ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΕΜΑΣ
Σάββατο, 26 Ιούλ, 2025
ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Μήνας: Ιούνιος 2025

Τραμπ: Tο Ιράν μας ειδοποίησε πριν επιτεθεί σε βάση στο Κατάρ

Από

Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, ανέφερε σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις 23 Ιουνίου, ότι το Ιράν είχε δώσει εκ των προτέρων προειδοποίηση σχετικά με την εκτόξευση πυραύλων που στόχευαν την αμερικανική στρατιωτική βάση Αλ Ουντέιντ στο Κατάρ.

Ο ίδιος δήλωσε: «Το Ιράν απάντησε επισήμως στην εξάλειψη των πυρηνικών τους εγκαταστάσεων με μια εξαιρετικά αδύναμη αντίδραση, όπως την περιμέναμε, την οποία αντιμετωπίσαμε με επιτυχία».

Ο πρόεδρος εξήγησε περαιτέρω ότι η ιρανική εκτόξευση περιλάμβανε συνολικά 14 πυραύλους, εκ των οποίων, όπως ισχυρίστηκε: «Οι 13 καταρρίφθηκαν και επετράπη σε έναν να συνεχίσει προς κατεύθυνση δίχως απειλή».

Η επίθεση με πυραύλους της Τεχεράνης ήρθε ως απάντηση στην αεροπορική επιδρομή που διέταξε ο Τραμπ το περασμένο Σαββατοκύριακο εναντίον τριών ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων.

Ο ίδιος εξέφρασε την ικανοποίησή του για την εξέλιξη των γεγονότων, δηλώνοντας: «Είμαι ευτυχής που αναφέρω ότι ΚΑΝΕΝΑΣ Αμερικανός δεν τραυματίστηκε και οι ζημιές ήταν ελάχιστες. Το σημαντικότερο, τα έχουν εκτονώσει όλα και, ελπίζω, δεν θα υπάρξει άλλη μισαλλοδοξία».

Ο Τραμπ ευχαρίστησε επίσης το Ιράν, σημειώνοντας: «Θέλω να ευχαριστήσω το Ιράν που μας έδωσε έγκαιρη ειδοποίηση – αυτό επέτρεψε να μην υπάρξουν ανθρώπινα θύματα ή τραυματισμοί».

Το ρεπορτάζ βρίσκεται σε εξέλιξη και θα υπάρξουν νεότερες ενημερώσεις με περισσότερες λεπτομέρειες

Οι ΗΠΑ ανοικτές σε αλλαγή καθεστώτος στο Ιράν

Από

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου φάνηκαν να αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο αλλαγής καθεστώτος μετά τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς σε πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Με ανάρτησή του στο Truth Social, ο Τραμπ άφησε να εννοηθεί ότι το ισλαμικό καθεστώς που κυβερνά το Ιράν από το 1979 θα μπορούσε να ανατραπεί, εν μέσω αεροπορικών επιδρομών άνω της μίας εβδομάδας μεταξύ Ιράν και Ισραήλ. Οι ΗΠΑ έπληξαν πολλαπλές πυρηνικές εγκαταστάσεις με στόχο να αποτρέψουν την Τεχεράνη από την απόκτηση πυρηνικών όπλων.

«Δεν είναι πολιτικά ορθό να χρησιμοποιεί κανείς τον όρο “αλλαγή καθεστώτος”», έγραψε ο Τραμπ το απόγευμα της Κυριακής. «Αλλά αν το σημερινό ιρανικό καθεστώς δεν μπορεί να κάνει το Ιράν σπουδαίο ξανά, γιατί να μην υπάρξει αλλαγή καθεστώτος;»

Το πρωί της Δευτέρας, η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Κάρολαϊν Λέβιτ, δήλωσε στο ABC News πως «αν το ιρανικό καθεστώς αρνηθεί να προσέλθει σε ειρηνική, διπλωματική λύση —κάτι στο οποίο ο πρόεδρος συνεχίζει να επιδιώκει— γιατί να μη στερήσει ο ιρανικός λαός την εξουσία από αυτό το εξαιρετικά βίαιο καθεστώς; Η στάση μας δεν έχει αλλάξει», τόνισε.

Αναφορικά με τη δήλωση Τραμπ στο Truth Social, η Λέβιτ επισήμανε ότι ο πρόεδρος απλώς έθεσε ένα ερώτημα και υπογράμμισε πως «όσον αφορά τη στρατιωτική μας στάση, αυτή δεν έχει μεταβληθεί».

Ούτε ο Τραμπ, ούτε η Λέβιτ υπονόησαν ευθέως την ανατροπή του ισλαμικού καθεστώτος υπό τον αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ούτε ανέφεραν ότι οι ΗΠΑ πρέπει να διαδραματίσουν ενεργό ρόλο στην ανατροπή του.

Την ίδια στιγμή, ο αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς, ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο και ο υπουργός Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ δήλωσαν την Κυριακή ότι η διοίκηση Τραμπ δεν στοχεύει στην απομάκρυνση του σημερινού καθεστώτος, αλλά στη διάλυση των πυρηνικών του εγκαταστάσεων ώστε να αποτραπεί η απόκτηση πυρηνικών όπλων.

«Δεν επιδιώκουμε αλλαγή καθεστώτος. Επιθυμούμε το τέλος του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Βανς στο ABC News την Κυριακή.

Ο Ρούμπιο, μιλώντας στην CBS News, σημείωσε ότι οι αεροπορικές επιδρομές δεν συνιστούν «επίθεση στο Ιράν ή στον ιρανικό λαό» και πρόσθεσε: «Δεν πρόκειται για κίνηση αλλαγής καθεστώτος».

Οι υπαινιγμοί για αλλαγή καθεστώτος από τον Λευκό Οίκο ενδέχεται να προκαλέσουν αντιδράσεις από Ρεπουμπλικανούς που στηρίζουν τον Τραμπ. Η βουλευτής Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν, σε ανάρτησή της στην πλατφόρμα Χ, έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι οι ΗΠΑ δεν πρέπει να συμμετάσχουν στη διαμάχη Ισραήλ-Ιράν.

Μετά τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς, έγραψε την Κυριακή: «Δεν θέλω άλλη αμερικανική εμπλοκή σε ξένες συγκρούσεις. Οι Αμερικανοί φοβούνται πλέον επιθέσεις Ιρανών τρομοκρατών εντός των ΗΠΑ και το ενδεχόμενο να συρθούν σε νέο πόλεμο», σημειώνει. «Αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν ή καταστράφηκαν σωματικά και ψυχικά εξαιτίας των αλλαγών καθεστώτος, των ξένων πολέμων και των κερδών της αμυντικής βιομηχανίας».

Την Κυριακή και τη Δευτέρα, κορυφαίοι αξιωματούχοι του Ιράν απείλησαν με αντίποινα ως απάντηση στις επιδρομές, χωρίς να αποκαλύψουν λεπτομέρειες. Μετά τις αεροπορικές επιθέσεις του 2020, που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο του διοικητή Κασίμ Σουλεϊμανί, το Ιράν είχε ρίξει ρουκέτες σε αμερικανικές βάσεις στη Μέση Ανατολή, ενώ σύμφωνα με τα κρατικά μέσα ενημέρωσης, το ιρανικό κοινοβούλιο είχε τότε ψηφίσει το κλείσιμο του Στενού του Ορμούζ, ενός στρατηγικής σημασίας περάσματος για το παγκόσμιο εμπόριο.

Ο υποστράτηγος Αμίρ Χανταμί, διά του κρατικού πρακτορείου ειδήσεων, προειδοποίησε ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες θα βρεθούν αντιμέτωπες με ιρανικά αντίποινα», ενώ ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν είχε δηλώσει μία ημέρα νωρίτερα πως «όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά».

Ο Βανς επανέλαβε την Κυριακή πως «δεν θα πατήσουν αμερικανικά στρατεύματα σε ιρανικό έδαφος», διευκρινίζοντας ότι δεν προβλέπεται ανάπτυξη χερσαίων αμερικανικών δυνάμεων. Τόνισε δε ότι ο Τραμπ έχει καταστήσει σαφές πως οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν μακρόχρονη σύρραξη με το Ιράν.

«Πιστεύω ότι έχουμε καθυστερήσει σημαντικά το πυρηνικό τους πρόγραμμα», πρόσθεσε. «Θα χρειαστούν πολλά χρόνια προτού οι Ιρανοί καταφέρουν να αναπτύξουν πυρηνικά όπλα.»

Ο πρώην επικεφαλής της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας της Κίνας καταδικάστηκε σε θάνατο

Από

Ο πρώην επικεφαλής της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας της Κίνα, Λιου Γιεουτζίν, καταδικάστηκε σε θάνατο με διετή αναστολή για διαφθορά, σύμφωνα με απόφαση δικαστηρίου στην επαρχία Φουτζιάν της νοτιοανατολικής Κίνας, που εκδόθηκε στις 23 Ιουνίου. Το δικαστήριο επέταξε επίσης τη δήμευση όλων των προσωπικών περιουσιακών στοιχείων του Λιου.

Οι κινεζικές αρχές υποστήριξαν ότι ο Λιου καταχράστηκε τη θέση του από το 1992 έως το 2020, μεταξύ των οποίων και ως διευθυντής της Διεύθυνσης Καταπολέμησης Ναρκωτικών στο υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας, για να εξυπηρετήσει ιδιώτες και εταιρείες με επιχειρηματικές δραστηριότητες και δανειοδοτήσεις. Σε αντάλλαγμα, φέρεται να έλαβε πληρωμές άνω των 121 εκατ. γουάν, περίπου 14,5 εκατ. ευρώ. Ο Λιου τέθηκε υπό εξέταση τον Μάρτιο του 2024, τέσσερα χρόνια μετά την αποχώρησή του ως πρώτος αντικατασταλτικός επίτροπος του κινεζικού καθεστώτος σε αντιυπουργικό επίπεδο.

Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, ανακοινώθηκε επίσημα το κατηγορητήριο εις βάρος του, το οποίο περιλάμβανε απιστία προς το κόμμα, παρεμπόδιση έρευνας, παράνομη κατοχή διαβαθμισμένων εγγράφων, κατάχρηση εξουσίας και δωροδοκία. Αποβλήθηκε επίσης από το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας, κάτι που θεωρείται βαρύτατη ποινή η οποία συνήθως σηματοδοτεί το τέλος της πολιτικής πορείας και της προστασίας από το κόμμα, με αποτέλεσμα ο αποδιοπομπαίος να υπάγεται εξ ολοκλήρου στο σύνηθες δικαστικό σύστημα.

Η πτώση του Λιου ερμηνεύεται ως μέρος της ευρύτερης προσπάθειας του επικεφαλής του ΚΚΚ, Σι Τζινπίνγκ, να εκκαθαρίσει στελέχη που πρόσκεινται στον πρώην επικεφαλής ασφαλείας της Κίνας, Μενγκ Τζιάντζου, ο οποίος έχασε ο ίδιος τη θέση του κατά την «εκστρατεία κατά της διαφθοράς» του 2018. Ο Λιου θεωρείτο στενός συνεργάτης του Μενγκ.

Το 2010, ο τότε υπουργός Δημόσιας Ασφάλειας Μενγκ τον προήγαγε στη θέση του διευθυντή της Διεύθυνσης Καταπολέμησης Ναρκωτικών, την οποία διατήρησε για τέσσερα χρόνια. Η κορυφαία στιγμή στην καριέρα του ήρθε το 2011, όταν ηγήθηκε μεγάλης επιχείρησης για την εξάρθρωση κυκλώματος διακίνησης ναρκωτικών που είχε δολοφονήσει 13 Κινέζους ναυτικούς στον ποταμό Μεκόνγκ, υπόθεση που ενίσχυσε σημαντικά τη θέση του στο μηχανισμό ασφαλείας.

Για το ΚΚΚ, η διεθνής σύλληψη και έκδοση ξένων διακινητών ναρκωτικών ώστε να δικαστούν στην Κίνα αποτέλεσε ορόσημο που ανέδειξε τη διευρυνόμενη διεθνή εμβέλεια του καθεστώτος. Το 2016, το υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας χρηματοδότησε την παραγωγή της ταινίας «Επιχείρηση Μεκόνγκ», ενός αστυνομικού θρίλερ που εξυμνεί το έργο της κινεζικής αστυνομίας, με τον Λιου να λειτουργεί ως βασικός σύμβουλος. Η ταινία σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία και έκτοτε θεωρείται εμβληματικό δείγμα του λεγόμενου «προπαγανδιστικού σινεμά κύριας μελωδίας» του ΚΚΚ.

Το 2015, ο Λιου διορίστηκε επικεφαλής της αντιτρομοκρατικής, με καθήκον τη σκλήρυνση του ελέγχου του Πεκίνου στην απομακρυσμένη επαρχία Σιντζιάνγκ. Η περιοχή αυτή συνορεύει με το Αφγανιστάν, έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς οπίου παγκοσμίως, γεγονός που ενέτεινε τις ανησυχίες Κινέζων αξιωματούχων για πιθανή σύμπραξη διακινητών ναρκωτικών και αυτονομιστών, με στόχο τη χρηματοδότηση ενεργειών κατά του καθεστώτος.

Η θητεία του στην αντιτρομοκρατική συνέπεσε με την όξυνση της διεθνούς κριτικής για την κατάσταση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σιντζιάνγκ, ιδίως λόγω της μαζικής κράτησης Ουιγούρων και άλλων μουσουλμανικών μειονοτήτων σε αποκαλούμενα στρατόπεδα «επανεκπαίδευσης». Επιζώντες των δομών αυτών έχουν περιγράψει περιστατικά καταναγκαστικής εργασίας, στείρωσης, πολιτικής κατήχησης και άλλων καταχρήσεων, σύμφωνα με οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει αναγνωρίσει τις διώξεις στη Σιντζιάνγκ ως γενοκτονία.

Η Ισπανία εξαιρείται από τον στόχο του 5% του ΝΑΤΟ

Από

Συμφωνία με το ΝΑΤΟ ώστε να εξαιρεθεί από τον στόχο δαπανών για την άμυνα που αντιστοιχεί στο 5% του ΑΕΠ της έχει συνάψει η Ισπανία, όπως ανακοίνωσε την Κυριακή ο πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσεθ. «Δεν πρόκειται να δαπανήσουμε το 5% του ΑΕΠ μας για την άμυνα, αλλά η συμμετοχή, το βάρος και η νομιμοποίησή μας στο ΝΑΤΟ παραμένουν αδιαπραγμάτευτα», δήλωσε ο Σάντσεθ κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής ομιλίας στις 22 Ιουνίου.

Οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες τους μετά τις πιέσεις που άσκησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, απαιτώντας την αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ, έναντι του τρέχοντος στόχου 2%.

Ο Σάντσεθ, επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, προχώρησε στις δηλώσεις αυτές ενόψει της διήμερης συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στη Χάγη, η οποία ξεκινά την Τρίτη. Τόνισε: «Σεβόμαστε πλήρως τη νόμιμη επιθυμία άλλων χωρών να αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες. Εμείς όμως δεν θα το κάνουμε», προσθέτοντας ότι η Ισπανία μπορεί να καλύψει όλες τις δεσμεύσεις της απέναντι στο ΝΑΤΟ όσον αφορά προσωπικό ή εξοπλισμό δαπανώντας μόλις το 2,1% του ΑΕΠ της. Την περασμένη Πέμπτη, ο Σάντσεθ ενημέρωσε τον νέο γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, για την πρόθεση της Ισπανίας να εξαιρεθεί από το εν λόγω όριο.

Η Ισπανία καταγράφει σήμερα τις χαμηλότερες αμυντικές δαπάνες στη Συμμαχία, με ποσοστό 1,28% σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΝΑΤΟ. Την Παρασκευή, ο Ντόναλντ Τραμπ σχολίασε: «Η Ισπανία πρέπει να πληρώσει ό,τι πληρώνουν και οι υπόλοιποι», επικρίνοντας την αδυναμία της Μαδρίτης να ακολουθήσει τα σχετικά στάνταρντ.

Σε συνέντευξη Τύπου πριν από τη σύνοδο στις 23 Ιουνίου, ο Μαρκ Ρούτε ρωτήθηκε σχετικά με το γιατί επέτρεψε την εξαίρεση στην Ισπανία και ποιο μήνυμα στέλνει αυτό σε άλλες χώρες που ενδεχομένως δεν θεωρούν απαραίτητη την επίτευξη του στόχου του 5%. Ο Ρούτε απάντησε: «Πάντα είχα τον ύψιστο σεβασμό για τη συμβολή της Ισπανίας στο ΝΑΤΟ. Η εξαίρεση έγκειται στο ότι η Ισπανία πιστεύει πως μπορεί να επιτύχει τους στόχους της με ποσοστό 2,1%».

Ο ίδιος πρόσθεσε: «Το ΝΑΤΟ είναι απολύτως πεπεισμένο πως η Ισπανία θα χρειαστεί να φτάσει το 3,5% συνολικά». Προς το παρόν, καμία χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ δεν διαθέτει το 5% του ΑΕΠ της για αμυντικές δαπάνες· η Πολωνία πλησιάζει περισσότερο, με 4,12%. Πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων η Ιταλία και ο Καναδάς, συνεχίζουν να υστερούν και έναντι του υπάρχοντος στόχου 2%.

Τον Μάρτιο, ο πρωθυπουργός της Σουηδίας Ουλφ Κρίστερσον είχε δηλώσει πως η χώρα του στοχεύει να αυξήσει τις άμυνες δαπάνες στο 3,5% του ΑΕΠ έως το 2030, με ρυθμούς σημαντικά ταχύτερους από τα προηγούμενα σχέδια. Τότε είχε επισημάνει ότι αναμένεται σύντομα νέα οδηγία του ΝΑΤΟ για δαπάνες μεταξύ 3% και 4% του ΑΕΠ.

Η Σουηδία, μετά από πολιτική στρατιωτικής ουδετερότητας που κράτησε περισσότερα από 200 χρόνια, έσπασε την παράδοση αυτή με την ένταξή της στο ΝΑΤΟ τον Μάρτιο του 2024. Η Νορβηγία πέτυχε τον στόχο 2% το 2024 και σκοπεύει να διπλασιάσει το σημερινό της ποσοστό δαπανών έως το 2036.

Ζητήματα στη σκιά της συνόδου είναι και οι επιπτώσεις των αμερικανικών βομβαρδιστικών B2 σε τρεις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις —Φορντόου, Νατάνζ και Ισφαχάν— στις 21 Ιουνίου. Οι συγκρούσεις μεταξύ Ιράν και Ισραήλ οξύνθηκαν στις 13 Ιουνίου, μετά τα χτυπήματα του ισραηλινού πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου σε ιρανικό έδαφος. Το Ιράν δήλωσε τη Δευτέρα ότι επεκτείνει το εύρος των «νόμιμων στόχων» για τις ένοπλες δυνάμεις του, υποστηρίζοντας: «Δεν θα συμφωνούσα πως αυτό παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Ό,τι έκαναν οι ΗΠΑ», είπε χαρακτηριστικά ο Ρούτε.

Τον Ιούνιο, ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Πιτ Χέγκσεθ εξέφρασε την πεποίθηση ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ θα συμμορφωθούν με την απαίτηση της Ουάσιγκτον για αυξημένες αμυντικές δαπάνες. «Για να είμαστε συμμαχία, πρέπει να είμαστε κάτι περισσότερο από σημαίες· να είμαστε σχηματισμοί, κάτι περισσότερο από διασκέψεις», τόνισε σε συνάντηση υπουργών Άμυνας στις Βρυξέλλες. «Είμαστε εδώ για να συνεχίσουμε το έργο που ξεκίνησε ο πρόεδρος Τραμπ: μια δέσμευση για δαπάνες 5% σε όλη τη Συμμαχία — κάτι που πιστεύουμε πως θα γίνει, που πρέπει να έχει υλοποιηθεί έως τη σύνοδο κορυφής στη Χάγη αργότερα μέσα στον μήνα».

Με την συμβολή των Reuters και Γκάι Μπέρκελ

Ο Τραμπ στη Χάγη για κρίσιμη σύνοδο του ΝΑΤΟ – Στόχος η αύξηση αμυντικών δαπανών

Από

Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, καταφθάνει στη Χάγη στις 24 Ιουνίου για μια καθοριστική σύνοδο του ΝΑΤΟ με σκοπό τη δέσμευση των συμμάχων για πρωτοφανείς αυξήσεις στις αμυντικές δαπάνες—αίτημα που προωθεί αδιάλειπτα εδώ και χρόνια. Η φετινή σύνοδος αναμένεται να υιοθετήσει έναν φιλόδοξο νέο στόχο: οι χώρες-μέλη να δαπανούν το 5% του ΑΕΠ τους για την άμυνα, υπερδιπλασιάζοντας το σημερινό όριο του 2%.

Το ταχύτατο 24ωρο πέρασμά του από την Ολλανδία πραγματοποιείται εν μέσω σφοδρών γεωπολιτικών εντάσεων στην Μέση Ανατολή. Η σύγκρουση μεταξύ Ιράν και Ισραήλ εισέρχεται στη 10η ημέρα της, ενώ η ένταση κλιμακώθηκε ακόμη περισσότερο μετά από αεροπορικές επιθέσεις των ΗΠΑ το περασμένο Σαββατοκύριακο σε τρεις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, με στόχο την ανάσχεση της πυρηνικής φιλοδοξίας της Τεχεράνης. Υπό το βάρος αυτής της κρίσης, ο Αμερικανός πρόεδρος περιορίζει τη συμμετοχή του και στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, όπως έκανε και μια εβδομάδα νωρίτερα στη σύντομη εμφάνισή του στη σύνοδο των G7 στον Καναδά.

Παρά τη συμπιεσμένη ατζέντα, αναμένεται να τεθούν επί τάπητος κι άλλα φλέγοντα ζητήματα: ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας και η μελλοντική αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ευρώπη. Το ενδιαφέρον εστιάζεται επίσης στις συναντήσεις του Τραμπ με τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν—τον οποίο επέκρινε για τις θέσεις του ως προς το Ιράν—και με την πρωθυπουργό της Δανίας Μέτε Φρέντερικσεν, η οποία έχει εκφράσει τις επιφυλάξεις της για το ενδιαφέρον του Τραμπ να αποκτήσει τη Γροιλανδία.

Νέος στόχος αμυντικών δαπανών

Η φετινή σύνοδος στη Χάγη επικεντρώνεται κυρίως στην υιοθέτηση ενός νέου στόχου για τις αμυντικές δαπάνες των κρατών-μελών. Ο Τραμπ έχει εδώ και καιρό επικρίνει τους Ευρωπαίους συμμάχους του για το «άδικο μερίδιο» που επωμίζονται εντός της Συμμαχίας. Από την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο τον Ιανουάριο, έχει εντείνει την πίεση προς τους εταίρους για σημαντική αύξηση των συνεισφορών.

Σε απάντηση, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Μαρκ Ρούτε, πρότεινε να αυξηθεί ο ελάχιστος στόχος από το 2% στο 5% του ΑΕΠ ετησίως. Η πρότασή του διαρθρώνεται σε δύο σκέλη: το 3,5% να διατίθεται απευθείας σε αμυντικές δαπάνες και το υπόλοιπο 1,5% σε υποδομές και αμυντική βιομηχανία.

Η πρόταση έχει ήδη κερδίσει έδαφος, με όλο και περισσότερα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ—μεταξύ αυτών και η Γερμανία—να τάσσονται υπέρ. Η φετινή σύνοδος αναμένεται να επικυρώσει τον νέο αυτό στόχο, με τις ενστάσεις να επικεντρώνονται στο χρονοδιάγραμμα και τον τρόπο υλοποίησής του. Ανώτατος Αμερικανός αξιωματούχος δήλωσε σε δημοσιογράφους: «Ο πρόεδρος σκοπεύει να εξασφαλίσει μια ιστορική δέσμευση για το 5% στις αμυντικές δαπάνες από τους συμμάχους του ΝΑΤΟ, που θα ενισχύσει τη στρατιωτική ισχύ της Συμμαχίας και θα διασφαλίσει μεγαλύτερη σταθερότητα στην Ευρώπη και παγκοσμίως».

Ο ίδιος ανέφερε ακόμη: «Ο Τραμπ θα πιέσει τους συμμάχους στη σύνοδο να ενισχύσουν τις βιομηχανικές δυνατότητες και τις εφοδιαστικές αλυσίδες για την παραγωγή των κρίσιμων ορυκτών, των υποδομών, των οπλικών συστημάτων και των άλλων προϊόντων που είναι απαραίτητα στην άμυνα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους».

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, σήμερα 23 από τις 32 χώρες–μέλη πληρούν το ήδη υπάρχον όριο του 2% (το οποίο θεσπίστηκε το 2014 μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία). Το νέο φιλόδοξο 5% αντανακλά την αυξανόμενη πεποίθηση ότι η Ευρώπη οφείλει να αναλάβει μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στην ασφάλειά της. Όπως σημειώνουν οι αναλυτές του Brookings Institution, Τζέιμς Γκολντγκάιερ και Σόφι Ρόουζ: «Οι Ευρωπαίοι έχουν αντιληφθεί πως στο μέλλον θα πρέπει να κρατήσουν οι ίδιοι στα χέρια τους την ασφάλεια και την άμυνά τους. Η παραδοχή αυτή ενισχύει το ΝΑΤΟ και δη έπρεπε να είχε συμβεί και νωρίτερα».

Το χρονοδιάγραμμα παραμένει αμφιλεγόμενο: ορισμένοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ προκρίνουν ως ορίζοντα το 2035, ενώ αρκετές χώρες—λόγω αμεσότερων κινδύνων—ζητούν νωρίτερη υλοποίηση. Όπως επισημαίνει η Σάρα Μάλερ, λέκτορας διεθνών σχέσεων, «Οι Βαλτικές πιέζουν για το 2030, όμως οι περισσότερες χώρες προτιμούν μεταγενέστερο στόχο. Ωστόσο, η ομάδα του Τραμπ δείχνει αποφασισμένη να επιταχύνει τις διαδικασίες».

Η Ισπανία αντιστέκεται στον νέο στόχο του ΝΑΤΟ

Καθώς το ΝΑΤΟ επιδιώκει τη μέγιστη δυνατή συναίνεση, ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Πέδρο Σάντσεθ προανήγγειλε την προηγούμενη εβδομάδα πως η χώρα του δεν θα δεσμευτεί στον προτεινόμενο στόχο του 5% επί του ΑΕΠ. Όπως ανέφερε στις 21 Ιουνίου, «Είχα καταλήξει σε συμφωνία με το ΝΑΤΟ για εξαίρεση από τον στόχο του 5%». Η Ισπανία ξόδεψε φέτος σχεδόν 1,3% του ΑΕΠ της για την άμυνα, καταγράφοντας το χαμηλότερο σχετικό ποσοστό μεταξύ των μελών.

Η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ευρώπη

Η κυβέρνηση Τραμπ έχει επαναβεβαιώσει τη δέσμευσή της στην υπεράσπιση των ευρωπαϊκών συμμάχων—όπως υπογράμμισε και ο Αμερικανός μόνιμος αντιπρόσωπος στο ΝΑΤΟ, Μάθιου Γουίτακερ, σε συνέδριο ασφάλειας στην Εσθονία τον Μάιο. Η πρόσφατη πρόταση τοποθέτησης της υποστρατηγού της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, Αλέξης Γκρίνκεβιτς, ως ανώτατης στρατιωτικής διοίκησης του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη δείχνει παράλληλα τη συνέχιση της αμερικανικής δέσμευσης στις πυρηνικές αποτρεπτικές δυνατότητες της Συμμαχίας.

Την ίδια στιγμή, πλήθος αναλυτών αναμένει μείωση της αμερικανικής παρουσίας στην Ευρώπη το φετινό καλοκαίρι. Αυξάνονται οι φωνές, κυρίως από συντηρητικούς κύκλους, υπέρ ενός περιορισμένου αποτυπώματος και ταυτόχρονης μεταφοράς δυνάμεων και μέσων στην ευρύτερη περιοχή της Ινδο-Ειρηνικής, ως ανάχωμα στην ανερχόμενη ισχύ της Κίνας. Όπως γράφουν οι Γκολντγκάιερ και Ρόουζ: «Οι υποστηρικτές της προσέγγισης αυτής θεωρούν την Κίνα τη μεγαλύτερη απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ και υποστηρίζουν πως οι Ευρωπαίοι οφείλουν να αναλάβουν το κύριο βάρος της αποτροπής της Ρωσίας».

Αμερικανοί αξιωματούχοι, περιλαμβανομένου του Γουίτακερ, έχουν αφήσει να εννοηθεί πως βρίσκεται σε εξέλιξη αξιολόγηση της δύναμης των ΗΠΑ στην Ευρώπη, με πιθανές ανακοινώσεις αποχωρήσεων στρατευμάτων μετά τη σύνοδο. Όπως τονίζει η Μάλερ, «Η επικείμενη ανακοίνωση θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον – όλοι θα περιμένουν να δουν πώς ακριβώς θα διαμορφωθεί το νέο σχέδιο του Πενταγώνου για την ευρωπαϊκή ήπειρο».

Δανία και Γροιλανδία

Ιδιαίτερη βαρύτητα αποκτά στη φετινή σύνοδο η συνάντηση του Τραμπ με την πρωθυπουργό της Δανίας Μέτε Φρέντερικσεν, δεδομένης της έντασης που πυροδότησε το αμερικανικό ενδιαφέρον για τη Γροιλανδία. Πιθανή επαναφορά στους αμερικανικούς προβληματισμούς για την πιθανή ανεξαρτησία της Γροιλανδίας και την αυξανόμενη επιρροή Ρωσίας και Κίνας στην Αρκτική.

Τα τελευταία οκτώ χρόνια, τόσο η κυβέρνηση Τραμπ όσο και αυτή του Τζο Μπάιντεν εξέφραζαν ανησυχία για την τάση της αυτόνομης δανικής επικράτειας προς ανεξαρτησία. Οι εξελίξεις στην Αρκτική, με αφορμή την κλιματική αλλαγή, εντείνουν τον ανταγωνισμό και την ένταση ξένων δυνάμεων. Όπως επισημαίνει ο Μπέργκμαν, «Η συνάντηση Φρέντερικσεν-Τραμπ θα πρέπει να παρακολουθηθεί στενά. Η Δανή πρωθυπουργός δεν έχει επισκεφθεί ακόμη την Ουάσιγκτον, ενώ η διμερής σχέση έχει δεχθεί πλήγματα—γεγονός ανησυχητικό αν σκεφτεί κανείς πως η Δανία υπήρξε διαχρονικά μεταξύ των πλέον φιλοαμερικανικών κρατών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Κυρώσεις κατά της Ρωσίας

Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι καλούν τον Τραμπ να υλοποιήσει προηγούμενες απειλές του για αυστηρότερες κυρώσεις κατά της Ρωσίας λόγω της συνεχιζόμενης σύρραξης στην Ουκρανία. Αν και πρόσφατα άφησε να διαφανεί μια σκληρότερη στάση, στη σύνοδο των G7 εμφανίστηκε διστακτικός: «Οι κυρώσεις μας κοστίζουν πολλά χρήματα», δήλωσε, ενώ άσκησε κριτική στους ηγέτες των G7 για τον αποκλεισμό της Ρωσίας από το τότε G8 το 2014: «Ήταν τεράστιο λάθος, δεν θα είχατε αυτόν τον πόλεμο, θα είχατε τον αντίπαλο στο ίδιο τραπέζι».

Την ίδια στιγμή ακύρωσε προγραμματισμένη συνάντηση με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, προκειμένου να επικεντρωθεί εκ νέου στην κρίση με το Ιράν. Η Μάλερ σχολιάζει: «Δεν περιμένω να υπάρξουν σημαντικές ανακοινώσεις για την Ουκρανία — προτεραιότητα του προέδρου παραμένει η λήξη του πολέμου μέσω συνομιλιών Μόσχας και Κιέβου».

Η εκπαιδευτική κρίση της Σουηδίας

Από

Σχολιασμός

Έως την δεκαετία του 1960, το δημόσιο σύστημα σχολείων της Σουηδίας ήταν από τα καλύτερα του κόσμου. Τα ποσοστά αλφαβητισμού της χώρας ήταν σχεδόν 100%, και οι μαθητές τα πήγαιναν καλά στα μαθηματικά, φυσική, χημεία, και ανάγνωση. Η εκπαίδευση είχε ρόλο κοινωνικού σταθμιστή, ένα όχημα για κοινωνική κινητικότητα, και καταλύτης για οικονομική πρόοδο. Ωστόσο, αυτή η πηγή εθνικής υπερηφάνειας έχει εκφυλιστεί σε αίτιο κοινωνικής ανησυχίας. Σήμερα, τα σουηδικά σχολεία αντιμετωπίζουν πολλές προκλήσεις, όπως την μείωση βαθμολογίας των διεθνών κατατάξεων, διαφορετική ποιότητα, παράλογη αύξηση βαθμών, και θέματα πειθαρχίας.

Αυτή η αλλαγή άρχισε την δεκαετία του 1960, όταν οι κυβερνώντες Σοσιαλιστές Δημοκράτες της Σουηδίας εισήγαγαν μεταρρυθμίσεις για να «δημοκρατικοποιήσουν» την εκπαίδευση μέσω αντικατάστασης του συμβατικού σχολικού συστήματος — που πρόσφερε διαφορετικά ακαδημαϊκά και εργατικά μονοπάτια στους μαθητές και έδινε έμφαση στην παραδοσιακή εκπαίδευση, την πειθαρχία, και την θέση του δασκάλου — με ένα μοντέλο ίδιο για όλα. Αυτό το σύστημα επίσης επικεντρώθηκε σε «προοδευτικές» μεθόδους, ισχυριζόμενο ότι τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όταν τους επιτρέπεται να εξερευνούν ελεύθερα με ελάχιστη παρέμβαση ενηλίκου. Ως αποτέλεσμα, η αυτοοδηγούμενη μάθηση, η συνεργατικότητα, και η συναισθηματική ανάπτυξη εισήχθησαν, ενώ οι βαθμοί έγιναν λιγότερο σημαντικοί. Τα βιβλία αντικαταστάθηκαν με εργασίας τύπου πρότζεκτ και ο ρόλος του δασκάλου επαναπροσδιορίστηκε ως αυτός ενός προπονητή. Για ένα διάστημα, δοκιμάστηκαν ακόμα και «μαθήματα χωρίς δάσκαλο».

Αυτές οι μεταρρυθμίσεις ήταν, εν μέρει, εμπνευσμένες από Αμερικανούς θεωρητικούς όπως ο Τζον Ντιούι, ο οποίος βάσισε τις ιδέες του στις θεμελιωδώς λανθασμένες συμπεριφορικές απόψεις της ανθρώπινης φύσης. Αυτή η φιλοσοφία λέει ότι η ανθρώπινη φύση είναι απαραιτήτως διαμορφώσιμη (ή μη υπαρκτή) και συνεχίζει να επηρεάζει την Σουηδική πολιτική έως σήμερα, δημιουργώντας μια τυφλή πίστη στην κοινωνική μηχανική, την τελειοποίηση της ανθρωπότητας, και την εξουσία κρατικών ειδικών για να αναδιαμορφώσουν την κοινωνία μέσω μια αλλαγής από πάνω προς τα κάτω.

Το αποτέλεσμα είναι ένα σχολικό σύστημα στο οποίο η ιδεολογική μόδα συχνά νικάει τα εμπειρικά στοιχεία. Ο Έρικ Λίντστορμ, σοχλιαστής και συγγραφέας του «Εκπαίδευση Χωρίς Αλυσίδες» (2024), είναι γνωστός επικριτής του σουηδικού σχολικού συστήματος και έχει μελετήσει τις πτυχιακές θέσεις περί εκπαίδευσης που κατατίθονται σε σουηδικά πανεπιστήμια. Επιβεβαιώνει ότι σχεδόν όλες παρουσιάζουν μόνο συναισθήματα για το πως το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να είναι, χωρίς εμπειρικά στοιχεία για να υποστηρίξουν ισχυρισμούς όπως: «Είναι μόνο ‘εγώ νομίζω’ τύπου απόψεις και τίποτα άλλο.»

Επίσης, καθώς τα σουηδικά σχολεία μεταμορφώνονται από μέρη εκμάθησης σε εργαστήρια ιδανικών πολιτών, γίνονται μια πολιτικοποιημένη αρένα υποκείμενη σε ατελείωτες αλλαγές από διάφορες κυβερνήσεις. Είτε αριστερή είτε δεξιά, κάθε διοίκηση επιχειρεί να αλλάξει την σε αργή κίνηση κατάρρευση μέσω της εισαγωγής νέων μαθημάτων, απαιτήσεις εκπαίδευσης δασκάλων, κλίμακες βαθμολογίας, ψηφιακών εντολών, και πλαισίων αξιολόγησης. Αυτή η συνεχής αλλαγή κάνει τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό αδύνατο, μπερδεύει τους δασκάλους, ενοχλεί τους γονείς, και εξαναγκάζει τους μαθητές να προσαρμόζονται σε νέα σύνολα μαθημάτων και συστημάτων βαθμολόγησης κάθε λίγα έτη.

Ακόμα και πολιτικές με καλή πρόθεση έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα επειδή εφαρμόστηκαν βιαστικά ή με αλληλοσυγκρούσεις λειτουργίας. Για παράδειγμα, η δεκαετία του 1990 είχε την εισαγωγή ενός εθνικού συστήματος επιλογής σχολείου που έσπασε το μονοπώλιο του δημόσιου σχολείου, οδηγώντας στην άνοδο των ανεξάρτητων σχολείων. Αν και η πρόθεση ήταν να βελτιωθεί η ποιότητα μέσω συναγωνισμού, αυτή η αλλαγή οδήγησε σε περαιτέρω προβλήματα. Για παράδειγμα, ο πληθωρισμός βαθμών σήμερα είναι ένα θέμα, με έντονες διαφορές μεταξύ της απόδοσης μαθητών σε εθνικά διαγωνίσματα και στους βαθμούς τους, που υπονομεύουν την αξιοπιστία του συστήματος βαθμολόγησης και χαλούν τις εισαγωγές σε πανεπιστήμια. Σύμφωνα με τον Λίντοστορμ, αυτό γίνεται επειδή οι εκπαιδευτικές εταιρείες — αντί για τους γονείς — έχουν γίνει οι κύριοι καρπωτές των χρημάτων του συστήματος σχολικής επιλογής.

Η υποβάθμιση εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων της Σουηδίας είναι καλά τεκμηριωμένη. Από τις αρχές του 2000, η απόδοση της χώρας στο Πρόγραμμα Αξιολόγησης για Διεθνείς Μαθητές, που συγκρίνει την ακαδημαϊκή απόδοση μαθητών 15 ετών ανά χώρες, έχει πέσει κατακόρυφα. Μεταξύ του 2000 και 2012, η απόδοση των Σουηδών μαθητών σε μαθηματικά, ανάγνωση, και επιστήμες έπεσε σημαντικά, μένοντας πολύ πίσω από τις πρώτες χώρες όπως Φινλανδία, Εσθονία, και Ιαπωνία. Επίσης, σύμφωνα με την Σουηδική Εθνική Υπηρεσία Εκπαίδευσης, σχεδόν ένας στους τρεις μαθητές αφήνει την τρίτη γυμνασίου χωρίς τις απαιτούμενες γνώσεις και ικανότητες για να εισέλθει στο λύκειο.

Επίσης, τα ποσοστά αναλφαβητισμού αυξάνονται ραγδαία, ειδικά μεταξύ μεταναστών. Το 2013, καθηγητές πανεπιστημίων πρόσεξαν ότι κάποιοι γηγενείς φοιτητές δεν είχαν ικανότητα από οποιαδήποτε άποψη και έως το 2022, περίπου 800.000 από τα 10 εκατομμύρια κατοίκους της Σουηδίας είχαν κατηγοριοποιηθεί ως αναλφάβητοι— το υψηλότερο ποσοστό από τουλάχιστον τα μέσα του 19ου αιώνα, πιθανώς από τις αρχές του 18ου αιώνα.

Έχοντας αυτήν την θλιβερή εικόνα, πολλές κυβερνητικές προσπάθειες πρότειναν μέτρα για επανόρθωση της τάξης και ποιότητας στην σχολική τάξη, όπως ισχυρότερη θέση του δασκάλου, πιο απλές οδηγίες μαθημάτων, και νέα εστίαση στην βασική γνώση. Αλλά τα προβλήματα είναι συστημικά. Αν και η παρούσα κεντροδεξιά κυβέρνηση προσπαθεί να αλλάξει πορεία, ένα δίκτυο «βαθέως κράτους» ιδεολογικών διευθυντών, ακραίων ενώσεων, και προοδευτικών ειδικών της αντιστέκεται, αναφέροντας «έρευνες» που ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει τίποτα λάθος με το τρέχον σύστημα ή τα πρότυπά του.

Συνεπώς, βαθιά αλλαγή θα απαιτήσει περισσότερα από τεχνικές επιδιορθώσεις. Θα απαιτήσει μια πολιτισμική αλλαγή μεταξύ πολιτικών και διευθυντών που κάνει μια επαναξιολόγηση των λανθασμένων υποθέσεων περί ανθρώπινης φύσεως και παιδαγωγίας, οι οποίες οδήγησαν την σουηδική εκπαίδευση για δεκαετίες, πιθανώς. Εν συντομία, για να ανακάμψει η Σουηδία ως εκπαιδευτικό έθνος, θα πρέπει να επανανακαλύψει την αξία της δομής, πειθαρχίας, και υψηλών προσδοκιών. Έως τότε, οι νέες γενιές παιδιών θα συνεχίζουν να πληρώνουν το τίμημα για ένα πολιτικό πείραμα που είχε κακό αποτέλεσμα.

του Άντερς Έντουαρντσον

Απόψεις που εκφράζονται εδώ είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν συμφωνούν απαραιτήτως με τις απόψεις της Epoch Times.

Aληθινή ευτυχία: τι είναι, πού κρύβεται και πώς μπορούμε να την ανακαλύψουμε

Από

Η ευτυχία είναι μια ψυχική κατάσταση ευεξίας, που χαρακτηρίζεται από θετικά ή ευχάριστα συναισθήματα που κυμαίνονται από την ικανοποίηση έως την έντονη χαρά. Διάφορες βιολογικές, ψυχολογικές, θρησκευτικές και φιλοσοφικές προσεγγίσεις έχουν προσπαθήσει να ορίσουν την ευτυχία και να εντοπίσουν τις πηγές της.

Εδώ και 87 χρόνια, το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ διεξάγει τη μακροβιότερη επιστημονική μελέτη της ευτυχίας στην ιστορία. Η μελέτη για την ανάπτυξη των ενηλίκων ξεκίνησε το 1938, με περίπου 700 εφήβους. Ορισμένοι ήταν φοιτητές του Χάρβαρντ, άλλοι ζούσαν στις φτωχότερες γειτονιές της Βοστώνης. Πρόκειται για την επί δεκαετίες εμπειρία εκατοντάδων ανθρώπων σχετικά με το τι πραγματικά έχει σημασία στη ζωή. Η έρευνα τους συνόδευσε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, παρακολουθώντας τακτικά τις χαρές και τις δυσκολίες τους, τη σωματική, πνευματική και συναισθηματική τους κατάσταση, συμπεριλαμβάνοντας τους συντρόφους και τους απογόνους των αρχικών συμμετεχόντων.

Ο Ρόμπερτ Γουόλντινγκερ, καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και διευθυντής της Μελέτης Ανάπτυξης Ενηλίκων του Χάρβαρντ, είναι ο τέταρτος διευθυντής της μελέτης και συν-συγγραφέας ενός νέου βιβλίου για τα βασικά διδάγματα της μελέτης με τίτλο «Η καλή ζωή». Την ομιλία του, το 2015, παρακολούθησαν περισσότεροι από 40 εκατομμύρια άνθρωποι.

Ο κος Γουόλντινγκερ εξήγησε στο BBC Mundo γιατί η ποιότητα των σχέσεών μας είναι ο σημαντικότερος παράγοντας ευτυχίας και καλής υγείας καθώς μεγαλώνουμε, και υπενθύμισε ότι ποτέ δεν είναι αργά για να ενισχύσουμε τις υπάρχουσες σχέσεις μας ή να δημιουργήσουμε νέους δεσμούς.

Η ευτυχία ως αυτεπίγνωση

Η ευτυχία σήμερα ταλαντεύεται μεταξύ καταναλωτισμού και επιτυχίας. Όσοι εντρυφούν στην τέχνη της ευτυχίας αναγνωρίζουν τον ρόλο που παίζουν οι ποιοτικές ανθρώπινες σχέσεις και η ικανότητά μας να ζούμε την «παρούσα στιγμή». Ο ειδικός σε θέματα ευτυχίας Ντάνιελ Λουμέρα λέει: «Πες μου τι είναι για σένα η ευτυχία και θα σου πω ποιος είσαι. Κάθε ανθρώπινο ον κατανοεί και βιώνει την ευτυχία ανάλογα με το επίπεδο της συνειδητότητάς του.»

Διαφορετικά επίπεδα κατανόησης

Πολλοί άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν ότι η ευτυχία έχει να κάνει με την ευκολία και από το πόσο ικανοί είμαστε να ικανοποιούμε τα προσωπικά μας συμφέροντα.

Ωστόσο, η ευτυχία δεν σχετίζεται με το να κάνεις, να έχεις, να δείχνεις ή να δίνεις, αλλά με την πραγμάτωση της ύπαρξης ως ανθρώπινο ον. Η φύση της ευτυχίας είναι η εμπειρία της καθαρής επίγνωσης της ύπαρξης.

Ο Δρ Μανουέλ Σανς Σεγκάρα λέει ότι δεν θα μπορέσετε ποτέ να είστε ευτυχισμένοι έχοντας ένα μεγάλο ‘εγώ’. Το ‘εγώ’ μάς δίνει ευχαρίστηση. Τι είναι η ευχαρίστηση; Είναι ένα αίσθημα ικανοποίησης, το οποίο έχει πάντα υψηλή συναισθηματική φόρτιση, που σχετίζεται κυρίως με έναν υλικό στόχο. Βιοχημικά έχουμε σεροτονίνη, η οποία είναι γνήσια ευτυχία, η οποία είναι έκφραση της υπερσυνειδητότητας. Η ευχαρίστηση είναι μια έκφραση του ‘εγώ’, η οποία δεν θα μας δώσει ποτέ αληθινή ευτυχία.

Η ευτυχία δεν εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά μάλλον είναι μια εσωτερική έκφραση που προέρχεται από την υπερσυνείδησή μας και εκδηλώνεται μέσω της ειρήνης, της αρμονίας, της χαράς, της ηρεμίας και της αγάπης (με μια γενική έννοια).

Ευδαιμονία και αρετή

Η ευδαιμονία είναι ένας ελληνικός όρος που συνήθως μεταφράζεται ως ευτυχία, ευημερία ή καλή ζωή, ευημερία και αποτελείται από τις λέξεις «ευ» (καλό) και «δαίμων» (πνεύμα). Αποτελεί κεντρική έννοια στην κλασική ελληνική ηθική και φιλοσοφία, όπως και οι όροι «αρετή» ή «αριστεία», που συχνά μεταφράζονται ως «σοφία ή πρακτική ηθική».

Στα έργα του Αριστοτέλη, η ευδαιμονία προσδιορίζει την ύψιστη ανθρώπινη ευημερία. Η πραγμάτωσή της ήταν ο στόχος της πρακτικής φιλοσοφίας, η οποία γεννά ένα φιλοσοφικό έργο που επιδιώκει να διερευνήσει και να πειραματιστεί με αυτό που είναι και πώς μπορεί να πραγματοποιηθεί. Η συζήτηση για τη σχέση μεταξύ της αρετής του χαρακτήρα (ηθική αρετή) και της ευτυχίας (ευδαιμονίας) αποτελεί ένα από τα κεντρικά ζητήματα της αρχαίας ηθικής και ένα αμφιλεγόμενο θέμα.

Ως αποτέλεσμα, υπάρχουν πολλές θεωρίες για την ευδαιμονία. Δύο από τις σημαντικότερες είναι αυτές του Αριστοτέλη και των Στωικών. Ο Αριστοτέλης θεωρεί την αρετή και την άσκησή της ως το σημαντικότερο συστατικό της ευδαιμονίας, αλλά αναγνωρίζει επίσης τη σημασία εξωτερικών αγαθών όπως η υγεία, ο πλούτος και η ομορφιά. Αντίθετα, οι Στωικοί υποστηρίζουν ότι ο ευδαίμων βίος ταυτίζεται με την ηθικά ενάρετη ζωή. Η ηθική αρετή είναι καλή, η ηθική κακία είναι κακή και όλα τα άλλα, όπως η υγεία, η τιμή και ο πλούτος, είναι απλώς «ουδέτερα». Οι Στωικοί υποστηρίζουν επομένως ότι πράγματα όπως ο πλούτος και η σωματική ομορφιά δεν έχουν σημασία. Μόνο η ηθική αρετή είναι αναγκαία και επαρκής για την ευδαιμονία.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η «αρετή» στην αρχαία ηθική δεν είναι αποκλειστικά ηθική και περιλαμβάνει διάφορες καταστάσεις όπως η σοφία, το θάρρος και η συμπόνια. Το να κάνεις κάτι καλό απαιτεί αρετή και κάθε συγκεκριμένη δραστηριότητα (όπως η ξυλουργική, το παίξιμο φλάουτου κ.ά.) έχει το δικό της σύνολο αρετών. Η εναλλακτική μετάφραση «αριστεία» θα μπορούσε να είναι χρήσιμη για να εκφράσει τη γενική σημασία του όρου. Οι ηθικές αρετές είναι απλώς ένα υποσύνολο της γενικής έννοιας με την οποία ένα ανθρώπινο ον είναι ικανό να λειτουργεί καλά ή άριστα.

Όπως και οι άλλοι αρχαίοι στοχαστές, ο Σωκράτης πίστευε ότι όλα τα όντα επιθυμούν την ευδαιμονία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Πίστευε ότι η αρετή είναι αναγκαία και επαρκής για την ευδαιμονία και υποστήριξε ότι αρετές όπως αυτοέλεγχος, θάρρος, δικαιοσύνη, ευσέβεια, σοφία και άλλες ιδιότητες του νου και της ψυχής είναι ζωτικής σημασίας για να ζήσει κάποιος μια ευτυχισμένη ζωή. Το να νοιάζεται κανείς για την ψυχή του σημαίνει να νοιάζεται για την αρετή του, αντί να επιδιώκει την τιμή ή τον πλούτο. Οι αρετές εγγυώνται μια ευτυχισμένη ζωή. Η αρετή είναι το πιο σημαντικό αγαθό.

Η ηθική θεωρία του Πλάτωνα είναι ευδαιμονιστική επειδή υποστηρίζει ότι η ευδαιμονία εξαρτάται από την αρετή. Στην εκδοχή του Πλάτωνα για τις σχέσεις, η αρετή παρουσιάζεται ως το πιο κρίσιμο και κυρίαρχο συστατικό της ευδαιμονίας.
Όπως βλέπουμε, τα πάντα βασίζονται στις αρετές που πρέπει να διατηρούμε μέσα στην ψυχή μας, επειδή αντιπροσωπεύουν την επιδίωξη να έχουμε ένα στέρεο θεμέλιο για να γίνουμε ηθικά ανώτεροι άνθρωποι.

Η ψυχική γαλήνη επιτυγχάνεται όταν δεν λέμε ψέματα, δεν κρυβόμαστε, δεν εξαπατάμε, δεν έχουμε κακές προθέσεις, δεν προδίδουμε – με άλλα λόγια όταν έχουμε μια ειλικρινή καρδιά καλοσύνης και αγάπης και σκεπτόμαστε τους άλλους. Αυτή είναι η ευτυχία μιας ήρεμης συνείδησης που μπορεί να μας σώσει από πολλά δεινά της ζωής.

Όποτε έχετε την ευκαιρία να κάνετε κάτι καλό για τους άλλους, μη διστάσετε να προσφέρετε.

Ένας μύθος για την ευτυχία

Στην Ινδία, πριν από πολλά χρόνια, ζούσε ένας σοφός άνδρας για τον οποίον λεγόταν ότι κρατούσε φυλαγμένο ένα μεγάλο μυστικό σε ένα μαγεμένο σεντούκι που τον έκανε «νικητή» σε όλες τις πτυχές της ζωής και γι’ αυτό θεωρούσε τον εαυτό του ως τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο. Πολλοί ζηλόφθονοι βασιλιάδες τού πρόσφεραν εξουσία και χρήματα, προσπάθησαν ακόμη και να κλέψουν το σεντούκι, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Όσο περισσότερο προσπαθούσαν τόσο πιο δυστυχισμένοι γίνονταν, γεμίζοντας φθόνο που δηλητηρίαζε τη ζωή τους. Έτσι τα χρόνια περνούσαν και ο σοφός άνδρας γινόταν κάθε μέρα και πιο ευτυχισμένος.

Μια μέρα, ένα μικρό αγόρι τού είπε: «Μακάρι να μπορούσα κι εγώ να είμαι ευτυχισμένος. Μάθε μου τι πρέπει να κάνω». Ο σοφός, βλέποντας την απλότητα και την αγνότητα του παιδιού, είπε:

«Θα σε διδάξω το μυστικό της ευτυχίας. Έλα μαζί μου και δώσε προσοχή. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν δύο σεντούκια στα οποία φυλάω το μυστικό της ευτυχίας, και αυτά είναι το μυαλό μου και η καρδιά μου, και το μεγάλο μυστικό δεν είναι παρά μια σειρά από βήματα που πρέπει να ακολουθάς σε όλη σου τη ζωή.

»Το πρώτο βήμα είναι να γνωρίζεις ότι υπάρχει η παρουσία του Θεού σε όλα τα πράγματα στη ζωή, και επομένως να τον αγαπάς και να τον ευχαριστείς για όλα όσα έχεις.

»Το δεύτερο βήμα είναι ότι πρέπει να αγαπάς τον εαυτό σου και κάθε μέρα όταν πηγαίνεις στο σχολείο να λές ότι δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο που δεν μπορείς να ξεπεράσεις: αυτό το βήμα ονομάζεται υψηλή αυτοεκτίμηση.

»Το τρίτο βήμα είναι ότι πρέπει να εξασκείς όλα όσα λες ότι είσαι, πιο συγκεκριμένα, αν πιστεύεις ότι είσαι έξυπνος, να φέρεσαι έξυπνα, αν πιστεύεις ότι είσαι ικανός, να πράττεις ανάλογα, αν πιστεύεις ότι είσαι στοργικός, να εκφράζεις τη στοργή σου, αν πιστεύεις ότι δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο που δεν μπορείς να ξεπεράσεις, τότε να βάλεις στόχους και να αγωνιστείς μέχρι να τους πετύχεις. Αυτό το βήμα ονομάζεται παρακίνηση.

»Το τέταρτο βήμα είναι ότι δεν πρέπει να ζηλεύεις κανέναν για αυτό που έχει ή για το ποιος είναι. Εκείνοι έχουν τους δικούς τους στόχους, εσύ τον δικό σου.

»Το πέμπτο βήμα είναι να μην έχεις στην καρδιά σου μνησικακία για κανέναν – αυτό το συναίσθημα δεν θα σε αφήσει να είσαι ευτυχισμένος. Άφησε τους νόμους του Θεού να αποδώσουν δικαιοσύνη, και εσύ να συγχωρείς και να ξεχνάς.

»Το έκτο βήμα είναι να μην παίρνεις πράγματα που δεν σου ανήκουν. Να θυμάσαι ότι, σύμφωνα με τους Νόμους της Φύσης, αύριο θα πάρουν από εσένα κάτι μεγαλύτερης αξίας.

»Το έβδομο βήμα είναι να μην κακομεταχειρίζεσαι κανέναν. Όλα τα όντα στον κόσμο έχουν το δικαίωμα να τα σέβεσαι και να τα αγαπάς.»

Αν μπορούσαμε να ακολουθήσουμε αυτά τα βήματα, τότε θα ξυπνούσαμε πάντα με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μας, θα κοιτούσαμε γύρω μας και θα βλέπαμε την καλή και όμορφη πλευρά των πραγμάτων. Ας γελάμε πολύ και ας σκεφτόμαστε πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε ό,τι έχουμε, ας βοηθάμε τους άλλους χωρίς να περιμένουμε αντάλλαγμα, ας εκτιμάμε τις ξεχωριστές ιδιότητες του κάθε ανθρώπου.

Ας βρούμε την ειρήνη, την ικανοποίηση και την καλοσύνη μέσα μας και ας τη μεταφέρουμε στους γύρω μας, γιατί όσο περισσότεροι ευτυχισμένοι άνθρωποι υπάρχουν τόσο λιγότερη θα είναι η βία και τόσο περισσότερη κατανόηση, συμπόνια και ανεκτικότητα θα υπάρχει στον κόσμο.

Μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι όχι επειδή όλα είναι καλά, αλλά επειδή μπορούμε να δούμε το καλό σε όλα. Η ευτυχία εξαρτάται από το πώς βλέπουμε τη ζωή, όποια κι αν είναι η κατάσταση.

Apple και Κίνα: Μια σχέση εξάρτησης με παγκόσμιες συνέπειες

Από

Σε μια αποκαλυπτική νέα μελέτη με τίτλο «Apple in China: The Capture of the World’s Greatest Company», ο βραβευμένος δημοσιογράφος Πάτρικ ΜακΓκη φωτίζει τον αθέατο δεσμό μεταξύ της Apple και του καθεστώτος του Πεκίνου, μια σχέση τόσο στενή και ασύμμετρη που, όπως υποστηρίζει, έχει θέσει τον τεχνολογικό γίγαντα των ΗΠΑ κάτω από τον άμεσο έλεγχο της κινεζικής κυβέρνησης.

Ο ΜακΓκη, με ακλόνητα στοιχεία ξεσκεπάζει ένα γεγονός που ελάχιστοι τολμούν να πουν δημόσια: η μεγαλύτερη εταιρεία τεχνολογίας στον κόσμο δεν ελέγχει πλέον τη μοίρα της.

Το βιβλίο ξεπερνά τα επιχειρηματικά πλαίσια και εξηγεί γιατί κανείς στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού δεν θα αντιμετωπίσει την Κίνα για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει κατά της ανθρωπότητας (μια έκφραση που χρησιμοποιείται από τα Ηνωμένα Έθνη σχετικά με το Σιντζιάνγκ), παρά τις προσπάθειες των ακτιβιστών υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Μια «συμφωνία υποταγής» ύψους 275 δισ. δολαρίων

Όταν το 2016 ο διευθύνων σύμβουλος της Apple, Τιμ Κουκ, ταξίδεψε στο Πεκίνο, δεν παρουσίασε απλώς μια νέα στρατηγική, παρέδωσε το «κλειδί» της εταιρίας στον Σι Τζινπίνγκ. Με σχέδιο επενδύσεων ύψους 275 δισ. δολαρίων, η Apple υποσχέθηκε να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τους στόχους του κινεζικού κράτους. Πρόκειται για ποσό μεγαλύτερο ακόμη και από το ιστορικό Σχέδιο Μάρσαλ των ΗΠΑ – μια οικονομική χειρονομία τέτοιας εμβέλειας, που θα έκανε οποιονδήποτε αναλυτή να αναρωτηθεί ποιος τελικά εξαρτάται από ποιον.

Η απάντηση είναι σαφής: η Apple εξαρτάται – απολύτως – από την Κίνα.

Η τεχνολογία σε λάθος χέρια

Η Apple δεν μετακίνησε απλώς τη γραμμή παραγωγής της στην Κίνα για λόγους κόστους (το κόστος εργασίας είναι χαμηλότερο από οπουδήποτε αλλού ). Σύμφωνα με τον ΜακΓκη, προμήθευσε ενεργά το Πεκίνο με τεχνολογία αιχμής, γνωρίζοντας ότι θα χρησιμοποιηθεί και για σκοπούς πέρα από τα iphone. Στο πλαίσιο του κρατικού προγράμματος Made in China 2025, του φιλόδοξου, αντιδυτικού σχεδίου του Πεκίνου, η Apple περιγράφεται ως «ο μεγαλύτερος υποστηρικτής» των τεχνολογικών φιλοδοξιών του Σι Τζινπίνγκ, ένας τίτλος που, σε καιρούς αυξανόμενης γεωπολιτικής έντασης, έχει σημαντικές συνέπειες.

Η εταιρεία μετέφερε κρίσιμη τεχνογνωσία και παραγωγή στην Κίνα, βοήθησε τις κρατικές κινεζικές επιχειρήσεις να αποκτήσουν ανεξαρτησία από τη Δύση, ανέχθηκε τη βιομηχανική κατασκοπεία και την αντιγραφή των προϊόντων της.

Η Κίνα δεν φιλοξενεί απλώς την παραγωγή – την κατευθύνει.

Η λογοκρισία ως αντάλλαγμα για την αγορά

Ο συγγραφέας παραθέτει πολυάριθμα παραδείγματα εναρμόνισης της Apple με τις επιταγές του Πεκίνου.

Σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Πεκίνου, αφαίρεσε VPN και εφαρμογές προστασίας ιδιωτικότητας, περιόρισε το AirDrop για τους Κινέζους χρήστες και κατέβασε εφαρμογές από το App Store που θεωρούνται αντικαθεστωτικές, διευκολύνοντας την καταστολή της ελευθερίας της έκφρασης. Αντί να αντιπαρατεθεί στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Apple συνεργάζεται ενεργά με το καθεστώς για να παραμείνει εντός αγοράς, ισχυρίζεται ο ΜακΓκη.

Η τεχνολογική συμμόρφωση μετατρέπεται σε πολιτική συνενοχή, σχολιάζει.

Μπορεί η Apple να αποσυνδεθεί από την Κίνα;

Παρά κάποιες κινήσεις διαφοροποίησης της παραγωγής προς την Ινδία και το Βιετνάμ, ο ΜακΓκη αποκαλύπτει ότι η εφοδιαστική αλυσίδα της Κίνας παραμένει ακλόνητη. Η Apple δεν μπορεί να απομακρυνθεί χωρίς να προκαλέσει τεράστιες διαταραχές στη λειτουργία της και χωρίς να αυξήσει το κόστος. Δεν μπορεί πλέον να αντέξει οικονομικά κάτι τέτοιο, ειδικά με τον ολοένα και πιο επιθετικό ανταγωνισμό, συμπεριλαμβανομένων των κινεζικών εταιριών στις οποίες επέτρεψε να αντιγράψουν την τεχνολογία της. Το Πεκίνο έχει σημαντική επιρροή, όπως αποδεικνύεται από τη συμμόρφωση της Apple με τις πολιτικές λογοκρισίας και την αφαίρεση εφαρμογών για να διατηρήσει την πρόσβαση στην κινεζική αγορά. Και όσο παραμένει εξαρτημένη από το Πεκίνο, η ηθική της υπόσταση υπονομεύεται καθημερινά.

Ένα κρίσιμο ερώτημα για τις ΗΠΑ

Καθώς η Apple συμμορφώνεται με τις εντολές του ΚΚΚ, τίθεται ένα πολιτικό και ηθικό ερώτημα: Πώς μπορεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ να αντιμετωπίσει σοβαρά την απειλή του Πεκίνου , όταν η εμβληματικότερη αμερικανική εταιρία έχει ήδη υποταχθεί;

Ο ΜακΓκη θέτει το θέμα με σαφήνεια: «Όταν η πιο ισχυρή ιδιωτική εταιρία στον κόσμο ακολουθεί κατά γράμμα τις επιταγές ενός αυταρχικού καθεστώτος, τότε δεν είναι πλέον ιδιωτική υπόθεση, είναι παγκόσμιο πρόβλημα».

Με θάρρος και ντοκουμέντα, δείχνει ότι ο οικονομικός πραγματισμός έχει νικήσει την ηθική λογοδοσία, τουλάχιστον προς το παρόν. Αλλά πόσο θα αντέξει αυτή η ισορροπία, όταν το κόστος της είναι η ίδια η ελευθερία;

Το βιβλίο «Apple in China: The Capture of the World’s Greatest Company» κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Scriber (Νέα Υόρκη, 2025) και αποτελεί ήδη αντικείμενο συζήτησης στα διεθνή φόρουμ πολιτικής, επιχειρηματικότητας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στην Κέρκυρα αντηχεί φέτος ο Ήχος της Σιωπής της Ζεν Ζωγραφικής

Από

Το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης Κέρκυρας σας καλεί σε ένα ταξίδι αναστοχασμού και εσωτερικής ηρεμίας, προσφέροντας μια βαθιά ματιά στον κόσμο του Ζεν. Η περιοδική έκθεση «Ο Ήχος της Σιωπής: Ζεν Ζωγραφική» παρουσιάζει για πρώτη φορά στο κοινό σπάνιους ιαπωνικούς ζωγραφικούς κυλίνδρους (kakemono), παραβάν της περιόδου Edo (1600-1868) και εκδόσεις με δείγματα από ιαπωνικό χειροποίητο χαρτί. Τα έργα, που χρονολογούνται από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα, αποκαλύπτουν με συναρπαστικό τρόπο πώς ο Ζεν βουδισμός ενέπνευσε την ιαπωνική τέχνη, ιδιαίτερα τη ζωγραφική, μετατρέποντάς την σε μέσο έκφρασης και πνευματικής αναζήτησης.

Το Ζεν είναι μια σχολή του βουδισμού που επικεντρώνεται στη φώτιση μέσω του διαλογισμού. Στην καρδιά της Ζεν πρακτικής βρίσκεται το zazen — ο καθιστός διαλογισμός — ο οποίος ενδυναμώνει το πνεύμα και οδηγεί στην αφύπνιση και τη φώτιση. Από τον 7ο αιώνα, η Ζεν φιλοσοφία εισχώρησε στην Ιαπωνία επηρεάζοντας κυρίως την τάξη των Σαμουράι και αργότερα διαδόθηκε στη λογοτεχνία και την τέχνη, προσφέροντας νέες πνευματικές και αισθητικές διαστάσεις.

O Hakuin Ekaku (1685-1769) ζωγραφίζει το παπούτσι του Daruma να ισορροπεί απαλά πάνω στα καλάμια. Ζωγραφική με μελάνι σε χαρτί. Ιδιωτική Συλλογή. (Μουσείο Ασιατικής Τέχνης Κέρκυρας)

 

Η Ζεν ζωγραφική αναπτύχθηκε κατά την περίοδο Muromachi (1392-1573) και συνδέεται στενά με τη διαλογιστική πρακτική των μοναχών που αναζητούσαν φώτιση. Οι ζωγραφικές πινελιές χαρακτηρίζονται από μια αυστηρή και συνάμα δυναμική απλότητα, με τις μονοχρωματικές απεικονίσεις να αποπνέουν έναν αέρα πνευματικής διανόησης και αναζήτησης. Μέσα από τα έργα της περιόδου, οι επισκέπτες μπορούν να αντιληφθούν τη σύνδεση του Ζεν με τη ζωγραφική: η γραμμή είναι η καρδιά της τέχνης, ενώ η φώτιση είναι ο στόχος της.

O Hakuin Ekaku (1685-1769) απεικονίζει τον Daruma καθισμένο πάνω σε κρεβάτι από καλάμια, σε βαθύ διαλογισμό. Η επιγραφή γράφει: «Είσαι ένας γρύλλος σε ένα βαθύ δάσος». Ζωγραφική με μελάνι σε χαρτί. Ιδιωτική Συλλογή. (Μουσείο Ασιατικής Τέχνης Κέρκυρας)

 

Ειδικότερα, στην έκθεση θα παρουσιαστούν έργα της Σχολής suiboku-ga (15ος αιώνας) αλλά και έργα του Hakuin Ekaku, του αναβιωτή της Ζεν ζωγραφικής στην Ιαπωνία κατά την περίοδο Edo (1600-1868). Ο Hakuin, μέσα από τις παραστάσεις του, με τον Daruma (ιδρυτή του Ζεν) και τα έργα που περιλαμβάνουν τα «koans» (στοχαστικά αινίγματα), δείχνει ότι η Ζεν τέχνη δεν είναι απλώς αισθητική αλλά αποτελεί έναν δρόμο πνευματικής ανάπτυξης. Αυτά τα έργα προκαλούν τη σκέψη και προτρέπουν τον θεατή να ανακαλύψει τα βαθύτερα νοήματα πίσω από τις φαινομενικά απλές απεικονίσεις.

Επιπλέον, εκτίθεται το έργο «Η Σελήνη πάνω από τα Κύματα» του ζωγράφου Katsushika Hokusai, γνωστού για το έργο του «Το μεγάλο κύμα έξω από την Καναγκάουα». Ο καλλιτέχνης πειραματίζεται με την αισθητική του Ζεν. Μέσα από την απλότητα στις γραμμές, την έντονη αναφορά στο φυσικό τοπίο και την αναπαράσταση της δυναμικής κίνησης, ο Hokusai αποδίδει τη φύση όχι μόνο ως θεματική, αλλά και ως μια πνευματική οντότητα που καθορίζει τη ζωή του ανθρώπου. Η τέχνη του Ζεν αναγνωρίζει τον εαυτό σε απόλυτη σύνδεση με το φυσικό περιβάλλον, προσκαλώντας τον θεατή να αποσυνδεθεί από τον εξωτερικό κόσμο και να εστιάσει στην εσωτερική ηρεμία.

Η έκθεση ολοκληρώνεται με τη διαδραστική αναπαράσταση ενός εργαστηρίου συντήρησης των ιαπωνικών ζωγραφικών κυλίνδρων (kakemono), μια εξαιρετικά εξειδικευμένη διαδικασία που διασφαλίζει την ακεραιότητα των έργων, συντελώντας ουσιαστικά στη συνέχιση της πνευματικής και καλλιτεχνικής τους αξίας για τις επόμενες γενιές.

Katsushika Hokusai (1760-1849), «Η Σελήνη πάνω από τα κύματα». Ζωγραφική με μελάνι σε μετάξι. Ιδιωτική Συλλογή. (Μουσείο Ασιατικής Τέχνης Κέρκυρας)

 

Η έκθεση «Ζεν Ζωγραφική: Ο Ήχος της Σιωπής» διοργανώνεται από το υπουργείο Πολιτισμού και το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης Κέρκυρας, υπό την αιγίδα της πρεσβείας της Ιαπωνίας και της Περιφέρειας Ιόνιων Νήσων.

* * * * *

Διάρκεια έκθεσης: 7 Ιουλίου – 31 Δεκεμβρίου 2025

Μουσείο Ασιατικής Τέχνης Κέρκυρας

Ανάκτορο Αρχ. Μιχαήλ & Αγ. Γεωργίου
(Παλαιά Ανάκτορα),
49100 Κέρκυρα
+30 26610 30443
matk@culture.gr

Το Μουσείο είναι ανοικτό καθημερινά, από τις 8 το πρωί έως τις 8 το βράδυ.

Για εισιτήρια, πατήστε εδώ.

Πεντάγωνο: Τα αμερικανικά χτυπήματα σε ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις έκαναν ‘εξαιρετικά βαριά ζημία’

Από

Βασικά σημεία

22 ώρες πριν

Οι Ηνωμένες Πολιτείες χτύπησαν και αυτές το Ιράν σε τρεις πυρηνικές εγκαταστάσεις, Φόρντοου, Νατάνζ, και Ισφαχάν, στις 21 Ιουνίου.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, σε σχόλια αργά το Σάββατο, είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ‘εξάλειψαν’ τις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις που ήταν κρίσιμες για εμπλουτισμό.

Τα αμερικανικά χτυπήματα στις τρεις εγκαταστάσεις χρησιμοποίησαν 75 όπλα, περιλαμβανομένων 14 διατρητικών βομβών που μετέφεραν αεροσκάφη Stealth, είπε ο πρόεδρος των Ενόπλων Δυνάμεων Στγ. Νταν Κέιν την Κυριακή.

Τα αμερικανικά χτυπήματα έκαναν ‘εξαιρετικά βαριά ζημία’ στις πυρηνικές εγκαταστάσεις, είπε ο Κέιν.

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, σε σχόλια αργά το Σάββατο, ορκίστηκε «πολύ μεγαλύτερες επιθέσεις» αν το Ιράν δεν κάνει ειρήνη.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες εργάστηκαν ως ομάδα με το Ισραήλ στα χτυπήματα, είπε ο Τραμπ. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου ευχαρίστησε τον Τραμπ για τα χτυπήματα.

Σε απάντηση, ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν, Αμπάς Αράγκτσι, είπε την Κυριακή ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι «πλήρως υπεύθυνες» για τις συνέπειες των χτυπημάτων.

 

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοινώνει παγκόσμια προσοχή για Αμερικανούς πολίτες μετά τα αμερικανικά χτυπήματα στο Ιράν

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εξέδωσε μια «παγκόσμια προσοχή» για Αμερικανούς πολίτες που ζουν στο εξωτερικό καθώς ο πόλεμος Ιράν-Ισραήλ κλιμακώνεται, μετά από παρέμβαση των ΗΠΑ με στόχο πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Ιράν.

Σε μια προειδοποίηση στις 22 Ιουνίου, το υπουργείο προειδοποίησε για πιθανές διαμαρτυρίες κατά πολιτών των ΗΠΑ και συμφερόντων ανά τον κόσμο. Στις 21 Ιουνίου, αμερικανικές δυνάμεις έκαναν χτυπήματα για να εξουδετερώσουν απειλές από τρεις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις, που ήρθαν κατά την διάρκεια ανταλλαγής πυρών μεταξύ Ιράν και Ισραήλ.

«Η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν έχει ως αποτέλεσμα διαταραχές σε ταξίδι και περιοδικά κλεισίματα εναέριων χώρων ανά την Μέση Ανατολή», είπε το μήνυμα, καλώντας τους Αμερικανούς ανά τον κόσμο να εξασκήσουν «αυξημένη προσοχή».

Το υπουργείο Εσωτερικής Ασφαλείας των ΗΠΑ προειδοποιεί για πιθανές διαδικτυακές επιθέσεις, βία

Το υπουργείο Εσωτερικής Ασφαλείας των ΗΠΑ προειδοποίησε Αμερικανούς για την πιθανότητα διαδικτυακών επιθέσεων ή βίας ως αντίποινα για τις επιθέσεις των ΗΠΑ στο Ιράν.

«Η συνεχιζόμενη σύγκρουση του Ιράν προκαλεί αυξημένο κίνδυνο στις Ηνωμένες Πολιτείες», ανακοίνωσε το υπουργείο σε εθνικό μήνυμα περί τρομοκρατίας.

Το υπουργείο είπε ότι «χαμηλού επιπέδου διαδικτυακές επιθέσεις» από φιλοιρανούς χάκερ είναι «πιθανές».

Ο Τραμπ μιλάει για υποστήριξη ‘αλλαγής καθεστώτος’ στο Ιράν

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανέφερε ότι ίσως υποστηρίξει «αλλαγή καθεστώτος» στο Ιράν.

«Δεν είναι πολιτικά ορθό να χρησιμοποιήσω τον όρο ‘Αλλαγή Καθεστώτος’, αλλά αν το τρέχον ιρανικό καθεστώς δεν μπορεί να ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΙΡΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΞΑΝΑ, γιατί να μην υπάρξει μια αλλαγή καθεστώτος;;;» έγραψε ο Τραμπ σε ανάρτηση στο Truth Social.

Πρόσθεσε «MIGA», που πιθανότατα σημαίνει «Make Iran Great Again».

Νωρίτερα την Κυριακή, ο υπουργός Αμύνης Πητ Χέγκσεθ και ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο είπαν ότι η αλλαγή καθεστώτος δεν ήταν ο στόχος των αμερικανικών χτυπημάτων στις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις.

Ο Τραμπ αναφέρει πως τα βομβαρδιστικά στις επιθέσεις στο Ιράν επέστρεψαν στις ΗΠΑ

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε ότι τα αμερικανικά αεροπλάνα που χτύπησαν τις τρεις πυρηνικές εγκαταστάσεις στο Ιράν έχουν επιστρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες χωρίς ζημία.

«Οι ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ πιλότοι των Β-2 μόλις προσγειώθηκαν, με ασφάλεια, στο Μισσούρι. Σας ευχαριστώ για μια δουλειά που κάνατε καλά!!!» έγραψε ο Τραμπ σε ανάρτηση στο Truth Social.

Τα βομβαρδιστικά μετέφεραν 13 τόνων ‘διατρητικές’ βόμβες. Τα χτυπήματα προκάλεσαν «σοβαρότατη ζημία και καταστροφή» στις υπόγειες πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν στο Φόρντοου και Νατάνζ.

Πύραυλοι Τόμαχωκ επίσης χτύπησαν την εγκατάσταση Ισφαχάν ως μέρος της επιχείρησης Μεταμεσονύχτιο Σφυρί.

Αλήθεια & Παράδοση

Facebook-f Linkedin Twitter Youtube
  • Stories
  • Community
  • Blog
  • Careers
  • Brand Assets

36 ΧΩΡΕΣ, 22 ΓΛΩΣΣΕΣ

  • Αγγλικά
  • Γαλλικά
  • Γερμανικά
  • Εβραϊκά
  • Ελληνικά
  • Ιαπωνικά
  • Ινδονησιακά
  • Ισπανικά
  • Ιταλικά
  • Κινεζικά
  • Κορεάτικα
  • Ολλανδικά
  • Ουκρανικά
  • Περσικά
  • Πολωνικά
  • Πορτογαλικά
  • Ρουμανικά
  • Ρωσικά
  • Σλοβακικά
  • Σουηδικά
  • Τουρκικά
  • Τσέχικα