Παρασκευή, 09 Μαΐ, 2025

Τα απόβλητα από την πράσινη ενέργεια παραβλέπονται στην ατζέντα για το κλίμα

Η ποσότητα των απορριμμάτων που συσσωρεύονται από τα ηλιακά πάνελ και τα πτερύγια των ανεμογεννητριών μπορεί να υπολογιστεί σε τόνους. Και η βιομηχανία μόλις τώρα κάνει την αρχή.

Σχεδόν όλοι οι χρησιμοποιημένοι ηλιακοί συλλέκτες στις Ηνωμένες Πολιτείες καταλήγουν σε χωματερές, και πολλοί συλλέκτες πρώτης και δεύτερης γενιάς έχουν ήδη εξαντληθεί, πολύ πριν από την προβλεπόμενη 30ετή διάρκεια ζωής τους.

Σε αυτό θα προστεθούν περίπου 9,8 εκατομμύρια μετρικοί τόνοι νεκρών πάνελ που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν μεταξύ 2030 και 2060, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Science Direct.

Η απόρριψη ενός ηλιακού πάνελ σε μια χωματερή των ΗΠΑ κοστίζει σήμερα περίπου 1 δολάριο, ίσως και 2 δολάρια. Για την ανακύκλωση του ίδιου πάνελ, το κόστος εκτοξεύεται στα 20 με 30 δολάρια, σύμφωνα με μια εκτίμηση που αναφέρει το PV Magazine.

Τα εξαρτήματα των ανεμογεννητριών αποτελούν παρόμοια πρόκληση, με χιλιάδες πτερύγια να έχουν ήδη βρεθεί σε χωματερές και χωράφια στο Τέξας, το Γουαϊόμινγκ, τη Νότια Ντακότα και την Αϊόβα.

Δεν είναι μικρό κατόρθωμα να πετάξεις ένα πτερύγιο. Το μήκος ενός μόνο πτερυγίου ανεμογεννήτριας μπορεί να ξεπερνά τα 60 μέτρα ή να είναι μεγαλύτερο από το άνοιγμα των φτερών ενός Boeing 747, σύμφωνα με το Υπουργείο Ενέργειας. Οι υπεράκτιες αιολικές εξέδρες είναι ακόμη μεγαλύτερες.

Αυτή τη στιγμή, περίπου 7.000 πτερύγια απορρίπτονται ετησίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με τον Ντέιβιντ Μόργκαν, επικεφαλής στρατηγικής της Carbon Rivers, ενός κέντρου ανακύκλωσης προηγμένων υλικών με έδρα το Τενεσί.

Από όλα τα απόβλητα υαλοϊνών που λαμβάνει η Carbon Rivers, οι λεπίδες των ανεμογεννητριών είναι η πιο δύσκολη πρόκληση, δήλωσε ο κ. Μόργκαν.

«Είναι ένα πολύ ανθεκτικό, στιβαρό υλικό. Είναι μεγάλα και δύσχρηστα», δήλωσε στους Epoch Times.

«Μεγάλα πτερύγια ανεμογεννητριών, ταξιδιωτικά τρέιλερ, κύτη σκαφών και άλλα απόβλητα μπορούν να μετατραπούν σε καθαρή, υψηλής ποιότητας γυάλινη ίνα που μπορεί να ενσωματωθεί οικονομικά στο επόμενο αυτοκίνητο, σκάφος ή πτερύγιο ανεμογεννήτριας», αναφέρει η ιστοσελίδα της Carbon Rivers.

Καθώς τα νεκροταφεία ανεμογεννητριών έχουν μετατραπεί σε viral περιεχόμενο βίντεο, η αιολική βιομηχανία έχει γίνει πιο «συζητήσιμη» σχετικά με τις λύσεις για το τέλος του κύκλου ζωής, δήλωσε ο κ. Μόργκαν, αλλά δεν έχει ρυθμιστεί για μια «σύνθετη κυκλική οικονομία».

Σε αεροφωτογραφία, απορριπτόμενα πτερύγια ανεμογεννήτριας διακρίνονται σε ένα χωράφι δίπλα στο νεκροταφείο Σουιτγουότερ στο Σουιτγουότερ του Τέξας, στις 4 Οκτωβρίου 2023. (Brandon Bell/Getty Images)

 

Όταν πρόκειται για πραγματικά «πράσινες» λύσεις, η «κυκλική οικονομία» είναι ζωτικής σημασίας, δήλωσε ο κ. Μόργκαν. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα επιχειρηματικό μοντέλο που δίνει προτεραιότητα στην επαναχρησιμοποίηση, την επισκευή ή την αναγέννηση των υλικών για να συνεχιστεί η παραγωγή με όσο το δυνατόν πιο βιώσιμο τρόπο.

Όπως είπε, τα ανανεώσιμα απόβλητα δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα υποδομής, υπάρχουν επίσης κενά στη νομοθεσία.

«Αυτή τη στιγμή, μπορείτε σε μεγάλο βαθμό να εναποθέσετε τα πτερύγια των αιολικών εγκαταστάσεων σε χωματερές. Διαφέρει από πολιτεία σε πολιτεία».

Ορισμένες εταιρείες που υποστηρίζουν την αιολική ενέργεια -ιδιαίτερα εκείνες που συνδέονται με κολοσσούς ορυκτών καυσίμων, όπως η Shell Global και η General Electric- έχουν αφήσει αμφιβολίες στους επικριτές σχετικά με το αν η πραγματική βιωσιμότητα αποτελεί μέρος του υπάρχοντος σχεδίου.

Η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ (EPA), υπό τον πρώην πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, εντόπισε τα διαφαινόμενα προβλήματα με την αύξηση των αποβλήτων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

«Χωρίς μια στρατηγική για τη διαχείριση του τέλους του κύκλου ζωής τους, οι λεγόμενες πράσινες τεχνολογίες, όπως οι ηλιακοί συλλέκτες, οι μπαταρίες ηλεκτρικών οχημάτων και οι ανεμογεννήτριες, θα επιβαρύνουν τελικά τον πλανήτη και την οικονομία μας με τις ίδιες ακούσιες επιβαρύνσεις όπως τα παραδοσιακά εμπορεύματα», δήλωσε ο πρώην διοικητής της EPA, Άντριου Γουίλερ.

Επεκτεινόμενη βιομηχανία

Καθώς η λεγόμενη βιομηχανία ανανεώσιμων πηγών ενέργειας επεκτείνεται – σε μεγάλο βαθμό λόγω των μαζικών επιδοτήσεων από την κυβέρνηση Μπάιντεν – το ίδιο συμβαίνει και με τα απόβλητα στο «πίσω μέρος».

Η ικανότητα παραγωγής ηλιακής ενέργειας προβλέπεται να αυξηθεί κατά περισσότερο από 38 τοις εκατό το 2024, σύμφωνα με έκθεση της 12ης Δεκεμβρίου από την Energy Information Administration (EIA), μια κυβερνητική υπηρεσία των ΗΠΑ. Η ικανότητα παραγωγής αιολικής ενέργειας προβλέπεται να αυξηθεί κατά 4,4%.

Συντρίμμια ηλιακών πάνελ φαίνονται διάσπαρτα σε ένα ηλιακό πάρκο μετά τον τυφώνα Μαρία στο Χουμακάο του Πουέρτο Ρίκο, στις 2 Οκτωβρίου 2017. (Ricardo Arduengo/AFP via Getty Images)

 

Παρά την αξιοσημείωτη αυτή αύξηση στην ανάπτυξη συστημάτων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στην Αμερική το 2022 προερχόταν κατά κύριο λόγο (περίπου 60%) από ορυκτά καύσιμα – άνθρακα, φυσικό αέριο, πετρέλαιο και άλλα αέρια, σύμφωνα με την EIA.

Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αντιπροσώπευαν περίπου το 21 τοις εκατό και το 18 τοις εκατό ήταν από την πυρηνική ενέργεια. Ένα επιπλέον μερίδιο προερχόταν από ηλιακά συστήματα μικρής κλίμακας.

Οι ηλιακοί συλλέκτες έχουν διάρκεια ζωής έως και 30 χρόνια. Όπως είναι λογικό, ορισμένες περιβαλλοντικές οργανώσεις κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.

«Αν η ηλιακή και η πυρηνική ενέργεια παράγουν την ίδια ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας τα επόμενα 25 χρόνια που παρήγαγε η πυρηνική ενέργεια το 2016 και τα απόβλητα στοιβάζονται σε γήπεδα ποδοσφαίρου, τα πυρηνικά απόβλητα θα φτάσουν στο ύψος του κεκλιμένου πύργου της Πίζας», αναφέρει η Environmental Progress με έδρα την Καλιφόρνια.

«Τα ηλιακά απόβλητα θα έφταναν στο ύψος δύο βουνών Έβερεστ».

Ο αριθμός των πτερυγίων των ανεμογεννητριών που αποσύρονται αναμένεται να φτάσει τις 9.000 ετησίως τα επόμενα πέντε χρόνια, σύμφωνα με ανάλυση του 2022 που δημοσιεύθηκε από το Chemical and Engineering News.

Ο κ. Μόργκαν δήλωσε ότι προς το παρόν συμβαδίζει με τα εισερχόμενα απόβλητα και ότι η εταιρεία κλιμακώνει τις δραστηριότητές της, συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής μιας μεγάλης κλίμακας εγκατάστασης στο Τέξας. Η Carbon Rivers έχει επίσης διευρύνει το πεδίο εφαρμογής της σε οτιδήποτε «σύνθετο», συμπεριλαμβανομένων των ινών γυαλιού και ακόμη και των αεροδιαστημικών εξαρτημάτων.

Ηλεκτρονικά απόβλητα

Ένας άλλος τομέας αποβλήτων – τα ηλεκτρονικά απόβλητα, κοινώς γνωστά ως e-waste – αυξάνεται με εκθετικό ρυθμό. Είναι το ταχύτερα αναπτυσσόμενο ρεύμα στερεών αποβλήτων στον κόσμο και περιλαμβάνει ανανεώσιμα είδη, όπως ηλιακούς συλλέκτες και μπαταρίες ηλεκτρικών οχημάτων (EV).

Μόνο ένα μικρό μέρος ανακυκλώνεται.

Μια ανάλυση του 2019 που δημοσιεύθηκε φέτος δείχνει ότι από τους 53,6 εκατομμύρια τόνους ηλεκτρονικών αποβλήτων που παράγονται παγκοσμίως, μόλις το 17% ανακυκλώνεται.

«Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το πλαστικό είναι ο μπαμπούλας των αποβλήτων … αλλά τα ηλεκτρονικά απόβλητα εξακολουθούν να αυξάνονται», δήλωσε στους Epoch Times ο Πολ Γουίλιαμς, αντιπρόεδρος επικοινωνίας της εταιρείας ανακύκλωσης ERI.

Εστιάζοντας στη διάσπαση και ανακύκλωση όλων των ειδών των ηλεκτρονικών αποβλήτων, ο κ. Γουίλιαμς δήλωσε ότι η ERI διατηρεί ένα «στρατιωτικού βαθμού» επίπεδο καταστροφής δεδομένων όταν πρόκειται για ηλεκτρονικά είδη.

Η προστασία της ιδιωτικής ζωής αποτελεί τεράστια ανησυχία για τα ηλεκτρονικά απόβλητα.

«Δεν είναι μόνο περιβαλλοντικό ζήτημα, ούτε μόνο ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και ζήτημα ασφάλειας στον κυβερνοχώρο. Ένα μεγάλο μέρος της τεχνολογίας σήμερα περιέχει ιδιωτικά δεδομένα», δήλωσε.

Κατά τις πρώτες ημέρες της διάθεσης ηλεκτρονικών αποβλήτων, αμελείς εταιρείες χειρίζονταν τα ηλεκτρονικά απόβλητα με τρόπο που άφηνε ορθάνοιχτη την πόρτα στην κλοπή δεδομένων.

“Αυτό που διαπιστώσαμε ήταν ότι αυτοί οι ασυνείδητοι τύποι απλά έστελναν αυτά τα πράγματα σε αναπτυσσόμενα έθνη … και ήταν μια τεράστια πρόκληση για την προστασία της ιδιωτικής ζωής λόγω των δεδομένων”, δήλωσε ο κ. Γουίλιαμς.

Προετοιμασίες για την ασφάλεια των δεδομένων πρέπει επίσης να γίνουν για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, και όχι μόνο για τις δυνητικά ευμετάβλητες μπαταρίες τους, αλλά και για τους ενσωματωμένους υπολογιστές στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα όταν φτάσουν στο τέλος της ζωής τους.

«Τα αυτοκίνητα είναι ιδιαίτερα τρομακτικά επειδή ο τύπος των δεδομένων που καταγράφονται είναι πολύ προσωπικός. Γνωρίζει τις διαδρομές σας, το βάρος και τα μεγέθη των ανθρώπων που κάθονται στα καθίσματα του αυτοκινήτου», δήλωσε. «Είναι κάπως τρομακτικό όταν το σκέφτεσαι».

Αν και η ERI δεν βλέπει ακόμα πολλά ηλιακά πάνελ ή απόβλητα μπαταριών που σχετίζονται με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, ο κ. Γουίλιαμς δήλωσε ότι είναι έτοιμοι γι’ αυτό.

«Τελικά θα έρθουν στην πόρτα μας. Δεν απορρίπτουμε κανένα ηλεκτρονικό απόβλητο».

Όπως είπε, τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχουν γίνει μεγάλα βήματα προόδου όσον αφορά την απόρριψη των ηλεκτρονικών αποβλήτων από το κοινό.

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν ξεκίνησε η ERI, ο κ. Γουίλιαμς είπε ότι όλοι είχαν «παλιές τηλεοράσεις στο γκαράζ ή στη σοφίτα τους. Οι άνθρωποι δεν ήξεραν τι να τις κάνουν».

Το ίδιο ισχύει και για τις νεότερες γενιές με τα κινητά τηλέφωνα που αποσύρονται. Αλλά όπως αναφέρει ο ίδιος, οι συμπεριφορές έχουν αλλάξει τα τελευταία 10-15 χρόνια, και μεγάλο μέρος αυτού έχει να κάνει με τις προκλήσεις της ασφάλειας των δεδομένων που σχετίζονται με τα ηλεκτρονικά απόβλητα.

Ο κ. Γουίλιαμς δεν πτοείται από την επερχόμενη εισροή ηλιακών συλλεκτών και εξαρτημάτων ηλεκτρικών οχημάτων.

«Ακόμη και με τις μπαταρίες ιόντων λιθίου και τα ηλιακά πάνελ, δεν είναι το τελευταίο βήμα. Γνωρίζουμε ότι κάποια στιγμή θα υπάρξει κάτι νέο».

Σύμφωνα με τον ίδιο, η διαφάνεια ήταν ένα ζήτημα με τις εταιρείες που ισχυρίζονταν ότι ανακυκλώνουν ηλεκτρονικά απόβλητα τα προηγούμενα χρόνια, με ορισμένες να διαφημίζουν φιλικές προς το περιβάλλον λύσεις, ενώ κρυφά πετούσαν τα ηλεκτρονικά τους απόβλητα σε χωματερές.

«Το πιο σημαντικό πράγμα, πραγματικά, είναι η διαφάνεια. Όταν ξεκίνησε η ERI, τοποθετούσαμε κυριολεκτικά κάμερες στα ταβάνια μας. Τίποτα δεν πηγαίνει στη χωματερή όταν δουλεύουμε πάνω σε αυτό», δήλωσε ο κ. Γουίλιαμς.

Τα κουκλόσπιτα ως έργα τέχνης

Υπάρχει μια συναρπαστική ιστορία πίσω από την εξέλιξη και τη χρήση των κουκλόσπιτων. Αυτές οι μικροσκοπικές κατασκευές χρονολογούνται από τα τέλη της δεκαετίας του 1500 στην Ευρώπη, με τα πρώτα γνωστά δείγματα να προέρχονται από τη Βαυαρία. Αρχικά, δεν κατασκευάζονταν ως παιχνίδια για τα παιδιά, αλλά μάλλον ως ένα είδος «wunderkammer» ή βιτρίνας. Αποτελούσαν, δηλαδή, ένα μέσον επίδειξης πλούτου και καλαισθησίας των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων και συνήθως τοποθετούνταν μέσα σε ένα ειδικό έπιπλο με γυάλινες πόρτες.

Αργότερα, τα κουκλόσπιτα εξελίχθηκαν σε μέσο εκμάθησης δεξιοτήτων διαχείρισης του νοικοκυριού για τα κορίτσια που θα γίνονταν σύζυγοι και μητέρες. Η σταδιακή εκβιομηχάνιση των μεθόδων κατασκευής επέτρεψε την αυξανόμενη και μαζική παραγωγή κουκλόσπιτων σε μια σειρά από στυλ, κλίμακες και τιμές. Ωστόσο, εξαιρετικά περίπλοκα και εξελιγμένα κουκλόσπιτα συνέχισαν να κατασκευάζονται, αποκλειστικά ως έργα τέχνης. Τα κουκλόσπιτα που κατατάσσονται σε αυτή την κατηγορία αποτελούν εξαιρετικά και συναρπαστικά δείγματα του πώς διακοσμούνταν κάποτε οι εύπορες κατοικίες και του πώς ζούσαν οι άνθρωποι σε αυτές.

Το κουκλόσπιτο της Petronella Oortman

Ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά κουκλόσπιτα φυλάσσεται σήμερα στο Rijksmuseum, το εθνικό μουσείο της Ολλανδίας. Η αρχική του ιδιοκτήτρια, η Πετρονέλλα Όορτμαν, ήταν σύζυγος ενός πλούσιου Ολλανδού εμπόρου μεταξιού.

Το κουκλόσπιτό της κατασκευάστηκε μεταξύ 1686-1710, με κόστος συνολικά 30.000 φλορίνια, ποσό που αντιστοιχούσε στην κατασκευή ενός πραγματικού σπιτιού σε κανάλι του Άμστερνταμ. Έχοντας αφιερώσει τόσο χρόνο και χρήματα στη δημιουργία του κουκλόσπιτού της, η Όορτμαν θέλησε να το απαθανάτισε και σε καμβά. Τη δημιουργία του πίνακα ανέλαβε ο Γιάκομπ Άππελ το 1710.

 "Dolls’ House of Petronella Oortman," circa 1710, by Jacob Appel. Oil on parchment mounted on canvas. Rijksmuseum, Amsterdam. (Public Domain)
Γιάκομπ Άππελ, «Το κουκλόσπιτο της Πετρονέλλας Όορτμαν», περ. 1710. Λάδι σε καμβά. Rijksmuseum, Άμστερνταμ. (Public Domain)

 

Ο πίνακας του Άππελ, που ανήκει επίσης στη συλλογή του Rijksmuseum, αποκαλύπτει μερικά στοιχεία που λείπουν τώρα από το πραγματικό κουκλόσπιτο. Στον πίνακα, μπορεί κανείς να δει ότι το κουκλόσπιτο αρχικά διέθετε προστατευτικές κίτρινες κουρτίνες πάνω από τις εξωτερικές πόρτες της βιτρίνας.

Από τις κούκλες, μόνο μία έχει απομείνει, το μωρό στην κούνια. Επιπλέον, το κουκλόσπιτο διέθετε κάποτε έναν πλήρη κήπο με σιντριβάνι που λειτουργούσε. Ο μηχανισμός του σιντριβανιού, καθώς και η χάλκινη αντλία της κουζίνας έχουν χαθεί, αλλά ήταν στοιχεία που τόνιζαν τον ρεαλισμό του κουκλόσπιτου.

 "Dolls’ House of Petronella Oortman," circa 1686–1710. Wood, tin, glass, marble, copper, stone, silk, and velvet; 100.3 inches by 74.8 inches by 30.7 inches. Rijksmuseum, Amsterdam. (Public Domain)
Το κουκλόσπιτο της Πετρονέλλας Όορτμαν, περ.1686-1710. Ξύλο, κασσίτερος, γυαλί, μάρμαρο, χαλκός, πέτρα, μετάξι και βελούδο. 255 x 190 x 78 εκ. Rijksmuseum, Άμστερνταμ. (Public Domain)

 

Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά του κουκλόσπιτου της Πετρονέλλας Όορτμαν είναι ότι κάθε αντικείμενο στο εσωτερικό του είναι μια απολύτως ακριβής μινιατούρα σε κλίμακα και υλικά με το πραγματικό αντικείμενο που αναπαρίσταται. Παραδείγματος χάριν, οι εσωτερικοί χώροι παρουσιάζουν γλυπτά ανάγλυφα στην οροφή, μαρμάρινα δάπεδα, υφασμάτινες ταπετσαρίες, μεταξωτές ταπετσαρίες, καθώς και επενδύσεις από δρυ και καρυδιά. Η Όορτμαν παρήγγειλε μικροσκοπικές τοιχογραφίες και πίνακες ζωγραφικής από καλλιτέχνες. Παρήγγειλε μέσω της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών μικροσκοπικά πορσελάνινα σκεύη από την Κίνα και προσέλαβε καλαθοποιούς, επιπλοποιούς, υαλουργούς και αργυροχρυσοχόους για να κατασκευάσουν χειροποίητα έπιπλα και άλλα μικροαντικείμενα. Η σχολαστική προσοχή της στη λεπτομέρεια περιλαμβάνει πλυντήρια στο δωμάτιο με τα λευκά είδη, τα οποία φέρουν κεντημένα τα αρχικά της, μαζί με τα σίδερα για σιδέρωμα που βρίσκονταν στη σοφίτα και είναι φτιαγμένα από χαλκό, σίδερο και ξύλο.

Το κουκλόσπιτο της βασίλισσας Μαρίας

Το κουκλόσπιτο της βασίλισσας Μαρίας είναι ένα υπερπολυτελές μοντέλο του 20ού αιώνα που προορίζεται επίσης αποκλειστικά για παρατήρηση και όχι για παιχνίδι. Το Ίδρυμα της Βασιλικής Συλλογής (Royal Collection Trust) το αποκαλεί «το μεγαλύτερο και διασημότερο κουκλόσπιτο στον κόσμο». Εκτίθεται, επί του παρόντος, στο Κάστρο του Ουίνδσορ και κατασκευάστηκε για τη βασίλισσα Μαρία, σύζυγο του πρώην βασιλιά της Βρετανίας Γεωργίου Ε’, ως δώρο του έθνους.

Ήταν γνωστή η λατρεία της βασίλισσας για τα μικρά διακοσμητικά αντικείμενα. Η παιδική της φίλη και εξαδέλφη του βασιλιά, η πριγκίπισσα Μαρία Λουίζα, σκέφτηκε να παραγγείλει για εκείνη ένα εξαιρετικό κουκλόσπιτο κατασκευασμένο βάσει αρχιτεκτονικών αρχών. Η πριγκίπισσα δημιούργησε μια επιτροπή για να επιβλέψει τη δημιουργία του και να διασφαλίσει την ακρίβεια της κλίμακας και της τέχνης. Η επιμελήτρια διακοσμητικών τεχνών του RCT Κάθριν Τζόουνς εξηγεί: «Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο … η επιτροπή είχε πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι η ζωή ήταν παροδική και ήθελε να δημιουργήσει ένα αρχείο της Εδουαρδιανής Αγγλίας». Αυτός ο στόχος επετεύχθη απολύτως.

Ο αρχιτέκτονας του κουκλόσπιτου και της αίθουσας όπου θα εκτίθετο, στο Κάστρο του Ουίνδσορ, ήταν ο Σερ Έντουιν Λάτσενς (Sir Edwin Lutyens), επίσης μέλος της επιτροπής. Ο Λάτσενς, ένας ιδιοφυής αρχιτέκτονας του 20ού αιώνα, είναι περισσότερο γνωστός για τις αγγλικές εξοχικές κατοικίες του, τα πολεμικά μνημεία και τα δημόσια κτίρια στη Βρετανία και την Ινδία. Παρά τη μικρή κλίμακα του κουκλόσπιτου της βασίλισσας Μαρίας, χρειάστηκαν τρία χρόνια, από το 1921 έως το 1924, για να ολοκληρωθεί. Σε αυτό αντικατοπτρίζεται η δουλειά περισσότερων από 1.500 κορυφαίων Βρετανών τεχνιτών, καλλιτεχνών, συγγραφέων και κατασκευαστών.

 Images from the cover of "Queen Mary's Dolls' House On A Scale of One to Twelve Official Guide," 1993, written by Musgrave Clifford. (<a href="https://www.amazon.com/Queen-Marys-Dolls-Twelve-Official/dp/B000KF6KOU/ref=sr_1_12?crid=13DSUUHEGMVB7&keywords=Queen+Mary%27s+Dolls%27+House&qid=1703893516&s=books&sprefix=queen+mary%27s+dolls%27+house%2Cstripbooks%2C130&sr=1-12">PITKIN</a>)
Εικόνες από το εξώφυλλο του βιβλίου του Μάσγκρεϊβ Κλίφορντ «Επίσημος οδηγός για το κουκλόσπιτο της βασίλισσας Μαρίας σε κλίμακα 1:12» («Queen Mary’s Dolls’ House On A Scale of One to Twelve Official Guide»), 1993. (PITKIN)

 

Ο κήπος, ο οποίος παραμένει ανέπαφος, σχεδιάστηκε από τη Γερτρούδη Τζέκυλ, μια πρωτοποριακή φυτοκόμο και σχεδιάστρια κήπων, η οποία ήταν σύμβουλος και τακτική συνεργάτις του Λάτσενς. Όπως και στους εσωτερικούς χώρους, τα χειροποίητα λουλούδια και δέντρα είναι στην κλίμακα 1:12. Βασισμένα σε μελέτες των Κήπων Κιου, κόβουν την ανάσα με τη βοτανική τους ακρίβεια.

Στο εσωτερικό του σπιτιού υπάρχουν ένα μεγάλο σαλόνι, μια επίσημη τραπεζαρία και, φυσικά, οι βασιλικοί θάλαμοι. Οι σουίτες τόσο του βασιλιά όσο της βασίλισσας είναι πλήρως εξοπλισμένες – υπάρχουν ακόμα και θερμοφόρες και ένα ποντίκι Φαμπερζέ. Οι πρόσθετοι χώροι περιλαμβάνουν μια βιβλιοθήκη με επένδυση καρυδιάς, όπου παρουσιάζονται βιβλία-μινιατούρες που συνεισέφεραν αξιόλογοι συγγραφείς, όπως οι Τζ. Μ. Μπάρρι, Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, Τόμας Χάρντυ, Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, Σόμερσετ Μωμ, Α. Α. Μιλν και Βίτα Σάκβιλ-Γουέστ. Υπάρχουν επίσης χώροι για το προσωπικό, μια κουζίνα, ένα κελάρι και μια πλήρως εξοπλισμένη κάβα με πραγματικά ποτά. Όπως προαναφέρθηκε, τα πάντα είναι σε κλίμακα 1:12. Από το βασιλικό κουκλόσπιτο δεν λείπουν ούτε οι σύγχρονες ανέσεις: έχει τρεχούμενο νερό, ηλεκτρικό ρεύμα και ανελκυστήρες.

Ιστορικές διακοσμητικές τέχνες

 "A1: Massachusetts Living Room and Kitchen, 1675–1700," made 1937–1940, by Narcissa Niblack Thorne. Mixed media; 8 5/8 inches by 18 1/8 inches by 14 inches. Art Institute of Chicago. (Public Domain)
Νάρκισσα Νίμπλακ Θορν, «Α1: Σαλόνι και κουζίνα της Μασαχουσέτης του 1675-1700», 1937-1940. Μικτή τεχνική, 21 x 46 x 35 εκ. Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο. (Public Domain)

 

Έχοντας ως έμπνευση το «Κουκλόσπιτο της βασίλισσας Μαρίας», η Αμερικανίδα καλλιτέχνις Νάρκισσα Νίμπλακ Θορν (Narcissa Niblack Thorne, 1882-1966) συνέλαβε, σχεδίασε και επέβλεψε την περαίωση ενός φιλόδοξου έργου, το οποίο ονόμασε Δωμάτια Θορν (Thorne Rooms), κύριος στόχος του οποίου ήταν η καταγραφή των αμερικανικών και ευρωπαϊκών ιστορικών διακοσμητικών τεχνών. Η Θορν, η οποία έτρεφε μεγάλη αγάπη για τα κουκλόσπιτα από την παιδική της ηλικία, συνέστησε και επέβλεψε μία ομάδα από ειδικούς τεχνίτες, οι οποίοι από το 1920 έως το 1940 δημιούργησαν λίγο λιγότερα από 100 περίτεχνα δωμάτια-μινιατούρες, ενώ η ίδια η καλλιτέχνις εκτέλεσε μεγάλο μέρος της εργασίας μόνη της. Όπως και το κουκλόσπιτο της βασίλισσας Μαρίας, τα Δωμάτια της Θορν και τα περιεχόμενά τους είναι όλα κατασκευασμένα σε κλίμακα 1:12. Σήμερα, τα 68 από αυτά ανήκουν στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο, όπου και εκτίθενται.

Τα Δωμάτια Θορν καταγράφουν εσωτερικούς χώρους από τον 13ο έως τις αρχές του 20ού αιώνα. Ένα μέρος των δωματίων είναι αντίγραφα πραγματικών εσωτερικών χώρων, ενώ άλλα είναι εξαιρετικά ακριβείς δημιουργίες. Ορισμένα διαθέτουν μικροσκοπικά αντικείμενα επίπλων και αξεσουάρ που η καλλιτέχνις συνέλεξε σε ταξίδια της στο εξωτερικό, ενώ άλλα κομμάτια κατασκευάστηκαν κατά παραγγελία. Το όραμα της Θορν για τα Δωμάτιά της ήταν να εκτίθενται σε μουσεία, ώστε το κοινό να μπορεί να απολαμβάνει και να κατανοεί τους εσωτερικούς χώρους εποχής, χωρίς τα ιδρύματα να χρειάζεται να ξοδεύουν πολλά χρήματα ή να χωρίζουν τμήματα των αιθουσών τους, για να αναπαραστήσουν ιστορικούς εσωτερικούς χώρους. Προκειμένου να αφήσει μεγαλύτερα περιθώρια στη φαντασία του κοινού, η Θορν δεν συμπεριέλαβε ανθρώπινες κούκλες. Το AIC γράφει: «Το αποτέλεσμα είναι δύο μέρη φαντασίας και ένα μέρος ιστορίας – κάθε δωμάτιο είναι και ένα σκηνικό σε μέγεθος κουτιού παπουτσιών, που περιμένει τους χαρακτήρες και τις ιστορίες που θα γεννηθούν στο μυαλό του κάθε θεατή».

 "A12: Cape Cod Living Room, 1750–1850," made 1937–1940, by Narcissa Niblack Thorne. Mixed media; 7 3/4 inches by 14 7/8 inches by 12 1/8 inches. Art Institute of Chicago. (Public Domain)
Νάρκισσα Νίμπλακ Θορν, «A12: Σαλόνι του Κέιπ Κοντ του 1750-1850», 1937-1940. Μικτή τεχνική, 19 x 37 x 31 εκ. Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο. (Public Domain)

 

Από τα πιο αξιοσημείωτα εκθέματα του Ινστιτούτου Τέχνης του Σικάγο είναι μια κουζίνα-σαλόνι της Μασαχουσέτης από τα τέλη του 17ου αιώνα και ένα σαλόνι του Κέιπ Κοντ από το 1750-1850. Και τα δύο διαθέτουν άνετα τζάκια (γεμάτα με πραγματικές στάχτες που μάζεψε η Θορν από τα τασάκια των εργατών) και πλεκτά χαλιά. Το δωμάτιο της Μασαχουσέτης, που δημιουργήθηκε πρώτο, έχει στο τζάκι του μια μικρογραφία του Mayflower, ως υπενθύμιση ότι οι Προσκυνητές είχαν κάνει το ταξίδι τους περίπου 50 χρόνια πριν από τη χρονολόγηση του δωματίου. Στο δωμάτιο του Κέιπ Κοντ, ένα παιδικό σετ τσαγιού βρίσκεται πάνω σε έναν χάλκινο δίσκο, ο οποίος είναι φτιαγμένος από μια σφυρήλατη δεκάρα. Η Θορν έδωσε με εξαιρετικό τρόπο την αίσθηση του απογευματινού ηλιακού φωτός που μπαίνει στο δωμάτιο. Και τα δύο αυτά δωμάτια συμπυκνώνουν τη νοσταλγία της εποχής της ύφεσης για την παλαιότερη Αμερική.

Στον κατάλογο της έκθεσης «Inspiring Walt Disney: The Animation of French Decorative Arts» («Εμπνέοντας τον Γουώλτ Ντίσνεϋ: Αnimation και γαλλικές διακοσμητικές τέχνες»), ο Γουλφ Μπέρτσαρντ, επιμελητής του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης, αναλύει τα Δωμάτια Θορν: «Αποτελούν μια καταγραφή τόσο της προτίμησης των αμερικανικών ανώτερων τάξεων του 20ού αιώνα για τις γαλλικές και αγγλικές διακοσμητικές τέχνες, από τον Λουδοβίκο ΙΓ΄ έως τον Γεώργιο Δ΄, όσο και της κατάστασης της έρευνας της ιστορίας των εσωτερικών χώρων, που τότε βρισκόταν ακόμη στα σπάργανα». Παραδείγματα μπορούν να βρεθούν σε δύο υπέροχα Δωμάτια Θορν, το ένα γαλλικό και το άλλο αγγλικό, από τα τέλη του 18ου αιώνα, τα οποία έχουν αντλήσει τα στοιχεία τους από πραγματικούς χώρους.

 E-24: French Salon of the Louis XVI Period, c. 1780," made 1932–1937, by Narcissa Niblack Thorne. Mixed media; 15 inches by 20 1/2 inches by 17 inches. Art Institute of Chicago. (Public Domain)
Νάρκισσα Νίμπλακ Θορν, «E-24: Γαλλικό σαλόνι της περιόδου του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄, περ. 1780», 1932-1937. Μικτή τεχνική, 38 x 52 x 43 εκ. Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο. (Public Domain)

 

Για το «E-24: Γαλλικό σαλόνι της περιόδου Λουδοβίκου ΙΣΤ’, περ. 1780», η Θορν εμπνεύστηκε από το Μικρό Τριανόν, το νεοκλασικό παλάτι των Βερσαλλιών που συνδέθηκε στενά με τη Μαρία Αντουανέτα. Καθώς η βασίλισσα αγαπούσε τη μουσική και τη φύση, το Δωμάτιο Θορν περιλαμβάνει μια καρέκλα με πλάτη σε σχήμα άρπας, ενώ τα τριαντάφυλλα κυριαρχούν στη διακόσμηση. Πέραν τούτου, τα έπιπλα αγοράστηκαν στο Παρίσι και, ως λεπτομέρεια που δείχνει την απόλυτη αφοσίωση της Θορν στην ακρίβεια, η σιφονιέρα με τη μαρμάρινη επιφάνεια και το σεκρετέρ μπορούν να κλειδωθούν με μικροσκοπικά κλειδιά.

Το «E-10: Αγγλική τραπεζαρία της Γεωργιανής περιόδου, περ. 1770-90» συνδυάζει δύο τραπεζαρίες που σχεδίασε ο εξέχων αρχιτέκτονας νεοκλασικών κατοικιών Ρόμπερτ Άνταμ, του οποίου το στυλ χαρακτηρίζεται από αρμονία και κομψότητα και είναι έντονα εμπνευσμένο από την αρχαιότητα. Ο Άνταμ απέφευγε την παραδοσιακή εμφάνιση της ξύλινης επένδυσης και της ταπετσαρίας, προτιμώντας διακοσμητικά γύψινα ανάγλυφα και ζωγραφισμένα πάνελ σε ρωμαϊκό στυλ. Αυτά τα στοιχεία υπάρχουν σε αυτή την τραπεζαρία, όπως και τα επίχρυσα έπιπλα που συνήθιζε να χρησιμοποιεί ο Άνταμ. Το ζωγραφικό τοπίο στα δεξιά είναι στο ύφος του Κλωντ Λορραίν, οι πίνακες του οποίου ενέπνευσαν την ανάπτυξη των αγγλικών κήπων κατά την περίοδο αυτή.

 "E-10: English Dining Room of the Georgian Period, 1770–90," made 1937, by Narcissa Niblack Thorne. Mixed media; 20 inches by 35 1/4 inches by 25 11/16 inches. Art Institute of Chicago. (Public Domain)
Νάρκισσα Νίμπλακ Θορν, «E-10: Αγγλική τραπεζαρία της Γεωργιανής περιόδου, περ. 1770-90», 1937. Μικτή τεχνική, 51 x 89 x 65 εκ. Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο. (Public Domain)

 

Όλα αυτά τα υπέροχα κουκλόσπιτα δημιουργήθηκαν με αγάπη και πολύ μεράκι. Εκτίθενται τώρα ως έργα τέχνης και χρησιμοποιούνται ως εκπαιδευτικά εργαλεία, αναδεικνύοντας τις τέχνες, την αισθητική και τις τάσεις της κοινωνίας της εποχής τους, χαρίζοντας ταυτόχρονα χαρά και απόλαυση.

Της Michelle Plastrik

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Επιστήμονες του κλίματος λένε ότι πρέπει να αγκαλιάσουμε τα υψηλότερα επίπεδα CO2

Η Γη έχει εισέλθει σε «αχαρτογράφητα νερά» και η ζωή είναι «υπό πολιορκία».

Το κοινό απέτυχε να λάβει υπόψη του αυτό το μήνυμα και τώρα «ο χρόνος τελείωσε», προειδοποιεί μια πρόσφατη έκθεση του BioScience της Oxford Academics.

Οι συντάκτες της έκθεσης λένε ότι ο καταλύτης πίσω από τις τρομακτικές προειδοποιήσεις είναι οι αυξανόμενες συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα (CO2).

Για να διασωθεί ό,τι έχει απομείνει, οι συντάκτες υποστηρίζουν ότι είναι απαραίτητη μια πολύ ταχύτερη σταδιακή κατάργηση του πετρελαίου, του άνθρακα και άλλων ορυκτών καυσίμων. Η αποτυχία θα μπορούσε να προκαλέσει έλλειψη νερού και τροφίμων, καθώς και ακραίο καύσωνα, για το ένα τρίτο έως το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού.

Το μήνυμα είναι παρόμοιο με αυτό των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), του προέδρου Τζο Μπάιντεν, του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και αμέτρητων κυβερνητικών ηγετών: Οι συγκεντρώσεις CO2 είναι πολύ υψηλές και η συνεχιζόμενη καύση ορυκτών καυσίμων, τα οποία απελευθερώνουν CO2, θα έχει ως αποτέλεσμα να πεθάνουν άνθρωποι.

Έτσι, ο ΟΗΕ δηλώνει ότι είναι απαραίτητο να δαπανηθούν τρισεκατομμύρια δολάρια των φορολογουμένων σε «πρωτοβουλίες φιλικές προς το κλίμα», όπως η αιολική και η ηλιακή ενέργεια και να τρώμε λιγότερο κρέας, ενώ η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει ζητήσει την πλήρη μετάβαση στα ηλεκτρικά οχήματα.
Ωστόσο, δεν συμμερίζονται όλοι οι επιστήμονες την ίδια άποψη.

Σύμφωνα με τον Πάτρικ Μουρ, πρόεδρο και επικεφαλής επιστήμονα της Ecosense Environmental και συνιδρυτή της Greenpeace, τα μηνύματα για την κλιματική αλλαγή δεν βασίζονται σε στοιχεία.

«Το όλο θέμα είναι μια μεγάλη απάτη», δήλωσε ο κ. Μουρ. «Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία επιστημονική απόδειξη ότι το CO2 είναι υπεύθυνο για την κλιματική αλλαγή κατά τη διάρκεια των αιώνων».

Ο κ. Μουρ τόνισε ότι τις τελευταίες δεκαετίες, το μήνυμα για το κλίμα αλλάζει συνεχώς: πρώτα ήταν η παγκόσμια ψύξη, μετά η υπερθέρμανση του πλανήτη, μετά η κλιματική αλλαγή και τώρα η καταστροφική κακοκαιρία.

«Λένε ότι όλοι οι ανεμοστρόβιλοι, όλοι οι τυφώνες, όλες οι πλημμύρες και όλοι οι καύσωνες οφείλονται στο CO2. Αυτό είναι ψέμα… Είμαστε μέρος του κύκλου», δήλωσε.

«Δεν χρειαζόμαστε το CO2. Για εμάς είναι ένα απόβλητο προϊόν – χρειαζόμαστε οξυγόνο. Αλλά τα φυτά είναι αυτά που φτιάχνουν το οξυγόνο για εμάς, και εμείς φτιάχνουμε το CO2 πίσω για αυτά».

Είπε ότι η καύση ορυκτών καυσίμων -που εκπέμπει CO2- είναι καλό πράγμα για τη ζωή των φυτών.

«Αναπληρώνουμε την ατμόσφαιρα με CO2 μέχρι ένα επίπεδο που είναι πολύ πιο ευνοϊκό για τη ζωή και την ανάπτυξη των φυτών, ειδικότερα».

Οι θάνατοι που σχετίζονται με τον καιρό και οι κλιματικές καταστροφές έχουν πράγματι μειωθεί “κατακόρυφα” με την πάροδο των ετών, σύμφωνα με τον Τζον Κρίστι, κλιματολόγο και καθηγητή ατμοσφαιρικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Χάντσβιλ και διευθυντή του Earth System Science Center.

Ο θηροφύλακας Σίμπα Μαροζάβα αφαιρεί έναν χαυλιόδοντα από έναν αποσυντεθειμένο ελέφαντα, ο οποίος πέθανε λόγω ξηρασίας στο Εθνικό Πάρκο Χουάνγκε στο Χουάνγκε της βόρειας Ζιμπάμπουε, στις 16 Δεκεμβρίου 2023. (Zinyange Auntony/AFP via Getty Images)

 

Το 1925 υπήρχαν κατά μέσο όρο 484.880 θάνατοι παγκοσμίως που σχετίζονταν με το κλίμα, σύμφωνα με την Human Progress. Έκτοτε, ο αριθμός μειώνεται σταθερά, με την τελευταία έκθεση του 2020 να δείχνει ότι υπήρχαν κατά μέσο όρο 14.893 θάνατοι παγκοσμίως που σχετίζονται με το κλίμα.

«Το CO2 παρουσιάζεται τώρα ως η αιτία των καταστροφικών ακραίων καιρικών φαινομένων. Η έρευνά μας δείχνει ότι αυτά τα ακραία φαινόμενα δεν γίνονται πιο έντονα ή πιο συχνά», δήλωσε ο κ. Κρίστι στους Epoch Times. «Συνεπώς, το CO2 δεν μπορεί να είναι η αιτία για κάτι που δεν συμβαίνει».

Τα Ηνωμένα Έθνη σχεδιάζουν οι χώρες να μειώσουν τις εκπομπές ρύπων όσο το δυνατόν πιο κοντά στο μηδέν μέχρι το 2050.

Το σχέδιο αποτελεί «συλλογική αυτοκτονία», λέει η Μαλγόσια Ασκανάς, ανώτερη συνεργάτης έρευνας και ανάπτυξης στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Βιοφυσικής Aurora.

Η κ. Ασκανάς δήλωσε ότι η ανησυχία για το CO2 δεν βασίζεται στην επιστήμη.

«Ξεκίνησε με την υστερία της Νέας Εποχής των Παγετώνων και μια ελάχιστα γνωστή έκθεση της CIA το 1974 που ισχυριζόταν ότι μια μεγάλη κλιματική αλλαγή ήταν σε εξέλιξη», είπε.

«Αργότερα, η κινδυνολογία περί “παγκόσμιας ψύξης” μετατράπηκε στο αντίθετό της, χρησιμοποιώντας την ψευδή έννοια της παγκόσμιας υπερθέρμανσης που οφείλεται στην περίσσεια CO2 – η οποία είναι από χημικής άποψης ένα ψέμα».

Διοξείδιο του άνθρακα και ζωή

Ο κ. Κρίστι ανέφερε ότι το κλίμα της Γης έχει «τεράστια φυσική μεταβλητότητα» και ότι σήμερα βρίσκεται σε φάση σταδιακής αύξησης της θερμοκρασίας.

«Το διοξείδιο του άνθρακα έχει αδίκως δαιμονοποιηθεί επειδή στην πραγματικότητα είναι τροφή των φυτών στην ατμοσφαιρική του μορφή και είναι συνέπεια της παραγωγής ενέργειας με βάση τον άνθρακα, η οποία αναμφισβήτητα βελτιώνει τις ζωές σε όλο τον κόσμο», είπε.

Ο ίδιος αποκαλεί το CO2 το «συνάλλαγμα της ζωής».

«Σε προηγούμενες εποχές, υπήρχαν πολλαπλάσια επίπεδα CO2 στην ατμόσφαιρα από ό,τι σήμερα».

Ο κ. Μουρ υπέδειξε ένα γράφημα που απεικονίζει το CO2 και τη θερμοκρασία κατά τα τελευταία 500 εκατομμύρια χρόνια. «Είναι πολύ ξεκάθαρο ότι το CO2 και η θερμοκρασία ήταν εκτός συγχρονισμού πιο συχνά απ’ ό,τι ήταν σε συγχρονισμό», είπε.

«Αυτό λίγο πολύ αναιρεί την όλη ιδέα ότι υπάρχει άμεση σχέση αιτίας-αποτελέσματος».

Ο Τακούγια Σάτο ελέγχει νεαρά φυτά τριανταφυλλιάς κάτω από αγωγούς που εκπέμπουν CO2 σε θερμοκήπιο στο Ροκκάσο της Ιαπωνίας, στις 9 Ιουνίου 2008. (Toru Yamanaka/AFP via Getty Images)

 

Ο κ. Μουρ λέει ότι οι σημερινές συγκεντρώσεις CO2 είναι «ιστορικά χαμηλές».

«Πηγαίνοντας 150 εκατομμύρια χρόνια πίσω, το CO2 ήταν κάπου μεταξύ 2.000 και 2.500 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm)», σημείωσε.

Γενικά, το ατμοσφαιρικό CO2 είναι χαμηλό (περίπου 180 ppm) κατά τη διάρκεια των παγετωδών περιόδων και υψηλότερο κατά τη διάρκεια των μεσοπαγετωδών περιόδων, σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC).

Πριν από τη Βιομηχανική Εποχή, περίπου το 1750, το ατμοσφαιρικό CO2 ήταν περίπου 280 ppm για αρκετές χιλιάδες χρόνια, αναφέρει η IPCC.

Το σημερινό μέγιστο επίπεδο στην ατμόσφαιρα είναι περίπου 420 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm), σύμφωνα με στοιχεία του 2021 από την NOAA Research.

Ο κ. Μουρ λέει ότι αυτό είναι καλό πράγμα και ότι η πίεση για καθαρό μηδενικό CO2 είναι μια καταστροφική πολιτική. Οτιδήποτε κάτω από 150 ppm είναι «επίπεδο λιμοκτονίας» για τα περισσότερα φυτικά είδη.

«Το CO2 βρίσκεται τώρα μόνο στο 0,042% της ατμόσφαιρας. Και το γεγονός είναι ότι τα φυτά θα προτιμούσαν μεταξύ 1.500 και 2.000 ppm για βέλτιστη ανάπτυξη», δήλωσε ο κ. Μουρ.

«Οι καλλιεργητές θερμοκηπίων παγκοσμίως αυξάνουν σκόπιμα το επίπεδο CO2 στα θερμοκήπιά τους σε επίπεδα μεταξύ 800 και 1.200 ppm. Πραγματικά, είναι περίπου 2.000 όπου βρίσκεται το βέλτιστο επίπεδο για τα δέντρα και τα φυτά, γενικά».

Ο Πάτρικ Χαντ, πρόεδρος της Climate Realist of BC, δήλωσε ότι οι άνθρωποι γενικά δεν κατανοούν το CO2.

«Τους έχουν πει ότι μια θερμότερη Γη είναι κακό, αν και τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτό είναι λάθος», δήλωσε στους Epoch Times. «Κατά τον Μεσαίωνα, ήταν πιο κρύα. Ήταν πιο κρύα και δεν ήταν σχεδόν τόσο άνετη η ζωή κατά τη διάρκεια της Μικρής Εποχής των Παγετώνων.

«Αλλά κατά τη διάρκεια της μεσαιωνικής περιόδου θέρμανσης, τους περίσσευαν αρκετά χρήματα για να χτίσουν καθεδρικούς ναούς».

Ο κ. Χαντ ανέφερε ότι η βιομάζα ή η ανάπτυξη των φυτών στη γη έχει αυξηθεί κατά 20 τοις εκατό τα τελευταία 40 χρόνια, «και το 70 τοις εκατό αυτής της αύξησης κατά 20 τοις εκατό αποδίδεται στο CO2».

Το 2018, η NASA δημοσίευσε μια έκθεση που δείχνει ότι το «πράσινο» της Γης αυξάνεται, πράγμα που σημαίνει ότι η υγεία των δασών, των λιβαδιών και των γεωργικών εκμεταλλεύσεων είναι πιο εύρωστη.

«Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι οι ίδιες ακριβώς εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που ευθύνονται για τις επιβλαβείς αλλαγές στο κλίμα συμβάλλουν επίσης στη λίπανση και ανάπτυξη των φυτών, η οποία με τη σειρά της μετριάζει κάπως την υπερθέρμανση του πλανήτη», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της έκθεσης, Τζάρλε Μπγιέρκε του Νορβηγικού Ινστιτούτου Ερευνών για τη Φύση.

Μεταγενέστεροι χάρτες συνέχισαν να δείχνουν αύξηση του «πρασίνου» της Γης.

Shen Yun: Η ευρωπαϊκή περιοδεία του 2024

Ο λαμπερός θίασος παραστατικών τεχνών Σεν Γιουν (Shen Yun Performing Arts), που αντλεί το ρεπερτόριό του από την αρχαία κινεζική παράδοση, αναβιώνοντας τον κλασικό κινεζικό χορό σε συνδυασμό με μουσική που παντρεύει αρμονικά την κλασική δυτική μουσική με παραδοσιακά κινεζικά όργανα όπως το έρχου, αλλά και με δυτικές τεχνικές όπως το μπελ κάντο, έχει ήδη ξεκινήσει τη φετινή του περιοδεία στην Ευρώπη.

Αν και δεν περιλαμβάνεται κάποια ελληνική πόλη στους σταθμούς του στην ήπειρο, το υψηλότατο καλλιτεχνικό επίπεδο του θιάσου, καθώς και η μοναδικότητα της εμπειρίας που προσφέρουν οι παραστάσεις του, οι οποίες πέρα από το στοιχείο του εντυπωσιασμού, χαρίζουν στους θεατές μια βαθιά εσωτερική και πνευματική  εμπειρία, αφήνοντάς τους – κατά γενική ομολογία – με μια αίσθηση έντονης ψυχικής ανάτασης, αποτελούν ισχυρά κίνητρα για να σκεφτούμε ένα ταξίδι σε μία από τις πόλεις τις οποίες πρόκειται να επισκεφθεί.

Η ευρωπαϊκή περιοδεία του Σεν Γιουν για το 2024 ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2023 και θα διαρκέσει μέχρι το πρώτο δεκαήμερο του Μαΐου. Σε αυτήν θα συμμετέχουν δύο ομάδες του θιάσου, όπως είναι φανερό από κάποιες ημερομηνίες που αλληλοεπικαλύπτονται. Στο Σεν Γιουν, που εδρεύει στη Νέα Υόρκη, δραστηριοποιούνται παράλληλα αρκετές ομάδες, καθώς με τις περιοδείες τους πρέπει να καλύψουν 5 ηπείρους: Ασία, Βόρεια Αμερική, Λατινική Αμερική, Ευρώπη, Ωκεανία. Κάθε χρόνο, η παράσταση που παρουσιάζεται αλλάζει, κάτι που σημαίνει νέες χορογραφίες, νέα κοστούμια και νέα μουσικά κομμάτια, τα οποία γράφονται ειδικά για τις παραστάσεις του Σεν Γιουν και παίζονται ζωντανά από τη Συμφωνική Ορχήστρα του Σεν Γιουν.

The internationally renowned Shen Yun returns to Chrysler Hall Jan 7th-8th bringing 5,000 years of ancient Chinese culture and dance | Community | militarynews.com

Κάθε παράσταση διαρκεί δύο ώρες περίπου, με διάλειμμα, και αποτελείται από 17-18 χορευτικά σκετς, τα οποία αφηγούνται είτε παραδοσιακές κινεζικές ιστορίες είτε ιστορίες από την κινεζική/βουδιστική μυθολογία είτε ιστορίες από τη σύγχρονη Κίνα. Ενδιάμεσα, παρεμβάλλονται δύο συνήθως τραγούδια με την τεχνική του μπελ κάντο, ενώ υπάρχουν και δύο αφηγητές, οι οποίοι προλογίζουν κάθε ιστορία βοηθώντας τους θεατές να την κατανοήσουν ευκολότερα. Το πνευματικό εναλλάσσεται με το χιουμοριστικό, το δραματικό και το συγκινητικό, κρατώντας το ενδιαφέρον των θεατών ζωντανό συνεχώς.

Οι αφηγητές μιλούν σε δύο γλώσσες (κινέζικα και την τοπική γλώσσα). , κάτι που θα πρέπει να λάβετε υπόψη, αν όντως αποφασίσετε να ταξιδέψετε για απολαύσετε αυτήν τη μοναδική παράσταση.

Ημερομηνίες και σταθμοί

Συνοπτικά, οι θίασοι θα βρίσκονται τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο σε Ιταλία και Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ από τον Φεβρουάριο θα περιλαμβάνονται και παραστάσεις σε Γαλλία, Γερμανία και Αυστρία (για δύο μόνο παραστάσεις) στο πρόγραμμα της περιοδείας. Τον Μάρτιο, θα συνεχιστούν οι παραστάσεις σε Γαλλία και Γερμανία και παράλληλα οι θίασοι θα ταξιδέψουν και σε άλλες χώρες της κεντρικής Ευρώπης, όπως η Τσεχία, το Βέλγιο και η Ελβετία, αλλά και βόρεια σε Πολωνία και Σουηδία και νότια στην Ισπανία. Τον Απρίλιο, οι θίασοι θα βρίσκονται κυρίως σε Γερμανία και Γαλλία, με σύντομους σταθμούς σε Σουηδία, Δανία και Ελβετία, ενώ τον Μάιο, τέλος, η περιοδεία θα περιοριστεί στις Γερμανία και Γαλλία, με μια τριήμερη επιστροφή στην Αυστρία, όπου θα δοθούν και οι τελευταίες παραστάσεις.

Για περισσότερες λεπτομέρειες και για να κλείσετε εισιτήρια, μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του θιάσου.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

3-5 Ιανουαρίου: Κάλιαρι, Ιταλία

4-6 Ιανουαρίου: Οξφόρδη, Ηνωμένο Βασίλειο

9-14 Ιανουαρίου: Τορίνο, Ιταλία

11-14 Ιανουαρίου: Γουόκινγκ, Ηνωμένο Βασίλειο

16-21 Ιανουαρίου: Μιλάνο, Ιταλία

17-18 Ιανουαρίου: Μίλτον Κινς, Ηνωμένο Βασίλειο

20-23 Ιανουαρίου: Νορθάμπτον, Ηνωμένο Βασίλειο

23-25 Ιανουαρίου: Πάρμα, Ιταλία

26-31 Ιανουαρίου: Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο

29-31 Ιανουαρίου: Ούντινε, Ιταλία

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

1-4 Φεβρουαρίου: Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο

4-6 Φεβρουαρίου: Μπορντώ, Γαλλία

7-8 Φεβρουαρίου: Λαντάντνο, Ουαλία, Ηνωμένο Βασίλειο

10 Φεβρουαρίου: Λίβερπουλ, Ηνωμένο Βασίλειο

10-11 Φεβρουαρίου: Σάλτσμπουργκ, Αυστρία

13-15 Φεβρουαρίου: Γλασκώβη, Σκωτία, Ηνωμένο Βασίλειο

13-18 Φεβρουαρίου: Νάντη, Γαλλία

14-18 Φεβρουαρίου: Λούντβιχσμπουργκ, Γερμανία

20-25 Φεβρουαρίου: Σάλφορντ, Ηνωμένο Βασίλειο

22-25 Φεβρουαρίου: Τουρ, Γαλλία

22-25 Φεβρουαρίου: Μύλχαϊμ (αν ντερ Ρουρ), Γερμανία

27-29 Φεβρουαρίου: Παρίσι, Γαλλία

28-29 Φεβρουαρίου: Φρανκφούρτη, Γερμανία

ΜΑΡΤΙΟΣ

1-2 Μαρτίου: Παρίσι, Γαλλία

1-2 Μαρτίου: Φρανκφούρτη, Γερμανία

1-4 Μαρτίου: Πράγα, Τσεχία

4-31 Μαρτίου: Αιξ-αν-Προβάνς, Γαλλία

5-6 Μαρτίου: Οστάνδη, Βέλγιο

6 Μαρτίου: Πράγα, Τσεχία

8-9 Μαρτίου: Λούμπλιν, Πολωνία

8-10 Μαρτίου: Λειψία, Γερμανία

9-17 Μαρτίου: Σαν Λορένθο ντε Ελ Εσκοριάλ, Ισπανία

11-12 Μαρτίου: Τόρουν, Πολωνία

13-14 Μαρτίου: Λογρόνιο, Ισπανία

14-16 Μαρτίου: Λοτζ, Πολωνία

18-19 Μαρτίου: Γκντύνια, Πολωνία

19-21 Μαρτίου: Σεβίλλη, Ισπανία

22-24 Μαρτίου: Βασιλεία, Ελβετία

23-24 Μαρτίου: Μπιλμπάο, Ισπανία

27-29 Μαρτίου: Τουλόν, Γαλλία

27-30 Μαρτίου: Στοκχόλμη, Σουηδία

31 Μαρτίου: Λίντσοπινγκ, Σουηδία

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

1 Απριλίου: Λίντσοπινγκ, Σουηδία

1-2 Απριλίου: Ρενς, Γαλλία

1-14 Απριλίου: Αιξ-αν-Προβάνς, Γαλλία

4-5 Απριλίου: Όντενσε, Δανία

4-7 Απριλίου: Παρίσι, Γαλλία

8-9 Απριλίου: Ώρχους, Δανία

11-14 Απριλίου: Λωζάννη, Ελβετία

16-21 Απριλίου: Λυών, Γαλλία

17-21 Απριλίου: Βερολίνο, Γερμανία

23-24 Απριλίου: Ντούισμπουργκ, Γερμανία

23-28 Απριλίου: Μονπελλιέ, Γαλλία

26-28 Απριλίου: Φύσσεν, Γερμανία

30 Απριλίου: Βρέμη, Γερμανία

ΜΑΪΟΣ

1-2 Μαΐου: Βρέμη, Γερμανία

2-5 Μαΐου: Παρίσι, Γαλλία

6 Μαΐου: Λεβερκούζεν, Γερμανία

8-10 Μαΐου: Αμνεβίγ, Γαλλία

9-11 Μαΐου: Γκρατς, Αυστρία