Μήνας: Αύγουστος 2024

Νέο υλικό μπορεί να βοηθήσει στην επιδιόρθωση των χόνδρων στις κατεστραμμένες αρθρώσεις, σύμφωνα με μια μελέτη σε ζώα που έγινε από ερευνητές του Northwestern University.

Οι ερευνητές είπαν πως το υλικό θα μπορεί μια μέρα να χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη της πλήρους αντικατάστασης των αρθρώσεων, την αποκατάσταση των αθλητικών τραυματισμών (αθλητικές κακώσεις) και την αντιμετώπιση των εκφυλιστικών ασθενειών.

Σχεδόν όλες οι αρθρώσεις στο σώμα προστατεύονται από χόνδρους. Η φθορά των χόνδρων μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνιους και επίπονους τραυματισμούς, των οποίων η αποκατάσταση είναι και δύσκολη και κοστοβόρος. Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, οι ερευνητές επιχείρησαν να δημιουργήσουν ένα βιοενεργό υλικό.

Αυτό το βιοϋλικό αποτελείται ουσιαστικά από δύο μέρη: από ένα βιοενεργό πεπτίδιο και ένα τροποποιημένο υαλουρονικό οξύ. Το βιοενεργό πεπτίδιο δεσμεύεται με τις πρωτεΐνες που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη και διατήρηση των χόνδρων. Το υαλουρονικό οξύ είναι ένα φυσικό σάκχαρο που υπάρχει στους χόνδρους και στο αρθρικό υγρό των αρθρώσεων. Η ερευνητική ομάδα διάλεξε το τροποποιημένο υαλουρονικό οξύ, επειδή η δομή του είναι παρόμοια με αυτήν του φυσικού υαλουρονικού οξέως που βρίσκεται μέσα στο σώμα.

«Πολλοί γνωρίζουν το υαλουρονικό οξύ, επειδή είναι ένα δημοφιλές συστατικό στα προϊόντα φροντίδας του δέρματος», είπε σε δελτίο Τύπου ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Σάμιουελ Στουππ. «Απαντά φυσικά, επίσης, και σε πολλούς ιστούς στο ανθρώπινο σώμα, συμπεριλαμβανομένων των αρθρώσεων και του εγκεφάλου.»

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences.

Θετικά αποτελέσματα σε αρθρώσεις προβάτων

Όταν συνδυαστούν, τα δύο μέρη δημιουργούν μια ελαστική, κολλώδη ουσία. Στη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν το υλικό σε πρόβατα με ελαττωματικούς χόνδρους στις αρθρώσεις των πίσω ποδιών, οι οποίες είναι παρόμοιες με αυτές των γονάτων στους ανθρώπους. Οι ερευνητές εισήγαγαν μέσω ένεσης την ουσία στους ελαττωματικούς χόνδρους. Μόλις εισήχθη, το υλικό δημιούργησε μια μήτρα σαν σκαλωσιά, ενθαρρύνοντας την επιδιόρθωση του κατεστραμμένου χόνδρου.

Η ομάδα του Στουππ επέλεξε να δοκιμάσει το υλικό στα πρόβατα επειδή οι χόνδροι τους, όπως και οι ανθρώπινοι, αναγεννώνται δύσκολα. Επιπλέον, οι αρθρώσεις των πίσω ποδιών των προβάτων έχουν ομοιότητες στο μέγεθος και στον τρόπο που διαχειρίζονται το βάρος και το μηχανικό φορτίο. Η ομάδα παρατήρησε πως ο χόνδρος άρχισε να επιδιορθώνεται μέσα σε έξι μήνες και ότι αναγεννήθηκε χρησιμοποιώντας τα φυσικά βιοπολυμερή.

«Μια μελέτη πάνω στο μοντέλο του προβάτου προβλέπει καλύτερα το πώς θα λειτουργήσει η θεραπεία στους ανθρώπους», είπε σε δήλωση Τύπου ο Στουππ. «Σε άλλα, μικρότερα ζώα η αναγέννηση των χόνδρων γίνεται πολύ πιο εύκολα.»

Χειρουργική εναλλακτική;

Σύμφωνα με τη μελέτη, συνολικά περίπου ένα εκατομμύριο αντικαταστάσεις γονάτων διεξάγονται στις ΗΠΑ ετησίως, λόγω έλλειψης αποτελεσματικών θεραπειών για την αναγέννηση των κατεστραμμένων ιστών. Η επέμβαση γίνεται συνήθως στους νεότερους ασθενείς, οι οποίοι εκτιμάται ότι θα ζήσουν περισσότερο από τη λειτουργικότητα του εμφυτεύματος.

Άλλες επιλογές χειρουργικών επεμβάσεων περιλαμβάνουν αυτομοσχεύματα ή ετερομοσχεύματα, τα οποία δεν είναι πάντοτε βιώσιμα. Τα αυτομοσχεύματα απαιτούν ιστό από άλλο μέρος του σώματος του ασθενούς, ο οποίος ενδεχομένως να αποτύχει να ενσωματωθεί στην νέα περιοχή, ενώ τα ετερομοσχεύματα δεν είναι άμεσα διαθέσιμα, καθώς απαιτείται ιστός από κάποιο πτώμα.

Ο Στουππ είπε πως το βιοϋλικό θα μπορούσε να είναι μια εναλλακτική λύση για αρθροσκοπικές επεμβάσεις ή επεμβάσεις ανοιχτών αρθρώσεων. Επί του παρόντος, το πρότυπο φροντίδας είναι μια επέμβαση γνωστή ως επέμβαση μικροκατάγματος. Κατά τη διάρκεια αυτής της επέμβασης, οι χειρουργοί προκαλούν μικρά κατάγματα στο υποκείμενο οστό της άρθρωσης για να ενθαρρύνουν νέα ανάπτυξη. Ωστόσο, ο Στουππ επεσήμανε πως αυτού του είδους η επέμβαση δεν προωθεί πάντα την ανάπτυξη του σωστού είδους χόνδρου.

«Το κύριο πρόβλημα με την επέμβαση μικροκατάγματος είναι πως συχνά έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ινώδους χόνδρου […] σε αντίθεση με τον υαλουρονικό χόνδρο, ο οποίος είναι αυτός που χρειαζόμαστε για να έχουμε λειτουργικές αρθρώσεις», είπε σε δήλωση Τύπου ο Στουππ.

Παρόλα αυτά, το νέο βιοϋλικό μπορεί να βοηθήσει στην αναγέννηση υαλουρονικών χόνδρων, καθιστώντας την επανάπτυξη πιο ανθεκτική στην φθορά. Αυτό μπορεί να βελτιώσει την κινητικότητα και να μειώσει τον μακροχρόνιο πόνο των αρθρώσεων, ενώ αποφεύγεται η ανάγκη για σοβαρή ανασύνθεση της άρθρωσης.

Της  A.C. Dahnke

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Οι μάσκες μιας χρήσης, όπως εκείνες που οι υπεύθυνοι υγείας παρότρυναν (ή, σε μερικές περιπτώσεις, επέβαλαν) το κοινό να χρησιμοποιεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID19, είναι φτιαγμένες από συνθετικές ίνες και μπορεί να περιέχουν χημικές ενώσεις. Πολλοί έχουν αναρωτηθεί κατά πόσο είναι πράγματι καλό να φορά κανείς μια μάσκα από συνθετικές ίνες για μεγάλες χρονικές περιόδους, και κατά πόσο η εισπνοή των χημικών ενώσεων που απελευθερώνουν οι μάσκες οδηγεί σε προβλήματα υγείας.

Οι προστατευτικές μάσκες απελευθερώνουν έως και 5.390 μικροπλαστικά σωματίδια σε μια περίοδο 24 ωρών, ενώ οι χειρουργικές μάσκες συγκεκριμένα απελευθερώνουν περίπου 3.152 μικροΐνες σε λιγότερο από μια ώρα, σύμφωνα με ανάλυση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Οικοτοξικολογία και Περιβαλλοντική Ασφάλεια (Ecotoxicology and Environmental Safety) τον Απρίλιο του 2024.

Για τη διενέργεια της ανάλυσης, Γερμανοί και Ελβετοί ερευνητές εξέτασαν 24 μελέτες αξιολογώντας 631 μάσκες χειρουργικές, υφασμάτινες και Ν95, για να καθορίσουν την σύνθεσή τους και τις ενώσεις που απελευθερώνουν. Το 63% των μασκών έδωσαν «ανησυχητικά αποτελέσματα», έγραψαν οι ερευνητές, απελευθερώνοντας υψηλά ποσά μικροπλαστικών και νανοπλαστικών.

Οι ερευνητές βρήκαν πως πολλές από τις ουσίες στις μάσκες – ανάμεσά τους πτητικές οργανικές ενώσεις (volatile organic compounds – VOCs), ξυλένιο, ακρολεΐνη, υπερφθοροαλκυλιωμένες χημικές ουσίες (PFAS), φθαλικές ενώσεις, μόλυβδο, κάδμιο, χαλκό και διοξείδιο του τιτανίου (TiO2) – ξεπερνούν τα καθιερωμένα όρια ασφαλείας για τους ανθρώπους.

Σε άρθρο του 2022, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, μια ομάδα ερευνητών καθόρισε πως τα 12 είδη των προστατευτικών μασκών «ξεπερνούν τα αποδεκτά επίπεδα έκθεσης TiO2 μέσω εισπνοής» και ζήτησαν ρυθμιστικά πρότυπα για τη χρήση του TiO2, πιθανό καρκινογόνο. 

Η τελευταία έρευνα 

Η τελευταία έρευνα αυτού του είδους, με τίτλο «Ολοκληρωμένη εκτίμηση των κινδύνων της εισπνοής πλαστικοποιητών από τη χρήση προστατευτικών μασκών» (Comprehensive Risk Assessment of the Inhalation of Plasticizers From the Use of Face Masks), η οποία εμφανίστηκε πρόσφατα στο περιοδικό Environment International, εξέτασε τέσσερεις τύπους μασκών για την παρουσία 31 ειδών πλαστικοποιητών. Ερεύνησε επίσης σε ποιο βαθμό αυτές και άλλες ενώσεις απελευθερώνονταν (άρα και εισπνέονταν) κατά την προσομοιωμένη χρήση μάσκας. 

Ενώ «η γενική συγκέντρωση πλαστικοποιητών ήταν παρόμοια και στα τέσσερα είδη μασκών», οι ερευνητές αναφέρουν ότι βρήκαν πως οι χειρουργικές μάσκες και οι FPP2s (οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στην Ευρώπη) είχαν υψηλούς ρυθμούς απελευθέρωσης πλαστικοποιητών περίπου της τάξης του 4% (3,9% και 4,8%, αντίστοιχα). 

«Οι προστατευτικές μάσκες αποτελούνται, κυρίως, από συνθετικά υλικά», κοινώς από πολυπροπυλένιο, πολυστυρένιο, πολυαιθυλένιο, τερεφθαλικό και πολυεστέρα, γράφουν οι ερευνητές, της ομάδας Environmental and Water Chemistry for Human Health (ONHEALTH), μέρος του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικής Εκτίμησης και Έρευνας Νερού στη Μπαρτσελόνα της Ισπανίας. 

Οι κατασκευαστές ενσωματώνουν, επίσης, πρόσθετα όπως φθαλικές ενώσεις και οργανοφωσφορικούς εστέρες (OPEs) στις προστατευτικές μάσκες ως πλαστικοποιητές, «για να αυξήσουν την μαλακότητα και την ευκαμψία ή ως επιβραδυντικά καύσης», εξήγησαν οι ερευνητές. Αυτά δεν είναι οι μοναδικές χημικές ενώσεις που βρίσκονται στις μάσκες. Άλλες περιλαμβάνουν βαρέα μέταλλα, PFAS και VOCs. 

Στη μελέτη του ONHEALTH, η μέση συγκέντρωση πλαστικοποιητών που βρέθηκαν σε διάφορα είδη μασκών είναι η εξής: 

• 7.27 µg (μικρογραμμάρια) – χειρουργικές μάσκες
• 8.61 µg – μάσκες μιας χρήσης
• 11.0 µg – μάσκες ΚΝ-95
• 13.9 µg – μάσκες FFP2 

Δοκιμές προσομοίωσης εισπνοής 

Για να διερευνήσουν τα ποσά πλαστικοποιητών που απελευθερώνουν οι μάσκες, οι ερευνητές διεξήγαγαν πειράματα εισπνοής σε ψεύτικα κεφάλια από πεπιεσμένο χαρτί για να αναπαράγουν την τυπική χρήση στους ανθρώπους. Τα ευρήματα έδειξαν πως οι υψηλότερες θερμοκρασίες που μοιάζουν στην ανθρώπινη αναπνοή προκαλούσαν μεγαλύτερη απελευθέρωση πλαστικών προσθέτων. «Η κατάσταση υψηλής θερμοκρασίας [στο πείραμα] παρουσιάζει το χειρότερο σενάριο για την απελευθέρωση των πλαστικών προσθέτων», έγραψαν οι ερευνητές. 

Τα ποσά ενώσεων που απελευθέρωσαν οι μάσκες διέφεραν ευρέως, κυμαινόμενα από 0,1% έως και 95% ανάλογα με τις συγκεκριμένες ενώσεις και το είδος της μάσκας. «Σημειώνεται πως οι OPEs παρουσίασαν ένα μέσο ποσοστό απελευθέρωσης του 1,0%, όμοιο με αυτό των φθαλικών ενώσεων, οι οποίες έδειξαν ποσοστό απελευθέρωσης 1,2%», έγραψαν οι ερευνητές. 

Τα είδη μασκών με το μεγαλύτερο γενικά ρυθμό απελευθέρωσης ήταν οι χειρουργικές μάσκες και οι FFP2s (3,9% και 4,8%, αντίστοιχα). Οι μάσκες μιας χρήσης έδειξαν το χαμηλότερο ρυθμό απελευθέρωσης, με μέσο όρο το 0,6%. Ο ρυθμός απελευθέρωσης των ΚΝ-95s ήταν 1,2%. Μια χειρουργική μάσκα έδειξε ρυθμό απελευθέρωσης μιας ένωσης, του κιτρικού ακετυλοτριβουτυλίου (acetyl tributyl), πιθανού ενδοκρινικού διαταράκτη, της τάξεως του 95%. 

Μια επιπρόσθετη οδός έκθεσης 

Πιο σημαντικό είναι ότι οι τιμές των συγκεκριμένων ενώσεων που εξέτασε η μελέτη «παρέμειναν κάτω από τα καθιερωμένα όρια βάσης», έγραψαν οι ερευνητές. Ωστόσο, οι πλαστικοποιητές είναι παρόντες και σε πολλά άλλα αντικείμενα εκτός από τις μάσκες. Ενσωματώνονται συχνά στα παιχνίδια, τις συσκευασίες τροφίμων, τα ρούχα, τα καλλυντικά, τα προϊόντα καθαρισμού και άλλα αντικείμενα με τα οποία έρχονται σε επαφή οι άνθρωποι καθημερινά. 

Οι μάσκες «αντιπροσωπεύουν μια επιπρόσθετη οδό έκθεσης η οποία, όταν ληφθεί υπ’ όψιν μαζί με άλλες οδούς, όπως είναι η εσωτερική και εξωτερική εισπνοή και η απορρόφηση μέσω του δέρματος και της διατροφής, κάνει την συνολική έκθεση άξια εξέτασης», έγραψαν οι ερευνητές. 

«Λόγω της αποδεδειγμένης έκθεσης στους πλαστικοποιητές, οι γονιδιοτοξικοί, οι ανοσοτοξικοί και οι τερατογόνοι [εκ γενετής ελαττώματα] κίνδυνοι παραμένουν, άσχετα από τις υπολογισμένες τιμές, ιδίως για τα παιδιά, τις εγκύους και άλλες ευαίσθητες ομάδες.» 

Πλαστικοποιητές έχουν βρεθεί στο αίμα των εγκύων και φαίνεται να εμπλέκονται και στη δραματική μείωση του παγκόσμιου αριθμού σπερματοζωαρίων τα τελευταία 50 χρόνια, εγείροντας ανησυχίες πως αυτά τα χημικά καταστρέφουν τη γονιμότητα και την υγεία των μελλοντικών γενεών. 

 Της Susan C. Olmstead

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Εξελίσσοντας τις μεθόδους καταπολέμησης του καρκίνου του παχέος εντέρου, οι επιστήμονες έχουν μετατρέψει σε όπλο τα ανοσοποιητικά κύτταρα των ίδιων των ασθενών για την καταπολέμηση των μεταστάσεων.

Αυτή η καινοτόμος προσέγγιση, η οποία ενισχύει γενετικά τα λεμφοκύτταρα ώστε να στοχεύουν και να καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα, έχει δείξει πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα σε πρόσφατη δοκιμή των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας (ΕΙΥ).

Με τον ρυθμό εμφάνισης του καρκίνου του παχέος εντέρου να αυξάνεται στους νεαρούς ενήλικες, αυτή η προσωποποιημένη κυτταρική ανοσοθεραπεία προσφέρει ελπίδα στη μάχη ενάντια στους όγκους προχωρημένου σταδίου.

Κατασκευασμένα ανοσοποιητικά κύτταρα συρρικνώνουν συμπαγείς όγκους

Η πρόσφατη μελέτη, η οποία δημοσιοποιήθηκε στο περιοδικό Nature Medicine στης 11 Ιουλίου, αφορά μια νέα κυτταρική ανοσοθεραπεία σχεδιασμένη για την καταπολέμηση των συμπαγών όγκων των μεταστάσεων.

Τα λεμφοκύτταρα, ένα είδος λευκών αιμοσφαιρίων που παράγονται στο μυελό των οστών, βρίσκονται στο αίμα, στον λεμφικό ιστό και στα λεμφοειδή όργανα όπως ο θύμος αδένας, ο σπλήνας και οι λεμφαδένες. Τα δύο κύρια είδη είναι το Β-κύτταρα, τα οποία παράγουν αντισώματα για την καταπολέμηση της εισβολής από παθογόνα, και τα Τ-κύτταρα, τα οποία καταστρέφουν κύτταρα που έχουν προσβληθεί από ιούς ή καρκινικά κύτταρα.

]Η νέα θεραπεία χτίζει πάνω στις επιτυχίες των θεραπειών με χιμαιρικούς υποδοχείς αντιγόνου Τ-κυττάρων (Chimeric Antigen Receptor [CAR] T-cell) και με λεμφοκύτταρα διείσδυσης όγκων (Tumor-Infiltrating Lymphocyte – TIL), επεκτείνοντας την εφαρμογή τους στους συμπαγείς όγκους.

Η θεραπεία CAR T-cell χρησιμοποιεί Τ-κύτταρα από το αίμα του ασθενούς, ενώ η θεραπεία TIL χρησιμοποιεί Τ-κύτταρα από τον όγκο του ασθενούς. Οι ιατροί, έπειτα, αναπτύσσουν και ενδυναμώνουν περισσότερα από αυτά τα κύτταρα, προτού τα επιστρέψουν στο σώμα για να επιτεθούν στον καρκίνο.

Η νέα προσέγγιση απομονώνει τους συγκεκριμένους υποδοχείς Τ-κυττάρων που αναγνωρίζουν τα μοναδικά αντιγόνα των όγκων, δημιουργεί τροποποιημένα λεμφοκύτταρα σε εργαστήριο και, ύστερα, τα επανεισάγει στο σώμα του ασθενούς.

Η μελέτη περιελάμβανε επτά συμμετέχοντες με μεταστατικό καρκίνο του παχέος εντέρου. Σε τρεις από τους ασθενείς παρατηρήθηκε συρρίκνωση των όγκων, κυρίως στο ήπαρ, τους πνεύμονες και τους λεμφαδένες. Ο παρατεταμένος έλεγχος των όγκων διήρκησε έως και επτά μήνες. Περίπου το 20% των ανοσοποιητικών κυττάρων ενός ασθενή έφεραν τους κατασκευασμένους υποδοχείς ακόμη και δύο χρόνια μετά τη θεραπεία.

«Το γεγονός ότι μπορούμε να πάρουμε ένα συμπαγή αναπτυσσόμενο μεταστατικό καρκίνο και να τον κάνουμε να οπισθοχωρήσει δείχνει ότι η νέα προσέγγιση κυτταρικής ανοσοθεραπείας είναι πολλά υποσχόμενη», είπε σε δήλωση Τύπου ο Δρ Στήβεν Ρόζενμπεργκ, επικεφαλής του Τμήματος Χειρουργικής στο Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. Ωστόσο, πρόσθεσε ότι αυτά τα ευρήματα είναι προκαταρκτικά και χρήζουν περαιτέρω βελτίωσης και δοκιμών σε περισσότερα είδη συμπαγών καρκίνων.

Η εν εξελίξει δοκιμή πλέον περιλαμβάνει και ασθενείς με διάφορους συμπαγείς όγκους.

«Είναι απλά η αρχή της μετατροπής των κανονικών λεμφοκυττάρων σε κύτταρα ικανά να αντιμετωπίσουν τους κοινούς συμπαγείς καρκίνους», πρόσθεσε ο Δρ Ρόζενμπεργκ. «Μόλις γνωρίζεις ότι είναι δυνατόν, δουλεύεις για να το βελτιώσεις.»

Τα ευρήματα ένα μεγάλο σημάδι ελπίδας

Η ανοσοθεραπεία επιτίθεται στον καρκίνο με διαφορετικό τρόπο από αυτόν της χημειοθεραπείας, αποτρέποντας κοινές παρενέργειες όπως κόπωση, ναυτία, απώλεια μαλλιών και χαμηλές τιμές αίματος, είπε στους Epoch Times ο Δρ Τσαογιουάν Κουάνγκ, αναπληρωτής καθηγητής ογκολογίας, ιατρικής και μοριακής φαρμακολογίας στο ολοκληρωμένο Αντικαρκινικό Κέντρο Μοντεφιόρε Αϊνστάιν (Montefiore Einstein Comprehensive Cancer Center), ο οποίος δεν έλαβε μέρος στη μελέτη.

Αυτή η δοκιμή εξέτασε μια προσωποποιημένη κυτταρική ανοσοθεραπεία, ξεχωριστή από τους αναστολείς σημείων ελέγχου του ανοσοποιητικού, ένα είδος ανοσοθεραπείας που αποκλείει τις πρωτεΐνες που σταματούν το ανοσοποιητικό σύστημα από το να επιτίθεται στα καρκινικά κύτταρα.

Οι περισσότεροι καρκίνοι του παχέος εντέρου είναι μικροδορυφορικά σταθεροί (microsatellite stable – MSS) ή «ικανοί για MMR» και τυπικά δεν αντιδρούν στις συνήθεις ανοσοθεραπείες, όπως είναι οι αναστολείς σημείων ελέγχου. Το MSS αναφέρεται στην κατάσταση του DNA στα κύτταρα του όγκου. Σε όγκους MSS, το DNA παραμένει σταθερό με ελάχιστες μεταλλάξεις. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την μικροδορυφορική αστάθεια (microsatellite instability – MSI), όπου το DNA του όγκου είναι ασταθές και υψηλά μεταλλαγμένο. Οι ιατροί συχνά ελέγχουν για MSS στον καρκίνο του παχέος εντέρου, για να βοηθήσουν στην καθοδήγηση των αποφάσεων του τρόπου αντιμετώπισης.

Αυτή η αντιμετώπιση συνδυάζει την προσωποποιημένη φαρμακευτική αγωγή και την ανοσοθεραπεία – «το καλύτερο και των δύο κόσμων», λέει ο Δρ Κουάνγκ, επισημαίνοντας πως η λήψη απαντήσεων στους περισσότερους από τους επτά ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου είναι ένα «τεράστιο σημάδι ελπίδας».

Του George Citroner

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε