Το 1856, ο δεκαοχτάχρονος χημικός Γουίλιαμ Χένρι Πέρκιν πειραματιζόταν με ενώσεις που προέρχονται από πίσσα σε ένα εργαστήριο ακατέργαστου πετρελαίου στη σοφίτα του.
Ο δάσκαλός του, Άουγκουστ Βίλχελμ φον Χόφμαν, είχε δημοσιεύσει μια υπόθεση σχετικά με το πώς θα ήταν δυνατόν να παρασκευαστεί ένα πολύτιμο φάρμακο για την ελονοσία χρησιμοποιώντας χημικές ουσίες από λιθανθρακόπισσα, και ως βοηθός του, ο Πέρκιν ήλπιζε ότι θα ήταν αυτός που θα την ανακάλυπτε.
Το πείραμα ήταν μια αποτυχία. Αντί για το πολύτιμο φάρμακο, ο Πέρκιν δημιούργησε μια παχύρρευστη καφέ λάσπη. Ωστόσο, όταν πήγε να ξεπλύνει τα ποτήρια ζέσεως με αλκοόλ, άφησε πίσω του ένα φωτεινό μωβ υπόλειμμα.
Το υπόλειμμα έγινε η πρώτη μωβ συνθετική χρωστική ουσία στον κόσμο.
Πριν από την εφεύρεση των συνθετικών βαφών, οι άνθρωποι λάμβαναν βαφές από οργανικά υλικά όπως φυτά, άργιλο, ορυκτά ή ορισμένα ζώα όπως έντομα και καλαμάρια.
Οι φυσικές χρωστικές ουσίες, όπως αυτές από άργιλο, έτειναν να ξεθωριάζουν γρήγορα, ενώ εκείνες που ήταν μακράς διαρκείας, όπως οι φυσικές χρωστικές ινδικού οξέος, χρησιμοποιούσαν μια εκτεταμένη διαδικασία εκχύλισης που τις καθιστούσε ακριβές.
Η μωβ βαφή του Πέρκιν, ωστόσο, ήταν σταθερή και εύκολη στην παρασκευή της.
Η μωβ βαφή έγινε αμέσως επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο και παγκοσμίως. Οι καταναλωτές καταλήφθηκαν από «μωβ ιλαρά». Όλοι ήθελαν ένα κομμάτι από αυτό, συμπεριλαμβανομένης της Βασίλισσας Βικτώριας, ενός ειδώλου της μόδας εκείνη την εποχή, η οποία παρήγγειλε μωβ φορέματα, καπέλα και γάντια.
Η ανακάλυψη και η εμπορική επιτυχία του Πέρκιν ώθησαν τους χημικούς στην Ευρώπη να βρουν την επόμενη χρωστική ουσία στην πίσσα άνθρακα: η ματζέντα ανακαλύφθηκε το 1858, το ιώδες μεθυλίου το 1861 και το καφέ Μπίσμαρκ το 1863.
Συνθετικές χρωστικές σύντομα θα προστίθεντο σε όλα — ρούχα, πλαστικά, ξύλο — και τρόφιμα.
Η ραγδαία καινοτομία δεν ήταν χωρίς συνέπειες. Πολλές χρωστικές ουσίες ανακαλύφθηκαν ότι είναι επιβλαβείς και απομακρύνθηκαν μέσα σε δεκαετίες από την ανακάλυψή τους. Πάνω από έναν αιώνα αργότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν την κατάργηση των συνθετικών χρωστικών τροφίμων.
Χρωστικές ουσίες στα τρόφιμα
Επί αιώνες, οι άνθρωποι έβαφαν τα τρόφιμα για να φαίνονται πιο ελκυστικά, δήλωσε η Άι Χισάνο, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο με εξειδίκευση στην πολιτιστική και επιχειρηματική ιστορία.
Το βούτυρο, για παράδειγμα, δεν είναι πάντα κίτρινο. Ανάλογα με την τροφή των βοοειδών, τη φυλή και την περίοδο παραγωγής γάλακτος, το χρώμα του βουτύρου μπορεί να κυμαίνεται εποχιακά, από ζωηρό κίτρινο το καλοκαίρι έως θαμπό λευκό τον χειμώνα.
«Οι γαλακτοπαραγωγοί χρωμάτιζαν το βούτυρο με χυμό καρότου και εκχυλίσματα φυτικών σπόρων, που ονομάζονται ανάτο, για να τους δώσουν ομοιόμορφο κίτρινο χρώμα όλο το χρόνο», έγραψε η Χισάνο στο άρθρο της που δημοσιεύτηκε στο Business History Review.
Η εξαγωγή φυσικών χρωμάτων είναι μια κουραστική διαδικασία και το χρώμα του βουτύρου μεταξύ κάθε γαλακτοπαραγωγού μπορεί επίσης να διαφέρει.
Τα φυσικά χρώματα, σε αντίθεση με τα τεχνητά, είναι ευαίσθητα στις αλλαγές του pH, της θερμοκρασίας και της υγρασίας. Τα χρώματα μπορούν να αλλάξουν σε αποχρώσεις και ένταση, και τα κίτρινα μπορούν να γίνουν χλωμά.
Ενώ ο χρωματισμός τροφίμων δεν είναι ένα νέο φαινόμενο, η πρακτική του μαζικού χρωματισμού και του ελέγχου του χρώματος των τροφίμων πιθανότατα προέκυψε ως αποτέλεσμα της εκβιομηχάνισης, όταν τα συσκευασμένα και επεξεργασμένα τρόφιμα έγιναν ευρέως διαθέσιμα στα τέλη του 19ου αιώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες, δήλωσε η Χισάνο.
«Η μαζική παραγωγή και η εκβιομηχάνιση απαιτούσαν ευκολότερους και πιο βολικούς τρόπους παρασκευής τροφίμων, και η χρήση χρωστικών λιθανθρακόπισσας ήταν μια από τις λύσεις για τη δημιουργία πιο τυποποιημένων προϊόντων διατροφής», είπε η Χισάνο στην Epoch Times.
Δεδομένου ότι τα συσκευασμένα τρόφιμα χάνουν τη φρεσκάδα τους, μπορεί να χάσουν χρώμα ή να φαίνονται λιγότερο φυσικά. Έτσι, παλιότερα, ορισμένες εταιρείες πρόσθεταν ενώσεις όπως νιτρικό κάλιο και θειώδες νάτριο στο κρέας για να διατηρήσουν το χρώμα του. Αυτές οι ενώσεις ήταν σχετικά ακίνδυνες.
Πιο άσχημα παραδείγματα περιλαμβάνουν τοξικά μέταλλα όπως ο μόλυβδος που χρησιμοποιούνταν για τον χρωματισμό τυριών και καραμελών. Αρσενικός χαλκός προστέθηκε στα τουρσιά και στο παλιό τσάι για να τα κάνει να φαίνονται πράσινα και φρέσκα, με αναφορές για θανάτους που προκλήθηκαν από νοθεία με μόλυβδο και χαλκό.
Οι εταιρείες βαφής άρχισαν να παράγουν συνθετικές χρωστικές τροφίμων τη δεκαετία του 1870. Οι πρώτες χρωστικές ουσίες χρησιμοποιήθηκαν για τον χρωματισμό βουτύρου, τυριών και μαργαρίνης και μείωσαν σημαντικά το κόστος χρωματισμού του βουτύρου.
Όταν μεμονωμένοι αγρότες έφτιαχναν τα δικά τους διαλύματα χρωματισμού, οι αποχρώσεις του βουτύρου διέφεραν σημαντικά. Μόνο όταν οι χρωστικές ουσίες προήλθαν από εμπορικές εταιρείες, το χρώμα του βουτύρου τυποποιήθηκε, έτσι ώστε φυσικά να περιμένουμε ότι το βούτυρο αγελάδας θα έχει αυτή τη συγκεκριμένη απόχρωση του κίτρινου.
Η χρήση φυσικών χρωστικών τροφίμων στη συνέχεια μειώθηκε ραγδαία.
Η ρύθμιση των τροφίμων ξεκίνησε τη δεκαετία του 1880. Το Γραφείο Χημείας, που υπαγόταν στο Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, ένα παράρτημα που αργότερα θα γινόταν το FDA, εξέταζε τη νοθεία και την τροποποίηση τροφίμων.
Τα γαλακτοκομικά προϊόντα όπως το βούτυρο και το τυρί ήταν τα πρώτα τρόφιμα για τα οποία η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ενέκρινε την τεχνητή χρωστική.
Ακριβώς όπως ο νυν υπουργός Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών, Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ, και ο επίτροπος του FDA, Μάρτιν Μακάρι, εργάζονται για την απαγόρευση των συνθετικών χρωστικών τροφίμων, δεν ήταν επίσης δημοφιλείς στον Χάρβεϊ Γουάιλι, επικεφαλής χημικό του Γραφείου Χημείας.
«Όλα αυτά τα υλικά βαφής είναι κατακριτέα, τόσο λόγω του κινδύνου για την υγεία όσο και λόγω της απάτης», έγραψε ο Γουάιλι στο βιβλίο του «Τρόφιμα και η Νοθεία τους», που εκδόθηκε το 1907.
Παρά τις επικρίσεις του, όταν γράφτηκε το βιβλίο, σχεδόν όλο το βούτυρο στην αγορά ήταν τεχνητά χρωματισμένο.
«Ο σκοπός του χρωματισμού του βουτύρου είναι, αναμφίβολα, να το κάνει να φαίνεται στα μάτια του καταναλωτή καλύτερο από ό,τι είναι στην πραγματικότητα και, σε αυτό το βαθμό, μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως προσπάθεια εξαπάτησης», έγραψε ο Γουάιλι, υποστηρίζοντας ότι αν οι αγελάδες τρέφονταν σωστά κατά τη διάρκεια του χειμώνα, θα παρήγαγαν φυσικά βούτυρο με την ελκυστική κίτρινη απόχρωση.
«Η φυσική απόχρωση του βουτύρου είναι τόσο πιο ελκυστική από την τεχνητή όσο οποιοδήποτε φυσικό χρώμα είναι ανώτερο από το τεχνητό», έγραψε ο Γουάιλι.
Το 1906, το Κογκρέσο ψήφισε τον Νόμο περί Τροφίμων και Φαρμάκων, ο οποίος απαγόρευε τη χρήση δηλητηριωδών ή επικίνδυνων χρωστικών στα τρόφιμα. Έκτοτε, η χρήση τοξικών χρωστικών τροφίμων απαγορεύτηκε. Ο FDA ιδρύθηκε την ίδια ημέρα που το νομοσχέδιο τέθηκε σε νόμο.
Μετά την απαγόρευση, ο FDA ενέκρινε επτά συνθετικές χρωστικές τροφίμων — οι περισσότερες από τις οποίες θα απαγορευτούν τη δεκαετία του 1950, αφού νέες μελέτες σε ζώα έδειξαν την τοξικότητά τους.
Το 1938, ψηφίστηκαν νέοι νόμοι που απαιτούσαν την αναγραφή όλων των χρωστικών τροφίμων, είτε συνθετικών είτε φυσικών, στις ετικέτες των προϊόντων.
Στη ρύθμιση των χρωμάτων τροφίμων, ο FDA έχει δώσει πάντα μεγαλύτερο έλεγχο στις συνθετικές χρωστικές ουσίες έναντι των φυσικών.
Οι συνθετικές χρωστικές τροφίμων πρέπει να λάβουν πιστοποίηση FDA πριν από τη χρήση τους, ενώ δεν υπάρχει απαίτηση για φυσικές χρωστικές. Ενώ ο FDA ρυθμίζει τις συνθετικές χρωστικές ως πρόσθετα τροφίμων, οι φυσικές χρωστικές μπορούν να ρυθμιστούν ως γενικά αναγνωρισμένες ως ασφαλείς, κάτι που αποτελεί μια λιγότερο αυστηρή διαδικασία έγκρισης.
Μέχρι τη δεκαετία του 1950, καθώς το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο αντικατέστησαν τον άνθρακα ως κύριες πηγές ενέργειας, οι χρωστικές τροφίμων δεν παρασκευάζονταν πλέον με παράγωγα λιθανθρακόπισσας, αλλά με ενώσεις με βάση το πετρέλαιο.
Αυτές οι νέες χρωστικές τροφίμων με βάση το πετρέλαιο θεωρούνται πολύ παρόμοιες σε σύνθεση και χημική σύσταση με τις προηγούμενες αντίστοιχες χρωστικές ουσίες πίσσας άνθρακα, δήλωσε ο επιστήμονας τροφίμων Μπράυαν Κουόκ Λε στην εφημερίδα Epoch Times.
«Το πετρέλαιο είναι φθηνότερο, ασφαλέστερο και διαθέσιμο σε μεγαλύτερες ποσότητες», είπε.
Η χρήση συνθετικών χρωστικών τροφίμων αυξάνεται σταθερά κάθε δεκαετία. Τα δεδομένα που βασίζονται στην πιστοποίηση χρωστικών ουσιών του FDA υποδηλώνουν ότι η κατανάλωση χρωστικών ουσιών τροφίμων έχει πενταπλασιαστεί από το 1955.
Μια μελέτη του 2016 εκτίμησε ότι περισσότερο από το 40% των προϊόντων στα παντοπωλεία περιέχουν τεχνητά χρώματα.
Ανησυχία για καρκίνο
Από την εισαγωγή των συνθετικών χρωστικών τροφίμων, η συζήτηση σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις τους στην υγεία συνεχίζεται.
Το 1890, ένας Γερμανός γιατρός ανέφερε ότι οι εργάτες λιθανθρακόπισσας είχαν υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης όγκων της ουροδόχου κύστης.
Το 1950, πολλά παιδιά αρρώστησαν αφού έφαγαν γλυκά του Χάλοουιν που περιείχαν Πορτοκαλί 1, μια τότε εγκεκριμένη συνθετική χρωστική τροφίμων. Ο Αμερικανός βουλευτής Τζέιμς Ντελάνεϊ ξεκίνησε ακροάσεις που ώθησαν τον FDA να επανεκτιμήσει όλα τα εγκεκριμένα πρόσθετα χρωμάτων.
Η ακρόαση οδήγησε επίσης στην ψήφιση της ρήτρας Ντελάνεϊ, η οποία απαγορεύει στον FDA να εγκρίνει οποιοδήποτε πρόσθετο τροφίμων που μπορεί να προκαλέσει καρκίνο είτε σε ανθρώπους είτε σε ζώα.
Μέχρι τη στιγμή που ο Γουάιλι έγινε ο πρώτος επικεφαλής επίτροπος του FDA, οι ειδικοί διαφωνούσαν σχετικά με το ποια χρωστική τροφίμων ήταν πιο επικίνδυνη από τις άλλες. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δεκαετιών, οι χρωστικές που είχαν αρχικά εγκριθεί σταδιακά περιορίστηκαν στις έξι εναπομένουσες χρωστικές ουσίες σήμερα, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη ανακοίνωση του FDA.
Η χρωστική Πορτοκαλί 1 και αρκετές άλλες εγκεκριμένες χρωστικές αφαιρέθηκαν μετά από ενδείξεις καρκινογένεσης σε ζώα.
Η Ρήτρα Ντελάνεϊ ήταν αυτή που οδήγησε στην απομάκρυνση του Κόκκινου 3 τον Ιανουάριο.
Ο καθηγητής ΛορνΧόφσεθ, διευθυντής του Κέντρου Έρευνας για τον Καρκίνο του Παχέος Εντέρου και αναπληρωτής κοσμήτορας έρευνας στο Κολλέγιο Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου της Νότιας Καρολίνας, είναι ένας από τους λίγους ερευνητές στις Ηνωμένες Πολιτείες που μελετούν τις επιπτώσεις των συνθετικών χρωστικών τροφίμων στην υγεία.
«Οι συνθετικές χρωστικές τροφίμων είναι ξενοβιοτικές ουσίες», δήλωσε ο Χόφσεθ στην εφημερίδα Epoch Times, οι οποίες είναι ξένες προς το ανθρώπινο σώμα. «Οτιδήποτε ξένο προς το σώμα σας θα προκαλέσει μια ανοσολογική αντίδραση. Θα προκαλέσει αναγκαστικά. Έτσι, αν καταναλώνετε αυτές τις συνθετικές τροφές από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωσή σας, για χρόνια και χρόνια και χρόνια και χρόνια, αυτό θα προκαλέσει μια χαμηλού βαθμού, χρόνια φλεγμονή».
Δοκίμασε τις επιδράσεις των χρωστικών τροφίμων ψεκάζοντας κόκκινες, κίτρινες και μπλε χρωστικές τροφίμων στα κύτταρα στο εργαστήριό του και παρατήρησε βλάβες στο DNA.
«Η βλάβη του DNA συνδέεται στενά με την καρκινογένεση», δήλωσε ο Χόφσεθ.
Η έρευνά του έδειξε ότι ποντίκια που εκτέθηκαν σε Κόκκινο 40 μέσω μιας δίαιτας υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά για 10 μήνες απέκτησαν δυσβίωση — μια ανθυγιεινή ανισορροπία στα μικρόβια του εντέρου και φλεγμονή που υποδηλώνει κατεστραμμένο DNA στα κύτταρα του εντέρου τους.
«Αυτά τα στοιχεία υποστηρίζουν την υπόθεση ότι το Κόκκινο 40 είναι μια επικίνδυνη ένωση που απορυθμίζει τους βασικούς παράγοντες που εμπλέκονται στην ανάπτυξη του [καρκίνου του παχέος εντέρου με πρώιμη έναρξη]», σύμφωνα με τον Χόφσεθ και τους συνεργάτες του σε μια μελέτη του 2023 που δημοσιεύτηκε στο Toxicology Reports.
Ο μηχανισμός με τον οποίο οι χρωστικές τροφίμων προκαλούν καρκίνο παραμένει άγνωστος.
Ο Χόφσεθ εικάζει ότι με τις κόκκινες και κίτρινες χρωστικές ουσίες, οι βιολογικές τους επιδράσεις μπορεί να αποδοθούν στο ότι είναι αζωχρώματα.
Το έντερο φιλοξενεί βακτήρια που μπορούν να διασπάσουν τις αζωενώσεις σε βιοδραστικές ενώσεις που μπορεί να τροποποιήσουν το DNA. Ο Χόφσεθ πιστεύει ότι εάν αυτές οι βιοδραστικές ενώσεις βλάψουν το έντερο, μπορεί επίσης να συμβάλουν στα προβλήματα συμπεριφοράς που αναφέρονται σε ορισμένα παιδιά μετά την κατανάλωση χρωστικών τροφίμων.
Προβλήματα συμπεριφοράς
Ενώ η σύνδεση μεταξύ των χρωστικών τροφίμων και του καρκίνου μπορεί να παραμένει ασαφής, η σύνδεση μεταξύ των χρωστικών τροφίμων και των προβλημάτων συμπεριφοράς σε ορισμένα παιδιά είναι πολύ πιο αποδεκτή.
Η Ρεμπέκα Μπέβανς, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Western Nevada College, άρχισε να ερευνά τις χρωστικές τροφίμων αφότου ο γιος της άρχισε να έχει σκέψεις αυτοκτονίας σε ηλικία 7 ετών.
Ο αυτοκτονικός ιδεασμός του εξαφανίστηκε μόλις αφαιρέθηκαν οι χρωστικές τροφίμων από τη διατροφή του.
Ακόμα πιο εκπληκτικό ήταν ότι η Μπέβανς παρατήρησε ότι το δικό της άγχος υποχώρησε αφότου αφαίρεσε τις συνθετικές κόκκινες και κίτρινες χρωστικές τροφίμων από τη διατροφή της.
«Πέρασα μια μικρή, μίνι υπαρξιακή κρίση στα 52 μου», είπε η Μπέβανς στην Epoch Times.
Οι ανησυχίες για την υγεία που σχετίζονται με προβλήματα συμπεριφοράς παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά από τον παιδοαλλεργιολόγο Μπέντζαμιν Φάινγκολντ τη δεκαετία του 1970, ο οποίος πρότεινε ότι οι τεχνητές χρωστικές τροφίμων, τα χρώματα τροφίμων και άλλα πρόσθετα προκαλούσαν υπερκινητικότητα στα παιδιά.
Πρότεινε τη δίαιτα Feingold—μια δίαιτα χωρίς πρόσθετα—για παιδιά. Οι θεωρίες του προσέλκυσαν ευρεία προσοχή στα μέσα ενημέρωσης, αλλά η ιατρική κοινότητα και η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής παρέμειναν ασυγκίνητες εκείνη την εποχή.
Όταν ο Φάινγκολντ πέθανε το 1982, το ενδιαφέρον για την υπόθεσή του έσβησε.
Μια τυχαιοποιημένη διπλά τυφλή δοκιμή από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον αναζωπύρωσε τη συζήτηση σχετικά με τις χρωστικές τροφίμων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα παιδιά που έλαβαν χρωστικές ουσίες και συντηρητικά εμφάνισαν αυξημένη υπερκινητικότητα.
Σε σημείωμα του συντάκτη σχετικά με τη μελέτη, οι συντάκτες της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής ανέφεραν ότι «τα συνολικά ευρήματα της μελέτης είναι σαφή και απαιτούν ακόμη και εμείς οι σκεπτικιστές, που εδώ και καιρό αμφισβητούμε τους ισχυρισμούς των γονέων για τις επιπτώσεις διαφόρων τροφών στη συμπεριφορά των παιδιών τους, να παραδεχτούμε ότι μπορεί να κάναμε λάθος».
Η μελέτη του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον αναφέρθηκε επίσης στη συνέντευξη Τύπου του FDA, όταν ανακοινώθηκε η σταδιακή κατάργηση των συνθετικών χρωστικών ουσιών. Ωστόσο, η μελέτη διερεύνησε μόνο τις επιδράσεις μειγμάτων χρωστικών τροφίμων και περιελάμβανε χρωστικές που δεν χρησιμοποιούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επομένως, οι επιδράσεις των μεμονωμένων χρωστικών παραμένουν ασαφείς.
«Δεν γνωρίζουμε ακριβώς τον μηχανισμό με τον οποίο αυτοί οι μεταβολίτες από αυτές τις χρωστικές ουσίες ή πώς αυτές οι ίδιες οι χρωστικές ουσίες επηρεάζουν άμεσα τον εγκέφαλο», δήλωσε η Μπέβανς στην Epoch Times.
Είπε ότι ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με ορισμένες γονιδιακές παραλλαγές μπορεί να είναι πιο ευάλωτα.
Μια εξήγηση είναι ότι οι χρωστικές ουσίες προκαλούν προβλήματα συμπεριφοράς βλάπτοντας το έντερο, καθώς τα βακτήρια του εντέρου βοηθούν στην παραγωγή και ρύθμιση της λειτουργίας του εγκεφάλου. Τα προβλήματα στο έντερο μπορούν επίσης να οδηγήσουν σε διατροφικές ελλείψεις, οι οποίες μπορεί επίσης να βλάψουν την υγεία του εγκεφάλου.
«Υπάρχουν πολλά άγνωστα στοιχεία ως προς τον μηχανισμό λειτουργίας στο σώμα, αλλά υπάρχουν αρκετά στοιχεία που καταδεικνύουν μέσω μελετών ότι ορισμένα άτομα έχουν πολύ περισσότερες αρνητικές αντιδράσεις σε αυτές τις χρωστικές τροφίμων από άλλα», δήλωσε η Μπέβανς.
Λόγω πρώιμων μελετών που υποδεικνύουν πιθανά προβλήματα υγείας, στην Ευρώπη, ορισμένες χρωστικές τροφίμων, όπως το Κίτρινο 5 και το Κόκκινο 40, έχουν μια προειδοποιητική ετικέτα ότι μπορεί να προκαλέσουν υπερκινητικότητα σε ορισμένα παιδιά.
Χρωστικές τροφίμων που χρησιμοποιούνται σήμερα στις ΗΠΑ
Τρεις συνθετικές χρωστικές τροφίμων έχουν απαγορευτεί μέχρι στιγμής το 2025, με αποτέλεσμα έξι να χρησιμοποιούνται αυτήν τη στιγμή. Μεταξύ αυτών, οι κόκκινες και κίτρινες χρωστικές ουσίες αντιπροσωπεύουν το 90% όλων των χρωστικών ουσιών που χρησιμοποιούνται στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Παρόλο που τα στοιχεία για την καρκινογένεση αυτών των χρωστικών ουσιών εξακολουθούν να είναι ασαφή, οι συμπεριφορικές επιπτώσεις των χρωστικών τροφίμων υποστηρίζονται περισσότερο από την έρευνα.
Η τρέχουσα έρευνα σε παιδιά υποδηλώνει ότι «μπορεί να υπάρχει ένα μικρό υποσύνολο παιδιών που φαίνεται να έχουν αλλάξει συμπεριφορά εάν καταναλώνουν αυτές τις συνθετικές χρωστικές τροφίμων», δήλωσε στην εφημερίδα Epoch Times η Σούζαν Μέυν, πρώην επικεφαλής του Κέντρου για την Ασφάλεια των Τροφίμων και την Εφαρμοσμένη Διατροφή του FDA.
Η Μέυν είπε ότι οι τρέχουσες μελέτες είναι ακόμη ασαφείς, καθώς δεν μελετούν μεμονωμένες χρωστικές ουσίες, αλλά μείγματα.
Οι ακόλουθες είναι οι έξι χρωστικές που ο FDA προσπαθεί να εξαλείψει έως το 2026 και οι επιπτώσεις τους στην υγεία με βάση την έρευνα.
Σταδιακή κατάργηση χρωμάτων
Στις 22 Απριλίου, ο FDA ανακοίνωσε την εθελοντική σταδιακή κατάργηση των συνθετικών χρωστικών τροφίμων με βάση το πετρέλαιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, με σχέδια να τις εξαλείψουν από την εφοδιαστική αλυσίδα τροφίμων μέχρι το τέλος του 2026.
Το αν αυτό μπορεί να γίνει είναι ακόμα ασαφές.
Η Μέυν είπε ότι, επειδή δεν αποτελεί νομική απαίτηση, είναι δύσκολο να διασφαλιστεί ότι οι χρωστικές ουσίες αφαιρούνται από όλες τις εταιρείες.
Η Διεθνής Ένωση Κατασκευαστών Χρωμάτων δήλωσε ότι είναι δύσκολο για τις εταιρείες να στραφούν σε εντελώς φυσικά χρώματα μέχρι τότε, δηλώνοντας ότι χρειάζονται περίπου πέντε χρόνια για να αναδιαμορφώσουν τα προϊόντα τους.
Οι φυσικές χρωστικές ουσίες πρέπει να προέρχονται από γεωργικά προϊόντα, γεγονός που ασκεί πρόσθετες πιέσεις στις εταιρείες τροφίμων σε γεωργικό και εφοδιαστικό επίπεδο.
Οι εταιρείες θα πρέπει να πειραματιστούν με νέες συνθέσεις, κάτι που ενδεχομένως θα οδηγήσει σε προϊόντα που είναι λιγότερο ελκυστικά οπτικά και έχουν μικρότερη διάρκεια ζωής —κάτι που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την απώλεια πελατών και να αυξήσει το κόστος παραγωγής, είπε η Ρενέ Λέμπερ, διευθύντρια επιστήμης τροφίμων και τεχνικών υπηρεσιών στο Ινστιτούτο Τεχνολόγων Τροφίμων.
«Μερικές φορές μιλάμε για αυτό σαν να είναι μια αλλαγή ένας προς έναν. Δεν είναι αλλαγή ένας προς έναν. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που πρέπει να έχουμε κατά νου», δήλωσε η Λέμπερ στην Epoch Times.
Παρ ‘όλα αυτά, ορισμένες μεγάλες εταιρείες όπως η Pepsi και η Tyson Foods έχουν ανακοινώσει ότι θα αφαιρέσουν τις συνθετικές χρωστικές από την προμήθειά τους.
Η Λέμπερ είπε ότι οι καταναλωτές είναι αυτοί που αποφασίζουν και διαμορφώνουν την αγορά, προσθέτοντας ότι πρέπει να κατανοούν τα προϊόντα καθώς η βιομηχανία τροφίμων περνάει από αυτή την αλλαγή.
Οι καταναλωτές μπορεί να εκπλαγούν από τις αλλαγές στη διάρκεια ζωής και στις τιμές των τροφίμων που προκύπτουν από την αλλαγή στις χρωστικές τροφίμων.
«Νομίζω ότι θα χρειαστεί να θέσουμε νέες προσδοκίες», είπε.
«Οι περισσότερες εταιρείες θα προσπαθήσουν να βεβαιωθούν ότι φέρνουν μαζί τους τους καταναλωτές τους όταν ξεκινούν να το κάνουν αυτό και να τους δώσουν την αφήγηση ότι το κάνουν αυτό για να ανταποκριθούν σε αυτό το δημόσιο συμφέρον».
