Μια διακομματική ομάδα νομοθετών στη Γερουσία στοχεύει να καταστήσει το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας υπεύθυνο για τη βίαιη συλλογή οργάνων από κρατούμενους συνείδησης.
Το S.761, που ονομάζεται επίσης Stop Forced Organ Harvesting Act (Νόμος για τον τερματισμό της αναγκαστικής συλλογής οργάνων), θα εξουσιοδοτήσει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να αρνηθεί ή να ανακαλέσει διαβατήρια και βίζες σε οποιονδήποτε εμπλέκεται σε αναγκαστική συλλογή οργάνων. Θα απαιτούσε επίσης την υποβολή ετήσιων κυβερνητικών εκθέσεων σχετικά με την παράνομη αυτή πράξη σε ξένες χώρες και θα επέβαλε κυρώσεις σε όσους διευκολύνουν αυτή την πρακτική.
«Υπάρχουν ολοένα και περισσότερες αποδείξεις ότι το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα έχει και συνεχίζει να συλλέγει όργανα από διωκόμενες θρησκευτικές ομάδες, φυλακισμένους συνείδησης και κρατούμενους», δήλωσε ο ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Τομ Κοττον, ο οποίος συνυπήρξε στη νομοθεσία μαζί με τον δημοκρατικό γερουσιαστή Κρις Κούνς σε δελτίο τύπου της 9ης Μαρτίου. Πρόσθεσε ότι είναι «καιρός να καταστήσουμε το Πεκίνο υπεύθυνο για αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις».
Ο Κούνς, συμπρόεδρος της Ομάδας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Γερουσίας, περιέγραψε την αναγκαστική αφαίρεση οργάνων ως «σκληρή και ανήθικη», σημειώνοντας ότι συχνά στοχεύει «εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες και μερικές από τις πιο ευάλωτες ομάδες στον κόσμο».
«Είμαι υπερήφανος που επαναφέρω τον διακομματικό νόμο “Stop Forced Organ Harvesting Act” που θα εξουσιοδοτήσει την κυβέρνηση Μπάιντεν να αναλάβει δράση εναντίον όσων ασκούν αυτό το απεχθές έγκλημα», δήλωσε.
Ο γερουσιαστής Κρις Κούν μιλάει στο δείπνο της CARE για τη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στην Ουάσινγκτον, στις 08 Μαρτίου 2023. (Paul Morigi/Getty Images for CARE)
Η εκδοχή του νομοσχεδίου της Βουλής των Αντιπροσώπων οδεύει προς ψήφιση, αφού πέρασε ομόφωνα από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων στις 28 Φεβρουαρίου.
Στην κομμουνιστική Κίνα, το εγκεκριμένο από το κράτος πρόγραμμα αναγκαστικής αφαίρεσης οργάνων αξίζει 1 δισεκατομμύριο δολάρια ετησίως, σύμφωνα με τα ευρήματα του ανεξάρτητου Δικαστηρίου της Κίνας στο Λονδίνο.
Έπειτα από έρευνα που διήρκεσε περισσότερο από ένα χρόνο, το δικαστήριο κατέληξε το 2019 στο συμπέρασμα ότι η πρακτική αυτή λαμβάνει χώρα «σε σημαντική κλίμακα», και τα θύματα είναι κυρίως φυλακισμένοι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ. Η θρησκευτική ομάδα, η οποία χαρακτηρίζεται από τις βασικές αξίες της αλήθειας, της καλοσύνης και της ανεκτικότητας, καθώς και από ασκήσεις διαλογισμού, έχει υπάρξει στόχος βάναυσων διώξεων τα τελευταία 23 χρόνια από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
Ο Δρ. Τόρστεν Τρέι, ιδρυτής της μη κερδοσκοπικής ομάδας «Γιατροί κατά της αναγκαστικής συλλογής οργάνων», έχει αποκαλέσει την κακοποίηση που υφίστανται οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ ως μια μορφή «ψυχρής γενοκτονίας», η οποία περιγράφεται ως «η καταστροφή μιας ομάδας που λαμβάνει χώρα αλλά σε αργή κίνηση και με αργό ρυθμό».
Ο κύριος υποστηρικτής του νομοσχεδίου της Βουλής των Αντιπροσώπων Κρις Σμίθ δήλωσε ότι ελπίζει πως η νομοθεσία μπορεί να σταματήσει τους Αμερικανούς που πηγαίνουν στο εξωτερικό για μεταμοσχεύσεις οργάνων από το να υποθάλπουν ακούσια παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
«Όποιος κάνει μεταμόσχευση θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά την προέλευσή της, ώστε να διασφαλιστεί ότι ο νεκρός προσέφερε οικειοθελώς το όργανό του -είτε πρόκειται για καρδιά, συκώτι ή οτιδήποτε άλλο- [και] ότι ήταν πράγματι νεκρός κατά τη στιγμή της μεταμόσχευσης του οργάνου», είχε δηλώσει προηγουμένως στο αδελφό μέσο ενημέρωσης της Epoch Times, NTD.
«Αλλά στην Κίνα, όλα αντιστρέφονται. Πηγαίνουν και διαλέγουν και «σφάζουν» -όπως το αποκαλούν- αυτούς τους πολύ υγιείς ανθρώπους, και οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ είναι εξαιρετικά υγιείς λόγω των θρησκευτικών τους πρακτικών, λόγω του τρόπου ζωής τους, οπότε γίνονται θύματα του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος».
Οι πριγκίπισσες της Μαντσουριανής Αυλής και οι κοπέλες των αριστοκρατικών οικογενειών ήταν το σήμα κατατεθέν της τελευταίας Δυναστείας της Κίνας, της Τσινγκ (1644-1911 μ.Χ.). Αυτές οι κυρίες φορούσαν περίτεχνα καπέλα, ψηλά παπούτσια και μακριά φορέματα τσιπάο με περίτεχνα κεντημένους γιακάδες, στριφώματα και σκισίματα, από βαρύ σατέν ή μετάξι. Όμως, όπως ισχύει ίσως για κάθε φασιονίστα, η ομορφιά έχει το τίμημά της, ακόμα και για τις πριγκίππισσες – ιδίως για αυτές.
Τα καπέλα τους, σε σχήμα βεντάλιας ήταν τεράστια και διακοσμημένα με λουλούδια μπροστά και πίσω και κορδέλες που κρέμονταν από τη δεξιά και την αριστερή μεριά. Τα παπούτσια τους είχαν ‘τακούνια’ στη μέση της σόλας, κάτι που τις ανάγκαζε να περπατούν με μικρά βηματάκια λικνίζοντας απαλά τα χέρια μπρος πίσω. Λόγω της ιδιαιτερότητας των τακουνιών τους, που τους προσέδιδαν σχήμα γλάστρας, τα παπούτσια των γυναικών της μαντσουριανής αριστοκρατίας με τα όμορφα κεντήματα ονομάζονταν και ‘παπούτσια-γλάστρες’.
Όσον αφορά τα ενδύματα, είναι σημαντικό να κάνουμε τη διάκριση ανάμεσα στα μαντσουριανά και τα κινέζικα τσιπάο. Παρόλο που τα σχέδιά τους μοιάζουν, το στυλ τους είναι εντελώς διαφορετικό. Το κινέζικο τσιπάο καταγόταν από τη Σανγκάη και έγινε δημιφιλές τον 20ο αιώνα. Επρόκειτο για βραδινά φορέματα, χωρίς μανίκια και σε στενή γραμμή. Ωστόσο, το μαντσουριανό τσιπάο μπορούσε να φορεθεί όλες τις εποχές. Ήταν πλούσια διακοσμημένο, από σατέν ή μετάξι και μονοκόμματο από τον γιακά μέχρι τον ποδόγυρο, ανοικτό στο πλάι. Φοριόταν με ταιριαστά παντελόνια, έτσι ώστε να αφήνονται σε κοινή θέα μόνο το κεφάλι, οι παλάμες και τα πέλματα. Το χειμώνα, φορούσαν οι νεαρές αριστοκράτισσες φορούσαν τσιπάο επενδεδυμένα με γούνα ή βαμβάκι.
Και πώς ονομάζονταν αυτές οι γυναίκες; Ο τίτλος τους, ‘γκε-γκε’, προερχόταν από μια μαντσουριανή λέξη που σήμαινε δεσποινίς ή κυρία. Οι γκε-γκε είναι γνωστές ακόμα και σήμερα για τη χάρη και τη γεμάτη αξιοπρέπεια ομορφιά τους. Η στάση τους και η γνώση τους των εθιμοτυπικών κανόνων ήταν άριστη. Χαιρετούσαν τους ανώτερούς τους με μια ευγενική κίνηση του μεταξωτού μαντιλιού τους ή έδειχναν το σεβασμό τους με μια μικρή υπόκλιση.
Καθώς ήταν σύμβολα απόλυτης ομορφιάς και κομψότητας, μπροστά στον κόσμο έπρεπε να προσέχουν ώστε κάθε τους κίνηση να έχει τη σφραγίδα της χάρης.
Οι απαιτήσεις ήταν πολύ υψηλές και πιθανότατα η καλύτερη στιγμή της ημέρας για τις γκε-γκε ήταν όταν μπορούσαν πια να βγάλουν από τα πόδια τους τα παπούτσια-γλάστρες που έπρεπε να φορούν όλη την ημέρα. Από την άλλη, η θέση τους τούς πρόσφερε την ικανοποίηση να αποτελούν πρότυπα ευγένειας και να θαυμάζονται και να τιμώνται από όλους για την αγνότητα της ομορφιάς τους.
Ένας κομψός σελιδοδείκτης μαντσουριανής χάρης
Το Shen Yun Performing Arts, φορέας της κινέζικης πολιτισμικής κληρονομιάς, έχει μεταφέρει την κομψότητα των μαντσουριανών πριγκιπισσών σε έναν καλαίσθητο σελιδοδείκτη 24 καρατίων, λεπτότατο και ελαφρύτατο. Δώρο όμορφο και πρακτικό, που θα σας θυμίζει ταυτόχρονα την ποιότητα των χορευτών του Σεν Γιουν του σήμερα και την ευγένεια του μακραίωνου παραδοσιακού κινεζικού πολιτισμού.
Συνεχίζοντας τη μελέτη της εικονογράφησης του Γκυστάβ Ντορέ για το επικό ποίημα του 17ου αιώνα που έγραψε ο Τζον Μίλτον, συναντάμε πάλι τον Σατανά, αφού έχει μιλήσει πια με τον στρατό του και έχει καταφέρει να αναζωπυρώσει την ορμή τους για εξέγερση ενάντια στον Θεό. Άρχισε μιλώντας σε έναν μόνο άγγελο, σύντομα όμως το ακροατήριό του πολλαπλασιάστηκε και οι επαναστατημένοι άγγελοι ήταν έτοιμοι για την αντεπίθεση.
Παρόλο που ο Σατανάς ήταν αυτός που τους είχε ξεσηκώσει και είχε προκαλέσει την πτώση τους από τον Παράδεισο, οι άγγελοι δεν διστάζουν να ανασυνταχτούν μαζί του. Ο Μίλτον περιγράφει τη σκηνή ως εξής:
Τόσο αναρίθμητοι ήσαν οι άγγελοι που πέταγαν
Με τα φτερά τους απλωτά στης Κόλασης το χείλος
Μέσα και πάνω απ’ τις φωτιές που τους περικυκλώναν.
Μέχρι που με το σήμα που ’δωκε ο μέγας τους Σουλτάνος
Το δόρυ του κραδαίνοντας ψηλά για να τους κατευθύνει
Κάτω πετούνε σύσσωμοι στο σταθερό θειάφι
Τα πλήθη τους γεμίζοντας την απλωτή πεδιάδα […]
Αυτοστιγμεί απ’ τα τάγματα κι από τις μεραρχίες
Όλοι οι αρχηγοί πετάγονται,
Στον μέγα στρατηγό τους σπεύδουν […]
Κι ας σβήστηκαν τα ονόματά των πια
Απ’ τους Ουράνιους καταλόγους, που έμειναν
Χωρίς καμιά αναφορά σ’ εξεγερμένους
Απ’ τα Βιβλία της Ζωής
Διωγμένους, γκρεμισμένους…
(Τζον Μίλτον, «Ο απολεσθείς Παράδεισος», Βιβλίο Πρώτο)
Ακολουθώντας τον αρχηγό
«Τόσο αναρίθμητοι ήσαν οι άγγελοι που πέταγαν / Με τα φτερά τους απλωτά στης Κόλασης το χείλος…» Χαρακτικό του Γκυστάβ Ντορέ από την εικονογράφησή του για το βιβλίο του Τζον Μίλτον «Ο απολεσθείς Παράδεισος», 1866. (Public Domain)
Η εικόνα του Ντορέ μας επιτρέπει να εμβαθύνουμε στους στίχους του Μίλτον. Βλέπουμε μια λεγεώνα αγγέλων να διασχίζουν την Κόλαση πετώντας, σαν ένα κοπάδι κοράκια, πάνω από καπνούς που ανυψώνονται και οριοθετούν τη σύνθεση και από τις δύο πλευρές. Μόνον ο Σατανάς, που ηγείται του σμήνους, και λίγοι άγγελοι που βρίσκονται κοντά του είναι διακριτοί ως μεμονωμένες μορφές. Οι υπόλοιποι άγγελοι ενοποιούνται σε ένα ομοιογενές, φιδίσιο σχήμα.
Αν κάνουμε μια μικρή παύση εδώ και κοιτάξουμε τη σκηνή αναφορικά με άλλα κείμενα, ο νους μας είναι εύκολο να πάει στο «1984» του Τζωρτζ Όργουελ, όπου και εκεί απαιτείται από τους ανθρώπους να συμμορφώνονται με τη γενικότερη ομοιομορφία και κάθε ατομική ιδιαιτερότητα απαλείφεται. Αναρωτιόμαστε το εξής: πού οδηγούν τον Σατανά και τους πεπτωκότες αγγέλους αυτή η ομοιομορφία και η έλλειψη ατομικότητας;
Οι απαρχές της τυραννίας
«Με τα σαλπίσματά τους κάλεσαν από τις μεραρχίες / Κι από τα τάγματα τους άξιους, τους πιο καλούς». Χαρακτικό του Γκυστάβ Ντορέ από την εικονογράφησή του για το βιβλίο του Τζον Μίλτον «Ο απολεσθείς Παράδεισος», 1866. (Public Domain)
Συνεχίζει ο Μίλτον:
Μίλησε: κι απάντηση στον Λόγο του μυριάδες δώσανε
τα λαμπερά σπαθιά που τράβηξαν με δύναμη απ’ τα θηκάρια
τα Χερουβείμ που είχανε ζωσμένα στους γοφούς τους
Κι η λάμψη τους εφώτισε την Κόλαση ως πέρα:
Πολύ οργισμένοι ήσανε κατά του Ανωτάτου και την οργή τους
Δείξανε χτυπώντας τις ασπίδες, πόλεμο κρούοντας
Κι απείθεια ξαπολύοντας κατά του Παραδείσου…
(Τζον Μίλτον, «Ο απολεσθείς Παράδεισος», Βιβλίο Πρώτο)
Αναμφίβολα, η ομοιομορφία και η έλλειψη ατομικότητας είναι ένα βήμα προς την επιβολή της τυραννίας. Στο ποίημα του Μίλτον, ο Σατανάς συνεχίζει την ομιλία του προς τους αγγέλους του και τους ενώνει με μία σκέψη: μίσος, περιφρόνηση και αψηφισιά για τον Θεό και τον Παράδεισο.
Για αυτήν τη σκηνή, ο Ντορέ φιλοτεχνεί μια έντονα δυναμική εικόνα. Στην κορυφή ενός λόφου, διαγράφονται οι σιλουέτες επτά αγγέλων, απ’ όπου σαλπίζουν τις τρομπέτες τους. Οι υπόλοιποι άγγελοι, ακούγοντας το κάλεσμα, συρρέουν από παντού. Μερικοί έρχονται καλπάζοντας πάνω σε άλογα, ενώ όσοι διαφαίνονται στο βάθος της εικόνας φωτίζουν τα σκοτάδια της Κόλασης με τα φλογισμένα όπλα τους.
Ακολουθώντας τον Μίλτον, που αποκαλεί τον Σατανά «Στρατηγό», ο Ντορέ υιοθετεί και αυτός μια γενικά μιλιταριστική προσέγγιση: ο Σατανάς οδηγεί, ξεσηκώνει, διατάζει και οι επαναστατημένοι άγγελοι επικροτούν ουρλιάζοντας και ετοιμάζονται να επιστρέψουν στη μάχη.
Διαβάζοντας αυτό το σημείο του ποιήματος, θυμάμαι τις δίκες της Νυρεμβέργης, όπου δικάστηκαν τα μέλη του Ναζιστικού κόμματος για τα εγκλήματα που διέπραξαν υπό την ηγεσία του Αδόλφου Χίτλερ και του Γ΄ Ράιχ. Πολλοί Ναζί επικαλέστηκαν ως δικαιολογία το ότι απλώς ακολουθούσαν διαταγές, κάτι που το δικαστήριο δεν αποδέχθηκε ως επαρκή αιτιολόγηση που θα μπορούσε να αφαιρέσει από αυτούς την ευθύνη για τις πράξεις τους. Αναρωτιέμαι: αν δικάζονταν οι πεπτωκότες άγγελοι, ποια δικαιολογία θα επικαλούνταν;
Ο τύραννος ανεβαίνει στον θρόνο
«Σ’ ένα θρονί ψηλά βασιλικό, που ’κανε να ωχριούν μπροστά του / όλα τα πλούτη του Ορμούζ και των Ινδιών εξίσου…». Χαρακτικό του Γκυστάβ Ντορέ από την εικονογράφησή του για το βιβλίο του Τζον Μίλτον «Ο απολεσθείς Παράδεισος», 1866. (Public Domain)
Οι άγγελοι του Σατανά χτίζουν στην Κόλαση ένα βασίλειο που μοιάζει το αντίστροφο του Παραδείσου, διαστρεβλώνοντας την αρχαία ρήση «Όπως πάνω, έτσι και κάτω». Το βασίλειό τους, το «Πανδαιμόνιο», όπου ενθρονίζεται ο Σατανάς ως ανώτατος άρχων, απηχεί τις προθέσεις του αρχηγού τους.
Ο Μίλτον το περιγράφει ως εξής:
Οι κήρυκες οι φτερωτοί, μετά από διαταγή,
Σαλπίζουν και με απαίσια τελετή καλούν
Ένα συμβούλιο σοβαρό να συγκληθεί
Στο Πανδαιμόνιο, του Σατανά και των ομοίων του
Την υψηλή πρωτεύουσα.
Με τα σαλπίσματά τους κάλεσαν από τις μεραρχίες
Κι από τα τάγματα τους άξιους, τους πιο καλούς […]
Σ’ ένα θρονί ψηλά βασιλικό, που ’κανε να ωχριούν μπροστά του
Όλα τα πλούτη του Ορμούζ και των Ινδιών εξίσου…
(Τζον Μίλτον, «Ο απολεσθείς Παράδεισος», Βιβλίο Πρώτο και Βιβλίο Δεύτερο)
Εδώ, ο Ντορέ μας δείχνει τον Σατανά να ενθρονίζεται σε ένα μεγαλειώδες παλάτι στο Πανδαιμόνιο. Ο προβολέας είναι στραμμένος επάνω του, καθώς στέκεται μπροστά από τον θρόνο, με το χέρι του υψωμένο σε ένδειξη της δύναμής του μέσα στο βασίλειό του. Πολλοί επαναστάτες άγγελοι έρχονται να τον λατρέψουν και να τον προσκυνήσουν και περιμένουν τη συμβουλή του.
Το μη σεσημασμένο κακό γίνεται αντικείμενο θαυμασμού
«Ω! γη, συνόμοια τ’ Ουρανού, σύντας και προτιμιώσουν πιο δίκαια»*. Χαρακτικό του Γκυστάβ Ντορέ από την εικονογράφησή του για το βιβλίο του Τζον Μίλτον «Ο απολεσθείς Παράδεισος», 1866. (Public Domain)
Ας αναλογιστούμε πώς εφαρμόζονται τα παραπάνω στα δι’ ημών. Στο α΄ μέρος της σειράς, συνειδητοποιήσαμε ότι, όπως εξόρισε ο Θεός τον Σατανά από τον ουρανό, έτσι κι εμείς πρέπει να διώξουμε δια παντός από την καρδιά και τον νου μας ό,τι μας κρατάει μακριά από τον Θεό. Στο β΄ μέρος, είδαμε ότι αν αφήσουμε το κακό ανεξέλεγκτο, πολλαπλασιάζεται γρήγορα. Τι μπορούμε να συνάγουμε από τη σύναξη των δυνάμεων του Σατανά στην Κόλαση και ποιος είναι ο συμβολισμός της στέψης του Εωσφόρου ως βασιλιά της Κόλασης;
Η σκέψη μου είναι ότι πρόκειται για μία προειδοποίηση, που μας δείχνει τι μπορεί να συμβεί αν δεν προστατέψουμε τους εαυτούς μας από το κακό: αυτό θα μεγαλώσει και θα δυναμώσει τόσο πολύ μέσα μας, ώστε σιγά σιγά θα αρχίσουμε να δικαιολογούμε την ύπαρξή του, φτάνοντας στο σημείο να το θαυμάζουμε και να το επαινούμε. Όταν στο νου μας έχει μπει το κακό, είμαστε ανίκανοι να σκεφτούμε λογικά και ψύχραιμα. Δεν μπορούμε καν να καταλάβουμε πόσο πόνο μας προκαλεί μια τέτοια κατάσταση. Έχοντας χάσει κατά ένα μέρος την αίσθηση του εαυτού μας, είναι δυνατόν ακόμα και να μπερδευτούμε ως προς το ποιοι πραγματικά είμαστε ή να αρνούμεθα την ευθύνη των πράξεών μας.
Όταν βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση, είμαστε θύματα μιας εσωτερικής τυραννίας και η μόνη δικαιολογία για τις κακές μας πράξεις είναι ότι ακολουθούσαμε διαταγές. Ωστόσο, είμαστε κάτι περισσότερο από αυτό, σωστά;
Ο Γκυστάβ Ντορέ [GustavDoré, 1832-1883] ήταν ένας ιδιαίτερα παραγωγικός καλλιτέχνης του 19ου αιώνα. Εικονογράφησε με τα χαρακτικά του μερικά από τα σπουδαιότερα έργα της κλασικής Δυτικής λογοτεχνίας, περιλαμβανομένων της Βίβλου, του «Απολεσθέντα Παραδείσου» και της «Θείας Κωμωδίας». Στη σειρά «Οι ιδέες και οι εικόνες του Γκυστάβ Ντορέ», θα εμβαθύνουμε στις ιδέες που ενέπνευσαν τον Ντορέ και στις εικόνες που γεννήθηκαν.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
* Η απόδοση των στίχων του Μίλτον στη λεζάντα της εικόνας είναι από τη μετάφραση του Αθανασίου Δ. Οικονόμου, εκδ. Οδός Πανός, τρίτη έκδοση, Αθήνα 2015.
Οι υπόλοιποι στίχοι έχουν αποδοθεί από τα αγγλικά από τη μεταφράστρια του άρθρου.
Ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών ανακοίνωσε το προτεινόμενο ωράριο λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων της Αθήνας για την εορταστική περίοδο του Πάσχα, το οποίο ξεκινά από την ερχόμενη Πέμπτη 6 Απριλίου και έχει ως εξής:
Πέμπτη 6/4/2022 09.00 – 21.00
Παρασκευή 7/4/2022 09.00 – 21.00
Σάββατο 8/4/2022 09.00 – 18.00
Κυριακή 9/4/2022 11.00 – 18.00
Μ. Δευτέρα 10/4/2022 09.00 – 21.00
Μ. Τρίτη 11/4/2022 09.00 – 21.00
Μ. Τετάρτη 12/4/2022 09.00 – 21.00
Μ. Πέμπτη 13/4/2022 09.00 – 21.00
Μ. Παρασκευή 14/4/2022 13.00 – 19.00
Μ. Σάββατο 15/4/2022 09.00 – 15.00
ΠΑΣΧΑ 16/4/2022 ΑΡΓΙΑ
Δευτέρα 17/4/2022 ΑΡΓΙΑ
Με αφορμή την εορταστική περίοδο του Πάσχα, ο Πρόεδρος του ΕΣΑ, Σταύρος Καφούνης, έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Εύχομαι να είναι αυτή η εορταστική περίοδος στην οποία θα δούμε ότι αφήνουμε πίσω μας τα δύσκολα και η αγορά θα δείξει ότι είναι η δύναμη της χώρας. Οι εμπορικές επιχειρήσεις της Αθήνας είναι έτοιμες να υποδεχθούν τον κόσμο στα καταστήματά τους με γεμάτα ράφια και πολύ καλές τιμές. Καλή Ανάσταση και Χρόνια Πολλά σε όλους».
Η λαογραφία μας αναπαριστά τη Σαρακοστή ως μια γυναίκα χωρίς στόμα και με επτά πόδια, φτιαγμένη από χαρτόνι ή ζυμάρι. Η κυρά-Σαρακοστή δεν έχει στόμα αφ’ ενός γιατί δεν πρέπει να τρώει αφ’ ετέρου για να μη λέει περιττά λόγια. Τα μάτια της είναι κλειστά για να βλέπει εσωτερικά στην ψυχή και τα χέρια σταυρωμένα σε προσευχή. Έχει επτά πόδια, όσα και τα Σάββατα της Σαρακοστής. Έτσι μετριέται και ο χρόνος που μένει μέχρι τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα: κάθε Σάββατο της κόβουμε από ένα πόδι. Το τελευταίο πόδι, που της κόβουμε το Μεγάλο Σάββατο, το τυλίγουμε μέσα σε ένα ξερό σύκο ή δαμάσκηνο, το αναμιγνύουμε ανάμεσα σε άλλα κι όποιος το βρει του φέρνει γούρι!
Η κυρά-Σαρακοστή έχει ήδη χάσει μερικά από τα πόδια της. Η νηστεία, που θα κρατήσει μέχρι τις 16 Απριλίου, χρειάζεται ποικιλία και φαντασία. Γνωρίζοντας ποιες τροφές επιτρέπεται να καταναλώνουμε και ποιες όχι, μπορούμε να πειραματιστούμε άφοβα!
Τα νηστίσιμα
Όποιος θέλει να νηστέψει τη Σαρακοστή, περιορίζει το διαιτολόγιό του σε συγκεκριμένες τροφές. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε το νηστίσιμο μενού με το vegan, αφού οι τροφές που αποκλείονται είναι το κρέας, το ψάρι και όλα τα ζωικά παράγωγα. Επιπλέον όμως η νηστεία απαγορεύει και το λάδι και το κρασί, που καταναλώνονται μόνο τα Σάββατα, πλην του Μεγάλου Σαββάτου. Επίσης, το ψάρι επιτρέπεται να καταναλωθεί την Κυριακή των Βαΐων και την 25η Μαρτίου.
Τα δημητριακά και οι σπόροι: Ψωμί, παξιμάδια, ζυμαρικά, ρύζι, βρώμη, κινόα, κριθάρι, πλιγούρι, όλα τα άλευρα γενικά.
Τα όσπρια: Κουκιά, ρεβίθια, φάβα, φακές, φασόλια. Ο συνδυασμός οσπρίων με κάποιο δημητριακό, όπως ρύζι, σου δίνει πρωτεΐνες υψηλής βιολογικής αξίας, απαραίτητες σε περίοδο νηστείας που στερούμαστε τις κλασικές πρωτεϊνούχες τροφές – δηλαδή, το κρέας, τα γαλακτοκομικά, τα αυγά και το ψάρι.
Τα θαλασσινά: Καλαμάρια, θράψαλα, σουπιές, χταπόδια, στρείδια, μύδια, καλόγνωμες, φούσκες, αχιβάδες, πίνες, πετροσωλήνες, χτένια, γυαλιστερές, στρειδόχτενα, κυδώνια, χάβαρα, στρόμπες, πορφύρες, σαλιγκάρια της θάλασσας, αλλά και αστακοί, καραβίδες, γαρίδες και καβούρια. Η πληθώρα των θαλασσινών εγγυάται μεγάλη ποικιλία στα σαρακοστιανά μαγειρέματα.
Για τους φίλους των θαλασσινών, η Σαρακοστή εγγυάται πολλές γαστριμαργικές απολαύσεις!
Τα φρούτα και τα λαχανικά: Εννοείται ότι όλα τα φρούτα και τα λαχανικά περιλαμβάνονται στο σαρακοστιανό μενού και μπορούμε να τα απολαύσουμε είτε ωμά είτε μαγειρεμένα. Προτιμήστε όσα είναι στην εποχή τους και μην ξεχνάτε τα αποξηραμένα φρούτα, που ικανοποιούν και την επιθυμία μας για κάτι γλυκό.
Οι ξηροί καρποί: Μπορείτε να τους καταναλώνετε άφοβα, αλλά πάντα με μέτρο γιατί έχουν αρκετές θερμίδες. Μια χούφτα αρκεί για να πάρουμε τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες. Οι περισσότεροι -κυρίως οι ωμοί- είναι πλούσιοι σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, πρωτεΐνες, αντιοξειδωτικά, ιχνοστοιχεία (ασβέστιο, κάλιο, μαγνήσιο, σίδηρο και χαλκό), φυτικές ίνες και βιταμίνες.
Τα φυτικά έλαια: Το λάδι επιτρέπεται μόνο τα Σάββατα (εξαιρείται το Μεγάλο Σάββατο).
Γλυκά: Για τη νηστεία δεν χρειάζεται να στερηθείτε τα γλυκά. Υπάρχουν πολλά που είναι κατάλληλα για την περίοδο της Σαρακοστή, όπως ο χαλβάς από ταχίνι, τα γλυκά κουταλιού, οι μαρμελάδες και το παστέλι, ενώ δεν είναι λίγες και οι συνταγές για πίτες, πιτάκια και μπισκοτάκια νηστίσιμα, όπως μηλοπιτάκια και ταχινόπιτα. Όσοι δεν νηστεύουν το λάδι, έχουν λίγη μεγαλύτερη ευελιξία στις ζαχαροπλαστικές τους δημιουργίες.
Σαρακοστιανή κολοκυθόσουπα βελουτέ
Για μια νηστίσιμη κολοκυθόσουπα, ακολουθάμε τα βήματα παρασκευής της κανονικής κολοκυθόσουπας, παραλείποντας στο τέλος να προσθέσουμε κρέμα γάλακτος και βούτυρο, τα οποία μπορούν να αντικατασταθούν με φυτικά παρασκευάσματα.
Υλικά
1 1/2 κιλό κολοκύθα κομμένη σε κύβους
2 κρεμμύδια χοντροκομμένα
2 κλωνάρια σέλερι κομμένα σε κύβους
2 πατάτες σε κύβους
3 καρότα σε χοντρές ροδέλες
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο
1 κουταλιά πάπρικα ή λίγο κύμινο
Αλάτι – πιπέρι
Κρουτόν (για το γαρνίρισμα)
Εκτέλεση
Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το ελαιόλαδο, όπου θα σοτάρουμε τα κρεμμύδια και διαδοχικά ρίχνουμε την κολοκύθα, τις πατάτες, τα καρότα και την πάπρικα ή το κύμινο. Συμπληρώνουμε με ζεστό νερό ώστε να σκεπάσει τα υλικά και αλατοπιπερώνουμε.
Αφήνουμε τα λαχανικά να βράσουν για 20 λεπτά περίπου. Αποσύρουμε από τη φωτιά, προσθέτουμε σέλερι και τα χτυπάμε στο μπλέντερ μέχρι να αποκτήσουν υφή κρέμας, ελέγχοντας πάντα το νερό και το αλάτι. Τέλος, τη βράζουμε ξανά και τη σερβίρουμε γαρνίροντας με κρουτόν.
Συμβουλή: Πριν χτυπήσουμε τη σούπα στο μπλέντερ, μπορούμε να προθέσουμε γάλα καρύδας.
Μύδια με μαυρομάτικα φασόλια, λεμόνι και σκόρδο
Τα μύδια τρώγονται αχνιστά, σαγανάκι, σε σάλτσα μπύρας ή κρασιού ή σε συνδυασμό με ρύζι, ζυμαρικά ή φασόλια. Προσέχουμε μόνο να είναι φρέσκα!
Υλικά
500 γρ. φρέσκα μύδια
200 γρ. γρ. μαυρομάτικα φασόλια
2 μέτριες πράσινες πιπεριές, ψιλοκομμένες
3 σκελίδες σκόρδο, κομμένες σε φέτες
3 κ.σ. μάραθο, ψιλοκομμένο
1 κ.σ.άνηθο, ψιλοκομμένο
1 φρέσκο κρεμμυδάκι, ψιλοκομμένο
1 κ.σ. μουστάρδα, απαλή
50 γρ. λευκό κρασί
100 γρ. νερό
¾ κ.γ. αλεύρι
2 λεμόνια
40 γρ. ελαιόλαδο
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
Αλάτι
Εκτέλεση
Βράζουμε τα φασόλια για 20′ ή μέχρι να μαλακώσουν και τα σουρώνουμε.
Σε μεγάλη κατσαρόλα σοτάρουμε με το ελαιόλαδο την πιπεριά και τα σκόρδα για 1’, προσθέτουμε το κρασί, τη μουστάρδα, ανακατεύουμε καλά και προσθέτουμε τα φασόλια με αλάτι και πιπέρι.
Σε ένα μπολάκι διαλύουμε το αλεύρι στο νερό, τα ρίχνουμε στην κατσαρόλα, προσθέτουμε τα μύδια και κλείνουμε το καπάκι.
Μαγειρεύουμε για 2’, βάζουμε τον χυμό από 1-2 λεμόνια, τον άνηθο και τον μάραθο, ανακατεύουμε και αποσύρουμε.
Σερβίρουμε αμέσως με επιπλέον λεμόνι.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ
– Την ίδια συνταγή μπορούμε να τη δοκιμάσουμε με σουπιές, τις οποίες μαγειρεύουμε ως συνήθως, μέχρι να μαλακώσουν και κατόπιν ακολουθούμε τα βήματα της συνταγής.
– Αν θέλουμε να φτιάξουμε μύδια αχνιστά, απλά παραλείπουμε τα φασόλια.
Όταν η κυβέρνηση θεσπίζει νομοθεσίες που υπονομεύουν ακόμη και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματά μας, θα μπορούσε κάποιος να διερευνήσει, για την εγκυρότητα των νόμων, εάν αυτοί συμμορφώνονται με ορισμένα αντικειμενικά πρότυπα δικαιοσύνης και ηθικής;
Ορισμένοι νομικοί έχουν παραδοσιακά απαντήσει καταφατικά σε αυτό το ερώτημα, υποστηρίζοντας αντικειμενικά πρότυπα τα οποία είναι προσιτά σε όλους λόγω των ορθολογικών μας ικανοτήτων. Άλλοι έχουν προχωρήσει ακόμη παραπέρα αποδίδοντας τη συγγραφή αυτών των ανώτερων προτύπων απευθείας στον Θεό – συγκεκριμένα, σε μια χριστιανική ενσάρκωση του Θεού.
Όποια και αν είναι η γνώμη που μπορεί να αποδώσει κανείς σε αυτά τα επιχειρήματα, η πίστη στην ύπαρξη ανώτερων νόμων μπορεί να ανιχνευθεί από τους αρχαίους Έλληνες, μέσω των χριστιανών μεσαιωνικών συγγραφέων και μέχρι τη σύγχρονη εποχή.
Οι αρχές του «φυσικού νόμου» κατοχυρώνονται σε όλα τα σημαντικότερα έγγραφα της δυτικής νομικής ιστορίας, συμπεριλαμβανομένης της Magna Carta του 1215, της αγγλικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του 1689, της αμερικανικής Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας του 1776.
Φυσικά, η κατανόηση των ανώτερων νόμων δεν περιορίζεται στις δυτικές κοινωνίες. Οι Κινέζοι έχουν τη δική τους παράδοση του φυσικού δικαίου που μπορεί να ανιχνευθεί μέχρι τον 12ο αιώνα π.Χ.
Στα «Ανάλεκτα», ένα αρχαίο βιβλίο που συγκεντρώνει τις ρήσεις και τις ιδέες του Κινέζου φιλοσόφου Κομφούκιου, βρίσκει κανείς δηλώσεις όπως αυτή: «Αυτός που δεν κατανοεί την εντολή του Ουρανού δεν μπορεί να είναι κυβερνήτης».
Ο Γιού Γιανγκ (περ. 1750-μετά το 1776) και βοηθοί του. Σκηνή από την περιήγηση του αυτοκράτορα Τσιανλόνγκ στο Νότιο Σονγκ από τον Έκτο κύλινδρο. Χειρόγραφος, μελάνι και χρώμα σε μετάξι. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. (Kati Vereshaka/Epoch Times)
Η «Εντολή του Ουρανού», που αποδίδεται στη δυναστεία Τζου (1121-249 π.Χ.), υποστηρίζει ότι η νομιμότητα προέρχεται τελικά από τον Ουρανό, ο οποίος μπορεί να αποσύρει την εντολή του και να μεταβιβάσει το δικαίωμα διακυβέρνησης σε έναν πιο ενάρετο πολιτικό ηγέτη.
«Αν ο αυτοκράτορας γινόταν ανήθικος ή η διακυβέρνησή του τυραννική, ο λαός θα ήταν δικαιολογημένο να σκεφτεί ότι είχε χάσει το δικαίωμα να κυβερνά και ότι αυτός και η δυναστεία του θα έπρεπε να αντικατασταθούν, ακόμη και με εξέγερση».
Ένας αμετάβλητος αληθινός νόμος
Στις δυτικές κοινωνίες, η ιδέα ότι το δίκαιο πρέπει να συμμορφώνεται με αντικειμενικά πρότυπα διατυπώθηκε από τους Έλληνες.
Ο διάσημος φιλόσοφος Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για τη χρήση του νόμου ως μηχανισμού για την επίτευξη περιορισμένης διακυβέρνησης. Στο έργο του, «Πολιτικά», το κράτος δικαίου θεωρείται πάντοτε προτιμότερο από το «κράτος των ανθρώπων», διότι, όπως εξηγούσε ο Αριστοτέλης:
«Το να επενδύσει κανείς τότε τον νόμο με εξουσία είναι, όπως φαίνεται, σαν να επενδύει μόνο τον Θεό και τη λογική- το να επενδύσει κανείς έναν άνθρωπο με εξουσία είναι σαν να εισάγει ένα θηρίο, καθώς η επιθυμία είναι κάτι κτηνώδες, και ακόμη και οι καλύτεροι από τους ανθρώπους που έχουν εξουσία είναι δυνατόν να διαφθαρούν από το πάθος. Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε ότι ο νόμος είναι η λογική χωρίς πάθος και επομένως είναι προτιμότερος από οποιοδήποτε άτομο».
Το άγαλμα του Έλληνα φιλοσόφου Αριστοτέλη στη Θεσσαλονίκη. Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011 (AP Photo/Nikolas Giakoumidis)
Ο Ρωμαίος φιλόσοφος και πολιτικός Μάρκος Τάλιος Κικέρων (106-143 π.Χ.), πίστευε ότι «γεννηθήκαμε για τη δικαιοσύνη και το δίκαιο δεν είναι απλή αυθαίρετη κατασκευή γνώμης».
Κατά την άποψή του, «δεν είναι κατ’ ανάγκη δίκαια όλα τα πράγματα που θεσπίζονται από τους αστικούς νόμους και τους θεσμούς των εθνών- ούτε η δικαιοσύνη ταυτίζεται με την υπακοή στους γραπτούς νόμους».
Φυσικά, ο Κικέρωνας είχε πλήρη επίγνωση ότι «πολλά βλαβερά και επιζήμια μέτρα θεσπίζονται συνεχώς μεταξύ των λαών που δεν αξίζουν το όνομα νόμος».
Ωστόσο, δεν θεωρούσε τα μέτρα αυτά ως νόμους που σωστά ονομάζονταν έτσι, διότι, σύμφωνα με τον ίδιο:
«Ο αληθινός νόμος είναι η ορθή λογική σε συμφωνία με τη φύση, που διαχέεται σε όλους τους ανθρώπους- σταθερός και αμετάβλητος… Το να περιορίσουμε αυτόν τον νόμο είναι ανίερο, το να τον τροποποιήσουμε παράνομο, το να τον καταργήσουμε αδύνατο- ούτε μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτόν με διαταγή είτε της συγκλήτου είτε της λαϊκής συνέλευσης- ούτε χρειάζεται να περιμένουμε κάποιον να τον διευκρινίσει ή να τον ερμηνεύσει- ούτε θα είναι ένας νόμος στη Ρώμη και άλλος στην Αθήνα, ούτε αλλιώς αύριο απ’ ό,τι είναι σήμερα- αλλά ένας και μοναδικός νόμος, αιώνιος και αμετάβλητος, θα δεσμεύει όλους τους λαούς και όλες τις εποχές».
Ο Άγιος Θωμάς πίστευε ότι από τη στιγμή που συγκροτείται μια κυβέρνηση, μια τέτοια, «πρέπει να οργανώνεται έτσι ώστε να απομακρύνεται η ευκαιρία για τυραννία».
Γι’ αυτό, είμαστε υποχρεωμένοι να υπακούμε στο νόμο «στο μέτρο που αυτό απαιτείται από την τάξη της δικαιοσύνης. Επομένως, αν η εξουσία … διατάσσει κάτι άδικο, οι υπήκοοί της δεν είναι υποχρεωμένοι να την υπακούσουν, εκτός ίσως τυχαία για να αποφύγουν το σκάνδαλο ή τον κίνδυνο».
Αυτή η ανάλυση προβλέπει το κλασικό φιλελεύθερο δόγμα της περιορισμένης διακυβέρνησης, βάσει του οποίου μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι υπάρχουν κατάλληλα συνταγματικά όρια σε ό,τι οι κυβερνήσεις μπορούν να κάνουν νόμιμα.
Διαβρωμένες νομικές παραδόσεις
Τον 19ο αιώνα, ωστόσο, η ιδέα του φυσικού νόμου υπονομεύτηκε από το «επιστημονικό πνεύμα της εποχής». Κατά συνέπεια, οι νόμοι δεν θεωρούνταν πλέον ότι περιείχαν αντικειμενικά πρότυπα δικαιοσύνης, αλλά λεγόταν ότι «υπόκεινται σε ιστορικές αλλαγές».
Μετά την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα φρικτά εγκλήματα που διέπραξαν οι ναζιστές αξιωματικοί είχαν ως αποτέλεσμα τη δίκη τους από ειδικό δικαστήριο που πραγματοποιήθηκε στη Νυρεμβέργη από τον Νοέμβριο του 1945 έως τον Οκτώβριο του 1946. Σε αυτές τις δίκες, οι εν λόγω αξιωματικοί υποστήριξαν ότι οι πράξεις τους δικαιολογούνταν από τον νόμο του κράτους.
Άποψη της έδρας των δικαστών στο Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο (IMT) της Νυρεμβέργης, τραβηγμένη τον Σεπτέμβριο του 1946, κατά τη διάρκεια της δίκης για τα εγκλήματα πολέμου των ναζιστών ηγετών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. (AFP/Getty Images)
Ως απάντηση σε ένα τέτοιο επιχείρημα, η πολιτική αγωγή επικαλέστηκε ευθέως τις αρχές του φυσικού δικαίου. Ο επικεφαλής εισαγγελέας, Ρόμπερτ Τζάκσον, τότε δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, επικαλέστηκε αυτές τις αρχές του φυσικού δικαίου για να πιέσει για καταδίκη.
Αν και η θεωρία του φυσικού δικαίου παραμένει πλέον σχεδόν αποκλειστικά στη σφαίρα των νομικών ακαδημαϊκών και όχι των δικαστηρίων και του κοινοβουλίου, μερικοί πιο φωτισμένοι δικαστές, όπως ο Κλάρενς Τόμας του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, έχουν βασίσει ολόκληρη τη νομολογιακή τους προσέγγιση σε αυτό που ο δικαστής Τόμας περιγράφει ορθά ως «τη φιλοσοφία του ανώτερου δικαίου των ιδρυτών πατέρων».
Είναι δύσκολο να υπερεκτιμηθεί ο βαθμός στον οποίο τα νομικά μας συστήματα έχουν αναπτυχθεί ως αποτέλεσμα εννοιών όπως το «φυσικό δίκαιο», το «φυσικό δικαίωμα» και η «φυσική δικαιοσύνη».
Πράγματι, οι νομικές μας παραδόσεις συνδέονται άρρηκτα με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης για το δίκαιο. Σύμφωνα με αυτή την παράδοση, κάποιος μπορεί να έχει όχι απλώς το δικαίωμα αλλά και το νόμιμο καθήκον να μην υπακούει σε άδικους νόμους.
Η αγνόηση αυτής της σημαντικής προοπτικής οδηγεί σε μειωμένη κατανόηση του κράτους δικαίου και των βασικών αρχών που στηρίζουν τα νομικά μας συστήματα.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις της Epoch Times.
Η αιολική ενέργεια είναι ιστορικά και επιστημονικά αναξιόπιστη, υποστηρίζει μαθηματικός και φυσικός του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με τους υπολογισμούς του να αποκαλύπτουν ότι η κυβέρνηση επιδιώκει μια ” καταιγιστική πολιτική αιολικών πάρκων”, απορρίπτοντας τα στατιστικά στοιχεία.
Αφού ελήφθη η απόφαση για τη μείωση των ορυκτών καυσίμων στη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή στο Παρίσι το 2015, η «ενστικτώδης αντίδραση» σε όλο τον κόσμο ήταν να αγκαλιάσει τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, δήλωσε ο ομότιμος καθηγητής Γουέιντ Άλισον, ο οποίος είναι επίσης ερευνητής στο CERN, σε ένα έγγραφο του 2023 (pdf).
Ο Άλισον σημείωσε ότι επειδή η ηλιακή ενέργεια είναι “εξαιρετικά αδύναμη”, δεν επαρκεί για να «συντηρήσει ακόμη και έναν μικρό παγκόσμιο πληθυσμό με ένα αποδεκτό βιοτικό επίπεδο» πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση.
«Σήμερα, η σύγχρονη τεχνολογία αναπτύσσεται για τη συγκομιδή αυτών των αδύναμων πηγών ενέργειας. Κατασκευάζονται τεράστιες “φάρμες” που μονοπωλούν το φυσικό περιβάλλον, εις βάρος άλλων πλασμάτων. Οι εξελίξεις γίνονται ανεξάρτητα από τις ζημιές που προκαλούνται. Κατασκευάζονται υδροηλεκτρικά συστήματα, τεράστιες τουρμπίνες και τετραγωνικά χιλιόμετρα ηλιακών συλλεκτών, παρά το γεγονός ότι είναι αναξιόπιστα και αναποτελεσματικά- ακόμη και περιττά», δήλωσε ο Άλισον στην έκθεση, η οποία δημοσιεύθηκε από το Ίδρυμα Πολιτικής για την Παγκόσμια Θέρμανση.
«Ειδικότερα, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τον άνεμο λέει μια απογοητευτική ιστορία. Ο πολιτικός ενθουσιασμός και η διαφημιστική εκστρατεία των επενδυτών δεν υποστηρίζονται από τα στοιχεία, ακόμη και για την υπεράκτια αιολική ενέργεια, η οποία μπορεί να αναπτυχθεί εκτός οπτικού πεδίου της διαβόητης Πίσω Αυλής μου», έγραψε. «Τι λένε στην πραγματικότητα αυτά τα στοιχεία;»
Σύμφωνα με το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ, η αιολική ενέργεια παρήγαγε περισσότερο από το 9% του καθαρού συνόλου της ενέργειας της χώρας το 2021 και είναι η μεγαλύτερη πηγή ανανεώσιμης ενέργειας στη χώρα. Πάνω από 70.000 ανεμογεννήτριες παράγουν αρκετή ενέργεια για να εξυπηρετήσουν το ισοδύναμο 43 εκατομμυρίων αμερικανικών σπιτιών, λέει το υπουργείο.
Υπάρχουν 120.000 θέσεις εργασίας που σχετίζονται με την αιολική ενέργεια στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με το Υπουργείο Ενέργειας, και είναι μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες θέσεις εργασίας στη χώρα.
Τα στοιχεία
Ο Άλισον διευκρίνισε ότι η αιολική ενέργεια μετράται με βάση την ποσότητα του κινούμενου αέρα και την ταχύτητα του αέρα καθώς φτάνει στην περιοχή που σαρώνουν τα πτερύγια της ανεμογεννήτριας.
Ο επιστήμονας υπολόγισε ότι, με απόδοση 100 τοις εκατό, αν ο άνεμος πνέει με ταχύτητα 10 μέτρων ανά δευτερόλεπτο (περίπου 22 μίλια/ώρα), η ισχύς είναι 600 βατ ανά τετραγωνικό μέτρο. Επομένως, για να παραχθούν 3.200 εκατομμύρια βατ, η ίδια ισχύς με το Hinkley Point C – ένας σχεδιαζόμενος πυρηνικός σταθμός παραγωγής ενέργειας χωρίς εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στην Αγγλία – θα πρέπει να υπάρχουν 5,5 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα επιφάνειας σάρωσης της τουρμπίνας.
«Αυτό θα έπρεπε να είναι κάτι εντελώς απαράδεκτο για όσους ενδιαφέρονται για τα πουλιά και για άλλους περιβαλλοντολόγους», γράφει ο Άλισον.
Οι πραγματικές επιδόσεις της τεχνολογίας είναι πολύ χειρότερες από τους υπολογισμούς που έγιναν με βάση την απόδοση του 100%, είπε.
«Επειδή η ισχύς που μεταφέρει ο άνεμος εξαρτάται από την τρίτη δύναμη της ταχύτητας του ανέμου, αν ο άνεμος πέσει στη μισή ταχύτητα, η διαθέσιμη ισχύς πέφτει κατά 8 φορές», είπε. «Σχεδόν χειρότερα, αν η ταχύτητα του ανέμου διπλασιαστεί, η παρεχόμενη ισχύς αυξάνεται κατά 8 φορές, με αποτέλεσμα η ανεμογεννήτρια να πρέπει να απενεργοποιηθεί για την προστασία της».
Ο Άλισον σημείωσε ότι οι διακυμάνσεις είναι σημαντικές, καθώς επεσήμανε μια έκθεση της WindEurope που έδειξε ότι η εγκατεστημένη ονομαστική ισχύς παραγωγής σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ηνωμένο Βασίλειο σε ημερήσια βάση ήταν 236 γιγαβάτ (GW). Ωστόσο, η υψηλότερη παραγωγή το 2021 καταγράφηκε στα 103 GW στις 26 Μαρτίου του ίδιου έτους.
Η αναξιοπιστία επεκτείνεται και στα υπεράκτια αιολικά πάρκα. Οι μπαταρίες που χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση ενέργειας περιορίζονται επίσης σημαντικά από την τρέχουσα τεχνολογία. Παρά τα στοιχεία αυτά, η κυβέρνηση συνεχίζει να αγνοεί τους αριθμούς, δήλωσε ο Άλισον.
«Με τη γενική έλλειψη ενέργειας, τον πόλεμο στην Ευρώπη, τις υψηλές τιμές και την πιθανότητα αποτυχιών στην παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, πολλές δημοφιλείς επιστημονικές υποθέσεις που διέπουν την ενεργειακή πολιτική θα πρέπει να αμφισβητηθούν. Η αιολική ενέργεια αποτυγχάνει σε όλους τους τομείς», καταλήγει.
Αποτυχημένες ανεμογεννήτριες, δαιμονοποίηση του διοξειδίου του άνθρακα
Οι ανεμογεννήτριες σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες αποτυγχάνουν όλο και συχνότερα τον τελευταίο καιρό, προκαλώντας ανησυχίες για το πρόσθετο κόστος που προκύπτει από τέτοιες αποτυχίες, καθώς και για τις επιπτώσεις τους στα έργα ηλεκτροπαραγωγής. Τα υπεράκτια αιολικά πάρκα, που αναπτύσσονται στο όνομα του περιβαλλοντισμού, θεωρούνται πλέον καταστροφικά για τη ζωή των ωκεανών.
Οι δυσλειτουργίες στις ανεμογεννήτριες κυμαίνονται από μικρά ζητήματα, όπως η βλάβη κάποιων βασικών εξαρτημάτων, έως την πλήρη κατάρρευση.
Σύμφωνα με μια μελέτη του 2022 που δημοσιεύθηκε από τον Wallace Manheimer στο Journal of Sustainable Development, ακόμη και όταν η σύγχρονη κοινωνία εξαρτάται από αξιόπιστες πηγές ενέργειας, το “κλιματικό βιομηχανικό σύμπλεγμα” -ένα ισχυρό λόμπι πολιτικών, επιστημόνων και μέσων ενημέρωσης- προωθεί ψευδαισθήσεις σχετικά με το κλίμα στη σκοπιά του ευρύ κοινού.
«Έχει καταφέρει με κάποιο τρόπο να πείσει πολλούς ότι το CO2 στην ατμόσφαιρα, ένα αέριο απαραίτητο για τη ζωή στη γη, ένα αέριο που εκπνέουμε με κάθε μας αναπνοή, είναι ένα περιβαλλοντικό δηλητήριο. Πολλαπλές επιστημονικές θεωρίες και μετρήσεις δείχνουν ότι δεν υπάρχει κλιματική κρίση», δήλωσε ο Μανχάιμερ, συνταξιούχος επιστήμονας του Εργαστηρίου Ναυτικών Ερευνών των ΗΠΑ.
«Κατά τη διάρκεια της περιόδου του ανθρώπινου πολιτισμού, η θερμοκρασία ταλαντεύτηκε μεταξύ αρκετών θερμών και ψυχρών περιόδων, με πολλές από τις θερμές περιόδους να είναι θερμότερες από τις σημερινές», γράφει. «Κατά τη διάρκεια των γεωλογικών χρόνων, αυτή και το επίπεδο του διοξειδίου του άνθρακα ήταν παντού χωρίς καμία συσχέτιση μεταξύ τους».
Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας απαγόρευσε να εξάγονται στη Ρωσία χάλυβας, αλουμίνιο, καθώς και αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένων και των τηλεκατευθυνόμενων μη επανδρωμένων αεροσκαφών, στο πλαίσιο νέου πακέτου κυρώσεων εξαιτίας της εισβολής του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία, ανακοίνωσε σήμερα το υπουργείο Εμπορίου στο Τόκιο.
Το μέτρο, που απαγορεύει επίσης σε ιαπωνικές εταιρείες να εξάγουν διάφορα είδη βιομηχανικής χρήσης στη Ρωσία, από μηχανήματα ως μηχανές πλοίων, εξοπλισμό τεχνικού ελέγχου και διάφορες οπτικές συσκευές, θα τεθεί σε ισχύ την 7η Απριλίου, διευκρίνισε η ίδια πηγή.
Προφυλακιστέος κρίθηκε ο επιθεωρητής Κυκλοφορίας του ΟΣΕ, μετά την μαραθώνια απολογία του στον εφέτη ανακριτή για την τραγωδία στα Τέμπη, έως αργά τη νύχτα.
Σημειώνεται πως ο επιθεωρητής που ήταν αρμόδιος να ορίζει της βάρδιες των σταθμαρχών, φέρεται να υποστήριξε πως δεν ευθύνεται για τον τρόπο που εκτέλεσαν τα καθήκοντα τους οι σταθμάρχες την μοιραία βραδιά του δυστυχήματος.
Υπενθυμίζεται ότι τόσο ο επιθεωρητής Κυκλοφορίας όσο και οι τρεις σταθμάρχες κατηγορούνται για διατάραξη των συγκοινωνιών σε βαθμό κακουργήματος, για ανθρωποκτονίες και σωματικές βλάβες από αμέλεια κατά συρροή.
