EPOCH TIMES

ΓΙΟΧΑΝΕΣΜΠΟΥΡΓΚ-Από το βορρά προς το νότο, από την ανατολή προς τη δύση, η Αφρική σπαράσσεται από συγκρούσεις σε βαθμό που τελευταία φορά παρατηρήθηκε κατά τη δεκαετία του 1990, όταν οι πόλεμοι και οι γενοκτονίες σκότωσαν εκατομμύρια ανθρώπους, σύμφωνα με ομάδες που παρακολουθούν τη βία στην ήπειρο.

Μετά από μια σειρά πραξικοπημάτων, ο στρατός κυβερνά πλέον τέσσερις χώρες στο Σαχέλ, την άνυδρη περιοχή που εκτείνεται από τη Μαυριτανία στη βορειοδυτική Αφρική έως την Ερυθραία στα βορειοανατολικά.

Οι τζιχαντιστικές ομάδες που συνδέονται με το ISIS και την Αλ Κάιντα σπέρνουν τον φόβο σε όλη την ήπειρο, με τις αφρικανικές κυβερνήσεις και τους διεθνείς εταίρους -συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών- να μην μπορούν να σταματήσουν την εξάπλωση του βίαιου πολιτικού Ισλάμ και τις επακόλουθες επιθέσεις που συχνά καταλήγουν σε σφαγές.

Στην πλούσια σε ορυκτά Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ), μυριάδες ομάδες ανταρτών συνεχίζουν έναν εμφύλιο πόλεμο δεκαετιών, με το ένα κύμα μετά το άλλο των πολυεθνικών ειρηνευτικών στρατευμάτων να αποτυγχάνουν να αποκαταστήσουν την τάξη.

Στο Σουδάν, η σύγκρουση μεταξύ δύο μεγάλων αντίπαλων παρατάξεων της στρατιωτικής κυβέρνησης -των Σουδανικών Ενόπλων Δυνάμεων και των παραστρατιωτικών Ταχέων Δυνάμεων Υποστήριξης- έχει αφήσει τουλάχιστον 15.000 νεκρούς και πάνω από 8 εκατομμύρια εκτοπισμένους από την έναρξη του πολέμου τον Απρίλιο του 2023.

Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, περισσότεροι από 25 εκατομμύρια Σουδανοί χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια και η επιδείνωση της επισιτιστικής ασφάλειας προκαλεί τη «μεγαλύτερη κρίση πείνας στον κόσμο».

Βορειότερα, η Λιβύη είναι διαιρεμένη από συγκρούσεις μεταξύ ομάδων ανταρτών από τότε που ο δικτάτορας Μουαμάρ Καντάφι ανατράπηκε και σκοτώθηκε τον Οκτώβριο του 2011.

Στο Κέρας της Αφρικής, η Αιθιοπία, μια αναδυόμενη ηπειρωτική δύναμη, αγωνίζεται να περιορίσει τις εξεγέρσεις στις περιοχές Τιγκρέι, Αμχάρα και Ορόμια, ενώ η τρομοκρατική οργάνωση αλ Σαμπάαμπ συνεχίζει να σπέρνει τον όλεθρο στη Σομαλία.

Στην Κένυα, που θεωρείται από τη Δύση ως προπύργιο δημοκρατικής ελπίδας στην Ανατολική Αφρική, οι εξεγέρσεις των νέων για την αύξηση των φόρων και τις κατηγορίες για διαφθορά κατά της κυβέρνησης του προέδρου Γουίλιαμ Ρούτο έχουν προκαλέσει πολύνεκρες εξεγέρσεις.

Στην απέναντι πλευρά των συνόρων, στην Ουγκάντα, ο πρόεδρος Γιοβέρι Μουσέβενι, που βρίσκεται στην εξουσία από το 1982, κατηγορείται ότι χρησιμοποιεί τις δυνάμεις ασφαλείας του για τη συντριβή αντιφρονούντων και τον περιορισμό της πολιτικής αντιπολίτευσης.

Η Νιγηρία, το πολυπληθέστερο έθνος της Αφρικής, παλεύει να περιορίσει τις λαϊκές εξεγέρσεις, καθώς οι επικριτές λένε ότι οι κυβερνητικές πολιτικές του προέδρου Μπόλα Τινουμπού έχουν συμβάλει σε μια κρίση κόστους ζωής.

Η Νότια Αφρική παλεύει με την πολιτική αβεβαιότητα, καθώς μια νέα πολυκομματική κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλει την εξουσία της και η βίαιη εγκληματικότητα εξακολουθεί να αποτελεί πρόβλημα, με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία της αστυνομίας να δείχνουν ότι ο ρυθμός δολοφονιών ανέρχεται σε σχεδόν 85 την ημέρα.

Στη Ζιμπάμπουε, οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων λένε ότι το βάναυσο καθεστώς ZANU-PF του προέδρου Έμερσον Μανανγκάγκουα συνεχίζει να εκτελεί και να φυλακίζει πολιτικούς αντιπάλους, ενώ παράλληλα αναπτύσσει στενούς δεσμούς με την Κίνα και τη Ρωσία.

Ο συνήγορος Κουάμε Σενού, διευθυντής της ομάδας πολιτικών δικαιωμάτων Holding Public Opinion στην Ακτή Ελεφαντοστού, δήλωσε στους Epoch Times ότι η Αφρική είναι πιο βίαιη από ό,τι ήταν εδώ και χρόνια λόγω «πολλαπλών αποτυχιών» των ηγετών της ηπείρου.

 

«Οι Αφρικανοί, και ιδιαίτερα η νεολαία που έχει αποκτήσει μεγαλύτερη συνείδηση των δικαιωμάτων της από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το διαδίκτυο, έχουν συνειδητοποιήσει ότι η παλιά φρουρά, είτε είναι δημοκρατική είτε όχι, δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον τους, παρά μόνο για τη διατήρηση του καθεστώτος της ελίτ», δήλωσε ο Σενού.

«Εκατομμύρια νέοι σε όλη την Αφρική στρέφονται εναντίον των παλαιότερων. Κάποιοι εντάσσονται σε τρομοκρατικές οργανώσεις, άλλοι σε ομάδες ανταρτών. Άλλοι συμμετέχουν σε διαμαρτυρίες που οργανώνονται μέσω καναλιών κοινωνικής δικτύωσης, όπως το WhatsApp».

Ο Τζάκι Σίλιερς, επικεφαλής του African Futures and Innovation στο Ινστιτούτο Μελετών Ασφάλειας στην Πρετόρια της Νότιας Αφρικής, δήλωσε ότι η ήπειρος βρίσκεται σε ένα «σημείο σοβαρής αναταραχής» επειδή οι προσδοκίες για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, της υγείας και της οικονομικής ευημερίας ως αποτέλεσμα των τακτικών εκλογών δεν έχουν εκπληρωθεί.

«Οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι, θυμωμένοι και όλο και πιο βίαιοι», δήλωσε στους Epoch Times.

«Οι τακτικές εκλογές προσφέρουν την υπόσχεση της προόδου, αλλά γενικά η δημοκρατία δεν έχει προσφέρει οικονομική ανάπτυξη στην Αφρική. Ούτε έχει βελτιώσει την ασφάλεια».

Ο Σίλιερς δήλωσε ότι οι «ψευτοδημοκρατίες» σε χώρες όπως η Μπουρκίνα Φάσο, το Μάλι και ο Νίγηρας απέτυχαν να προσφέρουν ανάπτυξη και σταθερότητα, γεγονός που επέτρεψε την επανεμφάνιση του στρατού στην πολιτική.

«Εάν η λεγόμενη δημοκρατία δεν λειτουργεί για τους ανθρώπους, αυτοί απομακρύνονται από αυτήν και είναι πιο επιρρεπείς στους δημαγωγούς και τους δικτάτορες αυτού του κόσμου», είπε.

Ο Σίλιερς επεσήμανε ότι η Δύση προωθεί τη δημοκρατία στην Αφρική από το τέλος της αποικιοκρατίας τη δεκαετία του 1960 ως το μόνο εφικτό μονοπάτι για τη διασφάλιση της ανάπτυξης της ηπείρου.

«Η πεποίθηση ήταν ότι ο εκδημοκρατισμός θα προωθούσε ισχυρά κράτη σταθερά ριζωμένα σε εδάφη με σαφώς προσδιορισμένα σύνορα», είπε. «Αλλά οι δικτατορίες και οι στημένες εκλογές τροφοδότησαν τις κοινωνικές διαιρέσεις.»

«Αποδυναμωμένα εσωτερικά και επιβαρυμένα από υψηλό και συχνά άδικο χρέος, τα αφρικανικά κράτη αγωνίζονται να ενισχύσουν τα ηπειρωτικά και περιφερειακά συλλογικά πλαίσια ασφάλειας της Αφρικανικής Ένωσης και των περιφερειακών οικονομικών κοινοτήτων».

Ο Σίλιερς δήλωσε ότι η δημοκρατία χρειάζεται ισχυρά κράτη με βιώσιμους θεσμούς, κάτι που λείπει από την Αφρική.

Η Φελισιτέ Τζίλο, ανεξάρτητη αναλύτρια για την ειρήνη και την ασφάλεια, δήλωσε στους Epoch Times ότι ο μεγάλος νεανικός πληθυσμός της Αφρικής συμβάλλει σημαντικά στα υψηλότερα επίπεδα βίας.

Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, πάνω από το 60 τοις εκατό του πληθυσμού της Αφρικής, που ανέρχεται σε 1,5 δισεκατομμύριο, είναι κάτω των 25 ετών. Το 2030, προβλέπεται ότι οι νέοι στην Αφρική θα αποτελούν το 42% της παγκόσμιας νεολαίας.

«Αυτοί οι νέοι βρίσκονται κυρίως στις πόλεις», δήλωσε η Τζίλο. «Έτσι, έχουμε τώρα μεγάλους, νέους, μορφωμένους αστικούς πληθυσμούς που […] απαιτούν δικαιώματα και υπηρεσίες από κυβερνήσεις που είναι πιο συνηθισμένες να πλέουν και να μην έχουν τέτοιου είδους πίεση πάνω τους».

Η καθηγήτρια Σαρλίν Σουόρτς, κοινωνική επιστήμονας στο Συμβούλιο Έρευνας Ανθρωπιστικών Επιστημών της Νότιας Αφρικής, δήλωσε ότι η φτώχεια οδηγεί επίσης στη βία στην Αφρική.

Σύμφωνα με την παγκόσμια στατιστική υπηρεσία Statista, περίπου 429 εκατομμύρια άνθρωποι στην Αφρική ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, επιβιώνοντας με λιγότερα από 2,15 δολάρια την ημέρα.

 

«Υπάρχει ακραία στέρηση στην Αφρική», δήλωσε η Σουόρτς. «Αλλά ταυτόχρονα, η καλύτερη εκπαίδευση, η αστικοποίηση και η μεγαλύτερη πρόσβαση στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δημιουργούν προσδοκίες ότι αυτές οι συνθήκες μπορούν και πρέπει να βελτιωθούν και ότι οι κυβερνώντες ελίτ είναι το πρόβλημα.

«Και έτσι έχουμε αυτές τις συσσωρεύσεις θυμού και απογοήτευσης σε όλη την Αφρική, που οδηγούνται κυρίως από μια αποξενωμένη νεολαία».

Ο Σίλιερς δήλωσε ότι οι επιπτώσεις από την πανδημία COVID-19 ευθύνονται επίσης σε μεγάλο βαθμό για τα αυξανόμενα επίπεδα συγκρούσεων και κοινωνικής αναταραχής στην Αφρική.

Επισήμανε μια πρόσφατη ανάλυση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) που δείχνει ότι οι Αφρικανοί θα ανακάμψουν στα επίπεδα εισοδήματος του 2019 πριν από την πανδημία COVID-19 το 2027, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος το έκανε το 2022.

«Η πανδημία κόστισε στην ήπειρο οκτώ χρόνια αύξησης του εισοδήματος και πολλοί Αφρικανοί εξακολουθούν να παλεύουν για να τα βγάλουν πέρα», δήλωσε ο Σίλιερς.

«Η ανάλυση του ΔΝΤ δείχνει ότι οι περίοδοι στασιμότητας που διαρκούν τέσσερα χρόνια ή περισσότερο τείνουν να αυξάνουν την εισοδηματική ανισότητα κατά σχεδόν 20 τοις εκατό».

Η Τζίλο δήλωσε ότι τα αφρικανικά κράτη είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε ένοπλες εξεγέρσεις επειδή, περισσότερα από 60 χρόνια μετά την ανεξαρτησία τους, πολλά από αυτά δεν έχουν ακόμη πλήρη έλεγχο της επικράτειάς τους.

Για τον Σίλιερς, η κακή διακυβέρνηση είναι ένας άλλος παράγοντας που οδηγεί σε περισσότερη βία.

«Οι περισσότερες κυβερνήσεις δαπανούν υπερβολικά μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού τους για την άμυνα, τις δυνάμεις ασφαλείας και τα όπλα. Αυτό το κάνουν σε πολλές περιπτώσεις για να προστατεύσουν τα δικά τους παράνομα καθεστώτα», δήλωσε.

«Παραμελούν τις λειτουργίες του κράτους που έχουν ως αποτέλεσμα την καλή παροχή υπηρεσιών και οι πολίτες είναι δικαίως θυμωμένοι».

Το κράτος δικαίου συχνά απουσιάζει από τις αφρικανικές χώρες, αυξάνοντας περαιτέρω την πιθανότητα βίαιων διαδηλώσεων και πραξικοπημάτων, δήλωσε ο Σίλιερς.

Στο μέλλον, σύμφωνα με τις προβλέψεις του, δεδομένου του νεαρού πληθυσμού της ηπείρου, η μέση αφρικανική οικονομία θα αναπτυχθεί ταχύτερα από ό,τι σε άλλες περιοχές, ίσως περίπου 1,5 ποσοστιαία μονάδα ταχύτερα, αλλά όχι αρκετά γρήγορα.

Το μοντέλο που παρουσίασε ο Σίλιερς δείχνει ότι ο αριθμός των εξαιρετικά φτωχών Αφρικανών θα σταθεροποιηθεί σε περίπου 457 εκατομμύρια ανθρώπους το 2026-2027.

Μέχρι το 2030, το έτος που διεθνείς οργανισμοί όπως τα Ηνωμένα Έθνη έχουν ορκιστεί ότι θα εξαλειφθεί η ακραία φτώχεια, περίπου το 26% του πληθυσμού της ηπείρου θα εξακολουθεί να ζει με λιγότερο από 2,15 δολάρια την ημέρα.

Ο Σίλιερς δήλωσε ότι η «κρίσιμη μεταβλητή» εδώ είναι η ταχεία αύξηση του πληθυσμού, κατά 2,6% ετησίως.

«Αυτή η αύξηση παρέχει ένα πιο σημαντικό εργατικό δυναμικό, αλλά απαιτεί επίσης οικονομική επέκταση άνω του 10 τοις εκατό ετησίως για αρκετές δεκαετίες για να απορροφηθεί αυτή η ομάδα», είπε.

Του Darren Taylor

Καθώς η Ιαπωνία αυξάνει την περιφερειακή ηγετική της θέση στην καταπολέμηση των γεωπολιτικών εντάσεων με την Κίνα, ο επόμενος Ιάπωνας πρωθυπουργός θα αποφασίσει τη μελλοντική κατεύθυνση της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής της για την Κίνα.

Οι σημερινοί επικρατέστεροι υποψήφιοι περιλαμβάνουν τον 43χρονο Σιντζίρο Κοϊζούμι, πρώην υπουργό Περιβάλλοντος και γιο του δημοφιλούς πρώην πρωθυπουργού Τζουνιτσίρο Κοϊζούμι, και τον 67χρονο πρώην υπουργό Άμυνας Σιγκέρου Ισίμπα. Οι εκλογές της 27ης Σεπτεμβρίου θα καθορίσουν τον ηγέτη του κυβερνώντος Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος (Liberal Democratic Party-LDP) και τον επόμενο πρωθυπουργό της Ιαπωνίας.

Η απόφαση του πρωθυπουργού Φούμιο Κισίντα να μην διεκδικήσει την επανεκλογή του ακολούθησε σκάνδαλα διαφθοράς που είδαν την υποστήριξη του LDP να πέφτει κάτω από το 20%. Το σκάνδαλο που αφορούσε μη δηλωθέντα πολιτικά κονδύλια οδήγησε στην παραπομπή σε δίκη 10 βουλευτών και βοηθών.

Ο Κισίντα ανέλαβε τη θέση του πρωθυπουργού τον Οκτώβριο του 2021. Ενώ θεωρείται ευρέως ως διάδοχος των πολιτικών του εκλιπόντος πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε, ο επόμενος ηγέτης μπορεί να έχει την ευκαιρία να χαράξει τη δική του πορεία.

 

Πολιτική της κυβέρνησης Κισίντα για την Κίνα

Ο Ακίο Γιάιτα, διευθυντής του παραρτήματος της ιαπωνικής εφημερίδας Sankei Shimbun στην Ταϊπέι, δήλωσε ότι ο Κισίντα ακολούθησε σε μεγάλο βαθμό την κληρονομιά του Άμπε, ο οποίος πίεσε για πιο ενεργή άμυνα και δυναμική εξωτερική πολιτική απέναντι στην αυξανόμενη γεωπολιτική επιρροή της Κίνας.

«Το αν θα συνεχιστεί η πορεία του Άμπε έχει γίνει το επίκεντρο [των επόμενων εκλογών για την ηγεσία]», δήλωσε ο Γιάιτα στους Epoch Times.

Νωρίτερα φέτος, ο Κισίντα επισκέφθηκε αρκετές χώρες της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής για να ενισχύσει τις περιφερειακές συνεργασίες εν μέσω της αυξανόμενης επιρροής της Κίνας. Η διπλωματία του έδωσε έμφαση στη διατήρηση μιας ελεύθερης και ανοικτής διεθνούς τάξης που βασίζεται στο κράτος δικαίου.

Ο Τσουκάσα Σιμπούγια, ερευνητής στο Ινστιτούτο Παγκόσμιων Σπουδών του Πανεπιστημίου Τακουσόκου στην Ιαπωνία, δήλωσε στους Epoch Times ότι παρόλο που ο Κισίντα κράτησε μια σταθερή στάση απέναντι στο κινεζικό καθεστώς, η οποία είναι σύμφωνη με τις θέσεις των χωρών της G7, είναι ακόμη δύσκολο να προβλεφθεί αν ο επόμενος ηγέτης θα συνεχίσει αυτές τις πολιτικές.

Τους τελευταίους μήνες, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) έχει κλιμακώσει την επιθετικότητά του προς τις γειτονικές χώρες, προκαλώντας την καταδίκη των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους.

Στις 26 Αυγούστου, ένα κινεζικό στρατιωτικό αεροπλάνο παραβίασε τον ιαπωνικό εναέριο χώρο για πρώτη φορά στην ιστορία, σύμφωνα με το υπουργείο Άμυνας της Ιαπωνίας, εν μέσω της αύξησης των στρατιωτικών ασκήσεων και της επιθετικότητας του καθεστώτος κατά των γειτόνων του, συμπεριλαμβανομένων των Φιλιππίνων και της Ταϊβάν.

Ως βασικός εταίρος στην περιοχή για τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Νότια Κορέα και την Ταϊβάν, η Ιαπωνία αντιτίθεται ενεργά στην επιθετικότητα του ΚΚΚ. Φέτος, η Ιαπωνία ενίσχυσε την αμυντική της συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις Φιλιππίνες για την αντιμετώπιση της Κίνας.

«Είναι ένα μέρος της νησιωτικής αλυσίδας στην οποία αναφερόμασταν στρατιωτικά», δήλωσε στους Epoch Times ο Σάιμον Ο’Κόνορ, πρώην πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, Άμυνας και Εμπορίου της Νέας Ζηλανδίας, αναφερόμενος στην Ιαπωνία. «Είναι μια περιοχή-κλειδί και για τις αμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις».

«Με άλλα λόγια, αν τα πράγματα πήγαιναν στραβά στο Στενό της Ταϊβάν, η Ιαπωνία θα ήταν μια κρίσιμη γεωγραφική τοποθεσία. Ας ελπίσουμε ότι αυτό δεν θα συμβεί, αλλά αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ιαπωνία είναι αρκετά σημαντική».

 

Στάση των υποψηφίων του LDP για την Κίνα

Η έρευνα της Sankei Shimbun μεταξύ των μελών του LDP στις 24-25 Αυγούστου έδειξε ότι ο Κοϊζούμι προηγείται αυτή τη στιγμή με 29,4%, με τον Ισίμπα να ακολουθεί με μικρή διαφορά στο 23%.

Ο Ισίμπα επισκέφθηκε την Ταϊβάν με διακομματική ομάδα Ιαπώνων νομοθετών αμέσως μετά την ανακοίνωση του Κισίντα στις 14 Αυγούστου ότι παραιτείται. Ο Ισίμπα επαναβεβαίωσε τη δέσμευσή του να προωθήσει στενότερες σχέσεις με την Ταϊβάν, καθώς και με την ευρύτερη δημοκρατική κοινότητα, για να αποτρέψει την Ανατολική Ασία από το να γίνει «η Ουκρανία του αύριο».

 

Η δημοσκόπηση της Sankei Shimbun δείχνει ότι ο Κοϊζούμι κατέχει σημαντικό προβάδισμα μεταξύ των νέων, ενώ ο Ισίμπα παραμένει δημοφιλής μεταξύ των ηλικιωμένων. Κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίασης της ολομέλειας της ιαπωνικής Βουλής των Αντιπροσώπων πέρυσι, ο Κοϊζούμι δήλωσε ότι η Κίνα έχει εξελιχθεί από «μονοκομματική διακυβέρνηση» σε «διακυβέρνηση ενός ανθρώπου» υπό τον Σι Τζινπίνγκ.

Ο Σιμπούγια δήλωσε ότι η ακριβής θέση του 43χρονου Κοϊζούμι για τα θέματα της Κίνας παραμένει ασαφής. Ωστόσο, ο Γιαϊτά πιστεύει ότι η γενική τάση της Ιαπωνίας για αντιμετώπιση του ΚΚΚ δεν θα αλλάξει ανεξάρτητα από τον νικητή των εκλογών για την ηγεσία. Παρόλα αυτά, η δύναμη της στάσης της Ιαπωνίας μπορεί να διαφέρει μεταξύ των υποψηφίων.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η ιαπωνική πολιτική κυριαρχείται από το συντηρητικό LDP, με πολύ λίγες μεταβιβάσεις εξουσίας σε άλλα πολιτικά κόμματα. Επί του παρόντος, το LDP επιδιώκει να διορθώσει το χαμηλό ποσοστό αποδοχής της κυβέρνησης μέσω της αλλαγής ηγεσίας, κάτι που έχει κάνει πολλές φορές.

 

Στρατηγική ασάφεια στην προστασία της Ταϊβάν

Εν μέσω των απειλών του ΚΚΚ για εισβολή στην Ταϊβάν, το κατά πόσον η Ιαπωνία θα ήταν πρόθυμη να εμπλακεί σε μια πιθανή σύγκρουση στα Στενά της Ταϊβάν αποτέλεσε κεντρικό σημείο εξέτασης της εξελισσόμενης αμυντικής πολιτικής της Ιαπωνίας τα τελευταία χρόνια.

Το LDP έχει γενικά υποστηρίξει την αναθεώρηση του Άρθρου 9 του μεταπολεμικού συντάγματος της Ιαπωνίας, το οποίο περιέχει μια ρήτρα μη πολέμου που αποκηρύσσει τη χρήση στρατιωτικής βίας για τη διευθέτηση διεθνών διαφορών. Ως εκ τούτου, ο ιαπωνικός στρατός μπορεί να ασκήσει αυτοάμυνα μόνο όταν η χώρα δέχεται επίθεση και απαγορεύεται συνταγματικά να ξεκινά στρατιωτικές ενέργειες.

Ο Άμπε και οι διάδοχοί του ζητούν εδώ και καιρό να αναθεωρηθεί η ρήτρα ώστε να επιτραπεί στην Ιαπωνία να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο στην άμυνα και την περιφερειακή ασφάλεια μπροστά στις απειλές της Κίνας και της Βόρειας Κορέας. Ωστόσο, η αναθεώρηση θα απαιτούσε υπερψήφιση στο ιαπωνικό κοινοβούλιο καθώς και δημοψήφισμα.

Ωστόσο, η κυβέρνηση Άμπε επανερμήνευσε το σύνταγμα ώστε να περιλαμβάνει τη «συλλογική αυτοάμυνα», η οποία επιτρέπει στην Ιαπωνία να αναλάβει στρατιωτική δράση όταν ένας σύμμαχος δέχεται επίθεση. Η Ιαπωνία δεν έχει ορίσει ποια χώρα, εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αποτελεί «σύμμαχο».

«Νομίζω ότι η στρατηγική ασάφεια έχει αλλάξει για την Ιαπωνία», δήλωσε ο Ο’Κόνορ, «Το Σύνταγμα ήταν πολύ σαφές, με μια πολύ αμυντική στάση, αλλά τώρα το αλλάζουν αυτό. Σαφώς αισθάνονται ότι υπάρχουν κάποιες πραγματικές απειλές στις οποίες πρέπει να είναι σε θέση να ανταποκριθούν».

 

Των Michael Zhuang and Jon Sun

Το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας πρόσθεσε 92 Αμερικανούς, μεταξύ των οποίων δημοσιογράφους, αξιωματούχους των υπηρεσιών επιβολής του νόμου και ηγέτες της τεχνολογίας, στον κατάλογο των ατόμων που απαγορεύεται η είσοδος στη χώρα.

Σε μια δήλωση της 28ης Αυγούστου σχετικά με την κίνηση αυτή, το υπουργείο ανέφερε ότι ήταν μια απάντηση για τη «ρωσοφοβική πορεία που ακολουθεί η κυβέρνηση Μπάιντεν με διακηρυγμένο στόχο να επιφέρει μια στρατηγική ήττα στη Μόσχα».

«Η οποία περιλαμβάνει οριζόντιες κυρώσεις σε Ρώσους πολιτικούς, επιχειρηματίες, ερευνητές, πολιτιστικούς παράγοντες, δημοσιογράφους και μέσα ενημέρωσης, η είσοδος στη Ρωσική Ομοσπονδία θα απαγορευτεί μόνιμα σε 92 πολίτες των ΗΠΑ», πρόσθεσε το υπουργείο.

Σε απάντηση στην εισβολή στην Ουκρανία το 2022, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλοι σύμμαχοι έχουν θεσπίσει διάφορες κυρώσεις κατά ρωσικών επιχειρήσεων και προσώπων, συμπεριλαμβανομένων δισεκατομμυριούχων Ρώσων ολιγαρχών και στενών μελών της οικογένειάς τους.

Μεταξύ των νέων ονομάτων που προστέθηκαν στον κατάλογο απαγόρευσης εισόδου από τη Ρωσία είναι 11 νυν και πρώην μέλη του προσωπικού της αμερικανικής εφημερίδας The Wall Street Journal. Άλλα στελέχη εφημερίδων, συμπεριλαμβανομένων πέντε δημοσιογράφων των New York Times και τεσσάρων από την Washington Post, είναι επίσης μεταξύ των νέων προσθηκών.

Υπάρχουν επίσης διευθύνοντες σύμβουλοι εταιρειών λογισμικού και τεχνολογίας, στρατιωτικό προσωπικό και μερικοί καθηγητές πανεπιστημίου, οι οποίοι έχουν επισημανθεί από το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών. Δεν είναι σαφές αν όλοι είναι Αμερικανοί πολίτες ή απλώς έχουν δεσμούς με τη χώρα.

Το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας δήλωσε ότι όλοι οι δημοσιογράφοι είναι «κορυφαίες φιλελεύθερες-παγκοσμιοποιητικές εκδόσεις που εμπλέκονται στην παραγωγή και διάδοση ψευδών στοιχείων για τη Ρωσία και τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις».

Ο κατάλογος με τις απαγορεύσεις περιλαμβάνει επίσης «ανώτερα στελέχη και αξιωματούχους διαφόρων επιπέδων από τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου και τις ειδικές υπηρεσίες, επικεφαλής βασικών αμυντικών εταιρειών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που προμηθεύουν όπλα στις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας και χρηματοδοτούν το καθεστώς του Κιέβου», ανέφερε το υπουργείο.

Σε άλλους στη λίστα έχει απαγορευτεί η είσοδος στη Ρωσία για υποτιθέμενες «αντιρωσικές δραστηριότητες» και ως απάντηση σε μια «φρενίτιδα κυρώσεων» από αξιωματούχους των ΗΠΑ. Την περασμένη εβδομάδα, η κυβέρνηση Μπάιντεν παρουσίασε νέες σαρωτικές κυρώσεις κατά σχεδόν 400 ατόμων και εταιρειών που συνδέονται με την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ρωσία εκδίδει κατάλογο Αμερικανών στους οποίους απαγορεύεται η είσοδος στη χώρα. Πέρυσι, η Μόσχα δημοσίευσε έναν άλλο κατάλογο απαγόρευσης εισόδου που περιλάμβανε τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, αρκετούς γερουσιαστές, τον παρουσιαστή της βραδινής τηλεόρασης Στίβεν Κόλμπερτ και άλλα ονόματα υψηλού προφίλ.

Σύμφωνα με τον κατάλογο του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, σε περισσότερους από 2.000 Αμερικανούς απαγορεύεται σήμερα η είσοδος στη Ρωσία. Τον Ιούνιο, η χώρα μπλόκαρε επίσης 81 ιστότοπους δυτικών μέσων ενημέρωσης από 25 ευρωπαϊκές χώρες, κατηγορώντας τους ότι διανέμουν ανακριβείς πληροφορίες σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Του Stephen Katte

Εννέα Παλαιστίνιοι φέρονται να έχουν χάσει τη ζωή τους μετά την αποστολή στρατευμάτων από το Ισραήλ στη Δυτική Όχθη την Τετάρτη για να πραγματοποιήσουν αντιτρομοκρατική επιχείρηση.

Οι Ισραηλινές Δυνάμεις Άμυνας (Israel Defense Forces-IDF) επιβεβαίωσαν ότι επιχειρούσαν στις πόλεις Τζενίν και Τουλκάρμ, αλλά δεν έχουν ακόμη δώσει λεπτομέρειες.

Το παλαιστινιακό υπουργείο Υγείας ανέφερε ότι δύο άνδρες, ο Κασάμ Μοχάμεντ Τζαμπαρίν, 25 ετών, και ο Ασέμ Ουαλίντ Μπαλούτ, 39 ετών, σκοτώθηκαν στην Τζενίν και άλλοι επτά σκοτώθηκαν στην κοντινή Τούμπας νωρίς το πρωί της Τετάρτης.

Το υπουργείο -σε αντίθεση με το υπουργείο Υγείας της Γάζας- ελέγχεται από τη Φατάχ και όχι από τη Χαμάς.

Υποστηρίζει ότι 600 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί στη Δυτική Όχθη από τότε που η Χαμάς ξεκίνησε τις επιθέσεις της κατά του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου.

Το Ισραήλ λέει ότι στοχοποιεί τρομοκρατικές ομάδες και την Τετάρτη ορισμένες από αυτές τις ομάδες ισχυρίστηκαν ότι αντάλλασσαν πυρά με τις IDF.

Οι IDF περικυκλώνουν την Τζενίν

Ο κυβερνήτης της Τζενίν, Καμάλ Αμπού αλ-Ρουμπ, δήλωσε σε παλαιστινιακό ραδιοφωνικό σταθμό ότι οι IDF έχουν αποκλείσει την πόλη και εμποδίζουν την πρόσβαση στα νοσοκομεία.

Η Τζενίν, μια πόλη 40.000 κατοίκων στο μακρινό βόρειο τμήμα της Δυτικής Όχθης, αποτελεί προπύργιο των Παλαιστίνιων τρομοκρατών τα τελευταία χρόνια.

Περίπου 14.000 από τους πολίτες της ζουν σε έναν προσφυγικό καταυλισμό, χτισμένο από τσιμέντο και τσιμεντόλιθους, ο οποίος κατασκευάστηκε αρχικά για να στεγάσει τους ανθρώπους που εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους όταν δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ το 1948.

Μεταξύ του 2000 και του 2005, πολλοί από τους βομβιστές αυτοκτονίας που είχαν ως στόχο Ισραηλινούς πολίτες ήταν από την Τζενίν.

Η δημοτικότητα της Φατάχ έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια και οι δυνάμεις ασφαλείας της Παλαιστινιακής Αρχής δεν έχουν καταφέρει να περιορίσουν τις τρομοκρατικές επιθέσεις.

Τον Μάιο, οι ισραηλινές δυνάμεις σκότωσαν 10 Παλαιστίνιους και τραυμάτισαν άλλους 25 κατά τη διάρκεια αντιτρομοκρατικής επιχείρησης στην Τζενίν.

Τρεις ακόμη Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν σε άλλη επιδρομή τον Ιούνιο. Τον περασμένο μήνα οι IDF δήλωσαν ότι σκότωσαν δύο ανώτερους τρομοκράτες της Χαμάς σε αεροπορική επιδρομή σε αυτοκίνητο κοντά στην Τζενίν.

Η Τούμπας και η Τουλκάρμ βρίσκονται λίγο νοτιότερα, με την τελευταία να απέχει λίγο από την ισραηλινή παραθαλάσσια πόλη Νετάνια.

 

Νομιμότητα των οικισμών

Το 1967, κατά τη διάρκεια του λεγόμενου Πολέμου των Έξι Ημερών, το Ισραήλ κατέλαβε την ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, αφού νίκησε μια συμμαχία της Ιορδανίας, της Αιγύπτου και της Συρίας.

Το 2005 ο τότε Ισραηλινός πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν απέσυρε τις ισραηλινές δυνάμεις από τη Λωρίδα της Γάζας και εγκατέλειψε ορισμένους οικισμούς εκεί.

Στη συνέχεια, η Γάζα καταλήφθηκε από τη Χαμάς, μετά από συγκρούσεις με τη Φατάχ, της οποίας ο ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ πέθανε το 2004.

Το 1993, ο Αραφάτ υπέγραψε τις ειρηνευτικές συμφωνίες του Όσλο, οι οποίες θα έπρεπε να ανοίξουν το δρόμο για τη λεγόμενη «λύση των δύο κρατών».

Αργότερα κατέρρευσε μετά τη δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν και μια σειρά βομβιστικών επιθέσεων αυτοκτονίας που σκότωσαν δεκάδες Ισραηλινούς πολίτες και ώθησαν το Ισραήλ να κατασκευάσει ένα τείχος ασφαλείας που χωρίζει τη Δυτική Όχθη από το Ισραήλ.

Η Φατάχ διατήρησε την πολιτική εξουσία στη Δυτική Όχθη, όπου το Ισραήλ έχει κατασκευάσει δεκάδες οικισμούς, στους οποίους στεγάζονται 500.000 Εβραίοι έποικοι.

Οι εποικισμοί είναι παράνομοι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, αλλά το Ισραήλ αγνόησε τις πιέσεις των Ηνωμένων Εθνών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών να σταματήσει την κατασκευή τους.

Το 2016 το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο επαναβεβαίωνε ότι «η ίδρυση οικισμών από το Ισραήλ σε παλαιστινιακά εδάφη που κατέχονται από το 1967, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, δεν έχει καμία νομική ισχύ» και αποτελεί «κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες απείχαν της ψηφοφορίας.

Την Τρίτη, οι IDF ανακοίνωσαν ότι κατά τη διάρκεια μιας «σύνθετης επιχείρησης στη νότια Λωρίδα της Γάζας», διέσωσαν τον Καΐντ Φαρχάν Αλκαντί, έναν 52χρονο Βεδουίνο που κρατούνταν όμηρος από τις 7 Οκτωβρίου.

Του Chris Summers

 

Το Associated Press και το Reuters συνέβαλαν σε αυτό το άρθρο.

Οι άνθρωποι πάντα γοητεύονταν από τα αρχαία μυστικά και τις συναρπαστικές ανακαλύψεις. Η υποβρύχια αρχαιολογία, που ψάχνει να βρει τις ιστορίες που κρύβονται κάτω από την επιφάνεια του νερού, έχει αποκαλύψει μέχρι σήμερα εκπληκτικά μυστικά σε ωκεανούς και λίμνες.

Η ανακάλυψη μίας χαμένης αρχαίας πόλης στα ανοικτά των ακτών της Ινδίας είναι μία από αυτές. μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τους αρχαίους πολιτισμούς.

Μύθος και ανακάλυψη της υποβρύχιας πόλης

Για πολλούς αιώνες, θρύλοι και αρχαία γραπτά μιλούσαν για μια μαγευτική πόλη της Ινδίας που βυθίστηκε κάτω από το νερό. Οι άνθρωποι συχνά πίστευαν ότι αυτά ήταν απλώς μύθοι. Ωστόσο, θαλάσσιοι αρχαιολόγοι πραγματοποίησαν έρευνες και ανακάλυψαν βυθισμένα ερείπια που αντιστοιχούσαν στους αρχαίους θρύλους. Αυτή η ανακάλυψη οδήγησε σε περαιτέρω έρευνες, που επιβεβαίωσαν ότι όντως υπήρχε μια βυθισμένη πόλη σε εκείνο το σημείο.

Η ανακάλυψη έγινε στα ανοιχτά της ακτής του Γκουτζαράτ, κοντά στον Κόλπο του Καμπάτ (Κόλπος του Καμπέυ). Τα ισχυρά ρεύματα και η κακή ορατότητα δυσχέραιναν την εξερεύνηση, ωστόσο, με τη βοήθεια σόναρ και υποβρυχίων drone, οι αρχαιολόγοι κατάφεραν εξετάσουν διεξοδικά την υποβρύχια τοποθεσία. Οι καταδύσεις έδειξαν ότι επρόκειτο για μια άλλοτε ζωντανή και δυναμική πόλη.

 

Αποκαλύπτοντας τα μυστικά της πόλης

Οι αρχαιολογικές έρευνες έφεραν στο φως αγγεία, εργαλεία και οικοδομικά κατάλοιπα, χάρη στα οποία οι αρχαιολόγοι σχημάτισαν μια εικόνα για την καθημερινή ζωή των κατοίκων της πόλης. Μεταξύ των πιο σημαντικών ευρημάτων συγκαταλέγονται επιγραφές και γλυπτά που ρίχνουν φως στις πολιτιστικές και θρησκευτικές πρακτικές αυτού του αρχαίου πολιτισμού. Αυτά τα ευρήματα βοήθησαν επίσης να ανασυσταθεί η ιστορία της χαμένης πόλης, προσφέροντας πολύτιμες γνώσεις για το παρελθόν της.

Τα κτίρια που ανακαλύφθηκαν είναι ανθεκτικές κατασκευές, αλλά και όμορφα διακοσμημένα με λεπτοδουλεμένα σκαλίσματα, και αποδεικνύουν τη δημιουργικότητα και τις ικανότητες των ανθρώπων που τα κατασκεύασαν. Η διάταξη της πόλης δείχνει ότι ήταν καλά σχεδιασμένη και κατασκευασμένη από έμπειρους μηχανικούς. Αυτά τα ευρήματα θυμίζουν χαρακτηριστικά άλλων πόλεων εκείνης της περιοχής, γεγονός που υποδηλώνει μια ιστορική συνέχεια.

Ιστορικό πλαίσιο και σημασία

Η ανακάλυψη της χαμένης υποβρύχιας πόλης έχει σημαντικό αντίκτυπο στην κατανόηση της ινδικής ιστορίας, καθώς υποδηλώνει ότι είχε αναπτυχθεί εκεί ένας προηγμένος πολιτισμός πριν από γνωστά ιστορικά αρχεία. Αυτή η νέα ανακάλυψη μπορεί να αλλάξει το χρονικό πλαίσιο και την κατανόησή μας για την αρχαία ινδική κοινωνία. Αντικείμενα και δομές από τη βυθισμένη πόλη παρέχουν έναν σύνδεσμο με μια περασμένη εποχή, εμπλουτίζοντας τη γνώση της πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς της Ινδίας.

Οι απόψεις των επιστημόνων ακόμα διίστανται σχετικά με τη λειτουργία της πόλης στο παρελθόν. Μερικοί πιστεύουν ότι ήταν ένα σημαντικός εμπορικός σταθμός, ενώ άλλοι ότι ήταν ένα θρησκευτικό ή πολιτισμικό κέντρο, όπου συγκεντρώνονταν οι άνθρωποι για εκδηλώσεις ή τελετές.

Υπάρχουν, επίσης, αρκετές εικασίες για το πώς κατέληξε η πόλη κάτω από το νερό. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η βύθισή της μπορεί να προκλήθηκε από μία σημαντική φυσική καταστροφή, όπως ένας σεισμός ή ένα τσουνάμι. Άλλοι ισχυρίζονται ότι η στάθμη της θάλασσας ανέβαινε σιγά σιγά και με τον καιρό κάλυψε την πόλη.

 

Με την αρωγή της σύγχρονης τεχνολογίας, οι αρχαιολόγοι μπορούν όχι μόνο να ανακτήσουν πολλά στοιχεία για τη βυθισμένη πόλη, αλλά και να τα συγκρίνουν με άλλα ευρήματα, αυξάνοντας τις γνώσεις μας για τις αρχαίες κοινωνίες και τις αλλαγές που υφίσταντο με την πάροδο των ετών. Οι τρισδιάστατοι χάρτες και η μελέτη DNA από οστά που βρέθηκαν στον χώρο αποκαλύπτουν περισσότερα για το ποιοι έζησαν σε αυτό το μέρος και πώς. Καθώς οι έρευνες συνεχίζονται, μπορεί να ανακαλύψουν κτίρια και αντικείμενα που θα παρέχουν ακόμη πιο σημαντικές ενδείξεις για αυτόν τον αρχαίο πολιτισμό.

Της Viena Abdon