Σάββατο, 05 Ιούλ, 2025

Πρόεδρος Ινστιτούτου Στωικής Σχολής βρίσκει μια “θεία αλήθεια” στο δοκίμιο «Πώς προήλθε η ανθρωπότητα»

Ο Kelly Kinkade, ένας στωικός που πιστεύει στην αποδοχή των δυσκολιών στη ζωή ως μέσο προσωπικής ανάπτυξης και απόκτησης αρετής, βρήκε πολλές ομοιότητες μεταξύ της ηθικής φιλοσοφίας του και των διδασκαλιών της πνευματικής πρακτικής Φάλουν Γκονγκ.

Η αλήθεια, η καλοσύνη και η ανεκτικότητα -οι βασικές αρχές του Φάλουν Γκονγκ- είναι συγγενικές με τη στωική αρετή και τις τέσσερις πτυχές της -δικαιοσύνης, εγκράτειας, σοφίας και θάρρους- δήλωσε ο Kinkade, πρόεδρος του Stoic School Institute, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού με έδρα το Μίσιγκαν, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο NTD, το αδελφό μέσο ενημέρωσης των Epoch Times.

Αυτές οι ηθικές αξίες, «ωφελούν το άτομο- κάνουν ένα άτομο ευτυχισμένο… έναν καλύτερο πολίτη. Πηγαίνουν πέρα από το ατομικό όφελος. Όταν ασκούμε αυτά τα πράγματα, ωφελούμε την κοινωνία στο σύνολό της», δήλωσε ο Kinkade.

Η εν λόγω διορατικότητα προέκυψε κατά την ανάγνωση του «Πώς προήλθε η ανθρωπότητα», ενός άρθρο του κ. Λι Χονγκτζί, ιδρυτή της πνευματικής εξάσκησης Φάλουν Γκονγκ το οποίο πρωτοδημοσιεύθηκε στην αμερικάνικη έκδοση της Epoch Times τον περασμένο μήνα.

«Όντας στωικός, εξεπλάγην ευχάριστα από την έμφαση του άρθρου στην απόκτηση της αρετής», έγραψε ο Kinkade σε μια επιστολή προς την εφημερίδα.

«Άφησα το άρθρο νιώθοντας πλουσιότερος … Το να εκτίθεμαι στην καλά μελετημένη κοσμοθεωρία αυτού του ατόμου αξίζει πολλά για μένα», πρόσθεσε.

Ο Kinkade εξήγησε περαιτέρω ότι ενώ το σύστημα πεποιθήσεών του μπορεί να διαφέρει από αυτό του Φάλουν Γκονγκ σε ορισμένα σημεία, αυτό που έχουν κοινό είναι το τελικό αποτέλεσμα.

«Η συνάντηση της Ανατολής με τη Δύση από διαφορετικές οπτικές γωνίες είναι πολύ ενθαρρυντική για μένα, επειδή έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα … -ανυψώνοντας τους ανθρώπους ατομικά και [ως] πολιτισμό», δήλωσε.

Ο πόνος ως μέσο βελτίωσης

Το άρθρο του κ. Λι, διατυπώνει την ιδέα ότι ο πόνος και τα προβλήματα υπάρχουν για να καλλιεργούν οι άνθρωποι τον ηθικό τους χαρακτήρα. Αλλά το να βλέπει κανείς τον πόνο ως μέσο για να βελτιώσει τον εαυτό του, είναι μια έννοια που υπάρχει και στον στωικισμό, σύμφωνα με τον Kinkade.

«Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τις επώδυνες καταστάσεις στη ζωή μας μπορεί να οδηγήσει σε μια καλύτερη κατάσταση για εμάς από ό,τι αν δεν είχαμε περάσει ποτέ αυτό το μαρτύριο», δήλωσε ο Kinkade, συγγραφέας του βιβλίου “On Virtue”.

«Αυτό είναι ένα πολύ ισχυρό δόγμα που πρέπει να υπάρχει σε κάθε κοσμοθεωρία», είπε.

Οι δυσκολίες είναι αναπόφευκτες, δήλωσε, αλλά «ο πόνος δεν σημαίνει ότι κάνεις κάτι λάθος- μπορεί να σημαίνει ότι κάνεις τα πάντα σωστά στη ζωή σου».

Τόνισε ότι το άρθρο του κ. Λι του έδωσε μια διαφορετική οπτική για το πώς να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής, κάτι που είναι κάτι “ανεκτίμητο” γι’ αυτόν.

Ενσυναίσθηση προς τους διωκόμενους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ

Το 1992 ο κ. Λι παρουσίασε το Φάλουν Γκονγκ στο κοινό της Κίνας. Μέσα σε λίγα χρόνια η πρακτική απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα, με εκτιμώμενο αριθμό των ανθρώπων που το εξασκούσαν να είναι μεταξύ 70 έως 100 εκατομμύρια. Το κομμουνιστικό καθεστώς, φοβούμενο ότι ο αριθμός των ασκούμενων αποτελούσε απειλή για τον αυταρχικό έλεγχό του, στις 20 Ιουλίου 1999 ξεκίνησε μια σαρωτική εκστρατεία με στόχο την εξάλειψη της πρακτικής η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Ο Kinkade εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τον κ. Λι που τον ενημέρωσε για τις γνώσεις του Φάλουν Γκονγκ, οι οποίες τον βοήθησαν να αναπτύξει μεγαλύτερη ενσυναίσθηση προς τους διωκόμενους οπαδούς στην Κίνα.

«Αυτό το άρθρο μου προσωποποίησε τα αγαπητά άτομα που διώκονται επειδή εξασκούν το Φάλουν Γκονγκ. Προηγουμένως, γνώριζα για αυτά τα άτομα μόνο από ένα όνομα και την περιγραφή των βασανιστηρίων τους. Το άρθρο εξήγησε τις οικείες πεποιθήσεις που έχουν πολλοί από αυτούς», έγραψε ο Kinkade στην επιστολή του προς την εφημερίδα.

«Έτσι, το άρθρο έκανε τους ανθρώπους πιο πραγματικούς για μένα και έκανε τις αναφορές να μου προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερη αγανάκτηση για την αδικία που υφίστανται αυτές οι καημένες ψυχές», πρόσθεσε.

Συνέχισε λέγοντας ότι η δίωξη του Φάλουν Γκονγκ από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας αποτελεί «επίθεση στην πίστη και στο θείο», άρα «επίθεση στο ίδιο το θείο».

«Γι’ αυτό είναι τόσο σοκαριστικό για τον πολιτισμένο κόσμο, επειδή όλοι είμαστε μια οικογένεια, και είναι μια επίθεση στην ίδια την ανθρώπινη κοινωνία. Ο κόσμος αξίζει να μάθει γι’ αυτή την ακραία δίωξη», δήλωσε στη συνέντευξη.

«Το άρθρο καταδεικνύει πόσο παράφρων θα ήταν οποιαδήποτε κυβέρνηση να διώκει ή να αισθάνεται απειλή από την πρακτική του Φάλουν Γκονγκ», κατέληξε.

Ενωμένοι με μια θεϊκή σύνδεση

Ο κ. Kinkade, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης στο NTD, εξέφρασε επίσης την εκτίμησή του για την ετοιμότητα του κ. Λι να μιλήσει για θεϊκά θέματα και ένα κοινό σύνολο αξιών που ενώνει την ανθρωπότητα.

«Η ιδέα ότι υπάρχει ένας υψηλότερος σκοπός στη ζωή από τη [σύντομη ευτυχία] χτύπησε μια βαθιά χορδή με τη στωική μου εκπαίδευση», έγραψε.

Συνδέοντας τα λόγια του κ. Λι με τις πεποιθήσεις του, ανέφερε τη στωική έννοια του κοσμοπολιτισμού, η οποία διδάσκει ότι όλη η ανθρωπότητα συνδέεται σωματικά και ηθικά με μια “οριζόντια συγγένεια”.

«Αλλά έχουμε επίσης αυτή τη θεϊκή σύνδεση που μας ενώνει σε μια “κάθετη συγγένεια” με το θείο», είπε.

«Αυτή η εμπειρία [της ανάγνωσης του άρθρου] ήταν ένα βαθύ σημείο όπου η “Ανατολή συναντά Δύση” της ενότητας μεταξύ δύο κοσμοθεωριών που προέρχεται μόνο από τη θεία αλήθεια», έγραψε στην εφημερίδα.

«Είναι πολύτιμο για μένα να ακούω μια τόσο βαθιά σκέψη από ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο όπως ο ηγέτης του Φάλουν Γκονγκ. … Ο κ. Λι Χονγκτζί έχει επηρεάσει περισσότερους ανθρώπους για περισσότερο καλό από οποιονδήποτε πολιτικό που γνωρίζω», πρόσθεσε.

Συνέχισε ευχαριστώντας την Epoch Times που μέσω εκείνης ήρθε σε επαφή με το άρθρο του κ. Λι και συνεχάρη την εφημερίδα που δεν φοβάται να συζητήσει θεϊκά θέματα.

«Πολλοί οργανισμοί αποφεύγουν τα θεία θέματα, παρόλο που αυτά τα θέματα είναι και τα πιο σημαντικά θέματα για μια άριστη ζωή. Οι οργανισμοί που αναφέρονται σε θεϊκά θέματα κερδίζουν την υποστήριξή μου», είπε ο Kinkade.

«Άρθρα όπως αυτό κάνουν την Epoch Times ακόμη πιο αξιόπιστη και ενδιαφέρον για το μυαλό και την καρδιά μου», πρόσθεσε.

«Το να βλέπω έναν οργανισμό που όχι μόνο εκτιμά τη θρησκευτική ελευθερία, αλλά και την αποδεικνύει γράφοντας άρθρα όπως αυτό, μου υπενθυμίζει ότι το φως είναι πιο ισχυρό από το σκοτάδι».

Τα άλογα ως αντίδοτο για τη νεανική παραβατικότητα

Της Jessie Zhang

Μετάφραση: Αλία Ζάε

Στη Χρυσή Ακτή της Αυστραλίας, η νεανική παραβατικότητα αντιμετωπίζεται από την αστυνομία με έναν νέο, ευρηματικό και πολύ πιο αποτελεσματικό τρόπο: με άλογα! Οι νέοι καλούνται να γυρίσουν σελίδα στη ζωή τους, ξεκινώντας από τη σχέση που δημιουργούν με τα χαρισματικά αυτά ζώα.

Ο αστυνόμος Κραιγκ Άντριου, του τμήματος παιδικής προστασίας και έρευνας (CPIU), διευκρινίζει ότι το ιππικό πρόγραμμα που εφαρμόζεται δεν περιορίζεται στην εκμάθηση ιππασίας, αλλά διδάσκει τους εφήβους πώς να αναπτύσσουν ολοκληρωμένη σχέση με το άλογο μέσω της φροντίδας που μαθαίνουν να του παρέχουν, καθώς και πιο εξειδικευμένων ιππικών χειρισμών.

«Μετά το πέρας του προγράμματος, οι γονείς, οι επιμελητές και τα σχολεία μαρτυρούν μείωση των συγκρούσεων στο σπίτι και αυξημένη προσοχή και ενασχόληση με τα σχολικά καθήκοντα», λέει.

Epoch Times Photo
Οι νέοι και τα άλογα συνδυάζονται ανάλογα με τον χαρακτήρα τους. (Queensland Police Service)

 

Ο Άντριου εφαρμόζει το πρόγραμμα «Άλογα Βοηθούν Ανθρώπους» από τον Οκτώβριο του 2021.

«Έχουν γίνει πολλές μελέτες για το πόσο ωφέλιμη είναι στη θεραπεία η σχέση των θεραπευομένων με τα ζώα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, οι άνθρωποι παίρνουν μαθήματα ζωής.»

Σε κάθε συμμετέχοντα στο πρόγραμμα ανατίθεται το άλογο που ταιριάζει με τον χαρακτήρα του και τον τρόπο επικοινωνίας του, ώστε τα αποτελέσματα της σχέσης τους να είναι τα καλύτερα δυνατά.

«Τα άλογά μας προέρχονται και αυτά από δύσκολα περιβάλλοντα, όπως και οι περισσότεροι συμμετέχοντες, και το κάθε ένα έχει τις δικές του ιδιορρυθμίες. Για παράδειγμα, κάποιο θέλει να οδηγεί, άλλο να ακολουθεί, ενώ κάποιο άλλο μπορεί να είναι ‘φευγάτο’ και ανίκανο να παραμείνει συγκεντρωμένο. Αντίστοιχα, τα παιδιά, κάποια απλά ακολουθούν τους συνομηλίκους τους σε παραβατικές πράξεις και συμπεριφορές, άλλα είναι κυριαρχικά και κάνουν τους νταήδες και άλλα πάσχουν από ΔΕΠΥ χάνοντας εύκολα την αυτοσυγκέντρωσή τους.»

Τα άλογα διδάσκουν βασικές δεξιότητες

Για να πείσεις ένα άλογο να σε ακούσει, χρειάζονται αρετές όπως υπομονή και αυτοπεποίθηση σε σωστές δόσεις. Έτσι, οι έφηβοι μαθαίνουν να χειρίζονται το άγχος τους και αναπτύσσουν μεγαλύτερο αυτοέλεγχο.

«Κάθε μάθημα ξεκινά με ασκήσεις αναπνοής, που βοηθούν στην αυτοσυγκέντρωση. Οι νέοι αναπτύσσουν ενσυναίσθηση και μαθαίνουν να χρησιμοποιούν τη γλώσσα του σώματος για να κάνουν τα άλογα να τους εμπιστευθούν ώστε να τους υπακούσουν», λέει ο Άντριου.

(Queensland Police Service)

 

«Τα παιδιά που αναλαμβάνουμε είναι συνήθως από 11 χρονών και πάνω, που έχουν αρχίσει να χάνουν την επαφή με το σχολείο και εμπλέκονται σε δραστηριότητες που τραβούν την  προσοχή της αστυνομίας.

»Πολλές φορές, πρόκειται για παιδιά που βρίσκονται σε μεταβατικό στάδιο, από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο και από την παιδικότητα στην εφηβεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται… Οι αλλαγές στο σώμα τους και η ανάγκη τους για ανεξαρτησία και για την επιδοκιμασία των ομοίων τους τους κάνουν αρκετά ευάλωτους, ιδιαίτερα αν οι παρέες τους δεν είναι και τόσο καλές.»

Κάνοντας μια καινούρια αρχή

Ο Άντριου πιστεύει ότι το σωστό περιβάλλον τη σωστή στιγμή μπορεί να κάνει θαύματα όσον αφορά την πρόληψη της νεανικής παραβατικότητας.

Ένα 15χρονο κορίτσι είχε 12 κατηγορίες για βίαιη συμπεριφορά σε διάρκεια λίγων μηνών. Δεν πήγαινε τακτικά στο σχολείο και, όταν ήρθε στο πρόγραμμα, είχε επιπλέον και μια ποινή για κλοπή και ήταν ελεύθερη με εγγύηση.

Αφότου ολοκλήρωσε το πρόγραμμα, επέστρεψε στο σχολείο της και δεν έχει επαναλάβει καμία αξιόποινη πράξη.

Μια 13χρονη είχε μπλέξει με μια εφηβική συμμορία και είχε ήδη λάβει δυο προειδοποιήσεις για αδικήματα κατά της ιδιοκτησίας. Μετά από τη συμμετοχή της στο ιππικό πρόγραμμα, δεν κάνει πια παρέα με τις συμμορίες και δεν έχει διαπράξει κανένα αδίκημα.

«Ωστόσο, ποτέ δεν είναι απλό. Συνήθως υπάρχουν διάφορα ζητήματα που εμπλέκονται, όπως η ενδοοικογενειακή βία, η χρήση ουσιών, η ψυχική/διανοητική υγεία, πράγματα που ένα μόνο πρόγραμμα αποκλείεται να αντιμετωπίσει στο σύνολό τους.

»Αυτό που κάνουμε με τα άλογα είναι μια άλλη πλευρά της αστυνόμευσης. Οι συλλήψεις είναι ένας τρόπος, αλλά όταν εμπλέκονται παιδιά υπάρχουν και καλύτεροι τρόποι για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας. Ο ιππικός τρόπος είναι ένας ολιστικός τρόπος, ο οποίος απαιτεί μεν περισσότερη προσπάθεια εκ μέρους μας, αλλά εγώ προσωπικά ευχαριστιέμαι αυτή την πρόκληση.

»Μερικές φορές οι γονείς δεν υποστηρίζουν τη δουλειά μας και αυτό μπορεί να είναι πολύ απογοητευτικό. Επίσης, είναι δύσκολο να αξιολογήσουμε την επιτυχία μας, γιατί αυτό που κάνουμε είναι πρόληψη.

»Όταν όμως γνωρίζουμε ότι έχουμε πραγματικά βοηθήσει κάποιο παιδί να γυρίσει σελίδα στη ζωή του, νιώθουμε δικαιωμένοι για τους κόπους μας. Αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά ώστε να μας δίνει τη δύναμη να συνεχίζουμε!»

Η χαρά και η αξία της περιπέτειας

Ένας άλλος νεωτερισμός που εφαρμόζεται στο Κουήνσλαντ είναι η βοήθεια επανασύνδεσης των νέων με την οικογένειά τους, την κοινότητα και την εκπαίδευση μέσω ενός προγράμματος μάθησης και προσαρμογής βασισμένου στην περιπέτεια.

Το καγιάκ και το ράφτινγκ αποτελούν μέρος προγράμματος που διδάσκει στα παιδιά και τους νέους να παίρνουν τα σωστά ρίσκα. (η φωτογραφία είναι ευγενική παραχώρηση του Kfar Blum)

 

Περισσότεροι από 100 έφηβοι ξεκίνησαν πρόσφατα το πρόγραμμα, διάρκειας 16 εβδομάδων, που περιλαμβάνει μια πληθώρα επικίνδυνων/έντονων δραστηριοτήτων όπως το αλεξίπτωτο πλαγιάς, οι διαδρομές εμποδίων με σχοινιά και η ποδηλασία στο βουνό.

Ο διευθυντής της πρωτοβουλίας Τζέημς Στέγκινγκα λέει ότι σε αυτό το πρόγραμμα αναδεικνύονται τα δυνατά σημεία και οι ικανότητες των παιδιών και όχι τα προβλήματά τους.

«Στην αρχή του προγράμματος, συχνά έχουμε να αντιμετωπίσουμε διάφορες δύσκολες συμπεριφορές, οι οποίες στην πορεία αλλάζουν καθώς αυξάνεται η αυτοπεποίθηση των νέων – αυτή είναι και η ανταμοιβή μας», λέει ο Στέγκινγκα.

«Για αυτά τα παιδιά τα σπίτια, οι γειτονιές ή οι παρέες είναι συνήθως πηγή προβλημάτων και αντιξοοτήτων.

»Αυτό που θέλουμε είναι να τα δούμε να επιστρέφουν στο σχολείο ή τη σχολή ή τη δουλειά τους και αυτό προσπαθούμε να πετύχουμε.»

 

Τζον Ε. Μιλλαί: «Η πρώτη λειτουργία μου» και «Η δεύτερη λειτουργία μου»

Της Yvonne Marcotte

Μετάφραση και επιμέλεια: Αλία Ζάε

Παλιότερα, οι άνθρωποι πήγαιναν στην εκκλησία μαζί με τα παιδιά τους, ώστε να ακούνε και αυτά τον Λόγο του Θεού και να εμπνέονται από τις λειτουργίες. Έτσι έκανε και ο Τζον Έβερετ Μιλλαί [John Everett Millais, 1829-1896], ζωγράφος της βικτοριανής Αγγλίας, με την οικογένειά του.

Το 1863, πήρε την 5χρονη κόρη του Έφη στη λειτουργία για πρώτη φορά. Όντας καλλιτέχνης, δεν μπόρεσε να μην αποτυπώσει την εμπειρία της στον καμβά του, στον πίνακα «Η πρώτη λειτουργία μου», ο οποίος έγινε εξαιρετικά δημοφιλής , όπως ανέφερε και ο γιος του, Τζον Γκυγ Μιλλαί.

Στον πίνακα, βλέπουμε την Έφη να κάθεται στο στασίδι της σοβαρή και γεμάτη προσοχή. Τα πόδια της ακουμπάνε σε ένα σκαμπό και τα χέρια της κρύβονται σε ένα μανσόν. Το καπέλο της είναι στολισμένο με ένα φτερό και τα κίτρινα γάντια της, το πιο φωτεινό σημείο της εικόνας, είναι αφημένα στην άκρη του καθίσματος. Στο κέντρο της σύνθεσης, η λαμπερή κόκκινη κάπα της μαζί με το ασορτί καλσόν ισορροπούν το μουντό πράσινο φόντο.

Τζον Έβερετ Μιλλαί, «Η πρώτη λειτουργία μου», 1863. Λάδι σε καμβά, 91 x 80 εκ. (Art Renewal Center)

 

Δείχνει να περιμένει να συμβεί κάτι πολύ ενδιαφέρον από στιγμή σε στιγμή. «Η ένταση του πίνακα προέρχεται από τη βάσιμη εικασία του θεατή ότι αυτό που παρακολουθεί, στην πραγματικότητα την ξεπερνάει», όπως αναφέρει σχόλιο στο Victorian Web.

Ο νεαρός Μιλλαί είχε σημειώσει ότι η αδελφή του καθόταν σε ένα από τα παλιά στασίδια με την ψηλή πλάτη της εκκλησίας των Αγίων Πάντων στο Kingston-upon-Thames, κοντά στο σπίτι των Μιλλαί.

Ο αρχιεπίσκοπος του Κάντερμπερι, όταν είχε δει τον πίνακα, είχε σχολιάσει ότι «η τέχνη έχει, και πάντα θα έχει, μια ανώτερη αποστολή… Όταν βλέπουμε τις χαρές και τις λύπες των συνανθρώπων μας αποτυπωμένες πιστά στον καμβά και συμπάσχουμε μαζί τους, πολύ περισσότερο όταν το πνεύμα μας το αγγίζει η αθωότητα, η αγνότητα, η ζωηρότητα και η ευλάβεια ακόμα (όπως αποτυπώνεται στον πίνακα του Μιλλαί «Η πρώτη λειτουργία μου») της παιδικής ηλικίας, τότε οι καρδιές μας μεγαλώνουν και νιώθουμε πως γινόμαστε καλύτεροι και ευτυχέστεροι.

Μετά από έναν χρόνο, ο Μιλλαί φιλοτέχνησε τη «Δεύτερη λειτουργία μου», όπου πάλι η Έφη παρακολουθεί μια λειτουργία. Το σκηνικό είναι πανομοιότυπο – ή σχεδόν. Η μικρή είναι ντυμένη ακριβώς με τα ίδια ρούχα, κάτι σίγουρα όχι τυχαίο. Ούτε η σύνθεση, που αντικαθρεφτίζει τον πρώτο πίνακα, είναι τυχαία. Ο ζωγράφος παίζει με τις ομοιότητες και τις διαφορές, θέλοντας να τονίσει με αλέγρα διάθεση την πιο σημαντική διαφοροποίηση απ’ όλες: ότι τώρα η εκκλησία δεν είναι πια κάτι καινούριο για την 6χρονη μικρή. Στον δεύτερο πίνακα, η Έφη (που αυτή τη φορά απεικονίζεται να κοιτάζει προς τα δεξιά) λαγοκοιμάται γερμένη πίσω, με τα ποδαράκια της να κρέμονται χαλαρά και το καπέλο της πάνω στο στασίδι κι όχι πάνω στο κεφάλι της. Εδώ, τα κίτρινα γάντια απουσιάζουν και τη θέση τους ως πιο φωτεινό σημείο του πίνακα έχει πάρει το λευκό φτερό του καπέλου, στη δεξιά άκρη της σύνθεσης.

Τζον Έβερετ Μιλλαί, «Η δεύτερη λειτουργία μου», 1864. Λάδι σε καμβά, 91 x 80 εκ. (Art Renewal Center)

 

Το μήνυμα είναι σαφές, ιδίως όταν συγκρίνουμε τους δυο πίνακες. Η Έφη βαριέται πια τη λειτουργία και προτιμά να πάρει έναν υπνάκο παρά να ακούσει. Όταν ο αρχιεπίσκοπος του Κάντερμπερι είδε τον δεύτερο πίνακα, επέστησε την προσοχή των ιερέων στα «κακά των σχοινοτενών λειτουργιών και των πληκτικών κηρυγμάτων», συστήνοντάς τους να είναι σύντομοι και να μην πλατειάζουν.  Ο πίνακας του Μιλλαί είναι ιδιαίτερα εύγλωττος: όταν το κήρυγμα απευθύνεται σε παιδιά, ας είναι μικρό και περιεκτικό. Ιερείς, ακούστε τα παιδιά!

Για τον ζωγράφο Μιλλαί, τα παιδιά του ήταν το αγαπημένο του θέμα για ζωγραφική. Σύμφωνα με ένα άρθρο του «The Reader: A Journal of Literature», από το Victorian Web, «Οτιδήποτε κάνει ένας άντρας για τη γυναίκα ή τα παιδιά του, το πιο πιθανό είναι να το κάνει καλά και με αγάπη. Όταν ένας καλλιτέχνης σαν τον Μιλλαί ζωγραφίζει τα παιδιά του, το κάνει με όλη του την καρδιά και βάζει όλη του την τέχνη. Στο πρόσωπο αυτού του παιδιού […] διαισθανόμαστε τη σχεδόν μοναδική δύναμη του Μιλλαί να συλλαμβάνει αυτό το βλέμμα της εσωτερικής συνείδησης, την ψυχή που καθρεφτίζεται στο πρόσωπο – στη συγκεκριμένη περίπτωση, βλέπουμε την απόλυτη αγνότητα της παιδικής ψυχής αποτυπωμένη στο γλυκό παιδικό προσωπάκι».

Αρχαία περουβιανά υδραυλικά συστήματα που έδιναν ζωή στις κοιλάδες των Νάζκα πριν από 1.500 χρόνια

Μετάφραση: Αλία Ζάε

Κανάλια, υδραγωγεία και πηγάδια που κατασκευάστηκαν πριν από 1.500 χρόνια στο Περού από τον λαό των Νάζκα, χρησιμοποιούνται ακόμα σήμερα για άρδευση και για τις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων των ερημικών περιοχών κοντά στη σύγχρονη πόλη Νάζκα.

Οι Νάζκα κατοικούσαν σε πολύ στενές και βραχώδεις κοιλάδες, γι’ αυτό και χρειάζονταν εξελιγμένα υδραυλικά συστήματα για να ποτίζουν τη γη τους και να μπορούν να επιβιώνουν στις σκληρές συνθήκες της περιοχής.

Στα ισπανικά αυτά τα συστήματα ονομάζονται Καντάγιο ή αλλιώς Υδραγωγεία Καντάλοκ. Ως τεχνολογικό επίτευγμα είναι αντάξια ή ακόμα και ξεπερνούν τις διάσημες γραμμές των Νάζκα.

Nazca Lines
Ένα από τα πολυάριθμα σχήματα που είναι αποτυπωμένα στο έδαφος και είναι γνωστά ως «γραμμές Νάζκα». (Martin St-Amant/CCBY-SA)

 

Οι Νάζκα είχαν κατασκευάσει περίπου 30-50 υπόγεια κανάλια, που μετέφεραν για χιλιόμετρα νερό από τα ποτάμια και τις ορεινές πηγές προς τα χωράφια και τις πόλεις τους. Πρώτα έσκαβαν τα κανάλια, έχτιζαν τα τοιχώματά τους με πέτρα και ξύλο και ύστερα τα σκέπαζαν πάλι.

Το σύστημα ύδρευσης περιελάμβανε 17 πηγάδια, με μονοπάτια που κατεβαίνουν σπειροειδώς μέσα στη γη, από όπου συλλέγεται το τρεχούμενο νερό. Οι επιστήμονες εικάζουν ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα μονοπάτια αυτά για να μπορούν να καθαρίζουν και να επισκευάζουν τα πηγάδια, ιδίως μετά από σεισμούς.

Η ζωή των Νάζκα ήταν αρκετά δύσκολη στην κακοτράχαλη και φτωχή γη τους. Τα σημεία καλλιεργήσιμου εδάφους ήταν λιγοστά, αλλά χάρη στα υδραγωγεία τους μπορούσαν να εκμεταλλεύονται περισσότερα στρέμματα για τα γεννήματά τους. Αυτά ήταν κυρίως πατάτες, καλαμπόκι, φασόλια, βαμβάκι και φρούτα.

Nazca irrigation canals. ( CCBY)
Αρδευτικό κανάλι των Νάζκα. (CCBY)

 

Στις μέρες μας, η περιοχή παραμένει όσο πράσινη ήταν και τότε, αφού πολλά από αυτά τα κανάλια και πηγάδια χρησιμοποιούνται ακόμα.

Οι Νάζκα ήταν ένας από τους πολλούς λαούς που ανέπτυξαν τον πολιτισμό τους στη Νότιο Αμερική, πριν από πολλούς αιώνες. Κατάγονταν από τους Παράκας, έναν προγενέστερο, επίσης εξελιγμένο πολιτισμό.

A case of skulls from the Andean Paracas culture, as seen in the National Museum of the Archaeology, Anthropology, and History of Peru. (Wikimedia Commons)
Προθήκη με κρανία των Παράκας, που ζούσαν επίσης στις Άνδεις. Εθνικό Αρχαιολογικό, Ανθρωπολογικό και Ιστορικό Μουσείο του Περού. (CCBY-SA)

 

Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε με ειδική άδεια. Μπορείτε να ανατρέξετε στο πρωτότυπο στο Ancient Origins.

Ζωντανή συναυλία από την Ακαδημία Τεχνών Fei Tian

Πρεμιέρα για ώρα Ελλάδος: Κυριακή 26 Φεβρουαρίου, 3:00 AM.

H Ακαδημία Τεχνών Fei Tian σας παρουσιάζει κλασικά αγαπημένα κομμάτια από την μπαρόκ, την κλασική και τη ρομαντική περίοδο. Η μουσική κάθε περιόδου έχει το δικό της μοναδικό στυλ, τεχνικές προκλήσεις και εκφραστικά χαρακτηριστικά.
Μετά την πρεμιέρα της συναυλίας, η ηχογράφηση θα είναι διαθέσιμη επί πληρωμή, οπότε μην την χάσετε!

Στην Ακαδημία Τεχνών Fei Tian με έδρα τη Νέα Υόρκη, εκπαιδεύονται οι περισσότεροι από τους χορευτές και τους μουσικούς του Shen Yun.

Παρακολουθήστε εδώ την συναυλία.

Ο ερχομός της άνοιξης και «Η επιστροφή της Περσεφόνης» του Φρέντερικ Λέιτον

Της Yvonne Marcotte

Μετάφραση: Αλία Ζάε

Ο ερχομός της Άνοιξης φέρνει πάντα μαζί του ελπίδες για τη νέα ζωή, ιδίως μετά από έναν δύσκολο χειμώνα. Στην αρχαιότητα, οι άνθρωποι πίστευαν ότι οι θεοί όριζαν τα πάντα στη γη και όλα τα φυσικά φαινόμενα υπάκουαν σε ανώτερους νόμους. Στην αρχαία Ελλάδα, ο ερχομός της Άνοιξης συνδεόταν με την επιστροφή της Περσεφόνης, κόρης της θεάς Δήμητρας, στον επάνω κόσμο.

Όταν ο Πλούτωνας, θεός του Κάτω Κόσμου, αγάπησε την Περσεφόνη και την άρπαξε για να την πάρει μαζί του στο σκοτεινό του βασίλειο των ψυχών, η μητέρα της, θεά της γης και των γεννημάτων, θρηνούσε ακατάπαυστα τον χαμό της κόρης της. Τα πάντα στη γη μαράθηκαν, τίποτε δεν φύτρωνε πια. Ο Δίας έπρεπε να παρέμβει και ζήτησε από τον Πλούτωνα να αφήσει την κόρη να επιστρέψει στη μητέρα της. Αυτός συμφώνησε, αλλά πριν φύγει η Περσεφόνη, της έδωσε να φάει λίγο ρόδι. Αυτό την έδεσε με τον Κάτω Κόσμο και δεν μπορούσε πια να τον εγκαταλείψει για πάντα. Τελικά, βρέθηκε μια συμβιβαστική λύση: η Περσεφόνη θα περνούσε τον μισό χρόνο με τη μητέρα της στη γη και τον υπόλοιπο μισό με τον άντρα της στον Άδη. Όσο η Περσεφόνη βρισκόταν στον Άδη, η Δήμητρα θρηνούσε κι ο χειμώνας μαινόταν. Όταν επέστρεφε, η Δήμητρα αναγάλλιαζε και η γη αναγεννιόταν και άνθιζε. Η Περσεφόνη έφερνε μαζί της την Άνοιξη.

Ο Φρέντερικ Λέιτον επέλεξε να απαθανατίσει στον πίνακά του «Η επιστροφή της Περσεφόνης» (περ. 1890-91) τη στιγμή που ο Ερμής ψυχοπομπός οδηγεί την κόρη έξω από τα σκοτάδια του Άδη στο φως και στην αγκαλιά της μητέρας της.

Η Δήμητρα στέκεται στην είσοδο του Άδη με τα χέρια της ανοικτά, έτοιμη να αγκαλιάσει και να καλωσορίσει την κόρη της. Τα φωτεινά της ενδύματα με τα γήινα ζεστά χρώματα μάς μεταδίδουν την αγάπη της για το παιδί της, αλλά και τον ερχομό μιας λαμπερής εποχής, γεμάτης καρπούς.

Ο ουρανός πίσω της είναι γεμάτος σύννεφα, με κομμάτια γαλάζιου να διαφαίνονται στα ανοίγματά τους, προϊδεάζοντάς μας για την αλλαγή των εποχών. Στα πόδια της Δήμητρας, ένα ανθισμένο κλαδί αμυγδαλιάς επίσης μαρτυρά τον ερχομό της Άνοιξης.

Στα δεξιά, βλέπουμε την Περσεφόνη, που τεντώνει κι αυτή τα χέρια της προς τη μητέρα της. Το χλωμό της δέρμα και τα κάπως ξεθωριασμένα ρούχα της μιλούν για τον χρόνο που πέρασε μακριά από το ζωογόνο φως του ήλιου. Η κόρη είναι ολόψυχα στραμμένη προς το άνοιγμα της σπηλιάς και τη μητέρα της, ανυπομονώντας να επιστρέψει στο σπίτι της στον επάνω κόσμο. Οι δυο γυναικείες μορφές αδημονούν να ενωθούν και πάλι.

Ο Ερμής ψυχοπομπός, σταλμένος από τον Δία, οδηγεί με ασφάλεια την Περσεφόνη στο φως της ημέρας. Φορά σκούρο μπλε μανδύα και τα φτερά στο χαρακτηριστικό καπέλο του ξεχωρίζουν κόκκινα. Κρατά το κηρύκειο, ως αγγελιοφόρος του Δία. Κάτω αριστερά, κρυμμένο στα σκοτάδια, αχνοφαίνεται ένα ον του Κάτω Κόσμου, που παρατηρεί τη σκηνή με περιέργεια.

Φρέντερικ Λέιτον, «Η επιστροφή της Περσεφόνης», περ. 1890-1891. Λάδι σε καμβά, 203 x 152 εκ. (Public Domain)

 

Μια εποχή γιορτής

Ο ερχομός της Άνοιξης γιορτάζεται με πολλούς τρόπους σε όλες τις μεριές του πλανήτη. Οι Ιάπωνες περιδιαβαίνουν κάτω από τις ανθισμένες κερασιές και κρεμούν γιοκαζούρα (φανάρια) από τα δέντρα. Στην Αυστραλία, πάλι, όπου η Άνοιξη τους επισκέπτεται τον μήνα Σεπτέμβριο, οι εορτασμοί διαρκούν έναν μήνα. Αποκαλούν αυτήν την περίοδο «Φλωριάδα», δηλαδή λουλουδιασμένη. Στην Ινδία, έχουν το φεστιβάλ της Άνοιξης, ένα πολύχρωμο φεστιβάλ, που ονομάζεται και «φεστιβάλ της Αγάπης».

Ο πίνακας του Λέιτον «Η επιστροφή της Περσεφόνης» φέρει τη σφραγίδα των ιδανικών των Προ-Ραφαηλιτών. Ο ζωγράφος [Frederic Leighton, 1830-1896] είχε γνωριστεί με τον Τζον Έβερετ Μιλλαί και τους Νέο-κλασικιστές Ζαν-Ωγκίστ-Ντομινίκ Ενγκρ και Ευγένιο Ντελακρουά, ενώ το 1860, ανακάλυψε τους Προ-Ραφαηλίτες, η επιρροή των οποίων φαίνεται στο ιδεαλιστικό και ρομαντικό φως που λούζει τον πίνακά του.

Η Άνοιξη είναι τόσο συμβολική όσο και πραγματική. Σε κάθε περίπτωση, είναι πάντα καλοδεχούμενη!

ΗΠΑ: Ο πρόεδρος της Βουλής Μακάρθι δίνει στον Τάκερ Κάρλσον το υλικό από τις κάμερες παρακολούθησης της 6ης Ιανουαρίου

Ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Κέβιν Μακάρθι (R-Calif.) έδωσε στον Τάκερ Κάρλσον του Fox News αποκλειστική πρόσβαση σε 41.000 ώρες υλικού παρακολούθησης από τις 6 Ιανουαρίου 2021.

Το Fox News επιβεβαίωσε την παραλαβή του υλικού, την οποία ανέφερε αρχικά το Axios, με ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στους Epoch Times.

Ο βουλευτής Κέβιν Μακάρθι (R-Calif.) εκφωνεί ομιλία μετά την εκλογή του στην 15η ψηφοφορία στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ στην Ουάσινγκτον, στις 7 Ιανουαρίου 2023 (Olivier Douliery/AFP via Getty Images)

 

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι παραγωγοί του Κάρλσον βρέθηκαν στη Βουλή ήδη από την περασμένη εβδομάδα για να αρχίσουν να εξετάζουν το υλικό.

Η αστυνομία του Καπιτωλίου των ΗΠΑ είχε νωρίτερα παράσχει στην καταργηθείσα πλέον Επιτροπή Επιλογής της Βουλής των Αντιπροσώπων στις 6 Ιανουαρίου περίπου 14.000 ώρες υλικού, πράγμα που σημαίνει ότι ο Κάρλσον έχει πρόσβαση σε περισσότερο υλικό από ό,τι η επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Ο Κάρλσον έχει δύο προγράμματα: την πρωινή εκπομπή του “Tucker Carlson Tonight”, η οποία νωρίτερα αυτόν τον μήνα συγκέντρωσε πάνω από 3,5 εκατομμύρια τηλεθεατές σε μια εβδομάδα, και το “Tucker Carlson Originals”, μια νέα σειρά ντοκιμαντέρ του Κάρλσον. Ο Κάρλσον θα μπορούσε να αξιοποιήσει το υλικό που παρείχε ο Μακάρθι και για τα δύο προγράμματα.

Κατά τη διάρκεια του προηγούμενου Κογκρέσου, το πάνελ της 6ης Ιανουαρίου προώθησε μια αφήγηση των γεγονότων που παρουσίαζε την παραβίαση του Καπιτωλίου ως το αποκορύφωμα μιας πολύμηνης προσπάθειας του Τραμπ και των υποστηρικτών του να ανατρέψουν την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εν λόγω επιτροπή, η οποία συγκροτήθηκε με ψηφοφορία κυρίως κομματικής γραμμής, περιελάμβανε μόνο δύο Ρεπουμπλικανούς: τους πρώην βουλευτές Λιζ Τσένεϊ (R-Wyo.) και Άνταμ Κίνζιντζερ (R-Ill.), αμφότεροι σφοδροί επικριτές του Τραμπ.

Έτσι, το αφήγημα που υιοθέτησε η επιτροπή επικρίθηκε για το γεγονός ότι σταθμίστηκε άδικα εις βάρος του πρώην προέδρου.

Στην εκπομπή του, ο Κάρλσον άσκησε συχνά κριτική σε αυτό το αφήγημα.

Στο παρελθόν, ο Κάρλσον έχει απορρίψει την 6η Ιανουαρίου ως ένα «ξέσπασμα βίας του όχλου, ένα ξεχασμένο μικρό ξέσπασμα για τα πρόσφατα δεδομένα».

Οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν από καιρό σχεδιάσει τις δικές τους έρευνες για τα γεγονότα εκείνης της ημέρας.

Ο Κάρλσον θα έχει τώρα πρόσβαση σε φωτογραφίες και βίντεο που μέχρι τώρα ήταν κρυμμένα πίσω από τη γραφειοκρατία του Κογκρέσου.

«[Δ]εν υπήρξε ποτέ κανένας νόμιμος λόγος για να παραμείνει μυστικό αυτό το υλικό», δήλωσε ο Κάρλσον στο Axios αφού έλαβε πρόσβαση στο υλικό.

Ο Μακάρθι έδωσε στη δημοσιότητα τις ταινίες μετά από σχετικό τηλεφώνημα του βουλευτή Ματ Γκέιτζ (R-Fla.).

Ο Γκέιτζ ήταν ένας από τους πιο ανοιχτούς επικριτές του Μακάρθι κατά τη διάρκεια της μάχης για την προεδρία τον Ιανουάριο.

Κατά τη διάρκεια μιας εμφάνισής του στην εκπομπή του Κάρλσον στις 13 Ιανουαρίου, ο Γκέιτζ ζήτησε τη δημοσιοποίηση του υλικού.

«Κάθε φορά, από τους φακέλους του JFK μέχρι την 11η Σεπτεμβρίου και τώρα την 6η Ιανουαρίου, είναι η ίδια μας η κυβέρνηση – είναι το ίδιο μας το Υπουργείο Δικαιοσύνης – που φαίνεται να στέκεται εμπόδιο στη διαφάνεια», δήλωσε ο Γκέιτζ.

«Ο αμερικανικός λαός αξίζει να μάθει την αλήθεια για το τι συνέβη στις 6 Ιανουαρίου», δήλωσε ο Γκέιτζ. «Απαιτήσαμε να δούμε όλο το υλικό. Η διαφάνεια έρχεται».

Ο Εντ Μάρτιν, κορυφαίος δικηγόρος των κατηγορουμένων σε σχέση με την 6η Ιανουαρίου, δήλωσε στους Epoch Times ότι πρόκειται για «μια σπουδαία αρχή της διαδικασίας».

Τα τμήματα με το νέο υλικό πρόκειται να αρχίσουν να προβάλλονται τις επόμενες εβδομάδες.

Η Ιαπωνία ξαναμετρά τα νησιά της, ανακαλύπτει 7.000 επιπλέον

Ο αριθμός των νησιών της Ιαπωνίας αναμένεται να αυξηθεί κατά 7.273 μετά από νέα κυβερνητική ανακαταμέτρηση.

Οι γεωγράφοι δήλωσαν ότι οι τρέχουσες επίσημες στατιστικές για 6.852 νησιά είναι ανακριβείς.

Με την πρόσφατη γεωγραφική μελέτη του αρχιπελάγους, ο αριθμός αναμένεται να ανέλθει σε 14.125 νησιά, δηλαδή υπερδιπλάσιος του σημερινού, δήλωσε στο Kyodo News πηγή με γνώση του θέματος.

Η προηγούμενη εκτίμηση χρονολογείται από μια μελέτη του 1987 που διεξήχθη από την ιαπωνική ακτοφυλακή και περιλάμβανε μόνο νησιά με περιφέρεια τουλάχιστον 100 μέτρα.

Η καταμέτρηση του 1987 βασίστηκε σε ανθρώπους που περιεργάζονταν χάρτινους χάρτες και ομάδες μικρών νησιών συχνά αναγνωρίζονταν λανθασμένα ως ένα νησί.

Εξαιρέθηκαν επίσης οι αμμοθίνες, τις οποίες η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας αναγνωρίζει ως νησιά, ανέφερε η Telegraph.

Επιπλέον, η ηφαιστειακή δραστηριότητα οδήγησε στο σχηματισμό περισσότερων νησιών κατά τη διάρκεια των επόμενων 35 ετών.

Η νέα καταμέτρηση χρησιμοποίησε το ίδιο κριτήριο αλλά με την τεχνολογία ψηφιακής χαρτογράφησης για την αυτόματη καταμέτρηση των νησιών και διασταύρωσε τις πληροφορίες με παλαιότερες αεροφωτογραφίες και άλλα δεδομένα. Τα νησιά σε λίμνες ή ποτάμια εξαιρέθηκαν από το σύνολο.

Ο αριθμός των νησιών δεν είναι ακόμη επίσημος, καθώς η Αρχή Γεωχωρικών Πληροφοριών της Ιαπωνίας (GSI) πραγματοποιεί τις τελικές προσαρμογές. Η GSI αναμένεται να δημοσιεύσει έκθεση σχετικά με τον ενημερωμένο χάρτη του έθνους τον Μάρτιο, ανέφερε το Kyodo News.

Ο τροποποιημένος αριθμός των νησιών δεν σημαίνει ότι η Ιαπωνία επεκτείνει την επικράτειά της, καθώς όλα τα νησιά μετρήθηκαν εντός των σημερινών 370.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων κυριαρχικών υδάτων της χώρας.

Η νέα μελέτη διεξήχθη μετά από μια κοινοβουλευτική συνεδρίαση του Δεκεμβρίου του 2021, όταν ένα μέλος του κυβερνώντος Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος της Ιαπωνίας επέκρινε ότι τα δεδομένα ήταν παλιά και ο πραγματικός αριθμός θα μπορούσε να είναι σημαντικά υψηλότερος.

«Η ακριβής κατανόηση του αριθμού των νησιών είναι ένα σημαντικό διοικητικό ζήτημα που σχετίζεται με το εθνικό συμφέρον», δήλωσε ο νομοθέτης, σύμφωνα με το Kyodo News.

Η Ιαπωνία βρίσκεται κατά μήκος της δυτικής άκρης του Δακτυλίου της Φωτιάς, που περιβάλλεται από τον Ειρηνικό Ωκεανό, τη Θάλασσα του Οχότσκ, τη Θάλασσα της Ιαπωνίας και τη Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας.

Η νησιωτική χώρα βρίσκεται σε διαμάχη με την Κίνα για την κυριαρχία μιας ομάδας ακατοίκητων νησιών στη Θάλασσα της Ανατολικής Κίνας που ονομάζονται Σενκάκου στην Ιαπωνία και Ντιαογιού στην Κίνα.

Τα νησιά διοικούνται από την Ιαπωνία, αλλά το Πεκίνο διεκδικεί τα τελευταία χρόνια τα νησιά ως μέρος της κινεζικής επικράτειας.

Valse-Scherzo σε Ντο Μείζονα, Op. 34 του Τσαϊκόφσκι

Μετάφραση: Αλία Ζάε

Το έργο του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι δεν εξαντλείται στα μπαλέτα και τις όπερες που συνέθεσε. Περιλαμβάνει και πολλά ορχηστρικά κομμάτια, που συνεχίζουν να ερμηνεύονται και να ηχογραφούνται στις μέρες μας. Ένα από αυτά είναι το «Valse-Scherzo» σε Ντο Μείζονα, Op. 34 (περ. 1877). Πρόκειται για ένα κομμάτι που απαιτεί μεγάλη δεξιοτεχνία από τον ερμηνευτή. Αυτό το χαρακτηριστικό του μαζί με την ακτινοβολία του το καθιστούν ένα από τα πιο διαχρονικά και βασικά κομμάτια του βιολιστικού ρεπερτορίου.

Ωστόσο, δεν ήταν πάντα έτσι. Αρχικά, ήταν πολύ λιγότερο δημοφιλές από τα άλλα έργα του μεγάλου συνθέτη και η καταγωγή του περιβάλλεται με μυστήριο.

Μυστηριώδεις καταβολές

Δεν σώζονται πολλές πληροφορίες γύρω από το πώς συνέθεσε ο Τσαϊκόφσκι το «Valse-Scherzo». Τα λίγα που ξέρουμε προέρχονται από επιστολές που αντάλλαξε ο συνθέτης με τον φίλο και πρώην μαθητή του, βιολονίστα Ιωσήφ Κότεκ, στον οποίο και αφιέρωσε το κομμάτι.

Το Valse Scherzo πρωτοαναφέρεται στην αλληλογραφία του Τσαϊκόφσκυ με τον Ιωσήφ Κότεκ (αριστερά). (Public Domain)

 

Η πρώτη αναφορά στο κομμάτι γίνεται σε μια από τις επιστολές του Φεβρουαρίου 1877. Θεωρείται πιθανόν να το συνέθεσε ο Τσαϊκόφσκι στην αρχή της χρονιάς και να το τελείωσε πριν γράψει την Τέταρτη Συμφωνία και την όπερα «Ευγένιος Ονέγκιν». Η πλήρης παρτιτούρα δημοσιεύθηκε το 1895, δυο χρόνια μετά από τον θάνατο του συνθέτη. Η πρώτη παρουσίαση έγινε τον Σεπτέμβριο του 1878 από τον Πολωνό βιολονίστα Στάνισλαου Μπάρτσεβιτς στο Τροκαντερό στο Παρίσι, ως μέρος της Διεθνούς Έκθεσης Παρισίων του 1878. Από τις επιστολές του Κότεκ μπορούμε να συνάγουμε ότι εκείνος συνέθεσε τα ορχηστρικά μέρη για τη συγκεκριμένη περίσταση, μετατρέποντας το κομμάτι σε μια σύνθεση για βιολί και ορχήστρα. Η ενορχήστρωση περιλαμβάνει δυο φλάουτα, δυο όμποε, δυο κλαρινέτα, δυο κόρνα, δυο φαγκότα και έγχορδα.

Ο Μπάρτσεβιτς ξαναέπαιξε το κομμάτι λίγο αργότερα το ίδιο έτος, υπό τη διεύθυνση του Νικολάι Ρούμπινσταϊν, σε ένα ρωσικό συμφωνικό κοντσέρτο.

Ο Πολωνός βιολονίστας Στάνισλαου Μπάρτσεβιτς ήταν ο πρώτος που ερμήνευσε το Valse Scherzo μπροστά σε κοινό. Εδώ, ο βιολονίστας το 1891 (Public Domain)

Μια πιο σύντομη και δημοφιλής εκδοχή

Οι δυο πρώτες παρουσιάσεις του δεν κατάφεραν να κάνουν το κομμάτι ιδιαίτερα δημοφιλές, ενόσω ζούσε τουλάχιστον ο συνθέτης του. Άλλα έργα του το επισκίαζαν, ίσως και λόγω της έκτασής του – ήταν γραμμένο σε 569 μέτρα. Μόλις το 1914 βρήκε τη θέση του στο βιολιστικό ρεπερτόριο σε μια αναθεωρημένη από τον βιολονίστα Βασίλι Μπεζεκίρσκι εκδοχή. Ο Ρώσος βιολονίστας περιόρισε τα μέτρα σε 332 και έκανε και μερικές ακόμα αλλαγές χάρη στις οποίες το μέρος του βιολιού έγινε ακόμα πιο βιρτουόζικο. Η εκδοχή του παραμένει σημείο αναφοράς και παίζεται συχνά.

Ένας λόγος που το Valse-Scherzo καθιερώθηκε τελικά ως βασικό κομμάτι του βιολιστικού ρεπερτορίου είναι επειδή αναδεικνύει τους ταλαντούχους σολίστες και την τεχνική υπεροχή τους στο όργανο. Παρόλο που διαρκεί μόνο 6-7 λεπτά, είναι γραμμένο σε σχήμα ΑΒΑ, κάτι που του χαρίζει πλούτο και περιπλοκότητα. Το σχήμα ΑΒΑ, γνωστό ως τριμερές ή τραγουδιστικό σχήμα, αποτελείται από το μέρος Α, την αντίθεση με το μέρος Β και τέλος την επανάληψη του μέρους Α. Περιλαμβάνει επίσης μια καντέντσα, που απαιτεί πολύ υψηλού επιπέδου ικανότητες από τον σολίστα.

Αλλά οι τεχνικές δυσκολίες δεν είναι τίποτα μπροστά στο πάθος του κομματιού. Το Valse-Scherzo συνδυάζει ζωντάνια, ελαφράδα και παιχνιδιάρικη διάθεση με ένταση.

Ο Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι έγραψε το Valse Scherzo σε Ντο Μείζονα, Op.34, έργο που καθιερώθηκε ως βασικό κομμάτι του βιολιστικού ρεπερτορίου. (Oleg Golovnen/Shutterstock)

 

Τα αντιφατικά συναισθήματα, που ακούγονται όταν το βιολί παίρνει τη μελωδία από το πιάνο ή την ορχήστρα, χαρακτηρίζουν το Ρομαντικό είδος, που ήταν τόσο δημοφιλές προς τα τέλη του 18ου αιώνα. Τα έντονα συναισθήματα, που εκφράζονταν μέσα από νέες μουσικές φόρμες και γλώσσες, είχαν κεντρική θέση στον Ρομαντισμό, όπως και η τεχνική δεξιοτεχνία. Όλα αυτά τα στοιχεία μπορούμε να τα βρούμε και στο Valse-Scherzo.

Αλλά το Valse-Scherzo είναι κάτι περισσότερο από λάμψεις τεχνικής επιδεξιότητας: μας αναζωογονεί, μας διασκεδάζει, μας ενθουσιάζει και ακτινοβολεί τέτοιο φως, ώστε δικαίως θεωρείται αναπόσπαστο πια μέρος του βιολιστικού ρεπερτορίου.

Το Shen Yun είναι «όμορφο και γεμάτο νόημα», λέει βραβευμένη με Grammy τραγουδίστρια

Μέσα, Αριζόνα -Η τέσσερις φορές βραβευμένη με Grammy τραγουδίστρια Cassandra Ewer παρακολούθησε τη βραδινή παράσταση του Shen Yun στις 16 Φεβρουαρίου στο θέατρο Ikeda μαζί με τη μητέρα της και τον συνθέτη σύζυγό της Richard.

Η οικογένεια ήθελε να δει το Shen Yun Performing Arts εδώ και χρόνια και επέλεξαν μια πολύ ιδιαίτερη βραδιά γι’ αυτό.

«Αυτό που πραγματικά μου άρεσε [στην παράσταση] -επειδή χάσαμε και εμείς δύο από τα παιδιά μας- ήταν εκείνες οι στιγμές όπου άγγελοι κατέβαιναν από τον ουρανό, ήταν πραγματικά συγκινητικό. Ήταν όμορφο και γεμάτο νόημα».

Δεν είχε μόνο μεγαλοπρεπή σκηνική παρουσία, αλλά είχε και πολύ καλή ακουστική υποστήριξη για να μεταφέρει τις υψηλές νότες του.
– Cassandra Ewer

Ως τραγουδίστρια, η κα Ewer εντυπωσιάστηκε από το ταλέντο του τενόρου του Shen Yun. «Δεν είχε μόνο μεγαλοπρεπή σκηνική παρουσία, αλλά είχε επίσης πολύ ισχυρή και καλή υποστήριξη για να μεταφέρει τις υψηλές νότες του – ένα πολύ ωραίο εύρος φωνής και αρμονίας από την αρχή μέχρι το τέλος».

Με έδρα τη Νέα Υόρκη, το Shen Yun Performing Arts είναι η κορυφαία εταιρεία κλασικού κινεζικού χορού και μουσικής στον κόσμο. Προς τέρψιν του κοινού της σε όλο τον κόσμο, η εταιρεία αναμένεται να παρουσιάζει ένα ολοκαίνουργιο σύνολο προγραμμάτων κάθε σεζόν.

«[Η μουσική] ήταν πολύ όμορφα συγχρονισμένη με όλα όσα συνέβαιναν. Ο χορός και τα ειδικά εφέ ήταν τόσο τέλεια συνδυασμένα. Πολύ εντυπωσιακό», αναφώνησε η κ. Ewer.

Από τη σκοπιά του συνθέτη, ο κ. Ewer πρόσθεσε ότι του άρεσε ο συνδυασμός των αρχαίων κινεζικών οργάνων του Shen Yun με μια πλήρη δυτική ορχήστρα. «Ήταν όμορφη μουσική. Ένας ωραίος συνδυασμός και πολύ εντυπωσιακό το γεγονός ότι όλα είναι καινούργια κάθε χρόνο».

Προικισμένη με 5.000 χρόνια ιστορίας, η Κίνα ήταν κάποτε γνωστή ως η «Χώρα του Θείου». Για χιλιετίες, ο λαός της πίστευε ότι διατηρώντας την καρδιά του αγνή και τηρώντας τις παραδοσιακές ηθικές αξίες, θα ευλογηθεί από το θείο.

Ωστόσο, μετά την κομμουνιστική κατάληψη και την εξάπλωση του αθεϊσμού, όλη αυτή η παραδοσιακή κουλτούρα καταστράφηκε συστηματικά. Σήμερα, η αποστολή του Shen Yun είναι να επαναφέρει την ομορφιά και την καλοσύνη της προκομμουνιστικής Κίνας.

Η οικογένεια Ewer λάτρεψε το πνευματικό μήνυμα που μετέφερε η παράσταση.

«Η ιδέα ότι είμαστε αθάνατα όντα, ότι έχουμε έναν θεϊκό σκοπό – ήταν κάτι υπέροχο», δήλωσε η κ. Ewer. «Υπήρχε μια σύνδεση σε όλα αυτά – οι άνθρωποι προσπαθούν να κάνουν το καλό και να καταπολεμήσουν το κακό. Πρέπει να χτυπάμε τους νταήδες και να δίνουμε το χέρι μας σε όσους χρειάζονται βοήθεια. Αυτό ήταν πολύ όμορφο».

Για τον κ. Ewer, το μεγαλύτερο κέρδος που πήρε από το Shen Yun ήταν η «ελπίδα να συνεχίσω να προσπαθώ να πετύχω το δικό μου είδος τελειότητας στις τέχνες, στη ζωή, αλλά και πνευματικά».

«[Έχω] μια ανανεωμένη αποφασιστικότητα να συνεχίσω και να βελτιωθώ – να κάνω το καλό και να γίνω καλύτερος».

Ρεπορτάζ: Sherry Dong και Jennifer Tseng.

Η Epoch Times είναι υπερήφανος χορηγός του Shen Yun Performing Arts. Καλύπτουμε τις αντιδράσεις του κοινού από την ίδρυση της Shen Yun το 2006.