Παρασκευή, 09 Μαΐ, 2025

Μετεωρολόγοι, επιστήμονες εξηγούν γιατί δεν υπάρχει «κλιματική έκτακτη ανάγκη»

Δεν υπάρχει κλιματική έκτακτη ανάγκη. Και τα καταστροφολογικά μηνύματα που προωθούνται από τις παγκόσμιες ελίτ είναι καθαρά πολιτικά. Αυτό δήλωσαν 1.808 επιστήμονες και ενημερωμένοι επαγγελματίες όταν υπέγραψαν την «Παγκόσμια Διακήρυξη για το Κλίμα» της Global Climate Intelligence Group.

«Η επιστήμη του κλίματος θα πρέπει να είναι λιγότερο πολιτική, ενώ οι πολιτικές για το κλίμα θα πρέπει να είναι περισσότερο επιστημονικές», αρχίζει η διακήρυξη. «Οι επιστήμονες θα πρέπει να αντιμετωπίζουν ανοιχτά τις αβεβαιότητες και τις υπερβολές στις προβλέψεις τους για την υπερθέρμανση του πλανήτη, ενώ οι πολιτικοί θα πρέπει να υπολογίζουν με ψυχραιμία το πραγματικό κόστος όπως και τα φανταστικά οφέλη των μέτρων πολιτικής τους.»

Η ομάδα είναι ένας ανεξάρτητος «παρατηρητής του κλίματος» που ιδρύθηκε το 2019 από τον ομότιμο καθηγητή γεωφυσικής Γκους Μπέρκχουτ (Guus Berkhout) και τον επιστημονικό δημοσιογράφο Μαρσέλ Κροκ (Marcel Crok). Σύμφωνα με τον ιστότοπο της ομάδας, στόχος της είναι να «δημιουργήσει γνώση και κατανόηση των αιτιών και των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, καθώς και των επιπτώσεων της κλιματικής πολιτικής». Και αυτό το επιτυγχάνει εξετάζοντας αντικειμενικά τα γεγονότα και συμμετέχοντας στην επιστημονική έρευνα σχετικά με την κλιματική αλλαγή και την κλιματική πολιτική.

Τη δήλωση συνυπογράφουν νομπελίστες, θεωρητικοί φυσικοί, μετεωρολόγοι, καθηγητές και περιβαλλοντολόγοι από όλο τον κόσμο. Και όσοι ρωτήθηκαν από την Epoch Times γιατί υπέγραψαν τη δήλωση που αναφέρει ότι η «κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης» είναι μια φάρσα, δήλωσαν ανεξαιρέτως «επειδή είναι αλήθεια».

«Υπέγραψα τη δήλωση επειδή πιστεύω ότι το κλίμα δεν μελετάται πλέον επιστημονικά. Αντίθετα, έχει γίνει αντικείμενο πίστης», δήλωσε στην Epoch Times ο Χέιμ Μπεναρόγια (Haym Benaroya), διακεκριμένος καθηγητής μηχανολογίας και αεροδιαστημικής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Rutgers.

«Η Γη έχει θερμανθεί περίπου 2 βαθμούς Κελσίου από το τέλος της Μικρής Εποχής των Παγετώνων γύρω στο 1850, αλλά αυτό δύσκολα αποτελεί έκτακτη ανάγκη – ή ακόμη και κρίση – αφού ο πλανήτης ήταν ακόμη πιο ζεστός τις τελευταίες χιλιετίες», δήλωσε στην Epoch Times ο Ραλφ Αλεξάντερ (Ralph Alexander), συνταξιούχος φυσικός και δημιουργός του ιστότοπου “Science Under Attack” (“Η επιστήμη δέχεται επίθεση”).

«Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι οι μέσες θερμοκρασίες ήταν υψηλότερες κατά τη λεγόμενη Μεσαιωνική Θερμή Περίοδο (με επίκεντρο το έτος 1000), τη Ρωμαϊκή Θερμή Περίοδο (όταν καλλιεργούνταν σταφύλια και εσπεριδοειδή στη σημερινή πολύ ψυχρότερη Βρετανία) και στις αρχές του Ολόκαινου (μετά το τέλος της τελευταίας κανονικής Εποχής των Παγετώνων).»

Η κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι «μυθοπλασία», είπε απερίφραστα.

image-5490975
1.609 επιστήμονες και ενημερωμένοι επαγγελματίες υπέγραψαν την «Παγκόσμια Διακήρυξη για το Κλίμα» της Global Climate Intelligence Group. (The Epoch Times)

 

Η «Κλιματική Έκτακτη Ανάγκη»

Σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), οι ανθρώπινες δραστηριότητες και τα αέρια του θερμοκηπίου είναι η αιτία της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Συγκεκριμένα, η IPCC αναφέρει ότι το 1750, οι συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στην ατμόσφαιρα ήταν 280 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm), ενώ σήμερα οι συγκεντρώσεις CO2 στην ατμόσφαιρα είναι 420 ppm, γεγονός που επηρεάζει τη θερμοκρασία.

Η IPCC είναι το όργανο του ΟΗΕ για την αξιολόγηση της «επιστήμης που σχετίζεται με την κλιματική αλλαγή». Ιδρύθηκε το 1988 από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό και το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος του ΟΗΕ για να βοηθήσει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να αναπτύξουν πολιτικές για το κλίμα.

Ο Έντουιν Μπέρρυ (Edwin Berry), θεωρητικός φυσικός και πιστοποιημένος σύμβουλος μετεωρολόγος, δήλωσε ότι μία από τις κεντρικές θεωρίες της IPCC είναι ότι το φυσικό CO2 έχει παραμείνει σταθερό στα 280 ppm από το 1750 και ότι το ανθρώπινο CO2 ευθύνεται για την αύξηση κατά 140 ppm.

Αυτή η θεωρία της IPCC καθιστά το ανθρώπινο CO2 υπεύθυνο για το 33% του σημερινού συνολικού επιπέδου CO2, δήλωσε στην Epoch Times.

Κατά συνέπεια, για να μειωθούν οι θερμοκρασίες, λέει η IPCC, πρέπει να μειώσουμε το CO2 που προκαλείται από τον άνθρωπο – γι’ αυτό και η τρέχουσα πίεση από τους νομοθέτες και τους ακτιβιστές του κλίματος για τη βίαιη μετάβαση των παγκόσμιων μεταφορών σε ηλεκτρικά οχήματα, την απαλλαγή από τα ορυκτά καύσιμα και γενικά τη μείωση όλων των δραστηριοτήτων που συμβάλλουν στο CO2 που προκαλείται από τον άνθρωπο.

Όλη αυτή η υπόθεση, σύμφωνα με τον κο Μπέρρυ, είναι προβληματική.

«Η δημόσια αντίληψη για το διοξείδιο του άνθρακα είναι ότι μπαίνει στην ατμόσφαιρα και μένει εκεί», δήλωσε ο κος Μπέρρυ. «Νομίζουν ότι απλώς συσσωρεύεται. Αλλά δεν είναι έτσι.»

Εξήγησε ότι όταν εξετάζουμε τη ροή του διοξειδίου του άνθρακα – «ροή» σημαίνει τον άνθρακα που μετακινείται από μια δεξαμενή άνθρακα σε μια άλλη, δηλαδή μέσω της φωτοσύνθεσης, της κατανάλωσης των φυτών και της αναπνοής- ένα σταθερό επίπεδο 140 ppm απαιτεί μια συνεχή εισροή 40 ppm διοξειδίου του άνθρακα ανά έτος, επειδή, σύμφωνα με την IPCC, το διοξείδιο του άνθρακα έχει χρόνο εναλλαγής 3,5 ετών (δηλαδή τα μόρια διοξειδίου του άνθρακα παραμένουν στην ατμόσφαιρα για περίπου 3,5 χρόνια).

«Ένα επίπεδο 280 ppm είναι το διπλάσιο από αυτό – 80 ppm εισροής. Τώρα, λέμε ότι η εισροή του ανθρώπινου διοξειδίου του άνθρακα είναι το ένα τρίτο του συνόλου. Ακόμα και τα δεδομένα της IPCC λένε: “Όχι, η εισροή ανθρώπινου διοξειδίου του άνθρακα είναι περίπου το 5% έως 7% της συνολικής εισροής διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα”», είπε.

Έτσι, για να αντισταθμίσει την έλλειψη του απαραίτητου διοξειδίου του άνθρακα που προκαλείται από τον άνθρωπο και ρέει στην ατμόσφαιρα, η IPCC ισχυρίζεται ότι, αντί να έχει χρόνο εναλλαγής 3,5 χρόνια, το ανθρώπινο διοξείδιο του άνθρακα παραμένει στην ατμόσφαιρα για εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια.

«[Η IPCC] λέει ότι κάτι είναι διαφορετικό στο ανθρώπινο διοξείδιο του άνθρακα και ότι δεν μπορεί να εξέλθει από την ατμόσφαιρα τόσο γρήγορα όσο το φυσικό διοξείδιο του άνθρακα», δήλωσε ο κος Μπέρρυ. «Λοιπόν, οι επιστήμονες της IPCC -αφού έχουν δαπανήσει δισεκατομμύρια δολάρια – θα έπρεπε να είχαν θέσει μια απλή ερώτηση: “Είναι ένα μόριο ανθρώπινου διοξειδίου του άνθρακα ακριβώς πανομοιότυπο με ένα μόριο φυσικού διοξειδίου του άνθρακα;”. Και η απάντηση είναι ναι. Φυσικά!

»Λοιπόν, αν τα ανθρώπινα και τα φυσικά μόρια διοξειδίου του άνθρακα είναι πανομοιότυπα, οι χρόνοι εκροής τους πρέπει να είναι πανομοιότυποι. Έτσι, η όλη ιδέα που υποστηρίζει ότι παραμένει για εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια, είναι λάθος.»

Ο κος Μπέρρυ είπε ότι αυτό σημαίνει ότι η φύση -όχι ο άνθρωπος- προκάλεσε την αύξηση του CO2. Και κατά συνέπεια, οι προσπάθειες μείωσης του ανθρώπινου CO2 είναι άσκοπες.

«Η πεποίθηση ότι το ανθρώπινο CO2 προκαλεί την αύξηση του CO2 μπορεί να είναι η μεγαλύτερη δημόσια πλάνη και η πιο δαπανηρή απάτη στην ιστορία», δήλωσε ο κος Μπέρρυ.

Επεσήμανε ότι στην επιστήμη, η επιστημονική μέθοδος λέει ότι δεν μπορείς να αποδείξεις ότι μια θεωρία είναι 100% αληθινή – μόνο ότι τα δεδομένα την υποστηρίζουν – αλλά μπορείς να αποδείξεις ότι είναι ψευδής. Ως παράδειγμα, ο κος Μπέρρυ θύμισε τον νόμο της βαρύτητας του Σερ Ισαάκ Νεύτωνα, που ήταν η κυρίαρχη θεωρία για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά στη συνέχεια ο Άλμπερτ Αϊνστάιν τη διέψευσε.

image-5490987
Καπνός υψώνεται από εργοστάσιο χάλυβα στην περιοχή της Εσωτερικής Μογγολίας. Κίνα, 3 Νοεμβρίου 2016. (Kevin Frayer/Getty Images)

 

«Ας επιστρέψουμε στην επιστημονική μέθοδο: Η IPCC πρότεινε μια θεωρία. Μπορούμε να αποδείξουμε ότι είναι λάθος; Σε αυτή την περίπτωση απέδειξα ότι η θεωρία τους είναι όντως λάθος», δήλωσε.

Ο κος Μπέρρυ πήγε την έρευνά του ένα βήμα παραπέρα και υπολόγισε τον ανθρώπινο κύκλο του άνθρακα χρησιμοποιώντας τα δεδομένα του κύκλου του άνθρακα της IPCC.

«Η πρόβλεψη από το ίδιο μοντέλο δεν δίνει τον άνθρωπο να παράγει 140 ppm. Βγαίνει πιο κοντά στα 30 ppm. Το οποίο ουσιαστικά σημαίνει ότι η IPCC κάνει λάθος», είπε.

Είπε ότι χρησιμοποιώντας τα δεδομένα της IPCC, η φύση είναι υπεύθυνη για περίπου 390 ppm CO2 και ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος μόνο για περίπου 30 ppm – όχι για 140 ppm.

«Τώρα, κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει, “Είναι σωστά τα δεδομένα της IPCC;”

»Η απάντησή μου είναι: “Δεν ξέρω”. Αλλά δεν χρειάζεται να ξέρω, επειδή η IPCC έχει χρησιμοποιήσει αυτά τα δεδομένα για να εξαπατήσει τον κόσμο. Εγώ θέλω να δείξω ότι η λογική τους είναι λανθασμένη χρησιμοποιώντας τα δεδομένα τους», δήλωσε.

«Η IPCC δεν ιδρύθηκε ως επιστημονικός οργανισμός.»

Ο κος Μπέρρυ είπε ότι η IPCC δεν αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τις θεωρίες της, ως εκ τούτου αποκλίνοντας από την εφαρμογή των επιστημονικών μεθόδων που διέπουν και ορίζουν την επιστήμη.

«Δημιουργήθηκε ως πολιτικός οργανισμός για να πείσει συγκεκριμένα το κοινό ότι το διοξείδιο του άνθρακα προκαλεί προβλήματα», είπε.

Όταν ρωτήθηκε γιατί υπάρχει πίεση για την κήρυξη «έκτακτης ανάγκης για το κλίμα», ο κος Μπέρρυ είπε ότι όλα έχουν να κάνουν με τα χρήματα και τον έλεγχο.

«Αυτός είναι ο μόνος πραγματικός λόγος. Δεν υπάρχει καμία κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης», δήλωσε.

Ο κος Μπέρρυ έχει θέσει στη διάθεση του κοινού όλες τις έρευνές του, καθώς και τις έρευνες και την αλληλογραφία των συναδέλφων του που προσπαθούν να αντικρούσουν τις θεωρίες του.

People attend the 48th session of the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) in Incheon, South Korea, on Oct. 1, 2018. (Jung Yeon-je/AFP via Getty Images)
Η 48η σύνοδο της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) στο Incheon της Νότιας Κορέας, την 1η Οκτωβρίου 2018. (Jung Yeon-je/AFP μέσω Getty Images)

 

Πολιτική και κλιματικά μοντέλα

Όπως και ο κος Μπέρρυ, ο κος Αλεξάντερ πιστεύει ότι η επιστήμη είναι πλέον περισσότερο πολιτική παρά επιστημονική.

«Απλώς δεν είναι αλήθεια ότι το κλίμα της Γης απειλείται. Αυτός ο ισχυρισμός είναι πολύ περισσότερο πολιτικός παρά επιστημονικός», δήλωσε.

«Η επιστήμη βασίζεται σε στοιχεία παρατήρησης, τα οποία λογικά επεξεργασμένα δίνουν νόημα. Υπάρχουν ελάχιστες αποδείξεις ότι οι ανθρώπινες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2) προκαλούν άνοδο της θερμοκρασίας. Υπάρχει ένας συσχετισμός μεταξύ των δύο, ο οποίος όμως δεν είναι ισχυρός: Η Γη ψύχθηκε, για παράδειγμα, από το 1940 έως το 1970 περίπου, ενώ το επίπεδο του ατμοσφαιρικού CO2 συνέχιζε να αυξάνεται. Τα υπολογιστικά κλιματικά μοντέλα είναι το μόνο που συνδέει την υπερθέρμανση του πλανήτη με το CO2.»

Όταν ρωτήθηκε γιατί το CO2 αναδείχθηκε ως η αιτία της κλιματικής έκτακτης ανάγκης, ο κος Αλεξάντερ είπε ότι ανάγεται στον Τζέιμς Χάνσεν, αστροφυσικό και επικεφαλής του Ινστιτούτου Διαστημικών Μελετών Goddard της NASA από το 1981 έως το 2013 και ένθερμο περιβαλλοντολόγο.

«Ο Χάνσεν ανέπτυξε ένα από τα πρώτα κλιματικά μοντέλα στον υπολογιστή και άρχισε να κάνει υπερβολικές προβλέψεις για τη μελλοντική αύξηση της θερμοκρασίας, από τις οποίες καμία δεν επαληθεύτηκε», δήλωσε ο κος Αλεξάντερ. «Αυτό περιελάμβανε και τη μαρτυρία που έδωσε σε ακρόαση στη Γερουσία το 1986, μαρτυρία που θεωρείται ότι πυροδότησε την ανάπτυξη της θεωρίας περί ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη.»

image-5490992
Η αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις κοιτάζει έναν υπερ-τοίχο κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης για την κλιματική αλλαγή στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της Εθνικής Υπηρεσίας Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA) στο Γκρίνμπελτ, Md., στις 5 Νοεμβρίου 2021. (Olivier Douliery/AFP μέσω Getty Images)

 

Παρά το γεγονός ότι οι προβλέψεις του δεν επαληθεύτηκαν, οι προσπάθειες του κου Χάνσεν συνέβαλαν στην ίδρυση της IPCC, δήλωσε ο κος Αλεξάντερ.

«Αν και φαινομενικά η IPCC είναι ένα επιστημονικό όργανο, τα πορίσματα των επιστημόνων της συχνά διαστρεβλώνονται και υπερτονίζονται από τους γραφειοκράτες της κυβέρνησης και των ΜΚΟ που κυριαρχούν στον οργανισμό», είπε. «Οι γραφειοκράτες έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη διόγκωση των επιστημονικών συμπερασμάτων των διαδοχικών εκθέσεων της IPCC και στην κλιμάκωση της ρητορικής των επίσημων ανακοινώσεών της. Εξ ου και οι πρόσφατες διακηρύξεις του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ για μια γη που “βράζει”.»

Στις 27 Ιουλίου, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες δήλωσε: «Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ. Είναι τρομακτική. Και είναι μόνο η αρχή. Η εποχή της υπερθέρμανσης του πλανήτη τελείωσει. Έφτασε η εποχή του παγκόσμιου βρασμού. Η ζέστη είναι ανυπόφορη. Και το επίπεδο των κερδών από τα ορυκτά καύσιμα και της κλιματικής αδράνειας είναι απαράδεκτο.»

Ο κος Αλεξάντερ δήλωσε ότι μια ειλικρινής απάντηση για το τι προκαλεί την αύξηση της θερμοκρασίας της Γης είναι: «Απλά δεν ξέρουμε αυτή τη στιγμή», αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι επιστήμονες στερούνται ιδεών.

«Οι πιθανότητες το CO2 να είναι ο υπ’ αριθμόν ένα ένοχος είναι πολύ μικρές. Το CO2 συμβάλλει αναμφίβολα, αλλά υπάρχουν διάφοροι φυσικοί κύκλοι που πιθανότατα συμβάλλουν επίσης», δήλωσε. « Σε αυτούς περιλαμβάνονται η ηλιακή μεταβλητότητα και οι ωκεάνιοι κύκλοι, οι οποίοι αγνοούνται στα κλιματικά μοντέλα – επειδή δεν ξέρουμε πώς να τους ενσωματώσουμε – ή αναπαρίστανται ανεπαρκώς. Αν και οι ακτιβιστές του κλίματος θα σας πουν το αντίθετο, η επιστήμη του κλίματος βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα και υπάρχουν πολλά που δεν καταλαβαίνουμε ακόμη για το κλίμα μας.»

Ως παράδειγμα ανέφερε μια πρόσφατη ερευνητική εργασία που εκτιμά ότι οι αλλαγές στην παραγωγή του ήλιου θα μπορούσαν να εξηγήσουν κατά 70 έως 80% την υπερθέρμανση του πλανήτη. Ωστόσο, τέτοιες έρευνες δεν έχουν μεγάλη απήχηση, καθώς η IPCC είναι προσηλωμένη στην ιδέα ότι το ανθρώπινο CO2 είναι η αιτία της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Επιπλέον, ο κος Αλεξάντερ δήλωσε ότι ο Τζον Κρίστυ, κλιματολόγος και καθηγητής ατμοσφαιρικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Χάντσβιλ και διευθυντής του Κέντρου Επιστήμης του Συστήματος της Γης, έχει αποδείξει σαφώς ότι τα κλιματικά μοντέλα υπερβάλλουν κατά δύο έως τρεις φορές στη βραχυπρόθεσμη μελλοντική αύξηση της θερμοκρασίας.

Για να βρουν ακριβέστερες μετρήσεις, ο κος Κρίστυ και ο Ρόι Σπένσερκλιματολόγος, πρώην επιστήμονας της NASA και τώρα κύριος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Χάντσβιλ, ανέπτυξαν ένα σύνολο δεδομένων παγκόσμιων θερμοκρασιών από δορυφορικές παρατηρήσεις μικροκυμάτων.

Ξεκίνησαν το πρόγραμμά τους το 1989, ανέλυσαν δεδομένα που έφταναν μέχρι το 1979 και διαπίστωσαν ότι, σε γενικές γραμμές, από το 1979, η θερμοκρασία της Γης αυξάνεται σταθερά κατά 0,23 βαθμούς Φαρενάιτ κάθε 10 χρόνια, σύμφωνα με τα παγκόσμια δορυφορικά δεδομένα, αναφέρει ο κος Σπένσερ στην ιστοσελίδα του.

Όσο για το γιατί τα κλιματικά μοντέλα είναι τόσο ανακριβή, ο κος Αλεξάντερ είπε: «Οι προσομοιώσεις στον υπολογιστή είναι τόσο αξιόπιστες όσο και οι υποθέσεις στις οποίες βασίζεται το υπολογιστικό μοντέλο και υπάρχουν πολλές υποθέσεις που υπεισέρχονται στα κλιματικά μοντέλα. Οι υποθέσεις για διαδικασίες που δεν κατανοούμε πλήρως απαιτούν υπολογισμούς κατά προσέγγιση.

«Όλες αυτές οι προσεγγίσεις μεγάλης και μικρής κλίμακας ενσωματώνονται στο μοντέλο με τη μορφή ρυθμιζόμενων αριθμητικών παραμέτρων – που συχνά αποκαλούνται “συντελεστές διόρθωσης” από τους επιστήμονες και τους μηχανικούς. Ο διάσημος μαθηματικός Τζον φον Νόιμαν είχε πει κάποτε: “Με τέσσερεις [ρυθμιζόμενες] παραμέτρους μπορώ να χωρέσω έναν ελέφαντα και με πέντε μπορώ να τον κάνω να κουνάει τον κορμό του”.»

Η ρήση του κου φον Νόιμαν σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να εντυπωσιάζονται όταν ένα πολύπλοκο μοντέλο ταιριάζει σε ένα σύνολο δεδομένων, διότι, με αρκετές παραμέτρους, μπορείτε να προσαρμόσετε οποιοδήποτε σύνολο δεδομένων.

Ο κος Μπεναρόγια συμμερίζεται την κριτική του κου Αλεξάντερ, αλλά πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα όσον αφορά τη μοντελοποίηση του κλίματος.

«Όλες οι προβλέψεις των κλιματικών μοντέλων ήταν λανθασμένες», δήλωσε ο κος Μπεναρόγια στην Epoch Times. «Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ένα υπολογιστικό μοντέλο της ατμόσφαιρας είναι εγγενώς ανακριβές. Αυτό δεν είναι σφάλμα των ερευνητών.

»Οφείλεται στην τεράστια πολυπλοκότητα της χημείας του κλίματος – ρευστομηχανική, μεταφορά θερμότητας, επιπτώσεις της ηλιακής ακτινοβολίας, επιπτώσεις της Γης, μοντελοποίηση των ωκεανών, οι οποίοι μπορούν να συγκρατήσουν τεράστια ποσά θερμότητας, και επιπτώσεις των νεφών. Κανένα αναλύσιμο από υπολογιστή μαθηματικό μοντέλο δεν μπορεί να υπολογίσει όλες αυτές τις παραμέτρους. Πολλές από αυτές τις παραμέτρους δεν είναι πλήρως κατανοητές. Επίσης, δεν έχει διασαφηνισθεί ο τρόπος με τον οποίο αυτές οι παράμετροι συνδέονται μεταξύ τους.»

Mistral" supercomputer, installed in 2016, at the German Climate Computing Center on June 7, 2017 in Hamburg, Germany. The DKRZ provides HPC and...
Ένας υπερυπολογιστής στο Γερμανικό Κέντρο Υπολογισμού Κλίματος (DKRZ) στο Αμβούργο της Γερμανίας, στις 7 Ιουνίου 2017. Το DKRZ παρέχει υπολογιστές υψηλών επιδόσεων και συναφείς υπηρεσίες για τα ερευνητικά ινστιτούτα για το κλίμα στη χώρα. (Morris MacMatzen/Getty Images)

 

Ο κος Μπεναρόγια δήλωσε ότι, εκτός του ότι δεν κατανοούμε πλήρως την πολυπλοκότητα του κλίματος, τα διαθέσιμα δεδομένα είναι ελλιπή ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, παραποιούνται για να ταιριάξουν σε μια θεωρία.

«Υπήρξαν αρκετές αναφορές σχετικά με τη νοθεία των δεδομένων, ώστε να εξασφαλιστούν αποτελέσματα που παραπέμπουν στην επερχόμενη κλιματική καταστροφή», είπε. «Όλες οι προβλέψεις ήταν λανθασμένες. Θέλω το κλίμα να είναι μη πολιτικό στην επιστήμη. Οι πολιτικές πρέπει να βασίζονται στην επιστήμη. Οι πολιτικές είναι εκεί που μπαίνει η πολιτική, όχι τα γεγονότα»

Όσο για το γιατί υπάρχει μια πίεση για την κήρυξη «έκτακτης ανάγκης για το κλίμα», ο κος Μπεναρόγια είπε ότι πρόκειται για «εξουσία και χρήμα, αλλά και για ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις».

«[Κάποιοι] μπορεί να μισούν τη μεγάλη βιομηχανία, το μεγάλο πετρέλαιο και την τεχνολογία. Ίσως κάποιοι μισούν τη Δύση ή τον καπιταλισμό. Όλα αυτά πιθανόν να παίζουν κάποιο ρόλο», είπε.

Ο κος Αλεξάντερ συμφώνησε ότι πρόκειται για εξουσία και χρήμα.

«Στην αρχή, η φράση-κλειδί ήταν απλώς η “υπερθέρμανση του πλανήτη”. Όταν αυτό προκάλεσε ελάχιστο ενδιαφέρον, κάποιος είχε την έξυπνη ιδέα να εισάγει τη φράση “κλιματική αλλαγή”, η οποία ήταν εξαιρετικά αποτελεσματική για ένα διάστημα, καθώς το κλίμα της Γης αλλάζει συνεχώς, ανεξάρτητα από το τι κάνει η θερμοκρασία», είπε.

«Στη συνέχεια, όταν οι μη πιστοί άρχισαν και πάλι να αγνοούν το μήνυμα, το μάντρα έγινε “κλιματική κρίση”. Αυτό κλιμακώθηκε στη σημερινή “κλιματική έκτακτη ανάγκη”, ελπίζοντας ότι ο όρος “έκτακτη ανάγκη” θα κινητοποιούσε πραγματικά τους ανθρώπους σε δράση και θα τους έπειθε να υποστηρίξουν το καθαρό μηδενικό CO2 και άλλα μέτρα.

»Ένα άλλο στοιχείο είναι η επιθυμία της άκρας αριστεράς να ανατρέψει ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο θεωρεί κακό και πηγή όλων των προβλημάτων της κοινωνίας. Γι’ αυτούς, μια κλιματική κρίση ή μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι ένα βολικό όχημα για την επίτευξη των στόχων τους.»

Όσον αφορά την πίεση των Ηνωμένων Εθνών για μηδενικό διοξείδιο του άνθρακα μέχρι το 2050, ο κος Αλεξάντερ είπε: «Είναι μια απόλυτη σπατάλη χρόνου και πόρων και μπορεί κάλλιστα να φτωχοποιήσει πολλές δυτικές οικονομίες. Ούτως ή άλλλως η Κίνα και η Ινδία δεν συμμετέχουν, γεγονός που καθιστά την όλη προσπάθεια χωρίς νόημα».

Της Katie Spence

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Μετεωρολόγοι, επιστήμονες εξηγούν γιατί δεν υπάρχει «κλιματική έκτακτη ανάγκη» – μέρος β΄

Δεν υπάρχει κλιματική έκτακτη ανάγκη. Και τα καταστροφολογικά μηνύματα που προωθούνται από τις παγκόσμιες ελίτ είναι καθαρά πολιτικά. Αυτό δήλωσαν 1.808 επιστήμονες και ενημερωμένοι επαγγελματίες όταν υπέγραψαν την «Παγκόσμια Διακήρυξη για το Κλίμα» της Global Climate Intelligence Group.

Τη δήλωση συνυπογράφουν νομπελίστες, θεωρητικοί φυσικοί, μετεωρολόγοι, καθηγητές και περιβαλλοντολόγοι από όλο τον κόσμο. Και όσοι ρωτήθηκαν από την Epoch Times γιατί υπέγραψαν τη δήλωση που αναφέρει ότι η «κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης» είναι μια φάρσα, δήλωσαν ανεξαιρέτως «επειδή είναι αλήθεια».

Στο α΄μέρος του άρθρου αναπτύχθηκε η θέση του Έντουιν Μπέρρυ (Edwin Berry), θεωρητικού φυσικού και πιστοποιημένου σύμβουλου μετεωρολόγος, ο οποίος εξήγησε γιατί η πεποίθηση περί της συσσώρευσης του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα είναι λανθασμένη, χαρακτήρισε την προσέγγιση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) μη επιστημονική και δήλωσε ότι «όλα έχουν να κάνουν με τα χρήματα και τον έλεγχο».

Πολιτική και κλιματικά μοντέλα

Όπως και ο κος Μπέρρυ, ο Ραλφ Αλεξάντερ πιστεύει ότι η επιστήμη είναι πλέον περισσότερο πολιτική παρά επιστημονική.

«Απλώς δεν είναι αλήθεια ότι το κλίμα της Γης απειλείται. Αυτός ο ισχυρισμός είναι πολύ περισσότερο πολιτικός παρά επιστημονικός», δήλωσε.

«Η επιστήμη βασίζεται σε στοιχεία παρατήρησης, τα οποία λογικά επεξεργασμένα δίνουν νόημα. Υπάρχουν ελάχιστες αποδείξεις ότι οι ανθρώπινες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2) προκαλούν άνοδο της θερμοκρασίας. Υπάρχει ένας συσχετισμός μεταξύ των δύο, ο οποίος όμως δεν είναι ισχυρός: Η Γη ψύχθηκε, για παράδειγμα, από το 1940 έως το 1970 περίπου, ενώ το επίπεδο του ατμοσφαιρικού CO2 συνέχιζε να αυξάνεται. Τα υπολογιστικά κλιματικά μοντέλα είναι το μόνο που συνδέει την υπερθέρμανση του πλανήτη με το CO2.»

Όταν ρωτήθηκε γιατί το CO2 αναδείχθηκε ως η αιτία της κλιματικής έκτακτης ανάγκης, ο κος Αλεξάντερ είπε ότι ανάγεται στον Τζέιμς Χάνσεν, αστροφυσικό και επικεφαλής του Ινστιτούτου Διαστημικών Μελετών Goddard της NASA από το 1981 έως το 2013 και ένθερμο περιβαλλοντολόγο.

«Ο Χάνσεν ανέπτυξε ένα από τα πρώτα κλιματικά μοντέλα στον υπολογιστή και άρχισε να κάνει υπερβολικές προβλέψεις για τη μελλοντική αύξηση της θερμοκρασίας, από τις οποίες καμία δεν επαληθεύτηκε», δήλωσε ο κος Αλεξάντερ. «Αυτό περιελάμβανε και τη μαρτυρία που έδωσε σε ακρόαση στη Γερουσία το 1986, μαρτυρία που θεωρείται ότι πυροδότησε την ανάπτυξη της θεωρίας περί ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη.»

image-5490992
Η αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις κοιτάζει έναν υπερ-τοίχο κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης για την κλιματική αλλαγή στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της Εθνικής Υπηρεσίας Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA) στο Γκρίνμπελτ, Md., στις 5 Νοεμβρίου 2021. (Olivier Douliery/AFP μέσω Getty Images)

 

Παρά το γεγονός ότι οι προβλέψεις του δεν επαληθεύτηκαν, οι προσπάθειες του κου Χάνσεν συνέβαλαν στην ίδρυση της IPCC, δήλωσε ο κος Αλεξάντερ.

«Αν και φαινομενικά η IPCC είναι ένα επιστημονικό όργανο, τα πορίσματα των επιστημόνων της συχνά διαστρεβλώνονται και υπερτονίζονται από τους γραφειοκράτες της κυβέρνησης και των ΜΚΟ που κυριαρχούν στον οργανισμό», είπε. «Οι γραφειοκράτες έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη διόγκωση των επιστημονικών συμπερασμάτων των διαδοχικών εκθέσεων της IPCC και στην κλιμάκωση της ρητορικής των επίσημων ανακοινώσεών της. Εξ ου και οι πρόσφατες διακηρύξεις του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ για μια γη που “βράζει”.»

Στις 27 Ιουλίου, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες δήλωσε: «Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ. Είναι τρομακτική. Και είναι μόνο η αρχή. Η εποχή της υπερθέρμανσης του πλανήτη τελείωσει. Έφτασε η εποχή του παγκόσμιου βρασμού. Η ζέστη είναι ανυπόφορη. Και το επίπεδο των κερδών από τα ορυκτά καύσιμα και της κλιματικής αδράνειας είναι απαράδεκτο.»

Ο κος Αλεξάντερ δήλωσε ότι μια ειλικρινής απάντηση για το τι προκαλεί την αύξηση της θερμοκρασίας της Γης είναι: «Απλά δεν ξέρουμε αυτή τη στιγμή», αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι επιστήμονες στερούνται ιδεών.

«Οι πιθανότητες το CO2 να είναι ο υπ’ αριθμόν ένα ένοχος είναι πολύ μικρές. Το CO2 συμβάλλει αναμφίβολα, αλλά υπάρχουν διάφοροι φυσικοί κύκλοι που πιθανότατα συμβάλλουν επίσης», δήλωσε. « Σε αυτούς περιλαμβάνονται η ηλιακή μεταβλητότητα και οι ωκεάνιοι κύκλοι, οι οποίοι αγνοούνται στα κλιματικά μοντέλα – επειδή δεν ξέρουμε πώς να τους ενσωματώσουμε – ή αναπαρίστανται ανεπαρκώς. Αν και οι ακτιβιστές του κλίματος θα σας πουν το αντίθετο, η επιστήμη του κλίματος βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα και υπάρχουν πολλά που δεν καταλαβαίνουμε ακόμη για το κλίμα μας.»

Ως παράδειγμα ανέφερε μια πρόσφατη ερευνητική εργασία που εκτιμά ότι οι αλλαγές στην παραγωγή του ήλιου θα μπορούσαν να εξηγήσουν κατά 70 έως 80% την υπερθέρμανση του πλανήτη. Ωστόσο, τέτοιες έρευνες δεν έχουν μεγάλη απήχηση, καθώς η IPCC είναι προσηλωμένη στην ιδέα ότι το ανθρώπινο CO2 είναι η αιτία της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Επιπλέον, ο κος Αλεξάντερ δήλωσε ότι ο Τζον Κρίστυ, κλιματολόγος και καθηγητής ατμοσφαιρικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Χάντσβιλ και διευθυντής του Κέντρου Επιστήμης του Συστήματος της Γης, έχει αποδείξει σαφώς ότι τα κλιματικά μοντέλα υπερβάλλουν κατά δύο έως τρεις φορές στη βραχυπρόθεσμη μελλοντική αύξηση της θερμοκρασίας.

Για να βρουν ακριβέστερες μετρήσεις, ο κος Κρίστυ και ο Ρόι Σπένσερ, κλιματολόγος, πρώην επιστήμονας της NASA και τώρα κύριος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Χάντσβιλ, ανέπτυξαν ένα σύνολο δεδομένων παγκόσμιων θερμοκρασιών από δορυφορικές παρατηρήσεις μικροκυμάτων.

Ξεκίνησαν το πρόγραμμά τους το 1989, ανέλυσαν δεδομένα που έφταναν μέχρι το 1979 και διαπίστωσαν ότι, σε γενικές γραμμές, από το 1979, η θερμοκρασία της Γης αυξάνεται σταθερά κατά 0,23 βαθμούς Φαρενάιτ κάθε 10 χρόνια, σύμφωνα με τα παγκόσμια δορυφορικά δεδομένα, αναφέρει ο κος Σπένσερ στην ιστοσελίδα του.

Όσο για το γιατί τα κλιματικά μοντέλα είναι τόσο ανακριβή, ο κος Αλεξάντερ είπε: «Οι προσομοιώσεις στον υπολογιστή είναι τόσο αξιόπιστες όσο και οι υποθέσεις στις οποίες βασίζεται το υπολογιστικό μοντέλο και υπάρχουν πολλές υποθέσεις που υπεισέρχονται στα κλιματικά μοντέλα. Οι υποθέσεις για διαδικασίες που δεν κατανοούμε πλήρως απαιτούν υπολογισμούς κατά προσέγγιση.

«Όλες αυτές οι προσεγγίσεις μεγάλης και μικρής κλίμακας ενσωματώνονται στο μοντέλο με τη μορφή ρυθμιζόμενων αριθμητικών παραμέτρων – που συχνά αποκαλούνται “συντελεστές διόρθωσης” από τους επιστήμονες και τους μηχανικούς. Ο διάσημος μαθηματικός Τζον φον Νόιμαν είχε πει κάποτε: “Με τέσσερεις [ρυθμιζόμενες] παραμέτρους μπορώ να χωρέσω έναν ελέφαντα και με πέντε μπορώ να τον κάνω να κουνάει τον κορμό του”.»

Η ρήση του κου φον Νόιμαν σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να εντυπωσιάζονται όταν ένα πολύπλοκο μοντέλο ταιριάζει σε ένα σύνολο δεδομένων, διότι, με αρκετές παραμέτρους, μπορείτε να προσαρμόσετε οποιοδήποτε σύνολο δεδομένων.

Ο κος Μπεναρόγια συμμερίζεται την κριτική του κου Αλεξάντερ, αλλά πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα όσον αφορά τη μοντελοποίηση του κλίματος.

«Όλες οι προβλέψεις των κλιματικών μοντέλων ήταν λανθασμένες», δήλωσε ο κος Μπεναρόγια στην Epoch Times. «Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι ένα υπολογιστικό μοντέλο της ατμόσφαιρας είναι εγγενώς ανακριβές. Αυτό δεν είναι σφάλμα των ερευνητών.

»Οφείλεται στην τεράστια πολυπλοκότητα της χημείας του κλίματος – ρευστομηχανική, μεταφορά θερμότητας, επιπτώσεις της ηλιακής ακτινοβολίας, επιπτώσεις της Γης, μοντελοποίηση των ωκεανών, οι οποίοι μπορούν να συγκρατήσουν τεράστια ποσά θερμότητας, και επιπτώσεις των νεφών. Κανένα αναλύσιμο από υπολογιστή μαθηματικό μοντέλο δεν μπορεί να υπολογίσει όλες αυτές τις παραμέτρους. Πολλές από αυτές τις παραμέτρους δεν είναι πλήρως κατανοητές. Επίσης, δεν έχει διασαφηνισθεί ο τρόπος με τον οποίο αυτές οι παράμετροι συνδέονται μεταξύ τους.»

Mistral" supercomputer, installed in 2016, at the German Climate Computing Center on June 7, 2017 in Hamburg, Germany. The DKRZ provides HPC and...
Ένας υπερυπολογιστής στο Γερμανικό Κέντρο Υπολογισμού Κλίματος (DKRZ) στο Αμβούργο της Γερμανίας, στις 7 Ιουνίου 2017. Το DKRZ παρέχει υπολογιστές υψηλών επιδόσεων και συναφείς υπηρεσίες για τα ερευνητικά ινστιτούτα για το κλίμα στη χώρα. (Morris MacMatzen/Getty Images)

 

Ο κος Μπεναρόγια δήλωσε ότι, εκτός του ότι δεν κατανοούμε πλήρως την πολυπλοκότητα του κλίματος, τα διαθέσιμα δεδομένα είναι ελλιπή ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, παραποιούνται για να ταιριάξουν σε μια θεωρία.

«Υπήρξαν αρκετές αναφορές σχετικά με τη νοθεία των δεδομένων, ώστε να εξασφαλιστούν αποτελέσματα που παραπέμπουν στην επερχόμενη κλιματική καταστροφή», είπε. «Όλες οι προβλέψεις ήταν λανθασμένες. Θέλω το κλίμα να είναι μη πολιτικό στην επιστήμη. Οι πολιτικές πρέπει να βασίζονται στην επιστήμη. Οι πολιτικές είναι εκεί που μπαίνει η πολιτική, όχι τα γεγονότα»

Όσο για το γιατί υπάρχει μια πίεση για την κήρυξη «έκτακτης ανάγκης για το κλίμα», ο κος Μπεναρόγια είπε ότι πρόκειται για «εξουσία και χρήμα, αλλά και για ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις».

«[Κάποιοι] μπορεί να μισούν τη μεγάλη βιομηχανία, το μεγάλο πετρέλαιο και την τεχνολογία. Ίσως κάποιοι μισούν τη Δύση ή τον καπιταλισμό. Όλα αυτά πιθανόν να παίζουν κάποιο ρόλο», είπε.

Ο κος Αλεξάντερ συμφώνησε ότι πρόκειται για εξουσία και χρήμα.

«Στην αρχή, η φράση-κλειδί ήταν απλώς η “υπερθέρμανση του πλανήτη”. Όταν αυτό προκάλεσε ελάχιστο ενδιαφέρον, κάποιος είχε την έξυπνη ιδέα να εισάγει τη φράση “κλιματική αλλαγή”, η οποία ήταν εξαιρετικά αποτελεσματική για ένα διάστημα, καθώς το κλίμα της Γης αλλάζει συνεχώς, ανεξάρτητα από το τι κάνει η θερμοκρασία», είπε.

«Στη συνέχεια, όταν οι μη πιστοί άρχισαν και πάλι να αγνοούν το μήνυμα, το μάντρα έγινε “κλιματική κρίση”. Αυτό κλιμακώθηκε στη σημερινή “κλιματική έκτακτη ανάγκη”, ελπίζοντας ότι ο όρος “έκτακτη ανάγκη” θα κινητοποιούσε πραγματικά τους ανθρώπους σε δράση και θα τους έπειθε να υποστηρίξουν το καθαρό μηδενικό CO2 και άλλα μέτρα.

»Ένα άλλο στοιχείο είναι η επιθυμία της άκρας αριστεράς να ανατρέψει ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο θεωρεί κακό και πηγή όλων των προβλημάτων της κοινωνίας. Γι’ αυτούς, μια κλιματική κρίση ή μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι ένα βολικό όχημα για την επίτευξη των στόχων τους.»

Όσον αφορά την πίεση των Ηνωμένων Εθνών για μηδενικό διοξείδιο του άνθρακα μέχρι το 2050, ο κος Αλεξάντερ είπε: «Είναι μια απόλυτη σπατάλη χρόνου και πόρων και μπορεί κάλλιστα να φτωχοποιήσει πολλές δυτικές οικονομίες. Ούτως ή άλλλως η Κίνα και η Ινδία δεν συμμετέχουν, γεγονός που καθιστά την όλη προσπάθεια χωρίς νόημα».

Της Katie Spence

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Μετεωρολόγοι, επιστήμονες εξηγούν γιατί δεν υπάρχει «κλιματική έκτακτη ανάγκη» – μέρος α΄

Δεν υπάρχει κλιματική έκτακτη ανάγκη. Και τα καταστροφολογικά μηνύματα που προωθούνται από τις παγκόσμιες ελίτ είναι καθαρά πολιτικά. Αυτό δήλωσαν 1.808 επιστήμονες και ενημερωμένοι επαγγελματίες όταν υπέγραψαν την «Παγκόσμια Διακήρυξη για το Κλίμα» της Global Climate Intelligence Group.

«Η επιστήμη του κλίματος θα πρέπει να είναι λιγότερο πολιτική, ενώ οι πολιτικές για το κλίμα θα πρέπει να είναι περισσότερο επιστημονικές», αρχίζει η διακήρυξη. «Οι επιστήμονες θα πρέπει να αντιμετωπίζουν ανοιχτά τις αβεβαιότητες και τις υπερβολές στις προβλέψεις τους για την υπερθέρμανση του πλανήτη, ενώ οι πολιτικοί θα πρέπει να υπολογίζουν με ψυχραιμία το πραγματικό κόστος όπως και τα φανταστικά οφέλη των μέτρων πολιτικής τους.»

Η ομάδα είναι ένας ανεξάρτητος «παρατηρητής του κλίματος» που ιδρύθηκε το 2019 από τον ομότιμο καθηγητή γεωφυσικής Γκους Μπέρκχουτ (Guus Berkhout) και τον επιστημονικό δημοσιογράφο Μαρσέλ Κροκ (Marcel Crok). Σύμφωνα με τον ιστότοπο της ομάδας, στόχος της είναι να «δημιουργήσει γνώση και κατανόηση των αιτιών και των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, καθώς και των επιπτώσεων της κλιματικής πολιτικής». Και αυτό το επιτυγχάνει εξετάζοντας αντικειμενικά τα γεγονότα και συμμετέχοντας στην επιστημονική έρευνα σχετικά με την κλιματική αλλαγή και την κλιματική πολιτική.

Τη δήλωση συνυπογράφουν νομπελίστες, θεωρητικοί φυσικοί, μετεωρολόγοι, καθηγητές και περιβαλλοντολόγοι από όλο τον κόσμο. Και όσοι ρωτήθηκαν από την Epoch Times γιατί υπέγραψαν τη δήλωση που αναφέρει ότι η «κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης» είναι μια φάρσα, δήλωσαν ανεξαιρέτως «επειδή είναι αλήθεια».

«Υπέγραψα τη δήλωση επειδή πιστεύω ότι το κλίμα δεν μελετάται πλέον επιστημονικά. Αντίθετα, έχει γίνει αντικείμενο πίστης», δήλωσε στην Epoch Times ο Χέιμ Μπεναρόγια (Haym Benaroya), διακεκριμένος καθηγητής μηχανολογίας και αεροδιαστημικής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Rutgers.

«Η Γη έχει θερμανθεί περίπου 2 βαθμούς Κελσίου από το τέλος της Μικρής Εποχής των Παγετώνων γύρω στο 1850, αλλά αυτό δύσκολα αποτελεί έκτακτη ανάγκη – ή ακόμη και κρίση – αφού ο πλανήτης ήταν ακόμη πιο ζεστός τις τελευταίες χιλιετίες», δήλωσε στην Epoch Times ο Ραλφ Αλεξάντερ (Ralph Alexander), συνταξιούχος φυσικός και δημιουργός του ιστότοπου “Science Under Attack” (“Η επιστήμη δέχεται επίθεση”).

«Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι οι μέσες θερμοκρασίες ήταν υψηλότερες κατά τη λεγόμενη Μεσαιωνική Θερμή Περίοδο (με επίκεντρο το έτος 1000), τη Ρωμαϊκή Θερμή Περίοδο (όταν καλλιεργούνταν σταφύλια και εσπεριδοειδή στη σημερινή πολύ ψυχρότερη Βρετανία) και στις αρχές του Ολόκαινου (μετά το τέλος της τελευταίας κανονικής Εποχής των Παγετώνων).»

Η κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι «μυθοπλασία», είπε απερίφραστα.

image-5490975
1.609 επιστήμονες και ενημερωμένοι επαγγελματίες υπέγραψαν την «Παγκόσμια Διακήρυξη για το Κλίμα» της Global Climate Intelligence Group. (The Epoch Times)

 

Η «Κλιματική Έκτακτη Ανάγκη»

Σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), οι ανθρώπινες δραστηριότητες και τα αέρια του θερμοκηπίου είναι η αιτία της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Συγκεκριμένα, η IPCC αναφέρει ότι το 1750, οι συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στην ατμόσφαιρα ήταν 280 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm), ενώ σήμερα οι συγκεντρώσεις CO2 στην ατμόσφαιρα είναι 420 ppm, γεγονός που επηρεάζει τη θερμοκρασία.

Η IPCC είναι το όργανο του ΟΗΕ για την αξιολόγηση της «επιστήμης που σχετίζεται με την κλιματική αλλαγή». Ιδρύθηκε το 1988 από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό και το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος του ΟΗΕ για να βοηθήσει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να αναπτύξουν πολιτικές για το κλίμα.

Ο Έντουιν Μπέρρυ (Edwin Berry), θεωρητικός φυσικός και πιστοποιημένος σύμβουλος μετεωρολόγος, δήλωσε ότι μία από τις κεντρικές θεωρίες της IPCC είναι ότι το φυσικό CO2 έχει παραμείνει σταθερό στα 280 ppm από το 1750 και ότι το ανθρώπινο CO2 ευθύνεται για την αύξηση κατά 140 ppm.

Αυτή η θεωρία της IPCC καθιστά το ανθρώπινο CO2 υπεύθυνο για το 33% του σημερινού συνολικού επιπέδου CO2, δήλωσε στην Epoch Times.

Κατά συνέπεια, για να μειωθούν οι θερμοκρασίες, λέει η IPCC, πρέπει να μειώσουμε το CO2 που προκαλείται από τον άνθρωπο – γι’ αυτό και η τρέχουσα πίεση από τους νομοθέτες και τους ακτιβιστές του κλίματος για τη βίαιη μετάβαση των παγκόσμιων μεταφορών σε ηλεκτρικά οχήματα, την απαλλαγή από τα ορυκτά καύσιμα και γενικά τη μείωση όλων των δραστηριοτήτων που συμβάλλουν στο CO2 που προκαλείται από τον άνθρωπο.

Όλη αυτή η υπόθεση, σύμφωνα με τον κο Μπέρρυ, είναι προβληματική.

«Η δημόσια αντίληψη για το διοξείδιο του άνθρακα είναι ότι μπαίνει στην ατμόσφαιρα και μένει εκεί», δήλωσε ο κος Μπέρρυ. «Νομίζουν ότι απλώς συσσωρεύεται. Αλλά δεν είναι έτσι.»

Εξήγησε ότι όταν εξετάζουμε τη ροή του διοξειδίου του άνθρακα – «ροή» σημαίνει τον άνθρακα που μετακινείται από μια δεξαμενή άνθρακα σε μια άλλη, δηλαδή μέσω της φωτοσύνθεσης, της κατανάλωσης των φυτών και της αναπνοής- ένα σταθερό επίπεδο 140 ppm απαιτεί μια συνεχή εισροή 40 ppm διοξειδίου του άνθρακα ανά έτος, επειδή, σύμφωνα με την IPCC, το διοξείδιο του άνθρακα έχει χρόνο εναλλαγής 3,5 ετών (δηλαδή τα μόρια διοξειδίου του άνθρακα παραμένουν στην ατμόσφαιρα για περίπου 3,5 χρόνια).

«Ένα επίπεδο 280 ppm είναι το διπλάσιο από αυτό – 80 ppm εισροής. Τώρα, λέμε ότι η εισροή του ανθρώπινου διοξειδίου του άνθρακα είναι το ένα τρίτο του συνόλου. Ακόμα και τα δεδομένα της IPCC λένε: “Όχι, η εισροή ανθρώπινου διοξειδίου του άνθρακα είναι περίπου το 5% έως 7% της συνολικής εισροής διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα”», είπε.

Έτσι, για να αντισταθμίσει την έλλειψη του απαραίτητου διοξειδίου του άνθρακα που προκαλείται από τον άνθρωπο και ρέει στην ατμόσφαιρα, η IPCC ισχυρίζεται ότι, αντί να έχει χρόνο εναλλαγής 3,5 χρόνια, το ανθρώπινο διοξείδιο του άνθρακα παραμένει στην ατμόσφαιρα για εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια.

«[Η IPCC] λέει ότι κάτι είναι διαφορετικό στο ανθρώπινο διοξείδιο του άνθρακα και ότι δεν μπορεί να εξέλθει από την ατμόσφαιρα τόσο γρήγορα όσο το φυσικό διοξείδιο του άνθρακα», δήλωσε ο κος Μπέρρυ. «Λοιπόν, οι επιστήμονες της IPCC -αφού έχουν δαπανήσει δισεκατομμύρια δολάρια – θα έπρεπε να είχαν θέσει μια απλή ερώτηση: “Είναι ένα μόριο ανθρώπινου διοξειδίου του άνθρακα ακριβώς πανομοιότυπο με ένα μόριο φυσικού διοξειδίου του άνθρακα;”. Και η απάντηση είναι ναι. Φυσικά!

»Λοιπόν, αν τα ανθρώπινα και τα φυσικά μόρια διοξειδίου του άνθρακα είναι πανομοιότυπα, οι χρόνοι εκροής τους πρέπει να είναι πανομοιότυποι. Έτσι, η όλη ιδέα που υποστηρίζει ότι παραμένει για εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια, είναι λάθος.»

Ο κος Μπέρρυ είπε ότι αυτό σημαίνει ότι η φύση -όχι ο άνθρωπος- προκάλεσε την αύξηση του CO2. Και κατά συνέπεια, οι προσπάθειες μείωσης του ανθρώπινου CO2 είναι άσκοπες.

«Η πεποίθηση ότι το ανθρώπινο CO2 προκαλεί την αύξηση του CO2 μπορεί να είναι η μεγαλύτερη δημόσια πλάνη και η πιο δαπανηρή απάτη στην ιστορία», δήλωσε ο κος Μπέρρυ.

Επεσήμανε ότι στην επιστήμη, η επιστημονική μέθοδος λέει ότι δεν μπορείς να αποδείξεις ότι μια θεωρία είναι 100% αληθινή – μόνο ότι τα δεδομένα την υποστηρίζουν – αλλά μπορείς να αποδείξεις ότι είναι ψευδής. Ως παράδειγμα, ο κος Μπέρρυ θύμισε τον νόμο της βαρύτητας του Σερ Ισαάκ Νεύτωνα, που ήταν η κυρίαρχη θεωρία για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά στη συνέχεια ο Άλμπερτ Αϊνστάιν τη διέψευσε.

image-5490987
Καπνός υψώνεται από εργοστάσιο χάλυβα στην περιοχή της Εσωτερικής Μογγολίας. Κίνα, 3 Νοεμβρίου 2016. (Kevin Frayer/Getty Images)

 

«Ας επιστρέψουμε στην επιστημονική μέθοδο: Η IPCC πρότεινε μια θεωρία. Μπορούμε να αποδείξουμε ότι είναι λάθος; Σε αυτή την περίπτωση απέδειξα ότι η θεωρία τους είναι όντως λάθος», δήλωσε.

Ο κος Μπέρρυ πήγε την έρευνά του ένα βήμα παραπέρα και υπολόγισε τον ανθρώπινο κύκλο του άνθρακα χρησιμοποιώντας τα δεδομένα του κύκλου του άνθρακα της IPCC.

«Η πρόβλεψη από το ίδιο μοντέλο δεν δίνει τον άνθρωπο να παράγει 140 ppm. Βγαίνει πιο κοντά στα 30 ppm. Το οποίο ουσιαστικά σημαίνει ότι η IPCC κάνει λάθος», είπε.

Είπε ότι χρησιμοποιώντας τα δεδομένα της IPCC, η φύση είναι υπεύθυνη για περίπου 390 ppm CO2 και ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος μόνο για περίπου 30 ppm – όχι για 140 ppm.

«Τώρα, κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει, “Είναι σωστά τα δεδομένα της IPCC;”

»Η απάντησή μου είναι: “Δεν ξέρω”. Αλλά δεν χρειάζεται να ξέρω, επειδή η IPCC έχει χρησιμοποιήσει αυτά τα δεδομένα για να εξαπατήσει τον κόσμο. Εγώ θέλω να δείξω ότι η λογική τους είναι λανθασμένη χρησιμοποιώντας τα δεδομένα τους», δήλωσε.

«Η IPCC δεν ιδρύθηκε ως επιστημονικός οργανισμός.»

Ο κος Μπέρρυ είπε ότι η IPCC δεν αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τις θεωρίες της, ως εκ τούτου αποκλίνοντας από την εφαρμογή των επιστημονικών μεθόδων που διέπουν και ορίζουν την επιστήμη.

«Δημιουργήθηκε ως πολιτικός οργανισμός για να πείσει συγκεκριμένα το κοινό ότι το διοξείδιο του άνθρακα προκαλεί προβλήματα», είπε.

Όταν ρωτήθηκε γιατί υπάρχει πίεση για την κήρυξη «έκτακτης ανάγκης για το κλίμα», ο κος Μπέρρυ είπε ότι όλα έχουν να κάνουν με τα χρήματα και τον έλεγχο.

«Αυτός είναι ο μόνος πραγματικός λόγος. Δεν υπάρχει καμία κλιματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης», δήλωσε.

Ο κος Μπέρρυ έχει θέσει στη διάθεση του κοινού όλες τις έρευνές του, καθώς και τις έρευνες και την αλληλογραφία των συναδέλφων του που προσπαθούν να αντικρούσουν τις θεωρίες του.

People attend the 48th session of the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) in Incheon, South Korea, on Oct. 1, 2018. (Jung Yeon-je/AFP via Getty Images)
Η 48η σύνοδο της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) στο Incheon της Νότιας Κορέας, την 1η Οκτωβρίου 2018. (Jung Yeon-je/AFP μέσω Getty Images)

Της Katie Spence

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Η Χίος στοχεύει στην ένταξή της στο δίκτυο γεωπάρκων της UNESCO

Η Χίος βάζει «πλώρη» για να προστεθεί στη λίστα των 195 παγκόσμιων γεωπάρκων της UNESCO. Στηριγμένη στην πλούσια γεωλογική κληρονομιά της και την ιδιαίτερη γεωμορφολογία της δηλώνει «παρούσα» στην προσπάθεια για τη λειτουργία στο σύνολο της ως γεωπάρκο.

Στο «οπλοστάσιο» της για την κατάκτηση του στόχου, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής Νίκος Ζούρος, κοσμήτορας της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Γεωπάρκων της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την UNESCO και πρόεδρος του Παγκόσμιου Δικτύου Γεωπάρκων, περιλαμβάνονται «οι σημαντικές διεθνώς απολιθωματοφόρες θέσεις, όπως στην περιοχή του Κορακάρη με τα απολιθώματα των αμμωνιτών, τα πετρώματα και οι πτυχωσιγενείς δομές στη βόρεια Χίο, ηλικίας πολλών εκατομμυρίων ετών, τα σημαντικά σπήλαια και τα άλλα ηφαιστειακά προϊόντα. Αλλά και άλλα σημαντικά στοιχεία που υπογραμμίζουν τη σχέση των πετρωμάτων με την βιοποικιλότητα, την πολιτιστική κληρονομιά του Κάμπου και των Μαστιχοχωρίων της Χίου και βέβαια την καλλιέργεια της μαστίχας που έχει ενταχθεί στην άυλη πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO».

Πρόταση για τη δημιουργία περιπατητικής διαδρομής στον Κορακάρη
Απολίθωμα αμμωνίτη στην περιοχή Κορακάρη της Χίου.

 

Και καταλήγει ο κος Ζούρος: «Αυτή η γεωλογική ιστορία της περιοχής έχει αφήσει έντονα αποτυπώματα στον χαρακτήρα του φυσικού περιβάλλοντος του νησιού και στην πολιτιστική διαδρομή του ανθρώπου στον χώρο αυτό. Στοιχεία που συμβάλλουν στην ανακήρυξη ενός τόπου ως παγκόσμιο γεωπάρκο της UNESCO».

Η δυνατότητα δημιουργίας γεωπάρκου στη Χίο και η υποβολή υποψηφιότητας για την ένταξη του στα Παγκόσμια Γεωπάρκα της UNESCO συζητήθηκαν σε συνάντηση που διοργάνωσε η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου με τον αρμόδιο αντιπεριφερειάρχη Παντελή Μπουρνιά και τη συμμετοχή εκπροσώπων του δήμου Χίου, της Εταιρείας Τοπικής Ανάπτυξης Χίου ΕΤΑΧ, του Φορέα Τουρισμού, της Ένωσης Ξενοδόχων και ευαισθητοποιημένων πολιτών για την ανάδειξη και διάσωση των γεωλογικών μνημείων της Χίου. Στη σύσκεψη παραβρέθηκε ο καθηγητής Νίκος Ζούρος, με την ιδιότητα του πρόεδρου της Ελληνικής Επιτροπής Γεωπάρκων της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την UNESCO και του προέδρου του Παγκόσμιου Δικτύου Γεωπάρκων.

Στη συνάντηση παρουσιάσθηκε διεξοδικά η διαδικασία και οι προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί μια περιοχή για τη δημιουργία και τη λειτουργίας ενός γεωπάρκου (θέσεις γεωλογικής κληρονομιάς διεθνούς σημασίας, φορέας διαχείρισης, σχέδιο δράσεων για την προστασία, ανάδειξη και διαχείριση, δράσεις εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης, δραστηριότητες εναλλακτικών μορφών τουρισμού, δράσεις ανάδειξης τοπικών προϊόντων) και τα κριτήρια που πρέπει να πληρούνται για την ένταξη της στο Παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων UNESCO. Συζητήθηκαν επίσης τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουν οι τοπικοί φορείς προκειμένου η υποβολή φακέλου υποψηφιότητας να είναι επιτυχής.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε, «τα 195 Παγκόσμια Γεωπάρκα της UNESCO αποτελούν ενοποιημένες γεωγραφικές περιοχές και τοπία διεθνούς γεωλογικής σημασίας με οικολογικό και πολιτιστικό ενδιαφέρον, προσθέτοντας ότι η προβολή και η ανάδειξη αυτών των περιοχών οδηγεί στην τοπική ανάπτυξη και στην αύξηση της επισκεψιμότητας, δίνοντας στις περιοχές ένα ξεχωριστό δυναμισμό».

 

(κεντρική εικόνα: Chios Vertical Life)

Αναβαθμίζοντας τη νοητική μας κατάσταση μέσω της επαφής με τη φύση

Τα φυτά μοιάζουν τόσο διαφορετικά από τα ζώα, ώστε πολλοί τείνουν να τα θεωρούν ξένα και ξεχωριστά από εμάς. Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι εκτιμούν την ομορφιά των λουλουδιών και των δέντρων και γνωρίζουν ότι η φωτοσύνθεση είναι απαραίτητη για τη ζωή, δεν αντιλαμβάνονται ότι η ψυχική και φυσική μας σύνδεση με τη ζωή των φυτών είναι βαθύτερη από ό,τι θα περίμενε κανείς.

Τα επιστημονικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα φυτά παίζουν θεμελιώδη ρόλο στη διαμόρφωση της ψυχικής μας κατάστασης και στη μείωση του κινδύνου ψυχικών και σωματικών ασθενειών πληθαίνουν.

Τα φυτά συντελούν στη μείωση της κατάθλιψης, του άγχους και των συμπτωμάτων διαταραχής της διάθεσης στον άνθρωπο, μειώνοντας τα επίπεδα της ορμόνης του στρες κορτιζόλης, κάτι που επακόλουθα ρίχνει τον καρδιακό ρυθμό και προάγει μια ευχάριστη ψυχική κατάσταση.

Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι η φυτοκομική θεραπεία βοηθά ορισμένους ανθρώπους να διαχειριστούν τα συμπτώματα της PTSD [διαταραχή μετατραυματικού στρες] και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους.

Τα φυτά μπορούν ακόμη και να αυξήσουν τη δημιουργικότητά σας μέσω της διέγερσης του εγκεφάλου με τα ζωντανά, φυσικά χρώματά τους.

Μια πηγή ευημερίας

Ακόμα και το μικρό γλαστράκι με το φυτό στο γραφείο σας σας επηρεάζει περισσότερο από ό,τι ίσως συνειδητοποιείτε. Τα φυτά εσωτερικού χώρου που αγοράσατε για να φωτίσουν το σπίτι ή τον χώρο εργασίας σας στην πραγματικότητα σας βοηθούν να σκέφτεστε πιο καθαρά. Μελέτες έχουν δείξει ότι το να περιβάλλετε τον εαυτό σας με φυτά συμβάλλει στη βελτίωση της συγκέντρωσής σας έως και κατά 20% και στην ενίσχυση της ικανότητάς σας να ανακαλείτε πληροφορίες κατά 15-20%. Αυτό συμβαίνει κυρίως χάρη στην ικανότητα των φυτών να μειώνουν τη συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα (CO₂) και να βελτιώνουν την ποιότητα του αέρα.

Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της Εκτελεστικής Επιτροπής Υγείας και Ασφάλειας του Ηνωμένου Βασιλείου, η συγκέντρωση CO₂ δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 1.000 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm) στα γραφεία, καθώς σε αυτό το επίπεδο μπορεί να προκαλέσει πονοκεφάλους, κόπωση και ζάλη.

Το ανθούριο είναι ιδανικό για τη μείωση των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα σε κλειστούς χώρους. (Chyzh Galyna/Shutterstock)

 

Η έλλειψη οξυγόνου τείνει επίσης να αποδυναμώνει την κριτική μας ικανότητα. Έρευνες έχουν δείξει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις τα φυτά εσωτερικού χώρου μπορούν να μειώσουν τη συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα από 2.000 ppm σε περίπου 480 ppm σε λιγότερο από μία ώρα σε κλειστό χώρο. Δημοφιλή φυτά εσωτερικού χώρου που απομακρύνουν αποτελεσματικά το διοξείδιο του άνθρακα είναι η μπλε αστεροειδής φτέρη (Phlebodium aureum), ο φίκος βενιαμίν (Ficus benjamina), τα φυτά αράχνης (Chlorophytum comosum) και τα διάφορα είδη ανθούριου.

Ορισμένα φυτά μπορούν ακόμα και να μεταβάλλουν τη χημεία του σώματός μας – σκεφτείτε μόνο τα πολλά είδη που χρησιμοποιούνται για τις φαρμακευτικές ή ψυχατρόπες ιδιότητές τους. Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι ορισμένοι άνθρωποι θεωρούν τα φυτά κάτι λίγο περισσότερο από όμορφες πρασινάδες, όταν ο ίδιος ο άνθρωπος τα χρησιμοποιεί εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια για να εξερευνήσει διαφορετικές καταστάσεις συνείδησης, να ανακουφίσει τον πόνο και να χαλαρώσει.

Η ζωή με τα φυτά

Τα φυτά είχαν κεντρική θέση στην ανθρώπινη κοινωνία από την αρχή της ζωής μας, αλλά ο τρόπος με τον οποίο τα χρησιμοποιούμε και συνδεόμαστε με αυτά διαφέρει από πολιτισμό σε πολιτισμό, αλλάζοντας από γενιά σε γενιά. Από την εξάρτηση από τα φυτά για τροφή και θεραπεία κατά την παλαιολιθική εποχή (έως και πριν από 11.000 χρόνια), η σύγχρονη κοινωνία έχει χάσει με πολλούς τρόπους την εκτίμηση και τις γνώσεις της για τα φυτά.

Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι μέχρι το 2050 επτά στους δέκα ανθρώπους θα ζουν σε πόλεις και η πρόσβαση σε φυτά στο φυσικό τους περιβάλλον θα καταστεί πιο δύσκολη. Αποσυνδεόμαστε όλο και περισσότερο από τη φύση. Όμως, παρά την πληθώρα ανέσεων και διασκεδάσεων που βρίσκουμε στις πόλεις και την τεχνολογία του 21ου αιώνα, δεν μπορούμε να μείνουμε μακριά της.

Οι άνθρωποι έχουμε «βιοφιλία», που σημαίνει ότι είμαστε «προγραμματισμένοι» να επιζητούμε τη σύνδεση με τη φύση και τα φυτά. Τα φυτά αυξάνουν τις ορμόνες ευτυχίας, όπως οι ενδορφίνες, στους ανθρώπους. Δεν είναι μόνο συνυφασμένα με την τύχη του ανθρώπινου είδους, αλλά είναι και βαθιά ριζωμένα στα θεμέλια της ίδιας μας της ύπαρξης. Το σχήμα, το χρώμα, η μυρωδιά, η αίσθηση και η γεύση των φυτών μας κάνουν πιο χαρούμενους όταν είμαστε κοντά τους, αλλά και ανθίζουν στις αναμνήσεις μας.

Από τη βελούδινη αίσθηση των πετάλων των λουλουδιών στα ακροδάχτυλά μας μέχρι τα υπέροχα αρώματα που απελευθερώνουν για να προσελκύσουν τους επικονιαστές, αλλά και την ακαταμάχητα απαλή γεύση της σοκολάτας, τα φυτά δεν έχουν πάψει να δελεάζουν τις αισθήσεις μας καθ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, με χίλιους διαφορετικούς τρόπους.

saffron
Σαφράν (ή κρόκος): Η κόρη του γράφοντα πήρε το όνομά της από αυτό το πολύχρωμο λουλούδι. (Sigfrid Campama Puig/Shutterstock)

 

Οι αναμνήσεις και τα βιώματά μας μας συνδέουν με τα φυτά με διάφορους τρόπους και συναισθήματα. Για παράδειγμα, ο Crocus sativus (ή σαφράν ή κρόκος) με κάνει ευτυχισμένο και μου προκαλεί ένα βαθύ αίσθημα αγάπης, καθώς έχω δώσει το όνομά του στην πρώτη μου κόρη (Saffron).

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID, οι πωλήσεις φυτών στη Βρετανία αυξήθηκαν περισσότερο από 30%, καθώς οι άνθρωποι ανακάλυψαν ξανά τη σημασία των φυτών για την ψυχική τους ευεξία. Το 2021, το Ηνωμένο Βασίλειο ξόδεψε πάνω από 7,6 δισεκατομμύρια λίρες για φυτά, δηλαδή 1-2 δισεκατομμύρια λίρες περισσότερα σε σύγκριση με τα δύο προηγούμενα έτη.

Τα φυτά δεν αποτελούν πολυτέλεια. Είναι μέρος του εαυτού μας. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η λέξη «φυτό» μεταφράζεται σε πολλές μητρικές γλώσσες ως «εκείνοι που μας φροντίζουν».

The Conversation
Του Sven Batke, Λέκτορας Βιολογίας, Πανεπιστήμιο Edge Hill

Αυτό το άρθρο αναδημοσιεύεται από το The Conversation με άδεια Creative Commons. Διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο εδώ.

Του Sven Batke

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Νέοι νόμοι κατά της χρήσης των πλαστικών μίας χρήσεως ψηφίζονται στην Αυστραλία

Περισσότερα πλαστικά μίας χρήσης, περιλαμβανομένων των μικροσφαιριδίων, των συσκευασμένων φιστικιών και των μπαλονιών, καταργούνται σταδιακά σε όλη την Αυστραλία.

Το Κουίνσλαντ, η Νότια Αυστραλία (ΝA) και η Δυτική Αυστραλία (ΔA) εισήγαγαν νέες απαγορεύσεις διαφόρων βαθμών την 1η Σεπτεμβρίου.

Και οι τρεις πολιτείες απαγόρευσαν τη χρήση μπατονέτας με πλαστικό στέλεχος, ενώ η ΔA απαγόρευσε επίσης τα συσκευασμένα φιστίκια , τα μικροσφαιρίδια, τα πλαστικά κύπελλα και τους δίσκους για το ωμό κρέας.

Ο υπουργός Περιβάλλοντος της Δ. Αυστραλίας Ρης Γουίτμπυ (Reece Whitby) δήλωσε ότι η ανταπόκριση των επιχειρήσεων ήταν εξαιρετικά υποστηρικτική. «Θα συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε μια προσέγγιση κοινής λογικής και εκπαίδευσης για την επιβολή αυτών των απαγορεύσεων», δήλωσε ο κος Γουίτμπυ. Στη Ν. Αυστραλία, πρόκειται να απαγορευτούν οι πλαστικές θήκες για πίτσα, όπως και τα μπολ και τα πιάτα μιας χρήσης, ενώ η κυβέρνηση διαβεβαιώνει τις επιχειρήσεις ότι υπάρχουν μεταβατικά προγράμματα.

Η κυβέρνηση του Κουήνσλαντ έχει επίσης απαγορεύσει τις μικρές χάντρες και τα συσκευασμένα φιστίκια, καθώς και τη μαζική χρήση μπαλονιών με ήλιον.

Με τον τρόπο αυτό, το Κουήνσλαντ ευθυγραμμίζεται με όλες τις άλλες πολιτείες, εκτός από τη Νέα Νότια Ουαλλία και την επικράτεια της αυστραλιανής πρωτεύουσας (ACT).

Στην Αυστραλία δεν υπάρχει κάποιο γενικό σχέδιο-πλαίσιο για τα πλαστικά, αφήνοντας τις πολιτείες και τις επικράτειες να ψηφίζουν αυτόνομα απαγορεύσεις, κάτι που δυσαρεστεί την Ένωση Λιανοπωλητών Αυστραλίας.

«Η παράλληλη εφαρμογή τριών διαφορετικών συνόλων κανονισμών, σε τρεις διαφορετικές πολιτείες ενισχύει τα υλικοτεχνικά προβλήματα που προκαλούνται από την κατά πολιτεία εφαρμογή, καταδεικνύοντας την ανάγκη για εθνική ευθυγράμμιση», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της ένωσης Πωλ Ζάχρα.

«Τα μέλη μας μας είπαν ότι θα μπορούσαμε να είχαμε αφήσει τα πλαστικά μιας χρήσης πολύ πιο γρήγορα αν είχαμε ένα εθνικό πλαίσιο και ένα εθνικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα.»

Ο κος Ζάχρα δήλωσε ότι ο οργανισμός των λιανοπωλητών θα συνεχίσει να υποστηρίζει τις κυβερνήσεις να υιοθετήσουν την προσέγγιση της «εκπαίδευσης πριν από την επιβολή» των απαγορεύσεων.

Του Αυστραλιανού Associated Press (ΑΑΡ)

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Εφαρμόζοντας τεχνικές επιβίωσης σε ένα απομονωμένο νησί της Νέας Ζηλανδίας

Είναι καλό να πιέζετε τον εαυτό σας να κάνει πράγματα που δεν έχει κάνει ποτέ πριν – όπως να μείνετε χωρίς φαγητό για μερικές ημέρες.

Ο λόγος; Κάνει καλό στον εγκέφαλό σας και βελτιώνει τις ικανότητές σας για επιβίωση, σύμφωνα με έναν Νεοζηλανδό ειδικό σε θέματα επιβίωσης.

Η πείνα σε κάνει πολύ πιο οξυδερκή, λέει ο Θρυλικός Κλέι (Clay Tall Stories), ο οποίος δεν πήγε ποτέ σχολείο αλλά μεγάλωσε στο Εθνικό Πάρκο Έιμπελ Τάσμαν (Abel Tasman National Park), όπου ο πατέρας του ήταν δασοφύλακας. «Έμαθα μόνος μου να πιάνω ψάρια, να φτιάχνω σχεδίες, να χτίζω μια καλύβα, χρησιμοποιώντας απλώς ό,τι υπήρχε γύρω μου τότε», δήλωσε ο 59χρονος Κλέι στην Epoch Times, αναφερόμενος στις δεξιότητες που απέκτησε και τελειοποίησε.

Η πείνα, σύμφωνα με τον Κλέι, προκαλεί μια συγκεκριμένη βιολογική αντίδραση στον άνθρωπο. «Ένα από τα πράγματα που συμβαίνει σε εμάς τους ανθρώπους όταν πεινάμε είναι ότι μπαίνουμε σε κατάσταση αυτοφαγίας», είπε. «Ο εγκέφαλός μας αναπτύσσει νέες νευρικές συνδέσεις όταν πεινάμε.»

Clay Tall Stories, 59, demonstrates a blowing technique for building fires in a survival situation. (Courtesy of Clay Tall Stories)
Ο Θρυλικός Κλέι, 59 ετών, επιδεικνύει μια τεχνική φυσήματος για το άναμμα φωτιάς σε συνθήκες επιβίωσης. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)

 

Η νηστεία καθαρίζει τον εγκέφαλο και μας αναγκάζει να σκεφτόμαστε διαφορετικά για να λύσουμε προβλήματα, οπότε όταν ο Κλέι δοκίμασε να επιβιώσει μόνος του σε ένα μικρό νησί για πέντε ημέρες τον περασμένο Αύγουστο – που είναι χειμώνας στο νότιο ημισφαίριο – το φαγητό δεν ήταν το πιο σημαντικό για αυτόν. Πήρε μαζί του μόνο τα ρούχα που χωρούσαν στην τσάντα του, μερικές συσκευές βιντεοσκόπησης, μια οδοντόβουρτσα και ένα ζευγάρι γυαλιά.

Ο Κλέι είναι ένας παθιασμένος δάσκαλος και δημιουργός περιεχομένου στο YouTube. Οι εξορμήσεις του δεν είναι απλώς προσωπικές προκλήσεις, αλλά μαθήματα στο σύστημα επιβίωσής του. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα χρειαστείς αυτή τη σοφία, υποστηρίζει.

«Όλοι ταξιδεύουν», είπε ο Κλέι. «Οι άνθρωποι επιβιώνουν από αεροπορικά δυστυχήματα και μπορεί κάποιος να βρεθεί χωρίς να το περιμένει στη μέση του δάσους. Τι θα κάνει;»

Το φαγητό, λοιπόν, δεν είναι προτεραιότητα. Ποια πράγματα είναι πιο σημαντικά; Το νερό είναι το πρώτο, λέει ο Κλέι. Το δεύτερο είναι το καταφύγιο. Το τρίτο είναι η φωτιά. Η τροφή έρχεται τέταρτη.

«Μπορείς να ζήσεις μόνο τρεις ημέρες χωρίς νερό», είπε ο Κλέι, προσθέτοντας ότι θα μπορούσε να αντέξει τρεις έως τέσσερις εβδομάδες νηστικός, αν χρειαζόταν. Πεθαίνουμε επίσης σύντομα χωρίς επαρκή ύπνο ή ζεστασιά.

Η κάλυψη αυτών των στοιχειωδών αναγκών στο νησί είχε μεγάλο κόστος. Μέχρι το τέλος της διαμονής του έχασε 5,5 κιλά. Αλλά το εργαλείο που καθορίζει την επιτυχία της επιβίωσης είναι ένα: «Το σπουδαιότερο εργαλείο επιβίωσης είναι το μυαλό μας», είπε.

Αυτό το μικρό σημείο άμμου και θάμνων, το οποίο ο ίδιος αποκαλεί «Crazy Horse Island» (Νήσος του τρελού αλόγου), βρίσκεται σε ένα κανάλι κατά μήκος της ακτής του Κόλπου της Τασμανίας, στο βόρειο τμήμα του Νότιου Νησιού της Νέας Ζηλανδίας, μόλις λίγα χιλιόμετρα δυτικά του Εθνικού Πάρκου Έιμπελ Τάσμαν.

Tasman Bay in South Island, New Zealand. (Bardocz Peter/Shutterstock)
Κόλπος της Τασμανίας στο Νότιο Νησί της Νέας Ζηλανδίας. (Bardocz Peter/Shutterstock)

 

Clay rides a boat through a channel along Tasman Bay and reaches "Crazy Horse Island." (Courtesy of Clay Tall Stories)
Ο Κλέι περνά με τη βάρκα μέσα από ένα κανάλι κατά μήκος του Κόλπου της Τασμανίας για να φτάσει στο «Νησί του τρελού αλόγου». (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)

 

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η θερμοκρασία πέφτει κάτω από το μηδέν τη νύχτα, ενώ την ημέρα κυμαίνεται γύρω στους 20 βαθμούς Κελσίου.

Κατά την άφιξή του στην ξηρά, την πρώτη ημέρα της πενθήμερης διαμονής του, αρχίζει την αναζήτηση πόσιμου νερού. Χρησιμοποιεί σπασμένες κοφτερές πέτρες για να σκαλίσει ένα μπολ από ένα κομμάτι ξύλο. Εκεί θα μπορεί να βάζει  νερό για να πίνει. Εντοπίζει βρύα σφάγγου που απορροφούν την υγρασία σαν σφουγγάρι και, χάρη στην εποχή των βροχών, θα παρέχουν άφθονο πόσιμο νερό. Το θαλασσινό νερό δεν πίνεται.

«Έστιψα τα βρύα για να πάρω το νερό», είπε. «Είναι αρκετά επικίνδυνο αυτό, ιδίως το καλοκαίρι.»

Γιατί είναι επικίνδυνο; Τα μικρόβια που επιπλέουν στα βρύα μπορεί να προξενήσουν ασθένεια, είπε ο Κλέι, αν και το χειμώνα είναι πολύ λιγότερα. Το καλοκαίρι βράζει το νερό του.

Περνά τις επόμενες έξι ώρες φτιάχνοντας ένα καταφύγιο από πεσμένα δέντρα για να προφυλαχθεί από τον καιρό. Με τον φλοιό τους καλύπτει τη στέγη, ενώ γεμίζει τα κενά μεταξύ των κορμών με βρύα, τα οποία απορροφούν το νερό κι έτσι δεν στάζει.

Με τις δύο πρώτες ανάγκες – το νερό και το καταφύγιο – τακτοποιημένες, ο Κλέι επικεντρώνεται στην τρίτη: τη φωτιά. Το άναμμα φωτιάς παρουσιάζει πολλαπλές προκλήσεις. Πρώτον, χρειάζονται ξερά ξύλα – αν σπάνε εύκολα, ξέρεις ότι είναι ξερά. Χρειάζονται επίσης διαβαθμισμένα μεγέθη καύσιμης ύλης – από το πιο λεπτό προσάναμμα και τα αγριόχορτα μέχρι τα μεγαλύτερα ξύλα, τα κούτσουρα και τα κουκουνάρια.

Για να ανάψει κανείς μια φωτιά χωρίς σύγχρονα εργαλεία χρειάζεται επιδεξιότητα – ευτυχώς, ο Κλέι, που κοντεύει τα 60, φοράει γυαλιά. Χρησιμοποιεί τους φακούς για να εστιάσει το φως του ήλιου στο πιο εύφλεκτο προσάναμμα: αποξηραμένο λιναρόχορτο, δηλαδή μεμονωμένες ίνες λίιναριού, λεπτές σαν κλωστές, που ξεφλουδίζονται μία προς μία και πλάθονται σε μικρές χνουδωτές μπάλες. Έφτιαξε αρκετές μπάλες για καλό και για κακό. «Αν θέλεις να πετύχεις κάτι, καλό είναι να υπάρχει περίσσευμα», συμβουλεύει.

A shelter made of fallen logs, dead tree bark, and moss. (Courtesy of Clay Tall Stories)
Ένα καταφύγιο φτιαγμένο από πεσμένους κορμούς, φλοιό νεκρών δέντρων και βρύα. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)

 

Σύντομα η μπάλα του λιναριού αρχίζει να καίγεται και τοποθετείται μέσα σε ένα στρώμα από ξερά χόρτα και κλαδιά, το οποίο αρχίζει να καπνίζει. Να θυμάστε, λέει, ότι η χρήση πρωτόγονων μέσων είναι πάντα πιο δύσκολη απ’ ό,τι φαίνεται.

Ένα μεγάλο, σαπωνώδες κουκουνάρι πεύκου τοποθετείται πάνω στη φωτιά για να την παρατείνει, γιατί η ρητίνη του πεύκου καίγεται αργά. Μεταφέρει τον κώνο που σιγοκαίει στην κατασκήνωση μέσα σε ένα όστρακο αβαλονιού που είχε την τύχη να βρει και το οποίο θα του χρησιμεύσει με πολλούς τρόπους: για να βράζει νερό, να πίνει και να μαγειρεύει.

Η φωτιά θα είχε κάψει το χέρι του αν δεν είχε το χοντρό σουηδικό μάλλινο μπουφάν του, το οποίο είναι πυρίμαχο. Σαν ένας φορετός υπνόσακος, θα τυλίξει το σώμα του για να τον κρατήσει ζεστό τη νύχτα, καθώς θα ξεκουράζεται σε ένα στρώμα από βούρλα.

Ο Κλέι βρήκε ελάχιστα τρόφιμα την πρώτη ημέρα. Μόνο μερικά άγρια μανιτάρια που μαγείρεψε. «Πρέπει να διαλέγεις πολύ προσεκτικά τα μανιτάρια που βρίσκεις, γιατί μερικά μπορεί να σε σκοτώσουν», είπε, προσθέτοντας ότι το εργαλείο με το οποίο το σούβλιζες μπορεί να είναι εξίσου θανατηφόρο: «Και κάποιο ξύλο μπορεί να σε σκοτώσει».

Clay picks slippery jack mushrooms during his five-day solo survival challenge in August 2023. (Courtesy of Clay Tall Stories)
Ο Κλέι μαζεύει γλιστερά μανιτάρια κατά τη διάρκεια της πενθήμερης μοναχικής του διαμονής-πρόκλησης τον Αύγουστο του 2023. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)

 

Η δεύτερη ημέρα ξεκινάει μετά από έναν ύπνο κάτω του μετρίου με κρύα πόδια. Η αναζήτηση φαγητού συνεχίζεται – τα μαγειρεμένα μανιτάρια είχαν υπέροχη γεύση, αλλά ο Κλέι ξέρει ότι υπάρχουν και θαλασσινά , που είναι πιο χορταστική τροφή. Γρήγορα, βρίσκει δέσμες σπασμένων μυδιών κολλημένων σε βράχους στα ρηχά και μερικά ολόκληρα, τα οποία ανοίγει και καταβροχθίζει επί τόπου.

Εδώ κολυμπούν τα πλατύψαρα, γνωστά ως καλκάνια. Είδε τρία χθες το βράδυ. Το κυνήγι αυτού του κυρίως νυκτόβιου ψαριού με καμάκι είναι η στρατηγική του απόψε, καθώς η πείνα έχει αρχίσει να τον πιάνει. Τα λίθινα εργαλεία του θα ακονίσουν ένα γερό διπλό καμάκι από σκληρό ξύλο.

Πώς μπορεί κανείς να εντοπίσει το νυκτόβιο καλκάνι μέσα στο μαύρο σκοτάδι; Μα, με έναν πυρσό! Ο Κλέι συλλέγει και αλέθει τον σκληρυμένο χυμό από τον φλοιό των μεγάλων πεύκων του νησιού. Χρησιμοποιώντας το όστρακό του ως δοχείο, μαγειρεύει ένα μείγμα από λιωμένο χυμό και κάρβουνο – ένα συνδετικό μέσο – για να φτιάξει μια κολλώδη, βραδύκαυστη πάστα.

Αυτή η καύσιμη ύλη απλώνεται σε οκτώ ή εννέα μεγάλα κουκουνάρια για να φτιάξει τις κεφαλές των πυρσών. Χρησιμοποιώντας τέσσερα ραβδιά δεμένα με λωρίδες λιναριού, ο Κλέι φτιάχνει ένα στήριγμα. Κάθε πυρσός «θα δώσει 8 έως 12 λεπτά φωτός”, είπε.

Clay feasts on flounder that he speared and cooked during his five-day survival challenge. (Courtesy of Clay Tall Stories)
Ο Κλέι τρώει το καλκάνι που σκότωσε και μαγείρεψε κατά τη διάρκεια της πενθήμερης πρόκλησης επιβίωσης. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)

 

Όταν σκοτεινιάζει, ο Κλέι εφαρμόζει το σχέδιό του. Οι πυρσοί με τα κουκουνάρια λειτουργούν τέλεια, αλλά… Εκείνο το βράδυ, δεν έπιασε κανένα καλκάνι. Ούτε είναι ευχάριστο να περπατάει μέσα στα παγωμένα νερά του ωκεανού το χειμώνα. Παραδόξως, όμως, παρατηρεί, κάτι τέτοιο κάνει το υπόλοιπο σώμα να αισθάνεται ζεστό.

Παγωμένος και πεινασμένος, ο Κλέι ξαπλώνει να κοιμηθεί στο τέλος της δεύτερης ημέρας.

Μέχρι την 3η ημέρα, ο Κλέι έχει αποκτήσει έναν φίλο στην κατασκήνωσή του και, παρόλο που ξυπνάει πεινασμένος, αποφασίζει να μην τον φάει. «Έγινα φίλος με ένα άγριο πουλί -ένα γουέκα ή κότα των Μαορί – ένα είδος άγριου κοτόπουλου», είπε. «Περιφέρεται γύρω από την κατασκήνωσή μου». Τα γουέκα είναι προστατευόμενο είδος και ο Κλέι το σέβεται αυτό.

Ο Κλέι ονόμασε το πουλί Ουίλσον -από την ταινία «Castaway»- και το έκανε πρωταγωνιστή στο βίντεο που τράβηξε.

Σήμερα, πάλι πρέπει να κυνηγήσει. Έχοντας ήδη δαπανήσει πολλή σωματική ενέργεια για να φτιάξει πράγματα -όπως την καλύβα και τους πυρσούς- η πείνα αρχίζει να τον κάνει να σκέφτεται εντελώς καθαρά.

Αψηφώντας τα παγωμένα νερά, υπό το φως του πυρσού καταφέρνει να εντοπίσει και να ψαρέψει εν τέλει ένα αρκετά μεγάλο καλκάνι. Αμέσως χρησιμοποιεί τα δόντια του για να δαγκώσει το κεφάλι του, χαρίζοντας στο καμακωμένο ζώο τη λύτρωση.

Επιστρέφοντας στον καταυλισμό, αποφάσισε να περιμένει μέχρι το πρωί για να μαγειρέψει τα ψάρια και πήγε πάλι για ύπνο πεινασμένος, αλλά εξαιρετικά ικανοποιημένος από τη σημερινή του συγκομιδή.

Δεν ξέρει ότι η τέταρτη ημέρα θα είναι ακόμη πιο πλούσια.

On Day 4 of his survival challenge, Clay speared this eagle ray, which is pictured after he dragged it ashore. (Courtesy of Clay Tall Stories)
Την τέταρτη ημέρα της πρόκλησης για επιβίωση, ο Κλέι καμάκωσε αυτό το σαλάχι, το οποίο φωτογράφισε αφού το έσυρε στην ακτή. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)

 

«Το επόμενο πρωί μαγείρεψα το καλκάνι και αυτό ήταν το πρώτο μου καλό γεύμα», αφηγείται ο Κλέι. Για να το φτιάξει, το κάπνισε, τοποθετώντας τις φέτες του ψαριού πάνω σε αναμμένα κάρβουνα και τοποθετώντας από πάνω δύο πέτρες για να μην φεύγει ο καπνός. Ο Γουίλσον τσιμπολογάει κάτι εκεί κοντά.

Ο Κλέι στρέφει τώρα την ενέργειά του και πάλι στο κυνήγι, έχοντας εντοπίσει ένα τεράστιο σαλάχι κατά μήκος της ακτής, εκτιμώντας το βάρος του περίπου στα 35 με 40 κιλά.

Είδε ένα την πρώτη μέρα, επίσης, είπε, έτσι φρόντισε να φτιάξει το καμάκι του αρκετά μεγάλο. Τέτοια προνοητικότητα έρχεται μόνο με την εμπειρία.

Το καμάκι του Κλέι ήταν κατάλληλο, αν και τα σαλάχια έχουν επικίνδυνα αγκάθια που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρό τραυματισμό ή ακόμα και θάνατο. Μια τέτοια ακίδα τρύπησε κάποτε θανάσιμα την καρδιά του θρυλικού κυνηγού κροκοδείλων Στηβ Ίργουιν, επεσήμανε ο Κλέι, προσθέτοντας ότι η φροντίδα μιας πληγής έξω στη φύση είναι πολύ δύσκολη.

Με το φως της ημέρας, ο Κλέι εντοπίζει το σαλάχι να κολυμπάει, αρπάζει το καμάκι και την GoPro του και κατευθύνεται προς το νερό. Αφού το τρυπήσει επιτυχώς και το έσυρε στην ακτή, η πενθήμερη στοίχημα του Κλέι μοιάζει σχεδόν κερδισμένο.

«Θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τροφή για άλλες δύο εβδομάδες εκεί, χωρίς να χρειαστεί να κάνω καμία δουλειά”, λέει ο Κλέι, προσθέτοντας ότι το καπνιστό σαλάχι έχει «γεύση καβουριού – πραγματικά ωραία».

Clay cooks the eagle ray he speared on Day 4 of his survival challenge, saying that it tastes like crab meat. (Courtesy of Clay Tall Stories)
Ο Κλέι μαγειρεύει το σαλάχι που έπιασε την τέταρτη ημέρα του στο νησί, λέγοντας ότι έχει γεύση καβουριού. (ευγενική παραχώρηση του Θρυλικού Κλέι)

 

Το γεύμα είναι τόσο πλούσιο που αναγκάζεται να καλέσει το πλοίο που περιμένει, για να παραδώσει το υπόλοιπο κρέας στο χωριό του, που βρίσκεται μόλις 10 μίλια μακριά.

«Αν πρόκειται να σκοτώσουμε ένα ζώο για να επιβιώσουμε, τότε μην το σπαταλάμε», μας είπε. «Τιμήστε το μοιράζοντάς το στους ανθρώπους». Ποτέ μη σπαταλάτε φαγητό – αυτή είναι η φιλοσοφία του Κλέι. Είναι πολύτιμο.

Βγάζει το δέρμα από το σαλάχι, ώστε τίποτα να μην πάει χαμένο, και το τεντώνει πάνω από ένα στρογγυλό πλαίσιο που έφτιαξε με ραβδιά ώστε να μοιάζει με τύμπανο. Τοποθετεί από πάνω μια πέτρα, προκαλώντας μια κοιλότητα που, όταν στεγνώσει, θα σχηματίσει μια λεκάνη με την οποία θα μπορεί να συλλέγει το νερό της βροχής.

Μέχρι την πέμπτη ημέρα, ο Κλέι έχει ήδη αποκτήσει τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωση. Έχοντας τώρα ελεύθερο χρόνο στρέφει την ενέργειά του σε μια άλλη ανάγκη. «Πρέπει να φροντίζουμε και για την ψυχαγωγία μας», λέει.

Όταν ήταν παιδί, εκτός από τις πετονιές, τα αγκίστρια και τα καλάθια που έμαθε μόνος του να κατασκευάζει, έμαθε να φτιάχνει και χαρταετούς από θάμνους.

Επιπλέον, πάντα έχει μαζί του μια φυσαρμόνικα, με την οποία μας παίζει μια μελωδία που έγραψε κάποτε. Ο Κλέι παλιότερα ήταν μουσικός στην Ευρώπη για πολλά χρόνια. Η μουσική, λέει, είναι καλή για την ψυχή και για την καρδιά.

Το μήνυμά του είναι απλό. Πιέστε τον εαυτό σας να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις και θα ανταμειφθείτε. «Μετά τον πόνο, έρχεται πάντα η ευχαρίστηση», υποστηρίζει. «Πρέπει να θέτουμε στον εαυτό μας ολοένα καινούριες προκλήσεις, να του ζητάμε να κάνει πράγματα που δεν έχει ξανακάνει.»

Θα ανακαλύψετε ότι είστε πολύ πιο δυνατοί, γενναίοι και εφευρετικοί από ό,τι νομίζετε, προσθέτει.

Του Michael Wing

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Η σχέση μας με τη φύση

Μεγάλωσα στη Νέα Αγγλία, σε ένα ύψωμα με θέα τον ποταμό Κοννέκτικατ. Ζούσα σε μια ήσυχη πόλη, που είχε ένα πάρκο, ένα τοπικό γαλακτοκομείο στη γωνία και τα σπίτια κατά μήκος της κεντρικής οδού χρονολογούνταν από τα μέσα του 1700.

Η πόλη μου ήταν νότια του Βερμόντ, σε μια περιοχή γνωστή για τις θρυλικές παγοθύελλες που την επισκέπτονται, αντί για το βαθύ χιόνι που σκεπάζει τον Βορρά, τον χειμώνα. Σε εμάς, είναι σαν ο καιρός να μην μπορεί να αποφασίσει αν θα βρέξει ή θα χιονίσει – έτσι, πρώτα βρέχει και μετά παγώνει.

Όταν ήμουν στο λύκειο, ζήσαμε μια από τις χειρότερες παγοθύελλες όλων των εποχών. Η παγωμένη βροχή είχε αφήσει σχεδόν 1,5 εκατοστό πάγου στα πάντα, από τους δρόμους και τις στέγες μέχρι τα πιο μικρά κλαδιά. Το βάρος του πάγου έσπαζε τα κλαδιά ή ακόμα και ξερίζωνε εντελώς τα δέντρα από το έδαφος. Τα κλαδιά και τα πεσμένα δέντρα έκλεισαν τους δρόμους και κατέβασαν τα ηλεκτροφόρα καλώδια.

Περάσαμε σχεδόν μία εβδομάδα στριμωγμένοι μπροστά από το τζάκι, φτιάχνοντας γεύματα στο γκαζάκι, χωρίς ρεύμα ή θέρμανση.

Η παγωνιά παρέμεινε για αρκετές ημέρες. Και ξαφνικά, ένα βράδυ, ο υδράργυρος σκαρφάλωσε από το μείον μηδέν στους 10 βαθμούς Κελσίου μέσα σε λίγες ώρες. Ο μπαμπάς μου και εγώ βγήκαμε έξω για να παρακολουθήσουμε την αλλαγή του καιρού. Από τον λόφο μας, μπορούσαμε να δούμε τι συνέβαινε σε ένα μεγάλο μέρος της κοιλάδας του ποταμού Κοννέκτικατ.

Καθώς η θερμοκρασία ανέβαινε γρήγορα, οι πάγοι άρχισαν να πέφτουν από τα δέντρα και τις στέγες με εκκωφαντικό θόρυβο. Τα σπασμένα καλώδια της ΔΕΗ ξεπάγωσαν, φωτίζοντας τον ουρανό με επικίνδυνες μπλε ηλεκτρικές εκρήξεις.

Ο μπαμπάς κι εγώ παρακολουθούσαμε με θαυμασμό την τήξη του παγωμένου μας κόσμου. Γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε: “Αυτή η νύχτα θα σου μείνει αλησμόνητη”.

Ο μπαμπάς μου έχει φύγει εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες, αλλά προτιμώ να τον θυμάμαι εκείνο το βράδυ, όπως και το σχόλιό του. Το δέος μας μπροστά στη Μητέρα Φύση ήταν αξέχαστο. Αλλά ήταν επίσης το γεγονός ότι ο πατέρας μου, ένας μηχανικός, δεν δίστασε να εκφράσει στην έφηβη και ανώριμη τότε κόρη του τον θαυμασμό του για τον κόσμο. Αυτό είναι που θυμάμαι περισσότερο.*

Επιλέγω να ανατρέχω σε εκείνο το βράδυ και σε εκείνη τη στιγμή, όταν σκέφτομαι τον μπαμπά μου, αφ’ ενός γιατί με κάνει να χαμογελάω. Αλλά και επειδή ήταν μια βαθιά στιγμή, επειδή ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος, αναγνώριζε σιωπηρά ότι η σχέση μας με τη φύση αφορά επίσης τη σχέση μας με τον Θεό ή το σύμπαν ή όπως αλλιώς ορίζετε το θείο.

 (Jelleke Vanooteghem/Unsplash)
(Jelleke Vanooteghem/Unsplash)

 

Πώς μπορεί κανείς να μην αισθάνεται δέος, παρατηρώντας τα εκπληκτικά λειτουργικά σύστηματα της φύσης; Η φύση έχει την ικανότητα να μετατρέπει έναν μικροσκοπικό σπόρο σε δέντρο ή σε στάχυ καλαμποκιού, απλά προσθέτοντας αέρα, νερό και ηλιακό φως. Διατηρεί τους ωκεανούς ακριβώς στη σωστή ποσότητα αλατότητας για να συντηρεί τη ζωή των ψαριών και άλλων υδρόβιων ζώων.Ο πλανήτης μας παρέχει σε εκατομμύρια είδη φυτών, ζώων και εντόμων όλα όσα χρειάζονται για να επιβιώνουν.

Κι όμως, εμείς αναλωνόμαστε στην καθημερινότητά μας και συχνά χάνουμε την επαφή με τη φύση για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αρκετά μεγάλα, ώστε κρίσιμοι βιότοποι να μετατρέπονται, εν τω μεταξύ, σε χώρους στάθμευσης και τροπικά δάση να κόβονται. Αρκετά μεγάλα για να γίνεται ο αέρας μας τοξικός και ο ποταμός Κολοράντο να φτάνει άδειος στον ωκεανό.

Δεν προσποιούμαι ότι έχω απαντήσεις, εκτός από το μικρό βήμα της επανεξέτασης της σχέσης σας με τον φυσικό κόσμο. Κάντε μια μικρή παύση και ακούστε τα πουλιά, παρατηρήστε πώς τα βρύα μοιάζουν με μικροσκοπικό δάσος, αναρωτηθείτε για την επιμονή αυτών των φυτών που φυτρώνουν μέσα από τις ρωγμές του πεζοδρομίου και θαυμάστε τα δέντρα που γνωρίζουν πότε να πετάξουν τους πρώτους τους βλαστούς. Γίνετε αυτός που μαζεύει την πλαστική σακούλα που την έχει πάρει ο άνεμος ή που περπατάει αντί να πάρει αυτοκίνητο, όταν είναι δυνατόν, ή που φυτεύει γηγενή φυτά στην αυλή του.

Όπως ήταν εκείνη η στιγμή εν μέσω ενός τηκόμενου παγωμένου κόσμου, έτσι είναι και οι μικρές στιγμές, οι συνειδητοποιήσεις και οι δράσεις που μπορούν να βοηθήσουν στη διατήρηση του πλανήτη μας. Η ανανέωση της σύνδεσής σας με τη φύση σε συνδυασμό με εμπνευσμένη δράση, πολλαπλασιασμένη με τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων στον πλανήτη, μπορεί να έχει αποτέλεσμα.

Αναδημοσίευση από το AcupunctureTwinCities.com

*Απόσπασμα από το βιβλίο Love Pain: Stories of Loss and Survival (Αγάπη και πόνος: Ιστορίες απώλειας και επιβίωσης)

Της  Lynn Jaffee

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

«Χωρίς αγρότες χωρίς φαγητό: Θα φάτε τα ζωύφια;» – Ένα ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτει το βασικό σχέδιο πίσω από την ατζέντα για το κλίμα

Μια παγκόσμια επισιτιστική κρίση φαίνεται πως πλησιάζει απειλητικά, καθώς οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο προωθούν «πράσινες πολιτικές» που εξαναγκάζουν τους αγρότες να εγκαταλείψουν τη δραστηριότητά τους,

Σε ένα αποκλειστικό πρωτότυπο ντοκιμαντέρ της Epoch «No Farmers No Food: Will You Eat the Bugs» («Χωρίς αγρότες χωρίς φαγητό: Θα φάτε τα ζωύφια;»), ο σκηνοθέτης Ρόμαν Μπαλμάκοφ αποκαλύπτει ένα σχέδιο δεκαετιών για την αποδιοργάνωση του παγκόσμιου επισιτιστικού εφοδιασμού.

«Αυτή είναι η επόμενη παγκόσμια κρίση, την οποία αγνοούν συστηματικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο», λέει ο κος Μπαλμάκοφ, οικοδεσπότης της εκπομπής «Facts Matter» («Τα γεγονότα έχουν σημασία») της EpochTV.

Το «Χωρίς αγρότες…» σας παίρνει σε ένα ταξίδι που αφηγείται πραγματικές ιστορίες αγροτών στις Ηνωμένες Πολιτείες, τις Κάτω Χώρες και τη Σρι Λάνκα, οι οποίοι χάνουν τη γη τους και τα μέσα διαβίωσής τους υπό το πρόσχημα της κλιματικής αλλαγής.

Επισκόπηση της ταινίας

Ο κος Μπαλμάκοφ αποκαλύπτει την ιστορία της κλιματικής κρίσης και το πώς αυτή επινοήθηκε από τους παγκόσμιους ηγέτες κατά τη διάρκεια των διασκέψεων των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, γνωστών και ως Σύνοδος Κορυφής της Γης, που έλαβαν χώρα τον Ιούνιο του 1992, λίγο μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

«Όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στον ΟΗΕ [Οργανισμό Ηνωμένων Έθνών]», δήλωσε ο κος Μπαλμάκοφ στην Epoch Times κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε πριν από μια ειδική επίσημη πρεμιέρα στις 23 Σεπτεμβρίου, όπου το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε στους 200 περίπου παρευρισκόμενους στη Σύνοδο Κορυφής Stop 30×30, στο Ίρβινγκ του Τέξας.

Η ταινία καταδύεται στην Ατζέντα 30, παλαιότερα γνωστή ως Ατζέντα 21, και στο πώς οι παγκόσμιες πολιτικές που θεσπίστηκαν από τον ΟΗΕ στοχεύουν στο τέλος της ανεξάρτητης γεωργίας και στη δημιουργία εξαρτημένης σχέσης από μια μονοκομματική κυβέρνηση που θα ελέγχει τον παγκόσμιο επισιτισμό.

Οι παγκόσμιοι ηγέτες αποδίδουν στην κλιματική αλλαγή τις συνεχείς αυξήσεις των τιμών των τροφίμων ανά τον κόσμο.

«Η λύση που βρήκαν θα σας εκπλήξει», λέει ο κος Μπαλμάκοφ στην ταινία. «Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, [τα ζωύφια] μπορεί κάλλιστα να είναι το μελλοντικό σας δείπνο.»

«Οι άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι για μερικούς από τους πιο ισχυρούς οργανισμούς στον πλανήτη έχουν αποφασίσει ότι η κτηνοτροφία ευθύνεται για την υπερθέρμανση του πλανήτη και ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη ευθύνεται για τις υψηλές τιμές των τροφίμων και την έλλειψη τροφίμων.»

Το ντοκυμαντέρ του κου Μπαλμάκοφ διερευνά τον τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν την ατζέντα για το κλίμα – τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό – για να αποκτήσουν τον έλεγχο των ιδιωτικών γεωργικών εκτάσεων.

«Θα υπέθετε κανείς ότι η κυβέρνηση θα ήθελε να βοηθήσει τους αγρότες», δήλωσε ο κος Μπαλμάκοφ. «Ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα όταν διαπίστωσα πόσο έχει ήδη προχωρήσει αυτό.»

Στο ντοκυμαντέρ, οι κτηνοτρόφοι της Καλιφόρνια εξηγούν στον κο Μπαλμάκοφ ότι το συμβούλιο υδάτων της πολιτείας εισήγαγε πέρυσι έκτακτους κανονισμούς για την ξηρασία, επικαλούμενο την προστασία του σολωμού Κόχο, ο οποίος, σύμφωνα με την πολιτεία, κινδυνεύει με εξαφάνιση.

Η κτηνοτρόφος Θεοδώρα Τζόνσον από το Σκοτ Βάλλεϋ αναφέρει ότι οι κανονισμοί αυτοί εμποδίζουν τους ιδιοκτήτες ακινήτων να έχουν πρόσβαση στα δικά τους υπόγεια ύδατα. Αλλά χωρίς νερό, η κτηνοτροφία δεν είναι εφικτή.

«Τα πάντα λειτουργούν χάρη στο νερό», δηλώνει η κα Τζόνσον στην ταινία. «Στο Σκοτ Βάλλεϋ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα χωρίς νερό.»

Τοπικοί εμπειρογνώμονες είπαν στον κο Μπαλμάκοφ ότι ο σολωμός Κόχο δεν είναι ιθαγενής του ποταμού Κλάμαθ, ο οποίος διασχίζει την κοιλάδα Σκοτ.

Η «κρίση του αζώτου» στις Κάτω Χώρες

Ο κος Μπαλμάκοφ ταξίδεψε επίσης στην Ολλανδία, όπου οι αγρότες αναγκάζονται να μειώσουν τα κοπάδια τους κατά 50 έως 90% στο όνομα της κλιματικής αλλαγής.

Το 2019, η ολλανδική κυβέρνηση κήρυξε την «κρίση αζώτου» και άρχισε να εφαρμόζει κανονισμούς για να πετύχει μείωση των εκπομπών αζώτου κατά 50% έως το 2030.

Η μικρή χώρα, η οποία έχει πλούσια ιστορία στην κτηνοτροφία, υπήρξε ο μεγαλύτερος εξαγωγέας κρέατος της Ευρώπης. Ωστόσο, τα πράγματα αλλάζουν και οικογενειακές φάρμες αιώνων βάζουν λουκέτο.

Αρκετοί αγρότες και εμπειρογνώμονες λένε ότι η όλη κρίση του αζώτου δημιουργήθηκε για να μπορέσει η κυβέρνηση να πάρει τον έλεγχο της γης.

Ο Μάρτιν Φόρκινκ, αγρότης τέταρτης γενιάς, λέει ότι η γη χάνει την αξία της όταν δεν μπορεί πλέον να καλλιεργηθεί. Ως εκ τούτου, πολλοί αγρότες πωλούν τη γη τους στην κυβέρνηση, επειδή δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να την κρατήσουν, καθώς δεν συντηρεί πλέον τις οικογένειές τους.

Ένας αγρότης γρύλων και αλευροσκώληκων είπε στον κο Μπαλμάκοφ ότι τα έντομα προωθούνται στην αγορά ως λύση για τη μελλοντική επισιτιστική κρίση.

Πείνα στη Σρι Λάνκα

Το ντοκυμαντέρ δείχνει επίσης τι συμβαίνει όταν οι κυβερνητικοί κανονισμοί επιβάλλουν απαγορεύσεις στα χημικά λιπάσματα που βοηθούν τους αγρότες να καλλιεργήσουν τα προϊόντα τους.

Το 2021, η κυβέρνηση της Σρι Λάνκα απαγόρευσε τα χημικά λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα, υποστηρίζοντας ότι αυτό γινόταν για να παρέχει βιολογική διατροφή σε όλους τους κατοίκους της χώρας.

Η κίνηση αυτή κατέστρεψε σε τεράστιο βαθμό τις καλλιέργειες ρυζιού, βασικό είδος διατροφής του νησιωτικού έθνους των 22 εκατομμυρίων κατοίκων, ρίχνοντας τη χώρα σε οικονομική και επισιτιστική κρίση.

Πέρυσι, η κυβέρνηση ήρε την απαγόρευση των χημικών λιπασμάτων και η χώρα έχει αρχίσει να ανακάμπτει.

Σχόλια

Το ντοκυμαντέρ της Epoch Times αποκαλύπτει πώς ορισμένες φαινομενικά αθώες πολιτικές είναι επιβλαβείς για την παροχή τροφίμων.

«Αυτό που είναι το πιο ανησυχητικό είναι ότι τοποθετούν κανονισμούς που εξωθούν τους μικρούς αγρότες να τα παρατήσουν», δήλωσε στην Epoch Times η Μάργκαρετ Μπάιφιλντ, εκτελεστική διευθύντρια της αμερικανικής οργάνωσης Stewards of Liberty, μετά την προβολή. Η κα Μπάιφιλντ εμφανίζεται επίσης στην ταινία.

Άλλοι είπαν ότι η ταινία είναι ένα κάλεσμα αφύπνισης για την απάτη που κρύβεται πίσω από τις παγκόσμιες «πράσινες πολιτικές».

«Ο Ρόμαν Μπαλμάκοφ έκανε εκπληκτική δουλειά ρίχνοντας φως στη σκληρή πραγματικότητα και στις ανείπωτες ιστορίες που έπρεπε να ακουστούν», δήλωσε η Στεφαίν Κρος στην Epoch Times. Η κα Κρος, ιδιοκτήτρια της Tennessee Real Properties, LLC, παρακολούθησε την πρεμιέρα του ντοκυμαντέρ στο Ίρβινγκ.

«Το βρήκα τόσο αποκαρδιωτικό και τρομακτικό! Το περιεχόμενο [της ταινίας] ήταν τόσο αποκαλυπτικό όσο και ανησυχητικό, ρίχνοντας φως σε πτυχές τις οποίες μας κρύβουν επιμελώς για να μας παραπλανήσουν.»

Της Jana J. Pruet

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Λιγότερα δέντρα, σημαίνει χαμηλότερη ποιότητα αέρα που εισπνέουμε

Όσο η προστατευτική δράση των δασών περιορίζεται λόγω της καταστροφής τους – ιδίως κοντά σε πυκνοκατοικημένες περιοχές – τόσο θα περιορίζεται και η ποιότητα του αέρα που εισπνέουμε, επισημαίνει η πνευμονολόγος και πρώην αναπληρώτρια υπουργός Υγείας Μίνα Γκάγκα μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, προσθέτοντας πως αυτό επηρεάζει ήδη συνολικά την ποιότητα της ζωής μας:

«Τα δάση καθαρίζουν τον αέρα, προστατεύουν από την αποψίλωση των εδαφών όταν βρέχει και επιτρέπουν τη συλλογή του πόσιμου νερού, ενώ παράλληλα διατηρούν τη θερμοκρασία σε χαμηλότερα επίπεδα», επισημαίνει η κα Γκάγκα και προσθέτει ότι, εκτός από τις μελέτες που προβλέπουν ένα ζοφερό μέλλον για το περιβάλλον γενικότερα, «βλέπουμε ήδη διεθνώς τη διαφορά στην ποιότητα του αέρα και στη θερμοκρασία με την μείωση των δασών, τόσο στον Αμαζόνιο και στο Μεξικό όσο και στις περισσότερες ηπείρους στον κόσμο. Παράλληλα, οι γιγαντιαίες πόλεις (mega cities) που δημιουργούνται έχουν πολύ κακή ποιότητα αέρα, αιθαλομίχλη και πολύ υψηλότερες θερμοκρασίες.»

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών δίνει στοιχεία σύμφωνα με τα οποία 30 εκατομμύρια στρέμματα δάσους καταστρέφονται κάθε χρόνο, είτε από φωτιές είτε για αλλαγή χρήσης. «Δεν μιλάμε λοιπόν για στοιχεία που αφορούν το μέλλον, φυσικά υπάρχουν μελέτες και γι’ αυτό, αλλά τα στοιχεία αυτά είναι πλέον ορατά και μετρήσιμα: Η ποιότητα του αέρα είναι ήδη χειρότερη, η θερμοκρασία έχει αυξηθεί, υπάρχει η τρύπα του όζοντος και τα πράγματα χειροτερεύουν κάθε χρόνο», επισημάνει η πνευμονολόγος και συντονίστρια διευθύντρια στο νοσοκομείο «Σωτηρία».

Γιατί είναι πλέον αναγκαίοι οι «πνεύμονες» πρασίνου

Όμως, γιατί είναι σημαντικό να υπάρχουν γύρω από τον χώρο που ζούμε «πνεύμονες πρασίνου», όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε; Με ποιο τρόπο το πράσινο και τα δάση βοηθούν στην καλύτερη λειτουργία των πνευμόνων μας; Η πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής πνευμονολογικής εταιρείας απαντά στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη πως είναι γνωστό ότι «τα δέντρα και τα φυτά γενικότερα στη διάρκεια της ημέρας φωτοσυνθέτουν και ελευθερώνουν οξυγόνο ενώ μαζεύουν και χρησιμοποιούν το διοξείδιο του άνθρακα, καθαρίζοντας έτσι τον αέρα».

Παράλληλα, όπως τονίζει, στα δάση και στις εκτάσεις του πράσινου έχει λιγότερα αυτοκίνητα, λιγότερα εργοστάσια, λιγότερη παραγωγή και εκπομπή ρύπων, κάτι που σημαίνει ότι «μπορούμε να αναπνεύσουμε και να ασκηθούμε με ασφάλεια, για καλύτερη υγεία των πνευμόνων». Και φυσικά είναι οι περιοχές όπου ζουν ζώα, περιοχές που επιτρέπουν την διατήρηση της βιοποικιλότητας, η οποία είναι πολύ σημαντική για το μέλλον του πλανήτη και τέλος, προσθέτει, είναι περιοχές από τις οποίες ζουν χιλιάδες άνθρωποι.

Σοβαρές οι άμεσες και άμεσες επιπτώσεις από την εισπνοή καπνού στην υγεία των πνευμόνων

Με αφορμή και τις φετινές μεγάλες πυρκαγιές που σημειώθηκαν στη χώρα μας, ρωτήσαμε την κα Γκάγκα πόσο επιβαρυντική είναι στην υγεία των πνευμόνων η έκθεση μας στον καπνό του περιβάλλοντος από πυρκαγιές, ακόμα κι αν η έκθεση αυτή περιορίζεται στις 2-3 ήμερες. Η ίδια απαντά πως «αυτό εξαρτάται από το πόσο κοντά είμαστε στη φωτιά και πόσο πυκνός είναι ο καπνός γύρω μας. Με τις έντονες πυρκαγιές που είχαμε, τα προβλήματα εμφανίζονται άμεσα. Μπορεί να είναι ήπια όπως ερεθισμός στα μάτια και στη μύτη, έντονος πόνος και ερεθισμός στο λαιμό ή βήχας, μπορεί να είναι όμως και σοβαρά όπως είναι η παρόξυνση βρογχικού άσθματος ή χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας ή η επιβάρυνση της καρδιακής λειτουργίας που οδηγεί τους ασθενείς στο νοσοκομείο. Η έκθεση σε μεγάλες συγκεντρώσεις καπνού και αερίων όπως το μονοξείδιο του άνθρακα και το διοξείδιο του αζώτου μπορεί να οδηγήσουν στο νοσοκομείο ακόμη και υγιείς ανθρώπους, ενώ παράλληλα η έκθεση σε μικροσωματίδια κάνει φλεγμονή στον πνεύμονα, που κι αυτή μπορεί να κάνει προβλήματα έστω και βραχυχρόνια.»

Ο καπνός και τα μεταφερόμενα σωματίδια της στάχτης επιδρούν στους πνεύμονες των υγιών αλλά και των ασθενών ή όσων έχουν ευαισθησία, επισημαίνει η Μ. Γκάγκα, εξηγώντας πως «τα αέρια και τα σωματίδια είναι ερεθιστικά και κάνουν φλεγμονή στον πνεύμονα, που σημαίνει δυσκολία στην αναπνοή. Μπορεί αυτό να είναι πρόσκαιρο και να οφείλεται σε σπασμό και στένεμα τον αεραγωγών , δηλαδή των σωλήνων που κατεβάζουν τον αέρα στους πνεύμονες, μπορεί όμως ο καπνός να προκαλέσει πιο παρατεταμένη βλάβη που μοιάζει λίγο με τη βλάβη ενός εγκαύματος στο δέρμα, δηλαδή εσωτερικό οίδημα (πρήξιμο) και φλεγμονή (κοκκινίλα) που χρειάζεται μέρες για να περάσει. Παράλληλα, αέρια όπως το μονοξείδιο του άνθρακα δεσμεύουν την αιμοσφαιρίνη στο αίμα και δεν μπορεί να οξυγονωθεί καλά. Δεν μεταφέρει, λοιπόν, το αίμα αρκετό οξυγόνο στον οργανισμό και αυτό φυσικά μας επιβαρύνει πολύ».

Τι μπορούμε να κάνουμε πρακτικά σε ανάλογες περιπτώσεις για να προστατεύσουμε την υγεία των πνευμόνων

Σε τι αφορά η πρόληψη και η προστασία των πνευμόνων μας σε ανάλογες περιπτώσεις; Υπάρχουν πρακτικές οδηγίες που μπορεί κάποιος να ακολουθήσει πριν εκτεθεί, αλλά και μετά την έκθεση του; «Η πιο σημαντική οδηγία είναι να καθόμαστε σπίτι με κλειστά παράθυρα και όσο το δυνατόν μικρότερη έκθεση στον καπνό. Είναι σημαντικό επίσης να περιορίσουμε τις δραστηριότητες και την άσκηση, ακριβώς επειδή η άσκηση σε εξωτερικούς χώρους θέλει περισσότερο οξυγόνο και η οξυγόνωσή μας μπορεί να είναι περιορισμένη. Αλλά και επειδή όταν κάνουμε κινήσεις και ασκούμαστε χρειάζεται να εισπνεύσουμε περισσότερο και άρα η έκθεση μας είναι μεγαλύτερη. Είναι πολύ σημαντικό επίσης να είμαστε ενυδατωμένοι, να πίνουμε δηλαδή αρκετό νερό. Οι μάσκες που φορέσαμε στον κορωνοϊό, οι Κ95 βοηθούν λίγο και συγκρατούν σωματίδια, αν χρειάζεται να βγούμε έξω. Δεν συγκρατούν όμως αέρια», συνοψίζει η Μ. Γκάγκα.

Η πρώην αναπληρώτρια υπουργός Υγείας τονίζει τέλος πως πρέπει να θυμόμαστε ότι «η γη καλύπτεται σήμερα κατά το 1/3 από δάση και αυτά τα δάση, πέρα από τη προστασία όλων μας, δίνουν δουλειά και ζωή σε περισσότερο από ενάμιση δισεκατομμύριο ανθρώπους. Είναι λοιπόν σημαντικό όχι μόνο να προστατέψουμε τα δάση αλλά και να φροντίσουμε τις πόλεις, φυτεύοντας πράσινο, δημιουργώντας πράσινα κτίρια, στοχεύοντας με συνέπεια να προστατέψουμε το περιβάλλον μας και να βελτιώσουμε τον αέρα που αναπνέουμε για εμάς και τα παιδιά μας».