Σάββατο, 12 Ιούλ, 2025

Ο κλιματισμός στην Ευρώπη: Νομοθεσία, περιορισμοί και θερμικές ανθρωποθυσίες

Η Ευρώπη ιστορικά δεν χρησιμοποιεί ευρέως κλιματιστικά, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ. Σχεδόν το 90% των αμερικανικών νοικοκυριών διαθέτουν κλιματισμό, ενώ στην Ευρώπη το ποσοστό είναι γύρω στο 20% – σε ορισμένες χώρες πολύ χαμηλότερα: π.χ. μόνο 5% των σπιτιών στο Ηνωμένο Βασίλειο (κυρίως φορητά A/C) και 3% στη Γερμανία. Αυτή η διαφορά αποτυπώνεται δραματικά στους θανάτους από ζέστη: σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περίπου 175.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από ακραία ζέστη στην ευρωπαϊκή ήπειρο (μέσος όρος 2000-2019) – αριθμός που αντιστοιχεί στο 36% των θανάτων παγκοσμίως από θερμότητα, και δυσανάλογα μεγάλος για τον πληθυσμό της Ευρώπης. Συγκριτικά, στις ΗΠΑ καταγράφονται περί τους 1.300 θερμικούς θανάτους ετησίως  (μόλις ~4 ανά εκατομμύριο κατοίκους), ενώ στην Ευρώπη αναλογούν ~235 θάνατοι ανά εκατομμύριο.

Το καλοκαίρι του 2022 οι καύσωνες προκάλεσαν περίπου 61.700 θανάτους στην Ευρώπη. Οι ειδικοί συμφωνούν πως ο σημαντικότερος λόγος για αυτήν τη διαφορά είναι η έλλειψη κλιματισμού – κάτι που κάνει τους καύσωνες πολύ φονικότερους στην Ευρώπη.

Περιβαλλοντικές πολιτικές και περιορισμοί στη χρήση κλιματιστικών

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν θέσει υψηλούς περιβαλλοντικούς στόχους, που εμμέσως περιορίζουν την εξάπλωση των κλιματιστικών. Στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας (Green Deal) και του πακέτου «Fit for 55», προωθούνται δράσεις μείωσης εκπομπών CO₂ – π.χ. νέα κτίρια σχεδιάζονται για μηδενικές εκπομπές και επιβάλλονται αυστηροί κανόνες ενεργειακής απόδοσης σε συστήματα θέρμανσης-ψύξης.

Δεδομένου ότι η λειτουργία A/C καταναλώνει πολλή ηλεκτρική ενέργεια (ακριβότερη στην Ευρώπη από ό,τι στις ΗΠΑ) και συμβάλλει ~1% των παγκόσμιων εκπομπών, η ΕΕ συνιστά εναλλακτικές λύσεις. Οδηγίες της Κομισιόν ενθαρρύνουν τη χρήση απλών ανεμιστήρων ή την επιλογή πολύ αποδοτικών κλιματιστικών κατάλληλου μεγέθους, αντί της αλόγιστης εγκατάστασης παντού. Παράλληλα, η Ευρώπη δεσμεύεται να γίνει κλιματικά ουδέτερη ως το 2050, και μια έκρηξη στη χρήση κλιματιστικών θεωρείται απειλή για αυτούς τους στόχους, καθώς μελέτες έχουν δείξει ότι η εκτεταμένη χρήση A/C σε πυκνοκατοικημένες πόλεις μπορεί να ανεβάσει την εξωτερική θερμοκρασία κατά 2-4°C λόγω της θερμότητας που εκλύουν οι μονάδες.

Αυτές οι ανησυχίες οδηγούν σε πολιτικές περιορισμού: το καλοκαίρι του 2022, η Ισπανία θέσπισε κανόνα που υποχρεώνει τη ρύθμιση των κλιματιστικών σε δημόσιους χώρους σε θερμοκρασίες άνω των 27°C ως μέτρο εξοικονόμησης ενέργειας εν μέσω καύσωνα. Ομοίως, την ίδια περίοδο Ιταλία, Ελλάδα και άλλες χώρες ανακοίνωσαν και αυτές ανώτατα όρια ψύξης σε δημόσια κτίρια, για να περιορίσουν την κατανάλωση ρεύματος.

Τοπικοί νόμοι και απαγορευτικοί κανονισμοί 

Πέρα από τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις, ορισμένες χώρες και πόλεις έχουν θεσπίσει αυστηρούς τοπικούς νόμους ή κανονισμούς που πρακτικά απαγορεύουν την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση κλιματιστικών μονάδων – κυρίως για λόγους αισθητικής προστασίας ιστορικών κτιρίων και οικισμών:

Κροατία (2024): Για την προστασία του οικιστικού περιβάλλοντος από την οπτική ρύπανση και από την αλλοίωση του παραδοσιακού χρώματος από τις εξωτερικές μονάδες, θέσπισε νόμο που απαγορεύει την τοποθέτηση κλιματιστικών στις όψεις των κτιρίων. Από την 1η Ιανουαρίου 2025, όποιος εγκαθιστά εξωτερική μονάδα ορατή από τον δρόμο αντιμετωπίζει πρόστιμο €5.000-10.000, ενώ και οι ιδιοκτήτες διαμερισμάτων που δεν συμμορφώνονται θα τιμωρούνται με €1.000-5.000. Οι ήδη υπάρχουσες εγκαταστάσεις εξαιρούνται, αλλά ο νόμος κλείνει ένα ‘παραθυράκι’ παλαιότερων κανονισμών που δεν εφαρμόζονταν αυστηρά.

Ιταλία (παράδειγμα Πορτοφίνο): Πολλά μεσογειακά ιστορικά χωριά και πόλεις είχαν ολική απαγόρευση κλιματιστικών στους παραδοσιακούς οικισμούς. Στο κοσμοπολίτικο Πορτοφίνο, που αποτελεί προστατευόμενο ιστορικό οικισμό, μέχρι πριν λίγα χρόνια απαγορευόταν πλήρως η εγκατάσταση A/C στις χαρακτηριστικές πολύχρωμες προσόψεις των κτιρίων. Με την άνοδο των θερμοκρασιών, οι κανόνες χαλάρωσαν ελαφρώς: πλέον επιτρέπονται μόνο κατόπιν αδείας και υπό τον όρο να είναι διακριτικά τοποθετημένα, μη ορατά και να μη ρυπαίνουν την εικόνα του χωριού. Ακόμα και έτσι, το 2024 εξαπολύθηκε ‘κυνήγι’ παράνομων κλιματιστικών, με την τοπική αστυνομία να ερευνά για κρυφές μονάδες σε ταράτσες και βεράντες, έπειτα από καταγγελίες. Οι παραβάτες κινδυνεύουν με πρόστιμα έως €43.000, αν και ο δήμαρχος διευκρίνισε ότι στόχος είναι η συμμόρφωση, όχι η τιμωρία. Η λογική, σύμφωνα με τον δήμαρχο, είναι «να διατηρηθεί η ομορφιά του Πορτοφίνο – οι μονάδες πρέπει να μπαίνουν σε σημεία που δεν είναι ορατά. Σιγά-σιγά βάζουμε τάξη.»

Ηνωμένο Βασίλειο: Αν και δεν υπάρχει ρητός νόμος που απαγορεύει το A/C, η γραφειοκρατία και οι κανόνες διατήρησης της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς κάνουν δύσκολη την εγκατάσταση. Όπως αναφέρουν επαγγελματίες του χώρου, οι βρετανικές Αρχές συχνά απορρίπτουν αιτήσεις για τοποθέτηση κλιματιστικών «βάσει της εμφάνισης της εξωτερικής μονάδας συμπύκνωσης, ειδικά σε διατηρητέες περιοχές ή ιστορικά κτίρια». Με άλλα λόγια, σε πολλές παλιές γειτονιές του Λονδίνου ή άλλων πόλεων, για να βάλει κανείς εξωτερικό μηχάνημα μπορεί να χρειάζεται πολεοδομική άδεια – η οποία συχνά δεν δίνεται για λόγους αισθητικής.

Άλλοι τοπικοί περιορισμοί: Παρόμοιες αισθητικές/αρχιτεκτονικές απαγορεύσεις ισχύουν άτυπα ή και επίσημα σε πολλά μέρη της Ευρώπης. Σε ιστορικά κέντρα πόλεων (π.χ. Παρίσι, Άμστερνταμ, Πράγα κ.ά.) και σε πολυκατοικίες, οι σύλλογοι ιδιοκτητών (HOA) ή οι τοπικές αρχές συχνά απαγορεύουν την τοποθέτηση εξωτερικών μονάδων στις όψεις των κτιρίων. Έτσι, οι ένοικοι περιορίζονται σε φορητές λύσεις (με χαμηλότερη απόδοση) ή στερούνται κλιματισμού. Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο παράδειγμα χρήστη κοινωνικών δικτύων από την Πορτογαλία, που αναγκάστηκε να στήσει ένα μικρό αντίσκηνο μέσα στο ίδιο του το σπίτι, βάζοντας φορητό A/C να φυσά μέσα στη σκηνή, επειδή οι διαχειριστές της πολυκατοικίας δεν του επέτρεψαν να εγκαταστήσει κανονικό κλιματιστικό στον τοίχο! Το περιστατικό αυτό έγινε viral, χαρακτηριστικό των ακραίων λύσεων στις οποίες φτάνουν οι Ευρωπαίοι για λίγη δροσιά.

Κουλτούρα, αντιλήψεις και πρόσφατες εξελίξεις

Η συγκρατημένη στάση έναντι του κλιματισμού στην Ευρώπη δεν είναι μόνο θέμα νόμων αλλά και κουλτούρας. Πολλοί Ευρωπαίοι θεωρούσαν ανέκαθεν το A/C πολυτέλεια ή περιττό – ειδικά σε χώρες με ήπιο ή και δροσερό κλίμα. Μέχρι πρόσφατα, λίγοι ένιωθαν ότι «χρειάζονται» κλιματιστικό, ενώ οι υψηλές τιμές ρεύματος και το χαμηλότερο εισόδημα (συγκριτικά με τις ΗΠΑ) αποτελούσαν αντικίνητρα για αγορά και χρήση κλιματισμού.

Ένας επιπλέον λόγος αποφυγής του κλιματιστικού είναι οι περιβαλλοντικές ανησυχίες: σε δημοσκόπηση του 2021 στη Γαλλία, τα 2/3 δήλωσαν ότι δεν σκοπεύουν να αγοράσουν κλιματιστικό λόγω κόστους ενέργειας και οικολογικών επιπτώσεων. Δεν λείπουν και οι απόψεις υγείας – πρόσφατα προκάλεσε σάλο δήλωση της επικεφαλής της μετεωρολογικής υπηρεσίας στη χώρα των Βάσκων (Ισπανία) ότι «οι υγιείς άνθρωποι δεν πρέπει να χρησιμοποιούν κλιματιστικό», ισχυριζόμενη ότι τα A/C επιδεινώνουν το αστικό φαινόμενο της «θερμονησίδας» και ότι αρκούν άλλοι τρόποι δροσίσματος (π.χ. υγρές πετσέτες). Τέτοιες τοποθετήσεις επικρίθηκαν ως επικίνδυνα μακριά από την πραγματικότητα των ολοένα εντονότερων κυμάτων καύσωνα.

Ωστόσο, το κλίμα αλλάζει και μαζί του αλλάζει και η στάση απέναντι στο κλιματιστικό. Το καλοκαίρι του 2023 και του 2025, με πρωτοφανείς καύσωνες, ξέσπασε στη Γαλλία η «μάχη του κλιματιστικού» στο πολιτικό σκηνικό. Η Μαρίν Λεπέν (αντιπολίτευση) υποστήριξε δημόσια ότι «ο κλιματισμός σώζει ζωές» και πρότεινε ένα «μεγάλο σχέδιο κλιματισμού» για τη χώρα, με υποχρεωτική τοποθέτηση A/C σε βασικούς δημόσιους χώρους. Η κυβέρνηση αντέδρασε έντονα, χαρακτηρίζοντας την πρόταση αφελή και επιμένοντας ότι ο κλιματισμός «δεν πρέπει να εγκατασταθεί παντού», γιατί απλώς μεταφέρει τη ζέστη έξω και δεν λύνει την κλιματική κρίση. Σημείωσε δε ότι η Γαλλία ήδη υποχρεώνει επί 20 χρόνια όλα τα γηροκομεία να διαθέτουν κλιματισμό για την προστασία των ηλικιωμένων, που είναι πιο ευάλωτοι στις υψηλές θερμοκρασίες, αλλά για τον γενικό πληθυσμό πρέπει να δοθεί έμφαση στις πράσινες πόλεις και στην καλύτερη θερμομόνωση των κτιρίων αντί για τη μαζική αγορά A/C.

Την ίδια στιγμή, η διείσδυση των κλιματιστικών ανεβαίνει σταθερά σε όλη την ήπειρο, υποδηλώνοντας μια στροφή. Στη Γαλλία πάλι, το ποσοστό κατοικιών με A/C αυξήθηκε από 14% το 2016 σε 25% το 2020. Σε χώρες του Νότου όπως η Ιταλία και η Ισπανία, τα ποσοστά είναι ήδη υψηλότερα και ανεβαίνουν καθώς τα καλοκαίρια έχουν γίνει αφόρητα. Η Ευρώπη βρίσκεται πλέον σε δίλημμα: θα αγκαλιάσει τον ενεργοβόρο κλιματισμό (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το περιβάλλον) ή θα μπορέσει να βρει άλλες λύσεις δροσιάς; Όπως χαρακτηριστικά σχολιάζουν ειδικοί, «τα σπίτια μας πρέπει να γίνουν ανθεκτικά όχι μόνο στο κρύο του χειμώνα, αλλά και στη ζέστη, που ολοένα αγριεύει».

Σε κάθε περίπτωση, οι τραγικές απώλειες από τους καύσωνες έχουν φέρει το θέμα στο προσκήνιο. Τα μέχρι πρότινος αυστηρά ταμπού της Ευρώπης γύρω από τον κλιματισμό αρχίζουν να αμφισβητούνται, με την κλιματική αλλαγή να επιβάλει ίσως ένα νέο μίγμα προσεγγίσεων για την προστασία της ανθρώπινης ζωής.

Συμπέρασμα: οι αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα που καταγγέλλουν μια ευρωπαϊκή «απαγόρευση του κλιματιστικού» περιέχουν μια δόση αλήθειας, αλλά με σημαντικές αποχρώσεις. Δεν υπάρχει πανευρωπαϊκή καθολική απαγόρευση – όμως, πράγματι, ποικίλα νομοθετικά, τοπικά και πολιτισμικά εμπόδια έχουν κρατήσει χαμηλά τη χρήση A/C στην Ευρώπη, συμβάλλοντας σε μεγαλύτερο αριθμό θανάτων λόγω υπερβολικής ζέστης. Οι πιο αυστηροί κανονισμοί (όπως σε ιστορικά κέντρα ή το παράδειγμα της Κροατίας) και η περιβαλλοντική αντίσταση στο κλιματιστικό ξεχωρίζουν σε ορισμένες χώρες. Με τις θερμοκρασίες όμως να ανεβαίνουν στα ύψη κάθε χρόνο, γίνεται σαφές ότι η εξίσωση πρέπει να επανεξεταστεί, βρίσκοντας ισορροπία ανάμεσα στην εξοικονόμηση ενέργειας/κλίμα και την επιτακτική ανάγκη προστασίας της ζωής σε έναν ολοένα και θερμότερο κόσμο.

Οι δασμοί δίνουν ώθηση στην ανακύκλωση μετάλλων στις ΗΠΑ

Η βιομηχανία των ανακυκλωμένων μετάλλων γνωρίζει σταθερή ανάπτυξη τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και διεθνώς, εν μέρει λόγω της ταχείας εξάπλωσης των κατασκευαστικών και αυτοκινητοβιομηχανιών. Πλέον, οι πρόσφατοι δασμοί ενδέχεται να ενισχύσουν περαιτέρω αυτήν την πορεία.

Η αμερικανική αγορά ανακύκλωσης μετάλλων κατέγραψε μέση ετήσια αύξηση 3,7% μεταξύ 2017 και 2021. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η αγορά ανακυκλωμένων μετάλλων αναμένεται να αναπτύσσεται κατά 6% ετησίως από το 2025 έως το 2034, σύμφωνα με ανάλυση της εταιρείας Precedence Research. Η αξία της το 2024 υπολογίστηκε στα 2,8 δισεκατομμύρια δολάρια.

Παρότι δεν έχουν ακόμη καταγραφεί άμεσες επιπτώσεις από τους νέους δασμούς, παράγοντες του κλάδου σημειώνουν μεταβολές στη ζήτηση συγκεκριμένων κραμάτων. Στις 10 Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επέβαλε δασμό 25% στις εισαγωγές αλουμινίου και χάλυβα, ποσοστό που αυξήθηκε στο 50% στις 3 Ιουνίου. Τα ανακυκλωμένα μέταλλα που προέρχονται από τη Βόρεια Αμερική εξαιρούνται από τους δασμούς.

Σύμφωνα με τον αναλυτή εμπορευμάτων και ανώτερο οικονομικό σύμβουλο της Kredite Schweiz, Μάικλ Σμιντ (Michael Schmied), ορισμένες αμερικανικές επιχειρήσεις επιλέγουν πλέον συνδυασμένη προμήθεια μετάλλων, αξιοποιώντας εισαγόμενα μέταλλα για μη κρίσιμες χρήσεις, ενώ προτιμούν εγχώριες ή ανακυκλωμένες πρώτες ύλες για βασικές δραστηριότητες που δεν επιβαρύνονται με τελωνειακούς δασμούς.

Όπως ανέφερε, αυτή η στροφή δημιουργεί μια «βάση ζήτησης» για τα ανακυκλωμένα μέταλλα, η οποία μέχρι πρότινος δεν υπήρχε, καθώς πολλές επιχειρήσεις τα αντιμετωπίζουν πλέον ως ένα είδος «ασφάλειας» έναντι μελλοντικών διαταραχών στην εφοδιαστική αλυσίδα.

Ο ίδιος σημείωσε πως οι δασμοί αρχικά αύξησαν τις τιμές, γεγονός που έκανε τους αγοραστές πιο απαιτητικούς ως προς την ποιότητα και τη συνέπεια, δίνοντας πλεονέκτημα σε ορισμένους ανακυκλωτές. Παράλληλα, όμως, αυξήθηκαν και τα κόστη εξοπλισμού, συμπιέζοντας τη ρευστότητα των επιχειρήσεων. Ανέφερε ως παράδειγμα τα ανταλλακτικά για τις μηχανές τεμαχισμού μετάλλου, πολλά από τα οποία εισάγονται από την Κίνα και πλέον υπόκεινται σε δασμούς.

Σύμφωνα με τον Σμιντ, η πολιτική των δασμών άνοιξε ευκαιρίες, αλλά ταυτόχρονα αύξησε και το ρίσκο για όλους τους εμπλεκόμενους στην εφοδιαστική αλυσίδα.

Η διαδικασία της ανακύκλωσης μετάλλων περιλαμβάνει την ταξινόμηση και καθαρισμό τους, την τήξη και την επαναδιαμόρφωσή τους σε ρολά, πλάκες ή φύλλα, ανάλογα με το υλικό και τον τελικό σκοπό. Τα ανακυκλωμένα μέταλλα μπορούν έπειτα να πωληθούν σε βιομηχανίες παραγωγής, προσφέροντας σημαντική μείωση κόστους συγκριτικά με την εξόρυξη και επεξεργασία μεταλλευμάτων.

Χιλιάδες μεταλλικά κουτάκια βρίσκονται σε σάκους στο Sure We Can, ένα μη κερδοσκοπικό κέντρο ανακύκλωσης στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, στις 13 Μαρτίου 2024. (Spencer Platt/Getty Images)

 

Η αντιπρόεδρος της Texas Metals & Recycling, Τζόντι Μπρούστερ (Jodie Brewster), ανέφερε στην εφημερίδα The Epoch Times ότι η επιχείρησή της δεν έχει αντιμετωπίσει εμπόδια στη λειτουργία της λόγω των δασμών. Όπως σημείωσε, η ροή σκραπ μετάλλων παραμένει σταθερή και η ζήτηση από βιομηχανικούς αγοραστές –γνωστούς ως «μύλους»– είναι συνεχής.

Η ίδια επισήμανε αυξημένες τιμές στο αλουμίνιο και μεγάλη πτώση στις τιμές των βαρέων μετάλλων, όπως ο χάλυβας. Έφερε ως παράδειγμα ότι ένα φορτηγό με αλουμίνιο πωλείται πλέον περίπου προς 1 δολάριο η λίβρα (0,45 κιλά), από 91 σεντς ένα χρόνο νωρίτερα. Τόνισε ότι έχει αγοραστές που ζητούν ποσότητες πέραν των αποθεμάτων της.

Παρόμοιες παρατηρήσεις έκανε και ο Ντμίτρι Τσέμπαν (Dmitriy Cheban), εταίρος στην εταιρεία All Metal Recycling στο Τεννεσσί, ο οποίος τόνισε ότι όλα τα είδη αλουμινίου είναι περιζήτητα, χάρη στην ευελιξία του μετάλλου. Το αλουμίνιο χρησιμοποιείται σε προϊόντα από κουτάκια και ανταλλακτικά αυτοκινήτων, μέχρι έπιπλα και ιατρικό εξοπλισμό.

Ο Τσέμπαν δήλωσε πως το αλουμίνιο που παραλαμβάνει πωλείται από 50 έως 90 σεντς η λίβρα, ενώ ο χάλυβας δεν ξεπερνά τα 7 σεντς. Απέδωσε την πτώση τιμών του χάλυβα στην αβεβαιότητα της αγοράς και προσέθεσε ότι πολλές μεγάλες βιομηχανίες αποθηκεύουν τεράστιες ποσότητες σιδηρούχων μετάλλων –μερικές εκατοντάδες τόνους– ως προληπτικό μέτρο.

Τεμαχιστές μετάλλων χρησιμοποιούνται για τη μείωση του μεγέθους διαφόρων υλικών, διευκολύνοντας τη μεταφορά, την αποθήκευση και τη διαλογή τους. Τα μέταλλα που αγοράζονται ως «τροφοδοσία τεμαχιστή» χρησιμοποιούνται ως αφετηρία για νέα προϊόντα, βελτιώνοντας τον διαχωρισμό των υλικών εκ των προτέρων και καθιστώντας το τελικό προϊόν ευκολότερο στην επαναχρησιμοποίηση.

Η Μπρούστερ παρατήρησε μείωση στη ζήτηση για χάλυβα που χρησιμοποιείται σε αρχικά στάδια επεξεργασίας τεμαχισμού μετάλλων, ώστε να διευκολυνθεί η μετέπειτα χρήση του. Σύμφωνα με την ίδια, η τιμή του σιδήρου –κύριου συστατικού του χάλυβα– έχει μειωθεί κατά 50 έως 60 δολάρια ανά τόνο σε σχέση με τα υψηλά του 2024. Τα μέταλλα που εισέρχονται προς ανακύκλωση κατατάσσονται γενικά σε δύο κατηγορίες: σιδηρούχα και μη σιδηρούχα.

«Οι μεγαλύτερες εταιρείες [μύλοι] έχουν δυσκολίες στην πώληση των υλικών τους», δήλωσε ο Τσέμπαν, προσθέτοντας ότι ορισμένοι από τους μεγάλους κατασκευαστές που γνωρίζει βρίσκονται σε δύσκολη θέση επειδή «αποθηκεύουν» σιδηρούχα μέταλλα, μεταξύ των οποίων και χάλυβα. Η αποθήκευση των μετάλλων μπορεί να θεωρηθεί ως μια ασφαλιστική πολιτική έναντι των ευπαθειών και των εμποδίων στην αλυσίδα εφοδιασμού. «Μιλάω για εκατοντάδες τόνους», δήλωσε ο Τσέμπαν.

Ένας εργάτης ελέγχει ένα δείγμα χάλυβα καθώς χυτεύεται σε πλάκα στο χαλυβουργείο NLMK Indiana στο Portage της Ιντιάνα, στις 15 Μαρτίου 2018. (Scott Olson/Getty Images)

 

Παρά τις παρούσες προκλήσεις, ειδικοί προβλέπουν θετικές προοπτικές. Έκθεση της McKinsey & Company, που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο, εκτιμά ότι η ζήτηση για «κυκλικά μέταλλα» χαμηλών εκπομπών άνθρακα –όπως τα ανακυκλωμένα– θα ξεπεράσει την προσφορά μέσα στην επόμενη δεκαετία. Η αλλαγή αυτή αντανακλά μια στροφή προς μοντέλα παραγωγής που περιορίζουν τη σπατάλη και επαναχρησιμοποιούν πρώτες ύλες.

Ο Σμιντ σχολίασε πως οι ανακυκλωτές δεν επιδιώκουν πλέον απλώς μεγάλους όγκους, αλλά εστιάζουν στις εξειδικευμένες ανάγκες των παραγωγών, μετατρεπόμενοι σε «προμηθευτές κατά παραγγελία». Αυτό, κατά την άποψή του, μεταβάλλει το επιχειρηματικό τους μοντέλο και ενισχύει τα περιθώρια κέρδους και το επενδυτικό ενδιαφέρον.

Ανησυχίες για ενδεχόμενους ανταποδοτικούς δασμούς

Οι δασμοί στον χάλυβα και το αλουμίνιο επιβλήθηκαν κατά την πρώτη προεδρική θητεία του Ντόναλντ Τραμπ, με βάση το Άρθρο 232 του Νόμου περί Επέκτασης Εμπορίου του 1962, το οποίο επιτρέπει προσαρμογές εισαγωγών για λόγους εθνικής ασφάλειας. Η κυβέρνηση Μπάιντεν διατήρησε κάποιους από τους δασμούς, αίροντας ωστόσο εκείνους που αφορούσαν εισαγωγές από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το 2024, οι Ηνωμένες Πολιτείες εισήγαγαν σκραπ αλουμινίου αξίας 1,31 δισεκατομμυρίων δολαρίων –κυρίως από Καναδά και Μεξικό– ενώ οι εισαγωγές σκραπ σιδήρου ανήλθαν σε 1,91 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου της Οικονομικής Πολυπλοκότητας (Observatory of Economic Complexity – OEC).

Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ παραμένουν σημαντικός εξαγωγέας σκραπ μετάλλων, με εξαγωγές σκραπ αλουμινίου ύψους 3,98 δισ. δολαρίων –κυρίως προς Ινδία, Ταϊλάνδη, Μαλαισία και Νότια Κορέα– και σκραπ σιδήρου ύψους 6,46 δισ. δολαρίων.

Η Μπρούστερ εξέφρασε ανησυχία ότι ενδεχόμενοι ανταποδοτικοί δασμοί από ξένες χώρες θα μπορούσαν να περιορίσουν τις αμερικανικές εξαγωγές. Ανέφερε πως εάν οι εξαγωγές περιοριστούν, οι ΗΠΑ δεν θα μπορούν να απορροφήσουν το πλεόνασμα των ανακυκλωμένων μετάλλων, γεγονός που θα μπορούσε να πιέσει τις τιμές προς τα κάτω και να επιβραδύνει την ανάπτυξη του κλάδου.

Τον Μάιο, η ΕΕ πρότεινε αντίμετρα ύψους 107,2 δισ. δολαρίων σε αμερικανικές εισαγωγές, ενώ τον Απρίλιο η Κίνα είχε ανακοινώσει πρόθεση για δασμούς 34% στο αμερικανικό σκραπ χαλκού και 25% στο σκραπ αλουμινίου. Η Ουάσιγκτον και το Πεκίνο συμφώνησαν τελικά σε προσωρινή αναστολή 90 ημερών, που λήγει στις 15 Αυγούστου. Η αντίστοιχη προθεσμία για την ΕΕ και άλλες χώρες λήγει στις 9 Ιουλίου.

Του Autumn Spredemann

Ο συνδυασμός εξέλιξης των καιρικών συνθηκών πριν τις θανατηφόρες πλημμύρες στο Τέξας

Η καταστροφική πλημμύρα στο κεντρικό Τέξας περιγράφηκε από τον υδρολόγο της Εθνικής Διοίκησης Ωκεανού και Ατμόσφαιρας Γκρεγκ Γουόλλερ του Κέντρου Πρόγνωσης Ποταμού Δυτικού Κόλπου στο Φορτ Γουόρθ, Τέξας, ως ο χειρότερος συνδυασμός σχετικά με τις προγνώσεις ποταμών.

«Στον κόσμο πρόγνωσης ποταμών, αυτό ήταν ένα από αυτά στα οποία θα εκπαιδεύουμε τους ειδικούς μας, επειδή γνωρίζουμε ότι θα συμβεί πάλι», είπε ο Γουόλλερ στην Epoch Times. «[Ίσως σε] 10 χρόνια; Είκοσι χρόνια; Τριάντα χρόνια; Αλλά γνωρίζουμε ότι θα συμβεί πάλι, και θα πρέπει να έχουμε αυτό το σύνολο δεδομένων διαθέσιμο για εμπειρία.»

Αυτός ο τέλειος συνδυασμός περιστάσεων έφερε τα κατάλοιπα υγρασίας της Τροπικής Καταιγίδας Μπάρρυ από το Μεξικό μαζί με ένα σύστημα χαμηλής πίεσης γνωστό ως κανάλι σε μια γεωλογική σύνθεση που ο Γουόλλερ αποκάλεσε Λόφος Balcones, που προκαλεί αέριες μάζες να ανυψώνονται γρήγορα εκατοντάδες μέτρα, φαινόμενο που παρατηρείται πριν από έντονες καταιγίδες. Το κεντρικό Τέξας έχει περιοχές ρηχού εδάφους σε πετρώδη περιοχή που μπορούν να γίνουν μεγάλες και γρήγορα κινούμενες μάζες αποστράγγισης υδάτων.

«Το έδαφος εκεί πάνω, δεν έχει πολύ χώμα», είπε στην Epoch Times ο Μπομπ Φόγκαρτυ, μετεωρολόγος της Εθνικής Υπηρεσίας Καιρού στο γραφείο του Ώστιν/Σαν Αντόνιο. «Το χώμα εμποτίζεται, και είναι όλο πέτρα από κάτω, και είναι όλο αποστράγγιση.»

Αυτή η αναπτυσσόμενη καταιγίδα επίσης υπήρξε πάνω από αυτές τις περιοχές του πετρώδους υποστρώματος, ρίχνοντας 25 εκατοστά βροχής στο κοίλωμα σε τρεις με τέσσερις ώρες. Κάποιες περιοχές πήραν ακόμα και 38 με 40 εκατοστά βροχής.

Ο Γουόλλερ έδωσε έμφαση ότι ήταν ο ρυθμός βροχόπτωσης που προσδιόρισε πως θα πλημμυρίσει ο ποταμός.

«Πέντε εκατοστά σε 24 ώρες προκαλούν ένα διαφορετικό πρότυπο στράγγισης από 5 εκατοστά σε μισή ώρα», είπε.

Δύο μέρες μετά το συμβάν, τα επίπεδα υδάτων στον ποταμό Γκουανταλούπ φαίνεται να επέστρεψαν σε κανονικά επίπεδα, αλλά ο Γουόλλερ επιβεβαίωσε ότι ένας ρυθμός βροχόπτωσης 3 με 5 εκατοστών ανά ώρα θα μπορούσε να προκαλέσει προειδοποιήσεις πλημμύρας και πάλι.

Αργά κινούμενη καταιγίδα

Σύμφωνα με τον Φόγκαρτυ, που επίσης συμφώνησε ότι ο όρος «τέλεια καταιγίδα/συνδυασμός» ήταν κατάλληλη έκφραση περιγραφής για το συμβάν, η βροχή άρχισε να πέφτει περίπου τα μεσάνυχτα στις 4 Ιουλίου από την μη αναμενόμενη αργά κινούμενη καταιγίδα.

«Ήταν λίγο παραπάνω από ό,τι πιστεύαμε», είπε ο Φόγκαρτυ, σχετικά με το ποσό της βροχόπτωσης. «Τα μοντέλα πρόγνωσης δεν υπολόγισαν την αργή κίνηση της καταιγίδας.»

Ο Γουόλλερ τόνισε ότι και τα δύο γραφεία ήταν σε ετοιμότητα, έχοντας τοποθετήσει αρκετό προσωπικό ώστε να είναι έτοιμοι να καταγράψουν και να δώσουν αναφορές για την καταιγίδα καθώς αναπτυσσόταν την νύχτα.

«Συνήθως, το κέντρο πρόγνωσης ποταμών κλείνει περίπου στις 10 την νύχτα και ανοίγει στις έξι», είπε ο Γουόλλερ. «Καταγράψαμε την απειλή βαριάς βροχόπτωσης την Πέμπτη το απόγευμα και αυξήσαμε το προσωπικό μας για να διασφαλιστεί ότι είχαμε κατάλληλη κάλυψη. … Είχαμε προσωπικό σε εφεδρεία έτοιμο να πάει αν το χρειαζόμαστε.»

Η πρώτη προειδοποίηση ξαφνικής πλημμύρας εκδόθηκε στην επαρχία Μπαντέρα στις 11:40 μμ CDT στις 3 Ιουλίου. Αλλά η πρώτη προειδοποίηση στην επαρχία Κερ σε τηλέφωνα εκδόθηκε στις 1:14 πμ στις 4 Ιουλίου.
Ο Φόγκαρτυ είπε ότι η καταιγίδα έριχνε βροχή και στο βόρειο και στο νότιο τμήμα του ρέοντος ανατολικά ποταμού Γκουανταλούπ, που συνενώνονται γύρω από την πόλη Χαντ, στο Τέξας. Η περιοχή, μέρος της επαρχίας Χιλ του Τέξας, προσελκύει μεγάλο αριθμό πληθυσμού για διακοπές, και για την αργία της 4ης Ιουλίου.

Στις 3:19 πμ, η Εθνική Υπηρεσία Καιρού εξέδωσε την πρώτη προειδοποίησή της για πλημμύρα ποταμού, λέγοντας πως τα επίπεδα των υδάτων κοντά στην Χαντ έφτασαν τα τρία μέτρα, και ότι «το επίπεδο της γέφυρας στην Λεωφόρο 39 κοντά στην Χαντ» ήταν κάτω από 1,8 μέτρα νερού.

«Κάποιοι κάτοικοι αποκλείστηκαν και θα πρέπει να μείνουν εκεί», δήλωσε.

Η υπηρεσία πληροφοριών της Κίνας πλημμυρίζει τα κοινωνικά μέσα με αόριστες προειδοποιήσεις

Ανάλυση ειδήσεων

Κάποτε γνωστό για την μυστικότητα και τις κρυφές επιχειρήσεις, το υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας (ΥΚΑ) της Κίνας πλέον προσελκύει ενεργά την δημόσια προσοχή εκδίδοντας συχνές, αόριστες προειδοποιήσεις για υποτιθέμενες απειλές κατασκοπείας—προειδοποιήσεις που οι κριτικοί λένε πως είναι περισσότερο πολιτικό θέατρο παρά έγκυρα μηνύματα εθνικής ασφαλείας.

Μόνο το πρώτο μισό του 2025, το ΥΚΑ εξέδωσε τουλάχιστον 10 δηλώσεις σε επίσημες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, προειδοποιώντας για τα πάντα από παραγωγούς διαδικτυακού περιεχομένου που υποτίθεται ότι εκθέτουν ναυτικές βάσεις έως ξένες απόπειρες χάκινγκ σε συστήματα μετάδοσης σχολείων.

Παρόλα αυτά, κάθε μία από αυτές τις ειδοποιήσεις δεν δίνει κρίσιμες λεπτομέρειες. Δεν υπάρχουν ονόματα, τοποθεσίες, χρόνοι, ή τεχνικές εξηγήσεις.

Για παράδειγμα, το ΥΚΑ κατηγόρησε έναν παρουσιαστή διαδικτυακής εκπομπής μεσιτικών για χωρίς πρόθεση αποκάλυψη κινήσεων κινεζικών πολεμικών πλοίων κατά την διάρκεια «δεκάδων εκπομπών σε διάστημα δύο και μισού μήνα». Το υπουργείο δεν ονόμασε το άτομο, δεν ονόμασε την πλατφόρμα που χρησιμοποίησε, ούτε εξήγησε ποιες συγκεκριμένα πληροφορίες δόθηκαν. Η ανακοίνωση της 5ης Ιουλίου αναρτήθηκε στον λογαριασμό WeChat του ΥΚΑ, και, σημειωτέον, η ενότητα σχολίων έκλεισε γρήγορα, κόβοντας κάθε ευκαιρία για δημόσιες ερωτήσεις ή έρευνα. Η έλλειψη λεπτομερειών προσέλκυσε γελοιοποίηση και ανησυχία μεταξύ Κινέζων στο διαδίκτυο και ερευνητών.

Ο Λου Τζιτσιάνγκ, ερευνητής κυβερνοασφάλειας σε ένα πανεπιστήμιο στην Γκουανσί, Κίνα, είπε στην Epoch Times με ψευδώνυμο ότι το πως το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) χειρίζεται την κατάσταση αντανακλά μια αυξανόμενη δυσφορία με αυτόν τον ανοιχτό διάλογο.

«[Κλείνοντας την ενότητα σχολίων], η συμπεριφορά του ΚΚΚ αποτρέπει το κοινό από συμμετοχή σε σημαντικές συζητήσεις περί εθνικής ασφάλειας», είπε. «Και ειλικρινά, πιστεύω πως κάποιες από αυτές τις ιστορίες τις φτιάχνουν οι ίδιοι.»

Ο Λου επίσης αμφισβήτησε την λογική πίσω από τον ισχυρισμό του ΥΚΑ. «Με την σημερινή τεχνολογία δορυφόρων, ξένες στρατιωτικές δυνάμεις μπορούν να πάρουν φωτογραφίες ακτών με εκπληκτική λεπτομέρεια. Τι θα μπορούσε κάποιος να εκθέσει από ένα μπαλκόνι πολυκατοικίας που οι ξένες κυβερνήσεις δεν γνωρίζουν ήδη;» είπε. «Έκλεισαν τα σχόλια επειδή φοβούνται ότι θα τους γελοιοποιήσουν.»

Ισχυρισμός κυβερνοεπίθεσης χωρίς λεπτομέρειες

Μόλις δύο μέρες αργότερα, στις 7 Ιουλίου, το ΥΚΑ εξέδωσε μια ακόμα αόριστη προειδοποίηση—αυτήν τη φορά σε μορφή μηνύματος βίντεο. Ισχυρίστηκε πως μια ομάδα κατά της Κίνας στο εξωτερικό προσπάθησε να εισέλθει σε εσωτερικό σύστημα εκπομπών ενός κινεζικού λυκείου χρησιμοποιώντας ξένους διακομιστές.

Το βίντεο έδειξε έναν εικονικό αστυνόμο να περιγράφει την υποτιθέμενη επίθεση ως «μεγάλης κλίμακας, υψηλής συχνότητας, και συνεχή.» Αλλά όπως και με προηγούμενες προειδοποιήσεις, η ανακοίνωση δεν είχε χειροπιαστές λεπτομέρειες. Δεν ονόμασαν κανένα σχολείο. Δεν εξηγήθηκαν μέθοδοι επίθεσης. Δεν δόθηκε κανένα τεκμήριο. Η ενότητα σχολίων του βίντεο επίσης είχε κλείσει.

Ο Τζι Γκουάνγκγιουαν, ανεξάρτητος ψηφιακός αναλυτής με έδρα στο Πεκίνο που επίσης μίλησε στην Epoch Times με ψευδώνυμο, πιστεύει ότι αυτές οι ανακοινώσεις αντανακλούν μια ευρύτερη πολιτική στρατηγική που άρχισε με τον ενημερωμένο Νόμο Κατά της Κατασκοπείας, που άρχισε να έχει ισχύ τον Ιούλιο του 2023.

Από τότε, αρχές του ΚΚΚ έχουν εκκινήσει μια σαρωτική προπαγάνδα «αντικατασκοπείας», ενθαρρύνοντας πολίτες να αναφέρουν ξένους κατασκόπους και κρατώντας δημόσια ξένους υπηκόους—ειδικά Ιάπωνες επιχειρηματίες στην Κίνα—με αόριστους ισχυρισμούς. Σύμφωνα με τον Τζι, αυτές οι δράσεις έχουν λιγότερο να κάνουν με την κρατική ασφάλεια και περισσότερο με την διαμόρφωση πολιτικών αφηγήσεων.

«Είναι για να αυξήσουν τα πολιτικά μηνύματα και να ξεσηκώσουν δημόσια παράνοια [για ξένους εχθρούς] ώστε να πιέσουν για την ‘πατριωτική τους εκπαίδευση’», είπε.

Η «πατριωτική εκπαίδευση» είναι ένα βασικό θέμα στην ευρύτερη ατζέντα του επικεφαλής του ΚΚΚ Σι Τζινπίγνκ για παγίωση ιδεολογικού ελέγχου σε σχολεία και μέσα ενημέρωσης.

Ο Τζι βλέπει τα μηνύματα του ΥΚΑ ως μέρος μιας υπολογισμένης προσπάθειας να θέσουν κοινούς Κινέζους πολίτες σε αντίθεση με την Δύση.

Επισήμανε ένα πρόσφατο παράδειγμα όπου Κινέζοι τουρίστες προειδοποιήθηκαν να μην συνεργαστούν με ξένη αστυνομία όσο βρίσκονταν στο εξωτερικό. Έδωσαν συμβουλές σε τουρίστες να μην υπογράψουν κανένα έγγραφο και να έρθουν σε επαφή με τις κινεζικές πρεσβείες αντ΄αυτού.

Ο Τζι περιέγραψε την γλώσσα ως «αποτρεπτική εχθρικότητα» μεταμφιεσμένη ως πατριωτισμός.

Μηνύματα φόβου

Μια έρευνα από την Epoch Times των επίσημων λογαριασμών του ΥΚΑ στα κοινωνικά μέσα, περιλαμβανομένων των WeChat και Weibo, τα ελέγχονται από το ΚΚΚ και την λογοκρισία του, αποκαλύπτει μια σταθερή ροή παρόμοιων προειδοποιήσεων από τον Ιανουάριο.

Νωρίς φέτος, το υπουργείο προειδοποίησε ότι ξένοι κατάσκοποι ίσως χρησιμοποιούν πλαστές ταυτότητες στο διαδίκτυο για να στοχεύσουν Κινέζους για απόκτηση πρόσβασης σε χώρους ή πληροφορίες στην Κίνα.

Άλλες αναρτήσεις ισχυρίζονται ότι δημόσιοι υπάλληλοι, ερευνητές, και φοιτητές ήταν κύριοι στόχοι «στρατολόγησης κατασκοπείας.»

Μια άλλη προειδοποίηση έλεγε ότι κωδικοί QR και κακόβουλοι σύνδεσμοι θα μπορούσαν να εγκαταστήσουν κακόβουλο λογισμικό σε συσκευές Κινέζων.

Μόλις πριν τις διακοπές του Νέου Έτους, το υπουργείο εξέδωσε προειδοποιήσεις λέγοντας σε Κινέζους που πήγαιναν στο εξωτερικό να είναι προσεκτικοί για ξένη επιρροή. Μετά τις διακοπές, μια άλλη ανάρτηση συμβούλευσε τους εργάτες που επέστρεφαν να καταστρέψουν κατάλληλα ευαίσθητα έγγραφα.

Τον Απρίλιο, αρχές τόνισαν υποτιθέμενες τρωτότητες πληροφορικής σε σημεία πρόσβασης ιδρυμάτων.

Τον Μάιο, προειδοποίησαν για έξυπνες οικιακές συσκευές ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για απομακρυσμένη παρακολούθηση ή έλεγχο. Αργότερα τον ίδιο μήνα, το ΥΚΑ κατηγόρησε παραγωγούς διαδικτυακού περιεχομένου για κατασκευή «ιστοριών αντικατασκοπείας» για κλικ, ισχυριζόμενοι ότι κάποιοι ήταν μέλη ομάδων ψευδών ειδήσεων.

Οι δύο ασαφείς προειδοποιήσεις ασφάλειας που εκδόθηκαν τον Ιούλιο είναι απλώς οι τελευταίες προσθήκες σε αυτήν την εκστρατεία.

Αυτό το πρότυπο δεν είναι νέο. Από τον Αύγουστο έως τον Δεκέμβριο πέρυσι, το ΥΚΑ εκκίνησε παρόμοιο μπαράζ προειδοποιήσεων, ισχυριζόμενο ότι ξένες υπηρεσίες πληροφοριών απειλούσαν την Κίνα μέσω χειραγώγησης κοινωνικών μέσων, δικτύων μποτ, χακαρισμένων ηλεκτρονικών συσκευών, ακόμα και συλλογή πληροφοριών από μεγάλα πλήθη.

Αλλά παρόλη την συχνότητα αυτών των μηνυμάτων, Κινέζοι χρήστες διαδικτύου φαίνεται να γίνονται σκεπτικοί. Πολλοί ανάρτησαν σε κοινωνικά μέσα γελοιοποιώντας το ΥΚΑ για την εγκατάλειψη του ρόλου του ως υπηρεσίας πληροφοριών με μυστικότητα και την μεταστροφή του αντ΄ αυτού σε κλάδο δημοσίων σχέσεων καθώς τα μηνύματά του φαίνεται να είναι λιγότερο για την ασφάλεια της χώρας και περισσότερο για το να κρατούν τον κόσμο υπό έλεγχο.

του Μάικλ Τζουάνγκ

Απειλές κατά εταιρείας τεχνητής βροχής μετά τις πλημμύρες στο Τέξας

Υπάλληλοι της εταιρείας τεχνητής βροχόπτωσης Rainmaker Technology Corporation φέρεται να έχουν δεχθεί απειλές κατά της ζωής τους και αναρτήσεις που προτρέπουν σε βανδαλισμούς κατά των εγκαταστάσεών της, μετά την προσπάθεια του διευθύνοντος συμβούλου της να διαψεύσει ισχυρισμούς που τη συνέδεαν με τις πρόσφατες φονικές πλημμύρες στην Πολιτεία του Τέξας.

Ο 25χρονος CEO της εταιρείας, Αουγκούστους Ντόρικο (Augustus Doricko), είχε αναρτήσει στις 8 Ιουλίου στην πλατφόρμα X ότι διέρρευσαν φωτογραφίες και η διεύθυνση των γραφείων της Rainmaker, απευθύνοντας έκκληση προς το αρμόδιο τμήμα ασφαλείας του μέσου αλλά και τον επικεφαλής προϊόντων, Νικίτα Μπίερ (Nikita Bier), να αφαιρέσουν τις σχετικές αναρτήσεις. Μέχρι αργά το ίδιο απόγευμα, δεν είχε λάβει απάντηση.

Σε ηλεκτρονικό μήνυμα προς την εφημερίδα The Epoch Times, ο Ντόρικο ανέφερε ότι, παρά τις δημόσιες διευκρινίσεις του, η εταιρεία συνέχιζε να δέχεται απειλές. Τόνισε πως είχε ζητήσει από την πλατφόρμα να παρέμβει σε συγκεκριμένες αναρτήσεις και πως η Rainmaker θα εξακολουθούσε να παρουσιάζει τα πραγματικά δεδομένα των δραστηριοτήτων της στο Τέξας για να αποσαφηνίσει τυχόν παρεξηγήσεις.

Η εταιρεία είχε πραγματοποιήσει προγραμματισμένη επέμβαση τεχνητής βροχής το απόγευμα της 2ας Ιουλίου στην κομητεία Κάρνες, περισσότερα από 240 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της κομητείας Κερ και σε υδάτινα ρεύματα που βρίσκονται κατάντη του ποταμού Γουαντελούπε. Ωστόσο, αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα άρχισαν γρήγορα να τη συνδέουν με τις πλημμύρες, μεταξύ των οποίων και σχετική ερώτηση από τον απόστρατο στρατηγό Μάικ Φλιν.

Ο Ντόρικο φέρεται να δήλωσε ότι η φυσική καταστροφή στην περιοχή ήταν τραγωδία, εκφράζοντας την αλληλεγγύη του προς τους πληγέντες και διευκρινίζοντας ότι η Rainmaker δεν είχε πραγματοποιήσει επιχειρήσεις στις πληγείσες περιοχές ούτε στις 3 ούτε στις 4 Ιουλίου και δεν είχε συμβάλει καθ’ οιονδήποτε τρόπο στα πλημμυρικά φαινόμενα. Τόνισε επίσης ότι η εταιρεία του λειτουργεί με πλήρη διαφάνεια.

Σύμφωνα με τον Ντόρικο, η Rainmaker είχε ήδη διακόψει όλες τις επιχειρήσεις της όταν οι μετεωρολόγοι της εντόπισαν τα υγρά κατάλοιπα της τροπικής καταιγίδας Barry να εισέρχονται στην πολιτεία. Η θέση του, ότι η τεχνητή βροχή δεν είχε καμία απολύτως σχέση με την καταστροφή, υποστηρίζεται και από αξιωματούχους όπως ο γερουσιαστής Τεντ Κρουζ (R-Texas), αλλά και από ειδικούς της μετεωρολογίας.

Ο Άντριου Ντέσλερ, διευθυντής του Center for Extreme Weather (Κέντρου Έκτακτων Καιρικών Φαινομένων) του Πανεπιστημίου Texas A&M, δήλωσε χαρακτηριστικά πως ο ισχυρισμός ότι η τεχνητή βροχόπτωση συνέβαλε στο τραγικό συμβάν δεν έχει καμία επιστημονική βάση.

Η τεχνολογία τεχνητής βροχής χρησιμοποιείται ήδη από τη δεκαετία του 1940, ιδίως για την ενίσχυση χιονοπτώσεων τον χειμώνα, την επανατροφοδότηση υδροφορέων και την άρδευση αγροτικών εκτάσεων όταν άλλες μέθοδοι, όπως η άντληση υπόγειων υδάτων ή η μεταφορά θαλασσινού νερού, είναι αδύνατες ή ασύμφορες.

Ο Ντόρικο, μιλώντας σε δημόσια διαδικτυακή συζήτηση στην πλατφόρμα X στις 7 Ιουλίου, υποστήριξε ότι πολλές κομητείες και αγρότες στο Τέξας πληρώνουν για τεχνητή βροχή, καθώς χωρίς αυτήν θα διέθεταν ακόμη λιγότερο νερό και θα κινδύνευαν με αφανισμό λόγω ξηρασίας.

Ωστόσο, η πολιτική αντίδραση στις πρακτικές τροποποίησης του καιρού αυξάνεται τόσο σε πολιτειακό όσο και σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Η πολιτεία της Φλόριντα έχει ήδη απαγορεύσει κάθε μορφή τέτοιας δραστηριότητας, ενώ η βουλευτής Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν (R-Ga.) πιέζει για ομοσπονδιακή απαγόρευση. Σε ανάρτησή της στις 5 Ιουλίου δήλωσε ότι επιθυμεί «καθαρό αέρα, καθαρό ουρανό και καθαρό νερό, όπως τα δημιούργησε ο Θεός», προσθέτοντας ότι κανείς δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται να τροποποιεί τον καιρό με οποιονδήποτε τρόπο.

Το χρονοδιάγραμμα της Rainmaker

Ο Ντόρικο εκτιμά ότι περίπου 15 τρισεκατομμύρια λίτρα νερού έπεσαν στην Πολιτεία του Τέξας κατά την πρόσφατη καταιγίδα. Αντιθέτως, η επιχείρηση στην Κάρνες παρήγαγε μερικές εκατοντάδες «acre-feet» βροχής (μονάδα μέτρησης στις ΗΠΑ) σε έκταση εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων και πραγματοποιήθηκε κατόπιν αιτήματος της Ένωσης Τροποποίησης Καιρού της Νότιας Πολιτείας του Τέξας για την αναπλήρωση τοπικών υδροφορέων.

Όπως διευκρίνισε, είχαν σπαρθεί δύο σύννεφα, τα οποία παρέμειναν ενεργά για περίπου δύο ώρες πριν διαλυθούν μεταξύ 3:00 και 4:00 μ.μ. τοπική ώρα. Η πτήση διήρκεσε 19 λεπτά, και αμέσως μετά η εταιρεία ανέστειλε κάθε τροποποιητική δραστηριότητα.

Μιλώντας στο X και σε πολλές συνεντεύξεις, ο νεαρός διευθύνων σύμβουλος εξήγησε ότι η σπορά σύννεφων λειτουργεί με τη διασπορά ιωδιούχου αργύρου και επιτραπέζιου αλατιού στα σύννεφα που δεν θα κατέβαιναν φυσιολογικά πάνω από τη γη, δίνοντας στα σταγονίδια νερού που διαφορετικά θα επέστρεφαν στον ωκεανό κάτι στο οποίο να προσκολληθούν και να πέσουν ως βροχή πάνω από τη γη.

Ο Ντόρικο σημείωσε ότι το μεσημέρι της 2ας Ιουλίου οι μετεωρολόγοι της εταιρείας είχαν ήδη εντοπίσει την εισροή υγρασίας από τον Κόλπο του Μεξικού. Εξήγησε επίσης πως, βάσει της σχετικής πολιτειακής νομοθεσίας, εφόσον υπάρχει κίνδυνος πλημμύρας, φυσικό φαινόμενο μεγάλης βροχόπτωσης ή υπερβολική κορεσμός του εδάφους, όλα τα έργα τροποποίησης του καιρού πρέπει να αναστείλουν τις δραστηριότητές τους, σύμφωνα με το νόμο του Τμήματος Αδειοδότησης και Ρύθμισης του Τέξας.

Σύμφωνα με τον ίδιο, τα σωματίδια τεχνητής βροχής παραμένουν στα σύννεφα για έως και 20 ώρες. Ακόμα και μετά από αυτό το διάστημα, ωστόσο, υποστήριξε ότι η συγκέντρωσή τους είναι τόσο χαμηλή ώστε δεν έχουν καμία μετρήσιμη επίδραση, «μικρότερη ακόμη και από τη φυσική σκόνη που σηκώνεται από το έδαφος του Τέξας».

Σε άλλη του ανάρτηση σημείωσε ότι η διάρκεια ζωής των φυσικών νεφών κυμαίνεται συνήθως από μισή ώρα έως λίγες ώρες, ενώ μόνο οι πιο επίμονες καταιγίδες διατηρούνται για 12–18 ώρες.

Έκκληση για περαιτέρω έρευνα και ρύθμιση

Ο Ντόρικο υπογράμμισε πως απαιτείται περαιτέρω επιστημονική έρευνα γύρω από τις τροποποιήσεις του καιρού και τις δυνατότητες των ανθρώπων να αντλούν περισσότερη βροχόπτωση ή και να μετριάζουν ακραία φαινόμενα. Τάχθηκε υπέρ της ομοσπονδιακής χρηματοδότησης και ρύθμισης της τεχνολογίας, αντί της απαγόρευσης.

Παρέθεσε το παράδειγμα της Κίνας, η οποία επενδύει 1,4 δισ. δολάρια ετησίως σε έργα τροποποίησης καιρού, μεταξύ άλλων για την ενίσχυση του χιονοστρώματος στο Θιβέτ, τη μετατροπή ερήμων σε αγροτική γη και την απορρύπανση μεγάλων πόλεων.

Αναφέρθηκε ακόμη στις ανάγκες περιοχών όπως η Καλιφόρνια, το Φοίνιξ, ο υδροφορέας Ογκλάλα, ο ποταμός Κολοράντο και οι πρόσφατες πυρκαγιές στη Φλόριντα, ως παραδείγματα της σημασίας της τεχνητής βροχής.

«Το να διερωτόμαστε για την τροποποίηση του καιρού είναι σωστό», ανέφερε χαρακτηριστικά, «αλλά η απαγόρευση της και η στέρηση νερού από τους Αμερικανούς αγρότες, ενώ άλλες χώρες επενδύουν στην τεχνολογία, είναι λάθος».

Στο μεταξύ, όπως ανέφερε στην Epoch Times, οι δραστηριότητες της Rainmaker στο Τέξας θα παραμείνουν ανασταλμένες μέχρι να αποσυρθούν τα νερά και να ολοκληρωθεί η επέμβαση των αρχών. Η εταιρεία, σύμφωνα με τον ίδιο, παραμένει αφοσιωμένη στη διαφάνεια και στην ενημέρωση του κοινού για τις επιχειρήσεις της, προσφέροντας παράλληλα στήριξη στους πληγέντες.

Του T.J. Muscaro

Με πληροφορίες από το Associated Press

Η μεγάλη πλειοψηφία των Κινέζων κατασκευαστών ηλεκτρικών οχημάτων απίθανο να επιβιώσει μετά το 2030, λέει έρευνα

Ανάλυση ειδήσεων

Σε μια όλο και πιο κορεσμένη κινεζική αγορά οχημάτων μηδενικών εκπομπών (ZEV, ΟΜΕ), μόνο λίγες εταιρείες θα επιβιώσουν από τις καταστροφικές δυνάμεις του ανταγωνισμού και θα παραμείνουν έως το 2030, σύμφωνα με μια νέα ετήσια αναφορά με τίτλο Global Automotive Outlook της εταιρείας παγκόσμιας συμβουλευτικής AlixPartners.

Το έγγραφο εκτιμά ότι μόνο 15 από τις σήμερα ενεργές 129 εταιρείες ΟΜΕ της Κίνας θα είναι οικονομικά βιώσιμες και θα επιβιώσουν έως το 2030.

Επίσης τονίζει κάποια από τα κρίσιμα χαρακτηριστικά του «νέου λειτουργικού μοντέλου» της Κίνας για κατασκευαστές ΟΜΕ, όπως γρηγορότερη πρόσβαση στην αγορά, με 40% έως 50% λιγότερη επένδυση και ένα πλεονέκτημα κόστους 30%. Αυτά τα χαρακτηριστικά δίνουν την δυνατότητα σε Κινέζους κατασκευαστές να ελέγχουν σχεδόν τα δύο τρίτα της εγχώριας αγοράς και να πάρουν 10% της ευρωπαϊκής αγοράς έως το 2030, σύμφωνα με την έρευνα.

Ωστόσο, το έγγραφο τονίζει ότι η απόκτηση μεριδίου αγοράς εγχώρια και στο εξωτερικό ίσως δεν είναι αρκετή για τους περισσότερους κατασκευαστές ΟΜΕ για να γίνουν οικονομικά βιώσιμοι και να επιβιώσουν στον έντονο ανταγωνισμό. Η βιομηχανία στην Κίνα αναφέρεται στα ΟΜΕ ως «οχήματα νέας ενέργειας» (ΟΝΕ), σύμφωνα με τις εθνικές πολιτικές της Κίνας.

«Η Κίνα είναι μια από τις πιο ανταγωνιστικές αγορές ΟΝΕ στον κόσμο», είπε ο Στήβεν Ντάιερ, επικεφαλής Ασίας για πρακτικές [ βιομηχανίας] αυτοκινήτων και βιομηχανίας στην AlixPartners.

Τα οχήματα νέας ενέργειας αναφέρονται σε ένα ευρύτερο υποσύνολο οχημάτων από τα ΟΜΕ, που αναφέρονται ειδικά σε ηλεκτρικά οχήματα μπαταρίας και οχήματα κυψελών καυσίμου. Τα ΟΝΕ περιλαμβάνουν υβριδικά ηλεκτρικά οχήματα σύνδεσης σε πρίζα, που χρησιμοποιούν ηλεκτρισμό και βενζίνη.

Επιδοτήσεις

Ο κύριος λόγος για τον έντονο ανταγωνισμό στην αγορά ΟΜΕ της Κίνας θα μπορούσε να είναι κυβερνητικές πολιτικές που επιδοτούν τους εγχώριους κατασκευαστές ΟΜΕ.

«Παρά τον συνεχιζόμενο ανταγωνισμό τιμών, οι κινεζικές εταιρείες ΟΝΕ παίρνουν πλεονεκτήματα κόστους και κίνητρα εκτός τιμών όπως επιδοτήσεις ασφάλισης, επιστροφές μετρητών, και δάνεια μηδενικού επιτοκίου και έτσι διατηρούν μερίδιο αγοράς και υποστηρίζουν χαμηλότερες τελικές τιμές», είπε η AlixPartners.

Ωστόσο, οι επιθετικές τιμές το καθιστούν δύσκολο για οποιονδήποτε συμμετέχοντα στην αγορά να παράγει ή να συντηρήσει κέρδη μακροπρόθεσμα.

Η εδρεύουσα στην Σανγκάη NIO Inc. είναι καλό παράδειγμα της πολύ δύσκολης κατάστασης που οι περισσότεροι κατασκευαστές ΟΜΕ στην Κίνα αντιμετωπίζουν. Σύμφωνα με το gurufocus.com, το τρέχον κεφάλαιο επιστροφής από επένδυση της ΝΙΟ—ένα μέτρο του πόσο αποτελεσματικά μια εταιρεία επιλέγει που να δώσει κεφάλαιο για επιχειρηματικές ευκαιρίες—είναι αρνητικό 39,65%. Την ίδια στιγμή, ο σταθμισμένος μέσος όρος κόστους κεφαλαίου της εταιρείας, που χρηματοδοτεί τις επενδύσεις της, είναι 9,02%.

Αυτή η διαφορά δείχνει διάβρωση αξίας για τους κατόχους μερισμάτων, όπως τοπικές κυβερνήσεις που άμεσα ή έμμεσα έχουν μερίσματα στην εταιρεία. Ως αποτέλεσμα, το περιθώριο καθαρού κέρδους της έχει παραμείνει σε αρνητικές περιοχές τα τελευταία πέντε έτη, που σημαίνει ότι η εταιρεία έχει ζημία.

Τα οικονομιά της XPeng δίνουν ένα άλλο παράδειγμα αναποτελεσματικής διαχείρισης κεφαλαίου μεταξύ των Κινέζων κατασκευαστών ΟΜΕ. Το κεφάλαιο επιστροφής σε επένδυση της XPeng είναι σήμερα αρνητικό 14,41%, πολύ κάτω από τον σταθμισμένο μέσο όρο κόστους κεφαλαίου του 12,67%. Ως αποτέλεσμα, επίσης αναφέρει αρνητικά περιθώρια κέρδους τα τελευταία χρόνια.

Περιορισμοί εξαγωγών

Ο Ντάιερ είπε ότι βλέπει τις δυνάμεις του ανταγωνισμού να γίνονται χειρότερες καθώς η ανάπτυξη επιβραδύνεται στην εγχώρια αγορά και εμπορικά εμπόδια πιέζουν την επέκταση στο εξωτερικό. Είπε ότι πιστεύει πως για να επιβιώσουν σε αυτό το νέο ανταγωνιστικό σκηνικό, οι Κινέζοι κατασκευαστές ΟΜΕ πρέπει να χτίσουν ισχυρά ονόματα, να επενδύσουν σε προηγμένες τεχνολογίες όπως αυτόνομη οδήγηση, και να εστιαστούν σε τοπικές αγορές σε κρίσιμες διεθνείς αγορές.

Ο Πάτρικ Πάτερσον, ειδικός αυτοκινήτων και επικεφαλής ομάδας στην εταιρεία λογισμικού και δεδομένων αυτοκινήτων GoodCar, είπε ότι βρίσκει την εκτίμηση της αναφοράς ρεαλιστική.

«Η αγορά ηλεκτρικών οχημάτων της Κίνας είναι κορεσμένη τώρα, με πάνω από 100 εταιρείες να συναγωνίζονται, πολλές από τις οποίες είναι μικροί παίκτες που παλεύουν να μείνουν στην επιφάνεια», είπε στην Epoch Times.

«Οι περισσότεροι δεν έχουν το μέγεθος, την τεχνολογία, ή το κεφάλαιο για να παραμείνουν ανταγωνιστικοί μακροπρόθεσμα. Όταν συμπεριλαμβάνεις και τον πόλεμο τιμών που βλέπουμε τελευταία, που πίεσε τα περιθώρια παντού, γίνεται καθαρό πως η βελτίωση είναι αδύνατη.»

Ο Πήτερσον είπε ότι συμφωνεί με την AlixPartners ότι μόνο κάποιοι θα επιβιώσουν, αφήνοντας μερικές μόνο δυνατές, με μεγάλο κεφάλαιο εταιρείες που μπορούν να παράγουν περισσότερο, και να διατηρήσουν την κερδοφορία.

του Πάνου Μουρδουκούτα

Ο Πάνος Μουρδουκούτας είναι καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Λονγκ Άιλαντ στην Νέα Υόρκη. Επίσης διδάσκει ανάλυση ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.

Εμπλοκή της Κίνας σε επεισόδιο με λέιζερ κατά γερμανικού αεροσκάφους στην Ερυθρά Θάλασσα

Σοβαρό επεισόδιο σημειώθηκε στην Ερυθρά Θάλασσα, με τις γερμανικές Αρχές να καλούν τον πρέσβη της Κίνας στο Βερολίνο να δώσει εξηγήσεις για περιστατικό κατά το οποίο οι κινεζικές ένοπλες δυνάμεις φέρονται να χρησιμοποίησαν λέιζερ κατά γερμανικού πολεμικού αεροσκάφους, κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής επιχείρησης «Ασπίδες» (Operation Αspides).

Το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών, σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα Χ στις 8 Ιουλίου, χαρακτήρισε το γεγονός «εντελώς απαράδεκτο», σημειώνοντας πως «η έκθεση του γερμανικού προσωπικού σε κίνδυνο και η διατάραξη της επιχείρησης είναι απολύτως ανεπίτρεπτες».

Η ακριβής χρονική στιγμή του συμβάντος δεν διευκρινίστηκε επισήμως, ωστόσο ακολούθησε η επίσημη κλήση του Κινέζου πρέσβη στο ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών την Τρίτη.

Το γερμανικό πλήρωμα συμμετείχε σε κοινοτική αποστολή που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο, ως απάντηση στις επιθέσεις των Χούθι κατά εμπορικών πλοίων, με στόχο την ενίσχυση της ασφάλειας της ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά Θάλασσα, τον Ινδικό Ωκεανό και τον Περσικό Κόλπο.

Η Κίνα διατηρεί στρατιωτική βάση στο Τζιμπουτί, το μικρό κράτος στο Κέρας της Αφρικής που ελέγχει τη νότια είσοδο προς την Ερυθρά Θάλασσα.

Η βάση δημιουργήθηκε το 2017 και, σύμφωνα με φετινή έκθεση του αμερικανικού Κογκρέσου, η συμφωνία με την κυβέρνηση του Τζιμπουτί αφορά δεκαετή ενοικίαση έναντι 20 εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, με εγκαταστάσεις που φιλοξενούν αρκετές χιλιάδες στρατιώτες. Το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας έχει επισημάνει ότι η Κίνα επιδιώκει να ελέγχει τον εναέριο χώρο πάνω από τη βάση της.

Το 2018, Αμερικανοί αξιωματούχοι κατήγγειλαν πολλαπλά περιστατικά κατά τα οποία φώτα λέιζερ εκτοξεύθηκαν από την κινεζική βάση εναντίον στρατιωτικών αεροσκαφών των ΗΠΑ, με αποτέλεσμα τραυματισμούς στα μάτια πιλότων – κάτι που η Κίνα διέψευσε.

Κλιμακώνεται η ένταση στην Ερυθρά Θάλασσα

Εν μέσω αυξανόμενων εντάσεων μεταξύ Κίνας και δυτικών δυνάμεων στην Ερυθρά Θάλασσα, το Ισραήλ ενέτεινε τα πλήγματα κατά θέσεων των Χούθι στην Υεμένη.

Οι ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις ανακοίνωσαν ότι στις 7 Ιουλίου έπληξαν στόχους των Χούθι σε τρία λιμάνια – Χοντάιντα, Ρας Ίσα και Σαλίφ – καθώς και στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό Ρας Κάντα. Πρόκειται για το πρώτο χτύπημα του Ισραήλ στην Υεμένη έπειτα από σχεδόν έναν μήνα.

Οι Χούθι, γνωστοί και ως Ανσάρ Αλλάχ, αποτελούν σιιτικό κίνημα που κατέλαβε την πρωτεύουσα Σαναά το 2014, εκδιώκοντας τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Υεμένης και ελέγχοντας σήμερα περίπου το 80% της χώρας, που αριθμεί 32 εκατομμύρια κατοίκους.

Από την έναρξη της σύγκρουσης Ισραήλ-Χαμάς στη Γάζα το 2023, οι Χούθι εξαπολύουν επιθέσεις εναντίον του Ισραήλ και εμπορικών πλοίων στην Ερυθρά Θάλασσα, δηλώνοντας πως ενεργούν σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Παλαιστινίους.

Διπλωματικό επεισόδιο στη Λιβύη: «Ανεπιθύμητη» η ευρωπαϊκή αποστολή του Μεταναστευτικού

Σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο εκτυλίχθηκε στην ανατολική Λιβύη, όταν το καθεστώς του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ κήρυξε ανεπιθύμητη (persona non grata) την ευρωπαϊκή αποστολή υψηλού επιπέδου για το Μεταναστευτικό ζήτημα. Στην αποστολή συμμετείχαν ο Έλληνας υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Θάνος Πλεύρης, οι υπουργοί Εσωτερικών της Ιταλίας και της Μάλτας Ματέο Πιαντεντόζι και Μπάιρον Καμιλέρι αντίστοιχα, καθώς και ο Ευρωπαίος Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων και Μετανάστευσης, Μάγκνους Μπρούνερ. Η προγραμματισμένη επίσκεψή τους στη Βεγγάζη ακυρώθηκε αιφνιδιαστικά κατά την άφιξή τους, με τις ανατολικές αρχές να τους διατάσσουν να εγκαταλείψουν άμεσα το λιβυκό έδαφος.

Η απόφαση Χαφτάρ: Ακύρωση επίσκεψης και αιτιάσεις περί κυριαρχίας

Με μια ιδιαίτερα αιχμηρή ανακοίνωση, η κυβέρνηση της ανατολικής Λιβύης (με έδρα τη Βεγγάζη και προσκείμενη στον Χαφτάρ) κατηγόρησε ευθέως τους Ευρωπαίους αξιωματούχους για «κατάφωρη παραβίαση της λιβυκής κυριαρχίας και της διπλωματικής δεοντολογίας». Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, η άφιξη των υπουργών και του Επιτρόπου στο αεροδρόμιο Μπενίνα της Βεγγάζης δεν ακολούθησε τις προβλεπόμενες διαδικασίες εισόδου, μετακίνησης και παραμονής ξένου διπλωματικού προσωπικού, παραβιάζοντας τόσο τη λιβυκή νομοθεσία όσο και διεθνείς συμβάσεις. Ως αποτέλεσμα, η προγραμματισμένη επίσκεψη ακυρώθηκε επί τόπου και στους Ευρωπαίους αξιωματούχους «γνωστοποιήθηκε η αναγκαιότητα να εγκαταλείψουν άμεσα τη λιβυκή επικράτεια», με ταυτόχρονη κήρυξή τους ως ανεπιθύμητων προσώπων.

Ο πρωθυπουργός της παράλληλης κυβέρνησης στη Βεγγάζη, Οσάμα Σαάντ Χαμάντ, υπογράφει την ανακοίνωση, επαναλαμβάνοντας την έκκληση προς όλους τους διπλωματικούς εκπροσώπους, διεθνείς αποστολές και ΜΚΟ να σέβονται αυστηρά τη λιβυκή νομοθεσία και την εθνική κυριαρχία. Τονίζεται ότι κάθε συνεργασία με την «κυβέρνηση της Λιβύης» (όπως αυτοαποκαλείται η ανατολική διοίκηση) θα πρέπει να γίνεται βάσει της αρχής της αμοιβαιότητας, όπως προβλέπεται από τις διεθνείς συμφωνίες και το διπλωματικό έθιμο.

Παρασκήνιο: Τι ενόχλησε τον Χαφτάρ και πώς φτάσαμε στην κρίση

Η οργισμένη αντίδραση του Χαφτάρ συνδέεται άμεσα με το διπλωματικό παρασκήνιο της επίσκεψης. Η ευρωπαϊκή αντιπροσωπεία είχε επιλέξει να ξεκινήσει την περιοδεία της από την Τρίπολη, όπου εδρεύει η διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον πρωθυπουργό Αμπντουλχαμίτ Ντμπέιμπα. Πράγματι, νωρίτερα την ίδια ημέρα ολοκληρώθηκαν επαφές της αποστολής στην Τρίπολη με αξιωματούχους της κυβέρνησης Ντμπέιμπα, με αντικείμενο τις αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές προς την Κρήτη. Σε αυτές τις συναντήσεις, ο υπουργός Θάνος Πλεύρης και ο Επίτροπος Μπρούνερ – εκπροσωπώντας την ΕΕ – έστειλαν μήνυμα ότι η Ευρώπη θα βοηθήσει τη Λιβύη να συγκρατήσει τους παράτυπους μετανάστες, να αποτρέψει την αναχώρησή τους προς την ΕΕ και να διευκολύνει την επιστροφή τους στις πατρίδες τους.

«Η Κρήτη δέχεται τεράστια πίεση από την ανατολική ακτή κι αυτό θέλουμε να το αποτρέψουμε», δήλωσε ο κος Πλεύρης μετά τη συνάντηση στην Τρίπολη.

Η επιλογή της Τρίπολης ως πρώτου σταθμού θεωρήθηκε από το καθεστώς της Βεγγάζης προσβλητική παράκαμψη. Ο Χαφτάρ εμφανίζεται να εξέλαβε την κίνηση αυτή ως περιφρόνηση προς την ανατολική πλευρά, ενισχύοντας την αντίληψη ότι η ευρωπαϊκή αποστολή νομιμοποιεί την κυβέρνησή του αντιπάλου του (Ντμπέιμπα) και αγνοεί το δικό του status.

Όπως σχολίασε πηγή της λιβυκής ανατολικής διοίκησης, η παρουσία των Ευρωπαίων στην Τρίπολη πριν από οποιαδήποτε συνεννόηση με τη Βεγγάζη συνιστά υποτίμηση της θέσης της ανατολικής Λιβύης. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις μία ημέρα πριν την άφιξη της αντιπροσωπείας, η κυβέρνηση Χαμάντ στη Βεγγάζη είχε προειδοποιήσει πως κανένας ξένος αξιωματούχος ή διεθνής αποστολή δεν πρέπει να επισκέπτεται ή να μετακινείται στη Λιβύη χωρίς την προηγούμενη άδεια της ανατολικής κυβέρνησης . Η ευρωπαϊκή πλευρά φαίνεται πως δεν τήρησε αυτόν τον όρο – ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζεται ο Χαφτάρ – οδηγώντας στην απόφαση να τιναχθεί στον αέρα το σκέλος της επίσκεψης στη Βεγγάζη.

Επιπλέον, οι τοποθετήσεις της ευρωπαϊκής αποστολής στην Τρίπολη πιθανώς ενόχλησαν τον Χαφτάρ και για έναν ακόμη λόγο: φωτογράφιζαν την ανατολική Λιβύη ως πηγή του προβλήματος. Η ρητή αναφορά του Έλληνα υπουργού ότι η Κρήτη πιέζεται από τις ροές που ξεκινούν από την ανατολική ακτή της Λιβύης ουσιαστικά επιρρίπτει ευθύνες στην επικράτεια που ελέγχει ο στρατάρχης. Αυτό, σε συνδυασμό με τη διακήρυξη ότι θα εμποδιστούν οι αναχωρήσεις μεταναστών προς την ΕΕ, ενδέχεται να εκλήφθηκε από τον Χαφτάρ ως κίνδυνος να πληγούν δικά του συμφέροντα ή δίκτυα διακίνησης στην περιοχή του. Ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν ότι ο Χαφτάρ θέλησε έτσι να διαμηνύσει πως χωρίς τη δική του σύμφωνη γνώμη δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία για το μεταναστευτικό στη Λιβύη – και πως δεν θα ανεχθεί να παρακαμφθεί από την ΕΕ προς όφελος της Τρίπολης.

Δηλώσεις και αντιδράσεις από τις εμπλεκόμενες πλευρές

Μέχρι στιγμής δεν υπήρξε επίσημη δημόσια τοποθέτηση από πλευράς Ευρωπαϊκής Επιτροπής ή της ελληνικής κυβέρνησης για το περιστατικό, ωστόσο είναι σαφές ότι θεωρείται σοβαρό διπλωματικό ολίσθημα της ανατολικής Λιβύης. Εκπρόσωποι της ευρωπαϊκής αποστολής δεν σχολίασαν άμεσα το συμβάν όταν ζητήθηκε από διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Από την πλευρά της Ιταλίας – η οποία έχει ιδιαίτερα συμφέροντα στη Λιβύη – επιχειρήθηκε να πέσουν οι τόνοι. Διπλωματικές πηγές στη Ρώμη απέδωσαν το επεισόδιο σε «παρεξήγηση πρωτοκόλλου» κατά την επίσκεψη, σημειώνοντας ότι δεν υπήρχε πρόθεση προσβολής του Χαφτάρ και ότι «το πρόβλημα δεν αφορούσε τη στάση της ιταλικής αντιπροσωπείας ούτε τις διμερείς σχέσεις Ιταλίας-Λιβύης».

Ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών, Αντόνιο Ταγιάνι, δήλωσε ότι θα συζητήσει άμεσα με τον υπουργό Εσωτερικών Ματέο Πιαντεντόζι για όσα συνέβησαν στη Λιβύη , αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα γίνει προσπάθεια αποκλιμάκωσης. Υπενθυμίζεται ότι η Ρώμη έχει επενδύσει στη συνεργασία με όλες τις πλευρές στη Λιβύη για το μεταναστευτικό και δεν επιθυμεί να διαρραγούν οι σχέσεις με τον Χαφτάρ.

Η Μάλτα, αν και μικρότερος παίκτης, συμμετείχε επίσης στην αποστολή μέσω του υπουργού Εσωτερικών της. Μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει ξεχωριστή επίσημη δήλωση από τη Βαλέτα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι και η κυβέρνηση της Τρίπολης (δυτική Λιβύη) παρακολουθεί στενά την υπόθεση. Ο πρωθυπουργός Ντμπέιμπα, μετά τη συνάντηση με την ευρωπαϊκή αποστολή, ανακοίνωσε ότι ανέθεσε στο υπουργείο Εσωτερικών του να καταρτίσει ένα εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης, «βασισμένο σε πρακτική συνεργασία με τους εταίρους και με σαφή πολιτική βούληση για βιώσιμες λύσεις».

Επιπτώσεις στην πολιτική ΕΕ-Λιβύης για το Μεταναστευτικό

Η εξέλιξη αυτή ενδέχεται να έχει σημαντικές συνέπειες για τον σχεδιασμό της ΕΕ σχετικά με την ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών από τη Λιβύη. Ήδη η Κρήτη και γενικότερα η Ελλάδα βιώνουν αυξημένες αφίξεις από τα λιβυκά παράλια το τελευταίο διάστημα. Μόλις τις προηγούμενες ημέρες καταγράφηκαν περίπου 1.500 αφίξεις μεταναστών σε διάστημα δύο ημερών στα νότια παράλια της Κρήτης από βάρκες που έφυγαν από τη Λιβύη. Σύμφωνα με στοιχεία του Λιμενικού, από τις αρχές του έτους μέχρι σήμερα έχουν φτάσει στην Κρήτη δεκάδες σκάφη με συνολικά πάνω από 2.200 ανθρώπους . Οι αριθμοί αυτοί καταδεικνύουν ότι έχει διαμορφωθεί μια νέα θαλάσσια οδός μεταναστευτικών ροών από την ανατολική Λιβύη προς την Ελλάδα, παρακάμπτοντας την παραδοσιακή διαδρομή προς την Ιταλία.

Η τάση αυτή συνδέεται και με τις ευρύτερες γεωπολιτικές ισορροπίες. Πέρυσι, η Ιταλία προσπάθησε να εμπλέξει τον Χαφτάρ σε μια συμφωνία για τον περιορισμό των ροών προς την Ευρώπη. Τον Ιανουάριο του 2023, η κυβέρνηση Μελόνι είχε συνάψει μνημόνιο συνεργασίας με τον LNA (Λιβυκός Εθνικός Στρατός) του Χαφτάρ για την αντιμετώπιση της παράτυπης μετανάστευσης.

Ωστόσο, λιβυκές και διεθνείς πηγές ανέφεραν ότι η συμφωνία αυτή είχε την ανεπιθύμητη παρενέργεια να ανακατευθυνθούν οι διακινητές προς την Ελλάδα: ο λίβυος Τύπος συνέδεσε την αύξηση των ροών προς το νότιο άκρο της Ευρώπης (Γαύδο, Κρήτη) με τη συμφωνία Μελόνι-Χαφτάρ . Με άλλα λόγια, οι πιέσεις του Χαφτάρ στους διακινητές να μην στέλνουν βάρκες προς την Ιταλία φαίνεται ότι οδήγησαν σε μετατόπιση της δραστηριότητάς τους ανατολικότερα, προς τα ελληνικά νησιά.

Η τωρινή κίνηση του Χαφτάρ να διώξει την αντιπροσωπεία μπορεί να ερμηνευθεί και ως μήνυμα ότι προτίθεται να χρησιμοποιήσει το μεταναστευτικό ως μοχλό πίεσης. Εάν ο ισχυρός άνδρας της Κυρηναϊκής αισθάνεται ότι παραγκωνίζεται, ενδέχεται να επιλέξει να μην συνεργαστεί στην ανάσχεση των ροών ή ακόμη και να κλείσει τα μάτια σε διακινητές που δρουν από τα ανατολικά παράλια. Αυτό θα δυσκολέψει τις ευρωπαϊκές προσπάθειες, καθώς χωρίς την εμπλοκή και των δύο λιβυκών πλευρών, ένα συνολικό σχέδιο διαχείρισης καθίσταται προβληματικό. Η ΕΕ θα βρεθεί μπροστά στο δίλημμα είτε να βρει διαύλους απευθείας συνεννόησης με τον Χαφτάρ (παρά το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζεται διεθνώς ως κυβερνήτης) είτε να ενισχύσει μονομερώς την κυβέρνηση της Τρίπολης, ρισκάροντας όμως έτσι να επιδεινώσει τον διχασμό στη Λιβύη.

Βραχυπρόθεσμα, ο στόχος της άμεσης αποκλιμάκωσης των ροών προς την Κρήτη και την υπόλοιπη ΕΕ δέχεται πλήγμα. Η ευρωπαϊκή αποστολή που διακόπηκε απότομα στη Βεγγάζη είχε σκοπό να ευθυγραμμίσει τις λιβυκές αρχές (ανατολής και δύσης) σε κοινές δράσεις: από την ενίσχυση των ακτοφυλακών μέχρι την καλύτερη επιτήρηση και τις επανεισδοχές μεταναστών.

Μετά το περιστατικό, τέτοιου είδους συντονισμός μοιάζει δύσκολος. Αναλυτές σημειώνουν ότι ο διχασμός της Λιβύης εξακολουθεί να υπονομεύει κάθε συνολική λύση – και το μεταναστευτικό γίνεται ακόμη ένα πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ ανατολής και δύσης στη χώρα.

Κράταιγος για την καρδιά

Εμφανισιακά, ο κράταιγος είναι ένα συνηθισμένο, ελαφρώς ατημέλητο φυτό φράχτη, που δεν τραβά ιδιαίτερα τα βλέμματα.

Οι ιδιότητές του όμως τον καθιστούν πολύτιμο για την υγεία μας, ιδίως για την υγεία της καρδιάς. Όχι μόνο ενισχύει τη λειτουργία της, αλλά επιπλέον καταπραΰνει το νευρικό μας σύστημα, υποβοηθώντας και το πεπτικό.

Μύθοι, θρύλοι και παραδόσεις

Οι άνθρωποι γνώριζαν και αξιοποιούσαν τον κράταιγο (Crataegus monogyna) ήδη από τα αρχαία χρόνια, περιλαμβάνοντάς τον σε τελετές και αποδίδοντάς του συμβολισμούς και υπερφυσικές ιδιότητες.

Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο, το φυτό συνδεόταν με τον έρωτα, τον γάμο και την πίστη. Εμφανιζόταν σε γαμήλιες γιρλάντες, φυλαχτά γονιμότητας ως σύμβολο ελπίδας και μίας νέας αρχής.

Στην Ιρλανδία συνδέθηκε με τη γιορτή της Πρωτομαγιάς (Μπελτέιν) αφού ανθίζει εκείνη την εποχή περίπου, κατά την οποία έφτιαχναν γαϊτανάκια από τα κλαδιά του – εξ ου και το προσωνύμιό του Μάης ή Mayflower.

Τα κλαδιά του αγριοκράταιγου προστάτευαν το σπίτι από τις μάγισσες, αν τα άφηναν έξω από αυτό. Αν όμως τα έβαζαν μέσα, αυτό σήμαινε κακοτυχία ή καταστροφή από νεράιδες.

Σε κάθε περίπτωση, οι άνθρωποι συνήθιζαν να λένε ότι μυρίζει σαν τη Μεγάλη Πανούκλα, αφού περιέχει τριμεθυλαμίνη, την ίδια ένωση που απελευθερώνεται κατά την αποσύνθεση των ιστών.

Στην εποχή μας, έχει επιβεβαιωθεί η καλή σχέση του με την καρδιά, τόσο ως καρδιαγγειακό τονωτικό όσο και ως συναισθηματικός σύμμαχος: αν αισθάνεστε εξαντλημένοι μετά από έναν χωρισμό ή μια περίοδο θλίψης, ο κράταιγος είναι αυτό που χρειάζεστε, σύμφωνα με βοτανολόγους όπως οι Ήσλεϋ και Χορν (2016).

Ένα φυτό που «αγκαλιάζει την καρδιά σας»

Η κινεζική ιατρική, οι θεραπείες των ιθαγενών Αμερικανών και οι Ευρωπαίοι βοτανολόγοι έχουν όλοι επαινέσει τον κράταιγο για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες.

Η υψηλή του περιεκτικότητα του σε φλαβονοειδή και αντιοξειδωτικά (Τίλγκνερ, 2009) καθιστά τη δράση του καρδιοτονωτική και θεραπευτική.

Σύμφωνα με μια αρκετά σοβαρή και εντυπωσιακή μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Evidence-Based Complementary & Alternative Medicine, το εκχύλισμα κράταιγου, ιδιαίτερα σε δόσεις 160-1200 mg την ημέρα για 8-16 εβδομάδες, έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τα συμπτώματα της ήπιας καρδιακής ανεπάρκειας.

Λειτουργεί διαστέλλοντας τις στεφανιαίες αρτηρίες, ενισχύοντας τη ροή του αίματος και βελτιώνοντας τη χρήση του οξυγόνου, αυξάνοντας το μονοξείδιο του αζώτου και την προστακυκλίνη, ένωση που χαλαρώνει τα αιμοφόρα αγγεία.

Επιπλέον, οι καρποί του είναι πλούσιοι σε βιταμίνη C. Χρησιμοποιήστε τους μαζί με τα άνθη και τα φύλλα σε τσάι και θα έχετε ένα ρόφημα που θα καταπραΰνει τις αρτηρίες σας, χαϊδεύοντας απαλά το νευρικό σας σύστημα.

Οι βιοδραστικές ενώσεις του κράταιγου, όπως οι προανθοκυανιδίνες και τα φλαβονοειδή, υποστηρίζουν τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και μειώνουν το οξειδωτικό στρες.

Οι Γερμανοί έχουν τον δικό τους εγκεκριμένο κράταιγο για την καρδιακή ανεπάρκεια στα στάδια Ι και ΙΙ.

Τέλος, διευκολύνει την πέψη: η κατανάλωση ροφήματος κράταιγου μετά από το γεύμα καταπολεμά τα φουσκώματα και τη δυσπεψία.

Τα παραπάνω υποστηρίζονται από ευρήματα και δεδομένα που έχουν προκύψει από σύγχρονες μελέτες.

Προσοχή χρειάζεται να δείξουν όσοι παίρνουν φάρμακα για την καρδιά ή έχουν συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, καθώς ο κράταιγος μπορεί να αλληλεπιδράσει με τη φαρμακευτική αγωγή, και συνιστάται να συμβουλεύονται πάντα τον γιατρό ή τον καρδιολόγο τους.

Της Nicole James

Ευρωπαϊκή αποστολή στη Λιβύη για την αποκλιμάκωση των ροών προς την Κρήτη

Ευρωπαϊκή αποστολή υψηλού επιπέδου στις 8 Ιουλίου στη Λιβύη, με επικεφαλής τον Έλληνα υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου Θάνο Πλεύρη και τον αρμόδιο Επίτροπο της ΕΕ για τη Μετανάστευση, Μάγκνους Μπρούνερ.

Στην αποστολή συμμετέχουν επίσης οι υπουργοί Εσωτερικών της Ιταλίας και της Μάλτας, αντανακλώντας μια συντονισμένη ευρωπαϊκή προσπάθεια. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, Ευρωπαίος αξιωματούχος τόσο υψηλού επιπέδου επισκέπτεται τη Λιβύη, με διπλό σταθμό στην Τρίπολη (έδρα της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης Ντμπέιμπα) και στη Βεγγάζη (έδρα των ανατολικών αρχών υπό τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ).

Στόχος της επίσκεψης ήταν η άμεση αποκλιμάκωση των παράνομων μεταναστευτικών ροών από τη Λιβύη προς την Κρήτη, που το τελευταίο διάστημα έχουν λάβει εκρηκτικές διαστάσεις. «Θα πάμε μαζί με την Ιταλία και την Ελλάδα στη Λιβύη, γιατί μαζί είμαστε πιο δυνατοί», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Επίτροπος Μπρούνερ, υπογραμμίζοντας ότι η ΕΕ οφείλει να συνδιαλέγεται και με τις δύο κυβερνήσεις της Λιβύης για τη διαχείριση των ροών και των επιστροφών.

Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, η ελληνική πλευρά επιδιώκει μια πρακτική και ουσιαστική συνεργασία με τις λιβυκές αρχές, πέρα από απλή επίδειξη πολιτικής βούλησης, ώστε να ελεγχθούν αποτελεσματικά οι ροές μεταναστών. Η αποστολή αυτή εντάσσεται σε μια ευρύτερη στρατηγική της Ελλάδας και της ΕΕ για σύσφιξη της συνεργασίας με χώρες προέλευσης και διέλευσης μεταναστών, με στόχο την προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων.

Κατά τις επαφές στη Λιβύη θα συζητηθούν συγκεκριμένα μέτρα ανάσχεσης. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Ευρωπαίοι απεσταλμένοι προσήλθαν με πακέτο οικονομικών και άλλων κινήτρων προς τη λιβυκή πλευρά: επιδίωξή τους είναι να ενθαρρύνουν την κυβέρνηση της Τρίπολης να εντείνει τους ελέγχους και να εμποδίσει τις αναχωρήσεις μεταναστών από τις ακτές της.

Παράλληλα, εκτιμάται ότι ο ισχυρός άνδρας της Ανατολικής Λιβύης, Χαλίφα Χαφτάρ, ενδιαφέρεται πρωτίστως για οικονομική στήριξη – κάτι που οι Ευρωπαίοι εμφανίζονται διατεθειμένοι να προσφέρουν. Σε αντάλλαγμα, φέρεται να ζητήθηκε από τον Χαφτάρ η δέσμευση για δημιουργία κέντρου υποδοχής μεταναστών στο έδαφος που ελέγχει, ώστε οι Αφρικανοί μετανάστες να παραμένουν στη Λιβύη αντί να συνεχίζουν προς την Ευρώπη. Πρόκειται ουσιαστικά για πρόταση ενίσχυσης της λιβυκής ακτοφυλακής και υποδομών, με την ΕΕ να παρέχει οικονομική και επιχειρησιακή στήριξη.

«Πρέπει να συνεχίσουμε να παρέχουμε οικονομική και επιχειρησιακή στήριξη στις λιβυκές αρχές, ιδίως στις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης», τόνισε σε πρόσφατη επιστολή της η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, επιβεβαιώνοντας τη στρατηγική ευρωπαϊκής συνεργασίας με τη Λιβύη. Η ίδια επιστολή, στα τέλη Ιουνίου, έκανε λόγο για «εργαλειοποίηση» του μεταναστευτικού από πλευράς Λιβύης, αναδεικνύοντας την ανάγκη εμπλοκής και της ανατολικής κυβέρνησης Χαφτάρ στις λύσεις.

Σημειώνεται ότι η επίσκεψη Πλεύρη-Μπρούνερ λαμβάνει χώρα στον απόηχο έντονου διπλωματικού παρασκηνίου. Μόλις δύο ημέρες πριν, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης είχε μεταβεί εκτάκτως στη Βεγγάζη, όπου συναντήθηκε με τον στρατηγό Χαφτάρ. Η κυβέρνηση κρατά κλειστά τα χαρτιά της για το αν συζητήθηκε το μεταναστευτικό και τι συμφωνήθηκε, όμως η χρονική συγκυρία δείχνει ότι η συνάντηση αποσκοπούσε στην προετοιμασία του εδάφους για την ευρωπαϊκή αποστολή.

Εξάλλου, είχε προηγηθεί επικοινωνία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, όπου της εξέθεσε την κρισιμότητα της κατάστασης στην Κρήτη. Κατόπιν τούτου, η πρόεδρος της Κομισιόν σε εξασέλιδη επιστολή προς τους 27 ηγέτες της ΕΕ (24/6) ζήτησε την αποστολή της ευρωπαϊκής αντιπροσωπείας σε Δυτική και Ανατολική Λιβύη – εντολή που υλοποιείται τώρα με το ταξίδι Πλεύρη-Μπρούνερ.

Προηγούμενες επαφές Ελλάδας-Λιβύης στο μεταναστευτικό

Η Ελλάδα ιστορικά δεν είχε αναπτύξει στενές διμερείς συνεργασίες με τη Λιβύη στο μεταναστευτικό ζήτημα, κυρίως λόγω της χρόνιας αστάθειας στη λιβυκή πολιτική σκηνή και του γεγονότος ότι, μέχρι πρότινος, οι μεταναστευτικές ροές από τη Λιβύη αφορούσαν κυρίως την Ιταλία και τη Μάλτα.

Επί σειρά ετών η Αθήνα εστίασε στις ροές μέσω Τουρκίας και Ανατολικού Αιγαίου, ενώ για τη διαδρομή της Κεντρικής Μεσογείου πρωτοστατούσαν άλλοι ευρωπαίοι παίκτες. Χαρακτηριστικά, η Ιταλία είχε συνάψει ήδη από το 2009 συμφωνία με τη Λιβύη για επαναπροωθήσεις μεταναστών που εντοπίζονταν στη θάλασσα , η οποία – μαζί με μεταγενέστερες ευρω-λιβυκές συμφωνίες – θεωρείται ότι συνέβαλε στον περιορισμό των ροών προς την Ιταλία.

Ανάλογες συνεργασίες τρίτων χωρών (όπως Ισπανίας-Μαρόκου) «έφραξαν» τις παραδοσιακές οδούς προς Ισπανία και Ιταλία, με αποτέλεσμα οι διακινητές να αναζητούν νέες διόδους και πολλοί μετανάστες πλέον «να κάνουν τον γύρο της Μεσογείου» εισερχόμενοι στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας. Αυτή η μετατόπιση του προβλήματος προς την ελληνική πλευρά έγινε ιδιαίτερα αισθητή τα τελευταία δύο χρόνια.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η ΕΕ είχε αναγνωρίσει από νωρίς τον καθοριστικό ρόλο της Λιβύης στο μεταναστευτικό. Ήδη το 2017, οι ηγέτες της ΕΕ υιοθέτησαν τη «Διακήρυξη της Μάλτας» με επίκεντρο την αναχαίτιση των ροών στη διαδρομή της Κεντρικής Μεσογείου μέσω στενότερης συνεργασίας με τη Λιβύη, απ’ όπου τότε προερχόταν το 90% των μεταναστών της συγκεκριμένης οδού.

Στο πλαίσιο αυτό χρηματοδοτήθηκαν δράσεις για την εκπαίδευση της λιβυκής ακτοφυλακής και την ενίσχυση των θαλάσσιων συνόρων της Λιβύης. Ωστόσο, η επιδεινούμενη κατάσταση ασφαλείας στη χώρα και οι διχοτομημένες Αρχές (Τρίπολη-Βεγγάζη) περιόρισαν τα αποτελέσματα. Η ιταλο-λιβυκή συμφωνία του 2017 (αναβίωση του μνημονίου συνεργασίας), παρά τις έντονες επικρίσεις διεθνώς για τις συνθήκες κράτησης μεταναστών στη Λιβύη, θεωρείται ότι συνέβαλε σε δραστική μείωση των αφίξεων στην Ιταλία εκείνη την περίοδο.

Η Ελλάδα, αντίθετα, δεν είχε εμπλακεί άμεσα σε τέτοιες συμφωνίες, πέραν της συμμετοχής της σε επιχειρήσεις της ΕΕ (όπως η ναυτική επιχείρηση EUNAVFOR MED Sophia και μετέπειτα IRINI), οι οποίες εστίαζαν κυρίως στο εμπάργκο όπλων αλλά και στην εκπαίδευση της λιβυκής ακτοφυλακής.

Μετά το 2020, καθώς οι μεταναστευτικές πιέσεις στη νότια Κρήτη άρχισαν να φαίνονται στον ορίζοντα, ξεκίνησαν δειλά οι πρώτες επαφές. Η Αθήνα επανενεργοποίησε τις διπλωματικές σχέσεις με τη νέα κυβέρνηση της Τρίπολης το 2021, ανοίγοντας εκ νέου την πρεσβεία της, ενώ παράλληλα διατήρησε διαύλους επικοινωνίας με τις ανατολικές Αρχές (π.χ. άνοιγμα γενικού προξενείου στη Βεγγάζη). Όμως ουσιαστικός διάλογος για το μεταναστευτικό δεν καταγράφεται να είχε λάβει χώρα δημοσίως, εν πολλοίς λόγω της εύθραυστης σχέσης Ελλάδας-Τρίπολης (με σκιά το τουρκολιβυκό μνημόνιο) και της ιδιόμορφης θέσης της Ελλάδας που έως πρόσφατα δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα από τη λιβυκή πλευρά.

Μόλις το φθινόπωρο του 2023, όταν οι ροές από την Ανατολική Λιβύη προς την Κρήτη άρχισαν να αυξάνονται, το ζήτημα τέθηκε επί τάπητος. Σύμφωνα με ευρωπαϊκές πηγές, την περασμένη εβδομάδα οι επίτροποι Μάγκνους Μπρούνερ και Ντουμπράβκα Σούιτσα είχαν τηλεδιάσκεψη με τον Έλληνα ΥΠΕΞ Γ. Γεραπετρίτη για τις εξελίξεις στη Λιβύη και προετοίμασαν την κοινή δράση. Ο συντονισμός Αθήνας-Βρυξελλών εντάθηκε κατεπειγόντως, με αποκορύφωμα την τωρινή αποστολή στη Λιβύη.

Είναι νωρίς για απολογισμό αποτελεσμάτων, όμως κυβερνητικές πηγές εκφράζουν συγκρατημένη αισιοδοξία. Η ελληνική πλευρά χαρακτηρίζει θετικό το γεγονός ότι οι λιβυκές αρχές δέχθηκαν να συζητήσουν και μάλιστα ότι στην Ανατολική Λιβύη υπήρξε πρόσφατα πρόσκληση σε Έλληνες επενδυτές για συμμετοχή στην ανοικοδόμηση – ένδειξη διάθεσης βελτίωσης σχέσεων και συνεργασίας σε πολλούς τομείς, συμπεριλαμβανομένης της ασφάλειας των συνόρων.

Ωστόσο, παραμένει σαφές πως απαιτείται καθημερινή επιβεβαίωση των καλών προθέσεων: όπως σχολιάζουν διπλωματικές πηγές, τα όποια συμφωνηθέντα με τη Λιβύη θα κριθούν στην πράξη, από το αν θα μειωθούν αισθητά οι αναχωρήσεις πλοιαρίων προς την Κρήτη τις επόμενες εβδομάδες. Αν δεν υπάρξει αποτέλεσμα, η Αθήνα έχει προειδοποιήσει ότι «αν χρειαστεί, θα αναλάβει άλλου είδους μέτρα», σκλήρυνση δηλαδή της στάσης της απέναντι στους παράνομους μετανάστες που φτάνουν.

Ήδη, ο Θάνος Πλεύρης προανήγγειλε αυστηρότερο νομοθετικό πλαίσιο: οι αιτούντες άσυλο που απορρίπτονται είτε θα επιστρέφουν άμεσα στις χώρες τους είτε θα αντιμετωπίζουν ποινικές κυρώσεις και κράτηση. Στόχος της κυβέρνησης είναι να στείλει ξεκάθαρο μήνυμα αποτροπής, παράλληλα με τη διπλωματική προσπάθεια στη λιβυκή ακτή.

Κρήτη: Νέος προορισμός μεταναστευτικών ροών από τη Λιβύη

Η Κρήτη και η Γαύδος έχουν αναδειχθεί αιφνιδίως σε νέα «πύλη εισόδου» μεταναστών στην Ευρώπη, με τις αφίξεις από τη Λιβύη να καταγράφουν ιστορικά υψηλά. Η μεταναστευτική πίεση από την Ανατολική Λιβύη προς την Κρήτη ξεκίνησε να γίνεται αισθητή τον Σεπτέμβριο του 2023 – δεν αποτελεί εντελώς νέο φαινόμενο, όμως από τότε εντείνεται ραγδαία.

Σύμφωνα με στοιχεία του Ελληνικού Λιμενικού, ενώ το φθινόπωρο του 2023 έφθαναν κατά μέσο όρο ~120 άτομα τον μήνα, οι αριθμοί εκτοξεύθηκαν μέσα στο 2024: ήδη από τον Φεβρουάριο του 2024 οι αφίξεις ανά μήνα ξεπέρασαν τις 500, ενώ το 2024 έκλεισε με περίπου 4.820 αφιχθέντες συνολικά (περίπου 400 τον μήνα κατά μέσο όρο). Το 2025, η κλιμάκωση συνεχίστηκε: μέχρι τις 30 Ιουνίου έφτασαν 7.124 άτομα στις νότιες ακτές της Κρήτης, με τον Ιούνιο μόνο να καταγράφει 2.564 αφίξειςνέο μηνιαίο ρεκόρ.

Ενδεικτικό της έκτασης του προβλήματος, την Κυριακή 6 Ιουλίου σημειώθηκε απόβαση-ρεκόρ 959 μεταναστών σε μία μόλις ημέρα σε παραλίες και λιμάνια της Κρήτης. Το ίδιο διήμερο (6-7 Ιουλίου), συνολικά πάνω από 1.800 άνθρωποι έφτασαν στο νησί, αριθμός πρωτοφανής για τα δεδομένα της περιοχής.

Οι τοπικές κοινωνίες και αρχές στην Κρήτη βρίσκονται σε κατάσταση «ασφυξίας», αδυνατώντας να διαχειριστούν τις συνεχείς καραβιές. Χαρακτηριστικές ήταν οι εικόνες από το λιμάνι του Ρεθύμνου, όπου το βράδυ της 6ης Ιουλίου 442 μετανάστες κοιμήθηκαν στην ύπαιθρο, καθώς δεν υπήρχαν διαθέσιμοι χώροι φιλοξενίας. Αντίστοιχο σκηνικό εκτυλίσσεται στην Παλαιόχωρα Χανίων, όπου ένα πρώην εκθεσιακό κέντρο έχει μετατραπεί πρόχειρα σε καταφύγιο – ήδη στις 7/7 φιλοξενούσε πάνω από 600 νεοαφιχθέντες, αριθμός που αυξάνεται συνεχώς.

«Καλούμαστε να διαχειριστούμε μια κρίση και ο αριθμός των αφίξεων αναμένουμε να αυξηθεί δραματικά» προειδοποίησε η αντιδήμαρχος Χανίων Ελένη Ζερβουδάκη, τονίζοντας ότι «εκατοντάδες χιλιάδες περιμένουν στα παράλια της Λιβύης για να μπουν σε βάρκες που θα βγουν στην Κρήτη» σύμφωνα με τις εκτιμήσεις λιμενικών αλλά και τις μαρτυρίες όσων φτάνουν.

Αν και ο αριθμός αυτός δεν μπορεί να επαληθευτεί, αποτυπώνει τον φόβο πως ένα τεράστιο κύμα μεταναστών από όλη την Αφρική ενδέχεται να κινηθεί μέσω Λιβύης προς την – πλέον διαδεδομένη μεταξύ διακινητών – «διαδρομή της Κρήτης».

Οι λόγοι που η Κρήτη αναδείχθηκε ως νέος προορισμός συνδέονται με γεωγραφικούς και συγκυριακούς παράγοντες. Η απόσταση από τα ανατολικά λιβυκά παράλια (περιοχή Τομπρούκ) έως τη νοτιοανατολική Κρήτη είναι μικρότερη συγκριτικά με το δρομολόγιο ως την Ιταλία, καθιστώντας το ταξίδι δυνητικά συντομότερο (συχνά περί τις 20 ώρες με πλοιάριο). Επιπλέον, οι επιτυχίες των ιταλο-λιβυκών περιπολιών και οι αυστηροί έλεγχοι στη διαδρομή προς τη Λαμπεντούζα φαίνεται να ώθησαν τα κυκλώματα διακινητών σε εναλλακτικές οδούς. «Το σκηνικό άλλαξε, όταν οι διακινητές άρχισαν να φέρνουν κόσμο με μεγάλα σκάφη, όπως τα αλιευτικά» σημειώνουν πηγές στην Κρήτη.

Πράγματι, από μεμονωμένες βάρκες με 20-30 άτομα, πλέον καταγράφονται περιπτώσεις υπερφορτωμένων καϊκιών με εκατοντάδες επιβαίνοντες: χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι σε ένα περιστατικό ανοικτά της Γαύδου εντοπίστηκε αλιευτικό με 442 άτομα πάνω στο κατάστρωμα, εικόνα που θύμισε το τραγικό ναυάγιο της Πύλου το 2023. Οι ελληνικές αρχές εκτιμούν ότι τα κυκλώματα εκμεταλλεύονται τη χαμηλή επιτήρηση στη λιβυκή ακτή της Κυρηναϊκής, όπου χιλιάδες υποψήφιοι μετανάστες συγκεντρώνονται περιμένοντας την ευκαιρία να σαλπάρουν.

Σύμφωνα με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, οι παράνομες διελεύσεις προς την ΕΕ προέρχονται πλέον κατά 93% από τη Λιβύη – ένδειξη ότι η διαδρομή της Κεντρικής Μεσογείου (συμπεριλαμβανομένης της νέας οδού προς Ελλάδα) κυριαρχεί στις μεταναστευτικές ροές. Μάλιστα, η συνολική εικόνα στην Ευρώπη φέτος εμφανίζει μείωση αφίξεων σε άλλες οδούς (Ανατολική Μεσόγειος -28%, Δυτικά Βαλκάνια -56% το πρώτο εξάμηνο), αλλά αύξηση 7% στην Κεντρική Μεσόγειο και 173% αύξηση ειδικά των αφίξεων στην Ελλάδα από Ανατολική Λιβύη.

Συνεργασία ΕΕ-Λιβύης, FRONTEX και διεθνείς αντιδράσεις

Η ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης ενεργοποίησε άμεσα τα αντανακλαστικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκπρόσωπος της Κομισιόν δήλωσε ότι η Επιτροπή «βρίσκεται σε συνεχή επαφή» με τις ελληνικές αρχές για το θέμα και παρακολουθεί στενά τις αφίξεις από τη Λιβύη. Ήδη από την περασμένη εβδομάδα, οι Βρυξέλλες επιβεβαίωσαν ότι ο Επίτροπος Μπρούνερ θα ηγηθεί της ευρωπαϊκής αποστολής σε Λιβύη, με αποστολή τη «δέσμευση με παράγοντες-κλειδιά στη δυτική και ανατολική Λιβύη».

Αυτό αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη στροφή της ΕΕ προς τη λεγόμενη «διπλωματία της μετανάστευσης»: η Ένωση επιχειρεί να εμπλέξει τρίτες χώρες στην ανάσχεση των ροών, αξιοποιώντας έναν συνδυασμό πίεσης και στήριξης.

Η φον ντερ Λάιεν στην επιστολή της (27/6) υπογράμμισε τις γεωπολιτικές συνέπειες της κρίσης στη Λιβύη για την Ευρώπη και τη ζωτική σημασία της ευρωπαϊκής εμπλοκής. Κάλεσε, μάλιστα, τα κράτη-μέλη να υιοθετήσουν προσέγγιση τύπου «Team Europe» («Ομάδα Ευρώπη») απέναντι στη Λιβύη, επιμένοντας στην ενίσχυση της διαχείρισης συνόρων, την καταπολέμηση των δουλεμπόρων, αλλά και στην οργάνωση εθελοντικών επιστροφών μεταναστών από τη Λιβύη στις χώρες καταγωγής τους.

Στο πεδίο, ο ρόλος του Frontex (Οργανισμός Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής) είναι ήδη ενεργός και κρίσιμος. Λόγω της γεωγραφίας, η Κρήτη ανήκει στην ευθύνη της δύναμης Frontex Poseidon (επιχείρηση στην ανατολική Μεσόγειο), και ευρωπαϊκά σκάφη συνδράμουν το Ελληνικό Λιμενικό στις περιπολίες νότια του νησιού. Τις τελευταίες ημέρες, αρκετές επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης διεξήχθησαν με τη συνδρομή του Frontex: ενδεικτικά, στις 7 Ιουλίου, πλοίο του Frontex εντόπισε δύο λέμβους με ~230 άτομα νότια της Γαύδου, ξεκινώντας μεγάλη επιχείρηση διάσωσης.

Σε άλλη περίπτωση, σκάφη του Frontex και του Ελληνικού Λιμενικού συνεργάστηκαν για τη διάσωση συνολικά 489 μεταναστών σε ξεχωριστά περιστατικά ανοιχτά της Κρήτης και της Γαύδου μέσα σε μία ημέρα. Οι διασωθέντες μεταφέρονται ασφαλώς σε λιμένες της νότιας Κρήτης (Παλαιόχωρα, Αγία Γαλήνη κ.ά.), όμως η διαχείρισή τους στη συνέχεια αποτελεί μεγάλη πρόκληση. Οι τοπικές αρχές ζητούν έκτακτη ενίσχυση πόρων και προσωπικού, καθώς και άμεση αποσυμφόρηση με μεταφορά μέρους των νεοαφιχθέντων στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Το πλαίσιο συνεργασίας ΕΕ-Λιβύης στο μεταναστευτικό υπήρξε ανέκαθεν αμφιλεγόμενο. Από τη μία, θεωρείται αναγκαίο εργαλείο για τη φύλαξη των συνόρων της Ευρώπης: η χρηματοδότηση και εκπαίδευση της λιβυκής ακτοφυλακής από την ΕΕ (μέσω Ιταλίας κυρίως) απέτρεψε αμέτρητα δρομολόγια φουσκωτών προς την Ιταλία την τελευταία πενταετία. Από την άλλη, διεθνείς οργανώσεις και φορείς – συμπεριλαμβανομένης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ – έχουν καταγγείλει τις συνθήκες κράτησης μεταναστών στα λιβυκά κέντρα, κάνοντας λόγο για κακομεταχείριση και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η πρακτική της Ιταλίας να επιστρέφει διασωθέντες απευθείας στη Λιβύη έχει χαρακτηριστεί ως παραβίαση της Σύμβασης της Γενεύης από την UNHCR. Αυτές οι αντιφατικές όψεις εξηγούν γιατί οι νέες ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες, όπως η δημιουργία «κέντρου φιλοξενίας μεταναστών» στη Λιβύη ή η παροχή αυξημένων κινήτρων σε τοπικούς ηγέτες, αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη από μερίδα της διεθνούς κοινότητας. Η Κομισιόν επιμένει ότι θα απαιτήσει από τη Λιβύη συμμόρφωση με βασικά πρότυπα προστασίας, ενώ παράλληλα προωθεί νόμιμες οδούς μετανάστευσης (συμφωνίες εργασίας) ώστε να στερήσει ευκαιρίες στους λαθρέμπορους.

Η διεθνής αντίδραση για όσα συμβαίνουν στην Κρήτη και τη Λιβύη είναι έντονη. Τα διεθνή ΜΜΕ αφιερώνουν ολοένα περισσότερο χώρο στο νέο αυτό μεταναστευτικό μέτωπο. Βίντεο που δείχνει δεκάδες μετανάστες να αποβιβάζονται σε παραλία των νοτίων Χανίων, ανάμεσα σε λουόμενους τουρίστες, διαδόθηκε παγκοσμίως, αναπαραγόμενο από μεγάλα πρακτορεία. Ρεπορτάζ του διεθνούς Τύπου περιγράφουν με δραματικούς τόνους την «απόβαση» στην Κρήτη και σημειώνουν πως η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα νέο προσφυγικό κύμα χωρίς να διαθέτει τις αναγκαίες δομές φιλοξενίας.

Η κυβέρνηση στην Αθήνα διαμηνύει ότι το ζήτημα ξεπερνά τις εθνικές δυνατότητες και απαιτεί ευρωπαϊκή λύση – μήνυμα που φαίνεται να εισακούεται, καθώς ήδη χώρες του Νότου (Ιταλία, Μάλτα, Ελλάδα) συντονίζονται. Στην πράξη, το αποτέλεσμα της πρόσφατης αποστολής στη Λιβύη θα φανεί σύντομα. Αν οι διακινητές συνεχίσουν ανενόχλητοι το έργο τους, τότε η πίεση θα αυξηθεί περαιτέρω για ουσιαστική ευρωπαϊκή παρέμβαση.

Όπως επισημαίνουν κυβερνητικές πηγές, η Ελλάδα αναμένει από την ΕΕ να επιδείξει έμπρακτη αλληλεγγύη – τόσο μέσω επιχειρησιακής στήριξης (Frontex, κονδύλια έκτακτης ανάγκης) όσο και μέσω δίκαιης κατανομής ευθύνης.

Σε διαφορετική περίπτωση, προειδοποιούν, ελλοχεύει ο κίνδυνος η Κρήτη να μετατραπεί σε «νέα Λαμπεντούζα» της Ανατολικής Μεσογείου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ανθρωπιστική και πολιτική διαχείριση της κρίσης.