασχαν από οστεοαρθρίτιδα του γόνατος. Και οι δέκα προγραμματίστηκε να κάνουν χειρουργική επέμβαση για την ανακούφιση του πόνου τους, υποβλήθηκαν σε εξετάσεις, δέχτηκαν αγωγή για ανακούφιση του πόνου και μεταφέρθηκαν στο χειρουργείο.
Όλοι επέστρεψαν σπίτι από το χειρουργείο με πατερίτσες και παυσίπονα. Ωστόσο, στο χειρουργείο, αν και έκαναν τομές στην περιοχή του γόνατος σε όλους, μόνο σε πέντε έγινε πραγματικά η διορθωτική χειρουργική επέμβαση. Οι υπόλοιποι υποβλήθηκαν απλά σε μια προσομοιωμένη, «δήθεν» επέμβαση που ονομάζεται «placebo». Οι ουλές στα γόνατα από τα ράμματα στις τομές δεν φανέρωναν τι είχε συμβεί στην πραγματικότητα.
Τα αποτελέσματα εξέπληξαν τους πάντες: Η εικονική επέμβαση λειτούργησε! Έξι μήνες μετά την επέμβαση, οι ασθενείς δεν γνώριζαν ακόμα ποιοι συγκεκριμένα είχαν υποβληθεί σε πραγματική χειρουργική επέμβαση και ποιοι σε ψευδή, αλλά όλοι ανέφεραν σημαντική ανακούφιση από τον πόνο και αξιοσημείωτες βελτιώσεις στην κινητικότητα. Όσοι έκαναν την πραγματική χειρουργική επέμβαση δεν πήγαν καλύτερα από εκείνους που έκαναν την εικονική.
Το 2002, ο Δρ Μόσλεϋ επανέλαβε το πείραμα, αυτή τη φορά με 180 ασθενείς. Δύο χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση, όλοι οι ασθενείς ανέφεραν σημαντική ανακούφιση από τον πόνο, και ακόμη και αυτή τη φορά όσοι έκαναν την πραγματική χειρουργική επέμβαση δεν βελτιώθηκαν περισσότερο από εκείνους που έκαναν την εικονική.
«Η ελπίδα επιτρέπει σε ένα άτομο να πιστέψει ότι ακόμα κι αν συμβεί το χειρότερο, μπορεί να σηκωθεί και να προχωρήσει», τονίζει ο Γιάνσεϋ.
Μέσα στην τρύπα του κουνελιού
Υπάρχει και ένα άλλο, βαθύτερο ψυχολογικό επίπεδο. Πριν από περίπου 80 χρόνια, ο Ουκρανός ψυχαναλυτής Έντμουντ Μπέργκλερ [Edmund Bergler, 1899-1962], ο οποίος έγραψε 25 βιβλία ψυχολογίας, παρατήρησε ότι το λειτουργικό σύστημα της ανθρώπινης ψυχολογίας είχε ένα σοβαρό ελάττωμα. Κάτι παρόμοιο με έναν ιό ή ένα σφάλμα στο σύστημα του υπολογιστή.
Ο Μπέργκλερ το ονόμασε «συναισθηματικό μπλοκάρισμα». Όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, αντί να προχωρήσουμε, κολλάμε σε αυτές, σαν να αντλούμε ευχαρίστηση από αυτές. Αυτή η ιδέα μοιάζει πολύ με την «προσκόλληση» για την οποία μιλά ο Βουδισμός όταν βιώνουμε συναισθήματα όπως η ζήλια, ο θυμός και άλλα πάθη.
Ο Μπέργκλερ συμφώνησε με τους κλασικούς ψυχαναλυτές ότι από την παιδική ηλικία κουβαλάμε στο μυαλό μας συναισθήματα και εμπειρίες στέρησης, απόρριψης, αδυναμίας, κλπ. Επειδή τα αρνητικά συναισθήματα παραμένουν άλυτα, τα βιώνουμε ξανά και ξανά αργότερα στη ζωή, με επώδυνους τρόπους. Σύμφωνα με τον Μπέργκλερ, ως ενήλικες συχνά ερμηνεύουμε τις εμπειρίες μας με βάση τις συσσωρευμένες από τη βρεφική ηλικία αντιλήψεις.
Όταν βιώνουμε ένα αρνητικό συναίσθημα, τείνουμε να κατηγορούμε αυτόματα τους άλλους και πιστεύουμε ότι μας έκαναν να νιώσουμε έτσι ή ότι είναι η πηγή της απογοήτευσης, του θυμού ή της ζήλιας μας. Λίγοι, σύμφωνα με τον Μπέργκλερ, είναι πρόθυμοι να παραδεχτούν ότι η συναισθηματική ταλαιπωρία που βιώνουν προκαλείται από μια υποβόσκουσα επιθυμία τους να την επεξεργαστούν και να την ξεπεράσουν.
Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που ζηλεύει θα πρέπει να προσπαθήσει να καταλάβει γιατί υποφέρει από ζήλια. Μπορεί να έχει μια βαθύτερη «προσκόλληση» στο συναίσθημα της απόρριψης. Σε νεαρή ηλικία βίωσε την απόρριψη με οδυνηρό τρόπο και από τότε επανεμφανίζεται συνεχώς και εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους – μερικές φορές με τη μορφή της ζήλιας. Αυτή είναι η κρυφή πηγή του πόνου του.
Στο βιβλίο του «Γιατί υποφέρουμε» (Why We Suffer, 2015), ο ψυχοθεραπευτής Πήτερ Μάικλσον [Peter Michaelson, γεν. 1952] περιγράφει τη θεωρία του Μπέργκλερ:
«Ας υποθέσουμε ότι περιμένετε στην ουρά στο μπακάλικο και κάποιος ξαφνικά χώνεται μπροστά σας. Μπορεί να αντιδράσετε είτε επιθετικά είτε παθητικά, μη λέγοντας τίποτα. Εάν είστε επιθετικοί, διατρέχετε τον κίνδυνο να «μπείτε σε αρνητική ροή» και να τσακωθείτε. Πιθανότατα θα νιώσετε ενοχές ή ντροπή αργότερα λόγω της υπερβολικής αντίδρασής σας. Αν δεν πείτε τίποτα, πάλι κινδυνεύετε να «μπείτε σε αρνητική ροή», να συγχυστείτε, ακόμη και να θυμώσετε, επικρίνοντας αργότερα τον εαυτό σας για την παθητικότητα που δείξατε όταν επιτρέψατε σε εκείνον τον άνθρωπο «να συμπεριφερθεί τόσο αγενώς».
Πώς μπορείτε να αποφύγετε να αντιδράσετε αρνητικά σε μια τέτοια κατάσταση; Πρέπει, κατ’ αρχάς, να αναλάβετε την ευθύνη για την αρνητικότητα σας. Αυτή η αρνητικότητα είναι δική σας. Ο άνθρωπος που μπήκε μπροστά σας στην ουρά δεν κατέστρεψε τη γραμμή. Μόνο εσάς επηρέασε. Πρέπει να κοιτάξετε, λοιπόν, τα αρνητικά στοιχεία που ενεργοποιούνται μέσα σας. Σας φέρθηκε με ασέβεια και αυτό σας προκάλεσε πόνο. Ίσως αυτό σημαίνει ότι έχετε μια προσκόλληση σε αρνητικά συναισθήματα που συνδέονται με συναισθήματα ασημαντότητας και αναξιότητας.
Σε παρόμοιες περιστάσεις, ο Μάικλσον προτείνει να κάνετε στον εαυτό σας μερικές απλές ερωτήσεις: Γιατί είμαι θυμωμένος; Τι φοβάμαι; Τι με στεναχωρεί; Γιατί νιώθω μοναξιά; Γιατί υποφέρω;
Η επιστημονική έρευνα εδώ και καιρό είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από αμέτρητες προόδους οι οποίες επιμηκύνουν και βελτιώνουν την ποιότητα της ζωής. Ωστόσο, νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Medicine υποδηλώνει ότι συγκεκριμένες συμπεριφορές ανάμεσα στους ερευνητές πιθανόν να περιορίζουν αυτές τις προόδους.
Η κύρια ανησυχία είναι η πόλωση μέσα στην επιστημονική κοινότητα – ένα φαινόμενο κατά το οποίο οι ερευνητές αποτυγχάνουν να εξετάσουν αντικειμενικά όλες τις διαθέσιμες αποδείξεις ή να λάβουν υπόψιν ότι οι μακροχρόνιες πεποιθήσεις μπορεί να είναι λανθασμένες,
Η πόλωση στην επιστήμη είναι αρκετά ανησυχητική, είπε στους Epoch Times σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ο Τιάγκο Κρουβινέλ, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο και συν-συγγραφέας της μελέτης. «Πιστεύουμε ότι είναι πιο διαδεδομένο στην έρευνα από ότι περιμέναμε», είπε. «Με την παραπληροφόρηση να γίνεται όλο και πιο προσβάσιμη και ορατή στο διαδίκτυο, οι ερευνητές έχουν αυξανόμενα υιοθετήσει έναν πιο αιχμηρό τόνο για να προστατέψουν τις απόψεις τους, πιθανόν για να προστατέψουν την επιστήμη.»
Μια τέτοια προστατευτική προσέγγιση, ωστόσο, μπορεί να είναι αντιπαραγωγική. Αυτός ο πιο αιχμηρός τόνος είναι ένας δείκτης μια πολωμένης προσέγγισης, η οποία δεν προάγει την κριτική σκέψη, σύμφωνα με τον Κρουβινέλ. Ένας μονόπλευρος λόγος μπορεί να μειώσει την διαφάνεια σε ποικίλες επιστημονικές εξελίξεις και εναλλακτικές λύσεις, εν τέλη περιορίζοντας την ικανότητα της κοινωνίας να αντιμετωπίζει περίπλοκα προβλήματα.
Αναγνωρίζοντας την πολωμένη και μη έρευνα
Για να επεξηγήσουμε τα πολωμένα μηνύματα στην έρευνα, λάβετε υπόψιν αυτό το παράδειγμα: Τα εμβόλια είναι 100% ασφαλή, και οποιοσδήποτε το αμφισβητεί αυτό είναι ανίδεος.
Ένας τέτοιου είδους ισχυρισμός είναι ένα πολωμένο μήνυμα, σύμφωνα με τους ερευνητές. Χαρακτηρίζεται από σκληρούς, κατηγορηματικούς τόνους και μια αδιαμφισβήτητη πίστη σε μία και μόνο άποψη, κάτι το οποίο μπορεί να πυροδοτήσει έντονα συναισθήματα και να ενθαρρύνει την ομαδική πίστη. Τα πολωμένα μηνύματα συχνά συνδέονται με διαμάχη, σαρκασμό, κομματισμό, υστερία, πειστικότητα και σκεπτικισμό. Όταν μια τέτοια άποψη επικρατεί, αποθαρρύνει τους ανθρώπους από το να αμφισβητήσουν τις υπάρχουσες ιδέες.
Αντιθέτως, η μη πολωμένη έρευνα παρουσιάζει ουδέτερα, ισορροπημένα επιχειρήματα και χρησιμοποιεί όρους που αναγνωρίζουν την αβεβαιότητα. Τυπικά συνδέεται με την αντικειμενικότητα, την περιεκτικότητα, την αμερόληπτη εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων, την αξιοπιστία και την ποικιλία.
Προειδοποιητικά σημάδια πολωμένης έρευνας
Οι συγγραφείς της έρευνας προτείνουν ένα σύστημα κωδικοποίησης χαρακτηρισμών για την αναγνώριση της πόλωσης στην έρευνα. Δείκτες κλειδιά περιλαμβάνουν ότι η έρευνα:
Επιμένει ότι μια συγκεκριμένη άποψη είναι η σωστή
Παρουσιάζει το μήνυμά της με δραματικό τρόπο και χρησιμοποιεί έντονες λέξεις
Επιλέγει επιλεγμένους ειδικούς για να υποστηρίξει τις απόψεις της
Δεν περιλαμβάνει την αντίθετη άποψη
Χρησιμοποιεί πολιτική ή οπαδικά επιχειρήματα για να υπερασπιστεί την επιστημονική θέση
Δίνει έμφαση στις ατέλειες των αντίθετων απόψεων
Παράγοντες που οδηγούν την πόλωση
Αρκετοί παράγοντες συνεισφέρουν στην πόλωση στην επιστημονική έρευνα, σύμφωνα με τους ερευνητές, περιλαμβάνοντας την αβεβαιότητα και την αποτυχία να αμφισβητήσουν την ομόφωνη γνώμη.
Η αβεβαιότητα σχετικά με την σωστή λύση για ένα ζήτημα είναι αυτό που κινεί την επιστημονική εξέλιξη. Ωστόσο, όταν η κοινωνία φοβάται ένα ζήτημα, ποθεί την βεβαιότητα για να καθησυχαστεί, κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε μονόπλευρα μηνύματα.
Η αποτυχία της αμφισβήτησης της ομόφωνης γνώμης προάγει την ομαδική αλληλεγγύη μεταξύ των υποστηρικτών ενός ζητήματος ενώ ταυτόχρονα αποξενώνει τους σκεπτικιστές αυτού – αντί να ενθαρρύνει τον εποικοδομητικό διάλογο.
Οι εγγενείς προκαταλήψεις ενός ατόμου μπορούν να οδηγήσουν σε μια εδραιωμένη άποψη, είπε στους Epoch Times σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ο Τζόναθον Άντερσον, ερευνητικός επιστήμονας και αναπληρωτής καθηγητής στο University of California Davis Institute for Regenerative Cures (Ινστιτούτο Αναγεννητικών Θεραπειών Ντέιβις του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια).
«Είναι στην ανθρώπινη φύση να αντιστέκεται κανείς στο να αλλάξει γνώμη για κάτι που ήδη πιστεύει ότι είναι αληθινό», είπε. «Αυτό αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα αν η ιδέα προέρχεται από ένα άλλο άτομο ή μια ομάδα.»
Όταν η χρηματοδότηση επηρεάζει τα ευρήματα
Η φαρμακευτική βιομηχανία χρηματοδοτεί κάποια έρευνα σχετικά με την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια των φαρμάκων και των ιατρικών συσκευών, οδηγώντας σε πιθανές οικονομικές συγκρούσεις συμφερόντων οι οποίες μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα μη έγκυρα ευρήματα. Για παράδειγμα, μια αναθεώρηση του 2017 που δημοσιεύθηκε στην Cochrane Database of Systematic Reviews (Βάση Δεδομένων Συστηματικών Αναθεωρήσεων Cochrane) βρήκε πως οι μελέτες χρηματοδοτούμενες από την βιομηχανία έχουν ευνοϊκότερα αποτελέσματα και συμπεράσματα από τις μελέτες που λαμβάνουν χορηγία από άλλες πηγές.
Ενώ οι συγκρούσεις οικονομικών συμφερόντων δεν αποτελούν παραδείγματα πόλωσης από μόνα τους, μπορούν να δημιουργήσουν τις συνθήκες που την ευνοούν, σημείωσε ο Κρουβινέλ.
«Αυτού του είδους τα σενάρια μπορούν να επηρεάσουν τα επιστημονικά αποτελέσματα, όπου παρουσιάζονται μονάχα οι ευνοϊκές πτυχές των φαρμάκων, ενώ τα πιθανά μειονεκτήματα αποκρύπτονται», είπε. «Αυτή η κατάσταση προηγείται της πόλωσης, καθώς το κοινό μπορεί ακόμη να μην γνωρίζει τα αποτελέσματα.»
Ο κύκλος της επιστημονικής πόλωσης
Για να δώσει ένα παράδειγμα του πως η πόλωση μπορεί να γίνει αυτοενισχυτική, ο Κρουβινέλ παρουσιάζει ένα κοινό σενάριο:
«Φανταστείτε ότι μια ερευνητική ομάδα είναι αποφασισμένη να αποδείξει έναν συσχετισμό μεταξύ δύο παραγόντων, του Α και του Β», είπε. «Παρουσιάζουν τα ευρήματά τους υπό αυτό το φως, υπερασπιζόμενη την ιδέα τους στους ομότιμους συναδέλφους τους και την κοινωνία», πρόσθεσε. «Καθώς αποκτούν κύρος και επιρροή, ίσως να αναπτύξουν – ενσυνείδητα ή όχι – μια αμυντική στάση για να προστατέψουν την θεωρία τους.»
Ο Κρουβινέλ το αντιπαραβάλλει αυτό με μια άλλη ομάδα επιστημόνων που βρίσκουν τον συσχετισμό μεταξύ του Α και του Β να είναι αβάσιμος ή ανεπαρκής για την εξήγηση του φαινομένου. Ενδεχομένως να καταστείλουν την τάση τους προς αμφισβήτηση, φοβούμενοι την γελοιοποίηση ή τον αποκλεισμό από τον επιστημονικό και δημόσιο κύκλο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η αρχική θεωρία τότε αρχίζει να αντιμετωπίζεται ως γεγονός, ενισχυμένη από την εξουσία των υποστηρικτών της.
Όταν προκύπτει μια πρόκληση, αυτές οι εναλλακτικές θεωρίες αντιμετωπίζουν όχι μόνο τον επιστημονικό έλεγχο αλλά συχνά βιώνουν σαρκασμό και περιφρόνηση, είπε ο Κρουβινέλ.
«Αυτές οι δυναμικές μπορούν επίσης να λειτουργήσουν αντιστρόφως», σημείωσε. «Οι αποδεδειγμένες θεωρίες μπορούν να αμφισβητηθούν επιθετικά από ομάδες με πολιτική ή οικονομική ισχύ, επιβραδύνοντας την κοινωνική ομόφωνη γνώμη και την ανάπτυξη αποτελεσματικών πολιτικών», είπε ο Κρουβινέλ.
Η ουσία είναι πως όταν η έρευνα και η ιατρική πρακτική γίνονται πολωμένες, οι άνθρωποι υποφέρουν, είπε ο Άντερσον. « Τα οφέλη και οι τεχνολογίες για την υγεία που αλλάζουν την ζωή δεν προοδεύουν με τον ρυθμό που θα έπρεπε σε τέτοιου είδους περιβάλλοντα.»
Μελέτη μεγάλης κλίμακας έχει δείξει ότι ένα νέο πρωτόκολλο θεραπείας «κόβει» τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνου του τραχήλου της μήτρας κατά 40%.
Ερευνητές στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου (University College London – UCL) και το Νοσοκομείο του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Λονδίνου (University College London Hospital – UCLH) ολοκλήρωσαν μια μακροχρόνια επανεξέταση ασθενών στους οποίους δόθηκε ένας σύντομος κύκλος χημειοθεραπείας πριν την χημειοραδιοθεραπεία (ένας συνδυασμός χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας).
Η δοκιμή ξεκίνησε το Νοέμβριο του 2012 και τελείωσε το Νοέμβριο του 2022.
Τα ευρήματα, που ακολουθούν αυτά που παρουσιάστηκαν πρώτα τον Οκτώβριο του 2023, δείχνουν 40% μείωση στον κίνδυνο θανάτου και 35% μείωση στον κίνδυνο επανεμφάνισης του καρκίνου εντός τουλάχιστον πέντε ετών.
Τον καιρό των αρχικών αποτελεσμάτων, ο οργανισμός Έρευνας κατά του Καρκίνου του Ηνωμένου Βασιλείου (Cancer Research UK – CRUK) επιδοκίμασε την αλλαγή ως την μεγαλύτερη βελτίωση στην αντιμετώπιση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας για πάνω από 20 χρόνια.
Η χημειοακτινοθεραπεία ήταν η τυπική μέθοδος αντιμετώπισης του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας από το 1999, αλλά παρά την βελτίωση στην περίθαλψη, ο καρκίνος επιστρέφει μέχρι και το 30% των περιπτώσεων.
Η δοκιμή Interlace φάσης ΙΙΙ, χρηματοδοτούμενη από το CRUK και το UCL Κέντρο Δοκιμών κατά του Καρκίνου (Cancer Trials Centre), επικεντρώθηκε στο εάν ένας σύντομος κύκλος χημειοθεραπείας πριν την χημειοακτινοθεραπεία θα μπορούσε να μειώσει τις υποτροπές και τον θάνατο σε ασθενείς με τοπικούς καρκίνους τραχήλου της μήτρας σε προχωρημένο στάδιο που δεν είχαν εξαπλωθεί σε άλλες περιοχές.
Ειδικοί ζητούν την αγωγή να διαδοθεί σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο και διεθνώς ύστερα την δημοσίευση την μελέτης στο περιοδικό The Lancet.
Η Δρ Μαίρη ΜακΚόρμακ, επικεφαλής ερευνήτρια της δοκιμής από το Ινστιτούτο κατά του καρκίνου UCL (UCL Cancer Institute) και UCLH, είπε: «Αυτή η προσέγγιση είναι ένας ξεκάθαρος τρόπος να κάνουμε μια θετική διαφορά, χρησιμοποιώντας ήδη υπάρχοντα φάρμακα τα οποία είναι φτηνά και εγκρίνονται ήδη για χρήση σε ασθενείς. Έχει ήδη υιοθετηθεί από κάποια κέντρα κατά του καρκίνου και δεν υπάρχει κανένας λόγος αυτό να μην παρέχεται σε όλους τους ασθενείς που υποβάλλονται σε χημειοακτινοθεραπεία για αυτόν τον καρκίνο.»
Συμμετοχή 500 γυναικών
Κατά την διάρκεια της δεκαετούς περιόδου, η ομάδα της δοκιμής στρατολόγησε 500 γυναίκες που υπέφεραν από καρκίνο του τραχήλου της μήτρας από νοσοκομεία στο ηνωμένο Βασίλειο, το Μεξικό, την Ινδία, την Ιταλία και την Βραζιλία.
Η πλειοψηφία των ασθενών ήταν από το Ηνωμένο Βασίλειο (380), με άλλους 100 από το Μεξικό και μόλις 20 από τις υπόλοιπες χώρες. Οι γυναίκες ήταν ηλικίας 24 με 78 ετών, με μέσο όρο ηλικίας τα 46 έτη, και αντιπροσωπεύτηκαν όλα τα στάδια την νόσου.
Οι γυναίκες κατανεμήθηκαν τυχαία για να λάβουν είτε την συνηθισμένη θεραπεία ή τον συνδυασμό της νέας θεραπείας.
Μετά από πέντε χρόνια, το 80% αυτών που έλαβαν έναν σύντομο κύκλο χημειοθεραπείας πρώτα ήταν ζωντανές και το 72% δεν είδαν ξανά τον καρκίνο να επιστρέφει ή να εξαπλώνεται.
Στην ομάδα της συνηθισμένης θεραπείας, το 72% των γυναικών ήταν ζωντανές και το 64% δεν είδαν ξανά τον καρκίνο να επιστρέφει ή να εξαπλώνεται.
Οι ερευνητές είπαν πως πέντε ασθενείς που συμμετείχαν στην δοκιμή είναι ελεύθεροι από την νόσο για πάνω από 10 χρόνια.
Ο καθηγητής Τζόναθαν Λέντερμανν, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης από το Ινστιτούτο κατά του Καρκίνου UCL, είπε: «Το προσαυξανόμενο κόστος για την χρήση των φαρμάκων στην δοκιμή Interlace είναι χαμηλό, καθιστώντας την μια νέα θεραπεία η οποία μπορεί εύκολα να εφαρμοστεί σε όλες τις υγειονομικές οικονομίες, για να βελτιώσει σημαντικά την συνολική επιβίωση.»
Ο Δρ Ίαιν Φουλκς, εκτελεστικός διευθυντής της έρευνας και καινοτομίας στο CRUK, είπε: «Ο χρόνος είναι το παν όταν αντιμετωπίζεις τον καρκίνο.»
«Η απλή πράξη της προσθήκης της επαγωγικής χημειοθεραπείας στην αρχή της θεραπείας μέσω χημειοακτινοθεραπείας για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας έχει παρουσιάσει εκπληκτικά αποτελέσματα στην δοκιμή Interlace.»
«Ένα όλο και αυξανόμενο σώμα αποδεικτικών στοιχείων δείχνει ότι η επιπρόσθετη χημειοθεραπεία πριν από άλλες θεραπείες, όπως η εγχείρηση και η ακτινοθεραπεία, μπορεί να βελτιώσει τις πιθανότητες της επιτυχημένης αντιμετώπισης για τους ασθενείς.»
«Όχι μόνο μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες του καρκίνου να επιστρέψει, αλλά μπορεί επίσης να παραδοθεί γρήγορα, χρησιμοποιώντας φάρμακα τα οποία είναι ήδη διαθέσιμα παγκοσμίως.»
Υψηλότερες πιθανότητες στις νεαρές γυναίκες
Παγκοσμίως, υπήρξαν 660.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και 350.000 θάνατοι λόγω αυτού το 2022, είπαν οι ερευνητές.
Σύμφωνα με τον οργανισμό Έρευνας κατά του Καρκίνου, υπήρξαν 3.256 νέες περιπτώσεις στις γυναίκες κάθε χρόνο στο ηνωμένο Βασίλειο την περίοδο 2017-2019, και 853 θάνατοι από την νόσο κατά μέσο όρο καθένα από αυτά τα έτη.
Οι ρυθμοί περιπτώσεων λόγω ηλικίας του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας αυξάνονται ραγδαία από την ηλικία των 15 με 19 ετών και φτάνουν στο απόγειο στην ηλικιακή ομάδα 30 με 34 ετών, ύστερα οι ρυθμοί πέφτουν και κυμαίνονται ελαφρώς. Ο υψηλότερος ρυθμός είναι στην ομάδα 30 με 34, σύμφωνα με τον οργανισμό Έρευνας κατά του Καρκίνου.
Το εμβόλιο HPV, το οποίο υποστηρίζεται ότι προλαμβάνει τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, παρουσιάστηκε στο πρόγραμμα προτεινόμενων εμβολίων στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2008, συγκεκριμένα για τα κορίτσια ηλικίας 12 με 13 ετών.
Η υγεία του εγκεφάλου είναι κρίσιμη για την συνολική ευημερία, με την μνήμη να είναι παράγοντας κλειδί της γνωστικής λειτουργίας. Ο ιππόκαμπος, ο οποίος παίζει κεντρικό ρόλο στην μάθηση και την μνήμη, επιδεινώνεται φυσικά με την ηλικία.
Αυτό το άρθρο παρουσιάζει τέσσερα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που μπορούν να βοηθήσουν στην προστασία του ιππόκαμπου και να βελτιώσουν αποτελεσματικά την γνωστική λειτουργία.
Λειτουργίες του Ιππόκαμπου
Οι άνθρωποι έχουν δύο ιππόκαμπους, οι οποίοι βρίσκονται στο αριστερό και δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου. Ο ιππόκαμπος έχει αρκετές σημαντικές λειτουργίες, περιλαμβάνοντας:
Επεξεργασία και αποθήκευση νέων πληροφοριών: Ο ιππόκαμπος βοηθά τον εγκέφαλο να κωδικοποιεί και να αποθηκεύει νέες πληροφορίες ως αναμνήσεις, καθιστώντας τον απαραίτητο για την μάθηση.
Εδραίωση και διαμόρφωση αναμνήσεων: Ο ιππόκαμπος εδραιώνει τις κατακερματισμένες αναμνήσεις στο σύστημα μνήμης του εγκεφάλου. Είναι κρίσιμος στην μετατροπή της βραχυπρόθεσμης μνήμης σε μακροπρόθεσμη, στερεοποιώντας έτσι το περιεχόμενο της μνήμης.
Επεξεργασία της χωρικής μνήμης: Ο ιππόκαμπος είναι απαραίτητος για την ανάμνηση του περιβάλλοντος χώρου και την δημιουργία γνωστικών χαρτών.
Επεξεργασία της επεισοδιακής μνήμης: Ο ιππόκαμπος επεξεργάζεται και αποθηκεύει τις επεισοδιακές αναμνήσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν – τις καθημερινές προσωπικές μας εμπειρίες με συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά με τον χρόνο, την τοποθεσία και τα γεγονότα.
Επίπτωση της ζημιάς του ιππόκαμπου στην μνήμη
Βλάβη στον ιππόκαμπο οδηγεί σε ζημιά της βραχυπρόθεσμης μνήμης, επηρεάζοντας την ικανότητα του εγκεφάλου να μαθαίνει και να διατηρεί νέες πληροφορίες. Πολλοί άνθρωποι παρατηρούν αρχικά εξασθένηση της μνήμης όταν αρχίζουν να βιώνουν δυσκολίες με πρόσφατες αναμνήσεις.
Επιπροσθέτως, βλάβη στον ιππόκαμπο μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια μνήμης, είτε μερικής είτε ολικής, όπως το να ξεχάσει κανείς προσωπικές εμπειρίες από το παρελθόν. Μπορεί επίσης να εξασθενήσει τις δεξιότητες χωρικής πλοήγησης και την ικανότητα να θυμόμαστε οικεία περιβάλλοντα.
Θρεπτικά συστατικά που προστατεύουν τον ιππόκαμπο
Ο ιππόκαμπος παίζει ζωτικής σημασίας ρόλο στην λειτουργία της μνήμης και την χωρική πλοήγηση. Κλινικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι τα ακόλουθα θρεπτικά συστατικά και χημικές ενώσεις μπορούν να βοηθήσουν στην προστασία του ιππόκαμπου και να ενισχύσουν την ικανότητα της μνήμης και της γνώσης:
Ωμέγα-3 λιπαρά οξέα
Μελέτες έχουν δείξει ότι η κατανάλωση ωμέγα-3 λιπαρών οξέων μέσω της διατροφής και των συμπληρωμάτων μπορεί να βοηθήσει στην διατήρηση της γνωσιακής λειτουργίας και την πρόληψη της νόσου Αλτσχάιμερ.
Για παράδειγμα, μια γυναίκα, στα 70 της, παρουσίασε ήπια γνωστική εξασθένηση και αντιμετωπίστηκε με υψηλές δόσεις συμπληρωμάτων ιχθυελαίου DHA και EPA (δύο είδη ωμέγα-3 λιπαρών οξέων). Μετά από έξι μήνες, ένα νευροψυχολογικό τεστ παρακολούθησης έδειξε σημαντική βελτίωση στην μνήμη της και την γνωσιακή της λειτουργία. Οι μαγνητικές τομογραφίες έδειξαν ότι ο ρυθμός ατροφίας του ιππόκαμπου είχε επιβραδυνθεί, υποδηλώνοντας πως τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα έχουν μια προστατευτική επίδραση στον ιππόκαμπο και μπορούν να βελτιώσουν την συνολική γνωστική επίδοση.
Άλλος ένας ασθενείς, 65 ετών στα αρχικά στάδια της νόσου Αλτσχάιμερ, έλαβε συμπληρώματα ωμέγα-3 για 12 μήνες. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, οι γνωστικές αξιολογήσεις έδειξαν ότι, ενώ η λειτουργία της μνήμης του δεν αναστράφηκε, είχε σταθεροποιηθεί. Απεικονιστικές εξετάσεις του εγκεφάλου έδειξαν έναν πιο αργό ρυθμό ατροφίας του ιππόκαμπου, υποδηλώνοντας ότι τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα μπορεί να έχουν επιβραδύνει την πρόοδο της ασθένειας ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζουν την υγεία του ιππόκαμπου.
Αντιοξειδωτικά
Τα αντιοξειδωτικά, τα οποία βρίσκονται σε διάφορες τροφές και συγκεκριμένα συμπληρώματα, μπορούν να βοηθήσουν στην προστασία του ιππόκαμπου από την οξειδωτική βλάβη.
Ένας άντρας 72 ετών παρουσίασε αρχικά στάδια απώλειας μνήμης, Μετά από έξι μήνες διατροφικών ρυθμίσεων, συμπεριλαμβανομένης της υψηλής πρόσληψης τροφών πλούσιων σε αντιοξειδωτικά όπως τα βατόμουρα και η μαύρη σοκολάτα, η γνωστική του επίδοση βελτιώθηκε. Η νέα του δίαιτα περιελάμβανε επίσης την μείωση της πρόσληψης της ζάχαρης και τον περιορισμό τηγανητών τροφών. Ως αποτέλεσμα, παρατηρήθηκαν βελτιώσεις τόσο στην μνήμη όσο και στην ταχύτητα επεξεργασίας του. Εξετάσεις αίματος έδειξαν επίσης μείωση στους δείκτες οξειδωτικού στρες.
Μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή βρήκε ότι οι πολυφαινόλες στα βατόμουρα μπορούν να βελτιώσουν την γνωστική λειτουργία στους ηλικιωμένους, βελτιώνοντας την επεισοδιακή μνήμη και την εκτελεστική λειτουργία σε αυτούς που βρίσκονται σε κίνδυνο γνωστικής παρακμής. Ομοίως, η μαύρη σοκολάτα έχει δείξει να έχει θετική επίδραση στην γνωστική λειτουργία.
Άλλο ένα παράδειγμα περιλαμβάνει μια 65 ετών γυναίκα ασθενή η οποία παρουσίασε εξασθένηση στη μνήμη της ύστερα την εμμηνόπαυση. Ο ιατρός της την συμβούλεψε να λάβει συμπληρώματα βιταμίνης C και Ε. Ύστερα από εννέα μήνες θεραπείας, η μνήμη της έδειξε σημαντική βελτίωση, συγκεκριμένα η βραχυπρόθεσμη μνήμη. Αυτό υποδηλώνει ότι τα αντιοξειδωτικά, οι βιταμίνες C και Ε, έχουν προστατευτική επίδραση στον ιππόκαμπο. Έρευνες έχουν δείξει ότι η λήψη συμπληρωμάτων με βιταμίνη C μπορεί να είναι μια βιώσιμη στρατηγική για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της νόσου του Αλτσχάιμερ.
Βιταμίνη Β12
Έρευνες έχουν καθιερώσει έναν σύνδεσμο μεταξύ της έλλειψης βιταμίνης Β12 και την γνωστικής παρακμής, όπως επίσης και της ατροφίας του ιππόκαμπου. Κλινικές δοκιμές έχουν υποδηλώσει ότι η λήψη συμπληρωμάτων με βιταμίνη Β12 μπορεί να βελτιώσει την γνωστική λειτουργία σε ασθενείς με έλλειψη Β12, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα.
Για παράδειγμα, μια σχετικά νεαρή γυναίκα υπέφερε από γνωστική παρακμή και απώλεια μνήμης λόγω έλλειψης βιταμίνης Β12. Μετά από αρκετούς μήνες ενέσεων βιταμίνης Β12, η γνωστική της λειτουργία και η μνήμη της βελτιώθηκαν σημαντικά. Αυτό τονίζει την σημασία του να λαμβάνουμε υπόψιν την έλλειψη της βιταμίνης Β12 σε νεαρούς ενήλικες που παρουσιάζουν παρόμοια θέματα.
Κουρκουμίνη
Η κουρκουμίνη έχει αντιφλεγμονώδεις και νευροπροστατευτικές ιδιότητες οι οποίες ωφελούν τον ιππόκαμπο. Μια συγκριτική μελέτη βρήκε ότι η λήψη συμπληρωμάτων με κουρκουμίνη μπορεί να αναβάλει σημαντικά την πρόοδο της νόσου του Αλτσχάιμερ και να βελτιώσει τόσο την κινητική (όπως το περπάτημα και το τρέξιμο) όσο και την γνωστική λειτουργία που σχετίζεται με την άνοια.
Σε μια περίπτωση, ένας ασθενής 60 ετών με ήπια γνωστική βλάβη έλαβε υψηλή δόση κουρκουμίνης μαζί με άλλες θεραπείες για έξι μήνες. Στο τέλος της θεραπείας, τόσο η μνήμη του όσο και η γνωστική λειτουργία είχαν βελτιωθεί, με τις νευροψυχολογικές αξιολογήσεις να υποδεικνύουν μερική ανάρρωση της λειτουργίας του ιππόκαμπου του.
Δεδομένων των ατομικών διαφορών και των συγκεκριμένων περιπτώσεων που συνδέονται με την γνωστική υγεία, συνιστάται να συμβουλεύεστε έναν ειδικό υγείας για εξατομικευμένο πλάνο αντιμετώπισης.
Του Jingduan Yang, M.D.
Ο Δρ Jingduan Yang, FAPA, είναι πιστοποιημένος ψυχίατρος που ειδικεύεται στην ολοκληρωτική και παραδοσιακή κινεζική ιατρική για χρόνιες ψυχικές, συμπεριφορικές και σωματικές ασθένειες. Ο Δρ Yang είναι επίσης ο ιδρυτής του Yang Institute of Integrative Medicine και του American Institute of Clinical Acupuncture και ο Διευθύνων Σύμβουλος του Northern Medical Center στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Συνέβαλε στα βιβλία «Integrative Psychiatry», «Medicine Matters» και «Integrative Therapies for Cancer». Είναι επίσης συν-συγγραφέας του βιβλίου «Facing East: Ancient Secrets for Beauty+Health for Modern Age» από την HarperCollins και «Clinical Acupuncture and Ancient Chinese Medicine» από την Oxford Press.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι του συγγραφέα και δεν αντανακλούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις των Epoch Times. Οι Epoch Times προσκαλούν τον επαγγελματικό διάλογο και την φιλική συνομιλία.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) ανακοίνωσε στις 29 Οκτωβρίου ότι είναι έτοιμη να εισπράξει επιπλέον δασμούς στα ηλεκτρικά οχήματα (EV) που κατασκευάζονται στην Κίνα, αφού οι πολύμηνες διαπραγματεύσεις με το Πεκίνο απέτυχαν να αντιμετωπίσουν το ζήτημα που εντοπίστηκε από την έρευνα της Ένωσης.
Από τις 31 Οκτωβρίου θα τεθούν σε ισχύ οι νέοι δασμοί ύψους έως και 35 τοις εκατό -πέραν του κανονικού 10 τοις εκατό. Αυτοί οι οριστικοί δασμοί θα παραμείνουν σε ισχύ για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία ολοκληρώνει έρευνα για τις εισαγωγές ηλεκτρικών οχημάτων από την Κίνα, δήλωσε ότι οι πρόσθετοι δασμοί είναι απαραίτητοι για να αντιμετωπιστούν οι σημαντικές επιδοτήσεις που παρέχει το Πεκίνο, το οποίο έχει χορηγήσει στους παραγωγούς ηλεκτρικών οχημάτων σημαντικές επιδοτήσεις και απειλεί να πλήξει την αγορά της ΕΕ μειώνοντας τεχνητά τις τιμές.
Παρά την επιβολή των οριστικών δασμών, ο Όλοφ Γκιλ, εκπρόσωπος της Επιτροπής για το εμπόριο, δήλωσε ότι οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Βρυξελλών και Πεκίνου θα συνεχιστούν.
«Οποιαδήποτε τέτοια λύση θα πρέπει να είναι αποτελεσματική για την αντιμετώπιση του προβλήματος που εντοπίστηκε από την έρευνα, καθώς και συμβατή με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ)», δήλωσε ο Γκιλ στους δημοσιογράφους στις 29 Οκτωβρίου.
Η τελική απόφαση που δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο της Επιτροπής περιέγραφε τον ειδικό δασμολογικό συντελεστή για διάφορες αυτοκινητοβιομηχανίες, ο οποίος θα προστεθεί στον κανονικό δασμό 10% που ισχύει για όλα τα εισαγόμενα αυτοκίνητα.
Ο κινεζικός γίγαντας των ηλεκτρικών οχημάτων BYD θα επιβαρυνθεί με δασμό 17%, ενώ η Geely, ιδιοκτήτρια των Volvo και Polestar, θα επιβαρυνθεί με ελαφρώς υψηλότερο δασμό 18,8%.
Η SAIC -η κινεζική κρατική εταιρεία που εξαγόρασε τη βρετανική MG, ένα από τα κορυφαία σε πωλήσεις ηλεκτρικά αυτοκίνητα της Ευρώπης- θα αντιμετωπίσει τον πιο απότομο συντελεστή 35,3%.
Αντίθετα, η Tesla, ο αμερικανικός κατασκευαστής EV με ένα εργοστάσιο gigafactory στη Σαγκάη, θα επιβαρυνθεί με τον χαμηλότερο δασμό 7,8 τοις εκατό.
Άλλοι κινέζοι κατασκευαστές ηλεκτρικών οχημάτων που κρίνονται συνεργάσιμοι από την επιτροπή θα αντιμετωπίσουν δασμούς 20,7%, ενώ όσοι θεωρούνται μη συνεργάσιμοι θα πληγούν με τον πιο απότομο δασμό 35,3%.
Η απόφαση αυτή θα γίνει νόμος μόλις δημοσιευτεί στην επίσημη εφημερίδα της ΕΕ, κάτι που αναμένεται να συμβεί στις 30 Οκτωβρίου.
Η Κίνα έχει καταθέσει καταγγελία στον ΠΟΕ για την πρόταση της ΕΕ και πραγματοποίησε οκτώ γύρους διαπραγματεύσεων με τις Βρυξέλλες σε μια προσπάθεια να αποφύγει τις αυξήσεις των δασμών.
Το Υπουργείο Εμπορίου της Κίνας έχει ξεκινήσει τις δικές του έρευνες για την καταπολέμηση των δασμών κατά διαφόρων εισαγόμενων προϊόντων από την Ένωση, συμπεριλαμβανομένων του χοιρινού κρέατος και των γαλακτοκομικών προϊόντων, οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε δασμούς στις εξαγωγές προς την Κίνα.
Το Πεκίνο επέβαλε προσωρινά μέτρα με στόχο τις εισαγωγές κονιάκ από την ΕΕ, ανακοίνωσε το υπουργείο Εμπορίου στις 8 Οκτωβρίου, λίγες ημέρες αφότου οι ηγέτες της ΕΕ έδωσαν το «πράσινο φως» στις προτάσεις για τους δασμούς στα ηλεκτρικά οχήματα. Η ΕΕ δήλωσε ότι θα αμφισβητήσει την απόφαση της Κίνας στον ΠΟΕ, δεσμευόμενη να αντιμετωπίσει «κάθε αθέμιτη χρήση μέσων εμπορικής άμυνας» κατά της οικονομίας της «με τη μεγαλύτερη δυνατή σοβαρότητα».
Επιβάλλοντας αυτούς τους δασμούς, η ΕΕ διακινδυνεύει περισσότερα αντίποινα από το Πεκίνο. Ωστόσο, οι αναλυτές εκτιμούν ότι οι δασμοί θα μπορούσαν να επιφέρουν σημαντικό πλήγμα στο κινεζικό καθεστώς.
«Η κίνηση αυτή όχι μόνο απειλεί το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα των κινεζικών ηλεκτρικών οχημάτων στην Ευρώπη, αλλά στέλνει επίσης ένα σαφές μήνυμα: Η στρατηγική της Κίνας να αξιοποιήσει τις κρατικές επιδοτήσεις και τις εξαγωγές για να τροφοδοτήσει τη βιομηχανία ηλεκτρικών οχημάτων μπορεί να εξαντλείται», δήλωσε ο Ντέιβιντ Χουάνγκ, ερευνητής με έδρα τις ΗΠΑ που επικεντρώνεται στην εμπορική πολιτική της Κίνας, στους Epoch Times πριν από την ανακοίνωση της ΕΕ.
Ωστόσο, οι επιπτώσεις αυτής της κίνησης μπορεί να επεκταθούν πέρα από το εμπόριο.
Ο Χουάνγκ δήλωσε ότι η πρόθεση του καθεστώτος να αναπτύξει ηλεκτρικά οχήματα -που αναφέρονται ως «οχήματα νέας ενέργειας» από το Πεκίνο- δεν έχει καμία σχέση με τη βελτίωση της ποιότητας του αέρα ή τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, καθώς περισσότερο από το ήμισυ της ενέργειας της Κίνας προέρχεται από καύση άνθρακα.
«Το μεγαλύτερο μέρος της ηλεκτρικής ενέργειας που χρησιμοποιείται για τη φόρτιση αυτών των ηλεκτρικών οχημάτων βασίζεται στην ηλεκτροπαραγωγή με καύση άνθρακα και στην παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας [στην Κίνα], οι οποίες στην πραγματικότητα είναι πιο ρυπογόνες από τη βενζίνη», δήλωσε ο Χουάνγκ, επισημαίνοντας ότι το Πεκίνο «χρησιμοποιεί απλώς το αφήγημα της ‘νέας ενέργειας’ ως μέσο παραπλάνησης της διεθνούς κοινότητας».
Με την ΕΕ να ευθυγραμμίζεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα έθνη για να εντείνει τον έλεγχο των εμπορικών πολιτικών της Κίνας, ο Χουάνγκ δήλωσε: «Η προοπτική της χρήσης των ηλεκτρικών οχημάτων ως διαπραγματευτικό χαρτί στις διαπραγματεύσεις για το κλίμα με άλλες χώρες γίνεται όλο και λιγότερο βιώσιμη».
Η Λαβίνια «Βίννι» Έλεν Ρημ (Lavinia «Vinnie» Ellen Ream, 1847-1914), που πήρε το όνομά της από τη μητέρα της και ήταν το μικρότερο από τα τρία παιδιά του Ρόμπερτ και της Λαβίνια, γεννήθηκε στο Μάντισον του Ουισκόνσιν.
Ο πατέρας της εργαζόταν ως τοπογράφος, αν και η κακή υγεία του τον δυσκόλευε. Παρ’ όλα αυτά, λόγω των απαιτήσεων της δουλειάς του, η οικογένεια μετακόμιζε αρκετά συχνά, εγχείρημα δύσκολο εκείνη την εποχή.
Όταν η οικογένεια πήγε στο Κάνσας, η Ρημ φοίτησε στο τοπικό σχολείο στην απέναντι όχθη του ποταμού Μισούρι, στο Σαιντ Τζόζεφ. Μετά από τρία χρόνια διαβίωσης κατά μήκος των συνόρων Κάνσας-Μισούρι, η οικογένεια μετακόμισε 145 μίλια ανατολικά, στην Κολούμπια. Εκεί, από το 1857 έως το 1858, φοίτησε στο Χριστιανικό Κολλέγιο Θηλέων (Christian College, σήμερα Columbia College), όπου παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το ταλέντο της στη μουσική και τα εικαστικά. Η προσωπογραφία της Μάρθα Ουάσιγκτον που φιλοτέχνησε εκείνα τα χρόνια κρέμεται ακόμη στο St. Clair Hall, το διοικητικό κτίριο του σχολείου.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1861, μετακόμισαν στην Ουάσιγκτον. Ο Αβραάμ Λίνκολν μόλις είχε εκλεγεί πρόεδρος της χώρας και ο εμφύλιος πόλεμος ήταν προ των πυλών. Σύντομα, η πρωτεύουσα γέμισε με στρατιώτες της Ένωσης, μηχανικούς που δημιουργούσαν προμαχώνες και νευρική αγωνία. Μία επιπλέον δυσκολία για την οικογένεια ήταν ότι ο Ρόμπερτ Ρημ, παρά το γεγονός ότι είχε πιάσει δουλειά ως χαρτογράφος, μπορούσε να εργαστεί μόνο με μερική απασχόληση εξαιτίας της κακής του υγείας. Η Βίννι Ρημ έπιασε δουλειά στο τοπικό ταχυδρομείο για να βοηθήσει να τα βγάλουν πέρα.
Μια τυχαία συνάντηση
Παρά το χάος του πολέμου, η Ρημ ευνοήθηκε από τα γεγονότα, συναντώντας τυχαία τον ταγματάρχη Τζέημς Σ. Ρόλλινς, διαχειριστή του Χριστιανικού Κολλεγίου και εκπρόσωπος εκείνης της περιφέρειας του Μισούρι. Στην πραγματικότητα, ο Ρόλλινς αναζητούσε τη Ρημ, έχοντας υποσχεθεί στον πρόεδρο του κολλεγίου μια φωτογραφία της πρώην μαθήτριάς του.
Ο Ρόλλινς συνόδευσε τη Ρημ στο σπίτι της και στη συνέχεια έπεισε την ίδια και τη μητέρα της να τον συνοδεύσουν καθώς θα πήγαινε στο στούντιο του Κλαρκ Μιλς, που βρισκόταν στο Καπιτώλιο.
Ο Μιλς ήταν εκείνη την εποχή ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες της χώρας. Είχε διδαχθεί μόνος του την τέχνη της γλυπτικής και είχε γίνει γνωστός για τα έφιππα έργα του, συγκεκριμένα για αυτά που απεικόνιζαν τους στρατηγούς Τζωρτζ Ουάσιγκτον και Άντριου Τζάκσον έφιππους.
Η στιγμή που η Ρημ μπήκε στο στούντιο θα άλλαζε όχι μόνο τη ζωή της, αλλά και την ιστορία της αμερικανικής γλυπτικής.
«Μόλις είδα τον γλύπτη να χειρίζεται τον πηλό», θυμάται, «ένιωσα αμέσως ότι μπορούσα κι εγώ να φτιάξω μοντέλα και, παίρνοντας τον πηλό, μέσα σε λίγες ώρες έφτιαξα ένα μετάλλιο με το κεφάλι ενός Ινδιάνου αρχηγού, το οποίο άρεσε τόσο πολύ στον ταγματάρχη που το πήρε μαζί του και το τοποθέτησε στο γραφείο του στη Βουλή των Αντιπροσώπων.»
Μια σειρά θεμάτων
Η Αμερικανίδα γλύπτρια Βίννι Ρημ. (Public Domain)
Από τότε άρχισε να εργάζεται για τον Μιλς ως βοηθός του. Επιπλέον, γρήγορα διαδόθηκε ότι το κεφάλι του Ινδιάνου αρχηγού είχε φιλοτεχνηθεί «μέσα σε λίγες ώρες από ένα νεαρό κορίτσι που δεν είχε ξαναμπεί ποτέ σε εργαστήριο». Στρατιωτικοί και πολιτικοί ηγέτες σχημάτισαν γρήγορα μια παροιμιώδη ουρά για να φιλοτεχνήσει η Ρημ τις προτομές τους. Το πρώτο της θέμα ήταν ο γερουσιαστής Τζέημς Νέσμιθ του Όρεγκον, ενώ ακολούθησαν ο γερουσιαστής Ρίτσαρντ Γέητς του Ιλινόις, ο γερουσιαστής Τζον Σέρμαν του Οχάιο, ο στρατηγός Τέρνερ Μόρχεντ, ο στρατηγός Τζωρτζ Κάστερ, ο βουλευτής Θαδδαίος Στήβενς και ένας από τους ιδρυτές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, ο Φρανκ Π. Μπλαιρ.
Το σημαντικότερο μοντέλο της, ωστόσο, ήταν ο πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν, παρόλο που εκείνη την εποχή ο Λίνκολν δεν ήταν απλώς εξαντλημένος από τον πόλεμο και τον πρόσφατο θάνατο του νεαρού γιου του Γουίλι, αλλά και από το να γίνεται αντικείμενο διαφόρων μορφών τέχνης, είτε επρόκειτο για φωτογραφία είτε για ζωγραφική είτε για γλυπτική.
Όταν του προτάθηκε να ποζάρει για την προτομή του, ο Λίνκολν απάντησε, όπως αναφέρεται, ότι «είχε κουραστεί να ποζάρει και δεν μπορούσε να φανταστεί γιατί κάποιος ήθελε να πλάσει την εικόνα ενός τόσο άχαρου ανθρώπου». Η υπόθεση παραλίγο να εγκαταλειφθεί, όταν ο γερουσιαστής Νέσμιθ ενημέρωσε τον Λίνκολν ότι η καλλιτέχνις ήταν μια φτωχή νεαρή κοπέλα από το Ουισκόνσιν με τεράστιο ταλέντο. Η περιγραφή της Ρημ επηρέασε τον Λίνκολν.
«Ώστε είναι φτωχή; Λοιπόν, αυτό δεν είναι κάτι εναντίον της», απάντησε ο Λίνκολν. «Γιατί δεν φέρνετε αυτό το κορίτσι εδώ; Θα της ποζάρω για την προτομή μου.»
Η προτομή ενός μεγάλου άνδρα
Η Βίννι Ρημ δίπλα στην προτομή του Αβραάμ Λίνκολν που φιλοτέχνησε. (Public Domain)
Όπως θυμάται η ίδια η γλύπτρια, «η μεγάλη καρδιά που η ματαιοδοξία δεν μπορούσε να ξεκλειδώσει άνοιξε με τη συμπάθεια που του θύμισε τη δική του νεότητα, τη μάχη του με τη φτώχεια, τη φιλοδοξία του, τους πρώιμους αγώνες του. Έτσι, εγώ, μια μικρή άσημη γλύπτρια από το Ουισκόνσιν, είχα το προνόμιο να πλάσω τα χαρακτηριστικά αυτού του μεγάλου άνδρα έχοντας μπροστά μου ζωντανό το μοντέλο.»
Αρχίζοντας τον Δεκέμβριο του 1864, η 17χρονη γλύπτρια επισκεπτόταν τον Λίνκολν στον Λευκό Οίκο για 30 λεπτά την ημέρα. Η Ρημ θυμόταν το «βλέμμα του άγχους και του πόνου» στο πρόσωπο του προέδρου, ενώ άλλες φορές η ματιά του έπαιρνε ένα «μακρινό, ονειροπόλο βλέμμα, το οποίο έμοιαζε να προμηνύει την τραγική μοίρα που τον περίμενε». Πράγματι, η δολοφονική απόπειρα κατά της ζωής του έγινε τον Απρίλιο του 1865, λίγο πριν η Ρημ ολοκληρώσει την προτομή. Την τελείωσε, παρ’ όλα αυτά.
Μια ιστορική επιτροπή
Το 1866, το Κογκρέσο επρόκειτο να αναθέσει σε έναν καλλιτέχνη τη δημιουργία ενός ολόσωμου αγάλματος του Λίνκολν που θα τοποθετούνταν στη Ροτόντα του Καπιτωλίου. Εκείνη την εποχή, το εργαστήριο της Ρημ βρισκόταν επίσης, όπως και του Μιλς, στο Καπιτώλιο. Δεν είχε κλείσει ακόμη τα 20 της χρόνια, αλλά ήταν ήδη γνωστή στους πολιτικά ισχυρούς. Η σύνδεσή της με τον Λίνκολν δεν την έβλαψε. Παρόλο που οι γερουσιαστές Τσαρλς Σάμνερ και Τζέικομπ Χάουαρντ διαφώνησαν, στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν πολλές άλλες αντιρρήσεις να ανατεθεί στη Ρημ η παραγγελία των 10.000 δολαρίων. Στην πραγματικότητα, η αίτηση που υποστήριζε τη Ρημ ως την καλλιτέχνιδα που έπρεπε να επιλεγεί έφερε τις υπογραφές του προέδρου Άντριου Τζόνσον, 31 γερουσιαστών και περισσότερων από 100 νυν και πρώην αντιπροσώπων.
Η Ρημ δεν είναι μόνο η πρώτη γυναίκα που έλαβε ομοσπονδιακή ανάθεση για έργο τέχνης, αλλά και το νεότερο άτομο που έλαβε ποτέ τέτοια ανάθεση. Μετά από δύο χρόνια, η Ρημ ολοκλήρωσε το πρόπλασμά της. Στη συνέχεια ταξίδεψε από την πρωτεύουσα της Αμερικής στην πρωτεύουσα της Ιταλίας, όπου μετέφερε το έργο της για να σμιλευτεί σε μάρμαρο Καρράρα. Επίσης, δεν παρέλειψε να μελετήσει μαζί με άλλους καλλιτέχνες όσο βρισκόταν στη Ρώμη, αλλά και όταν επισκέφθηκε το Παρίσι. Η Ρημ επέστρεψε στην Αμερική το 1870 και, τον Ιανουάριο του 1871, το άγαλμα του Λίνκολν αποκαλύφθηκε στη Ροτόντα του Καπιτωλίου, όπου παραμένει μέχρι σήμερα.
Το άγαλμα του Αβραάμ Λίνκολν, που φιλοτέχνησε η Βίννι Ρημ, στη Ροτόντα του Καπιτωλίου των ΗΠΑ. (Public Domain)
Η Ρημ δημιούργησε πολλά ακόμα έργα, μεταξύ των οποίων ένα γλυπτό του Ναυάρχου Ντέιβιντ Φάραγκουτ που τοποθετήθηκε στην πλατεία Φάραγκουτ, καθώς και δύο αγάλματα που βρίσκονται τώρα στο Καπιτώλιο: των Σεκόγια και Σάμιουελ Τζόρνταν Κέρκγουντ. Ένα από τα πιο διάσημα έργα της, η «Σαπφώ», δωρήθηκε στο Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Smithsonian από τον σύζυγό της ταξίαρχο Ρίτσαρντ Χόξι. Ένα αντίγραφο της Σαπφούς τοποθετήθηκε στον τάφο της Ρημ, που βρίσκεται στο νεκροταφείο του Άρλινγκτον, στη Βιρτζίνια.
Ο πρεσβευτής της Αυστραλίας στα Ηνωμένα Έθνη, Τζέιμς Λάρσεν, κάλεσε το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) να προστατεύσει τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Σιντζιάνγκ και το Θιβέτ.
Η δήλωση έγινε εξ ονόματος 15 χωρών, μεταξύ των οποίων ο Καναδάς, η Δανία, η Φινλανδία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ισλανδία, η Ιαπωνία, η Λιθουανία, η Ολλανδία, η Νέα Ζηλανδία, η Νορβηγία, η Σουηδία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Περιγράφει τις πολλαπλές αρνητικές διαπιστώσεις που έχουν γίνει από διάφορους φορείς, συμπεριλαμβανομένης μιας αξιολόγησης πριν από δύο χρόνια από το Γραφείο του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το οποίο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έχουν διαπραχθεί σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σιντζιάνγκ και ότι η κράτηση των Ουιγούρων και άλλων μουσουλμανικών μειονοτήτων, κυρίως στην επαρχία, «μπορεί να συνιστά διεθνές έγκλημα, ιδίως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».
Τέσσερα άλλα όργανα του ΟΗΕ έχουν έκτοτε προβεί σε παρόμοιες διαπιστώσεις.
Οι χώρες σημειώνουν ότι: «Η Ομάδα Εργασίας για την Αυθαίρετη Κράτηση έχει εκδώσει ανακοινώσεις σχετικά με πολλαπλές περιπτώσεις αυθαίρετης κράτησης και βίαιων εξαφανίσεων και πάνω από 20 εντολοδόχοι ειδικών διαδικασιών έχουν εκφράσει την ανησυχία τους για συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σιντζιάνγκ».
Ειδικοί εισηγητές -ανεξάρτητοι εμπειρογνώμονες για τα ανθρώπινα δικαιώματα- είναι επιφορτισμένοι με τη διερεύνηση, την υποβολή εκθέσεων και τη παροχή συμβουλών στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.
Ο Λάρσεν λέει ότι όλες αυτές οι εκθέσεις βασίζονται εκτενώς στα αρχεία της ίδιας της Κίνας, συμπεριλαμβανομένων των αποδείξεων στο Σιντζιάνγκ για «αυθαίρετες κρατήσεις μεγάλης κλίμακας, διαχωρισμό οικογενειών, βίαιες εξαφανίσεις και καταναγκαστική εργασία, συστηματική παρακολούθηση με βάση τη θρησκεία και την εθνικότητα, σοβαρούς και αδικαιολόγητους περιορισμούς στην πολιτιστική, θρησκευτική και γλωσσική ταυτότητα και έκφραση, βασανιστήρια και σεξουαλική βία βάσει φύλου, συμπεριλαμβανομένων των εξαναγκαστικών αμβλώσεων και της στείρωσης, και την καταστροφή θρησκευτικών και πολιτιστικών χώρων».
Στο Θιβέτ, τα όργανα των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ειδικοί εισηγητές έχουν περιγράψει λεπτομερώς την κράτηση των Θιβετιανών για την «ειρηνική έκφραση πολιτικών απόψεων, τους περιορισμούς στα ταξίδια, τις καταναγκαστικές εργασιακές ρυθμίσεις, τον διαχωρισμό των παιδιών από τις οικογένειές τους σε οικοτροφεία και τη διάβρωση των γλωσσικών, πολιτιστικών, εκπαιδευτικών και θρησκευτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών».
Ενώ το Πεκίνο είχε «πολλές ευκαιρίες» να αντιμετωπίσει αυτές τις ανησυχίες, αντ’ αυτού χαρακτήρισε την αξιολόγηση της Ύπατης Αρμοστείας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα «παράνομη και άκυρη».
Οι 15 χώρες καλούν το ΚΚΚ να απελευθερώσει όλα τα αυθαίρετα κρατούμενα άτομα τόσο στο Σιντζιάνγκ όσο και στο Θιβέτ και να διευκρινίσει επειγόντως την τύχη και την τοποθεσία των αγνοούμενων μελών των οικογενειών τους.
«Καλούμε την Κίνα να τηρήσει τις διεθνείς υποχρεώσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα που έχει αναλάβει οικειοθελώς και να εφαρμόσει πλήρως όλες τις συστάσεις του ΟΗΕ», αναφέρει η δήλωση.
«Η διαφάνεια και το άνοιγμα είναι το κλειδί για την άμβλυνση των ανησυχιών και καλούμε την Κίνα να επιτρέψει την απρόσκοπτη και ουσιαστική πρόσβαση στη Σιντζιάνγκ και το Θιβέτ σε ανεξάρτητους παρατηρητές, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Εθνών, για να αξιολογήσουν την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»
«Καμία χώρα δεν έχει ένα τέλειο ιστορικό ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά καμία χώρα δεν είναι υπεράνω δίκαιου ελέγχου των υποχρεώσεών της για τα ανθρώπινα δικαιώματα», αναφέρεται.
