Μάθαμε πως η ιστορία κυλάει πάντοτε προς τα μπροστά, ενώ είναι λίγες οι φόρες που συμβαίνει το αντίθετο. Για να συμβεί ωστόσο το αντίθετο, θα πρέπει να έχουμε εμείς οι ίδιοι αφήσει ένα μικρό κενό, μια μικρή χαραμάδα από όπου θα μπορέσει να τρυπώσει ο αναχρονισμός, η συντήρηση και μια βαριά σκιά που θα καταφέρει να κρύψει για αρκετό καιρό το φως. Αυτό που έχει παρατηρηθεί σε μεγάλες περιόδους κρίσης είναι πως εμείς οι πολίτες, παραγκωνίζουμε τις αρχές, τις άξιες μας, τις ιδέες μας. Το κράτος δικαίου μέσα στο οποίο βρίσκεται το βαθύτερο νόημα της Δημοκρατίας, περνά μια τεραστία κρίση, αυτό άλλωστε είναι αδιαμφισβήτητο, αλλά και εμφανές όταν ανακύπτει ένα μείζον ζήτημα, που δείχνει έτοιμο να εκραγεί. Ένα από αυτά τα ζητήματα, μια ακόμη κηλίδα που θα αμαυρώσει για τεράστιο διάστημα την χωρά μας θα είναι ο θάνατος του απεργού πεινάς Δημήτρη Κουφοντίνα, ο όποιος θα είναι ο πρώτος θάνατος απεργού πεινάς στην Ευρώπη του 21ου αιώνα και θα έρθει να συμπληρώσει τις αμέτρητες καταδίκες της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο αναφορά τα σωφρονιστικά ιδρύματα και τις συνθήκες κράτησης σε αυτά.
Εδώ και ημέρες παρακολουθούμε ένα πραγματικό ξεσάλωμα στο διαδίκτυο αναφορικά με την απεργία πεινάς του Δημήτρη Κουφοντίνα. Εκφράσεις που αποπνέουν μισανθρωπισμό έχουν κυριαρχήσει στα social media. «Θάνατος στον φονιά, τον εκτελεστή», «τόσο κόσμο σκότωσε, ώρα του να πληρώσει» Αυτά είναι μερικά από τα σχόλια χρηστών στα social media, σχόλια τα οποία συμπληρώνουν μακροσκελή κείμενα που προσπαθούν να πείσουν για την ορθότητα της κατάστασης και του πιθανού θανάτου του Δημήτρη Κουφοντίνα.
Ας τα πάρουμε ωστόσο όλα από την αρχή. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας επέλεξε την απεργία πεινάς ως μέσο πίεσης προς τις αρμόδιες αρχές, ώστε να μην εφαρμοστεί η φωτογραφική νομοθετική ρύθμιση που αφορά την μεταγωγή του στις φύλακες ύψιστης ασφαλείας του Δομοκού. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να υπενθυμίσω πως μέχρι πριν λίγο καιρό ο Δημήτρης Κουφοντίνας εξέτιε την ποινή του στις αγροτικές φύλακες Βόλου από το 2019 ενώ προηγουμένως ήταν κρατούμενος για περισσότερο από δέκα χρονιά στις φύλακες Κορυδαλλού, όπου βρίσκεται η αρμόδια πτέρυγα για τους πολιτικούς κρατούμενους.
Αυτό ωστόσο που διαπιστώνουμε είναι πως η κυβέρνηση για ακόμη μια φορά δείχνει διατιθέμενη να διχάσει την Ελληνική κοινωνία και να αφυπνίσει οποιοδήποτε συντηρητικό, άγριο και μισάνθρωπο ένστικτο. Για ακόμη μια φορά το Μέγαρο Μαξίμου δίνει έναν σκληρό επικοινωνιακό αγώνα. Προσπαθεί να μας πείσει πως ο νόμος είναι ίσος προς όλους και παράλληλα να μας δώσει ένα παράδειγμα μέσα από την ακραία ρητορική και τον αυταρχισμό που κουβαλάει στην φαρέτρα του για το τι ακριβώς περιμένει όποιον προσπαθεί να πιέσει το κέντρο εξουσίας του επιτελικού κράτους. Μόνο που ο νόμος όπως φαίνεται δεν εφαρμόζεται για όλους. Αν όντως ο νόμος ίσχυε για όλους και εφαρμοζόταν στο ακέραιο το άρθρο 3 του νόμου 4760/2020 που ψηφίστηκε από την παρούσα κυβέρνηση στις 11/12/2020 σύμφωνα με τον οποίο ο κρατούμενος επαναμετάγεται στο κατάστημα κράτησης στο οποίο αρχικά μετήχθει, (χωρίς καμιά απολύτως παρέκκλιση ή οποιαδήποτε άλλη διαδικασία, όπως ψευδώς ισχυρίστηκε το Μαξίμου), δεν θα υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα και κανένας κρατούμενος δεν θα κινδύνευε να χάσει την ζωή του στον αγώνα διεκδίκησης του αυτονοήτου που δεν είναι τίποτα άλλο από την ίση εφαρμογή του νόμου.
Η κυβέρνηση ωστόσο συμπεριφέρεται ως ένας άλλος Καίσαρας μέσα στην αρένα που αποφασίζει αυθαίρετα για το ποιος αξίζει να πεθάνει και ποιος να ζήσει. Ας μην επιτρέψουμε η χωρά μας να φορτωθεί μια ακόμη ντροπή. Ας υπερασπιστούμε τα κεκτημένα μας, το κράτος δικαίου, την δημοκρατία, την δικαιοσύνη. Καμία ανοχή σε οποιαδήποτε προσπάθεια αλά καρτ εφαρμογής του κράτους δικαίου το οποίο δεν θα επιτρέψουμε να καταλήξει παιχνίδι στα χεριά μιας ακραίας ομάδας εξουσίας.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
