Παρασκευή, 26 Απρ, 2024

Ποινές από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στοχεύουν τους κλεπτοκράτες της  Βενεζουέλας του Μαδούρο

Σχολιασμός

Το ότι παραμένει στην εξουσία ο σοσιαλιστής δικτάτορας της Βενεζουέλας Νικολά Μαδούρο αποτελεί απόδειξη [της λειτουργίας] των όπλων του στρατού του, της καταστολής της μυστικής αστυνομίας, των βασανιστηρίων επί της φιλοδημοκρατικής του αντιπολίτευσης και της κακοήθους βοήθειας τεσσάρων φίλων δικτατοριών, της Ρωσίας, του Ιράν, της Κούβας και της Κίνας.

Μέχρι τον Ιανουάριο του 2020, τον μήνα κατά τον οποίο ένας σύμμαχος του Μαδούρο προσέλαβε φανταχτερούς εκπροσώπους ομάδων συμφερόντων [λόμπι] για να επηρεάσουν το Κογκρέσο ώστε να μειωθούν οι κυρώσεις, οι προοπτικές αποστολής του σε κουβανική εξορία φαίνονταν καλύτερες. Χειροκροτήματα και από τις δύο πλευρές χαιρέτησαν τον μεγάλο εχθρό της Βενεζουέλας του Μαδούρο, τον Χουάν Γκουάιντο, όταν ο Γκουάιντο παρευρέθηκε στην ετήσια ομιλία του προέδρου προς την Σύγκλητο ως προσκεκλημένος του Λευκού Οίκου.

Ο Γκουάιντο ήταν πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης της Βενεζουέλας, όταν ήταν ακόμα ένα δημοκρατικά εκλεγμένο φόρουμ. Ο Μαδούρο έκλεψε τις εκλογές του 2019. Αψηφώντας τα όπλα του Μαδούρο, η συνέλευση κήρυξε τον Γκουάιντο «προσωρινό πρόεδρο». Οι Ηνωμένες Πολιτείες βοήθησαν στη δημιουργία συνασπισμού 59 εθνών για να τον υποστηρίξουν. Ο συνασπισμός χαρακτήρισε την επανεκλογή του Μαδούρο παράνομη και ζήτησε να παραιτηθεί: Μια τολμηρή, διπλωματική προσπάθεια ανατροπής του τυράννου και ένα στοίχημα άξιο δοκιμής, λαμβάνοντας υπόψη την καταστροφή του καθεστώτος.

Το Ηνωμένο Βασίλειο εκτιμά ότι από το 2014, περίπου 5,5 εκατομμύρια πολίτες της Βενεζουέλας έχουν εγκαταλείψει τη χώρα — περίπου το 17% του πληθυσμού. Δεκαετίες σοσιαλιστικού χαλασμού και κλεπτοκρατείας έχουν καταστρέψει αυτό που κάποτε ήταν το πλουσιότερο έθνος της Νότιας Αμερικής.

Ωστόσο, η στρατηγική χαρακτηρισμού του Μαδούρο ως  παράνομο στις αρχές του 2019 στηρίχτηκε στο ότι οι στρατιώτες της Βενεζουέλας ίσως αυτομολούσαν μαζικά στον Γκουάιντο.

Το 2020, ο στρατός συνεχίζει να υποστηρίζει τον Μαδούρο. Γιατί; Το στράτευμα συμμετέχει στις παράνομες δραστηριότητες κλοπής του καθεστώτος, έτσι η υπακοή πληρώνεται σε μετρητά και προνόμια. Η κλίκα του Μαδούρο έχει διατηρήσει τον έλεγχο σε περιοχές υψηλής οικονομικής αξίας, όπως η παραγωγή πετρελαίου. Οι στρατιωτικοί πιστοί του καθεστώτος ελέγχουν τη διανομή τροφίμων και αρνούνται να δώσουν στους αντιπάλους του. Ωστόσο, είναι πρόθυμοι να πουλήσουν σε λιμοκτονούντες πολίτες τρόφιμα και, πιθανώς, οδοντόκρεμα, για μετρητά — οι δωροδοκίες καταβάλλονται σε κοσμήματα, ευρώ ή δολάρια.

Προσθέστε έναν θανάσιμο λόγο. Το εξειδικευμένο προσωπικό ασφαλείας της Ρωσίας και της Κούβας προστατεύει τον Μαδούρο — και μπορούν να απειλήσουν ανώτερους αξιωματικούς που θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν τον αρχηγό.

Τον Ιανουάριο του 2020, 75 αλεξιπτωτιστές του στρατού των ΗΠΑ αναπτύχθηκαν στη γειτονική Κολομβία για να συμμετάσχουν σε μια άσκηση με τις κολομβιανές δυνάμεις. Σε διπλωματική ομιλία, ήταν μια υπενθύμιση των δυνατοτήτων των ΗΠΑ.

Ωστόσο, τον Φεβρουάριο, μετά από επίσκεψη του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ο Μαδούρο ανακοίνωσε ότι ήταν έτοιμος για πόλεμο. Δεν φοβόταν τη μάχη! Ο Λαβρόφ είχε προφανώς επιβεβαιώσει την ισχυρή ρωσική υποστήριξη για το καθεστώς του. Τα αποθέματα πετρελαίου της Βενεζουέλας είναι εξασφαλισμένα με «μελλοντική αξία» που μπορούν να αγοράσουν ισχυρούς φίλους, όπως Κουβανούς σωματοφύλακες, ακόμη και ρώσικα και κινέζικα βέτο στα ΗΕ. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές των ΗΠΑ, τα ρωσικά συμφέροντα πετρελαίου είναι μεσάζοντες στο 60 τοις εκατό του πετρελαίου της Βενεζουέλας και βοηθούν στην απόκρυψη των εξαγωγικών προορισμών. Οι εξαγωγές πετρελαίου πληρώνουν το καθεστώς. Ωστόσο, στο εσωτερικό της χώρας, η Βενεζουέλα αντιμετωπίζει έλλειψη βενζίνης.

Τον Μάρτιο, το αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών αντέδρασε. Οι εισαγγελείς των ΗΠΑ άσκησαν ποινική δίωξη στον Μαδούρο με κατηγορίες διακίνησης ναρκωτικών. Η Ουάσινγκτον προσέφερε αμοιβή $15 εκατομμυρίων για τη σύλληψη του Μαδούρο.

Δυστυχώς, στις 3 Μαΐου (ίσως στις 2 Μαΐου), συνέβη ένα φαιδρό περιστατικό. Μισθοφόροι στρατιώτες και αυτομολήσαντες στρατιωτικοί της Βενεζουέλας — ίσως 60 —  εισήλθαν στη Βενεζουέλα. Μερικοί μισθοφόροι ήταν πρώην Πράσινοι Μπερέδες. Φαίνεται ότι οι σχεδιαστές είχαν διαβάσει το λαμπρό μυθιστόρημα του Φρέντερικ Φόρσαϊθ «The Dogs of War». Οι πράξεις τους, ωστόσο, ανήκαν στα Κούτσουρα του Πολέμου. Περίπου είκοσι συνελήφθησαν γρήγορα, οκτώ σκοτώθηκαν. Ένας Αμερικανός είπε ότι η κατάληψη ενός αεροδρομίου και η σύλληψη του Μαδούρο ήταν οι αντικειμενικοί στόχοι.

Ο Μαδούρο διαμαρτυρόταν για μια εβδομάδα. Ο Γκουάιντο δήλωσε πως δεν εμπλεκόταν. Η επίθεση έχει τη μυρωδιά μιας στημένης από τον αντίπαλο επιχείρησης.

Αλλά εδώ είναι τα βαθιά νέα. Από την μέρα της φάρσας, ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο κατέστησε σαφές ότι η Ουάσινγκτον κλιμακώνει τον διπλωματικό και οικονομικό της πόλεμο στον Μαδούρο.

Στις 13 Μαΐου, η Βενεζουέλα και η Κούβα επανεμφανίστηκαν στον κατάλογο των ΗΠΑ, χωρών που δεν συνεργάζονται πλήρως με την αντιτρομοκρατική. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατηγόρησαν το καθεστώς Μαδούρο ότι φιλοξενεί απατεώνες Κολομβιανούς αντάρτες και τρομοκράτες. Σε διπλωματικό λόγο, η Βενεζουέλα διεξάγει μυστικό πόλεμο εναντίον του γείτονά της. Αυτό θα προσθέσει αυστηρότερες κυρώσεις.

Στις 20 Μαΐου, ο Πομπέο ανακοίνωσε ότι «οι κάτοικοι της Βενεζουέλας που έχουν ανάγκη» (στρατόπεδα προσφύγων) θα λάβουν $138 εκατομμύρια σε ανθρωπιστική βοήθεια. Στις 29 Μαΐου, επιβεβαίωσε πάλι την αμερικανική αποδοχή για την ηγεσία του Γκουάιντο.

Στις 2 Ιουνίου, για άλλη μια φορά, διπλωμάτες των ΗΠΑ επιτέθηκαν στο σημείο διασταύρωσης [των ναυτιλιακών γραμμών] του πετρελαίου επιβάλλοντας κυρώσεις σε τέσσερις εταιρείες που εμπλέκονται στο λαθρεμπόριο πετρελαίου της Βενεζουέλας.

Ο στόχος αυτών των πολιτικών και οικονομικών ποινών: να μειωθεί το κέρδος υπακοής στο διεφθαρμένο καθεστώς του Μαδούρο.

Ο Austin Bay είναι Συνταγματάρχης (ε.α.) στην Εφεδρεία του Αμερικανικού Στρατού, συγγραφέας, αρθρογράφος, και διδάσκων στρατηγικής πράξης και θεωρίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας. Το τελευταίο βιβλίο του είναι το «Κοκτέιλ από την Κόλαση: Πέντε Πόλεμοι που Διαμόρφωσαν τον 21ο αιώνα».

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντανακλούν κατ’ ανάγκην τις απόψεις της Epoch Times.

Ακολουθήστε την Epoch Times στο Twitter: @EpochTimesGr

Το γνωρίζατε;

Η Epoch Times είναι η πρώτη και μοναδική εφημερίδα που εκθέτει την πραγματική φύση, τον αντίκτυπο και τον τελικό στόχο του κομμουνισμού. Εξηγούμε τη ζημιά του στα ηθικά μας θεμέλια και στις ανατολικές και δυτικές παραδόσεις. Συζητάμε επίσης τα αποτελέσματα του σοσιαλισμού και τον αντίκτυπό του στην οικονομική και πολιτική σταθερότητα των χωρών.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν επιδιώκει περισσότερη δύναμη, αντιμετωπίζει διαδηλώσεις

Την 1η Μαΐου 2019, η αστυνομία στην Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη συνέλαβε πάνω από 100 διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν κατά του Ρώσου προέδρου και πρώην συνταγματάρχη της KGB, Βλαντιμίρ Πούτιν.

Στις 15 Ιανουαρίου, ο Πούτιν ανακοίνωσε πως θα στείλει στη Ρωσική βουλή ένα νομοσχέδιο που θα τροποποιεί το σύνταγμα και θα αλλάζει τη δομή στις ανώτατες βαθμίδες της ηγεσίας. Ο Πούτιν χαρακτήρισε το νομοσχέδιο ως μια «απαραίτητη μεταρρύθμιση» που προσφέρει «επιπλέον εξουσία στον λαό».

Ο Πούτιν πρόσθεσε πως σκοπεύει να καταλάβει άλλη εκτελεστική θέση στην κυβέρνηση μετά το τέλος των προεδρικών εκλογών του 2024, αλλά δεν είναι βέβαιος στο ποια θα είναι αυτή.

Λίγοι παρατηρητές πιστεύουν πως ο Πούτιν δίνει δύναμη στον απλό λαό της Ρωσίας. Το πιθανότερο είναι ότι, αυτές οι ύποπτες τροποποιήσεις στο υπουργικό συμβούλιο της Ρωσίας, στον ρόλο του πρωθυπουργού, και στο Γραφείο του προέδρου, είναι καμουφλάζ για τη σταθεροποίηση της θέσης του στην κρατική εξουσία.

Ωστόσο το 2019 ήταν μία δύσκολη χρονιά για τον Βλαντιμίρ που έγινε στόχος διαδηλώσεων και διαμαρτυριών.

Αρκετοί αναλυτές υποστηρίζουν πως ο Πούτιν ενεργεί τώρα που έχει την εξουσία να επιβάλλει νόμους μέσω του κοινοβουλίου, και να εξασφαλίσει θετικά αποτελέσματα σε κάθε εθνικές εκλογές, για να έχει εγγυημένη δημόσια έγκριση για ένα συνταγματικό δημοψήφισμα.

Τον Ιούνιο μικρές ομάδες διαδηλωτών σε όλη τη χώρα κατήγγειλαν τη διαφθορά και την κακοδιαχείριση της κυβέρνησης. Οι Ρώσοι αντιμετωπίζουν μείωση της ποιότητας ζωής τους.

Τον Ιούλιο, οι κατάφωρες προσπάθειες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να επέμβει στις δημοτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου για το νέο δημοτικό συμβούλιο της Μόσχας, εξόργισαν τους Μοσχοβίτες και πυροδότησαν τεράστιες διαδηλώσεις στην πόλη. Τα συλλαλητήρια ξεκίνησαν με 50.000 ανθρώπους. Μέχρι το τέλος του Ιουλίου η αστυνομία συνελάμβανε διαδηλωτές μαζικά.

Τον Αύγουστο, τα συλλαλητήρια στη Μόσχα συνεχίστηκαν, και οι διαμαρτυρίες έφταναν μέχρι την Αγ. Πετρούπολη.

Μέχρι το τέλος του Σεπτεμβρίου, κάθε Ρωσική περιφέρεια είχε τουλάχιστον μια μεγάλη διαδήλωση και όλες διαμαρτύρονταν για την διαφθορά των ανωτέρων αξιωματούχων και την συστημική κακοδιαχείριση.

Ποιος ηγείται της ομοσπονδιακής κυβέρνησης; Ο Βλαντιμίρ. Το 2014 ο Πούτιν επανέκτησε την χερσόνησο της Κριμαίας και την προσάρτησε στη Ρωσία. Η δημοτικότητά του εκτοξεύθηκε αλλά, η Κριμαία ξεκίνησε πόλεμο με την Ουκρανία που κατέληξε σε τέλμα. Η περιπέτειά του στη Συρία δεν έφερε ευημερία στους Ρώσους εργάτες. Από το 2014, οι τιμές στη Ρωσία αυξάνονται πάνω από 10% κάθε χρονιά.

Ο Πούτιν ηγείται της Ρωσίας πάνω από δύο δεκαετίες, είτε ως πρόεδρος είτε ως πρωθυπουργός. Όταν η προεδρική θητεία του τελείωσε το 2008, μεταπήδησε στη θέση του πρωθυπουργού. Οι πρόεδροι εκείνο τον καιρό δεν μπορούσαν να υπηρετήσουν για πάνω από δύο συνεχόμενες τετραετίες. Έτσι μεταξύ 2008-2012 ηγήθηκε ως πρωθυπουργός ενόσω ο προστατευόμενός του Ντιμίτρι Μεντβέντεφ έπαιζε ως μαριονέτα τον ρόλο του προέδρου. Με νομοθεσία επέκτεινε την περίοδο διακυβέρνησης του προέδρου σε έξι χρόνια. Ο Πούτιν αντικατέστησε τον Μεντβέντεφ το 2012, ως πρόεδρος. Το 2018 επανεξελέγη. Έξι επιπλέον χρόνια!

Μετρώντας τα χρόνια, ο Πούτιν έχει διοικήσει το Κρεμλίνο παραπάνω από κάθε Ρώσο ηγέτη από την εποχή του Ιωσήφ Στάλιν. Ο Στάλιν έγινε ο δικτάτορας της Σοβιετικής Ένωσης το 1924 και κυβέρνησε το τυραννικό κομμουνιστικό και αστυνομικό κράτος με τα γκουλάγκ, μέχρι και τον θάνατό του το 1953.

Έτσι επανερχόμαστε στη μέρα της Πρωτομαγιάς με τις μικρές αλλά θορυβώδεις διαδηλώσεις κατά του Πούτιν. Στις μέρες της Σοβιετικής Ένωσης, η πρωτομαγιά και η Παγκόσμια Ημέρα των Εργαζομένων ήταν μια από τις μεγαλύτερες γιορτές του κομμουνιστικού καθεστώτος.

Στις Πρωτομαγιές της Σοβιετικής εποχής εκφωνούνταν ομιλίες που διακήρυσσαν την αναπόφευκτη παγκόσμια νίκη του κομμουνισμού. Στη Μόσχα, τανκς και ερπυστριοφόρα οχήματα κουβαλώντας διηπειρωτικής εμβέλειας βαλλιστικούς πυραύλους θα παρήλαυναν στην Κόκκινη Πλατεία, περνώντας μπροστά από το γκρίζου χρώματος «Πολιτικό Γραφείο» των υπέργηρων αξιωματούχων. Η φαντασμαγορική πομπή υποτίθεται πως επιδείκνυε την αλληλεγγύη στο «παγκόσμιο επαναστατικό προλεταριάτο» μαρξιστική ορολογία για οργισμένους εργάτες που ξεσηκώνονται ενάντια στην εκμετάλλευση καταπιεστικών ελίτ.

Η Σοβιετική ένωση κατέρρευσε το 1991 διότι το κοινό είχε σιχαθεί τη διαφθορά των αξιωματούχων, τη φτώχεια, και την καταπίεση της μυστικής αστυνομίας.

Μια μικρή διαμάχη μαίνεται όσον αφορά την μετάφραση της κατοπινής θρηνολογίας του Πούτιν. Είπε άραγε ότι η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν «μια μεγάλη γεωπολιτική καταστροφή του αιώνα» ή μήπως είπε πως ήταν «η μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του αιώνα»;

Δεν έχει σημασία η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ακόμα κατατρέχει τον πρώην συνταγματάρχη της KGB.

Σύμφωνα με επίμονες φημολογίες, ο Πούτιν έχει περιορισμένες αντοχές και ενοχλείται όταν τον λοιδορούν. Οι διαδηλώσεις εναντίον του την Πρωτομαγιά πρέπει να του πρόσθεσαν μια ειρωνική πλευρά.

Η διαφθορά και η κακοδιαχείριση υπό την επίβλεψη του Πούτιν, έχει ωφελήσει τον ίδιο μέσω της αθέμιτης εκμετάλλευσης του αξιώματός του, αλλά έχει επίσης εξοργίσει τους Ρώσους, ώστε να εξεγείρονται κατά της εκμετάλλευσης του καταπιεστικού του καθεστώτος.

Συνεπώς, προσπαθεί να εξασφαλίσει μια μόνιμη θέση εξουσίας, ώστε να μπορεί να καταστέλλει κάθε αντίδραση.
Είναι σχεδόν σίγουρο πως σκοπεύει να πεθάνει
κατέχοντας εξουσία, όπως ακριβώς και ο Στάλιν.

 

Ο Ώστιν Μπέυ (Austin Bay) είναι Συνταγματάρχης (ε.α.) στην Εφεδρεία του Αμερικανικού Στρατού, συγγραφέας, αρθρογράφος, και διδάσκων στρατηγικής πράξης και θεωρίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας. Το τελευταίο βιβλίο του είναι το «Κοκτέιλ από την Κόλαση: Πέντε Πόλεμοι που Διαμόρφωσαν τον 21ο αιώνα».

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντανακλούν κατ’ ανάγκην τις απόψεις της Epoch Times.