Ο Τζόνι Μπήρντμορ, ένας 51χρονος από το Λονδίνο, πέρασε τους τελευταίους οκτώ μήνες ταξιδεύοντας σε κάθε ήπειρο, αποφασισμένος να γίνει ο νέος «ταχυδρόμος των Γκαλαπάγκος». Η αποστολή του συνίσταται στην παράδοση 50 καρτ ποστάλ που πήρε από ένα παλιό γραμματοκιβώτιο που βρίσκεται σε ένα σημείο γνωστό ως Mail Bay, στο Isla Floreana, μέρος του αρχιπελάγους Γκαλαπάγκος. Αυτές οι επιστολές θα παραδοθούν προσωπικά εντός 12 μηνών.
Από την αρχή της περιπέτειάς του, τον Μάρτιο του 2024, ο Μπήρντμορ έχει χτυπήσει απροειδοποίητα τις πόρτες των παραληπτών από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ισλανδία μέχρι τη Βραζιλία. Ο Μπήρντμορ συνεχίζει το 365 ημερών ταξίδι του σε επτά ηπείρους, μέχρι να παραδώσει και το τελευταίο γράμμα, την 1η Μαρτίου 2025.
Ο Τζόνι Μπήρντμορ δίπλα στο αυτοσχέδιο γραμματοκιβώτιο που φτιάχτηκε από ένα βαρέλι, μέσα στο οποίο οι άνθρωποι αφήνουν καρτ ποστάλ, στα Γκαλαπάγκος. (SWNS)
Ο Τζόνι έμαθε για την ύπαρξη του γραμματοκιβωτίου όταν επισκέφτηκε το νησί λίγο μετά τον θάνατο του πατέρα του, Έρικ, από ασθένεια του κινητικού νευρώνα το 2022.
Το έθιμο των γραμματοκιβωτίων σε απομακρυσμένες τοποθεσίες χρονολογείται από το 1793, όταν οι ναυτικοί συνήθιζαν να αφήνουν γράμματα για τα αγαπημένα τους πρόσωπα σε ένα ξύλινο βαρέλι, ελπίζοντας ότι θα τα έπαιρναν τα πλοία που διέσχιζαν τον ωκεανό. Το μέρος στο αρχιπέλαγος Γκαλαπάγκος, γνωστό σήμερα ως Post Office Bay (Κόλπος του Ταχυδρομείου), έχει γίνει εμβληματικό αυτού του μοναδικού τελετουργικού. Επί του παρόντος, οι τουρίστες και οι τυχοδιώκτες συνεχίζουν να αφήνουν καρτ ποστάλ στο ‘γραμματοκιβώτιο’, που κατασκευάστηκε από ένα παλιό βαρέλι για ουίσκι, με την ελπίδα ότι κάποιος, κάποια στιγμή, θα τις βρει και θα τις παραδώσει προσωπικά.
Ο Μπήρντμορ ανέλαβε να συνεχίσει την παράδοση. Μέσω αυτής της συμβολικής χειρονομίας, στοχεύει να «συνδέσει τον κόσμο – ένα γράμμα τη φορά», υπενθυμίζοντας σε όλους τη σημασία των ανθρώπινων σχέσεων και τη χαρά των μικρών εκπλήξεων.
Ο ‘ταχυδρόμος των Γκαλαπάγκος’, Τζόνι Μπήρντμορ, παραδίδει μια καρτ ποστάλ σε έναν κάτοικο του Γουίνιπεγκ, στον Καναδά. (SWNS)
Στο Ρόουντ Άιλαντ, ΗΠΑ. (SWNS)
Μέχρι σήμερα, έχει επισκεφθεί 12 χώρες: Αγγλία, Σκωτία, Ιρλανδία, Ισλανδία, Ηνωμένες Πολιτείες, Καναδά, Μεξικό, Μπελίζ, Γουατεμάλα, Βραζιλία, Αργεντινή και Εκουαδόρ. Οι παραλήπτες ήταν, μεταξύ άλλων, ένας γιατρό από το Σάο Πάολο της Βραζιλίας, ένα νιόπαντρο ζευγάρι από το Ουασάγκο του Καναδά και η φίλη κάποιου από το Σαν Πέντρο της Μπελίζ.
Ο Μπήρντμορ, ο οποίος κουβαλά μόνο μία τσάντα, πηγαίνει στη διεύθυνση που γράφει η καρτ ποστάλ και περιμένει ακόμη και μια ολόκληρη μέρα, ελπίζοντας να την παραδώσει προσωπικά. Αν δεν καταφέρει να συναντήσει τον παραλήπτη, αφήνει την καρτ ποστάλ στο γραμματοκιβώτιο, σύμφωνα με το σύνθημά του: «ο ταχυδρόμος των Γκαλαπάγκος πάντα παραδίδει».
Για να συνδέσει όσους ενδιαφέρονται για το ταξίδι του,ο Μπήρντμορ δημιούργησε έναν διαδραστικό χάρτη που επιτρέπει στους ανθρώπους να ακολουθούν τη διαδρομή του σε πραγματικό χρόνο.
Ο Μπήρντμορ παραδίδει μια καρτ ποστάλ στο Σαν Πέντρο της Μπελίζ. (SWNS)
Έχοντας ολοκληρώσει πρόσφατα το σκέλος του ταξιδιού του στο Ηνωμένο Βασίλειο, εξήγησε τα συναισθήματα και το κίνητρό του πίσω από αυτήν την πρωτοβουλία: «Πίσω από αυτή τη δράση βρίσκεται η απώλεια του πατέρα μου που πέθανε από MND [νόσος του κινητικού νευρώνα] πριν από 18 μήνες. Ήταν 81 ετών. Έζησε με αυτή την ασθένεια για οκτώ χρόνια, που είναι μια μεγάλη περίοδος επιβίωσης για αυτήν την ασθένεια. Με αυτό που κάνω, στοχεύω να επανασυνδέσω τους ανθρώπους μέσω της δύναμης του γραπτού λόγου, φέρνοντας στο προσκήνιο την προσωπική πινελιά που μόνο τα γράμματα μπορούν να προσφέρουν. Επιπλέον, αναζητώ περιπέτειες και ταξίδια που έχουν νόημα. Μετά την περίοδο απομόνωσης που προκλήθηκε από τον COVID, ήθελα να εξερευνήσω τον κόσμο ξανά, αλλά με έναν μοναδικό και βαθιά προσωπικό τρόπο».
Μιλά αναλυτικά και για τη στιγμή που άλλαξε την οπτική του: «Όταν πέθανε ο πατέρας μου, ήθελα να κάνω κάτι σημαντικό [για να τιμήσω] τη μνήμη του. Τον περασμένο Ιανουάριο, έφτασα στα νησιά Γκαλαπάγκος και ανακάλυψα το γραμματοκιβώτιο στο Post Office Bay, για το οποίο δεν είχα ακούσει ποτέ. Πήρα μερικές καρτ ποστάλ πίσω στο Λονδίνο μαζί μου και τις παρέδωσα προσωπικά – και η εμπειρία μού άφησε βαθιά εντύπωση. Έτσι, μου ήρθε η ιδέα για αυτό το έργο. Απλώς πηγαίνω εκεί που με πάνε τα γράμματα και αυτό κάνει κάθε παράδοση μια κοινωνική πρόκληση. Προσπαθώ να μάθω την ιστορία πίσω από κάθε γράμμα και να τη μοιραστώ.»
Για τον Μπήρντμορ, αυτή η πρωτοβουλία είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό ταξίδι: «Το γραμματοκιβώτιο των Γκαλαπάγκος έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο διασυνδέσεων σε όλο τον κόσμο. Αυτό το έργο αφορά, στον πυρήνα του, τις ανθρώπινες συνδέσεις. Προσπαθώ να επανασυνδεθώ με τον κόσμο, και αυτή η πτυχή είναι ιδιαίτερα σημαντική όταν μιλάμε για MND [νόσος του κινητικού νευρώνα], καθώς αυτοί που επηρεάζονται τελικά χάνουν την ικανότητά τους να επικοινωνούν λεκτικά. Μέσα από τα γράμματα, θέλω να επαναφέρω στο προσκήνιο τη σημασία των λέξεων και των προσωπικών συνδέσεων.»
Παραλήπτες στην Πόλη του Μεξικού λαμβάνουν μια κάρτα από το Μπήρντμορ. (SWNS)
Συγκινημένος από την εμπειρία, ο Μπήρντμορ επισκέφτηκε ξανά τα νησιά τον Μάρτιο και επέλεξε μερικές κάρτες, φροντίζοντας να είναι από όλες τις γωνιές του κόσμου. Όταν έφτασε τις 50, ξεκίνησε για τη Νότιο Αμερική, πηγαίνοντας στον Ισημερινό, την Αργεντινή, τη Βραζιλία, τη Γουατεμάλα, το Μπελίζ και το Μεξικό.
Ένα από τα γράμματα απευθυνόταν σε έναν άνδρα στο Μπελίζ και γράφτηκε από μια γυναίκα που εξομολογείται τον έρωτά της, αλλά μέχρι να φτάσει ο Μπήρντμορ το ζευγάρι είχε χωρίσει. Στη συνέχεια πέταξε σε επτά πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών, πριν κατευθυνθεί βόρεια και διασχίσει την καναδική πλευρά, παραδίδοντας καρτ ποστάλ στους ντόπιους.
Το ταξίδι στη Βρετανία ξεκίνησε τον Αύγουστο, με τον Μπήρντμορ να ζητά βοήθεια από ορισμένους ντόπιους που τον αναγνώρισαν.
Ο Μπήρντμορ με έναν παραλήπτη στη Βικτώρια του Καναδά. (SWNS)
Θυμάται: «Ήμουν στο Σάρρεϋ για να παραδώσω το 24ο γράμμα, αλλά κανείς δεν ήταν σπίτι. Έπρεπε να επιστρέψω το βράδυ. Δεν κάνω καμία προσπάθεια να επικοινωνήσω μαζί τους εκ των προτέρων, απλά εμφανίζομαι και χτυπάω την πόρτα. Μόνο αφού χτυπήσω την πόρτα και δεν είναι εκεί, αφήνω ένα σημείωμα ή τσεκάρω τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
Ήταν μια περίπτωση όπου η κοινότητα τον βοήθησε στην παράδοση της κάρτας: «Μια μητέρα και μια κόρη με αναγνώρισαν από ένα φεστιβάλ περιπέτειας που ονομάζεται Yestival, όπου είχα μίλησα online για την πρόκληση τον Ιούνιο, ενώ βρισκόμουν στο Γουίνιπεγκ του Καναδά. Τους έδειξα την επιστολή που έπρεπε να παραδώσω και, φανταστείτε!, ήξεραν τους παραλήπτες. Φαίνεται ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι γείτονές τους και τους γνωρίζουν προσωπικά.»
«Τους έστειλαν μηνύματα και κανόνισαν να τους συναντήσω για να τους παραδώσω την επιστολή». Οι πιθανότητες να συμβεί αυτό είναι απλά απίστευτες. «Κάθε μία παράδοση είναι εξαιρετική και ιδιαίτερη, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι πρόκειται να συμβεί.»
Ο Μπήρντμορ παραδίδει μια καρτ ποστάλ σε μια γυναίκα στο Χιούστον του Τέξας. (SWNS)
Ο Μπήρντμορ αφηγείται με ενθουσιασμό μια αξέχαστη εμπειρία που είχε στο Μεξικό: «Αφορούσε μια μητέρα και την κόρη της, που αρχικά δεν ήθελαν να κατέβουν. Ζήτησα τη βοήθεια ενός ισπανόφωνου φίλου και ενός γείτονα. Αφού τους δείξαμε την καρτ ποστάλ, μας επέτρεψαν να μπούμε. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία, ίσως η αγαπημένη μου».
«Δεν ανησυχώ πολύ για την ασφάλεια. Έχω ταξιδέψει πολύ σε όλο τον κόσμο. Ξέρω πώς να κυκλοφορώ. Έχω πάει σε 114 χώρες συνολικά μέχρι τώρα. Ανησυχούσα για το αν ο κόσμος θα αποδεχόταν αυτή την ιδέα. Ήλπιζα πραγματικά ότι ο κόσμος θα ήθελε να έρθει. Ανησυχούσα ότι ο κόσμος δεν θα ενδιαφερόταν τόσο – αλλά μόλις γνώρισα την Κεντρική Αμερική, ανακάλυψα ότι οι άνθρωποι είναι εξαιρετικοί.
»Μια άλλη ιδιαίτερη στιγμή σχετιζόταν με την ημέρα αποφοίτησης τρίδυμων, 13 ετών. Πήγα πίσω και έκατσα για δείπνο μαζί τους, για την επέτειό τους.»
Ο Μπήρντμορ με παραλήπτες στο Γουασάγκο του Καναδά. (SWNS)
Μέχρι σήμερα, ο Μπήρντμορ έχει καταφέρει να συγκεντρώσει σχεδόν 26.000 δολάρια για φιλανθρωπικές οργανώσεις που είναι αφιερωμένες στην καταπολέμηση της νόσου του κινητικού νευρώνα (MND). Ωστόσο, χρησιμοποιεί τις δικές του οικονομίες για τη χρηματοδότηση της αποστολής και των ταξιδιών του.
Ο προϋπολογισμός του είναι 62.640 ευρώ συνολικά. Εξοικονομεί πολλά χρήματα χρησιμοποιώντας τα αεροπορικά μίλια του και πετώντας μόνο με μια χειραποσκευή.
Δήλωσε: «Όταν δεσμεύομαι για ένα έργο σαν αυτό, εμπλέκομαι πλήρως. Γιατί να μην κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου; Η τελευταία παράδοση θα γίνει στο Λονδίνο. Όλα είναι αυτοχρηματοδοτούμενα και αυτό μου δίνει τον πλήρη έλεγχο. Μου αρέσει να προσθέτω ένα βαθύτερο νόημα στα ταξίδια μου.
»Δεν είμαι παντρεμένος ούτε έχω παιδιά. Βασικά είμαι άστεγος και όλα μου τα πράγματα είναι σε μια αποθήκη. Σε αυτό το ταξίδι έχω μόνο μια χειραποσκευή, μέσα στην οποία βρίσκονται ο εξοπλισμός μου και τα ρούχα μου. Μου αρέσει να ζω έτσι. “Τα λογιστικά και ο σχεδιασμός είναι μέρος της διασκέδασης.”
»Αλλά πρόκειται επίσης για την ανάδειξη της απώλειας κινητικότητας και ελευθερίας κινήσεων που αντιμετώπισαν ο πατέρας μου και άλλοι πάσχοντες από MND – μια υπενθύμιση ότι δεν πρέπει ποτέ να θεωρούμε δεδομένες αυτές τις ικανότητες.»
Το έργο του Μπήρντμορ δεν είναι μόνο μια επίδειξη θέλησης και περιπέτειας, αλλά και μια έκκληση για ενσυναίσθηση, κατανόηση και ευγνωμοσύνη για τα μικρά πράγματα που κάνουν τη ζωή πραγματικά να αξίζει τον κόπο.
Υπάρχουν στιγμές που οι αριθμοί αποκαλύπτουν μια βαθύτερη αλήθεια για την κοινωνία μας. Μια πρόσφατη έρευνα στην Βρετανία έφερε στο φως ένα τέτοιο ανησυχητικό στοιχείο: μόλις το 41% των νέων Βρετανών αισθάνονται υπερήφανοι για την εθνική τους ταυτότητα. Ο Ντάγκλας Μάρεϋ στην τελευταία του εκπομπή «Direct Address,» εμβάθυνε στο φαινόμενο αυτό, αποκαλύπτοντας μια ευρύτερη κρίση ταυτότητας που μαστίζει την Δύση.
Η αντίθεση με το παρελθόν είναι εντυπωσιακή. Πριν από είκοσι χρόνια, το 2004, το 80% των νέων Βρετανών δήλωναν υπερήφανοι για την καταγωγή τους. Το φαινόμενο δεν περιορίζεται στη Βρετανία. Στις ΗΠΑ, μόλις το 18% των νέων Αμερικανών δηλώνουν «εξαιρετικά υπερήφανοι» για την εθνικότητά τους, σε αντίθεση με το 50% των άνω των 55. Τι άλλαξε σε αυτά τα είκοσι χρόνια;
Η απάντηση, σύμφωνα με τον Μάρεϋ, είναι απλή αλλά ανησυχητική: «Έχει διδαχθεί. Αυτό είναι. Τα τελευταία 20 χρόνια στη Βρετανία, όπως και στην Αμερική, τον Καναδά, την Δυτική Ευρώπη και άλλες δημοκρατίες, οι νέοι διδάσκονται ότι οι χώρες τους είναι διεφθαρμένες».
Το φαινόμενο αυτό παίρνει συγκεκριμένη μορφή σε διάφορες χώρες. Στις ΗΠΑ, ο Μάρεϋ επισημαίνει το χαρακτηριστικό παράδειγμα του «Project 1619»: «Θυμηθείτε το Project 1619 που έγινε από μια ομάδα ψευδο-ιστορικών με την υποστήριξη της New York Times. Άλλαξαν ακόμη και την ημερομηνία γέννησης της Αμερικής στο 1619. Έφτιαξαν όλα αυτά τα εικονογραφημένα βιβλία για παιδιά νηπιαγωγείου και σχολικά εγχειρίδια που έλεγαν το ίδιο πράγμα, ακόμη και δραματοποιήσεις αυτού του φλύαρου και αναληθούς έργου. Όλα αυτά λέγοντας ότι η αμερικανική ιστορία ξεκινά από τη στιγμή που οι πρώτοι σκλάβοι μεταφέρθηκαν μέσω του Ατλαντικού στη Βόρεια Αμερική». Πρόκειται για μια χαρακτηριστική περίπτωση αναθεώρησης της ιστορίας που, σύμφωνα με τον Μάρεϋ, στοχεύει στην υπονόμευση της εθνικής ταυτότητας και υπερηφάνειας.
Το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο έντονο όταν εξετάζουμε τις πρακτικές του συνέπειες. Μόλις το 11% των νέων Βρετανών δηλώνουν πρόθυμοι να πολεμήσουν για τη χώρα τους. Όπως εύστοχα παρατηρεί ο Μάρεϋ: «Εάν σου λένε όλη σου τη ζωή ότι η χώρα σου είναι διεφθαρμένη, ότι τα πάντα σε αυτήν είναι τρομερά, χωρίς κανένα λυτρωτικό χαρακτηριστικό, ότι όλα βασίζονται στον ρατσισμό, τη δουλεία και την αποικιοκρατία… γιατί να πολεμήσεις γι’ αυτήν; Γιατί να ρισκάρεις τη ζωή σου για μια διεφθαρμένη χώρα;»
Ο Μάρεϋ επισημαίνει χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της τάσης. «Πήγαινε σε οποιοδήποτε πολιτιστικό ίδρυμα, για να μην αναφέρω εκπαιδευτικό ίδρυμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, και θα βρεις αυτό το μήνυμα παντού μπροστά σου. Πήγαινε στο Βρετανικό Μουσείο και στο βιβλιοπωλείο του και θα δεις ότι όλα αφορούν το κακό του Βρετανικού Μουσείου, το κακό του βρετανικού παρελθόντος».
Αυτή η συστηματική υπονόμευση της εθνικής ταυτότητας έχει έναν στόχο, όπως μας υπενθυμίζει ο Μάρεϋ. Ο Γάλλος συγγραφέας Ρενώ Καμύ το ονόμασε «μεγάλη από-πολιτισμοποίηση». «Για να αποθαρρύνεις πραγματικά έναν λαό, για να αποθαρρύνεις πραγματικά μια χώρα, πρέπει να τους αφαιρέσεις τον πολιτισμό τους. Πρέπει να τον πάρεις από αυτούς. Πρέπει να πεις ότι δεν υπάρχει τίποτα καλό σε αυτόν, τίποτα για το οποίο θα έπρεπε ή θα μπορούσαν να νιώθουν υπερήφανοι».
Ωστόσο, υπάρχει ελπίδα. Στις ΗΠΑ, όπως επισημαίνει ο Μάρεϋ, έχει ξεκινήσει μια «μεγάλη εξέγερση ενάντια σε αυτό, από ανθρώπους που αντιλήφθηκαν σωστά ότι αυτή δεν ήταν μια δίκαιη ή λογική ερμηνεία του σπουδαίου Αμερικανικού παρελθόντος». Στη Βρετανία, ωστόσο, δεν υπάρχει ακόμη η αντίδραση που θα έπρεπε.
Η λύση, σύμφωνα με τον Μάρεϋ, βρίσκεται στο να οικειοποιηθεί ο βρετανικός λαός εκ νέου την ιστορία του:
«Πρέπει, αν πρόκειται να αντιστρέψουμε αυτή την αφήγηση, να διεκδικήσουμε όχι μόνο το παρελθόν μας, όχι μόνο να ξαναβρούμε τον πολιτισμό μας, αλλά και να ανακτήσουμε τις προσωπικότητες της ιστορίας μας που μας αφαιρούνται συστηματικά εδώ και μια γενιά.»
Είκοσι χρόνια χρειάστηκαν για να διαβρωθεί η εθνική υπερηφάνεια των Βρετανών. Ίσως χρειαστούν άλλα τόσα για να ανακτηθεί. Αλλά όπως υπογραμμίζει ο Μάρεϋ, η επιθυμία να νιώθει κανείς υπερήφανος για την ιστορία και τον πολιτισμό του είναι φυσική και αυθεντική. Και αυτό ίσως είναι το κλειδί για την αντιστροφή αυτής της πολιτισμικής κρίσης.
Σε ένα πακέτο τσιγάρων, η προειδοποίηση είναι σαφής: Το κάπνισμα προκαλεί καρκίνο του πνεύμονα και άλλα προβλήματα υγείας. Σε ένα μπουκάλι αλκοόλ, επίσης θα βρείτε ετικέτες που σας προειδοποιούν για τη ζημιά που κάνει. Ωστόσο, στα παντοπωλεία, εμείς – και τα παιδιά μας – μπορούμε να αγοράσουμε υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα (Ultra-Processed Foods-UPF), χωρίς ούτε μια προειδοποίηση για τις πιθανές επιπτώσεις τους στην υγεία.
Συστηματική ανάλυση του 2024 που δημοσιεύθηκε στο BMJ (πρώην British Medical Journal) συνδέει τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα με μυριάδες χρόνιες παθήσεις που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν μια προειδοποιητική ετικέτα. Ένας από τους παραγνωρισμένους κινδύνους της κατανάλωσης υπερ-επεξεργασμένων τροφών είναι ο αντίκτυπός τους στην ψυχική υγεία.
Οι υπερ-επεξεργασμένες τροφές συνδέονται με την κατάθλιψη και το άγχος μέσω επιδράσεων όπως η αυξημένη φλεγμονή και η διαταραχή του μικροβιώματος. Η μείωση της κατανάλωσης υπερ-επεξεργασμένων τροφών μπορεί να είναι δύσκολη λόγω της επίδρασης που έχουν στη χημεία του εγκεφάλου, αλλά η υιοθέτηση πρακτικών στρατηγικών μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα προς τη βελτίωση της ψυχικής υγείας.
Τι είναι τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα;
Θα αναγνώριζε η προγιαγιά σας αυτό που τρώτε ως τροφή; Μπορεί να φυτευτεί; Έχει μητέρα; Αν η απάντηση είναι αρνητική, οι πιθανότητες είναι ότι καταναλώνετε μια εξαιρετικά επεξεργασμένη εκδοχή κάποιου πράγματος που κάποτε προοριζόταν να μας θρέψει.
Τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα, όπως ορίζονται από την ταξινόμηση της Nova («Nova classification»), περιλαμβάνουν είδη όπως συσκευασμένα σνακ, αναψυκτικά, στιγμιαία ζυμαρικά και έτοιμα γεύματα. Αυτά τα προϊόντα παρασκευάζονται από χημικά τροποποιημένα εκχυλίσματα τροφίμων και πρόσθετα που έχουν σχεδιαστεί για να βελτιώνουν τη γεύση, την υφή και τη διάρκεια ζωής στο ράφι.
«Εάν δεν μπορείτε να προφέρετε τα συστατικά στην ετικέτα κι ούτε θα το φυλάσσατε στο ντουλάπι σας, είναι πιθανότατα υπερ-επεξεργασμένο», δήλωσε στην Epoch Times η Τερέζα Τζεντίλε, εγγεγραμμένη διαιτολόγος-διατροφολόγος και εκπρόσωπος της Academy of Nutrition and Dietetics (Ακαδημία Διατροφής και Διαιτολογίας).
Αντιμετώπιση του άγχους και της κατάθλιψης
Μια μετα-ανάλυση του 2022 διαπίστωσε σύνδεση μεταξύ της κατανάλωσης υπερ-επεξεργασμένων τροφίμων και της ψυχικής υγείας. Τα άτομα με υψηλότερη πρόσληψη υπερ-επεξεργασμένων τροφίμων είχαν 53% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους. Όταν εξετάστηκαν χωριστά, ο κίνδυνος παρέμεινε υψηλός: 44% για την κατάθλιψη και 48% για το άγχος.
Η έρευνα δείχνει ότι η αυξημένη κατανάλωση τεχνητών γλυκαντικών όπως η ασπαρτάμη, και ενισχυτών γεύσης όπως το γλουταμινικό μονονάτριο (monosodium glutamate – MSG) – και τα δύο κοινά στα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα – διαταράσσει τους νευροδιαβιβαστές που εμπλέκονται στη ρύθμιση της διάθεσης, περιλαμβανομένης της σεροτονίνης, της ντοπαμίνης και της νορεπινεφρίνης (η οποία αυξάνει την εγρήγορση και τη συγκέντρωση).
Η σχέση της κατανάλωσης υπερ-επεξεργασμένων τροφών με την κατάθλιψη και το άγχος είναι πολλαπλή – η αυξημένη φλεγμονή και οι αλλαγές στο μικροβίωμα του εντέρου που προκαλούνται από τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα είναι μία από τις συνέπειες της αυξημένης κατανάλωσης στον ανθρώπινο οργανισμό.
Η υψηλή πρόσληψη υπερ-επεξεργασμένων τροφών διαταράσσει την ισορροπία των βακτηρίων του εντέρου, μια κατάσταση γνωστή ως δυσβίωση του εντέρου. Αυτή η ανισορροπία επηρεάζει αρνητικά τον άξονα εντέρου-εγκεφάλου, μειώνοντας την παραγωγή νευροδιαβιβαστών όπως η σεροτονίνη, οι οποίοι είναι κρίσιμοι για τη ρύθμιση της διάθεσης, δηλώνει η Τζεντίλε. Η σεροτονίνη συμβάλλει στη σταθεροποίηση των συναισθημάτων και προάγει τα αισθήματα ευεξίας και ευτυχίας. Τα χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης συνδέονται συνήθως με διαταραχές της διάθεσης, όπως η κατάθλιψη και το άγχος.
Τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα περιέχουν επίσης μη απαραίτητα θρεπτικά συστατικά που ελάχιστα μοιάζουν με οποιοδήποτε είδος τροφής, δήλωσε η Λήνα Μπηλ (Lena Beal), εγγεγραμμένη διαιτολόγος-διατροφολόγος, στην Epoch Times.
Τείνουν να αντικαθιστούν πιο υγιεινές επιλογές όπως φρούτα, λαχανικά, όσπρια, ξηρούς καρπούς και σπόρους στη διατροφή, οδηγώντας σε χαμηλότερη πρόσληψη ευεργετικών συστατικών όπως οι πολυφαινόλες, οι φυτικές ίνες και τα ωμέγα-3 λιπαρά, τα οποία συμβάλλουν στην καταπολέμηση χρόνιων ασθενειών όπως το άγχος και η κατάθλιψη μέσω φλεγμονωδών διαδικασιών.
Τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα είναι επίσης πλούσια σε νάτριο, τρανς λιπαρά, ζάχαρη και εξευγενισμένα άμυλα, τα οποία αυξάνουν τη φλεγμονή και παρεμβαίνουν στην παραγωγή σεροτονίνης.
Οι φλεγμονώδεις δείκτες που ονομάζονται κυτοκίνες απελευθερώνονται κατά τη διάρκεια περιόδων φλεγμονής. Τα υψηλά επίπεδα κυτοκινών βλάπτουν τις περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη διάθεση και τη συναισθηματική ρύθμιση. Η χρόνια φλεγμονή επηρεάζει, επίσης, το σύστημα απόκρισης του εγκεφάλου στο στρες, αυξάνοντας την παραγωγή κορτιζόλης, της «ορμόνης του στρες». Τα αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης τείνουν να επιδεινώνουν το άγχος και το αίσθημα της υπερφόρτωσης, συμβάλλοντας περαιτέρω στις διαταραχές της διάθεσης.
Εθισμός εν δράσει
Τα υπερ-επεξεργασμένα τρόφιμα είναι γεμάτα με πρόσθετα που ενισχύουν τη γεύση και την εμφάνιση, καθιστώντας τα ελκυστικά και δυνητικά εθιστικά. Ορισμένα από αυτά τα πρόσθετα παρεμβαίνουν σε περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στον εθισμό, όπως η αμυγδαλή και ο ιππόκαμπος, εξηγεί η Τζεντίλε. Αυτά τα τρόφιμα είναι κατασκευασμένα για να είναι πολύ γευστικά, κάνοντας τα ακατέργαστα τρόφιμα να φαίνονται λιγότερο «συναρπαστικά». Η σταδιακή μείωση των προστιθέμενων σακχάρων, του αλατιού και των τεχνητών αρωμάτων θα βοηθήσει τους γευστικούς σας κάλυκες να προσαρμοστούν στα φυσικά τρόφιμα και τις γεύσεις τους, πρόσθεσε.
Πώς να μειώσετε την κατανάλωση
Οι συγγραφείς της ανάλυσης του BMJ ζήτησαν επειγόντως περαιτέρω έρευνα και την ανάπτυξη στρατηγικών δημόσιας υγείας, περιλαμβανομένων πολιτικών υπό την ηγεσία της κυβέρνησης και επικαιροποιημένων διατροφικών κατευθυντήριων γραμμών, για τη μείωση της κατανάλωσης υπερ-επεξεργασμένων τροφίμων και τη βελτίωση της υγείας. Εν τω μεταξύ, ο συντάκτης ενός editorial που δημοσιεύθηκε στο Archives of Disease in Childhood (Αρχεία Παθήσεων της Παιδικής Ηλικίας) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ετικέτες των υπερ-επεξεργασμένων τροφών θα πρέπει να περιλαμβάνουν προειδοποιήσεις για την υγεία, με ισχυρές συστάσεις για την προτεραιότητα [που θα έπρεπε να δίνουμε] στις μη επεξεργασμένες τροφές για καλύτερη υγεία.
Εν τω μεταξύ, υπάρχουν βήματα που μπορείτε να ακολουθήσετε για να ανακτήσετε τον έλεγχο. Η Τζεντίλε προτείνει τα εξής για τον περιορισμό της πρόσληψης υπερ-επεξεργασμένων τροφών:
Σταδιακή μετάβαση : Ξεκινήστε αντικαθιστώντας ένα επεξεργασμένο γεύμα ή σνακ την ημέρα με μια εναλλακτική λύση ολικής αλέσεως. Η σταδιακή προσθήκη υγιεινών επιλογών αντί του άμεσου εξοβελισμού των αγαπημένων σας συνηθειών μπορεί να κάνει την αλλαγή να φαίνεται πιο διαχειρίσιμη και λιγότερο περιοριστική.
Περισσότερα μαγειρεμένα στο σπίτι γεύματα: Χρησιμοποιήστε απλές συνταγές για να ελέγχετε τα συστατικά και να αποφεύγετε τα πρόσθετα. Προετοιμάστε τα γεύματα σε μεγάλες ποσότητες και καταψύξτε μερίδες για να μειώσετε την εξάρτηση από τα συσκευασμένα τρόφιμα. Οι μέθοδοι προετοιμασίας, όπως τα γεύματα σε ταψάκια και οι χύτρες ταχύτητας, μπορούν να εξοικονομήσουν χρόνο.
Λιγότερα συσκευασμένα σνακ, περισσότερα ολικής άλεσης ή φρέσκα: Τα φρέσκα φρούτα, το γιαούρτι με μέλι, οι ξηροί καρποί, οι σπόροι, το ποπ κορν με μπαχαρικά και τα κράκερ ολικής αλέσεως με χούμους είναι λιγότερο επεξεργασμένα. Έχετε αυτές τις επιλογές πρόχειρες κοντά σας, για να αποφύγετε να καταφύγετε στη γνωστή σας λύση των συσκευασμένων σνακ.
Αφεθείτε περιστασιακά: Ενδώστε πότε πότε, αλλά εξισορροπήστε αυτές τις ‘περιστασιακές ‘παρεκτροπές’ με μια διατροφή που αποτελείται κυρίως από τρόφιμα ολικής αλέσεως.
Αποκτήστε υποστήριξη: Εντάξτε την οικογένεια ή τους φίλους σας στον προγραμματισμό και το μαγείρεμα των γευμάτων. Το να το κάνετε μια κοινή εμπειρία μπορεί να σας βοηθήσει να παραμείνετε σταθεροί, αλλά και να απολαύσετε την προσπάθειά σας.
Αντιμετωπίστε το φαγητό και το μαγείρεμα ως περιπέτεια: Εξερευνήστε νέα συστατικά, μεθόδους μαγειρέματος και εξωτικές κουζίνες, αν χρειάζεται, για να διατηρήσετε το ενδιαφέρον σας ζωντανό σε βάθος χρόνου, δημιουργώντας συναρπαστικά και φρέσκα γεύματα.
Επιπλέον, εστιάστε στην προσθήκη τροφών πλούσιων σε θρεπτικά συστατικά στη διατροφή σας. Τρώτε πολλά φρούτα, λαχανικά και τροφές πλούσιες σε ωμέγα-3, όπως ο σολομός. Τα σκουροπράσινα φυλλώδη λαχανικά, ειδικότερα, προστατεύουν τον εγκέφαλο. Οι ξηροί καρποί, οι σπόροι και οι φακές είναι επίσης τροφές που ενισχύουν τον εγκέφαλο και υποστηρίζουν την ψυχική υγεία, προσθέτει η Μπηλ.
«Να θυμάστε, οι μικρές αλλαγές αθροίζονται», λέει η Τζεντίλε. «Δεν πρόκειται για τον εξοστρακισμό κάθε υπερ-επεξεργασμένης τροφής [από το διαιτολόγιό σας], αλλά για συνεχείς βελτιώσεις. Είναι ένα ταξίδι, όχι μια γρήγορη λύση.»
Η Zena le Roux είναι δημοσιογράφος υγείας με μεταπτυχιακό στη δημοσιογραφία υγείας και πιστοποιημένη σύμβουλος υγείας και ευεξίας με ειδίκευση στη λειτουργική διατροφή. Έχει εκπαιδευτεί στην αθλητική διατροφή, τη συνειδητή διατροφή, τα εσωτερικά οικογενειακά συστήματα και την εφαρμοσμένη πολυβακτηριακή θεωρία. Εργάζεται σε ιδιωτικό ιατρείο και υπηρετεί ως εκπαιδεύτρια διατροφής σε σχολή υγείας με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο.
Κορυφαίοι αξιωματούχοι του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (ΚΚΚ) ανησυχούν ότι αν τα εγκλήματά τους κατά του ίδιου τους λαού τους αποκαλυφθούν πλήρως, η αντίδραση στο εσωτερικό και διεθνώς θα μπορούσε να υπονομεύσει ή ακόμη και να ανατρέψει το καθεστώς, σύμφωνα με μια καλά τοποθετημένη πηγή εντός του μηχανισμού ασφαλείας του κόμματος.
Οι αξιωματούχοι ανησυχούν ιδιαίτερα ότι τα εγκλήματά τους, τα βασανιστήρια καθώς και η δολοφονία των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ για τα όργανά τους, θα αποκαλυφθούν σε διεθνή κλίμακα, δήλωσε η πηγή στην εφημερίδα The Epoch Times.
Οι λεπτομέρειες των εγκλημάτων είναι τόσο «απάνθρωπες», είπε, προσθέτοντας ότι αν διαρρεύσουν στην κοινή γνώμη θα προκαλέσουν εκτεταμένες εκκλήσεις για απόδοση ευθυνών. Κορυφαίοι αξιωματούχοι του ΚΚΚ μπορεί να βρεθούν αντιμέτωποι με επίσημες έρευνες, διώξεις και διεθνή δικαστήρια, γεγονός που θα αποσταθεροποιούσε στη συνέχεια το καθεστώς στο εσωτερικό.
«Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει όχι μόνο στην κατάρρευση του Κόμματος και του έθνους, αλλά και στη δίωξη όλων των σημαντικών ηγετών του ΚΚΚ», επεσήμανε, συμπεριλαμβανομένου του ηγέτη του ΚΚΚ Σι Τζινπίνγκ «από διεθνές δικαστήριο».
Η πηγή έχει πρόσβαση σε πληροφορίες στα υψηλότερα κλιμάκια του μηχανισμού ασφαλείας του ΚΚΚ. Στο παρελθόν έχει παράσχει αξιόπιστες πληροφορίες.
Οι αναφορές για βασανιστήρια στις φυλακές και τα στρατόπεδα εργασίας της Κίνας αυξήθηκαν το 1999 με την έναρξη της δίωξης του Φάλουν Γκονγκ, μιας πνευματικής ομάδας την οποία το καθεστώς θέλησε να «εξαλείψει» αφού κυβερνητικές έρευνες έδειξαν ότι περίπου 70 εκατομμύρια άνθρωποι ασχολήθηκαν με την πνευματική πρακτική, ξεπερνώντας τα μέλη του ΚΚΚ.
Το καθεστώς φυλάκισε εκατομμύρια ανθρώπους κατά την εκστρατεία δίωξης που ακολούθησε, και οι επαληθευμένοι θάνατοι γρήγορα ανήλθαν σε χιλιάδες.
Περίπου την ίδια εποχή, η βιομηχανία μεταμοσχεύσεων της Κίνας εκτοξεύτηκε. Σε ένα έθνος που ήταν πολιτισμικά απρόθυμο να δωρίσει όργανα, υπήρξε μια αιφνιδίως υπερβάλλουσα «προσφορά οργάνων», με τα νοσοκομεία να προσφέρουν χρόνο αναμονής μόλις μία εβδομάδα.
Από το 2006, αρκετοί πληροφοριοδότες κατέθεσαν ότι το καθεστώς δολοφονούσε κρατούμενους συνείδησης, κυρίως ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, για να τροφοδοτεί το επικερδές κρατικά εγκεκριμένο εμπόριο οργάνων.
Ενώ αυτά τα εγκλήματα έχουν προσελκύσει κάποια προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης, δεν έχουν ποτέ διερευνηθεί επίσημα από μια μεγάλη κυβέρνηση – τουλάχιστον όχι με δημοσιευμένα αποτελέσματα.
Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, φαίνεται ότι το φράγμα έχει σπάσει, με αναφορές των εγκλημάτων σε ψηφίσματα του Κογκρέσου και εκθέσεις του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών.
Το 2019, το Δικαστήριο της Κίνας, ένα αστικό δικαστήριο στο Ηνωμένο Βασίλειο, κατέληξε στο συμπέρασμα «πέραν πάσης αμφιβολίας» ότι «οι εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων διαπράττονται εδώ και χρόνια σε όλη την Κίνα σε σημαντική κλίμακα και ότι οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ είναι μία – και πιθανώς η κύρια – πηγή προμήθειας οργάνων».
Ο Σερ Τζέφρι Νάις, QC, πρόεδρος του Δικαστηρίου για την Κίνα για τις εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων, κατά την πρώτη ημέρα των δημόσιων ακροάσεων. Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο, 8 Δεκεμβρίου 2018. (Justin Palmer)
Στις 27 Μαρτίου 2023, η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία το «Stop Forced Organ Harvesting Act of 2023» (H.R.1154), σηματοδοτώντας την πρώτη περίπτωση νομοθεσίας με πραγματικά τιμωρητικά μέτρα που αποσκοπούν στο να σταματήσουν οι θηριωδίες του ΚΚΚ για τις αφαιρέσεις οργάνων.
Σύμφωνα με την πηγή, οι ηγέτες του ΚΚΚ θεωρούν αυτές τις εξελίξεις πιο εσημαντικές από τις οικονομικές κυρώσεις, επειδή μια επιβραδυνόμενη οικονομία δεν τους επηρεάζει προσωπικά άμεσα.
«Αυτό που φοβάται περισσότερο το ΚΚΚ είναι το να παράσχει η κυβέρνηση των ΗΠΑ την πλήρη υποστήριξή της στο Φάλουν Γκονγκ και να ξεκινήσει έρευνες για τις διώξεις του ΚΚΚ κατά του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα- αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα του ΚΚΚ», δήλωσε η πηγή.
Το θέμα αυτό είναι ακόμη πιο επείγον για το ΚΚΚ εν μέσω της ανόδου μιας πιο επιθετικής προσέγγισης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής έναντι της Κίνας, η οποία ξεκίνησε από την πρώτη κυβέρνηση Τραμπ και διατηρήθηκε κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Μπάιντεν.
«Στο παρελθόν, η σχέση Κίνας-ΗΠΑ αφορούσε κυρίως οικονομικές συγκρούσεις. Αλλά με όλες τις αλλαγές στην παγκόσμια κατάσταση […] είναι πλέον μια άμεση αντιπαράθεση μεταξύ της Κίνας και των ΗΠΑ – ή μάλλον μια μάχη για την κορυφή, μια μάχη μέχρι θανάτου», δήλωσε η πηγή. «Σε αυτό το σημείο, το ΚΚΚ δεν έχει την πολυτέλεια να αφήσει αυτό το αδύναμο σημείο στα χέρια των Αμερικανών».
Νομικός πόλεμος
Το ΚΚΚ δεν θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας να έρθει η καταστροφή του, εκτίμησε η πηγή. Αντιθέτως, το καθεστώς ήδη εκτελεί ένα σχέδιο για να προλάβει το ζήτημα του Φάλουν Γκονγκ από το να φτάσει σε κρίσιμή κατάσταση.
Το σχέδιο έχει ως στόχο να δυσφημίσει το Φάλουν Γκονγκ στο εξωτερικό και έτσι να μειώσει την αξιοπιστία των στοιχείων κατά του ΚΚΚ στην Κίνα, είπε, επισημαίνοντας τον νομικό πόλεμο ως βασική τακτική. Χρησιμοποιώντας αυτή την τακτική, οντότητες και άτομα που σχετίζονται με το Φάλουν Γκονγκ στοχοποιούνται με αγωγές, ενώ οι κυβερνητικές υπηρεσίες πιέζονται να ξεκινήσουν έρευνες.
Παρόμοια σχέδια έχουν αποκαλύψει και αρκετοί άλλοι γνώστες του ΚΚΚ που μίλησαν δημοσίως τους τελευταίους έξι μήνες.
Το καθεστώς χρησιμοποιεί μυστικούς πράκτορες για την ενορχήστρωση των επιθέσεων, ενώ παράλληλα εργάζεται για να επηρεάσει άτομα εντός της αμερικανικής κυβέρνησης ώστε να βοηθήσουν την προσπάθεια, δήλωσε η πηγή.
«Έχουν συναφθεί ορισμένες συμφωνίες μεταξύ ανώτερων αξιωματούχων του ΚΚΚ και ορισμένων Αμερικανών αξιωματούχων, οι οποίοι βοηθούν το ΚΚΚ στην καταστολή του Φάλουν Γκονγκ στις ΗΠΑ με αντάλλαγμα συγκεκριμένα οφέλη από το ΚΚΚ, οι λεπτομέρειες των οποίων παραμένουν ασαφείς», δήλωσε η πηγή.
Η Epoch Times δεν μπόρεσε να επαληθεύσει ανεξάρτητα αυτόν τον ισχυρισμό.
Ο στόχος, υπέθεσε, ήταν οι αμερικανικές αρχές να κάνουν τη βρώμικη δουλειά του ΚΚΚ, προσδίδοντάς του μια χροιά αξιοπιστίας και, τελικά, αφήνοντας το ΚΚΚ να ξεφύγει από την κατηγορία.
«Μόλις η αμερικανική κυβέρνηση απαξιώσει το Φάλουν Γκονγκ, όλες οι φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν στην Κίνα θα μείνουν ατιμώρητες και θα είναι αδύνατο να τραβήξει κανείς τη διεθνή προσοχή σε αυτά τα ζητήματα – πόσο μάλλον να διώξει τους υπεύθυνους», είπε.
«Αμείλικτη, ασταμάτητη πίεση»
Οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ έχουν παίξει ενεργητικό ρόλο στην ευαισθητοποίηση για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το ΚΚΚ. Έχουν επίσης αμφισβητήσει το ΚΚΚ για πολιτιστικούς λόγους, κυρίως μέσω της εταιρείας Shen Yun Performing Arts με έδρα τη Νέα Υόρκη, η οποία παρουσιάζει αναγνωρισμένες παραστάσεις κλασικού κινεζικού χορού σε όλο τον κόσμο με το σλόγκαν «Η Κίνα πριν από τον κομμουνισμό».
Τα τελευταία χρόνια, η Shen Yun, και το Φάλουν Γκονγκ ευρύτερα, δέχονται συνεχείς παρενοχλήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, που περιλαμβάνουν απειλές για βόμβες, απειλές για μαζικούς πυροβολισμούς, πλαστοπροσωπίες, αγωγές, συκοφαντίες και λεκτικές επιθέσεις στα μέσα ενημέρωσης, ακόμη και σωματικές επιθέσεις.
«Βρίσκονται υπό αμείλικτη, ασταμάτητη πίεση», δήλωσε ο Νικόλαος Ευθυμιάδης, βετεράνος της CIA, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και της Υπηρεσίας Πληροφοριών Άμυνας και ειδικός στις υπερπόντιες επιχειρήσεις του ΚΚΚ.
«Είναι ένα μέτωπο πολλαπλών επιπέδων που αντιμετωπίζουν, ως Φάλουν Γκονγκ, απέναντι στην Κίνα. Πρόκειται για πόλεμο σε πολλαπλά επίπεδα», δήλωσε στην Epoch Times.
Τα τελευταία χρόνια, ένας Αμερικανός υπήκοος που έζησε στην Κίνα για χρόνια και έχει μακροχρόνιους επιχειρηματικούς δεσμούς με την Κίνα έχει επανειλημμένα καταθέσει ελλιπείς αγωγές περιβαλλοντικών θεμάτων κατά της ακαδημίας του Shen Yun στα βόρεια της Νέας Υόρκης. Η πιο πρόσφατη απορρίφθηκε από ομοσπονδιακό δικαστή τον Σεπτέμβριο, αυτή τη φορά «με προκατάληψη», οπότε δεν μπορεί να κατατεθεί εκ νέου.
Ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ αναπαριστούν την παράνομη πληρωμή για ανθρώπινα όργανα στην Ουάσιγκτον στις 19 Απριλίου 2016. (Jim Watson/AFP μέσω Getty Images)
Τον Ιούλιο, δύο Κινέζοι Αμερικανοί, ο Τζον Τσεν και ο Λιν Φενγκ, ομολόγησαν την ενοχή τους για το ότι ενήργησαν ως Κινέζοι πράκτορες στην προσπάθειά τους να δωροδοκήσουν έναν πράκτορα της IRS για να ξεκινήσει έρευνα για τη Shen Yun με βάση αβάσιμους ισχυρισμούς.
Ο Λιν είπε στο FBI ότι αυτός και ο Τσεν παρακολουθούσαν επίσης την κοινότητα του Φάλουν Γκονγκ στην κομητεία Όραντζ της Νέας Υόρκης, όπου βρίσκεται η ακαδημία της Shen Yun, για να συλλέξουν πληροφορίες για μια περιβαλλοντική αγωγή που είχε ως στόχο να εμποδίσει την ανάπτυξη της κοινότητας του Φάλουν Γκονγκ στην περιοχή, σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα.
Τον Νοέμβριο, η Shen Yun χτυπήθηκε με μια άλλη αγωγή, που κατατέθηκε από έναν πρώην καλλιτέχνη που εγκατέλειψε την εταιρεία πριν από περίπου πέντε χρόνια. Μέρη της αγωγής φαίνεται να προέρχονται από ένα άρθρο των New York Times κατά της Shen Yun.
Οι New York Times έχουν δημοσιεύσει τουλάχιστον εννέα άρθρα κατά της Shen Yun το τελευταίο εξάμηνο και ο πρώην καλλιτέχνης υπήρξε βασική πηγή των ισχυρισμών. Η επικεφαλής συντάκτρια των άρθρων, η δημοσιογράφος Νικόλ Χονγκ, δήλωσε σε συνέντευξή της στην εφημερίδα ότι η ίδια και ο συνάδελφός της, Μάικλ Ρόθφελντ, άρχισαν να εργάζονται πάνω στα άρθρα αφού ένας «πληροφοριοδότης» τούς πλησίασε με υποτιθέμενες πληροφορίες για τις «εσωτερικές λειτουργίες» της Shen Yun και τους σύστησε σε έναν πρώην καλλιτέχνη.
Εν τω μεταξύ, ένας Κινέζος Αμερικανός που επιτίθεται συχνά στη Shen Yun και το Φάλουν Γκονγκ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει δηλώσει δημοσίως ότι προμήθευσε κάποιες πηγές για τα άρθρα. Το ίδιο άτομο είχε εντοπιστεί φέτος από πληροφοριοδότες του ΚΚΚ ότι χρησιμοποιήθηκε από το καθεστώς για μια εκστρατεία δυσφήμισης του Φάλουν Γκονγκ, σύμφωνα με μια έκθεση του Κέντρου Πληροφόρησης για το Φάλουν Ντάφα, μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που παρακολουθεί τη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ.
Ο άνδρας έχει επίσης κάνει απειλητικά σχόλια προς το προσωπικό της Shen Yun – το 2023 το FBI εξέδωσε προειδοποίηση προς τις τοπικές αρχές επιβολής του νόμου ότι ήταν «δυνητικά οπλισμένος και επικίνδυνος» αφού εντοπίστηκε κοντά στην ακαδημία τής Shen Yun.
Στη συνέχεια, ο άνδρας συνελήφθη και κατηγορήθηκε για παράνομη κατοχή πυροβόλων όπλων.
Πέρυσι, καυχήθηκε στο διαδίκτυο ότι κατήγγειλε τη Shen Yun στις ομοσπονδιακές αρχές και παρότρυνε και άλλους να κάνουν το ίδιο.
Η εταιρεία συμβούλων McKinsey & Company κατέληξε σε διακανονισμό ύψους 650 εκατομμυρίων δολαρίων με το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ (DOJ) για τον ρόλο της στην ενίσχυση των πωλήσεων του OxyContin, ενός εξαιρετικά εθιστικού οπιοειδούς, για λογαριασμό της Purdue Pharma, σύμφωνα με δικαστικά έγγραφα που κατατέθηκαν στην Βιρτζίνια την Παρασκευή.
Η συμφωνία επιτρέπει στην εταιρεία να αποφύγει την ποινική δίωξη εάν καταβάλει το ποσό και ακολουθήσει συγκεκριμένους όρους για πέντε χρόνια, συμπεριλαμβανομένης της διακοπής κάθε εργασίας που σχετίζεται με την πώληση, την εμπορία, ή την προώθηση ελεγχόμενων φαρμάκων.
Ο διακανονισμός περιλαμβάνει επίσης την συμφωνία του Μάρτιν Έλλινγκ, πρώην ανώτερου εταίρου της McKinsey, να δηλώσει ένοχος για παρεμπόδιση της δικαιοσύνης επειδή διέγραψε έγγραφα από το φορητό του υπολογιστή αφού έλαβε γνώση των ερευνών για την Purdue Pharma, όταν αυτή ήταν πελάτης της McKinsey, αναφέρεται στα έγγραφα.
Το υπουργείο Δικαιοσύνης δήλωσε ότι ο Έλλινγκ, 60 ετών, πολίτης των ΗΠΑ που διαμένει σήμερα στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης, αναμένεται να εμφανιστεί στο ομοσπονδιακό δικαστήριο του Άμπινγκντον της Βιρτζίνια για να δηλώσει την ενοχή του και να καταδικαστεί σε μεταγενέστερες ημερομηνίες. Σύμφωνα με τα έγγραφα του δικαστηρίου, ο Έλλινγκ εργάστηκε σε διάφορους ρόλους στην McKinsey από το 1993 έως το 2021, και τελικά έγινε ανώτερος εταίρος.
Σε απάντηση του διακανονισμού, η McKinsey εξέφρασε μεταμέλεια για την εμπλοκή της με την Purdue Pharma σε δήλωση προς το Associated Press.
«Θα έπρεπε να είχαμε εκτιμήσει την βλάβη που προκαλούσαν τα οπιοειδή στην κοινωνία μας και δεν θα έπρεπε να είχαμε αναλάβει εργασίες πωλήσεων και μάρκετινγκ για την Purdue Pharma», ανέφερε η εταιρεία. «Αυτή η τρομερή κρίση της δημόσιας υγείας και η προηγούμενη εργασία μας για τους κατασκευαστές οπιοειδών θα αποτελούν πάντα πηγή βαθιάς λύπης για την εταιρεία μας».
Απαιτώντας λογοδοσία
Ο διακανονισμός αυτός αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας των ομοσπονδιακών εισαγγελέων να καταστήσουν τις εταιρείες υπόλογες για τον ρόλο τους στην κρίση εθισμού και κατάχρησης ναρκωτικών φαρμάκων στις ΗΠΑ, σύμφωνα με δελτίο Τύπου του Γραφείου Δημοσίων Υποθέσεων του Υπουργείου Δικαιοσύνης την Παρασκευή.
«Η McKinsey συνωμότησε με την Purdue Pharma για να “εκτοξεύσει” τις πωλήσεις του OxyContin κατά την διάρκεια μιας μανιασμένης επιδημίας οπιοειδών – μιας επιδημίας που συνεχίζει να αποδεκατίζει οικογένειες και κοινότητες σε όλη την χώρα. Το σημερινό πρωτοποριακό ψήφισμα καθιστά σαφή την δέσμευση του γραφείου μας να καταστήσει τις ισχυρές εταιρείες υπεύθυνες για τον ρόλο τους στην επιδημία των οπιοειδών, ακόμη και αν δεν παρασκεύαζαν, δεν πωλούσαν, ή δεν διέθεταν τα φάρμακα», δήλωσε ο εισαγγελέας των ΗΠΑ Τζόσουα Λέβυ για την περιφέρεια της Μασαχουσέτης.
«Εταιρείες συμβούλων όπως η McKinsey θα πρέπει να λάβουν το μήνυμα: αν οι συμβουλές που δίνετε σε εταιρείες σε αίθουσες συνεδριάσεων και παρουσιάσεις PowerPoint βοηθούν και υποθάλπουν εγκληματική δραστηριότητα, θα σας κυνηγήσουμε και θα αποκαλύψουμε την αλήθεια».
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, τα οπιοειδή έχουν συνδεθεί με περισσότερους από 80.000 ετήσιους θανάτους σε ορισμένα τελευταία χρόνια, με την παράνομη φεντανύλη να αποτελεί την κύρια αιτία την τελευταία δεκαετία. Νωρίτερα στην επιδημία οπιοειδών, τα συνταγογραφούμενα χάπια ήταν η κύρια αιτία θανάτου.
Τα τελευταία 15 χρόνια, η McKinsey έλαβε περισσότερα από 93 εκατομμύρια δολάρια από την Purdue για εργασίες που εκτέλεσε, συμπεριλαμβανομένων στρατηγικών για τη βελτίωση των πωλήσεων του OxyContin. Οι εισαγγελείς ισχυρίζονται ότι η McKinsey γνώριζε τους κινδύνους που συνδέονται με το OxyContin και τα προηγούμενα νομικά ζητήματα της Purdue Pharma, αλλά επέλεξε να συνεργαστεί μαζί της παρ’ όλα αυτά.
Ένα από τα καθήκοντα της McKinsey, σύμφωνα με τις δικαστικές καταθέσεις, φέρεται να ήταν η εύρεση συνταγογράφων που θα δημιουργούσαν τις περισσότερες πρόσθετες συνταγές εάν οι πωλητές της Purdue απευθύνονταν σε αυτούς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα συνταγές που «δεν αφορούσαν ιατρικά αποδεκτές ενδείξεις, ήταν ανασφαλείς, αναποτελεσματικές, και ιατρικά περιττές, και οι οποίες συχνά εκτρέπονταν για χρήσεις που δεν είχαν νόμιμο ιατρικό σκοπό», ισχυρίζεται η κατάθεση.
Ο Κρίστοφερ Κάβανο, εισαγγελέας των ΗΠΑ για την Δυτική Περιφέρεια της Βιρτζίνια, δήλωσε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στη Βοστώνη ότι υπάρχει αντίκτυπος των ενεργειών της McKinsey στον πραγματικό κόσμο.
«Αυτό δεν ήταν υποθετικό», είπε. «Αυτό δεν ήταν απλώς μάρκετινγκ. Ήταν μια στρατηγική. Εκτελέστηκε και λειτούργησε».
Σύμφωνα με τη δικαστική κατάθεση, οι σύμβουλοι της McKinsey φέρονται να συνόδευαν τους εμπορικούς αντιπροσώπους της Purdue σε επισκέψεις σε συνταγογράφους και φαρμακεία το 2013, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας να «εκτοξεύσουν» τις πωλήσεις της Purdue.
Το 2014, η McKinsey φέρεται να εντόπισε μικρές κλινικές που συνταγογραφούσαν περισσότερα οπιοειδή από ολόκληρα νοσοκομειακά συστήματα και πρότεινε τη στόχευσή τους για αυξημένες πωλήσεις, σύμφωνα με τη δικαστική κατάθεση και την πρόσφατη ανακοίνωση του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Η εταιρεία συμβούλων φέρεται επίσης να προσπάθησε να επηρεάσει τους ομοσπονδιακούς κανονισμούς ώστε το OxyContin σε υψηλές δόσεις να υπόκειται στην ίδια εποπτεία με τα οπιοειδή χαμηλότερης δόσης και να καταστήσει την εκπαίδευση των συνταγογράφων προαιρετική και όχι υποχρεωτική, ανέφερε η κυβέρνηση στις καταθέσεις της.
Ο πρόσφατος ομοσπονδιακός διακανονισμός ακολουθεί προηγούμενες κυρώσεις της McKinsey να καταβάλει περίπου 765 εκατομμύρια δολάρια σε πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις και 78 εκατομμύρια δολάρια σε ταμεία υγείας και ασφαλιστικές εταιρείες για τον ρόλο της στην κρίση των οπιοειδών.
Η Purdue έχει αντιμετωπίσει και άλλες έρευνες σχετικά με τη λειτουργία της, με τρία στελέχη της να δηλώνουν ένοχα για κατηγορίες περί παραποίησης της μάρκας το 2007 και την ίδια την εταιρεία να δηλώνει ένοχη για ποινικές κατηγορίες το 2020, συμφωνώντας σε πρόστιμα και κατασχέσεις ύψους 8,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Τον Οκτώβριο του 2022, ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ πραγματοποίησε μια μυστική σύσκεψη, στην οποία έδωσε οδηγίες σε ανώτατους κρατικούς αξιωματούχους – που επιβλέπουν τις πολιτικές, τις υπηρεσίες πληροφοριών και τις επιχειρήσεις επιρροής – για μια νέα, παγκόσμιας εμβέλειας στρατηγική κατά της θρησκευτικής ομάδας Φάλουν Γκονγκ, όπως αποκαλύπτουν οι Epoch Times.
Στην καρδιά της νέας στρατηγικής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ) κατά του Φάλουν Γκονγκ βρίσκονται εκστρατείες παραπληροφόρησης μέσω influencer στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα δυτικά MME, καθώς και η εκμετάλλευση του αμερικανικού νομικού συστήματος κατά εταιρειών που ίδρυσαν ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ.
Οι λεπτομέρειες της μυστικής σύσκεψης του 2022 δόθηκαν από τον Γιουάν Χονγκμπίνγκ, Κινέζο νομικό, αυτοεξόριστο στην Αυστραλία, ο οποίος διατηρεί επαφές με ανώτατους πολιτικούς κύκλους στην Κίνα. Η αφήγησή του βασίζεται σε πληροφορίες που έλαβε από δύο πηγές: ένα μέλος οικογένειας βετεράνων του ΚΚΚ, που τώρα αντιτίθεται στον Σι, και ένα μέλος του κόμματος που μιλάει για λόγους συνείδησης.
Η σύσκεψη πραγματοποιήθηκε λίγο πριν από το 20ο Εθνικό Κογκρέσο, στο οποίο ο Σι εξασφάλισε μια πρωτοφανή τρίτη θητεία ως ηγέτης του Κόμματος. Ο Σι είπε στους αξιωματούχους κατά τη διάρκεια της σύσκεψης ότι οι προηγούμενες προσπάθειες της κυβέρνησης να καταστείλουν το Φάλουν Γκονγκ στο εξωτερικό είχαν ουσιαστικά αποτύχει.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το Φάλουν Γκονγκ ήταν η ταχύτερα αναπτυσσόμενη πνευματική άσκηση στην Κίνα. Βασισμένο στις αρχές της αλήθειας, της καλοσύνης και της ανεκτικότητας, και σε διαλογιστικές ασκήσεις, το Φάλουν Γκονγκ διδάσκει στους ασκούμενους να βελτιώνουν τον ηθικό τους χαρακτήρα. Το 1999, το ΚΚΚ είδε την αυξανόμενη δημοτικότητά του ως απειλή και ξεκίνησε μια εκστρατεία δίωξης για να το εξαλείψει. Από τότε, οι ασκούμενοι υφίστανται σοβαρές διώξεις από το ΚΚΚ, περιλαμβανομένων εξαναγκαστικών αφαιρέσεων οργάνων σε εκτεταμένη κλίμακα.
Οι οδηγίες του Σι, οι οποίες δεν είχαν αναφερθεί προηγουμένως, φαίνεται να οδήγησαν σε μια κλιμάκωση της μακροχρόνιας επιχείρησης κατά των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ στο εξωτερικό – μια εκστρατεία που έχει ρίξει τη σκιά της στη ζωή εκείνων που αναζητούν καταφύγιο στην Αμερική και αλλού.
«Κακή κατάσταση»
Η σύσκεψη πραγματοποιήθηκε από την Επιτροπή Πολιτικών και Νομικών Υποθέσεων και παρακολουθήθηκε από τους υπουργούς Εθνικής Ασφάλειας και Κρατικής Ασφάλειας, τον γραμματέα και αρκετούς αναπληρωτές γραμματείς της Επιτροπής Πολιτικών και Νομικών Υποθέσεων, αξιωματούχους από το Υπουργείο Εξωτερικών, καθώς και από το Τμήμα Ενιαίου Εργασιακού Μετώπου, την κύρια κινεζική υπηρεσία που αναλαμβάνει τις επιχειρήσεις επιρροής στο εξωτερικό, σύμφωνα με τον Γιουάν.
Ο Γιουάν ανέφερε ότι ένας από τους κύριους λόγους που ο Σι θεωρούσε αποτυχημένες τις διεθνείς προσπάθειες κατά του Φαλούν Γκονγκ ήταν η ανάπτυξη των μέσων ενημέρωσης που ίδρυσαν οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ, τα οποία χαρακτήρισε ο Σι ως την κύρια «εχθρική δύναμη» κατά του ΚΚΚ, όχι μόνο στην κινεζική αλλά και στην αγγλική γλώσσα.
Τα μέσα ενημέρωσης που ιδρύθηκαν από ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ είναι οι Epoch Times και το New Tang Dynasty Television (NTD), τα οποία ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000, αρχικά στα κινεζικά και τώρα σε πολλές γλώσσες, με παραρτήματα σε όλον τον κόσμο.
Αίθουσα ελέγχου τηλεοπτικού σταθμού του τηλεοπτικού δικτύου NTD, ενός από τα μέσα ενημέρωσης που εκθέτει το ΚΚΚ, στα κεντρικά γραφεία του στη Νέα Υόρκη. (φωτ. αρχείου, The Epoch Times)
Ο Σι είπε ότι παρά τον μεγάλο αριθμό ανθρώπινων πόρων, υλικών πόρων και χρημάτων που δαπανήθηκαν για σειρά ετών, το ΚΚΚ όχι μόνο δεν κατάφερε να καταστείλει τη δράση των μέσων ενημέρωσης του Φάλουν Γκονγκ, αλλά αντίθετα τους επέτρεψε να πρωτοστατήσουν διεθνώς στην αντίσταση κατά του ΚΚΚ στη βιομηχανία των ΜΜΕ.
Ο ηγέτης του ΚΚΚ περιέγραψε την κατάσταση ως «κακή» και είπε ότι ήταν μια σημαντική παράλειψη των υπεύθυνωναξιωματούχων.
Δήλωσε επίσης ότι πιστεύει πως η αποτυχία οφείλεται εν μέρει στην έλλειψη «στρατηγικού σχεδιασμού» και «ενδελεχούς, αποφασιστικής συντονισμένης δράσης», σύμφωνα με τον Γιουάν.
Επιπλέον, ο Σι θεώρησε τις υπάρχουσες τακτικές καταστολής ως «πολύ συγκρατημένες, συντηρητικές και όχι αρκετά δημιουργικές» και ενώ το καθεστώς έχει επενδύσει σημαντικούς πόρους στην προσπάθεια, μεγάλο μέρος αυτών, μετά από επιθεώρηση, αποδείχθηκε ότι σπαταλήθηκαν λόγω διαφθοράς.
Ο Σι είπε στους παρευρισκόμενους να αρχίσουν «να καλλιεργήσουν νέες δυνάμεις κατά του Φάλουν Γκονγκ» και να επανεκτιμήσουν το τρέχον προσωπικό που έχει αναλάβει αυτήν την αποστολή στο εξωτερικό, επιβάλλοντας ποινές ή απομακρύνοντας άτομα αν χρειαστεί.
Αλλαγή πλεύσης
«Διείσδυση, αποδόμηση και διάλυση»: αυτές ήταν οι στρατηγικές μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν οι κινεζικές επιχειρήσεις επιρροής εναντίον στόχων στην κινεζική διασπορά, περιλαμβανομένου του Φάλουν Γκονγκ.
Όμως, δεν ήταν επαρκείς.
Μέχρι τώρα, ήταν το Υπουργείο Εξωτερικών και το Γραφείο 610 — ένας παράνομος μηχανισμός υπεύθυνος για την καταστολή του Φάλουν Γκονγκ — που πραγματοποιούσαν την εκστρατεία στο εξωτερικό. Ο Γιουάν είπε ότι ο Σι διέταξε αναδιάρθρωση της δομής, αναθέτοντας στην Κεντρική Επιτροπή Πολιτικών και Νομικών Υποθέσεων, η οποία επιβλέπει όλες τις αρχές επιβολής του νόμου, να συντονίσει την αποστολή τόσο στην Κίνα όσο και στο εξωτερικό.
Υπό την επίβλεψη της επιτροπής, το Υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας, με περίπου 2 εκατομμύρια αξιωματικούς επιβολής του νόμου, ανέλαβε την καταστολή στην Κίνα.
Το Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας, η κορυφαία υπηρεσία κατασκοπείας της Κίνας, ανέλαβε την επίθεση κατά του Φάλουν Γκονγκ στο εξωτερικό, με το Τμήμα Ενιαίου Εργασιακού Μετώπου, το τμήμα του ΚΚΚ για τις επιχειρήσεις επιρροής στο εξωτερικό, και το αρμόδιο τμήμα του υπουργείου Εξωτερικών να παίζουν υποστηρικτικό ρόλο.
«Για να χτυπήσεις ένα φίδι, πρέπει να χτυπήσεις στην έβδομη ίντσα», παρέθεσε ο Σι στη σύσκεψη. Το κινεζικό αυτό ρητό σημαίνει να χτυπάς εκεί που πονάει περισσότερο.
Ο Κινέζος νομικός Γιουάν Χονγκμπίνγκ σε φωτογραφία αρχείου. (Chen Ming/The Epoch Times)
Ο Σι έδωσε οδηγίες στους αξιωματούχους να χρησιμοποιήσουν το «νόμο» και την παραπληροφόρηση, αναπτύσσοντας μέσα ενημέρωσης χωρίς ανιχνεύσιμες συνδέσεις με το ΚΚΚ και μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να επιτεθούν στο Φάλουν Γκονγκ. Τους είπε να επικεντρωθούν στη συκοφάντηση του ιδρυτή του Φάλουν Γκονγκ, Λι Χονγκτζι, και στην αποδυνάμωση των μέσων ενημέρωσης που έχουν ιδρυθεί από το Φάλουν Γκονγκ, μέσω εσωτερικών πρακτόρων.
Ο λόγος για την απόφαση να χρησιμοποιηθούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα δυτικά ΜΜΕ στον «πολέμο» της κοινής γνώμης είναι ότι ο Σι πιστεύει πως η χρήση των κρατικών ΜΜΕ του ΚΚΚ δεν είναι αποτελεσματική στο εξωτερικό, επειδή θεωρούνται ευρέως προπαγανδιστικά.
Ο δυτικός Τύπος χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια σε πολέμους προπαγάνδας κομμουνιστικών χωρών.
«Αυτό που κάνει το ΚΚΚ είναι ακριβώς αυτό που έκαναν οι Σοβιετικοί προσπαθώντας να μεταφέρουν την αφήγησή τους, την προπαγάνδα τους, σε αναγνωρισμένες δυτικές εφημερίδες, περιοδικά και μέσα ενημέρωσης», δήλωσε στους Epoch Times ο Ρόναλντ Τζ. Ράιχλακ, διακεκριμένος καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο του Μισισιπή και ειδικός στην παραπληροφόρηση.
Ο Κέισι Φλέμινγκ, διευθύνων σύμβουλος της BlackOps Partners και ειδικός στην αντικατασκοπεία, δήλωσε ότι το ΚΚΚ ασχολείται με αυτό για δεκαετίες και «έχουν γίνει πάρα πολύ καλοί σε αυτό» και ότι χάρη στις νέες τεχνολογίες μπορούν να το κλιμακώσουν.
«Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν τεράστιο αντίκτυπο παγκοσμίως: τα ψευδή μηνύματα διαδίδονται άμεσα και είναι ικανά να ανατρέπουν τις απόψεις των ανθρώπων, όπως και την ελευθερία μας στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού», δήλωσε ο Φλέμινγκ στους Epoch Times.
Νέος αρχηγός ασφαλείας
Μερικές μέρες μετά το Κογκρέσο του Κόμματος, το Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας απέκτησε νέο ηγέτη, τον Τσαν Γισίν.
Ο Τσαν είχε προηγουμένως υπηρετήσει ως δήμαρχος της Γούχαν και αργότερα ως γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής Πολιτικών και Νομικών Υποθέσεων. Κατά τη διάρκεια της θητείας του και στα δύο πόστα, η καταστολή κατά του Φαλούν Γκονγκ αυξήθηκε.
Άλλος πληροφοριοδότης, που εμφανίστηκε τον περασμένο μήνα, υπέδειξε επίσης τον Τσαν ως υπεύθυνο για την εκστρατεία κατά του Φάλουν Γκονγκ στο εξωτερικό.
Ο πληροφοριοδότης είπε ότι ο Τσαν θεωρεί το ζήτημα ως πολιτικό του κεφάλαιο και φιλοδοξεί να «λύσει το θέμα Φάλουν Γκονγκ μέχρι το τέλος του έτους».
Η άνοδος του αρχηγού της κατασκοπείας σε αυτή τη θέση συνοδεύτηκε από αύξηση των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δεκάδες χιλιάδες ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ υπήρξαν θύματα παρενόχλησης ή σύλληψης την περίοδο που ο Τσαν ήταν επικεφαλής της Κεντρικής Επιτροπής Πολιτικών και Νομικών Υποθέσεων, ενώ εκατοντάδες έχουν πεθάνει, σύμφωνα με ατελείς εκτιμήσεις του Minghui.org, οργανισμός που συλλέγει αναφορές απευθείας από την Κίνα.
Εν τω μεταξύ, η Γούχαν, η πόλη στην οποία προΐστατο αμέσως πριν, έγινε πρότυπο της καταστολής. Η επιτροπή έστειλε ακόμη και άτομα στο κέντρο πλύσης εγκεφάλου της Γούχαν— μια εγκατάσταση που χρησιμοποιείται για να εξαναγκάζει ανθρώπους να αποκηρύξουν την πίστη τους — έτσι ώστε να μάθουν τις τακτικές και να τις εφαρμόσουν σε εθνικό επίπεδο, σύμφωνα με το Minghui.
Στο εξωτερικό, το υπουργείο του Τσαν διαθέτει δίκτυα που μπορούν να αναπτυχθούν άμεσα. Μια επιστολή που απέκτησαν οι Epoch Times από τον Μάρτιο του 2021 δείχνει ότι η υπηρεσία και το Υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας επιβλέπουν από κοινού ένα «Γραφείο Αντι-Φάλουν Γκονγκ Βορείου Αμερικής».
Ένα άτομο με το όνομα Γου Σιουχούα είχε μόλις αναλάβει τη διεύθυνση του γραφείου, σύμφωνα με την επιστολή. Η επιστολή τον πιστώνει για τον «σχεδιασμό και την οργάνωση πολλών αποστολών για να παρεμποδίσει» τις προσπάθειες των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ να διαδώσουν πληροφορίες για την καταστολή στην Κίνα και τον περιγράφει ως άτομο με «εκτεταμένη εμπειρία κατά του Φάλουν Γκονγκ».
Λίγες είναι οι πληροφορίες για αυτό το γραφείο στο διαδίκτυο, κάτι που δείχνει ότι πρόκειται για έναν από τους μηχανισμούς του Κόμματος που λειτουργεί κρυφά. Εκτός από το γραφείο της Βόρειας Αμερικής, το καθεστώς έχει ενσωματώσει και ένα παράνομο δίκτυο πρακτόρων που δρουν με άλλους τρόπους. Το 2023, το FBI συνέλαβε δύο πράκτορες του ΚΚΚ που λειτουργούσαν ένα μυστικό αστυνομικό τμήμα στο Μανχάταν, χρησιμοποιώντας μια φιλοκινεζική πολιτική οργάνωση ως προκάλυμμα.
(Επάνω) Δύο Κινέζοι αστυνομικοί συλλαμβάνουν έναν ασκούμενο του Φάλουν Ντάφα στην πλατεία Τιενανμέν στο Πεκίνο στις 10 Ιανουαρίου 2000. (Κάτω) Ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ συμμετέχουν σε εκδήλωση στο National Mall της Ουάσιγκτον, στις 20 Ιουλίου 2023. (Chien-Min Chung/AP Photo, Samira Bouaou/The Epoch Times)
«Συστηματικό και πλήρες σχέδιο»
Η διεθνής εκστρατεία κατά του Φάλουν Γκονγκ και των συναφών με αυτό ομάδων έχει ενταθεί σημαντικά το τελευταίο έτος.
Δεκάδες λογαριασμοί κοινωνικών μέσων έχουν εμφανιστεί βάλλοντας κατά του Φάλουν Γκονγκ και του Shen Yun Performing Arts, της εταιρείας παραστατικών τεχνών που ιδρύθηκε από ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ για να προβάλλει τις παραδόσεις της Κίνας, πριν τις καταστρέψει ο κομμουνισμός.
Ένας Κινεζο-Αμερικανός που ασκεί επιρροή στα κοινωνικά μέσα ανέλαβε δημοσίως την ευθύνη για τη βοήθεια στην εφημερίδα The New York Times για την δημοσίευση αρκετών άρθρων κατά του Shen Yun.
«Εγώ ήμουν αυτός που συνέστησε τους ανθρώπους [πρώην καλλιτέχνες του Shen Yun] στους New York Times, ειδικά για τις αρχικές συνεντεύξεις. Βρήκαν επιπλέον άτομα μέσα από αυτό», έγραψε στο X μετά τη δημοσίευση ενός άρθρου κατά του Shen Yun νωρίτερα φέτος.
Το συγκεκριμένο άτομο καυχήθηκε και για τις καταγγελίες κατά του Shen Yun στις αρχές της πολιτείας της Νέας Υόρκης, προκειμένου να ληφθούν νομικά μέτρα κατά της καλλιτεχνικής ομάδας. Ενθάρρυνε και άλλους να κάνουν το ίδιο.
Πέρυσι, παρακολουθήθηκε από τις αρχές κοντά στην πανεπιστημιούπολη του Shen Yun. Το FBI εξέδωσε προειδοποίηση προς τις τοπικές αρχές περιγράφοντας τον ως «δυνητικά ένοπλο και επικίνδυνο». Τώρα αντιμετωπίζει κατηγορίες για παράνομη οπλοφορία.
Τα άρθρα της New York Times προσπάθησαν να συκοφαντήσουν το Shen Yun, δημιουργώντας μία παραποιημένη εικόνα για το πρόγραμμα πρακτικής που επιτρέπει σε έναν περιορισμένο αριθμό ταλαντούχων μαθητών από δύο συνδεδεμένα θρησκευτικά σχολεία τέχνης, την Ακαδημία Fei Tian και το Κολλέγιο Fei Tian, να περιοδεύουν με το Shen Yun. Η δημοσίευση των πρόσφατων άρθρων συνέπεσε με την κατάθεση μιας πολιτικής αγωγής από μια πρώην μαθήτρια που ισχυρίστηκε παραβιάσεις εργασιακών δικαιωμάτων.
Στιγμιότυπο από τη χορογραφία «Κυματιστά μανίκια», από το πρόγραμμα του Shen Yun Performing Arts του 2009. (Shen Yun Performing Arts)
Η γυναίκα που κατέθεσε την αγωγή συνδέεται με ένα κινεζικό κυβερνητικό φορέα και έχει δώσει συνεντεύξεις σε άτομα που χρησιμοποιεί το κινεζικό καθεστώς για να επιτεθούν στο Shen Yun, σύμφωνα με δήλωση του Shen Yun.
Σύμφωνα με δύο πληροφοριοδότες που μίλησαν στο Κέντρο Πληροφοριών Φάλουν Ντάφα τον Αύγουστο, μια συνάντηση του Υπουργείου Δημόσιας Ασφάλειας δύο μήνες νωρίτερα είχε ζητήσει από όλες τις κυβερνήσεις των επαρχιών να «υποστηρίξουν πλήρως» το άτομο επιρροής που μίλησε στους New York Times παρέχοντας «όλες τις κακόβουλες πληροφορίες για το Φάλουν Γκονγκ» που είχε συλλέξει το υπουργείο εσωτερικά.
Το ΚΚΚ ενίσχυσε τις προσπάθειές του να κατά του Shen Yun, χρησιμοποιώντας το αμερικανικό νομικό σύστημα.
Οι αμερικανικές αρχές τον Σεπτέμβριο και τον Νοέμβριο καταδίκασαν δύο Κινέζους πράκτορες που συνωμότησαν να δωροδοκήσουν έναν πράκτορα της φορολογικής υπηρεσίας των ΗΠΑ με 50.000 δολάρια για να ανοίξει έρευνα κατά του Shen Yun. Τα χρήματα ελήφθησαν από αξιωματούχους του ΚΚΚ κατά τις επισκέψεις τους στην Κίνα.
Οι ίδιοι δύο πράκτορες είχαν ταξιδέψει στην Κομητεία Όραντζ της Νέας Υόρκης, όπου έχει την έδρα του το Shen Yun, για να παρακολουθήσουν τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ και να συλλέξουν πληροφορίες που θα χρησίμευαν ως «βάση για μια πιθανή περιβαλλοντική αγωγή που θα εμπόδιζε την ανάπτυξη της κοινότητας του Φάλουν Γκονγκ στην Κομητεία Όραντζ», σύμφωνα με τα έγγραφα του δικαστηρίου.
Ανεξάρτητα, ένας Αμερικανός (που σχετίζεται με την Κίνα) ξεκίνησε μια σειρά αβάσιμων περιβαλλοντικών αγωγών κατά του Shen Yun. Στην τελευταία υπόθεση, ο δικαστής Κέννεθ Κάρας του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου της Νότιας Περιφέρειας της Νέας Υόρκης απέρριψε την αγωγή λόγω ατελειών με προειδοποίηση, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να κατατεθεί ξανά.
Εν τω μεταξύ, την περασμένη εβδομάδα, ένας Κινέζος πολίτης καταδικάστηκε για κατασκοπεία κατά του Φάλουν Γκονγκ στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Κήπος έξω από τη Νότια Πύλη της πανεπιστημιούπολης Dragon Springs στο Cuddebackville της Νέας Υόρκης, την 1η Οκτωβρίου 2023. (Cara Ding/The Epoch Times)
Κλήση για επαγρύπνηση
Η κλιμάκωση της διακρατικής καταστολής κατά του Φάλουν Γκονγκ έχει ανησυχήσει Αμερικανούς νομοθέτες όπως ο βουλευτής Σκοτ Πέρι (Ρ-Πενσυλβάνια).
«Είναι αδιανόητο και εξαιρετικά ανησυχητικό μία εχθρική χώρα να χρησιμοποιεί τα όργανα της ομοσπονδιακής μας κυβέρνησης κατά των ιδεολογικών της αντιπάλων», δήλωσε ο Πέρι στους Epoch Times. Ήταν ο χορηγός του Falun Gong Protection Act (Νόμου Προστασίας του Φάλουν Γκονγκ) στη Βουλή, ένα νομοσχέδιο που έχει στόχο να λογοδοτήσει το ΚΚΚ για το έγκλημα των εξαναγκαστικών αφαιρέσεων οργάνων.
Άλλοι νομοθέτες εξέφρασαν παρόμοιες ανησυχίες για την «εξαγωγή» των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΚΚΚ στην Αμερική.
Ο βουλευτής Μάικλ ΜακΚωλ (Ρ-Τέξας), πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής, δήλωσε: «Καταδικάζω σθεναρά τις νέες προσπάθειες της Κίνας […] της φιλοδημοκρατικής ομάδας Φάλουν Γκονγκ, στις ΗΠΑ και στο εξωτερικό».
«Το ΚΚΚ έχει ιστορία καταπίεσης φιλοδημοκρατικών ομάδων πέρα από τα σύνορά του, καθώς προσπαθεί να ενισχύσει τη αυταρχική του επιρροή στον λαό του», δήλωσε στους Epoch Times, προσθέτοντας ότι επαινεί τις αμερικανικές αρχές για την «προστασία της ζωής των δημοκρατικών ακτιβιστών, των πολιτικών ελευθεριών και του κράτους δικαίου».
Η βουλευτής Μισέλ Στηλ (Ρ-Καλιφόρνια) έχει προηγουμένως ζητήσει νομικά μέσα για την αντιμετώπιση της διακρατικής καταστολής του καθεστώτος κατά των αντιφρονούντων. Όπως και οι άλλοι, πιστεύει ότι το Πεκίνο οφείλει να λογοδοτήσει για τις πράξεις του.
«Επί 25 χρόνια, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας διώκει τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ και όσους επιθυμούν να ασκούν την πίστη τους χωρίς κυβερνητική παρέμβαση. Τα καταπιεστικά καθεστώτα, όπως το ΚΚΚ, πρέπει να λογοδοτήσουν για τις επιθέσεις τους κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσω παραπληροφόρησης και καταπίεσης», δήλωσε στους Epoch Times.
Για να αντιμετωπιστούν οι κρυφές κινεζικές επιχειρήσεις, ο βουλευτής Τζιμ Μπανκς (Ρ-Ιντιάνα), ο οποίος εκλέχθηκε τον Νοέμβριο στη Γερουσία, ανέφερε το «Countering China’s Political Warfare Act» («Νόμο Αντιμετώπισης της Πολεμικής Πολιτικής της Κίνας») που εισήγαγε. Το Κογκρέσο πρέπει να περάσει το νομοσχέδιο για να «επιβάλει κυρώσεις σε ομάδες του ΚΚΚ, όπως το United Front, που διεξάγουν πολιτικό πόλεμο κατά των Αμερικανών πολιτών και Κινέζων αντιφρονούντων στο αμερικανικό έδαφος», δήλωσε στους Epoch Times.
(Επάνω αριστερά) Ο βουλευτής Scott Perry (R-Pa.) στη Ροτόντα του Καπιτωλίου των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον στις 25 Ιουνίου 2024. Η βουλευτής Michelle Steel (R-Calif.), σε αυτή τη φωτογραφία αρχείου. Ο βουλευτής Jim McGovern (D-Mass.) στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ στις 30 Ιανουαρίου 2018. (Κάτω αριστερά) Ο βουλευτής Jim Banks (R-Ind.) στο Καπιτώλιο στις 27 Μαρτίου 2019. Ο βουλευτής André Carson (D-Ind.) στην Ουάσινγκτον στις 8 Ιουνίου 2017. Ο αντιπρόσωπος Michael McCaul (R-Texas), πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων, στην Ουάσινγκτον στις 29 Αυγούστου 2023. (Madalina Vasiliu/The Epoch Times, Yiyuan Chang/NTD, Samira Bouaou/The Epoch Times, York Du/NTD, Larry French/Getty Images for Starz)
Ο Πέρι δήλωσε ότι δεδομένου ότι το ΚΚΚ είναι αντίπαλος, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να είναι σε επιφυλακή.
«Πρέπει να αυξήσουμε την επιτήρηση σε όλες τις δραστηριότητές τους με τη σκέψη ότι αυτοί θα κάνουν αυτά τα πράγματα σκόπιμα, και όταν διαπιστώνουμε ότι αυτό ισχύει, πρέπει να επιβάλουμε σοβαρές, αυστηρές και ξαφνικές συνέπειες.»
Εδώ βλέπει μια ευκαιρία να «στείλουμε ένα ισχυρότερο μήνυμα» στο ΚΚΚ και στον Σι Τζινπίνγκ.
«Το κλείσιμο των προξενείων και άλλοι διπλωματικοί τρόποι μπορούν να είναι πράγματα που θα εξετάσουμε» αν το καθεστώς θέλει να ακολουθήσει αυτή τη στρατηγική, είπε, προσθέτοντας:
«Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας είναι ουσιαστικά μια εγκληματική οργάνωση που κυβερνά μια χώρα» και, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν επιτρέπουν σε εγκληματικές οργανώσεις να χρησιμοποιούν τα κυβερνητικά συστήματα για να διώκουν αντιπάλους ή να παραβιάζουν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, «σίγουρα δεν πρέπει να επιτραπεί αυτό και στο ΚΚΚ».
ΤΑΪΠΕΙ, Ταϊβάν—Ένας Ταϊβανέζος χειρουργός και τέσσερα άλλα άτομα κατηγορούνται για παράνομη μεσολάβηση σε μεταμόσχευση οργάνων στην Κίνα, σε μια υπόθεση που μια τοπική ομάδα ιατρικής υποστήριξης χαρακτήρισε ανησυχητική, καθώς το Πεκίνο προμηθεύεται όργανα από κρατούμενους συνείδησης.
Ο χειρουργός, Τσεν Γιαο-λι, κατηγορείται ότι οργάνωσε μια εγκληματική ομάδα που βοήθησε να σταλούν 10 Ταϊβανέζοι ασθενείς στην Κίνα για χειρουργεία μεταμόσχευσης οργάνων από το 2016 έως το 2019, σύμφωνα με ανακοίνωση του γραφείου των εισαγγελέων στην επαρχία Τσανγκχουά της Νότιας Ταϊβάν στις 25 Νοεμβρίου.
Ο Τσεν κατηγορείται για παραβίαση του Νόμου για τις Μεταμοσχεύσεις Ανθρωπίνων Οργάνων του νησιού, ο οποίος αναφέρει ότι οποιοδήποτε μεταμοσχευθέν όργανο «πρέπει να παρέχεται ή να αποκτάται δωρεάν» και ότι «άτομα που μεσολαβούν σε μεταμοσχεύσεις οργάνων ή στην παροχή και απόκτηση οργάνων» μπορεί να φυλακιστούν για έως πέντε χρόνια και να επιβληθεί πρόστιμο έως και 1,5 εκατομμύρια NT$ (περίπου 46.200 $).
Ο Τσεν είχε εργαστεί στο κέντρο μεταμοσχεύσεων οργάνων του Χριστιανικού Νοσοκομείου Τσανγκχουά.
Μετά την ανακοίνωση της δίωξης, το νοσοκομείο δήλωσε ότι ο Τσεν δεν εργάζεται εκεί από τον Ιούλιο του 2022. Οι εισαγγελείς του Τσανγκχουά άρχισαν την έρευνα για τον Τσεν τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς.
Το νοσοκομείο προειδοποίησε τους κατοίκους να μην ταξιδεύουν στην Κίνα για μεταμοσχεύσεις ήπατος, επικαλούμενο αναφορές και την προειδοποίηση του ΟΗΕ για τις εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων από την κινεζική κυβέρνηση, που στοχοποιεί τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, τους κρατούμενους συνείδησης, τους Ουιγούρους και τους Χριστιανούς. Προσέθεσε ότι απαγορεύει την ανήθικη και παράνομη ιατρική συμπεριφορά και σέβεται τα αποτελέσματα των δικαστικών ερευνών.
Ο Ντέιβιντ Χουάνγκ, αντιπρόεδρος και εκπρόσωπος του Συλλόγου Ταϊβανέζικης Διεθνούς Υποστήριξης Μεταμοσχεύσεων Οργάνων, δήλωσε ότι η υπόθεση αποτελεί σημαντικό ορόσημο.
Είναι η πρώτη δίωξη κατά των παράνομων μεσαζόντων οργάνων από τότε που η Ταϊβάν τροποποίησε τον Νόμο για τις Μεταμοσχεύσεις Ανθρώπινων Οργάνων το 2015, προκειμένου να απαγορεύσει τη χρήση οργάνων από εκτελεσθέντες κρατούμενους, καθώς και την πώληση, αγορά και μεσολάβηση οργάνων.
«Ελπίζω ότι αυτή η δίωξη θα προσελκύσει την προσοχή των τοπικών πολιτών και της κυβέρνησης. Η μετάβαση στην Κίνα για μεταμόσχευση οργάνου ενέχει ιατρικούς, ηθικούς και νομικούς κινδύνους», είπε ο Χουάνγκ σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προς τους Epoch Times.
Οι Epoch Times έχουν ζητήσει σχόλιο από το Νοσοκομείο Ιατρικής Σχολής Τσουνγκ Σαν, όπου ο Τσεν εργάζεται ως αναπληρωτής διευθυντής στο κέντρο μεταμοσχεύσεων ήπατος.
Μεταμοσχεύσεις ήπατος και νεφρού
Οι εισαγγελείς ισχυρίζονται ότι ο Τσεν, ενώ εργαζόταν στο κέντρο μεταμοσχεύσεων, είχε τους ασθενείς του να επικοινωνούν με έναν συνεργό που έφερε το επώνυμο Χουάνγκ, ο οποίος ήταν επικεφαλής μιας ανώνυμης βιοτεχνολογικής εταιρείας. Ο Χουάνγκ φέρεται να διευθέτησε για έξι Ταϊβανέζους ασθενείς να υποβληθούν σε μεταμόσχευση ήπατος ή νεφρού σε νοσοκομείο στην πόλη Τσινγκντάο, στην επαρχία Σαντόνγκ της ανατολικής Κίνας.
Ο Χουάνγκ φέρεται να χρέωσε κάθε ασθενή από 5 εκατομμύρια NT$ έως 7,5 εκατομμύρια NT$ (περίπου 154.000 έως 231.000 $) για μεταμόσχευση ήπατος και από 3 εκατομμύρια NT$ έως 3,5 εκατομμύρια NT$ (περίπου 92.400 έως 107.800 $) για μεταμόσχευση νεφρού. Η σύζυγός του, που φέρει το επώνυμο Γιανγκ, συνέδεσε τους ασθενείς με γιατρούς στο Νοσοκομείο του Πανεπιστημίου Τσινγκντάο για να κανονίσουν τις επεμβάσεις.
Ο Τσεν φέρεται επίσης να επισκέφθηκε το κινεζικό νοσοκομείο στην Τσινγκντάο για να «δώσει οδηγίες» μέσα στην αίθουσα χειρουργείου κατά τη διάρκεια των επεμβάσεων μεταμόσχευσης ήπατος, σύμφωνα με τους εισαγγελείς.
Επιπλέον, ο Τσεν φέρεται να έδωσε εντολή σε μια Ταϊβανέζα νοσοκόμα να ταξιδέψει στην Κίνα για να παρέχει μετεγχειρητική φροντίδα, έναντι πληρωμής 200.000 NT$ (περίπου 6.150 $) ανά ασθενή.
Ο Τσεν συνεργάστηκε επίσης με έναν συνεργό με το επώνυμο Λιν, ο οποίος για χρόνια παρείχε «υπηρεσίες μεταμοσχεύσεων οργάνων» μεταξύ Ταϊβάν και Κίνας, για να υποβληθούν τέσσερις Ταϊβανέζοι σε μεταμόσχευση ήπατος ή νεφρού στην Τσανγκσά, στην επαρχία Χουνάν της κεντρικής Κίνας. Οι δύο στη συνέχεια μοίρασαν τις πληρωμές.
Οι εισαγγελείς επιδιώκουν ποινή φυλάκισης έξι ετών για τον Τσεν και τριών ετών για κάθε έναν από τους τέσσερις συνεργούς του. Στοχεύουν να κατασχέσουν τα παράνομα κέρδη της ομάδας, που ανέρχονται σε περίπου 20,4 εκατομμύρια NT$ (περίπου 628.000 $).
Ο Τσεν φέρεται να κέρδισε πάνω από 14,8 εκατομμύρια NT$ (περίπου 455.600 $) κατά τη διάρκεια της τριετίας. Επέστρεψε 83.060 $ κατά τη διάρκεια της έρευνας και οι εισαγγελείς έχουν κατασχέσει την περιουσία του για να τον εμποδίσουν να «απολαμβάνει τα παράνομα κέρδη», δήλωσε το γραφείο των εισαγγελέων του Τσανγκχουά.
Η Χσιέ πρέπει τώρα να επιστρέψει 1,1 εκατομμύρια NT$ (περίπου 33.800 $) από τα παράνομα κέρδη της στο πλαίσιο της συμφωνίας της με τους εισαγγελείς, οι οποίοι συμφώνησαν σε αναστολή δίωξης εναντίον της νοσοκόμας.
«Πολύ επικίνδυνες» οι μεταμοσχεύσεις οργάνων στην Κίνα
Οι Ταϊβανέζοι εισαγγελείς προειδοποίησαν τους ανθρώπους για τους κινδύνους που συνεπάγονται οι μεταμοσχεύσεις οργάνων στην Κίνα.
Οι περισσότεροι από τους ασθενείς που εμπλέκονταν, επιβίωσαν μόνο για δύο ή τρία χρόνια μετά τις μεταμοσχεύσεις οργάνων, ανέφεραν. Κάποιοι πέθαναν μέσα σε μία εβδομάδα μετά την επιστροφή τους στην Ταϊβάν.
«Αυτό δείχνει ότι οι χειρουργικές επεμβάσεις μεταμόσχευσης οργάνων που περιλαμβάνουν μεσολαβητές και είναι αδιαφανείς είναι εξαιρετικά επικίνδυνες», ανέφερε η ανακοίνωση Τύπου.
Η επιτροπή Κίνας με έδρα το Λονδίνο, το 2019, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εξαναγκαστική αφαίρεση οργάνων συνέβαινε σε «σημαντική κλίμακα» στην Κίνα, με τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ να αποτελούν την κύρια πηγή οργάνων. Οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ, μια πνευματική πρακτική γνωστή επίσης ως Φάλουν Ντάφα, είναι στόχοι δίωξης από το καθεστώς της Κίνας από το 1999.
Η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ ψήφισε τον Νόμο Προστασίας του Φάλουν Γκονγκ (H.R. 4132) τον Ιούνιο.
Εάν εφαρμοστεί, η νομοθεσία θα απαιτούσε από τον πρόεδρο να παρέχει στις αρμόδιες κοινοβουλευτικές επιτροπές μια λίστα ξένων ατόμων που «εν γνώσει τους και άμεσα συμμετείχαν ή διευκόλυναν την εξαναγκαστική αφαίρεση οργάνων στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας». Αυτά τα άτομα θα αντιμετώπιζαν κυρώσεις, όπως απαγόρευση εισόδου στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο γερουσιαστής Μάρκο Ρούμπιο (Ρ-Φλόριντα) εισήγαγε την εκδοχή της νομοθεσίας για την Γερουσία (S.4914) τον Ιούλιο. Ο Ρούμπιο έχει προταθεί από τον εκλεγμένο πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ για τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ.
Ο Ντέιβιντ Χουάνγκ από την Ταϊβανέζικη Ένωση Διεθνούς Υποστήριξης Μεταμοσχεύσεων Οργάνων συνεχάρη τις νομοθετικές προσπάθειες στις ΗΠΑ. Εάν η Γερουσία περάσει τη νομοθεσία, δήλωσε ο Χουάνγκ, θα είναι «μια ιστορική στιγμή».
Η επιστημονική έρευνα εδώ και καιρό είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από αμέτρητες προόδους οι οποίες επιμηκύνουν και βελτιώνουν την ποιότητα της ζωής. Ωστόσο, νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature Medicine υποδηλώνει ότι συγκεκριμένες συμπεριφορές ανάμεσα στους ερευνητές πιθανόν να περιορίζουν αυτές τις προόδους.
Η κύρια ανησυχία είναι η πόλωση μέσα στην επιστημονική κοινότητα – ένα φαινόμενο κατά το οποίο οι ερευνητές αποτυγχάνουν να εξετάσουν αντικειμενικά όλες τις διαθέσιμες αποδείξεις ή να λάβουν υπόψιν ότι οι μακροχρόνιες πεποιθήσεις μπορεί να είναι λανθασμένες,
Η πόλωση στην επιστήμη είναι αρκετά ανησυχητική, είπε στους Epoch Times σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ο Τιάγκο Κρουβινέλ, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο και συν-συγγραφέας της μελέτης. «Πιστεύουμε ότι είναι πιο διαδεδομένο στην έρευνα από ότι περιμέναμε», είπε. «Με την παραπληροφόρηση να γίνεται όλο και πιο προσβάσιμη και ορατή στο διαδίκτυο, οι ερευνητές έχουν αυξανόμενα υιοθετήσει έναν πιο αιχμηρό τόνο για να προστατέψουν τις απόψεις τους, πιθανόν για να προστατέψουν την επιστήμη.»
Μια τέτοια προστατευτική προσέγγιση, ωστόσο, μπορεί να είναι αντιπαραγωγική. Αυτός ο πιο αιχμηρός τόνος είναι ένας δείκτης μια πολωμένης προσέγγισης, η οποία δεν προάγει την κριτική σκέψη, σύμφωνα με τον Κρουβινέλ. Ένας μονόπλευρος λόγος μπορεί να μειώσει την διαφάνεια σε ποικίλες επιστημονικές εξελίξεις και εναλλακτικές λύσεις, εν τέλη περιορίζοντας την ικανότητα της κοινωνίας να αντιμετωπίζει περίπλοκα προβλήματα.
Αναγνωρίζοντας την πολωμένη και μη έρευνα
Για να επεξηγήσουμε τα πολωμένα μηνύματα στην έρευνα, λάβετε υπόψιν αυτό το παράδειγμα: Τα εμβόλια είναι 100% ασφαλή, και οποιοσδήποτε το αμφισβητεί αυτό είναι ανίδεος.
Ένας τέτοιου είδους ισχυρισμός είναι ένα πολωμένο μήνυμα, σύμφωνα με τους ερευνητές. Χαρακτηρίζεται από σκληρούς, κατηγορηματικούς τόνους και μια αδιαμφισβήτητη πίστη σε μία και μόνο άποψη, κάτι το οποίο μπορεί να πυροδοτήσει έντονα συναισθήματα και να ενθαρρύνει την ομαδική πίστη. Τα πολωμένα μηνύματα συχνά συνδέονται με διαμάχη, σαρκασμό, κομματισμό, υστερία, πειστικότητα και σκεπτικισμό. Όταν μια τέτοια άποψη επικρατεί, αποθαρρύνει τους ανθρώπους από το να αμφισβητήσουν τις υπάρχουσες ιδέες.
Αντιθέτως, η μη πολωμένη έρευνα παρουσιάζει ουδέτερα, ισορροπημένα επιχειρήματα και χρησιμοποιεί όρους που αναγνωρίζουν την αβεβαιότητα. Τυπικά συνδέεται με την αντικειμενικότητα, την περιεκτικότητα, την αμερόληπτη εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων, την αξιοπιστία και την ποικιλία.
Προειδοποιητικά σημάδια πολωμένης έρευνας
Οι συγγραφείς της έρευνας προτείνουν ένα σύστημα κωδικοποίησης χαρακτηρισμών για την αναγνώριση της πόλωσης στην έρευνα. Δείκτες κλειδιά περιλαμβάνουν ότι η έρευνα:
Επιμένει ότι μια συγκεκριμένη άποψη είναι η σωστή
Παρουσιάζει το μήνυμά της με δραματικό τρόπο και χρησιμοποιεί έντονες λέξεις
Επιλέγει επιλεγμένους ειδικούς για να υποστηρίξει τις απόψεις της
Δεν περιλαμβάνει την αντίθετη άποψη
Χρησιμοποιεί πολιτική ή οπαδικά επιχειρήματα για να υπερασπιστεί την επιστημονική θέση
Δίνει έμφαση στις ατέλειες των αντίθετων απόψεων
Παράγοντες που οδηγούν την πόλωση
Αρκετοί παράγοντες συνεισφέρουν στην πόλωση στην επιστημονική έρευνα, σύμφωνα με τους ερευνητές, περιλαμβάνοντας την αβεβαιότητα και την αποτυχία να αμφισβητήσουν την ομόφωνη γνώμη.
Η αβεβαιότητα σχετικά με την σωστή λύση για ένα ζήτημα είναι αυτό που κινεί την επιστημονική εξέλιξη. Ωστόσο, όταν η κοινωνία φοβάται ένα ζήτημα, ποθεί την βεβαιότητα για να καθησυχαστεί, κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε μονόπλευρα μηνύματα.
Η αποτυχία της αμφισβήτησης της ομόφωνης γνώμης προάγει την ομαδική αλληλεγγύη μεταξύ των υποστηρικτών ενός ζητήματος ενώ ταυτόχρονα αποξενώνει τους σκεπτικιστές αυτού – αντί να ενθαρρύνει τον εποικοδομητικό διάλογο.
Οι εγγενείς προκαταλήψεις ενός ατόμου μπορούν να οδηγήσουν σε μια εδραιωμένη άποψη, είπε στους Epoch Times σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ο Τζόναθον Άντερσον, ερευνητικός επιστήμονας και αναπληρωτής καθηγητής στο University of California Davis Institute for Regenerative Cures (Ινστιτούτο Αναγεννητικών Θεραπειών Ντέιβις του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια).
«Είναι στην ανθρώπινη φύση να αντιστέκεται κανείς στο να αλλάξει γνώμη για κάτι που ήδη πιστεύει ότι είναι αληθινό», είπε. «Αυτό αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα αν η ιδέα προέρχεται από ένα άλλο άτομο ή μια ομάδα.»
Όταν η χρηματοδότηση επηρεάζει τα ευρήματα
Η φαρμακευτική βιομηχανία χρηματοδοτεί κάποια έρευνα σχετικά με την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια των φαρμάκων και των ιατρικών συσκευών, οδηγώντας σε πιθανές οικονομικές συγκρούσεις συμφερόντων οι οποίες μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα μη έγκυρα ευρήματα. Για παράδειγμα, μια αναθεώρηση του 2017 που δημοσιεύθηκε στην Cochrane Database of Systematic Reviews (Βάση Δεδομένων Συστηματικών Αναθεωρήσεων Cochrane) βρήκε πως οι μελέτες χρηματοδοτούμενες από την βιομηχανία έχουν ευνοϊκότερα αποτελέσματα και συμπεράσματα από τις μελέτες που λαμβάνουν χορηγία από άλλες πηγές.
Ενώ οι συγκρούσεις οικονομικών συμφερόντων δεν αποτελούν παραδείγματα πόλωσης από μόνα τους, μπορούν να δημιουργήσουν τις συνθήκες που την ευνοούν, σημείωσε ο Κρουβινέλ.
«Αυτού του είδους τα σενάρια μπορούν να επηρεάσουν τα επιστημονικά αποτελέσματα, όπου παρουσιάζονται μονάχα οι ευνοϊκές πτυχές των φαρμάκων, ενώ τα πιθανά μειονεκτήματα αποκρύπτονται», είπε. «Αυτή η κατάσταση προηγείται της πόλωσης, καθώς το κοινό μπορεί ακόμη να μην γνωρίζει τα αποτελέσματα.»
Ο κύκλος της επιστημονικής πόλωσης
Για να δώσει ένα παράδειγμα του πως η πόλωση μπορεί να γίνει αυτοενισχυτική, ο Κρουβινέλ παρουσιάζει ένα κοινό σενάριο:
«Φανταστείτε ότι μια ερευνητική ομάδα είναι αποφασισμένη να αποδείξει έναν συσχετισμό μεταξύ δύο παραγόντων, του Α και του Β», είπε. «Παρουσιάζουν τα ευρήματά τους υπό αυτό το φως, υπερασπιζόμενη την ιδέα τους στους ομότιμους συναδέλφους τους και την κοινωνία», πρόσθεσε. «Καθώς αποκτούν κύρος και επιρροή, ίσως να αναπτύξουν – ενσυνείδητα ή όχι – μια αμυντική στάση για να προστατέψουν την θεωρία τους.»
Ο Κρουβινέλ το αντιπαραβάλλει αυτό με μια άλλη ομάδα επιστημόνων που βρίσκουν τον συσχετισμό μεταξύ του Α και του Β να είναι αβάσιμος ή ανεπαρκής για την εξήγηση του φαινομένου. Ενδεχομένως να καταστείλουν την τάση τους προς αμφισβήτηση, φοβούμενοι την γελοιοποίηση ή τον αποκλεισμό από τον επιστημονικό και δημόσιο κύκλο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η αρχική θεωρία τότε αρχίζει να αντιμετωπίζεται ως γεγονός, ενισχυμένη από την εξουσία των υποστηρικτών της.
Όταν προκύπτει μια πρόκληση, αυτές οι εναλλακτικές θεωρίες αντιμετωπίζουν όχι μόνο τον επιστημονικό έλεγχο αλλά συχνά βιώνουν σαρκασμό και περιφρόνηση, είπε ο Κρουβινέλ.
«Αυτές οι δυναμικές μπορούν επίσης να λειτουργήσουν αντιστρόφως», σημείωσε. «Οι αποδεδειγμένες θεωρίες μπορούν να αμφισβητηθούν επιθετικά από ομάδες με πολιτική ή οικονομική ισχύ, επιβραδύνοντας την κοινωνική ομόφωνη γνώμη και την ανάπτυξη αποτελεσματικών πολιτικών», είπε ο Κρουβινέλ.
Η ουσία είναι πως όταν η έρευνα και η ιατρική πρακτική γίνονται πολωμένες, οι άνθρωποι υποφέρουν, είπε ο Άντερσον. « Τα οφέλη και οι τεχνολογίες για την υγεία που αλλάζουν την ζωή δεν προοδεύουν με τον ρυθμό που θα έπρεπε σε τέτοιου είδους περιβάλλοντα.»
Όταν συζητάμε για τη «νοοτροπία του πλούσιου έναντι του φτωχού», συχνά αναφερόμαστε στις υποκείμενες στάσεις, συμπεριφορές και συνήθειες που διαμορφώνουν την προσέγγισή μας στη ζωή. Αυτά τα βαθιά ριζωμένα μοτίβα μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για την επιτυχία ή να εμποδίσουν την πρόοδό μας, συχνά χωρίς να το συνειδητοποιούμε.
Όπως επισημαίνει ο Ντέιβιντ Μέλτζερ, το «99%» συχνά υιοθετεί μια «νοοτροπία έλλειψης», πιστεύοντας ότι οι πόροι είναι περιορισμένοι και ο ανταγωνισμός έντονος. Αυτή η προοπτική μπορεί να οδηγήσει σε μια «αυτοεκπληρούμενη προφητεία», καθώς η εστίαση σε αυτό που μας λείπει μπορεί να προσελκύσει περισσότερα από τα ίδια. Αντίθετα, το «1%» συνήθως υιοθετεί μια «νοοτροπία αφθονίας», βλέποντας τον κόσμο ως ένα μέρος γεμάτο ευκαιρίες και δυνατότητες. Μπορεί να καλλιεργούμε εν αγνοία μας συνήθειες που ενισχύουν μια νοοτροπία έλλειψης, όπως αυτές οι 10 ανεπαίσθητες αλλά επιβλαβείς συνήθειες:
1.Παράπονα αλλά όχι δράση
Όταν οι άνθρωποι έχουν μια νοοτροπία έλλειψης, παραπονιούνται για τις συνθήκες τους χωρίς να κάνουν τίποτα για να τις βελτιώσουν. Αντί να βλέπουν τα προβλήματα ως προκλήσεις που πρέπει να ξεπεραστούν, τα βλέπουν ως οδοφράγματα. Το να παραπονιέσαι είναι εύκολο- το να βρεις μια λύση είναι δύσκολο. Ωστόσο, με το να παραπονιέστε, παραιτείστε από τη δύναμή σας να αλλάξετε.
Εναλλακτική λύση για την νοοτροπία αφθονίας: Το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση του προβλήματος και το δεύτερο η ανάληψη δράσης. Η επίλυση προβλημάτων είναι μια κρίσιμη συνήθεια για την επιτυχία. Οι άνθρωποι με νοοτροπία αφθονίας είναι προνοητικοί, αναζητούν λύσεις και αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις πράξεις τους.
2.Περιμένοντας την «τέλεια στιγμή»
Η αναμονή της τέλειας στιγμής για να δράσετε είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των ανθρώπων με νοοτροπία έλλειψης. Λόγω των δυσμενών συνθηκών, καθυστερούν να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες. Σπάνια υπάρχει η τέλεια στιγμή. Όσο περισσότερο περιμένετε, τόσο περισσότερες ευκαιρίες χάνετε.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Ένα άτομο με νοοτροπία αφθονίας γνωρίζει ότι η πρόοδος είναι συχνά «ακατάστατη». Παρά την αβεβαιότητα, αναλαμβάνουν δράση, εμπιστευόμενοι ότι θα μάθουν στην πορεία. Ως αποτέλεσμα, καταλαβαίνουν ότι το να ξεκινήσουν είναι συχνά πιο σημαντικό από το να γίνουν όλα τέλεια αμέσως.
3.Απόδοση ευθυνών στις εξωτερικές συνθήκες
Σε μια νοοτροπία έλλειψης, οι προσωπικές αποτυχίες αποδίδονται σε άλλους ή σε εξωτερικούς παράγοντες. Αποφεύγοντας την προσωπική ευθύνη, το παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών σας κρατάει καθηλωμένους στη θέση σας, είτε πρόκειται για την οικονομία, είτε για την ανατροφή σας, είτε για κακή τύχη. Όπως το έθεσε ο Ρόμπερτ Άντονι: «Όταν κατηγορείς τους άλλους, παραιτείσαι από τη δύναμή σου να αλλάξεις».
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Μια νοοτροπία αφθονίας χαρακτηρίζεται συνήθως από «ακραία» ανάληψη ευθύνης. Τα επιτυχημένα άτομα αναζητούν τρόπους βελτίωσης όταν τα πράγματα πάνε στραβά, αντί να βρίσκουν «αποδιοπομπαίους τράγους». Ως αποτέλεσμα, γνωρίζουν ότι η υπευθυνότητα «γεννά» την ανάπτυξη.
4.Παραμονή σε «ζώνη άνεσης»
Η παραμονή στη ζώνη άνεσής σας είναι ένας σίγουρος τρόπος για να διατηρήσετε μια νοοτροπία έλλειψης. Σας εμποδίζει να πάρετε ρίσκα ή να «προκαλέσετε» τον εαυτό σας για να αναπτυχθείτε, με αποτέλεσμα να επιλέγετε την ασφάλεια αντί της προόδου, ανεξάρτητα από τις συνέπειες.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Ωστόσο, η νοοτροπία της αφθονίας αγκαλιάζει την ταλαιπωρία. Οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η ανάπτυξη συμβαίνει όταν βγαίνουν από τη ζώνη άνεσής τους. Ως αποτέλεσμα, αναλαμβάνουν υπολογισμένα ρίσκα, γνωρίζοντας ότι η αποτυχία είναι συχνά μέρος της διαδικασίας. Θυμηθείτε: «Μόνο όσοι ρισκάρουν να πάνε πολύ μακριά μπορούν ενδεχομένως να ανακαλύψουν πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κανείς». -Τόμας Στερνς Έλιοτ
5. Εστίαση στα προβλήματα, όχι στις λύσεις
Οι άνθρωποι με νοοτροπία έλλειψης τείνουν να εστιάζουν στα αρνητικά και όχι στα θετικά. Όταν εστιάζουν στα εμπόδια, τείνουν να παραβλέπουν τις δημιουργικές λύσεις ή τους τρόπους για να προχωρήσουν μπροστά.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Μια νοοτροπία αφθονίας εστιάζει στις λύσεις. Όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα, οι άνθρωποι αναζητούν λύσεις που θα τους πάνε μπροστά. Αντί να εστιάζουν στους περιορισμούς, αυτή η συνήθεια προάγει την ανθεκτικότητα και την καινοτομία. Όταν αντιμετωπίζουν εμπόδια στην επίτευξη των οικονομικών τους στόχων, για παράδειγμα, δημιουργούν έναν προϋπολογισμό, παρακολουθούν την πρόοδό τους και συμβουλεύονται επαγγελματίες.
6.Άμεση ικανοποίηση
Μια νοοτροπία έλλειψης τροφοδοτείται από την άμεση ικανοποίηση. Είναι η συνήθεια να δίνεται προτεραιότητα στη βραχυπρόθεσμη ευχαρίστηση έναντι της μακροπρόθεσμης επιτυχίας. Αλλά, στις παρορμητικές δαπάνες και την αναβλητικότητα, η προτεραιότητα στις γρήγορες νίκες μπορεί να υπονομεύσει τη μελλοντική ανάπτυξη.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Αντίθετα, τα άτομα με νοοτροπία αφθονίας υιοθετούν μια μακροπρόθεσμη οπτική. Καθυστερώντας την ικανοποίηση, αποκομίζουν τα οφέλη αργότερα στη ζωή τους. Κατανοούν τη σημασία της υπομονής και της πειθαρχίας για την επίτευξη βιώσιμης επιτυχίας.
7.Συγκρίνοντας τον εαυτό σας με άλλους
Μια άλλη συνήθεια που καλλιεργεί μια νοοτροπία έλλειψης είναι η σύγκριση του εαυτού σας με τους άλλους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε φθόνο, αποθάρρυνση και αίσθημα ανεπάρκειας. Η συνεχής σύγκριση του εαυτού σας με τους άλλους καθιστά δύσκολο να αναγνωρίσετε και να εκτιμήσετε την πρόοδο που έχετε κάνει.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Ένα άτομο με νοοτροπία αφθονίας εστιάζει στο δικό του «ταξίδι». Κατά την άποψή τους, η επιτυχία είναι μια ατομική προσπάθεια και η σύγκριση «κλέβει» τη χαρά από όσους προσπαθούν γι’ αυτήν. Χωρίς να μειώνουν τη δική τους επιτυχία, γιορτάζουν την επιτυχία των άλλων.
8.Σκέψεις έλλειψης
Οι άνθρωποι με νοοτροπία έλλειψης πιστεύουν ότι δεν υπάρχουν ποτέ αρκετά για όλους, λόγω της έλλειψης. Είναι σύνηθες γι’ αυτούς να συσσωρεύουν πόρους, να ζηλεύουν τις επιτυχίες των άλλων και να λειτουργούν από ένα «μέρος» φόβου και έλλειψης.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Η αφθονία είναι το θεμέλιο μιας νοοτροπίας αφθονίας. Τα επιτυχημένα άτομα πιστεύουν ότι όλοι μπορούν να πετύχουν, να βγάλουν χρήματα και να έχουν ευκαιρίες. Επιδεικνύουν γενναιοδωρία, συνεργασία και διαμοιρασμό των πόρων.
9.Αποφυγή της αυτοβελτίωσης
Οι άνθρωποι με νοοτροπία έλλειψης συχνά αποφεύγουν την αυτοβελτίωση, πιστεύοντας ότι γνωρίζουν ήδη αρκετά ή ότι αυτά που δεν γνωρίζουν τους περιορίζουν. Αποτυγχάνοντας να επενδύσουν στη μάθηση και την ανάπτυξη, παραμένουν στάσιμοι.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Για να καλλιεργήσετε μια νοοτροπία αφθονίας, πρέπει να μαθαίνετε και να βελτιώνεστε συνεχώς. Οι επιτυχημένοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η επένδυση στον εαυτό τους αποδίδει τα καλύτερα μερίσματα, είτε μέσω του διαβάσματος, είτε μέσω της ανάπτυξης δεξιοτήτων, είτε μέσω της καθοδήγησης.
10.Φόβος της αποτυχίας
Είναι σύνηθες για τους ανθρώπους με νοοτροπία έλλειψης να παραλύουν από το φόβο της αποτυχίας. Λόγω του φόβου τους για την αποτυχία, αποφεύγουν να παίρνουν ρίσκα ή να εξερευνούν νέες ευκαιρίες. Ως αποτέλεσμα, η καινοτομία και η ανάπτυξη καταπνίγονται.
Εναλλακτική λύση για τη νοοτροπία αφθονίας: Η νοοτροπία αφθονίας αγκαλιάζει την αποτυχία ως μέρος του ταξιδιού. Ένα άτομο με αυτή τη νοοτροπία κατανοεί ότι η αποτυχία είναι ένα «σκαλοπάτι» προς την επιτυχία. Με άλλα λόγια, οι αποτυχίες αντιμετωπίζονται ως μαθήματα και όχι ως ήττες από αυτές.
Τελικές σκέψεις
Χτίζουμε διακριτικά νοοτροπίες έλλειψης μέσω των επιλογών που κάνουμε και των συνηθειών που καλλιεργούμε. Ευτυχώς, έχετε τη δύναμη να αλλάξετε τη νοοτροπία σας. Μόλις αποκτήσετε επίγνωση αυτών των επιβλαβών συνηθειών, μπορείτε να μετατοπιστείτε προς μια νοοτροπία που προωθεί την αφθονία, την ανάπτυξη και την ανθεκτικότητα. Όταν γίνονται μικρές αλλαγές στη συμπεριφορά, επιτυγχάνονται μεγάλες αλλαγές στη ζωή.
Ο Louis A. Ruprecht Jr. είναι ο πρώτος κάτοχος της Έδρας Θρησκευτικών Σπουδών William M. Suttles στο Τμήμα Ανθρωπολογίας, καθώς και ο διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια. στην Ατλάντα της Τζόρτζια (ΗΠΑ). Το τελευταίο βιβλίο του καθηγητή Ρούπρεχτ είναι το Reach Without Grasping: Anne Carson’s Classical Desires (εκδ. Rowman and Littlefield, 2022). Επί του παρόντος εργάζεται πάνω σε ένα νέο βιβλιογραφικό σχέδιο με τον προσωρινό τίτλο The Renaissance Sappho: Fulvio Orsini’s Songs of Nine Illustrious Women (1568). Για το έργο του, τη μεταφορά των αρχαίων ιδεών στους σύγχρονους μελετητές μέσω του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών του Georgia State University, ο Δρ Ρούπρεχτ έχει λάβει το παράσημο του Τάγματος του Φοίνικα, διάσημο σε μορφή σταυρού από λευκό σμάλτο, και άργυρο ή χρυσό, που φέρει στο κέντρο του τον φοίνικα, σύμβολο της αναγέννησης του Ελληνικού έθνους.
Ο καθηγητής Ρούπρεχτ μίλησε στο Rethinking Greece* σχετικά με την έννοια του «κοσμοπολίτικου ελληνισμού», που χρησιμοποιείται στο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Τζόρτζια ως ένας τρόπος επαναπροσδιορισμού της ελληνικής εμπειρίας ως ένα ουσιαστικό κομμάτι της παγκόσμιας κληρονομιάς, που ανήκει εξίσου σε όλους – για τη μετασχηματιστική ηθική αξία της ελληνικής τραγωδίας και τις πολιτικές συνέπειές της στις σύγχρονες δημοκρατίες, για το πώς οι θρησκευτικές ανησυχίες για την «ειδωλολατρική τέχνη» ξεπεράστηκαν από την πίστη στις αρετές της κλασικής τέχνης, για την κατανόηση της τραγικής και μετασχηματιστικής διάστασης του έρωτα όπως εμφανίζεται στην ποίηση της Σαπφούς, και τέλος, για το μέλλον των τμημάτων κλασικών σπουδών στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Όπως σημειώνει ο καθηγητής Ρούπρεχτ, «τα πιο επιτυχημένα προγράμματα κλασικών σπουδών μού φαίνεται ότι έχουν ξεπεράσει τις αυστηρά φιλολογικές και αυστηρά κλασικιστικές προσεγγίσεις του αρχαίου κόσμου και αξιοποιούν τους πόρους της ανθρωπολογίας, μεταξύ άλλων κλάδων, ώστε το αρχαίο υλικό να απευθυνθεί σε πιο σύγχρονες ανησυχίες. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη υπήρξε η εφαρμογή των κατηγοριών της ταυτότητας στον αρχαίο κόσμο: φυλή και εθνικότητα, φύλο, σεξουαλικότητα, θρησκεία και τάξη».
Ήσασταν ο διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια από το 2012. Ποια είναι η θέση των Ελληνικών Σπουδών σε ένα σύγχρονο Πανεπιστήμιο; Πώς μπορούν ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός και η αρχαία ελληνική ιστορία να φωτίσουν τις σύγχρονες ανησυχίες;
Ο όρος «ελληνικός» είναι διφορούμενος, αλλά αυτή η ασάφεια μπορεί να είναι και γόνιμη και παραγωγική. Ο όρος είναι πολύ λιγότερο οικείος στο βορειοαμερικανικό κοινό από ό,τι ο όρος «Έλληνας», και έτσι τείνει να χρειάζεται κάποιες εξηγήσεις. Η δική μου άποψη είναι ότι ο όρος περιλαμβάνει τα πάντα, από τα πρώτα υλικά της Μεσογειακής Εποχής του Χαλκού, τα θαύματα της Κλασικής και της Ελληνιστικής περιόδου, την παράδοξη εγκυκλοπαιδική επικράτηση του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής γλώσσας κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο, τα κορυφαία βυζαντινά επιτεύγματα κ.ο.κ., μέχρι και τις σύγχρονες ποιητικές συνεισφορές του Κωνσταντίνου Καβάφη (1863-1933), του Γιώργου Σεφέρη (1900-1971) και του Οδυσσέα Ελύτη (1911-1996), για να μην αναφέρουμε τα εκπληκτικά σύγχρονα ελληνικά επιτεύγματα στον κινηματογράφο, τη μουσική και το θέατρο. Πρόκειται πράγματι για μια πλούσια και εκτεταμένη κληρονομιά.
Από θεσμική άποψη, η κληρονομιά αυτή τείνει να μοιράζεται μεταξύ των τμημάτων των Κλασικών ή/και των Κλασικών Σπουδών, τα οποία καλύπτουν τις αρχαιότητες, και των τμημάτων των Νεοελληνικών Σπουδών, τα οποία καλύπτουν κυρίως τους δύο προηγούμενους αιώνες. Το βυζαντινό υλικό τείνει να υποβαθμίζεται από αυτές τις θεσμικές ρυθμίσεις.
Υπάρχει ένας περίεργος θρησκευτικός λόγος για κάποια από αυτά, πιστεύω. Αν κοιτάξουμε τον τρόπο με τον οποίο διδάσκεται η θρησκευτική ιστορία στα περισσότερα προτεσταντικά σεμινάρια στις ΗΠΑ, τότε θα δούμε ότι δίνεται μεγάλη προσοχή στις απαρχές: στην Εβραϊκή Βίβλο και την Καινή Διαθήκη, στην πρώιμη εκκλησιαστική ιστορία και στην ιστορία της πρώιμης κοινωνικής και θεσμικής διαμόρφωσης. Αλλά στη συνέχεια κάνουμε ένα άλμα προς τα εμπρός, στον Λούθηρο, τον Καλβίνο και τους νεότερους. Ο Μεσαίωνας τείνει να υποτιμάται, καθώς, από προτεσταντική σκοπιά, η περίοδος αυτή θεωρείται σε μεγάλο βαθμό ως η ιστορία μιας σειράς υπερβολών και λαθών. Βλέπετε αυτή την προκατάληψη ζωντανή και ακμαία στα σχόλια του Έντουαρντ Γκίμπονς για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Όταν διορίστηκα διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια, αποφάσισα να εργαστώ ενάντια σε αυτού του είδους την κατάτμηση. Ήθελα να ενσωματώσω την Αρχαιολογία, την Κλασική Φιλολογία, τον Κινηματογράφο, την Ιστορία, τη Λογοτεχνία, τη Μουσική και το Θέατρο πιο απρόσκοπτα σε μια φιλόδοξη σειρά δημόσιων προγραμμάτων. Ήθελα επίσης να εξετάσω το ελληνικό υλικό με τους ευρύτερους δυνατούς όρους: Εποχή του Χαλκού, Αρχαϊκή, Κλασική, Ελληνιστική, Βυζαντινή και Σύγχρονη Εποχή. Τελευταία, ωθήσαμε το ιστορικό πλαίσιο ακόμη και στη Μεσολιθική και Παλαιολιθική περίοδο, καθώς τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν γίνει πολλές συναρπαστικές προνεολιθικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις στην Ελλάδα, τόσο στην ηπειρωτική όσο και στη νησιωτική χώρα.
Προκειμένου να γιορτάσουμε αυτό το εύρος και να εκφράσουμε τις εκτεταμένες ελληνικές μας δεσμεύσεις, καθιέρωσα τον «κοσμοπολίτικο ελληνισμό» ως θεματικό άξονα του Κέντρου. Η ιδέα είναι προϊόν της τεράστιας επέκτασης του ελληνιστικού πολιτισμού στον απόηχο των κατακτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μια απλουστευμένη μορφή της ελληνικής γλώσσας έγινε η γλώσσα της διπλωματίας και του εμπορίου. Ο ελληνικός πολιτισμός έγινε ένα είδος «πολιτισμού-ομπρέλας», που συγκρατούσε μια εθνοτικά και πολιτισμικά ποικιλόμορφη αυτοκρατορία.
Οι μεγάλες φιλοσοφικές σχολές που εμφανίστηκαν μετά τον Αριστοτέλη (ο οποίος ήταν δάσκαλος του Αλεξάνδρου) – ιδιαίτερα οι Επικούρειοι, οι Σκεπτικιστές και οι Στωικοί – εμφανίστηκαν όλες ως προσπάθειες να σκεφτούν φιλοσοφικά με όρους ευρύτερους από ό,τι επέτρεπε η πιο στενά ελληνική οπτική του Αριστοτέλη. Η Αίγυπτος, η Μεσοποταμία και η Ινδία δεν ήταν πλέον σημαντικά σημεία μόνο στον ελληνιστικό χάρτη, αλλά ήταν και φιλοσοφικά σημαντικά σημεία με νέους και δημιουργικούς τρόπους.
Ο Διόνυσος καβάλα σε έναν πάνθηρα. Ca. 120 – 8ος αιώνας π.Χ., Δήλος.
Ο Διογένης από τη Σινώπη, ο οποίος πέθανε την ίδια χρονιά με τον Αλέξανδρο (323 π.Χ.), έλαβε συγχαρητήρια από τον Αλέξανδρο για την έντονη ανεξαρτησία του, την αυτονομία του και τη φαινομενικά διαβολική ηθική του στάση. Ο Διογένης επινόησε επίσης τον όρο κοσμοπολίτης ή «πολίτης του κόσμου». Το έκανε ως απάντηση στην ερώτηση από πού ήταν (ήταν από τη Σινώπη της Μικράς Ασίας). Η απάντησή του – «η πόλη μου (πόλις) είναι ο κόσμος (κόσμος)» – είχε σκοπό να ξεφύγει από τη δύναμη και την προβολή του ερωτήματος από πού προερχόμαστε. Το από πού προερχόμαστε, υπέδειξε, ήταν λιγότερο καθοριστικό, λιγότερο ενδιαφέρον φιλοσοφικά, από το πού επιθυμούμε να πάμε. Ο κόσμος μας υποτίθεται ότι θα γινόταν μεγαλύτερος και πιο φιλοσοφικά επεκτατικός. Η αφετηρία μας δεν περιορίζει ούτε καθορίζει το πού μπορούμε να καταλήξουμε.
Είναι διαφωτιστικό να φανταστεί κανείς αυτό ως τη δήλωση ενός Έλληνα φιλοσόφου από τη Μικρά Ασία. Εν ολίγοις, οι Έλληνες πάντα ταξίδευαν – ο αυτοπροσδιορισμός τους με έναν ναυτικό πολιτισμό είχε κάποια σχέση με αυτό. Ο ελληνικός αποικισμός των ακτών της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας δημιούργησε ένα δίκτυο παράλιων πόλεων και λιμανιών σε όλη τη Μεσόγειο, που επέτρεψε τέτοια ταξίδια και μάλιστα τα εξυμνούσε. Η ελληνική διασπορά έχει πράγματι μια πολύ μακρά και πολύ πλούσια ιστορία – ο κοσμοπολιτισμός είναι μια από τις κύριες αρετές της.
Σήμερα, η ελληνική διασπορά είναι εντυπωσιακά παγκόσμια. Το Τορόντο και η Μελβούρνη είναι μεγάλες και εξέχουσες ελληνικές πόλεις. Ακόμα και η Ατλάντα φιλοξενεί δεκάδες χιλιάδες Έλληνες, που αποκαλούν την πόλη σπίτι τους για περισσότερα από εκατό χρόνια. Φιλοξενεί ένα σημαντικό και δραστήριο ελληνικό προξενείο. Είναι μια ορθόδοξη ελληνική μητρόπολη με περισσότερες από 70 ενορίες. Είναι, με όλους αυτούς τους τρόπους, μια συναρπαστική απεικόνιση του ελληνικού διεθνισμού και των κοσμοπολίτικων δεσμεύσεών του.
Σε μια ιστορική στιγμή, κατά την οποία τα αμερικανικά πανεπιστήμια έχουν εντείνει τις δεσμεύσεις τους στον διεθνισμό και έχουν ανοίξει τις πόρτες τους για να επιτρέψουν την είσοδο ενός πολύ μεγαλύτερου αριθμού αλλοδαπών φοιτητών, οι ηθικές δεσμεύσεις που ενσαρκώνει ο Ελληνισμός, τόσο ιστορικά όσο και φιλοσοφικά, φαίνονται μοναδικά κατάλληλες για τη συγκεκριμένη στιγμή.
Εδώ στην Ατλάντα έχουμε χρησιμοποιήσει την έννοια του κοσμοπολίτικου Ελληνισμού ως έναν τρόπο για να επαναπροσδιορίσουμε την ελληνική εμπειρία – τον Ελληνισμό με την πληρέστερη έννοια – ως ένα ουσιαστικό κομμάτι της Παγκόσμιας Κληρονομιάς που ανήκει εξίσου σε όλους. Εδώ, πιστεύω, βρίσκουμε την πιο παραγωγική «εκλεκτική συγγένεια» μεταξύ του Ελληνισμού και του σύγχρονου ερευνητικού Πανεπιστημίου.
Τι σημαίνει για εσάς ο «ελληνισμός», η «ελληνική σκέψη»ή αυτό που έχετε αποκαλέσει «ελληνικό φαινόμενο»;
Στην προηγούμενη απάντησή μου έδωσα μια ιδέα της απάντησής μου σε αυτό το ερώτημα. Στο δικό μου έργο, έχω προσπαθήσει να σκιαγραφήσω το μακρύ ιστορικό τόξο του ελληνισμού, το οποίο, βέβαια, βασίζεται στην ελληνική αρχαιολογία, αλλά εστιάζει περισσότερο στο πώς οι τρόποι του ελληνισμού προσαρμόστηκαν και μεταφράστηκαν σε μεταγενέστερες ιστορικές περιόδους και άλλα πολιτισμικά περιβάλλοντα.
Στο Was Greek Thought Religious? On the Use and Abuse of Hellenism from Rome to Romanticism (2002) [Ήταν η ελληνική σκέψη θρησκευτική; Για τη χρήση και κατάχρηση του Ελληνισμού, από τη Ρώμη έως τον Ρομαντισμό], προσπάθησα να δείξω πώς οι ίδιοι οι όροι, «ελληνισμός» και «Έλληνας», είχαν μετατοπιστεί στις ελληνικές τους σημασίες και είχαν υποστεί ποικίλες μεταφράσεις στα λατινικά και αργότερα στις ρομανικές γλώσσες. Οι θρησκευτικές αλλαγές είχαν μεγάλη σχέση με αυτές τις μετατοπίσεις του νοήματος. Ένα από τα νοήματα που ενσωματώθηκαν αργότερα στους όρους Έλληνες και Ελληνισμός ήταν τα «παγανιστές» και «παγανισμός», αντίστοιχα. Η μετατόπιση από τον «παγανισμό» στον χριστιανισμό αντιπροσωπεύει έτσι μια σεισμική πολιτισμική αλλαγή στην ιστορία της λεκάνης της Μεσογείου.
Ωστόσο, αυτό που μου κάνει μεγαλύτερη εντύπωση είναι το γεγονός ότι, ενώ από τη μια πλευρά, η μετάβαση από την παραδοσιακή ελληνική θρησκεία στον Χριστιανισμό άλλαξε τα πάντα, από την άλλη πλευρά, άλλαξε ελάχιστα. Οι εκχριστιανισμένοι Έλληνες στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία συνέχισαν να ντύνονται, να τρώνε, να ασχολούνται με τη φιλανθρωπία και να παντρεύονται όπως έκαναν και πριν. Ο καθαρά χριστιανικός πολιτισμός, που άλλαξε αυτούς τους παραδοσιακούς τρόπους ζωής, αναδύθηκε πολλούς αιώνες αργότερα.
Αυτό που υποδηλώνει είναι ότι καλά θα κάνουμε να προσέξουμε την ταυτόχρονη συνέχεια και ασυνέχεια στη μακρά ιστορία του Ελληνισμού. Οι συνέχειες είναι για μένα εξαιρετικά υποβλητικές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μεγάλο μέρος της επιστημονικής μου έρευνας επικεντρώνεται στις μεταγενέστερες επαναλήψεις των ελληνικών σχημάτων σε τομείς τόσο διαφορετικούς όπως η τέχνη και η καλλιτεχνική έκθεση στα μουσεία, ο δημοκρατικός πολιτισμός και η δημοκρατική πολιτική, η ερωτική επιθυμία και η ηθική ψυχολογία, καθώς και με θεατρικές έννοιες όπως η τραγωδία και η κωμωδία, για τις οποίες θα πω περισσότερα παρακάτω.
Πλάκα με τον Άγιο Παύλο και τους μαθητές του (περ. 1160-80): Η επιγραφή σε αυτή την πλάκα αναφέρεται στις επιστολές που απηύθυνε ο Παύλος στις διάφορες πρωτοχριστιανικές κοινότητες (προς Ρωμαίους, Κορινθίους, Φιλιππησίους) μεταξύ των οποίων ταξίδεψε, Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη.
Ολοκλήρωσα το Ήταν η ελληνική σκέψη θρησκευτική; με ένα κεφάλαιο αφιερωμένο στην αναβίωση των ελληνικών Ολυμπιακών Αγώνων το 1896. Οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες μου φαίνονται ως το πιο δραματικό και παγκόσμιο παράδειγμα νεοελληνικού κινήματος στην παγκόσμια ιστορία. Είναι αξιοσημείωτο γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ότι η ιστορία της Ολυμπιακής Αναβίωσης έχει ξεχαστεί σε τόσο μεγάλο βαθμό μέσα σε λίγο περισσότερο από έναν αιώνα. Η θρησκεία, όπως αποδεικνύεται, διαπερνά την ολυμπιακή ιστορία.
Οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες καθιερώθηκαν ως θρησκευτικό τελετουργικό γεγονός στο ιερό του Δία στην Ολυμπία το 776 π.Χ. (ή γύρω στο 776 π.Χ.). Απαγορεύτηκαν από τον χριστιανό αυτοκράτορα Θεοδόσιο για θρησκευτικούς λόγους το 393 μ.Χ. Ένα ουσιαστικό μέρος της υπόθεσης για την αναβίωσή τους το 1896 ήταν επίσης θρησκευτικό, όπως προκύπτει από τις ομιλίες και τα γραπτά του «ανακαινιστή» τους, Πιερ ντε Κουμπερτέν [Pierre de Coubertin, 1863-1937]. Εν ολίγοις, οι Ολυμπιακοί Αγώνες ιδρύθηκαν, ακυρώθηκαν και αναβίωσαν, για θρησκευτικούς λόγους.
Ποιοι ήταν αυτοί οι λόγοι είναι ένα θεμελιώδες ιστορικό ζήτημα. Όπως σημείωσα παραπάνω, ο ελληνισμός – που αντιμετωπίζεται ως ένα τεράστιο αρχείο πολιτιστικής εμπειρίας – παρείχε επίσης ένα πνευματικό θεμέλιο για τον σύγχρονο διεθνισμό και τον κοσμοπολιτισμό. Στην περίπτωση των Ολυμπιακών Αγώνων, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι ο αθλητισμός εμπορεύεται το νόμισμα του περιορισμού: όρια που επιβάλλονται από κανόνες, όρια που επιβάλλονται από γραμμές και περιορισμούς, όρια που επιβάλλονται από την ίδια τη φυσική μας ενσάρκωση. Είναι η προσεκτική χορογραφία αυτών των ορίων που επιτρέπει να έρθει στο προσκήνιο η υπέρβαση. Εξάλλου, πρέπει να έχουμε κάτι για να υπερβούμε. Αυτός, υποθέτω, είναι ένας λόγος για τον οποίο ο αθλητισμός αποτελούσε σημαντικό πολιτιστικό χώρο, καθώς και πηγή προβληματισμού, τόσο για τους φιλοσόφους όσο και για τους θρησκευτικούς στοχαστές στην αρχαιότητα, και για τον οποίο συνεχίζει να είναι έτσι και σήμερα.
Στην ομιλία σας κατά την παραλαβή του ελληνικούπαράσημου, του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος του Φοίνικα, σημειώσατε ότι «η ελληνική τραγωδία προορίζεται να γίνει σχεδία της δημοκρατικής ελπίδας». Θα μπορούσατε να επεκταθείτε επί του θέματος;
Η φράση «μια σχεδία ελπίδας» προέρχεται από τον Ραλφ Έλισον [Ralph Ellison, 1914-1994], από τον νέο πρόλογο που συνέταξε για την επετειακή έκδοση των 30 χρόνων του κλασικού μυθιστορήματός του Αόρατος Άνθρωπος. Εκτός από συγγραφέας δυνατών μυθιστορημάτων που εξετάζουν τη δυναμική της φυλής και της εθνικότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Έλισον ήταν αναμφισβήτητα ο καλύτερος δημοκρατικός δοκιμιογράφος που ανέδειξαν οι ΗΠΑ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παραθέτω το εν λόγω απόσπασμα:
«Έτσι, αν το ιδανικό της επίτευξης μιας πραγματικής πολιτικής ισότητας μας διαφεύγει στην πραγματικότητα – όπως συνεχίζει να συμβαίνει – υπάρχει ακόμα διαθέσιμο εκείνο το μυθιστορηματικό όραμα μιας ιδανικής δημοκρατίας, στο οποίο το πραγματικό συνδυάζεται με το ιδανικό και μας δίνει αναπαραστάσεις μιας κατάστασης πραγμάτων, στην οποία οι υψηλά ιστάμενοι και οι χαμηλά ιστάμενοι, οι μαύροι και οι λευκοί, οι Βόρειοι και οι Νότιοι, οι γηγενείς και οι μετανάστες συνδυάζονται για να μας διηγηθούν υπερβατικές αλήθειες και δυνατότητες, όπως αυτές που ανακάλυψε ο Μαρκ Τουέιν όταν έβαλε τον Χακ και τον Τζιμ να ταξιδεύουν με μία σχεδία.
»Πράγμα που μου υπέδειξε ότι ένα μυθιστόρημα θα μπορούσε να διαμορφωθεί ως μια σχεδία ελπίδας, αντίληψης και ψυχαγωγίας που θα μπορούσε να μας βοηθήσει να επιπλεύσουμε καθώς προσπαθούμε να διαπραγματευτούμε τις αγκυλώσεις και τις δίνες που σηματοδοτούν την ταλαντευόμενη πορεία του έθνους μας προς και μακριά από το δημοκρατικό ιδεώδες.» [1]
Μου φαίνεται ότι αυτό που ο Έλισον έβλεπε ως ρόλο του μυθιστορήματος στις σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες εκπληρωνόταν στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία κατά τις δραματικές γιορτές. Στην Ποιητική, τους προβληματισμούς του Αριστοτέλη για την αρχαία ελληνική τραγωδία, παρατηρείται ότι η τραγωδία αποτελεί μίμηση μιας πράξης που είναι:
«…σοβαρή, ολοκληρωμένη και έχει ένα ορισμένο μέγεθος. Έχει τη μορφή της παρουσίασης παρά της αφήγησης. Μέσω του οίκτου και του φόβου [δι’ ελέου και φόβου (ελληνικά στη συνέντευξη-σ.τ.μ.)] καταφέρνει την κάθαρση αυτών των συναισθημάτων.» (Ποιητική, 1449b25)
Υπήρξε μεγάλη συζήτηση σχετικά με τον όρο κάθαρση, ο οποίος ήταν εν μέρει ιατρικός όρος που υποδήλωνε μια κάθαρση ή καθαρισμό, στο ιατρικό πλαίσιο. Αυτή δεν μπορεί να είναι η έννοια εδώ, αφού η τραγωδία δεν εξαλείφει τα συναισθήματα του οίκτου και του φόβου. Εξακολουθούμε να λυπούμαστε την Αντιγόνη στο τέλος της τραγωδίας της και εξακολουθούμε να φοβόμαστε την τρομερή μοίρα που οδήγησε τον Οιδίποδα στην καταστροφή. Προτιμώ να σκέφτομαι την κάθαρση ως «μεταμόρφωση» σε σχέση με την τραγωδία. Το ελληνικό κοινό που παρακολουθούσε τα έργα του Σοφοκλή και άλλων έφευγε από το θέατρο του Διονύσου με τον οίκτο και τον φόβο του να έχουν μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο, σε κάτι που θα μπορούσαμε να νοήσουμε ως «συμπόνια».
Αυτή είναι η μετασχηματιστική ηθική αξία της ελληνικής τραγωδίας και υποδηλώνει ότι η τραγωδία εξερευνά ένα πολύ ιδιαίτερο είδος πόνου και δυστυχίας. Η τραγωδία εξερευνά το πλήρες φάσμα των δυνατοτήτων του τι μπορούν να επιλέξουν να κάνουν τα ελεύθερα ανθρώπινα όντα. Συχνά δημιουργείται μεγάλος πόνος από τις επιλογές τους. Αλλά ο πόνος και η δυστυχία είναι η πρώτη λέξη της τραγωδίας, όχι η τελευταία. Η τραγωδία είναι τελικά ένα ελπιδοφόρο είδος, καθώς η τραγωδία παρουσιάζει μορφές πόνου, όπως του Οιδίποδα, που μπορούν να είναι λυτρωτικές. Ο Σοφοκλής μάς δείχνει ότι, μετά από όλες τις δοκιμασίες του, ο Οιδίπους έγινε κάτι σαν θεός στο ιερό άλσος του Κολωνού και το πνεύμα του έγινε μια διαρκής ευλογία για την πόλη της Αθήνας. Τα βάσανά του μετατράπηκαν σε λύτρωση και ο τρόμος που ένιωσαν αρχικά οι άνθρωποι, όταν ήρθαν αντιμέτωποι με τη μοιραία κατάρα του Οιδίποδα, μετατράπηκε σε συμπόνια και φροντίδα.
«Η τραγωδία εξερευνά το πλήρες φάσμα των δυνατοτήτων του τι μπορούν να επιλέξουν να κάνουν τα ελεύθερα ανθρώπινα όντα.» Η Κατίνα Παξινού στη Μήδεια του Ευριπίδη (1956) στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. (Πηγή: Εθνικό Θέατρο της Ελλάδος)
Ο εξαιρετικός κριτικός θεάτρου του Μπρόντγουεϊ Γουώλτερ Κερρ [Walter Kerr, 1913-1996] δημοσίευσε το 1967 μια πρωτοποριακή μελέτη με τίτλο Tragedy and Comedy (Τραγωδία και κωμωδία). Το επιχείρημά του ακούγεται αντιφατικό μέχρι να το σκεφτείτε. Η τραγωδία, υποστηρίζει, προηγείται της κωμωδίας. Ιστορικά μιλώντας, τα τραγικά φεστιβάλ στην Αθήνα δημιουργήθηκαν περισσότερο από μία γενιά πριν από τα κωμικά φεστιβάλ. Ο Κερρ επιμένει επίσης ότι η τραγωδία προηγείται φιλοσοφικά. Οι λόγοι για τους οποίους το λέει αυτό είναι πολύπλοκοι. Οι κωμωδίες δεν τελειώνουν καλά και οι τραγωδίες δεν τελειώνουν άσχημα. Οι τραγωδίες, στην πραγματικότητα, μπορούν να τελειώσουν με όλους τους διαφορετικούς τρόπους – το τέλος δεν είναι το νόημα μιας τραγωδίας. Στην πραγματικότητα, οι τραγωδίες δείχνουν πέρα από το τέλος τους σε ένα νέο και πιο ανοιχτό μέλλον. Ξεπερνούν τα όρια της σκηνής όπου παίζονται. Η κωμωδία, αντίθετα, παραμένει στη σκηνή και είναι ριζωμένη στο έδαφος. Η κωμωδία είναι κατά βάση σκληρή- μας καλεί να γελάσουμε με αυτό που μας τρομάζει. Η κωμωδία δεν προσφέρει κανένα μέλλον – απλά σταματά και η αυλαία κλείνει. Χωρίς μέλλον δεν μπορεί να υπάρξει ελπίδα. «Η τραγωδία είναι το είδος που υπόσχεται αίσιο τέλος», καταλήγει ο Κερρ. «Είναι επίσης το είδος που είναι ρεαλιστικό ως προς το θέμα.» [2]
Έγραψα τη διδακτορική μου διατριβή για την έννοια της τραγωδίας στην αρχαία Αθήνα, στον πρώιμο χριστιανισμό και στη σύγχρονη ηθική φιλοσοφία. Είχα την τύχη να μπορέσω να ζήσω στην Αθήνα για τα δύο χρόνια που έκανα την έρευνα και τη συγγραφή. Αυτή η εργασία έγινε τελικά το πρώτο μου βιβλίο, το Tragic Posture and Tragic Vision: Against the Modern Failure of Nerve (Τραγική στάση και τραγικό όραμα: Κατά της σύγχρονης αποτυχίας του θάρρους), που εκδόθηκε το 1994. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο τρόπος με τον οποίο η αθηναϊκή τραγωδία αποτέλεσε πρότυπο για τα Συνοπτικά Ευαγγέλια. Εκεί, επίσης, γινόμαστε μάρτυρες τρομερού πόνου στην απεικόνιση των Παθών του Χριστού, αλλά η μορφή του πόνου που παρουσιάζεται, όσο τρομερή κι αν είναι, πιστεύεται ότι υποδεικνύει τη λύτρωση. Αυτό είναι το μυστήριο της μετασχηματιστικής κάθαρσης, και έχει τόσο πολιτικές όσο και θρησκευτικές συνέπειες. Το πρώιμο κίνημα του Ιησού ήταν μια κοινότητα θεμελιωμένη στη συμπόνια και τη συμφιλιωτική αγάπη. Οι σύγχρονες δημοκρατίες εδράζονται σε συμπονετικές κοινωνικές πρακτικές που αποσκοπούν στην ανύψωση των αξιών της ισότητας και της αδελφοσύνης, στην απελευθέρωση των πλήρων δυνατοτήτων όλων των πολιτών μας.
Οι αρχαίοι Αθηναίοι έβλεπαν πολύ καθαρά τους πολιτικούς και θρησκευτικούς σκοπούς της τραγωδίας. Η πόλη χρηματοδοτούσε τις γιορτές κάθε χρόνο και η παρουσία τους θεωρούνταν πολιτικό καθήκον. Από καιρό αναρωτιόμουν ποιο θα μπορούσε να είναι ένα σύγχρονο δημοκρατικό ανάλογο αυτού του πνεύματος της θαυμάσιας δραματικής περίστασης στο Θέατρο του Διονύσου κάτω από την αθηναϊκή Ακρόπολη. Ο Ραλφ Έλλισον [Ralph Ellison], καθώς και ο Κορνέλ Γουέστ [Cornel West], βλέπουν αυτό το πνεύμα της τραγωδίας ζωντανό και ακμαίο στη μουσική παράδοση των μπλουζ. Η μουσική μπλουζ προέκυψε επίσης από την παράδοση της μουσικής του γκόσπελ. Όλες αυτές οι μουσικές νότες είναι τραγικές, γι’ αυτό και τελικά εδράζονται στη συμπόνια και την ελπίδα, και γι’ αυτό μπορούν να διεκδικήσουν τη λυτρωτική αγάπη ως υπερβατική αξία.
Ο Αμερικανός συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας Ραλφ Έλλισον είδε το πνεύμα της τραγωδίας ζωντανό και ακμαίο στη μουσική παράδοση των μπλουζ.
Μια παλαιότερη θεωρία της «εκκοσμίκευσης», στις δεκαετίες του 1950 και 1960, υποστήριζε ότι η θρησκεία ήταν προορισμένη να εξαφανιστεί στη σύγχρονη εποχή. Κατά κάποιο τρόπο, θεωρήθηκε ότι η παραδοσιακή θρησκευτική πίστη δεν θα μπορούσε να αντέξει τις προκλήσεις των νέων επιστημών της Αστροφυσικής, της Κοσμολογίας και της Εξέλιξης. Οι κοινωνικοί επιστήμονες που το πίστευαν αυτό δυσκολεύτηκαν πολύ να εξηγήσουν την άνοδο και την ανανέωση της πολιτικής θρησκείας σε όλον τον κόσμο, το 1979-1980. Αυτό δεν συνέβη μόνο στην Ινδία, το Ιράν και το Ισραήλ – συνέβη στο Βατικανό και συνέβη και στις ΗΠΑ. Ο πρώην καθηγητής μου και στενός προσωπικός μου φίλος Μπρους Μπ. Λώρενς [Bruce B. Lawrence] έγραψε το 1990 την πρώτη συγκριτική μελέτη αυτού του φαινομένου με τίτλο Defenders of God: The Fundamentalist Revolt Against the Modern Age (Υπερασπιστές του Θεού: Η εξέγερση των φονταμενταλιστών ενάντια στη σύγχρονη εποχή). Ένας άλλος στενός προσωπικός φίλος, ο Τζέφρυ Στάουτ [Jeffrey Stout], έγραψε την καλύτερη μελέτη που έχει παραχθεί μέχρι σήμερα σχετικά με τους περιορισμούς αυτής της εκδοχής του κοσμικισμού και της εκκοσμίκευσης, σε ένα βιβλίο με τίτλο Democracy and Tradition (Δημοκρατία και Παράδοση), το 2004.
Είναι σαφές ότι η θρησκεία δεν έχει εξαφανιστεί.
Η δική μου άποψη για τη σύγχρονη εποχή είναι ότι αντιπροσωπεύει μια επαναστατική περίοδο κατά την οποία η θρησκεία πηγαίνει αλλού, όχι μακριά. Οι θρησκευτικές παρορμήσεις και οι πνευματικές ενέργειες δεν περιορίζονται ποτέ αυστηρά μέσα σε εκκλησίες, συναγωγές, τζαμιά, ναούς ή ό,τι άλλο. Μου προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση οι τρόποι με τους οποίους οι παραδοσιακά θρησκευτικές ενέργειες έχουν τεθεί στην υπηρεσία της τέχνης – τόσο για τους καλλιτέχνες που παράγουν τα έργα τους όσο και για τους θεατές που προσκυνούν για να τα δουν. Με μια λέξη, τα δημόσια μουσεία τέχνης είναι από τα εξαιρετικότερα και πιο πρωτότυπα μέρη όπου έχει πάει η θρησκεία στη σύγχρονη εποχή.
Λίγοι σύγχρονοι επισκέπτες των δημόσιων μουσείων τέχνης σήμερα εξετάζουν το θρησκευτικό ενδιαφέρον των συλλογών κατά την ίδρυσή τους. Από τα Μάρμαρα του Παρθενώνα στο Βρετανικό Μουσείο, μέχρι τη Φτερωτή Νίκη της Σαμοθράκης στο Λούβρο, το Μπελβεντέρε του Απόλλωνα και την Ομάδα Λαοκόων στα Μουσεία του Βατικανού και τα Αιγινήτικα Γλυπτά από το Ναό της Αφαίας, που σήμερα στεγάζονται στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου, η κλασική αγαλματοποιία αποτελούσε την καρδιά (αν όχι στην πραγματικότητα την ψυχή) των περισσότερων δημόσιων μουσείων τέχνης κατά τις πρώτες γενιές αυτού που θεωρώ ως «εποχή των μουσείων» (1767-1830).
Λεπτομέρεια από τα στοιχεία του αετώματος του ναού της Αφαίας στην κεντρική Γλυπτοθήκη του Μονάχου
Στο βιβλίο μου Winckelmann and the Vatican‘s First Profane Museum (Ο Βίνκελμαν και το πρώτο κοσμικό μουσείο του Βατικανού, 2011), καθώς και σε επόμενα άρθρα που δημοσιεύθηκαν το 2018 και το 2022, έχω παρουσιάσει τα αρχειακά στοιχεία από τη Βιβλιοθήκη του Βατικανού και τα Μυστικά Αρχεία της Βιβλιοθήκης του Βατικανού, τα οποία επιβεβαιώνουν ότι ο Γιόχαν Γιοάχιμ Βίνκελμαν [Johann Joachim Winckelmann, 1717-1768], περισσότερο γνωστός ως νεοκλασικός ευαγγελιστής και ιστορικός τέχνης, ήταν επίσης ο ημι-μυστικός επιμελητής του πρώτου «Κοσμικού Μουσείου» του Βατικανού. Χάρηκα που η τελευταία ειδική έκθεση που επιμελήθηκαν τα Μουσεία του Βατικανού πριν από το λουκέτο του COVID επικεντρώθηκε σε αυτή την ιστορία. Η έκθεση «Winckelmann: Αριστουργήματα σε όλο το Μουσείο του Βατικανού» παρουσιάστηκε στο κοινό από τις 9 Νοεμβρίου 2018 έως τις 9 Μαρτίου 2019.
Ιδρύθηκε το 1767, επεκτάθηκε και ολοκληρώθηκε το 1792, λεηλατήθηκε από τις δυνάμεις της Γαλλικής Επανάστασης υπό τον Ναπολέοντα το 1796 και αργότερα επαναπατρίστηκε στο Βατικανό το 1818. Το μικρό μουσείο του Βίνκελμαν «επιμελήθηκε πρώτα το κοσμικό», γεγονός που με τη σειρά του επέτρεψε την πολιτιστική και ιστορική εξημέρωση όσων μέχρι τότε θεωρούνταν κυρίως ως «ειδωλολατρικά είδωλα». Νομίζω ότι είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτά τα αγάλματα δεν είχαν αλλάξει, στις περισσότερες περιπτώσεις, για αρκετές χιλιάδες χρόνια, εκτός από τις σπάνιες περιπτώσεις που αναστηλώθηκαν. Αντίθετα, ο τρόπος που βλέπουμε αυτά τα αγάλματα, ο τρόπος που τα κοιτάμε, έχει αλλάξει δραματικά.
Έτσι, τα αγάλματα των ελληνικών θεών και ηρώων, τα περισσότερα από τα οποία ήταν γυμνά, νομιμοποιήθηκαν και εξημερώθηκαν στη συμβολική πρωτεύουσα του χριστιανικού κόσμου (Ρώμη). Αυτό συνέβη σε στάδια, αλλά στάδια που ήταν σωρευτικά και που εξελίχθηκαν με εκπληκτική ταχύτητα. Αυτά τα «ειδωλολατρικά είδωλα» θεωρήθηκαν αρχικά ως «ωραία τέχνη», στη συνέχεια ως υποδείγματα «ιδανικής ομορφιάς», και ακόμη αργότερα ως «εθνικός θησαυρός». Μετά το Βατερλώ, όλες οι προηγούμενες θρησκευτικές ανησυχίες σχετικά με το Museo Profano του Βατικανού είχαν εξαφανιστεί – οι καρδινάλιοι και ο Πάπας ήθελαν απλώς πίσω τους εθνικούς θησαυρούς τους.
Αυτό που ο Χανς Μπέλτινγκ [Hans Belting] ονόμασε Εποχή της Τέχνης, η οποία ήταν επίσης η αρχή αυτού που εγώ ονομάζω Εποχή των Μουσείων, προσφέρει μια εκπληκτική μελέτη περίπτωσης του περιστασιακού φλερτ με τις ειδωλολατρικές φόρμες, που θα είχε πολύ μεγάλη πολιτιστική εμβέλεια και επιρροή τόσο στον κόσμο της Μεσογείου όσο και πέρα από αυτόν. Οι θρησκευτικές ανησυχίες για την ειδωλολατρική τέχνη ξεπεράστηκαν από την πίστη στην πνευματική δύναμη της ιδανικής ομορφιάς και τις υπερβατικές αρετές της κλασικής τέχνης.
Το έργο σας επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο οι ελληνικές πολιτιστικές μορφές προσαρμόστηκαν σε μεταγενέστερες ιστορικές περιόδους, ενώ το θέμα του σεμιναρίου σας στο Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα το επόμενο έτος θα είναι ο Έρωτας. Πώς έχει μεταμορφωθεί η έννοια του Έρωτα από την αρχαιότητα;
Εδώ και πολλά χρόνια διδάσκω ένα μάθημα με τίτλο «Θρησκεία και Σεξουαλικότητα». Νομίζω ότι το «Έρως στην Αρχαιότητα» θα μπορούσε να είναι ένα καλύτερο όνομα για το μάθημα, καθώς το μυστήριο με το οποίο ξεκινώ περιλαμβάνει το ερώτημα πώς να μεταφράσουμε καλύτερα την ελληνική λέξη έρως. Είναι εντυπωσιακό, αν και ατυχές, ότι ο όρος «ερωτικός» (erotic) στα σύγχρονα αγγλικά έχει μια πιο στενά σεξουαλική χροιά. Αντίθετα, οι αρχαίοι ελληνικοί όροι έρωςκαι τα ερωτικά υπονοούσαν κάτι σαν παθιασμένη και συγκλονιστική επιθυμία, μια επιθυμία που έχει τη δύναμη να αναιρέσει εντελώς το άτομο που τη βιώνει.
Τα αφροδίσια αναφέρονταν στις σεξουαλικές εμπειρίες ενός ατόμου στα αρχαία ελληνικά – τα ερωτικά αναφέρονταν σε κάτι άλλο, κάτι πολύ πιο μυστηριώδες, ακόμη και ιερό.
Τοιχογραφία που δείχνει μια γυναίκα που υποτίθεται ότι είναι η Σαπφώ και κρατάει εργαλεία γραφής, από την Πομπηία. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης.
Η Σαπφώ από τη Λέσβο (η οποία δραστηριοποιήθηκε ποιητικά γύρω στο 600 π.Χ.) ήταν διάσημη, μεταξύ άλλων, για την ιδιαίτερη ικανότητά της να επινοεί νέους όρους. Ήταν η πρώτη που αποκάλεσε τον έρωτα «γλυκόπικρο» (ο όρος της ήταν γλυκύπικρον, στα αιολικά ελληνικά). Σε αυτό το ποιητικό απόσπασμα (#130), η Σαπφώ αναφέρει επίσης τον έρωτα ως «λυσιμελή» (lusimelês).
Ο όρος είναι μια ρητορική ηχώ του ομηρικού ιδιωματισμού για τον θάνατο, όπου όταν ένας πολεμιστής έχει χτυπηθεί από ακόντιο ή σπαθί λέγεται ότι τα μέλη του «λύθηκαν». Το σώμα καταρρέει, μην έχοντας πλέον τον έλεγχο του εαυτού του, και η ψυχή δραπετεύει βογκώντας μέσα από την πύλη του στόματος του ετοιμοθάνατου. Η Σαπφώ παίρνει αυτή την εικόνα από το πεδίο της μάχης και την τοποθετεί δραματικά μέσα στην ανθρώπινη καρδιά. Ο έρωτας δεν είναι υπό τον έλεγχό μας – συχνά φαίνεται ο έρωτας να ελέγχει εμάς.
Η Σαπφώ, όπως και άλλοι αρχαϊκοί Έλληνες λυρικοί ποιητές, παρομοιάζει μια τέτοια ερωτική εμπειρία με τον θάνατο. Στο εξίσου διάσημο Απόσπασμα Ερωτικού
Τριγώνου (#31), λέει ρητά ότι η θέα του αγαπημένου της να μιλάει σε κάποιον άλλον την τρελαίνει σχεδόν, με σωματικά συμπτώματα, έτσι ώστε να φαίνεται σχεδόν νεκρή μες στο μυαλό της. Όπως το θέτει η Αν Κάρσον [Anne Carson], «η αλλαγή του εαυτού είναι απώλεια του εαυτού γι’ αυτούς τους ποιητές». [3]
Η ιδιοφυΐα της Σαπφούς, όπως και του Σωκράτη, ήταν να βλέπει την αλλαγή του εαυτού της και ως μια μορφή ψυχικής μεταμόρφωσης. Η δύναμη του έρωτα έγκειται στην ικανότητά του να μας μεταμορφώνει. Πρόκειται για μια μεταμόρφωση που είναι επώδυνη, όσο ευλογημένη κι αν φαίνεται επίσης. Ο όρος της Σαπφούς «γλυκόπικρος» αποτυπώνει αρκετά καλά αυτή την τραγική και μεταμορφωτική διάσταση των ερωτικών. Η ιδέα κορυφώνεται με τον εκπληκτικό ισχυρισμό του Σωκράτη στον Φαίδρο (244a-245c) ότι ο έρωτας είναι πράγματι μια τρέλα, αλλά ότι ορισμένες μορφές τρέλας είναι στην πραγματικότητα δώρα από τους θεούς.
Η παθιασμένη επιθυμία είναι ακριβώς ένα τέτοιο δώρο, που διευρύνει τους ηθικούς και συναισθηματικούς μας ορίζοντες, δημιουργώντας νέες διαστάσεις συμπόνιας και φροντίδας. Μπορεί κανείς να επιθυμεί με πάθος ένα άλλο πρόσωπο – μπορεί να επιθυμεί με πάθος ένα θεϊκό ον. Τα ερωτικάδιαθέτουν ένα ευρύ φάσμα και μια ιερή συμβολική διάσταση. Έτσι, ακόμη και στην αρχαιότητα, η θρησκεία πήγαινε αλλού.
Η Αν Κάρσον, της οποίας το Eros the Bittersweet αναφέρθηκε παραπάνω, ανέπτυξε μια ολόκληρη φιλοσοφία του έρωτα που στηρίζεται στα ποιητικά αποσπάσματα της Σαπφούς και στον Φαίδρο του Πλάτωνα. Προσφέρει μια υπέροχη αναλογία μεταξύ του φλερτ της γνώσης και του φλερτ του έρωτα. Το να ερωτεύεσαι και το να γνωρίζεις εμπεριέχουν και τα δύο παθιασμένη επιθυμία – και οι δύο μεταμορφώνουν και διευρύνουν αναγκαστικά τον εαυτό. Πρόκειται για εμπειρίες όπου το κεφάλι και η καρδιά διαπλέκονται και η προσοχή μας γίνεται απείρως λεπτότερη.
Θα ήταν απελπιστικά μειωτικό να εξισώσουμε τον έρωτα με το σεξ, όπως προσπάθησαν να κάνουν ορισμένοι σύγχρονοι στοχαστές. Οφείλουμε τη σύγχρονη αντίληψή μας για τη «σεξουαλική ταυτότητα» στη σύγχρονη ψυχολογία, η οποία ασχολήθηκε με την έννοια αυτή στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι μετασχηματισμοί που εμπλέκονται σε μια τέτοια έννοια είναι εκτεταμένοι. Το σεξ, άλλωστε, είναι κάτι που κάνουν πολλοί άνθρωποι (όχι όλοι). Η σεξουαλική ταυτότητα, αντίθετα, είναι κάτι που έχουν όλοι οι άνθρωποι (ακόμη και ο «άγαμος» είναι μια σεξουαλική ταυτότητα).
Η διάκριση μεταξύ του είναι και του πράττειν ήταν πολύ σημαντική στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία. Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι η σημερινή μας εκδοχή των «πολιτισμικών πολέμων», τουλάχιστον στη σεξουαλική τους διάσταση, έχει περισσότερο νόημα αν δώσουμε προσοχή σε αυτήν τη διάκριση. Οι νόμοι έχουν σχεδιαστεί για να ρυθμίζουν τη δραστηριότητα, όχι την ταυτότητα. Αλλά το ηθικό διακύβευμα μιας συζήτησης αυξάνεται αναγκαστικά όταν συζητάμε για την ταυτότητά μας, για το ποιοι είμαστε, και όχι για το τι μπορούμε ή δεν μπορούμε να επιλέξουμε να κάνουμε.
Κατά ειρωνικό τρόπο, όταν η κλασική φιλολογία και η ψυχολογία αναδύθηκαν ως πανεπιστημιακές επιστήμες στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα, τότε τα ερωτήματα σχετικά με τη σεξουαλικότητα της Σαπφούς έγιναν κεντρικά και πρόσφατα αμφιλεγόμενα. Δεδομένου ότι καταγόταν από το νησί της Λέσβου και ότι συλλογιζόταν με τόσο πάθος τις νεαρές γυναίκες του κύκλου της, ο όρος «λεσβία» συνδέθηκε με τη νέα ψυχολογική κατηγορία της σεξουαλικής ταυτότητας. Ορισμένοι ρομαντικοί εξήραν τα πάθη της Σαπφούς, ενώ ορισμένοι βικτωριανοί βρήκαν δημιουργικούς τρόπους να αποερωτικοποιήσουν την ποίησή της, όταν δεν την καταδίκαζαν ευθέως. Αυτή η αμφιταλαντευόμενη χρήση μιας αρχαίας Ελληνίδας ποιήτριας για την επιβεβαίωση ή την αντιμετώπιση των σύγχρονων ηθικών απόψεων για την ανθρώπινη σεξουαλικότητα συνεχίστηκε και τους επόμενους αιώνες.
Η τετράτομη Ιστορία της σεξουαλικότητας (1976-1984) του Μισέλ Φουκώ προσπάθησε να αφηγηθεί αυτή την ιστορία. Ενώ πρόκειται για μια περίπλοκη ιστορία κατά τον Φουκώ, νομίζω ότι το ηθικό της δίδαγμα είναι πολύ κομψό και αρκετά απλό. Το σεξουαλικό υποκείμενο, κατέληξε ο Φουκώ, είναι σαφώς σύγχρονο, προϊόν της ψυχολογίας και του ενδιαφέροντός της για τη διαμόρφωση της σεξουαλικής ταυτότητας. Αλλά το επιθυμητικό υποκείμενο είναι αιώνιο. Η Σαπφώ και ο Πλάτωνας είναι δύο από τους πιο εύγλωττους αρχαίους υποστηρικτές της επιθυμίας. Όπως γνώριζαν καλά, ο έρωτας αλλάζει τον εαυτό, διευρύνοντας τα όριά του και τις πνευματικές του δυνατότητες. Μας αποδίδεται ένας ευρύτερος και πιο περιεκτικός εαυτός, πιο ικανός για συμπόνια και φροντίδα.
Η Καναδή ποιήτρια και κλασικίστρια Αν Κάρσον, ανέπτυξε μια ολόκληρη φιλοσοφία του έρωτα που στηρίχθηκε στα ποιητικά αποσπάσματα της Σαπφούς και στον «Φαίδρο» του Πλάτωνα.
Ποιο είναι το μέλλον των Ελληνικών Σπουδών στα Πανεπιστήμια των ΗΠΑ;
Το 1903, μόλις επτά χρόνια μετά τη Σύγχρονη Ολυμπιακή Αναβίωση, οι δευτεροετείς φοιτήτριες του Κολλεγίου Barnard στη Νέα Υόρκη προκάλεσαν τις πρωτοετείς φοιτήτριες σε μια σειρά αθλητικών και καλλιτεχνικών αγώνων. Έτσι γεννήθηκαν οι «Ελληνικοί Αγώνες» στο Μπάρναρντ. Εξελίχθηκαν σε ένα εξαιρετικό πολιτιστικό φαινόμενο και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς στο ευρύτερο κοινό – έγιναν μία από τις πιο περιζήτητες εκδηλώσεις στο Μανχάταν. Οι γυναίκες του Μπάρναρντ αφιέρωναν τους αγώνες κάθε χρόνο σε έναν διαφορετικό ελληνικό θεό, συνέθεταν μουσική και ποίηση, σχεδίαζαν κοστούμια, ακόμη και κατασκεύαζαν άρματα, όλα καινούργια για τον διαγωνισμό κάθε έτους.
Την επαναστατική άνοιξη και το καλοκαίρι του 1968, φοιτητές πανεπιστημίων σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ ζήτησαν ριζικές αλλαγές στα πανεπιστημιακά προγράμματα σπουδών και άλλες εκπαιδευτικές πρακτικές. Στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, ακριβώς απέναντι από το Μπάρναρντ στο Μπρόντγουεϊ, οι φοιτητές κατέλαβαν τα κτίρια της διοίκησης και άντεξαν για εβδομάδες προτού αποβληθούν με τη βία. Τα αιτήματά τους ήταν πολλά, μεταξύ των οποίων καλύτεροι μισθοί για το πανεπιστημιακό προσωπικό, πιο δίκαιες πανεπιστημιακές πρακτικές απόκτησης ακινήτων στη γειτονιά Morningside, απεμπλοκή του πανεπιστημίου από τις στρατιωτικές συμβάσεις και δημιουργία νέων προγραμμάτων σπουδών στις Αφροαμερικανικές Σπουδές και τις Γυναικείες Σπουδές.
Η φοιτητική κατάληψη στο Κολούμπια έτυχε να ξεκινήσει την εβδομάδα του Απριλίου που ήταν προγραμματισμένοι να διεξαχθούν οι Ελληνικοί Αγώνες στο Κολέγιο Μπάρναρντ. Σε ένδειξη αλληλεγγύης στις φοιτήτριες της απέναντι πλευράς του δρόμου, οι γυναίκες του Μπάρναρντ ακύρωσαν τους Ελληνικούς Αγώνες του 1968. Την επόμενη χρονιά ακύρωσαν οριστικά τους Ελληνικούς Αγώνες, θεωρώντας ότι «δεν έχουν πλέον σχέση» με τις ανησυχίες των φοιτητών.
Εξέγερση των φοιτητών του Πανεπιστημίου Κολούμπια, 1968.
Από αυτή την ιστορική απόσταση, μπορούμε να καταλάβουμε τι σκέφτονταν οι γυναίκες του Μπάρναρντ. Απέρριπταν τους παραδοσιακούς τρόπους με τους οποίους διδάσκονταν τα ελληνικά στο Μπάρναρντ και αλλού, από τότε που καθιερώθηκε η Κλασική Φιλολογία τον 19ο αιώνα και οι Ελληνικοί Αγώνες το 1903. Απέρριπταν την απαρχαιωμένη ρητορική που ισχυριζόταν ότι ο ελληνικός πολιτισμός ήταν ο «μεγαλύτερος πολιτισμός» και η αρχαία Ελλάδα η μοναδική «παιδική ηλικία της Ευρώπης». Απέρριψαν τον έμμεσο ταξισμό και τον ελιτισμό της κλασικής μάθησης. Επιθυμούσαν να αντικαταστήσουν αυτές τις κλασικίζουσες ευαισθησίες με πιο πολυπολιτισμικές και πολυεθνικές. Τους φοιτητές αυτούς οφείλουμε να ευχαριστήσουμε για τη δημιουργία τμημάτων Αφροαμερικανικών Σπουδών και Γυναικείων Σπουδών σε όλες τις ΗΠΑ (αλλά και στην Ευρώπη). Αλλά μία από τις ακούσιες συνέπειες αυτών των μεταρρυθμίσεων του προγράμματος σπουδών ήταν η περιθωριοποίηση των Κλασικών και των Κλασικών Σπουδών.
Ποτέ δεν ήταν μια πρόταση είτε-είτε, αλλά άρχισε να φαίνεται έτσι. Τώρα, περισσότερο από μια γενιά μετά από αυτές τις κρίσιμες μεταρρυθμίσεις του προγράμματος σπουδών, είμαστε σε καλύτερη θέση να επαναδιατυπώσουμε αυτές τις προτάσεις του προγράμματος σπουδών με τη μορφή ενός ερωτήματος «τόσο το ένα όσο και το άλλο». Δεν υπάρχει ασυμβίβαστο μεταξύ της ύπαρξης ισχυρών προγραμμάτων Αφροαμερικανικών ή Αφρικανικών Σπουδών, Γυναικείων Σπουδών και Κλασικών Σπουδών.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια, τα πιο επιτυχημένα προγράμματα Κλασικών Σπουδών μού φαίνεται ότι έχουν ξεπεράσει τις αυστηρά φιλολογικές και αυστηρά κλασικιστικές προσεγγίσεις του αρχαίου κόσμου και έχουν αξιοποιήσει τους πόρους της ανθρωπολογίας, μεταξύ άλλων κλάδων, για να μπορέσουν τα αρχαία υλικά να μιλήσουν για πιο σύγχρονες ανησυχίες. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη ήταν η εφαρμογή των κατηγοριών της ταυτότητας στον αρχαίο κόσμο: φυλή και εθνικότητα, φύλο, σεξουαλικότητα, θρησκεία και τάξη. Η αρχαία Ελλάδα παρέχει ένα θαυμάσιο και εκτεταμένο αρχείο προβληματισμού για όλες αυτές τις έννοιες και τους προβληματισμούς. Στις προηγούμενες παρατηρήσεις μου, για παράδειγμα, πρότεινα μια σημαντική διάσταση της διαφορετικότητας της Ελλάδας στους ερωτικούς της προβληματισμούς.
Ο στόχος τώρα είναι να παρουσιαστεί η συνεχιζόμενη σημασία του Ελληνισμού με νέους όρους: ως αποφασιστικά κοσμοπολίτικη και ως ένα ουσιαστικό κομμάτι της Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε τον Ελληνισμό στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια υπό την αιγίδα του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών. Η πρόταση συνεχίζει να αποδίδει καρπούς.
