Παρασκευή, 25 Ιούλ, 2025

Ασκούμενος του Φάλουν Γκονγκ μιλά στα Ηνωμένα Έθνη για τα εγκλήματα του ΚΚΚ παρά την διακοπή Κινέζου διπλωμάτη

Ασκούμενος του Φάλουν Γκονγκ, ο οποίος έχει καταφύγει και ζει στο Βερολίνο εξαιτίας της δίωξης που υφίσταται στη χώρα του η πνευματική πειθαρχία που ακολουθεί, μίλησε στο Συνέδριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη, στις 4 Μαρτίου, εκ μέρους της «Ένωσης Απειλούμενων Ανθρώπων», καταθέτοντας ότι πολλοί ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα συνεχίζουν να εκτίουν ποινές φυλάκισης, με ορισμένους να διώκονται μέχρι θανάτου, καθώς το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) εμμένει στη βίαιη εκστρατεία που ξεκίνησε το 1999 για να εξαλείψει αυτήν την ομάδα πίστης.

Ο λόγος του Ντινγκ διεκόπη από την κινεζική αποστολή, η οποία αιτήθηκε να μιλήσει, κατηγορώντας τον Ντινγκ ότι καταχράται το βήμα του συνεδρίου για να «επιτεθεί» στο ΚΚΚ και ζητώντας από τον αντιπρόεδρο του συνεδρίου, Ταρέκ Μντ Αρίφουλ Ισλάμ, να του αφαιρέσει τον λόγο.

Σύμφωνα με τον ιστότοπο των ΗΕ, ο Σονγκ Τσαντσίνγκ, ο Κινέζος διπλωμάτης που παρενέβη, έχει την θέση του υπουργού-συμβούλου στη μόνιμη αποστολή της Κίνας στο Γραφείο των ΗΕ στη Γενεύη.

Ο Ισλάμ απέρριψε το αίτημα της κινεζικής αποστολής, λέγοντας ότι η αναφορά του Ντινγκ ήταν «εύτακτη».

Λαμβάνοντας ξανά τον λόγο, ο Ντινγκ έκλεισε την ομιλία του καλώντας το συνέδριο να τοποθετήσει έναν ειδικό απεσταλμένο για να διερευνήσει την πρακτικής των βίαιων αφαιρέσεων οργάνων που το κινεζικό καθεστώς διαπράττει με θύματα κρατούμενους συνείδησης για πωλήσεις και μεταμοσχεύσεις.

«Το ΚΚΚ προσπάθησε να σταματήσει τον λόγο μου στο Συνέδριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των ΗΕ», έγραψε ο Ντινγκ στον ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Χ στις 9 Μαρτίου. Αποκάλεσε το αίτημα της κινεζικής αποστολής «παράλογο» και ευχαρίστησε τον Ισλάμ που του επέτρεψε να ολοκληρώσει τον λόγο του «εκ μέρους των χωρίς φωνή εκατομμυρίων θυμάτων της δίωξης στην Κίνα».

Η εκστρατεία δίωξης του ΚΚΚ, τώρα στον 26ο της χρόνο, έχει προκαλέσει την κράτηση και φυλάκιση εκατομμυρίων ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα, σύμφωνα με το Κέντρο Πληροφοριών για το Φάλουν Ντάφα. Μέρος της δίωξης αποτελούν τα βασανιστήρια, η κράτηση σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, η πλύση εγκεφάλου και άλλες απάνθρωπες τακτικές.

Το Φάλουν Γκονγκ, γνωστό επίσης ως Φάλουν Ντάφα, είναι μια πνευματική άσκηση καλλιέργειας με διαλογιστικές ασκήσεις και ηθικές διδασκαλίες που βασίζονται στις αρχές αλήθεια, καλοσύνη και ανεκτικότητα. Μέχρι το καλοκαίρι του 1999, το Φάλουν Γκονγκ ασκείτο ελεύθερα στην Κίνα, έχοντας 70 έως 100 εκατομμύρια ασκούμενους, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία.

Ο Ντινγκ είπε στην Epoch Times, στις 9 Μαρτίου, ότι η διακοπή της κινεζικής αποστολής ήταν «αναμενόμενη»:

«Κάθε φορά που ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ μιλούν στα Ηνωμένα Έθνη ή στο Συνέδριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, διακόπτονται χωρίς λόγο από το ΚΚΚ», ανέφερε, παρατηρώντας ότι παρά τις προσπάθειές του το Πεκίνο δεν έχει καταφέρει να σταματήσει τις ομιλίες των ασκουμένων.

«Η αποστολή του Κομμουνιστικού Κόμματος δεν έχει αποδείξει λανθασμένη καμία δήλωση για τα εγκλήματα που διαπράττει κατά ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ. Καλύπτει και υποβαθμίζει τα εγκλήματα που διαπράττει κατά της ανθρωπότητας, διαδίδει ψέματα και εξάγει πίεση διεθνώς, σε μια προσπάθεια να αποφύγει τις κατηγορίες που το βαρύνουν.»

Στη συνέχεια, ο Ντινγκ πρότεινε ότι τα ΗΕ θα μπορούσαν να αποκλείσουν την Κίνα από το Συνέδριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Ο λόγος που μιλά δημόσια είναι η φυλάκιση του πατέρα του, Ντινγκ Γιουάντε, ασκούμενου του Φάλουν Γκονγκ, ο οποίος καταδικάστηκε στην Κίνα για την πίστη του, τον Δεκέμβριο του 2023, σε τρία χρόνια φυλάκισης.

Σε ανάρτηση του στο Χ, ο Ντινγκ εξηγεί ότι ο πατέρας του υφίσταται βασανιστήρια, πλύση εγκεφάλου και καταναγκαστική εργασία, και διατρέχει «σοβαρό κίνδυνο» να γίνει θύμα αφαίρεσης οργάνων από το ΚΚΚ.

Η εφαρμογή της συγκεκριμένης πρακτικής έχει τεκμηριωθεί από πλήθος στοιχείων που έχουν προκύψει από εκτεταμένες έρευνες, και τα οποία εξετάστηκαν το 2019 από ένα ανεξάρτητο δικαστήριο εθελοντών στο Λονδίνο, με πρόεδρο τον Σερ Τζόφφρυ Νάις. Το επονομαζόμενο Δικαστήριο για την Κίνα αποφάνθηκε ότι το κινεζικό καθεστώς, «πέρα από οποιαδήποτε λογική αμφιβολία», αφαιρεί ζωτικά όργανα από κρατούμενους συνείδησης χωρίς τη συναίνεση τους επί σειρά ετών, με κύρια θύματα τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ.

Η μητέρα του Ντινγκ, Μα Ρουμέι, επίσης ασκούμενη του Φάλουν Γκονγκ, βρίσκεται υπό παρακολούθηση στην πόλη της, αναφέρει ο Ντινγκ, εξαιτίας της προσπάθειάς του να απελευθερώσει τον πατέρα του. Η οικογένεια παραμένει χωρισμένη για περισσότερα από 12 χρόνια λόγω της δίωξης του Φάλουν Γκονγκ.

«Είναι καιρός να σταματήσουμε τα εγκλήματα του ΚΚΚ κατά των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ και άλλων κρατουμένων συνείδησης», λέει ο Ντινγκ.

Συμφωνία Συρίας-SDF: Ενσωμάτωση κουρδικών θεσμών στο κράτος

Η συριακή προεδρία ανακοίνωσε ότι επετεύχθη συμφωνία με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) για την ενσωμάτωση των πολιτικών και στρατιωτικών θεσμών της κουρδικής αυτόνομης διοίκησης στις κρατικές δομές της Συρίας.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, η συμφωνία, που υπογράφεται από τον μεταβατικό πρόεδρο της Συρίας Άχμεντ αλ Σάρα και τον στρατιωτικό διοικητή των SDF Μαζλούμ Άμπντι, προβλέπει ότι το συριακό κράτος θα αναλάβει τον έλεγχο των συνόρων, των αεροδρομίων και των ενεργειακών εγκαταστάσεων στη βορειοανατολική Συρία.

Οι SDF, που υποστηρίζονταν από τις ΗΠΑ και διατηρούσαν έλεγχο σε μεγάλο μέρος των περιοχών αυτών, συμφώνησαν να υποστηρίξουν τη νέα κυβέρνηση στην αντιμετώπιση των υπολειμμάτων του προηγούμενου καθεστώτος, καθώς και κάθε απειλής για την ασφάλεια και την ενότητα της χώρας. Η εφαρμογή της συμφωνίας αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του έτους.

Μετά την ανατροπή του Μπασάρ αλ Άσαντ τον Δεκέμβριο από ισλαμιστικές δυνάμεις που υποστηρίζονταν από την Τουρκία, υπήρξαν συγκρούσεις μεταξύ των SDF και των φιλοτουρκικών οργανώσεων. Η Άγκυρα θεωρεί τις SDF και την κουρδική πολιτοφυλακή YPG παρακλάδι του PKK και τις χαρακτηρίζει «τρομοκρατικές οργανώσεις», αν και οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί τους δεν συμμερίζονται αυτή την άποψη.

Η Δαμασκός επιδίωκε να εντάξει τις SDF στις νέες συριακές δυνάμεις ασφαλείας, ενώ ο Άμπντι είχε ζητήσει την ενσωμάτωσή τους ως ενιαίο σώμα στο υπουργείο Άμυνας, πρόταση που απορρίφθηκε από την κυβέρνηση.

Στο κείμενο της συμφωνίας τονίζεται ότι «η κουρδική κοινότητα αποτελεί βασικό στοιχείο του συριακού κράτους» και της διασφαλίζονται πλήρη συνταγματικά δικαιώματα, ενώ απορρίπτεται κάθε προσπάθεια διαμελισμού της χώρας ή προώθησης εθνοτικών εντάσεων.

Η αυτόνομη κουρδική διοίκηση ελέγχει σημαντικές εκτάσεις στη βόρεια και ανατολική Συρία, πλούσιες σε ενεργειακούς και αγροτικούς πόρους, κρίσιμης σημασίας για τη νέα κυβέρνηση. Οι SDF είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην εκδίωξη του Ισλαμικού Κράτους το 2019.

Σύμφωνα με τον ερευνητή Φαμπρίς Μπαλάνς, το 60% του πληθυσμού των περιοχών αυτών είναι Άραβες. Επί καθεστώτος Άσαντ, οι Κούρδοι είχαν περιορισμένα δικαιώματα και πολλοί δεν είχαν καν συριακή υπηκοότητα. Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου, δημιούργησαν δική τους διοίκηση με εκπαιδευτικούς, κοινωνικούς και στρατιωτικούς θεσμούς.

Αφού ανέλαβαν την εξουσία οι νέες αρχές τον Δεκέμβριο, οι Κούρδοι θεώρησαν ότι υπήρχε μια σημαντική ευκαιρία για την οικοδόμηση μιας νέας Συρίας, η οποία θα διασφάλιζε τα δικαιώματα όλων των πολιτών της, ανεξαρτήτως εθνικής ή θρησκευτικής ταυτότητας. Οι Κούρδοι, έχοντας διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας και στη σταθεροποίηση της βόρειας Συρίας, πίστευαν ότι θα είχαν λόγο στη διαδικασία πολιτικής μετάβασης.

Ωστόσο, η πραγματικότητα αποδείχθηκε διαφορετική. Παρά τις ελπίδες τους, οι Κούρδοι αποκλείστηκαν από τον «εθνικό διάλογο», την πρωτοβουλία που στόχευε στη χάραξη των βασικών γραμμών για το μέλλον της χώρας. Ο αποκλεισμός αυτός αποτέλεσε σημαντικό πλήγμα για τις φιλοδοξίες τους, καθώς σήμαινε ότι δεν θα είχαν θεσμικό ρόλο στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής Συρίας.

Ο αποκλεισμός των Κούρδων από τις συνομιλίες πιθανότατα οφείλεται σε διάφορους πολιτικούς και γεωπολιτικούς λόγους. Αφενός, η τουρκική επιρροή στις εξελίξεις της Συρίας αποτελεί βασικό εμπόδιο για την ενσωμάτωσή τους στις διαπραγματεύσεις, δεδομένης της μακροχρόνιας αντιπαράθεσης της Άγκυρας με τις κουρδικές οργανώσεις. Αφετέρου, το καθεστώς της Δαμασκού εξακολουθεί να διατηρεί μια επιφυλακτική στάση απέναντι στις αυτόνομες κουρδικές διοικήσεις, θεωρώντας τις ως απειλή για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.

Η απουσία των Κούρδων από τον εθνικό διάλογο δημιουργεί ανησυχίες για το μέλλον της Συρίας, καθώς αποκλείει μια σημαντική συνιστώσα της κοινωνίας από τη λήψη αποφάσεων. Η διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας απαιτεί έναν πραγματικά περιεκτικό διάλογο, όπου όλες οι εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες θα έχουν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν ισότιμα στη διαμόρφωση του νέου πολιτικού συστήματος της χώρας. Επομένως, η διεθνής κοινότητα καλείται να διαδραματίσει έναν πιο ενεργό ρόλο, προκειμένου να διασφαλίσει ότι η πολιτική μετάβαση στη Συρία δεν θα αποκλείσει καμία ομάδα που έχει συμβάλει ουσιαστικά στη διαμόρφωση του σημερινού τοπίου.

Με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Συρία: Θρηνούν πάνω από 970 αμάχους στο νέο κύκλο βίας μετά την ανατροπή Άσαντ

Περισσότεροι από 970 άμαχοι έχουν χάσει τη ζωή τους στα πιο αιματηρά επεισόδια μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ, σύμφωνα με στοιχεία διεθνών παρατηρητών. Ο ΟΗΕ και η διεθνής κοινότητα καταδικάζουν τις σφαγές, ενώ οι μεταβατικές αρχές υπόσχονται διερεύνηση και λογοδοσία.

Βία πρωτοφανούς κλίμακας

Ένα νέο κύμα βίας συγκλονίζει τη Συρία, όπου τουλάχιστον 973 άμαχοι έχουν σκοτωθεί στο δυτικό τμήμα της χώρας τις τελευταίες ημέρες, σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η μη κυβερνητική οργάνωση κάνει λόγο για «φόνους», «εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες» και επιχειρήσεις «εθνικής εκκαθάρισης» στις περιοχές γύρω από τη Λαττάκεια και την Ταρτούς.

Το κύμα αιματοχυσίας ξεκίνησε την περασμένη Πέμπτη, όταν φερόμενοι ως οπαδοί του ανατραπέντος προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ επιτέθηκαν σε δυνάμεις ασφαλείας στην πόλη Τζάμπλα, κοντά στη Λαττάκεια, η οποία αποτελεί λίκνο της σιιτικής μειονότητας των αλαουιτών. Η οικογένεια του πρώην προέδρου, που ανατράπηκε στις 8 Δεκεμβρίου από συμμαχία ανταρτών και τζιχαντιστών, προέρχεται από αυτή την κοινότητα.

Απολογισμός που συνεχώς αυξάνεται

Ο συνολικός απολογισμός των νεκρών από την έναρξη των συγκρούσεων υπολογίζεται σε περίπου 1.500 άτομα, συμπεριλαμβανομένων 481 μελών των δυνάμεων ασφαλείας και ένοπλων οπαδών του Άσαντ. Οι προσωρινές αρχές στη Δαμασκό δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιήσει επίσημο απολογισμό.

Κάτοικος της Τζάμπλα, που μίλησε στο Γαλλικό Πρακτορείο υπό τον όρο της ανωνυμίας, ανέφερε ότι «πάνω από πενήντα άνθρωποι, συγγενείς και φίλοι» του έχουν σκοτωθεί, με τα πτώματά τους να ρίχνονται σε ομαδικούς τάφους ή «να πετάγονται στη θάλασσα».

Η αντίδραση των μεταβατικών αρχών

Ο μεταβατικός πρόεδρος Άχμαντ αλ Σάρα, κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε ισλαμικό τέμενος στη Δαμασκό, κάλεσε για την προάσπιση της «εθνικής ενότητας» και της «ειρήνης». Ανακοίνωσε τη συγκρότηση «ανεξάρτητης επιτροπής έρευνας» για τα «εγκλήματα σε βάρος πολιτών», υποσχόμενος ότι οι δράστες θα «οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης».

«Θα απαιτήσουμε λογοδοσία χωρίς επιείκεια από οποιοδήποτε πρόσωπο ενέχεται στην αιματοχυσία αμάχων ή υπερέβη τις κρατικές εξουσίες», δήλωσε ο αλ Σάρα, που ήταν μέχρι πρόσφατα επικεφαλής της σουνιτικής τρομοκρατικής οργάνωσης Χαγιάτ Ταχρίρ ας Σαμ (ΧΤΣ).

Συγκρούσεις και επιχειρήσεις

Σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών, έχουν σταλεί επιπλέον «ενισχύσεις» στην Κάντμους, στην επαρχία Ταρτούς, όπου οι δυνάμεις ασφαλείας «καταδιώκουν τους τελευταίους πιστούς του παλιού καθεστώτος». Το συριακό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων έκανε επίσης λόγο για «σφοδρές συγκρούσεις» στο Ταανίτα, ορεινό χωριό στον ίδιο τομέα, όπου φέρεται να είχαν καταφύγει πολλοί «εγκληματίες πολέμου» του προηγούμενου καθεστώτος.

Στο χωριό Μπισνάντα, στην επαρχία Λαττάκεια, φωτοειδησεογράφος του AFP κατέγραψε τις δυνάμεις ασφαλείας να πραγματοποιούν έρευνες σε σπίτια.

Διεθνείς αντιδράσεις και ανησυχίες

Ο ΟΗΕ, οι ΗΠΑ και άλλες χώρες έχουν καταδικάσει τις σφαγές αμάχων και έχουν καλέσει τις de facto συριακές αρχές να θέσουν τέλος σε αυτές. Ο ελληνορθόδοξος πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης Ι’ δήλωσε στο κυριακάτικο κήρυγμά του ότι διαπράχθηκαν σφαγές «πολλών αθώων χριστιανών», τονίζοντας ότι τα θύματα ήταν στην πλειονότητά τους «αθώοι και άοπλοι άμαχοι, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών».

Οι αυτόνομες κουρδικές αρχές της Συρίας, που ελέγχουν μεγάλα τμήματα του ανατολικού και του βόρειου τμήματος της χώρας, καταδίκασαν τις πρακτικές που «μας ξαναγυρίζουν σε μαύρη εποχή την οποία δεν θέλει να ξαναζήσει ο συριακός λαός».

Από την πλευρά του, ο επικεφαλής της ισραηλινής διπλωματίας Γεδεών Σάαρ παρότρυνε την Ευρώπη να σταματήσει να προσφέρει «νομιμοποίηση» στην de facto συριακή κυβέρνηση με «καλώς εγνωσμένο τρομοκρατικό παρελθόν».

Ευάλωτη μεταβατική κυβέρνηση

Σύμφωνα με τον Άρον Λουντ του κέντρου μελετών Century International, η έκρηξη βίας αναδεικνύει πόσο «εύθραυστη» είναι η de facto κυβέρνηση, η οποία βασίζεται σε τζιχαντιστές που «θεωρούν τους αλαουίτες εχθρούς του θεού».

Στη Δαμασκό, οι δυνάμεις ασφαλείας επενέβησαν για να διαλύσουν καθιστική διαμαρτυρία εναντίον των σφαγών αμάχων, μετά από αντιδιαδήλωση με κεντρικό αίτημα «σουνιτικό κράτος» που χαρακτηρίστηκε από συνθήματα εναντίον των αλαουιτών.

Ξαναβρίσκοντας την παιδική ηλικία με τις «Περιπέτειες του Τομ Σόγιερ»

Όσο είμαστε παιδιά, η ενηλικίωση φαντάζει απίστευτα μακρινή, μια αιωνιότητα μακριά. Αλλά όταν φτάσουμε στην ενηλικίωση, συνειδητοποιούμε πόσο γρήγορα ξεθωριάζει η παιδική ηλικία – πιο γρήγορα κι από τα φύλλα το φθινόπωρο. Τα μακρά χρυσά απογεύματα που περνούν στο παιχνίδι με λίγες ευθύνες και πολλές ευκαιρίες, όπου το μέλλον είναι ένα κουτί με θησαυρούς που δεν έχει ανοιχτεί – όλη αυτή η δόξα της παιδικής ηλικίας εξαφανίζεται πριν το καταλάβουν.

Ωστόσο, στη μνήμη και στη λογοτεχνία, η νιότη διατηρείται και μπορεί να ξαναβρεθεί. Η εκ νέου ανακάλυψη της παιδικής ηλικίας μπορεί να είναι για τους ενήλικες τόσο αναζωογονητική όσο κι ένα κρύο ποτήρι νερό το καλοκαίρι. Είναι μία ευκαιρία να θυμηθούμε έναν απλούστερο τρόπο ζωής – μιας ζωής γεμάτης ζωντάνια και ελπίδα και περιπέτειας.

Η παιδικότητα υπάρχει παρά τον καθημερινό μόχθο. Είναι η αφύπνιση ενός μέρους της ανθρώπινης ψυχής που δεν είναι δεμένο με την αγγαρεία της εργασίας και την τυραννία της παραγωγικότητας, εκεί όπου το παιχνίδι δεν γίνεται με κάποιον σκοπό αλλά για χάρη του ίδιου του παιχνιδιού, ανοίγοντας τον δρόμο για σημαντικές δραστηριότητες της ενήλικης ζωής: τη συνομιλία, το τραγούδι, τον χορό, τη ζωγραφική, το διάβασμα, την παρατήρηση, τον στοχασμό, την περιπλάνηση και την αγάπη.

American Folklore Issue: "Tom Sawyer," 8-cent, 1972 U.S. stamp. (Public Domain)
«Τομ Σόγιερ», γραμματόσημο 8 λεπτών. Έκδοση αμερικανικής λαογραφίας, 1972. (Public Domain)

 

Η νοσταλγία για την παιδική ηλικία

Ένα κλασικό έργο που μεταφέρει τους αναγνώστες στην παιδική ηλικία είναι το μυθιστόρημα του Μαρκ Τουέιν «Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ» (1876). Αν και γενικά θεωρείται παιδικό βιβλίο, προσφέρει πολλά στους ενήλικες. Όπως σχολίασε ο ίδιος ο συγγραφέας στον πρόλογο: «Αν και το βιβλίο μου προορίζεται κυρίως για την ψυχαγωγία αγοριών και κοριτσιών, ελπίζω ότι δεν θα το αποφύγουν οι άνδρες και οι γυναίκες γι’ αυτόν τον λόγο, γιατί μέρος του σχεδίου μου ήταν να προσπαθήσω να θυμίσω ευχάριστα στους ενήλικες τι ήταν κάποτε οι ίδιοι και πώς ένιωθαν, πώς σκέφτονταν και πώς μιλούσαν, και σε τι παράξενες επιχειρήσεις ενίοτε επιδίδονταν».

Σε μια επιστολή του 1875, ο Τουέιν λέει ξεκάθαρα για ποιους προορίζεται στην πραγματικότητα το βιβλίο του: «Δεν είναι καθόλου βιβλίο για αγόρια. Θα διαβαστεί μόνο από ενήλικες. Είναι γραμμένο μόνο για ενήλικες». Ο Τουέιν δεν είναι απόλυτα σίγουρος τι ελπίζει να εμπνεύσει στους ενήλικες αναγνώστες, αλλά φαίνεται να πίστευε ότι η απλή πράξη της ανάμνησης της παιδικής ηλικίας – το πώς είναι να είσαι παιδί – είναι από μόνη της ένα αξιόλογο εγχείρημα.

Ο κριτικός λογοτεχνίας Νασρουλάχ Μαμπρόλ ερμηνεύει το σχόλιο του Τουέιν ως εξής: «Η ουσία της παιδικής ηλικίας μπορεί να απολαυσθεί μόνο εκ των υστέρων, μόνο αφού κάποιος την έχει περάσει και μπορεί να την αναπολήσει». Η βαριά αύρα νοσταλγίας του μυθιστορήματος, τόσο βαριά όσο μια υγρή καλοκαιρινή μέρα, προκαλεί μια ατμόσφαιρα αναπόλησης που μόνο οι ενήλικες μπορούν πραγματικά να εκτιμήσουν.

Μια εποχή για να θυμάσαι

Λίγα μυθιστορήματα έχουν αποτυπώσει καλύτερα την παιδική ηλικία των αγοριών του παλιού καιρού από τον «Τομ Σόγιερ». Το επεισοδιακό μυθιστόρημα παρακολουθεί τις ακροβασίες, τα καμώματα και τις περιπέτειες ενός δωδεκάχρονου αγοριού που μεγαλώνει στην Αγία Πετρούπολη του Μιζούρι, κατά μήκος των όχθεων και των αμμουδιών  του γερο-Μισσισιπή, ακολουθώντας τον μικρό από τις κοπάνες από το σχολείο μέχρι το νεανικό ξεμυάλισμα και την αναζήτηση ενός θαμμένου θησαυρού. Ο Τουέιν πλέκει πολλά και ποικίλα επεισόδια σε ένα ενιαίο μωσαϊκό, που απεικονίζει την ουσία της παιδικής ηλικίας, συμπεριλαμβανομένων των αταξιών, των φόβων, των ελπίδων και των θριάμβων της. Το βιβλίο είναι εμβληματικό για το τι σημαίνει – ή τουλάχιστον, τι σήμαινε κάποτε – να είσαι αγόρι στην Αμερική. Η απλή, ξεκάθαρη πρόζα του μυθιστορήματος ενισχύει αυτό το θέμα.

Τα επεισόδια του μυθιστορήματος περιλαμβάνουν τη διάσημη σκηνή του βαψίματος του φράχτη, όπου ο Τομ καταφέρνει να πείσει τους φίλους του να αναλάβουν μια βαρετή αγγαρεία γι’ αυτόν, τσιγκλίζοντας την επιθυμία τους να αποκτήσουν αυτό που τους στερούν. Ξεγελάει τόσο τους συνομηλίκους του όσο και τους ενηλίκους, όπως η θεία του η Πόλι, με πολύ επιδέξιους χειρισμούς της κάθε αδυναμίας τους. Το θέμα της αφήγησης μπορεί να είναι ελαφρύ και παιδικό, αλλά οι παρατηρήσεις του συγγραφέα για την ανθρώπινη φύση είναι διεισδυτικές και οικουμενικές, και ισχύουν τόσο για τους ενήλικες όσο και για τα παιδιά.

Σε ένα άλλο επεισόδιο, ο Τομ και οι φίλοι του το σκάνε για να γίνουν πειρατές και κατασκηνώνουν σε ένα νησί στον ποταμό Μισσισιπή. Η εξαφάνισή τους κάνει τους ενηλίκους να τους αναζητούν αγωνιωδώς, πεπεισμένοι για τον θάνατό τους. Εδώ, η αντίθεση ανάμεσα στην ανέμελη, αν και σκανταλιάρικη, παιδικότητα και στον φροντισμένο, αλλά και πιο υπεύθυνο, κόσμο των ενηλίκων είναι ζωηρή.

Few boys had as many adventures as Mark Twain's Tom Sawyer. First edition frontispiece, 1876, from "The Adventures of Tom Sawyer." Library of Congress Prints and Photographs Division. (Public Domain)
Λίγα αγόρια είχαν τόσες περιπέτειες όσες ο Τομ Σόγιερ του Μαρκ Τουέιν. Εικονογράφηση από την πρώτη έκδοση (1876) των «Περιπετειών του Τομ Σόγιερ». Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, Τμήμα Εκτυπώσεων και Φωτογραφιών. (Public Domain)

 

Το γεγονός ότι τα αγόρια δεν εμποδίζονται αμέσως να πραγματοποιήσουν το σχέδιό τους και ότι έχουν την τεχνογνωσία να φτάσουν στο νησί και να στήσουν κατασκήνωση, είναι ενδεικτικό της μεγαλύτερης ανεξαρτησία που απολάμβαναν οι προηγούμενες γενιές παιδιών.

Αν και η πειρατική εμπειρία τελειώνει αρκετά γρήγορα, έχοντας όμως προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στους ενήλικες, εξακολουθεί να λάμπει με μια γοητεία και φυσικότητα που είναι σχεδόν άγνωστη σε πολλά παιδιά σήμερα. Τα παιδιά δεν έχουν ούτε τη δυνατότητα ούτε το ενδιαφέρον να τρέχουν στο δάσος. Αυτό το επεισόδιο δίνει ένα παράδειγμα του είδους της ωμής και άμεσης επαφής με τον κόσμο που κάποτε ήταν φυσιολογικό. Τέτοιες εμπειρίες ενστάλαζαν δύναμη και ικανότητα στα αγόρια και έναν πλούτο πραγματικών εμπειριών από τις οποίες μπορούσαν να αντλήσουν ακόμη και στην ενήλικη ζωή τους.

Όταν ο κόσμος των μεγάλων εισβάλλει

Η παιδική ηλικία έχει βέβαια και τις σκοτεινές της μέρες και το έργο του Τουέιν δεν τις αποφεύγει. Είναι νόμος της ζωής ότι ο κόσμος των ενηλίκων εισβάλλει κατά καιρούς στον κόσμο των παιδιών. Το κάνει όλο και πιο συχνά όσο το παιδί μεγαλώνει, ώσπου τελικά ο κόσμος της παιδικής ηλικίας μένει εντελώς πίσω, απρόσιτος σαν ένα έρημο νησί. Οι συναντήσεις των αγοριών με τους νεκροθάφτες και τον Ινδιάνο Τζο έχουν αυτή τη λειτουργία στο μυθιστόρημα – ο Τουέιν  υπαινίσσεται ότι η παιδική ευδαιμονία δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα – η αθωότητα θα χαθεί σταδιακά. Σε αυτό, υπάρχει ίσως μια τραγική χροιά στο βιβλίο. Η ενηλικίωση θα συμβεί – το κακό πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αυτό είναι απαραίτητο, όσο επώδυνο και αν είναι.

An illustration from the 1876 edition "The Adventures of Tom Sawyer." (PD-US)
«Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ» – Εικονογράφηση από την έκδοση του 1876. (PD-US)

 

Ο Τομ επιδεικνύει κάποια ωρίμανση κατά τη διάρκεια του βιβλίου, φυσικά. Στο τέλος, καταφέρνει να συνδυάσει το αγορίστικο του κέφι, την αίσθηση της περιπέτειας, της ζωτικότητας και της εξυπνάδας του με μια πιο ενήλικη αίσθηση ευθύνης και θάρρους: βάζει τα δυνατά του για να φροντίσει ένα κορίτσι, την Μπέκυ, όταν χάνονται μαζί σε ένα δίκτυο σπηλαίων. Είναι αυτή η ισορροπία ανάμεσα στο αγορίστικο θάρρος και την ευθύνη των ενηλίκων που τον βοηθά να νικήσει τον Ιντζούν Τζο.

Το τέλος του μυθιστορήματος μπορεί να διαβαστεί αλληγορικά ως ο θρίαμβος της παιδικής ηλικίας έναντι της ενηλικίωσης. Ο Ιντζούν Τζο ηττάται και ο θησαυρός που κυνηγούσε ο Τομ ανακτάται. Δηλαδή, ο Τομ έχει αποκρούσει αρκετά τον κόσμο των ενηλίκων, ώστε να μπορεί να παραμείνει αγόρι για την ώρα. Παρά την ωρίμανση, ο Τομ παραμένει εντελώς αγόρι στο τέλος του βιβλίου. Επιστρέφει στις φαντασιώσεις του στο δάσος και στις φάρσες με τους συμμαθητές του, αναβάλλοντας τις δυσκολίες και τις ευθύνες της ενήλικης ζωής.

Αλλά φυσικά, αυτή η καθυστέρηση είναι προσωρινή, είναι μια σύντομη στάση στην πορεία του χρόνου και η νίκη του αγοριού επί της ενηλικίωσης είναι προσωρινή. Δεν μπορούμε να μείνουμε για πάντα παιδιά. Οι μέρες αγορίστικης χαζομάρας του Τομ είναι μετρημένες.

Αυτό είναι κάτι καλό, τελικά. Τα παιδιά πρέπει να γίνουν ενήλικες, και ένα ρομαντικό όραμα που ειδωλοποιεί την παιδική ηλικία ως εγγενώς ανώτερη από την ενηλικίωση θα ήταν λάθος. Δεν είναι αυτό που λέει ο Τουέιν εδώ, ούτως ή άλλως. Αντίθετα, ο συγγραφέας έστρεψε την προσοχή μας στην αξία και τη χαρά της δικής μας παιδικής ηλικίας. Ταυτόχρονα, μας θυμίζει ποια στοιχεία παιδικότητας αξίζει και πρέπει να διατηρήσουμε ως ενήλικοι.

Ιαπωνική τάση υγείας: Ξηροί καρποί σε ξύδι για απώλεια βάρους, καλύτερο δέρμα, και περισσότερη ενέργεια

Η Άμι Σιμπάτα, μια 57χρονη Γιαπωνέζα κομικογράφος, έχει μία ωραία λεπτή σιλουέτα. Ωστόσο, κάποτε ζύγιζε 17 κιλά περισσότερο.

Πιστεύει ότι οφείλει την απώλεια βάρους εν μέρει στη συνήθεια που ανέπτυξε να τρώει ξηρούς καρπούς εμποτισμένους με ξύδι — ένα μείγμα από διάφορους ξηρούς καρπούς μαριναρισμένους σε μηλόξυδο. Συν τοις άλλους, αυτή η διατροφική επιλογή προάγει την κυκλοφορία του αίματος, να βελτιώνει την υγεία του δέρματος και μειώνει την κόπωση.

Μερικοί άνθρωποι μπορεί να ανησυχούν ότι οι ξηροί καρποί, δεδομένης της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε λιπαρά και θερμίδες, συμβάλλουν στην αύξηση βάρους. Ωστόσο, οι ξηροί καρποί είναι επίσης πλούσιοι σε πρωτεΐνες και διαιτητικές ίνες, οι οποίες αυξάνουν τον κορεσμό και περιορίζουν την υπερβολική πρόσληψη τροφής. Έρευνες έχουν δείξει ότι η ενσωμάτωση ξηρών καρπών στη διατροφή σχετίζεται με μικρότερη αύξηση βάρους με την πάροδο του χρόνου.

Το ταξίδι μεταμόρφωσης της Σιμπάτα

Πάνω από μια δεκαετία πριν, η Σιμπάτα φαινόταν εντελώς διαφορετική. Άρχισε να τρώει μια ποικιλία φρούτων και λαχανικών μαριναρισμένων με ξύδι στα καθημερινά της γεύματα ως συνοδευτικό και, με τον καιρό, το βάρος της άρχισε να πέφτει.

«Έχασα 17 κιλά και το δέρμα μου και η γενική μου υγεία βελτιώθηκαν σημαντικά», είπε. Μεταξύ των μαριναρισμένων με ξύδι φαγητών που απολαμβάνει, οι ξηροί καρποί μουσκεμένοι στο ξύδι παραμένουν το αγαπημένο της εδώ και πολλά χρόνια. Οι κορυφαίες επιλογές της περιλαμβάνουν αμύγδαλα μαριναρισμένα με ξύδι, φιστίκια και καρύδια.

Για να κατανοήσει καλύτερα τα αποτελέσματα των ξηρών καρπών με ξύδι, η Σιμπάτα κάποτε σταμάτησε επίτηδες να τους τρώει για ένα μήνα. Το πιο αξιοσημείωτο αποτέλεσμα ήταν η κούραση — συχνά ξυπνούσε νιώθοντας ασυνήθιστα εξαντλημένη. Ωστόσο, αφού συνέχισε την πρόσληψή τους, βρήκε τα επίπεδα ενέργειάς της βελτιωμένα και δεν ένιωθε πλέον τόσο εύκολα κουρασμένη.

«Ξυπνάω νιώθοντας ενέργεια, τα χέρια και τα πόδια μου δεν είναι πλέον κρύα και η επιδερμίδα μου είναι λαμπερή», είπε.

Η Σιμπάτα έχει επίσης λάβει παρόμοια σχόλια από άλλους που καταναλώνουν ξηρούς καρπούς εμποτισμένους με ξύδι. Πολλοί ανέφεραν βελτιωμένη πέψη και μια γυναίκα στα 40 της έχασε 5 κιλά.

Ερευνητικά ευρήματα για την κατανάλωση ξυδιού

Ο Σατσίκο Μουρακάμι, επίσημα αναγνωρισμένος Ιάπωνας διαιτολόγος, δήλωσε ότι το ξύδι είναι πλούσιο σε οξικό οξύ, το οποίο ενεργοποιεί τον κύκλο του κιτρικού οξέος, μετατρέποντας το λίπος και τη ζάχαρη σε ενέργεια. Αυτή η διαδικασία όχι μόνο βοηθά στην αποτελεσματικότερη καταπολέμηση της κόπωσης, αλλά προωθεί επίσης τη διάσπαση του λίπους, υποστηρίζοντας την απώλεια βάρους.

Επιπλέον, τα αμινοξέα στο ξύδι βοηθούν στην καύση λίπους και ενισχύουν τον μεταβολισμό του δέρματος, συμβάλλοντας σε πιο υγιές δέρμα.

Μια τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο έρευνα χώρισε 120 υπέρβαρους και παχύσαρκους συμμετέχοντες σε τέσσερις ομάδες. Οι συμμετέχοντες σε τρεις ομάδες κατανάλωναν 5, 10, ή 15 χιλιοστόλιτρα μηλόξυδου καθημερινά, ενώ η τέταρτη ομάδα έλαβε εικονικό φάρμακο.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η κατανάλωση μηλόξυδου για τέσσερις έως 12 εβδομάδες συσχετίστηκε σημαντικά με μειώσεις του σωματικού βάρους, της γλυκόζης στο αίμα, των τριγλυκεριδίων (μια μορφή λίπους στο αίμα) και των επιπέδων χοληστερόλης — χωρίς αναφερόμενες παρενέργειες.

Πώς να φτιάξετε ξηρούς καρπούς εμποτισμένους με ξύδι

Συστατικά:

50 έως 100 γραμμάρια ανάλατους ξηρούς καρπούς της επιλογής σας
100 χιλιοστόλιτρα μηλόξυδο
15 γραμμάρια καστανή ζάχαρη
20 χιλιοστόλιτρα νερό (προσαρμόζετε στη γεύση με βάση την προτίμηση οξύτητας)

Παρασκευή:

Σε μια κατσαρόλα, συνδυάστε το μηλόξυδο και την καστανή ζάχαρη. Ζεσταίνουμε σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά μέχρι να διαλυθεί πλήρως η ζάχαρη.

Αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου.

Τοποθετήστε τους ανάλατους ξηρούς καρπούς σε ένα καθαρό γυάλινο βάζο. Ρίξτε το κρύο μείγμα πάνω από τους ξηρούς καρπούς, φροντίζοντας να έχουν βυθιστεί πλήρως.

Κλείστε το βάζο και βάλτε το στο ψυγείο για τουλάχιστον τρεις ημέρες πριν το καταναλώσετε. Φάτε μέσα σε ένα μήνα για την καλύτερη γεύση και ποιότητα.

Για πρόσθετη γεύση, η Σιμπάτα συνιστά να μαρινάρετε τα φιστίκια με τη φλούδα, να προσθέσετε κανέλα στα αμύγδαλα και να συμπεριλάβετε φύλλα δάφνης όταν μαρινάρετε τα καρύδια.

Ο ρόλος των εμποτισμένων με ξύδι ξηρών καρπών στη συνολική υγεία

Ως καλλιτέχνης κόμικ, η Σιμπάτα αντιμετώπιζε συχνά επαγγελματικές παθήσεις όπως πόνο στη μέση και δυσκαμψία στους ώμους. Αφού εισήγαγε στη διατροφή της ξηρούς καρπούς εμποτισμένους με ξύδι, παρατήρησε σημαντικές βελτιώσεις, πιθανότατα λόγω της ενισχυμένης κυκλοφορίας του αίματος, είπε.

Οι ξηροί καρποί μπορούν να βοηθήσουν στην υποστήριξη της αγγειακής υγείας, κάτι που είναι σημαντικό για τη συνολική μακροζωία και την υγιή γήρανση, δήλωσε ο Μιτσίγια Ιγκάσε, διευθυντής του Κέντρου Αντιγήρανσης και Προληπτικής Ιατρικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Εχίμε της Ιαπωνίας. Συνιστά να καταναλώνετε μια μικρή χούφτα (περίπου 30 γραμμάρια) ξηρών καρπών την ημέρα, καθώς όχι μόνο βοηθούν στην πρόληψη της αγγειακής γήρανσης αλλά και στη διαχείριση του βάρους.

Οι φλούδες των φιστικιών, των αμυγδάλων και των καρυδιών είναι πλούσιες σε πολυφαινόλες—ισχυρά αντιοξειδωτικά που ρυθμίζουν τις σωματικές λειτουργίες και εξουδετερώνουν την κυτταρική και αγγειακή γήρανση λόγω των ενεργών ειδών οξυγόνου (ROS) ενώ παράλληλα βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος. Ο Δρ Γιοσιχίκο Γουατανάμπε, Ιάπωνας ειδικός στην υπέρταση, συνιστά να μαρινάρετε τους ξηρούς καρπούς με ανέπαφη τη φλούδα τους για μέγιστα οφέλη. Η ενσωμάτωση βοτάνων όπως η βανίλια μπορεί επίσης να ενισχύσει τόσο τη γεύση όσο και το άρωμα.

Τα εμποτισμένα με ξύδι αμύγδαλα παίζουν βασικό ρόλο στη ρουτίνα ομορφιάς και διαχείρισης βάρους της Σιμπάτα, σημείωσε. Τα αμύγδαλα είναι πλούσια σε βιταμίνη Ε, ένα από τα πιο ισχυρά αντιοξειδωτικά για την επιβράδυνση της γήρανσης.

Τα εμποτισμένα με ξύδι φιστίκια παρέχουν μια ώθηση ενέργειας και υποστηρίζουν τη συνολική ευεξία. «Μόνο πέντε φιστίκια το πρωί με κάνουν να νιώθω ενέργεια. Συχνά βασίζομαι σε αυτά όταν βιάζομαι να προλάβω μια προθεσμία για τα κόμικ», είπε η Σιμπάτα.

Για την Σιμπάτα, τα εμποτισμένα με ξύδι καρύδια είναι απαραίτητα — ειδικά επειδή της αρέσει να πίνει αλκοόλ. Μια μελέτη του 2023 έδειξε ότι το εκχύλισμα καρυδιού μπορεί να βοηθήσει στην προστασία του ήπατος από βλάβες που προκαλούνται από το αλκοόλ.

Επιπλέον, η έρευνα έχει δείξει ότι μια διατροφή πλούσια σε καρύδια μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση της υγείας του εγκεφάλου.

Αν και οι ξηροί καρποί εμποτισμένοι με ξύδι προσφέρουν πολλά οφέλη για την υγεία, όσοι έχουν αλλεργίες σε ξηρούς καρπούς θα πρέπει να τους αποφεύγουν, καθώς μπορεί να προκαλέσουν ανεπιθύμητες αντιδράσεις.

Της Ellen Wan

Το Shen Yun είναι απολύτως υπέροχο, λέει διευθυντής εταιρείας

ΓΛΑΣΚΩΒΗ — Στις 2 Μαρτίου, το Shen Yun Performing Arts ολοκλήρωσε την τέταρτη και τελευταία του παράσταση στο SEC Armadillo. Μεταξύ του κοινού ήταν και ο Λη ΜακΛην, διευθύνων σύμβουλος εταιρείας, ο οποίος έφερε την οικογένειά του στην τελική παράσταση για να γιορτάσει τα 70ά γενέθλια της μητέρας του και απόλαυσε κάθε πτυχή της παράστασης.

«Ήταν καταπληκτικό, ήταν πραγματικά εκπληκτικό. Η πνευματικότητα του μου μίλησε», είπε.

«Είμαι ο ίδιος μουσικός, οπότε πιστεύω ότι η ορχήστρα ήταν πολύ καλή, πολύ συναισθηματική. Η οθόνη ήταν απίστευτη. […] Προσπαθούσα να καταλάβω [πώς οι χορευτές] πήδηξαν μέσα στην οθόνη.»

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Shen Yun, το κινούμενο 3D σκηνικό της εταιρείας συνεργάζεται άψογα με τη ζωντανή ορχήστρα και τους ερμηνευτές στη σκηνή, ενισχύοντας την ιστορία που παρουσιάζεται. Πρόκειται για πρωτοποριακή τεχνολογία, που κατέχει το δικό της δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.

«Ήταν ένα είδος οπτικού θαύματος – αλλά και χρωματικά ήταν φανταστικό. Ήταν εξαιρετική απογευματινή οικογενειακή έξοδος. Το προτείνω ανεπιφύλακτα», δήλωσε ο κος ΜακΛην, επαναλαμβάνοντας ότι η ζωντανή ορχήστρα ήταν «απολύτως λαμπρή» και «εντυπωσιακή».

Με έδρα τη Νέα Υόρκη, το Shen Yun είναι η κορυφαία εταιρεία κλασικού κινεζικού χορού και μουσικής στον κόσμο. Παρουσιάζοντας ένα ολοκαίνουργιο σύνολο προγραμμάτων κάθε χρόνο, η εταιρεία ενθουσιάζει το κοινό σε όλο τον κόσμο από το 2006.

Η παράσταση αποτελείται από μια σειρά χορογραφίες που ταξιδεύουν το κοινό της στις δυναστείες και τις αχανείς εκτάσεις της Κίνας. Αντλώντας από κλασικούς κινέζικους και παλιούς λαϊκούς χορούς, αλλά και από χορούς εθνικών μειονοτήτων και σόλο μουσικές παραστάσεις, το Shen Yun αφηγείται ιστορίες από την αρχαιότητα της Κίνας έως τις μέρες μας.

Ο κος ΜακΛην λάτρεψε επίσης τη σόλο εκτέλεση του έρχου — ενός κινέζικου οργάνου 4.000 ετών που μιμείται την ανθρώπινη φωνή. Αν και έχει μόνο δύο χορδές, μπορεί να εκφράσει ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων, αντηχώντας στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής.

«Είναι ένα τόσο συναισθηματικό όργανο. Είναι εκπληκτικό, για δύο χορδές, πόσους διαφορετικούς ήχους, συναισθήματα και εύρος [μπορεί] να δώσει, ενώ φαίνεται να είναι ένα απλό όργανο. Είναι πολύ εντυπωσιακό.»

Σχολιάζοντας την αποστολή των καλλιτεχνών να αναδείξουν τον παραδοσιακό κινεζικό πολιτισμό και τις αξίες όπως υπήρχαν για χιλιάδες χρόνια πριν αλλοιωθούν από την αθεϊστική κομμουνιστική ιδεολογία, ο κος ΜακΛην σχολίασε ότι «είναι πολύ ωραία να βλέπεις αυτόν τον αρχαίο πολιτισμό των 5.000 ετών. Είναι πέρα ​​από οτιδήποτε έχουμε στη Βρετανία.»

Αναφορά από το NTD, την Jenna Zhan και την Jennifer Tseng.

Η Epoch Times είναι περήφανος χορηγός του Shen Yun Performing Arts και καλύπτει τις αντιδράσεις του κοινού από την ίδρυση του Shen Yun το 2006.

Γιατί ο μινιμαλισμός είναι δύσκολος

Ίσως έχετε δει τα όμορφα, χωρίς ακαταστασία σπίτια και έχετε διαβάσει για τα ανοιχτά προγράμματα επιτυχημένων μινιμαλιστών. Τέτοια ιδανικά εμπνέουν την αλλαγή στη ζωή μας και είναι ένα βοηθητικό αστέρι του βορρά για να μας καθοδηγήσει προς απλούστερους τρόπους ζωής.

Αλλά η πρακτική του μινιμαλισμού ήταν, για μένα και την οικογένειά μου, λίγο πιο χαοτική και πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί από ό,τι καταλαβαίνεις από τα ιδανικά.

Μην με παρεξηγείτε, ο μινιμαλισμός έχει ωφελήσει τη ζωή μου από τότε που άρχισα να ενδιαφέρομαι για το θέμα στο πανεπιστήμιο. Με βοήθησε να απωθήσω τις ισχυρές δυνάμεις του καταναλωτισμού, της απόσπασης της προσοχής, και της δυσαρέσκειας που θεωρώ ότι εμποτίζουν τη σύγχρονη ζωή. Η απλή ζωή με βοήθησε να απομακρύνω πολλή ψυχική και σωματική ακαταστασία για να κάνω χώρο για τα πράγματα που εκτιμώ περισσότερο—όπως η οικογένεια, η πίστη και οι δημιουργικές αναζητήσεις.

Απλώς η πρακτική του μινιμαλισμού, στο πλαίσιο της μεγάλης οικογένειας, είναι αρκετά προκλητική. Ενώ ο μινιμαλισμός κάνει τη ζωή εύκολη με πολλούς τρόπους, την κάνει πιο δύσκολη σε άλλους. Ο μινιμαλισμός δεν είναι απλώς μια ανάπαυλα από έναν πολυάσχολο κόσμο, είναι ένα γάντι που ρίχνεται ενάντια σε έναν πολύ πιο εύκολο δρόμο.

Φυσικά, έχω καταλάβει ότι αυτές οι προκλήσεις είναι απαραίτητες για μια ακμάζουσα ζωή. Για όποιον ενδιαφέρεται για τον μινιμαλισμό, αξίζει να μπει στον τρόπο ζωής με σαφή ρεαλισμό σχετικά με το τι χρειάζεται και πώς μπορεί να είναι δύσκολο.

Ελπίζω αυτά τα παραδείγματα να μην σας τρομάξουν, αλλά μάλλον να ανοίξουν το μυαλό σας στο πώς ο μινιμαλισμός είναι μια επιδίωξη που αντιβαίνει στον μοντέρνο πολιτισμό.

Θέλω να έχω εμπειρίες 

Λόγω της μεγάλης μου επιθυμίας για καινοτομία, θέλω πάντα να δοκιμάζω νέες ιδέες ή μονοπάτια. Αυτό αντιτίθεται ενάντια στην επιθυμία μου να ζω απλά και να παραμένω συγκεντρωμένος στους τρέχοντες στόχους μου, αλλά νομίζω ότι το συνολικό αποτέλεσμα είναι μια υγιής ένταση μεταξύ αυτών των δύο δυνάμεων, τις οποίες εκτιμώ.

Πρέπει να ομολογήσω, ωστόσο, ότι μερικές φορές αισθάνομαι ότι χάνω μια υπέροχη ιδέα και αυτό κάνει την πρακτική του μινιμαλισμού να φαίνεται περιοριστική. Προσπαθώ να υπενθυμίσω στον εαυτό μου ότι ο μινιμαλισμός δεν σημαίνει απλώς λιγότερο — σημαίνει να αφήνω χώρο για ό,τι είναι πιο σημαντικό — απλά πρέπει να ξέρω τι είναι αυτό.

Θέλω να νιώθω ότι κάνω πρόοδο

Από πολλές απόψεις, ο μινιμαλισμός είναι μια φιλοσοφία ικανοποίησης. Σε ωθεί να ικανοποιηθείς με λιγότερα αντί να θέλεις περισσότερα. Αυτό ισχύει για τα πάντα, από χρήματα και επαίνους μέχρι υπάρχοντα και ανέσεις. Ο μινιμαλισμός λέει να καταλάβεις τι είναι αρκετό και να σταματήσεις εκεί.

Αλλά μια ανταγωνιστική επιθυμία μέσα μου είναι η επιθυμία για πρόοδο. Μου αρέσει να βλέπω το κοινό του ιστολογίου μου και τον τραπεζικό μου λογαριασμό να μεγαλώνουν και η ζωή μου να γίνεται πιο εύκολη. Η προεπιλογή μου, αν δεν εστιάζω ενεργά στους δικούς μου ορισμούς επιτυχίας, είναι να επιστρέψω σε αυτά τα εύκολα σημεία αναφοράς για πρόοδο.

Θέλω να παρέχω στα παιδιά μου τις ίδιες ευκαιρίες με άλλα

Όταν είσαι γονιός, είναι φυσικό να θέλεις να δώσεις στα παιδιά σου ό,τι μπορείς—ειδικά όταν πρόκειται για ευκαιρίες. Όταν βλέπω τους φίλους μου να παίρνουν τα παιδιά τους σε αθλητικές προπονήσεις και μουσικά ρεσιτάλ και να γεμίζουν όλα τα βράδια τους με δραστηριότητες, μερικές φορές αναρωτιέμαι αν απογοητεύω τα παιδιά μου με το να μην τους προσφέρω το ίδιο.

Η γυναίκα μου και εγώ επιλέγουμε να έχουμε μεγαλύτερη οικογένεια αλλά όχι να δίνουμε προτεραιότητα σε δραστηριότητες εκτός σπιτιού. Τους ενθαρρύνουμε να παίξουν μεταξύ τους, με τους γείτονες και τους πολλούς ανθρώπους που προσκαλούμε στο σπίτι μας. Είναι μια αντιστάθμιση που έχουμε σκεφτεί βαθιά, αλλά μπορεί ακόμα να είναι μια πρόκληση στην πράξη.

Θέλω τις ίδιες ανέσεις και πολυτέλειες με αυτούς γύρω μου

Ανεξάρτητα από το πόσο πολύ έχουμε προχωρήσει στην ανάπτυξή μας, φαίνεται ότι η σύγκριση είναι ακριβώς δίπλα μας. Μπορεί να αλλάξουμε με ποιον ή ποιες πτυχές της ζωής συγκρίνουμε τον εαυτό μας, αλλά πάντα συγκρίνουμε.

Όταν επισκεπτόμαστε τους φίλους μας στα σπίτια τους, είναι φυσικό να εκτιμούμε κάποιες πολυτέλειες που μπορεί να απολαμβάνουν, ενώ εμείς δεν απολαμβάνουμε. Υποθέτω ότι είναι φυσικό να θέλεις κάτι τέτοιο. Δυστυχώς, παρά τα χρόνια της πρακτικής της απλότητας, αυτό μπορεί ακόμα να εξελιχθεί σε μια δυσανάλογα μεγάλη επιθυμία και να μου κλέψει τη χαρά για αυτό που ήδη έχω. Ελπίζω να συνεχίσω να αναπτύσσομαι σε αυτόν τον τομέα για τα επόμενα χρόνια.

Θέλω την κατάσταση που συνοδεύει τον πλούτο

Ο μινιμαλισμός είναι δύσκολος γιατί όλοι λαχταρούμε μια ανώτερη θέση. Σε αυτόν τον σύγχρονο κόσμο, η θέση απονέμεται σε όσους έχουν τα περισσότερα χρήματα, δύναμη ή σεξουαλική απήχηση. Η γυναίκα μου και εγώ έχουμε επιλέξει έναν δρόμο για να ελαχιστοποιήσουμε αυτές τις επιθυμίες και να τις αντικαταστήσουμε με μεγαλύτερες—την αγάπη του Θεού, της οικογένειας, των φίλων και την ικανοποίηση από την εργασία και την προσωπική ανάπτυξη.

Μερικές φορές, αυτοί οι έρωτες μπορεί να οδηγήσουν σε περισσότερο πλούτο και καλύτερη εικόνα, αλλά συχνά, σημαίνουν ότι επενδύουμε τον χρόνο και την ενέργειά μας διαφορετικά από τους άλλους. Είναι αλήθεια ότι, μερικές φορές, θέλω και τα δύο—να είμαι μινιμαλιστής και άτομο με υψηλά επιτεύγματα. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτά τα δύο πράγματα συχνά συγκρούονται και βρίσκω μεγάλη ευτυχία στη ζωή μου όπως ακριβώς είναι. Το να υπενθυμίζω στον εαυτό μου αυτές τις αλήθειες είναι απλώς μέρος του να ζει κανείς σκόπιμα και είναι μια πρόκληση που αναλαμβάνω με χαρά.

Tου Mike Donghia

Πέντε τρόποι για να απαλύνετε το άγχος του φροντιστή

Το άγχος του φροντιστή είναι πραγματικό και μπορεί να εκτροχιάσει και τα καλύτερα σχέδια. Όπως πολλοί άνθρωποι των οποίων οι ηλικιωμένοι γονείς αρρωσταίνουν, η Τζένιφερ Μπαρντ βρέθηκε να απρόσμενα σε έναν ρόλο φροντίδας πριν από μερικά χρόνια, όταν η μητέρα της στάλθηκε στο σπίτι από το νοσοκομείο με ένα σωλήνα σίτισης.

Η Μπαρντ, αναπληρώτρια καθηγήτρια παγκόσμιας υγείας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, ζούσε στη Βοστώνη, ενώ η μητέρα της βρισκόταν στο Οχάιο. Αν και η μητέρα της ήθελε να ζει ανεξάρτητα, δεν μπορούσε να διαχειριστεί μόνη της το σωληνάριο σίτισης και η Μπαρντ δεν είχε άλλη επιλογή από το να παρέμβει.

«Πέρα από την έλλειψη προετοιμασίας», λέει η Μπαρντ, «υπήρχε μια συνολική, συντριπτική δέσμευση χρόνου — συν τις ψυχικές απαιτήσεις» – στην προσπάθεια να διαχειριστεί τη ζωή της και τη δουλειά της, από περίπου 700 μίλια μακριά.

Η ανακούφιση από το άγχος του φροντιστή είναι δυνατή

Η ξαφνική απώλεια του ελέγχου της ζωής σας, το απρόβλεπτο των αναγκών των γονιών σας, ο αγώνας να βρείτε αξιόπιστη υποστήριξη: αυτά είναι τα βασικά συστατικά του άγχους των φροντιστών. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση Family Caregiver για το 2024 από το SeniorLiving.com, το 72 % των οικογενειακών φροντιστών βιώνουν συναισθηματική πίεση. Τα δύο τρίτα δυσκολεύονται να εξισορροπήσουν τα καθήκοντα φροντίδας με άλλες ευθύνες, ενώ περισσότεροι από τους μισούς αγχώνονται για τα χρήματα.

Ακολουθούν στρατηγικές δοκιμασμένες στην πράξη από οικογενειακούς φροντιστές και ειδικούς φροντίδας στην πρώτη γραμμή. Κάποιες ιδέες θα σας ταιριάζουν, άλλες όχι. Ακριβώς όπως τα χειρότερα ερεθίσματα του στρες είναι ιδιαίτερα για εσάς, «η διαχείριση του άγχους είναι μοναδική για κάθε άτομο», επισημαίνει η Αμάντα Κρίσερ, αναπληρώτρια διευθύντρια  Συμπεριφορικής Υγείας στο Εθνικό Συμβούλιο για τη Γήρανση (NCOA) Κέντρο για την Υγιή Γήρανση. «Πρέπει να βρείτε αυτό που λειτουργεί για εσάς.»

Αδράξτε μικρές νίκες

Δεδομένης της τεράστιας επιβάρυνσης, είναι δελεαστικό να ονειρευόμαστε μια λύση που θα μπορούσε να εξαλείψει ένα μεγάλο κομμάτι άγχους ταυτόχρονα. Ίσως ένας αδερφός αποφασίσει να κάνει αυτό που του αναλογεί. Ίσως ένας πλούσιος ξάδερφος σάς πάει σε ένα σπα. Περιττό να πούμε ότι αυτά τα σενάρια συμβαίνουν σπάνια. Περισσότερο σημαντικά είναι τα μικρά κατορθώματα.

«Δεν έχει να κάνει τόσο με μεγάλα βήματα αυτοεξυπηρέτησης, όπως να κάνετε διακοπές ή γιόγκα, αλλά μάλλον με τα μικρά πράγματα που βοηθούν, ιδίως αν γίνονται με συνέπεια», λέει η  Κρίσερ.

Αυτή η προοπτική θα μπορούσε να αλλάξει το παιχνίδι για τους φροντιστές. Δεν μπορέσετε να τα καταφέρετε όλα. Αλλά μπορείτε να επιτύχετε μικρές νίκες, εστιάζοντας σε πράγματα που είναι εφικτά.

Χρόνος

Η φροντίδα ηλικιωμένου ατόμου πολλές φορές απαιτεί μεγάλη αφοσίωση και πολύ χρόνο. Ακόμα κι αν μένετε κοντά, ίσως δεν είναι εφικτό να συνδυάσετε τη φροντίδα που πρέπει να πάρεχετε με την εργασία σας.

Εξετάστε την πιθανότητα να πάρετε άδεια είτε με είτε χωρίς αποδοχές, εφόσον βέβαια αυτό είναι στα πλαίσια των δυνατοτήτων σας.

Η βοήθεια της ‘τετράγωνης αναπνοής’

Η αναπνοή ως τεχνική διαχείρισης του στρες τείνει να παίζει καθολικό ρόλο. Η κορυφαία σύσταση της Κρίσερ για τους φροντιστές που πιέζονται από τον χρόνο είναι να αφιερώσουν 30 δευτερόλεπτα – όταν είναι στο ντους, κάθονται στο αυτοκίνητο ή ακούν τη μητέρα τους να απαριθμεί τα φάρμακά της (ξανά) – και να δοκιμάσουν να αναπνεύσουν σε χρόνο τεσσάρων τετάρτων.

Η λεγόμενη ‘τετράγωνη αναπνοή’ είναι αυτό που κάνουν οι Μονάδες Υποβρύχιων Καταστροφών για να διατηρούνται ήρεμοι, επομένως θα μπορούσε κάλλιστα να έχει καλά αποτελέσματα και για τους φροντιστές, οι οποίοι εργάζονται εξίσου σκληρά.

Εισπνεύστε μετρώντας μέχρι το τέσσερα. Κρατήστε την αναπνοή σας μετρώντας μέχρι το τέσσερα. Εκπνεύστε μετρώντας μέχρι το τέσσερα. Κρατήστε την αναπνοή σας μετρώντας μέχρι το τέσσερα. Επαναλάβετε.

Μερικοί γύροι ‘τετράγωνης αναπνοής’ θα σας βοηθήσουν να επιβραδύνετε τον ρυθμό σας, έστω και λίγο, μειώνοντας τις ορμόνες του στρες. Το προστιθέμενο οξυγόνο είναι επίσης ευεργετικό και μπορεί να σας βοηθήσει να χαλαρώσετε, λέει η Κρίσερ. «Δεν φαίνεται να είναι κάτι σπουδαίο, αλλά όταν γίνεται με συνέπεια, έχει τεράστιο αντίκτυπο.»

Αλλάξτε οπτική

Κατά τη διάρκεια του σχετικά σύντομου διαστήματος που η Τζένιφερ Μπαρντ φρόντιζε τη μαμά της προτού εκείνη φύγει από τη ζωή, μπόρεσε να εφαρμόσει πολλές από τις κλασικές στρατηγικές αυτοεξυπηρέτησης: να κάνει μακρινούς περιπάτους, να κάνει γιόγκα κ.ο.κ. Αυτό που τη βοηθούσε περισσότερο να μετριάζει το άγχος της, όπως λέει, ήταν ότι γνώριζε ότι δεν ήταν η μητέρα της η πηγή της πίεσης: «Δεν ήταν η μητέρα μου, που με επιβάρυνε ψυχολογικά, ήταν το σύστημα».

Με αυτό, η Μπαρντ δεν αναφέρεται μόνο στα συστήματα περίθαλψης και υποστήριξης, τα οποία προσφέρουν ελάχιστα στους οικογενειακούς φροντιστές, αλλά στο ευρύτερο σύστημα των άγραφων κανόνων φροντίδας που ορίζουν τι πρέπει να κάνει ένα ‘καλό παιδί’ για τους ηλικιωμένους γονείς του. Το δοκίμιο που έγραψε αργότερα η Μπαρντ, με τίτλο «Η Καλή Κόρη» (The Good Daughter), με ενέπνευσε να επικοινωνήσω μαζί της για να ακούσω την ιστορία της.

Η αναδιαμόρφωση μιας κατάστασης μπορεί να μην φαίνεται ότι θα ελάφρυνε πολύ τα απτά βάρη της φροντίδας. Αλλά η αφαίρεση μιας πηγής συναισθηματικής απογοήτευσης ανάμεσα σε εσάς και τον μεγαλύτερο γονέα (ή άλλον συγγενή σας) μπορεί να σας χαρίσει έναν βαθμό ψυχικής ηρεμίας. Στην πραγματικότητα, η Κρίσερ λέει ότι η αλλαγή προοπτικής μπορεί να είναι ένα εξαιρετικά ισχυρό εργαλείο για τους φροντιστές – οι οποίοι παλεύουν τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.

Ένα καλό παράδειγμα είναι οι ενοχές του φροντιστή. Όταν έχετε μια επαναλαμβανόμενη σκέψη για το τι έπρεπε ή τι θα μπορούσατε να είχατε κάνει, δοκιμάστε να στρέψετε τον νου σας στα θετικά πράγματα που όντως κάνατε: Φάγαμε ένα ωραίο δείπνο. Δεν τσακωθήκαμε στο αυτοκίνητο. Τα παιδιά καθάρισαν την κουζίνα. Αυτή η τεχνική προέρχεται από τη γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία (CBT) και «είναι ένας καλός τρόπος να κάνουμε τον εγκέφαλό μας να σκεφτεί διαφορετικά», σύμφωνα με την Κρίσερ.

Δεχθείτε βοήθεια

Το να ζητάτε βοήθεια ίσως είναι αρκετά δύσκολο. Πολλοί φροντιστές, βρίσκοντας τα καθήκοντα τους συντριπτικά, διστάζουν να εμπλέξουν άλλους.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι όλοι χρειαζόμαστε βοήθεια. Η βοήθεια μπορεί να αφορά μικρά πράγματα. Ακόμη και τα πιο φαινομενικά απλά και ασήμαντα, όπως να πάρει κάποιος άλλος ψωμί από τον φούρνο, λέει η Κρίσερ. «Αν κάποιος σας ρωτήσει αν χρειάζεστε κάτι από το κατάστημα, μπορείτε κάλλιστα να ζητήσετε αυτά που θέλετε.»

Αφού κάνετε την αρχή, είναι πιο εύκολο να ζητήσετε και να δεχτείτε βοήθεια και με άλλους τρόπους, σημειώνει η Κρίσερ — και ίσως και να προσφέρετε βοήθεια σε αντάλλαγμα. «Υπάρχουν 53 εκατομμύρια οικογενειακοί φροντιστές», επισημαίνει. «Αυτό είναι περίπου ένας στους πέντε ενήλικες. Όλοι φροντίζουν κάποιον.»

Και όλοι χρειάζονται ένα διάλειμμα.

Του βουλευτή Dunleavey

Από τα «Προσωπικά Οικονομικά του Κίπλινγκερ»

Ένας διεθνής διαγωνισμός φωτογραφίας για τη διατήρηση της παραδοσιακής αισθητικής

Τον 20ο αιώνα, ο Αμερικανός φωτογράφος Ansel Adams (1902–1984) υποστήριζε: «Πιστεύω ότι υπάρχει ομορφιά σε όλα και ότι η φύση έχει την ικανότητα να μας εμπνέει όλους».

Αν και στις μέρες μας, η παρέμβαση σε μία φωτογραφία και η αλλοίωση της φυσικότητας του θέματος είναι κάτι το αρκετά συνηθισμένο, ο Διεθνής Διαγωνισμός Φωτογραφίας του NTD (NIPC) έχει αποστολή τη «διατήρηση της παραδοσιακής αισθητικής».

Οι συμμετέχοντες στον διαγωνισμό καλούνται να υποβάλουν φωτογραφίες τις οποίες δεν έχουν επεξεργαστεί ψηφιακά, αν και μπορούν να προσαρμόσουν τη φωτεινότητα, την ευκρίνεια και την ισορροπία χρωμάτων στις εικόνες τους. Στόχος του διαγωνισμού η ανάδειξη της φύσης και της δεξιοτεχνίας του φωτογράφου, η τεχνική αρτιότητα και το καλλιτεχνικό αισθητήριο.

Στην πέμπτη επανάληψή του, ο NIPC προσκαλεί ερασιτέχνες και επαγγελματίες φωτογράφους από όλο τον κόσμο να υποβάλλουν φωτεινές, νατουραλιστικές εικόνες που απεικονίζουν την ομορφιά και την ευγένεια, και να διαγωνιστούν για το πρώτο βραβείο των $5.000 ή για φωτογραφικά προϊόντα και εξοπλισμό αντίστοιχης αξίας.

Αιχμαλωτίζοντας την καλοσύνη

Ο Άγγλος φιλόσοφος Ρότζερ Σκράτον είχε πει: «Η φωτογραφία είναι διαφανής στο θέμα της, και αν μας ενδιαφέρει, αυτό συμβαίνει επειδή λειτουργεί ως υποκατάστατο του αντιπροσωπευόμενου πράγματος. Έτσι, αν κάποιος βρίσκει μια φωτογραφία όμορφη, είναι επειδή βρίσκει κάτι όμορφο στο θέμα της.»

Οι συμμετέχοντες μπορούν να υποβάλουν εικόνες σε δύο κατηγορίες του διαγωνισμού: α) Κοινωνία & Ανθρωπότητα, β) Φύση & Τοπίο. Τα θέματα μπορεί να αφορούν τον πολιτισμό, τον φυσικό κόσμο ή τις παραδοσιακές αξίες. Οι φωτογραφίες των φιναλίστ του 4ου NIPC περιελάμβαναν πορτραίτα, ανθρώπους στη δουλειά, οικογενειακές στιγμές, ερημιά, και άγρια ​​φύση.

Ο καταξιωμένος Άγγλος φωτογράφος Μάικλ Κέννα δήλωσε: «Η φωτογραφία τοπίου είναι ο πιο υπερβατικός τρόπος για να αποτυπώσεις την ήσυχη ομορφιά και την ενέργεια του κόσμου». Ο Κέννα αποτυπώνει τοπία με ένα «παραδοσιακό, μη ψηφιακό, ασημί φωτογραφικό μέσο» για περισσότερα από 50 χρόνια.

Οι κριτές του διαγωνισμού θα αξιολογήσουν τις τεχνικές δεξιότητες κάθε συμμετέχοντα και το καλλιτεχνικό όραμα των θετικών, ουσιαστικών εικόνων του.

Οι φωτογραφίες των φιναλίστ του 5ου NIPC θα παρουσιαστούν στο διαδίκτυο και σε έκθεση στη Νέα Υόρκη, από τις 25 έως τις 31 Ιανουαρίου 2026 (η ακριβής τοποθεσία πρόκειται να ανακοινωθεί αργότερα).

Οι συμμετέχοντες στον διαγωνισμό μπορούν να εμπνευστούν από τα λόγια του Ελβετοαμερικανού φωτογράφου Ρόμπερτ Φρανκ (1924–2019): «Υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να περιέχει η φωτογραφία: την ανθρωπιά της στιγμής».

Οι φωτογράφοι έχουν προθεσμία έως τις 31 Ιουλίου 2025 για να εγγραφούν στον 5ο NIPC.

Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφτείτε το Photo.NTDTV.com

Chee-Eam Chua, «Πρωινή σκηνή», Μαλαισία. Πρώτο βραβείο στην κατηγορία Φύση & Τοπίο, στον 4ο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας NTD. (Ευγενική παραχώρηση του Διεθνούς Διαγωνισμού Φωτογραφίας NTD)

 

Yuan-Kuei Chen, «Κορυφή», Ταϊβάν. Δεύτερο βραβείο στην κατηγορία Φύση & Τοπίο, στον 4ο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας NTD. (Ευγενική παραχώρηση του Διεθνούς Διαγωνισμού Φωτογραφίας NTD)

 

Allen Li , «The Twelve Apostles», Αυστραλία. Βραβείο Εξαιρετικής Τεχνικής στην κατηγορία Φύση & Τοπίο, στον 4ο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας NTD. (Ευγενική παραχώρηση του Διεθνούς Διαγωνισμού Φωτογραφίας NTD)

 

Wen-Hsien Lin, «Love», Ταϊβάν. Βραβείο Εξαιρετικής Τεχνικής στην κατηγορία Φύση & Τοπίο, στον 4ο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας NTD. (Ευγενική παραχώρηση του Διεθνούς Διαγωνισμού Φωτογραφίας NTD)

 

William Lee, «Yosemite Valley», Ηνωμένες Πολιτείες. Βραβείο Εξαιρετικής Τεχνικής στην κατηγορία Φύση & Τοπίο, στον 4ο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας NTD. (Ευγενική παραχώρηση του Διεθνούς Διαγωνισμού Φωτογραφίας NTD)

 

Wai-Leong Yap, «Longing», Μαλαισία. Πρώτο Βραβείο στην κατηγορία Κοινωνία & Ανθρωπότητα, στον 4ο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας NTD. (Ευγενική παραχώρηση του Διεθνούς Διαγωνισμού Φωτογραφίας NTD)

 

Ting-Hsin Chen, «Προστασία», Ταϊβάν. Δεύτερο Βραβείο στην κατηγορία Κοινωνία & Ανθρωπότητα, στον 4ο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας NTD. (Ευγενική παραχώρηση του Διεθνούς Διαγωνισμού Φωτογραφίας NTD)

 

Choo-Kia Ng, «Love», Μαλαισία. Τρίτο Βραβείο στην κατηγορία Κοινωνία & Ανθρωπότητα, στον 4ο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας NTD. (Ευγενική παραχώρηση του Διεθνούς Διαγωνισμού Φωτογραφίας NTD)

 

Willis Zhoe , «Memorial Day», Ηνωμένες Πολιτείες. Βραβείο Εξαιρετικής Τεχνικής στην κατηγορία Κοινωνία & Ανθρωπότητα, στον 4ο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας NTD. (Ευγενική παραχώρηση του Διεθνούς Διαγωνισμού Φωτογραφίας NTD)

 

Anthony Miu Kwok, «Brickcave Workers», Χονγκ Κονγκ. Βραβείο Εξαιρετικής Τεχνικής στην κατηγορία Κοινωνία & Ανθρωπότητα, στον 4ο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας NTD. (Ευγενική παραχώρηση του Διεθνούς Διαγωνισμού Φωτογραφίας NTD)

 

Stanley Wong, «More Butter Tea, Please», Καναδάς. Βραβείο Εξαιρετικής Τεχνικής στην κατηγορία Κοινωνία & Ανθρωπότητα, στον 4ο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας NTD. (Ευγενική παραχώρηση του Διεθνούς Διαγωνισμού Φωτογραφίας NTD)

 

David Wong, «Fall Over», Αυστραλία. Βραβείο Εξαιρετικής Τεχνικής στην κατηγορία Κοινωνία & Ανθρωπότητα, στον 4ο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας NTD. (Ευγενική παραχώρηση του Διεθνούς Διαγωνισμού Φωτογραφίας NTD)

 

Sudipto Das, «Computer Literacy», Ινδία. Βραβείο Εξαιρετικής Τεχνικής στην κατηγορία Κοινωνία & Ανθρωπότητα, στον 4ο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας NTD. (Ευγενική παραχώρηση του Διεθνούς Διαγωνισμού Φωτογραφίας NTD)

 

Vida Sun, «Το Φάλουν Ντάφα είναι καλό», Ταϊβάν. Βραβείο Εξαιρετικής Τεχνικής στην κατηγορία Κοινωνία & Ανθρωπότητα, στον 4ο Διεθνή Διαγωνισμό Φωτογραφίας NTD. (Ευγενική παραχώρηση του Διεθνούς Διαγωνισμού Φωτογραφίας NTD)

Γιατί η ανάγνωση σε έντυπη μορφή είναι καλύτερη για τον εγκέφαλο

Η νευροεπιστήμη δείχνει ότι το πώς διαβάζουμε — και όχι μόνο το τι διαβάζουμε — μπορεί να επηρεάσει θεμελιωδώς τις γνωστικές ικανότητες μας.

Ο εγκέφαλός μας όταν χρησιμοποιούμε οθόνες δεν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο όπως όταν διαβάζουμε βιβλία. Η νευροεπιστήμη δείχνει τώρα ότι η αντικατάσταση των σελίδων με τα εικονοστοιχεία δεν είναι απλώς μια αλλαγή μορφής, αλλά επηρεάζει το πώς ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται και αποθηκεύει πληροφορίες, με σημαντικές επιπτώσεις για τους αναγνώστες όλων των ηλικιών.

Τα παιδιά που έχουν έστω και ένα βιβλίο στο σπίτι είναι σχεδόν δύο φορές πιο πιθανό να επιτύχουν τους στόχους αναγνωσιμότητας και αριθμητικής από εκείνα που δεν έχουν, ανεξαρτήτως εισοδήματος, εκπαίδευσης ή γεωγραφίας. Πέρα από την ανάπτυξη βασικής αναγνωσιμότητας, τα φυσικά βιβλία ενισχύουν σημαντικές γονικές-παιδικές αλληλεπιδράσεις που ευθύνονται για την ανάπτυξη κοινωνικο-συναισθηματικών και γνωστικών δεξιοτήτων.

Αυτά τα πρώιμα πλεονεκτήματα συσσωρεύονται με την πάροδο του χρόνου. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με πρόσβαση σε βιβλία ολοκληρώνουν κατά μέσο όρο τρία επιπλέον χρόνια εκπαίδευσης σε σχέση με εκείνα που δεν έχουν — ενδεχομένως, η διαφορά μεταξύ ενός πτυχίου πανεπιστημίου και ενός απολυτηρίου λυκείου.

Η ανάγνωση είναι ανάγνωση. Ή μήπως όχι;

Αν τα βιβλία ενισχύουν τον εγκέφαλο, προκύπτει το εξής ερώτημα στον ολοένα και πιο ψηφιακό κόσμο μας: παίζει ρόλο το πώς διαβάζουμε όσο και το τι διαβάζουμε;

Τα αποτελέσματα μιας μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Social Psychology of Education δείχνουν ότι ενώ ο αριθμός των έντυπων βιβλίων σε ένα σπίτι ενισχύει κατά πολύ τις ακαδημαϊκές επιδόσεις, ο αριθμός των ηλεκτρονικών βιβλίων δεν συσχετίζεται με παρόμοιο τρόπο.

Αυτά τα αποτελέσματα υποδεικνύουν το φαινόμενο που οι ερευνητές έχουν ονομάσει «ανεπάρκεια των οθονών».

Αυτό το φαινόμενο αποδείχθηκε με σαφήνεια σε μια μεταανάλυση του 2024 που περιελάμβανε 49 μελέτες με χιλιάδες αναγνώστες από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο. Τα ευρήματα έδειξαν ότι τα άτομα που διάβαζαν σε οθόνες είχαν γενικά χειρότερη απόδοση στα τεστ κατανόησης σε σχέση με τους ομολόγους τους που διάβαζαν το ίδιο κείμενο σε έντυπη μορφή.

Αυτά τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν ότι τα οφέλη της ανάγνωσης εξαρτώνται, τουλάχιστον εν μέρει, από το μέσον ανάγνωσης.

Η υπνωτική επίδραση των οθονών

Η Τζίπι Χόροβιτς-Κράους, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Τεχνολογικού Ινστιτούτου του Ισραήλ και στο Ινστιτούτο Κένεντι Κρίγκερ του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, προσπάθησε να ανακαλύψει τους νευρωνικούς λόγους πίσω από το «φαινόμενο ανεπάρκειας της οθόνης».

Σε μία από τις μελέτες της, η Χόροβιτς-Κράους ζήτησε από 19 παιδιά ηλικίας 8 έως 12 ετών να υποβληθούν σε σάρωση MRI για να εκτιμήσουν τη συνδεσιμότητα των περιοχών του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην επεξεργασία γλώσσας και τη γνωστική λειτουργία.

Η έρευνά της έδειξε ότι τα παιδιά που περνούσαν περισσότερο χρόνο διαβάζοντας βιβλία είχαν περισσότερες συνδέσεις μεταξύ των περιοχών του εγκεφάλου που σχετίζονται με την επεξεργασία γλώσσας και τον έλεγχο της γνωστικής λειτουργίας. Αντίθετα, τα παιδιά που περνούσαν περισσότερο χρόνο σε οθόνες παρουσίασαν λιγότερες συνδέσεις μεταξύ αυτών των περιοχών.

Αυτές οι αλλαγές στο φλοιό του εγκεφάλου λόγω της έκθεσης σε οθόνες αρχίζουν νωρίς και μπορεί να οδηγήσουν σε ανεπαρκή ανάπτυξη περιοχών του εγκεφάλου που υποστηρίζουν διαδικασίες υψηλού επιπέδου, όπως η προσοχή, η μνήμη και οι κοινωνικές δεξιότητες.

Όπως είπε η Χόροβιτς-Κράους: «Ως αναπτυξιακοί γνωστικοί νευροεπιστήμονες, φοβόμαστε ότι ορισμένες ικανότητες — όπως η προσοχή, η ταχύτητα επεξεργασίας και ο ανασταλτικός έλεγχος — δεν θα αναπτυχθούν όπως θα έπρεπε».

Η επίδραση της οθόνης στην ανάπτυξη της προσοχής είναι εμφανής από πολύ νωρίς.

Η έκθεση στις οθόνες επηρεάζει τη συμπεριφορά

Οι ερευνητές έχουν μερικές θεωρίες για το γιατί παρατηρούνται αυτά τα αποτελέσματα. Η Τάμι Κατζίρ, ερευνήτρια και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Χάιφα, δήλωσε ότι η ανάγνωση από οθόνες αυξάνει το «γνωστικό φορτίο» — το επίπεδο πίεσης που ασκούμε στον εγκέφαλό μας όταν ολοκληρώνουμε μια εργασία.

«Σε αντίθεση με την παραδοσιακή ανάγνωση, οι ψηφιακοί αναγνώστες πρέπει ταυτόχρονα να κατανοούν το περιεχόμενο ενώ περιηγούνται στο κείμενο, λαμβάνοντας συνεχώς αποφάσεις για την κύλιση και διατηρώντας τη θέση τους στο υλικό», εξήγησε η Κατζίρ στην Epoch Times. Αυτό το φαινόμενο της «διαιρεμένης προσοχής» σημαίνει ότι η εργαζόμενη μνήμη μας προσπαθεί να διαχειριστεί πολλαπλές εργασίες ταυτόχρονα, μειώνοντας πιθανώς την ικανότητά μας για βαθιά κατανόηση.

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτές οι διαφορές στην προσοχή συνδέονται με τις διαφορές στις στρατηγικές ανάγνωσης μεταξύ ψηφιακών και έντυπων κειμένων.

Φανταστείτε ότι διαβάζετε το αγαπημένο σας μυθιστόρημα. Μήπως γυρνάτε συχνά λίγες σελίδες πίσω για να ξαναδείτε μια σημαντική λεπτομέρεια; Αυτή η φυσική τάση να ξαναδιαβάζουμε ίσως εξηγεί γιατί η ανάγνωση σε χαρτί έχει ακόμα πλεονεκτήματα σε σχέση με την ψηφιακή ανάγνωση, όπως έδειξε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Reading and Writing.

Οι ερευνητές εξόπλισαν 50 φοιτητές πανεπιστημίου με συσκευές που παρακολουθούσαν ακριβώς τις κινήσεις των ματιών τους καθώς διάβαζαν ένα επιστημονικό άρθρο έξι σελίδων. Οι μισοί το διάβασαν «παραδοσιακά» — σε χαρτί. Οι άλλοι μισοί το διάβασαν σε τάμπλετ. Παρόλο που και οι δύο ομάδες αφιέρωσαν τον ίδιο χρόνο στο υλικό, οι κινήσεις των ματιών τους έδειξαν μια εντελώς διαφορετική ιστορία.

Η παρακολούθηση των ματιών έδειξε ότι οι αναγνώστες της έντυπης έκδοσης προσέγγιζαν το κείμενο προσεκτικά — πρώτα το ΄σκάναραν΄ για να κατανοήσουν τη γενική εικόνα και μετά επέστρεφαν για να εξετάσουν μεμονωμένες περιοχές ενδιαφέροντος. Οι ψηφιακοί αναγνώστες, αντίθετα, προχωρούσαν στο περιεχόμενο σαν ταξιδιώτες σε μονόδρομο, σπάνια γυρίζοντας πίσω, ακόμα και στα πιο απαιτητικά σημεία.

Παρόλο που αφιέρωσαν τον ίδιο χρόνο στο υλικό, οι αναγνώστες του εντύπου είχαν κατά 24% καλύτερη κατανόηση του περιεχομένου. Αυτή η διαφορά θα μπορούσε να είναι το ισοδύναμο μεταξύ ενός A- και ενός C+ σε ένα διαγώνισμα.

Μία από τις αιτίες για αυτές τις διαφορές στον τρόπο ανάγνωσης προέρχεται από τις ιδιότητες του έντυπου μέσου. Η Κατζίρ ανέφερε ότι η ανάγνωση ενός φυσικού βιβλίου οδηγεί σε αυτό που αποκαλεί «ενσωματωμένη ανάγνωση».

«Η απτή εμπειρία τού να κρατάς ένα βιβλίο, να νιώθεις το βάρος του και να γυρνάς σελίδες υποστηρίζει τη χωρική μνήμη και βοηθά τους αναγνώστες να δημιουργήσουν έναν νοητικό χάρτη του κειμένου, διευκολύνοντας την κατανόηση και την ανάκληση», εξήγησε.

Οι οθόνες, από την άλλη πλευρά, τείνουν να ενθαρρύνουν αυτό που οι ερευνητές αποκαλούν «επιφανειακή ανάγνωση». Αντί για συνεχή και εστιασμένη ανάγνωση, τείνουμε να πηδάμε μεταξύ τμημάτων πιο συχνά και να ασχολούμαστε με μια επιφανειακή σάρωση αντί για βαθιά ανάλυση. Αυτό οδηγεί σε ασθενέστερη μνήμη, ιδιαίτερα για διαδοχικές λεπτομέρειες, καθώς οι αναγνώστες συχνά καταφεύγουν στον εντοπισμό λέξεων-κλειδιών αντί να επεξεργάζονται το κείμενο πλήρως.

Η Νταϊάν Μιζράχι, ερευνήτρια βιβλιοθηκάριος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Λος Άντζελες, παρατηρεί συχνά τα αποτελέσματα της «ενσωματωμένης ανάγνωσης» στους φοιτητές και στους ηθοποιούς του Χόλιγουντ.

«Οι ηθοποιοί συχνά αναφέρουν ότι μαθαίνουν τους ρόλους τους μέσα από την κίνηση και την κινητικότητα. Ένας σημαντικός λόγος για την προτίμηση του εντύπου είναι η απτή και πραγματική φύση του κειμένου», δήλωσε η Μιζράχι στην Epoch Times.

«Για αυτούς, είναι αληθινά μια απορρόφηση του κειμένου στο σώμα και την ψυχή τους.»

 Προς ένα oλοκληρωμένο μέλλον

Ακόμα και με αυτά τα ευρήματα, οι ερευνητές δεν έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι οθόνες είναι εξ ολοκλήρου επιβλαβείς — απαιτείται περισσότερη έρευνα για να προσδιοριστούν πλήρως οι επιπτώσεις τους.

Ο εικονογράφος Άρθουρ Ράντεμπαουγκ είχε φανταστεί ένα μέλλον όπου η τεχνολογία θα μεταμόρφωνε την εκπαίδευση: οι δάσκαλοι θα ήταν αυτοματοποιημένοι, οι μαθητές θα μάθαιναν πατώντας κουμπιά και οι οθόνες θα καταλάμβαναν τις αίθουσες διδασκαλίας. Αυτές οι προβλέψεις μπορεί να φαίνονταν αισιόδοξες όταν τις έκανε τη δεκαετία του 1950, αλλά η σημερινή πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη.

25 Μαΐου 1958, έκδοση του κυριακάτικου κόμικ του Άρθουρ Ράντεμπαουγκ Closer Than We Think.

 

Το μέλλον που είχε φανταστεί ο Ράντεμπαουγκ έχει φτάσει, αλλά όχι όπως το είχε οραματιστεί. Η υποσχόμενη πορεία προς τα εμπρός δεν είναι ούτε εξ ολοκλήρου ψηφιακή ούτε εξ ολοκλήρου έντυπη, αλλά στοχευμένα σχεδιασμένες εμπειρίες ανάγνωσης που αξιοποιούν τα πλεονεκτήματα κάθε μέσου. Όπως λέει η Χόροβιτς-Κράους: «Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω — η τεχνολογία είναι εδώ. Αλλά δεν μπορούμε και να εγκαταλείψουμε τα βιβλία».