OPINION

Σχολιασμός

Πολλοί φίλοι μου είναι απογοητευμένοι με αυτό που θεωρούν αργή πρόοδο από την κυβέρνηση Τραμπ. Όποιο κι αν είναι το θέμα, θέλουν αποτελέσματα τώρα, διαφορετικά είναι έτοιμοι να δηλώσουν αποτυχία ή προδοσία.

Αυτό αντικατοπτρίζει τις μεγάλες ελπίδες από την επερχόμενη διοίκηση. Δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει αρκετά.

Γι’ αυτό θα πρέπει να αφιερώσουμε λίγα λεπτά για να εξετάσουμε τα επιτεύγματα αυτής της διοίκησης, η οποία έχει κάνει κάποια πρόοδο για την αποκατάσταση της κυβέρνησης των ανθρώπων, περισσότερο από οτιδήποτε είχαμε πριν.

Ένα χαρακτηριστικό που παρατήρησα στα ταξίδια μου είναι το πόσο ξαφνικά ωραίο είναι το TSA (ασφάλεια) στα αεροδρόμια. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Οι εργαζόμενοι εξήγησαν πολύ γρήγορα την απόλυτη χαρά τους ότι το δημόσιο σωματείο που ήταν υπεύθυνο δεν είναι πια.

Η κυβέρνηση Τραμπ αφαίρεσε τα προνόμια συλλογικών διαπραγματεύσεων και αποκατέστησε την κανονική διαχείριση. Αυτό οδήγησε σε ένα κύμα απολύσεων τεμπέληδων, ενοχλητικών και ανίκανων εργαζομένων, ενθουσιάζοντας απολύτως όλους τους άλλους.

Αυτή είναι μια τεράστια αλλαγή που δεν ανακοινώθηκε σχεδόν καθόλου. Αλλά έχει κάνει μια πολύ μεγάλη διαφορά.

Παρακινούμενος από αυτό το παράδειγμα, έχω καταγράψει 50 αλλαγές που έχει κάνει η κυβέρνηση Τραμπ που έχουν κάνει τη ζωή πολύ καλύτερη σε χρόνο ρεκόρ.

1. Περιόρισε τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα. Αυτό συνέβη με σχεδόν καμία ανακοίνωση. Αφορά σχεδόν το σύνολο του εργατικού δυναμικού της κυβέρνησης. Έχει χειραφετήσει τους εργαζομένους από τα τρομερά συνδικάτα τους και οδήγησε σε σχεδόν άμεση ενίσχυση της αξιολόγησης βάσει της πραγματικής αξίας και όχι του DEI, όπως μου εξήγησαν πολλοί εργαζόμενοι. Αυτό είναι πολύ προφανές όταν ταξιδεύετε. Μπορείτε πραγματικά να έχετε μια ανθρώπινη συνομιλία με τους υπαλλήλους της TSA και τον έλεγχο διαβατηρίων.

2. Σταμάτησε το BOIR. Η εντολή της εποχής Μπάιντεν ήταν όλες οι επιχειρήσεις να υποβάλλουν μια Έκθεση Πληροφοριών Ευεργετικής Ιδιοκτησίας στο Δίκτυο Επιβολής Οικονομικών Εγκλημάτων του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ και να το κάνουν ετησίως. Η εντολή πρόσθεσε μια εντελώς περιττή γραφειοκρατία. Ακόμη περισσότερο, ήταν πολύ περίεργο και τρομακτικό για κάθε ατομική επιχείρηση να υποχρεούται να καταθέσει αυτό το πράγμα σαν να ήταν όλοι εγκληματίες εν αναμονή. Η κυβέρνηση Τραμπ το σταμάτησε.

3. Τελείωσε η σφαγή πουλερικών. Οι τιμές χονδρικής των αυγών έχουν καταρρεύσει από 8 δολάρια ανά ντουζίνα σε μόλις 3 δολάρια μέσα σε λίγες εβδομάδες, κυρίως λόγω του τέλους των εργασιών του Υπουργείου Γεωργίας να επιβάλει σφαγές πουλερικών στο όνομα του ελέγχου της γρίπης των πτηνών. Η αλλαγή πολιτικής του Τραμπ είχε ως αποτέλεσμα μεγάλη ώθηση της προσφοράς. Το Υπουργείο Γεωργίας σταμάτησε επίσης το εμβόλιο που ήταν έτοιμο για διανομή, κάτι που πιθανότατα θα είχε κάνει τα κοτόπουλα πιο άρρωστα.

4. Τερμάτισε τον πόλεμο κατά των κρυπτονομισμάτων. Από το 2013, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση προσπάθησε να ελέγξει αυτόν τον τομέα με απαιτήσεις αναφοράς, κανονισμούς, φόρους, έρευνες και φυλάκιση. Ο Τραμπ το τελείωσε με μια ευνοϊκή ώθηση προς ολόκληρο τον τομέα.

5. Εκκαθάριση του FDA (Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων). Ο κύριος επιστήμονας εμβολίων που είχε εκκαθαρίσει την υπηρεσία από αμφισβητίες στο παρελθόν ανακοίνωσε τώρα την παραίτησή του, μετά από πίεση από την κυβέρνηση Τραμπ. Αυτό άνοιξε το δρόμο για κάποια διαφάνεια και τερματίστηκε η χρήση αυτής της υπηρεσίας ως διαφημιστικού γραφείου για την Big Pharma (Μεγάλη Φαρμακοβιομηχανία).

6. Αποκατάσταση της ελευθερίας του λόγου. Από το 2016 και μετά, έχουμε τεκμηριωμένη απόδειξη ότι οι κυβερνητικές υπηρεσίες παρενέβαιναν σε ΜΜΕ και εταιρείες τεχνολογίας για να προωθήσουν έναν πολιτικό τρόπο σκέψης και να αποκλείσουν όλους τους άλλους. Αυτή η πρακτική έχει πλέον απαγορευτεί πλήρως με εκτελεστικό διάταγμα.

7. Το τέλος του DEI. Η κυβέρνηση Τραμπ θεωρεί πλέον ορθά τις συστηματικές διακρίσεις στο όνομα του DEI ως παράνομη διάκριση. Δηλαδή, ο νόμος εφαρμόζεται πλέον με συνέπεια και τα προγράμματα DEI σε όλη την κυβέρνηση και τη βιομηχανία τελειώνουν γρήγορα.

8. Σταμάτησε την εισβολή των μεταναστών. Ως υποστηρικτής της ελευθερίας της μετανάστευσης εδώ και καιρό, σοκαρίστηκα όταν είδα στοιχεία ότι ολόκληρο το σύστημα μαγειρευόταν για να προκαλέσει μια επιθυμητή δημογραφική κατάσταση ψηφοφόρων ώστε να διατηρηθεί ένα κόμμα στην εξουσία. Έχουμε τις αποδείξεις. Αυτό πλέον έχει σταματήσει.

9. Ο RFK στο HHS (υπουργείο Υγείας). Ο κορυφαίος πρωταθλητής της ελευθερίας ενάντια στα lockdown και τις εντολές εμβολίων κατέχει τώρα την πιο ισχυρή θέση στον τομέα της υγείας στον κόσμο, ως επικεφαλής των Υπηρεσιών Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών. Αναδιαρθρώνει πλήρως όλους τους φορείς υπό τον έλεγχό του.

10. Αποκαθιστώντας την επιστήμη. Ο Τζέι Μπαττατσάρυα είναι κύριος συγγραφέας της Διακήρυξης του Great Barrington και πρωταθλητής της πραγματικής επιστήμης. Ως επικεφαλής των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας, είναι τώρα σε θέση να αποκαταστήσει την πραγματική επιστήμη ως προτεραιότητα για αυτήν την ισχυρή πηγή χρηματοδότησης.

11. Κατάργηση του μονοπωλίου πληρωμών του δημοσίου. Οι πύλες πληρωμών του Υπουργείου Οικονομικών ήταν απαγορευμένες για τρίτους από το 1946, χωρίς να επιτρέπεται η πρόσβαση σε κανένα άτομο ή ίδρυμα εκτός υπηρεσίας. Η DOGE απέκτησε αυτή την πρόσβαση για να αποκαλύψει περίπου 4,7 τρισεκατομμύρια δολάρια σε πληρωμές χωρίς ετικέτα, εκτός από άλλους δεκάδες εκτυπωτές χρημάτων που λειτουργούσαν ανά την κυβέρνηση.

12. Εξάλειψη της απάτης στην κοινωνική ασφάλιση. Το DOGE ανακάλυψε επίσης εκατομμύρια ανθρώπους στους καταλόγους Κοινωνικής Ασφάλισης που ήταν πολύ μεγάλοι για να είναι ζωντανοί, και εκατομμύρια παράνομους μετανάστες που είχαν αριθμούς κοινωνικής ασφάλισης και έπαιρναν επιδόματα. Αυτό τελειώνει.

13. Τερματισμός της USAID. Αυτή η πανίσχυρη υπηρεσία έχει εδώ και καιρό επιδοτήσει ακροαριστερές ομάδες σε όλο τον κόσμο, λειτουργώντας ως ένα είδος slush fund με μικρή εποπτεία. Όλη αυτή η υπηρεσία έχει καταστραφεί.

14. Περιορισμός του Ινστιτούτου Ειρήνης των ΗΠΑ. Αυτός ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός δημιουργήθηκε από το Κογκρέσο, αλλά χρησίμευε από καιρό ως γραφείο συγκέντρωσης διπλωματών με αμφίβολη δράση και ως επί το πλείστον κράτος επιδομάτων για πρώην προσωπικότητες σε κύκλους βαθέος κράτους. Έχοντας προσωπική εμπειρία με το μέρος, ενθουσιάστηκα βλέποντας την κυβέρνηση Τραμπ να απολύει όλο το προσωπικό και να μειώνει τον προϋπολογισμό.

15. Σταμάτημα της απάτης των ΜΚΟ. Η DOGE και άλλοι ανακάλυψαν ένα καταπληκτικό μικρό κόλπο που συνίσταται στην τοποθέτηση μη κυβερνητικών οργανώσεων σε μισθοδοσίες υπηρεσιών για δισεκατομμύρια σε χρηματοδότηση που έχουν εξυπηρετήσει κομματικούς πολιτικούς σκοπούς, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης συστημικών μέσων ενημέρωσης. Αυτή η μικρή επιχείρηση ξεπλύματος βρώμικου χρήματος βρίσκεται τώρα υπό σοβαρή πίεση.

16. Εκθέτοντας τον Τύπο. Πρέπει να εκτιμήσουμε τι σημαίνει ότι η κυβέρνηση Τραμπ μειώνει πλέον τη δύναμη των παλαιών μέσων ενημέρωσης, διατυμπανίζοντας καθημερινά ψεύτικες ιστορίες και αρνούμενη να παραχωρήσει αποκλειστική πρόσβαση στον τέταρτο πυλώνα. Αυτό ήταν ένα κάλεσμα αφύπνισης σε πολλούς να μην εμπιστεύονται κάτι μόνο και μόνο επειδή εμφανίζεται σε πρώην πολυτελείς χώρους.

17. Ενίσχυση της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Η κυβέρνηση Τραμπ έχει δεσμευτεί να πουλήσει εκατοντάδες άσχημα ομοσπονδιακά κτίρια και να επαναφέρει το αρχιτεκτονικό μεγαλείο στην Ουάσιγκτον. Αυτό μπορεί να είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του μπρουταλιστικού (βίαιου) στυλ, μιας μορφής αρχιτεκτονικής που αναπτύχθηκε ως φόρος τιμής στο στρατόπεδο των φυλακών.

18. Συνδυασμός MAHA και MAGA. Για γενιές, οι περιβαλλοντιστές και οι Αμερικανοί πατριώτες δεν είχαν καμία πραγματική σχέση μεταξύ τους πολιτικά ή πολιτιστικά. Τώρα αυτές οι ομάδες ένωσαν τις δυνάμεις τους ενάντια σε έναν κοινό εχθρό, σχηματίζοντας νέους κύκλους φίλων και τρόπους κοινοτικής δράσης.

19. Μείωση του πληθωρισμού. Σχεδόν μέχρι σήμερα, η ένταση του πληθωρισμού μειώθηκε από την ορκωμοσία. Αυτό οφείλεται σε πολλούς διαφορετικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της αλλαγής στην ταχύτητα του χρήματος και επίσης στην πολιτική της Fed που κράτησε το απόθεμα χρήματος σταθερό για περίπου έξι μήνες. Επιπλέον, οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό μειώθηκαν και έτσι η προφητεία έγινε αυτοεκπληρούμενη. Ο Τραμπ αξίζει κάποια εύσημα για το γεγονός ότι επιβεβαιώνει ότι η υψηλότερη παραγωγικότητα είναι καθ’ οδόν.

20. Διακοπή του ρυθμιστικού τσουνάμι. Η κυβέρνηση Τραμπ σταμάτησε με εκτελεστικό διάταγμα κάθε γραφειοκρατική νομοθεσία. Το εκτελεστικό διάταγμα επιτρέπει άδειες σε μια σειρά προϊόντων που είχαν αποκλειστεί με ρυθμιστικό διάταγμα. Πιθανώς θα απαιτηθεί δικαστική προσφυγή για να γίνει πραγματικότητα, αλλά αυτό είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο.

21. Αποχρηματοδότηση του Green New Deal. Η επιστήμη πίσω από την κλιματική αλλαγή και η υποστήριξη της πολιτικής του Green New Deal ήταν εντελώς αδιαμφισβήτητη στη δημόσια ζωή για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο Τραμπ έβαλε τέλος σε αυτό, αφαιρώντας τη χρηματοδότηση και σταματώντας την πορεία της αποβιομηχάνισης. Αυτό πρέπει να γραφτεί στη νομοθεσία, αλλά είναι μια εξαιρετική αρχή.

22. Τερματισμός της σύγχυσης των φύλων. Σε κάποια ασαφή στιγμή τα τελευταία 5 ή 10 χρόνια, υπήρξε πραγματική σύγχυση στη νομοθεσία σχετικά με τη βιολογική διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται. Αλλά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι άνδρες άρχισαν να δηλώνονται ως γυναίκες και να αγωνίζονται ως τέτοιες στον αθλητισμό, προς έκπληξη όλων. Ο Τραμπ είχε το θάρρος απλώς να ανακοινώσει την αλήθεια ότι υπάρχουν μόνο δύο φύλα.

23. Διακοπή του πολέμου για το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Για πολλά χρόνια, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, μεταξύ των μεγαλύτερων πόρων της Αμερικής και μία από τις λίγες εναπομένουσες ανταγωνιστικές βιομηχανίες μας, αντιμετώπιζαν παράλογους περιορισμούς. Ο Τραμπ τα κατάργησε όλα και σταμάτησε τις παράλογες επιδοτήσεις για αιολική και ηλιακή ενέργεια. Ολόκληρη η βιομηχανία «ορυκτών καυσίμων» είναι ενθουσιασμένη για το μέλλον για πρώτη φορά ίσως μετά από δεκαετίες.

24. Απελευθέρωση των κρατουμένων. Ο καλός μου φίλος Ρος Ούλμπριχτ, που καταδικάστηκε σε περισσότερες από δύο ισόβιες φυλάκιση για τη δημιουργία ενός ιστότοπου, αφέθηκε ελεύθερος. Επιπλέον, πολλά άλλα: εκατοντάδες άνθρωποι που δεν έκαναν τίποτα λάθος βρίσκονταν στη φυλακή επειδή διαδήλωσαν στις 6 Ιανουαρίου. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τώρα ελεύθεροι, χάρη στην κυβέρνηση Τραμπ.

25. Αντίσταση στα συστημικά μέσα ενημέρωσης. Ο Λευκός Οίκος έχει πλέον έναν αρμόδιο γραμματέα Τύπου που αναλαμβάνει τα παλαιά μέσα ενημέρωσης και το εκατονταετές μονοπώλιο της Ένωσης Ανταποκριτών του Λευκού Οίκου έχει καταρρεύσει, επιτρέποντας στους podcasters (διαδικτυακές εκπομπές) και στα νέα μέσα να έχουν πρόσβαση.

26. Αναίρεση εντολής εμβολίου. Οι ομοσπονδιακοί υπάλληλοι δεν απαιτείται πλέον να κάνουν το εμβόλιο κατά του COVID-19, το οποίο έχει αποδειχθεί αναποτελεσματικό και δυνητικά επιβλαβές.

27. Τερματισμός των εμβολίων COVID σε πράσινες κάρτες. Πολλές οικογένειες χωρίστηκαν από αυτή την εντολή εμβολίου για τους κατόχους πράσινης κάρτας. Αυτό έχει φύγει τώρα.

28. Παύση εντολής για ηλεκτρικά οχήματα. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες αναγκάζονται εδώ και καιρό να αφιερώνουν ένα μέρος της παραγωγής τους στην κατασκευή αυτοκινήτων που οι άνθρωποι δεν θέλουν. Αυτή η εντολή έχει πλέον χαθεί.

29. Απαγόρευση θεωρίας «κριτικής φυλής». Αυτή η θεωρία επιτίθεται στην Αμερική, στην ιστορία και το σημερινό της νόημα και διδασκόταν σε σχολεία σε όλα τα επίπεδα. Η κυβέρνηση Τραμπ έχει αποσύρει κάθε χρηματοδότηση για αυτό το πρόγραμμα, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να σκορπίσει ενοχές και ντροπή και να αφηγηθεί μια ψεύτικη εκδοχή της ιστορίας.

30. Στρατιωτική απαγόρευση διεμφυλικών. Μέχρι πρόσφατα, τα τρανς άτομα έχουν ανέβει σε μεγάλα ύψη μέσα στον στρατό των ΗΠΑ. Αυτό έχει σταματήσει τελείως. Δεν επιτρέπεται πλέον οι άνδρες να προσποιούνται ότι είναι γυναίκες και αντίστροφα.

31. Πάγωμα προσλήψεων στην IRS (Εφορία). Η προηγούμενη διοίκηση είχε προσλάβει περίπου 80.000 νέους εφοριακούς που τώρα απολύονται όλοι, στη μεγάλη γιορτή της καταπιεσμένης μεσαίας τάξης.

32. Αποχώρηση από τον ΠΟΥ. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είχε περάσει χρόνια προωθώντας ψεύτικη επιστήμη και lockdown σε βάρος των φορολογουμένων των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ έχουν πλέον απομακρυνθεί πλήρως από αυτόν τον οργανισμό και οι ΜΚΟ που τον υποστήριξαν έχουν πλέον αποχρηματοδοτηθεί.

33. Έξοδος από την συμφωνία για το κλίμα. Θυμάστε την ψεύτικη επιστήμη του COVID; Αποδεικνύεται ότι η ψεύτικη επιστήμη της κλιματικής αλλαγής ήταν εξίσου κακή ή χειρότερη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν στην πραγματικότητα συμβαλλόμενο μέρος σε μια συμφωνία που επέβαλλε την Πράσινη Νέα Συμφωνία (Green New Deal). Αυτό έχει φύγει τώρα.

34. Εξαίρεση από συνδικαλιστικά τέλη. Κανένας ομοσπονδιακός υπάλληλος δεν υποχρεούται πλέον να πληρώνει συνδικαλιστικές εισφορές και οι περισσότεροι αρνήθηκαν να συνεχίσουν να το κάνουν, χάρη σε μια αλλαγή που ξεκίνησε από την κυβέρνηση Τραμπ.

35. Απορρύθμιση της αλιείας, χαλάρωση των κανόνων διατήρησης Magnuson-Stevens, βοήθεια 10.000 ψαράδων. Αυτή είναι μια τεχνική αλλαγή, αλλά έχει σημασία για τους ηρωικούς ανθρώπους που εργάζονται καθημερινά για να μας φέρουν φαγητό.

36. Φορολογική έκπτωση Μικρών Επιχειρήσεων. Η νέα έκπτωση 20 τοις εκατό για τις νέες επιχειρήσεις επρόκειτο να λήξει, αλλά τώρα επιστρέφει ξανά.

37. Έλεγχος ξένης βοήθειας. 5 ολόκληρα δισεκατομμύρια δολάρια σε ξένη βοήθεια έχουν παγώσει, εν αναμονή της πλήρους εξέτασης του τι βρισκόταν πίσω από αυτό.

38. Ανατροπή τίτλου ΙΧ. Η προηγούμενη διοίκηση είχε καταστρέψει αυτόν τον κανονισμό θολώνοντας τη διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών. Ο παλιός κανόνας έχει αποκατασταθεί, ο οποίος επηρεάζει ιδιαίτερα τον αθλητισμό.

39. Πολλά αρχεία για τον JFK δημοσιοποιήθηκαν. Δεν έχουν βγει όλοι οι φάκελοι αλλά αυτοί που έχουμε αποκαλύπτουν βαθιά εμπλοκή του βαθέως κράτους στη δολοφονία που συγκλόνισε τη χώρα. Ακόμη περιμένουμε πολλές εκδόσεις.

40. Ομοσπονδιακή γεώτρηση. Η κυβέρνηση Τραμπ έχει ανοίξει 1,5 εκατομμύριο στρέμματα στην Αλάσκα, βγάζοντας 50.000 βαρέλια ημερησίως.

41. Περικοπή χρηματοδότησης των Πόλεων Φρουρών. Η κυβέρνηση Τραμπ έχει παρακρατήσει 200 ​​εκατομμύρια δολάρια από πόλεις που δεν συμμορφώνονται, πιέζοντας τη συνεργασία με την καταστολή των μεταναστών/εγκληματιών.

42. Αποσαφήνιση των ρόλων ψηφοφόρων. Επί χρόνια, ο Τραμπ ισχυριζόταν ότι οι εκλογές του 2020 ήταν σε κίνδυνο. Το αμφισβητούσαμε αυτό. Τώρα ξέρουμε σίγουρα, με βάση καθαρά μαθηματικά. Η ταυτότητα ψηφοφόρου είναι πλέον νόμος της χώρας. Χωρίς επαληθεύσιμη ψήφο πολιτών, δεν υπάρχει δημοκρατία, ελευθερία, κοινωνία που να διοικείται από τους ανθρώπους. Ο Τραμπ αξίζει όλα τα εύσημα που είδε αυτό το πρόβλημα και διακινδύνευσε τον λαιμό του για να υπερασπιστεί την δημοκρατία.

43. Αξιοπρεπή νέα μέσα ενημέρωσης. Χιλιάδες πολίτες δημοσιογράφοι εργάζονται εδώ και χρόνια για να καλύψουν την πολιτική και την κυβέρνηση, αλλά τους στερήθηκε η πρόσβαση και η νομιμότητα. Η κυβέρνηση Τραμπ έχει δει την αξία που προσθέτουν και τους αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Αυτό είναι πραγματικά τεράστιο για τα συστήματα πληροφοριών και το κοινό.
44. Δύναμη σε νέους υπαλλήλους. Ο Τραμπ δεν συμβαδίζει με το συνηθισμένο σύστημα πρόσληψης υπουργικών υπαλλήλων που μασώνται από τη γραφειοκρατία. Αντίθετα, τους εμπιστεύτηκε τεράστιες αποφάσεις σχετικά με τα πεδία τους, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να προσλαμβάνουν και να απολύουν και να καθορίζουν την πολιτική. Είναι ίσως η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στη ζωή μου ή ίσως σε 100 χρόνια.

45. Εστίαση στον τερματισμό διεθνών συγκρούσεων. Η κυβέρνηση Τραμπ έθεσε την προσπάθεια για ειρήνη στον πόλεμο της Ουκρανίας με τη Ρωσία ως πρώτη προτεραιότητα. Η επιμονή της σε αυτό μπορεί να έχει αποτρέψει έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάτι πολύ σημαντικό.

46. ​​Τεράστιες περικοπές στο δημόσιο. Τις πρώτες ημέρες της διοίκησης, ο Τραμπ κάλεσε κάθε υπάλληλο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να παραιτηθεί με πλήρη πακέτα απόλυσης. Περίπου το 5-7% δέχτηκαν και έχουν πληρωθεί όλοι. Τότε άρχισαν οι απολύσεις, όπως ακριβώς είχαν υποσχεθεί. Η συρρίκνωση πρέπει να γίνει. Αυτή η διαδικασία πρέπει να προχωρήσει πολύ περισσότερο, αλλά έχει ξεκινήσει.

47. Πίεση για καθαρισμό τροφίμων. Υπό τη μεγάλη επιρροή του Ρόμπερτ Φ. Κέννεντυ Τζ., το σύστημα τροφίμων των ΗΠΑ αρχίζει να καθαρίζεται. Έχουμε μερικά από τα πιο επικίνδυνα τρόφιμα στον κόσμο, όπως μπορεί να σας πει όποιος ταξιδεύει διεθνώς. Ίσως αυτό να αλλάξει, μαζί με την ενδυνάμωση των τοπικών αγροτών.

48. Απαγόρευση του CBDC. Ένα εκτελεστικό διάταγμα απαγόρευσε τα ψηφιακά νομίσματα της Κεντρικής Τράπεζας και κατέστησε σαφές ότι η Αμερική δεν θα έχει ποτέ ένα σύστημα κοινωνικής πίστωσης κινεζικού τύπου που να συνδέεται με την προσωπική μας οικονομική ζωή. Αυτό ήταν μια τεράστια ανακούφιση, ιδιαίτερα υπό το φως όλης της αποτραπεζοποίησης που έγινε.

49. Εστίαση στη Fed. Η DOGE δεν χαρίζεται σε κανένα ίδρυμα στην Ουάσιγκτον, ούτε στο Πεντάγωνο, ούτε καν στην Federal Reserve, η οποία πρόκειται να υποβληθεί σε πραγματικό έλεγχο. Θα δούμε πόσο θα διαρκέσει η εξουσία της κεντρικής τράπεζας, αλλά αυτή είναι η πρώτη πραγματική πρόκληση που έχει από την ίδρυσή της το 1913.

50. Προκάλεσε τους δικαστές. Υπάρχουν περισσότερες από 100 ζωντανές δικαστικές υποθέσεις κατά της προσπάθειας της κυβέρνησης Τραμπ να είναι το πραγματικό εκτελεστικό τμήμα και όχι απλώς μια ομάδα προσωρινών στελεχών που εμφανίζονται σε πρωτοσέλιδα. Αυτοί οι δικαστές των κατώτερων δικαστηρίων έχουν υποθέσει ότι είναι πιο ισχυροί από τον πρόεδρο που εξέλεξε ο λαός. Αντιμετωπίζουν θεμελιώδεις προκλήσεις που σίγουρα θα φτάσουν στο Ανώτατο Δικαστήριο.

Είμαι ενθουσιασμένος με όλα όσα έχει κάνει η κυβέρνηση Τραμπ; Όχι. Έχω αντιρρήσεις σε πολλά μέτωπα για τα οποία θα μπορούσα να γράψω άλλη στήλη. Αλλά αυτό είναι το κρίσιμο: αυτές είναι θεμιτές διαφορές που θα περίμενε κανείς σε μια δημοκρατία, αυτό ακριβώς που αποκαθιστά ο Τραμπ.

Είμαι εντάξει με τα επιχειρήματα και τις διαφωνίες. Αυτό που δεν είναι καλό είναι ένα διοικητικό κράτος που ελέγχει όλα τα πράγματα από τα παρασκήνια ενώ οι εκλεγμένοι κυβερνώντες απλώς προσποιούνται ότι είναι επικεφαλής.

Όλοι οι Αμερικανοί, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους διαφορές, θα πρέπει να γιορτάσουν την αναζωογόνηση της δημοκρατίας, κάτι που έκανε η κυβέρνηση Τραμπ, με θεαματικά αποτελέσματα σε μόλις τρεις μήνες. Ας ελπίσουμε ότι θα ακολουθήσουν πολλά περισσότερα.

Απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμες του συγγραφέα και δεν συμφωνούν απαραίτητα με την άποψη της Epoch Times.

Σχολιασμός

Χτύπησε το τηλέφωνο το πρωί πριν λίγες μέρες. Ήταν ο πρώην σύζυγος, που μου είπε ότι ένας παλιός φίλος μας—κάποιος που είχαμε βγει ραντεβού στα 20—πέθανε από καρδιακό επεισόδιο σχετικό με χρήση ναρκωτικών. Η καρδιά μου βούλιαξε, αλλά δυστυχώς, δεν μου έκανε έκπληξη. Παίρνω τέτοιες κλήσεις πολλές φορές τον χρόνο τώρα. Δύο από τους τρεις καλύτερους φίλους μου από το λύκειο έχασαν τους μικρότερους αδελφούς τους. Αμέτρητα παιδιά με τα οποία ήμουν στο σχολείο, πλέον έχουν φύγει. Η ποσότητα του παράλογου θανάτου—είτε από παράνομα ναρκωτικά είτε από νόμιμα φάρμακα—είναι σοκαριστική. Και σου ραγίζει την καρδιά.

Τι έχει γίνει στην ικανότητά μας να υπομένουμε δυσκολία; Τι έγινε στην αντοχή μας για ζωή, ειδικά όταν η ζωή γίνεται δύσκολη;

Ως εργοδότρια περισσότερων από 350 ανθρώπων την περασμένη δεκαετία, έχω δει μια αλλαγή στην νεότερη γενιά. Πολλοί δεν φαίνεται να ξέρουν πως να υπομείνουν ακόμα και ήπια δυσκολία. Υπάρχει μια βαθιά επιθυμία να αποφύγουν οτιδήποτε τους κάνει να μην αισθάνονται καλά—είτε μέσω ουσιών, οθονών, ζάχαρης, ή άλλων αποσπάσεων. Και δεν μπορώ παρά να δω ότι αυτή η τάση προέρχεται από την παιδική ηλικία: όταν δίνουμε στα παιδιά μια οθόνη ώστε να μπορούμε να δειπνήσουμε με ησυχία, όταν τους δίνουμε ζάχαρη για να καθησυχάσουμε το κλάμα, όταν τους διδάσκουμε—χωρίς ποτέ να το λέμε με λόγια—ότι ο στόχος είναι να νιώθουμε καλά όλη την ώρα.

Έχουμε δημιουργήσει έναν πολιτισμό που αντιμετωπίζει την δυσκολία ως παθολογία. Αν κάτι είναι δύσκολο, θεωρούμε ότι θα πρέπει να είναι λάθος. Αλλά δεν λειτουργεί έτσι η ζωή. Η ανθρωπότητα είχε δυσκολία κατά την περισσότερη διάρκεια ύπαρξής της. Πόνος, αγώνας, και αβεβαιότητα είναι συνυφασμένα στην ανθρώπινη εμπειρία. Ίσως δεν είναι η δυσκολία το πρόβλημα, αλλά η ανικανότητά μας να την αντιμετωπίσουμε.

Και ίσως—απλώς ίσως—αυτή η ανικανότητα συνδέεται με κάτι βαθύτερο από την ανατροφή παιδιών, τα μέσα ενημέρωσης, ή την εκπαίδευση.

Ως φυσική αγρότισσα, κοιτάω τον κόσμο υπό το πρίσμα του εδάφους και της μικροβιολογίας, και δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ: Είναι μέρος της πνευματικής και συναισθηματικής μας εύθραυστης κατάστασης ριζωμένο στην κυριολεκτική έλλειψη μικροβιολογίας στα σώματά μας;

Ένα στα τρία παιδιά που γεννιούνται σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν γεννιέται φυσιολογικά, χάνοντας την σημαντική έκθεση στο μικροβίωμα της μητέρας. Το ποσοστό θηλασμού συνεχίζει να μειώνεται, αφήνοντας τα βρέφη χωρίς την μικροβιωματική βάση που η φύση σχεδίασε. Προσθέστε σε αυτό μια δίαιτα φτιαγμένη από αποστειρωμένα, επεξεργασμένα φαγητά από αποστραγγισμένα από θρεπτικά συστατικά εδάφη, και έχουμε μια συνταγή για μια γενιά σωματικά και συναισθηματικά αποσυνδεδεμένη από τα φυσικά συστήματα που υποστηρίζουν την αντοχή.

Το υγιές έδαφος και ένα υγιές πεπτικό-εντερικό σύστημα έχουν πάνω από 70 τοις εκατό του ίδιου DNA. Αυτό δεν είναι σύμπτωση. Σχεδιαστήκαμε για να είμαστε μέρος αυτού του ζωντανού συστήματος. Και όταν χωρίζουμε τον εαυτό μας από αυτό—μέσω της τροφής μας, του τρόπου γέννησης, του τρόπου ζωής μας—υποφέρουμε.

Πολιτισμοί που ακόμα ζουν στενά συνδεδεμένοι με την φύση—που μαγειρεύουν στην φωτιά, καλλιεργούν το φαγητό τους, και κοιμούνται σε βρώμικα πατώματα—δεν έχουν την επιδημία αυτοκτονίας και υπερβολικών δόσεων που βλέπουμε στην μοντέρνα κοινωνία. Έχουν δυσκολίες; Βεβαίως. Αλλά η θέλησή τους για ζωή είναι ακόμα άθικτη. Έχουν μια σταθερότητα και ηρεμία που τους προστατεύει από το είδος της υπαρξιακής απόγνωσης με την οποία πνιγόμαστε εδώ.

Και υπάρχει επιστήμη για να το υποστηρίξει αυτό. Μελέτες έχουν δείξει ότι το να δουλεύεις με τα χέρια σου στο χώμα μπορεί να είναι τόσο αποτελεσματικό—ή περισσότερο αποτελεσματικό—από SSRI [αντικαταθλιπτικά] στην θεραπεία της κατάθλιψης. Τα μικροβιώματα στο χώμα κυριολεκτικά ενεργοποιούν την παραγωγή σεροτονίνης στον εγκέφαλο. Τότε γιατί δεν δίνουμε προτεραιότητα στην επανασύνδεση με την φύση στις λύσεις μας; Γιατί δεν είναι το να βγάζουμε τα παιδιά έξω, να λερώνουν τα χέρια τους, και να χτίζουν πραγματική, σωματική αντοχή, μια εθνική συζήτηση;

Ναι, θα πρέπει να περιορίσουμε τον χρόνο στην οθόνη. Ναι, θα πρέπει να μειώσουμε την ζάχαρη. Αλλά πιο σημαντικά, χρειάζεται να σταματήσουμε να διδάσκουμε τα παιδιά μας ότι η δυσκολία είναι κάτι που θα πρέπει να αποφύγουν με κάθε κόστος. Είναι εντάξει να νιώθεις βαρεμάρα. Είναι εντάξει να νιώθεις ζέστη, κούραση, ή ότι κάτι είναι δύσκολο. Απλώς επειδή κάτι σε κάνει να νιώθεις άσχημα δεν σημαίνει ότι είναι κακό. Τα περισσότερα αξιόλογα πράγματα—η μητρότητα, η επιχειρηματικότητα, ο γάμος, η κοινότητα, η πνευματική ανάπτυξη—θα σε κάνουν να νιώσεις δυσκολία σε κάποιο σημείο. Αυτό δεν είναι λάθος. Αυτό είναι το μονοπάτι.

Μεγαλώνουμε μια γενιά καλλιτεχνών αποφυγής, ή μεγαλώνουμε ανθρώπους που μπορούν να μένουν παρόντες εν μέσω δυσκολίας, να μαθαίνουν από αυτήν, και να αναπτύσσονται πνευματικά;

Η κοινωνία μας επιλέγει τα ναρκωτικά, το φαγητό, την πορνογραφία, τα κοινωνικά μέσα, και ατελείωτες μορφές απόσπασης για να αποφύγει την απλή πραγματικότητα του να είσαι άνθρωπος. Αλλά τι θα γινόταν αν διδάσκαμε τα παιδιά μας—και υπενθυμίζαμε στον εαυτό μας—ότι τα αισθήματα δεν είναι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης; Ότι ο πόνος είναι δάσκαλος; Ότι δεν χρειάζεται να είμαστε μπάλες πινγκ-πονγκ για τις σκέψεις και συναισθήματά μας, πιστεύοντας το κάθε ένα από αυτά ως αλήθεια;

Μπορούμε να μάθουμε να καθόμαστε εν μέσω δυσκολίας και να ακούμε. Κάποιες φορές, η δυσκολία είναι απλώς η ζωή που μας ζητά να αλλάξουμε, να αναπτυχθούμε, να εκταθούμε, ή να ακονίσουμε μια ικανότητα. Και κάποιες φορές, είναι απλώς μέρος του να είσαι ζωντανός.

Πιστεύω πως η αποσύνδεσή μας από την φύση, από την σκληρή δουλειά, και του ενός από τον άλλον, είναι η ρίζα της επιδημίας πνευματικής ασθένειας και υπερβολικής δόσης φαρμάκων και ναρκωτικών. Εγώ, τουλάχιστον, έχω κουραστεί να παίρνω κλήσεις που μου λένε ότι ένας ακόμα πέθανε από τον εθισμό στην αποφυγή.

Τότε πως σταματούμε τον κύκλο;

Αρχίζουμε με το να δεχόμαστε την δυσκολία—όχι να τρέχουμε μακριά της. Είμαστε παρόντες αντί να αποφεύγουμε. Μεγαλώνουμε παιδιά που ξέρουν πως να δουλεύουν σκληρά, να περιμένουν, να βαριούνται, να λερώνονται, και να μένουν με αυτό που είναι πραγματικό. Επανασυνδεόμαστε με την φύση, με φαγητό μεγαλωμένο σε υγιές έδαφος, με ανθρώπους που εμπιστευόμαστε, με τελετές που μας υπενθυμίζουν ποιοι είμαστε.

Σταματούμε να εξαρτούμε την αντοχή μας από άλλα πράγματα και επανακτούμε τα εργαλεία που μας κάνουν ανθρώπους.

της Mollie Engelhart

Απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Σχολιασμός

Έχω δύο παρατηρήσεις σχετικά με την αποστράγγιση του βάλτου που συμβαίνει στην Ουάσιγκτον αυτή τη στιγμή.

Πρώτον, περιμένω κάποιον από τα αριστερά να υπερασπιστεί τα στοιχεία που έρχονται στο φως. Γιατί κανένας αριστερίζων δεν υπερασπίζεται την πληρωμή 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε SNAP (Συμπληρωματικό Πρόγραμμα Βοήθειας Διατροφής – τα πρώην κουπόνια φαγητού) σε εταιρείες αναψυκτικών; Γιατί κανείς δεν θα υπερασπιστεί τη δαπάνη του ενός τρίτου των επιδομάτων του Medicare [κρατική ασφάλιση υγείας] σε αρτιμελείς ανθρώπους που τους είναι πολύ αδιάφορο να βρουν δουλειά; Ποιος θα μου πει γιατί τα 50 εκατομμύρια δολάρια για προφυλακτικά στη Χαμάς ήταν καλή εξωτερική πολιτική;

Οι αποκαλύψεις είναι συγκλονιστικές, αλλά κανείς στην αντιπολίτευση δεν τολμά να τις υπερασπιστεί. Αυτοί οι άνθρωποι ψήφιζαν αυτά τα πράγματα για δεκαετίες και τώρα το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να επιτεθούν στον Τραμπ. Η υπεράσπιση του ανυπεράσπιστου είναι πολιτική αυτοκτονία και το ξέρουν. Έτσι, αντί να υπερασπιστούν το σχέδιο παιχνιδιού τους, επιτίθενται στον διαιτητή.

Όταν ξοδεύω χρήματα σε κάτι, είμαι περήφανος που το κατέχω. Είμαι στην ευχάριστη θέση να εξηγήσω γιατί αγόρασα ένα αντικείμενο, γιατί το έδωσα σε έναν οργανισμό, ή γιατί επένδυσα σε κάτι. Γιατί αυτοί οι αριστερίζοντες δεν υπερασπίζονται αυτές τις δαπάνες; Όλοι δειλοί, δεν θα υπερασπιστούν τίποτα συγκεκριμένο. Απλώς δολοφονούν τον χαρακτήρα ενός διαιτητή που τολμά να αποκαλύψει παραβιάσεις της δημόσιας εμπιστοσύνης.

Δεύτερον, είμαι τρομοκρατημένος από τους συντηρητικούς που αρνούνται να παραδεχτούν τη δική τους ευθύνη στην καταστροφή των δαπανών. Όλοι τους εξεπλάγησαν από αυτές τις αποκαλύψεις, σαν να είναι όλα αυτά νέες πληροφορίες και σαν να ήταν εντελώς ανίδεοι. Πού είναι ο συντηρητικός που λέει, «Συγγνώμη, παιδιά. Μετανιώνω πραγματικά, ρίχνοντας στάχτες στο κεφάλι, που κοιμάμαι στο τιμόνι. Ψήφισα για αυτό το θέμα επειδή ήταν ευκολότερο και επειδή αυτές οι διεφθαρμένες οντότητες χρηματοδότησαν την προεκλογική εκστρατεία μου. Συγχωρέστε με. Θα βρω την αποχέτευση [της δεξαμενής], θα τραβήξω την τάπα, και θα αδειάσω τον βάλτο.»

Οι συντηρητικοί κρύβονται πίσω από τη δικαιολογία: «Δεν είχαμε χρόνο να το διαβάσουμε». Αυτό είναι αμέλεια. Η Ουάσιγκτον είναι γεμάτη από κρίσεις όπου έγγραφα 1.200 σελίδων, βραδινής ώρας, απαιτούν ψηφοφορία. Εάν κανείς δεν ψήφιζε κάτι που δεν έχει διαβάσει, αυτό θα μπορούσε να συντομεύσει το Ομοσπονδιακό Μητρώο κατά 50 τοις εκατό. Και αν τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης χειροκροτούσαν και τιμούσαν έναν πολιτικό που αρνήθηκε να ψηφίσει μέχρι να διαβάσει το νομοσχέδιο αντί να ουρλιάζουν «ταραχοποιός» και «συνήγορος παραπληροφόρησης», ίσως οι άνθρωποι να ένιωθαν περισσότερη ελευθερία να διαβάσουν τα νομοσχέδια.

Συγγνώμη, συντηρητικοί, δεν είναι εντάξει που είστε σε ύπνο και οκνηρία.

Όλη αυτή η κατάσταση μου θυμίζει την ένταση μεταξύ των πρασίνων και των εκκλησιαζόμενων. Η έλλειψη ελέγχου σε νερό και βιομάζα στην Καλιφόρνια, που διευκόλυνε τις καταστροφικές πυρκαγιές, είναι άμεσο αποτέλεσμα των ανόητων πολιτικών των οικολογικών περιβαλλοντιστών. Το να μην δέχεστε ως δικές σας τώρα αυτές τις πολιτικές υποδηλώνει μια αλαζονεία πέρα ​​από κατανόηση. Αλλά οι εκκλησιαζόμενοι που δεν νοιάζονται για χαρούμενα γουρούνια ή ζουμερές τομάτες, που δικαιώνουν την πολιτιστική και οικολογική καταστροφή στο όνομα της κυριαρχίας [επί της γης], είναι εξίσου ένοχοι.

Ακριβώς επειδή οι πράσινοι λατρεύουν τη δημιουργία και όχι τον Δημιουργό, αυτό δεν δίνει άδεια στην κοινότητα της πίστης να καταχραστεί τα πράγματα (δημιουργία) του Θεού. Πού είναι λοιπόν οι πράσινοι που μετανοούν για τις ανόητες πολιτικές γης και νερού που διευκόλυναν τις καταστροφικές πυρκαγιές; Και πού είναι οι συντηρητικοί εκκλησιαζόμενοι που μετανοούν για όλες τις φρικαλεότητες που έγιναν «στο όνομα του Θεού;» Σταυροφορίες και Κονκισταδόρ. Χμμμ;

Οι παρατηρήσεις μου υποδεικνύουν ότι όλοι μπορούμε να μοιραζόμαστε κάποιες ευθύνες για τα προβλήματα που έχουμε. Είμαι ένοχος, είσαι ένοχος. Αλλά το πρώτο βήμα για την αποκατάσταση είναι η μετάνοια. Να παραδεχτούμε και να αναλάβουμε ευθύνη για τα ελαττώματά μας και τη δυσλειτουργική μας σκέψη. Μετά μπορούμε να σηκώσουμε τα μανίκια και να φτιάξουμε πράγματα.

Χθες, ρώτησα σε τι ξοδεύουν άσκοπα χρήματα οι άνθρωποι. Σήμερα, θα ρωτήσω σε τι ξοδεύει η κυβέρνηση άσκοπα χρήματα;

του Joel Salatin

Αναδημοσιευμένο από το Ινστιτούτο Brownstone

Δημοσιευμένο υπό την Creative Commons Attribution 4.0 International License

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η άποψη του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την άποψη της Epoch Times.

Οι ευρωπαϊκές αρχές διερευνούν φερόμενο σκάνδαλο διαφθοράς, στο οποίο έως και 15 νυν και πρώην μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου φέρονται να δωροδοκήθηκαν από την κινεζική εταιρεία τηλεπικοινωνιών Huawei.

Η υπόθεση, που ξεκίνησε κατόπιν έρευνας της βελγικής υπηρεσίας πληροφοριών, καταδεικνύει την ανάγκη για αυξημένη επαγρύπνηση στην Ευρώπη και διεθνώς έναντι ξένων επιρροών με δόλιους σκοπούς.

Στις 13 Μαρτίου, περισσότεροι από 100 αστυνομικοί πραγματοποίησαν έρευνες σε 21 γραφεία στο Βέλγιο, τη Γαλλία και την Πορτογαλία, μεταξύ αυτών και γραφεία λομπιστών που εργάζονταν για τη Huawei στις Βρυξέλλες. Η ομοσπονδιακή αστυνομία προχώρησε σε κρατήσεις ατόμων για ανάκριση, ενώ στη Γαλλία πραγματοποιήθηκε μία σύλληψη. Δύο κοινοβουλευτικοί βοηθοί τέθηκαν υπό διερεύνηση και τα γραφεία τους σφραγίστηκαν με δικαστική εντολή. Στην Πορτογαλία, ένα γραφείο ερευνήθηκε λόγω ύποπτων εμβασμάτων που φέρονται να είχαν προορισμό ευρωβουλευτές.

Στις 14 Μαρτίου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απαγόρευσε την είσοδο των λομπιστών της Huawei στις εγκαταστάσεις του.

Η έρευνα επικεντρώνεται σε κατηγορίες διαφθοράς, πλαστογραφίας, σύστασης εγκληματικής οργάνωσης και ενδεχόμενης νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. Οι παράνομες παροχές φέρονται να χρονολογούνται από το 2021 στις Βρυξέλλες, προσφέροντας σε πολιτικούς ανταλλάγματα για τη διαμόρφωση συγκεκριμένων θέσεων. Οι παροχές αυτές περιελάμβαναν, σύμφωνα με τις πληροφορίες, γεύματα, ταξίδια, εισιτήρια ποδοσφαιρικών αγώνων και έξοδα συμμετοχής σε συνέδρια, υπερβαίνοντας το όριο των 150 ευρώ ανά ευρωβουλευτή, ποσό που απαιτεί δήλωση. Προφανώς η εξαγορά ενός ευρωβουλευτή κοστίζει ελάχιστα.

Η Huawei θεωρείται ύποπτη για στενή συνεργασία με τον κινεζικό στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες, καθώς και με χώρες όπως το Ιράν, η Βόρεια Κορέα και η Κούβα. Διαθέτει την τεχνολογική ικανότητα να διεξάγει εκτεταμένες επιχειρήσεις κατασκοπείας και δολιοφθοράς στις 170 χώρες στις οποίες δραστηριοποιείται. Αν και στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει αποκλειστεί από τις τηλεπικοινωνιακές υποδομές, η παρουσία της στο Μεξικό έχει χαρακτηριστεί «δούρειος ίππος στα σύνορα». Στην Ευρώπη, η Huawei παραμένει βαθιά ενσωματωμένη στις τηλεπικοινωνιακές υποδομές της ηπείρου, σε επίπεδα παρόμοια με εκείνα του 2022, παρά τις προειδοποιήσεις από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.

Η οικονομική επιρροή της εταιρείας είναι τεράστια, με κεφαλαιοποίηση ύψους 164 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ένα μέρος αυτών των κεφαλαίων φαίνεται να χρησιμοποιείται για τη δημιουργία δικτύων επιρροής στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, συμπεριλαμβανομένων επαφών με τον πρώην πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ.

Η Huawei επιδιώκει να εδραιώσει την παρουσία της σε κρίσιμες υποδομές τεχνητής νοημοσύνης και υπολογιστικού cloud στην Ευρώπη, τόσο στον δημόσιο τομέα όσο και σε πανεπιστημιακά ιδρύματα. Η εταιρεία προωθεί την ιδέα ενός «ισορροπημένου» πλαισίου μεταξύ ασφάλειας και ανταγωνιστικότητας. Ωστόσο, τίθεται το ερώτημα αν οι Ευρωπαίοι είναι διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν την ασφάλειά τους για φθηνότερες τηλεπικοινωνίες.

Η πλειοψηφία των δραστηριοτήτων της Huawei στην Ευρώπη είναι νόμιμες, αλλά παραμένουν προβληματικές λόγω των δεσμών της με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ). Τον Νοέμβριο του 2024, η εταιρεία διοργάνωσε στο Παρίσι την εκδήλωση «European Innovation Day 2024», με συμμετοχές όπως ο περιφερειακός υπουργός της Καμπανίας στην Ιταλία, Νικόλα Καπούτο, ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ισπανίας στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, Σίμο Πουίγκ, την Άνα Πάουλα Νίσιο ντε Σούσα, διευθύντρια ψηφιακού μετασχηματισμού και τεχνητής νοημοσύνης στον Οργανισμό Βιομηχανικής Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών, και τη Ρεβέκκα ντε Σάντσο Μαγιόραλ, ανώτερη σύμβουλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την καινοτομία της ΕΕ και την πρόσβαση στη χρηματοδότηση. Ένα από τα συνέδρια στο Παρίσι συνδιοργανώθηκε με το Euronews.

Σε άλλη εκδήλωση στο Νταβός, τον Ιανουάριο, δημοσιογράφος έθεσε ήπιες ερωτήσεις στον CEO της Huawei Ευρώπης, Κέννεθ Φρέντρικσεν. Ο ίδιος δήλωσε ότι η εταιρεία επιθυμεί να αποτελέσει «εναλλακτική λύση για την Ευρώπη», συνεχίζοντας να συμβάλλει στον ψηφιακό μετασχηματισμό της ηπείρου και στην προετοιμασία της για την τεχνητή νοημοσύνη.

Ο Φρέντρικσεν τόνισε πως η τεχνητή νοημοσύνη δεν περιορίζεται σε εφαρμογές, αλλά απαιτεί ολοκληρωμένη υποδομή. Στην ίδια εκδήλωση, παρευρέθηκαν ο Σαρλ Μισέλ, η πρώην αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σιλβάνα Κοχ-Μέριν, και ο Ρουμάνος υπουργός Οικονομίας, Ιβάν Μπόγκνταν.

Ο Μισέλ διατύπωσε απόψεις που θα ήταν ευπρόσδεκτες στο Πεκίνο, συμπεριλαμβανομένης μίας έμμεσης απειλής για αντίποινα κατά του «εμπορικού πολέμου» των ΗΠΑ. Εξέφρασε την υποστήριξή του στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και την «πολυμέρεια». Το ΚΚΚ έχει χρησιμοποιήσει την ιδεολογία του φιλελεύθερου εμπορίου και την εύκολη πρόσβασή του στις πολυμερείς μορφές διεθνούς διακυβέρνησης για να αυξήσει εκθετικά την παγκόσμια επιρροή του από το διπλωματικό άνοιγμα της Δύσης προς την Κίνα, στις αρχές της δεκαετίας του 1970.

Το καθεστώς στο Πεκίνο επιδιώκει επίσης να επηρεάσει το «υποεθνικό» επίπεδο. Τον Μάρτιο, η Huawei συνεργάστηκε με το δημοτικό συμβούλιο της Βαρκελώνης της Ισπανίας, σύμφωνα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης της εταιρείας. «Το δημοτικό συμβούλιο της Βαρκελώνης συνεργάστηκε με τη Huawei για να προωθήσει την καινοτομία και την κατάρτιση στον τομέα της Τεχνολογίας Πληροφοριών και Επικοινωνιών (Information and Communications Technology-ICT)», ανέφερε η Huawei Europe στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X. Η συνεργασία θα «ενισχύσει τα έργα έξυπνης πόλης και την ανάπτυξη ψηφιακών δεξιοτήτων μέσω της Huawei Spain Academy και της Barcelona Activa IT Academy».

Από το υποεθνικό έως το ομοσπονδιακό επίπεδο, οι οργανώσεις που συνδέονται με το ΚΚΚ επηρεάζουν δυναμικά την ευρωπαϊκή και την ευρύτερη διεθνή πολιτική. Τουλάχιστον η ίδια ενέργεια θα πρέπει να δοθεί στην αντίσταση στις νόμιμες και παράνομες μορφές διείσδυσης του ΚΚΚ. Οι ευρωπαϊκές έφοδοι κατά των λομπiστών της Huawei στις 13 Μαρτίου ήταν μια καλή αρχή. Αλλά πρέπει να γίνουν πολύ περισσότερα.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Με αφορμή το ακτιβιστικό επεισόδιο στην Εθνική Πινακοθήκη, επιτρέψτε μου να εκφράσω τη γνώμη μου σχετικά με την υποτιθέμενη ελευθερία των καλλιτεχνών, τη λογοκρισία και δυστυχώς κάποιο βαθμό υποκρισίας που μας διακατέχει. Δεν ξέρω ποια ήταν τα πραγματικά κίνητρα του βουλευτή που προκάλεσε φθορά στα έργα του Χριστόφορου Κατσαδιώτη. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι ως καλλιτέχνες βιώνουμε μια βαθειά παρακμή, ακολουθώντας τη γενικότερη κοινωνική τάση και κατάσταση. Είναι, πάντως, απορίας άξιον πώς τα έργα του κου Χριστόφορου Κατσαδιώτη φτάνουν να εκτεθούν σε ένα τόσο σημαντικό κρατικό ίδρυμα όπως είναι η Εθνική Πινακοθήκη.

Είναι γνωστή από χρόνια η αντίθεση προς την «κατεστημένη» ιστορική αντίληψη που αφορά τη μικρή και φτωχή μας πατρίδα ως προς τα ζητήματα ταυτότητας, όπως είναι η πνευματική και θρησκευτική συνείδηση, αλλά και η αίσθηση του ανήκειν σε μία κοινότητα και έναν λαό με συγκεκριμένα εθνικά χαρακτηριστικά. Δυστυχώς, η αναθεωρητική αυτή αντίθεση δεν δέχεται τη συζήτηση με τη σοβαρή υποστήριξη της «ηρωικής» ή «συντηρητικής» πλευράς των συμβάντων και γεγονότων, αλλά προτιμά να βρίσκει τρόπους να εκθέτει την άποψή της σε πανεπιστήμια και κρατικά ιδρύματα όπως η Εθνική Πινακοθήκη, αποφεύγοντας με κάθε τρόπο την αντιπαράθεση με τους γνωρίζοντες την ιστορία και, ακόμη χειρότερα, σε αντίθεση προς το λαϊκό αίσθημα. Βεβαίως, με τα χρόνια το λαϊκό αίσθημα μειώνεται, αρρωσταίνει και, αποτραβηγμένο στον όλο και πιο δύσκολο αγώνα της επιβίωσης, συχνά ξεχνάει πού βρίσκονται τα παιδιά του και σε ποια χέρια έχει παραδώσει την εκπαίδευση και τη μόρφωση τους. Δείχνει, όμως, αυτή η αναθεωρητική ομάδα να χαίρεται ιδιαιτέρως όταν κάποιοι αντιδρούν κάπως σπασμωδικά και επεισοδιακά στην υποτιθέμενη προοδευτική αντίληψη. Ίσως γιατί ο ακτιβισμός, ως πιο «πρωτόγονη» μορφή έκφρασης, μάς ταιριάζει καλύτερα.

Ο ακτιβισμός αποτελεί βασικό «όπλο» της αναθεωρητικής και «προοδευτικής» τάσης. Με συγχωρείτε για τα εισαγωγικά στην έννοια της προόδου, αλλά γίνεται για να υπερασπίσουμε τη γλώσσα και την ελευθερία. Οι έννοιες δεν ανήκουν σε καμμία ιδεολογική παράταξη. Ο ακτιβισμός όμως, όπως και η καλλιτεχνική ελευθερία, είναι όπλα που η αναθεωρητική «παράταξη» τα ορίζει και τα χρησιμοποιεί κατά το δοκούν. Να δώσουμε κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα. Στον διεθνή χώρο, τα πρόσφατα χρόνια, είναι γνωστές οι ακτιβιστικές παρεμβάσεις σε μουσεία με στόχο την καταστροφή έργων για λόγους που αφορούν στην κλιματική αλλαγή, την ιστορική αναφορά στον ρατσισμό κλπ. Η είδηση αυτών των παρεμβάσεων, με τις απόπειρες καταστροφής καλλιτεχνικών έργων, στην Ελλάδα έχει παρουσιαστεί πολύ επιφανειακά, και μάλλον με ελαφρώς θετικό πρόσημο από τα «κανάλια». Όσο για την υπεράσπιση από την πλευρά των Ελλήνων καλλιτεχνών των κατεστραμμένων έργων… σιωπή. Στα καθ᾽ημάς, ο καλλιτέχνης Κωνσταντίνος Παππάς αποκλείστηκε από το 17ο φεστιβάλ που αφορά στο κόμικ, το 2023. Η ανακοίνωση του φεστιβάλ Comicdom για τον αποκλεισμό του καλλιτέχνη έλεγε τα εξής: «Υπέπεσε στην αντίληψή μας ότι έργα δημιουργού που συμμετέχει στον τομέα αυτοεκδόσεων Artists Alley του φετινού Comicdom Con Athens είναι φορείς ιδεών που δεν συνάδουν με τις αρχές της διοργάνωσης και ξεφεύγουν από το πλαίσιο της ιστορικής αναφοράς γεγονότων όπως είχε αφήσει να εννοηθεί από το δείγμα του έργου που έστειλε, προκειμένου να κριθεί για τη συμμετοχή του. Ως εκ τούτου, η διοργάνωση ανακαλεί τη θέση του εν λόγω καλλιτέχνη στο Artists Alley. Ευχαριστούμε όσους μας επέστησαν την προσοχή στο συγκεκριμένο ζήτημα.»

Όποιος έχει διάθεση, μπορεί να παρακολουθήσει τον νεαρό Κωνσταντίνο Παππά (που φαίνεται να έχει μία ωραία άγνοια για τα τεκταινόμενα στον ιδεολογικό αναθεωρητικό χώρο) να περιγράφει την περιπέτειά του, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι ευχαριστεί πάρα πολύ για την εκστρατεία δυσφήμησης, η οποία οδήγησε στην εξάντληση ενός μεγάλου αριθμού των βιβλίων του. Το έγκλημά του ήταν ότι ασχολείται με την ιστορία, παραμένοντας στην παράθεση των γεγονότων σύμφωνα με τη «συντηρητική» άποψη. Ατυχώς, αλλά προφανώς, το θέμα αυτό δεν απασχόλησε τους συναδέλφους εικαστικούς.

Θέλω όμως να αναφερθώ και σε κάτι πιο δύσκολο. Στην 1η Bienalle της Αθήνας το 2007, στην Τεχνόπολη, παρατήρησα κάποια αντιφατικά στοιχεία. Ο πρόωρα «χαμένος» Στέλιος Φαϊτάκης είχε την ευκαιρία να δημιουργήσει σε μεγάλες επιφάνειες το «αναρχικό» του όνειρο με τη χρήση της αγιογραφικής εικονογραφικής αντίληψης και προοπτικής. Εντυπωσιακά έργα, που άνοιξαν στον τότε τριαντάχρονο καλλιτέχνη τον δρόμο για μία επιτυχημένη διεθνή καλλιτεχνική διαδρομή. Η πορεία του έργου του εξελίχθηκε αρκετα μέχρι το 2023 που έφυγε από τη μικροζωή, σε σημείο που δεν ταυτιζόταν πλέον με τη νεανική του ιδεολογία. Τότε όμως, το 2007, ο αγαπητός Στέλιος ήταν ακόμη όλος φωτιά. Και αυτό ζωγράφιζε! Φωτιές να καίνε τις τράπεζες και τις εκκλησίες, πλούσιους, κυβερνήτες και παπάδες κρεμασμένους σε τιμωρητικό θάνατο, μία ταλαίπωρη αστυνομία να υφίσταται την οργή των «αγανακτισμένων» – και όλα αυτά με την ευγενική χορηγία της Deutsche Bank. Για να μην παρεξηγηθώ, λατρεύω την αυθεντική προσωπικότητα του Στέλιου Φαϊτάκη και η πορεία του απέδειξε τη γνησιότητά του έργου του. Δεν λατρεύω όμως την Deutsche Bank, και η πορεία της αποδεικνύει τις προθέσεις της. Όσο για την προφητική καταστροφή της Αθήνας, μόλις ένα χρόνο πριν την έναρξη της πραγματοποίησής της το 2008, αυτή είναι μια ιστορία δύσκολη που μπορεί να μην ειπωθεί ποτέ…

Οι καλλιτέχνες συνεργαζόμαστε με τους οικονομικά δυνατούς. Αυτό δεν είναι απόλυτο και δεν ισχύει στον ίδιο βαθμό για όλους. Το δύσκολο είναι να κάνουμε τη δουλειά μας με αρτιότητα και να μην πουλήσουμε την ψυχή μας στο δαίμονα με σκοπό να πετύχουμε την ανόητη πορεία του Φάουστ. Το εύκολο είναι να είμαστε trendy – είτε με πρόσημο «προοδευτικό» είτε με «συντηρητικό». Γιατί είναι πιο εύκολο να ανήκεις στους πολλούς. Το τι πιστεύουν οι πολλοί, είναι δευτερεύον. Ο πουριτανισμός στις μέρες μας είναι αντεστραμμένος. Κάποτε σε έδειχναν γιατί είχες μακρυά μαλλιά και ίσως γιατί αλήτευες αντί να πας στην εκκλησία την Κυριακή. Σήμερα, σε δείχνουν γιατί ξέχασες να ενταχθείς στην «προοδευτική» εξέλιξη του πουριτανισμού. Σαν αυτούς της Νίκης, πραγματικά ξεχασμένα άτομα, που δεν μπορούν να ενταχθούν στην «προοδευτική» εξέλιξη των πραγμάτων. Το πρόβλημά τους όμως (αυτών της Νίκης) δεν είναι ότι δεν μπορούν να ενταχθούν στην «προοδευτική» ανοησία. Αυτό μάλλον είναι προσόν. Αλλά ότι δεν μπορούν να κατανοήσουν το πνεύμα των καιρών. Να καταλάβουν ότι χρειάζεται να κάνουμε υπομονή, ώσπου να περάσει ο καιρός της χαζομάρας που φέρνει στα μουσεία μας έργα που δεν έχουν ούτε κόπο ούτε γνώση ούτε μεράκι.

Δεν ήθελα να θίξω κανένα, αλλά έθιξα πολλούς. Δεν βγάζω όμως τον εαυτό μου εκτός. Είμαστε υπεύθυνοι για τη συλλογική παρακμή. Ο καθένας στον βαθμό και τον τρόπο που του αναλογεί. Λυπάμαι που δημοσίως, έστω και έμμεσα, κρίνω το έργο του κου Χριστόφορου Κατσαδιώτη. Είναι όμως ανάγκη να παίρνουμε κάποτε την ευθύνη για τα πράγματα που μας αφορούν. Με την όση λίγη αγάπη έχω στην καρδιά μου και με την ευχή να καταλάβει και ο ίδιος το νόημα που περιέχει το όνομα του. Και ο Θεός να μας λυπηθεί… Μηδενός εξαιρουμένου…

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την άποψη της Epoch Times.

Ο Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος είναι εικαστικός, περφόρμερ αυτοσχεδιασμού και ιεροψάλτης, μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών. Η δουλειά του έχει εκτεθεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται στη συλλογή του Μουσείου Φωτογραφίας στη Θεσσαλονίκη.