Οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν «ρεαλιστικές και πρακτικές προσεγγίσεις» για την αντιμετώπιση της τοξικής ρύπανσης από πλαστικά, δήλωσε το υπουργείο Εξωτερικών μετά την αποτυχία ενός ακόμη γύρου διαπραγματεύσεων στον ΟΗΕ για τη διαμόρφωση μιας συνθήκης που να είναι αποδεκτή από τα 193 κράτη-μέλη.
«Αντιτασσόμαστε σε παγκόσμιες ρυθμιστικές προσεγγίσεις, όπως οι λίστες απαγόρευσης προϊόντων ή πρόσθετων ουσιών, που περιορίζουν την καινοτομία στην παραγωγή, αυξάνουν τον πληθωρισμό στα καταναλωτικά προϊόντα και περιορίζουν τις εξαγωγές ρητίνης και προϊόντων πλαστικού», δήλωσε εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ στην εφημερίδα The Epoch Times στις 22 Αυγούστου. «Τέτοιες προσεγγίσεις δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τις διαφορετικές εθνικές συνθήκες και δεν βοηθούν ουσιαστικά στην αντιμετώπιση της ρύπανσης από πλαστικά».
Οι αποτυχημένες συνομιλίες ήταν η πέμπτη προσπάθεια που ξεκίνησε η Συνέλευση Περιβάλλοντος του ΟΗΕ (United Nations Environment Assembly – UNEA) για να υπάρξει συναίνεση σχετικά με τον τερματισμό της ρύπανσης από πλαστικά. Η συνεδρίαση INC-5.2 (Intergovernmental Negotiating Committee) στη Γενεύη, από τις 5 έως τις 14 Αυγούστου, ολοκληρώθηκε χωρίς συμφωνία στο προσχέδιο της συνθήκης, παρά τις ολονύκτιες προσπάθειες για εύρεση συμβιβασμού.
Η Ίνγκερ Άντερσεν, εκτελεστική διευθύντρια του Προγράμματος Περιβάλλοντος του ΟΗΕ (U.N. Environment Programme – UNEP), δήλωσε ότι «παρά το γεγονός ότι δεν καταλήξαμε στο κείμενο της συνθήκης που ελπίζαμε, θα συνεχίσουμε την προσπάθεια κατά της ρύπανσης από πλαστικά – μια ρύπανση που βρίσκεται στα υπόγεια ύδατα, στο έδαφος, στους ποταμούς, στους ωκεανούς και στο σώμα μας».
Στις συνομιλίες συμμετείχαν περίπου 1.400 αντιπρόσωποι από 183 χώρες και 1.000 παρατηρητές εκπροσωπώντας 400 οργανισμούς, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Οι βαθιές διαφωνίες που είχαν εμφανιστεί ήδη στις αποτυχημένες συνομιλίες του 2024 στη Νότια Κορέα παρέμειναν, κυρίως όσον αφορά στο επίπεδο φιλοδοξίας της συνθήκης.
Χώρες με υψηλές φιλοδοξίες, όπως η ΕΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο, Παναμάς, Κολομβία, Καναδάς, Αυστραλία, πολλές αφρικανικές χώρες και 39 μικρά νησιωτικά κράτη, επεδίωκαν περιορισμούς στην παραγωγή πρωτογενών πλαστικών. Άλλες χώρες, όπως οι Σαουδική Αραβία, Ιράν, Μαλαισία, Μαρόκο, Ινδία, Κούβα και Καζακστάν, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, πρότειναν η παγκόσμια συνθήκη να επικεντρωθεί στη «βιώσιμη» μείωση των πλαστικών αποβλήτων και στη βελτίωση των υποδομών διαχείρισης, αφήνοντας στις εκάστοτε χώρες τη δυνατότητα να επιβάλουν οποιαδήποτε υποχρεωτικά μέτρα.
Η Αυστραλία προχώρησε σε εθνικό σχέδιο, μέσω του Εθνικού Σχεδίου Πλαστικών και των Εθνικών Στόχων Συσκευασίας 2025. Υπήρχαν επίσης διαφορές σχετικά με τη ρύθμιση επικίνδυνων χημικών ουσιών που σχετίζονται με πλαστικά, όπως φθαλικές ενώσεις, και τον τρόπο χρηματοδότησης και παρακολούθησης της εφαρμογής μιας συμφωνίας.
Το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ δήλωσε ότι υποστηρίζει «μια συμφωνία που επιτρέπει στις χώρες να χρησιμοποιούν προσαρμοσμένες και οικονομικά αποδοτικές λύσεις», αλλά δεν θα υποστηρίξει μέτρα που «πνίγουν την καινοτομία και αυξάνουν τον πληθωρισμό για τους καταναλωτές». Η αμερικανική αντιπροσωπεία προώθησε «ρεαλιστικές και πρακτικές προσεγγίσεις για τη μείωση της ρύπανσης από πλαστικά, προστατεύοντας παράλληλα τις βιομηχανίες που βασίζονται σε αυτά για προϊόντα υψηλής απόδοσης και χαμηλού κόστους».
Τα πλαστικά παίζουν σημαντικό ρόλο σε πολλούς τομείς λόγω της ευλυγισίας, της αντοχής, της διαφάνειας και της αντίστασής τους στην υπεριώδη ακτινοβολία, ενώ είναι σχετικά φθηνά. Ωστόσο, η μακροχρόνια χρήση τους εγείρει ανησυχίες για το περιβάλλον και την υγεία, καθώς ουσίες που μιμούνται οιστρογόνα, όπως η BPA και οι φθαλικές ενώσεις, επηρεάζουν τις αναπαραγωγικές ορμόνες, ενώ η αντοχή τους σημαίνει ότι η ρύπανση μπορεί να διαρκέσει αιώνες.
Το 2022, η UNEA ενέκρινε απόφαση για την ανάπτυξη ενός «διεθνούς νομικά δεσμευτικού μέσου κατά της ρύπανσης από πλαστικά». Η κυβέρνηση Μπάιντεν είχε υποστηρίξει τη συνθήκη, ενώ η κυβέρνηση Τραμπ είχε προτιμήσει κυριαρχικά μέτρα ανά χώρα.
Δεν έχει καθοριστεί ημερομηνία για τον επόμενο διαπραγματευτικό γύρο, και δεν υπάρχει υποχρέωση συνέχισης των συνομιλιών για παγκόσμια λύση. Κάποιες χώρες υποστηρίζουν εθνικές λύσεις χωρίς παγκόσμιο νομικό πλαίσιο, ενώ άλλες πιέζουν για συνθήκη ακόμα και με πλειοψηφική ψήφο αντί για ομοφωνία. Η UNEA θα συνεδριάσει ξανά τον Δεκέμβριο για περαιτέρω δράση.
Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρρες, εξέφρασε τη λύπη του για την αποτυχία των συνομιλιών, αλλά χαιρέτισε τη δέσμευση των κρατών-μελών να συνεχίσουν τις προσπάθειες κατά της ρύπανσης από πλαστικά.
Σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, η παραγωγή πλαστικών αναμένεται να τριπλασιαστεί έως το 2060.
Στη μεγαλούπολη της Αθήνας υπάρχουν ορισμένα ξεχωριστά σημεία, τόποι που αποτελούν οάσεις μέσα στον πυκνό αστικό ιστό κι ωστόσο παραμένουν απρόσιτα σε πολλούς. Όχι γιατί η πρόσβασή τους είναι δύσκολη, αλλά κυρίως γιατί η πληροφόρηση γι’ αυτούς είναι λιγοστή, η απόσταση συχνά είναι μεγάλη και πολλές φορές το ενδιαφέρον των κατοίκων του άστεως, τόσο απορροφημένο από τη συνήθεια και τις πρακτικές ανάγκες, εστιάζεται σε άλλες δραστηριότητες και διασκεδάσεις. Ένας τέτοιος τόπος, μοναδικός κι απολαυστικός για την ψυχή και το σώμα, είναι κι ο Βοτανικός Κήπος Ιουλίας και Αλεξάνδρου Διομήδους, που ανήκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και βρίσκεται στην Ιερά Οδό 403, στο Χαϊδάρι.
Ο βοτανικός κήπος, ο μεγαλύτερος στην Ελλάδα αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο, που δημιουργήθηκε με τη βοήθεια του υπουργείου Γεωργίας και υπό την εποπτεία του αειμνήστου καθηγητή Βοτανικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνου Μητράκου, με βάση τα σχέδια της καθηγήτριας Αρχιτεκτονικής Κήπων και Τοπίου του Πανεπιστημίου του Βερολίνου Herta Hammerbacher, άνοιξε τις πύλες του στο κοινό το 1975, μετά το πέρας των εργασιών του καλλωπιστικού τμήματός του. Η παραχώρηση του χώρου για τη δημιουργία του βοτανικού κήπου έγινε με την προϋπόθεση να αναδασωθεί ο περιβάλλων χώρος, στον οποίο μέχρι τότε λειτουργούσαν ασβεστοποιεία, εκμεταλλευόμενα την εδαφική σύσταση της περιοχής.
Ζίννιες, που προτιμούν οι πεταλούδες, στον Βοτανικό Κήπο Ιουλίας και Αλέξανδρου Διομήδους, στο Χαϊδάρι. Αθήνα, Τρίτη 12 Αυγούστου 2025 (δημοσιεύεται Σάββατο 16 Αυγούστου 2025). Ο κήπος έχει έκταση 1.860 στρέμματα που καλύπτονται από δάση πεύκης χαλεπίου, θαμνότοπους και φρυγανότοπους εμπλουτισμένους με κυπαρίσσια, δενδρώνες που αποτελούνται από δένδρα που φύονται σε Ωκεανία, Αμερική, Ευρώπη, Ν Αφρική και μεσογειακή Ασία, και ανθώνες καλλωπιστικών και φαρμακευτικών φυτών. (Ορέστης Παναγιώτου/ΑΠΕ-ΜΠΕ μέσω ΑΠΕ ΜΠΕ)
Σήμερα, στην πόλη όπου ιδρύθηκε τον 4ο π.Χ. αιώνα ο πρώτος στον κόσμο βοτανικός κήπος στον κόσμο από τον μαθητή του Αριστοτέλη Θεόφραστο, ο οποίος για πρώτη κατηγοριοποίησε τα φυτά κι έθεσε τις βάσεις για τη βοτανική επιστήμη και τη γεωπονία, λειτουργεί ένας σημαντικός πνεύμονας πρασίνου και ένα ιδιαίτερο οικοσύστημα. Γιατί εκτός από το δάσος που τον περιβάλλει – και πέρα από το γεγονός ότι αποτελεί ένα διαρκές φυτώριο κι ένα ζωντανό μουσείο εκατοντάδων ειδών της ελληνικής και παγκόσμιας πανίδας – ο Βοτανικός Κήπος Διομήδους, συνιστά συνάμα ένα καταφύγιο και για πουλιά και αρκετά ζώα του δάσους (αλεπούδες, λαγούς, ακόμη κι αγριογούρουνα).
Για τον λόγο τούτο, ο Κήπος αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς περίοικους, αλλά και πιο μακρινούς επισκέπτες, που χαίρονται την εκπαιδευτική περιήγηση στα διάφορα τμήματα με τα παρτέρια τους, τη μαγευτική αναπόληση στον μοναδικό ανθώνα, αλλά και τον αναζωογονητικό περίπατο στο δάσος με τα ειδικά χαραγμένα μονοπάτια. Ή εάν δεν προτιμούν την περιδιάβαση αυτή καθαυτή στο πράσινο, μπορούν να χαρούν τη μαγεία του πρασίνου και την ηρεμία του δάσους στο φιλόξενο καφέ του Κήπου, κάτω από τα μεγαλοπρεπή δέντρα και τον πυκνό τους ίσκιο.
Το περασμένο διάστημα, πάνω από 500 σχολεία και 50.000 μαθητές επισκέφθηκαν τον Κήπο, ενημερώθηκαν από τους πρόθυμους ξεναγούς του για την ιστορία του και άντλησαν πολλές γνώσεις και πληροφορίες για τα ενδημικά φυτά της χώρας μας, για τα φαρμακευτικά και «οικονομικά» φυτά, έκαναν τη γνωριμία με πρωτόγνωρα είδη που απαντούν σε άλλες χώρες και άλλες ηπείρους, αντίκρισαν ένα κομμάτι από τη λειτουργία και την πολυπλοκότητα της φύσης και των οργανισμών της, αισθάνθηκαν τη σαγήνη της αναγέννησης της ζωής και εντυπωσιάστηκαν από την εμπειρία της άδολης φυσικής ομορφιάς.
Νούφαρο σε λίμνη ανθώνα στον Βοτανικό Κήπο Ιουλίας και Αλεξάνδρου Διομήδους, στο Χαϊδάρι. Αθήνα, Τρίτη 12 Αυγούστου 2025 (δημοσιεύεται Σάββατο 16 Αυγούστου 2025). Ο κήπος έχει έκταση 1.860 στρέμματα που καλύπτονται από δάση πεύκης χαλεπίου, θαμνότοπους και φρυγανότοπους εμπλουτισμένους με κυπαρίσσια, δενδρώνες που αποτελούνται από δένδρα που φύονται σε Ωκεανία, Αμερική, Ευρώπη, Ν Αφρική και μεσογειακή Ασία, και ανθώνες καλλωπιστικών και φαρμακευτικών φυτών. (Ορέστης Παναγιώτου/ΑΠΕ-ΜΠΕ μέσω ΑΠΕ ΜΠΕ)
Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Νίκος Λιβανός, ένας από τους γεωπόνους του Βοτανικού Κήπου, μας πληροφόρησε πως έχει συνολική έκταση περίπου 1.860 στρεμμάτων, τα οποία καλύπτονται από φυσική κυρίως βλάστηση, που περιλαμβάνει περισσότερα από 550 είδη. Στα όρια του Κήπου συναντάμε ένα από τα αρχαιότερα δάση χαλεπίου πεύκης (Pinus halepensis) της Αττικής, που πλαισιώνεται από ένα φυσικό περιβάλλον από σκίνα, πουρνάρια και άλλα είδη. Μεγάλο τμήμα του Κήπου καλύπτεται επίσης από δάσος χαλεπίου πεύκης «εμπλουτισμένου», μετά από αναδάσωση, με τραχεία πεύκη και κυπαρίσσια. Θάμνοι και φρυγανότοποι κάθε είδους και μορφής καλύπτουν μία σημαντική έκταση, γεμίζοντας το τοπίο με τα χρώματα και τις μυρωδιές τους – ιδίως την εποχή της κατεξοχήν ανθοφορίας, την άνοιξη.
Στο τμήμα ιστορικών φυτών του, ο επισκέπτης μπορεί να δει είδη που ενδημούν στη χώρα μας ήδη από την προϊστορική εποχή. Παράλληλα μαθαίνει για ονομαστά φυτά όπως ο μανδραγόρας και το κώνειο, αλλά και για τα «ιερά» δέντρα και φυτά των αρχαίων θεών: τη μυρτιά της Αφροδίτης, την ελιά της Αθηνάς, το σκίνο της Ήρας, το οποίο μάλιστα φυτευόταν και αργότερα έξω από τα μοναστήρια, λόγω της αναφροδισιακής ιδιότητας του σπόρου-«πιπεριού» του, από το οποίο προήλθε και το παραδοσιακό «πώς το τρίβουν το πιπέρι»!
Ένας πραγματικά παραδείσιος τόπος του Κήπου είναι ο ανθώνας του, με την ιδιαίτερη κηποτεχνική αρχιτεκτονική του και τον πολύχρωμο στίβο από εντυπωσιακά είδη λουλουδιών, εκατό ποικιλίες ρόδων, μοναδικά είδη δένδρων και μπαμπού, που αμιλλώνται ποιο θα κεντρίσει περισσότερο τις αισθήσεις μας και θα προσελκύσει με τα χρώματα και τις μυρωδιές του τα έντομα και τις πεταλούδες. Οι 25 λίμνες του είναι γεμάτες με νούφαρα και άλλα υδρόβια φυτά, με πιο εντυπωσιακούς τους ινδικούς λωτούς, αλλά και την πράσινη «φακή του νερού», ενώ τα ιαπωνικά ψάρια κοχάκου που κολυμπούν σε μία από αυτές δίνουν την εντύπωση ενός καθαρά φυσικού περιβάλλοντος.
Τμήμα του ανθώνα στον Βοτανικό Κήπο Ιουλίας και Αλεξάνδρου Διομήδους, στο Χαϊδάρι. Αθήνα, Τρίτη 12 Αυγούστου 2025 (δημοσιεύεται Σάββατο 16 Αυγούστου 2025). Ο κήπος έχει έκταση 1.860 στρέμματα που καλύπτονται από δάση πεύκης χαλεπίου, θαμνότοπους και φρυγανότοπους εμπλουτισμένους με κυπαρίσσια, δενδρώνες που αποτελούνται από δένδρα που φύονται σε Ωκεανία, Αμερική, Ευρώπη, Ν Αφρική και μεσογειακή Ασία, και ανθώνες καλλωπιστικών και φαρμακευτικών φυτών. (Ορέστης Παναγιώτου/ΑΠΕ-ΜΠΕ μέσω ΑΠΕ ΜΠΕ)
Στα άλλα τμήματα του Κήπου, ο επισκέπτης θα πληροφορηθεί για το πόσα φυτά και δέντρα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της φαρμακευτικής έρευνας, με τα συστατικά τους να χρησιμοποιούνται για θεραπείες ήδη από αρχαιοτάτων χρόνων, είτε για την παραγωγή αρωμάτων ή απλά ως καλλιέργειες για την τροφή. Στον δενδρώνα του, θα συναντήσει είδη που δεν απαντούν στην ελληνική χλωρίδα, όπως φοίνικες, πεύκα από άλλες ηπείρους και κλήματα.
Επιπλέον, ο Κήπος είναι ο μοναδικός στην Ελλάδα που μπορεί να περηφανευτεί ότι διαθέτει το δέντρο σεκόγια, ένα από τα υψηλότερα κι αρχαιότερα είδη δέντρων στον κόσμο, που το ύψος του μπορεί να ξεπεράσει και τα 100 μ.
Σημαντικό τμήμα του Βοτανικού Κήπου αποτελεί και το φυτώριό του, στο οποίο καλλιεργούνται οι σπόροι για το φύτεμα καινούργιων ή την αντικατάσταση των φυτών και των δέντρων που φιλοξενεί. Με τη διαρκή ανταλλαγή σπόρων με άλλους αντίστοιχους κήπους σε όλον τον κόσμο, ο Κήπος Διομήδους βοηθά στη διατήρηση της παγκόσμιας βιοποικιλότητας και στη διάσωση απειλούμενων ειδών της φυσικής μας κληρονομιάς.
Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται δε στην κυκλική οικονομία και στην οικολογική βάση της λειτουργίας των πάντων μέσα στην έκτασή του. Το ξυλουργείο του ανακυκλώνει την ξυλεία που προκύπτει από τα δέντρα του Κήπου, προμηθεύοντας τις ταμπέλες για την ενημέρωση, τα παγκάκια κι άλλα λειτουργικά στοιχεία για τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου. Ενώ με τον σύγχρονο καταστροφέα του εξασφαλίζεται το «τσιπ» και το υλικό που κομποστοποιείται για να χρησιμεύσει ως λίπασμα και έδαφος για την καλλιέργεια των διαφόρων ειδών.
Η μορφή του ιδρυτή Αλεξάνδρου Διομήδους σμιλεμένη σε κορμό στον Βοτανικό Κήπο Ιουλίας και Αλέξανδρου Διομήδους, στο Χαϊδάρι, στο Χαϊδάρι. Αθήνα, Τρίτη 12 Αυγούστου 2025 (δημοσιεύεται Σάββατο 16 Αυγούστου 2025). Ο κήπος έχει έκταση 1.860 στρέμματα που καλύπτονται από δάση πεύκης χαλεπίου, θαμνότοπους και φρυγανότοπους εμπλουτισμένους με κυπαρίσσια, δενδρώνες που αποτελούνται από δένδρα που φύονται σε Ωκεανία, Αμερική, Ευρώπη, Ν Αφρική και μεσογειακή Ασία, και ανθώνες καλλωπιστικών και φαρμακευτικών φυτών. (Ορέστης Παναγιώτου/ΑΠΕ-ΜΠΕ μέσω ΑΠΕ ΜΠΕ)
Το μνημείο τούτο της φυσικής ιστορίας δένεται στενά και με μία σημαντική στιγμή, ενός ανθρώπινου έπους. Μέσα στον πυκνό δενδρώνα του, προβάλλει ένα ξέφωτο που φιλοξενεί το μνημείο της εκτέλεσης της αντιστασιακής Λέλας Καραγιάννη και των συντρόφων της από τους ναζί κατακτητές, τον Σεπτέμβριο του 1944. Παραδίπλα, τα γερμανικά πολυβολεία μαρτυρούν την αιματηρή τούτη σελίδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και υπενθυμίζουν πως η φύση κι ο άνθρωπος συνοδοιπορούν σε όλες, τόσο στις φωτεινές όσο και στις σκοτεινές, στιγμές του κοινού τους βίου.
Ο Βοτανικός Κήπος Ι& Α. Διομήδους είναι αδιαμφισβήτητα ένα «κρυμμένο διαμάντι» – όπως πρόσφατα η βρετανική εφημερίδα Guardian τον αποκάλεσε σε αντίστοιχο αφιέρωμά της, στο οποίο τον αναγόρευσε έναν από τους καλύτερους κήπους στον κόσμο. Αλλά ένα διαμάντι κρυμμένο από τα πράσινα φυλλώματα και τα αρώματα των φυτών και των δέντρων που περιέχει. Γιατί ο Κήπος στέκει φανερά στο πλάι της ιστορικής Ιεράς Οδού και περιμένει τον επισκέπτη για να τον αποζημιώσει με την ομορφιά, τη γαλήνη και τις ιδιαίτερες απολαύσεις που μπορεί να του προσφέρει, είτε ενδιαφέρεται να γεμίσει με τις αξεπέραστες εμπειρίες της φύσης και του πρασίνου είτε απλά επιδιώκει να ξεφύγει μέσα στο ειδυλλιακό τούτο περιβάλλον, στο καφέ του, από τις αποπνικτικές στιγμές της καθημερινότητας στη μεγαλούπολη.
Του Γιώργη-Βύρωνα Δάβου
Περισσότερες πληροφορίες ο αναγνώστης μπορεί να αναζητήσει στην ιστοσελίδα του Κήπου
ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ, ΗΠΑ – Ο Τζόελ Σαλατίν, που αυτοαποκαλείται «χριστιανός ελευθεριακός περιβαλλοντολόγος καπιταλιστής τρελός αγρότης», συμμετέχει με ενθουσιασμό σε μια ελεύθερη συζήτηση καθώς οδηγεί στα ανώμαλα ορεινά μονοπάτια που διασχίζουν το αγρόκτημα Polyface Farms, έκτασης 700 στρεμμάτων, στην κοιλάδα Shenandoah της Βιρτζίνια.
Μιλάει με χιούμορ για τον εαυτό του, καθώς οδηγεί ένα ξεθωριασμένο Ford Bronco των αρχών της δεκαετίας του 1980, που δεν έχει παράθυρα και πλένεται μόνο από τη βροχή: «Οι περισσότεροι αγρότες που σέβονται τον εαυτό τους πρέπει να έχουν ένα δίτροχο ATV, αλλά εγώ δεν είμαι αγρότης που σέβεται τον εαυτό του κι έχω αυτό το παλιό Bronco που μου κόστισε 2.000 δολάρια. Κάνει τη δουλειά του».
Αναγνωρισμένος από πολλούς ως η κορυφαία αυθεντία της χώρας στον τομέα της αναγεννητικής γεωργίας, ο Σαλατίν είναι συγγραφέας περισσότερων από δώδεκα βιβλίων για το θέμα, ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο δίνοντας ομιλίες σε συνέδρια και εργάζεται ως γενναιόδωρα αμειβόμενος σύμβουλος.
Υποστηρικτής των τοπικών δικτύων τροφίμων, των ανεξάρτητων αγροτών και αυτού που ο ίδιος αποκαλεί «προσωπική επιλογή στην προμήθεια τροφίμων», είναι ειλικρινής σχετικά με αυτό που πιστεύει ότι είναι «ακραία κυβερνητική παρέμβαση» στον τομέα της γεωργίας.
Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε τις προεδρικές εκλογές τον Νοέμβριο του 2024, ο Σαλατίν ανακοίνωσε στο blog του ότι η ομάδα μετάβασης του εκλεγμένου προέδρου επικοινώνησε μαζί του για να του προτείνει να αναλάβει καθήκοντα συμβούλου του υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ , με τον βουλευτή Τόμας Μάσσι από το Κεντάκυ στον ρόλο του υπουργού Γεωργίας.
Τελικά, αντ’ αυτού, ο Τραμπ όρισε την Μπρουκ Ρόλλινς επικεφαλής του υπουργείου Γεωργίας.
Ωστόσο, ο 64χρονος Σαλατίν δήλωσε ότι ελπίζει ότι η κυβέρνηση Τραμπ θα καταργήσει τους κυβερνητικούς κανονισμούς που «είναι επιζήμιοι για τους αγρότες και, κατά συνέπεια, επιζήμιοι για τους καταναλωτές».
«Το κλειδί για τη βελτίωση της ποιότητας των τροφίμων μας είναι η μείωση των κανονισμών, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να προμηθεύονται τρόφιμα τοπικής προέλευσης και να μην χρειάζεται να τα μεταφέρουν από όλη τη χώρα», δήλωσε εμφατικά.
Το βάρος των κανονισμών
Σημείωσε ότι υπάρχουν χιλιάδες αγροτικοί επιχειρηματίες έτοιμοι να λανσάρουν εναλλακτικές λύσεις για καθαρά τρόφιμα, αλλά δεν μπορούν να βγουν στην αγορά λόγω των κανονισμών για τα τρόφιμα.
«Τέσσερις εταιρείες ελέγχουν το 85% των τροφίμων που καταναλώνουμε στην Αμερική», επισημαίνει. «Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ελευθερία επιλογής στα τρόφιμά μας».
Η Μπρουκ Ρόλλινς, πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος του America First Policy Institute, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου για την ανακοίνωση ομαδικής αγωγής κατά μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας στο Trump National Golf Club Bedminster. Νιου Τζέρσεϋ, 7 Ιουλίου 2021. (Michael M. Santiago/Getty Images)
«Αν θέλετε να έρθετε στο αγρόκτημά μου και να αγοράσετε λουκάνικα, θα έπρεπε να μπορώ να σας τα πουλήσω χωρίς να εμπλέκονται οι γραφειοκράτες», υποστηρίζει ο Σαλατίν.
«Αν κάποιος θέλει να το κάνει αυτό τώρα, πρέπει πρώτα να πάω τα γουρούνια σε μια ομοσπονδιακά ελεγχόμενη μονάδα επεξεργασίας, η οποία πρέπει να περάσει από μία σειρά διαδικασιών για να διατηρήσει την άδειά της· και από πάνω, πρέπει να τους πληρώσω για να το κάνουν αυτό».
Αν ήταν νόμιμο, είπε ο Σαλατίν, η Polyface Farms θα ήταν ήδη μία επιχείρηση. Ωστόσο, οι ισχύοντες κανονισμοί επιβαρύνουν τον Αμερικανό αγρότη με πολλαπλούς τρόπους. Θα ήταν «ευλογία» για τους μικρούς αγρότες αν οι κυβερνητικοί κανονισμοί «μειωθούν σημαντικά», λέει. «Επιπλέον, οι καταναλωτές θα έχουν μεγαλύτερη ποικιλία ποιοτικών τροφίμων σε πιο προσιτές τιμές».
Οι υποστηρικτές της επέκτασης της κυβερνητικής εποπτείας λένε ότι «εμπιστεύονται την κυβέρνηση περισσότερο από ό,τι τις μικρές επιχειρήσεις και τα μικρά αγροκτήματα», δηλώνει ο Σαλατίν.
«Το νωπό γάλα είναι ένα παράδειγμα αυτού», εξηγεί. «Η κυβέρνηση δαιμονοποιεί το νωπό γάλα ως μη ασφαλές. Επιδοτούμε με 9 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως την Coca-Cola στο πλαίσιο ενός προγράμματος διατροφής και ποινικοποιούμε το νωπό γάλα. Θα έλεγα ότι η Coca-Cola είναι πολύ πιο επικίνδυνη από το νωπό γάλα. Δεν λέω ότι κανείς δεν έχει αρρωστήσει ποτέ από το νωπό γάλα. Έχει αρρωστήσει κανείς από την Coca-Cola; Ναι, πολλοί άνθρωποι με όλα αυτά τα ποσοστά παχυσαρκίας που προκαλούνται από την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων ζάχαρης».
Ο Τζόελ Σαλατίν μεταφέρει βοοειδή από το ένα λιβάδι στο άλλο στο αγρόκτημά του, το 2024. (Jeff Louderback/The Epoch Times)
Αναγεννητικές μέθοδοι
Το EarthDay.org αναφέρει ότι το έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών χάνεται δέκα φορές πιο γρήγορα από ό,τι αναπληρώνεται.
Η μεγάλης κλίμακας γεωργική εκμετάλλευση παράγει το μεγαλύτερο μέρος των τροφίμων και της γεωργικής ρύπανσης, σύμφωνα με την ιστοσελίδα, με εγκαταστάσεις που λειτουργούν από βιομηχανικές ή ξένες εταιρείες που «επιθυμούν τα βραχυπρόθεσμα κέρδη περισσότερο από τη μακροπρόθεσμη υγεία της γης και των ανθρώπων».
Η αναγεννητική γεωργία, αντίθετα, «προάγει την υγεία των υποβαθμισμένων εδαφών, αποκαθιστώντας τον οργανικό άνθρακά τους» μέσω πρακτικών όπως η μη άροση και η καλλιέργεια καλυπτικών φυτών, που μειώνουν τη διάβρωση και τη ρύπανση των υδάτω,ν και καλλιεργούν υγιέστερα εδάφη, σύμφωνα με τον ίδιο ιστότοπο.
Ο Σαλατίν συμφωνεί, προτείνοντας έναν απλούστερο ορισμό της αναγεννητικής γεωργίας: «Να αφήνεις τη γη σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι τη βρήκες».
«Η Αμερική είναι άρρωστη. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αμφισβητούν την τυπική αμερικανική διατροφή. Τα τρόφιμα και η γεωργία πάνε μαζί. Δεν μπορείς να διαχωρίσεις τα τρόφιμα από τη γεωργία. Για να έχεις τρόφιμα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, πρέπει να έχεις αγροκτήματα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά.»
Ο Σαλατίν έμαθε τις αναγεννητικές μεθόδους γεωργίας από τον πατέρα του, ο οποίος αγόρασε το κτήμα όπου βρίσκεται η Polyface Farms το 1961.
Η γη δεν ήταν εύφορη· είχε διαβρωθεί μετά από δεκαετίες υπερβολικής καλλιέργειας και παραμέλησης.
Ο πατέρας του Σαλατίν εγκατέλειψε τη συμβατική γεωργία και υιοθέτησε αναγεννητικές μεθόδους, όπως η φύτευση δέντρων, η εκσκαφή λιμνών, η δημιουργία ψηλών σωρών κομπόστ και η εφαρμογή της εναλλασσόμενης βόσκησης.
Η γη είναι πλέον πλούσια και γεμάτη θρεπτικά συστατικά.
Σήμερα, η Polyface Farms παρέχει βόειο κρέας, χοιρινό κρέας, πουλερικά και δασικά προϊόντα σε περισσότερες από 5.000 οικογένειες, 50 εστιατόρια, 10 καταστήματα λιανικής πώλησης και μια λαϊκή αγορά.
Ο Τζόελ Σαλατίν, ιδρυτής της Polyface Farm και εμπειρογνώμονας στη βιολογική γεωργία, κάνει ένα διάλειμμα από τις παρουσιάσεις του στο Food Independence Summit, συνέδριο για την ανεξαρτησία της αγροτικής παραγωγής. (Ευγενική παραχώρηση της Emma Low/Food Independence Summit)
Τέσσερις γενιές της οικογένειας Σαλατίν ζουν και εργάζονται στο αγρόκτημα.
Για αιώνες, οι Αμερικανοί ζούσαν με τρόφιμα τοπικής προέλευσης που καλλιεργούνταν σε αγροκτήματα χωρίς χημικά. Η αλλαγή ξεκίνησε όταν τα χημικά λιπάσματα έγιναν ευρέως διαδεδομένα, γεγονός που οδήγησε στην εξάντληση του εδάφους και σε ανθυγιεινά τρόφιμα, σύμφωνα με τον Σαλατίν.
Ακόμη και στη δεκαετία του 1940, ορισμένοι προειδοποίησαν ότι η χρήση «χημικών λιπασμάτων» θα είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της γονιμότητας του εδάφους, σημειώνει.
«Ο πιο γρήγορος τρόπος για να καταστρέψεις τη γη είναι να αφαιρέσεις τη βλάστηση, κάτι που γίνεται κυρίως μέσω του οργώματος», δηλώνει ο Σαλατίν.
Η μονοκαλλιέργεια, που σημαίνει καλλιέργεια ενός μόνο είδους, χρόνο με το χρόνο, είναι ο δεύτερος ταχύτερος τρόπος για να καταστρέψεις το έδαφος, και ο τρίτος ταχύτερος τρόπος είναι η χρήση χημικών λιπασμάτων.
Ο Σαλατίν επιλέγει τη βιοποικιλότητα. Για παράδειγμα, η Polyface Farms φιλοξενεί κουνέλια, κοτόπουλα και χοίρους «όλα στον ίδιο σταύλο» κατά τη διάρκεια του χειμώνα, αντί να τα χωρίζει όπως θα έκανε μια συμβατική φάρμα.
Τα παθογόνα από τα περιττώματα των κουνελιών έρχονται σε επαφή με τα περιττώματα των κοτόπουλων, τα οποία είναι τοξικά για τα παθογόνα των κουνελιών. Τα περιττώματα των κοτόπουλων σκοτώνουν τα παθογόνα των κουνελιών πριν μολύνουν άλλο ζώο, χωρίς χημική παρέμβαση.
Η βιοποικιλότητα παρέχει έλεγχο και ισορροπία σε μία φάρμα, παρατηρεί ο Σαλατίν, όπως συμβαίνει και στη φύση.
«Τα πουλιά, για παράδειγμα, είναι τα φυτοφάρμακα του Θεού. Τρώνε έντομα. Αλλά τα πουλιά δεν απομακρύνονται περισσότερο από 200 μέτρα από το καταφύγιό τους. Έτσι, στη φάρμα μας, για παράδειγμα, έχουμε δημιουργήσει δασικές ζώνες σε απόσταση 200 μέτρων από όλη την ανοιχτή γη, έτσι ώστε τα πουλιά να έχουν πάντα ένα καταφύγιο και ένα μέρος για να πάνε.
»Επειδή έχουν ένα βιότοπο που τους προσφέρει καταφύγιο αρκετά κοντά, πηγαίνουν και τρώνε τα έντομα στο χωράφι. Αυτά είναι τα πράγματα που κερδίζεις με τη βιοποικιλότητα».
Ο Σαλατίν σταματά το Bronco περίπου μισό μίλι μακριά από τα θερμοκήπια. Βγαίνει έξω, περπατά 50 μέτρα και στέκεται περιτριγυρισμένος από γουρούνια που σφύζουν από ενέργεια. Τα γουρούνια ζουν στο λιβάδι μέχρι να τα φέρουν μέσα για το χειμώνα.
«Μετακινούνται κάθε πέντε με δέκα ημέρες περίπου», λέει. «Μπορούν να τρέχουν και να τρώνε χόρτα. Τρέχουν στον καθαρό αέρα και τον ήλιο, και έχουν μια υπέροχη ζωή».
Ο Τζόελ Σαλατίν με τα γουρούνια του στην Polyface Farms, μια αναγεννητική φάρμα στη Βιρτζίνια. (Ευγενική παραχώρηση της Polyface Farms)
«Μέσα από τα χρόνια έχουμε μάθει […] ότι το κρέας μας μαγειρεύεται περίπου 15-20% πιο γρήγορα από το κρέας που πωλείται στα καταστήματα. Γιατί; Επειδή τα ζώα μας δεν εκκρίνουν ποτέ αδρεναλίνη· επειδή είναι ευτυχισμένα και δεν υποφέρουν από άγχος. Τα ζώα που είναι περιορισμένα υποφέρουν από άγχος και περνάνε όλη τους τη ζωή εκκρίνοντας αδρεναλίνη. Μπορείς να τρως ευτυχία ή να τρως άγχος. Νομίζω ότι η ευτυχία έχει καλύτερη γεύση και είναι και πιο υγιεινή», λέει χαρακτηριστικά.
Συνεχίζει εξηγώντας ότι η Polyface Farms μετακινεί τα ζώα καθημερινά, επειδή τα ζώα στη φύση μεταναστεύουν.
«Ένας από τους γρηγορότερους τρόπους για να αυξήσουμε την ποικιλομορφία στο μικροβίωμα μας είναι με αυγά από ζώα που βγαίνουν σε βοσκή – ζώα που έχουν καταναλώσει μια ποικιλία φυσικών τροφών, έτσι ώστε να περιέχουν όλα αυτά τα διαφορετικά στοιχεία μέσα τους.
»Όταν τρώμε αυτό το χοιρινό, αυτό το λουκάνικο, αυτό το αυγό, απολαμβάνουμε τα οφέλη της ποικιλίας που αυτά τα ζώα μάζεψαν από τα διάφορα βοσκοτόπια.»
Αυτάρκεια και θυσίες
Αρχικά, ο Σαλατίν ήταν δημοσιογράφος στην τοπική εφημερίδα του Στάουντον, στη Βιρτζίνια.
«Σκεπτόμουν ότι θα γινω σαν τον Γούντγουορντ και τον Μπέρνσταϊν, ότι θα αποκαλύψω ένα σκάνδαλο, θα γράψω το μπεστ σέλλερ μου και θα αποσυρθώ στη φάρμα», είπε ο Σαλατίν γελώντας. «Αυτή ήταν η πορεία που είχα στο μυαλό μου».
Αντ’ αυτού, αποφοίτησε από το κολέγιο, παντρεύτηκε την Τερέζα, έφτιαξε μια σοφίτα στο παλιό αγροτόσπιτο της Polyface Farms και ζούσε λιτά.
«Οδηγούσαμε ένα αυτοκίνητο αξίας 50 δολαρίων, ένα Dodge Coronet του 1966, το οποίο τελικά πούλησα για ανταλλακτικά για 75 δολάρια», είπε. «Ζούσαμε τόσο φτωχικά που καταφέρναμε να αποταμιεύαμε τον μισό μας μισθό. Δεν πηγαίναμε ποτέ διακοπές. Δεν πηγαίναμε πουθενά, δεν πηγαίναμε σινεμά, δεν τρώγαμε έξω. Αν δεν το καλλιεργούσαμε, δεν το τρώγαμε. Και ζούσαμε με 300 δολάρια το μήνα.
«Είχαμε αγελάδες και πουλούσαμε το κρέας απευθείας σε μερικούς τοπικούς πελάτες. Δεν είχαμε πολλές, αλλά να θυμάστε ότι ζούσαμε με 300 δολάρια το μήνα, οπότε δεν χρειαζόμασταν πολλά έσοδα.»
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1982, ο Σαλατίν άφησε την εφημερίδα και το ζευγάρι αποφάσισε να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη γεωργία.
«Εγώ ήμουν ο πρώτος που σκέφτηκα ότι ίσως θα έπρεπε να επιστρέψω στη δουλειά», λέει. «Δεν ήξερα αν αυτή η πλήρης απασχόληση στη γεωργία θα πετύχαινε. Αλλά είχα όραμα. Νιώθω ευγνώμων που, για κάποιο λόγο, ο Θεός μου έδωσε όραμα».
Μια φράση του προέδρου Τόμας Τζέφφερσον, ο οποίος ήταν επίσης αγρότης, κοσμεί μια πλάκα κοντά στην Polyface Farms. (Ευγενική παραχώρηση της Polyface Farms)
Ο Σαλατίν ενθαρρύνει τους επίδοξους αγρότες να υιοθετήσουν έναν λιτό τρόπο ζωής όταν ξεκινούν. Συνιστά να ζουν σε τροχόσπιτο ή σκηνή και να μειώσουν δραστικά τα έξοδά τους.
«Μην βγαίνετε για φαγητό, μην πηγαίνετε διακοπές, μην πηγαίνετε σινεμά», είπε. «Μην πίνετε καφέ. Μην καπνίζετε, μην αγοράζετε τσιγάρα. Μην παραγγέλνετε Uber Eats, μην παίρνετε φαγητό από έξω. Αν πραγματικά θέλετε να το κάνετε αυτό και να πετύχετε, κάντε θυσίες ώστε να έχετε ελάχιστα έξοδα.
«Αν το θέλετε αρκετά, μπορείτε να το κάνετε. Πρέπει όμως να αλλάξετε νοοτροπία πριν κάνετε αυτό το άλμα.»
Polyface Farms. (Ευγενική παραχώρηση της Polyface Farms)
Polyface Farms
Ο πατέρας του Σαλατίν, λογιστής, ίδρυσε μια εταιρεία για το αγρόκτημα, την οποία ήθελε να ονομάσει Salatin Inc., θυμάται ο γιος του.
«Αντιτάχθηκα σθεναρά στην ιδέα», είπε. «Το συζητούσαμε ενώ αρμέγαμε τις δύο αγελάδες μας. Του είπα: «Μπαμπά, αυτό είναι μεγαλύτερο από την οικογένειά μας. Μπορεί να έρθει μια μέρα που δεν θα είναι ένας Σαλατίν που θα διευθύνει αυτό το πράγμα». Ήθελα να είναι πιο ανοιχτό και ο μπαμπάς υποχώρησε και δέχτηκε το Polyface».
Ο Σαλατίν αντιμετώπισε για πολύ καιρό την αντίδραση των γειτόνων του, οι οποίοι δεν εγκρίναν τις αναγεννητικές γεωργικές πρακτικές του. Ένας γείτονας, μάλιστα, τον αποκάλεσε «τρελό», θυμάται.
Αντί να προσβληθεί, ο Σαλατίν χρησιμοποίησε τον χαρακτηρισμό ως ψευδώνυμο.
«Ήξερα ότι υπήρχε αντίθεση στο μήνυμά μου για την αναγεννητική γεωργία, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι με εξέπληξε το επίπεδο του μίσους που δέχτηκα. Θα μπορούσα να είχα θυμώσει και να είχα πέσει σε κατάθλιψη, αλλά προτίμησα το χιούμορ και έγινα ο Τρελός Αγρότης, όπως λέει το blog μου.»
Για πολλούς ενθουσιώδεις υποστηρικτές της βιώσιμης διαβίωσης και της αναγεννητικής γεωργίας, η επίσκεψη στο Polyface Farms είναι ένα προσκύνημα. Ο Σαλατίν προσφέρει μια ποικιλία περιηγήσεων.
«Ακολουθούμε την πολιτική των ανοιχτών θυρών 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο. Είμαστε απόλυτα διαφανείς», λέει.
«Έχουμε επίσης μια περιήγηση δύο ωρών με τα πόδια και την ‘Παλαβή’ περιήγηση», είπε, προσθέτοντας ότι αυτός ή ο γιος του, Ντάνιελ, συνήθως οδηγούν την τελευταία, η οποία περιλαμβάνει μια περιπέτεια δυόμισι ωρών με άμαξα γύρω από το Polyface Farms.
Ο Σαλατίν διοργανώνει επίσης ένα διήμερο σεμινάριο «εντατικών ανακαλύψεων».
«Φτιάχνουμε κομπόστ, μετακινούμε αγελάδες, μετακινούμε χοίρους, κόβουμε δέντρα, αλέθουμε ξύλα. Εννοώ, σας δείχνουμε ό,τι μπορούμε», αναφέρει, σημειώνοντας ότι πολλοί άνθρωποι θα ήθελαν να γίνουν πιο αυτάρκεις, αλλά δεν έχουν ιδέα από πού να αρχίσουν.
Το αγρόκτημα Polyface Farms καλύπτει περισσότερα από 700 στρέμματα στην κοιλάδα Shenandoah της Βιρτζίνια. (Jeff Louderback/The Epoch Times)
Υπαίθριο δείπνο στο αγρόκτημα Polyface Farms. (Ευγενική παραχώρηση του αγροκτήματος Polyface Farms)
«Το διασκεδαστικό είναι να εμπνέεις τους ανθρώπους να ξεκινήσουν. Εγώ είμαι εδώ για να ενθαρρύνω και να εμπνέω τους ανθρώπους. Γι’ αυτό έχουμε μια πολιτική ανοιχτών θυρών εδώ», είπε.
Συμβουλές προς επίδοξους αγρότες
Ο Σαλατίν αποκαλεί την τάση επιστροφής στην ύπαιθρο και τα αγροκτήματα «τσουνάμι αυτονομίας».
«Οι άνθρωποι διαισθάνονται ότι στην ύπαιθρο υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για αυτονομία από ό,τι στην πόλη. Οι αγροτικές περιοχές έχουν μια αυτοδύναμη προσωπικότητα που δεν υπάρχει στις αστικές περιοχές, όπου επικρατεί αναταραχή και βία. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε ξεχάσει εδώ και πολλές γενιές πώς να σφάζουμε ένα κοτόπουλο, να τρυπάμε ένα σφενδάμι και να φυτεύουμε ντομάτες. Υπάρχει μια πραγματική αποσύνδεση μεταξύ της νεότερης γενιάς και της προέλευσης των τροφίμων τους», παρατηρεί.
Είναι ενθαρρυντικός προς τους επίδοξους αγρότες, αλλά συνιστά προσοχή:
«Μερικοί άνθρωποι ενθουσιάζονται υπερβολικά και αγοράζουν μια αγελάδα Scottish Highlander· τη φέρνουν στο σπίτι και μισή ώρα μετά αυτή δραπετεύει και η αστυνομία την ψάχνει παντού… Ξεκινήστε με έναν κήπο, ξεκινήστε με φυτά – αυτά δεν μπορούν να το σκάσουν», προτρέπει.
«Διαβάστε βιβλία, δείτε βίντεο, παρακολουθήστε εκδηλώσεις και βρείτε μέντορες. Χτίστε σχέσεις με ανθρώπους που ξέρουν να κατασκευάζουν πράγματα, να καλλιεργούν και να επιδιορθώνουν πράγματα – με ανθρώπους από τους οποίους μπορείτε να μάθετε. Αυτή είναι η καλύτερη επένδυση για το μέλλον σας.
»Όταν κάνεις μια αλλαγή στη ζωή σου, χρειάζεσαι υποστήριξη· γι’ αυτό είναι σημαντικές οι εκδηλώσεις για την αυτοσυντήρηση και τη βιώσιμη διαβίωση, και γι’ αυτό κάνω αυτό που κάνω.»
Σε 31 ανήλθαν οι αγροτοδασικές πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν το τελευταίο εικοσιτετράωρο σε όλη τη χώρα. Από αυτές, όπως έγινε γνωστό από την Πυροσβεστική, οι 24 αντιμετωπίστηκαν άμεσα, στο αρχικό τους στάδιο, ενώ οι πυροσβεστικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν ακόμη επτά.
Στο μεταξύ, υπό μερικό έλεγχο τέθηκε η πυρκαγιά που ξέσπασε σε χαμηλή βλάστηση στην περιοχή Σμέρτος του δήμου Φιλιατών Θεσπρωτίας. Η φωτιά εκδηλώθηκε γύρω στις 17:32, ενώ εστάλη ενημερωτικό 112 στους κατοίκους της περιοχής, καλώντας τους να παραμείνουν σε ετοιμότητα.
Για την κατάσβεσή της κινητοποιήθηκαν 28 πυροσβέστες, με μία ομάδα πεζοπόρου τμήματος της 5ης ΕΜΟΔΕ, 9 οχήματα και 4 αεροσκάφη. Συνδρομή παρείχαν υδροφόρες ΟΤΑ.
Τα κατά τόπους ανακριτικά γραφεία, καθώς και Κλιμάκια της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού (Δ.Α.Ε.Ε.) διερευνούν τα αίτια εκδήλωσης των πυρκαγιών.
Τέλος, η Πυροσβεστική καλεί όλους τους πολίτες, να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και σε περίπτωση πυρκαγιάς, για τη δική τους ασφάλεια, να ακολουθούν πιστά τις υποδείξεις των αρμόδιων Αρχών.
Ερευνώντας βαθύτερα τους κρυφούς τρόπους με τους οποίους επικοινωνούν τα φυτά, ερευνητές του Πανεπιστημίου Saitama παρατήρησαν οπτικά αλλά και κατέγραψαν σε βίντεο τη μετάδοση και λήψη «προειδοποιητικών» σημάτων από φυτά που έχουν υποστεί στρες ή τραυματισμό προς τα γειτονικά τους. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα από τον τραυματισμό τους, εκπέμπουν μια λεπτή ομίχλη αερομεταφερόμενων ενώσεων, σηματοδοτώντας στα άλλα φυτά να ενισχύσουν τις άμυνές τους.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι επιστήμονες γνωρίζουν την αλληλεπίδραση μεταξύ των φυτών, που ονομάζεται «φυτική ωτακουσία».
Τα φυτά που έχουν υποστεί κάποια βλάβη, είτε από ανθρώπινο χέρι είτε από έντομα, εκπέμπουν πτητικές οργανικές ενώσεις (VOC) οι οποίες γίνονται αντιληπτές από άλλα φυτά που βρίσκονται εκεί κοντά. Ιτιές Σίτκα και λεύκες επέδειξαν αντιφυτοφάγες ιδιότητες όταν εκτέθηκαν σε VOC. Το ίδιο συνέβη και με 30 άλλα είδη φυτών, όπως τα φασόλια λίμα, ο καπνός, η ντομάτα, η αρτεμισία και η αραβίδοψις.
a. Η διάταξη του πειράματος. b. Αλλαγές στα ιόντα ασβεστίου που εκφράζονται οπτικά σε φυτά Arabidopsis. c. Ποσοτικοποίηση των ιχνών ιόντων ασβεστίου. (Ευγενική παραχώρηση των Masatsugu T., Aratani, Y., Uemura T., Hagihara T., κ.ά.)
Ωστόσο, αυτή η σηματοδότηση δεν είχε παρατηρηθεί σε πραγματικό χρόνο μέχρι πρόσφατα, πόσο μάλλον καταγραφεί σε βίντεο. Στη μελέτη που πραγματοποίησε, ο καθηγητής Μασατσούγκου Τογιότα [Masatsugu Toyota] του Πανεπιστημίου Saitama και η ομάδα του εξέθεσαν την αραβιδόψι, ένα φυτό μουστάρδας, σε δύο τύπους VOC – (Z)-3-hexenal και (E)-2-hexenal – και τα δύο αλδεΰδες με έξι άτομα άνθρακα. Αυτά είναι επίσης γνωστά ως πτητικές ουσίες πράσινων φύλλων (GLV) και εκπέμπουν μια έντονη μυρωδιά γρασιδιού.
Δεν ήταν μια φυσική κατάσταση. Οι κάμπιες, που είχαν συλληφθεί σε ένα μπουκάλι, τράφηκαν με φύλλα που κόπηκαν από φυτά τομάτας και εξετάστηκε το περιεχόμενο των αερίων. Η συγκέντρωση που προέκυψε στη συνέχεια διοχετεύθηκε με αέρα στο φυτό-δέκτη, εμποτίζοντάς το με πτητικές ενώσεις.
«Κατασκευάσαμε εξοπλισμό για να αντλούμε τις πτητικές οργανικές ενώσεις που εκπέμπονται από τα φυτά τα οποία τρώνε κάμπιες προς γειτονικά φυτά που δεν έχουν υποστεί ζημιά και τον συνδυάσαμε με ένα σύστημα φθορισμού ευρείας εμβέλειας σε πραγματικό χρόνο», δήλωσε ο κος Τογιότα, μοριακός βιολόγος και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, σε δημοσίευση που έχει αξιολογηθεί από ομοτίμους. «Εκτός από τις επιθέσεις εντόμων, οι VOC που εκλύονταν από τα φύλλα που είχαν σπάσει με το χέρι προκάλεσαν την εκπομπή σημάτων [ιόντων ασβεστίου] σε γειτονικά φυτά που δεν είχαν υποστεί ζημιά».
Τα φυτά αραβιδόψις τροποποιήθηκαν γενετικά έτσι ώστε ορισμένα κύτταρα να περιέχουν φθορίζοντες αισθητήρες πρωτεΐνης. Αυτό επέτρεψε στους ερευνητές να παρατηρήσουν εκρήξεις φθορίζοντος πράσινου χρώματος να διαχέονται στα φύλλα του φυτού, καθώς ο αμυντικός μηχανισμός του ενεργοποιήθηκε από την έκθεση στην πτητική ένωση.
Στιγμιότυπο από το βίντεο στο οποίο αποτυπώνεται πώς τα φυτά ανταποκρίνονται σε σήματα κινδύνου. (Ευγενική παραχώρηση των Masatsugu T., Aratani, Y., Uemura T., Hagihara T., κ.ά.)
Οι φθορίζοντες αισθητήρες ανιχνεύουν μια αντίδραση στο στρες που είναι γνωστή εδώ και καιρό από άλλα πειράματα. Συγκεκριμένα, η σηματοδότηση με ιόντα ασβεστίου έχει συνδεθεί με την αντίληψη του στρες όχι μόνο στα φυτικά κύτταρα, αλλά και στους ανθρώπους. Τώρα, αυτά τα σήματα ασβεστίου – προειδοποιητικά σήματα για τα άλλα φυτά – μπορούν να παρατηρηθούν σε πραγματικό χρόνο.
Σχεδιασμένοι αποκλειστικά για τα φυτικά κύτταρα, τα μεσοφυλλικά κύτταρα και τα επιδερμικά κύτταρα, οι πρωτεϊνικοί αισθητήρες θα προσφέρουν ενδείξεις για το ποια κύτταρα ανταποκρίνονται πρώτα.
Στην επιφάνεια του φυτού, τα φυτικά κύτταρα είναι τα φασολόσχημα κύτταρα που σχηματίζουν τα στόματα (σ.τ.μ. stoma/stomata στα αγγλικά) – τους μικροσκοπικούς πόρους που συνδέουν το εσωτερικό του φυτού με την ατμόσφαιρα, επιτρέποντάς του να «αναπνέει». Τα μεσοφυλλικά κύτταρα αποτελούν τον εσωτερικό ιστό ενός φυτού, ενώ τα επιδερμικά κύτταρα είναι σαν κύτταρα του δέρματος, σχηματίζοντας το εξωτερικό του.
Έτσι, χρησιμοποιώντας ένα μικροσκόπιο, οι ερευνητές Γιούρι Αρατάνι [Yuri Aratani] και Τακούγια Ουεμούρα [Takuya Uemura] παρατήρησαν «προειδοποιητικά» σήματα που προέρχονταν από τα φύλλα μέσα σε περίπου ένα λεπτό από την έκθεση σε σήματα κινδύνου. Τα μεσοφυλλικά κύτταρα ανταποκρίθηκαν αργότερα.
a. Προεπεξεργασία με αβισικό οξύ (ABA) σε μεταλλαγμένα και μη μεταλλαγμένα φύλλα, b. Ποσοτικοποίηση των ιχνών ιόντων ασβεστίου σε δείγματα μεταλλαγμένων και μη μεταλλαγμένων φύλλων, c. Σύγκριση των μέγιστων μεταβολών ιόντων ασβεστίου που ανιχνεύθηκαν σε δείγματα μεταλλαγμένων και μη μεταλλαγμένων φύλλων. (Ευγενική παραχώρηση των Masatsugu T., Aratani, Y., Uemura T., Hagihara T., κ.ά.)
Περαιτέρω δοκιμές επέδειξαν ότι τα «ρουθούνια» του φυτού είναι τα στόματα. Η προ-επεξεργασία του φυτού με αβκισικό οξύ, μια φυτοορμόνη, έκλεισε αποτελεσματικά τα στόματα του φυτού, με συνέπεια σημαντική μείωση της εκπομπής σημάτων ασβεστίου.
«Τα φυτά δεν έχουν ‘μύτη’, αλλά τα στόματα λειτουργούν ως πύλη που μεσολαβεί στην ταχεία είσοδο του GLV στους ενδιάμεσους χώρους των ιστών των φύλλων», εξήγησε ο κος Τογιότα.
Η ίδια προεργασία με αβκισικό οξύ εφαρμόστηκε στη συνέχεια σε μεταλλαγμένα που είχαν μειωμένη λειτουργία στομάτων, με αποτέλεσμα να εμφανιστεί μια φυσιολογική πράσινη λάμψη. Τα μεταλλαγμένα «ρουθούνια» παρέμειναν ανοιχτά και εμφανίστηκαν προειδοποιητικά σήματα παρά τη φυτοορμόνη.
«Τελικά αποκαλύψαμε την περίπλοκη ιστορία του πότε, πού και πώς ανταποκρίνονται τα φυτά στα «προειδοποιητικά μηνύματα» που μεταφέρονται μέσω του αέρα από τα επαπειλούμενα γειτονικά τους φυτά», δήλωσε ο κος Τογιότα.
«Αυτό το αιθέριο δίκτυο επικοινωνίας, κρυμμένο από τα μάτια μας, παίζει καθοριστικό ρόλο στην έγκαιρη προστασία των γειτονικών φυτών από επικείμενες απειλές.»
Απαντήσεις και λύσεις στη λειψυδρία όχι μόνο του σήμερα, αλλά και για το εγγύς μέλλον, επιδιώκει να δώσει το έργο «WATERWISE», που υλοποιείται από επιστήμονες του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και τρεις μεγάλες εταιρείες πληροφορικής της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Στο μικροσκόπιο των ερευνητών τίθενται όλες εκείνες οι περιοχές της Ελλάδας που αντιμετωπίζουν ζητήματα λειψυδρίας, με σκοπό να συλλέξουν ακριβή δεδομένα και να καταγράψουν τις ανάγκες κάθε τόπου, αλλά και την κατανάλωση που γίνεται από κατοίκους και τουρίστες.
Σε μία εποχή που η λειψυδρία απειλεί ολοένα και περισσότερες περιοχές της χώρας, την ώρα που η τουριστική πίεση ειδικά τους θερινούς μήνες είναι μεγάλη, επιδεινώνοντας τις υδάτινες ανισορροπίες, και με την επιπλέον πίεση που ασκείται από τις απαιτήσεις των ενεργοβόρων/υδατοβόρων υπολογιστικών συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης, το έργο «WATERWISE – Ευφυής Εκτίμηση Υδατικού Ισοζυγίου για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή» θα επιχειρήσει να δώσει ρεαλιστικές λύσεις με επιστημονική ακρίβεια.
Το έργο στοχεύει στην εκτίμηση της μελλοντικής ζήτησης του νερού, ακόμα και με τα πιο δυσμενή σενάρια, ώστε να προταθούν ταυτόχρονα και τα κατάλληλα έργα, μέσω των οποίων θα μπορεί η ζήτηση αυτή να καλυφθεί, αποσκοπώντας στην επάρκεια του πολύτιμου αυτού φυσικού πόρου για κάθε περιοχή.
Όπως εξηγεί στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο καθηγητής Διευθέτησης Ορεινών Υδάτων και Διευθυντής Έδρας UNESCO CON-E-ECT στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Δημήτρης Εμμανουλούδης, το έργο θα αποτελείται αρχικά από μια πλατφόρμα, στην οποία θα καταχωρούνται οι εισροές νερού μιας συγκεκριμένης περιοχής για διάφορα μελλοντικά κλιματικά σενάρια – δυσμενή, κανονικά ή ευμενή. Στη συνέχεια, στην ίδια πλατφόρμα, θα καταχωρούνται οι υπάρχουσες εκροές της εν λόγω περιοχής, επιφανειακές, υπόγειες ή λόγω εξάτμισης.
«Με αυτόν τον τρόπο θα έχουμε μια πρώτη εικόνα δυναμικού υδατικού ισοζυγίου της περιοχής για τα προαναφερθέντα σενάρια. Εν συνεχεία, με τη βοήθεια ενός πρωτότυπου λογισμικού, που θα βασίζεται σε διάφορα υποσυστήματα, Τεχνητής Νοημοσύνης και ανάλυσης μεγάλων δεδομένων, θα μπορούμε να προβλέπουμε μελλοντικά σενάρια κατανάλωσης του νερού στην εν λόγω περιοχή, αρχικά των κατοίκων για αστικές, γεωργικές και κτηνοτροφικές χρήσεις, και στη συνέχεια των τουριστών της περιοχής. Με δεδομένο ότι όλα τα προαναφερθέντα μεγέθη που συμμετέχουν στη σύνθεση του Υδατικού Ισοζυγίου είναι είτε κατά κάποιο τρόπο γνωστά είτε μετρήσιμα (π.χ. εισροές/μέτρηση βροχόπτωσης, καταναλώσεις κατοίκων/υδρόμετρα), κρίσιμο μέγεθος για την υλοποίηση του μοντέλου κατανάλωσης μιας περιοχής στο μέλλον είναι ο υπολογισμός του συνολικού υδατικού αποτυπώματος των τουριστών της περιοχής, δεδομένης της μη γνώσης τού πόσο αυτοί καταναλώνουν έκαστος και πόσοι πρόκειται να είναι κάθε χρονιά», σημειώνει ο κος Εμμανουλούδης.
Για τον λόγο αυτό, ύψιστης σημασίας για την ορθή υλοποίηση του έργου είναι το ερωτηματολόγιο που έχει ετοιμάσει η επιστημονική ομάδα και το οποίο απευθύνεται σε τουρίστες, κυρίως νησιωτικών περιοχών, προκειμένου να καταγραφεί το προαναφερθέν υδατικό τους αποτύπωμα, δηλαδή η ποσότητα του νερού που ο καθένας τους καταναλώνει κατά τη διάρκεια παραμονής του στον τόπο επίσκεψης.
Στο ερωτηματολόγιο περιλαμβάνονται ερωτήσεις γύρω από τα χαρακτηριστικά του καταλύματος που διαμένουν οι επισκέπτες, την ατομική αλλά και συλλογική κατανάλωση νερού, καθώς και ζητήματα γύρω από την εξοικονόμηση και θα μπορεί να συμπληρωθεί από τους συμμετέχοντες τουρίστες, είτε χρησιμοποιώντας τον σχετικό σύνδεσμο είτε σαρώνοντας με το κινητό τους το αντίστοιχο QR, το οποίο βρίσκεται διαθέσιμο σε χώρους εστίασης και ξενοδοχείων. Με αυτό τον τρόπο, οι απαντήσεις τους θα καταχωρούνται στη βάση δεδομένων, η οποία είναι συνδεδεμένη με την πλατφόρμα του έργου και θα επεξεργάζονται χωριστά κατά περιοχή.
Όπως τονίζει ο κος Εμμανουλούδης, «τοιουτοτρόπως, δίνεται η δυνατότητα υπολογισμού, με προσομοίωση, του συνολικού υδατικού αποτυπώματος των τουριστών σε κάθε περιοχή, μια κρίσιμη πληροφορία η οποία μας λείπει γενικώς, με την οποία συμπληρώνεται αθροιστικά το ποσό του ζητούμενου κατ’ έτος νερού μιας περιοχής σε παρόντα και μελλοντικό χρόνο, με τη βοήθεια των μοντέλων και σεναρίων που προαναφέραμε»· προσθέτει δε ότι λύνοντας το πρόβλημα της κατανάλωσης των τουριστών, έχουμε πλέον γνώση όλων των μεγεθών που συμμετέχουν στην εξίσωση εισροών-εκροών μιας περιοχής, όχι μόνο σήμερα, αλλά και για το εγγύς μέλλον, και κυρίως γνωρίζουμε την ποσότητα του νερού που μας λείπει και που πρέπει να βρούμε ώστε να υπάρχει επάρκεια του πόρου αυτού όσον αφορά σε κάθε περιοχή.
«Με τον τρόπο αυτό, μπορούμε να σχεδιάσουμε με ασφάλεια το είδος, τον αριθμό και το μέγεθος των έργων που δυνητικά θα μας εξασφαλίσουν τις ποσότητες αυτές νερού στο μέλλον, είτε μέσω συλλογής νερού των βροχοπτώσεων (φράγματα, ταμιευτήρες, δεξαμενές, κλπ), είτε μέσω αφαλάτωσης», σημειώνει.
Σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα, σε πρώτο στάδιο, «case study» («για ενδεικτική μελέτη») θα αποτελέσουν έξι περιοχές της χώρας και συγκεκριμένα η Σαντορίνη, η Κέρκυρα, η Χίος, οι Φούρνοι Ικαρίας, η Θάσος και η Δράμα, ωστόσο ο σκοπός είναι να επεκταθεί σε όλη την Επικράτεια. Όπως υπογραμμίζει η ομάδα, η ολοκληρωμένη εφαρμογή του έργου «WATERWISE» συνιστά ένα πολυδιάστατο εργαλείο στρατηγικής σημασίας για την αντιμετώπιση της υδατικής κρίσης και την ενίσχυση της ανθεκτικότητας απέναντι στις προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής.
«Μέσω της συνδυαστικής αξιοποίησης δεδομένων, τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης και προγνωστικών αλγορίθμων, το έργο προσφέρει ουσιαστικές λύσεις σε προβλήματα που σχετίζονται με την αβεβαιότητα της υδατικής διαθεσιμότητας, τις αυξανόμενες καταναλωτικές πιέσεις και την ανάγκη βιώσιμου σχεδιασμού. Η κοινωνική επίδραση του έργου είναι εξίσου σημαντική. Η εφαρμογή του WATERWISE συμβάλλει άμεσα στην ενίσχυση της υδατικής ασφάλειας, στην εξοικονόμηση φυσικών πόρων και στην ενδυνάμωση της συμμετοχικής διαχείρισης των υδάτων», καταλήγουν τα μέλη της ομάδας.
* * * * *
Μπορείτε να συμπληρώσετε τα ερωτηματολόγια στους παρακάτω συνδέσμους:
Το φαινόμενο «ντόμινο» μετά τον ισχυρό σεισμό στην Καμτσάτκα αναμένουν επιστήμονες, οι οποίοι τονίζουν ότι ύστερα από μια τόσο έντονη διέγερση, μπορεί να ενεργοποιηθεί και κάποιο γειτονικό ρήγμα. Όπως εξηγεί στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο καθηγητής σεισμολογίας του ΑΠΘ Μανώλης Σκορδίλης, με το φαινόμενο ντόμινο είναι πιθανό κάποιο γειτονικό σε αυτό που διεγέρθηκε ρήγμα να είναι σε μια φάση ωριμότητας και αστάθειας, να έχει «φορτώσει» δηλαδή δυνάμεις, οπότε ο ισχυρός σεισμός να δώσει την ώθηση που θα το ενεργοποιήσει ώστε να δώσει και αυτό ένα μεγάλο σεισμό στη συνέχεια.
«Δεν είναι κανόνας, αλλά είναι κάτι που μπορεί να γίνει σε μια περιοχή με τόσο υψηλή σεισμικότητα σαν την περιοχή αυτή που ονομάζεται και ‘Δακτυλίδι της φωτιάς’ στον Ειρηνικό. Ανά πάσα στιγμή, μπορεί να εκδηλωθεί ισχυρός σεισμός, οπότε μετά από ένα τέτοιο δυνατό γεγονός σαν τον πρόσφατο [σεισμό], πάντα είσαι και λίγο επιφυλακτικός γιατί δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί και πόσο μεγάλο μετασεισμό μπορεί να δώσει», λέει ο κος Σκορδίλης, διευκρινίζοντας ότι μπορεί να υπάρξει ενεργοποίηση σε κάποιο άλλο σημείο του «Δακτυλιδιού».
«Και δεν είναι μόνο αυτό· όταν είναι τόσο ισχυρός ο σεισμός, επηρεάζονται και ευρύτερες περιοχές. Για παράδειγμα, το 1999, στον σεισμό των 7,6 Ρίχτερ στο Ισμίτ της Τουρκίας, είχαμε τότε πει ότι πιθανόν να επηρεάσει ευρύτερες περιοχές και τον ελληνικό χώρο. Και κάτι τέτοιο φάνηκε ότι συνέβη, γιατί και την επόμενη μέρα είχαμε δύο σεισμούς πάνω από 5 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ στο βόρειο Αιγαίο, αλλά και λίγο αργότερα, στις 7 Σεπτέμβρη, είχαμε τον μεγάλο σεισμό στην Πάρνηθα. Οπότε δεν αποκλείεται να έχουμε τέτοιου είδους επηρεασμούς από έναν τόσο ισχυρό σεισμό.»
Αναφερόμενος στην Καμτσάτκα, τονίζει ότι έχει δώσει πολλούς σεισμούς πάνω από 8 Ρίχτερ, με αποκορύφωμα αυτόν που είχε γίνει στις 4 Νοέμβριου του 1952 με μέγεθος 9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, τον μεγαλύτερο που έχει γίνει στην περιοχή. Όσο για το τι «αφήνουν» πίσω τους τέτοιοι μεγάλοι σεισμοί, ο καθηγητής σεισμολογίας λέει ότι αν δεν συνοδευτούν από κάποιο ισχυρό τσουνάμι – κάτι που δεν έγινε στην Καμτσάκα – φέρνουν μια μακροχρόνια σεισμική ακολουθία. «Φυσικά, όταν είναι τόσο μεγάλοι οι σεισμοί, κανείς δεν ξέρει πόσος θα είναι ο μεγαλύτερος μετασεισμός που θα εκδηλωθεί, πού θα εκδηλωθεί και πότε. Κι αυτό γιατί όταν διεγερθεί μια ζώνη μήκους περίπου 400 χιλιομέτρων, ένας άλλος μεγάλος σεισμός θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί οπουδήποτε, υπό την προϋπόθεση ότι στην περιοχή εκείνη θα είχαν εκδηλωθεί αυξημένες τάσεις».
Μιλώντας για την εικόνα που θα παρουσιάζει ο πυθμένας μετά τον σεισμό, που είχε εστιακό βάθος περίπου 20 χιλιομέτρων κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας, τονίζει ότι αλλάζει η γεωμορφολογία του. «Ωστόσο», προσθέτει, «απ’ ό,τι φαίνεται, η μετακίνηση που έγινε στον πυθμένα δεν ήταν τόσο μεγάλη, γιατί τότε το τσουνάμι θα ήταν πολύ ψηλό».
Περισσότερες πληροφορίες για την εικόνα του πυθμένα θα δοθούν μετά τη χαρτογράφηση που θα γίνει τους προσεχείς μήνες και θα δείχνουν και την παραμόρφωσή του. Όσο για το «Δακτυλίδι της Φωτιάς», ο κος Σκορδίλης εξηγεί ότι έχει σχήμα πετάλου, περικλείει όλον τον Ειρηνικό Ωκεανό και κατά μήκος του γίνονται οι συγκρούσεις ανάμεσα σε πλάκες.
«Δηλαδή, η πλάκα του Ειρηνικού συγκρούεται προς στα δυτικά με την Ευρασιατική, στην περιοχή που έγινε ο σεισμός είναι η πλάκα της Οχοτσκικής που είναι ένα κομμάτι, μια μικρή πλάκα που συνδέεται και με την πλάκα της Βόρειας Αμερικής προς τα ανατολικά· γενικότερα, όλο αυτό το τόξο είναι πολύ ενεργό. Μιλάμε για την πλέον ενεργή σεισμικά περιοχή του πλανήτη με έντονη ηφαιστειότητα, αφού υπάρχει σύγκρουση λιθοσφαιρικών πλακών».
Το ηφαίστειο Κλιουτσέβσκαγια, στη χερσόνησο Καμτσάτκα της Ρωσίας, άρχισε να εκρήγνυται μετά τον ισχυρό σεισμό της Τετάρτης στον Ειρηνικό Ωκεανό, σύμφωνα με υπηρεσία γεωλογικής παρακολούθησης.
Σε ανακοίνωσή της που δημοσιεύτηκε στο Telegram, η Ενωμένη Γεωφυσική Υπηρεσία της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών ανέφερε: «Παρατηρείται κάθοδος φλογισμένης, καυτής λάβας στη δυτική πλαγιά. Ισχυρή λάμψη πάνω από το ηφαίστειο, εκρήξεις».
Το Κλιουτσέβσκαγια, που βρίσκεται περίπου 280 μίλια βόρεια της περιφερειακής πρωτεύουσας Πετροπαβλόφσκ-Καμτσάτσκι, είναι ένα από τα ψηλότερα ηφαίστεια στον κόσμο και έχει εκραγεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια. Οι επιστήμονες ανέμεναν την έκρηξη, επισημαίνοντας: «Ο κρατήρας του ηφαιστείου γεμίζει με λάβα εδώ και αρκετές εβδομάδες και τα βουνά εκτινάσσουν σύννεφα τέφρας».
Η Καμτσάτκα, αποκαλούμενη και «Γη της φωτιάς και του πάγου», αποτελεί μια από τις πιο ενεργές ηφαιστειακά περιοχές στον πλανήτη, με περίπου 300 ηφαίστεια, εκ των οποίων τα 29 είναι ενεργά, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο της Γης της NASA.
Ο σεισμός των 8,8 Ρίχτερ που σημειώθηκε την Τετάρτη ανοιχτά της Καμτσάτκα προκάλεσε ζημιές σε κτίρια, ενώ αρκετοί άνθρωποι τραυματίστηκαν στην απομονωμένη ρωσική περιοχή, χωρίς να αναφερθούν θύματα.
Δεκάδες μετασεισμοί έχουν καταγραφεί μετά τον ισχυρό σεισμό μεγέθους 8,8 Ρίχτερ που σημειώθηκε στον βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό, κατά μήκος των ακτών της χερσονήσου Καμτσάτκα της Ρωσίας, με προειδοποιήσεις για τσουνάμι σε ολόκληρο τον Ειρηνικό, όπως επιβεβαίωσε ομοσπονδιακή υπηρεσία.
Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίζεται περίπου 120 χιλιόμετρα από την πόλη Πετροπαβλόφσκ-Καμτσάτσκι και το εστιακό βάθος ήταν 21 χιλιόμετρα.
Το χτύπημα σημειώθηκε στις 8:25 π.μ., ώρα Ιαπωνίας, την Τετάρτη, και εκτιμάται πως συγκαταλέγεται στους ισχυρότερους σεισμούς που έχουν καταγραφεί στην ιστορία – συγκεκριμένα, είναι ο ισχυρότερος μετά τον καταστροφικό σεισμό που έπληξε την Ιαπωνία τον Μάρτιο του 2011.
Σύμφωνα με στοιχεία της Γεωλογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ (USGS), πολυάριθμοι μετασεισμοί μεταξύ 4 και 5 Ρίχτερ έγιναν αισθητοί κατά μήκος των ακτών της Καμτσάτκα από το βράδυ της Τρίτης.
Ο ισχυρότερος από αυτούς έφτασε τα 6,9 Ρίχτερ, περίπου 40 λεπτά μετά τον κύριο σεισμό, ενώ ακόμη ένας μετασεισμός 6,3 σημειώθηκε μόλις 7 λεπτά αργότερα.
Αν και αναφέρθηκαν αρκετοί τραυματίες, κανένα περιστατικό δεν χαρακτηρίζεται ως σοβαρό, ενώ μέχρι στιγμής δεν έχουν επιβεβαιωθεί σημαντικές υλικές ζημιές.
Οι Αρχές προειδοποίησαν ότι ο κίνδυνος από τον μεγάλο σεισμό μπορεί να διαρκέσει επί ώρες, καλώντας εκατομμύρια πολίτες που ενδέχεται να απειλούνται από τσουνάμι να απομακρυνθούν από τις ακτές ή να αναζητήσουν ασφαλέστερα σημεία με μεγαλύτερο υψόμετρο.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ενδείξεις ύφεσης της απειλής σε ορισμένες περιοχές, καθώς οι προειδοποιήσεις έχουν υποβαθμιστεί στη Χαβάη, στην Ιαπωνία και σε τμήματα της Ρωσίας.
Μεγάλο τμήμα της δυτικής ακτής της Βόρειας Αμερικής – συμπεριλαμβανομένης της Καλιφόρνιας, του Όρεγκον, της πολιτείας της Ουάσιγκτον αλλά και της καναδικής Βρετανικής Κολούμπιας – παραμένει υπό συμβουλευτική για τσουνάμι.
Όπως σημείωσε ο υποστράτηγος Στήβεν Λόγκαν, επικεφαλής της Εθνοφρουράς της Χαβάης, η συμβουλευτική υποδηλώνει πιθανότητα εμφάνισης ισχυρών ρευμάτων, επικίνδυνων κυμάτων και πλημμύρας σε ακτές και λιμάνια.
Η μετεωρολογική υπηρεσία της Ιαπωνίας αναθεώρησε την προειδοποίηση για τσουνάμι, κατεβάζοντάς τη σε συμβουλευτικό επίπεδο για τη νότια ακτή του Ειρηνικού, νοτίως της Φουκουσίμα, διατηρώντας ωστόσο τον συναγερμό για το βόρειο τμήμα της χώρας.
Ο Οργανισμός Διεθνούς Ατομικής Ενέργειας των Ηνωμένων Εθνών ανακοίνωσε πως δεν εντοπίστηκαν προβλήματα ασφαλείας στα πυρηνικά εργοστάσια κατά μήκος των ιαπωνικών ακτών – μια σημαντική εξέλιξη, δεδομένης της τραγωδίας στο εργοστάσιο Φουκουσίμα Νταΐτσι ύστερα από τον σεισμό του 2011.
Βίντεο από τις πληγείσες περιοχές καταγράφουν ισχυρά κύματα να κατακλύζουν κτίρια στην πόλη Σεβεροκουρίλσκ, στα ρωσικά Κουρίλια. Σύμφωνα με αξιωματούχους, που μίλησαν στο κρατικό μέσο RT, τα κύματα εισήλθαν και διέλυσαν τοπικό εργοστάσιο επεξεργασίας και το λιμάνι. Αναφορές κάνουν λόγο για κύμα ύψους περίπου 4 μέτρων που καταγράφηκε στην περιοχή Ελιζόφσκι της Καμτσάτκα.
Οι ειδικοί υπενθυμίζουν ότι ολόκληρη η ακτογραμμή του Ειρηνικού στη Ρωσία βρίσκεται πάνω στο λεγόμενο Δακτύλιο της Φωτιάς, το ηφαιστειακό τόξο που περικλείει σχεδόν όλο τον Ειρηνικό Ωκεανό.
Σε αυτήν τη ζώνη εντοπίζεται η πλειονότητα των ηφαιστείων του πλανήτη καθώς και το 90% των παγκόσμιων σεισμών, σύμφωνα με την USGS. Ο σεισμός της Τετάρτης συνέβη λίγες μόλις ημέρες έπειτα από δόνηση 7,3 Ρίχτερ σε απομακρυσμένη περιοχή της Αλάσκας, που επίσης είχε ενεργοποιήσει προειδοποίηση για τσουνάμι.
Σύμφωνα με το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, ο ρωσικός σεισμός μπορεί να καταταχθεί στις «Μεγάλες Σεισμικές Δονήσεις», στις οποίες συγκαταλέγονται όσες έχουν μέγεθος 8,0 Ρίχτερ ή μεγαλύτερο. Τέτοιοι ιδιαίτερα ισχυροί σεισμοί εκδηλώνονται, κατά μέσο όρο, μία ή δύο φορές τον χρόνο σε όλον τον κόσμο.
Τρεις εβδομάδες μετά τις καταστροφικές πλημμύρες που έπληξαν την περιοχή Χιλ Κάντρυ του Τέξας, οι οποίες στοίχισαν τη ζωή σε τουλάχιστον 135 ανθρώπους, ο δημόσιος διάλογος στράφηκε απροσδόκητα προς μια παλιά τεχνολογία: την τεχνητή βροχόπτωση, γνωστή και ως «σπορά νεφών».
Ορισμένοι απέδωσαν τις φονικές πλημμύρες σε επιχείρηση σποράς νεφών που είχε πραγματοποιήσει λίγες ημέρες νωρίτερα η εταιρεία Rainmaker Technology Corporation, με αποτέλεσμα ο διευθύνων σύμβουλός της, Ογκούστους Ντορίκο, να δεχθεί απειλές κατά της ζωής του. Η επίμαχη πτήση είχε γίνει στις 2 Ιουλίου, 130 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την πληγείσα περιοχή, στην κομητεία Κάρνες.
Τόσο ο ίδιος ο Ντορίκο όσο και οι αρχές της Πολιτείας έχουν επισημάνει ότι η συγκεκριμένη ενέργεια δεν συνδέεται με τις πλημμύρες. Ωστόσο, το περιστατικό, σε συνδυασμό με ανάλογες φυσικές καταστροφές στη Βόρεια Καρολίνα και το Νέο Μεξικό, αναζωπύρωσε τη δημόσια συζήτηση γύρω από τις τεχνολογίες τροποποίησης καιρού.
Ο Ντορίκο, μιλώντας στην εφημερίδα The Epoch Times, χαρακτήρισε τις πλημμύρες του Τέξας τραγωδία και δήλωσε πως πρωταρχική προτεραιότητα θα έπρεπε να είναι η φροντίδα των θυμάτων. Υποστήριξε, ωστόσο, ότι όσοι θεώρησαν την εταιρεία του υπεύθυνη του έδωσαν την ευκαιρία να ενημερώσει το κοινό για το τι πραγματικά είναι η σπορά νεφών.
Τι είναι η σπορά νεφών
Η σπορά νεφών δεν δημιουργεί σύννεφα από το μηδέν. Αντιθέτως, βασίζεται σε φυσικά σχηματισμένα νέφη, μέσα στα οποία εισάγονται σωματίδια –συνήθως ιωδιούχο άργυρο και επιτραπέζιο αλάτι– με τη χρήση αεροπλάνων ή μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Τα σωματίδια αυτά προκαλούν συμπύκνωση των υδρατμών και επιταχύνουν την κατακρήμνιση με τη μορφή βροχής ή χιονιού.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Τμήματος Αδειοδότησης και Ρύθμισης του Τέξας (Texas Department of Licensing and Regulation – TDLR), το ιωδιούχο άργυρο έχει παρόμοια κρυσταλλική δομή με τον φυσικό πάγο. Όταν εισάγεται στο ανώτερο τμήμα ενός αναπτυσσόμενου νέφους πλούσιου σε ψυχρά σταγονίδια, μπορεί να προκαλέσει τη δημιουργία παγοκρυστάλλων που μετατρέπονται γρήγορα σε σταγόνες βροχής.
Το Τέξας είναι μία από τις Πολιτείες που ρυθμίζουν τη χρήση της μεθόδου, επιβάλλοντας διαδικασία αδειοδότησης, ενώ ενθαρρύνει και την επιστημονική της μελέτη.
Η τεχνολογία χρονολογείται από το 1945, όταν έγιναν οι πρώτες δοκιμές για την ενίσχυση του χιονοστρώματος στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Έκτοτε, η σπορά νεφών χρησιμοποιείται σε διάφορες περιοχές των ΗΠΑ για την ενίσχυση των υδάτινων αποθεμάτων και την ανακούφιση αγροτικών περιοχών κατά τη διάρκεια ξηρασιών.
Η περίπτωση της Rainmaker
Η εταιρεία Rainmaker πραγματοποίησε, σύμφωνα με τον Ντορίκο, μια πτήση διάρκειας 19 λεπτών στις 2 Ιουλίου, στο πλαίσιο συμβολαίου με την Ένωση Τροποποίησης Καιρού του Νότιου Τεξας, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που χρηματοδοτείται από τοπικές επιτροπές ύδρευσης. Στόχος της επέμβασης ήταν η αύξηση του επιπέδου των υπόγειων υδροφορέων.
Ο Ντορίκο ανέφερε σε ανάρτησή του στις 5 Ιουλίου ότι τα δύο σύννεφα στα οποία έγινε η επέμβαση διατηρήθηκαν για περίπου δύο ώρες και διαλύθηκαν μεταξύ 3 και 4 μ.μ. (τοπική ώρα). Επεσήμανε επίσης ότι τα φυσικά νέφη έχουν συνήθως διάρκεια ζωής από 30 λεπτά έως λίγες ώρες, ενώ ακόμη και τα πιο έντονα συστήματα σπανίως διατηρούν την ίδια δομή για περισσότερο από 12 έως 18 ώρες.
Κατά τον Ντορίκο, η σπορά νεφών αποτελεί συχνά τη μόνη ρεαλιστική λύση για την κάλυψη των υδρευτικών αναγκών, ιδιαίτερα στις δυτικές και παραθαλάσσιες περιοχές των ΗΠΑ. Όπως δήλωσε, το μεγαλύτερο μέρος των υδρατμών στην τροπόσφαιρα απλώς ανακυκλώνεται πάνω από τον ωκεανό χωρίς να βρέχει, αφήνοντας περιθώριο για αξιοποίηση ενός μικρού ποσοστού που βρίσκεται ακριβώς «πάνω από τα κεφάλια μας».
Πού και πότε εφαρμόζεται η σπορά νεφών
Η Rainmaker δραστηριοποιείται σε Πολιτείες όπως η Γιούτα, η Καλιφόρνια, το Κολοράντο και το Όρεγκον. Στο Τέξας, όπου λειτουργούν εδώ και δεκαετίες πολλά προγράμματα τροποποίησης καιρού, οι επιχειρήσεις έχουν προσωρινά ανασταλεί μετά τις φετινές πλημμύρες.
Στη Γιούτα, η εταιρεία εφαρμόζει εποχικό πρόγραμμα από τον Οκτώβριο ως τον Απρίλιο, με σκοπό την ενίσχυση του χιονοστρώματος, το οποίο λειτουργεί στη συνέχεια ως φυσικός «συσσωρευτής νερού» που τροφοδοτεί τους υδροφόρους ορίζοντες κατά την ξηρή περίοδο.
Ο Ντορίκο τόνισε ότι η τεχνητή ενίσχυση του χιονιού σε Πολιτείες όπως το Κολοράντο έχει διακρατικό αντίκτυπο, καθώς ωφελεί και άλλες Πολιτείες της λεκάνης του ποταμού Κολοράντο, όπως η Γιούτα, το Νέο Μεξικό, η Καλιφόρνια, η Νεβάδα και η Αριζόνα. Μάλιστα, ανέφερε πως οι Πολιτείες της «κάτω λεκάνης» συχνά χρηματοδοτούν επιχειρήσεις σε περιοχές της «άνω λεκάνης», από τις οποίες εξαρτώνται υδρολογικά.
Ωστόσο, όλες οι επιχειρήσεις υπόκεινται σε «κριτήρια αναστολής», όπως τα αποκάλεσε, που ενεργοποιούνται σε περιπτώσεις κινδύνου πλημμυρών, έντονων καταιγίδων ή υπερπλήρωσης των ταμιευτήρων νερού. Όπως είπε, ακόμη και αν οι πελάτες επιθυμούν περισσότερο νερό, οι επιχειρήσεις πρέπει να ανασταλούν «για να μην προκληθεί ζημιά».
Ρυθμίσεις και διαφάνεια
Σύμφωνα με τον Ντορίκο, οι περισσότεροι πελάτες του είναι δημόσιοι φορείς – από κρατικά υπουργεία Γεωργίας έως δημοτικά έργα. Όπως ανέφερε, το νερό είναι «δημόσιο αγαθό» και το αποτέλεσμα της σποράς νεφών διαχέεται σε ολόκληρες υδρολογικές λεκάνες, ωφελώντας γεωργικές, οικιακές και ενεργειακές χρήσεις.
Η ομοσπονδιακή νομοθεσία απαιτεί οι επιχειρήσεις σποράς νεφών να ανακοινώνονται τουλάχιστον 10 ημέρες πριν από την πραγματοποίησή τους στην Εθνική Ωκεανογραφική και Ατμοσφαιρική Υπηρεσία (National Oceanic and Atmospheric Administration – NOAA), η οποία, ωστόσο, δεν έχει αρμοδιότητα ρύθμισης. Η εποπτεία γίνεται κυρίως σε επίπεδο Πολιτείας, όπως στο Τέξας, όπου απαιτούνται ειδικές άδειες και τεχνική επάρκεια.
Ο ίδιος εξέφρασε την άποψη ότι χρειάζεται περισσότερη διαφάνεια και έρευνα σε ομοσπονδιακό επίπεδο για να υπάρχει καλύτερη πληροφόρηση σχετικά με την αποτελεσματικότητα της μεθόδου.
Παρενέργειες και κόστος
Η έρευνα γύρω από τη σπορά νεφών και τις επιδράσεις της συνεχίζεται από τα τέλη της δεκαετίας του 1940. Για παράδειγμα, το πρόγραμμα Salt River Project (SRP) στην Αριζόνα ενημέρωσε την Epoch Times πως ολοκλήρωσε πρόσφατα μια μελέτη για τη «δυνατότητα χειμερινής σποράς νεφών» βασισμένη σε υπολογιστικά μοντέλα.
Ωστόσο, εκπρόσωπος του SRP ανέφερε σε ηλεκτρονικό μήνυμα ότι η υπηρεσία δεν συμμετέχει αυτήν την περίοδο σε πτήσεις σποράς νεφών και δεν σχεδιάζει κάτι στο άμεσο μέλλον. Επιπλέον, οι υδρολογικοί εμπειρογνώμονες της υπηρεσίας αναλύουν τα δεδομένα και προς το παρόν δεν διαθέτουν πληροφορίες σχετικά με την ξηρασία ή τη στήριξη της γεωργίας.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Rainmaker, Όγκουστους Ντορίκο, ανέφερε πως η ποσότητα ιωδιούχου αργύρου που χρησιμοποιείται σε τέτοιες επιχειρήσεις είναι πολύ μικρή — περίπου 50 γραμμάρια αρκούν για να προκαλέσουν κατακρήμνιση σε έκταση εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Μέχρι σήμερα, οι έρευνες δεν έχουν εντοπίσει αρνητικές περιβαλλοντικές παρενέργειες από τη χρήση ιωδιούχου αργύρου.
Σύμφωνα με το Τμήμα Αδειοδότησης και Ρύθμισης του Τέξας (TDLR), που αναφέρει στην ιστοσελίδα του, «δεν έχουν παρατηρηθεί σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις από επιχειρήσεις σποράς νεφών, ακόμα και σε έργα που λειτουργούν για 30-40 χρόνια». Η συγκέντρωση αργύρου στα δείγματα βρόχινου νερού είναι μία στα δέκα δισεκατομμύρια μέρη — πολύ κάτω από το όριο ασφαλείας των 50 μικρογραμμαρίων ανά λίτρο που ορίζει η Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας των ΗΠΑ.
Επιπλέον, σε περιοχές όπου εφαρμόζεται η μέθοδος, η περιεκτικότητα του εδάφους σε ασήμι είναι υψηλότερη απ’ ό,τι στο βρόχινο νερό από τεχνητή βροχόπτωση. Τέλος, η περιεκτικότητα ιωδίου στο ιωδιούχο αλάτι που χρησιμοποιείται για τρόφιμα είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που ανιχνεύεται στη βροχή.
Η Διεύθυνση Υδάτων της Γιούτα, που λειτουργεί υπό το Υπουργείο Φυσικών Πόρων της Πολιτείας, έχει χαρακτηρίσει τη σπορά νεφών ως οικονομικά αποδοτική πρακτική. Σύμφωνα με τη διεύθυνση, το κόστος για την αύξηση της μέσης χιονοκάλυψης κατά 5 έως 15% κυμαίνεται μεταξύ 5 και 10 δολαρίων ανά acre-foot (μονάδα μέτρησης όγκου) πρόσθετου νερού.
Τόνισε ωστόσο ότι η μέθοδος δεν μπορεί να εφαρμοστεί παντού, καθώς «οι κατάλληλες συνθήκες πρέπει να πληρούνται». Ευτυχώς, σύμφωνα με τη διεύθυνση, το ανάγλυφο, το κλίμα και οι ταμιευτήρες νερού της Γιούτα καθιστούν τη χειμερινή ενίσχυση του χιονιού οικονομικά βιώσιμη.
Η σπορά νεφών έχει επίσης αποδειχθεί οικονομικά επωφελής στη Βόρεια Ντακότα. Μελέτη του 2019 από το Τμήμα Αγροτικής Επιχειρηματικότητας και Εφαρμοσμένης Οικονομίας του Κρατικού Πανεπιστημίου της Βόρειας Ντακότα κατέδειξε ότι οι επιχειρήσεις του προγράμματος σποράς νεφών αυξάνουν τις βροχοπτώσεις για τις καλλιέργειες, ενώ ταυτόχρονα ωφελούν τον αγροτικό τομέα όταν συνδυάζονται με προσπάθειες περιορισμού του χαλαζιού που καταστρέφει τις σοδειές.
Η μελέτη εξέτασε εννέα καλλιέργειες κατά την περίοδο 2008-2017 και βρήκε ότι η τεχνητή βροχόπτωση απέφερε ετήσιο όφελος 12,20 έως 21,16 δολάρια ανά στρέμμα, με κόστος περίπου 0,40 δολαρίου ανά στρέμμα. Όταν η ενίσχυση της βροχόπτωσης ανέρχεται στο 10% και η μείωση χαλαζιού στο 45%, η οικονομική απόδοση εκτιμάται σε πάνω από 53 δολάρια για κάθε 1 δολάριο επένδυσης. Ακόμα και όταν η βροχόπτωση ενισχύεται κατά 5%, η απόδοση αγγίζει σχεδόν 31 δολάρια για κάθε δολάριο που δαπανάται.
Διαφορές από chemtrails και Γεωμηχανική
Η σπορά νεφών διαφέρει από τα συμπυκνωμένα ή χημικά ίχνη αεροσκαφών (contrails ή chemtrails) και από τις ευρύτερες τεχνικές γεωμηχανικής. Ο Ντορίκο παρέπεμψε στη νέα ιστοσελίδα της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος (Environmental Protection Agency – EPA) που εξηγεί πως τα συμπυκνωμένα ίχνη αεροσκαφών είναι φυσιολογικό φαινόμενο που προκαλείται από αεροσκάφη που πετούν σε ψυχρό αέρα.
Η γεωμηχανική, από την άλλη πλευρά, είναι ένα διαφορετικό θέμα. Ένας τύπος είναι η τροποποίηση της ηλιακής ακτινοβολίας, η οποία περιλαμβάνει την τοποθέτηση ανακλαστικών σωματιδίων στην ατμόσφαιρα για να εξασθενίσει η ηλιακή ακτινοβολία και να «κρυώσει» η Γη. Σε αντίθεση με τα ίχνη αεροσκαφών, είναι κάτι που, σύμφωνα με τον Ντορίκο, πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
«Η μείωση της έντασης του ήλιου με αυτόν τον τρόπο είναι μια άλλη πραγματική τεχνολογία που πρέπει να λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη», είπε. «Δεν είναι σπορά νεφών. Συμβαίνει επίσης στην ατμόσφαιρα, αλλά κατά τα άλλα δεν σχετίζεται με τη σπορά νεφών σε καμία περίπτωση».
Είπε ότι ενώ τα μικρά κρύσταλλα που χρησιμοποιούνται στη σπορά σύννεφων πέφτουν πίσω στη γη μετά τη διάλυση των σύννεφων και επηρεάζουν μόνο μια συγκεκριμένη περιοχή για σύντομο χρονικό διάστημα, αυτά τα άλλα σωματίδια παραμένουν στην ατμόσφαιρα και έχουν άμεσο παγκόσμιο αντίκτυπο.
«Οι άνθρωποι που ανησυχούν για αυτό έχουν δίκιο, επειδή πρόκειται για μια πραγματική τεχνολογία που ορισμένοι ενδιαφέρονται να εφαρμόσουν», είπε.
Αλλαγή προς το καλό
Πολλές Πολιτείες των ΗΠΑ κινούνται προς την απαγόρευση όχι μόνο της σποράς νεφών αλλά και γενικότερα της τροποποίησης του καιρού, ενώ επιδιώκουν να αποκτήσουν μεγαλύτερο έλεγχο στη διαδικασία. Τον Μάιο, η Φλόριντα ψήφισε νομοθεσία που απαγορεύει όλες τις μορφές τροποποίησης καιρού εντός των συνόρων της, παρότι προηγουμένως επέτρεπε τη σπορά νεφών με άδεια από το υπουργείο Περιβαλλοντικής Προστασίας της Πολιτείας.
Ο πολιτειακός γερουσιαστής Τζέι Κόλινς δήλωσε στην Epoch Times ότι στήριξε το νομοσχέδιο «για να διασφαλιστούν νομικά μέτρα κατά μη εξουσιοδοτημένων και ανεξέλεγκτων προσπαθειών αλλαγής του κλίματος εντός της Πολιτείας», υπογραμμίζοντας την προστασία της δημόσιας υγείας και της κυριαρχίας.
Σε ομοσπονδιακό επίπεδο, ορισμένοι νομοθέτες, όπως η βουλεύτρια Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν (R-Ga.), ζητούν πλήρη απαγόρευση της πρακτικής. Σε ανάρτησή της στο X την 5η Ιουλίου, εξέφρασε την επιθυμία της για «καθαρό αέρα, καθαρούς ουρανούς, καθαρό βρόχινο και υπόγειο νερό και ήλιο όπως τα δημιούργησε ο Θεός», προσθέτοντας ότι κανένα πρόσωπο, εταιρεία ή κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται να τροποποιεί τον καιρό.
Παρά τις αντιδράσεις, ο Ντορίκο επιμένει στην ανάγκη ευρύτερης αποδοχής και αξιοποίησης της σποράς νεφών στις ΗΠΑ. Θεωρεί πως η ανάκτηση της βροχής που φυσιολογικά χάνεται στον ωκεανό μπορεί όχι μόνο να περιορίσει την ξηρασία και την εξάντληση των ποταμών, αλλά και να μετατρέψει ερήμους σε εύφορη γη, αυξάνοντας την καλλιεργήσιμη έκταση της χώρας.
Παράδειγμα ανέφερε την κοιλάδα Central Valley της Καλιφόρνιας, που παλαιότερα ήταν έρημος και έλος, και σήμερα αποτελεί μία από τις πιο παραγωγικές αγροτικές περιοχές παγκοσμίως, χάρη στα κανάλια, τις αντλίες και τα δίκτυα ύδρευσης που έχουν κατασκευαστεί. Όπως είπε, επιθυμεί να αφήσει παρακαταθήκη τη μεταμόρφωση των Great Plains από το Τέξας μέχρι την Καλιφόρνια σε μια καταπράσινη, εύφορη γη.
