ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Σχολιασμός

Τον Νοέμβριο του 2023, ήρθε η προειδοποίηση, ξεκάθαρη σαν οιωνός.

Ένας νέος πολιτικός διεκδικούσε την εξουσία και, εάν εκλεγόταν, οι πολιτικές του θα προκαλούσαν «καταστροφή» στη χώρα του και θα «περιόριζαν σοβαρά τη δυνατότητα χάραξης πολιτικής μακροπρόθεσμα».

Ο κίνδυνος ήταν ένας οικονομολόγος «με αλυσοπρίονο» επηρεασμένος από την αυστριακή σχολή, ο οποίος αγκάλιαζε τη laissez-faire οικονομία. Οι καταστροφολογικές προφητείες δεν προέρχονταν από προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά από 108 οικονομολόγους που υπέγραψαν δημόσια επιστολή, δηλώνοντας ότι οι ιδέες του ήταν απαρχαιωμένες και είχαν αποδειχθεί αναποτελεσματικές.

«Ως οικονομολόγοι από όλον τον κόσμο που στηρίζουμε την ευρεία οικονομική ανάπτυξη της Αργεντινής, ανησυχούμε ιδιαίτερα για το οικονομικό πρόγραμμα ενός εκ των υποψηφίων, το οποίο έχει γίνει κεντρικό θέμα συζήτησης των εκλογών», ανέφερε η επιστολή.

Οι οικονομολόγοι (μεταξύ τους και ο Τομά Πικετί, ένας από τους κορυφαίους μελετητές της εισοδηματικής ανισότητας) παραδέχονταν ότι η επιθυμία για αλλαγή στην Αργεντινή ήταν κατανοητή, δεδομένου του ανεξέλεγκτου πληθωρισμού και της οικονομικής κρίσης που βίωνε η χώρα.

Όμως η προειδοποίηση ήταν σαφής.

«Οι οικονομικές προτάσεις του Χαβιέρ Μιλέι παρουσιάζονται ως μια ριζική απομάκρυνση από την παραδοσιακή οικονομική σκέψη», έγραφαν οι οικονομολόγοι. «Πιστεύουμε ότι αυτές οι προτάσεις, που βασίζονται στη laissez-faire οικονομία και περιλαμβάνουν αμφιλεγόμενες ιδέες, όπως η δολαριοποίηση και η σημαντική μείωση των δημόσιων δαπανών, είναι γεμάτες κινδύνους.»

Η «θεραπεία-σοκ» του Μιλέι

Ο λαός της Αργεντινής είτε δεν άκουσε είτε αγνόησε την προειδοποίηση.

Στις 19 Νοεμβρίου, ο εκκεντρικός Μιλέι εξελέγη πρόεδρος, επικρατώντας του περονιστή αντιπάλου του με διαφορά 10 ποσοστιαίων μονάδων. Ανέλαβε καθήκοντα στις 10 Δεκεμβρίου και άμεσα άρχισε να εφαρμόζει την ατζέντα της laissez-faire οικονομίας, ξεκινώντας με μια μείωση 5% στις κρατικές δαπάνες.

Ακολούθησαν και άλλες μεταρρυθμίσεις.

Τα δημόσια έργα ανεστάλησαν, τα προγράμματα πρόνοιας μειώθηκαν, οι κρατικές επιδοτήσεις καταργήθηκαν. Οι δημόσιες επιχειρήσεις ιδιωτικοποιήθηκαν και εκατοντάδες κανονισμοί ακυρώθηκαν. Οι φορολογικοί κώδικες απλοποιήθηκαν και οι δασμοί στις εξαγωγές μειώθηκαν ή εξαλείφθηκαν. Οι εργατικοί νόμοι χαλάρωσαν. Οι κυβερνητικές υπηρεσίες μειώθηκαν από 18 σε 9, ενώ επιβλήθηκε πάγωμα προσλήψεων και απολύθηκαν δεκάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι.

Στο νομισματικό επίπεδο, το πέσο υποτιμήθηκε δραματικά και η κεντρική τράπεζα σταμάτησε να τυπώνει χρήμα.

Οι αλλαγές δεν ήταν ανώδυνες. Ο ίδιος ο Μιλέι είχε περιγράψει την πολιτική του ως μια μορφή «θεραπείας-σοκ», απαραίτητης για την οικονομική ανάκαμψη. Η Αργεντινή πάλευε με τριψήφιο πληθωρισμό, οικονομική στασιμότητα και μαζική φτώχεια.

«Θα εφαρμόσω μια προσαρμογή για το σοκ και θα εξισορροπήσω τα δημοσιονομικά», είχε δηλώσει μετά τη νίκη του. «Εφόσον υποσχέθηκα να μην αυξήσω τους φόρους, αυτό σημαίνει ότι θα το κάνω μέσω περικοπών δαπανών.»

Τα αποτελέσματα μετά από έναν χρόνο

Ο Μιλέι ολοκλήρωσε πρόσφατα τον πρώτο του χρόνο στην εξουσία και τα αποτελέσματα δεν είναι αυτά που προέβλεπαν ο Πικετί και οι συνάδελφοί του. Ο Μάικλ Μάνγκερ, οικονομολόγος του Πανεπιστημίου Duke, επεσήμανε ότι η οικονομία της Αργεντινής ξεπέρασε κάθε λογική προσδοκία αυτό το έτος.

Ο πληθωρισμός, που είχε φτάσει στο 300% τον Απρίλιο του 2024, κατέρρευσε, φτάνοντας σε τετραετές χαμηλό τον Νοέμβριο του 2024. Τον πρώτο μήνα της θητείας του Μιλέι, η Αργεντινή κατέγραψε μηνιαίο πληθωρισμό 25,5%. Ωστόσο, μέχρι τον Νοέμβριο του 2024, ο πληθωρισμός είχε πέσει στο 2,4%.

«Μέσα σε μόλις 12 μήνες, συντρίψαμε τον πληθωρισμό», έγραψε το υπουργείο Οικονομίας στο X.

Παράλληλα, η οικονομία της Αργεντινής ανέκαμψε από την ύφεση.

Το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά σχεδόν 4% το τρίτο τρίμηνο του 2024, μετά από μια αδύναμη πρώτη περίοδο, και το ΔΝΤ προβλέπει ανάπτυξη 5% το 2025 και το 2026. Επιπλέον, η χώρα προσελκύει ξένες επενδύσεις, όπως δείχνει ο δείκτης «επενδυτικού ρίσκου» της JP Morgan.

Μένουν ακόμη πολλά να γίνουν, αλλά τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά — και εντελώς αντίθετα από αυτά που προέβλεπαν οι 108 οικονομολόγοι (και μέσα ενημέρωσης όπως η New York Times, που είχε εκφράσει ανησυχίες για την καταστροφή που θα προκαλούσε μια κυβέρνηση Μιλέι).

Μια επιφανειακή κατανόηση

Αξίζει να αναρωτηθούμε πώς ο Πικετί και η ομάδα του έκαναν τόσο λάθος.

Τα Οικονομικά, άλλωστε, είναι επιστήμη — ίσως θλιβερή, αλλά επιστήμη παρ’ όλα αυτά. Και παρόλο που δεν υπήρξε ποτέ σαφής συναίνεση σχετικά με τον Μιλέι μεταξύ των οικονομολόγων, πολλοί από τους πιο εξέχοντες εξ αυτών προέβλεπαν ότι ο Μιλέι και οι πολιτικές του laissez-faire θα ήταν καταστροφικές.

Επικοινώνησα με αρκετούς οικονομολόγους για να ακούσω τις υποθέσεις τους σχετικά με τον λόγο που οι συνάδελφοί τους έκαναν τόσο μεγάλο λάθος στις προβλέψεις τους για το τι θα πετύχαιναν οι πολιτικές του Μιλέι. Δεν είδα προθυμία να συζητήσουν το θέμα – ίσως επειδή είναι πιο ταπεινοί από τους 108 που υπέγραψαν την επιστολή το 2023, και γνωρίζουν ότι η πρόβλεψη οικονομικών αποτελεσμάτων είναι δύσκολη.

Ο Ντέιβιντ Χέντερσον, ερευνητής στο Ινστιτούτο Hoover, υποστηρίζει ότι οι οικονομολόγοι που υπέγραψαν την επιστολή είχαν ελλιπή κατανόηση της ελεύθερης αγοράς και της κρατικής παρέμβασης.

Επεσήμανε επίσης πολλές εσφαλμένες υποθέσεις των συγγραφέων και κατέρριψε ένα τουλάχιστον λανθασμένο επιχείρημα — ότι «το μοντέλο laissez-faire υποθέτει ότι η αγορά λειτουργεί τέλεια» —πριν καταλήξει σε μια αυστηρή αξιολόγηση των οικονομολόγων:

«Η κατανόησή τους για το πώς λειτουργεί η αγορά και το κράτος είναι επιφανειακή», έγραψε ο Χέντερσον. «Αναρωτιέμαι αν, βλέποντας την επιτυχία των πολιτικών του Μιλέι, αναθεώρησαν τις απόψεις τους. Μπορούμε πάντα να ελπίζουμε.»

Πράγματι, μπορούμε. Αλλά προς το παρόν, δεν είναι άδικο να υποθέσουμε από τη σιωπή τους ότι έχουν μάθει λίγα από την οικονομική πρόοδο της Αργεντινής.

Καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ ξεκινά τη δεύτερη θητεία του ως πρόεδρος των ΗΠΑ, υπάρχουν πολλά που μπορεί να μάθει από τον πρώτο χρόνο του Μιλέι.

Όπως, για παράδειγμα, το να αγνοεί τους οικονομολόγους που ισχυρίζονται ότι η περικοπή των κρατικών δαπανών, των κανονισμών και της γραφειοκρατίας οδηγούν σε οικονομική καταστροφή. Και ίσως το πιο σημαντικό, τον κίνδυνο της χρήσης κρατικών εκτυπωτικών μηχανημάτων για την αποφυγή λήψης δύσκολων δημοσιονομικών αποφάσεων.

Του Jonathan Miltimore

Από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Οικονομικής Έρευνας (American Institute for Economic Research)

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Σχολιασμός

Καθώς η πολιτική “Πρώτα η Αμερική” της κυβέρνησης Τραμπ συνεχίζει να ξεδιπλώνεται, οι παγκοσμιοποιητικές πολιτικές της προηγούμενης κυβέρνησης εξαφανίζονται γρήγορα.

Η πολιτική “Πρώτα η Αμερική” περιλαμβάνει την επιβολή δασμών σε κινεζικά προϊόντα με στόχο τη μείωση του εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ με την Κίνα και την Ευρώπη, καθώς και ευρύτερες πολιτικές που δίνουν προτεραιότητα στα συμφέροντα των ΗΠΑ έναντι της διεθνούς συνεργασίας.

Οι δασμοί του Τραμπ πυροδοτούν εμπορικό πόλεμο;

Αλλά αυτό δεν είναι όλη η ιστορία. Οι υψηλοί δασμοί της κυβέρνησης, ειδικά στις κινεζικές εισαγωγές, δεν αποσκοπούν μόνο στην προστασία των αμερικανικών βιομηχανιών, αλλά έχουν επίσης σκοπό να πιέσουν την Κίνα οικονομικά. Κατ’ επέκταση, καθώς η κινεζική οικονομία συνεχίζει να πιέζεται, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) θα βρίσκεται υπό πίεση στο εσωτερικό.

Αναμενόμενα, οι δασμοί των ΗΠΑ οδήγησαν σε αντίποινα από την Κίνα εναντίον αμερικανικών προϊόντων. Οι αρχικές ενέργειες του Πεκίνου περιλαμβάνουν την επιβολή δασμών 15 τοις εκατό στις εισαγωγές υγρού φυσικού αερίου (LNG) και άνθρακα των ΗΠΑ, καθώς και δασμούς 10 τοις εκατό σε πετρέλαιο, αγροτικό εξοπλισμό, και ορισμένα αυτοκίνητα.

Κλιμάκωση της έντασης και BRICS

Το άμεσο αποτέλεσμα ήταν η κλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ των δύο εθνών σε γεωπολιτικό και οικονομικό φάσμα. Εάν ο εμπορικός πόλεμος συνεχίσει να εντείνεται, η τριβή μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου πιθανότατα θα αυξηθεί, με πιθανώς περισσότερο προκλητικές ενέργειες και απαντήσεις στην συνέχεια.

Μια συγκεκριμένη απάντηση θα μπορούσε να είναι η Κίνα να βρει μια γρηγορότερη πορεία προς ένα σύστημα συναλλαγών που βασίζεται στο BRICS. Το BRICS, το οποίο είναι ακρωνύμιο για τις πέντε πρώτες συμμετέχουσες χώρες—Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική— ιδρύθηκε το 2009 και εξετάζει επί του παρόντος ένα εναλλακτικό νόμισμα που θα χρησιμοποιείται κυρίως για να αντικαταστήσει το δολάριο για τις συναλλαγές μεταξύ των χωρών μελών.

Δεν υπάρχει ακόμη πραγματικό νόμισμα BRICS.

Η δημιουργία ενός λειτουργικού εμπορικού μπλοκ βασισμένου στο BRICS δεν είναι μια νέα πρόταση. Έχει συζητηθεί για χρόνια ή δεκαετίες. Η αποφυγή της οικονομικής κυριαρχίας των ΗΠΑ είναι ο λόγος που τα έθνη του BRICS συγκεντρώθηκαν αρχικά. Η ιδέα ήταν πάντα να απομονωθούν οι οικονομίες του BRICS, που αποτελούν το 35 τοις εκατό του παγκόσμιου ΑΕΠ, από τις οικονομικές πιέσεις των ΗΠΑ.

Αλλά οι σκεπτικιστές επισημαίνουν ότι δεν υπάρχει υποκατάστατο για το δολάριο, τουλάχιστον όχι από την Ευρώπη, την Ιαπωνία, ή την Κίνα. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, το δολάριο ΗΠΑ χρησιμοποιείται στο 84,3 τοις εκατό του διεθνούς εμπορίου — σε σύγκριση με μόλις 4,5 τοις εκατό για το κινεζικό γιουάν.

BRICS: Μια έγκυρη πρόκληση για την κυριαρχία του δολαρίου;

Ωστόσο, η ώθηση για αποδολαριοποίηση μεταξύ των εθνών του BRICS έχει αποκτήσει δυναμική ως απάντηση στα χτυπήματα μέσω δολαρίου από την Ουάσιγκτον μέσω κυρώσεων και εμπορικών πολιτικών εναντίον χωρών με τις οποίες διαφωνεί. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και οι πόλεμοι αντιπροσώπων του Ιράν κατά του Ισραήλ είναι δύο βασικά παραδείγματα στα οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες επιβάλλουν ακρωτηριαστικές κυρώσεις και παγώνουν τα εθνικά περιουσιακά στοιχεία αντιπάλων, αλλά δεν είναι οι μόνοι.

Τώρα, με την κυβέρνηση Τραμπ να απειλεί την κινεζική οικονομία, το ΚΚΚ θεωρεί την ανάγκη να ξεκινήσει ένα νομισματικό και εμπορικό σύστημα BRICS ως «πιεστική». Δεν είναι μόνοι. Τα άλλα κράτη BRICS, ειδικά η Ρωσία, ενδιαφέρονται επίσης πολύ να σχηματίσουν ένα νέο νόμισμα για να ανταγωνιστούν το δολάριο ΗΠΑ και πρόσφατα ανακοίνωσαν σχέδια για ένα σύστημα πληρωμών που βασίζεται σε κρυπτονόμισμα BRICS.

Ωστόσο, η επίτευξη πραγματικής εναλλακτικής οδού νομισμάτων έναντι του δολαρίου δεν θα είναι εύκολη. Το δολάριο χρησιμοποιείται ευρέως από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ολόκληρο το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα βασίζεται σε δολάρια. Επιπλέον, το δίκτυο του δολαρίου είναι καλά εδραιωμένο και λειτουργεί καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο.

Το δίκτυο του δολαρίου περιλαμβάνει την οικονομία των ΗΠΑ, η οποία παραμένει η μεγαλύτερη και πλέον παραγωγική και καινοτόμος στον κόσμο· τις χρηματοπιστωτικές αγορές των ΗΠΑ· το τραπεζικό και συναλλαγματικό σύστημα (SWIFT), το οποίο είναι το μεγαλύτερο, πλέον αξιόπιστο και ρευστό στον κόσμο· και το νομικό σύστημα των ΗΠΑ, το οποίο είναι το πλέον αξιόπιστο και διαφανές. Τέλος, ο στρατός των ΗΠΑ παραμένει η περισσότερο θανατηφόρα και αποτελεσματική υπηρεσία επιβολής του νόμου στον πλανήτη.

Με όρους ήπιας δύναμης, ο αμερικανικός πολιτισμός έχει παγκόσμια αναγνώριση και απήχηση. Ούτε η πολιτιστική έλξη της Κίνας ούτε της Ρωσίας είναι πουθενά κοντά. Δεδομένων αυτών των παραγόντων, καμία άλλη χώρα, ή ακόμη και 10 έθνη (ο αριθμός των μελών του BRICS σήμερα), δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη θέση και τη δύναμη του δολαρίου στον κόσμο.

Μπορεί η Κίνα να δημιουργήσει ένα σύστημα συναλλαγών που βασίζεται σε BRICS;

Πώς θα ξεπερνούσαν αυτά τα εμπόδια η Κίνα και το BRICS;

Έχουν εξεταστεί διάφορες στρατηγικές. Μία είναι η διεξαγωγή συναλλαγών σε μεμονωμένα νομίσματα των συμμετεχόντων στο BRICS. Μια άλλη θα ήταν να σχηματιστεί ένα νέο νόμισμα BRICS με βάση ένα καλάθι νομισμάτων που θα μπορούσαν να υποστηρίζονται από χρυσό ή να δημιουργήσουν το προαναφερθέν νόμισμα που βασίζεται σε blockchain. Οι συζητήσεις στις συνόδους κορυφής του BRICS οδήγησαν την Κίνα σε αυτές τις συζητήσεις.

Η Κίνα έχει επίσης προτείνει ένα νέο σύστημα πληρωμών για να παρακάμψει το σύστημα SWIFT που βασίζεται σε δολάρια, που ονομάζεται «BRICS Pay». Αυτό θα χρησιμοποιούσε συστήματα πληρωμών που βασίζονται σε blockchain ή άλλα καινοτόμα συστήματα πληρωμών που επιτρέπουν συναλλαγές σε τοπικά νομίσματα και μειώνουν την εξάρτηση από το δολάριο. Η Κίνα κατασκευάζει επίσης μια διεθνή χρηματοοικονομική υποδομή για την υποστήριξη των μελών του BRICS, η οποία περιλαμβάνει τη Νέα Τράπεζα Ανάπτυξης για τη χρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων χρησιμοποιώντας νομίσματα BRICS.

Καθώς η επέκταση των συμμετεχόντων στο BRICS συνεχίζεται, οι πιθανότητες επιτυχίας του θα βελτιωθούν. Με 120 έθνη που θεωρούν την Κίνα ως τον μεγαλύτερο εμπορικό τους εταίρο, η διεύρυνση της συμμετοχής και της επιρροής αυτού του εναλλακτικού οικονομικού μπλοκ θα μπορούσε να είναι εύκολη και μπορεί να αποτελέσει μια σοβαρότερη πρόκληση για το δολάριο.

Ο αντίκτυπος ενός συστήματος BRICS στον κόσμο

Ορισμένοι παρατηρητές λένε ότι οι χώρες BRICS θα ανακτήσουν την κυριαρχία επί των χρηματοοικονομικών τους πολιτικών, απαλλάσσοντάς τες από τις οικονομικές κυρώσεις των ΗΠΑ και δίνοντάς τες μεγαλύτερο έλεγχο στις χρηματοοικονομικές τους πολιτικές.

Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια. Αλλά μπορεί επίσης να οδηγήσει στο να βρεθούν οι συμμετέχοντες κάτω από τον βαρύ ζυγό του ΚΚΚ. Η ιστορία του Πεκίνου με τους «εταίρους» του προγράμματος «Μία Ζώνη Ένας Δρόμος» με ακρωτηριαστικό χρέος και στρατιωτική κυριαρχία είναι γνωστή.

Δεδομένης της φύσης του ΚΚΚ και της οικονομικής και στρατιωτικής υπεροχής της Κίνας, είναι απίθανο να περιμένουμε από το Πεκίνο να είναι ένας καλοπροαίρετος επικεφαλής. Δείτε, για παράδειγμα, πώς τα πάει τώρα το κάποτε ελεύθερο Χονγκ Κονγκ, ή εν προκειμένω, οι Φιλιππίνες, η Ταϊβάν, η Ιαπωνία ή ακόμα και οι μειονοτικοί πληθυσμοί της Κίνας όπως οι Ουιγούροι. Ως οικονομικός επικεφαλής, η Κίνα έχει ήδη δείξει πώς θα συμπεριφερθεί.

Όσον αφορά την επίτευξη μεγαλύτερης ισορροπίας στο παγκόσμιο εμπόριο, μια επιτυχημένη BRICS θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν διπολικό ή πολυπολικό κόσμο όσον αφορά τα οικονομικά, το εμπόριο, και τα νομίσματα, όπου τα έθνη μπορούν να επιλέξουν ποιο σύστημα θα χρησιμοποιήσουν ή να αναγκαστούν να επιλέξουν. Αλλά η ανταλλαγή ενός συστήματος που βασίζεται σε δολάρια με ένα σύστημα που βασίζεται στο BRICS δεν σημαίνει απαραίτητα περισσότερη ελευθερία ή έλεγχο.

Ο γεωπολιτικός αντίκτυπος ενός επιτυχημένου συστήματος BRICS θα αποδυνάμωνε σίγουρα την επιρροή των ΗΠΑ στην παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση και θα ενίσχυε την κομμουνιστική Κίνα. Αυτό, φυσικά, είναι η όλη ουσία. Μπορεί στα αναπτυσσόμενα έθνη να μην αρέσει ο τρόπος με τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες χειρίζονται ορισμένες καταστάσεις, αλλά θα είναι πολύ χειρότερα υπό το ΚΚΚ.

Προκλήσεις και εμπόδια στο BRICS

Αλλά σήμερα, τα μέλη του BRICS έχουν αντικρουόμενα οικονομικά συστήματα, πολιτικούς στόχους, και επίπεδα ανάπτυξης, γεγονός που καθιστά την επίτευξη συναίνεσης για ένα νέο νόμισμα ή ένα νέο σύστημα πληρωμών περίπλοκο.

Η Ινδία, για παράδειγμα, είναι οικονομικός, πολιτικός, πολιτιστικός και περιφερειακός αντίπαλος της Κίνας. Οι συνοριακές αψιμαχίες με ζωντανά πυρά μεταξύ των δύο είναι συνηθισμένες και η Κίνα υποστηρίζει το Πακιστάν, τον κύριο αντίπαλο της Ινδίας.

Θα είναι διατεθειμένο το Νέο Δελχί να λάβει οικονομικές εντολές από το κομμουνιστικό Πεκίνο;

Ως η μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο με τον υψηλότερο πληθυσμό στη Γη, η Ινδία είναι μια πυρηνική δύναμη, απολαμβάνει μια ταχέως αναπτυσσόμενη οικονομία, και έχει έναν νεαρό, δυναμικό πληθυσμό που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη συρρικνούμενη οικονομία της Κίνας και την ταχεία γήρανση του πληθυσμού.

Είναι επίσης δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μείνουν πίσω και θα επιτρέψουν στο BRICS να γίνει πραγματικότητα χωρίς μάχη. Η κυβέρνηση Τραμπ είναι αρκετά πρόθυμη να χρησιμοποιήσει δασμούς έως και 100 τοις εκατό κατά των μελών του BRICS εάν προσπαθήσουν να αντικαταστήσουν το δολάριο.

Η ουσία;

Η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν και η Νότια Αφρική χρειάζονται το BRICS περισσότερο από τους εμπορικούς τους εταίρους. Με μια δυνατή Αμερική και ένα ισχυρό δολάριο, εάν και όταν εμφανιστεί ένα νόμισμα BRICS, μπορεί να μοιάζει με το παλιό σοβιετικό εμπορικό μπλοκ που δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τη Δύση – αυτό που είναι πραγματικά το BRICS.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την άποψη της Epoch Times.