EPOCH TIMES

Μετάφραση: Αλία Ζάε

Ένας υπέρβαρος άντρας, που είχε φτάσει να απασχολεί το εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο των ΗΠΑ, πέτυχε να αντιστρέψει τα πράγματα και να αλλάξει τη ζωή του. Μετά από μια εγχείρηση, πλήρη αλλαγή διατροφικών συνηθειών αλλά κυρίως χάρη σε έναν καινούριο τρόπο να βλέπει τα πράγματα κατάφερε να χάσει 180 κιλά, ώστε σήμερα να είναι σε θέση να λέει γεμάτος αυτοπεποίθηση: «Είμαι ικανοποιημένος με τον εαυτό μου».

Ο 38χρονος Κέησι Κινγκ από τη Γεωργία των ΗΠΑ άρχισε να γίνεται παχύσαρκος όταν πήγαινε ακόμα στο Γυμνάσιο, κάτι που προκάλεσε τον κοινωνικό εξοστρακισμό του. Όταν έφτασε στα 373 κιλά, το φαγητό είχε γίνει πια το καταφύγιό του.

«Πάντα ήμουν ο παρίας, κατά κάποιο τρόπο. Ήμουν πάντοτε παράξενος ή διαφορετικός, με πολλή ενέργεια, θορυβώδης… Ποτέ δεν είχα πολλούς φίλους, έτσι απλά έτρωγα πολύ.»

Τελειώνοντας το σχολείο, δούλεψε σε αρκετά εστιατόρια και έμαθε να αντιμετωπίζει τη μοναξιά του με το φαγητό. Όσο περισσότερο έτρωγε τόσο πιο τεράστιος γινόταν. Μετά από έναν τραυματισμό στον αστράγαλο που τον ακινητοποίησε για δύο μήνες, οι διατροφικές του συνήθειες ξέφυγαν από κάθε όριο.

 

 

«Απλώς έτρωγα όλη μέρα. Έπαιζα βιντεοπαιχνίδια, δεν πολυέβγαινα… Δεν ήμουν καθόλου δραστήριος.»

Ο Κινγκ περνούσε όλη την ημέρα μέσα στο σπίτι. Δεν πήγαινε σε φίλους, ενώ την οικογένειά του την έβλεπε μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις. Σύμφωνα με τον ίδιο, ένιωθε παγιδευμένος.

Έχοντας ζήσει με τον πατέρα του για 14 περίπου χρόνια, τον θυμάται να βγαίνει για να φέρει φαγητό: 12-15 κοτόπουλα πανέ με σάλτσα μπάρμπεκιου, μια μεγάλη μερίδα πατατοκροκέτες και ένα μεγάλο γλυκό τσάι. Άλλες φορές μπορεί να έπαιρναν πίτσα – 2 μεγάλες πίτσες, μόνο οι δυο τους.

«Δεν μετρούσαμε θερμίδες, απλά τρώγαμε μέχρι να χορτάσουμε.»

Τελικά, οι γονείς του αναγκάστηκαν να του μιλήσουν για το βάρος του, επιμένοντας ότι μόνο ο ίδιος μπορούσε να κάνει κάτι για να αλλάξει τα πράγματα. Παρά την ιδιαίτερη σχέση που είχε ιδίως με τη μητέρα του, που ήταν πάντα με το μέρος του, το μήνυμα δεν ελήφθη μέχρι που έγινε θείος.

 

«Πριν από τέσσερα χρόνια, ήμουν πια τόσο τεράστιος που δεν μπορούσα να σηκωθώ. Πήγαμε στο νοσοκομείο την επόμενη ημέρα και εκεί μου εξήγησαν ότι εφόσον μετά βίας αναπνέω, δεν παίρνω και αρκετό οξυγόνο. Αυτή ήταν η  αιτία της συνεχούς μου κόπωσης και αδυναμίας  να κινηθώ. Και μου είπαν ότι όπου νά’ ναι θα πεθάνω.

»Περίπου εκείνη την εποχή, είχε γεννηθεί και ο ανιψιός μου. Σκέφτηκα ότι θα αλλάξω τη ζωή μου για χάρη αυτού του παιδιού, επειδή τον αγαπούσα και ήθελα να είμαι ένας καλός θείος.»

Όχι άλλη κούραση!

Έτσι ο Κινγκ πήρε την υγεία του στα χέρια του. Το 2019, όταν ζύγιζε 322 κιλά, συμμετείχε στον δεύτερο κύκλο επεισοδίων του ριάλιτι του TLC (The Learning Channel) «Τόνοι Οικογένειας» («Family By The Ton»). Προτού του προσφερθεί η εγχείρηση απώλειας βάρους, του ζητήθηκε να χάσει πρώτα μερικά κιλά μόνος του, για να φανεί η αποφασιστικότητά του. Ο Κινγκ κατάφερε να φτάσει στα 285 κιλά με έναν υγιή τρόπο, πριν υποβληθεί σε επιμήκη γαστρεκτομή (γαστρικό μανίκι). Μετά από την εγχείρηση, αντικατέστησε τα γαργαντουικά του γεύματα με μικρότερα και συχνότερα, που περιλάμβαναν σαλάτα, ψητά λαχανικά και ψητό κρέας. Σιγά σιγά το στομάχι του προσαρμόστηκε στη νέα κατάσταση – το ίδιο κι αυτός.

 

Χάνοντας βάρος, έγινα πιο ενεργητικός και άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με τη διατροφή μου.»

Ακολούθησαν τα κομπλιμέντα για την εμφάνισή του. Κάποιοι είπαν ότι δείχνει «χαριτωμένος», κάτι που του άρεσε πολύ. Καθώς πολλαπλασιάζονταν τα θετικά σχόλια, όχι μόνο βελτιωνόταν η διάθεσή του, αλλά και ενισχυόταν η θέλησή του να συνεχίσει την προσπάθεια.

Με την πεζοπορία, το περπάτημα, την κολύμβηση και την υγιεινή διατροφή, ο Κινγκ εισήλθε σε μια ανοδική πορεία. Μετά από την εγχείρηση, κατάφερε να χάσει 176 κιλά, φτάνοντας το βάρος των 110, το οποίο δεν απέχει και πολύ από τον τελικό του στόχο των 97 κιλών. Βέβαια, μερικές μέρες είναι δύσκολες…

«Ακόμα ζηλεύω τους άλλους που τρώνε φυσιολογικό φαγητό. Ακόμα θέλω και λαχταράω πράγματα. Ορισμένες φορές, τα κιλά δεν έφευγαν. […] Τότε έπρεπε να είμαι σκληρός με τον εαυτό μου – αλλά δεν ήθελα να ξαναγίνω τεράστιος.»

 

Ο Κινγκ, ο οποίος δουλεύει τώρα σε ένα κέντρο εκπλήρωσης της Home Depot κοντά στο σπίτι του, δεν θυμίζει σε τίποτα τον εφηβικό του εαυτό. Δημοσιοποιεί την εξέλιξη της προσπάθειάς του στο Instagram και δηλώνει ότι έχει περισσότερη ενέργεια στο σώμα, τον νου και τα συναισθήματά του από ποτέ.

«Είμαι πραγματικά χαρούμενος με το ποιος είμαι. Δεν ξέρει κανείς πόσο δυστυχισμένος είναι, μέχρι να γνωρίσει και την άλλη πλευρά.»

Ούτε ραντεβού είχε βγει ποτέ. Η αγάπη είχε αποκλειστεί από τη ζωή του, αφού ένιωθε «άσχημος και σαν ένα ανθρώπινο σαρκικό απόβλητο».

«Δεν μπορούσα να έχω τίποτε από αυτά παλιότερα. Πριν, απλώς υπήρχα σε αυτό τον κόσμο. Τώρα ζω τη ζωή μου.»

 

Σήμερα, ο Κινγκ ερευνά τις δυνατότητες της πλαστικής χειρουργικής για την αφαίρεση του πλεονάζοντος δέρματος.

«Είναι κάτι περίπλοκο και εξαιρετικά ακριβό», λέει. Αλλά δεν εγκαταλείπει την ιδέα, καθώς θέλει όταν πηγαίνει για κολύμπι μαζί με άλλους, να βγάζει την μπλούζα του χωρίς να ντρέπεται.

Η υποστήριξη της οικογένειάς του και των φίλων του τον κάνει να νιώθει σαν σούπερ-ήρωας.

«Κατά κανόνα, είμαι ταπεινός. Αλλά τα κοπλιμέντα μου παίρνουν τα μυαλά! Μόλις άρχισα να στηρίζομαι στην ιδέα ότι εμπνέω τον κόσμο και ότι είμαι ένας καταπληκτικός άνθρωπος.»

 

Σύμφωνα με τον Κινγκ, δεν υπάρχει καμία σωστή δίαιτα. Η απώλεια βάρους είναι ένα προσωπικό ταξίδι και καθένας βρίσκει τον τρόπο που ταιριάζει στον ίδιο.

«Μη διακινδυνεύετε τη ζωή σας. Μην κάνετε πράγματα που θα σας σκοτώσουν σε ένα ή δύο χρόνια, αλλά κάντε αυτό που είναι καλό για εσάς», συμβουλεύει και προσθέτει ότι «δεν χρειάζεται να κάνετε δραστικές αλλαγές στη ζωή σας, εκτός αν βρίσκεστε στα πρόθυρα του θανάτου κυριολεκτικά. Προτιμήστε τις μικρές αλλαγές, όπως το να παίρνετε σόδα, να τρώτε λιγότερα τηγανητά και περισσότερα ψητά, να προσθέτετε λαχανικά στο φαγητό σας και να γίνετε πιο δραστήριοι. Με αυτόν τον τρόπο θα πετύχετε μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.

Και μια τελευταία συμβουλή:

«Πάρτε έναν σκύλο! Βγάλτε τον βόλτα! Το ταξίδι δεν είναι γρήγορο, αλλά είναι κατορθωτό.»

Του Derek Henry

Μετάφραση και επιμέλεια: Αλία Ζάε

Το νερό του σώματος είναι καθοριστικός παράγοντας υγείας και ευεξίας. Ο οργανισμός μας αποτελείται από 60%  νερό κατά μέσο όρο. Δεν είναι τυχαίο που το νερό αποκαλείται και ‘γιατρός του σώματος’. Όταν το επίπεδο ενυδάτωσης πέφτει κάτω από το επιθυμητό όριο, εμφανίζονται προβλήματα στην καρδιά, τα νεφρά και την πέψη, ή ακόμα και πονοκέφαλος. Επίσης, ο οργανισμός μας δυσκολεύεται περισσότερο να αντιμετωπίσει ήδη υπάρχουσες νόσους και ευνοείται η ανάπτυξη χρόνιων ή αυτοάνοσων νοσημάτων.

Υπάρχει μια θεωρία που υποστηρίζει ότι ο ιδανικός τρόπος ενυδάτωσης είναι η κατανάλωση 8-12 ποτηριών νερό την ημέρα. Πρόκειται για μια αρκετά δημοφιλή και διαδεδομένη θεωρία, η οποία όμως έχει ορισμένα αμφισβητήσιμα σημεία, με πρώτο την καθαρότητα του νερού που καταναλώνουμε. Επίσης, πολλές από τις θρεπτικές ουσίες που χρειαζόμαστε δεν περιέχονται στο νερό.

Οι παράγοντες που καθιστούν το νερό επισφαλές για την υγεία είναι αρκετοί: αν είναι φιλτραρισμένο, αν περιέχει ξενοοιστρογόνα που διαταράσσουν τις ορμόνες, αν είναι μεταλλικό, αν το πίνουμε από πλαστικό ή γυάλινο ποτήρι ή ανοξείδωτο μπουκάλι, όλα αυτά είναι ζητήματα που επηρεάζουν την ποιότητα του νερού. Επίσης, ουσίες όπως το φθόριο, το χλώριο, τα πλαστικά μικροστοιχεία και πάρα πολλά ακόμα, στερούν το νερό από την απαραίτητη για την υγεία μας καθαρότητα.

Συνεπώς, δεν θα έπρεπε να βασιζόμαστε αποκλειστικά στην πρόσληψή του για να βελτιώσουμε την υγεία μας. Μια εναλλακτική πρόταση είναι η ενυδάτωση του οργανισμού μας μέσω της τροφής. Τροφές που ενυδατώνουν το σώμα είναι γενικά τα λαχανικά και τα φρούτα, όπως φαίνεται και στην παρακάτω ανάλυση:

• 100% νερό
• 90–99% γάλα χωρίς λιπαρά, πεπόνι, φράουλες, καρπούζι, μαρούλι, λάχανο, σέλινο, σπανάκι, τουρσιά, κολοκύθα.
• 80-89% χυμός φρούτων, γιαούρτι, μήλα, σταφύλια, πορτοκάλια, καρότα, μπρόκολο, αχλάδια, ανανάς.
• 70–79% Μπανάνες, αβοκάντο, τυρί cottage, ρικότα, πατάτα (ψητή), καλαμπόκι (μαγειρεμένο), γαρίδες.
• 60-69% ζυμαρικά, όσπρια, σολομός, παγωτό, στήθος κοτόπουλο.
• 50–59% βόειο κρέας, φέτα.
• 40–49% πίτσα.
• 30–39% τυρί τσένταρ, κουλούρια, ψωμί.
• 20-29% λουκάνικο, κέικ, μπισκότα.
• 10–19% Βούτυρο, μαργαρίνη, σταφίδες.
• 1–9% Καρύδια, φιστίκια, μπισκότα, κράκερ, δημητριακά, κουλούρια, φυστικοβούτυρο.
• 0% Έλαια, σάκχαρα.

Όταν στρεφόμαστε στα (βιολογικά) προϊόντα για ενυδάτωση, προσλαμβάνουμε μόνο όσα χρειαζόμαστε και θέλουμε.

Αυτά είναι βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία, ένζυμα και άλλες θρεπτικές ουσίες, τις οποίες είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να λάβουμε από το νερό.

Επιπλέον, είμαστε σίγουροι ότι αφήνουμε έξω το χλώριο, το φθόριο, τα ξενοοιστρογόνα και άλλες τεχνητές χημικές ουσίες.

Παράγοντες αφυδάτωσης και οι συνέπειές της στο σώμα

Αν αποφασίσουμε να στηριχτούμε στη διατροφή για τη ρύθμιση της ενυδάτωση του σώματός μας, πρέπει να σιγουρευτούμε ότι αποφεύγουμε τις τροφές που μας αφυδατώνουν. Αυτές είναι κυρίως:

• Το αλεύρι
• Ζωικά παράγωγα
• Ο καφές
• Το αλκοόλ
• Κίτρινα τυριά

Επισημαίνοντας τα παραπάνω είδη ως παράγοντες αφυδάτωσης, δεν εννοούμε ότι πρέπει να τα αποκλείσουμε από τη διατροφή μας. Χρειάζεται να προσέχουμε όμως τα επίπεδα κατανάλωσης, ώστε η επίδρασή τους να μην είναι έντονη και να επιτρέπουν στον οργανισμό μας να έχει επαρκή ποσότητα νερού.

Όπως είπαμε, η ποσότητα του νερού στο σώμα είναι  καίριας σημασίας για την εξάλειψη των ασθενειών και τη διατήρηση μιας καλής υγείας. Η αφυδάτωση δημιουργεί ή εντείνει πολλά προβλήματα υγείας, τα οποία δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν απλώς και μόνο με την αυξημένη κατανάλωση νερού.

Καλλιεργώντας μερικές καλές συνήθειες, βοηθάμε τον οργανισμό μας να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της καθημερινότητας και να αντιμετωπίσει τυχόν ζητήματα και ελλείψεις που έχουν ήδη προκύψει. Αν θυμόμαστε να έχουμε μέτρο σε αυτά που κάνουμε -είτε πρόκειται για τα είδη τροφής που καταναλώνουμε ή αποφεύγουμε είτε για άλλες συνήθειες – και καταφεύγουμε στη λογική μας, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι τα προβλήματά μας θα είναι πολύ λιγότερα.

 

Του Τόρστεν Τρέυ

Μετάφραση: Αλία Ζάε

Όταν αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη κατέρριψαν τον Φεβρουάριο τέσσερα αντικείμενα, περιλαμβανομένου ενός κινέζικου κατασκοπευτικού αερόστατου, τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Κίνας κατηγόρησαν την κυβέρνηση των ΗΠΑ για «υστερία», «γελοία ανωριμότητα» και «έλλειψη ψυχραιμίας».

Οι στήλες εφημερίδων όπως η China Daily, η People’s Daily και η Global Times κορόιδευαν τις ΗΠΑ με σχόλια όπως «η Ουάσιγκτον μπορεί τώρα να ισχυριστεί ότι τα F-22 είναι ανίκητα, τουλάχιστον όταν αντιμετωπίζουν μπαλόνια» και «φαίνονται αρκετά σκληροί απέναντι σε μπαλόνια».

Οι κοροϊδίες τους όμως εμπεριέχουν μια σκοτεινή ειρωνεία, αν λάβουμε υπόψη τις υπερβολικές, αν όχι υστερικές, αντιδράσεις της κινεζικής ηγεσίας απέναντι στους κρατούμενους συνείδησης. Τα τελευταία 23 χρόνια, το κομμουνιστικό κόμμα του Πεκίνου είναι υπεύθυνο για δεκάδες χιλιάδες βίαιες αφαιρέσεις οργάνων από ειρηνικούς και ανυπεράσπιστους ασκούμενους Φάλουν Γκονγκ στη χώρα.

Το Φάλουν Γκονγκ είναι μια πνευματική άσκηση καλλιέργειας του εαυτού, που δεν συνιστά απειλή για καμία κυβέρνηση στον κόσμο, περιλαμβανομένου του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ). Στον πυρήνα της άσκησης βρίσκονται οι αρχές της αλήθειας, της καλοσύνης και της ανεκτικότητας. Κι όμως, παρά τον καθ’ όλα ειρηνικό και διαλογιστικό χαρακτήρα της, ο πρώην και προσφάτως αποβιώσας πρόεδρος της χώρας Τζιανγκ Ζεμίν έχασε την ψυχραιμία του και ξεκίνησε, το 1999, μια πρωτοφανή δίωξη κατά των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ σε εθνικό επίπεδο. Μέρος της δίωξης αποτέλεσε και η εφαρμογή μαζικών δολοφονιών των ασκουμένων  μέσω της αφαίρεσης ζωτικών οργάνων τους.

Τα κινεζικά άρθρα γνώμης γελοιοποιούν τις ΗΠΑ για δυσανάλογη χρήση βίας ενάντια σε αερόστατα. Ωστόσο, το ΚΚΚ πρέπει το ίδιο να αναλογιστεί και να αναλάβει τις ευθύνες του για τη δυσανάλογη βία, τα δυσανάλογα βασανιστήρια και τις δυσανάλογες δολοφονίες και παράνομες μεταμοσχεύσεις, που εφαρμόζουν οι αστυνομικοί στους ασκούμενους Φάλουν Γκονγκ κατ’ εντολήν του κόμματος.

Όσον αφορά τα αερόστατα, οι ΗΠΑ κατέρριψαν τέσσερα αντικείμενα. Από την άλλη, στην Κίνα, το ΚΚΚ είναι υπαίτιο για έναν απροσδιόριστο αριθμό θανάτων αθώων ανθρώπων για τα όργανά τους.

Οι Γιατροί Ενάντια στις Εξαναγκαστικές Αφαιρέσεις Οργάνων (Doctors Against Forced Organ Harvesting – DAFOH) δηλώνουν απερίφραστα ότι οι εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων είναι ανόσιες και ειδεχθείς. Το ΚΚΚ οφείλει να αναθεωρήσει τη βίαιη δίωξη που ασκεί σε αθώους, αντί να επικρίνει με μοχθηρότητα τις ΗΠΑ για την άμυνα του εναέριου χώρου τους.

Οι DAFOH καλούν το ΚΚΚ να τερματίσει άμεσα τις εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων από ζωντανούς ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ και άλλους κρατούμενους συνείδησης.

Είναι καιρός ο υπόλοιπος ελεύθερος κόσμος να εγκαλέσει το ΚΚΚ για τη φρικτή πολιτική των εξαναγκαστικών αφαιρέσεων οργάνων, που ανενόχλητα εφαρμόζει τόσα χρόνια τώρα. Η σιωπηρή παρακολούθηση εκ μέρους μας τέτοιων εγκλημάτων δεν πρέπει να συνεχιστεί άλλο. Δεν είναι ζήτημα πολιτικής ή κομματικών διασυνδέσεων – είναι κάτι που αφορά ολόκληρη την ανθρωπότητα.

 

Οι απόψεις που εκφράζονται στο παρόν άρθρο είναι απόψεις του συντάκτη και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Του Jeff Perkin

Μετάφραση: Αλία Ζάε

«Ανέκαθεν αγαπούσα αυτά τα πλασματάκια και ένιωθα ευλογημένος κάθε φορά που έρχονταν κοντά μου. Έχουν κάτι το μαγικό και το μυστηριακό»

Λέοναρντ Κοέν, Αμερικανός μουσικός

Τα κολιμπρί πάντα ενθουσίαζαν και θα ενθουσιάζουν όλους τους ανθρώπους, τουλάχιστον στις δύο αμερικανικές ηπείρους. Οι γρήγορες, γεμάτες χάρη αέρινες κινήσεις τους και τα ιριδίζοντα χρώματά τους καθιστούν τη θέασή τους και μόνο ιδιαίτερη απόλαυση. Σαν μικρές νεράιδες των πτηνών, μοιάζουν να φέρουν μια αγνότητα, μια αιθέρια ουσία μέσα στις εύθραυστες μορφές τους, καθώς φτερουγίζουν από λουλούδι σε λουλούδι με τα ‘αόρατα’ φτερά τους για να ρουφήξουν το νέκταρ της ζωής. Αυτά τα μοναδικά ελκυστικά χαρακτηριστικά τους έχουν προκαλέσει την αγάπη πολλών καλλιτεχνών και μη, ξεπερνώντας τα σύνορα και συνδέοντας τους φιλότεχνους με τους πτηνόφιλους ανά την υφήλιο.

 

Ο Αμερικανός ζωγράφος του 19^ου αιώνα Μάρτιν Τζόνσον Χηντ [Martin Johnson Heade, 1819-1904] ήταν και αυτός λάτρης των κολιμπρί. Όπως είχε ο ίδιος εκμυστηρευθεί, «Από παιδί, είχα μια εμμονή με τα κολιμπρί. […] Λίγα χρόνια μετά από την εμφάνισή μου σε αυτό τον παράλογο κόσμο, με κατέλαβε μια παθιασμένη τρέλα για αυτά τα πουλιά, η οποία διατηρείται αμείωτη μέχρι σήμερα».

Ακολουθώντας την εμμονή του, που τον συντρόφεψε μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Χηντ βρέθηκε από τις ανατολικές ΗΠΑ στις βραζιλιάνικες ζούγκλες κυνηγώντας τα κολιμπρί. Αν και δεν ήταν ο πρώτος ζωγράφος που τα απεικόνισε στον καμβά του, ήταν ο πρώτος Αμερικανός που έκανε τέτοιο ταξίδι για να μελετήσει και να ζωγραφίσει εκ του φυσικού τα κολιμπρί της Νοτίου Αμερικής.

Γεννημένος στο Λάμπερβιλ της Πενσυλβανίας το 1819, ο Χηντ διετέλεσε μαθητής του ζωγράφου Έντουαρντ Χικς [Edward Hicks, 1780-1849]. Έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο στα 22 του, με το «Πορτραίτο μικρού κοριτσιού», που εκτέθηκε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πενσυλβανίας. Το ενδιαφέρον του για τα πορτραίτα γρήγορα ατόνησε και στράφηκε στην τοπιογραφία, που ικανοποιούσε την ανάγκη του για μετακίνηση και αλλαγή περιβάλλοντος. Σιγά σιγά, ειδικεύτηκε στα αλμυρά έλη και τις θαλασσογραφίες και άρχισε να φημίζεται για την εξαιρετική απόδοση ατμόσφαιρας, φωτός και ποικίλων καιρικών συνθηκών.

 

Το 1863, ο Χηντ αποφάσισε ότι είχε έρθει η στιγμή να υλοποιήσει τα όνειρά του, φιλοτεχνώντας τοπία της Λατινικής Αμερικής και ιδιαίτερα παραδεισένιους πίνακες με κολιμπρί. Στην Βραζιλία βρέθηκε εξαιτίας των υποδείξεων του Σεβασμιώτατου Τζέημς Φλέτσερ, ιεραπόστολου και συγγραφέα οδηγού για τη Βραζιλία, ο οποίος τον πληροφόρησε ότι «η χώρα βρίθει κολιμπρί, σε μεγάλη ποικιλία ειδών μάλιστα, ενώ αντίθετα στη Βόρειο Αμερική και το Μεξικό, μέχρι τον 57^ο παράλληλο, μόνο ένα είδος απαντά». Παρόλο που η πληροφορία αυτή δεν ήταν εντελώς σωστή, καθώς τα διάφορα είδη στη Βόρειο Αμερική ξεπερνούν τα 12 σε αριθμό, εντούτοις σε γενικές γραμμές εξέφραζε μιαν αλήθεια, αφού στη Λατινική και την Κεντρική Αμερική ζουν περισσότερα από 350 είδη κολιμπρί!

Η απόφαση για αυτό το ‘προσκύνημα’ απέδωσε άμεσα καρπούς όσον αφορά τη δημιουργικότητα και την παραγωγικότητα του Χηντ. Στο πρώτο του ταξίδι στη Βραζιλία φιλοτέχνησε 45 πίνακες, περιλαμβανομένης μιας σειράς ονόματι «Τα πολύτιμα πετράδια της Βραζιλίας». Για να αναδείξει τα λαμπερά, κοσμητικά φτερώματα των κολιμπρί, χρησιμοποίησε έντονα χρώματα, για τα οποία ο Γάλλος συγγραφέας Τζ. Εκτόρ Σαιν Τζον ντε Κρεβεκέρ σχολίασε με μια δόση υπερβολής ότι «ακόμα και η πλουσιότερη παλέτα του πληθωρικότερου ζωγράφου ωχριά μπροστά στις αποχρώσεις με τις οποίες τούτα τα πουλιά-έντομα είναι διανθισμένα». Είναι απολύτως κατανοητή η έλξη που ασκούσαν οι εξωτικές, πλούσιες ζούγκλες της Λατινικής Αμερικής στη φαντασία του Δυτικού κόσμου, μέχρι το σημείο να γεννούν φαντασιώσεις και οράματα για την ύπαρξη της Εδέμ κρυμμένης σε κάποιο καλειδοσκοπικό τροπικό δάσος του νότου.

Ο Χηντ φιλοδοξούσε να είναι ένας τολμηρός εξερευνητής των τροπικών σε αναζήτηση των μικροσκοπικών ιριδιζόντων πουλιών και να θεωρηθεί ως ένας εξέχων ειδικός του θέματος. Ο ιστορικός τέχνης Ρόμπερτ Τζωρτζ Μάκινταϊρ τον τίμησε αναφέροντας ότι «ως ζωγράφος κολιμπρί, ο Χηντ απέσπασε τον υψηλό έπαινο Αγκασίζ, ενώ τώρα ο κ. Λάντλοου Γκρίσκομ, από το Μουσείο Συγκριτικής Ζωολογίας του Χάρβαρντ, τον χαρακτηρίζει ανώτερο, από ορισμένη σκοπιά, κι από τον σπουδαίο ορνιθολόγο, φυσιοδίφη και ζωγράφο Τζον Τζέημς Ωντυμπόν. Αυτή η σύγκριση είναι σημαντική, διότι αν τα κολιμπρί του Χηντ είναι ισάξια του έργου του Ωντυμπόν, τότε αυτομάτως του χαρίζουν εξέχουσα θέση στην ιστορία της αμερικανικής τέχνης, ακόμα κι αν δεν έχει άλλο έργο να επιδείξει».

Η σύγκριση με τον Ωντυμπόν ήταν ιδιαίτερα κολακευτική για τον Χηντ και μπορεί να θεωρηθεί ως το αποκορύφωμα της επιτυχίας του, μιας και το σπουδαιότερο έργο του Ωντυμπόν, τα «Πουλιά της Αμερικής» ήταν ένα καλλιτεχνικό επίτευγμα καίριας σημασίας για την ορνιθολογία.

 

Τα επόμενα χρόνια, ο Χηντ συμπεριέλαβε άλλο ένα δημοφιλές και εξωτικό θέμα στους πίνακές του: τις ορχιδέες. Χωρίς να χάσουν ίχνος από τη μαγεία τους, τα έργα του συνέχισαν να αποτελούν πανέμορφες συνθέσεις, ενώνοντας κολιμπρί και ορχιδέες μέσα σε κατάφυτα περιβάλλοντα.

Προς το τέλος της ζωής του μετακόμισε στον Άγιο Αυγουστίνο της Φλώριδας και άρχισε να ζωγραφίζει βαλτώδη  τοπία.  Αν και τα έργα του δεν ήταν πια τόσο δημοφιλή, δεν έχασε ποτέ το κύρος που του είχε χαρίσει η αφοσίωσή του στην προσεκτική καταγραφή και αποτύπωση των λεπτομερειών και ιδιαιτεροτήτων των κολιμπρί. Ο ιστορικός τέχνης Ρ. Τζ. Μάκινταϊρ εξέφρασε τη γενική αποδοχή του κόσμου, γράφοντας:

«Ο Χηντ στέκεται ήρεμα σε απόσταση από τους ανθρώπους, ένα ξεχωριστό φαινόμενο μέσα στην πλημμυρίδα και την άμπωτη της εποχής του, που μοιράζεται τις πιο μύχιες σκέψεις του μονάχα με τη φύση. Στη φύση αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξής του, άλλωστε: ήταν η ‘διπλωματική εργασία’ του, και παρόλο που έχανε πότε πότε το κουράγιο του, ποτέ δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια. Ήταν, ακόμα, το κύκνειο άσμα του, αφού πέθανε σχεδόν ζωγραφίζοντας.»

 

Σε ένα βουνό υπήρχε ένας ναός που στέγαζε μια ομάδα μοναχών. Ανάμεσά τους ήταν ένας ηλικιωμένος μοναχός και ένας νεαρός μοναχός. Κάθε φορά που ο γέροντας μοναχός κατέβαινε από το βουνό για να ζητιανέψει για ελεημοσύνη, ο νεαρός μοναχός τον ακολουθούσε. Οι δυο τους ήταν μαζί όπου κι αν πήγαιναν.

Ο νεαρός μοναχός είχε γίνει μοναχός σε τρυφερή ηλικία και ακολουθούσε τον γέροντα μοναχό στην πνευματική του άσκηση. Έπρεπε να κάνει δουλειές όπως να φέρνει νερό, να ανάβει φωτιά, να μαγειρεύει και να καθαρίζει κάθε μέρα, αλλά αυτό δεν τον ενοχλούσε. Στην πραγματικότητα, του άρεσε να τις κάνει.

Η ερώτηση του νεαρού μοναχού

Μια μέρα, ο νεαρός μοναχός σκούπιζε το πάτωμα, όταν ξαφνικά κοίταξε το άγαλμα του Βούδα του ναού και του ήρθε μια σκέψη: «Ψάλλω τη σούτρα και διαλογίζομαι με τον γέρο μοναχό κάθε μέρα για πολλά χρόνια. Τι ακριβώς είναι ο Βούδας;».

Άφησε κάτω τη σκούπα, πήγε στο δωμάτιο του γέρου μοναχού και τον ρώτησε τι είναι ο Βούδας. Ο γέροντας μοναχός είπε φιλικά: «Βούδας είναι ένα άτομο που έχει φωτιστεί. Δεν διαφθείρεται σε ένα βρόμικο περιβάλλον. Ούτε καταβάλλεται σε μια καταστροφή. Κινείται χωρίς να χρησιμοποιεί τα πόδια του και λάμπει χωρίς τη χρήση οποιουδήποτε φωτός». (Καταγραφή του Βούδα στις διάφορες δυναστείες – Τόμος 5)

Ο νεαρός μοναχός ήταν ενθουσιασμένος. Ρώτησε: «Πώς μπορώ να φθάσω στην φώτιση;»

Ο γέροντας μοναχός χαμογέλασε και απάντησε: «Κάνε το καλό αλλά όχι το κακό. Όταν δεν κάνεις καμιά σκέψη, θα έχεις επιτύχει τη φώτιση»

Ο νεαρός μοναχός είπε: «Δάσκαλε, το έχω ακούσει αυτό εδώ και πολύ καιρό. Θα με διδάξετε μοιραζόμενος μαζί μου την εμπειρία σας;»

Ο ηλικιωμένος μοναχός τον ρώτησε: «Πες μου, τι έκανες κάθε μέρα;».

Ο νεαρός μοναχός σκέφτηκε για λίγο και είπε: «Για παράδειγμα, όταν πηγαίνουμε στην πόλη για να ζητιανέψουμε για ελεημοσύνη και οι άνθρωποι σε συκοφαντούν, δεν το αφήνεις να σε ενοχλεί. Ακολούθησα το παράδειγμά σου. Όταν κάποιος με συκοφαντεί, ούτε εγώ το αφήνω να με ενοχλεί. Βοηθάτε τους άλλους. Κι εγώ δίνω χαρά στους άλλους βοηθώντας τους».

Ο γέροντας μοναχός αναστέναξε. «Σου διδάσκω τον βουδισμό, αλλά δεν σου ζητώ να ακολουθήσεις το παράδειγμά μου. Μπορεί να μπορείς να μιμηθείς τους τρόπους και τη συμπεριφορά μου, αλλά μπορείς να μιμηθείς τη νοοτροπία μου;.

Ο νεαρός μοναχός χαμογέλασε. «Αυτό δεν είναι εύκολο».

Υπομένοντας υπομονετικά την πείνα

Ο ηλικιωμένος μοναχός του είπε να κοιτάξει τον τοίχο και να διαλογιστεί. Πέρασε μια μέρα και ο νεαρός μοναχός εξακολουθούσε να διαλογίζεται. Ξαφνικά του ήρθε στο μυαλό ότι κανείς δεν του είχε φέρει το φαγητό του. Ίσως ο γέροντας δάσκαλος να το είχε ξεχάσει. Δεν αναστατώθηκε και αποφάσισε να υπομείνει την πείνα και να συνεχίσει το διαλογισμό του.

Αλλά την επόμενη μέρα, και πάλι κανείς δεν του έφερε φαγητό. Ο νεαρός μοναχός σκέφτηκε: «Ο δάσκαλος δοκιμάζει την υπομονή μου και εκπαιδεύει την επιμονή μου. Ο Δάσκαλος είναι τόσο στοργικός. Ακόμη περισσότερο δεν πρέπει να αγανακτήσω». Έπρεπε να γίνει ακόμη πιο εργατικός για να ανταποδώσει στον δάσκαλό του.

Ο γέροντας μοναχός τον παρακολουθούσε έξω από το δωμάτιο. Ο νεαρός μοναχός δεν έδειξε θυμό. Ο γέρος μοναχός έγνεψε το κεφάλι του και χαμογέλασε. «Ωραία. Δεν είναι αφηρημένος και δεν κοιτάζει τα λάθη των άλλων. Γι’ αυτό είναι σε θέση να παραμείνει συγκεντρωμένος».

Ο γέροντας μοναχός του ζήτησε να τελειώσει τον διαλογισμό του και είπε: «Δεν κρατάς κακία στους άλλους, ακόμη και για ένα ασήμαντο θέμα. Μπορείς να είσαι σταθερός στο μυαλό. Έλα μαζί μου». Ο νεαρός μοναχός δεν έχασε χρόνο και ακολούθησε τον γέροντα μοναχό έξω.

Ο γέροντας μοναχός τον οδήγησε σε μια αίθουσα διαλογισμού. Στο τραπέζι υπήρχε ένα μπολ με ρύζι, ένα φλιτζάνι τσάι, ένας χιτώνας μοναχού, ένα ζευγάρι ξυλάκια φαγητού και τρία χάλκινα νομίσματα. Ο γέροντας μοναχός του είπε: «Προχθές με ρώτησες πώς θα έπρεπε να καλλιεργήσεις το νου σου και να διαδώσεις τις διδασκαλίες του Βουδισμού. Σου δίνω τρία χάλκινα νομίσματα. Κατέβα μόνος σου στο βουνό για να ζητιανέψεις για ελεημοσύνη. Θα καταλάβεις το νόημα της καλλιέργειας».

Βοηθώντας έναν ζητιάνο

Κατεβαίνοντας το βουνό, ο νεαρός μοναχός συνάντησε έναν ζητιάνο. Παρατήρησε ότι κανείς δεν έδινε στον ζητιάνο φαγητό. Ο νεαρός μοναχός σκέφτηκε: «Πόσο σπάνιες είναι οι αρετές! Κανείς δεν είναι πρόθυμος να τον βοηθήσει. Αλλά εγώ είμαι απλά ένας φτωχός μοναχός που δεν μπορώ να φροντίσω ούτε τον εαυτό μου. Πώς να τον βοηθήσω;» Ο νεαρός μοναχός δεν είχε φάει για δύο ημέρες. Λυπήθηκε τον ζητιάνο, αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να τον βοηθήσει.

Τότε έφτασε σε ένα εστιατόριο. Αγόρασε δύο ψωμάκια. Κοίταξε τα ψωμάκια στα χέρια του και σκέφτηκε: «Αυτά δεν φτάνουν ούτε για μένα». Παρ’ όλα αυτά, δεν μπόρεσε να καταφέρει να φάει και τα δύο ψωμάκια. Αποφάσισε να δώσει το ένα στον ζητιάνο.

Τότε σκέφτηκε ξανά. «Η ζωή είναι σύντομη και απρόβλεπτη. Αν δεν βοηθήσω τον ζητιάνο αυτή τη φορά, μπορεί να μην έχω άλλη ευκαιρία να το κάνω. Κανείς δεν θα με περιμένει μέχρι να είμαι έτοιμος. Σύμφωνοι, πεινάω τώρα, αλλά το να μην είμαι πρόθυμος να δώσω και να μοιραστώ με το πρόσχημα ότι είναι πέρα από τις δυνατότητές μου είναι μια τρομερή νοοτροπία. Οφείλω να θεραπεύσω το μυαλό μου».

«Είναι θέμα χρόνου να χάσω αυτό το σώμα μου που είναι φτιαγμένο από σάρκα. Αλλά η συμπόνια μου δεν θα χαθεί ποτέ». Ο νεαρός μοναχός δεν αισθανόταν πλέον πεινασμένος. Αντιθέτως, γέμισε με φωτεινότητα και χαρά. Έδωσε και τα δύο ψωμάκια.

Συμπόνια προς μια νυχτοπεταλούδα

Ο νεαρός μοναχός περιβλήθηκε από γαλήνη εξαιτίας της Βουδιστικής του φύσης. Πριν το καταλάβει, είχε φτάσει σε μια πλαγιά. Ενώ απολάμβανε τη στιγμή της αγαλλίασής του, μια νυχτοπεταλούδα πέταξε προς το μέρος του και πριν προλάβει να αποφύγει, χτύπησε το μάτι του. Πόνεσε τρομερά.

Καθώς ο νεαρός μοναχός υπέφερε τον πόνο, σκέφτηκε: «Πήρα τον όρκο να αποκτήσω τον ορθό καρπό. Αν θυμώσω με την νυχτοπεταλούδα μόνο και μόνο επειδή χτύπησε το μάτι μου, δεν θα μπορέσω να φτάσω ο ίδιος στη φώτιση, πόσο μάλλον να σώσω τα αισθανόμενα όντα. Όχι μόνο δεν πρέπει να κρατάω κακία, αλλά πρέπει επίσης να προσεύχομαι για την νυχτοπεταλούδα. Ελπίζω να μην τραυματιστεί».

Καθώς ηρεμούσε, υποχώρησε και ο πόνος. Η καρδιά του γέμισε και πάλι με αγαλλίαση και φωτεινότητα. «Η νυχτοπετλούδα είναι εδώ για να με βοηθήσει να φτάσω στην φώτιση Αν πληγωθώ ξανά από έντομα, πρέπει να το δεχτώ ως γεγονός και να είμαι ευγνώμων στα έντομα, καθώς ήταν εδώ για μένα».

Φώτιση

Ο γέροντας μοναχός παρακολουθούσε από μακριά τον νεαρό μοναχό και παρατηρούσε κάθε του σκέψη. Ήξερε ότι ο τελευταίος είχε κατανοήσει πλήρως τα πάντα στη ζωή. Όταν είσαι συμπονετικός, θα βάλεις τα αισθανόμενα όντα πάνω από όλα τα άλλα. Όταν τίποτα δεν εμποδίζει το νου σου, θα έχεις το κίνητρο να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι σκληρά για την καλλιέργεια του νου.

Ο νεαρός μοναχός επέστρεψε στο ναό και υποκλίθηκε στον γέροντα μοναχό. Είπε: «Δάσκαλε, κατάλαβα μερικά πράγματα. Αν συναντήσω έναν ζητιάνο, πρέπει να του δώσω φαγητό. Αν δω έναν φτωχό άνθρωπο, θα πρέπει να του δώσω χρήματα και ρούχα. Αν συναντήσω έναν τραυματισμένο άνθρωπο, θα πρέπει να τον βοηθήσω εγκαίρως. Όλα όσα έχω είναι προς όφελος των αισθανόμενων όντων και είμαι έτοιμος να τα παραδώσω ανά πάσα στιγμή».

Τα λόγια του γέμισαν τους πάντες με θαυμασμό, αλλά ο ηλικιωμένος μοναχός παρέμεινε σιωπηλός. Έγραψε σε ένα κομμάτι χαρτί, δεν υπάρχει κανένα λυτρωτικό γνώρισμα» και βγήκε έξω.

Όλοι άρχισαν να ψιθυρίζουν μεταξύ τους. Ο νεαρός μοναχός ήταν μπερδεμένος. Ήταν μια μέρα γεμάτη λάμψη και χαρά. Γιατί ο Δάσκαλος είπε ότι δεν είχε ούτε ένα λυτρωτικό γνώρισμα; Άρχισε να χρησιμοποιεί τη σοφία του για να ερμηνεύσει ξανά την κατάσταση. «Ο Δάσκαλος ήταν πάντα καλοπροαίρετος, ειδικά προς εμένα. Μήπως επειδή είπα κάτι λάθος;»

Θυμήθηκε τη νοοτροπία και τη στάση του όταν μιλούσε στον Δάσκαλό του, και ξαφνικά, συνειδητοποίησε κάτι. «Έδινα συνέχεια έμφαση στα συναισθήματά μου. Ο Δάσκαλος δεν είναι θυμωμένος μαζί μου, αλλά με δοκιμάζει. Δεν θέλει να μιλάω απλώς σαν τον Βούδα. Πρέπει να είμαι πραγματικά σε θέση να το αποδώσω».

Καθώς θυμήθηκε τι είχε πει, συνειδητοποίησε κάτι. «Μπορεί να φαίνεται ότι δεν έκανα τίποτα κακό, αλλά το μυαλό μου δεν ήταν αγνό. Ήθελα όλοι να μάθουν πόσο καλοπροαίρετος και ευγενικός ήμουν και πόσα έχω επιτύχει. Αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος για να προχωρήσω. Τη στιγμή που αρχίζω να είμαι γεμάτος με τον εαυτό μου και ο νους μου δεν είναι πλέον καθαρός, δεν έχω «ούτε ένα λυτρωτικό γνώρισμα».

Ο ηλικιωμένος μοναχός βρισκόταν σε μια ήσυχη γωνιά κουνώντας το κεφάλι του. «Οι σκέψεις του νεαρού μοναχού είναι αγνές. Είναι σε θέση να απορρίπτει τις αποσπασματικές σκέψεις ανά πάσα στιγμή και να βάζει τη συμπόνια πάνω από όλα τα άλλα. Έχει τις προϋποθέσεις για την αγνή γη του Βούδα».

Εκείνη τη στιγμή, αυτό που είδε μπροστά του ο νεαρός μοναχός δεν ήταν πλέον κτίρια στον θνητό κόσμο, αλλά η φωτεινή γη του Βούδα, και ότι καθόταν σε έναν λωτό και ανυψωνόταν.

Του Su Lin

Μετάφραση: Αλία Ζάε

Πολλές θρησκευτικές κοινότητες μιλούν για τα λουλούδια ουντουμπάρα από αρχαιοτάτων χρόνων. Όσοι έχουν δει με τα μάτια τους τα μικροσκοπικότατα λουλουδάκια, νιώθουν σχεδόν δέος μπροστά στην τόσο εύθραυστη, αλλά και ανθεκτική ομορφιά τους. Από την άλλη, όσοι δεν τα έχουν δει και οι σκεπτικιστές θεωρούν την ύπαρξή τους έναν μύθο ή ότι πρόκειται για αυγά εντόμων. Όποια κι αν είναι η αλήθεια, τις δυο τελευταίες δεκαετίες έχουν εντοπιστεί ουντουμπάρα σε πολλά μέρη του κόσμου.

Η λέξη «ουντουμπάρα» είναι σανσκριτικής προέλευσης και σημαίνει «ευοίωνο λουλούδι από τον ουρανό». Λέγεται ότι οι λεπτοί, μεταξένιοι μίσχοι του και τα σχεδόν διάφανα, καμπανόσχημα πέταλά του είναι τόσο μικροσκοπικά ώστε θεωρείται θαύμα το να τα ανακαλύψει κάποιος κατά τύχη. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό τους είναι η αντοχή τους – αυτά τα μυστηριώδη λουλούδια μπορεί να παραμείνουν ανθισμένα ακόμα και για έναν χρόνο!

 

 

 

Οι δυο φωτογραφίες που ακολουθούν τραβήχτηκαν με διαφορά περίπου δυο χρόνων από τη Χιεν Νγκουγιέν, νοικοκυρά στο Βιετνάμ. Είπε στην Epoch Times ότι ανακάλυψε τα ουντουμπάρα πάνω σε πράσινα φύλλα τσαγιού τον Μάιο του 2021 και σχεδόν δυο χρόνια μετά, ενώ τα φύλλα τσαγιού είχαν ξεραθεί εντελώς, τα ουντουμπάρα ήταν τόσο «φρέσκα όσο όταν τα πρωτοείδε».

 

 

Όσοι δηλώνουν ότι έχουν δει ουντουμπάρα, υποστηρίζουν ότι έχουν και πολύ δυνατό άρωμα.

Θρύλοι και Πίστη

Από την αρχαιότητα, τόσο οι ανατολικές όσο και οι δυτικές θρησκείες μιλούν για την ύπαρξη ενός πραγματικού, παντοδύναμου Θεού – του Δημιουργού, του οποίου το όνομα μπορεί να παραλλάσσει από γλώσσα σε γλώσσα – ο οποίος στο τέλος των ημερών θα προσφέρει σωτηρία στους ανθρώπους για μια τελευταία φορά. Μια από αυτές τις προφητείες συνδέει την καταγωγή του μυστηριώδους ουντουμπάρα με τη σωτηρία των ανθρώπων. Για να σωθούν όμως οι άνθρωποι, δεν αρκεί η πρόθεση του Δημιουργού. Πρέπει να έχουν καταφέρει να διατηρήσουν μια ευγενική και καλοσυνάτη καρδιά.

Σϋμφωνα με τη βουδιστική μυθολογία, αυτό το ιερό λουλούδι ανθίζει μια φορά στα 3.000 χρόνια, σηματοδοτώντας μια εποχή πρωτοφανών γεγονότων, καλών και κακών. Η εμφάνιση των ουντουμπάρα στον κόσμο μας λέγεται ότι αντιστοιχεί σε ένα ειδικό κοσμικό φαινόμενο, που συμβαίνει για να θυμίσει στον κόσμο την πίστη στο θείον και τη σημασία του ιερού δρόμου της ηθικής και της παράδοσης.

Τα πρώτα 10 ουντουμπάρα της εποχής μας εντοπίστηκαν τον Μάιο του 2005, στο πρόσωπο ενός αγάλματος του Βούδα στον Ναό Σούμι Ζεν, στην πόλη Γκιεονγκτζού της Νότιας Κορέας. Ένας από τους μοναχούς του ναού είπε ότι μπορούμε να συλλάβουμε το νόημα των ουντουμπάρα μόνο από μια πνευματική οπτική.

 

 

 

Αναφορά στα ουντουμπάρα γίνεται στον 8^ο τόμο της βουδιστικής γραφής «Φωνητική Χουιλίν και Ερμηνεία», όπου περιγράφονται ως «ουράνια λουλούδια» που δεν ανήκουν στον κόσμο μας, αλλά δημιουργούνται από «υπερφυσικά φαινόμενα».  Σύμφωνα με τη γραφή, όταν ο ιερός βασιλέας Ταθαγκάτα Τσακραβαρτίν («Αυτός που γυρίζει τον Τροχό του Σύμπαντος», στα σανσκριτικά) κατέλθει στον ανθρώπινο κόσμο, η μεγάλη του αρετή και οι ευλογίες του θα προκαλέσουν και την εμφάνιση των ουντουμπάρα. Ο σκοπός του ερχομού του ιερού βασιλέα είναι η προσφορά σωτηρίας σε όλη την ανθρωπότητα, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, κάστας ή κουλτούρας – οι συμπονετικές πύλες του ουρανού θα ανοίξουν διάπλατα.

Η σούτρα του Λωτού του Βουδισμού Μαχαγιάνα περιγράφει τα ουντουμπάρα ως «μυθικά λουλούδια» που προοιωνίζονται την άφιξη του «Βασιλέα του Χρυσού Τροχού».

Σε άλλες βουδιστικές γραφές διαβάζουμε ότι ο Βούδας Σακιαμούνι (ο Γκαουτάμα Σιντάρτα) είχε πει στους μαθητές του ότι τα άνθη ουντουμπάρα θα σηματοδοτήσουν την άφιξη ενός μεγάλου αγίου, ο οποίος θα εμφανιστεί στον ανθρώπινο κόσμο για να κηρύξει το ντάρμα μια τελευταία φορά.

Αυγά εντόμων ή ουράνια λουλούδια;

Στο πρόσφατο παρελθόν, λουλούδια ουντουμπάρα εθεάθησαν σε πολλά μέρη του κόσμου. Στοιχείο της μοναδικότητάς τους είναι και το ότι φύονται στα πιο απίθανα σημεία, ανθίζοντας οποιαδήποτε εποχή.

Όσοι δυσπιστούν απέναντι στην ύπαρξη «λουλουδιών-θαυμάτων» ισχυρίζονται ότι δεν είναι παρά αυγά εντόμων –  συγκεκριμένα, των πράσινων νευρόπτερων.

Όμως, όσοι έχουν δει με τα μάτια τους αυτά τα σπάνια άνθη δηλώνουν ότι έχουν σημαντικές διαφορές από τα αυγά των νευρόπτερων, οι οποίες, αν και αδιόρατες με γυμνό μάτι, είναι εμφανείς όταν τα συγκρίνουμε κάτω από ένα μικροσκόπιο.

Κοιτάζοντας τα αυγά του νευρόπτερου, που στέκονται και αυτά πάνω σε ένα νημάτιο, μοιάζουν σαν σπόροι ελλιπτικού σχήματος, ενώ τα ουντουμπάρα έχουν πέταλα και στήμονες. Τα αυγά έχουν πρασινωπό χρώμα και εκκολάπτονται σε περίπου 4 με 15 μέρες, ανάλογα τη θερμοκρασία, ενώ το χρώμα των ουντουμπάρα είναι λευκό ή υπόλευκο και διατηρούνται για μήνες ή και για περισσότερο από έναν χρόνο, άσχετα από τη θερμοκρασία. Επιπλέον, έχουν δυνατό άρωμα.

 

 

 

 

Τι λένε οι άνθρωποι

Ο Thanh Văn, 3D σχεδιαστής από το Βιετνάμ, λέει ότι τα λουλούδια εμφανίστηκαν στο σπίτι του στις αρχές του 2017 και ότι κάποια από αυτά κράτησαν μέχρι και δυο χρόνια σχεδόν. «Τα ουντουμπάρα μπορούν να μεγαλώσουν οπουδήποτε – πάνω σε πόρτες, σε περβάζια, σε φύλλα ή σε κορμούς δέντρων», υποστηρίζει ο Văn.

«Όσοι δεν πιστεύουν στον Θεό, θεωρούν ότι τα ουντουμπάρα είναι απλώς ένας μύθος. Υπάρχουν όμως και πράγματα πέρα από τις γνώσεις μας και είτε τα πιστεύουμε είτε όχι αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν», συμπληρώνει.

 

Ο Δρ. Α. Γκένταμ, 62 ετών, συνταξιούχος γιατρός από την Ινδία, λέει ότι είδε ουντουμπάρα στο σπίτι του τον Οκτώβριο του 2021, τα οποία διατηρήθηκαν μέχρι τον Απρίλιο του 2022. Ισχυρίζεται ότι είδε περισσότερα από 20 τέτοια καμπανόσχημα λουλουδάκια να κρέμονται ανάποδα από τον χειρολισθήρα της σκάλας του.

«Ήταν ολόλευκα και πανέμορφα. Η γυναίκα μου τα είδε πρώτη και με ρώτησε αν είναι ουντουμπάρα. Της απάντησα ότι σίγουρα δεν είναι αυγά νευρόπτερου, αφού τα νημάτιά τους ήταν μεγαλύτερα και βρίσκονταν εκεί για μήνες, ενώ τα αυγά ζουν μόνο για 1-2 εβδομάδες. Η οικογένειά μου πιστεύει στην ύπαρξη ουράνιων όντων που μας φροντίζουν και στην ύπαρξη ενός Δημιουργού του σύμπαντος. Από την παιδική μου ηλικία είμαι πολύ θρήσκος. Τα ουντουμπάρα είναι υπερφυσικά λουλούδια, ουράνια λουλούδια. Δεν είναι κάτι κοινό.»

 

Ο κ. Ρ. Ντάμπλε, 59 ετών, συνταξιούχος της Ινδικής πολεμικής αεροπορίας, λέει ότι άνθισαν ουντουμπάρα σε έναν από τους τοίχους της κρεβατοκάμαράς του. Πρώτη τα είδε η μεγαλύτερη κόρη του, την τελευταία εβδομάδα του Δεκεμβρίου του 2021.

«Παρέμειναν ανθισμένα στον τοίχο μέχρι τα μέσα Μαΐου του 2022 και μετά εξαφανίστηκαν ξαφνικά.»

 

Ο Ngô Thành, πολιτικός μηχανικός από το Ανόι του Βιετνάμ, είδε ουντουμπάρα πάνω σε ένα φύλλο αρτόδεντρου σε φιλικό σπίτι, περίπου την εποχή της Κινέζικης Πρωτοχρονιάς του 2021. Λέει:

«Στις σύγχρονες κοινωνίες, η ανάπτυξη της επιστήμης κάνει τους ανθρώπους να χάνουν την πίστη τους στον Θεό. Εγώ πιστεύω ότι η εμφάνιση αυτών των λουλουδιών είναι ένα σημάδι που στέλνει το θείον στους ανθρώπους. Όλες οι παλιές προφητείες που περικλείονται στις αρχαίες γραφές συμφωνούν ότι ο Θεός θα έρθει να σώσει τους ανθρώπους λίγο πριν από τη συντέλεια του κόσμου.»

 

Πέρα από τις διαφωνίες, το μυθικό ουντουμπάρα μας διδάσκει ένα καίριο μάθημα για τα ζητήματα της πίστης και για τη σημασία της καλλιέργειας μιας συμπονετικής καρδιάς. Ο κόσμος μας, που πράγματι μοιάζει με έναν κόσμο που βρίσκεται στα τελευταία στάδια της καταστροφής, χρειάζεται και τα δύο.  Ας είμαστε καλοί, ευγενικοί και ευσεβείς!