Υγεία

Για δεκαετίες, η λιποπρωτεΐνη χαμηλής πυκνότητας χοληστερόλη (low-density lipoprotein – LDL) αναφερόταν συνήθως ως η «κακή χοληστερίνη» λόγω του συσχετισμού της με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων, όπως το έμφραγμα και το εγκεφαλικό.

Ωστόσο, νέα μελέτη που περιλαμβάνει πάνω από 4 εκατομμύρια άτομα από όλη την Κίνα αμφισβητεί αυτή την πεποίθηση, υποδηλώνοντας πως η LDL μπορεί να μην είναι τόσο επιβλαβής όσο νομίζαμε μέχρι τώρα – τουλάχιστον, όχι για όλους.

Έρευνα με επικεφαλής τον Δρα Λιανγκ Τσεν αποκαλύπτει μια πιο περίπλοκη εικόνα. Ενώ τα υψηλά επίπεδα LDL συνδέονται με την αύξηση της θνησιμότητας σε κάποιες ομάδες , δεν ενέχουν τους ίδιους κινδύνους για άλλους, όπως ανακάλυψαν. Η σχέση μεταξύ της LDL και της θνησιμότητας ποικίλει σημαντικά με βάση τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακής πάθησης του ατόμου και τη γενική κατάσταση της υγείας του.

Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν την ανάγκη αναθεώρησης της μονόπλευρης προσέγγισης σχετικά με τη διαχείριση της χοληστερίνης. Ενδεχομένως οι εξατομικευμένες θεραπευτικές στρατηγικές να είναι πιο κατάλληλες για την αποτελεσματική διαχείριση της χοληστερίνης και τη βελτίωση της υγείας.

Σχετικά με τη μελέτη

Οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν μέλη του προγράμματος China Health Evaluation and Risk Reduction through Nationwide Teamwork (ChinaHEART), το οποίο περιελάμβανε άτομα ηλικίας 35 έως 75 ετών από διάφορες περιοχές της Κίνας.

Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες, με βάση τον κίνδυνο εμφάνισης αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής νόσου (ΑΚΝ), μιας καρδιακής ασθένειας που προκαλείται από την συσσώρευση πλάκας στα τοιχώματα των αρτηριών:

• Ομάδα χαμηλού κινδύνου: Άτομα χωρίς ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου και με χαμηλό κίνδυνο εμφάνισης αυτής.
• Ομάδα πρωτογενούς πρόληψης: Άτομα με παράγοντες υψηλού κινδύνου για εμφάνιση καρδιαγγειακής νόσου, χωρίς όμως κάποια ασθένεια.
• Ομάδα δευτερογενούς πρόληψης: Άτομα με ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου.

Οι ερευνητές παρακολούθησαν τα δεδομένα των συμμετεχόντων, περιλαμβανομένων των επιπέδων χοληστερίνης και διάφορες παραμέτρους του τρόπου ζωής τους, όπως το κάπνισμα και το ποτό. Έλαβαν, επίσης, υπ’ όψιν το ιατρικό ιστορικό, συμπεριλαμβάνοντας περιστατικά όπως ο διαβήτης και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ). Ο στόχος ήταν να καθορίσουν πώς τα διαφορετικά επίπεδα χοληστερίνης LDL επηρεάζουν τον κίνδυνο θνησιμότητάς τους από καρδιακή νόσο.

Ύστερα από επανεξέταση με μέσο όρο μια περίοδο 4,6 ετών, η μελέτη κατέγραψε σχεδόν 93.000 θανάτους, από τους οποίους περισσότεροι από 38.000 οφείλονταν σε καρδιαγγειακές επιπλοκές. Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν σχέση μορφής U μεταξύ των επιπέδων χοληστερίνης LDL και θνησιμότητας στις ομάδες χαμηλού κινδύνου και πρωτογενούς πρόληψης, υποδεικνύοντας ότι τόσο τα πολύ υψηλά όπως και τα πολύ χαμηλά επίπεδα LDL σχετίζονται με την αυξημένη θνησιμότητα.

Στην ομάδα δευτερογενούς πρόληψης, ο συσχετισμός ήταν μορφής J, που σημαίνει ότι τα εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα LDL συνδέονται με υψηλότερο κίνδυνο θανάτου, ενώ τα μέτρια επίπεδα συνδέονται με χαμηλότερο κίνδυνο.

Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας, «κανονικά» επίπεδα LDL θεωρούνται λιγότερο από 100 mg/dL. Επίπεδα πάνω από 160 mg/dL κατηγοριοποιούνται ως υψηλά, και αυτά κάτω από 70mg/dL θεωρούνται πολύ χαμηλά. Ωστόσο, η μελέτη βρήκε πως τα βέλτιστα επίπεδα LDL για τη μείωση του κινδύνου θνησιμότητας από καρδιαγγειακό νόσημα διαφέρει από ομάδα σε ομάδα:

• Ομάδα χαμηλού κινδύνου: 8 mg/dL
• Ομάδα πρωτογενούς πρόληψης: 0 mg/dL
• Ομάδα δευτερογενούς πρόληψης: 8 mg/dL

Η Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας δηλώνει πως «διάφορες ερευνητικές μελέτες πάνω στην LDL έχουν δείξει πως ‘το λιγότερο είναι και καλύτερο’.» Ωστόσο, αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν πως αυτό δεν είναι πάντα αληθές. Η μελέτη υποδεικνύει πως «άτομα με χαμηλότερη LDL-C με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής νόσου θα πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν στη θνησιμότητα λόγω καρδιαγγειακής νόσου.»

Η μελέτη επίσης ανακάλυψε πως άτομα με διαβήτη ίσως να χρειάζονται πιο αυστηρό έλεγχο της χοληστερίνης από αυτούς που δεν έχουν. Βρήκε πως τα βέλτιστα επίπεδα LDL χοληστερίνης για τη μείωση θανάτου λόγω καρδιακής νόσου σε άτομα με διαβήτη είναι 87 mg/dL, ενώ για τους μη διαβητικούς είναι 114,6 mg/dL.

Οι συγγραφείς της μελέτης ομολόγησαν πως χαμηλά επίπεδα χοληστερίνης LDL μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα σοβαρές επιπλοκές στην υγεία και όχι τόσο υψηλότερα ποσοστά θανάτου. Απέκλεισαν άτομα με χρόνιες παθήσεις από την ανάλυση τους, αλλά και πάλι βρήκαν μία σχέση μεταξύ χαμηλών επιπέδων LDL και υψηλών ρυθμών θανάτου. Αυτό υποδηλώνει πως άλλοι παράγοντες, όπως η αδυναμία, μπορεί να εμπλέκονται. Χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για την πλήρη κατανόηση αυτών των σχέσεων.

Ο Δρ Τζακ Γούλφσον, καρδιολόγος και ιδιοκτήτης του Natural Heart Doctor, εξήγησε τα ευρήματα της μελέτης στους Epoch Times. Δήλωσε πως τα πολύ χαμηλά επίπεδα χοληστερίνης LDL μπορεί να υποδεικνύουν ηπατική δυσλειτουργία, λόγω της οποίας το ήπαρ δεν μπορεί να παράγει αρκετή LDL. Αντιθέτως, πολύ υψηλά επίπεδα LDL υποδεικνύουν πως το σώμα δεν την καθαρίζει σωστά. Τελικά, και οι δύο περιπτώσεις είναι επικίνδυνες για την υγεία.

Εξελισσόμενες απόψεις πάνω στη χοληστερίνη

Η Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας περιγράφει τη χοληστερίνη ως μια κηρώδη ουσία απαραίτητη για την κατασκευή του κυτταρικού τοιχώματος και την παραγωγή ορμονών. Η χοληστερίνη ταξιδεύει μέσω του αίματος σε σωματίδια που ονομάζονται λιποπρωτεΐνες – κυρίως λιποπρωτεΐνες χαμηλής πυκνότητας (LDL) και λιποπρωτεΐνες υψηλής πυκνότητας (HDL).

Η LDL, συχνά αποκαλούμενη και «κακή χοληστερίνη», μεταφέρει τη χοληστερίνη στα κύτταρα και τις αρτηρίες, όπου μπορεί να σχηματίσει πλάκες, στενεύοντας τις αρτηρίες και αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφράγματος και εγκεφαλικού. Αντιθέτως, η HDL, γνωστή και ως «καλή χοληστερίνη», μεταφέρει τη χοληστερίνη από τις αρτηρίες στο συκώτι για εξάλειψη, σύμφωνα με άρθρο της Δρ Έιμι Μπ. Μπατ, καρδιολόγου και Επικεφαλής Καινοτομίας στο Αμερικανικό Κολλέγιο Καρδιολογίας (Chief Innovation Officer at the American College of Cardiology).

Ο Δρ Γούλφσον αμφισβητεί την αντίληψη πως η LDL είναι καθαρά επιβλαβής. «Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ‘κακή χοληστερίνη’», είπε. «Όλα τα θηλαστικά έχουν LDL – εκτελεί διάφορες λειτουργίες. Όταν οξειδώνεται, μπορεί να θεωρηθεί «κακή», αλλά αυτό αντικατοπτρίζει μονάχα τη γενική οξειδωτική καταπόνηση», εξήγησε προσθέτοντας πως η παρουσία οξειδωμένης LDL (ox-LDL) μπορεί να υποδεικνύει υποκείμενα ζητήματα και να μην είναι από μόνη της το πρόβλημα.

Πρόσφατη έρευνα έχει μετατοπίσει το ενδιαφέρον της από την ποσότητα της LDL στο μέγεθος των σωματιδίων. Μεγαλύτερα σωματίδια LDL είναι λιγότερο βλαβερά από τα μικρότερα, πιο συμπαγή σωματίδια, τα οποία είναι πιο πιθανό να διαπεράσουν το αρτηριακό τοίχωμα και να σχηματίσουν πλάκα. Ειδικοί όπως ο Δρ Ρόναλντ Κράους, επικεφαλής επιστήμονας και διευθυντής της Έρευνας Αθηροσκλήρωσης στο Ερευνητικό Ινστιτούτο του Νοσοκομείου Παίδων του Όκλαντ (Atherosclerosis Research at Children’s Hospital Oakland Research Institute), έχει τονίσει πως τα μικρά, συμπαγή σωματίδια LDL είναι πιο πιθανό να σχηματίσουν αρτηριακή πλάκα από τα μεγαλύτερα, πιο ελαφριά σωματίδια. Ο Δρ Κράους, ο οποίος έχει δημοσιεύσει πάνω από 400 μελέτες πάνω σε αυτό το θέμα, υπογραμμίζει τη σημασία του μεγέθους των σωματιδίων κατά την εκτίμηση του καρδιαγγειακού κινδύνου.

Η αναλογία HDL και LDL φαίνεται, επίσης, ως καλύτερο μέτρο πρόγνωσης κινδύνου καρδιακής νόσου, παρά τα επίπεδα LDL από μόνα τους. Μια υψηλή αναλογία υποδεικνύει μεγαλύτερο ποσοστό προστατευτικής HDL, μειώνοντας τον κίνδυνο καρδιαγγειακών περιστατικών, όπως σημειώνεται σε μελέτη του BMC του 2022 των Καρδιαγγειακών Διαταραχών (Cardiovascular Disorders).

Ο Δρ Γούλφσον προειδοποιεί κατά της μονόπλευρης προσέγγισης σχετικά με την καρδιαγγειακή υγεία και τη χοληστερίνη. «Το κάθε άτομο έχει τα δικά του ιδανικά επίπεδα», είπε. «Αυτό που είναι καλό για εσένα μπορεί να είναι υψηλό ή χαμηλό για μένα.»

Πρεσβεύει την εκτίμηση της φλεγμονής στο σώμα, την υποκείμενη αιτία της καρδιακής νόσου. Προτείνει τους δείκτες φλεγμονής και οξειδωτικού στρες, όπως τη C-αντιδρώσα πρωτεΐνη, τη φωσφολιπάση Α2 και την οξειδωμένη LDL, ως καλύτερους παράγοντες πρόγνωσης κινδύνου καρδιαγγειακών νοσημάτων, παρά την LDL μονάχα.

Καθώς η έρευνα προχωρά, μια πιο ειδικά σχεδιασμένη προσέγγιση σχετικά με τη διαχείριση της χοληστερίνης θα μπορούσε να βελτιώσει την αντιμετώπιση της καρδιαγγειακής υγείας.

Της Sheramy Tsai

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Περίπου το 20% των γυναικών στα 40 τους θα καθυστερούσαν τον έλεγχο για καρκίνο του μαστού μέχρι περίπου την ηλικία των 50 ετών, εάν τους δινόταν η δυνατότητα ενημερωμένης επιλογής, σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στο περιοδικό Annals of Internal Medicine.

Η μελέτη βρήκε πως οι γυναίκες που επέλεξαν να καθυστερήσουν τη μαστογραφία (απεικονιστικός έλεγχος για τον πρώιμο εντοπισμό του καρκίνου του μαστού) είχαν καταταχθεί σε κατηγορία χαμηλού κινδύνου και ανησυχούσαν περισσότερο για τη ζημιά που θα μπορούσε να προκληθεί από την υπερδιάγνωση.

«Συνήθεις λόγοι για την αναβολή του ελέγχου περιλαμβάνουν την έλλειψη οικογενειακού ιστορικού, τον μικρό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου και τις ανησυχίες για τυχόν βλάβες από τους απεικονιστικούς ελέγχους», αναφέρουν στη μελέτη τους οι συγγραφείς, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο.

«Αυτά τα δεδομένα υποδεικνύουν πως πολλές γυναίκες που θέλουν να αναβάλουν τον απεικονιστικό έλεγχο λαμβάνουν υπ’ όψιν τους τα αποδεικτικά στοιχεία και αποφασίζουν πως, για αυτές, οι ζημιές υπερτερούν των πλεονεκτημάτων στην ηλικία τους», αναφέρουν οι συγγραφείς.

Η ενημέρωση επηρεάζει την απόφαση

Η έρευνα αξιολόγησε σχεδόν 500 γυναίκες ηλικίας 39 έως 49, στις οποίες δόθηκε ένα βοήθημα σχετικά με τη λήψη απόφασης για το εάν θα ήθελαν να συμμετάσχουν σε απεικονιστικό έλεγχο για τον καρκίνο του μαστού. Τα 2/3 των γυναικών είχαν ήδη υποβληθεί σε μαστογραφία.

Το βοήθημα που έλαβαν αποκάλυπτε τις πιθανές επιπλοκές της υπερδιάγνωσης. Για παράδειγμα, σημειώθηκε πως από τις 1.000 γυναίκες που ελέγχονται μεταξύ 40 και 49 ετών, οι 239 λαμβάνουν ψευδώς θετικό αποτέλεσμα, όπως και 220 γυναίκες ηλικίας 50 έως 59 ετών.

Το βοήθημα ανέφερε, επίσης, πως η έναρξη του απεικονιστικού ελέγχου στην ηλικία των 40 ετών θα μπορούσε να σώσει μια ακόμη ζωή από τα 1.000 άτομα που υποβάλλονται σε έλεγχο. Ωστόσο, δεν ανέφερε άλλα οφέλη της πρώιμης ανίχνευσης, όπως την πιθανότητα για λιγότερο εντατική θεραπεία σε περίπτωση που ανιχνευτεί καρκίνος.

Οι συμμετέχουσες στην έρευνα έλαβαν, επίσης, μια προσωπική βαθμολόγηση κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού, με βάση τον υπολογισμό κινδύνου του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου (National Cancer Institute).

Οι περισσότερες γυναίκες που ερωτήθηκαν (το 57,2%) επέλεξαν να κάνουν μαστογραφία ακόμη και αφού ενημερώθηκαν για τα πλεονεκτήματα και τους πιθανούς κινδύνους.

Προτού διαβάσουν το βοήθημα επιλογής, το 8% είπε πως θα ήθελαν να καθυστερήσουν τη μαστογραφία τους. Αφού το διάβασαν, το 18% είπε πως θα ανέβαλαν τη μαστογραφία μέχρι να κλείσουν τα 50.

Οι περισσότερες γυναίκες που επέλεξαν να την καθυστερήσουν ήταν αυτές που κρίθηκαν πως διέτρεχαν μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού, ενώ αυτές με τις περισσότερες πιθανότητες δεν θέλησαν να αναβάλουν την εξέταση.

Ωστόσο, οι συγγραφείς δεν παρατήρησαν αύξηση στον αριθμό των γυναικών που δήλωσαν πως δεν ήθελαν ποτέ να υποβληθούν σε μαστογραφία, αφού διάβασαν το βοήθημα.

Έκπληξη από τα δεδομένα της υπερδιάγνωσης

Παρόλο που η μαστογραφία μπορεί να σώσει ζωές, ενέχει και ορισμένους κινδύνους, περιλαμβανομένων των ψευδώς θετικών αποτελεσμάτων, των μη αναγκαίων βιοψιών και της υπερδιάγνωσης.

Τα ψευδώς θετικά αποτελέσματα είναι πολύ συχνά. Μια μελέτη έδειξε ότι 1 στις 10 γυναίκες που υποβάλλεται σε απεικονιστικό έλεγχο για καρκίνο του μαστού για πρώτη φορά θα λάβει ψευδώς θετικό αποτέλεσμα.

Στις ΗΠΑ, η πιθανότητα να έχει πράγματι καρκίνο του μαστού μια γυναίκα που βγαίνει θετική στην εξέταση είναι περίπου 7%, σύμφωνα με μελέτη του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου. Ωστόσο, άλλες έρευνες δηλώνουν πως αυτό το ποσοστό θα μπορούσε να κυμαίνεται από 4% έως και 50%.

Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας έδειξαν ότι οι γυναίκες ξαφνιάστηκαν από τα στατιστικά της υπερδιάγνωσης, με ποσοστό περίπου 37% να εκφράζει έκπληξη.

Σχεδόν το ίδιο ποσοστό γυναικών ανέφερε, επίσης, πως τα δεδομένα που παρουσιάστηκαν σχετικά με την υπερδιάγνωση ήταν «πολύ διαφορετικά» από αυτό που πίστευαν προηγουμένως.

Από το 2009 μέχρι το 2022 που διεξήχθη η έρευνα, η Ειδική Ομάδα Προληπτικών Υπηρεσιών των Ηνωμένων Πολιτειών (U.S. Preventive Services Task Force – USPSTF) συμβούλευε πως ο απεικονιστικός έλεγχος θα πρέπει να είναι ατομική απόφαση του καθενός για άτομα ηλικίας 40 έως 49 ετών. Ωστόσο, τον Απρίλιο του 2024, η USPSTF άλλαξε τις οδηγίες της, συστήνοντας τον διετή απεικονιστικό έλεγχο για καρκίνο του μαστού σε όλες τις γυναίκες που έχουν κλείσει τα 40.

Της Marina Zhang

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Τα μελάνια που χρησιμοποιούνται στην τέχνη της δερματοστιξίας ενέχουν κινδύνους, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα από νέα μελέτη που έλαβε χώρα  στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα ευρήματα, ακόμη και σφραγισμένα, τα δηλωμένα ως αποστειρωμένα προϊόντα μελάνης μπορεί να αποτελούν περιοχές αναπαραγωγής μολυσματικών μικροβίων.

Βακτήρια στο 35% των μελανιών

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στις 2 Ιουλίου στο περιοδικό Εφαρμοσμένη και Περιβαλλοντική Μικροβιολογία (Applied and Environmental Microbiology), ερεύνησε την παρουσία τόσο αερόβιων όσο και αναερόβιων βακτηρίων στα εμπορικά μελάνια για τατουάζ και στα μελάνια μόνιμου μακιγιάζ.

Τα αερόβια βακτήρια επιβιώνουν και ευδοκιμούν μόνο υπό την παρουσία οξυγόνου, ενώ τα αναερόβια – όπως τα βακτήρια που προκαλούν τέτανο – δεν χρειάζονται οξυγόνο για να ζήσουν και να διαδοθούν. Στην περίπτωση ενός μολυσμένου μελανιού τατουάζ, αυτά τα παθογόνα μπορούν να μολύνουν τον τραυματισμένο ανθρώπινο ιστό, και συγκεκριμένα την περιοχή κάτω από την επιδερμίδα.

Ερευνητές ανέλυσαν 75 μελάνια τατουάζ από 14 κατασκευαστές στην αγορά των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας συνηθισμένες μεθόδους επώασης για αερόβια βακτήρια και έναν αναερόβιο θάλαμο για την ανίχνευση των αναερόβιων βακτηρίων.

Η μελέτη βρήκε πως περίπου το 35% των σφραγισμένων, κλειστών μελανιών περιείχαν και τα δύο είδη βακτηρίων. Αυτό ίσχυε ακόμη και όταν η ετικέτα του προϊόντος ανέγραφε πως είναι αποστειρωμένο. Πάνω από τα μισά μελάνια χαρακτηρίζονταν αποστειρωμένα και ωστόσο ήταν μολυσμένα από βακτήρια. Αυτό υποδηλώνει πως είτε η μέθοδος αποστείρωσης ήταν αναποτελεσματική είτε ο ισχυρισμός της αποστείρωσης ήταν ανακριβής.

Τα ευρήματα «επαναλαμβάνουν τη σημασία της επαγρύπνησης σχετικά με τα σημάδια μόλυνσης μετά τη λήψη ενός τατουάζ», είπε στους Epoch Times ο Δρ Ραμάν Μαντάν, διευθυντής κοσμητικής δερματολογίας στο Northwell Health, ο οποίος δεν έλαβε μέρος στην εν λόγω έρευνα. Οι κίνδυνοι για την υγεία είναι «πολύ πραγματικοί».

Κατανοώντας τους κινδύνους της δερματοστιξίας

Σύμφωνα με έρευνα του Κέντρου Έρευνας Pew που διεξήχθη το 2023, πάνω από το 30% των ενηλίκων στις ΗΠΑ φέρουν τουλάχιστον ένα τατουάζ στο σώμα τους, με το 22% να έχει περισσότερα από ένα.

Κατά τη διαδικασία της δερματοστιξίας καταστρέφεται το δέρμα και ο κίνδυνος εμφάνισης δερματικών προβλημάτων αυξάνεται.

Σύμφωνα με τον Δρα Μαντάν, η μόλυνση δεν είναι ο μόνος κίνδυνος που ενέχουν τα τατουάζ. Η αλλεργική αντίδραση στο μελάνι που χρησιμοποιήθηκε είναι επίσης πιθανή, επεσήμανε. «Επιπλέον, εάν δεν χρησιμοποιηθούν καθαρά εργαλεία, υπάρχει ο κίνδυνος της διάδοσης ασθενειών όπως η ηπατίτιδα και ο HIV», πρόσθεσε.

Κάποιοι από τους κινδύνους της δερματοστιξίας είναι οι εξής:

• Αλλεργική αντίδραση: Τα μελάνια των τατουάζ μπορεί να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις, μερικές φορές και χρόνια μετά τη διαδικασία. Το κόκκινο μελάνι συγκεκριμένα είναι ιδιαίτερα προβληματικό, πιθανόν λόγω της περιεκτικότητάς του σε υδράργυρο. Αυτοί με υπάρχουσες αλλεργίες έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν αρνητικές ατνιδράσεις στα μελάνια του τατουάζ.
• Δερματικές μολύνσεις: Τα τατουάζ μπορεί να οδηγήσουν σε λοιμώξεις από μολυσμένα μελάνια ή τα μη αποστειρωμένα εργαλεία. Τα συμπτώματα κυμαίνονται από τοπικό πόνο, οίδημα και κοκκινίλες έως και πυρετό και πρησμένους λεμφαδένες. Κάποιοι αναπτύσσουν και αλλεργία στον ήλιο στο σημείο όπου έχει γίνει το τατουάζ. Σοβαρές αντιδράσεις μπορεί να περιλαμβάνουν δυσκολία στην αναπνοή, ταχυπαλμία, σφίξιμο στο στήθος, ζαλάδα και έντονη εφίδρωση. Επιπλοκές όπως το κοκκίωμα (φλεγμονή του δέρματος) ή τα χηλοειδή (υπερανάπτυξη ουλώδους ιστού) είναι επίσης πιθανές.
• Ασθένειες που μεταδίδονται με το αίμα: Τα μολυσμένα εργαλεία ενέχουν επίσης τον κίνδυνο της μετάδοσης ασθενειών που μεταδίδονται με το αίμα, όπως ο ανθεκτικός στη μεθικιλλίνη Staphylococcus aureus (MRSA), η ηπατίτιδα Β και η ηπατίτιδα Γ.

Είναι γνωστό πως το ελαιόλαδο έχει οφέλη για την υγεία, αλλά τι γίνεται με τα φύλλα της ελιάς;

Πρόσφατη μελέτη δείχνει πως τα εκχυλίσματα αιθανόλης από τα φύλλα της ελιάς που παράγονται στην Ισπανία και την Ελλάδα περιέχουν αντιοξειδωτικές, αντιμικροβιακές και αντικαρκινικές ιδιότητες και πως ενδέχεται να έχουν θεραπευτική αξία για την αντιμετώπιση του μελανώματος, έναν τύπο καρκίνου του δέρματος.

Ελλάδα εναντίον Ισπανίας

Ερευνητές από τη Ρουμανία διεξήγαγαν μια μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Antioxidants («Αντιοξειδωτικά») στις 27 Ιουνίου, για να διερευνήσουν τις φυτοχημικές ενώσεις και τις δυνατότητες των φύλλων της ελιάς.

Ενώ άλλες έρευνες έχουν δείξει πως το ελαιόλαδο και τα εκχυλίσματα των φύλλων ελιάς έχουν αντιοξειδωτικές και αντιμικροβιακές ιδιότητες που μπορούν να καταπολεμήσουν αρκετά είδη καρκίνου, οι Ρουμάνοι ερευνητές ήθελαν να μάθουν κατά πόσο η περιοχή στην οποία μεγάλωσε το δέντρο επηρεάζει τις φυτοχημικές του ενώσεις.

Οι ερευνητές μάζεψαν φύλλα ελιάς από τη Σεβίλη της Ισπανίας και τη Λευκάδα της Ελλάδας, τα αποξήραναν και τα συνέθλιψαν, και ύστερα τα ανακάτεψαν με ένα διαλυτικό μέσο για να τα ετοιμάσουν για ανάλυση.

Τα εκχυλίσματα ελέγχθηκαν για τοξικότητα ως προς τα ανθρώπινα κύτταρα μελανώματος και εκτιμήθηκαν για την επίδραση τους στην ανάπτυξη των αιμοφόρων αγγείων. Όταν ένας όγκος αναπτύσσεται, συνήθως αρχίζουν να παράγονται περισσότερα αιμοφόρα αγγεία για να παρέχουν θρεπτικά συστατικά στον όγκο.

Τα εκχυλίσματα των φύλλων ελιάς από την Ελλάδα περιείχαν περισσότερες πολυφαινόλες, όπως η λουτεΐνη, η οποία βελτιώνει την υγεία των οφθαλμών και η ελαιοευρωπαΐνη, η οποία έχει αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, καθώς και ιδιότητες μείωσης των λιπιδίων και κατά της αθηροσκλήρωσης.

Τα εκχυλίσματα από τα φύλλα της ελιάς από την Ισπανία περιείχαν σχεδόν τη διπλάσια ποσότητα μετάλλων από τα εκχυλίσματα από την Ελλάδα. Τα Ισπανικά εκχυλίσματα είχαν υψηλότερα επίπεδα νικελίου, ψευδαργύρου, χαλκού, χρωμίου και σιδήρου – όλα αναγκαία θρεπτικά συστατικά. Ωστόσο, περιείχαν επίσης υψηλότερα επίπεδα καδμίου και αλουμινίου, τα οποία μπορεί να είναι τοξικά σε υψηλές δόσεις. Οι ερευνητές καθόρισαν πως τα επίπεδα δεν ήταν τοξικά.

Τα εκχυλίσματα των φύλλων ελιάς από την Ελλάδα είχαν μεγαλύτερη αντιοξειδωτική δραστηριότητα, ως εκ τούτου ήταν πιο αποτελεσματικά στην καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών. Ήταν επίσης πιο αποτελεσματικά στην καταπολέμηση των κυττάρων του μελανώματος και για την πρόληψη του σχηματισμού αιμοφόρων αγγείων, άλλη μια αντικαρκινική ιδιότητα.

Ωστόσο, τα εκχυλίσματα φύλλων ελιάς από την Ισπανία ήταν πιο αποτελεσματικά ενάντια σε ένα ευρύτερο φάσμα βακτηρίων, υποδηλώνοντας πως περιέχουν περισσότερες αντιμικροβιακές ιδιότητες. Τα ισπανικά εκχυλίσματα δεν επηρέασαν τον σχηματισμό αιμοφόρων αγγείων.

«Τα ευρήματά μας συνεισφέρουν σε έναν πιο ευρύ χαρακτηρισμό των φύλλων ελιάς που προέρχονται από την Ισπανία και την Ελλάδα […] με τα φυτοχημικά και βιολογικά δεδομένα να υποδεικνύουν πιθανή χρήση τους ως υψηλά εκχυλίσματα αντιοξειδωτικών με πιθανό αντίκτυπο στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης», έγραψε η ερευνητική ομάδα.

Γιατί τέτοια διαφορά;

Οι ερευνητές πιστεύουν η διαφορά στη χημική σύσταση είναι πιθανόν να οφείλεται στις διαφορές του κλίματος και τις περιοχές καλλιέργειας μεταξύ της Ισπανίας και της Ελλάδας. Επομένως, η ερευνητική ομάδα είπε πως είναι απαραίτητο να λαμβάνουμε υπ’ όψιν τον τύπο του φύλλου ελιάς που χρησιμοποιείται κατά την παραγωγή θεραπευτικών μέσων.

«Κατά τον προσδιορισμό των φυτών, η περιεκτικότητα σε στοιχεία έχει εξεταστεί μεμονωμένα, σκεπτόμενοι μόνο τη συμβολή του αντίστοιχου στοιχείου στο φυτό και στον ανθρώπινο οργανισμό σε σύγκριση με τις συνιστώμενες ημερήσιες προσλήψεις και τα ημερήσια επιτρεπτά όρια», έγραψαν οι ερευνητές.

Από τη στιγμή που οι ελιές καλλιεργούνται και σε άλλα μέρη του κόσμου, περιλαμβανομένης της Πορτογαλίας και της Ιταλίας, είναι σημαντικό να εξετάσουμε την αποτελεσματικότητα των ενώσεων στα φύλλα ελιάς που έχουν μαζευτεί από αυτές τις χώρες επίσης, σημείωσε η ομάδα.

Της Amie Dahnke

Το μοναδικό πράγμα που πιθανόν να σας σκοτώσει μετά από έμφραγμα είναι και το μοναδικό για το οποίο πιθανόν ο γιατρός σας να μην σας έχει μιλήσει: η διατροφή σας.

Παρότι το φαγητό είναι ο μεγαλύτερος ένοχος για τον θάνατο από παθήσεις της καρδιάς, οι διατροφικές συμβουλές λείπουν από το πρόγραμμα ανάρρωσης σε τρεις από τους τέσσερις καρδιοπαθείς στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Διατροφικές επιλογές που σχετίζονται με θάνατο λόγω καρδιακής νόσου

Πρόσφατες μελέτες δείχνουν τον κρίσιμο ρόλο της δίαιτας για την καρδιαγγειακή υγεία.

Η ανάλυση από το Institute for Health Metrics and Evaluation (Ινστιτούτο Μετρήσεων και Αξιολόγησης Υγείας) απέδωσε το 30% των θανάτων λόγω καρδιαγγειακής νόσου το 2021 σε κακή διατροφή.

Αυτό το εύρημα συμβαδίζει με την ευρεία έρευνα που υποδεικνύει πως περισσότερο από τα δύο τρίτα των θανάτων λόγω καρδιακών νοσημάτων παγκοσμίως συνδέονται με τις διατροφικές επιλογές, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Καρδιολογική Εταιρία.

Μελέτη του 2019, βρήκε πως οι επιλογές για υγιεινό τρόπος ζωής μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο εγκεφαλικού – μια καρδιαγγειακή κατάσταση κατά την οποία η παροχή αίματος προς τον εγκέφαλο διακόπτεται ή όταν ένα αιμοφόρο αγγείο στον εγκέφαλο σπάει – κατά 80%, με την δίαιτα να είναι ο πιο ισχυρός παράγοντας.

Εάν πάθατε έμφραγμα, η επίσκεψη σε έναν εγκεκριμένο διαιτολόγο-διατροφολόγο μπορεί να είναι «τεράστιο κομμάτι» της ανάρρωσης, είπε στους Epoch Times η Στέφανι Σιφ, κλινική διαιτολόγος στην μονάδα καρδιακής τηλεμετρίας στο Νοσοκομείο Huntington, της Northwell Health στην Νέα Υόρκη. «Ίσως χρειαστεί να μάθετε να αλλάζετε κάποιες από τις συνήθειές σας ώστε να μην πάθετε άλλο έμφραγμα ή καρδιακό επεισόδιο», πρόσθεσε.

Κρίσιμη διαιτητική συμβουλευτική δεν παρέχεται σε πολλές περιπτώσεις

Σε νέα μελέτη παρατήρησης, που δημοσιεύθηκε στο Journal of the Academy of Nutrition and Dietetics (Περιοδικό της Ακαδημίας Διατροφής και Διαιτολογίας), οι ερευνητές παρακολούθησαν πάνω από 146.000 ασθενείς που νοσηλεύτηκαν για σοβαρές καρδιακές παθήσεις από το 2015 ως το 2020. Βρήκαν ότι οι κλινικοί ιατροί κατέγραψαν την παροχή διαιτητικής συμβουλευτικής σε μόνο το 23% των περιπτώσεων μέσα σε 90 μέρες από την νοσηλεία.

Αυτή η παροχή συμβουλών, η οποία θα μπορούσε να είναι μέρος ενός επιβλεπόμενου προγράμματος αποκατάστασης ή ιατρικής διατροφικής θεραπείας, περιλαμβάνει λεπτομερείς διατροφικές αξιολογήσεις και στοχευμένες παρεμβάσεις καθοδηγούμενες από εγκεκριμένους διαιτολόγους-διατροφολόγους.

Αρκετοί παράγοντες συμβάλουν στην έλλειψη συμβουλευτικής, σύμφωνα με τον Δρα Μπραντ.

• Οι κλινικοί ιατροί μπορεί να μην έχουν χρόνο ή την εξειδίκευση πάνω στη διατροφή.
• Η ιατρική διατροφική θεραπεία καλύπτεται μόνο από τους ασθενείς του προγράμματος Medicare με διαβήτη και νεφρική νόσο τελικού σταδίου. Πολλοί ασθενείς δεν έχουν την απαραίτητη ασφαλιστική κάλυψη για διαιτητικές υπηρεσίες.
• Τα σύνθετα ζητήματα περίθαλψης ασθενών έχουν προτεραιότητα.

Η κακή διατροφή συμβάλει περισσότερο σε καρδιαγγειακές παθήσεις παρά το κάπνισμα, η παχυσαρκία ή ο διαβήτης, είπε στους Epoch Times ο Δρ Έρικ Μπραντ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και διευθυντής προληπτικής καρδιολογίας στο Καρδιαγγειακό Κέντρο Frankel. Εάν δεν διευθετείται με τον ανάλογο τρόπο τότε, «είναι σοβαρό ζήτημα».

Το 2022, η Αμερικανική Ένωση Καρδιολογίας δήλωσε τη θέση της υποστηρίζοντας τις προσπάθειες για αύξηση της δίκαιης πρόσβασης σε θρεπτικές και προσιτές τροφές κατά την παράδοση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. «Αυτή τη στιγμή μόνο όσοι πάσχουν από διαβήτη και προχωρημένη νεφρική νόσο έχουν εγγυημένη κάλυψη από το πρόγραμμα Medicare», είπε ο Δρ Μπραντ.

Η πρόσβαση σε απαραίτητη διαιτητική συμβουλευτική θα μπορούσε να βελτιωθεί με το να περάσει το Κογκρέσο το Medical Nutrition Therapy Act of 2023 («Νόμο περί Ιατρικής Διατροφικής Θεραπείας του 2023»), πρόσθεσε. Το νομοσχέδιο στοχεύει να αλλάξει τους κανονισμούς του Medicare για να εγγυηθεί την κάλυψη των επισκέψεων σε διαιτολόγο για όσους πάσχουν από καρδιαγγειακές παθήσεις, σχετικούς παράγοντες κινδύνου και άλλα ιατρικά προβλήματα που σχετίζονται με την διατροφή.

Τα φάρμακα δεν είναι «μαγικό ραβδί»

Πολλοί ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα λανθασμένα πιστεύουν πως τα προβλήματά τους θα λυθούν απλά με τη λήψη φαρμάκων, είπε η κα Σιφ.

«Πρέπει να διδάξουμε το κοινό, ακόμη και πριν αναπτύξουν κάποια καρδιακή νόσο, πόσο σημαντική είναι μια υγιεινή διατροφή και ένας υγιεινός τρόπος ζωής για την καρδιά», είπε. Η πρόληψη είναι «πολύ λιγότερο επεμβατική» από τα φάρμακα και τις εγχειρήσεις.

Αναγνωρίζοντας πως η υγιεινή διατροφή είναι δύσκολη, η κα Σιφ σημείωσε πως οι διαιτολόγοι μπορούν να παρέχουν πιο προσιτές προτάσεις για το μενού και παρατήρησε ότι αν δεν φροντίζουμε την υγεία μας από πριν, «το αποτέλεσμα θα είναι ένα τεράστιο κόστος υγειονομικής περίθαλψης για το άτομο και για τη χώρα».

Πώς βοηθούν τους καρδιοπαθείς οι εγκεκριμένοι διαιτολόγοι 

Η κα Σιφ υπογράμμισε διάφορους τρόπους που ένας εγκεκριμένος διαιτολόγος μπορεί να βοηθήσει τους καρδιοπαθείς να αποτρέψουν μελλοντικά καρδιακά περιστατικά:

• Εκπαιδεύοντας τους ασθενείς να μειώσουν την πρόσληψη νατρίου με το να τους δεείξουν πως να αναγνωρίζουν τις μορφές πηγές νατρίου που αναγράφονται στην διατροφική ταμπέλα των τροφίμων.
• Δίνοντας τους συμβουλές για το πως να αναγνωρίσουν λιπαρά υγιή προς την καρδιά και να τους προτείνουν τροφές πλούσιες σε ωφέλιμες φυτικές ίνες.
• Παρέχοντας οδηγίες για μείωση των επιπέδων χοληστερίνης.
• Προσφέροντας υποστήριξη για την μεταμόρφωση των επιβλαβών συνηθειών σε υγιείς και βιώσιμες.
• Συζητώντας την σημασία της σωματικής δραστηριότητας και των τεχνικών μείωσης του στρες.

«Όλα αυτά συμβάλλουν στη μείωση του κινδύνου νέου εμφράγματος και περαιτέρω ζημιάς της καρδιάς σας», λέει η κα Σιφ, η οποία βλέπει τους ασθενείς να εκπλήσσονται όταν μαθαίνουν πόσο σοβαρή έχει γίνει η κατάστασή τους. «Πολλοί θα το δουν ως τη στιγμή που πρέπει να αλλάξουν τη ζωή τους», πρόσθεσε. «Και ελπίζω πως θα το κάνουν».

Του George Citroner

Ερευνητές έχουν αναγνωρίσει μια νέα ορμόνη, την CCN3, η οποία ενδυναμώνει σημαντικά τα οστά. Αυτή η ανακάλυψη, που έγινε ενώ μελετούσαν πως οι θηλάζουσες γυναίκες μπορούν να διατηρήσουν την πυκνότητα των οστών, θα μπορούσε να μεταμορφώσει την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης και των καταγμάτων των οστών.

Μια νέα μελέτη, που δημοσιοποιήθηκε στο περιοδικό Nature, αποκαλύπτει πως η CCN3 προωθεί τον σχηματισμό και την επιδιόρθωση των οστών τόσο στα αρσενικά όσο και στα θηλυκά ποντίκια, προσφέροντας νέα ελπίδα για εκατομμύρια που πάσχουν από καταστάσεις που σχετίζονται με τα οστά.

Σχετικά με τη μελέτη

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια του Σαν Φρανσίσκο (UCSF) και του Ντέιβις συνεργάστηκαν για την επίλυση ενός μακροχρόνιου ιατρικού μυστηρίου: πως οι θηλάζουσες γυναίκες διατηρούν δυνατά οστά παρά την σημαντική απώλεια ασβεστίου η οποία απαιτείται για την παραγωγή του γάλατος.

Στις θηλάζουσες μητέρες, η υψηλή απαίτηση για ασβέστιο που χρειάζεται για την παραγωγή του γάλακτος μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική απώλεια οστών. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το οιστρογόνο είναι προστατευτικό για τις γυναίκες, βοηθώντας τες να αντισταθμίσουν την απώλεια οστών με την προαγωγή σχηματισμού οστών. Ωστόσο, τα επίπεδά του πέφτουν απότομα κατά την διάρκεια του θηλασμού. Παρά την πτώση, οι θηλάζουσες γυναίκες σπάνια βιώνουν οστεοπόρωσης ή κατάγματα στα οστά, υποδεικνύοντας πως υπάρχει ένα άλλος παράγοντας για την προστασία των οστών.

Προηγούμενη έρευνα που δημοσιοποιήθηκε στο Nature βρήκε πως ο αποκλεισμός ενός συγκεκριμένου υποδοχέα οιστρογόνου σε κάποιους νευρώνες του εγκεφάλου στα θηλυκά ποντίκια οδήγησε σε σημαντική αύξηση της οστικής μάζας. Υποπτευόμενοι πως μια ορμόνη στο αίμα ευθύνεται, οι ερευνητές της μελέτης διεξήγαγαν μια εξαντλητική έρευνα και αναγνώρισαν μια ορμόνη που ονομάζεται Παράγοντας Δικτύου Κυτταρικής Επικοινωνίας 3 (Cellular Communication Network Factor 3) ή αλλιώς CCN3, ως τον παράγοντα σχηματισμού οστών σε αυτά τα μεταλλαγμένα θηλυκά.

Λαμβάνοντας τον τίτλο της «εγκεφαλικής ορμόνης που προκαλείται από την γαλουχία», η CCN3 βρίσκεται στον εγκέφαλο των ποντικιών που θηλάζουν και παίζει κρίσιμο ρόλο στην διατήρηση της δύναμης των οστών κατά την γαλούχηση.

«Ένα από τα αξιοσημείωτα πράγματα σχετικά με αυτά τα ευρήματα είναι πως αν δεν είχαμε μελετήσει τα θηλυκά ποντίκια, τα οποία δυστυχώς είναι το σύνηθες στην βιοϊατρική έρευνα, τότε θα είχαμε χάσει εντελώς αυτή την ανακάλυψη», είπε σε δήλωση τύπου η Χόλι Ίνγκραμ, επικεφαλής συγγραφέας της νέας έρευνας και καθηγήτρια κυτταρικής μοριακής φαρμακολογίας στο UCSF.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως τα αυξημένα επίπεδα CCN3 στα ποντίκια έδειξαν σημαντική βελτίωση στην οστική μάζα και δύναμη, ακόμη και σε ηλικιωμένα ποντίκια και αυτά που είχαν  έλλειψη οιστρογόνου. Δοκιμές έδειξαν πως τα ποντίκια με υψηλότερα επίπεδα CCN3 είχαν πιο δυνατά οστά, καθώς η ορμόνη CCN3 διέγειρε την δραστηριότητα των σκελετικών βλαστοκυττάρων. Χωρίς την CCN3, αυτά τα ποντίκια έχασαν ραγδαία οστική πυκνότητα, και τα παιδιά τους επίσης υπέφεραν.

Ο Δρ. Σουντίπ Κόσλα (Dr Sundeep Khosla), ιατρός στην Κλινική Mayo ο οποίος διοικεί το Osteoporosis and Bone Biology Laboratory (Εργαστήριο Οστεοπόρωσης και Οστικής Βιολογίας), εξήγησε την σημασία της CCN3, γνωστή και ως «μητρική ορμόνη του εγκεφάλου» στους Epoch Times. «Οποτεδήποτε αναγνωρίζεις μια εντελώς νέα δίοδο για την ρύθμιση των οστών από τον εγκέφαλο, είναι επιστημονικά πολύ ενδιαφέρον».

Ο Δρ. Κόσλα σημείωσε πως η CCN3 αποτρέπει τον σκελετό από την διάλυση κατά την γαλουχία ενώ ταυτόχρονα διεγείρει τον σχηματισμό των οστών για νέα αποθέματα ασβεστίου. «Προσθέτει άλλο ένα κομμάτι στην κατανόησή μας του τί συμβαίνει κατά την γαλουχία».

Επίπτωση στην οστεοπόρωση

Η οστεοπόρωση, μια κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από εξασθενημένα οστά και υψηλό κίνδυνο καταγμάτων, είναι ένα σημαντικό παγκόσμιο ζήτημα. Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικών Υπηρεσιών των Η.Π.Α., εκτιμάται πως περίπου 10 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν οστεοπόρωση, με τις γυναίκες να αποτελούν το 80% των πασχόντων. Επιπλέον, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών αναφέρουν πως περίπου 44 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν χαμηλή οστική μάζα, βάζοντας τους σε αυξημένο κίνδυνο οστεοπόρωσης.

Παγκοσμίως, η οστεοπόρωση επηρεάζει περίπου 200 εκατομμύρια άτομα, οδηγώντας σε εκατομμύρια κατάγματα ετησίως, κυρίως στο ισχίο, την σπονδυλική στήλη και τον καρπό. Τα κατάγματα αυτά μπορούν να προκαλέσουν έντονο πόνο, αναπηρία και αυξημένη θνησιμότητα, υπογραμμίζοντας την επείγουσα ανάγκη για αποτελεσματικές μεθόδους αντιμετώπισης όπως αυτές που πιθανόν να προσφέρονται από την CCN3.

Το οικονομικό βάρος της οστεοπόρωσης, που εκτιμάται στα 25 εκατομμύρια δολάρια ετησίως στις Η.Π.Α., μπορεί να ελαφρυνθεί σημαντικά με θεραπείες που προέρχονται από την CCN3.

Ο Δρ. Κόσλα σημείωσε την δυνατότητα της CCN3 στην αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης, τονίζοντας την επιστημονική της υπόσχεση και τις οικονομικές επιπτώσεις. Ενώ τα ισχύοντα φάρμακα είναι αποτελεσματικά όταν χρησιμοποιούνται σωστά, συχνά δεν χρησιμοποιούνται αρκετά λόγω του φόβου των παρενεργειών, είπε. Τόνισε την ανάγκη για καλύτερη εκπαίδευση τόσο από τους ιατρούς όσο και από τους ασθενείς για την βελτιστοποίηση της χρήσης αυτών των αποδοτικών θεραπειών.

«Τα νέα φάρμακα που μπορεί να προκύψουν από την CCN3 μπορεί να είναι ωφέλιμα συγκεκριμένα σε αυτούς με οστεοπόρωση» δήλωσε. Ανάλογα με το κόστος του φαρμάκου, θα μπορούσε πιθανώς να μειώσει το σημαντικό οικονομικό βάρος της οστεοπόρωσης.

Πιθανά οφέλη και μελλοντικές εφαρμογές

Η ανακάλυψη του ρόλου της CCN3 στην υγεία των οστών εκτείνεται πέρα από την κατανόηση της γαλουχίας. Αυτή η ορμόνη θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις στη επιτάχυνση της επιδιόρθωσης των καταγμάτων και στην θεραπεία της οστεοπόρωσης.

Σε συνομιλία με τους Epoch Times, ο επικεφαλής συγγραφέας Δρ Μιούριελ Μπάμπι (Dr Muriel Babey) εξήγησε πως οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα έμπλαστρο υδρογέλης που απελευθερώνει αργά CCN3 στην περιοχή του κατάγματος του οστού, οδηγώντας σε γρηγορότερη και ισχυρότερη επούλωση στα ηλικιωμένα ποντίκια. Τα κατάγματα επουλώθηκαν πολύ πιο γρήγορα και ήταν πιο δυνατά από αυτά που χωρίς την ορμονική θεραπεία.

«Ποτέ μας δεν καταφέραμε να επιτύχουμε αυτού του είδους την ορυκτοποίηση και επούλωση με οποιαδήποτε άλλη στρατηγική», είπε ο Δρ. Τόμας Αμπρόσι, συν-συγγραφέας της μελέτης από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια του Ντέιβις σε δήλωση τύπου.

Ενώ η παρούσα μελέτη επικεντρώνεται στα ποντίκια, οι επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία είναι πολλά υποσχόμενες. Το επόμενο βήμα είναι να συμπεριληφθεί στις κλινικές δοκιμές ο έλεγχος της αποδοτικότητας της CCN3 σε ανθρώπους και η περαιτέρω εξερεύνηση των πιθανών εφαρμογών της στις θεραπείες της υγείας των οστών.

Ο Δρ. Κόσλα υπογράμμισε τους περιορισμούς της παρούσας αντιμετώπισης της οστεοπόρωσης. Ενώ τα φάρμακα όπως τα διφωσφονικά μπορούν να αποτρέψουν την απώλεια οστών, η ικανότητα αναστροφής της οστεοπόρωσης είναι ακόμη περιορισμένη.

«Χρειαζόμαστε νέες προσεγγίσεις για να ξαναχτίσουμε τα οστά», δήλωσε ο Δρ. Κόσλα, σημειώνοντας πως τα υπάρχοντα φάρμακα συχνά σταματούν να λειτουργούν με την πάροδο του χρόνου. Εξέφρασε την ελπίδα του πως η CCN3 θα μπορούσε να προσφέρει πιο παρατεταμένα και ισχυρά αποτελέσματα στην διέγερση του σχηματισμού των οστών, πιθανόν σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες.

Ο Δρ. Μπάμπι εξήγησε πως η απώλεια οστών δεν επηρεάζει μόνο τις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση αλλά επίσης τους επιζώντες του καρκίνου του μαστού που λαμβάνουν αναστολείς ορμονών, τις νεαρές αθλήτριες υψηλού επιπέδου και τους ηλικιωμένους άντρες, οι οποίοι έχουν μικρότερο ποσοστό επιβίωσης ύστερα από κάταγμα του ισχίου σε σχέση με τις γυναίκες. Αν η CCN3 μπορεί να αυξήσει την οστική μάζα σε όλες αυτές τις ομάδες, θα είναι μια σημαντική ανακάλυψη.

Με τις κλινικές δοκιμές στον ορίζοντα, η CCN3 υπόσχεται πολλά για την επανάσταση στην θεραπεία της υγείας των οστών και την βελτίωση της ποιότητας ζωής για εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως.

Από την Sheramy Tsai