Ετικέτα: SUGGESTED - Σελίδα 18

“Σήμα κινδύνου”: Διαρροή email από νοσοκομείο αναφέρει αύξηση των θνησιγενών γεννήσεων, υποψίες ότι ευθύνεται το εμβόλιο COVID-19

Παρασκευή, 25 Νοέ, 2022Δευτέρα, 24 Οκτ, 2022 Από MATT MCGREGOR

Ένα email που γνωστοποιήθηκε πρόσφατα στην εφημερίδα The Epoch Times και το οποίο είχε σταλεί στο υγειονομικό προσωπικό ενός νοσοκομειακού συστήματος στο Φρέσνο της Καλιφόρνιας, αναφέρει μια αύξηση των θνησιγενών γεννήσεων, η οποία, σύμφωνα με το email, αναμένεται να συνεχιστεί.

“Υπήρξαν 22 θνησιγενείς γεννήσεις τον Αύγουστο [2022], γεγονός που ισοφαρίζει το ρεκόρ του Ιουλίου 2021, και μέχρι στιγμής τον Σεπτέμβριο υπήρξαν 7 και είναι μόλις η 8η ημέρα του μήνα”, γράφει μια επικεφαλής νοσοκόμα.

Η επικεφαλής νοσοκόμα συνέχισε γράφοντας ότι ελπίζει η “τάση αυτή να μην συνεχιστεί επ’ αόριστον”.

“Γνωρίζω για μερικές ακόμη που είναι προγραμματισμένο να γεννήσουν την επόμενη εβδομάδα, οπότε δυστυχώς η διαδικασία θα είναι πολύ οικεία για όλους σας”, δήλωσε η επικεφαλής νοσοκόμα.

Το μέλος του προσωπικού που διέρρευσε το email δήλωσε στην Epoch Times ότι μετά την κυκλοφορία των εμβολίων, ο θάνατος των βρεφών έχει εκτοξευθεί στα ύψη από τον προ του εμβολίου Covid-19 μέσο όρο του ενός με δύο θανάτους κάθε τρεις μήνες μόνο στο νοσοκομείο της.

Το μέλος του προσωπικού μίλησε στην Epoch Times υπό τον όρο της ανωνυμίας λόγω του φόβου να χάσει τη δουλειά του.

Η Epoch Times απευθύνθηκε στην επικεφαλής νοσοκόμα που έγραψε το μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για να ζητήσει μια δήλωση σχετικά με το γιατί έχει σημειωθεί αύξηση σε αυτό που αποκάλεσε “θνησιγενείς γεννήσεις”, αλλά δεν υπήρξε καμία απάντηση.

Ηλεκτρονικό μήνυμα του νοσοκομείου σχετικά με τις “θνησιγενείς γεννήσεις”.

Σελίδα 2 ενός επεξεργασμένου ηλεκτρονικού μηνύματος του νοσοκομείου σχετικά με τις “θνησιγενείς γεννήσεις”. (Αποκτήθηκε από την Epoch Times)

“Σήμα ακραίου κινδύνου”

Ο Dr. James Thorp, μαιευτήρας-γυναικολόγος με έδρα τη Φλόριντα που ειδικεύεται στην ιατρική μητέρας-εμβρύου, δήλωσε στην Epoch Times ότι το περιεχόμενο του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου συνάδει με τα παγκόσμια δεδομένα που έχει εξετάσει.

“Συμφωνεί επίσης με τα δεδομένα από την πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη μας, τη βάση δεδομένων VAERS, την Κίτρινη Κάρτα του Ηνωμένου Βασιλείου, το VigiAccess του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, το EudraVigilance του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Υγείας, ακόμη και από τα εσωτερικά έγγραφα της ίδιας της Pfizer από τα δεδομένα της 5.3.6 μετά την κυκλοφορία στην αγορά (pdf), τα οποία προσπάθησαν να αποκρύψουν για 75 χρόνια”, δήλωσε ο Thorp.

Η μελέτη στην οποία συμμετείχε ο Thorp διαπίστωσε σημαντική αύξηση 14 σοβαρών παρενεργειών, συμπεριλαμβανομένης της εμβρυϊκής δυσπλασίας, της εμβρυϊκής καρδιακής ανακοπής και της θνησιγένειας για τις γυναίκες που έλαβαν το εμβόλιο COVID-19 σε σύγκριση με τον εμβολιασμό κατά της γρίπης.

Η μελέτη ζήτησε μορατόριουμ στη χρήση των εμβολίων COVID-19 στην εγκυμοσύνη.

Επιπλέον, συνάδει με 1.366 επιστημονικές δημοσιεύσεις (pdf) σε μόλις 15 μήνες που τεκμηριώνουν σοβαρές επιπλοκές και θάνατο μετά τα εμβόλια COVID-19, δήλωσε ο Thorp.

“Αφήστε να το χωνέψετε: οι αξιολογημένες από ομότιμους δημοσιεύσεις που τεκμηριώνουν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες μετά τα εμβόλια COVID-19 μέσα σε μόλις 15 μήνες επισκιάζουν όλες τις άλλες παρόμοιες αναφορές από όλα τα άλλα εμβόλια που έχουν χορηγηθεί σε όλο τον πλανήτη Γη τον τελευταίο αιώνα”, δήλωσε ο Thorp. “Σύμφωνα με το εθνικό ποσοστό θανάτου εμβρύων (θνησιγενείς γεννήσεις) στις ΗΠΑ ανά 1.000 γεννήσεις, υπήρξε μείωση των ποσοστών από 5,89 το 2018 σε 5,74 το 2020, γεγονός που υποδηλώνει πειστικά ότι οι λοιμώξεις COVID-19 δεν αύξησαν τα ποσοστά θνησιγενών γεννήσεων το 2020″.

Αυτό απεικονίζεται σε ένα γράφημα που συνέταξε ο Thorp εξετάζοντας τα ποσοστά που παρατηρήθηκαν στα δύο ιδρύματα χρησιμοποιώντας τα συνδυασμένα ποσοστά γεννήσεων των 9.000 ανά έτος από τα δύο ιδρύματα που αναφέρονται στο email.

Χρησιμοποιώντας 22 θνησιγενείς γεννήσεις που παρατηρήθηκαν τον Ιούλιο του 2021 και τον Αύγουστο του 2022, τα προσαρμοσμένα ποσοστά θνησιγενών γεννήσεων ανά 1.000 γεννήσεις απεικονίζονται στο γράφημα με κόκκινα τρίγωνα (29,3 ανά 1.000).

“Πρόκειται σαφώς για ένα ακραίο σήμα κινδύνου”, δήλωσε ο Thorp. “Η στατιστική πιθανότητα να συμβεί αυτό μόνο από τύχη είναι μηδενική και αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να παρομοιαστεί με ένα πολύ σπάνιο 20-sigma περιστατικό”.

Ο Thorp επισήμανε τα ιατρικά συμβούλια που προωθούσαν τα εμβόλια COVID-19 για τις έγκυες γυναίκες ως ασφαλή, ενώ τα ίδια συμβούλια κατήγγειλαν άλλες επιλογές πρώιμης θεραπείας, όπως η ιβερμεκτίνη, ως παραπληροφόρηση.

Ο Thorp ισχυρίστηκε ότι υπάρχουν ισχυρές έμμεσες αποδείξεις ότι το Αμερικανικό Συμβούλιο Μαιευτικής και Γυναικολογίας (ABOG), το Αμερικανικό Συμβούλιο Ιατρικών Ειδικοτήτων (ABMS) και η Ομοσπονδία Κρατικών Ιατρικών Συμβουλίων (FSMB) “συνεργάστηκαν με δόλο και διέπραξαν παραβιάσεις του RICO για να προωθήσουν επικίνδυνη μη δοκιμασμένη πειραματική γονιδιακή θεραπεία στην εγκυμοσύνη, ενώ παράλληλα έθεσαν μια ανήθικη, παράνομη και αντισυνταγματική εντολή φίμωσης σε κάθε γιατρό και νοσηλευτή στις Ηνωμένες Πολιτείες”.

Οι ABOG, ABMS και FSMB δεν απάντησαν στο αίτημα της Epoch Times για σχολιασμό.

Η Dr. Kimberly Biss, μαιευτήρας-γυναικολόγος στο St. Petersburg της Φλόριντα, ανέφερε σε μια δήλωση σε βίντεο ότι από τότε που διατέθηκαν τα εμβόλια COVID-19, έχει παρατηρήσει μια αύξηση 50% στις αποβολές και την υπογονιμότητα στο ιατρείο της.

“Και θα έλεγα ότι υπάρχει πιθανώς περίπου 25 τοις εκατό αύξηση στα μη φυσιολογικά τεστ Παπανικολάου, καθώς και στις κακοήθειες του τραχήλου της μήτρας στην περιοχή μας”, δήλωσε η Biss.

“Απολύτως ασφαλές για τις έγκυες γυναίκες”

Το 2021, η ιατρική κοινότητα, μαζί με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ενήργησαν σε μια συντονισμένη προσπάθεια να προωθήσουν το εμβόλιο που έλεγαν ότι ήταν “ασφαλές και αποτελεσματικό”, παρά το γεγονός ότι είχε κυκλοφορήσει μόλις εκείνη τη χρονιά.

Ο Dr. Terry Thomas, μαιευτήρας-γυναικολόγος του Associates in Women’s Health στο Μπάτον Ρουζ της Λουιζιάνα, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου το 2021 ότι “είναι απολύτως ασφαλές για τις έγκυες γυναίκες να λάβουν το εμβόλιο σε οποιοδήποτε σημείο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης”.

Πιο συγκεκριμένα, είπε ότι τα εμβόλια COVID-19 δεν προκαλούν αποβολές.

Η Epoch Times απευθύνθηκε στους Associates in Women’s Health για να πάρει μια δήλωση από τον Thomas σχετικά με το τι έχει δει όσον αφορά τις θνησιγενείς γεννήσεις από τότε που εισήχθησαν τα εμβόλια COVID-19 και αν έχει αλλάξει την ιατρική της άποψη, αλλά ούτε η Thomas ούτε το νοσοκομείο έχουν απαντήσει.

Νέα Μελέτη: Λιγότερο από 1 στα 100 εκατομμύρια πιθανότητα η COVID-19 να έχει φυσική προέλευση

Παρασκευή, 25 Νοέ, 2022Δευτέρα, 24 Οκτ, 2022 Από HANS MAHNCKE

Ανάλυση ειδήσεων

Μια νέα μελέτη σχετικά με την προέλευση της πανδημίας, με τίτλο “Endonuclease fingerprint indicates a synthetic origin of SARS-CoV2”, που δημοσιεύθηκε στον διακομιστή προδημοσιεύσεων bioRxiv, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι πολύ πιθανό ο ιός SARS-CoV-2 που προκαλεί την COVID-19 να προήλθε από εργαστήριο. Οι πιθανότητες φυσικής προέλευσης, σύμφωνα με τη μελέτη, τοποθετούνται σε λιγότερο από 1 στα 100 εκατομμύρια.

Σε αντίθεση με προηγούμενες μελέτες που ανέλυσαν ποιοτικές πτυχές όπως τα χαρακτηριστικά του ιού, η νέα μελέτη αξιολογεί για πρώτη φορά την πιθανότητα εργαστηριακής προέλευσης σε ποσοτική βάση. Αυτή η πρωτοποριακή μεθοδολογία επέτρεψε στους συγγραφείς να παρουσιάσουν αντικειμενικά ευρήματα που φαίνεται να ξεπερνούν κάθε προηγούμενη μελέτη.

Είναι σημαντικό ότι η νέα μελέτη δεν βασίζεται σε κανένα από τα γνωστά στοιχεία που υποδεικνύουν εργαστηριακή προέλευση του ιού SARS-CoV-2. Για παράδειγμα, δεν λαμβάνει υπόψη της την εξαιρετικά ασυνήθιστη θέση διάσπασης Furin που καθιστά τον ιό ιδιαίτερα ιογενή και η οποία θεωρείται ευρέως ότι έχει εισαχθεί στον ιό στο Ινστιτούτο Ιολογίας της Γουχάν. Ούτε λαμβάνει υπόψη την τεράστια σύμπτωση ότι η πανδημία ξεκίνησε στα κατώφλια του κορυφαίου εργαστηρίου κορωνοϊών στον κόσμο.

Το εργαστήριο P4 στην πανεπιστημιούπολη του Ινστιτούτου ιολογίας στη Γουχάν, στην κεντρική επαρχία Χουμπέι της Κίνας, στις 13 Μαΐου 2020. (Hector Retamal / AFP μέσω Getty Images)

Αντ’ αυτού, οι συγγραφείς-Valentin Bruttel, μοριακός ανοσολόγος στο Πανεπιστήμιο του Würzburg στη Γερμανία, Alex Washburne, μαθηματικός βιολόγος στο Selva Science, και Antonius VanDongen, φαρμακολόγος στο Πανεπιστήμιο Duke, υιοθέτησαν μια νέα προσέγγιση που αξιολογεί τη γένεση του ιού SARS-CoV-2 από μια εντελώς νέα οπτική γωνία. Οι συγγραφείς εξέτασαν τα μικροσκοπικά αποτυπώματα που αφήνει πίσω της η διαδικασία κατά την οποία συναρμολογούνται οι ιοί στα εργαστήρια. Ενώ η χρήση απρόσκοπτων τεχνικών γενετικής μηχανικής κατά τη δημιουργία ιών στα εργαστήρια συνήθως αποκρύπτει ενδείξεις χειραγώγησης, η νέα μελέτη ανέπτυξε μια στατιστική διαδικασία για την αποκάλυψη τέτοιων κρυφών ενδείξεων συγκρίνοντας την κατανομή ορισμένων κλώνων του γενετικού κώδικα σε φυσικούς ιούς και σε ιούς που δημιουργήθηκαν στο εργαστήριο.

Όταν οι ιοί κατασκευάζονται στο εργαστήριο, συνήθως συντίθενται με τη συνένωση διαφόρων τμημάτων του ιού. Σύμφωνα με μια ανάρτηση στο ιστολόγιο του Washburne που συνόδευσε τη δημοσίευση της μελέτης, είναι σαν να παίρνουμε τον κ. Πατάτα από την ταινία Toy Story και να αντικαθιστούμε τα χέρια του με τα χέρια του Τζι Άι Τζο για να μας βοηθήσει “να μελετήσουμε πράγματα όπως το αν τα χέρια του Τζι Άι Τζο παρέχουν κάποιο σαφές όφελος για μια σημαντική εργασία στον κύκλο ζωής του ιού, όπως η άρση βαρών”.

Με άλλα λόγια, ένας από τους κύριους σκοπούς της χειραγώγησης των ιών είναι να κατανοήσουμε καλύτερα ποια μέρη των ιών τους καθιστούν ιδιαίτερα μολυσματικούς, θανατηφόρους ή μεταδοτικούς. Ένας συναφής σκοπός είναι η ανάπτυξη βιολογικών όπλων, αλλά οι συγγραφείς της νέας μελέτης απορρίπτουν την ιδέα ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε ο SARS-CoV-2. Πιστεύουν ότι ο ιός “συναρμολογήθηκε σε ένα εργαστήριο μέσω κοινών μεθόδων που χρησιμοποιούνταν για τη συναρμολόγηση μολυσματικών κλώνων πριν από τον COVID”.

Ένα πρόσφατο πείραμα στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης είναι ένα παράδειγμα συναρμολόγησης τμημάτων του ιού. Οι ερευνητές δημιούργησαν μια παραλλαγή της COVID-19 που σκότωσε το 80% των εκτεθειμένων ποντικιών, χρησιμοποιώντας τη ραχοκοκαλιά του προγονικού ιού SARS-CoV-2 και αντικαθιστώντας το γονίδιο της ακίδας του με εκείνο από την παραλλαγή Όμικρον. Με άλλα λόγια, το εργαστήριο της Βοστώνης δημιούργησε μια εκδοχή “του τέρατος του Φρανκενστάιν” της COVID-19 συναρμολογώντας διάφορα μέρη από διαφορετικές παραλλαγές του ιού SARS-CoV-2.

Η συναρμολόγηση ιών στα εργαστήρια υπόκειται σε περιορισμούς. Οι γενετικές πληροφορίες για τον ιό SARS-CoV-2 περιέχονται σε 30.000 ζεύγη βάσεων νουκλεοτιδίων RNA. Ωστόσο, τα 30.000 ζεύγη βάσεων δεν συντίθενται όλα μαζί. Αντιθέτως, οι ιοί του εργαστηρίου συναρμολογούνται από μια συλλογή μικρότερων αλυσίδων ζευγών βάσεων που αργότερα “κολλιούνται” ξανά μαζί ως χίμαιρες ή ενώσεις. Τα ένζυμα χρησιμοποιούνται για να κόψουν τους ιούς σε ορισμένα σημεία κατά μήκος της αλυσίδας του DNA (τα εργαστήρια χρησιμοποιούν DNA αντί για RNA, καθώς είναι πιο σταθερό- το συναρμολογημένο DNA προστίθεται στη συνέχεια σε βακτήρια που δημιουργούν ιούς RNA).

Τα ένζυμα είναι πρωτεΐνες που κόβουν τις αλυσίδες του DNA σε συγκεκριμένα σημεία αναγνώρισης. Αυτές οι θέσεις αναγνώρισης, ή θέσεις κοπής, είναι οι γενετικές αλληλουχίες μέσα στις αλυσίδες του DNA που αναζητούνται από τα ένζυμα. Τα ένζυμα είναι σαν βιολογικά ψαλίδια που κόβουν μόνο σε συγκεκριμένες θέσεις κοπής που χαρακτηρίζονται από αλληλουχίες που αναγνωρίζονται από συγκεκριμένα ένζυμα.

Δεδομένου ότι οι θέσεις κοπής μοιάζουν με κανονικές αλληλουχίες νουκλεοτιδίων, μπορούν να βρεθούν στις αλυσίδες RNA των ιών που απαντώνται στη φύση καθώς και σε ιούς που έχουν κατασκευαστεί στο εργαστήριο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτή η μορφή γενετικής μηχανικής δεν αφήνει ραφές ή εμφανή αποτυπώματα. Ωστόσο, υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ των θέσεων κοπής σε ιούς άγριου τύπου και σε ιούς που έχουν κατασκευαστεί στο εργαστήριο, την οποία εκμεταλλεύτηκαν οι συγγραφείς. Τα φυσικά εμφανιζόμενα σημεία κοπής δεν βρίσκονται απαραίτητα εκεί που οι επιστήμονες θέλουν να βρίσκονται. Επομένως, τα εργαστήρια εισάγουν συστηματικά θέσεις κοπής σε ευνοϊκές θέσεις και τις αφαιρούν από δυσμενείς θέσεις.

Ενώ τα σημεία κοπής που εμφανίζονται στη φύση και τα σημεία κοπής που προστίθενται στο εργαστήριο είναι βιολογικά δυσδιάκριτα, οι Bruttel, Washburne και VanDongen υπέθεσαν ότι θα μπορούσαν να ανιχνεύσουν ένα “πολύ λεπτό αλλά αναγνωρίσιμο αποτύπωμα” σχεδιάζοντας την κατανομή των σημείων κοπής στον ιό SARS-CoV-2. Στη συνέχεια, θα το συνέκριναν με την κατανομή των εν λόγω θέσεων στους ιούς SARS άγριου τύπου, καθώς και σε άλλους, προπανδημικούς ιούς SARS που δημιουργήθηκαν στο εργαστήριο. Πραγματοποίησαν τις αναλύσεις τους για τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα ένζυμα (βιολογικά “ψαλίδια”) τα οποία, σύμφωνα με μια σειρά δημοσιεύσεων προ-πανδημίας από το Ινστιτούτο Ιολογίας της Γουχάν, χρησιμοποιούνταν επίσης για πειράματα στο εργαστήριο της Γουχάν.

Ένας ερευνητής του Ινστιτούτου Ιολογίας της Γουχάν στη Γουχάν της κεντρικής επαρχίας Χουμπέι της Κίνας ταΐζει μια νυχτερίδα με ένα σκουλήκι σε βίντεο του 2017. (Στιγμιότυπο)

Τα αποτελέσματα της νέας μελέτης είναι τρανταχτά. Ενώ οι θέσεις κοπής στους ιούς SARS άγριου τύπου κατανέμονται τυχαία, τείνουν να είναι τακτικά κατανεμημένες στους προπανδημικούς ιούς που δημιουργήθηκαν στο εργαστήριο, καθώς και στον SARS-CoV-2. Έτσι, οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι η κανονική απόσταση υποδηλώνει ότι η θέση των σημείων κοπής χειραγωγήθηκε στο εργαστήριο.

Η νέα μελέτη συνέκρινε επίσης το μήκος των μακρύτερων τμημάτων που παρατηρήθηκαν στους ιούς άγριου τύπου και στους ιούς που δημιουργήθηκαν στο εργαστήριο. Τα μακρύτερα τμήματα στους ιούς άγριου τύπου είναι πολύ μακρύτερα από αυτά που βρέθηκαν στους εργαστηριακούς ιούς, συμπεριλαμβανομένου του SARS-CoV-2. Τα ευρήματα υποδεικνύουν και πάλι εργαστηριακή προέλευση της COVID-19.

Τα μακρύτερα τμήματα στους ιούς που δημιουργήθηκαν στο εργαστήριο βρέθηκαν ασυνήθιστα κοντά. Όπως έχει ήδη σημειωθεί, η διαδικασία γενετικής μηχανικής των ιών απαιτεί από τους επιστήμονες να χρησιμοποιούν αρκετά μικρότερα τμήματα, τα οποία στη συνέχεια συναρμολογούνται. Οι φυσικοί ιοί δεν συναρμολογούνται και έτσι το μήκος των τμημάτων καθορίζεται τυχαία και περιλαμβάνει πολύ μικρά και πολύ μεγάλα τμήματα.

Οι Bruttel, Washburne και VanDongen εκτιμούν ότι οι πιθανότητες ο ιός SARS-CoV-2 να προέκυψε με φυσικό τρόπο κυμαίνονται μεταξύ 1 προς 100 και 1 προς 1.400. Ωστόσο, η εκτίμηση αυτή λαμβάνει υπόψη μόνο την κατανομή των θέσεων κοπής. Οι συγγραφείς παρατήρησαν επίσης μια συγκέντρωση μεταλλάξεων εντός των θέσεων κοπής που ήταν “εξαιρετικά απίθανη στους φυσικούς κορονοϊούς και σχεδόν καθολική στους συνθετικούς ιούς”. Η εκτίμηση πέφτει σε μια πιθανότητα 1 στα 100 εκατομμύρια ότι ο SARS-CoV-2 ήταν ένας ιός που εμφανίστηκε στη φύση, αν συνυπολογιστούν αυτές οι μεταλλάξεις. Όταν λαμβάνονται υπόψη πρόσθετα κριτήρια, όπως το γεγονός ότι τα “κολλώδη άκρα” όπου οι ιοί “κολλάνε” ξανά μεταξύ τους, τυχαίνει να ταιριάζουν όλα τέλεια, οι συγγραφείς εκτιμούν ότι οι πιθανότητες φυσικής προέλευσης είναι ακόμη χαμηλότερες.

Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο SARS-CoV-2 δημιουργήθηκε σε εργαστήριο με τη χρήση κοινών μεθόδων για τη σύνθεση ιών. Οι συγγραφείς δεν διατυπώνουν εικασίες σχετικά με το από ποιο εργαστήριο δραπέτευσε ο ιός.

Σε απάντηση στη νέα μελέτη, ο Kristian Andersen, ο επικεφαλής συγγραφέας της δημοσίευσης Proximal Origin -της προσπάθειας υπό την ηγεσία του Dr. Anthony Fauci να διαψεύσει τη θεωρία της διαρροής από το εργαστήριο- μπήκε στο Twitter για να κατακεραυνώσει τη νέα μελέτη ως “μοριακή βιολογία νηπιαγωγείου”. Η κριτική του Andersen έγκειται στο γεγονός ότι οι θέσεις κοπής είναι κοινές στους ιούς SARS που απαντούν στη φύση. Ωστόσο, αυτή η κριτική δεν εξηγεί την πολύ ασυνήθιστη τοποθέτηση των θέσεων κοπής στον SARS-CoV-2.

Ο Kristian Andersen ενημερώνει τους δημοσιογράφους στο Σαν Ντιέγκο, 30 Δεκεμβρίου 2020. (Associated Press)

Η ίδια η εργασία Proximal Origin, η οποία διακήρυττε με τόλμη ότι “οι αναλύσεις μας δείχνουν σαφώς ότι ο SARS-CoV-2 δεν είναι ένα εργαστηριακό κατασκεύασμα ή ένας σκόπιμα χειραγωγημένος ιός”, απορρίφθηκε αφού προέκυψε ότι ο Andersen και οι συν-συγγραφείς του είχαν βασιστεί σε μια παρωχημένη βάση δεδομένων για τα ευρήματά τους.

Ειδικότερα, ο Andersen είπε στον Fauci κατ’ ιδίαν ότι ο SARS-CoV-2 φαινόταν τεχνητά κατασκευασμένος, ενώ δημοσίως προωθούσε το αφήγημα περί φυσικής προέλευσης. Ο Fauci ήταν τότε διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων (NIAID). Θα παραιτηθεί από τη θέση αυτή τον Δεκέμβριο.

Ο Andersen και μια ομάδα άλλων επιστημόνων που λαμβάνουν χρηματοδότηση από το NIAID του Fauci συνέγραψαν επίσης μια άλλη μελέτη περί φυσικής προέλευσης, το οποίο δηλώνει ότι οι “αναλύσεις τους παρέχουν αδιάσειστα στοιχεία για την εμφάνιση του SARS-CoV-2 από την υπαίθρια αγορά ζωντανών ζώων”. Και αυτή η μελέτη, επίσης, έχει έκτοτε επικριθεί για τη στήριξή του σε λανθασμένα δεδομένα.

Παρόλο που δεν υπάρχουν ακόμη αδιάσειστα στοιχεία σε καμία από τις δύο πλευρές της συζήτησης για την προέλευση, είναι αξιοσημείωτο ότι τα έγγραφα των υποστηρικτών της φυσικής προέλευσης τείνουν να διατυπώνουν μεγαλεπήβολους ισχυρισμούς για αδιαμφισβήτητα στοιχεία. Αντίθετα, οι συγγραφείς της νέας μελέτης έχουν προσκαλέσει την κριτική και τη συζήτηση για τα ευρήματά τους και ασχολούνται με την κριτική αυτή στο διαδίκτυο.

Παρόλο που είναι πολύ νωρίς για να καταλήξουμε σε μια τελική ετυμηγορία σχετικά με τη νέα μελέτη, η οποία υπόκειται ακόμη σε αξιολόγηση από ομοτίμους, η μεθοδολογία της προσφέρει για πρώτη φορά έναν δρόμο για την επίλυση του γρίφου της προέλευσης της COVID-19 χωρίς να χρειάζεται να βασιστούμε σε δεδομένα που αποκρύπτονται από το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας.

Ουόρεν Φάρελ: Σπίτια χωρίς πατέρα συνδέονται με ψυχικές ασθένειες, μαζικούς πυροβολισμούς

Πέμπτη, 14 Ιούλ, 2022Πέμπτη, 14 Ιούλ, 2022 Από MASOOMA HAQ

Ο Ουόρεν Φάρελ, συγγραφέας του βιβλίου «Η κρίση των αγοριών: Γιατί τα αγόρια μας υποφέρουν και τι μπορούμε να κάνουμε γι’αυτό», έχει διαπιστώσει πως η έλλειψη πατέρα είναι πρωτοπόρος παράγοντας στις αυξημένες ψυχικές ασθένειες, εξαρτήσεις και αυτοκτονίες ανδρών.

Συνδέει τους μαζικούς πυροβολισμούς σε 53 ανεπτυγμένες χώρες όπου οι δράστες ήταν αγόρια και άνδρες που δεν είχαν πατρική φιγούρα, και αναφέρει συγκεκριμένα έξι μαζικούς πυροβολισμούς που συνέβησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες τον 21^ο αιώνα.« Και οι έξι μαζικοί πυροβολισμοί σε σχολεία που σκότωσαν περισσότερους από 10 ανθρώπους έγιναν από αγόρια, και οι έξι έγιναν από αγόρια που είχαν στερηθεί τον πατέρα τους, από το Σάντυ Χουκ μέχρι τους πυροβολισμούς στο Τέξας», δήλωσε ο Φάρελ κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης συνέντευξης για το πρόγραμμα «American Thought Leaders» της EpochTV.

Ο Φάρελ αναφερόταν στον μαζικό πυροβολισμό που έγινε στο δημοτικό σχολείο Σάντυ Χουκ στο Νιούτον , Κονέκτικατ, 24 Μαϊου 2022, και στους πυροβολισμούς στο Δημοτικό Σχολείο Ρομπ στην πόλη Ουλβάντε, Τέξας.

Είπε ότι τα κορίτσια μεγαλώνουν στο ίδιο περιβάλλον με τα αγόρια, με πρόσβαση στα ίδια μέσα ενημέρωσης, βιντεοπαιχνίδια και όπλα και αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα ψυχικής υγείας, αλλά δεν διαπράττουν πυροβολισμούς.

Ο Φάρελ έχει θέσει ως μέρος της αποστολής του να εκπαιδεύσει τους νομοθέτες σχετικά με τη σημασία των πατεράδων στη ζωή των παιδιών, ιδίως των νεαρών αγοριών. Οι προσπάθειές του είχαν ως αποτέλεσμα η Φλόριντα και το Κεντάκι να θεσπίσουν νόμους που αναγνωρίζουν τον κρίσιμο ρόλο του πατέρα, ιδίως σε περίπτωση διαζυγίου.

Σύμφωνα με το Γραφείο Απογραφής των ΗΠΑ, οι ανύπαντρες μητέρες που ζουν με το παιδί ή τα παιδιά τους είναι ο δεύτερος πιο κοινός τύπος διαβίωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, αριθμός που έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 50 χρόνια.

Από το 2020, το 21% των παιδιών, ή περίπου 15,3 εκατομμύρια, ζούσαν μόνο με τη μητέρα τους, σε σύγκριση με το 11%, ή 7,6 εκατομμύρια του 1968.

Ο κυβερνήτης της Φλόριντα Ρον ΝτεΣάντις μιλάει κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που πραγματοποιήθηκε στο Cox Science Center & Aquarium στο West Palm Beach της Φλόριντα, στις 8 Ιουνίου 2022. (Joe Raedle/Getty Images)

Πολιτείες που αναλαμβάνουν δράση

Το νομοθετικό σώμα της Φλόριντα ψήφισε πρόσφατα το HB 7065, το οποίο διέθεσε 70 εκατομμύρια δολάρια σε χρηματοδότηση για την παροχή ενός ευρέος φάσματος υποστήριξης σε οικογένειες και νέους μέσω του Τμήματος Δικαιοσύνης Ανηλίκων (DJJ) και του Τμήματος Παιδιών και Οικογενειών (DCF).

«Υπάρχουν περισσότερα από 18 εκατομμύρια παιδιά στη χώρα μας που ζουν χωρίς πατέρα στο σπίτι τους», δήλωσε ο κυβερνήτης Ρον ντε Σάντις όταν υπέγραψε το νομοσχέδιο σε νόμο στις 22 Απριλίου. «Αυτό έχει σοβαρές επιπτώσεις στα παιδιά και συχνά οδηγεί σε εγκατάλειψη του σχολείου, εγκληματικότητα και κατάχρηση ουσιών. Είναι απίστευτο ότι υπάρχουν κάποιοι που υποβαθμίζουν τη σημασία της πατρότητας και της πυρηνικής οικογένειας – δεν θα το επιτρέψουμε αυτό να συμβεί στην πολιτεία μας. Είμαι περήφανος που λέω ότι κάνουμε ό,τι μπορούμε για να υποστηρίξουμε την εμπλεκόμενη πατρότητα στη Φλόριντα».

Το 2018, ο κυβερνήτης του Κεντάκυ, Ματ Μπέβιν υπέγραψε νομοσχέδιο που προβλέπει αυτόματα ότι και οι δύο γονείς θα μοιράζονται ισότιμα την επιμέλεια των παιδιών σε περίπτωση διαζυγίου, ενώ εξακολουθεί να παρέχει στους δικαστές τη διακριτική ευχέρεια να περιορίσουν την κοινή επιμέλεια εάν ένας από τους γονείς είναι ακατάλληλος.

Ο Φάρελ δήλωσε ότι είναι καλό που η Φλόριντα και το Κεντάκι έχουν λάβει αυτά τα μέτρα, αλλά ότι σε γενικές γραμμές η κρίση της έλλειψης πατρότητας εξακολουθεί να αγνοείται.

Ο Φάρελ αναφέρθηκε στο έργο του ψυχολόγου Ρίτσαρντ Ουάρσακ, ο οποίος διαπίστωσε ότι τα παιδιά που περνούν χρόνο τόσο με τις μητέρες τους όσο και με τους πατέρες τους μετά το διαζύγιο είχαν καλύτερα αποτελέσματα αργότερα στη ζωή τους και ότι η παρουσία του πατέρα ήταν πιο σημαντική από τις οικονομικές μεταβλητές.

Ο Φάρελ είπε ότι η μελέτη του Ουάρσακ διαπίστωσε ότι το 100 τοις εκατό των ακαδημαϊκών συμφωνούσε ότι τα παιδιά που μεγάλωσαν χωρίς πατέρα είχαν τα μεγαλύτερα προβλήματα.

Ένας πατέρας διαβάζει στην κόρη του σε αυτή τη φωτογραφία αρχείου. (Monkey Business Images/Shutterstock)

Ο Φάρελ δήλωσε ότι διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Οργάνωσης για τη Γυναίκα (NOW) στη Νέα Υόρκη και έχει μιλήσει σε όλο τον κόσμο για θέματα γυναικών, οπότε τείνει να συμβαδίζει με τη σκέψη των Δημοκρατικών σε τέτοια θέματα.

Όταν πήγε στην Αϊόβα κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών του 2020 για να μιλήσει με τους υποψήφιους των Δημοκρατικών, ο Φάρελ είπε ότι οι υποψήφιοι Τζον Χίκελουπερ και Άντριου Γιανγκ συμφώνησαν μαζί του σχετικά με την επιδημία της έλλειψης πατρότητας.

«Οι υπεύθυνοι της εκστρατείας τους, όταν άρχισαν να βλέπουν ότι οι υποψήφιοί τους συμφωνούσαν μαζί μου, και οι δύο υπεύθυνοι της εκστρατείας τους ήρθαν σε μένα και μου είπαν: “Ουόρεν, δεν έχουμε την πολυτέλεια να βάλουμε τους υποψηφίους μας να μιλήσουν για τη σημασία του να έχουν τα αγόρια πατεράδες και για τη συμμετοχή του πατέρα, επειδή φοβόμαστε μήπως αποξενώσουμε τη φεμινιστική μας βάση”».

Αυτό δεν αποτέλεσε έκπληξη για τον Φάρελ, ο οποίος, έχοντας εργαστεί σε ηγετικό ρόλο σε φεμινιστική οργάνωση, είχε δει αυτού του είδους τη σκέψη και την περιθωριοποίηση των πατεράδων και στο παρελθόν. Αυτές οι οργανώσεις δεν βάζουν πρώτα τα συμφέροντα των παιδιών, αλλά μάλλον της μητέρας, δήλωσε ο Φάρελ.

Μετά το διαζύγιο

Ο Φάρελ δήλωσε ότι τα παιδιά τα καταφέρνουν καλύτερα μετά το διαζύγιο όταν περνούν ίσο χρόνο τόσο με τη μητέρα όσο και με τον πατέρα και κυρίως όταν υπάρχει επικοινωνία και ισορροπημένη συμβολή και από τους δύο γονείς. Κάθε γονέας φέρνει πλεονεκτήματα στην ανατροφή ενός παιδιού: οι μητέρες τείνουν να θέτουν όρια και να επαινούν τα παιδιά τους, ενώ οι μπαμπάδες επιβάλλουν τα όρια και επιτρέπουν στα παιδιά να παίρνουν ρίσκα, δήλωσε ο Φάρελ.

«Στην επιβολή των ορίων, [οι μπαμπάδες] δημιουργούν την πειθαρχία για το παιδί ώστε να επιτύχει την αναβολή της ικανοποίησης και την εστίαση στην προσοχή στη λεπτομέρεια», είπε. «Τα παιδιά που μεγαλώνουν κυρίως από μπαμπάδες έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να έχουν ΔΕΠΥ, επειδή απαιτείται να επικεντρωθούν στο πραγματικό αντικείμενο που κάνουν».

Ένα αγόρι παίζει με δεινόσαυρους με τον πατέρα του σε αυτή τη φωτογραφία αρχείου. (fizkes/Shutterstock)

Τα αγόρια που διέπραξαν αυτούς τους μαζικούς πυροβολισμούς σε σχολεία υπέφεραν από την έλλειψη ενός στοργικού, ισχυρού ανδρικού προτύπου. Επιπλέον, τα αγόρια ακούνε συχνά ότι τα συναισθήματά τους δεν έχουν σημασία, γεγονός που οδηγεί σε συναισθηματική τοξικότητα, δήλωσε ο Φάρελ.

«Τα αγόρια που δεν έχουν πατέρα, πολύ συχνά είναι πιθανό να μην έχουν αυτή την αναβαλλόμενη ικανοποίηση που πηγάζει από την επιβολή των ορίων. Ως εκ τούτου, αρχίζουν να μην τα πηγαίνουν τόσο καλά στο σχολείο», δήλωσε ο Φάρελ.

Είπε ότι έχει μιλήσει με αγόρια στο λύκειο και τα αγόρια είπαν ότι αυτό που μαθαίνουν στο σχολείο όσον αφορά τα θέματα ανδρών-γυναικών είναι ο τοξικός ανδρισμός, χωρίς να κατανοούν τις θυσίες που έκαναν οι άνδρες και οδήγησαν σε αυτή την τοξικότητα, καθώς και την έννοια της «πατριαρχίας», είπε ο Φάρελ.

Η σύγχρονη φεμινιστική ιδεολογία βλάπτει τα αγόρια

Ο Φάρελ δήλωσε ότι τα αγόρια υποφέρουν επειδή τους λένε ότι ο ανδρισμός τους είναι κακός. «Ο κόσμος δεν κυριαρχούνταν από μια πατριαρχία. Κυριαρχείτο από την ανάγκη επιβίωσης, και για να επιβιώσουν, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες περιορίζονταν στους ρόλους τους», δήλωσε ο Φάρελ, προσθέτοντας ότι ο φεμινισμός κατηγορεί τους άνδρες για τα κοινωνικά προβλήματα και δεν λαμβάνει υπόψη τις θυσίες που κάνουν για τις οικογένειές τους.

«Δίνουμε διαρκώς στα αγόρια μια αρνητική εικόνα του εαυτού τους που οδηγεί σε χαμηλή αυτοεκτίμηση, που οδηγεί στο να χρειάζεται να κάνουν συνεχώς αντισταθμίσεις», είπε.

Ο Φάρελ δήλωσε ότι ενώ προσπαθεί να κάνει το καλό, κατηγορεί επίσης τον εαυτό του επειδή ήταν στο διοικητικό συμβούλιο του NOW για τρία χρόνια, όπου διαδόθηκαν αυτές οι επιζήμιες φεμινιστικές ιδέες που βλάπτουν τα αγόρια και τελικά και τα κορίτσια.

Διαδηλωτές συμμετέχουν στην “March4Women” κατά τη διάρκεια της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας στο Λονδίνο στις 8 Μαρτίου 2020. (Tolga Akmen/AFP via Getty Images)

Ο Φάρελ ξεκίνησε το έργο του για τα ίσα δικαιώματα των γυναικών επειδή πίστευε στο δόγμα: «Είμαι γυναίκα, είμαι δυνατή», αλλά τώρα είπε ότι δεν υποστηρίζει τον φεμινισμό επειδή το φεμινιστικό κίνημα έχει αλλάξει σε: «Είμαι γυναίκα, έχω αδικηθεί».

Αυτό το είδος σκέψης βλάπτει τα αγόρια, είπε, και πρέπει να αλλάξει, ώστε τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια να μπορούν να επωφεληθούν από την πλήρη συμβολή του πατέρα στη ζωή τους.

Συμβουλές για τις ανύπαντρες μητέρες

Ο Φάρελ συμβουλεύει όλες τις ανύπαντρες μητέρες να δώσουν στον βιολογικό πατέρα να καταλάβει ότι τον χρειάζονται πολύ και θα ανταποκριθεί καλά.

«Όταν λέτε: “Βλέπω τώρα ποια είναι η θετική αξία της τραχύτητας σου, των πειραγμάτων σου, που επιτρέπεις στον γιο ή την κόρη μας να πάρει το ρίσκο να περπατήσει σε μια λίμνη και πιθανώς να χάσει το δρόμο” και τι κάνει αυτό, τότε, ο μπαμπάς θα πει: “Εντάξει, αν με εκτιμούν, τώρα θα επιστρέψω”», δήλωσε ο Φάρελ.

Αν ο βιολογικός μπαμπάς δεν μπορεί να εμπλακεί, ο Φάρελ προτείνει να εγγράφονται τα αγόρια σε ομάδες ή ομαδικά αθλήματα, όπου άλλα ανδρικά πρότυπα μπορούν να βοηθήσουν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους.

Συμβουλεύει τους γονείς να συνδέονται με τα παιδιά τους, να ακούν αντί να προσπαθούν να διορθώσουν τα προβλήματα των παιδιών τους και να έχουν οικογενειακές βραδιές δείπνου χωρίς μέσα ενημέρωσης, ώστε να μπορούν να εξασκούν αυτές τις δεξιότητες ακρόασης και να εμβαθύνουν τη σχέση.

«Οι ενσυναισθητικοί γονείς που είναι μόνο ενσυναισθητικοί δημιουργούν παιδιά που είναι εγωκεντρικά, νομίζοντας ότι μόνο οι δικές τους ανάγκες τυγχάνουν προσοχής», είπε. «Έτσι, πρέπει και να είστε ενσυναισθητικοί και να απαιτείτε από τα παιδιά σας να ακούνε και τη δική σας οπτική γωνία».

Με βάση τη δουλειά του με τη συμβουλευτική ζευγαριών, ο Φάρελ είπε ότι η ακρόαση πρέπει να επεκτείνεται πέρα από τα παιδιά και στον σύζυγο ή τον πρώην σύζυγο, ώστε να υπάρχει σεβασμός και υγιής επικοινωνία.

Τα ζευγάρια που συν-γονεύουν πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι κανένας γονέας δεν σκοπεύει να βλάψει το παιδί του, δήλωσε ο Φάρελ.

Οι ενήλικες πρέπει «να μάθουν πώς να ακούνε αυτά που αρχικά δεν έχουν την τάση να ακούνε και να μάθουν να δέχονται την κριτική από τους ανθρώπους που αγαπούν χωρίς να γίνονται αμυντικοί», είπε ο Φάρελ.

Το GOP Νεβάδας ανακοινώνει: «Τουλάχιστον 3.062 περιπτώσεις απάτης ψήφου»

Σάββατο, 07 Νοέ, 2020Παρασκευή, 06 Νοέ, 2020 Από ISABEL VAN BRUGEN

Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της Νεβάδα στις 5 Νοεμβρίου ανακοίνωσε ότι οι δικηγόροι του έστειλαν ποινική παραπομπή στον Γενικό Εισαγγελέα των ΗΠΑ, Γουίλιαμ Μπαρ, η οποία ισχυρίζεται ότι τουλάχιστον 3.062 περιπτώσεις απάτης ψήφου έλαβαν χώρα στην πολιτεία.

«Περιμένουμε ότι ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί σημαντικά», έγραψε το GOP της Νεβάδα στο Twitter την Πέμπτη το απόγευμα. «Χιλιάδες άτομα έχουν εντοπιστεί που φαίνεται να έχουν παραβιάσει τον νόμο, ψηφίζοντας αφότου είχαν φύγει από την Νεβάδα».

Our lawyers just sent a criminal referral to AG Barr regarding at least 3,062 instances of voter fraud. We expect that number to grow substantially. Thousands of individuals have been identified who appear to have violated the law by casting ballots after they moved from NV.

— Nevada GOP (@NVGOP) November 6, 2020

Η ποινική παραπομπή έρχεται αμέσως μετά από ανακοίνωση της εκστρατείας επανεκλογής του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ που ανέφερε ότι καταθέτουν αγωγή στην πολιτεία καθώς χιλιάδες ψηφοδέλτια προέρχονταν από ψηφοφόρους που δεν ζουν πλέον στην πολιτεία. σύμφωνα με την ομάδα επανεκλογής.

Σύμφωνα με επιστολή που ελήφθη από το CBS News, οι δικηγόροι του κόμματος έστειλαν στον Μπαρ περισσότερες από 60 σελίδες αρχείων με στοιχεία ψηφοφόρων, για τις οποίες οι δικηγόροι λένε ότι τις συνέκριναν με την βάση δεδομένων της Εθνικής Αλλαγής Διεύθυνσης Κατοικίας.

MORE: Letter to AG Barr includes +60 pages voter records @NVGOP “We have identified 3,062 individuals who appear to have improperly cast mail ballot in the election. We verified this by cross referencing the names + addreses of voters with National Change of Address database” pic.twitter.com/5V7nOhUrqF

— Catherine Herridge (@CBS_Herridge) November 6, 2020

«Γράφουμε για να σας ενημερώσουμε για εγκληματική απάτη ψήφου στην Πολιτεία της Νεβάδα στις εθνικές εκλογές του 2020. Συγκεκριμένα, έχουμε εντοπίσει μέχρι σήμερα, 3.062 άτομα που φαίνεται να έχουν ψηφίσει παράνομα στις εκλογές», έγραψαν οι δικηγόροι, σημειώνοντας ότι αναμένουν ότι ο τελικός κατάλογος των παράνομων ψηφοφόρων «θα αυξηθεί σημαντικά».

Στην επιστολή αναφέρεται επίσης ότι ένα ξεχωριστό έγγραφο περίληψης των ευρημάτων στάλθηκε στον Τζόσεφ Γκλόρια, γραμματέα της επαρχίας Κλαρκ.

«Η απάτη ψήφου είναι ένα σοβαρό εθνικό κακούργημα, που βάλλει στην καρδιά της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας», πρόσθεσαν. «Κατανοούμε ότι πρόκειται για σοβαρούς ισχυρισμούς και δεν τους ανακοινώνουμε ελαφρά».

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης και η επαρχία Κλαρκ δεν απάντησαν αμέσως σε αιτήματα σχολιασμού από την Epoch Times.

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης δήλωσε στην Fox News ότι έχει λάβει την ποινική παραπομπή του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και ότι οι δικηγόροι θα ακολουθήσουν την τυπική διαδικασία έρευνας.

Μετά από νέα σχετικά με την ποινική παραπομπή, η Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών (ACLU) της Νεβάδα δήλωσε στο Twitter την Πέμπτη ότι οι ψηφοφόροι στην πολιτεία δεν χάνουν την δυνατότηα ψήφου όταν αλλάζουν κατοικία προσωρινά.

«Η ACLU της Νεβάδα παρακολουθεί για να βεβαιωθεί ότι αυτές οι εκλογές παραμένουν δίκαιες και είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε εάν υποβληθούν σοβαρές υποθέσεις», έγραψε η δικηγόρος του προσωπικού Νίκι Λίβαϊ σε δήλωση.

NV ballots for kids?
4 MAIL votes cast in Washoe Co by people UNDER-18! 1 Dem & 3 NP

Father of a 17 yo who registered & received ballot thankfully contacted county re: his ineligibility…

The Radical Left dreams to lower voting age but… they can’t legally vote! pic.twitter.com/PAuUyzgj5D

— Nevada GOP (@NVGOP) November 6, 2020

Το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της Νεβάδα ανήρτησε μια εικόνα σε ένα ξεχωριστό tweet που ισχυριζόταν ότι τέσσερα ψηφοδέλτια στην περιοχή Washoe υποβλήθηκαν ταχυδρομικά από άτομα κάτω των 18 ετών, ένα εκ των οποίων εγγεγραμμένο ως μέλος του Δημοκρατικού κόμματος.

«Ψηφοφορία στην Νεβάδα για παιδιά; 4 ταχυδρομικές ψήφοι στο Washoe Co από άτομα κάτω των 18 ετών! 1 Δημοκρατικός & 3 μη καταγεγραμμένοι σε κόμμα», έγραψε το GOP της Νεβάδα. «Ο πατέρας του 17χρονου που γράφτηκε στον εκλογικό κατάλογο και ψήφισε επικοινώνησε με την επαρχία σχετικά με την δυνατότητα συμμετοχής του… Η Ριζοσπαστική Αριστερά ονειρεύεται να μειώσει την ηλικία ψηφοφορίας αλλά… δεν μπορούν να ψηφίσουν νόμιμα!»

Η Epoch Times αιτήθηκε σχολιασμό από εκπρόσωπο της επαρχίας Washoe.

Νωρίτερα την ίδια μέρα, ο πρόεδρος της εκστρατείας του Τραμπ στη Νεβάδα, Άνταμ Λάξαλτ, δήλωσε ότι υπήρχαν «παραδείγματα ψήφων (προς μελλοντική ψήφιση) που ταχυδρομούνταν σε όλη την επαρχία… μέσα σε κάδους απορριμμάτων… υπήρξαν άνθρωποι που έλαβαν έως και 18 σύνολα ψηφοδελτίων» στο γραμματοκιβώτιό τους, αναφέροντας ότι είναι ένδειξη εκλογικής ανωμαλίας.

«Ακόμα δεν καταφέραμε να μελετήσουμε αυτές τις υπογραφές ή να εξετάσουμε ουσιαστικά τις ταχυδρομικές ψήφους από εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους», δήλωσε ο Λάξαλτ, ο πρώην γενικός εισαγγελέας της Νεβάδα, σε συνέντευξη Τύπου.

Ο Ρίτσαρντ Γκρένελ, πρώην αναπληρωτής διευθυντής εθνικών μυστικών υπηρεσιών του Τραμπ, δήλωσε στην συνέντευξη: «Αν δεν είσαι στην πολιτεία για 30 ημέρες είναι παράνομο να ψηφίσεις… υποβάλλουμε αυτήν την αγωγή για την προστασία των νόμιμων ψηφοφόρων».

Μέχρι νωρίς το πρωί της Παρασκευής, ο Τραμπ βρισκόταν πίσω από τον πρώην αντιπρόεδρο Τζο Μπάιντεν στη Νεβάδα με περίπου 11.400 ψήφους, ενώ το 84% των ψήφων είχε καταμετρηθεί.

Ο γραμματέας της επαρχίας Κλαρκ Γκλόρια δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ότι η πολιτεία δεν θα ολοκληρώσει την επεξεργασία όλων των ψηφοδελτίων της μέχρι την επόμενη Πέμπτη, 12 Νοεμβρίου.

Ο Ιβάν Πεντσούκοφ συνέβαλε σε αυτό το άρθρο.

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

Επιζών στρατοπέδου εργασίας εξηγεί το πώς δραπέτευσε από τη βίαιη συγκομιδή οργάνων στην Κίνα

Σάββατο, 07 Νοέ, 2020Παρασκευή, 06 Νοέ, 2020 Από EPOCH TIMES

Γράφει ο Jocelyn Neo

«Το 2007 ήμουν στο Εργατικό Κέντρο Επανεκπαίδευσης του Πεκίνου», θυμάται ο Λιου Τζιντάο , πρώην διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Πετρελαίου της Κίνας, σε συνέντευξη του στην Epoch Times στην Κίνα.

Μια μέρα, ο Λιου δέχθηκε επίθεση από ένα τοξικομανή τρόφιμο, που τον χτύπησε σοβαρά στη μέση και χαμηλά στην πλάτη του. Εκείνη τη στιγμή, «ένας φυλακισμένος έτρεξε στο κελί και έδωσε στον φρουρό μια εντολή από τη διοίκηση, για να αποτρέψει τη ζημιά στα εσωτερικά μου όργανα», δήλωσε ο πρώην φοιτητής.

«Αρχικά ένιωσα μπερδεμένος και ύστερα αναρωτήθηκα γιατί ανησυχούν τόσο πολύ για την ακεραιότητα των οργάνων μου;»

Ο Λιου, 39 ετών, έδωσε αυτήν τη μαρτυρία στην κατάθεσή του στο ανεξάρτητο Λαϊκό Δικαστήριο για τη Συγκομιδή Οργάνων στην Κίνα, το οποίο έγινε γνωστό και ως Δικαστήριο της Κίνας.

Ο Λιου Τζιντάο είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Πετρελαίου της Κίνας στο Πεκίνο. Φωτογραφία © The Epoch Times

Ακόμη και πριν από τη σύλληψή του, ο Λιου είχε ακούσει για τη βίαιη συγκομιδή οργάνων από κρατούμενους, αλλά δεν το είχε πίστεψε.

«Στην αρχή δεν μπορούσα να το πιστέψω, αλλά τώρα μου έγινε σαφές. Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι αυτό πράγματι συμβαίνει στην Κίνα σε μεγάλη κλίμακα», είπε ο Λιου σε συνέντευξη στην 10 Daily.

Την επόμενη μέρα, ο Λιου άκουσε έναν φυλακισμένο να λέει σε έναν άλλο:

«Ο σύζυγος αυτής της γυναίκας από το Πεκίνο (ήταν ασκούμενος στο Φάλουν Γκονγκ) εξαφανίστηκε μετά από τη σύλληψή του».

Και ο Λιου κάνει αυτήν την πνευματική άσκηση από τον Αύγουστο του 1997, και αυτός ήταν ο λόγος που στάλθηκε στο στρατόπεδο.

Η αρχαία άσκηση διαλογισμού Φάλουν Γκονγκ, δημοσιοποιήθηκε στην Κίνα το 1992, από τον κ. Λι Χονγκτζί και έγινε η πιό δημοφιλής μέθοδος τσιγκονγκ από το 1990 μέχρι το 1999. Οι 5 ενεργειακές ασκήσεις και οι αρχές της μεθόδου Αλήθεια, Καλοσύνη, Ανεκτικότητα βελτίωσαν την ψυχική και σωματική υγεία των ανθρώπων και γι΄αυτούς τους λόγους είχε λάβει αρκετά βραβεία ως καλύτερη παραδοσιακή μέθοδος αυτοβελτίωσης στην Κίνα. Μέχρι το 1999, το Φάλουν Γκονγκ έγινε αναπόφευκτα στόχος, καθώς ήταν η μεγαλύτερη – και ταχύτερα αναπτυσσόμενη – πνευματική ομάδα στην Κίνα με 100 εκατομμύρια ασκούμενους σε εθνικό επίπεδο. Στις 20 Ιουλίου του 1999 ξεκίνησε μια μαζική εκστρατεία καταστολής του, από το ΚΚΚ. Έκτοτε, δεκάδες χιλιάδες μαθητές του Φάλουν Γκονγκ συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν.

Ασκούμενοι εκτελούν τις ασκήσεις του Φάλουν Γκονγκ στην πόλη Σενγιάνγκ, επαρχία Λιαονίνγκ, 1998. Φωτογραφία © Minghui

Τον Νοέμβριο του 2006, ενώ ο Λιου έκανε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Πετρελαϊκής Βιομηχανίας της Κίνας στο Πεκίνο, μια ομάδα αστυνομικών τον συνέλαβε στο αμφιθέατρο.

«Με ανάγκασαν να καθίσω σε μια καρέκλα και άρχισαν να ψάχνουν τον υπολογιστή μου, ο οποίος περιείχε υλικό για το Φάλουν Γκονγκ», είπε ο Λιου στην 10 Daily.

«Ρώτησα γιατί με κράτησαν και πού είναι το ένταλμα έρευνας. Ένας από τους αστυνομικούς έβγαλε ένα κομμάτι χαρτί και είπε: “Αυτό το έγγραφο θα επιτρέψει τη σύλληψή σας”», αναφέρει ο Λιου στο Δικαστήριο της Κίνας.

Ο Λιου είπε ότι αργότερα μεταφέρθηκε στο Κέντρο Πλύσης Εγκεφάλου Τσανγκπίνγκ στο Πεκίνο, όπου αναγκάστηκε να παρακολουθήσει βίντεο με συκοφαντίες κατά του Φάλουν Γκονγκ. Ωστόσο, αυτή ήταν μόνο η αρχή του μαρτυρίου του.

Στη συνέχεια, στάλθηκε αρχικά στο Εργατικό Κέντρο Εκπαίδευσης Τουανχέ στο Πεκίνο και ύστερα στο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας Τουανχέ στο Πεκίνο. Εκεί λιμοκτονούσε, ξυλοκοπήθηκε, υπέστη ηλεκτροπληξία, εξαναγκάστηκε σε αϋπνία, ταΐστηκε μέσω ενός σωλήνα τροφή αναμεμιγμένη με τα ούρα του και γέμισαν το στόμα του με τα κόπρανα του.

Μια απεικόνιση του εξαναγκαστικού ταΐσματος, μια από τις μεθόδους βασανιστηρίων που χρησιμοποιούνται σε κινεζικά στρατόπεδα εργασίας και φυλακές. Φωτογραφία © Minghui

Όλα αυτά τα σκληρά βασανιστήρια είχαν ως στόχο να αναγκάσουν τον Λιου να σταματήσει να ασκεί το Φάλουν Γκονγκ.

Ταυτόχρονα με τα βασανιστήρια και τους ξυλοδαρμούς, ο Λιου και άλλοι ασκούμενοι υποβάλλονταν σε ιατρικές εξετάσεις.

«Πήραν μια ακτινογραφία του κορμού μου, και ένα χρόνο αργότερα πήραν άλλη μια ακτινογραφία, καθώς και αίμα για ανάλυση», είπε ο Λιου στην The Sydney Morning Herald.

Ωστόσο, τα αποτελέσματα των αναλύσεων δεν αναφέρθηκαν ποτέ, γεγονός που έκανε τον Λιου να υποψιαστεί ότι ίσως σχετίζονταν με τη συγκομιδή οργάνων.

Ο Λιου Τζιντάο (κέντρο) σε μια συγκέντρωση στο Σίδνεϊ στις 16 Απριλίου 2015. Φωτογραφία από τον Shar Adams / The Epoch Times

Οι εικασίες του Λιου δεν ήταν αβάσιμες.

Το 2016, κυκλοφόρησε η έκθεση «Blood Harvest / Butchery: Renewal» από τον Ντέιβιντ Κίλγκουρ [David Kilgour], πρώην υπουργό Εξωτερικών του Καναδά (για την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού), τον Ήθαν Γκούτμαν [Ethan Gutman], υποψήφιο για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης και τον Ντέιβιντ Μάτας [David Matas], δικηγόρο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, επιβεβαιώνοντας τες.

Η έκθεση ανέφερε ότι οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ είναι πιθανότερο να σταλούν για ιατρικές εξετάσεις και εξετάσεις αίματος, ενώ άλλοι κρατούμενοι (με εξαίρεση τους Ουιγούρους, τους Θιβετιανούς και μέλη ορισμένων χριστιανικών κοινοτήτων) δεν χαίρουν τέτοιας «προσοχής».

Ο Λιου Τζιντάο σε συγκέντρωση μπροστά από το αυστραλιανό κοινοβούλιο στην Καμπέρα στις 20 Μαρτίου 2013. Φωτογραφία © The Epoch Times / Luo Ya

«Το τελικό συμπέρασμα αυτής της έκθεσης, και γενικότερα όλης της εργασίας μας, είναι το εξής: Η Κίνα εμπλέκεται στη μαζική δολοφονία κρατουμένων συνείδησης προκειμένου να αποκτήσει όργανα για μεταμόσχευση. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, τους Ουιγούρους, τους Θιβετιανούς και τα μέλη ορισμένων χριστιανικών κοινοτήτων» είπε ο David Matas.

Τον Νοέμβριο του 2007, ανίκανος να υπομείνει πλέον τα βασανιστήρια, ο Λιου υπέγραψε μια δήλωση όπου αποκήρυττε την πίστη του. Και το 2013, κατέφυγε στην Αυστραλία με τη σύζυγό του, όπου ζήτησε άσυλο.

Ο Λιου Τζιντάο σε μια συγκέντρωση στο Σίδνεϊ το 2019. Φωτογραφία © The Epoch Times / Shen Ke

Ο Λιου κατάφερε να αποφύγει τη βίαιη συγκομιδή οργάνων. Και τώρα μιλάει ανοιχτά για να υποστηρίξει τους πολλούς ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, που εξακολουθούν να κρατούνται στην Κίνα και αντιμετωπίζουν παρόμοια μοίρα.

«Η Αυστραλία είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος. Εδώ μπορώ να μιλήσω ελεύθερα για τη δίωξη. Πολλοί ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ εξακολουθούν να βασανίζονται στην Κίνα. Ελπίζω ότι η διεθνής κοινότητα θα βοηθήσει να σταματήσει αυτό και θα φέρει τους δολοφόνους στη δικαιοσύνη», δήλωσε ο Λιου σε συγκέντρωση μπροστά από το αυστραλιανό κοινοβούλιο στην Καμπέρα το 2013.

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

Αποκλειστικό: Πήτερ Ναβάρο – Χόλιγουντ και ΝΒΑ «χρήσιμοι ηλίθιοι» του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος

Δευτέρα, 02 Νοέ, 2020Σάββατο, 31 Οκτ, 2020 Από JACK PHILLIPS

Ο σύμβουλος της κυβέρνησης Τραμπ και οικονομολόγος Πήτερ Ναβάρο δήλωσε την Παρασκευή ότι οι αθλητές του NBA και οι διασημότητες του Χόλιγουντ είναι «χρήσιμοι ηλίθιοι» του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ), υποδηλώνοντας ότι οι Δημοκρατικοί παίζουν χωρίς να το καταλαβαίνουν μέσα στα χέρια του κινεζικού καθεστώτος.

Ο Ναβάρο, έχοντας δηλώσει ότι «δεν θα παρακολουθήσει ποτέ, ποτέ ξανά παιχνίδι ΝΒΑ», είπε στους «Ηγέτες της Αμερικανικής Σκέψης» της Epoch Times, ότι οι αθλητές διστάζουν να μιλήσουν για το κινεζικό καθεστώς, διότι έχουν δεσμευτεί στα συμφέροντά του.

«Κλείνουν το στόμα και ντριμπλάρουν όταν τελειώσουν με την Κίνα», είπε, αλλά πρόσθεσε ότι υπάρχουν «εργοστάσια σκλάβων στην Κίνα» που «φτιάχνουν αθλητικά παπούτσια για τους αστέρες τους» και «τα πωλούν σε παιδιά της Αμερικής».

Τα σχόλιά του ήρθαν καθώς η σεζόν του ΝΒΑ ολοκληρώθηκε πριν από αρκετές εβδομάδες, με τους Los Angeles Lakers να κερδίζουν ένα ακόμα πρωτάθλημα. Ωστόσο, η τηλεθέαση στους τελικούς αγώνες του ΝΒΑ έφτασε σε χαμηλά ακρότατα και οι δημοσκοπήσεις έχουν δείξει ότι ευθύνεται εν μέρει η υποστήριξη του Black Lives Matter και η αριστερή πολιτική ρητορική από τους αθλητές.

Ο Ναβάρο υποστήριξε ότι οι παίκτες του ΝΒΑ «στρέφουν πραγματικά χωρίς συνείδηση αλλού τα μάτια, σχετικά με τις κακοποιήσεις στην επαρχία Σιντζιάνγκ», τις παραβιάσεις δικαιωμάτων στο Χονγκ Κονγκ και τα «στρατόπεδα συγκέντρωσης», καθώς και με τις «κακοποιήσεις κατά του Φάλουν Γκονγκ με την αφαίρεση οργάνων» ζωντανών ανθρώπων. Αναφέρεται στην παραδοσιακή κινεζική άσκηση διαλογισμού που υφίσταται δίωξη από το ΚΚΚ από το 1999.

«Αυτοί οι παίκτες του ΝΒΑ, όχι μόνο τα αγνοούν, αλλά έπειτα έχουν το θράσος να πάνε στο κοινό τους και να μιλάνε αυστηρά για αυτό που βλέπουν ως καταπιεστική Αμερική», είπε, αναφερόμενος στις βίαιες διαδηλώσεις του Black Lives Matter.

Ο Meyers Leonard των Miami Heat στέκεται όρθιος κατά τη διάρκεια του εθνικού ύμνου πριν από ένα παιχνίδι μπάσκετ NBA εναντίον των Denver Nuggets στην Λίμνη Μπουένα Βίστα, Φλα., την 1η Αυγούστου 2020. (Kevin C. Cox/Pool Photo via AP)

Αλλά «το μεγαλύτερο πρόβλημα», υποστήριξε ο Ναβάρο, «είναι ότι τροφοδοτούν την αφήγηση ότι με κάποιον τρόπο, η αυταρχική κυβέρνηση της Κίνας και το σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό οικονομικό σύστημα είναι ανώτερο από το δικό μας».

Ο σούπερ σταρ του NBA και των Lakers, ΛεΜπρον Τζέιμς, δέχτηκε επίθεση πέρυσι για την κριτική του στον διευθύνοντα των Χιούστον Ρόκετς, Ντάρυλ Μόρεϋ, αφότου ο τελευταίος υποστήριξε διαδηλώσεις κατά του ΚΚΚ στο Χονγκ Κονγκ. Ο Τζέιμς ονόμασε τον Μόρεϋ ως «λανθασμένα πληροφορημένο» και «μη μορφωμένο», προκαλώντας έντονη αντίδραση.

Το Χόλιγουντ υποκύπτει επίσης στο ΚΚΚ, δήλωσε ο Ναβάρο στην συνέντευξη, σημειώνοντας ότι υπήρξε πίεση στα στούντιο να αφαιρέσουν περιεχόμενο ώστε να είναι αποδεκτό για το κινεζικό κοινό και την λογοκρισία του καθεστώτος.

Μια έρευνα από την PEN America, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που προωθεί την ελευθερία του λόγου, διαπίστωσε ότι οι δημιουργοί δημοφιλών ταινιών όπως οι «Iron Man 3», «World War Z» και «Top Gun: Maverick», εξυπηρετούν το ΚΚΚ και αφαιρούν διαλόγους και χαρακτήρες που δεν είναι υπέρ της κομμουνιστικής Κίνας.

«Οι δημιουργοί ταινιών δεν μπορούν να μειώνουν τη δουλειά τους στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή του μοναδικού περιεχομένου που θεωρείται αποδεκτό από ένα από τα πιο αυταρχικά καθεστώτα του κόσμου», ανέφερε η έρευνα της PEN. «Η προσέγγιση του Χόλιγουντ… θέτει ένα πρότυπο για τον υπόλοιπο κόσμο.» Σε ένα παράδειγμα, τα στελέχη του Paramount Studio απαίτησαν την αφαίρεση διαλόγου σχετικά με έναν ιό στην ταινία «Παγκόσμιος Πόλεμος Ζ», επειδή ο διάλογος ανέφερε πως πηγή του ιού είναι η Κίνα. Άμεσο αίτιο θεωρήθηκε η ευαισθησία του καθεστώτος στον κορωνοϊό που εμφανίστηκε στην Γουχάν πέρυσι.

Το NBA δεν απάντησε σε αίτημα για σχολιασμό.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την συνέντευξη του Πήτερ Ναβάρο στην Epoch Times, στην αμερικανική σελίδα της εφημερίδας.

O Jan Jekilek συνέβαλε στο άρθρο.

Μπράντλεϊ Μπίρκενφελντ: Η κυβέρνηση Ομπάμα κάλυψε τεράστιο σκάνδαλο ξεπλύματος χρήματος

Δευτέρα, 02 Νοέ, 2020Σάββατο, 31 Οκτ, 2020 Από EPOCH TIMES

Το ελβετικό τραπεζικό σύστημα έχει την φήμη ότι χρησιμοποιείται για φοροδιαφυγή, ξέπλυμα χρήματος και άλλες παράνομες δραστηριότητες. Και ο Μπράντλεϊ Μπίρκενφελντ, ένας από τους μεγαλύτερους καταγγέλλοντες στην ιστορία των ΗΠΑ, εξέθεσε την UBS, η οποία είναι η μεγαλύτερη τράπεζα στον κόσμο, και το πώς βοήθησε τους εξαιρετικά πλούσιους να διαπράξουν φορολογική απάτη μέσω υπεράκτιων τραπεζών.

Ο Μπράντλεϊ Μπίρκενφελντ αναφέρει λεπτομερώς στο βιβλίο του, «Lucifer’s Banker Uncensored» [Ο τραπεζίτης του διαβόλου χωρίς λογοκρισία], πώς βοήθησε τις Ηνωμένες Πολιτείες να ανακτήσουν πάνω από 5 δισεκατομμύρια δολάρια από το σύστημα, και επίσης αναφέρει λεπτομερώς αυτό που πιστεύει ότι ήταν μια απόκρυψη από ομάδες ειδικού ενδιαφέροντος στα χέρια της κυβέρνησης Ομπάμα, και βασικών αξιωματούχων των ΗΠΑ. Για να μάθουμε περισσότερα σχετικά με αυτό, προσκαλέσαμε τον Μπράντλεϊ Μπίρκενφελντ να μιλήσει μαζί μας.

Αυτά και πολλά άλλα θέματα σε αυτό το επεισόδιο του Crossroads.

Το Crossroads είναι μια εκπομπή της Epoch Times διαθέσιμη επίσης στο Facebook και στο YouTube.

Ακολουθήστε τον Joshua στο Twitter: @JoshJPhilipp

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ: Η καταστροφή της οικογένειας (Μέρος Β΄)

Σάββατο, 28 Νοέ, 2020Παρασκευή, 30 Οκτ, 2020 Από ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ «ΕΝΝΕΑ ΣΧΟΛΙΩΝ ΣΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ»

Η Epoch Times εκδίδει ανά κεφάλαιο μια μετάφραση από τα Κινεζικά ενός νέου βιβλίου, «Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας», από την συγγραφική ομάδα των «Εννέα Σχολίων στο Κομμουνιστικό Κόμμα».

Πίνακας περιεχομένων

4. Πως ο κομμουνισμός καταστρέφει οικογένειες στην Δύση (συνέχεια)

β) Προώθηση φεμινισμού και απόρριψη της παραδοσιακής οικογένειας (συνέχεια)
γ) Προώθηση ομοφυλοφιλίας για την υπονόμευση της οικογένειας
δ) Προώθηση διαζυγίου και άμβλωσης
ε) Χρήση του συστήματος επιδομάτων για προώθηση μονογονεϊκών οικογενειών
στ) Προώθηση εκφυλισμένου πολιτισμού

5. Πως το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα καταστρέφει οικογένειες

α) Διάλυση οικογενειών στο όνομα της ισότητας
β) Δημιουργία διαμάχης μεταξύ του αντρόγυνου
γ) Χρήση εξαναγκαστικής άμβλωσης για έλεγχο πληθυσμού

6. Οι συνέπειες της επίθεσης του κομμουνισμού στην οικογένεια

Παραπομπές

* * *

4. Πως ο κομμουνισμός καταστρέφει οικογένειες στην Δύση (συνέχεια)

β) Προώθηση φεμινισμού και απόρριψη της παραδοσιακής οικογένειας

Η κομμουνιστική ιδεολογία πίσω από το φεμινιστικό κίνημα

Το φεμινιστικό κίνημα είναι ένα ακόμη εργαλείο που ο κομμουνισμός χρησιμοποίησε για να καταστρέψει την οικογένεια. Όταν εμφανίστηκε στην Ευρώπη τον δέκατο όγδοο αιώνα, το φεμινιστικό κίνημα (γνωστό επίσης ως πρώτο κύμα φεμινισμού) μιλούσε για το ότι οι γυναίκες θα πρέπει να έχουν την ίδια αντιμετώπιση όπως οι άντρες στην εκπαίδευση, εργασία, και πολιτική. Το κέντρο του φεμινιστικού κινήματος μετακινήθηκε από την Ευρώπη στην Αμερική στα μέσα του δεκάτου ενάτου αιώνα.

Όταν το πρώτο κύμα φεμινισμού εμφανίστηκε, η ιδέα της παραδοσιακής οικογένειας είχε ακόμη ισχυρά θεμέλια στην κοινωνία, και το φεμινιστικό κίνημα δεν πήγαινε ενάντια σε αυτήν. Οι δημοφιλείς φεμινίστριες του καιρού, όπως η Μέρυ Γόλστοουνκραφτ της Αγγλίας του δεκάτου ογδόου αιώνα, η Μάργκαρετ Φούλερ της Αμερικής του δεκάτου ενάτου αιώνα, και ο Τζον Στιούαρτ Μιλ της Αγγλίας του δεκάτου ενάτου αιώνα, όλοι έλεγαν ότι, γενικά, οι γυναίκες θα πρέπει να δίνουν προτεραιότητα στην οικογένεια μετά τον γάμο, ότι οι ικανότητες των γυναικών θα πρέπει να αναπτύσσονται μέσα στα πλαίσια της οικογένειας, και ότι οι γυναίκες θα πρέπει να πλουτίζουν τον εαυτό τους (για παράδειγμα μέσω μόρφωσης) για την βελτίωση της οικογένειας. Αυτές οι αρχικές φεμινίστριες και φεμινιστές πίστευαν πως γυναίκες με ιδιαίτερο ταλέντο δεν θα πρέπει να περιορίζονται από τα έθιμα της κοινωνίας, και θα πρέπει να έχουν την ελευθερία να αναπτύσσουν το ταλέντο τους σε περιβάλλοντα που αποτελούνταν κυρίως από άντρες.

Το πρώτο κύμα φεμινισμού αποδυναμώθηκε με την διακήρυξη της γυναικείας ψήφου σε πολλές χώρες, καθώς ο στόχος ισότητας αντρών γυναικών ενώπιον του νόμου είχε επιτευχθεί. Τα επόμενα χρόνια, με την επίδραση της Μεγάλης Ύφεσης και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το φεμινιστικό κίνημα ουσιαστικά σταμάτησε.

Αλλά ο κομμουνισμός είχε αρχίσει να σπέρνει τους σπόρους της καταστροφής για τον παραδοσιακό γάμο και την σεξουαλική ηθική από νωρίτερα. Οι αρχικοί ουτοπικοί σοσιαλιστές του δεκάτου ενάτου αιώνα, έθεσαν τις βάσεις για τα σύγχρονα ακραία φεμινιστικά κινήματα. Ο Φουριέ, που αποκαλείται «πατέρας του φεμινισμού», διακήρυξε ότι ο γάμος μετέτρεπε τις γυναίκες σε προσωπική ιδιοκτησία. Ο Όουεν καταράστηκε τον γάμο ως κακό. Οι ιδέες αυτών των ουτοπικών σοσιαλιστών κληρονομήθηκαν και αναπτύχθηκαν από μετέπειτα φεμινίστριες, όπως, για παράδειγμα, την Φράνσις Ράιτ, που πήρε τις ιδέες του Φουριέ και προώθησε γυναικεία σεξουαλική ελευθερία στον δέκατο ένατο αιώνα.

Η Βρετανή φεμινίστρια και ακτιβίστρια Άννα Γουίλερ κληρονόμησε τις ιδέες του Όουεν και καταδίκασε πολύ έντονα τον γάμο για υποτιθέμενη σκλαβιά των γυναικών. Σοσιαλίστριες φεμινίστριες και ακτιβίστριες αποτελούσαν επίσης ένα σημαντικό μέρος του φεμινιστικού κινήματος τον δέκατο ένατο αιώνα. Εκείνο τον καιρό, μεταξύ των φεμινιστικών περιοδικών με την μεγαλύτερη επιρροή στην Γαλλία ήταν τα La Voix des Femmes, La Femme Libre (αργότερα μετονομάστηκε σε La Tribune des Femmes) και το La Politique des Femmes. Οι ιδρύτριες αυτών των περιοδικών ήταν είτε ακόλουθοι του Φουριέ ή του Ενρί ντε Σεν-Σιμόν, που προωθούσε τον σύγχρονο βιομηχανικό σοσιαλισμό.

Όταν το πρώτο κύμα των δικαιωμάτων των γυναικών ήταν στην κορυφή του, κομμουνιστές έκαναν ρυθμίσεις για να εισαγάγουν διάφορες ακραίες σκέψεις ώστε να επιτεθούν στις παραδοσιακές ιδέες της οικογένειας και του γάμου, ετοιμάζοντας τον δρόμο για το πιο ακραίο φεμινιστικό κίνημα που ακολούθησε.

Το δεύτερο κύμα φεμινιστικών κινημάτων άρχισε στις Ηνωμένες Πολιτείες το τέλος της δεκαετίας του 1960, και μετά εξαπλώθηκε στην Δυτική και Βόρεια Ευρώπη, και διαδόθηκε γρήγορα σε ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο. Η Αμερικανική κοινωνία στα τέλη της δεκαετίας του 1960 πέρασε από μια περίοδο αναστάτωσης, με το κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων, το κίνημα κατά του Πολέμου του Βιετνάμ, και διάφορες ακραίες κοινωνικές τάσεις. Εν μέσω αυτής της ιδιαίτερης κατάστασης, μια πιο ακραία μορφή φεμινισμού εμφανίστηκε και έγινε δημοφιλής.

Ο ακρογωνιαίος λίθος αυτού του κύματος φεμινιστικών κινημάτων ήταν το βιβλίο The Feminine Mystique από την Μπέτυ Φριντάν, που εκδόθηκε το 1963, και ο Εθνικός Οργανισμός Γυναικών (NOW), τον οποίον ίδρυσε μαζί με άλλα άτομα. Η Φριντάν επέκρινε πολύ έντονα τους ρόλους στην παραδοσιακή οικογένεια αντρών και γυναικών, και είπε πως η κλασική εικόνα μιας ήρεμης και χαρούμενης νοικοκυράς ήταν ένας μύθος που χαλκεύθηκε από μια πατριαρχική κοινωνία. Είπε ότι το μεσαίας τάξης σπιτικό των προαστίων των πόλεων, ήταν ένα άνετο «στρατόπεδο συγκέντρωσης» για τις Αμερικανίδες, και ότι οι σύγχρονες γυναίκες με απολυτήρια εκπαιδευτηρίων, θα πρέπει να απορρίψουν την αίσθηση επίτευξης και ικανοποίησης που έρχεται από την υποστήριξη των συζύγων τους και την εκπαίδευση των παιδιών τους, και αντί αυτού να χρησιμοποιήσουν την αξία τους εκτός της οικογένειας. [21]

Μερικά χρόνια αργότερα, ακόμα πιο ακραίες φεμινίστριες κυριάρχησαν στον NOW, κληρονομώντας και αναπτύσσοντας τις ιδέες της Φριντάν. Είπαν πως οι γυναίκες έχουν καταπιεστεί από την πατριαρχία από τα αρχαία χρόνια, και απέδωσαν το θεμελιώδες αίτιο της καταπίεσης των γυναικών στην οικογένεια. Σε απάντηση, προώθησαν την πλήρη μετάλλαξη του κοινωνικού συστήματος και του παραδοσιακού πολιτισμού, και την πάλη σε κάθε τομέα των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων— οικονομία, εκπαίδευση, πολιτισμό και οικογένεια — για την επίτευξη γυναικείας ισότητας. [22]

Η ταξινόμηση των μελών της κοινωνίας σε «καταπιεστές» και «καταπιεζόμενους», ώστε να προωθηθεί η πάλη, απελευθέρωση και ισότητα, είναι ακριβώς αυτό που κάνει ο κομμουνισμός. Ο κλασικός μαρξισμός κατατάσσει ομάδες ανθρώπων αναλόγως των οικονομικών τους καταστάσεων, ενώ τα νεο-φεμινιστικά κινήματα διαιρούν τους ανθρώπους βάσει φύλου.

Η Φριντάν δεν ήταν, όπως περιγράφει το βιβλίο της, μια μεσαίας τάξης νοικοκυρά των προαστίων, που είχε βαρεθεί με το νοικοκυριό. Ο Ντάνιελ Χόροβιτς, καθηγητής στο Κολλέγιο Σμιθ, έγραψε μια βιογραφία για την Φριντάν το 1998 με τίτλο «Η Μπέτυ Φριντάν και η δημιουργία του Feminine Mystique». Στην έρευνά του αποκάλυψε ότι η Φριντάν, με το νεανικό της όνομα Μπέτυ Γκόλντσταϊν, υπήρξε ακραία ακτιβίστρια του σοσιαλισμού από τα φοιτητικά της χρόνια μέχρι την δεκαετία του 1950. Ενώ βρισκόταν στο Πανεπιστήμιο Καλιφόρνια-Μπέρκλεϋ, η Φριντάν ήταν μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας και είχε ζητήσει, δύο φορές, να ενταχθεί στο Κομμουνιστικό Κόμμα ΗΠΑ (ΚΚΗΠΑ). Η συνεργαζόμενη με την Φριντάν βιογράφος, Τζούντιθ Χέννεσσυ, επίσης αφήνει να φανεί ότι η Φριντάν ήταν μαρξίστρια. Σε διάφορες χρονικές περιόδους, ήταν επαγγελματίας δημοσιογράφος — ή, ακριβέστερα, προπαγανδίστρια — για αρκετές ακραίες εργατικές ενώσεις στην τροχιά του ΚΚΗΠΑ. [23] [24]

Η Αμερικανίδα ειδικός Κέιτ Γουίγκαντ δείχνει στο βιβλίο της «Red Feminism: American Communism and the Making of Women’s Liberation», ότι ο φεμινισμός δεν έμεινε ήσυχος στις Ηνωμένες Πολιτείες από την αρχή του εικοστού αιώνα έως την δεκαετία του 1960. Σε αυτήν την περίοδο, μια μεγάλη ομάδα φεμινιστριών συγγραφέων με κομμουνιστικά υπόβαθρα, ετοίμασε τον δρόμο για το μετέπειτα δεύτερο κύμα του φεμινιστικού κινήματος, όπως οι Σούζαν Μπ. Άνθονυ, Μπέτυ Μιλάρντ, και Ελεανόρ Φλέξνερ. Από το 1946, η Άνθονυ εφάρμοσε μαρξιστική μέθοδο ανάλυσης για να φτιάξει μια αναλογία μεταξύ της καταπίεσης μαύρων από λευκούς, και γυναικών από άντρες. Ο ΜακΚαρθισμός εκείνη την περίοδο έκανε τέτοιους συγγραφείς να αποκρύπτουν τα κομμουνιστικά τους υπόβαθρα. [25]

Στην Ευρώπη, το χαρακτηριστικό έργο της Γαλλίδας Σιμόν ντε Μποβουά, του 1949, Το Δεύτερο Φύλο, δημιούργησε μια τρέλα για το δεύτερο κύμα φεμινισμού. Η ντε Μποβουά ήταν σοσιαλίστρια, και το 1941, μαζί με τον κομμουνιστή φιλόσοφο Ζαν-Πωλ Σαρτρ και άλλους συγγραφείς, ίδρυσε την Socialisme et Liberté, μια γαλλική παράνομη σοσιαλιστική οργάνωση. Με την άνοδο της δημοτικότητάς της στην προώθηση του φεμινισμού την δεκαετία του 1960, η ντε Μποβουά δήλωσε πως δεν πίστευε πλέον στον σοσιαλισμό και ισχυρίστηκε πως ήταν μόνο φεμινίστρια.

Είπε: «Δεν γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι γυναίκα». Έλεγε ότι ενώ το σωματικό φύλο καθορίζεται από χαρακτηριστικά της φυσιολογίας, το φύλο γενικότερα είναι μια έννοια που κατανοεί ο καθένας και έχει σχηματιστεί υπό την επιρροή της ανθρώπινης κοινωνικότητας. Έλεγε πως η υπακοή, υποχωρητικότητα, αγάπη, και μητρότητα, όλα προέρχονται από τον «μύθο» που έχει προσεκτικά σχεδιαστεί από την πατριαρχία για την καταπίεσή της των γυναικών, και διέδιδε την ιδέα ότι οι γυναίκες πρέπει να υπερβούν τις παραδοσιακές ιδέες και να εκδηλώσουν το δυναμικό των μη περιορισμένων εαυτών τους.

Από τότε, διάφορες φεμινιστικές σκέψεις έχουν εμφανιστεί ως συνεχές ρεύμα, όλες κοιτώντας τον κόσμο μέσα από τον φακό των γυναικών που καταπιέζονται από μια πατριαρχία εντός του θεσμού της παραδοσιακής οικογένειας — κάνοντας τελικά την οικογένεια το εμπόδιο για την πραγμάτωση γυναικείας ισότητας. [26]

Πολλές σύγχρονες ακραίες φεμινίστριες λένε πως οι γυναίκες περιορίζονται από τους άντρες τους λόγω του γάμου, και φτάνουν να αποκαλέσουν τον θεσμό μορφή πορνείας. Όπως οι αρχικοί ουτοπικοί κομμουνιστές που μιλούσαν για «κοινές γυναίκες» ή για «κοινότητα γυναικών», προωθούν «ανοιχτές σχέσεις» και σεξουαλική δραστηριότητα χωρίς περιορισμούς.

Αποτελέσματα του φεμινιστικού κινήματος

Ο φεμινισμός είναι σήμερα ισχυρός σε όλους τους τομείς της κοινωνίας. Μία βασική υπόθεση του σύγχρονου φεμινισμού είναι ότι εκτός των σωματικών διαφορών στα αντρικά και γυναικεία αναπαραγωγικά όργανα, όλες οι άλλες σωματικές και ψυχολογικές διαφορές μεταξύ αντρών και γυναικών είναι κοινωνικά και πολιτισμικά δημιουργήματα. Με αυτήν την λογική, άντρες και γυναίκες θα πρέπει να είναι ακριβώς ίσοι σε κάθε πτυχή της ζωής και της κοινωνίας, και όλες οι εκδηλώσεις «ανισότητας» μεταξύ αντρών και γυναικών είναι αποτέλεσμα ενός πολιτισμού και κοινωνίας που είναι καταπιεστικοί και σεξιστικοί.

Για παράδειγμα, ο αριθμός των αντρών που δουλεύουν ως διευθύνοντες σε μεγάλες εταιρείες, οι υψηλόβαθμοι ακαδημαϊκοί στα κορυφαία πανεπιστήμια, ή υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, ξεπερνά κατά πολύ τον αριθμό των γυναικών σε παρόμοιες θέσεις. Πολλές φεμινίστριες πιστεύουν ότι αυτό είναι κυρίως λόγω του σεξισμού, ενώ στην πραγματικότητα μια δίκαιη σύγκριση των φύλων μπορεί να γίνει μόνο όταν λαμβάνονται υπόψη παράγοντες όπως η ικανότητα, ώρες εργασίας, εργασιακό ήθος, στόχοι ζωής, και τα παρόμοια. Η επιτυχία σε υψηλές θέσεις συχνά απαιτεί μακροχρόνια, υψηλής έντασης εργασία, την θυσία σαββατοκύριακων και απογευμάτων, παρακολούθηση έκτακτων συναντήσεων, συχνά επαγγελματικά ταξίδια, και ούτω καθεξής.

Η γέννηση παιδιών τείνει να διακόπτει την καριέρα μιας γυναίκας, και οι γυναίκες έχουν την τάση να κρατούν χρόνο για να βρίσκονται με την οικογένειά τους και τα παιδιά, αντί να αφιερώνονται τελείως στην δουλειά τους. Επίσης, άνθρωποι με το δυναμικό να έχουν μια υψηλή θέση τείνουν να έχουν ισχυρές και πιεστικές προσωπικότητες, ενώ οι γυναίκες τείνουν να υποχωρούν πιο εύκολα. Όμως, οι φεμινίστριες θεωρούν τις γυναικείες τάσεις να είναι πιο μαλακές και να επιθυμούν περισσότερο την οικογένεια και τα παιδιά, ως χαρακτηριστικά που επιβλήθηκαν σε αυτές από μια σεξιστική κοινωνία. Σύμφωνα με τις φεμινίστριες, κρατικά χρηματοδοτούμενες υπηρεσίες όπως πρωινή φύλαξη παιδιού και άλλες μορφές επιδομάτων θα πρέπει να ισοσταθμίζουν αυτές τις διαφορές.

Ο σύγχρονος φεμινισμός δεν μπορεί να ανεχθεί καμία εξήγηση των διαφορών μεταξύ αντρών και γυναικών που βασίζεται σε φυσικές σωματικές ή ψυχολογικές ποιότητες. Σύμφωνα με αυτήν την ιδεολογία, όλη η ευθύνη πρέπει να ριχθεί στην κοινωνική διαμόρφωση και τις παραδοσιακές αξίες.

Σε ένα ακαδημαϊκό συνέδριο του 2005, ο Λώρενς Σάμμερς, τότε πρόεδρος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, μίλησε περιληπτικά για τον λόγο που οι γυναίκες έχουν λιγότερες πιθανότητες από τους άντρες, να διδάξουν σε επιστημονικά και μαθηματικά πεδία σε κορυφαία πανεπιστήμια. Μαζί με την αναφορά των ογδόντα ή παραπάνω ωρών ανά εβδομάδα και το μη προβλέψιμο επαγγελματικό πρόγραμμα που απαιτείται από αυτές τις θέσεις (χρόνο που οι περισσότερες γυναίκες θα κρατούσαν για την οικογένεια), ο Σάμμερς πρότεινε την θεωρία ότι άντρες και γυναίκες μπορεί απλώς να έχουν διαφορές στην ικανότητά τους στην προηγμένη επιστήμη και μαθηματικά, και ότι οι διακρίσεις δεν είναι σήμερα εμπόδιο. [27]

Ο Σάμμερς υποστήριξε τα επιχειρήματά του με σχετικές έρευνες, αλλά παρ’ όλα αυτά έγινε στόχος διαμαρτυριών από τον βασικό φεμινιστικό οργανισμό NOW. Η ομάδα τον κατηγόρησε για σεξισμό και απαίτησε την απομάκρυνσή του. Ο Σάμμερς δέχτηκε κριτική από παντού στα ΜΜΕ και εξαναγκάστηκε να εκδώσει μια δημόσια απολογία για τις δηλώσεις του. Μετά ανακοίνωσε ότι το Χάρβαρντ επρόκειτο να δώσει $50 εκατομμύρια για την αύξηση της ποικιλότητας φύλου του προσωπικού του. [28]

Το 1980, το περιοδικό Science δημοσίευσε μια έρευνα που έδειχνε πως αγόρια και κορίτσια γυμνασίου είχαν σημαντικές διαφορές στην μαθηματική ικανότητα ανάπτυξης της σκέψης, με τα αγόρια να ξεπερνούν τα κορίτσια. [29] Μια επόμενη έρευνα που συνέκρινε βαθμολογίες μαθηματικών των πανεθνικών εξετάσεων βρήκε ότι οι άρρενες εξεταζόμενοι ήταν τέσσερις φορές πιο πιθανό από τα κορίτσια να επιτύχουν βαθμολογία υψηλότερη του 600. Η διαφορά έγινε ακόμα μεγαλύτερη στο κάτω όριο των 700 μονάδων, όπου δεκατρείς φορές περισσότερα αγόρια πετύχαιναν τέτοιες υψηλές βαθμολογίες στις εξετάσεις από ότι τα κορίτσια. [30]

Η ίδια ερευνητική ομάδα εκπόνησε μία άλλη έρευνα το 2000 και βρήκε ότι τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια που έδειξαν εξαιρετική μαθηματική ευφυία στις πανεθνικές εξετάσεις, τείνουν να αποκτούν ανώτερα πτυχία σε τομείς επιστήμης και μαθηματικών, και ήταν ικανοποιημένοι με τα επιτεύγματά τους. [31]

Κάποια άρθρα σημείωσαν ότι η αντιμετώπιση που δέχθηκε ο Σάμμερς μετά τον λόγο του το 2005, είναι παρόμοια με τα μέτρα επανεκπαίδευσης που χρησιμοποιούνταν από κομμουνιστικά καθεστώτα για την καταπίεση αντιφρονούντων. Ακόμα κι αν οι λόγοι της ανισότητας δεν έχουν προσδιοριστεί ακόμη, η ισότητα αποτελέσματος επιβλήθηκε με την προώθηση «ποικιλότητας» — δηλαδή, την εξασφάλιση ότι υπάρχει ένας μεγαλύτερος αριθμός γυναικών εκπαιδευτικών σε μαθήματα μαθηματικών και επιστήμης.

Οι συνδέσεις μεταξύ φεμινισμού και σοσιαλισμού είναι εμφανείς. Ο Αλεξίς ντε Τοκβίλ είπε το 1848: «Δημοκρατία και σοσιαλισμός δεν έχουν κανένα κοινό παρά μία λέξη: ισότητα. Αλλά δείτε την διαφορά: Ενώ η δημοκρατία αναζητά ισότητα στην ελευθερία, ο σοσιαλισμός αναζητά ισότητα στον περιορισμό και την δουλοσύνη.» [32]

Ενώ οι λόγοι για τις ψυχολογικές και διανοητικές διαφορές μεταξύ αντρών και γυναικών μπορεί να μην είναι προφανείς, η άρνηση των σωματικών και αναπαραγωγικών διαφορών απλώς αγνοεί την πραγματικότητα. Τόσο στις ανατολικές όσο και στις δυτικές παραδοσιακές απόψεις, οι άντρες έχουν ρόλο προστάτη. Είναι φυσιολογικό ότι οι πυροσβέστες είναι σε συντριπτική πλειοψηφία άρρενες. Όμως, φεμινίστριες, πιστεύοντας στην απόλυτη ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών, απαιτούν οι γυναίκες να παίρνουν παραδοσιακά αντρικά καθήκοντα, συχνά με μη αναμενόμενες συνέπειες.

Το 2015, το Πυροσβεστικό Τμήμα Νέας Υόρκης επέτρεψε σε μια γυναίκα να γίνει πυροσβέστρια χωρίς να περάσει τις αθλητικές δοκιμασίες, που περιλαμβάνουν την ολοκλήρωση εργασιών φορώντας μάσκα και φιάλη οξυγόνου και άλλον εξοπλισμό που ζυγίζει 20 κιλά. Το τμήμα προσέλαβε την γυναίκα εν μέρει για να αποφύγει μήνυση, καθώς φεμινιστικές οργανώσεις κατηγορούσαν για χρόνια τα υψηλά αθλητικά του πρότυπα για την χαμηλή αναλογία γυναικών που εισέρχονταν στην πυροσβεστική δύναμη. Άλλοι πυροσβέστες, συμπεριλαμβανομένων γυναικών που είχαν περάσει τις δοκιμασίες, εξέφρασαν ανησυχίες για συναδέλφους που δεν μπορούσαν να φτάσουν το αθλητικό πρότυπο. Είπαν πως αυτά τα άτομα θα αποτελέσουν αναπόφευκτα βάρος, και κίνδυνο, για την ομάδα και το κοινό. [33]

Στην Αυστραλία, πυροσβεστικά τμήματα εφάρμοσαν ποσοστά φύλου το 2017. Για κάθε άντρα που προσλαμβανόταν, μια γυναίκα θα έπρεπε επίσης να προσληφθεί. Για να το πετύχουν αυτό, τέθηκαν εξαιρετικά χαμηλότερα αθλητικά πρότυπα για τις γυναίκες, παρά το ότι η επικίνδυση, υψηλής πίεσης δουλειά είναι η ίδια και για τα δύο φύλα. [34]

Αυτή η παράλογη εκστρατεία ισότητας αποτελέσματος δεν σταμάτησε εκεί. Η αναλογία δημιούρησε τριβή μεταξύ αντρών και γυναικών πυροσβεστών, που ανέφεραν ότι οι άντρες συνάδελφοι τις κατηγόρησαν ότι έφταναν το πρότυπο και δεν είχαν την ικανότητα. Φεμινιστικές ομάδες πιάστηκαν από αυτό, και το ονόμασαν «κακοποίηση» και «ψυχολογική πίεση». Η κατάσταση δημιούργησε ακόμα μια μάχη για φεμινίστριες και φεμινιστές να πολεμήσουν στην υποτιθέμενη σταυροφορία τους για ισότητα.

Αλλά αυτή η έλλειψη λογικής είναι ένα εκούσιο βήμα που κάνει το κομμουνιστικό φάντασμα: Κατηγορώντας την υποτιθέμενη πατριαρχία — δηλαδή, την παραδοσιακή κοινωνία — ο φεμινισμός υπονομεύει την παραδοσιακή οικογένεια με τον ίδιο τρόπο που η πάλη των τάξεων χρησιμοποιείται για να υπονομεύσει το καπιταλιστικό σύστημα.

Στον παραδοσιακό πολιτισμό, θεωρείται δεδομένο ότι οι άντρες είναι αρρενωποί και οι γυναίκες έχουν θηλυκότητα. Οι άντρες επωμίζονται την ευθύνη για τις οικογένειές τους και τις κοινότητες, προστατεύοντας γυναίκες και παιδιά — ακριβώς η πατριαρχική δομή που ο φεμινισμός κατηγορεί λέγοντας πως δίνει άδικα πλεονεκτήματα στους άντρες ενώ περιορίζει τις γυναίκες. Στον φεμινισμό δεν υπάρει θέση για το παραδοσιακό πνεύμα της ιπποσύνης ή της ευγενικής αντρικής συμπεριφοράς. Σε έναν φεμινιστικό κόσμο, οι άντρες πάνω στον βυθιζόμενο Τιτανικό δεν θα είχαν θυσιάσει τις θέσεις τους στις σωστικές λέμβους ώστε οι γυναίκες επιβάτες να έχουν μια καλύτερη πιθανότητα επιβίωσης.

Η σταυροφορία του φεμινισμού κατά της πατριαρχίας είχε ισχυρή επίδραση στην εκπαίδευση. Μια δικαστική απόφαση του 1975 σε αγωγή κατά της Διακολλεγιακής Αθλητικής Ένωσης της Πενσυλβάνια, διέταξε τα σχολεία να επιτρέπουν τις μαθήτριες «να συμμετέχουν και να ανταγωνίζονται αγόρια» σε αθλητικές ομάδες και άλλες αθλητικές δραστηριότητες, όπως πάλη και αμερικανικό ποδόσφαιρο. Τα κορίτσια δεν θα μπορούσαν πλέον να μην συμμετέχουν σε μια αντρική ομάδα λόγω του φύλου τους μόνο. [35]

Στο βιβλίο της του 2013, «The War Against Boys: How Misguided Feminism Is Harming Our Young Men», [Ο Πόλεμος Κατά των Αγοριών: Πως ο λανθασμένος φεμινισμός ζημιώνει τους νέους μας άντρες], η Αμερικανή ειδικός Κριστίνα Χοφ Σόμμερς θεωρεί πως η αρρενωπότητα δέχεται επίθεση. Δίνει το παράδειγμα του Λυκείου Αεροπορίας στο Κουίνς, Νέα Υόρκη, που δέχεται κυρίως μαθητές από οικογένειες χαμηλού εισοδήματος. Το σχολείο, που ειδικεύεται στην διδασκαλία της δομής και λειτουργίας αεροσκαφών μέσω πρακτικών εργασιών, ανεβάζει τους μαθητές του σε υψηλά πρότυπα ακαδημαϊκής ικανότητας, και κατατάσσεται υψηλά από την US News & World Report. Η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών είναι αγόρια. Κορίτσια, αν και σε μικρότερο ποσοστό των μαθητών, επίσης έχουν εξαιρετική επίδοση και κερδίζουν τον σεβασμό των συμμαθητών και καθηγητών τους.

Παρ’ όλα αυτά, το Λύκειο Αεροπορίας αντιμετώπισε έντονη επίκριση και απειλές αγωγών από φεμινιστικές οργανώσεις που απαιτούσαν περισσότερες μαθήτριες να γίνουν δεκτές. Μιλώντας σε συζήτηση στον Λευκό Οίκο το 2009, η ιδρύτρια του Εθνικού Νομικού Κέντρου Γυναικών στόχευσε το Λύκειο Αεροπορίας ως «τρομερό παράδειγμα συνεχιζόμενου διαχωρισμού στα εκπαιδευτικά-τεχνικά σχολεία.» Η πρόεδρος του Συμβουλίου Λευκού Οίκου για Γυναίκες και Κορίτσια, έκλεισε την συζήτηση λέγοντας: «Δεν θα επαναπαυθούμε μέχρι να έχουμε απόλυτη ισότητα, και δεν έχουμε φτάσει εκεί ακόμα.» [36]

Για τις φεμινίστριες, η ανατροφή αγοριών με χαρακτηριστικά του αντρικού φύλου, όπως ανεξαρτησία και περιπέτεια, και η ενθάρρυνση των κοριτσιών να είναι πιο μαλακά, να σκέφτονται με φροντίδα για τις ανάγκες των άλλων, και να προσανατολίζονται στην οικογένεια, ισοδυναμεί με καταπίεση και σεξιστική ανισότητα. Ο σύγχρονος φεμινισμός αναγκάζει την κοινωνία να έχει ένα μέλλον χωρίς φύλα, μέσω της επίθεσης στα ψυχολογικά χαρακτηριστικά αντρών και γυναικών που χαρακτηρίζουν το κάθε ένα φύλο. Αυτό έχει ιδιαιτέρως κακές επιπτώσεις στα παιδιά και στους νέους που βρίσκονται στα χρόνια της διαμόρφωσής τους.

Σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, όλο και περισσότερα παιδιά νιώθουν ότι έχουν γεννηθεί στο λάθος σώμα. Το 2009, η Υπηρεσία Ανάπτυξης Ταυτότητας Φύλου (GIDS), με έδρα στο Ίδρυμα Τάβιστοκ και Πόρτμαν NHS στο Λονδίνο, έλαβε 97 επιστολές για αλλαγή φύλου. Έως το 2017, το GIDS λάβαινε περισσότερες από 2.500 τέτοιες επιστολές ετησίως. [37]

Οι παραδοσιακές κοινωνίες θεωρούν την γέννηση και εκπαίδευση των παιδιών ως ιερά καθήκοντα των γυναικών, που καθιερώθηκαν από το θείον. Στην γραμματεία Ανατολής και Δύσης, πίσω από κάθε ήρωα ήταν μια μεγάλη μητέρα. Ο φεμινισμός απορρίπτει αυτήν την παράδοση ως πατριαρχική καταπίεση, και θεωρεί ότι το να αναμένουμε από τις γυναίκες να είναι υπεύθυνες για την ανατροφή των παιδιών τους είναι ένα καλό παράδειγμα αυτής της καταπίεσης. Η σύγχρονη φεμινιστική βιβλιογραφία είναι γεμάτη με απαρνήσεις της μητρότητας και της συζυγικής ζωής, χαρακτηρίζοντάς τες μονότονες, βαρετές, και μη ικανοποιητικές. Η έλλειψη αντικειμενικότητας αυτής της συγχυσμένης άποψης είναι εμφανής όταν βλέπουμε τις προσωπικές ζωές των ηγετικών φεμινιστριών, η πλειψηφία των οποίων υπέφεραν από κατεστραμμένες σχέσεις ή αποτυχημένους γάμους, ή δεν είχαν παιδιά.

Οι ακραίες φεμινιστικές απόψεις επιμένουν ότι «το προσωπικό είναι πολιτικό» και βλέπουν τις οικογενειακές αντιθέσεις ως πολέμους φύλων. Κάποιες θεωρούν τους άντρες παράσιτα που σκλαβώνουν τα σώματα και μυαλά των γυναικών. Άλλες περιγράφουν τα παιδιά ως εμπόδιο σε γυναίκες που θέλουν να φτάσουν το πλήρες δυναμικό τους και ισχυρίζονται πως οι ρίζες της καταπίεσης είναι στην δομή της οικογένειας. Ο μοντέρνος φεμινισμός λέει ανοιχτά ότι ο στόχος του είναι να καταστρέψει την παραδοσιακή οικογένεια. Τυπικά ρητά είναι τα παρακάτω: «Η νοικοκυρά είναι ένα μη αποδεκτό επάγγελμα. … Η επιλογή να φροντίζεις και να προστατεύεσαι και το σχέδιο για μια οικογένεια είναι μια επιλογή που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Η καρδιά του ριζοσπαστικού φεμινισμού είναι να το αλλάξει αυτό», [38] και, «Δεν μπορούμε να καταστρέψουμε τις ανισότητες μεταξύ αντρών και γυναικών έως ότου καταστρέψουμε τον γάμο». [39]

Τα φεμινιστικά κινήματα έλυσαν τα υποτιθέμενα κοινωνικά προβλήματα με την προώθηση ανηθικότητας και την καταστροφή των ανθρωπίνων σχέσεων στο όνομα της «απελευθέρωσης». Σύμφωνα με την Σύλβια Αν Χιούλετ, Αμερικανίδα οικονομικό και ειδικό σε θέματα φύλου, ο μοντέρνος φεμινισμός είναι ο κύριος παράγοντας για την άνθηση των οικογενειών ελεύθερων μητέρων, ενώ το διαζύγιο χωρίς λόγο παρέχει έναν εύκολο τρόπο ώστε οι άντρες να παρατήσουν τις ευθύνες τους. Ειρωνικά, η επίθεση του φεμινισμού στην υπάρχουσα δομή της οικογένειας δουλεύει για την καταστροφή του ασφαλούς μέρους που εξασφαλίζει την ευτυχία των περισσοτέρων γυναικών.

Το εύκολο διαζύγιο δεν απελευθέρωσε τις γυναίκες. Μια έρευνα του 2009 στην Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου, βρήκε ότι 27 τοις εκατό των διαζευγμένων γυναικών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ το εισόδημα των αντρών έτεινε σε άνοδο σε περισσότερες από το 30 τοις εκατό των περιπτώσεων. [40] Ο κομμουνισμός δεν νοιάζεται καθόλου για τα γυναικεία δικαιώματα. Ο φεμινισμός είναι απλώς ένα εργαλείο για να διαφθείρει την ανθρωπότητα.

γ) Προώθηση ομοφυλοφιλίας για την υπονόμευση της οικογένειας

Άντρας και γυναίκα δημιουργήθηκαν κατ΄ εικόνα των θεών, και το θείον καθιέρωσε τις συνθήκες για την ανθρώπινη ζωή. Όλοι αξίζουν καλοσύνη και σεβασμό, και αληθινή καλοσύνη σημαίνει υπεράσπιση των θεϊκά καθιερωμένων ηθικών κωδίκων.

Στις πρόσφατες δεκαετίες, ο γάμος ομοφυλοφίλων και άλλοι λεσβιακοί, ομοφυλοφιλικοί, αμφιφυλοφιλικοί και τρανστζέντερ (αλλαγμένου φύλου) στόχοι (LGBT) έχουν προωθηθεί επιθετικά στην Δυτική κοινωνία. Το κίνημα LGBT σχετίζεται στενά με τον κομμουνισμό από την εποχή που οι πρώτοι ουτοπικοί άρχισαν να διαφημίζουν την ομοφυλοφιλία ως δικαίωμα. Καθώς το κομμουνιστικό κίνημα λέει πως θέλει να απελευθερώσει τους ανθρώπους από τα δεσμά της παραδοσιακής ηθικής, η ιδεολογία του φυσικά έχει τα δικαιώματα LGBT ως μέρος του προγράμματός του της «σεξουαλικής απελευθέρωσης». Πολλοί υπέρμαχοι σεξουαλικής απελευθέρωσης που υποστηρίζουν ένθερμα την ομοφυλοφιλία, είναι κομμουνιστές ή αριστεροί. Συνδέοντας δικαιώματα LGBT και σεξουαλική απελευθέρωση, συνεπώς κάνοντας γενικώς την ανηθικότητα μέρος της κανονικής ζωής, οι κομμουνιστές έχουν υπονομεύσει την ιερότητα του γάμου. Ο κομμουνισμός δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για τα δικαιώματα της LGBT κοινότητας. Χρησιμοποιεί το όχημα της πάλης για τα δικαιώματα των LGBT ως μέσον για την επίτευξη του στόχου του — την καταστροφή της δομής της οικογένειας.

Η πρώτη κύρια οργάνωση δικαιωμάτων ομοφυλοφίλων ιδρύθηκε το 1897 από μέλη του Γερμανικού Σοσιαλιστικού Δημοκρατικού Κόμματος (SPD), ένα εκ των οποίων ο Μάγκνους Χίρσφελντ, συνιδρυτής της Επιστημονικής-Ουμανιστικής Επιτροπής, γνωστής στα Γερμανικά ως Wissenschaftlich-humanitäres Komitee (WhK). Ο Χίρσφελντ έκανε δημόσιες εκστρατείες για την αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας.

Ένα από τα πιο ακραία παραδείγματα σεξουαλικής απελευθέρωσης εκείνης της εποχής ήρθε μετά την μπολσεβίκικη Οκτωβριανή Επανάσταση το 1917. Τα σοβιετικά σεξουαλικά μέτρα, που συζητήθηκαν νωρίτερα σε αυτό το κεφάλαιο, κατήργησαν την νομική απαγόρευση στις ομοφυλοφιλικές σχέσεις, κάνοντας την Σοβιετική Ένωση την πιο «απελευθερωμένη» χώρα στην γη, με τα αριστερά πρότυπα.

Το 1924, με έμπνευση από την WhK του Χίρσφελντ, ο Χένρυ Γκέρμπερ ίδρυσε την πρώτη αμερικανική οργάνωση δικαιωμάτων ομοφυλοφίλων, την Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η οργάνωση διαλύθηκε το επόμενο έτος αφότου πολλά μέλη της συνελήφθησαν. Το 1950, ο Αμερικανός κομμουνιστής και μαρξιστής καθηγητής Χάρρυ Χέυ, ίδρυσε την Ομάδα Μάτασαϊν στην κατοικία του στο Λος Άντζελες. Η οργάνωση ήταν η πρώτη ομάδα δικαιωμάτων ομοφυλοφίλων που είχει επιρροή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εξέδωσε τα δικά της βιβλία και έδινε ομιλίες σε άλλες πόλεις. Ο Χέυ υποστήριζε επίσης την παιδεραστία.

Την δεκαετία του 1960, μαζί με το κύμα της σεξουαλικής απελευθέρωσης και το κίνημα των χίπι, η ομοφυλοφιλία βγήκε στην δημοσιότητα. Το 1971, ο NOW υιοθέτησε ένα ψήφισμα που αναγνώριζε ότι «τα λεσβιακά δικαιώματα είναι μια “αξιόλογη ανησυχία του φεμινισμού.”»

Το 1997, το Αφρικανικό Εθνικό Συνέδριο (ΑΕΣ) της Νότιας Αφρικής, πέρασε το πρώτο σύνταγμα του κόσμου που αναγνώριζε την ομοφυλοφιλία ως ανθρώπινο δικαίωμα. Το ΑΕΣ, μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (παλιότερα παρακλάδι της πλέον μη υπαρκτής Δεύτερης Διεθνούς), έχει υποστηρίξει συνεχώς την ομοφυλοφιλία.

Η προώθηση της ομοφυλοφιλίας από τον κομμουνισμό έχει βοηθήσει στην ανάπτυξη πολλών ανθυγιεινών καταστάσεων σε αυτήν την κοινότητα. Έρευνα από ερευνητές των αμερικανικών Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, βρήκε ότι το εκτιμώμενο ποσοστό διάγνωσης HIV στους ομοφυλόφιλους το 2008 ήταν μεταξύ 59 με 75 φορές μεγαλύτερο από αυτό άλλων αντρών. Το ποσοστό διάγνωσης σύφιλης ήταν 63 με 79 φορές υψηλότερο από τον ετεροφυλοφιλικό αντρικό πληθυσμό. [41] Πριν την πρόοδο στην νοσηλεία του AIDS την δεκαετία του 1990, ο μέσος χρόνος ζωής 20χρονων ομοφυλόφιλων ήταν οκτώ με εικοσι ένα χρόνια μικρότερος από τον μέσο πληθυσμό. [42]

Η δομή της οικογένειας και η ανθρώπινη ηθική πολιορκούνται από την χειραγώγηση και προώθηση φεμινισμού, σεξουαλικής απελευθέρωσης και του κινήματος LGBT, που γίνεται από το κομμουνιστικό φάντασμα.

δ) Προώθηση διαζυγίου και άμβλωσης

Πριν από το 1969, όταν αμερικανικές πολιτείες άρχισαν να νομιμοποιούν το χωρίς λόγο διαζύγιο, οι νόμοι στις πολιτείες ανά τις ΗΠΑ βασίζονταν σε παραδοσιακές θρησκευτικές αξίες. Για να προχωρήσει ένα διαζύγιο, απαιτούνταν μια βάσιμη κατηγορία παρανομίας από έναν ή και από τους δύο συζύγους. Οι δυτικές θρησκείες διδάσκουν ότι ο γάμος καθιερώνεται από τον Θεό. Μια σταθερή οικογένεια είναι ωφέλιμη για τον άντρα, την γυναίκα, τα παιδιά, και την κοινωνία γενικά. Για τον λόγο αυτόν, η εκκλησία και οι νόμοι των αμερικανικών πολιτειών τόνιζαν την σημασία της διατήρησης των γάμων, εκτός από ειδικές περιπτώσεις.

Αλλά την δεκαετία του 1960, η ιδεολογία της Σχολής της Φρανκφούρτης είχε διαχυθεί στην κοινωνία. Ο παραδοσιακός γάμος δεχόταν επίθεση, και η μεγαλύτερη ζημία έγινε από τον αριστερισμό και τον φεμινισμό. Ο αριστερισμός απορρίπτει την θεϊκή φύση του γάμου μειώνοντας τον ορισμό του σε μια κοινωνική σύμβαση μεταξύ δύο ανθρώπων, ενώ ο φεμινισμός θεωρεί την παραδοσιακή οικογένεια ως πατριαρχικό εργαλείο καταπίεσης των γυναικών. Το διαζύγιο προωθήθηκε ως γυναικεία απελευθέρωση από την καταπίεση ενός μη χαρούμενου γάμου, ή ως το μονοπάτι της για μια ενδιαφέρουσα ζωή περιπέτειας. Αυτός ο τρόπος σκέψης οδήγησε στην νομιμοποίηση του διαζυγίου χωρίς λόγο, που επιτρέπει σε οποιονδήποτε από τους δύο να καταργήσει έναν γάμο, και να τον ονομάσει μη βιώσιμο, για οποιονδήποτε λόγο.

Το ποσοστό διαζυγίων στην Αμερική αυξήθηκε αλματωδώς την δεκαετία του 1970 και έφτασε στο μέγιστο το 1981. Για πρώτη φορά στην αμερικανική ιστορία, περισσότεροι γάμοι τερματίζονταν όχι από θάνατο αλλά από διαφωνίες. Από όλα τα αντρόγυνα που παντρεύτηκαν την δεκαετία του 1970, σχεδόν το ήμισυ θα χώριζε, σε σύγκριση με περίπου 11 τοις εκατό την δεκαετία του 1950. Οι υποστηρικτές και ακτιβιστές της σεξουαλικής απελευθέρωσης πιστεύουν ότι το σεξ δεν πρέπει να περιορίζεται στα πλαίσια του γάμου, αλλά η ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη παρουσιάζει ένα φυσικό εμπόδιο σε αυτό το είδος ζωής. Τα αντισυλληπτικά μπορεί να αποτύχουν, έτσι οι προωθητές του σεξ χωρίς περιορισμούς άρχισαν να προσπαθούν για την νομιμοποίηση της άμβλωσης. Η επίσημη αναφορά από το Διεθνές Συνέδριο των Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό και Ανάπτυξη στο Κάιρο το 1994, αναφέρει ότι η αναπαραγωγική υγεία «σημαίνει και ότι οι άνθρωποι είναι ικανοί να έχουν μια ικανοποιητική και ασφαλή σεξουαλική ζωή και ότι έχουν την ικανότητα να κάνουν απογόνους και την ελευθερία να αποφασίσουν εάν, πότε και πόσο συχνά θα έχουν απογόνους.» [43]

Την ίδια στιγμή, φεμινίστριες εισήγαγαν το σύνθημα «Το σώμα μου, τα δικαιώματά μου» για να υποστηρίξουν πως οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν αν θα γεννήσουν ή αν θα σκοτώσουν το αγέννητο παιδί. Η συζήτηση επεκτάθηκε από την νομιμοποίηση της άμβλωσης υπό ειδικές συνθήκες, στο να δοθεί στις γυναίκες το δικαίωμα να τερματίζουν την ανθρώπινη ζωή λόγω προσωπικής έλλειψης άνεσης.

Με την αποδοχή της άμβλωσης, οι άνθρωποι έχουν οδηγηθεί να επιτρέψουν την δολοφονία βρεφών, και την ίδια στιγμή, να παρατήσουν την παραδοσιακή γνώση ότι το σεξ είναι για δημιουργία απογόνων.

ε) Χρήση του συστήματος επιδομάτων για την προώθηση μονογονεϊκών οικογενειών

Το 1960, μόνο 5 τοις εκατό των παιδιών γεννήθηκαν από ανύπαντρες μητέρες. Εκείνο τον καιρό, θεωρούνταν δεδομένο ότι τα παιδιά μεγαλώνουν γνωρίζοντας τους βιολογικούς γονείς τους.

Την δεκαετία του 2010 όμως, ανύπαντρες μητέρες αποτελούσαν το 40 τοις εκατό των γεννήσεων. [44] Από το 1965 έως το 2012, ο αριθμός μονογονεϊκών οικογενειών στην Αμερική εκτοξεύτηκε από τα 3,3 εκατομμύρια στα 31.2 εκατομμύρια. [45] Αν και κάποιοι πατέρες έμειναν σε σχέση, μέσω συγκατοίκησης ή αργότερα γάμου, η πλειψηφία των παιδιών που γεννήθηκαν από ελεύθερες μητέρες μεγάλωσαν χωρίς τον πατέρα τους.

Οι πατέρες είναι πρότυπα των γιων τους, και τους μαθαίνουν πως να είναι άντρες, και δείχνουν στις κόρες τους πως είναι να τις σέβονται όπως αξίζει στις γυναίκες. Τα παιδιά υποφέρουν πολύ από την απουσία του πατέρα. Έρευνα δείχνει ότι παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα, συχνά υποφέρουν από χαμηλή αυτοεκτίμηση. Είναι πιο πιθανό να παρατήσουν το σχολείο, να κάνουν κατάχρηση ναρκωτικών, να μπουν σε συμμορίες, να διαπράξουν εγκλήματα, και αυτοκτονία. Η πλειοψηφία των κρατουμένων νέων είναι από σπίτια χωρίς πατέρα. Η πρώιμη σεξουαλική εμπειρία, εφηβική εγκυμοσύνη, και ανηθικότητα είναι επίσης κοινά. Άνθρωποι που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα είναι 40 φορές πιο πιθανό να διαπράξουν σεξουαλικές αξιόποινες πράξεις, σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. [46]

Το Ίδρυμα Μπρούκινγκς δίνει τρεις βασικές συμβουλές σε νέους που θέλουν να αποφύγουν την φτώχεια: Πάρτε απολυτήριο λυκείου, βρείτε εργασία πλήρους απασχόλησης, και περιμένετε μέχρι την ηλικία των εικοσιενός για να παντρευτείτε και να κάνετε παιδιά. Σύμφωνα με στατιστικά, μόνο 2 τοις εκατό των Αμερικανών που πληρούν αυτές τις συνθήκες ζουν σε φτώχεια, και 75 τοις εκατό θεωρούνται μεσαία τάξη. [47] Με άλλα λόγια, αυτό είναι το πιο αξιόπιστο μονοπάτι προς το να γίνουν υπεύθυνοι ενήλικοι που ζουν μια υγιή, παραγωγική ζωή.

Οι περισσότερες ανύπαντρες μητέρες βασίζονται σε κυβερνητική βοήθεια. Μια έρευνα που δημοσιεύθηκε από το Heritage Foundation χρησιμοποίησε λεπτομερή στατιστικά στοιχεία για να δείξει ότι τα μέτρα επιδομάτων που τόσο πολύ υποστηρίζονται από φεμινίστριες, στην πραγματικότητα ενθαρρύνουν την δημιουργία οικογενειών ελεύθερης μητέρας, ακόμα και στο σημείο να τιμωρούν αντρόγυνα που παντρεύονται, καθώς μπορούν πλέον να δεχθούν λιγότερα επιδόματα. [48] Η κυβέρνηση έχει αντικαταστήσει επιτυχώς τον πατέρα με επιδόματα.

Τα κρατικά μέτρα επιδομάτων δεν έχουν βοηθήσει οικογένειες που ζουν στην φτώχεια. Αντ’ αυτού, έχουν απλώς υποστηρίξει τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό μονογονεϊκών οικογενειών. Με τα παιδιά αυτών των οικογενειών να είναι τα ίδια ευάλωτα στην φτώχεια, το αποτέλεσμα είναι ένας φαύλος κύκλος επέκτασης της στήριξης σε κρατική βοήθεια. Αυτό είναι ακριβώς αυτό που θέλει να πετύχει ο κομμουνισμός: έλεγχος κάθε πτυχής της ζωής του ατόμου.

στ) Προώθηση ανήθικου πολιτισμού

Το 2000, 55 τοις εκατό των Αμερικανών μεταξύ των ηλικιών εικοσιπέντε και τριαντατεσσάρων ήταν παντρεμένοι, και 34 τοις εκατό δεν είχαν ποτέ παντρευτεί. Το 2015, αυτοί οι αριθμοί σχεδόν αντιστράφηκαν, με 40 τοις εκατό παντρεμένους και 53 τοις εκατό ποτέ παντρεμένους. Ερευνητές που μελετούσαν αυτήν την τάση στο Πανεπιστήμιο του Τέξας-Ώστιν, βρήκαν ότι οι νέοι άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες απέφευγαν τον γάμο επειδή, στον σημερινό πολιτισμό, σεξ και γάμος θεωρούνται ανεξάρτητα. Επομένως για ποιον λόγο να παντρευτούν; [49]

Σε αυτό το διεστραμμένο περιβάλλον, η τάση είναι προς την χωρίς δεσμεύσεις ρηχή σχέση, το σεξ δεν έχει να κάνει με την συμπάθεια και αγάπη, και ακόμα λιγότερο με την δέσμευση και την ευθύνη. Ακόμα πιο περίεργη είναι η πλημμυρίδα νέων σεξουαλικών προτιμήσεων, που πλέον γράφονται σαν δηλώσεις που είναι στην μόδα. Το προφίλ χρήστη του Φέισμπουκ στο Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, για ένα διάστημα έδινε περισσότερες από εβδομήντα επιλογές φύλου. Αν οι νέοι άνθρωποι δεν μπορούν να πουν καν αν είναι άντρες ή γυναίκες, πως θα δουν τον γάμο; Ο κομμουνισμός έχει χρησιμοποιήσει τον νόμο και την κοινωνία για να αλλάξει πλήρως αυτές τις έννοιες που μας δόθηκαν από το θείον.

Η «μοιχεία» ήταν κάποτε ένας αρνητικός όρος που αναφερόταν στην ανήθικη σεξουαλική συμπεριφορά. Σήμερα, έχει ονομαστεί απλά «εξωσυζυγικές σεξουαλικές σχέσεις» ή «συγκατοίκηση». Στο κλασικό διήγημα του 1850 «Το Πορφυρό Γράμμα» του Ναθάνιελ Χώθορν, η πρωταγωνίστρια, Έστερ Πράιν, διέπραξε μοιχεία και προσπάθησε με πόνο να φτιάξει πάλι την ζωή της μέσω μετάνοιας, αλλά στην σημερινή κοινωνία, η μετάνοια δεν χρειάζεται: Μοίχοι μπορούν να απολαμβάνουν την ζωή με υπερηφάνεια, κρατώντας το κεφάλι ψηλά. Η αγνότητα ήταν αρετή στους πολιτισμούς Ανατολής και Δύσης· σήμερα, θεωρείται ένα αναχρονιστικό αστείο.

Η έκφραση κρίσης επί της ομοφυλοφιλίας και της σεξουαλικής ηθικής απαγορεύεται υπό την σημερινή πολιτική ορθότητα. Η μόνη αποδεκτή στάση είναι να σέβεσαι την «ελεύθερη επιλογή» των άλλων. Αυτό ισχύει όχι μόνο στην καθημερινή ζωή, αλλά και στον ακαδημαϊκό χώρο, στον οποίον η ηθική έχει διαζευχθεί από την πρακτική πραγματικότητα. Αποκλίνοντα και διεστραμμένα πράγματα έχουν ονομαστεί φυσιολογικά. Αυτοί που αφήνονται στις επιθυμίες τους δεν νιώθουν πίεση ή ενοχή.

Άνθρωποι στις δυτικές χώρες κάτω της ηλικίας των πενήντα, μετά βίας θυμούνται τον πολιτισμό που κάποτε υπήρχε στην κοινωνία, στον οποίον σχεδόν όλα τα παιδιά μεγάλωναν παρουσία των βιολογικών πατέρων τους. «Γκέι» σήμαινε «χαρούμενος». Τα λευκά νυφικά συμβόλιζαν την αγνότητα. Το πορνογραφικό περιεχόμενο απαγορευόταν στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Όλα αυτά έχουν διαλυθεί σε μόλις εξήντα χρόνια.

5. Πως το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα καταστρέφει οικογένειες

α) Χωρισμός οικογενειών στο όνομα της ισότητας

Το σύνθημα του Μάο Τσεντόνγκ «Οι γυναίκες κρατούν τον μισό ουρανό» έχει πλέον εισέλθει στην Δύση ως μια φεμινιστική φράση της μόδας. Η ιδεολογία ότι άντρες και γυναίκες είναι το ίδιο, όπως προωθείται από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα, είναι βασικά το ίδιο με τον Δυτικό φεμινισμό. Στην Δύση, η «διάκριση φύλου» χρησιμοποιείται ως όπλο για την διατήρηση μιας κατάστασης «πολιτικής ορθότητας». Στην Κίνα, η ταμπέλα «αντρικός σωβινισμός» χρησιμοποιείται με παρόμοιες καταστρεπτικές επιδράσεις, αν και διαφέρει στην πράξη.

Η ισότητα φύλων που προωθήθηκε από τον Δυτικό φεμινισμό απαιτεί ισότητα αποτελέσματος μεταξύ αντρών και γυναικών, μέσω μέτρων όπως ποσοστά φύλων, οικονομική βοήθεια, και χαμηλωμένα πρότυπα. Υπό το σύνθημα του ΚΚΚ ότι οι γυναίκες κρατούν τον μισό ουρανό, οι γυναίκες αναμένεται να δείχνουν την ίδια ικανότητα στην ίδια δουλειά που γίνεται από τους άντρες. Αυτές που επιχείρησαν να κάνουν δουλειές για τις οποίες μετά βίας είχαν την ικανότητα, ονομάστηκαν ηρωίδες και τους απονεμήθηκαν τίτλοι όπως «Φέρουσα το κόκκινο πανό της 8ης Μαΐου», που απονέμονται σε σημερινές γυναίκες που «προωθούν με δύναμη τις σοσιαλιστικές βασικές αξίες».

Οι αφίσες προπαγάνδας του ΚΚΚ την δεκαετία του 1960 και ’70, συνήθως απεικόνιζαν τις γυναίκες ως σωματικά ρωμαλέες και δυνατές, ενώ ο Μάο έλεγε με ενθουσιασμό στις γυναίκες να στρέψουν την αγάπη τους για μέικ-απ προς τις στρατιωτικές στολές. Η δουλειά σε ορυχεία, η παρασκευή χάλυβα, το πεδίο μάχης — κάθε τύπος δουλειάς ή ρόλου ανοίχτηκε στις γυναίκες.

Στις 1 Οκτωβρίου 1966, η εφημερίδα Καθημερινή Λαϊκή είχε μια ιστορία με τίτλο «Τα κορίτσια μπορούν να σφάζουν χοίρους, επίσης». Περιέγραφε μια δεκαοχτάχρονη γυναίκα που έγινε τοπική διασημότητα δουλεύοντας ως μαθητευόμενη σε χοιροσφαγείο. Το διάβασμα της «Σκέψης του Μάο Τσεντόνγκ» την βοήθησε να βρει το θάρρος να σφάξει γουρούνια. Είπε: «Αν δεν μπορείς να σκοτώσεις ούτε ένα γουρούνι, πως θα μπορέσεις να σκοτώσεις τον εχθρό;» [50]

Αν και οι Κινέζες «κρατούν τον μισό ουρανό», οι φεμινίστριες της Δύσης ακόμα θεωρούν την ισότητα φύλων στην Κίνα μη ικανοποιητική σε πολλές πτυχές. Η Μόνιμη Επιτροπή του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΚ, που έχει σήμερα εφτά μέλη, δεν είχε ποτέ γυναίκα ως μέλος. Το ΚΚΚ φοβάται ότι η παρουσία μιας γυναίκας θα ενθάρρυνε ένα κοινωνικό κίνημα απαίτησης περισσότερων πολιτικών δικαιωμάτων, όπως δημοκρατία, και θα έθετε έτσι έναν θανάσιμο κίνδυνο στην απολυταρχική εξουσία του Κόμματος.

Λόγω παρόμοιων ανησυχιών, το Κόμμα επίσης αποφεύγει την δημόσια στήριξη της ομοφυλοφιλίας, και παίρνει μια σχετικά ουδέτερη στάση στο θέμα. Όμως, το Κόμμα έχει κατά καιρούς ενθαρρύνει ήσυχα την ομοφυλοφιλία στην Κίνα, χρησιμοποιώντας την επιρροή των ΜΜΕ και του δημοφιλούς πολιτισμού. Τα ΜΜΕ αντικατέστησαν χωρίς εξήγηση την λέξη «ομοφυλόφιλος» με την λέξη «σύντροφος», που είναι ένας πιο θετικός όρος. Το 2001, η Κινεζική Ένωση Ψυχιατρικής διέγραψε την ομοφυλοφιλία από την λίστα της των διανοητικών διαταραχών. Το 2009, το ΚΚΚ ενέκρινε την πρώτη «Βδομάδα περηφάνιας της Σανγκάης».

Οι προσεγγίσεις διαφέρουν, αλλά το κομμουνιστικό φάντασμα επιδιώκει τον ίδιο στόχο παντού: την κατάργηση της παραδοσιακής ιδέας μιας καλής γυναίκας και μητέρας που έχει αγάπη, ώστε να αναγκάσει τις γυναίκες να παρατήσουν τον μαλακό χαρακτήρα τους, και να καταστρέψει την αρμονία μεταξύ αντρών και γυναικών που χρειάζεται για την δημιουργία μιας ισορροπημένης οικογένειας και για την ανατροφή καλά προσαρμοσμένων παιδιών.

β) Δημιουργία διαμάχης μεταξύ του αντρόγυνου

Οι παραδοσιακές κινεζικές αξίες βασίζονται στην οικογενειακή ηθική. Ο διάβολος γνωρίζει ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να υπονομεύσει τις παραδοσιακές αξίες είναι να αρχίσει με την υπονόμευση των ανθρωπίνων σχέσεων. Στις συνεχείς πολιτικές εκστρατείες που εκκινήθηκαν από το ΚΚΚ, οικογενειακά μέλη ανέφεραν στις αρχές το ένα το άλλο, σε έναν τρελό ανταγωνισμό για μια καλύτερη πολιτική θέση. Προδίδοντας αυτούς που βρίσκονταν πιο κοντά σε αυτούς, μπορούσαν να δείξουν μια πιο αποφασιστική, πιο πιστή στάση υπέρ του Κομματικού δόγματος.

Τον Δεκέμβριο του 1966, ο γραμματέας του Μάο, Χου Τσιαομού, σύρθηκε στο Ινστιτούτο Σιδήρου και Χάλυβα του Πεκίνου, όπου η ίδια του η κόρη πήγε μπροστά και φώναξε: «Διαλύστε το σκυλοκέφαλο του Χου Τσιαομού!» Αν και δεν πήρε μέρος, άλλοι τον τραυμάτισαν. Τον ίδιο περίπου καιρό, Ερυθροφρουροί βρήκαν μια «καπιταλιστική» οικογένεια στην περιοχή Ντονγκσί του Πεκίνου. Οι φρουροί ξυλοκόπησαν του γονείς σχεδόν μέχρι θανάτου, μετά ανάγκασαν τον γιο ηλικίας γυμνασίου, να συντρίψει το κεφάλι του πατέρα του με βάρη γυμναστικής. Το αγόρι έχασε τα λογικά του μετά.

Συχνά, αυτοί που έχουν καταδικαστεί από το Κόμμα ως «ταξικοί εχθροί» απαρνούνταν τις οικογένειές τους ώστε να μην κριθούν και αυτές ένοχες. Ακόμα και «ταξικοί εχθροί» που διέπραξαν αυτοκτονία θα έπρεπε πρώτα να κόψουν τους οικογενειακούς δεσμούς, για να μην μπορεί το ΚΚΚ να στοιχειώνει του συγγενείς τους αργότερα. Για παράδειγμα, όταν ο θεωτηρικός λογοτεχνίας Γιε Γιτσιούν διώχθηκε και οδηγήθηκε σε αυτοκτονία στην Πολιτιστική Επανάσταση, το τελευταίο του γράμμα έλεγε: «Από εδώ και μπρος, το μόνο που απαιτείται από εσάς είναι να ακούτε με αφοσίωση τα λόγια του Κόμματος, να στέκεστε σταθερά στην πλευρά του Κόμματος, να αναγνωρίσετε σταδιακά τις αμαρτίες μου, να ξεσηκώσετε μίσος εναντίον μου, και χωρίς περιστροφές να κόψετε τους οικογενειακούς δεσμούς μας.» [52]

Στην σημερινή εποχή, η δίωξη της πνευματικής ομάδας Φάλουν Γκονγκ είναι η μεγαλύτερη πολιτική εκστρατεία που έκανε ποτέ το ΚΚΚ. Μια κοινή στρατηγική των αρχών εναντίον ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ είναι να εκβιάζουν τα οικογενειακά μέλη ώστε να βοηθήσουν στην δίωξη. Το ΚΚΚ επιβάλει διοικητική κακοποίηση, οικονομικές τιμωρίες, και άλλες μορφές εκφοβισμού και εκβιασμού στα οικογενειακά μέλη, ώστε να πιέσουν τους ασκούμενους να αφήσουν την πίστη τους. Το ΚΚΚ λέει ότι τα θύματα της δίωξης είναι το αίτιο για την κακοποίηση των οικογενειών τους, και ότι η κακοποίηση συνεχίζεται επειδή ο ασκούμενος αρνείται να προδώσει τα πιστεύω του. Πολλοί ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ υπέστησαν διαζύγιο ή αποκλήρωση από τους αγαπημένους τους λόγω αυτής της μορφής δίωξης. Αμέτρητες οικογένειες έχουν διαλυθεί από την εκστρατεία του Κόμματος.

γ) Χρήση αναγκαστικής άμβλωσης για έλεγχο πληθυσμού

Λίγο αφότου οι Δυτικές φεμινίστριες πέτυχαν στην μάχη νομιμοποίησης της άμβλωσης, γυναίκες στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας δέχονταν αναγκαστικές αμβλώσεις που επιβάλονταν από τα μέτρα οικογενειακού προγραμματισμού του ΚΚΚ. Η μαζική δολοφονία αγέννητων έχει αποτέλεσμα μια ανθρωπιστική κρίση και κοινωνική καταστροφή σε μια κλίμακα άνευ προηγουμένου.

Το ΚΚΚ ακολουθεί τον μαρξιστικό υλισμό, και πιστεύει ότι η γέννηση είναι μια μορφή παραγωγικής δράσης όχι διαφορετική από την παραγωγή σιδήρου ή την γεωργία. Έτσι συνεπάγεται ότι οι ιδέες του οικονομικού προγραμματισμού θα επεκταθούν στην οικογένεια. Ο Μάο είπε: «Η ανθρωπότητα πρέπει να ελέγξει τον εαυτό της και να εφαρμόσει προγραμματισμένη ανάπτυξη. Μερικές φορές θα αυξάνεται λίγο, και άλλες φορές μπορεί να μην έχει αύξηση.» [53]

Την δεκαετία του 1980, το κινεζικό καθεστώς άρχισε να επιβάλλει το μέτρο ενός παιδιού με ακραίο και βίαιο τρόπο, όπως φαίνεται και από τα συνθήματα που τοποθετούνταν σε όλη την χώρα τότε: «Αν ένας παραβιάσει τον νόμο, ολόκληρο το χωριό θα στειρωθεί», «Γέννησε το πρώτο, δέσε τους σωλήνες σου μετά το δεύτερο, διέγραψε το τρίτο και τέταρτο!» (Μια παραλλαγή αυτού του συνθήματος ήταν απλώς «Σκότωσε, σκότωσε, σκότωσε το τρίτο και τέταρτο».) «Καλύτερα ένα ποτάμι αίματος παρά πολλές γεννήσεις», και «Δέκα περισσότεροι τάφοι είναι καλύτερα από μία ακόμα ζωή». Αυτές οι αιμοσταγείς προτάσεις βρίσκονταν παντού σε όλη την Κίνα.

Η Επιτροπή Εθνικής Υγείας και Οικογενειακού Προγραμματισμού χρησιμοποίησε βαριά πρόστιμα, λεηλασία, κατεδάφιση σπιτιών, βίαιη επίθεση, και άλλες τέτοιες τιμωρίες για να αντιμετωπίσει τις παραβιάσεις του μέτρου ενός παιδιού. Σε κάποια μέρη, αξιωματούχοι οικογενειακού προγραμματισμού έπνιξαν βρέφη ρίχνοντάς τα σε πλημμυρισμένα χωράφια. Ακόμα και εγκυμονούσες μητέρες που περίμεναν γέννηση σε μερικές μέρες, αναγκάζονταν να κάνουν άμβλωση. Το 2013, το υπουργείο υγείας του καθεστώτος εξέδωσε αριθμούς που αποκάλυπταν ότι τουλάχιστον 336 εκατομμύρια αμβλώσεις έγιναν στην Κίνα από το 1971. Το μέτρο ενός παιδιού άρχισε το 1979, δηλαδή για περισσότερο από τριάντα χρόνια της ύπαρξής του, αρκετά εκατομμύρια αγέννητα παιδιά δολοφονήθηκαν από το ΚΚΚ κάθε χρόνο.

Μία από τις πιο σοβαρές επιπτώσεις του μέτρου ενός παιδιού είναι ο δυσανάλογος αριθμός θηλυκών βρεφών στα οποία γίνεται άμβλωση ή εγκαταλείπονται, πράγμα που οδηγεί σε σοβαρή ανισορροπία του λόγου αντρών-γυναικών στους Κινέζους κάτω της ηλικίας των σαράντα. Λόγω της έλλειψης γυναικών, εκτιμάται ότι μέχρι το 2020, περίπου τριάντα εκαταμμύρια νέοι άντρες δεν θα μπορούν να παντρευτούν μια γυναίκα που είναι σε ηλικία με δυνατότητα γέννησης. Η τεχνητή ανισορροπία φύλων της Κίνας έχει προκαλέσει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, όπως αύξηση στην σεξουαλική κακοποίηση και στην πορνεία, εμπορικούς γάμους, και διακίνηση γυναικών.

6. Οι επιπτώσεις της επίθεσης του κομμουνισμού στην οικογένεια

Ο Μαρξ και άλλοι κομμουνιστές χρησιμοποίησαν με ψευδή, υπερβολικό τρόπο φαινόμενα όπως μοιχεία, πορνεία, και παράνομα παιδιά, ώστε να δώσουν κάποια βάση στις θεωρίες τους κατά του γάμου και της οικογένειας — σαν, με κάποιον τρόπο, η ύπαρξη αυτών των κακών να σήμαινε ότι τα κυρίαρχα κοινωνικά ήθη ήταν υποκριτικά και διεφθαρμένα.

Η σταδιακή διάβρωση της ηθικής που άρχισε στην Βικτωριανή εποχή, διάβρωσε τον ιερό θεσμό του γάμου και οδήγησε τους ανθρώπους μακρύτερα από τις θεϊκές διδασκαλίες. Οι κομμουνιστές ενθάρρυναν τις γυναίκες να παραβιάσουν τους γαμήλιους όρκους τους για χάρη της υποτιθέμενης προσωπικής ευτυχίας, αλλά το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το αντίθετο.

Η «λύση» του κομμουνισμού στην καταπίεση και ανισότητα ισοδυναμεί απλώς με την μείωση των προτύπων για την ανθρώπινη ηθική σε βάθη της κόλασης. Μετατρέπει συμπεριφορά που κάποτε θεωρούνταν παγκοσμίως άσχημα και ασυγχώρητη, στο νέο ήθος. Στην «ισότητα» του κομμουνισμού, όλα προχωρούν προς την ίδια μοίρα — την καταστροφή.

Το φάντασμα του κομμουνισμού δημιούργησε το ψευδές πιστεύω ότι η αμαρτία δεν δημιουργείται από τον εκφυλισμό της ηθικής, αλλά από κοινωνική καταπίεση. Οδήγησε τους ανθρώπους να ψάξουν για μια διέξοδο γυρνώντας την πλάτη στην παράδοση και με την απομάκρυνση από το θείον. Χρησιμοποίησε την όμορφη ρητορεία της ελευθερίας και της απελευθέρωσης για να προωθήσει φεμινισμό, ομοφυλοφιλία, και σεξουαλική διαστροφή. Από τις γυναίκες αφαιρέθηκε η αξιοπρέπεια, από τους άντρες η ευθύνη εκλάπη, και η ιερότητα της οικογένειας έχει χτυπηθεί, μετατρέποντας τα παιδιά του σήμερα σε παιχνιδάκια του διαβόλου.

Διαβάστε όλη την σειρά εδώ: Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας

Παραπομπές

21. Betty Friedan, The Feminine Mystique (New York: W.W. Norton & Company, 1963).

22. Joanne Boucher, “Betty Friedan and the Radical Past of Liberal Feminism,” New Politics, vol. 9, no.3 (Summer 2003).

23. David Horowitz, “Betty Friedan’s Secret Communist Past,” Salon, January 19, 1999, https://www.salon.com/1999/01/18/nc_18horo.

24. Kate Weigand, Red Feminism: American Communism and the Making of Women’s Liberation (Baltimore, MD, and London: The Johns Hopkins University Press, 2002).

25. Ibid.

26. Simone de Beauvoir, The Second Sex, trans. Constance Borde and Sheila Malovany-Chevallier (New York: Vintage Books, 2011).

27. Lawrence Summers, “Harvard President Summers’ Remarks About Women in Science, Engineering,” PBS NewsHour, February 22, 2005, https://www.pbs.org/newshour/science/science-jan-june05-summersremarks_2-22.

28. Alan Finder, “Harvard Will Spend $50 Million to Make Faculty More Diverse,” The New York Times, May 17, 2005, https://www.nytimes.com/2005/05/17/education/harvard-will-spend-50-million-to-make-faculty-more-diverse.html.

29. C. P. Benbow and J. C. Stanley, “Sex Differences in Mathematical Ability: Fact or Artifact?” Science, 210, issue 4475 (December 1980): 1262–1264, https://science.sciencemag.org/content/210/4475/1262.

30. C. P. Benbow, “Sex Differences in Ability in Intellectually Talented Preadolescents: Their Nature, Effects, and Possible Causes,” Behavioral and Brain Sciences 11, no. 2 (June 1988): 169–183. https://www.cambridge.org/core/journals/behavioral-and-brain-sciences/article/sex-differences-in-mathematical-reasoning-ability-in-intellectually-talented-preadolescents-their-nature-effects-and-possible-causes/C0BC8628A056CB9B38A3464D2DF5FA44.

31. C. P. Benbow et al, “Sex Differences in Mathematical Reasoning Ability at Age 13: Their Status 20 Years Later,” Psychological Science 11, no. 6 (November 2000): 474-480, https://my.vanderbilt.edu/smpy/files/2013/02/SexDiffs.pdf.

32. Alexis de Tocqueville, as quoted in Friedrich A. Hayek, The Road to Serfdom (London: Profile Books, 2005), 47.

33. Susan Edelman, “Woman to Become NY Firefighter Despite Failing Crucial Fitness Test,” The New York Post, May 3, 2015. https://nypost.com/2015/05/03/woman-to-become-ny-firefighter-despite-failing-crucial-fitness-test.

34. Una Butorac, “These Female Firefighters Don’t Want a Gender Quota System,” Special Broadcasting Service, March 24, 2017, https://www.sbs.com.au/news/the-feed/these-female-firefighters-don-t-want-a-gender-quota-system.

35. Commonwealth Court of Pennsylvania, Commonwealth of Pennsylvania by Israel Packel, Attorney General, v. Pennsylvania Interscholastic Athletic Association, 334A.2d 839, 18 Pa. Commw. 45 (March 19, 1975).

36. Christina Hoff Sommers, The War Against Boys: How Misguided Feminism Is Harming Our Young Men (New York: Simon & Schuster, 2001).

37. Jamie Doward, “‘Take These Children Seriously’: NHS Clinic in the Eye of Trans Rights Storm,” The Guardian, November 18, 2017, https://www.theguardian.com/society/2017/nov/19/nhs-clinic-trans-rights-storm-gender-identity-specialist-centre-transgender.

38. Vivian Gornick, as quoted in The Daily Illini, University of Illinois, April 25, 1981.

39. Robin Morgan, ed., Sisterhood Is Powerful: An Anthology of Writings From the Women’s Liberation Movement (New York: Vintage Books, 1970), 537.

40. Darlena Cunha, “The Divorce Gap,” The Atlantic, April 28, 2016, https://www.theatlantic.com/business/archive/2016/04/the-divorce-gap/480333.

41. David W. Purcell et al., “Estimating the Population Size of Men Who Have Sex with Men in the United States to Obtain HIV and Syphilis Rates,” Open AIDS Journal 6 (September 2012): 98–107, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3462414.

42. R. S. Hogg et al., “Modelling the Impact of HIV Disease on Mortality in Gay Men,” International Journal of Epidemiology 26, no. 3 (June 1997): 657–661.

43. United Nations, “Programme of Action of the International Conference on Population and Development,” The International Conference on Population and Development (ICPD) in Cairo, Egypt (New York: United Nations, 1995), 59, https://www.un.org/en/development/desa/population/events/pdf/expert/27/SupportingDocuments/A_CONF.171_13_Rev.1.pdf.

44. The Vice Chairman’s Staff of the Joint Economic Committee at the Request of Senator Mike Lee, “Love, Marriage, and the Baby Carriage: The Rise in Unwed Childbearing,” Social Capital Project no. 3–17 (December 2017), https://www.lee.senate.gov/public/_cache/files/3a6e738b-305b-4553-b03b-3c71382f102c/love-marriage-and-the-baby-carriage.pdf.

45. Robert Rector, “How Welfare Undermines Marriage and What to Do About It,” The Heritage Foundation, November 17, 2014, https://www.heritage.org/welfare/report/how-welfare-undermines-marriage-and-what-do-about-it.

46. Phyllis Schlafly, Who Killed The American Family? (Washington, DC: WND Books, 2014), chap. 1.

47. Ron Haskins, “Three Simple Rules Poor Teens Should Follow to Join the Middle Class,” Brookings Institution, March 13, 2013, https://www.brookings.edu/opinions/three-simple-rules-poor-teens-should-follow-to-join-the-middle-class.

48. Rector, “How Welfare Undermines.”

49. Mark Regnerus, “Cheap Sex and the Decline of Marriage,” The Wall Street Journal, September 29, 2017, https://www.wsj.com/articles/cheap-sex-and-the-decline-of-marriage-1506690454.

50. Yang Meiling 杨美玲, “Guniang ye neng xuehui sha zhu” 姑娘也能学会杀猪 [“Girls Can Slaughter Pigs Too”], People’s Daily, October 1, 1966.

51. Yu Luowen 遇罗文, Wo jia: wo de gege Yu Luoke 我家：我的哥哥遇罗克 [My Family: My Brother Yu Luoke], (Beijing: World Chinese Publishing Co., Ltd, 2016).

52. Ye, Zhou 葉舟, “Ye Yuqin de zuihou shinian” 葉以群的最後十年 [“The Last Decade of Ye Yiqun”], Wenhui Monthly, no. 12 (1989).

53. Pang Xianzhi 逄先知 and Jin Chongji 金冲及, Mao Zedong zhuan (1949–1976) 毛泽东传(1949–1976) [Biography of Mao Zedong (1949–1976)] (Beijing: Central Party Literature Press, 2003).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ: Η καταστροφή της οικογένειας (Μέρος Α΄)

Σάββατο, 28 Νοέ, 2020Τρίτη, 20 Οκτ, 2020 Από ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ «ΕΝΝΕΑ ΣΧΟΛΙΩΝ ΣΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ»

Πίνακας περιεχομένων

Εισαγωγή

1. Ο στόχος του κομμουνισμού να καταργήσει την παραδοσιακή οικογένεια

2. Η προώθηση της ανηθικότητας από τον κομμουνισμό

3. Αρχικές προσπάθειες «σεξουαλικής απελευθέρωσης» υπό τον κομμουνισμό
α) Η σοβιετική θεωρία «Ποτήρι νερού»
β) «Σεξουαλική απελευθέρωση» στις κινεζικές «σοβιετικές περιοχές»

4. Πως ο κομμουνισμός καταστρέφει οικογένειες στην Δύση
α) Προώθηση «σεξουαλικής απελευθέρωσης»

Εισαγωγή

Η οικογένεια είναι ο θεμέλιος λίθος της ανθρώπινης κοινωνίας, που επιτρέπει όχι μόνο την ανατροφή παιδιών σε ένα σταθερό και ωφέλιμο περιβάλλον, αλλά επίσης και την μετάδοση της γνώσης μιας γενιάς στην επόμενη. Ο γάμος είναι ένας ιερός θεσμός που δόθηκε από το θείον για την ανθρωπότητα ώστε να δημιουργεί οικογένειες, και να διατηρεί την παραδοσιακή κληρονομιά και ηθική.

Σήμερα, η παραδοσιακή οικογένεια καταστρέφεται σταδιακά. Τα γραπτά του Καρλ Μαρξ και άλλων κομμουνιστών περιγράφουν την οικογένεια ως μια μορφή ιδιωτικής ιδιοκτησίας που πρέπει να καταργηθεί. Μαζί με την δίωξη θρησκείας και πνευματικής πίστης, τα κομμουνιστικά καθεστώτα βάζουν την αγάπη για το Κομμουνιστικό Κόμμα πάνω από την αγάπη ακόμα και για τους γονείς, τον σύζυγο, ή τα παιδιά, προτρέποντας τους ανθρώπους να παλέψουν ενάντια στους ίδιους τους συγγενείς τους.

Από την δεκαετία του 1960, μια πληθώρα αντιπαραδοσιακών κινημάτων, όπως ο μοντέρνος φεμινισμός, η σεξουαλική απελευθέρωση, και τα δικαιώματα ομοφυλοφίλων, κέρδισαν έδαφος στην Δύση. Ο θεσμός της οικογένειας χτυπήθηκε σκληρότερα από όλα. Υπό το σύνθημα της ισότητας και απελευθέρωσης — που υποστηρίζονται έμμεσα ή άμεσα από μοντέρνους νόμους, σχολικά προγράμματα, ακαδημαϊκή θεωρία, και οικονομικά μέτρα — αυτά τα κινήματα διαστρέφουν τους παραδοσιακούς δεσμούς μεταξύ των φύλων, διαφθείρουν τα παιδιά, και τραβούν την ανθρώπινη συμπεριφορά σε κατώτατα που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Αυτή η τάση εμφανίστηκε στην αρχή του δεκάτου ενάτου αιώνα και είναι βαθιά εμποτισμένη με κομμουνιστικούς ιδεολογικούς παράγοντες. Ο Φρίντριχ Ένγκελς ήλπιζε για διαδεδομένη «χωρίς περιορισμούς σεξουαλική δραστηριότητα», που πρόκειται να διαλύσει τον παραδοσιακό γάμο και τελικά να εξαλείψει τον θεσμό της οικογένειας. [1]

Ο κομμουνισμός είναι πολύ επιδέξιος στις συνεχείς μεταλλάξεις και στην εξαπάτηση, που έχει οδηγήσει σε συνεχή σύγχυση για το τι ακριβώς οι άνθρωποι υποστηρίζουν όταν δέχονται τα μέτρα και τις ιδεολογίες του. Συν τω χρόνω, αποδέχονται τις υποβόσκουσες ιδέες του κομμουνισμού. Η τραγική κατάσταση σήμερα — η υποβάθμιση της παραδοσιακής οικογένειας και η σύγχυση του κόσμου για την πραγματική φύση αυτής της τάσης — είναι αποτέλεσμα προσεκτικού προγραμματισμού και της σταδιακής εφαρμογής του κομμουνισμού τα τελευταία διακόσια χρόνια.

Νόμοι που δημιουργήθηκαν και εφαρμόστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες, έχουν δημιουργήσει πλημμύρα διαζυγίων και κατεστραμμένων οικογενειών. Την δεκαετία του ’50, περίπου 11 τοις εκατό των παιδιών στην Αμερική που γεννήθηκαν σε έγγαμη οικογένεια είδαν τους γονείς τους να χωρίζουν. Το 1970, ο αριθμός αυτός εκτοξεύτηκε στο 50 τοις εκατό. [2] Το 1956, λιγότερο από 5 τοις εκατό νεογέννητων στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν γεννηθεί εκτός γάμου, σύμφωνα με τα Αμερικανικά Κέντρα Ελέγχου Νοσημάτων και Πρόληψης. Το 2016, ο αριθμός ήταν κοντά στο 40 τοις εκατό. [3][4]

Στις παραδοσιακές κοινωνίες τόσο σε Ανατολή όσο και στην Δύση, η αγνότητα στις σχέσεις μεταξύ αντρών και γυναικών θεωρείτο αρετή. Σήμερα, θεωρείται παλιομοδίτικη και καταπιεστική. Το προγαμιαίο σεξ και η ομοφυλοφιλία, που θεωρούνταν ντροπή και απαίσια για χιλιάδες χρόνια στις παραδοσιακές κοινωνίες, όχι μόνο όλο και περισσότερο ονομάζονται φυσιολογικά, αλλά μερικές φορές έμμεσα ή ρητά, προωθούνται από τους σημερινούς εκπαιδευτικούς και το δημόσιο σχολικό σύστημα. Τα παιδιά υπερσεξουαλικοποιούνται και εκτίθενται σε διεστραμμένες σεξουαλικές ιδέες και σε πορνογραφία σε όλο και μικρότερες ηλικίες. Όπως έχουν τα πράγματα, ο στόχος του κομμουνισμού να καταστρέψει την οικογένεια θα γίνει πραγματικότητα πολύ πριν πετύχει την αόριστη υπόσχεσή του για μια αταξική κοινωνία. Η καταστροφή της οικογένειας, μιας βασικής μονάδας της κοινωνικής σταθερότητας, σημαίνει επίσης την καταστροφή της παραδοσιακής ηθικής που καθιερώθηκε από το θείον και του ρόλου που έχει η οικογένεια στην ανατροφή της επόμενης γενιάς εντός ενός πλαισίου παραδοσιακού πολιτισμού.

1. Ο στόχος του κομμουνισμού να καταργήσει την παραδοσιακή οικογένεια

Στους παραδοσιακούς πολιτισμούς Ανατολής και Δύσης, ο γάμος είχε καθιερωθεί από το θείον και θεωρείτο ότι σχεδιάζεται από ανώτερες δυνάμεις. Από την στιγμή που δημιουργείται, ο δεσμός του γάμου δεν μπορούσε να σπάσει. Άντρες και γυναίκες δημιουργήθηκαν από το θείον, κατ’ εικόνα του, και ίσοι ενώπιόν του. Ταυτόχρονα, το θείον έκανε άντρες και γυναίκες διαφορετικούς και καθιέρωσε διαφορετικούς ρόλους για αυτούς σε οικογένεια και κοινωνία.

Στον παραδοσιακό πολιτισμό της Ανατολής, οι άντρες σχετίζονται με το γιανγκ της σχέσης γιν-γιανγκ, που συνδέεται συμβολικά με τον ήλιο και τον ουρανό. Αυτό απαιτεί να προσπαθούν συνεχώς να προοδεύουν και να επωμίζονται την ευθύνη της φροντίδας της οικογένειας. Οι γυναίκες ανήκουν στην γιν αρχή, που συνδέεται συμβολικά με την γη, πράγμα που σημαίνει ότι φέρουν και τρέφουν τα πάντα με μεγάλη αρετή. Θα πρέπει να είναι υποχωρητικές και να σκέφτονται τους άλλους, και έχουν το καθήκον να στηρίζουν τους συζύγους και να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους. Μόνο όταν άντρες και γυναίκες εργάζονται καλά στους αντίστοιχους ρόλους τους, μπορούν το γιν και το γιανγκ να εναρμονιστούν και τα παιδιά να μεγαλώσουν και αναπτυχθούν με υγιή τρόπο.

Στην δυτική θρησκευτική παράδοση, οι γυναίκες είναι τα κόκκαλα των κοκκάλων των αντρών και η σάρκα της σάρκας τους. [5] Ένας άντρας θα πρέπει να αγαπά την γυναίκα του σαν να ήταν μέρος του σώματός του, και αν χρειάζεται, να θυσιαστεί για να την προστατεύσει. Μια γυναίκα θα πρέπει να συνεργάζεται και να βοηθάει τον άντρα της, κάνοντας το ζεύγος μια ολοκληρωμένη ενότητα. Οι άντρες έχουν την ευθύνη να δουλεύουν σκληρά και να βγάζουν τα προς το ζην για την υποστήριξη της οικογένειας, ενώ οι γυναίκες υποφέρουν κατά την γέννηση παιδιών. Όλα αυτά προέρχονται από τις διαφορετικές προπατορικές αμαρτίες που φέρουν οι άνθρωποι.

Τίποτα από αυτά δεν έχει σκοπό να υπαινιχθεί ότι οι άντρες είναι ανώτεροι των γυναικών σε ικανότητα ή ευφυία, καθώς άντρες και γυναίκες έχουν ταλέντα που εκδηλώνονται σε διοφορετικά χαρακτηριστικά. Προσπάθειες ισοπέδωσης των διαφορών μεταξύ των φύλων έρχονται σε αντίθεση με την κοινή λογική και αποτρέπουν άντρες και γυναίκες να εκδηλώσουν τις πλήρεις ικανότητές τους.

Οι οικογένειες έχουν τον ρόλο της μετάδοσης πιστεύω και ηθικής, διατηρώντας έτσι μια σταθερή και υγιή κοινωνία. Οι γονείς είναι οι πρώτοι δάσκαλοι στις ζωές των παιδιών. Αν τα παιδιά μπορούν να μάθουν τις παραδοσιακές αξίες όπως τον αλτρουισμό, ταπεινότητα, ευγνωμοσύνη, υπομονή, και άλλα από τις λέξεις και πράξεις των γονέων τους, θα ωφεληθούν για το υπόλοιπο της ζωής τους.

Η παραδοσιακή συζυγική ζωή βοηθά άντρες και γυναίκες να αναπτυχθούν μαζί στην ηθική συμπεριφορά τους, καθώς απαιτεί από τους συζύγους, άντρες και γυναίκες, να ελέγχουν τα συναισθήματά τους και τις επιθυμίες, και να φέρονται στον άλλον σκεπτόμενοι για αυτόν και με ανεκτικότητα. Ο γάμος είναι θεμελιωδώς διαφορετικός από την απλή ρομαντική αγάπη. Τα ανθρώπινα συναισθήματα αλλάζουν εύκολα. Μια σχέση που μπορεί να δημιουργηθεί και να καταργηθεί κατά βούληση είναι μετά βίας διακριτή από μια απλή γνωριμία.

Σύμφωνα με τον κομμουνισμό όμως, το κύτταρο της οικογένειας είναι ένα εμπόδιο στην ανθρώπινη απελευθέρωση. Ο κλασικός κομμουνισμός θεωρεί τους οικονομικούς παράγοντες να είναι κρίσιμοι στον προσδιορισμό της διαμόρφωσης των οικογενειακών σχέσεων, και απαιτεί το ιδιωτικό οικογενειακό κύτταρο να επανστατικοποιηθεί σε μια μορφή δημόσιας ιδιοκτησίας.

Η «απελευθέρωση της ανθρωπότητας» είναι η φαντασιακή ψευδαίσθηση στην καρδιά της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Η κομμουνιστική σκέψη λέει πως η καταπίεση δεν είναι μόνο οικονομική και κοινωνική, αλλά είναι εμποτισμένη μέσα στον ίδιο τον πολιτισμό μιας κοινωνίας. Για τους κομμουνιστές, «απελευθέρωση» σημαίνει συνεπώς, την καταστροφή των πολιτισμικών μορφών που «επιβλήθηκαν» από την παραδοσιακή κοινωνική ηθική. Κατά την άποψή τους, η πατριαρχία της παραδοσιακής οικογενειακής δομής καταπιέζει τις γυναίκες, και η παραδοσιακή σεξουαλική ηθική καταπιέζει την ανθρώπινη φύση.

Οι σύγχρονες προερχόμενες από τον μαρξισμό θεωρίες, αναμεμειγμένες με φροϋδιανές ιδέες, βάζουν την σεξουαλική επιθυμία στο κέντρο των ερωτημάτων σχετικά με την οικογένεια. Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των δύο ιδεολογιών είναι η άρνησή τους της βασικής ανθρώπινης ηθικής, και η λατρείας τους του υλισμού και της επιθυμίας.

2. Η προώθηση της ανηθικότητας από τον κομμουνισμό

Ένας εκ των ιδεολογικών προπατόρων του Μαρξ ήταν ο Ουαλός σοσιαλιστής Ρόμπερτ Όουεν, γνωστός για την προσπάθειά του το 1825 να εφαρμόσει την ιδέα του μιας «ουτοπικής» κοινωνίας στην Νιου Χάρμονυ, Ιντιάνα. Το 1826, ο Όουεν είπε:

Τώρα ανακοινώνω, σε εσάς και στον κόσμο, ότι ο Άνθρωπος, μέχρι σήμερα, έχει υπάρξει, σε όλα τα μέρη της γης, σκλάβος σε μια Τριάδα των πιο τερατωδών κακών που θα μπορούσαν να συνδυαστούν για να προκαλέσουν νοητικό και σωματικό κακό επί ολόκληρης της φυλής του. Αναφέρομαι στην ιδιωτική, ή προσωπική ιδιοκτησία — περιέργα και παράλογα συστήματα θρησκείας — και στον γάμο, που βασίζεται στην ιδιωτική ιδιοκτησία σε συνδυασμό με κάποιο από αυτά τα παράλογα συστήματα θρησκειών. [6]

Ο Όουεν πέρασε λίγο χρόνο στην Νιου Χάρμονυ. Έφυγε το 1828, εγκαταλείποντας το σοσιαλιστικό του πείραμα. Αλλά οι ιδέες του είχαν μακροπρόθεσμη επιρροή.

Ένας άλλος ουτοπικός σοσιαλιστής με επιρροή στον κόσμο, ο Γάλλος φιλόσοφος Σαρλς Φουριέ, έδωσε μεγάλη έμπνευση στον Μαρξ και τους ακολούθους του. Η επιρροή των γραπτών του Φουριέ μπορεί να εντοπιστεί στην επανάσταση του 1848 και στην Κομμούνα του Παρισιού το 1871, και οι ιδέες του αργότερα εξαπλώθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχει σημασία, ότι ο Φουριέ είναι ο πρώτος φιλόσοφος που γνωρίζουμε πως χρησιμοποίησε το όνομα «φεμινισμός» («féminisme» στα Γαλλικά).

Στην ιδανική κομμουνιστική κοινωνία του Φουριέ (γνωστή ως φάλαγγες) η παραδοσιακή οικογένεια κατακρινόταν, και ανηθικότητες και όργια επιδοκιμάζονταν ως μια πλήρης απελευθέρωση των εσωτερικών ανθρώπινων ενστίκτων. Ανακοίνωσε επίσης ότι μια δίκαιη κοινωνία θα πρέπει να φροντίζει αυτούς που δεν βρίσκονται σε καλή σεξουαλική κατάσταση (όπως οι ηλικιωμένοι ή αυτοί που δέχονται αδιαφορία) ώστε να εξασφαλιστεί πως ο καθένας έχει το «δικαίωμα» στην σεξουαλική ικανοποίηση. Πίστεψε πως κάθε μορφή σεξουαλικής ικανοποίησης, συμπεριλαμβανομένου του σαδομαζοχισμού και ακόμα και της αιμομιξίας και κτηνοβασίας, θα πρέπει να επιτρέπεται εάν γίνεται χωρίς καταναγκασμό.

Η επιρροή των Όουεν και Φουριέ δημιούργησε δεκάδες κομμουνιστικές ουτοπικές κομμούνες στις Ηνωμένες Πολιτείες τον δέκατο ένατο αιώνα — αν και οι περισσότερες δεν διήρκησαν πολύ και κατέληξαν σε αποτυχία. Η πιο μακράς διάρκειας ήταν η Κομμούνα Ονέιντα, που είχε δημιουργηθεί στην βάση της θεωρίας του Φουριέ και κράτησε για τριαντατρία χρόνια. Η κομμούνα απέφευγε τον παραδοσιακό μονογαμικό γάμο και προωθοούσε την πολυγαμία, το ομαδικό σεξ, και την επιλεκτική αναπαραγωγή. Στο τέλος, ο ιδρυτής, Τζον Χάμφρεϋ Νόις, διέφυγε στον Καναδά για να αποφύγει ποινική δίωξη. Αν και η κομμούνα αναγκάστηκε να παρατήσει το μοίρασμα γυναικών, ο Νόις έγραψε αργότερα αρκετά βιβλία, ένα εκ των οποίων, η «Βίβλος κομμουνισμού», άρχισε μια ιδεολογία από μόνο του.

Οι θεωρητικές βάσεις του κομμουνισμού είναι συνδεδεμένες με την ανηθικότητα. Εξ αρχής, ο κομμουνισμός προέτρεψε τους ανθρώπους να παρατήσουν τις θεϊκές διδασκαλίες και να απορρίψουν την παράδοση, ανατρέποντας ηθικούς περιορισμούς και υποκύπτοντας σε ποταπές ορμές για χάρη της επανάστασης και της απελευθέρωσης. Σύμφωνα με την κομμουνιστική λογική, τα κοινωνικά προβλήματα που είχαν προκληθεί θεμελιωδώς από τον εκφυλισμό της ανθρώπινης ηθικής, μπορούν να αποδοθούν στην ιδιωτική ιδιοκτησία. Ο κομμουνισμός οδηγεί τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι εάν η ιδιωτική ιδιοκτησία γίνει δημόσια, οι άνθρωποι δεν θα μαλώνουν για αυτήν. Όμως, ακόμα κι αν όλη η ιδιοκτησία μοιραζόταν, οι άνθρωποι μπορεί ακόμα να καβγάδιζαν για τις συζύγους τους. Συνεπώς, οι ουτοπικοί σοσιαλιστές προωθούν ανοιχτά την ανηθικότητα και τον «ελεύθερο έρωτα» ως απάντηση στην σεξουαλική επιθυμία.

Αυτοί οι κομμουνιστικοί «παράδεισοι» είτε κακολογούσαν ευθέως την παραδοσιακή οικογένεια, είτε προωθούσαν ένα σύστημα κοινών γυναικών, που προκάλεσε τις τοπικές κοινωνίες, εκκλησίες, και κυβερνήσεις να τους δουν ως έναν αντίπαλο της παραδοσιακής ηθικής και τρόπων και να αναλάβουν δράση για να τους καταστείλουν.

Η αποτυχία των ουτοπικών κομμούνων δίδαξε στον Μαρξ και Ένγκελς ένα μάθημα: Δεν ήταν ακόμα η ώρα για ανοιχτή προώθηση των έτσι αποκαλούμενων «κοινοτήτων γυναικών» που αναφέρονταν στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Αν και ο στόχος τους της εξάλειψης της οικογένειας δεν άλλαξε, υιοθέτησαν μια πιο κρυφή προσσέγιση: την επίθεση στον γάμο ως σε ένα όργανο καταπίεσης.

Μετά τον θάνατο του Μαρξ, ο Ένγκελς εξέδωσε το βιβλίο «Η προέλευση της οικογένειας, ιδιωτικής ιδιοκτησίας, και του κράτους», υπό το φως των ερευνών του Λιούις Χ. Μόργκαν, ώστε να συμπληρώσει την θεωρία του Μαρξ για την οικογένεια και να μιλήσει περαιτέρω για την μαρξιανή θεώρηση του γάμου: «[Η εμφάνιση της μονογαμίας] βασίζεται στην ανωτερότητα του άντρα, και ο σκοπός της είναι να παράγει παιδιά χωρίς αμφιβολία για το ποιος είναι ο πατέρας τους. Αυτή η έλλειψη αμφιβολίας απαιτείται διότι αυτά τα παιδιά πρόκειται αργότερα να κληρονομήσουν την περιουσία του πατέρα τους. Ξεχωρίζει από τον γάμο ζευγαρώματος από την πολύ μεγαλύτερη ισχύ του γαμήλιο δεσμού, που δεν μπορεί πλέον να καταλυθεί με την επιθυμία οποιουδήποτε μέλους. Ως κανόνας, σήμερα μόνο ο άντρας μπορεί να τον καταλύσει, και να αφήσει την γυναίκα του.» [7]

Ο Ένγκελς είπε ότι η μονογαμία βασιζόταν στην ιδιωτική ιδιοκτησία, και ότι μόλις όλη η ιδιοκτησία διαμοιραστεί, θα υπάρξει ένα καινούριο μοντέλο γάμου που βασίζεται απολύτως στην «σεξουαλική αγάπη». Καυχήθηκε ότι σε μια κομμουνιστική κοινωνία, η ιδιωτική ιδιοκτησία θα γινόταν δημόσια, οι δουλειές του σπιτιού θα γίνονταν από επαγγελματίες, και δεν θα υπήρχε ανάγκη ανησυχίας για την ανατροφή των παιδιών καθώς η ανατροφή παιδιών και η εκπαίδευση θα ήταν ευθύνη του κράτους. Έγραψε: «Αυτό αφαιρεί όλη την πίεση για τις ‘επιπτώσεις’, που σήμερα είναι ο πιο βασικός κοινωνικός — ηθικός όσο και οικονομικός — παράγοντας που αποτρέπει ένα κορίτσι από το να δοθεί πλήρως στον άντρα που αγαπάει. Δεν θα επαρκούσε αυτό για να επιφέρει την σταδιακή ανάπτυξη της χωρίς περιορισμούς σεξουαλικής δραστηριότητας και μαζί με αυτήν μια πιο ανεκτική κοινή γνώμη σχετικά με την τιμή μιας νέας και την ντροπή μιας γυναίκας;» [8]

Όπως και με τις οικονομικές θεωρίες τους, η κοινωνική ιδεολογία των Μαρξ και Ένγκελς δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί στην πράξη. Τα συναισθήματα δεν είναι σταθερά, κάποιος μπορεί να αγαπάει κάποιον σήμερα και κάποιον άλλον αύριο. Χωρίς τους παραδοσιακούς τρόπους γνωριμίας και γάμου, το αναπόφευκτο αποτέλεσμα είναι σεξουαλική ανηθικότητα και η κατάρρευση της κοινωνικής τάξης. Όπως και οι ουτοπικές κομμούνες που αναφέρθηκαν παραπάνω, το σοβιετικό και κινεζικό κομμουνιστικό καθεστώς είχαν κάνει αρχικά προσπάθειες να εφαρμόσουν το μαρξιστικό δόγμα για την οικογένεια, και κατέληξαν σε πλήρη αποτυχία και γρήγορα καταργήθηκαν.

Η σχέση μεταξύ αντρόγυνου δεν είναι πάντα ομαλή. Ο όρκος «μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος» κατά την διάρκεια ενός παραδοσιακού γάμου είναι ένας όρκος προς τον Θεό. Επίσης αντιπροσωπεύει την ιδέα ότι και τα δύο μέρη είναι έτοιμα να αντιμετωπίσουν και να υπερνικήσουν μαζί τις δυσκολίες. Αυτό που διατηρεί έναν γάμο δεν είναι απλώς το συναίσθημα και το πως νιώθει κάποιος, αλλά επίσης μια αίσθηση ευθύνης. Η συμπεριφορά προς το έτερον ήμισυ, όπως και προς τα παιδιά και την εκτεταμένη οικογένεια, με φροντίδα, μεταμορφώνει το αντρόγυνο σε ώριμο άντρα και ώριμη γυναίκα, με μια αίσθηση ηθικής και κοινωνικής ευθύνης.

Αυτό που προώθησαν οι Μαρξ και Ένγκελς, ασχέτως του περιτυλίγματος που του έβαλαν με λέξεις όπως «ελευθερία», «απελευθέρωση», και «αγάπη», ήταν στην πραγματικότητα απλώς μια παραίτηση από την προσωπική ηθική ευθύνη και άφεση στην επιθυμία.

Οι περισσότεροι ήταν ακόμα θρησκευόμενοι την εποχή των Φουριέ και Μαρξ, συνεπώς καταλάβαιναν τις ανοιχτές προσπάθειες προώθησης σεξουαλικής ανηθικότητας. Όμως, κατά τον εικοστό αιώνα και μετά, ο ίδιος ο Μαρξ δεν θα μπορούσε να φανταστεί το τι θα έκαναν οι άνθρωποι για να υιοθετήσουν το σεξουαλικό χάος της μαρξιστικής σκέψης και να βάλουν σε πράξη την καταστροφή οικογένειας και γάμου.

3. Αρχικές προσπάθειες για σεξουαλική απελευθέρωση υπό τον κομμουνισμό

Καταπιεστικά σοσιαλιστικά καθεστώτα συχνά φέρνουν στον νου αυστηρό κοινωνικό συντηρητισμό, όπως για τους ρόλους των φύλων και τους νόμους για τον γάμο, που μοιάζουν τελείως άσχετα με τον δυτικό αριστερό προοδευτισμό. Παρ΄ όλα αυτά, τέτοιες κυβερνητικές στρατηγικές δεν γεννήθηκαν από μια επιθυμία διατήρησης του παραδοσιακού πολιτισμού και ηθικής, αλλά υπάρχουν μόνο στην βάση της επιθυμίας του κομμουνιστικού καθεστώτος να μετατρέψει την αγάπη και την οικογένεια σε όργανα της κρατικής εξουσίας. Στις αρχές της κομμουνιστικής εξουσίας σε χώρες όπως η Ρωσία και Κίνα, οι επικεφαλής του Κόμματος προσπάθησαν να εφαρμόσουν ολόκληρο το μαρξιστικό πρόγραμμα ταυτόχρονα, μαζί με καταστροφικά πειράματα σεξουαλικής απελευθέρωσης.

Όπως περιγράφηκε προηγουμένως, το σεξουαλικό χάος είναι ένα εγγενές χαρακτηριστικό της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Ο Μαρξ πιστεύεται πως βίασε την οικιακή βοηθό του σπιτιού που διέμενε. Έδωσε στον Ένγκελς να μεγαλώσει το παιδί που προέκυψε. Ο Ένγκελς συζούσε με δύο αδελφές. Ο Λένιν είχε εξωσυζυγικές σχέσεις για χρόνια και κόλλησε σύφιλη από πόρνες. Ο Στάλιν είναι γνωστό ότι εκμεταλλεύτηκε γυναίκες άλλων.

Αφότου οι Μπολσεβίκοι υφάρπαξαν την εξουσία και ίδρυσαν την Σοβιετική Ένωση, άρχισαν την πρακτική να μοιράζονται τις γυναίκες τους. Η Σοβιετική Ένωση εκείνο τον καιρό μπορούσε να θεωρηθεί ο πρωτοπόρος της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Το 1990, ένα χρόνο πριν την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, το κρατικό ρωσικό περιοδικό Ροντίνα εξέδωσε άρθρο που έλεγε περιληπτικά για το φαινόμενο του μοιράσματος συζύγων κατά την αρχική σοβιετική εξουσία. Το άρθρο περιέγραψε τις προσωπικές ζωές των σοβιετικών επικεφαλής Λέον Τρότσκυ, Νικολάι Μπουχάριν, Αλεξάντρα Κολλοντάι, και άλλων, λέγοντας ότι ήταν τόσο «χωρίς σκέψη όπως τα σκυλιά» στις σεξουαλικές τους δραστηριότητες. Από το 1904 ακόμα, ο Λένιν είχε γράψει: «Η λαγνεία μπορεί να απελευθερώσει την ενέργεια του πνεύματος. Όχι για ψευτοοικογενειακές αξίες, αλλά για την νίκη του σοσιαλισμού πρέπει αυτή η θρόμβωση να εξαλειφθεί.» [9]

Σε συνέδριο του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος, ο Τρότσκυ πρότεινε ότι μόλις οι Μπολσεβίκοι έπαιρναν την εξουσία, νέες θεμελιώδεις αρχές σεξουαλικών σχέσεων θα έπρεπε να καταγραφούν. Η κομμουνιστική θεωρία απαιτεί την καταστροφή της οικογένειας και την μετάβαση σε μια περίοδο ασύστολης ικανοποίησης των σεξουαλικών επιθυμιών. Ο Τρότσκυ είπε επίσης ότι η ευθύνη για την εκπαίδευση των παιδιών θα πρέπει να δίνεται ολοκληρωτικά στο κράτος.

Σε γράμμα του στον Λένιν το 1911, ο Τρότσκυ έγραψε: «Χωρίς αμφιβολία, η σεξουαλική καταπίεση είναι ο κύριος τρόπος για την σκλαβιά κάποιου. Ενώ μια τέτοια καταπίεση υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρχει πραγματική ελευθερία. Η οικογένεια, σαν ένας μπουρζουά θεσμός, έχει τελειώσει την ζωή της. Χρειάζεται να μιλήσουμε περισσότερο για αυτό στους εργάτες.»

Ο Λένιν απάντησε: «Και όχι μόνο η οικογένεια. Όλοι οι περιορισμοί σχετικά με την σεξουαλικότητα πρέπει να καταργηθούν. … Έχουμε κάτι να μάθουμε από τις σουφραζέτες: Ακόμα και η απαγόρευση της ομοφυλοφιλίας πρέπει να σταματήσει.» [10]

α) Η σοβιετική θεωρία «Ποτήρι νερού»

Αφότου οι Μπολσεβίκοι υφάρπαξαν την εξουσία, ο Λένιν εξέδωσε μια σειρά κανόνων που καταργούσαν τον γάμο και αποποινικοποιούσαν την ομοφυλοφιλία. Εκείνο τον καιρό, υπήρχε επίσης το σύνθημα «Τέλος η ντροπή!» Αυτό ήταν μέρος της προσπάθειας των Μπολσεβίκων να δημιουργήσουν τον «νέο άνθρωπο» της σοσιαλιστικής ιδεολογίας. Μερικές φορές ακόλουθοι έβγαιναν στους δρόμους γυμνοί, φωνάζοντας συνθήματα όπως «Η ντροπή είναι στο μπουρζουά παρελθόν των σοβιετικών ανθρώπων». [11]

Στις αρχές της δεκαετίας 1920, η πρώην Κομισάριος του Λαού για Κοινωνική Πρόνοια Αλεξάντρα Κολλοντάι, έκανε δημοφιλή την θεωρία «ποτήρι νερού» για την σεξουαλικότητα. Η Κολλοντάι ήταν μια επαναστάτρια από παραδοσιακή οικογένεια που μπήκε με προσπάθεια στο μπολσεβίκικο κόμμα ψάχνοντας για την «γυναικεία απελευθέρωση». Το «ποτήρι νερού» παραπέμπει στην σεξουαλική ακολασία. Η θεωρία έλεγε ότι σε μια κομμουνιστική κοινωνία, η ικανοποίηση της σεξουαλικής επιθυμίας θα έπρεπε να είναι τόσο φυσιολογική και εύκολη όσο το να πίνεις ένα ποτήρι νερό. Η ιδέα διαδόθηκε στους εργάτες εργοστασίων και ειδικά στους έφηβους μαθητές.

«Η τρέχουσα ηθική των νέων μας είναι περιληπτικά η εξής», η γνωστή κομμουνίστρια Μαντάμ Σμίντοβιτς έγραψε στην εφημερίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος Πράβντα τον Μάρτιο 1925. «Κάθε μέλος, ακόμα και ανήλικο, της Κομμουνιστικής Ένωσης Νεολαίας και κάθε μαθητής του Ράφμπακ [σχολείο εκπαίδευσης του Κομμουνιστικού Κόμματος] έχει το δικαίωμα να ικανοποιεί την σεξουαλική του επιθυμία. Αυτή η ιδέα έχει γίνει αξίωμα, και η αποχή θεωρείται μια μπουρζουά έννοια. Αν ένας άντρας έχει λαγνεία για ένα νεαρό κορίτσι, είτε είναι φοιτήτρια, εργάτρια, ή ακόμα και μαθήτρια, τότε το κορίτσι πρέπει να υπακούσει στην λαγνεία του. Αλλιώς, θα θεωρηθεί μια μπουρζουά κόρη, ανάξια να αποκαλείται πραγματική κομμουνίστρια». [12]

Το διαζύγιο επίσης άρχισε να θεωρείται φυσιολογικό και διαδεδομένο. «Τα διαζύγια εκτοξεύτηκαν σε επίπεδα άγνωστα στην ανθρώπινη ιστορία. Κοντολογίς, μοιάζει σαν όλοι στην Μόσχα να πήραν διαζύγιο», έγραψε ο καθηγητής Πωλ Κένγκορ στο βιβλίο του 2015 Takedown: From Communists to Progressives, How the Left Has Sabotaged Family and Marriage, (Από τους κομμουνιστές στους προοδευτικούς, Πως η αριστερά έχει καταστρέψει οικογένεια και γάμο). [13] Το 1926, το αμερικανικό περιοδικό Atlantic εξέδωσε άρθρο για την πρωτόγνωρη κατάσταση στην ΕΣΣΔ, με τίτλο, «Η ρωσική προσπάθεια για την κατάργηση του γάμου».

Το φαινόμενο των «Σουηδικών οικογενειών» — που δεν έχει τίποτα να κάνει με την Σουηδία, αλλά αναφέρεται σε μια μεγάλη ομάδα αντρών και γυναικών που ζουν μαζί και έχουν σεξουαλική δραστηριότητα χωρίς δεσμεύσεις— επίσης εμφανίστηκε εκείνη την περίοδο της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Αυτό άνοιξε τις πόρτες για ανηθικότητα, βιασμούς, κατεστραμμένες οικογένειες, σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, και άλλα συμπτώματα ηθικής κατάρρευσης. [14]

Μετά την επέκταση των σοσιαλιστικών κομμούνων, αυτές οι «Σουηδικές οικογένειες» εξαπλώθηκαν σε όλη την Σοβιετική Ένωση. Αυτό έγινε γνωστό ως «δήμευση» ή «σοσιαλιστικοποίηση» των γυναικών. Οι σοσιαλίστριες στο Γεκατερίνμπουργκ του 1918 είναι ένα λυπηρό παράδειγμα: Αφότου οι Μπολσεβίκοι πήραν την πόλη, εξέδωσαν εντολή ότι οι νέες γυναίκες μεταξύ των ηλικιών δεκαέξι και εικοσιπέντε πρέπει να «σοσιαλιστικοποιηθούν». Ένας άγνωστος αριθμός γυναικών μεταφέρθηκε έτσι σε στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού και πολιτικούς αξιωματούχους για να «σοσιαλιστοποιηθεί». [15]

Σε συζήτηση με την φεμινίστρια ακτιβίστρια Κλάρα Ζέτκιν το 1921, ο Λένιν κατηγόρησε την θεωρία «ποτήρι νερού», αποκαλώντας την αντιμαρξιστική και αντικοινωνική. [16] Ο λόγος ήταν ότι η σεξουαλική απελευθέρωση είχε φέρει ένα ανεπιθύμητο υποπροϊόν: μια πλημμύρα παιδιών που δεν τα ήθελαν, πολλά από τα οποία παρατήθηκαν. Οι Μπολσεβίκοι έκαναν πιο αυστηρή την στρατηγική τους για το σεξ στα τέλη της δεκαετίας του 1920.

Τα χρόνια μετά τον θάνατο του Λένιν είδαν ως εκ τούτου το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης να καταστέλλει την σεξουαλική άδεια που είχε προηγουμένως προωθήσει και μερικές φορές είχε κάνει υποχρεωτική. Μαζί με αναρίθμητους άλλους ιδεαλιστές πιστούς στο επαναστατικό πρόγραμμα, πολλοί κομμουνιστές που είχαν προωθήσει έντονα τον ελεύθερο έρωτα και την ομοφυλοφιλία, κατέληξαν στα Γκουλάγκ του Στάλιν. Οι σοβιετικές γυναίκες έπρεπε να συνεχίσουν τους παραδοσιακούς τους ρόλους ως μητέρες, να παράγουν περισσότερα παιδιά, και να τα μεγαλώσουν ώστε να υπηρετούν το Κομμουνιστικό Κόμμα.

β) Σεξουαλική απελευθέρωση στις κινεζικές «σοβιετικές περιοχές»

Η κατάσταση τον καιρό των πρώτων χρόνων του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) ήταν παρόμοια με αυτήν στην Σοβιετική Ένωση. Τα κομμουνιστικά κόμματα είναι όλα ποικιλίες δηλητηριωδών καρπών από το ίδιο δέντρο. Ο Τσεν Ντουσιού, ένας από τους πρώτους κομμουνιστές επικεφαλής, ήταν γνωστός για την ανήθικη προσωπική ζωή του. Σύμφωνα με τα ημερολόγια των τροτσκιστών επικεφαλής Τζενγκ Τσαολίν και Τσεν Μπίλαν, κομμουνιστές όπως ο Τσου Τσιουμπάι, Τσάι Χοσέν, Τζανγκ Τάιλεϊ, Σιανγκ Τζίνγκγιου, και Πανγκ Σουτζί, όλοι είχαν κάπως μπερδεμένες σεξουαλικές ιστορίες, και η συμπεριφορά τους ως προς το σεξ ήταν παρόμοια με το «ποτήρι νερού» των αρχικών σοβιετικών επαναστατών.

Η «σεξουαλική απελευθέρωση» υιοθετήθηκε όχι μόνο από τους θεωρητικούς επικεφαλής του Κόμματος, αλλά επίσης από απλούς ανθρώπους που ζούσαν στις αρχικές «σοβιετικές περιοχές» του ΚΚΚ, οι οποίες ήταν επαναστατικοί θύλακες που στήθηκαν πριν ανατραπεί το Εθνικό Κόμμα στις περιοχές της Χουμπέι, Χενάν, και Ανχουί. Λόγω της προώθησης της ισότητας των γυναικών και της απόλυτης ελευθερίας γάμου και διαζυγίου, η επαναστατική δουλειά συχνά διακοπτόταν για την ικανοποίηση της σεξουαλικής επιθυμίας.

Νέα άτομα στις σοβιετικές περιοχές μερικές φορές είχαν ρομαντικές σχέσεις στο όνομα της «σύνδεσης με τις μάζες». Δεν ήταν ασυνήθιστο για νέες γυναίκες να έχουν έξι ή επτά σεξουαλικούς συντρόφους. Σύμφωνα με την Συλλογή Επαναστατικών Ιστορικών Εγγράφων στις Σοβιετικές Περιοχές Χουμπέι-Χενάν-Ανχουί, μεταξύ των τοπικών κομματικών επικεφαλής σε μέρη όπως η Χονγκ’αν, Χουάνγκμα, Χουανγκτσί, Γκουάνγκσαν, και αλλού, «περίπου τρία τέταρτα αυτών διατηρούσαν σεξουαλική σχέση με δεκάδες ή εκατοντάδες γυναίκες.»

Στα τέλη της άνοιξης του 1931, όταν το ιδρυτικό μέλος του ΚΚΚ Τζανγκ Γκουοτάο πήρε την εξουσία σε μια σοβιετική περιοχή, είδε ότι η σύφιλη ήταν τόσο διαδεδομένη που έπρεπε να ζητήσει από την κεντρική επιτροπή του Κόμματος να στείλει γιατρούς που ειδικεύονταν στην αντιμετώπιση της νόσου. Πολλά χρόνια αργότερα, στα απομνημονεύματά του, θυμόταν καθαρά ιστορίες από τις περιοχές, όπου γυναίκες κακοποιούνταν σεξουαλικά, συμπεριλαμβανομένων κάποιων από των γυναικών των υψηλόβαθμων στρατηγών. [17]

Κατά την δεκαετία του 1930, η σεξουαλική ελευθερία θεωρήθηκε απειλή από το καθεστώς. Το ίδιο πρόβλημα κοινωνικής αποδόμησης που είχε εμφανιστεί στην Σοβιετική Ρωσία ήταν και εκεί φανερό, και στρατολογημένοι του Ερυθρού Στρατού άρχισαν να ανησυχούν ότι οι γυναίκες τους θα είχαν εξωσυζυγικές σχέσεις ή θα έπαιρναν διαζύγιο μόλις εντάσσονταν στην επανάσταση. Αυτό μείωνε την μαχητική ικανότητα του στρατού. Επίσης, η ξαφνική έκρηξη ανηθικότητας δημιούργησε ισχυρή αντίσταση από τον κόσμο κατά της ιδέας των «κοινών γυναικών» και παρομοίων. Οι σοβιετικοί θύλακες άρχισαν να εφαρμόζουν μέτρα όπως προστασία στρατιωτικών γάμων και περιορισμούς στον αριθμό διαζυγίων.

4. Πως ο κομμουνισμός καταστρέφει οικογένειες στην Δύση

Οι ιδεολογικές τάσεις του κομμουνισμού προέρχονται από τον δέκατο ένατο αιώνα. Μετά από περισσότερο από έναν αιώνα μετάλλαξης και εξέλιξης στην Δύση, ήρθαν στο προσκήνιο στις Ηνωμένες Πολιτείες του 1960.

Κατά την διάρκεια αυτής της δεκαετίας, διεστραμμένα κοινωνικά και πολιτιστικά κινήματα εμφανίστηκαν, και επηρέασαν και προώθησαν τον νεομαρξισμό και διάφορες άλλες ακροαριστερές ιδεολογίες. Αυτές συμπεριελάμβαναν τον αντιπολιτισμό των χίπι, την ριζοσπαστική Νέα Αριστερά, το φεμινιστικό κίνημα, και την σεξουαλική επανάσταση. Αυτά τα έντονα κοινωνικά κινήματα ήταν μέρος μιας άγριας επίθεσης στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα, στο σύστημα παραδοσιακών αξιών, και στην κοινωνική ζωή. Διαδόθηκαν γρήγορα στην Ευρώπη, αλλάζοντας ραγδαίως τον τρόπο που η κυρίως κοινωνία σκεπτόταν για την κοινωνία, την οικογένεια, το σεξ, και τις πολιτισμικές αξίες. Αυτό οδήγησε στην αποδυνάμωση των παραδοσιακών δυτικών οικογενειακών αξιών και στην διάβρωση του θεσμού της οικογένειας και της κεντρικής του θέσης στην κοινωνική ζωή. Το κοινωνικό χάος που προκλήθηκε έφερε πολλά προβλήματα, όπως την εξάπλωση της πορνογραφίας, την διάδοση της κατάχρησης ναρκωτικών, την κατάρρευση της σεξουαλικής ηθικής, την άνοδο της εγκληματικότητας νέων, και την επέκταση πληθυσμιακών ομάδων που εξαρτώνται από κρατικά επιδόματα.

α) Προώθηση σεξουαλικής απελευθέρωσης

Η σεξουαλική απελευθέρωση (επίσης γνωστή ως σεξουαλική επανάσταση) άρχισε στις Ηνωμένες Πολιτείες την δεκαετία του 1960. Το κίνημα του ελεύθερου έρωτα, που παραβιάζει την παραδοσιακή σεξουαλική ηθική, έστρωσε τον δρόμο για την σταδιακή διάβρωση και αποσύνθεση των παραδοσιακών οικογενειακών αξιών. Η ιδέα του «ελεύθερου έρωτα» λέει πως η σεξουαλική δραστηριότητα κάθε είδους πρέπει να είναι ελεύθερη από κοινωνικούς περιορισμούς. Σε αυτήν την οπτική, ο γάμος, η άμβλωση, και η μοιχεία δεν θα πρέπει να περιορίζονται από την κυβέρνηση ή τον νόμο, ούτε να έχουν κοινωνικές κυρώσεις.

Ακόλουθοι του Φουριέ και του Τζον Χάμφρεϋ Νόις ήταν οι πρώτοι που έφτιαξαν τον όρο «ελεύθερος έρωτας». Στα πρόσφατα χρόνια, σχεδόν όλοι οι κύριοι υποστηρικτές και προωθητές ιδεών ελεύθερου έρωτα, ήταν σοσιαλιστές ή άνθρωποι βαθιά επηρεασμένοι από την σοσιαλιστική σκέψη. Για παράδειγμα, ο σοσιαλιστής φιλόσοφος Έντουαρντ Κάρπεντερ ήταν μεταξύ αυτών που εκκινούσαν το κίνημα ελεύθερου έρωτα στην Βρετανία και ήταν ένας από τους πρώτους ακτιβιστές για τα δικαιώματα ομοφυλοφίλων. Ο κύριος εκπρόσωπος του κινήματος ελεύθερου έρωτα στην Γαλλία ήταν ο Εμίλ Αρμάν, ένας αναρχοκομμουνιστής αρχικά που αργότερα βασίστηκε στον ουτοπικό κομμουνισμό του Φουριέ, και ίδρυσε τον γαλλικό ατομικιστικό αναρχισμό (που είναι μέρος της ευρύτερης κατηγορίας του σοσιαλισμού), και έδρασε υπέρ της ανηθικότητας, ομοφυλοφιλίας, και αμφιφυλοφιλίας. Ο πρωτοπόρος του κινήματος ελεύθερου έρωτα στην Αυστραλία ήταν ο Τζον «Τσάμμυ» Φλέμινγκ, ένας συνδικαλιστής και αναρχικός (άλλο ένα παρακλάδι του σοσιαλισμού.)

Το κίνημα ελεύθερου έρωτα στην Αμερική έδωσε καρπούς με την έναρξη το 1953 του ερωτικού περιοδικού Playboy. Το περιοδικό χρησιμοποίησε γυαλιστερό χαρτί για να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ήταν καλλιτεχνικό και όχι βρώμικο. Χρησιμοποίησε επίσης ακριβή έγχρωμη εκτύπωση, με αποτέλεσμα ότι το πορνογραφικό περιεχόμενο — που συνήθως θεωρούνταν χαμηλού επιπέδου και άξεστο — εισήλθε ραγδαίως στην κυρίως κοινωνία, και το Playboy έγινε ένα «υψηλής ποιότητας» περιοδικό ελεύθερου χρόνου.

Στα μέσα του εικοστού αιώνα, με την κουλτούρα χίπι να παίρνει δημοτικότητα και τον ελεύθερο έρωτα να κερδίζει ευρεία αποδοχή, η σεξουαλική επανάσταση έκανε την επίσημη αρχή της. Ο όρος «σεξουαλική επανάσταση» δημιουργήθηκε από τον Βίλχελμ Ράιχ, τον Αυστριακό ιδρυτή της κομμουνιστικής ψυχοανάλυσης. Συνδύασε μαρξισμό με φροϋδική ψυχοανάλυση, και πίστευε ότι ο πρώτος απελευθέρωσε τους ανθρώπους από «οικονομική καταπίεση», ενώ ο δεύτερος απελευθερώνει από «σεξουαλική καταπίεση».

Ένας ακόμα ιδρυτής της θεωρίας σεξουαλικής απελευθέρωσης ήταν ο Χέρμπερτ Μαρκούζε της Σχολής της Φρανκφούρτης. Κατά την διάρκεια του δυτικού κινήματος ενάντια στην παράδοση την δεκαετία του 1960, το σύνθημά του «Κάντε έρωτα, όχι πόλεμο» ύφανε την ιδέα της σεξουαλικής ελευθερίας βαθιά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.

Η ιδέα της σεξουαλικής ελευθερίας πέρασε σαν τυφώνας από όλη την Δύση με τις δημοφιλείς Αναφορές Κίνσεϋ — δύο βιβλία με τίτλο Σεξουαλική συμπεριφορά στον ανθρώπινο άρρενα, και Σεξουαλική συμπεριφορά στο ανθρώπινο θήλυ — καθώς και με την ευρεία διαθεσιμότητα των καταπόσιμων αντισυλληπτικών. Αξίζει να αναφερθεί ότι σύγχρονοι θεωρητικοί έχουν ανακαλύψει παραλλαγμένα στατιστικά στοιχεία στο έργο του Άλφρεντ Κίνσεϋ, όπως και υπερβολή, υπεραπλούστευση, και άλλες απάτες που έγιναν λόγω της πολιτικής και ιδεολογικής του αφοσίωσης. Ο Κίνσεϋ θέλησε να δείξει ότι το εξωσυζυγικό σεξ, το ομοφυλοφιλικό σεξ, η σεξουαλική επιθυμία σε παιδιά από βρεφική ηλικία, και ούτω καθεξής, ήταν συνήθη, και έτσι να οδηγήσει την κοινωνία να αποδεχτεί την κανονικοποίηση αυτών των φαινομένων, πράγμα στο οποίο ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό επιτυχής. Δούλεψε μαζί με παιδεραστές στην έρευνά του και στα σεξουαλικά πειράματα σε βρέφη και παιδιά. [18]

Μέσα σε μια στιγμή, το να είσαι «σεξουαλικά απελευθερωμένος» έγινε της μόδας. Μεταξύ των νέων, η ανηθικότητα θεωρήθηκε φυσιολογική. Έφηβοι που παραδέχονταν την αγνότητά τους γελοιοποιήθηκαν από συνομήλικους. Δεδομένα δείχνουν ότι από αυτούς που έγιναν δεκαπέντε ετών μεταξύ 1954 και 1963 (η γενιά του ’60), 82 τοις εκατό είχαν προγαμιαίο σεξ έως την ηλικία των τριάντα. [19] Έως την δεκαετία του 2010, μόνο 5 τοις εκατό των νέων Αμερικανών νυφών ήταν αγνές, ενώ 18 τοις εκατό είχε ήδη δέκα ή περισσότερους συντρόφους με τους οποίους είχαν σεξουαλική δραστηριότητα. [20] Η πολιτισμική κύρια τάση έχει εμποτιστεί με σεξ, για παράδειγμα η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος, οι διαφημίσεις, και η τηλεόραση.

Διαβάστε επίσης: ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ: Η καταστροφή της οικογένειας (Μέρος Β΄)

Διαβάστε τα προηγούμενα κεφάλαια εδώ: Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας

Διαβάστε ολόκληρο το βιβλίο και δείτε τα βίντεο, στα Αγγλικά, στην αμερικανική Epoch Times.

Η Federal Reserve, το τραπεζικό σύστημα, και πως ο πληθωρισμός κλέβει τις αποταμιεύσεις μας

Τρίτη, 20 Οκτ, 2020Κυριακή, 18 Οκτ, 2020 Από EPOCH TIMES

Σε αυτό το επεισόδιο του Crossroads μιλάμε με τον Βάλεντιν Σμιντ, οικονομικό αρθογράφο στην Epoch Times, σχετικά με την Federal Reserve («Ομοσπονδιακή» Τράπεζα) και τα προβλήματα που επέφερε στο αμερικανικό οικονομικό σύστημα.

Εξηγούμε τους κύκλους αύξησης-καθόδου (boom-bust), το νόμισμα fiat, το τραπεζικό σύστημα των μερικών κρατήσεων, το «πρότυπο χρυσού», την δουλεία του χρέους, και το πως ο πληθωρισμός λειτουργεί ως κρυφός φόρος.

Ακολουθήστε τον Τζόσουα στο Twitter: @JoshJPhilipp

“Σήμα κινδύνου”: Διαρροή email από νοσοκομείο αναφέρει αύξηση των θνησιγενών γεννήσεων, υποψίες ότι ευθύνεται το εμβόλιο COVID-19

“Σήμα ακραίου κινδύνου”

“Απολύτως ασφαλές για τις έγκυες γυναίκες”

Νέα Μελέτη: Λιγότερο από 1 στα 100 εκατομμύρια πιθανότητα η COVID-19 να έχει φυσική προέλευση

Ουόρεν Φάρελ: Σπίτια χωρίς πατέρα συνδέονται με ψυχικές ασθένειες, μαζικούς πυροβολισμούς

Πολιτείες που αναλαμβάνουν δράση

Μετά το διαζύγιο

Η σύγχρονη φεμινιστική ιδεολογία βλάπτει τα αγόρια

Συμβουλές για τις ανύπαντρες μητέρες

Το GOP Νεβάδας ανακοινώνει: «Τουλάχιστον 3.062 περιπτώσεις απάτης ψήφου»

Επιζών στρατοπέδου εργασίας εξηγεί το πώς δραπέτευσε από τη βίαιη συγκομιδή οργάνων στην Κίνα

Αποκλειστικό: Πήτερ Ναβάρο – Χόλιγουντ και ΝΒΑ «χρήσιμοι ηλίθιοι» του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος

Μπράντλεϊ Μπίρκενφελντ: Η κυβέρνηση Ομπάμα κάλυψε τεράστιο σκάνδαλο ξεπλύματος χρήματος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ: Η καταστροφή της οικογένειας (Μέρος Β΄)

4. Πως ο κομμουνισμός καταστρέφει οικογένειες στην Δύση (συνέχεια)

5. Πως το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα καταστρέφει οικογένειες

6. Οι επιπτώσεις της επίθεσης του κομμουνισμού στην οικογένεια

Παραπομπές

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ: Η καταστροφή της οικογένειας (Μέρος Α΄)

Πίνακας περιεχομένων

Η Federal Reserve, το τραπεζικό σύστημα, και πως ο πληθωρισμός κλέβει τις αποταμιεύσεις μας

36 ΧΩΡΕΣ, 22 ΓΛΩΣΣΕΣ

Copyright © 2020