Η Epoch Times εκδίδει ανά κεφάλαιο μια μετάφραση από τα Κινεζικά ενός νέου βιβλίου, «Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας», από την συγγραφική ομάδα των «Εννέα Σχολίων στο Κομμουνιστικό Κόμμα».
Πίνακας περιεχομένων
Εισαγωγή
1. Ο στόχος του κομμουνισμού να καταργήσει την παραδοσιακή οικογένεια
2. Η προώθηση της ανηθικότητας από τον κομμουνισμό
3. Αρχικές προσπάθειες «σεξουαλικής απελευθέρωσης» υπό τον κομμουνισμό
α) Η σοβιετική θεωρία «Ποτήρι νερού»
β) «Σεξουαλική απελευθέρωση» στις κινεζικές «σοβιετικές περιοχές»
4. Πως ο κομμουνισμός καταστρέφει οικογένειες στην Δύση
α) Προώθηση «σεξουαλικής απελευθέρωσης»
Εισαγωγή
Η οικογένεια είναι ο θεμέλιος λίθος της ανθρώπινης κοινωνίας, που επιτρέπει όχι μόνο την ανατροφή παιδιών σε ένα σταθερό και ωφέλιμο περιβάλλον, αλλά επίσης και την μετάδοση της γνώσης μιας γενιάς στην επόμενη. Ο γάμος είναι ένας ιερός θεσμός που δόθηκε από το θείον για την ανθρωπότητα ώστε να δημιουργεί οικογένειες, και να διατηρεί την παραδοσιακή κληρονομιά και ηθική.
Σήμερα, η παραδοσιακή οικογένεια καταστρέφεται σταδιακά. Τα γραπτά του Καρλ Μαρξ και άλλων κομμουνιστών περιγράφουν την οικογένεια ως μια μορφή ιδιωτικής ιδιοκτησίας που πρέπει να καταργηθεί. Μαζί με την δίωξη θρησκείας και πνευματικής πίστης, τα κομμουνιστικά καθεστώτα βάζουν την αγάπη για το Κομμουνιστικό Κόμμα πάνω από την αγάπη ακόμα και για τους γονείς, τον σύζυγο, ή τα παιδιά, προτρέποντας τους ανθρώπους να παλέψουν ενάντια στους ίδιους τους συγγενείς τους.
Από την δεκαετία του 1960, μια πληθώρα αντιπαραδοσιακών κινημάτων, όπως ο μοντέρνος φεμινισμός, η σεξουαλική απελευθέρωση, και τα δικαιώματα ομοφυλοφίλων, κέρδισαν έδαφος στην Δύση. Ο θεσμός της οικογένειας χτυπήθηκε σκληρότερα από όλα. Υπό το σύνθημα της ισότητας και απελευθέρωσης — που υποστηρίζονται έμμεσα ή άμεσα από μοντέρνους νόμους, σχολικά προγράμματα, ακαδημαϊκή θεωρία, και οικονομικά μέτρα — αυτά τα κινήματα διαστρέφουν τους παραδοσιακούς δεσμούς μεταξύ των φύλων, διαφθείρουν τα παιδιά, και τραβούν την ανθρώπινη συμπεριφορά σε κατώτατα που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Αυτή η τάση εμφανίστηκε στην αρχή του δεκάτου ενάτου αιώνα και είναι βαθιά εμποτισμένη με κομμουνιστικούς ιδεολογικούς παράγοντες. Ο Φρίντριχ Ένγκελς ήλπιζε για διαδεδομένη «χωρίς περιορισμούς σεξουαλική δραστηριότητα», που πρόκειται να διαλύσει τον παραδοσιακό γάμο και τελικά να εξαλείψει τον θεσμό της οικογένειας. [1]
Ο κομμουνισμός είναι πολύ επιδέξιος στις συνεχείς μεταλλάξεις και στην εξαπάτηση, που έχει οδηγήσει σε συνεχή σύγχυση για το τι ακριβώς οι άνθρωποι υποστηρίζουν όταν δέχονται τα μέτρα και τις ιδεολογίες του. Συν τω χρόνω, αποδέχονται τις υποβόσκουσες ιδέες του κομμουνισμού. Η τραγική κατάσταση σήμερα — η υποβάθμιση της παραδοσιακής οικογένειας και η σύγχυση του κόσμου για την πραγματική φύση αυτής της τάσης — είναι αποτέλεσμα προσεκτικού προγραμματισμού και της σταδιακής εφαρμογής του κομμουνισμού τα τελευταία διακόσια χρόνια.
Νόμοι που δημιουργήθηκαν και εφαρμόστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες, έχουν δημιουργήσει πλημμύρα διαζυγίων και κατεστραμμένων οικογενειών. Την δεκαετία του ’50, περίπου 11 τοις εκατό των παιδιών στην Αμερική που γεννήθηκαν σε έγγαμη οικογένεια είδαν τους γονείς τους να χωρίζουν. Το 1970, ο αριθμός αυτός εκτοξεύτηκε στο 50 τοις εκατό. [2] Το 1956, λιγότερο από 5 τοις εκατό νεογέννητων στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν γεννηθεί εκτός γάμου, σύμφωνα με τα Αμερικανικά Κέντρα Ελέγχου Νοσημάτων και Πρόληψης. Το 2016, ο αριθμός ήταν κοντά στο 40 τοις εκατό. [3][4]
Στις παραδοσιακές κοινωνίες τόσο σε Ανατολή όσο και στην Δύση, η αγνότητα στις σχέσεις μεταξύ αντρών και γυναικών θεωρείτο αρετή. Σήμερα, θεωρείται παλιομοδίτικη και καταπιεστική. Το προγαμιαίο σεξ και η ομοφυλοφιλία, που θεωρούνταν ντροπή και απαίσια για χιλιάδες χρόνια στις παραδοσιακές κοινωνίες, όχι μόνο όλο και περισσότερο ονομάζονται φυσιολογικά, αλλά μερικές φορές έμμεσα ή ρητά, προωθούνται από τους σημερινούς εκπαιδευτικούς και το δημόσιο σχολικό σύστημα. Τα παιδιά υπερσεξουαλικοποιούνται και εκτίθενται σε διεστραμμένες σεξουαλικές ιδέες και σε πορνογραφία σε όλο και μικρότερες ηλικίες. Όπως έχουν τα πράγματα, ο στόχος του κομμουνισμού να καταστρέψει την οικογένεια θα γίνει πραγματικότητα πολύ πριν πετύχει την αόριστη υπόσχεσή του για μια αταξική κοινωνία. Η καταστροφή της οικογένειας, μιας βασικής μονάδας της κοινωνικής σταθερότητας, σημαίνει επίσης την καταστροφή της παραδοσιακής ηθικής που καθιερώθηκε από το θείον και του ρόλου που έχει η οικογένεια στην ανατροφή της επόμενης γενιάς εντός ενός πλαισίου παραδοσιακού πολιτισμού.
1. Ο στόχος του κομμουνισμού να καταργήσει την παραδοσιακή οικογένεια
Στους παραδοσιακούς πολιτισμούς Ανατολής και Δύσης, ο γάμος είχε καθιερωθεί από το θείον και θεωρείτο ότι σχεδιάζεται από ανώτερες δυνάμεις. Από την στιγμή που δημιουργείται, ο δεσμός του γάμου δεν μπορούσε να σπάσει. Άντρες και γυναίκες δημιουργήθηκαν από το θείον, κατ’ εικόνα του, και ίσοι ενώπιόν του. Ταυτόχρονα, το θείον έκανε άντρες και γυναίκες διαφορετικούς και καθιέρωσε διαφορετικούς ρόλους για αυτούς σε οικογένεια και κοινωνία.
Στον παραδοσιακό πολιτισμό της Ανατολής, οι άντρες σχετίζονται με το γιανγκ της σχέσης γιν-γιανγκ, που συνδέεται συμβολικά με τον ήλιο και τον ουρανό. Αυτό απαιτεί να προσπαθούν συνεχώς να προοδεύουν και να επωμίζονται την ευθύνη της φροντίδας της οικογένειας. Οι γυναίκες ανήκουν στην γιν αρχή, που συνδέεται συμβολικά με την γη, πράγμα που σημαίνει ότι φέρουν και τρέφουν τα πάντα με μεγάλη αρετή. Θα πρέπει να είναι υποχωρητικές και να σκέφτονται τους άλλους, και έχουν το καθήκον να στηρίζουν τους συζύγους και να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους. Μόνο όταν άντρες και γυναίκες εργάζονται καλά στους αντίστοιχους ρόλους τους, μπορούν το γιν και το γιανγκ να εναρμονιστούν και τα παιδιά να μεγαλώσουν και αναπτυχθούν με υγιή τρόπο.
Στην δυτική θρησκευτική παράδοση, οι γυναίκες είναι τα κόκκαλα των κοκκάλων των αντρών και η σάρκα της σάρκας τους. [5] Ένας άντρας θα πρέπει να αγαπά την γυναίκα του σαν να ήταν μέρος του σώματός του, και αν χρειάζεται, να θυσιαστεί για να την προστατεύσει. Μια γυναίκα θα πρέπει να συνεργάζεται και να βοηθάει τον άντρα της, κάνοντας το ζεύγος μια ολοκληρωμένη ενότητα. Οι άντρες έχουν την ευθύνη να δουλεύουν σκληρά και να βγάζουν τα προς το ζην για την υποστήριξη της οικογένειας, ενώ οι γυναίκες υποφέρουν κατά την γέννηση παιδιών. Όλα αυτά προέρχονται από τις διαφορετικές προπατορικές αμαρτίες που φέρουν οι άνθρωποι.
Τίποτα από αυτά δεν έχει σκοπό να υπαινιχθεί ότι οι άντρες είναι ανώτεροι των γυναικών σε ικανότητα ή ευφυία, καθώς άντρες και γυναίκες έχουν ταλέντα που εκδηλώνονται σε διοφορετικά χαρακτηριστικά. Προσπάθειες ισοπέδωσης των διαφορών μεταξύ των φύλων έρχονται σε αντίθεση με την κοινή λογική και αποτρέπουν άντρες και γυναίκες να εκδηλώσουν τις πλήρεις ικανότητές τους.
Οι οικογένειες έχουν τον ρόλο της μετάδοσης πιστεύω και ηθικής, διατηρώντας έτσι μια σταθερή και υγιή κοινωνία. Οι γονείς είναι οι πρώτοι δάσκαλοι στις ζωές των παιδιών. Αν τα παιδιά μπορούν να μάθουν τις παραδοσιακές αξίες όπως τον αλτρουισμό, ταπεινότητα, ευγνωμοσύνη, υπομονή, και άλλα από τις λέξεις και πράξεις των γονέων τους, θα ωφεληθούν για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Η παραδοσιακή συζυγική ζωή βοηθά άντρες και γυναίκες να αναπτυχθούν μαζί στην ηθική συμπεριφορά τους, καθώς απαιτεί από τους συζύγους, άντρες και γυναίκες, να ελέγχουν τα συναισθήματά τους και τις επιθυμίες, και να φέρονται στον άλλον σκεπτόμενοι για αυτόν και με ανεκτικότητα. Ο γάμος είναι θεμελιωδώς διαφορετικός από την απλή ρομαντική αγάπη. Τα ανθρώπινα συναισθήματα αλλάζουν εύκολα. Μια σχέση που μπορεί να δημιουργηθεί και να καταργηθεί κατά βούληση είναι μετά βίας διακριτή από μια απλή γνωριμία.
Σύμφωνα με τον κομμουνισμό όμως, το κύτταρο της οικογένειας είναι ένα εμπόδιο στην ανθρώπινη απελευθέρωση. Ο κλασικός κομμουνισμός θεωρεί τους οικονομικούς παράγοντες να είναι κρίσιμοι στον προσδιορισμό της διαμόρφωσης των οικογενειακών σχέσεων, και απαιτεί το ιδιωτικό οικογενειακό κύτταρο να επανστατικοποιηθεί σε μια μορφή δημόσιας ιδιοκτησίας.
Η «απελευθέρωση της ανθρωπότητας» είναι η φαντασιακή ψευδαίσθηση στην καρδιά της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Η κομμουνιστική σκέψη λέει πως η καταπίεση δεν είναι μόνο οικονομική και κοινωνική, αλλά είναι εμποτισμένη μέσα στον ίδιο τον πολιτισμό μιας κοινωνίας. Για τους κομμουνιστές, «απελευθέρωση» σημαίνει συνεπώς, την καταστροφή των πολιτισμικών μορφών που «επιβλήθηκαν» από την παραδοσιακή κοινωνική ηθική. Κατά την άποψή τους, η πατριαρχία της παραδοσιακής οικογενειακής δομής καταπιέζει τις γυναίκες, και η παραδοσιακή σεξουαλική ηθική καταπιέζει την ανθρώπινη φύση.
Οι σύγχρονες προερχόμενες από τον μαρξισμό θεωρίες, αναμεμειγμένες με φροϋδιανές ιδέες, βάζουν την σεξουαλική επιθυμία στο κέντρο των ερωτημάτων σχετικά με την οικογένεια. Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των δύο ιδεολογιών είναι η άρνησή τους της βασικής ανθρώπινης ηθικής, και η λατρείας τους του υλισμού και της επιθυμίας.
2. Η προώθηση της ανηθικότητας από τον κομμουνισμό
Ένας εκ των ιδεολογικών προπατόρων του Μαρξ ήταν ο Ουαλός σοσιαλιστής Ρόμπερτ Όουεν, γνωστός για την προσπάθειά του το 1825 να εφαρμόσει την ιδέα του μιας «ουτοπικής» κοινωνίας στην Νιου Χάρμονυ, Ιντιάνα. Το 1826, ο Όουεν είπε:
Τώρα ανακοινώνω, σε εσάς και στον κόσμο, ότι ο Άνθρωπος, μέχρι σήμερα, έχει υπάρξει, σε όλα τα μέρη της γης, σκλάβος σε μια Τριάδα των πιο τερατωδών κακών που θα μπορούσαν να συνδυαστούν για να προκαλέσουν νοητικό και σωματικό κακό επί ολόκληρης της φυλής του. Αναφέρομαι στην ιδιωτική, ή προσωπική ιδιοκτησία — περιέργα και παράλογα συστήματα θρησκείας — και στον γάμο, που βασίζεται στην ιδιωτική ιδιοκτησία σε συνδυασμό με κάποιο από αυτά τα παράλογα συστήματα θρησκειών. [6]
Ο Όουεν πέρασε λίγο χρόνο στην Νιου Χάρμονυ. Έφυγε το 1828, εγκαταλείποντας το σοσιαλιστικό του πείραμα. Αλλά οι ιδέες του είχαν μακροπρόθεσμη επιρροή.
Ένας άλλος ουτοπικός σοσιαλιστής με επιρροή στον κόσμο, ο Γάλλος φιλόσοφος Σαρλς Φουριέ, έδωσε μεγάλη έμπνευση στον Μαρξ και τους ακολούθους του. Η επιρροή των γραπτών του Φουριέ μπορεί να εντοπιστεί στην επανάσταση του 1848 και στην Κομμούνα του Παρισιού το 1871, και οι ιδέες του αργότερα εξαπλώθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχει σημασία, ότι ο Φουριέ είναι ο πρώτος φιλόσοφος που γνωρίζουμε πως χρησιμοποίησε το όνομα «φεμινισμός» («féminisme» στα Γαλλικά).
Στην ιδανική κομμουνιστική κοινωνία του Φουριέ (γνωστή ως φάλαγγες) η παραδοσιακή οικογένεια κατακρινόταν, και ανηθικότητες και όργια επιδοκιμάζονταν ως μια πλήρης απελευθέρωση των εσωτερικών ανθρώπινων ενστίκτων. Ανακοίνωσε επίσης ότι μια δίκαιη κοινωνία θα πρέπει να φροντίζει αυτούς που δεν βρίσκονται σε καλή σεξουαλική κατάσταση (όπως οι ηλικιωμένοι ή αυτοί που δέχονται αδιαφορία) ώστε να εξασφαλιστεί πως ο καθένας έχει το «δικαίωμα» στην σεξουαλική ικανοποίηση. Πίστεψε πως κάθε μορφή σεξουαλικής ικανοποίησης, συμπεριλαμβανομένου του σαδομαζοχισμού και ακόμα και της αιμομιξίας και κτηνοβασίας, θα πρέπει να επιτρέπεται εάν γίνεται χωρίς καταναγκασμό.
Η επιρροή των Όουεν και Φουριέ δημιούργησε δεκάδες κομμουνιστικές ουτοπικές κομμούνες στις Ηνωμένες Πολιτείες τον δέκατο ένατο αιώνα — αν και οι περισσότερες δεν διήρκησαν πολύ και κατέληξαν σε αποτυχία. Η πιο μακράς διάρκειας ήταν η Κομμούνα Ονέιντα, που είχε δημιουργηθεί στην βάση της θεωρίας του Φουριέ και κράτησε για τριαντατρία χρόνια. Η κομμούνα απέφευγε τον παραδοσιακό μονογαμικό γάμο και προωθοούσε την πολυγαμία, το ομαδικό σεξ, και την επιλεκτική αναπαραγωγή. Στο τέλος, ο ιδρυτής, Τζον Χάμφρεϋ Νόις, διέφυγε στον Καναδά για να αποφύγει ποινική δίωξη. Αν και η κομμούνα αναγκάστηκε να παρατήσει το μοίρασμα γυναικών, ο Νόις έγραψε αργότερα αρκετά βιβλία, ένα εκ των οποίων, η «Βίβλος κομμουνισμού», άρχισε μια ιδεολογία από μόνο του.
Οι θεωρητικές βάσεις του κομμουνισμού είναι συνδεδεμένες με την ανηθικότητα. Εξ αρχής, ο κομμουνισμός προέτρεψε τους ανθρώπους να παρατήσουν τις θεϊκές διδασκαλίες και να απορρίψουν την παράδοση, ανατρέποντας ηθικούς περιορισμούς και υποκύπτοντας σε ποταπές ορμές για χάρη της επανάστασης και της απελευθέρωσης. Σύμφωνα με την κομμουνιστική λογική, τα κοινωνικά προβλήματα που είχαν προκληθεί θεμελιωδώς από τον εκφυλισμό της ανθρώπινης ηθικής, μπορούν να αποδοθούν στην ιδιωτική ιδιοκτησία. Ο κομμουνισμός οδηγεί τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι εάν η ιδιωτική ιδιοκτησία γίνει δημόσια, οι άνθρωποι δεν θα μαλώνουν για αυτήν. Όμως, ακόμα κι αν όλη η ιδιοκτησία μοιραζόταν, οι άνθρωποι μπορεί ακόμα να καβγάδιζαν για τις συζύγους τους. Συνεπώς, οι ουτοπικοί σοσιαλιστές προωθούν ανοιχτά την ανηθικότητα και τον «ελεύθερο έρωτα» ως απάντηση στην σεξουαλική επιθυμία.
Αυτοί οι κομμουνιστικοί «παράδεισοι» είτε κακολογούσαν ευθέως την παραδοσιακή οικογένεια, είτε προωθούσαν ένα σύστημα κοινών γυναικών, που προκάλεσε τις τοπικές κοινωνίες, εκκλησίες, και κυβερνήσεις να τους δουν ως έναν αντίπαλο της παραδοσιακής ηθικής και τρόπων και να αναλάβουν δράση για να τους καταστείλουν.
Η αποτυχία των ουτοπικών κομμούνων δίδαξε στον Μαρξ και Ένγκελς ένα μάθημα: Δεν ήταν ακόμα η ώρα για ανοιχτή προώθηση των έτσι αποκαλούμενων «κοινοτήτων γυναικών» που αναφέρονταν στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Αν και ο στόχος τους της εξάλειψης της οικογένειας δεν άλλαξε, υιοθέτησαν μια πιο κρυφή προσσέγιση: την επίθεση στον γάμο ως σε ένα όργανο καταπίεσης.
Μετά τον θάνατο του Μαρξ, ο Ένγκελς εξέδωσε το βιβλίο «Η προέλευση της οικογένειας, ιδιωτικής ιδιοκτησίας, και του κράτους», υπό το φως των ερευνών του Λιούις Χ. Μόργκαν, ώστε να συμπληρώσει την θεωρία του Μαρξ για την οικογένεια και να μιλήσει περαιτέρω για την μαρξιανή θεώρηση του γάμου: «[Η εμφάνιση της μονογαμίας] βασίζεται στην ανωτερότητα του άντρα, και ο σκοπός της είναι να παράγει παιδιά χωρίς αμφιβολία για το ποιος είναι ο πατέρας τους. Αυτή η έλλειψη αμφιβολίας απαιτείται διότι αυτά τα παιδιά πρόκειται αργότερα να κληρονομήσουν την περιουσία του πατέρα τους. Ξεχωρίζει από τον γάμο ζευγαρώματος από την πολύ μεγαλύτερη ισχύ του γαμήλιο δεσμού, που δεν μπορεί πλέον να καταλυθεί με την επιθυμία οποιουδήποτε μέλους. Ως κανόνας, σήμερα μόνο ο άντρας μπορεί να τον καταλύσει, και να αφήσει την γυναίκα του.» [7]
Ο Ένγκελς είπε ότι η μονογαμία βασιζόταν στην ιδιωτική ιδιοκτησία, και ότι μόλις όλη η ιδιοκτησία διαμοιραστεί, θα υπάρξει ένα καινούριο μοντέλο γάμου που βασίζεται απολύτως στην «σεξουαλική αγάπη». Καυχήθηκε ότι σε μια κομμουνιστική κοινωνία, η ιδιωτική ιδιοκτησία θα γινόταν δημόσια, οι δουλειές του σπιτιού θα γίνονταν από επαγγελματίες, και δεν θα υπήρχε ανάγκη ανησυχίας για την ανατροφή των παιδιών καθώς η ανατροφή παιδιών και η εκπαίδευση θα ήταν ευθύνη του κράτους. Έγραψε: «Αυτό αφαιρεί όλη την πίεση για τις ‘επιπτώσεις’, που σήμερα είναι ο πιο βασικός κοινωνικός — ηθικός όσο και οικονομικός — παράγοντας που αποτρέπει ένα κορίτσι από το να δοθεί πλήρως στον άντρα που αγαπάει. Δεν θα επαρκούσε αυτό για να επιφέρει την σταδιακή ανάπτυξη της χωρίς περιορισμούς σεξουαλικής δραστηριότητας και μαζί με αυτήν μια πιο ανεκτική κοινή γνώμη σχετικά με την τιμή μιας νέας και την ντροπή μιας γυναίκας;» [8]
Όπως και με τις οικονομικές θεωρίες τους, η κοινωνική ιδεολογία των Μαρξ και Ένγκελς δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί στην πράξη. Τα συναισθήματα δεν είναι σταθερά, κάποιος μπορεί να αγαπάει κάποιον σήμερα και κάποιον άλλον αύριο. Χωρίς τους παραδοσιακούς τρόπους γνωριμίας και γάμου, το αναπόφευκτο αποτέλεσμα είναι σεξουαλική ανηθικότητα και η κατάρρευση της κοινωνικής τάξης. Όπως και οι ουτοπικές κομμούνες που αναφέρθηκαν παραπάνω, το σοβιετικό και κινεζικό κομμουνιστικό καθεστώς είχαν κάνει αρχικά προσπάθειες να εφαρμόσουν το μαρξιστικό δόγμα για την οικογένεια, και κατέληξαν σε πλήρη αποτυχία και γρήγορα καταργήθηκαν.
Η σχέση μεταξύ αντρόγυνου δεν είναι πάντα ομαλή. Ο όρκος «μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος» κατά την διάρκεια ενός παραδοσιακού γάμου είναι ένας όρκος προς τον Θεό. Επίσης αντιπροσωπεύει την ιδέα ότι και τα δύο μέρη είναι έτοιμα να αντιμετωπίσουν και να υπερνικήσουν μαζί τις δυσκολίες. Αυτό που διατηρεί έναν γάμο δεν είναι απλώς το συναίσθημα και το πως νιώθει κάποιος, αλλά επίσης μια αίσθηση ευθύνης. Η συμπεριφορά προς το έτερον ήμισυ, όπως και προς τα παιδιά και την εκτεταμένη οικογένεια, με φροντίδα, μεταμορφώνει το αντρόγυνο σε ώριμο άντρα και ώριμη γυναίκα, με μια αίσθηση ηθικής και κοινωνικής ευθύνης.
Αυτό που προώθησαν οι Μαρξ και Ένγκελς, ασχέτως του περιτυλίγματος που του έβαλαν με λέξεις όπως «ελευθερία», «απελευθέρωση», και «αγάπη», ήταν στην πραγματικότητα απλώς μια παραίτηση από την προσωπική ηθική ευθύνη και άφεση στην επιθυμία.
Οι περισσότεροι ήταν ακόμα θρησκευόμενοι την εποχή των Φουριέ και Μαρξ, συνεπώς καταλάβαιναν τις ανοιχτές προσπάθειες προώθησης σεξουαλικής ανηθικότητας. Όμως, κατά τον εικοστό αιώνα και μετά, ο ίδιος ο Μαρξ δεν θα μπορούσε να φανταστεί το τι θα έκαναν οι άνθρωποι για να υιοθετήσουν το σεξουαλικό χάος της μαρξιστικής σκέψης και να βάλουν σε πράξη την καταστροφή οικογένειας και γάμου.
3. Αρχικές προσπάθειες για σεξουαλική απελευθέρωση υπό τον κομμουνισμό
Καταπιεστικά σοσιαλιστικά καθεστώτα συχνά φέρνουν στον νου αυστηρό κοινωνικό συντηρητισμό, όπως για τους ρόλους των φύλων και τους νόμους για τον γάμο, που μοιάζουν τελείως άσχετα με τον δυτικό αριστερό προοδευτισμό. Παρ΄ όλα αυτά, τέτοιες κυβερνητικές στρατηγικές δεν γεννήθηκαν από μια επιθυμία διατήρησης του παραδοσιακού πολιτισμού και ηθικής, αλλά υπάρχουν μόνο στην βάση της επιθυμίας του κομμουνιστικού καθεστώτος να μετατρέψει την αγάπη και την οικογένεια σε όργανα της κρατικής εξουσίας. Στις αρχές της κομμουνιστικής εξουσίας σε χώρες όπως η Ρωσία και Κίνα, οι επικεφαλής του Κόμματος προσπάθησαν να εφαρμόσουν ολόκληρο το μαρξιστικό πρόγραμμα ταυτόχρονα, μαζί με καταστροφικά πειράματα σεξουαλικής απελευθέρωσης.
Όπως περιγράφηκε προηγουμένως, το σεξουαλικό χάος είναι ένα εγγενές χαρακτηριστικό της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Ο Μαρξ πιστεύεται πως βίασε την οικιακή βοηθό του σπιτιού που διέμενε. Έδωσε στον Ένγκελς να μεγαλώσει το παιδί που προέκυψε. Ο Ένγκελς συζούσε με δύο αδελφές. Ο Λένιν είχε εξωσυζυγικές σχέσεις για χρόνια και κόλλησε σύφιλη από πόρνες. Ο Στάλιν είναι γνωστό ότι εκμεταλλεύτηκε γυναίκες άλλων.
Αφότου οι Μπολσεβίκοι υφάρπαξαν την εξουσία και ίδρυσαν την Σοβιετική Ένωση, άρχισαν την πρακτική να μοιράζονται τις γυναίκες τους. Η Σοβιετική Ένωση εκείνο τον καιρό μπορούσε να θεωρηθεί ο πρωτοπόρος της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Το 1990, ένα χρόνο πριν την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, το κρατικό ρωσικό περιοδικό Ροντίνα εξέδωσε άρθρο που έλεγε περιληπτικά για το φαινόμενο του μοιράσματος συζύγων κατά την αρχική σοβιετική εξουσία. Το άρθρο περιέγραψε τις προσωπικές ζωές των σοβιετικών επικεφαλής Λέον Τρότσκυ, Νικολάι Μπουχάριν, Αλεξάντρα Κολλοντάι, και άλλων, λέγοντας ότι ήταν τόσο «χωρίς σκέψη όπως τα σκυλιά» στις σεξουαλικές τους δραστηριότητες. Από το 1904 ακόμα, ο Λένιν είχε γράψει: «Η λαγνεία μπορεί να απελευθερώσει την ενέργεια του πνεύματος. Όχι για ψευτοοικογενειακές αξίες, αλλά για την νίκη του σοσιαλισμού πρέπει αυτή η θρόμβωση να εξαλειφθεί.» [9]
Σε συνέδριο του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος, ο Τρότσκυ πρότεινε ότι μόλις οι Μπολσεβίκοι έπαιρναν την εξουσία, νέες θεμελιώδεις αρχές σεξουαλικών σχέσεων θα έπρεπε να καταγραφούν. Η κομμουνιστική θεωρία απαιτεί την καταστροφή της οικογένειας και την μετάβαση σε μια περίοδο ασύστολης ικανοποίησης των σεξουαλικών επιθυμιών. Ο Τρότσκυ είπε επίσης ότι η ευθύνη για την εκπαίδευση των παιδιών θα πρέπει να δίνεται ολοκληρωτικά στο κράτος.
Σε γράμμα του στον Λένιν το 1911, ο Τρότσκυ έγραψε: «Χωρίς αμφιβολία, η σεξουαλική καταπίεση είναι ο κύριος τρόπος για την σκλαβιά κάποιου. Ενώ μια τέτοια καταπίεση υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρχει πραγματική ελευθερία. Η οικογένεια, σαν ένας μπουρζουά θεσμός, έχει τελειώσει την ζωή της. Χρειάζεται να μιλήσουμε περισσότερο για αυτό στους εργάτες.»
Ο Λένιν απάντησε: «Και όχι μόνο η οικογένεια. Όλοι οι περιορισμοί σχετικά με την σεξουαλικότητα πρέπει να καταργηθούν. … Έχουμε κάτι να μάθουμε από τις σουφραζέτες: Ακόμα και η απαγόρευση της ομοφυλοφιλίας πρέπει να σταματήσει.» [10]
α) Η σοβιετική θεωρία «Ποτήρι νερού»
Αφότου οι Μπολσεβίκοι υφάρπαξαν την εξουσία, ο Λένιν εξέδωσε μια σειρά κανόνων που καταργούσαν τον γάμο και αποποινικοποιούσαν την ομοφυλοφιλία. Εκείνο τον καιρό, υπήρχε επίσης το σύνθημα «Τέλος η ντροπή!» Αυτό ήταν μέρος της προσπάθειας των Μπολσεβίκων να δημιουργήσουν τον «νέο άνθρωπο» της σοσιαλιστικής ιδεολογίας. Μερικές φορές ακόλουθοι έβγαιναν στους δρόμους γυμνοί, φωνάζοντας συνθήματα όπως «Η ντροπή είναι στο μπουρζουά παρελθόν των σοβιετικών ανθρώπων». [11]
Στις αρχές της δεκαετίας 1920, η πρώην Κομισάριος του Λαού για Κοινωνική Πρόνοια Αλεξάντρα Κολλοντάι, έκανε δημοφιλή την θεωρία «ποτήρι νερού» για την σεξουαλικότητα. Η Κολλοντάι ήταν μια επαναστάτρια από παραδοσιακή οικογένεια που μπήκε με προσπάθεια στο μπολσεβίκικο κόμμα ψάχνοντας για την «γυναικεία απελευθέρωση». Το «ποτήρι νερού» παραπέμπει στην σεξουαλική ακολασία. Η θεωρία έλεγε ότι σε μια κομμουνιστική κοινωνία, η ικανοποίηση της σεξουαλικής επιθυμίας θα έπρεπε να είναι τόσο φυσιολογική και εύκολη όσο το να πίνεις ένα ποτήρι νερό. Η ιδέα διαδόθηκε στους εργάτες εργοστασίων και ειδικά στους έφηβους μαθητές.
«Η τρέχουσα ηθική των νέων μας είναι περιληπτικά η εξής», η γνωστή κομμουνίστρια Μαντάμ Σμίντοβιτς έγραψε στην εφημερίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος Πράβντα τον Μάρτιο 1925. «Κάθε μέλος, ακόμα και ανήλικο, της Κομμουνιστικής Ένωσης Νεολαίας και κάθε μαθητής του Ράφμπακ [σχολείο εκπαίδευσης του Κομμουνιστικού Κόμματος] έχει το δικαίωμα να ικανοποιεί την σεξουαλική του επιθυμία. Αυτή η ιδέα έχει γίνει αξίωμα, και η αποχή θεωρείται μια μπουρζουά έννοια. Αν ένας άντρας έχει λαγνεία για ένα νεαρό κορίτσι, είτε είναι φοιτήτρια, εργάτρια, ή ακόμα και μαθήτρια, τότε το κορίτσι πρέπει να υπακούσει στην λαγνεία του. Αλλιώς, θα θεωρηθεί μια μπουρζουά κόρη, ανάξια να αποκαλείται πραγματική κομμουνίστρια». [12]
Το διαζύγιο επίσης άρχισε να θεωρείται φυσιολογικό και διαδεδομένο. «Τα διαζύγια εκτοξεύτηκαν σε επίπεδα άγνωστα στην ανθρώπινη ιστορία. Κοντολογίς, μοιάζει σαν όλοι στην Μόσχα να πήραν διαζύγιο», έγραψε ο καθηγητής Πωλ Κένγκορ στο βιβλίο του 2015 Takedown: From Communists to Progressives, How the Left Has Sabotaged Family and Marriage, (Από τους κομμουνιστές στους προοδευτικούς, Πως η αριστερά έχει καταστρέψει οικογένεια και γάμο). [13] Το 1926, το αμερικανικό περιοδικό Atlantic εξέδωσε άρθρο για την πρωτόγνωρη κατάσταση στην ΕΣΣΔ, με τίτλο, «Η ρωσική προσπάθεια για την κατάργηση του γάμου».
Το φαινόμενο των «Σουηδικών οικογενειών» — που δεν έχει τίποτα να κάνει με την Σουηδία, αλλά αναφέρεται σε μια μεγάλη ομάδα αντρών και γυναικών που ζουν μαζί και έχουν σεξουαλική δραστηριότητα χωρίς δεσμεύσεις— επίσης εμφανίστηκε εκείνη την περίοδο της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Αυτό άνοιξε τις πόρτες για ανηθικότητα, βιασμούς, κατεστραμμένες οικογένειες, σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, και άλλα συμπτώματα ηθικής κατάρρευσης. [14]
Μετά την επέκταση των σοσιαλιστικών κομμούνων, αυτές οι «Σουηδικές οικογένειες» εξαπλώθηκαν σε όλη την Σοβιετική Ένωση. Αυτό έγινε γνωστό ως «δήμευση» ή «σοσιαλιστικοποίηση» των γυναικών. Οι σοσιαλίστριες στο Γεκατερίνμπουργκ του 1918 είναι ένα λυπηρό παράδειγμα: Αφότου οι Μπολσεβίκοι πήραν την πόλη, εξέδωσαν εντολή ότι οι νέες γυναίκες μεταξύ των ηλικιών δεκαέξι και εικοσιπέντε πρέπει να «σοσιαλιστικοποιηθούν». Ένας άγνωστος αριθμός γυναικών μεταφέρθηκε έτσι σε στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού και πολιτικούς αξιωματούχους για να «σοσιαλιστοποιηθεί». [15]
Σε συζήτηση με την φεμινίστρια ακτιβίστρια Κλάρα Ζέτκιν το 1921, ο Λένιν κατηγόρησε την θεωρία «ποτήρι νερού», αποκαλώντας την αντιμαρξιστική και αντικοινωνική. [16] Ο λόγος ήταν ότι η σεξουαλική απελευθέρωση είχε φέρει ένα ανεπιθύμητο υποπροϊόν: μια πλημμύρα παιδιών που δεν τα ήθελαν, πολλά από τα οποία παρατήθηκαν. Οι Μπολσεβίκοι έκαναν πιο αυστηρή την στρατηγική τους για το σεξ στα τέλη της δεκαετίας του 1920.
Τα χρόνια μετά τον θάνατο του Λένιν είδαν ως εκ τούτου το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης να καταστέλλει την σεξουαλική άδεια που είχε προηγουμένως προωθήσει και μερικές φορές είχε κάνει υποχρεωτική. Μαζί με αναρίθμητους άλλους ιδεαλιστές πιστούς στο επαναστατικό πρόγραμμα, πολλοί κομμουνιστές που είχαν προωθήσει έντονα τον ελεύθερο έρωτα και την ομοφυλοφιλία, κατέληξαν στα Γκουλάγκ του Στάλιν. Οι σοβιετικές γυναίκες έπρεπε να συνεχίσουν τους παραδοσιακούς τους ρόλους ως μητέρες, να παράγουν περισσότερα παιδιά, και να τα μεγαλώσουν ώστε να υπηρετούν το Κομμουνιστικό Κόμμα.
β) Σεξουαλική απελευθέρωση στις κινεζικές «σοβιετικές περιοχές»
Η κατάσταση τον καιρό των πρώτων χρόνων του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) ήταν παρόμοια με αυτήν στην Σοβιετική Ένωση. Τα κομμουνιστικά κόμματα είναι όλα ποικιλίες δηλητηριωδών καρπών από το ίδιο δέντρο. Ο Τσεν Ντουσιού, ένας από τους πρώτους κομμουνιστές επικεφαλής, ήταν γνωστός για την ανήθικη προσωπική ζωή του. Σύμφωνα με τα ημερολόγια των τροτσκιστών επικεφαλής Τζενγκ Τσαολίν και Τσεν Μπίλαν, κομμουνιστές όπως ο Τσου Τσιουμπάι, Τσάι Χοσέν, Τζανγκ Τάιλεϊ, Σιανγκ Τζίνγκγιου, και Πανγκ Σουτζί, όλοι είχαν κάπως μπερδεμένες σεξουαλικές ιστορίες, και η συμπεριφορά τους ως προς το σεξ ήταν παρόμοια με το «ποτήρι νερού» των αρχικών σοβιετικών επαναστατών.
Η «σεξουαλική απελευθέρωση» υιοθετήθηκε όχι μόνο από τους θεωρητικούς επικεφαλής του Κόμματος, αλλά επίσης από απλούς ανθρώπους που ζούσαν στις αρχικές «σοβιετικές περιοχές» του ΚΚΚ, οι οποίες ήταν επαναστατικοί θύλακες που στήθηκαν πριν ανατραπεί το Εθνικό Κόμμα στις περιοχές της Χουμπέι, Χενάν, και Ανχουί. Λόγω της προώθησης της ισότητας των γυναικών και της απόλυτης ελευθερίας γάμου και διαζυγίου, η επαναστατική δουλειά συχνά διακοπτόταν για την ικανοποίηση της σεξουαλικής επιθυμίας.
Νέα άτομα στις σοβιετικές περιοχές μερικές φορές είχαν ρομαντικές σχέσεις στο όνομα της «σύνδεσης με τις μάζες». Δεν ήταν ασυνήθιστο για νέες γυναίκες να έχουν έξι ή επτά σεξουαλικούς συντρόφους. Σύμφωνα με την Συλλογή Επαναστατικών Ιστορικών Εγγράφων στις Σοβιετικές Περιοχές Χουμπέι-Χενάν-Ανχουί, μεταξύ των τοπικών κομματικών επικεφαλής σε μέρη όπως η Χονγκ’αν, Χουάνγκμα, Χουανγκτσί, Γκουάνγκσαν, και αλλού, «περίπου τρία τέταρτα αυτών διατηρούσαν σεξουαλική σχέση με δεκάδες ή εκατοντάδες γυναίκες.»
Στα τέλη της άνοιξης του 1931, όταν το ιδρυτικό μέλος του ΚΚΚ Τζανγκ Γκουοτάο πήρε την εξουσία σε μια σοβιετική περιοχή, είδε ότι η σύφιλη ήταν τόσο διαδεδομένη που έπρεπε να ζητήσει από την κεντρική επιτροπή του Κόμματος να στείλει γιατρούς που ειδικεύονταν στην αντιμετώπιση της νόσου. Πολλά χρόνια αργότερα, στα απομνημονεύματά του, θυμόταν καθαρά ιστορίες από τις περιοχές, όπου γυναίκες κακοποιούνταν σεξουαλικά, συμπεριλαμβανομένων κάποιων από των γυναικών των υψηλόβαθμων στρατηγών. [17]
Κατά την δεκαετία του 1930, η σεξουαλική ελευθερία θεωρήθηκε απειλή από το καθεστώς. Το ίδιο πρόβλημα κοινωνικής αποδόμησης που είχε εμφανιστεί στην Σοβιετική Ρωσία ήταν και εκεί φανερό, και στρατολογημένοι του Ερυθρού Στρατού άρχισαν να ανησυχούν ότι οι γυναίκες τους θα είχαν εξωσυζυγικές σχέσεις ή θα έπαιρναν διαζύγιο μόλις εντάσσονταν στην επανάσταση. Αυτό μείωνε την μαχητική ικανότητα του στρατού. Επίσης, η ξαφνική έκρηξη ανηθικότητας δημιούργησε ισχυρή αντίσταση από τον κόσμο κατά της ιδέας των «κοινών γυναικών» και παρομοίων. Οι σοβιετικοί θύλακες άρχισαν να εφαρμόζουν μέτρα όπως προστασία στρατιωτικών γάμων και περιορισμούς στον αριθμό διαζυγίων.
4. Πως ο κομμουνισμός καταστρέφει οικογένειες στην Δύση
Οι ιδεολογικές τάσεις του κομμουνισμού προέρχονται από τον δέκατο ένατο αιώνα. Μετά από περισσότερο από έναν αιώνα μετάλλαξης και εξέλιξης στην Δύση, ήρθαν στο προσκήνιο στις Ηνωμένες Πολιτείες του 1960.
Κατά την διάρκεια αυτής της δεκαετίας, διεστραμμένα κοινωνικά και πολιτιστικά κινήματα εμφανίστηκαν, και επηρέασαν και προώθησαν τον νεομαρξισμό και διάφορες άλλες ακροαριστερές ιδεολογίες. Αυτές συμπεριελάμβαναν τον αντιπολιτισμό των χίπι, την ριζοσπαστική Νέα Αριστερά, το φεμινιστικό κίνημα, και την σεξουαλική επανάσταση. Αυτά τα έντονα κοινωνικά κινήματα ήταν μέρος μιας άγριας επίθεσης στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα, στο σύστημα παραδοσιακών αξιών, και στην κοινωνική ζωή. Διαδόθηκαν γρήγορα στην Ευρώπη, αλλάζοντας ραγδαίως τον τρόπο που η κυρίως κοινωνία σκεπτόταν για την κοινωνία, την οικογένεια, το σεξ, και τις πολιτισμικές αξίες. Αυτό οδήγησε στην αποδυνάμωση των παραδοσιακών δυτικών οικογενειακών αξιών και στην διάβρωση του θεσμού της οικογένειας και της κεντρικής του θέσης στην κοινωνική ζωή. Το κοινωνικό χάος που προκλήθηκε έφερε πολλά προβλήματα, όπως την εξάπλωση της πορνογραφίας, την διάδοση της κατάχρησης ναρκωτικών, την κατάρρευση της σεξουαλικής ηθικής, την άνοδο της εγκληματικότητας νέων, και την επέκταση πληθυσμιακών ομάδων που εξαρτώνται από κρατικά επιδόματα.
α) Προώθηση σεξουαλικής απελευθέρωσης
Η σεξουαλική απελευθέρωση (επίσης γνωστή ως σεξουαλική επανάσταση) άρχισε στις Ηνωμένες Πολιτείες την δεκαετία του 1960. Το κίνημα του ελεύθερου έρωτα, που παραβιάζει την παραδοσιακή σεξουαλική ηθική, έστρωσε τον δρόμο για την σταδιακή διάβρωση και αποσύνθεση των παραδοσιακών οικογενειακών αξιών. Η ιδέα του «ελεύθερου έρωτα» λέει πως η σεξουαλική δραστηριότητα κάθε είδους πρέπει να είναι ελεύθερη από κοινωνικούς περιορισμούς. Σε αυτήν την οπτική, ο γάμος, η άμβλωση, και η μοιχεία δεν θα πρέπει να περιορίζονται από την κυβέρνηση ή τον νόμο, ούτε να έχουν κοινωνικές κυρώσεις.
Ακόλουθοι του Φουριέ και του Τζον Χάμφρεϋ Νόις ήταν οι πρώτοι που έφτιαξαν τον όρο «ελεύθερος έρωτας». Στα πρόσφατα χρόνια, σχεδόν όλοι οι κύριοι υποστηρικτές και προωθητές ιδεών ελεύθερου έρωτα, ήταν σοσιαλιστές ή άνθρωποι βαθιά επηρεασμένοι από την σοσιαλιστική σκέψη. Για παράδειγμα, ο σοσιαλιστής φιλόσοφος Έντουαρντ Κάρπεντερ ήταν μεταξύ αυτών που εκκινούσαν το κίνημα ελεύθερου έρωτα στην Βρετανία και ήταν ένας από τους πρώτους ακτιβιστές για τα δικαιώματα ομοφυλοφίλων. Ο κύριος εκπρόσωπος του κινήματος ελεύθερου έρωτα στην Γαλλία ήταν ο Εμίλ Αρμάν, ένας αναρχοκομμουνιστής αρχικά που αργότερα βασίστηκε στον ουτοπικό κομμουνισμό του Φουριέ, και ίδρυσε τον γαλλικό ατομικιστικό αναρχισμό (που είναι μέρος της ευρύτερης κατηγορίας του σοσιαλισμού), και έδρασε υπέρ της ανηθικότητας, ομοφυλοφιλίας, και αμφιφυλοφιλίας. Ο πρωτοπόρος του κινήματος ελεύθερου έρωτα στην Αυστραλία ήταν ο Τζον «Τσάμμυ» Φλέμινγκ, ένας συνδικαλιστής και αναρχικός (άλλο ένα παρακλάδι του σοσιαλισμού.)
Το κίνημα ελεύθερου έρωτα στην Αμερική έδωσε καρπούς με την έναρξη το 1953 του ερωτικού περιοδικού Playboy. Το περιοδικό χρησιμοποίησε γυαλιστερό χαρτί για να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ήταν καλλιτεχνικό και όχι βρώμικο. Χρησιμοποίησε επίσης ακριβή έγχρωμη εκτύπωση, με αποτέλεσμα ότι το πορνογραφικό περιεχόμενο — που συνήθως θεωρούνταν χαμηλού επιπέδου και άξεστο — εισήλθε ραγδαίως στην κυρίως κοινωνία, και το Playboy έγινε ένα «υψηλής ποιότητας» περιοδικό ελεύθερου χρόνου.
Στα μέσα του εικοστού αιώνα, με την κουλτούρα χίπι να παίρνει δημοτικότητα και τον ελεύθερο έρωτα να κερδίζει ευρεία αποδοχή, η σεξουαλική επανάσταση έκανε την επίσημη αρχή της. Ο όρος «σεξουαλική επανάσταση» δημιουργήθηκε από τον Βίλχελμ Ράιχ, τον Αυστριακό ιδρυτή της κομμουνιστικής ψυχοανάλυσης. Συνδύασε μαρξισμό με φροϋδική ψυχοανάλυση, και πίστευε ότι ο πρώτος απελευθέρωσε τους ανθρώπους από «οικονομική καταπίεση», ενώ ο δεύτερος απελευθερώνει από «σεξουαλική καταπίεση».
Ένας ακόμα ιδρυτής της θεωρίας σεξουαλικής απελευθέρωσης ήταν ο Χέρμπερτ Μαρκούζε της Σχολής της Φρανκφούρτης. Κατά την διάρκεια του δυτικού κινήματος ενάντια στην παράδοση την δεκαετία του 1960, το σύνθημά του «Κάντε έρωτα, όχι πόλεμο» ύφανε την ιδέα της σεξουαλικής ελευθερίας βαθιά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.
Η ιδέα της σεξουαλικής ελευθερίας πέρασε σαν τυφώνας από όλη την Δύση με τις δημοφιλείς Αναφορές Κίνσεϋ — δύο βιβλία με τίτλο Σεξουαλική συμπεριφορά στον ανθρώπινο άρρενα, και Σεξουαλική συμπεριφορά στο ανθρώπινο θήλυ — καθώς και με την ευρεία διαθεσιμότητα των καταπόσιμων αντισυλληπτικών. Αξίζει να αναφερθεί ότι σύγχρονοι θεωρητικοί έχουν ανακαλύψει παραλλαγμένα στατιστικά στοιχεία στο έργο του Άλφρεντ Κίνσεϋ, όπως και υπερβολή, υπεραπλούστευση, και άλλες απάτες που έγιναν λόγω της πολιτικής και ιδεολογικής του αφοσίωσης. Ο Κίνσεϋ θέλησε να δείξει ότι το εξωσυζυγικό σεξ, το ομοφυλοφιλικό σεξ, η σεξουαλική επιθυμία σε παιδιά από βρεφική ηλικία, και ούτω καθεξής, ήταν συνήθη, και έτσι να οδηγήσει την κοινωνία να αποδεχτεί την κανονικοποίηση αυτών των φαινομένων, πράγμα στο οποίο ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό επιτυχής. Δούλεψε μαζί με παιδεραστές στην έρευνά του και στα σεξουαλικά πειράματα σε βρέφη και παιδιά. [18]
Μέσα σε μια στιγμή, το να είσαι «σεξουαλικά απελευθερωμένος» έγινε της μόδας. Μεταξύ των νέων, η ανηθικότητα θεωρήθηκε φυσιολογική. Έφηβοι που παραδέχονταν την αγνότητά τους γελοιοποιήθηκαν από συνομήλικους. Δεδομένα δείχνουν ότι από αυτούς που έγιναν δεκαπέντε ετών μεταξύ 1954 και 1963 (η γενιά του ’60), 82 τοις εκατό είχαν προγαμιαίο σεξ έως την ηλικία των τριάντα. [19] Έως την δεκαετία του 2010, μόνο 5 τοις εκατό των νέων Αμερικανών νυφών ήταν αγνές, ενώ 18 τοις εκατό είχε ήδη δέκα ή περισσότερους συντρόφους με τους οποίους είχαν σεξουαλική δραστηριότητα. [20] Η πολιτισμική κύρια τάση έχει εμποτιστεί με σεξ, για παράδειγμα η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος, οι διαφημίσεις, και η τηλεόραση.
Διαβάστε επίσης: ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ: Η καταστροφή της οικογένειας (Μέρος Β΄)
Διαβάστε τα προηγούμενα κεφάλαια εδώ: Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας
Διαβάστε ολόκληρο το βιβλίο και δείτε τα βίντεο, στα Αγγλικά, στην αμερικανική Epoch Times.
