Στις 3 Μαρτίου, ο γερουσιαστής Τεντ Κρουζ (Ρεπουμπλικανός, Τέξας) και ο βουλευτής Σκοτ Πέρι (Ρεπουμπλικανός, Πενσιλβάνια) επανέφεραν νομοσχέδιο που στοχεύει στην αντιμετώπιση της κρατικά υποστηριζόμενης εξαναγκαστικής αφαίρεσης οργάνων στην Κίνα. Ο Falun Gong Protection Act (Νόμος προστασίας του Φάλουν Γκονγκ) στοχεύει στην ανάδειξη των σοβαρών παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττει το κινεζικό καθεστώς εις βάρος των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ.
Το νομοσχέδιο προβλέπει την επιβολή κυρώσεων, όπως απαγορεύσεις θεωρήσεων εισόδου και δέσμευση περιουσιακών στοιχείων, σε άτομα που εμπλέκονται σε αυτές τις εγκληματικές πρακτικές. Παράλληλα, επιδιώκει να αναδείξει διεθνώς τη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ και ενθαρρύνει τη συνεργασία των ΗΠΑ με συμμάχους και πολυμερείς θεσμούς για την επιβολή στοχευμένων κυρώσεων και περιορισμών στις θεωρήσεις εισόδου. Επίσης, καθιερώνει ως πολιτική των ΗΠΑ την αποφυγή συνεργασίας με την Κίνα στον τομέα των μεταμοσχεύσεων όσο το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) παραμένει στην εξουσία.
Διεθνείς αντιδράσεις και εκθέσεις
Τον Μάιο του 2022, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες έλαβε καταθέσεις σχετικά με τη συγκεκριμένη πρακτική, με βάση τα πορίσματα της έκθεσης «Bloody Harvest» («Αιματηρή Συγκομιδή»). Ειδικοί και ερευνητές εκτίμησαν ότι από το 2000 και μετά πραγματοποιούνται έως και 100.000 μεταμοσχεύσεις ετησίως στην Κίνα, με την πλειονότητα των οργάνων να προέρχονται από εξαναγκαστικές αφαιρέσεις, συχνά με τη συνενοχή κινεζικών ιατρικών ιδρυμάτων.
Μετά από αυτή τη μαρτυρία, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέδωσε ψήφισμα εκφράζοντας ανησυχία για τις συνεχιζόμενες αναφορές περί εξαναγκαστικών αφαιρέσεων οργάνων στην Κίνα. Παράλληλα, κάλεσε τα κράτη-μέλη να επανεξετάσουν και να αναθεωρήσουν τις συνεργασίες τους με κινεζικά ιδρύματα στον τομέα των μεταμοσχεύσεων, της έρευνας και της εκπαίδευσης, ώστε να αποφευχθεί η εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτές τις πρακτικές.
Τον Σεπτέμβριο του 2024, η αυστραλιανή κυβέρνηση ανταποκρίθηκε στην έκθεση της Γερουσίας με τίτλο Migration Amendment (Overseas Transplant Disclosure and Other Measures) «Μεταναστευτική τροπολογία (Αποκάλυψη υπερπόντιων μεταμοσχεύσεων και άλλα μέτρα)». Υποστήριξε την εισαγωγή ετήσιων εκθέσεων σχετικά με μεταμοσχεύσεις που πραγματοποιούνται εκτός Αυστραλίας και αναγνώρισε τη σύσταση για τροποποίηση του Μεταναστευτικού Νόμου. Συγκεκριμένα, προτάθηκε η προσθήκη ρητής αναφοράς σε αδικήματα που αφορούν την εμπορία ανθρωπίνων οργάνων, ώστε να επιτρέπεται η άρνηση ή η ακύρωση θεωρήσεων εισόδου με βάση εύλογες υποψίες συμμετοχής σε τέτοια εγκλήματα.
Η δίωξη του Φάλουν Γκονγκ
Οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ παραμένουν πρωταρχικός στόχος αυτών των πρακτικών. Το Φάλουν Γκονγκ (ή Φάλουν Ντάφα) είναι μια πνευματική άσκηση που συνδυάζει τον διαλογισμό με ηθικές αρχές βασισμένες στην αλήθεια, την καλοσύνη και την ανεκτικότητα. Ιδρύθηκε το 1992 από τον Λι Χονγκτζί και γνώρισε ταχεία εξάπλωση στην Κίνα κατά τη δεκαετία του 1990.
Φοβούμενο την απήχηση της παραδοσιακής αυτής πρακτικής, το ΚΚΚ ξεκίνησε μια σφοδρή και αδιάκοπη κατασταλτική εκστρατεία εναντίον της. Οι κινεζικές αρχές εφαρμόζουν το «σύστημα ευθύνης» για τη δίωξη των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ, καθιστώντας τοπικούς αξιωματούχους υπόλογους για την καταστολή του πνευματικού κινήματος. Αυτό το σύστημα επιβραβεύει όσους επιτυγχάνουν συγκεκριμένους στόχους, όπως συλλήψεις, εξαναγκαστικές «μεταστροφές» και προπαγανδιστικές εκστρατείες, ενώ τιμωρεί αυστηρά όσους αποτυγχάνουν.
Οι πρώτες καταγγελίες για αφαίρεση οργάνων προέκυψαν το 2006 μέσω της έκθεσης Κίλγκουρ-Μάτας, η οποία ανέφερε μαζικές αφαιρέσεις οργάνων από ασκούμενους που δεν συναινούσαν. Στη συνέχεια, η China Tribunal Interim Judgement (Προσωρινή απόφαση του δικαστηρίου για την Κίνα) (2018) και το ντοκιμαντέρ Human Harvest (2014) ανέδειξαν τη συστηματική φύση αυτής της πρακτικής και τη συμμετοχή κινεζικών κρατικών ιδρυμάτων.
Τον Μάρτιο του 2006, εκπρόσωποι του Φάλουν Γκονγκ στις ΗΠΑ υποστήριξαν ότι χιλιάδες ασκούμενοι κρατούνταν σε 36 στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Κίνα. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στο στρατόπεδο της Σουτζιατούν, κοντά στη Σενγιάνγκ, όπου λειτουργούσε νοσοκομείο που κρατούσε 6.000 ασκούμενους. Η πλειονότητα φέρεται να εκτελέστηκε, με τα όργανά τους να πωλούνται για μεταμοσχεύσεις.
Η αντίδραση των ΗΠΑ
Από το 1999, μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου έχουν προβεί σε δημόσιες δηλώσεις και έχουν προτείνει πολλά ψηφίσματα υπέρ του Φάλουν Γκονγκ, επικρίνοντας ταυτόχρονα το κινεζικό καθεστώς για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ο υπό ψήφιση Νόμος προστασίας του Φάλουν Γκονγκ προβλέπει την επιβολή κυρώσεων σε άτομα που εμπλέκονται στην εξαναγκαστική αφαίρεση οργάνων και στοχεύει στην ανάδειξη της δίωξης του πνευματικού κινήματος σε διεθνές επίπεδο.
Εφόσον εγκριθεί, ο νόμος θα δώσει στον πρόεδρο των ΗΠΑ τη δυνατότητα να επιβάλει κυρώσεις και δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων σε άτομα που συμμετέχουν εν γνώσει τους ή συνεργούν στην εξαναγκαστική αφαίρεση οργάνων στην Κίνα. Οι παραβάτες μπορεί να αντιμετωπίσουν αστικές ποινές έως 250.000 δολάρια ή ποινικές κυρώσεις έως 1 εκατομμύριο δολάρια και φυλάκιση έως 20 έτη.
Παράλληλα, αρκετές αμερικανικές πολιτείες έχουν ήδη λάβει μέτρα. Στις 20 Φεβρουαρίου, η Αριζόνα ψήφισε τον Arizona End Organ Harvesting Act (Νόμο για τον τερματισμό της εξαναγκαστικής αφαίρεσης οργάνων), απαγορεύοντας την ασφαλιστική κάλυψη μεταμοσχεύσεων που σχετίζονται με τέτοιες πρακτικές, ακολουθώντας το παράδειγμα του Άινταχο, του Τέξας και της Γιούτα.
Η συνεχιζόμενη καταστολή του Φάλουν Γκονγκ αποτελεί σοβαρό ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το οποίο προσελκύει ολοένα και μεγαλύτερη διεθνή προσοχή. Με την επιβολή κυρώσεων και τη διεθνή συνεργασία, οι ΗΠΑ και άλλες χώρες επιδιώκουν να πιέσουν το κινεζικό καθεστώς να αλλάξει στάση απέναντι στους πολίτες του.
Υπήρξε φυσικά μεγάλη αντιπαράθεση σχετικά με τη συμπεριφορά του Ντόναλντ Τραμπ στην εξωτερική πολιτική. Είναι εύκολο να παραβλέπουμε το γεγονός ότι δεν υπήρξε καμία σοβαρή συζήτηση για την ειρήνη στην Ουκρανία από κανέναν πριν από την επιστροφή του ως προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, και ότι η επιστροφή των ομήρων της Γάζας έχει επιταχυνθεί από εκείνη την ημέρα και η βία έχει υποχωρήσει – αν και το Ισραήλ δεν έχει, όπως είχε ζητηθεί, αποσυρθεί εντελώς από την Γάζα.
Επίσης, ο Τραμπ έχει καταστήσει σαφές ότι δεν θα ανεχθεί ένα Ιράν με πυρηνικά όπλα και, ενώ εκφράζει έντονη προτίμηση να διαπραγματευτεί την απαραίτητη διαβεβαίωση ότι το Ιράν δεν θα επιχειρήσει να κάνει αυτό το βήμα, καθιστά εξίσου σαφές ότι είναι έτοιμος να το αποτρέψει με στρατιωτική επέμβαση. Παρά τον φλογερό ισχυρισμό του Αγιατολάχ Χαμενεΐ στις 8 Μαρτίου ότι δεν θα είχε άμεσες διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ακόμη και η μπερδεμένη και αιματοβαμμένη θεοκρατία της Τεχεράνης δεν μπορεί να αμφιβάλλει ότι ο Τραμπ θα πράξει ό,τι υπόσχεται, και αν θέλουν να διαπραγματευτούν, αυτό δεν θα αλλάξει το αποτέλεσμα ούτε θα γλιτώσει την ιρανική κυβέρνηση από την αμηχανία που έφερε πάνω της.
Στην Ουκρανία, χρειάστηκαν μόνο τρεις μέρες για τον πρόεδρο Ζελένσκι, μετά την ατυχή συνομιλία του στον Λευκό Οίκο, να πει ότι θα ήταν ευτυχής να υπογράψει τελικά τη συμφωνία για τα ορυκτά, μια υπογραφή που ήταν μια υπόθεση ταξιδιού από το Κίεβο στο Μόναχο, μέχρι την Ουάσιγκτον. Δεδομένου ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ απαιτεί τη συμφωνία όλων των μελών και ότι στην ένταξη της Ουκρανίας αντιτίθεται μια σειρά ευρωπαϊκών χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας και της Ουγγαρίας, ο Τραμπ υποστήριξε ότι οποιαδήποτε συζήτηση για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θα πρέπει να αναβληθεί επ’ αόριστον.
Εν τω μεταξύ, με την ενίσχυση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας λόγω των αναποτελεσματικών περιορισμών που της επιβλήθηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ, ο Τραμπ ξεκίνησε τη διαδικασία να εισάγει τον Πούτιν στο παιχνίδι. Ο Τραμπ είναι το μόνο πρόσωπο που μπορεί να φέρει αποτελεσματικά και τις δύο πλευρές στη συμφωνία. Η Ουκρανία δεν μπορεί να συνεχίσει τον πόλεμο χωρίς την αμερικανική βοήθεια και ο πόλεμος θα μπορούσε γρήγορα να φτάσει σε σημείο αφόρητα επιβαρυντικό για τη Ρωσία, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες προμήθευαν στην Ουκρανία τα όπλα που θα έκαναν τον άμαχο ρωσικό πληθυσμό να βιώσει αυτόν τον πόλεμο όπως τον βιώνει ο άμαχος πληθυσμός της Ουκρανίας εδώ και τρία χρόνια.
Από ό,τι μπορεί να συναχθεί από δημόσιες δηλώσεις του Τραμπ και άλλων, η Ρωσία θα διατηρήσει τα περισσότερα από τα κεκτημένα της εντός της Ουκρανίας, αλλά θα αναγνωρίσει ξεκάθαρα τη νομιμότητα και την κυριαρχία της Ουκρανίας στα αναθεωρημένα σύνορά της. Θα υπάρχουν ειρηνευτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ, μεταξύ άλλων από τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, μόνιμα στην Ουκρανία και σε περίπτωση επίθεσης η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο –πυρηνικές δυνάμεις και στενοί σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως επιβεβαίωσαν οι ηγέτες τους στην Ουάσιγκτον πριν από δύο εβδομάδες – θα είναι ελεύθερες να επικαλεστούν το άρθρο 5 της συμφωνίας του ΝΑΤΟ και να ζητήσουν άμεση στρατιωτική βοήθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σύμφωνα με τη συμφωνία στρατηγικών ορυκτών, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είχαν πολύ και εξελιγμένο προσωπικό στην Ουκρανία και όπως δήλωσε ο Τραμπ στη σχετικά δυσάρεστη ανταλλαγή απόψεων στο Οβάλ Γραφείο τον περασμένο μήνα, αυτό από μόνο του θα ήταν μια σημαντική δικλείδα ασφάλειας για την Ουκρανία.
Μία τέτοια ρύθμιση θα αποτελούσε ουσιαστική αναγνώριση της νομιμότητας της Ουκρανίας ως ανεξάρτητης χώρας – όχι όπως οι ισχνές και ξεχασμένες διαβεβαιώσεις που δόθηκαν όταν, το 1994, η Ουκρανία, η Λευκορωσία και το Καζακστάν παρέδωσαν οικειοθελώς τα πυρηνικά όπλα που είχαν κληρονομήσει από τις ΗΠΑ. Όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση το 1991, η ρωσική κυβέρνηση διατήρησε σκόπιμα διφορούμενη στάση σχετικά με τον βαθμό στον οποίο αναγνωρισε την κυριαρχία των 14 άλλων λεγόμενων δημοκρατιών της ΕΣΣΔ.
Το Κρεμλίνο εξακολουθεί να ασκεί εκτεταμένη επιρροή σε ορισμένες από τις μουσουλμανικές ασιατικές δημοκρατίες και ουσιαστικά κυριαρχεί στη Λευκορωσία. Έχει πάρει βίαια δύο επαρχίες από τη Γεωργία και ουσιαστικά απέτρεψε την είσοδο της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ. Η Μολδαβία είναι μια πολιτικά αμφισβητούμενη περιοχή που επιζητεί κατά διαστήματα να ενωθεί με τη Ρουμανία, υπό ένα καθεστώς που είχε εν μέρει στο παρελθόν όταν ήταν γνωστή ως Βεσσαραβία. Ο Πούτιν εξακολουθεί να εκφοβίζει τη Λετονία, τη Λιθουανία και την Εσθονία – υπάρχουν σημαντικές ρωσικές εθνοτικές μειονότητες στη Λετονία και την Εσθονία. Αλλά αυτό είναι ένα πολύ πιο περίπλοκο ζήτημα, δεδομένου ότι και οι τρεις χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ και υπάρχουν σημαντικές αναπτύξεις ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων εντός τους.
Είναι εύκολο να ξεχάσουμε, επειδή έχουμε τόσο καιρό συνηθίσει να θεωρούμε τη Ρωσία ως μία από τις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου, ότι το ΑΕΠ της είναι στην πραγματικότητα μικρότερο από αυτό του Καναδά. Και ενώ είναι ένας ειδικός κατασκευαστής εξελιγμένων όπλων, αν και όχι όμοιος με τις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι μια χώρα που δεν έχει επιτύχει οικονομικά, μαστίζεται από τον αλκοολισμό και η προσπάθειά της να αναιρέσει ουσιαστικά τη νίκη της Δύσης στον Ψυχρό Πόλεμο απορροφώντας την Ουκρανία ήταν ένα τρομερό φιάσκο. Υπήρξαν πάνω από 750.000 Ρώσοι θύματα και ο Πούτιν περιορίστηκε στην αναζήτηση όπλων από το Ιράν και μισθοφόρων από τη Βόρεια Κορέα. Αυτό, καθώς και η αποστασία του μισθοφορικού στρατού Βάγκνερ το 2023 και η πορεία του προς τη Μόσχα, υπό τις επευφημίες του άμαχου πληθυσμού, έχει αποκαλύψει τη Ρωσία ως μια αδιάφορη στρατιωτική δύναμη εκτός από το πυρηνικό της οπλοστάσιο.
Εκτός από τις ταπεινώσεις που υπέστησαν οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, η επιθετικότητα του Πούτιν, σε συνδυασμό με την ανυπομονησία του Τραμπ, φαίνεται τελικά να ώθησαν τη Δυτική Ευρώπη να φροντίσει καλύτερα για την άμυνά της. Αυτό πρέπει να θεωρηθεί σοβαρή οπισθοδρόμηση για το Κρεμλίνο. Ο Τραμπ είναι σίγουρα στον σωστό δρόμο και μια ικανοποιητική ειρήνη θα πρέπει να επιτευχθεί αρκετά σύντομα.
Είναι πιο δύσκολο να προβλέψουμε τι θα συμβεί στη Μέση Ανατολή. Η πρόταση του Τραμπ να καταλάβει τη Γάζα και να την ανοικοδομήσει, να την αποστρατικοποιήσει, εκτοπίζοντας μεγάλο μέρος του πληθυσμού της, μπορεί να αποτελέσει την αρχή μιας βιώσιμης λύσης στο πρόβλημα της Μέσης Ανατολής. Η βασική δυσκολία προέκυψε όταν οι Βρετανοί, το 1917, παρά το γεγονός ότι η περιοχή διοικούνταν από την Τουρκία, υποσχέθηκαν μια εβραϊκή πατρίδα στην Παλαιστίνη χωρίς να διακυβεύονται τα δικαιώματα των Αράβων. Αυτό έδειχνε πάντα προς μια λύση δύο κρατών, αλλά ήταν αδύνατο για το Ισραήλ να καταλήξει σε σοβαρή συμφωνία με μέρη που δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει ως εβραϊκό κράτος.
Οι Παλαιστίνιοι θα μπορούσαν να είχαν το κράτος τους οποιαδήποτε στιγμή τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά επέλεξαν να επιμείνουν για μια λύση ενός κράτους στην οποία θα εκδιώξουν, θα υποτάξουν ή θα σφαγιάσουν τους Εβραίους.
Οι αραβικές δυνάμεις, εν τω μεταξύ, δεν τρέφουν μεγάλη στοργή για τους Παλαιστίνιους, και προωθούν το θέμα μόνο για να αποσπάσουν την προσοχή των αραβικών μαζών από την κακή διακυβέρνηση που έχουν. Αλλά η ανάδειξη του Ιράν ως επιθετικού αντιπάλου των Αράβων έχει δημιουργήσει ένα ευνοϊκό κλίμα για την αραβο-ισραηλινή συνδιαλλαγή. Ίσως θα μπορούσε να επιτευχθεί ειρήνη στη βάση ενός παλαιστινιακού κράτους που θα ήταν μια πολύ βαθύτερη Γάζα ή μια στενή Δυτική Όχθη, με τα παλαιστινιακά τμήματα της Ιορδανίας και του Λιβάνου να προστίθενται σε αυτό. Τουλάχιστον υπάρχει κίνηση και η συμφωνία Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ δεν πρέπει να είναι μακριά.
Αν και οι μέθοδοί του είναι ανορθόδοξες, ο πρόεδρος Τραμπ έχει ασκήσει θετική επιρροή σε αυτούς τους τομείς.
Ο Μάο Τσετούνγκ, πρόεδρος της κομμουνιστικής Κίνας από το 1949 έως το 1976, δημοσίευσε το «Μικρό Κόκκινο Βιβλίο» το 1964 για να ξεκινήσει την Πολιτιστική Επανάσταση στη χώρα του. Ο γερουσιαστής των ΗΠΑ, Τομ Κότον, δημοσίευσε το δικό του μικρό κόκκινο βιβλίο τον Φεβρουάριο, με τίτλο «Seven Things You Can’t Say About China» («Επτά πράγματα που δεν μπορείτε να πείτε για την Κίνα»).
Το βιβλίο του Μάο είναι γεμάτο προπαγάνδα που εξυμνεί τις αρετές του κομμουνισμού. Το βιβλίο του Κότον είναι μια προκλητική αποκάλυψη για την απειλή που θέτει το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις στρατηγικές που χρησιμοποιεί για να αντικαταστήσει τις ΗΠΑ ως παγκόσμια υπερδύναμη.
Ο Κότον προειδοποιεί για το καθεστώς της Κίνας από την εποχή που ανέλαβε καθήκοντα γερουσιαστή του Αρκάνσας το 2015. Κατά τις πρώτες ημέρες της πανδημίας COVID-19, ο Κότον υποστήριξε την απαγόρευση ταξιδιών από την Κίνα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ήταν επίσης ο πρώτος από την ηγεσία των ΗΠΑ που υποστήριξε ότι ο ιός προήλθε από το εργαστήριο της Γούχαν στην Κίνα. Ως αντίδραση, το καθεστώς της Κίνας επέβαλε κυρώσεις εναντίον του, κάτι που ο Κότον εξακολουθεί να θεωρεί ως τιμητικό.
Ο γερουσιαστής Τομ Κότον (R-Ark.) στην Ουάσιγκτον, στις 14 Ιανουαρίου 2025. (Anna Moneymaker/Getty Images)
Στο άμεσο και ευφυές βιβλίο του, ο συγγραφέας αναφέρεται σε επτά πράγματα που οι εκλεγμένοι ηγέτες των ΗΠΑ δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πουν για το ΚΚΚ, αλλά που θεωρεί ότι πρέπει να γνωρίζουν οι πολίτες.
«Αυτό το βιβλίο αποκαλύπτει την πραγματική και άμεση απειλή από τους κινέζους κομμουνιστές βασισμένο σε καθιερωμένα γεγονότα και στην εγγενή λογική των γεγονότων· δεν είναι κομματικό ή μια ρατσιστική επίθεση κατά των Κινέζων», γράφει στην πρόλογο. «Και επιτρέψτε μου να τονίσω ότι η απειλή είναι ο κινεζικός κομμουνισμός, όχι ο αρχαίος κινεζικός πολιτισμός ή ο κινεζικός λαός, που είναι τα πρώτα και χειρότερα θύματα του κινεζικού κομμουνισμού».
Γιατί το καθεστώς της Κίνας είναι απειλή
Το 1983, ο πρόεδρος Ρόναλντ Ρήγκαν δέχθηκε σφοδρή κριτική όταν αναφέρθηκε στην ΕΣΣΔ ως «αυτοκρατορία του κακού». Σήμερα, ο Κότον αντιμετωπίζει τις ίδιες γλωσσικές επιθέσεις από το κινεζικό καθεστώς και από τα δύο κόμματα στις ΗΠΑ. Οι επιρροές του ΚΚΚ είναι διακομματικές. Ο Κότον δείχνει πώς τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν δείξει διατεθειμένοι να υποστηρίξουν το κομμουνιστικό κράτος.
Ο γερουσιαστής υποστηρίζει στο βιβλίο του ότι το ΚΚΚ διεξάγει έναν πολλαπλό πόλεμο κατά του αμερικανικού πολιτισμού, της εκπαίδευσης, των ΜΜΕ, της ψυχαγωγίας, της τεχνολογίας, της πολιτικής, ακόμη και της προσωπικής υγείας των Αμερικανών πολιτών.
«Χωρίς τον Μάο, δεν θα υπήρχε Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας», γράφει ο Κότον. «Και ακριβώς όπως το σώμα του και το πορτρέτο του παραμένουν στην καρδιά της πρωτεύουσας, έτσι η μνήμη του και η φονική του ιδεολογία παραμένουν στην καρδιά του κόμματος».
Το κινεζικό καθεστώς είναι μια αυτοκρατορία του κακού
Στο Κεφάλαιο 1, ο Τομ Κότον διηγείται την ιστορία του πώς οι κινέζοι κομμουνιστές κατέλαβαν την εξουσία το 1949 και πώς συνεχίζουν να σκοτώνουν και να καταπιέζουν τον ίδιο τους τον λαό μέχρι και σήμερα. Οι καταπιεσμένοι περιλαμβάνουν την μεγαλύτερη χριστιανική κοινότητα στον κόσμο, την οποία ο γερουσιαστής εκτιμά σε 70 έως 100 εκατομμύρια (σχεδόν όσο και το ΚΚΚ), καθώς και το Φαλούν Γκονγκ, μια ειρηνική πνευματική άσκηση βασισμένη στις αρχές της αλήθειας, της καλοσύνης και της ανεκτικότητας. Επίσης, αναφέρεται στη γενοκτονία στην περιοχή του Θιβέτ, στη επιταχυνόμενη γενοκτονία των Ουιγούρων και στην καταπίεση του Χονγκ Κονγκ.
«Αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας, [ο ηγέτης του ΚΚΚ, Σι Τζινπίνγκ] […] επιτάχυνε την κομμουνιστική καταπίεση των Ουιγούρων σε μια εκστρατεία γενοκτονίας », γράφει ο Κότον. «Διέταξε τις τοπικές αρχές να μην δείξουν ‘κανένα απολύτως έλεος,’ και το κόμμα άρχισε να χτίζει στρατόπεδα συγκέντρωσης». Σύμφωνα με τον Κότον, οι περισσότερες πηγές εκτιμούν ότι ο αριθμός των φυλακισμένων σε αυτά τα στρατόπεδα ανέρχεται σε 2 εκατομμύρια, αν και κάποιοι πιστεύουν ότι μπορεί να πλησιάζει τα 3 εκατομμύρια.
Το κινεζικό καθεστώς προετοιμάζεται για πόλεμο
Σε ένα κεφάλαιο, ο συγγραφέας αναφέρει ότι το κινεζικό καθεστώς έχει αναλάβει την μεγαλύτερη στρατιωτική συγκέντρωση στην ιστορία, αυξάνοντας τις στρατιωτικές δαπάνες κατά 1.000%. Αναλύει επίσης το ταχέως επεκτεινόμενο πυρηνικό οπλοστάσιο της Κίνας, την αυξανόμενη επιθετικότητα απέναντι στους γείτονές της στη Νότια και Ανατολική Θάλασσα της Κίνας και γιατί η Κίνα δεν μπορεί να επιτύχει τις παγκόσμιες φιλοδοξίες της χωρίς να εισβάλει στην Ταϊβάν.
Το κινεζικό καθεστώς διεξάγει παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενθάρρυναν με ανόητο τρόπο την άνοδο της Κίνας, πληρώνοντας ουσιαστικά για πολλούς από αυτούς τους κινεζικούς πυραύλους, πλοία, αεροσκάφη και πυρηνικά όπλα», δηλώνει ο γερουσιαστής στο Κεφάλαιο 3.
Περιγράφει πώς η χορήγηση του μόνιμου καθεστώτος «του πλέον ευνοούμενου κράτους» στην Κίνα το 2000 και η ένταξή της στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου την επόμενη χρονιά ήταν ένα τεράστιο λάθος εξωτερικής πολιτικής που ξεκίνησε έναν παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο.
Ο συγγραφέας σημειώνει πώς οι επιδοτήσεις του κινεζικού καθεστώτος, η χειραγώγηση του νομίσματος και η κλοπή ξένης τεχνολογίας ισοδυναμούν με «οικονομικά εγκλήματα». Αυτές οι τακτικές οδήγησαν σε οικονομικό ιμπεριαλισμό που βλάπτει χώρες παγκοσμίως, ιδιαίτερα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σύμφωνα με τον Κότον, οι ΗΠΑ αρχικά επιδίωξαν οικονομικές σχέσεις με το κινεζικό καθεστώς για να αυξήσουν την δυτική επιρροή, αλλά αυτή η στρατηγική γύρισε μπούμερανγκ και αντί να ενισχύσει την επιρροή των ΗΠΑ, ενίσχυσε την επιρροή του ΚΚΚ στη Δύση.
Το κινεζικό καθεστώς έχει διεισδύσει στην κοινωνία μας
Ο γερουσιαστής εξηγεί πώς το ΚΚΚ εκμεταλλεύεται την απληστία, τον φόβο και τις απειλές για να επιτύχει τους στόχους του. Γράφει ότι οι κομμουνιστές κατέκτησαν ουσιαστικά το Χόλιγουντ το 1997, επιτίθεται σε δύο ταινίες που ήταν επικριτικές για την κινεζική γενοκτονία και υποστήριζαν τον Δαλάι Λάμα, τις ταινίες «Seven Years in Tibet» (Sony Pictures) και «Kundun» (Disney). Τα στούντιο και των δύο ταινιών υπέκυψαν στις πιέσεις του ΚΚΚ, και από τότε το ΚΚΚ έχει ασκήσει τεράστια επιρροή στο Χόλιγουντ.
Ο Κότον καταγράφει επίσης πώς το κινεζικό καθεστώς έχει στοχεύσει το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας οικονομική επιρροή, δωροδοκίες, κυβερνοεπιθέσεις και παραδοσιακή κατασκοπεία. Κινεζικές οντότητες έχουν επιτραπεί να αγοράσουν στρατιωτικές ακαδημίες των ΗΠΑ, όπως η Στρατιωτική Ακαδημία της Νέας Υόρκης, στην οποία φοίτησε ο προέδρος Ντόναλντ Τραμπ.
Τα σχολεία είναι επίσης ένας τομέας-στόχος που το ΚΚΚ έχει στοχεύσει. Το κινεζικό καθεστώς έχει συνεργαστεί με το College Board για να γαλουχήσει τους Αμερικανούς μαθητές που προετοιμάζονται για το SAT. Ο Κότον αναφέρει πώς μια κινεζική εταιρεία ξόδεψε μισό δισεκατομμύριο δολάρια για να αγοράσει ένα δίκτυο ιδιωτικών σχολείων στην Καλιφόρνια. Σε ένα άλλο παράδειγμα, αναφέρεται σε μια κινεζική οργάνωση που έστειλε 1.650 Κινέζους δασκάλους για να συμμετάσχουν σε πρόγραμμα δασκάλων-επισκεπτών από το 2007 έως το 2020. Άλλα θέματα που αφορούν τους νέους Αμερικανούς, όπως το TikTok και η φαιντανύλη, αναφέρονται επίσης από τον γερουσιαστή.
Το βιβλίο αποτελείται από επτά ευανάγνωστα κεφάλαια και προσφέρει μια σαφή και περιεκτική επιχειρηματολογία για το γιατί η κομμουνιστική Κίνα πρέπει να θεωρείται όχι ως ανταγωνιστής, αλλά ως η αυτοκρατορία του κακού του 21ου αιώνα. Εξηγεί επίσης γιατί η συνεχιζόμενη παγκόσμια σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ και του κινεζικού καθεστώτος εξαρτάται από την Ταϊβάν. Ο Κότον πιστεύει ότι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν υπερασπιστούν την Ταϊβάν, αυτό θα προκαλέσει μια αλυσίδα καταστροφικών γεγονότων.
Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι το κινεζικό καθεστώς είναι σε θέση να λειτουργεί μυστικούς αστυνομικούς σταθμούς σε ξένες χώρες, προκειμένου να παρακολουθεί, να παρενοχλεί και να ελέγχει Κινέζους πολίτες που ζουν στο εξωτερικό, επενδύοντας σημαντικούς πόρους για να στοχεύσει εκείνους που είναι πιο επικριτικοί απέναντι στο Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ).
Οι σκιώδεις επιχειρήσεις του ΚΚΚ ήρθαν στο φως τον Ιούνιο του 2021, όταν η μη κερδοσκοπική ομάδα μέσων ενημέρωσης ProPublica αποκάλυψε το πρόγραμμα Operation Fox Hunt («Επιχείρηση Κυνήγι Αλεπούς») της Κίνας. Αρχικά, θεωρούνταν ότι επρόκειτο για ένα πρόγραμμα που είχε σχέση με κυνηγούς επικυρηγμένων, όμως οι Ηνωμένες Πολιτείες και πολλές άλλες χώρες το βλέπουν πλέον ως μια παγκόσμια σκιώδης δύναμη της αστυνομίας. Αυτό το πρόγραμμα, το οποίο υποτίθεται ότι έχει στόχο την καταπολέμηση της διαφθοράς, θεωρείται πλέον ότι είναι ένας τρόπος για να στοχεύονται και να καταναγκάζονται οι αντιφρονούντες και οι επικριτές του ΚΚΚ να επιστρέψουν στην Κίνα. Σύμφωνα με την ανθρωπιστική οργάνωση Safeguard Defenders, αυτές οι δραστηριότητες συνεχίζονται σε περισσότερες από 50 χώρες, περιλαμβανομένων των ΗΠΑ, του Καναδά και πολλών ευρωπαϊκών χωρών.
Στις 12 Φεβρουαρίου, η Επιτροπή Εσωτερικής Ασφάλειας της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ δημοσίευσε την ανανεωμένη China Threat Snapshot («Ανασκόπηση Απειλής από την Κίνα»), η οποία περιέγραφε περιπτώσεις κατασκοπίας και διακρατικής καταπίεσης που διεξάγονται από το ΚΚΚ στο έδαφος των ΗΠΑ. Η αναφορά τόνισε την ανησυχία για την αυξανόμενη απειλή που αποτελούν αυτές οι κρυφές επιχειρήσεις και την ικανότητά τους να υπονομεύσουν την εθνική κυριαρχία και την ασφάλεια των ΗΠΑ.
Η πιο πρόσφατη δικαστική υπόθεση που σχετίζεται με αυτές τις δραστηριότητες συνέβη στη Νέα Υόρκη, όπου οι Λου Τζιανγουάνγκ και Τσεν Τζινπίνγκ κατηγορήθηκαν ότι εργάζονταν για το Υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας της Κίνας παραβιάζοντας τον Νόμο για την κατασκοπία τον Δεκέμβριο του 2024. Οι δύο άνδρες συνελήφθησαν για τον υποτιθέμενο ρόλο τους στην εγκατάσταση ενός μυστικού αστυνομικού σταθμού που χρησιμοποιούνταν για την παρακολούθηση και την εκφοβισμό Κινέζων αντιφρονούντων που ζουν στις ΗΠΑ, με σκοπό να τους αναγκάσουν να επιστρέψουν στην Κίνα. Επιχειρήσεις όπως αυτή στη Νέα Υόρκη έχουν καταστροφικές συνέπειες για τον κινεζικό πληθυσμό σε όλη τη χώρα, καταπνίγοντας την ελευθερία λόγου και περιορίζοντας τα άτομα από το να εκφράζουν διαφωνίες κατά του ΚΚΚ. Ως αποτέλεσμα, οι αρχές ελευθερίας και δημοκρατίας που εκπροσωπεί η Αμερική κινδυνεύουν.
Επιπλέον, αυτές οι δραστηριότητες έχουν σημαντικές επιπτώσεις για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Η κρυφή φύση αυτών των αστυνομικών σταθμών τους καθιστά πιθανούς κόμβους για κατασκοπία. Συλλέγοντας πληροφορίες για Κινέζους αντιφρονούντες και άλλους στόχους, το ΚΚΚ μπορεί να αποκτήσει πολύτιμα στοιχεία για τις πολιτικές και στρατηγικές των ΗΠΑ. Αυτές οι πληροφορίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να επηρεάσουν την πολιτική των ΗΠΑ, να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη και να επιτευχθούν στρατηγικά πλεονεκτήματα σε διεθνείς διαπραγματεύσεις.
Η παγκόσμια αντίδραση στους μυστικούς αστυνομικούς σταθμούς της Κίνας έχει ποικίλλει, με συμμάχους των ΗΠΑ να εκφράζουν ανησυχία και να αναλαμβάνουν δράση για να αντιμετωπίσουν το ζήτημα.
Συμμαχικές χώρες, όπως η Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, έχουν επίσης αναφέρει παρόμοιες κρυφές επιχειρήσεις στο έδαφός τους. Αυτές οι δραστηριότητες έχουν επιβαρύνει τις διπλωματικές σχέσεις και έχουν προκαλέσει ερωτήματα για τον καλύτερο τρόπο αντίδρασης στην αυξανόμενη επιρροή της Κίνας στο εξωτερικό. Παρόμοια με τα ευρήματα των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών, η Αυστραλιανή Υπηρεσία Ασφάλειας και Πληροφοριών (Australian Security Intelligence Organization-ASIO) έχει εντοπίσει πολλές περιπτώσεις κινεζικής παρέμβασης, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης μυστικών αστυνομικών σταθμών για την παρακολούθηση και την εκφοβισμό Κινέζων υπηκόων.
Ως απάντηση, η αυστραλιανή κυβέρνηση έχει εφαρμόσει αυστηρότερους κανονισμούς και εντείνει τις προσπάθειες κατά της ξένης παρέμβασης. Ο Διευθυντής της ASIO, Μάικ Μπέρτζες, δήλωσε ότι η Αυστραλία δεν θα αποδεχτεί καμία μορφή ξένης παρέμβασης και είναι αφοσιωμένη στην προστασία των δικαιωμάτων και των ελευθεριών του λαού της.
Η Βρετανία επίσης έχει αναλάβει δράση για να αντιμετωπίσει το ζήτημα. Οι βρετανικές αρχές έχουν ξεκινήσει έρευνες για υποτιθέμενους μυστικούς αστυνομικούς σταθμούς που λειτουργούν εντός των συνόρων τους και έχουν καλέσει για μεγαλύτερη διεθνή συνεργασία προκειμένου να αντιμετωπιστεί η απειλή. Η πρώην Υπουργός Εσωτερικών, Πρίτι Πατέλ, τόνισε τη σημασία της συνεργασίας με συμμάχους για να προστατευτούν οι πολίτες από ξένη παρέμβαση.
Στον Καναδά, η Βασιλική Καναδική Έφιππη Αστυνομία (Royal Canadian Mounted Police-RCMP) διεξάγει ενεργές έρευνες για τους φερόμενους μυστικούς αστυνομικούς σταθμούς της Κίνας. Τον Οκτώβριο του 2022, η RCMP ανακοίνωσε ότι διερευνά αναφορές για τη λειτουργία αυτών των σταθμών στην ευρύτερη περιοχή του Τορόντο, περιλαμβανομένων περιοχών όπως το Μάρκαμ και το Σκάρμπορο. Οι έρευνες επεκτάθηκαν σε άλλες πόλεις, όπως το Βανκούβερ και το Μόντρεαλ, όπου αναφέρθηκαν παρόμοιες δραστηριότητες. Τον Ιούνιο του 2023, η RCMP ανακοίνωσε ότι διέκοψε παράνομες αστυνομικές δραστηριότητες που συνδέονταν με αυτούς τους σταθμούς στην Οντάριο, το Κεμπέκ και τη Βρετανική Κολούμπια.
Ο ΟΗΕ έχει εκφράσει ανησυχία για τις αναφορές περί λειτουργίας μυστικών αστυνομικών σταθμών της Κίνας στο εξωτερικό και για την απειλή υπονόμευσης του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επιπλέον, αρκετά κράτη-μέλη του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ έχουν εκφράσει ανησυχία για αυτές τις εξωτερικές δραστηριότητες.
Το 2022, η πρώην Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Μισέλ Μπασελέ, ζήτησε διερεύνηση των καταγγελιών για παρενόχληση και καταναγκασμό από τους κινεζικούς μυστικούς αστυνομικούς σταθμούς, τονίζοντας την ανάγκη για διαφάνεια και λογοδοσία.
Οι μυστικοί αστυνομικοί σταθμοί της Κίνας στο εξωτερικό αποτελούν μια σύνθετη απειλή για την εθνική ασφάλεια, τα πολιτικά δικαιώματα και τις διεθνείς σχέσεις. Στις ΗΠΑ, οι τελευταίες δικαστικές υποθέσεις και οι εκθέσεις του Κογκρέσου υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη δράσης για την προστασία των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των Κινέζων πολιτών που ζουν στο εξωτερικό.
Καθώς οι χώρες που πλήττονται από αυτές τις δραστηριότητες προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την απειλή που θέτουν οι κρυφοί αστυνομικοί σταθμοί του ΚΚΚ, είναι κρίσιμο για την διεθνή κοινότητα να ενωθεί και να αναπτύξει αποτελεσματικές στρατηγικές για την καταπολέμηση της ξένης παρέμβασης και την υπεράσπιση των δημοκρατικών αξιών.
Η οικονομία της Κίνας υποφέρει εδώ και χρόνια, κυρίως επειδή το καθεστώς δεν διαθέτει αρχές ελεύθερης αγοράς.
Τυραννικά μέτρα για τον ιό της Γουχάν, μετανάστευση, απομάκρυνση κεφαλαίου σε άλλες χώρες, η κρίση κατοικιών, αποπληθωρισμός, στρατιωτικές δαπάνες, διεθνείς πιέσεις και δασμοί, επιδόματα τεχνολογίας, εργατικό δυναμικό μεγάλης ηλικίας, λίγες γεννήσεις, απουσία τονωτικών μέτρων από το Πεκίνο και αφαιμακτικά πρόστιμα που επιβάλλουν τοπικές κυβερνήσεις σε μικρές επιχειρήσεις έχουν κάνει το επιχειρείν στην Κίνα ακόμα δυσκολότερο.
Υπάρχουν κάποιες υποτιθέμενες πρόσφατες βελτιώσεις. Η δημοσιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης DeepSeek έφερε μια αύξηση της τάξεως των 170 δισ. ευρώ στο κινεζικό χρηματιστήριο εντός ενός μηνός από την εμφάνισή του τον Ιανουάριο. Δεκάδες εταιρείες στην Κίνα, συμπεριλαμβανομένων των Lenovo, Baidu, Tencent, έχουν ήδη ενσωματώσει το DeepSeek στα προϊόντα τους. Τώρα, θέλει να επαναλάβει την επιτυχία του μοντέλου R1 με ένα μοντέλο R2 πριν τον Μάιο. Ο δείκτης Χανγκ Σενγκ ανέβηκε περίπου 25% μεταξύ μέσα Ιανουαρίου και 26 Φεβρουαρίου. Η μεγάλη επένδυση της Alibaba στο μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης Qwen οδήγησε στην συμπερίληψή του σε κινεζικές εκδόσεις του Apple iPhone και βοήθησε στην ενίσχυση της αξίας της Alibaba με περισσότερα από 83 δισ. ευρώ.
Επενδυτές στην Κίνα ελπίζουν για μια γενική οικονομική ανάκαμψη βασισμένη σε μεγαλύτερη ρευστότητα που υπόσχεται η κεντρική τράπεζα της Κίνας, η People’s Bank of China (PBOC), και σε μια συνάντηση στα μέσα Φεβρουαρίου μεταξύ του Σι Τζινπίνγκ και Κινέζων επικεφαλής τεχνολογικών εταιρειών, την οποία προγραμμάτισε ο Σι πιθανώς για να ωφεληθεί και ο ίδιος από τις χρηματιστηριακές αυξήσεις των DeepSeek και Qwen και να δικαιολογήσει τα τεχνολογικά επιδόματα του καθεστώτος.
Εκτός από τον ιδρυτή του DeepSeek Λιάνγκ Γουενφένγκ και τον ιδρυτή της Alibaba Τζακ Μα, παρίσταντο στη συνάντηση και επικεφαλής από τις Huawei, Tencent, BYD, Contemporary Amperex Technology, Meituan, Xiaomi, Unitree και Yushu Technology.
Ο Σι «υποσχέθηκε να καταργήσει τα παράλογα τέλη και πρόστιμα στις ιδιωτικές εταιρείες και να εξισορροπήσει το ανταγωνιστικό πεδίο — ένα κοινό παράπονο των επιχειρηματιών σε ένα σύστημα που κυριαρχείται από το κράτος», σύμφωνα με το Bloomberg.
Ωστόσο, οι αμερικανικές εταιρείες τεχνητής νοημοσύνης, σύμφωνα με πληροφορίες, εξακολουθούν να υπερττερούν των DeepSeek και Qwen. Επιπλέον, θα χρειαστούν πολύ περισσότερες μεταρρυθμίσεις στην αγορά για να αναζωογονηθεί η οικονομία της Κίνας. Το ποσοστό των κινεζικών εταιρειών A-share που ανέφεραν καθαρή ζημία αυξάνεται κάθε χρόνο από το 2019, ενώ το τρίτο τρίμηνο του 2024 έφτασε το 23%.
Τα κέρδη μεταξύ των κινεζικών εταιρειών που είναι στο χρηματιστήριο βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο από το 2009. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στον τομέα των ακινήτων, πρώην αγαπημένου τομέα των κρατικών επιδοτήσεων. Τώρα, έχει υποστεί το πιο σκληρό πλήγμα από οποιοδήποτε μέρος της οικονομίας της Κίνας. Ένας επιχειρηματίας ακινήτων στην πόλη Τσάνγκτσουν της Κίνας δεν μπορούσε να πληρώσει τους υπαλλήλους του και προκάλεσε αίσθηση στο διαδίκτυο όταν άρχισε να τους πληρώνει σε εταιρικά κουπόνια, τα οποία μπορούσαν να ανταλλάξουν με αγαθά και υπηρεσίες στα εμπορικά κέντρα της εταιρείας.
Η συνάντηση του Σι με τους επικεφαλής τεχνολογίας έχει επαινεθεί ως ένα σημαντικό μήνυμα μεταρρύθμισης της αγοράς. Αλλά φαίνεται ότι ο Σι εξακολουθεί να δίνει επιδοτήσεις και εντολές σε αυτές τις εταιρείες αντί να αφήνει την αγορά να λειτουργήσει. Μια φωτογραφία από τη συνάντηση δείχνει τον Σι να περιβάλλεται από δεκάδες αξιωματούχους και ηγέτες επιχειρήσεων, οι οποίοι με ύφος μάλλον απογοητευμένο κρατούν σημειώσεις την ώρα που μιλάει ο ηγέτης του ΚΚΚ.
Σύμφωνα με δύο πηγές που επικαλείται το Reuters πριν από τη συνάντηση, «πολλοί από τους επιχειρηματίες θα προέρχονται από τον τεχνολογικό τομέα και ο Σι αναμένεται να τους ενθαρρύνει να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο, εν μέσω του εντεινόμενου τεχνολογικού πολέμου ΗΠΑ-Κίνας».
Ενώ οι λίγες εταιρείες που προσκλήθηκαν πιθανότατα θα έχουν περισσότερες επιδοτήσεις και μια ώθηση μετοχών, οι πολλές, που δεν ήταν παρούσες, εξακολουθούν να μένουν πίσω μη έχοντας μία πραγματικά ελεύθερη αγορά να ανταμείβει πλήρως τα ρίσκα και τις καινοτομίες τους.
Οι μεταρρυθμίσεις της PBOC επίσης δεν είναι πολύ αξιόλογες. Η τράπεζα ανακοίνωσε επίσης νομισματική χαλάρωση στο παρελθόν, με αμελητέες επιπτώσεις στη γενική διολίσθηση της οικονομίας. Ένα από τα μέτρα για την αύξηση της ρευστότητας —η μείωση των απαιτήσεων για αναλογία αποθεματικών μετρητών σε μεγάλες κινεζικές τράπεζες— έχει την αρνητική παρενέργεια να κάνει το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κίνας λιγότερο ανθεκτικό σε μια κρίση ρευστότητας. Οι δείκτες αποθεματικών μειώθηκαν στις μεγάλες κινεζικές τράπεζες από 13% το 2019 σε 9,5% το 2025. Ως εκ τούτου, ο κίνδυνος του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Κίνας είναι υψηλός.
Ένα άλλο υποτιθέμενο δυνατό σημείο της οικονομίας της Κίνας είναι ο τομέας των ηλεκτρικών οχημάτων (EV). Οι Κινέζοι καταναλωτές προτιμούν πλέον τα εγχώρια EV από τις εισαγωγές. Τα κινεζικά EV έχουν σχεδόν οτιδήποτε έχει μια εισαγωγή, αλλά σε πολύ χαμηλότερη τιμή. Ωστόσο, η προώθηση της βιομηχανίας από το Πεκίνο οδήγησε σε πάρα πολλές επενδύσεις, υπερπαραγωγή και ασύμφορες νεοφυείς επιχειρήσεις. Στη συνέχεια, οι πωλήσεις επιβραδύνθηκαν, οι τιμές μειώθηκαν και ο κλάδος αναμένει ενοποιήσεις. Οι μεγάλες προβλεπόμενες εξαγωγές εξαρτώνται από την πρόσβαση στις αγορές των ΗΠΑ και της Ευρώπης, οι οποίες αυξάνουν ραγδαία τους δασμούς αποκλεισμού της Κίνας, που θα ζημιώσουν το εμπόριο ηλεκτρικών οχημάτων. Οι εξαγωγές ηλεκτρικών οχημάτων στις αναπτυσσόμενες χώρες θα είναι πιο δύσκολες, δεδομένης της έλλειψης υποδομών ηλεκτρικής ενέργειας.
Οι δασμοί του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στην Κίνα αναμένεται να επηρεάσουν σημαντικά την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, με ορισμένες εκτιμήσεις να υποστηρίζουν ότι ένας δασμός 60% θα μείωνε την ανάπτυξη της Κίνας κατά 2,5% από το 2025 έως το 2027. Ο επίσημος ισχυρισμός της Κίνας ότι φτάνει περίπου το 5% ανάπτυξη κάθε χρόνο είναι ήδη υπό αμφισβήτηση, με ακόμη και θεσμικούς επενδυτές στη χώρα να αναφέρουν μια πιο ρεαλιστική εκτίμηση.
Λίγοι πιστεύουν τώρα ότι η οικονομία της Κίνας θα φτάσει σύντομα αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την άποψη της Epoch Times.
Παρακολούθησα μία παράσταση του Shen Yun πέρυσι: οι χορευτές πετούσαν πάνω στην σκηνή μέσα σε σύννεφα από μετάξι, και η κάθε τους κίνηση ήταν σαν ένας ψίθυρος από κάτι αρχαίο και άθραυστο.
Το θέατρο ήταν γεμάτο, όπως σε κάθε παράσταση του θιάσου, κάθε μίας από τις οκτώ ομάδες του που περιοδεύουν κάθε χρόνο την υφήλιο τα τελευταία χρόνια.
Το κοινό μιλά για «έμπνευση», «ελπίδα», «συγκίνηση», «ψυχική ανάταση». Η αίγλη και ο σεβασμός που έχει κερδίσει επάξια ο θίασος απηχούν διεθνώς.
Ωστόσο, προσφάτως άρχισαν να εμφανίζονται χυδαία πρωτοσέλιδα και άρθρα που αποσκοπούν στη σπίλωση του Shen Yun.
Από τον Αύγουστο του 2024, η New York Times συγκεκριμένα έχει δημοσιεύσει περισσότερα από δέκα άρθρα που ρίχνουν μία σκιά στο Shen Yun, με αναφορές σε μία «κακή θρησκεία» και σε «προπαγάνδα». Τι σημαίνει αυτό;
Τα άρθρα που επικρίνουν με εμμονή το Shen Yun και τους καλλιτέχνες του, λοιδορώντας τη σχέση του με το Φάλουν Γκονγκ, αδιαφορούν για ένα σημαντικό σημείο: ότι οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα μετρούν τις τελευταίες τους ανάσες — κρατούμενοι, βασανιζόμενοι, χάνοντας τη ζωή τους κάθε μέρα.
Το Shen Yun δεν είναι απλώς μια παράσταση. Είναι σανίδα σωτηρίας.
Και μια μεγάλη αμερικανική ιστορία επιτυχίας, που τα μέσα ενημέρωσης είναι πολύ τυφλά ή προκατειλημμένα για να δουν.
Αυτό είναι κακό για κάθε αναγνώστη – και για όλους τους ανθρώπους στην Κίνα που υφίστανται αυτή την αδιανόητη δίωξη, για τους οποίους το Shen Yun είναι φάρος ελπίδας.
Η Κίνα για την οποία δεν μιλάνε
Επιτρέψτε μου να σχεδιάσω την εικόνα για την οποία δεν μιλάνε.
Αυτή τη στιγμή, σε ένα εκτεταμένο δίκτυο φυλακών, κρυφών φυλακών, και κέντρων πλύσης εγκεφάλου σε όλη την Κίνα, ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ — άνθρωποι που διαλογίζονται και προσπαθούν να είναι ειλικρινείς και ευγενικοί — είναι κλεισμένοι σε κελιά, ξυλοκοπούνται, λιμοκτονούν, και βασανίζονται.
Συμβαίνει αυτή τη στιγμή, καθώς διαβάζετε αυτήν την πρόταση.
Από το 1999, όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) απαγόρευσε την άσκησή μας, οι αριθμοί είναι συγκλονιστικοί: εκατομμύρια κρατούνται, δεκάδες χιλιάδες βασανίστηκαν ή κακοποιήθηκαν, χιλιάδες βασανίστηκαν μέχρι θανάτου. Και αυτό είναι μόνο ό,τι μπορεί να αποφύγει τον φραγμό πληροφοριών του ΚΚΚ.
Το Δικαστήριο για την Κίνα, μια ανεξάρτητη έρευνα του 2019 με επικεφαλής τον Σερ Τζόφρεϋ Νάις, έκρινε ότι η βίαιη αφαίρεση ζωτικών οργάνων «διαπράττεται επί σειρά ετών σε ολόκληρη την Κίνα σε σημαντική κλίμακα».
Το δικαστήριο εκτίμησε ότι 60.000 έως 100.000 μεταμοσχεύσεις οργάνων πραγματοποιούνται ετησίως από τα τέλη της δεκαετίας του 2000 — πολύ πέρα από τον γελοίο ισχυρισμό του καθεστώτος για 10.000 — και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι φυλακισμένοι συνείδησης του Φάλουν Γκονγκ είναι η κύρια πηγή οργάνων. Δεκάδες χιλιάδες δολοφονούνται κάθε χρόνο για τα όργανά τους.
Αυτό προκύπτει από μαρτυρίες επιζώντων, μαρτυρίες εργαζομένων σε νοσοκομεία, και από ψυχρά δεδομένα — δεν είναι εικασίες.
Ένας φίλος μου είπε κάποτε ότι ακούει τις κραυγές τους κάθε βράδυ. Κι εγώ. Και παράλληλα, διαβάζουμε τα άρθρα της New York Times που ανησυχούν για το αν οι χορευτές του Shen Yun, που ζουν εξαιρετικές ζωές στην Αμερική, υπόκεινται σε —και δεν το επινοώ αυτό— «ντροπή για τον σωματότυπό τους».
Το πραγματικό Shen Yun
Το Shen Yun δεν είναι μόνο τέχνη. Είναι το επείγον σε κίνηση.
Κάθε άλμα στη σκηνή, κάθε νότα από την ορχήστρα, κάθε εισιτήριο που πωλείται μεταφέρει ένα μήνυμα που φωνάζουμε εδώ και δεκαετίες: Η δικτατορία της Κίνας είναι κακή και ασύστολη και μια απειλή για όλους μας.
Το αίμα της οικογένειας και των φίλων μας χύνεται στην Κίνα καθώς αγωνιζόμαστε να ξυπνήσουμε ανθρώπους σε μακρινές, πιο ήρεμες ακτές.
Αυτοί οι χορευτές; Δεν κάνουν υπερωρίες για έναν μισθό.
Χύνουν την ψυχή τους σε κάτι μεγαλύτερο: μια ευκαιρία να δείξουν στον κόσμο την ομορφιά που θέλει να σβήσει το καθεστώς, ένα πνεύμα ελευθερίας που θέλει να συντρίψει, μια δίωξη που οι τίτλοι ειδήσεων αγνοούν.
Οι κριτικοί αγνοούν και αυτό ακόμη: Το Shen Yun είναι ένας θρίαμβος που γεννήθηκε σε αμερικανικό έδαφος, ένα λαμπρό παράδειγμα του αμερικανικού ονείρου.
Ιδρύθηκε από Κινέζους μετανάστες, μορφωμένους, καλλιεργημένους, μέρος της κοινωνίας, που ήρθαν εδώ νόμιμα, και χτίστηκε από το τίποτα. Χωρίς κρατικές επιχορηγήσεις και εταιρικούς χορηγούς. Μόνο με όραμα και επιμονή.
Αυτό που ξεκίνησε ως ένα τρεμόπαιγμα ελπίδας έχει εξελιχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο, τώρα με οκτώ θιάσους να ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο, σε μια εποχή περικοπών προσωπικού και προϋπολογισμών. Το κοινό δεν χορταίνει το Shen Yun. Είναι μια απόδειξη τού τι μπορεί να κάνει δυνατό η ελευθερία και η πίστη.
Τι δεν καταλαβαίνει η NY Times
Η New York Times μπορεί να μετρήσει τις ώρες όσο θέλει — περισσότερες από 20 παραστάσεις σε όλη την πολιτεία της Νέας Υόρκης την περασμένη σεζόν, όλα τα εισιτήρια πωλημένα — αλλά δεν γνωρίζει γιατί αυτό έχει σημασία. Αυτό δεν είναι δουλειά. Είναι επιβίωση και ελπίδα.
Τους καταλαβαίνω, εν μέρει. Για έναν εξωτερικό παρατηρητή, η επιμονή του Shen Yun ως ελίτ χορευτικού θιάσου φαίνεται έντονη – εκατοντάδες ερμηνευτές, περιοδείες ανά την υφήλιο, ρυθμός που δεν μειώνεται. Και μια ομάδα που είναι λιγότερο κατανοητή από όσο θα έπρεπε.
Φυσικά, τα μέσα ενημέρωσης αγαπούν μια ‘ζουμερή’ οπτική γωνία: Δεν είναι καταπονημένοι; Δεν είναι πολύ πειθαρχημένο; Δεν χειραγωγούνται αυτοί οι νέοι καλλιτέχνες;
Ας κάνουμε όμως ένα βήμα πίσω.
Στο καθεστώς του ΚΚΚ, «καταπονημένος» σημαίνει καταναγκαστική εργασία έως ότου το σώμα σας να μην αντέχει άλλο. «Πειθαρχία» σημαίνει χτυπήματα με ηλεκτροφόρα ρόπαλα για να αποκηρύξετε τις πνευματικές πεποιθήσεις σας. «Χειραγωγημένος» σημαίνει ότι αποβάλλεστε από το σχολείο για την πίστη σας, σας αρνούνται την εκπαίδευση, και καταδικάζεστε στη φτώχεια απλώς και μόνο για το ποιος είστε.
Η ένταση του Shen Yun δεν είναι εκμεταλλευτική — είναι άρνηση υποταγής.
Είναι μια κοινότητα που λέει: «Δεν θα μας σπάσετε». Οι καλλιτέχνες λένε: «Θέλουμε να είμαστε οι καλύτεροι, για έναν ανώτερο σκοπό». Το καθεστώς της Κίνας προσπαθεί να μας σταματήσει εδώ και 25 χρόνια και κάθε άλμα ή χαμόγελο στη σκηνή αποδεικνύει ότι απέτυχαν.
Γιατί δεν είναι αυτή η ιστορία στα άρθρα; Γιατί δεν μιλάμε για τα βασανιστήρια αντί για τις πολύωρες πρόβες;
Η New York Times έχει ξεφουρνίσει πολλαπλές «έρευνες» για τη δομή μας και επιτέθηκαν στην αντι-δικτατορική μας στάση, αποκαλώντας την ακόμη και «πολιτική». Πολιτική; Πείτε το στη νεαρή χορεύτρια της οποίας ο πατέρας χάθηκε σε μια κινεζική φυλακή επειδή διαλογιζόταν στο σαλόνι του και πέθανε μήνες αργότερα από βασανιστήρια. Πείτε της ότι το να χορεύει παρουσιάζοντας ιστορίες ανθρώπων σαν του πατέρα της είναι πολιτικό.
Ένα άλλο από τα άρθρα τους εμβαθύνει στη χρηματοδότησή μας — λες και το πάθος, οι πωλήσεις εισιτηρίων, και η ζωντάνια των μεταναστών δεν μπορούν να εξηγήσουν ένα φαινόμενο που άγγιξε τις ζωές εκατομμυρίων θεατών.
Η New York Times χάνει το δάσος για τα δέντρα — ή μήπως επιλέγει να μην το δει;
Για 25 χρόνια, το κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας συκοφαντεί το Φάλουν Γκονγκ, την πίστη μας, κολλώντας μας την ετικέτα της «αίρεσης» για να δικαιολογήσει την εξόντωσή μας. Το κρατικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Xinhua (Σινχουά), η μηχανή προπαγάνδας του, ξεφουρνίζει τα ψέματα. Η New York Times, εν τω μεταξύ, συνεχίζει το παράδειγμά τους, με καλοσμιλεμένες λέξεις.
Δεν θα έπρεπε η ομοιότητα να τους κάνει να σταματήσουν και να σκεφτούν σοβαρά; Η δημοσιογραφία δεν λειτουργεί στο κενό, χωρίς συνέπειες.
Η New York Times έχει αφιερώσει περισσότερο χρόνο και μελάνι «διερευνώντας» τα παρασκήνια του Shen Yun από ό,τι έκανε ποτέ για τη διερεύνηση 25ετών βασανιστηρίων, φυλακίσεων και βίαιων αφαιρέσεων οργάνων — μια γενοκτονία που μόλις και μετά βίας έχει αγγίξει.
Αντίθετα, η αντικειμενική κάλυψη αυτών των γεγονότων από τη Wall Street Journal της χάρισε ένα βραβείο Πούλιτζερ που το άξιζε. Σίγουρα, κόστισε στον δημοσιογράφο την πρόσβαση στην Κίνα, αλλά το να πεις την αλήθεια για την εξουσία δεν ήταν ποτέ εύκολο. Το να παρενοχλείς μετανάστες-καλλιτέχνες στο έδαφός σου είναι πολύ πιο εύκολο.
Τα κρίσιμα θέματα
Το Δικαστήριο για την Κίνα στο Λονδίνο το έθεσε ωμά: «Πολλοί άνθρωποι πέθαναν με απερίγραπτα φρικτούς θανάτους χωρίς λόγο».
Επιζώντες από την Κίνα αφηγούνται ότι τους έκαναν αιματολογικές εξετάσεις, ακτινογραφίες και μια σειρά από ασυνήθιστες εξετάσεις όσο βρίσκονταν υπό κράτηση — προετοιμασία για τον πάγκο του κρεοπώλη, όχι ιατρικό έλεγχο.
Ένας γιατρός, ο Ένβερ Τότι, κατέθεσε ότι έκοψε έναν ζωντανό άνδρα για να αφαιρέσει τα νεφρά και το συκώτι του. Θυμόταν το αίμα που παλλόταν καθώς η καρδιά χτυπούσε ακόμα.
Αυτή είναι η πραγματικότητα: αρπάζουν τα όργανα από το σώμα για να τροφοδοτήσουν ένα εμπόριο μεταμοσχεύσεων δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ το καθεστώς της Κίνας, όπως συνήθως, τα αρνείται όλα.
Το Shen Yun δεν μας διασκεδάζει απλώς — ενισχύει την συνείδησή μας. Φωτίζει τις περιοχές που λίγοι τολμούν να πατήσουν. Ενδεικτική περίπτωση: Μια πρώην ανταποκρίτρια της New York Times, η Ντίντι Κίρστεν Τάτλοου, κατέθεσε στο δικαστήριο ότι η προσπάθειά της να αναφέρει πληροφορίες σχετικά με την βίαιη αφαίρεση ζωτικών οργάνων κατεστάλη από τους συντάκτες της στην Times.
Στο θέατρο, το έχω δει αμέτρητες φορές — θεατές δακρυσμένοι, να ρωτούν πώς γίνεται να μην ήξεραν για την αφαίρεση οργάνων, για τα στρατόπεδα. Μια γυναίκα μού είπε ότι ένιωσε ελπίδα για πρώτη φορά μετά από χρόνια, βλέποντας κάτι αγνό να νικά το σκοτάδι.
Αυτό λείπει από τη New York Times: Το Shen Yun δεν μιλά για εμάς. Μιλά για αυτούς — τους κρατούμενους, τους βασανισμένους, τους νεκρούς. Μιλά και για εσάς, επίσης, κατ’ επέκταση, είτε το συνειδητοποιείτε είτε όχι. Η εμβέλεια του καθεστώτος δεν περιορίζεται στην Κίνα. Είναι στο τηλέφωνό σας, στην εφοδιαστική αλυσίδα προϊόντων σας, στην δημοσιογραφία που διαβάζετε.
Αυτό δεν είναι αφηρημένο για εμένα. Είναι προσωπικό. Έχω παρακολουθήσει το Shen Yun να μεγαλώνει από σπόρος σε μεγάλο δέντρο. Και ξέρω ότι κάθε μέρα που δεν μιλάμε, πεθαίνουν περισσότεροι. Οι επικριτές λένε ότι είμαστε πολύ πολιτικοί, ότι η τέχνη δεν πρέπει να κηρύττει.
Αλλά η σιωπή είναι επίσης πολιτική — αφήνοντας τη σκιά του ΚΚΚ να σέρνεται ανεξέλεγκτη ενώ πίνουμε λάτε και κάνουμε περιήγηση στο X.
Το Shen Yun είναι μια δύναμη για το καλό, που εκθέτει τα ψέματα και δείχνει έναν πολιτισμό που θέλουν να τον δουν κατεστραμμένο – είναι ένα πνεύμα που δεν μπορούν να σκοτώσουν.
Γι’ αυτό έχουμε κίνητρο. Γι’ αυτό δεν σταματάμε.
Είμαστε σε πόλεμο, με όπλα την ομορφιά και την αλήθεια. Κάθε παράσταση είναι μια μάχη κερδισμένη.
Με ποια πλευρά είστε;
Έτσι, [λέω] στη New York Times και σε κάθε εταιρεία που σπαταλά πίξελς και μελάνι για τα υποτιθέμενα ελαττώματα του Shen Yun: Δεν είστε απλώς εκτός θέματος — είστε συνένοχοι.
Κοιτάξτε καλύτερα. Μετράτε τα δέντρα, ενώ ένα δάσος καίγεται.
Δεν είμαστε τέλειοι — ποιος είναι; — αλλά παλεύουμε για ζωές, όχι για πρωτοσέλιδα, και προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο σε έναν ταραγμένο κόσμο.
Φανταστείτε αν αυτοί οι πόροι των μέσων ενημέρωσης πήγαιναν στην αποκάλυψη της βαρβαρότητας, της αδικίας και της λογοκρισίας του κινεζικού καθεστώτος αντί να αντηχούν — και να ενισχύουν — τις συκοφαντίες τους.
Φανταστείτε αν οι συγγραφείς έβλεπαν το αίμα πίσω από την ομορφιά —συκώτια κομμένα στην Χενάν, κραυγές πνιγμένες στο Πεκίνο — ή το όνειρο αυτών των μεταναστών να δείχνουν αυτές τις ιστορίες στην παγκόσμια σκηνή.
Δεν έχουμε χρόνο για αυτόν τον θόρυβο. Οι άνθρωποί μας πεθαίνουν. Διακυβεύεται ο κόσμος μας.
Το Shen Yun χορεύει, όχι επειδή είναι εύκολο, αλλά επειδή είναι επείγον.
Βγείτε από την γυάλα σας και ακούστε.
Η πραγματική ιστορία δεν έχει ποτέ σταματήσει να φωνάζει.
Επειδή τα ανθρακωρυχεία εκπέμπουν μεγάλες ποσότητες δηλητηριώδους μονοξειδίου του άνθρακα, οι ανθρακωρύχοι παλαιότερα έπαιρναν μαζί τους ένα καναρίνι σε κλουβί. Ο ευαίσθητος οργανισμός του πτηνού υπέκυπτε στα αυξανόμενα επίπεδα αερίου πολύ πριν από τους ανθρακωρύχους, προειδοποιώντας τους εγκαίρως. Το Πακιστάν, ως πρώιμος και ενθουσιώδης συμμετέχων στο BRI, υφίσταται πρώτο τις συνέπειες, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για τις άλλες χώρες που συμμετέχουν στην κινεζική πρωτοβουλία.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Πακιστάν σχετίζεται με το ενεργειακό δίκτυο που κατασκευάστηκε για τη χώρα από την πρωτοβουλία BRI, γνωστή και ως «Μία ζώνη, ένας δρόμος». Το δίκτυο ήταν εξαιρετικά ακριβό εξαρχής και, επειδή η Κίνα κατασκεύασε πολύ μεγαλύτερη παραγωγική δύναμη από όση χρειάζεται το Πακιστάν, το χρέος που τώρα αντιμετωπίζει η χώρα είναι απλά μη βιώσιμο.
Δεν πρόκειται απλώς για μια ατυχή, λανθασμένη εκτίμηση – κάτι που συμβαίνει στις διεθνείς επενδύσεις. Αντίθετα, είναι χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το σχέδιο του Πεκίνου.
Στο πλαίσιο της BRI, το Πεκίνο προσεγγίζει λιγότερο ανεπτυγμένα κράτη και προτείνει να κατασκευάσει υποδομές που, θεωρητικά, θα τα βοηθήσουν να αναπτυχθούν οικονομικά, προσφέροντας δάνεια για τη χρηματοδότηση του έργου, πάντα από κινεζικές κρατικές τράπεζες. Επιπλέον, αναθέτει σε κινεζικές εργολαβικές εταιρείες την κατασκευή και σε κινεζική διαχείριση τη λειτουργία του έργου μετά την ολοκλήρωσή του.
Όλα τα πλεονεκτήματα βρίσκονται στην πλευρά του Πεκίνου. Εάν, για οποιονδήποτε λόγο, η χώρα-αποδέκτης δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις οικονομικές της υποχρεώσεις, η ιδιοκτησία του έργου μεταβιβάζεται στο Πεκίνο. Ακόμη και αν η χώρα αποπληρώσει το δάνειο, παραμένει εξαρτημένη από την Κίνα για τη διαχείριση και τη συντήρηση του έργου.
Υπάρχει και άλλο ένα πρόβλημα. Λόγω του ότι οι κινεζικές αρχές επιλέγουν τα έργα κυρίως για πολιτικούς και διπλωματικούς λόγους, και όχι για οικονομικούς, τα έργα συχνά δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της χώρας-αποδέκτη: είναι ή υπερβολικά μεγάλα ή πολύ μικρά. Επιπλέον, καθώς χρησιμοποιούνται τα χρήματα της χώρας-αποδέκτη μέσω δανείου, η Κίνα έχει μικρό κίνητρο να προσαρμόσει τα έργα στις πραγματικές ανάγκες. Οι χώρες που προσεγγίζονται από το Πεκίνο δεν έχουν συνήθως την ικανότητα να αξιολογήσουν με ακρίβεια τις οικονομικές τους ανάγκες.
Για το Πακιστάν, η πρόταση της Κίνας πριν από μία δεκαετία φαινόταν ελκυστική. Η χώρα είχε έλλειμμα στην ηλεκτροπαραγωγή. Η Κίνα κατασκεύασε μια σειρά από εργοστάσια άνθρακα, ηλιακής και υδροηλεκτρικής ενέργειας, με συνολικό κόστος περίπου 25 δισ. δολαρίων, ποσό τεράστιο για το Πακιστάν. Εκτός από την υποχρέωση αποπληρωμής του δανείου σε μόλις 10 χρόνια, το Πακιστάν δεσμεύτηκε να αγοράζει όλη την ηλεκτρική ενέργεια που θα παράγουν οι κινεζικές μονάδες για τα επόμενα 40 χρόνια και υποσχέθηκε σε κινεζικές κρατικές εταιρείες απόδοση 34% στην επένδυση.
Ήταν προφανές από την αρχή ότι το Πακιστάν δεν θα μπορούσε ποτέ να τηρήσει αυτούς τους όρους. Επειδή οι υπολογισμοί ήταν πολιτικοί και διπλωματικοί, η Κίνα κατασκεύασε πολύ μεγαλύτερη παραγωγική ικανότητα από όση θα χρειαστεί το Πακιστάν για πολλά χρόνια, κατά κάποιες εκτιμήσεις έως και 40% επιπλέον. Ωστόσο, οι όροι υποχρεώνουν το Πακιστάν να αγοράζει όλη την παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια.
Για να ανταποκριθεί στις οικονομικές του υποχρεώσεις, το Πακιστάν αύξησε την τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας σε επίπεδα υψηλότερα ακόμα και από αυτά που έχουν ανεπτυγμένες και πλουσιότερες χώρες. Έτσι, η ηλεκτρική ενέργεια για μερικά φώτα, ένα μικρό ψυγείο και μερικούς ανεμιστήρες μπορεί να κοστίζει σε μια πακιστανική οικογένεια περίπου 60 ευρώ τον μήνα, ποσό ιδιαίτερα υψηλό δεδομένου ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα της χώρας ανέρχεται σε περίπου 125 ευρώ τον μήνα.
Το Πακιστάν έχει ήδη καθυστέρηση πληρωμών ύψους 1 δισ. δολαρίων προς τις κινεζικές κρατικές τράπεζες, ενώ οφείλει επιπλέον 9 δισ. δολάρια για δύο νέα κινεζικά πυρηνικά εργοστάσια.
Το Πακιστάν βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από τις περισσότερες άλλες χώρες που συμμετέχουν στην BRI, κυρίως επειδή ήταν ένας από τους πρώτους συμμετέχοντες, όχι επειδή οι συμφωνίες με άλλες χώρες είναι διαφορετικές. Ήδη, η Σρι Λάνκα έχει χρεοκοπήσει, ενώ αρκετές αφρικανικές χώρες αναγκάστηκαν να επαναδιαπραγματευτούν τους όρους των δανείων. Πρόσφατα, ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ αναγκάστηκε να υποσχεθεί επιπλέον χρηματοδότηση στην Αφρική για να αποτρέψει την αποχώρηση ορισμένων συμμετεχόντων από το πρόγραμμα.
Εάν το Πακιστάν είναι ενδεικτικό, το σχέδιο της BRI έχει θεμελιώδεις αδυναμίες. Ακόμη χειρότερα, οι οικονομικές δυσκολίες των συμμετεχόντων χωρών θα μπορούσαν να επιβαρύνουν τις κινεζικές τράπεζες και εργολαβικές εταιρείες, σε μια περίοδο που η ίδια η κινεζική οικονομία, με το υψηλό της χρέος και την υποτονική της ανάπτυξη, δεν έχει την πολυτέλεια για τέτοιου είδους πιέσεις.
Αυτό το άρθρο είναι το δεύτερο σε μια σειρά με τίτλο «Ινδία: Τα επόμενα πέντε χρόνια». Οι συνομιλίες με ειδικούς του θέματος, ηγέτες σκέψης και καινοτομίας, στρατηγούς και διπλωμάτες θα διερευνήσουν τις εξωτερικές σχέσεις της Ινδίας και την παγκόσμια προοπτική της από το 2024 έως το 2029.
Η Ινδία, η ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία στον κόσμο, αναπτύσσεται επίσης στην κατανόηση του εαυτού της. Καθώς το κάνει, η «μεγάλη στρατηγική» της — ο τρόπος που βλέπει τη θέση της στον κόσμο — καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την Κίνα, λένε ειδικοί.
«Η Κίνα ξεχωρίζει όλο και περισσότερο στη στρατηγική συνείδηση της Ινδίας», έγραψε ο Ντρούβα Τζαϊσάνκαρ στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα, «Vishwa Shastra: India and the World».
«Πράγματι, η άνοδος της Κίνας είναι πιθανότατα ο πρωταρχικός παράγοντας που επηρεάζει τη μεγάλη στρατηγική της Ινδίας σήμερα».
Το «Vishwa Shastra» είναι σανσκριτική φράση που σημαίνει «πραγματεία για τον κόσμο». Το βιβλίο προσφέρει μια ενοποιημένη, γραμμική ανάλυση της ινδικής εξωτερικής πολιτικής από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή.
Ο Τζαϊσάνκαρ, ο οποίος υπηρετεί ως εκτελεστικός διευθυντής του Ιδρύματος Ερευνών Observer με έδρα την Ουάσιγκτον, δήλωσε στην Epoch Times σε μια συνέντευξη ότι υπάρχουν σε γενικές γραμμές πέντε στόχοι στη «μεγάλη στρατηγική» της Ινδίας.
«Η ενίσχυση της Ινδίας στο εσωτερικό, στρατιωτικά και οικονομικά, είναι [η] υπ΄ αριθμόν 1 προτεραιότητα. [Το δεύτερο είναι] η διασφάλιση μιας σταθερής γειτονιάς, η οποία ήταν μια μεγάλη πρόκληση, αλλά η γειτονιά ήταν πάντα, και πάλι, πρώτη προτεραιότητα διεθνώς», δήλωσε ο Τζαϊσάνκαρ.
Η διατήρηση μιας ισορροπίας δυνάμεων είναι η τρίτη προτεραιότητα της Ινδίας. Το τέταρτο είναι η αντιμετώπιση ζητημάτων κληρονομιάς σχετικά με τη διχοτόμηση της Ινδίας, η οποία οδήγησε στο σχηματισμό του Πακιστάν και δημιούργησε μεγαλύτερες περιφερειακές συνέπειες. Το πέμπτο είναι να υποστηρίξει την επαρκή συμμετοχή της Ινδίας σε παγκόσμιους θεσμούς θέσπισης κανόνων, είπε.
Αυτοί οι πέντε στόχοι καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό τη μεγάλη στρατηγική της Ινδίας από την ανεξαρτησία της το 1947. Η σημερινή Ινδία έχει περισσότερες ευκαιρίες και πόρους για να επιτύχει αυτούς τους στόχους από ό,τι είχε ποτέ πριν, σύμφωνα με τον Τζαϊσάνκαρ.
«Η Ινδία βρίσκεται λιγότερο στην άμυνα από ό,τι στο παρελθόν. Έχει περισσότερους πόρους από ό,τι στο παρελθόν. Αυτό λοιπόν είναι καλό από πολλές απόψεις. Έχει την ικανότητα να εκσυγχρονίζεται. Έχει την ικανότητα να διευθετήσει κάποια από τα ζητήματα στην περιφέρειά της. Έχει την ικανότητα να παρακάμψει και να απομονώσει το Πακιστάν και τέτοια πράγματα», είπε.
Διατύπωση της μεγάλης στρατηγικής της Ινδίας
Ο Σρίκαντ Κονταπάλλι, πρύτανης της Σχολής Διεθνών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Jawaharlal Nehru (JNU) του Νέου Δελχί, δήλωσε στην Epoch Times ότι κάθε μεγάλη δύναμη έχει μια μεγάλη στρατηγική που καθορίζει την τροχιά της, κοιτάζοντας μπροστά 20 έως 25 χρόνια. Μαζί με τον σχεδιασμό της για οικονομική, τεχνολογική, και στρατιωτική ανάπτυξη, η μεγάλη στρατηγική περιγράφει λεπτομερώς το εθνικό ήθος μιας χώρας.
Ειδικός στις εξωτερικές πολιτικές και τις πολιτικές ασφαλείας της Κίνας, ο Κονταπάλλι είπε ότι πόσο μεγάλο μέρος της στρατηγικής ενός έθνους αποκαλύπτεται εξαρτάται από τον σκοπό που του αποδίδεται από αυτό το έθνος.
«Για παράδειγμα, οι Αμερικανοί έχουν την [Τετραπλή] Στρατηγική Άμυνας και Εθνικής Ασφάλειας. … Οι Ρώσοι έχουν μια τέτοια στρατηγική. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει μία. Η Κίνα την διατύπωσε επίσης ως προς την εθνική αναζωογόνηση έως το 2049 και έχει πολλά βήματα—από το 2021 έως το 2035», είπε ο Κονταπάλλι.
Η μεγάλη στρατηγική της Ινδίας έχει σπάνια διατυπωθεί ρητά και διάφοροι συγγραφείς προσπάθησαν να εκφράσουν το όραμα της χώρας. Το έργο του Τζαϊσάνκαρ επιχειρεί να καθορίσει τον παγκόσμιο αντίκτυπο της Ινδίας, ακριβώς 25 χρόνια από το μέσο του αιώνα. Τα μέσα του αιώνα είναι επίσης το χρονοδιάγραμμα της μεγάλης στρατηγικής της Κίνας για εθνική αναζωογόνηση, που μερικές φορές ονομάζεται «Παγκόσμια Κίνα 2049» ή «Κίνα 2049».
Ο Κονταπάλλι ανέφερε το «India 2020», ένα έργο του 1998 του πρώην προέδρου της Ινδίας, Αμπντούλ Καλάμ, και Σ. Ράγιαν. Το βιβλίο σκιαγράφησε μια στρατηγική για μια ανεπτυγμένη Ινδία κοιτάζοντας τις δύο πρώτες δεκαετίες της νέας χιλιετίας.
Ο Ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι εξέφρασε την ινδική στρατηγική ως «Viksit Bharat 2047». Η φράση «Viksit Bharat», που σημαίνει «ανεπτυγμένη Ινδία», μεταφέρει το όραμα της ινδικής κυβέρνησης να μετατρέψει την χώρα σε μια αυτοδύναμη και ευημερούσα οικονομία μέχρι το 2047.
Ο Κονταπάλλι περιέγραψε τις περιοχές που ορίστηκαν στο Viksit Bharat 2047 ως «μαλακές περιοχές της μεγάλης στρατηγικής».
Πολλά από τα ζητήματα που σχετίζονται με την ασφάλεια της Ινδίας φυλάσσονται και δεν αποκαλύπτονται, είπε. Ορισμένες από τις άγνωστες περιοχές αφορούν την Κίνα.
Κινέζος στρατιώτης χειρονομεί καθώς στέκεται κοντά σε Ινδό στρατιώτη στην κινεζική πλευρά της αρχαίας συνοριακής διάβασης Νάτου Λα μεταξύ Ινδίας και Κίνας, στις 10 Ιουλίου 2008. (Diptendu Dutta/AFP μέσω Getty Images)
Κίνα: Το μεγαλύτερο εμπόδιο
Παρά τις δυνατότητές της, η Ινδία αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις για την επίτευξη της μεγάλης στρατηγικής της. Ανάμεσά τους φαίνεται να ξεχωρίζει η Κίνα, την οποία οι αναλυτές ορίζουν ως σημαντική πρόκληση για την άνοδο της Ινδίας στην παγκόσμια σκηνή.
Η γεωγραφία και η ιστορία παρέχουν το πλαίσιο για την πρόκληση από την Κίνα. Αυτό λέει ο Μόνις Τουράνγκμπαμ, διευθυντής του Ινστιτούτου Indo-Pacific Studies Kalinga που εδρεύει στην Ινδία.
«Από την έναρξή της το 1949, τον Σινο-Ινδικό πόλεμο του 1962 και την ανάδειξή της ως παγκόσμια δύναμη τον 21ο αιώνα, η κομμουνιστική Κίνα έχει επηρεάσει τη σύλληψη και τη λειτουργικότητα της μεγάλης στρατηγικής της Ινδίας», είπε ο Τουράνγκμπαμ στην Epoch Times.
Ο Τζαϊσάνκαρ είπε ότι η Κίνα αμφισβητεί κάθε έναν από τους μεγάλους στόχους στρατηγικής της Ινδίας.
«Το μεγαλύτερο εμπόδιο σε καθέναν από αυτούς τους πέντε στόχους σήμερα, αναμφισβήτητα, είναι η Κίνα. Έτσι, η Κίνα είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τις αμυντικές προμήθειες της Ινδίας, την τεχνολογική της πολιτική, την εμπορική της πολιτική, τη βιομηχανική της πολιτική», είπε.
Ο Κονταπάλλι είπε ότι από το 2009, η Ινδία βλέπει την Κίνα ως «μακροπρόθεσμη απειλή» για τα στρατηγικά της σχέδια. Καθόρισε ως βραχυπρόθεσμη απειλή την απειλή εντός πενταετίας, μεσοπρόθεσμη ως 15 χρόνια, και μακροπρόθεσμη την απειλή στα 35 έτη.
Στρατιώτες της Δύναμης Συνοριακής Ασφάλειας της Ινδίας περιπολούν κατά μήκος των περιφραγμένων συνόρων με το Πακιστάν στον τομέα Ράνμπιρ Σινγκ Πούρα κοντά στο Τζάμμου, στις 26 Φεβ. 2019. (Mukesh Gupta/Reuters)
Ήταν το 2009 που η ινδική θέση μεταπήδησε σε έναν πόλεμο δύο μετώπων —που σημαίνει εναντίον του Πακιστάν και της Κίνας— «κάτω από το πυρηνικό κατώφλι», είπε, «επειδή και τα δύο είναι πυρηνικά».
«Αλλά αυτή είναι η στρατηγική των ενόπλων δυνάμεων, και όχι η εθνική στρατηγική», είπε ο Κονταπάλλι, σημειώνοντας ότι η Ινδία αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις από την Κίνα από όλα τα άλλα μέτωπα.
Είπε ότι στο πλαίσιο της μεγάλης στρατηγικής της Ινδίας, ο παράγοντας της Κίνας είναι «αβέβαιος ή ακόμη και αρνητικός» λόγω της εδαφικής διαμάχης με την Ινδία. Είπε ότι αυτή η διαμάχη είναι μακροπρόθεσμη.
«Αυτό δεν πρόκειται να επιλυθεί [βραχυπρόθεσμα]. Επομένως, πρέπει να συνυπολογίσετε την Κίνα στην εδαφική διαμάχη στη μεγάλη στρατηγική», είπε ο Κονταπάλλι.
Ο Τζαϊσάνκαρ ανέφερε τον ενεργό ανταγωνισμό από την Κίνα στη γειτονιά της Ινδίας — σε χώρες όπως το Νεπάλ, η Σρι Λάνκα, το Μπαγκλαντές και η Μιανμάρ. Η ισορροπία δυνάμεων στον Ινδο-Ειρηνικό έχει επίσης αλλάξει από την άνοδο της Κίνας. Η Ινδία εργάζεται με άλλες χώρες για να το αντιμετωπίσει, είπε.
Ακόμη και στους διεθνείς θεσμούς, η Κίνα προσπαθεί να εμποδίσει την άνοδο της Ινδίας, σημείωσε.
«Η Κίνα είναι τελικά η κύρια δύναμη που είναι περισσότερο υπεύθυνη για το σταμάτημα, ας πούμε, της μεταρρύθμισης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, της εισόδου της Ινδίας στην Ομάδα Πυρηνικών Προμηθευτών, για ορισμένα εμπορικά ζητήματα και τέτοια πράγματα. Υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων», είπε.
Ο ρόλος της Ινδίας στους παγκόσμιους θεσμούς αυξάνεται. Κατά τη διάρκεια της προεδρίας της το 2023 στο διεθνές φόρουμ της Ομάδας των 20 (G20), έπαιξε κρίσιμο ρόλο σε μια διευρυμένη BRICS και σε άλλες πλατφόρμες παγκόσμιας διακυβέρνησης, σύμφωνα με την Τουράνγκμπαμ.
Ωστόσο, η Κίνα χρησιμοποιεί μια διττή προσέγγιση για να αμφισβητήσει αυτήν την αυξανόμενη επιρροή, είπε.
«Η πρόκληση της Κίνας για την άνοδο της Ινδίας σε παγκόσμιους θεσμούς είναι τόσο ιδεατή όσο και υλική», είπε ο Τουράνγκμπαμ.
Η δημοκρατία της Ινδίας και το δεκτικό μοντέλο παγκόσμιας διακυβέρνησής της, την καθιστούν ελκυστική, είπε. Ωστόσο, το καθαρό οικονομικό μέγεθος και η επιρροή της Κίνας αποτελούν πρόκληση για το Νέο Δελχί να περιηγηθεί σε παγκόσμιους θεσμούς.
Η μεγάλη στρατηγική της Κίνας είναι να είναι το Νο. 1: να αντικαταστήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες, ειδικότερα. Το Πεκίνο θέλει επίσης να είναι Νο. 1 στην Ασία, είπε ο Κονταπάλλι. Αλλά υπάρχουν δυνάμεις στην Ασία —Ινδία, Ιαπωνία, Ινδονησία, Φιλιππίνες και Βιετνάμ— που μπορούν να ανταγωνιστούν για αυτήν την επιρροή και δεν θέλουν η Κίνα να μετριάσει το αποτύπωμά τους.
«Ο ρόλος της Κίνας στη Νότια Ασία, τη Νοτιοανατολική Ασία, όπου θέλει να περιθωριοποιήσει την Ινδία, δεν είναι αποδεκτός από την Ινδία», είπε.
Η μεγάλη στρατηγική της Ινδίας θα περιλαμβάνει επομένως την αντιμετώπιση της μεγάλης κινεζικής στρατηγικής σε σχέση με εδαφικά ζητήματα και τον ανταγωνισμό στην Ασία.
Υπάρχουν πολλά στοιχεία της στρατηγικής, σημείωσε ο Κονταπάλλι. Ένα στοιχείο είναι η συμμαχία QUAD μεταξύ της Ινδίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ιαπωνίας και της Αυστραλίας στον Ινδο-Ειρηνικό. Μια άλλη είναι η άσκηση Malabar—κοινές θαλάσσιες στρατιωτικές ασκήσεις μεταξύ των χωρών QUAD. Ένα άλλο στοιχείο είναι οι μεμονωμένες συμφωνίες ελεύθερων συναλλαγών μεταξύ της Ινδίας και διαφόρων εθνών.
Και μια άλλη είναι η πρόσφατη συνάντηση Μόντι-Τραμπ. Για αυτό, είπε, «τι συνέβη δεν ξέρουμε».
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δίνει τα χέρια με τον Ινδό πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης στο Οβάλ Γραφείο στις 13 Φεβ. 2025. (Jim Watson/Γαλλικό Πρακτορείο μέσω Getty Images)
Κοιτάζοντας προς έναν πολυπολικό κόσμο
Με την ταχεία οικονομική της ανάπτυξη, η Ινδία προβλέπεται να είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο έως το 2030, πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα.
Ο Τζαϊσάνκαρ περιέγραψε τρεις παγκόσμιες σχολές σκέψης — τη μονοπολικότητα, τη διπολικότητα και την πολυπολικότητα — από την οπτική γωνία των τριών πιθανών κορυφαίων παγκόσμιων οικονομιών τις επόμενες δύο δεκαετίες: των Ηνωμένων Πολιτειών, της Κίνας, και της Ινδίας.
Οι ακαδημαϊκοί όροι περιγράφουν τρία συστήματα γεωπολιτικής κατανομής ισχύος: ένας μονοπολικός κόσμος κυριαρχείται από μια δύναμη, ένας διπολικός κόσμος κυριαρχείται από δύο μεγάλες δυνάμεις και σε έναν πολυπολικό κόσμο, η εξουσία κατανέμεται μεταξύ πολλών κρατών.
Η μεγάλη στρατηγική της Ινδίας πρέπει να γίνει κατανοητή στο πλαίσιο των προσδοκιών ότι θα μπει στη λίστα με τις κορυφαίες παγκόσμιες δυνάμεις στο εγγύς μέλλον, είπε.
«[Οι Ηνωμένες Πολιτείες] είναι το Νο. 1», είπε ο Τζαϊσάνκαρ. «Σε έναν ιδανικό κόσμο, οι ΗΠΑ θέλουν έναν μονοπολικό κόσμο. Έχουν έναν καθαρό ανταγωνιστή σήμερα, την Κίνα».
Η Κίνα —παρά τη μακροπρόθεσμη φιλοδοξία της για έναν μονοπολικό κόσμο στον οποίο είναι Νο. 1— αναγνωρίζει τη διπολικότητα του σημερινού κόσμου. Η φιλοδοξία της να είναι η κορυφαία παγκόσμια δύναμη δεν έρχεται σε αντίθεση με αυτήν την αναγνώριση.
«Όταν η Κίνα λέει ότι θέλει έναν νέο τύπο σχέσης μεγάλης δύναμης ή συνομιλίες για την αποφυγή της Παγίδας του Θουκυδίδη, στην πραγματικότητα αναγνωρίζει έναν διπολικό κόσμο, αλλά ζητά από τις ΗΠΑ να μην τον αμφισβητήσουν», είπε ο Τζαϊσάνκαρ.
Η Παγίδα του Θουκυδίδη είναι η θεωρία — που έγινε δημοφιλής από τον μελετητή του Χάρβαρντ Γκράαμ Άλισον — ότι όταν μια ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη απειλεί μια κυρίαρχη, συχνά προκύπτει πόλεμος.
«Η Ινδία, όντας Νο. 3, θέλει έναν πολυπολικό [κόσμο]», είπε. «Οπότε νομίζω ότι εξαρτάται εν μέρει από την θέση της».
Ενώ η Κίνα υποστηρίζει την πολυμέρεια σε ορισμένα ζητήματα και φόρουμ, είπε ο Τουράνγκμπάμ, η υποστήριξή της έχει στόχο να αμβλύνει την επιρροή της Αμερικής.
Η Ινδία, από την άλλη πλευρά, στοχεύει στη δημιουργία μιας παγκόσμιας τάξης που να περιλαμβάνει περισσότερες [χώρες], είπε.
«Η Ινδία θέλει να δημιουργήσει ένα εξωτερικά ευνοϊκό περιβάλλον ασφάλειας για την οικονομική της άνοδο και η υποστήριξή της για μια πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων αναγνωρίζει την αλληλεξάρτηση των οικονομιών. Η διεύρυνση του καλαθιού των οικονομικών εταίρων της, χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τα βασικά της συμφέροντα ασφάλειας, βρίσκεται στο επίκεντρο της υποστήριξης της Ινδίας για αποτελεσματική πολυμέρεια σε έναν πολυπολικό κόσμο», είπε.
Με την επικείμενη άνοδο της Ινδίας ως την τρίτη μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομία, ένα νέο παγκόσμιο οικονομικό παράδειγμα θα εξελιχθεί, σύμφωνα με τον Τζαϊσάνκαρ.
Η αμερικανική οικονομία αξίζει αυτή τη στιγμή περισσότερα από 30 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η κινεζική οικονομία αξίζει περισσότερα από 19 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η Ινδία είναι αυτή τη στιγμή η πέμπτη μεγαλύτερη παγκόσμια οικονομία. Αναμένεται να κλέψει την τέταρτη θέση της Ιαπωνίας τον επόμενο χρόνο περίπου. Και, σύμφωνα με έκθεση της S&P Global Ratings, μέχρι το 2030, η Ινδία αναμένεται να ξεπεράσει τα 7 τρισεκατομμύρια δολάρια και να γίνει η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο.
[«Παρ’ όλα αυτά,] [θα] υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας, από τη μία πλευρά, και μεταξύ της Κίνας και της Ινδίας, από την άλλη», είπε ο Τζαϊσάνκαρ.
Θα προκύψει επίσης ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ της Ινδίας και όλων των άλλων σε αυτόν τον κατάλογο, είπε. Αλλά ακριβώς λόγω αυτού του κενού, η Ινδία θα διαδραματίσει ηγετικό ρόλο σε έναν πολυπολικό κόσμο.
Η κατάσταση θα εξασφαλίσει μια μοναδική θέση για την Ινδία, σύμφωνα με τον Τζαϊσάνκαρ. Η Ινδία θα περιφρουρήσει αυτό το μέρος για να αποτρέψει την περιθωριοποίηση των συμφερόντων της στη λήψη αποφάσεων από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα.
«Η Ινδία θα αγωνιστεί για έναν περισσότερο πολυπολικό κόσμο, που σημαίνει έναν κόσμο όπου τα πάντα δεν αποφασίζονται απλώς από τις ΗΠΑ και την Κίνα. Νομίζω ότι αυτό είναι μια μεγάλη, καλή ανησυχία για την Ινδία», είπε.
Ο τρόπος με τον οποίο η Ινδία θα διασφαλίσει και θα προωθήσει τα συμφέροντά της σε μια πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων θα είναι μια «δοκιμή φωτιάς» για τη μεγάλη στρατηγική της Ινδίας, είπε ο Τουράνγκμπαμ.
Ο πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι παρευρίσκεται στη Σύνοδο Κορυφής της Ανατολικής Ασίας κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής της Ένωσης Εθνών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) στη Βιεντιάν του Λάος, στις 11 Οκτ. 2024. (Tang Chhin Sothy/Pool Photo μέσω AP)
Ο ρόλος της Ινδίας στην παγκόσμια τάξη
Όταν ρωτήθηκε ποιον ρόλο θα έπαιζε η Ινδία στη δημιουργία ενός πολυπολικού κόσμου, ο Τζαϊσάνκαρ απαρίθμησε μια σειρά από στόχους.
Περιλαμβάνουν την ανάληψη ηγετικού ρόλου στη Νοτιοανατολική Ασία, την ασφάλεια του Ινδικού Ωκεανού, τη σύνδεση με τους γείτονές της και τη Μέση Ανατολή, και τη χρήση «καρότων και ραβδιών» για να πείσει το Πακιστάν να απομακρυνθεί από την υποστήριξη τρομοκρατικών ομάδων.
Περιλαμβάνουν επίσης τη διαχείριση της σχέσης της Ινδίας με την Κίνα με τρόπο που προωθεί τον ανταγωνισμό, αλλά δεν οδηγεί σε σύγκρουση, σύμφωνα με τον Τζαϊσάνκαρ.
Ο Κονταπάλλι εξήγησε ότι η προσέγγιση της Ινδίας στα πολυμερή φόρουμ καθοδηγείται από τα συμφέροντά της.
Τόσο η Ινδία όσο και η Κίνα αποτελούν μέρος διαφόρων κοινών πολυμερών φόρουμ. Υποτίθεται ότι δεν είναι εκεί για να συζητήσουν διμερή ζητήματα ή ζητήματα κυριαρχίας, είπε. Αντίθετα, η εμπλοκή τους συνεπάγεται ότι τα προβλήματα μπορούν να επιλυθούν μέσω μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης και ειρηνικών στρατηγικών.
Τα πολυμερή φόρουμ μπορεί να είναι χρήσιμα για την προώθηση διμερών θεμάτων. Ο Κονταπάλλι ανέφερε μια απαλή προσέγγιση της Ινδίας σε πολυμερείς πλατφόρμες — ένα παράδειγμα είναι η συνάντηση μεταξύ του Μόντι και του Κινέζου ηγέτη Σι Τζινπίνγκ στο περιθώριο της συνόδου κορυφής BRICS στο Καζάν της Ρωσίας, πέρυσι. Οι δύο ηγέτες αποφάσισαν να αφήσουν τους συμβούλους εθνικής ασφάλειας να συζητήσουν την εδαφική τους διαφορά.
«Και μετά είδαμε κάποια προοδευτική δυναμική σε αυτό το θέμα», είπε ο Κονταπάλλι.
Ο Τζαϊσάνκαρ τόνισε ότι η ηγεσία σκέψης της Ινδίας σε έναν πολυπολικό κόσμο θα περιλαμβάνει τη συνεργασία με εξισορροπητικές δυνάμεις, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ιαπωνία, η Αυστραλία και άλλες, για να «διαφοροποιήσουν και να ενισχύσουν» τις αλυσίδες εφοδιασμού.
Θα σήμαινε επίσης την αντιμετώπιση της Κίνας με τη διασπορά των στρατηγικών συμφερόντων της Ινδίας. Η ύπαρξη πολλών στρατηγικών ή οικονομικών εταίρων θα διασφάλιζε ότι εάν η Κίνα απειλούσε να διακόψει τις αλυσίδες εφοδιασμού ή τις επενδύσεις, δεν θα επηρεάσει πολύ την Ινδία, είπε.
Δεν είναι τυχαίο ότι το ξέσπασμα της Χαμάς από τη Λωρίδα της Γάζας εναντίον του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου είναι στρατηγικά επωφελές για το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ).
Συγκεκριμένα, διατηρεί την προσοχή και τις δυνάμεις των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων μακριά από την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, σε μια εποχή που η υποστήριξη της Ουκρανίας στον πόλεμό της κατά της Ρωσίας μειωνόταν. Η νέα σύγκρουση στη Μέση Ανατολή δέσμευσε την πιο σύγχρονη και ισχυρή ομάδα κρούσης αεροπλανοφόρων (CSG) των ΗΠΑ, με βάση το USS Gerald R. Ford, καθώς και μια αεροπορική και υλικοτεχνική δέσμευση στην Ανατολική Μεσόγειο, μακριά από τον Ινδο-Ειρηνικό.
Αυτό συνάδει με την ευρύτερη στρατηγική του ΚΚΚ, που αποσκοπεί στο να κρατήσει τις μεγάλες δυτικές δυνάμεις, ιδίως τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, καθηλωμένες στο ευρωατλαντικό θέατρο. Εκεί, εάν οι ευρωατλαντικές προκλήσεις επιμείνουν, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο – ουσιαστικά το κυριότερο μέρος της συμμαχίας AUKUS (Αυστραλία-Ηνωμένο Βασίλειο-Ηνωμένες Πολιτείες) – θα αναγκαστούν να αναπτύξουν καίρια στρατιωτικά μέσα, στερώντας από τον Ινδο-Ειρηνικό την παρουσία και τις δυνατότητές τους.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν επαρκή περιφερειακά εναύσματα για να γίνει το ξέσπασμα της Χαμάς.
Η ημερομηνία ήταν σημαδιακή: η 7η Οκτωβρίου 2023 συνέπιπτε με την 50ή επέτειο της έναρξης του Δ΄ Αραβοϊσραηλινού Πολέμου του 1973 (ο Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ), ο οποίος ολοκληρώθηκε με την εκεχειρία της 28ης Οκτωβρίου, που αναγνωρίστηκε από το Ισραήλ και τη Δύση ως η αρχή μιας εποχής ειρήνης. Η Χαμάς, η Παλαιστινιακή Απελευθερωτική Οργάνωση και άλλες παλαιστινιακές ομάδες δεν άφησαν την επέτειο να περάσει ανεκμετάλλευτη, δεδομένου ότι είχε παγώσει τη σύγκρουση για την απομάκρυνση του Ισραήλ από τα παλαιστινιακά εδάφη.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα, που συχνά αναφέρεται με το όνομα της τρομοκρατικής της πτέρυγας, του Ισλαμικού Κινήματος Αντίστασης (Χαμάς: ακρωνύμιο του Χαρακάτ Αλ-Μουκαουάμα Αλ-ιΣλαμίγια , αλλά επίσης η λέξη “ζήλος”), είναι το παλαιότερο ισλαμικό κίνημα στην Παλαιστίνη.
Δεύτερον, το Ιράν – ένας σημαντικός χορηγός της Χαμάς – και η ίδια η Χαμάς είδαν ότι η επέκταση των Συμφωνιών του Αβραάμ του 2020 για να περιλαμβάνουν ενδεχομένως την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ θα έβαζε την τελική σφραγίδα στον υποβιβασμό της παλαιστινιακής υπόθεσης σε μια φθίνουσα προτεραιότητα για τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο. Επιπλέον, η πιθανή ενίσχυση της θέσης του Ισραήλ στον Περσικό Κόλπο θα μετακινούσε τη στρατηγική ζυγαριά υπέρ της Σαουδικής Αραβίας και μακριά από το Ιράν.
Είναι ενδεικτικό ότι η Κίνα προσπάθησε να επιτύχει στρατηγικά ισορροπημένες σχέσεις τόσο με το Ιράν όσο και με τη Σαουδική Αραβία και να επιτύχει προσέγγιση μεταξύ των δύο κρατών της Μέσης Ανατολής, με μέτρια μόνο επιτυχία.
Θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι η Χαμάς είναι μια πτέρυγα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (‘Ιχβάν αλ-Μουσλίμιν’), όπως ακριβώς και το κυβερνών τουρκικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι η επίσης ένα κόμμα των Αδελφών Μουσουλμάνων. Το ίδιο το Ιχβάν έχει την έδρα του στην Τουρκία. Αυτό σημαίνει ότι είναι αδύνατο η προετοιμασία της επανάστασης της Χαμάς – το μεγαλύτερο και πιο επαγγελματικά οργανωμένο στρατιωτικό γεγονός στην ιστορία της – να ήταν άγνωστη στην τουρκική κυβέρνηση.
Βλήματα ρουκετών στο γρασίδι έξω από ένα σπίτι όπου πολίτες και στρατιώτες σκοτώθηκαν από τρομοκράτες της Χαμάς λίγες ημέρες νωρίτερα στο Μπε’ερί του Ισραήλ, στις 11 Οκτωβρίου 2023. (Alexi J. Rosenfeld/Getty Images)
Αλλά για το Ιράν, το οποίο είχε πάντα ψυχρές ή εχθρικές (αλλά συχνά πραγματιστικές) σχέσεις με την Τουρκία, ήταν επίσης κρίσιμο να εμποδιστεί η Σαουδική Αραβία να οικοδομήσει επίσημες σχέσεις με το Ισραήλ, δεδομένου ότι το Ισραήλ θεωρεί ότι η κύρια πυρηνική και μη πυρηνική στρατιωτική απειλή για την ύπαρξή του προέρχεται από το Ιράν. Η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ έχουν από καιρό διακριτικούς αλλά σημαντικούς δεσμούς πληροφοριών, αλλά η Τεχεράνη θεωρεί τις Συμφωνίες του Αβραάμ και την επέκτασή τους ως εγγενώς περιοριστικές για το Ιράν.
Αυτό σημαίνει ότι πολλές κυβερνήσεις γνώριζαν και συνέπραξαν στην επανάσταση της Χαμάς, η οποία ήταν σαφώς καλά εφοδιασμένη, με όλα τα βασικά όπλα και πυρομαχικά της να προέρχονται από το εξωτερικό. Και παρόλο που το Ισραήλ είχε αναχαιτίσει πολλά από τα στρατιωτικά εξαρτήματα που εισέρχονταν λαθραία στη Γάζα, ήταν σαφές ότι η συντριπτική πλειονότητα αυτών των προμηθειών είχε ξεφύγει από τους ελέγχους.
Η αιγυπτιακή κυβέρνηση, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, ενημέρωσε την ισραηλινή κυβέρνηση περίπου στις 27 Σεπτεμβρίου ότι αναμενόταν κάποια σημαντική δράση από τη Χαμάς στη Γάζα. Ωστόσο, η ισραηλινή κοινότητα πληροφοριών και η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου απέτυχαν να ανταποκριθούν με το κατάλληλο επίπεδο ετοιμότητας στο νότιο Ισραήλ γύρω από τη Γάζα. Αυτό έγινε εσωτερικό πολιτικό ζήτημα για την ισραηλινή κυβέρνηση τη στιγμή που άρχισε η επίθεση.
Το άμεσο “τσιρότο” ήταν, στις 11 Οκτωβρίου, να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας στο Ισραήλ, με επικεφαλής ακόμη τον κο Νετανιάχου, αλλά περιλαμβάνοντας και τον ηγέτη της αντιπολίτευσης Μπένι Γκαντζ του κόμματος Εθνικής Ενότητας, τραβώντας την άμεση προσοχή των Ισραηλινών μακριά από την ξεκάθαρη αποτυχία των μυστικών υπηρεσιών τους και δίνοντας κάποια ενοποιημένη διοίκηση, με τον υπουργό Άμυνας Γιοάβ Γκαλάντ (μέλος του κόμματος Λικούντ) να δίνει στην ηγετική τριανδρία μια αίσθηση σκοπού.
Όλα αυτά εγείρουν δύο ακόμη ερωτήματα: Γιατί η κοινότητα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών δεν προέβλεψε μια σημαντική αντίδραση της Χαμάς, ακόμη και ελλείψει αδιάσειστων πληροφοριών; Η 50ή επέτειος του Αραβοϊσραηλινού Πολέμου του Οκτωβρίου του 1973 και το γεγονός ότι η επικείμενη εξομάλυνση των ισραηλινοσαουδαραβικών σχέσεων όχι μόνο θα στερούσε από τους Παλαιστίνιους το τελευταίο περιφερειακό τους πλεονέκτημα, αλλά και θα συνέδεε το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία για να αντιταχθούν στις επιδιώξεις του Ιράν: και τα δύο ήταν σαφείς και ικανές ενδείξεις ότι ήταν αναπόφευκτο να συμβεί κάτι.
Ένας άλλος μεγάλος ωφελημένος από τη σύγκρουση είναι ή θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η Ρωσία.
Ο νέος πόλεμος αφαιρεί τον πολιτικό αέρα από την περίπου 18μηνη υποστήριξη της Δύσης προς την Ουκρανία στον πόλεμό της κατά της Ρωσίας, υποστήριξη η οποία είχε ήδη αρχίσει να μειώνεται, ακόμη και πριν από το ξέσπασμα της Χαμάς.
Πράγματι, ο πόλεμος Ισραήλ-Χαμάς είναι ζωτικής σημασίας για την Κίνα και την ανάγκη της να βρίσκονται οι δυτικές δυνάμεις δεσμευμένες στον ευρωατλαντικό χώρο. Αλλά για τη Ρωσία, σημαίνει εξασθένιση της διεθνούς υποστήριξης που κρατούσε ζωντανή την ουκρανική κυβέρνηση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
Ουκρανός στρατιώτης στη γραμμή του μετώπου ανατολικά του Χάρκοβο. Ουκρανία, 31 Μαρτίου 2022. (Fadel Senna/AFP μέσω Getty Images)
Ο κος Ζελένσκι υποστηρίζεται εξ ολοκλήρου από τη διεθνή κοινότητα. Αναγνωρίζει ότι αν αναγκαστεί να προχωρήσει σε κατάπαυση του πυρός ή σε ειρηνευτική συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου με τη Ρωσία, θα αντιμετωπίσει άμεσες συνέπειες από τους δικούς του στρατιωτικούς ηγέτες, οι οποίοι είναι δυσαρεστημένοι με την απώλεια περίπου 400.000 ουκρανικών ζωών και με την απώλεια του ενός τετάρτου του εθνικού πληθυσμού λόγω μετανάστευσης. Η προσωπική επιβίωση του κου Ζελένσκι εξαρτάται από τη διατήρηση της ξένης στρατιωτικής και οικονομικής υποστήριξης και τη διατήρηση της εμπόλεμης κατάστασης.
Είναι πλέον πιθανό – καθώς η διεθνής υποστήριξη φθίνει – ο ουκρανικός στρατός να απομακρύνει τον κο Ζελένσκι, εάν δεν αποδεχθεί την κατάπαυση του πυρός και την εδαφική διαίρεση του status quo (παραδίδοντας στη Ρωσία τον έλεγχο των παραδοσιακών εδαφών της στο Ντονμπάς και την Κριμαία).
Εν τω μεταξύ, για το Πεκίνο είναι ζωτικής σημασίας να παραταθεί όσο το δυνατόν περισσότερο ο πόλεμος στην Ανατολική Μεσόγειο. Το Πεκίνο μπορεί κάλλιστα να πιέσει την Τεχεράνη να αναγκάσει τις δυνάμεις της Χεζμπολάχ στο Λίβανο να εισέλθουν στη μάχη με τους πυραύλους και τις χερσαίες δυνάμεις τους. Αλλά αυτό θα μπορούσε να είναι μια υπερβολική απαίτηση απο την Τεχεράνη, δεδομένου ότι θα μπορούσε να εκθέσει τη Χεζμπολάχ σε τεράστιες απώλειες και να εκθέσει το ίδιο το Ιράν – το οποίο επί του παρόντος ισχυρίζεται ότι δεν είχε καμία σχέση με την επίθεση της Χαμάς – προκαλώντας έτσι άμεσα ισραηλινά αντίποινα εναντίον της Τεχεράνης.
Αυτός ο κίνδυνος μιας πυρηνικής αντιπαράθεσης μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ είναι κάτι που ακόμη και οι Ιρανοί Φρουροί της Επανάστασης (Πασνταράν) δεν μπορούν να ανεχθούν, αναγνωρίζοντας ότι μια τέτοια αντιπαράθεση θα σήμαινε πιθανώς το τέλος της σημερινής ιερατικής κυβέρνησης του Ιράν.
Η Ρωσία επίσης θα συνέστηνε την αποφυγή οποιασδήποτε ιρανικής κλιμάκωσης κατά του Ισραήλ, δεδομένου ότι η Μόσχα μόλις πέτυχε τον αιώνιο στόχο της για χερσαία πρόσβαση στον Ινδικό Ωκεανό, μέσω του Ιράν στην Αραβική Θάλασσα και στη συνέχεια στην Ινδία.
Συνεπώς, οι πολυδιάστατες πτυχές του μικρού περιφερειακού πολέμου που ξεκίνησε η Χαμάς θα μπορούσαν να προκαλέσουν “τυχαίες” κλιμακώσεις προς διάφορες κατευθύνσεις. Για τις μεγάλες δυτικές δυνάμεις, ωστόσο, το κλειδί είναι να διασφαλίσουν ότι ο νέος πόλεμος δεν θα τους αποσπάσει την προσοχή από την αντιμετώπιση της νέας στρατηγικής ανάσας που δίνεται στο οικονομικά μαχαιρωμένο Πεκίνο.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Η άνευ προηγουμένου επίθεση στο Ισραήλ, στην οποία ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου απάντησε με αεροπορικές επιδρομές και κήρυξη πολέμου στη Χαμάς, την παλαιστινιακή τρομοκρατική οργάνωση, είναι η τελευταία έξαρση αυτού που εξελίσσεται σε παγκόσμια ομαλοποίηση της ακραίας βίας.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Οι απειλητικές κινήσεις της Κίνας κατά της Ιαπωνίας, της Ινδίας, των Φιλιππινών και του Βιετνάμ. Οι απειλές της Βόρειας Κορέας για πυρηνικό πόλεμο εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών και της Νότιας Κορέας. Η εργαλειοποίηση των προσφύγων από τη Βενεζουέλα εναντίον των νότιων συνόρων των ΗΠΑ. Τα σχέδια του Περού για αυτό που πιθανότατα θα γίνει μια κινεζική ναυτική βάση. Τα σχέδια της Κούβας να φιλοξενήσει έναν κινεζικό σταθμό ακρόασης. Η υποστήριξη του Ιράν στην τελευταία αιφνιδιαστική επίθεση στο Ισραήλ, η οποία φέρεται να επιβεβαιώθηκε από τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, τη λιβανέζικη ισλαμική ένοπλη οργάνωση.
«Ιρανοί αξιωματούχοι ασφαλείας βοήθησαν στο σχεδιασμό της αιφνιδιαστικής επίθεσης της Χαμάς στο Ισραήλ και έδωσαν το πράσινο φως για την επίθεση του Σαββάτου σε συνάντηση στη Βηρυτό την περασμένη Δευτέρα, σύμφωνα με ανώτερα μέλη της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, μιας άλλης στρατιωτικής οργάνωσης που υποστηρίζεται από το Ιράν», γράφουν οι Summer Said, Benoit Faucon και Stephen Kalin στην εφημερίδα The Wall Street Journal.
«Αξιωματικοί του Σώματος Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν συνεργάζονταν με τη Χαμάς από τον Αύγουστο σχεδιάζοντας εναέριες, χερσαίες και θαλάσσιες εισβολές – την πιο σημαντική παραβίαση των συνόρων του Ισραήλ από τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973 – είπαν οι άνθρωποι αυτοί.»
Αν και σχετικά αναμενόμενη, η εμπλοκή του Ιράν με τη Χαμάς παραμένει καταδικαστέα. Η αγριότητα των επιθέσεων και το θράσος των μελών των εμπλεκόμενων τρομοκρατικών ομάδων που παραδέχονται τη φερόμενη ανάμειξη του Ιράν είναι τόσο ακατανόητη όσο και φρικιαστική. Η αδιαφορία τους για την ανθρώπινη ζωή ξεπερνά κάθε όριο.
Ο μιλιταρισμός, οι απειλές και η βία είναι πλέον τόσο συνηθισμένα εκδηλώσεις του Ιράν, της Κίνας, της Ρωσίας και της Βόρειας Κορέας, που τα μάτια μας δεν σοκάρονται πια από τις φρικαλεότητες. Αυτή η αναμφισβήτητα ρατσιστική εξομάλυνση της βίας και του μίσους για τη Δύση και τους συμμάχους της προμηνύει κακό για το μέλλον, ειδικά σε μια εποχή υπερηχητικών πυρηνικών πυραύλων, γενετικά τροποποιημένων ιών και στρατιωτικής τεχνητής νοημοσύνης.
Ωστόσο, διακρίνεται και ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, πέρα από τον ρατσισμό, στη σημερινή δίνη, δυστυχώς. το οποίο αναδεικνύει μια σχέση όλων των αντιδυτικών οργανώσεων με την Κίνα. Η Χαμάς υποστηρίζεται από το Ιράν, το οποίο υποστηρίζεται από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ). Αντίστοιχα, οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν είχαν την υποστήριξη των πακιστανικών μυστικών υπηρεσιών και στοιχείων ασφαλείας κατά τη διάρκεια εκείνου του πολέμου – η πακιστανική κυβέρνηση, με τη σειρά της, υποστηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από το Πεκίνο.
Το ΚΚΚ είναι αναμφισβήτητα μια τρομοκρατική ομάδα, παρόλο που τα οικονομικά οφέλη που έχουν οι μεγαλύτερες εταιρείες των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης, αλλά και οι δωρεές που λαμβάνουν οι πολιτικοί μας για τις προεκλογικές εκστρατείες τους από την Κίνα, έχουν συντελέσει σε μια σχετική σιωπή απέναντι στην απειλή που η χώρα συνιστά. Το ΚΚΚ υποστηρίζει την τρομοκρατία σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της κρατικής μορφής της, για να αποσταθεροποιεί τα υπάρχοντα πολιτικά συστήματα και να ανοίγει διόδους μέσω επιχειρήσεων πολιτικής επιρροής και διπλωματίας παγίδων χρέους.
Ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ πιθανότατα υποστήριξε την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία πριν ξεκινήσει. Η συνάντησή του στο Πεκίνο με τον Βλαντίμιρ Πούτιν λίγο πριν από την επίθεση και μετά την εισβολή στην Κριμαία περιελάμβανε μια σημαντική συμφωνία για το φυσικό αέριο, η οποία προστάτεψε τη Μόσχα από τις κυρώσεις που αναμένονταν από την προγραμματισμένη επίθεσή της κατά του Κιέβου. Το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας υποστηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από το ΚΚΚ. Ένας από τους ισχυρότερους διεθνείς υποστηρικτές της Βενεζουέλας είναι η Κίνα. Το Πεκίνο αντέδρασε στις τελευταίες επιθέσεις κατά του Ισραήλ όχι με καταδίκη, αλλά με έκκληση για μια «λύση δύο κρατών», η οποία ουσιαστικά ενισχύει τη βία της Χαμάς και προϋποθέτει απώλειες για το Ισραήλ.
Μετά τις επιθέσεις, όπως έγινε και μετά από παλιότερες επιθέσεις της Χαμάς, οι Παλαιστίνιοι θα χάσουν πιθανότατα ακόμη περισσότερο τον έλεγχο των εδαφών και των ελευθεριών τους. Εάν το Ιράν κινεί τα νήματα της Χαμάς ή την προμηθεύει με όπλα, κάτι που είναι πολύ πιθανό, πρόκειται για μια σκοτεινή στρατηγική χωρίς τη δέουσα φροντίδα για τους Παλαιστίνιους, οι οποίοι είναι βέβαιο ότι θα σηκώσουν το κύριο βάρος των αντιποίνων.
Η τελευταία επίθεση στο Ισραήλ έχει ήδη σκοτώσει πάνω από 1.000 Ισραηλινούς. Δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι πιθανότατα θα πεθάνουν, κρίνοντας από προηγούμενες επιθέσεις της Χαμάς και την ισραηλινή αντίδραση.
Το ΚΚΚ και οι σύμμαχοί του παγκοσμίως υποδαυλίζουν τα τοπικά παράπονα για να αυξήσουν την αστάθεια για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους. Το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία επρόκειτο να υπογράψουν μια ειρηνευτική συμφωνία που πιθανότατα θα περιελάμβανε βελτιώσεις για τους Παλαιστίνιους και θα περιελάμβανε ακόμη και περισσότερες αντλήσεις πετρελαίου από τους Σαουδάραβες, κάτι που θα οδηγούσε στη μείωση της τιμής της βενζίνης. Η συμφωνία επρόκειτο να αποτελέσει μια όμορφη νίκη της λογικής στη Μέση Ανατολή. Δυστυχώς, η πρόσφατη επίθεση καταέστρεψε πιθανότατα αυτήν τη διπλωματική πρόοδο, τουλάχιστον για ένα διάστημα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και οι σύμμαχοί τους πρέπει να βρουν έναν τρόπο να μειώσουν τη δύναμη της Χαμάς, του Ιράν, του ΚΚΚ και των άλλων εγκληματικών οντοτήτων, ώστε να μην μπορούν να επιβάλλουν τις καταστροφικές αυταρχικές ιδεολογίες τους σε αθώους σε όλο τον κόσμο. Δυστυχώς, καθώς οι βίαιες μέθοδοι τους κανονικοποιούνται, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι άλλες χώρες της G7 αρχίζουν να τις θεωρούν φυσιολογικές. Μια τέτοια αντίληψη είναι πολύ επικίνδυνη, καθώς θα συντείνει στην περαιτέρω εξάπλωση αυτού που η φιλόσοφος Χάννα Άρεντ αποκαλούσε «κακό» σε όλα τα προηγουμένως σχετικά ειρηνικά διεθνή μας συστήματα.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
