EPOCH TIMES

Από τον J.H. White

Μετάφραση: Αλία Ζάε

Όπως οι πίνακες και τα γλυπτά της Αναγέννησης, έτσι και τα βιβλία και τα χειροποίητα δεσίματά τους βοηθούσαν στην ανύψωση του ανθρώπου σε ηθικά ιδεώδη. Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης του 16ου αιώνα στη Γαλλία, έζησε ένας πολιτικός, ο Κλοντ Γ’ ντε Λομπεσπίν [Claude III de Laubespine], που το πάθος του ήταν η παραγγελία και η συλλογή βιβλίων με περίτεχνα διακοσμημένα εξώφυλλα.

“Φανταστείτε την εικόνα αυτών των εξαιρετικών βιβλίων τοποθετημένων στη βιβλιοθήκη το ένα δίπλα στο άλλο”, λέει ο Τζον Μπίντγουελ, επιμελητής στο Μουσείο και Βιβλιοθήκη Μόργκαν [The Morgan Library & Museum], σε τηλεφωνική συνέντευξη. “Είναι σύμβολα γνώσης και μάθησης.”

Οι Παριζιάνοι της χρυσής εποχής είχαν ανώτερη μόρφωση και ήθελαν να τους θυμούνται για τους πολιτισμένους τρόπους τους. Ο Λομπεσπίν, σύζυγος κληρονόμου και ευνοούμενος του βασιλιά Καρόλου Θ’, ανέδειξε αυτόν τον εκλεπτυσμό.

“Υπήρχαν πολλοί τρόποι να δείχνεις τον πλούτο σου. Μπορούσες να έχεις όμορφα ρούχα της μόδας, σταύλους γεμάτους με καθαρόαιμα άλογα ή κήπους. Τα πολυτελή δεσίματα βιβλίων [του Λομπεσπίν] είναι ένας τρόπος επίδειξης πλούτου και μόρφωσης. Είναι ένας τρόπος διακήρυξης πλούτου και καλλιέργειας”, λέει ο Μπίντγουελ.

Αλλά το κίνητρο του Λομπεσπίν δεν ήταν μόνο η επίδειξη. Σε αντίθεση με άλλους συλλέκτες της Αναγέννησης δεν ζητούσε να αναγράφεται το όνομά του στις παραγγελίες που έκανε. Η σεμνότητά του αυτή έκανε ακόμα πιο δύσκολη την ανακάλυψη της συλλογής του, όπως και την πιστοποίηση της αυθεντικότητάς της.

Κομμάτι κομμάτι ανακάλυψαν οι ιστορικοί μια από τις σημαντικότερες συλλογές βιβλίων της Γαλλικής Αναγέννησης. Κρυμμένοι ανά την υφήλιο για 400 χρόνια, οι λογοτεχνικοί θησαυροί του Λομπεσπίν θα παρουσιαστούν τώρα στην έκθεση “Poetry and Patronage: The Laubespine-Villeroy Library Rediscovered” (Ποίηση και χορηγίες: η ανακάλυψη της βιβλιοθήκης Λομπεσπίν-Βιλερουά), από τις 16 Οκτωβρίου 2020 μέχρι τις 24 Ιανουαρίου 2021.

Μαλακό μαροκινό δέρμα με κοκκώδη υφή και περίπλοκα διακοσμητικά σχέδια τυλίγουν αυτά τα βιβλία. Ένα από τα βιβλία της συλλογής, η “Υπνερωτομαχία Πολύφιλου” [“Hypnerotomachia Poliphili”], είναι “καλυμμένο με σκόνη χρυσού. Εκτός από το επιχρύσωμα των σχεδίων, όλο το δέρμα έχει μια χρυσαφένια ανταύγεια. Όταν το κοιτάζουμε μέσα στην προθήκη, μπορούμε να διακρίνουμε χρυσά στίγματα”, αναφέρει ο Μπίντγουελ.

 

Η έκθεση παρουσιάζει 12 βιβλία της συλλογής του Λομπεσπίν. Περιλαμβάνει βιβλία ποίησης και Ιταλικής αρχιτεκτονικής, ιδανικά για εικονογράφηση χάρη στο μεγάλο τους μέγεθος. Από εξώφυλλο σε εξώφυλλο, οι καλλιτέχνες γέμιζαν τις λογοτεχνικές παραγγελίες του με ομορφιά.

“Εκτός των άλλων, τα εκθέματα μας αφηγούνται και το πώς μεταφέρθηκαν οι ιδέες και οι τρόποι της Ιταλικής Αναγέννησης στη Γαλλία”, λέει ο Μπίντγουελ. “Και είναι μια ευκαιρία [για το μουσείο Μόργκαν] να είναι το πρώτο που θα πει αυτήν τη σημαντική ιστορία στην αγγλική γλώσσα.”

Μια νέα αποκάλυψη

Το 2004, η Ιζαμπέλ ντε Κονιχού [Isabelle de Conihout] – ιστορικός και συνεπιμελήτρια της έκθεσης – δημοσίευσε ένα άρθρο για τη συλλογή του Λομπεσπίν. “Τότε, νομίζαμε ότι παραήταν καλό για να είναι αληθινό”, λέει ο Μπίντγουελ.

Καθώς ο Λομπεσπίν δεν έβαζε το όνομά του στα βιβλία του και οι καλλιτέχνες βιβλιοδέτες ήταν κατά κανόνα ανώνυμοι “η καταγωγή των βιβλίων ήταν άγνωστη”, λέει ο Μπίντγουελ.

Για περισσότερα από 10 χρόνια, η Κονιχού και ο συνεργάτης της Πασκάλ Ρακτ-Μαντού [Pascal Ract-Madoux] εξερευνούσαν όλες τις μεγάλες βιβλιοθήκες της Γαλλίας, της Αγγλίας και της Αμερικής σε αναζήτηση σπάνιων διακοσμητικών δεσιμάτων. Σε πολλά από τα βιβλία που βρήκαν, ανακάλυψαν την ύπαρξη συγκεκριμένων μοτίβων στα εξώφυλλα, ενώ στα πρώτα εσωτερικά τους φύλλα αναγράφονταν με μελάνι χειρόγραφοι σειριακοί αριθμοί απογραφής.

“Σιγά σιγά, και με τη βοήθεια της τύχης , το ένστικτο και η διαίσθησή της οδήγησαν την Ιζαμπέλ να βρίσκει τα σωστά βιβλία, αυτά που περιείχαν αυτούς τους σειριακούς αριθμούς”, λέει ο Μπίντγουελ. Πίστευε ότι αυτά τα σημάδια υποδείκνυαν ότι αυτά τα βιβλία ανήκαν στον αυλικό Λομπεσπίν. Όμως, “οι ανακαλύψεις της αντιμετωπίστηκαν με σκεπτικισμό”.

Μια μέρα, η Κονιχού έδωσε μια διάλεξη για τη θεωρία της για τη συλλογή του Λομπεσπίν. Μετά από την ομιλία, έμαθε ότι ένας από τους ακροατές κατείχε έναν χειρόγραφο κατάλογο της συλλογής του Λομπεσπίν. Τα περιεχόμενά του “αντιστοιχούσαν ακριβώς στους σειριακούς αριθμούς, αποδείκνυοντας έτσι τις εικασίες της Ιζαμπέλ”, λέει ο Μπίντγουελ. “Στον κόσμο μας [των ιστορικών βιβλίων], αυτή ήταν μια συνταρακτική αποκάλυψη.”

Ποίηση και χορηγίες

Καθώς οι ιστορικοί γνώριζαν ποιους χορηγούσαν οι Λομπεσπίν, τα ονόματα των συγγραφέων τους βοήθησαν να καθορίσουν τον ιδιοκτήτη των βιβλίων ποίησης και κατ’ επέκταση να πιστοποιήσουν την αυθεντικότητα της συλλογής.

Η έκθεση παρουσιάζει τα όμορφα δεμένα έργα που ο Λομπεσπίν είχε παραγείλλει σε δυο από τους πιο φημισμένους ποιητές της Γαλλικής Αναγέννησης: τον Πιερ ντε Ρονσάρ και τον Φιλίπ Ντεπόρτ [Pierre de Ronsard, Philippe Desportes]. Η Μαντλέν ντε Λομπεσπίν, αδερφή του Λομπεσπίν που κληρονόμησε τη συλλογή, ήταν η χορηγός του ποιητή Πιερ ντε Ρονσάρ.

Ο Ρονσάρ, όπως και άλλοι ποιητές της Γαλλικής Αναγέννησης, έβγαζε τα προς το ζην κερδίζοντας την εύνοια υψηλά ιστάμενων αξιωματούχων και του βασιλιά. Η ελίτ στήριζε τους ποιητές για πολλούς λόγους: οι ευγενείς και οι αξιωματούχοι εκτιμούσαν τις τέχνες και την ποίηση. Ήξεραν επίσης πως οι ποιητές μπορούσαν να γράψουν εγκώμια για αυτούς, λειτουργώντας ως καλές δημόσιες σχέσεις, εξηγεί ο Μπίντγουελ.

Είναι επίσης πιθανόν ότι οι ποιητές “καλλώπιζαν” τους εργοδότες τους, ακριβώς όπως και οι ζωγράφοι της Αναγέννησης αποτύπωναν τα μοντέλα τους ομορφότερα στον καμβά. ο στόχος ήταν να ανυψωθεί η κοινωνία σε ένα αισθητικό ιδανικό και η σκέψη των ανθρώπων μέσω του κάλλους.

 

Στον διαδικτυακό κατάλογο της έκθεσης, διαβάζουμε ότι ο Ρονσάρ υμνούσε “τα κτήματα και τη βιβλιοθήκη με τα αρωματισμένα δεσίματα, που, όπως έλεγε, ‘ευωδίαζαν σαν τις πορτοκαλιές’ [της Μαντλέν ντε Λομπεσπίν]”.

Ο Ρονσάρ, ένας ερασιτέχνης ποιητής του οποίου τα έργα μόλις τώρα αρχίζουν να λαμβάνουν αναγνώριση για την πραγματική τους αξία, συνεχίζει τις κολακείες του προς τη Μαντλέν: “[Ο Ρονσάρ] της γράφει ένα ποίημα όπου λέει ‘Είσαι τόσο καλή. Με κάνεις να νιώθω λίγο κατώτερος'”, αναφέρει ο Μπίντγουελ.

Συνυπολογίζοντας τα ηθικά ιδεώδη της αναγέννησης και την πλούσια γλώσσα που κοσμεί τις σελίδες των βιβλίων του Λομπεσπίν, ο Μπίντγουελ μας λέει ότι “σε αυτή την περίπτωση, τα φαινόμενα δεν απατούν”.*

Ο Τζ.Χ. Γουάιτ ζει στη Νέα Υόρκη και αρθρογραφεί για τις τέχνες, τον πολιτισμό και την αντρική μόδα.

* ΣτΜ: “This is a case where you can tell a book by its cover” – η αγγλική έκφραση για τα “φαινόμενα που δεν απατούν”.

Σε τι διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;

Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.

Αν εκτιμάτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία μας, βοηθήστε μας να συνεχίσουμε. Στηρίξτε την αλήθεια και την παράδοση.

[give_form id=”3924″]

Αν μας έλεγαν, έτσι γι’ αστείο, να αποδείξουμε τη συνέχεια του ελληνικού έθνους (γλώσσα και πολιτισμός) χρησιμοποιώντας ένα και μόνο φρούτο, τότε θα μπορούσαμε βέβαια να διαλέξουμε το ρόδι ή το σταφύλι, αλλά θα ήταν καλύτερα να προτιμήσουμε το σύκο!

Της Μαρίας Γκέκα

Η ομορφιά ενός αφράτου και ώριμου σύκου είναι σήμα κατατεθέν του τέλους του ελληνικού καλοκαιριού. Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο θεωρείτο «τροφή των πρωταθλητών» και όχι άδικα! Το σύκο δεν είναι μόνο θρεπτικό, αλλά έχει και ιδιαίτερο συμβολισμό. Γεμάτο με μικροσκοπικούς σπόρους κατέληξε να συμβολίζει τη γονιμότητα και την ευημερία, την ενότητα και τη γνώση.
Το σύκο είναι εδώ και τουλάχιστον 3000 χρόνια συστατικό της ανθρώπινης διατροφής. Για τους αρχαίους πολιτισμούς της Μεσογείου αποτελούσε είδος πρώτης ανάγκης. Μάλιστα, το θεωρούσαν σε τέτοιο βαθμό αναπόσπαστο μέρος του διαιτολογίου, ώστε κάποιες φορές αντικαθιστούσε ακόμη και το ψωμί. Ο οπωρώνας του Οδυσσέα στην Ιθάκη, είχε σαράντα συκιές.

Στην αρχαία Ελλάδα, αποδιδόταν τέτοια σημασία στον καρπό της συκιάς, όχι μόνο για τη διατροφή αλλά και για το εμπόριο, ώστε υπήρχαν αυστηρές διατάξεις που ρύθμιζαν την καλλιέργειά του. Για παράδειγμα, όποιον συνελάμβαναν να επιχειρεί να εξάγει σύκα παρανόμως, τον κατήγγειλαν στις αρχές οι συκοφάντες. Επίσης, οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα σύκα και ως τροφή για χοίρους και χήνες, ιδίως για τις τελευταίες. Από τις χήνες που τάιζαν με σύκα γινόταν ένα είδος φουαγκρά.

Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη το σύκο είναι φάρμακο. Για το μέλι, αναφέρει ο ίδιος ότι η αίσθησή του είναι γλυκιά, αλλά η αφομοίωσή του πικρή, παράγει χολή και μετατρέπει τους χυμούς στο αντίθετο από την αρχική τους γεύση. Αντίθετα, το σύκο δεν είναι γλυκό μόνο στη γεύση, αλλά και αφότου αφομοιωθεί.

Είναι για τους ανθρώπους τόσο ωφέλιμο, ώστε ο Αριστοτέλης το λέει αλεξιφάρμακο, που προστατεύει από κάθε ολέθριο δηλητήριο. Για αυτή του την ιδιότητα άλλωστε, στα γεύματα οι αρχαίοι Έλληνες προσέφεραν τα σύκα στην αρχή και πάλι στο τέλος του γεύματος: τα σύκα αγκαλιάζουν το φαγητό και εξουδετερώνουν τις βλαβερές επενέργειες.

Πολυβιταμινούχα και Αντιοξειδωτικά

 

Τα φρέσκα σύκα έχουν χαμηλή θερμιδική αξία με τα 100 γραμ. να έχουν 79 θερμίδες (249 θερμίδες τα αποξηραμένα). Περιέχουν διαλυτές φυτικές ίνες, βιταμίνες και χρωστικά αντιοξειδωτικά που συμβάλλουν στην καλύτερη υγεία και ευεξία του ατόμου.
Σε όποια μορφή και αν καταναλωθούν (φρέσκα ή αποξηραμένα) περιέχουν αρκετά καλά επίπεδα βιταμίνης Β, η οποία λειτουργεί ως αρωγός του ρυθμού μεταβολισμού του ατόμου.

Ειδικότερα δε τα μαύρα σύκα, τα οποία είναι και πιο γλυκά, είναι πλούσια σε πολυφαινολικά αντιοξειδωτικά, όπως είναι λουτεΐνη, ταννίνες, καροτένια αλλά και το χλωρογενικό οξύ το οποίο ενισχύει τη «χρησιμοποίηση» του λίπους, έναντι των υδατανθράκων, για την παραγωγή ενέργειας, μειώνοντας την απορρόφηση της γλυκόζης. Με άλλα λόγια συμβάλλει στην πραγματοποίηση περισσότερων καύσεων.

Αποτελούν αστείρευτη πηγή βιταμινών που βοηθούν τον ανθρώπινο οργανισμό να ενισχύσει την άμυνά του ή ακόμα και να καταπολεμήσει συγκεκριμένες ασθένειες. Διαθέτουν σε αφθονία αντιοξειδωτικές βιταμίνες, όπως η βιταμίνη Α, Ε, και Κ συμβάλλοντας στον «περιορισμό» των ελεύθερων ριζών και προστατεύοντας στην ουσία από διάφορες μορφές καρκίνου, διαβήτη, εκφυλιστικές ασθένειες και λοιμώξεις. Στα συν περιλαμβάνεται και η πλούσια περιεκτικότητά τους σε κάλιο, που συμβάλλει στη διατήρηση της αρτηριακής πίεσης.

Το σύκο, το φάρμακό σου!

Η ευεργετική επίδραση των σύκων είναι γνωστή από την εποχή του Ιπποκράτη: αυξάνουν την ενεργητικότητα, έχουν τονωτικές και αφροδισιακές ιδιότητες, προστατεύουν το δέρμα, δρουν χωνευτικά και διουρητικά, ανακουφίζουν από άσθμα, βρογχικά, φαρυγγίτιδα και διαταραχές της εμμηνόπαυσης.
Χάρη στα σποράκια τους, συντελούν στην καλή λειτουργία του εντέρου και βοηθούν στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας. Η τρυπτοφάνη που περιέχουν κατευνάζει την αϋπνία, ενώ ανακουφίζει από την κούραση και τονώνει τη μνήμη.
Επιπλέον, η πηκτίνη που περιέχουν βοηθά στη μείωση της χοληστερόλης στο αίμα, ενώ τα ψημένα σύκα μπορούν να θεραπεύσουν φλεγμονές, όπως είναι τα αποστήματα.
Τέλος, τα σύκα θεωρούνται θησαυρός για το σύνολο της ευημερίας και ευτυχίας του ανθρώπου, ενώ είναι και ένα από τα ιδανικότερα αφροδισιακά.
Προσοχή! Λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε σάκχαρα, πρέπει να καταναλώνονται με φειδώ από τα υπέρβαρα άτομα, καθώς και από όσους έχουν σακχαρώδη διαβήτη, υψηλά τριγλυκερίδια ή μεταβολικό σύνδρομο. Τα σποράκια τους μπορεί να επιδεινώσουν το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου ή άλλες γαστρεντερικές παθήσεις.

Αγαπούν την καρδιά μας!

Τα σύκα περιέχουν πολύ μικρές ποσότητες νατρίου και πολύ υψηλές ποσότητες καλίου και μαγνησίου, με αποτέλεσμα να βοηθούν πολύ στον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης και στην αποφυγή της υπέρτασης. Η αυξημένη συγκέντρωση φυτικών ινών εξάλλου ευνοεί τη μείωση των επιπέδων χοληστερόλης. Τα αντιοξειδωτικά συστατικά των σύκων ελέγχουν τις συγκεντρώσεις των ελεύθερων ριζών αποτρέποντας την ανάπτυξη της αθηροσκλήρυνσης. Ο συνδυασμός των παραπάνω βοηθά στην καλύτερη καρδιαγγειακή λειτουργία.

Αλλεργίες στα γαλακτοκομικά; Φάτε σύκα!

Το ασβέστιο σε συνδυασμό με το κάλιο (το οποίο αποτρέπει την αποβολή ασβεστίου μέσω της διούρησης) επάγουν την καλή οστική πυκνότητα και δύναμη, ενώ προστατεύουν από την εμφάνιση οστεοπενίας, οστεοπόρωσης και αρθρίτιδας. Τα σύκα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και να βοηθήσουν άτομα με αλλεργίες στα γαλακτοκομικά ή με σοβαρή δυσανεξία λακτόζης. Μεγάλο μέρος της μελέτης έχει επικεντρωθεί και στα πλεονεκτήματα για τη μείωση της πιθανότητας εμφάνισης καρκίνου του στήθους.

Ο συκοφάντης και τα σύκα…

Ενώ είναι ολοφάνερο ότι ο συκοφάντης ως λέξη προέρχεται από το σύκο και το ρήμα φαίνω (φανερώνω), δεν έχει ακόμη βρεθεί πειστική εξήγηση για ποιο λόγο ονομάστηκαν έτσι όσοι κατηγορούν ψευδώς τους γύρω τους.
Απορία για την προέλευση της λέξης είχαν εκφράσει ήδη οι αρχαίοι και ο Ζηνόδωρος, γραμματικός του 2ου αιώνα π.Χ. ήταν ο πρώτος που βρέθηκε σε ετυμολογικό δίλημμα παραθέτοντας δυο εκδοχές, αν και φαίνεται να προτιμά την πρώτη.

Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή του Ζηνόδωρου, επειδή οι Αθηναίοι αγαπούσαν πολύ τα σύκα, υπήρχαν αρκετοί που πήγαιναν στους αγρούς και έβλεπαν αν ωρίμασαν τα σύκα· κι όποιος έφερνε πρώτος την είδηση ότι τα σύκα της χρονιάς είχαν ωριμάσει, αυτός ονομαζόταν αρχικά συκοσκόπος και αργότερα συκοφάντης· και από εκεί μεταφορικά απεκλήθη συκοφάντης όποιος έχωνε τη μύτη του στην ιδιωτική ζωή των άλλων, όπως πριν ανασκάλευε τα κλαδιά της συκιάς, για να δει αν ωρίμασε ο καρπός της.
Η δεύτερη εκδοχή του Ζηνόδωρου είναι η πιο διαδεδομένη. Κάποτε είχε πέσει λιμός στην Αθήνα, λέει ο Ζηνόδωρος, και ο δήμος ενέκρινε ψήφισμα που απαγόρευε την εξαγωγή σύκων. Όποιοι κατήγγελλαν άλλους ψευδώς ότι εξάγουν σύκα, ονομάστηκαν συκοφάντες.

Tips

Όταν αγοράζετε σύκα να έχετε υπόψη σας τα εξής:

Η φλούδα τους να είναι λεία, χωρίς μαυρισμένα σημεία, χωρίς να έχει ταλαιπωρηθεί ή χτυπηθεί. Να μην έχουν ανοίξει καθόλου. Το φρούτο πρέπει να είναι τρυφερό αλλά όχι υπερβολικά μαλακό.
Δεν ωριμάζουν μετά τη συγκομιδή και συντηρούνται λίγες μόνο ημέρες στο ψυγείο. Ο καλύτερος τρόπος να τα συντηρήσει κανείς είναι μέσα σε πλαστική σακούλα στο πιο κρύο σημείο του ψυγείου. Μπορούμε επίσης να τα αποθηκεύσουμε στην κατάψυξη, ολόκληρα ή κομμένα.

Aυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο NaturaNrg, έναν ιστότοπο με απότερο σκοπό τη διάδοση της θετικής ενέργειας και την εμψύχωση όλων εκείνων που θέλουν να κάνουν κάτι για τους ίδιους και την κοινωνία, τον πολιτισμό και το περιβάλλον στη χώρα μας, αναζητώντας μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

Σε τι διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;

Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.

Αν εκτιμάτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία μας, βοηθήστε μας να συνεχίσουμε. Στηρίξτε την αλήθεια και την παράδοση.

[give_form id=”3924″]

 

Από τον J.H. White

Μετάφραση: Αλία Ζάε

 

«Η ζωή είναι ένα ταξίδι, όχι ένας προορισμός.»

«[Αυτή η κοινοτοπία] μπορεί να είναι αποπροσανατολιστική, οδηγώντας μας στο να αποφεύγουμε να καταβάλλουμε την απαιτούμενη προσπάθεια για να βγούμε από μια δύσκολη κατάσταση», μου είπε ο βιρτουόζος βιολιστής Τσάρλι Σίεμ [Charlie Siem]. «Αν είμαστε πολύ επιεικείς με τον εαυτό μας, μένουμε στη μετριότητα.»

Ο 34χρονος βιολιστής από τη Βρετανία είναι το αντίθετο της μετριότητας. Όταν ήταν παιδί, η μητέρα του έβαζε συχνά κασέτες με τα Κονσέρτα για βιολί του Μπετόβεν. Οι απλές μελωδίες μάγεψαν τόσο τον 3χρονο Σίεμ, που πήρε το βιολί που είχε σχεδόν το ίδιο ύψος με αυτόν. Δώδεκα χρόνια αργότερα, στα 15, ο Σίεμ έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο. Τα τελευταία 20 χρόνια περίπου, έχει παίξει με τις καλύτερες ορχήστρες και με τους καλύτερους μαέστρους, από τη Συμφωνική του Λονδίνου έως την Εθνική Συμφωνική της Τσεχίας, και από τον Σαρλ Ντιτουά [Charles Dutoit] μέχρι τον Σερ Ρότζερ Νόρινγκτον [Sir Roger Norrington], ανάμεσα σε πολλούς άλλους.

Κάποιος παρατηρητής ίσως περιέγραφε την πειθαρχημένη ζωή και εργασία του Σίεμ σαν άχαρη, σκληρή και μονότονη– σαν μια ζωή γεμάτη θυσίες για χάρη της μουσικής. Όταν ήταν νεότερος, εξασκούνταν τέσσερεις ώρες την ημέρα. Τώρα, εξασκείται δυο ή τρεις. Μέσα σε 30 χρόνια, είναι ελάχιστες οι μέρες που έχει πάρει «ρεπό». Αλλά ο Σίεμ βλέπει τη ζωή του πολύ διαφορετικά από αυτόν τον παρατηρητή.

«Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι εγκαταλείπω οτιδήποτε. Πάντα, όταν συγκεντρωνόμουν σε ένα πράγμα, στο βιολί, σκεπτόμουν ότι κέρδιζα κάτι», λέει. «Ένιωθα τυχερός που ήξερα τι ήθελα και μπορούσα να αφιερωθώ σε αυτό», ομολογεί σε μια τηλεφωνική συνέντευξη.

Στερήσεις και ιδιοφυΐα

Ο Σίεμ πιστεύει ότι η σύγχρονη κοινωνία επιτίθεται υπερβολικά συχνά στην ιδέα της αριστείας.

«Ακούμε συνέχεια να μην είμαστε επιθετικοί και ανταγωνιστικοί. Να αποδεχόμαστε και να αγαπάμε τον εαυτό μας όπως είναι. Πιστεύω ότι όλοι ξέρουμε ότι αυτό δεν είναι ιδιαίτερα καλό», λέει. «Κανείς δεν νιώθει καλά αποδεχόμενος τα πράγματα όπως απλώς είναι.»

Μας εξηγεί ότι η ζωή συνήθως μας επιφυλάσσει γυρίσματα και δοκιμασίες.

«Τα πάνω είναι καλά μόνο εξαιτίας των κάτω. Τα κάτω είναι ανεκτά μόνο γιατί υπάρχει η ελπίδα και η πιθανότητα να τα πάμε καλύτερα σε κάποια μελλοντική στιγμή», λέει.

Παρόλο που το πρότυπο αλλάζει από επίπεδο σε επίπεδο στο μουσικό του ταξίδι, η απαιτούμενη προσπάθεια και το πάθος παραμένουν σταθερά.

«Σε κάθε επίπεδο πρέπει να δώσεις το 100%. Δεν μπορείς ούτε καν να κοιτάξεις το επόμενο επίπεδο, αν δεν έχεις κατακτήσει αυτό που δουλεύεις τώρα», λέει. Χωρίς αυτή την αφοσίωση και αυτοσυγκέντρωση, «νιώθουμε κενοί όταν αρχίσουμε να ξεχωρίζουμε.»

Το κουκούλι της καραντίνας

Το συνηθισμένο πρόγραμμα του Σίεμ, που περιλαμβάνει περισσότερα από 50 κονσέρτα τον χρόνο, τον κινητοποιεί και τον κρατά συγκεντρωμένο μέρα με τη μέρα. Βρίσκεται σε μια μόνιμη κατάσταση προετοιμασίας για την επόμενη συναυλία. Αλλά απομακρύνοντας την προοπτική κάποιου κονσέρτου, η περίοδος της καραντίνας έβαλε σε δοκιμασία τον ενθουσιασμό του. Αντέδρασε με δύο αντίθετα ακραίους τρόπους: την παύση και τη βύθιση.

«Όταν βρίσκεσαι τόσο απομονωμένος, σαν μέσα σε ένα κουκούλι, μοιάζει να υπάρχει μόνο η δική σου μικρή πραγματικότητα…Υπήρχαν φορές που χάθηκα μέσα σε εκείνο το κενό», λέει. Περιστασιακά, είχε κάνει κάποια διαλείμματα, σπάνια μέσα σε τρεις δεκαετίες καθημερινής εξάσκησης. «Η αποσύνδεση από το όργανο και η επανασύνδεση με τον εαυτό σου σε ένα ανθρώπινο επίπεδο, είναι επίσης κάτι καλό.»

Ο Σίεμ εκμεταλλεύτηκε το διάλειμμά του για να δει που βρίσκεται στη ζωή του, στην καριέρα του, που ήταν και που πηγαίνει. Γελώντας παραδέχεται ότι δεν έχει βρει ξεκάθαρες απαντήσεις σε αυτές τις σκέψεις. Αλλά αυτές οι διακοπές τον έχουν ανανεώσει και τον έχουν εμπνεύσει να αφιερώσει τον εαυτό του στην τέχνη του τις υπόλοιπες μοναχικές ημέρες της καραντίνας.

«Όσο περισσότερο χρόνο διαθέτω χωρίς κονσέρτα, τόσο περισσότερο μπορώ να συγκεντρωθώ αληθινά στην τεχνική μου βελτιώνοντας και εκλεπτύνοντάς την και να εξερευνήσω βαθύτερα όλα τα κομμάτια του ρεπερτορίου μου», λέει ο Σίεμ. «Η απόλυτη βύθισή μου στη μουσική…με αναγκάζει να προβληματιστώ πάνω στην ερμηνεία μου και για αυτό που θέλω να εκφράσω.»

Μετά από την πρωινή του εξάσκηση και το πρωινό του, ο Σίεμ βιντεοσκοπεί με το τηλέφωνο το παίξιμό του.

«Με αντιμετώπισα σαν μαθητή του εαυτού μου. [Η βιντεοσκόπηση] είναι οπωσδήποτε ένα χρήσιμο εργαλείο που χρησιμοποιώ περισσότερο αυτό τον καιρό παρά παλιότερα», λέει.

Για παράδειγμα, καθώς ξαναβλέπει το βίντεο, ελέγχει τις θέσεις των δακτύλων του και την αντήχηση του δοξαριού. Έχει εντοπίσει κακές συνήθειες και έχει διορθώσει μικρές ατέλειες.

Αντιλήφθηκε ότι δεν «έβγαζε όλες τις νότες με παλμό», λέει. «Υπήρχαν πτώσεις στον ήχο, ενώ μου φαινόταν ότι τον κρατάω σταθερό.»

Σαν μια περαιτέρω πρόκληση στην τεχνική του, ο Σίεμ καταπιάνεται με τις σκάλες, τα αρπίσματα και τα caprice του Νικολό Παγκανίνι, τον οποίο και θεωρεί πατέρα του βιολιού. Το ρεπερτόριο του Παγκανίνι των 24 caprice εκτόξευσε το βιολί στη νέα σφαίρα του σολίστα. Στον λογαριασμό του Σίεμ στο Instagram, τα δάκτυλά του τρέχουν τόσο γρήγορα σε αυτές τις σκάλες, που πότε-πότε μοιάζουν να αιωρούνται πάνω από τον λαιμό του, αντί να πατάνε τις χορδές.

Νέα βασίλεια

Ο Μπαχ έγραψε έξι σουίτες για σόλο τσέλο και έξι σονάτες και παρτιτούρες για βιολί, ρεπερτόριο που ο Σίεμ θεωρεί ως Βίβλο των εγχόρδων.

«Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο στο σόλο ρεπερτόριο. Δεν χρειάζεται ορχήστρα ή συμπληρωματικά όργανα, [όπως το] πιάνο. Είσαι μόνος», λέει.

Η μουσική του Μπαχ παρουσιάζει ιδιαίτερες προκλήσεις, καθώς περιλαμβάνει πολλές παράλληλες μελωδικές φωνές, χαρακτηριστικό της αντιστικτικής γραφής. Κάθε κομμάτι αποτελείται από επεισόδια, στα οποία, με διάφορες τεχνικές παραλλαγών (πχ. καθρέφτης), οι φωνές κινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις για να επιστρέψουν, τις περισσότερες φορές, στην αρχική τους μορφή. Μελετώντας προσεκτικά την καθημερινή του εξάσκηση μέσω των βίντεο, ο Σίεμ έχει κερδίσει νέες κατανοήσεις όσον αφορά την ερμηνεία του του Μπαχ.

«Νιώθω σαν να εκφράζω κάτι συμπαγές, κάτι αρχιτεκτονικά δομημένο με αρχή, μέση και τέλος στην αφήγηση μέσα σε κάθε φράση. Κι όμως, όταν το ακούω από κάποια απόσταση, αντιλαμβάνομαι ότι δεν το έχω μεταδώσει όλο, αλλά υπάρχουν κενά στην ερμηνεία μου», λέει.

Αφού εξομάλυνε αυτά τα κενά, ο τελικός ήχος και η σύνδεσή του με τη μουσική έγινε «μεταμορφωτικός, απόκοσμος, σίγουρα υπερβατικός». Τα έργα του Μπαχ μπορούν να μας οδηγήσουν «σε άλλου είδους κόσμους».

Η μουσική του Μπαχ αντηχεί τη μοναδική του αφετηρία, φιλοσοφία και ήθος. Η σοφία του συμπυκνώνει το ταξίδι του μουσικού καλύτερα από μια συμπαθητική κοινοτοπία:

 

«Δούλεψα σκληρά. Οποιοσδήποτε δουλέψει σκληρά όπως εγώ, μπορεί να επιτύχει τα ίδια αποτελέσματα. Ο τελικός στόχος και ο λόγος για όλη τη μουσική δεν είναι παρά…η αναζωογόνηση του πνεύματος».

Ίσως και ο Σίεμ συμφωνήσει με αυτό. Αυτό που κυρίως ποθεί είναι να μοιραστεί αυτή τη βαθιά, πνευματική σύνδεση με το ακροατήριο και πάλι.

«Όταν επιστρέψω στη σκηνή, ανυπομονώ να ξαναβρώ αυτήν τη μαγεία», λέει. «Ύστερα από αυτό το διάλειμμα, πραγματικά μπορώ να εκτιμήσω αυτό που κάνω. Πρέπει να αντλήσω κάθε σταγόνα από αυτή την πολύτιμη εμπειρία.»

Ο J.H. White ζει στη Νέα Υόρκη και αρθρογραφεί για την τέχνη, τον πολιτισμό και την αντρική μόδα.

Σε τι διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;

Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.

Αν εκτιμάτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία μας, βοηθήστε μας να συνεχίσουμε. Στηρίξτε την αλήθεια και την παράδοση.

[give_form id=”3924″]

Της Giulia Scarpaleggia

Όταν ψήνετε τα ντοματίνια στο φούρνο, αποκτούν μια γλυκιά, σχεδόν καραμελωμένη γεύση. Απλώστε τη ρικότα πάνω σε ελαφρός ψημένο χωριάτικο ψωμί και γεμίστε το με τις ψητές ντομάτες. Είναι ένα ορεκτικό που απολαμβάνετε στον κήπο μαζί με ένα κρύο μπουκάλι λευκό κρασί.

Τα ψητά ντοματίνια μπορούν επίσης να παρασκευαστούν εκ των προτέρων και να αποθηκευτούν στο ψυγείο για αρκετές ημέρες, καλυμμένα με ελαιόλαδο.

Τα ίδια συστατικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ντρέσινγκ σε ένα μπολ με λινγκουίνι.

Για 4 άτομα

Για τις ψητές ντομάτες

1 κιλό ντοματίνια
4 κουταλιές εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
1 κουταλάκι του γλυκού αποξηραμένη ρίγανη

Για το κροστίνι

1 φλιτζάνι ρικότα
1 κουταλιά της σούπας έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
1 κουταλάκι του γλυκού αποξηραμένη ρίγανη
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
4 φέτες ψωμί χωριάτικο

Προετοιμασία για τις ντομάτες

Προθερμάνετε τον φούρνο στους 180 βαθμούς °C.

Πλύνετε τις ντομάτες, τοποθετήστε τις σε ένα ταψί και πασπαλίστε γενναιόδωρα με έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Πασπαλίζουμε με αλάτι, φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι και αποξηραμένη ρίγανη. Ψήνουμε στον φούρνο για περίπου 30 λεπτά.

Βάλτε έπειτα τις ντομάτες μαζί με τη σάλτσα τους, σε ένα βάζο ή άλλο αεροστεγές δοχείο και φυλάξτε το στο ψυγείο μέχρι να είναι έτοιμο για χρήση.

Προετοιμασία για την ρικότα

Ανακατέψτε τη με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, αποξηραμένη ρίγανη, αλάτι και φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι μέχρι να μαλακώσει.

Ψήστε ελαφρώς τις φέτες ψωμιού, απλώστε πάνω τους την ρικότα και γεμίστε τες με τις ψητές ντομάτες, (να τις ζεστάνετε λίγο εάν τις χρησιμοποιήσετε από το ψυγείο) σε θερμοκρασία δωματίου. Σερβίρετε αμέσως.

Διαβάστε επίσης: Συνταγή για σπιτική ρικότα

Σε τι διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;

Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.

Αν εκτιμάτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία μας, βοηθήστε μας να συνεχίσουμε. Στηρίξτε την αλήθεια και την παράδοση.

[give_form id=”3924″]