EPOCH TIMES

Το μαγνητικό πεδίο της Γης, το οποίο προστατεύει τη ζωή στον πλανήτη μας, εμποδίζοντας μεγάλο μέρος της επιβλαβούς ακτινοβολίας του ήλιου, εξασθενεί μυστηριωδώς σε ορισμένα σημεία.

Τους τελευταίους δύο αιώνες, το πεδίο έχει χάσει σχεδόν το 10% της δύναμής του, οδηγώντας ορισμένους ερευνητές να υποθέσουν ότι έχει ξεκινήσει μια αντιστροφή πόλων, εδώ και αρκετούς αιώνες. Επιπλέον, οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει μια μεγάλη περιοχή όπου το μαγνητικό πεδίο είναι ασθενές – από την Αφρική έως τη Νότια Αμερική. Ένα δεύτερο «κέντρο ελάχιστης έντασης» θα ήταν στη νοτιοδυτική Αφρική.

Σύμφωνα με μελέτες, αυτές οι δύο περιοχές επιτρέπουν σε υψηλής ενέργειας φορτισμένα -από το διάστημα- σωματίδια να εισέλθουν μέσα -σε σχετικά χαμηλό υψόμετρο- στην ατμόσφαιρα, εκτοξεύοντας τεχνητούς δορυφόρους σε τροχιά, σύμφωνα με τον Sky.

Γνωστή ως η «Ανωμαλία του Νοτίου Ατλαντικού», η ισχύς του μαγνητικού πεδίου σε αυτήν την περιοχή έχει μειωθεί γρήγορα τα τελευταία 50 χρόνια και η ίδια η περιοχή έχει επεκταθεί και μετακινηθεί δυτικά.

Τα τελευταία πέντε χρόνια, ένα δεύτερο “κέντρο ελάχιστης έντασης” αναπτύχθηκε στη νοτιοδυτική Αφρική, οδηγώντας ορισμένους ερευνητές να πιστεύουν ότι, στην πραγματικότητα, η ανωμαλία θα μπορούσε να ίσως έχει χωριστεί σε δύο ξεχωριστά κύτταρα τμήματα.

Σύμφωνα με επιστήμονες από την Ομάδα Καινοτομίας και Επιστήμης Δεδομένων Swarm (DISC) της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA), οι μετρήσεις των δορυφόρων τους έχουν βρει εξαιρετικά πολύτιμα δεδομένα για τη δεύτερη ανωμαλία.

Στην πραγματικότητα, η ανωμαλία έχει μπερδέψει τους ερευνητές του ESA, επειδή οι δορυφόροι τους χάνουν μερικές φορές την επαφή όταν πετούν πάνω από την ευάλωτη περιοχή. Πριν από τρία χρόνια, παρατήρησαν μια σχέση μεταξύ αυτών των περιστατικών και των ιονοσφαιρικών καταιγίδων.

“Το νέο ανατολικό κατώτατο όριο της Ανωμαλίας του Νοτίου Ατλαντικού έχει εμφανιστεί την τελευταία δεκαετία και αναπτύσσεται έντονα τα τελευταία χρόνια”, δήλωσε ο Δρ Jürgen Matzka του Γερμανικού Κέντρου Γεωεπιστημονικών Ερευνών. «Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε δορυφόρους Swarm σε τροχιά γύρω από τη γη για να διερευνήσουμε την εξέλιξη της ανωμαλίας. Η πρόκληση τώρα είναι να κατανοήσουμε τις διαδικασίες στο κέντρο της Γης που οδηγούν σε αυτές τις αλλαγές».

Εάν αυτή είναι η αρχή μιας εξελικτικής αντιστροφής πόλων – η οποία συμβαίνει περίπου κάθε 250.000 χρόνια- θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία περισσότερων μαγνητικών πόλων βόρεια και νότια κατά τη διάρκεια της μετάβασης, που μπορεί να διαρκέσει για αιώνες.

“Τέτοια γεγονότα έχουν συμβεί αρκετές φορές σε όλη την ιστορία του πλανήτη”, ανέφερε η ESA, προσθέτοντας ότι “έχουμε καθυστερήσει σε σχέση με τον μέσο όρο με τον οποίο συμβαίνουν αυτές οι αντιστροφές (περίπου 250.000 χρόνια πριν).”

Δεν είναι πιθανό η ανωμαλία να προκαλέσει ανησυχία στους ανθρώπους στην επιφάνεια, αλλά οι δορυφόροι και άλλα διαστημικά σκάφη που πετούν πάνω από την περιοχή αντιμετωπίζουν τεχνικά προβλήματα.

Επειδή το μαγνητικό πεδίο είναι ασθενέστερο στην περιοχή, φορτισμένα σωματίδια από το σύμπαν μπορούν να διεισδύσουν στα ύψη στα οποία πετούν οι τεχνητοί δορυφόροι.

«Το μυστήριο της προέλευσης της ανωμαλίας του Νοτίου Ατλαντικού δεν έχει ακόμη λυθεί», πρόσθεσε η ESA, σύμφωνα με το Sky News.

Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;

Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.

«Εάν ο κυβερνήτης αγαπά το προσωπικό του και τους ανθρώπους ως παιδιά του, αυτοί, με τη σειρά τους, θα θεωρούν τον κυβερνήτη ως γονέα τους. Η αρχή που διέπει τη διακυβέρνηση ενός ειρηνικού κόσμου είναι η συμπόνια».
— Γιαμαμότο Τσουνετόμο, «Χαγκακούρε»

«Εάν η καλοσύνη σας επεκτείνεται στους ανθρώπους, τότε οι σοφοί θα έρθουν κοντά σας. Αν η καλοσύνη σας φτάσει σε όλα τα πλάσματα, τότε οι άγιοι θα έρθουν κοντά σας. Αν έρθουν οι σοφοί, η χώρα σας θα είναι δυνατή. Αν έρθουν οι άγιοι, ολόκληρος ο κόσμος θα είναι ενωμένος».
— Χουάνγκ Σι-Γκονγκ, «Τρεις στρατηγικές»

«Ακεραιότητα και σταθερότητα είναι το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ— αυτά, είτε πρόκειται για μακρύ ή σύντομο ταξίδι. Ποτέ δεν θα με εγκαταλείψουν αν και μπορεί να με απαρνηθούν όλοι οι άντρες. Διότι την παρηγοριά που προέρχεται από αυτά (σε οποιαδήποτε περίπτωση) ο κόσμος δεν μπορεί να μου την στερήσει».
— Τζορτζ Ουάσινγκτον, γράφοντας στον φίλο του Χένρι Νοξ, καθώς ταξίδευε προς την πρώτη του ορκωμοσία ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών

«Δεν καταστρέφω τους εχθρούς μου όταν τους κάνω φίλους μου;»
— Αβραάμ Λίνκολν

«Όταν πρέπει να γίνουν τόσα πολλά για τον εαυτό σας, την οικογένειά σας και τη χώρα σας, να σηκώνεστε με την πρώτη αχτίδα! Μην αφήσετε τον ήλιο να κοιτάξει κάτω και να πει: “Άδοξος εδώ κείται!”»
— Βενιαμίν Φρανκλίνος

«Η ευτυχία δεν είναι φήμη, ή πλούτος, ή ηρωικές αρετές, αλλά μια κατάσταση που θα εμπνεύσει τις επόμενες γενιές να σκεφτούν, στοχαζόμενοι την ζωή μας, ότι ήταν η ζωή που θα ήθελαν να ζήσουν».
—  Ηρόδοτος

«Θεωρώ γενναιότερο αυτόν που υπερνικά τις επιθυμίες του από αυτόν που κατακτά τους εχθρούς του. Διότι η πιο δύσκολη νίκη είναι επί του εαυτού».
— Αριστοτέλης

«Είμαστε αυτό που κάνουμε κατ΄ επανάληψιν. Η αριστεία, λοιπόν, δεν είναι μια πράξη αλλά μια συνήθεια».
— Αριστοτέλης

«Η μεγαλύτερη δόξα μας δεν είναι να μην αποτυγχάνουμε ποτέ, αλλά να σηκωνόμαστε κάθε φορά που πέφτουμε».
— Κομφούκιος

«Όταν οι άνθρωποι μπαίνουν σε έναν πόλεμο, κάνουν τα πράγματα με λάθος τρόπο. Πρώτα, αναλαμβάνουν δράση, και μόνο όταν έχουν υποφέρει αρχίζουν να σκέφτονται».
— Θουκυδίδης

«Για να βάλουμε τον κόσμο σε τάξη, πρέπει πρώτα να βάλουμε σε τάξη το έθνος. Για να βάλουμε το έθνος σε τάξη, πρέπει πρώτα να βάλουμε σε τάξη την οικογένεια. Για να βάλουμε σε τάξη την οικογένεια, πρέπει πρώτα να καλλιεργήσουμε την προσωπική μας ζωή. Πρέπει πρώτα να κάνουμε τις καρδιές μας σωστές».
— Κομφούκιος

«Αυτός… είναι ο δρόμος προς την υπακοή μέσω καταναγκασμού. Αλλά υπάρχει ένας ταχύτερος τρόπος προς έναν ευγενέστερο στόχο, η υπακοή της θέλησης. Όταν διακυβεύονται τα συμφέροντα της ανθρωπότητας, [οι άνθρωποι] θα υπακούσουν με χαρά αυτόν που πιστεύουν ότι είναι σοφότερος από τον εαυτό τους. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί σε κάθε περιβάλλον: Μπορείτε να δείτε πώς ο άρρωστος θα ζητήσει από τον γιατρό να του πει τι θα πρέπει να κάνει, πώς ένα ολόκληρο πλήρωμα θα ακούσει τον κυβερνήτη».
— Ξενοφών, Κύρου Παιδεία, βιβλίο 1, κεφάλαιο 6

«Εάν η εκστρατεία είναι το καλοκαίρι, ο στρατηγός πρέπει να δείξει πως ανυπομονεί για το μερίδιό του στον ήλιο και τη ζέστη, και τον χειμώνα για το κρύο και τον παγετό, και σε όλες τις προσπάθειες για την κόπωση και κούραση. Αυτό θα τον βοηθήσει να είναι αγαπητός από τους ακολούθους του».
— Ξενοφών, Κύρου Παιδεία, βιβλίο 1, κεφάλαιο 6

«Αυτό που αφήνεις πίσω δεν είναι αυτό που είναι χαραγμένο σε πέτρινα μνημεία, αλλά αυτό που είναι υφασμένο στη ζωή των άλλων».
— Περικλής

«Μέρα με τη μέρα, αυτό που επιλέγεις, αυτό που σκέφτεσαι, και αυτό που κάνεις, είναι το ποιος γίνεσαι».
— Ηράκλειτος

«Λίγοι άντρες έχουν την αρετή να αρνηθούν αυτόν που δίνει την μεγαλύτερη προσφορά».
— Τζορτζ Ουάσινγκτον

«Η πειθαρχία είναι η ψυχή ενός στρατού. Κάνει μικρούς αριθμούς τρομερούς. Βρίσκει επιτυχία για τους αδύναμους και σεβασμό για όλους».
— Τζορτζ Ουάσινγκτον

«Σχεδόν όλοι οι άντρες μπορούν να αντέξουν αντιξοότητες, αλλά αν θέλετε να δοκιμάσετε τον χαρακτήρα ενός άντρα, δώστε του εξουσία».
— Αβραάμ Λίνκολν

«Αυτός που ασκεί διοίκηση μέσω της αρετής του μπορεί να συγκριθεί με τον Πολικό Αστέρα, ο οποίος διατηρεί τη θέση του και όλα τα αστέρια στρέφονται προς αυτόν».
— Κομφούκιος

«Ο πιο ισχυρός είναι αυτός που έχει υπό την εξουσία του τον εαυτό του».
— Σενέκας

«Οι δυσκολίες δυναμώνουν το μυαλό όπως η εργασία το σώμα».
— Σενέκας

«Μην χάνετε άλλον χρόνο συζητώντας το πως πρέπει να είναι ένας καλός άνθρωπος. Έστε ένας».
— Μάρκος Αυρήλιος

Ακολουθήστε την Epoch Times στο Twitter: @EpochTimesGr

Γνωρίζατε ότι είμαστε ανεξάρτητοι;

Η Epoch Times είναι ανεξάρτητη από οποιαδήποτε επιρροή από εταιρείες, κυβερνήσεις ή πολιτικά κόμματα. Ο μόνος μας στόχος είναι να δίνουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι προς το κοινό.

Στην εποχή της δυναστείας Τσινγκ, ο Τζάο Ντεφάνγκ, πατέρας τριών γιών, ζούσε μια ευτυχισμένη ζωή και αισθανόταν ιδιαίτερα τυχερός που όλοι του οι γιοι ήταν παντρεμένοι.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του εορτασμού των εξηκοστών γενεθλίων του, ο Τζάο ομολόγησε στους τρεις γιους του ότι όταν είχε πρωτοανοίξει την οικογενειακή επιχείρηση, είχε σκόπιμα πειράξει τη ζυγαριά του ώστε να παραπλανεί τους προμηθευτές και τους πελάτες του. Κάθε φορά που αγόραζε κάτι, η ζυγαριά έδειχνε λιγότερο βάρος, και κάθε φορά που πουλούσε κάτι σε κάποιον πελάτη, η ζυγαριά έδειχνε περισσότερο.

«Αυτός ήταν ο λόγος που ο προμηθευτής βαμβακιού χρεοκόπησε όταν αγόρασα από εκείνον τόνους βαμβάκι. Προσπάθησε απεγνωσμένα να σώσει την επιχείρησή του, αλλά πέθανε από τύφο πριν από 20 χρόνια. Μέχρι σήμερα λυπάμαι για αυτόν», δήλωσε ο Τζάο.

«Υπήρχε επίσης κι ένας έμπορος βοτάνων που πέθανε αφότου τον εξαπάτησα με τη ζυγαριά μου. Υπήρξαν και άλλοι, αλλά αυτοί οι δύο ήταν οι πιο σοβαρές περιπτώσεις. Ακόμα κι αν πλέον απολαμβάνω πολύ πλούτο και ζω μια ευτυχισμένη ζωή, όταν σκέφτομαι τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους λόγω των πράξεών μου, αισθάνομαι τόσο ένοχος που δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια».

«Για να γαληνέψει ο νους μου, έχω πλέον αποφασίσει να καταστρέψω αυτήν τη ζυγαριά μπροστά σε όλους σας και ορκίζομαι ότι θα συμπεριφέρομαι έντιμα από τώρα και στο εξής».

Οι γιοι του ασπάστηκαν την απόφασή του. «Πατέρα, αυτός είναι ο σωστός τρόπος για να χειριστείς τα πράγματα. Στηρίζουμε όλοι την απόφασή σου», είπε με χαρά ο ένας γιος. Έτσι, ο Τζάο έσπασε αμέσως την «πειραγμένη» του ζυγαριά και κράτησε την υπόσχεσή του να συμπεριφέρεται έντιμα και να κάνει καλές πράξεις από τότε και στο εξής.

Ωστόσο, όχι πολύ καιρό μετά, η οικογένεια του Τζάο αντιμετώπισε κακοτυχίες. Πρώτα, ο μεγαλύτερος γιος του πέθανε από μια ξαφνική ασθένεια. Στη συνέχεια, ο δεύτερος γιος του, επίσης, πέθανε από μια μυστηριώδη αρρώστια και η χήρα σύζυγός του πήγε να ζήσει με έναν άλλον άντρα. Στη συνέχεια, ο τρίτος γιος του αρρώστησε ξαφνικά και πέθανε λίγο αργότερα. Η σύζυγος του τρίτου γιου του ήταν έγκυος εκείνη την εποχή.
Έχοντας περάσει από όλες αυτές τις αναπάντεχες συμφορές, ο Τζάο αισθάνθηκε πολύ λυπημένος και βρισκόταν σε σύγχυση.

«Όταν εξαπατούσα τους άλλους, ζούσα μια ευτυχισμένη ζωή με όλα τα παιδιά μου γύρω μου», παραπονέθηκε. «Τώρα όμως που προσπαθώ όσο μπορώ να είμαι ένας καλός άνθρωπος, οι συμφορές με βρίσκουν η μία μετά την άλλη. Φαίνεται πως η παλιά κινεζική παροιμία “το καλό ανταμοίβεται και το κακό τιμωρείται” είναι εντελώς λάθος».

Οι γείτονες του Τζάο λυπήθηκαν για τον ίδιο και την οικογένειά του.
Μια μέρα, έπιασαν οι πόνοι του τοκετού τη νύφη του Τζάο. Ωστόσο, μετά από τρεις ημέρες πόνων, το μωρό δεν γεννιόταν. Πολλές μαίες ήρθαν στο σπίτι, χωρίς καμιά τους να μπορεί να κάνει κάτι.
Ο Τζάο γινόταν όλο και πιο ανήσυχος. Εν τω μεταξύ, ένας μοναχός χτύπησε την πόρτα του ζητώντας ελεημοσύνη. Η οικονόμος του Τζάο προσπάθησε να διώξει τον μοναχό, αλλά ο μοναχός της είπε ότι είχε ένα ειδικό φάρμακο για την οικογένεια. Ο μοναχός κλήθηκε αμέσως μέσα ως επίτιμος καλεσμένος.

«Είμαι ένας περιπλανώμενος μοναχός. Πάω όπου με πηγαίνει η μοίρα», είπε ο μοναχός στον Τζάο. Ύστερα, έδειξε το φάρμακο στον Τζάο και εκείνος ζήτησε απο την υπηρέτρια να το δώσει γρήγορα στη νύφη του. Λίγα λεπτά αργότερα, η υπηρέτρια τού ανέφερε ότι η νύφη του είχε γεννήσει αγόρι, αφότου είχε πάρει το φάρμακο.

Ο Τζάο ήταν ενθουσιασμένος. Εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τον μοναχό και έκανε μια μεγάλη γιορτή προς τιμήν του το ίδιο βράδυ.
Κατά τη διάρκεια του δείπνου, ο Τζάο ρώτησε τον μοναχό: «Αγαπητέ Δάσκαλε, θα μπορούσα να σας απασχολήσω με ένα ζήτημα που δεν μπορώ να καταλάβω για αρκετό καιρό;» Ο μοναχός έγνευσε καταφατικά.

Με έναν βαθύ αναστεναγμό, ο Τζάο είπε στον μοναχό: «Ντρέπομαι που θα το πω, αλλά ξεκίνησα την επιχείρησή μου, χρησιμοποιώντας μια “πειραγμένη” ζυγαριά για να εξαπατώ τους άλλους. Αποφάσισα πέρυσι να αλλάξω και να γίνω καλός άνθρωπος και έτσι κατέστρεψα τη ζυγαριά. Ωστόσο, λίγο μετά την καταστροφή της, άρχισαν να με βρίσκουν πολλές συμφορές».

«Έχασα τρεις γιους σε διάστημα έξι μηνών, και οι δύο από τις νύφες μου μας άφησαν. Ευτυχώς, η τρίτη μου νύφη μου χάρισε αυτόν τον εγγονό. Γιατί συνέβαινε να έχω μια ευτυχισμένη οικογένεια όταν εξαπατούσα τους άλλους, ενώ μόλις αποφάσισα να γίνω καλός, όλες αυτές οι κακοτυχίες χτύπησαν την πόρτα μας;»

Ο μοναχός γέλασε αφότου άκουσε την ιστορία του Τζάο και απάντησε: «Μην αφήνεις τη φαντασία σου αχαλίνωτη. Τα ουράνια είναι στην πραγματικότητα δίκαια με μας. Ο μεγαλύτερος γιος σου ήταν η μετενσάρκωση του προμηθευτή βαμβακιού που πέθανε αφότου τον εξαπάτησες, ενώ ο δεύτερος γιος σου ήταν η μετενσάρκωση του πωλητή βοτάνων».

«Ο τρίτος σου γιος, επίσης, ήρθε λόγω όλων των κακών πράξεων που είχες συσσωρεύσει. Και οι τρεις γιοι ήρθαν σε αυτόν τον κόσμο για να καταστρέψουν οικονομικά εσένα και την οικογένειά σου, ώστε να υπέφερες από πείνα στα γηρατειά σου. Ωστόσο, από τη στιγμή που αποφάσισες να κάνεις το καλό, οι θεοί έδειξαν συμπόνια προς εσένα και κάλεσαν πίσω τους τρεις γιους σου. Μπόρεσες και ξέφυγες από τη μοίρα σου».

Μόλις το άκουσε αυτό, ο Τζάο αισθάνθηκε σαν να είχε ξυπνήσει από ένα όνειρο. Ευχαρίστησε τον μοναχό που του εξήγησε την κατάσταση και επιπλέον τον ρώτησε εάν και ο εγγονός του είχε έρθει για να συλλέξει περισσότερα χρέη από αυτόν.

«Όλα σου τα χρέη ξεπληρώθηκαν με την τελευταία σειρά ατυχιών», απάντησε ο μοναχός με ένα χαμόγελο. «Αυτός ο εγγονός πρόκειται να φέρει τύχη και ευτυχία στην οικογένειά σου. Πρόκειται να απολαύσει φήμη απλά και μόνο επειδή αποφάσισες να κάνεις κάτι καλό για τους άλλους. Αυτή είναι η ανταμοιβή που κέρδισες επειδή ήσουν καλός».

Ο Τζάο ήταν πολύ ικανοποιημένος και έγινε πιο αποφασισμένος να κάνει καλές πράξεις για το υπόλοιπο της ζωής του.
Αυτή η ιστορία υποστηρίζει το παλιό κινεζικό ρητό: «Αν μια καλή οικογένεια έχει μερικές δοκιμασίες, μπορεί να οφείλεται στο ότι ξεπληρώνει κάρμα ή χρέη από τους προγόνους της. Μόλις το χρέος ξεπληρωθεί, θα απολαύσει μια ευτυχισμένη ζωή».

Ακολουθήστε την Epoch Times στο Twitter: @EpochTimesGr

Αμερόληπτα και ανεξάρτητα νέα

Η Epoch Times είναι αμερόληπτη και βασίζεται σε αξίες. Πιστεύουμε ότι η αληθινή δημοσιογραφία στηρίζεται σε ηθικές αρχές. Επικεντρωνόμαστε σε σημαντικά ζητήματα και σε πολιτικές και τον αντίκτυπό τους, όχι σε κομματική μεροληψία. Δεν ακολουθούμε την ανήθικη τάση της δημοσιογραφίας που υπηρετεί μια ατζέντα, αλλά αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα για να γράφουμε με ειλικρίνεια.

Από τον Jim Weiss.

Το άρθρο είχε δημοσιευτεί ως μέρος τεύχους της Epoch Times περί ηγεσίας.

Η συζήτηση περί ηγεσίας οδηγεί σε μια από τις μεγάλες, συνεχιζόμενες αντιπαραθέσεις της ανθρωπότητας: Οι περιστάσεις και τα γεγονότα διαμορφώνουν ένα άτομο ώστε να γίνει «μεγάλο» ή μήπως μια μεγάλη προσωπικότητα διαμορφώνει γεγονότα και περιστάσεις;

Τρεις καινοτόμοι, διασκεδαστικοί συγγραφείς ξεκίνησαν τη μελέτη της ιστορίας πριν από χιλιάδες χρόνια, εξερευνώντας διαφορετικές πλευρές αυτής της ερώτησης. Και οι τρεις συμφώνησαν ότι η μελέτη σημαντικών ηγετών προσφέρει θαυμάσια παραδείγματα στους άλλους ανθρώπους  — αν δώσουμε προσοχή. Σήμερα, σε μια εποχή διαφωνίας και αμφισβήτησης αξιών και θεσμών, τα διαχρονικά τους μαθήματα μας προσφέρουν σαφήνεια και κατεύθυνση.

Ηρόδοτος

Ο τίτλος «Πατέρας της Ιστορίας» συνήθως πηγαίνει στον Έλληνα συγγραφέα Ηρόδοτο, ο οποίος χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο «ιστορία» — που στα Ελληνικά σημαίνει «έρευνα». Περίπου το 425 π.Χ., ο Ηρόδοτος έγινε ο πρώτος συγγραφέας που προσπάθησε να διεξάγει έρευνα βάσει γεγονότων για να ρωτήσει τι συνέβη και γιατί. Όποτε ήταν δυνατόν, επαλήθευε τις πληροφορίες με συνεντεύξεις αυτοπτών μαρτύρων — αλλά δεν γινόταν πάντα έτσι, αφού έγραφε για γεγονότα που είχαν συμβεί μία γενιά ή δύο πριν από την εποχή του.

Το κύριο θέμα του ήταν ο πόλεμος που είχε διασώσει αυτήν τη συναρπαστική, νέα ελληνική εφεύρεση, την «δημοκρατία», από την καταστροφή από την ισχυρή, δικτατορική περσική αυτοκρατορία. Η ίδια η δημοκρατία κινδύνευε και ο Ηρόδοτος ξεκίνησε να διηγείται την ιστορία. Αλλά οι περισσότεροι συμμετέχοντες είχαν πεθάνει μέχρι την εποχή του, οπότε ορισμένα «γεγονότα» επαληθεύθηκαν πιο εύκολα από άλλα. Όπως το έθεσε: «Είμαι υποχρεωμένος να πω τι μου λένε, αλλά όχι σε κάθε περίπτωση να το πιστέψω». Πρόσθεσε με χιούμορ: «Πολύ λίγα πράγματα συμβαίνουν τη σωστή στιγμή και τα υπόλοιπα δεν συμβαίνουν καθόλου».

Ο Ηρόδοτος κατέγραψε με αμεσότητα την πλευρά όπου τα γεγονότα διαμορφώνουν άτομα: «Οι περιστάσεις ορίζουν τις ζωές των ανθρώπων. Οι άνθρωποι δεν ορίζουν τις περιστάσεις». Αλλά ήταν αρκετά δίκαιος για να παραδεχτεί ότι «ο σωστός σχεδιασμός μάς δίνει πάντα το αποτέλεσμα που θέλουμε. Χωρίς αυτόν, ακόμη και οι θεοί είναι απίθανο να κοιτάξουν με εύνοια τα σχέδιά μας».

Ο Ηρόδοτος έγραψε ιστορία «έτσι ώστε οι πράξεις των ανθρώπων να μην ξεθωριάζουν με τον χρόνο».

«Η ευτυχία δεν είναι φήμη, ή πλούτος, ή ηρωικές αρετές, αλλά μια κατάσταση που θα εμπνεύσει τις επόμενες γενιές να σκεφτούν, στοχαζόμενοι την ζωή μας, ότι ήταν η ζωή που θα ήθελαν να ζήσουν». Με τόλμη δήλωσε ότι «το μόνο καλό είναι η γνώση και το μόνο κακό είναι η άγνοια».

Θουκυδίδης

Ο συμπατριώτης και διάδοχος του Ηροδότου, ο Θουκυδίδης, θα πήγαινε ακόμη πιο βαθιά, τόσο στα γεγονότα όσο και στα νοήματά τους. Ο Θουκυδίδης είχε ένα πλεονέκτημα έναντι του Ηροδότου: Ήταν μέρος της ιστορίας που είπε. Μισό αιώνα μετά τον ελληνικό πόλεμο εναντίον της Περσίας, οι δύο κορυφαίες ελληνικές πόλεις σε αυτόν τον πόλεμο, η Αθήνα και η Σπάρτη, ξεκίνησαν έναν πόλεμο μεταξύ τους για έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτός ο πόλεμος είναι γνωστός ως «Πελοποννησιακός Πόλεμος», όνομα που προέρχεται από την ευρύτερη περιοχή της Σπάρτης που ονομαζόταν Πελοπόννησος. Ο Θουκυδίδης, ένας Αθηναίος διοικητής του ναυτικού, απομακρύνθηκε από τη διοίκηση για άδικους λόγους, γεγονός που στράφηκε προς όφελός μας: Άρχισε να γράφει ένα βιβλίο, την «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου».

Έγραψε: «Η ιστορία είναι η διδασκαλία της φιλοσοφίας με παραδείγματα», και έγινε ένας από τους πιο συναρπαστικούς και αξιόλογους αναλυτές που έχουν εξερευνήσει ποτέ ένα θέμα.

Κανείς δεν έχει γράψει ποτέ πιο λαμπρά για τις ανοησίες και τις τραγωδίες των ανθρώπινων πλεονεκτημάτων και αδυναμιών, και ειδικά για τον πόλεμο. «Όταν οι άνθρωποι μπαίνουν σε έναν πόλεμο, κάνουν τα πράγματα με λάθος τρόπο. Πρώτα, αναλαμβάνουν δράση και μόνο όταν έχουν υποφέρει αρχίζουν να σκέφτονται», έγραψε. Η μελέτη του ενός πολέμου έγινε ανάλυση όλων των πολέμων: «Η πραγματική αιτία όλων αυτών των κακών ήταν η αγάπη της εξουσίας, που λειτουργούσε μέσω της απληστίας και της προσωπικής φιλοδοξίας».

Ο Θουκυδίδης μπορεί να είναι ο πιο οξυδερκής αναλυτής της ανθρώπινης φύσης από οποιονδήποτε ιστορικό. Νιώθοντας ότι «οι περισσότεροι άνθρωποι… δεν θα κάνουν τον κόπο να βρουν την αλήθεια, αλλά τείνουν πολύ περισσότερο να δεχτούν την πρώτη ιστορία που ακούνε», ο Θουκυδίδης αποφάσισε να είναι αυτός που θα πει την πρώτη ιστορία. Είπε: «Θα είναι αρκετό για μένα… αν τα λόγια μου αυτά κριθούν χρήσιμα από εκείνους που θέλουν να κατανοήσουν ξεκάθαρα τα γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν, και τα οποία, όσο η ανθρώπινη φύση παραμένει η ίδια, κάποια στιγμή, με παρόμοιους τρόπους, θα επαναληφθούν στο μέλλον. … Το έργο μου… εκπονήθηκε για να είναι κτήμα ες αεί». Και πράγματι είναι.

Εάν ο Ηρόδοτος μελετούσε τη σημασία των περιστάσεων, ο Θουκυδίδης έβλεπε την ανθρώπινη φύση και την τυφλή μοίρα ως παράγοντες που καθορίζουν αποτελέσματα: «Όσο περισσότερο διαρκεί ένας πόλεμος, τόσο περισσότερα πράγματα τείνουν να εξαρτώνται από ατυχήματα». Τόνισε τη σημασία των ατόμων, τόσο για το καλό όσο και για το κακό.

Καλό: «Αντρών επιφανών πάσα γη τάφος. Όχι μόνο τιμώνται με στήλες και επιγραφές στη χώρα τους, αλλά και σε ξένες χώρες υπάρχει επίσης ένα άγραφο μνημείο τους, που δεν είναι χαραγμένο σε πέτρα αλλά στις καρδιές των ανθρώπων. Έχετέ τους ως παράδειγμα προς μίμηση».

Κακό: «Η αγάπη για τη δύναμη, που λειτουργεί μέσω της απληστίας και της προσωπικής φιλοδοξίας, ήταν η αιτία όλων αυτών των κακών. Σε αυτό πρέπει να προστεθεί ο βίαιος φανατισμός που τέθηκε σε εφαρμογή μόλις ξέσπασε ο πόλεμος. Οι ηγέτες των κομμάτων… είχαν προγράμματα που φαίνονταν αξιοθαύμαστα, αλλά ισχυριζόμενοι ότι εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, επιδίωκαν να κερδίσουν βραβεία για τον εαυτό τους. Οι πολίτες που διατηρούσαν μετριοπαθείς απόψεις… καταστρέφονταν και από τα δύο ακραία κόμματα».

Προειδοποίησε: «Το κράτος που διαχωρίζει τους λογίους του από τους πολεμιστές του θα έχει την σκέψη του να γίνεται από δειλούς, και τις μάχες του από ανόητους». Πρόσθεσε ότι η γνώση από μόνη της ήταν ανεπαρκής εάν ένα μορφωμένο άτομο δεν μπορούσε να εκφράσει αυτό που έμαθε: «Ένα άτομο που έχει τη γνώση, αλλά στερείται της ικανότητας να την εκφράσει ξεκάθαρα, δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση από το να μην είχε ποτέ ιδέες».

Ο Θουκυδίδης έγραψε με χιούμορ («Μια σύγκρουση στη θάλασσα θα χαλάσει ολόκληρη την μέρα σου») και με συμπόνια («Πότε θα υπάρξει δικαιοσύνη στην Αθήνα; Θα υπάρξει δικαιοσύνη στην Αθήνα όταν εκείνοι που δεν έχουν ζημιωθεί είναι τόσο εξοργισμένοι όσο αυτοί που έχουν»). Πέτυχε τον στόχο του: Ένα αριστούργημα που προσφέρει ανεξίτηλη, χρήσιμη, αξιομνημόνευτη σοφία. Αλλά θα ήταν ένας από τους διαδόχους του που θα έδινε την απόλυτη συγγραφή για την ζωτική σημασία των μεγάλων προσωπικοτήτων.

Πλούταρχος

Το όνομά του ήταν Lucius Plutarchus, αλλά ο κόσμος τον γνωρίζει ως «Πλούταρχο». Έλληνας που ζούσε στη Ρώμη πριν από 2.000 χρόνια, ο Πλούταρχος ήταν ο απόλυτος πιστός στην πλευρά των «Μεγάλων ανδρών και γυναικών της ιστορίας» της αντιπαράθεσης. Στο αριστούργημά του «Βίοι Παράλληλοι» (Βίοι ευγενών Ελλήνων και Ρωμαίων), διηγήθηκε συναρπαστικές ιστορίες από τις ηγετικές προσωπικότητες της αρχαίας Ελλάδας και Ρώμης.

Ενώ δίδει ιδιαίτερη προσοχή στις περιστάσεις εντός των οποίων υπήρξε κάθε άτομο, και αναγνωρίζει τους περιορισμούς αυτών των περιστάσεων επί των ανθρώπων, ο Πλούταρχος ισχυρίστηκε ότι οι μεγάλοι ηγέτες αναμόρφωσαν αυτά τα γεγονότα. Συνέχισε λέγοντας με πίστη ότι η ιστορία πρέπει να μας διδάξει πώς να ζήσουμε καλύτερες ζωές, αλλιώς είναι λιγότερο ενδιαφέρουσα και ελάχιστης αξίας. Ο Πλούταρχος θέλησε να εξετάσει τους ανθρώπους που πέτυχαν σημαντικά πράγματα, τόσο για το καλό όσο και για κακό, ώστε οι αναγνώστες του να αποφύγουν ή να ακολουθήσουν αυτά τα παραδείγματα.

Η μέθοδός του ήταν λαμπρή και πρωτότυπη: Συνδύασε ιστορίες από έναν κορυφαίο Έλληνα και έναν κορυφαίο Ρωμαίο. Πρώτα αφηγείται (θαυμάσια!) την ιστορία του καθενός, μετά τους συγκρίνει, εξερευνώντας αυτό που έκανε τον καθένα λιγότερο ή περισσότερο σπουδαίο. Έτσι, προχώρησε πέρα από τα γεγονότα προς την σφαίρα της ανθρώπινης συμπεριφοράς και των μαθημάτων ζωής, τα οποία εξερεύνησε με βαθιά σοφία.

Οι μαθητές του είναι ακόμα ανάμεσά μας στη σύγχρονη εποχή. Ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν, ένας από τους μεγαλύτερους μαθητές της ιστορίας που βρέθηκε ποτέ στον Λευκό Οίκο, είπε: «Ο Πλούταρχος γνώριζε περισσότερα για την πολιτική από όλους τους άλλους συγγραφείς που έχω διαβάσει μαζί. Όταν ήμουν στην πολιτική, υπήρχαν στιγμές που προσπαθούσα να καταλάβω κάποιον και θα μπορούσα πάντα να στραφώ στον Πλούταρχο. … Εννέα φορές στις δέκα, θα εντόπιζα κάποιον αρχαίο παρόμοιο με αυτόν που προσπαθούσα να συνεργαστώ και, στη συνέχεια, το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να χρησιμοποιήσω αυτό που είχε συμβεί στο παρελθόν ως παράδειγμα».

Έπειτα ο Τρούμαν συνόψισε για εμάς το τι γνώριζαν και οι τρεις διαχρονικοί ιστορικοί — ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης και ο Πλούταρχος —  για τα διασκεδαστικά στοιχεία και τη βαθιά χρησιμότητα της μελέτης της ιστορίας: «Η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει. Το μόνο νέο πράγμα στον κόσμο είναι η ιστορία [του παρελθόντος] που δεν γνωρίζεις».

Τα ηχητικά βιλβία του Jim Weiss έχουν λάβει περισσότερα από 100 μεγάλα βραβεία και χαίρουν εκτίμησης από οικογένειες και εκπαιδευτικούς χώρους ανά τον κόσμο. Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε τον JimWeiss.com

Ακολουθήστε την Epoch Times στο Twitter: @EpochTimesGr

Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;

Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.

Απο το Elite Magazine

Τυλιγμένα σε φύλλα μπαμπού, τα πυραμιδοειδή ντάμπλινγκ ρυζιού, ή αλλιώς ζονγκζί στα κινέζικα, ανοίγουν την όρεξη και τη φαντασία των ανθρώπων που έρχονται στο Ντουανγού [Duanwu], το Φεστιβάλ Βάρκας-Δράκου: μια παραδοσιακή κινέζικη γιορτή, που λαμβάνει χώρα την πέμπτη μέρα του πέμπτου σεληνιακού μήνα.

Έχοντας μια απροσδιόριστη πολιτιστική κληρονομιά, οι αρχικές παραδόσεις του Ντουανγού μπορούν να αναχθούν στα χρόνια της Δυναστείας Σιά [Xia], γύρω στο 2000 π.Χ. Με την εμφάνιση κάθε νέας δυναστείας, το έθιμο του Ντουανγού αποκτούσε περισσότερο βάθος και αρετή, με τη μορφή ιστορικών αρχείων και λαϊκών μύθων.

Μέσα στο παλάτι

Το Ντουανγού έρχεται ακριβώς πριν από την έντονη ζέστη του καλοκαιριού. Αυτή την ημέρα, οι αυτοκράτορες των δυναστειών θα έδιναν νέες στολές στους αυλικούς, ανάλογες του καιρού που άλλαζε. Ο ποιητής Ντου Φου [Du Fu] απεικόνισε αυτό το έθιμο της αλλαγής στολής σε ένα ποίημα:
Έφερε ένα «εξαίσιο άρωμα», το ύφασμα ήταν «απαλό σαν αύρα και ανάλαφρο σαν χιονονιφάδα». Εκφράζει την αγνή χαρά του για την άμεμπτη ποιότητα και για τη λεπτότητα που ενυπάρχει σε αυτό το δώρο – φορέα της καλοσύνης του αυτοκράτορα.

Κατά τη διάρκεια της Δυναστείας Τανγκ, οι αυτοκράτορες άλλαξαν την παράδοση και ξεκίνησαν να δωρίζουν στους υπαλλήλους ζώνες στολισμένες με μαύρα κοσμήματα. Καθώς οι ζώνες ήταν σκληρές και ανθεκτικές, έτσι και ο αυτοκράτορας περίμενε από τους ανθρώπους του να είναι πιστοί, θαρραλέοι και ικανοί να αντέξουν στη δοκιμασία του χρόνου.

Σε ένα Ντουανγού, στη διάρκεια της βασιλείας του, ο Τάιτζονγκ, αυτοκράτορας της Τανγκ, χάρισε στους δυο συμβούλους του χάρτινες βεντάλιες ζωγραφισμένες με ιδιόχειρη καλλιγραφία του. Τους είπε να «τις χρησιμοποιούν στο καθαρό αεράκι που γεννά ενάρετες πράξεις». Αυτή η ιστορία σύντομα διαδόθηκε και επαινέθηκε τόσο μέσα όσο και έξω από το παλάτι. Καθώς όλο και περισσότεροι απλοί άνθρωποι υιοθετούσαν τη συνήθεια να χαρίζουν βεντάλιες, δημιουργήθηκε σιγά-σιγά το λαϊκό έθιμο της αγοράς βεντάλιας κατά τον μήνα του Ντουανγού. Φέροντας τις βεντάλιες τους μαζί τους, οι άνθρωποι μετέφεραν ταυτόχρονα και την προσδοκία του αυτοκράτορα Τάιτζονγκ για τη γέννηση αρετών.

Εκτός από τη δωρεά της βεντάλιας, υπήρξαν κι άλλα έθιμα που ξεκίνησαν σαν συνήθειες του παλατιού και διαδόθηκαν σε όλη τη χώρα, συχνά προσλαμβάνοντας μορφές διαφορετικές από αυτές του παλατιού.

Ανάμεσα στους κοινούς ανθρώπους

Στο μεγαλύτερο μέρος της κινέζικης ιστορίας, ο εορτασμός του Ντουανγού έξω από το παλάτι διαμόρφωνε μια άλλη σαγηνευτική σκηνή.

Με το χάραμα, θα ξεκινούσαν οι οικογένειες τις προετοιμασίες τους για την ημέρα. Στον ζεστό καιρό εκκολάπτονται αρρώστιες, έτσι σε κάθε νοικοκυριό κρεμούσαν έξω από το σπίτι αγριαψιθιά (Achillea millefolium) και έδεναν άκορο (Acorus calamus) για να διώξουν το κακό. Συχνά τα παιδιά φορούσαν σακουλάκια με παραδοσιακά κινέζικα βότανα για τον ίδιο λόγο. Την ημέρα του Ντουανγού, τα σπίτια και τα χωριά ξεχείλιζαν από τα φρέσκα αρώματα των βοτάνων.

Έξω, ο ήλιος ανέβαινε στο μεσουράνημά του. Ο ποταμός έδειχνε ιδιαίτερα ελκυστικός, με τις βάρκες-δράκους, έτοιμες πολλές εβδομάδες νωρίτερα, να περιμένουν και να χαιρετούν τον κόσμο. Οι βάρκες, με ανανεωμένη διακόσμηση κάθε χρονιά, ιρίδιζαν κάτω από τον ήλιο. Κάθε «κεφάλι δράκου» στεκόταν σταθερά πάνω από το νερό, με τα «μάτια» του ζωντανά σαν κρύσταλλα και τα «φρύδια» του ζωηρά σαν βούρτσες. Μέσα σε κάθε «σώμα δράκου» κάθονταν 20 νεαροί κωπηλάτες, με τα κουπιά στο χέρι, ανυπόμονοι να ξεκινήσουν.

Στην προκυμαία, πλήθος ανθρώπων συζητούσαν και γελούσαν, περιμένοντας να αρχίσει ο αγώνας. Τα εστιατόρια θα σερβίριζαν θαλασσινά και θα ετοίμαζαν ποτά για όσους από τους θεατές ήθελαν να έχουν όχι μόνο οπτικές, αλλά και γευστικές απολαύσεις. Ξαφνικά, θα ανέμιζαν οι σημαίες της έναρξης και ο αγώνας θα ξεκινούσε. Όλες οι συζητήσεις έπαυαν, τα ποτά έμπαιναν στην άκρη και οι θεατές παρακολουθούσαν με κομμένη την αναπνοή. Τα μάτια τους ακολουθούσαν κάθε κίνηση και οι καρδιές τους χτυπούσαν με κάθε γρήγορο ανεβοκατέβασμα των κουπιών.

Τα πεντάχρωμα λάβαρα κυμάτιζαν στον άνεμο καθώς οι βάρκες-δράκοι συναγωνίζονταν η μια με την άλλη. Όταν μια βάρκα έμπαινε μπροστά, δυνατές ζητωκραυγές ξεσήκωναν την προκυμαία. Όταν μια βάρκα έμενε πίσω, οι θεατές κρατούσαν την αναπνοή τους και έσφιγγαν τα δόντια τους, ελπίζοντας να μεταδώσουν με αυτή τους την προσπάθεια βοήθεια προς την καθυστερημένη βάρκα. Μερικές φορές, όταν ο αγώνας ήταν ισοδύναμος, όλοι παρακολουθούσαν με μάτια ορθάνοιχτα, μη θέλοντας να χάσουν ούτε ένα στιγμιότυπο. Παράλληλα, εκκωφαντικοί ήχοι από τύμπανα και γκονγκ ζωντάνευαν τον αγώνα ακόμα περισσότερο. Στο νερό, οι κωπηλάτες δούλευαν ακούραστα και κάθε «δράκος» εφορμούσε μπροστά χωρίς δισταγμό.

Εν μέσω ζητωκραυγών και τυμπανοκρουσιών, ο νικητής περνούσε τη γραμμή του τερματισμού, ίσως μόνο λίγα δευτερόλεπτα πριν από τους άλλους. Πολλοί θεατές θα φώναζαν ενθουσιασμένοι, ενώ κάποιοι θα έστρεφαν αλλού το βλέμμα και θα αποχωρούσαν στενοχωρημένοι. Στον ορίζοντα, ο ουρανός φορούσε ένα εντυπωσιακό μανδύα χρωμάτων δανεισμένων από τις βάρκες-δράκους, ενώ ο ήλιος έγερνε αργά στη δύση του, πίσω από το νερό. Ο ποταμός ξαναέβρισκε την προηγούμενη γαλήνη του.

Η προέλευση του Ντουανγού

Ο Τσου Γιουάν [Qu Yuan] είναι η πιο γνωστή φιγούρα που συνδέεται με το Φεστιβάλ Βάρκας-Δράκου. Όπως αναφέρεται στα «Αρχεία του Μεγάλου Ιστορικού» [“Records of the Grand Historian”], ο Τσου ήταν ένας πατριώτης λόγιος και υψηλά ιστάμενος υπάλληλος του κράτους του Τσου [Chu] κατά τη διάρκεια της περιόδου των Εμπόλεμων Κρατών [Warring States period, 475-221 π.Χ.]. Σαν αφοσιωμένος υπάλληλος, ο Τσου προσπάθησε πολλές φορές να συμβουλέψει τον βασιλιά ότι η αξιοκρατία ήταν ένα σημαντικό μέτρο που έπρεπε να πάρει για την ενδυνάμωση του κράτους. Αυτό ενόχλησε την άπιστη αριστοκρατία. Κατηγόρησαν τον Τσου για προδοσία και γρήγορα πέτυχαν να εξοριστεί.

Όχι πολύ καιρό μετά, το κράτος του Chu κατακτήθηκε. Ο Τσου, που δεν άντεχε να βλέπει την πολυαγαπημένη του πατρίδα υποταγμένη, δέθηκε σε έναν βράχο και πνίγηκε σε ένα ποτάμι την πέμπτη μέρα του πέμπτου σεληνιακού μήνα, που σήμερα είναι η μέρα εορτασμού του Ντουανγού.

Σύμφωνα με τον λαϊκό μύθο, αμέσως μόλις οι κάτοικοι του Chu έμαθαν για αυτό που συνέβη, έτρεξαν στις βάρκες τους και κωπηλάτησαν γρήγορα προς τα εκεί με την ελπίδα να προλάβουν να τον σώσουν, αλλά δυστυχώς χωρίς επιτυχία. Συντετριμμένοι, πήγαιναν πέρα-δώθε με τις βάρκες τους για να διώχνουν τα ψάρια και να τα εμποδίσουν να φάνε το σώμα του. Ταυτόχρονα, έριχναν στο νερό σβώλους ρυζιού ανακατεμένο με αυγά για να αποσπάσουν την προσοχή των ψαριών από το σώμα του Τσου. Τα ζονγκζί, δηλαδή τα ντάμπλινγκ από κολλώδες ρύζι, προήλθαν από αυτούς τους σβώλους. Για να τιμήσουν τη μνήμη του ενάρετου λόγιου, οι κάτοικοι του Chu καθιέρωσαν τα έθιμα του αγώνα με τις βάρκες-δράκους και του ψησίματος ζονγκζί κάθε χρόνο στην επέτειο εκείνης ημέρας, και το ίδιο γίνεται σε πολλά μέρη της Κίνας σήμερα.

Το Φεστιβάλ Ντουανγού είναι συμβολικό για τους λαϊκούς του μύθους σχετικά με ενάρετες φιγούρες, αλλά και αντιπροσωπευτικό της αρχαίας κινέζικης επιστήμης και των απόψεών της. Μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, εποχή της κομμουνιστικής επανάστασης στην Κίνα, οι Κινέζοι πάντα πίστευαν και σέβονταν την αρμονία μεταξύ ουρανού και γης. Σύμφωνα με το “Compendium of Materia Medica,” («Συλλογή Ιατρικού Υλικού»), το μνημειώδες βιβλίο κινέζικης βοτανολογίας του Λι Σιτζέν [Li Shitzen], τα αφεψήματα που φτιάχνονται την ημέρα του Ντουανγού έχουν θαυμαστή αποτελεσματικότητα, και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για όσα φτιάχνονται με βότανα που έχουν συλλεχθεί όταν ο ήλιος βρίσκεται μεσουράνημά του. Αυτό αποδίδεται στην κατανομή του γιν και του γιανγκ στις διαφορετικές εποχές του χρόνου. Την πέμπτη μέρα του πέμπτου σεληνιακού μήνα, το Ντουανγού βρίσκεται σαφώς στην πλευρά του γιανγκ, που συνήθως συμβολίζεται με την ενέργεια, το φως και τη δύναμη. Έτσι, οι οικογένειες χρησιμοποιούν αυτή την ιδανική χρονική συγκυρία για αποτοξίνωση και για τον εξορκισμό των κακών πνευμάτων.

Η ονομασία «Ντουανγού» αναλύεται στο «ντουάν» που σημαίνει αρχή, και «γου» που υποδηλώνει το μεσημέρι και είναι ομώνυμο του Κινέζικου χαρακτήρα για το «πέντε». Έτσι, η λέξη Ντουανγού κυριολεκτικά αναφέρεται στην «πρώτη μέρα-πέντε του πέμπτου μήνα», ενσωματώνοντας και την έννοια του νέου ξεκινήματος, όπου η αλλαγή των εποχών οδηγεί σε ένα ξέσπασμα ενέργειας ανάμεσα σε όλα τα ζωντανά πλάσματα.

Αν και είναι κοινώς γνωστό ως «Φεστιβάλ Βάρκας-Δράκου», το Ντουανγού αντιπροσωπεύει πολύ περισσότερα. Οι παραδοσιακές πρακτικές ερευνούν σε βάθος τη σχέση μας με τον ουρανό και τη γη, ενώ οι συναρπαστικοί μύθοι που μεταφέρουν την ορθότητα μας παρακινούν σε αυτοεξέταση. Ως μια γιορτή-σύμβολο του πολιτισμού που μεταφέρει, το Ντουανγού σηματοδοτεί όχι μόνο μια καινούρια εποχή, αλλά και μια νέα, φρέσκια προοπτική.

Η Τζάνετ Μα μετέφρασε από το Minghui, στα Αγγλικά. Το άρθρο αναδημοσιεύεται με την άδεια του Elite Magazine.

Ακολουθήστε την Epoch Times στο Twitter: @EpochTimesGr

Γνωρίζατε ότι είμαστε ανεξάρτητοι;

Η Epoch Times είναι ανεξάρτητη από οποιαδήποτε επιρροή από εταιρείες, κυβερνήσεις ή πολιτικά κόμματα. Ο μόνος μας στόχος είναι να δίνουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι προς το κοινό.