Μια από τις αγαπημένες μου γωνιές της Γαλλίας είναι η Βουργουνδία, μια περιοχή που ξεχειλίζει από βρώσιμες, πόσιμες, οπτικές και πλωτές απολαύσεις. Από τους λόφους της και τα ειρηνικά χωριά της προέρχονται τα ανώτερα κρασιά και η εκλεκτή κουζίνα που αποτελούν την πεμπτουσία της Γαλλίας.
Η Μπον, με τα μεσαιωνικά τείχη της, αποτελεί μια βολική βάση για την εξερεύνηση της περιοχής. Θα νιώσετε αμέσως άνετα σε αυτή την ευημερούσα και δημοφιλή πόλη, όπου η ζωή επικεντρώνεται στα κρασιά υψηλού κύρους που καλλιεργούνται στους γραφικούς αμπελώνες που βρίσκονται παντού γύρω. Οι μοναχοί και οι ισχυροί δούκες της Βουργουνδίας του Μεσαίωνα έθεσαν τα θεμέλια που καθιέρωσαν την ευημερία αυτής της πόλης. Οι μοναχοί καλλιεργούσαν το κρασί, ενώ οι δούκες τον πλούτο.
Η πραγματική γοητεία της Μπον είναι η ίδια η πόλη, η οποία είναι ιδιαίτερα ζωντανή το Σάββατο, την ημέρα της αγοράς, με την πλατεία να γεμίζει με πολύχρωμους πάγκους. Ένα αξιοθέατο της πόλης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε είναι το Hôtel Dieu des Hospices de Beaune, ένα μεσαιωνικό νοσοκομείο. Εξακόσια χρόνια πριν, ανησυχώντας για την τύχη της ψυχής του, ένας από τους πλούσιους γιους της Βουργουνδίας προσπάθησε να αγοράσει ένα εισιτήριο για τον παράδεισο χτίζοντας αυτό το νοσοκομείο. Πλούσιοι και φτωχοί έρχονταν εδώ για να πεθάνουν (περιστασιακά για να γίνουν καλά). Τα πολύχρωμα τζάμια στην οροφή του καθιέρωσαν το κλασικό στυλ που επαναλαμβάνεται στα μεσαιωνικά κτίρια σε όλη τη Βουργουνδία.
Στην Μπον, κάθε δεύτερο κατάστημα φαίνεται να πουλάει κρασί. Η παραγωγή και η κατανάλωση των περίφημων κρασιών της Côte d’Or («Χρυσή πλαγιά») είναι μεγάλη επιχείρηση και η καλή «μύτη» είναι μια δεξιότητα ζωής που αξίζει να αναπτύξετε. Η επίσκεψή σας στη Βουργουνδία μπορεί να περιλαμβάνει σχεδόν κάθε πτυχή του εμπορίου του κρασιού, μέχρι και την κατασκευή βαρελιών με τον παραδοσιακό τρόπο. Αυτή η πατροπαράδοτη τέχνη διατηρείται ζωντανή στα βαρελοποιεία, όπου η κατασκευή βαρελιών είναι ένας συνδυασμός σύγχρονης αποτελεσματικότητας και παραδοσιακών τεχνικών. Οι εργάτες χρησιμοποιούν ατμό και σιδερένιες ταινίες για να λυγίσουν τις δρύινες ράβδους και να συναρμολογήσουν τα βαρέλια που φέρουν το κρασί. Τα χαρακτηριστικά του ξύλου συμβάλλουν στην προσωπικότητα του κρασιού της Βουργουνδίας.
Κάθε κομμάτι γης στην περιοχή έχει το δικό του terroir – έναν μοναδικό συνδυασμό γεωλογίας, χαρακτηριστικών εδάφους, έκθεσης στον ήλιο και υψομέτρου. Οι λάτρεις του κρασιού λένε ότι η ποιότητα του κρασιού μπορεί να διαφέρει από σημείο σε σημείο, κι ας απέχουν μόλις 200 μέτρα το ένα από το άλλο. Οι επισκέπτες μερικές φορές εκπλήσσονται από το φαινομενικά φτωχό, βραχώδες έδαφος. Ενώ παλεύουν για να επιβιώσουν, τα αμπέλια καταφέρνουν να παράγουν καρπούς με υπέροχο χαρακτήρα και αρωματική πολυπλοκότητα.
Για τους ειδήμονες, τα περιποιημένα με αγάπη χωράφια της Βουργουνδίας είναι ένα είδος προσκυνήματος. Για όσους είναι γνώστες αυτής της πόσιμης μορφής τέχνης, οι πινακίδες στις άκρες των δρόμων διαβάζονται σαν κατάλογοι εκλεκτών κρασιών. Οι περιηγητές είναι ευπρόσδεκτοι στα οινοποιεία, όπου μπορούν να απολαύσουν μια μικρή δοκιμή και να πάρουν ένα ή δύο μπουκάλια. Οι αυτοκινητιστές απολαμβάνουν τους υπέροχους δεντροφυτεμένους δρόμους της Βουργουνδίας, το ίδιο και οι ποδηλάτες. Εκτός μερικά αγροτικά οχήματα, οι δρόμοι είναι η επικράτεια κυρίως των ποδηλατιστών, που γυρνούν κάνοντας πετάλι τα γραφικά χωριά.
Ένας ακόμη πιο ήσυχος τρόπος για να δείτε τη Βουργουνδία είναι με φορτηγίδα. Όπως το μεγαλύτερο μέρος της Γαλλίας, η Βουργουνδία είναι διανθισμένη με κανάλια που σκάφτηκαν στην πρώιμη βιομηχανική εποχή. Διακόσια χρόνια πριν, αυτά τα κανάλια παρείχαν τον φθηνότερο τρόπο μεταφοράς φορτίων. Χάρη στις δεξαμενές ανύψωσης, τα εμπορεύματα μεταφέρονταν σε όλη τη Γαλλία, από τη Μεσόγειο έως τον Ατλαντικό. Σήμερα, τα φορτηγά και τα τρένα αναλαμβάνουν τις βαριές μεταφορές και τα κανάλια είναι για πιο χαλαρές ποτάμιες μεταφορές.
Στη χώρα που φημίζεται για τα υπερταχύτατα τρένα TGV, αυτός ο δημοφιλής τρόπος ταξιδιού έχει δύο ταχύτητες: αργά και στάση. Μπορείτε να νοικιάσετε φορτηγίδες πλήρους εξυπηρέτησης με καπετάνιο και πλήρωμα που αναλαμβάνουν την πλοήγηση, το μαγείρεμα και την καθοδήγηση. Οι βάρκες διαθέτουν ωραίες καμπίνες, με όλες τις ανέσεις που θα περιμένατε σε ένα καλό ξενοδοχείο και ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η Βουργουνδία: μπεφ μπουργκινιόν, κοκ-ο-βεν, σαλιγκάρια και το περίφημο τοπικό κρασί.
Οι Γάλλοι, οι οποίοι εφηύραν τη σύγχρονη έννοια των διακοπών, έχουν βρει κάτι καλό με το ταξίδι με βάρκα. Είτε είστε σε μια πολυτελή φορτηγίδα είτε σε ένα σκάφος που οδηγείτε εσείς, η βασική εμπειρία της βαρκάδας είναι η ίδια: ένα νωχελικό γλίστρημα δίπλα από γραφικές αυλές και πράσινα χωράφια. Οι φορτηγίδες συνοδεύονται από ποδήλατα και ο ρυθμός είναι αρκετά αργός ώστε να επιτρέπει τις εκδρομές. Αλλά τι θα μπορούσε να είναι πιο απολαυστικό από το να κάθεστε αναπαυτικά σε μια ξαπλώστρα και να αφήνετε τα αξιοθέατα να έρχονται σε εσάς;
Το κανάλι της Βουργουνδίας έχει μήκος 241χλμ και περίπου 200 δεξαμενές ανύψωσης. Η βαρκάδα σας θα διακόπτεται από μια δεξαμενή περίπου κάθε 1,5 χλμ. Ανεβαίνοντας από υδατοφράκτη σε υδατοφράκτη, τα σκάφη «σκαρφαλώνουν» απαλά, βήμα προς βήμα, στο κεκλιμένο έδαφος. Κάθε δεξαμενή είναι μια απόλαυση. Οι φύλακες που ζουν στα ιστορικά σπίτια των δεξαμενών είναι φιλικοί και πάντα έτοιμοι να βοηθήσουν. Ορισμένες δεξαμενές είναι αυτοματοποιημένες, ενώ σε άλλες χρειάζεται λίγη παλιομοδίτικη βοήθεια για να περάσει η φορτηγίδα.
Σε αυτή την ήρεμη και καλλιεργημένη περιοχή, η φύση είναι τόσο εκλεπτυσμένη όσο και οι άνθρωποι, και οι παραδόσεις ισχυρές. Αν αναζητάτε την πεμπτουσία της γαλλικής κουλτούρας, θα τη βρείτε στη Βουργουνδία.
Η Σίγκριντ Ούντσετ [Sigrid Undset] γεννήθηκε το 1882 στη μικρή πόλη Κάλουντμποργκ της Δανίας και μετακόμισε με την οικογένεια της στη Νορβηγία, συγκεκριμένα στο Όσλο (γνωστό ως Χριστιανία μέχρι το 1925), όταν ήταν μόλις δύο ετών. Το γνωστότερο έργο της είναι το «Kristin Lavransdatter» (Κρίστιν Λάβρανσντάτερ), μία τριλογία στην οποία αφηγείται τη ζωή στον Μεσαίωνα της Νορβηγίας από την οπτική μίας γυναίκας.
Η Ούντσετ ήταν τολμηρή σκεπτικίστρια απέναντι στη σύγχρονη οπτική. Θεωρούσε την εκβιομηχάνιση, τον υλισμό και τον ατομικισμό ως απειλές για την κοινωνική σταθερότητα. Πολλά από τα πρώτα της δοκίμια στράφηκαν ενάντια στη ρητορική του φεμινιστικού κινήματος. Πίστευε ότι το φεμινιστικό κίνημα παρέβλεπε την αξία του ρόλου της γυναίκας στους παραδοσιακούς κύκλους της οικογένειας. Η Ούντσετ υποστήριξε ότι τα δικαιώματα του εκλέγειν, της εργασίας και της απόφασης για την απόκτηση παιδιών πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν στο πλαίσιο της μεγαλύτερης ευθύνης του ατόμου απέναντι στην κοινωνία στο σύνολό της.
Η πορεία προς τη συγγραφή
Η Ούντσετ ήταν 16 ετών όταν ξεκίνησε να γράφει το πρώτο της μυθιστόρημα με φόντο τη Δανία του Μεσαίωνα, ενώ εργαζόταν ως γραμματέας σε μία εταιρεία μηχανικών στη Χριστιανία. Το μυθιστόρημα ολοκληρώθηκε έξι χρόνια αργότερα, αλλά απορρίφθηκε από τον εκδοτικό οίκο στον οποίο το υπέβαλε. Της πρότειναν να γράψει κάτι πιο μοντέρνο.
Έτσι, δύο χρόνια μετά, έγραψε μία ρεαλιστική ιστορία για μία γυναίκα της μεσαίας τάξης, στη Χριστιανία της εποχής της. Αρχικά απορρίφθηκε και αυτό, αλλά στη συνέχεια έγινε δεκτό.
Η Σίγκριντ Ούντσετ (κέντρο) με τις μικρότερες αδελφές της Σίγκνε και Ράγκνχιλντ, σε φωτογραφία του 1894. (Public Domain)
Σε ηλικία 25 ετών, η Ούντσετ έγραψε ένα σύντομο μυθιστόρημα σχετικό με τη μοιχεία, το οποίο έγινε γρήγορα δημοφιλές και την ανέδειξε ως μία πολλά υποσχόμενη συγγραφέα.
Μέχρι το 1919, είχε ήδη εκδώσει μία σειρά επίκαιρων μυθιστορημάτων που αφορούσαν την πόλη της, με χαρακτήρες με τους οποίους οι σύγχρονοί της μπορούσαν να ταυτιστούν. Τα βιβλία της εξέταζαν τις σχέσεις μεταξύ παιδιών και γονέων, αφηγούνταν τις ιστορίες των εργαζομένων, καθώς και άλλες καθημερινές ιστορίες. Πολλά από τα πρώτα της μυθιστορήματα φαίνεται να πραγματεύονται τη θέση της γυναίκας στην εποχή της.
Συνέχισε να γράφει ακόμα και μετά τον γάμο της, ολοκληρώνοντας τα τελευταία της ρεαλιστικά μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων. Επίσης συμμετείχε στις δημόσιες συζητήσεις για επίκαιρα θέματα όπως τη χειραφέτηση των γυναικών και την κοινωνική παρακμή μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Έγραψε ακόμη μία νορβηγική διασκευή του θρύλου του Βασιλιά Αρθούρου. Για τη συγγραφή της μελέτησε αρχαία νορδικά (αρχαία σκανδιναβική γλώσσα) χειρόγραφα και μεσαιωνικά χρονικά και επισκέφτηκε και εξέτασε μεσαιωνικές εκκλησίες και μοναστήρια, τόσο στην πατρίδα της όσο και στο εξωτερικό.
Φωτογραφία της Σίγκριντ Ούντσετ από τον Άαγκε Ρέμφελντ, για τη βράβευσή της με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, το 1928. (PD-US)
Χρόνια μετά, αποφασίζει και γράφει το αριστούργημα για το οποίο θα μείνει γνωστή, το «Kristin Lavransdatter», επιστρέφοντας στην εφηβική της ιδέα, με φόντο όμως τη Νορβηγία αντί για τη Δανία. Το 1928 κέρδισε το Νόμπελ λογοτεχνίας.
Ο ρόλος της πίστης στη ζωή και το έργο της
Η Ούντσετ παντρεύτηκε το 1912 τον Αντερς Κάστους Σβάρσταντ, ένα Νορβηγό ζωγράφο που γνώρισε στην Ιταλία. Ο Σβάρσταντ ήταν εννιά χρόνια μεγαλύτερός της και ήταν ήδη παντρεμένος με τρία παιδιά. Πήρε διαζύγιο από την πρώτη του γυναίκα περίπου τρία χρόνια μετά τον γάμο του με την Ούντσετ.
Όμως ούτε ο δικός τους γάμος κράτησε και μετά από τρία παιδιά πήραν διαζύγιο.
Οι γονείς της Ούντσετ ήταν άθεοι, αλλά λόγω της επιρροής του τόπου και της εποχής, μεγάλωσαν αυτήν και τις αδελφές της ως Λουθηρανές (κλάδος του Προτεσταντισμού). Η Ούντσετ πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής της δηλώντας αγνωστικίστρια. Όμως, ο γάμος της σε συνδυασμό με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, άλλαξαν τη στάση της. Η ανησυχία της ως προς την κατεύθυνση που η κοινωνία όδευε και τα ζητήματα ηθικής που την απασχολούσαν την έσπρωξαν στον Ρωμαιοκαθολικισμό.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά η γραφή της περιελάμβανε δοκίμια για την Καθολική πίστη, τη ζωή των αγίων και τη νορβηγική ιστορία, καθώς και λογοτεχνία πριν από τη Μεταρρύθμιση. Στα ζητήματα της γυναίκας και της θρησκείας έδωσε ιδιαίτερη προσοχή σε συλλογές δοκιμίων όπως το «Et kvindesynspunkt» (Η οπτική μίας γυναίκας, 1919) και το «Katholsk propaganda» (Καθολική Προπαγάνδα, 1927).
Το ενδιαφέρον είναι ότι η Ούντσετ δεν έγραφε από αντίδραση στο ρεύμα της σύγχρονης σκέψης, απλά οι πεποιθήσεις της είχαν τις ρίζες τους στην ιδέα ότι η γνώση του παρελθόντος θα πρέπει να χρησιμοποιείται παραγωγικά ώστε να αποφεύγεται η επανάληψη των ίδιων ή παρόμοιων λαθών στο παρόν και στο μέλλον.
Το εάν πρέπει να χαρακτηριστεί αντιδραστική ή αντιφεμινίστρια βρίσκεται υπό συζήτηση από την εποχή της μέχρι σήμερα. Το μόνο που μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα είναι ότι η ενασχόλησή της με τα κοινωνικά ζητήματα της εποχής της ήταν η κύρια πηγή των λογοτεχνικών έργων της.
Η Ούντσετ είδε ότι υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα στον κόσμο και πίστεψε ότι μόνο μέσα από την πίστη και την πνευματική καλλιέργεια μπορούμε να έρθουμε πιο κοντά στην αλήθεια. Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγήθηκε μετά από χρόνια παρατήρησης της κοινωνίας και των μελών της.
Στα μετέπειτα μυθιστορήματά της η επιρροή των θρησκευτικών της πεποιθήσεων γίνεται εμφανής. Όπως στο έργο της «Όλαφ», το οποίο λαμβάνει χώρα όταν η Νορβηγία ήταν ακόμα Καθολική.
Το εξώφυλλο της αγγλικής έκδοσης του βιβλίου της Ούντσετ «Kristin Lavransdatter».
Στην εξορία
Όταν η Ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στη Νορβηγία το 1940, η Ούντσετ, μαζί με τον μικρότερο γιο της αναγκάστηκαν να διαφύγουν στη Σουηδία και από εκεί, λίγο αργότερα, στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Ούντσετ καταφερόταν ανοιχτά ενάντια στον Χίτλερ, ο οποίος απαγόρευσε τα γραπτά της στη Ναζιστική Γερμανία. Από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ούντσετ ανέδειξε ακούραστα την υπόθεση της κατεχόμενης χώρας της και εκείνη των Εβραίων της Ευρώπης με γραπτά, ομιλίες και συνεντεύξεις.
Μετά την εκτέλεση από τους Γερμανούς του Δανού Λουθηρανού ιερέα Κάι Μουνκ, η δανέζικη αντιστασιακή εφημερίδα De frie Danske δημοσίευσε αρκετά άρθρα από σημαντικούς Σκανδιναβούς, μεταξύ των οποίων και της Ούντσετ.
Η Ούντσετ επέστρεψε στη Νορβηγία όταν η χώρα ελευθερώθηκε από τους κατακτητές, το 1945. Από τότε δεν δημοσίευσε τίποτα καινούργιο και απεβίωσε τέσσερα χρόνια μετά την επιστροφή της.
Πηγές
Sigrid Undset Norwegian author, Britannica
Σίγκριντ Ούντσετ (1882 – 1949) Νορβηγίδα μυθιστοριογράφος, που κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1928, Times news, 2023
Τον πέμπτο αιώνα, λίγο πριν την άλωσή της από τους Γότθους, η Ραβέννα, πρωτεύουσα τότε της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, πέρασε μία ειρηνική περίοδο κατά την οποία η χριστιανική θρησκεία είχε την αυτοκρατορική εύνοια. Ως αποτέλεσμα, οικοδομήθηκαν πολλά εξαίρετα μνημεία, όπως το Ορθόδοξο Βαπτιστήριο, το επονομαζόμενο Μαυσωλείο της Γάλλας Πλακιδίας και ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής.
Ένας έναστρος ψηφιδωτός ουρανός καλύπτει την οροφή τυο Μαυσωλείου της Γάλλας Πλακιδίας, που χρονολογείται από τον πέμπτο αιώνα. (red-feniks/Shutterstock)
Οι Γότθοι δεν κατάφεραν να παραμείνουν για καιρό στη Ραβέννα, καθώς το 540 την κατέλαβε ο στρατηγός Βελισσάριος για τον Ιουστινιανό Α΄. Η πόλη παρέμεινε στον έλεγχο της Βυζαντινών μέχρι τον 8ο αιώνα που την κατέλαβαν οι Λομβαρδοί και ύστερα οι Γάλλοι, μέσω των οποίων η πόλη βρέθηκε στη σφαίρα επιρροής του Πάπα.
Τα ψηφιδωτά στον τρούλο του Βαπτιστηρίου του Νέωνος. (Claudio Soldi/Shutterstock)
Τους δύο περίπου αιώνες που η Ραβέννα ήταν μέρος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, διακρίθηκε αρχικά ως έδρα της βυζαντινής κυβέρνησης στην Ιταλία και αργότερα ως Εξαρχάτο της Ιταλίας. Για ένα διάστημα, μάλιστα, είχε παραχωρηθεί αυτοκεφαλία στον αρχιεπίσκοπο Ραβέννας, ο οποίος ήταν δεύτερος μετά τον Πάπα στην Ιταλία, με σημαντική επιρροή στις θεολογικές διαμάχες της περιόδου.
Η υψηλή θέση της Ραβέννας οδήγησε στην περαιτέρω καλλιτεχνική ανάδειξη της πόλης, με τη θρησκεία να έχει τον κεντρικό ρόλο και τη βυζαντινή επιρροή εμφανή στη θρησκευτική τέχνη της εποχής. Η ψηφιδογραφία, αρχαία τέχνη που είχε ακμάσει στον ελλαδικό χώρο και αργότερα και στο πλαίσιο του ρωμαϊκού πολιτισμού, κατέκτησε και τον βυζαντινό κόσμο, προσαρμόζοντας τη θεματογραφία της στις ανάγκες του νέου πολιτισμικού status quo.
Από τη Βασιλική του Αγίου Απολλιναρίου του Νέου. (lkonya/Shutterstock)
Τα ψηφιδωτά της Ραβέννας εντυπωσιάζουν τους πιστούς και τους επισκέπτες με τα εκθαμβωτικά τους χρώματα, τις λεπτολόγες λεπτομέρειες και το υψηλό επίπεδο δεξιοτεχνίας τους, καθώς καλύπτουν ολόκληρους τοίχους και οροφές, επιβάλλοντας την εικονογραφία τους και αναγκάζοντας το βλέμμα και το πνεύμα να στραφούν ψηλά.
Δεν είναι τυχαίο ότι οκτώ από τα μνημεία της Ραβέννας έχουν χαρακτηριστεί Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO:
το Μαυσωλείο της Γάλλας Πλακιδίας (5ος αι.)
το Ορθόδοξο Βαπτιστήριο ή Βαπτιστήριο του Νέωνος (5ος αι.)
το Αρχιεπισκοπικό Παρεκκλήσιο (5ος αι.)
η Βασιλική του Αγίου Απολλιναρίου του Νέου (5ος αι.)
το Μαυσωλείο του Θεοδώριχου (6ος αι.)
το Βαπτιστήριο των Αρειανών (6ος αι.)
η Βασιλική του Αγίου Βιταλίου (6ος αι.)
η Βασιλική του Αγίου Απολλινάριου στην Κλάση (6ος αι.)
Τα ψηφιδωτά του Αγίου Βιταλίου
Όσον αφορά τη βυζαντινή παράδοση, ξεχωρίζει η Βασιλική του Αγίου Βιταλίου, η οποία αν και ξεκίνησε να κτίζεται το 527, όταν η πόλη βρισκόταν υπό την εξουσία των Οστρογότθων, ολοκληρώθηκε το 546 υπό την Βυζαντινή επιρροή.
Τα βυζαντινά ψηφιδωτά της είναι τα μεγαλύτερα και καλύτερα διατηρημένα εκτός Κωνσταντινούπολης. Χαρακτηριστική της εποχής είναι η αναπαράσταση του Ιησού μεταξύ δύο αγγέλων, του Αγίου Βιταλίου και του Αγίου Εκκλησίου.
Η Βασιλική του Αγίου Βιταλίου έχει οκταγωνική κάτοψη, με έναν οκταγωνικό τρούλο στο κέντρο, και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα δείγματα παλαιοβυζαντινής τέχνης στην Ευρώπη. (Channaly Philipp/The Epoch Times)
Ψηφιδωτό στην κόγχη της αψίδας στη Βασιλική του Αγίου Βιταλίου, που απεικονίζει (από αριστερά) τον Άγιο Βιτάλη, έναν άγγελο, τον Ιησού Χριστό, έναν δεύτερο άγγελο και τον Άγιο Εκκλήσιο που κρατά ένα ομοίωμα του ναού. (Channaly Philipp/The Epoch Times)
Οι απεικονίσεις του αυτοκρατορικού ζεύγους Ιουστινιανού και Θεοδώρας με την ακολουθία τους εντάσσονται στον ψηφιακό διάκοσμο δεξιά και αριστερά της κόγχης, υποδηλώνοντας τη σύνδεση μεταξύ υπερκόσμιας και εγκόσμιας εξουσίας.
Σε ένα κρίσιμο ραντεβού υψηλού επιπέδου που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη στο Παρίσι, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρουσίασαν στους Ευρωπαίους εταίρους τους ένα πακέτο προτάσεων με σκοπό να ανοίξει ο δρόμος για ειρήνευση ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία. Οι αμερικανικές ιδέες περιλάμβαναν όρους για παύση των εχθροπραξιών και σταδιακή άρση των κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας, εφόσον εγκαθιδρυθεί ένα σταθερό καθεστώς κατάπαυσης του πυρός.
Σύμφωνα με το Ελιζέ, στο τραπέζι τέθηκαν όλα τα «κεφαλαιώδη σημεία» μιας ενδεχόμενης ανακωχής, όπως και οι απαραίτητες εγγυήσεις ασφαλείας. Ένα από τα βασικά σκέλη των αμερικανικών προτάσεων, όπως διαμήνυσε το γαλλικό προεδρικό γραφείο, αφορά στην ουσιαστική παγιοποίηση της σύγκρουσης στη σημερινή γραμμή επαφής.
«Η πραγματικότητα είναι ότι αυτήν τη στιγμή σημαντικά τμήματα εδάφους παραμένουν υπό ρωσική κατοχή. Αν το άμεσο ζητούμενο είναι η επίτευξη κατάπαυσης του πυρός, τότε θα πρέπει να στηριχθούμε στην παρούσα γραμμή επαφής», ανέφερε ανώνυμα ανώτατος αξιωματούχος του Ελιζέ στην Epoch Times, προσθέτοντας: «Οφείλουμε να ξεκινήσουμε από αυτό που υπάρχει σήμερα στο πεδίο».
Η γραμμή αυτή ήρθε όμως αντιμέτωπη με την κατηγορηματική αντίδραση του Κιέβου. Ο επικεφαλής της ουκρανικής προεδρικής διοίκησης, Αντρίι Γερμάκ, ξεκαθάρισε μέσω δηλώσεών του στη «Le Monde» πως η Ουκρανία απορρίπτει κάθε ιδέα «αναγνώρισης της κατοχής εδαφών της από τη Μόσχα», τονίζοντας ότι πρόκειται για «απαραβίαστη κόκκινη γραμμή».
Από το γαλλικό προεδρικό μέγαρο επέμειναν ότι σκοπός της συνάντησης ήταν να δοθεί η δυνατότητα στο Κίεβο να κατανοήσει σε βάθος τις αμερικανικές θέσεις και να διαμορφώσει τη στάση του. «Το επόμενο βήμα εναπόκειται τώρα στην Ουκρανία, να παρουσιάσει τις δικές της απαιτήσεις και τη διαθεσιμότητά της για τη συνέχιση των συνομιλιών που ξεκίνησαν οι Αμερικανοί με τους Ρώσους», επισήμαινε ο ίδιος αξιωματούχος.
Σύμφωνα πάντα με το Ελιζέ, αξιωματούχοι από τη Γαλλία, τη Γερμανία και τη Βρετανία εξέφρασαν τη στήριξή τους στον «στόχο του Προέδρου Τραμπ για άμεσο τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία». «Συμφωνήσαμε στην ανάγκη για πλήρη κατάπαυση του πυρός το συντομότερο δυνατόν», συμπλήρωσε.
Η γαλλική προεδρία χαρακτήρισε τη συνάντηση «εξαιρετική ανταλλαγή απόψεων» που οδήγησε σε σύγκλιση στα μείζονα ζητήματα: «Στόχος, μια στέρεη ειρήνη προς όφελος της Ουκρανίας και κατ’ επέκταση όλης της Ευρώπης».
Νέα συνάντηση κορυφής προγραμματίζεται για την ερχόμενη εβδομάδα στο Λονδίνο.
Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Μάρκο Ρούμπιο, μιλώντας την Παρασκευή από το αεροδρόμιο Λε Μπουργέ του Παρισιού, εξήρε τη θετική συμβολή των Ευρωπαίων και έκανε λόγο για «εποικοδομητικό κλίμα» στη σύσκεψη, ζητώντας όμως μεγαλύτερη σαφήνεια στις επόμενες επαφές.
Παράλληλα, προειδοποίησε ότι η διοίκηση Τραμπ ενδέχεται να εγκαταλείψει την πρωτοβουλία, εάν δεν σημειωθεί ταχεία πρόοδος. «Πρέπει μέσα σε λίγες ημέρες να διαπιστώσουμε εάν υπάρχει πρόσφορο έδαφος για επίτευξη συμφωνίας σε σύντομο χρονικό διάστημα· διαφορετικά, θα στραφούμε αλλού, καθώς έχουμε και άλλες προτεραιότητες», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος, από την Ουάσιγκτον, διεμήνυσε ότι οι ΗΠΑ δεν θα διστάσουν να αποσυρθούν εάν δεν υπάρξει ουσιαστική διάθεση συνεργασίας από Μόσχα και Κίεβο. «Αν κάποια πλευρά το κάνει δύσκολο, απλώς θα πούμε: «Είστε ανόητοι, απαράδεκτοι. Και θα αποχωρήσουμε. Ελπίζουμε βέβαια να μην χρειαστεί», τόνισε.
Ο πόλεμος ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία διανύει πια το τέταρτο έτος του και οι μάχες συνεχίζουν να μαίνονται.
Κατά την προεκλογική εκστρατεία του, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είχε δεσμευτεί να θέσει γρήγορα τέλος σ’ αυτή τη φονική σύρραξη με την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο τον Ιανουάριο. Ωστόσο, τρεις μήνες εντατικών επαφών, συναντήσεων και ταξιδιών για την προώθηση διαπραγματεύσεων μεταξύ Μόσχας και Κιέβου δεν έχουν ακόμα οδηγήσει σε χειροπιαστό αποτέλεσμα.
Πού βρίσκονται, λοιπόν, οι αμερικανικές προσπάθειες για τερματισμό ή έστω περιορισμό των συγκρούσεων; Ακολουθεί η εικόνα μέχρι στιγμής.
Σημαντικές επαφές στη Σαουδική Αραβία
Τον Φεβρουάριο, λίγο μετά την εκ νέου ανάληψη της προεδρίας από τον Τραμπ, ανώτατοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ και της Ρωσίας συναντήθηκαν στη Σαουδική Αραβία, με βασικό θέμα τον τερματισμό του πολέμου.
Έκτοτε, τόσο η Ουάσιγκτον όσο και η Μόσχα δηλώνουν ότι επιδιώκουν την ειρήνη, μετά τον βαρύ φόρο αίματος που έχει αφήσει πίσω της η σύγκρουση.
Στις 11 Απριλίου, ο ειδικός απεσταλμένος του Τραμπ, Στιβ Ουίτκοφ, επισκέφθηκε τη Αγία Πετρούπολη, όπου είχε μαραθώνια τετράωρη συνάντηση με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν.
Το Κρεμλίνο, σε μετέπειτα ανακοίνωσή του, επιβεβαίωσε πως το βασικό αντικείμενο πίσω από τις κλειστές πόρτες ήταν η αναζήτηση λύσης για την Ουκρανία.
Ο Πούτιν έχει δηλώσει ότι είναι έτοιμος να συναινέσει σε συνολική κατάπαυση του πυρός – υπό την προϋπόθεση να ικανοποιηθούν μια σειρά ρωσικών απαιτήσεων.
Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται η αναγνώριση της ρωσικής κυριαρχίας σε τέσσερις ουκρανικές περιφέρειες που προσαρτήθηκαν μετά τη ρωσική εισβολή το 2022, καθώς και η πλήρης αποχώρηση των ουκρανικών στρατευμάτων από αυτές τις περιοχές. Παράλληλα η Ρωσία ζητά και δεσμεύσεις ότι η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ.
«Όροι που δεν γίνονται αποδεκτοί»
Το Κίεβο, ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αλλά και ορισμένοι Αμερικανοί αξιωματούχοι χαρακτηρίζουν απαράδεκτες τις ρωσικές απαιτήσεις, σημειώνοντας πως ισοδυναμούν με ουσιαστική παράδοση της Ουκρανίας.
Ωστόσο, ο Αμερικανός διαμεσολαβητής Ουίτκοφ έχει τις τελευταίες εβδομάδες αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο μελέτης των ρωσικών όρων.
Σε συνέντευξή του στον σχολιαστή Τάκερ Κάρλσον, ο Ουίτκοφ τόνισε πως οι τέσσερις αυτές περιοχές είναι ρωσόφωνες, προσθέτοντας: «Έχουν γίνει δημοψηφίσματα στις περιοχές αυτές και η συντριπτική πλειοψηφία θέλει να υπαχθεί στη ρωσική διοίκηση».
Η τοποθέτησή του προκάλεσε αναστάτωση στο Κίεβο. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, δήλωσε σε τηλεοπτική του παρέμβαση ότι «Τα σχόλια του κ. Ουίτκοφ μάς ανησυχούν πολύ. Πολεμάμε τον Πούτιν και δεν χρειαζόμαστε άλλους βοηθούς του». Επιπλέον, υπογράμμισε ότι ο Αμερικανός διαμεσολαβητής «δεν είναι στρατιωτικός ειδικός» και κατηγόρησε τον Ουίτκοφ ότι αναπαράγει ρωσικά αφηγήματα, έναντι των οποίων η Ουκρανία «θα παλέψει όπου κι αν εκφράζονται».
Αμερικανικές πρωτοβουλίες περιορισμένης κατάπαυσης του πυρός – Προσκόμματα
Στο τέλος Μαρτίου, οι ΗΠΑ επέστρεψαν στη Σαουδική Αραβία για ξεχωριστές συζητήσεις με Ρώσους και Ουκρανούς εκπροσώπους, με αντικείμενο μια περιορισμένη κατάπαυση του πυρός στη Μαύρη Θάλασσα.
Μετά τις συνομιλίες, ανακοινώθηκε ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία συναίνεσαν «στην εξασφάλιση ασφαλούς ναυσιπλοΐας, στον τερματισμό της χρήσης βίας και στη μη χρησιμοποίηση εμπορικών πλοίων για στρατιωτικούς σκοπούς στη Μαύρη Θάλασσα». Το Κρεμλίνο, πάντως, προέταξε νέα αιτήματα, όπως την επανασύνδεση της κρατικής αγροτικής τράπεζας της Ρωσίας στο παγκόσμιο σύστημα πληρωμών SWIFT, αλλά και την άρση των κυρώσεων σε ρωσικές αγροδιατροφικές βιομηχανίες.
Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάρκο Ρούμπιο, διαβεβαίωσε ότι οι αμερικανικές Αρχές θα αξιολογήσουν τα αιτήματα της Μόσχας – ωστόσο η τύχη αυτής της επεξεργασίας παραμένει ασαφής.
Αλληλοκατηγορίες για παραβίαση του μορατόριουμ
Ο Ζελένσκι από την πλευρά του κατηγόρησε τη Ρωσία ότι προσθέτει συνεχώς προϋποθέσεις για άρση κυρώσεων στο παζάρι για τη Μαύρη Θάλασσα. «Θέτουν προϋποθέσεις για τις κυρώσεις προς τους Αμερικανούς», ανέφερε, εκφράζοντας την ελπίδα οι Αμερικανοί διαπραγματευτές να επιδείξουν ανάλογη αντοχή με τους ίδιους τους Ουκρανούς.
Κατά τις τελευταίες συνομιλίες στη Σαουδική Αραβία, Μόσχα και Κίεβο συμφώνησαν σε μορατόριουμ επίθεσης σε ενεργειακές εγκαταστάσεις – όμως έκτοτε εκατέρωθεν κατηγορούνται για παραβίαση της συμφωνίας. Αξιωματούχος του ρωσικού ΥΠΕΞ δήλωσε ότι «οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν εξαπολύσει 98 πλήγματα κατά ενεργειακών υποδομών μετά τη συμφωνία». Η πληροφορία αυτή ωστόσο δεν κατέστη δυνατό να επιβεβαιωθεί ανεξάρτητα.
Η αμερικανική ενόχληση αυξάνεται
Ύστερα από τον τελευταίο γύρο επαφών, Αμερικανοί αξιωματούχοι –μεταξύ των οποίων και ο ίδιος ο Τραμπ– άρχισαν να εκφράζουν δημόσια την απογοήτευσή τους από την έλλειψη προόδου.
Συνέντευξη Τραμπ στο NBC News μετέφερε τον εκνευρισμό του προς τον Βλαντίμιρ Πούτιν αναφορικά με τη συνεχιζόμενη αιματοχυσία. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ προειδοποίησε ότι, εφόσον δεν επιτευχθεί συμφωνία, «θα επιβάλει δεύτερο πακέτο δασμών σε όλο το ρωσικό πετρέλαιο».
Εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Τζέιμς Χιούιτ, επιβεβαίωσε την «έντονη δυσαρέσκεια» της Ουάσινγκτον για τη στάση της Μόσχας στις διαπραγματεύσεις.
Στις 12 Απριλίου, ο Τραμπ παραδέχθηκε πως παρόλο που οι συνομιλίες συνεχίζονται, η υπομονή εξαντλείται: «Υπάρχει ένα σημείο όπου ή προχωράς ή σταματάς κάθε προσπάθεια».
«Υπάρχει πολιτική βούληση, αλλά τα σημεία διαφωνίας παραμένουν»
Παρά την απογοήτευση, ο Ουίτκοφ εμφανίστηκε αισιόδοξος, δηλώνοντας στο Fox News ότι «ένα λειτουργικό πλαίσιο συμφωνίας μπορεί να βρεθεί», κάνοντας λόγο για «ουσιαστική» συνάντηση με τον Πούτιν. Από την πλευρά του, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, παραδέχθηκε πως «ακόμα δεν υπάρχει σαφές περίγραμμα συμφωνίας, αλλά υπάρχει πολιτική βούληση».
Η ουκρανική κυβέρνηση παραμένει ανυποχώρητη. Το Κίεβο έχει διαμηνύσει πως αποκλείει κάθε συζήτηση για μείωση της αμυντικής του ισχύος ή αποδοχή των ρωσικών όρων. «Αυτό είναι θεμελιώδης θέση μας», δήλωσε ο Παύλο Παλίσα, αναπληρωτής προϊστάμενος του γραφείου Ζελένσκι. «Κανείς – και ειδικά η Ρωσία – δεν θα υπαγορεύσει στην Ουκρανία το μέγεθος των Ενόπλων Δυνάμεών της».
Συνεχείς διπλωματικές επαφές, αλλά χωρίς αποτέλεσμα
Παρά τις αργές εξελίξεις, η ρωσική πλευρά επιβεβαιώνει πως οι επαφές με τις ΗΠΑ συνεχίζονται – σε διπλωματικό και μυστικό επίπεδο, καθώς και με πρωτοβουλία του Κιρίλ Ντμιτρίεφ, ειδικού απεσταλμένου του Πούτιν, που επισκέφθηκε την Ουάσινγκτον νωρίτερα μέσα στον μήνα.
Ο Ντμιτρίεφ, επικεφαλής του ρωσικού επενδυτικού ταμείου, μιλώντας στο CNN δήλωσε ότι «οι δύο πλευρές προσπαθούν να προσδιορίσουν εφικτούς τρόπους για μια μακροπρόθεσμη λύση στην Ουκρανία».
Δύσβατος ο δρόμος της συμφωνίας
Παρά την εντεινόμενη διπλωματική κινητικότητα, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ εμφανίσθηκε επιφυλακτικός: «Δεν είναι εύκολο να συμφωνήσουμε στα βασικά σημεία της επίλυσης», είπε στη ρωσική Τύπο.
Ο Ουκρανός πρόεδρος, από την Οδησσό κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου με τον ηγέτη του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε, υπογράμμισε ξανά τις «κόκκινες γραμμές» του Κιέβου περί εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας. «Μόνο ο ουκρανικός λαός μπορεί να αποφασίζει για τα εδάφη της χώρας», τόνισε, ενώ κατηγόρησε αμερικανικούς κύκλους ότι συζητούν «θέματα εκτός αρμοδιότητάς τους».
Στις 18 Απριλίου, ο Μάρκο Ρούμπιο, αντιπρόεδρος της αμερικανικής κυβέρνησης, έθεσε αυστηρό τελεσίγραφο: «Δεν θα συνεχίσουμε επ’ αόριστον αυτή την προσπάθεια. Μέσα σε λίγες ημέρες πρέπει να φανεί αν υπάρχει δυνατότητα συμφωνίας». Ο ίδιος ο Τραμπ επανέλαβε το μήνυμα: «Αν κάποια πλευρά δείξει αδιαλλαξία, δεν πρόκειται να συνεχίσουμε άσκοπα».
Συμφωνία ΗΠΑ–Ουκρανίας για τα ορυκτά στο προσκήνιο
Μέσα σε αυτό το κλίμα αβεβαιότητας, το Κίεβο ανακοίνωσε την υπογραφή μνημονίου με την Ουάσινγκτον για την εκμετάλλευση των ουκρανικών ορυκτών πόρων.
Η Υπουργός Οικονομίας της Ουκρανίας, Γιούλια Σβιριέντενκο, γνωστοποίησε με ανάρτησή της την επίτευξη συμφωνίας «ως πρώτο βήμα προς μια μακροπρόθεσμη σύμπραξη για την κοινή αξιοποίηση των ορυκτών πόρων της χώρας».
Ο Τραμπ δηλώνει πως μια τέτοια συμφωνία μπορεί να καλλιεργήσει το έδαφος για ειρήνη μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, δίνοντας στις ΗΠΑ ισχυρό οικονομικό ενδιαφέρον για το μέλλον της Ουκρανίας.
Σύμφωνα με τον Τζέιμς Χιούιτ, εκπρόσωπο του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, η συμφωνία θα εδραιώσει «μια διαρκή οικονομική σχέση που θα στηρίξει και την ασφάλεια της χώρας».
Οι δύο πλευρές βρέθηκαν κοντά σε οριστικοποίηση σχεδίου συμφωνίας ήδη από τον Φεβρουάριο, ωστόσο σημειώθηκαν καθυστερήσεις μετά από επεισοδιακή συνάντηση Τραμπ–Ζελένσκι στον Λευκό Οίκο.
Όπως είπε η Σβιριέντενκο, το μνημόνιο ανοίγει τον δρόμο για τη δημιουργία επενδυτικού ταμείου με στόχο την ανασυγκρότηση της Ουκρανίας.
Ο Τραμπ έχει πει ότι η τελική συμφωνία μπορεί να υπογραφεί την ερχόμενη εβδομάδα, αποσκοπώντας στην προνομιακή πρόσβαση των ΗΠΑ στα ουκρανικά ορυκτά. Ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Σκοτ Μπέσεντ, δήλωσε πως «έχουμε φτάσει ουσιαστικά στα ίδια βασικά σημεία που είχαν συμφωνηθεί προηγουμένως».
Βάσει του μνημονίου –το οποίο έχει δημοσιοποιηθεί από το Κίεβο– Ουκρανία και ΗΠΑ ευελπιστούν να ολοκληρώσουν τις σχετικές διαπραγματεύσεις μέχρι τις 26 Απριλίου, αμέσως μετά την επίσκεψη του Ουκρανού πρωθυπουργού, Ντένις Σμίγκαλ, στην Ουάσινγκτον.
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, έγραψε στις 8 Απριλίου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι οι ουκρανικές δυνάμεις συνέλαβαν δύο Κινέζους υπηκόους που πολεμούσαν μαζί με τα ρωσικά στρατεύματα. Έδωσε εντολή στο υπουργείο Εξωτερικών του να επικοινωνήσει αμέσως με τις κινεζικές αρχές για να διευκρινίσει τη θέση του Πεκίνου σχετικά με το θέμα.
Σύμφωνα με τον Ζελένσκι, έξι Κινέζοι πολίτες ανακαλύφθηκαν να εμπλέκονται με ουκρανικές δυνάμεις στην περιοχή του Ντόνετσκ, με δύο αιχμάλωτους.
Η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ, Τάμυ Μπρους, δήλωσε στις 8 Απριλίου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες γνωρίζουν τις αναφορές και το βρίσκουν «ενοχλητικό ότι Κινέζοι στρατιώτες έχουν συλληφθεί».
Την επόμενη μέρα, ο Ζελένσκι είπε στους δημοσιογράφους ότι 155 Κινέζοι υπήκοοι «πολεμούν εναντίον Ουκρανών στο έδαφος της Ουκρανίας».
«Το Πεκίνο το γνωρίζει αυτό. Οι Ρώσοι διανέμουν διαφημιστικά βίντεο σχετικά με τη στρατολόγηση μέσω κινεζικών κοινωνικών δικτύων», ισχυρίστηκε ο Ζελένσκι.
Ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών, Λιν Τζιάν, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου στις 9 Απριλίου ότι το Πεκίνο βρισκόταν σε επαλήθευση των πληροφοριών με τις ουκρανικές αρχές. Ωστόσο, δεν αναφέρθηκε άμεσα στη σύλληψη των δύο Κινέζων πολιτών.
Ποιοι είναι οι αιχμάλωτοι Κινέζοι υπήκοοι στην Ουκρανία;
Μετά την ανακοίνωση του Ζελένσκι για τη σύλληψη των δύο Κινέζων υπηκόων, προέκυψαν περαιτέρω λεπτομέρειες για τα άτομα, που δείχνουν ότι τουλάχιστον ένας από αυτούς μπορεί να έχει διασυνδέσεις με τον κινεζικό στρατό.
Ένα βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας, και το οποίο ανέφερε η Kyiv Independent, δείχνει την ανάκριση των δύο αιχμαλώτων. Ένας από αυτούς παρουσιάστηκε ως Τζανγκ Ρενμπό από την επαρχία Τζιανγκσί και το βίντεο δείχνει τα στοιχεία του διαβατηρίου του. Ο άλλος κρατούμενος ήταν ο Γουάνγκ Γκουανγκτζούν της επαρχίας Χενάν. Ένας από τους αιχμαλώτους πλήρωσε σε έναν μεσάζοντα 2 εκατομμύρια ρούβλια (23.300 δολάρια) για να εξασφαλίσει ένα στρατιωτικό συμβόλαιο, ανέφερε το μέσο ενημέρωσης.
Τα πλάνα της ανάκρισης έχουν εγείρει ερωτήματα σχετικά με το ιστορικό του Τζανγκ. Όταν ερωτήθηκε, χρησιμοποίησε τον όρο «τοποθέτηση», ο οποίος συνδέεται συνήθως με τη στρατιωτική ορολογία. Επιπλέον, ο Τζανγκ έδειξε εξοικείωση με τα όπλα. Ανέφερε συγκεκριμένα ότι κουβαλούσε ένα τυφέκιο AK-74 και ότι συνεργάστηκε με έναν Ρώσο στρατιώτη. Αυτό οδήγησε σε εικασίες ότι μπορεί να είναι πρώην μέλος του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΛΑΣ) και ότι η ιστορία του σκηνοθετήθηκε εν όψει πιθανής σύλληψης.
Οι λεπτομέρειες του διαβατηρίου του Τζανγκ εγείρουν περισσότερα ερωτήματα σχετικά με την ταυτότητά του. Όπως αποκαλύφθηκε στο βίντεο, το διαβατήριο του Τζανγκ εκδόθηκε στις 31 Ιουλίου 2023 και ισχύει μέχρι το 2033. Ενώ ο τόπος γέννησής του αναφέρεται ως Τζιανγκσί, το διαβατήριο εκδόθηκε στο Πεκίνο, προκαλώντας εικασίες για τη φύση της πρόσληψης και του ταξιδιού του. Αυτό συμβαίνει επειδή τα κινεζικά διαβατήρια εκδίδονται συνήθως με βάση τη διεύθυνση του hukou τους, ενός κινεζικού συστήματος εγγραφής νοικοκυριών που υπαγορεύει πού επιτρέπεται στα άτομα να ζουν, να εργάζονται και να έχουν πρόσβαση στις κοινωνικές υπηρεσίες.
Βλέπω τρεις πιθανές εξηγήσεις για την κατάσταση του Τζανγκ. Πρώτον, μπορεί να μετακόμισε στο Πεκίνο ως ενήλικας για δουλειά και αργότερα να προσπάθησε να γίνει μισθοφόρος στη Ρωσία, κάνοντας αίτηση για νέο διαβατήριο στην πόλη όπου εργαζόταν.
Δεύτερον, είναι πιθανό ότι ο Τζανγκ δεν κατοικούσε ποτέ στο Πεκίνο. Αντίθετα, ένας διαμεσολαβητής με έδρα την πόλη θα μπορούσε να είχε καταφέρει να του πάρει διαβατήριο και να κανονίσει ταξίδια, βοηθώντας τον ενδεχομένως να εισέλθει στη Ρωσία.
Τρίτον, ο Τζανγκ θα μπορούσε να είχε τοποθετηθεί κρυφά από τον ΛΑΣ για να παρακολουθήσει τις επιχειρήσεις πρώτης γραμμής στην Ουκρανία. Αν ίσχυε αυτό, η μισθοφορική του ιδιότητα και η ιστορία του υποβάθρου του θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως κάλυψη σε περίπτωση σύλληψής του.
Ο Γουάνγκ, αντίθετα, φαίνεται να είναι ένας στρατολογημένος πολίτης χωρίς επίσημη εκπαίδευση. Στο βίντεο, ο Γουάνγκ δεν ανέφερε την «τοποθέτηση» ούτε αναφέρθηκε στο όπλο του. Επικεντρώθηκε στην περιγραφή του τι συνέβη μετά τη σύλληψή του και έδειξε περιορισμένες γνώσεις προστασίας από τοξικά αέρια.
Σύμφωνα με την αφήγησή του, μετά τη σύλληψή του, ο ίδιος και οι Ουκρανοί στρατιώτες δέχθηκαν επίθεση από τους Ρώσους. Διηγήθηκε ότι οι Ρώσοι είχαν ρίξει δακρυγόνα στο καταφύγιό του. Ο καπνός ήταν τόσο πυκνός και αποπνικτικός που δεν ήξερε πώς να τον αποφύγει. Απλά έμεινε αβοήθητος, φοβούμενος ότι θα πέθαινε. Εκείνη τη στιγμή, ένας Ουκρανός στρατιώτης, ο οποίος αρχικά είχε καταφέρει να διαφύγει, επέστρεψε για αυτόν και τον τράβηξε από το κολάρο. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, είπε ότι είχε ήδη λιποθυμήσει.
Φαίνεται ότι ο Γουάνγκ έλαβε ελάχιστη έως καθόλου επίσημη στρατιωτική εκπαίδευση ή μόνο βιαστικά. Αυτό που έριξαν οι Ρώσοι δεν ήταν δακρυγόνα, αλλά βόμβες αερίου, καθώς η Ρωσία φέρεται να έχει χρησιμοποιήσει πιο τοξικά χημικά, όπως χλωροπικρίνη και χειροβομβίδες γεμάτες με CS και CN, που είναι και τα δύο είδη δακρυγόνων, στο πεδίο της μάχης. Αυτός μπορεί να είναι ο λόγος που ο Γουάνγκ ένιωσε ασφυξία και έχασε τις αισθήσεις του.
Ο ΛΑΣ ερευνά και κατασκευάζει χημικά όπλα και έχει συμπεριλάβει το θέμα της άμυνας κατά των χημικών και βιολογικών όπλων στην καθημερινή του εκπαίδευση. Αν ο Ουκρανός στρατιώτης δεν είχε επιστρέψει για να τον σώσει, η συνεχιζόμενη έκθεσή του σε τοξικά αέρια σε αυτόν τον περιορισμένο χώρο θα μπορούσε να ήταν μοιραία.
Ουκρανοί αξιωματούχοι ανέφεραν προηγουμένως την παρουσία βορειοκορεατών στρατιωτικών αξιωματικών που παρακολουθούσαν τις ρωσικές επιχειρήσεις στην πρώτη γραμμή, μερικοί από τους οποίους φέρεται να σκοτώθηκαν από ουκρανικούς πυραύλους. Οι αναλυτές προτείνουν ότι ο κινεζικός στρατός, ο οποίος δεν έχει πρόσφατη εμπειρία μάχης, μπορεί να αναπτύσσει προσωπικό χαμηλότερου επιπέδου για να εκτεθεί σε ενεργές συνθήκες μάχης υπό το πρόσχημα ξένων εθελοντών ή εργολάβων.
Καθώς η Ουκρανία συνεχίζει την έρευνά της, παραμένουν ερωτήματα σχετικά με τη φύση των Κινέζων υπηκόων που μάχονται στη σύγκρουση—είτε είναι ανεξάρτητοι μισθοφόροι, εξαναγκασμένα άτομα, ή μέρος μιας ανεπίσημης αποστολής που υποστηρίζεται από το κράτος για να πάρουν μαθήματα και τακτικές από τον πόλεμο.
Ο ρόλος του ΚΚΚ στην υποστήριξη του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία
Η Ουκρανία είχε προηγουμένως επικρίνει την Κίνα για την αποστολή βασικού εξοπλισμού και εξαρτημάτων που είναι απαραίτητα για την παραγωγή όπλων στη Ρωσία, κάτι που είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της επίθεσης της Μόσχας κατά της Ουκρανίας, περισσότερο από τους Κινέζους μισθοφόρους που πολεμούν για λογαριασμό της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Η ανακοίνωση της Ουκρανίας για την παρουσία Κινέζων υπηκόων που πολεμούν για τις ρωσικές δυνάμεις φαίνεται να είναι μια στρατηγική για να τραβήξει περισσότερη προσοχή από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ. Αυτό το μήνυμα υπογραμμίζει ότι η υπεράσπιση της κατάπαυσης του πυρός απαιτεί περισσότερα από την απλή πίεση στη Μόσχα. Είναι επίσης σημαντικό να αντιμετωπιστεί η υποστήριξη του κινεζικού καθεστώτος στη Ρωσία ως κρίσιμος παράγοντας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες επανέλαβαν αυτές τις ανησυχίες. Σύμφωνα με την εκπρόσωπο Τύπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ, Τάμυ Μπρους, η Κίνα έχει γίνει ο πιο σημαντικός εξωτερικός υποστηρικτής της Ρωσίας στον πόλεμο. «Η Κίνα παρέχει σχεδόν το 80% των ειδών διπλής χρήσης που χρειάζεται η Ρωσία για να συντηρήσει τον πόλεμο», δήλωσε η Μπρους στις 8 Απριλίου.
Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) υποστηρίζει την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία για περισσότερα από τρία χρόνια, με αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών Ουκρανών και Ρώσων στον πόλεμο. Πιστεύω ότι ο κινεζικός λαός μπορεί να βοηθήσει να τερματιστεί ο πόλεμος και οι απώλειες ζωών, ειδικά όταν συνειδητοποιήσουν ότι το ΚΚΚ βρίσκεται πίσω του, εγειρόμενοι ενάντια στην τυραννία του κόμματος, και υποστηρίζοντας μια ελεύθερη κοινωνία, στην οποία τα άτομα δεν υποβάλλονται σε πλύση εγκεφάλου ή εξαπάτηση.
Οι αντιδράσεις για την υποστήριξη της βρετανικής κυβέρνησης στην προβολή της σειράς του Netflix «Adolescence» στα σχολεία εντείνονται, με περισσότερους από 1.800 πολίτες – μεταξύ των οποίων πολλοί ειδικοί και γονείς – να υπογράφουν επιστολή με την οποία καλούν την κυβέρνηση να μην χρησιμοποιήσει τη σειρά ως εκπαιδευτικό εργαλείο.
Μετά τις θετικές κριτικές και τις εκκλήσεις στο Κοινοβούλιο για καθολική προβολή της σειράς στους εφήβους, το Netflix ανακοίνωσε ότι θα τη διαθέσει δωρεάν σε όλα τα γυμνάσια και λύκεια.
Η σειρά, που έχει ήδη ξεπεράσει τα 125 εκατομμύρια προβολές, αφηγείται την ιστορία του 13χρονου Τζέημι, ο οποίος μαχαιρώνει μέχρι θανάτου μία συμμαθήτριά του, έχοντας φαινομενικά ριζοσπαστικοποιηθεί μέσω διαδικτυακής επαφής με τη λεγόμενη «ανδρόσφαιρα» και την κουλτούρα των «ακούσιων αγάμων». Στο σενάριο γίνεται αναφορά και στον influencer Άντριου Τέητ.
Η ερευνήτρια διδακτορικού και ιδρύτρια της φιλανθρωπικής οργάνωσης VictimFocus, Τζέιμι Σράιβ, συνυπέγραψε την επιστολή μαζί με την ψυχολόγο Δρ Τζέσικα Τέιλορ, εκφράζοντας έκπληξη για την ταχύτητα με την οποία εγκρίθηκε η χρήση της σειράς –με σήμανση «15+»– ως διδακτικού υλικού.
Η Σράιβ δήλωσε στην Epoch Times: «Υπάρχει ειρωνεία και υποκρισία εδώ. Στη σειρά βλέπουμε τους καθηγητές να προβάλλουν απλώς ταινίες αντί να διδάσκουν, μέσα σε ένα παθητικό περιβάλλον που ονομάζεται μάθηση. Και τώρα προτείνεται ακριβώς το ίδιο: να δείχνουμε μια ταινία, υποτίθεται για εκπαιδευτικούς σκοπούς.»
Αναρωτήθηκε κατά πόσο το σχολικό περιβάλλον είναι κατάλληλο για την προβολή μιας τέτοιας σειράς σε ευαίσθητους εφήβους, τονίζοντας πως πολλοί εκπαιδευτικοί δεν έχουν την κατάλληλη κατάρτιση για να παρέχουν την απαραίτητη υποστήριξη.
«Υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί περαιτέρω σύγχυση ή ακόμη και να ενισχυθεί ο ριζοσπαστισμός σε παιδιά που θα ταυτιστούν με τον πρωταγωνιστή – ιδιαίτερα επειδή παρουσιάζεται συχνά με συμπάθεια. Η Κέητι, το θύμα, δεν έχει φωνή στη σειρά. Το μόνο που υπονοείται είναι ότι εκφόβιζε τον Τζέημι.»
«Δεν πρόκειται για ψυχοεκπαιδευτικό υλικό. Δεν δημιουργήθηκε για αυτόν τον σκοπό. Είναι ένα σημαντικό και εξαιρετικό δράμα, που αξίζει να παρακολουθήσουν οι γονείς, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να δείξουμε μαζικά στα παιδιά.»
Ορισμένοι σχολιαστές εξέφρασαν αμφιβολίες για τη μεταχείριση της σειράς ως ντοκιμαντέρ, επισημαίνοντας ότι δεν βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Ειδικοί τόνισαν ότι δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις μαζικής ριζοσπαστικοποίησης αγοριών από την κουλτούρα των «ακούσιων αγάμων», και ότι η αντιμετώπιση της σειράς ως κοινωνικό σχόλιο ενέχει τον κίνδυνο πρόκλησης ηθικού πανικού και δαιμονοποίησης της ανδρικής ταυτότητας ως «τοξικής».
Η Σράιβ διευκρινίζει ότι η ίδια δεν θα χαρακτήριζε το φαινόμενο «ηθικό πανικό», καθώς υπάρχουν επαρκή στοιχεία που δείχνουν ότι νέοι άνδρες ριζοσπαστικοποιούνται διαδικτυακά μέσα από μισογυνιστικό περιεχόμενο. Ωστόσο, επεσήμανε ότι ο πραγματικός κίνδυνος δεν προέρχεται τόσο από τα άτομα επιρροής (influencer), όσο από τη διάδοση ακραίας και βίαιης πορνογραφίας.
«Αν δούμε την ιστοσελίδα Pornhub, πάνω από το 90% των βίντεο περιλαμβάνουν κάποιας μορφής βία κατά των γυναικών. Γνωρίζουμε επίσης ότι πάνω από το 50% των χρηστών είναι παιδιά και ότι πάνω από το 50% των δεκάχρονων έχουν παρακολουθήσει πορνογραφία», δήλωσε επικαλούμενη έρευνα του 2016 που χρηματοδοτήθηκε από την NSPCC.
Πρόσθεσε ότι, παρότι αναγνωρίζεται η αύξηση επιθέσεων με μαχαίρι μεταξύ ανηλίκων, οι μελέτες δείχνουν ότι οι «σοκαριστικές τακτικές» έχουν περιορισμένη επίδραση σε θέματα πολιτισμικής αλλαγής, ενώ σκληρές εικόνες μπορούν να τραυματίσουν πιο ευαίσθητα παιδιά ή θύματα κακοποίησης.
«Θυμάμαι όταν ήμουν στο σχολείο, μας έδειχναν ταινίες για τους κινδύνους της διαδικτυακής παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης. Ήταν βάσιμες ανησυχίες, λόγω των εφαρμογών ανταλλαγής μηνυμάτων και της αποπλάνησης, αλλά κάποιες ταινίες ήταν τρομακτικές και φαίνεται πως επανατραυμάτιζαν παιδιά που είχαν ήδη κακοποιηθεί.»
Κανονικοποιώντας το σπάνιο
Η Μόλλυ Κίνγκσλεϋ, από την οργάνωση «Us For Them», χαρακτήρισε «σκανδαλώδη» την κυβερνητική πρόταση για προβολή της σειράς στα σχολεία: «Δεν καταλαβαίνω τι προσπαθούμε να πετύχουμε δείχνοντάς το στα παιδιά στο σχολείο. Θέλουμε να τα μορφώσουμε, να τα τρομάξουμε ή να τα ντροπιάσουμε;»
«Μεταθέτουμε την ευθύνη για αυτές τις φρικαλεότητες – σε αυτή την περίπτωση φανταστικές, ας μην το ξεχνάμε – στα παιδιά, τη στιγμή που οι ενήλικες όφειλαν να τα προστατεύουν. Επίσης, υπάρχει ο κίνδυνος να κανονικοποιηθεί κάτι σπάνιο, δίνοντας την εντύπωση ότι τέτοια περιστατικά συμβαίνουν σε όλα τα σχολεία, ενώ στην πραγματικότητα δεν ισχύει κάτι τέτοιο για τα περισσότερα παιδιά.»
Η άποψή της ενισχύεται από τα δεδομένα του προγράμματος «Prevent», του κύριου κρατικού μηχανισμού κατά της ριζοσπαστικοποίησης νεαρών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σύμφωνα με τα στοιχεία, στα 2023–24 καταγράφηκαν μόλις εννέα παραπομπές για πιθανή ριζοσπαστικοποίηση από ιδεολογία «ακούσιων αγάμων» – μόλις το 2% των περιστατικών που αντιμετώπισε το «Channel», ο παρεμβατικός βραχίονας του προγράμματος.
Η Κίνγκσλεϋ συμφώνησε με τη Σράιβ ότι η χρήση του διαδικτύου και ο εθισμός στις οθόνες είναι υπαρκτά και σύνθετα προβλήματα, τα οποία απαιτούν μια πιο «ολιστική» προσέγγιση, αντί να προβάλλεται στα παιδιά η πιο ακραία έκφραση του φαινομένου μέσω μιας σειράς με βαθμολογία «15+» που αναφέρεται σε μία δολοφονία.
«Για πολλούς από εμάς, το πιο σοκαριστικό στοιχείο του ‘Adolescence’, και ίσως το πιο ρεαλιστικό, ήταν η εικόνα αυτής της ‘γενιάς ζόμπι’ που δημιούργησαν τα έξυπνα κινητά. Παιδιά που περπατούν στους διαδρόμους του σχολείου με το κεφάλι σκυμμένο στις οθόνες, χωρίς να κοιτάζουν γύρω τους – μια ολόκληρη υποκουλτούρα τεχνολογίας», είπε.
Το Family Education Trust (FET), οργανισμός που προωθεί τις οικογενειακές αξίες και την κοινωνική υπευθυνότητα, επίσης εξέφρασε αντίθεση στην προβολή της σειράς στα σχολεία. Τόνισε ότι η σειρά έχει εσφαλμένα χαρακτηριστεί ως ντοκιμαντέρ από τον πρωθυπουργό Κιρ Στάρμερ και άλλους αξιωματούχους.
«Παρότι το ‘Adolescence’ είναι μια δυνατή δραματική σειρά με εξαιρετικές ερμηνείες, μας προβληματίζει η σπασμωδική αντίδραση που ακολούθησε, οδηγώντας τον πρωθυπουργό να δηλώσει ότι επιθυμεί όλα τα παιδιά άνω των 11 ετών να την παρακολουθήσουν», ανέφερε ο οργανισμός.
«Η χρήση του όρου ‘ακούσιοι άγαμοι’ για παιδιά κάτω των 16 ετών προϋποθέτει ότι είναι φυσιολογικό για 13χρονα να έχουν σεξουαλικές σχέσεις. Δεν γίνεται καμία αναφορά στο όριο συναίνεσης ή στο γεγονός ότι είναι παράνομο για παιδιά να κάνουν σεξ, καθώς δεν μπορούν να συναινέσουν.»
Το FET υπενθύμισε ότι κάθε παιδί αναπτύσσεται με διαφορετικό ρυθμό και ότι πολλά 13χρονα δεν έχουν καν μπει στην εφηβεία. «Τα περισσότερα παιδιά αυτής της ηλικίας δεν έχουν σεξουαλική δραστηριότητα, και πολλά δεν έχουν καν νιώσει έλξη. Το να τα χαρακτηρίζουμε ‘ακούσια άγαμα’ επειδή δεν έχουν κάνει σεξ, κινδυνεύει να τα ανησυχήσει, κάνοντάς τα να πιστεύουν ότι έχουν κάποιο πρόβλημα.»
«Δαιμονοποίηση» των λευκών αγοριών της εργατικής τάξης
Το Ίδρυμα για την Παιδεία και την Εκπαίδευση (Foundation for Education and Training-FET) εξέφρασε ιδιαίτερη ανησυχία για την ενδεχόμενη «δαιμονοποίηση» του λευκού, άνδρα της εργατικής τάξης.
«Η σειρά παρουσιάζει τα λευκά αγόρια της εργατικής τάξης σαν να είναι όλα εν δυνάμει βιαστές και δολοφόνοι, ιδίως αν περνούν πολύ χρόνο στο διαδίκτυο. Αυτό δεν βασίζεται σε αποδείξεις.»
Παρότι πράγματι υπάρχει πρόβλημα επιθέσεων με μαχαίρι στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα θύματα και οι δράστες αυτών των εγκλημάτων είναι σε δυσανάλογο βαθμό νεαροί μαύροι άνδρες σε αστικές περιοχές. Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (Office for National Statistics-ONS), το ένα τρίτο των επιθέσεων με μαχαίρι λαμβάνει χώρα στο Λονδίνο και συνδέεται με δραστηριότητες συμμοριών».
Το FET ανέφερε επίσης ότι τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν πως η απουσία πατέρα σχετίζεται έντονα με τα ποσοστά εγκληματικότητας στους νέους άνδρες, και αυτό είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στη μαύρη κοινότητα.
«Οι δημιουργοί επέλεξαν να παρουσιάσουν ένα λευκό αγόρι από σταθερή οικογένεια με παντρεμένους γονείς, ενώ στην πραγματικότητα το 76% των νεαρών ανδρών στις φυλακές της Αγγλίας και της Ουαλίας δεν είχαν πατέρα παρόντα στη ζωή τους, και πάνω από το ένα τρίτο των νεαρών κρατουμένων είναι μαύροι. Θα έπρεπε να μπορούμε να συζητήσουμε αυτά τα ζητήματα χωρίς να κατηγορούμαστε για ρατσισμό».
Ο πρωθυπουργός, υποστηρίζοντας την πρόταση για προβολή της σειράς στα σχολεία, δήλωσε ότι την παρακολούθησε μαζί με τον 16χρονο γιο και την 14χρονη κόρη του, χαρακτηρίζοντάς την ως μία «πολύ καλή δραματική σειρά». «Η βία που διαπράττεται από νεαρούς, επηρεασμένους από αυτά που βλέπουν στο διαδίκτυο, είναι πραγματικό πρόβλημα. Είναι αποτρόπαιο και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε», υπογράμμισε.
Ο Κιρ Στάρμερ σημείωσε πάντως ότι δεν υπάρχει «μαγική λύση» ούτε κάποιο «πολιτικό εργαλείο» που να μπορεί να δώσει απάντηση στα σύνθετα προβλήματα που εξερευνά η σειρά, η οποία είχε περισσότερες από 66 εκατομμύρια προβολές τις δύο πρώτες εβδομάδες, με την κυκλοφορία της να συμπίπτει με την έναρξη ισχύος του Νόμου για την Ασφάλεια στο Διαδίκτυο.
Οι συγγραφείς και συνδημιουργοί της σειράς, Τζακ Θορν και Στήβεν Γκράχαμ, ανέφεραν ότι το έργο δεν βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και δεν αποσκοπεί στον σχολιασμό φυλετικών ζητημάτων, αλλά στην ανάδειξη του μισογυνισμού και της βίας των ανδρών κατά κοριτσιών και γυναικών.
Ο Γκράχαμ, που υποδύεται τον πατέρα του Τζέημι στη σειρά, δήλωσε στο BBC Radio Times ότι η έμπνευση για την ιστορία προήλθε εν μέρει από τη δολοφονία της 12χρονης Άβα Γουάιτ από έναν 14χρονο στο Λίβερπουλ και της 14χρονης Ελιάν Αντάμ από τον 17χρονο Χασσάν Σεντάμου σε στάση λεωφορείου στο Λονδίνο. Αναφέρθηκε επίσης στη δολοφονία της Μπριάννα Γκρέυ, έφηβης που είχε δηλώσει ότι ήταν διεμφυλική, από τους 17χρονους Σκάρλετ Τζένκινσον και Έντι Ράτκλιφ, οι οποίοι, σύμφωνα με πληροφορίες, είχαν καταναλώσει μεγάλο όγκο βίαιου διαδικτυακού περιεχομένου.
Η αρχηγός του Συντηρητικού Κόμματος, Κέμι Μπάντενοχ, δήλωσε στο BBC ότι δεν έχει παρακολουθήσει τη σειρά και «μάλλον δεν θα το κάνει τώρα», προσθέτοντας: «Όπως δεν χρειάζεται να δω τη σειρά ‘Casualty’ για να καταλάβω τι συμβαίνει στο NHS, έτσι δεν χρειάζεται να δω μια συγκεκριμένη σειρά στο Netflix για να καταλάβω τι συμβαίνει. Είναι μυθοπλασία, δεν είναι ντοκιμαντέρ.»
Χρηματοδοτικές συνδέσεις με την κυβέρνηση
Η οργάνωση IntoFilm διευκολύνει την προβολή της σειράς σε σχολεία, ενώ η Tender παράγει εκπαιδευτικά φυλλάδια που τη συνοδεύουν. Και οι δύο οργανισμοί χρηματοδοτούνται εν μέρει από την κυβέρνηση, μέσω του υπουργείου Πολιτισμού, Μέσων και Αθλητισμού, το οποίο επίσης επιχορηγεί την εταιρεία Warp Films, παραγωγό της σειράς «Adolescence».
Η IntoFilm υποστηρίζεται από το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου και στο παρελθόν είχε προωθήσει δωρεάν ΛΟΑΤ περιεχόμενο για τα σχολεία, περιλαμβανομένου του ντοκιμαντέρ «1 Year», που παρουσιάζει τη φυλομετάβαση ενός κοριτσιού μέσω ιατρικών παρεμβάσεων.
Ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ πραγματοποιεί συνάντηση στρογγυλής τραπέζης με τον συγγραφέα του βιβλίου «Adolescence» Τζακ Θορν, στο Λονδίνο, στις 31 Μαρτίου 2025. (Τζακ Τέιλορ/Getty Images)
Η υπουργός Εσωτερικών, Υβέτ Κούπερ, ανακοίνωσε μία έρευνα για τον μισογυνισμό βασισμένη σε μοντέλα αντιμετώπισης της τρομοκρατίας έναν μήνα μετά τη νίκη των Εργατικών στις εκλογές, με την κυβέρνηση να επαναλαμβάνει τη δέσμευσή της για την εφαρμογή και ενίσχυση του «Νόμου για την Ασφάλεια στο Διαδίκτυο», που είχε ψηφιστεί επί των Συντηρητικών.
Η κυβέρνηση δεν έχει ακόμη ανακοινώσει αν θα εφαρμόσει την αναθεώρηση του προγράμματος σεξουαλικής και συναινετικής εκπαίδευσης στα σχολεία, όπως είχε σχεδιαστεί από την προηγούμενη συντηρητική κυβέρνηση. Η υπουργός Παιδείας, Μπρίτζετ Φίλλιπσον, έχει αφήσει να εννοηθεί ότι σκοπεύει να εισαγάγει μαθήματα που θα εστιάζουν στην επιρροή του διαδικτυακού μισογυνισμού, της πορνογραφίας και στην εκπαίδευση για τη συναίνεση, αν και οι λεπτομέρειες του προγράμματος δεν έχουν ακόμη παρουσιαστεί.
Ωστόσο, το FET είναι μεταξύ των οργανισμών που εκφράζουν επιφυλάξεις για τη διδασκαλία στα παιδιά ότι η «αρρενωπότητα» είναι εν δυνάμει «τοξική», ενώ η έννοια της «ενδυνάμωσης» των κοριτσιών και γυναικών προωθείται χωρίς αντίστοιχη κριτική. Αναφερόμενο στην έκθεσή του για το 2024, σύμφωνα με την οποία 3 στα 10 σχολεία διδάσκουν ότι η ανδρική φύση αποτελεί πρόβλημα, το FET υπογράμμισε: «Το να διδάσκουμε στα αγόρια ότι είναι ‘τοξικά’ απλώς και μόνο επειδή είναι αγόρια, το μόνο που θα καταφέρει είναι να τα στρέψει ακόμη περισσότερο προς άτομα επιρροής που μισούν τις γυναίκες, όπως ο Άντριου Τέητ.
«Για εκείνους που συμμετέχουν — έστω και επιφανειακά — σε εκφοβισμό, μισογυνισμό και βία, η παρακολούθηση του ‘Adolescence’ θα μπορούσε να ενισχύσει τις [μισογυνικές] τάσεις, ενώ άλλοι μαθητές μπορεί να αναζητήσουν ακριβώς το περιεχόμενο κατά του οποίου η σειρά εφιστά την προσοχή.»
Η Μόσχα προειδοποίησε σήμερα ότι θα θεωρήσει οποιοδήποτε πλήγμα σε ρωσικούς στόχους με γερμανικούς πυραύλους Taurus ως «άμεση συμμετοχή» της Γερμανίας στον πόλεμο στην Ουκρανία, καθώς το Βερολίνο εξετάζει το ενδεχόμενο να προμηθεύσει το συγκεκριμένο οπλικό σύστημα στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις.
«Ένα πλήγμα με αυτούς τους πυραύλους εναντίον ρωσικών εγκαταστάσεων (…) θα θεωρηθεί ως άμεση συμμετοχή της Γερμανίας σε εχθροπραξίες στο πλευρό του καθεστώτος του Κιέβου, με όποιες συνέπειες αυτό συνεπάγεται», τόνισε η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα, σύμφωνα με τα ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων.
Ο Φρίντριχ Μερτς, ο κατά πάσα πιθανότητα επόμενος καγκελάριος της Γερμανίας τάχθηκε σε συνέντευξη του την Κυριακή υπέρ της παράδοσης του πυραυλικού συστήματος Taurus στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, «αλλά σε συντονισμό με τους Ευρωπαίους εταίρους». Ο απερχόμενος καγκελάριος Όλαφ Σολτς αρνιόταν διαρκώς να προμηθεύσει το Κίεβο με αυτό το πυραυλικό σύστημα.
Το Κρεμλίνο είχε ήδη καταγγείλει τη Δευτέρα τον κίνδυνο «κλιμάκωσης» εάν το Βερολίνο προχωρήσει με την κίνηση αυτή.
Η Ζαχάροβα τόνισε ότι η εκτόξευση αυτών των πυραύλων είναι αδύνατη χωρίς την άμεση βοήθεια της Bundeswehr (γερμανικές ένοπλες δυνάμεις).
Η Ρωσία είχε στο παρελθόν απειλήσει τη Δύση όταν ΗΠΑ και Βρετανία προμήθευσαν το Κίεβο με αμερικανικούς πυραύλους ATACMS και βρετανικούς πυραύλους Storm Shadow.
Αφού το Κίεβο χρησιμοποίησε αυτά τα όπλα εναντίον ρωσικού εδάφους, η Μόσχα απάντησε εκτοξεύοντας τον πειραματικό υπερηχητικό πύραυλο Oreshnik (Ορέσνικ – «φουντουκιά» στα ρωσικά) εναντίον ενός μεγάλου ουκρανικού στρατιωτικού εργοστασίου.
Η Ρωσία έχει απειλήσει να χρησιμοποιήσει ξανά αυτό τον πύραυλο.
H σλοβακική κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Ρόμπερτ Φίτσο, προχώρησε σε αυστηρότερη ρύθμιση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), ρίχνοντας λάδι στη φωτιά μιας ήδη τεταμένης σχέσης με τον χώρο της κοινωνίας των πολιτών. Ο Φίτσο κατηγόρησε δημόσια τις ΜΚΟ ότι σχεδιάζουν να εντείνουν τις διαδηλώσεις κατά της κυβερνητικής πολιτικής, προσδίδοντάς τους ενεργό πολιτικό ρόλο.
Στις 16 Απριλίου, το κοινοβούλιο της Σλοβακίας ψήφισε νέους, αυστηρούς κανόνες που επιβάλλουν στις ΜΚΟ λεπτομερή δημοσίευση της λίστας των δωρητών τους, καθώς και αναλυτικές καταστάσεις με τα ονόματα των στελεχών τους. Για διοικητικά λάθη προβλέπονται πλέον αυστηρά πρόστιμα, γεγονός που έχει ξεσηκώσει ανησυχίες στον κλάδο.
Οι ίδιες οι οργανώσεις χαρακτηρίζουν το νέο θεσμικό πλαίσιο ως «ρωσικό νόμο», επισημαίνοντας πως η κυβέρνηση επιχειρεί να φιμώσει τους επικριτές της από τον χώρο της κοινωνίας των πολιτών. Συχνές είναι οι παρομοιώσεις του πρωθυπουργού Φίτσο με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ενώ ο ίδιος δεν έχει κρύψει ποτέ την απέχθειά του προς όσες ΜΚΟ χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό και ειδικά από το Ίδρυμα του ουγγρο-αμερικανού δισεκατομμυριούχου Τζορτζ Σόρος.
Επαναλαμβάνοντας τις κατηγορίες του, ο Φίτσο ισχυρίστηκε ότι οι ΜΚΟ ετοιμάζουν μαζικές αντιδράσεις για να πιέσουν την κυβέρνηση. Οι οργανώσεις, ωστόσο, διαψεύδουν κατηγορηματικά τα παραπάνω. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ρίτσαρντ Γκλουκ, βουλευτής του κυβερνητικού κόμματος SMER-SSD, «οι ΜΚΟ αποτελούν μια γκρί ζώνη· κάνουν πολιτική, χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό, και κανείς δεν γνωρίζει πού πάνε τα χρήματα αυτά».
Η κυβέρνηση είχε εξετάσει ακόμη πιο δραστικές αλλαγές, όπως το να χαρακτηρίσει τις ΜΚΟ «οργανώσεις με ξένη χρηματοδότηση» κατά τα πρότυπα της Ρωσίας και της Γεωργίας – κάτι που προκάλεσε άμεση αντίδραση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πρόσθετες ρυθμίσεις, όπως ο χαρακτηρισμός στελεχών ΜΚΟ που συναντούνται με πολιτικούς ως «λομπίστες» και η δυνατότητα του υπουργείου Εσωτερικών να διαλύει οργανώσεις για διοικητικά σφάλματα, απορρίφθηκαν τελικά, κατόπιν διαφωνιών μεταξύ των ίδιων των συμμάχων του Φίτσο στο κοινοβούλιο.
Οι ΜΚΟ θεωρούν ότι το νέο καθεστώς επιδιώκει τον εκφοβισμό τους και ανοίγει νομικές «τρύπες» που μπορεί να παραβιάζουν συνταγματικά δικαιώματα και αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως τόνισε η Καταρίνα Μπατκόβα, διευθύντρια της Via Iuris και γνωστή υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, «τον λέμε ρωσικό νόμο, όχι επειδή είναι πιστό αντίγραφο, αλλά επειδή αντλεί έμπνευση από τη Ρωσία και κινείται σε πλήρη αντίθεση με το σύνταγμα και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Ο βασικός του στόχος είναι σαφής: στοχοποίηση και περιορισμός της δράσης των πολιτών».
Ο Συνήγορος των Δικαιωμάτων του Πολίτη, Ρόμπερτ Ντομπροβότσκι, όσο και ο Επίτροπος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Μάικλ Ο’ Φλάχερτι, κάλεσαν τους βουλευτές στη Μπρατισλάβα να επανεξετάσουν τον νέο νόμο.
Η πρωτοβουλία της σλοβακικής κυβέρνησης εντάσσεται σε ένα ευρύτερο κύμα αυστηρότερων ελέγχων στις ΜΚΟ σε όλη την Ευρώπη, με την προσοχή να εστιάζεται στη διαφάνεια στη χρηματοδότηση αλλά και στον ρόλο που διαδραματίζουν σε κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις. Στη Γεωργία, τη ίδια ημέρα, το κοινοβούλιο ενέκρινε νόμο που απαγορεύει στις ξένες δωρητές να παρέχουν επιχορηγήσεις χωρίς κρατική έγκριση, ένα μέτρο που πολλοί χαρακτηρίζουν ως χτύπημα στη φιλοδυτική αντιπολίτευση.
Αντίστοιχα, στην Ουγγαρία, ο πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν έχει εκφράσει ανοιχτά δυσπιστία προς τις ΜΚΟ, προειδοποιώντας ότι θα λάβει σκληρά νομικά μέτρα εναντίον όσων χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό – συνοψίζοντας με τη φράση πως κάθε ξένο κεφάλαιο που επηρεάζει τα ουγγρικά πολιτικά πράγματα οφείλει να γίνεται γνωστό δημοσίως.
Ηχηρή παρέμβαση στο μέλλον της αυτοκίνησης στην Ευρώπη κάνει το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), καλώντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αναθεωρήσει τη συνολική απαγόρευση πώλησης νέων αυτοκινήτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης από το 2035. Σύμφωνα με την ισχύουσα ευρωπαϊκή νομοθεσία, από το 2035 και μετά καμία νέα ταξινόμηση αυτοκινήτου δεν θα επιτρέπεται αν το όχημα εκλύει διοξείδιο του άνθρακα (CO2), γεγονός που οδηγεί ουσιαστικά εκτός αγοράς τα νέα συμβατικά αυτοκίνητα βενζίνης και πετρελαίου.
Σε δηλώσεις του στους Financial Times στις 16 Απριλίου, ο επικεφαλής του ΕΛΚ, Μάνφρεντ Βέμπερ, επεσήμανε πως οι αγοραστές θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα επιλογής ακόμη και συμβατικών οχημάτων, αρκεί να αντισταθμίζουν τις εκπομπές άνθρακα. «Χρησιμοποιώ έναν κλασικό κινητήρα με συμβατικά καύσιμα, αλλά πληρώνω για να αποθηκεύεται το παραγόμενο CO2 στο υπέδαφος — ίσως αυτή να είναι μια επιχειρηματική λύση του μέλλοντος», τόνισε χαρακτηριστικά.
Η Epoch Times απηύθυνε ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με το εάν εξετάζεται το ενδεχόμενο να αρθεί η απαγόρευση μελλοντικά, σε περίπτωση που υπάρξει τεχνολογία που θα συλλαμβάνει το CO2 από τα καυσαέρια των οχημάτων. Το ΕΛΚ, η ισχυρότερη πολιτική οικογένεια της Ευρώπης στην οποία ανήκει και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, έχει διατυπώσει επανειλημμένα τη διαφωνία του με την οριζόντια απαγόρευση και ζητά αναθεώρηση.
Ήδη από τον Οκτώβριο 2024, το ΕΛΚ είχε προειδοποιήσει ότι αν παραμείνουν ως έχουν οι σχεδιασμοί, θα υπάρξει αλματώδης αύξηση του κόστους για τους Ευρωπαίους οδηγούς, ενώ ο κλάδος της αυτοκινητοβιομηχανίας κινδυνεύει να μεταφερθεί μαζικά στην Κίνα και αλλού, με απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας. Φέτος, η Κομισιόν πρότεινε ηπιότερους στόχους για τις εκπομπές νέων οχημάτων, ωστόσο προς το παρόν παραμένει σταθερή στην απαγόρευση των κινητήρων εσωτερικής καύσης από το 2035.
Η ευρωπαϊκή νομοθεσία τονίζει την αρχή της «τεχνολογικής ουδετερότητας», επιτρέποντας κάθε λύση, όπως τα συνθετικά καύσιμα (e-fuels), που ανταποκρίνεται στους στόχους μείωσης των εκπομπών. Ήδη, από την 1η Ιανουαρίου, ισχύει νέα δέσμευση για μείωση κατά 15% των εκπομπών CO2 σε αυτοκίνητα και ελαφρά φορτηγά, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 2021. Η φον ντερ Λάιεν δήλωσε στις 4 Μαρτίου πως η Επιτροπή σχεδιάζει να δώσει τρία χρόνια αντί για ένα στη βιομηχανία για να πιάσει τους στόχους: «Οι στόχοι παραμένουν ίδιοι, αλλά δίνουμε περισσότερο χρόνο στη βιομηχανία», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Μέχρι στιγμής, οι προτάσεις της προέδρου δεν έχουν εγκριθεί, καθώς απαιτείται έγκριση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των κρατών-μελών, τα οποία έχουν δικαίωμα να προτείνουν και άλλες αλλαγές. Όσο πλησιάζουν τα χρονικά ορόσημα για τη μείωση των εκπομπών, οι φωνές για αναθεώρηση της απαγόρευσης πληθαίνουν.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Ιταλού υπουργού Ενέργειας, Τζιλμπέρτο Πικέτο Φρατίν, ο οποίος από το επιχειρηματικό φόρουμ της Cernobbio χαρακτήρισε την ευρωπαϊκή απαγόρευση «παράλογη» και ζήτησε ρητά την επανεξέτασή της. Την ίδια ώρα, η Volkswagen στη Γερμανία εξετάζει για πρώτη φορά το ενδεχόμενο λουκέτων σε εργοστάσια, με τη διοίκηση να προτάσσει στόχο εξοικονόμησης 11 δισ. δολαρίων έως το 2026, εν όψει της στροφής στα ηλεκτρικά οχήματα και της έντονης πίεσης από τα φθηνότερα κινεζικά μοντέλα.
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Ένωσης Ευρωπαίων Κατασκευαστών Αυτοκινήτων (ACEA), για το 2024 η Κίνα παραμένει η μεγαλύτερη πηγή εισαγωγών νέων αυτοκινήτων στην ΕΕ με μερίδιο αγοράς 17,2%. Στην ACEA εκπροσωπούνται 15 κορυφαίοι κατασκευαστές, μεταξύ των οποίων οι BMW, Ford, Mercedes-Benz και Volkswagen.
Δύσκολο το πέρασμα στην εποχή των «μηδενικών εκπομπών»
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ACEA έχει επισημάνει επανειλημμένα πως από την ευρωπαϊκή πολιτική λείπουν κρίσιμες προϋποθέσεις για ουσιαστική μετάβαση στην παραγωγή και την υιοθέτηση οχημάτων μηδενικών εκπομπών. Ανάμεσα στα προβλήματα που εντοπίζει είναι το ελλιπές δίκτυο φόρτισης και ανεφοδιασμού με υδρογόνο, η ανάγκη ανταγωνιστικού βιομηχανικού περιβάλλοντος, η παροχή «προσιτής καθαρής ενέργειας», τα επαρκή κίνητρα για αγορά και φορολογία, αλλά και η διασφάλιση πρώτων υλών, υδρογόνου και μπαταριών.
«Ούτε η οικονομική ανάπτυξη ούτε η αποδοχή του καταναλωτή ούτε η εμπιστοσύνη στις υποδομές έχουν εξελιχθεί στον βαθμό που απαιτείται. Ως εκ τούτου, η μετάβαση στα μηδενικών εκπομπών οχήματα παραμένει εξαιρετικά απαιτητική, με αυξανόμενους φόβους για την επίτευξη των στόχων μείωσης εκπομπών για το 2025», επισημαίνει η ACEA.
«Η σημερινή νομοθεσία δεν λαμβάνει υπ΄όψιν τις τεράστιες αλλαγές στο γεωπολιτικό και οικονομικό τοπίο τα τελευταία χρόνια, ενώ η αδυναμία προσαρμογής της στα δεδομένα της πραγματικής αγοράς διαβρώνει περαιτέρω την ανταγωνιστικότητα του κλάδου», υπογραμμίζει η Ένωση. «Υπάρχει έτσι το ενδεχόμενο είτε για επιβολή δυσβάσταχτων προστίμων δισεκατομμυρίων — πόροι που θα μπορούσαν να επενδυθούν στη μετάβαση — είτε για επιπλέον περικοπές στην παραγωγή, απώλεια θέσεων εργασίας και υποβάθμιση της ευρωπαϊκής εφοδιαστικής αλυσίδας, τη στιγμή που ο ανταγωνισμός από άλλες αγορές οχημάτων εντείνεται συνεχώς», καταλήγει.