Μέσα σε κλίμα βαθιάς θρησκευτικής κατάνυξης και συγκίνησης, αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο, που θυμίζει περισσότερο νησιωτική περιοχή, γίνεται τη Μεγάλη Παρασκευή η περιφορά των επιταφίων σε παραλιακές περιοχές της Πελοποννήσου.
Στο Λουτράκι της Κορινθίας, στο Τολό της Αργολίδας, στις Κιτριές και στον Άγιο Ανδρέα της Μεσσηνίας η περιφορά των επιταφίων γίνεται και μέσα στη θάλασσα. Εκεί οι ψαράδες με τα καΐκια τους υποδέχονται τους επιταφίους υπό το φως των κεριών, των βεγγαλικών και των καπνογόνων, ενώ στον Τυρό της Αρκαδίας η θάλασσα γεμίζει με φαναράκια τη στιγμή που η περιφορά των επιταφίων περνά από τον παραλιακό δρόμο.
Στο Λουτράκι Κορινθίας
Στο Λουτράκι, αφού πρώτα ο επιτάφιος του ναού της Παναγίας της Γιάτρισσας περάσει από γειτονιές της πόλης φθάνει στον παραλιακό δρόμο, όπου εκεί γίνεται η περιφορά κατά μήκος της παραλίας. Στη συνέχεια, ο επιτάφιος μεταφέρεται στην παραλία και ακολουθεί η είσοδός του στη θάλασσα.
Εκείνη τη στιγμή, μία βάρκα υποδέχεται τον επιτάφιο μέσα στο νερό και ταυτόχρονα αλιείς ανάβουν βεγγαλικά και πυρσούς φωτίζοντας την περιφορά, ενώ πολλές άλλες βάρκες τον συνοδεύουν μέχρι να επιστρέψει στην παραλία.
Στο Τολό Αργολίδας
Στο παραλιακό Τολό της Αργολίδας, το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, κάτοικοι και επισκέπτες ακολουθούν την περιφορά του επιταφίου, ο οποίος καταλήγει στην παραλία. Στη συνέχεια, ο επιτάφιος μεταφέρεται στη θάλασσα από νέους του χωριού και οι ψαράδες τον υποδέχονται μέσα από τις βάρκες τους με βεγγαλικά και καπνογόνα, ενώ μυροφόρες ψάλλουν τα εγκώμια του επιτάφιου θρήνου.
Το έθιμο της περιφοράς του επιταφίου στη θάλασσα έχει τις ρίζες του στα χρόνια όπου Κρήτες έφθασαν στο Τολό για να κατοικήσουν μόνιμα, μεταφέροντας παράλληλα ένα από τα έθιμά τους. Με την περιφορά λοιπόν του επιταφίου μέσα στο νερό οι κάτοικοι θέλουν να τιμήσουν τη θάλασσα, διότι τους προσφέρει τροφή, και ταυτόχρονα να ευλογηθεί.
Στις Κιτριές Μεσσηνίας
Η περιφορά του επιταφίου στις Κιτριές είναι ξεχωριστή, διότι η Ακολουθία του επιτάφιου θρήνου ξεκινά αργά το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής. Λίγη ώρα πριν από τα μεσάνυχτα ξεκινά η περιφορά με τους πιστούς να τον ακολουθούν από το παλιό καλντερίμι μέχρι το λιμανάκι του χωριού. Στη συνέχεια οι ψαράδες τοποθετούν με ευλάβεια τον επιτάφιο στα καΐκια τους, όπου με τη συνοδεία των υπόλοιπων σκαφών, τα οποία είναι ελλιμενισμένα, κάνουν τον κύκλο του όρμου των Κιτριών. Κατόπιν, επιστρέφουν στο λιμάνι για να συνεχιστεί η περιφορά του επιταφίου μέσα στο χωριό.
Το έθιμο έχει τις ρίζες τους στους ψαράδες της περιοχής, που ήθελαν να «προσκυνήσουν» τον επιτάφιο τα θαλάσσια νερά της περιοχής.
Στον Άγιο Ανδρέα Μεσσηνίας
Εκτός από τις Κιτριές, περιφορά του επιταφίου μέσα στη θάλασσα γίνεται και στον Άγιο Ανδρέα της Μεσσηνίας. Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, η περιφορά ξεκινά από την εκκλησία του χωριού και φθάνει στο λιμανάκι.
Εκεί τον περιμένουν οι ψαράδες, όπου με τη συνοδεία αλιευτικών κάνει τον κύκλο του λιμανιού, και κατόπιν επιστρέφει στην παραλία.
Στον Τυρό της Αρκαδίας
Στον παραλιακό Τυρό της Αρκαδίας, οι επιτάφιοι των ιερών ναών της Αγίας Μαρίνας και της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος συναντώνται στον παραλιακό δρόμο, όπου ψάλλεται κοινή δέηση.
Τους δύο επιταφίους συνοδεύουν από τη θάλασσα ψαροκάικα και σκάφη των επισκεπτών που συμμετέχουν στην περιφορά, ενώ η θάλασσα γεμίζει με εκατοντάδες αυτοσχέδια φαναράκια, μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα.
Επίσης, το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου η παραλία του Τυρού γεμίζει από άκρη σε άκρη με χιλιάδες φαναράκια που φωτίζουν τη θάλασσα και συμβολίζουν τις ψυχές των Τσακώνων ναυτικών και ψαράδων που έχουν χαθεί.
Έτσι βιώνει και αποδίδει ο Οδυσσέας Ελύτης τη Μεγάλη Παρασκευή στο «Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου», το 1984.
Θλίψη και κατάνυξη. Λιβάνι κι άγιο μύρο σκορπισμένα σήμερα, την έκτη ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας, ημέρα πένθους και νηστείας για όλη την Χριστιανοσύνη, καθώς σήμερα κορυφώνεται το Θείο Δράμα των Παθών του Χριστού.
Το πρωί, τελείται η ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και ο Εσπερινός της Αποκαθηλώσεως, οπότε και ο Χριστός αποκαθηλώνεται και τοποθετείται στον επιτάφιο, που ετοιμάζεται από το ξημέρωμα. Το βράδυ θα πραγματοποιηθεί η Ακολουθία του Επιταφίου Θρήνου, δηλαδή ο Όρθρος του Μεγάλου Σαββάτου και θα ακολουθήσει η περιφορά του επιταφίου.
Ο επιτάφιος του Χριστού, σε κάθε Ορθόδοξο ναό, γίνεται ο τόπος συνάντησής μας με τον Κύριο που πεθαίνει όπως εμείς, που κηδεύεται όπως εμείς. Εδώ όμως δεν υπάρχει πόνος! Η λύπη γίνεται χαρμολύπη και το πένθος χαροποιό. Εδώ κυοφορείται η Ζωή και ετοιμάζεται το «Ανάστα ο Θεός», που βεβαιώνει τη νίκη του θανάτου.
Θανατώνεται για να θανατώσει τον θάνατο, τον εχθρό τού κάθε ανθρώπου. Έτσι, ο επιτάφιος, σε κάθε Ορθόδοξο ναό, είναι το σημείο που συναντάται ο θάνατός μας με το θάνατό του Θεού μας. Τότε ο δικός μας θάνατος χάνει τη δύναμή του!
Έθιμα
Είναι κατ’ έθιμον αργία. Από το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης έως σήμερα το πρωί στολίζεται ο επιτάφιος από τους πιστούς. Τοποθετούμε την εικόνα του επιταφίου μέσα στα πολλά λουλούδια και τα μύρα, ενώ με φροντίδα στο κουβούκλιο που την περιβάλλει δείχνουμε την αγάπη μας προς τον Κύριό μας που μας αγάπησε «έως τέλους». Τέλος, προσκυνούμε τον επιτάφιο και Τον ευχαριστούμε ταπεινά για ό,τι καθημερινά μας χαρίζει και για ό,τι κυρίως μας χάρισε με τον σταυρό, τον τάφο και την Ανάστασή Του.
Όλη την ημέρα οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα σε όλη την Ελλάδα και παραδοσιακά απαγορεύεται κάθε εργασία και γίνεται άλαδη νηστεία. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, φτιάχνεται ένα ομοίωμα του Ιούδα το οποίο και καίγεται. Επίσης, πολλοί πιστοί επισκέπτονται τους τάφους συγγενών και φίλων.
Καθ’ όλη την ιστορία, οι σκοτεινές έναστρες νύχτες συντρόφευαν τους ανθρώπους και έδιναν τροφή σε σκέψεις, ερωτήματα, αναζητήσεις και μύθους. Μεγάλο μέρος των αρχαίων πολιτισμών οφείλεται στην ενατένιση των αστεριών, καθώς και στη μελέτη τους.
Η γέννηση του Γαλαξία
Η ονομασία του Γαλαξία μας πηγάζει από τη λέξη ‘γάλα’ και την ελληνική μυθολογία: Για να αποκτήσει ο νόθος γιος του αθάνατη σοφία και δύναμη, ο Δίας (κατ΄άλλους, ο Ερμής για λογαριασμό του Δία) βάζει το μωρό Ηρακλή να θηλάσει από τη θεά Ήρα, την ώρα που εκείνη κοιμόταν. Όταν η Ήρα ξυπνά και συνειδητοποιεί τι συμβαίνει, σπρώχνει το μωρό μακριά από το στήθος της θυμωμένη. Το γάλα που πετάχτηκε με αυτήν την κίνηση σχημάτισε στον ουρανό τον γαλαξία.
Τιντορέττο, «Η προέλευση του Γαλαξία μας», 1575. Λάδι σε καμβά, 149 x 167 εκ. Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο. (Public Domain)
Ο Έλληνας ιστορικός Διόδωρος Σικελός (περίπου 80 π.Χ.-20 π.Χ.) κατέγραψε και έναν άλλο δημοφιλή μύθο, ο οποίος αποδίδει τη δημιουργία του Γαλαξία στον Φαέθοντα, γιο του Ήλιου και της λυμένης. Ο Φαέθων λαχταρούσε να οδηγήσει το χρυσό άρμα του πατέρα του. Ο Ήλιος του το απαγόρευσε, αλλά συμφώνησε να τον παίρνει μαζί του. Μια μέρα, ο απόκοτος νέος ξύπνησε πριν την αυγή, έδεσε τα τέσσερα άλογα στο άρμα και ξεκίνησε μόνος προς τον ουρανό. Στην αρχή, τα άλογα νόμιζαν ότι τα οδηγούσε ο ίδιος ο Ήλιος. Όταν οι απερίσκεπτοι ελιγμοί του Φαέθοντα αποκάλυψαν την πραγματικότητα, τα άλογα ξέφυγαν από τον έλεγχο του και άρχισαν να καλπάζουν ξέφρενα. Κανείς εκτός από τον Ήλιο δεν μπορούσε να τα συγκρατήσει.
Το άρμα άρχισε να τρέχει πέρα δώθε στο σύμπαν. Πότε κατέβαινε κοντά στη Γη, ξεσηκώνοντας καταιγίδες και ξεραίνοντας τα εδάφη. Άλλες φορές πλησίαζε τον ουράνιο θόλο, κατακαίγοντας τον. Για να σταματήσει την καταστροφή, ο Δίας αναγκάστηκε να τον χτύπησε με έναν κεραυνό. Αλλά η τρελή πορεία του θεϊκού άρματος είχε άλλαξε τον ουρανό για πάντα: είχε βάλει φωτιά στους ουρανούς, ανάβοντας τα αστέρια του Γαλαξία.
Ο γελαδάρης και η υφάντρα
Και για τους Κινέζους ο Γαλαξίας ήταν θεϊκό δημιούργημα. Στην κινεζική λαογραφία, ο Γαλαξίας μερικές φορές θεωρείται ως ένας πλατύς ποταμός που χωρίζει τον Αλτάιρ και την Βέγκα, δύο ερωτευμένους που συνδέονται με δύο αστέρια στο βόρειο ουράνιο ημισφαίριο. Η παλαιότερη γραπτή αναφορά στον μύθο του «Γελαδάρη και της υφάντρας» βρίσκεται στο «Βιβλίο των Ωδών», που γράφτηκε πριν από 3.000 χρόνια περίπου. Η ιστορία ήταν τόσο δημοφιλής, ώστε επιλέχθηκε ως ένα από τα τέσσερα μεγάλα λαϊκά παραμύθια από το «Λαογραφικό Κίνημα» της Κίνας τη δεκαετία του 1920.
Σε μία εκδοχή, ένας νεαρός γελαδάρης ονόματι Νιουλάνγκ (Αλτάιρ) συνάντησε κατά τύχη επτά νεράιδες που έκαναν μπάνιο σε μια λίμνη. Η Θεά του Ουρανού είχε αναθέσει στις επτά αδελφές να υφάνουν πολύχρωμα σύννεφα. Εντυπωσιασμένος από την ομορφιά τους, ο Νιουλάνγκ έκλεψε τα ρούχα που είχαν αφήσει στην ακτή και τους είπε ότι θα τα επέστρεφε μόνο αν μια από τις αδελφές τον παντρευόταν. Η Ζίνου (Βέγκα) ήταν η νεότερη και πιο όμορφη από τις αδελφές. Δέχτηκε να παντρευτεί εκείνη τον Νιουλάνγκ, με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά.
Μια σελίδα από το «Βιβλίο των Ωδών», 1736-1795, του αυτοκράτορα Τσιάνλονγκ. Το βιβλίο είχε διάφορα ονόματα, αλλά περιέχει την ίδια ποίηση. Εθνικό Μουσείο Ανακτόρων, Ταϊπέι, Ταϊβάν. (Public Domain)
Όταν η Θεά του Ουρανού έμαθε ότι η Ζίνου είχε παντρευτεί έναν θνητό, έγινε έξαλλη. Η Ζίνου παραμελούσε τα καθήκοντα της υφάντρας, για να περνάει τον χρόνο της με τον Νιουλάνγκ στη Γη. Η Θεά την ανάγκασε να εγκαταλείψει το βασίλειο των θνητών και να επιστρέψει στον ουρανό. Ο Νιουλάνγκ ήταν αναστατωμένος με την εξαφάνιση της Ζίνου. Αποφάσισε να πάρει τα δύο παιδιά του στον Ουρανό και να βρει τη γυναίκα του. Αλλά η Θεά ήταν πολύ θυμωμένη. Με μια από τις φουρκέτες της χάραξε στον ουρανό ένα πλατύ ποτάμι, για να χωρίσει τους εραστές μια για πάντα. Ο Γαλαξίας γεννήθηκε από τη χαρακιά της.
Η Θεά διέταξε τη Ζίνου να μείνει στη μία πλευρά του ποταμού και να υφαίνει στον αργαλειό της, νοσταλγώντας τον σύζυγό της. Ο θνητός Νιουλάνγκ αναγκάστηκε να παρακολουθεί τον Ουρανό από μακριά με τα δύο παιδιά τους, που αντιπροσωπεύονται από τα δύο αστέρια στο πλευρό του Αλτάιρ.
Αν και η Ζίνου και ο Νιουλάνγκ αναγκάστηκαν να χωρίσουν για πάντα, τους δόθηκαν ευκαιρίες να βλέπουν ο ένας τον άλλον. Λέγεται ότι μια φορά τον χρόνο, οι καρακάξες λυπούνται τους ερωτευμένους εραστές και πετούν στον ουρανό για να σχηματίσουν την Κου Κιάο, «τη γέφυρα της καρακάξας», συνδέοντας τη Ζίνου και τον Νιουλάνγκ την έβδομη νύχτα του έβδομου σεληνιακού μήνα.
Τον 11ο αιώνα, ο Τσιν Γκουάν, ποιητής της δυναστείας Σονγκ, απέτισε φόρο τιμής στην επανένωση των εραστών με αυτούς τους στίχους:
Μια συνάντηση του αγελαδοτρόφου και της υφάντρας μέσα στον χρυσό φθινοπωρινό άνεμο και τη δροσιά που λάμπει σαν νεφρίτης, επισκιάζει τις αμέτρητες συναντήσεις στον γήινο κόσμο. Τα συναισθήματα απαλά σαν νερό, η εκστατική στιγμή εξωπραγματική σαν όνειρο, πώς μπορεί κανείς να έχει την καρδιά να επιστρέψει στη γέφυρα από καρακάξες; Αν οι δύο καρδιές είναι ενωμένες για πάντα, γιατί τα δύο πρόσωπα πρέπει να μένουν μαζί – μέρα με τη μέρα, νύχτα με τη νύχτα;
Λεπτομέρεια από τοιχογραφία στον μεγάλο διάδρομο του θερινού παλατιού του Πεκίνου που απεικονίζει την επανένωση του Νιουλάνγκ, της Ζίνου και των παιδιών τους. (Public Domain)
Ιερά αστέρια και έναστρες νύχτες
Ιστορίες όπως ο «Φαέθων και ο Ήλιος» και ο «γελαδάρης και η υφάντρα» αποτυπώνουν τη σημασία των αστεριών στη ζωή των ανθρώπων, είτε τις αφηγούνται στα παιδιά δίπλα στο τζάκι είτε τις απαγγέλλουν ποιητές είτε τις καταγράφουν οι ιστορικούς είτε παρουσιάζονται σε λαϊκές γιορτές. Μας συνδέουν με το σύμπαν και μας προσφέρουν την ευκαιρία να αντλήσουμε ηθικά διδάγματα και να κατανοήσουμε τον ρόλο του θείου στη δημιουργία του κόσμου, τον ρόλο της ανθρωπότητας μέσα σε αυτόν, αλλά και τη σχέση μας με τα θεϊκά όντα.
Ο Φαέθων ενσαρκώνει τις παγίδες της υπερηφάνειας, την οποία οι Έλληνες θεωρούσαν ένα από τα χειρότερα ηθικά παραπτώματα. Ο Νιουλάνγκ αποτελεί παράδειγμα για το τίμημα που πληρώνουν οι θνητοί όταν τολμούν να αψηφήσουν τους θεούς, επιθυμώντας αυτό που δεν τους ανήκει. Σήμερα, η επανασύνδεσή του με την Ζίνου γιορτάζεται κάθε Αύγουστο στο Φεστιβάλ Κιουκάο, όπου οι άνθρωποι συγκεντρώνονται για να απολαύσουν παραδοσιακά φαγητά και να τιμήσουν τη συζυγική ευτυχία, την ελπίδα και την πίστη.
Τη σύγχρονη εποχή, οι έναστροι ουρανοί αποτελούν σπάνιο πια φαινόμενο, λόγω της διάχυτης φωτορύπανσης. Ωστόσο, η αδυναμία σύνδεσής μας με το σύμπαν, μέσω των άστρων, συνεπάγεται και κάποιο κόστος. Τα αστέρια δεν είναι απλώς υλικά σώματα σε ένα άψυχο σύμπαν. Εκτός από πηγή μύθων, ιδεών και ηθικών διδασκαλιών που μας υπενθυμίζουν τη θέση μας κάτω από τον ουράνιο θόλο, είναι και ζώντες οργανισμοί με τεράστια δυναμική. Μας διαποτίζουν με την ενέργεια τους, μας αποκαλύπτουν την αρμονία και τους νόμους του σύμπαντος, μας εμπνέουν και εμποτίζουν τον κόσμο με ιερά σύμβολα, ανάβοντας την ελπίδα και την ομορφιά ενάντια στο σκοτάδι.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ — Mε δεκαοκτώ παραστάσεις στο Lincoln Center, ο θίασος Παραστατικών Τεχνών Shen Yun, μάγεψε το κοινό, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές και επαινετικά σχόλια.
«Αριστοτεχνικό!» δήλωσε ο Φρανκ Ντελλαπόλλα, ένας συνταξιούχος χορευτής μπαλέτου, με πλήθος εμφανίσεις τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και την Ασία στο ενεργητικό του, ο οποίος παρακολούθησε το Shen Yun με την οικογένειά του στις 6 Απριλίου. Η παράσταση έκανε εξίσου μεγάλη εντύπωση και στη γυναίκα του και στον γιο τους, οι οποίοι είναι επίσης χορευτές κλασικού μπαλέτου.
Καθώς τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί για όλες τις παραστάσεις, άνοιξαν μερικές θέσεις που αρχικά είχαν αποκλειστεί λόγω της μερικής τους θέας στη σκηνή, με αποτέλεσμα πληρότητα θεάτρου κατά μέσο όρο 103% κατά τη διάρκεια των δυόμισι εβδομάδων.
Το Shen Yun Performing Arts ιδρύθηκε στη Νέα Υόρκη το 2006 με αποστολή να αναβιώσει 5.000 χρόνια κινεζικού πολιτισμού μέσω της μουσικής και του κλασικού χορού. Το σύνθημά του είναι: «Η Κίνα πριν τον κομμουνισμό».
«Η καλή δουλειά που γίνεται με αυτόν τον τρόπο είναι διαχρονική», δήλωσε ο Φρέντερικ Νιούκομπ, πρόεδρος επενδυτικής εταιρείας και πρωτοπόρος στον κλάδο των αμοιβαίων κεφαλαίων, οποίος νιώθει ευγνώμων προς τους καλλιτέχνες που δείχνουν «την εξέλιξη της θεϊκής παρουσίασης της Κίνας και την εξέλιξή της στην ανθρωπότητα, καθώς η τελευταία αναπτυσσόταν».
«Είναι υπέροχο το ότι τα προβάλλετε στον κόσμο, που διαφορετικά, μπορεί να μην είχε την ευκαιρία να τα μάθει», είπε.
Χορεύτριες του Shen Yun κατά τη διάρκεια παράστασης. (Ευγενική παραχώρηση του Shen Yun)
Ο Νιούκομπ παρακολούθησε τη φετινή παράσταση μαζί με τη Σεσίλια Κρόλεϋ, διευθύντρια εταιρείας χρηματοοικονομικών συμβούλων με μακρά καριέρα στις τέχνες του θεάματος.
«Καλλιτεχνικότατα δοσμένα, με την καλύτερη έννοια — τα ενδύματα, η σκηνοθεσία, η μουσική, η ενορχήστρωση, όλα ήταν πανέμορφα», είπε η κα Κρόλεϋ. «Ως ερμηνεύτρια είχα διδαχθεί ότι στις τέχνες μιμούμαστε το θείον — ότι όταν είσαι καλλιτέχνης, μπορείς να προσεγγίσεις τα ουράνια πράγματα. Και αυτό μας έδειξε σήμερα [το Shen Yun].»
Η ονομασία «Shen Yun» [Σεν Γιουν] μπορεί να αποδοθεί από τα κινεζικά ως «ομορφιά των θεϊκών όντων που χορεύουν».
Η Κρόλεϋ είπε ότι ένιωθε μέσα στην παράσταση τους θεμελιώδεις λίθους του πολιτισμού — «την καλοσύνη και τη συμπόνια» — και είπε ότι οποιοσδήποτε οποιασδήποτε ηλικίας θα απολάμβανε και θα ωφελείτο από αυτήν την παράσταση.
Ο Φρέντερικ Νιούκομπ και η Σεσίλια Κρόλεϋ απόλαυσαν το Shen Yun στο θέατρο David H. Koch, στο Lincoln Center, στις 2 Απριλίου 2025. (NTD)
Ο κος Ντελλαπόλλα παρατήρησε επίσης την τεχνική των κλασικά εκπαιδευμένων χορευτών.
«Οι κινήσεις τους είναι άψογες», είπε. «Τα πόδια είναι όμορφα, οι γυναίκες έχουν απίστευτη έκταση, έλεγχο και κίνηση.»
«Δεν είναι όμως μόνο η τεχνική, είναι και η καλλιτεχνική έκφραση πίσω από αυτήν, υπάρχει μια πραγματική αίσθηση — φέρνουν έναν πολιτισμό, έχουν έκφραση και έχουν έλεγχο, συνενώνοντας την τέχνη με την τεχνική», σχολίασε.
Ο Φρανκ Ντελλαπόλλα απόλαυσε το Shen Yun στο Lincoln Center στη Νέα Υόρκη στις 6 Απριλίου 2025. Παραχώρηση του NTDTV.
«Είναι η έκφραση μιας πιο αρχαίας πολιτιστικής κινεζικής αίσθησης του βουδισμού, της θρησκείας, της κληρονομιάς, απαλλαγμένης [από τον] κομμουνισμό, κάτι που νομίζω ότι για πολλούς από εμάς σε αυτή τη χώρα τώρα είναι σημαντική, γιατί αυτή η χώρα έχει γίνει τόσο στεγνή και στερημένη από πνευματικότητα, έχει απορροφήσει τόσα στοιχεία από τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, που πραγματικά χρειάζεται να μάθουν πόσο σημαντικά, πόσο αγνά, πόσο βαθιά ήταν τα πράγματα πριν εισαχθεί ο κομμουνισμός.»
«Πέραν της δεξιοτεχνίας, είναι και μία […] υπέροχη, βαθιά και σημαντική καλλιτεχνική δήλωση», κατέληξε.
Ο συνθέτης Τζο Τζανόνο, ο οποίος κατά τη διάρκεια της μακράς καριέρας του έγραψε πολλά έργα για μπαλέτο, δήλωσε ότι το Shen Yun ήταν μια «υπέροχη, απολύτως υπέροχη» παραγωγή.
«Είναι κάτι σαν […] την ιστορία της ανθρωπότητας σε μια μεγάλη μπάλα τέχνης, ήταν όμορφο», είπε.
Ο Τζο Τζανόνο παρακολούθησε το Shen Yun στο θέατρο David H. Koch, στο Lincoln Center, στις 9 Απριλίου 2025. (NTD)
«Επαναφέρετε αυτόν τον όμορφο πολιτισμό στην Κίνα»
Το ότι τα εισιτήρια ήταν εξαντλημένα και στις δεκαοκτώ παραστάσεις είναι αξιοσημείωτο, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη φετινή αύξηση των επιθέσεων κατά του θιάσου.
Η ίδρυση του Shen Yun οφείλεται σε καλλιτέχνες οι οποίοι, έχοντας βιώσει θρησκευτικές διώξεις στην Κίνα, αναζήτησαν ελευθερία έκφρασης στο εξωτερικό.
Αλλά από την ίδρυση του Shen Yun, δεχόταν συνεχώς επιθέσεις από την μηχανή προπαγάνδας του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος, όπως επανέλαβε η εταιρεία σε δημόσιες δηλώσεις νωρίτερα αυτή την περίοδο.
Οι καλλιτέχνες του Shen Yun εξασκούν το Φάλουν Γκονγκ, γνωστό και ως Φάλουν Ντάφα, μια πνευματική άσκηση που διδάσκει τις αρχές αλήθεια, καλοσύνη, και ανεκτικότητα. Απέκτησε ευρεία δημοτικότητα με την παρουσίασή της στο κοινό στην Κίνα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αλλά το 1999, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα απαγόρευσε την άσκηση και ξεκίνησε μια βίαιη εκστρατεία δίωξης με στόχο τους ασκούμενούς της.
Οι απαγωγές, η καταναγκαστική εργασία, και η αφαίρεση ζωτικών οργάνων από ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ συνεχίζονται μέχρι σήμερα, και τα προγράμματα του Shen Yun συχνά περιλαμβάνουν έναν χορό βασισμένο σε ιστορίες που μιλάνε για αυτό το θέμα.
Τα μέλη του Shen Yun έχουν καταγράψει εκατοντάδες απειλές, επιθέσεις και άλλα περιστατικά, που κυμαίνονται από δολιοφθορές στα ιδιωτικά λεωφορεία τους μέχρι κλήσεις σε θέατρα από κινεζικά προξενεία. Φέτος, έγινε απειλή βόμβας στο Κέντρο Κένεντι στην πρωτεύουσα του έθνους, η οποία προκάλεσε εκκένωση πριν από την πρώτη παράσταση, αλλά διαπιστώθηκε ότι η απειλή ήταν ψευδής.
Ο παρουσιαστής του Shen Yun, Λισάι Λεμίς, μιλάει σε συνέντευξη Τύπου τονίζοντας τις διεθνείς δραστηριότητες καταστολής που διαπράττει το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα που στοχεύουν την εταιρεία, στο Lincoln Center στην πόλη της Νέας Υόρκης, στις 26 Μαρτίου 2025. Samira Bouaou/The Epoch Times
Κατά την έναρξη της δεκάτης ογδόης περιοδείας του Shen Yun στη Νέα Υόρκη, η εταιρεία έδωσε συνέντευξη Τύπου για να ανακοινώσει ότι 1.500 νυν και πρώην καλλιτέχνες και τα μέλη των οικογενειών τους ζητούσαν έρευνα σχετικά με τις επαναλαμβανόμενες και αυξημένες απειλές εναντίον των καλλιτεχνών.
Οι απειλές, συχνά στα Κινέζικα, αντικατοπτρίζουν τη ρητορική που χρησιμοποιήθηκε από τις επίσημες επιθέσεις του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος κατά του Shen Yun.
Εκπρόσωποι της εταιρείας και ειδικοί σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων λένε ότι αυτή η αφήγηση έχει επίσης αντιγραφεί από δυτικά μέσα ενημέρωσης τους τελευταίους μήνες.
Η νέα αφήγηση δεν ξέφυγε από την προσοχή ορισμένων μελών του κοινού του Lincoln Center, ένα από τα οποία είπε ότι αυτή η αφήγηση τους έκανε να θέλουν να δουν την παράσταση για να έχουν προσωπική άποψη.
Συντριπτικά, τα μέλη του κοινού του Shen Yun είπαν μετά τις παραστάσεις ότι θα ήθελαν το Shen Yun να μπορούσε μια μέρα να εμφανιστεί στην Κίνα.
«Αυτή είναι η κινεζική ιστορία, σωστά; Και είναι σχεδόν σαν, καλά, πώς μπορείτε να μην το παρουσιάζετε αυτό στην Κίνα; Είναι η ιστορία σας, είναι η παράδοσή σας — κάτι που πρέπει να τιμάται και να χαίρει σεβασμού», είπε ο Νηλ Κηρνς, διευθύνων σύμβουλος μιας τράπεζας, αφού παρακολούθησε το Shen Yun στις 6 Απριλίου.
Ο Νηλ Κηρνς απόλαυσε το Shen Yun στο Lincoln Center στη Νέα Υόρκη στις 6 Απριλίου 2025. Frank Liang/The Epoch Times
«Κι όμως, όχι, δεν μπορείτε να το κάνετε εκεί. Μπορείτε να το δείξετε μόνο εκτός χώρας. Αυτό είναι πραγματικά πολύ λυπηρό.»
Ο Κηρνς είπε ότι η παράσταση ήταν «απολύτως υπέροχη».
«Είναι μια πολύ, πολύ μοναδική παράσταση για να δεις το υπόβαθρο, να δεις την παράδοση, να δεις την ιστορία. Είναι μια εξαιρετική εμπειρία», είπε.
Ο ηθοποιός Έιντζελ Ρόζα, ο οποίος παρακολούθησε την παράσταση στις 10 Απριλίου, είπε ως συνάδελφος ερμηνευτής, ότι μπορούσε να δει την αφοσίωση των καλλιτεχνών του Shen Yun στην τέχνη τους και την προετοιμασία που προέκυψε για το «όμορφο έργο» που μοιράστηκαν με το κοινό.
Ο Ρόζα ήλπιζε ότι οι άνθρωποι στην Κίνα θα μπορούσαν να δουν επίσης το Shen Yun, «και να μάθουν από αυτό και απλώς να επιστρέψουν στην ομορφιά του».
«Φέρτε πίσω αυτόν τον όμορφο πολιτισμό στην Κίνα. Αυτό θα ήταν ωραίο», είπε.
«Αυτό είναι καταπληκτικό, είναι τόσο όμορφο. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν επιτρέπεται στην Κίνα. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Είναι καταπληκτικό. Το απολαμβάνουμε, δόξα τω Θεώ», είπε.
Ο Έιντζελ Ρόζα απόλαυσε το Shen Yun στο θέατρο David H. Koch στο Lincoln Center, στις 10 Απριλίου 2025. Yeawen Hung/The Epoch Times
Η Epoch Times είναι περήφανος χορηγός του Shen Yun Performing Arts. Καλύψαμε τις αντιδράσεις του κοινού από την ίδρυση του Shen Yun το 2006.
Ανακαλύφθηκε κάτω από χαλάσματα, σε μια τραπεζαρία της βίλας Μαϊντάντ, στην τοποθεσία της αρχαίας Σελεύκειας, κοντά στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία. Τμήμα ενός μεγαλύτερου ψηφιδωτού, φυλάσσεται τώρα στο Μουσείο Ψηφιδωτών του Ζεύγματος, στην τουρκική πόλη Γκαζιαντέπ, περίπου 50 χιλιόμετρα δυτικά της εν λόγω βίλας, και είναι πλέον το σύμβολο της Γκαζιαντέπ.
Τα αχτένιστα μαλλιά, τα ψηλά ζυγωματικά, το σκουλαρίκι και η κορδέλα των μαλλιών έκανε τους αρχαιολόγους να την αποκαλέσουν «Τσιγγάνα», ωστόσο δεν μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι πρόκειται για γυναίκα. Κάποιοι υποθέτουν ότι μπορεί να είναι η Γαία, η θεά της Γης, ενώ άλλοι λένε ότι το πορτρέτο μπορεί να είναι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το βλέμμα της έκανε τους αρχαιολόγους και τους κριτικούς Τέχνης να την αποκαλέσουν «Μόνα Λίζα» της Ανατολής.
Την ελληνιστική περίοδο, η Σελεύκεια (η επί του Ζεύγματος ή απλώς Ζεύγμα) ήταν μία μεγάλη, ακμάζουσα πόλη στη δυτική όχθη του Ευφράτη, που συνέδεε τον ελληνορωμαϊκό κόσμο με την Περσική Αυτοκρατορία. Ιδρύθηκε τον 300 π.Χ. από τον Σέλευκο Α΄, διάδοχο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος κατασκεύασε μία πλωτή γέφυρα από λέμβους για να συνδέσει τις δύο όχθες του ποταμού. Η λέξη «ζεύγμα» σημαίνει «σύνδεσμος» (εννοιών ή πραγμάτων) στα αρχαία ελληνικά και οτιδήποτε χρησιμεύει ως σύνδεσμος, όπως μία γέφυρα, φράγμα, σχεδίες κλπ.
Το 1ο αιώνα π.Χ. κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους και έγινε ένα φρουραρχικό φυλάκιο, όπου στάθμευαν οι λεγεώνες τους για να φυλάνε τα ανατολικά σύνορα της αυτοκρατορίας. Μέρος των αλλαγών που επέφεραν οι Ρωμαίοι ήταν η μετατροπή της πλωτής γέφυρας σε λίθινη, από την οποία όμως δεν σώζεται τίποτα.
Ανασκαφή στο Ζεύγμα, στη νότια Τουρκία. (Dreamer Company/Shutterstock)
Ως πύλη μεταξύ Ανατολής και Δύσης, είχε εμπορική και στρατηγική σημασία της μαζί με κοσμοπολίτικη κουλτούρα, παράγοντες που συνέτειναν στην ευημερία της. Υπήρχαν πολλές πολυτελείς βίλες πλούσια διακοσμημένες με τοιχογραφίες, εξαιρετικά ψηφιδωτά δάπεδα και ενσωματωμένες εγκαταστάσεις νερού με σιντριβάνια, σχεδιασμένα να δροσίζουν τον ξηρό αέρα που ερχόταν από έξω. Σε πολλά από αυτά απεικονίζονται θεοί του ποταμού και του ωκεανού, όπως ο Ποσειδώνας. Οι μαρμάρινες στήλες, τα σιντριβάνια και τα ασβεστολιθικά αγάλματα ήταν διάχυτα στην πόλη.
Τον 7ο αιώνα μ.Χ., η περιοχή κατακτήθηκε από τους Άραβες και το Ζεύγμα λεηλατήθηκε. Το μεγαλείο του ξεχάστηκε για περίπου 1.700 χρόνια, για να ανακαλυφθεί από τους αρχαιολόγους πολλούς αιώνες αργότερα.
Το 2000, η κατασκευή του τεράστιου φράγματος Μπιρετσίκ στον ποταμό Ευφράτη έθεσε όλα αυτά τα απαράμιλλα αρχαία έργα τέχνης σε άμεσο κίνδυνο. Με τα νερά να ανεβαίνουν κατά 10 εκατοστά την ημέρα, οργανώθηκε μια επείγουσα επιχείρηση διάσωσης προκειμένου να σωθούν 1.700 τ.μ. ψηφιδωτών, 450 μέτρα τοιχογραφιών, 20 κίονες, 4 αγάλματα και 4 ρωμαϊκά σιντριβάνια. Όλα ανελκύστηκαν και μεταφέρθηκαν στο νέο, υπερσύγχρονο Μουσείο Ψηφιδωτού Ζεύγματος, το 2011, με την αρωγή ιδιωτικής και δημόσιας χρηματοδότησης.
Τον Φεβρουάριο του 2023, η πόλη βρέθηκε στο επίκεντρο φονικού σεισμού 7,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, με πολλά θύματα σε Τουρκία και Συρία. Παρόλο που η Γκαζιαντέπ ισοπεδώθηκε σχεδόν, το Μουσείο Ψηφιδωτού, το περιεχόμενο και το προσωπικό του έμειναν ανέπαφα. Μετά από προσωρινή διακοπή της λειτουργίας του, άνοιξε και πάλι τον Απρίλιο του 2023.
Το μουσείο αποτελείται από τρία τμήματα:
Στο πρώτο, βρίσκονται τα πιο περίτεχνα επιδαπέδια ψηφιδωτά. Τους επισκέπτες υποδέχονται ο Ωκεανός, θεός όλων των ποτάμιων θεών και η σύζυγός του, Τηθύς. Εξαίρετες διακοσμήσεις ψαριών και δελφινιών συμβολίζουν την αφθονία της θάλασσας.
Στο πρώτο τμήμα του Μουσείου Ψηφιδωτών Ζεύγματος, στο Γκαζιαντέπ της Τουρκίας. (Todor Stoyanov/Shutterstock)
Ένα μεγάλο ψηφιδωτό από τη βίλα του Ποσειδώνα δείχνει τον ημίθεο Αχιλλέα, ο οποίος κρύφτηκε από τη μητέρα του και ντύθηκε με γυναικεία ρούχα για να μην πάει να πολεμήσει στον Τρωικό Πόλεμο. Όταν όμως ο Οδυσσέας φύσηξε το πολεμικό βούκινο, ο Αχιλλέας έτρεξε να πάρει τα όπλα του, αποκαλύπτοντας τον εαυτό του. Η περίτεχνη εικόνα τον δείχνει να προετοιμάζεται για τη μάχη.
Ο Αχιλλέας παίρνει τα όπλα, αποκαλύπτοντας την ταυτότητά του μπροστά στον Οδυσσέα. (cornfield/Shutterstock)
Πολλά ζωντανά χρώματα και εκπληκτικές λεπτομέρειες εκτίθενται στο ψηφιδωτό Έρως και Ψυχή, από τη βίλα του Ποσειδώνα επίσης. Ο φτερωτός θεός Έρωτας απεικονίζεται δίπλα στη σύζυγό του, την Ψυχή. Ένα περίπλοκο γεωμετρικό περίγραμμα πλαισιώνει αρμονικά την κεντρική σκηνή.
(Αριστερά) Έρως και Ψυχή, ψηφιδωτό της βίλας του Ποσειδώνα. (Dosseman/CC BY-SA 4.0) – (Δεξιά) Ο Ποσειδώνας, θεός όλων των υδάτων, στο άρμα του. Κάτω, οι μορφές του Ωκεανού και της Τηθύος. (Dosseman/CC BY-SA 4.0)
Ο Ωκεανός και Τηθύς. (Dosseman/CC BY-SA 4.0)
Ο Περσέας σώζει την Ανδρομέδα. (Dosseman/CC BY-SA 4.0)
Ο θεός Διόνυσος με μια φτερωτή Νίκη και μια μαινάδα ή Βάκχη. (Dosseman/CC BY-SA 4.0)
Η «Τσιγγάνα». (Public Domain)
Το δεύτερο τμήμα του μουσείου στεγάζει ψηφιδωτά που προέρχονται από το Γκαζιαντέπ και τις γύρω περιοχές, με απλούστερα σχέδια ζώων και ψηφιδωτά δαπέδου από εκκλησίες της ανατολικής ρωμαϊκής περιόδου.
Το τρίτο τμήμα προορίζεται για μια αίθουσα συνεδριάσεων, ένα καφέ και ένα κατάστημα δώρων.
Το παλάτι Ροάν είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα της γαλλικής μπαρόκ αρχιτεκτονικής. Ειδυλλιακά χτισμένο δίπλα στον καθεδρικό ναό στο Στρασβούργο της Γαλλίας, το παλάτι ξεκίνησε ως ένα νέο σπίτι για τους επισκόπους της πόλης.
Το 1727, ο καρδινάλιος Αρμάντ ντε Ροάν, (ο οποίος είναι επίσης Πρίγκιπας-Επίσκοπος του Στρασβούργου και μέλος του Οίκου του Ρο), ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Ρομπέρ ντε Κοτ να σχεδιάσει το νέο παλάτι σε γαλλικό μπαρόκ στυλ. Ο ντε Κοτ ξεκίνησε την εκπαίδευσή του ως μαθητής του Ζυλ Χαρντουάν-Μανσάρ — του πρωταρχικού αρχιτέκτονα των Βερσαλλιών — πριν γίνει ο μικρότερος συνεργάτης του και τελικά διάδοχός του ως κύριος βασιλικός αρχιτέκτονας.
Η κατασκευή του παλατιού Ροάν διήρκεσε από το 1732 έως το 1742 και διευθύνθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον νεότερο αρχιτέκτονα Ζοζέφ Μασσόλ, ο οποίος βοήθησε τον ντε Κοτ στον σχεδιασμό του παλατιού και ανέλαβε την ευθύνη μετά τον θάνατο του ντε Κοτ το 1735. Ο σχεδιασμός του παλατιού εμπνεύστηκε από το παριζιάνικο οικιστικό στυλ της εποχής, γνωστό ως αριστοκρατικό αστικό στυλ. Ενώ συχνά παρουσιάζει γαλλικά μπαρόκ στοιχεία όπως κολοσσιαίους κίονες (πολυώροφους κίονες), η οικιστική αρχιτεκτονική απέσυρε σταδιακά τις κιονοστοιχίες και τους τρούλους για ένα ελαφρύτερο αρχιτεκτονικό στυλ που εισήγαγε διακόσμηση από σφυρήλατο σίδερο σε σχέδια rocaille (φυσικά ενσωματωμένες, ομαλές καμπύλες).
Από την δεκαετία του 1730, το Επισκοπικό Μέγαρο έχει παραδοθεί από τους άρχοντες στο κράτος. Είναι πλέον ένα πολιτιστικό ορόσημο που στεγάζει τρία μουσεία: το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Μουσείο Καλών Τεχνών και το Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών.
Η κύρια είσοδος του παλατιού βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του κτηρίου, απέναντι από τον καθεδρικό ναό του Στρασβούργου. Ενώ η θριαμβευτική αψιδωτή πύλη θυμίζει την κλασική ρωμαϊκή αρχιτεκτονική, ο κοίλος τοίχος είναι ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό στα μπαρόκ σχέδια. Τα γλυπτά και τα ανάγλυφα του παλατιού σκαλίστηκαν από τον Ρομπέρ λε Λορραίν, έναν από τους μεγαλύτερους Γάλλους μπαρόκ γλύπτες. Γλυπτικές αλληγορίες πίστης και προσωποποιήσεις της «Θρησκείας», της «Ευχαριστίας», του «Ελέους» και της «Μετάνοιας» στέφουν την κύρια πύλη. (PhotoFires/Shutterstock)
Η βιβλιοθήκη του παλατιού Ροάν είναι μέρος του Μουσείου Διακοσμητικών Τεχνών. Βρίσκεται στο ισόγειο, και λειτουργεί και ως το κύριο μέρος του μικρού παρεκκλησίου του παλατιού. Πάνω από τα ράφια από μαόνι κρέμονται τέσσερις από τους οκτώ τοιχοτάπητες που απεικονίζουν την «Ιστορία του Κωνσταντίνου», οι οποίοι υφάνθηκαν γύρω στο 1624 από σχέδια των καλλιτεχνών Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς και Πιέτρο ντα Κορτόνα (σώζονται σε πολλές εκδόσεις). Πλαισιώνουν την πόρτα δύο από τους πίνακες των τεσσάρων ευαγγελιστών. (kamienczanka/Shutterstock)
Το βασιλικό υπνοδωμάτιο, όπου έμειναν οι Γάλλοι μονάρχες και οι επισκέπτες της βασιλικής οικογένειας (Λουδοβίκος ΙΕ΄, Μαρία Αντουανέττα, Ναπολέων, Ζοζεφίν και Σαρλ Ι΄) στο Στρασβούργο, είναι ένα από τα πιο περίτεχνα και εντυπωσιακά δωμάτια στο παλάτι Ροάν. Με αυλακωτούς κίονες, διακοσμητικά επιχρίσματα, πολυελαίους με φούντες και κολωνάκια—χαμηλά κολωνάκια που χωρίζουν το κρεβάτι από το υπόλοιπο δωμάτιο— η κρεβατοκάμαρα του βασιλιά αποτελεί παράδειγμα της απόλυτης λαμπρότητας της ύστερης μπαρόκ εσωτερικής αισθητικής. Η διακόσμηση ενισχύεται περαιτέρω από μεγάλους, επιχρυσωμένους καθρέφτες και τρία από τα υφαντά της σειράς «Ιστορία του Κωνσταντίνου». (Morio60/CC BY-SA 2.0)
Η αίθουσα της Συνόδου χρησιμοποιήθηκε ως χώρος υποδοχής και τραπεζαρία. Στο εσωτερικό των καμάρων υπάρχουν γλυπτές παραστάσεις μουσικών οργάνων, αφού τα συμπόσια συνήθως συνοδεύονταν από μουσική. Πάνω από τον κεντρικό μπουφέ είναι μια τοιχογραφία trompe-l’oeil της Ceres, θεάς της γεωργίας και της γονιμότητας. (Alexander Sorokopud/Shutterstock)
Η κρεβατοκάμαρα του πρίγκιπα-επισκόπου έγινε αργότερα το πρωινό δωμάτιο του αυτοκράτορα Ναπολέοντα (ένα σαλόνι που δέχεται τον πρωινό ήλιο). Με έναν συνδυασμό πολυτέλειας και πραότητας, χαρακτηριστικό ενός ιδιωτικού μπαρόκ δωματίου, τα έπιπλα περιλαμβάνουν έναν canapé confident (καναπές που έχει ένα κάθισμα σε κάθε άκρο κάθετα προς τα κύρια καθίσματα), έξι πολυθρόνες και δύο ψηλά κηροπήγια. (Alexander Sorokopud/Shutterstock)
Η νότια πρόσοψη καταλαμβάνει όλο το πλάτος του οικοπέδου του παλατιού Ροάν και έχει τέσσερις ορόφους, συμπεριλαμβανομένης της στέγης του αρχοντικού. Διαθέτει 17 όρμους (παράθυρα σε σταθερή απόσταση), μπαλκόνια από σφυρήλατο σίδερο, και τέσσερις κορινθιακούς κίονες που στέφονται με ένα αέτωμα εντός του οποίου υπάρχει το οικόσημο του Οίκου του Ροάν. (Mikhail Markovskiy/Shutterstock)
Τουλούμπες φτιάχνουν σε όλη την Ελλάδα, όμως στη Θεσσαλονίκη ήταν πάντα πολύ πιο διαδεδομένες ως κέρασμα, προφανώς λόγω της εγγύτητάς της με την Κωνσταντινούπολη και των επιρροών που δέχθηκε από τη βυζαντινή, την πολίτικη και την οθωμανική κουζίνα.
Η λέξη κατάγεται από την περσική λέξη τολόμπε, που σημαίνει αντλία. Η τολόμπε πέρασε στα τουρκικά ως tulumba και στα ιταλικά ως tromba, λέξεις που υιοθετήσαμε και στην Ελλάδα, την πρώτη για το γλυκό και τη δεύτερη για την αντλία.
Τουλούμπες βέβαια και άλλα παρόμοια γλυκά, δηλαδή ζυμάρια που τηγανίζονται σε λάδι και έπειτα σιροπιάζονται, συναντάμε και αλλού στη λεκάνη της Μεσογείου, στη Μέση Ανατολή, στο Ιράν, στη Βόρεια Αφρική, μέχρι και στην Ίνδία. Στον μουσουλμανικό κόσμο, τις φτιάχνουν και τις τρώνε κατά το ραμαζάνι. Παρόμοια είναι και τα ισπανικά churros.
Υλικά
Μερίδες: 6-8
Για τα τουλουμπάκια
250 γρ. αλεύρι σκληρό
300 ml νερό
40 ml σπορέλαιο
4 μεσαία αυγά
20 γρ. ζάχαρη
1 πρέζα αλάτι
Για το σιρόπι
500 ml νερό
450 γρ. ζάχαρη
20 γρ. μέλι
σπορέλαιο για το τηγάνισμα
Εκτέλεση
Το σιρόπι
Για να φτιάξουμε τα τουλουμπάκια, ξεκινάμε φτιάχνοντας το σιρόπι. Σε ένα κατσαρολάκι βάζουμε το νερό και τη ζάχαρη και, αφού πάρουν μία βράση, κατεβάζουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το μέλι.
Ανακατεύουμε να διαλυθεί και αφήνουμε το σιρόπι να κρυώσει.
Τα τουλουμπάκια
Σε ένα άλλο κατσαρόλακι ζεσταίνουμε το νερό με το λάδι, τη ζάχαρη και το αλάτι μέχρι να πάρουν βράση.
Αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το αλεύρι, ανακατεύοντας έντονα με μια κουτάλα μέχρι να γίνει ένα ζυμαράκι.
Επαναφέρουμε το κατσαρολάκι στη φωτιά και συνεχίζουμε το ανακάτεμα για περίπου μισό λεπτό, ώστε να ψηθεί καλά το αλεύρι.
Αδειάζουμε το ζυμαράκι στο μίξερ και το ανακατεύουμε με το φτερό μέχρι να κρυώσει λίγο.
Σε ένα μπολάκι, χτυπάμε ελαφρώς τα αυγά και τα ρίχνουμε σταδιακά στο ζυμάρι, συνεχίζοντας το ανακάτεμα.
Αφού απορροφηθούν και γίνει μια μαλακή και κάπως ρευστή ζύμη, τη μεταφέρουμε σε μια σακούλα ζαχαροπλαστικής με μύτη οδοντωτή.
Σε ένα τηγάνι βάζουμε αρκετό σπορέλαιο και, αφού ζεσταθεί καλά, σχηματίζουμε με το κορνέ τουλουμπάκια ως εξής:
Πλησιάζουμε τη μύτη της σακούλας στην επιφάνεια του λαδιού, πιέζουμε να βγει λίγη ζύμη και, όταν φτάσει στο μήκος που επιθυμούμε, την κόβουμε με ένα ψαλίδι, να πέσει το τουλουμπάκι στο λάδι.
Αφού τα τηγανίσουμε και ροδίσουν καλά από όλες τις πλευρές, τα βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα και τα βάζουμε σε ένα πιάτο με απορροφητικό χαρτί, να στραγγίξουν.
Έπειτα, τα ρίχνουμε στο κατσαρολάκι με το κρύο σιρόπι και τα γυρνάμε να σιροπιαστούν καλά, για περίπου 10 δευτερόλεπτα.
Βγάζουμε τα τουλουμπάκια ξανά με τρυπητή κουτάλα και τα τοποθετούμε σε πιατέλα. Διατηρούνται σε θερμοκρασία δωματίου.
Εάν έχετε περάσει περισσότερες από μερικές ώρες στον φορητό υπολογιστή σας, γνωρίζετε αυτό το άβολο συναίσθημα στους καρπούς σας που κανένα τρίψιμο ή τίναγμα δεν φαίνεται να ανακουφίζει. Οι καρποί μας είναι ζωτικής σημασίας για πολλές ευχάριστες δραστηριότητες, από το ψάρεμα και η γιόγκα μέχρι την κηπουρική και την ξυλουργική, καθιστώντας τους ιδιαίτερα ευάλωτους σε τραυματισμούς.
Είτε αναρρώνετε από έναν τραυματισμό είτε απλά θέλετε να δυναμώσετε τους καρπούς σας απολαμβάνοντας επιπλέον ολιστικά οφέλη, η Δεξαμενή Γιανγκ (Yang Chi, TE4) είναι ένα σημείο βελονισμού που αξίζει να εξερευνήσετε.
Μια αρχαία θεραπεία με σύγχρονες εφαρμογές
Το Yang Chi τεκμηριώθηκε για πρώτη φορά στο κλασικό κείμενο της TCM (παραδοσιακής κινέζικης ιατρικής) «Ling Shu (Πνευματικός άξονας)», ένα βασικό μέρος του «Huangdi Neijing (Εσωτερικό Κλασικό [Βιβλίο] του Κίτρινου Αυτοκράτορα)», το οποίο παρέχει μια θεωρητική βάση για τη θεραπεία με βελονισμό. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, οι ασκούμενοι έχουν χρησιμοποιήσει το Yang Chi για να αντιμετωπίσουν διάφορες ανησυχίες για την υγεία, καθώς αυτό το σημείο βελονισμού έχει ταξινομηθεί ως σημείο Πηγής Γιουάν. Αυτό σημαίνει ότι παίζει ζωτικό ρόλο στη ρύθμιση της ροής της ζωτικής ενέργειας που είναι γνωστή ως τσι στον μεσημβρινό (ενεργειακό μονοπάτι). Το Yang Chi, όπως υποδηλώνει το όνομά του, ρυθμίζει την ενέργεια γιανγκ μέσα στον μεσημβρινό Τριπλής Ενέργειας και σε ολόκληρο το σύστημα του σώματος.
Αυτή η ιδιότητα του επιτρέπει να αντιμετωπίζει τις αισθήσεις κρύου στα χέρια και τα πόδια, μια κατάσταση που αντιμετωπίζουν συχνά οι γυναίκες και όσοι ζουν σε ψυχρότερα κλίματα. Τέτοιες αισθήσεις προκαλούνται συνήθως από κακή κυκλοφορία της ενέργειας γιανγκ, η οποία συχνά παρομοιάζεται με τη ζεστασιά του ήλιου στο σώμα. Επιπλέον, το Yang Chi μπορεί να ανακουφίσει τη δίψα που σχετίζεται με καταστάσεις όπως ο διαβήτης, καθιστώντας το αποτελεσματικό για όσους υποφέρουν από αυτό το σύμπτωμα. Η θέση του το καθιστά επίσης ιδανικό σημείο για την ανακούφιση από τον πόνο στον καρπό.
Η διασταύρωση TCM και σύγχρονης ιατρικής
Δεν αποτελεί έκπληξη για τους επαγγελματίες της TCM ότι η σύγχρονη έρευνα υποστηρίζει τη χρήση του Yang Chi για τη θεραπεία των συμπτωμάτων του συνδρόμου του καρπιαίου σωλήνα. Σε μια μελέτη, οι ερευνητές ερεύνησαν τα αποτελέσματα του ηλεκτροβελονισμού σε ασθενείς με σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, με το Yang Chi να ήταν ένα από τα έξι σημεία βελονισμού που χρησιμοποιήθηκαν.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ένα αξιοσημείωτο ποσοστό βελτίωσης 96,7%, με σημαντικές αυξήσεις στην ταχύτητα αγωγιμότητας των νεύρων και μειωμένο οίδημα των νεύρων μετά τη θεραπεία. Αυτό υποδηλώνει ότι ο ηλεκτροβελονισμός, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης του Yang Chi, μπορεί να είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για την ανακούφιση των συμπτωμάτων του συνδρόμου του καρπιαίου σωλήνα.
Αυτό που είναι ιδιαίτερα συναρπαστικό είναι ότι η πρόσφατη έρευνα αρχίζει να αποκαλύπτει τις ευρύτερες θεραπευτικές δυνατότητες του Yang Chi, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου του στη φροντίδα του καρκίνου. Μια άλλη μελέτη επικεντρώθηκε στα αποτελέσματα του βελονισμού saam, γνωστή και ως τεχνική της Κορέας των Τεσσάρων Βελόνων, στο ανοσοποιητικό σύστημα ασθενών με καρκίνο, όπου το Yang Chi συμπεριλήφθηκε μεταξύ των πέντε σημείων βελονισμού που χρησιμοποιήθηκαν.
Μετά τη θεραπεία, υπήρξε σημαντική αύξηση σε συγκεκριμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, όπως CD3+ και CD8+, μαζί με αξιοσημείωτη μείωση στα επίπεδα κόπωσης. Αυτό υποδεικνύει ότι το Yang Chi, μαζί με άλλα προσεκτικά επιλεγμένα σημεία βελονισμού μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση της ανοσίας και στη μείωση της κόπωσης σε ασθενείς με καρκίνο, ενισχύοντας τη συνολική αποτελεσματικότητα της θεραπείας.
Πώς να εντοπίσετε και να διεγείρετε το Yang Chi
Για να εντοπίσετε το Yang Chi, κοιτάξτε το έσω μέρος του καρπού σας όπου κάμπτεται φυσικά. Θα παρατηρήσετε μια πτυχή που τρέχει οριζόντια. Το σημείο βελονισμού βρίσκεται σε μια μικρή βύθιση δίπλα στον τένοντα του μυός που είναι υπεύθυνος για την επέκταση των δακτύλων σας.
Ένας άλλος τρόπος για να το βρείτε είναι να τοποθετήσετε ένα δάχτυλο ανάμεσα στο παράμεσο και στο μικρό δάκτυλο και να το σύρετε προς τα κάτω προς τον καρπό μέχρι να νιώσετε μια ελαφριά εσοχή. Αυτό το σημείο μπορεί να αισθάνεται τρυφερό στην αφή, κάτι που μπορεί να υποδεικνύει ότι έχετε βρει τη σωστή τοποθεσία.
Η ενεργοποίηση του Yang Chi είναι εύκολη:
Εφαρμόστε σταθερή πίεση για τρία έως πέντε δευτερόλεπτα, χαλαρώστε για τρία δευτερόλεπτα και επαναλάβετε για ένα έως τρία λεπτά σε κάθε καρπό.
Κάντε μασάζ στο σημείο με κυκλικές κινήσεις χρησιμοποιώντας τον αντίχειρα ή τον δείκτη σας για ένα έως τρία λεπτά ανά πλευρά.
Για εκτεταμένα οφέλη, χρησιμοποιήστε ένα επίθεμα βοτάνων όλη τη νύχτα.
Σκεφτείτε επαγγελματικές θεραπείες όπως ο βελονισμός ή το moxibustion (μια ήπια θερμοθεραπεία με αποξηραμένο mugwort) για βαθύτερα αποτελέσματα.
Προφυλάξεις κατά τη χρήση του Yang Chi
Αποφύγετε να πιέζετε αυτό το σημείο βελονισμού εάν έχετε τραυματισμό στην περιοχή του καρπού, καθώς η υπερβολική διέγερση θα μπορούσε να επιδεινώσει την κατάσταση. Εάν χρησιμοποιείτε επιθέματα βοτάνων, βεβαιωθείτε ότι δεν περιέχουν σκληρές χημικές ουσίες που θα μπορούσαν να ερεθίσουν το δέρμα.
Μια ισορροπημένη προσέγγιση στην ευεξία
Μια κοινή παρανόηση είναι ότι η ενέργεια γιανγκ είναι «καλή» ενώ η ενέργεια γιν είναι «κακή». Ωστόσο, η TCM δίνει έμφαση στην ισορροπία μεταξύ των δύο δυνάμεων. Ακριβώς όπως απολαμβάνουμε τον ήλιο όταν η ζεστασιά του είναι ευχάριστη, αλλά αποφεύγουμε την καυτή ζέστη, η ρύθμιση της ενέργειας γιανγκ είναι απαραίτητη για τη βέλτιστη υγεία.
Το Yang Chi είναι ένα χρήσιμο σημείο βελονισμού για τη διατήρηση αυτής της ισορροπίας—ενεργοποιώντας το σώμα χωρίς να το υπερθερμαίνετε. Είτε αναζητάτε ανακούφιση από τον πόνο στον καρπό, βελτιωμένη κυκλοφορία ή υποστήριξη για τη συνολική ζωτικότητα, το Yang Chi είναι ένα ισχυρό εργαλείο στη ρουτίνα αυτοεξυπηρέτησής σας. Δοκιμάστε το και δείτε πώς σας ωφελεί.
Η κινεζική τέχνη είχε υψηλή συμβολική αξία, με την έννοια ότι κάθε στοιχείο που περιλαμβανόταν σε έναν πίνακα παρέπεμπε σε έννοιες και αξίες που θα ενέπνεαν τους θεατές του.
Έτσι, πέρα από την αισθητική αξία του, κάθε πίνακας γινόταν ένα μήνυμα: για ευημερία, πίστη, αντοχή, συζυγική ευτυχία κ.ο.κ. Τα λουλούδια κατείχαν κεντρικό ρόλο σε αυτές τις συνθέσεις, αντικατοπτρίζοντας και τη στενή σχέση των Κινέζων με τη φύση.
Η παιώνια, η ορχιδέα, το χρυσάνθεμο, τα άνθη λωτού και δαμασκηνιάς είναι μερικά μόνο από τα λουλούδια που προσέφεραν τις ιδιότητές τους στη λεπτή τέχνη των Κινέζων ζωγράφων. Τα περίπλοκα νοήματα περνούσαν από δάσκαλο σε μαθητή μέσα από χρονοβόρες και αυστηρές διαδικασίες, κατά τις οποίες η αντιγραφή των παλαιών δασκάλων ήταν η βασικότερη μέθοδος εκμάθησης, προκειμένου να διατηρούνται και να μεταφέρονται οι παραδόσεις και οι γνώσεις των προηγούμενων γενεών.
Τα λουλούδια αποτελούσαν επίσης σημαντικό στοιχείο της κινεζικής ποίησης.
Τα άνθη δαμασκηνιάς, μαζί με τις ορχιδέες, τα μπαμπού και τα χρυσάνθεμα, αποτελούν την ομάδα των «τεσσάρων κυρίων» ή «τεσσάρων προσώπων ευγενούς χαρακτήρα».
Τα άνθη της δαμασκηνιάς απεικονίζονται σε πάρα πολλά έργα τέχνης, από πορσελάνες μέχρι παπύρους, λόγω της κομψής ομορφιάς και της συμβολικής τους σημασίας: αποτελούν σύμβολο γονιμότητας και αντοχής, επειδή ανθίζουν κατά τη διάρκεια του κρύου χειμώνα.
Δεδομένου ότι η δαμασκηνιά είναι το πρώτο δέντρο που ανθίζει, πριν τον ερχομό της άνοιξης, θεωρείται σύμβολο ανανέωσης και αγνότητας. Το άνθος της δαμασκηνιάς έχει πέντε πέταλα. Ο αριθμός 5 είναι ιερός στην κινεζική κουλτούρα, και τα άνθη της δαμασκηνιάς συμβολίζουν ακόμη την επιτυχία και την ευημερία.
Συχνά απεικονίζονται πάνω σε λεπτά, μακριά κλαδιά, με κάποιο ζώο ή πουλί να συμπληρώνει την εικόνα και το μήνυμά της.
Ο μεγάλος Κινέζος ποιητής Λι Μπάι της δυναστείας Τανγκ (618-907) συνέκρινε κάποτε το όμορφο πρόσωπο της παλλακίδας του, Γιανγκ Γιουχουάν, με τις ανθισμένες παιώνιες, στο διάσημο ποίημά του Τσινγκ Πινγκ Ντιάο (Qing Ping Diao):
«Τα αιωρούμενα σύννεφα μού θυμίζουν τα ρούχα της και το πρόσωπό της μου θυμίζει παιώνιες», έγραψε σε έναν στίχο.
Οι παιώνιες που ανθίζουν τον Μάιο με μεγάλα πέταλα σε έντονα χρώματα συνδέονται με την ευημερία και τον πλούτο στην παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα. Η παιώνια έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής την εποχή της Δυναστείας Τανγκ, μια περίοδο κατά την οποία οι Κινέζοι προτιμούσαν τα λαμπρά και ένδοξα πράγματα, όπως τα γερά και δυνατά άλογα και τα μεγάλα λουλούδια. Στο τέλος της Δυναστείας Τσινγκ, η παιώνια επιλέχθηκε ως εθνικό λουλούδι.
Σε πολλές εικόνες της Πρωτοχρονιάς, οι νεράιδες κρατούν πάντα παιώνιες, με τις οποίες μεταφέρουν τις ευχές των ανθρώπων για ένα ευτυχισμένο και φωτεινό νέο έτος.
Το χρυσάνθεμο, ένας από τους «τέσσερις κυρίους», είναι σύμβολο ατομικότητας επειδή ανθίζει το φθινόπωρο, όταν τα περισσότερα λουλούδια μαραίνονται.
Το χρυσάνθεμο συνδέεται συχνά με τον διάσημο ποιητή Τάο Γιουανμίνγκ της Ανατολικής Δυναστείας Τζιν (317-420 μ.Χ.), ο οποίος έγραψε στο ποιήμα του «Πίνοντας κρασί»:
«Μαζεύοντας χρυσάνθεμα κάτω από τον ανατολικό φράχτη, κοίταζα ήρεμα τα νότια βουνά.»
Το ποίημα αυτό είναι ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα που αποτυπώνουν τη γαλήνη μίας ειρηνικής και ήσυχης ζωής.
Ο Τάο ήταν ένας ερημίτης που απολάμβανε την ομορφιά της φύσης και την απλή ζωή. Τα χρυσάνθεμα, και λόγω της απλής ομορφιάς τους, έγιναν σύμβολο της ταπεινότητας, που έρχεται σε αντίθεση με την επιδίωξη της φήμης και του πλούτου.
Λόγω της αντοχής του και της ανθοφορίας του που γίνεται τους φθινοπωρινούς μήνες, το χρυσάνθεμο απαντά και ως σύμβολο μακροζωίας στους κινεζικούς μύθους και τη λογοτεχνία.
Το άνθος του λωτού αποτελεί σύμβολο αγνότητας στον βουδισμό, αλλά και στον παραδοσιακό κινεζικό πολιτισμό γενικότερα. Ο λόγιος της δυναστείας Σονγκ, Τζου Ντουνγί, στο πεζογράφημά του Άι Λιαν Σούο, εγκωμίασε τον λωτό ως «αμόλυντο από τη λάσπη από την οποία προέρχεται, και σεμνό παρά τον καθαρισμό του από το νερό».
Στην αρχαία κινεζική λογοτεχνία, ο λωτός συνδέεται συχνά με ευγενείς και αγνές γυναικείες προσωπικότητες. Στο κλασικό κινεζικό έργο «Όνειρο στο Κόκκινο Τερέμ», η τίμια και αξιοπρεπής υπηρέτρια του κεντρικού χαρακτήρα Τζία Μπαογιού, η Τσινγκ Γουέν, γίνεται νεράιδα λωτού μετά το θάνατό της.
Το κινεζικό τριαντάφυλλο είναι σύμβολο ζωτικότητας επειδή αναπτύσσεται και ανθίζει εύκολα οποιαδήποτε εποχή του χρόνου.
Μοιάζει πολύ με τα άλλα τριαντάφυλλα, αλλά έχει λιγότερα αγκάθια και μεγαλύτερα πέταλα. Καθώς κατάγεται από την Κίνα, ονομάζεται «κινεζικό τριαντάφυλλο».
«Ανθίζει ή μαραίνεται, το λουλούδι δεν ενδιαφέρεται ποτέ για τον ερχομό της άνοιξης – οι καλύτερες παιώνιες εμφανίζονται μόνο στα τέλη της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού, αλλά τα κινεζικά τριαντάφυλλα συνυπάρχουν και με τις τέσσερις εποχές με άφθαρτη ομορφιά», έγραψε για αυτό το λουλούδι ο ποιητής Σου Σι της Δυναστείας Σονγκ (960-1279 μ.Χ.).
Οι Κινέζοι άρχισαν να καλλιεργούν τριαντάφυλλα πριν από περίπου 2.000 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της Δυναστείας Χαν (206-220 π.Χ.), τα κινεζικά τριαντάφυλλα καλλιεργούνταν ευρέως στους βασιλικούς κήπους. Κατά τη διάρκεια της Δυναστείας Τανγκ, τα λουλούδια έφτασαν στις περισσότερες περιοχές κατά μήκος του ποταμού Γιανγκτσέ.
Η αζαλέα ή ντου τζουάν, που εμφανίζεται συχνά σε αρχαία κινεζικά ποιήματα και ιστορίες, είναι το αγαπημένο λουλούδι του ποιητή της Δυναστείας των Τανγκ, Μπάι Τζούι. Ο Μπάι όχι μόνο εξυμνούσε τις αζαλέες στα ποιήματά του, αλλά και προσπαθούσε να τις καλλιεργήσει.
«Κάποτε καλλιεργούνταν στους λόφους, τώρα ανθίζουν στους κήπους… στείλτε ένα μήνυμα στον Θεό και αφήστε την αζαλέα να γίνει ο βασιλιάς των λουλουδιών», έγραφε ο Μπάι στο ποίημά του «Οι δώδεκα μελωδίες της αζαλέας».
Στην κινεζική μυθολογία, ένα μελαγχολικό πουλί με το όνομα Ντου Τζουάν τραγουδούσε μέρα και νύχτα, μέχρι που το αίμα του έβαψε όλα τα λουλούδια του λόφου κόκκινα. Τα λουλούδια πήραν το όνομα του άτυχου πουλιού.
Η καμέλια θεωρείται σύμβολο καλής τύχης. Στη βουδιστική παράδοση, είναι ένα από τα τέσσερα λουλούδια που φυτρώνουν στον ουρανό.
Υπάρχει ένα ποίημα με τίτλο «Ωδή στην καμέλια» που γράφτηκε από μια γυναίκα με το όνομα Μαντάμ Χουαρούι, που περιγράφει τις καμέλιες «ανθισμένες στους λόφους σαν ένα φλογερό ηλιοβασίλεμα και αιωρούμενα ροζ σύννεφα… ένα τοπίο πιο όμορφο από τα εκατοντάδες λουλούδια που ανθίζουν στους ουρανούς».
Η καμέλια φύεται στην Κίνα ήδη από την περίοδο των Τριών Βασιλείων (220-280).
Η ορχιδέα, ένας από τους «τέσσερις κυρίους», συμβολίζει την αρετή. Έχει ένα λεπτό άρωμα, αλλά φύεται σε άγρια, απομονωμένα μέρη και είναι κρυμμένη από τον κόσμο, όπως ακριβώς η αρετή μένει κρυμμένη μέχρι να υπάρξει η ευκαιρία να εκδηλωθεί.
Το κινεζικό όνομά της, λαν, χρησιμοποιείται ευρέως ως γυναικείο όνομα εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Ακόμα, οι αρχαίοι Κινέζοι αποκαλούσαν την αιώνια φιλία λαν τζιάο (φιλία ευγενής σαν ορχιδέα) και την όμορφη πεζογραφία και ποίηση λαν ζανγκ (λέξεις χαριτωμένες σαν ορχιδέες). Οι άνθρωποι άρχισαν να καλλιεργούν το λουλούδι στην Κίνα πριν από περίπου 2.000 χρόνια. Μετά τις δυναστείες Γουέι και Τζιν (220-420), οι ορχιδέες χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για τη διακόσμηση των κήπων.
Η πρώτη παγκοσμίως μονογραφία για τις ορχιδέες, Τζιν Ζανγκ Λαν Που, γράφτηκε από τον Ζάο Σιγκέν της Δυναστείας Σονγκ. Στο βιβλίο, που αποτελείται από τρεις τόμους, καταγράφονται περίπου 30 είδη ορχιδέας και οι συνήθειες διαβίωσής τους.
Σύμφωνα με την κινεζική μυθολογία, ο γλυκός όσμανθος φύτρωνε στο φεγγάρι, αλλά κοβόταν κάθε μέρα από τον ταοϊστή Γου Γκανγκ, ο οποίος είχε παραβιάσει τους ταοϊστικούς κανόνες.
Σε ποίημά του, ο Λι Τσινγκζάο της Δυναστείας Σονγκ περιέγραψε το λουλούδι του οσμάνθου ως «ανοιχτό κίτρινο, με λεπτό σχέδιο που αφήνει μόνο άρωμα /ο όσμανθος δεν χρειάζεται φωτεινά πράσινα και κόκκινα / είναι ένα λουλούδι προορισμένο να λάμπει».
Η ιστορία της φύτευσης αρωματικού οσμάνθου στην Κίνα χρονολογείται πριν από περισσότερα από 2.500 χρόνια. Καθώς ανθίζει τον Αύγουστο, συνδέεται με το Φεστιβάλ του Μεσοφθινοπώρου, λόγω της ιστορίας του Γου Γκανγκ. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Γου διατάχθηκε να κόβει κάθε μέρα ένα μεγάλο και δυνατό δέντρο οσμάνθου στο φεγγάρι, αλλά το γοητευτικό δέντρο δεν καταστρέφεται ποτέ και κάθε φθινόπωρο γεμίζει με αρωματικά λουλούδια. Ο Γου επιτρέπεται να ξεκουραστεί μόνο κατά τη διάρκεια της γιορτής του Μεσοφθινοπώρου.
Ο νάρκισσος με τα λευκά ή κίτρινα άνθη του καλλιεργείται συχνά μέσα στο νερό. Φέρει ένα είδος ουράνιας ομορφιάς, χάρη στην οποία αποτελεί μέρος των μύθων πολλών πολιτισμών.
Στην ελληνική μυθολογία, το λουλούδι πήρε το όνομά του από τον όμορφο νέο Νάρκισσο, τον οποίο ερωτεύονταν όλες οι νύμφες του δάσους. Στην κινεζική λαογραφία, ο νάρκισσος είναι η ενσάρκωση των δύο θυγατέρων του αυτοκράτορα Γιάο, της E Χουάνγκ και της Νβ Γιν.
Ο Ζου Σι, κορυφαίος κομφουκιανός λόγιος της σχολής των αρχών της Δυναστείας Σονγκ, περιέγραψε τον νάρκισσο ως «μια νεράιδα με κίτρινο καπέλο και πράσινα μανίκια». Σύμφωνα με ιστορικά αρχεία, ο αρχικός νάρκισσος εισήχθη από την Ιταλία κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Τανγκ.
Ο νάρκισσος χρησιμοποιείται συχνά στις διακοσμήσεις για τον εορτασμό του κινεζικού νέου έτους.
Παρά τις τεχνολογικές προόδους του περασμένου αιώνα, η ανθρώπινη φύση παραμένει σε μεγάλο βαθμό η ίδια. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να διαβάσετε βιβλία από προηγούμενες γενιές για να συνειδητοποιήσετε τους πολλούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι εκτιμούν και επιδιώκουν τα ίδια πράγματα που έχουμε πάντα.
Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι βλέπουν τη σοφία του παρελθόντος ως ξεπερασμένη ή άσχετη με τη σύγχρονη εποχή μας. Υποθέτουν ότι οι καλύτερες ιδέες για το πώς να ζήσουν προέρχονται από αυτούς που ζουν στη γη μας σήμερα.
Ανακάλυψα ότι μια υγιής νοσταλγία και ένα ανοιχτό μυαλό για το τι μπορεί να λειτουργήσει σήμερα είναι η τέλεια συνταγή για να ανθίσουν οι άνθρωποι. Μελετώντας τις αξίες εκείνων που ήρθαν πριν από εμάς, μπορώ να δω καλύτερα τις ελλείψεις και τα δυνατά σημεία του σημερινού τρόπου ζωής μας.
Το να κοιτάς το παρελθόν για έμπνευση δεν σημαίνει μια συνολική επιστροφή σε έναν προηγούμενο τρόπο ζωής ή ένα σύνολο πεποιθήσεων. Οι καλύτερες ιδέες μας πιθανότατα θα προέλθουν από τον συνδυασμό παλιών ιδεών με νέες και τη δημιουργία ενός εντελώς νέου τρόπου προσαρμογής στη νεωτερικότητα, ενώ αγκυροβολούμε στο παρελθόν.
Οκτώ αξίες που αξίζει να αναβιώσουν
Ας βγάλουμε οκτώ παλιομοδίτικες αξίες από τον κάδο των σκουπιδιών της ιστορίας και ας τις επαναφέρουμε στο προσκήνιο το 2025.
Εμπιστοσύνη
Η πίστη στην οικογένεια και την κοινότητα κάποιου δεν αποκλείει, εξ ορισμού, άλλους, αν και ο σημερινός τρόπος μπορεί να σας κάνει να το πιστεύετε. Η πίστη σε αυτούς που αγαπάτε θα πρέπει να έχει ισχυρή επιρροή στις επιλογές σας, καθώς η οικογένεια και η κοινότητα είναι τα θεμέλια μιας υγιούς κοινωνίας. Ενώ οι αφηρημένες αξίες της δικαιοσύνης και της ισότητας έχουν σημασία, δεσμευόμαστε επίσης από τις δεσμεύσεις μας ο ένας απέναντι στον άλλο.
Σκληρή δουλειά
Σε πολλές πλούσιες κοινωνίες, όπου τα παραδείγματα «επιτυχίας εν μία νυκτί» αφθονούν, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν εύκολους τρόπους για να γίνουν πλούσιοι. Η σκληρή δουλειά δεν εκτιμάται πλέον—οι άνθρωποι σέβονται την επιτυχία και τη δύναμη ανεξάρτητα από τον τρόπο που αποκτάται. Αλλά η παλιομοδίτικη προσπάθεια έχει σημασία γιατί δείχνει βαθύτερα χαρακτηριστικά χαρακτήρα όπως η επιμονή, η ανθεκτικότητα, και η αποφασιστικότητα που δεν θα φύγουν ποτέ από τη μόδα.
Λιτότητα
Ενώ σίγουρα υπάρχουν ακμάζοντες μικροί πληθυσμοί ανθρώπων που ζουν με φειδώ από επιλογή, η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων σήμερα με πρόσβαση στις σύγχρονες αγορές έχουν συνηθίσει να ζουν πέρα από τις δυνατότητές τους λόγω της διαθεσιμότητας πίστωσης. Ωστόσο, μια φειδωλή κοινωνία είναι λιγότερο εύθραυστη από μία υπερκαταναλωτική. Οι φειδωλοί άνθρωποι γενικά γνωρίζουν ότι τα χρήματα από μόνα τους δεν αγοράζουν την ευτυχία.
Σεβασμός στους ηλικιωμένους
Καθώς η κοινωνία αλλάζει γρηγορότερα λόγω της τεχνολογίας, είναι φυσικό να δίνουμε μεγαλύτερη έμφαση στους νέους, οι οποίοι μπορούν να προσαρμοστούν γρηγορότερα και συχνά έχουν τις πιο πρόσφατες ιδέες. Ωστόσο, μια τέτοια προσέγγιση προϋποθέτει ότι οι οικονομικές αξίες είναι το υψηλότερο ή μοναδικό είδος [αρετής] που υπάρχει. Οι ηλικιωμένοι είναι αυτοί που έχουν τα μεγαλύτερα χαρίσματα σοφίας, εμπειρίας, προοπτικής, καλής κρίσης και συχνά προθυμίας να μοιραστούν αυτά που έμαθαν. Ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορείτε να κάνετε είναι να περάσετε χρόνο με συζητήσεις μαζί τους.
Ακεραιότητα
Δεν είναι ότι οι άνθρωποι σήμερα είναι ανήθικοι, αλλά φαίνονται πιο πιθανό να πιστεύουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Μία ηθικά στάση βάσει αρχών δεν θεωρείται πλέον σεβαστή όπως στο παρελθόν. Θα ήθελα πολύ να δω την παλιάς σχολής αξία της ακεραιότητας να αποκαθίσταται στη θέση που της αξίζει στην κοινωνία μας. Όσοι είναι ειλικρινείς και ζουν σύμφωνα με ένα σαφές σύνολο αξιών, θέτουν τα θεμέλια της εμπιστοσύνης από τα οποία εξαρτάται μια ακμάζουσα κοινωνία.
Σεμνότητα
Ενώ υπάρχει χρόνος και χώρος για αυτοπροβολή και πίστη στον εαυτό σας, η σεμνότητα στη συμπεριφορά και την παρουσία είναι υποτιμημένα χαρακτηριστικά στον σημερινό κόσμο. Το να ζούμε σεμνά μάς ενθαρρύνει να είμαστε ταπεινοί ο ένας απέναντι στον άλλο – όχι πάντα να επιδιώκουμε να ξεπερνάμε – αλλά μάλλον να βελτιώνουμε ο ένας τον άλλον. Μια μετριοπαθής κοινωνία είναι πιο πιθανό να εκτιμά τις διακριτικές αρετές από τις φαινομενικά εντυπωσιακές, επιδεικτικές, που δεν έχουν ουσία.
Υπομονή
Το διαδίκτυο έχει εισαγάγει τεράστια ευκολία στη ζωή μας — γρήγορη αποστολή, άμεση πρόσβαση στην ψυχαγωγία και απαντήσεις στις περισσότερες ερωτήσεις με μια απλή αναζήτηση. Ένα μειονέκτημα είναι ότι έχουμε γίνει λιγότερο υπομονετικοί με πράγματα που δεν έχουν επιταχυνθεί και δεν γίνεται να επιταχυνθούν. Οι πραγματικές σχέσεις απαιτούν υπομονή για να αναπτυχθούν, όπως και πολλά στοιχεία ενός χαρακτήρα, σε αντίθεση με το να «γίνεσαι φίλος» αμέσως με κάποιον στο διαδίκτυο. Σήμερα, οι άνθρωποι εκπαιδεύονται για να είναι λιγότερο υπομονετικοί και να κινούνται γρήγορα, αλλά η έμφαση σε αυτό μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα, επειδή τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή απαιτούν μακροχρόνια φροντίδα.
Τρόποι
Αν και δεν είμαι σίγουρος ότι θα ήθελα να ζήσω σε καιρούς που έδιναν μεγάλη σημασία στους τύπους, έχω μια νοσταλγία για την ξεπερασμένη πια εποχή των τρόπων και της ετικέτας. Οι καλοί τρόποι προσθέτουν ένα στοιχείο χάρης στην καθημερινότητα και εξυψώνουν τις περιστασιακές συναντήσεις μεταξύ αγνώστων. Πάντα σκεφτόμουν τους καλούς τρόπους ως έναν απλό μέσο για να δείξω σεβασμό στους άλλους στη δημόσια σφαίρα και στο σπίτι — ένα χαρακτηριστικό που θα ήθελα να βλέπω περισσότερο όταν είμαι έξω.
