Μια ασυνήθιστα ισχυρή ηλιακή καταιγίδα που πλήττει τη Γη θα μπορούσε να δημιουργήσει βόρειο σέλας στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτό το Σαββατοκύριακο και ενδεχομένως να διαταράξει την ηλεκτροδότηση και τις επικοινωνίες.
Πριν από το χτύπημα της ηλιακής καταιγίδας, το Κέντρο Πρόβλεψης Διαστημικού Καιρού (SWPC) της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) εξέδωσε την πρώτη προειδοποίηση για σοβαρή γεωμαγνητική καταιγίδα από τον Ιανουάριο του 2005.
Η ηλιακή έκρηξη έφτασε στη Γη το απόγευμα της Παρασκευής, ώρες νωρίτερα από το αναμενόμενο. Οι επιπτώσεις αναμένεται να διαρκέσουν μέχρι το Σαββατοκύριακο και ενδεχομένως μέχρι την επόμενη εβδομάδα.
Η γεωμαγνητική καταιγίδα έχει χαρακτηριστεί ως G4, η δεύτερη ισχυρότερη μορφή του είδους της και είναι αποτέλεσμα ενός τεράστιου και «πολύπλοκου» σμήνους ηλιακών κηλίδων στην περιοχή 3664 της NOAA, σύμφωνα με το SWPC. Το σμήνος των ηλιακών κηλίδων φέρεται να έχει διάμετρο περίπου 16 φορές μεγαλύτερη από τη Γη.
Η πιο έντονη ηλιακή καταιγίδα στην καταγεγραμμένη ιστορία, το 1859, προκάλεσε σέλας στην Κεντρική Αμερική και πιθανώς ακόμη και στη Χαβάη. «Δεν προβλέπουμε κάτι τέτοιο», αλλά θα μπορούσε να το προσεγγίσει, δήλωσε ο προγνώστης διαστημικού καιρού της NOAA Σων Νταλ.
Οι γεωμαγνητικές καταιγίδες προκαλούνται όταν οι Στεμματικές Εκτινάξεις Μάζας (ΣΕΜ) αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο της Γης. Σύμφωνα με δελτίο Τύπου της SWPC την Πέμπτη, οι επιστήμονες παρατήρησαν τουλάχιστον πέντε κατευθυνόμενες προς τη Γη ΣΕΜ από την τεράστια ηλιακή κηλίδα. Αργότερα ο αριθμός αυτός αναθεωρήθηκε σε επτά.
Ο φυσικός Κηθ Στρονγκ περιέγραψε στο X (πρώην Twitter) τη γεωμαγνητική καταιγίδα ως «ηλιακό τσουνάμι»:
«Περιμένουμε το ένα κύμα μετά το άλλο από στεμματικές εκτοξεύσεις μάζας να πλήξουν [sic] τη Γη στις 11 και 12 Μαΐου. Είναι πιθανό να σημειωθούν ταχύτητες ηλιακού ανέμου περίπου 800 km/s. Ισχυρές και εκτεταμένες γεωμαγνητικές καταιγίδες πιθανόν με σέλας ορατό σε χαμηλότερα από το κανονικό γεωγραφικά πλάτη. Μείνετε συντονισμένοι.»
Καθώς οι γεωμαγνητικές καταιγίδες προκαλούνται όταν οι ΣΕΜ αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο της Γης, ενδέχεται να διαταράξουν τη λειτουργία των δορυφόρων, τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, τα συστήματα επικοινωνίας και πολλά άλλα.
«Οι γεωμαγνητικές καταιγίδες μπορούν να επηρεάσουν τις υποδομές σε κοντινή γήινη τροχιά και στην επιφάνεια της Γης, διαταράσσοντας δυνητικά τις επικοινωνίες, το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, την πλοήγηση, το ραδιόφωνο και τις δορυφορικές λειτουργίες», δήλωσε η SWPC.
Η SWPC δήλωσε ότι έχει ενημερώσει τους διαχειριστές αυτών των συστημάτων ώστε να λάβουν μέτρα προστασίας.
«Οι φορείς εκμετάλλευσης των υποδομών έχουν ειδοποιηθεί να αναλάβουν δράση για τον μετριασμό τυχόν επιπτώσεων. Πιθανά αυξημένα και συχνότερα προβλήματα ελέγχου τάσης – κανονικά μετριάζονται. Αυξημένη πιθανότητα ανωμαλιών ή επιπτώσεων στις δορυφορικές λειτουργίες. Πιθανές συχνότερες και μεγαλύτερες περίοδοι υποβάθμισης του GPS», δήλωσε το κέντρο.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι εδώ στον πλανήτη Γη δεν θα χρειαστεί να κάνουν τίποτα», δήλωσε ο Ρομπ Στήνμπεργκ, επιστήμονας του SWPC.
Ωστόσο, μια γεωμαγνητική καταιγίδα τόσο σοβαρή όσο αυτή μπορεί επίσης «να προκαλέσει θεαματικές επιδείξεις σέλαος στη Γη».
Η SWPC δήλωσε ότι το σέλας θα μπορούσε να παρατηρηθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες «μέχρι την Αλαμπάμα και τη Βόρεια Καλιφόρνια».
Αλλά ήταν δύσκολο να προβλεφθεί και οι ειδικοί, όπως ο κος Στήνμπεργκ, τόνισαν ότι δεν θα ήταν οι έντονες χρωματικές ‘κουρτίνες’ που συνήθως συνδέονται με το βόρειο σέλας, αλλά περισσότερο σαν πιτσιλιές πρασινωπών αποχρώσεων.
«Αυτό είναι πραγματικά το δώρο του διαστημικού καιρού – το σέλας», δήλωσε ο κος Στήνμπεργκ. Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του δήλωσαν ότι οι καλύτερες εικόνες του σέλαος μπορεί να προέρχονται από κάμερες τηλεφώνων, οι οποίες είναι καλύτερες στην καταγραφή του φωτός από ό,τι το γυμνό μάτι.
Τα δέντρα είναι απαραίτητα στη ζωή μας. Γνωρίζουμε τη σημασία τους στην παραγωγή του πολύτιμου για τον ανθρώπινο οργανισμό οξυγόνου και απολαμβάνουμε τα άλλα οφέλη που μας προσφέρουν. Αλλά καταλαβαίνουμε πραγματικά τι είδους οντότητες είναι
Αρκετοί πολιτισμοί ανά τους αιώνες έχουν αντιμετωπίσει τα δέντρα με τον δέοντα σεβασμό, ως έμβια και έμψυχα πλάσματα. Ορισμένοι, όπως οι Ιάπωνες για παράδειγμα, αντιμετωπίζουν ορισμένα είδη δέντρων ως θεότητες. Πολλοί ιαπωνικοί ναοί έχουν υπέροχα δέντρα διακοσμημένα με ειδικές τελετουργικές κορδέλες με επιγραφές. Οι Ιάπωνες είναι σίγουροι ότι η Ψυχή ζει σε αυτά τα δέντρα. Το κόνταμα είναι αυτό που οι Ιάπωνες αποκαλούν την ψυχή ενός δέντρου και την ηχώ του.
Στην αρχαία Ελλάδα, πίστευαν ότι στα δέντρα κατοικούσαν νύμφες, οι δρυάδες και οι αμαδρυάδες, που γεννιούνταν με τα δέντρα και αναπτύσσονταν μαζί τους και ευλαβείς ή απλώς σώφρονες άνθρωποι τα προστάτευαν. Όσοι τα αντιμετώπιζαν με περιφρόνηση και τα κακοποιούσαν ανεξέλεγκτα έρχονταν αντιμέτωποι με την οργή και την αναπόφευκτη τιμωρία των θεών και των νυμφών, όπως ο αλαζονικός Ερυσίχθονας, που θέλησε να κόψει τα δέντρα ενός άλσους που είχαν αφιερώσει οι Πελασγοί στη θεά Δήμητρα, αλλά τιμωρήθηκε από τη θεά με ασίγαστη πείνα.
Στη Ρωσία, η βελανιδιά ήταν σεβαστή και αντιμετωπιζόταν με ευλάβεια. Κάτω από τη βελανιδιά, γίνονταν δικαστήρια και παίρνονταν οι αποφάσεις από τους κοινοτικούς άρχοντες. Το δέντρο «παρακινούσε» τον άρχοντα να πάρει τη σωστή απόφαση. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι παλιά επικοινωνούσαν με τα δέντρα και κατανοούσαν την ομιλία τους;
Γεγονότα από τη ζωή
Στην περιοχή του Νίζνυ Τατζίλ στην Ρωσία, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, κάποιοι εργάτες έκοψαν ένα ξέφωτο. Ένας από τους ξυλοκόπους, στα «διαλείμματα για τσιγάρο», είχε μια ενδιαφέρουσα δραστηριότητα – μετρούσε τους ετήσιους δακτυλίους των κομμένων δέντρων. Πολλά δέντρα ήταν 80-90 ετών. Ο περίεργος ξυλοκόπος παρατήρησε το εξής: κάθε δέντρο είχε πολλούς ελαττωματικούς δακτυλίους ακριβώς στη μέση. Το χρώμα τους έδειχνε άρρωστο και ήταν στενοί και στραβοί. Ο ξυλοκόπος μέτρησε τα χρόνια κατά τα οποία σχηματίστηκαν οι ελαττωματικοί δακτύλιοι και αποδείχθηκε ότι ήταν την περίοδο 1941-1945: τα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Δακτύλιοι σε κομμένο κορμό δέντρου. (wal_172619 από Pixabay)
Το συμπέρασμα είναι εκπληκτικό: τα δέντρα που επέζησαν από τα τρομερά χρόνια του πολέμου, είχαν υποφέρει επίσης εκείνη την περίοδο.
Στα νησιά του Σολομώντα, οι άνθρωποι δεν κόβουν δέντρα όταν θέλουν να καθαρίσουν χώρο για τα χωράφια τους. Πηγαίνουν σε εκείνο το μέρος με όλη τη φυλή και βρίζουν τα δέντρα. Μετά από λίγες μέρες, τα δέντρα αρχίζουν να μαραίνονται. Αργά αλλά σταθερά, τα δέντρα δίνουν τη θέση τους στους ανθρώπους. Το δέντρο συμφωνεί με τη θέληση του ανθρώπου. Πόσο σοφοί είναι οι ιθαγενείς! Αντιμετωπίζουν το δέντρο ως ίσο, μπαίνουν σε ίση μάχη για την επικράτεια με το δέντρο, κατανοώντας τη νοοτροπία του. Και το δέντρο ανταποκρίνεται με τη δική του ελεύθερη βούληση.
Τα δέντρα μεταδίδουν σήματα
Επιστήμονες διεξήγαγαν το εξής πείραμα: μια μεγάλη καρυδιά χτυπήθηκε αλύπητα στα κλαδιά της με ξύλα. Στη συνέχεια, πραγματοποίησαν εργαστηριακή ανάλυση του φυλλώματος του χτυπημένου δέντρου και διαπίστωσαν ότι μέσα σε λίγα λεπτά μετά το χτύπημα, άλλαξε η χημική σύσταση των φύλλων. Το ποσοστό της τανίνης, μιας ουσίας που έχει επιζήμια επίδραση στα παράσιτα, είχε αυξηθεί ραγδαία στο φύλλωμα της καρυδιάς. Επιπλέον, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε τανίνες, τα φύλλα του δέντρου έγιναν μη βρώσιμα για τα ζώα. Τι απέγινε η βελανιδιά που φύτρωνε εκεί κοντά και δεν την σκότωσε κανείς; Η βελανιδιά έλαβε σήμα συναγερμού από την καρυδιά – και το ποσοστό τοξικής τανίνης στο φύλλωμά της επίσης αυξήθηκε απότομα.
Οι καρυδιές και οι αμυγδαλιές είναι από τα σημαντικότερα δέντρα της Βυτίνας. (arcadiaportal.gr)
Πολυάριθμα πειράματα που έγιναν από Άγγλους επιστήμονες έχουν δείξει ότι τα δέντρα, με κάποιον ακατανόητο τρόπο, μεταδίδουν σήματα το ένα στο άλλο. Ίσως το κάνουν αυτό χρησιμοποιώντας ένα είδος web system; Ή μήπως απλώς φωνάζουν στη δική τους ειδική γλώσσα, η οποία δεν είναι προσβάσιμη στους ανθρώπους;
Τα δέντρα έχουν νευρικό σύστημα, απλά είναι διαφορετικό. Νιώθουν, γνωρίζουν, κατανοούν, θυμούνται, αντιδρούν σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους. Πονούν όταν τα κόβουν, όταν σπάνε τα κλαδιά τους ή όταν σκίζονται τα φύλλα και τα άνθη τους.
Τα δέντρα καταλαβαίνουν
Ο διάσημος Αμερικανός βοτανολόγος Λούθερ Μπέρμπανκ (1849-1926), προκειμένου να δημιουργήσει μια νέα ποικιλία φυτών, μίλησε με έναν κάκτο για αρκετή ώρα, επαναλαμβάνοντας: «Δεν χρειάζεσαι αγκάθια, δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς. Θα σε προστατεύσω.»
Ο Λούθερ Μπέρμπανκ (και το καπέλο του) ανάμεσα στους κάκτους χωρίς αγκάθια. (Συλλογή Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Βιβιλιοθήκης της Κομητείας Σονόμα)
Τελικά, ο Μπέρμπανκ ‘έπεισε’ τον κάκτο να αναπτυχθεί χωρίς αγκάθια – και, μάλιστα, η ποικιλία που προέκυψε ήταν σε θέση να μεταδώσει νέες πληροφορίες στους απογόνους της. Ο επιστήμονας δημιούργησε πολλά άλλα ακόμα είδη φυτών, δέντρων και φρούτων, όπως για παράδειγμα δαμάσκηνα χωρίς σπόρους. Και αυτό απλώς μιλώντας με τα φυτά σαν να είναι όντα με ίδια με τη δική του ευφυΐα.
Ο Μπέρμπανκ ανέπτυξε πάνω από 200 ποικιλίες οπωροφόρων φυτών, περιλαμβανομένων νέων ποικιλιών οπωροφόρων δέντρων: δαμασκηνιές, καρυδιές, αμυγδαλιές, αχλαδιές, ροδακινιές, κερασιές και μηλιές. Όλα φέρουν το όνομά του μέχρι σήμερα.
Τα δέντρα θυμούνται
Ήδη από την αρχαιότητα, οι άνθρωποι είχαν παρατηρήσει ότι κάθε δέντρο έχει συνείδηση, άρα και ψυχή. Υπάρχουν μαρτυρίες για αυτό σε πολλά αρχαία χρονικά. Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρονται σε ακόμα πιο αρχαία στοιχεία και κείμενα. Πολλοί λαοί πίστευαν ότι η ανθρώπινη ψυχή μπορούσε να ζήσει στα δέντρα. Πιστεύεται ότι η ψυχή του Βούδα έζησε 23 ζωές σε σώματα δέντρων πριν ενσαρκωθεί σε ανθρώπινο σώμα.
Αποδεικνύεται ότι τα δέντρα βιολογικά δεν διαφέρουν πολύ από τους εκπροσώπους του ζωικού κόσμου. Το μόνο «αλλά» που εμποδίζει την ανθρωπότητα να αναγνωρίσει τα δέντρα και τα φυτά ως πλήρως νοήμονα όντα είναι ότι δεν μπορούν να κινηθούν. Από άλλες απόψεις, είναι συγκρίσιμα με ένα άτομο και μάλιστα, ίσως έχουν και ηθική υπεροχή.
Καθώς πλησιάζει η προθεσμία για την υπογραφή από τα 194 κράτη μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) συμφωνιών που παρέχουν ευρείες νέες εξουσίες σε αυτή τη θυγατρική του ΟΗΕ, οι υποστηρικτές του εντείνουν την πίεση προς τις χώρες μέλη να προσχωρήσουν, παρά την αυξανόμενη αντίσταση στη συμφωνία.
Στις 20 Μαρτίου, ο πρεσβευτής του ΠΟΥ και πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Γκόρντον Μπράουν χαιρέτισε την εκστρατεία ενός «πανθέου 100 και πλέον παγκόσμιων ηγετών» που προτρέπει τα κράτη μέλη να υπογράψουν.
«Σήμερα πραγματοποιείται μια παρέμβαση υψηλής ισχύος από 23 πρώην προέδρους κρατών, 22 πρώην πρωθυπουργούς, έναν πρώην γενικό γραμματέα του ΟΗΕ και 3 νομπελίστες, προκειμένου να πιέσουν για μια επείγουσα συμφωνία από τους διεθνείς διαπραγματευτές για μια συμφωνία για την πανδημία, στο πλαίσιο του καταστατικού του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ώστε να ενισχυθεί η συλλογική ετοιμότητα και η αντίδραση του κόσμου σε μελλοντικές πανδημίες», αναφέρεται σε δελτίο Τύπου από το γραφείο του Γκόρντον και της Σάρα Μπράουν.
Ο πρέσβης του ΠΟΥ κάλεσε επίσης σε παγκόσμια δράση για την «έκθεση των εκστρατειών παραπληροφόρησης των ψευδών ειδήσεων από οπαδούς θεωριών συνωμοσίας που προσπαθούν να ‘τορπιλίσουν’ τη διεθνή συμφωνία για τη Συμφωνία για την Πανδημία».
Το διακύβευμα είναι μια νέα παγκόσμια ιατρική συνθήκη, καθώς και τροποποιήσεις στους υφιστάμενους Διεθνείς Κανονισμούς Υγείας (International Health Regulations-IHRs), οι οποίες μαζί θα καταστήσουν τον ΠΟΥ την κεντρική αρχή κατά τη διάρκεια πανδημιών και άλλων κρίσεων υγείας που κηρύσσονται από τον ΠΟΥ, ενώ παράλληλα θα στείλουν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε αυτή τη θυγατρική του ΟΗΕ. Οι επικριτές λένε ότι ο ΠΟΥ απέφυγε επιμελώς να αποκαλέσει τη συμφωνία συνθήκη, επειδή οι συνθήκες συνήθως απαιτούν έγκριση από τα εθνικά νομοθετικά σώματα, και στην περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών από τα δύο τρίτα της Γερουσίας.
Αντ’ αυτού, αυτό που έχει θεωρηθεί ως συμφωνία για την πανδημία ή συμφωνία για την πανδημία, μαζί με τις τροποποιήσεις των IHRs, έχει προγραμματιστεί να εγκριθεί στη Γενεύη της Ελβετίας, κατά την ετήσια συνεδρίαση της Παγκόσμιας Συνέλευσης για την Υγεία στις 27 Μαΐου-1 Ιουνίου.
Στις 18 Μαρτίου, περισσότεροι από 80 υπουργοί και εκκλησιαστικές οργανώσεις πρόσθεσαν τη φωνή τους στο «πάνθεον», λέγοντας στους αντιπροσώπους των χωρών μελών ότι «η επίτευξη μιας συμφωνίας που διασφαλίζει ότι όλοι, παντού, θα μπορούν να επωφεληθούν από την επιστημονική πρόοδο» αποτελεί ηθική υποχρέωση.
Συνδέοντας την υπογραφή των συμφωνιών του ΠΟΥ με τα θρησκευτικά ημερολόγια, η επιστολή τους ανέφερε ότι η συγκέντρωση των αντιπροσώπων του ΠΟΥ «ξεκινάει καθώς οι μουσουλμάνοι παρατηρούν τον ιερό μήνα του Ραμαζανιού … όταν ξεκινάει η δεύτερη εβδομάδα των διαπραγματεύσεων, οι ινδουιστές θα γιορτάσουν το Χόλι … οι χριστιανοί θα τηρούν τη Σαρακοστή και θα ολοκληρώσετε τη Μεγάλη Παρασκευή … το κείμενο της Συμφωνίας για την Πανδημία θα οριστικοποιηθεί κατά τη διάρκεια του Πάσχα … και η Συμφωνία αναμένεται να υπογραφεί στην Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας αμέσως μετά τον εορτασμό της Βεσάκ από τους βουδιστές».
Πόση ισχύ θα αποκτήσει ο ΠΟΥ;
Παρά τις προσπάθειες αυτές, ωστόσο, ορισμένοι εξακολουθούν να έχουν αμφιβολίες.
Μία από τις κύριες ανησυχίες που έχουν εκφράσει οι επικριτές είναι ότι οι χώρες θα εκχωρήσουν εξουσία στον ΠΟΥ, μόλις ο οργανισμός αυτός κηρύξει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία». Οι υποστηρικτές του ΠΟΥ, ωστόσο, λένε ότι οι ανησυχίες αυτές είναι αβάσιμες και ότι η έκφρασή τους θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη διαδικασία έγκρισης.
«Η συμφωνία τίθεται σε κίνδυνο από μια εκστρατεία παραπληροφόρησης μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που κατηγορεί ψευδώς τον ΠΟΥ», δήλωσε ο κ. Μπράουν.
«Καμία χώρα δεν θα εκχωρήσει καμία κυριαρχία και καμία χώρα δεν θα δει τους εθνικούς της νόμους να παραμερίζονται», δήλωσε. «Ήρθε η ώρα οι χώρες να εκθέσουν την εκστρατεία παραπληροφόρησης με ψευδείς ειδήσεις από θεωρητικούς συνωμοσίας για να ‘τορπιλίσουν’ μια αναγκαία συμφωνία».
Σύμφωνα με αυτή την άποψη, το Associated Press (AP) εξέδωσε μια «επαλήθευση δεδομένων» τον Φεβρουάριο του 2023, δηλώνοντας ότι η ιδέα ότι τα κράτη μέλη θα χάσουν την κυριαρχία τους ήταν «ψευδής». Το AP επικαλέστηκε το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών των ΗΠΑ (Health and Human Services-HHS), το οποίο διαπραγματεύεται επί του παρόντος τη συμφωνία για λογαριασμό της Αμερικής, το οποίο δήλωσε: «Είναι ψευδής ο ισχυρισμός ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει τώρα ή θα έχει, χάρη σε αυτές τις δραστηριότητες, οποιαδήποτε εξουσία να κατευθύνει την πολιτική υγείας των ΗΠΑ ή τις εθνικές δράσεις αντιμετώπισης έκτακτων αναγκών υγείας».
Το AP επικαλέστηκε επίσης μια διάψευση από τον καθηγητή νομικής του Πανεπιστημίου Georgetown Λόρενς Γκόστιν, ο οποίος βοήθησε στη σύνταξη της συνθήκης ως διευθυντής του Κέντρου Συνεργασίας του ΠΟΥ για το Εθνικό και Παγκόσμιο Δίκαιο Υγείας του πανεπιστημίου. Ο κ. Γκόστιν δήλωσε στο AP ότι η συνθήκη χρησιμοποιεί όρους όπως «θα έπρεπε», υποδεικνύοντας προτάσεις, αντί για «πρέπει», για να υπογραμμίσει ότι ο ΠΟΥ παραμένει συμβουλευτικό και όχι εξουσιαστικό όργανο.
Ωστόσο, η γλώσσα στο προσχέδιο της συνθήκης της 13ης Μαρτίου φαίνεται να είναι υποχρεωτική, αναφέροντας σε όλο το έγγραφο ότι «τα συμβαλλόμενα μέρη δεσμεύονται να […]» και «τα συμβαλλόμενα μέρη θα […]», με τη λέξη «θα» να χρησιμοποιείται περισσότερες από 160 φορές.
Επιπλέον, οι τροποποιήσεις της IHR αναφέρουν ότι τα κράτη μέλη «αναγνωρίζουν τον ΠΟΥ ως την καθοδηγητική και συντονιστική αρχή της διεθνούς αντίδρασης στη δημόσια υγεία κατά τη διάρκεια μιας έκτακτης ανάγκης διεθνούς ενδιαφέροντος για τη δημόσια υγεία και αναλαμβάνουν την υποχρέωση να ακολουθούν τις συστάσεις του ΠΟΥ κατά τη διεθνή δράση τους στον τομέα της δημόσιας υγείας».
Άλλοι τομείς που προκαλούν ανησυχία όσον αφορά την κυριαρχία περιλαμβάνουν την οδηγία ότι τα «υγειονομικά μέτρα» που προβλέπονται από τον ΠΟΥ «πρέπει να αρχίσουν και να ολοκληρωθούν χωρίς καθυστέρηση από όλα τα μέρη» και ότι «τα κράτη μέρη λαμβάνουν επίσης μέτρα για να διασφαλίσουν ότι οι μη κρατικοί φορείς που δραστηριοποιούνται στα αντίστοιχα εδάφη τους συμμορφώνονται με τα μέτρα αυτά».
Επιπλέον, αφαιρέθηκαν οι αναφορές ότι τα έγγραφα είναι «μη δεσμευτικά» για τα κράτη μέλη.
«Προσπαθούν να παρουσιάσουν ότι πρόκειται για μια ήπια συμφωνία που δεν θα επηρεάσει πραγματικά κανέναν και επομένως δεν χρειάζεται να πάει στα εθνικά νομοθετικά σώματα», δήλωσε στους Epoch Times ο Δρ Ντέιβιντ Μπελ, ιατρός δημόσιας υγείας, ο οποίος στο παρελθόν εργαζόταν με τον ΠΟΥ σε θέματα διάγνωσης μολυσματικών ασθενειών. Ο Δρ Μπελ παρακολουθεί την πρόοδο των συμφωνιών με κριτική ματιά.
Οι υποστηρικτές των συμφωνιών έχουν επίσης ισχυριστεί ότι, ανεξάρτητα από το τι λένε τα έγγραφα, η συνθήκη και οι τροποποιήσεις της IHR είναι άνευ σημασίας, επειδή ο ΠΟΥ δεν θα έχει καμία εξουσία να επιβάλει οποιαδήποτε από τις οδηγίες ή συστάσεις του και δεν μπορεί να επιβάλει αποκλεισμούς κυκλοφορίας ή καραντίνες στα έθνη-μέλη.
Ωστόσο, μια αίτηση του 2022 που υπογράφεται από 15 γενικούς εισαγγελείς των πολιτειών υποστηρίζει ότι το HHS θα μπορούσε να έχει τέτοια εξουσία μόλις ο ΠΟΥ κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία.
Οι πολιτειακοί γενικοί εισαγγελείς έγραψαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για μια απόφαση του HHS στις 19 Ιανουαρίου 2017, «μία ημέρα πριν λήξει η δεύτερη θητεία του προέδρου [Μπαράκ] Ομπάμα», να δώσει στον γενικό διευθυντή του ΠΟΥ την εξουσία να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης δημόσιας υγείας εντός των Ηνωμένων Πολιτειών.
«Το να επιτρέπεται σε έναν διεθνή οργανισμό να καθορίζει πότε υπάρχει κατάσταση έκτακτης ανάγκης δημόσιας υγείας στις Ηνωμένες Πολιτείες επιτρέπει αναγκαστικά στον οργανισμό αυτό να χρησιμοποιεί αστυνομικές εξουσίες που δεν δόθηκαν ούτε σε αυτόν ούτε στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση από τις Πολιτείες», δήλωσαν οι εισαγγελείς, κάνοντας λόγο για «ακραία παραβίαση τόσο της κρατικής όσο και της ομοσπονδιακής κυριαρχίας».
Κατά τη διάρκεια μιας έκτακτης υγειονομικής ανάγκης, έγραψαν οι εισαγγελείς των πολιτειών, «το HHS μπορεί να προβλέπει τη σύλληψη και εξέταση ατόμων σε ορισμένες πολιτείες που έχουν μολυνθεί. Κατόπιν σύστασης του Υπουργού Υγείας, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί επίσης να εγκρίνει την κράτηση ατόμων υπό ορισμένες συνθήκες».
Είναι μια συνθήκη για την πανδημία η λύση;
Μια άλλη ανησυχία, λένε οι επικριτές, είναι ότι η διαδικασία υπογραφής νέων εξουσιών στον ΠΟΥ έχει επισπευσθεί άσκοπα και έχει αποφύγει τις δημόσιες συζητήσεις και τις αντιπαραθέσεις που θα έπρεπε να αποτελούν μέρος της διαδικασίας όταν οι χώρες συνάπτουν συνθήκες.
Σύμφωνα με μια έκθεση μιας ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου του Leeds στο Ηνωμένο Βασίλειο, την οποία συνυπογράφει ο Δρ Μπελ, «ο κίνδυνος πανδημίας χαρακτηρίζεται ως ‘υπαρξιακή απειλή για την ανθρωπότητα’ και χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τις προτεινόμενες τροποποιήσεις των Διεθνών Κανονισμών Υγείας και μια νέα νομικά δεσμευτική συμφωνία για την πανδημία».
Ωστόσο, η έκθεση υποστηρίζει ότι, με βάση τα ίδια τα στοιχεία του ΠΟΥ, τα στοιχεία δεν υποστηρίζουν την επείγουσα ανάγκη ή τα οφέλη από την ανάθεση περισσότερων εξουσιών στον ΠΟΥ.
Αυτό που ο ΠΟΥ ισχυρίζεται ότι είναι μια κλιμακούμενη συχνότητα πανδημιών μπορεί να εξηγηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη βελτίωση των διαγνωστικών δοκιμών τις τελευταίες δεκαετίες, λένε οι συντάκτες, και η προτεινόμενη λύση της συγκεντροποίησης της αντιμετώπισης των πανδημιών εντός του ΠΟΥ δε δικαιολογείται από αντικειμενικά γεγονότα.
«Απαιτούν από τις χώρες να συμμορφωθούν επειδή λένε ότι, κατά τη διάρκεια του COVID, οι χώρες δεν ενήργησαν αρκετά γρήγορα, και ως εκ τούτου πρέπει να τους πούμε τι πρέπει να κάνουν», δήλωσε ο Δρ Μπελ. Αλλά ο ΠΟΥ δεν έχει εξηγήσει πώς, αν είχε την εξουσία που ζητά τώρα, θα είχε σώσει περισσότερες ζωές.
«Το όλο αφήγημα, περί της ανάγκης αυτού, δεν υποστηρίζεται από κανένα αποδεικτικό στοιχείο που προβάλλουν», είπε.
Πολλοί πολιτικοί αναλυτές έχουν υποστηρίξει ότι οι ενέργειες του ΠΟΥ κατά τη διάρκεια του COVID-19 δεν βοήθησαν ιδιαίτερα το κοινό και μπορεί ακόμη και να επιδείνωσαν την κρίση.
«Ο ΠΟΥ θα έπρεπε να έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανταλλαγή πληροφοριών με τα κράτη μέλη κατά τη διάρκεια μιας παγκόσμιας πανδημίας, αλλά αντ’ αυτού έδειξε ότι δεν μπορούσε και δεν ήθελε να μοιραστεί πληροφορίες εγκαίρως και με ακρίβεια», έγραψαν οι πολιτειακοί γενικοί εισαγγελείς στην αίτησή τους. «Αντί να αναφέρει πληροφορίες για τη δημόσια υγεία, ο ΠΟΥ επέλεξε να επαναλάβει την κινεζική προπαγάνδα σχετικά με το COVID».
Οι συμφωνίες του ΠΟΥ απαιτούν επίσης την καταβολή δισεκατομμυρίων δολαρίων στον ΠΟΥ από τα κράτη μέλη για να μπορέσει να εκτελέσει τα νέα του καθήκοντα.
«Αυτή η ατζέντα υποστηρίζεται από πρωτοφανή ετήσια οικονομικά αιτήματα», αναφέρει η έκθεση του Πανεπιστημίου Leeds, συμπεριλαμβανομένων 36 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε νέες εισφορές μελών και επιπλέον 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων για αυτό που ο ΠΟΥ αποκαλεί παρεμβάσεις «One Health» («Μία Υγεία»).
Η «One Health», όπως ορίζεται στην Πανδημική Συμφωνία, είναι «μια ολοκληρωμένη, ενοποιητική προσέγγιση που αποσκοπεί στη βιώσιμη ισορροπία και τη βελτιστοποίηση της υγείας των ανθρώπων, των ζώων και των οικοσυστημάτων». Η προσέγγιση «One Health» θα μπορούσε να επεκτείνει αποτελεσματικά την εξουσία των υγειονομικών υπαλλήλων σε τομείς όπως η γεωργία, η ρύπανση και η κλιματική αλλαγή.
Οι πολιτείες των ΗΠΑ αντιδρούν
Σε απάντηση στη συνθήκη για την πανδημία, αρκετές πολιτείες των ΗΠΑ έχουν λάβει μέτρα για να διασφαλίσουν ότι η κρατική εξουσία δεν θα αντικατασταθεί από τις συμφωνίες του ΠΟΥ.
Τον Μάιο του 2023, η Φλόριντα ψήφισε νόμο σύμφωνα με τον οποίο οι αξιωματούχοι υγείας των πολιτειών «δεν μπορούν να υιοθετήσουν, να εφαρμόσουν ή να επιβάλουν τις πολιτικές ή τις κατευθυντήριες γραμμές ενός διεθνούς οργανισμού υγείας για τη δημόσια υγεία, εκτός εάν εξουσιοδοτούνται να το πράξουν βάσει νόμου, κανόνα ή εκτελεστικής εντολής της πολιτείας που εκδίδεται από τον κυβερνήτη».
«Με αυτό το νομοσχέδιο απορρίπτουμε επίσημα τον ΠΟΥ και οποιονδήποτε από αυτούς τους διεθνείς οργανισμούς», δήλωσε ο κυβερνήτης Ρον ΝτεΣάντις.
Τον Μάρτιο, η πολιτειακή γερουσία της Λουιζιάνα ενέκρινε ομόφωνα νομοσχέδιο που ανέφερε ότι «ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, τα Ηνωμένα Έθνη και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ δεν έχουν καμία δικαιοδοσία ή εξουσία εντός της πολιτείας της Λουιζιάνα». Το εν λόγω νομοσχέδιο μεταφέρθηκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων της πολιτείας για την εξέτασή του.
Οι νομοθέτες του Τενεσί επεξεργάζονται επί του παρόντος νομοθεσία για να δώσουν στους πολίτες τη δυνατότητα να «ακυρώνουν» εντολές που έρχονται σε σύγκρουση με τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Η δημόσια υποστήριξη για τη νομοθεσία αυτή αυξάνεται, λένε οι ειδικοί.
«Η ακύρωση είναι ουσιαστικά η εναντίωση σε έναν αντισυνταγματικό νόμο, κανόνα, κανονισμό ή εκτελεστική εντολή», δήλωσε στους Epoch Times η Κάρεν Μπράκεν, ιδρύτρια της οργάνωσης Tennessee Citizens for State Sovereignty (Πολίτες του Τενεσί για την Πολιτειακή Κυριαρχία). «Είμαστε μια ομάδα που αγωνίζεται για την αποκατάσταση της κρατικής κυριαρχίας, ελπίζουμε να την αποκαταστήσουμε σε κάθε πολιτεία, αλλά ξεκινάμε με το Τενεσί».
Ενόψει της συνεδρίασης της Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας τον επόμενο μήνα, οι επικριτές λένε ότι εκτός από την παράκαμψη της νομοθετικής έγκρισης από τα κράτη μέλη, ο ΠΟΥ μπορεί να παραβιάζει τις δικές του διαδικασίες για να υπογράψει τα έγγραφα αυτή την άνοιξη. Ορισμένοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι ο ΠΟΥ μπορεί να φύγει από τη σύνοδο της Γενεύης χωρίς συμφωνία.
«Φαίνεται πολύ πιθανό ότι δεν θα μπορέσουν να συμφωνήσουν, σίγουρα για τη συμφωνία για την πανδημία και πιθανώς για τον IHR, πριν από την προθεσμία», δήλωσε ο Δρ Μπελ. Οι χώρες δεν είχαν το χρόνο να εκτιμήσουν πώς οι συμφωνίες θα επηρεάσουν τους προϋπολογισμούς, τους πόρους και τα συστήματα υγείας τους ή το βαθμό στον οποίο είναι σε θέση να συμμορφωθούν με τους όρους, είπε.
Η Δρ Μέριλ Νας, γιατρός που έχει ασκήσει κριτική στον ΠΟΥ, δήλωσε ότι αρκετές χώρες, όπως η Νέα Ζηλανδία, η Σλοβακία και η Ολλανδία, έχουν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με τις συμφωνίες. Και μπορεί να έχουν γίνει πάρα πολλές περικοπές για να εγκριθεί η νέα συμφωνία για την υγεία αυτή την άνοιξη, είπε.
Το καταστατικό του ΠΟΥ «είναι πολύ συγκεκριμένο σχετικά με τα είδη των κανονισμών που μπορεί να εκδώσει ο ΠΟΥ και είναι περιορισμένα», δήλωσε η Δρ Νας στους Epoch Times. «Αυτό που έχει μπει στις τροπολογίες [των IHR] υπερβαίνει κατά πολύ αυτό που επιτρέπεται να εκδώσουν ως κανονισμούς και θα έπρεπε να εκδοθεί ως συνθήκη».
Από τον Kevin Stocklin
Ο Kevin Stocklin είναι οικονομικός δημοσιογράφος, παραγωγός ταινιών και πρώην τραπεζίτης της Wall Street. Έγραψε και έκανε την παραγωγή του «We All Fall Down: The American Mortgage Crisis», ένα ντοκιμαντέρ του 2008 για την κατάρρευση του συστήματος χρηματοδότησης των ενυπόθηκων δανείων. Το πιο πρόσφατο ντοκιμαντέρ του είναι το «The Shadow State», μια έρευνα για τη βιομηχανία ESG.
Ο Χιρόκι Τακαχάσι, Ιάπωνας φωτογράφος, γοητευμένος από την αξιολάτρευτη φιγούρα και τα απίστευτα κατορθώματα του ιπτάμενου σκίουρου Έζο, έχει αφιερώσει άπειρες ώρες αναμονής στο ‘κυνήγι’ τους. Η υπομονή και η αφοσίωσή του έχουν ανταμειφθεί με εντυπωσιακά στιγμιότυπα πτήσης από δέντρο σε δέντρο ή ξεκούρασης στα κλαδιά.
Γνωστά και ως «νεράιδες του δάσους» ή «νίντζα του δάσους», αυτά τα νυκτόβια πλάσματα ζουν στις πεδιάδες του Χοκάιντο, στην Ιαπωνία και φωλιάζουν στα δέντρα του δάσους.
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
Στην αρχή της καριέρας του, ο κος Τακαχάσι ειδικευόταν σε τοπία και πορτραίτα. Ωστόσο, όταν πριν από δύο χρόνια τράβηξε μια φωτογραφία των ιπτάμενων σκίουρων Έζο, το ενδιαφέρον του άρχισε να μετατοπίζεται σταδιακά στα ζώα.
«Γνώριζα για την ύπαρξη του ιπτάμενου σκίουρου Έζο, αλλά δεν ήξερα άλλα στοιχεία για τη ζωή και τη συμπεριφορά του», δήλωσε ο κος Τακαχάσι, ο οποίος ζει στο Χοκάιντο, στους Epoch Times. «Ωστόσο, η γλυκύτητά του αιχμαλώτισε το ενδιαφέρον μου κι έτσι άρχισα να ερευνώ το θέμα». Για να τους συλλάβει, όμως, ο φακός της φωτογραφικής μηχανής απαιτείται ιώβεια υπομονή. Όχι μόνο είναι μικροσκοπικοί (έχουν μήκος περίπου 15 εκατοστά και βάρος γύρω στα 85 γραμμάρια), αλλά είναι και ντροπαλοί.
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
«Οι ιπτάμενοι σκίουροι Έζο είναι πολύ επιφυλακτικοί και δεν πλησιάζουν πολύ τους ανθρώπους. [Αν τους παρακολουθείτε] καλοπροαίρετα και δεν τους ασκείτε μεγάλη πίεση, ίσως ενδιαφερθούν για εσάς και σας πλησιάσουν κάποια στιγμή», εξηγεί ο κος Τακαχάσι.
Για τον φωτογράφο, όταν συμβαίνει αυτό, είναι μια απερίγραπτα γλυκιά στιγμή, ύστερα από την οποία νιώθει «θεραπευμένος».
Εκτός από την επιφυλακτική φύση τους, μια άλλη μεγάλη πρόκληση που αντιμετωπίζει ο κος Τακαχάσι φωτογραφίζοντας τους ιπτάμενους σκίουρους Έζο είναι η ώρα, αφού τα χαριτωμένα αυτά πλάσματα βγαίνουν από τις φωλιές τους μετά τη δύση του ηλίου και επιστρέφουν πριν από την ανατολή.
«Σκοτεινιάζει πολύ γρήγορα για να τραβήξω φωτογραφίες, ακόμη και με μια mirrorless SLR [φωτογραφική μηχανή], οπότε το πρωί, πριν από την ανατολή του ήλιου κι ενώ το φεγγάρι και τα αστέρια λάμπουν ακόμα στον ουρανό, τους αναζητώ σε δάση που είναι ακόμα θεοσκότεινα και το σούρουπο στοχεύω τις τρύπες από τις οποίες είναι πιθανό να ξεπροβάλλουν», εξηγεί.
Για να φωτογραφίσει με τόσο λίγο φως, ο κος Τακαχάσι χρησιμοποιεί τηλεφακό 300 χιλιοστών με διάφραγμα F2.8.
Σε σπάνιες περιπτώσεις, όταν είναι ιδιαίτερα τυχερός, μπορεί κάποιο σκιουράκι να εμφανιστεί και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αλλά ως επί το πλείστον, μία επιτυχημένη λήψη προϋποθέτει πολλές ώρες αναμονής μέσα στις παγωμένες νύχτες του Χοκάιντο, με θερμοκρασίες που μπορεί να φτάνουν και μέχρι τους μείον 20 βαθμούς Κελσίου.
«Όταν είναι έτσι, μπορεί να μην μπορείς να πατήσεις το κλείστρο γιατί τα χέρια σου μπορεί να πάθουν κρυοπαγήματα από το κρύο!», λέει ο φωτογράφος.
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
Σταδιακά, ο κος Τακαχάσι παρατήρησε ότι οι ιπτάμενοι σκίουροι Έζο φαίνονται πιο χαριτωμένοι τους χειμερινούς μήνες, καθώς η γούνα τους φουντώνει τότε:
«Γι’ αυτό [είναι] τόσο δημοφιλείς τον χειμώνα. Την άνοιξη και το καλοκαίρι, η θερμοκρασία είναι υψηλότερη, έτσι οι σκίουροι είναι λιγότερο [φουντωτοί].»
Εκτός από την αξιολάτρευτη εμφάνισή τους, αναμφίβολα, μια από τις πιο αξιοσημείωτες χάρες τους είναι η ικανότητά τους να ‘γλιστρούν’ στον αέρα – δεν είναι συνηθισμένο θέαμα ένας σκίουρος που πετάει!
«Είναι δύσκολο να απαθανατίσεις μία τέτοια στιγμή, επειδή πετούν με ταχύτητα 50 χιλιομέτρων την ώρα. Όταν καταφέρνω να πετύχω μια καλή λήψη, νιώθω πολύ χαρούμενος», λέει ο φωτογράφος.
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
Όταν ο κος Τακαχάσι άρχισε να μοιράζεται εικόνες των ιπτάμενων σκίουρων Έζο στη σελίδα του στο Instagram, άνθρωποι από όλο τον κόσμο εκδήλωσαν ενδιαφέρον για αυτούς.
«Οι άνθρωποι λένε πράγματα όπως: “Τι χαριτωμένο ζώο”, “Δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχουν τέτοιες νεράιδες”, “Μοιάζει σαν να βγήκε από τον κόσμο του Ντίσνεϋ”.»
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
Αυτά τα σχόλια δίνουν μεγάλη χαρά στον κο Τακαχάσι, ο οποίος πιστεύει ότι η γλυκύτητα δεν γνωρίζει σύνορα.
«Θα ήμουν ευτυχής αν μπορούσα να συνεχίσω να κάνω τους ανθρώπους να αισθάνονται χαρούμενοι [βλέποντας] χαριτωμένα ζώα», δηλώνει.
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
Ο ιπτάμενος σκίουρος Έζο ήταν γνωστός στους Αϊνού ως «Ακκαμούι», αλλά καθώς είναι νυκτόβιο ζώο, καταγράφηκε επίσημα μόλις το 1921.
Ωστόσο, ο ιπτάμενος σκίουρος Έζο δεν είναι το μόνο χαριτωμένο πλάσμα του Χοκάιντο.
«Το Χοκάιντο φιλοξενεί πολλά χαριτωμένα ζώα, όπως ο ιπτάμενος σκίουρος Έζο, η νυχτοπεταλούδα με τη μακριά ουρά, το σκιουράκι (ταμίας) Έζο, η ερμίνα Έζο και το πίκα Έζον», λέει ο κος Τακαχάσι.
Με τις υπέροχες εικόνες του, ο Ιάπωνας φωτογράφος ελπίζει να μεταφέρει τη γοητεία της περιοχής του στον υπόλοιπο κόσμο.
«Ίσως [οι φωτογραφίες μου] κάνουν τους ανθρώπους να θελήσουν να επισκεφθούν το Χοκάιντο κάποια μέρα», λέει.
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
(Ευγενική παραχώρηση του Hiroki Takahashi)
Οι ελληνικοί Epoch Times ευχαριστούν θερμά τον κο Τακαχάσι για το ενδιαφέρον και τη συνεργασία του!
Για να διαφυλαχθεί ένας «βιώσιμος πλανήτης», η Γη δεν θα πρέπει να θερμανθεί περισσότερο από 1,5 βαθμό Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα, προειδοποιούν τα Ηνωμένα Έθνη.
Η αποτυχία διατήρησης αυτού του επιπέδου θα μπορούσε να οδηγήσει σε διάφορες καταστροφές, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης της ξηρασίας και των καταστροφών που σχετίζονται με τον καιρό, περισσότερες ασθένειες και θανάτους που σχετίζονται με τη ζέστη, λιγότερα τρόφιμα και περισσότερη φτώχεια, σύμφωνα με τη NASA.
Για να αποτρέψουν τις διαφαινόμενες αντιξοότητες και να περιορίσουν την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας, 194 κράτη μέλη και η Ευρωπαϊκή Ένωση υπέγραψαν το 2016 τη Συμφωνία των Ηνωμένων Εθνών των Παρισίων, μια νομικά δεσμευτική διεθνή συνθήκη με στόχο τη «σημαντική μείωση των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου».
Μετά τη συμφωνία, οι παγκόσμιες δαπάνες για έργα που σχετίζονται με το κλίμα αυξήθηκαν εκθετικά.
Το 2021 και το 2022, οι φορολογούμενοι του κόσμου δαπάνησαν, κατά μέσο όρο, 1,3 τρισεκατομμύρια δολάρια για τέτοια έργα ανά έτος, σύμφωνα με τη μη κερδοσκοπική συμβουλευτική ομάδα Climate Policy Initiative.
Αυτό είναι υπερδιπλάσιο του ποσοστού δαπανών το 2019 και το 2020, το οποίο ανήλθε σε 653 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, και είναι σημαντικά υψηλότερο από τα 364 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως το 2011 και το 2012, σύμφωνα με την έκθεση.
Παρά τα χρήματα που διοχετεύονται, η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) ανέφερε ότι το 2023 ήταν το θερμότερο έτος που έχει καταγραφεί ποτέ.
Οι σταθμοί παρακολούθησης του κλίματος της NOAA διαπίστωσαν ότι η μέση θερμοκρασία της επιφάνειας της γης και των ωκεανών το 2023 ήταν 1,35 βαθμούς Κελσίου πάνω από τον προβιομηχανικό μέσο όρο.
«Το 2023 δεν ήταν μόνο το θερμότερο έτος στα 174 χρόνια κλιματικών καταγραφών του NOAA – ήταν το θερμότερο μακράν», δήλωσε η Σάρα Κάπνικ, επικεφαλής επιστήμονας του NOAA.
«Ένας πλανήτης που θερμαίνεται σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής που συμβαίνουν εδώ και τώρα, όπως τα ακραία καιρικά φαινόμενα που γίνονται τόσο πιο συχνά όσο και πιο έντονα».
Όμως μια αυξανόμενη φωνή επιστημόνων του κλίματος λέει ότι οι μετρήσεις της θερμοκρασίας είναι λανθασμένες και ότι τα τρισεκατομμύρια δολάρια που εισρέουν βασίζονται σε ένα πρόβλημα που δεν υπάρχει.
Περισσότερο από το 90 τοις εκατό των σταθμών παρακολούθησης της θερμοκρασίας της NOAA έχουν μία μεροληπτική τάση ως προς τη θερμότητα, σύμφωνα με τον Άντονι Γουάτς, μετεωρολόγο, ανώτερο συνεργάτη για το περιβάλλον και το κλίμα στο Ινστιτούτο Heartland, συγγραφέα της ιστοσελίδας για το κλίμα Watts Up With That, και διευθυντή μιας μελέτης που εξέτασε τους κλιματικούς σταθμούς της NOAA.
Ένας μετεωρολόγος παρακολουθεί τον καιρό στο κέντρο πρόβλεψης καιρού και κλίματος της NOAA στο Ρίβερντεϊλ, Μασαχουσέτη, στις 2 Ιουλίου 2013. (Mark Wilson/Getty Images)
Ο μετεωρολόγος Ρόι Σπένσερ συμφωνεί.
«Τα δεδομένα των θερμόμετρων επιφάνειας εξακολουθούν να έχουν ψευδή αποτελέσματα θέρμανσης λόγω της αστικής θερμικής νησίδας, η οποία αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου», δήλωσε ο κ. Σπένσερ.
Ο κ. Σπένσερ είναι κύριος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα, επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας των ΗΠΑ για το προηγμένο ραδιόμετρο σάρωσης μικροκυμάτων στον δορυφόρο Aqua της NASA και κάτοχος του μεταλλίου της NASA για εξαιρετικές επιστημονικές επιδόσεις για το έργο του στην παρακολούθηση της θερμοκρασίας μέσω δορυφόρου.
Ο κ. Σπένσερ δήλωσε επίσης ότι τα ηλεκτρονικά κλιματικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται για να οδηγήσουν σε αλλαγές στην ενεργειακή πολιτική είναι ακόμη πιο ελαττωματικά.
Ο αντισυνταγματάρχης Τζον Σιούτσουκ, πιστοποιημένος σύμβουλος μετεωρολόγος, δήλωσε ότι τα προβλήματα με τις μετρήσεις της θερμοκρασίας υπερβαίνουν τη μεροληψία της θερμότητας. Ο συνταξιούχος αντισυνταγματάρχης ήταν ανώτερος αξιωματικός καιρού στην Πολεμική Αεροπορία.
«Αφού είδα πολλές αναφορές σχετικά με τις προσαρμογές της NOAA στα δεδομένα θερμοκρασίας του USHCN [U.S. Historical Climatology Network], αποφάσισα να κατεβάσω και να αναλύσω ο ίδιος τα δεδομένα», δήλωσε ο αντισυνταγματάρχης Σιούτσουκ στην εφημερίδα The Epoch Times.
Υποστηρίζει ότι η NOAA και η NASA έχουν προσαρμόσει τα ιστορικά δεδομένα θερμοκρασίας με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνουν το παρελθόν να φαίνεται ψυχρότερο και, με τον τρόπο αυτό, να κάνουν πιο έντονη την τρέχουσα τάση θέρμανσης.
Ελαττωματικές μετρήσεις θερμοκρασίας
Το φαινόμενο της αστικής θερμικής νησίδας προκαλεί υψηλότερες θερμοκρασίες σε περιοχές όπου υπάρχουν περισσότερα κτίρια, δρόμοι και άλλες μορφές υποδομής που απορροφούν και στη συνέχεια εκπέμπουν τη θερμότητα του ήλιου, σύμφωνα με την Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος.
Ο οργανισμός εκτιμά ότι «οι ημερήσιες θερμοκρασίες στις αστικές περιοχές είναι κατά 1-7 βαθμούς Φαρενάιτ υψηλότερες από τις θερμοκρασίες στις απομακρυσμένες περιοχές και οι νυχτερινές θερμοκρασίες είναι περίπου 2-5 βαθμούς Φαρενάιτ υψηλότερες».
Κατά συνέπεια, ο NOAA απαιτεί όλοι οι σταθμοί παρατήρησης του κλίματος να βρίσκονται τουλάχιστον 100 μέτρα μακριά από στοιχεία όπως το τσιμέντο, η άσφαλτος και τα κτίρια.
Φοιτητές του Πανεπιστημίου του Ιλινόις μεταφέρουν έναν μετεωρολογικό σταθμό κατά τη διάρκεια μιας εκπαιδευτικής ημέρας της NOAA για τους ανεμοστρόβιλους, στο Μέμφις στις 8 Φεβρουαρίου 2023. (Seth Herald/AFP via Getty Images)
Ωστόσο, τον Μάρτιο του 2009, ο κ. Γουάτς δημοσίευσε μια έκθεση που δείχνει ότι το 89% των σταθμών της NOAA είχαν προβλήματα θερμικής μεροληψίας λόγω του ότι βρίσκονταν σε απόσταση 100 μέτρων από τα στοιχεία αυτά, και πολλοί βρίσκονταν δίπλα σε διαδρόμους προσγείωσης αεροδρομίων.
«Βρήκαμε σταθμούς που βρίσκονταν δίπλα στους ανεμιστήρες εξάτμισης των κλιματιστικών μονάδων, περιτριγυρισμένους από ασφαλτοστρωμένους χώρους στάθμευσης και δρόμους, σε καυτές στέγες και κοντά σε πεζοδρόμια και κτίρια που απορροφούν και εκπέμπουν θερμότητα», δήλωσε ο κ. Γουάτς.
«Βρήκαμε 68 σταθμούς που βρίσκονταν σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυμάτων, όπου η διαδικασία της επεξεργασίας των αποβλήτων προκαλεί υψηλότερες θερμοκρασίες από ό,τι στις γύρω περιοχές».
Η έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η καταγραφή της θερμοκρασίας στις ΗΠΑ ήταν αναξιόπιστη, και επειδή θεωρούνταν «η καλύτερη στον κόσμο», οι παγκόσμιες βάσεις δεδομένων για τη θερμοκρασία ήταν επίσης «εκτεθειμένες και αναξιόπιστες».
Μετά την έκθεση, το Γραφείο Γενικού Επιθεωρητή των ΗΠΑ (OIG) και το Γραφείο Κυβερνητικής Λογοδοσίας επιβεβαίωσαν τα ευρήματα του κ. Γουάτ και δήλωσαν ότι η ΝΟΑΑ λαμβάνει μέτρα για την αντιμετώπιση των ζητημάτων.
«Η NOAA αναγνωρίζει ότι υπάρχουν προβλήματα με τα δεδομένα USHCN που οφείλονται σε μεροληψίες που εισάγονται από μέσα όπως η μη τεκμηριωμένη μετεγκατάσταση τοποθεσιών, η κακή χωροθέτηση ή οι αλλαγές οργάνων», αναφέρεται στην έκθεση της OIG.
«Όλοι οι εμπειρογνώμονες θεώρησαν ότι ένα βελτιωμένο, εκσυγχρονισμένο σύστημα αναφοράς του κλίματος είναι απαραίτητο για να εξαλειφθεί η ανάγκη προσαρμογής των δεδομένων».
Παρά τις διαβεβαιώσεις, ο κ. Γουάτς είχε αμφιβολίες για την αντιμετώπιση των ζητημάτων από τη NOAA και τον Απρίλιο του 2022 και τον Μάιο του 2022, ο ίδιος και η ομάδα του επισκέφθηκαν εκ νέου πολλούς από τους ίδιους σταθμούς θερμοκρασίας που είχαν παρατηρήσει το 2009.
Δημοσίευσε τα ευρήματά του σε μια νέα μελέτη στις 27 Ιουλίου 2022. Διαπίστωσε ότι ακόμη περισσότεροι, περίπου το 96%, των σταθμών θερμοκρασίας της NOAA εξακολουθούσαν να μην πληρούν τα δικά της πρότυπα.
«Υπάρχουν δύο κύρια μεροληπτικά σφάλματα στο δίκτυο επιφανειακής θερμοκρασίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες, και πιθανότατα για τον κόσμο, τα οποία έχω εντοπίσει», δήλωσε ο κ. Γουάτς.
«Η μεγαλύτερη μεροληψία είναι το φαινόμενο της αστικής θερμικής νησίδας. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι επειδή η θερμότητα συγκρατείται από τις επιφάνειες και απελευθερώνεται στον αέρα τη νύχτα, η χαμηλή θερμοκρασία της νύχτας δεν είναι τόσο χαμηλή όσο θα μπορούσε να είναι αν το θερμόμετρο βρισκόταν έξω από την πόλη και σε ένα χωράφι».
Οι παγκόσμιες μέσες επιφανειακές θερμοκρασίες ήταν μεταβλητές, αλλά παρουσιάζουν αυξητική τάση τις τελευταίες δεκαετίες. (Εικονογράφηση από The Epoch Times)
Με τα χρόνια, είπε, όλο και περισσότερες υποδομές έχουν δημιουργηθεί γύρω από τις θέσεις των θερμομέτρων και τη νύχτα, η άσφαλτος και το τσιμέντο απελευθερώνουν την απορροφούμενη θερμότητα και ανεβάζουν τη θερμοκρασία.
«Μπορείτε να κοιτάξετε οποιοδήποτε σύνολο κλιματικών δεδομένων, ανεξάρτητα από το ποιος τα παράγει, και μπορείτε να δείτε αυτό το αποτέλεσμα. Οι χαμηλές θερμοκρασίες τείνουν προς τα πάνω πολύ πιο γρήγορα, ενώ οι υψηλές θερμοκρασίες παραμένουν σχεδόν αμετάβλητες. Αλλά είναι η μέση θερμοκρασία που χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση της κλιματικής αλλαγής», δήλωσε ο κ. Γουάτς.
Είπε ότι παρόλο που τόσο η NOAA όσο και η NASA ισχυρίζονται ότι μπορούν να προσαρμόσουν τα δεδομένα τους ώστε να λάβουν υπόψη τους το φαινόμενο της αστικής θερμικής νησίδας, η μεροληψία είναι αδύνατο να ξεπεραστεί, επειδή το πρόβλημα επηρεάζει το 96% των σταθμών μέτρησης της επιφανειακής θερμότητας.
Είπε ότι τα λίγα θερμόμετρα που βρίσκονται σε κλιματικούς σταθμούς που δεν αντιμετωπίζουν θερμική μεροληψία δείχνουν το μισό ρυθμό αύξησης της θερμοκρασίας που αναφέρεται σήμερα.
Μεγάλωσα στη Νέα Αγγλία, σε ένα ύψωμα με θέα τον ποταμό Κοννέκτικατ. Ζούσα σε μια ήσυχη πόλη, που είχε ένα πάρκο, ένα τοπικό γαλακτοκομείο στη γωνία και τα σπίτια κατά μήκος της κεντρικής οδού χρονολογούνταν από τα μέσα του 1700.
Η πόλη μου ήταν νότια του Βερμόντ, σε μια περιοχή γνωστή για τις θρυλικές παγοθύελλες που την επισκέπτονται, αντί για το βαθύ χιόνι που σκεπάζει τον Βορρά, τον χειμώνα. Σε εμάς, είναι σαν ο καιρός να μην μπορεί να αποφασίσει αν θα βρέξει ή θα χιονίσει – έτσι, πρώτα βρέχει και μετά παγώνει.
Όταν ήμουν στο λύκειο, ζήσαμε μια από τις χειρότερες παγοθύελλες όλων των εποχών. Η παγωμένη βροχή είχε αφήσει σχεδόν 1,5 εκατοστό πάγου στα πάντα, από τους δρόμους και τις στέγες μέχρι τα πιο μικρά κλαδιά. Το βάρος του πάγου έσπαζε τα κλαδιά ή ακόμα και ξερίζωνε εντελώς τα δέντρα από το έδαφος. Τα κλαδιά και τα πεσμένα δέντρα έκλεισαν τους δρόμους και κατέβασαν τα ηλεκτροφόρα καλώδια.
Περάσαμε σχεδόν μία εβδομάδα στριμωγμένοι μπροστά από το τζάκι, φτιάχνοντας γεύματα στο γκαζάκι, χωρίς ρεύμα ή θέρμανση.
Η παγωνιά παρέμεινε για αρκετές ημέρες. Και ξαφνικά, ένα βράδυ, ο υδράργυρος σκαρφάλωσε από το μείον μηδέν στους 10 βαθμούς Κελσίου μέσα σε λίγες ώρες. Ο μπαμπάς μου και εγώ βγήκαμε έξω για να παρακολουθήσουμε την αλλαγή του καιρού. Από τον λόφο μας, μπορούσαμε να δούμε τι συνέβαινε σε ένα μεγάλο μέρος της κοιλάδας του ποταμού Κοννέκτικατ.
Καθώς η θερμοκρασία ανέβαινε γρήγορα, οι πάγοι άρχισαν να πέφτουν από τα δέντρα και τις στέγες με εκκωφαντικό θόρυβο. Τα σπασμένα καλώδια της ΔΕΗ ξεπάγωσαν, φωτίζοντας τον ουρανό με επικίνδυνες μπλε ηλεκτρικές εκρήξεις.
Ο μπαμπάς κι εγώ παρακολουθούσαμε με θαυμασμό την τήξη του παγωμένου μας κόσμου. Γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε: “Αυτή η νύχτα θα σου μείνει αλησμόνητη”.
Ο μπαμπάς μου έχει φύγει εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες, αλλά προτιμώ να τον θυμάμαι εκείνο το βράδυ, όπως και το σχόλιό του. Το δέος μας μπροστά στη Μητέρα Φύση ήταν αξέχαστο. Αλλά ήταν επίσης το γεγονός ότι ο πατέρας μου, ένας μηχανικός, δεν δίστασε να εκφράσει στην έφηβη και ανώριμη τότε κόρη του τον θαυμασμό του για τον κόσμο. Αυτό είναι που θυμάμαι περισσότερο.*
Επιλέγω να ανατρέχω σε εκείνο το βράδυ και σε εκείνη τη στιγμή, όταν σκέφτομαι τον μπαμπά μου, αφ’ ενός γιατί με κάνει να χαμογελάω. Αλλά και επειδή ήταν μια βαθιά στιγμή, επειδή ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος, αναγνώριζε σιωπηρά ότι η σχέση μας με τη φύση αφορά επίσης τη σχέση μας με τον Θεό ή το σύμπαν ή όπως αλλιώς ορίζετε το θείο.
(Jelleke Vanooteghem/Unsplash)
Πώς μπορεί κανείς να μην αισθάνεται δέος, παρατηρώντας τα εκπληκτικά λειτουργικά σύστηματα της φύσης; Η φύση έχει την ικανότητα να μετατρέπει έναν μικροσκοπικό σπόρο σε δέντρο ή σε στάχυ καλαμποκιού, απλά προσθέτοντας αέρα, νερό και ηλιακό φως. Διατηρεί τους ωκεανούς ακριβώς στη σωστή ποσότητα αλατότητας για να συντηρεί τη ζωή των ψαριών και άλλων υδρόβιων ζώων.Ο πλανήτης μας παρέχει σε εκατομμύρια είδη φυτών, ζώων και εντόμων όλα όσα χρειάζονται για να επιβιώνουν.
Κι όμως, εμείς αναλωνόμαστε στην καθημερινότητά μας και συχνά χάνουμε την επαφή με τη φύση για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αρκετά μεγάλα, ώστε κρίσιμοι βιότοποι να μετατρέπονται, εν τω μεταξύ, σε χώρους στάθμευσης και τροπικά δάση να κόβονται. Αρκετά μεγάλα για να γίνεται ο αέρας μας τοξικός και ο ποταμός Κολοράντο να φτάνει άδειος στον ωκεανό.
Δεν προσποιούμαι ότι έχω απαντήσεις, εκτός από το μικρό βήμα της επανεξέτασης της σχέσης σας με τον φυσικό κόσμο. Κάντε μια μικρή παύση και ακούστε τα πουλιά, παρατηρήστε πώς τα βρύα μοιάζουν με μικροσκοπικό δάσος, αναρωτηθείτε για την επιμονή αυτών των φυτών που φυτρώνουν μέσα από τις ρωγμές του πεζοδρομίου και θαυμάστε τα δέντρα που γνωρίζουν πότε να πετάξουν τους πρώτους τους βλαστούς. Γίνετε αυτός που μαζεύει την πλαστική σακούλα που την έχει πάρει ο άνεμος ή που περπατάει αντί να πάρει αυτοκίνητο, όταν είναι δυνατόν, ή που φυτεύει γηγενή φυτά στην αυλή του.
Όπως ήταν εκείνη η στιγμή εν μέσω ενός τηκόμενου παγωμένου κόσμου, έτσι είναι και οι μικρές στιγμές, οι συνειδητοποιήσεις και οι δράσεις που μπορούν να βοηθήσουν στη διατήρηση του πλανήτη μας. Η ανανέωση της σύνδεσής σας με τη φύση σε συνδυασμό με εμπνευσμένη δράση, πολλαπλασιασμένη με τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων στον πλανήτη, μπορεί να έχει αποτέλεσμα.
Περισσότερα από 200 περιοδικά υγείας δημοσίευσαν ταυτόχρονα ένα κύριο άρθρο που καλεί τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) να κηρύξει την «κρίση του κλίματος και της φύσης» ως παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία, ακόμη και όταν πολλοί επιστήμονες αμφισβητούν την προπαγάνδα των οικολόγων.
«Ο κόσμος ανταποκρίνεται σήμερα στην κλιματική κρίση και στην κρίση της φύσης σαν να πρόκειται για ξεχωριστές προκλήσεις. Αυτό είναι ένα επικίνδυνο λάθος», αναφέρει το κύριο άρθρο της 25ης Οκτωβρίου, όπως δημοσιεύθηκε στο British Medical Journal (BMJ). «Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θα πρέπει να ανακηρύξει την αδιαίρετη κρίση του κλίματος και της φύσης ως παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία». Το κύριο άρθρο υποστήριξε ότι η κλιματική αλλαγή πρόκειται να «ξεπεράσει την αποψίλωση των δασών και άλλες αλλαγές στις χρήσεις γης ως ο κύριος παράγοντας απώλειας της φύσης».
Η «αδιαίρετη πλανητική κρίση» θα οδηγήσει σε ελλείψεις γης, στέγης, τροφίμων και νερού, επιδεινώνοντας έτσι τη φτώχεια και οδηγώντας σε μαζική μετανάστευση και συγκρούσεις, αναφέρεται.
«Η άνοδος της θερμοκρασίας, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, η ατμοσφαιρική ρύπανση και η εξάπλωση μολυσματικών ασθενειών είναι μερικές από τις σημαντικότερες απειλές για την υγεία που επιδεινώνονται από την κλιματική αλλαγή».
Επιπλέον, η έκθεση υποστήριξε ότι (α) η ρύπανση έχει βλάψει την ποιότητα των υδάτων και έχει προκαλέσει αύξηση των ασθενειών που μεταδίδονται με το νερό, (β) έχει σημειωθεί «εντυπωσιακή απώλεια» της γενετικής ποικιλότητας στα συστήματα διατροφής, η οποία απειλεί την πρόσβαση σε καλή διατροφή, και (γ) χιλιάδες είδη έρχονται σε στενή επαφή λόγω των αλλαγών στη χρήση της γης, αυξάνοντας την ανταλλαγή παθογόνων μικροοργανισμών και ανοίγοντας το δρόμο για την εμφάνιση νέων ασθενειών και πανδημιών.
Τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους, η Διάσκεψη των Συμβαλλομένων Μερών του ΟΗΕ για τη βιοποικιλότητα (Conference of the Parties-COP) συμφώνησε για την αποτελεσματική διατήρηση και διαχείριση τουλάχιστον του 30% της γης, των παράκτιων περιοχών και των ωκεανών του πλανήτη έως το 2030. Ωστόσο, «πολλές δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν στις COP δεν έχουν τηρηθεί», αναφέρεται στο κύριο άρθρο.
«Αυτό επέτρεψε στα οικοσυστήματα να ωθηθούν ακόμη περισσότερο στο χείλος του γκρεμού, αυξάνοντας σημαντικά τον κίνδυνο να φτάσουμε σε ‘σημεία καμπής’ -διαταραχές στη λειτουργία της φύσης», αναφέρεται. «Εάν αυτά τα γεγονότα συνέβαιναν, οι επιπτώσεις στην υγεία θα ήταν παγκοσμίως καταστροφικές».
«Οι τρεις προϋποθέσεις για να κηρύξει ο ΠΟΥ μια κατάσταση ως κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία διεθνούς ενδιαφέροντος είναι ότι είναι σοβαρή, ξαφνική, ασυνήθιστη ή απροσδόκητη, έχει επιπτώσεις στη δημόσια υγεία πέραν των εθνικών συνόρων του πληγέντος κράτους και μπορεί να απαιτήσει άμεση διεθνή δράση. Η κλιματική αλλαγή φαίνεται να πληροί όλες αυτές τις προϋποθέσεις».
Εκτός από το BMJ, άλλες εκδόσεις που συγκαταλέγονται στα 200 περιοδικά που δημοσιεύουν το κύριο άρθρο περιλαμβάνουν τα The Lancet, JAMA, The National Medical Journal of India, MJA και East African Medical Journal.
Το κύριο άρθρο έρχεται καθώς περισσότεροι από 1.800 επιστήμονες και επαγγελματίες από όλο τον κόσμο υπέγραψαν πρόσφατα μια κοινή Παγκόσμια Διακήρυξη για το Κλίμα (World Climate Declaration) στην οποία δηλώνεται ότι «δεν υπάρχει έκτακτη ανάγκη για το κλίμα». Η διακήρυξη δημοσιεύθηκε από την Παγκόσμια Ομάδα Πληροφοριών για το Κλίμα (Global Climate Intelligence Group-CLINTEL), ένα ανεξάρτητο ίδρυμα που δραστηριοποιείται στον τομέα της κλιματικής αλλαγής και της πολιτικής.
Στη διακήρυξη επισημαίνεται ότι το κλίμα της Γης ποικίλλει από τότε που υπάρχει, με τον πλανήτη να βιώνει διάφορες ψυχρές και θερμές φάσεις. Η Μικρή Εποχή των Παγετώνων έληξε μόλις το 1850, ανέφεραν. «Ως εκ τούτου, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τώρα βιώνουμε μια περίοδο θέρμανσης».
Η δήλωση διέψευσε την ιδέα ότι το διοξείδιο του άνθρακα (CO2) βλάπτει το περιβάλλον. Το διοξείδιο του άνθρακα είναι «απαραίτητο» για όλη τη ζωή στη γη και είναι «ευνοϊκό» για τη φύση. Το επιπλέον CO2 έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της παγκόσμιας βιομάζας των φυτών, ενώ παράλληλα ενισχύει τις αποδόσεις των καλλιεργειών παγκοσμίως, αναφέρεται.
Άνθιση της φύσης
Οι ισχυρισμοί ότι η κλιματική αλλαγή βλάπτει το περιβάλλον έχουν αμφισβητηθεί από πολλούς εμπειρογνώμονες. Σε ένα άρθρο της 29ης Σεπτεμβρίου στο CLINTEL, η Τζοάν Νόβα (Joanne Nova), πτυχιούχος Μοριακής Βιολογίας, επισήμανε ότι ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Ύφαλος της Αυστραλίας -το μεγαλύτερο σύστημα υφάλων στον κόσμο- έχει δει τώρα «δύο χρόνια με ρεκόρ υψηλής κάλυψης κοραλλιών».
Οι κινδυνολόγοι της κλιματικής αλλαγής συνήθιζαν να επισημαίνουν τη μείωση της κάλυψης των κοραλλιών ως ένδειξη περιβαλλοντικής ζημίας που προκαλείται από την αλλαγή του κλίματος.
Το 2012, η κάλυψη των κοραλλιών στον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο ήταν τόσο φτωχή που ήταν λιγότερη από το ήμισυ των πρόσφατων αριθμών. Αλλά από τότε, ο ύφαλος έχει αυξηθεί ραγδαία, παρά τους ισχυρισμούς περί αύξησης του CO2, υποτιθέμενων θερμότερων ωκεανών και ανόδου της στάθμης της θάλασσας.
Πράσινη χελώνα στον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο της Αυστραλίας, στις 13 Ιουλίου 2021. (Melanie Sun/The Epoch Times)
Ένα άλλο αφήγημα που διαδίδεται από τους κινδυνολόγους είναι ότι η κλιματική αλλαγή προκαλεί το λιώσιμο των πάγων στη Γροιλανδία. Σε ένα άρθρο του CLINTEL στις 3 Ιουλίου, ο φιλοξενούμενος συγγραφέας Γιόργκεν Κάινικε (Jorgen Keinicke) επεσήμανε ότι οι θερμοκρασίες στη Γροιλανδία έφτασαν στο μέγιστο το 2010, ενώ η μαζική απώλεια πάγου κορυφώθηκε το 2011/2012.
«Το λιώσιμο κατά την επόμενη δεκαετή περίοδο είναι αξιοσημείωτα χαμηλότερο από εκείνο της προηγούμενης δεκαετίας», ανέφερε. «Από το 2010, στη Γροιλανδία επικρατεί πιο κρύο και η ετήσια απώλεια μάζας έχει αντίστοιχα μειωθεί. Η NASA δείχνει ότι η ταχύτητα ανόδου της στάθμης της θάλασσας είναι επίσης χαμηλότερη από το 2016».
Επιπλέον, ο ισχυρισμός του κύριου άρθρου του BMJ ότι υπάρχει «κρίση της φύσης» και «απώλεια της φύσης» είναι ύποπτος, δεδομένου ότι τα στοιχεία της NASA δείχνουν ότι η πράσινη κάλυψη του πλανήτη έχει στην πραγματικότητα αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες.
Σε μια ανάρτηση του Απριλίου 2019, η NASA ανέφερε ότι «ο κόσμος είναι κυριολεκτικά ένα πιο πράσινο μέρος από ό,τι ήταν πριν από 20 χρόνια», επικαλούμενη στοιχεία από τη δορυφορική της επιτήρηση.
«Το ‘πρασίνισμα’ του πλανήτη τις τελευταίες δύο δεκαετίες αντιπροσωπεύει μια αύξηση της φυλλικής επιφάνειας των φυτών και των δέντρων που ισοδυναμεί με την έκταση που καλύπτουν όλα τα τροπικά δάση του Αμαζονίου. Υπάρχουν τώρα περισσότερα από δύο εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια επιπλέον πράσινης φυλλικής επιφάνειας ετησίως, σε σύγκριση με τις αρχές της δεκαετίας του 2000 – μια αύξηση 5 τοις εκατό», αναφέρεται.
«Οι ανεμογεννήτριες προκαλούν το θάνατο πρωτοφανώς πολλών φαλαινών», δήλωσε πρόσφατα ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, σε προεκλογική συγκέντρωση στη Νότια Καρολίνα.
«Ξεβράζονται στην ακτή. Το είδα αυτό το Σαββατοκύριακο, τρία από αυτά βγήκαν στην επιφάνεια. Αυτό, παλιότερα, δεν γινόταν ούτε μια φορά το χρόνο. Τώρα αναδύονται σε εβδομαδιαία βάση», δήλωσε ο κος Τραμπ.
Παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης τήρησαν επιφυλακτική έως αρνητική στάση απέναντι στις παραπάνω δηλώσεις, χαρακτηρίζοντάς τες ως «μακροσκελή και σε μεγάλο βαθμό αβάσιμη επίθεση στις ανεμογεννήτριες» (Guardian) και λέγοντας ότι «δεν υποστηρίζονται από στοιχεία» αν και είχαν ξεπεράσει τις 9 εκατομμύρια προβολές (ΒΒC).
Το BBC επικαλέστηκε επίσης τον Ρομπ Ντήβιλ από το Πρόγραμμα Διερεύνησης Εκβρασμών Κητωδών της Ζωολογικής Εταιρείας του Λονδίνου, ο οποίος δήλωσε ότι οι θάνατοι φαλαινών προκαλούνται από την αλιευτική βιομηχανία και τα χτυπήματα πλοίων.
«Το να μιλάμε για τα αιολικά πάρκα ως πρόβλημα απομακρύνει τη συζήτηση από τις απτές απειλές που αποτελούν πρόβλημα για αυτά τα είδη», δήλωσε ο κος Ντήβιλ στο BBC.
Είπε ότι δεν υπάρχει καμία πειστική σχέση μεταξύ των θανάτων των φαλαινών και των αιολικών πάρκων στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ο Άντριου Ρηντ, επίτροπος της Επιτροπής Θαλάσσιων Θηλαστικών με έδρα τις ΗΠΑ, δήλωσε στον Guardian ότι «δεν υπάρχει καμία απολύτως επιστημονική απόδειξη ότι οι ανεμογεννήτριες ή η τοποθέτηση ανεμογεννητριών προκαλούν μαζικούς θανάτους των κητών».
Αν και υπάρχουν ευρύτερες ανησυχίες σχετικά με την εκβιομηχάνιση του ωκεανού, είπε ότι οι θάνατοι φαλαινών προκαλούνται από τα χτυπήματα των σκαφών, την εμπλοκή σε αλιευτικά εργαλεία και την αύξηση της θερμοκρασίας του ωκεανού που προκαλείται από την κλιματική αλλαγή.
«Ο πληθυσμός των μεγάπτερων φαλαινών, ειδικότερα, ανακάμπτει από το κυνήγι και πλησιάζουν στις ακτές για να τραφούν με θηράματα, πράγμα που σημαίνει ότι χτυπιούνται καθώς μπαίνουν στις γραμμές των πλοίων ή παγιδεύονται σε δίχτυα», δήλωσε ο κος Ρηντ.
Είπε ότι οι άνθρωποι που διαμαρτύρονται για τις ωκεάνιες ανεμογεννήτριες υπηρετούν τα «συμφέροντα των ορυκτών καυσίμων», τα οποία απειλούνται από τη λεγόμενη καθαρή ενέργεια.
Φάλαινες και τουρμπίνες
Τον Αύγουστο, η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (ΝΟΑΑ) ανέφερε στην Epoch Times ότι από τον Δεκέμβριο του 2022 είχαν σημειωθεί 65 θάνατοι μεγάλων φαλαινών κατά μήκος της ανατολικής ακτής. Τρεις νεκρές φάλαινες ξεβράστηκαν μέσα σε μία εβδομάδα στο Fire Island της Νέας Υόρκης, στο Long Branch του New Jersey και στο Long Beach της Νέας Υόρκης.
Τον Σεπτέμβριο, η κυβέρνηση Μπάιντεν δημοσίευσε το «Σχέδιο δράσης για την ανάπτυξη της υπεράκτιας αιολικής μεταφοράς στην περιοχή του Ατλαντικού των ΗΠΑ».
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν δείχνει ένα διάγραμμα ανεμογεννήτριας κατά τη διάρκεια συνάντησης για την ομοσπονδιακή-κρατική σύμπραξη υλοποίησης της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας, στον Λευκό Οίκο, στις 23 Ιουνίου 2022. (Drew Angerer/Getty Images)
Ο στόχος του προέδρου Μπάιντεν ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων είναι η ανάπτυξη 30 γιγαβάτ υπεράκτιας αιολικής ενέργειας έως το 2030.
Το σχέδιο βασίζεται στη «μελέτη μεταφοράς υπεράκτιας αιολικής ενέργειας στον Ατλαντικό» για τον συντονισμό της «έγκαιρης πρόσβασης στη μεταφορά για την υπεράκτια αιολική ενέργεια» και την «αξιολόγηση πολλαπλών διαδρομών για την επίτευξη των στόχων της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας».
Μια νεκρή γκρίζα φάλαινα στην ακτή της παραλίας Λιμαντούρ στο Πόιντ Ρέιες Στέισον της Καλιφόρνια, στις 23 Μαΐου 2019. (Justin Sullivan/Getty Images)
Η Λίζα Λίνοουζ, ιδρύτρια της οργάνωσης WindAction, δήλωσε στο πρόσφατο ντοκυμαντέρ «Thrown to the Wind» ότι στη βιασύνη της να επιτύχει αυτούς τους στόχους, η βιομηχανία ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έχει παραμερίσει την «αρχή της προφύλαξης», σύμφωνα με την οποία το βάρος της αποφυγής ή της ελαχιστοποίησης της βλάβης πέφτει στον κατασκευαστή.
Η κα Λίνοουζ λέει ότι η κίνηση αυτή στοιχίζει ζωές.
«Περίπου 350 φάλαινες έχουν πεθάνει κατά μήκος της ανατολικής ακτής από το 2016», είπε.
Η άνοδος ξεκίνησε το 2016, είπε, με μια μικρή πτώση το 2022.
«Και τους πρώτους έξι μήνες του 2023 -δηλαδή μόλις μισό χρόνο- πέθαναν περίπου 40 και πλέον φάλαινες», δήλωσε η κα Λίνοουζ.
Επί του παρόντος, συνολικά 3.500 ανεμογεννήτριες προτείνονται για κατασκευή σε 2,2 εκατομμύρια στρέμματα ωκεανού κατά μήκος της ανατολικής ακτής.
Η γεωφυσική τεχνολογία υψηλής ανάλυσης που χρησιμοποιείται για την έρευνα του πυθμένα του ωκεανού για τη μελλοντική κατασκευή αυτών των ανεμογεννητριών εκπέμπει συχνότητες που κάποιοι πιστεύουν ότι βομβαρδίζουν τις φάλαινες και τα δελφίνια με δυνατούς ήχους που έχουν ως αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμό τους και την αδυναμία τους να διασχίσουν τα νερά με την ίδια ασφάλεια όπως πριν.
Ο Ρόμπερτ Ραντ, περιβαλλοντικός επιστήμονας, δήλωσε ότι το Γραφείο Διαχείρισης Ωκεάνιας Ενέργειας των ΗΠΑ (BOEM) και η NOAA δεν έχουν λάβει υπόψη τους τις καταστροφικές για τα κήτη συνέπειες από τους δυσάρεστους ήχους που αντηχούν από την κατασκευή των ανεμογεννητριών.
Πλήθος κόσμου γύρω από μια νεκρή μεγάπτερη φάλαινα στην παραλία Ντοκβάιλερ στην Πλάγια Ντελ Ρέυ της Καλιφόρνια, την 1η Ιουλίου 2016. (Frederic J. Brown/AFP μέσω Getty Images)
«Δεν κάνουν τη σύνδεση μεταξύ ενός δυνατού θορύβου στο νερό και των ειδών που απομακρύνονται από αυτόν τον θόρυβο, και αυτό είναι ένα πρόβλημα, επειδή δεν έχουν τα αποθέματα λίπους για να τρέχουν για πάντα προσπαθώντας να απομακρυνθούν από αυτόν τον θόρυβο», αναφέρει ο κος Ραντ στο ντοκυμαντέρ.
«Αν ένα μοσχάρι χωριστεί από τη μητέρα του, αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι και τα δύο αρχίζουν να στρεσάρονται πολύ και δεν αργούν να πεθάνουν. Είναι μια θανατηφόρα κατάσταση. Το μοσχάρι χρειάζεται τη μητέρα για τροφή και η μητέρα αγωνιά να βρει το μοσχάρι.»
Όταν η μητέρα και το μοσχάρι έχουν εξαντλήσει την ενέργειά τους, αφήνονται και πεθαίνουν, είπε.
Ο κος Ραντ δημοσίευσε τον Σεπτέμβριο μια ανεξάρτητη τεχνική μελέτη που εξέτασε τον «λειτουργικό θόρυβο των γεωφυσικών σόναρ σκαφών» με σκοπό τη βελτίωση της «προστασίας από τον θόρυβο» για τη θαλάσσια ζωή.
«Αυτό που βλέπω είναι ανησυχητικό», δήλωσε ο κος Ραντ. «Αυτό που βλέπω είναι επίπεδα πάνω από το όριο που η ίδια η NOAA έθεσε για να προστατευθεί σε αποστάσεις που είναι πολύ υψηλότερες από αυτές που είχαν χορηγηθεί στην άδεια για τυχαία παρενόχληση. Έτσι, για μένα, μοιάζει με απόλυτη κατάρρευση της κανονιστικής προστασίας για τη φάλαινα.»
Η σιωπή των περιβαλλοντικών ομάδων
Όταν πρόκειται για την ανάπτυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου, περιβαλλοντικές ομάδες όπως η Greenpeace και η Sierra Club υπερασπίζονται την άγρια ζωή, λέει η κα Λίνοουζ, αλλά στην περίπτωση των λεγόμενων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είτε κατηγορούν άλλους παράγοντες, όπως τα χτυπήματα πλοίων και την κλιματική αλλαγή, είτε σιωπούν.
Μια μεγάπτερος φάλαινα κολυμπά κοντά σε ένα κρουαζιερόπλοιο, που πλέει στον κόλπο Ντίσκο στο Ιλούλισσατ της Γροιλανδίας, στις 4 Αυγούστου 2019. (Sean Gallup/Getty Images)
Το 2021, η Εθνική Υπηρεσία Θαλάσσιας Αλιείας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η φάλαινα Ράις στον Κόλπο του Μεξικού αποτελεί ξεχωριστό είδος, από το οποίο παραμένουν μόνο 50 άτομα.
Τον Ιούλιο, η Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA) πρότεινε να χαρακτηριστούν 18 εκατομμύρια στρέμματα του Κόλπου του Μεξικού από το Τέξας έως τη Φλόριντα ως ζωτικός βιότοπος της φάλαινας Ράις, μια πρόταση που θα περιόριζε σημαντικά τη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου από τις υπεράκτιες γεωτρήσεις.
Ρεπουμπλικάνοι νομοθέτες κατά μήκος της ακτής του Κόλπου κατέθεσαν αγωγές κατά του χαρακτηρισμού, υποστηρίζοντας ότι η πρόταση δεν ήταν καλά μελετημένη και θα έβλαπτε την οικονομία, σύμφωνα με δημοσίευμα της Washington Post.
Ο περιφερειακός δικαστής των ΗΠΑ Τζέιμς Κέιν, διορισμένος από τον τότε πρόεδρο Τραμπ, δικαίωσε τις αγωγές και διέταξε τη NOAA να αποσύρει την πρότασή της.
Περιβαλλοντικές ομάδες, όπως το Κέντρο για τη Βιολογική Ποικιλομορφία, τάχθηκαν υπέρ της προστασίας της περιοχής και η ομάδα έχει κινήσει αρκετές αγωγές υποστηρίζοντας ότι οι υπεράκτιες γεωτρήσεις βλάπτουν την άγρια ζωή των ωκεανών – ωστόσο, η οργάνωση δεν έχει καταβάλει καμία προσπάθεια να αμφισβητήσει τις επιπτώσεις της υπεράκτιας αιολικής ανάπτυξης στις φάλαινες.
Στις 28 Σεπτεμβρίου, το Κέντρο κατέθεσε επείγουσα αίτηση ζητώντας από τη NOAA να επιβάλει όρια ταχύτητας για τα σκάφη.
Ανεμογεννήτριες του αιολικού πάρκου του Μπλοκ Άιλαντ, κοντά στο Μπλοκ Άιλαντ, Ρ.Ι., στις 7 Ιουλίου 2022. (John Moore/Getty Images)
«Οι δεξιές φάλαινες χρειάζονται άμεσα προστασία», τόνισε η Κρίστεν Μόνσελ, νομική διευθύντρια ωκεανών του Κέντρου Βιολογικής Ποικιλομορφίας, σε δήλωσή της.
«Ακόμα και ένα χτύπημα πλοίου θα έφερνε αυτές τις φάλαινες ένα βήμα πιο κοντά στην εξαφάνιση, αλλά τα όρια ταχύτητας συμβάλλουν στην προστασία τους. Οι ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι δεν μπορούν να κάθονται με σταυρωμένα χέρια και να μην κάνουν τίποτα, ενώ οι δεξιές φάλαινες κινδυνεύουν.»
Το ερώτημα που πολλοί κάτοικοι της ανατολικής ακτής συνεχίζουν να θέτουν παραμένει: Γιατί οι φάλαινες, οι οποίες για δεκαετίες έκαναν ελιγμούς ανάμεσα στα σκάφη, ξαφνικά τα τελευταία χρόνια δεν μπορούν να αποφύγουν τα χτυπήματα των πλοίων ;
Προσφυγή αγωγής
Στα μέσα Σεπτεμβρίου, η οργάνωση Nantucket Residents Against Turbines (NRAT – Κάτοικοι του Ναντάκετ κατά των ανεμογεννητριών) κατέθεσε προσφυγή για μια υπόθεση στην οποία η οργάνωση ισχυρίζεται ότι διάφορες ομοσπονδιακές ρυθμιστικές αρχές για την άγρια φύση δεν συμμορφώθηκαν με την Εθνική Πράξη Περιβαλλοντικής Πολιτικής και την Πράξη για τα απειλούμενα είδη όταν «αξιολόγησαν, γνωστοποίησαν και μετρίασαν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της απόφασής τους να εγκρίνουν το υπεράκτιο αιολικό έργο Vineyard Wind 1, έργο που αποτελείται από 62 ανεμογεννήτριες ύψους όσο το Άγαλμα της Ελευθερίας, με πτερύγια μήκους έως και 91 μέτρα».
Η αρχική αγωγή είχε απορριφθεί τον Μάιο από την περιφερειακή δικαστή των ΗΠΑ Ίντιρα Ταλουάνι, διορισμένη από τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.
Η NRAT ανέφερε στην αγωγή ότι οι εναγόμενοι – BOEM, NOAA και η Εθνική Υπηρεσία Θαλάσσιας Αλιείας- θέτουν το οικοσύστημα σε «σοβαρό» κίνδυνο.
«Ίσως ακόμη και να ωθούν τουλάχιστον ένα είδος – τη δεξιά φάλαινα του Βόρειου Ατλαντικού – σε σημείο εξαφάνισης», ισχυρίστηκε η NRAT.
Επιστήμονες χρησιμοποιούν δελτία δεδομένων για να αναγνωρίσουν τις φάλαινες, κατά τη διάρκεια ερευνητικής αποστολής για τη δεξιά φάλαινα με το Κέντρο Παράκτιων Μελετών, με άδεια της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας, στο Κέιπ Κοντ της Μασαχουσέτης, στις 5 Απριλίου 2022. (Joseph Prezioso/AFP μέσω Getty Images)
Το υπεράκτιο αιολικό έργο Vineyard Wind πρόκειται να κατασκευαστεί στα ανοικτά των νότιων ακτών του Ναντάκετ στη Μασαχουσέτη.
Η δικαστής Ταλουάνι έκρινε ότι η ομάδα δεν κατάφερε να αποδείξει ότι οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες διαχείρισης της άγριας πανίδας είχαν παραβιάσει την Εθνική Πράξη Περιβαλλοντικής Πολιτικής ή την Πράξη για τα απειλούμενα είδη στις δηλώσεις επιπτώσεων για το έργο το 2021.
Η NRAT ισχυρίστηκε στην αγωγή ότι τόσο η BOEM όσο και η NOAA απέτυχαν να διασφαλίσουν ότι το έργο «δεν θα θέσει σε κίνδυνο την επιβίωση ομοσπονδιακά καταγεγραμμένων ειδών, όπως είναι η Δεξιά Φάλαινα του Βορείου Ατλαντικού, και να αποφύγουν να θέσουν σε κίνδυνο τη συνέχιση της ύπαρξης αυτών των ομοσπονδιακά καταγεγραμμένων ειδών».
Η φάλαινα του Βορείου Ατλαντικού, σύμφωνα με τη NRAT, είναι ένα «εμβληματικό θαλάσσιο ζώο» που μεταναστεύει κατά μήκος της ανατολικής ακτής.
«Είναι επίσης ένα από τα πιο απειλούμενα είδη σε ολόκληρο τον κόσμο, με λιγότερα από 400 γνωστά άτομα στη φύση», δήλωσε η NRAT.
«Ακόμα χειρότερα, το είδος απειλείται συνεχώς από χτυπήματα σκαφών, εμπλοκή σε αλιευτικά εργαλεία και απώλεια διατροφικών πηγών, με αποτέλεσμα την υψηλή θνησιμότητα και χαμηλά ποσοστά αναπαραγωγής.»
Η NRAT δήλωσε ότι η θαλάσσια περιοχή νότια-νοτιοδυτικά του νησιού Ναντάκετ αποτελεί «από παλιά ένα ασφαλές καταφύγιο» για τη φάλαινα.
«Δυστυχώς, αυτό ακριβώς το μέρος επέλεξε η BOEM για την κατασκευή της μεγαλύτερης υπεράκτιας αιολικής συστοιχίας μέχρι σήμερα. Το έργο Vineyard Wind είναι ένα – αλλά μόνο ένα – από τα υπεράκτια αιολικά έργα που προτείνονται για την περιοχή αυτή», δήλωσε η κοινοτική ομάδα.
Το υπεράκτιο αιολικό έργο Vineyard Wind πρόκειται να κατασκευαστεί στα ανοικτά των νοτίων ακτών του Ναντάκετ της Μασαχουσέτης, ενός «παλαιόθεν ασφαλούς καταφυγίου» της φάλαινας.
«Εκτός αν παροπλιστούν»
Η NOAA διαθέτει ένα δίκτυο οργανισμών που διερευνούν τους θανάτους φαλαινών.
Μεταξύ αυτών των οργανώσεων συγκαταλέγεται και η Atlantic Marine Conservation Society, η οποία, πριν από το 2021, αποτελούνταν από αρκετά άτομα που είχαν δεσμευτεί να σώσουν φάλαινες, σύμφωνα με την κα Λίνοουζ.
Γύρω στο 2021, αυτό άλλαξε, με τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου να εργάζονται επίσης για την εταιρεία αιολικής ενέργειας Equinor.
Ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Atlantic Marine Conservation Society Πωλ Τόννα είναι επικεφαλής λομπίστας της Equinor, δήλωσε η κα Λίνοουζ, ενώ το μέλος του διοικητικού συμβουλίου Τζένιφερ Ντυπόν είναι υπεύθυνη στρατηγικών περιβαλλοντικών υποθέσεων στην Equinor.
«Περίπου το μισό διοικητικό συμβούλιο της Atlantic Marine Conservation Society φαίνεται να επωφελείται από την ανάπτυξη της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας, και πρόκειται για την οργάνωση που είναι υπεύθυνη για τη διερεύνηση των θανάτων φαλαινών που συμβαίνουν στα ανοικτά των ακτών της Νέας Υόρκης», είπε.
Η Epoch Times επικοινώνησε με την Atlantic Marine Conservation Society για σχόλια.
Σε επιστολή του 2022 προς την BOEM, ο επικεφαλής της NOAA για τα προστατευόμενα είδη Σων Χέιζ εξέφρασε την ανησυχία του για την ανάπτυξη των υπεράκτιων αιολικών κατασκευών και το ενδεχόμενο να βλάψουν τη θαλάσσια ζωή στα νερά της νότιας Νέας Αγγλίας, δήλωσε η κα Λίνοουζ.
Μέλη της Ναυτικής Συμμαχίας του Βορειοδυτικού Ατλαντικού (Northwest Atlantic Marine Alliance) εξετάζουν το κουφάρι μιας μεγαπτέρου φάλαινας στην παραλία Λίντο στο Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης, στις 31 Ιανουαρίου 2023. (Kena Betancur/AFP via Getty Images)
Οι κίνδυνοι που απαρίθμησε ο κος Χέιζ περιελάμβαναν τον αυξημένο θόρυβο, την κυκλοφορία των σκαφών, την καταστροφή των ενδιαιτημάτων και τους κινδύνους παγίδευσης, καθώς και τις διαταραχές στις διατροφικές πηγές της φάλαινας.
Αν και οι κίνδυνοι μπορούν να «μετριαστούν σε κάποιο βαθμό», οι «ωκεανογραφικές επιπτώσεις» από τις ανεμογεννήτριες που θα λειτουργούν για μια περίοδο 30 ετών δεν μπορούν να μετριαστούν, «εκτός κι αν [τα αιολικά πάρκα] παροπλιστούν», δήλωσε ο κος Χέιζ.
Έκκληση για έρευνα
Παρά τον συναγερμό που σήμαναν πολλοί επιστήμονες, τα μέσα ενημέρωσης και οι περιβαλλοντικές ομάδες συνεχίζουν να αγνοούν τις ανησυχίες που εκφράζονται, χαρακτηρίζοντάς τες ως παραπληροφόρηση που χρηματοδοτείται από ομάδες υπέρ του πετρελαίου.
Νωρίτερα φέτος, ο βουλευτής Τζεφ Βαν Ντριου (R-N.J.) και άλλοι ζήτησαν από το Γραφείο Κυβερνητικής Λογοδοσίας να διερευνήσει τις επιπτώσεις της υπεράκτιας αιολικής ανάπτυξης στο Νιου Τζέρσεϊ εν μέσω της αύξησης των θανάτων θαλάσσιων άγριων ζώων.
Ο κος Βαν Ντριου μοιράστηκε το απόσπασμα του πρώην προέδρου Τραμπ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δηλώνοντας ότι ο αριθμός των φαλαινών που ξεβράζονται στις ακτές του Ατλαντικού είναι «ιστορικός».
«Γιατί δεν γίνονται έρευνες;», ρώτησε ο κος Βαν Ντριου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Γιατί δεν υπάρχει περιβαλλοντική οργή; Γιατί τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης σιωπούν;»
Ολοένα και περισσότερο έδαφος στις ευρωπαϊκές αγορές κερδίζει η κινόα. Πρόκειται για μια καλλιέργεια η οποία έχει καταγωγή από τη λατινική Αμερική, με τις αρχαιότερες καταγραφές να αναφέρουν την κατανάλωσή της από τους γηγενείς πληθυσμούς του Περού και της Βολιβίας ακόμη και προ 4.000 χρόνων.
Η κινόα είναι μια εξαιρετικά θρεπτική – χωρίς γλουτένη – εναλλακτική καλλιέργεια της τάξης των ψευδοσιτηρών. Ένα από τα σημαντικότερα σημεία στην πορεία διάδοσης της κινόας στον λοιπό κόσμο αποτέλεσε η ανακήρυξη του 2013 ως το «έτος της κινόα» από τα Ηνωμένα Έθνη.
«Έκτοτε η ζήτησή της καταγράφει μια συνεχή ανοδική τάση, ιδιαίτερα στα κράτη-μέλη της ΕΕ», ανέφερε στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Επίκουρος Καθηγήτρια Γεωργίας και Καινοτόμων Καλλιεργειών του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΓΠΑ) Ιωάννα Κακαμπούκη, συμπληρώνοντας ότι «πέραν της εξαιρετικής θρεπτικής της αξία, η κινόα μπορεί να συνεισφέρει και στους οικολογικούς στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Η Κομισιόν έχει σχεδιάσει μια σειρά από αγρο-περιβαλλοντικά μέτρα με στόχο τη διαχείριση του κλίματος και τη διασφάλιση της επισιτιστικής επάρκειας.
Η «Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία» (Green Deal) αποτελεί μια από τις σημαντικότερες στρατηγικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδιαίτερα το πλαίσιο «Farm to Fork» που φιλοδοξεί να μειώσει τη χρήση των αγροχημικών κατά 20-50% μέχρι το 2030.
Στα περιθώρια αυτών των πρωτοβουλιών, η ερευνητική κοινότητα επικεντρώθηκε στο πώς μπορεί να μειώσει τις εισροές στον πρωτογενή τομέα, διατηρώντας παράλληλα την παραγωγική δυναμική των σύγχρονων γεωργικών συστημάτων. Μία από τις πλέον υποσχόμενες λύσεις είναι η υιοθέτηση καινοτόμων, εναλλακτικών ξηρικών και χαμηλών εισροών καλλιεργειών, όπως αυτή της κινόα.
«Η περίπτωση της κινόας είναι χαρακτηριστική για το πώς με την εισήγηση καινοτόμων καλλιεργειών μπορούν να επιτευχθούν οι στόχοι της Πράσινης Συμφωνίας. Αρχικά η προσαρμοστικότητα του φυτού σε δυσμενείς για άλλες καλλιέργειες συνθήκες και οι χαμηλές του απαιτήσεις σε λίπασμα και άρδευση πληρούν τις προϋποθέσεις που έθεσε η Συμφωνία», είπε η κα Κακαμπούκη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και πρόσθεσε ότι «οι ικανοποιητικές αποδόσεις που σύμφωνα με τη βιβλιογραφία είναι εφικτές για τη χώρα μας, σε συνδυασμό με την υψηλή θρεπτική αξία του σπόρου, μας κάνουν αισιόδοξους για τη παραγωγική και οικονομική δυναμική της κινόα στην Ελλάδα».
Κινόα και Ευρώπη
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί τον μεγαλύτερο εισαγωγέα κινόα από τις κύριες χώρες παραγωγής που είναι το Περού, η Βολιβία και το Εκουαδόρ. Παρά τις διακυμάνσεις της προσφοράς και των εμπορικών τιμών, ο όγκος των εισαγωγών έχει αποδειχθεί σταθερός τα τελευταία πέντε χρόνια, με μικρή μόνο μείωση το 2018, ενώ υπάρχουν ακόμη προοπτικές για μελλοντική ανάπτυξη.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, το 2019 η συνολική ευρωπαϊκή εισαγωγή κινόας ανήλθε τους 28 χιλιάδες τόνους (εξαιρουμένης της ευρωπαϊκής παραγωγής και της επανεξαγωγής).
Η κινόα στη Θεσσαλία
Η κα Κακαμπούκη μαζί με την ερευνητική της ομάδα, που αποτελείται από τους υποψήφιους διδάκτορες κο Μαυροειδή Αντώνιο και κο Παντελεήμονα Σταυρόπουλο, διερευνά τις βέλτιστες καλλιεργητικές πρακτικές και ευελπιστεί πως σύντομα η καλλιέργεια της κινόας σε μεγάλες εκτάσεις θα είναι ανταγωνιστική των λοιπών παραδοσιακών σιτηρών καθώς και αρκετών ανοιξιάτικων.
Έχει επιλεγεί η περιοχή της Θεσσαλίας όπου οι κλιματολογικές συνθήκες είναι οι ιδανικές για την ανάπτυξη της εν λόγω καλλιέργειας.
«Τα τελευταία χρόνια δουλεύουμε με τη συγκεκριμένη καλλιέργεια, σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, στην περιοχή της Θεσσαλίας και βρισκόμαστε και έχουμε εξακριβώσει και βελτιώσει τις ανάγκες της καλλιέργειας υπό ελληνικές συνθήκες», είπε στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η κα Κακαμπούκη, καταλήγοντας: «Θα είναι ένα μεγάλο βήμα προς τη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος της ελληνικής γεωργίας και θα μας φέρει πιο κοντά στην επίτευξη των πράσινων στόχων μας».
Περί τα 139 κιλά απορριμμάτων συνέλλεξαν μαθητές και ελεύθεροι δύτες από τις ακτές και τον βυθό της παραλίας Γενναδίου στη νότια Ρόδο. Συγκεκριμένα 882 μαθητές από τα Δημοτικά Σχολεία Λάρδου, Πυλώνα, Λίνδου, Μαλώνας, Μασσάρων, Γενναδίου και Αρχαγγέλου, από 6 έως 12 ετών, παρακολούθησαν το εκπαιδευτικό σεμινάριο για την προστασία του θαλάσσιου οικοσυστήματος λαμβάνοντας πιστοποιητικό συμμετοχής, ενώ συμμετείχαν έμπρακτα στον καθαρισμό του οικοσυστήματος.
Παράλληλα, οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον υποβρύχιο κόσμο και τα πλάσματα που ζουν σε αυτόν, ενώ ενημερώθηκαν και για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι θάλασσες και τις μεθόδους για την αντιμετώπισή τους.
Ο βιωματικός καθαρισμός που ακολούθησε έλαβε χώρα στην παραλία Γενναδίου στο τέλος Σεπτεμβρίου. Μαθητές και οι εκπαιδευτικοί συνοδοί τους, μαζί με εθελοντές της περιβαλλοντικής οργάνωσης All For Blue πραγματοποίησαν τον παράκτιο καθαρισμό. Μεταξύ άλλων συνέλεξαν φίλτρα τσιγάρων, πλαστικά μιας χρήσης, αλουμινένιες συσκευασίες και μία ρόδα αυτοκινήτου.
Την εναρκτήρια αποστολή στήριξαν με τη φυσική τους παρουσία ο διευθυντής της παγκόσμιας ομοσπονδίας ελεύθερης κατάδυσης Απ. Μπέλλος, ο προπονητής της εθνικής ομάδας ελεύθερης κατάδυσης, των ρεκόρ και των πρωταθλητών, Δημήτρης Κούμουλος και η ιδρύτρια της All For Blue Κατερίνα Τοπούζογλου.
Στον υποβρύχιο καθαρισμό συμμετείχαν δύτες ελεύθερης κατάδυσης, μέλη της εθνικής ομάδας ελεύθερης κατάδυσης και δύτες αυτόνομης κατάδυσης από το καταδυτικό κέντρο Waterhoppers.
Συνολικά απομακρύνθηκαν από τον βυθό 97 κιλά απορριμμάτων μεταξύ των οποίων αλιευτικός εξοπλισμός, μεταλλικά θραύσματα, οικοδομικά υλικά, αλλά και δύο δεκάκιλα βαρίδια τα οποία μάλιστα χρησίμευσαν στους δύτες που πήραν μέρος σε αγώνες την επόμενη μέρα.
Οι δράσεις πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος TUI Junior Academy by All For Blue υλοποιείται από την All For Blue σε συνεργασία με το TUI Care Foundation, που υλοποιείται υπό την αιγίδα του υπουργείου Τουρισμού και της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ελεύθερης Κατάδυσης CMAS και έχει τριετή διάρκεια (Σεπτέμβριος 2023-Ιούνιος 2026). Το πρόγραμμα δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να γίνουν πρωταθλητές για το περιβάλλον (Eco Champions) μέσω της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και δίνοντας ευκαιρίες μάθησης σε νέους.
