Ετικέτα: SUGGESTED - Σελίδα 5

Παύλος Ευμορφίδης και «Ευ Κίνησις»: «Ήρθα εδώ για το καλό. Θέλω να κάνω το καλό»

Κυριακή, 18 Ιούν, 2023Κυριακή, 18 Ιούν, 2023 Από NEWSROOM

Τόσο στον κόσμο των επιχειρήσεων όσο, πλέον, και σε εκείνον της πολιτικής, ο Παύλος (Πωλ) Ευμορφίδης δεν θεωρείται πρότυπο συμβατικότητας. Διαφέρει από την κοινή πρακτική, με τον δικό του ιδιάζοντα τρόπο και προτάσσει τα δικά του, οικολογικά και αντισυμβατικά, ως επί το πλείστον, μηνύματα. Ο ιδρυτής της Coco-mat και της Μπλε Κέδρος δεν κατέχει καν τη θέση του επικεφαλής της παράταξης «Ευ Κίνησις”, της πολιτικής πλατφόρμας στην ίδρυση της οποίας συμμετείχε και με την οποία κατέρχεται στις επικείμενες εκλογές, (Α’ Αθηνών), καθώς πρόεδρος της είναι ο συνοδοιπόρος του, εκπαιδευτικός Λεωνίδας Καραΐσκος.

Έτσι, όταν ερωτάται τι πρεσβεύει το «Ευ”, δηλώνει ότι «είναι δυο γράμματα που σαν πρόθεμα προδιαγράφουν το καλό της λέξης που έπεται»…. «Προς τα πού να πάω. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι η κίνηση λέγεται “Ευ”, δηλαδή ότι ήρθα εδώ για το καλό. Θέλω να κάνω το καλό.»

Ωστόσο, στην ερώτηση εάν αυτό το καλό θα μπορούσε να επιτευχθεί διαμέσου της ένταξής του σε κάποιον από τους υφιστάμενους πολιτικούς σχηματισμούς απαντά αρνητικά, καθώς «δεν αγκαλιάζονται τα κόμματα, δεν λένε το καλό του άλλου”. Έτσι, δηλώνει ότι θα ήθελε να δει «μία ημέρα τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη και τον Ανδρουλάκη να αγκαλιάζονται και να λένε “σε αγαπάω, ρε φίλε!”». Προσθέτει, δε, ότι τους έχει καλέσει να συμμετάσχουν, αυτήν την Κυριακή, σε εκδήλωση που διοργανώνεται στον χώρο του Ζαππείου Μεγάρου, επ’ ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας κατά των ναρκωτικών, όπου θα υπάρξει αθλητικός διαγωνισμός με χρηματικό έπαθλο 31.000 ευρώ στο παιδί που θα κάνει τις περισσότερες κάμψεις, το «άθλημα των φτωχών», όπως το χαρακτηρίζει.

Στο πλαίσιο της ίδιας συζήτησης δε περί των υφιστάμενων πολιτικών κομμάτων, δηλώνει πρόθυμος να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας με όλα τα κόμματα, καθώς «όλη η Ευρώπη αυτή τη στιγμή έχει κυβερνήσεις συμμαχίας». Όπως λέει: «Θα ψάξω να βρω ποια σημεία μας κάνουν να έχουμε σύμπλευση. Δεν θα ψάξω να βρω τις διαφωνίες».

Ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησε ο Π. Ευμορφίδης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στον Ν. Γ. Δρόσο, στο πλαίσιο εκδήλωσης που διοργάνωσε ο Τάσος Βαγιανέλης, επιχειρηματίας στον χώρο της μοτοσυκλέτας και υποψήφιος της «Ευ Κίνησις», στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.

Ερ.: Κύριε Ευμορφίδη σας ξέραμε από τον κόσμο του επιχειρείν. Στον κόσμο της πολιτικής τι αναζητάτε και μάλιστα με το δικό σας κόμμα;

Απ.: Αυτά που έμαθα σε όλη μου τη ζωή, αυτά που εφήρμοσα σε όλη μου τη ζωή, με αυτά που κατάφερα να εξάγω τον πολιτισμό της Ελλάδος στα διάφορα κράτη που έχουμε ανοίξει καταστήματα και υψώνουμε την ελληνική σημαία, θέλω το απαύγασμα όλης αυτής της διαδρομής και των σκέψεων που είχα μαζί με τον αδερφό μου και όλη την οικογένεια, να τα περάσω σε μακρο-κλίμακα.

Δηλαδή, αφού καταφέραμε να έχουμε ωραίες οικογένειες και οι δυο, πέντε παιδιά αυτός, τέσσερα εγώ, ωραίες επιχειρήσεις φτιάξαμε, σκέφτηκα ότι έφτασε η ώρα, στα 65 μου, να αφιερώσω την ψυχή μου και το σώμα μου στην πατρίδα. Μου αρέσει που το κάνω. Νοιώθω μεγάλη χαρά και ευτυχία γιατί συναντάω παιδιά στο δρόμο και μου λένε «Τι να κάνω; Πώς να το κάνω αυτό; Πες μου, δείξε μου.» Λοιπόν, θεωρώ τον εαυτό μου ηθικά υποχρεωμένο να ασχοληθώ με τα κοινά. Φτιάξαμε αυτήν την περίφημη κίνηση, το «Ευ». Είναι δυο γράμματα που σαν πρόθεμα προδιαγράφουν το καλό της λέξης που έπεται. Δηλαδή, ευδαιμονία, είναι ο καλός μοιραστής, ευχαριστία, καλή χάρη, άρα λοιπόν αυτά τα δυο γραμματάκια, που υπάρχουν σε περίπου 900 λέξεις, μου δείχνουν το «φως». Προς τα πού να πάω. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι η κίνηση λέγεται «Ευ», δηλαδή ότι ήρθα εδώ για το καλό. Θέλω να κάνω το καλό.

Ερ.: Μάλιστα. Αυτή η προσπάθεια προσφοράς δεν θα ήταν δυνατή διαμέσου των υφιστάμενων πολιτικών σχηματισμών;

Απ.: Όχι, γιατί βλέπω μεγάλες διαφωνίες, ακούω κραυγές, δεν αγκαλιάζονται τα κόμματα, δεν λένε το καλό του άλλου. Είναι τέχνη να βρεις το καλό του συνανθρώπου σου. Ο κάθε ένας από εμάς έχει κάτι καλό. Για να το πάω σε μία ακρότητα, λέω ότι και ο Χίτλερ τότε που ζωγράφιζε, πριν ξεκινήσει αυτά που ξεκίνησε, αν τον έπιανε ένας με μία γκαλερί και του έλεγε «τι ωραίες ζωγραφιές είναι αυτές!» και τον έπαιρνε, νομίζω δεν θα υπήρχε δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Άρα λοιπόν, δεν μπορώ να μπω κάπου όπου δεν θα έχω αποτέλεσμα, διότι αυτή τη στιγμή βλέπω «πόλεμο» και θέλω αυτό που θα κάνουμε να είναι ένας καταλύτης, να είναι μετά τη λέξη «ευ» η λέξη «συν», δηλαδή η συνέργεια, η συνεργασία, η συμπόνια, η συμπαράσταση, η συμπόρευση, άρα λοιπόν μετά το «ευ» θέλω να βάλω το «συν» και να δω μία ημέρα τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη και τον Ανδρουλάκη να αγκαλιάζονται και να λένε, σε αγαπάω ρε φίλε! Τους έχω προσκαλέσει την Κυριακή, είναι η ημέρα κατά των ναρκωτικών, και θα κάνουμε το άθλημα των φτωχών, δηλαδή κάμψεις, – κάμψεις κάνει ο οποιοσδήποτε, δεν χρειάζεται ούτε γυμναστήριο, ούτε τίποτε – και έχουμε μαζέψει από δωρεές 31.000 ευρώ και θέλουμε να τα δώσουμε στο παιδί που θα καταφέρει να κάνει τις περισσότερες, δηλαδή που θα τα βάλει με τον εαυτόν του. Θέλουμε να διδάξουμε με αυτόν τον τρόπο το «να είσαι σκληρός με τον εαυτό σου και μαλακός, ήπιος με τους άλλους».

Ερ.: Πού θα γίνει αυτό;

Απ.: Στο Ζάππειο, στις 7 το απόγευμα, αυτή την Κυριακή.

Ερ.: Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω στην κουβέντα μας. Θα σας ζητούσα να περιγράψετε το «Ευ” με μία πρόταση. Τι πρεσβεύει δηλαδή και γιατί θα έπρεπε να το επιλέξουν οι ψηφοφόροι;

Απ.: Γιατί το καλό έρχεται. Η ίδια η λέξη αυτο-ορίζεται και λέει ότι ήρθαμε μόνο για το καλό. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που είναι μαζί μας είναι γύρω στα 210 άτομα υποψήφιοι βουλευτές, κανένας δεν θα παίρνει παραπάνω από αυτό που έπαιρνε ως τώρα. Οι μισθοί των βουλευτών είναι 7.000 ευρώ, των απλών πολιτών είναι 700 ευρώ όταν ξεκινούν, ο κατώτατος κλπ, αυτό δημιουργεί μία μεγάλη απόσταση, δεν υπάρχει αρμονία, οι αρμοί είναι μακριά, δεν υπάρχει ισορροπία, οι ροπές φεύγουνε, άρα λοιπόν δεν υπάρχει σύμπλευση. Θέλουμε λοιπόν να πούμε, ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι κοντά ο ένας με τον άλλον, να μην υπάρχουν τεράστιες αποστάσεις. Όταν παίρνεις εσύ 7 χιλιάδες σημαίνει ότι θα χρειάζεσαι και κάποιον να σε προσέχει, διότι φεύγει η αύρα του ανθρώπου και εμείς θέλουμε όλοι μαζί σαν ομάδα να προστατευόμαστε από την αύρα μας. Να αγκαλιάζουμε τους ανθρώπους και να συμπορευόμαστε με αυτούς. Άρα λοιπόν, το καλό έρχεται και τι θέλει να κάνει; Να φέρει τις ροπές κοντά και να φέρει και την αρμονία στον κόσμο.

Ερ.: Ωστόσο, οδεύετε σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση, την οποία θα έχουμε σε δέκα ημέρες με όρους σχετικής επικοινωνιακής αφάνειας. Τι ακριβώς προσδοκάτε από αυτή την εκλογική αναμέτρηση; Τι αποτέλεσμα πιστεύετε ότι θα φέρετε;

Απ.: Όπως το Σύνταγμα επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, έτσι και εγώ λοιπόν έχω αφήσει όλες τις ελπίδες μου στον συνομιλητή μου, στη συνομιλήτριά μου, που είναι από επάνω και τα βλέπει όλα και κάνω ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να το επικοινωνήσω, έχοντας υπόψη μου ότι κάτι θεϊκό θα γίνει και θα μαθευτεί. Η αλήθεια πηγαίνει πολύ μακριά. Οπότε, λοιπόν, πρώτα από όλα δεν βιάζομαι και δεύτερον δεν θέλω να κάνω κάτι το οποίο θα είναι έξω από αυτά που πρεσβεύω, δηλαδή δεν θέλω κάποιος από τους υποψήφιους βουλευτές να έχει ξοδέψει ούτε ένα ευρώ, όλα τα χρήματα τα βάζουμε εμείς, και δεν θέλω να έχουν εκτεθεί με τέτοιον τρόπο που να πρέπει να κάνουν χάρη σε κάποιους ή σε κάποιον. Άρα λοιπόν πηγαίνουμε πολύ σιγά. Δεν μου αρέσει η ταχύτητα, αυτό που μου αρέσει είναι να απολαμβάνω τη διαδρομή . Ελπίζω ο Θεός να έχει προνοήσει και για αυτό και ο κόσμος να μάθει ποιοι είμαστε. Νομίζω ότι έχω εκτεθεί πάρα πολλά χρόνια στον κόσμο, με το ποδήλατό μου, και με ξέρουν οι άνθρωποι.

Ερ.: Είπατε ότι ήρθατε σε επικοινωνία με τους πολιτικούς αρχηγούς για την εκδήλωση της Κυριακής στο Ζάππειο. Εάν ερχόντουσαν έτσι τα πράγματα και σας έθεταν το ερώτημα συμμετοχής σε μία κυβέρνηση συνεργασίας, με ποιο κόμμα θα συμμαχούσατε και γιατί;

Απ.: Με όλα.

Ερ.: Με όλα;

Απ.: Με όλα θα συμμαχούσα γιατί όλη η Ευρώπη αυτή τη στιγμή έχει κυβερνήσεις συμμαχίας. Πρέπει να ψάξεις να βρεις το καλό του άλλου – ουδέν κακόν αμιγές καλού, έτσι δεν είναι; Έχουμε το παράδειγμα του Βελγίου, το οποίο έχει επτά κόμματα στην κυβέρνηση του. Δεν υπάρχει κανένα κράτος στην Ευρώπη που να μην έχει συμμαχία, εκτός από την Αγγλία και τη Γαλλία, που εκεί δεν μπορούν να έχουν συμμαχία. Είναι κακό αυτό, κατ’ εμέ. Φινλανδία, Σουηδία, Δανία, Νορβηγία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γερμανία, Αυστρία…

Ερ.: Νωρίτερα στη συζήτησή μας, μου είχατε πει ότι οι πολιτικοί αρχηγοί διαφωνούν μεταξύ τους. Συνάμα, μου λέτε τώρα ότι θα μπορούσατε να συνεργαστείτε με όλους. Είναι συμβατά αυτά τα δύο;

Απ.: Είναι άκρως συμβατά, διότι θα μιλήσω, πες, ένα παράδειγμα, με ένα από τα κόμματα, είτε δεξιό, είτε αριστερό, και θα ψάξω να βρω ποια σημεία μας κάνουν να έχουμε σύμπλευση. Δεν θα ψάξω να βρω τις διαφωνίες. Άρα, λοιπόν, από εκεί θα ξεκινήσουμε. Θα πούμε ότι για να φτιάξουμε κάτι που να είναι καλό για την πατρίδα, για την Ελλάδα, για την ανθρωπότητα – για την ανθρωπότητα, ξαναλέω – πρέπει οι άνθρωποι, πρώτα από όλα, να δούμε γιατί ήρθαμε στη γη, γιατί ήρθαμε στον πλανήτη, κυρίως ήρθαμε για να αγαπάμε αλλήλους, έτσι δεν είναι; Λοιπόν, έχει ξεφύγει, δεν είναι ανθρώπινο πια αυτό που γίνεται. Φταίνε οι Έλληνες; Όχι. Φταίει η Ευρώπη, φταίμε όλοι. Δεν γίνεται, δηλαδή, να μην ψάξουμε να βρούμε το κοινό που μας ενώνει, το καλό που μας ενώνει, και να ασχοληθούμε με το τι μας χωρίζει. Λοιπόν, αν έρθει παραδείγματος χάριν ο Μητσοτάκης και πει «Θέλεις να κάνουμε μία κυβέρνηση;” θα του έλεγα, λοιπόν, «Βεβαίως να την κάνουμε και δεν πρέπει να είμαστε μόνον οι δυο μας, πρέπει να είναι κι άλλος μέσα. Να μας πει και αυτός τις απόψεις του». Όλοι οι άνθρωποι, όταν αρχίζει η διαλεκτική να είναι το κυρίαρχο της κουβέντας, μιλάει ο ένας ακούει ο άλλος, τότε κάπου καταλήγουμε. Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση – γιατί είμαι παντρεμένος στην Ολλανδία – εκεί, λοιπόν, πώς οι Ολλανδοί που σχεδόν ψιθυρίζουν, δεν φωνασκούν, ψιθυρίζουν, δεν ακούς τι λένε, πώς έχουν καταφέρει να δουλεύουν κατά μέσο όρο 29 ώρες την εβδομάδα, εμείς 40, και αυτοί να βγάζουν 50.000 δολάρια και εμείς να είμαστε κάτω από τα 20.000 δολ.; Πώς το Βέλγιο έχει σχεδόν 600 δισ. ευρώ ΑΕΠ και εμείς έχουμε κάτω από 200 δισ. ευρώ και είμαστε σχεδόν τα ίδια εκατομμύρια (σ.σ. πληθυσμού), ένα εκατομμύριο διαφορά έχουμε. Άρα, λοιπόν, κάτι κάνουμε λάθος. Χωρίς να μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι θα τα καταφέρουμε, θα προσπαθήσω, θα κάνω τα πάντα, για να υπάρχει μία κυβέρνηση συνεργασίας. Νομίζω ότι είναι πολύ αποδοτικότερη από το «ενός ανδρός αρχή».

Ερ.: Αντλώντας από την εμπειρία σας στον χώρο των επιχειρήσεων, οι τρεις πρώτες παρεμβάσεις που θα κάνατε στον χώρο της οικονομίας ποιες θα ήταν;

Απ.: Πρώτα από όλα θα ξεκίναγα με το συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει η Ελλάδα, που είναι ο ήλιος, και θα ασχολιόμουν πάρα πολύ, μέχρι το τέλος, με το βαμβάκι. Είμαστε η μεγαλύτερη βαμβακοπαραγωγός χώρα της Ευρώπης, έχουμε πάνω από το 85% της Ευρώπης στο βαμβάκι. Λίγο έχει η Ισπανία. Λοιπόν, εκεί πουλάμε το βαμβάκι μας τώρα 1,5 ευρώ, φεύγει από το εκκοκκιστήριο για να πάει στο κλωστήριο. Πολύ λίγα πάνε στο κλωστήριο, μικρά τα κλωστήρια που έχουμε, το περισσότερο λοιπόν φεύγει με 1,5 ευρώ. Τη στιγμή που το πιο φτηνό μπλουζάκι που αγοράζει κάποιος είναι γύρω στα 15 ευρώ, δεκαπλάσιο. Πάει λοιπόν και παίρνει ένα μπλουζάκι με 3 ευρώ, το πιο φτηνό, δεν υπάρχει πιο κάτω, αυτό αν το υπολογίσεις, γιατί είναι κάτω από 200 γραμμ. Και φτάνει να το αγοράζει ο Έλληνας, μία ωραία μάρκα, ξενόφερτη, πανάκριβα. Να αγοράζει 100 ευρώ το κιλό. Αυτό, λοιπόν, είναι μία προστιθέμενη αξία που χάνεται και είναι κρίμα για την πατρίδα μας. Γιατί είχαμε την Πειραϊκή Πατραϊκή τη δεκαετία του 1980…

Ερ.: Οι λόγοι για τους οποίους μαράζωσε η ελληνική κλωστοϋφαντουργία έχουν αρθεί;

Απ.: Είναι όλα από τα γραφεία των γραφιάδων. Δηλαδή, ένας κάθεται με ένα μολύβι και ένα χαρτί και σχεδιάζει την οικονομία. Η οικονομία δεν σχεδιάζεται από τα γραφεία. Η οικονομία σχεδιάζεται από το τι λέει η αγορά. Δεν μπορεί κάποιος από τις Βρυξέλλες να σου λέει ότι, ξέρεις, θα κόψεις το καΐκι σου στη μέση , θα βγάλεις τις ροδακινιές και θα βάλεις αυτό ή εκείνο…

Ερ.: Άρα, η μία παρέμβαση θα ήταν η ώθηση της κλωστοϋφαντουργίας…

Απ.: Και θα έδινα έμφαση στους εγχώριους, στους εθνικούς νόμους, γιατί μπορούμε να κάνουμε πράγματα, λέγοντας στις Βρυξέλλες ότι «Φίλε μου, εδώ καλά τα λες, αλλά επειδή εμείς έχουμε αληθεύσει την αλήθεια – η αλήθεια α-ληθεύει, έτσι δεν είναι; Δεν ξεχνιέται η αλήθεια, δεν πάει στη λήθη, η ίδια η λέξη το λέει – άρα εμείς ξέρουμε 2.500 χρόνια τι είναι το καΐκι το ξύλινο. Οπότε, δεν θέλω να το κόψω στη μέση. Από την αρχαία Ελλάδα έως τώρα, ζούμε με το βαμβάκι, λοιπόν, εγώ δεν θέλω να σταματήσω. Να φτάσω μέχρι το τέλος. Δεν θέλω καμία επιδότηση, διότι η επιδότηση είναι ένα χαρτί, εγώ δεν θέλω από εσένα να μου δώσεις ψάρια. Αν το χρήμα είναι ψάρι, δεν θέλω να μου το δώσει. Εγώ θέλω να μου δώσει δίχτυα. Δηλαδή, εγώ θέλω από εσένα, Βρυξέλλες, να έρθεις να μου πεις πώς να μάθω τα παιδιά μου να διαβάζουν λιγότερο και να αποδίδουν περισσότερο. Όπως το κάνεις και εσύ. Θέλω, δηλαδή, να έρθεις να μου υποδείξεις ότι στις 2 το μεσημέρι τα παιδιά μου δεν θα έχουν τσάντες να πηγαίνουν στο σχολείο και θα πηγαίνουν στο σπίτι να παίζουν. Όπως κάνει όλη η Ευρώπη. Για να μην είμαι, λοιπόν, ουραγός δεν θέλω να μου υποδείξεις πράγματα που τα ξέρω. Θέλω να με μάθεις εκείνα που θα μπορούσες να μου υποδείξεις επειδή έχεις πετύχει σε αυτό το κομμάτι.»

Ερ.: Το κίνημά σας έχει έντονο οικολογικό χαρακτήρα. Αυτός ο χαρακτήρας πολιτικής, πού θα οδηγούσε τη χώρα μας σε μήκος χρόνου;

Απ.: Θα βγάλουμε ένα πράσινο διαβατήριο, ανεπίσημο πράσινο διαβατήριο και κάποιος θα έλεγε πάω στην Ελλάδα για να περάσω καλά, να καθαρίσω το σώμα μου και το μυαλό μου, γιατί έχουμε μεγάλη έκταση οι Έλληνες, έχουμε 132.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με δέκα εκατομμύρια πληθυσμό. Το Μπαγκλαντές είναι σαν και εμάς, είναι 145 χλμ2. και έχει 175 εκατ. και παράγουν ξύλο ατελείωτο. Εμείς λοιπόν, γιατί να μην έχουμε υλοτομία; Μεγάλη πηγή ενέργειας. Μεγάλος πλούτος. Και κάνουμε εισαγωγές σουηδική ξυλεία. Σουηδική ξυλεία να παίρνει ο Έλληνας; Με τόσα βουνά;

Οικογενειακές ομάδες και ΛΟΑΤ ακτιβιστές ενώνουν τις δυνάμεις τους ενάντια στο νομοσχέδιο που θα μπορούσε να καταστήσει τους παιδόφιλους προστατευόμενη κατηγορία

Κυριακή, 18 Ιούν, 2023Σάββατο, 17 Ιούν, 2023 Από EPOCH TIMES

Σε μια απίθανη συμμαχία, χριστιανικές ομάδες οικογενειακών αξιών και ένας ακτιβιστής των ΛΟΑΤ υπέγραψαν μια αίτηση ενάντια σε ένα προτεινόμενο νομοσχέδιο του Κονέκτικατ, το οποίο, όπως λένε, θα μπορούσε να καταστήσει τους παιδόφιλους προστατευόμενη σεξουαλική μειονότητα.

Το νομοσχέδιο, HB 6638, θα αναθεωρούσε τη γλώσσα των νόμων της πολιτείας κατά των διακρίσεων.

Ο ισχύων ορισμός του «σεξουαλικού προσανατολισμού» στη νομοθεσία του Κονέκτικατ αποκλείει την προστασία για «οποιαδήποτε συμπεριφορά που αποτελεί έγκλημα σεξουαλικού εγκλήματος». Μια επικαιροποίηση του νόμου θα αφαιρέσει αυτή τη διατύπωση.

Η τρανσέξουαλ ακτιβίστρια Christine Rebstock αντιτίθεται σε νομοσχέδιο του Κονέκτικατ που θα μπορούσε να καταστήσει την παιδοφιλία προστατευόμενο σεξουαλικό προσανατολισμό. (Ευγενική προσφορά της Christine Rebstock)

«Αν ο κυβερνήτης [Νεντ] Λαμόντ (Ned Lamont) το υπογράψει, ένα άτομο που παραδέχεται ότι είναι παιδόφιλος -ακόμη και αν δεν το έχει κάνει πράξη, αλλά απλώς το παραδέχεται- θα μπορούσε απλώς να πάει σε μια επιτροπή προσφυγών αν απολυθεί από μια δουλειά ή αν του αρνηθούν να στεγαστεί κοντά σε ένα σχολείο», δήλωσε η ακτιβίστρια των τρανσέξουαλ Κριστίν Ρέμπστοκ (Christine Rebstock).

Το νομοσχέδιο θα επαναπροσδιορίσει τον σεξουαλικό προσανατολισμό ως «την ταυτότητα ενός ατόμου σε σχέση με το φύλο ή τα φύλα στα οποία νιώθει ρομαντική, συναισθηματική ή σεξουαλική έλξη, συμπεριλαμβανομένης οποιασδήποτε ταυτότητας που μπορεί να έχει εκφράσει ένα άτομο στο παρελθόν ή που θεωρείται από ένα άλλο άτομο ότι έχει».

Εξαιτίας αυτού οι επικριτές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, φοβούμενοι ότι η νέα νομική γλώσσα θα μπορούσε να καταστήσει παράνομη την απόλυση ενός υπαλλήλου με σεξουαλική έλξη για παιδιά -ακόμη και ενός που εργάζεται σε μια επιχείρηση που επικεντρώνεται στην εξυπηρέτηση ανηλίκων.

«Οι εργοδότες θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί σχετικά με τον τρόπο που αλληλεπιδρούν με τους δυνητικούς υπαλλήλους», δήλωσε στην Epoch Times η Λέσλι Βόλφγκανγκ (Leslie Wolfgang), διευθύντρια δημόσιας πολιτικής του Ινστιτούτου Οικογένειας του Κονέκτικατ (Family Institute of Connecticut-FIC).

«Δεν θα μπορούν να κάνουν διακρίσεις με βάση τη σεξουαλική τους έλξη».

Το νέο νομοσχέδιο υποστηρίχθηκε από τους βουλευτές Ντομινίκ Τζόνσον (Dominique Johnson) (D), Χιούμπερτ Ντιλέινι (Hubert Delaney) (D), Τζεφ Κάρεϊ (Jeff Currey) (D), Γκάρι Γουίνφιλντ (Gary Winfield) (D) και Τομ Ντελνίκι (Tom Delniki) (R).

Πέρασε και από τα δύο σώματα του νομοθετικού σώματος και τώρα περιμένει την υπογραφή του από τον Λαμόντ, έναν Δημοκρατικό.

Η Epoch Times επικοινώνησαν με τους υποστηρικτές του νομοσχεδίου, αλλά δεν έλαβαν απάντηση μέχρι την ώρα δημοσίευσης.

Σημαντικά προβλήματα με την έλξη προς τα ανήλικα

Η ισχύουσα νομοθεσία στο Κονέκτικατ προστατεύει τους ανθρώπους από το να αντιμετωπίζουν διακρίσεις λόγω της ετεροφυλόφιλης, ομοφυλόφιλης ή αμφιφυλόφιλης «προτίμησής» τους.

Αλλά οι ακτιβιστές της ριζοσπαστικής ιδεολογίας του φύλου θεώρησαν ότι αυτή η εξαίρεση δεν ήταν αρκετά μεγάλη, δήλωσε ο Πίτερ Βόλφγκανγκ (Peter Wolfgang).

Ο Βόλφγκανγκ είναι εκτελεστικός διευθυντής της FIC, μιας χριστιανικής ομάδας προώθησης των οικογενειακών αξιών, και είναι παντρεμένος με τη Λέσλι Βόλφγκανγκ.

«Η ανησυχία μας είναι ότι η γλώσσα του [προτεινόμενου] νομοσχεδίου ήταν τόσο αόριστα γραμμένη που θα μπορούσε να επιτρέψει την προστασία άλλων κατηγοριών που πιθανόν να μην είχαν καν την πρόθεση να συμπεριληφθούν», δήλωσε ο Πίτερ Βόλφγκανγκ. «Οι παιδόφιλοι είναι μία από αυτές. Υπάρχουν και άλλες».

Ο νόμος δεν νομιμοποιεί την παιδοφιλία, την πολυγαμία ή την κτηνοβασία. Αλλά αν υπογραφεί σε νόμο, η νέα γλώσσα θα μπορούσε να ερμηνευτεί ώστε να παρέχει προστασία σε ανθρώπους που ασκούν αυτά τα σεξουαλικά εγκλήματα, υποστηρίζουν οι επικριτές.

Η διαδικασία των παιδόφιλων που αναζητούν νομική προστασία βάσει της γλώσσας του προτεινόμενου νόμου θα είναι πιθανότατα σταδιακή και όχι «εν μία νυκτί», δήλωσε ο Πίτερ Βόλφγκανγκ. Αλλά «μετά από όλα όσα ζήσαμε τα τελευταία 20 χρόνια, μπορεί κανείς πραγματικά να ισχυριστεί ότι αυτοί οι ορισμοί δεν θα εξελιχθούν;».

«Εάν έχετε κάποιον που δεν έχει διαπράξει το έγκλημα, αλλά δηλώνει ανοιχτά ότι αυτό είναι το δέλεαρ του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η ανησυχία μας είναι ότι δεν θα μπορείτε να κάνετε διακρίσεις εις βάρος αυτού του ατόμου», είπε.

Σύμφωνα με τον προτεινόμενο νόμο, ακόμη και αν κάποιος εκφράζει την επιθυμία του να έχει σεξουαλικές επαφές με παιδιά, θα μπορούσε να θεωρηθεί παράνομη διάκριση η απόλυσή του από μια θέση εργασίας που εργάζεται με παιδιά, όπως η οδήγηση σχολικού λεωφορείου ή η εργασία σε νηπιαγωγείο.

Ο Peter Wolfgang (R), εκτελεστικός διευθυντής του Family Institute of Connecticut, και η Leslie Wolfgang, διευθύντρια δημόσιας πολιτικής του ινστιτούτου. (Ευγενική προσφορά της Leslie Wolfgang)

Ωστόσο, δήλωσε ο Πίτερ Βόλφγκανγκ, ο νόμος παρέχει ένα παράδειγμα αυτού που ο συντηρητικός μπεστ σέλερ συγγραφέας Ροντ Ντρέχερ (Rod Dreher) αποκαλεί το νόμο της αξιοκρατικής απιθανότητας (Law of Merited Impossibility).

Η φράση αυτή περιγράφει ένα φαινόμενο που παρατηρείται συχνά σε θέματα πολιτιστικού πολέμου που βρίσκονται σε σημείο έξαρσης.

Η μία πλευρά θα υποστηρίξει ότι μια αμφιλεγόμενη δραστηριότητα ή πολιτική δεν θα συμβεί ποτέ, αλλά στη συνέχεια -όταν συμβεί- η ίδια πλευρά θα κατηγορήσει τους αντιπάλους της για μισαλλοδοξία επειδή προηγουμένως αντιτάχθηκαν σε αυτήν.

Ένα παράδειγμα είναι το πώς πολλοί από την πολιτική Αριστερά αρνήθηκαν την ύπαρξη διαδικασιών αλλαγής φύλου σε παιδιά. Στη συνέχεια, όταν οι διαδικασίες έγιναν αναμφισβήτητες, τις υπερασπίστηκαν, είπε ο Βόλφγκανγκ.

Όχι παιδόφιλοι, αλλά MAPs

Η Λέσλι Βόλφγκανγκ ανησυχεί για το πώς ο προτεινόμενος νόμος δημιουργεί προστατευόμενες σεξουαλικές ταυτότητες με βάση την «έλξη». Αυτό θα κάνει τις αποφάσεις πρόσληψης και απόλυσης πιο δύσκολες για τους εργοδότες, είπε, ειδικά όταν πρόκειται για άτομα που έλκονται από παιδιά.

Η κοινότητα των παιδόφιλων έχει δημιουργήσει όρους όπως «MAP», που σημαίνει «Minor-Attracted Person» (άτομο που έλκεται από ανήλικα), για να αποφύγει τη χρήση της λέξης «παιδόφιλος».

«Οι εργοδότες θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί σχετικά με τον τρόπο που αλληλεπιδρούν με πιθανούς υπαλλήλους», δήλωσε η Λέσλι Βόλφγκανγκ. «Δεν θα μπορούν να κάνουν διακρίσεις με βάση τη σεξουαλική τους έλξη».

Ο Ρέμπστοκ φοβάται ότι το νομοσχέδιο είναι ένα από τα πολλά που επιδιώκουν να δώσουν νομική προστασία σε ενήλικες που θέλουν να αλληλεπιδράσουν σεξουαλικά με παιδιά.

Αν και χαρακτηρίζεται ως τρανσέξουαλ, ο Ρέμπστοκ -ένας άνδρας που αυτοπροσδιορίζεται ως γυναίκα- δεν υποστηρίζει τη «σεξουαλικοποίηση των παιδιών και την ιατρική μετάβαση για παιδιά ανήλικης ηλικίας».

Η προσθήκη γλώσσας που θα μπορούσε να προσφέρει νομική προστασία στους παιδόφιλους συμβαίνει και σε άλλες πολιτείες.

Παιδιά ζητωκραυγάζουν καθώς τραβεστί καλλιτέχνες χορεύουν στην παρέλαση Chattanooga Pride στην πόλη Chattanooga του Τενεσί, στις 2 Οκτωβρίου 2022. (Jackson Elliott/The Epoch Times)

Στη Μινεσότα, ο πολιτειακός βουλευτής Λι Φίνκε (Leigh Finkey), Δημοκρατική, είχε προτείνει την αφαίρεση λέξεων από ένα νομοσχέδιο της Μινεσότα για την καταπολέμηση των διακρίσεων που εξαιρούσε τους ενήλικες που θέλουν να κάνουν σεξ με παιδιά από τον κατάλογο των προστατευόμενων κατηγοριών.

Ο Φίνκε , ο οποίος υποστήριξε το νομοσχέδιο, είναι άνδρας που αυτοπροσδιορίζεται ως γυναίκα.

Το προτεινόμενο νομοσχέδιο της Μινεσότα θα όριζε τον «σεξουαλικό προσανατολισμό» ως «συναισθηματική, σωματική ή σεξουαλική προσκόλληση σε ένα άλλο άτομο».

Θα αφαιρούσε επίσης από την ισχύουσα νομοθεσία της Μινεσότα τον όρο ότι «ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν περιλαμβάνει τη σωματική ή σεξουαλική προσκόλληση σε παιδιά από ενήλικα».

Έτσι, το νομοσχέδιο θα αποσαφηνίσει την προστασία κατά των διακρίσεων για τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τον προσανατολισμό τους.

Αργότερα στη νομοθετική διαδικασία, η Βουλή της Μινεσότα ενέκρινε ομόφωνα μια τροπολογία που διευκρίνιζε ότι «η σωματική ή σεξουαλική προσκόλληση σε παιδιά από έναν ενήλικα δεν αποτελεί προστατευόμενη κατηγορία σύμφωνα με το παρόν κεφάλαιο».

Στην τρέχουσα μορφή του, το νομοσχέδιο θα τροποποιούσε την ισχύουσα νομοθεσία ώστε ο «σεξουαλικός προσανατολισμός» και η «ταυτότητα φύλου» να αποτελούν ξεχωριστές νομικά προστατευόμενες ομάδες. Προσαρμόζει επίσης τη γλώσσα σχετικά με την ταυτότητα φύλου.

Σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο, η ρήτρα για τον σεξουαλικό προσανατολισμό περιλαμβάνει τα άτομα «που έχουν ή θεωρούνται ότι έχουν μια αυτοεικόνα ή ταυτότητα που δεν συνδέεται παραδοσιακά με τη βιολογική τους αρρενωπότητα ή θηλυκότητα».

Ο νέος νόμος θα ορίζει την ταυτότητα φύλου ως «την έμφυτη αίσθηση ενός ατόμου ότι είναι άνδρας, γυναίκα, και τα δύο ή κανένα από τα δύο».

Προστασία για τους παιδόφιλους

Ως άνδρας που έχει μεταβεί στη ζωή ως γυναίκα, ο Ρέμπστοκ έχει αντιμετωπίσει σφοδρή κριτική από προοδευτικούς και άτομα που προσδιορίζονται ως τρανσέξουαλ επειδή πήρε θέση κατά της γλώσσας που μπορεί να προστατεύει τους παιδόφιλους.

Αλλά αν το νομοσχέδιο του Κονέκτικατ υπογραφεί σε νόμο, ένας οδηγός σχολικού λεωφορείου που ανακοινώνει ανοιχτά τη σεξουαλική του επιθυμία για τα παιδιά δεν μπορεί να απολυθεί γι’ αυτό, δήλωσε με δυσπιστία ο Ρέμπστοκ.

«Και τι έχει στο μυαλό του όταν βλέπει αυτά τα παιδιά;», ρώτησε ο Ρέμπστοκ. «Θα λαχταράει ένα 10χρονο παιδί που είναι ανυπεράσπιστο;».

Η εναντίωση σε αυτό, είπε ο Ρέμπστοκ, είναι ακριβώς το σωστό πράγμα που πρέπει να κάνουμε.

Από τον Jackson Elliott

Ρομπέρ Φ. Κένεντι Τζούνιορ: Κοινό ζιζανιοκτόνο μπορεί να προκαλεί σεξουαλική δυσφορία

Σάββατο, 17 Ιούν, 2023 Από EPOCH TIMES

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στον Τζόρνταν Β. Πίτερσον (Jordan B. Peterson), ο υποψήφιος πρόεδρος Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ (Robert F. Kennedy Jr.) δήλωσε ότι πιστεύει ότι πολλές από τις αιτίες της σεξουαλικής δυσφορίας, ιδίως στα αγόρια, προέρχονται από την έκθεση σε χημικές ουσίες. Συγκεκριμένα, ανέφερε το ευρέως χρησιμοποιούμενο ζιζανιοκτόνο ατραζίνη.

Στη συνέντευξη της 5ης Ιουνίου, ο Πίτερσον και ο Κένεντι συζήτησαν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, συμπεριλαμβανομένης της προεδρικής υποψηφιότητας του Κένεντι. Όταν η συζήτηση στράφηκε σε περιβαλλοντικά θέματα, ο Κένεντι σημείωσε ότι τα «τεράστια επίπεδα κατάθλιψης» που παρατηρούνται στα σημερινά παιδιά, καθώς και «πολλά από τα φαινόμενα σεξουαλικής δυσφορίας που παρατηρούμε» μπορεί να είναι αποτέλεσμα τοξικών χημικών ουσιών.

«Αυτά τα παιδιά «κολυμπούν» μέσα σε μια «σούπα» τοξικών χημικών ουσιών σήμερα, και πολλά από αυτά είναι ενδοκρινικοί διαταράκτες», τόνισε ο Κένεντι.

Ο Κένεντι είπε ότι ένα από τα μεγάλα ζητήματα είναι η ατραζίνη, η οποία, όπως λέει, μπορεί να βρεθεί «σε όλη την παροχή νερού». Συνέχισε αναφερόμενος σε μια μελέτη στην οποία αρσενικοί βάτραχοι εκτέθηκαν σε ατραζίνη σε μια δεξαμενή, με αποτέλεσμα τον χημικό ευνουχισμό τους και την αναγκαστική θηλυκοποίησή τους.

Ακόμη πιο ανησυχητικό, σημείωσε ότι η μελέτη διαπίστωσε ότι το 10% των αρσενικών βατράχων μετατράπηκαν σε «πλήρως βιώσιμα θηλυκά, ικανά να παράγουν βιώσιμα αυγά».

«Αν το κάνει αυτό στους βατράχους, υπάρχουν πολλές άλλες ενδείξεις ότι το κάνει και στους ανθρώπους», τόνισε ο Κένεντι.

Η επιστήμη

Η μελέτη στην οποία αναφέρθηκε ο Κένεντι είχε επικεφαλής τον Τάιρον Μπ. Χέις (Tyrone B. Hayes), καθηγητή ολοκληρωμένης βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ. Δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 2010 στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences (Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών).

Η μελέτη σημείωνε ότι η ατραζίνη είναι ένα από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα φυτοφάρμακα στον κόσμο, καθώς και ο πιο συχνά ανιχνευόμενος παρασιτοκτόνος ρύπος. Αλλοιώνει το υπόγειο, το επιφανειακό και τα πόσιμο νερό και μπορεί να ταξιδέψει μέσω της βροχόπτωσης πάνω από 620 μίλια από το σημείο εφαρμογής του.

Οι συγγραφείς τόνισαν ότι το ζιζανιοκτόνο είναι ένας ισχυρός ενδοκρινικός διαταράκτης, ακόμη και σε χαμηλά επίπεδα. Προηγούμενες μελέτες έδειξαν δυσμενείς επιδράσεις, όπως ερμαφροδιτισμό, μειωμένο όγκο όρχεων και μειωμένη τεστοστερόνη. Το ζιζανιοκτόνο σχετίζεται επίσης τόσο με τον απομαζικοποίηση όσο και με τη θηλυκοποίηση των αρσενικών αμφιβίων.

Η μελέτη εξέτασε τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της ατραζίνης στην αναπαραγωγική λειτουργία σε έναν γενετικά αρσενικό πληθυσμό αφρικανικών νυχοφόρων βατράχων.

Οι αρσενικοί βάτραχοι εκτέθηκαν σε 2,5 μέρη ανά δισεκατομμύριο (ppb) ατραζίνης ξεκινώντας όταν ήταν γυρίνους και συνεχίζοντας για έως και τρία χρόνια μετά τη μεταμόρφωσή τους σε ενήλικα άτομα.

Το 90% των αρσενικών βατράχων που εκτέθηκαν στην ατραζίνη εμφανίζονταν αρσενικά, αλλά υπέφεραν από μειωμένη τεστοστερόνη, μειωμένο μέγεθος αναπαραγωγικών αδένων, μειωμένη παραγωγή σπέρματος, θηλυκοποιημένη ανάπτυξη του λάρυγγα (φωνή), καταστολή της συμπεριφοράς ζευγαρώματος, μειωμένη σπερματογένεση και μειωμένη γονιμότητα.

Θηλυκοί λειτουργικά βάτραχοι

Είναι σημαντικό ότι μετά την έκθεση στην ατραζίνη, το δέκα τοις εκατό των γενετικών αρσενικών εξελίχθηκε σε πλήρως λειτουργικά θηλυκά με ωοθήκες, που παρήγαγαν βιώσιμα ωάρια.

Δύο από τους βατράχους που μετατράπηκαν σε αρσενικά θηλυκά ζευγαρώθηκαν με αρσενικά ελέγχου και παρήγαγαν απογόνους. Περαιτέρω δοκιμές επιβεβαίωσαν ότι αυτοί οι αρσενικοί βάτραχοι που εκτέθηκαν στην ατραζίνη, αν και τώρα λειτουργικά θηλυκοί (έχουν υποστεί πλήρη θηλυκοποίηση), ήταν στην πραγματικότητα ακόμα χρωμοσωμικά αρσενικοί.

Σε μια κεντρική παρουσίαση του 2018, ο Χέις εξήγησε ότι η έκθεση στην ατραζίνη προκαλεί την ενεργοποίηση ενός ενζύμου που ονομάζεται αρωματάση. Η αρωματάση μετατρέπει τα ανδρογόνα, τα οποία εμπλέκονται στην ανδρική σεξουαλική ανάπτυξη, σε διάφορες μορφές της γυναικείας ορμόνης οιστρογόνου. Στους βατράχους που εκτέθηκαν στην ατραζίνη, η αρωματάση μετέτρεψε την τεστοστερόνη σε οιστρογόνα, οδηγώντας στη θηλυκοποίηση των αρσενικών βατράχων.

Σύμφωνα με τον Χέις, τα θηλαστικά -συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων- δεν θα έχουν την ίδια ακραία αντίδραση παραγωγής ωαρίων με τα ερπετά και τα αμφίβια όταν εκτίθενται στην ατραζίνη. Ωστόσο, σημείωσε ότι η αρωματάση που προκαλείται από την έκθεση στην ατραζίνη προάγει τον καρκίνο του μαστού και τον καρκίνο του προστάτη.

Μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, μεγάλες εταιρείες ζιζανιοκτόνων

Στην πραγματικότητα, η αρωματάση είναι τόσο σημαντική ως αιτία του καρκίνου του μαστού που μία από τις κορυφαίες θεραπείες για τον καρκίνο του μαστού είναι ένας μη στεροειδής αναστολέας της αρωματάσης που ονομάζεται Letrozole (Λετροζόλη), δήλωσε ο Hayes.

Ο κατασκευαστής του Letrozol είναι ο φαρμακευτικός γίγαντας Novartis AG.

Είναι ενδιαφέρον ότι σε ένα τοξικολογικό προφίλ του 2003, η (Agency for Toxic Substances and Disease Registry-ATSDR) απαριθμεί τη Novartis Crop Protection, Inc. ως μία από τις έξι εταιρείες που έχουν καταχωρηθεί για την παραγωγή προϊόντων (pdf) που περιέχουν ατραζίνη.

Η Novartis Crop Protection ήταν θυγατρική της Novartis AG. Το 2000, η Novartis διαχώρισε τους τομείς Crop Protection (Φυτοπροστασία) και Seeds (Σπόροι), συγχωνεύοντάς τους με την AstraZeneca Agrochemicals για να σχηματίσει τη Syngenta. Σήμερα, η Syngenta είναι ο κύριος κατασκευαστής της ατραζίνης, σύμφωνα με το Center for Food Safety (Κέντρο για την Ασφάλεια των Τροφίμων). Η Syngenta εξαγοράστηκε από την ChemChina το 2017.

Μια άλλη μελέτη που ανέφερε ο Χέις στην παρουσίασή του δημοσιεύθηκε στο Environmental Health Perspectives (Προοπτικές Περιβαλλοντικής Υγείας) το 1997. Διαπίστωσε ότι οι γυναίκες από το Κεντάκι που εκτέθηκαν σε νερό πηγής με μεσαία έως υψηλά επίπεδα ατραζίνης είχαν στατιστικά σημαντική αύξηση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού, σε σύγκριση με τις γυναίκες που δεν έπιναν το μολυσμένο νερό πηγής.

Η μελέτη σημειώνει ότι «τα αποτελέσματα υποδηλώνουν μια σχέση μεταξύ της έκθεσης σε ζιζανιοκτόνα τριαζίνης και του αυξημένου κινδύνου καρκίνου του μαστού, αλλά δεν μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με την αιτιότητα, λόγω των περιορισμών που συνεπάγεται ο σχεδιασμός οικολογικών μελετών».

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της EPA, η ατραζίνη είναι χημικά συγγενής με δύο άλλα ζιζανιοκτόνα, τη σιμαζίνη και την προπαζίνη, τα οποία μαζί ονομάζονται τριαζίνες.

Ο Χέις υπογράμμισε ότι η μελέτη του δεν ήταν μια μεμονωμένη μελέτη, αλλά μάλλον ένα ολοκληρωμένο σύνολο ερευνών.

Στην πραγματικότητα, 22 ανεξάρτητες ερευνητικές μελέτες, που διεξήχθησαν σε 12 διαφορετικές χώρες, εξέτασαν τις επιπτώσεις της έκθεσης στην ατραζίνη σε διάφορα είδη, όπως ψάρια, ερπετά, αμφίβια, θηλαστικά και πτηνά.

Αυτές οι μελέτες ανέφεραν με συνέπεια παρόμοια ευρήματα, συμπεριλαμβανομένης της απουσίας παραγωγής σπέρματος, της αποαρσενικοποίησης και της θηλυκοποίησης ως αποτέλεσμα της έκθεσης στην ατραζίνη, είπε.

Οι 22 επιστήμονες συνεργάστηκαν και ενοποίησαν τα δεδομένα τους, δημοσιεύοντάς τα σε μια εργασία με τίτλο «Demasculinization and Feminization of Male Gonads by Atrazine: Consistent Effects Across Vertebrate Classes» (Αποαρσενικοποίηση και θηλυκοποίηση των αρσενικών γονάδων από την ατραζίνη: Συγκλίνουσες επιδράσεις σε όλες τις κατηγορίες σπονδυλωτών) τον Οκτώβριο του 2011 στο «The Journal of Steroid Biochemistry and Molecular Biology» (Περιοδικό Στεροειδών Βιοχημείας και Μοριακής Βιολογίας).

Γνωστές βλάβες που αναφέρθηκαν από τους οργανισμούς των ΗΠΑ

Το 2003, επτά χρόνια πριν από τη μελέτη του Χέις, εκδόθηκε από την ATSDR ένα λεπτομερές τοξικολογικό προφίλ της ατραζίνης (pdf). Ο οργανισμός αποτελεί μέρος του Υπουργείου Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών των ΗΠΑ (U.S. Department of Health and Human Services).

Στην έκθεση αναφέρονταν μελέτες που έδειχναν ότι η ατραζίνη επηρεάζει την υγεία με διάφορους τρόπους: «Ένας από τους κύριους τρόπους με τους οποίους η ατραζίνη μπορεί να επηρεάσει την υγεία σας είναι η μεταβολή του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το αναπαραγωγικό σύστημα», αναφέρεται.

«Η ατραζίνη έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί αλλαγές στα επίπεδα ορμονών στο αίμα των ζώων που επηρεάζουν την ικανότητα αναπαραγωγής», συνεχίζει η έκθεση. «Ορισμένες από τις συγκεκριμένες επιδράσεις που παρατηρήθηκαν στα ζώα δεν είναι πιθανό να εμφανιστούν στα ζώα λόγω των βιολογικών διαφορών μεταξύ των ανθρώπων και αυτών των τύπων ζώων. Ωστόσο, η ατραζίνη μπορεί να επηρεάσει το αναπαραγωγικό σύστημα στον άνθρωπο με διαφορετικό μηχανισμό».

«Η ατραζίνη προκάλεσε επίσης βλάβες στο συκώτι, στα νεφρά και στην καρδιά στα ζώα- είναι πιθανό η ατραζίνη να προκαλέσει αυτές τις επιδράσεις και στον άνθρωπο», προειδοποίησε η έκθεση, αν και παραδέχθηκε ότι η πιθανότητα αυτή δεν έχει μελετηθεί.

72 εκατομμύρια λίβρες ετησίως

Η έκθεση σημείωσε την ευρεία χρήση της ατραζίνης στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν και πρόκειται για ζιζανιοκτόνο περιορισμένης χρήσης, που σημαίνει ότι δεν είναι διαθέσιμο στο ευρύ κοινό.

Ένα υπόμνημα της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος (Environmental Protection Agency-EPA) σχετικά με τη χρήση της ατραζίνης, που δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο του 2022, σημείωνε ότι το ζιζανιοκτόνο είναι καταχωρημένο για χρήση σε γεωργικές καλλιέργειες, συμπεριλαμβανομένου του καλαμποκιού αγρού, του γλυκού καλαμποκιού, του ζαχαρόχορτου, του ζαχαροκάλαμου, των καρυδιών μακαντέμια και της γκουάβα. Είναι επίσης καταχωρημένο για μη γεωργικές χρήσεις, όπως σε φυτώρια ή καλλωπιστικές φυτείες, χλοοτάπητες και δικαιώματα διέλευσης (εξαιρουμένων των άκρων των δρόμων). Στο υπόμνημα σημειώνεται ότι το καλαμπόκι, το γλυκό καλαμπόκι, το σόργο (ζαχαρόχορτο) και το ζαχαροκάλαμο είναι οι πιο σημαντικές περιοχές γεωργικής χρήσης για το χημικό.

Μεταξύ 2013 και 2017, χρησιμοποιήθηκαν στη γεωργία κατά μέσο όρο 72 εκατομμύρια λίβρες ατραζίνης ετησίως.

Η έκθεση της ATSDR σημείωσε ότι η ατραζίνη έχει τη δυνατότητα να μεταφερθεί μέσω του αέρα ή να παρασυρθεί από το έδαφος με τη βροχή, βρίσκοντας τελικά το δρόμο της σε κοντινά ρέματα, λίμνες και άλλες υδάτινες οδούς. Επιπλέον, μπορεί να διεισδύσει σε βαθύτερα στρώματα του εδάφους και να μολύνει τα υπόγεια ύδατα. Επιπλέον, τα φυτά που αναπτύσσονται σε αυτές τις περιοχές μπορούν να απορροφήσουν την ατραζίνη.

Μόλις η ατραζίνη εισέλθει σε ρέματα, υδάτινες οδούς ή υπόγεια ύδατα, τείνει να παραμείνει για παρατεταμένες περιόδους λόγω της αργής διάσπασής της στο νερό.

Σύμφωνα με έκθεση του Market Watch του Ιουνίου 2023, το μέγεθος της παγκόσμιας αγοράς ατραζίνης εκτιμάται ότι θα ανέλθει σε 1.916,9 εκατομμύρια δολάρια το 2022. Προβλέπεται ότι θα αυξηθεί σε 2.342,7 εκατομμύρια δολάρια έως το 2028.

Βιολογική αξιολόγηση της EPA για το 2021

Τον Νοέμβριο του 2021, η EPA εξέδωσε την οριστικοποιημένη έκδοση της Βιολογικής Αξιολόγησης (Biological Evaluation-BE) των ζιζανιοκτόνων ατραζίνη, γλυφοσάτη και σιμαζίνη, εξετάζοντας τους πιθανούς κινδύνους για τα απειλούμενα και απειλούμενα είδη από τα εν λόγω ζιζανιοκτόνα.

Η αξιολόγηση διεξήχθη στο πλαίσιο νομικής συμφωνίας μεταξύ του Κέντρου για τη Βιολογική Ποικιλότητα (Center for Biological Diversity) και της EPA.

Η ΒΕ διαπίστωσε ότι και τα τρία ζιζανιοκτόνα είναι «πιθανό να επηρεάσουν αρνητικά» είδη που περιλαμβάνονται στον νόμο για τα απειλούμενα είδη ή τα καθορισμένα ενδιαιτήματά τους.

Η EPA ανακοίνωσε το 2021 ότι η ατραζίνη και η σιμαζίνη απαγορεύονται στη Χαβάη, την Αλάσκα και τα αμερικανικά εδάφη.

Επιπλέον, η ατραζίνη δεν θα χρησιμοποιείται πλέον «στις άκρες των δρόμων, στις εκτάσεις του προγράμματος Conservation Reserve Program (Πρόγραμμα Διατήρησης Βιότοπων), στα κωνοφόρα δέντρα, συμπεριλαμβανομένων των φυτεύσεων χριστουγεννιάτικων δέντρων, στην ξυλεία και στις δασικές εκτάσεις, καθώς και στο μίσχανθο και σε άλλες πολυετείς καλλιέργειες βιοενέργειας», σύμφωνα με την ανακοίνωση της EPA.

Εκπρόσωπος της Syngenta απάντησε στην Epoch Times σχετικά με ερωτήσεις για την ασφάλεια της ατραζίνης. Η απάντηση ανέφερε ότι το ζιζανιοκτόνο χρησιμοποιείται κυρίως για τον έλεγχο ζιζανίων σε καλλιέργειες καλαμποκιού, σόργου και ζαχαροκάλαμου.

«Τα ζιζανιοκτόνα είναι ζωτικής σημασίας εργαλεία που βοηθούν τους αγρότες να διαχειρίζονται τα ζιζάνια και να αυξάνουν σημαντικά τις αποδόσεις των καλλιεργειών, ενώ παράλληλα μειώνουν την ποσότητα της κατεργασίας του εδάφους, γεγονός που αποτρέπει τη διάβρωση του εδάφους και τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και βελτιώνει το περιβάλλον των υδάτων και της άγριας ζωής», συνεχίζεται.

«Η ατραζίνη έχει μελετηθεί εκτενώς τα τελευταία 50 χρόνια. Σχεδόν 7.000 μελέτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι ασφαλής για τον άνθρωπο και το περιβάλλον και έχει εγκριθεί από διεθνείς οργανισμούς και κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο».

Από την Christy Prais

3 χρόνια με την COVID-19: Η πραγματική ιστορία και η σύνδεσή της με τη διάβρωση της δημοκρατίας

Τρίτη, 13 Ιούν, 2023Τρίτη, 13 Ιούν, 2023 Από EPOCH TIMES

Στον πίνακα του Πίτερ Μπρούγκελ (Pieter Bruegel) «Landscape With the Fall of Icarus» («Τοπίο με την πτώση του Ίκαρου»), ο καμβάς κυριαρχείται από εργάτες που επιτελούν τις καθημερινές τους εργασίες. Το άτομο που κοιτάζει τον πίνακα πρέπει να προσπαθήσει να βρει τα πόδια του Ίκαρου, καθώς βουτάει στη θάλασσα – έχοντας πετάξει πολύ κοντά στον ήλιο με αποτέλεσμα να λιώσουν τα φτερά του.

Το μήνυμα είναι σαφές: όσοι υποκύπτουν στην ύβρη θα γίνουν τελικά μια μικρή λεπτομέρεια στο μεγάλο ιστό της κοινωνικής πραγματικότητας.

Πριν από περίπου τρία χρόνια, μάθαμε για πρώτη φορά για το ξέσπασμα του νέου κορονοϊού στην Κίνα. Οι συσσωρευμένες πληροφορίες και η προοπτική που διαφάνηκε με την πάροδο του χρόνου καθιστούν δυνατή την αφήγηση της πραγματικής ιστορίας της πανδημίας, η οποία είναι διαφορετική από αυτό που πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν.

Συνεπώς, τα παρακάτω μπορεί να εκπλήξουν όσους δεν είναι ενημερωμένοι με την παγκόσμια επιστημονική βιβλιογραφία. Η ιστορία αυτή συνδέεται άμεσα με τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές διεργασίες που βιώνει ο κόσμος και το Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένου αυτού που ισοδυναμεί με ανατροπή καθεστώτος. Αλλά πρώτα απ’ όλα ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Ψευδή αφηγήματα

Ενώ οι λανθασμένες ειδήσεις είναι η διάδοση ψευδών πληροφοριών χωρίς την πρόθεση εξαπάτησης, οι παραπληροφορητικές ειδήσεις -η σκόπιμη διάδοση ψευδών πληροφοριών με σκοπό την παραπλάνηση ή την εξαπάτηση- είναι διχαστική, καταστροφική και μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημία.

Σκεφτείτε τον αντίκτυπο των ακόλουθων αφηγημάτων που διαδόθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Αφήγημα 1: Η προέλευση του ιού

Η παρουσία ενός μοναδικού τμήματος στο γονιδίωμα του ιού και το γεγονός ότι δεν έχει βρεθεί κανένα ζώο ξενιστής με τον ιό έχει εγείρει υποψίες ότι η προέλευση του ιού δεν είναι από τη φυσική εξέλιξη αλλά μάλλον από έρευνα «ενίσχυσης της λειτουργίας» («gain-of-function») που έγινε σε ένα εργαστήριο, από όπου ο ιός πιθανώς διέρρευσε μολύνοντας κάποιους εργαστηριακούς εργαζόμενους.

Τα όσα είναι γνωστά για τις μελέτες που έγιναν για τους κορονοϊούς στο Ινστιτούτο Ιολογίας της Γούχαν, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από την αμερικανική κυβέρνηση, ενισχύουν αυτή την υπόθεση και θέτουν ένα δύσκολο ερώτημα σχετικά με την ευθύνη των ερευνητών και των χρηματοδοτών τους για το ξέσπασμα της επιδημίας.

Αφήγημα 2: Εκτίμηση κινδύνου

Τα δεδομένα σχετικά με το ποσοστό θανάτων από την ασθένεια έγιναν σαφή στην αρχή της πανδημίας: Ήταν πολύ χαμηλότερο από αυτό που φοβούνταν, παρόμοιο με τη γρίπη και πιο επικίνδυνο για τους ηλικιωμένους.

Αυτό ίσχυε για το αρχικό στέλεχος, ενώ οι επόμενες παραλλαγές ήταν ακόμη πιο ήπιες. Αυτή η ρεαλιστική εκτίμηση του κινδύνου θα έπρεπε να είχε κατευθύνει τις υγειονομικές αρχές να λάβουν λιγότερο αυστηρά μέτρα σε σχέση με αυτό που πραγματικά συνέβη.

Αφήγημα 3: Υπερδιάγνωση

Για πρώτη φορά στην ιστορία της ιατρικής, ο ορισμός του «κρούσματος» μιας λοιμώδους αναπνευστικής νόσου καθορίστηκε με βάση μια εργαστηριακή εξέταση χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα συμπτώματα για την επαλήθευση της νόσου. Η χρήση μιας εξαιρετικά ευαίσθητης εξέτασης PCR που μπορεί να εντοπίσει υπολείμματα ιικού RNA από νεκρούς ιούς πιθανότατα οδήγησε σε υπερδιάγνωση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας.

Οι περισσότεροι από αυτούς που καταμετρήθηκαν ως νεκροί από COVID-19 ήταν στην πραγματικότητα ενήλικες που πέθαναν από την επιδείνωση των χρόνιων προϋπαρχουσών παθήσεών τους και όχι από τον ίδιο τον ιό.

Οι διογκωμένοι αριθμοί δεν αντανακλούσαν την πραγματικότητα και συνέβαλαν μόνο στον δημόσιο φόβο και πανικό που διέδιδαν οι κυβερνήσεις.

Αφήγημα 4: Υπερβολική αντίδραση –lockdown, κλείσιμο σχολείων, απομόνωση, επιδημιολογικές έρευνες, «πράσινο διαβατήριο» και υποχρεωτική χρήση μάσκας

Όταν ξεσπά μια πανδημία, είναι κατανοητή η ανάγκη να είναι κανείς προσεκτικός και να τείνει προς πιο αυστηρά μέτρα στην αρχή. Αλλά τα δρακόντεια μέτρα που εφαρμόστηκαν από τη Δύση, κατά το πρότυπο της κινεζικής δικτατορικής προσέγγισης και επιβλήθηκαν με νόμους και μέτρα έκτακτης ανάγκης, δεν αποδείχθηκαν, σύμφωνα με τα δεδομένα και την έρευνα, αποτελεσματικά στην πρόληψη της νοσηρότητας.

Η προσέγγιση του «ανοίγματος και κλεισίματος (του κοινού) σαν ακορντεόν», σύμφωνα με τα ατυχή λόγια ενός ηγέτη στο Ισραήλ, στερήθηκε τόσο συμπόνιας όσο και επαγγελματικής κατανόησης.

Η σκέψη ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις δυνάμεις της φύσης είναι αδιανόητη ύβρις. Η νοσηρότητα από έναν αναπνευστικό ιό χαρακτηρίζεται φυσικά από κύματα, ανεξάρτητα από το τι κάνουμε εμείς οι άνθρωποι. Τα lockdown και το κλείσιμο των σχολείων δεν είχαν καμία ουσιαστική επίδραση στο μέγεθος των κυμάτων.

Η υπερβολική αντίδραση των υγειονομικών αρχών μας έβλαψε και θα συνεχίσει να μας βλάπτει για πολλά χρόνια ακόμη: βλάβες στην υγεία, όπως άγχος, κατάθλιψη, διατροφικές διαταραχές και αναπτυξιακές διαταραχές στα παιδιά- βλάβες στην εκπαίδευση, όπως απώλεια σχολικών ετών και ανάπτυξη διαταραχών συμπεριφοράς- βλάβες στην οικονομία, όπως ανεργία, κλείσιμο επιχειρήσεων, διακοπή της παραγωγής και των αλυσίδων εφοδιασμού παγκοσμίως, απώλεια του ΑΕΠ και αύξηση του πληθωρισμού. Όλες αυτές οι βλάβες έχουν οδηγήσει στην παγκόσμια οικονομική κρίση που αντιμετωπίζουμε σήμερα.

Αφήγημα 5: Το εμβόλιο

Η μεγάλη ελπίδα και η υπόσχεση του εμβολίου δεν εκπληρώθηκαν ποτέ. Δεδομένου ότι δεν μπορεί να αποτρέψει τη μετάδοση και τη μόλυνση, το εμβόλιο είχε μικρή επίδραση στη νοσηρότητα και η επίδρασή του στη θνησιμότητα είναι ακόμη ασαφής- αν είχε επίδραση, αυτή ήταν βραχυπρόθεσμη.

Οι βλαβερές παρενέργειες που έχουν αναφερθεί είναι πολυάριθμες και ορισμένες είναι σοβαρές. Με βάση την ισορροπία μεταξύ των οφελών και του κινδύνου βλάβης, φαίνεται ότι δεν δικαιολογείται η χρήση καινοτόμου αλλά άγνωστης τεχνολογίας (mRNA) – σίγουρα όχι στους νέους και υγιείς, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, για τα οποία οι κίνδυνοι που συνδέονται με την COVID-19 είναι αμελητέοι.

Η ταχεία ανάπτυξη του εμβολίου με άδεια έκτακτης ανάγκης – ενώ στην πραγματικότητα δεν υπήρχε πραγματική έκτακτη ανάγκη – και η χορήγηση αναμνηστικών ενέσεων σε ένα πείραμα σε ολόκληρο τον ισραηλινό πληθυσμό, υπό τον εξαναγκασμό ότι χρειαζόταν ένα «πράσινο διαβατήριο» για να διατηρηθούν τα θεμελιώδη δικαιώματα – και όλα αυτά χωρίς τη συγκατάθεση μετά από ενημέρωση και την απαιτούμενη εποπτεία – εγείρει σοβαρά ηθικά ερωτήματα σχετικά με την κρίση και τις αξίες των υπευθύνων για τη λήψη αποφάσεων.

Η αυτονομία των ασθενών, το απόρρητο των ασθενών και άλλες θεμελιώδεις αξίες της ιατρικής καταπατήθηκαν.

Το ισραηλινό Υπουργείο Υγείας λειτούργησε περισσότερο ως συνήγορος των κατασκευαστών εμβολίων, λειτουργώντας βάσει εμπιστευτικής συμφωνίας με μια εμπορική εταιρεία, παρά ως ρυθμιστικός φορέας του οποίου ο ρόλος είναι να προστατεύει το κοινό και να διασφαλίζει ότι δεν προκαλείται βλάβη. Όταν εκείνοι που καθορίζουν το πεδίο εφαρμογής της προμήθειας είναι συνεργάτες του κατασκευαστή στη δημοσίευση των δεδομένων στην ιατρική βιβλιογραφία, αυτό από μόνο του φαίνεται να αποτελεί κατάφωρη σύγκρουση συμφερόντων.

Ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (Food and Drug Administration-FDA) πρόδωσε το κοινό με το να μην αναφέρει τις σοβαρές παρενέργειες που διαπιστώθηκαν κατά την επιτήρηση, μετά την κυκλοφορία του εμβολίου, από τους γιατρούς και το κοινό.

Η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των ρυθμιστικών αρχών και των φαρμακευτικών εταιρειών στρεβλώθηκε πλήρως κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 και ήταν αντίθετη προς το δημόσιο συμφέρον και την ασφάλεια, ενώ εξυπηρετούσε πρωτίστως τα συμφέροντα εκείνων που έγιναν πλούσιοι.

Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να είναι σαφές ότι τα εμβόλια COVID-19 θα πρέπει να ανασταλούν και η τεχνολογία mRNA – η οποία στην πραγματικότητα είναι γονιδιακή θεραπεία – να επανεξεταστεί προσεκτικά.

Αφήγημα 6: Πρωτοφανείς προκλήσεις για την ιατρική, την επιστήμη και τη δεοντολογία

Οι αποφάσεις για την εφαρμογή δρακόντειων περιορισμών ελήφθησαν στις περισσότερες χώρες από μια μικρή ομάδα «εμπειρογνωμόνων» και υπεύθυνων χάραξης πολιτικής, των οποίων οι υψηλοί μισθοί είναι εξασφαλισμένοι, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες των μειονεκτούντων πληθυσμών, των αυτοαπασχολούμενων που έχασαν την ικανότητά τους να συντηρούν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους και πολλών άλλων που υπέστησαν ανεπανόρθωτη ζημία από τα μέτρα αυτά.

Η προσέγγιση αυτή έφερε την ιατρική δεκάδες χρόνια πίσω στις ημέρες του ιατρικού πατερναλισμού. Οι δεοντολογικοί κανόνες που θα έπρεπε να διέπουν τη δημόσια πολιτική παραβιάστηκαν- τα μέτρα που ελήφθησαν δεν πληρούσαν τα πρότυπα της αποτελεσματικότητας, της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας.

Υπό την ετικέτα της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης», η επιστημονική και ιατρική έρευνα παρέκκλινε από τις βασικές αρχές της ανοιχτής συζήτησης, του υγιούς σκεπτικισμού και της δημιουργίας αμφιβολιών, καθώς και της υψηλής ποιότητας, αμερόληπτης έρευνας.

Κατά τη διάρκεια των ετών της COVID-19, επικράτησε μια σημαντική προκατάληψη στις επιστημονικές δημοσιεύσεις υπέρ της καθεστωτικής αφήγησης και η προσέγγιση άλλων απόψεων είτε αγνοήθηκε είτε αποσιωπήθηκε επιθετικά.

Όσοι τόλμησαν να σκεφτούν κριτικά κατηγορήθηκαν για παραπληροφόρηση, ενώ τις περισσότερες φορές, οι δημοσιεύσεις των υγειονομικών αρχών ήταν αυτές που καθορίζονταν από την ατζέντα, ήταν προκατειλημμένες και γεμάτες λάθη.

Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν τους κατασκευασμένους ισχυρισμούς για την αποτελεσματικότητα του εμβολίου, την άρνηση της αποτελεσματικότητας της φυσικής ανοσίας που προκύπτει από τη λοίμωξη και παρέχει ισχυρότερη προστασία από το εμβόλιο, και τη σύσταση – πρωτοφανή στην ιατρική – για άτομα που έχουν αναρρώσει από τη λοίμωξη να εμβολιαστούν.

Η αδιαφορία και η απόλυτη άρνηση του ισραηλινού Υπουργείου Υγείας σχετικά με τις παρενέργειες του εμβολίου και την πιθανολογούμενη υπερβολική θνησιμότητα δεν συνάδουν με τη βασική επιταγή της ιατρικής «πρωτίστως, μην προξενείς κακό» και αντανακλούν έλλειψη συμπόνιας και αναγνώρισης του πόνου πολλών ανθρώπων.

Αφήγημα 7: Φόβος και χειραγώγηση

Ο φόβος -το ισχυρότερο κίνητρο της ανθρώπινης συμπεριφοράς- έπαιξε τον πιο κρίσιμο ρόλο στην κρίση της COVID-19. Σαν να μην έχουμε μάθει τίποτα από την ιστορία, οι κυβερνήσεις μας μας απογοήτευσαν ηθικά χρησιμοποιώντας την προπαγάνδα για να εκφοβίσουν και να τρομοκρατήσουν το κοινό αντί να βασίζονται σε καθιερωμένους κανόνες και πρωτόκολλα για να ενδυναμώσουν τους πολίτες όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.

Αυτή η προπαγάνδα είχε βαρύ τίμημα, εξαπλώνοντας το άγχος και την κατάθλιψη στο κοινό.

Και όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, υπήρχαν στοχευμένοι αποδιοπομπαίοι τράγοι: Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, ήταν εκείνοι που επέλεξαν να μην εμβολιαστούν που ντροπιάστηκαν και εκφοβίστηκαν ως «αντιεμβολιαστές», καθώς και οι επιστήμονες και οι γιατροί που τόλμησαν να σκεφτούν διαφορετικά.

Η υποκίνηση που χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση διέβρωσε τα κοινωνικά και διαπροσωπικά συναισθήματα με τρόπο που επέτρεψε την απονομιμοποίηση μεγάλων ομάδων του πληθυσμού.

Η κυβέρνηση χρησιμοποίησε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως εργαλείο για τη διάδοση της προπαγάνδας. Δεν εκπλήρωσε τον ρόλο του ως κριτής της κυβέρνησης για να την καταστήσει υπόλογη. Αντιθέτως, συνέβαλαν στον εκφοβισμό των πολιτών και στην παραβίαση των πολιτικών τους δικαιωμάτων και των βασικών ανθρώπινων ελευθεριών.

Αποκαλύπτεται τώρα ότι στο Ισραήλ, οι δημοσιογράφοι έλαβαν εντολή να μην δημοσιεύουν τίποτα που να έρχεται σε αντίθεση με την κυβερνητική πολιτική, με κίνητρο τους τεράστιους διαφημιστικούς προϋπολογισμούς των μέσων ενημέρωσης που παρείχε η κυβέρνηση.

Η καταστροφή της δημοκρατίας

Η παραβίαση των δικαιωμάτων των πολιτών και των ασθενών κατά την περίοδο COVID-19 είναι πρωτοφανής. Ο νόμος για τον κορονοϊό από το 2020 -τον οποίο η ισραηλινή κυβέρνηση έχει τώρα επεκτείνει- παρέχει στην κυβέρνηση τεράστια εξουσία και, στην πράξη, έχει ήδη καταργήσει την εποπτεία της Κνεσέτ (του ισραηλινού κοινοβουλίου) και τη διάκριση των εξουσιών.

Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έκανε δεκτή την προσφυγή κατά του διακριτικού «πράσινου διαβατηρίου», το οποίο πρακτικά ανάγκαζε τους ανθρώπους να λαμβάνουν ιατρική περίθαλψη όχι από πραγματική επιλογή, αλλά για να διατηρήσουν το δικαίωμά τους στην εργασία και την ελευθερία μετακίνησης.

Αναμφίβολα, η κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε την πανδημία COVID-19 για να αποκτήσει εξουσία και έλεγχο επί του κοινού. Η αφόρητη ευκολία με την οποία ένα «δημοκρατικό» καθεστώς παραβίασε τις θεμελιώδεις ελευθερίες με το πρόσχημα μιας έκτακτης ανάγκης που δεν υπήρξε ποτέ, αποδεικνύει ότι αυτό που φοβάται περισσότερο το ισραηλινό κοινό έχει ήδη συμβεί.

Αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα: Θέτοντας τους ισχυρούς προ των ευθυνών τους

Αυτό που θα έπρεπε να είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για την ιατρική, την επιστήμη και τις δημοκρατικές κυβερνήσεις, αντί να γίνει μια παρέλαση ανοησίας κολοσσιαίας αποτυχίας – τόσο από επαγγελματική άποψη όσο και από άποψη παραβίασης των θεμελιωδών ελευθεριών και απώλειας της εμπιστοσύνης του κοινού.

Αυτό δεν ήταν λάθος των ιατρικών ομάδων που εργάστηκαν σκληρά και με μεγάλη αφοσίωση- αυτό συνέβη εξαιτίας της κραυγαλέας αποτυχίας των υγειονομικών αρχών. Σε αυτές περιλαμβάνονταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), του οποίου η δηλωμένη αποστολή είναι να εργάζεται «παγκοσμίως για την προώθηση της υγείας, να διατηρεί τον κόσμο ασφαλή και να εξυπηρετεί τους ευάλωτους», το FDA και τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ (Centers for Disease Control and Prevention-CDC), καθώς και το Υπουργείο Υγείας του Ισραήλ – τα οποία όλα επικεντρώθηκαν στην COVID-19, ενώ παραμέλησαν τον ρόλο τους για την προώθηση της συνολικής υγείας και την προστασία του κοινού.

Στον ευρύ ορισμό του, ο ΠΟΥ ορίζει την υγεία ως «μια κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλώς την απουσία ασθένειας ή αναπηρίας». Το να αντιμετωπίζουμε μια κρίση με παρωπίδες και να βλέπουμε μόνο τον ιό, αγνοώντας όλες τις άλλες πτυχές της υγείας, δεν πρέπει να ξανασυμβεί ποτέ.

Η φανατική προσέγγιση και τα δρακόντεια μέτρα που εφαρμόστηκαν ενάντια σε μια ασθένεια που από κάθε άποψη θεωρούνταν ήπια έως μέτρια -αλλά δεν διέφερε σε τίποτα από τις πανδημίες γρίπης των δεκαετιών του ’60 και του ’70- προκάλεσαν βαθιά βλάβη με επιπτώσεις που θα γίνουν αισθητές για τα επόμενα χρόνια, με αποτέλεσμα ένα σημαντικό κοινωνικό ρήγμα και οικονομική και πολιτική αστάθεια.

Θα ήταν αφελές να σκεφτεί κανείς ότι μόνο ο παρωπιδισμός και η διαχειριστική τύφλωση προκάλεσαν αυτή την αποτυχία και όχι τα συμφέροντα της εξουσίας, του ελέγχου και του χρήματος.

Τον Ιανουάριο του 2020, όταν η COVID-19 ήταν είδηση από μια μακρινή χώρα στην πίσω σελίδα της εφημερίδας, έγραψα ένα άρθρο στην ισραηλινή εφημερίδα The Marker με τίτλο «Before the Next Pandemic, We Should Prepare for Disease as We Prepare for War» («Πριν από την επόμενη πανδημία, θα πρέπει να προετοιμαστούμε για την ασθένεια όπως προετοιμαζόμαστε για τον πόλεμο»). Αυτό γράφτηκε από τη δική μου οπτική γωνία ως κάποιος που προωθεί την ετοιμότητα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης εδώ και χρόνια.

Λίγο αργότερα, τον Μάιο του 2020, έγραψα στην ίδια εφημερίδα: «The Mistakes of the COVID Crisis: The Cure Is More Harmful Than the Disease» («Τα λάθη της κρίσης του COVID: Η θεραπεία είναι πιο επιζήμια από την ασθένεια»). Δεν χρειάστηκαν τρία χρόνια για να κατανοήσουμε το μέγεθος των λαθών και να αποτρέψουμε την καταστροφή που προκάλεσαν οι κυβερνήσεις με τις δικές τους ενέργειες.

Αν οι υγειονομικές αρχές είχαν ακούσει τους επιστημονικούς και ιατρικούς ανθρώπους από το Ισραήλ και τον κόσμο με τη φωνή της λογικής, η καταστροφή θα είχε αποφευχθεί και η ζημιά που προκλήθηκε από τα επιθετικά μέτρα που ελήφθησαν ως απάντηση σε μια μικρή πανδημία θα μπορούσε να είχε ελαχιστοποιηθεί.

Όσοι ανήκουν στο κατεστημένο και επιμένουν να αρνούνται τα γεγονότα και συνεχίζουν να τροφοδοτούν την αφήγηση ότι η πανδημία ήταν το τέλος της ανθρωπότητας και ο εμβολιασμός ήταν η «θαυματουργή θεραπεία» για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, το κάνουν επειδή οι επαγγελματικές, δημόσιες, ηθικές και ίσως ακόμη και οι νομικές ή ποινικές επιπτώσεις είναι τόσο σημαντικές που είναι καλύτερα γι’ αυτούς να αρνούνται τη συνείδησή τους.

Επί του παρόντος, το Ισραήλ είναι η μόνη χώρα που επεκτείνει τους νόμους έκτακτης ανάγκης χωρίς ιατρική αιτιολόγηση. Η αντιμετώπιση της αλήθειας θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη για την ιατρική κοινότητα, δεδομένου ότι το θεμελιώδες ιατρικό ήθος είναι «πρωτίστως, μην προξενείς κακό».

Για να αντλήσουμε κρίσιμα διδάγματα για μελλοντικές πανδημίες, να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και να προωθήσουμε την ανθεκτικότητα του κοινού, είναι απαραίτητο να επαναφέρουμε τη συνείδηση του κοινού σε μια πιο φυσική κατάσταση.

Η αντιμετώπιση της πραγματικότητας απαιτεί μια ειλικρινή και ολοκληρωμένη έρευνα σχετικά με τη διαχείριση της κρίσης COVID-19 και τις καταστροφικές επιπτώσεις της. Αυτή η κρίση μπορεί να μετατραπεί σε ευκαιρία, εάν άνθρωποι με θάρρος και συμπόνια μιλήσουν και επικρατήσει η αληθινή αφήγηση.

Πολλές ευχαριστίες στην Dr. Gefen Bar-on Santor για τις πολύτιμες υποδείξεις και τη μετάφρασή της.

Από τον Dr. Yoav Yehezkelli

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times. Η Epoch Times καλωσορίζει την επαγγελματική συζήτηση και τη φιλική αντιπαράθεση.

Ο Dr. Yoav Yehezkelli είναι ιατρός με ειδίκευση στην εσωτερική ιατρική και την ιατρική διαχείριση, λέκτορας σε θέματα διαχείρισης έκτακτης ανάγκης και καταστροφών και συνιδρυτής της Ισραηλινής Ομάδας Διαχείρισης Επιδημιών (Israeli Epidemic Management Team). Είναι μέλος του Ισραηλινού Δημόσιου Συμβουλίου Έκτακτης Ανάγκης για την κρίση COVID-19 (Israeli Public Emergency Council for the COVID-19 Crisis). Είναι επίσης ασκούμενος οικογενειακός γιατρός και σύμβουλος του KI Research Institute για την υπολογιστική ιατρική (computational medicine).

Η απόρριψη της στρατιωτικής απειλής της Κίνας από τον Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ είναι «επικίνδυνα αφελής»

Δευτέρα, 12 Ιούν, 2023Δευτέρα, 12 Ιούν, 2023 Από EVA FU

Η άποψη του Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ ότι η Κίνα δεν αποτελεί στρατιωτική απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι λανθασμένη και δεν ευθυγραμμίζεται με την πραγματικότητα, σύμφωνα με αναλυτές.

Σε μια συνομιλία στο Twitter Spaces νωρίτερα αυτή την εβδομάδα με τον ιδιοκτήτη της πλατφόρμας Έλον Μασκ, ο υποψήφιος πρόεδρος των Δημοκρατικών κάλεσε τις Ηνωμένες Πολιτείες να εμπλακούν με την Κίνα σε συνομιλίες και να ανταγωνιστούν τη χώρα οικονομικά αλλά όχι στρατιωτικά.

«Οι Κινέζοι δεν μπορούν και δεν θέλουν να μας ανταγωνιστούν στρατιωτικά», δήλωσε ο Κένεντι. «Οπότε είναι ένα είδος αυτοεκπληρούμενης προφητείας που λέει: «Ω, οι Κινέζοι θέλουν να είναι εχθροί μας και να έχουν στρατιωτικό ανταγωνισμό», δεν το θέλουν. Αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε είναι να αποκλιμακώσουμε τη στρατιωτική πίεση προς την Κίνα».

Ενώ η ανοικοδόμηση της βιομηχανικής βάσης των ΗΠΑ αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα για τον Κένεντι σε πιθανές διαπραγματεύσεις με την Κίνα, πιστεύει ότι το καθεστώς ήταν πολύ καλύτερο στο να «προβάλλει οικονομική ισχύ στο εξωτερικό».

«Νομίζουμε ότι ο κόσμος είναι με το μέρος μας, αλλά δεν είναι. Το μόνο που έχουμε -οι μόνοι που υποστηρίζουν αυτή την εριστική και πολεμοχαρή σχέση με την Κίνα είναι η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Κορέα, η Ιαπωνία, η Βρετανία και ο Καναδάς», είπε. «Είμαστε σχεδόν μόνοι μας στον κόσμο. Ο υπόλοιπος κόσμος μας κοιτάζει και λέει, Τι στο καλό κάνετε; Γιατί προσπαθείτε να δημιουργήσετε πόλεμο με την Κίνα; Γιατί τους πολεμάτε;».

«Δεν θέλουν πόλεμο, θέλουν ειρήνη και ευημερία, και αυτό δεν μπορεί να συμβεί εκεί που υπάρχει πόλεμος», είπε, προσθέτοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να «αποκλιμακώσουν τη συζήτηση περί πολέμου» σε θέματα όπως η Ταϊβάν και να επιδιώξουν «μια έξυπνη διαπραγμάτευση όπου θα τα πάμε καλύτερα λόγω της Κίνας».

«Ας αφήσουμε τους ίδιους -την Ταϊβάν και την Κίνα- να λύσουν αυτό το ζήτημα μόνοι τους και να υποχωρήσουμε στρατιωτικά».

Ενώ ο διευθυντής της CIA Γουίλιαμ Μπερνς (William Burns) πραγματοποίησε μυστικό ταξίδι στην Κίνα τον περασμένο μήνα για να ξεπαγώσει τις σχέσεις με το Πεκίνο, ο Κένεντι δήλωσε ότι ήθελε να έχει μια «πραγματική πολιτική και οικονομική συζήτηση» με την κινεζική πλευρά που να είναι «ειλικρινής και όπου όλοι ανοίγουν τα χαρτιά τους στο τραπέζι, για να δούμε αν υπάρχουν τρόποι που μπορούμε να συνεργαστούμε ειρηνικά μεταξύ μας και να κρατήσουμε τον κόσμο σε ηρεμία».

Επικίνδυνα αφελής

Για τον Τζον Μιλς (John Mills), συνταξιούχο συνταγματάρχη του στρατού, ο οποίος προηγουμένως επέβλεπε την πολιτική κυβερνοασφάλειας και τις διεθνείς υποθέσεις στο Υπουργείο Άμυνας, τα σχόλια δείχνουν ότι ο Κένεντι είναι «σχεδόν επικίνδυνα αφελής όσον αφορά την κακόβουλη συμπεριφορά της Κίνας».

«Είμαι λίγο μπερδεμένος από τα σχόλιά του», δήλωσε ο Μιλς, συνεργάτης της εφημερίδας The Epoch Times, σε συνέντευξή του. «Έχει ισχυρές απόψεις σχετικά με τον ιό και το εμβόλιο. Λοιπόν, από πού πιστεύει ότι προήλθε ο ιός; Είναι κάπως αντιφατικό».

Η επέκταση της στρατιωτικής ισχύος και της υπερπόντιας παρουσίας του αποτελεί μια από τις κορυφαίες προτεραιότητες του Πεκίνου. Τον Μάρτιο, ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ ανανέωσε την έκκλησή του για ταχύτερη ανάπτυξη ενός «στρατού παγκόσμιας κλάσης», μήνες αφότου διέταξε τον κινεζικό στρατό να ενισχύσει την προετοιμασία για πόλεμο.

Στρατιώτες του κινεζικού στρατού συγκεντρώνονται κατά τη διάρκεια στρατιωτικής εκπαίδευσης στα βουνά Παμίρ στο Κασγκάρ, στην περιοχή Σιντζιάνγκ της βορειοδυτικής Κίνας, στις 4 Ιανουαρίου 2021. (STR/AFP μέσω Getty Images)

Εκθέσεις του Πενταγώνου εκτιμούν ότι το Πεκίνο θα αποκτήσει 1.000 πυρηνικά όπλα μέχρι το 2030 και 1.500 μέχρι το 2035. Ο πρόεδρος της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της Βουλής των Αντιπροσώπων Μάικ Ρότζερς (Mike Rogers) (R-Ala.) δήλωσε ότι το καθεστώς διαθέτει πλέον περισσότερους εκτοξευτές διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Κίνα διαθέτει επίσης το μεγαλύτερο πολεμικό ναυτικό στον κόσμο και παράγει με ταχείς ρυθμούς πολεμικά πλοία. Η ναυτική της δύναμη εκτιμάται ότι διαθέτει 340 πλοία και υποβρύχια από το 2022, αριθμός που θα διογκωθεί σε 440 μέχρι το τέλος της δεκαετίας, σύμφωνα με έκθεση του Πενταγώνου για το 2022.

«Δεν νομίζω ότι ο κ. Κένεντι αντιλαμβάνεται πλήρως τη σοβαρότητα του τρόπου με τον οποίο αυτό το θέμα στρέφεται γρήγορα προς μια στρατιωτική αντιπαράθεση, η οποία δεν οφείλεται σε εμάς», δήλωσε ο Μιλς. «Τα εργοστάσια όπλων τους βουίζουν, τα δικά μας δεν θα φτάσουν».

Αποτυχημένες πολιτικές δέσμευσης

Ο Γκραντ Νιούσαμ (Grant Newsham), συνταξιούχος συνταγματάρχης των Αμερικανών πεζοναυτών και ανώτερος συνεργάτης στο Ιαπωνικό Φόρουμ Στρατηγικών Μελετών (Japan Forum for Strategic Studies), σημείωσε ότι αυτό που υποστήριζε ο Κένεντι ήταν «η πολιτική των ΗΠΑ για το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων 50 ετών, μέχρι που ήρθε ο Ντόναλντ Τραμπ».

«Αυτό που κάναμε ήταν να διευκολύνουμε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ) -και, στην πραγματικότητα, να κατευνάσουμε τη ΛΔΚ με την προσδοκία ότι θα φιλελευθεροποιηθεί και θα γίνει ένας «υπεύθυνος εταίρος» -και δεν θα αποτελεί απειλή για κανέναν», δήλωσε στην Epoch Times σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μέρος αυτής της υποστήριξης, είπε, περιελάμβανε «τη μεταφορά ενός τεράστιου μέρους της παραγωγής μας στην Κίνα – και την ανεργία εκατομμυρίων Αμερικανών», ενώ επέτρεπε στον κινεζικό στρατό να αναπτυχθεί.

Η κυβέρνηση Τραμπ μετατοπίστηκε προς μια σκληρή στάση απέναντι στην Κίνα. Η επιστροφή στην πολιτική της δέσμευσης και του διαλόγου, όμως, θα ήταν ακριβώς αυτό που επιθυμεί το Πεκίνο, δήλωσε ο Νιούσαμ, συνεργάτης της Epoch Times.

«Οι Κινέζοι κομμουνιστές ήταν πολύ τυχεροί όλα αυτά τα χρόνια που είχαν πολλούς Αμερικανούς σε θέσεις επιρροής, οι οποίοι υπονόμευσαν αφελώς ή σκόπιμα τα συμφέροντα της Αμερικής και επέτρεψαν στην Κίνα να εξελιχθεί σε μια πρώτης τάξεως απειλή για τις ΗΠΑ και τον ελεύθερο κόσμο γενικότερα», είπε. «Ο κινεζικός στρατός έχει προβεί στη μεγαλύτερη και ταχύτερη ανάπτυξη στην ιστορία (που χρηματοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από αμερικανικά δολάρια) -παρά το γεγονός ότι δεν αντιμετωπίζει εχθρούς».

Οι διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι DF-41 της Κίνας με πυρηνική ικανότητα φαίνονται κατά τη διάρκεια στρατιωτικής παρέλασης στην πλατεία Τιενανμέν στο Πεκίνο, την 1η Οκτωβρίου 2019. (Greg Baker/AFP μέσω Getty Images)

Ο Νιούσαμ διερωτήθηκε πώς η οικονομική σχέση των ΗΠΑ με την Κίνα μπορεί να είναι «αμοιβαία επωφελής», αναφέροντας την είσοδο της Κίνας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου με την υποστήριξη των ΗΠΑ το 2001, η οποία δεν κατάφερε να αναγκάσει το Πεκίνο να ανοίξει την οικονομία του.

«Η Κίνα έγινε δεκτή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου παρά το γεγονός ότι δεν πληρούσε καμία από τις απαιτήσεις. Υποσχέθηκε να συμμορφωθεί με τους κανόνες και ακόμη δεν το έχει κάνει, και δεν δείχνει κανένα σημάδι συμμόρφωσης», είπε, περιγράφοντας την εθνική στρατηγική του Πεκίνου ως «να κυριαρχήσει σε κάθε κλάδο που έχει σημασία -και να επιτύχει αυτόν τον στόχο με κάθε τρόπο».

Ο Νιούσαμ θεωρεί ότι η πεποίθηση ότι το Πεκίνο επιθυμεί ειρήνη και ευημερία και όχι στρατιωτική σύγκρουση είναι στην καλύτερη περίπτωση λανθασμένη, σημειώνοντας ότι στα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης και στις επίσημες ανακοινώσεις, το καθεστώς είναι σαφές για τη φιλοδοξία του να ανατρέψει την παγκόσμια τάξη πραγμάτων υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.

«Χωρίς την αμερικανική βοήθεια, η Ταϊβάν θα είναι σε θέση να διαπραγματευτεί μόνο τους όρους της παράδοσής της στο Πεκίνο. Αφήστε την Ταϊβάν να περάσει υπό τον έλεγχο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (ΚΚΚ) και η Ασία θα γίνει κόκκινη εν μία νυκτί και καμία χώρα πουθενά δεν θα πιστέψει τις υποσχέσεις της Αμερικής για προστασία – ή την ικανότητά της να αποκρούσει την κινεζική επιθετικότητα».

Το USS Chung-Hoon παρατηρεί ένα πλοίο του κινεζικού ναυτικού να πραγματοποιεί έναν «μη ασφαλή», όπως τον χαρακτήρισε, κινεζικό ελιγμό στο στενό της Ταϊβάν, στις 3 Ιουνίου 2023. (Mass Communication Specialist 1st Class Andre Richard/U.S. Navy μέσω AP)

Ούτε ο Νιούσαμ ούτε ο Μιλς θεωρούν ακριβές να δηλώνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι «σχεδόν μόνες» στην αντιμετώπιση των απειλών από την Κίνα.

«Αυτές είναι οι κορυφαίες στρατιωτικές δυνάμεις εκτός της σφαίρας της Κίνας», δήλωσε ο Μιλς καθώς ανέλυε τις χώρες που περιλαμβάνονται στον κατάλογο του Κένεντι, σημειώνοντας ότι η Ινδία, η οποία έχει σκληρύνει την στάση της απέναντι στην Κίνα μετά τις φονικές συνοριακές συγκρούσεις, πιθανότατα θα ταχθεί στο πλευρό των Ηνωμένων Πολιτειών.

Και σε αντίθεση με το επιχείρημα του Κένεντι ότι οι στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ είναι υπερβολικές, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να προετοιμαστούν στρατιωτικά, δήλωσε ο Μιλς.

Όταν «αντιμετωπίζουμε ένα επιθετικό ολοκληρωτικό κράτος», είπε, «όσο περισσότερο προετοιμαζόμαστε, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να υπάρξει πόλεμος».

Και όποια δράση αναλάβουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, δίνει το παράδειγμα για τον υπόλοιπο κόσμο, σημείωσε ο Νιούσαμ.

«Οι άνθρωποι παντού προσβλέπουν στις Ηνωμένες Πολιτείες για ηγεσία ενάντια στη ΛΔΚ και το επιθετικό, ολοκληρωτικό, κομμουνιστικό καθεστώς της», είπε.

Ο Νιούσαμ υποστηρίζει την άποψη ότι «δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα που να ωφελεί» οικονομικά το κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας, «το οποίο ουσιαστικά ενισχύει τον εχθρό μας που επιδιώκει να μας καταστρέψει».

Και αντί οι Ηνωμένες Πολιτείες να επιδιώκουν διάλογο με την Κίνα, ο Νιούσαμ πιστεύει ότι ένα τέτοιο βήμα θα πρέπει να ξεκινήσει από την «άλλη πλευρά».

«Αν η Κίνα θέλει να μας μιλήσει, γνωρίζει το τηλέφωνό μας», δήλωσε. «Και αυτή θα πρέπει να είναι η φύση της σχέσης μας μέχρι η Κίνα να κυβερνηθεί από μια συναινετικά επιλεγμένη κυβέρνηση και να υπάρξει κάποιο πραγματικό ίχνος ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών στη χώρα».

Η εφημερίδα Epoch Times επικοινώνησε με τον Κένεντι για σχόλια.

Νεκρός ο αντιπρόεδρος του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Κίνας φέρεται να εμπλέκεται σε αφαίρεση οργάνων από ανθρώπους εν ζωή

Δευτέρα, 12 Ιούν, 2023 Από EPOCH TIMES

Ο Λιου Γιονγκφένγκ (Liu Yongfeng), αντιπρόεδρος του Πρώτου Νοσοκομείου του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Κίνας (First Hospital of China Medical University-CMU), πέθανε τη Δευτέρα. Ο Λιου και το CMU έχουν κατηγορηθεί από ερευνητές στις Ηνωμένες Πολιτείες ότι φέρονται να εμπλέκονται σε εγκλήματα αφαίρεσης οργάνων.

Η συντακτική επιτροπή της κινεζικής εφημερίδας «Chinese Journal of Practical Surgery» (Κινεζικό Περιοδικό Πρακτικής Χειρουργικής) δημοσίευσε επικήδειο λέγοντας ότι ο Λιου Γιονγκφένγκ, «εξέχον μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ) και χειρουργός στο Πρώτο Νοσοκομείο του CMU», πέθανε στις 5 Ιουνίου σε ηλικία 71 ετών λόγω «αναποτελεσματικής ιατρικής θεραπείας».

Ως ανώτερος ειδικός στις μεταμοσχεύσεις οργάνων, ο Λιου Γιονγκφένγκ προήδρευσε των κατευθυντήριων γραμμών για τη δωρεά οργάνων σε περίπτωση καρδιακού θανάτου στην Κίνα, οι οποίες, όπως ισχυρίζεται το ΚΚΚ, «άνοιξαν μια νέα εποχή για τη δωρεά οργάνων» στη χώρα, «φέρνοντας την επιχείρηση μεταμοσχεύσεων οργάνων της Κίνας στο δεύτερο χρυσό στάδιο».

Ωστόσο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός για τη Διερεύνηση της Δίωξης του Φάλουν Γκονγκ (World Organization to Investigate the Persecution of Falun Gong-WOIPFG), με έδρα τις ΗΠΑ, κατέγραψε τον Λιου Γιονγκφένγκ ως ύποπτο που είναι υπεύθυνος για την αφαίρεση οργάνων από ανθρώπους εν ζωή.

Το Φάλουν Γκονγκ είναι μια ειρηνική πρακτική διαλογισμού με εκατομμύρια ασκούμενους σε όλο τον κόσμο, αλλά στην Κίνα, οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ είναι μια από τις μεγαλύτερες ομάδες θυμάτων της αναγκαστικής αφαίρεσης οργάνων από το ΚΚΚ από τότε που ο πρώην ηγέτης του Τζιανγκ Ζεμίν ξεκίνησε το 1999 μια εκστρατεία δίωξης κατά του Φάλουν Γκονγκ.

Κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης στην οποία συμμετείχαν χιλιάδες ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ στην Ταϊπέι στις 23 Απριλίου 2006, τέσσερις διαδηλωτές πρωταγωνιστούν σε ένα θεατρικό ενάντια στη δολοφονία των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ από τους Κινέζους κομμουνιστές και την αφαίρεση των οργάνων τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. (Patrick Lin/AFP μέσω Getty Images)

Σύμφωνα με την έκθεση της WOIPFG, ο Λιου Γιονγκφένγκ έχει πραγματοποιήσει τουλάχιστον 700 μεταμοσχεύσεις νεφρών και 190 μεταμοσχεύσεις ήπατος. Από τον Μάιο του 1995 έως τον Ιούνιο του 2005, 165 συνδυασμένες μεταμοσχεύσεις ήπατος και νεφρών από δότες χρησιμοποίησαν συνδυασμένη κοιλιακή ταχεία εκτομή οργάνων, όλοι εγκεφαλικά νεκροί, ηλικίας 20-54 ετών, 119 άνδρες και τρεις γυναίκες. Οι προεγχειρητικές εξετάσεις ήταν αρνητικές για τον ιό HIV και τον ιό της ηπατίτιδας, και η ηπατική και νεφρική λειτουργία ήταν όλες φυσιολογικές- Από τον Σεπτέμβριο του 1999 έως τον Σεπτέμβριο του 2004, 19 περιπτώσεις συνδυασμένης παγκρεατικής νεφρικής εκτομής ήταν άνδρες, με μέση ηλικία 30 ετών.

Ο Λιου Γιονγκφένγκ γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1952 και εντάχθηκε στο κρατικό CMU -το οποίο βρίσκεται στη Σενιάνγκ, στην επαρχία Λιαονίνγκ της βορειοανατολικής Κίνας- το 1973 για να σπουδάσει. Αργότερα υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος του Πρώτου Νοσοκομείου που συνδέεται με το CMU, ηγούμενος του Τμήματος Γενικής Χειρουργικής του νοσοκομείου, του Τμήματος Χειρουργικής Ηπατοχολικής και του Τμήματος Μεταμόσχευσης Οργάνων. Ο Λιου Γιονγκφένγκ ήταν επίσης επικεφαλής του Ινστιτούτου Μεταμόσχευσης Οργάνων και Γενικής Χειρουργικής του CMU (CMU Institute of Organ Transplantation and General Surgery).

Εκτός από τον κομβικό του ρόλο στο CMU, ο Λιου Γιονγκφένγκ κατέχει άφθονους επίσημους και ιατρικούς τίτλους, όπως μέλος της Επιτροπής Κλινικής Εφαρμογής της Τεχνολογίας Μεταμόσχευσης Ανθρώπινων Οργάνων του Υπουργείου Υγείας της Κίνας (Clinical Application Committee of Human Organ Transplantation Technology), επικεφαλής της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων για την Προετοιμασία Δωρεάς Ανθρώπινων Οργάνων στην Κίνα (Expert Group for China Human Organ Donation Preparation), διευθυντής της Επιτροπής της Κινεζικής Εταιρείας Μεταμόσχευσης Οργάνων (Chinese Society of Organ Transplantation) και πρόεδρος του Κλάδου Μεταμόσχευσης Οργάνων του Ιατρικού Συλλόγου της επαρχίας Λιαονίνγκ (Liaoning Province’s Medical Association).

Είναι επίσης μέλος της συντακτικής επιτροπής πολλών περιοδικών, όπως το Chinese Journal of Organ Transplantation και το Chinese Journal of Surgery (Κινεζικό Περιοδικό Μεταμόσχευσης Οργάνων), και αρχισυντάκτης του Chinese Journal of Practical Surgery (Κινεζικό Περιοδικό Πρακτικής Χειρουργικής). Το Κρατικό Συμβούλιο χορήγησε στον Λιου Γιονγκφένγκ ειδικό ισόβιο επίδομα.

Ο επικήδειος αναφέρει ότι ο Λιου Γιονγκφένγκ «συνέβαλε τα μέγιστα στην ανάπτυξη της σύγχρονης γενικής χειρουργικής και της μεταμόσχευσης οργάνων στην Κίνα». Το Υπουργείο Παιδείας τον βράβευσε για τη συνδυασμένη μεταμόσχευση παγκρέατος και νεφρού.

Άγαλμα του εκλιπόντος κομμουνιστή ηγέτη Μάο Τσετούνγκ απέναντι από το Πρώτο Νοσοκομείο του Ιατρικού Πανεπιστημίου της Κίνας, όπου κρατείται ο νομπελίστας Λιου Σιαομπό, στο Σενιάν της επαρχίας Λιαονίνγκ, στις 13 Ιουλίου 2017. (Fred Dufour/AFP μέσω Getty Images)

Το Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Κίνας φέρεται να αφαιρεί όργανα ανθρώπων εν ζωή

Το CMU είναι η πρώτη ιατρική σχολή με έδρα το ΚΚΚ, που ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1931 στο Ρουιτζίν της επαρχίας Τζιανγκσί – εκείνη την εποχή ο Μάο Τσετούνγκ ίδρυσε την Κινεζική Σοβιετική Δημοκρατία με πρωτεύουσα το Ρουιτζίν. Παλαιότερα ήταν γνωστή ως στρατιωτική ιατρική και υγειονομική σχολή που εξυπηρετούσε το ΚΚΚ και αργότερα μετονομάστηκε σε Ιατρικό Πανεπιστήμιο Κίνας (CMU) τον Σεπτέμβριο του 1940 στο Γιαν’αν της επαρχίας Σαανσί.

Το CMU βρισκόταν στον κατάλογο της WOIPFG με τους ύποπτους για τη αφαίρεση οργάνων από ανθρώπους εν ζωή.

Στις 23 Μαΐου 2007, το Πρώτο Νοσοκομείο του CMU ορίστηκε από το Υπουργείο Υγείας ως νοσοκομείο για μεταμόσχευση ήπατος και νεφρών. Το 2002 ιδρύθηκαν το Ινστιτούτο Μεταμοσχεύσεων Οργάνων και μια νέα ΜΕΘ μεταμόσχευσης οργάνων. Μέχρι τις 18 Οκτωβρίου 2012, το νοσοκομείο είχε πραγματοποιήσει περισσότερες από 800 μεταμοσχεύσεις νεφρών, 200 μεταμοσχεύσεις ήπατος, έξι συνδυασμένες μεταμοσχεύσεις ήπατος-νεφρών, 26 συνδυασμένες μεταμοσχεύσεις ήπατος-νεφρών, τρεις συνδυασμένες μεταμοσχεύσεις νησιδίων-νεφρών και μία μεταμόσχευση νησιδίων μετά από μεταμόσχευση. Ο Χονγκ Τζινγκ, οφθαλμίατρος του νοσοκομείου, έχει πραγματοποιήσει τουλάχιστον 800 διαπεραστικές και ελασματοειδείς μεταμοσχεύσεις κερατοειδούς, σύμφωνα με την έρευνα της WOIPFG.

Η WOIPFG δημοσίευσε μια έκθεση στις 27 Σεπτεμβρίου 2014, ανακοινώνοντας την πρώτη παρτίδα καταλόγων εντοπισμού 1.814 ιατρικού προσωπικού που είναι ύποπτο για συμμετοχή στη συλλογή οργάνων από ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ εν ζωή σε 228 νοσοκομεία στην ηπειρωτική Κίνα. Ο κατάλογος περιλαμβάνει τους Λιου Γιονγκφένγκ (Liu Yongfeng), Ζανγκ Τζιαλίν (Zhang Jialin), Γου Γκανγκ (Wu Gang), Λιου Σουρόνγκ (Liu Shurong) και Λι Γκουιτσέν (Li Guichen) – οι οποίοι προέρχονται από το Πρώτο Νοσοκομείο της CMU.

Μια έκθεση της WOIPFG στις 7 Αυγούστου 2012 έδειξε ότι το ‘Ερευνητικό Κέντρο Ψυχολογικής (Field Psychological Research Center) του Γραφείου Δημόσιας Ασφάλειας της Τζιντσού (Jinzhou Public Security Bureau), υπό την προεδρία του Γουάνγκ Λιτζούν (Wang Lijun), πρώην διευθυντή του Γραφείου Δημόσιας Ασφάλειας της Τζιντσού (Jinzhou Public Security Bureau) στην επαρχία Λιαονίνγκ (Liaoning Province), ήταν ύποπτο για τη διενέργεια μεταμοσχεύσεων οργάνων και άλλων ανθρώπινων πειραμάτων σε ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ.

Σύμφωνα με μια τηλεφωνική συνομιλία με έναν ερευνητή της WOIPFG στις 25 Μαΐου 2012, ο Τσεν Ρονγκσάν (Chen Rongshan), επικεφαλής του χειρουργικού τμήματος ουρολογίας στο νοσοκομείο PLA 205 στην Τζινγκζού της επαρχίας Λιαονίνγκ, παραδέχτηκε τη συλλογή οργάνων από ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ και ότι η CMU συμμετείχε στο πρόγραμμα μεταμόσχευσης του Γουάνγκ Λιτζούν.

Ο Τσεν Ρονγκσάν «έχει πραγματοποιήσει 568 μεταμοσχεύσεις νεφρών τα τελευταία χρόνια, με ποσοστό επιτυχίας 100 τοις εκατό», καυχιόταν ένα άρθρο στο Liaoxi Business News στις 23 Μαΐου 2006.

Το Minghui.org, με έδρα τις ΗΠΑ, δημοσιοποίησε την ακόλουθη ηχογράφηση φωνής στις 2 Δεκεμβρίου 2012:

Ερευνητής: Ο ίδιος [Γουάνγκ Λιτζούν] είχε ένα πρόγραμμα μεταμόσχευσης και συνεργάστηκε με το νοσοκομείο PLA 205 σε αυτό. Θα μπορούσατε να μας πείτε περισσότερα γι’ αυτό;

Τσεν Ρονγκσάν: Αχ…

Ερευνητής: Θα θέλαμε να επιβεβαιώσουμε αν συνεργαστήκατε μαζί του σε αυτό.

Τσεν Ρονγκσάν: Όχι μόνο εμείς, αλλά και το Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Κίνας συμμετείχε επίσης σε αυτό.

Ερευνητής: Ο Γουάνγκ μας είπε ότι μερικά από τα όργανα ήταν από κρατούμενους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ. Μπορείτε να το επιβεβαιώσετε αυτό;

Τσεν Ρονγκσάν: Η διαχείρισή τους έγινε μέσω του δικαστηρίου.

Ερευνητής: Εννοείτε ότι εμπλέκονται οι δικαστικοί λειτουργοί;

Τσεν Ρονγκσάν: Ναι.

Αρκετοί καθηγητές του CMU πέθαναν από ασθένεια

Σύμφωνα με ελλιπή στατιστικά στοιχεία από πολλά κινεζικά ειδησεογραφικά μέσα, το 2023, εκτός από τον Λιου Γιονγκφένγκ, πέθαναν από «ασθένεια» τουλάχιστον άλλοι πέντε αξιοσημείωτοι ιατρικοί εμπειρογνώμονες του CMU.

Αυτοί οι χειρουργοί απολάμβαναν όλοι ειδικά επιδόματα από το Κρατικό Συμβούλιο, και καθένας από αυτούς επαινέθηκε ιδιαίτερα ως «εξαιρετικό μέλος του ΚΚΚ» ή «πιστός» στο Κόμμα και τις υποθέσεις του Κόμματος.

Ο Σου Κετσένγκ (Xu Kecheng), πρώην επικεφαλής του Τμήματος Καρδιολογίας στο Πρώτο Νοσοκομείο (Department of Cardiology at the First Hospital) του CMU, πέθανε την 1η Απριλίου «μετά από μακρά ασθένεια». Γεννημένος το 1928, ο Σου ήταν πρόεδρος της Εταιρείας Καρδιαγγειακών Παθήσεων της Λιαονίνγκ. Είχε βραβευτεί από τον Κλάδο Καρδιαγγειακών Παθήσεων του Κινεζικού Ιατρικού Συλλόγου το 2019 και με το Βραβείο Επιτεύγματος Ζωής στην Καρδιολογία από τον Κλάδο Καρδιακής Ηλεκτροφυσιολογίας και Βηματοδότησης του Κινεζικού Ιατρικού Συλλόγου.

Ο Παν Ζιμίν (Pan Zimin), μέλος του ΚΚΚ και πρώην διευθυντής του Τμήματος Ωτορινολαρυγγολογίας (Department of Otolaryngology), Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου (Head and Neck Surgery) στο Πρώτο Νοσοκομείο της CMU, πέθανε από ασθένεια στις 17 Μαρτίου. Ο Παν, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1935. Το 2003 του απονεμήθηκε από το Κρατικό Συμβούλιο το «Εθνικό Βραβείο Επιστημονικής και Τεχνολογικής Προόδου» (National Science and Technology Progress Award), το οποίο αντιπροσωπεύει το υψηλότερο επίπεδο βασικής και κλινικής έρευνας για τον καρκίνο του λάρυγγα. Από το 1996, έχει διοριστεί ως εμπειρογνώμονας στην Επιτροπή Αξιολόγησης Φαρμάκων του Υπουργείου Υγείας (Drug Evaluation Committee of the Ministry of Health) και του Τμήματος Υγείας (Provincial Department of Health) της επαρχίας Λιαονίνγκ.

Ο Σεν Κούι (Shen Kui), μέλος του ΚΚΚ και καθηγητής γενικής χειρουργικής στο Πρώτο Νοσοκομείο του CMU, πέθανε από ασθένεια στις 21 Ιανουαρίου. Γεννημένος τον Μάιο του 1919, ο Shen ήταν διευθυντής του Τμήματος Χειρουργικής και του Τομέα Έρευνας για τον καρκίνο του παγκρέατος (Department of Surgery and Pancreatic Cancer Research Sector) του CMU. Η επίσημη νεκρολογία τον περιέγραψε ως εξέχον μέλος του ΚΚΚ και έναν από τους ιδρυτές και πρωτοπόρους της σύγχρονης παγκρεατικής χειρουργικής στην Κίνα.

Ο Κάι Ζιντάο (Cai Zhidao), ένας από τους θεμελιωτές των υπερήχων στην Κίνα και καθηγητής στο CMU, πέθανε από ασθένεια στις 4 Ιανουαρίου Γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1933, ήταν διευθυντής του Τμήματος Υπερήχων (Department of Ultrasound) και επικεφαλής του Τμήματος Γαστρεντερολογίας (Department of Gastroenterology) στο Πρώτο Νοσοκομείο του CMU.

Ο Φέι Σενγκζόνγκ (Fei Shengzhong), μέλος του ΚΚΚ και πρώην διευθυντής του Πρώτου Νοσοκομείου της CMU, πέθανε από ασθένεια στις 4 Ιανουαρίου. Γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1930, ήταν διευθυντής του Τμήματος Ωτορινολαρυγγολογίας της Ιατρικής Σχολής της CMU, διευθυντής του Πρώτου Νοσοκομείου της CMU και επικεφαλής του Τμήματος Ιατρικής (Department of Medicine), αναπληρωτής διευθυντής του Ινστιτούτου Ογκολογίας (Institute of Oncology) και διευθυντής της Μονάδας Έρευνας για τον Καρκίνο του Λάρυγγα (Laryngeal Cancer Research Unit) της CMU. Ο Φέι ήταν επίσης ο πρώτος πρόεδρος του νοσοκομείου Τζινκίου στην επαρχία Λιαονίνγκ.

Από τους Shawn Jiang και Lynn Xu

Συγγραφέας προειδοποιεί ότι ο νέος σεξουαλικός πολιτιστικός πόλεμος στοχεύει στην απόρριψη του δυαδικού συστήματος αρσενικού-θηλυκού

Δευτέρα, 12 Ιούν, 2023Κυριακή, 11 Ιούν, 2023 Από EPOCH TIMES

Ο συγγραφέας Στιβ Ντις (Steve Deace) προειδοποιεί ότι οι ριζοσπάστες υποστηρικτές της νέας σεξουαλικής κουλτούρας, η οποία έχει κυριεύσει την Αμερική, επιμένουν να εξαφανίσουν τη δυαδική σεξουαλική ταυτότητα αρσενικού-θηλυκού, ενώ αναγκάζουν τους ανθρώπους να «συμφωνήσουν με την ψύχωσή τους».

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στις 7 Ιουνίου στον Τζόσουα Φίλιπ (Joshua Philipp) στην εκπομπή «Crossroads», ο Ντις επεσήμανε τη διαφορά μεταξύ του παλιού πολέμου της σεξουαλικής κουλτούρας που ακολούθησε τη σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του ’60 και του νέου πολέμου της σεξουαλικής κουλτούρας που έχει αποκτήσει εξέχουσα σημασία τα τελευταία πέντε έως δέκα χρόνια. Ο παλιός πολιτιστικός πόλεμος προσπάθησε να «διαστρεβλώσει την πραγματικότητα» επιμένοντας ότι υπάρχουν πολλαπλές σεξουαλικές ταυτότητες, πρότεινε, ενώ ο νέος προσπαθεί να τις «απορρίψει εντελώς».

Οι νέες ΛΟΑΤΚΙ ιδεολογίες επιμένουν ότι «δεν είμαι καν το ίδιο άτομο με αυτό που ήμουν όταν δημιουργήθηκα ή γεννήθηκα. Δεν είμαι άνδρας, δεν είμαι γυναίκα. Είμαι μη δυαδικός», είπε. «Σε αυτή την περίπτωση, κάποιος μου ζητάει εξαρχής να συμφωνήσω με την ψύχωσή του, να συμφωνήσω με την απόρριψη της πραγματικότητας».

Στον παλιό πολιτιστικό πόλεμο, «δεν χρειάζεται να ακολουθήσω κάποιον που ζει μια ζωή διαφορετική ηθικά από μένα μέσα σε αυτή την ανηθικότητα για να τον αναγνωρίσω».

Αλλά στον νέο πολιτισμικό πόλεμο, «πρέπει να σε ακολουθήσω στην παραφροσύνη σου για να σε αναγνωρίσω. Και με το να το αναγνωρίζω αυτό, τότε πρέπει να αρνηθώ τον ίδιο μου τον Δημιουργό που σας δημιούργησε αρσενικό και θηλυκό […] Αυτό ονομάζεται αμαρτία. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Για να μην αναφέρω ότι είναι παράλογο».

«Όταν αρχίζεις να εμπορεύεσαι αυτά τα πράγματα στα παιδιά, αρχίζεις να βλέπεις αυτά τα«φιλικά προς την οικογένεια» θεάματα με τραβεστί, και υπάρχουν δονητές και σεξουαλικά παιχνίδια, και όλα τα υπόλοιπα είναι απλωμένα για να τα βλέπουν τα παιδιά. Και νομίζω ότι υπάρχει πολύς κόσμος που ίσως δεν ενδιαφέρεται και πολύ για τον γάμο των ομοφυλοφίλων, που το βλέπει αυτό και λέει: «Διάολε, όχι. Αυτό είναι παραφροσύνη. Δεν θα συμβεί αν περνάει απ’ το χέρι μου».

Σε συνέντευξή του στην εκπομπή «American Thought Leaders» τον Μάιο, ο Δρ Τζεφ Μάγιερς (Dr. Jeff Myers), ο οποίος είναι συν-συγγραφέας του βιβλίου «Exposing the Gender Lie: How to Protect Children and Teens From the Transgender Industry’s False Ideology» (Αποκαλύπτοντας το ψέμα του φύλου: Πώς να προστατεύσετε τα παιδιά και τους εφήβους από την ψευδή ιδεολογία της βιομηχανίας των τρανσέξουαλ), προειδοποίησε ότι ο τρανσέξουαλισμός είναι μια ιδεολογία που προσπαθεί να αποκτήσει εξουσία «μπερδεύοντας τους ανθρώπους σχετικά με τη φύση της πραγματικότητας».

Ο Μπράντον Σόουγουολτερ (Brandon Showalter), ο δεύτερος συν-συγγραφέας του βιβλίου, επέκρινε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τους φορείς επιρροής που προσπαθούν να πείσουν τους νέους να πιστέψουν ότι γεννήθηκαν σε λάθος σώμα. Πολλοί από αυτούς τους νέους ανήκαν στο φάσμα του αυτισμού και υπέφεραν από προβλήματα ψυχικής υγείας, σημείωσε.

«Είναι φυσιολογικά αδύνατο να γίνει κανείς το αντίθετο φύλο. Το έχουμε δει αυτό να συμβαίνει με προηγούμενες κοινωνικές μεταδοτικές ασθένειες, όπως η ανορεξία, το να χαρακώνονται και άλλοι τρόποι αυτοτραυματισμού που εξαπλώνονται με κοινωνική εξάπλωση. Το ίδιο συμβαίνει και με αυτή την κατάσταση», δήλωσε ο Σόουγουολτερ.

«Αυτό που συμβαίνει με τα αυτιστικά άτομα, όσο σοβαρός ή μέτριος ή ήπιος κι αν είναι ο αυτισμός τους […], εμπλέκονται σε μια κουλτούρα όπου τα προβλήματά τους μπορούν να εξηγηθούν μέσω της ιδεολογίας της ταυτότητας φύλου».

Συναίνεση και συμμόρφωση

Ο παλιός πολιτιστικός πόλεμος μετά τη σεξουαλική επανάσταση μέχρι πριν από πέντε ή δέκα χρόνια όριζε την αριστερά και τη δεξιά με διαφορετικό τρόπο σε σύγκριση με τον νέο, επισήμανε ο Ντις στη συνέντευξή του στο «Crossroads».

«Αν ήσουν λίγο πιο φιλελεύθερος ή αριστερός από το κέντρο στη φύση σου, συμφωνούσες ότι είχες ατομική αυτονομία, ατομική δράση, και το μόνο όριο σε αυτό θα ήταν ότι αν αυτό που έκανες μπορούσε να αποδειχθεί ότι έβλαπτε ένα άλλο άτομο. Και η συναίνεση ήταν πραγματικά ηθική. Αν ένας άλλος ενήλικας συναινούσε στις πράξεις σας, τότε ήταν εντάξει. Και δεν υπήρχε άλλη ανώτερη αξία από τη συναίνεση».

Ο κοινωνικός σχολιαστής Στιβ Ντις, συγγραφέας βιβλίων όπως το «Faucian Bargain: The Most Powerful and Dangerous Bureaucrat in American History» (Η συμφωνία του Φάουτσι: Ο πιο ισχυρός και επικίνδυνος γραφειοκράτης στην αμερικανική ιστορία) και «A Nefarious Plot» (Μια διαβολική συνωμοσία) εκφράζει τις απόψεις του για τον τρανσεξουαλισμό που κατακλύζει την αμερικανική κοινωνία σε πρόσφατη συνέντευξή του στο «Crossroads» (στιγμιότυπο από το EpochTV).

«Στη δεξιά, συνηθίζαμε να λέμε, λοιπόν, ότι υπάρχει μια άλλη αρχή, ο Δημιουργός σας, πέρα από την ανθρώπινη συναίνεση. Υπάρχει μια άλλη ηθική», σημείωσε. «Και έτσι, αυτές οι δύο πλευρές διεξήγαγαν πόλεμο για μια γενιά. Και οι δύο συμφώνησαν για την εξουσία. Και οι δύο συμφώνησαν στην αυτονομία. Απλώς διαφωνούσαν για το ποιος κυβερνούσε αυτά τα πράγματα και ποια ήταν τα όριά τους».

«Ο νέος πολιτιστικός πόλεμος είναι ότι είτε έχω απεριόριστη δράση και αυτονομία για να κάνω ό,τι θέλω, όσο διεφθαρμένο κι αν είναι, ή όπως είδαμε κατά τη διάρκεια της COVID, δεν έχω καθόλου. Δεν έχω καθόλου εξουσία. Πρέπει να είμαι απόλυτα υπάκουος, απόλυτα προστατευόμενος του κράτους. Και αυτό, παρεμπιπτόντως, διαχέεται στα ηθικά ζητήματα».

Περιέγραψε τις επιπτώσεις του νέου πολιτισμικού πολέμου δίνοντας ένα παράδειγμα με τα αγόρια που κάνουν ντους στα αποδυτήρια με τους συμπαίκτες τους μετά από ένα αθλητικό γεγονός.

«Μπορεί να παρατηρήσουμε ένα άλλο παιδί γυμνό στο μπάνιο. Ίσως έμοιαζε διαφορετικό από μένα, ήταν πιο ή λιγότερο «προικισμένο» από μένα. Δεν θα το λέγαμε δυνατά, όμως. Κρατούσες αυτές τις σκέψεις για τον εαυτό σου, σωστά;» .

«Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι μπαίνω στο TikTok. Φτιάχνω ένα βίντεο και λέω: «Ξέρεις, παρατήρησα έναν άλλο τύπο γυμνό. Συμβαίνει κάτι με μένα;». Τότε αυτό που συμβαίνει είναι ότι δημιουργείται ένας βρόγχος ανατροφοδότησης. Ξέρεις, όλοι στο TikTok, όλοι όσοι γνωρίζεις, χοροπηδούν και λένε: «Είσαι γκέι, είσαι τρανς, ίσως είσαι πραγματικά γυναίκα»».

«Και δεν θα τολμούσες να εναντιωθείς σε αυτό τώρα. Γιατί αυτό θα σε έκανε φανατικό. Και το ίδιο ακριβώς πλήθος θα στραφεί τώρα εναντίον σας. Και θα φορέσετε το «κόκκινο γράμμα». Και έτσι, αυτή η δυναμική συνεχίζεται και συνεχίζεται και συνεχίζεται. Τροφοδοτείται στο υποσυνείδητο».

«Δεν υπάρχει καμία ηθική γραμμή που να λέει: «Εντάξει, ας βάλουμε μια παύση σε αυτό εδώ γιατί αρχίζει να γίνεται περίεργο». Και τότε, πριν το καταλάβεις, βρίσκεσαι σε μια κλινική και σε συμβουλεύουν για μια επέμβαση αλλαγής φύλου».

Αυτό συμβαίνει επειδή η νούμερο ένα αξία στην Αμερική σήμερα δεν είναι η αξιοκρατία, η ηθική, η σημαντικότητα ή η συμπόνια, σημείωσε ο Ντις. Αντίθετα, είναι η «συμμόρφωση».

«Είμαι συμβατός με τη θέληση του καθεστώτος, με τον όχλο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης; Και έτσι επιτυγχάνω την αρετή. Έτσι επιτυγχάνω την αποδοχή. Η σημασία της είναι η συμμόρφωση με αυτόν τον όχλο».

Η αντεπίθεση

Ο Ντις επεσήμανε επίσης ότι η ώθηση των ΛΟΑΤΚΙ θα οδηγούσε τελικά σε αντίδραση. «Νομίζω ότι πολλοί από εμάς πίστευαν ότι θα το είχαμε πετύχει εδώ και καιρό ή μέχρι τώρα. Αλλά υπάρχουν ανεπίσημα σημάδια ότι το πετυχαίνουμε τώρα… Αυτό που συνέβη με την Budweiser και την Target, τι συνέβη στις μετοχές τους, στις κεφαλαιοποιήσεις τους. Το ίδιο συμβαίνει και με την Disney».

Η προώθηση των ΛΟΑΤΚΙ από τις εταιρείες δεν είναι πλέον «ούτε κατά διάνοια τόσο απεχθής όσο ήταν τα προηγούμενα χρόνια», είπε. «Και αναρωτιέμαι αν, συγγνώμη για το λογοπαίγνιο, ο φόβος του Θεού έχει χτυπήσει κάποια από τις εταιρείες της Αμερικής».

«Ο Έλον Μασκ έθεσε ένα εξαιρετικό σημείο τις προάλλες όταν είπε ότι, σε οποιαδήποτε άλλη εποχή, θα είχαμε ήδη δει ομαδικές αγωγές από επενδυτές εναντίον εταιρειών που είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο, όπως η Disney και η Target : «Τι κάνετε και βυθίζετε τη μετοχή μου έτσι για τον πολιτικό σας σκοπό;»».

«Τώρα, δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί. Αλλά αναρωτιέμαι αν υποχωρούν από το χείλος του γκρεμού επειδή αισθάνονται ότι μπορεί να μας έχουν φέρει σε κρίσιμο σημείο».

Η Target και η Bud Light αντιμετώπισαν εκκλήσεις για μποϊκοτάζ τις τελευταίες εβδομάδες, αφού οι δύο επωνυμίες προώθησαν ΛΟΑΤΚΙ ιδεολογίες. Στο πλαίσιο του εορτασμού του «Pride Month» (Μήνας Υπερηφάνειας), η Target άρχισε να προσφέρει πάνω από 2.000 προϊόντα, μεταξύ άλλων ρούχα, βιβλία, είδη σπιτιού και ημερολόγια. Ορισμένα από τα προϊόντα απευθύνονταν σε παιδιά.

Εν τω μεταξύ, η Bud Light, που ανήκει στην Anheuser-Busch, έστειλε ένα κουτάκι μπύρας στον τρανσέξουαλ influencer Ντίλαν Μαλβέινι με το πρόσωπο του τρανσέξουαλ ακτιβιστή, μια κίνηση που επικρίθηκε ως προώθηση της ατζέντας των τρανσέξουαλ. Το κουτάκι δημιουργήθηκε για να γιορτάσει έναν ολόκληρο χρόνο «μετάβασης» του Μαλβέινι σε «γυναίκα».

Μεταξύ της 1ης Μαΐου και της 9ης Ιουνίου, η κεφαλαιοποίηση της Target μειώθηκε από 72,52 δισεκατομμύρια δολάρια σε 58,61 δισεκατομμύρια δολάρια – μια πτώση άνω του 19%. Εν τω μεταξύ, η κεφαλαιοποίηση της Anheuser-Busch μειώθηκε από 132,06 δισεκατομμύρια δολάρια σε 109,42 δισεκατομμύρια δολάρια μεταξύ 3 Απριλίου και 9 Ιουνίου, μια πτώση άνω του 17%.

Από τους Joshua Philipp and Naveen Athrappully

Πώς η κινεζική πρωτοβουλία «Μία ζώνη, ένας δρόμος» προωθεί τα κινεζικά συμφέροντα παγιδεύοντας τις χώρες σε μη βιώσιμα χρέη

Σάββατο, 10 Ιούν, 2023Σάββατο, 10 Ιούν, 2023 Από EPOCH TIMES

Η πρωτοβουλία «Μία ζώνη, ένας δρόμος» (Belt and Road Initiative – BRI) της Κίνας είναι ένα ασαφές διεθνές αναπτυξιακό πρόγραμμα που περιλαμβάνει εξαγωγικές δραστηριότητες και επιχειρήσεις πολιτικής επιρροής του καθεστώτος του Πεκίνου. Με αναφερόμενες δαπάνες ύψους 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων, οι οποίες θα μπορούσαν τελικά να γίνουν 8 τρισεκατομμύρια δολάρια, η BRI έχει συναντήσει μεγάλα εμπόδια τον τελευταίο καιρό, που έχουν ανακόψει την ταχύτητα ανάπτυξής της.

Η Ιταλία, η οποία είναι η μόνη χώρα της G-7 που συμμετέχει στο BRI, εξετάζει τελικά το ενδεχόμενο αποχώρησης. Η πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι δήλωσε ότι η συμμετοχή στην BRI ήταν ένα λάθος που απέφερε ανεπαρκή εμπορικά ή επενδυτικά οφέλη. Τον Μάιο, ανώτερος Ιταλός αξιωματούχος δήλωσε στο Reuters ότι η ανανέωση της συμφωνίας BRI είναι «εξαιρετικά απίθανη».

Η δημόσια εικόνα της Κίνας στην Ιταλία δεν είναι τόσο καλή πλέον, καθώς διεκδικεί 9 από τις 15 θέσεις στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας κατασκευής ελαστικών Pirelli. Η ελεγχόμενη από το Πεκίνο Sinochem κατέχει πλέον το 37% της ιταλικής εταιρείας, που ιδρύθηκε πριν από 150 χρόνια στο Μιλάνο, και φέρεται να προσπαθεί να παραβιάσει μια συμφωνία του 2015 που περιόριζε τον έλεγχό της στις στρατηγικές αποφάσεις. Ο επί μακρόν διευθύνων σύμβουλος της Pirelli ζήτησε από τη Μελόνι να εμποδίσει την ανάληψη της εξουσίας από τη Sinochem.

Κινεζικά συμφέροντα φέρονται επίσης να χρηματοδοτούν, μέσω παράνομων κρυπτονομισμάτων, τις επιχειρήσεις των πιο διαβόητων οργανωμένων εγκληματιών της Ιταλίας, γνωστών ως μαφία ‘Ντρανγκέτα. Κινέζοι και Ιταλοί εγκληματίες συνεργάζονται με Αλβανούς εγκληματίες που ελέγχουν τα ευρωπαϊκά λιμάνια για τη διανομή ποσοτήτων ρεκόρ κοκαΐνης σε παγκόσμιο επίπεδο. Μια ιταλική ερευνητική ομάδα υπολόγισε ότι τα ετήσια έσοδα της ‘Ντρανγκέτα ανέρχονται σε περίπου 47 δισεκατομμύρια δολάρια.

Το σιδηροδρομικό έργο υψηλής ταχύτητας της Κίνας στην Ινδονησία, ύψους 7,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αποτελεί παράδειγμα αποτυχημένης επένδυσης της BRI στην Ασία. Σύμφωνα με έκθεση της 8ης Ιουνίου, το έργο βρίσκεται τέσσερα χρόνια πίσω από το χρονοδιάγραμμα και έχει υπερβεί τον προϋπολογισμό κατά 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Ένας από τους σταθμούς είναι ακόμη ημιτελής, αλλά η συνεργαζόμενη κινεζική εταιρεία φέρεται να θέλει πιστοποίηση ότι η γραμμή είναι πλήρως λειτουργική. Ο σιδηρόδρομος πιθανότατα θα χάσει χρήματα, καθώς οι τερματικοί σταθμοί βρίσκονται εκτός των κέντρων των πόλεων και ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή θα κοστίζει πάνω από 23 δολάρια, σχεδόν το ένα τέταρτο του μέσου εβδομαδιαίου μισθού των Ινδονήσιων.

Ο COVID-19 και ο ραγδαία αυξανόμενος πληθωρισμός έχουν πλήξει με σφοδρότητα τα δάνεια της BRI. Από το 2017 έως το 2019, το μεγάλο χρέος της BRI ανήλθε ήδη σε 17 δισεκατομμύρια δολάρια. Το ποσό αυτό υπερτετραπλασιάστηκε σε 76,8 δισεκατομμύρια δολάρια μεταξύ 2020 και 2022.

Οι συμβάσεις BRI είναι συνήθως αδιαφανείς, με απόρρητους όρους γραμμένους στις συμφωνίες. Οι όροι που συνδέονται με την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους είναι πιθανότατα ακόμη πιο αδιαφανείς. Στην περίπτωση της Σρι Λάνκα, για παράδειγμα, η χώρα έπρεπε να παραιτηθεί από τα δικαιώματα του λιμανιού Hambantota για 99 χρόνια για να επαναδιαπραγματευτεί το χρέος της.

Οι επικριτές ανησυχούν ότι η Κίνα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το λιμάνι ως βάση του ναυτικού της. Το Πακιστάν, το οποίο έχει επίσης ένα δυνητικό κινεζικό ναυτικό λιμάνι στο Γκουαντάρ, είναι επίσης μη βιώσιμα χρεωμένο στην Κίνα. Και οι δύο χώρες ψηφίζουν στενά με την Κίνα στα Ηνωμένα Έθνη, υποδεικνύοντας διπλωματικούς όρους για τα δάνεια BRI.

Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζουζέπε Κόντε (2ος αριστερά) και ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ επιθεωρούν τους Ιταλούς καραμπινιέρους κατά τη διάρκεια μιας τελετής υποδοχής κατά την άφιξη του Σι για τη συνάντησή τους στη Villa Madama στη Ρώμη στις 23 Μαρτίου 2019. (Alberto Pizzoli/AFP via Getty Images)

Η εξαπάτηση των χωρών ώστε να επωμιστούν μεγαλύτερο χρέος από αυτό που είναι βιώσιμο και, ως εκ τούτου, να εξαναγκαστούν σε διπλωματικές, στρατιωτικές ή υποδομικές παραχωρήσεις, έχει ονομαστεί από τους επικριτές «διπλωματική παγίδα χρέους».

Άλλη κριτική κατά της BRI αφορά τον τρόπο με τον οποίο το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) έχει χρησιμοποιήσει το πρόγραμμα για να προωθήσει την εικόνα της Κίνας ως υποστηρικτή της διεθνούς ανάπτυξης, ενώ στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί την BRI για να διεθνοποιήσει το εμπόριο της Κίνας σε επιδοτούμενες τιμές που αυξάνουν την παγκόσμια πολιτική επιρροή του ΚΚΚ.

Σε συνέδριο στην Ουάσιγκτον τον περασμένο μήνα, ο Δρ Ματ Φέρτσεν δήλωσε ότι οι μικρότερες μη κρατικές κινεζικές επιχειρήσεις που επενδύουν στη Νότια, Νοτιοανατολική και Κεντρική Ασία «μπορούν να δημιουργήσουν μεγάλη οικονομική δραστηριότητα, αλλά μπορούν επίσης να είναι εξαιρετικά αποδιοργανωτικές και συνδέονται με την επιρροή της Κίνας».

Ο Φέρτσεν έχει δει επενδύσεις, για παράδειγμα, στη Βιρμανία (γνωστή και ως Μιανμάρ), «όπου κινεζικοί παράγοντες έχουν αναλάβει να δηλώσουν ότι τα έργα τους, όπως τα τυχερά παιχνίδια, τα έργα καζίνο και ολόκληρες ειδικές οικονομικές ζώνες […] αποτελούν μέρος της BRI».

Στο ίδιο συνέδριο, ο Ντικ Φόστερ της USAID δήλωσε: «Όταν κοιτάζω την ιστορία της BRI, βλέπω τεράστιο κεφάλαιο να περισσεύει και ουσιαστικά την κινεζική κυβέρνηση να λέει στις τράπεζες και τις κυβερνητικές υπηρεσίες της να πάνε να βγάλουν χρήματα». Είπε ότι η ανάπτυξη της ίδιας της Κίνας «αποτελεί εδώ μεγαλύτερη προτεραιότητα από το να βοηθηθούν άλλες χώρες να αναπτυχθούν».

Στις 14 Ιουνίου, η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων θα πραγματοποιήσει ακρόαση με τίτλο «Αξιολόγηση των αμερικανικών προσπαθειών για την αντιμετώπιση της εκβιαστικής διπλωματίας της Κίνας για την πρωτοβουλία “Μία ζώνη, ένας δρόμος”».

Μια πιθανή ανησυχία για αυτή την ακρόαση είναι ότι η Κίνα θα αξιοποιήσει τις διασυνοριακές επιδοτήσεις μέσω της BRI για να προωθήσει τη διείσδυση των εταιρειών της σε παγκόσμιο επίπεδο. Η ανησυχία αυτή αντιμετωπίζεται μέσω διακομματικής νομοθεσίας που εισήχθη στη Βουλή και τη Γερουσία των ΗΠΑ στις 7 Ιουνίου. Η νομοθεσία φέρει τον εύστοχο τίτλο «Leveling the Playing Field 2.0 Act». (Πράξη για την εξίσωση των όρων ανταγωνισμού 2.0).

Αλλά ας ελπίσουμε ότι θα είναι κάτι περισσότερο από το να ισοπεδώσει τους όρους ανταγωνισμού. Οι δημοκρατίες χρειάζονται κάθε πλεονέκτημα που μπορούμε να αποκτήσουμε έναντι των αυταρχικών κρατών και του παγκόσμιου εμπορίου που ελέγχουν.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Του Anders Corr

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Τεχνολογία και Δημοκρατία το θέμα των πρώτων «Δελφικών Διαλόγων», ανήμερα του θερινού ηλιοστασίου

Παρασκευή, 16 Ιούν, 2023Παρασκευή, 09 Ιούν, 2023 Από NEWSROOM

Οι Δελφοί αποτελούν ένα από τα πιο εμβληματικά τοπόσημα του αρχαίου ελληνικού στοχασμού, η αίγλη του οποίου παραμένει δυναμική και σήμερα. Το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών (ΕΠΚεΔ), καταστατική αποστολή του οποίου είναι η δημιουργία στους Δελφούς ενός ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πνευματικού κέντρου, αποτελεί το κατεξοχήν πολιτιστικό ίδρυμα στην Ελλάδα όπου η σημασία της ανθρωπιστικής σκέψης μπορεί και πρέπει να διερευνάται σε σταθερή βάση.

Σε αυτό το πλαίσιο, το ΕΠΚεΔ εγκαινιάζει το 2023 τους Δελφικούς Διαλόγους, με στόχο την ενίσχυση της παγκόσμιας εξωστρέφειας και πολιτιστικής επιδραστικότητας του Κέντρου. Επιφανείς στοχαστές και επιστήμονες παγκοσμίου εμβέλειας θα συναντηθούν στους Δελφούς για να συζητήσουν φλέγοντα θέματα της επικαιρότητας και προβλήματα, τα οποία η ανθρωπότητα θα κληθεί να αντιμετωπίσει στο άμεσο μέλλον, όπως δημοκρατία και τεχνολογική εξέλιξη, μετακινήσεις πληθυσμών και προσφυγικό, πολιτισμικές και εκπαιδευτικές προκλήσεις, η εποχή του μετα-ανθρώπου κ.ά.

Οι Πρώτοι Δελφικοί Διάλογοι τελούν υπό την αιγίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου και θα πραγματοποιηθούν στους Δελφούς την Τετάρτη 21 Ιουνίου 2023, χάρη στην γενναιοδωρία της Eurolife FFH. Εστιάζονται στο πολύ επίκαιρο ζήτημα της Τεχνολογίας και των τρόπων με τους οποίους αυτή θα μπορούσε να ενισχύσει ή και να υπονομεύσει τη λειτουργία της Δημοκρατίας, όπως τη γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.

Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών. (φωτ. athinorama.gr)

Στους Δελφικούς Διαλόγους 2023 θα μιλήσουν οι:

ÉTIENNE BALIBAR, φιλόσοφος, ομ. καθηγητής Πανεπιστημίου Paris X-Nanterre και Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας – THE DIGITAL CATASTROPHE AS ANTHROPOLOGICAL AND POLITICAL PROBLEM/ Η ΨΗΦΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

PHILIP N. HOWARD, κοινωνικός επιστήμων με εξειδίκευση στην τεχνολογία, τη δημόσια πολιτική και τις διεθνείς υποθέσεις. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής για το Περιβάλλον της Πληροφορίας – SCIENTIFIC COLLABORATION AND GOOD GOVERNANCE/ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

PIERRE LÉVY, φιλόσοφος, θεωρητικός του πολιτισμού και μελετητής των μέσων ενημέρωσης. Μέλος της Royal Society του Καναδά – THE DIGITAL PUBLIC SPHERE/ Ο ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ

JEFFREY SCHNAPP, πρόεδρος, Τμήμα Συγκριτικής Λογοτεχνίας, καθηγητής Ρομανικών Γλωσσών και Λογοτεχνιών και Συγκριτικής Λογοτεχνίας Πανεπιστημίου Harvard, Συν-διευθυντής του Κέντρου Berkman για το Διαδίκτυο και την Κοινωνία – DEMOCRACY GPT/ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ GPT

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

ALVIN WANG GRAYLIN, παγκόσμιος αντιπρόεδρος Εταιρικής Ανάπτυξης, HTC

Οι ομιλίες θα είναι διάρκειας 25 λεπτών και στη συνέχεια θα ακολουθ’ησει συζήτηση μεταξύ των ομιλητών (με τη μορφή Στρογγυλής Τράπεζας), στην οποία θα συμμετάσχει ο Παναγιώτης Ροϊλός, καθηγητής του Harvard και πρόεδρος του ΕΠΚεΔ. Τους Δελφικούς Διαλόγους θα παρακολουθήσουν επιλεγμένοι αριστούχοι μεταπτυχιακοί φοιτητές και υποψήφιοι διδάκτορες από την Ελλάδα και το εξωτερικό καθώς και σημαντικές εξέχουσες προσωπικότητες από το χώρο της πολιτικής, της οικονομίας, της έρευνας και της παιδείας.

Οι Διάλογοι θα μεταδίδονται ζωντανά στο διαδίκτυο, ενώ τα πρακτικά τους θα δημοσιευτούν σε ειδική έκδοση.

Ζωντανή Αναμετάδοση
Ιστοσελίδα: eccd.gr/democracy-and-technology
Facebook: fb.com/europeanculturalcentredelphi
Live Streaming
Website: eccd.gr/democracy-and-technology
Facebook: fb.com/europeanculturalcentredelphi

Ε. Μ.

(πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Οι υπηρέτες της δημοκρατίας

Πέμπτη, 01 Ιούν, 2023 Από NEWSROOM

Μόνον το ηθικά ελεύθερο πρόσωπο, δηλαδή το πρόσωπο που έχει συναίσθηση του χρέους, μπορεί να υπηρετήσει καλά τη δημοκρατία. Όποιος δεν έχει συναίσθηση του χρέους είναι ένα ασήμαντο ή ένα δουλοπρεπές πρόσωπο. Τα ασήμαντα πρόσωπα μπορούν να υπακούν με ζήλο και να εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους με μεγάλη αποτελεσματικότητα. Επειδή δεν έχουν βαθιές πεποιθήσεις, είναι ωστόσο διαθέσιμα να υπηρετούν οποιοδήποτε καθεστώς – λίγη σημασία έχει αν είναι το Τρίτο Ράιχ ή η ελεύθερη δημοκρατία. Τα δουλοπρεπή πρόσωπα μπορούν να υπηρετούν καλά έναν άνθρωπο ή μερικούς ανθρώπους, αλλά όχι ένα ιδεώδες και ακόμα λιγότερο τη δημοκρατία. Δεν έχουν τον διανοητικό εξοπλισμό -που γεννιέται από τη δέσμευση σε αξίες- για να κατανοήσουν κάτι που είναι πιο σημαντικό από την ιδιωτική και οικογενειακή τους ζωή.

Μπορούν, επομένως, να γίνουν γραφειοκράτες ενός αυταρχικού κράτους ή άριστοι αυλικοί, αλλά δεν μπορούν να γίνουν ποτέ αληθινοί υπηρέτες της δημοκρατίας. Και για έναν άλλο ακόμα λόγο μόνον τα ηθικά ελεύθερα πρόσωπα μπορούν να υπηρετούν τη δημοκρατία. Μόνον αυτά έχουν την αναγκαία εσωτερική δύναμη για να αναλαμβάνουν καθήκοντα που συνεπάγονται κόπους, απογοητεύσεις και κινδύνους. Όποιος, αντίθετα, υπηρετεί τη δημοκρατία από συμφέρον προσπαθεί να αποφεύγει κόπους και κινδύνους και, επομένως, δεν θα ανταποκριθεί επαρκώς στις υποχρεώσεις του. Στις χειρότερες, αλλά κάθε άλλο παρά σπάνιες, περιπτώσεις, όποιος υπηρετεί από συμφέρον διαφθείρεται από την υπόσχεση μιας ανταμοιβής. Μια δημοκρατία που βασίζεται αποκλειστικά σε δικαστές, αστυνομικούς, στρατιωτικούς και δημόσιους υπαλλήλους που δρουν από συμφέρον έχει αρκετά εύθραυστα θεμέλια. Αργά ή γρήγορα, προορίζεται να μετατραπεί σε τυραννία ή σε ολιγαρχία ή σε διεφθαρμένη δημοκρατία.

Αν το προσωπικό συμφέρον δεν υπηρετεί τον σκοπό, τότε ποια είναι τα ορθά κίνητρα για να υπηρετεί κάποιος καλά τη δημοκρατία; Μια απάντηση θα μπορούσε να είναι «η απλή συναίσθηση του χρέους που η συνείδηση υποδεικνύει». Είναι μια αψεγάδιαστη απάντηση, αλλά είναι εκτεθειμένη σε μια σοβαρή αντίρρηση. Όπως γνωρίζουμε από εμπειρία και όπως διδάσκει η ιστορία, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τηρούν τις αρχές τις οποίες θεωρούν ορθές. Η φωνή της συνείδησης, που διδάσκει τη δικαιοσύνη, υπερφαλαγγίζεται στους περισσότερους από τη φωνή των παθών, με πρώτο από όλα τον φόβο ή την αχαλίνωτη επιθυμία για υπεροχή και προνόμια. Είναι, επομένως, αναγκαία άλλα πάθη, αλλά ποια; Το πρώτο πάθος που επισημαίνω είναι το συναίσθημα της τιμής. Με το ιδιαίτερο νόημά του, ο όρος «τιμή» παραπέμπει σε αξιοπρέπεια και αξία.

«Σε τιμώ» σημαίνει αναγνωρίζω την αξία σου, θαυμάζω την αξία σου εξαιτίας αυτών που έχεις κάνει και κάνεις. Το αληθινό συναίσθημα της τιμής δεν έγκειται τόσο στην αξία που έχουμε στα μάτια των άλλων, αλλά στην αξία που έχουμε στα δικά μας μάτια αν εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας. Μεταξύ των παθών που βοηθούν να είμαστε αληθινοί υπηρέτες της δημοκρατίας, πλάι στο συναίσθημα της τιμής τοποθετώ την αγανάκτηση, το αίσθημα απώθησης που νιώθουμε μπροστά στην αδικία. Η αγανάκτηση είναι το πάθος των μεγαλόψυχων προσώπων. Το μικροπρεπές πρόσωπο είναι ανίκανο για αγανάκτηση. Παραμένει αδιάφορο μπροστά στις αδικίες, τις αυθαιρεσίες, τις ταπεινώσεις που πλήττουν τους άλλους. Διαφορετική από τη συμπόνια που νιώθουμε απέναντι στα άδικα βάσανα άλλων, η αγανάκτηση στρέφεται όχι προς τα θύματα αλλά εναντίον των καταπιεστών.

Καθοδηγούμενη πάντοτε από τον λόγο, η αγανάκτηση βιώνεται ακόμα και από τα πιο μειλίχια πρόσωπα. Επιβάλλει να ενεργούμε ακόμα και όταν οι ελπίδες να νικήσουμε είναι λιγοστές ή μηδενικές, όταν χρειάζεται να δρούμε εν μέσω της αδιαφορίας των περισσότερων και όταν οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Μας ωθεί να υπερασπιζόμαστε την ελευθερία στους πιο σκοτεινούς καιρούς, όταν οι περισσότεροι σκύβουν το κεφάλι και υποτάσσονται στην καταπίεση. Είναι η αρετή των προδρόμων, εκείνων που αποδεικνύουν ότι μπορείς να αγωνίζεσαι και ενθαρρύνουν τους άλλους να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους, ακόμα κι όταν η σύνεση τους συμβουλεύει να μην αντιδράσουν, να σωπάσουν, να συμμορφωθούν.

Ένα άλλο πάθος που πρέπει να ζει στην ψυχή όσων υπηρετούν τη δημοκρατία είναι η συμπόνια, η θεμελιώδης αξία της χριστιανικής θρησκείας, η οποία όμως απλώνει τις ρίζες της στην κλασική κουλτούρα. Ως συμπόνια εννοώ τον πόνο που νιώθουμε μπροστά σε όποιον υφίσταται αδικία.

Μέσα στους αιώνες και στα πιο διαφορετικά ιστορικά περιβάλλοντα, η συμπόνια υπήρξε πάντοτε το κίνητρο για στράτευση και ανάληψη δράσης. Υπήρξε και είναι το θεμέλιο της αγάπης για την πατρίδα με το πιο ευγενές της νόημα. Η αγάπη για την πατρίδα – ας το θυμηθούμε σε αυτούς τους καιρούς, στους οποίους κάποιοι παραληρούν από «αγάπη» για τη φασιστική πατρίδα τους – είναι το πάθος που δίνει στον πολίτη τη δύναμη να τοποθετεί το κοινό καλό πάνω από το ιδιωτικό καλό. Το να υπηρετούμε τη δημοκρατία δεν είναι τίποτε άλλο από το να υπηρετούμε το κοινό καλό. Μόνο όποιος ξέρει να υπηρετεί μπορεί να διοικεί σε μια δημοκρατία άξια του ονόματός της. Εκτός από το να θέλει και να ξέρει να υπηρετεί, όποιος έχει το χρέος και την τιμή της διοίκησης οφείλει να καταπολεμά τη ματαιοδοξία, που τον οδηγεί να αποζητά τη φήμη.

Όποιος δεν μπορεί να νικήσει τη ματαιοδοξία δεν είναι ικανός ούτε για αληθινή αφοσίωση στην υπόθεση ούτε για κριτική αποστασιοποίηση. Ο ματαιόδοξος κυβερνήτης γίνεται ένα είδος θεατρίνου που δεν παίρνει στα σοβαρά την ευθύνη του. Περισσότερο και από τις συνέπειες των αποφάσεών του, αυτός ασχολείται με την εντύπωση που κατορθώνει να προκαλεί. Απολαμβάνει την εξουσία απλώς από αγάπη για την ισχύ, «χωρίς έναν συγκεκριμένο σκοπό», όπως γράφει ο Μαξ Βέμπερ. Δεν είναι ο ηγέτης που χρειάζεται μια δημοκρατία. Υπάρχει θέση για τη φιλοδοξία μεταξύ των ιδιοτήτων ενός ηγέτη; Πρέπει να υπάρχει. Η φιλοδοξία είναι ένα ισχυρό πάθος, που γεννιέται από την επιθυμία να αναδειχθούμε, να διακριθούμε, να μας θαυμάζουν. Είναι ένα φυσικό και θεμιτό πάθος, αν γίνεται αντιληπτή ως επιθυμία να διακριθούμε για αφοσίωση, για σοφία, ως παράδειγμα ζωής και όχι ως λαχτάρα να γίνουμε πρώτοι με οποιοδήποτε μέσον, για να έχουμε εξουσία, πλούτο, φήμη.

Γεννημένος το 1952 στην ιταλική πόλη Φορλί, ο Μαουρίτσιο Βίρολι είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον. Το πλούσιο συγγραφικό του έργο αναφέρεται στην ιστορία της πολιτικής σκέψης και ιδιαίτερα στον Νικολό Μακιαβέλι και στον Ζαν-Ζακ Ρουσώ, στον κλασικό ρεπουμπλικανισμό και στον νεορεπουμπλικανισμό, στον πατριωτισμό, στις σχέσεις θρησκείας και πολιτικής, στην πολιτική επικοινωνία κ.ά. Στη γλώσσα μας κυκλοφορεί το βιβλίο του «Εθνικιστές και πατριώτες» (ΜΙΕΤ 2020).

(πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών, Νησίδες, 20-21 Μαΐου 2023 / Θανάσης Γιαλκέτσης)

Επιμέλεια: Αλία Ζάε