Πενήντα χρόνια μετά την ιστορική χειραψία του Ρίτσαρντ Νίξον και του Μάο Τσετούνγκ το 1972, η γεωπολιτική παγκόσμια τάξη αναδιαμορφώνεται και πάλι. Ο κόσμος παρακολουθεί τώρα μια όλο και πιο στενή συμμαχία μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας.
Ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ) Σι Τζινπίνγκ και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν συναντήθηκαν στις αρχές Φεβρουαρίου, την ημέρα έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Η συνάντηση θα μπορούσε να δώσει την ευκαιρία στον Σι να παροτρύνει τον Πούτιν να συνεχίσει τη διπλωματία με την Ουκρανία και να αποκλιμακώσει τις εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών. Αντ’ αυτού, το κινεζικό καθεστώς φάνηκε να κάνει τα στραβά μάτια, καθώς η Ρωσία σχεδίαζε τις κινήσεις της προς την Ουκρανία.
Πολλοί έχουν περιγράψει τη συνάντηση της 4ης Φεβρουαρίου ως μια επίδειξη αλληλεγγύης μεταξύ των δύο καθεστώτων. Η περίσταση σηματοδοτήθηκε από μια μακροσκελή «κοινή δήλωση» στην οποία οι δύο χώρες ανακοίνωσαν μια σχέση «χωρίς όρια», στην οποία δεν υπάρχουν «απαγορευμένοι τομείς συνεργασίας».
Το ανακοινωθέν των 5.000 λέξεων εξέφραζε επίσης την αντίθεσή του στην «περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ και [καλούσε] τη Βορειοατλαντική Συμμαχία να εγκαταλείψει τις ιδεολογικοποιημένες ψυχροπολεμικές προσεγγίσεις της, να σεβαστεί την κυριαρχία, την ασφάλεια και τα συμφέροντα άλλων χωρών … και να τηρήσει δίκαιη και αντικειμενική στάση απέναντι στην ειρηνική ανάπτυξη άλλων κρατών».
Μια τέτοια λεπτομερής δήλωση καθόρισε σαφώς τη φύση της αναδυόμενης σχέσης της Κίνας και της Ρωσίας, δήλωσε στην Epoch Times ο απόστρατος αντισυνταγματάρχης Ρόμπερτ Μαγκίνις. Είναι μια σχέση στην οποία ο Σι και ο Πούτιν είναι αποφασισμένοι να πνίξουν τη Δύση, να διαλύσουν το ΝΑΤΟ και να δημιουργήσουν μια Νέα Τάξη Πραγμάτων, είπε.
«Συμφωνία κυρίων»
Λιγότερο από τρεις εβδομάδες μετά τη συνάντηση Πούτιν-Σι, η Ρωσία ξεκίνησε την επίθεσή της στην Ουκρανία. Ο Μαγκίνις περιέγραψε το ανακοινωθέν ως «μια συμφωνία κυρίων» πίσω από αυτό που πολλοί θα θεωρούσαν «στενή συμμαχία». Ο Πούτιν, πρόσθεσε, ελπίζει ότι αυτή η νεοσύστατη συμμαχία θα βοηθήσει τη Ρωσία να φέρει εις πέρας την εισβολή της.
Στο παρασκήνιο, ο Μαγκίνις υποψιάζεται ότι το ραντεβού Σι-Πούτιν παρείχε «γεωπολιτική υποστήριξη και οικονομικές διαβεβαιώσεις» στη Ρωσία για να αμβλύνει το οικονομικό πλήγμα από τις δυτικές κυρώσεις. Το γεγονός ότι το κινεζικό καθεστώς δεν επέκρινε τη Μόσχα για την επίθεσή της στην Ουκρανία θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι της σιωπηλής υποστήριξης του Πεκίνου, πρόσθεσε.
Επιπλέον, «ο Σι είναι πολύ πιθανό να ενθαρρύνεται από αυτά που κάνει η Δύση -ή, πιο σωστά, απο αυτά που δεν κάνει», δήλωσε ο Μαγκίνις. Η Ρωσία έχει αντιμετωπίσει την καθολική καταδίκη από τη Δύση, ενώ λαμβάνει βοήθεια από πολλές χώρες. Κυρώσεις έρχονται επίσης από πολλές κατευθύνσεις σε μια προσπάθεια να επιβραδυνθεί η απρόκλητη επίθεση του ρωσικού καθεστώτος.
Αλλά αυτό που είναι πιο σημαντικό για το κινεζικό καθεστώς είναι το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν στέλνουν στρατεύματα στην Ουκρανία, σημείωσε.
«Μια Νέα Τάξη Πραγμάτων»
Υπό το πρίσμα της σωρείας των δυτικών κυρώσεων, ο Μαγκίνις είπε ότι υποψιάζεται ότι «ο Σι θα βοηθήσει στο ξέπλυμα των όποιων οικονομικών χρειάζεται ο Πούτιν, οι ολιγάρχες και η ρωσική κυβέρνηση εν γένει για να συνεχίσει να κινείται προς τα εμπρός».
Καθώς η σύγκρουση στην Ουκρανία συνεχίζει να κλιμακώνεται και το κινεζικό καθεστώς συνεχίζει τις φιλοδοξίες του να καταλάβει την Ταϊβάν, είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ έχουν βρεθεί σε έναν νέο ψυχρό πόλεμο.
«Ο Σι επιδιώκει μια νέα τάξη πραγμάτων, όπως αποδεικνύεται από πολλά από τα γραπτά και τις ομιλίες του», δήλωσε ο Μαγκίνις. Αυτή η νέα τάξη πραγμάτων, πρόσθεσε, είναι μια τάξη που «αποδέχεται πολύ περισσότερο ένα αυταρχικό καθεστώς, παρά τις φιλελεύθερες αξίες που διαμόρφωσαν την παγκόσμια τάξη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Με αφορμή τη χαοτική αποχώρηση από το Αφγανιστάν και το χειρισμό της κρίσης Ρωσίας-Ουκρανίας, ορισμένες χώρες αρχίζουν να θεωρούν τις Ηνωμένες Πολιτείες ως μια δευτερεύουσα παγκόσμια δύναμη, σύμφωνα με τον Μαγκίνις. Ορισμένες από αυτές τις χώρες μπορεί σύντομα να αναρωτηθούν «Με ποιον θέλουμε να ευθυγραμμιστούμε;» και «ποιος θα διευθύνει πραγματικά τα πράγματα στο μέλλον;».
Ταϊβάν
Ο Μαγκίνις δεν θεώρησε «τρελή» τη συμπεριφορά του Πούτιν για την εισβολή στην Ουκρανία, αλλά δήλωσε ότι «ο Πούτιν είναι πραγματιστής, δεν φοβάται να τραβήξει τη σκανδάλη αν αυτό θα τον ωφελήσει μακροπρόθεσμα».
Με Ρωσία και Κίνα να εργάζονται παράλληλα για να σφετεριστούν τη Δύση, είπε, «η Ταϊβάν θα πρέπει να ανησυχεί πολύ, διότι αυτό ισχύει και για τον Σι -θα τραβήξει την ίδια σκανδάλη όταν νιώσει ότι θα τον ωφελήσει περισσότερο».
Το Πεκίνο παρακολουθεί τι κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Ουκρανία. Ένα πράγμα που πρέπει να παρακολουθεί, είπε ο Μαγκίνις, είναι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μετακινήσουν ή θα μεταφέρουν κρίσιμα στρατεύματα από την αρένα του Ειρηνικού στην Ευρώπη. Δεύτερον, πρόσθεσε ότι ο Σι παρακολουθεί επίσης τις επιπτώσεις των κυρώσεων στην ικανότητα της Ρωσίας να τα βάλει με την Ουκρανία.
Η στρατιωτική παρουσία της Αμερικής στον Ειρηνικό, σε συνδυασμό με τον αντίκτυπο των συντριπτικών οικονομικών κυρώσεων, παραμένει η πρωταρχική ανησυχία του κινεζικού καθεστώτος καθώς έχει στρέψει το βλέμα του στην Ταϊβάν, είπε.