Μήνας: Μάρτιος 2020

Μετάφραση κειμένου: Σοφία Ρώμα

Eπιμέλεια κειμένου: Παύλος Αναστασάκης

Αρχαιολόγοι στην Αίγυπτο ανακάλυψαν έναν αρχαίο ναό 2.200 ετών που σχετίζεται με τον Φαραώ Πτολεμαίο Δ’, σύμφωνα με ειδησεογραφικές αναφορές.

Τα ερείπια του ναού βρέθηκαν τυχαία στις αρχές Σεπτεμβρίου από μια ομάδα εργατών στο χωριό Κομ Σακάου του βόρειου Σοχάγκ, καθώς εκτελούσαν εργασία γεώτρησης, σύμφωνα με δημοσίευση στο Facebook του Υπουργείου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου.

Μόλις τα έργα της γεώτρησης ανεστάλησαν, αρχαιολόγοι ξέθαψαν τα ερείπια του ναού με χαραγμένο το όνομα του Πτολεμαίου Δ’, του τέταρτου Φαραώ της πτολεμαϊκής δυναστείας της Αιγύπτου που πιστεύεται ότι βασίλευσε μεταξύ του 221 και 204 π.Χ.

Τα τείχη και τα πατώματα του ναού από ασβεστόλιθο έχουν επίσης παραστάσεις πουλιών και λουλουδιών που περιτριγυρίζουν την ετήσια πλημμύρα του αιγυπτιακού θεού του Νείλου, Χάπι, φέροντας προσφορές, ανέφερε το CNN.

Μέχρι στιγμής έχουν ξεθαφτεί ένα ανατολικό–δυτικό τείχος, ένα βόρειο-νότιο τείχος, και μια νοτιοδυτική γωνία.

Ο Δρ. Μοσταφά Γουαρίτζι, γενικός γραμματέας του Ανωτάτου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, είπε σε δήλωσή του στις 6 Οκτωβρίου ότι είχε αναθέσει σε μια αρχαιολογική αποστολή να ανακτήσει όσο περισσότερο γίνεται από τον αρχαίο ναό, ο οποίος βρίσκεται στη δυτική όχθη του Νείλου.

Σύμφωνα με ιστορικούς, η βασιλεία του Πτολεμαίου Δ’ δεν θεωρείται επιτυχημένη· ενδιαφερόταν περισσότερο να παριστάνει τον καλλιτέχνη και να ευχαριστιέται την ζωή υπέρ το δέον, παρά να διοικεί το βασίλειό του.

Άγαλμα σφίγγας βρέθηκε σε αιγυπτιακό ναό

Ένα καλά διατηρημένο άγαλμα σφίγγας βρέθηκε από αρχαιολόγους σε έναν ναό της άνω Αιγύπτου πέρυσι.

Αρχαιολόγοι που εργάζονταν σε μια προσπάθεια μείωσης των υπογείων υδάτων του ναού Κομ Όμπο στην Ασουάν της Αιγύπτου, έφεραν στο φως ένα καλά διατηρημένο άγαλμα σφίγγας τον περασμένο Σεπτέμβριο, θαμμένο στη νοτιοανατολική πλευρά του ναού, κοντά στο σημείο όπου βρέθηκαν πρόσφατα κι άλλα αρχαιολογικά ευρήματα.

Η Ασουάν (اسوان) βρίσκεται περίπου 900 χιλιόμετρα νότια του Kαΐρου, στις όχθες του Νείλου ποταμού.

Ο Γουατζίρι δημοσίευσε στη σελίδα του υπουργείου στο Facebook, ότι η σφίγγα βρέθηκε κοντά στον χώρο όπου είχαν ξεθαφτεί δύο μήνες νωρίτερα σκαλισμένες πλάκες από αμμόλιθο του βασιλιά Πτολεμαίου Ε’.

O Γουατζίρι πιστεύει ότι το άγαλμα χρονολογείται στην πτολεμαϊκή περίοδο μεταξύ του 305 και 30 π.Χ., σύμφωνα με την τοποθεσία ανακάλυψης.

Ο Δρ. Αμπντ Αλ-Μονέιμ Αλ-Σαγίντ, γενικός διευθυντής Αρχαιοτήτων της Ασουάν, είπε στην ίδια δημοσίευση ότι θα λάβουν χώρα επιπρόσθετες μελέτες για να βρεθεί η προέλευση του πρόσφατα ξεθαμμένου αγάλματος.

Τα αγάλματα των σφιγγών βρίσκονται συνήθως εντός ή κοντά σε βασιλικούς τάφους. Η κλασική αιγυπτιακή σφίγγα έχει σώμα λιονταριού με ανθρώπινο κεφάλι, συνήθως το κεφάλι του Φαραώ που κυβερνούσε εκείνη την περίοδο. Το πρόσωπο αυτού του πρόσφατου αγάλματος είναι εξαιρετικά καλά διατηρημένο.

Το πασίγνωστο άγαλμα της Σφίγγας, η Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας, έχει ένα αβέβαιο ιστορικό. Ειδικοί υποθέτουν ότι το τωρινό κεφάλι αναπαριστά τον φαραώ Κάφρα.

O δημοσιογράφος της Epoch Times Κρις Γιάσουρεκ συνέβαλε σε αυτό το άρθρο.

Οι Χρυσοί Σκούφοι στα καλύτερα εστιατόρια της χώρας απονεμήθηκαν τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου στο Grand Ballroom του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρεταννία», σε μια λαμπερή τελετή με 70 βραβεύσεις.

Την τελετή παρουσίασε ο δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας, κάνοντας μια ιδιαίτερη αναφορά στην ιστορία του θεσμού, αποκαλύπτοντας πως οι Χρυσοί Σκούφοι που έχουν δοθεί όλα αυτά τα χρόνια είναι 488 (και έγιναν 516 με τα φετινά βραβεία), ενώ τα βραβευμένα εστιατόρια είναι 96 (100 πλέον με τις 4 νέες εισόδους). Και για όσους πιστεύουν ότι είναι λίγα για 27 χρόνια, ο παρουσιαστής έδωσε και την απάντηση: «Όχι, δεν είναι λίγα! Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε δυο βασικά στοιχεία: ότι στους Χρυσούς Σκούφους αξιολογείται και βραβεύεται η υψηλή γαστρονομία και τα κριτήρια αυτής της αξιολόγησης είναι αυστηρότατα και ευθυγραμμισμένα με τα διεθνή πρότυπα. Η βαθμολογική βάση των Χρυσών Σκούφων, το 15/20 δηλαδή, είναι ουσιαστικά αντίστοιχη του ενός αστεριού Michelin. Οπότε καταλαβαίνετε ότι εδώ τα βραβεία δε μοιράζονται αλλά κατακτώνται!».

Το κερκυραϊκό «Etrusco» του Έκτορα Μποτρίνι θριάμβευσε για άλλη μία χρονιά στο γαστρονομικό σαφάρι των Χρυσών Σκούφων, διατηρώντας την πρωτιά ανάμεσα στα καλύτερα εστιατόρια της Ελλάδας αλλά και την απόσταση ενός βαθμού από τα επόμενα τέσσερα. Έτσι, τη δεύτερη θέση μοιράστηκαν τρία αθηναϊκά εστιατόρια, το «Botrini’s», η «Σπονδή» και το «Varoulko Seaside», καθώς και το «Fresco» από τη Χαλκιδική.

Συνολικά 28 εστιατόρια από όλη την Ελλάδα βραβεύτηκαν με Χρυσό Σκούφο, ενώ η εστιατορική άνθηση σε σημαντικούς τουριστικούς προορισμούς πιστοποιήθηκε για ακόμη μία φορά με τρεις νέες εισόδους εστιατορίων της Σαντορίνης (Element, Lauda και Petra). Την τετράδα των νέων εισόδων συμπληρώνει το Salonica Restaurant της Θεσσαλονίκης.

Φέτος όμως, o θεσμός των Χρυσών Σκούφων καθιέρωσε και μια σημαντική καινοτομία, δημιουργώντας ακόμη ένα επίπεδο βράβευσης πέραν των τριών που ήδη υφίσταντο: 3 Χρυσοί Σκούφοι (επίπεδο που δεν το έχει κατακτήσει κανένα εστιατόριο στα 27 χρόνια του θεσμού), 2 Χρυσοί Σκούφοι και 1 Χρυσός Σκούφος. Από φέτος καθιερώνεται ένα τέταρτο επίπεδο στην κλίμακα βράβευσης, με την τιμητική διάκριση Top Notch στα πολύ καλά εστιατόρια της Ελλάδας που ξεχωρίζουν με αξιοσημείωτες επιδόσεις, επαγγελματική δεξιότητα και χρησιμοποίηση ποιοτικών υλών, αλλά δεν έχουν καταφέρει ακόμη να αξιολογηθούν με το πολυπόθητο 15/20 για να βραβευτούν με Χρυσό Σκούφο. Ουσιαστικά πρόκειται για εστιατόρια που έχουν βαθμολογηθεί από 14,25/20 έως και 14,90/20. Για το 2020, με τη διάκριση Top Notch βραβεύτηκαν 39 εστιατόρια από όλη την Ελλάδα.

Επίτιμος καλεσμένος της βραδιάς ήταν ο κορυφαίος σεφ του κόσμου, ο Αργενίνος Mauro Colagreco. Ο τριάστερος σεφ – από το εστιατόριο «Mirazur» στην Κυανή Ακτή, καλύτερο εστιατόριο του κόσμου για το 2019 στον διεθνώς καταξιωμένο θεσμό «World’s 50 Best Restaurants» – μάγεψε τους 300 περίπου προσκεκλημένους με το dîner de gala, που δημιούργησε και μαγείρεψε ο ίδιος ειδικά για την περίσταση και με την εμπνευσμένη ομιλία του, στην οποία ανέπτυξε τη φιλοσοφία της κουζίνας του που δε γνωρίζει σύνορα. Η παρουσία και η συμμετοχή του στην τελετή απονομής των ελληνικών γαστρονομικών βραβείων ήταν μια μεγάλη στιγμή τόσο για την εστιατορική/γαστρονομική κοινότητα  της χώρας όσο και για την πόλη των Αθηνών, γι’ αυτό και ο δήμαρχος Κώστας Μπακογιάννης τίμησε τον κορυφαίο σεφ με το Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών.

Στο πλαίσιο της τελετής βραβεύτηκε από το «αθηνόραμα» – διά χειρός του συνιδιοκτήτη και επικεφαλής της γευσιγνωστικής επιτροπής των Χρυσών Σκούφων Διονύση Κούκη – ο σεφ Γιάννης Μπαξεβάνης για τη συμβολή του στην ανάδειξη της ελληνικής κουζίνας, ενώ απονεμήθηκε και το Βραβείο Κοινού 2020 στο εστιατόριο Hasika του Ρεθύμνου.

Ερευνητές σε μια από τις κορυφαίες πλατφόρμες συμβουλής και υποστήριξης στην Βρετανία για νεοφυείς επιχειρήσεις, ανέφεραν ότι η αγορά το 2020 φαίνεται έτοιμη να ανταμείψει νέες εταιρείες που απευθύνονται σε πιο συντηρητικές ανάγκες.

Από την κοινωνικότητα χωρίς αλκοόλ μέχρι τη σεμνή μόδα, οι εμπειρογνώμονες για τις νεοφυείς επιχειρήσεις —στη μεγαλύτερη πλατφόρμα συμβουλών για μικρές επιχειρήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο — προβλέπουν ισχυρή ζήτηση το 2020 σε επιχειρηματικές προσφορές που στοχεύουν σε πελάτες με αξίες που στρέφονται προς την παράδοση.

«Η μη αλκοολούχα διασκέδαση θα είναι ένας συναρπαστικός τομέας το 2020», ανέφερε η Scarlett Cook, υπάλληλος που ερευνά τις τάσεις της αγοράς.

H Cook είπε ότι ο αυξανόμενος αριθμός των Βρετανών που επιλέγουν να διασκεδάζουν χωρίς αλκοόλ είναι πιθανό να οδηγήσει σε μία αυξανόμενη ζήτηση για τις μη αλκοολούχες εναλλακτικές, αλλά και την δημιουργία υπηρεσιών διασκέδασης γενικότερα, που θα απευθύνονται σε πελάτες που δεν καταναλώνουν αλκοόλ.

«Οι επιλογές περιλαμβάνουν τη δημιουργία μη αλκοολούχων ποτών ή την δημιουργία μη αλκοολικών αποστακτηρίων», δήλωσε η Cook. «Οι σχετικές ευκαιρίες βρίσκονται σε διοργανώσεις φεστιβάλ ή εκδηλώσεων, καθώς και σε ανταγωνιστικές εταιρείες κοινωνικών δικτύων – από τις οποίες, η κάθε μια από αυτές προσφέρει διαφορετικές οδούς για πρόσβαση στη μη αλκοολούχα διασκέδαση».

Σύμφωνα με την βρετανική έκθεση για τον τρόπο ζωής της Mintel για το 2019, το 20 τοις εκατό των ενηλίκων στο Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσαν ότι δεν πίνουν αλκοόλ, ενώ το 47 τοις εκατό αυτών που αγοράζουν ή πίνουν αλκοόλ έχουν μειώσει το ποσό που κατανάλωναν το προηγούμενο έτος.

Ο Jack Duckett, αναπληρωτής διευθυντής έρευνας του τρόπου ζωής των καταναλωτών στην Mintel, σημείωσε: «το γεγονός ότι τόσοι πολλοί Βρετανοί μειώνουν την ποσότητα αλκοόλ που καταναλώνουν, έχει αποδειχθεί ως ένα δώρο για την αγορά των αναψυκτικών.

Η βιομηχανία έχει συμβάλει στην περαιτέρω προώθηση αυτής της ζήτησης με το άφθονο λανσάρισμα νέων αναψυκτικών — χρησιμοποιώντας πιο εξελιγμένα προφίλ συσκευασίας και γεύσης, για να εξασφαλίσει με αυτό τον τρόπο το «ενήλικο» κοινό.

Η σεμνή μόδα στο προσκήνιο

Μια άλλη ελπιδοφόρα τάση είναι η αυξανόμενη ζήτηση για αγαθά και υπηρεσίες που σχετίζονται με τη μόδα, όσον αφορά τους πελάτες εκείνους που προτιμούν τη σεμνότητα.

«Η σεμνή μόδα θα είναι στο προσκήνιο φέτος», ανέφερε ο Cook στην Epoch Times. «Εκτός από το να διευθύνεις ένα διαδικτυακό κατάστημα ή να γίνεις πρόσωπο επιρροής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι εκδηλώσεις μόδας, οι δημοσιεύσεις στα ΜΜΕ και οι υπηρεσίες μόδας που είναι προσαρμοσμένες σε ένα σεμνό κοινό, όλα αυτά προσφέρουν επιχειρηματικές ευκαιρίες».

Η σεμνή μόδα αφορά ρούχα που δεν είναι πολύ αποκαλυπτικά, όπως μακριά φορέματα, μακρυμάνικα μπλουζάκια, και ρούχα με ψηλό λαιμό.

Η πρόσφατη έρευνα του John Lewis δείχνει ότι οι αγοραστές επιλέγουν «μακρύτερα και πιο χαλαρά ρούχα” σε σύγκριση με τα “περιοριστικά, σφιχτά ρούχα».

Η Abigayle André, ιδρύτρια της φίρμας Modessa, είπε στο Yorkshire Post μετά την έναρξη της φίρμας της το 2018 ότι η επιχείρηση άνθιζε και επέμεινε ότι η τάση προς τη συντηρητική μόδα είναι εδώ για να μείνει.

«Η σεμνή μόδα έχει σίγουρα αποκτήσει κοινό τα τελευταία χρόνια», ανέφερε. «Ρίξτε μια ματιά στα Marks & Spencer που τώρα έχει αφιερώσει ειδικό εικονίδιο στην ιστοσελίδα του για την σεμνή μόδα, ή την Net-A-Porter, που έχει κάνει το ίδιο».

Η παγκόσμια αγορά στην σεμνή μόδα εκτιμάται σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια και προβλέπεται να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια. Όποιοι κι αν είναι οι λόγοι που το επιλέξατε, η σεμνή μόδα είναι εδώ για να μείνει.

«Δεν είναι μόνο για εκείνους που έχουν θρησκευτικές πεποιθήσεις. Είναι για κάθε γυναίκα που δεν αισθάνεται την ανάγκη να δείξει το σώμα της για να τραβήξει την προσοχή, το σεβασμό ή οτιδήποτε άλλο», δήλωσε η Andre.

Χειροποίητα Προϊόντα και Αυτάρκεια

Οι καταναλωτές που έχουν την τάση να αγοράζουν αγαθά και υπηρεσίες που έχουν να κάνουν με τις μικρές καθημερινές στιγμές, φαίνεται επίσης να αυξάνεται. Η νεοσύστατη επιχείρηση του Alec Hawley είπε στην Epoch Times πως η έρευνα δείχνει την αύξηση της ζήτησης σε υπηρεσίες που διδάσκουν παραδοσιακές τεχνικές.

«Η έρευνα δείχνει ότι το 61 τοις εκατό των Βρετανών παρακολούθησε  μαθήματα χειροτεχνίας τον τελευταίο χρόνο», δήλωσε ο Hawley. «Εμπνέονται από την τέχνη των χειροποίητων προϊόντων, έτσι η εστίαση έχει μετατοπιστεί από το να αγοράζεις στο να δημιουργείς με πλέξιμο και βελονάκι, κάτι ιδιαίτερα δημοφιλές μεταξύ αυτών που επιθυμούν να επανασυνδεθούν με τις απλές καθημερινές απολαύσεις».

Πρόσθεσε ότι οι ίδιες εταιρείες που ειδικεύονται στην βιομηχανοποιημένη μαζική παραγωγή καταναλωτικών αγαθών που κατακλύζουν τις σύγχρονες αγορές, είναι ευαίσθητες στον τομέα της τέχνης του χειροποίητου.

«Υπάρχει επίσης μεγάλη τάση στα χειροποίητα προϊόντα από εταιρείες που ειδικεύονται σε ομαδικά θεραπευτικά σεμινάρια, μια ολοένα και πιο επικερδής αγορά για τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα», δήλωσε ο Hawley.

Η Kate Smith, η οποία ίδρυσε μια επιτυχημένη βιοτεχνία που ονομάζεται The Makery, ανέφερε ότι τρεις κυρίαρχες τάσεις σε αυτή την αγορά είναι πιθανό να εξακολουθήσουν να είναι στο επίκεντρο και το 2020.

Μία από αυτές τις τάσεις, ανέφερε, είναι η ευρύτερη αναγνώριση των οφελών που προσφέρει η τέχνη στον τομέα της ψυχικής υγείας. Οι άλλες δύο τάσεις είναι η βιωσιμότητα και η εμπειρία.

«Οι άνθρωποι θέλουν να επενδύσουν σε εμπειρίες και όχι σε υλικά αγαθά», ανέφερε, προσθέτοντας ότι πολλοί πελάτες βρίσκουν πολύ πιο ικανοποιητικό το να επισκευάζουν κάτι αντί να αγοράζουν κάτι καινούργιο.

Φροντίδα ηλικιωμένων που στηρίζεται στην οικογένεια

Οι αντιλήψεις  για το πώς να φροντίζει κανείς τους ηλικιωμένους φαίνεται επίσης να αλλάζει, με περισσότερους ανθρώπους να επιλέγουν πιο παραδοσιακές μορφές φροντίδας των αγαπημένων τους, σε σχέση με την απρόσωπη φροντίδα που προσφέρουν τα σχετικά ιδρύματα.

Η ζήτηση για υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης για τους ηλικιωμένους στη Βρετανία αυξάνεται κατά περίπου 6 % ετησίως, ενώ ο αριθμός των γηροκομείων έχει μειωθεί κατά 6% και 11% το 2014 και 2019 αντίστοιχα, σύμφωνα με την Επιτροπή Ποιότητας και Φροντίδας, μια ανεξάρτητη ρυθμιστική αρχή όλων των υπηρεσιών υγείας και κοινωνικής πρόνοιας στην Αγγλία.

Οι πλατφόρμες φροντίδας που επιτρέπουν σε ηλικιωμένους να ζουν στο σπίτι τους, αυξάνονται σε αριθμό. Ορισμένες από τις επιχειρηματικές ιδέες που λαμβάνουν μέρος στον τομέα της φροντίδας των υπερηλίκων, περιλαμβάνουν εφαρμογές που προσφέρουν προσαρμοσμένη προληπτική φροντίδα, καθώς και υλικό και λογισμικό, που εντοπίζει ζητήματα με μη παρεμβατικούς τρόπους.

Ο Max Parmentier, Διευθύνων Σύμβουλος της νεοφυούς επιχείρησης Birdie, μια πλατφόρμα φροντίδας που βοηθά τους ηλικιωμένους να ζουν στο σπίτι ανεξάρτητοι για μεγάλο χρονικό διάστημα, ανέφερε ότι υπάρχει μια τάση στη Βρετανία που απομακρύνεται από την τοποθέτηση των ηλικιωμένων σε θεσμική φροντίδα, υπέρ της τάσης κατά την οποία τα μέλη της οικογένειάς τους να φροντίζουν τους αγαπημένους τους.

«Η αγορά οικιακής φροντίδας αναπτύσεται γρήγορα (6 % ανά έτος, με συντηρητικούς υπολογισμούς) ενώ η διάρκεια της αγοράς οικιακής φροντίδας  μειώνεται», είπε ο Parmentier.

Είπε ότι στην οικοδόμηση της επιχείρησής του, άδραξε την τάση προς «μια πιο συντονισμένη, προσαρμόσιμη και προληπτική φροντίδα αντί για τη γενική, ασυντόνιστη φροντίδα που λαμβάνει χώρα σήμερα».

Τους πλήρεις καταλόγους των ΔΗΜΟΦΙΛΩΝ νέων επιχειρηματικών ιδεών από νεοφυείς επιχειρήσεις για το 2020 μπορείτε να βρείτε εδώ.

Μετάφραση κειμένου: Ιωάννα Τάγαρη

Επιμέλεια κειμένου: Παύλος Αναστασάκης

Για 7η συνεχή χρονιά το A JEWEL MADE IN GREECE συνώνυμο της προώθησης και ανάδειξης του σύγχρονου ελληνικού κοσμήματος σε όλο τον κόσμο, διοργάνωσε με τεράστια επιτυχία τη Συνάντηση Δημιουργών στο Ζάππειο Μέγαρο, με τη συμμετοχή 75 καλλιτεχνών και την αιγίδα του ENTERPRISE GREECE.

Κατά τη διάρκεια των λαμπερών εγκαινίων, οι καλεσμένοι είχαν την ευκαιρία να θαυμάσουν, να αγγίξουν και να απολαύσουν κοσμήματα με διαφορετικές υφές, χαρακτήρες και συμβολισμούς σε μία γιορτή έμπνευσης, υψηλής αισθητικής και δημιουργικότητας. Η εμπνεύστρια και δημιουργός του A JEWEL MADE IN GREECE, εικαστικός Μαίρη Σαμόλη σε σύντομη ομιλία της αναφέρθηκε στη συγκίνηση, την περηφάνια και την ικανοποίηση του να βλέπει το όραμα να γίνεται θεσμός και πραγματικότητα για την αναγνώριση του ελληνικού αποτυπώματος στον κλάδο του κοσμήματος σε όλο κόσμο.

Εκπλήξεις και καινοτομίες χαρακτήρισαν την 7η διοργάνωση, καθώς οι επισκέπτες της έκθεσης είχαν φέτος τη χαρά να γνωρίσουν και να μυηθούν στην Αμερικανική οπτική και εμπειρία, καθώς το AJMIG φιλοξένησε τη New York City Jewelry Week για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα στο πλαίσιο της συνάντησης πραγματοποιήθηκε και το εκπαιδευτικού χαρακτήρα round table «A JEWEL & THE LAW» με αντικείμενο τα νομικά θέματα που απασχολούν συχνά τους δημιουργούς και επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται ή πρόκειται να δραστηριοποιηθούν στο κόσμημα.

Λίγο πριν την ολοκλήρωση του ενδιαφέροντος και λαμπερού τετραημέρου στο Ζάππειο, η διοργανώτρια Μαίρη Σαμόλη, ο έγκριτος Γεμολόγος και Επιστημονικός συνεργάτης του AJMIG Γιώργος Σπυρομήλιος, η εικαστικός Della Rounick, η Ιστορικός Τέχνης Ίρις Κρητικού και οι δύο εκπρόσωποι της NYC JEWELRY WEEK Jessica B. Johnes και Bella Neyman, απένειμαν μετά από ψηφοφορία του κοινού, των δημιουργών και της επιτροπής, τα ετήσια θεσμοθετημένα βραβεία του AJMIG, επιβραβεύοντας την υψηλή αισθητική και την ιδιαίτερη τεχνική.

Μία ζωντανή συνάντηση, μία γιορτή δημιουργικής έκφρασης, παραγωγικού διαλόγου, υψηλής αισθητικής και συνεργατικής επιχειρηματικότητας, έδωσε για μία ακόμη χρονιά ηχηρό μήνυμα αισιοδοξίας και ελληνικής εξωστρέφειας τονίζοντας ότι το “Made in Greece” είναι τίτλος τιμής για κάθε δημιουργό σύγχρονου κοσμήματος.

A JEWEL MADE IN GREECE E-SHOP 

«Ήταν νύχτα όταν οι Θεοί δημιούργησαν με το τραγούδι τους τον κόσμο. Από τον κόσμο του φωτός στον κόσμο της μουσικής», είπε ο Ngai Tahu (Νγκαϊ Ταχου), αρχηγός της φυλής Matiaha Tiramorehu (Ματιαχα Τιραμορεχου), το 1849, αφηγούμενος τον μύθο της δημιουργίας των Μαορί (Maori).

Φυσικά ο Τιραμορεχου χρησιμοποίησε τις λέξεις των Μαορί: Κεϊ α τε Πο τε τιματατανγκα ο τε γουαιατατανγκα μαϊ α τε Ατουα. Κο τε
Αο, κο τε Αο μαραμα, κο τε Αο του ροα.

Ο Brian Flintoff, ξυλογλύπτης μάστορας και κατασκευαστής παραδοσιακών μουσικών οργάνων Μαορί, τονίζει την παραπάνω ιστορία στο βιβλίο του “Taonga Puoro: Singing Treasures: The Musical Instruments of the Maori.” Ο Flintoff, πιστεύει πως για να εκτιμήσει κάποιος τα μουσικά όργανα των Μαορί, πρέπει να κατανοήσει την κοσμολογία από την οποία προήλθαν, δηλαδή τους μύθους και τους θρύλους των Μαορί.

Αυτοί οι μύθοι έχουν περάσει από γενιά σε γενιά κυρίως προφορικά και οι λεπτομέρειες των ιστοριών διαφοροποιούνται ελαφρώς. «Υπάρχουν πολλές παραλλαγές της ιστορίας της δημιουργίας, όπως είναι αναμενόμενο σε μια προφορική παράδοση, όπου σημαντικά στοιχεία προστίθενται ή αφαιρούνται, ανάλογα με τις περιστάσεις της αφήγησης, πράγμα που μας δείχνει το έλλειμα του τυπωμένου λόγου, είπε ο Flintoff σε ένα e-mail.
Τα παραδοσιακά μουσικά όργανα των Μαορί είναι κάτι περισσότερο από τη μουσική που φτιάχνουν.

«Όλα τα διαφορετικά είδη των τραγουδιών των Μαορί πηγάζουν από τα συναισθήματα των θεών κατά τους αιώνες της δημιουργίας. Υπάρχουν τραγούδια θλίψης, θυμού και θρήνου’ μοναξιάς, επιθυμίας και χαράς’ γαλήνης και αγάπης. Οι ήχοι των οργάνων και οι χορευτικές κινήσεις υποστηρίζουν και διανθίζουν τα τραγούδια», έγραψε ο Flintoff.

Επομένως, τα μουσικά όργανα των Μαορί είναι καίρια στοιχεία για την διατήρηση των παραδοσιακών αφηγήσεων των Μαορί, που μας μεταφέρουν μύθους, προγονικές γνώσεις και άλλα, επιτρέποντας στη λαογραφία των Μαορί να ακμάζει και για τις επόμενες γενιές.

Τραγούδια για την ευημερία

Ένα από τα πιο απλά όργανα είναι το ποροτιτι (porotiti), που σημαίνει ‘κύκλος’ στη γλώσσα των Μαορί. Αλλά ένα ποροτιτι μπορεί να έχει οποιοδήποτε σχήμα, αρκεί να είναι σωστά ζυγισμένο, μας εξήγησε ο Flintoff στη διάρκεια μιας τηλεφωνικής συνομιλίας. Το στριφογυρίζουμε με ένα κορδόνι που περνά μέσα από δυο τρύπες στο κέντρο και καθώς αναπτύσσει ταχύτητα παράγει βόμβο.

«Συνήθως, χρησιμοποιούσαμε ένα κουμπί από παλτό περασμένο σε ένα κορδόνι όταν ήμασταν παιδιά», λέει ο Φλίντοφ. Μέρος της Σκοτσέζικης κληρονομιάς τους, πιστεύει. Πολλοί ξέρουν το γιο-γιο, που είναι παρόμοιο με το ποροτιτι. Αλλά οι Μαορί έκαναν κάτι μοναδικό με αυτό το όργανο. Φυσούσαν στο ποροτιτι καθώς αυτό στροβιλιζόταν, κι έτσι αυτό γινόταν ‘τραγουδοπαγίδα’, μας εξήγησε.

Όχι μόνο ‘πιάνει’ τραγούδια, αλλά η μουσική του ποροτιτι πιστεύεται πως έχει και θεραπευτική αξία.

Στα πρώτα χρόνια της εγκατάστασης των Ευρωπαίων, όταν ήρθε η γρίπη στη Νέα Ζηλανδία, οι Μαορί ήταν απροστάτευτοι απέναντί της. Ο Flintoff μας εξήγησε πως μια ομάδα στο Taranaki, στα δυτικά της Βορείου Νήσου της Νέας Ζηλανδίας, ανακάλυψε ότι τα παιδιά που έπαιζαν το μικρό ποροτιτι δεν αρρώσταιναν. Κι έτσι οι Μαορί έπαιζαν το ποροτιτι πάνω από όλα τα παιδιά τη νύχτα και κανένα δεν υπέκυψε στη γρίπη. Αντιθέτως, σε άλλα μέρη της Νέας Ζηλανδίας, μεγάλες περιοχές ερημώθηκαν.

«Οι ηλικιωμένοι, σαν εμένα, θα το στριφογύριζαν και θα χόρευαν μαζί του και θα το κινούσαν σε διάφορες θέσεις και οι δονήσεις που θα ανέβαιναν από το κορδόνι θα τούς βοηθούσαν στην αρθρίτιδα», είπε ο Flintoff.

Στην εποχή μας, οι άνθρωποι καταφέρνουν με αυτό να βοηθήσουν όσους έχουν άσθμα, πρόσθεσε.

Κρυμμένα μηνύματα

Ακούστε προσεκτικά το κοαουαου (koauau), τον πιο κοινό αυλό των Μαορί, και ίσως ακούσετε κάτι περισσότερο από τη μουσική. Οι έμπειροι μουσικοί μπορούν να παίξουν το κοαουαου με τέτοιον τρόπο, ώστε να ακούγονται οι στίχοι του τραγουδιού μέσα από αυτό. Έτσι, αν γνωρίζετε καλά το τραγούδι, ίσως μπορέσετε να πιάσετε αυτά που ‘λέει’ ο μουσικός, είπε ο Flintoff.

Υπάρχουν σπουδαίες ιστορίες για ανθρώπους που έστειλαν κρυμμένα μηνύματα μέσω των τραγουδιών, μας είπε. Μας διηγήθηκε μια τέτοια ιστορία για έναν νέο άντρα που συνελήφθη επειδή φλέρταρε την πριγκίπισσα μιας άλλης φυλής και καταδικάστηκε σε θάνατο για αυτό. Ο νεαρός άντρας παρακάλεσε να τον αφήσουν να παίξει το κοαουαου του για τελευταία φορά. Έτσι, άρχισε να παίζει ένα τραγούδι στην αγαπημένη του. Αυτή, ακούγοντας το τραγούδι, ‘άκουσε’ ότι της έλεγε να τον συναντήσει σε ένα συγκεκριμένο μέρος. Κανείς άλλος δεν άκουσε το μήνυμα, αλλά αυτή το αναζητούσε μέσα στο τραγούδι. Ο άντρας έπαιζε για τέσσερις ώρες και όλοι εκστασιάστηκαν τόσο από την υπέροχη μουσική του, ώστε στο τέλος αποκοιμήθηκαν κι αυτός βρήκε την ευκαιρία να δραπετεύσει. Έφυγε τρέχοντας και πήδηξε από έναν γκρεμό στη θάλασσα, όπου τον περίμεναν τα αδέλφια του με ένα κανό για να τον πάνε στην πριγκίπισσά του.

Θεϊκή γνώση

Η πρώτη αναφορά στο πουταταρα, το βούκινο από κοχύλι, στη μυθολογία των Μαορί γίνεται όταν σαλπίσματα ακούγονται για να αναγγείλουν την επιστροφή του Τέιν (Tane), του θεού των δασών. Όπως μας λέει ο μύθος, ο Τέιν ξεκινά μια δόλια αναζήτηση μέχρι τους ουρανούς για να φέρει πίσω τα τρία καλάθια της γνώσης “κετε ο τε γουανανγκα” (kete o te wananga) και να ευεργετήσει την ανθρωπότητα. Κάθε ένα από τα καλάθια περιέχει και ένα διαφορετικό είδος γνώσης που θα βοηθήσει τους ανθρώπους: την ιερή γνώση, την προγονική γνώση και τη γνώση της ζωής.

Το μακρύ και δύσκολο ταξίδι του Τέιν στους ουρανούς είναι γεμάτο δοκιμασίες, όπως κάθε θεϊκή αναζήτηση. Όχι μόνο πρέπει να φτάσει μέχρι τον 12ο ουρανό για να ζητήσει τα καλάθια από τον ανώτατο θεό, τον Ιο-ματουα-κορε (Ιο) [Io-matua-kore (Io)], αλλά συναντά και εμπόδια από τον αδερφό του Γουίρο (Whiro), ο οποίος προσπαθεί να τον σταματήσει με οποιοδήποτε μέσο. Παρόλο που ο Τέιν είχε επιλεγεί με ιερό τρόπο για την αποστολή, ο Γουίρο πιστεύει ότι, ως μεγαλύτερος αδελφός, του αξίζει να φέρει πίσω αυτός τα τρία καλάθια της γνώσης.

Ο Γουίρο στέλνει από τον ουρανό ένα σωρό αποκρουστικά πλάσματα, όπως έντομα, ερπετά και όρνια, να εμποδίσουν τον αδερφό του να ανέβει. Αυτά τα κακόβουλα όντα προσπαθούν να αποκτήσουν το αίμα του Τέιν, ώστε να τον καταραστούν και να τον καταστρέψουν. Αλλά ο Τέιν καταφέρνει και συνεχίζει το ταξίδι του προς τον ουρανό με τη βοήθεια ιερών ανέμων – του ανεμοστρόβιλου και των παιδιών αέρηδων, που τον προστατεύουν και τον προωθούν ψηλότερα.

Φτάνοντας στην κορυφή του ουρανού, ο Τέιν συναντά τους θεούς φύλακες του Ιο’ εξαγνίζεται και τιμάται με πολλά ιερά ονόματα. Ο Ιο, φυσικά, αποδέχεται το αίτημα του Τέιν για τα τρία καλάθια. Οι θεοί φύλακές του δίνουν τα καλάθια και δυο θεούς- πέτρες, που μπορούν να διακρίνουν αν η επιθυμία κάποιου είναι καλή ή κακή.

Η ιστορία μας λέει με λεπτομέρειες για το πώς ο Τέιν νίκησε το κακό και για τον εξαγνισμό του, καθώς περνά τις θεϊκές δοκιμασίες κατά την άνοδο και κάθοδό του από τον ουρανό.
Όταν ο Τέιν φτάνει πίσω στη γη, οι συγγενείς του Ουρου-αο (Uru-ao) και Τουπαϊ (Tupai) σαλπίζουν για να ακουστεί μέχρι τους ουρανούς, στους θεούς, ότι ο Τέιν έχει επιστρέψει. Αυτά τα σαλπίσματα είναι η πρώτη αναφορά στο βούκινο από κοχύλι των Μαορί, που λέγεται ότι έφτιαξε ο Τουπαϊ.

Μια προσφορά ειρήνης

Οι Μαορί είναι ένας από τις λίγους λαούς παγκοσμίως, συμπεριλαμβάνοντας τους Θιβετιανούς, που έχουν προσθέσει ένα επιστόμιο στο βούκινο από κοχύλι, λέει ο Flintoff. Το ξύλινο επιστόμιο έχει τη δική του ιστορία. Προστέθηκε στο πουταταρα επειδή το ξύλο προέρχεται από την ξηρά και το κοχύλι προέρχεται από τη θάλασσα.

«Αν κατεβείτε στην παραλία, η ξηρά και η θάλασσα πάντα μαλώνουν. Παλιά, ήταν τρομερά κουραστικός ο αγώνας τους, αλλά κατά τα φαινόμενα έχει ηρεμήσει λίγο τώρα».

«Αυτός ήταν ο τρόπος μεταξύ των θεών: Είπαν, θα χρησιμοποιήσουμε το ξύλο και το κοχύλι για να φτιάξουμε αυτό το όργανο σαν προσφορά ειρήνης. Και έτσι η προσφορά δώρων για το κλείσιμο της ειρήνης καθιερώνεται μέσω μιας θαυμάσιας ιστορίας και γίνεται με φυσικό τρόπο μέρος της ζωής σου», είπε ο Flintoff.

Το βούκινο από κοχύλι ακούγεται ακόμα στη Νέα Ζηλανδία ως μέρος των τελετουργικών διαδικασιών των Μαορί, σε πολλά μαραε (χώροι συνάντησης των Μαορί) και παραπέρα. Μερικά σχολεία το χρησιμοποιούν αντί για κουδούνι, για να σημάνουν το τέλος της σχολικής περιόδου. Ίσως και οι θεοί να το ακούν ακόμα να αντηχεί στους ουρανούς.

Για να μάθετε περισσότερα για τον Brian Flintoff και για να ακούσετε κάποια από τα μουσικά του όργανα, επισκεφθείτε το JadeAndBone.co.nz

Μετάφραση και επιμέλεια κειμένου: Αλία Ζάε