Οι μαθητές της Καλιφόρνια θα πρέπει να κάνουν το εμβόλιο COVID-19 για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα μόλις τα εμβόλια λάβουν πλήρη έγκριση από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), ανακοίνωσε ο κυβερνήτης Γκάβιν Νιούσομ την 1η Οκτωβρίου.
Η κυβέρνηση ενέκρινε πλήρως το εμβόλιο COVID-19 για άτομα ηλικίας 16 ετών και άνω, πράγμα που σημαίνει ότι όλοι οι μαθητές του λυκείου θα πρέπει να εμβολιαστούν πλήρως για να εισέλθουν στα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία.
Για παιδιά ηλικίας 12 έως 15 ετών τα εμβόλια είναι προς το παρόν με άδεια έκτακτης ανάγκης. Όταν ο FDA εγκρίνει το εμβόλιο για αυτήν την ηλικιακή ομάδα είτε την 1η Ιανουαρίου είτε την 1η Ιουλίου 2022, θα πρέπει επίσης να εμβολιαστούν. Ο κυβερνήτης ανακοίνωσε τα νέα μέτρα για το εμβόλιο στην Ενιαία Σχολική Περιοχή του Σαν Φρανσίσκο μαζί με τον Δημοκρατικό γερουσιαστή της πολιτείας Σκοτ Βίνερ.
Ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια ανακοίνωσε επίσης ότι όλο το προσωπικό που εργάζεται σε σχολεία θα πρέπει επίσης να εμβολιαστεί.
Ο Νιούσομ είπε ότι θρησκευτικές και ιατρικές εξαιρέσεις θα επιτρέπονται βάσει της εντολής του κράτους.
«Ο κυβερνήτης έχει δείξει ξανά και ξανά ότι είμαστε πρόθυμοι να ψηφίσουμε ισχυρούς νόμους για τον εμβολιασμό και αν χρειαστεί να επιστρέψουμε και να το κάνουμε ξανά το επόμενο έτος, θα το κάνουμε», δήλωσε ο Βίνερ.
Ωστόσο, τα νέα μέτρα επικρίθηκαν από μερικούς.
«Θα μπορούσα να κάνω λάθος, αλλά υποθέτω ότι οι περισσότεροι γονείς δεν θα είναι εντάξει με τα μικρά παιδιά τους (σύντομα μόλις 5 ετών) να γίνουν ινδικά χοιρίδια για το CDC», πρόσθεσε η Άμπερ Σμιθ, πρώην αξιωματούχος του υπουργείου Άμυνας.
Μέχρι και την 1η Οκτωβρίου, η Καλιφόρνια έχει χορηγήσει μία δόση στο 63,5% των νέων ηλικίας 12 έως 17 ετών.
«Υπάρχει ακόμη ένας αγώνας για να φτάσουμε εκεί που πρέπει να φτάσουμε», είπε ο Νιούσομ. «Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε περισσότερα και πρέπει να τα κάνουμε καλύτερα… πρέπει να συνεχίσουμε να ηγούμαστε … Η Καλιφόρνια ήταν η πρώτη πολιτεία που απαίτησε τη χρήση μάσκας στα σχολεία. Ήμασταν οι πρώτοι στην Αμερική που απαιτήσαμε από όλο το προσωπικό μας είτε να εμβολιαστεί είτε να κάνει εβδομαδιαία τεστ».
Σύμφωνα με τον τέως στρατιωτικό χειρουργό Βίβεκ Μέρθι, η παθολογία που συναντούσε συχνότερα στα χρόνια της υπηρεσίας του «δεν ήταν κάποια πάθηση της καρδιάς ή ο διαβήτης. Ήταν η μοναξιά».
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η χρόνια μοναξιά «ισοδυναμεί με το κάπνισμα 15 τσιγάρων την ημέρα» και ότι «ευθύνεται για περισσότερους θανάτους από την παχυσαρκία».
Καθώς η μοναξιά θεωρείται πια ένα ζήτημα δημόσιας υγείας – ακόμα και επιδημία – γίνονται έρευνες για τα αίτια που την προκαλούν και για πιθανούς τρόπους αντιμετώπισης.
Ενώ έγραφα ένα βιβλίο σχετικά με το πώς έχουν αντιμετωπίσει οι ποιητές της Ρομαντικής περιόδου τη μοναξιά, ανακάλυψα ότι πρόκειται για μια σχετικά νέα έννοια και ότι κάποτε θεραπευόταν αρκετά εύκολα. Ωστόσο, όπως με την πάροδο του χρόνου έχει αλλάξει το περιεχόμενό της, η εύρεση λύσεων έχει γίνει δυσκολότερη.
Ανατρέχοντας στην καταγωγή της λέξης – και κατανοώντας πώς έχει αλλάξει το νόημά της – ίσως βρούμε νέους τρόπους να προσεγγίσουμε τη σύγχρονη μοναξιά.
Οι κίνδυνοι των μοναχικών τόπων
Αν και η μοναξιά μοιάζει να είναι ένα διαχρονικό, οικουμενικό βίωμα, οι ρίζες της μάλλον βρίσκονται στα τέλη του 16ου αιώνα, όταν σηματοδοτούσε τον κίνδυνο του να είναι κανείς πολύ μακριά από τους άλλους.
Την πρώιμη εποχή της σύγχρονης Βρετανίας, το να απομακρύνεται κάποιος από την κοινότητα σήμαινε να εγκαταλείπει και την προστασία που αυτή παρείχε. Τα μακρινά δάση και βουνά ενέπνεαν φόβο: Μια ερημιά ήταν ένα μέρος που έκρυβε επικίνδυνα συναπαντήματα, αλλά καμία βοήθεια απέναντι σε αυτά.
Για να τρομάξουν επαρκώς το ποίμνιό τους ώστε να μείνει μακριά από την αμαρτία, οι ιερείς που έγραφαν τα κηρύγματα ζητούσαν από τον κόσμο να φανταστούν τους εαυτούς τους χαμένους σε έρημους, μοναχικούς τόπους («lonelinesses») – όπως στην κόλαση, στον τάφο, ή σε κάποια έρημο.
Ωστόσο, μέχρι και τα μέσα του 17ου αιώνα, οι λέξεις «μοναξιά» και «μοναχικός» σπάνια εμφανίζονταν σε γραπτά κείμενα. Το 1674, ο φυσιοδίφης Τζον Ρέυ συνέταξε ένα γλωσσάριο λέξεων που σπάνια χρησιμοποιούνται. Στη λίστα του συμπεριέλαβε και τη λέξη «μοναξιά», ορίζοντάς την ως όρο που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μέρη και ανθρώπους που βρίσκονται «μακριά από γείτονες».
Για να ανέβει ο Σατανάς από την Κόλαση στον Παράδεισο και να βάλει την Εύα σε πειρασμό, έπρεπε να περάσει από ερημικά μέρη. Εικονογράφηση του Γκυστάβ Ντορέ, 1866. (Public Domain)
Το επικό ποίημα του Μίλτον «Χαμένος Παράδεισος» («Paradise Lost») παρουσιάζει έναν από τους πρώτους μοναχικούς χαρακτήρες της βρετανικής λογοτεχνίας: τον Σατανά. Πηγαίνοντας από την Κόλαση στον Παράδεισο, προκειμένου να βάλει σε πειρασμό την Εύα, ο Σατανάς πρέπει να περάσει από έρημους τόπους – να περπατήσει «μοναχικά βήματα». Όμως ο Μίλτον δεν γράφει για τα συναισθήματα του Σατανά. Αυτό που περιγράφει είναι το πέρασμά του από την απόλυτη ερημιά, έναν τόπο ανάμεσα στην Κόλαση και τον Παράδεισο, που κανένας άγγελος δεν είχε μέχρι τότε τολμήσει να διασχίσει.
Ο Σατανάς περιγράφει τη μοναχικότητά του με όρους τρωτότητας: «Εκ μέρους των πορεύομαι σε τούτο ταξείδι / το άχαρο μονάχος μου, ο ένας υπέρ όλων / εκτίθεμαι, με βήματα μοναχικά τραντάζω / τ’ άπατο χάσμα των βυθών μέσω κενού απεράντου…»*
Αρχικά, ο όρος «μοναχικός» σήμαινε το να είναι κανείς μόνος στην ερημιά, μακριά από την ανθρώπινη κοινότητα. Νικολάι Μπονταρέφκσι, «Βαθιά μέσα στο δάσος», περ. 1900. (PD-US)
Το δίλημμα της σύγχρονης μοναξιάς
Αν και πλέον, για τον σύγχρονο άνθρωπο, η φύση είναι ένα μέρος περιπέτειας και απόλαυσης, ο φόβος της ερημιάς παραμένει. Όμως, έχει μεταφερθεί μέσα στις πόλεις.
Κάποιοι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα προσπαθώντας να αναβιώσουν τις γειτονιές. Έρευνες δείχνουν άνοδο του αριθμού των ατόμων που ζουν μόνοι και της διάλυσης των οικογενειακών και κοινοτικών δομών.
Η τέως πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέυ είχε θέσει ως στόχο την «καταπολέμηση» της μοναξιάς και είχε διορίσει μάλιστα και υπουργό ειδικά γι’ αυτό. Υπάρχει ακόμα και φιλανθρωπική εκστρατεία με την ονομασία «Εκστρατεία κατά της μοναξιάς».
Αλλά η προσπάθεια για τη θεραπεία της μοναξιάς είναι υπεραπλουστευτική για το σύγχρονο νόημά της.
Όταν, τον 17ο αιώνα η μοναξιά σχετιζόταν κυρίως με τον χώρο εκτός πόλης ή κοινότητας, η λύση δινόταν απλά με την επιστροφή στην κοινωνία.
Όμως, τώρα η μοναξιά έχει εσωτερικευθεί – και αυτό κάνει τη θεραπεία της πολύ δυσκολότερη. Καθώς βρίσκεται πια εντός μας, ακόμα και μέσα στους ανθρώπους που ζουν σε πόλεις που σφύζουν από ζωή, η λύση δεν βρίσκεται πάντα στη σωματική εγγύτητα ή την παρέα με τους άλλους.
Η σύγχρονη μοναξιά δεν αφορά τη φυσική μας απόσταση από τους άλλους. Είναι μάλλον μια συναισθηματική/νοητική κατάσταση κατά την οποία νιώθουμε αποκομμένοι από τους άλλους – χωρίς να είμαστε κατ’ ανάγκη.
Ακόμα και εν μέσω συντροφιάς φίλων ή μαζί με τον/την αγαπημένο/η μας, μπορεί να έχουμε το αίσθημα της μοναξιάς. Η ερημιά βρίσκεται μέσα μας.
Εποικίζοντας την εσωτερική μας ερημιά
Αν και πλέον, για τον σύγχρονο άνθρωπο, η φύση είναι ένα μέρος περιπέτειας και απόλαυσης, ο φόβος της ερημιάς παραμένει. Όμως, έχει μεταφερθεί μέσα στις πόλεις.
Κάποιοι προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα προσπαθώντας να αναβιώσουν τις γειτονιές. Έρευνες δείχνουν άνοδο του αριθμού των ατόμων που ζουν μόνοι και της διάλυσης των οικογενειακών και κοινοτικών δομών.
Η τέως πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέυ είχε θέσει ως στόχο την «καταπολέμηση» της μοναξιάς και είχε διορίσει μάλιστα και υπουργό ειδικά γι’ αυτό. Υπάρχει ακόμα και φιλανθρωπική εκστρατεία με την ονομασία «Εκστρατεία κατά της μοναξιάς».
Αλλά η προσπάθεια για τη θεραπεία της μοναξιάς είναι υπεραπλουστευτική για το σύγχρονο νόημά της.
Όταν, τον 17ο αιώνα η μοναξιά σχετιζόταν κυρίως με τον χώρο εκτός πόλης ή κοινότητας, η λύση δινόταν απλά με την επιστροφή στην κοινωνία.
Όμως, τώρα η μοναξιά έχει εσωτερικευθεί – και αυτό κάνει τη θεραπεία της πολύ δυσκολότερη. Καθώς βρίσκεται πια εντός μας, ακόμα και μέσα στους ανθρώπους που ζουν σε πόλεις που σφύζουν από ζωή, η λύση δεν βρίσκεται πάντα στη σωματική εγγύτητα ή την παρέα με τους άλλους.
Η σύγχρονη μοναξιά δεν αφορά τη φυσική μας απόσταση από τους άλλους. Είναι μάλλον μια συναισθηματική/νοητική κατάσταση κατά την οποία νιώθουμε αποκομμένοι από τους άλλους – χωρίς να είμαστε κατ’ ανάγκη.
Ακόμα και εν μέσω συντροφιάς φίλων ή μαζί με τον/την αγαπημένο/η μας, μπορεί να έχουμε το αίσθημα της μοναξιάς. Η ερημιά βρίσκεται μέσα μας.
Εποικίζοντας την εσωτερική μας ερημιά
Η έλλειψη προφανούς θεραπείας για τη μοναξιά μάς κάνει να τη θεωρούμε ιδιαιτέρως επικίνδυνη.
Ωστόσο, ίσως το μυστικό να βρίσκεται στην αντίπερα όχθη: ίσως να μην πρέπει να προσπαθούμε να την καταπολεμήσουμε, αλλά αντ’ αυτού να μάθουμε να ελισσόμαστε στα κενά της, να συνομιλούμε με τις αντιφάσεις της και να αναζητούμε αυτούς που νιώθουν το ίδιο.
Ενώ παραμένει σημαντικό να ανακαλύπτουμε το πώς κάποιες ομάδες ανθρώπων (πχ οι ηλικιωμένοι, τα Αμέα και άλλες ευπαθείς ομάδες) οδηγούνται σε απομόνωση και πάσχουν από αυτή, πρέπει επίσης να βρούμε τρόπους να αφαιρέσουμε το αρνητικό στίγμα από την κατάσταση της μοναξιάς.
Ίσως η αναγνώριση της μοναξιάς ως μια βαθιά και ενίοτε μη αναστρέψιμη εμπειρία αντί για πάθηση, να βοηθήσει τους ανθρώπους –ιδίως τους μοναχικούς ανθρώπους- να την αντιληφθούν ως κάτι λιγότερο ασυνήθιστο ή κακό και να την αποδεχτούν ευκολότερα.
Στην εποχή μας, η μοναξιά θεωρείται περισσότερο μια νοητική κατάσταση. Χανς Τομά, «Μοναξιά». Εθνικό Μουσείο Βαρσοβίας. (PD-US)
Αν θέλουμε να δούμε την «επιδημία της μοναξιάς» ως κάτι περισσότερο από μια «επιδημία απομόνωσης», θα πρέπει να προσπαθήσουμε να φανταστούμε κατ’ αρχάς γιατί μπορεί κάποιοι άνθρωποι να αισθάνονται εσωτερικά σαν έρημοι τόποι.
Κάθε άνθρωπος βιώνει διαφορετικά τη μοναξιά, και ίσως μερικοί να δυσκολεύονται να περιγράψουν αυτό που νιώθουν. Όπως έγραψε και ο συγγραφέας Τζόζεφ Κόνραντ: «Ποιος ξέρει πώς είναι η πραγματική μοναξιά – όχι η συμβατική λέξη αλλά ο γυμνός τρόμος; Ακόμα και για τους ίδιους τους μοναχικούς φορά μια μάσκα.» Η γνώση του πώς οι άλλοι βιώνουν τη μοναξιά, ίσως συμβάλλει στην άμβλυνση των αποπροσανατολιστικών αισθημάτων που περιγράφει ο Κόνραντ.
Η λογοτεχνία μπορεί επίσης να μετριάσει την αίσθηση της εσωτερικής ερημιάς. Δεν χρειάζεται να διαβάζουμε βιβλία σχετικά με τη μοναξιά, αν και υπάρχουν πολλά τέτοια, από τον «Φράνκενσταϊν» μέχρι τον «Αόρατο άνθρωπο». Το διάβασμα προσφέρει στον αναγνώστη την ευκαιρία να συνδεθεί με χαρακτήρες εξίσου μοναχικούς. Επιπλέον, βοηθά τον μοναχικό νου να νιώσει «κατοικημένος».
Το διάβασμα μπορεί να αμβλύνει τον πόνο της μοναξιάς. Εμιλί Μουντ, «Γυναίκα στα λευκά, που διαβάζει», πριν από το 1922. (PD-US)
Στη λογοτεχνία βρίσκουμε και παραδείγματα για το πώς να είμαστε μόνοι μαζί. Οι Βρετανοί Ρομαντικοί ποιητές συχνά αντέγραφαν ο ένας τη μοναξιά του άλλου, με παραγωγικά και ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Όταν μοιραζόμαστε τη μοναξιά μας, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια κοινότητα, είτε το μοίρασμα γίνεται σε διαπροσωπικά τετ-α-τετ είτε μέσω γραπτών κειμένων. Αν και η μοναξιά είναι εξαιρετικά φθοροποιός, δεν είναι πια ταυτόσημη με την απομόνωση.
Όπως έγραψε και ο ποιητής Όσιαν Βουόνγκ [Ocean – Ωκεανός – Vuong], «η μοναξιά δεν παύει να είναι χρόνος που περνάμε με τον κόσμο».
Αυτό το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στο The Conversation.
* Από τη μετάφραση του Αθανάσιου Δ. Οικονόμου («Ο απολεσθείς Παράδεισος» του Τζων Μίλτων, εκδόσεις Οδός Πανός 2015), σελ. 85
Αξιωματούχοι του Facebook πραγματοποίησαν εσωτερική έρευνα τον Μάρτιο του 2020 σύμφωνα με την οποία το Instagram -η πλατφόρμα κοινωνικών μέσων που χρησιμοποιείται περισσότερο από εφήβους- είναι επιβλαβές για την ευημερία των εφήβων κοριτσιών όσον αφορά την εικόνα που έχουν για το σώμα τους, αλλά πέταξε αυτά τα ευρήματα «κάτω από το χαλί» για να συνεχίσει τις δραστηριότητές του ως συνήθως, σύμφωνα με άρθρο της 14ης Σεπτεμβρίου στη Wall Street Journal.
Η πολιτική του Facebook να επιδιώκει το κέρδος ανεξάρτητα από την τεκμηριωμένη ζημιά που προκαλεί έχει πυροδοτήσει την εμφάνιση συγκρίσεων με τη Big Tobacco, η οποία γνώριζε τη δεκαετία του 1950 ότι τα προϊόντα της ήταν καρκινογόνα, αλλά το αρνήθηκαν δημόσια στον 21ο αιώνα. Όσοι από εμάς μελετάμε τη χρήση από εφήβους των κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης δεν χρειαζόμασταν μια κατασταλμένη εσωτερική έρευνα για να γνωρίζουμε ότι το Instagram μπορεί να βλάψει τους εφήβους. Πολλές ερευνητικές εργασίες με αξιολόγηση από ομότιμους φτάνουν στο ίδιο συμπέρασμα.
Αλλά το Instagram δεν είναι προβληματικό απλώς και μόνο επειδή είναι δημοφιλές. Υπάρχουν δύο βασικά χαρακτηριστικά του Instagram που φαίνεται να το κάνουν ιδιαίτερα επικίνδυνο. Πρώτον, επιτρέπει στους χρήστες να παρακολουθούν τόσο διασημότητες όσο και συνομήλικούς τους, οι οποίοι και οι δύο μπορούν να παρουσιάσουν μια χειραγωγημένη, φιλτραρισμένη εικόνα ενός μη ρεαλιστικού σώματος μαζί με μια εξαιρετικά επιμελημένη εντύπωση για μια τέλεια ζωή.
Ενώ όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιτρέπουν στους χρήστες να είναι επιλεκτικοί σε αυτό που δείχνουν στον κόσμο, το Instagram είναι γνωστό για τις δυνατότητες επεξεργασίας και φιλτραρίσματος φωτογραφιών. Επιπλέον, είναι η πιο δημοφιλής πλατφόρμα μεταξύ διασημοτήτων, μοντέλων και influencers. Το Facebook έχει εκτοπίσει τις «κουλ μαμάδες» και τους παπούδες. Για τους εφήβους, αυτή η απρόσκοπτη ενσωμάτωση διασημοτήτων και οι ρετουσαρισμένες εμφανίσεις άλλων ανθρώπων από την καθημερινότητά τους παρουσιάζει ένα περιβάλλον όπου αυξάνεται η κοινωνική σύγκριση και η σύγκριση του εαυτού σας με κάποιον που είναι «καλύτερος» από κάποια άποψη.
Οι άνθρωποι, κατά γενικό κανόνα, προσβλέπουν στους άλλους για να ξέρουν πώς να ταιριάζουν και να κρίνουν τη δική τους ζωή. Οι έφηβοι είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε αυτές τις κοινωνικές συγκρίσεις. Σχεδόν όλοι μπορούν να θυμηθούν την ανησυχία που είχαν για την προσαρμογή τους στο γυμνάσιο. Το Instagram εντείνει αυτή την ανησυχία. Είναι αρκετά δύσκολο να συγκρίνεις τον εαυτό σου με ένα σούπερ μοντέλο που φαίνεται φανταστικό (αν και φιλτραρισμένο).
Δεν λειτούργησε. Οι αρνητικές συγκρίσεις, οι οποίες ήταν σχεδόν αδύνατο να σταματήσουν, οδήγησαν ακόμα σε φθόνο και μειωμένη αυτοεκτίμηση. Ακόμη και σε μελέτες στις οποίες οι συμμετέχοντες γνώριζαν ότι οι φωτογραφίες που εμφανίζονταν στο Instagram ήταν ρετουσαρισμένες και αναμορφωμένες, τα έφηβα κορίτσια εξακολουθούσαν να αισθάνονται χειρότερα για το σώμα τους αφού τις είδαν. Για τα κορίτσια που τείνουν να κάνουν πολλές κοινωνικές συγκρίσεις, αυτά τα αποτελέσματα είναι ακόμη χειρότερα.
Αντικειμενοποίηση και εικόνα του σώματος
Το Instagram είναι επίσης επικίνδυνο για τους εφήβους επειδή η έμφαση που δίνει στις φωτογραφίες του σώματος οδηγεί τους χρήστες να επικεντρωθούν στο πώς φαίνονται τα σώματά τους στους άλλους. Η έρευνά μας δείχνει ότι για τα έφηβα κορίτσια – και ολοένα και περισσότερο για τα έφηβα αγόρια – που σκέφτονται το σώμα τους ως αντικείμενο μιας φωτογραφίας αυξάνει τις ανησυχητικές σκέψεις για το πώς φαίνονται στους άλλους και αυτό οδηγεί στο να νιώθουν ντροπή για το σώμα τους. Το να βγάλουν μια selfie για να τη δημοσιεύσουν αργότερα τους κάνει να αισθάνονται χειρότερα για το πώς φαίνονται στους άλλους.
Το να είσαι ένα αντικείμενο για να δουν οι άλλοι δεν βοηθά τη «γενιά των selfie» να αισθάνεται δυνατή και σίγουρη για τον εαυτό της – μπορεί να κάνει ακριβώς το αντίθετο. Αυτές δεν είναι ασήμαντες ανησυχίες για την υγεία, επειδή η δυσαρέσκεια του σώματος κατά την εφηβική ηλικία είναι ένας ισχυρός και συνεπής προγνωστικός παράγοντας για τα μεταγενέστερα συμπτώματα διατροφικής διαταραχής.
Το Facebook έχει αναγνωρίσει εσωτερικά αυτό που τεκμηριώνουν οι ερευνητές εδώ και χρόνια: Το Instagram μπορεί να είναι επιβλαβές για τους εφήβους. Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν μιλώντας επανειλημμένα στους εφήβους τους για τη διαφορά μεταξύ εμφάνισης και πραγματικότητας, ενθαρρύνοντας τα παιδιά τους να αλληλεπιδρούν με τους συνομήλικούς τους πρόσωπο με πρόσωπο και να χρησιμοποιούν το σώμα τους με ενεργούς τρόπους αντί να εστιάζουν στην selfie.
Το μεγάλο ερώτημα είναι πώς χειρίζεται το Facebook αυτά τα επιζήμια αποτελέσματα. Η ιστορία και τα δικαστήρια δεν φάνηκαν ελαστικοί με την προσέγγιση της αδιαφορίας της Big Tobacco.
Η Christia Spears Brown είναι καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι. Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο The Conversation.
Ο ναζισμός και ο φασισμός συχνά χαρακτηρίζονται ως ακροδεξιές ιδεολογίες. Ωστόσο, και τα δύο συστήματα έχουν τις ρίζες τους στον κομμουνισμό και οι πολιτικές τους είναι εντυπωσιακά κοντά στα σύγχρονα σοσιαλιστικά κινήματα. Πώς προέκυψαν αυτά τα συστήματα; Και ποιες είναι οι πολιτικές τους; Ξετυλίγουμε τις παρεξηγήσεις γύρω από τις πολιτικές διχογνωμίες ενός «δεξιού» και ενός «αριστερού».
Τα «Παραμύθια με σοφία από τα αρχαία χρόνια» φέρνουν κοντά μας παραδόσεις και ηθικές αξίες από πολλούς παλαιούς πολιτισμούς του κόσμου. Ας απολαύσουμε τις ιστορίες και ας επιτρέψουμε στα διδάγματά τους να ανυψώσουν τις καρδιές και τη σκέψη μας.
«Η ιστορία του σοφού και του ποντικού» είναι μια ιστορία για την αρετή της ταπεινότητας.
«Η ιστορία του σοφού και του ποντικού» ανήκει στο «Ancient Tales of Wisdom», μιας ειδικής ακουστικής σειράς για τα παιδιά, με πρωτότυπη εικονογράφηση, που δημιουργήθηκε το 2012 για το Sound of Hope Radio Network
(Ευγενική παραχώρηση του Sound of Hope Radio Network μέσω του Μάικλ Άντερσον)
Τα πολύ παλιά χρόνια, ένας μεγάλος σοφός ασκήτευε σε κάποιο δάσος της Ινδίας. Αυτό το δάσος βρισκόταν λίγο έξω από το χωριό Ρανγκάρ, στους πρόποδες ενός βουνού. Μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ ο σοφός έτρωγε το φαγητό του, ένα ποντίκι έπεσε από το ράμφος ενός κόρακα και προσγειώθηκε δίπλα του. Ο σοφός σήκωσε το ποντίκι, το πήγε μέσα στο άσραμ (μοναστήρι) και το τάισε λίγο ρύζι.
Μια μέρα, ο σοφός είδε μια γάτα να κυνηγά το ποντίκι στο άσραμ και φοβήθηκε μήπως το πιάσει και το σκοτώσει. Έτσι, με τις ικανότητες που είχε αποκτήσει μέσα από την άσκησή του, μεταμόρφωσε το ποντίκι σε γάτα, ώστε να μην κινδυνεύει από τις γάτες.
Λίγο αργότερα, εμφανίστηκε ένας σκύλος και πήρε στο κυνήγι τη γάτα, που ήταν ποντικός. Τότε, ο σοφός τη μεταμόρφωσε σε σκύλο. Μια άλλη μέρα, ο σκύλος, που ήταν γάτα, που ήταν ποντικός, τρόμαξε από μια τίγρη. Και ο σοφός τον μεταμόρφωσε σε τίγρη.
Ο σοφός φερόταν πάντα στην τίγρη σαν να ήταν ακόμα το ποντικάκι του. Ακολουθώντας το παράδειγμά του και οι χωριανοί, ποτέ δεν τρόμαζαν όταν περνούσαν έξω από το άσραμ και έβλεπαν την τίγρη, αλλά έλεγαν «Χα! Αυτή δεν είναι μια τίγρη! Είναι απλώς ένα ποντικάκι, που μεταμόρφωσε ο σοφός σε τίγρη. Δεν πρόκειται να μας πειράξει.»
Αυτά τα λόγια εξαγρίωναν την τίγρη. «Όσο ζει ο σοφός, η αλήθεια για την πραγματική μου φύση θα παραμένει κι αυτή ζωντανή. Πρέπει να τον ξεφορτωθώ!» Έτσι σκέφτηκε η τίγρη, που ήταν σκύλος, που ήταν γάτα, που ήταν ποντικός και αποφάσισε να σκοτώσει τον σοφό.
Όμως, πριν προλάβει καλά-καλά να ολοκληρώσει αυτή την κακή σκέψη, μίκρυνε και ξαναέγινε ποντικάκι. Ο σοφός το κοίταξε με συμπόνια και του είπε: «Είτε μεγάλος είτε μικρός, καλό είναι να είσαι πάντα ταπεινός».
Ακούστε την ιστορία
Στον παρακάτω σύνδεσμο, μπορείτε να ακούσετε την ιστορία στα αγγλικά:
Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) συνεχίζει να επεκτείνει το παγκόσμιο αποτύπωμά του στις ναυτιλιακές επενδύσεις λιμένων. Παρά τα οικονομικά οφέλη που συνεπάγονται τέτοιες επενδύσεις, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι τα συμφέροντα του καθεστώτος στα διεθνή λιμάνια θα μπορούσαν να προωθήσουν τις στρατιωτικές φιλοδοξίες του.
Η Κίνα έχει επενδύσεις σε περίπου 100 λιμάνια σε τουλάχιστον 60 χώρες. Κρατικοί λιμενικοί φορείς, ναυτιλιακές εταιρείες και επενδυτές συνεχίζουν να δίνουν στο κινεζικό καθεστώς περισσότερο χώρο για να επεκτείνει τον έλεγχό του στα λιμάνια όλου του κόσμου.
Φιλοδοξίες
Ο Λάρι Μπέιλι, εν αποστρατεία υποπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και μέλος της μη κερδοσκοπικής Επιτροπής Πολιτών για την Εθνική Ασφάλεια, δήλωσε ότι το κινεζικό καθεστώς βρίσκεται συνεχώς σε θέση να εκμεταλλεύεται την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική επιρροή του.
«Το ΚΚΚ χρησιμοποιεί τα λιμάνια ως μέρος του σχεδίου του να θέσει το πόδι του στην πόρτα όπου κι αν βρίσκεται αυτή η πόρτα», δήλωσε ο Μπέιλι στην The Epoch Times.
Πριν περίπου 100 χρόνια, ο καπετάνιος Άλφρεντ Θάγιερ Μάχαν – ένας σημαντικός Αμερικανός συγγραφέας – αναγνώρισε το λιμάνι ως ένα από τα κλειδιά για παγκόσμια δύναμη. Ο Τζέιμς Ρ. Χολμς, ο Πρόεδρος της Ναυτικής Στρατηγικής του J. C. Wylie στο Ναυτικό Πολεμικό Κολέγιο, θεωρεί ότι το κινεζικό καθεστώς είναι «η πιο μεγάλη “κατά τον Μάχαν” δύναμη στον πλανήτη».
«Οι Κινέζοι σχεδιαστές στρατηγικής κατανοούν τόσο την κρίσιμη σημασία του θαλάσσιου εμπορίου όσο και τη συμβίωση μεταξύ εμπορίου και ναυτικής δύναμης», δήλωσε ο Χολμς στην Epoch Times μέσω email.
Ο Μάχαν περιέγραψε τη θαλάσσια δύναμη ως μια “αλυσίδα” με κρίκους «εμπορίου, εμπορικών στόλων, ναυτικών στόλων και βάσεων», εξηγεί ο Χολμς. Αυτές οι βάσεις αποτελούνται από «ναυτικούς σταθμούς όσον αφορά τη στρατιωτική πλευρά και εμπορικά λιμάνια από την πλευρά του εμπορίου».
Ο Μπέιλι σημείωσε ότι το κινεζικό καθεστώς, αφενός, έχει «κάθε πρόθεση να πάρει στα χέρια του τον έλεγχο» του παγκόσμιου εμπορίου. Από την άλλη πλευρά όμως, η εξαγορά ενός τεράστιου αριθμού ναυτιλιακών λιμένων «τροφοδοτείται σαφώς από κάτι περισσότερο από τον οικονομικό παράγοντα», πρόσθεσε.
Οι λιμενικές εγκαταστάσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την προσάραξη τόσο των εμπορικών όσο και των στρατιωτικών πλοίων, και αυτό κάνει τον Μπέιλι ιδιαίτερα ανήσυχο για την αυξανόμενη θαλάσσια ικανότητα του κινεζικού καθεστώτος.
Η ναυτική υπεροχή προσφέρει στρατιωτικό πλεονέκτημα
Η ναυτική υπεροχή προσφέρει μερικά οφέλη, σύμφωνα με τον Μπέιλι. Το ένα είναι «διπλωματική επιρροή και οικονομική δύναμη» και το δεύτερο το αποκάλεσε «ωμή δύναμη». Ενώ και τα δύο θεωρούνται σημαντικά, είναι το τελευταίο που ο εν αποστρατεία αξιωματικός του ναυτικού θεωρεί πιο ανησυχητικό.
Σύμφωνα με τον Μπέιλι, τα κινεζικά στρατιωτικά στρατεύματα θα μπορούσαν «εύκολα και στρατηγικά» να μεταφερθούν σε σχεδόν οποιαδήποτε τοποθεσία του κόσμου. Αυτή η παγκόσμια πρόσβαση είναι «μια αρκετά άβολη κατάσταση, ειδικά όταν περιλαμβάνει μια κυβέρνηση που αναζητά παγκόσμια κυριαρχία», είπε.
Η απόκτηση εμπορικών λιμένων από το Πεκίνο θα μπορούσε επίσης να μετατραπεί σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις. «Αυτός είναι ο βασικός δομικός λίθος και τρόπος του να γίνεις ένα μεγάλο ναυτικό έθνος», είπε ο Χολμς.
Σύμφωνα με τον Μπέιλι, οι αυξανόμενες επενδύσεις του καθεστώτος σε λιμάνια σε όλο τον κόσμο είναι ένας «καθορισμένος στρατηγικός στόχος». Με γνώμονα την κατάκτηση, είπε ότι το ΚΚ Κίνας έχει ολοένα και περισσότερες ευκαιρίες για να συνδράμουν τα λιμάνια σε έναν στρατιωτικό στόχο «ακινητοποίησης» μιας χώρας.
Οικονομικός εξαναγκασμός
Ενώ οι χώρες υποδοχής μπορεί να διαπιστώσουν ότι η συνεργασία με την Κίνα φέρνει οικονομικά οφέλη, θα μπορούσαν να υπάρξουν μεγάλοι συμβιβασμοί, προειδοποίησε ο Χολμς.
«Το να δώσεις την άδεια στο Πολεμικό Ναυτικό του PLA να χρησιμοποιεί τα λιμάνια της χώρας υποδοχής θα μπορούσε να αποβεί καταστρεπτικό σε καιρό πολέμου», είπε, αναφερόμενος στον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό. Θα ήταν μια προφανής παρεμπόδιση σε ζητήματα οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας, πρόσθεσε.
Εν τω μεταξύ, το κινεζικό καθεστώς μπορεί επίσης να αξιοποιήσει τις εμπορικές του σχέσεις για να ασκήσει πίεση στις χώρες υποδοχής.
Το ΚΚΚ «μπορεί να κρατήσει σε ομηρία την περιουσία των εμπορικών εταίρων, [ιδιαίτερα όταν] εξαρτώνται από την Κίνα για την οικονομική ανάπτυξή τους», δήλωσε ο Χολμς. Για παράδειγμα, «μπορεί να τους αναγκάσει να επιλέξουν μεταξύ ανάπτυξης και πράξεων που δυσαρεστούν το Πεκίνο, όπως η συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε θέματα ασφάλειας», είπε.
Ο Μπέιλι είχε να δώσει μια προειδοποίηση στις χώρες που συνεργάζονται με το καθεστώς: «Κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά τι σκέφτεται το ΚΚΚ, οπότε αυτό που καθορίζει πού θα πάνε και τι θα κάνουν είναι τι τους ενδιαφέρει εκείνη τη στιγμή».
Προέτρεψε τις χώρες να «διατηρήσουν τον έλεγχο των λιμένων και των φυσικών πόρων, επειδή το κινεζικό καθεστώς τα θέλει σαφώς και τα δύο».
Για τον Χολμς, η παρατήρηση των πράξεων του κινεζικού καθεστώτος είναι το κλειδί.
«Για μια χώρα που υπερηφανεύεται ότι είναι αντι-αυτοκρατορική, η Κίνα συμπεριφέρεται σαν τις αυτοκρατορικές δυνάμεις που την ταπείνωσαν κατά τη διάρκεια του “αιώνα της ταπείνωσης”», είπε.
«Τα έθνη υποδοχής θα πρέπει να εξετάσουν τη συμπεριφορά του στις θάλασσες της Κίνας και στον Δυτικό Ειρηνικό, προτού παραδώσουν ένα ίχνος κυριαρχίας στα λιμάνια και τους φυσικούς τους πόρους».
ΧΙΟΥΣΤΟΝ, Τέξας – Η φωτογράφος Άγριας Ζωής Deanne Peterson και η μητέρα της παρακολούθησαν για τρίτη φορά την παράσταση του θιάσου Shen Yun την Κυριακή, 19 Σεπτεμβρίου, στο θέατρο Wortham Center Brown στο Χιούστον του Τέξας.
«Ερχόμαστε επί τέσσερα ή πέντε χρόνια και είναι πάντα υπέροχο να επιστρέφουμε και να βλέπουμε τη νέα χορογραφία και τα νέα σκηνικά», είπε η Peterson.
Το Shen Yun είναι μια περιοδεύουσα ομάδα καλλιτεχνικών παραστάσεων με έδρα τη Νέα Υόρκη, η αποστολή της οποίας είναι να αναβιώσει μέσω του χορού και της μουσικής την ψυχή των 5.000 χρόνων του παραδοσιακού κινεζικού πολιτισμού, όπως ήταν πριν από τον κομμουνισμό. Κάθε χρόνο, ο θίασος περιοδεύει σε τουλάχιστον 150 πόλεις σε όλο τον κόσμο. Το πρόγραμμα της κάθε σεζόν είναι ολοκαίνουργιο, καθιστώντας την εμπειρία τόσο οικεία όσο και συναρπαστική για το κοινό που επιστρέφει.
Οι διαχειριστές χαρτοφυλακίου Gregg και Nubia Gillian οι οποίοι είδαν για πρώτη φορά την παράσταση είπαν ότι χορευτές έμοιζαν σαν να πετούν.
«Πάντα θέλαμε να έρθουμε να το δούμε, και τελικά είχαμε την ευκαιρία και το λατρεύουμε», είπε η κυρία Gillian. «Μου άρεσε ο τρόπος που όλα συνδυάζονται, όλοι είναι πολύ συγχρονισμένοι, τα χρώματα είναι όμορφα!»
Ο κ. Gillian εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα από τον χορό με τις βεντάλιες ένα είδος κλασικού κινεζικού χορού στον οποίο οι βεντάλιες γίνονται μέρος της χορογραφίας και των σκηνικών.
Εκτός από τα χορευτικά του κομμάτια, το Shen Yun διαθέτει επίσης και σόλο με υψίφωνους. Εμπνευσμένοι από τις πνευματικές διδασκαλίες της αρχαίας Κίνας, οι στίχοι του Shen Yun αγγίζουν θέματα όπως το νόημα της ζωής, την καλοσύνη και τη λύτρωση. Τραγουδώντας στα κινέζικα, μια μετάφραση των στίχων εμφανίζεται στο ψηφιακό σκηνικό, δίνοντας στα μέλη του κοινού την πλήρη εμπειρία.
Η κυρία Gillian συγκινήθηκε ιδιαίτερα από ένα τραγούδι. «Λάτρεψα ένα σημείο στο τραγούδι όταν μιλούσε για τους ανθρώπους εδώ στη γη που έχουν γίνει πολύ υλιστές με τα πάντα», είπε.
Ο Jeff Matthews και μια φίλη του απολαμβάνουν τις παραστάσεις Shen Yun στο Wortham Center Brown Theatre στο Χιούστον του Τέξας στις 19 Σεπτεμβρίου 2021. (Li Chen/The Epoch Times)
Ο δικηγόρος Jeff Matthews εμπνεύστηκε από το γεγονός ότι οι παραστάσεις του Shen Yun παρουσιάζουν τον πλούσιο πολιτισμό της Κίνας πριν καταστραφεί από τον κομμουνισμό.
Είπε ότι μια παράσταση όπως ο Shen Yun «πραγματικά βοηθά να ρίξει φως σε αυτό».
Από την κομμουνιστική ανάληψη το 1949, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα καταστρέφει συστηματικά τον παραδοσιακό πολιτισμό της Κίνας και θέτει ιδιαίτερα σκληρούς περιορισμούς στις θρησκείες. Τα στελέχη και ο Απελευθερωτικός Στρατός γκρέμισαν ναούς και απαγόρευσαν πνευματικά κείμενα που αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά της κινεζικής κοινωνίας για χιλιάδες χρόνια. Στη θέση του, το κόμμα υποστήριξε τη μαρξιστική ιδεολογία. Η προώθηση της πάλης μεταξύ των κοινωνικών τάξεων έγινε η ύψιστη προτεραιότητα. Ως εκ τούτου, είναι αδύνατο για το Shen Yun να εμφανιστεί στην Κίνα σήμερα.
«Είναι λυπηρό να πιστεύουμε ότι στη σύγχρονη κοινωνία, απαγορεύεται να μοιράζεσαι αυτόν τον όμορφο πολιτισμό», δήλωσε ο Matthew.
Αντίθετα, «Αυτός ο πολιτισμός που βλέπω (απεικονίζεται από το Shen Yun) είναι πολύ πνευματικός, αισιόδοξος και συμπονετικός. Πραγματικά με κάνει να εύχομαι τα καλύτερα για την Κίνα. Ξέρω ότι περνούν μια πολύ δύσκολη περίοδο εκεί και οι άνθρωποι χρειάζονται πραγματικά αυτό το είδος ειρήνης και αισιοδοξίας, για όλους τους άλλους επίσης. Ελπίζω να την έχουν».
«Το θέλω για την Κίνα», συνέχισε. «Ξέρω ότι αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα όσον αφορά το κομμουνιστικό κόμμα και ορισμένα από αυτά, κατά τη γνώμη μου, είναι πραγματικά γελοίες πρακτικές για τον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών και της ελευθερίας των ανθρώπων να σκέφτονται, να λατρεύουν και να φιλοδοξούν για πράγματα που είναι πέρα από απλό προσωπικό συμφέρον».
Γράφουν οι Sherry Dong και Sophia Zheng
Οι Epoch Times θεωρεί το Shen Yun Performing Arts το σημαντικότερο πολιτιστικό γεγονός της εποχής μας. Καλύπτουμε με υπερηφάνεια τις κριτικές του κοινού από την έναρξη του Shen Yun το 2006.
Σολτ Λέικ Σίτι – Για το εκπαιδευμένο μάτι, ο χορός είναι κάτι περισσότερο από μια ψυχαγωγία. Η χορεύτρια Paige McNamara είπε ότι το Shen Yun Performing Arts της πρόσφερε ακριβώς αυτό.
«Λατρεύω τις πολιτιστικές επιρροές που είχε ο χορός. Λατρεύω τον πολιτισμό, τον χορό, τον παγκόσμιο χορό και να το βλέπω στη σκηνή επαγγελματικά για την κινεζική κουλτούρα ήταν συναρπαστικό για ‘μένα», είπε η Paige. «Για κάποιον που μεγάλωσε με το μπαλέτο, βλέποντας αυτούς κλασικούς κινέζικους και εθνικούς χορούς… ήταν όμορφο να το παρακολουθήσεις».
Οι χορευτές του Shen Yun, με έδρα τη Νέα Υόρκη, εκπαιδεύονται στον κλασικό κινεζικό χορό. Αυτή η μορφή χορού επιτρέπει την έκφραση μιας πλήρους γκάμας συναισθημάτων. Οι παραστάσεις του Shen Yun περιλαμβάνουν επίσης παραδοσιακούς χορούς που αναδεικνύουν την ποικιλία των διαφορετικών εθνοτικών ομάδων της Κίνας.
«Χρειάζονται πολλά χρόνια για να τελειοποιήσουν αυτές τις τεχνικές χορού», είπε η Paige.
Η Paige εντυπωσιάστηκε επίσης με τα ψηφιακά σκηνικά του Shen Yun τα οποία πρόσθεσαν μια άλλη διάσταση στην παράσταση.
Χρησιμοποίησαν ειδικά εφέ για να το κάνουν πολιτιστικά όμορφο… σου κόβουν την ανάσα.
– Paige McNamara
«Εντυπωσιάστηκα πολύ με το επίπεδο τεχνολογίας που χρησιμοποιήθηκε. Χρησιμοποίησαν τα ειδικά εφέ για να το κάνουν πολιτιστικά όμορφο… σου κόβουν την ανάσα», είπε.
Την Paige την άγγιξε επίσης η πνευματική πλευρά της παράστασης.
«Νομίζω ότι κάτι που με έμπνευσε πολύ ήταν η ιστορία με το Βούδα πώς ήρθαμε εδώ στη γη έχοντας μετενσαρκωθεί αρκετές ζωές για να προετοιμαστούμε για τον παράδεισο. Ήταν συναρπαστικό να το βλέπεις».
Η Paige είπε ότι «ικέτευε» να παρακολουθήσει το Shen Yun εδώ και πολλά χρόνια και φέτος, τελικά, της δόθηκε η ευκαιρία.
«Είμαι τόσο ευλογημένη που το βλέπω», είπε. «Ένιωσα μια πολύ δυνατή, όμορφη ενέργεια. Ένιωσα πολύ συνδεδεμένη πνευματικά με την παράσταση».
Οι Epoch Times θεωρεί το Shen Yun Performing Arts το σημαντικότερο πολιτιστικό γεγονός της εποχής μας. Καλύπτουμε με υπερηφάνεια τις κριτικές του κοινού από την έναρξη του Shen Yun το 2006.
Σύμφωνα με έναν ειδικό στη διπλωματία, η δυσαρέσκεια της Γαλλίας για τη τριμερή συμφωνία ασφαλείας της AUKUS δεν αφορά την απόφαση της Αυστραλίας να αθετήσει την δέσμευσή της να αγοράσει υποβρύχια αξίας 90 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Αντίθετα, η συμφωνία της AUKUS αποτελεί σημαντική ενίσχυση στην αντιμετώπιση του Πεκίνου, η οποία μπορεί να αποσταθεροποιήσει τις γαλλικές και ευρωπαϊκές προσπάθειες για τη διατήρηση της «στρατηγικής αυτονομίας» τους έναντι του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος.
«Οι Γάλλοι είναι πολύ θυμωμένοι, όχι μόνο για τα υποβρύχια. Προσπαθούν να αποφύγουν να επιλέξουν ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και το Πεκίνο. Θέλουν τη δική τους “στρατηγική αυτονομία”», δήλωσε ο Τζόσεφ Σιρακούσα, αναπληρωτής καθηγητής διεθνούς διπλωματίας στο Πανεπιστήμιο Curtin, στο Sky News Australia στις 20 Σεπτεμβρίου.
«Η Ευρώπη πίστευε ότι θα μπορούσε να παίξει τον έντιμο μεσίτη μεταξύ Ουάσινγκτον και Πεκίνου, και στη συνέχεια να ξυπνήσει ένα πρωί και να ανακαλύψει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία και η Αυστραλία έχουν δεθεί με αυτή τη συμφωνία με δυνατότητα πυρηνικής ενέργειας, και φυσικά, αναγκάζει την Ευρώπη να πάρει αποφάσεις που δεν θέλει να πάρει», ανέφερε.
Ο Σιρακούσα σημείωσε ότι η απώλεια του προγράμματος 90 δισεκατομμυρίων δολαρίων Future Submarine από γάλλο κατασκευαστή, τη Naval Group, ήταν απλώς μια «σταγόνα στον ωκεανό» για μια χώρα όπως η Γαλλία και όχι η πραγματική πηγή της οργής της.
Η Αυστραλία είχε προσλάβει τον Ναυτικό Όμιλο της Γαλλίας για να τροποποιήσει το πυρηνικό υποβρύχιο κλάσης Barracuda σε ένα πετρελαιοκίνητο-ηλεκτρικό μοντέλο. Ωστόσο, το πρόγραμμα έχει ταλαιπωρηθεί από συνεχείς καθυστερήσεις και εκρήξεις κόστους που είδαν το χρονοδιάγραμμα παράδοσης να επεκτείνεται.
«Νομίζω ότι ήταν η μόνη επιλογή (για την Αυστραλία) επειδή οι Γάλλοι δεν επρόκειτο να ενοχλήσουν ή να εκνευρίσουν άσκοπα το Πεκίνο. Ήθελαν εμπορικές, οικονομικές και επενδυτικές σχέσεις», ανέφερε.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν, ακολούθησαν μια πολιτική «στρατηγικής αυτονομίας» τα τελευταία χρόνια, προτιμώντας να επικεντρωθούν στα δικά τους συμφέροντα εξωτερικής πολιτικής και περιφερειακές απειλές.
Ως αποτέλεσμα, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) έστειλε «αντίθετα μηνύματα» σχετικά με τη σχέση της με το Πεκίνο, με μια έκθεση της August Rabobank, δηλώνοντας: «Η ΕΕ δεν έχει ακόμη διακόψει τις σχέσεις της με την Κίνα – δείχνει ότι έχει μια ενιαία και συνεκτική στρατηγική έναντι του Πεκίνου».
Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ και τον Δεκέμβριο του 2020 σύναψε τη Comprehensive Agreement on Investment (Συνολική Συμφωνία για τις Επενδύσεις), η οποία θα ήταν μια φιλόδοξη εμπορική συμφωνία μεταξύ των δύο μπλοκ και εναντιώθηκε σε μεγάλο βαθμό από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ωστόσο, η επικύρωση της συμφωνίας έχει αποτύχει τους τελευταίους μήνες, καθώς η στάση της ΕΕ για την Κίνα έχει σταδιακά μετατοπιστεί, με το μπλοκ να προσχωρεί στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά στην επιβολή κυρώσεων σε τέσσερις Κινέζους αξιωματούχους που σχετίζονται με τη γενοκτονία των Ουιγούρων, καθώς επίσης να καταδικάζει τις κυβερνοεπιθέσεις του Πεκίνου.
Τα έθνη στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού –αντιμέτωπα με μια πολύ διαφορετική γκάμα απειλών από το κινεζικό καθεστώς– υιοθέτησαν μια πιο σκληρή και απτή στάση κατά της αυξημένης επιθετικότητας του Πεκίνου.
Ο Σιρακούσα σημείωσε ότι ο μόνος πραγματικός αποτελεσματικός αποτρεπτικός παράγοντας για το κινεζικό ναυτικό ήταν τα επιθετικά υποβρύχια.
«Τώρα, η Αυστραλία θα έχει τη δυνατότητα να βυθίσει το κινεζικό ναυτικό σε 72 ώρες. Γι’ αυτό πρόκειται», είπε.
«Οι Κινέζοι γνωρίζουν ότι έχουν ξεπεράσει τους ελιγμούς και είναι πολύ θυμωμένοι», πρόσθεσε. «Έτσι, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, η Αυστραλία έχει εξελιχθεί από ένα “χαλάκι πόρτας” σε κάτι πολύ σημαντικό – είναι μια εξαιρετική εξέλιξη».
Η κίνηση θα καταστήσει την Αυστραλία μια από τις μόνες χώρες στον κόσμο — εκτός Των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Κίνας, της Ρωσίας, της Γαλλίας, της Ινδίας — ώστε να λειτουργεί πυρηνικά υποβρύχια, παρά το γεγονός ότι δεν είναι πυρηνική δύναμη.
Ανώτερος αξιωματούχος του Λευκού Οίκου σημείωσε ότι η ανταλλαγή της τεχνολογίας πυρηνικής προώθησης των ΗΠΑ και η εμπλοκή με ένα άλλο έθνος σε αυτό το επίπεδο ήταν «σπάνια».
«Το έχουμε κάνει μόνο μια φορά στο παρελθόν, όπως ανέφερα. Αυτό ήταν σχεδόν 70 χρόνια πριν με τη Μεγάλη Βρετανία», δήλωσε ο αξιωματούχος σε δημοσιογράφους στις 16 Σεπτεμβρίου, αναφορικά με την κίνηση του 1958 να μοιραστεί την τεχνολογία με το Ηνωμένο Βασίλειο.
«Αυτή η τεχνολογία είναι εξαιρετικά ευαίσθητη. Αυτή είναι, ειλικρινά, μια εξαίρεση στην πολιτική μας από πολλές απόψεις. Δεν προβλέπω ότι αυτό θα γίνει υπό άλλες συνθήκες στο μέλλον. Το βλέπουμε αυτό ως εφάπαξ».
Η επιθετική αγορά κορμών δέντρων που κάνει η Κίνα τα τελευταία χρόνια έχει οδηγήσει σε κρίση επιβίωσης τις βιομηχανίες επεξεργασίας ξύλου πολλών χωρών. Οι Γάλλοι κατασκευαστές ξύλου ξεκίνησαν μια έκκληση συλλογής υπογραφών που καλεί την ΕΕ να περιορίσει την εξαγωγή κορμών δέντρων ως υλικά κατασκευών.
«Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε με το γεγονός ότι τα ευρωπαϊκά πριονιστήρια αντιμετωπίζουν τώρα λουκέτο και διάλυση εάν δεν γίνει τίποτα για να σταματήσει η αιμορραγία που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας», αναφέρει η έκκληση «Σταματήστε την Εξαγωγή Κορμών Δέντρων», που ξεκίνησε από Γάλλους κατασκευαστές ξύλου.
«Η κρίση εφοδιασμού κορμών απειλεί ήδη μεταγενέστερα στάδια όπως τη βιομηχανία, τη βιοτεχνία, τις κατασκευές και την υλικοτεχνική, οι οποίες πρέπει να βασίζονται σε εισαγωγές εκτός Ευρώπης λόγω έλλειψης πρώτων υλών».
«Όλες οι ιδιότητες των κορμών … ακόμη και τα βιομηχανικά κούτσουρα για πάνελ και χαρτοπολτό φεύγουν με το κιλό», ανέφεραν οι Γάλλοι κατασκευαστές ξύλου στην έκκληση.
Μια φωτογραφία ενός φορτηγού με την ένδειξη “CHINA SHIPPING” στο πλάι είναι αναρτημένη στην αγγλική σελίδα του ιστότοπου της έκκλησης, η οποία πιθανότατα υποδηλώνει ότι η κομμουνιστική Κίνα είναι ο κυριότερος λόγος ανησυχίας.
Περισσότερες από 13.000 εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων 600 στην Πολωνία και 200 στη Γερμανία, έχουν υπογράψει την έκκληση σε λιγότερο από ένα μήνα.
Γαλλία: Η μαζική αγορά της Κίνας είναι μια στρατηγική λεηλασία
Μεταξύ Ιανουαρίου και Μαΐου 2021, η Κίνα εισήγαγε πάνω από 205.810 τόνους γαλλικών κορμών δρυός και πάνω από 303.600 τόνους κορμούς μαλακού ξύλου, αύξηση 42% και 66% αντίστοιχα σε σύγκριση με την ίδια περίοδο του 2020, και περισσότερο από 80% των εξαγωγών κορμών σε αυτούς τους πέντε μήνες ήταν από γαλλικά ιδιωτικά δάση, σύμφωνα με την Εθνική Ομοσπονδία Ξύλου.
Ήδη από το 2018, άρχισαν συζητήσεις στη Γαλλία σχετικά με τις μαζικές αγορές δρύινων κορμών από την Κίνα. Περίπου το 20% της βελανιδιάς που παράγεται στη Γαλλία εξήχθη στην Κίνα, παρακάμπτοντας τα τοπικά πριονιστήρια και απειλώντας τις 26.000 θέσεις εργασίας της τοπικής βιομηχανίας επεξεργασίας ξύλου, ανέφερε το France24 τον Ιούλιο του 2018.
Ο Σον Λι, ο οποίος εργάστηκε στη διεθνή βιομηχανία μεταφορών, συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς κορμών για περισσότερα από 10 χρόνια, είπε στην The Epoch Times ότι «Ο χρόνος που χρειάζεται ένα δέντρο για να είναι έτοιμο για την παραγωγή ξυλείας είναι 20-30 χρόνια, μερικές φορές ακόμη περισσότερο, αλλά χρειάζονται μόνο λίγα λεπτά για να το κόψουν, οπότε η υλοτομία δεν δημιουργεί μεγάλο κέρδος».
«Μόνο η επεξεργασία ξύλου μπορεί να δημιουργήσει κέρδος και όσο βαθύτερη είναι η επεξεργασία, τόσο υψηλότερα είναι τα κέρδη. Η βιομηχανία πριονιστηρίου είναι μέρος της μεταποιητικής βιομηχανίας, παρόλο που είναι πρωτογενής μεταποίηση».
«Εάν το ΚΚ Κίνας αγοράζει ακατέργαστα κούτσουρα, αυτό σημαίνει ότι ολόκληρη η βιομηχανία μεταποίησης θα μεταφερθεί στην Κίνα και οι τοπικοί εργαζόμενοι δεν θα έχουν πλέον δουλειά», συνέχισε.
Οι Γάλλοι κατασκευαστές ξύλου προειδοποίησαν ότι οι μαζικές αγορές του ΚΚΚ (Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας) αποτελούν στρατηγική λεηλασία και καταστροφή πόρων. «Αυτή η οικονομική και οικολογική εκτροπή πρέπει να σταματήσει τώρα», αναφέρει η έκκληση.
Οι Γάλλοι κατασκευαστές ξύλου ανησυχούν ότι η βιομηχανία πριονιστηρίων βρίσκεται σε «θανάσιμο κίνδυνο», σύμφωνα με την έκκληση. Είπαν ότι η εξαγωγή πρώτων υλών εξασφαλίζει στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες έναν στρατηγικό και κατά προτεραιότητας εφοδιασμό, αλλά «οι υπηρεσίες των κρατών μελών και των εκπροσώπων των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων αφήνουν αυτό το “τοξικό” εμπόριο να συνεχίζεται εδώ και 10 χρόνια. Είμαστε πλέον στο χείλος του γκρεμού».
«Δεν μάθαμε τίποτα από την ιστορία των μάσκων και των εμβολίων COVID;» ρωτάνε στην έκκληση.
Αναφέρονται στον ιό του ΚΚΚ (η αιτία της νόσου COVID-19), ο οποίος προήλθε από την Γουχάν της Κίνας και ξέφυγε σε όλο τον κόσμο. Εν αναμονή μιας πανδημίας, το ΚΚΚ υιοθέτησε μια επιθετική στρατηγική αγοράς σε βασικά εφόδια πρόληψης της επιδημίας, όπως προστατευτικές μάσκες και ιατρικά ρούχα, δημιουργώντας μια παγκόσμια εφοδιαστική κρίση. Σύμφωνα με τα στοιχεία των κινεζικών τελωνείων, 2 δισεκατομμύρια μάσκες εισήχθησαν μέσα σε πέντε εβδομάδες από τον Ιανουάριο του προηγούμενου έτους, που ισοδυναμεί με δυόμιση μήνες παγκόσμιας παραγωγής, και περίπου 400 εκατομμύρια σετ άλλου προστατευτικού εξοπλισμού, όπως ιατρικά γυαλιά και προστατευτικά ρούχα, αναφέρουν οι New York Times.
Σύμφωνα με τα κρατικά μέσα ενημέρωσης Renmin του ΚΚΚ, ήδη από το 2017, η Κρατική Δασική Διοίκηση της Κίνας επιβεβαίωσε μια προσέγγιση τριών σταδίων για την πλήρη διακοπή της εμπορικής υλοτόμησης των φυσικών δασών, συμπεριλαμβανομένων των κρατικών δασικών εκτάσεων όπως η Περιφέρεια της Εσωτερικής Μογγολίας και η επαρχία Τζιλίν.
Η πολιτική της Κίνας για τις πρώτες ύλες είναι το λεγόμενο «μεγάλο μέσα και μεγάλο έξω», που σημαίνει «η αναζήτηση αγορών πρώτων υλών και πωλήσεων εκτός χώρας και η ανάπτυξη δυναμικών βιομηχανιών μεταποίησης με στόχο την εξαγωγή για τη δημιουργία συναλλάγματος», σύμφωνα με ένα άρθρο που γράφτηκε στις 22 Οκτωβρίου 2012 και δημοσιεύτηκε στον επίσημο ιστότοπο του Φόρουμ Οικονομικής Ιστορίας της Κίνας.
Στις 24 Ιουλίου, ο Γάλλος πρωθυπουργός Ζαν Καστέξ ανακοίνωσε επιπλέον 100 εκατομμύρια ευρώ για την αντιμετώπιση της βιομηχανίας ξυλείας, αναμένοντας να μετριάσει τις δυσκολίες εφοδιασμού.
Η μαζική εξαγωγή κορμών έχει επηρεάσει μάλλον περισσότερο από τα πριονιστήρια και τη Γαλλία. Για παράδειγμα, η τιμή των δρύινων βαρελιών που εισήχθησαν στην Αυστραλία από τη Γαλλία αυξήθηκε σε περίπου 1.530 δολάρια λόγω της περιορισμένης προσφοράς ακατέργαστης γαλλικής βελανιδιάς. Επιπλέον, ορισμένα κορυφαία οινοποιεία στην Καλιφόρνια και τη Χιλή θα επηρεαστούν επίσης, ανέφερε ο ιστότοπος The Drinks Business στις 16 Αυγούστου.
Οι βιομηχανίες επεξεργασίας και κατασκευής της Νέας Ζηλανδίας αντιμετωπίζουν κρίση προμήθειας ξύλου
Η πλειοψηφία των εξαγωγών ξυλείας της Νέας Ζηλανδίας είναι ακατέργαστα κούτσουρα, με το 70 έως 80 τοις εκατό αυτών να πηγαίνει στην Κίνα. Από το 2008 έως το 2021, οι αποστολές κορμών της Νέας Ζηλανδίας στην Κίνα αυξήθηκαν από 1 εκατομμύριο τόνους ετησίως σε περίπου 20 εκατομμύρια τόνους, ανέφεραν τα τοπικά μέσα ενημέρωσης της Νέας Ζηλανδίας τον Μάρτιο.
Ο Ντέιβιντ Τέρνερ, διευθυντής του Sequal, ενός εργοστασίου επεξεργασίας ξύλου στο Κάβεραου της Νέας Ζηλανδίας, δήλωσε στη Stuff ότι οι μεγάλες εξαγωγές κορμών στην Κίνα γίνονται εις βάρος της βιομηχανίας επεξεργασίας ξύλου της Νέας Ζηλανδίας.
«[Στέλνουμε] τόσα ακατέργαστα κούτσουρα στην Κίνα χωρίς να τα μετατρέψουμε σε κάτι πιο πολύτιμο», δήλωσε ο Τέρνερ, «Αυτό αποτελεί παραβίαση της ευθύνης μας απέναντι στις μελλοντικές γενιές».
Η εγχώρια κατασκευαστική βιομηχανία της Νέας Ζηλανδίας έχει επίσης δει πρόσφατα έλλειψη υλικών ξύλου. Τον Αύγουστο, ο υπουργός Κτιρίων και Κατασκευών Πότο Ουίλιαμς είχε σκεφτεί κάποτε να περιορίσει τις εξαγωγές ξυλείας για να προστατεύσει την εγχώρια προσφορά.
Ωστόσο, ο Ουίλιαμς είπε αργότερα ότι η κυβέρνηση δεν θα επέμβει στις εξαγωγές ξυλείας. Είπε ότι είχε λάβει προτάσεις ότι ορισμένοι προμηθευτές θα αυξήσουν την παραγωγή δομικής ξυλείας και θα μειώσουν τις εξαγωγές τους επόμενους έξι μήνες, σύμφωνα με τη Stuff σε άρθρο της 6ης Αυγούστου.
Η Ρωσία επιβάλλει δασμούς στις εξαγωγές ξυλείας ως μέτρο προστασίας
Οι επικριτές στη Ρωσία κατηγόρησαν την κυβέρνηση ότι πουλούσε δικαιώματα υλοτομίας σε κινεζικές εταιρείες σε χαμηλές τιμές, απειλώντας την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Οι ίδιοι προειδοποιούν επίσης ότι η Κίνα προστατεύει τη δική της δασική γη ενώ αποψιλώνει χώρες στη Νότια Αμερική, την Αφρική και τη Νοτιοανατολική Ασία, αναφέρει ένα άρθρο των New York Times τον Απρίλιο του 2019.
Το 2018, μια έκκληση προς τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν ζητούσε την απαγόρευση των εξαγωγών ξυλείας στην Κίνα και υπογράφηκε από περισσότερους από 520.000 ανθρώπους.
Η Ρωσία επιβάλλει εξαγωγικούς δασμούς στην ανεπεξέργαστη ξυλεία και θα απαγορεύσει τις εξαγωγές μαλακών ξύλων και ξύλων υψηλής αξίας από το 2022 και μετά. Στις 21 Μαΐου, η ρωσική κυβέρνηση αποφάσισε να επιβάλει φόρο εξαγωγής έως και 10% στις πωλήσεις διαφόρων ειδών ρωσικής ξυλείας. Την 1η Ιουλίου, επιβλήθηκαν εξαγωγικοί δασμοί σε ανεπεξέργαστη ξυλεία με περιεκτικότητα σε υγρασία άνω του 22%.
Αυτό σημαίνει «περιορισμό των εξαγωγών ακατέργαστων μη επεξεργασμένων προϊόντων ξύλου, καθώς και μείωση της τιμής αυτού στην εγχώρια αγορά … τόνωση πρόσθετης οικονομικής δραστηριότητας στη Ρωσία και συμβολή στον περιορισμό της παράνομης υλοτομίας», ανέφεραν οι Forest Economic Advisors.
Η Κίνα, ως ο μεγαλύτερος εισαγωγέας ξυλείας στον κόσμο, εισάγει επίσης πρώτες ύλες από τη Λατινική Αμερική, τη λεκάνη του Κονγκό στην Αφρική και τη Νοτιοανατολική Ασία. «Η τεράστια κλίμακα των εισαγωγών της Κίνας … σημαίνει ότι ένα σημαντικό μέρος των εισαγωγών ξυλείας και προϊόντων ξύλου της συγκομίσθηκε παράνομα», δήλωσε η Υπηρεσία Περιβαλλοντικών Ερευνών.
