Κυριακή, 22 Δεκ, 2024

Λιγότερα δέντρα, σημαίνει χαμηλότερη ποιότητα αέρα που εισπνέουμε

Όσο η προστατευτική δράση των δασών περιορίζεται λόγω της καταστροφής τους – ιδίως κοντά σε πυκνοκατοικημένες περιοχές – τόσο θα περιορίζεται και η ποιότητα του αέρα που εισπνέουμε, επισημαίνει η πνευμονολόγος και πρώην αναπληρώτρια υπουργός Υγείας Μίνα Γκάγκα μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, προσθέτοντας πως αυτό επηρεάζει ήδη συνολικά την ποιότητα της ζωής μας:

«Τα δάση καθαρίζουν τον αέρα, προστατεύουν από την αποψίλωση των εδαφών όταν βρέχει και επιτρέπουν τη συλλογή του πόσιμου νερού, ενώ παράλληλα διατηρούν τη θερμοκρασία σε χαμηλότερα επίπεδα», επισημαίνει η κα Γκάγκα και προσθέτει ότι, εκτός από τις μελέτες που προβλέπουν ένα ζοφερό μέλλον για το περιβάλλον γενικότερα, «βλέπουμε ήδη διεθνώς τη διαφορά στην ποιότητα του αέρα και στη θερμοκρασία με την μείωση των δασών, τόσο στον Αμαζόνιο και στο Μεξικό όσο και στις περισσότερες ηπείρους στον κόσμο. Παράλληλα, οι γιγαντιαίες πόλεις (mega cities) που δημιουργούνται έχουν πολύ κακή ποιότητα αέρα, αιθαλομίχλη και πολύ υψηλότερες θερμοκρασίες.»

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών δίνει στοιχεία σύμφωνα με τα οποία 30 εκατομμύρια στρέμματα δάσους καταστρέφονται κάθε χρόνο, είτε από φωτιές είτε για αλλαγή χρήσης. «Δεν μιλάμε λοιπόν για στοιχεία που αφορούν το μέλλον, φυσικά υπάρχουν μελέτες και γι’ αυτό, αλλά τα στοιχεία αυτά είναι πλέον ορατά και μετρήσιμα: Η ποιότητα του αέρα είναι ήδη χειρότερη, η θερμοκρασία έχει αυξηθεί, υπάρχει η τρύπα του όζοντος και τα πράγματα χειροτερεύουν κάθε χρόνο», επισημάνει η πνευμονολόγος και συντονίστρια διευθύντρια στο νοσοκομείο «Σωτηρία».

Γιατί είναι πλέον αναγκαίοι οι «πνεύμονες» πρασίνου

Όμως, γιατί είναι σημαντικό να υπάρχουν γύρω από τον χώρο που ζούμε «πνεύμονες πρασίνου», όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε; Με ποιο τρόπο το πράσινο και τα δάση βοηθούν στην καλύτερη λειτουργία των πνευμόνων μας; Η πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής πνευμονολογικής εταιρείας απαντά στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη πως είναι γνωστό ότι «τα δέντρα και τα φυτά γενικότερα στη διάρκεια της ημέρας φωτοσυνθέτουν και ελευθερώνουν οξυγόνο ενώ μαζεύουν και χρησιμοποιούν το διοξείδιο του άνθρακα, καθαρίζοντας έτσι τον αέρα».

Παράλληλα, όπως τονίζει, στα δάση και στις εκτάσεις του πράσινου έχει λιγότερα αυτοκίνητα, λιγότερα εργοστάσια, λιγότερη παραγωγή και εκπομπή ρύπων, κάτι που σημαίνει ότι «μπορούμε να αναπνεύσουμε και να ασκηθούμε με ασφάλεια, για καλύτερη υγεία των πνευμόνων». Και φυσικά είναι οι περιοχές όπου ζουν ζώα, περιοχές που επιτρέπουν την διατήρηση της βιοποικιλότητας, η οποία είναι πολύ σημαντική για το μέλλον του πλανήτη και τέλος, προσθέτει, είναι περιοχές από τις οποίες ζουν χιλιάδες άνθρωποι.

Σοβαρές οι άμεσες και άμεσες επιπτώσεις από την εισπνοή καπνού στην υγεία των πνευμόνων

Με αφορμή και τις φετινές μεγάλες πυρκαγιές που σημειώθηκαν στη χώρα μας, ρωτήσαμε την κα Γκάγκα πόσο επιβαρυντική είναι στην υγεία των πνευμόνων η έκθεση μας στον καπνό του περιβάλλοντος από πυρκαγιές, ακόμα κι αν η έκθεση αυτή περιορίζεται στις 2-3 ήμερες. Η ίδια απαντά πως «αυτό εξαρτάται από το πόσο κοντά είμαστε στη φωτιά και πόσο πυκνός είναι ο καπνός γύρω μας. Με τις έντονες πυρκαγιές που είχαμε, τα προβλήματα εμφανίζονται άμεσα. Μπορεί να είναι ήπια όπως ερεθισμός στα μάτια και στη μύτη, έντονος πόνος και ερεθισμός στο λαιμό ή βήχας, μπορεί να είναι όμως και σοβαρά όπως είναι η παρόξυνση βρογχικού άσθματος ή χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας ή η επιβάρυνση της καρδιακής λειτουργίας που οδηγεί τους ασθενείς στο νοσοκομείο. Η έκθεση σε μεγάλες συγκεντρώσεις καπνού και αερίων όπως το μονοξείδιο του άνθρακα και το διοξείδιο του αζώτου μπορεί να οδηγήσουν στο νοσοκομείο ακόμη και υγιείς ανθρώπους, ενώ παράλληλα η έκθεση σε μικροσωματίδια κάνει φλεγμονή στον πνεύμονα, που κι αυτή μπορεί να κάνει προβλήματα έστω και βραχυχρόνια.»

Ο καπνός και τα μεταφερόμενα σωματίδια της στάχτης επιδρούν στους πνεύμονες των υγιών αλλά και των ασθενών ή όσων έχουν ευαισθησία, επισημαίνει η Μ. Γκάγκα, εξηγώντας πως «τα αέρια και τα σωματίδια είναι ερεθιστικά και κάνουν φλεγμονή στον πνεύμονα, που σημαίνει δυσκολία στην αναπνοή. Μπορεί αυτό να είναι πρόσκαιρο και να οφείλεται σε σπασμό και στένεμα τον αεραγωγών , δηλαδή των σωλήνων που κατεβάζουν τον αέρα στους πνεύμονες, μπορεί όμως ο καπνός να προκαλέσει πιο παρατεταμένη βλάβη που μοιάζει λίγο με τη βλάβη ενός εγκαύματος στο δέρμα, δηλαδή εσωτερικό οίδημα (πρήξιμο) και φλεγμονή (κοκκινίλα) που χρειάζεται μέρες για να περάσει. Παράλληλα, αέρια όπως το μονοξείδιο του άνθρακα δεσμεύουν την αιμοσφαιρίνη στο αίμα και δεν μπορεί να οξυγονωθεί καλά. Δεν μεταφέρει, λοιπόν, το αίμα αρκετό οξυγόνο στον οργανισμό και αυτό φυσικά μας επιβαρύνει πολύ».

Τι μπορούμε να κάνουμε πρακτικά σε ανάλογες περιπτώσεις για να προστατεύσουμε την υγεία των πνευμόνων

Σε τι αφορά η πρόληψη και η προστασία των πνευμόνων μας σε ανάλογες περιπτώσεις; Υπάρχουν πρακτικές οδηγίες που μπορεί κάποιος να ακολουθήσει πριν εκτεθεί, αλλά και μετά την έκθεση του; «Η πιο σημαντική οδηγία είναι να καθόμαστε σπίτι με κλειστά παράθυρα και όσο το δυνατόν μικρότερη έκθεση στον καπνό. Είναι σημαντικό επίσης να περιορίσουμε τις δραστηριότητες και την άσκηση, ακριβώς επειδή η άσκηση σε εξωτερικούς χώρους θέλει περισσότερο οξυγόνο και η οξυγόνωσή μας μπορεί να είναι περιορισμένη. Αλλά και επειδή όταν κάνουμε κινήσεις και ασκούμαστε χρειάζεται να εισπνεύσουμε περισσότερο και άρα η έκθεση μας είναι μεγαλύτερη. Είναι πολύ σημαντικό επίσης να είμαστε ενυδατωμένοι, να πίνουμε δηλαδή αρκετό νερό. Οι μάσκες που φορέσαμε στον κορωνοϊό, οι Κ95 βοηθούν λίγο και συγκρατούν σωματίδια, αν χρειάζεται να βγούμε έξω. Δεν συγκρατούν όμως αέρια», συνοψίζει η Μ. Γκάγκα.

Η πρώην αναπληρώτρια υπουργός Υγείας τονίζει τέλος πως πρέπει να θυμόμαστε ότι «η γη καλύπτεται σήμερα κατά το 1/3 από δάση και αυτά τα δάση, πέρα από τη προστασία όλων μας, δίνουν δουλειά και ζωή σε περισσότερο από ενάμιση δισεκατομμύριο ανθρώπους. Είναι λοιπόν σημαντικό όχι μόνο να προστατέψουμε τα δάση αλλά και να φροντίσουμε τις πόλεις, φυτεύοντας πράσινο, δημιουργώντας πράσινα κτίρια, στοχεύοντας με συνέπεια να προστατέψουμε το περιβάλλον μας και να βελτιώσουμε τον αέρα που αναπνέουμε για εμάς και τα παιδιά μας».

Η Χίος στοχεύει στην ένταξή της στο δίκτυο γεωπάρκων της UNESCO

Η Χίος βάζει «πλώρη» για να προστεθεί στη λίστα των 195 παγκόσμιων γεωπάρκων της UNESCO. Στηριγμένη στην πλούσια γεωλογική κληρονομιά της και την ιδιαίτερη γεωμορφολογία της δηλώνει «παρούσα» στην προσπάθεια για τη λειτουργία στο σύνολο της ως γεωπάρκο.

Στο «οπλοστάσιο» της για την κατάκτηση του στόχου, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής Νίκος Ζούρος, κοσμήτορας της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Γεωπάρκων της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την UNESCO και πρόεδρος του Παγκόσμιου Δικτύου Γεωπάρκων, περιλαμβάνονται «οι σημαντικές διεθνώς απολιθωματοφόρες θέσεις, όπως στην περιοχή του Κορακάρη με τα απολιθώματα των αμμωνιτών, τα πετρώματα και οι πτυχωσιγενείς δομές στη βόρεια Χίο, ηλικίας πολλών εκατομμυρίων ετών, τα σημαντικά σπήλαια και τα άλλα ηφαιστειακά προϊόντα. Αλλά και άλλα σημαντικά στοιχεία που υπογραμμίζουν τη σχέση των πετρωμάτων με την βιοποικιλότητα, την πολιτιστική κληρονομιά του Κάμπου και των Μαστιχοχωρίων της Χίου και βέβαια την καλλιέργεια της μαστίχας που έχει ενταχθεί στην άυλη πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO».

Πρόταση για τη δημιουργία περιπατητικής διαδρομής στον Κορακάρη
Απολίθωμα αμμωνίτη στην περιοχή Κορακάρη της Χίου.

 

Και καταλήγει ο κος Ζούρος: «Αυτή η γεωλογική ιστορία της περιοχής έχει αφήσει έντονα αποτυπώματα στον χαρακτήρα του φυσικού περιβάλλοντος του νησιού και στην πολιτιστική διαδρομή του ανθρώπου στον χώρο αυτό. Στοιχεία που συμβάλλουν στην ανακήρυξη ενός τόπου ως παγκόσμιο γεωπάρκο της UNESCO».

Η δυνατότητα δημιουργίας γεωπάρκου στη Χίο και η υποβολή υποψηφιότητας για την ένταξη του στα Παγκόσμια Γεωπάρκα της UNESCO συζητήθηκαν σε συνάντηση που διοργάνωσε η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου με τον αρμόδιο αντιπεριφερειάρχη Παντελή Μπουρνιά και τη συμμετοχή εκπροσώπων του δήμου Χίου, της Εταιρείας Τοπικής Ανάπτυξης Χίου ΕΤΑΧ, του Φορέα Τουρισμού, της Ένωσης Ξενοδόχων και ευαισθητοποιημένων πολιτών για την ανάδειξη και διάσωση των γεωλογικών μνημείων της Χίου. Στη σύσκεψη παραβρέθηκε ο καθηγητής Νίκος Ζούρος, με την ιδιότητα του πρόεδρου της Ελληνικής Επιτροπής Γεωπάρκων της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την UNESCO και του προέδρου του Παγκόσμιου Δικτύου Γεωπάρκων.

Στη συνάντηση παρουσιάσθηκε διεξοδικά η διαδικασία και οι προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί μια περιοχή για τη δημιουργία και τη λειτουργίας ενός γεωπάρκου (θέσεις γεωλογικής κληρονομιάς διεθνούς σημασίας, φορέας διαχείρισης, σχέδιο δράσεων για την προστασία, ανάδειξη και διαχείριση, δράσεις εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης, δραστηριότητες εναλλακτικών μορφών τουρισμού, δράσεις ανάδειξης τοπικών προϊόντων) και τα κριτήρια που πρέπει να πληρούνται για την ένταξη της στο Παγκόσμιο Δίκτυο Γεωπάρκων UNESCO. Συζητήθηκαν επίσης τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουν οι τοπικοί φορείς προκειμένου η υποβολή φακέλου υποψηφιότητας να είναι επιτυχής.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε, «τα 195 Παγκόσμια Γεωπάρκα της UNESCO αποτελούν ενοποιημένες γεωγραφικές περιοχές και τοπία διεθνούς γεωλογικής σημασίας με οικολογικό και πολιτιστικό ενδιαφέρον, προσθέτοντας ότι η προβολή και η ανάδειξη αυτών των περιοχών οδηγεί στην τοπική ανάπτυξη και στην αύξηση της επισκεψιμότητας, δίνοντας στις περιοχές ένα ξεχωριστό δυναμισμό».

 

(κεντρική εικόνα: Chios Vertical Life)

Αναβαθμίζοντας τη νοητική μας κατάσταση μέσω της επαφής με τη φύση

Τα φυτά μοιάζουν τόσο διαφορετικά από τα ζώα, ώστε πολλοί τείνουν να τα θεωρούν ξένα και ξεχωριστά από εμάς. Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι εκτιμούν την ομορφιά των λουλουδιών και των δέντρων και γνωρίζουν ότι η φωτοσύνθεση είναι απαραίτητη για τη ζωή, δεν αντιλαμβάνονται ότι η ψυχική και φυσική μας σύνδεση με τη ζωή των φυτών είναι βαθύτερη από ό,τι θα περίμενε κανείς.

Τα επιστημονικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα φυτά παίζουν θεμελιώδη ρόλο στη διαμόρφωση της ψυχικής μας κατάστασης και στη μείωση του κινδύνου ψυχικών και σωματικών ασθενειών πληθαίνουν.

Τα φυτά συντελούν στη μείωση της κατάθλιψης, του άγχους και των συμπτωμάτων διαταραχής της διάθεσης στον άνθρωπο, μειώνοντας τα επίπεδα της ορμόνης του στρες κορτιζόλης, κάτι που επακόλουθα ρίχνει τον καρδιακό ρυθμό και προάγει μια ευχάριστη ψυχική κατάσταση.

Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι η φυτοκομική θεραπεία βοηθά ορισμένους ανθρώπους να διαχειριστούν τα συμπτώματα της PTSD [διαταραχή μετατραυματικού στρες] και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους.

Τα φυτά μπορούν ακόμη και να αυξήσουν τη δημιουργικότητά σας μέσω της διέγερσης του εγκεφάλου με τα ζωντανά, φυσικά χρώματά τους.

Μια πηγή ευημερίας

Ακόμα και το μικρό γλαστράκι με το φυτό στο γραφείο σας σας επηρεάζει περισσότερο από ό,τι ίσως συνειδητοποιείτε. Τα φυτά εσωτερικού χώρου που αγοράσατε για να φωτίσουν το σπίτι ή τον χώρο εργασίας σας στην πραγματικότητα σας βοηθούν να σκέφτεστε πιο καθαρά. Μελέτες έχουν δείξει ότι το να περιβάλλετε τον εαυτό σας με φυτά συμβάλλει στη βελτίωση της συγκέντρωσής σας έως και κατά 20% και στην ενίσχυση της ικανότητάς σας να ανακαλείτε πληροφορίες κατά 15-20%. Αυτό συμβαίνει κυρίως χάρη στην ικανότητα των φυτών να μειώνουν τη συγκέντρωση του διοξειδίου του άνθρακα (CO₂) και να βελτιώνουν την ποιότητα του αέρα.

Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της Εκτελεστικής Επιτροπής Υγείας και Ασφάλειας του Ηνωμένου Βασιλείου, η συγκέντρωση CO₂ δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 1.000 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm) στα γραφεία, καθώς σε αυτό το επίπεδο μπορεί να προκαλέσει πονοκεφάλους, κόπωση και ζάλη.

Το ανθούριο είναι ιδανικό για τη μείωση των επιπέδων του διοξειδίου του άνθρακα σε κλειστούς χώρους. (Chyzh Galyna/Shutterstock)

 

Η έλλειψη οξυγόνου τείνει επίσης να αποδυναμώνει την κριτική μας ικανότητα. Έρευνες έχουν δείξει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις τα φυτά εσωτερικού χώρου μπορούν να μειώσουν τη συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα από 2.000 ppm σε περίπου 480 ppm σε λιγότερο από μία ώρα σε κλειστό χώρο. Δημοφιλή φυτά εσωτερικού χώρου που απομακρύνουν αποτελεσματικά το διοξείδιο του άνθρακα είναι η μπλε αστεροειδής φτέρη (Phlebodium aureum), ο φίκος βενιαμίν (Ficus benjamina), τα φυτά αράχνης (Chlorophytum comosum) και τα διάφορα είδη ανθούριου.

Ορισμένα φυτά μπορούν ακόμα και να μεταβάλλουν τη χημεία του σώματός μας – σκεφτείτε μόνο τα πολλά είδη που χρησιμοποιούνται για τις φαρμακευτικές ή ψυχατρόπες ιδιότητές τους. Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι ορισμένοι άνθρωποι θεωρούν τα φυτά κάτι λίγο περισσότερο από όμορφες πρασινάδες, όταν ο ίδιος ο άνθρωπος τα χρησιμοποιεί εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια για να εξερευνήσει διαφορετικές καταστάσεις συνείδησης, να ανακουφίσει τον πόνο και να χαλαρώσει.

Η ζωή με τα φυτά

Τα φυτά είχαν κεντρική θέση στην ανθρώπινη κοινωνία από την αρχή της ζωής μας, αλλά ο τρόπος με τον οποίο τα χρησιμοποιούμε και συνδεόμαστε με αυτά διαφέρει από πολιτισμό σε πολιτισμό, αλλάζοντας από γενιά σε γενιά. Από την εξάρτηση από τα φυτά για τροφή και θεραπεία κατά την παλαιολιθική εποχή (έως και πριν από 11.000 χρόνια), η σύγχρονη κοινωνία έχει χάσει με πολλούς τρόπους την εκτίμηση και τις γνώσεις της για τα φυτά.

Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι μέχρι το 2050 επτά στους δέκα ανθρώπους θα ζουν σε πόλεις και η πρόσβαση σε φυτά στο φυσικό τους περιβάλλον θα καταστεί πιο δύσκολη. Αποσυνδεόμαστε όλο και περισσότερο από τη φύση. Όμως, παρά την πληθώρα ανέσεων και διασκεδάσεων που βρίσκουμε στις πόλεις και την τεχνολογία του 21ου αιώνα, δεν μπορούμε να μείνουμε μακριά της.

Οι άνθρωποι έχουμε «βιοφιλία», που σημαίνει ότι είμαστε «προγραμματισμένοι» να επιζητούμε τη σύνδεση με τη φύση και τα φυτά. Τα φυτά αυξάνουν τις ορμόνες ευτυχίας, όπως οι ενδορφίνες, στους ανθρώπους. Δεν είναι μόνο συνυφασμένα με την τύχη του ανθρώπινου είδους, αλλά είναι και βαθιά ριζωμένα στα θεμέλια της ίδιας μας της ύπαρξης. Το σχήμα, το χρώμα, η μυρωδιά, η αίσθηση και η γεύση των φυτών μας κάνουν πιο χαρούμενους όταν είμαστε κοντά τους, αλλά και ανθίζουν στις αναμνήσεις μας.

Από τη βελούδινη αίσθηση των πετάλων των λουλουδιών στα ακροδάχτυλά μας μέχρι τα υπέροχα αρώματα που απελευθερώνουν για να προσελκύσουν τους επικονιαστές, αλλά και την ακαταμάχητα απαλή γεύση της σοκολάτας, τα φυτά δεν έχουν πάψει να δελεάζουν τις αισθήσεις μας καθ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, με χίλιους διαφορετικούς τρόπους.

saffron
Σαφράν (ή κρόκος): Η κόρη του γράφοντα πήρε το όνομά της από αυτό το πολύχρωμο λουλούδι. (Sigfrid Campama Puig/Shutterstock)

 

Οι αναμνήσεις και τα βιώματά μας μας συνδέουν με τα φυτά με διάφορους τρόπους και συναισθήματα. Για παράδειγμα, ο Crocus sativus (ή σαφράν ή κρόκος) με κάνει ευτυχισμένο και μου προκαλεί ένα βαθύ αίσθημα αγάπης, καθώς έχω δώσει το όνομά του στην πρώτη μου κόρη (Saffron).

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID, οι πωλήσεις φυτών στη Βρετανία αυξήθηκαν περισσότερο από 30%, καθώς οι άνθρωποι ανακάλυψαν ξανά τη σημασία των φυτών για την ψυχική τους ευεξία. Το 2021, το Ηνωμένο Βασίλειο ξόδεψε πάνω από 7,6 δισεκατομμύρια λίρες για φυτά, δηλαδή 1-2 δισεκατομμύρια λίρες περισσότερα σε σύγκριση με τα δύο προηγούμενα έτη.

Τα φυτά δεν αποτελούν πολυτέλεια. Είναι μέρος του εαυτού μας. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η λέξη «φυτό» μεταφράζεται σε πολλές μητρικές γλώσσες ως «εκείνοι που μας φροντίζουν».

The Conversation
Του Sven Batke, Λέκτορας Βιολογίας, Πανεπιστήμιο Edge Hill

Αυτό το άρθρο αναδημοσιεύεται από το The Conversation με άδεια Creative Commons. Διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο εδώ.

Του Sven Batke

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Νέοι νόμοι κατά της χρήσης των πλαστικών μίας χρήσεως ψηφίζονται στην Αυστραλία

Περισσότερα πλαστικά μίας χρήσης, περιλαμβανομένων των μικροσφαιριδίων, των συσκευασμένων φιστικιών και των μπαλονιών, καταργούνται σταδιακά σε όλη την Αυστραλία.

Το Κουίνσλαντ, η Νότια Αυστραλία (ΝA) και η Δυτική Αυστραλία (ΔA) εισήγαγαν νέες απαγορεύσεις διαφόρων βαθμών την 1η Σεπτεμβρίου.

Και οι τρεις πολιτείες απαγόρευσαν τη χρήση μπατονέτας με πλαστικό στέλεχος, ενώ η ΔA απαγόρευσε επίσης τα συσκευασμένα φιστίκια , τα μικροσφαιρίδια, τα πλαστικά κύπελλα και τους δίσκους για το ωμό κρέας.

Ο υπουργός Περιβάλλοντος της Δ. Αυστραλίας Ρης Γουίτμπυ (Reece Whitby) δήλωσε ότι η ανταπόκριση των επιχειρήσεων ήταν εξαιρετικά υποστηρικτική. «Θα συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε μια προσέγγιση κοινής λογικής και εκπαίδευσης για την επιβολή αυτών των απαγορεύσεων», δήλωσε ο κος Γουίτμπυ. Στη Ν. Αυστραλία, πρόκειται να απαγορευτούν οι πλαστικές θήκες για πίτσα, όπως και τα μπολ και τα πιάτα μιας χρήσης, ενώ η κυβέρνηση διαβεβαιώνει τις επιχειρήσεις ότι υπάρχουν μεταβατικά προγράμματα.

Η κυβέρνηση του Κουήνσλαντ έχει επίσης απαγορεύσει τις μικρές χάντρες και τα συσκευασμένα φιστίκια, καθώς και τη μαζική χρήση μπαλονιών με ήλιον.

Με τον τρόπο αυτό, το Κουήνσλαντ ευθυγραμμίζεται με όλες τις άλλες πολιτείες, εκτός από τη Νέα Νότια Ουαλλία και την επικράτεια της αυστραλιανής πρωτεύουσας (ACT).

Στην Αυστραλία δεν υπάρχει κάποιο γενικό σχέδιο-πλαίσιο για τα πλαστικά, αφήνοντας τις πολιτείες και τις επικράτειες να ψηφίζουν αυτόνομα απαγορεύσεις, κάτι που δυσαρεστεί την Ένωση Λιανοπωλητών Αυστραλίας.

«Η παράλληλη εφαρμογή τριών διαφορετικών συνόλων κανονισμών, σε τρεις διαφορετικές πολιτείες ενισχύει τα υλικοτεχνικά προβλήματα που προκαλούνται από την κατά πολιτεία εφαρμογή, καταδεικνύοντας την ανάγκη για εθνική ευθυγράμμιση», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της ένωσης Πωλ Ζάχρα.

«Τα μέλη μας μας είπαν ότι θα μπορούσαμε να είχαμε αφήσει τα πλαστικά μιας χρήσης πολύ πιο γρήγορα αν είχαμε ένα εθνικό πλαίσιο και ένα εθνικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα.»

Ο κος Ζάχρα δήλωσε ότι ο οργανισμός των λιανοπωλητών θα συνεχίσει να υποστηρίζει τις κυβερνήσεις να υιοθετήσουν την προσέγγιση της «εκπαίδευσης πριν από την επιβολή» των απαγορεύσεων.

Του Αυστραλιανού Associated Press (ΑΑΡ)

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Φωτογραφία: Ο κόσμος σε όλο του το μεγαλείο

Με τις συγκινητικές, μαγευτικές και εντυπωσιακές φωτογραφίες τους, οι νικητές του BigPicture 2023 παρουσιάζουν πολλές διαφορετικές πτυχές της άγριας ζωής της Γης, που μπορεί να περιλαμβάνουν ή όχι την ανθρώπινη παρουσία, αναδεικνύοντας την ομορφιά και τον πλούτο του πλανήτη μας.

Ξεχωρίζοντας ανάμεσα σε περισσότερες από 7.300 συμμετοχές από περισσότερες από 58 χώρες από όλο τον κόσμο, οι βραβευμένες εικόνες του διαγωνισμού περιλαμβάνουν σκηνές όπως ένα μοναχικό κογιότ που απαθανατίστηκε την ώρα που διασχίζει μια γέφυρα μια ήσυχη νύχτα στο Σικάγο, μια μαύρη αρκούδα που ακουμπάει στα κάγκελα της βεράντας ενός ζευγαριού, μόλις ένα μέτρο μακριά από τον φωτογράφο, και μια απλά εξαίσια λήψη ενός πουλιού που ξαφνιάστηκε από ένα μικρό ψάρι, το οποίο είχε βάλει στο μάτι και το οποίο κυνήγησε έξω από το νερό ένα μεγαλύτερο ψάρι.

Το «Πιάσε με αν μπορείς» του Xiaoping Lin ήταν ο νικητής στην κατηγορία Winged Life (Φτερωτή Ζωή). (ευγενική παραχώρηση του BigPicture Natural World Photography Competition και της bioGraphic)

 

Ο διαγωνισμός, τον οποίο διοργανώνει η Ακαδημία Επιστημών της Καλιφόρνια, διεξάγεται για 10η χρονιά.

«Το BigPicture καθιερώθηκε με την πεποίθηση ότι η φωτογραφία είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα και ισχυρά μέσα που μπορούν να συνδέσουν τους ανθρώπους με τον φυσικό κόσμο», ανέφερε σε δήλωσή της η Ρόντα Ρούμπινσταϊν, καλλιτεχνική διευθύντρια της Ακαδημίας και συνιδρύτρια του BigPicture.

Κατά την τελευταία δεκαετία, είπε η κα Ρούμπινσταϊν, έχει αποδειχθεί επανειλημμένα ότι άνθρωποι από όλο τον κόσμο αντλούν «έμπνευση, ελπίδα, ομορφιά και δύναμη» από τις εικόνες που μοιράζονται.

Το «Λεπίδες και αγκάθια» της Kate Vylet ήταν ο νικητής στην κατηγορία Aquatic Life (Θαλάσσια Ζωή). (ευγενική παραχώρηση του Διαγωνισμού Φωτογραφίας Φυσικού Κόσμου BigPicture και της bioGraphic).

 

Μια από τις πιο συγκινητικές εικόνες του διαγωνισμού ήταν το πορτρέτο που τράβηξε ο Ντάγκλας Γκάιμσι, φωτορεπόρτερ για τη διατήρηση της άγριας ζωής, που δείχνει ένα ορφανό μωρό γουόμπατ (φασκωλόμυ) στην αγκαλιά μιας νεαρής φοιτήτριας της κτηνιατρικής. Το κοντινό αυτό πλάνο, με τίτλο «Nose-to-Nose» (Μύτη με μύτη) τραβήχτηκε σε ένα καταφύγιο νυχτερίδων στη Βικτώρια της Αυστραλίας και απεικονίζει την τρυφερή στιγμή που η φοιτήτρια ακουμπά τη μύτη της πάνω σε εκείνη ενός γυμνού ακόμα μωρού φασκωλόμυ, του οποίου η μητέρα είχε σκοτωθεί από αυτοκίνητο.

Ο κος Γκάιμσι, ο οποίος παρακολουθούσε τη φοιτήτρια να ταΐζει με μπιμπερό τον 4 μηνών Τζόι,  είπε ότι το ζωάκι απολάμβανε ιδιαιτέρως αυτή την πολύτιμη στιγμή της επαφής που είχε με τη φοιτήτρια.

Το «Μύτη με μύτη» του Douglas Gimesy κέρδισε στην κατηγορία Άνθρωπος/Φύση. (ευγενική παραχώρηση του Διαγωνισμού Φωτογραφίας Φυσικού Κόσμου BigPicture και της bioGraphic)

 

Ένα άλλο συγκινητικό πορτρέτο στην κατηγορία Άνθρωπος/Φύση ήταν και η συμμετοχή του Πορτογάλου Μάρκους Βέστμπεργκ, ο οποίος ταξίδεψε σε ένα καταφύγιο πρωτευόντων θηλαστικών στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, όπου γυναίκες φροντίζουν ορφανούς χιμπατζήδες με απίστευτη τρυφερότητα.

Πολλές από αυτές τις γυναίκες, οι οποίες ταΐζουν, αγκαλιάζουν και βοηθούν στην αποκατάσταση των χιμπατζήδων, ήταν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης και η εργασία με τα ορφανά ζώα τούς προσφέρει τόσο απασχόληση όσο και παρηγοριά. Σε αυτόν τον ασφαλή, θεραπευτικό χώρο, παρατήρησε ο κος Βέστμπεργκ, οι νεαροί χιμπατζήδες συμπεριφέρονται όπως τα ανθρώπινα παιδιά: γίνονται παιχνιδιάρηδες, σκανταλιάρηδες και ευάλωτοι.

Το «All My Children» (Όλα μου τα παιδιά) του Marcus Westberg ήταν φιναλίστ στην κατηγορία Άνθρωπος/Φύση. (ευγενική παραχώρηση του Διαγωνισμού Φωτογραφίας του Φυσικού Κόσμου BigPicture και bioGraphic)

 

Μια θεαματική συμμετοχή με τίτλο «Life on the Edge» (Ζωή στα όρια) ήταν αυτή του Αμίτ Εσέλ, που απεικονίζει δύο αγριοκάτσικα Νουβίας την ώρα που παλεύουν στην άκρη ενός απότομου γκρεμού στην έρημο Ζιν του Ισραήλ.

Το «Life on the Edge» του Amit Eshel ήταν φιναλίστ στην κατηγορία Terrestrial Wildlife (Χερσαία άγρια ζωή). (ευγενική παραχώρηση του BigPicture Natural World Photography Competition και της bioGraphic)

 

Νικήτρια στην κατηγορία Χερσαία Άγρια Ζωή αναδείχθηκε η Ντονγκλίν Τζόου με τη φωτογραφία «Spotted» («Με βούλες», αλλά και «Εντοπισμένος»), την οποία τράβηξε ψηλά στο οροπέδιο του Θιβέτ και στην οποία έχει συλλάβει μια λεοπάρδαλη του χιονιού την ώρα που ετοιμάζεται να ορμήσει σε μια γάτα του Πάλλας (ή μανούλ).

Η κα Τζόου είχε περάσει μέρες παρακολουθώντας τη μητέρα γάτα να ταΐζει τα 2 μηνών γατάκια της και έβαλε τα κλάματα στο θέαμα της λεοπάρδαλης του χιονιού που της πήρε τη ζωή. Δείχνοντας συμπόνια, η φωτογράφος, ο οδηγός της και οι δασοφύλακες πέρασαν τις επόμενες τρεις εβδομάδες φυλάσσοντας και ταΐζοντας τα τρία ορφανά γατάκια μέχρι να είναι έτοιμα να ζήσουν μόνα τους.

Το «Spotted» της Donglin Zhou κέρδισε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία Terrestrial Wildlife. (ευγενική παραχώρηση του BigPicture Natural World Photography Competition και της bioGraphic)

 

Πολλές από τις βραβευμένες εικόνες του διαγωνισμού αφηγούνται μια ιστορία, τόσο για το ταξίδι του φωτογράφου που τις αποτύπωσε όσο και για την ίδια τη φύση. Ενώ ορισμένες μοιράζονται τον αγώνα για επιβίωση σε σκληρά περιβάλλοντα με θηρευτές, άλλες αφηγούνται την ιστορία ενός οικοσυστήματος που απειλείται.

Στην κριτική επιτροπή συμμετείχαν η πρόεδρος της κριτικής επιτροπής και διάσημη φωτογράφος άγριας ζωής Σούζι Έστερχας (Suzi Eszterhas), η διεθνής photo editor Σόφι Στάφορντ (Sophie Stafford) και οι βραβευμένοι φωτογράφοι και κινηματογραφιστές της φύσης και της προστασίας του περιβάλλοντος Diana Caballero Alvarado, Gunjan Menon, Susan Middleton, Cristina Mittermeier και Ami Vitale.

Το Μεγάλο Βραβείο απονεμήθηκε στον Κόρεϋ Άρνολντ (Corey Arnold), επαγγελματία ψαρά και φωτογράφο από την Ουάσιγκτον των Ηνωμένων Πολιτειών, για την εκπληκτική σειρά φωτογραφιών του με τίτλο «Cities Gone Wild». Η σειρά απεικονίζει τους τρόπους με τους οποίους τρία είδη άγριων ζώων (κογιότ, ρακούν και μαύρες αρκούδες) μαθαίνουν εξαιτίας της αυξανόμενης αστικοποίησης όχι μόνο να επιβιώνουν, αλλά και να ευημερούν δίπλα στον άνθρωπο.

Το «Coyote Crossing» του Corey Arnold κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο. (ευγενική παραχώρηση του Διαγωνισμού Φωτογραφίας Φυσικού Κόσμου BigPicture και της bioGraphic)

 

Τα βραβεία του φετινού διαγωνισμού περιελάμβαναν χρηματικά έπαθλα ύψους 11.000 δολλαρίων, ενώ και οι 49 εικόνες που αναδείχθηκαν θα παρουσιαστούν στην ετήσια έκθεση φωτογραφίας BigPicture, η οποία αναμένεται να εγκαινιαστεί στις 6 Οκτωβρίου στην Ακαδημία Επιστημών της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο.

Το «Regeneration» (Αναγέννηση) του Miquel Angel Artús Illana ήταν ο νικητής στην κατηγορία Τοπίο, Υδατογραφίες και Χλωρίδα. (ευγενική παραχώρηση του Διαγωνισμού Φωτογραφίας Φυσικού Κόσμου BigPicture και της bioGraphic)

 

Το «Μαγικό μανιτάρι» του J. Fritz Rumpf ήταν ο νικητής στην κατηγορία Τέχνη της Φύσης. (ευγενική παραχώρηση του Διαγωνισμού Φωτογραφίας Φυσικού Κόσμου BigPicture και της bioGraphic)

 

Της Anna Mason

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

UNESCO: Να προστατέψουμε τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς με κάθε τρόπο

Οι τοποθεσίες που έχουν ενταχθεί στον κατάλογο με τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς αποτελούν το «τελευταίο ανάχωμα» για την προστασία των απειλούμενων ειδών στον κόσμο, σύμφωνα με την Unesco, η οποία απηύθυνε έκκληση στις 195 χώρες μέλη της για την προστασία τους.

Οι 1.157 φυσικές τοποθεσίες και πολιτιστικά μνημεία που έχουν ενταχθεί στον κατάλογο αυτόν της Unesco αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 1% της επιφάνειας της Γης, αλλά εκεί ζει πάνω από το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πλούτου σε χαρτογραφημένα είδη, επισημαίνεται σε μελέτη της υπηρεσίας αυτής του ΟΗΕ που φέρει τον τίτλο: «Παγκόσμια Κληρονομιά, μια μοναδική συμβολή στην διατήρηση της βιοποικιλότητας».

«Οι τοποθεσίες της Παγκόσμιας Κληρονομιάς αποτελούν την τελευταία γραμμή άμυνας των ειδών διότι εκεί βρίσκονται τα περισσότερο απειλούμενα είδη στον κόσμο, όπως η Βακίτα –η πυγμαία φώκαινα– που είναι το μικρότερο κήτος στον κόσμο, από το οποίο έχουν απομείνει μόνον περίπου δέκα, ή ο Ρινόκερος της Ιάβας, από τον οποίο έχουν απομείνει μόλις και μετά βίας περίπου εξήντα», σημείωσε ο Λαζάρ Ελούντου-Ασόμο, ο διευθυντής Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco.

«Αν οι Βακίτας εξαφανιστούν, θα εξαφανιστεί και ένα μεγάλο μέρος της κατανόησης της ιστορίας της βιοποικιλότητας του πλανήτη μας. Το ίδιο ισχύει και για τα τελευταία πάντα ή τους τελευταίους ρινόκερους. Όλα αυτά τα είδη βρίσκονται σε τοποθεσίες της Παγκόσμιας Κληρονομιάς και, αν αυτό το τελευταίο ανάχωμα για την προστασία αυτών των ειδών πέσει, θα υπάρξει τεράστιος κίνδυνος για την ανθρωπότητα», πρόσθεσε.

Σύμφωνα με τον Τάλες Καρβάλο Ρεσέντε, αρμόδιο για τα προγράμματα της επιτροπής Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ο οποίος συνέβαλε στην μελέτη, οι 1.157 φυσικές τοποθεσίες και πολιτιστικά μνημεία της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco φιλοξενούν πάνω από 75.000 είδη φυτών και πάνω από 30.000 είδη θηλαστικών, πουλιών, ψαριών, ερπετών και αμφιβίων από τα πάνω από 600.000 είδη που έχουν καταγραφεί στον κόσμο.

Αυτές «προστατεύουν πάνω από 20.000 απειλούμενα είδη σε παγκόσμια κλίμακα, εκ των οποίων ορισμένες (προστατεύουν) τα τελευταία μέλη πολλών ειδών. Ωστόσο η κατάσταση της διατήρησης του ενός τρίτου των φυσικών τοποθεσιών απειλείται κυρίως λόγω της απορρύθμισης του κλίματος και επομένως επείγει να γίνουν ενέργειες προσαρμογής και πρόληψης, επενδύοντας περισσότερο σε αυτές τις τοποθεσίες», σημείωσε.

Σύμφωνα με τον Ελούντου-Ασόμο, «η βιοποικιλότητα είναι ουσιαστικής σημασίας για την ισορροπία της ανθρωπότητάς μας και ευτυχώς που έχουμε αυτά τα μνημεία της (παγκόσμιας) κληρονομιάς για να προστατεύουμε ακόμη αυτά τα είδη, καθώς με όλες τις ανθρώπινες πιέσεις, τα σχέδια υποδομής, δεν θα είχε απομείνει πια τίποτα. Η συνειδητοποίηση αυτών των κινδύνων θα πρέπει να οδηγήσει σε ένα άλμα, διότι αυτό που κινδυνεύει είναι ο πλανήτης μας».

Εστίες φωτιάς σε 87 σημεία της Ελλάδας – επιμένουν οι πυρκαγιές στον Έβρο

Αντιμέτωπες με τις αναζωπυρώσεις είναι στον Έβρο οι πυροσβεστικές δυνάμεις. Συνολικά αντιμετωπίζουν 87 πυρκαγιές σε όλη την επικράτεια, την ώρα που το τελευταίο εικοσιτετράωρο εκδηλώθηκαν 44 νέες δασικές πυρκαγιές, οι περισσότερες εκ των οποίων, σύμφωνα με ενημέρωση της Πυροσβεστικής, αντιμετωπίστηκαν άμεσα, στο αρχικό τους στάδιο.

Σύμφωνα πάντα με την Πυροσβεστική, οι προσπάθειες κατάσβεσης στον Έβρο επικεντρώνονται στις περιοχές Λευκίμμη, Κοτρωνιά και Τρεις Βρύσες, όπου σημειώνονται οι περισσότερες αναζωπυρώσεις. Παράλληλα αναζωπυρώσεις υπάρχουν και στην περιοχή των Κασσσιτερών.

Στην Πάρνηθα, όπου συνεχίζουν να επιχειρούν ισχυρές επίγειες δυνάμεις, η Πυροσβεστική πραγματοποιεί κατασβέσεις μικρών εστιών που εμφανίζονται μέσα στην καμένη περιοχή κοντά στο Φρούριο της Φυλής.

Συνδρομή στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών παρέχουν δυνάμεις από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας και, συγκεκριμένα, η Κύπρος με ένα αεροσκάφος που επιχειρεί στη Αλεξανδρούπολη και 31 πυροσβέστες που επιχείρησαν στα Λυκομάγουλα Έβρου, η Γερμανία με δύο αεροσκάφη που επιχειρούν στην ευρύτερη περιοχή της Φυλής στην Αττική, η Γαλλία με δύο αεροσκάφη που επιχειρούν στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξανδρούπολης, η Τσεχία με ένα ελικόπτερο που επιχειρεί στο Δίστομο Βοιωτίας και 30 πυροσβέστες με 6 οχήματα που επιχειρούν στην Κοτρωνιά Έβρου, η Ρουμανία με 53 πυροσβέστες με 10 οχήματα που επιχειρούν στην Κίρκη Αλεξανδρούπολης, η Βουλγαρία με 36 πυροσβέστες και πέντε οχήματα που επιχειρούν στη Λεπτοκαρυά Έβρου, η Σλοβακία με 39 πυροσβέστες με οκτώ οχήματα που επιχειρούν στη Λευκίμμη Αλεξανδρούπολης, η Σερβία με 16 πυροσβέστες με τέσσερα οχήματα που επιχειρούν στο Παπίκιο Κομοτηνής. Επίσης, μέσω διακρατικής συμφωνίας η Αλβανία, με 46 πυροσβέστες με πέντε οχήματα που επιχειρούν στο δάσος της Δαδιάς.

Ακόμη, συνδρομή παρέχουν μεγάλος αριθμός εθελοντών πυροσβεστών, δυνάμεις που έχει διαθέσει το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας και η Ελληνική Αστυνομία, καθώς και υδροφόρες και μηχανήματα έργου των Περιφερειών.

Τα κατά τόπους ανακριτικά γραφεία, καθώς και Κλιμάκια της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού (Δ.Α.Ε.Ε.) διερευνούν τα αίτια εκδήλωσης των πυρκαγιών, σημειώνεται επίσης από την Πυροσβεστική.

Για σήμερα Τετάρτη 30/08/2023 παραμένει υψηλός ο κίνδυνος πυρκαγιάς σε πολλές περιοχές της χώρας. Σε γενική επιφυλακή παραμένει το προσωπικό των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών της επικράτειας προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αυξημένες υπηρεσιακές απαιτήσεις, που έχουν προκύψει λόγω του μεγάλου αριθμού πυρκαγιών, ενώ συνεχίζονται οι περιπολίες εναέριας επιτήρησης, καθώς και περιπολίες από Πυροσβεστικές, Αστυνομικές και Στρατιωτικές δυνάμεις.

Τέλος, το Πυροσβεστικό Σώμα καλεί όλους τους πολίτες να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και σε περίπτωση πυρκαγιάς, για τη δική τους ασφάλεια, να ακολουθούν πιστά τις υποδείξεις των αρμόδιων Αρχών.

Πελίτι: Επιτακτική ανάγκη η στέγαση της Τράπεζας Σπόρων για τη διατήρηση τους

Με εντατικούς ρυθμούς προχωρούν οι εργασίες για την κατασκευή της Τράπεζας Σπόρων στη «Γη του Πελίτι», στο Μεσοχώρι του δήμου Παρανεστίου, στα ορεινά της Δράμας. Μια κατάφυτη περιοχή μοναδικής ομορφιάς όπου εδώ και είκοσι τρία  χρόνια διοργανώνεται η παλαιότερη γιορτή σπόρων στην Ελλάδα, ενώ τα τελευταία τέσσερα χρόνια διοργανώνεται και η Ολυμπιακή Γιορτή Σπόρων, με τη συμμετοχή εκατοντάδων επισκεπτών από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Η οικοδόμηση ενός κτίσματος που θα στεγάσει την Τράπεζα Σπόρων αποτελεί μια επιτακτική ανάγκη προκειμένου να διατηρηθούν και να διασωθούν μοναδικές παραδοσιακές ποικιλίες σπόρων, που σήμερα έχουν εκλείψει όχι μόνο από τη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως.

«Υπήρχε περίοδος», τονίζει μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο ιδρυτής και η ψυχή του Πελίτι Παναγιώτης Σαϊνατούδης, «που είχαμε στην κατοχή μας περισσότερα από 4.000 δείγματα σπόρων τα οποία όμως διαθέσαμε σε παραγωγούς γιατί δεν είχαμε τον τρόπο να διατηρήσουμε. Οι δύσκολες οικονομικές και υγειονομικές συνθήκες που έζησε ο κόσμος τα τελευταία χρόνια τον έκανε να σκέφτεται διαφορετικά. Είναι εντυπωσιακό ότι μέσα στην καραντίνα αυξήθηκε θεαματικά η ζήτηση σε σπόρους για τομάτες, μελιτζάνες, πιπεριές, καλαμπόκι. Ο κόσμος θέλει πλέον να καλλιεργήσει τα δικά του λαχανικά και φρούτα ώστε να καλύψει τις καθημερινές του ανάγκες, να βοηθήσει την οικογένειά του. Χιλιάδες ηλεκτρονικά μηνύματα κατακλύζουν το ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο από πολίτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό που μας ζητούν να τους στέλνουμε σπόρους παραδοσιακών ποικιλιών για να τους καλλιεργήσουν».

Ο πόλεμος στην Ουκρανία αύξησε τη ζήτηση σε σπόρους 

«Είμαστε πάντα έτοιμοι», συνεχίζει ο κ. Σαϊνατούδης, «να καλύψουμε τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες του κόσμου για παραδοσιακές ποικιλίες σπόρων. Για το λόγο αυτό ανοίξαμε για πρώτη φορά τα αποθέματα των σπόρων που διατηρούμε στο Πελίτι, γιατί αντιλαμβανόμαστε πως οι ανάγκες του κόσμου είναι μεγάλες. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αυξήσει τη ζήτηση. Πριν λίγους μήνες, μας είχαν ζητήσει από την Πολωνία να βοηθήσουμε στην οργάνωση καλλιεργειών στις δομές μεταναστών που λειτουργούν εκεί».

Μετά από είκοσι τρία χρόνια, τα χιλιάδες μέλη της εναλλακτικής κοινότητας Πελίτι κατάφεραν να ταξιδέψει η φήμη της δράσης του εντός και εκτός Ελλάδος, μέχρι την άλλη άκρη του Ατλαντικού. Το μαρτυρούν οι δεκάδες κλήσεις που δέχονται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους να στηρίξουν οργανωμένες προσπάθειες με την αποστολή παραδοσιακών ποικιλιών σπόρων παρέχοντας ταυτόχρονα συμβουλές για την καλλιέργειά τους.

Παρά τις δυσκολίες στην εξεύρεση χρηματοδότησης και τα γραφειοκρατικά εμπόδια η κατασκευή της Τράπεζας Σπόρων θα δώσει τη δυνατότητα στην κοινότητα του Πελίτι να διατηρεί τα δείγματα σπόρων από παραδοσιακές ποικιλίες κάτω από τις κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες. Ο χώρος που κατασκευάζεται είναι ιδιαίτερα προσεγμένος. Η πέτρα και το ξύλο δένουν αρμονικά μέσα στο μοναδικής ομορφιάς φυσικό περιβάλλον στην πλούσια σε εμπειρίες και δράσεις Γη του Πελίτι.

Κίνδυνος να χαθούν φυτογενετικοί και ζωικοί γενετικοί πόροι

Η Τράπεζα Σπόρων του Πελίτι θα είναι μια από τις λίγες που λειτουργούν σήμερα στην Ελλάδα. Ωστόσο, η ανάγκη της διατήρησης και διάσωσης των χιλιάδων δειγμάτων σπόρων από παραδοσιακές τοπικές ποικιλίες παραμένει μεγάλη.

Αυτό προκύπτει και από την έκκληση που είχαν απευθύνει προς όλους τους εμπλεκόμενους φορείς στις αρχές του καλοκαιριού οι ερευνητές του ΕΛΓΟ- ΔΗΜΗΤΡΑ, όταν έκρουαν το κώδωνα του κινδύνου. Η Ελλάδα κινδυνεύει  να απολέσει γενετικούς φυτογενετικούς πόρους καλλιεργούμενων ειδών και ζωικούς γενετικούς πόρους, η διατήρηση των οποίων είναι καθοριστική για την ικανοποίηση των βασικών ανθρώπινων αναγκών και απαραίτητη για την ενίσχυση της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, των δασών και της αλιείας.

Στη διάρκεια συνέντευξης τύπου που είχαν παραχωρήσει οι ερευνητές του ΕΛΓΟ- ΔΗΜΗΤΡΑ υπό την αιγίδα της Ένωσης Ερευνητών ΕΘΙΑΓΕ, στο πλαίσιο εκδήλωσης για τη διατήρηση και αξιοποίηση των εθνικών γενετικών πόρων, τονίστηκε από την κα Πόπη Ράλλη, υπεύθυνη συντονισμού της Τράπεζας Διατήρησης Γενετικού Υλικού (ΤΓΥ), ότι  αν δεν αλλάξει κάτι την επόμενη πενταετία, «το 20% των δειγμάτων που διαθέτει σήμερα η ΤΓΥ θα περάσει στην ιστορία».

Όπως εξήγησε η κα Ράλλη, «τα 15.000 δείγματα συλλογής από διάφορες παραδοσιακές ποικιλίες, αλλά και αυτοφυή είδη που είναι συγγενή με τα καλλιεργούμενα, δεν μπορούν να διατηρηθούν για πάντα μέσα στους θαλάμους. Πρέπει ανά τακτά χρονικά διαστήματα να ελέγχουμε τη βλαστική τους ικανότητα, να τα πολλαπλασιάζουμε ξανά και να αποθηκεύουμε και πάλι».

Πρέπει να τονιστεί πως η Τράπεζα Διατήρησης Γενετικού Υλικού αποτελεί το συντονιστικό-εκτελεστικό όργανο του Εθνικού Συστήματος Διατήρησης και Προστασίας Φυτογενετικών Πόρων Καλλιεργούμενων Ειδών. Οι συλλογές της συμπεριλαμβάνουν είδη και ποικιλίες σιτηρών, οσπρίων, ψυχανθών, κηπευτικών, αμπέλου, χορτοδοτικών, βιομηχανικών, αρωματικών-φαρμακευτικών, νέων ανθοκομικών, καθώς και θαμνώδων- δενδρώδων ειδών.

Στόχος η διάσωση των τοπικών ποικιλιών σπόρων 

Η κοινότητα Πελίτι είναι  ένας από εκείνους τους φορείς που τα τελευταία χρόνια έχει παραχωρήσει δείγματα σπόρων παραδοσιακών ποικιλιών στην Τράπεζα Διατήρησης Γενετικού Υλικού.

«Σε μια εποχή όπου όλο και περισσότεροι μιλάνε για διατροφική κρίση, οι άνθρωποι δεν θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στην τροφή είτε γιατί θα είναι ακριβή είτε γιατί δεν θα υπάρχει. Σε μια εποχή όπου το κλίμα αλλάζει και προκαλεί τεράστια θέματα, οι τοπικές ποικιλίες προσαρμόζονται καλύτερα στις νέες συνθήκες. Το Πελίτι έρχεται και οικοδομεί μια «Τράπεζα Σπόρων», μια Κιβωτό για τις τοπικές ποικιλίες ή έναν ιερό χώρο για να σώσει όσο μπορεί την ιστορία και τον γεωργικό πολιτισμό της χώρας μας», επισημαίνει ο κος Σαϊνατούδης.

Ο Παναγιώτης Σαϊνατούδης ζητάει την στήριξη και τη βοήθεια όλων όσων θέλουν να βοηθήσουν το Πελίτι και την ολοκλήρωση της Τράπεζας Σπόρων. Στην ηλεκτρονική σελίδα peliti.gr, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν τρόπους και δράσεις για να στηρίξουν υλικά και ηθικά το έργο της μοναδικής αυτής κοινότητας και της συλλογικής προσπάθειας που καταβάλλεται.

Καναδάς: Εντολή εκκένωσης της μεγαλύτερης πόλης στα Βορειοδυτικά Εδάφη

Οι κάτοικοι του Γέλοουναϊφ, της μεγαλύτερης πόλης στα Βορειοδυτικά Εδάφη του Καναδά, διατάχθηκαν χθες Τετάρτη να απομακρυνθούν κατεπειγόντως από εκεί ως αύριο Παρασκευή, καθώς η πόλη απειλείται εξαιτίας της εξάπλωσης δασικών πυρκαγιών, σύμφωνα με τις τοπικές αρχές.

«Δυστυχώς, η κατάσταση ως προς τις δασικές πυρκαγιές πήρε τροπή προς το χειρότερο (…) δυτικά της Γέλοουναϊφ» και πλέον εγείρεται «αληθινή απειλή» για τους πολίτες, τόνισε ο Σέιν Τόμσον, υπουργός Περιβάλλοντος στα Βορειοδυτικά Εδάφη, διατάσσοντας την εκκένωση της πόλης 20.000 κατοίκων ως αύριο το μεσημέρι.

Σχεδόν 168.000 άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν εσπευσμένα τα σπίτια τους στον Καναδά από την έναρξη της φετινής περιόδου των πυρκαγιών, που έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και αυτές τις μέρες μαίνονται στα Βορειοδυτικά Εδάφη, περιοχή με επιφάνεια διπλάσια από αυτή της μητροπολιτικής Γαλλίας, όπου καταμετρώνται 230 ενεργά μέτωπα.

Καθώς απέχουν το ένα από το άλλο εκατοντάδες χιλιόμετρα, ήταν «ιδιαίτερα δύσκολο» να εκκενωθούν διά χερσαίων οδών χωριά, εξήγησε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ο Μάικ Γουέστγουικ, αξιωματούχος, καθώς αναπτύχθηκαν μονάδες των ένοπλων δυνάμεων για να διευκολύνουν την εσπευσμένη απομάκρυνση κατοίκων με αεροπορικά μέσα.

Καθώς οι φλόγες κινούνται με ταχύτητα, το τοπικό υπουργείο Περιβάλλοντος έδωσε εντολή χθες βράδυ οι κάτοικοι του Γέλοουναϊφ να φύγουν με όποιον τρόπο μπορούν – οδικώς ή αεροπορικώς.

Η πόλη «δεν αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο (…) όμως αν δεν βρέξει η φωτιά ενδέχεται να φθάσει στα περίχωρά της το Σαββατοκύριακο», τόνισε ο κος Τόμσον κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου. «Αν παραμείνετε ως το Σαββατοκύριακο, ρισκάρετε να θέσετε σε κίνδυνο τους εαυτούς σας και άλλους, πρόσθεσε.

Κινητοποίηση των ένοπλων δυνάμεων

Ο Καναδός πρωθυπουργός Τζάστιν Τριντό ανέφερε χθες πως οι ένοπλες δυνάμεις παραμένουν επί ποδός για να προσφέρουν βοήθεια στους κατοίκους των Βορειοδυτικών Εδαφών. «Θα συνεχίσουμε να σας παρέχουμε όποιους πόρους χρειαστείτε» και να «βοηθάμε όπως μπορούμε», τόνισε μέσω X (πρώην Twitter).

Κάτοικος κοινότητας περίπου 2.250 κατοίκων που έλαβαν διαταγή να την εκκενώσουν, ο Τζόρνταν Εβόι, 28 ετών, ήλπιζε να μπορέσει να φθάσει με το αυτοκίνητό του στην Αλμπέρτα, αλλά μεγάλη πυρκαγιά τον ανάγκασε να αλλάξει δρόμο και να φύγει με στρατιωτικό αεροσκάφος.

«Δεν μπορούσα να δω τίποτα μπροστά μου (…) Δεν υπήρχε πλέον δίκτυο, επομένως δεν είχα κανέναν τρόπο να ξέρω που βρίσκομαι, κάτι που μου προκαλούσε ακόμη μεγαλύτερη αγωνία», εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Ο κος Εβόι φοβόταν πως τα ελαστικά του αυτοκινήτου του θα «έλιωναν». «Οι φλόγες καταβρόχθιζαν τον δρόμο, ήταν η πιο τρομακτική στιγμή της ζωής μου».

Η γειτονική επαρχία της Βρετανικής Κολομβίας, η οποία επίσης δοκιμάστηκε σκληρά φέτος από τις δασικές πυρκαγιές, καταγράφει θερμοκρασίες πάνω από 40 ° Κελσίου, για πρώτη φορά φέτος στην Καναδά, ενημέρωσε προχθές Τρίτη το υπουργείο Περιβάλλοντος.

Στην πόλη Λίτον η θερμοκρασία έφθασε τη Δευτέρα τους 41,4 βαθμούς, δυο χρόνια από τότε που είχε σαρωθεί από τις φλόγες, τις ημέρες που ακολούθησαν τον «θόλο ζέστης» άνευ προηγουμένου, όταν ο υδράργυρος έδειχνε το ιστορικό 49,6 ° Κελσίου.

Ο Καναδάς, ο οποίος λόγω της γεωγραφικής θέσης του βιώνει αύξηση της θερμοκρασίας ταχύτερα από τον υπόλοιπο πλανήτη, πλήττεται τα τελευταία χρόνια από ακραία μετεωρολογικά φαινόμενα.

«Γαιόπλοια»: υποδειγματικές κατοικίες βιώσιμης αρχιτεκτονικής

Τα γαιόπλοια (earthships) μοιάζουν με σπίτια από άλλο πλανήτη. Ξεπροβάλλουν από το έδαφος και έχουν μια οργανική ποιότητα που είναι ζεστή και συναρπαστική. Αυτά τα μοναδικά και εκπληκτικά κτίρια έχουν τον χαρακτήρα των ανθρώπων που τα χτίζουν. Αποτελούν πρότυπες κατοικίες βιώσιμης αρχιτεκτονικής, που εδραιώνουν την ανθρωπότητα στο φυσικό της περιβάλλον χρησιμοποιώντας ανακυκλωμένα υλικά, κατευθυνόμενη δόμηση και νερό με δημιουργικούς και αρμονικούς τρόπους. Κι όλα αυτά, φτιαγμένα από «σκουπίδια» που βρίσκονται άφθονα σε όλες τις ηπείρους της Γης.

Όλα ξεκινούν από τον προσανατολισμό του σπιτιού. Τα γαιόπλοια είναι σχεδιασμένα έτσι ώστε να ευθυγραμμίζονται με τους κύκλους της ημέρας και της νύχτας κάθε εποχή. Αυτό επιτυγχάνεται με μια γωνιακή σειρά παραθύρων που βλέπουν προς το νότο στο μπροστινό μέρος του σπιτιού και ένα ανάχωμα στον πίσω τοίχο.

Αυτό το ανάχωμα είναι επενδεδυμένο με ελαστικά που συσκευάζονται σφιχτά με χώμα και σοβατισμένο, αποτελώντας μια θερμική μάζα που διατηρεί μια μέση θερμοκρασία στο σπίτι καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους χωρίς τεχνητή θέρμανση ή ψύξη. Όσο ο ήλιος λάμπει, φωτίζει το σπίτι και φορτίζει τον πίσω τοίχο, ενώ όταν η θερμοκρασία πέφτει το βράδυ, η συσσωρευμένη θερμότητα εκπέμπεται μέσα στο σπίτι, ζεσταίνοντας το.

Αυτός ο σχεδιασμός σημαίνει ότι τα γαιόπλοια είναι παθητικά ηλιακά σπίτια.

Epoch Times Photo
Τα γαιόπλοια έχουν σχεδιαστεί ανάλογα με τους φυσικούς κύκλους του ηλιακού φωτός κατά τη διάρκεια των εποχών, ώστε να ελαχιστοποιείται κάθε σπατάλη νερού ή ενέργειας. (Laure Fu/The Epoch Times)

 

Τον χειμώνα, ο ήλιος δεν ανεβαίνει ψηλά, αλλά διεισδύει στον πίσω τοίχο επιτρέποντας τη μέγιστη απορρόφηση θερμότητας. Το καλοκαίρι, ο ήλιος βρίσκεται ψηλότερα στον ουρανό και διεισδύει μόνο στα μπροστινά κεκλιμένα παράθυρα, αφήνοντας το σπίτι να ψύχεται από τη φυσική θερμοκρασία της Γης. Η ηλιακή ενέργεια μπορεί επίσης να αξιοποιηθεί με τη χρήση φωτοβολταϊκών μονάδων για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Τα γαιόπλοια μπορούν να είναι πλήρως ή εν μέρει εκτός δικτύου.

Τα γαιόπλοια ονομάζονται πλοία επειδή, όπως ένα διαστημόπλοιο, έχουν ως στόχο να φροντίσουν όλες τις ανθρώπινες ανάγκες σε αυτόν τον ένα χώρο. Ο στόχος είναι η ελαχιστοποίηση των εξωτερικών εισροών.

Στα μπροστινά παράθυρα υπάρχουν ευδοκιμούντα βρώσιμα φυτά που παρέχουν οξυγόνο και τροφή. Τοποθετημένα έτσι ώστε να δέχονται το ηλιακό φως της ημέρας, τα φυτά είναι υγιή και παραγωγικά. Ποτίζονται με επεξεργασμένο γκρίζο νερό από τις τουαλέτες και το ντους, το οποίο χρησιμοποιείται επίσης για το καζανάκι.

Το νερό συλλέγεται από τις βροχές στην οροφή και φυλάσσεται σε δεξαμενές. Όταν ζητείται, το νερό διοχετεύεται μέσω της βαρύτητας με ένα σύστημα άντλησης που το φιλτράρει και το στέλνει στο σπίτι.

Τα δάπεδα μπορεί να είναι συχνά χωμάτινα και μπορεί να σφραγίζονται μόνο με ένα προστατευτικό που επιτρέπει στους κατοίκους να έχουν άμεση επαφή με το έδαφος και να νιώθουν τη γη χωρίς εμπόδια.

Όλοι οι οργανισμοί που ζουν σε ένα γαιόπλοιο έχουν συμβιωτική σχέση μεταξύ τους.

Τα γαιόπλοια είναι ειδικά σχεδιασμένα για ξηρές περιοχές, καθώς η γενέτειρά τους είναι το Τάος του Νέου Μεξικού. Εκεί ο Μάικ Ρέινολντς ίδρυσε την Ακαδημία Βιοτεκτονικής Γαιόπλοιων (Earthship Biotecture Academy). Η Ακαδημία του διδάσκει ανθρώπους στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο εξωτερικό πώς να χτίζουν αυτά τα σπίτια, αξιοποιώντας τα φαινόμενα της Γης για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες των ανθρώπων.

Epoch Times Photo
Ένα γαιόπλοιο που κατασκευάστηκε από την Βιοτεκτονική Γαιόπλοιων (Earthship Biotecture) με ένα συνδυασμό ενεργού και παθητικού ηλιακού σχεδιασμού. (Earthship Biotecture)

 

Γαιόπλοια υπάρχουν σε πολλά σημεία της γης, βοηθώντας τους ενοίκους τους να συγχρονιστούν με τη ροή της φύσης. Ωστόσο, τα μέρη όπου χτίζονται ευκολότερα αυτά τα σπίτια είναι διεθνείς περιοχές ποέυ έχουν υποστεί φυσικές καταστροφές. Τα υλικά και τα εργαλεία για την κατασκευή είναι άμεσα διαθέσιμα, όπως και οι άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν. Κανένας οικοδομικός κώδικας δεν στέκεται εμπόδιο και τα καταφύγια μπορούν να χτιστούν γρήγορα και αποτελεσματικά, για να διαρκέσουν μια ζωή.

Η Ινδονησία παραχώρησε πρόσφατα στον Ρέινολντς το δικαίωμα χρήσης ενός νησιού της. Μπορεί να χρησιμοποιήσει το ένα τρίτο του για να εξερευνήσει ο ίδιος ελεύθερα πτυχές της βιοτεκτονικής, με τη συμφωνία ότι θα διδάξει στους πολίτες πώς να χτίσουν γαιόπλοια στο υπόλοιπο τμήμα του. Το έργο γεννήθηκε από την επιθυμία να υποστηρίξει τη φυσική ομορφιά, δημιουργώντας ταυτόχρονα ένα νέο όραμα για τον οικοτουρισμό.

Η Άντρεα Πάρκερ είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην ανθρωπιστική εκπαίδευση με περισσότερα από 13 χρόνια διδακτικής εμπειρίας. Συνάντησε φίλους της στα βουνά της Σάντα Κρουζ που έχτισαν τη δική τους εκδοχή ενός γαιόπλοιου, με λιγότερα από 10.000 δολάρια (9.100 ευρώ). Το σπίτι τους της ενέπνευσε το όραμά της σχετικά με το τι θέλει να δημιουργήσει σε αυτόν τον κόσμο.

Της Andrea Parker

Επιμέλεια: Αλία Ζάε