Συντάκτης: ROGER L. SIMON

Σε τι χρησιμεύουν οι βιβλιοθήκες;

Τετάρτη, 03 Ιούλ, 2024 Από ROGER L. SIMON

Σχολιασμός

Όταν ήμουν παιδί στη Νέα Υόρκη, η βιβλιοθήκη της 96ης οδού ήταν το επίκεντρο της ζωής μου. Παρότι συνεχώς έχανα την κάρτα της βιβλιοθήκης και συγκέντρωνα πρόστιμα για βιβλία που δεν είχα παραδώσει, αυτή (καθώς και οι κινηματογράφοι της 86ης οδού) ήταν το «σπίτι» μου μακριά από το σπίτι μου.

Επίσης είχε, από ότι καταλάβαινα, την ίδια λειτουργία για τον νεαρό Τζέιμς Μπόλντουιν (παρότι το Wikipedia παραθέτει την βιβλιοθήκη της 135ης οδού στο Χάρλεμ) και για άλλους καταξιωμένους συγγραφείς του παρελθόντος και είχε μια ιστορία δημιουργίας συγγραφέων, κάτι που ακόμη και τότε ονειρευόμουν να γίνω.

Ήταν επίσης ένας χώρος «ενεργοποίηση» του μυαλού καθώς μόνο τα βιβλία μπορούν να καταφέρουν κάτι τέτοιο.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της, η 96η την παρούσα περίοδο βιώνει μια αναμόρφωση. Ταυτόχρονα, με ενδιαφέρον διάβασα πως, μια νέα βιβλιοθήκη ανοίγει στην τωρινή μου πατρίδα –για τα τελευταία έξι χρόνια– το Νάσβιλ.

Από το Axios Nashville: «Μουσικές παραστάσεις, κουκλοθέατρο και εμφανίσεις από πολιτικούς ηγέτες του Νάσβιλ σηματοδότησαν τα πολυαναμενόμενα εγκαίνια του τμήματος της βιβλιοθήκης Ντόνελσον την Δευτέρα».

Αλλά περιμένετε, όπως λένε, υπάρχει και συνέχεια: «Η νέα βιβλιοθήκη έκτασης 24.000 τετραγωνικών ποδιών (περίπου 2.230 τ.μ) έχει τρία αφιερωμένα τμήματα για την διεξαγωγή κοινωνικών εκδηλώσεων, έξι αίθουσες μελέτης, έργα τέχνης από τοπικούς καλλιτέχνες και μια κινητή κουζίνα χορηγία της Λέσχης Γυναικών του Στόουν Ρίβερ».

Βγάζουν επίσης άδειες οχημάτων. Σοβαρά. Ούτε λόγος για αίθουσα μπόουλινγκ.

Ο τοπικός επικεφαλής, ο οποίος χορηγούσε το έργο για χρόνια, είπε: «Οι βιβλιοθήκες δεν υπάρχουν για να πας απλά να ψάξεις ένα βιβλίο. Είναι σύγχρονα κέντρα πολυμέσων και τόπος για κάθε είδους κοινωνικούς προγραμματισμούς».

Διαφωνώ. Οι βιβλιοθήκες θα πρέπει να είναι πρωτίστως για το ένα πράγμα που λείπει οδυνηρά από την σύγχρονη κοινωνία – τα βιβλία.

Τώρα, πρέπει να παραδεχτώ κάτι: Παρότι είμαι συγγραφέας τώρα που δουλεύει πάνω στο 15ο βιβλίο του, σπάνια έχω επισκεφθεί μια βιβλιοθήκη τα τελευταία χρόνια, με εξαίρεση τις περιστασιακές ομιλίες μου για να προωθήσω το έργο μου.

Αυτή η αποστροφή ξεκίνησε μερικά χρόνια πριν, όταν είχαμε ένα δεύτερο σπίτι στην περιοχή του Σιάτλ. Κοιτούσα με ενδιαφέρον, ακόμη και ενθουσιασμό θα έλεγα, καθώς γινόταν η ανέγερση μιας νέας βιβλιοθήκης. Σχεδιασμένη από τον υψηλά εκτιμώμενο Δανό αρχιτέκτονα Ρεμ Κούλχαας, σίγουρα στιλιστικά ήταν στην τελευταία λέξη της μόδας, χρησιμοποιώντας όλων των ειδών τα γεωμετρικά σχήματα και χρώματα.

Όταν όμως μπήκα για πρώτη φορά στο νέο κτίριο, αυτό που φαινόταν να κυριαρχούσε, πέρα από την μοντέρνα αρχιτεκτονική (δεν έβλεπες σχεδόν καθόλου ράφια για βιβλία), ήταν γραφεία με υπολογιστές. Καθισμένοι σε αυτά τα γραφεία με υπολογιστές ήταν, σε μεγάλο βαθμό, άστεγοι. Αυτό που είχαν στις οθόνες τους δεν ήταν Ντοστογιέφσκι.

Δεν θέλω να υποτιμήσω δραματικά τον καλοπροαίρετο προαναφερθέν αξιωματούχο, αλλά το μόνο πράγμα που δεν θα έπρεπε να είναι οι βιβλιοθήκες είναι «μοντέρνα κέντρα πολυμέσων». Εμείς, και ειδικά τα παιδιά μας, το λαμβάνουμε αυτό ουσιαστικά οπουδήποτε αλλού. Στην πραγματικότητα, μετά βίας μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό. Ούτε θα πρέπει οι βιβλιοθήκες να είναι κέντρα «κοινωνικού προγραμματισμού» που προσκαλούν την χρήση τους για ιδεολογικούς σκοπούς ή σκοπούς τρόπου ζωής οι οποίοι εγγενώς είναι αποκλειστικοί. (Αυτοί οι τελευταίοι έχουν γίνει ολοένα και πιο κοινοί, με τις βιβλιοθήκες να είναι συχνά οι ένοχοι.)

Οι βιβλιοθήκες θα πρέπει να είναι αυτό για το οποίο πάντα προορίζονταν, αυτό που ήταν και οι πρώτες βιβλιοθήκες – ναοί βιβλίων.

Υποθέτω πως αυτοί που διευρύνουν την ιδέα της βιβλιοθήκης το κάνουν, στο μυαλό τους, για να προτρέψουν τους ανθρώπους να διαβάσουν βιβλία. Νομίζω πως άθελά τους κάνουν το αντίθετο. Υπαινίσσονται ότι η ανάγνωση ενός βιβλίου δεν αρκεί από μόνη της, πράγμα που είναι το αντίθετο της αλήθειας.

Το να διαβάσεις ένα βιβλίο είναι το νόημα. Είναι η καλύτερη τροφή του μυαλού, άσχετα με το θέμα, από τις ημέρες της Βίβλου και πιο πριν. Αυτό είναι το μήνυμα που θα πρέπει να δίνει μια βιβλιοθήκη.

Αυτό που κάνει ένα βιβλίο, όπως τίποτε άλλο, είναι να δημιουργήσει μια συγχώνευση του μυαλού μας με αυτό του συγγραφέα ή των συγγραφέων και, ειδικά όταν το βιβλίο είναι καλό, να μας επιτρέψει, είτε φανταστικά ή μη, να εξετάσουμε το περιεχόμενο του με όλη την πολυπλοκότητά του και να βγάλουμε εκλεπτυσμένα συμπεράσματα. Εν συντομία, ωριμάζουμε μέσα από την εμπειρία.

Κυρίως λόγω του διαδικτύου και της διάσπασης προσοχής (ADHD) που τόσο συχνά προκαλεί, οι άνθρωποι χάνουν το εύρος της προσοχής που χρειάζεται για να διαβάσει κανείς ένα βιβλίο. Παρότι τα γράφω και ο ίδιος, διαβάζω λιγότερα από όσα διάβαζα όταν ήμουν 25 όταν δεν υπήρχαν υπολογιστές ή κινητά τηλέφωνα να μου αποσπούν την προσοχή. Έχει αυτή η τεχνολογία σαπίσει τον εγκέφαλό μου; Νομίζω πως, σε ένα βαθμό, ναι.

Έχοντας προσέξει αυτό το πράγμα, κάνω μια προσπάθεια να βάλω το κινητό στην άκρη – τα τελευταία νέα από την Ουκρανία μπορούν να περιμένουν – και να διαβάσω ένα κομμάτι από κάποιο βιβλίο κάθε βράδυ. Δεν τα καταφέρνω πάντα, αλλά το παλεύω. Σας το προτείνω, εάν δεν το κάνετε ήδη. Θα βρείτε πως είναι επίσης ένα «αντίδοτο» στο στρες της εποχής μας.

Εντωμεταξύ, ελπίζω να μπορέσουμε να λάβουμε κάποια βοήθεια σε αυτό με το να κάνουμε τις βιβλιοθήκες αυτό που ήταν κάποτε – μνημεία για τα βιβλία και κατ’ επέκταση μια δημόσια έμπνευση για δια βίου μάθηση.

Το τελευταίο βιβλίο του Roger Simon είναι το «American Refugees: The Untold Story of the Mass Migration from Blue States to Red States». Αυτό το διάστημα εργάζεται πάνω σε ένα μυθιστόρημα.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις των Epoch Times

Αρκετά με την υπερηφάνεια – είναι μια αμαρτία

Δευτέρα, 19 Ιούν, 2023 Από ROGER L. SIMON

Υποστηρίζω τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, αλλά αντιτίθεμαι στους ατελείωτους εορτασμούς Υπερηφάνειας, όπως και στον μήνα Υπερηφάνειας.

Αυτό δεν οφείλεται μόνο στην πρόσφατη επίδειξη στο γρασίδι του Λευκού Οίκου που μας έκανε περίγελο όλου του κόσμου -ή έστω ενός μεγάλου μέρους του.

Το γεγονός αυτό ήταν η ατυχής αποθέωση ενός κινήματος που εμφανίστηκε το 1970 με την πρώτη πορεία απελευθέρωσης του Gay Pride, που τότε ήταν πιο δικαιολογημένη ως διαμαρτυρία κατά των διακρίσεων. Είκοσι εννέα χρόνια αργότερα, το 1999, κηρύχθηκε ο πρώτος Μήνας Υπερηφάνειας των Γκέι από τον Μπιλ Κλίντον.

Εν έτει 2023, συμπληρώνονται 53 χρόνια παρόμοιων εκδηλώσεων σε όλα τα μέρη της χώρας μας, καθώς και σε πολλά άλλα έθνη που μας μιμήθηκαν.

Αλλά αυτό δεν αφορά μόνο τους ομοφυλόφιλους ή την ομάδα των ΛΟΑΤ κλπ.

Για την ακρίβεια, αντιτίθεμαι σε όλους τους Μήνες Υπερηφάνειας, οποιασδήποτε ομάδας: μαύρων, λευκών, πράσινων ή ηλιοτρόπιων, Ιρλανδών, Ελλήνων, Ιταλών ή Σιγκαπουριανών.

Και σίγουρα δεν είμαι ο πρώτος που το κάνει. Το 2005, ο Μόργκαν Φρήμαν είχε την ακόλουθη συζήτηση με τον Μάικ Γουώλας στην εκπομπή του δεύτερου «60 λεπτά»:

«Θα περιορίσετε την ιστορία μου σε ένα μήνα; Δεν θέλω ένα μήνα Μαύρης Ιστορίας. Η ιστορία των μαύρων είναι αμερικανική ιστορία», δήλωσε ο Φρήμαν στο CBS News.

Όταν ο Γουώλας ρώτησε τον Φρήμαν πώς μπορεί να μπει ένα τέλος στον ρατσισμό, η απάντησή του ήταν απλή:

«Σταματήστε να μιλάτε γι’ αυτό. Θα σταματήσω να σε αποκαλώ λευκό άνδρα», είπε ο Φρήμαν. «Και θα σου ζητήσω να σταματήσεις να με αποκαλείς μαύρο. Σε ξέρω ως Μάικ Γουώλας. Εσύ με ξέρεις ως Μόργκαν Φρήμαν. Δεν θα έλεγες, “Λοιπόν, ξέρω αυτόν τον λευκό τύπο που λέγεται Μάικ Γουώλας”. Καταλαβαίνεις τι εννοώ;»

Σίγουρα ξέρω τι «λες», Μόργκαν. Δυστυχώς, το πνεύμα της εποχής ανάγκασε τον σπουδαίο ηθοποιό να ανακαλέσει κάποιες από τις έξυπνες αναλύσεις του.

Μαύρη υπερηφάνεια, γκέι υπερηφάνεια, λευκή υπερηφάνεια, όλες είναι εξίσου λάθος. Πολύ λάθος.

Η υπερηφάνεια είναι αμαρτία, ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, μαζί με την απληστία, την οργή, τον φθόνο, τη λαγνεία, τη λαιμαργία, την οκνηρία και την υπερηφάνεια.

Ενώ αυτός ο κατάλογος αμαρτιών, τις οποίες εγώ και οι περισσότεροι άνθρωποι διαπράξαμε κάποια στιγμή, προέρχεται από την Καθολική παράδοση, εμπεριέχεται με πολλούς τρόπους στις περισσότερες μεγάλες θρησκείες του κόσμου – τον βουδισμό, τον ιουδαϊσμό, τον ινδουισμό, το Ισλάμ, άλλα χριστιανικά δόγματα και ούτω καθεξής.

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα συνδέονται άμεσα με τις Δέκα Εντολές με τρόπους που δεν χρειάζεται να εξηγήσω στους αναγνώστες εδώ. Τα γραπτά του Δασκάλου του Φάλουν Γκονγκ Λι Χονγκζί περιέχουν επίσης πολλές παρόμοιες διδασκαλίες, κυρίως για την υπερηφάνεια και τους καρμικούς κινδύνους της.

Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι η υπερηφάνεια θεωρείται η χειρότερη από τις αμαρτίες. Η Βικιπαίδεια (την οποία, ομολογουμένως, πρέπει πάντα να διαβάζουμε με προσοχή) αναφέρει τα εξής:

«Η υπερηφάνεια έχει χαρακτηριστεί ως ο πατέρας όλων των αμαρτιών και έχει θεωρηθεί το πιο βασικό χαρακτηριστικό του διαβόλου», ενώ ο Κ.Σ. Λιούις γράφει στο βιβλίο του Mere Christianity (Μόνο Χριστιανισμός) ότι η υπερηφάνεια είναι μια «αντι-θεϊκή» κατάσταση, η θέση στην οποία το εγώ και ο εαυτός αντιτίθενται ευθέως προς τον Θεό:

«Η ασωτεία, ο θυμός, η απληστία, η μέθη και όλα αυτά, είναι απλά πταίσματα συγκριτικά. Ο διάβολος έγινε διάβολος εξαιτίας της υπερηφάνειας: Η υπερηφάνεια οδηγεί σε κάθε άλλο βίτσιο: είναι η απολύτως αντι-θεϊκή κατάσταση του νου. Η υπερηφάνεια εννοείται ότι αποκόπτει το πνεύμα από τον Θεό, καθώς και από τη ζωοποιό παρουσία και χάρη Του.»

Πω, πω. Στη δεκαετία του ’60, σε κάποιο δωμάτιο γεμάτο καπνό μαριχουάνας, κάποιος θα μπορούσε να σχολιάσει: «Βαρύ αυτό…» Κατά ειρωνικό τρόπο, όπως θυμάμαι, οι περισσότεροι από εμάς τότε αγαπούσαμε τον Λιούις. Τα βιβλία του για τη Νάρνια ήταν δημοφιλή, ακόμη και στην Αριστερά. Τώρα οι ίδιοι άνθρωποι του δίνουν ελάχιστη σημασία.

Τόσο το κίνημα των ομοφυλοφίλων όσο και το κίνημα των μαύρων βρίσκονται σήμερα στη φάση των Ιακωβίνων την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης, έχοντας αντικαταστήσει τους αποκεφαλισμούς με τη λογοκρισία και τον εξαναγκασμό, που είναι τα διανοητικά και συναισθηματικά ισοδύναμα. Αιτήματα που ξεκίνησαν ως δίκαια έγιναν εξτρεμιστικά και ανούσια. Οι εκδηλώσεις υπερηφάνειας προωθούνται ακατάπαυστα, με τρόπο που μοιάζει σχεδόν σχεδιασμένος να γεννά μισαλλόδοξες αντιδράσεις, «αποδεικνύοντας» ότι είμαστε σεξιστές ή ομοφοβικοί ακόμη και όταν δεν είμαστε.

Οι ομοιότητες με το Black Lives Matter (Οι μαύρες ζωές μετράνε) είναι εκπληκτικές. Είσαι ρατσιστής ακόμα και αν πιστεύεις ότι δεν είσαι, ακόμα και αν διαδήλωσες μαζί με τον Δρα Κινγκ.

Κανείς δεν με κατηγόρησε ποτέ ότι είμαι ιδιαίτερα θρησκευόμενος και, πράγματι, δεν είμαι. Αλλά όταν καυχιόμαστε, ενεργώντας με ύβρη, όπως ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες την υπερηφάνεια, κάνουμε, όπως εξήγησε ο Λιούις, τη δουλειά του διαβόλου.

Τα καλά νέα είναι ότι δεν θα πετύχει. Περιέχει τους σπόρους της ίδιας της καταστροφής της, όπως λέει και μια από τις πιο γνωστές βιβλικές παροιμίες: «Η υπερηφάνεια προηγείται της καταστροφής, το υπεροπτικό πνεύμα προηγείται της πτώσης», που αργότερα συντομεύτηκε στο απόφθεγμα «Η υπερηφάνεια προηγείται της πτώσης».

Το ξέραμε από την αρχή.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Άποψη: Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέδωσαν το Αφγανιστάν στην Κίνα;

Τρίτη, 14 Σεπ, 2021Δευτέρα, 13 Σεπ, 2021 Από ROGER L. SIMON

Σχολιασμός

Ο Πολ Σίνκμαν των U.S. News και World Report έγραψε τις προάλλες:

«Η Κίνα εξετάζει το ενδεχόμενο ανάπτυξης στρατιωτικού προσωπικού και οικονομικών αξιωματούχων στο αεροδρόμιο Μπαγκράμ, ίσως το σημαντικότερο σύμβολο της 20ετούς στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν».

«Ο κινεζικός στρατός διεξάγει αυτήν τη στιγμή μια μελέτη σκοπιμότητας σχετικά με την επίδραση που θα έχει η αποστολή εργαζομένων, στρατιωτών και άλλου είδους προσωπικού που σχετίζεται με το διεθνές του επενδυτικό πρόγραμμα, γνωστό ως πρωτοβουλία «Μία Ζώνη, Ένας Δρόμος» τα επόμενα χρόνια στο Μπαγκράμ, σύμφωνα με μια πηγή που ενημερώθηκε για τη μελέτη από Κινέζους στρατιωτικούς αξιωματούχους, οι οποίοι μίλησαν στο US News υπό τον όρο της ανωνυμίας».

Όπως συνήθιζε να λέει ο Moon Unit Zappa, «Σκότωσέ με με ένα κουτάλι!»

Μελέτη σκοπιμότητας; Δεν χρειάζεται να είσαι ο Νοστράδαμος για να καταλάβεις πώς θα εξελιχθεί, υποθέτοντας ότι δεν έχει ήδη συμβεί και ότι αυτό είναι απλώς μια κάλυψη.

Γιατί οι Κινέζοι δεν καταλαμβάνουν το Μπαγκράμ; Κάθεται εκεί.

Καμία ακίνητη περιουσία δεν θα μπορούσε να είναι πιο κατάλληλη για την πρωτοβουλία Belt and Road (BRI, επίσης γνωστή ως One Belt, One Road), ουσιαστικά μια μεγάλης κλίμακας επιχείρηση-παγίδα. Οι Κινέζοι – στην πραγματικότητα, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας – δανείζουν τη φτωχή χώρα – στην περίπτωση αυτή, τους φτωχούς Ταλιμπάν – χρήματα για να εκσυγχρονίσουν την υποδομή τους με τον όρο ότι, εάν δεν εξοφλήσουν το δάνειο σε ορισμένο χρονικό διάστημα, μαντέψτε ποιος κατέχει την εν λόγω υποδομή;

Νομίζω γνωρίζουμε την απάντηση.. Οι Κινέζοι αγοράζουν ουσιαστικά τον κόσμο με τη βοήθεια, σημειώστε καλά, ορισμένων από τις πιο εξέχουσες αμερικανικές εταιρείες (pdf) που βρίσκονται συνέχεια απασχολημένες με τον εμπλουτισμό τους με περισσότερα χρήματα από ότι οι περισσότεροι από εμάς μπορούν να υπολογίσουν.

(Εάν ενδιαφέρεστε για το πόσο επιτυχής έχει υπάρξει μέχρι στιγμής η πρωτοβουλία BRI, εδώ μπορείτε να δείτε έναν χρήσιμο χάρτη από το Council of Foreign Relations.)

Αυτό που συνέβη τις τελευταίες ημέρες είναι ότι η Κίνα πέτυχε κάτι εντελώς δωρεάν, για το οποίο οι Σοβιετικοί και οι Ηνωμένες Πολιτείες σπατάλησαν δεκαετίες προσωπικό (νεκρούς και τραυματίες), υλικό και τρισεκατομμύρια δολάρια, για να μην αναφέρουμε ότι καταλήγουν να ντροπιάζουν τον εαυτό τους στα μάτια του κόσμου.

Ουσιαστικά, οι Κινέζοι κατέχουν το Αφγανιστάν, τα σημαντικά μέρη του ούτως ή άλλως – αεροπορικές βάσεις, λιμάνια, δικαιώματα στα ορυκτά πλούτη και ούτω καθεξής – ή θα το κάνουν πολύ σύντομα.

Όσον αφορά τις εσωτερικές υποθέσεις των Ταλιμπάν, οι Κινέζοι κομμουνιστές δεν πρόκειται να σηκώσουν το δάχτυλό τους σχετικά με το τρομακτικό επίπεδο των δικαιωμάτων των γυναικών ή την εκτεταμένη καλλιέργεια ναρκωτικών ή συναλλαγές στις οποίες συμμετέχει η τρομοκρατική ομάδα, ειδικά αν στέλνουν όσο το δυνατόν περισσότερα στην Αμερική.

Όσο οι διάφορες ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις αφήνουν τους Κινέζους ήσυχους, οι Κινέζοι θα τους αφήσουν να κάνουν ό,τι θέλουν. Ναι, κάποιοι -η Αλ Κάιντα, το ISIS-K, για το οποίο δεν έχουμε ακούσει ακόμη πολλά- μπορεί να κάνουν φασαρία για τη μεταχείριση των Ουιγούρων και να κάνουν γνωστή τη βίαιη παρουσία τους, αλλά φαντάζομαι ότι τελικά θα δουν τις κινεζικές δυνάμεις ως πολύ πιο αδίστακτες από τους Αμερικανούς (τώρα, ειδικά) και αυτό θα είναι στην καλύτερη περίπτωση ένα προσωρινό παράπλευρο μικρής παγκόσμιας σημασίας.

Η Ρεαλπολιτίκ θα παίζει τόσο από την πλευρά της Κίνας όσο και από την πλευρά των Ταλιμπάν (Ισλαμιστών) καθώς ωφελεί ο ένας τον άλλον, τουλάχιστον προς το παρόν.

Πώς φτάσαμε λοιπόν ως εδώ; Εάν όλα αυτά είναι τόσο προφανή – και είναι – δεν ήξεραν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ο στρατός μας πώς θα εξελισσόταν; (Δεν άφηναν τουλάχιστον μια μικρή δύναμη του ΝΑΤΟ που να φρουρούσε το Μπαγκράμ και να κατέστρεφε τα όπλα μας;)

Φαντάζομαι ότι πολλοί από τους αξιωματούχους μας ήταν – πώς να μην ήταν – ενήμεροι για αυτό το ενδεχόμενο. Και αυτό είναι κάτι το πολύ ενοχλητικό.

Γιατί τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες παραχώρησαν το Αφγανιστάν – μια περιοχή που δεσμεύεται από το Ιράν και το Πακιστάν, μεταξύ άλλων κρατών, για να μην αναφέρουμε τον έλεγχο πολλών από τα σπάνια ορυκτά του κόσμου και άλλους βασικούς πόρους – στην ολοένα και πιο ολοκληρωτική Κίνα του Σι Τζινπίνγκ;

Για να βρει κανείς μια απάντηση, είναι δύσκολο να μην ξανασκεφτούμε εκείνες τις μέρες που, λίγο πριν δηλώσει υποψηφιότητα για την προεδρία και αναθεωρήσει για το θέμα, ο σημερινός πρόεδρός μας μας είχε πει: «Παιδιά, οι Κινέζοι δεν είναι εχθροί μας».

Μήπως κάλυπτε τις δικές του δραστηριότητες και διασυνδέσεις που μπορεί να έχουν καταγραφεί στο φορητό υπολογιστή του γιου του Χάντερ Μπάιντεν, πολλά από τα οποία δεν έχουμε ακόμη δει; Μήπως οι Κινέζοι, με την πιο ωμή έννοια, έχουν κάτι σε βάρος του; Δυστυχώς, λαμβάνοντας υπόψη τις δράσεις και τη διοίκηση του FBI και του Υπουργείου Δικαιοσύνης, μπορεί να μην το μάθουμε ποτέ.

Μπορούμε, ωστόσο, να κάνουμε τις δικές μας υποθέσεις. Αλλά ό,τι κι αν είναι, είναι μόνο ένα μέρος ενός πιο καταθλιπτικού zeitgeist.

Πίστευα εδώ και αρκετό καιρό – το οποίο επιβεβαιώθηκε από την εξαιρετικά γρήγορη και ‘άσχημη’ εκκένωσή μας από το Αφγανιστάν, αφήνοντας πίσω όχι μόνο το Μπαγκράμ αλλά και αρκετά αμερικανικά όπλα για να καταστήσει τον στρατό των Ταλιμπάν σχεδόν ισοδύναμο με τον Ιταλικό, για να μην αναφέρουμε την τοποθέτηση της προηγμένης στρατιωτικής μας τεχνολογίας στα χέρια των Κινέζων και των Ρώσων – ότι ένα μεγάλο ποσοστό της ηγεσίας του Δημοκρατικού μας Κόμματος, καθώς και ένα τραγικά σημαντικό ποσοστό των Ρεπουμπλικανών, πιστεύουν από καιρό ότι το κινεζικό καθεστώς κερδίζει τη μάχη μεταξύ Κίνας και Αμερικής για παγκόσμια ηγεμονία.

Συνεπώς, εμφανώς ή κρυφά, συνειδητά ή υποσυνείδητα, έρχονται σε επαφή με την κινεζική πλευρά για χάριν του δικού τους οικονομικού πλεονεκτήματος και, σε μικρότερο βαθμό, την επιβίωσή τους, αν και τα δύο αυτά κάπου τέμνονται.

Παρόμοιες είναι οι εταιρείες μας με προσανατολισμό προς την παγκοσμιοποίηση, όπως η γιγάντια δικηγορική εταιρεία που συνδέεται παραπάνω και ασχολείται εκτενώς με την Κίνα. Βαδίζουν με αυτό που πιστεύουν πως είναι η νικήτρια πλευρά.

Και η παγκοσμιοποίηση δεν είναι δημοκρατία. Για τους παγκοσμιοποιητές, οι άνθρωποι που ψηφίζουν είναι άσχετοι, ακόμη και οπισθοδρομικοί, δεκαετίες τώρα. Πρόκειται για ένα μονοκομματικό κράτος σε παγκόσμιο επίπεδο.

Επομένως, αν το θέσουμε “λαϊκά”, το να «παραδώσουν» το Αφγανιστάν δεν είναι γι’ αυτούς μεγάλη υπόθεση. Και το να αναλάβει η Κίνα, γι ‘αυτούς, είναι απλώς μέρος του παιχνιδιού.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της The Epoch Times.

Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece

Μαζική κοινωνική ανυπακοή έρχεται στις ΗΠΑ το 2021

Τετάρτη, 06 Ιαν, 2021Δευτέρα, 28 Δεκ, 2020 Από ROGER L. SIMON

Από τον Roger L. Simon

Σχολιασμός

Όταν διάβασα στις 5 Δεκεμβρίου ότι ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος της Βουλής της Αριζόνα είχε δηλώσει ότι το νομοθετικό σώμα της πολιτείας του «δεν μπορεί και δεν θα ανατρέψει τις εκλογές», προτού ακόμη αρχίσει ο συμφωνημένος εγκληματολογικός έλεγχος των μηχανών ψηφοφορίας Dominion στην κομητεία Μαρικόπα, ένιωσα απλώς σίγουρος για αυτό που υποψιαζόμουν αρκετό καιρό: Το 2021 θα είναι έτος μαζικής κοινωνικής ανυπακοής στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Πώς θα εκδηλωθεί αυτή η κοινωνική ανυπακοή, δεν είμαι σίγουρος, αλλά θα έρθει.

Αλλά μην ανησυχείτε… όχι υπερβολικά… επειδή τα 74 εκατομμύρια περίπου υποστηρικτές του Τραμπ που αισθάνονται ότι τους στέρησαν το δικαίωμα ψήφου – όχι μόνο από τους χειρισμούς του αντίπαλου κόμματος και των φίλων του στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και από τον σημαντικό αριθμό των επικεφαλής που κοιτάζουν το συμφέρον τους, στο δικό τους κόμμα, που τους έχουν προδώσει – δεν είναι πιθανό να καταφύγουν σε βία όπως οι κοινωνιοπαθείς της Antifa.

Αυτοί είναι καλοί, πατριώτες άνθρωποι.

Συνειδητά ή μη, θα ακολουθήσουν τα παραδείγματα από το διάσημο δοκίμιο του Χένρυ Ντέιβιντ Θορώ του 1849 «Κοινωνική Ανυπακοή» – πρωτότυπος τίτλος: «Αντίσταση στην Πολιτική Κυβέρνηση» – που ξεκινά ως εξής: «Αποδέχομαι θερμά το σύνθημα, “Η καλύτερη κυβέρνηση είναι αυτή που κυβερνά λιγότερο”, και θα ήθελα να το δω να πραγματώνεται πιο γρήγορα και συστηματικά.»

Αλλά αν αυτοί οι ίδιοι πατριώτες, γνωστοί ως οι «αξιοθρήνητοι», δεχτούν βίαιη αντίσταση, όλες οι υποθέσεις καταργούνται. Η κοινωνική ανυπακοή θα μετατραπεί σε εμφύλιο πόλεμο.

Στην αρχή, ωστόσο, υποθέτω ότι αυτή η νέα (και πιο γνήσια) «αντίσταση» θα έχει τρεις μορφές: 1. Μαζικές και συνεχώς μεγαλύτερες διαδηλώσεις. 2. Μη καταβολή φόρων, με απειλή να χρεοκοπήσουν το εθνικό ταμείο, καθώς τα περισσότερα από αυτά τα άτομα είναι πολύ εργατικά και έχουν δουλειά. 3. Μια γενική κίνηση αυτού που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε Τζον Γκαλτ-ισμό, από τον χαρακτήρα του «Atlas Shrugged» της Άυν Ραντ. Τεράστιοι αριθμοί πολιτών μας απλώς θα φύγουν και θα επιστρέψουν στα δικά τους αγροκτήματα, ή σε εκδοχές αυτού, όπως ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Σινσιννάτους λέγεται ότι έκανε.

Αυτό το τελευταίο έχει την ικανότητα να σταματήσει απλώς τη χώρα, καθώς πολλοί από αυτούς τους ίδιους τους «αξιοθρήνητους» είναι οι υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, πυροσβέστες, αγρότες, επισκευαστές θέρμανσης και ψύξης, εργάτες οικοδομών, εργαζόμενοι στη γραμμή συναρμολόγησης, αστυνομικοί, πιλότοι, μηχανικοί, τεχνικοί κ.ο.κ., επίσης, επιχειρηματίες, άντρες και γυναίκες, που κάνουν την κοινωνία να λειτουργεί.

Οι γιγάντιες εταιρείες, ακόμη και η Big Tech, δεν μπορούν να υπάρχουν χωρίς αυτούς.

Δεν γίνεται τίποτα.

Είτε μας αρέσει είτε όχι, ζούμε σε ιστορικούς χρόνους. Δεν υπήρξε κάτι τέτοιο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ούτε καν οι διαδηλώσεις κατά του Πολέμου του Βιετνάμ.

Κάθε μέρα, το ήδη σημαντικό βουνό μαρτυριών που μιλούν για εκλογική απάτη σε ολόκληρο το έθνος μεγαλώνει, και σε μεγάλο βαθμό αγνοείται από τους πολιτικούς και αγνοείται εντελώς από τα κύρια μέσα ενημέρωσης.

Έχοντας ζήσει σε άγνοια, πολλοί από εμάς αναρωτιόμαστε αν είμαστε δημοκρατία μπανάνας όσον αφορά τις εκλογές μας, πολύ περισσότερο από ό,τι γνωρίζαμε. Ποιος πραγματικά αξίζει να είναι στον Λευκό Οίκο; Τους κοιτάμε στα μάτια.

Το ότι η πανδημία της COVID-19 έχει χρησιμοποιηθεί αδιάντροπα για πολιτικούς σκοπούς επιδεινώνει μόνο την κατάσταση.

Ζούμε σε συνεχή ανησυχία. Ήδη βλέπουμε τους προδρόμους αυτής της μαζικής πολιτικής ανυπακοής.

Πρώιμες εκδηλώσεις εμφανίστηκαν στην Καλιφόρνια, όπου πολλοί αγνοούν τις διαταγές του ελιτιστή κυβερνήτη Γκάβιν «Γαλλικό εστιατόριο για μένα αλλά όχι για σένα» Νιούσομ, ακόμη και οι σερίφηδες. Το ίδιο και στην άλλη άκρη της χώρας στο Στέιτεν Άιλαντ της Νέας Υόρκης, όπου οι διαδηλωτές υποστηρίζουν το δικαίωμα των ιδιοκτητών Mac’s Public House να παραμένουν ανοιχτοί για να επιβιώσουν οικονομικά ενόψει των συνεχώς μεταβαλλόμενων κανόνων που επιβάλλει ο άσεμνος δήμαρχός τους, κάποτε γνωστός ως Γουόρεν Βίλχελμ Τζ. (Μπιλ ντε Μπλάσιο).

Όπως λέει το τραγούδι, μόλις έχει ξεκινήσει. Τόσα πολλά ανεξερεύνητα ψέματα και βρώμικοι χειρισμοί δεν έχουν επιλυθεί.

Ακόμα κι αν μας απογοητεύσει ο ειδικός σύμβουλος Τζον Ντούραμ. Ακόμα κι αν – και αυτό είναι εξαιρετικά πιθανό – ένας νέος γενικός εισαγγελέας κάνει τα πάντα για να βάλει κάτω από το χαλί [να αποκρύψει] οτιδήποτε σχετίζεται έστω και λίγο με την νέα διοίκηση – εάν συμβεί αυτό – πολλοί από εμάς θα ξοδεύουμε όλες τις ώρες που είμαστε ξυπνητοί για να κρυφοκοιτάζουμε κάτω από το παροιμιώδες χαλί για κάθε ίχνος διαφθοράς.

Μπορώ να σας το υποσχεθώ αυτό.

Δεν θα σταματήσουμε έως ότου όλα έχουν εκτεθεί και όλοι θα είναι πλήρως ενημερωμένοι – εκτός από εκείνους που δεν θέλουν να μάθουν και υπάρχουν λίγα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε γι ‘αυτό – δεδομένου του τι συνέβη στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες, ιδιαίτερα από την εκλογή του Ντόναλντ Τζ. Τραμπ το 2016.

Και, όπως συσσωρεύονται εκείνα τα βουνά των εκλογικών μαρτυριών από γενναίους και δίκαιους πολίτες, ίσως, λόγω του παραδείγματός τους, άλλοι πολίτες θα εμφανιστούν για να συμπληρώσουν τα κενά σε άλλα θέματα, από τη φάρσα της Ρωσίας έως την Ουκρανία έως την Κίνα.

Είναι δύσκολο να κρύψεις την αλήθεια για πάντα και μπορεί να εμφανιστεί στις πιο μη αναμενόμενες στιγμές.

Και παρόλο που ο ήρωας της παιδικής μου ηλικίας Γιόγκι Μπέρα μπορεί να μας έλεγε διασκεδαστικά, «Είναι δύσκολο να κάνω προβλέψεις, ειδικά για το μέλλον», προβλέπω κατηγορηματικά, όπως έκανα στην αρχή, μαζική κοινωνική ανυπακοή να έρχεται σύντομα.

Και αν αυτή η κοινωνική ανυπακοή συνεχιστεί αρκετά, αν είμαστε σταθεροί, θα υπάρξει αλλαγή και η Αμερική θα είναι και πάλι αυτό που προοριζόταν να είναι.

Ο Roger L. Simon είναι βραβευμένος συγγραφέας, υποψήφιος για Όσκαρ σεναριογράφος, συνιδρυτής της PJ Media, και τώρα, αρθρογράφος διαφόρων θεμάτων στην Epoch Times. Τα πιο πρόσφατα βιβλία του είναι «Ξέρω Καλύτερα: Πώς ο ηθικός ναρκισσισμός καταστρέφει την χώρα μας, εάν δεν το έχει ήδη κάνει» και το «GOAT» (μυθιστόρημα).
Βρείτε τον στο Parler @rogerlsimon.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

Βοηθήστε μας να διαδώσουμε την αλήθεια, μοιραστείτε αυτό το άρθρο με φίλους σας.

Η ιστορία της Smartmatic: Από την Βενεζουέλα χωρίς αγάπη

Τετάρτη, 06 Ιαν, 2021Πέμπτη, 24 Δεκ, 2020 Από ROGER L. SIMON

Γράφει ο Roger L. Simon

Σχολιασμός

Πολλοί έχουν συζητήσει και ο Ρούντυ Τζουλιάνι εξήγησε αόριστα μόνο στην εκπομπή του Λόου Ντομπς, λέγοντας ότι είχαν «διαφορετικές θεωρίες» της υπόθεσης, το γιατί η νομική ομάδα του Τραμπ διαχωρίστηκε από την Σίντνεϊ Πάουελ.

Η απλούστερη υπόθεση έχει ως εξής: Αυτό που διερευνά η Πάουελ – περίπλοκη διακρατική απάτη με υπολογιστές, που περιλαμβάνει πολλές χώρες, όχι μόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες, με τεράστιες συνέπειες για το δημοκρατικό σύστημα παγκοσμίως – χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο για να εξηγηθεί και να αποδειχθεί, από τον διαθέσιμο χρόνο για μια ένσταση στις προεδρικές εκλογές πριν από την επικύρωση των ψήφων και την συνάντηση του Κολλεγίου Εκλεκτόρων.

Αυτό επιβεβαιώθηκε από συζητήσεις που διεξήγαγα με δύο άντρες σε θέση να καταλάβουν πολλά για αυτήν την απάτη για την οποία λένε ότι προήλθε και εξακολουθεί να αναδίδεται σε μεγάλο βαθμό από την Βενεζουέλα (με λίγη βοήθεια από φίλους στην Κούβα, το Ιράν και την Χεζμπολάχ, πιθανώς και άλλους).

Αυτοί οι άντρες επιθυμούν να παραμείνουν ανώνυμοι επειδή φοβούνται για την ασφάλειά τους όταν εργάζονται σε ξένα εδάφη, όπως συμβαίνει συχνά.

Ένας από αυτούς είναι πρώην αξιωματικός της CIA που υπηρέτησε στη Διεύθυνση Επιχειρήσεων, και ως αρχηγός σταθμού σε διάφορες χώρες. Ο άλλος έχει γεννηθεί στην Βενεζουέλα και ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Τα τελευταία χρόνια, σε συνεργασία με την Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών (DEA) και άλλους, εργάστηκαν για να «αλλάξουν» επικεφαλής και στρατιωτικό προσωπικό εντός του κατεστημένου της Βενεζουέλας και της Κούβας, πολλοί από τους οποίους ασχολήθηκαν ή είχαν πληροφορίες σχετικά με το εκτεταμένο εμπόριο ναρκωτικών που πραγματοποιείται από αυτές τις δύο χώρες, καθώς και από το Ιράν και τη Χεζμπολάχ.

Αυτή η εγκληματική επιχείρηση δισεκατομμυρίων δολαρίων, ιδιαίτερα όσον αφορά τη Χεζμπολάχ σε αυτήν την περίπτωση, βρισκόταν στο χείλος δημόσιας έκθεσης και ποινικής δίωξης που τελικά αγνοήθηκε, όπως ανέφερε το Politico, από την κυβέρνηση Ομπάμα μετά από τις προτροπές των μουλάδων, προκειμένου να προστατευτεί η τότε νέα Συμφωνία Ιράν.

Μερικά από αυτά που μου είπαν αυτοί οι άντρες μπορούν να επιβεβαιωθούν, άλλα όχι, για λόγους εκτός του ελέγχου του οποιουδήποτε αυτή τη στιγμή. Το αφήνω στους αναγνώστες να αποφασίσουν μόνοι τους.

Παρ’ όλα αυτά, ως αναφορά, και για να κατανοήσουμε τι αντιμετωπίζουμε, τα ακόλουθα μέλη της ηγεσίας της Βενεζουέλας κατηγορούνται επί του παρόντος στις Ηνωμένες Πολιτείες για διακίνηση ναρκωτικών: Πρόεδρος Νίκολας Μαδούρο, επικεφαλής της Εθνικής Συνέλευσης Ντιοσδάδο Τσαμπέλλο, υπουργός πετρελαίου Ταρέκ Ελ Αϊσσαμί, αντιπρόεδρος Ντέλσι Ροντρίγκεζ, πρώην αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών, Ούγκο Καρβαγιάλ, και ο αρχηγός του στρατού της Βενεζουέλας, Βλαντιμίρ Παντρίνο.

Για να δοθεί μια ιδέα της έκτασης του εγκλήματος, ο κακόφημος Μεξικανός «narcotrafficante» Ελ Τσάπο λεγόταν ότι άξιζε 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Ο Ντιοσδάδο Τσαμπέλλο, μου είπε ένας από τους πληροφοριοδότες μου, αξίζει πάνω από 20 δισεκατομμύρια δολάρια! Αυτό τον βάζει ανάμεσα στους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο. Βάλτε μέσα και τα πετροδολάρια – η Βενεζουέλα, σε οποιαδήποτε κατάσταση, έχει μια από τις πλουσιότερες πετρελαιοπαραγωγές στον πλανήτη – με δολάρια ναρκωτικών και έχετε ένα κοκτέιλ τεράστιων κερδών.

Smartmatic

Οι δύο άνδρες μίλησαν μαζί μου σχετικά με την προέλευση του συστήματος Smartmatic, το οποίο σύγκριναν σε κάποιες πτυχές με την 9/11 [11η Σεπτεμβρίου], αναφέροντας ότι ήταν ένα άλλο παράδειγμα του πώς τείνουμε να υποτιμούμε τους αντιπάλους μας, σε αυτήν την περίπτωση τις δυνατότητες του υπολογιστή τους.

Με την Κίνα και τη Ρωσία για να ανησυχούμε, η Βενεζουέλα ήταν λίγο πολύ εκτός του ραντάρ μας, αλλά, λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω στοιχεία, δεν θα έπρεπε. Η άρχουσα τάξη τους – όχι ο λαός τους, σαφώς – έχει αρκετό κεφάλαιο κίνησης για να κάνει τόση ζημιά όσο οποιοσδήποτε.

Περισσότερο από μια απλή Δημοκρατία Μπανάνας, είναι ένα μεγεθυνόμενο εγκληματικό κράτος με πλοκάμια που φτάνουν στην Κολομβία και πέρα από τον Ατλαντικό, σε ένα από τα μεγάλα κόμματα της συμμάχου μας στο ΝΑΤΟ, Ισπανίας, μου είπαν.

Αλλά πίσω στην Smartmatic.

Το 1998, ο σοσιαλιστής Ούγκο Τσάβες, στον δρόμο του να είναι ισόβια ο μέγιστος ηγέτης, άλλαξε το σύνταγμα της χώρας του, και έτσι μπόρεσε να υπηρετήσει μια εξαετή θητεία αντί για πενταετή – με την επιφύλαξη ότι αν το 20 τοις εκατό των πολιτών της Βενεζουέλας υπέγραφε έκκληση που απαιτεί ανάκληση, θα διεξάγονταν εκλογές.

Προς έκπληξη του Τσάβες, μια τέτοια έκκληση επρόκειτο να γίνει, και η προσπάθειά του να ακυρώσει τις υπογραφές απέτυχε.

Ένα σύστημα έπρεπε να επινοηθεί για να εγγυηθεί τη νίκη του caudillo στο επικείμενο δημοψήφισμα ανάκλησης της προεδρίας.

Εδώ αρχίζει η Smartmatic, μια εταιρεία που ιδρύθηκε στο Ντελαγουέρ τον Απρίλιο του 2000 από τρεις νέους μηχανικούς λογισμικού της Βενεζουέλας.

Τον Ιανουάριο του 2004, μια κυβερνητική υπηρεσία της Βενεζουέλας, ανέφερε η New York Times, επένδυσε 200.000 δολάρια σε μια εταιρεία τεχνολογίας που ανήκε σε αυτούς τους τρεις.

Επένδυση ενός επιχειρηματία

Σύμφωνα με τους κυρίους με τους οποίους μίλησα, τα χρήματα αυτά προέρχονταν από έναν επιχειρηματία που είχε προσεγγιστεί από την κουβανική υπηρεσία πληροφοριών για να πραγματοποιήσει την απαραίτητη επένδυση στην νεογέννητη Smartmatic προκειμένου να βελτιώσει την τεχνολογία της στο απαραίτητο επίπεδο.

(Σημείωση: Από τον καιρό του Τσάβες, η κουβανική υπηρεσία πληροφοριών είχε σχεδόν πλήρη έλεγχο σημαντικών ενεργειών της Βενεζουέλας, συμπεριλαμβανομένης της επιλογής του Μαδούρο για αντικατάσταση του Τσάβες όταν πέθανε από καρκίνο, σύμφωνα με τις πηγές μου.)

Αυτός ο ίδιος επιχειρηματίας, μου είπαν, «αυτομόλησε» και επί του παρόντος προστατεύεται από μια από τις υπηρεσίες μας – πιθανώς την DEA – σε μια ξένη χώρα όπου δίνει ενοχοποιητικά στοιχεία σε ποινική δίωξη κατά της κυβέρνησης της Βενεζουέλας.

Μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα αλιεύονται πληροφορίες από τις οποίες θα μπορούμε να μάθουμε κάτι. Μία από τις λυπηρές πτυχές της κυβέρνησης των ΗΠΑ είναι ότι οι υπηρεσίες μας, όπως η DEA, φαίνεται να εξακολουθούν να κρατούν μυστικά η μία από την άλλη. Στο βαθμό που είναι γνωστό, το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν συμμετέχει ακόμη.

Αυτός ο επιχειρηματίας είναι ο δεύτερος που έκανε ένορκες βεβαιώσεις για αυτό το ζήτημα μετά από τον αξιωματικό του στρατού της Βενεζουέλας που ανέφερε η Σίντνεϊ Πάουελ πριν από μερικές εβδομάδες.

Λίγο μετά την επένδυση αυτού του επιχειρηματία (Αύγουστος 2004), ο Ούγκο Τσάβες κέρδισε το δημοψήφισμα μόνο για καταγγελθεί ως δόλιο από τοπικές οργανώσεις πολιτικών δικαιωμάτων.

Αυτό το τελευταίο επιβεβαιώνεται σε μια εκτενή συνέντευξη στην Αγγλική γλώσσα στην Ντέμπι Ντ’Σούζα, της Μαρία Κορίνα Ματσάδο, επικεφαλής ενός οργανισμού πολιτικών δικαιωμάτων και πολιτικού της Βενεζουέλας, η οποία έχει υποστεί δίωξη.

Μεταξύ άλλων, η κ. Κορίνα Ματσάδο μιλάει για την σύσταση της Súmate, μιας ad hoc ομάδας που μπόρεσε να συγκεντρώσει τις απαραίτητες υπογραφές για τις εκλογές ανάκλησης σε μια μέρα (2 Φεβρουαρίου 2003), συγκεντρώνοντας συνολικά 3 εκατομμύρια όταν μόνο 2,4 εκατομμύρια ήταν απαραίτητες.

Αλλά αυτό ήταν ένα εξαιρετικά ευτυχισμένο διάλειμμα στην τραγωδία που είναι η Βενεζουέλα. Ένας Βολιβιανός φίλος μου, πρόσφατος επισκέπτης της χώρας, μου είπε ότι είδε ανθρώπους να λιμοκτονούν στους δρόμους τους, που έμοιαζαν με εικόνες από το Ολοκαύτωμα.

Ιδιοκτησία

Αλλά πίσω στην Smartmatic. Ποιος την κατέχει; Δεν είναι σαφές, παρόλο που υποτίθεται ότι ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες (βλ. παραπάνω). Μέχρι το 2006 χρησιμοποιήθηκε σε αμφισβητούμενες εκλογές στην Αργεντινή, όπως λέγεται για την επίλυση τους, και το 2011 εμφανίστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο από τον αναπληρωτή γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Λόρδο Μάλλοκ-Μπράουν, «ο οποίος ανέλαβε ηγετικές θέσεις σε ταμεία και ινστιτούτα του [Τζορτζ] Σόρος το 2007.»

Χμμμ…

Εξίσου σημαντικό, ένα e-mail που διέρρευσε μέσω της WikiLeaks του 2006 λέει αυτήν την ιστορία:

«Η Smartmatic ισχυρίστηκε ότι είναι προέλευσης ΗΠΑ, αλλά οι πραγματικοί ιδιοκτήτες της – πιθανότατα ελίτ Βενεζουελιανοί πολλών πολιτικών φατριών – παραμένουν κρυμμένοι πίσω από έναν ιστό εταιρειών στις Κάτω Χώρες και στα Μπαρμπάντος. … Η εταιρεία θεωρείται ότι τώρα απομακρύνεται από εκλογικά γεγονότα της Βενεζουέλας, εστιάζοντας πλέον σε άλλα μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών μέσω της θυγατρικής της, Sequoia.»

Πέρα από τους τρεις αρχικούς μηχανικούς λογισμικού, η Smartmatic και μετά η Sequoia, είχαν τουλάχιστον τριάντα ανώνυμους επενδυτές, συμπεριλαμβανομένου, πιθανώς, ενός τότε αντιπροέδρου της Βενεζουέλας, όπως βρέθηκε στο σύστημα του WikiLeaks στο CARACAS 00002063 001.2 OF 004.

Dominion

Αλλά πού συνδέεται η Dominion; Δεν ήταν αυτοί που είχαν τις μηχανές ψηφοφορίας των ΗΠΑ; Λοιπόν, το 2010, αφού εργάστηκε πάνω από πέντε χρόνια για την Smartmatic, ο πρώην αντιπρόεδρος της Sequoia, που ήταν επίσης ο αρχιτέκτονας λογισμικού τους, Έρικ Κούμερ, πήγε στην Dominion Voting Systems ως αντιπρόεδρος ανάπτυξης λογισμικού των ΗΠΑ.

Οι απαντήσεις από ανθρώπους των Dominion/Smartmatic/Sequoia ήταν από εσκεμμένα αδιαφανείς έως αηδιαστικά ανειλικρινείς δημόσιες σχέσεις. Μόνο μια αληθινή εγκληματολογική έρευνα στα πληροφοριακά συστήματά τους θα λύσει τα πάντα, για να μην αναφέρουμε την πλήρη εγκατάλειψη της ψηφοφορίας μέσω υπολογιστή (πιθανώς τη σωστή προσέγγιση).

Τα μυστήρια αφθονούν, και, χωρίς αμφιβολία, η Σίντνεϊ Πάουελ θα συμφωνούσε. Ανεξάρτητα από το μέγεθος Κράκεν που θα δημοσιοποιήσει, μπορεί να υπάρχουν πάντα περισσότερα.

Ένα από αυτά που ισχυρίζονται οι πηγές μου, και κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω, είναι ότι κάποιος ψηλά στη Δημοκρατική Εθνική Επιτροπή [του Δημοκρατικού κόμματος ΗΠΑ] είναι «πρώην» Τσαβίστα.

Δολιοφθορά των εκλογών μας

Ένας άλλος σχετίζεται με ένα ταξίδι στην Πόλη του Μεξικού στις 21 Οκτωβρίου 2020, που πραγματοποίησε ο Πρέσβης Ρίτσαρντ Γκρενέλ – ένας άντρας που χαίρει μεγάλου θαυμασμού από τις πηγές μου και από εμένα.

Ο πρέσβης Γκρενέλ πήγε εκεί για να συναντηθεί με τον Χόργκε Ροντρίγκες, τον αδελφό της σημερινής αντιπροέδρου της Βενεζουέλας Ντέλσι Ροντρίγκες (δείτε τη λίστα των κατηγοριών παραπάνω). Ο Χόργκε είναι ένας άνθρωπος, μπορούμε να υποθέσουμε, τεράστιου πλούτου και κάτι σαν «δύναμη πίσω από τον θρόνο», όπως και η αδελφή του Ντέλσι.

Όπως εξηγεί η New York Times, εν μέσω της αναμενόμενης για αυτήν έκπληξης και διόγκωσης του γεγονότος ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν ενημερώθηκε για τη συνάντηση, ο σκοπός ήταν να διαπραγματευτεί την αναχώρηση του Μαδούρο και Σία, απελευθερώνοντας έτσι τον λαό της Βενεζουέλας από τον μακρύ εθνικό τους εφιάλτη.

Ήταν ένας αξιέπαινος στόχος, σίγουρα, αλλά σίγουρος για αποτυχία για λόγους άγνωστους στον πρέσβη Γκρενέλ. (Επικοινώνησα μαζί του για να το συζητήσω αυτό, αλλά δεν δέχτηκε.)

Σύμφωνα με τις πηγές μου, ο Ροντρίγκες γνώριζε καλά τότε ότι η ηγεσία της χώρας του συμμετείχε στο σαμποτάζ των εκλογών μας μέσω του συστήματος υπολογιστών τους.

Αυτό κάνει κάθε διαπραγμάτευση χωρίς πρακτική αξία, αλλά περισσότερο από αυτό ο Ροντρίγκες περιφρόνησε πραγματικά τις Ηνωμένες Πολιτείες σε τέτοιο βαθμό που δεν θα ήθελε ούτε να ακούσει για συμφωνία.

Ο Γκρενέλ δεν θα μπορούσε να το ξέρει αυτό, ανέφεραν οι πηγές μου, αλλά το μίσος του Χόργκε θα είχε ως κίνητρο περισσότερα από τον συνηθισμένο αντι-αμερικανισμό. Είχε εκδίκηση μέσα του. Παρόλο που ο ίδιος ο Χόργκε μπορεί πλέον να αποκαλείται άνετα «μπολιγάρχης» (οι σημερινοί πλούσιοι επιχειρηματίες της Βενεζουέλας – ολιγάρχες της επανάστασης των Μπολιβάρων), ο πατέρας του ήταν κομμουνιστής αντάρτης που, πριν από πολλά χρόνια, σκοτώθηκε.

Ο Χόργκε κατηγορεί την CIA.

Καθώς πληκτρολογώ αυτό, έχουν έρθει νέα ότι η Σίντνεϊ Πάουελ πρόκειται να απελευθερώσει το πρώτο «Κράκεν» της, σχετικά με εκλογική απάτη στην Γεωργία. Όπως έγραψα πριν από κάποιες μέρες, νίκη, ήττα, ή ισοπαλία, τα στοιχεία της πρέπει να δημοσιοποιηθούν για το δικό μας καλό, αλλά περισσότερο για αυτό των παιδιών και εγγονών μας.

Κάτι έχει πάει πραγματικά στραβά.

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

Βοηθήστε μας να διαδώσουμε την αλήθεια, μοιραστείτε αυτό το άρθρο με φίλους σας.

Σε τι χρησιμεύουν οι βιβλιοθήκες;

Αρκετά με την υπερηφάνεια – είναι μια αμαρτία

Άποψη: Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέδωσαν το Αφγανιστάν στην Κίνα;

Μαζική κοινωνική ανυπακοή έρχεται στις ΗΠΑ το 2021

Η ιστορία της Smartmatic: Από την Βενεζουέλα χωρίς αγάπη

Smartmatic

Επένδυση ενός επιχειρηματία

Ιδιοκτησία

Dominion

Δολιοφθορά των εκλογών μας

36 ΧΩΡΕΣ, 22 ΓΛΩΣΣΕΣ

Copyright © 2020