Τετάρτη, 10 Σεπ, 2025

Ο ΠΟΥ ανακοινώνει «συμφωνία για τις πανδημίες», πέντε χρόνια μετά τον COVID-19

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ανακοίνωσε στις 15 Απριλίου ότι τα κράτη-μέλη του κατέληξαν σε μια «συμφωνία για τις πανδημίες», πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας COVID-19, με στόχο την καλύτερη προετοιμασία και προστασία της διεθνούς κοινότητας από μελλοντικές υγειονομικές κρίσεις.

«Έπειτα από τρία χρόνια έντονων και απαιτητικών διαπραγματεύσεων, τα κράτη-μέλη πραγματοποίησαν ένα σημαντικό βήμα για να διασφαλίσουν έναν πιο ασφαλή κόσμο απέναντι στις πανδημίες», ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο διεθνής οργανισμός υγείας των Ηνωμένων Εθνών.

Ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ, Τέντρος Αντχανόμ Γκεμπρεγέσους, χαιρέτισε την εξέλιξη αυτή και δήλωσε ότι η συμφωνία θα καταστήσει τον κόσμο «ασφαλέστερο», αποδεικνύοντας παράλληλα ότι «η πολυμερής συνεργασία είναι ζωντανή και συνεχίζει να αποδίδει καρπούς ακόμη και σε έναν διχασμένο κόσμο, όπου τα κράτη μπορούν ακόμη να βρίσκουν κοινό έδαφος».

Ένα από τα βασικά σημεία του σχεδίου συμφωνίας είναι η πρόβλεψη που διασφαλίζει ότι χώρες που μοιράζονται κρίσιμα δείγματα ιών θα λαμβάνουν αντίστοιχα πρόσβαση σε διαγνωστικά τεστ, φάρμακα και εμβόλια τα οποία θα αναπτυχθούν από αυτά τα δείγματα. Ο ΠΟΥ θα κρατά ένα 20% αυτών των προϊόντων, ώστε να εξασφαλίζεται η διάθεσή τους σε πιο φτωχές χώρες.

Οι διαπραγματεύσεις γύρω από τη συγκεκριμένη διάταξη αναμένεται να συνεχιστούν και μετά την αποδοχή της συμφωνίας από τα κράτη-μέλη, που αναμένεται επίσημα τον Μάιο.

Ήδη σήμερα οι χώρες δεσμεύονται νομικά από τους Διεθνείς Υγειονομικούς Κανονισμούς να αναφέρουν άμεσα νέες απειλητικές επιδημίες. Ωστόσο, στο παρελθόν οι κανονισμοί αυτοί παραβιάστηκαν επανειλημμένα, τόσο από ορισμένα αφρικανικά κράτη κατά τη διάρκεια της επιδημίας Έμπολα όσο και από το κινεζικό κομμουνιστικό καθεστώς στα πρώτα στάδια της πανδημίας COVID-19 στα τέλη του 2019 και τις αρχές του 2020.

Η Αν Κλερ Αμπρού, μία εκ των επικεφαλής του Διακυβερνητικού Διαπραγματευτικού Οργάνου που δημιουργήθηκε από τα κράτη-μέλη του ΠΟΥ το 2021, υπογράμμισε ότι η νέα συμφωνία αποτελεί «ένα σημαντικό βήμα προς την προστασία των πληθυσμών», με μια αντίδραση στις πανδημίες που θα είναι «πιο γρήγορη, αποτελεσματική και δίκαιη», ενισχύοντας «την ισότητα και την παγκόσμια ασφάλεια».

Σύμφωνα με το σχέδιο, τα κράτη διατηρούν πλήρη κυριαρχία στη διαχείριση ζητημάτων δημόσιας υγείας εντός των συνόρων τους.

«Τίποτα στην προτεινόμενη συμφωνία δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως χορήγηση εξουσίας στον ΠΟΥ να διατάσσει, να αλλάζει ή να επιβάλλει την εθνική νομοθεσία ή πολιτική, ούτε να υποχρεώνει τα κράτη να λαμβάνουν συγκεκριμένα μέτρα, όπως η απαγόρευση ταξιδιών, οι υποχρεωτικοί εμβολιασμοί, θεραπείες, διαγνωστικές εξετάσεις ή lockdown», διευκρινίζεται στην ανακοίνωση του Οργανισμού.

Από τις διαπραγματεύσεις απείχαν οι ΗΠΑ, μετά την απόφαση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να ξεκινήσει τον περασμένο Ιανουάριο τη διαδικασία απόσυρσης της χώρας από τον ΠΟΥ. Ο Τραμπ, μέσω εκτελεστικού διατάγματος, κατηγόρησε τον ΠΟΥ για «αδυναμία διαχείρισης της πανδημίας που ξεκίνησε στη Γουχάν της Κίνας και άλλων υγειονομικών κρίσεων», καθώς και για έλλειψη μεταρρυθμίσεων και «ανάρμοστη πολιτική επιρροή» του Πεκίνου.

Στο ίδιο διάταγμα, ο Τραμπ έδωσε οδηγίες στον υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο να «σταματήσει τις διαπραγματεύσεις για τη συγκεκριμένη συμφωνία καθώς και για τις τροποποιήσεις στους Διεθνείς Υγειονομικούς Κανονισμούς». Τόνισε επίσης ότι «ενέργειες που απορρέουν από αυτές τις συμφωνίες δεν θα δεσμεύουν τις ΗΠΑ».

Παράλληλα, απαγορεύθηκε σε ομοσπονδιακούς αξιωματούχους υγείας να συμμετέχουν σε συνομιλίες με τον ΠΟΥ. Σημειώνεται ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 οι ΗΠΑ ανέπτυξαν ορισμένα από τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα εμβόλια.

Λίγες εβδομάδες μετά την ανακοίνωση Τραμπ, ο πρόεδρο της Αργεντινής Χαβιέρ Μιλέι ανακοίνωσε επίσης την αποχώρηση της χώρας του από τον ΠΟΥ, χαρακτηρίζοντάς τον ως «επιβλαβή οργανισμό» και ως τον εκτελεστικό βραχίονα «του μεγαλύτερου πειράματος κοινωνικού ελέγχου στην ιστορία», αναφερόμενος στα μέτρα αντιμετώπισης της COVID-19.

Με την συμβολή του Associated Press.

Ρόμπερτ Κέννεντυ Τζούνιορ: «Αύξηση του αυτισμού λόγω περιβαλλοντικών, όχι γενετικών παραγόντων»

Η δραματική αύξηση των περιπτώσεων αυτισμού στις ΗΠΑ οφείλεται κυρίως σε περιβαλλοντικούς και όχι γενετικούς παράγοντες, υποστήριξε ο Αμερικανός υπουργός Υγείας Ρόμπερτ Κέννεντυ Τζούνιορ σε συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε στις 16 Απριλίου.

Ο κ. Κέννεντυ τόνισε ότι ο αυτισμός μπορεί να προληφθεί και αποδίδεται σε περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως έκθεση σε μούχλα, ατμοσφαιρική ρύπανση, φάρμακα και η αύξηση της μέσης ηλικίας των γονέων.

«Πλέον διαθέτουμε καλά γενετικά δεδομένα που δείχνουν μια προδιάθεση, όμως αυτοί οι γενετικοί δείκτες από μόνοι τους δεν καθορίζουν το μέλλον σας. Είναι απαραίτητη και η έκθεση σε κάποια περιβαλλοντική τοξίνη», δήλωσε χαρακτηριστικά ο υπουργός Υγείας.

Παράλληλα, ανακοίνωσε ότι εντός των επόμενων δύο έως τριών εβδομάδων αναμένεται η δημοσίευση νέων μελετών για τις περιβαλλοντικές αιτίες που σχετίζονται με την αύξηση του αυτισμού.

«Αυτή η προσπάθεια δεν έχει προηγούμενο», σημείωσε ο κ. Κέννεντυ.

Μόλις την Τρίτη, το αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) δημοσιοποίησε έκθεση που υποδεικνύει αύξηση στα ποσοστά αυτισμού του ενός στα 31 παιδιά, από ένα στα 36 το 2020 και ένα στα 150 παιδιά το 2002.

Υποστήριξη στις δηλώσεις του υπουργού Υγείας έδωσε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Rutgers και συν-συγγραφέας της έκθεσης του CDC, Γουόλτερ Ζαχορόντνι.

«Θα συνιστούσα σε όλους να εξετάσουν σοβαρά την πιθανότητα ότι η αύξηση του αυτισμού, είτε τη χαρακτηρίζετε επιδημία είτε τσουνάμι, είναι πραγματικό φαινόμενο που δεν το κατανοούμε πλήρως και πιθανότατα πυροδοτείται από περιβαλλοντικούς παράγοντες», είπε στη διάρκεια της συνέντευξης.

Ο Ζαχορόντνι χαρακτήρισε την αύξηση αυτή «πραγματική», τονίζοντας ότι «η καλύτερη ενημέρωση για τον αυτισμό δεν μπορεί να δικαιολογήσει μια αύξηση της τάξης του 300% μέσα σε είκοσι χρόνια».

Ο αυτισμός, γνωστός ως Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ), είναι μία νευροαναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει την κοινωνικότητα, την επικοινωνία, την εκμάθηση και τη συμπεριφορά όσων πάσχουν από αυτόν.

Η διάγνωση γίνεται συνήθως στην πρώιμη παιδική ηλικία και τα τυπικά σημάδια περιλαμβάνουν την αποφυγή της οπτικής επαφής καθώς και δυσκολίες στην κοινωνική επικοινωνία με άλλα παιδιά.

Το CDC αναγνωρίζει σε ιστοσελίδα του ότι διάφοροι παράγοντες, περιλαμβανομένων περιβαλλοντικών, γενετικών και βιολογικών, μπορούν να αυξήσουν την πιθανότητα εκδήλωσης αυτιστικών συμπεριφορών. Ανάμεσα σε αυτούς αναφέρει την αυξημένη ηλικία των γονέων και συγκεκριμένες κληρονομικές παθήσεις, όπως το σύνδρομο εύθραυστου Χ.

Ο υπουργός Υγείας άσκησε επίσης κριτική σε όσους υποστηρίζουν ότι η αύξηση των διαγνώσεων οφείλεται αποκλειστικά στη διεύρυνση των διαγνωστικών κριτηρίων και τη βελτίωση των μεθόδων διάγνωσης.

«Οι γιατροί και θεραπευτές στο πρόσφατο παρελθόν δεν ήταν αφελείς», ανέφερε. «Δεν είναι δυνατόν να παρέβλεπαν τόσες περιπτώσεις. Η επιδημία είναι υπαρκτή».

Ο κ. Κέννεντυ αναφέρθηκε επίσης σε παλαιότερες έρευνες, όπως μια μελέτη στη Βόρεια Ντακότα που βρήκε τότε ποσοστό διάγνωσης αυτισμού 3,3 ανά 10.000 παιδιά.

«Εάν πιστέψουμε την εκδοχή όσων αρνούνται την επιδημία, τότε θα πρέπει να δεχτούμε ότι οι ερευνητές στη Βόρεια Ντακότα είχαν “χάσει” το 98,8% των παιδιών που έπασχαν από αυτισμό εκείνη την περίοδο», τόνισε χαρακτηριστικά.

Ωστόσο, σε ανακοίνωσή της η Autism Society of America σημείωσε πως η άνοδος των περιπτώσεων «δεν σηματοδοτεί επιδημία», αλλά αντανακλά τη βελτιωμένη διαγνωστική ικανότητα των σύγχρονων δομών.

Στις αρχές του μήνα, ο Κέννεντυ ανακοίνωσε σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου ότι οι ΗΠΑ ξεκίνησαν μια μεγάλης κλίμακας έρευνα για τον εντοπισμό αιτίων της αύξησης του αυτισμού. Προς το παρόν, δεν έχουν δοθεί στη δημοσιότητα πολλές λεπτομέρειες για αυτή την πρωτοβουλία, πέρα από τη συμμετοχή του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας (NIH).

Εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας τόνισε πρόσφατα σε email ότι το NIH είναι «απολύτως δεσμευμένο να μη μείνει αναπάντητο κανένα ερώτημα γύρω από αυτή τη δραματική επιδημία, χρησιμοποιώντας μόνο εγνωσμένης εγκυρότητας, επιστημονικά δεδομένα και μεθοδολογία».

Όπως δήλωσε ο υπουργός, έως τον Σεπτέμβριο αναμένεται να προκύψουν κάποια πρώτα συμπεράσματα από την έρευνα.

«Θα είναι μια διαδικασία διαρκούς εξέλιξης», είπε. «Θα σπάσουμε το υφιστάμενο ταμπού γύρω από το θέμα. Θα αναδείξουμε την πραγματική επιστήμη και κανείς δεν θα εμποδίζεται στην έρευνά του λόγω φόβου ή προκατάληψης».

Tian Jing: Ένα σημείο βελονισμού που αντέχει στη δοκιμασία του χρόνου

Ιατρικά ελεγμένο από τον Τζίνγκντουαν Γιάνγκ

Κάποιοι μπορεί να αναρωτιούνται πώς ο βελονισμός παραμένει σχετικός παρά τις σημαντικές αλλαγές στις ασθένειες και τις πρακτικές υγειονομικής περίθαλψης τις τελευταίες χιλιετίες. Ένα σημείο βελονισμού που αποτελεί παράδειγμα αυτής της διαρκούς συνάφειας είναι το Ουράνια Πηγή (Tian Jing, TE10). Αυτό το συγκεκριμένο σημείο στον μεσημβρινό Τριπλής Ενέργειας έχει ένα ευρύ φάσμα λειτουργιών. Ενώ ο ρόλος του στον βελονισμό έχει εξελιχθεί με τα χρόνια, εξακολουθεί να είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στις παραδοσιακές και σύγχρονες θεραπευτικές πρακτικές.

Ένα αρχαίο σημείο βελονισμού

Το Tian Jing καταγράφηκε για πρώτη φορά στο «Ling Shu», ένα από τα θεμελιώδη κείμενα της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής. Ως σημείο He (Θάλασσας), παίζει κρίσιμο ρόλο στη ρύθμιση της ενέργειας καθώς κινείται βαθύτερα στο σώμα και συνδέεται με τα σχετικά όργανά του. Αυτό το σημείο είναι γνωστό για την προσφορά ηρεμίας στο πνεύμα, τον καθαρισμό της παθογόνου θερμότητας και τη διάχυση των οζιδίων. Αυτές οι ιδιότητες το καθιστούν ιδιαίτερα αποτελεσματικό για τη θεραπεία της χοιράδωσης (νόσος του λεμφικού συστήματος) και της βρογχοκήλης (πρησμένος θυρεοειδής αδένας).

Η σύγχρονη έρευνα εξόρυξης δεδομένων αποκάλυψε ότι το Tian Jing ήταν ιστορικά το πιο συχνά επιλεγμένο σημείο βελονισμού για τη θεραπεία λεμφικής νόσου και ήταν μία από τις κορυφαίες επιλογές για τις αδρανείς βλατίδες (πρήξιμο δέρματος). Επιπλέον, δεδομένου ότι ο μεσημβρινός Τριπλής Ενέργειας ταξιδεύει στο κεφάλι, το Tian Jing είναι ευεργετικό για την αντιμετώπιση διαταραχών που επηρεάζουν αυτή την περιοχή. Λόγω της θέσης του, είναι επίσης εξαιρετικά αποτελεσματικό στη θεραπεία του πόνου του βραχίονα και των προβλημάτων κινητικότητας.

Η σύγχρονη έρευνα υποστηρίζει την αποτελεσματικότητα του Tian Jing

Δεδομένων των σημαντικών προόδων της σύγχρονης ιατρικής για τη θεραπεία της φυματίωσης και της χοιράδωσης, θα περίμενε κανείς ότι το Tian Jing θα γίνει λιγότερο χρήσιμο. Ωστόσο, τα ποικίλα οφέλη του Tian Jing το έχουν βοηθήσει να παραμείνει σημαντικό καθώς ο βελονισμός ενσωματώνεται όλο και περισσότερο στις σύγχρονες ιατρικές πρακτικές. Πλέον περιλαμβάνεται συχνά σε πρωτόκολλα θεραπείας που στοχεύουν στη βελτίωση της κινητικότητας των χεριών και η έρευνα υποστηρίζει την αποτελεσματικότητά του από αυτή την άποψη.

Μια κλινική μελέτη αξιολόγησε τα αποτελέσματα του βελονισμού στη σπαστικότητα του άνω άκρου μετά το εγκεφαλικό, μια κατάσταση όπου ο αυξημένος μυϊκός τόνος ή σφίξιμο στους μυς των χεριών και των χεριών οδηγεί σε δυσκολία στην εκούσια κίνηση και συντονισμό. Οι ερευνητές συνέκριναν μια ομάδα βελονισμού με μια ομάδα ηλεκτροδιέγερσης σε διάφορα σημεία βελονισμού, συμπεριλαμβανομένου του Tian Jing. Και οι δύο ομάδες υποβλήθηκαν επίσης σε τυπική ιατρική φροντίδα και εκπαίδευση αποκατάστασης για τρεις εβδομάδες.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι και οι δύο θεραπείες βελτίωσαν σημαντικά τη σπαστικότητα, την κινητική λειτουργία και την καθημερινή ικανότητα διαβίωσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ομάδα βελονισμού έδειξε ανώτερες βαθμολογίες στην καθημερινή ικανότητα διαβίωσης. Τα συνολικά ποσοστά ήταν 93,3% στην ομάδα του βελονισμού και 86,75% στην ομάδα ηλεκτροδιέγερσης, ενισχύοντας την αποτελεσματικότητα του βελονισμού, ιδιαίτερα για την ήπια έως μέτρια σπαστικότητα.

Πώς να εντοπίσετε και να διεγείρετε το Tian Jing

Για να βρείτε το Tian Jing, λυγίστε τον αγκώνα σας στις 90 μοίρες. Το σημείο βρίσκεται σε μια μικρή βύθιση ή κοιλότητα ακριβώς πάνω από την οστέινη προεξοχή του αγκώνα σας (το ολέκρανον). Η απόσταση από το ολέκρανον στο Tian Jing είναι περίπου το πλάτος του αντίχειρά σας, μια μέτρηση που είναι γνωστή ως «cun» στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική.

Η ενεργοποίηση του Tian Jing για μέγιστο όφελος είναι εύκολη:

Πιέστε σταθερά για τρία έως πέντε δευτερόλεπτα, χαλαρώστε για τρία δευτερόλεπτα και επαναλάβετε για ένα έως τρία λεπτά σε κάθε πλευρά.

Κάντε μασάζ με κυκλικές κινήσεις με τον δείκτη ή τον αντίχειρά σας για ένα έως τρία λεπτά σε κάθε πλευρά.

Χρησιμοποιήστε ένα επίθεμα βοτάνων όλη τη νύχτα για μεγαλύτερη ευκολία.

Οι προηγμένες τεχνικές περιλαμβάνουν βελονισμό, βεντούζες ή moxibustion (βεντούζα με καύση συγκεκριμένου βοτάνου), που πρέπει να εκτελούνται από εκπαιδευμένο επαγγελματία TCM (παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής).

Προφυλάξεις που πρέπει να έχετε κατά νου

Αποφύγετε τη χρήση αυτού του σημείου βελονισμού εάν έχετε τραυματισμούς στην περιοχή. Εάν εφαρμόζετε ένα επίθεμα με βότανα, βεβαιωθείτε ότι δεν περιέχει επιθετικά τεχνητά συστατικά, ιδιαίτερα εάν έχετε ευαίσθητο δέρμα.

Ένα απλό αλλά ισχυρό εργαλείο αυτοφροντίδας

Λόγω της μοναδικής φύσης και του ευρέος φάσματος πλεονεκτημάτων του, το Tian Jing είναι ένα πολύτιμο σημείο βελονισμού για τη βελτίωση της κινητικότητας των χεριών, την ανακούφιση από σπασμούς και την ανάκτηση του ελέγχου των άκρων. Η τακτική διέγερση αυτού του σημείου μπορεί επίσης να χρησιμεύσει ως προληπτικό μέτρο, βοηθώντας στην αποβολή παθογόνων μικροοργανισμών και στη διατήρηση της ομαλής ροής του qi (τσι, ζωτικής ενέργειας) στο σώμα. Με την ενσωμάτωση του Tian Jing στη ρουτίνα ευεξίας σας, μπορείτε να αξιοποιήσετε την αρχαία σοφία και τη σύγχρονη έρευνα για να υποστηρίξετε τη συνολική σας ευεξία.

Της Μορίν Λιάο, R.Ph. στην TCM (Ταϊβάν)

Ο ειδικός της TCM, Σισιάνγκ Χουνγκ, εξέτασε αυτό το άρθρο για ακρίβεια και σαφήνεια.

Η θαυματουργή επίδραση της σουλφοραφάνης στον αυτισμό

Όταν ο γιος της, Κήγκαν, διαγνώστηκε με αυτισμό σε ηλικία 19 μηνών, η Γκρηρ ΜακΓκίνες αποφάσισε να επιστρέψει στο κολέγιο και να αποκτήσει μεταπτυχιακό στις επιστήμες υγείας για να τον βοηθήσει καλύτερα.

Καθώς ερευνούσε φυσικές θεραπείες για τον αυτισμό, για την εργασία της, η ΜακΓκίνες ‘ανακάλυψε’ τη σουλφοραφάνη – μια φυτική ένωση που βρίσκεται στα σταυρανθή λαχανικά και συχνά εξάγεται από σπόρους και φύτρα μπρόκολου. Η έρευνα την ανάγκασε να εντρυφήσει και να δημοσιεύσει μια κριτική. Εν τω μεταξύ, χρησιμοποιώντας τη για τον Κήγκαν παρατήρησε συναρπαστικές αλλαγές.

«Μπορούσες να πεις ότι ένιωθε καλύτερα. Έγινε πιο σαφής με την ομιλία του. Άρχισε να επεξεργάζεται τα πράγματα λίγο καλύτερα και πιο καθαρά. Μπορεί να μην παρήγαγε μεγάλες προτάσεις, αλλά μπορούσαμε να κάνουμε διάλογο», δήλωσε η ΜακΓκίνες στην Epoch Times.

Διαιτολόγος στο επάγγελμα, συνιστά τώρα τη σουλφοραφάνη ως μέρος ενός πρωτοκόλλου θεραπείας για παιδιά με διαταραχή στο φάσμα του αυτισμού (Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος – ΔΑΦ). Ακόμη και πριν η έρευνα αναδείξει τη σουλφοραφάνη ως θεραπεία για τον αυτισμό, πολλές οικογένειες που έχουν παιδιά με αυτισμό χρησιμοποιούσαν την ένωση, η οποία συνιστάται από οργανώσεις, γιατρούς και γονείς παιδιών στο φάσμα του αυτισμού. Οι ειδικοί λένε ότι σχεδόν όλοι οι άνθρωποι με αυτισμό θα μπορούσαν πιθανότατα να επωφεληθούν από τη χρήση της, εφόσον τη χρησιμοποιούν σωστά και στην κατάλληλη μορφή.

Η ένωση μπορεί να προστατεύσει τον οργανισμό από φλεγμονές, βλάβες στο DNA και οξειδωτικό στρες – παράγοντες που συνδέονται με τον αυτισμό – μέσω μηχανισμών που συνδέονται με τη βελτιωμένη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος και την αποτοξίνωση.

«Η σουλφοραφάνη ελέγχει όλα τα ‘κουτιά’. Είναι πραγματικά σπάνιο να βρει κανείς ένα συμπλήρωμα που κάνει τόσα όσα η σουλφοραφάνη», δήλωσε στην Epoch Times ο Δρ Αρμέν Νικογκοσιάν, γιατρός που ειδικεύεται στη λειτουργική και ολοκληρωμένη ιατρική για τον αυτισμό και άλλες σύνθετες καταστάσεις.

Θόρυβος στους κύκλους του αυτισμού

Οι εταιρείες κατασκευής συμπληρωμάτων αλέθουν τα φύτρα και τους σπόρους του μπρόκολου, τα τοποθετούν σε κάψουλες και τα εμπορεύονται με τολμηρούς ισχυρισμούς για τα οφέλη τους στον αυτισμό πολύ πριν η επιστήμη τεκμηριώσει αυτά τα οφέλη. Αυτό βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στα τεκμηριωμένα οφέλη της σουλφοραφάνης για το ανοσοποιητικό σύστημα σε μελέτες για τον καρκίνο και στις βελτιώσεις της γνωστικής δυσλειτουργίας σε μελέτες για νευροεκφυλιστικές ασθένειες όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.

Οι μεγαλεπήβολες υποσχέσεις είναι συνηθισμένες στον κόσμο των συμπληρωμάτων. Ο Νικογκοσιάν είπε ότι συχνά, όταν η έρευνα φτάσει τους ισχυρισμούς, τα αποτελέσματα δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες και η φήμη χάνεται. Αυτό δεν συνέβη με τη σουλφοραφάνη.

«Οι περισσότεροι από τους ισχυρισμούς υποστηρίζονταν από στοιχεία. Αρχίσαμε να το παίρνουμε πραγματικά στα σοβαρά. Ουσιαστικά, πρέπει να τεκμηριωθεί το γιατί δεν θα έπρεπε να το δώσω στα παιδιά, παρά το γιατί πρέπει να το δώσω.»

Τα αποδεικτικά στοιχεία προέρχονται από μια μελέτη PNAS του 2014 που διεξήχθη από τον παιδονευρολόγο Δρα Άντριου Ζίμερμαν και άλλους. Συνέκριναν 29 αγόρια με αυτισμό που έπαιρναν συμπλήρωμα καθαρής σουλφοραφάνης από φύτρα μπρόκολου με 15 αγόρια με αυτισμό που έπαιρναν εικονικό φάρμακο. Σε 18 εβδομάδες, η ομάδα που έπαιρνε σουλφοραφάνη παρουσίασε βελτίωση στη συμπεριφορά, την κοινωνική αλληλεπίδραση και τη λεκτική επικοινωνία.
Τέσσερις εβδομάδες αφότου σταμάτησαν να παίρνουν το συμπλήρωμα, οι βαθμολογίες και στους τρεις τομείς επέστρεψαν στα αρχικά επίπεδα.

«Οι διαφορές ήταν πραγματικά δραματικές», δήλωσε ο Ζίμερμαν στην Epoch Times. «Ήταν η πιο επιτυχημένη από όλες τις κλινικές δοκιμές που έχουμε κάνει.»

Αναφορές από τη μελέτη

Μια σειρά περιπτώσεων παρακολούθησης προσέφερε πρόσθετες πληροφορίες σχετικά με τη μελέτη, συμπεριλαμβανομένης της περίπτωσης τουλάχιστον ενός αγοριού που σταμάτησε να παίρνει σουλφοραφάνη μετά τη δοκιμή, αλλά φαίνεται ότι παρουσίασε διαρκή αποτελέσματα.

«Μετατράπηκε στο πιο χαλαρό και φανταστικό παιδί (με τη σουλφοραφάνη). [Ήταν] σίγουρα σπουδαίο. Τον βοήθησε πολύ. Οι φίλοι του και η οικογένειά του παρατηρήσαμε όλοι μια θαυμάσια αλλαγή», ανέφερε ένας από τους γονείς  του στους συγγραφείς.

Ένας άλλος συμμετέχων παρουσίασε ραγδαίες βελτιώσεις στη συμπεριφορά και την επικοινωνία. Πριν από τη λήψη σουλφοραφάνης, δεν είχε γλωσσικές δεξιότητες, έκανε συνεχείς θορύβους, είχε τικ (ακούσιες γρήγορες κινήσεις ή ήχους) και φαινόταν να μην έχει κανέναν έλεγχο του σώματος και της συμπεριφοράς του. Είχε πάρει 18 διαφορετικά φάρμακα που είχαν ελάχιστη επίδραση στα συμπτώματά του.

Δύο από τα φάρμακά του – η ρισπεριδόνη και η αριπιπραζόλη – χορηγούνται συνήθως σε παιδιά με αυτισμό για τον έλεγχο της συμπεριφοράς. Όμως οι παρενέργειες ήταν ανυπόφορες: δυσκολίες στον ύπνο, δυσκοιλιότητα και περισσότερα τικ.

Ωστόσο, η μητέρα του αγοριού ανέφερε ότι μέσα σε λίγες ημέρες από την έναρξη της μελέτης, ήξερε ότι [ο γιος της] έπαιρνε σουλφοραφάνη και όχι εικονικό φάρμακο.

«Θέλω να το φωνάξω παντού και να πω στους ανθρώπους να δίνουν στα παιδιά βλαστάρια μπρόκολου [εκχύλισμα] γιατί κυριολεκτικά, μας άλλαξε τη ζωή», είπε η μητέρα του. «Τώρα μπορούμε να πάμε στον κινηματογράφο, σε εστιατόρια, σε θεατρικές παραστάσεις, πήγαμε διακοπές με μια άλλη οικογένεια, πηγαίνουμε στην εκκλησία, μόλις πήγαμε σε μια συναυλία, πράγματα που δεν μπορούσαμε να κάνουμε ποτέ πριν, είναι τώρα δυνατά!»

Ενεργοποιώντας την απόκριση θερμικού σοκ

Ο Ζίμερμαν δήλωσε ότι η σουλφοραφάνη προσφέρει κάτι μοναδικό στη θεραπεία του αυτισμού. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τον αυτισμό προσπαθούν να περιορίσουν τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές και τη διάθεση, ενώ η σουλφοραφάνη βελτιώνει τη συναπτική λειτουργία σε μεγάλο βαθμό, προκαλώντας αυτό που ονομάζεται απόκριση θερμικού σοκ.

Η απόκριση θερμικού σοκ είναι ένας προστατευτικός μηχανισμός που προφυλάσσει τα κύτταρα από βλάβες. Ενεργοποιείται επίσης όταν έχετε πυρετό, διεγείροντας πρωτεΐνες θερμικού σοκ και κυτταρικές αποκρίσεις στρες που βελτιώνουν τη νευρική ή συναπτική λειτουργία και συνδεσιμότητα. Αυξάνει επίσης την έκφραση γονιδίων που είναι φυσιολογικά μειωμένα στη ΔΑΦ.

Σε ορισμένα παιδιά με αυτισμό έχει παρατηρηθεί αναστροφή των συμπτωμάτων όταν έχουν πυρετό – το λεγόμενο φαινόμενο του πυρετού – γεγονός που οδήγησε τους ερευνητές να δοκιμάσουν τη σουλφοραφάνη σε παιδιά με αυτισμό.

Η Γκρηρ ΜακΓκίνες παρατήρησε από πρώτο χέρι το φαινόμενο του πυρετού στον Κήγκαν. Κατά τη διάρκεια του πυρετού, το παιδί σταμάτησε να χτυπάει τα χέρια του. Μπορούσε να μιλάει με πλήρεις προτάσεις. Η γλώσσα του ήταν πιο ξεκάθαρη. Ήταν πιο ήρεμος.

«Όταν είχε πυρετό, ήταν σχεδόν σαν να λειτουργούσε καλύτερα ο εγκέφαλός του. Αυτό ουσιαστικά μπορεί να κάνει η σουλφοραφάνη», εξήγησε η ΜακΓκίνες.

Νέα κατανόηση του αυτισμού

Στην εργασία της, η ΜακΓκίνες αναλύει πώς οι τοξίνες μπορούν δυνητικά να πυροδοτήσουν τον αυτισμό. Ο ιστός του εγκεφάλου καταστρέφεται από τις ελεύθερες ρίζες (ασταθή άτομα που βλάπτουν τα κύτταρα) οδηγώντας σε οξειδωτικό στρες και μιτοχονδριακή δυσλειτουργία. Τα μιτοχόνδρια είναι μέρος των κυττάρων και υπεύθυνα για την παραγωγή ενέργειας. Εάν δεν λειτουργούν σωστά, τα κύτταρα μπορεί να καταστραφούν.

Πάρα πολλές ελεύθερες ρίζες – από την έκθεση σε χημικές ουσίες, φυτοφάρμακα, νανοσωματίδια και μέταλλα – μπορεί να προκαλέσουν μιτοχονδριακή δυσλειτουργία. Τα άτομα με αυτισμό έχουν υψηλότερα επίπεδα μετάλλων και χαμηλότερα επίπεδα γλουταθειόνης, ενός αντιοξειδωτικού που προστατεύει τα μιτοχόνδρια. Αυτό υποδηλώνει ότι κάτι μπορεί να επηρεάζει την κατάσταση από μέσα (γενετική) και από έξω (έκθεση σε τοξίνες).

Η ΜακΓκίνες επεσήμανε ότι η ΔΑΦ σχετίζεται επίσης με χαμηλότερα επίπεδα βασικών ενώσεων που περιέχουν θείο, οι οποίες βοηθούν το σώμα να ρυθμίζει το οξειδωτικό στρες, τη γλουταθειόνη και τη λειτουργία των μιτοχονδρίων.

Ο εντοπισμός μιας μεμονωμένης αιτίας του αυτισμού είναι πιθανότατα μια άκαρπη προσπάθεια, σύμφωνα με τον Ζίμερμαν, ο οποίος, σε μια παρουσίαση που έκανε πέρυσι, σημείωσε μία πληθώρα αιτιών που ευθύνονται για τον αυτισμό και μια σειρά από βιοχημικές ανωμαλίες στα αυτιστικά παιδιά, περιλαμβανομένης της υψηλότερης αναλογίας οξειδωμένων μορίων σε σύγκριση με τα μόρια γλουταθειόνης. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος με αυτισμό δεν έχει μεγάλη ικανότητα να εξαλείψει τις ελεύθερες ρίζες.

Το φαινόμενο της οπισθοχώρησης

Στον αυτισμό, είναι συνηθισμένο τα παιδιά να αναπτύσσονται φυσιολογικά και μετά να υποχωρούν.

Η ΜακΓκίνες αμφισβητεί εάν η παλινδρόμηση μπορεί να προκύψει από συγκεκριμένες ή συνδυασμένες περιβαλλοντικές τοξίνες που προκαλούν συμπτώματα. Ο γιος της αρχικά αναπτυσσόταν κανονικά, αλλά στη συνέχεια έχασε το λεξιλόγιο και την οπτική επαφή.

«Έχουμε αυτή τη νέα εκδοχή αυτού που ονομάζουμε αυτισμό, που μπορεί να μην είναι αυτισμός. Το ονομάζουμε αυτισμό, αλλά μπορεί να είναι μούχλα ή μόλυβδος ή άλλη περιβαλλοντική τοξίνη», επεσήμανε η Μακ Γκίνες, αναφέροντας ότι ο μόλυβδος μπορεί να μειώσει το IQ.

«Αυτό είναι μόνο ο μόλυβδος. Αυτό είναι μόνο ένα πράγμα. Πρέπει να δούμε το σύνολο.»

Ανέφερε ένα δημοφιλές ρητό ότι όταν έχεις γνωρίσει ένα άτομο με αυτισμό, έχεις γνωρίσει ένα άτομο με αυτισμό. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει πρότυπο για τη βασική αιτία, την έκφραση των συμπτωμάτων, τη θεραπεία και την αποκατάσταση.

Δεν υπάρχει καθολική λύση

Ομοίως, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η σουλφοραφάνη θα λειτουργήσει για όλους.

Ο Ζίμερμαν ανέφερε ότι περίπου το 5-10% των ασθενών είχαν προβλήματα με τη σουλφοραφάνη κατά τη διάρκεια κλινικών δοκιμών και σημείωσε ότι δεν κάνει για όλους. Μεταξύ των αντιδράσεων παρατηρήθηκαν αυξημένη επιθετικότητα, κοιλιακό άλγος, αυξημένα αέρια, ευερεθιστότητα και πολλά άλλα, αν και οι αριθμοί ήταν παρόμοιοι με την ομάδα του εικονικού φαρμάκου.

Μελέτη το 2023, στην οποία χορηγήθηκε σουλφοραφάνη σε 28 παιδιά με αυτισμό μεταξύ 3 και 7 ετών, τα οποία παρακολουθήθηκαν για 36 εβδομάδες, δεν βρήκε κλινικές βελτιώσεις στη συμπεριφορά τους.

Ο ερευνητής αυτισμού Λουκ Κέρτις σχολίασε τη μελέτη, σημειώνοντας ότι απαιτείται περισσότερη έρευνα για τη διατροφή και τις χημικές ουσίες των φυτών για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των αυτιστικών ασθενών.
«Δεδομένου ότι πολλοί αυτιστικοί ασθενείς καταναλώνουν πολύ λίγα φρούτα και λαχανικά και δεδομένου ότι πολλά φυτοθρεπτικά συστατικά μπορεί να είναι χρήσιμα, η θεραπεία με μεμονωμένα φυτοθρεπτικά συστατικά μπορεί να μην αποφέρει στατιστικά σημαντικές βελτιώσεις.»

Διατροφή αντί για φάρμακα

Η σουλφοραφάνη υπογραμμίζει πως τα τρόφιμα μπορούν να γίνουν φάρμακο – ένα θέμα που ενθαρρύνει τις έρευνες για τον αυτισμό και προκαλεί την περιέργεια των γονέων.

Η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ διατροφής και συμπεριφοράς απασχόλησε την Τζένιφερ Τζούστρα-Κόζεκ όταν ο αυτιστικός γιος της ετοιμαζόταν να ξεκινήσει το νηπιαγωγείο. Ήταν σίγουρη ότι δεν θα αργούσαν να την πιέσουν να του δώσει φάρμακα.

«Είδα από πρώτο χέρι μικρά παιδιά να παίρνουν αντιψυχωσικά φάρμακα. Παιδιά ηλικίας 3 και 4 ετών έπαιρναν φάρμακα για κακή συμπεριφορά», είπε στην The Epoch Times η κα Τζούστρα-Κόζεκ, ψυχοθεραπεύτρια.

«Αλλά δεν ήθελα τα δικά μου παιδιά να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο και να παγιδευτούν στον φαύλο κύκλο της φαρμακευτικής οδού.»

Συνειδητοποιώντας ότι δεν είχαν τίποτα να χάσουν, η οικογένεια επέλεξε να δοκιμάσει να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα του Έβαν με το φαγητό, αντί με φάρμακα. Τα συμπτώματα περιελάμβαναν κακή επικοινωνία, απροσεξία και χτυπήματα των χεριών. Ένα σημαντικό σημείο καμπής για την ανακούφιση των συμπτωμάτων ήταν η έναρξη της λήψης σουλφοραφάνης.

Η Τζένιφερ αποφάσισε να γράψει ένα φυλλάδιο και να το μοιραστεί με τους γονείς των ταλαιπωρημένων ασθενών της που ζήτησαν παραπομπές, καθώς και με συναδέλφους ψυχοθεραπευτές που συχνά εισάγουν τους ασθενείς τους στο ιατρικό μοντέλο των φαρμακευτικών αγωγών.

Ήθελε να τους ενημερώσει ότι υπήρχε ελπίδα πέρα ​​από τη φαρμακευτική αγωγή. Το φυλλάδιο μετατράπηκε σε ένα βιβλίο με τίτλο «Healing without Hurting: Treating ADHD, Apraxia and Autism Disorders Naturally and Effectively».

Ενίσχυση της βιταμίνης D

Η σουλφοραφάνη έχει άλλο πλεονέκτημα. Ο Δρ Νικογκοσιάν έχει παρατηρήσει ότι βελτιώνει τα επίπεδα βιταμίνης D των ασθενών. Η βιταμίνη D, η οποία στην πραγματικότητα δεν είναι βιταμίνη αλλά ορμόνη, μπορεί να ενισχυθεί με τροφές όπως τα λιπαρά ψάρια, οι κρόκοι αυγών και με την έκθεση στον ήλιο.

Ταχαμηλά επίπεδα βιταμίνης D συνδέονται με μια σειρά ασθενειών, αλλά και με τη γενικότερη δυσλειτουργία
του ανοσοποιητικού συστήματος.

«Για χρόνια, έδινα βιταμίνη D στα παιδιά μας και μετά βίας μπορούσα να κουνήσω τη βελόνα», είπε ο Δρ Νικογκοσιάν. «Βάζεις σουλφοραφάνη και φτάνεις στα 60, 70, 80 ng/mL, χωρίς κανένα πρόβλημα.»

Τα ιδανικά επίπεδα βιταμίνης D είναι μεταξύ 30 και 60 ng/mL. Σύμφωνα με τον Δρα Νικογκοσιάν, η ταυτόχρονη χορήγηση βιταμίνης D και σουλφοραφάνης έχει καλύτερο αποτέλεσμα για την υγεία γενικότερα.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι η σουλφοραφάνη και η βιταμίνη D μαζί μπορούν να προκαλέσουν αυτοφαγία, μια φυσική διαδικασία κυτταρικής ανανέωσης, που αφαιρεί τα κυτταρικά απόβλητα και τα υπολείμματα ανακυκλώνοντάς τα, και ενισχύοντας τα κύτταρα. Η αυτοφαγία ίσως αποβεί επιβλαβής για άτομα με αυτισμό.

Περισσότεροι δυνητικοί μηχανισμοί

Μελέτη για τον Μοριακό Αυτισμό δείχνει πως θα μπορούσαν ενδεχομένως να υπάρχουν δεκάδες μηχανισμοί που επηρεάζουν τα συμπτώματα αυτισμού κατά τη λήψη σουλφοραφάνης. Η μελέτη μέτρησε 694 μεταβολίτες των ούρων 15 παιδιών που έλαβαν σουλφοραφάνη για 12 εβδομάδες. Οι μεταβολίτες είναι μόρια που παράγονται από την πεπτική μας διαδικασία και εκτελούν σωματικές λειτουργίες.

Υπήρξαν 77 σημαντικές αλλαγές στους μεταβολίτες που αντιστοιχούσαν με βελτιωμένα συμπτώματα. Μερικά από τα ευρήματα ήταν μια αύξηση στους μεταβολίτες που:

  • Επεξεργάζονται τις ελεύθερες ρίζες
  • Συνδέονται με βελτιώσεις σε πέντε νευροδιαβιβαστές, συμπεριλαμβανομένης της σεροτονίνης που βελτιώνει τη διάθεση και τη γλουταμίνη που ενισχύει το ανοσοποιητικό
  • Συνδέονται με την κορτιζόλη, υποδεικνύοντας ότι το σώμα παράγει περισσότερη από την ορμόνη που ρυθμίζει το στρες και το ανοσοποιητικό ή δυνητικά αποβάλλει περισσότερη από αυτήν.

Υπήρξε επίσης μια αύξηση στους μεταβολίτες της σφιγγομυελίνης, οι οποίοι βρίσκονται σε μη φυσιολογικά επίπεδα σε άλλες διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος όπως η κατάθλιψη, το άγχος, η νόσος του Αλτσχάιμερ και η αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS).

Προμήθεια σουλφοραφάνης

Η δεύτερη δοκιμή σουλφοραφάνης του Ζίμερμαν το 2021 δεν είχε τόσο εντυπωσιακά αποτελέσματα όσο η πρώτη, κάτι που, όπως είπε, μπορεί να εξηγηθεί με βάση το συμπλήρωμα που χρησιμοποιήθηκε. Αντί για μια μορφή καθαρής σουλφοραφάνης, η ομάδα χρησιμοποίησε γλυκοραφανίνη, πρόδρομη ουσία της σουλφοραφάνης.

Η γλυκοραφανίνη είναι πιο σταθερή κατά την αποθήκευση — η καθαρή σουλφοραφάνη πρέπει να βρίσκεται στο ψυγείο— καθιστώντας την προτιμότερη για πολλούς. Η επίδρασή της όμως είναι μικρή και στατιστικά ασήμαντη.

Τα συμπληρώματα μπορεί επίσης να είναι προβληματικά, επειδή πολλές μάρκες δεν περιέχουν τις ποσότητες που αναφέρονται στις ετικέτες, επισημαίνει ο Ζίμερμαν.

Για καθαρές εκδόσεις, προτείνει το BROQ και το BrocElite Plus. Για τη γλυκοραφανίνη, συνιστά το Life Extension Optimized Broccoli and Cruciferous Blend και Thorne Crucera SGS. Ο Δρ Νικογκοσιάν συνεργάζεται συχνά με το Sulophraclear by Metagenics ή το Sulphorozone by Master Supplements, εκτός από το Avmacol, μια έκδοση γλυκοραφανίνης που χρησιμοποιείται στην έρευνα.

Μερικοί ασθενείς προτιμούν να πάνε κατευθείαν στο φυτό. Οι γονείς πολλών ατόμων στην πρώτη δοκιμή του Ζίμερμαν άρχισαν να καλλιεργούν τα δικά τους φύτρα μπρόκολου. Τα επίπεδα σουλφοραφάνης είναι υψηλότερα όταν τα φύτρα είναι περίπου τριών ημερών, αναφέρει.

Της Amy Denney

Καινοτόμος θεραπεία αναστρέφει τη βλάβη των πνευμόνων και των νεύρων από τον COVID-19

Πολλοί από όσους έχουν νοσήσει από τον ιό COVID-19 αντιμετωπίζουν μακροπρόθεσμες προκλήσεις υγείας, συμπεριλαμβανομένων όζων στους πνεύμονες, σοβαρών επιπλοκών και χειρουργικής επέμβασης. Οι τρέχουσες θεραπείες για αυτές τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις είναι ακόμη περιορισμένες. Για τον σκοπό αυτό, αυτό το άρθρο θα εισαγάγει τις δυνατότητες της θεραπείας με εξωσώματα, μια θεραπεία αιχμής, για την αντιμετώπιση του συνδρόμου COVID-19, ιδιαίτερα των νευρολογικής πτυχής του και αυτή της ψυχικής υγείας, ενώ ωφελεί επίσης την καρδιά και τους πνεύμονες.

Ο Φίλιπ Ασκενάζι, καθηγητής ανοσολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Yale, πρότεινε σε ένα ακαδημαϊκό περιοδικό ότι η θεραπεία με εξωκυτταρικά κυστίδια θα πρέπει να χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των κύριων συμπτωμάτων του κεντρικού νευρικού συστήματος του συνδρόμου COVID-19. Τα εξωκυτταρικά κυστίδια είναι σωματίδια που απελευθερώνονται από τα κύτταρα και τα εξωσώματα είναι ένας τύπος εξωκυτταρικών κυστιδίων.

Αγγειακή και νευρική βλάβη από COVID-19

Έως και το 30 τοις εκατό των ατόμων που έχουν νοσήσει με COVID-19 μπορεί να αναπτύξουν μακροχρόνιο COVID-19, μια περίπλοκη κατάσταση με ευρύ φάσμα συμπτωμάτων. Τα κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν υπερβολική κόπωση, δύσπνοια, νοητική ομίχλη και διανοητική εξασθένηση, αλλαγές στη γεύση ή την όσφρηση και γαστρεντερικά προβλήματα.

Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, οι ασθενείς μπορεί να αναπτύξουν παράνοια, παραληρητικές ιδέες και άλλα συμπτώματα ψύχωσης. Σε μερικές σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί ακόμη και να συνοδεύεται από σκέψεις αυτοκτονίας. Αυτά τα συμπτώματα έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην καθημερινή υγεία και την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Επιπλέον, η μόλυνση από τον COVID-19 μπορεί επίσης να επηρεάσει τα αιμοφόρα αγγεία σε διάφορα όργανα, προκαλώντας δυσλειτουργία οργάνων.

Τα αποτελέσματα των μελετών μαγνητικής τομογραφίας (MRI) αποκάλυψαν βλάβη και διαταραχή στη λειτουργική ακεραιότητα του εγκεφαλικού ιστού κατά τη φάση της ανάρρωσης, οδηγώντας σε νευρολογικά και ψυχιατρικά συμπτώματα.

Άλλες μελέτες έχουν προτείνει ότι οι μηχανισμοί αυτών των νευροπαθειών μπορεί να περιλαμβάνουν αγγειακή βλάβη που προκαλείται από φλεγμονή των νεύρων, διαταραχές πήξης και ενδοθηλιακή δυσλειτουργία, καθώς και νευρωνική βλάβη.

Ενώ ορισμένες πρώιμες θεωρίες πρότειναν άμεση ιογενή μόλυνση του ιστού του κεντρικού νευρικού συστήματος, τα ιικά σωματίδια τυπικά δεν βρίσκονται στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό ή στον εγκεφαλικό ιστό αυτών των ασθενών. Αντίθετα, η φλεγμονή και η ανοσολογική απόκριση στο κεντρικό νευρικό σύστημα του εγκεφάλου μπορεί να είναι οι κύριοι οδηγοί της νευρικής βλάβης.

Ο τρόπος της εξωσωμικής θεραπείας

Τα εξωσώματα είναι κυστίδια νανοκλίμακας που απελευθερώνονται από κύτταρα, που περιέχουν πρωτεΐνες, λιπίδια και γενετικό υλικό, που μπορούν να προάγουν την επισκευή και την επικοινωνία μεταξύ των κυττάρων. Τα εξωσώματα που προέρχονται από μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα βρέθηκε ότι είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά.

Η θεραπεία με εξωσώματα παρουσιάζει σημαντικά αντιφλεγμονώδη και ανοσορυθμιστικά αποτελέσματα. Η έρευνα δείχνει ότι μπορεί να μειώσει αποτελεσματικά την υπερβολική φλεγμονώδη απόκριση που προκαλείται από τον ιό COVID-19 αναστέλλοντας την παραγωγή προφλεγμονωδών κυτοκινών. Η χρήση εξωσωμάτων μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του προβλήματος της ανοσολογικής καταιγίδας (καταιγίδα κυτοκινών) στο σώμα μετά από ταλαιπωρία από COVID-19 ή άλλες λοιμώξεις.

Οι αναγεννητικές ικανότητες των εξωσωμάτων είναι επίσης κρίσιμες. Μπορούν να προωθήσουν την αναγέννηση των ιστών, να αποκαταστήσουν την τοπική αγγειακή λειτουργία και να επιδιορθώσουν τη μικροαγγειακή βλάβη, η οποία είναι ένα από τα κλειδιά για τη θεραπεία του COVID-19. Η θεραπεία με εξωσώματα έχει δείξει αποτελεσματικότητα σε διάφορους μηχανισμούς ασθενειών, όπως εγκεφαλικό επεισόδιο, έμφραγμα του μυοκαρδίου (καρδιακή προσβολή), τραυματισμό του νωτιαίου μυελού, καθώς και οξείς και χρόνιους τραυματισμούς που επηρεάζουν τα νεφρά, το ήπαρ και τον εγκέφαλο.

Σε αντίθεση με πολλές συμβατικές θεραπείες, τα εξωσώματα είναι ικανά να διασχίσουν τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, επιτρέποντάς τους να φτάσουν απευθείας στον νευρικό ιστό. Αυτό τα καθιστά πιθανό υποψήφιο για τη θεραπεία νευροφλεγμονωδών και νευροεκφυλιστικών καταστάσεων. Στοχεύοντας και επιδιορθώνοντας τη μικροαγγειακή βλάβη στον εγκέφαλο, τα εξωσώματα μπορεί να βοηθήσουν στην ανακούφιση των νευροψυχιατρικών συμπτωμάτων που σχετίζονται με τον COVID-19 και άλλες ασθένειες.

Τα εξωσώματα μπορούν να χορηγηθούν ενδοφλεβίως ή μέσω ρινικής εισπνοής αερίου, καθιστώντας τα μια πιθανή στοχευμένη θεραπεία νευρολογικών ασθενειών όπως το Αλτσχάιμερ και η νόσος του Πάρκινσον. Επειδή τα εξωσώματα μπορούν να φτάσουν στους νευρικούς ιστούς και από τις δύο οδούς χορήγησης, φαίνονται επίσης πολλά υποσχόμενα για τη θεραπεία εγκεφαλικών επιπλοκών που σχετίζονται με τον COVID-19.

Επιπλέον, τα εξωσώματα με αέριο μπορούν να εισπνευστούν απευθείας στους πνεύμονες, όπου μπορεί να βοηθήσουν στην αποκατάσταση της πνευμονικής βλάβης, συμπεριλαμβανομένων των οζιδίων που προκύπτουν από τη μόλυνση από τον COVID-19. Αυτή η προσέγγιση θα μπορούσε να βελτιώσει τη λειτουργία των πνευμόνων και να υποστηρίξει την ανάρρωση σε ασθενείς με αναπνευστικές επιπλοκές. Έτσι, η εξωσωμική θεραπεία έχει σημαντικές δυνατότητες ως νέα και αποτελεσματική μέθοδος θεραπείας.

Επιπλέον, η έρευνα δείχνει ότι τα εξωσώματα που παράγονται από μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα μπορούν να μειώσουν τις καταιγίδες κυτοκινών, να αντιστρέψουν την καταστολή της αντιϊκής άμυνας του ξενιστή που σχετίζεται με τον COVID-19 και να προάγουν την αποκατάσταση της βλάβης στους πνεύμονες που σχετίζονται με τη μιτοχονδριακή δραστηριότητα.

Κλινικές επιπτώσεις και μελλοντικές κατευθύνσεις

Ο COVID-19 έχει φέρει σοβαρές προκλήσεις στην προσωπική σωματική υγεία, την ψυχική υγεία και το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Βελτιώνοντας τη σωματική λειτουργία, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής και μειώνοντας τη μακροπρόθεσμη επιβάρυνση του COVID-19, η θεραπεία με εξωσώματα προσφέρει μια νέα αχτίδα ελπίδας.

Ενώ η θεραπεία με εξωσώματα βρίσκεται ακόμη στα αρχικά στάδια της κλινικής έρευνας, απαιτούνται περαιτέρω δοκιμές για να επιβεβαιωθεί η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητά της. Η επιτυχής κλινική εφαρμογή της θεραπείας με εξωσώματα θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στη θεραπεία του COVID-19 και άλλων χρόνιων ασθενειών, φέρνοντας σημαντικά οφέλη στους ασθενείς σε όλο τον κόσμο.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Διαμορφώνοντας τον εαυτό μας με θάρρος

Το παρόν αποτελεί το έβδομο μέρος μίας σειράς δέκα άρθρων που δημοσίευσε η Epoch Times με τον τίτλο «Η ιατρική της αρετής». Συνδέσμους για όλα τα άρθρα της σειράς, θα βρείτε στο τέλος του παρόντος.

Ένα οκτάχρονο αγόρι καθόταν ήσυχα δίπλα στην εξάχρονη αδελφή του, που ήταν ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι στο νοσοκομείου. Πέθαινε από λευχαιμία. Η μόνη πιθανότητα που είχε για να επιβιώσει ήταν μια μετάγγιση αίματος. Όταν οι γιατροί επιβεβαίωσαν ότι το αίμα του αδελφού ήταν απόλυτα ταιριαστό, τον ρώτησαν αν θα έδινε λίγο για να της σώσει τη ζωή. Αφού το σκέφτηκε καλά, συμφώνησε.

Την επόμενη μέρα, τα αδέλφια συνδέθηκαν με ορούς και το αίμα του αγοριού μεταγγίστηκε στο άρρωστο σώμα της αδελφής. Τότε, το αγόρι γύρισε προς τον γιατρό και τον ρώτησε: «Σε πόσο καιρό θα αρχίσω να πεθαίνω;»

Το περιστατικό, που αφηγείται η Αμερικανίδα συγγραφέας Αν Λάμοτ στο βιβλίο της «Bird by Bird», προέρχεται από μια αληθινή ιστορία που διηγήθηκε ο Τζακ Κόρνφηλντ του Spirit Rock Meditation Center στο Γούντακρ της Καλιφόρνια, στην οποία περιγράφει το απίστευτο θάρρος και την αθωότητα ενός παιδιού που σκέφτηκε ότι η σωτηρία της αδελφής του θα του κόστιζε τη ζωή του.

Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έρχονται αντιμέτωποι με τόσο σημαντικές αποφάσεις, η ουσία του θάρρους παραμένει σχετική με τους καθημερινούς μας αγώνες. Το θάρρος μας φαίνεται όταν απαιτείται από εμάς να εγκαταλείψουμε την πεπατημένη, να υποστηρίξουμε τις αρχές μας ή να ξεκινήσουμε διαδικασίες αυτοβελτίωσης.

Τι είναι το θάρρος;

Η κοινή αντίληψη για το θάρρος είναι ότι πρόκειται για δράση μπροστά στον φόβο. Σύμφωνα με τη Σύνθια Πιούρυ, ψυχολόγο και ερευνήτρια του θάρρους, τρία είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις θαρραλέες πράξεις: η πρόθεση, ένας ευγενής ή ουσιαστικός στόχος και κάποιο μέτρο ρίσκου.

Το θάρρος πρέπει να είναι σκόπιμο, δεν μπορεί να είναι τυχαίο: πρέπει να είναι επιλογή του ατόμου, όχι κάτι που του συμβαίνει. Η εκούσια πράξη πρέπει επίσης να εξυπηρετεί έναν ουσιαστικό σκοπό. Το να τρέξεις σε ένα φλεγόμενο κτίριο για να σώσεις ένα παιδί είναι αναμφισβήτητα μία θαρραλέα πράξη. Το να ορμάς στις ίδιες φλόγες για να τραβήξεις ένα βίντεο για το TikTok, όχι και τόσο.

Όπως δήλωσε η Πιούρυ στην Epoch Times: «Υπάρχουν κάποιες πράξεις που θεωρούνται παγκοσμίως καλές ή αξιόλογες».

Ωστόσο, τονίζει ότι το θάρρος έχει μια εγγενώς υποκειμενική φύση. Αυτό που ένα άτομο αντιλαμβάνεται ως ένα τρομακτικό άλμα πίστης, ένα άλλο μπορεί να το θεωρήσει ως ένα υπολογισμένο βήμα. Αυτό οδηγεί στη διάκριση μεταξύ «γενικού» και «προσωπικού» θάρρους.

Αόρατοι κίνδυνοι

Το γενικό θάρρος συχνά περιλαμβάνει κοινωνικά ή πολιτισμικά επιβεβαιωμένους σκοπούς και κινδύνους, όπως οι πράξεις ηρωισμού σε μια μάχη, που σημαδεύονται από αγάλματα και μετάλλια και γιορτάζονται ευρέως.

Το προσωπικό θάρρος είναι λίγο διαφορετικό και πιο υποκειμενικό. Παραδείγματος χάριν, για ένα δημόσιο πρόσωπο το να απευθύνεται σε ένα πλήθος είναι ρουτίνα και στερείται κινδύνου. Ωστόσο, για ένα ντροπαλό άτομο το να ανέβει στη σκηνή μπορεί να φαίνεται πραγματικά τρομακτικό και επικίνδυνο.

Μια επιστολή που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The Sun Magazine, και την οποία μοιράζεται η Πιούρυ ως ψυχολόγος, αποτυπώνει το προσωπικό θάρρος:

«Η 9χρονη κόρη μου έκλαιγε ασταμάτητα, λέγοντας ξανά και ξανά ότι δεν ήθελε να πάει στο σχολείο επειδή εκείνη την ημέρα θα έδιναν ένα σημαντικό διαγώνισμα Κοινωνιολογίας. Φοβόταν ότι οι μαθησιακές της δυσκολίες δεν θα την άφηναν ούτε καν να διαβάσει τις ερωτήσεις.

»Ο φόβος της μεγάλωνε όλο και περισσότερο, μέχρι που την έκανε να αρρωστήσει σωματικά. Μου πήρε πάνω από μία ώρα για να την πείσω να ντυθεί. […] Όταν φτάσαμε στο σχολείο, με παρακάλεσε να μην την αναγκάσω να μπει μέσα: «Δεν μπορώ να το κάνω, μαμά. Δεν μπορώ να γράψω αυτό το διαγώνισμα». Φοβήθηκα ότι θα έπρεπε να την τραβήξω κυριολεκτικά για να βγει από το αυτοκίνητο, όταν ξαφνικά σκούπισε τα δάκρυά της, βγήκε έξω και με ακολούθησε μέχρι την πόρτα. Θαύμασα τη γενναιότητά της… Θα καταλάβει ποτέ κανείς πόσο θάρρος χρειάζεται το κοριτσάκι μου για να αντιμετωπίσει ένα διαγώνισμα;»

«Χάσμα θάρρους»

Ο εγκέφαλός μας είναι προδιαγεγραμμένος για αυτοσυντήρηση και συχνά επιλέγει αυτόματα το οικείο, το προβλέψιμο και το ασφαλές, δήλωσε η Μάρτζι Γουόρελ, ειδική σε θέματα ηγεσίας με διδακτορικό στην ανθρώπινη ανάπτυξη, σε συνέντευξή της στην Epoch Times. Αλλά η πραγματική ανάπτυξη και η πραγματική μεταμόρφωση υλοποιούνται όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα, όταν αναγκαζόμαστε να υπερβούμε τα όριά μας, εξηγεί.

Η Γουόρελ αποκαλεί το να δρα κανείς παρά τον φόβο του ως «χάσμα θάρρους».

Στο βιβλίο της «Το χάσμα θάρρους: πέντε βήματα για πιο γενναία δράση», η Γουόρελ μιλά για κάποια περιστατικά της παιδικής της ηλικίας. Σε ένα από αυτά, περιγράφει πώς συγκρούστηκαν η λαχτάρα της να ιππεύσει και ο φόβος της για το μεγάλο άλογο που  της έδωσαν. Αυτό που λαχταρούσε εκείνη, μεγαλώνοντας σε μια γαλακτοπαραγωγική φάρμα, ήταν να ιππεύσει ένα πόνι – ωστότο, οι γονείς της της έδωσαν τον Ρόμπυ, ένα γέρικο και επιβλητικό άλογο.

Κάθε μέρα, πήγαινε στον Ρόμπυ, αντιμετωπίζοντας τον τρόμο της για το άλογο και τον φόβο της αποτυχίας. Η διαδικασία συνίστατο σε επαναλαμβανόμενες προσπάθειες, απογοήτευση και μικρές νίκες. Τελικά, ο φόβος που κάποτε την κατέκλυζε άρχισε να υποχωρεί, δίνοντας τη θέση του στην αυτοπεποίθηση και την ελευθερία.

«Η άνεση και η εξέλιξη δεν μπορούν να ιππεύσουν το ίδιο άλογο», συνοψίζει.

Η προηγούμενη έρευνα της Πιούρυ ενισχύει την άποψη ότι όταν οι άνθρωποι δείχνουν γενναιότητα, ο φόβος μειώνεται και η αυτοπεποίθηση αυξάνεται.

(The Epoch Times)

 

Σύμφωνα με τη Γουόρελ, η προθυμία να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο παρά την αβεβαιότητά μας μπορεί να διαμορφώσει ολόκληρη την πορεία μας, καθώς η επιτυχία στη ζωή είναι ανάλογη της προθυμίας να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες.

Το χάσμα [θάρρους], λέει, είναι η απόσταση μεταξύ αυτού που είμαστε και αυτού που μπορούμε να γίνουμε αν δείχνουμε θάρρος.

Βραχυπρόθεσμα, η αποφυγή του κινδύνου μοιάζει να είναι μία καλή, ασφαλής επιλογή. Μακροπρόθεσμα, όμως, μας εγκλωβίζει, περιορίζοντας τις δυνατότητες και την ελευθερία μας.

Το θάρρος αποδίδει

Το θάρρος φέρνει μετρήσιμα μερίσματα. Μελέτες σε επιχειρηματίες διαπιστώνουν ότι το θάρρος συμβάλλει σε υψηλότερα επίπεδα ψυχικού κεφαλαίου (PsyCap) – ένα μείγμα αυτοπεποίθησης, ελπίδας, αισιοδοξίας και ανθεκτικότητας.

Οι ερευνητές έχουν τεκμηριώσει ότι οι επιχειρηματίες που επιδεικνύουν θάρρος και, ως εκ τούτου, έχουν υψηλότερο PsyCap αναφέρουν σημαντικά μεγαλύτερη ικανοποίηση, ακόμη και εν μέσω των εγγενών αβεβαιοτήτων της επιχειρηματικότητας. Επιπλέον, αυτοί οι επιχειρηματίες βιώνουν χαμηλότερα επίπεδα άγχους και στρες σε σχέση με τον μέσο πληθυσμό.

Το όφελος αυτό δεν περιορίζεται μόνο στους επιχειρηματίες. Μελέτη του 2022 διαπίστωσε ότι το θάρρος αντιπροσωπεύει σχεδόν το ένα τέταρτο της διαφοράς στην απόδοση στην εργασία.

Σύμφωνα με τη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο European Journal of Investigation in Health, Psychology and Education, το θάρρος βοηθά τους εργαζόμενους να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις, να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να λάβουν τολμηρές αποφάσεις. Έχει επίσης πλεονεκτήματα σε κοινωνικό επίπεδο, όπως την ειλικρινή στάση και την άμεση αντιμετώπιση των συγκρούσεων, με θετικά αποτελέσματα στην ομαδική εργασία και την παραγωγικότητα.

Το θάρρος αποδίδει οφέλη και στην εκπαίδευση. Σε μια μεγάλη μελέτη, με περισσότερους από 7.600 μαθητές λυκείου, η θαρραλέα συμπεριφορά συσχετίστηκε με καλύτερες ακαδημαϊκές επιδόσεις και μεγαλύτερη επιμονή απέναντι στις δυσκολίες.

Ο στενός σύντροφος του θάρρους

Η Πιούρυ ορίζει το θάρρος ως «ανάληψη ενός άξιου λόγου κινδύνου». Μια ιστορία που διηγείται αφορά μια οικογένεια που σταμάτησε το αυτοκίνητο κατά μήκος ενός αυτοκινητοδρόμου και σκαρφάλωσαν σε έναν γκρεμό για να ανακτήσουν το χαμένο αρκουδάκι που είχε πετάξει το παιδί τους από το παράθυρο.

Αυτό που ξεκίνησε ως ένα φαινομενικά διαχειρίσιμο ρίσκο σύντομα κλιμακώθηκε, αφήνοντας και τους δύο γονείς αποκλεισμένους στην άκρη του γκρεμού -εν τέλει, χρειάστηκε να έρθει ελικόπτερο για να τους σώσει. Ο εκάστοτε στόχος (ανάκτηση του παιχνιδιού) μπορεί να μην δικαιολογεί πάντα τον κίνδυνο. Αυτό αντικατοπτρίζει μια άλλη πτυχή του θάρρους: Οι στόχοι και οι κίνδυνοι πρέπει να αξιολογούνται προσεκτικά και συνεχώς.

Ο Αριστοτέλης περιέγραψε το θάρρος ως τη «χρυσή τομή» μεταξύ δειλίας και απερισκεψίας: το θαρραλέο άτομο όχι μόνο έχει ρεαλιστικούς φόβους, αλλά και αυτοπεποίθηση για τους σωστούς λόγους, και αξιολογεί την κατάσταση με τον σωστό τρόπο, τη σωστή δεδομένη στιγμή.

«[Έτσι,] το θάρρος και η σοφία πρέπει να είναι οι καλύτεροι φίλοι», δηλώνει η Πιούρυ.

«[Το θάρρος] είναι σαν να μαθαίνεις να ψήνεις σουφλέ ή να παίζεις πιάνο», λέει η Γουόρελ, εννοώντας ότι είναι μια δεξιότητα που μαθαίνεται και μπορεί να βελτιωθεί μέσω της εξάσκησης.

Για παράδειγμα, αν ο στόχος σας είναι να χάσετε βάρος, το να μπείτε σε ένα γυμναστήριο μπορεί να σας προκαλέσει φόβο για αυτό που θα σκεφτούν οι άλλοι ή αμηχανία, ενώ η αναδιοργάνωση του τρόπου ζωής σας, για να υποστηρίξετε πιο υγιεινές συνήθειες μπορεί να συνεπάγεται κοινωνικούς και οικονομικούς κινδύνους. Όμως, καθώς ξεπερνάτε τις πρώτες ατυχείς απόπειρες, μαθαίνετε ότι η επιμονή ανοίγει δρόμο για την πρόοδο.

Ξεκινήστε από μικρούς, διαχειρίσιμους κινδύνους. Δοκιμάστε να φτιάξετε μία νέα, περίπλοκη συνταγή, ξεκινήστε εκείνη τη δύσκολη συζήτηση, μιλήστε σε αυτή τη συνάντηση και κάντε αίτηση για τη δουλειά των ονείρων σας.

Η Πιούρυ ενθαρρύνει να αναρωτηθείτε: «Γιατί το θέλω αυτό; Τι θα συμβεί αν πάρω αυτό το ρίσκο; Αργότερα, θα είμαι περήφανος γι’ αυτό;»

Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι ενέργειες οικοδομούν αυτοπεποίθηση και σαφήνεια, μειώνουν το άγχος και μας βοηθούν να διακρίνουμε τι έχει πραγματικά νόημα και τι είναι απλώς ελκυστικό – με τον καιρό, το θάρρος θα έρχεται φυσικά.

Η Γουόρελ προτείνει να καλλιεργήσετε μια υποστηρικτική κοινότητα γύρω σας – ανθρώπους που υποβοηθούν την ανάπτυξή σας και χαίρονται με το θάρρος σας. Η καταγραφή των θαρραλέων επιτευγμάτων σας σε ένα ημερολόγιο μπορεί να χρησιμεύσει ως απόδειξη της προόδου σας και να σας βοηθήσει στην καλλιέργεια του θάρρους μέσα σας. Όταν βλέπετε τον εαυτό σας ως θαρραλέο, θα γίνεστε και περισσότερο θαρραλέος.

Από το μικρό παιδί που αντιμετωπίζει μια δοκιμασία ζωής και θανάτου μέχρι τον επιχειρηματία που ανοίγει νέους δρόμους και το άτομο στο γυμναστήριο που ασκείται καταπονώντας τον εαυτό του – κάθε θαρραλέο βήμα γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ της προσδοκίας και της πραγματικότητας.

«Η ποιότητα της ζωής σας θα αυξάνεται αναλογικά με το θάρρος που δείχνετε σε κάθε σας απόφαση», λέει η Γουόρελ.

Του Makai Allbert

Σημείωση του συγγραφέα: Σήμερα, αντιμετωπίζουμε πρωτοφανείς προκλήσεις στην κοινωνία, την ιατρική και το εργασιακό πεδίο. Το παραπάνω άρθρο αποτελεί σύνθεση εμπειριών συναδέλφων μας και άλλων επαγγελματιών του ιατρικού κλάδου. Οι προκλήσεις και οι ανταμοιβές που παρουσιάζονται σε αυτήν είναι πραγματικές. Προστιθέμενα στις αυξανόμενες υποχρεώσεις, τις εξελίξεις της κοινωνίας και τις απαιτήσεις από τον εαυτό τους, τα ηθικά διλήμματα και τα ζητήματα αυθεντικότητας επιβαρύνουν και δοκιμάζουν περαιτέρω τον σύγχρονο άνθρωπο. Πιστεύουμε ότι η αλήθεια θα σας απελευθερώσει πραγματικά!

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις των συγγραφέων και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Ιατρική της Αρετής

Όλα τα άρθρα

Μέρος 1ο: Ευγνωμοσύνη: Ένα εναλλακτικό φάρμακο για τον θυμό και την κατάθλιψη

Μέρος 2ο: Το τίμημα των ψεμάτων

Μέρος 3ο: Το ‘μαγικό ραβδί’ της συγχώρεσης

Μέρος 4ο: Μνησικακία: Ένας βλαβερός για την καρδιά μας φιλοξενούμενος

Μέρος 5ο: Δέος: Μία βασική ανθρώπινη ανάγκη που κάνει θαύματα στο ανοσοποιητικό σύστημα

Μέρος 6ο: Γενναιοδωρία: Δίνοντας λίγα κερδίζουμε πολλά

Μέρος 7ο: Διαμορφώνοντας τον εαυτό μας με θάρρος

Μέρος 8ο: Αντί για αντικαταθλιπτικά, αισιοδοξία

Μέρος 9ο: Αγάπη, βάλσαμο καρδιάς

Μέρος 10ο: Ελπίδα, το τελευταίο καταφύγιο

Η αξία της ομοιοπαθητικής κατά την εμμηνόπαυση

Η εμμηνόπαυση είναι μια φυσική μεταβατική διαδικασία που συνήθως συμβαίνει στις γυναίκες άνω των 45 ετών. Η εμμηνόπαυση σηματοδοτεί ένα στάδιο κατά το οποίο ο οργανισμός υφίσταται σημαντικές ορμονικές αλλαγές και οι ωοθήκες σταματούν να παράγουν ωάρια, οπότε η γυναίκα δεν μπορεί πλέον να συλλάβει παιδιά με φυσικό τρόπο.

Οι περισσότερες γυναίκες περνούν την εμμηνόπαυση βιώνοντας μόνο σωματικά και συναισθηματικά συμπτώματα που δεν απαιτούν ιατρική βοήθεια. Λίγες τυχερές δεν έχουν καθόλου συμπτώματα καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Ωστόσο, για ορισμένες γυναίκες, η εμμηνόπαυση είναι μια περίοδος δυστυχίας, που μαστίζεται από μια σειρά συμπτωμάτων αδυναμίας ή/και αμηχανίας.

Συχνά αυτά τα σωματικά συμπτώματα συνοδεύονται από συναισθηματικά προβλήματα, όπως εναλλαγές της διάθεσης, ευερεθιστότητα, λήθη, ακόμη και κατάθλιψη. Εξαιτίας τους, η εμμηνόπαυση θεωρείται συχνά μία ασθένεια και όχι μία φυσική διαδικασία, και με την πάροδο των ετών η αντιμετώπισή της ιατρικοποιείται όλο και περισσότερο.

Η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης (HRT) είναι συνήθως η πρώτη θεραπευτική επιλογή που προσφέρεται στις γυναίκες που υποφέρουν από συμπτώματα εμμηνόπαυσης. Αν και η HRT βοηθά ορισμένες γυναίκες, οι παρενέργειές της μπορεί να είναι πολύ χειρότερες από τα αρχικά συμπτώματα. Οι γιατροί συμβουλεύουν τις γυναίκες με οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού, καρδιακής προσβολής, καρδιακής νόσου, ηπατικής νόσου και υψηλής αρτηριακής πίεσης να αποφεύγουν την HRT.

Μία αποτελεσματική εναλλακτική της HRT

Ευτυχώς, η ομοιοπαθητική μπορεί να αποτελέσει μία καλή εναλλακτική λύση. Συχνά με συμβουλεύονται γυναίκες που αντιμετωπίζουν συμπτώματα εμμηνόπαυσης, τα οποία μπορεί να ποικίλλουν σε ένταση από το να είναι απλώς λίγο δυσάρεστα έως συντριπτικά.

Ξεκινώ πάντα με την καταγραφή μιας λεπτομερούς περιγραφής των συμπτωμάτων της ασθενούς μου, η οποία περιλαμβάνει επίσης μια ανασκόπηση του ιστορικού της εμμήνου ρύσεως (φυσιολογική, τακτική, επώδυνη, βαριά κ.λπ.), και αν έχει αποκτήσει παιδιά ζητώ πληροφορίες για τις εγκυμοσύνες. Συχνά, όταν μετά από αυτήν την αναδρομή συζητάμε την τρέχουσα κατάσταση, υπάρχει μια αυθόρμητη αλλαγή και η ασθενής αρχίζει να μου μιλάει για τη συναισθηματική της κατάσταση. Από ομοιοπαθητικής άποψης, αυτή είναι πάντα μια σημαντική στιγμή, διότι μπορώ να αρχίσω να εντοπίζω αυτά τα στοιχεία που κάνουν την ασθενή μου μοναδική.

Η καλύτερη και πιο αποτελεσματική συνταγή είναι πάντα αυτή που έχει εξατομικευτεί ώστε να ταιριάζει στις ιδιαίτερες νοητικές, συναισθηματικές και σωματικές ανάγκες του ασθενούς.

Υπάρχουν πολλά ομοιοπαθητικά φάρμακα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την επιτυχή αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης. Για καλύτερα αποτελέσματα είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε έναν εξειδικευμένο ομοιοπαθητικό, ο οποίος μπορεί να αποφασίσει ποιο φάρμακο είναι το καταλληλότερο για τις προσωπικές σας ανάγκες. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα μη συνταγογραφούμενα ομοιοπαθητικά φάρμακα που θα μπορούσαν να εξεταστούν εάν αναζητάτε μια μη ορμονική θεραπευτική επιλογή – και υπάρχουν έρευνες που αποδεικνύουν ότι η ομοιοπαθητική λειτουργεί!

Θετικά αποτελέσματα έρευνας

Στο τεύχος Σεπτεμβρίου του περιοδικού Drugs in R&D, δημοσιεύθηκε μια μελέτη η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ομοιοπαθητική έχει θετική επίδραση στη θεραπεία των εξάψεων της εμμηνόπαυσης και θα μπορούσε επομένως να θεωρηθεί ως μια ασφαλής θεραπευτική επιλογή για τις γυναίκες που δεν επιθυμούν να καταφύγουν στην ορμονοθεραπεία HRT.

Αυτή η «ανακάλυψη» δεν αποτελεί έκπληξη για τους ομοιοπαθητικούς επαγγελματίες ή για τους αμέτρητους ασθενείς που έχουν αντιμετωπίσει με επιτυχία τα διάφορα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης με ομοιοπαθητική.

Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι οι δοκιμές αυτές ακολούθησαν τα πρωτόκολλα «χρυσού προτύπου». Επρόκειτο για μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή (RCT) που πραγματοποιήθηκε στη Γαλλία μεταξύ Ιουνίου 2010 και Ιουλίου 2011, στην οποία συμμετείχαν 108 γυναίκες που αξιολογήθηκαν και επιβλέπονταν σε ιδιωτικό ιατρείο, από γυναικολόγους οι οποίοι εργάζονταν σε 35 διαφορετικά κέντρα σε όλη τη Γαλλία. Όλες οι γυναίκες ήταν άνω των 50 ετών και δεν είχαν περίοδο για τουλάχιστον ένα έτος. Επιλέχθηκαν επειδή αντιμετώπιζαν έντονες εξάψεις για περισσότερα από δύο χρόνια, με σημαντικές αρνητικές συνέπειες για τη ζωή τους.

Οι γυναίκες χωρίστηκαν σε δύο τυχαία επιλεγμένες ομάδες, μια πειραματική ομάδα και μια ομάδα ελέγχου. Οι ομάδες ήταν παρόμοιες ως προς την ηλικία, το βάρος, τον τρόπο ζωής, το κάπνισμα και την εργασιακή κατάσταση. Ζητήθηκε από τις γυναίκες να λαμβάνουν 2 έως 4 δισκία από το στόμα καθημερινά για 12 εβδομάδες. Τα δισκία και για τις δύο ομάδες έμοιαζαν πανομοιότυπα και διανεμήθηκαν στην ίδια συσκευασία.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η ομοιοπαθητική συνταγή που χορηγήθηκε στην ομάδα που δεν έλαβε εικονικό φάρμακο δεν ήταν εξατομικευμένη. Στη Γαλλία, ένα συνδυαστικό φάρμακο, γνωστό στο εμπόριο ως «Actheane», είναι διαθέσιμο για τη θεραπεία των εξάψεων της εμμηνόπαυσης. Σκοπός αυτής της δοκιμής ήταν να ελεγχθεί η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα του «Actheane», το οποίο μετονομάστηκε σε «BRN-01» κατά τη διάρκεια της μελέτης.

Οι γυναίκες χρησιμοποίησαν ένα ερωτηματολόγιο για να καταγράψουν τη συχνότητα και την ένταση των εξάψεών τους, με βάση μια κλίμακα από το 1 (ήπιες) έως το 4 (σοβαρές). Κατέγραψαν επίσης την επίδραση των εξάψεων στην ιδιωτική και επαγγελματική τους ζωή. Η επίπτωση στη ζωή, για τους σκοπούς της συγκεκριμένης δοκιμής, θεωρήθηκε ως δευτερεύον κριτήριο αξιολόγησης. Καθ’ όλη τη διάρκεια της μελέτης, οι ερευνητές συνέλεγαν τακτικά τα δεδομένα που προέκυπταν από τα ερωτηματολόγια. Κατά τη διάρκεια της δοκιμής, εμφανίστηκαν σε κάθε ομάδα μερικές ανεπιθύμητες ενέργειες, οι οποίες καταγράφηκαν λεπτομερώς. Τα συμβάντα αυτά δεν αποδόθηκαν σε καμία από τις δύο μεθόδους θεραπείας.

Και οι δύο ομάδες παρουσίασαν μείωση του αριθμού και της σοβαρότητας των εξάψεων. Άλλα συμπτώματα, όπως η μειωμένη λίμπιντο, η ευερεθιστότητα, η αϋπνία κλπ. βελτιώθηκαν επίσης, αλλά το BRN-01 είχε καλύτερη απόδοση από το εικονικό φάρμακο.

 Μειωμένες εξάψεις

Συνοψίζοντας τα αποτελέσματα, η πειραματική ομάδα παρουσίασε σημαντική μείωση της εμφάνισης των κυμάτων των εξάψεων κατά τη διάρκεια μιας περιόδου θεραπείας 12 εβδομάδων σε σύγκριση με την ομάδα εικονικού φαρμάκου, ενώ ο χρόνος αντίδρασής τους ήταν επίσης ταχύτερος. Μετά την πρώτη μόνο εβδομάδα, ο αριθμός των εξάψεων στην πειραματική ομάδα ήταν κατά 17% χαμηλότερος από ό,τι στην ομάδα εικονικού φαρμάκου. Μέχρι το τέλος της δοκιμής, η διαφορά αυτή είχε αυξηθεί στο 33%, που αποτελεί μια αρκετά σημαντική μείωση.

Είναι σαφές ότι τα σωματικά συμπτώματα (εξάψεις) ανταποκρίθηκαν καλά σε αυτή τη μη εξατομικευμένη ομοιοπαθητική συνταγή, καταδεικνύοντας μια μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων. Τα συμπτώματα «ποιότητας ζωής», όπως η αϋπνία, η ευερεθιστότητα, οι διαταραχές της λίμπιντο, οι ταχυπαλμίες, η απώλεια ενέργειας κλπ. μειώθηκαν επίσης σημαντικά και στις δύο ομάδες κατά τη διάρκεια της δοκιμής, αλλά υπήρχε πολύ μικρή διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων. Αυτό το αποτέλεσμα δεν αποτελεί έκπληξη για διάφορους λόγους: όλοι οι συμμετέχοντες βίωσαν βελτίωση επειδή παρακολουθούσαν στενά τα συμπτώματά τους και είχαν υποστήριξη καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Είναι πολύ πιθανό ότι και μόνο το γεγονός ότι τις έπαιρναν στα σοβαρά και τους προσέφεραν μία πιθανή ανακούφιση από τις δυσκολίες που βίωναν είχε θετική επίδραση και στις δύο ομάδες γυναικών. Το γεγονός ότι η διαφορά μεταξύ των ομάδων δεν ήταν στατιστικά σημαντική θα μπορούσε να αποδοθεί άμεσα στην ίδια τη συνταγή, η οποία δεν ήταν εξατομικευμένη.

Ως ομοιοπαθητικοί, γνωρίζουμε ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη βασική αιτία προκειμένου να απομακρύνουμε αποτελεσματικά τα σωματικά συμπτώματα, διαφορετικά μπορεί να επιστρέψουν τα παλιά συμπτώματα ή να αναπτυχθούν νέα. Αυτό απαιτεί τόσο χρόνο (περισσότερο από τις 12 εβδομάδες που διατέθηκαν για την παρούσα μελέτη) όσο και λεπτομερή διαχείριση των περιπτώσεων. Αυτό είναι ένα από τα προβλήματα που σχετίζονται με την εφαρμογή πρωτοκόλλων RCT σε μια μελέτη που περιλαμβάνει ομοιοπαθητικά φάρμακα.

Αυτό που προκαλεί έκπληξη και είναι ενθαρρυντικό είναι το πόσο καλά λειτούργησε μια μη εξατομικευμένη συνταγή ομοιοπαθητικών φαρμάκων μέσα στα όρια μιας συμβατικής RCT.

Τι είναι η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης (HRT)

Η HRT εκτιμάται ότι μειώνει τη συχνότητα και την ένταση των εξάψεων της εμμηνόπαυσης κατά 75-79%. Συγκριτικά, κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμής το BNR-01 κατέδειξε μείωση κατά 57%. Αν και η HRT φαίνεται να είναι πιο αποτελεσματική, αυτό έχει ως τίμημα κάποιες πιθανές παρενέργειες, με πιο ‘ελαφριές’ τους πονοκεφάλους, την αύξηση βάρους, τα φουσκώματα, τις διακυμάνσεις της διάθεσης και την κατάθλιψη.

Αρκετές πρόσφατες μελέτες μεγάλης κλίμακας έχουν δείξει ότι οι γυναίκες που χρησιμοποιούν HRT έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του μαστού. Υπάρχουν επίσης αυξανόμενες ενδείξεις για τη σύνδεση μεταξύ της HRT και της ανάπτυξης εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης.

Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, το BRN-01 επέδειξε σημαντική αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση των κυμάτων καύσωνα. Επιπλέον, δεν παρατηρήθηκαν παρενέργειες ή ανεπιθύμητες ενέργειες που θα μπορούσαν να αποδοθούν στην ομοιοπαθητική συνταγή.

Εάν σκέφτεστε να δοκιμάσετε την ομοιοπαθητική, απλώς να έχετε υπ’ όψιν ότι το φάρμακο που χρησιμοποιήθηκε στη δοκιμή δεν είναι ακόμη διαθέσιμο εκτός Γαλλίας. Ωστόσο, πολλά ομοιοπαθητικά φαρμακεία μπορεί να είναι σε θέση να δημιουργήσουν έναν παρόμοιο συνδυασμό, αν και η καλύτερη επιλογή σας είναι να έχετε μια πλήρη διαβούλευση με έναν εξειδικευμένο ομοιοπαθητικό, ώστε να λάβετε μια εξατομικευμένη συνταγή.

Της Karin Mont

Η Κάριν Μοντ είναι συνιδρύτρια και πρόεδρος της Συμμαχίας Εγγεγραμμένων Ομοιοπαθητικών. Ασκεί την ομοιοπαθητική στο East Sussex για πάνω από 25 χρόνια. Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: karin@a-r-h.org.

Ο Ρόμπερτ Κέννεντυ λέει ότι οι ΗΠΑ καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες για να εντοπίσουν την αιτία των αυξανόμενων ποσοστών αυτισμού

Ο υπουργός Υγείας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Φ. Κέννεντυ, είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ξεκινήσει μια «μαζική» νέα προσπάθεια για να μάθουν τι έχει προκαλέσει την αύξηση των ποσοστών αυτισμού τα τελευταία χρόνια.

«Ξεκινήσαμε μια τεράστια προσπάθεια δοκιμών και έρευνας που θα συμμετάσχουν εκατοντάδες επιστήμονες από όλο τον κόσμο», είπε ο Κέννεντυ στις 10 Απριλίου κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου στην Ουάσιγκτον.

«Μέχρι τον Σεπτέμβριο θα γνωρίζουμε τι προκάλεσε την επιδημία αυτισμού και θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε αυτές τις αιτίες».

Δεν είναι σαφές ποιοι ερευνητές εμπλέκονται. Το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών (HHS) δεν απάντησε αμέσως σε αίτημα για σχολιασμό.

Τα άτομα στο φάσμα του αυτισμού έχουν αναπτυξιακή αναπηρία και μπορεί να εμφανίσουν συμπτώματα όπως δυσκολία στην επικοινωνία και υποφέρουν από ζητήματα όπως επιληπτικές κρίσεις. Μερικοί μπορεί να επισκεφθούν θεραπευτές για να αναπτύξουν καλύτερες δεξιότητες ζωής.

Μελέτες έχουν εντοπίσει πιθανές αιτίες για τον αυτισμό, συμπεριλαμβανομένης της προγεννητικής χρήσης στεροειδών, του φθορίου και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.

«Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί παράγοντες που έχουν εντοπιστεί που μπορεί να κάνουν ένα παιδί πιο πιθανό να έχει διαταραχή του φάσματος αυτισμού, συμπεριλαμβανομένων περιβαλλοντικών, βιολογικών και γενετικών παραγόντων», αναφέρει ο ιστότοπος του HHS.

Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) δήλωσαν ότι τα εμβόλια δεν προκαλούν αυτισμό, αν και ο Κέννεντυ είπε ότι μπορεί να υπάρχει σύνδεση.

Ένα στα 36 παιδιά στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει διαταραχή του φάσματος αυτισμού, σύμφωνα με το CDC. Αυτό είναι αυξημένο από ένα στα 150 το 2002.

Ορισμένοι ερευνητές λένε ότι η αύξηση του αυτισμού οφείλεται εν μέρει σε καλύτερες δυνατότητες διάγνωσης των επαγγελματιών υγείας.

Ο Κέννεντυ έκανε εκστρατεία για θέματα υγείας και περιβάλλοντος ως ανεξάρτητος υποψήφιος για πρόεδρος το 2024, αλλά αργότερα αποχώρησε από τον αγώνα. Αφού ο τότε πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έλαβε την έγκριση του Κέννεντυ, επέλεξε τον Κέννεντυ ως υποψήφιο για να ηγηθεί του HHS και να διερευνήσει την πιθανή σχέση μεταξύ εμβολίων και αυτισμού, με στόχο να κάνει την Αμερική ξανά υγιή (MAHA). Ο Κέννεντυ είπε στην Epoch Times στα τέλη του 2024 ότι θα ανανεώσει τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, τα οποία αποτελούν μέρος του HHS, για να διερευνήσουν τα αίτια του αυτισμού και των ασθενειών.

«Μαζί θα τερματίσουμε την επιδημία χρόνιων ασθενειών και θα κρατήσουμε τα παιδιά μας ασφαλή, υγιή και απαλλαγμένα από ασθένειες», είπε ο Τραμπ κατά την εναρκτήρια ομιλία του.

Τον Φεβρουάριο, αφότου η Γερουσία επιβεβαίωσε τον Κέννεντυ ως υπουργό Υγείας, ο Τραμπ ίδρυσε την Επιτροπή MAHA, η οποία δήλωσε ότι ο Λευκός Οίκος θα ερευνούσε τα «πρωταρχικά αίτια της κλιμακούμενης κρίσης υγείας στην Αμερική».

Ο Τραμπ είπε στις 10 Απριλίου ότι το γεγονός ότι τόσα πολλά παιδιά έχουν αυτισμό «είναι ένα φρικτό στατιστικό στοιχείο και πρέπει να υπάρχει κάτι εκεί έξω που το κάνει αυτό».

Μιλώντας στον Κέννεντυ, είπε: «Λοιπόν, πιστεύετε ότι θα έχετε μια πολύ καλή ιδέα; Δεν θα υπάρξει μεγαλύτερη συνέντευξη Τύπου από αυτήν.»

Τα εκπληκτικά οφέλη του περπατήματος

Ένα αρχαίο δίκτυο μονοπατιών προσκυνητών διατρέχει την Ευρώπη. Συναντιούνται στον τάφο του Αγίου Ιακώβου στη βορειοδυτική Ισπανία, σαν φλέβες που οδηγούν σε μια καρδιά. Αυτοί οι δρόμοι είναι γνωστοί ως Καμίνο ντε Σαντιάγο ή Δρόμος του Αγίου Ιακώβου. Εκατοντάδες χιλιάδες προσκυνητές περπατούν αυτές τις διαδρομές κάθε χρόνο, βαδίζοντας στα χνάρια των οδοιπόρων του παρελθόντος.

Η παράδοση των προσκυνημάτων ξεκίνησε τον ένατο αιώνα. Από τότε, τα μονοπάτια έχουν γνωρίσει τα τραγούδια και τα βήματα αμέτρητων προσκυνητών στο πέρασμα των αιώνων – τόσες ιστορίες ζωής, τόσα ταξίδια, πνευματικά και σωματικά, έχουν διασταυρωθεί στο Καμίνο ντε Σαντιάγο και έχουν κατακάτσει στην ιστορία του δρόμου σαν σκόνη. Οι προσκυνητές του Καμίνο φέρουν ειδικά διαβατήρια τα οποία, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, γεμίζουν με σφραγίδες από ιστορικές τοποθεσίες κατά μήκος των διαδρομών, όπως σφραγίζεται και η μνήμη των οδοιπόρων με πρόσωπα, απόψεις, εμπειρίες και εσωτερικές αποκαλύψεις.

Οι άνθρωποι πηγαίνουν στο Καμίνο για διάφορους λόγους. Κάποιοι το βλέπουν σαν προσωπική πρόκληση. Άλλοι το κάνουν για να αποσυρθούν από την καθημερινότητα και να αποκτήσουν αυτογνωσία ή βαθύτερη αντίληψη. Και μερικοί το κάνουν για τον ίδιο λόγο που το έκαναν και οι προσκυνητές του Μεσαίωνα: πνευματική ανάπτυξη και θρησκευτική κατάνυξη.

The road less traveled: pilgrims on the Camino de Santiago. (Burkard Meyendriesch/Unsplash)
Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος: προσκυνητές στο Καμίνο ντε Σαντιάγο. (Burkard Meyendriesch/Unsplash)

 

Ένα μη θρησκευτικό αμερικανικό αντίστοιχο του Καμίνο είναι το Μονοπάτι των Απαλαχίων, το οποίο διασχίζει 3.540 χλμ. στις ανατολικές ΗΠΑ. Ένας πεζοπόρος, που διέσχισε όλο το μονοπάτι, ο «Μόζι», δήλωσε στην Epoch Times: «Ένας λόγος που πολλοί άνθρωποι κάνουν το μονοπάτι των Απαλαχίων είναι ότι έχουν υποστεί κάποια ήττα και θέλουν να επιτύχουν κάτι. [Η πεζοπορία στο Μονοπάτι των Απαλαχίων] μού χάρισε ένα αίσθημα ολοκλήρωσης που παραμένει.»

Όποια κι αν είναι τα κίνητρα των οδοιπόρων, η διαχρονική δημοτικότητα μονοπατιών όπως το ισπανικό Καμίνο ή το Μονοπάτι των Απαλαχίων αποδεικνύει τη βαθιά ανταμοιβή που μπορεί να προέλθει από κάτι τόσο απλό όσο το περπάτημα. Ακόμα και όσοι δεν έχουν αψηφήσει τα απότομα μονοπάτια του Καμίνο ντε Σαντιάγο ή τις άγριες χαράδρες του Μονοπατιού των Απαλαχίων, πιθανότατα έχουν βιώσει τη θεραπευτική δύναμη του περπατήματος.

Αν σας προβληματίζει μια απόφαση που πρέπει να πάρετε, ένα πρόβλημα ή μια σύγκρουση, κάντε έναν περίπατο. Το φως του ήλιου που διαχέεται μέσα από τα φυλλώματα των δέντρων και τα κελαηδίσματα των πουλιών, σε συνδυασμό με ένα σταθερό βηματισμό, θα απομακρύνουν την ένταση από το κεφάλι σας και θα σας βοηθήσουν να συγκεντρώσετε τις σκέψεις σας. Όταν τελειώσει ο περίπατός σας, θα έχετε κατά πάσα πιθανότητα χαλαρώσει και ό,τι σας βασάνιζε θα φαίνεται πιο διαχειρίσιμο.

Ο Χένρυ Ντέηβιντ Θορώ θεωρούσε το περπάτημα τόσο απαραίτητο για την υγεία του που έγραψε: «Νομίζω ότι δεν μπορώ να διατηρήσω την υγεία και το πνεύμα μου [σε καλή κατάσταση] αν δεν περνάω τέσσερις ώρες την ημέρα τουλάχιστον – και συνήθως είναι περισσότερες από αυτές – περπατώντας στα δάση και τα χωράφια, απολύτως ελεύθερος από όλες τις κοσμικές υποχρεώσεις».

Η επιστημονική έρευνα επιβεβαιώνει την προσωπική αντίληψη του Θορώ για τα οφέλη του περπατήματος. Μελέτες έχουν δείξει ότι το περπάτημα μπορεί να κατευνάσει τη θλίψη, την κατάθλιψη και το άγχος. Μερικές φορές, αρκούν 10 λεπτά περπάτημα για να τονωθεί η διάθεσή σας. Επειδή το περπάτημα αυξάνει τη ροή του οξυγόνου στο σώμα και ενισχύει τα επίπεδα επινεφρίνης και νορεπινεφρίνης, συμβάλλει και στην αύξηση της ενέργειάς σας. Το σταθερό περπάτημα, με την πάροδο του χρόνου, μπορεί επίσης να μειώσει τα επίπεδα κορτιζόλης, μετριάζοντας έτσι τις επιπτώσεις του στρες. Οι ερευνητές έχουν επίσης καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το περπάτημα ενισχύει τη δημιουργικότητα και τη διαύγεια της σκέψης.

Εκτός από την ψυχική υγεία, το περπάτημα ωφελεί και τη φυσική υγεία. Μελέτη του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που περπατούν ζωηρά για μία ώρα την ημέρα μειώνουν κατά το ήμισυ τις επιπτώσεις των γονιδίων που ευνοούν την παχυσαρκία. Το περπάτημα φαίνεται επίσης να μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού και του πόνου στις αρθρώσεις και να βελτιώνει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Μελέτη διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που περπατούσαν για τουλάχιστον 20 λεπτά πέντε φορές την εβδομάδα αρρώσταιναν 43% λιγότερο συχνά από εκείνους που ασκούνταν μόνο μία φορά την εβδομάδα.

Ο Μόζι, ο βετεράνος του Μονοπατιού των Απαλαχίων, βίωσε αυτού του είδους την ψυχική και φυσική τόνωση κατά τη διάρκεια της πολύμηνης πεζοπορίας του. Δήλωσε σχετικά στην Epoch Times: «Πάσχω από ημικρανίες. Συνήθως έχω μία ή δύο ημικρανίες το μήνα. Δεν είχα ούτε μία ημικρανία κατά τη διάρκεια των πέντε μηνών που έκανα πεζοπορία. Ξέρετε, υπάρχει σχέση. Υπάρχει ένα είδος, δεν ξέρω, ένα είδος μεταφυσικής σύνδεσης που έχουμε με τη γη [καθώς περπατάμε]».

Το ότι η κάποτε συνηθισμένη πρακτική ενός ήσυχου, διαλογιστικού περιπάτου δεν είναι και τόσο συνηθισμένη σήμερα φαίνεται και από την τάση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για «σιωπηλό περπάτημα». Σιωπηλό περπάτημα σημαίνει απλώς … περπάτημα χωρίς τους ακουστικούς περισπασμούς της μουσικής και των podcast, που είναι πια τόσο συνηθισμένα που η απουσία τους είναι παρατηρήσιμη. Τουλάχιστον αυτή η τάση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι υγιής και φυσική, και προς όφελος μία κοινωνίας με καθαρό μυαλό.

Seniors can often feel a physical or mental boost after taking short walks. (Mladen Mitrinovic/Shutterstock)
Ένας σύντομος περίπατος αρκεί για να αναζωογονήσει τους πιο ηλικιωμένους. (Mladen Mitrinovic/Shutterstock)

 

«Solvitur ambulando – λύνεται με το περπάτημα», είπε ο Άγιος Αυγουστίνος, απαντώντας στο παράδοξο του Ζήνωνα, που υποστήριζε ότι η κίνηση είναι ψευδαίσθηση. Η σκέψη του Ζήνωνα μπορεί να φαίνεται ελκυστική, αλλά η κοινή λογική καταδεικνύει τη ματαιότητα της αφηρημένης συλλογιστικής του. Ξέρουμε ότι η κίνηση είναι πραγματική επειδή μπορούμε να απολαύσουμε έναν περίπατο.

Μία απτή, πραγματική εμπειρία, όπως το περπάτημα, μπορεί μερικές φορές να φέρει περισσότερη σοφία από ατελείωτες υποθετικές υποθέσεις αποκομμένες από την πραγματικότητα. Φυσικά, η φράση του Αγίου Αυγουστίνου ταιριάζει  θαυμάσια και σε όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω. Μερικές φορές, η πραγματική λύση στα ζητήματα που μας ταλανίζουν είναι να βγούμε έξω για μια βόλτα.

Όπως τα μεγάλα καράβια φέρνουν μεγάλες φουρτούνες, έτσι και τα μεγαλύτερα προβλήματα απαιτούν μεγαλύτερες πορείες – αυτός είναι και ένας από τους λόγους που οι άνθρωποι ξεκινούν για μία πορεία πολλών εβδομάδων όπως το Καμίνο, με όλα τα σκαμπανεβάσματα, τις δοκιμασίες και τους θριάμβους του. Κάποιοι θεωρούν το Καμίνο μία μεταφορά για τη ζωή. Ίσως αυτό να είναι το πραγματικό μυστικό της δύναμης του περπατήματος: μάς υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι ένα ταξίδι γεμάτο γυρίσματα. Ο ήλιος βγαίνει πάλι μετά τη βροχή και ένα υπέροχο πανόραμα ανταμείβει όσους έχουν κοπιάσει για να  ανέβουν σε μία κορυφή. Και ακόμα, ίσως το πιο σημαντικό από όλα, το περπάτημα μάς υπενθυμίζει τη σημασία τού να προχωράμε βάζοντας το ένα πόδι μπροστά από το άλλο.

Yang Chi: Δώστε στους καρπούς σας τη φροντίδα που τους αξίζει

Εάν έχετε περάσει περισσότερες από μερικές ώρες στον φορητό υπολογιστή σας, γνωρίζετε αυτό το άβολο συναίσθημα στους καρπούς σας που κανένα τρίψιμο ή τίναγμα δεν φαίνεται να ανακουφίζει. Οι καρποί μας είναι ζωτικής σημασίας για πολλές ευχάριστες δραστηριότητες, από το ψάρεμα και η γιόγκα μέχρι την κηπουρική και την ξυλουργική, καθιστώντας τους ιδιαίτερα ευάλωτους σε τραυματισμούς.

Είτε αναρρώνετε από έναν τραυματισμό είτε απλά θέλετε να δυναμώσετε τους καρπούς σας απολαμβάνοντας επιπλέον ολιστικά οφέλη, η Δεξαμενή Γιανγκ (Yang Chi, TE4) είναι ένα σημείο βελονισμού που αξίζει να εξερευνήσετε.

Μια αρχαία θεραπεία με σύγχρονες εφαρμογές

Το Yang Chi τεκμηριώθηκε για πρώτη φορά στο κλασικό κείμενο της TCM (παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής) «Ling Shu (Πνευματικός άξονας)», ένα βασικό μέρος του «Huangdi Neijing (Εσωτερικό Κλασικό [Βιβλίο] του Κίτρινου Αυτοκράτορα)», το οποίο παρέχει μια θεωρητική βάση για τη θεραπεία με βελονισμό. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, οι ασκούμενοι έχουν χρησιμοποιήσει το Yang Chi για να αντιμετωπίσουν διάφορες ανησυχίες για την υγεία, καθώς αυτό το σημείο βελονισμού έχει ταξινομηθεί ως σημείο Πηγής Γιουάν. Αυτό σημαίνει ότι παίζει ζωτικό ρόλο στη ρύθμιση της ροής της ζωτικής ενέργειας που είναι γνωστή ως τσι στον μεσημβρινό (ενεργειακό μονοπάτι). Το Yang Chi, όπως υποδηλώνει το όνομά του, ρυθμίζει την ενέργεια γιανγκ μέσα στον μεσημβρινό Τριπλής Ενέργειας και σε ολόκληρο το σύστημα του σώματος.

Αυτή η ιδιότητα του επιτρέπει να αντιμετωπίζει τις αισθήσεις κρύου στα χέρια και τα πόδια, μια κατάσταση που αντιμετωπίζουν συχνά οι γυναίκες και όσοι ζουν σε ψυχρότερα κλίματα. Τέτοιες αισθήσεις προκαλούνται συνήθως από κακή κυκλοφορία της ενέργειας γιανγκ, η οποία συχνά παρομοιάζεται με τη ζεστασιά του ήλιου στο σώμα. Επιπλέον, το Yang Chi μπορεί να ανακουφίσει τη δίψα που σχετίζεται με καταστάσεις όπως ο διαβήτης, καθιστώντας το αποτελεσματικό για όσους υποφέρουν από αυτό το σύμπτωμα. Η θέση του το καθιστά επίσης ιδανικό σημείο για την ανακούφιση από τον πόνο στον καρπό.

Η διασταύρωση TCM και σύγχρονης ιατρικής

Δεν αποτελεί έκπληξη για τους επαγγελματίες της TCM ότι η σύγχρονη έρευνα υποστηρίζει τη χρήση του Yang Chi για τη θεραπεία των συμπτωμάτων του συνδρόμου του καρπιαίου σωλήνα. Σε μια μελέτη, οι ερευνητές ερεύνησαν τα αποτελέσματα του ηλεκτροβελονισμού σε ασθενείς με σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, με το Yang Chi να ήταν ένα από τα έξι σημεία βελονισμού που χρησιμοποιήθηκαν.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ένα αξιοσημείωτο ποσοστό βελτίωσης 96,7%, με σημαντικές αυξήσεις στην ταχύτητα αγωγιμότητας των νεύρων και μειωμένο οίδημα των νεύρων μετά τη θεραπεία. Αυτό υποδηλώνει ότι ο ηλεκτροβελονισμός, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης του Yang Chi, μπορεί να είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για την ανακούφιση των συμπτωμάτων του συνδρόμου του καρπιαίου σωλήνα.

Αυτό που είναι ιδιαίτερα συναρπαστικό είναι ότι η πρόσφατη έρευνα αρχίζει να αποκαλύπτει τις ευρύτερες θεραπευτικές δυνατότητες του Yang Chi, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου του στη φροντίδα του καρκίνου. Μια άλλη μελέτη επικεντρώθηκε στα αποτελέσματα του βελονισμού saam, γνωστή και ως τεχνική της Κορέας των Τεσσάρων Βελόνων, στο ανοσοποιητικό σύστημα ασθενών με καρκίνο, όπου το Yang Chi συμπεριλήφθηκε μεταξύ των πέντε σημείων βελονισμού που χρησιμοποιήθηκαν.

Μετά τη θεραπεία, υπήρξε σημαντική αύξηση σε συγκεκριμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως CD3+ και CD8+, μαζί με αξιοσημείωτη μείωση στα επίπεδα κόπωσης. Αυτό υποδεικνύει ότι το Yang Chi, μαζί με άλλα προσεκτικά επιλεγμένα σημεία βελονισμού μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση της ανοσίας και στη μείωση της κόπωσης σε ασθενείς με καρκίνο, ενισχύοντας τη συνολική αποτελεσματικότητα της θεραπείας.

Πώς να εντοπίσετε και να διεγείρετε το Yang Chi

Για να εντοπίσετε το Yang Chi, κοιτάξτε το έσω μέρος του καρπού σας όπου κάμπτεται φυσικά. Θα παρατηρήσετε μια πτυχή που τρέχει οριζόντια. Το σημείο βελονισμού βρίσκεται σε μια μικρή βύθιση δίπλα στον τένοντα του μυός που είναι υπεύθυνος για την επέκταση των δακτύλων σας.

Ένας άλλος τρόπος για να το βρείτε είναι να τοποθετήσετε ένα δάχτυλο ανάμεσα στο παράμεσο και στο μικρό δάκτυλο και να το σύρετε προς τα κάτω προς τον καρπό μέχρι να νιώσετε μια ελαφριά εσοχή. Αυτό το σημείο μπορεί να αισθάνεται τρυφερό στην αφή, κάτι που μπορεί να υποδεικνύει ότι έχετε βρει τη σωστή τοποθεσία.

Η ενεργοποίηση του Yang Chi είναι εύκολη:

Εφαρμόστε σταθερή πίεση για τρία έως πέντε δευτερόλεπτα, χαλαρώστε για τρία δευτερόλεπτα και επαναλάβετε για ένα έως τρία λεπτά σε κάθε καρπό.

Κάντε μασάζ στο σημείο με κυκλικές κινήσεις χρησιμοποιώντας τον αντίχειρα ή τον δείκτη σας για ένα έως τρία λεπτά ανά πλευρά.

Για εκτεταμένα οφέλη, χρησιμοποιήστε ένα επίθεμα βοτάνων όλη τη νύχτα.

Σκεφτείτε επαγγελματικές θεραπείες όπως ο βελονισμός ή το moxibustion (μια ήπια θερμοθεραπεία με αποξηραμένο mugwort) για βαθύτερα αποτελέσματα.

Προφυλάξεις κατά τη χρήση του Yang Chi

Αποφύγετε να πιέζετε αυτό το σημείο βελονισμού εάν έχετε τραυματισμό στην περιοχή του καρπού, καθώς η υπερβολική διέγερση θα μπορούσε να επιδεινώσει την κατάσταση. Εάν χρησιμοποιείτε επιθέματα βοτάνων, βεβαιωθείτε ότι δεν περιέχουν σκληρές χημικές ουσίες που θα μπορούσαν να ερεθίσουν το δέρμα.

Μια ισορροπημένη προσέγγιση στην ευεξία

Μια κοινή παρανόηση είναι ότι η ενέργεια γιανγκ είναι «καλή» ενώ η ενέργεια γιν είναι «κακή». Ωστόσο, η TCM δίνει έμφαση στην ισορροπία μεταξύ των δύο δυνάμεων. Ακριβώς όπως απολαμβάνουμε τον ήλιο όταν η ζεστασιά του είναι ευχάριστη, αλλά αποφεύγουμε την καυτή ζέστη, η ρύθμιση της ενέργειας γιανγκ είναι απαραίτητη για τη βέλτιστη υγεία.

Το Yang Chi είναι ένα χρήσιμο σημείο βελονισμού για τη διατήρηση αυτής της ισορροπίας—ενεργοποιώντας το σώμα χωρίς να το υπερθερμαίνετε. Είτε αναζητάτε ανακούφιση από τον πόνο στον καρπό, βελτιωμένη κυκλοφορία ή υποστήριξη για τη συνολική ζωτικότητα, το Yang Chi είναι ένα ισχυρό εργαλείο στη ρουτίνα αυτοεξυπηρέτησής σας. Δοκιμάστε το και δείτε πώς σας ωφελεί.

της Μορίν Λιάο

Ο ειδικός της TCM, Σισιάνγκ Χουνγκ, εξέτασε αυτό το άρθρο για ακρίβεια και σαφήνεια.