Μήνας: Ιούνιος 2025

Έξι νέα βιτρώ για την Παναγία των Παρισίων;

Πέμπτη, 05 Ιούν, 2025Τετάρτη, 04 Ιούν, 2025 Από LORRAINE FERRIER

Το ερώτημα αν υπάρχει θέση για το μοντέρνο σε ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά στυλ και ιστορικά μνημεία δεν είναι νέο.

Αυτή τη φορά, η συζήτηση πυροδοτείται από την προοπτική της αντικατάστασης έξι βιτρώ σε ισάριθμα παρεκκλήσια της Παναγίας των Παρισίων, του εμβληματικού αριστουργήματος της γοτθικής αρχιτεκτονικής.

Σύμφωνα με τα σχέδια, το 2026, ο καθεδρικός ναός που καταστράφηκε εν μέρει από πυρκαγιά που ξέσπασε τον Απρίλιο του 2019 πρόκειται να έχει έξι σύγχρονα βιτρώ σε έξι από τα επτά παρεκκλήσια, στο νότιο κλίτος του ναού, αντικαθιστώντας εκείνα του 19ου αιώνα που σώθηκαν από την πυρκαγιά.

«Ουράνια Ιερουσαλήμ»

Γνωστή ως το κόσμημα της γαλλικής γοτθικής αρχιτεκτονικής, κάθε σπιθαμή της Παναγίας των Παρισίων σχεδιάστηκε για να εμπνέει ευλάβεια, με τα κύρια στοιχεία της – τις καμάρες, τις θολωτές οροφές και τα παράθυρα με τους γυάλινους ρόδακες – να δείχνουν προς τον ουρανό, μέσω του θέματος ή του αρχιτεκτονικού τους σχεδιασμού.

Άποψη της Παναγίας των Παρισίων, από την όχθη του Σηκουάνα. Έξι από τα βιτρώ του πρόκειται να αντικατασταθούν με σύγχρονα βιτρώ, το 2026. (Production Perig/Shutterstock)

Στο βιβλίο του «Η ιστορία της τέχνης», ο ιστορικός τέχνης E.H. Γκόμπριχ (1909-2001) περιέγραψε πώς χαρίζουν οι γοτθικοί καθεδρικοί ναοί στους πιστούς μια ματιά στην «ουράνια Ιερουσαλήμ»:

«Με τις πύλες της από μαργαριτάρι, τα ανεκτίμητα κοσμήματά της, τους δρόμους της από καθαρό χρυσάφι και διαφανές γυαλί, αυτό το όραμα είχε κατέβει από τον ουρανό στη γη. Οι τοίχοι αυτών των κτιρίων δεν ήταν ψυχροί και απειλητικοί. Ήταν σχηματισμένα από βιτρό που έλαμπαν σαν ρουμπίνια και σμαράγδια. Οι στύλοι, οι ραβδώσεις και το τέμπλο έλαμπαν από το χρυσάφι. Ό,τι ήταν βαρύ, γήινο ή μονότονο είχε εξαλειφθεί. Οι πιστοί που παραδίδονταν στην ενατένιση όλης αυτής της ομορφιάς, μπορούσαν να αισθανθούν ότι πλησίαζαν περισσότερο στην κατανόηση των μυστηρίων ενός βασιλείου πέρα από την εμβέλεια της ύλης.»

Η περιγραφή του Γκόμπριχ απηχεί την εκείνη του ηγούμενου Σούγκερ στις πόρτες της γοτθικής βασιλικής του Σαιν Ντενί στο Παρίσι, που είχε γραφτεί πάνω από 800 χρόνια νωρίτερα:

«Όλοι εσείς που προσπαθείτε να τιμήσετε αυτές τις πύλες, θαυμάστε όχι το χρυσό και τα έξοδα, αλλά τη δεξιοτεχνία του έργου. Το ευγενές έργο είναι φωτεινό, αλλά, όντας ευγενώς φωτεινό, το έργο θα πρέπει να φωτίζει τα μυαλά, επιτρέποντάς τους να ταξιδέψουν μέσω των φώτων.»

Ο θαμπός νους ανεβαίνει στην αλήθεια μέσα από τα υλικά πράγματα, και ανασταίνεται από την προηγούμενη βύθισή του, όταν βλέπει το φως.

Ο Σούγκερ (1081-1151) θεωρείται ο πατέρας της γοτθικής αρχιτεκτονικής. Όταν αποκαθιστούσε τον Σαιν Ντενί, έγραφε: «Επιδιώξαμε να διαφυλάξουμε τόσο τον σεβασμό προς τον αρχαία καθαγίαση όσο και μια αρμονική συνοχή με το σύγχρονο έργο, σύμφωνα με το ήδη καθιερωμένο πρότυπο».

Τα βιτρώ της Παναγίας των Παρισίων

Μεταξύ του 1855 και του 1865, οι αρχιτέκτονες Ευγένιος Βιολέ-λε-Ντυκ (Eugène Viollet-le-Duc, 1814-79) και Ζαν-Μπατίστ Λασσύ (Jean-Baptiste Lassus, 1807-57) ξεκίνησαν να δημιουργούν ένα νέο διακοσμητικό σχέδιο για τα βιτρώ, στο πλαίσιο της ευρύτερης αναστήλωσης του καθεδρικού ναού, με στόχο να αποκαταστήσουν τη μεσαιωνική ατμόσφαιρα της εκκλησίας.

ZoomInImage — Το παρεκκλήσι του Αγίου Πέτρου, στην Παναγία των Παρισίων. (Franck Legros/Shutterstock)

Τα περισσότερα από τα πολύχρωμα βιτρώ παράθυρα του 13ου αιώνα αφαιρέθηκαν από τον κυρίως ναό το 1753, για να εισέλθει περισσότερο φως στην εκκλησία. Μεταξύ του 1855 και του 1860, οι υαλουργοί δημιούργησαν γκριζάιγ (grisailles) βάσει των παραθύρων που είχε δει ο Βιολέ-λε-Ντυκ στον καθεδρικό ναό της Μπουρζ, στην κεντρική Γαλλία.

Προερχόμενο από το γαλλικό «gris» (γκρίζο), το γκριζάιγ έγινε δημοφιλές μετά την απαγόρευση των έγχρωμων και εικονιστικών βιτρό το 1134 από το τάγμα των Κιστερκιανών (ή Βερναρδίνων). Στο κήρυγμα 45 για το Άσμα Ασμάτων, ο μοναχός της Κιστερκιανής Εκκλησίας Άγιος Βερνάρδος του Κλαιρβώ κήρυξε: «Δεν υπάρχει εδώ (στην ενατένιση), όπως νομίζω, καμία ανάγκη ή χρήση για υλικές, μεταδιδόμενες από τις αισθήσεις εικόνες της σάρκας ή του σταυρού του Χριστού ή οποιεσδήποτε άλλες παραστάσεις, που ανήκουν στην αδυναμία της θνητότητάς Του».

Οι υαλογράφοι δημιούργησαν δύο τύπους γκριζάιγ: τα διαφανή με ασημένια ζωγραφισμένα φύλλα και τα διαφανή με μόλυβδο που σχημάτιζε γεωμετρικά μοτίβα.

Το γκριζάιγ είναι πλούσιο σε συμβολισμούς. Σύμφωνα με το διαδικτυακό περιοδικό Vidimus, «η βλάστηση [στο grisaille] θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει τον Χριστό, τον Δημιουργό που συμβολίζει την αλήθεια, την Ανάσταση και το Δέντρο του Ιεσσαί. Το γεωμετρικό γκριζάιγ αντιπροσωπεύει τη θεία και ορθολογική τάξη της Δημιουργίας.»

The grisaille in the St. Francis-Xavier Chapel at Notre-Dame de Paris is one of the six chapel windows set to be replaced by contemporary stained glass in 2026. Glassmakers created geometric patterns of diamonds, half-quadrilobes, and mandorlas over grisaille painted foliage on the lancet windows (tall, narrow windows with a lance-like point). The colorful border echoes the colors used throughout the window. (Public Domain) — Το γκριζάιγ στο παρεκκλήσι του Αγίου Φραγκίσκου-Ξαβιέ στην Παναγία των Παρισίων είναι ένα από τα έξι παράθυρα του παρεκκλησίου που πρόκειται να αντικατασταθούν από σύγχρονα βιτρώ το 2026. Οι υαλογράφοι δημιούργησαν γεωμετρικά μοτίβα, με ρόμβους, ημιτετράλοβα και μάντορλες πάνω σε φυλλώματα ζωγραφισμένα με γκριζάιγ στα λογχοειδή παράθυρα (ψηλά, στενά παράθυρα με αιχμή που μοιάζει με λόγχη). Το πολύχρωμο περίγραμμα απηχεί τα χρώματα που χρησιμοποιούνται σε ολόκληρο το παράθυρο. (Public Domain)

Παράθυρα μοντέρνας τέχνης του 1935

Το 1935, ο υαλογράφος Λουί Μπαριγιέ έγραψε στην Επιτροπή Ιστορικών Μνημείων (Le Commission des Monuments Historiques) εκ μέρους 12 υαλογράφων, προτείνοντας την αντικατάσταση των γκριζάιγ του 19ου αιώνα στον κυρίως ναό της Παναγίας των Παρισίων.

Ήθελαν να αποκαταστήσουν την πολύχρωμη ατμόσφαιρα των αρχικών μεσαιωνικών βιτρώ με κυβιστικές εικόνες, ρεύμα πρωτοποριακό για την εποχή, το οποίο επινόησαν ο Πάμπλο Πικάσο (1881-1973) και ο Ζορζ Μπρακ (1882-1963), γύρω στα 1907.

Ορισμένα από αυτά τα παράθυρα εκτίθενται σήμερα στην έκθεση «Παναγία των Παρισίων: Η διαμάχη για τα βιτρώ παράθυρα». Η έκθεση στην πόλη των βιτρώ, στην Τρουά, στην Ωμπ της βόρειας Γαλλίας, εξερευνά τα 30 χρόνια μεταξύ 1935 και 1965, όταν σύγχρονοι καλλιτέχνες θέλησαν να αφήσουν το στίγμα τους στο γοτθικό αριστούργημα.

Η επιμελήτρια της έκθεσης Μαρί-Ελέν Ντιντιέ δήλωσε στο δελτίο Τύπου: «Αυτά τα βιτρώ δεν θεωρήθηκαν εναρμονισμένα με την αρχιτεκτονική του καθεδρικού ναού».

Παρόλο που ο αρχιεπίσκοπος του Παρισιού, καρδινάλιος Βερντιέ, και ο γενικός επιθεωρητής ιστορικών μνημείων, Ευγένιος Ρατιέ, έδωσαν οδηγίες στους καλλιτέχνες για την εικονογραφία, υπήρξαν πολλά ζητήματα.

Στις 25 Μαρτίου 1935, ο αντιπρόεδρος της επιτροπής, ο Γκάμπριελ Ρούπριχ-Ρόμπερτ, εξέθεσε τις ανησυχίες του σε επιστολή του προς τον γενικό διευθυντή Καλών Τεχνών, Ζορζ Χουισμάν. Στην επιστολή σημείωνε την καλή κατάσταση των γκριζάιγ και επεσήμανε ότι οποιαδήποτε εργασία σε ιστορικά μνημεία «πρέπει να περιορίζεται στη διατήρηση της κληρονομιάς», θεωρούσε δε ότι ο αριθμός των καλλιτεχνών και οι διαφορετικές προτάσεις, έθεταν σε κίνδυνο την αρμονία του έργου. Κατέληγε με την παρατήρηση: «Αυτό το κτίριο [η Παναγία των Παρισίων] δεν μπορεί να είναι το πεδίο ενός πειράματος που δεν είναι απαραίτητο».

Η επιτροπή συμφώνησε στο ότι οι διαφορετικές τεχνοτροπίες, τα χρώματα και οι αναλογίες που χρησιμοποιήθηκαν σε κάθε παράθυρο δεν σχημάτιζαν ένα συνεκτικό σύνολο.

Ο Ντιντιέ δήλωσε: «Βλέποντας σήμερα όλες αυτές τις δημιουργίες τη μία δίπλα στην άλλη, καταλαβαίνουμε την απροθυμία της επιτροπής. Οι δώδεκα καλλιτέχνες που σχεδίασαν αυτά τα βιτρώ εργάστηκαν ανεξάρτητα», γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τα βιτρώ να μην έχουν συνάφεια μεταξύ τους, σε σημείο κακοφωνίας σύμφωνα με μία μερίδα κριτών. «Η έλλειψη αρμονίας πρέπει να ήταν κατάφωρη», δήλωσε η επιμελήτρια της έκθεσης Τζούλια Μπουαγιόν στο δελτίο Τύπου.

Το 1939, το Ίδρυμα για τη Διαφύλαξη της Γαλλικής Τέχνης, υπέβαλε αίτημα στον καρδινάλιο Βερντιέ. Οι πολέμιοι των σύγχρονων βιτρώ ανησυχούσαν για την έλλειψη αρμονίας και την ασυνάρτητη αφήγηση, καθώς και για το ότι θα φαινόταν σαν η σύγχρονη τέχνη να έχει ξεπεράσει τους Παλαιούς Δασκάλους – κάτι που δεν συνέβαινε.

Στις 22 Απριλίου 1939, η εφημερίδα Le Figaro ανέφερε: «Σε μια εποχή που οι οικονομικές ανησυχίες και ο φόβος του πολέμου αμβλύνουν τη νοημοσύνη και καταθλίβουν τις ευαισθησίες, το παρισινό κοινό είναι ακόμα ικανό να παθιάζεται με ένα καλλιτεχνικό πρόβλημα».

Οι επιμελητές της έκθεσης εξήγησαν ότι ο κόσμος δεν ήταν απαραίτητα εναντίον του έργου. Ήταν κατά τού να βρίσκονται τα σύγχρονα έργα στην Παναγία των Παρισίων και πίστευαν ότι αυτό θα δημιουργούσε προηγούμενο για τα ιστορικά κτίρια στη συνέχεια.

Το 1939, τα κυβιστικά βιτρώ τοποθετήθηκαν στον καθεδρικό ναό. Αλλά το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οδήγησε στην απομάκρυνση τους για ασφαλή φύλαξη. Δεν επιστράφηκαν ποτέ.

Τα βιτρώ του 2026

Ενενήντα χρόνια μετά, τα γκριζάιγ της Παναγίας των Παρισίων απειλούνται και πάλι. Αυτή τη φορά, έξι γκριζάιγ σε ισάριθμα παρεκκλήσια που περιβάλλουν τον κυρίως ναό ενδέχεται να αντικατασταθούν με παραστατικά βιτρώ με θεματολογία βασισμένη στην Πεντηκοστή.

Μετά την πυρκαγιά, η γαλλική κυβέρνηση ίδρυσε έναν δημόσιο φορέα που ονομάζεται Δημόσιο Ίδρυμα για τη διατήρηση και αποκατάσταση του καθεδρικού ναού. Στις 27 Ιανουαρίου, η γαλλική ένωση πολιτιστικής κληρονομιάς Sites & Monuments αμφισβήτησε την αρμοδιότητα του Δημοσίου Ιδρύματος σε δύο σημεία: για την οργάνωση της αντικατάστασης των βιτρώ και για την επακόλουθη σύμβαση με την εγκατεστημένη στο Λος Άντζελες Γαλλίδα καλλιτέχνιδα Κλαιρ Ταμπουρέ.

Πολλές από τις αντιρρήσεις για τα νέα σύγχρονα βιτρώ αντικατοπτρίζουν τα επιχειρήματα κατά των βιτρώ του 1930. Ο Γάλλος δημοσιογράφος Ντιντιέ Ρύκνερ ξεκίνησε μια αίτηση για να σταματήσει το έργο, η οποία έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 280.000 υπογραφές τη στιγμή της σύνταξης του παρόντος.

Μόνο ο χρόνος θα δείξει αν τα βιτρώ της Κλαιρ Ταμπουρέ θα εγκατασταθούν στην Παναγία των Παρισίων. Προς το παρόν, οι επισκέπτες του καθεδρικού ναού μπορούν να εισέλθουν στην «Ουράνια Ιερουσαλήμ» του Γκόμπριχ και να απολαύσουν το θεϊκό φως των γκριζάιγ της γοτθικής αναβίωσης των Βιολέ-λε-Ντυκ και άλλων.

Απορρίμματα του ηλιακού χωριού

Τετάρτη, 04 Ιούν, 2025 Από EPOCH TIMES

Ανάλυση ειδήσεων

Ενώ οι υποστηρικτές των οικολογικών μορφών χρησιμοποιούν συνήθως τους όρους ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, βιώσιμες και μηδενικές καθαρές εκπομπές για να περιγράψουν τις προσπάθειές τους, το βρώμικο μικρό μυστικό είναι ότι μεγάλο μέρος των αποβλήτων από ηλιακούς συλλέκτες και ανεμογεννήτριες καταλήγει σε χώρους υγειονομικής ταφής.

Οι τρέχουσες ποσότητες φάιμπεργκλας, ρητινών, αλουμινίου και άλλων χημικών ουσιών — για να μην αναφέρουμε τις λεπίδες προπέλας από γιγάντιες ανεμογεννήτριες — δεν αποτελούν απειλή για τις τοπικές χωματερές της πόλης, αλλά αυτό το σε μεγάλο βαθμό αγνοημένο πρόβλημα θα γίνει μεγαλύτερη πρόκληση τα επόμενα χρόνια, καθώς τα 500 εκατομμύρια ηλιακά πάνελ και οι 73.000 ανεμογεννήτριες που λειτουργούν τώρα στις ΗΠΑ θα βγουν εκτός λειτουργίας και θα αντικατασταθούν.

Οι Πράσινοι επιμένουν ότι οι μειώσεις στις εκπομπές άνθρακα θα αντισταθμίσουν με το παραπάνω τα αυξημένα επίπεδα δυνητικά τοξικών σκουπιδιών. Άλλοι ανησυχούν ότι οι υποστηρικτές των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας δεν έχουν μιλήσει ειλικρινά για την έλλειψη φιλικών προς το περιβάλλον σχεδίων και την τεχνολογία για τη διαχείριση των αποβλήτων.

«Κανείς δεν το σχεδίασε αυτό, κανείς δεν είχε σχέδιο για να τα ξεφορτωθεί, κανείς δεν σχεδίασε το κλείσιμο», δήλωσε ο Ντουάιτ Κλαρκ, του οποίου η εταιρεία, Solar E Waste Solutions, ανακυκλώνει ηλιακούς συλλέκτες. «Κανείς δεν το σκέφτηκε αυτό καλά».

Η συζήτηση για το τι πρέπει να γίνει με τον φθαρμένο ηλιακό και αιολικό εξοπλισμό είναι ένα άλλο θέμα που συνήθως παραλείπεται στα σχέδια Net Zero, τα οποία συχνά επικεντρώνονται στα υποτιθέμενα οφέλη των έργων, ενώ παράλληλα προεξοφλούν ή αγνοούν το κόστος. Όπως ανέφερε προηγουμένως το RealClearInvestigations σχετικά με την έλλειψη σχεδίων για την απόκτηση των τεράστιων εκτάσεων γης για ηλιακά και αιολικά πάρκα που απαιτούνται για την επίτευξη μηδενικού καθαρού κόστους, τα μαθηματικά μπορεί να γίνουν ασαφή και οι αριθμοί που αναφέρονται πιο συχνά είναι οι πιο αισιόδοξοι για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

«Ή ήταν σιωπηλοί, είτε ασυνάρτητοι—ή απλώς έκαναν νόημα ότι πρέπει να ανακυκλώσουμε όλα αυτά τα πράγματα χωρίς να μας πουν πώς», δήλωσε ο Μαρκ Μιλς, εκτελεστικός διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Ενεργειακής Ανάλυσης. Στην αδιάκοπη προσπάθεια να κάνουν την ηλιακή και αιολική ενέργεια να φαίνονται όσο το δυνατόν πιο φθηνές, δεν έχουν συμπεριλάβει τέλη που να αντιμετωπίζουν το τελικό κόστος απόρριψης, κάτι που θα μπορούσε να αφήσει τους φορολογούμενους να κουβαλούν το βάρος.

Ορισμένοι υποστηρικτές των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αναγνωρίζουν το επιχείρημα του Μιλς. Η Συμμαχία για Προσιτή Ενέργεια, η οποία υποστηρίζει την κρατικά χρηματοδοτούμενη έρευνα για την ανακύκλωση πάνελ και στροβίλων, δήλωσε ότι η «κυκλική οικονομία» στην οποία αναφέρθηκε ο Μιλς δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί.

«Με την υπάρχουσα ενεργειακή υποδομή, πολλά ερωτήματα σχετικά με το τέλος του κύκλου ζωής τους δεν έχουν ποτέ αντιμετωπιστεί», δήλωσε ο εκτελεστικός διευθυντής της Συμμαχίας, Λόγκαν Μπερκ, στο RCI (Real Clear Investigations). «Ίσως αυτά τα κόστη να πρέπει να ενσωματωθούν στο αρχικό στάδιο, αλλά με κάποιο τρόπο πρέπει να κάνουμε την αγορά κυκλική. Πώς μπορούμε να βρούμε αυτήν την αγορά στο τέλος της ωφέλιμης ζωής τους;»

Πόσα πάνελ θα απορρίπτουν ή θα αποσύρουν οι ΗΠΑ κάθε χρόνο είναι επίσης ασαφές. Κανένα γραφείο συμψηφισμού δεν παρακολουθεί τα εθνικά στοιχεία, σύμφωνα με τον Μενγκ Τάο, καθηγητή ενεργειακής μηχανικής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα και σύμβουλο σε θέματα ανανεώσιμων αποβλήτων.

Οι εκτιμήσεις μπορεί να ποικίλλουν σημαντικά. Τα ηλιακά πάνελ έχουν γενικά προσδόκιμο ζωής 25 ετών, αλλά παράγοντες όπως οι ζημιές και οι αναβαθμίσεις συστημάτων καθιστούν αδύνατο να διαπιστωθεί ο αριθμός των πάνελ που βγαίνουν από την κυκλοφορία κάθε χρόνο. Το 2021, το Εθνικό Εργαστήριο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (National Renewable Energy Laboratory), το οποίο δεν απάντησε σε αίτημα για σχολιασμό, εκτίμησε ότι μεταξύ 3.000 και 6.000 πάνελ θα αποσύρονταν ετησίως έως το 2026.

Οι επικριτές λένε ότι ακόμη και το υψηλότερο όριο αυτών των αριθμών φαίνεται ύποπτα χαμηλό, δεδομένων των εκατοντάδων εκατομμυρίων πάνελ που χρησιμοποιούνται τώρα και δεκάδων εκατομμυρίων που πρόκειται να έρθουν.

Το πρόβλημα δεν θα περιοριστεί στις ΗΠΑ. Αρκετές ευρωπαϊκές χώρες βρίσκονται πιο κοντά στον δρόμο του NetZero από την Αμερική, και τον Μάρτιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση εκτίμησε ότι «θα συσσωρεύσει σωρευτικά 6-13 και 21-35 εκατομμύρια τόνους (ηλιακών) αποβλήτων έως το 2040 και το 2050, αντίστοιχα». Τα απόβλητα που προέρχονται από ανεμογεννήτριες θα είναι ακόμη μεγαλύτερα, δήλωσε η ΕΕ, εκφράζοντας την ελπίδα ότι η ανακύκλωση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα γίνει πιο σημαντική.

«Τόσο τα ρεύματα αποβλήτων από φωτοβολταϊκά όσο και από αιολικά πάρκα απαιτούν ειδικές μεθόδους χειρισμού και ανακύκλωσης που δεν είναι διαδεδομένες στην Ευρώπη σήμερα», έγραψε η ΕΕ.

Οι ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν περίπου το 10% των αποβλήτων, σύμφωνα με αρκετούς ειδικούς, και ο Τάο εκτίμησε ότι οι ΗΠΑ θα παράγουν περίπου 2 εκατομμύρια μετρικούς τόνους ηλιακών αποβλήτων ετησίως έως το 2043, αλλά άλλες μελέτες έχουν πολύ υψηλότερο ποσοστό. Μια μελέτη του 2019 για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας προέβλεψε περίπου 10 εκατομμύρια μετρικούς τόνους ηλιακών αποβλήτων μεταξύ 2030 και 2060.

«Τα ηλιακά απόβλητα θα αυξηθούν εκθετικά τα επόμενα 20 χρόνια», δήλωσε ο Τάο. «Σε παγκόσμιο επίπεδο, παράγαμε 20-25 εκατομμύρια τόνους ηλιακών πάνελ το 2023. Θα τεθούν εκτός λειτουργίας σε περίπου 20 χρόνια. Αυτό αντιστοιχεί σε 20-25 εκατομμύρια τόνους ηλιακών αποβλήτων ετησίως το 2045».

Το Ινστιτούτο Ενεργειακής Έρευνας ανεβάζει το πιθανό βουνό ακόμη ψηλότερα, επισημαίνοντας μελέτες που ανεβάζουν το ποσοστό για το 2050 σε 78 εκατομμύρια τόνους.

Προς το παρόν, το 90% αυτών των υπολειμμάτων καταλήγει σε χώρους υγειονομικής ταφής. Και τα πεδία των πάνελ και οι πανύψηλες τουρμπίνες πρέπει να αποσυναρμολογηθούν, να μεταφερθούν με φορτηγά, συνήθως με οχήματα ντίζελ, και στη συνέχεια να σταλούν σε χώρους υγειονομικής ταφής ή λιμάνια, όπου μεταφέρονται σε φτωχές, αναπτυσσόμενες χώρες. Τα ορυκτά καύσιμα μπορεί να μολύνουν τον αέρα, αλλά οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μπορεί να μολύνουν το έδαφος.

Υπάρχει πολλά υποσχόμενη έρευνα, η οποία χρηματοδοτείται κυρίως από την κυβέρνηση, για την αύξηση της ανακύκλωσης εξαρτημάτων όπως οι λεπίδες των τουρμπίνων, αλλά η κυβέρνηση Τραμπ φαίνεται απίθανο να συνεχίσει τέτοια χρηματοδότηση. Μια τέτοια μετατόπιση υπό τον Τραμπ θα έθετε το βάρος της ανάπτυξης περισσότερου ανακυκλώσιμου, ανανεώσιμου εξοπλισμού στον ιδιωτικό τομέα.

Ωστόσο, η βιομηχανία ανακύκλωσης στο σύνολό της δεν ήταν ποτέ δυναμική. Πράγματι, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει ευρέως αποδεκτές οι απόψεις ότι η επανάσταση της ανακύκλωσης που οδήγησε τους Αμερικανούς να διαχωρίζουν τα σκουπίδια τους σε διάφορες κατηγορίες έχει αποτύχει.

Η προσπάθεια να καταστούν τα απόβλητα ανανεώσιμα έχει προσκρούσει σε βασικά ζητήματα κερδοφορίας, σύμφωνα με τον Tζέσσι Άουσουμπελ του Πανεπιστημίου Rockefeller.

«Η βιομηχανία ανακύκλωσης συνολικά δεν είναι μια βιομηχανία που έχει ανθίσει τα τελευταία 50 χρόνια. Απλώς δεν είναι μια ακμάζουσα βιομηχανία», είπε. «Θα χρειαστείτε τεράστιες ποσότητες εγκαταστάσεων και αυτά τα πράγματα είναι κατασκευασμένα για να διαρκούν, κατασκευασμένα ανθεκτικά, κάτι που είναι ο εχθρός της ανακύκλωσης. Επομένως, όλα αυτά εξακολουθούν να αποτελούν μια μεγάλη πρόκληση και νομίζω ότι υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα, αλλιώς θα μείνουμε με πολλά αχρησιμοποίητα περιουσιακά στοιχεία».

Ο Τάο συμφώνησε ότι, ελλείψει μεγαλύτερου κέρδους, το ανακυκλώσιμο μέλλον για τον ανανεώσιμο εξοπλισμό είναι ζοφερό.

«Δεν έχουμε ακόμη μια τελειοποιημένη τεχνολογία για την ανακύκλωσή τους, δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί», είπε. «Προσπαθούμε να δούμε πώς θα προχωρήσει η βιομηχανία, αλλά υπάρχουν πολλές προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι δεν είναι κερδοφόρα».

Οι πρωταθλητές των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας επιμένουν ότι όλα αυτά θα σημάνουν μεγάλες επιχειρήσεις, ίσως έως και 2,7 δισεκατομμύρια δολάρια σε ανακύκλωση ηλιακής ενέργειας το 2030, σύμφωνα με μια εκτίμηση. Αλλά προς το παρόν, δεν είναι έτσι. Ο Κλαρκ είπε ότι η εταιρεία του κερδίζει περίπου 5 δολάρια από κάθε πάνελ.

Δεν είναι μόνο η υστέρηση στην τεχνολογία και οι πιέσεις της αγοράς. Στη ρίζα τους, δεν υπάρχουν πολλά στο πάνελ που να αξίζουν ανακύκλωση. Υπάρχουν μικροσκοπικές ποσότητες αργύρου και χαλκού, μαζί με κάποιο πυρίτιο, αλλά αυτά τα πλακίδια βρίσκονται βαθιά μέσα σε ένα συμπιεσμένο σάντουιτς από γυαλί και άλλα στοιχεία. Το θρυμματισμένο γυαλί έχει κάποια περιορισμένη αξία στις κατασκευές, αλλά η εξαγωγή των μικρών ποσοτήτων πολύτιμων συστατικών είναι μια εντατική, υψηλής τεχνολογίας διαδικασία, είπε ο Κλαρκ.

Ο Άουσουμπελ είπε ότι πιστεύει ότι η μικρότερη αγορά οικιακής ηλιακής ενέργειας μπορεί πιθανώς να τα βγάλει πέρα μόνη της και ότι η πραγματική δουλειά θα είναι η απόρριψη εκατομμυρίων πάνελ που βρίσκονται σε απέραντα χωράφια. Επειδή η αποσυναρμολόγηση του τσαλακωμένου ‘κόμπου’ του πάνελ είναι δύσκολη και δαπανηρή, έχει νόημα να ανακυκλώνονται χιλιάδες πάνελ, και η αγορά οικιακής ηλιακής ενέργειας παρουσιάζει μικρότερο ενδιαφέρον, είπε ο Κλαρκ.

«Είναι σαν εξόρυξη», είπε για τη διαδικασία. «Ο τρόπος που συναρμολογούνται, στοιβάζονται, με τα κελιά να συνυφαίνονται και να συνδέονται μεταξύ τους ανάμεσα σε φύλλα πλαστικού, ρητίνες, κόλλα και τα συναφή».

Και όλες οι εκπλύσεις δεν μπορούν να αποτραπούν. Ενώ τα επικίνδυνα υλικά που περιέχονται σε κάθε ηλιακό πάνελ, όπως και τα πολύτιμα στοιχεία του, είναι μικρά, θα μπορούσαν να παρουσιάσουν ένα μακροπρόθεσμο πρόβλημα. Ακόμα κι αν ένας χώρος υγειονομικής ταφής τηρεί αυστηρά τους κανονισμούς της EPA, η έκπλυση από δυνητικά εκατομμύρια πάνελ θέτει κινδύνους για την υγεία που ο Τάο συνέκρινε με δηλητηρίαση από υδράργυρο.

Οι νόμοι που επιβάλλουν την ανακύκλωση έχουν αποδειχθεί δύσκολο να επιβληθούν.

«Μέχρι σήμερα, δεν έχει αναπτυχθεί κανένα ενιαίο κανονιστικό πλαίσιο που να χρησιμεύει ως Πολικός Αστέρας για τον σχεδιασμό του τέλους του κύκλου ζωής των έργων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αφήνοντας ένα συνονθύλευμα ομοσπονδιακών, πολιτειακών και τοπικών πολιτικών και κανονισμών να εξεταστούν — και αφήνοντας τους ιδιοκτήτες και τους κατασκευαστές έργων, καθώς και τους γαιοκτήμονες και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη, να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους», κατέληξε μια έκθεση του 2024.
Για παράδειγμα, η Ουάσινγκτον ψήφισε νόμο που επιβάλλει την ανακύκλωση ηλιακών πάνελ το 2017, αλλά δεν έχει ακόμη εφαρμοστεί. Προς το παρόν, ο νόμος πρόκειται να τεθεί σε ισχύ την 1η Ιουλίου, αλλά το υπουργείο Οικολογίας αντιτίθεται σε αυτήν την ημερομηνία εν μέρει επειδή οι κατασκευαστές και οι καταναλωτές έχουν αποδειχθεί απρόθυμοι να πληρώσουν το κόστος ανακύκλωσης, περιορίζοντας την αγορά ηλιακής ενέργειας εκεί.

«Η μετάβαση στην καθαρή ενέργεια της πολιτείας αντιμετωπίζει οπισθοδρόμηση εάν ο νόμος τεθεί σε ισχύ την 1η Ιουλίου 2025», ανέφερε το υπουργείο. «Εάν ο νόμος παραμείνει αμετάβλητος, θα διαταράξει την προσφορά και το κόστος των πάνελ που διατίθενται προς πώληση στην Ουάσινγκτον».

Το ερώτημα ποιος θα πληρώσει για την αποσυναρμολόγηση των πάνελ, τη μεταφορά τους σε χώρους υγειονομικής ταφής ή σε κέντρα ανακύκλωσης, ή ακόμη και, σε ορισμένες περιπτώσεις, την αποστολή τους στο εξωτερικό, έχει μείνει αναπάντητο στις περισσότερες πολιτείες. Οι λομπίστες για αιολικά και ηλιακά έργα, πρόθυμοι να διατηρήσουν το κόστος χαμηλό, μαζί με τους νομοθέτες που γοητεύονται από την ιδέα ενός μέλλοντος NetZero, έχουν αφήσει την αγορά πολύ χαλαρά ρυθμιζόμενη, δήλωσε ο Τζέισον Ίσαακ, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Ενέργειας, το οποίο υποστηρίζει «άφθονη, οικονομικά προσιτή και αξιόπιστη ενέργεια».

Σε πολλές περιπτώσεις, όταν οι εταιρείες ενέργειας που υπόκεινται σε αυστηρή ρύθμιση επιδιώκουν να κατασκευάσουν ένα νέο εργοστάσιο, οι νόμοι απαιτούν από αυτές να διαθέσουν χρήματα σε ομόλογα ή λογαριασμούς μεσεγγύησης για να καλύψουν το κόστος απόσυρσης, δήλωσε ο Μιλς. Αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Ένα πρόσφατα σταματημένο ανθρακωρυχείο στη βόρεια Λουιζιάνα μπορεί να κοστίσει 300 εκατομμύρια δολάρια για να αποσυναρμολογηθεί, σύμφωνα με τη Συμμαχία για Προσιτή Ενέργεια, η οποία αναφέρει ότι αυτό το κόστος πιθανότατα θα βαρύνει τους φορολογούμενους. Αλλά ο Ίσαακ και ο Μιλς πιστεύουν ότι οι οικονομικές απαιτήσεις απόσυρσης είτε έχουν αγνοηθεί είτε δεν έχουν χρηματοδοτηθεί επαρκώς στην αγορά ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ορισμένα νομοθετικά σώματα πολιτειών, όπως της Λουιζιάνας, κινούνται για να αντιμετωπίσουν αυτό το κενό και να αποτρέψουν τους φορολογούμενους από το να κολλήσουν με το νομοσχέδιο καθαρισμού.

«Ο στόχος είναι να μην αφήσουμε την πολιτεία ή έναν αγρότη με ένα χωράφι από σπασμένους ηλιακούς συλλέκτες, θέτοντας εγγυήσεις από την αρχή μέχρι το τέλος για τις απαιτήσεις εγγύησης», δήλωσε ο Στέρλινγκ Μπαρνέτ του Heartland Institute, μιας ομάδας που είναι σκεπτική απέναντι στα αποκαλυπτικά σενάρια υπερθέρμανσης του πλανήτη. «Πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε όπως οποιαδήποτε άλλη πηγή ενέργειας».

Τον Απρίλιο, ο Μπαρνέτ κατέθεσε στο Μπατόν Ρουζ για έναν τέτοιο νόμο, που υποκινήθηκε εν μέρει από ένα ηλιακό πεδίο στην ενορία Λίβινγκστον που έχει υποστεί ζημιές με την πάροδο των ετών από τυφώνες. Το 2022, η νομοθετική εξουσία ψήφισε ένα νομοσχέδιο που απαιτούσε εγγύηση από τους κατασκευαστές έργων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αλλά οι λεπτομέρειες αυτού δεν έχουν δημοσιευτεί, αφήνοντας νέα έργα σε εκκρεμότητα, δήλωσε ο βουλευτής Μπρετ Γκέιμαν, υποστηρικτής του νέου νομοσχεδίου.
«Κανένα υπάρχον έργο εδώ δεν απαιτούσε απόσυρση, εκτός εάν αυτό αποτελεί μέρος ιδιωτικής σύμβασης με έναν ιδιοκτήτη γης», είπε.

Ένας μικρός αριθμός ηλιακών πάνελ βρίσκει ακόμη και δευτερογενή αγορά σε μέρη όπως η Αϊτή, η Ζιμπάμπουε και αλλού, είπε ο Κλαρκ. Ομάδες όπως η Brighten Haiti, η οποία δεν απάντησε σε αίτημα για σχολιασμό, μεταφέρουν αντικαταστημένα πάνελ που εξακολουθούν να έχουν κάποια ζωή μέσα τους σε αυτό το φτωχό νησί, αν και ορισμένοι είπαν ότι αυτό ισοδυναμεί με λανθασμένη φιλανθρωπία.

«Είναι στην πραγματικότητα ένας ‘ωραίος’ τρόπος απόρριψης», είπε ο Τάο. «Επειδή αυτά τα μέρη δεν έχουν ιδέα τι να κάνουν με αυτά στο τέλος».

Όλα αυτά τα ζητήματα αντισταθμίζονται από τις μειώσεις εκπομπών άνθρακα που αντιπροσωπεύει η ανανεώσιμη ενέργεια, σύμφωνα με άλλους ειδικούς. Ο Πωλ Γκάιπ, αναλυτής ενέργειας με έδρα την Καλιφόρνια και υποστηρικτής της αιολικής ενέργειας, δήλωσε ότι οι ανησυχίες για τα ανανεώσιμα απόβλητα είναι υπερβολικές και προωθούνται από τους εχθρούς των στόχων NetZero.

«Τα ηλιακά πάνελ είναι ως επί το πλείστον γυαλί, επομένως το γυαλί είναι εύκολο να ανακυκλωθεί», είπε. «Οι ανεμογεννήτριες είναι ως επί το πλείστον μέταλλο. Και πάλι, είναι εύκολο να ανακυκλωθούν. Το μεγαλύτερο μέρος της ανησυχίας για την ανακύκλωση είναι ο φόβος, η αβεβαιότητα και η αμφιβολία από τους συνήθεις υπόπτους».

Είναι αλήθεια ότι οι τουρμπίνες, οι οποίες έχουν διάρκεια ζωής περίπου δύο δεκαετίες, είναι ως επί το πλείστον μεταλλικές, αλλά παρόλα αυτά παρουσιάζουν τα δικά τους προβλήματα στο τέλος του κύκλου ζωής τους. Ενώ το μεγαλύτερο μέρος τους μπορεί να είναι ανακυκλώσιμο, η αποσύνθεση και η μεταφορά των γιγαντιαίων κατασκευών στην ξηρά ή στην ανοιχτή θάλασσα απαιτεί τεράστια εργασία — και ενέργεια. Οι χιλιάδες τόνοι σκυροδέματος που αποτελούν τις βάσεις τους πιθανότατα θα παραμείνουν στο έδαφος ή στον πυθμένα του ωκεανού με κάποια μορφή για δεκαετίες, σύμφωνα με τον Μιλς και άλλους.

Οι λεπίδες στις μεγάλες τουρμπίνες σήμερα μπορούν να έχουν μήκος όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, και οι κατασκευές είναι ίσες με 10όροφα κτίρια, με αυτές που βρίσκονται στην ανοιχτή θάλασσα να βρίσκονται σε μια πλάκα του πυθμένα του ωκεανού τόσο μεγάλη όσο ένα οικοδομικό τετράγωνο.

«Αυτά τα υπεράκτια πράγματα δεν είναι ανανεώσιμα και δεν είναι καθαρά — μεταφέρονται φορτία εξοπλισμού με βάρκες στα εργοτάξια για την κατασκευή και τη συντήρησή τους, και θα χρειαστούν φορτία σκαφών για να τα επαναφέρετε όλα πίσω», δήλωσε ο Ρόμπιν Σάφερ της Protect Our Coasts, μιας ομάδας βάσης που άρχισε να αγωνίζεται για ένα υπεράκτιο έργο που έχει ναυαγήσει έκτοτε στο Νιου Τζέρσεϊ.

Επιπλέον, οι πτωχεύσεις μεταξύ ευρωπαϊκών εταιρειών έχουν αρχίσει να αμαυρώνουν το τοπίο των ανανεώσιμων αιολικών πάρκων, όπως σίγουρα και οι πύργοι, μια τάση που θα μπορούσε να συνεχιστεί ή να επιταχυνθεί καθώς η κυβέρνηση Τραμπ θα σταματήσει την ομοσπονδιακή στρόφιγγα.

«Η κυβέρνηση απαλλάχθηκε από την ευθύνη διαμορφώνοντας τις πολιτικές της γύρω από τον ακτιβισμό για το κλίμα», δήλωσε ο Σάφερ. «Δεν καταβάλλουν χρήματα μεσεγγύησης για τον παροπλισμό και κάποιος θα πρέπει να έρθει και να τους αφαιρέσει, αλλιώς θα κοιτάμε αυτούς τους σάπιους πύργους στον ωκεανό».

Τα πτερύγια είναι τόσο μεγάλα που συνήθως σπάνε σε τρία κομμάτια όταν αποσύρονται, και τα γιγάντια κομμάτια από φάιμπεργκλας, ρητίνη και σύνθετα υλικά καταλήγουν σε χώρους υγειονομικής ταφής ή αποθήκες.

Υπάρχουν ήδη ιστορίες τρόμου για δήμους που αντιμετωπίζουν προβλήματα απόσυρσης. Πόλεις όπως το Sweetwater του Τέξας, το οποίο για πολλά χρόνια ήταν η κορυφαία πολιτεία στην αιολική ενέργεια, έχουν δει συμβόλαια ανακύκλωσης ανεμογεννητριών να αγνοούνται. Η Global Fiberglass Solutions, μία από τις εταιρείες που χειρίζονται τέτοιες συμβάσεις, δεν απάντησε σε αιτήματα για σχόλια.

«Δεν μπορείτε να επαναχρησιμοποιήσετε ανεμογεννήτριες, και τώρα υπάρχουν χιλιάδες πτερύγια που απλώς κάθονται εκεί ήδη σε αποθήκες», είπε ο Ίσαακ. «Είναι μια περιβαλλοντική καταστροφή».

Από το RealClearInvestigations

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Hakurei: Το χαβιάρι των γογγυλιών

Παρασκευή, 06 Ιούν, 2025Τετάρτη, 04 Ιούν, 2025 Από EPOCH TIMES

Γνωστά και ως γογγύλια του Τόκυο, τα hakurei — που προφέρονται όπως το «σαμουράι», δηλαδή χακουράι — αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του 1950, όταν η Ιαπωνία προσπαθούσε απεγνωσμένα να τροφοδοτήσει τον πληθυσμό της μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η λέξη ‘χακουράι’ σημαίνει «αξιόλογος σύντροφος», ένα όνομα που, όπως και το «γογγύλι σαλάτας», είναι απολύτως κατάλληλο. Όλο το φυτό είναι βρώσιμο, από την πράσινη άκρη μέχρι τη ρίζα. Αναπτύσσεται γρήγορα, ωριμάζει σε περίπου ένα μήνα και αντέχει σε ελαφρύ παγετό και άλλες δυσμενείς συνθήκες. Έχει γαστρονομικές ιδιότητες που ήταν άγνωστες μέχρι τώρα στον κόσμο των γογγυλιών, γεγονός που του έχει χαρίσει το προσωνύμιο «χαβιάρι των γογγυλιών».

Η γεύση του είναι τόσο διαφορετική από αυτή του γογγυλιού που το να αποκαλέσεις το χακουράι γογγύλι είναι σαν να επισημαίνεις ότι το τσίλι είναι φρούτο. Αλλά κανείς δεν θεωρεί το τσίλι πραγματικά φρούτο, επειδή δεν έχει γεύση φρούτου. Το χακουράι, από την άλλη πλευρά, έχει – σχεδόν.

Δεν χρειάζεται καν να αφαιρέσετε τη λεπτή φλούδα του. Απλά δαγκώστε το σαν μήλο. Κάθε μπουκιά από το χακουράι είναι σαν μια γουλιά γλυκού, βουτυρώδους νερού, με μια νότα από χρένο.

Ταιριάζει εξαιρετικά σε σαλάτες λόγω της τραγανής, ζουμερής υφής τους και της ήπιας γεύσης τους, ιδίως αν έχουν ξύδι, αλλά μπορείτε και να το μαγειρέψετε. Μερικοί το προσθέτουν στο ζωμό, την τελευταία μισή ώρα του ψησίματος του κρέατος. Η πικάντικη γεύση του συνδυάζεται θαυμάσια με λιπαρές πρωτεΐνες.

Δοκιμάστε τα με βούτυρο, λευκό μίσο και σκόρδο, μαζί με λευκό κρασί και μια πρέζα ζάχαρη. Το λευκό μίσο έχει μια γλυκιά και απαλή γεύση που ταιριάζει με τα γογγύλια.

Γογγύλια χακουράι με γλάσο από βούτυρο και μίσο

Αυτό το απλό πιάτο ετοιμάζεται γρήγορα. Και είναι γλυκό, χάρη στα ίδια τα γογγύλια και τη ζάχαρη που ταιριάζει τόσο καλά με το λευκό μίσο και το βούτυρο. Η γλυκύτητα ισορροπείται από την ελαφριά πικράδα νότα του γογγυλιού.

Υλικά

2 μερίδες

1 μάτσο γογγύλια χακουράι (συνήθως υπάρχουν 6 έως 8 σε ένα μάτσο)
2 κ.σ. βούτυρο
1 κ.γλ. ζάχαρη
1 κ.σ. μίσο (γιαπωνέζικη πικρή και καυτερή σάλτσα)
1/4 φλιτζάνι βερμούτ ή λευκό κρασί ή ξύδι από ρύζι
2 σκελίδες σκόρδο, λιωμένες και ψιλοκομμένες
1 κ.σ. σουσάμι
Αλάτι

Εκτέλεση

Κόψτε τη λεπτή, μακριά ρίζα που βγαίνει από το κάτω μέρος κάθε γογγυλιού. Κόψτε τα κοτσάνια περίπου 1,5 εκ. πάνω από το βολβό και ψιλοκόψτε τα κοτσάνια και τα φύλλα. Κόψτε τα γογγύλια σε φέτες για να μαγειρευτούν πιο γρήγορα και να απορροφήσουν περισσότερο το γλάσο ή σε τέταρτα για να φαίνονται πιο όμορφα. Δεν χρειάζεται να τα ξεφλουδίσετε.

Προσθέστε το βούτυρο, το μίσο, τη ζάχαρη και ένα φλιτζάνι νερό σε ένα τηγάνι. Ρυθμίστε τη φωτιά σε μέτρια ένταση και ανακατέψτε καθώς ζεσταίνεται. Όταν αρχίσει να σιγοβράζει, προσθέστε το βερμούτ και το σκόρδο και, στη συνέχεια, τα γογγύλια. Αφήστε το υγρό να μαγειρευτεί και να πήξει, για περίπου 10 λεπτά.

Δοκιμάστε πριν προσθέσετε αλάτι — το αλάτι του μίσο μπορεί να είναι αρκετό. Αναποδογυρίστε τα κομμάτια και χαμηλώστε τη φωτιά ώστε τα γογγύλια να ροδίσουν χωρίς να καούν.

Γαρνίρετε με σουσάμι και σερβίρετε με σόμπα (μακαρόνια απο φαγόπυρο) ή ρύζι.

Του Ari LeVaux

Πληρωμένοι διαδηλωτές στη Νέα Υόρκη στοχοποιούν το Φάλουν Γκονγκ, σύμφωνα με καταγγελίες

Τετάρτη, 04 Ιούν, 2025 Από EPOCH TIMES

Νέα Υόρκη — Φαίνεται πως οι τακτικές που χρησιμοποιεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) για την επηρεασμό της κοινής γνώμης στις Ηνωμένες Πολιτείες εξελίσσονται.

Στο παρελθόν, παρατηρούνταν συχνά ομάδες Κινέζων να φτάνουν με λεωφορεία κρατώντας κόκκινα λάβαρα του κόμματος, τοποθετούμενοι απέναντι σε διαδηλώσεις υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κυρίως αυτών που διοργάνωναν ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ, μιας πνευματικής άσκησης που διώκεται στην Κίνα.

Πρόσφατα, καταγράφονται περιπτώσεις μικρών ομάδων που περιλαμβάνουν και μη Κινέζους, οι οποίες συμμετέχουν σε διαδηλώσεις που φαίνεται να ευθυγραμμίζονται με το αφήγημα του ΚΚΚ, όπως προκύπτει από τα πλακάτ και τα υλικά που χρησιμοποιούν, σύμφωνα με καταγραφές της εφημερίδας The Epoch Times.

Οι εν λόγω δραστηριότητες έχουν εγείρει ανησυχίες σε κάποιους παρατηρητές για πιθανές επιχειρήσεις ξένης επιρροής στις ΗΠΑ.

Στις 9 Μαΐου, μια μικρή ομάδα κάτω των δέκα ατόμων, κυρίως μη Κινέζων, εντοπίστηκε κοντά σε πορεία για τα ανθρώπινα δικαιώματα που διοργάνωσαν ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ στη Νέα Υόρκη. Η ομάδα κρατούσε πανό και διένειμε υλικά που φάνηκαν να αντικατοπτρίζουν την προπαγάνδα ενάντια στο Φάλουν Γκονγκ που εμφανίζεται στα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης. Τα υλικά ήταν γραμμένα στα αγγλικά, ενώ ένας Κινέζος άνδρας βιντεοσκοπούσε την ομάδα, χωρίς να είναι σαφής ο ρόλος του.

Ανεξάρτητος συνεργάτης της Epoch Times ανέφερε ότι άκουσε αστυνομικό να ρωτά έναν διαδηλωτή, έναν μαύρο άνδρα, αν πληρώθηκε για τη συμμετοχή του. Ο άνδρας απάντησε ότι έλαβε 200 δολάρια, ποσό που ο αστυνομικός επανέλαβε και σχολίασε στους συναδέλφους του λέγοντας «Σας είπα ότι τους πληρώνουν». Η εφημερίδα δεν έχει επαληθεύσει ανεξάρτητα την πληρωμή ή την πηγή της.

Σε άλλες περιπτώσεις, τρία άτομα που συμμετείχαν σε παρόμοιες διαδηλώσεις — ένας Ισπανόφωνος, ένας μαύρος και ένας Κινέζος — δήλωσαν πως συμμετείχαν για οικονομικούς λόγους. Ο Ισπανόφωνος χαρακτήρισε τη δραστηριότητα ως «εργασία», ενώ οι άλλοι ανέφεραν ότι χρειαζόντουσαν τα χρήματα, σύμφωνα με συνεντεύξεις που πραγματοποίησε η Epoch Times.

Μια ομάδα διαδηλωτών, οργανωμένη από άτομα που υποστηρίζουν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, προσπαθεί να διακόψει μια παρέλαση που διοργανώνουν οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ. Νέα Υόρκη, στις 9 Μαΐου 2025. (Edwin Huang/The Epoch Times)

Η Σάρα Κουκ, ερευνήτρια θεμάτων Κίνας που έχει μελετήσει επιχειρήσεις επιρροής, εξέφρασε ανησυχία για τη συμμετοχή Αμερικανών σε δραστηριότητες που ενδέχεται να ευθυγραμμίζονται με τους στόχους της ΚΚΚ, ενδεχομένως χωρίς να έχουν πλήρη επίγνωση του πλαισίου.

Εξήγησε ότι η χρήση μη Κινέζων ατόμων δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για αυθεντική και λαϊκή κινητοποίηση, με αποτέλεσμα να τραβάει περισσότερη προσοχή. Τόνισε επίσης ότι οι τακτικές που εφαρμόζονται σε μία στοχευμένη κοινότητα — κυρίως το Φάλουν Γκονγκ — αν δεν αντιμετωπιστούν, τέτοιες εκστρατείες θα μπορούσαν να επεκταθούν και να απειλήσουν περισσότερες ομάδες αντιφρονούντων.

Διαδηλώσεις διαμαρτυρίας

Η πληρωμή ατόμων για να συμμετέχουν σε διαδηλώσεις αποτελεί τακτική που έχει συνδεθεί με την ΚΚΚ, όπως προκύπτει από ομοσπονδιακή κατηγορία και αναφορές προηγούμενων γεγονότων.

Για παράδειγμα, κατά την επίσκεψη του Κινέζου ηγέτη Σι Τζινπίνγκ στην Ουάσιγκτον το 2015 και στο Σαν Φρανσίσκο το 2023, αναφέρθηκε ότι χρησιμοποιήθηκαν πληρωμένοι διαδηλωτές ως απάντηση σε διαδηλώσεις Ουιγούρων και ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ.

Επίσης, σε ομοσπονδιακό κατηγορητήριο του 2023, ένας κινέζος πράκτορας και ένας συνεργάτης στην Καλιφόρνια εικάζεται ότι ζήτησαν 80.000 δολάρια από Κινέζους αξιωματούχους για να χρηματοδοτήσουν μια μπάντα κρουστών για να παρεμπόδισουν αμερικανικές παρελάσεις των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ και μουσικών από την Ταϊβάν.

Τον Μάρτιο, στο Lincoln Center της Νέας Υόρκης, η ομάδα διανεμούσε έντυπα που επιτίθονταν στην Shen Yun Performing Arts, μια εταιρεία κλασικού κινεζικού χορού που εδρεύει στη Νέα Υόρκη και έχει ιδρυθεί από ασκούμενους του Φαλουν Γκονγκ.

Ένας μαύρος άνδρας δυσκολεύτηκε να εξηγήσει σε ρεπόρτερ της Epoch Times το σκοπό για τη διανομή των εντύπων και παρέπεμψε σε άλλον διαδηλωτή για διευκρίνιση.

(Επάνω αριστερά) Ένας άνδρας με πράσινο μπουφάν μοιράζει φυλλάδια που επιτίθενται στο Shen Yun Performing Arts στο Lincoln Center, πριν από μια παράσταση της καλλιτεχνικής ομάδας, στη Νέα Υόρκη στις 26 Μαρτίου 2025. Ο άνδρας δεν ήταν σίγουρος όταν ρωτήθηκε για το σκοπό των δραστηριοτήτων του. (Επάνω δεξιά) Ο Λιου Νινγκσιάνγκ στέκεται δίπλα σε έναν διαδηλωτή κατά του Shen Yun στο Lincoln Center στη Νέα Υόρκη στις 26 Μαρτίου 2025. (Κάτω αριστερά) Ο Λούι Αχαρόν Λεάλ μοιράζει φυλλάδια που επιτίθενται στη Shen Yun Performing Arts στο Lincoln Center, πριν από την παράσταση της καλλιτεχνικής ομάδας, στη Νέα Υόρκη, στις 26 Μαρτίου 2025. (Κάτω δεξιά) Ένας μαύρος άνδρας μοιράζει φυλλάδια που επιτίθενται στο Shen Yun Performing Arts πριν από την παράσταση στη Νέα Υόρκη στις 26 Μαρτίου 2025. (York Du, Tal Atzmon/NTD)

Ο δεύτερος, ο Ισπανόφωνος Λούι Αχαρόν Λεάλ, ανέφερε ότι «κάποιος άρχισε να εμφανίζεται εδώ πριν από δύο δεκαετίες». Συγκεκριμένα είπε: «Ναι, για τις παραστατικές τέχνες. Πρόκειται για ένα άρθρο σε αυτή την εφημερίδα», αρνούμενος περαιτέρω σχόλια.

Άλλος διαδηλωτής, μαύρος άνδρας με φούτερ, είπε σε ρεπόρτερ του NTD, αδελφού μέσου της Epoch Times: «Μοιάζω να δουλεύω για το κομμουνιστικό κόμμα; Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Σάουθάμπτον. Ξέρω τους Χίλτον. Εγώ επέλεξα τη Νέα Υόρκη. Δεν επέλεξε η Νέα Υόρκη εμένα.»

Όταν ερωτήθηκε ποιος οργάνωσε τη διαδήλωση, απάντησε ότι προτιμά να μην το αποκαλύψει, αλλά δήλωσε ότι πιστεύει στον σκοπό.

Αναφορές για οικονομικά κίνητρα

Στο Φλάσινγκ της Νέας Υόρκης, ένας Κινέζος άνδρας καταγράφηκε τον Φεβρουάριο να λέει ότι πληρωνόταν 20 δολάρια την ώρα για να διανέμει φυλλάδια κατά του Φάλουν Γκονγκ για περίπου τρεις ώρες τα Σαββατοκύριακα. Σε βίντεο που εξέτασε η Epoch Times, είπε σε περαστικούς: «Δώστε μου 25 δολάρια την ώρα και θα σταματήσω να τα μοιράζω.» Αρνήθηκε να αποκαλύψει ποιος τον πληρώνει, λέγοντας ότι «δεν είναι δική σας υπόθεση».

Ένας άλλος μαύρος άνδρας που μιλούσε γαλλικά είπε σε ασκούμενη του Φάλουν Γκονγκ, την Τσιν Λίλι, μέσω εφαρμογής μετάφρασης, ότι φίλος του τον είχε προσλάβει για να διαδηλώσει. Είπε ότι ο φίλος του του έδωσε οδηγίες να πάει σε συγκεκριμένη διεύθυνση για τη δουλειά και ότι μετά το βράδυ θα πήγαιναν σπίτι του για να τους δώσει χρήματα.

Ένας γαλλόφωνος άνδρας, ο οποίος αργότερα σταμάτησε να συμμετέχει σε διαμαρτυρίες κατά του Φάλουν Γκονγκ. Φλάσινγκ του Κουίνς, Νέα Υόρκη, Οκτώβριος του 2024. (The Epoch Times)

Ακόμη ανέφερε ότι δεν ήξερε τι έγραφαν τα πλακάτ. Όταν όμως του εξήγησαν, κατάλαβε και δήλωσε ότι δεν θα συμμετείχε αν γνώριζε το περιεχόμενο. Αργότερα, η Τσιν Λίλι τον είδε να πουλάει ρολόγια στο Φλάσινγκ και είπε ότι της υποσχέθηκε πως θα αποθαρρύνει άλλους από το να συμμετέχουν σε παρόμοιες διαδηλώσεις.

Ο Λεάλ, όταν ρωτήθηκε από την Τσιν και μια άλλη πρακτική, τη Γουάνγκ Λιρόνγκ, παραδέχθηκε ότι καταλάβαινε μόνο «λίγο» το κινεζικό κείμενο στο πλακάτ του και δεν ήταν σίγουρος αν ήταν «σωστό ή λάθος».

Μέρος του κειμένου στα πλακάτ αντιγράφεται αυτούσιο από άρθρο των New York Times του 2024 που επιτίθεται στην Shen Yun Performing Arts, όπως ανέφερε ο Λεάλ. Υποστήριξε πως η New York Times θεωρούσαν ότι το άρθρο ήταν σωστό.

Εκτίμησε ότι η επίδραση των υλικών ήταν περιορισμένη, λέγοντας πως «πολλοί είναι απασχολημένοι αυτές τις μέρες και πιθανόν να πετάξουν τα φυλλάδια στον κάδο απορριμμάτων.»

Η Γουάνγκ διαφώνησε και ανέφερε στην Epoch Times ότι το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να μην τα διαβάσει δεν σημαίνει πως πρέπει να γίνονται τέτοιες ενέργειες, καθώς «δεν είναι σωστό».

Ο Λέβι Μπράουντ (Levi Browde), διευθυντής του Falun Dafa Information Center (Κέντρου Πληροφόρησης για το Φάλουν Ντάφα), εξέφρασε την πεποίθησή του ότι η ομολογία των διαδηλωτών για πληρωμή υποδηλώνει ποιος βρίσκεται πίσω από τις διαδηλώσεις.

Ο Λέβι Μπράουντ, εκτελεστικός διευθυντής του Κέντρου Πληροφόρησης Φάλουν Ντάφα, μιλά σε συνέντευξη τύπου όπου επισημαίνει τις διακρατικές δραστηριότητες καταστολής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας εναντίον του Shen Yun. Λίνκολν Σέντερ της Νέας Υόρκης, στις 26 Μαρτίου 2025. (Samira Bouaou/The Epoch Times)

Σε ανακοίνωσή του ανέφερε ότι είναι σχεδόν βέβαιο πως οι διαδηλωτές ανταμείβονται για να ενεργούν, είτε εκούσια είτε ακούσια, κατ’ εντολή του κινεζικού καθεστώτος με σκοπό να δυσφημίσουν την Shen Yun και το Φάλουν Γκονγκ στους δρόμους της Νέας Υόρκης.

Τα μέσα ενημέρωσης και η χρήση τους

Τους τελευταίους έξι μήνες, η εφημερίδα The New York Times δημοσίευσε δέκα άρθρα που, σύμφωνα με ανάλυση της Epoch Times, ήταν επικριτικά προς το Shen Yun Performing Arts. Τα άρθρα αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί από τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης και έχουν διαδοθεί εκτενώς στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X.

Η πλατφόρμα X ακολούθως διέγραψε χιλιάδες τέτοιους λογαριασμούς, τους οποίους η Epoch Times είχε επισημάνει για μη αυθεντική συμπεριφορά. Προηγούμενα, η Epoch Times είχε αναφέρει ότι ένα από τα άρθρα αυτά έγινε η πιο κοινοποιημένη ιστορία της New York Times στο X μέσα σε πάνω από έναν χρόνο, βάσει ανάλυσης δεδομένων της πλατφόρμας.

Το κτίριο της εφημερίδας New York Times. Νέα Υόρκη, στις 8 Ιανουαρίου 2025. (Samira Bouaou/The Epoch Times)

Περισσότεροι από 1.500 τωρινοί και πρώην καλλιτέχνες του Shen Yun και οι οικογένειές τους, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 600 υπαλλήλων που εργάζονται σήμερα, έχουν υπογράψει αίτημα προς την αμερικανική κυβέρνηση ζητώντας να ερευνήσει τις υποτιθέμενες επιχειρήσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (ΚΚΚ) που στοχεύουν το Shen Yun.

Πέρυσι, το Shen Yun ανέφερε ότι «είναι λυπηρό να βλέπει κανείς τις δυτικές εταιρείες μέσων ενημέρωσης, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, να εμπλέκονται στην παράνομη παγκόσμια εκστρατεία του ΚΚΚ για την καταστροφή της αμερικανικής εταιρείας που δημιουργήσαμε».

Η εταιρεία τόνισε πως η εκστρατεία αυτή θα μπορούσε «να στερήσει από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο την εμπειρία μιας εικόνας της Κίνας όπως ήταν κάποτε, καθώς και μια πιο ελπιδοφόρα και συμπονετική οπτική του κόσμου».

Πρόσωπα που συνδέονται με τις διαμαρτυρίες

Δύο άτομα, ο Μάικλ Τσου (Michael Chu) και ο Λιου Νινγκσιάνγκ (Liu Ningxiang), έχουν παρατηρηθεί σε σχέση με τις εν λόγω διαμαρτυρίες, σύμφωνα με ανταποκριτές της Epoch Times και ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ.

Ο Τσου, γεννημένος στην Ταϊβάν, φέρεται να έχει συνδεθεί με φιλοκινεζικές οργανώσεις, όπως το παράρτημα Νέας Υόρκης του «Συμβουλίου για την Προώθηση της Ειρηνικής Επανένωσης της Κίνας» (China Council for the Promotion of Peaceful National Reunification) και της «Ένωση Διεθνών Ανταλλαγών της Κίνας με Απόδημους» (China Overseas Exchange Association), σύμφωνα με δημοσίευμα κινεζικού κρατικού μέσου το 2008.

Είχε επίσης διευθύνει μια πλέον ανενεργή εφημερίδα, την Asia-America Times, η οποία υποστήριζε την κινεζική κυριαρχία επί της Ταϊβάν. Άρθρο των New York Times το 2013 τον παρουσίαζε με θετικό τρόπο ως κοινοτικό πρόσωπο, χωρίς αναφορά στις παραπάνω διασυνδέσεις.

Ο Μάικλ Τσου (2ος Α) συμμετέχει σε διαμαρτυρία κατά του Φάλουν Γκονγκ στο Φλάσινγκ της Νέας Υόρκης, τον Ιούλιο του 2014. (The Epoch Times)

Ο Τσου κατονομάστηκε σε αγωγή που κατατέθηκε το 2015 από ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ και υποστηρικτές της δημοκρατίας, οι οποίοι τον κατηγορούσαν ότι στήριξε βίαια επεισόδια εις βάρος ασκούμενων στο Φλάσινγκ το 2008. Η υπόθεση διευθετήθηκε το 2023, με τον Τσου να συμφωνεί να μην παρεμβαίνει στις δραστηριότητες των ασκούμενων στην περιοχή, σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα.

Ο Λιου έχει παρατηρηθεί σε διαμαρτυρίες κοντά στο κινεζικό προξενείο στο Μανχάταν, όπου, σύμφωνα με αρκετούς ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, κρατούσε πανό υπέρ του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ).

Ο Λιου Νινγκσιάνγκ (δεξιά) και διαδηλωτές κατά του Φάλουν Γκονγκ προσπαθούν να διακόψουν μια παρέλαση που διοργάνωσαν οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ στη Νέα Υόρκη στις 9 Μαΐου 2025. (Edwin Huang/The Epoch Times)

Τον Μάρτιο, στο Lincoln Center, δημοσιογράφος της Epoch Times τον είδε να κρεμά μια τσάντα με φυλλάδια κατά της παράστασης του Shen Yun και να φαίνεται πως έδινε οδηγίες σε διαδηλωτές. Στις 5 Απριλίου, ο Λιου καταγράφηκε σε βίντεο να ακολουθεί έναν ασκούμενο μέσα στην αίθουσα David Geffen Hall και να κάνει προσβλητική χειρονομία, σύμφωνα με υλικό που εξέτασε η Epoch Times.

Τρεις διαδηλωτές εθεάθησαν να εισέρχονται σε κτήριο στο Φλάσινγκ, όπου ο Τσου διατηρεί ταξιδιωτικό πρακτορείο, μεταφέροντας υλικό κατά του Φάλουν Γκονγκ, σύμφωνα με φωτογραφίες και βίντεο που εξέτασε η Epoch Times.

Μάρτυρες ανέφεραν επίσης ότι είδαν τον Λιου να ξεφορτώνει παρόμοιο υλικό στο ίδιο σημείο.

Η Epoch Times δεν έχει επιβεβαιώσει εάν οι παραπάνω ενέργειες ήταν συντονισμένες ή χρηματοδοτούμενες από συγκεκριμένο φορέα.

Το ευρύτερο πλαίσιο της εκστρατείας

Το Shen Yun έχει γίνει στόχος περιστατικών όπως σκισίματα ελαστικών λεωφορείων κατά τη διάρκεια περιοδειών, καθώς και δεκάδων απειλών για βόμβες και δολοφονίες τον τελευταίο χρόνο — πολλές από τις οποίες διατυπώθηκαν στην κινεζική γλώσσα. Κινέζοι διπλωμάτες συχνά ασκούν πιέσεις σε θέατρα για ακύρωση των παραστάσεων και προειδοποιούν τους τοπικούς αξιωματούχους να μην τις παρακολουθούν.

Ειδικοί σε θέματα κυβερνοασφάλειας, στους οποίους απευθύνθηκε η Epoch Times, εκτίμησαν ότι οι απειλές αυτές σχετίζονται πιθανότατα με Κινέζους κρατικούς παράγοντες, ενώ οι αρχές της Ταϊβάν δήλωσαν ότι κάποιες από αυτές ενδέχεται να προήλθαν από το Ερευνητικό Ινστιτούτο της Huawei στην Κίνα.

Η εκστρατεία φέρεται να εντάθηκε τα τελευταία χρόνια, έπειτα από οδηγία του 2022 που αποδίδεται στον Κινέζο ηγέτη Σι Τζινπίνγκ και η οποία, σύμφωνα με διαρροές που επικαλούνται πληροφοριοδότες, ενθαρρύνει τη χρήση «μη συμβατικών μεθόδων» όπως η παραπληροφόρηση και οι στοχευμένες νομικές ενέργειες κατά του Φάλουν Γκονγκ.

Έκτοτε, Κινέζοι πράκτορες φέρονται να επιχείρησαν να δωροδοκήσουν την αμερικανική φορολογική υπηρεσία (IRS) ώστε να διεξαγάγει έρευνα εις βάρος της Shen Yun, ενώ σε άλλη περίπτωση μετέβησαν στην Κομητεία Όραντζ της Νέας Υόρκης —όπου βρίσκονται τα κεντρικά γραφεία της Shen Yun— με στόχο τη συλλογή στοιχείων για ενδεχόμενη περιβαλλοντική αγωγή που αποσκοπούσε στην παρεμπόδιση της ανάπτυξης της κοινότητας του Φάλουν Γκονγκ στην περιοχή. Τοπικά δικαστήρια έχουν απορρίψει αρκετές αγωγές τέτοιου είδους που είχαν υποβληθεί από Αμερικανό επιχειρηματία με ισχυρούς δεσμούς με την Κίνα.

Σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε μετά τις αμερικανικές εκλογές, Κινέζος αξιωματούχος δημόσιας ασφάλειας φέρεται να ανέφερε τη Shen Yun ως στόχο που πρέπει να εξαλειφθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με τις ίδιες διαρροές.

Ο Λέβι Μπράουντ φέρεται να δήλωσε στην Epoch Times ότι το περιεχόμενο του σχεδίου αντανακλά όσα παρατηρούνται στην πράξη.

Των Eva Fu και Petr Svab

Στο σταυροδρόμι της Ιστορίας: Το μέλλον του Ιράν ανάμεσα στο μοντέλο Βόρειας και Νότιας Κορέα

Τετάρτη, 04 Ιούν, 2025Τετάρτη, 04 Ιούν, 2025 Από EPOCH TIMES

Σχολιασμός

Το Ιράν φαίνεται να πλησιάζει σε ένα ιστορικό σημείο καμπής. Η συζήτηση ανάμεσα σε αναλυτές και υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, σύμφωνα με πολιτικά σχόλια που δημοσιεύονται στη Δύση, δεν επικεντρώνεται πλέον στο αν η Ισλαμική Δημοκρατία μπορεί να διατηρήσει το ιδεολογικό της πρόταγμα, αλλά στο τι πρόκειται να ακολουθήσει. Το ερώτημα που προβάλλεται είναι αν η χώρα θα εξελιχθεί σε μια δημοκρατία, ανάλογη της Νότιας Κορέας, ή αν θα καταλήξει σε απομόνωση και ολοκληρωτισμό κατά το πρότυπο της Βόρειας Κορέας.

Αναλυτές εκτιμούν ότι η Τεχεράνη εκπέμπει ολοένα πιο έντονα το μήνυμα πως επιλέγει το δεύτερο μοντέλο: ιδεολογική ακαμψία, πυρηνικός τυχοδιωκτισμός, στρατιωτικός έλεγχος και απόρριψη της Δύσης. Αντίθετα, η ιρανική κοινωνία φαίνεται να ζητά κάτι διαφορετικό. Μέσα από διαδοχικές εξεγέρσεις και πράξεις πολιτικής ανυπακοής, υποστηρίζεται ότι οι πολίτες επιδιώκουν ένα μέλλον παρόμοιο με αυτό της Νότιας Κορέας: δημοκρατικό, σύγχρονο, ανοιχτό στην οικονομία και ενταγμένο στη διεθνή κοινότητα.

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε αυτά τα δύο σενάρια –τον αυταρχισμό και τη δημοκρατία– εντείνεται, με την έκβαση να θεωρείται καθοριστική όχι μόνο για το ίδιο το Ιράν, αλλά και για την ασφάλεια της ευρύτερης περιοχής.

Δύο αντικρουόμενα μοντέλα

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η κορεατική χερσόνησος χωρίστηκε σε δύο εντελώς διαφορετικά πολιτικά και οικονομικά μοντέλα. Η Βόρεια Κορέα, υπό την ηγεσία του Κιμ Ιλ Σουνγκ και των διαδόχων του, υιοθέτησε μια μαχητική, απομονωτική ιδεολογία αυτάρκειας (Juche), την οποία επέβαλε μέσω ενός δυναστικού, ολοκληρωτικού καθεστώτος. Επένδυσε σε εξοπλιστικά προγράμματα και ιδιαίτερα στο πυρηνικό της πρόγραμμα, την ώρα που ο πληθυσμός της βίωνε λιμούς και διεθνή απομόνωση. Η Νότια Κορέα, μολονότι ξεκίνησε με αυταρχικά χαρακτηριστικά, άρχισε να ανοίγει την οικονομία της ήδη από τη δεκαετία του 1960 και να εφαρμόζει δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις από τη δεκαετία του 1980. Σήμερα, αποτελεί μια ακμάζουσα δημοκρατία, με ισχυρή οικονομία και τεχνολογική καινοτομία, σε στενή συμμαχία με τη Δύση. Η αντίθεση είναι εμφανής: ευημερία έναντι φτώχειας, άνοιγμα έναντι καταπίεσης.

Το Ιράν σε κρίσιμο σταυροδρόμι

Το Ιράν, υπό την Ισλαμική Δημοκρατία, έχει από καιρό παρουσιάσει τον εαυτό του ως μια μοναδική «τρίτη οδό» —ούτε καπιταλιστική ούτε κομμουνιστική— αλλά στην πράξη, μοιάζει όλο και περισσότερο με τη Βόρεια Κορέα. Η ιδεολογία του καθεστώτος, που έχει τις ρίζες της στο Velayat-e Faqih (κυριαρχία του ισλαμικού νόμου) απαιτεί απόλυτη υπακοή σε μια ανώτατη θρησκευτική αρχή. Η στρατιωτικοποίηση της πολιτικής μέσω του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (Islamic Revolutionary Guard Corps – IRGC) και η εξάρτησή του από έμμεσους πολέμους έχουν μετατρέψει το Ιράν σε παράγοντα αποσταθεροποίησης της περιοχής αντί για σταθεροποιητικό παράγοντα.

Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν δεν χρησιμεύει μόνο ως εργαλείο ασφάλειας, αλλά και ως συμβολικός άξονας της ιδεολογικής του αντίστασης. Τον Μάιο του 2025, το καθεστώς συνεχίζει να διαπραγματεύεται το δικαίωμα εμπλουτισμού ουρανίου σε ποσοστό 3,75%, ένα επίπεδο κάτω από το επίπεδο που απαιτείται για την κατασκευή όπλων, αλλά με μεγάλη συμβολική και στρατηγική αξία. Αυτή η επιμονή αποκαλύπτει την πρόθεση του καθεστώτος: να διατηρήσει την επαναστατική του στάση με κάθε κόστος, ακόμη και αν αυτό σημαίνει τον στραγγαλισμό της ιρανικής οικονομίας και την απομόνωση του λαού του.

Η κοινωνία δείχνει Νότια Κορέα

Αν και το καθεστώς ωθεί τη χώρα προς μια βορειοκορεατική κατεύθυνση, η κοινωνία φαίνεται να έχει άλλες προτεραιότητες. Το Πράσινο Κίνημα του 2009, οι οικονομικές διαδηλώσεις του 2017 και 2019, αλλά και η εξέγερση «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» την περίοδο 2022–2023, ανέδειξαν μια βαθιά δυσαρέσκεια απέναντι στη θεοκρατική εξουσία και την ιδεολογική καταπίεση. Πολλοί Ιρανοί –ιδίως γυναίκες, νέοι και μορφωμένοι πολίτες της μεσαίας τάξης– φαίνεται πως διεκδικούν αξιοπρέπεια, ελευθερία και προοπτικές. Η επιδίωξη δεν είναι απλώς η μεταρρύθμιση του υφιστάμενου συστήματος, αλλά η αντικατάστασή του με ένα κοσμικό δημοκρατικό μοντέλο.

Παρά τις πιέσεις, η ιρανική κοινωνία πολιτών παραμένει ενεργή: υπόγεια πολιτιστικά δίκτυα, ψηφιακός ακτιβισμός και η ιρανική διασπορά εξακολουθούν να αντιστέκονται στην καταστολή. Σε αντίθεση με τη Βόρεια Κορέα, οι Ιρανοί έχουν πρόσβαση σε εξωτερική πληροφόρηση, διεθνείς επαφές και διατηρούν εθνική ταυτότητα που υπερβαίνει το κρατικό αφήγημα. Αυτές οι διαφορές θεωρούνται κρίσιμες – και καθιστούν εφικτή μια «νοτιοκορεατική» πορεία, εφόσον υπάρξει πολιτική μετάβαση.

Η παρακμή του πολιτικού Ισλάμ

Το Ιράν, το οποίο κάποτε παρουσιαζόταν ως το πρότυπο του πολιτικού Ισλάμ, φέρεται πλέον να αποτελεί το πιο ορατό του αδιέξοδο. Η ιδεολογία που ισχυρίστηκε πως θα απελευθέρωνε τον μουσουλμανικό κόσμο από την αποικιοκρατία, έχει μετατραπεί –κατά την ανάλυση– σε όργανο εσωτερικής καταπίεσης και περιφερειακής αστάθειας. Η εξαγωγή αυτής της ιδεολογίας μέσω οργανώσεων όπως η Χεζμπολάχ στον Λίβανο, οι φιλοϊρανικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ και τη Συρία, ή η Χαμάς στη Γάζα, φαίνεται να έχει προκαλέσει αιματοχυσία χωρίς πραγματική λαϊκή στήριξη.

Η επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023, η οποία εκτιμάται ότι είχε τη στήριξη των Φρουρών της Επανάστασης, οδήγησε σε σοβαρές συνέπειες και επιδείνωσε τη σχέση του Ιράν με αραβικούς πληθυσμούς και κυβερνήσεις. Πολιτικοί αναλυτές σημειώνουν ότι το πολιτικό Ισλάμ υποχωρεί στην ευρύτερη Μέση Ανατολή: σουνιτικά αραβικά κράτη εξομαλύνουν σχέσεις με το Ισραήλ, δίνουν προτεραιότητα στην οικονομική ανάπτυξη και αποστασιοποιούνται από την επαναστατική ρητορική της Τεχεράνης. Ακόμη και στο εσωτερικό του Ιράν, οι παραδοσιακές θρησκευτικές αρχές φαίνεται πως αμφισβητούνται, ενώ η πολιτική ισλαμική ταυτότητα δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως ιερή υποχρέωση, αλλά ως εργαλείο διαιώνισης της εξουσίας.

Πυρηνικός τυχοδιωκτισμός χωρίς προοπτική

Για το καθεστώς, το εμπλουτισμένο ουράνιο δεν είναι απλώς πυρηνικό καύσιμο, αλλά σύμβολο αντίστασης. Ωστόσο, το τίμημα αυτής της συμβολικής αξίας είναι υψηλό: συνεχιζόμενες κυρώσεις, αποτροπή επενδύσεων και αύξηση των περιφερειακών εντάσεων. Η στρατιωτική του επέκταση δεν έχει προσφέρει απτά οφέλη, ενώ το δίκτυο της «αντίστασης» δείχνει να φθίνει. Αυτή η πορεία μπορεί να διατηρήσει το καθεστώς βραχυπρόθεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα οδηγεί είτε στην κατάρρευση είτε στη μόνιμη απομόνωση – δηλαδή στο βορειοκορεατικό σενάριο.

Η ειρωνεία, επισημαίνεται, είναι ότι η Βόρεια Κορέα επιβιώνει εξάγοντας όπλα στη Ρωσία και την Κίνα. Το Ιράν, με πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες, επιλέγει παρόμοιο αδιέξοδο, παρά τις διαθέσιμες εναλλακτικές.

Προς ένα μοντέλο τύπου Νότιας Κορέας

Για να ακολουθήσει το Ιράν την πορεία της Νότιας Κορέας, αναλυτές εκτιμούν ότι χρειάζονται στρατηγικές μεταβολές σε πέντε βασικούς τομείς:

Τερματισμός του πυρηνικού προγράμματος – Πέρα από προσωρινές συμφωνίες, απαιτείται αποσυναρμολόγηση των σχετικών υποδομών, προσχώρηση σε διεθνείς συμβάσεις και πλήρης διαφάνεια, ώστε να αρθούν οι κυρώσεις και να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των επενδυτών.
Απαλλαγή από τον ιδεολογικό ιμπεριαλισμό – Διακοπή της στήριξης σε μη κρατικούς δρώντες και στροφή σε εσωτερική ανοικοδόμηση, με έμφαση στην οικονομική συνεργασία, όχι στον επαναστατικό προσηλυτισμό.
Κατάργηση της θεοκρατίας – Αντικατάσταση της θεοκρατικής αρχής με ένα νέο, κοσμικό σύνταγμα που θα διασφαλίζει την πολυφωνία, τη λαϊκή κυριαρχία και την ελευθερία έκφρασης.
Ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα – Η απομάκρυνση του IRGC από την οικονομία θεωρείται προϋπόθεση για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, της καινοτομίας και της αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού.
Ενίσχυση της κοινωνίας των πολιτών – Ελευθερία συνεταιρισμού, ανεξάρτητα ΜΜΕ, ενδυνάμωση των γυναικών και επιστροφή εξειδικευμένων Ιρανών του εξωτερικού κρίνονται θεμελιώδη για τη θεσμική ανασυγκρότηση.

Η στάση της Δύσης

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους πρέπει να αναγνωρίσουν την εσωτερική διαμάχη στο Ιράν — όχι μόνο μεταξύ φατριών, αλλά μεταξύ δύο μελλοντικών μοντέλων. Οι κυρώσεις και η αποτροπή παραμένουν απαραίτητες για τον περιορισμό της κακόβουλης συμπεριφοράς του καθεστώτος. Ωστόσο, πρέπει να συνοδεύονται από υποστήριξη προς την ιρανική κοινωνία των πολιτών, ασφαλή ψηφιακή πρόσβαση, εκπαιδευτικές ανταλλαγές και προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Δύση πρέπει να προετοιμαστεί όχι μόνο για τον περιορισμό, αλλά και για την ανασυγκρότηση μετά την Ισλαμική Δημοκρατία. Αυτό περιλαμβάνει την υποστήριξη της συνταγματικής μεταρρύθμισης, της θεσμικής ανάπτυξης και της οικονομικής ανάκαμψης σε ένα δημοκρατικό Ιράν.

Το ισλαμικό καθεστώς στο Ιράν σήμερα μοιάζει περισσότερο από ποτέ με τη Βόρεια Κορέα, μπορεί να επιθυμεί την απομόνωση, τη στρατιωτικοποίηση και την ιδεολογική καθαρότητα. Ωστόσο, ο λαός επιθυμεί ελευθερία, ευημερία και ειρήνη. Η Ισλαμική Δημοκρατία προσπαθεί να εγκλωβίσει το Ιράν σε ένα μέλλον τύπου Βόρειας Κορέας. Ωστόσο, η ιστορία δεν έχει κλείσει την πόρτα στην εναλλακτική λύση της Νότιας Κορέας. Ο ιρανικός λαός εξακολουθεί να αγωνίζεται για αυτόν τον σκοπό. Ο κόσμος πρέπει να σταθεί στο πλευρό του.

Της Fariba Parsa

Από RealClearWire

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις της συγγραφέως και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της The Epoch Times.

Γιατί η σκόνη είναι επικίνδυνη για την υγεία μας

Παρασκευή, 06 Ιούν, 2025Τετάρτη, 04 Ιούν, 2025 Από EPOCH TIMES

Η οικιακή σκόνη δεν αποτελεί απειλή μόνο και μόνο επειδή είναι βρώμικη. Μέσα σε αυτήν κρύβονται αλλεργιογόνα όπως το τρίχωμα των ζώων και χημικές ουσίες τυλιγμένες σε μαλλιά, χώμα και νεκρά κύτταρα του δέρματος.

Η σκόνη μπορεί επίσης να φιλοξενεί παθογόνα και ανθεκτικά στα αντιβιοτικά μικρόβια — αποτέλεσμα της καταστροφικής φύσης των οικιακών καθαριστικών, των φαρμάκων και της περιβαλλοντικής ρύπανσης που φτάνει σε επιφάνειες και δάπεδα.

Σε πολλές περιπτώσεις, η σκόνη συσσωρεύεται για μήνες ή και χρόνια για να δημιουργήσει ένα μείγμα μικροβίων.

«Τελικά, αυτά τα μικρόβια θα έρθουν σε επαφή μαζί μας και κατά συνέπεια θα επηρεάσουν την υγεία μας. Γίνεται ένα μείγμα χημείας και μικροβιολογίας», δήλωσε ο Πάτρικ Κ. Χ. Λη, καθηγητής στο City University of Hong Kong και πρώην αναπληρωτής κοσμήτορας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Μπέρκλεϋ, με εξειδίκευση στην περιβαλλοντική μικροβιολογία και τη βιοχημική μηχανική.

Η φύση της σκόνης

Η έκθεση στη σκόνη είναι μια γνωστή αιτία αναπνευστικών συμπτωμάτων σε άτομα με αλλεργίες και αναπνευστική δυσχέρεια, συμπεριλαμβανομένης της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας. Οι άνθρωποι αντιδρούν στα ακάρεα σκόνης, στο τρίχωμα των κατοικίδιων ζώων και στη μούχλα που βρίσκονται στη σκόνη. Αυτά τα αλλεργιογόνα ερεθίζουν τους αεραγωγούς και προκαλούν φλεγμονή και στένωση των αεραγωγών, με αποτέλεσμα συμπτώματα όπως συριγμός, δύσπνοια και βήχας.

Η σκόνη μπορεί επίσης να περιέχει μικρόβια που είναι επιβλαβή για την υγεία.

Όπως και το ανθρώπινο μικροβίωμα, η σκόνη μπορεί είτε να φιλοξενεί κυρίως ευνοϊκά μικρόβια είτε να είναι σε μεγάλο βαθμό εμποτισμένη με μικρόβια που προκαλούν ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με ιδιότητες ανθεκτικές στα αντιβιοτικά και με ιδιότητες ιογενούς μετάδοσης.

Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Scientific Reports εξέτασε 56 σπίτια στην Ιρλανδία και βρήκε 176 γονίδια ανθεκτικά στα αντιμικροβιακά [προϊόντα] που σχετίζονται με τη σκόνη. Οι συγγραφείς περιέγραψαν τη σκόνη ως έναν παράγοντα που δεν έχει αναγνωριστεί ευρέως, δηλώνοντας ότι τα ευρήματά τους χρήζουν παρακολούθησης, ειδικά επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν το 90% του χρόνου τους σε εσωτερικούς χώρους.

Σε μια άλλη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Microbiome, ο Λη και μια ομάδα ερευνητών μελέτησαν τη σκόνη που συλλέχθηκε από τα σπίτια. Δήλωσε στην Epoch Times ότι ενώ αναμενόταν να βρεθούν χημικές ουσίες και μικρόβια στη σκόνη, οι ερευνητές δεν ήταν σίγουροι αν τα ανθεκτικά στα αντιμικροβιακά γονίδια που βρέθηκαν σε δείγματα θα ήταν αρκετά σημαντικά για να προκαλέσουν ανησυχία.

Οι χημικές ουσίες — συμπεριλαμβανομένων των φθαλικών ενώσεων που διαταράσσουν το ενδοκρινικό σύστημα, των μη αντιβιοτικών φαρμακευτικών προϊόντων και των αντιβιοτικών — είχαν αντιμικροβιακές ιδιότητες, προκαλώντας αντοχή στο μικροβίωμα της σκόνης και οδηγώντας σε ανάπτυξη ανθεκτικών στα αντιβιοτικά βακτηρίων.

«Αυτά τα ανθεκτικά, λοιμώδη βακτήρια μπορεί να είναι ευκαιριακά παθογόνα, θέτοντας σε κίνδυνο μόλυνσης τα ανοσοκατεσταλμένα άτομα», έγραψαν οι συγγραφείς.

Η σκόνη μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα σε άτομα με εξασθενημένο, αδύναμο ή αναπτυσσόμενο ανοσοποιητικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με διαβήτη, μωρών, ηλικιωμένων, εκείνων που λαμβάνουν αντιβιοτικά ή άλλα φάρμακα και εκείνων με καρκίνο, λοιμώξεις ή αυτοάνοσα νοσήματα.

Οι συγγραφείς σημείωσαν ότι «η οικιακή σκόνη είναι τόσο μια δεξαμενή όσο και ένα όχημα για τη διασπορά αυτών των ανθεκτικών, λοιμωδών βακτηρίων».

Η σκόνη φιλοξενεί τέσσερις επιβλαβείς κατηγορίες χημικών ουσιών — φθαλικές ενώσεις, φαινόλες σε απολυμαντικά προϊόντα, επιβραδυντικά φλόγας και φθοριούχες χημικές ουσίες όπως αυτές που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή αντικολλητικών μαγειρικών σκευών — που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως χαμηλότερο IQ στα παιδιά, παρεμβολές στις ορμόνες και την ανάπτυξη, και καρκίνο.

«Ο αριθμός και τα επίπεδα τοξικών και μη ελεγμένων χημικών ουσιών που είναι πιθανό να υπάρχουν σε κάθε ένα από τα σαλόνια μας ήταν σοκαριστικά για μένα», δήλωσε σε δελτίο Τύπου η συν-συγγραφέας Βήνα Σίνγκλα, επιστήμονας στο Συμβούλιο Άμυνας Φυσικών Πόρων.

«Οι επιβλαβείς χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται σε καθημερινά προϊόντα και δομικά υλικά οδηγούν σε εκτεταμένη μόλυνση των σπιτιών μας — αυτές οι επικίνδυνες χημικές ουσίες θα πρέπει να αντικατασταθούν με ασφαλέστερες εναλλακτικές λύσεις», πρόσθεσε η Σίνγκλα.

Προσέξτε για χημικά

Οποιεσδήποτε χημικές ουσίες χρησιμοποιούμε στο σπίτι μας πιθανότατα θα καταλήξουν στο περιβάλλον μας, είπε ο Λη.

Στη μελέτη του, οι ερευνητές ζητούν από τα άτομα να καθαρίζουν τα σπίτια τους όπως έκαναν κανονικά πριν χρησιμοποιηθούν φίλτρα για την παγίδευση δειγμάτων σκόνης. Στόχος ήταν να καταδειχθεί ότι η συσσώρευση σκόνης συμβαίνει ανεξάρτητα από την καθαριότητα και να διαπιστωθεί εάν τα δείγματα αντικατόπτριζαν τις χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στα σπίτια, πρόσθεσε ο Λη.

Η μελέτη αντιπροσώπευε 32 νοικοκυριά με μέσο όρο δύο κατοίκους το καθένα, οι οποίοι ζούσαν στα σπίτια τους κατά μέσο όρο 23 χρόνια και περνούσαν εκεί 20 ή περισσότερες ώρες την ημέρα. Οι κάτοικοι ήταν 72 ετών και άνω και σχεδόν όλοι έπαιρναν φαρμακευτικά προϊόντα, τα οποία ανιχνεύθηκαν στα δείγματα σκόνης.

«Αυτά δεν ήταν βρώμικα σπίτια. Αυτά ήταν σπίτια που θεωρούνταν σε πολύ καλή κατάσταση, με καλή υγιεινή», είπε ο Λη.

Οι χημικές ουσίες μπορεί να μολύνουν ένα περιβάλλον μέσω της απέκκρισης του ανθρώπινου δέρματος κατά την εφίδρωση, της ακατάλληλης απόρριψης φαρμάκων, της εξωτερικής ατμοσφαιρικής ρύπανσης σε ανοιχτά παράθυρα, των προϊόντων καθαρισμού, των καλλυντικών, των τροφίμων και των προϊόντων προσωπικής φροντίδας. Ο Λη είπε ότι τα έπιπλα σπιτιού μπορούν επίσης να απελευθερώνουν χημικές ουσίες όπως επιβραδυντικά φλόγας.

Ενώ η COVID-19 έκανε τους ανθρώπους πιο ευαισθητοποιημένους στην ανάγκη να απολυμαίνονται τακτικά τα σπίτια τους, οδήγησε επίσης σε υπερβολική χρήση σκληρών χημικών ουσιών που μπορεί να συμβάλλουν σε περισσότερες μολύνσεις από ό,τι προλαμβάνουν. Αυτό μπορεί να έχει συμβάλει στα ευρήματα, σημείωσε ο Λη, και μπορεί να αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης παγκόσμιας τάσης.

«Προφανώς, δεν μπορούμε να κάνουμε τα σπίτια μας αποστειρωμένα, αλλά η μελέτη μας υπογραμμίζει επίσης το μήνυμα ότι πρέπει να διατηρούμε τα σπίτια μας καθαρά για να αποφύγουμε τη συσσώρευση σωματιδίων σκόνης, επειδή αυτό θα δημιουργήσει μια δεξαμενή για αντιμικροβιακή αντοχή, και δεν θέλουμε να το κάνουμε αυτό», είπε.

Χημικά καθαρισμού

Η αντικατάσταση όσο το δυνατόν περισσότερων χημικών ουσιών στο σπίτι με φυσικά προϊόντα μπορεί να μειώσει το χημικό φορτίο στο μικροβίωμα της σκόνης, είπε ο Λη. Είναι μια από τις πιο εύκολες απειλές για την υγεία που μπορεί να διορθωθεί, δήλωσε η Άλυ Κόεν, ρευματολόγος και ειδικός σε περιβαλλοντικές τοξίνες, στο podcast Model Health Show στις 6 Μαΐου. Περιέγραψε ότι πήρε το συρτάρι της με τα αρωματικά χώρου, τα κεριά και το θυμίαμα — πράγματα που της έφερναν χαρά — και τα πέταξε μαζί με τα προϊόντα καθαρισμού της όταν έμαθε ότι περιείχαν φθαλικές ενώσεις.

Οι φθαλικές ενώσεις χρησιμοποιούνται στα πλαστικά και βρίσκονται σε υψηλές συγκεντρώσεις στη σκόνη. Παρεμβαίνουν στις ορμόνες και σχετίζονται με πολλούς σοβαρούς κινδύνους για την υγεία, ιδιαίτερα για τα παιδιά. Τα σχετικά προβλήματα περιλαμβάνουν αποβολή, ανώμαλη ανάπτυξη εμβρύου και παιδιού και βλάβες στην αναπαραγωγική ικανότητα.

«Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να είστε ενήμεροι και να επιλέγετε καλύτερα, και νομίζω ότι αυτός είναι ο ευκολότερος — μην φέρνετε [φθαλικές ενώσεις] στο σπίτι όπου βρίσκονται και καταλήγουν στο σώμα σας», είπε η Κόεν. «Είναι πολύ λογικό να κόψετε αυτό το όριο έκθεσης».

Όλες αυτές οι τοξίνες καταλήγουν στη σκόνη, πρόσθεσε, την οποία περιέγραψε ως έναν καλά μελετημένο συσσωρευτή οικιακών χημικών ουσιών που είναι επιβλαβείς για τον άνθρωπο. Το χειρότερο, είπε, είναι ότι τα ευάλωτα μωρά και τα κατοικίδια βρίσκονται στο πάτωμα, όπου βρίσκεται μεγάλο μέρος της σκόνης.

Ο εντοπισμός και η εύρεση υποκατάστατων των χημικών προϊόντων που χρησιμοποιείτε είναι μια διαδικασία στην οποία μπορείτε να βελτιωθείτε. Η Κόεν τη συνέκρινε με ένα κουίζ — τον εντοπισμό και την εξάλειψη των απειλών μία κάθε φορά.

«Πρέπει να καθαρίσουμε τα σπίτια μας από αυτές τις τοξίνες και να μην τις εισπνέουμε», δήλωσε η Νόνια Λάρσεν, ιδρύτρια της Clearwater Cultures, στην εφημερίδα Epoch Times.

Η Λάρσεν προτιμά τον καθαρισμό με διοξείδιο του χλωρίου, το οποίο παρασκευάζει η ίδια και χρησιμοποιεί για να πλένει τα τρόφιμα από την αγορά και τον κήπο της. Το διοξείδιο του χλωρίου — που χρησιμοποιείται συχνά στην ιατρική βιομηχανία για την αποστείρωση εξοπλισμού — μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως απολυμαντικό χεριών, καθαριστικό πληγών και οικιακό καθαριστικό για καθρέφτες, παράθυρα και όλες τις επιφάνειες, είπε.

Όταν χρησιμοποιείται σωστά, το διοξείδιο του χλωρίου είναι αποτελεσματικό έναντι βακτηρίων, ιών, και μυκήτων χωρίς τις τοξικές επιδράσεις της χλωρίνης και άλλων καθαριστικών με βάση χημικά. Μια συστηματική ανασκόπηση στο Journal of Medicine and Life διαπίστωσε ότι ακόμη και σε χαμηλές συγκεντρώσεις 20 έως 30 mg/L, το διοξείδιο του χλωρίου μπορεί να εξαλείψει τους επιβλαβείς μικροοργανισμούς από τα τρόφιμα, το πόσιμο νερό πάνω και μέσα στους ανθρώπους και τα ζώα.

Καταπολέμηση των μικροβίων με μικρόβια

Η Λάρσεν χρησιμοποιεί επίσης προβιοτικές καλλιέργειες στα προϊόντα καθαρισμού της, που συνήθως παρασκευάζονται από σπιτικό ξύδι, είτε από φρούτα είτε από ένα kombucha SCOBY — συντομογραφία για συμβιωτική καλλιέργεια βακτηρίων και ζύμης. Τα SCOBY είναι ωφέλιμα μικρόβια που καταναλώνουν ζάχαρη και μπορούν να σκοτώσουν επιβλαβή μικρόβια.

«Οι ζωντανές καλλιέργειες θα κυνηγήσουν παθογόνα και δηλητήρια και θα βοηθήσουν στην καταστροφή τους», είπε η Λάρσεν. «Αυτά τα ξύδια μπορούν να ενισχυθούν με την έγχυση φαρμακευτικών βοτάνων όπως δεντρολίβανο, ρίγανη και θυμάρι. Θα είναι πιο ισχυρά αν οι άνθρωποι καλλιεργούν τα δικά τους βότανα».

Ιταλοί ερευνητές μέτρησαν τα αποτελέσματα της χρήσης προβιοτικών στελεχών Bacillus σε διαδικασίες υγιεινής σε ένα νοσοκομείο για την αντιμετώπιση της ανάπτυξης παθογόνων σε επιφάνειες. Αυτό λειτούργησε για τη μείωση των μικροβίων που φιλοξενούν γονίδια ανθεκτικά στα φάρμακα. Επιπλέον, δεν αναφέρθηκαν νέες λοιμώξεις ανθεκτικές στα φάρμακα στη μελέτη.

Τα σπιτικά προϊόντα καθαρισμού κοστίζουν μόνο λίγα λεπτά για να παρασκευαστούν, είπε η Λάρσεν. Άλλες συμβουλές που προσέφερε για τη μείωση της έκθεσης στη ρύπανση του εσωτερικού αέρα είναι:

Να καθαρίζετε πάντα τα φίλτρα της σκούπας, επειδή μπορούν να ανακυκλώνουν τη σκόνη.
Να καθαρίζετε τακτικά τους καθαριστές αέρα.
Να ανοίγετε τα παράθυρα εάν ζείτε σε επαρχιακή περιοχή για να κυκλοφορεί ο εξωτερικός αέρας στο εσωτερικό.
Να περνάτε περισσότερο χρόνο σε εξωτερικούς χώρους στη φύση για να αντιμετωπίζετε τις επιπτώσεις της εισπνοής σκόνης και της εσωτερικής ρύπανσης.

Υπό το φως της αναδυόμενης έρευνας, ο Λη είπε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα πρέπει να επανεξετάσουν τα χημικά είδη καθαρισμού και τις τεχνικές που προτιμούν την απολύμανση έναντι του πλυσίματος. «Ακόμα και οι καθημερινές μας πρακτικές που εφαρμόζουμε εδώ και δεκαετίες αλλάζουν τα μικρόβια που μας περιβάλλουν», είπε. «Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε και να σκεφτούμε αν —καθώς προκύπτουν επιστημονικά στοιχεία— αυτές οι πρακτικές θα πρέπει να συνεχιστούν στο μέλλον».

Ο Λευκός Οίκος υποβάλλει αίτημα για περικοπή 9,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε ξένη βοήθεια και χρηματοδότηση δημόσιων μέσων ενημέρωσης

Τετάρτη, 04 Ιούν, 2025 Από NATHAN WORCESTER

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ—Ο Λευκός Οίκος στις 3 Ιουνίου ζήτησε από το Κογκρέσο να εγκρίνει περικοπές δαπανών ύψους 9,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων που επηρεάζουν κυρίως την εξωτερική βοήθεια των ΗΠΑ και τα ομοσπονδιακά χρηματοδοτούμενα μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων των PBS και NPR.

Το πακέτο ανακλήσεων που πρότεινε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ βάζει σε πρακτική εφαρμογή αρκετές περικοπές που πρότεινε το Τμήμα Αποδοτικότητας της Κυβέρνησης (DOGE). Αν πραγματοποιηθεί, θα είναι η πρώτη φορά που το Κογκρέσο λαμβάνει μέτρα σχετικά με τις προτάσεις του DOGE.

Η ανάκληση είναι ανάκληση χρηματοδότησης που είχε προηγουμένως ανατεθεί από το Κογκρέσο για να δαπανηθεί για ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα ή πολιτική. Ο Νόμος Ελέγχου Κατακράτησης του 1974 απαιτεί από τον πρόεδρο να υποβάλει τέτοια αιτήματα στο Κογκρέσο. Η νομοθετική εξουσία έχει στη συνέχεια 45 ημέρες για να εγκρίνει τις περικοπές —ή όχι— με απλή πλειοψηφία.

Συνολικά 8,3 δισεκατομμύρια δολάρια στις περικοπές του πακέτου θα προέλθουν από την Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ (USAID) και το Ίδρυμα Αφρικανικής Ανάπτυξης. Οι υπόλοιπες περικοπές, περίπου 1,1 δισεκατομμύριο δολάρια, θα ανακληθούν από την Υπηρεσία Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης, η οποία επιβλέπει το NPR και το PBS.

Αρκετοί Ρεπουμπλικάνοι έχουν ήδη μιλήσει θετικά για τις προτεινόμενες περικοπές και έχουν ενθαρρύνει μια γρήγορη ψηφοφορία.

Ο βουλευτής Νταν Μόιζερ (Ρ-Πενν.) ήταν μεταξύ αυτών.

«Αυτά τα πακέτα θα αποτελέσουν ένα βασικό βήμα προς την κωδικοποίηση της ατζέντας του προέδρου Τραμπ και την επίτευξη διαρκών μειώσεων δαπανών στην κυβέρνηση. Με σχεδόν 7 τρισεκατομμύρια δολάρια σε ετήσιες ομοσπονδιακές δαπάνες, πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στα «απαραίτητα» έναντι των «καλών», για να αντιμετωπίσουμε το τεράστιο εθνικό μας χρέος», δήλωσε ο Μόιζερ σε μια ανάρτηση στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X.

Σε μια ανάρτηση στο X, ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Μάικ Τζόνσον (Ρ-Λα.) ανακοίνωσε ότι το νομοσχέδιο θα τεθεί σε ψήφιση την επόμενη εβδομάδα με την υποστήριξη της ηγεσίας.

«Τώρα που αυτή η σπάταλη δαπάνη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης έχει εντοπιστεί από το DOGE, έχει ποσοτικοποιηθεί από την Κυβέρνηση και σταλεί στο Κογκρέσο, οι Ρεπουμπλικάνοι της Βουλής θα εκπληρώσουν την εντολή μας και θα συνεχίσουν να κωδικοποιούν σε νόμο μια πιο αποτελεσματική ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Αυτό ακριβώς αξίζει ο αμερικανικός λαός», έγραψε ο Τζόνσον.

Ο Τζόνσον δήλωσε ότι αναμένει ότι οι περικοπές θα είναι οι πρώτες από τις πολλές που θα εξετάσει η πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών της Βουλής, συμπεριλαμβανομένων τόσο πρόσθετων πακέτων ακύρωσης όσο και νομοσχεδίων πιστώσεων στο μέλλον.

Το αίτημα του Λευκού Οίκου έρχεται μετά από μια διαφωνία μεταξύ του πρώην επικεφαλής του DOGE, Ίλον Μασκ, και του Τραμπ σχετικά με τον νόμο One Big Beautiful Bill. Ο Μασκ, και άλλοι επικριτές, έχουν υποστηρίξει ότι το νομοσχέδιο θα ήταν κακό για το έλλειμμα και δεν προχωρά αρκετά μακριά στη θέσπιση περικοπών δαπανών.

Εάν εγκριθεί από τη Βουλή, το πακέτο θα πάει στη Γερουσία. Σε αντίθεση με πολλά νομοσχέδια στην άνω βουλή, θα χρειαστεί μόνο απλή πλειοψηφία για να εγκριθεί.

Ο γερουσιαστής Τζος Χώλυ (Ρ-Μο.) δήλωσε στην Epoch Times πριν από την κυκλοφορία του πακέτου ότι δεν ήταν σίγουρος αν οι περικοπές θα αντιμετώπιζαν εμπόδια στην ψήφισή τους στην άνω βουλή.

Ο γερουσιαστής Tομ Τίλλις (Ρ-Β.Κ.), που συχνά θεωρείται ένας από τους πιο μετριοπαθείς γερουσιαστές της Ρεπουμπλικανικής συνδιάσκεψης, εξέφρασε επιφυλακτική υποστήριξη για ορισμένα στοιχεία του πακέτου.

«Δεν έχω δει τις ανακλήσεις της USAID για να ξέρω ακριβώς πού βρίσκονται, επειδή… δεν ξέρω τι υπάρχει στο πακέτο για να ξέρω σε τι ακριβώς εφαρμόζουν τις ανακλήσεις», δήλωσε ο Τίλλις στην Epoch Times.

Υποδείξε ότι είναι ανοιχτός στις προτεινόμενες περικοπές στη δημόσια ραδιοτηλεόραση, αναφερόμενος ιδιαίτερα στο NPR.

«Δεν έχω καμία ανησυχία για [τις ανακλήσεις του NPR]», είπε ο Τίλλις. «Καταλαβαίνω από το προσωπικό μου ότι πρόκειται μόνο για περίπου το 1% της χρηματοδότησής τους σήμερα. Δεν έχω ακούσει πολλούς ανθρώπους να το αναφέρουν αυτό με συνέπεια. Αλλά αν, όντως, ισχύει αυτό, φαίνεται ότι θα πρέπει να είναι σε θέση να το διαχειριστούν.»

«Και αν αυτή είναι η προτεραιότητα του προέδρου, θα πρέπει να προχωρήσουμε με αυτό».

Με 1,1 δισεκατομμύρια δολάρια, οι αιτούμενες περικοπές χρηματοδότησης προς την Δημόσια Ραδιοτηλεόραση — της οποίας ο προϋπολογισμός ανερχόταν σε 535 εκατομμύρια δολάρια το 2024 — θα αφαιρούσαν το μεγαλύτερο μέρος ή ολόκληρη την υποστήριξη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης από αυτά τα μέσα και θα μπορούσαν να τα αναγκάσουν να αγωνίζονται να εξασφαλίσουν εξωτερική χρηματοδότηση εάν το Κογκρέσο εγκρίνει τις περικοπές.

Ωστόσο, οι περισσότερες από τις προτεινόμενες περικοπές θα επηρέαζαν την USAID και τις πρωτοβουλίες εξωτερικής βοήθειας.
Περίπου 2,24 εκατομμύρια δολάρια από τις περικοπές θα επηρέαζαν προγράμματα που αποσκοπούν στην προώθηση προγραμμάτων ΛΟΑΤΚΙ+ στην Καραϊβική, τα Δυτικά Βαλκάνια, την Ουγκάντα και αλλού.

Περιλαμβάνονται επίσης πολλά στοιχεία περιβαλλοντικής πολιτικής: 5 εκατομμύρια δολάρια για «πράσινες μεταφορές και εφοδιαστική», 500.000 δολάρια για ηλεκτρικά λεωφορεία στη Ρουάντα, 6 εκατομμύρια δολάρια για τις «Πόλεις Μηδενικών Εκπομπών» στο Μεξικό, 2,5 εκατομμύρια δολάρια για να διδάξουν στα μικρά παιδιά πώς να λαμβάνουν φιλικές προς το περιβάλλον αποφάσεις «αναπαραγωγικής υγείας» και 614.700 δολάρια για προσαρμογές στο κλίμα, όπως η ανάπτυξη κοραλλιογενών υφάλων στην Καραϊβική.

Περιλαμβάνονται επίσης πολλά άλλα εξαψήφια στοιχεία του προϋπολογισμού: 1 εκατομμύριο δολάρια για την ταυτότητα ψηφοφόρου στην Αϊτή, 4 εκατομμύρια δολάρια για «έρευνα για τα συστήματα ψυχανθών», 3 εκατομμύρια δολάρια για το Ιρακινό Sesame Street, 4 εκατομμύρια δολάρια για «μόνιμους μετανάστες» στην Κολομβία, 6 εκατομμύρια δολάρια για την υποστήριξη των οργανισμών μέσων ενημέρωσης και της κοινωνικής ζωής των Παλαιστινίων και 1,2 εκατομμύρια δολάρια για την «έρευνα κοινής γνώμης Αφροβαρόμετρο».

Ο Λευκός Οίκος ζήτησε επίσης την κατάργηση περίπου 9 εκατομμυρίων δολαρίων χρηματοδότησης από το Σχέδιο Έκτακτης Ανάγκης για το AIDS.

Αυτό περιλαμβάνει 3 εκατομμύρια δολάρια για περιτομές και αντισυλληπτικά μέτρα στη Ζάμπια, 5,1 εκατομμύρια δολάρια για την ενίσχυση των κινημάτων ΛΟΑΤΚΙ+ παγκοσμίως και 833.000 δολάρια για την υποστήριξη των τρανς ατόμων, των εργαζομένων στο σεξ, των πελατών και των «σεξουαλικών δικτύων» στο Νεπάλ.

Ενδείξεις για επικείμενη αποχώρηση του Σι Τζινπίνγκ από την εξουσία

Πέμπτη, 05 Ιούν, 2025Τετάρτη, 04 Ιούν, 2025 Από EPOCH TIMES

Ανάλυση ειδήσεων

Μια σειρά από ενδείξεις που προέρχονται από το εσωτερικό του πολιτικού συστήματος της Κίνας τους τελευταίους μήνες οδηγούν ορισμένους παρατηρητές στο συμπέρασμα ότι η εξουσία του Σι Τζινπίνγκ αποδυναμώνεται και ότι η αποχώρησή του από την ηγεσία ενδέχεται να είναι επικείμενη.

Τουλάχιστον τρεις σημαντικοί Κινέζοι αναλυτές που ζουν στο εξωτερικό—με ιστορικό αξιόπιστων αποκαλύψεων για τα εσωτερικά του Πεκίνου—υποστηρίζουν πως ο Σι διατηρεί πλέον μόνο τυπικό ρόλο και αναμένεται να αποχωρήσει και επίσημα το προσεχές διάστημα.

Μεταξύ των πιο χαρακτηριστικών εξελίξεων συγκαταλέγονται η επανεμφάνιση της περιθωριοποιημένης φατρίας της Κομμουνιστικής Νεολαίας, η εκκαθάριση στρατιωτικών στελεχών που θεωρούνταν πιστά στον Σι, και η χαμηλών τόνων τελετή εγκαινίων του Επαναστατικού Μνημείου Γκουαντζόνγκ, στη γενέτειρά του, επαρχία Σαανσί. Το μνημείο δεν ανέφερε καθόλου τον πατέρα του Σι, Σι Τζονγκσούν, παρ’ ότι το έθιμο το επέβαλλε.

Παλαίμαχοι του ΚΚΚ φέρονται να ζητούν την αποχώρηση του Σι

Στις 21 Μαΐου, ο βετεράνος πολιτικός σχολιαστής Τσάι Σενκούν ανέφερε στο κανάλι του στο YouTube, επικαλούμενος ανώτερες πηγές στο Πεκίνο, ότι ανώτατα στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας έχουν λάβει συλλογική απόφαση που προβλέπει την αποχώρηση του Σι από την πολιτική σκηνή. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι η δυσαρέσκεια μεταξύ των παλαιών κομματικών στελεχών έχει φθάσει σε οριακό σημείο, εξαιτίας της αυξανόμενης διεθνούς πίεσης, της εύθραυστης εγχώριας οικονομίας και της επιδεινούμενης υγείας του Σι.

Σύμφωνα με τον Τσάι, η επιρροή του Σι στον στρατό έχει ήδη περιοριστεί σημαντικά, ενώ δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να ανακοινωθεί επισήμως η πλήρης αποχώρησή του—τόσο από την ηγεσία του κόμματος όσο και από τη στρατιωτική επιτροπή—κατά την 4η Ολομέλεια της 20ής Κεντρικής Επιτροπής, που εκτιμάται ότι θα πραγματοποιηθεί στα τέλη Αυγούστου. Ωστόσο, μέχρι στιγμής δεν έχει ανακοινωθεί επίσημη ημερομηνία.

Οι πληροφορίες του Τσάι συμβαδίζουν με όσα έχει υποστηρίξει πρόσφατα ο Γιουάν Χονγκμπίνγκ, πρώην καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου και σήμερα εξόριστος στην Αυστραλία, ο οποίος διατηρεί επαφές με πρόσωπα από τα ανώτερα κλιμάκια του ΚΚΚ. Ο Γιουάν είχε αναφέρει στην εφημερίδα The Epoch Times ότι πολλές φατρίες εντός του Κόμματος συνεργάζονται ώστε να εμποδίσουν τον Σι να διεκδικήσει νέα θητεία στο 21ο Εθνικό Συνέδριο.

Το Συνέδριο δεν έχει ακόμη προγραμματιστεί επισήμως, ωστόσο, βάσει του πενταετούς κύκλου λειτουργίας του κόμματος, αναμένεται να διεξαχθεί τον Οκτώβριο του 2027.

Η επανεμφάνιση της φατρίας της Κομμουνιστικής Νεολαίας

Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στην επάνοδο προσώπων που συνδέονται με τη φατρία της Κομμουνιστικής Νεολαίας—την οποία καθοδηγούσε ο προκάτοχος του Σι, Χου Τζιντάο. Στις 19 Μαΐου, οι κρατικές εφημερίδες People’s Daily και Xinhua δημοσίευσαν άρθρα που επαναφέρουν τις αρχές διακυβέρνησης της εποχής Χου, όπως η «επιστημονική, δημοκρατική και βασισμένη στον νόμο λήψη αποφάσεων».

Ο Χου είχε θεωρηθεί πολιτικά τελειωμένος μετά το περιστατικό δημόσιας απομάκρυνσής του από το κλείσιμο του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΚ τον Οκτώβριο του 2022. Ωστόσο, η επαναφορά της γλώσσας της εποχής του και η δραστηριοποίηση προστατευόμενών του φαίνεται να δείχνουν το αντίθετο.

Ο πρώην Κινέζος ηγέτης Χου Τζιντάο παρευρίσκεται στην εναρκτήρια συνεδρίαση του 20ού Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας στην Μεγάλη Αίθουσα του Λαού. Πεκίνο, στις 16 Οκτωβρίου 2022. (Noel Celis/AFP μέσω Getty Images)

Ο Χου Τσουνχουά, πρώην μέλος του Πολιτικού Γραφείου και σημαίνων εκπρόσωπος της Νεολαίας, που είχε τεθεί στο περιθώριο, έχει επανεμφανιστεί, με συμμετοχή σε εγχώριες και διεθνείς εκδηλώσεις, μεταξύ των οποίων και μια διπλωματική επίσκεψη στην Αφρική τον Απρίλιο. Σύμφωνα με τον σχολιαστή Τσεν Ποκόνγκ, που ζει στις ΗΠΑ, οι εξελίξεις αυτές αποτελούν σαφή ένδειξη επιστροφής της φατρίας στο προσκήνιο.

Εκκαθαρίσεις και πλήγματα στην υστεροφημία

Η αποδυνάμωση του Σι φαίνεται επίσης από την απομάκρυνση ανώτερων στρατιωτικών στελεχών που θεωρούνταν πιστά στον ίδιο, όπως του Μιάο Χούα, επικεφαλής του Τμήματος Πολιτικής Εργασίας του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, ο οποίος τέθηκε σε διαθεσιμότητα από τον Ιούλιο του 2023. Οι αναλυτές εκτιμούν πως πρόκειται για μια ευρύτερη προσπάθεια αποδόμησης του ερείσματός του εντός του στρατεύματος.

Ενδεικτική είναι και η απόφαση να μην αποδοθεί το όνομα του πατέρα του Σι στο Επαναστατικό Μνημείο που εγκαινιάστηκε στις 24 Μαΐου—επέτειο του θανάτου του—στη γενέτειρά τους. Όπως επισημαίνουν παρατηρητές, μια τέτοια απόφαση δύσκολα θα λαμβανόταν εάν ο Σι διατηρούσε τον απόλυτο έλεγχο.

Επιπλέον, στα εγκαίνια απουσίαζαν τόσο κεντρικά όσο και επαρχιακά στελέχη, γεγονός που υποβαθμίζει τη σημασία της τελετής. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη ήταν η απουσία του Τζάο Γιντέ, γραμματέα του Κόμματος στην επαρχία Σαανσί και παλαιού συνεργάτη του Σι από την εποχή του στην Τσετσιάνγκ. Ο Τζάο είχε παραστεί σε παρόμοια τελετή το προηγούμενο έτος.

Σταδιακή αποχώρηση

Ο πρώην αντιπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού του ΚΚΚ, Γιάο Τσενγκ, που διέφυγε στις ΗΠΑ το 2016, δήλωσε στην Epoch Times ότι η πραγματική εξουσία του Σι έχει ήδη εξατμιστεί και πως το μόνο που απομένει είναι ο τυπικός του τίτλος. Εκτίμησε ότι ο Σι θα παραιτηθεί από γενικός γραμματέας του κόμματος και πρόεδρος της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής, διατηρώντας μόνο τον συμβολικό ρόλο του προέδρου της χώρας έως την πλήρη αποχώρησή του στο 21ο Συνέδριο.

Ο Τσάι σημείωσε ότι οποιοδήποτε σχέδιο αποχώρησης πιθανότατα θα περιλαμβάνει συμφωνία που θα διαφυλάσσει το κύρος του Σι και του στενού του κύκλου. Επεσήμανε ότι μόλις αναλάβει νέα ηγεσία, θα υπάρξει και αλλαγή κατεύθυνσης στη διακυβέρνηση.

Ο Σεν Μινγκ-Σι, διευθυντής του Ινστιτούτου Εθνικής Άμυνας και Ερευνών για την Ασφάλεια στην Ταϊβάν, δήλωσε στην Epoch Times ότι οι πρόσφατες εξελίξεις συνιστούν ένδειξη φθίνουσας επιρροής του Σι. Ανέφερε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τη μείωση των αναφορών σε φράσεις όπως «πυρήνας της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής» ή «πυρήνας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος» από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης όπως το Xinhua News Agency και το People’s Daily.

Παρατήρησε, επίσης, ότι ορισμένοι καθηγητές σε πανεπιστήμια όπως το Πανεπιστήμιο του Πεκίνου και το Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας της Νότιας Κίνας έχουν αρθρογραφήσει ασκώντας κριτική στις πολιτικές του Σι, χωρίς να υποστούν απολύσεις—σε αντίθεση με παλαιότερες περιπτώσεις όπου οικονομολόγοι είχαν απομακρυνθεί και τα τμήματά τους είχαν διαλυθεί.

Κατά τον Σεν, όλα δείχνουν ότι η φατρία της Κομμουνιστικής Νεολαίας κερδίζει έδαφος σε ό,τι αφορά τη διαδοχή. Εξέφρασε, ωστόσο, αμφιβολίες για το κατά πόσο ο Σι θα αποδεχθεί έναν διάδοχο εκτός του στενού του κύκλου, φοβούμενος πιθανή πολιτική αντεκδίκηση.

Προειδοποίησε επίσης ότι ενδέχεται ο Σι να επιχειρήσει να ανακτήσει τον έλεγχο, ιδίως αν καθυστερεί η επίσημη ανακοίνωση μετάβασης εξουσίας. Όσο διαρκεί αυτή η εκκρεμότητα, είπε, η αβεβαιότητα εντείνεται. Ανέφερε, τέλος, το ενδεχόμενο ο Σι να αξιοποιήσει μείζονα γεγονότα—όπως η μεγάλη έκρηξη σε χημικό εργοστάσιο στην επαρχία Σαντόνγκ στις 27 Μαΐου—για να προκαλέσει κρίση και να καθυστερήσει το συνέδριο ή να ανατρέψει τους σχεδιασμούς των εσωκομματικών αντιπάλων του.

Η επίσημη ανακοίνωση ανέφερε ότι η έκρηξη στο εργοστάσιο είχε ως αποτέλεσμα πέντε νεκρούς, δεκαεννέα τραυματίες και έξι αγνοουμένους, ενώ κάτοικοι της περιοχής εξέφρασαν αμφιβολίες για τον αριθμό των θυμάτων.

Της Olivia Li

Εκδηλώσεις του Μεγάρου Μουσικής σε Κρήτη, Αρχαία Μεσσήνη, Βόρεια Εύβοια και Αθήνα

Σάββατο, 07 Ιούν, 2025Τετάρτη, 04 Ιούν, 2025 Από NEWSROOM

Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών συνεχίζει και φέτος την εξωστρεφή του διαδρομή με εκδηλώσεις πέρα από τους δικούς του χώρους, σε εμβληματικές τοποθεσίες της Ελλάδας που συνδέουν την τέχνη με την ιστορία και την τοπική κοινωνία. Με βαθιά πίστη στον ρόλο του πολιτισμού ως φορέα συνοχής, μνήμης και αναγέννησης, το Μέγαρο φέρνει τη μουσική σε τόπους ιστορικής, κοινωνικής και συμβολικής σημασίας, δημιουργώντας συνθήκες ουσιαστικής συνάντησης ανάμεσα στο κοινό, το τοπίο και την τέχνη. Μέσα από συνεργασίες με κορυφαίους Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες και σε στενή σύμπραξη με θεσμικούς και τοπικούς φορείς, το πρόγραμμα του φετινού καλοκαιριού αγγίζει με σεβασμό το παρελθόν και κοιτά με δημιουργικότητα το μέλλον.

Συγκεκριμένα, όπως ενημερώνουν οι διοργανωτές, το πρόγραμμα αυτό έχει ως εξής:

Ιερά Μονή Αρκαδίου – Κρήτη

Σάββατο 14 Ιουνίου 2025 | Ώρα 20:30

Προαύλιος Χώρος της Ιεράς Μονής Αρκαδίου

Λεωνίδας Καβάκος & Apollωn Ensemble

Λεωνίδας Καβάκος (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών)

Ο Λεωνίδας Καβάκος πλαισιώνεται από εκλεκτούς Έλληνες μουσικούς του Apollωn Ensemble (Αλ. Σακαρέλλο, Ηλ. Λιβιεράτο, Τ. Γαβριηλίδη-Πέτριν, Chr. Miroshnikov) για μια μοναδική βραδιά μουσικής δωματίου σε έναν χώρο-σύμβολο ιστορικής μνήμης, που βρίσκεται 23 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το Ρέθυμνο, στις βορειοδυτικές πλαγιές του Ψηλορείτη, και σε υψόμετρο περίπου 500 μέτρων.

Πρόγραμμα:

L. v. Beethoven: Violin Sonata No. 9 in A Major, Op. 47, Kreutzer Sonata

(Ενορχήστρωση για κουιντέτο εγχόρδων: 2 βιολιά, βιόλα, 2 βιολοντσέλα). Διάρκεια ~36′.

I. Adagio sostenuto – Presto

II. Andante con variazioni

III. Finale: Presto

Διάλειμμα

Fr. Schubert: String Quintet in C Major, D 956, Op. 163 (2 βιολιά, βιόλα, 2 βιολοντσέλα). Διάρκεια ~55′.

Ι. Allegro ma non troppo

II. Adagio

III. Scherzo. Presto – Trio. Andante sostenuto

IV. Allegretto

Ωδείο Αττικού – Αθήνα

Τρίτη 8 Ιουλίου 2025 | Ώρα 21:00

Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου 2025

Νικόλα Πιοβάνι, Μεγάλες Ταινίες – Μεγάλες Μουσικές

Ο Νικόλα Πιοβάνι, ο βραβευμένος με Όσκαρ συνθέτης, διευθύνει την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών σε μια βραδιά αφιερωμένη στα αριστουργήματα του ιταλικού κινηματογράφου.

Σουίτες από ταινίες των: Ταβιάνι * Μπενίνι (Η ζωή είναι ωραία) * Φελλίνι (Τζίντζερ και Φρεντ, Η φωνή του φεγγαριού κ.ά.).

Η παραγωγή είναι του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, σε συνδιοργάνωση με την πρεσβεία της Ιταλίας στην Αθήνα και το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτου Αθηνών.

Αρχαίο Θέατρο Μεσσήνης

Σάββατο 12 Ιουλίου 2025 | Ώρα 20:30

Καμεράτα Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής υπό τον Γιώργο Πέτρου

Vincenzo Bellini – Norma (σε συναυλιακή μορφή)

Στο Θέατρο της επιβλητικής Αρχαίας Μεσσήνης παρουσιάζεται η Norma του Bellini σε συναυλιακή μορφή, με σπουδαίους λυρικούς τραγουδιστές και την Καμεράτα Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου.

Διανομή / Συντελεστές

Karine Deshayes, Norma * Moises Marin, Pollione * Χριστόφορος Σταμπόγλης, Oroneso * Raffaela Lupinacci, Adalgisa * Γιάννης Καλύβας, Flavio * Διαμαντή Κριτσωτάκη, Clotilde

Συμμετέχει η Χορωδία Δωματίου Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Αγαθάγγελου Γεωργακάτου. Μουσική προετοιμασία: Δημήτρης Γιάκας.

Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους.

Βόρεια Εύβοια

Καλοκαίρι – Φθινόπωρο 2025

Το Μέγαρο στη Βόρεια Εύβοια – Οι Γέφυρες της Μουσικής

Για τέταρτη συνεχή χρονιά, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών επιστρέφει στη Βόρεια Εύβοια, στηρίζοντας τις πυρόπληκτες περιοχές και τις τοπικές κοινωνίες μέσα από τη δύναμη της μουσικής. Συναυλίες, εκπαιδευτικά προγράμματα και θεματικές εκδηλώσεις υλοποιούνται με την υποστήριξη του υπουργείου Πολιτισμού, σε συνεργασία με τον Δήμο Μαντουδίου-Λίμνης-Αγίας Άννας. Πληροφορίες και μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του Μεγάρου και των συνεργαζόμενων φορέων.

Στο μικροσκόπιο οι δεσμοί του Χάρβαρντ με την Κίνα, με την κυβέρνηση των ΗΠΑ να στοχεύει τις φοιτητικές βίζες

Τετάρτη, 04 Ιούν, 2025Τετάρτη, 04 Ιούν, 2025 Από EPOCH TIMES

Μετά τις πρόσφατες ενέργειες της κυβέρνησης Τραμπ για τον περιορισμό του αριθμού των ξένων φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και να ελέγξει τους Κινέζους υπηκόους που σπουδάζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες για δεσμούς με το κινεζικό Kομμουνιστικό Kόμμα, η εκτεταμένη εμπλοκή του πανεπιστημίου του Ivy League με το Πεκίνο έχει έρθει στο προσκήνιο.

Το παλαιότερο και πλουσιότερο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ βρίσκεται υπό έλεγχο για την αμφιλεγόμενη ερευνητική του συνεργασία με την Κίνα, τον ρόλο του στην εκπαίδευση αξιωματούχων του κινεζικού καθεστώτος και την παροχή πλατφόρμας στο Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) για τη διάδοση των ιδεών του και την περιθωριοποίηση των διαφωνούντων σε αμερικανικό έδαφος.

Στις 27 Μαΐου, το υπουργείο Εξωτερικών διέταξε το πάγωμα όλων των συνεντεύξεων για φοιτητικές βίζες. Την επόμενη μέρα, ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο ανακοίνωσε ότι το υπουργείο εισάγει αυστηρότερους περιορισμούς στις παροχές βίζας σε Κινέζους υπηκόους και θα «ανακαλέσει επιθετικά τις βίζες Κινέζων φοιτητών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν διασυνδέσεις με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας ή σπουδάζουν σε κρίσιμους τομείς».

Το Χάρβαρντ είναι από καιρό γνωστό μεταξύ των Κινέζων για τον ρόλο του στην εκπαίδευση των ελίτ του κομμουνιστικού καθεστώτος, συμπεριλαμβανομένων των απογόνων των ηγετών του ΚΚΚ. Το 2014, ένα κρατικό μέσο ενημέρωσης, το Shanghai Observer, ονόμασε τη Σχολή Διακυβέρνησης Κέννεντυ του πανεπιστημίου Χάρβαρντ ανεπίσημη «κομματική σχολή» — μια αναφορά στα ιδρύματα στην Κίνα που χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευση και την κατήχηση των στελεχών του καθεστώτος.

Οι νομοθέτες των ΗΠΑ έχουν ξεχωρίσει το Χάρβαρντ για τη συνεργασία του με την Κίνα, καθώς και με οργανισμούς που έχουν υποστεί κυρώσεις και θεωρούνται συνεργοί σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τις οποίες είναι ένοχο το ΚΚΚ, ενώ άλλοι παρατηρητές επικρίνουν τη σχολή επειδή επέτρεψε να επεκταθεί ανεξέλεγκτα η επιρροή του Πεκίνου στο ίδρυμα.

Εκτός από την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων – την οποία η κυβέρνηση Τραμπ προσπαθεί επί του παρόντος να ανακαλέσει – το Χάρβαρντ έχει δεχτεί και τεράστια ποσά σε δωρεές και δώρα από Κινέζους χορηγούς, μεταξύ των οποίων άτομα που συνδέονται με το ΚΚΚ.

Ο Λι Γιουανχουά, πρώην αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Capital Normal του Πεκίνου, δήλωσε στην εφημερίδα The Epoch Times ότι η σχέση Χάρβαρντ-Κίνας παρουσιάζεται μεν ως ακαδημαϊκή συνεργασία και διεθνής ανταλλαγή, αλλά στην ουσία εξυπηρετεί τους πολιτικούς και τεχνολογικούς στόχους του κομμουνιστικού καθεστώτος.

«Το ΚΚΚ δεν διεισδύει μόνο σε ένα πανεπιστήμιο, αλλά σε ολόκληρο το [ακαδημαϊκό] σύστημα των ΗΠΑ», δήλωσε ο Λι.

Η Epoch Times επικοινώνησε με το Χάρβαρντ για σχόλια, αλλά δεν έλαβε απάντηση μέχρι την ώρα δημοσίευσης.

Περιορισμοί εγγραφών από το εξωτερικό

Στις 22 Μαΐου, το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας (DHS) ανακάλεσε την πιστοποίηση του Χάρβαρντ για την εγγραφή φοιτητών από το εξωτερικό. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Χάρβαρντ, το 27% των εγγεγραμμένων φοιτητών για την περίοδο 2024-2025 (περίπου 7.000 άτομα) είναι αλλοδαποί φοιτητές, εκ των οποίων περίπου το ένα πέμπτο είναι Κινέζοι πολίτες.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, αιτιολόγησε τους περιορισμούς που επέβαλε επικαλούμενος την αδυναμία του Χάρβαρντ να καταπολεμήσει τον αντισημιτισμό μεταξύ των αλλοδαπών φοιτητών του, που εκφράζεται και με διαμαρτυρίες για τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς που είναι σε εξέλιξη. Επιπλέον, στις 28 Μαΐου, ο πρόεδρος δήλωσε σε δημοσιογράφους στο Οβάλ Γραφείο ότι πιστεύει ότι το ποσοστό των αλλοδαπών φοιτητών που είναι εγγεγραμμένοι στο Χάρβαρντ δεν πρέπει να υπερβαίνει το 15%, έτσι ώστε περισσότεροι Αμερικανοί να έχουν την ευκαιρία να φοιτήσουν στο κορυφαίο πανεπιστήμιο.

Μετά από αγωγή που υπέβαλε το Χάρβαρντ, δικαστήριο των ΗΠΑ ανέστειλε την εντολή του DHS, στις 23 Μαΐου.

Φοιτητές, καθηγητές και συγγενείς συγκεντρώνονται για την αποφοίτηση στον πραύλιο χώρο του Χάρβαρντ, στο Κέιμπριτζ της Μασσαχουσέτης, στις 28 Μαΐου 2025. Το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας ανακάλεσε την πιστοποίηση του Χάρβαρντ για την εγγραφή διεθνών φοιτητών στις 22 Μαΐου, αλλά δικαστής μπλόκαρε προσωρινά την εντολή, μετά από αγωγή που υπέβαλε το Πανεπιστήμιο. (Spencer Platt/Getty Images)

Ο Τραμπ επεσήμανε σε δημοσιογράφους σε συνέντευξη Τύπου, στις 30 Μαΐου, ότι καλωσορίζει ξένους φοιτητές στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Απλώς δεν θέλουμε φοιτητές που προκαλούν προβλήματα», δήλωσε.

Τον Απρίλιο και τον Μάιο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ακύρωσε επιχορηγήσεις για το Χάρβαρντ ύψους 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων σχεδόν, επικαλούμενη και πάλι το ότι το Πανεπιστήμιο δεν αντιμετώπισε τον αντισημιτισμό στην πανεπιστημιούπολή του.

Το Χάρβαρντ απορρίπτει τις κατηγορίες, ισχυρίζεται ότι είχε λάβει μέτρα για την προστασία των Εβραίων και κατηγορεί την κυβέρνηση Τραμπ ότι κατέφυγε σε αντίποινα εναντίον του Πανεπιστημίου επειδή «άσκησε τα δικαιώματα της Πρώτης Τροποποίησης για να απορρίψει την απαίτηση της κυβέρνησης να ελέγξει τη διακυβέρνηση, το πρόγραμμα σπουδών και την ‘ιδεολογία’ του διδακτικού προσωπικού και των φοιτητών του».

Το Πεκίνο διαμαρτυρήθηκε επίσης για την απόφαση της κυβέρνησης Τραμπ να αυξήσει τους περιορισμούς για τους Κινέζους κατόχους βίζας. Η εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών, Μάο Νινγκ, επέκρινε την κίνηση σε συνέντευξη Τύπου, στις 28 Μαΐου.

Μια ανεπίσημη «σχολή κόμματος» για το ΚΚΚ

Όπως και με τη συζήτηση για τον αντισημιτισμό, οι ανησυχίες για την επιρροή του Πεκίνου στην πανεπιστημιούπολη άρχισαν να σχηματίζονται τον Απρίλιο του 2024, όταν ο Σιε Φενγκ, πρέσβης της Κίνας στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκφώνησε μία ομιλία στο Χάρβαρντ.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, στις 20 Απριλίου, ο Κόρσετ Γου, ένας φοιτητής από την Ταϊβάν — την οποία το ΚΚΚ θεωρεί μέρος της κινεζικής επικράτειας — διέκοψε την ομιλία του Σιε, εμφανιζόμενος με ένα πλακάτ και φωνάζοντας κατά της κομμουνιστικής Κίνας, με αποτέλεσμα να τον σύρει έξω ένας Κινέζος φοιτητής. Σύμφωνα με την εφημερίδα του πανεπιστημίου Harvard Crimson, το Χάρβαρντ έθεσε τον Γου και δύο ακόμη φοιτητές που συμμετείχαν στη διαμαρτυρία σε πειθαρχική αναστολή. Η Επιτροπή Επιλογής της Βουλής για το ΚΚΚ έλαβε έγγραφα από το Χάρβαρντ που δείχνουν ότι ο ακαδημαϊκός κοσμήτορας ενημέρωσε τον Κινέζο φοιτητή μέσω email ότι η συμπεριφορά του ήταν αντίθετη με την πολιτική του Χάρβαρντ για τη σωματική βία, αλλά δεν θα λαμβάνονταν πειθαρχικά μέτρα.

Αξιωματούχος του Λευκού Οίκου δήλωσε στις 23 Μαΐου στο Reuters ότι «το Χάρβαρντ έχει επιτρέψει επί μακρόν στο Κομμουνιστικό Κόμμα να το εκμεταλλεύεται» και ότι το πανεπιστήμιο «κάνει τα στραβά μάτια στις ενέργειες του ΚΚΚ εντός της πανεπιστημιούπολης».

Χιλιάδες Κινέζοι αξιωματούχοι έχουν φοιτήσει στο Χάρβαρντ από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του 2000, το πανεπιστήμιο καθιέρωσε το πρόγραμμα «China’s Leaders in Development» ειδικά για αυτούς. Τον Νοέμβριο του 1997, ο τότε επικεφαλής του ΚΚΚ, Τζιανγκ Ζεμίν, επισκέφθηκε το Χάρβαρντ και μίλησε σε ένα κοινό 1.000 ατόμων. Τον επόμενο χρόνο, ο πρόεδρος του Χάρβαρντ, Νηλ Λ. Ρούντενστην, ανταπέδωσε την επόμενη χρονιά την επίσκεψη του Τζιανγκ – ήταν ο πρώτος πρόεδρος του Χάρβαρντ που ταξίδεψε στην ηπειρωτική Κίνα ενώ κατείχε τη θέση του προέδρου.

Μεταξύ των Κινέζων ανώτερων αξιωματούχων που φοίτησαν στο Χάρβαρντ περιλαμβάνονται ο πρώην αντιπρόεδρος Λι Γιουαντσάο και ο συνταξιούχος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Λιου Χε, οι οποίοι εκπροσώπησαν το Πεκίνο στις εμπορικές συνομιλίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια της πρώτης κυβέρνησης Τραμπ. Και οι δύο σπούδασαν στη Σχολή Κέννεντυ.

Η Σι Μινγκτζέ, κόρη του επικεφαλής του κινεζικού καθεστώτος Σι Τζινπίγνκ, ξεκίνησε τις σπουδές της στο Χάρβαρντ περίπου το 2010, λίγο πριν αναλάβει ο πατέρας της την ηγεσία του ΚΚΚ στα τέλη του 2012. Χρησιμοποιούσε ψευδώνυμο εντός της πανεπιστημιούπολης και αποφοίτησε το 2014.

Άλλα παιδιά ανώτερων αξιωματούχων που σπούδασαν στο εκπαιδευτήριο είναι ο Άλβιν Τζιανγκ, εγγονός του πλέον αποβιώσαντος Τζιανγκ, και ο Μπο Γκουαγκουά, γιος του Μπο Σιλάι, του πρώην μέλους του Πολιτικού Γραφείου που εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης για διαφθορά.

(Πάνω) Ο πρέσβης της Κίνας στις Ηνωμένες Πολιτείες, Σιε Φενγκ, εκφωνεί εναρκτήρια ομιλία στο Συνέδριο για την Κίνα της Σχολής Χάρβαρντ Κέννεντυ, στο Κέιμπριτζ της Μασσαχουσέτης, στις 20 Απριλίου 2024. (Μέση) Ο Κινέζος αναπληρωτής πρόεδρος Λι Γιουαντσάο παρευρίσκεται στην εναρκτήρια συνεδρίαση της Πολιτικής Συμβουλευτικής Διάσκεψης του Κινεζικού Λαού στη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού στο Πεκίνο, στις 3 Μαρτίου 2015. (Κάτω) Ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Λίου Χε παρευρίσκεται στην καταληκτική συνεδρίαση του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου στη Μεγάλη Αίθουσα του Λαού στο Πεκίνο, στις 13 Μαρτίου 2023. (Learner Liu/The Epoch Times, Wang Zhao/AFP μέσω Getty Images, Noel Celis/POOL/AFP μέσω Getty Images)

Κόκκινο κεφάλαιο και «Ενωμένο Μέτωπο»

Στις δεκαετίες του 1980 και του 1990, οι κινεζικές Αρχές ενθάρρυναν τους αξιωματούχους να σπουδάσουν στο εξωτερικό, καθώς το καθεστώς εφάρμοζε μια περιορισμένη σειρά οικονομικών και γραφειοκρατικών μεταρρυθμίσεων.

Ωστόσο, τη δεκαετία του 2000, καθώς η ηγεσία του ΚΚΚ υποβάθμισε τις μεταρρυθμίσεις, ενέτεινε τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ενίσχυσε τον έλεγχό της στην κινεζική κοινωνία, το Πεκίνο άρχισε να χρησιμοποιεί το οικονομικό του βάρος για να επεκτείνει την επιρροή του και να επιβεβαιώσει τις ιδεολογικές προτεραιότητες του κόμματος.

Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας των ΗΠΑ, από το 2013, το Χάρβαρντ έχει προσελκύσει δεκάδες εκατομμύρια δολάρια σε δωρεές από την Κίνα, μερικές από τις οποίες έχουν διακινηθεί μέσω του Χονγκ Κονγκ και της Σιγκαπούρης ή ακόμη και έχουν δοθεί ανώνυμα, καθιστώντας δύσκολη την ανίχνευση της πηγής των κεφαλαίων.

Το 2014, ένας κατασκευαστής ακινήτων από το Χονγκ Κονγκ, ο Ρόνι Τσαν, δώρισε 350 εκατομμύρια δολάρια στο Χάρβαρντ, δωρεά-ρεκόρ για το πανεπιστήμιο εκείνη την εποχή, και η Σχολή Δημόσιας Υγείας πήρε το όνομά της από τον πατέρα του, Τ.Χ. Τσαν.

Μια έκθεση της 22ας Απριλίου από τη Strategy Risks, συμβουλευτική ομάδα με επίκεντρο την Κίνα, περιέγραψε πώς το ΚΚΚ «επηρεάζει το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ για να προωθεί ενίοτε την πολιτική ατζέντα του Πεκίνου» και εξέφρασε «αμφιβολίες για το πόσο περιορίζει το Χάρβαρντ την αυταρχική επιρροή του Κόμματος».

Η εταιρεία συμβούλων σημείωσε ότι ο Ρόνι Τσαν είναι διαχειριστής του Ιδρύματος Ανταλλαγής ΗΠΑ-Κίνας, το οποίο η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει χαρακτηρίσει ως ξένο πράκτορα.

Ο Γουάνγκ Χε, σχολιαστής επικαιρότητας για την Κίνα, δήλωσε στην Epoch Times ότι η συνεργασία μεταξύ Κίνας και Χάρβαρντ υπερβαίνει την απλή ακαδημαϊκή ανταλλαγή. Αντίθετα, είναι «ουσιαστικά ένας γνωστικός πόλεμος και ένα σχέδιο ενιαίου μετώπου σχεδιασμένο από το ΚΚΚ ανάλογα με τις αδυναμίες του δυτικού συστήματος».

Το «ενιαίο μέτωπο» αναφέρεται στην κομμουνιστική στρατηγική διείσδυσης σε οργανισμούς, και στην επιρροή ατόμων που δεν συνδέονται άμεσα με το κομμουνιστικό κόμμα, ώστε να τους κάνει εταίρους και να τους στρατολογήσει στο κομμουνιστικό κίνημα. Το ΚΚΚ χρησιμοποίησε τακτικές ενιαίου μετώπου με μεγάλη επιτυχία στην κατάληψη της ηπειρωτικής Κίνας το 1949 και συνεχίζει να διατηρεί ένα Τμήμα Εργασίας Ενωμένου Μετώπου με σκοπό την υπονόμευση της Ταϊβάν, των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων χωρών.

Ο Σεν Μινγκ-σι, μέλος του Εθνικού Ινστιτούτου Έρευνας Άμυνας και Ασφάλειας της Ταϊβάν, δήλωσε στην Epoch Times ότι εκτός από το Χάρβαρντ και άλλα αμερικανικά κολέγια, παρόμοιες περιπτώσεις κατάληψης ακαδημαϊκού χώρου από το ΚΚΚ απαντούν και σε πανεπιστήμια του Ηνωμένου Βασιλείου, της Αυστραλίας και της Ευρώπης, μεταξύ άλλων.

«Δεν πρέπει να διευκολύνουμε τα σχέδια ενός ολοκληρωτικού συστήματος με την ελεύθερη και ανοιχτή στάση μας», δήλωσε ο Σεν.

Αφίσες πανεπιστημίων των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, εκτίθενται σε ένα εκπαιδευτικό πρακτορείο στο Πεκίνο στις 29 Μαΐου 2025. Το Πεκίνο επέκρινε την ενέργεια της κυβέρνησης Τραμπ να περιορίσει τις κινεζικές φοιτητικές βίζες. (Jade Gao/AFP μέσω Getty Images)

Τεχνολογία και ολοκληρωτισμός

Η εκτεταμένη συνεργασία του Χάρβαρντ με την Κίνα έχει οδηγήσει στον σχηματισμό της άποψης ότι τέτοιες συνεργασίες επιτρέπουν την τεχνολογική ανάπτυξη του ΚΚΚ, βοηθούν την καταπιεστική του διακυβέρνηση κατά του κινεζικού λαού και διαδίδουν τον αυταρχισμό του Πεκίνου στο εξωτερικό.

Ο Γουάνγκ Χε είπε ότι παρόλο που οι πρόσφατες κινήσεις της κυβέρνησης Τραμπ σχετικά με το Χάρβαρντ μπορεί να φαίνονται ‘βαριές’ σε ορισμένους, αποτελούν απαραίτητο αντίμετρο στα σχέδια του ΚΚΚ.

«Στο όνομα του ακαδημαϊκού χώρου, το καθεστώς του ΚΚΚ εξάγει ιδεολογία, διεισδύει στη χάραξη πολιτικής και κλέβει ταλέντα και τεχνολογία», είπε. «Η ενέργεια του Τραμπ αποτελεί θεσμικό σπάσιμο αυτής της αλυσίδας.»

Τον Δεκέμβριο του 2021, ο Τσαρλς Λίμπερ, πρώην πρόεδρος του Τμήματος Χημείας και Χημικής Βιολογίας του Χάρβαρντ, κρίθηκε ένοχος για απόκρυψη της εμπλοκής του στο Σχέδιο των Χιλίων Ταλέντων, μια πρωτοβουλία του ΚΚΚ για την στρατολόγηση ατόμων υψηλής αξίας από όλο τον κόσμο για να εργαστούν για το Πεκίνο.

Ο Λίμπερ κατηγορήθηκε αρχικά το 2020, μαζί με την Γιε Γιαντσίνγκ, μια Κινέζα που εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης ενώ ήταν υπολοχαγός στον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό — τον στρατό του ΚΚΚ — καθώς και την Τζενγκ Τζαοσόνγκ, μια Κινέζα ερευνήτρια της ιατρικής στο Χάρβαρντ που επιχείρησε να εισάγει λαθραία βιολογικά δείγματα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Γιε διέφυγε της δικαιοσύνης και επέστρεψε στην Κίνα πριν συλληφθεί.

Μεταξύ των Κινέζων υπηκόων στους οποίους έχουν παράσχει εκπαίδευση τα προγράμματα του Χάρβαρντ είναι μέλη του Σώματος Παραγωγής και Κατασκευών Σιντζιάνγκ (XPCC), μιας παραστρατιωτικής οργάνωσης του κινεζικού καθεστώτος που έχει εμπλακεί σε «σοβαρές παραβιάσεις δικαιωμάτων» κατά του πληθυσμού των Ουιγούρων, μιας μουσουλμανικής εθνοτικής ομάδας που αποτελεί σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού της Σιντζιάνγκ, στη βορειοδυτική Κίνα.

Το 2020, οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν κυρώσεις στο XPCC για τον ρόλο του στην εφαρμογή της γενοκτονικής πολιτικής του ΚΚΚ κατά των Ουιγούρων.

Στις 19 Μαΐου, μια ομάδα νομοθετών των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων των βουλευτών Τζον Μούλενααρ (Ρ-Μισ.), Τιμ Βάλμπεργκ (Ρ-Μισ.) και Ελίζ Στέφανικ (Ρ-Ν.Υ.), έστειλαν επιστολή στον πρόεδρο του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Άλαν Γκάρμπερ, ζητώντας μαρτυρίες και τεκμηρίωση σχετικά με τις συνεργασίες του σχολείου με το XPCC και άλλες ομάδες στις οποίες η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει επιβάλει κυρώσεις.

Ο πρόεδρος του Χάρβαρντ, Άλαν Γκάρμπερ, φτάνει για να μιλήσει στην 374η Τελετή Αποφοίτησης του Χάρβαρντ στο Κέιμπριτζ της Μασσαχουσέττης, στις 29 Μαΐου 2025. Μια ομάδα νομοθετών των ΗΠΑ έστειλε στον Γκάρμπερ επιστολή στις 19 Μαΐου ζητώντας μαρτυρίες και έγγραφα σχετικά με τους δεσμούς του Χάρβαρντ με το Σώμα Παραγωγής και Κατασκευών Σιντζιάνγκ και άλλες κινεζικές οντότητες που έχουν υποστεί κυρώσεις από τις ΗΠΑ. (Rick Friedman/AFP μέσω Getty Images)

Το XPCC ξεκίνησε τη συνεργασία του με τη Harvard China Health Partnership το 2019, κάποια χρόνια αφότου άρχισαν να έρχονται στο φως οι πολιτικές μαζικής φυλάκισης και καταναγκαστικής εργασίας που εφάρμοζε το ΚΚΚ κατά των Ουιγούρων.

Οι νομοθέτες εξέφρασαν επίσης ανησυχίες σχετικά με την πιθανή συνεργασία μεταξύ του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και της Κίνας στον τομέα των μεταμοσχεύσεων — μια βιομηχανία που πιστεύεται ότι ανθεί στην Κίνα λειτουργώντας ως μέθοδος μαζικής δολοφονίας φυλακισμένων συνείδησης, όπως ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ, Ουιγούρων και Χριστιανών.

Σημείωσαν επτά ερευνητικές εργασίες σχετικά με τη μεταμόσχευση οργάνων που δημοσιεύθηκαν μεταξύ 2023 και 2024 από το Χάρβαρντ σε συνεργασία με Κινέζους εταίρους. Μία από αυτές φέρει τον τίτλο «Μεταμόσχευση παλλόμενης καρδιάς: Μια πρωτιά στην ιστορία».