Υγεία

Για δεκαετίες, η λιποπρωτεΐνη χαμηλής πυκνότητας χοληστερόλη (low-density lipoprotein – LDL) αναφερόταν συνήθως ως η «κακή χοληστερίνη» λόγω του συσχετισμού της με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων, όπως το έμφραγμα και το εγκεφαλικό.

Ωστόσο, νέα μελέτη που περιλαμβάνει πάνω από 4 εκατομμύρια άτομα από όλη την Κίνα αμφισβητεί αυτή την πεποίθηση, υποδηλώνοντας πως η LDL μπορεί να μην είναι τόσο επιβλαβής όσο νομίζαμε μέχρι τώρα – τουλάχιστον, όχι για όλους.

Έρευνα με επικεφαλής τον Δρα Λιανγκ Τσεν αποκαλύπτει μια πιο περίπλοκη εικόνα. Ενώ τα υψηλά επίπεδα LDL συνδέονται με την αύξηση της θνησιμότητας σε κάποιες ομάδες , δεν ενέχουν τους ίδιους κινδύνους για άλλους, όπως ανακάλυψαν. Η σχέση μεταξύ της LDL και της θνησιμότητας ποικίλει σημαντικά με βάση τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακής πάθησης του ατόμου και τη γενική κατάσταση της υγείας του.

Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν την ανάγκη αναθεώρησης της μονόπλευρης προσέγγισης σχετικά με τη διαχείριση της χοληστερίνης. Ενδεχομένως οι εξατομικευμένες θεραπευτικές στρατηγικές να είναι πιο κατάλληλες για την αποτελεσματική διαχείριση της χοληστερίνης και τη βελτίωση της υγείας.

Σχετικά με τη μελέτη

Οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν μέλη του προγράμματος China Health Evaluation and Risk Reduction through Nationwide Teamwork (ChinaHEART), το οποίο περιελάμβανε άτομα ηλικίας 35 έως 75 ετών από διάφορες περιοχές της Κίνας.

Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες, με βάση τον κίνδυνο εμφάνισης αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής νόσου (ΑΚΝ), μιας καρδιακής ασθένειας που προκαλείται από την συσσώρευση πλάκας στα τοιχώματα των αρτηριών:

• Ομάδα χαμηλού κινδύνου: Άτομα χωρίς ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου και με χαμηλό κίνδυνο εμφάνισης αυτής.
• Ομάδα πρωτογενούς πρόληψης: Άτομα με παράγοντες υψηλού κινδύνου για εμφάνιση καρδιαγγειακής νόσου, χωρίς όμως κάποια ασθένεια.
• Ομάδα δευτερογενούς πρόληψης: Άτομα με ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου.

Οι ερευνητές παρακολούθησαν τα δεδομένα των συμμετεχόντων, περιλαμβανομένων των επιπέδων χοληστερίνης και διάφορες παραμέτρους του τρόπου ζωής τους, όπως το κάπνισμα και το ποτό. Έλαβαν, επίσης, υπ’ όψιν το ιατρικό ιστορικό, συμπεριλαμβάνοντας περιστατικά όπως ο διαβήτης και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ). Ο στόχος ήταν να καθορίσουν πώς τα διαφορετικά επίπεδα χοληστερίνης LDL επηρεάζουν τον κίνδυνο θνησιμότητάς τους από καρδιακή νόσο.

Ύστερα από επανεξέταση με μέσο όρο μια περίοδο 4,6 ετών, η μελέτη κατέγραψε σχεδόν 93.000 θανάτους, από τους οποίους περισσότεροι από 38.000 οφείλονταν σε καρδιαγγειακές επιπλοκές. Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν σχέση μορφής U μεταξύ των επιπέδων χοληστερίνης LDL και θνησιμότητας στις ομάδες χαμηλού κινδύνου και πρωτογενούς πρόληψης, υποδεικνύοντας ότι τόσο τα πολύ υψηλά όπως και τα πολύ χαμηλά επίπεδα LDL σχετίζονται με την αυξημένη θνησιμότητα.

Στην ομάδα δευτερογενούς πρόληψης, ο συσχετισμός ήταν μορφής J, που σημαίνει ότι τα εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα LDL συνδέονται με υψηλότερο κίνδυνο θανάτου, ενώ τα μέτρια επίπεδα συνδέονται με χαμηλότερο κίνδυνο.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας, «κανονικά» επίπεδα LDL θεωρούνται λιγότερο από 100 mg/dL. Επίπεδα πάνω από 160 mg/dL κατηγοριοποιούνται ως υψηλά, και αυτά κάτω από 70mg/dL θεωρούνται πολύ χαμηλά. Ωστόσο, η μελέτη βρήκε πως τα βέλτιστα επίπεδα LDL για τη μείωση του κινδύνου θνησιμότητας από καρδιαγγειακό νόσημα διαφέρει από ομάδα σε ομάδα:

• Ομάδα χαμηλού κινδύνου: 8 mg/dL
• Ομάδα πρωτογενούς πρόληψης: 0 mg/dL
• Ομάδα δευτερογενούς πρόληψης: 8 mg/dL

Η Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας δηλώνει πως «διάφορες ερευνητικές μελέτες πάνω στην LDL έχουν δείξει πως ‘το λιγότερο είναι και καλύτερο’.» Ωστόσο, αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν πως αυτό δεν είναι πάντα αληθές. Η μελέτη υποδεικνύει πως «άτομα με χαμηλότερη LDL-C με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής νόσου θα πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν στη θνησιμότητα λόγω καρδιαγγειακής νόσου.»

Η μελέτη επίσης ανακάλυψε πως άτομα με διαβήτη ίσως να χρειάζονται πιο αυστηρό έλεγχο της χοληστερίνης από αυτούς που δεν έχουν. Βρήκε πως τα βέλτιστα επίπεδα LDL χοληστερίνης για τη μείωση θανάτου λόγω καρδιακής νόσου σε άτομα με διαβήτη είναι 87 mg/dL, ενώ για τους μη διαβητικούς είναι 114,6 mg/dL.

Οι συγγραφείς της μελέτης ομολόγησαν πως χαμηλά επίπεδα χοληστερίνης LDL μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα σοβαρές επιπλοκές στην υγεία και όχι τόσο υψηλότερα ποσοστά θανάτου. Απέκλεισαν άτομα με χρόνιες παθήσεις από την ανάλυση τους, αλλά και πάλι βρήκαν μία σχέση μεταξύ χαμηλών επιπέδων LDL και υψηλών ρυθμών θανάτου. Αυτό υποδηλώνει πως άλλοι παράγοντες, όπως η αδυναμία, μπορεί να εμπλέκονται. Χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για την πλήρη κατανόηση αυτών των σχέσεων.

Ο Δρ Τζακ Γούλφσον, καρδιολόγος και ιδιοκτήτης του Natural Heart Doctor, εξήγησε τα ευρήματα της μελέτης στους Epoch Times. Δήλωσε πως τα πολύ χαμηλά επίπεδα χοληστερίνης LDL μπορεί να υποδεικνύουν ηπατική δυσλειτουργία, λόγω της οποίας το ήπαρ δεν μπορεί να παράγει αρκετή LDL. Αντιθέτως, πολύ υψηλά επίπεδα LDL υποδεικνύουν πως το σώμα δεν την καθαρίζει σωστά. Τελικά, και οι δύο περιπτώσεις είναι επικίνδυνες για την υγεία.

Εξελισσόμενες απόψεις πάνω στη χοληστερίνη

Η Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας περιγράφει τη χοληστερίνη ως μια κηρώδη ουσία απαραίτητη για την κατασκευή του κυτταρικού τοιχώματος και την παραγωγή ορμονών. Η χοληστερίνη ταξιδεύει μέσω του αίματος σε σωματίδια που ονομάζονται λιποπρωτεΐνες – κυρίως λιποπρωτεΐνες χαμηλής πυκνότητας (LDL) και λιποπρωτεΐνες υψηλής πυκνότητας (HDL).

Η LDL, συχνά αποκαλούμενη και «κακή χοληστερίνη», μεταφέρει τη χοληστερίνη στα κύτταρα και τις αρτηρίες, όπου μπορεί να σχηματίσει πλάκες, στενεύοντας τις αρτηρίες και αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφράγματος και εγκεφαλικού. Αντιθέτως, η HDL, γνωστή και ως «καλή χοληστερίνη», μεταφέρει τη χοληστερίνη από τις αρτηρίες στο συκώτι για εξάλειψη, σύμφωνα με άρθρο της Δρ Έιμι Μπ. Μπατ, καρδιολόγου και Επικεφαλής Καινοτομίας στο Αμερικανικό Κολλέγιο Καρδιολογίας (Chief Innovation Officer at the American College of Cardiology).

Ο Δρ Γούλφσον αμφισβητεί την αντίληψη πως η LDL είναι καθαρά επιβλαβής. «Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ‘κακή χοληστερίνη’», είπε. «Όλα τα θηλαστικά έχουν LDL – εκτελεί διάφορες λειτουργίες. Όταν οξειδώνεται, μπορεί να θεωρηθεί «κακή», αλλά αυτό αντικατοπτρίζει μονάχα τη γενική οξειδωτική καταπόνηση», εξήγησε προσθέτοντας πως η παρουσία οξειδωμένης LDL (ox-LDL) μπορεί να υποδεικνύει υποκείμενα ζητήματα και να μην είναι από μόνη της το πρόβλημα.

Πρόσφατη έρευνα έχει μετατοπίσει το ενδιαφέρον της από την ποσότητα της LDL στο μέγεθος των σωματιδίων. Μεγαλύτερα σωματίδια LDL είναι λιγότερο βλαβερά από τα μικρότερα, πιο συμπαγή σωματίδια, τα οποία είναι πιο πιθανό να διαπεράσουν το αρτηριακό τοίχωμα και να σχηματίσουν πλάκα. Ειδικοί όπως ο Δρ Ρόναλντ Κράους, επικεφαλής επιστήμονας και διευθυντής της Έρευνας Αθηροσκλήρωσης στο Ερευνητικό Ινστιτούτο του Νοσοκομείου Παίδων του Όκλαντ (Atherosclerosis Research at Children’s Hospital Oakland Research Institute), έχει τονίσει πως τα μικρά, συμπαγή σωματίδια LDL είναι πιο πιθανό να σχηματίσουν αρτηριακή πλάκα από τα μεγαλύτερα, πιο ελαφριά σωματίδια. Ο Δρ Κράους, ο οποίος έχει δημοσιεύσει πάνω από 400 μελέτες πάνω σε αυτό το θέμα, υπογραμμίζει τη σημασία του μεγέθους των σωματιδίων κατά την εκτίμηση του καρδιαγγειακού κινδύνου.

Η αναλογία HDL και LDL φαίνεται, επίσης, ως καλύτερο μέτρο πρόγνωσης κινδύνου καρδιακής νόσου, παρά τα επίπεδα LDL από μόνα τους. Μια υψηλή αναλογία υποδεικνύει μεγαλύτερο ποσοστό προστατευτικής HDL, μειώνοντας τον κίνδυνο καρδιαγγειακών περιστατικών, όπως σημειώνεται σε μελέτη του BMC του 2022 των Καρδιαγγειακών Διαταραχών (Cardiovascular Disorders).

Ο Δρ Γούλφσον προειδοποιεί κατά της μονόπλευρης προσέγγισης σχετικά με την καρδιαγγειακή υγεία και τη χοληστερίνη. «Το κάθε άτομο έχει τα δικά του ιδανικά επίπεδα», είπε. «Αυτό που είναι καλό για εσένα μπορεί να είναι υψηλό ή χαμηλό για μένα.»

Πρεσβεύει την εκτίμηση της φλεγμονής στο σώμα, την υποκείμενη αιτία της καρδιακής νόσου. Προτείνει τους δείκτες φλεγμονής και οξειδωτικού στρες, όπως τη C-αντιδρώσα πρωτεΐνη, τη φωσφολιπάση Α2 και την οξειδωμένη LDL, ως καλύτερους παράγοντες πρόγνωσης κινδύνου καρδιαγγειακών νοσημάτων, παρά την LDL μονάχα.

Καθώς η έρευνα προχωρά, μια πιο ειδικά σχεδιασμένη προσέγγιση σχετικά με τη διαχείριση της χοληστερίνης θα μπορούσε να βελτιώσει την αντιμετώπιση της καρδιαγγειακής υγείας.

Της Sheramy Tsai

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Από το 2014 εφαρμόζεται στο Γ.Ν. “Ασκληπιείο Βούλας” πρόγραμμα καρδιαγγειακής αποκατάστασης, το οποίο περιλαμβάνει θεραπευτική άσκηση για καρδιολογικούς ασθενείς. Σύντομα, με τη συνεργασία του Εργαστηρίου Καρδιακής Αποκατάστασης (που ανήκει στο τμήμα Φυσικοθεραπείας) και της Καρδιολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου, το εν λόγω πρόγραμμα θα μπορεί να υλοποιηθεί σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας, μέσω τηλεϊατρικής.

«Λόγω των συστημάτων τηλεϊατρικής που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, σκεφτήκαμε και εμείς να αναπτύξουμε ένα λογισμικό τηλεαποκατάστασης, με το οποίο μπορούμε να εφαρμόσουμε με απλό και οικονομικό τρόπο και σε νοσοκομεία που δεν έχουν πρόσβαση σε τέτοια προγράμματα, ένα επιβλεπόμενο πρόγραμμα άσκησης», αναφέρει στο Πρακτορείο Fm και στην εκπομπή της Τάνιας Η. Μαντουβάλου «104,9 ΜΥΣΤΙΚΑ ΥΓΕΙΑΣ», η υπεύθυνη του Εργαστηρίου Καρδιακής Αποκατάστασης Νίκη Δημάκη.

Σε ποιους ασθενείς απευθύνεται το πρόγραμμα και τι περιλαμβάνει

Όπως εξηγεί, οι ασθενείς που παρακολουθεί το ιατρείο είναι κυρίως καρδιοπαθείς που μπορεί να έχουν υποστεί ένα έμφραγμα ή να έχουν καρδιακή ανεπάρκεια ή βαλβιδοπάθεια ή οποιοδήποτε άλλο καρδιολογικό πρόβλημα. «Έχουμε επίσης άτομα με postcovid προβλήματα όπως υπέρταση, αρρυθμίες, αναπνευστικά και άλλα, καθώς και ασθενείς με υψηλό κίνδυνο να πάθουν ένα καρδιολογικό επεισόδιο, όπως διαβητικοί, και παχύσαρκοι με αναπνευστικά προβλήματα, υπέρταση, ή υπερλιπιδαιμία. Το πρόγραμμα είναι τρίμηνο, με 36 συνεδρίες διάρκειας 40-60 λεπτών, οι οποίες περιλαμβάνουν αερόβια άσκηση, κυρίως εργομετρικό ποδήλατο, ασκήσεις με αντίσταση και αναπνευστικές ασκήσεις. Όλα αυτά καθορίζονται έπειτα από αξιολόγηση, σε συνεργασία με τους καρδιολόγους, οπότε ρυθμίζεται η ένταση η διάρκεια και η συχνότητα, εξατομικευμένα πλέον για τον κάθε ασθενή». Σύμφωνα με την κ. Δημάκη, ήδη στο δια ζώσης πρόγραμμα εντάσσονται ασθενείς από το Ωνάσειο, το Ιπποκράτειο, αλλά και από ιδιώτες γιατρούς. «Με το λογισμικό της τηλεαποκατάστασης, ευελπιστούμε αρχικά με τα νοσοκομεία της 2ης Υ.ΠΕ. και ιδίως των νησιών και των απομακρυσμένων περιφερειών να έχουμε μία καλή συνεργασία, έτσι ώστε να μπορούμε να προσφέρουμε στους ασθενείς τους το πρόγραμμα της θεραπευτικής άσκησης και να μπορέσουμε να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής τους, προκειμένου να αποφύγουν στο μέλλον άλλα προβλήματα με την καρδιά τους».

Η θεραπευτική άσκηση μειώνει τη θνητότητα και τις επανανοσηλείες σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια – Δεν είναι ενταγμένη στη συνταγογράφηση

Η άσκηση είναι φάρμακο για τη λειτουργία της καρδιάς. Σε ιδιαίτερα ευάλωτους ασθενείς έχει βρεθεί ότι σχετίζεται με μεγάλη βελτίωση στη λειτουργικότητα, στα συμπτώματα και στην ποιότητα ζωής τους, καθώς επίσης μειώνει τις επανανοσηλείες, δηλώνει από την πλευρά της η υπεύθυνη του Ιατρείου Καρδιακής Ανεπάρκειας στην Καρδιολογική Κλινική του «Ασκληπιείου Βούλας», διευθύντρια ΕΣΥ Δρ Ευτυχία Χαμόδρακα. «Το παράδοξο που φαίνεται, σε πρόσφατες μελέτες, ειδικά σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, είναι ότι οι ιδιαίτερα ευάλωτοι ωφελούνται και περισσότερο, γιατί σε αυτούς η άσκηση μειώνει ακόμα και τον κίνδυνο της θνητότητας από κάθε αίτιο. Έχουμε δει βελτίωση σε αυτούς τους ασθενείς και έχουν γίνει και σχετικές δημοσιεύσεις από το νοσοκομείο μας. Εμείς παραπέμπουμε σε προγράμματα αποκατάστασης κυρίως ασθενείς μετά από έμφραγμα και ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, αφού βεβαίως πρώτα γίνει μία λειτουργική αξιολόγηση, η οποία σκόπιμο είναι, με βάση και μεταναλύσεις που έχουμε, να πραγματοποιείται, αφού προηγηθεί ένας έλεγχος με καρδιοαναπνευστική δοκιμασία κόπωσης, για να βλέπουμε και τη βελτίωση αντικειμενικά των ασθενών». Σε αυτήν τη μορφή θεραπείας, η ιατρική κοινότητα είναι σχετικά πίσω και μάλιστα παγκόσμια, αναφέρει η κ. Χαμόδρακα, φέρνοντας παράδειγμα τις ΗΠΑ, όπου, όπως λέει, σύσταση για θεραπευτική άσκηση από τους γιατρούς γίνεται σε ποσοστό λιγότερο του 20%. «Άρα χρειάζεται να υπάρχει μία ιδιαίτερη επαγρύπνηση στους λειτουργούς υγείας, οι οποίοι θα πρέπει να σκέφτονται να παραπέμπουν τους ασθενείς τους σε τέτοια ελεγχόμενα προγράμματα καρδιακής αποκατάστασης. Σκόπιμο θα είναι να δούμε και το πώς θα μπορέσει να συνταγογραφηθεί η καρδιακή αποκατάσταση στη χώρα μας, καθώς δεν υπάρχει σχετικό πρωτόκολλο και για αυτόν το λόγο θα πρέπει να γίνουν προσπάθειες από την Καρδιολογική Εταιρεία».

Το «Ασκληπιείο» είναι το μόνο δημόσιο νοσοκομείο που παρέχει πρόγραμμα καρδιακής αποκατάστασης

Σύμφωνα με τον διευθυντή τη Καρδιολογικής Κλινικής του Ασκληπιείου Λεωνίδα Πουλημένο, η πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος που γινόταν σε χώρους εντός νοσοκομείου ολοκληρώθηκε πρόσφατα και το νοσοκομείο έχει ήδη έρθει σε επαφή με όλα τα νοσοκομεία της χώρας, προκειμένου να εντάξουν ασθενείς τους στο πρόγραμμα. Το «Ασκληπιείο» είναι το μόνο δημόσιο νοσοκομείο που παρέχει πρόγραμμα καρδιακής αποκατάστασης, τονίζει ο κ. Πουλημένος, για να επισημάνει στη συνέχεια ότι είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύεται καινοτομία στην ιστοσελίδα του Παρατηρητηρίου του Δημοσίου τομέα του ΟΟΣΑ για την Υγεία, από την Ελλάδα. «Το δικό μας πρόγραμμα εντάσσει τον ασθενή στην κουλτούρα τού να φροντίσει τον εαυτό του και με άλλους τρόπους, πέρα από την κλασική φαρμακευτική αγωγή. Ενισχύει τη συμμόρφωσή του στη φαρμακευτική αγωγή, βοηθάει στη διακοπή καπνίσματος, καθώς επίσης και στην προσέγγιση με τον γιατρό και το σύστημα υγείας. Το πρόγραμμα θα πρέπει να αγκαλιαστεί από το σύστημα υγείας, γιατί θα βοηθήσει στην έρευνα, και παράλληλα θα συνεισφέρει στη δυνατότητα συνεργασίας με άλλα νοσοκομεία, για την παροχή της υπηρεσίας της καρδιαγγειακής άσκησης, χωρίς κόστος».

(πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Η προσθήκη υψηλής δόσης βιταμίνης C στη θεραπευτική αγωγή κατά του καρκίνου μπορεί να διπλασιάσει τον χρόνο επιβίωσης, σύμφωνα με κλινική δοκιμή σε ασθενείς με καρκίνο του παγκρέατος.

Καθώς η διάγνωση του καρκίνου του παγκρέατος είναι δύσκολη, γίνεται συνήθως όταν ο καρκίνος είναι πλέον σε προχωρημένο στάδιο. Έτσι, οι ασθενείς έχουν λίγες επιλογές πέρα από την τυπική χημειοθεραπεία, και οι περισσότεροι επιβιώνουν μόνον οκτώ μήνες.

«Όταν ξεκινήσαμε τη δοκιμή, νομίζαμε πως θα έχουμε επιτυχία εάν καταφέρουμε να φτάσουμε τους 12 μήνες επιβίωσης, αλλά διπλασιάσαμε συνολικά την επιβίωση στους 19 μήνες», είπε σε δήλωση Τύπου ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Δρ Τζο Κάλλεν, καθηγητής χειρουργικής και ακτινολογικής ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα.

«Τα αποτελέσματα ήταν τόσο ισχυρά … που μπορέσαμε να σταματήσουμε τη δοκιμή νωρίς.»

Δημοσιευμένη στο τεύχος Νοεμβρίου του περιοδικού Redox Biology, η μελέτη υποδηλώνει ότι η υψηλή δόση βιταμίνης C μπορεί όχι μόνο να επιβραδύνει την αύξηση ή ακόμα και να επιφέρει τον θάνατο των καρκινικών κυττάρων, αλλά και να μειώσει τον σωματικό πόνο αυτών που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία.

Μεγαλύτερη ανοχή, λιγότερες παρενέργειες

Η δεύτερη φάση της δοκιμής έδειξε ότι 34 ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο του παγκρέατος 4ου σταδίου που έλαβαν και χημειοθεραπεία και υψηλή δόση βιταμίνης C έζησαν για 16 μήνες κατά μέσο όρο – διπλάσιο χρόνο δηλαδή από όσους αντιμετώπιζαν τον καρκίνο μόνο με χημειοθεραπεία. Εκτός από παράταση της ζωής, οι ασθενείς που έλαβαν βιταμίνη C παρουσίασαν λιγότερες παρενέργειες και μπόρεσαν να ολοκληρώσουν περισσότερους κύκλους θεραπειών χωρίς καθυστερήσεις ή μειώσεις της δόση τους.

«Δεν παρατείνει απλώς τη ζωή, αλλά φαίνεται και πως οι ασθενείς νιώθουν καλύτερα με τη θεραπεία», είπε ο Δρ Κάλλεν.

Η αγωγή με χημειοθεραπεία περιλαμβάνει δύο φάρμακα: την γεμσιταβίνη (gemcitabine), η οποία παρεμβαίνει στη διαίρεση των καρκινικών κυττάρων, και τη nab-πακλιταξέλη (nab-paclitaxel), η οποία αποτρέπει την αντιγραφή των καρκινικών κυττάρων. Αυτά τα φάρμακα, που χρησιμοποιούνται συνήθως για την αντιμετώπιση του καρκίνου του παγκρέατος, μπορεί να προκαλέσουν ναυτία και κόπωση, με αποτέλεσμα ένα εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.

Σύμφωνα με τη μελέτη, η βιταμίνη C φαίνεται να προστατεύει τα υγιή κύτταρα από αυτές τις παρενέργειες, μειώνοντας το οξειδωτικό στρες και τη φλεγμονή που πυροδοτούνται από τη χημειοθεραπεία. Ως αποτέλεσμα, οι ασθενείς μπόρεσαν να δεχτούν καλύτερα τη θεραπεία και να επαναλάβουν τους απαιτούμενους κύκλους χωρίς διακοπή.

Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς στην ομάδα βιταμίνης C είχαν σταθερά επίπεδα λευκών αιμοσφαιρίων και παρέμειναν απύρετοι. Αντιθέτως, σχεδόν τα 2/3 της ομάδας χημειοθεραπείας είχαν χαμηλό αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων, και κατ’ επέκταση αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης. Επιπροσθέτως, πάνω από το 12% της ομάδας χημειοθεραπείας παρουσίασε πυρετό λόγω χαμηλού αριθμού λευκών αιμοσφαιρίων, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε νοσηλεία. Περίπου το 95% της ομάδας βιταμίνης C είχε σταθερά επίπεδα αιμοπεταλίων, ενώ πάνω από το 12% της ομάδας χημειοθεραπείας είχε χαμηλά επίπεδα αιμοπεταλίων, κάτι που αυξάνει τον κίνδυνο αιμορραγίας.

Επίσης, πλην ελαχίστων παρενεργειών, οι ασθενείς που έλαβαν ορό υψηλής δόσης βιταμίνης C έζησαν δύο μήνες χωρίς πρόοδο της νόσου.

Ο ορός είναι το κλειδί

Ένας από τους κύριους παράγοντες αυτής της επιτυχίας είναι ο τρόπος δράσης της υψηλής δόσης βιταμίνη C όταν χορηγείται ενδοφλεβίως.

Παλαιότερη έρευνα του Δρος Κάλλεν και της ομάδας του διαπίστωσε ότι η βιταμίνη C που χορηγείται ενδοφλεβίως πετυχαίνει υψηλότερα επίπεδα αίματος από τη δια του στόματος χορηγούμενη. Αυτές οι υψηλότερες συγκεντρώσεις πυροδοτούν χημικές αντιδράσεις που στοχεύουν τα καρκινικά κύτταρα, αφήνοντας τα υγιή κύτταρα ανεπηρέαστα σε μεγάλο ποσοστό.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ενδοφλέβια βιταμίνη C παράγει υπεροξείδιο του υδρογόνου (κοινώς γνωστό ως οξυζενέ) στην κυκλοφορία του αίματος, το οποίο είναι τοξικό για τα καρκινικά κύτταρα αλλά σχετικά αβλαβές για τα υγιή κύτταρα.

«Τα καρκινικά κύτταρα δεν αφαιρούν το υπεροξείδιο του υδρογόνου τόσο αποτελεσματικά όσο τα κανονικά κύτταρα», είπε σε δήλωση Τύπου σε προηγούμενη έρευνα ο Γκάρυ Μπιούεττνερ, καθηγητής ακτινολογικής ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα. «Επομένως, τα καρκινικά κύτταρα είναι πολύ πιο ευάλωτα στις μεγάλες ποσότητες υπεροξειδίου του υδρογόνου.»

Ο Μπιούεττνερ είπε ότι αυτή η επιλεκτική στόχευση οφείλεται στο ότι τα καρκινικά κύτταρα έχουν χαμηλότερα επίπεδα ενός ενζύμου που ονομάζεται καταλάση, το οποίο υπό κανονικές συνθήκες διασπά το υπεροξείδιο του υδρογόνου. «Αυτό εξηγεί γιατί τα πολύ υψηλά επίπεδα βιταμίνης C … δεν επηρεάζουν τους κανονικούς ιστούς, αλλά είναι επιβλαβή για τους καρκινικούς ιστούς.»

«Σε μία από τις δοκιμές φάσης α΄για τον καρκίνο του παγκρέατος, όπου συνδυάσαμε υψηλή δόση βιταμίνης C με ακτινοβολία, είχαμε και πάλι τρεις περιπτώσεις παράτασης ζωής», είπε ο Δρ Κάλλεν σε πρόσφατη δήλωση τύπου. «Έχουν ξεπεράσει το προσδόκιμο ζωής κατά εννέα χρόνια, το οποίο είναι πολύ πέρα από το τυπικό εύρος επιβίωσης.»

Ο ρόλος της βιταμίνης C στην αντιμετώπιση άλλων καρκίνων

Η νέα μελέτη προσθέτει στον αυξανόμενο όγκο στοιχείων που παρουσιάζουν τις μεγάλες δόσεις ενδοφλέβιας βιταμίνης C ως ένα πολύτιμο σύμμαχο στην αντιμετώπιση του καρκίνου. Τον περασμένο μήνα, η ομάδα του Πανεπιστημίου της Αϊόβα δημοσίευσε άλλη μια κλινική δοκιμή φάσης β΄, η οποία έδειξε ότι ο συνδυασμός ενδοφλέβιας χορήγησης βιταμίνης C με χημειοθεραπεία και ακτινοβολίας βελτίωσε σημαντικά το ποσοστό επιβίωσης σε ασθενείς με πολύμορφο γλοιοβλάστωμα (glioblastoma).

Το πολύμορφο γλοιοβλάστωμα είναι ένας επιθετικός και ραγδαία αυξανόμενος τύπος καρκίνου του εγκεφάλου, γνωστός για τη δύσκολη διάγνωσή του και την αντίσταση στις θεραπείες – χαρακτηριστικά που καθιστούν την αντιμετώπιση του ιδιαίτερη πρόκληση. Στη μελέτη, ασθενείς με πολύμορφο γλοιοβλάστωμα οι οποίοι έλαβαν υψηλές δόσεις βιταμίνης C μαζί με χημειοθεραπεία και ακτινοβολία έζησαν κατά μέσο όρο 19,6 μήνες – σχεδόν πέντε μήνες περισσότερο από τους ασθενείς που ακολούθησαν μόνο την κανονική θεραπεία.

Σε εξέλιξη ήταν μια τρίτη δοκιμή φάσης β΄, που εξετάζει τη λειτουργία της ενδοφλέβιας βιταμίνη C στον μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα, με τα αποτελέσματα να αναμένονταν στα τέλη του 2024.

«Στόχος μας είναι να δείξουμε ότι η ενδοφλέβια χορήγηση υψηλής δόσης βιταμίνης C, η οποία είναι πάρα πολύ φθηνή, αλλά και ανεκτή από τον ανθρώπινο οργανισμό, προάγει σημαντικά τη θεραπεία ακόμα και των πλέον θανατηφόρων καρκίνων», δήλωσε ο Δρ Κάλλεν.

Της Cara Michelle Miller