Μήνας: Μάρτιος 2021

Υλικά

300 γρ. μανιτάρια (πλευρώτους, πορτσίνι, πόρτο μπέλο) κομμένα

2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα

1 κσ σκόρδο

250 γρ. ρύζι αρμπόριο

1/2 κούπα λευκό κρασί

3 κσ ελαιόλαδο

50 γρ. βούτυρο

800 ml ζωμός λαχανικών ή κότας

50 γρ. παρμεζάνα 40 γρ. καπνιστό Μετσόβου

Αλάτι, πιπέρι

Θυμάρι φρέσκο

Τρούφα τριμμένη

Σπαράγγια 150γρ.

Εκτέλεση

Σε μία κατσαρόλα με μέτρια φωτιά σοτάρουμε τα κρεμμύδια ψιλοκομμένα με το ελαιόλαδο και το σκόρδο.

Προσθέτουμε το ρύζι και σοτάρουμε για 2-3 λεπτά μέχρι να πάρει ωραίο χρώμα σβήνουμε με το κρασί και ανακατεύουμε.

Προσθέτουμε το ζωμό λαχανικών ή κότας μέχρι να καλυφθεί το ρύζι και ανακατεύουμε συνεχώς.

Προσθέτουμε τα μανιτάρια, αλάτι, πιπέρι και τα σπαράγγια και συνεχίζουμε το ανακάτεμα.

Μόλις απορροφηθεί ο ζωμός ρίχνουμε άλλη μία κουταλιά και επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία μέχρι το ρύζι να είναι έτοιμο δηλαδή να είναι κρεμώδες αλλά και Al dente.

Προσθέτουμε το φρέσκο τριμμένο θυμάρι.

Ρίχνουμε 2 κουταλιές της σούπας βούτυρο, την παρμεζάνα και το καπνιστό τυρί και ανακατεύουμε μέχρι να δέσει το ριζότο μας.

Αν δούμε ότι είναι πολύ σφιχτό προσθέτουμε λίγο ζωμό ακόμα.

Το αφήνουμε 2-3 λεπτά να ξεκουραστεί.

Στο τέλος τρίβουμε λίγη φρέσκια τρούφα από πάνω για να δώσουμε άρωμα και γεύση.

Το μενού του Γιώργου Ξυνού θα μπορείτε να το δοκιμάσετε αυτό το καλοκαίρι στο εστιατόριο του North Villas στην Σαντορίνη.

 

Της Louise Bevan

Μετάφραση: Αλία Ζάε

Για περισσότερες από δύο δεκαετίες, ο βραβευμένος φωτογράφος G.M.B. Akash ασχολείται με τις ζωές των περιθωριοποιημένων ανθρώπων στην πατρίδα του το Μπανγκλαντές. Ο Άκας αφιέρωσε 17 χρόνια στην καταγραφή των δεινών των εργαζόμενων παιδιών, κάτι που οδήγησε σε μια σειρά φωτογραφιών πριν και μετά, που δείχνουν τα παιδιά που τώρα μπορούν να πηγαίνουν στο σχολείο.

Βλέποντας ξανά και ξανά τα μικρά προσωπάκια, αντιπροσωπευτικά των 4 εκατομμυρίων παιδιών του Μπανγκλαντές που αναγκάζονται να δουλεύουν για να βοηθούν τις οικογένειές τους, ο Άκας παρενέβη. Άρχισε να βοηθά τις φτωχές οικογένειες να ξεκινήσουν μικρές επικερδείς επιχειρήσεις, ώστε να μην στέλνουν τα παιδιά τους πλέον στη δουλειά αλλά στην τάξη.

Οι φωτογραφίες του αφηγούνται αυτές τις ιστορίες. Και οι αλλαγές των παιδιών είναι συγκλονιστικές.

 

 

Μεγαλώνοντας δίπλα στην περιοχή με τα κόκκινα φανάρια του Μπανγκλαντές, ο Άκας, σήμερα 44 ετών, άκουγε τις κραυγές των γυναικών κάθε νύχτα. «Ήθελα να μάθω περισσότερα για τις ζωές των γυναικών που ζούσαν πίσω από εκείνους τους τοίχους», εξηγεί στο My Modern Met.

Πέρασε επίσης πολλές νύχτες άυπνος σκεπτόμενος τους Νταλίτ – τους ανθρώπους που ανήκουν στη χαμηλότερη κάστα στην Ινδία – εξοστρακισμένους από την ίδια τους την κοινότητα. «Η φωτογραφική μηχανή έγινε το διαβατήριό μου για μέρη στα οποία δεν θα μπορούσα να πάω διαφορετικά».

Όλοι μας είμαστε ανθρώπινα όντα. Κανείς δεν διαλέγει να ζήσει στο περιθώριο.

 

 

Η καλλιέργεια μιας σχέσης με τους ανθρώπους που ήθελε να φωτογραφίσει έγινε σταδιακά ιδιαίτερα σημαντική για τον φωτογράφο. Χάρη σε αυτές τις σχέσεις, ο Άκας γρήγορα συνειδητοποίησε ότι τα πράγματα δεν άλλαζαν για τα εργαζόμενα παιδιά.

«Προκειμένου να φύγουν τα παιδιά από τα εργοστάσια και τα λατομεία και να πάνε στο σχολείο, χρειαζόταν οι γονείς να έχουν ένα επαρκές εισόδημα που να συντηρεί την οικογένεια».

Ο Άκας άρχισε χρησιμοποιώντας το δικό του εισόδημα και δωρεές να προσφέρει στους γονείς ευκαιρίες για μικρές επιχειρήσεις – αγελάδες για άρμεγμα, ταξί τουκ-τουκ (είδος τρίκυκλου επιβατηγού οχήματος) και πάγκους με λαχανικά στην αγορά – μαζί με κάποια εκπαίδευση για το πώς να κάνουν μια επιχείρηση βιώσιμη και κερδοφόρο. Μέχρι σήμερα έχει βοηθήσει στην ίδρυση 150 διαφορετικών επιχειρήσεων για 150 οικογένειες.

 

 

Παρόλο που η παιδική εργασία είναι παράνομη στο Μπανγκλαντές, δεν πείθονται όλοι οι γονείς εύκολα να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Για να τους ενθαρρύνει προς αυτήν την κατεύθυνση, ο Άκας σε κάποιες περιπτώσεις ανέλαβε την ευθύνη ακόμα και για την εισφορά της εγγραφής, τα δίδακτρα, το καθημερινό κολατσιό, τα βιβλία και τα ρούχα.

«Με τη χάρη του Θεού, βοήθησα 30 παιδιά να αφήσουν τη δουλειά και να πάνε στο σχολείο, και τα παρακολουθώ από κοντά», είπε στο Bored Panda. «Επισκέπτομαι συχνά και τα σπίτια και τα σχολεία τους για να βλέπω την πρόοδό τους. Ελπίζω ότι σε λίγους μήνες θα μπορέσω να βοηθήσω άλλα 10 παιδιά να πάνε στο σχολείο».

 

 

Επίσης, ο Άκας δίνει υποτροφίες σε εκατοντάδες υποψήφιους φοιτητές για να περάσουν τις εξετάσεις και να πάνε στο πανεπιστήμιο. Μοιράζει ρούχα σε όσους τα έχουν ανάγκη, πέδιλα στα παιδιά του δρόμου, και τα απαραίτητα σε ηλικιωμένα ζευγάρια που δεν έχουν δικά τους παιδιά.

«Κάθε φορά που κερδίζω χρήματα, προσπαθώ να βοηθήσω τους ανθρώπους», εξηγεί.

Το πάθος του Άκας του έχει χαρίσει περισσότερα από 100 διεθνή βραβεία φωτογραφίας. Σήμερα, είναι επικεφαλής του Ινστιτούτου Φωτογραφίας G.M.B. Akash στην Ντάκα, και με την υποστήριξη πολλών συνεταίρων, ενός αγροτικού σχολείου έξω από την πρωτεύουσα για παιδιά από οκτώ γειτονικά χωριά που δεν έχουν άλλη πρόσβαση στην εκπαίδευση.

 

 

 

«Αυτό το αγροτικό σχολείο ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια κάτω από ένα δέντρο με 30 διψασμένους μαθητές», λέει ο Άκας. Τώρα οι μαθητές είναι 160 και οι δάσκαλοι επί πληρωμή 10.

Στις 17 Φεβρουαρίου, ο φωτογράφος ανέβασε στο Facebook νέα στοιχεία για 23 πρώην εργαζόμενα παιδιά. «Έχουν πάει στις καινούριες τους τάξεις και έχουν πάρει τα καινούρια τους βιβλία. Έλαμπαν από ευτυχία σαν αστέρια», έγραψε.

«Μου προσφέρει ιδιαίτερη ευχαρίστηση να μοιράζομαι τα φωτεινά τους πρόσωπα με τους φίλους μου», συνεχίζει ο Άκας. «Χωρίς εσάς, τίποτα δεν θα ήταν δυνατό».

 

 

Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece

 

 

 

Αξιωματούχοι της διοίκησης Μπάιντεν φαίνεται να αναγνωρίζουν μια θεωρία για την προέλευση της πανδημίας. Η θεωρία έρχεται από μια αναφορά της περιόδου Τραμπ, η οποία λέει ότι ο ιός διέρρευσε κατά λάθος από το ινστιτούτο ιολογίας της Γουχάν.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες αρχίζουν ομιλίες με την Κίνα. Αξιωματούχοι και από τις δύο πλευρές πρόκειται να συναντηθούν αυτήν την εβδομάδα, αλλά το ιστορικό της Κίνας οδηγεί κάποιους να αμφισβητούν το αποτέλεσμα.

Ένας Αμερικανός δικαστής σταμάτησε προσωρινά την απαγόρευση στον κινεζικό κατασκευαστή τηλεφώνων Xiaomi. Στην εταιρεία είχε αρχικά απαγορευτεί να δίνεται αμερικανική επένδυση ώστε να μην είναι δυνατόν αμερικανική χρηματοδότηση να πηγαίνει προς την ανάπτυξη του στρατού της Κίνας.

Το Πεκίνο υποφέρει την χειρότερη αμμοθύελλα σε δεκαετίες. Η ποιότητα του αέρα σε διάφορα τμήματα της βόρειας Κίνας επιδεινώνεται, φτάνοντας τις 150 φορές υψηλότερα από αυτό που τα διεθνή πρότυπα αποκαλούν ασφαλές.

Μια παρέλαση αυτοκινήτων στην Ατλάντα, Τζόρτζια, ενημερώνει το κοινό για τα εγκλήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, προτρέποντας τον κόσμο να «τερματίσει το ΚΚΚ».

 

Της Mary Hunt

Ο Μπιλ Σμιθ κάθεται για να αντιμετωπίσει την πιο φοβερή του ενασχόληση: να δει τους λογαριασμούς του. Κάθε μήνα η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται: «Πλήρωσε τα πιο επείγοντα και άφησε στην άκρη τα υπόλοιπα». Δεν υπάρχουν ποτέ αρκετά χρήματα, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά δουλεύει.

Η Τζέιν Μίλερ καταφτάνει στο γραφείο του σχολείου καταταλαιπωρημένη και κατά 30 λεπτά αργοπορημένη επειδή έφυγε με καθυστέρηση 20 λεπτών από το οδοντιατρείο καθότι άργησε κατά 15 λεπτά στο ραντεβού της με τον οδοντίατρο. Πώς θα καταφέρει να προλάβει να πάρει τα παιδιά από το σχολείο, να κάνει μερικές δουλείες στο σπίτι, να ετοιμάσει το δείπνο και να επιστρέψει εγκαίρως στο γραφείο το απόγευμα για να κάνει μία παρουσίαση;

Ο Τομ Τζόνσον σηκώνεται κάθε πρωί στις 4:30 για να προλάβει το τρένο των 5:30 και να πάει στη δουλειά του στην πόλη μετά από ταξίδι 90 λεπτών. Όποτε κάνει κάποιο διάλειμμα, δράττεται της ευκαιρίας να προετοιμαστεί για τα βραδινά μαθήματα που παρακολουθεί για να πάρει το πτυχίο του, κάτι που δεν γίνεται πλέον άλλο να το αναβάλλει.

Εδώ κι εβδομάδες δεν προλαβαίνει να δειπνήσει στο σπίτι του. Αλλά τι άλλο μπορεί να κάνει; Αν δεν πάρει προαγωγή, η οικογένειά του δεν θα τα βγάλει πέρα με έναν χαμηλό μισθό. Το συνεχώς αυξανόμενο φοιτητικό του δάνειο θα πρέπει να εξοφληθεί είτε αποφοιτήσει είτε όχι. Δεν τίθεται καν το θέμα να τα παρατήσει, οπότε δεν του μένει άλλη επιλογή από το απλά να συνεχίζει με αυτούς τους ρυθμούς.

Οι καταστάσεις του Μπιλ, της Τζέιν και του Τομ μπορεί να διαφέρουν εντελώς, ωστόσο έχουν ένα κοινό πρόβλημα: Και οι τρεις ξεπερνούν τα όριά τους.

Με τη ζωή που κάνουν, ο Μπιλ ξοδεύει πάνω από το 120 τοις εκατό του εισοδήματός του, η Τζέιν αφιερώνει περισσότερο από το 120 τοις εκατό του χρόνου της και ο Τομ έχει ανάγκη περισσότερο από το 120 τοις εκατό της ενέργειάς του. Όλοι είναι υπερφορτωμένοι και υπερεξαντλημένοι κι ως εκ τούτου είναι οι τέλειοι υποψήφιοι για να εμφανίσουν όλων των ειδών τις ασθένειες που σχετίζονται με το άγχος.

Ο Ρίτσαρντ Α. Σουένσον (Richard A. Swenson, MD), συγγραφέας του βιβλίου «Margin» («Περιθώριο»), εξηγεί: «Το περιθώριο είναι αυτός ο χώρος ανάμεσα σε εμάς και στα όριά μας. Είναι κάτι που διατηρείται σαν το απόθεμά μας για απρόβλεπτες ή απροσδόκητες καταστάσεις. Ως κοινωνία, έχουμε ξεχάσει τι είναι το περιθώριο. Στην πίεση για πρόοδο, το περιθώριο καταβροχθίστηκε. Είμαστε πολιορκημένοι από αγωνία, άγχος και κόπωση. Οι σχέσεις μας είναι προβληματικές. Έχουμε ανεξήγητες ενοχλήσεις και πόνους και η πληθώρα των καθημερινών εκδηλώσεων φαίνεται να είναι πέρα από τον έλεγχό μας. Είμαστε υπερφορτωμένοι!»

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεσμεύονται κατ’ επανάληψη στο να ζουν στο 120 τοις εκατό. Είναι σπάνιο αυτές τις μέρες να βλέπουμε μια ζωή προγραμματισμένη μόνο στο 80 τοις εκατό, αφήνοντας ένα περιθώριο για να ανταποκριθούμε στο απροσδόκητο, λέει ο Σουένσον.

Ο πόνος χαρακτηρίζει μια ζωή χωρίς “περιθώριο”. Ο σωματικός, συναισθηματικός και πνευματικός πόνος εκδηλώνεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, όπως αυξημένη αρτηριακή πίεση, πόνο στο στήθος, αρρυθμίες, υπεροξύτητα, έλκη, πόνο στην πλάτη, πονοκεφάλους, κόπωση, κατάθλιψη, σύγχυση, ανησυχία, τρίξιμο των δοντιών, σφίξιμο των γνάθων, παρορμητικές αγορές, εχθρότητα, παράνοια, αϋπνία, εξάντληση, κατάρρευση, εθισμοί – χρειάζεται να συνεχίσω;

Ο τρόπος για να εντάξουμε το “περιθώριο” στη ζωή μας είναι το να ζούμε απλά. Αυτό σημαίνει να κάνουμε περικοπές, να απορρίπτουμε τα μη χρήσιμα, να μειώνουμε τις δαπάνες και να επιλέγουμε να λέμε “όχι” έτσι ώστε να μπορούμε να δώσουμε στον εαυτό μας το δώρο του “περιθωρίου”.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη ζούμε με τόση ένταση και πέραν του ορίου. Εάν λαχταράτε την ανακούφιση από τον πόνο και την πίεση της υπερφόρτωσης, ο Σουένσον προτείνει μία ημερήσια δόση περιθωρίου. Τα οφέλη της καλής υγείας, της οικονομικής σταθερότητας, των ισορροπημένων σχέσεων, της ειρήνης και της χαράς θα είναι οι καρποί των προσπαθειών σας.

Η Mary σας προσκαλεί να επισκεφτείτε την στήλη της στο EverydayCheapskate.com