BRIAN CATES

Σχολιασμός

Ζούμε σε μια εποχή όπου πολιτικοί ελίτ δημιουργούν ηθελημένα μαζική υστερία μέσω των ανηκόντων σε μεγάλες εταιρείες καθιερωμένων μέσων ενημέρωσης, εκδίδοντας μανιωδώς χαλκευμένες αφηγήσεις για να καλλιεργήσουν δραστικές αλλαγές στην Αμερικανική κοινωνία.

Για να αφαιρέσει πολύτιμα συνταγματικά δικαιώματα από τους απλούς πολίτες, η ελίτ τάξη πρέπει πρώτα να βάλει αυτούς τους πολίτες σε μια κατάσταση όπου οι περισσότεροι εξ αυτών όχι μόνο θα επιτρέψουν την αφαίρεση των δικαιωμάτων τους, αλλά επίσης θα τα παραδώσουν με δική τους θέληση.

Και η πιο αποτελεσματική κατάσταση που μπορούν να βρεθούν οι πολίτες ώστε να χαρούν για την θυσία των δικαιωμάτων τους είναι αυτή του φόβου.

Καθώς ο χρόνος έχει περάσει από τον καιρό που η πανδημία του ιού του ΚΚΚ είχε αρχίσει, περισσότερα στοιχεία συνεχίζουν να εμφανίζονται ότι συγκεκριμένες πολιτικές και δημοσιογραφικές οντότητες εκμεταλλεύτηκαν την εμφάνιση του ιού για να προωθήσουν τον δικό τους έλεγχο και ατζέντα.

Ενώ θα θέλατε να πιστεύετε ότι κανένας δεν θα ήταν τόσο άκαρδος για να χρησιμοποιήσει μια πανδημία προς προώθηση των δικών τους πολιτικών τυχών και αύξηση της δύναμής τους επί των ζωών των συμπολιτών τους, δυστυχώς, δεδομένα αναδύονται ότι αυτό ακριβώς έχουν κάνει πολλοί αξιωματούχοι σε τοπικό, πολιτειακό, και ομοσπονδιακό επίπεδο.

Και αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάνει εξαιρετική χρήση των συμμαχικών τους μέσων ενημέρωσης στην πώληση αφηγήσεων που υποκινούν την απαιτούμενη κατάσταση φόβου και μαζικής υστερίας που θα τους επιτρέψει να κάνουν αλλαγές στην Αμερικανική κοινωνία. Σε καιρό ήρεμης και λογικής συζήτησης, δεν θα ήταν ικανοί να επιτύχουν πολλούς από τους στόχους τους.

Λανθασμένες αντιλήψεις που προώθησαν τα μέσα ενημέρωσης έναντι πραγματικότητας

Η αντίληψη του κόσμου για το τι συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες και η πραγματικότητα του τι διαδραματίζεται είναι συχνά δύο τεραστίως διαφορετικά πράγματα.

Πολλοί Αμερικανοί χρόνια πριν αντιλήφθηκαν ότι τα καθιερωμένα μέσα σταμάτησαν να προσπαθούν να αναφέρουν ουδέτερα τα γεγονότα σε σημαντικά δημόσια ζητήματα και τώρα, αντ΄αυτού, προσπαθούν ενεργητικά να επιτύχουν επιθυμητά πολιτικά αποτελέσματα μέσω παρουσίασης στρεβλωμένων αφηγήσεων μεταμφιεσμένων ως «ειδησεογραφική κάλυψη».

Τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης δημοσιεύουν χαλκευμένες αφηγήσεις ενώ γνωρίζουν απολύτως καλά ότι είναι ψευδείς. Ο στόχος τους δεν είναι η αναφορά έγκυρων πληροφοριών. Είναι να επιτύχουν το «σωστό» πολιτικό αποτέλεσμα. Αυτό τους καθιστά προπαγανδιστές, όχι δημοσιογράφους.

Ας δούμε μερικές από τις χαλκευμένες αφηγήσεις που προωθήθηκαν στο κοινό μέσω των μεγάλων μέσων για να καλλιεργήσουν δραστική αλλαγή στην Αμερικανική κοινωνία μόνο το τελευταίο έτος.

Η αστυνομία σκοτώνει χιλιάδες άοπλους μαύρους άντρες κάθε χρόνο

Μια λανθασμένη αντίληψη έχει επιτυχώς δημιουργηθεί που έχει οδηγήσει έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων να πιστεύουν ότι 1.000 έως 10.000 άοπλοι μαύροι σκοτώνονται από αστυνομικούς κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Από τον δημοσιογράφο Άντυ Νγκο στο Τουίτερ:

«Σχεδόν μισοί από τους φιλοαριστερούς συμμετέχοντες της έρευνας εκτίμησαν ότι 1.000 έως 10.000 άοπλοι μαύροι σκοτώθηκαν το 2019 από την Αμερικανική αστυνομία. Ο πραγματικός αριθμός είναι 27. Το BLM-Antifa παίζει πάνω σε αυτήν την άγνοια – που επιδεινώνεται από τα μεροληπτικά μέσα ενημέρωσης – για να υποκινήσει πολιτική βία & εξεγέρσεις».

Η βίαιη διαδήλωση επιτράπηκε να συνεχιστεί για μέρες και κάποιες φορές ακόμα και εβδομάδες σε κάποιες από τις μεγαλύτερες πόλεις της Αμερικής πέρυσι, καθώς ακτιβιστικές ομάδες όπως η Black Lives Matter (BLM) ισχυρίστηκαν ότι η καταστροφή ήταν δικαιολογημένη ενώπιον τόσων πολλών άοπλων μαύρων που σφαγιάστηκαν από την αστυνομία.

Παραδόξως, καθώς η βία συνεχιζόταν και τοπικές αρχές σε αυτές τις πόλεις πάλευαν να διατηρήσουν τάξη, δυνατές φωνές για την διακοπή χρηματοδότησης στην αστυνομία μεγεθύνθηκαν από τα μέσα ενημέρωσης, και πολλές πόλεις έλαβαν δράση και μείωσαν την χρηματοδότηση στα αστυνομικά τμήματά τους.

Παρ΄όλα αυτά η αφήγηση που χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογήσει τις βίαιες διαδηλώσεις και την διακοπή χρηματοδότησης της αστυνομίας απλώς δεν είναι αληθής. Από τα παλιότερα δεδομένα που μπορούμε να εξετάσουμε, δεν υπάρχει έτος στο οποίο αστυνομικοί να έχουν σκοτώσει 100 άοπλους μαύρους στις Ηνωμένες Πολιτείες, πόσω μάλλον 1.000.

Οι μάσκες δεν δούλευαν (ώσπου ξαφνικά δούλεψαν)

Ένα από τα μεγαλύτερα παραδείγματα μια ψευδούς αφήγησης που προωθήθηκε από την ελίτ τάξη μέσω των καθιερωμένων μέσων ενημέρωσης το τελευταίο έτος ήταν σχετικά με τις μάσκες και την επιβολή μάσκας.

Τόσο ο Αρχιχειρουργός [του στρατού των ΗΠΑ] Ζερόμ Άνταμς όσο και ο γιατρός Άνθονυ Φαούτσι είχαν δηλώσει νωρίς ότι οι μάσκες δεν βοήθησαν στο σταμάτημα της διάδοσης του ιού του ΚΚΚ, προτού και οι δύο αναίρεσαν τις δηλώσεις τους.

 

Πολλοί από τους πολύ εμφανείς ανθρώπους που πέρασαν την πρώτη περίοδο της πανδημίας λέγοντας σε όλους ότι οι μάσκες δεν δούλεψαν και σταματήστε να τις φοράτε, αργότερα ισχυρίστηκαν ότι το είχαν πει αυτό για καλό λόγο.

Χτύπησαν ελαφρά το αμερικανικό κοινό στο κεφάλι υπεροπτικά και είπαν: «Σας είπαμε ψέματα για να μην αγοράσετε όλες τις μάσκες ώστε να υπάρχουν κάποιες για το ιατρικό προσωπικό πρώτης γραμμής. Αλλά τώρα που υπάρχουν αρκετές μάσκες, βάλτε τες και μην μιλάτε πολύ.»

Πόσες φορές πρέπει να πεις ψέματα στον κόσμο «για το δικό τους καλό» προτού σταματήσει να εμπιστεύεται το κάθε τι που λες;

Ο πόλεμος κατά της υδροξυχλωροκίνης

Την στιγμή που ο τότε πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ μίλησε επιδοκιμαστικά για το φάρμακο υδροξυχλωροκίνη σε μια συνέντευξη τύπου, μια εθνική εκστρατεία επίθεσης στο φάρμακο ως μη ασφαλές και επικίνδυνο ξεκίνησε αμέσως ως απάντηση. Η εκστρατεία περιελάμβανε τον παράλογο ισχυρισμό ότι ο Τραμπ είχε συστήσει σε κόσμο να κάνει ένεση με απολυμαντικό, κάτι που ποτέ δεν είπε.

Ένα φάρμακο που ήταν ευρέως διαθέσιμο από την δεκαετία του 1950 και έχει δοθεί σε εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως για δεκαετίες για πρόληψη ασθενειών όπως η μαλάρια (pdf) ή για νοσηλεία ρευματοειδούς αρθρίτιδας, ξαφνικά αποκλήθηκε υπερβολικά επικίνδυνο, και γιατροί δεν επιτρεπόταν πλέον να το συνταγογραφούν.

Μέρος της σύγχυσης για το φάρμακο προήλθε από ισχυρισμούς των μέσων ενημέρωσης ότι ως «θεραπεία θαύμα», δεν δούλεψε όταν δόθηκε σε ασθενείς βαριά άρρωστους με COVID-19, ενώ, αντ΄αυτού, ο Τραμπ και πολλοί γιατροί το είχαν αρχικά επιδοκιμάσει ως φάρμακο πρόληψης και ικανό να νικήσει τον ιό στα αρχικά στάδια της μόλυνσης.

Η ιστορία ότι ο Τραμπ υποκίνησε την «εξέγερση» της 6ης Ιανουαρίου

Μία από τις τελευταίες χαλκευμένες αφηγήσεις που προωθήθηκαν ενθουσιωδώς από τα καθιερωμένα μέσα ενημέρωσης είναι ότι ο Τραμπ υποκίνησε μια «εξέγερση» στο κτήριο του Καπιτωλίου ενώ μια κοινή σύνοδος του Κογκρέσου καταμετρούσε τις εκλεκτορικές ψήφους.

Παρά τις πολλές τρύπες σε αυτήν την αφήγηση, οι Δημοκρατικοί πίεσαν για μια δεύτερη καταγγελία κατά του Τραμπ στην Βουλή και εξανάγκασαν μια φάρσα ψεύτικης δίκης στην Γερουσία, που τελείωσε με απαλλαγή του Τραμπ από την κατηγορία.

Ο Τραμπ έχει πλέον φύγει από τον Λευκό Οίκο, αλλά πολλοί άνθρωποι σε αυτήν την χώρα έχουν ρυθμιστεί να πιστεύουν το οτιδήποτε οι ηγέτες τους λένε να πιστεύουν. Έχουν ρυθμιστεί να πράττουν οτιδήποτε οι ηγέτες τους τούς λένε να πράξουν, ασχέτως του πόσο παράλογο ή αντιφατικό μπορεί να είναι.

Αυτός δεν είναι ο τρόπος που οι Αμερικανοί θέλησαν να ζουν.

Το «1984» του Όργουελ έχει έρθει στην Αμερική

Βλέποντας αυτήν την ανωμαλία να εκτυλίσσεται στην χώρα μου το τελευταίο έτος μου έφερε στο μυαλό Το Κόμμα του μυθιστορήματος του Τζορτζ Όργουελ, «1984».

Η «Αλήθεια» είναι οτιδήποτε το Κόμμα σήμερα σου λέει πως είναι. Αυτό που το Κόμμα σου είπε χθες δεν μετράει πια και θα πρέπει να ξεχαστεί.

Όταν Το Κόμμα τότε είπε στους Αμερικανούς ότι οι μάσκες δεν δούλεψαν, τις έβγαλαν.

Όταν Το Κόμμα είπε μετά σε αυτούς ότι τους είπαν ψέματα και να βάλουν πάλι τις μάσκες και να συνεχίσουν έτσι, αυτοί υπάκουσαν.

Αυτό ήταν πάντα το θέμα, βλέπετε. Δεν υπήρχε πρόβλημα στην επικοινωνία. Είναι τώρα οι τέλειοι υπήκοοι. Έχουν ρυθμιστεί να υπακούν. Πραγματικά αγαπούν Το Κόμμα. Έχουν φτάσει να αγαπούν τον Μεγάλο Αδελφό.

Το «1984» δεν είναι πλέον ένα μυθιστόρημα φαντασίας. Το ζούμε σήμερα.

Η μόνη ερώτηση είναι πόσος χρόνος χρειάζεται έως ότου αρκετοί Αμερικανοί σταματήσουν να ακούν τα ψέματα του Μεγάλου Αδελφού; Πόσος καιρός έως ότου αρκετοί Αμερικανοί δεν υπακούν πλέον στο Κόμμα;

 

Ο Μπράιαν Κέιτς είναι αρθρογράφος με έδρα το Νότιο Τέξας και συγγραφέας του «Nobody Asked for My Opinion … But Here It Is Anyway!» [Κανείς δεν ζήτησε την γνώμη μου … Αλλά εδώ είναι!]
Λαμβάνει μηνύματα στο Telegram στο t.me/drawandstrikechannel

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα την άποψη της Epoch Times.

 

Σχολιασμός

Όπως ανέφερα σε μια προηγούμενη στήλη, βάσει των διαθέσιμων στο κοινό στοιχείων, η οικογένεια Μπάιντεν ήταν πιθανώς απειλή για την εθνική ασφάλεια, τον καιρό που ο Τζο Μπάιντεν ήταν αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Και δεν έχουμε δει ακόμη όλα τα στοιχεία που υπήρχαν στον φορητό υπολογιστή του Χάντερ Μπάιντεν.

Εάν η οικογένεια Μπάιντεν εισέλθει στον Λευκό Οίκο, όλα τα ίδια θέματα που τους καθιστούσαν απειλή για την εθνική ασφάλεια στο παρελθόν, δεν θα επανεμφανίζονταν απλώς, η απειλή θα ενισχυόταν επίσης, καθώς ο Μπάιντεν θα είχε ένα πολύ πιο ισχυρό και μεγαλύτερης επιρροής αξίωμα.

Ακόμα και χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι σκοτεινές επιχειρηματικές συναλλαγές που έκανε η οικογένεια Μπάιντεν σε χώρες όπως η Κίνα, το Ιράκ και η Ουκρανία, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικά ζητήματα ασφάλειας.

Δεν υπάρχει κανένας ευγενικός τρόπος να το θέσουμε αυτό: Ο Χάντερ Μπάιντεν αποτελεί απειλή εκβιασμού. Δεδομένων όσσων έχουν ήδη αποκαλυφθεί από τον φορητό υπολογιστή, σχεδόν δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο νεότερος Μπάιντεν θα ήταν πρωταρχικός στόχος των ξένων υπηρεσιών πληροφοριών – και αυτό με την υπόθεση ότι δεν έχει ήδη συμβιβαστεί.

Το ιστορικό διαφθοράς ήταν πάντα «ανοιχτό μυστικό»

Η οικογενειακή διαφθορά των Μπάιντεν ήταν πάντα ένα από τα μεγαλύτερα ανοιχτά μυστικά στην Ουάσινγκτον. Όλοι γνώριζαν για αυτό, συζητούνταν και δημοσιεύθηκαν άρθρα για το θέμα στα καθιερωμένα μέσα ενημέρωσης. Αλλά έπειτα δεν έγινε τίποτα για κανένα από αυτά τα πράγματα.

Πολλά άρθρα ειδήσεων γράφτηκαν αλλά «ενοχλητικές ερωτήσεις» σχεδόν δεν ερωτήθηκαν καθόλου το 2012 μετά την παραχώρηση στον Τζιμ Μπάιντεν ενός συμβολαίου κατασκευής 1,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όταν ο Τζο ήταν ο επικεφαλής της κυβέρνησης Ομπάμα στο Ιράκ. Αυτό συνέβη παρόλο που ο Τζιμ Μπάιντεν δεν είχε προηγούμενη εμπειρία στον κατασκευαστικό κλάδο.

Στη συνέχεια, ο Χάντερ Μπάιντεν τον Απρίλιο του 2014 φαίνεται πως προικίστηκε με μια εξαιρετικά προσοδοφόρα εταιρική θέση στο διοικητικό συμβούλιο της ουκρανικής εταιρείας ενέργειας ονόματι Burisma. Αυτό συνέβη λίγο αφότου ο πατέρας του έγινε ο ανώτερος άνθρωπος του Λευκού Οίκου του Ομπάμα που χειριζόταν την Ουκρανία. Εκείνη την εποχή, δημοσιεύθηκαν αρκετές ειδήσεις που διστακτικά υποδείκνυαν ότι ο νεότερος Μπάιντεν δεν είχε απολύτως καμία εμπειρία στον κλάδο της ενέργειας.

Έτσι, παρά τον Τζιμ Μπάιντεν που δεν έχει κατασκευαστική εμπειρία και τον Χάντερ Μπάιντεν που δεν διαθέτει εμπειρογνωμοσύνη στον ενεργειακό κλάδο, προσφέρθηκαν δημόσια προσοδοφόρες επιχειρηματικές συμφωνίες και θέση σε διοικητικό συμβούλιο. Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβουμε γιατί. Είχε πολλά περισσότερα να κάνει με το επώνυμό τους από οποιαδήποτε δεξιότητα ή ιστορικό εργασίας είχαν.

Αυτό φαινόταν άσχημο εκείνη την εποχή, και έτσι τέθηκαν ερωτήματα. Αλλά ο Τζο Μπάιντεν είχε μια τυπική τακτική που τον είχε υπηρετήσει καλά για χρόνια όποτε κάποιος ενοχλητικός δημοσιογράφος τολμούσε να τον ρωτήσει για αυτές τις κατάφωρες συγκρούσεις συμφερόντων.

Ο αντιπρόεδρος θα έλεγε με έντονο τρόπο ότι αυτές οι συγκρούσεις συμφερόντων δεν υπήρχαν καν, και θα δήλωνε ότι δεν συζήτησε ποτέ αυτές τις ξένες επιχειρηματικές συμφωνίες ή θέσεις εργασίας με τα μέλη της οικογένειάς του. Ο Μπάιντεν θα ισχυριζόταν ότι δεν είχε καμία σχέση με κανένα από αυτά, δεν συζητήθηκε ποτέ μέσα στην οικογένεια και έτσι το ζήτημα θα ξεφούσκωνε πάλι – τουλάχιστον για λίγο.

Αυτή η υπεράσπιση ήταν πάντα παράλογη, και μάλιστα τώρα είναι ακόμη περισσότερο, μετά από αυτό που αποκάλυψαν ο φορητός υπολογιστής και καταγγέλοντες όπως ο Τόνυ Μπομπουλίνσκι.

Παρά τις πρόσφατες εξελίξεις, ο Μπάιντεν αρνήθηκε πεισματικά να σκεφτεί νέες απαντήσεις για αυτά τα σημαντικά ερωτήματα. Εκδίδει ολοένα και πιο θυμωμένες αρνήσεις και στη συνέχεια το αφήνει γρήγορα.

Μπάιντεν: Ενθουσιώδης μαζορέτα του καθεστώτος του ΚΚΚ

Όσο περισσότερα έρχονται στο φως, τόσο πιο πολύ πιθανό φαίνεται ότι ο Μπάιντεν επηρεάζεται αδικαιολόγητα από το καθεστώς στο Πεκίνο. Υπήρξε ανέκαθεν μια από τις πιο ενθουσιώδεις μαζορέτες του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) μεταξύ του κατεστημένου των πολιτικών ελίτ.

Από την ιστορική επίσκεψη του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον στην Κίνα το 1972 (η οποία συνέβη επίσης όταν ο Μπάιντεν μπήκε για πρώτη φορά στη Γερουσία των ΗΠΑ), οράματα επένδυσης στις τεράστιες κινεζικές αγορές χόρευαν στα κεφάλια των «μεσιτών» της Αμερικής σε Ουάσινγκτον και Γουόλ Στριτ.

Η πρόσφατη πανδημία, η συντριβή των φιλοδημοκρατικών διαμαρτυριών του Χονγκ Κονγκ, η μεταχείριση του λαού των Ουιγούρων και η δειλία του ΝΒΑ είναι η ωμή πραγματικότητα στην οποία οδήγησε η απληστία ορισμένων. Οι Αμερικανοί πολιτικοί και οι εταιρείες χαιρετούν δουλικά τους πραγματικούς τυράννους εδώ και αρκετό καιρό. Αυτή η άθλια συμπεριφορά μόλις δεν είχε λάβει μεγάλη προσοχή, μέχρι φέτος.

Μόνο όταν ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε τις προεδρικές εκλογές του 2016, υπήρξε για πρώτη φορά κάποια σοβαρή ανατροπή των υπονομευτικών δραστηριοτήτων της Κίνας στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού.

Δεκαετίες ξοδεύτηκαν στέλνοντας βασικές βιομηχανίες των ΗΠΑ σε ξένα έθνη όπως η Κίνα. Τώρα, ως ζήτημα ζωτικής σημασίας εθνικής ασφάλειας μετά την πανδημία του ιού του ΚΚΚ, ο πρόεδρος Τραμπ έχει ξεκινήσει μια πολύ αναγκαία αποσύνδεση από την Κίνα, φέρνοντας αυτές τις βιομηχανίες πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αυτή η σαφής στρατηγική του Τραμπ είναι κάτι που πολλές πολιτικές ελίτ στην Αμερικανική Σύγκλητο, σε think tank της Ουάσινγκτον, και στις εταιρείες λόμπυ της Γουόλ Στριτ, προσπαθούν να σταματήσουν απεγνωσμένα. Αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν τις τελευταίες δεκαετίες όντας εξαιρετικά παχυλά αμοιβόμενοι για την αποσυναρμολόγηση της αμερικανικής βιομηχανίας, και την αποστολή της με κοντέινερ σε μέρη όπως η Κίνα.

Ο Μπάιντεν το έχει ήδη ξεκαθαρίσει πως αν πάρει την εξουσία στον Λευκό Οίκο, σκοπεύει απόλυτα να αναστρέψει όλες τις δράσεις του Τραμπ στην σχέση με το Ιράν, την Ρωσία, και πιθανότατα την Κίνα.

Απλώς για αυτόν τον λόγο και μόνο, πιστεύω είναι εκτός σύγκρισης σημαντικό ο Τραμπ να νικήσει στις αγωγές του και ο Τζο Μπάιντεν να μην γίνει ποτέ πρόεδρος.

Ο Μπάιντεν υπόσχεται πλήρη ανατροπή κρίσιμων κυβερνητικών κανόνων που έθεσε ο Τραμπ

Ο Μπάιντεν δεν είναι ντροπαλός όταν καυχιέται για το τι θα κάνει αν μπει στον Λευκό Οίκο. Θα αρχίσει μια πλήρη ανατροπή σχεδόν κάθε μίας κρίσιμης κυβερνητικής δράσης του Τραμπ τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Οι επιπτώσεις αυτού είναι βαρύτατες.

Ένα παράδειγμα, είναι δύσκολο να δούμε πως η οποιαδήποτε από τις συνθήκες ειρήνης μεταξύ Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του θα μπορούσε να επιβιώσει μια θητεία Μπάιντεν. Θέλει πραγματικά να ασπαστεί και πάλι το Ιράν, και να επαναφέρει την ιρανική συμφωνία.

Ο Μπάιντεν έχει επίσης καυχηθεί ότι θα ανατρέψει πλήρως την μεταναστευτική στρατηγική του Τραμπ, θα σταματήσει την κατασκευή του συνοριακού τείχους, και θα ανοίξει πάλι τα σύνορα.

Στην οικονομία, ο σύμβουλος του Μπάιντεν μιλά για εθνικό περιορισμό καραντίνας, τεσσάρων έως έξι εβδομάδων. Αυτό θα πάρει την ανακάμπτουσα οικονομία και θα την χτυπήσει, ίσως σε σημείο από το οποίο δεν θα μπορέσει ποτέ να ανακάμψει.

Φυσικά, ο Μπάιντεν δεν θα έχει την συνταγματική εξουσία να επιβάλει ένα εθνικό κλείσιμο, όπως δεν θα έχει εξουσία να επιβάλει τον εθνικό νόμο μάσκας για τον οποίον μιλάει συχνά. Αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι σε αυτό το σημείο οι κυβερνήτες των μπλε πολιτειών και οι Δημοκρατικοί δήμαρχοι των μεγάλων πόλεων θα κάνουν ό,τι τους πουν.

Συνεπώς, είναι απολύτως κρίσιμο ο Μπάιντεν να μην μπει στον Λευκό Οίκο. Οι επόμενες εβδομάδες έως τις 14 Δεκεμβρίου, ημέρα της προγραμματισμένης ψηφοφορίας του Σώματος Εκλεκτόρων, πρόκειται να είναι κρίσιμη για την μοίρα αυτού του έθνους – και του μεγαλύτερου μέρους του υπόλοιπου κόσμου.

Ο Μπράιαν Κέιτς είναι αρθρογράφος με έδρα το Νότιο Τέξας και συγγραφέας του «Nobody Asked For My Opinion … But Here It Is Anyway!»
Λαμβάνει μηνύματα στο Twitter στο @drawandstrike.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την γνώμη της Epoch Times.

 

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

Σχολιασμός

Το έτος 2020 υπήρξε δικαίωση για πολλούς από τους ανθρώπους που ήταν στόχοι της μαζικής και συνεχώς διευρυνόμενης φάρσας του Russiagate (ρωσικής συμπαιγνίας). Το αυτό καταγράφω σε μια σειρά εδώ στην Epoch Times:

Μέρος 1: Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, Μέρος 2: Υποστράτηγος (ε.α.) Μάικλ Φλυν, Μέρος 3: Ιστορικός Σβετλάνα Λόκοβα, και, Μέρος 4: Βουλευτής Ντέβιν Νούνες (Ρ-Καλιφ.)

Σε αυτό το πέμπτο τμήμα, φτάνουμε στον Κάρτερ Γ. Πέιτζ, τον πρώην σύμβουλο της εκστρατείας Τραμπ που κατηγορήθηκε από μερικούς από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους στον κόσμο ότι ήταν προδότης της χώρας του.

Ο Πέιτζ έχει μια σημαντική ιστορία να πει, και μπορείτε να τη διαβάσετε στο νέο του βιβλίο που κυκλοφόρησε στις 25 Αυγούστου, «Κατάχρηση και Εξουσία: Πώς ένας αθώος Αμερικανός συκοφαντήθηκε σε μια προσπάθεια πραξικοπήματος κατά του προέδρου».

Αφότου ο τότε υποψήφιος Τραμπ ανέφερε το όνομα του Πέιτζ σε δημοσιογράφους της Washington Post, που έθεταν επιθετικές ερωτήσεις σχετικά με την έλλειψη εμπειρίας εξωτερικής πολιτικής του δισεκατομμυριούχου ακινήτων, ο πρώην αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και ο απόφοιτος της Αννάπολης προσέλκυσε ξαφνικά πολλή προσοχή από πολλά μέσα ενημέρωσης.

Τα περισσότερα από αυτές τα αρχικά άρθρα των μέσων μαζικής ενημέρωσης γράφτηκαν σκόπιμα για να δημιουργήσουν μια αφήγηση ότι ο Πέιτζ ήταν μια διεφθαρμένη προσωπικότητα που έπρεπε να διερευνηθεί διεξοδικά από τις αρμόδιες αρχές.

Όπως ο ίδιος ο Πέιτζ γράφει στο βιβλίο του:

«Με στόχευσαν οι πολιτικοί εχθροί του Ντόναλντ Τραμπ εντός του FBI, του Υπουργείου Δικαιοσύνης και αλλού, που αποφάσισαν να με κάνουν Έκθεμα Α΄ σε μια φανταστική ιστορία συνωμοσίας Τραμπ-Ρωσίας».

Μια βασική στρατηγική που χρησιμοποιήθηκε για να παρουσιάσει τον Πέιτζ ως «Έκθεμα Α΄» στη θεωρία συνωμοσίας Τραμπ-Ρωσίας, χρησιμοποίησε αυτούς τους ισχυρούς ανθρώπους που έκαναν χρήση των εκτεταμένων εταιρικών επαφών τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να «σπείρουν» στον εκλογικό κύκλο ειδήσεων, πολλές ιστορίες για αυτόν τον μυστηριώδη και σκοτεινό τύπο Πέιτζ, και το πόσο άνετα υποτίθεται ότι ένιωθε κοντά στην ρωσική κυβέρνηση.

Πολλά από αυτά τα «άρθρα ειδήσεων» υπαινίχθηκαν έντονα ότι κάποιος, ίσως το FBI, θα πρέπει πραγματικά να ερευνήσει αυτόν τον ύποπτο χαρακτήρα.

Αφού συνειδητοποίησε ότι γινόταν ταχύτατα αγωγός για μια συντονισμένη επίθεση συκοφάντησης προς ολόκληρη την προεδρική εκστρατεία του Τραμπ, από κορυφαίους αξιωματούχους της ανώτατης κυβέρνησης, καθώς και από ισχυρά μέσα ενημέρωσης και πολιτικά πρόσωπα, ο Πέιτζ παραιτήθηκε από σύμβουλος στις 26 Σεπτεμβρίου 2016.

Αυτό δεν άλλαξε τίποτα. Το FBI υπέβαλε ένταλμα επιτήρησης που στόχευε τον Πέιτζ στο Δικαστήριο Εποπτείας Ξένων Πληροφοριών (FISA), τον επόμενο μήνα.

Όπως γράφει ο Πέιτζ στο τέταρτο κεφάλαιο του βιβλίου του:

«Συνειδητοποίησα ότι το FBI, οπλισμένο με την ικανότητα να κοιτάζει αναδρομικά τις επικοινωνίες και τις επαφές μου εντός της εκστρατείας, με βρήκε ως μια βολική πλατφόρμα από την οποία θα εκκινούσε πολιτική έρευνα και συκοφαντία κατά του Ντόναλντ Τραμπ τις τελευταίες εβδομάδες πριν από τις εκλογές».

Ο ρόλος του φακέλου Στηλ στην στόχευση του Πέιτζ

Όπως ανέφερα σε μια προηγούμενη στήλη, η χρήση του ψεύτικου φακέλου του πρώην πράκτορα της MI6 Κρίστοφερ Στηλ από το FBI για να εκκινηθούν έρευνες επί των συνεργατών του Πέιτζ και των συνεργατών του Τραμπ, Πωλ Μάναφορτ, Μάικλ Κόεν, και του αποστράτου υποστρατήγου Μάικλ Φλυν, ήταν δυνατή μόνο εάν κανείς δεν εξέτασε με κριτική ματιά τους ισχυρισμούς και την πηγή.

Με τη δημοσίευση του φακέλου από το ΜΜΕ BuzzFeed τον Ιανουάριο του 2017, η τότε εκστρατεία των ΜΜΕ σχετικά με τα άψογα διαπιστευτήρια του Στηλ κατάφερε να αποκρύψει και να καθυστερήσει την συνειδητοποίηση του πλήρους παραλογισμού αυτού που είχε πραγματικά συμβεί.

Ο μύθος του Στηλ να είναι ένας ατρόμητος πράκτορας πληροφοριών, του οποίου οι πολύ συνδεδεμένες πηγές στο Κρεμλίνο αποκάλυψαν μια σοβαρή απειλή εθνικής ασφάλειας που αφορούσε μια προεδρική εκστρατεία γεμάτη μυστικές μαριονέτες του Πούτιν, μόνο αργά και με μεγάλη αντίσταση υποχώρησε στην αλήθεια καθώς πέρασαν τα χρόνια:

Ο Στηλ ήταν στην πραγματικότητα απλώς ένας πολύ καλά αμειβόμενος πολιτικός φαντασιαστής που δούλευε για την εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον, ο οποίος πήρε πληροφορίες από φαντασιακές υποθέσεις που έκανε ένας ερευνητικός βοηθός χαμηλού επιπέδου στο Brookings Institution στην Ουάσινγκτον, και τις έδωσε στο FBI και σε δημοσιογράφους ως κρατικές πληροφορίες από υψηλά ιστάμενους του Κρεμλίνου.

Οι ισχυρισμοί στον φάκελο για τον Πέιτζ ήταν όλοι καταφανώς περίεργοι.

Η προσφορά δωροδοκίας που δεν υπήρξε ποτέ

Ο φάκελος ισχυρίζεται ότι ο πρώην πρόεδρος της εκστρατείας Τραμπ, Μάναφορτ, χρησιμοποιούσε τον Πέιτζ ως διαμεσολαβητή για την κυβέρνηση του Βλαντιμίρ Πούτιν κατά την διάρκεια επισκέψεων στη Ρωσία. Κατά τη διάρκεια μιας από αυτές τις επισκέψεις, ο φάκελος ισχυρίζεται ότι ο Πέιτζ συναντήθηκε με τον Ιγκόρ Σέτσιν, έναν άνθρωπο που θεωρείται από πολλούς ως δεύτερος στην εξουσία μετά τον ίδιο τον Πούτιν και ο οποίος είναι επίσης ο πρόεδρος της τεράστιας εταιρείας πετρελαίου Rosneft.

Ο Στηλ ισχυρίστηκε ότι η πηγή του του είπε ότι ο Σέτσιν έκανε μια τεράστια προσφορά δωροδοκίας στον Πέιτζ: Εάν ο Τραμπ κερδίσει τις εκλογές και άρει τις ρωσικές κυρώσεις, ο Σέτσιν ήταν έτοιμος να μεταφέρει το 19 τοις εκατό των μετοχών της Rosneft – ποσό που θα αξίζει πολλά δισεκατομμύρια δολάρια – στον έλεγχο του Τραμπ και των συνεργατών του.

Τα προβλήματα με αυτόν τον ισχυρισμό είναι πολλά, ένα από τα οποία είναι ότι ο Πέιτζ λέει μέχρι σήμερα ότι δεν έχει συναντήσει ποτέ τον Τραμπ, δεν έχει συναντήσει τον Μάναφορτ, και σίγουρα δεν έχει ποτέ συναντήσει τον Σέτσιν. Και δεν υπάρχουν στοιχεία που αντικρούουν τους ισχυρισμούς του Πέιτζ.

Το ότι ένας υποψήφιος και ένας διευθυντής προεκλογικής εκστρατείας θα έστελναν έναν χαμηλής θέσης μη πληρωμένο εθελοντή εκστρατείας που δεν είχαν καν συναντήσει, σε μια τόσο ευαίσθητη αποστολή, γίνεται δύσκολα πιστευτό. Αψηφά επίσης την κοινή λογική ότι κατά την πρώτη συνάντησή του με κάποιον που δεν ήταν καν στον εσωτερικό κύκλο του Τραμπ, ο Σέτσιν θα πρότεινε μια τόσο εντυπωσιακή δωροδοκία.

Θα επισημάνω επίσης ότι είναι καταγεγραμμένο σε δημόσια έγγραφα ότι όταν το FBI τελικά βρήκε χρόνο να ρωτήσει την υποτιθέμενη πηγή του Στηλ για αυτόν τον απίστευτο ισχυρισμό δωροδοκίας, η πηγή το αρνήθηκε πλήρως.

Και παρ΄ όλα αυτά, αυτός ο γελοίος ισχυρισμός δωροδοκίας σε έναν ψεύτικο φάκελο, εκκίνησε μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση παρακολούθησης στην προεδρική εκστρατεία, επειδή οι αστυνομικοί του FBI επιμένουν ότι το πήραν στα σοβαρά.

Γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι ο ψεύτικος φάκελος του Στηλ μεταμόρφωσε τον Πέιτζ σε κάποιον που δεν υπήρξε ποτέ, και διεφθαρμένοι αστυνομικοί και πράκτορες της υπηρεσίας πληροφοριών χρησιμοποίησαν αυτήν την διαστρεβλωμένη εικόνα του Πέιτζ για να τους βοηθήσει να εκκινήσουν μια τεραστίων διαστάσεων φάρσα σε ολόκληρη την χώρα.

Ο Πέιτζ ακούραστα επιμένει από τα πρώτα στάδια αυτής της φάρσας ότι είναι αθώος. Τα στοιχεία που έχουν βρεθεί τα επόμενα χρόνια υποστηρίζουν την θέση του.

Για να κάνουν τον Πέιτζ να φαίνεται προδότης της χώρας του, κρατικοί ανώτατοι αξιωματούχοι, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, παραβίασαν τους όρκους τους, το Σύνταγμα, και διέπραξαν πολλαπλά ομοσπονδιακά εγκλήματα.

Ο Εισαγγελέας του Έθνους Τζον Ντούραμ λέγεται πως τελειώνει την ποινική έρευνά του για το πως συγκεκριμένα έγινε η φάρσα του Russiagate (ρωσικής συμπαιγνίας). Αναμένεται ότι θα αποδώσει ευθύνες στους αυτουργούς, καθώς έχει ήδη παραδώσει ένα κατηγορητήριο κατά του πρώην δικηγόρου του FBI Κέβιν Κλάινσμιθ, που ομολόγησε ένοχος. Θα υπάρξουν πιθανότατα πολλοί περισσότεροι.

Στο τέλος, πιστεύω πως ο Πέιτζ θα επανορθωθεί πλήρως δημόσια, και αυτοί που παραβίασαν τον νόμο και τα δικαιώματά του ώστε να χτυπήσουν τον Τραμπ, θα πάνε στην φυλακή.

Ο Μπράιαν Κέιτς είναι αρθρογράφος με έδρα το Νότιο Τέξας και συγγραφέας του «Nobody Asked For My Opinion … But Here It Is Anyway!»
Λαμβάνει μηνύματα στο Twitter στο @drawandstrike.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την γνώμη της Epoch Times.

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

Το παρόν άρθρο αποτελεί μέρος της σειράς άρθρων «Το Έτος της Δικαίωσης» που πραγματεύονται το σκάνδαλο Russiagate ή αλλιώς Obamagate, που διερευνάται τα τελευταία τέσσερα χρόνια στις ΗΠΑ. Μπορείτε να διαβάσετε τα προηγούμενα άρθρα εδώ:

Το Έτος της Δικαίωσης, Μέρος 1
Το Έτος της Δικαίωσης, Μέρος 2: Υποστράτηγος Μάικλ Φλυν
Το Έτος της Δικαίωσης, Μέρος 3: Σβετλάνα Λόκοβα

 

Σχολιασμός

Για να αποκαλύψει τι γνώριζε για την εξαιρετικά ασυνήθιστη παρακολούθηση στην ομάδα μετάβασης ενός νεοεκλεγέντος προέδρου, ο Αμερικανός βουλευτής Ντέβιν Νούνες (Ρ – Καλιφ.) αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την θέση του προέδρου της Μόνιμης Επιτροπής Πληροφοριών της Βουλής (HPSCI) ) ενώ βρισκόταν υπό έρευνα.

Αφότου απαλλάχθηκε από υποψίες διαρροής διαβαθμισμένων πληροφοριών και αποκαταστάθηκε στην προεδρία του, οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης αποφάσισαν να τον καταστρέψουν, μαζί με την οικογένειά του, καθώς συνέχισε πεισματικά να διερευνά το μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο της σύγχρονης ιστορίας.

Για περισσότερα από τρία χρόνια, κορυφαίοι πολιτικοί ελίτ σε αυτήν την χώρα επέμεναν ότι ο Νούνες μιλούσε για τρελές θεωρίες συνωμοσίας, ότι ήταν ένας απατεώνας – αν όχι ένας απόλυτος προδότης της χώρας του – και εργαλείο των Ρώσων.

Ωστόσο, επέμεινε.

Στο τέλος, όπως πίστευε πάντα, ήρθε η δικαίωση για τον Νούνες.

Ο Νούνες είναι μέλος του Κογκρέσου για την 22η Περιφέρεια της Καλιφόρνια από το 2003. Προήδρευσε του HPSCI από το 2015 έως το 2018, προτού χάσει την θέση που πήγε στον βουλευτή Άνταμ Σιφ (Δ-Καλιφ.).

Είναι ασφαλές να πούμε ότι δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην ιστορία των ΗΠΑ που κακοποιήθηκαν και συκοφαντήθηκαν επειδή είπαν την αλήθεια για πολύ σοβαρά ζητήματα μεγάλου εθνικού ενδιαφέροντος με τον τρόπο που το έπαθε ο Νούνες, αφότου έβγαλε το καπάκι από το σκάνδαλο κατασκοπείας σε συνέντευξη Τύπου στην Ουάσινγκτον τον Μάρτιο του 2017.

Εκεί ο Νούνες αποκάλυψε ότι τα μέλη της μεταβατικής ομάδας του εισερχόμενου προέδρου είχαν υποστεί κατασκοπεία από την απερχόμενη κυβέρνηση Ομπάμα.

Εκείνη την εποχή, η δήλωση δεν πήρε την προσοχή που θα έπρεπε, καθώς η παρακολούθηση των ανθρώπων της μετάβασης Τραμπ ονομάστηκε «τυχαία» και όχι σκόπιμη.

Πολλοί άνθρωποι θα είχαν εγκαταλείψει μέχρι τώρα και θα έλεγαν στον εαυτό τους ότι απλώς δεν άξιζε τον κόπο. Θα έλεγαν, καθώς οι μακρόσυρτοι μήνες κυλούσαν αργά, ότι το κόστος της μάχης για να παρουσιαστεί η αλήθεια ήταν υπερβολικό για αυτούς και την οικογένειά τους.

Αλλά ο Νούνες δεν τα παράτησε. Γνώριζε τι διακυβεύεται σε αυτό το σκάνδαλο και ήταν αποφασισμένος να το φέρει στο φως παρά τις πιέσεις.

Διακυβεύτηκε η ίδια η χώρα μας. Και ευχαριστώ τον Θεό ότι ένας πατριώτης όπως ο Νούνες ήταν εκεί για να αντισταθεί στην παρανομία και να ηχήσει τον συναγερμό, όταν η μοίρα της χώρας μας ήταν αβέβαιη.

Μερικοί δεν θα δεχτούν ποτέ την δικαίωση του Νούνες, φυσικά. Το μίσος και τα ψέματα έχουν διαστρεβλώσει το μυαλό τους. Ένα παράδειγμα του επιπέδου πλύσης εγκεφάλου που αντιμετώπισε ο Νούνες είναι η Wikipedia.

Η τρέχουσα σελίδα της Wikipedia για τον Νούνες είναι ένα απόλυτο αστείο. Τα άτομα που διαχειρίζονται αυτήν τη σελίδα πρέπει να ντρέπονται για τον εαυτό τους. Εάν διαβάσετε αυτόν τον ιστότοπο, δεν θα γνωρίζετε ότι ο Νούνες έχει δικαιωθεί εντελώς σχετικά με τους ισχυρισμούς του για τα ακόλουθα:

1. Δεν υπήρχαν στοιχεία συμπαιγνίας Τραμπ – Ρωσίας στις εκλογές, όπως έδειξαν τόσο η τελική αναφορά του ειδικού συμβούλου Ρόμπερτ Μιούλερ, όσο και η αναφορά κατάχρησης της FISA από τον Γενικό Επιθεωρητή του Υπουργείου Δικαιοσύνης (ΥΔ) Μάικλ Χόροβιτζ.

2. Το FBI απέκρυψε τα απαλλακτικά στοιχεία και παραπλάνησε το Δικαστήριο Εποπτείας Πληροφοριών Εξωτερικού, για να εγκρίνει ένταλμα κατασκοπίας FISA, και μετά τρεις ανανεώσεις του εντάλματος, για κατασκοπεία πάνω στον σύμβουλο της εκστρατείας Τραμπ, Κάρτερ Πέιτζ. Δύο από αυτά τα εντάλματα κρίθηκαν παράνομα και τα άλλα δύο είναι υπό εξέταση. Πουθενά δεν αναφέρεται αυτό στη σελίδα της Wikipedia που μιλά για την δράση του Νούνες στο θέμα της FISA.

3. Ήταν πράγματι παράνομη αποκάλυψη επαγγελματικών πληροφοριών, που διαπράχθηκε από τους αξιωματούχους της κυβέρνησης Ομπάμα, αυτό που έγινε στον εισερχόμενο σύμβουλο εθνικής ασφαλείας Μάικλ Φλυν, και ίσως και σε άλλους αξιωματούχους της ομάδας μετάβασης του Τραμπ. Ο αναπληρωτής διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ODNI) Ρίτσαρντ Γκρένελ μόλις την περασμένη εβδομάδα κυκλοφόρησε μια λίστα με συγκεκριμένους αξιωματούχους που συμμετείχαν στην δημοσιοποίηση στοιχείων για τον Φλυν.

Για την περασμένη εβδομάδα, μεγάλο μέρος της προσοχής στην Ουάσινγκτον σχετικά με το σκάνδαλο Spygate έχει περιστραφεί γύρω από τον Γκρένελ, ο οποίος αποχαρακτήρισε και δημοσίευσε έναν κατάλογο συγκεκριμένων αξιωματούχων της κυβέρνησης Ομπάμα που υπέβαλαν αιτήματα για την αποκάλυψη πληροφοριών του Φλυν.

Υποπτεύομαι ότι συνέβη το εξής: Η κυβέρνηση Ομπάμα όχι μόνο κατασκόπευε και αποκάλυπτε τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες του Φλυν, αλλά και άλλων μελών της ομάδας μετάβασης του Τραμπ. Δεν νομίζω ότι ο Νούνες έδωσε συνέντευξη Τύπου μόνο και μόνο επειδή κάποιος του έδειξε τον Φλυν να συνομιλεί με τον τότε Ρώσο πρέσβη Κισλυάκ.

Θυμάστε ποιοι ανήκαν στην ομάδα μετάβασης του Τραμπ;

Ο Νούνες ήταν ένας εξ αυτών, όπως και οι Τζεφ Σέσσιονς, Τζάρεντ Κούσνερ, Μάικ Πενς, Ρούντυ Τζουλιάνι, Ντόναλντ Τραμπ ο νεότερος, Ιβάνκα Τραμπ και Έρικ Τραμπ.

Και φυσικά, ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ.

Μοιάζει όλο και περισσότερο ότι αξιωματούχοι του Ομπάμα δεν κατασκόπευαν μόνο τον εισερχόμενο σύμβουλο εθνικής ασφαλείας του Τραμπ, αλλά ίσως επίσης έκλεψαν και δημοσίευσαν τα μηνύματα επικοινωνίας του εισερχόμενου γενικού εισαγγελέα και του προέδρου της HPSCI – ενός βουλευτή που είναι επίσης μέλος της Συμμορίας των Οκτώ (διακομματική ομάδα βουλευτών που λαμβάνουν εμπιστευτικές πληροφορίες από τον εκτελεστικό βραχίονα των ΗΠΑ).

Ο Νούνες τόνισε, όταν αποκάλυψε την παράνομη παρακολούθηση και δημοσιοποίηση που έγινε, ότι πουθενά σε αυτές τις καταγραφές κατασκοπείας, δεν υπάρχουν μέλη της ομάδας μετάβασης που μιλούν σε Ρώσους ή συζητούν για την Ρωσία, για εξωτερική πολιτική, ή για θέματα σχετικά με συλλογή πληροφοριών. Επομένως, για ποιον λόγο αυτές οι επικοινωνίες εκλάπησαν, καταγράφηκαν, και δημοσιεύτηκαν από υψηλόβαθμους αξιωματούχους του Ομπάμα;

Πιστεύω ότι θα σύντομα θα το γνωρίζουμε.

Ο Μπράιαν Κέιτς είναι αρθρογράφος με έδρα το Νότιο Τέξας και συγγραφέας του «Κανείς δεν ζήτησε την γνώμη μου … Αλλά είναι η παρακάτω!» [Nobody Asked For My Opinion … But Here It Is Anyway!]
Λαμβάνει μηνύματα στο Twitter στο @drawandstrike.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την γνώμη της Epoch Times.

Το παρόν άρθρο αποτελεί μέρος της σειράς άρθρων «Το Έτος της Δικαίωσης» που πραγματεύονται το σκάνδαλο Russiagate ή αλλιώς Obamagate, που διερευνάται τα τελευταία τέσσερα χρόνια στις ΗΠΑ. Μπορείτε να διαβάσετε τα υπόλοιπα άρθρα εδώ:

Το Έτος της Δικαίωσης, Μέρος 1
Το Έτος της Δικαίωσης, Μέρος 2: Υποστράτηγος Μάικλ Φλυν

Σχολιασμός

Πριν τελειώσει το έτος 2020, πιστεύω ότι έξι άτομα που στοχεύτηκαν και δυσφημίστηκαν ως προδότες από την φάρσα του Russiagate θα έχουν δικαιωθεί εντελώς.

Η πρώτη στήλη σε αυτήν τη σειρά άρθρων επικεντρώθηκε στον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, πώς επέμεινε ότι το Russiagate ήταν φάρσα και πόσα στοιχεία έχουν αποκαλυφθεί που επιβεβαιώνουν αυτά που έλεγε.

Στη δεύτερη στήλη, συζητήθηκε η μακροχρόνια υπόθεση του υποστράτηγου Μάικλ Φλυν και πώς τον στόχευσαν βρώμικοι αστυνομικοί μέσα από το DOJ/FBI.

Αυτό το τρίτο μέρος καλύπτει τη Σβετλάνα Λόκοβα, η οποία ήταν Ιστορικός Πληροφοριών στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ με ειδίκευση στην κατασκοπεία της σοβιετικής εποχής.

Ήταν έτσι, μέχρι που κάποιο ανώνυμο άτομο άρχισε να τροφοδοτεί ιστορίες στα μέσα ενημέρωσης για το πώς ένας Ρώσος πράκτορας στο Κέιμπριτζ προσπάθησε ανοιχτά να συμβιβάσει τον στρατηγό Φλυν το 2014, όταν ήταν ακόμα επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών Άμυνας (DIA). Ως άμεσο αποτέλεσμα αυτών των ψεύτικων ιστοριών που κυκλοφόρησαν στα μέσα ενημέρωσης, η Λόκοβα έχασε τη θέση της στο Κέιμπριτζ καθώς και ένα συμβόλαιο βιβλίου.

Η Λόκοβα υποψιάζεται έντονα ότι η ανώνυμη πηγή αυτών των κατηγοριών ήταν ο πρώην καθηγητής του Κέιμπριτζ και πληροφοριοδότης του FBI Στέφαν Χάλπερ, κάτι που ο Χάλπερ αρνήθηκε.

Σύμφωνα με την Λόκοβα, ο στόχος ήταν να τεθεί ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Τραμπ, υποστράτηγος Μάικλ Φλυν, υπό υποψίες ότι είναι Ρώσος πράκτορας μέσω μιας σειράς στοχευμένων διαρροών στα μέσα ενημέρωσης.

Λόγω αυτών των διαρροών, αυτή η αθώα ακαδημαϊκός του Κέιμπριτζ κατέληξε να χάσει τη δουλειά της και σύρθηκε μέσα στο μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο στην ιστορία.

Η κ. Λόκοβα ετοιμάζει ένα βιβλίο για τον Χάλπερ, «The Spider: Stefan A. Halper and the Dark Web of a Coup», [Η Αράχνη: Ο Στέφαν Α. Χάλπερ και ο Σκοτεινός Ιστός ενός Πραξικοπήματος] το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει τον Αύγουστο.

Τον Φεβρουάριο του 2014, όταν ο Φλυν ήταν ακόμα διευθυντής της DIA, προσκλήθηκε να παρακολουθήσει το ετήσιο Σεμινάριο της Κοινότητας Πληροφοριών του Cambridge, το οποίο περιελάμβανε ένα ιδιωτικό δείπνο. Παρευρέθηκαν επίσης στο δείπνο ο Σερ Ρίτσαρντ Ντίαρλοβ και ο Κρίστοφερ Άντριου, πρώην κορυφαίοι αξιωματούχοι της MI6, και ο σύνδεσμος της DIA του Ηνωμένου Βασιλείου Νταν Ο’Μπράιεν. Με άλλα λόγια, αυτό το δωμάτιο ήταν γεμάτο με μακροχρόνιους επαγγελματίες πληροφοριών. Έχετε υπόψη αυτό καθώς βλέπετε την ιστορία να εκτυλίσσεται.

Η ανώνυμη πηγή είπε σε δημοσιογράφους ότι όλοι αυτοί οι επισκέπτες στο δείπνο κοιτούσαν γύρω τους με αυξανόμενη ανησυχία καθώς η Λόκοβα άρχισε να προσπαθεί να «συμβιβάσει» τον διευθυντή της DIA (το οποίο υποθέτω σημαίνει ότι προσπαθούσε να τον αποπλανήσει μέσα σε ένα πολύ γεμάτο δωμάτιο).

Στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι ο Φλυν και η Λόκοβα — που είχαν μόλις συναντηθεί για πρώτη φορά — άφησαν το δείπνο μαζί, δημιουργώντας μεγάλη ανησυχία στους άλλους προσκεκλημένους.

Τόσο πολύ ανησύχησαν αυτοί οι θεατές για τις κατάφωρες προσπάθειες της Λόκοβα να συμβιβάσει τον διευθυντή της DIA, που κανείς δεν είπε αυτό το γελοίο παραμύθι στα μέσα ενημέρωσης μέχρι τρία χρόνια αργότερα, τον Μάρτιο του 2017, μετά τις εκλογές και αφού ο Φλυν είχε ήδη παραιτηθεί από Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Τραμπ.

Τώρα, εάν αυτή η ιστορία που είπε αυτή η ανώνυμη πηγή σας φαίνεται εντελώς παράλογη, δεν είστε μόνοι.

Γκρεμίζοντας το ψέμα

Η πρώτη εξιστόρηση αυτής της αφήγησης Φλυν-Λόκοβα εμφανίστηκε στην Wall Street Journal στις 17 Μαρτίου 2017, με τίτλο «Ο Μάικ Φλυν δεν ανέφερε την αλληλεπίδρασή του το 2014 με Ρωσο-βρετανή υπήκοο».

Η πρώτη παράγραφος αυτής της ιστορίας περιέχει ένα ολοφάνερο ψέμα:

«Ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφαλείας Μάικ Φλυν αλληλεπίδρασε με μια διδακτορική φοιτήτρια με διπλή Ρωσική και Βρετανική υπηκοότητα σε μια διάσκεψη ασφαλείας του Ηνωμένου Βασιλείου το 2014, μια επαφή που έγινε γνωστή στην αμερικανική κοινότητα πληροφοριών, αλλά ο κ. Φλυν, τότε διευθυντής της Υπηρεσίας Πληροφοριών Άμυνας, δεν αποκάλυψε, σύμφωνα με άτομα που γνωρίζουν το θέμα».

Όπως ανέφερα προηγουμένως, ο σύνδεσμος της DIA στο Ηνωμένο Βασίλειο, Νταν Ο’Μπράιεν, ήταν παρών και θα είχε παρατηρήσει τις αλληλεπιδράσεις του Φλυν με την Λόκοβα.

Το άρθρο ισχυρίζεται ότι ο Φλυν και η Λόκοβα κάθονταν ο ένας δίπλα στον άλλον. Σύμφωνα με την Λόκοβα, αυτό δεν ισχύει, καθώς κάθονταν σε διαφορετικές πλευρές του τραπεζιού.

Η ιστορία ισχυρίζεται επίσης ότι ο Φλυν και η Λόκοβα εγκατέλειψαν το δείπνο του Κέιμπριτζ μαζί. Στην πραγματικότητα, ο Φλυν άφησε το δείπνο μαζί με τον Ο’Μπράιεν και η Λόκοβα έφυγε με τον σύντροφό της.

Ο Χάλπερ, η φερόμενη πηγή των ισχυρισμών, δεν ήταν ο ίδιος παρών σε αυτό το δείπνο του 2014. Έτσι, εάν αποδειχθεί ότι ήταν η πηγή για αυτό το άρθρο της WSJ και για παρόμοιες ιστορίες, οι εταιρείες που δημοσίευσαν αυτούς τους ισχυρισμούς θα έχουν κάποιες εξηγήσεις να δώσουν.

Η λυπηρή αλήθεια είναι ότι αυτή η ψεύτικη ιστορία για τον Φλυν και την Λόκοβα έκανε την δουλειά της. Ταυτόχρονα με άλλες ψεύτικες ιστορίες που κυκλοφόρησαν στα μέσα ενημέρωσης εκείνη την εποχή, εκκινήθηκε μια ισχυρή αφήγηση ότι είχε αποδειχθεί ότι ο Φλυν ήταν Ρώσος πράκτορας.

Επί του παρόντος, ο Αμερικανός Εισαγγελέας του Έθνους Τζον Ντούραμ ερευνά την προέλευση του σκανδάλου Spygate. Από όσα έμαθα για την κ. Λόκοβα μέσω της έρευνάς μου και των αλληλεπιδράσεων μαζί της, εάν τελικά υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο Στέφαν Χάλπερ ήταν πίσω από αυτές τις ψεύτικες ιστορίες για αυτήν, πρόκειται πραγματικά να μετανιώσει που την επέλεξε να παίξει τη Ρωσίδα Μάτα Χάρι.

Εάν δεν το έχει ήδη.

Ο Brian Cates είναι αρθρογράφος με έδρα το Νότιο Τέξας και συγγραφέας του βιβλίου «Κανείς δεν ζήτησε τη γνώμη μου … Αλλά εδώ είναι ούτως ή άλλως!» [Nobody Asked For My Opinion … But Here It Is Anyway!]

Λαμβάνει μηνύματα στο Twitter @drawandstrike.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την γνώμη της Epoch Times.

Το γνωρίζατε;

Η Epoch Times είναι η πρώτη και μοναδική εφημερίδα που εκθέτει την πραγματική φύση, τον αντίκτυπο και τον τελικό στόχο του κομμουνισμού. Εξηγούμε τη ζημιά του στα ηθικά μας θεμέλια και στις ανατολικές και δυτικές παραδόσεις. Συζητάμε επίσης τα αποτελέσματα του σοσιαλισμού και τον αντίκτυπό του στην οικονομική και πολιτική σταθερότητα των χωρών.

 

Το παρόν άρθρο αποτελεί μέρος της σειράς άρθρων «Το Έτος της Δικαίωσης» που πραγματεύονται το σκάνδαλο Russiagate ή αλλιώς Obamagate, που διερευνάται τα τελευταία τέσσερα χρόνια στις ΗΠΑ. Μπορείτε να διαβάσετε τα υπόλοιπα άρθρα εδώ:

Το Έτος της Δικαίωσης, Μέρος 1
Το Έτος της Δικαίωσης, Μέρος 3: Σβετλάνα Λόκοβα

Σχολιασμός

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ εξέπληξε τους πάντες στις 15 Μαρτίου, κάνοντας ξαφνικά ένα tweet σχετικά με μια πιθανή «πλήρη χάρη» για τον πρώην σύμβουλό του για την εθνική ασφάλεια, τον απόστρατο Υποστράτηγο Μάικλ Φλυν.

Άμεσα ξέσπασε θυμός για το tweet του Trump για διάφορους λόγους.

Η χώρα βρίσκεται επί του παρόντος σε μια σοβαρή εθνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης που προκαλείται από τον ιό του ΚΚΚ, έτσι πολλοί φωνάζουν ότι ο Τραμπ πρέπει να επικεντρωθεί σε αυτό αντί για την υπόθεση του Φλυν. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν ένα tweet του βουλευτή Άνταμ Σιφ (Δ-Καλιφ).

Ο κύριος λόγος για την αναταραχή είναι ο εξής: Για περισσότερα από τρία χρόνια, το σκαλπ του Φλυν που κρεμόταν από την ζώνη της ομάδας του ειδικού συμβούλου Ρόμπερτ Μάλερ θεωρείτο ένα τεράστιο τρόπαιο στον πόλεμο τόσο των Δημοκρατικών όσο και των ΜΜΕ ενάντια στον σημερινό πρόεδρο.

Η ξαφνική εισαγωγή της ιδέας ότι ο Φλυν μπορεί να μην «χάσει το σκαλπ του» τελικά, θα ήταν το πιο πικρό χάπι που θα μπορούσε να καταπιεί η «Αντίσταση στον Τραμπ».

Όμως, η «επίσημη ιστορία» για το πώς έγινε η λήψη του σκαλπ του Φλυν έχει δημιουργήσει πολλά σοβαρά ερωτήματα από τότε που άρχισε η διαδικασία εξέτασης της ένστασής του στο δικαστήριο του δικαστή Ράντολφ Κοντρέρας την 1η Δεκεμβρίου 2017. Πολύ σοβαρές κατηγορίες για κρατική κακοδιαχείριση από βασικούς ανθρώπους του Υπουργείου Δικαιοσύνης (ΥΔ) και του FBI, που εμπλέκονται στην υπόθεσή του, έχουν ισοπεδωθεί, με βάση δημοσίως διαθέσιμα στοιχεία.

Γνωρίζαμε πολύ λίγα για το Spygate [σκάνδαλο κατασκοπείας] την 1η Δεκεμβρίου 2017, την ημέρα που ο Φλυν παρουσιάστηκε στην πρώτη συνεδρίαση της ένστασής του στην αίθουσα του Κοντρέρας. Αυτό δεν ισχύει πλέον τον Μάρτιο του 2020.

Έχουμε μάθει πολλά από τότε για το FBI, το οποίο χρησιμοποίησε επαφές του με δημοσιογράφους για να σπείρει με στρατηγικό τρόπο διαρροές στις εθνικές ειδήσεις που στοχοποιούν τον Φλυν ως βασικό μέρος της φάρσας του Russiagate [υποτιθέμενο σκάνδαλο Ρωσίας]. Αυτό εξανάγκασε την παραίτηση του στρατηγού από την θέση Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του Τραμπ.

Αυτές οι ίδιες στρατηγικές διαρροές χρησιμοποιήθηκαν για να εκκινήσουν μια έρευνα περί ψευδορκίας εναντίον του Φλυν, η οποία κατέληξε στο ότι το FBI παρέδωσε την υπόθεσή του στο γραφείο του ειδικού συμβούλου Μάλερ. Οι εισαγγελείς κινήθηκαν τόσο γρήγορα για να εξασφαλίσουν μια διαπραγμάτευση με τους πρώην δικηγόρους του Φλυν, ώστε να μην έχει αποδοθεί ποτέ επίσημο κατηγορητήριο σε αυτήν την υπόθεση.

Η επόμενη εξέλιξη που αναμένεται σε αυτό το μακροχρόνιο φιάσκο υπόθεσης είναι ο δικαστής Έμετ Σάλλιβαν να αποφασίσει εάν ο στρατηγός μπορεί να αποχωρήσει από την δίκη, και η δίκη να τερματιστεί.

Ένα από τα δύο πράγματα πρόκειται να συμβεί:

1. Ο Σάλλιβαν δεν επιτρέπει στον Φλυν να αποχωρήσει από την δίκη και τον καταδικάζει, πράγμα που σημαίνει ότι ο Φλυν θα είναι τότε καταδικασμένος για παράνομη πράξη, άρα μπορεί αμέσως να του αποδοθεί η πλήρης προεδρική χάρη που εξετάζει ο Τραμπ.

2. Ή ο Σάλλιβαν επιτρέπει στον Φλυν να αποχωρήσει από την δίκη, και στη συνέχεια εναπόκειται στον επικεφαλής εισαγγελέα Μπράντον Βαν Γκρακ να αποφασίσει εάν θα προχωρήσει.

Αλλά ο  Βαν Γκρακ γνωρίζει πολύ καλά τι θα συμβεί αν αυτή η υπόθεση εκδικαστεί: η επικεφαλής σύμβουλος υπεράσπισης του Φλυν, Σίντνεϋ Πάουελ, θα τον ανάγκαζε να θέσει τους Τζέιμς Κόμεϋ, Άντριου ΜακΚέιμπ, Πήτερ Στροκ και Λίζα Πέιτζ στη θέση του μάρτυρα.

Και η Πάουελ δεν θα σταματούσε εκεί. Θα επέμενε επίσης να καλέσει στο βήμα τον δεύτερο πράκτορα που ήταν παρών στη συνέντευξη με τον Φλυν στις 24 Ιανουαρίου 2017 στον Λευκό Οίκο.

Ο Βαν Γκρακ θα έπρεπε να καλέσει τον ειδικό πράκτορα του FBI Τζόσεφ Πιέντκα.

Αυτό θα αποτελούσε ένα τεράστιο πρόβλημα για τον Βαν Γκρακ, διότι οι κύριοι παίκτες που δημιούργησαν την υπόθεση ψευδορκίας εναντίον του Φλυν είναι οι ίδιοι πλέον, βασικοί στόχοι σε μια ομοσπονδιακή ποινική έρευνα που διενεργείται από το ΥΔ από τον Εισαγγελέα του Έθνους Τζον Ντούραμ.

Πολλοί από τους ίδιους πρώην υπαλλήλους του FBI δεν συμμετείχαν μόνο στη δημιουργία της υπόθεσης ψευδορκίας εναντίον του Φλυν, αλλά και στις παράνομες χρήσεις του Δικαστηρίου της FISA σχετικά με το ένταλμα για τον Κάρτερ Πέιτζ και τις ανανεώσεις του.

Η τρέχουσα αντίληψή μου είναι ότι εάν ο Σάλλιβαν επιτρέψει τον τερματισμό της δίκης, ο Βαν Γκρακ πρόκειται να κινηθεί αμέσως για να απορρίψει την υπόθεση και όχι να επιχειρήσει να παράγει μια απόφαση.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εισαγγελείς του Μάλερ επιδιώκουν να καθυστερήσουν τα πάντα μέχρι να δουν τι έχει βρει και συλλέξει ο Ντούραμ και η ερευνητική του ομάδα κατά τη διάρκεια της έρευνάς τους σχετικά με την προέλευση του Russiagate.

Όσο περισσότερα ανακαλύπτουμε για αυτούς τους βρώμικους αστυνομικούς, τόσο χειρότεροι φαίνονται και τόσο καλύτερος φαίνεται ο Φλυν. Και δεν είναι μόνο ο Φλυν· είναι το ίδιο και για όλους τους άλλους που έχουν στοχευθεί σε αυτό το συνεχώς αυξανόμενο σκάνδαλο Spygate.

Αυτό δεν είναι ατύχημα ή τυχαία σύμπτωση. Είναι μια πολύ αποκαλυπτική τάση.

Ο Brian Cates είναι αρθρογράφος με έδρα το Νότιο Τέξας και συγγραφέας του βιβλίου «Κανείς δεν ζήτησε τη γνώμη μου … Αλλά εδώ είναι ούτως ή άλλως!» 
(“Nobody Asked For My Opinion … But Here It Is Anyway!”)

Λαμβάνει μηνύματα στο Twitter @drawandstrike.

Ακολουθήστε την Epoch Times στο Twitter: @EpochTimesGr

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την γνώμη της Epoch Times.

Το γνωρίζατε;

Η Epoch Times είναι η πρώτη και μοναδική εφημερίδα που εκθέτει την πραγματική φύση, τον αντίκτυπο και τον τελικό στόχο του κομμουνισμού. Εξηγούμε τη ζημιά του στα ηθικά μας θεμέλια και στις ανατολικές και δυτικές παραδόσεις. Συζητάμε επίσης τα αποτελέσματα του σοσιαλισμού και τον αντίκτυπό του στην οικονομική και πολιτική σταθερότητα των χωρών.

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

 

Γράφει ο Brian Cates.

Σχολιασμός

Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αντιμετώπισε ένα φαινομενικά ανυπέρβλητο πρόβλημα. Πάλι.

Αφού πέρασε μέσα από μια ψεύτικη προσπάθεια απομάκρυνσής του, από την πανδημία του ιού του ΚΚΚ — η οποία συνδυάστηκε με ένα κλείσιμο της οικονομίας που ποτέ παλιότερα δεν είχε επιχειρηθεί — η κυβέρνηση Τραμπ αντιμετώπισε ξαφνικά μια κλιμακούμενη σειρά ταυτόχρονων βίαιων ταραχών σε πόλεις σε ολόκληρο το έθνος.

Ειρηνικές διαμαρτυρίες σε ολόκληρη τη χώρα μετά το θάνατο υπό αστυνομική κράτηση ενός μαύρου που ονομαζόταν Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεάπολη, γρήγορα μετατράπηκαν σε μια σειρά βίαιων πανεθνικών ταραχών.

Αποδείχθηκε ότι μεγάλο μέρος αυτής της ταραχής-εξέγερσης που παρατηρήθηκε σε ολόκληρη την Αμερική ενορχηστρώθηκε από αναρχικές ομάδες που ανήκουν στην, ή συνδέονται με, την οργάνωση «Antifa».

Ο Τραμπ και ο Γενικός Εισαγγελέας Γουίλιαμ Μπαρ στις 31 Μαΐου ανακοίνωσαν ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα ονομάσει την Antifa τρομοκρατική ομάδα και ότι όλες οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες επιβολής του νόμου συντονίζουν τώρα τις προσπάθειές τους μέσω των 56 αντιτρομοκρατικών ομάδων του FBI για να «εντοπίσουν εγκληματίες διοργανωτές και υποκινητές».

Ενώ οι Δημοκρατικοί και τα μέσα ενημέρωσης περίμεναν να πάρουν τις σκηνές που τόσο λαχταρούσαν —  τον Τραμπ να στέλνει στρατιώτες εφ όπλου λόγχη, να επιτίθενται στους «ειρηνικούς διαδηλωτές» —  αυτό που πήραν αντ’ αυτού ήταν η ξαφνική εμφάνιση μερικών ομοσπονδιακών τακτικών μονάδων από το FBI , την Μυστική Υπηρεσία, την Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών, την Υπηρεσία Ελέγχου Αλκοόλ, Καπνού, Όπλων και Εκρηκτικών, την Υπηρεσία Επιβολής Νόμου των ΗΠΑ, την Υπηρεσία Σωφρονιστικών Ιδρυμάτων και άλλες υπηρεσίες, με πλήρη εξοπλισμό, πολλοί χωρίς τυφέκια και σίγουρα χωρίς ξιφολόγχες.

Καθώς ολόκληρο το έθνος πρόκειται να ανακαλύψει αργοπορημένα, οι ομοσπονδιακοί πράκτορες δεν χρειάζονται την άδεια κυβερνητών ή δημάρχων προτού μπορέσουν να εισέλθουν σε μια πολιτεία ή μια πόλη για να επιβάλουν ομοσπονδιακούς νόμους και να συλλάβουν όσους τους παραβιάζουν.

Και συμβαίνει να είναι ομοσπονδιακό έγκλημα η διεξαγωγή τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον αμερικανικών κοινοτήτων.

Φαίνεται ότι το παιχνίδι μεταξύ ορισμένων κυβερνητών και δημάρχων των Δημοκρατών ήταν να αρνούνται να καλέσουν την Εθνική Φρουρά, κάνοντας επίσης τις αστυνομικές υπηρεσίες τους να σταματήσουν και δίνοντας έτσι στους ταραχοποιούς-εξεγερμένους «χώρους προς καταστροφή», κάτι που θα έκανε την κατάσταση να γίνει τόσο άσχημη που ο Τραμπ θα αναγκαζόταν να δράσει.

Και η ενέργεια που περίμεναν να κάνει ο πρόεδρος ήταν να πάρει τον έλεγχο από τους κυβερνήτες και να στείλει τον ενεργό στρατό για την αποκατάσταση της τάξης. Αυτό θα τους επέτρεπε να παίξουν την αφήγησή τους «Τραμπ ο δικτάτορας» μέχρι τις εκλογές.

Αλλά ο Τραμπ δεν έκανε αυτό που περίμεναν.

Αν μπορούσα να δω ξεκάθαρα τι δόλωμα προσπαθούσε η προοδευτική αριστερά να βάλει για τον Τραμπ από εδώ στο Νότιο Τέξας, τότε φυσικά ο πρόεδρος θα μπορούσε να το δει αυτό και ο ίδιος.

Έτσι, ο Τραμπ δεν έστειλε τον ενεργό στρατό και η αριστερά δεν πρόκειται να πάρει τις εικόνες που ποθούσε, τακτικών στρατιωτικών μονάδων να κυνηγούν τους ταραχοποιούς στους δρόμους.

Όπως έκανε με την ανταπόκρισή του στον ιό του ΚΚΚ, ο Τραμπ απέφυγε την παγίδα που στήθηκε για αυτόν, κόβοντας τον Γόρδιο Δεσμό που του παρουσιάστηκε.

Θυμηθείτε ότι οι Δημοκρατικοί και τα μέσα ενημέρωσης πέρασαν μήνες προσπαθώντας να εκφοβίσουν αυτόν τον επικεφαλής [της κυβέρνησης] ώστε να πάρει τον έλεγχο από τους δημοκρατικούς κυβερνήτες και να χειριστεί την απόκριση στον ιό σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Όταν δεν προσπαθούσαν να τον δελεάσουν να το κάνει αυτό, προσπαθούσαν να τον δελεάσουν να κρατικοποιήσει διάφορες βασικές βιομηχανίες.

Ο Τραμπ αρνήθηκε να το κάνει και αυτό.

Ενώ δεν έκανε αυτό που ήλπιζαν με ανυπομονησία να κάνει, οι εχθροί του Τραμπ παραπονούνταν χωρίς ισχύ καθώς δημιούργησε μια άνευ προηγουμένου συμμαχία μεταξύ ομοσπονδιακών οργανισμών και ιδιωτικής βιομηχανίας, παρόμοιες της οποίας έχουμε να δούμε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ενώ οι «ειδικοί» χάιδευαν τα πηγούνια τους μπροστά από τις τηλεοπτικές κάμερες και έκριναν ότι θα χρειαστούν μήνες, αν όχι χρόνια, για την επίλυση των τεσσάρων μεγαλύτερων αναγκών — αναπνευστικά μηχανήματα, ερευνητικές δοκιμές για τον ιό, παραγωγή προσωπικού προστατευτικού εξοπλισμού, και ένα εμβόλιο — ο Τραμπ και η επιλεγμένη ομάδα του αντιμετώπισαν αυτά τα προβλήματα με καινοτόμο δημιουργικότητα. Κατήργησαν τεράστιες ποσότητες γραφειοκρατίας και είχαν αποτελέσματα σε λίγες μέρες και εβδομάδες — όχι σε μήνες και χρόνια όπως προβλεπόταν.

Επειδή ο Τραμπ χειρίστηκε με επιτυχία το τεράστιο απρόσμενο συμβάν της πανδημίας του ιού του ΚΚΚ, και όπως έδειξε η έκθεση για τις νέες θέσεις εργασίας για τον Μάιο, χειρίστηκε επίσης με επιτυχία το κλείσιμο της οικονομίας, οι Δημοκρατικοί κινήθηκαν αμέσως για να προσπαθήσουν να μετατρέψουν τις εθνικές ταραχές σε πολιτικό τους όφελος.

Αλλά ο Τραμπ είναι απλά πολύ έξυπνος για αυτούς τους ανθρώπους. Έστειλε τους ομοσπονδιακούς, οι οποίοι πέρασαν την περασμένη εβδομάδα ήσυχα εξουδετερώνοντας τους Antifa πίσω από τα παρασκήνια. Και τώρα βασικά έχει τελειώσει.

Για άλλη μια φορά, εκείνοι χάνουν, αυτός κερδίζει.

Ο Brian Cates είναι αρθρογράφος με έδρα το Νότιο Τέξας και συγγραφέας του βιβλίου «Κανείς δεν ζήτησε τη γνώμη μου … Αλλά εδώ είναι ούτως ή άλλως!» 

Λαμβάνει μηνύματα στο Twitter @drawandstrike.

Ακολουθήστε την Epoch Times στο Twitter: @EpochTimesGr

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την γνώμη της Epoch Times.

Αμερόληπτα και ανεξάρτητα νέα

Η Epoch Times είναι αμερόληπτη και βασίζεται σε αξίες. Πιστεύουμε ότι η αληθινή δημοσιογραφία στηρίζεται σε ηθικές αρχές. Επικεντρωνόμαστε σε σημαντικά ζητήματα και σε πολιτικές και τον αντίκτυπό τους, όχι σε κομματική μεροληψία. Δεν ακολουθούμε την ανήθικη τάση της δημοσιογραφίας που υπηρετεί μια ατζέντα, αλλά αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα για να γράφουμε με ειλικρίνεια.

Το παρόν άρθρο αποτελεί μέρος της σειράς άρθρων «Το Έτος της Δικαίωσης» που πραγματεύονται το σκάνδαλο Russiagate ή αλλιώς Obamagate, που διερευνάται τα τελευταία τέσσερα χρόνια στις ΗΠΑ. Μπορείτε να διαβάσετε τα υπόλοιπα άρθρα εδώ:

Το Έτος της Δικαίωσης, Μέρος 2: Υποστράτηγος Μάικλ Φλυν
Το Έτος της Δικαίωσης, Μέρος 3: Σβετλάνα Λόκοβα

Σχολιασμός

Μετά από περισσότερα από τέσσερα χρόνια αδυσώπητων επιθέσεων ως μέρος μιας προσεκτικά διαχειριζόμενης απάτης, πιστεύω ότι το 2020 είναι η χρονιά που αρκετοί διεφθαρμένοι πρώην και νυν κυβερνητικοί αξιωματούχοι αρχίζουν να παίρνουν αυτό που τους αξίζει.

Θα είναι επίσης η χρονιά που τα θύματά τους αρχίζουν να λαμβάνουν τη δημόσια δικαίωσή τους, χάρη στον Γενικό Εισαγγελέα Γουίλιαμ Μπαρ και τον Εισαγγελέα του Έθνους Τζον Ντούραμ.

Ο Ντούραμ διερευνά εδώ και αρκετό καιρό ακριβώς πώς ξεκίνησε η φάρσα του Russiagate (Ρωσίας) και διατηρήθηκε σε λειτουργία για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμη και μήνες μετά την είσοδο του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο.

Όπως είπα στην τελευταία μου στήλη, θα είναι όταν ο Ντούραμ αποκαλύπτει τα αποτελέσματα της έρευνάς του που το σκάνδαλο του Spygate (κατασκοπείας) θα εκραγεί πραγματικά. Μέχρι τώρα, τα μέσα ενημέρωσης είχαν το περιθώριο να υποβαθμίσουν και να αγνοήσουν τις εξελίξεις του Spygate. Αυτό γίνεται πολύ πιο δύσκολο όταν δημοσιοποιηθούν τα κατηγορητήρια.

Με βάση τα στοιχεία που είχαν δημοσιευτεί στο παρελθόν, γνωρίζουμε ήδη πολλά από αυτά που συνέβησαν: Ομοσπονδιακές υπηρεσίες χρησιμοποίησαν έναν ψεύτικο φάκελο που συντάχθηκε από έναν πληρωμένο πρώην Βρετανό κατάσκοπο και χρηματοδοτήθηκε από την εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον για να εκκινηθεί μια άνευ προηγουμένου επίθεση στην αντίπαλη εκστρατεία στις εκλογές του 2016.

Αυτή η επίθεση περιελάμβανε εντάλματα επιτήρησης που χορηγήθηκαν μέσω πράξεων απάτης, όπως θα αναλύσω παρακάτω.

Καθώς αυτοί που διέπραξαν αυτήν την απάτη στη χώρα οδηγούνται επιτέλους στη δικαιοσύνη, θα υπάρξουν πολλοί θρήνοι και τριξίματα δοντιών στα καθιερωμένα μέσα ενημέρωσης που θα λένε ότι αυτοί οι «κακοί αστυνομικοί» είναι θύματα. Αλλά αυτό θα είναι ψέμα. Αυτοί που έκαναν τις [ψευδείς] διαρροές και οι συνωμότες δεν είναι θύματα. Αντιθέτως, είναι εγκληματίες.

Τα πραγματικά θύματα του Spygate είναι οι αθώοι άνθρωποι που ήταν οι στόχοι στρατηγικών διαρροών που τους κατηγορούσαν ότι είναι Ρώσοι κατάσκοποι και προδότες της χώρας τους. Αυτές οι ψεύτικες διαρροές έβαλαν αυτούς τους αθώους ανθρώπους απευθείας στο στόχαστρο των ομοσπονδιακών ερευνών και αυτοί είναι τα πραγματικά θύματα αυτού του σκανδάλου.

Μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, έξι άτομα που εγκλωβίστηκαν σε αυτό το τεράστιο και αυξανόμενο σκάνδαλο Spygate θα δικαιωθούν εντελώς.

Σε αυτήν την πρώτη στήλη μιας σειράς άρθρων με συνέχειες, θα συζητηθεί ο πρώτος από τους έξι: ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ.

Ο Τραμπ επέμεινε από την αρχή ότι η εκστρατεία του είχε στοχευθεί σε ένα «κυνήγι μαγισσών» σε αναζήτηση μυθικών Ρώσων πρακτόρων και κατασκόπων που δεν υπήρχαν πραγματικά. Ο χρόνος έχει αποδείξει ότι ο πρόεδρος είναι σωστός.

Βρισκόμαστε πάνω από τέσσερα χρόνια σε αυτό το εντεινόμενο σκάνδαλο Spygate και ούτε ένας Αμερικανός έχει εντοπιστεί, κατηγορηθεί ή διωχθεί από το Υπουργείο Δικαιοσύνης (DOJ) για συνεργασία με τους Ρώσους προς επιρροή των εκλογών του 2016.

Σκεφτείτε το για ένα λεπτό.

Ακόμα και ο καθηγητής Τζόσεφ Μίφσαντ, ο ξένος ακαδημαϊκός που ήταν ο καλύτερος υποψήφιος για το ρόλο του Ρώσου πράκτορα στην ιστορία του Russiagate, δεν έχει ονομαστεί επίσημα ως τέτοιος.

Ο ειδικός σύμβουλος Ρόμπερτ Μάλερ δεν είπε καν στην τελική του έκθεση ότι ο Μίφσαντ ενεργούσε ως Ρώσος πράκτορας στις επαφές του με τον σύμβουλο του Τραμπ Γιώργο Παπαδόπουλο, κάτι που του υπέδειξε ο βουλευτής Ντέβιν Νούνες (Ρ-Καλιφ.) κατά τη διάρκεια της κατάθεσης του Μάλερ στο Κογκρέσο.

Ο δεύτερος καλύτερος υποψήφιος στην φάρσα του Russiagate για να είναι πράκτορας της ρωσικής κυβέρνησης είναι, φυσικά, ο Κάρτερ Πέιτζ — ο πρώην σύμβουλος της εκστρατείας Τραμπ.

Δεν ορκίστηκε το FBI στο Δικαστήριο Εποπτείας Ξένων Πληροφοριών (FISA) ότι είχε αποδείξεις ότι ο Πέιτζ ήταν βοηθός της Ρωσίας; Και το Δικαστήριο της FISA δεν χορήγησε στο FBI ένταλμα επιτήρησης ώστε να κατασκοπεύσει τον Πέιτζ, και δεν ανανέωσε το εν λόγω ένταλμα τρεις φορές;

Τα έκαναν αυτά. Και αυτό είναι το πρόβλημα.

Έχω παρακολουθήσει αυτήν την ιστορία από τον Οκτώβριο του 2017 και αν το FBI είχε ποτέ κάποια πραγματικά, επαληθευμένα, στέρεα στοιχεία ότι ο Πέιτζ ήταν Ρώσος πράκτορας, δεν τα έχω δει ακόμα.

Παρακολούθησα τους σχολιαστές των μέσων ενημέρωσης και τους αναλυτές να επικυρώνουν με βεβαιότητα για περισσότερα από τρία χρόνια ότι απλώς δεν υπήρχε τρόπος να πάρει το FBI έγκριση για ένταλμα επιτήρησης εναντίον ενός πολίτη των ΗΠΑ, εκτός εάν παρουσιαστούν στο Δικαστήριο της FISA καλά, στέρεα, επαληθευμένα στοιχεία.

Έκαναν λάθος.

Το DOJ εξέδωσε πρόσφατα την απόφαση ότι, βάσει αποδεικτικών στοιχείων που παρουσίασε ο Γενικός Επιθεωρητής Μάικλ Χόροβιτζ στη λεπτομερή και καταδικαστική του έκθεση για την κατάχρηση της FISA τον περασμένο Δεκέμβριο, τουλάχιστον δύο από τα τέσσερα εντάλματα κατά του Πέιτζ είχαν ληφθεί μέσω απάτης. Τα άλλα δύο εντάλματα εξετάζονται ακόμη.

Η έκθεση του Χόροβιτζ αποκάλυψε ότι αξιωματούχοι του FBI παραποίησαν έγγραφα και απέκρυψαν σκόπιμα απαλλακτικά στοιχεία από το δικαστήριο. Αποδείχθηκε λοιπόν ότι όχι μόνο ο Πέιτζ δεν ήταν Ρώσος πράκτορας, αλλά, στην πραγματικότητα, έγινε πλεονέκτημα για την CIA, γεγονός που η CIA προσπάθησε να μεταφέρει σε αξιωματούχους του FBI που διεξήγαγαν την έρευνα Crossfire Hurricane.

Ένας δικηγόρος του FBI βρίσκεται επί του παρόντος υπό ποινική έρευνα για παρέμβαση σε αυτήν την μεταφορά πληροφορίας.

Πώς μπορείς να έχεις σκάνδαλο Ρωσίας χωρίς Ρώσους;

Αν λοιπόν ο Μίφσαντ δεν είναι Ρώσος πράκτορας και ο Πέιτζ δεν είναι, δεν είναι σωστός ο πρόεδρος ότι η έρευνα Russiagate ήταν ένα «κυνήγι μαγισσών» που έψαχνε για μάγισσες που δεν υπήρχαν;

Η προοδευτική αριστερά έχει μια αγαπημένη αφήγηση ότι ο Τραμπ έκλεψε τις εκλογές του 2016 από την Χίλαρι Κλίντον βοηθούμενος από ρωσική βοήθεια. Όμως όσο περνάει ο χρόνος, όλα τα στοιχεία που αναδύονται συνεχίζουν να δείχνουν προς μια κατεύθυνση: ότι αυτή η αφήγηση δεν είναι αλήθεια.

Η αλήθεια είναι ότι ο Τραμπ κέρδισε αυτή την εκλογική εκστρατεία του 2016. Το Russiagate ήταν πάντα ένα ψέμα, ακριβώς όπως ισχυρίστηκε ο Τραμπ. Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο για ορισμένους να το δεχτούν, αλλά η δημοσιογραφία αφορά την αναφορά της αλήθειας και όχι την ικανοποίηση των συναισθημάτων των ανθρώπων.

Και μέχρι τα τέλη του τρέχοντος έτους, πολύ πριν από την επανεκλογή του, ο Τραμπ θα έχει δικαιωθεί εντελώς.

Ο Brian Cates είναι αρθογράφος με έδρα το Νότιο Τέξας και συγγραφέας του «Κανείς δεν ζήτησε τη γνώμη μου … Αλλά εδώ είναι ούτως ή άλλως!» 

Λαμβάνει μηνύματα στο Twitter @drawandstrike.

Ακολουθήστε την Epoch Times στο Twitter: @EpochTimesGr

 

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την γνώμη της Epoch Times.

 

Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;

Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.