Η Κίνα χρησιμοποιεί υπερπόντια λιμάνια για να εξαπλώσει τη στρατιωτική της επιρροή και, ενδεχομένως, να συλλέξει κρυφά πληροφορίες για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους της, σύμφωνα με ειδικούς.
Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ), αξιοποιεί εγκαταστάσεις διπλής χρήσης σε όλο τον κόσμο για να εξυπηρετήσει τόσο εμπορικές όσο και στρατιωτικές ανάγκες, σύμφωνα με τον Ισαάκ Καρντόν, ανώτερο συνεργάτη για τις Μελέτες Κίνας στο Carnegie Endowment for International Peace.
«Οι πιο σημαντικές παρατηρήσεις προκύπτουν από το δίκτυο σχεδόν 100 ωκεάνιων λιμένων που ανήκουν ή/και λειτουργούν από εταιρείες της ΛΔΚ σε ξένες δικαιοδοσίες», δήλωσε ο Καρντόν, χρησιμοποιώντας ένα ακρωνύμιο για την επίσημη ονομασία της κομμουνιστικής Κίνας: Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.
«[Τα κινεζικά] πολεμικά πλοία έχουν πλέον προσεγγίσει πάνω από το ένα τρίτο αυτών των εγκαταστάσεων, αξιοποιώντας το δίκτυο εμποροκεντρικών υποδομών της Κίνας με αυξανόμενη έκταση και ένταση για την εκπλήρωση ενός ολοένα και πιο παγκόσμιου συνόλου αποστολών».
Τα σχόλια του Καρντόν προήλθαν από δηλώσεις του στην Επιτροπή Οικονομικής και Ασφαλείας ΗΠΑ-Κίνας (USCC), η οποία πραγματοποίησε ακρόαση για το θέμα της κινεζικής στρατιωτικής διπλωματίας στις 26 Ιανουαρίου.
Προειδοποίησε ότι το παγκόσμιο λιμενικό δίκτυο του ΚΚΚ, το οποίο περιλαμβάνει μερικούς από τους μεγαλύτερους ναυτιλιακούς τερματικούς σταθμούς στον κόσμο, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κρυφή συλλογή πληροφοριών για τις αμερικανικές και συμμαχικές δυνάμεις, καθώς και για πολιτικά πλοία.
«Κατά τη συνήθη πορεία των εργασιών σε έναν λιμενικό τερματικό σταθμό, οι φορείς εκμετάλλευσης λιμένων θα συλλέγουν και θα επεξεργάζονται τεράστιους όγκους ιδιόκτητων πληροφοριών σχετικά με τα πλοία και τις διάφορες απαιτήσεις τους σε καύσιμα και ανεφοδιασμό, τις διαδρομές και τους προορισμούς, τα φορτία, το προσωπικό και άλλες σημαντικές λεπτομέρειες».
«Τα δεδομένα αυτά είναι δυνητικά πολύτιμα για σκοπούς στρατιωτικών πληροφοριών, ιδίως δεδομένης της σχετικής ευκολίας με την οποία μπορούν να γίνουν οι ίδιες παρατηρήσεις για στρατιωτικά πλοία που προσεγγίζουν εμπορικά λιμάνια».
Είναι συνήθης πρακτική για τα πολεμικά πλοία να πραγματοποιούν τέτοιες προσεγγίσεις όταν βρίσκονται εκτός των χωρικών τους υδάτων, δήλωσε ο Κάρντον, αλλά οι ναυτικοί στόλοι του ΚΚΚ ήταν μοναδικοί στο ότι το έκαναν χρησιμοποιώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο εγκαταστάσεων που ανήκουν και λειτουργούν στην Κίνα, αντί να βασίζονται σε ξένα λιμάνια.
Το πλοίο του κινεζικού Πολεμικού Ναυτικού Type 054A φρεγάτα 548 Yiyang ελλιμενίζεται στο λιμάνι της Αβάνας στην Κούβα, στις 10 Νοεμβρίου 2015. (Yamil Lage/AFP via Getty Images)
Ο Κάρντον σημείωσε ότι ο έλεγχος των υπερπόντιων λιμανιών από το ΚΚΚ έδινε επίσης στο καθεστώς τη δυνατότητα να ελέγχει αποτελεσματικά το διεθνές εμπόριο και με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να επιλέξει να αρνηθεί τη χρήση των εγκαταστάσεών του για να επηρεάσει αρνητικά τους αντιπάλους ή τους ανταγωνιστές.
Είπε επίσης ότι το καθεστώς επιδιώκει πολλαπλές οδούς προβολής θαλάσσιας ισχύος και θα συνεχίσει να αυξάνει τον έλεγχό του στα εμπορικά λιμάνια με την κατασκευή νέων στρατιωτικών βάσεων παγκοσμίως.
«Η στρατιωτική αξιοποίηση των ξένων υποδομών που διαχειρίζεται το ΚΚΚ πρόκειται επίσης να προχωρήσει με μεγαλύτερη ένταση με την πάροδο του χρόνου, καθώς ωριμάζουν βασικά έργα και σχέσεις ασφαλείας», δήλωσε ο Κάρντον.
«Θα πρέπει να αναμένουμε ότι οι προσπάθειες για τη δημιουργία επίσημων στρατιωτικών βάσεων στο εξωτερικό θα συνεχιστούν -και πιθανότατα θα πετύχουν σε ορισμένες περιπτώσεις».
Το ΚΚΚ επιδιώκει επιρροή και ισχύ μέσω της παγκόσμιας στρατιωτικής παρουσίας
Η ικανότητα του ΚΚΚ να διαμορφώνει το διεθνές περιβάλλον ασφαλείας φτάνει σε ένα νέο αποκορύφωμα, σύμφωνα με τον Φίλιπ Σόντερς, διευθυντή του Κέντρου για τη Μελέτη των Κινεζικών Στρατιωτικών Υποθέσεων στο Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ.
Πράγματι, η στρατιωτική πτέρυγα του ΚΚΚ, ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (PLA), έχει πλέον μια παγκόσμια παρουσία που ασκεί επιρροή όπου κι αν περιπλανιέται το βλέμμα του καθεστώτος.
Το καθεστώς έχει δεσμευτεί να χρησιμοποιήσει τον PLA για να εξασφαλίσει διπλωματικές και πολιτικές νίκες, είπε ο Σόντερς, και τώρα ελέγχει περισσότερους από 130 στρατιωτικούς αξιωματικούς παγκοσμίως.
Η Κρίστεν Γκάννερς, ανώτερη ερευνήτρια πολιτικής στην RAND Corporation, δήλωσε ότι το ΚΚΚ χρησιμοποιεί την PLA για να διαμορφώσει τη διεθνή τάξη σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει αντικομμουνιστικές αφηγήσεις, να αποκτήσει πολιτικό πλεονέκτημα και να υποβαθμίσει την ικανότητα των Ηνωμένων Πολιτειών να συντονίζονται και να οικοδομούν συνεργασίες.
Αυτή η τάση, είπε, θα επιταχυνθεί μόνο καθώς το καθεστώς θα βρίσκει περισσότερους εταίρους πρόθυμους να του παραχωρήσουν γη για τις υπερπόντιες στρατιωτικές εγκαταστάσεις του.
«Οι διευρυμένες εμπλοκές και η παρουσία της PLA στο εξωτερικό δημιουργούν περισσότερες ευκαιρίες για συλλογή πληροφοριών, ιδιαίτερα σε περιοχές όπου οι δυνάμεις της PLA και των ΗΠΑ επιχειρούν κοντά ή όπου οι κινεζικές δυνάμεις μπορούν να παρατηρούν τις δραστηριότητες των ΗΠΑ, των εταίρων και των συμμάχων», δήλωσε ο Γκάννερς.
«Η στρατιωτική διπλωματία θα στηρίξει επίσης τις προσπάθειες της Κίνας να δημιουργήσει περισσότερες υπερπόντιες βάσεις, οι οποίες θα μπορούσαν στη συνέχεια να παρέχουν μια πλατφόρμα για εκτεταμένη επιχειρησιακή εμβέλεια της PLA στη Νότια Ασία, τον Ινδικό Ωκεανό και τη Μέση Ανατολή, για παράδειγμα, ανάλογα με το πού επιλέγει η Κίνα να δημιουργήσει πρόσθετες βάσεις και ποιες δυνατότητες η χώρα υποδοχής συμφωνεί να στεγάσει στο έδαφός της».
Η ποιότητα της ζωής μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα συναναστροφής με τους άλλους και από το επίπεδο στο οποίο κινούνται οι σχέσεις μας. Η ευγένεια, όσο ξεπερασμένη κι αν ακούγεται σαν έννοια, είναι ζωτικής σημασίας για την καθημερινή ευτυχία και αρμονία, που εξαρτάται και από τα μικρά και φαινομενικά ασήμαντα πράγματα. Όταν σκεφτόμαστε τους άλλους και θυσιάζουμε γι’ αυτούς, όταν βλέπουμε ότι κι εκείνοι μάς σκέφτονται και θυσιάζουν για εμάς, δεν είναι αυτό μια πρακτική εκδήλωση της ανθρώπινης καλοσύνης που φωτίζει τον κόσμο;
Το παρακάτω άρθρο αποτελεί ένα πρώτο απόσπασμα από το «Βιβλίο Καλών Τρόπων και Ευγένειας για Κυρίους» του Σέσιλ Μπ. Χάρτλεϋ, εκδ. Locke & Bubier, 1875.
Ας μην παραπλανηθούμε όμως από τον τίτλο: η ευγένεια και οι καλοί τρόποι είναι τόσο αντρική όσο και γυναικεία υπόθεση. (Σ.τ.Μ.)
Α΄ ΜΕΡΟΣ
Η αληθινή ευγένεια αποτελεί έκφραση μιας γενναιόδωρης καρδιάς. Ενισχύει την ανιδιοτέλεια, την αγαθότητα, την καλοσύνη και τον χρυσό κανόνα «Να φέρεσαι στους άλλους όπως θα ήθελες να σου φέρονται κι αυτοί». Η πρώτη και κύρια αρχή της είναι η αγάπη για τον πλησίον, να αγαπάμε τους άλλους όπως αγαπάμε τον εαυτό μας.
Στις καθημερινές μας συναναστροφές, αυτό ίσως αποδεικνύεται κάπως πιο δύσκολο απ’ ό,τι στη θεωρία, ιδίως όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους δυσάρεστους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι κανόνες ευγενείας και τα ‘εργαλεία’ που μας παρέχουν οι καλοί τρόποι μάς παρέχουν τη λύση για το πώς να αντιδράσουμε χωρίς να γίνουμε οι ίδιοι κακοί και προσβλητικοί. Αυτό δεν είναι υποκρισία, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι, καθώς μπορούμε να είμαστε απολύτως ευγενικοί ακόμα και στον χειρότερο εχθρό μας, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι είμαστε και φιλικοί.
Αν η ευγένεια είναι όντως μια μάσκα, όπως ισχυρίζονται κάποιοι φιλόσοφοι, τότε είναι μια μάσκα που προκαλεί την αγάπη και τον θαυμασμό και την οποία είναι καλύτερα να τη φοράμε παρά να τη βάζουμε στην άκρη. Αν ο λόγος που τη φοράμε είναι η πηγαία επιθυμία να ευχαριστήσουμε τους άλλους και να κάνουμε τις καθημερινές συναναστροφές μας ομαλές και ευχάριστες, σύντομα θα πάψει να είναι μια μάσκα και θα γίνει μέρος του εαυτού μας, γνήσιο όσο και όλα τα άλλα. Όταν υιοθετούμε μια καλή συνήθεια για χάρη των άλλων, αυτό είναι αρετή, που σύντομα και με φυσικό τρόπο θα συστήσει μέρος του χαρακτήρα μας.
Είναι λάθος να θεωρούμε τους κανόνες καλής συμπεριφοράς ως τρόπους εξαπάτησης των άλλων. Όσες φορές μας βοηθούν να καλύψουμε την έλλειψη γνήσιου αισθήματος, άλλες τόσες φορές μας βοηθούν να το εκφράσουμε.
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που απορρίπτουν την ευγένεια ως υποκρισία και εξαπάτηση. Παρατηρήστε τους όμως πώς, όταν έχουν κάτι να κερδίσουν ή όταν επιθυμούν να κάνουν καλή εντύπωση για τον άλφα ή βήτα λόγο, αφήνουν προσωρινά κατά μέρος τους απότομους τρόπους τους και υιοθετούν την επίφαση μιας ευγένειας, που συνήθως δεν νιώθουν πραγματικά.
Ας παραβλέπουμε τα ελαττώματα των άλλων, ας είμαστε φρόνιμοι, διακριτικοί, συγκρατημένοι όταν πρέπει και ειλικρινείς όταν οι περιστάσεις το απαιτούν και ας συμπεριφερόμαστε στους άλλους με την ευγένεια που θα θέλαμε να δείχνουν κι εκείνοι απέναντί μας.
Η αληθινή ευγένεια δεν προκαλεί ποτέ αμηχανία, γιατί η κύρια μέριμνά της είναι να νιώθουν όλοι άνετα, επιτρέποντας παράλληλα απόλυτη ελευθερία δράσης. Όταν απαντάμε στην αγένεια των άλλων με απόλυτη ευγένεια και κοσμιότητα, γίνεται καταφανές πόσο χυδαία ήταν η δική τους συμπεριφορά, ακόμα και στους ίδιους. Αντίθετα, αν πέσουμε στο επίπεδό τους και απαντήσουμε εξίσου άσχημα, δεν υπάρχει περίπτωση να καταλάβουν τίποτα.
Όταν αποδεχόμαστε κάτι από κάποιον – μια χάρη, μια πρόταση, μια πρόσκληση – η ευπρέπεια ενισχύει τη χαρά του άλλου. Όταν αρνούμαστε κάτι, εκδηλώνοντας παράλληλα τη λύπη μας για την αδυναμία μας να το δεχτούμε, σίγουρα η πικρία που μπορεί να νιώσει ο άλλος μετριάζεται κατά πολύ.
Μπορούμε – και πρέπει – να είμαστε ευγενικοί ακόμα κι όταν οι άλλοι συμπεριφέρονται με τον χειρότερο, προσβλητικότερο τρόπο και άσχετα από την κοινωνική θέση ή την οικονομική κατάστασή τους. Ούτε η αξιοπρέπειά μας ούτε η θέση μας κινδυνεύουν αν είμαστε ευγενικοί στους υφιστάμενούς μας. Αν θέλουμε να αξίζουμε τον τίτλο ενός πραγματικά ευγενικού Κυρίου ή Κυρίας, οφείλουμε να είμαστε ευγενικοί υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Ετικέτα του τσαγιού, τη βικτωριανή εποχή.
Η ευγένεια δεν ταυτίζεται με την ετικέτα (ή κανόνες καλής συμπεριφοράς). Η γνήσια ευγένεια είναι εγγενής στον άνθρωπο και τη συναντάμε σε όλων των ειδών τις κοινωνίες και κοινωνικές τάξεις, ενώ η ετικέτα είναι η εξωτερική έκφραση της ευγένειας περιορισμένης σε κανόνες της ‘καλής’ κοινωνίας.
Ένας άνθρωπος μπορεί κάλλιστα να είναι αληθινά και βαθιά ευγενικός, αλλά να αγνοεί τους κανόνες της ετικέτας και να κινείται έξω από τα κοινωνικά πρότυπα, προσβάλλοντας άθελά του τους άλλους. Ίσως κάθεται με τους αγκώνες του πάνω στο τραπέζι ή κουνιέται με την καρέκλα του όταν περιμένει σε μια αίθουσα αναμονής. Μπορεί κάθε τρεις και λίγο να εγκληματεί κατά της ετικέτας, ωστόσο ποτέ δεν θα πει κάτι σκόπιμα για να πληγώσει τους άλλους. Το αντίθετο, πάντα προσπαθεί να τους κάνει να νιώσουν άνετα, διαλέγοντάς τους τις καλύτερες θέσεις και τα νοστιμότερα κομμάτια και αφιερώνοντας τον εαυτό του στην ευχαρίστηση των γύρω του.
Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν έρθει σε επαφή με ανθρώπους που γνωρίζουν και εφαρμόζουν τους κανόνες καλής συμπεριφοράς, καταλαβαίνει ότι αγνοώντας ο ίδιος αυτούς τους κανόνες γίνεται δυσάρεστος μερικές φορές. Η καλοπροαίρετη φύση του θα τον ωθήσει να αφήσει την ευκολία του και να κάνει την προσπάθεια να μάθει από τους άλλους, παρατηρώντας τους συνεχώς προσεκτικά. Γρήγορα το ένστικτό του θα τον βοηθήσει να καταλάβει που και πώς υπολείπεται και από μόνος του θα διορθώσει τα λάθη του στην εθιμοτυπία, για να γίνει τελικά ένας αληθινός Κύριος.
Από την άλλη, υπάρχουν και αυτοί που, ενώ γνωρίζουν και εφαρμόζουν στην εντέλεια όλους τους κανόνες της καλής συμπεριφοράς, ενώ συμπεριφέρονται με απόλυτη ευπρέπεια και κοσμιότητα και η ανατροφή τους δεν δείχνει να έχει το παραμικρό ψεγάδι, κρύβουν κάτω από την ευγενική συμπεριφορά τους μια κρύα, εγωιστική καρδιά. Με ένα γλυκό χαμόγελο και μια χαριτωμένη υπόκλιση δεν διστάζουν να πληγώσουν βαθιά τους άλλους. Αυτοί, όσο θαυμάσιους και κομψούς τρόπους κι αν έχουν, ξεγελώντας τον κόσμο, στην πραγματικότητα είναι οι πιο σκληροί και βάρβαροι απ’ όλους τους ‘αγρίους’.
Η γνήσια ευγένεια κρύβεται μέσα στην καρδιά. Μόνο καλλιεργώντας το καλό, την αγάπη για τους άλλους, την ανιδιοτέλεια, την ευσπλαχνία και την αβρότητα, μπορούμε να γίνουμε αληθινοί Κύριοι και Κυρίες. Προσθέτοντας τη χάρη των καλών τρόπων, γινόμαστε τέλειοι Κύριοι/Κυρίες.
Σήμερα, 21/1/2023, γιορτάζεται η Πρωτοχρονιά του νέου σεληνιακού κινέζικου έτους – το οποίο φέτος είναι το Έτος του Λαγού. Καλή Χρονιά, λοιπόν, ήρεμη, δημιουργική και ευγενική, όπως είναι και τα χαρακτηριστικά αυτού του κινέζικου ζωδίου. (Σ.τ.Μ.)
Η Λι Φαν, βιολονίστα ειδικευμένη στην μπαρόκ και την παλαιά μουσική, ξανάρχισε πρόσφατα να παίζει σύγχρονο βιολί. Χρειάστηκε όμως να καταβάλλει πιο έντονη προσπάθεια από όσο περίμενε για να προσαρμοστεί και πάλι στον συγκεκριμένο τρόπο παιξίματος, μετά από την πολυετή θητεία της στην παλαιά μουσική. Αυτό την έκανε να σκεφτεί αρκετά για την αλλαγή της ταχύτητας που έχει προκύψει με την πάροδο των χρόνων στη μουσική, τα ήθη και τον ρυθμό της ανθρώπινης ζωής γενικότερα: «Η εξέλιξη του πολιτισμού ανακλάται στις αλλαγές των οργάνων», λέει.
Σε μια εκτεταμένη συνέντευξη, η Λι αναφέρθηκε στην εξέλιξη του βιολιού από τον μεσαιωνικό πρόγονό του το fiddle, την αναγεννησιακή liradabraccio και το ρεμπέκ μέχρι το σύγχρονο βιολί (το δικό της είναι κατασκευασμένο από τον Γιόεργκ Βούντερλιχ), στην οποία αποτυπώνονται και οι αλλαγές στη γλώσσα και τον πολιτισμό. Τα τελευταία χρόνια μοιάζει να έκλεισε κατά κάποιον τρόπο ένας κύκλος στην καριέρα της και η τεχνική της εμπλουτίστηκε και βάθυνε χάρις στην ανανεωμένη θεώρησή της για την παράδοση και την πίστη.
Συμπιέζοντας τον χρόνο
Όταν συντονιζόμαστε στα 432 Hz, κάτι μαγικό συμβαίνει. Τα Hz (Hertz – Χερτς) είναι μονάδα μέτρησης συχνότητας οποιουδήποτε σύντομου περιοδικού φαινομένου. Η μονάδα του αφορά κύκλο ενός δευτερολέπτου και ισούται με «έναν κύκλο ανά δευτερόλεπτο». Όσο μεγαλύτερος αριθμός των κύκλων τόσο υψηλότερη η συχνότητα.
Την εποχή των Χάυντν, Μότσαρτ και Μπετόβεν, όταν η μουσική κατά γενική ομολογία βρισκόταν στο ζενίθ της, τα μουσικά όργανα κουρδίζονταν στα 432 Hz. Εκείνη ήταν η εποχή του Διαφωτισμού, εποχή προόδου, νέων ανακαλύψεων και συνεχών αλλαγών. Τα πιάνα που χρησιμοποιούσε ο Μπετόβεν προς το τέλος της ζωής του διέφεραν πάρα πολύ από αυτά της παιδικής του ηλικίας.
Για τη Λι, το κούρδισμα δεν είναι απλώς θέμα προσωπικής προτίμησης, αλλά συνδέεται με τον ρυθμό ζωής της εκάστοτε κοινωνίας.
Η μπαρόκ μουσική (Μπαχ και Χέντελ) παίζεται κυρίως στα 415 Hz, ενώ η κλασική μουσική (Χάυντν και Μότσαρτ) ανάμεσα στα 427 και 432 Hz. Σήμερα, πολλές ορχήστρες στις ΗΠΑ κουρδίζουν τα όργανά τους στα 440 Hz και κάποιες δοκιμάζουν ήδη τα 442 και τα 444 Hz.
Ως απαρχές της ιστορίας της Δυτικής μουσικής θεωρούμε συνήθως τους Γρηγοριανούς ύμνους των μεσαιωνικών μοναστηριών.
«Η μεσαιωνική μουσική είναι πάρα πολύ αργή. Ακούγοντάς την μπορεί να αναρωτηθούμε γιατί αυτή η μουσική κινείται τόσο αργά… Ωστόσο, είναι πλούσια σε περιεχόμενο», λέει η Λι. «Είναι σαν ένα ποίημα, σύντομο αλλά γεμάτο νόημα. Στην αρχαία Κίνα, τα χρόνια της Δυναστείας Τανγκ, γράφονταν ποιήματα τα οποία με πέντε λέξεις έλεγαν όσα η σύγχρονη γλώσσα δεν μπορεί να πει ούτε με εκατό λέξεις. Εκείνη την εποχή, τα αποφθέγματα και τα σοφά λόγια βρίσκονταν σε αφθονία.»
Ο αργός ρυθμός της παλαιάς μουσικής ταίριαζε με τις «γαλήνιες καρδιές των ανθρώπων που ζούσαν τότε και μπορούσαν να την ακούσουν». Στον πολυάσχολο σημερινό άνθρωπο ίσως φαντάζει αργή. Αλλά αν μπορούμε να ηρεμήσουμε την καρδιά και τα νεύρα μας και να είμαστε παρόντες και συγκεντρωμένοι, θα ανακαλύψουμε ότι κι εμείς μπορούμε να απολαύσουμε την αριστοτεχνικότητα και το νόημά της, προσθέτει η Λι.
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, κυριαρχούσε το fiddle (ή vielle). Όπως και για τη βιόλα του ύστερου 15ου αιώνα, με τον όρο fiddle δεν αναφερόμαστε σε ένα συγκεκριμένο μουσικό όργανο, αλλά μάλλον εννοούμε γενικότερα μια οικογένεια πληκτροφόρων και έγχορδων οργάνων που παίζονται με δοξάρι. Μπορεί να μοιάζουν με το βιολί ή να έχουν αρκετά διαφορετικό σχήμα, ακόμα και γωνιώδες ή αστεροειδές. Σε πολλούς πίνακες της Αναγέννησης απεικονίζονται άγγελοι που κρατούν μουσικά όργανα που θυμίζουν βιολιά.
«Εκείνα ήταν επίπεδα και στις δύο πλευρές, το πάνω μέρος τους δεν ήταν κυρτό όπως του βιολιού. Υπήρχαν πολλά διαφορετικά είδη, τα οποία μπορούμε να δούμε τώρα σε μουσεία ή πίνακες», εξηγεί η Λι.
Το βιολί της μπαρόκ περιόδου, η βιόλα ντα μπράτσο, είχε πιο τυπικό σχήμα από το fiddle, αλλά ήταν ακόμα πιο πλατύ και πιο επίπεδο από το σύγχρονο βιολί. Και τα δυο είχαν χορδές από έντερα ζώων, αντί για τις μεταλλικές που έχουμε συνηθίσει να ακούμε σήμερα. Γι’ αυτόν το λόγο, τα παλιά όργανα δεν παράγουν τόσο δυνατό ήχο ή αντήχηση, όπως τα σύγχρονα.
«Αλλά και ο τρόπος παιξίματος ήταν διαφορετικός – πιο φυσικός, πιο ζεστός. Οι συναυλιακοί χώροι ήταν μικρότεροι. Οι σύγχρονες μεγάλες αίθουσες απαιτούν δυνατότερο ήχο, άλλο κούρδισμα – τα 415 Hz δεν είναι πλέον αρκετά. Οι ήχοι τώρα πρέπει να είναι πιο δυνατοί, μεγάλοι, φωτεινοί και αριστοτεχνικοί», λέει η Λι.
Οι αίθουσες συναυλιών μεγάλωναν, τα μουσικά όργανα γίνονταν όλο και πιο ανθεκτικά και ηχηρά και, από την κλασική εποχή και ύστερα, οι μουσικοί και οι συνθέτες κάνουν συνεχείς προσπάθειες να εντυπωσιάσουν το κοινό με βελτιωμένες τεχνικές και μεγαλύτερη μαεστρία.
«Κανείς δεν ενδιαφέρεται να κάνει κάτι αργό. Έτσι όμως χάνουμε τις λεπτές αποχρώσεις των πραγμάτων, χάνουμε κάτι από την αισθαντικότητά μας. Προτιμάμε την ένταση, τη δύναμη και την ταχύτητα, που εντυπωσιάζουν ευκολότερα. Είναι πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά.»
Σύμφωνα με τη βιολονίστα Λι Φαν, το κούρδισμα, πέρα από ζήτημα προσωπικού γούστου, συνδέεται με τους τρόπους και τον ρυθμό της κοινωνίας εν γένει.(Dai Bing/The Epoch Times)
Μια μοιραία συνάντηση
Η Λι ξεκίνησε την καριέρα της στην πατρίδα της, την Κίνα, παίζοντας βιολί σε γνωστές ορχήστρες για μπαλέτα και όπερες και συμμετέχοντας σε πολλές ηχογραφήσεις για CD, ραδιόφωνο, τηλεόραση και κινηματογράφο. Μετά από μια δεκαετία και με σκοπό να εμπλουτίσει τις μουσικές της γνώσεις πήγε στη Γερμανία, όπου γνώρισε και αγάπησε την παλαιά μουσική.
«Αυτό που άρχισε σαν μια προκαθορισμένη από τη μοίρα επαφή εξελίχθηκε σε αποστολή», λέει η Λι.
Οι διευθυντές των μουσικών σχολών δεν ήξεραν τι να σκεφτούν γι’ αυτήν, καθώς οι περισσότεροι φοιτητές τους ήταν 17άρηδες, ενώ η Λι είχε φτάσει τα 30.
Η σχολή που τη δέχτηκε τελικά είχε έλλειψη σε καθηγητές εκείνη την περίοδο και η Λι θα έπρεπε να περιμένει ένα εξάμηνο για να ξεκινήσει τα μαθήματα. Έχοντας κουραστεί από την αναμονή, αποφάσισε να ρωτήσει μήπως μπορούσε να κάνει κάποιο άλλο μάθημα εν τω μεταξύ.
«Το πρώτο πράγμα που με ρώτησαν ήταν πόσο χρονών είμαι. Μάλλον θα με βρήκαν μεγάλη, αφού μου πρότειναν να μάθω παλαιά μουσική». Την έστειλαν στο τμήμα αρχαίας μουσικής, όπου – επιτέλους – της είπαν να περάσει την επόμενη εβδομάδα με το όργανό της. Η Λι όντως ξαναπήγε και ανακάλυψε έναν ολοκαίνουριο γι’ αυτήν μουσικό κόσμο.
Σπουδάζοντας το παρελθόν
«Αποδέχτηκα το όργανο που μου δόθηκε, το μελέτησα, κατανόησα την ιστορία και την ουσία του και εκτίμησα την ομορφιά του». Και εξερεύνησε όχι μόνο την παλαιά μουσική, αλλά και τη μεσαιωνική τέχνη και τον πολιτισμό.
«Ήταν πολύ κοντά στον Θεό. Όλες οι τέχνες ήταν για τον Θεό».
Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στη Γερμανία, έκανε σεμινάρια εξειδίκευσης με τον Τον Κόοπμαν, μαέστρο και γνωστό μουσικολόγο, με τον Άντον Στεκ, βιολονίστα και μαέστρο και με τον Πέδρο Μέμελσντορφ, μουσικό διευθυντή και μουσικολόγο, ειδικευμένο στη μεσαιωνική μουσική.
Η Λι έγινε μέλος του μουσικού συνόλου Paradiso στη Φρανκφούρτη και συνεργάστηκε με τους La Stagione Frankfurt, το Free Dance Theater της Φρανκφούρτης, τον Μωρίς βαν Λίεσχουτ, τον Μάικλ Σνάιντερ, τους The Mannheim court orchestra και τους Τhe Main Baroque Orchestra.
Μετά από την αποφοίτησή της από το Πανεπιστήμιο Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών της Φρανκφούρτης, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην ιστορική ερμηνεία με την Πέτρα Μύλλεγιανς, Γερμανίδα βιολονίστα, μαέστρο και παιδαγωγό φημισμένη για τη δουλειά της στην ιστορική ερμηνεία. Αργότερα, η Λι έγινε βοηθός της Μύλλεγιανς στα σεμινάρια εξειδίκευσης της πρώην καθηγήτριάς της.
Επίσης, σπούδασε μεσαιωνική και αναγεννησιακή μουσική με τον Μωρίς βαν Λίεσχουτ και τη Ρεβέκκα Στιούαρτ στη σχολή Schola Cantorum Brabantiae.
Όσο διάστημα ήταν στην Ευρώπη, η Λι συμμετείχε σε μικρά ή μεγάλα σύνολα, παίζοντας παλαιά μουσική, αλλά και νέα κομμάτια. Ηχογράφησε πολλά CD, περιλαμβανομένου κι ενός άλμπουμ με έργα του Βιβάλντι με την Capella Academia και κοντσέρτα του Τέλεμαν με την ορχήστρα La Stagione.
Εμφανίστηκε και σε ζωντανές ηχογραφήσεις, όπως για το DVD της θεατρικής παράστασης της Φρανκφούρτης για το 2009 «Πάρσιφαλ, ο κόκκινος ιππότης». Ήταν ιδρυτικό μέλος των μουσικών συνόλων Aquilla, La Pace και Allegris Quartet, με τα οποία έκανε περιοδείες σε Ευρώπη και Ασία. Επιπλέον, επιλέχθηκε από τη Νέα Φιλαρμονική της Φρανκφούρτης για να παίξει με διεθνούς φήμης καλλιτέχνες όπως ο Αντρέα Μποτσέλι και ο Ντέηβιντ Γκάρετ.
«Μετά απ’ όλα αυτά, το σύγχρονο βιολί μου φαινόταν υπερβολικά γρήγορο!»
Ζωντανεύοντας την παράδοση
Πρόσφατα, η Λι έγινε μέλος του θιάσου Παραστατικών Τεχνών Σεν Γιουν. Εκτός από τη μουσική τους, την τράβηξαν και η αποστολή του θιάσου και η σχέση τους με την πίστη και την παράδοση.
«Είναι ένα μοναδικό σύνολο», λέει η Λι. Παρά το γεγονός ότι τα όργανα της ορχήστρας του Σεν Γιουν είναι σύγχρονα και το ότι νέα μουσική γράφεται για κάθε σεζόν, η σύνθεση της μουσικής γίνεται βάσει των παραδοσιακών προτύπων, συνδυάζοντας αρμονικά αυτά της Ανατολής με αυτά της Δύσης – η αρχαία κινέζικη μουσική ενορχηστρώνεται για τη δυτική κλασική ορχήστρα.
«Η αναβίωση της παράδοσης ούτε λέγεται ούτε γίνεται εύκολα. Αλλά οφείλουμε να το κάνουμε και πράγματι το κάνουμε, με έναν περίπλοκο αλλά αρμονικό τρόπο. Η κινέζικη μουσική δεν είναι μόνο ευχάριστη στο αυτί αλλά και γεμάτη νόημα. Σε κάνει να σκέφτεσαι για πολλά πράγματα. Υπάρχει αφηγηματικότητα, βαθύτερο νόημα και η παρουσία του θείου.»
Σε αυτό το πλαίσιο, η Λι μπορεί να αξιοποιήσει όλες τις γνώσεις και την εμπειρία που κέρδισε τα προηγούμενα χρόνια – τα χρόνια που πέρασε παίζοντας μουσική νιώθοντας να πλησιάζει τον Θεό και τα χρόνια της παιδικής της ηλικίας όταν μεγάλωνε σύμφωνα με τις αρχές του παραδοσιακού κινέζικου πολιτισμού. Επιπλέον, η θέση της στον θίασο Σεν Γιουν της δίνει την αίσθηση ότι έχει μια αποστολή στη ζωή της.
«Τώρα σκέφτομαι συνεχώς την αναβίωση του παραδοσιακού πολιτισμού, είναι κάτι που έχω μέσα στην καρδιά μου. Πέρασα τόσα χρόνια παίζοντας παλαιά μουσική και η ανατροφή μου ήταν επίσης στηριγμένη στις παραδοσιακές αξίες, ώστε νιώθω ότι μπορώ να ενστερνιστώ απόλυτα και να αφοσιωθώ σε αυτή την αποστολή.»
Μέχρι τώρα, η παλαιά μουσική ταίριαζε τέλεια – σαν ένα παλιό και πολυφορεμένο άνετο γάντι – στην καριέρα και την προσωπικότητα της Λι. Δεν φαινόταν ότι θα χρειαζόταν να ξαναπιάσει το σύγχρονο βιολί, που με τις μεταλλικές χορδές του και το σύγχρονο δοξάρι βρίσκεται χιλιάδες ηχητικά χιλιόμετρα μακριά από τις προτιμήσεις της Λι. Ωστόσο, η αποστολή του Σεν Γιουν τη συγκίνησε τόσο, ώστε να επιστρέψει στο εγκαταλελειμμένο όργανο, αφιερώνοντας πολλές ώρες για να πετύχει τον βαθμό τεχνικής τελειότητας που απαιτείται από όλους τους καλλιτέχνες του θιάσου.
Οι πρώτοι μήνες ήταν πολύ πιεστικοί για τη Λι. Ταυτόχρονα όμως τη βοήθησαν να κατανοήσει καλύτερα και βαθύτερα τις έννοιες της πίστης και της πνευματικότητας, όπως και την ίδια της την τέχνη.
«Νόμιζα ότι είχα πίστη παλιότερα – τώρα όμως είναι αληθινά δυνατή», λέει.
Διαμάντια μέσα από την πίεση
Πολλοί από τους καλλιτέχνες του Σεν Γιουν ασκούν Φάλουν Γκονγκ, γνωστό και ως Φάλουν Ντάφα, ακολουθώντας το πρότυπο που έθεσαν τα ιδρυτικά μέλη του θιάσου, με τις αρχές Αλήθεια, Καλοσύνη και Ανεκτικότητα ως οδηγό – τις τρεις αρχές της άσκησης. Ο διαλογισμός, η πνευματικότητα και η καλλιέργεια του εαυτού είναι κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά του Φάλουν Ντάφα.
Όταν η Λι συνάντησε για πρώτη φορά ένα μέλος του θιάσου Σεν Γιουν, η ιδέα να ασκήσει και η ίδια Φάλουν Γκονγκ άρχισε να σχηματίζεται μέσα στο μυαλό της. Αν και είναι παντρεμένη για περισσότερα από δέκα χρόνια με ασκούμενο του Φάλουν Γκονγκ, δεν είχε σκεφτεί ποτέ να τον ακολουθήσει σε αυτό το μονοπάτι. Τα πιστεύω του αφορούσαν τον ίδιο.
«Τα πρώτα ένα-δυο χρόνια που ήμουν στον θίασο, απλώς ασκούμουν στη μουσική. Μια μέρα όμως, που είχα φτάσει νωρίτερα για την πρόβα, αποφάσισα να κάνω διαλογισμό πρώτα», λέει η Λι. «Ο νους μου ηρέμησε και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου».
Ήταν ένα κομβικό σημείο στη ζωή της Λι, η οποία αποφάσισε να ακολουθήσει τις αρχές της Αλήθειας, Καλοσύνης και Ανεκτικότητας και την αποστολή του Σεν Γιουν, εμβαθύνοντας ταυτόχρονα τη σχέση της με τη μουσική και την τέχνη.
«Το Σεν Γιουν ξυπνά την καλοσύνη των ανθρώπων. Τους παρακινεί να σκεφτούν ανώτερα πράγματα, για το τι είναι αληθινή συμπόνια. Η γνήσια ομορφιά και καλοσύνη μπορούν να αλλάξουν τις καρδιές και τη σκέψη του κόσμου».
Η Λι θυμάται τα σχόλια μιας ηλικιωμένης κυρίας, η οποία είχε έρθει μαζί με την κόρη της μετά από μια παράσταση στην Ισπανία. Ο σύζυγός της ήταν μουσικός και η ίδια ομολόγησε πόσο είχε συγκινηθεί από τη μουσική της παράστασης. Μιλούσε με μεγάλη θέρμη στη Λι για αυτό που βίωσε.
«Είναι σαν να δίνουμε στην ανθρωπότητα μια κατεύθυνση – έτσι αισθάνονται κάποιοι από το κοινό. Νιώθουν έντονα ότι αυτό που λαμβάνουν είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια απλή αισθητηριακή εμπειρία και απόλαυση. Είναι κάτι που ωφελεί το πνεύμα τους, κάτι που μπορεί να τους βοηθήσει να βελτιωθούν σαν άνθρωποι και να έχουν ένα καλύτερο μέλλον. Και στις συναυλίες που έδινα παλιότερα συγκινούνταν οι άνθρωποι – αλλά όχι κατ’ αυτό τον τρόπο».
Η Λι πιστεύει ότι αυτό που δίνει το Σεν Γιουν στον κόσμο είναι το ύψιστο – όχι τόσο εξαιτίας των εξαιρετικών ικανοτήτων των καλλιτεχνών, αλλά κυρίως χάρη στο πνεύμα τους και σε αυτό που μεταδίδουν σε κάθε θεατή. Ο παραδοσιακός πολιτισμός προέρχεται από τους θεούς και «αυτό είναι που χαρίζει στην ανθρωπότητα το Σεν Γιουν – γι’ αυτό είναι και το ύψιστο».
Η Epoch Times είναι υπερήφανος χορηγός του Shen Yun Performing Arts. Καλύπτουμε τις αντιδράσεις του κοινού από την ίδρυση του Shen Yun το 2006.
Η παέγια (paella) είναι ένα ισπανικό παραδοσιακό πιάτο, που αποτελείται από ρύζι, λαχανικά, κρέας και θαλασσινά, αρωματισμένο με ζαφορά. Το όνομά του προέρχεται από την παεγιέρα, το πλατύ, ρηχό τηγάνι μέσα στο οποίο μαγειρεύεται. Είναι ένα πολύ νόστιμο φαγητό, κατάλληλο και για ένα δείπνο με φίλους στο σπίτι. Ίσως φαίνεται ότι έχει μεγάλη φασαρία, ιδίως όταν περιλαμβάνει πολλά διαφορετικά κρέατα και θαλασσινά – η συνταγή της Βαλένθια περιλαμβάνει και σαλιγκάρια και κουνέλι – αλλά μπορούμε να την παρασκευάσουμε και με πιο απλό τρόπο, περιοριζόμενοι σε λιγότερα υλικά που γίνονται γρήγορα, όπως λουκάνικο, γαρίδες και μύδια. Η παεγιέρα είναι χρήσιμη αν την έχετε, αλλά δεν χρειάζεται να αγοράσετε μία επί τούτου. Οποιοδήποτε φαρδύ τηγάνι κάνει.
Υλικά που θα χρειαστείτε για την παέγια
Για 6 άτομα.
5 κουταλιές της σούπας (κ.σ.) παρθένο ελαιόλαδο
350 γραμ. καπνιστό τσορίθο (ή άλλο λουκάνικο της αρεσκείας σας), κομμένο σε μέτριες φέτες
1 μεσαίο κίτρινο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
1 πιπεριά φλωρίνης, ψιλοκομμένη
3 μεγάλες σκελίδες σκόρδο, ψιλοκομμένες
1 κ.σ. τοματοπελτέ
1 ½ φλυτζάνι ρύζι μπόμπα ή κάποιο άλλο ισπανικό ρύζι για παέγια
3 ½ φλυτζάνια ζωμό κοτόπουλου (αν δεν χρησιμοποιήσετε το προαναφερθέν ρύζι, χρειάζεται να προσαρμόσετε την αναλογία του ζωμού από 1:3 σε 1:2)
1 φλυτζάνι χυμό θαλασσινών (από μπουκάλι)
Μια πρέζα ίνες ζαφοράς, σπασμένες
1 φύλλο δάφνης
Αλατοπίπερο
½ φλυτζάνι αρακά (κατεψυγμένο ή φρέσκο)
1 κ.σ. φρέσκο θυμάρι, ψιλοκομμένο
½ κιλό φρέσκιες μεγάλες γαρίδες, καθαρισμένες
1/3 φλυτζανιού λευκό κρασί
½ κιλό μύδια, καθαρισμένα
Υλικά που θα χρειαστείτε για την παέγια (ευγενική παραχώρηση της Τζένιφερ Σήγκαλ)
Λίγες χρήσιμες πληροφορίες για τα υλικά που θα χρειαστείτε:
Χοιρινό λουκάνικο. Μπορείτε να επιλέξετε το ισπανικό τσορίθο, για να προσεγγίσετε περισσότερο την ισπανική καταγωγή της παέγιας. Διατίθεται ωμό και καπνιστό – αν διαλέξετε το δεύτερο, δεν χρειάζεται μαγείρεμα πριν το χρησιμοποιήσετε στην παέγια.
Το ισπανικό ρύζι, το μπόμπα, είναι ένα κοντόκοκκο είδος που απορροφά τρεις φορές τον όγκο του σε νερό (αντί για το συνηθισμένο 1:2), παραμένοντας τραγανό.
Η ζαφορά ή σαφράν ή κρόκος (Κοζάνης) βρίσκεται σε ίνες ή σε σκόνη. Θα πρέπει να σπάσετε τις ίνες με το χέρι πριν τις ρίξετε στο φαΐ, προκειμένου να απελευθερώσουν πλήρως το άρωμά τους. Η ποσότητα που χρειάζεται είναι ελάχιστη – προσοχή μην το παρακάνετε!
Όταν αγοράζετε μύδια, πρέπει να είναι ζωντανά. Διατηρούνται στο ψυγείο για αρκετές μέρες, αλλά μην τα κλείσετε σε αεροστεγές δοχείο. Προτιμήστε ένα μπολ σκεπασμένο με μια χαρτοπετσέτα. Πριν τα μαγειρέψετε, βάλτε τα σε ένα σουρωτήρι και ξεπλύνετέ τα καλά με τρεχούμενο νερό. Με τα χέρια σας ή με μια βούρτσα τρίψτε τα ώστε να φύγει η άμμος ή ό,τι άλλο μπορεί να υπάρχει κολλημένο επάνω τους. Αν υπάρχουν υπολείμματα από την κόλλα που βγάζουν για να κολλάνε στα βράχια, αφαιρέστε την με ένα μαχαίρι ή με τα νύχια σας. Τα μύδια πρέπει να είναι καλά κλεισμένα. Αν κάποιο μύδι είναι ανοικτό, χτυπήστε το απαλά. Αν είναι ακόμα ζωντανό, θα κλείσει αμέσως. Αν όμως παραμείνει ανοικτό, σημαίνει ότι είναι νεκρό και πρέπει να το πετάξετε. Πετάξτε επίσης όσα έχουν σπαρμένο ή ραγισμένο κέλυφος.
Εκτέλεση
Χρόνος προετοιμασίας: 1 ώρα
Χρόνος μαγειρέματος: 45΄
Συνολικός χρόνος: 1 ώρα και 45΄
Σε φαρδύ επισμαλτωμένο τηγάνι από χυτοσίδηρο (όπως τα Le Creuset ή σε μια παεγιέρα, αν έχετε) ζεσταίνουμε 2 κ.σ. λάδι σε μέτρια φωτιά και τσιγαρίζουμε τα λουκάνικα για 3΄, γυρίζοντάς τα μία φορά, μέχρι να πάρουν λίγο χρώμα.
Πρώτα σωτάρουμε τα λουκάνικα. (ευγενική παραχώρηση της Τζένιφερ Σήγκαλ)
Με μια τρύπια κουτάλα ή σπάτουλα μεταφέρουμε τα λουκάνικα σε ένα πιάτο και τα αφήνουμε στην άκρη. Ρίχνουμε στο τηγάνι το κρεμμύδι και τις πιπεριές φλωρίνης ψιλοκομμένα και τα αφήνουμε να τσιγαριστούν για 5΄ ανακατεύοντας διαρκώς, μέχρι να μαλακώσουν. Προσθέτουμε το σκόρδο και ανακατεύουμε για άλλο 1΄. Μετά, ρίχνουμε τον τοματοπελτέ (ή λίγο χυμό φρέσκιας τομάτας).
Τσιγαρίζουμε μαζί τα λαχανικά. (ευγενική παραχώρηση της Τζένιφερ Σήγκαλ)
Προσθέτουμε το ρύζι και ανακατεύοντας συνεχώς το ενσωματώνουμε στο μείγμα λαχανικών, για 2΄ περίπου.
Ρίχνουμε το ρύζι στα λαχανικά. (ευγενική παραχώρηση της Τζένιφερ Σήγκαλ)
Προσθέτουμε τον ζωμό κοτόπουλου, τον χυμό των θαλασσινών, πολύ λίγη ζαφορά, 1 φύλλο δάφνης, αλάτι και πιπέρι.
Προσθέτουμε τους ζωμούς και τα καρυκεύματα. (ευγενική παραχώρηση της Τζένιφερ Σήγκαλ)
Όταν πάρουν βράση, σκεπάζουμε το τηγάνι και χαμηλώνουμε τη φωτιά, μέχρι να μαλακώσει το ρύζι και να πιει σχεδόν όλα τα υγρά (περίπου 15΄). Μετά, βγάζουμε και πετάμε το δαφνόφυλλο, προσθέτουμε τον αρακά, το λουκάνικο (μαζί με το λίπος που έμεινε στο πιάτο όπου το είχαμε αφήσει) και το θυμάρι και δοκιμάζουμε και διορθώνουμε, αν χρειάζεται, τη γεύση με αλάτι ή πιπέρι. Βγάζουμε το τηγάνι από τη φωτιά και το σκεπάζουμε για να παραμείνει ζεστό.
Προσθέτουμε τον αρακά και το λουκάνικο. (ευγενική παραχώρηση της Τζένιφερ Σήγκαλ)
Σε άλλο φαρδύ τηγάνι, ζεσταίνουμε 2 κ.σ. λάδι σε μέτρια φωτιά και τσιγαρίζουμε τις γαρίδες. Αλατοπιπερώνουμε, τις γυρίζουμε μια φορά και τις αφήνουμε μέχρι να ροδίσουν και να μαλακώσουν (περίπου 3΄).
Τσιγαρίζουμε τις γαρίδες. (ευγενική παραχώρηση της Τζένιφερ Σήγκαλ)
Όταν είναι έτοιμες, τις προσθέτουμε στην παέγια. Σκεπάζουμε για να διατηρηθεί το φαγητό ζεστό.
Προσθέτουμε τις γαρίδες στην παέγια. (ευγενική παραχώρηση της Τζένιφερ Σήγκαλ)
Στο τηγάνι που χρησιμοποιήσαμε για τις γαρίδες, χωρίς να το ξεπλύνουμε, βάζουμε το κρασί και το αφήνουμε να πάρει βράση σε μέτρια φωτιά. Προσθέτουμε τα μύδια και σκεπάζουμε.
Βράζουμε τα μύδια. (ευγενική παραχώρηση της Τζένιφερ Σήγκαλ)
Τα αφήνουμε να βράσουν 2΄- 4΄, κουνώντας το τηγάνι περιοδικά, μέχρι να ανοίξουν τα μύδια.
Μαγειρεύουμε τα μύδια σε κρασί μέχρι να ανοίξουν. (ευγενική παραχώρηση της Τζένιφερ Σήγκαλ)
Προσθέτουμε και τα μύδια στην παέγια.
Προσθέτουμε τα μύδια στην παέγια. (ευγενική παραχώρηση της Τζένιφερ Σήγκαλ)
Ρίχνουμε το υπόλοιπο λάδι πάνω από την παέγια και σερβίρουμε.
Ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) Κλάους Σβαμπ ανακοίνωσε την έναρξη της 53ης ετήσιας συνάντησης πολιτικών ηγετών, στελεχών επιχειρήσεων και ακτιβιστών στο Νταβός της Ελβετίας, δηλώνοντας ότι η σύνοδος κορυφής θα επικεντρωθεί στον επαναπροσδιορισμό των μελών της σε μια προοδευτική ατζέντα για το κλίμα και την κοινωνική δικαιοσύνη εν μέσω των «άνευ προηγουμένου πολλαπλών κρίσεων», όπως τις χαρακτήρισε.
«Το θέμα της συνάντησής μας στο Νταβός είναι η συνεργασία σε έναν κατακερματισμένο κόσμο», δήλωσε ο Κλάους. Σε αυτό που το WEF αποκαλεί «Έτος της Πολυκρίσης», ο Κλάους δήλωσε ότι «οι οικονομικές, περιβαλλοντικές, κοινωνικές και γεωπολιτικές κρίσεις συγκλίνουν και συγχέονται, δημιουργώντας ένα εξαιρετικά πολύπλευρο και αβέβαιο μέλλον».
«Είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι σε μια νοοτροπία κρίσης», προειδοποίησε, αλλά διαβεβαίωσε τους παρευρισκόμενους ότι «η ετήσια συνάντηση στο Νταβός θα προσπαθήσει να διασφαλίσει ότι οι ηγέτες δεν θα παραμείνουν εγκλωβισμένοι σε αυτή τη νοοτροπία κρίσης, αλλά θα αναπτύξουν μια πιο μακροπρόθεσμη, εποικοδομητική προοπτική για να διαμορφώσουν το μέλλον με πιο βιώσιμο, πιο περιεκτικό και πιο ανθεκτικό τρόπο».
Αυτή η σύνοδος κορυφής του WEF χαρακτηρίζεται από ρεκόρ προσέλευσης πολλών από τους πιο ισχυρούς κυβερνητικούς και εταιρικούς αξιωματούχους. Θα συμμετάσχουν 379 δημόσιοι αξιωματούχοι, συμπεριλαμβανομένων 30 αρχηγών κρατών, 56 υπουργών Οικονομικών, 19 διοικητών κεντρικών τραπεζών, 39 επικεφαλής παγκόσμιων οργανισμών, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Εθνών, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Θα συμμετάσχουν επίσης 1.500 στελέχη από 700 εταιρείες, μεταξύ των οποίων 600 διευθύνοντες σύμβουλοι από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου.
«Έχουμε τους βασικούς παίκτες σε παγκόσμιο επίπεδο», δήλωσε ο Μπόργκε Μπρέντε, ένας από τους πολλούς διευθύνοντες συμβούλους του WEF, «για να δημιουργήσουμε συνεργασία ακόμη και σε αυτόν τον κατακερματισμένο κόσμο». Σημείωσε επίσης ότι το WEF αναμένει «μια υψηλού επιπέδου κινεζική αντιπροσωπεία».
Η φετινή ατζέντα περιλαμβάνει τον διπλασιασμό της μετάβασης στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την κωδικοποίηση των περιβαλλοντικών, κοινωνικών προτύπων και προτύπων διακυβέρνησης (ESG) για να καταστεί η συμμόρφωση πιο μετρήσιμη, τις «κοινωνικές και πράσινες θέσεις εργασίας για την οικοδόμηση χωρίς αποκλεισμούς και βιώσιμων οικονομιών» και τους «φάρους της ισότητας της διαφορετικότητας και της ενσωμάτωσης [DEI]», καθώς και μια παγκόσμια έκθεση για τους κινδύνους.
«Πώς οικοδομούμε την χωρίς αποκλεισμούς, βιώσιμη και ανθεκτική ανάπτυξη;» ρώτησε η Σαάντια Ζαχίντι, διευθύνουσα σύμβουλος του WEF. «Μια ομάδα ηγετών από τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα θα συναντηθούν για να αντιμετωπίσουν ακριβώς αυτό το ερώτημα, να σχεδιάσουν ένα πλαίσιο και να αρχίσουν να ευθυγραμμίζονται γύρω από αυτή τη νέα ατζέντα».
Η Ζαχίντι δήλωσε ότι οι συμμετέχοντες θα καθορίσουν επίσης την πολιτική σχετικά με την «ατζέντα για το ανθρώπινο κεφάλαιο». Χωρίς επαρκείς επενδύσεις στην εξειδίκευση και στην εκπαίδευση, καμία από αυτές τις ευκαιρίες δεν θα μπορέσει πραγματικά να αξιοποιηθεί, ούτε θα έχουμε το είδος της κοινωνικής ανθεκτικότητας που απαιτείται για να είμαστε προετοιμασμένοι για μελλοντικούς αναπόφευκτους κλυδωνισμούς», είπε. «Γι’ αυτό θα έχουμε μια συνάντηση των πρωταθλητών της επανάστασης της επανακατάρτισης».
Όσον αφορά την «πολυκρίση», το WEF συνέταξε ένα εκτεταμένο πλέγμα απειλών που αντιμετωπίζει ο κόσμος. Οι πέντε κορυφαίοι βραχυπρόθεσμοι κίνδυνοι ήταν «η κρίση του κόστους ζωής, οι φυσικές καταστροφές και τα ακραία καιρικά φαινόμενα, η γεωοικονομική αντιπαράθεση, η αποτυχία μετριασμού της κλιματικής αλλαγής και η διάβρωση της κοινωνικής συνοχής και η κοινωνική πόλωση». Η έκθεση σημείωσε ότι, κοιτάζοντας πιο μακριά στο μέλλον, «οι τέσσερις κορυφαίοι σοβαρότεροι κίνδυνοι για τα επόμενα 10 χρόνια είναι όλοι περιβαλλοντικοί».
Όσον αφορά τη DEI, η έκθεση ανέφερε ότι παρά τα 7,5 δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανώνται για προγράμματα επανεκπαίδευσης της DEI, τα οποία θα αυξηθούν σε 15,4 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2026, «η πανδημία έχει προκαλέσει απώλεια γενεών στην ισότητα των φύλων, αυξάνοντας τον προβλεπόμενο χρόνο για την επίτευξη της παγκόσμιας ισότητας από 100 σε 132 χρόνια».
Μια φωτογραφία δείχνει μια γενική άποψη του θέρετρου του Νταβός, κατά την εναρκτήρια ημέρα του ετήσιου Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) στο Νταβός στις 16 Ιανουαρίου 2023. (Fabrice Coffrini/AFP via Getty Images)
Στο στόχαστρο οι παγκόσμιες φιλοδοξίες
Ενώ οι προηγούμενες σύνοδοι κορυφής του WEF αντιμετώπισαν ελάχιστη εξωτερική αντίδραση, η φετινή σύνοδος κορυφής μπορεί κάλλιστα να λάβει χώρα σε έναν κόσμο που ο Σβαμπ αποκάλεσε πιο «κατακερματισμένο». Ο κατακερματισμός αυτός περιλαμβάνει όχι μόνο τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και την αυξανόμενη ένταση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας, αλλά και τις διαφωνίες στο εσωτερικό των χωρών που έχουν δεσμευτεί να ακολουθήσουν την ατζέντα του WEF.
Αυτό που αποτελούσε μια ενιαία, παρασκηνιακή συναίνεση υπέρ της ατζέντας ESG του WEF ήρθε πρόσφατα στο φως και αμφισβητήθηκε, ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου συντηρητικές πολιτείες αντέδρασαν με νομοθεσία κατά της ESG, μποϊκοτάζ, αντιμονοπωλιακές έρευνες και αγωγές.
«Όλες αυτές οι ελίτ έρχονται στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και βασικά το όραμά τους είναι ότι διοικούν τα πάντα και όλοι οι άλλοι είναι απλά δουλοπάροικοι», δήλωσε ο κυβερνήτης της Φλόριντα Ρον ΝτεΣάντις. Η ατζέντα του WEF για την ενέργεια και την κοινωνική δικαιοσύνη «αποδυναμώνει πραγματικά τη δυτική κοινωνία και τις δυτικές αξίες. Αλλά πίσω από πολλά από αυτά κρύβεται το ΚΚΚ [Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας]».
Η Ευρώπη βιώνει επίσης κάποιες τριβές. Στην Ιταλία, το συντηρητικό κόμμα Αδελφοί της Ιταλίας ανέβηκε στην εξουσία το περασμένο φθινόπωρο υπό την ηγεσία της Τζόρτζια Μελόνι, η ομιλία αποδοχής της οποίας ως πρωθυπουργού λογοκρίθηκε από το YouTube, δήθεν «κατά λάθος». Και στη Σουηδία, ένας συντηρητικός συνασπισμός υπό την ηγεσία του κόμματος των Μετριοπαθών κέρδισε την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο.
Μεγάλο μέρος της αντίστασης στις παγκόσμιες φιλοδοξίες του WEF προέρχεται από το γεγονός ότι οι άνθρωποι αρχίζουν πλέον να αισθάνονται τις επιπτώσεις της ατζέντας ESG. Η συντονισμένη προσπάθειά της κατά των ορυκτών καυσίμων οδήγησε σε ελλείψεις και αυξήσεις τιμών, οι οποίες πέρασαν σε άλλους κλάδους, όπως η γεωργία, η μεταποίηση και οι μεταφορές, και, τελικά, οδήγησαν σε πληθωρισμό ρεκόρ στα παντοπωλεία και στα βενζινάδικα.
Ο πληθωρισμός τροφοδοτήθηκε περαιτέρω από τα τρισεκατομμύρια των προοδευτικών κυβερνητικών δαπανών για κοινωνικά προγράμματα, επιδόματα τόνωσης της οικονομίας και επιδοτήσεις ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Αυτή η πλημμύρα δολαρίων και ευρώ που κυνηγούσαν λιγότερα διαθέσιμα αγαθά ανάγκασε τις κεντρικές τράπεζες, ιδίως την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, να αυξήσουν τα επιτόκια καθ’ όλη τη διάρκεια του 2022, ανεβάζοντας το κόστος του χρέους και απειλώντας να στείλει την παγκόσμια οικονομία σε ύφεση.
Ο διευθύνων σύμβουλος του WEF Μίρεκ Ντούσεκ παραδέχτηκε ότι τα ζητήματα αυτά είχαν θέσει την ατζέντα ESG σε αμυντική θέση.
«Έχουμε αναπτύξει πολλά αμυντικά μέτρα ως απάντηση σε ορισμένες από αυτές τις αλυσιδωτές κρίσεις που εκδηλώνονται στο διεθνές σύστημα», δήλωσε ο Ντούσεκ. «Πώς λοιπόν θα βγούμε μπροστά και θα αρθρώσουμε και θα εφαρμόσουμε πραγματικά επιχειρηματικές στρατηγικές και κυβερνητικές πολιτικές με γνώμονα το όραμα και το μέλλον, που θα μας βοηθήσουν να είμαστε πιο ανθεκτικοί στο μέλλον;»
Σε αυτή την κατεύθυνση, η σύνοδος κορυφής του Νταβός θα προσπαθήσει επίσης να ενισχύσει το αφήγημα ότι τα προβλήματα αυτά είναι κυρίως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής.
«Η κλιματική αλλαγή και η κατάρρευση των οικοσυστημάτων είναι οι μεγαλύτερες απειλές για την ανθρωπότητα», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος του WEF Γκιμ Χουάι Νέο. Οι πέντε τομείς στους οποίους εστιάζει είναι «η επίτευξη του καθαρού μηδενός, η οικοδόμηση μιας οικονομίας θετικής για τη φύση, η αναγέννηση των συστημάτων τροφίμων, του νερού και των ωκεανών, η κυκλική χρήση των πόρων και, τέλος, η αντιμετώπιση των αποβλήτων και της ρύπανσης».
Αντιδράσεις κατά των στόχων ESG
Το περασμένο έτος έφερε περισσότερες ενδείξεις ότι οι βαθμίδες των ESG μπορεί να παραπαίουν. Οι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων BlackRock και State Street, οι οποίες υπέγραψαν δεσμεύσεις για να υποχρεώσουν τις εταιρείες των οποίων οι μετοχές κατείχαν να κινηθούν προς καθαρές μηδενικές εκπομπές, αρνήθηκαν κατηγορηματικά τον Δεκέμβριο του 2022 σε ακρόαση της πολιτειακής γερουσίας του Τέξας ότι χρησιμοποίησαν ποτέ τη δύναμή τους ως μέτοχοι για να επηρεάσουν τη διοίκηση προς την κατεύθυνση των στόχων ESG. Την ίδια στιγμή, η Vanguard, η τρίτη από τις «τρεις μεγάλες» εταιρείες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων, αποσύρθηκε από τη συμμετοχή της στην πρωτοβουλία διαχειριστών περιουσιακών στοιχείων καθαρού μηδενός (NZAM).
Αντιμετωπίζοντας έρευνες και μποϊκοτάζ από άλλες συντηρητικές πολιτείες σχετικά με τις διακρίσεις κατά των εταιρειών ορυκτών καυσίμων, οι περισσότερες τράπεζες της Wall Street εξέφρασαν επίσης την υποστήριξή τους στη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου και διαφήμισαν τα δισεκατομμύρια που είχαν επενδύσει στον κλάδο. Και ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν έχουν δαπανήσει πολλά χρήματα για επιδοτήσεις για την αιολική, την ηλιακή ενέργεια και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και έχουν δημιουργήσει πολλά ρυθμιστικά εμπόδια για τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, τα δικαστήρια έχουν συχνά ελέγξει τις προσπάθειες της ομοσπονδιακής γραφειοκρατίας να καθορίσει τη βιομηχανική πολιτική. Πιο συγκεκριμένα, η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ στην υπόθεση Δυτική Βιρτζίνια κατά της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος δήλωσε ότι μόνο το Κογκρέσο μπορεί να θεσπίσει νόμους για τόσο σοβαρά ζητήματα.
Παρ’ όλα αυτά, ο Κλάους επαίνεσε τον «αυξανόμενο ρόλο του κράτους» στην ιδιωτική βιομηχανία και δήλωσε «Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ είναι, όπως γνωρίζετε, ο διεθνής οργανισμός για τη συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, και οι συνεργασίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα καθίστανται ακόμη πιο ουσιαστικές σήμερα». Όμως μπορεί να υπάρχουν και αντίξοες συνθήκες όσον αφορά αυτή τη συνεργασία.
The World Economic Forum's Davos summit starts tomorrow. Its founder, Klaus Schwab, is one of the most influential men alive. He even participated in the G-20 summit of world leaders last November.
Οι ανησυχίες σχετικά με την πολύ στενή συνεργασία κυβέρνησης και επιχειρήσεων ενισχύθηκαν από τις πρόσφατες αποκαλύψεις ότι το FBI φαίνεται να συνεργάστηκε με το Twitter για να λογοκρίνει ειδησεογραφικές αναφορές που θα μπορούσαν να βλάψουν την προεκλογική εκστρατεία του προέδρου Τζο Μπάιντεν. Στη λίστα των προσκεκλημένων του Νταβός αυτή την εβδομάδα περιλαμβάνονται ο διευθυντής του FBI Κρίστοφερ Ρέι και η διευθύντρια των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών Άβιλ Χέινς, αν και δεν είναι σαφές ποια θα είναι η συμβολή των αμερικανικών υπηρεσιών επιβολής του νόμου και των μυστικών υπηρεσιών σε αυτό που φαινομενικά είναι ένα οικονομικό συνέδριο. Και υπάρχουν αυξανόμενες αμφιβολίες σχετικά με την επέκταση του ρόλου του κράτους στη βιομηχανική πολιτική και την καθοδήγηση της παραγωγής ενέργειας, μετά την οριακή διαφυγή της Ευρώπης από τα ενεργειακά δελτία αυτό το χειμώνα χάρη μόνο στον ασυνήθιστα ζεστό καιρό. Επίσης, η φήμη των κυβερνητικών εμπειρογνωμόνων δεν ενισχύθηκε από την καταστροφική κακοδιαχείριση της επιδημίας COVID-19, συμπεριλαμβανομένων των lockdown, της λογοκρισίας και της προσπάθειας να εξαναγκαστούν οι εταιρείες να απολύσουν τους υπαλλήλους που αρνήθηκαν το εμβόλιο.
Η ατζέντα του 2023 αποτελεί απόκλιση από τη σύνοδο κορυφής του WEF του 2021, το θέμα της οποίας ήταν «η Μεγάλη Επανεκκίνηση»- ο όρος αυτός έχει έκτοτε χάσει την εύνοια των συντακτών του.
Φέτος, το WEF υπογραμμίζει την ανάγκη «αποκατάστασης της εμπιστοσύνης», αλλά μένει να δούμε αν αυτό σημαίνει ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των ατόμων που βρίσκονται στη λίστα των προσκεκλημένων ή περιλαμβάνει και την εμπιστοσύνη του ευρύτερου κοινού, το οποίο φαίνεται να μην έχει κανένα ρόλο ή ψήφο στις αποφάσεις που λαμβάνονται στο Νταβός.
Σε ένα tweet σχετικά με τη σύνοδο κορυφής, ο Έλον Μασκ δήλωσε: «Υποθέτω ότι έχει αξία να υπάρχει ένα μικτό κυβερνητικό και εμπορικό φόρουμ κάποιου είδους. Το WEF όμως με ανατριχιάζει κάπως, αλλά είμαι σίγουρος ότι όλα είναι μια χαρά…».
Οι επιστήμονες βρήκαν έναν τρόπο για να αποτρέψουν ενδεχομένως τα πλήγματα κεραυνών από το να καταστρέφουν υποδομές ή να προκαλούν τραυματισμούς και θανάτους, σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα.
Κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας στις ελβετικές Άλπεις, μια ομάδα ερευνητών κατεύθυνε με επιτυχία κεραυνούς στο έδαφος χρησιμοποιώντας τεχνολογία λέιζερ, σύμφωνα με δημοσίευση στο περιοδικό Nature Photonics.
«Εδώ παρουσιάζουμε την πρώτη απόδειξη ότι τα νήματα που προκαλούνται με λέιζερ -που σχηματίζονται στον ουρανό από σύντομους και έντονους παλμούς – μπορούν να καθοδηγήσουν τις εκκενώσεις κεραυνών σε σημαντικές αποστάσεις», ανέφεραν οι ερευνητές στην περίληψη της δημοσίευσης. «Πιστεύουμε ότι αυτό το πειραματικό επίτευγμα θα οδηγήσει σε πρόοδο στην προστασία από τους κεραυνούς».
Ενώ οι μεταλλικά ράβδοι χρησιμοποιούνται συνήθως για την προστασία από τον κεραυνό, η εμβέλειά τους περιορίζεται «σε μερικά μέτρα ή δεκάδες μέτρα» και οι ερευνητές ελπίζουν να «επεκτείνουν αυτή την προστασία σε μερικές εκατοντάδες μέτρα, αν έχουμε αρκετή ενέργεια στο λέιζερ», δήλωσε στον Guardian ο Ουρελιέν Χουάρντ, φυσικός στην École Polytechnique και μέλος της έρευνας που πραγματοποιήθηκε.
Τα μεταλλικά αλεξικέραυνα παρέχουν ένα μονοπάτι για την ενέργεια του κεραυνού που διαχέεται με ασφάλεια στο έδαφος. Τα αλεξικέραυνα εγκαθίστανται κοντά σε μεγάλα κτίρια και υπαίθριους χώρους για να εκτρέπουν τα πλήγματα μακριά από αυτά.
«Εικονικό αλεξικέραυνο»
Ένα σύστημα λέιζερ προορίζεται να λειτουργήσει όπως ένα εικονικό αλεξικέραυνο, δήλωσε ο Χουάρντ στο SWNS.
«Ένα ισχυρό λέιζερ που στοχεύει στον ουρανό μπορεί να δημιουργήσει ένα εικονικό αλεξικέραυνο και να εκτρέψει την πορεία των κεραυνών», είπε. «Τα ευρήματα μπορεί να ανοίξουν το δρόμο για καλύτερες μεθόδους αντικεραυνικής προστασίας σε κρίσιμες υποδομές – όπως σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής, αεροδρόμια και εξέδρες εκτόξευσης».
Οι ερευνητές εγκατέστησαν ένα λέιζερ τεραβάτ υψηλού ρυθμού επανάληψης στο βουνό Σάντις στη βορειοανατολική Ελβετία, κοντά σε έναν πύργο τηλεπικοινωνιών που δέχεται κεραυνούς περίπου 100 φορές το χρόνο.
Το σύστημα λέιζερ, το οποίο έχει περίπου το μέγεθος ενός μεγάλου αυτοκινήτου και ζυγίζει πέντε τόνους, μπορεί να εκπέμψει έως και χίλιους παλμούς ανά δευτερόλεπτο, σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας. Ως εκ τούτου, είναι το πρώτο του είδους του και ένα από τα ισχυρότερα στην κατηγορία του.
Μεταξύ 21 Ιουλίου και 30 Σεπτεμβρίου 2021, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το σύστημα για να εκτοξεύσουν έντονους παλμούς λέιζερ σε κεραυνικά σύννεφα για συνολικά 6,3 ώρες καταιγίδας που εκδηλώθηκαν σε ακτίνα 3 χιλιομέτρων από τον πύργο τηλεπικοινωνιών.
«Ο πύργος χτυπήθηκε από τουλάχιστον 16 κεραυνούς, τέσσερις από τους οποίους … συνέβησαν κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας λέιζερ», αναφέρεται στην έκθεση.
Τα λέιζερ κατάφεραν να καθοδηγήσουν τα τέσσερα χτυπήματα από κεραυνό, αλλά οι δύο κάμερες υψηλής ταχύτητας που είχαν εγκαταστήσει οι ερευνητές μπόρεσαν να καταγράψουν μόνο ένα από τα συμβάντα, λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών. Οι κάμερες έδειξαν ότι το χτύπημα του κεραυνού ακολούθησε την πορεία του λέιζερ για το μεγαλύτερο μέρος των 50 μέτρων.
«Παρόλο που αυτός ο ερευνητικός τομέας είναι πολύ ενεργός εδώ και περισσότερα από 20 χρόνια, αυτό είναι το πρώτο αποτέλεσμα πεδίου που αποδεικνύει πειραματικά κεραυνούς που καθοδηγούνται από λέιζερ», σημείωσαν οι ερευνητές. «Η εργασία αυτή ανοίγει το δρόμο για νέες ατμοσφαιρικές εφαρμογές των υπερβραχέων λέιζερ και αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στην ανάπτυξη μιας αντικεραυνικής προστασίας με λέιζερ για αεροδρόμια, εξέδρες εκτόξευσης ή μεγάλες υποδομές».
Η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία της Αμερικής ανέφερε ότι 19 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις Ηνωμένες Πολιτείες εξαιτίας χτυπημάτων από κεραυνούς το 2022.
Η Vaisala, μια εταιρεία με έδρα τη Φινλανδία που παρέχει μετεωρολογικές και περιβαλλοντικές μετρήσεις, ανέφερε στην ετήσια έκθεσή της για τους κεραυνούς το 2022 (pdf) ότι υπήρξαν περίπου 198 εκατομμύρια συνολικά συμβάντα κεραυνών στις Ηνωμένες Πολιτείες εκείνο το έτος.
Εδώ και μήνες, οι παρατηρητές της Κίνας έχουν επικεντρωθεί στα Στενά της Ταϊβάν, με πολλές εικασίες για το αν και πότε η κομμουνιστική Κίνα θα επιχειρήσει μια εισβολή στα δύο στενά για να «απορροφήσει» την Ταϊβάν με τη βία στη «Λαϊκή Δημοκρατία».
Η εικασία αυτή έλαβε διαστάσεις λόγω δύο γεγονότων: Η 19ωρη επίσκεψη της Νάνσι Πελόζι στην Ταϊπέι τον Ιούλιο και η θριαμβευτική έκθεση του Κινέζου ηγέτη Σι Τζινπίνγκ στο 20ό Εθνικό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας τον Οκτώβριο.
Το πρώτο γεγονός οδήγησε σε αύξηση του εκφοβισμού της Ταϊβάν από τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΛΑΣ), ενώ το δεύτερο επανέλαβε την «ενοποίηση» ως «φυσική προϋπόθεση για την πραγματοποίηση της αναζωογόνησης του κινεζικού έθνους» που πρέπει να επιτευχθεί μέχρι την εκατονταετή επέτειο από την ίδρυση της κινεζικής κομμουνιστικής δικτατορίας.
Θα τραβήξει ο Σι τη σκανδάλη ή όχι; Και πότε μπορεί να συμβεί αυτό; Εντός του επόμενου έτους ή ίσως μέχρι το 2027; Οι γνώμες ποικίλλουν.
Ο Σι ανέβασε τον εαυτό του σε επίπεδο Μάο Τσετούνγκ λαμβάνοντας μια άνευ προηγουμένου τρίτη πενταετή θητεία ως γενικός γραμματέας του ΚΚΚ και πρόεδρος της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής. Το 20ό Συνέδριο ήταν ένας πλήρης θρίαμβος για τον Σι: το σύνταγμα τροποποιήθηκε για να του επιτρέψει ουσιαστικά να είναι «αυτοκράτορας εφ’ όρου ζωής», οι σύμμαχοί του γέμισαν όλες τις σημαντικές θέσεις στο νέο Μόνιμο Πολιτικό Γραφείο, και ο πρώην ηγέτης Χου Τζιντάο ταπεινώθηκε και απομακρύνθηκε από την ολομέλεια από τους ανθρώπους του Σι.
Επιπλέον, το Συνέδριο δεν όρισε διάδοχο του Σι. Και η λατρεία του Σι προωθείται καθημερινά από τα κρατικά κινεζικά μέσα ενημέρωσης με τον ίδιο τρόπο που προπαγάνδιζαν ότι ο Μάο δεν μπορούσε να κάνει κανένα λάθος κατά τη διάρκεια της σκληρής ηγεμονίας του.
Η ρητορική του Σι περί «ειρηνικής ενοποίησης με την Ταϊβάν» δεν έχει νόημα, καθώς η επανένωση θα επιτευχθεί στην άκρη της ξιφολόγχης του ΛΑΣ, εκτός αν η Ταϊβάν και οι σύμμαχοί της παραδοθούν. Με τον συνεχή εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη του ΛΑΣ και του Ναυτικού του ΛΑΣ, οι παρατηρητές της Ταϊβάν δικαίως ανησυχούν ότι ο Σι έχει εδραιώσει πλήρως την πολιτική εξουσία και έχει τα μέσα και τη βούληση να χρησιμοποιήσει τον κινεζικό στρατό για να επιτύχει τους δηλωμένους στόχους του, συμπεριλαμβανομένης της «επανένωσης».
Και ο Σι δεν φοβάται να χρησιμοποιήσει αυταρχικές μεθόδους για να επιτύχει τους στόχους του, όπως έδειξαν άλλωστε τα τελευταία 10 χρόνια: στρατόπεδα επανεκπαίδευσης στο Σιντζιάνγκ, αυξημένες διώξεις μειονοτικών πληθυσμών και θρησκευτικών ομάδων, αυθαίρετα και βάναυσα lockdown μηδενικoύ COVID, και ανοιχτή γενοκτονία κατά των Ουιγούρων και άλλων, συμπεριλαμβανομένων των Θιβετιανών.
Μιλώντας για το Θιβέτ, θα μπορούσαν τα εδαφικά κέρδη στη Νότια Κίνα να είναι πιο άμεσος στόχος για τον Σι από την απορρόφηση της Ταϊβάν;
Εξάλλου, οι χερσαίες δυνάμεις του ΛΑΣ έχουν ένα ιστορικό επιτυχίας στην κατάληψη και κατοχή εδαφών. Αντίθετα, το Ναυτικό του ΛΑΣ δεν έχει «ψηθεί» και αντιμετωπίζει εμπόδια στην υλικοτεχνική υποστήριξη και διατήρηση μιας εισβολής στα σύνορα της Ταϊβάν.
Το αεροπλανοφόρο Liaoning της Κίνας συμμετέχει σε στρατιωτική άσκηση του Ναυτικού του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Κίνας (ΛΑΣ) στον δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό στις 18 Απριλίου 2018. (Reuters)
Εντός του επόμενου έτους ή ίσως μέχρι το 2027; Οι γνώμες ποικίλλουν.
Ο Μάο άφησε κάποιες εκκρεμότητες μετά την εισβολή του ΛΑΣ στο Θιβέτ το 1949. Αφού νίκησαν τον μικρό θιβετιανό στρατό και κατέλαβαν τη χώρα, οι κομμουνιστές επέβαλαν το 1951 στην κυβέρνηση του Θιβέτ την ψευδεπίγραφη «Συμφωνία 17 σημείων για την ειρηνική απελευθέρωση του Θιβέτ». Οι κομμουνιστές προσάρτησαν το Θιβέτ και άρχισαν τις προσπάθειες γενοκτονίας και «ειρήνευσης» που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των βασανιστηρίων, της καταστολής του θιβετιανού πολιτισμού, της φυλάκισης και αναγκαστικής «αναμόρφωσης» και άλλων βιαιοτήτων. Πάνω από ένα εκατομμύριο Θιβετιανοί έχασαν τη ζωή τους και περισσότερα από 6.000 μοναστήρια λεηλατήθηκαν και ισοπεδώθηκαν, καθώς το ΚΚΚ κατέστρεψε συστηματικά τον αρχαίο βουδιστικό πολιτισμό του Θιβέτ. Ο Δαλάι Λάμα και χιλιάδες οπαδοί του κατέφυγαν στη συνέχεια στην Ινδία το 1959 και δημιούργησαν μια εξόριστη κυβέρνηση.
Πολιτική των πέντε δακτύλων
Οι ενέργειες των Κινέζων κομμουνιστών στο Θιβέτ ήταν μέρος μιας μακροχρόνιας εξωτερικής πολιτικής που είχε αναπτύξει ο Μάο κατά τη δεκαετία του 1940 – της λεγόμενης «Πολιτικής των Πέντε Δακτύλων». Η ουσία της πολιτικής αυτής είναι η εξής: «Ενώ το Θιβέτ ήταν το δεξί χέρι της Κίνας, το Σικκίμ, το Αρουνατσάλ Πραντές, το Μπουτάν, το Νεπάλ και το Λαντάκ ήταν τα «πέντε δάχτυλα» της περιφέρειάς της και ότι ήταν καθήκον της Κίνας να «απελευθερώσει» αυτές τις περιοχές», σύμφωνα με την εταιρεία εκπαιδευτικής τεχνολογίας Byju’s που εδρεύει στην Ινδία. Μην δίνετε σημασία στις επιθυμίες και τα όνειρα των ειρηνικών κατοίκων αυτών των περιοχών!
Η πολιτική αυτή, φυσικά, δεν ήταν παρά ένας απροκάλυπτος χαρακτηρισμός των επεκτατικών στόχων της κομμουνιστικής Κίνας στην περιοχή, οι οποίοι θα μπορούσαν να επιτευχθούν μόνο εις βάρος της Ινδίας – των επτά αδελφών κρατών της βορειοανατολικής Ινδίας (Αρουνάτσαλ Πραντές, Ασάμ, Μεγκαλάγια, Μανιπούρ, Μιζοράμ, Ναγκαλάντ και Τριπούρα), του Σικκίμ, του διαδρόμου Σιλιγκούρι, του Ούττερ Πραντές και των δυτικών κρατών Τζαμού και Κασμίρ και Χιμαχάλ Πραντές.
Προηγουμένως σχεδόν ανεξάρτητο, το Σικκίμ εντάχθηκε στην υπόλοιπη Ινδία ως κράτος το 1975 – πιθανότατα από φόβο για τους Κινέζους κομμουνιστές. Όλα αυτά βρίσκονται στην ινδική πλευρά της Γραμμής Πραγματικού Ελέγχου (Line of Actual Control-LAC), μιας αμφισβητούμενης οριοθέτησης που χωρίζει τα εδάφη που ελέγχονται από την Ινδία από τα εδάφη που ελέγχονται από την Κίνα.
Ο ΛΑΣ και ο ινδικός στρατός έχουν διασταυρώσει τα ξίφη τους σε διάφορες στρατιωτικές αψιμαχίες και σε έναν συνοριακό πόλεμο το 1962 για τις διαφορές της LAC. Ακολουθούν μερικές από αυτές τις αντιπαραθέσεις:
Κινέζοι στρατιώτες απεικονίζονται στην περιοχή του περάσματος Νάθου Λα στα σύνορα Ινδίας-Κίνας στο βορειοανατολικό ινδικό κρατίδιο Σικκίμ τον Αύγουστο του 2003. Οι δύο πλευρές είχαν μια μικρή αντιπαράθεση σε ένα άλλο πέρασμα που ονομάζεται Νάκου Λα στις 20 Ιανουαρίου 2021, σύμφωνα με τον ινδικό στρατό. (STR/AFP via Getty Images)
Ο σινο-ινδικός συνοριακός πόλεμος του 1962, στον οποίο σκοτώθηκαν 8.000 Ινδοί και 2.000 Κινέζοι, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης πλάτους 12 μιλίων κατά μήκος της LAC.
Αψιμαχίες στις περιοχές Νάθου Λα και Τσο Λα κοντά στο Σικκίμ το 1967 για την κατασκευή σιδερένιου φράχτη από την Ινδία για την αποτροπή κινεζικών εισβολών.
Το επεισόδιο Τουλούνγκ Λα το 1975 κατά μήκος της LAC στο Αρουνατσάλ Πραντές.
Η αντιπαράθεση στην κοιλάδα Σουμντορόνγκ Τσου το 1987, αφού η Ινδία παραχώρησε κρατική υπόσταση στο Αρουνάτσαλ Πραντές (που διεκδικείται από την Κίνα ως «Νότιο Θιβέτ»).
Οι αντιπαραθέσεις Νταουλάτ Μπεγκ Όλντι και Τσουμάρ το 2013 για την κατασκευή διαφόρων κατασκευών και καταυλισμών.
Η αντιπαράθεση στο Ντεμτσόκ το 2014 λόγω αμοιβαίων ισχυρισμών για «παράνομες κατασκευές» σε αμφισβητούμενες περιοχές.
Το περιστατικό στο Μπούρτσε το 2015, κατά το οποίο η Ινδία κατέστρεψε ένα παρατηρητήριο που βρισκόταν «πολύ κοντά» στην αμοιβαία συμφωνημένη λωρίδα περιπολίας.
Η αντιπαράθεση στο Ντοκλάμ το 2017, αφού η Κίνα άρχισε να κατασκευάζει έναν δρόμο μέσω του νότιου Μπουτάν που απειλούσε τον διάδρομο Σιλιγκούρι.
Οι σινο-ινδικές αψιμαχίες το 2020 κοντά στη λίμνη Πανγκόνγκ Τσο και την κοιλάδα Γκαλουάν στο Λαντάκ. Το Πεκίνο διεκδίκησε στη συνέχεια την κυριαρχία σε ολόκληρη την κοιλάδα Γκαλουάν, αντιπροσωπεύοντας μια σημαντική αλλαγή στο status quo στο δυτικό τμήμα της LAC. Κατά τη διάρκεια αυτού του περιστατικού, «δεκάδες Ινδοί και Κινέζοι στρατιώτες πέθαναν χτυπώντας ο ένας τον άλλον με ξύλα, ρόπαλα και άλλα υποτυπώδη όπλα», ανέφερε το Breitbart.
Η αντιπαράθεση του 2022 στο κρατίδιο Αρουνατσάλ Πραντές για ένα κινεζικό χωριό.
Και τώρα υπήρξαν πολλαπλές αναφορές για συγκρούσεις ινδικών και κινεζικών στρατευμάτων στα σύνορα στον τομέα Ταουάνγκ στο ινδικό κρατίδιο Αρουνάτσαλ Πραντές στις 9 Δεκεμβρίου. «Τα στρατεύματα του ΛΑΣ διέσχισαν το LAC στον τομέα Ταουάνγκ, το οποίο αμφισβητήθηκε από τα ίδια τα στρατεύματα [της Ινδίας] με σταθερό και αποφασιστικό τρόπο. Αυτή η αντιπαράθεση οδήγησε σε μικρούς τραυματισμούς σε μερικά μέλη του προσωπικού και από τις δύο πλευρές», σύμφωνα με εκπρόσωπο του ινδικού στρατού.
Μια αυτοκινητοπομπή του ινδικού στρατού κινείται στον αυτοκινητόδρομο Σριναγκάρ-Λαντάκ στο Γκαγκαντζέρ, βορειοανατολικά του Σριναγκάρ, στο υπό ινδικό έλεγχο Κασμίρ, στις 9 Σεπτεμβρίου 2020. (Dar Yasin/AP Photo)
Ενώ η «πολιτική των πέντε δακτύλων» του Μάο φαινόταν να έχει πεθάνει μαζί του -καθώς δεν υπήρξαν δημόσιες εκφράσεις της από τους επόμενους Κινέζους ηγέτες και διπλωμάτες μετά το θάνατο του Μάο- είναι απολύτως πιθανό ότι ο Σι έχει αναστήσει την πολιτική, δεδομένου ότι η υπεροχή των αψιμαχιών Κίνας-Ινδίας κατά μήκος της LAC συνέβη κατά τη διάρκεια της θητείας του (και φαίνεται να επιταχύνεται σε συχνότητα).
Συμπέρασμα
Ο Σι έχει ανυψωθεί στο ανάστημα του Μάο, τουλάχιστον σε πολιτικό επίπεδο. Το να ξεπεράσει τον Μάο στα μάτια των στελεχών του ΚΚΚ και του κινεζικού λαού, γενικότερα, μπορεί να είναι ο απώτερος προσωπικός του στόχος. Ο Μάο άφησε δύο σημαντικές πολιτικές ανεκπλήρωτες: την προσάρτηση των Πέντε Δακτύλων και την ενοποίηση με την Ταϊβάν. Η επίτευξη ενός από τα δύο ή και των δύο θα εδραιώσει τον ισχυρισμό του Σι ότι είναι τουλάχιστον ισάξιος του Μάο, ολοκληρώνοντας αυτό που ο ίδιος ο «Μεγάλος Τιμονιέρης» δεν μπόρεσε να κάνει.
Ο Σι ισχυρίζεται ότι έχει διαβάσει διάφορους δυτικούς συγγραφείς, όπως ο Αλεξάντερ Πούσκιν, ο Λέων Τολστόι, ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε (Φάουστ), ο Γουόλτ Γουίτμαν, ο Μαρκ Τουέιν, ο Τζακ Λόντον, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και ο Βίκτωρ Ουγκώ, σύμφωνα με το φερέφωνο του ΚΚΚ People’s Daily. Τέτοιοι ισχυρισμοί συμβάλλουν αναμφίβολα στην εδραίωση της λατρείας του Σι στο μυαλό πολλών.
Έχει ο προφανώς διαβασμένος Σι μελετήσει βιβλία από την αρχαία Ελλάδα; Αν ναι, ίσως κατανοεί την έννοια του άλφα και του ωμέγα – της αρχής και του τέλους. Θεού θέλοντος, ο Μάο ήταν το άλφα του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος και ο Σι είναι το ωμέγα.
Εν τω μεταξύ, κρατήστε τα μάτια σας στο Θιβέτ και στις «Επτά Αδελφές» της Ινδίας.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Ο μακροχρόνιος επενδυτής της Wall Street Edward Dowd δεν σχεδίαζε ποτέ να γράψει ένα βιβλίο για την επιδημία των νέων Αμερικανών που «πεθαίνουν ξαφνικά».
Η έμπνευση του ήρθε με τη μορφή ανησυχητικών ακατέργαστων δεδομένων.
Στο νέο του βιβλίο «Άγνωστη Αιτία» (Cause Unknown) από τις εκδόσεις Skyhorse Publications, ο Dowd λέει ότι υγιείς νέοι και αθλητές πεθαίνουν όσο ποτέ άλλοτε.
Το ερώτημα είναι – γιατί;
Ο πρώην επενδυτής της Wall Street Edward Dowd είναι ο συγγραφέας του βιβλίου “Cause Unknown”, το οποίο εξετάζει την αύξηση των αιφνίδιων θανάτων από το 2021. (Ευγενική προσφορά των εκδόσεων Skyhorse)
«Δεν είναι ο COVID, φυσικά, επειδή γνωρίζουμε ότι ο COVID δεν αποτελεί σημαντική αιτία θανάτου στους νέους», γράφει ο Dowd.
Η αύξηση των αιφνίδιων και υπερβολικών θανάτων το 2021 και το 2022 έχει τραβήξει την εθνική προσοχή με τον πρόσφατο τίτλο: «Το ανερχόμενο αστέρι του ΜΜΑ πεθαίνει τραγικά ξαφνικά στα 17 του χρόνια».
Ένας άλλος τίτλος αυτή την εβδομάδα έγραφε: «Δόκιμος της Ακαδημίας της Πολεμικής Αεροπορίας πεθαίνει ξαφνικά ενώ περπατούσε προς το μάθημα». Υπήρξαν εκατοντάδες ακόμη από το 2021, δήλωσε ο Dowd.
«Ο λόγος που έγραψα το βιβλίο ήταν να βοηθήσω να γίνει κατανοητό το φαινόμενο του αιφνίδιου θανάτου που συμβαίνει από το 2021 -και όχι μόνο σε αθλητές, αλλά σε όλα τα είδη των νεότερων ηλικιών», δήλωσε ο Dowd στους Epoch Times σε τηλεφωνική συνέντευξη.
Ενώ καλεί τους αναγνώστες να βγάλουν μόνοι τους το συμπέρασμα σχετικά με το τι προκαλεί αυτούς τους αιφνίδιους θανάτους, υποψιάζεται ότι ο ελέφαντας στο δωμάτιο είναι το εμβόλιο COVID-19.
«Έχουμε την άποψη ότι ευθύνεται το εμβόλιο. Οι αριθμοί δεν μας αποπροσανατολίζουν από αυτό. Στο βιβλίο, είπαμε ότι δεν χρειάζεται να μας πιστέψετε -αλλά τι συμβαίνει;». δήλωσε ο Dowd.
«Τουλάχιστον, αν δεν πιστεύετε την υπόθεση ότι ήταν το εμβόλιο, τι συμβαίνει στη χώρα μας για το οποίο κανείς δεν φαίνεται να θέλει να μιλήσει από την άποψη της παγκόσμιας υγείας;»
Το βιβλίο “Cause Unknown” εξετάζει την επιδημία αιφνίδιων θανάτων το 2021 και το 2022. (Ευγενική προσφορά των εκδόσεων Skyhorse)
Ως διαχειριστής χαρτοφυλακίου μετοχών, ο Dowd ανέφερε ότι η δουλειά του είναι να αναλύει δεδομένα και τάσεις και να βοηθάει τους πελάτες να περιηγηθούν στα σκαμπανεβάσματα της χρηματιστηριακής αγοράς.
Είπε ότι στόχος του βιβλίου είναι να εξετάσει την ξαφνική πορεία των απροσδόκητων θανάτων, αντλώντας στοιχεία από διάφορες επίσημες πηγές και άρθρα εφημερίδων.
Όλα μαζί δείχνουν ότι κάτι τραγικό συμβαίνει που προκαλεί το θάνατο νέων ανθρώπων σε αριθμούς που δεν έχουν υπάρξει στο παρελθόν, πρόσθεσε.
Ο Dowd είπε ότι το βιβλίο παραθέτει μια βασική μελέτη που τεκμηριώνει 1.100 αιφνίδιους θανάτους σε διάστημα 38 ετών με ρυθμό 29 ανά έτος.
Η διαφορά μεταξύ εκείνης της μελέτης και του σήμερα είναι ότι «θα ήμασταν τυχεροί αν είχαμε ένα μήνα κάτω από 29», είπε.
«Η δουλειά μου ήταν να παντρέψω τα δεδομένα που παρουσιάζω στο βιβλίο – ασφαλιστικούς αριθμούς, αριθμούς υπερβολικών θανάτων που τεκμηρίωσαν οι συνεργάτες μου στο hedge fund μου και τα στοιχεία αναπηρίας του Γραφείου Στατιστικής Εργασίας των ΗΠΑ που αναλύσαμε.
«Υπάρχει ένα φαινόμενο, όχι μόνο αιφνίδιοι θάνατοι αθλητών».
Ο Dowd περιέγραψε το βιβλίο ως μια ομαδική προσπάθεια με τους συνεργάτες Gavin De Becker και Robert F. Kennedy Jr. του Children’s Health Fund. Στο βιβλίο παρουσιάζονται πρωτοσέλιδα και μεμονωμένες ειδήσεις για νέους ανθρώπους που πεθαίνουν ξαφνικά, χωρίς να προσφέρονται κρίσεις ή σχόλια.
Το παραπάνω διάγραμμα δείχνει το ποσοστό των υπερβολικών θανάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση τον Μάιο του 2022. (Πηγή: Eurostat)
«Απλώς τα παρουσιάζουμε όπως είναι, με κωδικούς QR που παραπέμπουν στην αρχική ιστορία, όπως εμφανίζεται σε οποιοδήποτε άρθρο εφημερίδας ή ιστότοπο», δήλωσε ο Dowd.
«Η λογική μου δεν ήταν ότι απλά έπρεπε να γράψω ένα βιβλίο. Η λογική μου ήταν ότι τα δεδομένα έπρεπε να διαδοθούν στον κόσμο. Με «έσπρωχναν» να γράψω αυτό το βιβλίο, ώστε να μπορέσουμε να αναδείξουμε αυτό το πρόβλημα για το οποίο κανείς δεν φαίνεται να θέλει να μιλήσει».
Το βιβλίο εξετάζει την απασχόληση-πληθυσμό των ΗΠΑ που παρουσιάζει χειρότερα αποτελέσματα στην υγεία το 2021 και το 2022 σε υπερβολικούς θανάτους και αναπηρία σε σύγκριση με τα προηγούμενα έτη.
«Όταν εργάζεσαι, είσαι γενικά πιο υγιής από το συνολικό πληθυσμό των ΗΠΑ», δήλωσε ο Dowd. «Αυτό είναι απολύτως λογικό. Είσαι σε θέση να εμφανιστείς στην εργασία σου. Βρίσκεσαι στην ακμή της εργασιακής σου ηλικίας. Επομένως, η υγεία σας θα πρέπει να είναι καλύτερη.
«Όλα αυτά ανατρέπονται το 2021 και το 2022».
Ο Dowd είναι ιδρυτικός εταίρος της Phinance Technologies, μιας παγκόσμιας εταιρείας εναλλακτικών μακροοικονομικών επενδύσεων. Έχει εργαστεί στις πιστωτικές και μετοχικές αγορές της Wall Street στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του σε εταιρείες όπως η HSBC, η Donaldson Lufkin & Jenrette και η Independence Investments.
Ο Dowd εργάστηκε επίσης στην Blackrock ως διαχειριστής χαρτοφυλακίου. Αργότερα ίδρυσε την OceanSquare Asset Management με δύο πρώην συναδέλφους του στην BlackRock.
«Είμαι επενδυτής. Στη Wall Street, δεν χρειάζεται να πάρουμε μια τέλεια απόφαση για να αγοράσουμε μετοχές. Αν περιμένετε την τέλεια πληροφόρηση, χάνετε την ευκαιρία», δήλωσε ο Dowd.
Αρκετοί ερευνητικοί συνεργάτες συμφώνησαν να αναλύσουν δεδομένα για το βιβλίο του Dowd, ρωτώντας τον: εάν η παραδοχή αποδεικνυόταν λανθασμένη, θα το αναγνώριζε ο ίδιος;
«Καθώς έρχονταν τα δεδομένα, έλεγαν: «Εντ, τα δεδομένα φαίνονται ακόμη χειρότερα απ’ ό,τι νομίζαμε»», δήλωσε ο Dowd.
Ένας άνδρας λαμβάνει το εμβόλιο COVID-19 στο Sydney Road Family Medical Practice, στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, στις 10 Ιανουαρίου 2022. (Jenny Evans/Getty Images)
«Το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι ότι πρόκειται για ένα πρόβλημα εθνικής ασφάλειας. Τουλάχιστον, το ερώτημα είναι: γιατί πέφτουν άνθρωποι νεκροί; Κανείς δεν φαίνεται να θέλει να μιλήσει συλλογικά ως έθνος».
Ο Dowd δήλωσε ότι οι κύριες πηγές του περιλάμβαναν στοιχεία από τον Σύνδεσμο Ασφαλιστών, το Γραφείο Στατιστικής Εργασίας των ΗΠΑ και τα Κέντρα Πρόληψης και Ελέγχου Ασθενειών. Το βιβλίο εξετάζει στοιχεία για την ολική θνησιμότητα από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και οργανισμούς υγείας.
«Αυτά είναι τα δεδομένα. Μετρούσαμε μονάδες και μηδενικά – νεκρούς και μη νεκρούς. Υπερβολικοί θάνατοι σε σχέση με τη βάση αναφοράς», δήλωσε ο Dowd.
«Δείχνουμε μια φρικτή μικτή μετατόπιση από το 2020 στο 2021 και το 2022 -κυρίως ηλικιωμένοι που πεθαίνουν, σε πλέον νεότερους που πεθαίνουν με υπερβολικά ποσοστά θανάτων σχεδόν σε όλους τους τομείς. Αυτή είναι η ιστορία που λένε όλα τα δεδομένα».
Τον Αύγουστο του 2022, ο Σύνδεσμος Ασφαλιστών εξέδωσε έκθεση για το 2021, η οποία έδειχνε μια πρωτοφανή αύξηση 84% στις υπερβάλλουσες ασφαλιστικές αποζημιώσεις κατά το τρίτο τρίμηνο της έρευνας στις ΗΠΑ, δήλωσε ο Dowd.
«Ας χρησιμοποιήσουμε την επαγωγική λογική. Συνέβη ένα γεγονός: όποιος ήταν διστακτικός ως προς το εμβόλιο είχε μια επιλογή – [να χάσει] τη δουλειά του ή να κάνει το εμβόλιο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλοί [νέοι] ανθρώποι να κάνουν πίσω, και δυστυχώς, αυτό είχε ως αποτέλεσμα την εκτίναξη των αποζημιώσεων».
Η παγκόσμια υπερβάλλουσα θνησιμότητα εξακολουθεί να είναι υψηλή, περίπου στο 20 τοις εκατό, δήλωσε ο Dowd.
Κάτοικοι στήνονται στην ουρά για να λάβουν το εμβόλιο COVID-19 στο κοινοτικό νοσοκομείο στις 23 Μαρτίου 2021, στην Γουχάν της επαρχίας Χουμπέι της Κίνας. (Getty Images)
Τον Ιανουάριο του 2022, ο πρόεδρος της ασφαλιστικής εταιρείας One America Scott Davison ανέφερε ότι τα ποσοστά θανάτου μεταξύ των ατόμων ηλικίας 18-64 ετών αυξήθηκαν κατά 40 τοις εκατό τα δύο τελευταία τρίμηνα του 2021 σε σχέση με τα προ της πανδημίας επίπεδα.
Ο Dowd, ο οποίος δεν έχει εμβολιαστεί, δήλωσε ότι φαίνεται να υπάρχει συσχέτιση μεταξύ χωρών με υψηλά ποσοστά εμβολιασμού και αιφνίδιων θανάτων.
«Οι άνθρωποι θα πουν ότι η συσχέτιση δεν σημαίνει αιτιώδης συνάφεια. Αλλά σίγουρα είναι ένα σήμα που δικαιολογεί έρευνα», δήλωσε.
Αναγνωρίζοντας τα τέσσερα στάδια του πένθους – σοκ, άρνηση, θυμός και αποδοχή – ο Dowd δήλωσε ότι έγραψε το «Άγνωστη Αιτία» για να μεταφέρει τους ανθρώπους από την άρνηση για το φαινόμενο του αιφνίδιου θανάτου στον θυμό «το συντομότερο δυνατό για να το σταματήσουμε».
«Αυτή η κατάσταση με τα εμβόλια είναι τόσο άσχημη που θα επηρεάσει την οικονομική κατάσταση για τα επόμενα χρόνια. Δεν περιμένουμε από τους ανθρώπους να μας πουν τι να πιστέψουμε. Ενεργούμε με βάση αυτό που είναι», δήλωσε ο Dowd.
Ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων των ΗΠΑ υποσχέθηκε την Παρασκευή να αναστείλει το σχέδιο της κυβέρνησης Μπάιντεν να πουλήσει μαχητικά αεροσκάφη στην Τουρκία, εκτός εάν η Άγκυρα βελτιώσει το μητρώο της για τα ανθρώπινα δικαιώματα και σταματήσει να απειλεί άλλους συμμάχους στο ΝΑΤΟ.
«Όπως έχω καταστήσει επανειλημμένα σαφές, αντιτίθεμαι σθεναρά στην προτεινόμενη από την κυβέρνηση Μπάιντεν πώληση νέων αεροσκαφών F-16 στην Τουρκία», ανέφερε σε δήλωσή του ο γερουσιαστής Μπομπ Μενέντεζ (D-N.J.). Έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από τότε που η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, ζήτησε τον Οκτώβριο του 2021 να αγοράσει 40 μαχητικά F-16 αμερικανικής κατασκευής και σχεδόν 80 κιτ εκσυγχρονισμού για τα υπάρχοντα πολεμικά της αεροσκάφη. Οι τεχνικές συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών ολοκληρώθηκαν πρόσφατα.
Η πώληση αμερικανικών όπλων στη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ Τουρκία έγινε αμφιλεγόμενη μετά την απόκτηση από την Άγκυρα ρωσικής κατασκευής αμυντικών πυραυλικών συστημάτων, προκαλώντας κυρώσεις από τις ΗΠΑ, καθώς και την απομάκρυνση της Τουρκίας από το πρόγραμμα των μαχητικών αεροσκαφών F-35.
Η Wall Street Journal ανέφερε για πρώτη φορά την Παρασκευή ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν εξετάζει το ενδεχόμενο μεταφοράς των F-16, αξίας 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, και βρίσκεται εδώ και μήνες σε επαφή με το Κογκρέσο σε ανεπίσημη βάση για να κερδίσει την έγκρισή του, αλλά χωρίς επιτυχία. Η είδηση επιβεβαιώθηκε αργότερα και από άλλα μέσα ενημέρωσης.
«[Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν] συνεχίζει να υπονομεύει το διεθνές δίκαιο, να αγνοεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους δημοκρατικούς κανόνες και να επιδίδεται σε ανησυχητική και αποσταθεροποιητική συμπεριφορά στην Τουρκία και εναντίον γειτονικών συμμάχων του ΝΑΤΟ», δήλωσε την Παρασκευή ο Μενέντεζ, ο οποίος εδώ και καιρό αντιτίθεται στην αποστολή πολεμικών αεροσκαφών στην Άγκυρα.
Ένας ελεγκτής εδάφους χαιρετά ένα μαχητικό αεροσκάφος F-16 στην αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία στις 7 Μαρτίου 2003. (Chris Hondros/Getty Images)
Ο πρόεδρος των Δημοκρατικών δεσμεύτηκε να σταθεί κατά της συμφωνίας «μέχρι ο Ερντογάν να σταματήσει τις απειλές του, να βελτιώσει το ιστορικό του για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο εσωτερικό -συμπεριλαμβανομένης της απελευθέρωσης δημοσιογράφων και της πολιτικής αντιπολίτευσης- και να αρχίσει να ενεργεί όπως θα έπρεπε να ενεργεί ένας έμπιστος σύμμαχος».
Επιπλέον, χαιρέτισε την είδηση της πώλησης νέων μαχητικών αεροσκαφών F-35 στην Ελλάδα, αναφερόμενος στην Αθήνα ως «έμπιστο σύμμαχο του ΝΑΤΟ» και λέγοντας ότι η πώληση «ενισχύει τις ικανότητες των δύο εθνών μας να υπερασπιστούν κοινές αρχές, συμπεριλαμβανομένης της συλλογικής μας άμυνας, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου».
Καταλαμβάνοντας την 149η θέση μεταξύ 180 χωρών, σύμφωνα με τον παγκόσμιο δείκτη ελευθερίας του Τύπου των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα για το 2022, η Τουρκία ψήφισε τον περασμένο Οκτώβριο ένα εξαιρετικά αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την επιβολή της λογοκρισίας και την καταστολή της ελευθερίας του λόγου με τη φυλάκιση δημοσιογράφων. Μια έκθεση του Δεκεμβρίου από την Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων δείχνει ότι η Τουρκία, μαζί με το Ιράν, την Κίνα, τη Βιρμανία και τη Λευκορωσία, βρέθηκε ως ένας από τους κορυφαίους διώκτες κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους.
Αν και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε τον περασμένο Μάρτιο ότι οι «κατάλληλοι» αμυντικοί εμπορικοί δεσμοί των ΗΠΑ με την Τουρκία θα εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των ΗΠΑ, το Κογκρέσο είναι απίθανο να εγκρίνει την υπό εξέταση πώληση όσο η Τουρκία αρνείται να προχωρήσει στην επικύρωση της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.
Οι δύο χώρες τερμάτισαν δεκαετίες ουδετερότητας τον περασμένο Μάιο και ζήτησαν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ ως απάντηση στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά η Τουρκία εξέφρασε αντιρρήσεις και κατηγόρησε τις χώρες ότι φιλοξενούν μαχητές, μεταξύ άλλων από το εκτός νόμου Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν, και απαίτησε να ληφθούν μέτρα.
Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν απευθύνεται σε βουλευτές του κυβερνώντος κόμματός του ΑΚΡ κατά τη διάρκεια συνεδρίασης στο τουρκικό κοινοβούλιο στην Άγκυρα, Τουρκία, στις 2 Νοεμβρίου 2022. (Murat Cetinmuhurdar/PPO/Handout μέσω Reuters)
Σε συνέντευξη Τύπου το Σάββατο, ο Ιμπραήμ Καλίν, εκπρόσωπος του Τούρκου προέδρου και επικεφαλής σύμβουλός του σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, δήλωσε ότι οι απαιτήσεις της Ουάσινγκτον σχετικά με την προμήθεια των μαχητικών αεροσκαφών είναι «ατελείωτες».
«Εάν συνεχίζουν να πιέζουν την Τουρκία προς άλλες κατευθύνσεις με κυρώσεις για τα F-16 [και] F-35 και στη συνέχεια η Τουρκία αντιδρά, κατηγορούν ξανά την Τουρκία, τότε αυτό δεν είναι δίκαιο παιχνίδι», δήλωσε ο Καλίν. «Φαίνεται ότι ο κατάλογος των απαιτήσεών τους είναι ένας ατελείωτος. Πάντα υπάρχει κάτι».
Εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ απέρριψε το αίτημα του Reuters για σχολιασμό, λέγοντας ότι το υπουργείο δεν επιβεβαιώνει ούτε σχολιάζει προτεινόμενες πωλήσεις ή μεταφορές όπλων έως ότου η κυβέρνηση ζητήσει επίσημα την έγκριση από το Κογκρέσο.
Σύμφωνα με την αμερικανική νομοθεσία, το Κογκρέσο μπορεί να μπλοκάρει μια πώληση με την έκδοση ψηφίσματος αποδοκιμασίας μετά την επίσημη κοινοποίηση μιας πώλησης, αλλά είναι απίθανο να το πράξει αν ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν αποφασίσει να προχωρήσει παρά τις αντιρρήσεις των νομοθετών. Αν και το Κογκρέσο έχει περάσει τέτοια ψηφίσματα στο παρελθόν, ποτέ δεν συγκέντρωσε τις πλειοψηφίες των δύο τρίτων που απαιτούνται και στα δύο σώματα για να ξεπεραστεί ένα προεδρικό βέτο.
Οι οικογένειες που ζούσαν στη Γαλλία την εποχή του Ναπολέοντα έφτιαχναν γερά και ανθεκτικά σπιτικά στη χώρα τους. Δεν ήταν τόσο τα τούβλα και η λάσπη, αλλά κυρίως η αγάπη και η φροντίδα που τους χάριζαν αυτές τις ιδιότητες. Τα σκίτσα του Ζαν Ωγκίστ Ντομινίκ Ενγκρ [Jean August Dominique Ingres, 1780-1867] ξεχειλίζουν από τα όμορφα αισθήματα που έδεναν τις μεσοαστικές οικογένειες που ευημερούσαν τότε.
Γονείς και παιδιά
Οι εκφράσεις που έχει αποτυπώσει ο Ενγκρ σε πολλά από τα σκίτσα του μαρτυρούν το δυνατό δεσμό των γονέων με τα παιδιά. Πριν ξεκινήσει να σχεδιάζει, ο ζωγράφος παρατηρούσε προσεκτικά τα πρόσωπα κάθε μοντέλου. Είχε πει κάποτε: «Για να κάνει κανείς ένα πραγματικά επιτυχημένο πορτραίτο, πρέπει να αφήσει το θέμα του να τον εμποτίσει, να στοχαστεί σε αυτό και να το παρατηρήσει για ώρα πολύ, προσεκτικά, από όλες τις πλευρές. Ίσως χρειαστεί να αφιερώσει ακόμα και ολόκληρη την πρώτη συνάντηση σε αυτήν τη διαδικασία».
Στο σκίτσο του «Σαρλ Χαγιάρ και της κόρης του Μαργαρίτας» βλέπουμε το προστατευτικό αγκάλιασμα του πατέρα και τη γεμάτη εμπιστοσύνη ανταπόκριση του παιδιού, που τον κρατά κι αυτή σφιχτά. Το ημίψηλο καπέλο, που έχει τοποθετηθεί επί τούτου στην καρέκλα, μας δίνει την εντύπωση ότι ο πατέρας μόλις γύρισε στο σπίτι ή ότι ετοιμάζεται να φύγει, υπόθεση που ενισχύεται από το παλτό που ακόμα φοράει. Η κόρη του είτε τον ξεπροβοδίζει είτε τον καλωσορίζει. Η πόζα μοιάζει αυθόρμητη και αυθεντική.
Ζαν Ωγκίστ Ντομινίκ Ενγκρ, «Ο Σαρλ Χαγιάρ και η κόρη του Μαργαρίτα», 1815. Γραφίτης σε χαρτί, 30,8 x 22,8 εκ. Βρετανικό Μουσείο. (Public Domain)
Μια νεαρή οικογένεια
Στο σκίτσο του Ενγκρ για την οικογένεια του Αλεξάντρ Λετιέρ, ο Αλεξάντρ με τη γυναίκα του και τη νεογέννητη κόρη τους ποζάρουν σε μια χαλαρή στάση. Για περισσότερη αμεσότητα, ο πατέρας πάλι φορά το παλτό του, σαν να πήγε να καθίσει με τη γυναίκα και το παιδί του μόλις μπήκε στο σπίτι. Στην ευγενική και καλοσυνάτη του έκφραση διαβάζουμε την αγάπη που τρέφει για την οικογένειά του, ενώ η σύζυγός του δείχνει ευχαριστημένη από τη φροντίδα που απολαμβάνει. Η σύνθεση είναι εξαιρετική, παρά το ότι πρόκειται για ένα απλό σκίτσο. Το μωρό, στη χαρά του οποίου ανακλάται η ευτυχία που κυριαρχεί στο σπιτικό τους, κάθεται στην αγκαλιά της μητέρας του, ενώ ο πατέρας στέκεται δίπλα τους προστατευτικά. Τα πρόσωπα είναι λίγο πιο τονισμένα, για να προσελκύουν την προσοχή.
Ζαν Ωγκίστ Ντομινίκ Ενγκρ, «Η οικογένεια Λετιέρ», 1815. Γραφίτης σε χαρτί από ύφασμα, 27,5 x 21,8 εκ. Ταμείο Ήβανς Μαρία Αντουανέττα. Μουσείο Καλών Τεχνών Βοστώνης. (Public Domain)
Το μωρό των Λετιέρ μοιάζει ολοζώντανο, να στριφογυρίζει όπως όλα τα μωρά στην ηλικία του. Αυτό σημαίνει ότι το σκιτσάρισμά του έγινε πολύ γρήγορα και ταυτόχρονα πολύ επιτυχημένα, συλλαμβάνοντας τα χαρακτηριστικά του και τις μωρουδίστικες αναλογίες του σωστά.
Ο κριτικός τέχνης του New York Review of Books Σάνφορντ Σβαρτς παρατηρεί ότι τα μοντέλα του Ενγκρ μοιάζουν έτοιμα να ξεπηδήσουν από το χαρτί: «Ο Ενγκρ κάνει τα μοντέλα του πολύ πιο απτά με τη φυσική έννοια και περισσότερο παρόντα με την ψυχολογική, απ’ όσο συνηθιζόταν στα πιο παραδοσιακά πορτραίτα».
Στο ίδιο άρθρο, ο ιστορικός Στήβεν Λόνγκστρητ επιβεβαιώνει την παρατήρηση του Σβαρτς: «Οι άνθρωποι είναι αληθινοί. Αναπνέουν και φαίνονται να υπάρχουν πραγματικά στη γη…»
Πράγματι, ο Ενγκρ είχε τον τρόπο του να συλλαμβάνει επί τόπου την ουσία της προσωπικότητας του κάθε μοντέλου με ακρίβεια, η οποία οφειλόταν στην πολύ σχολαστική παρατήρηση. «Καταγράφει ακόμα και την επίγνωσή τους για το ποζάρισμα», παρατηρεί η Αγνή Μόνγκαν, διευθύντρια του Μουσείου Τέχνης Φογκ του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ.
Μια σύνθετη σύνθεση
Ζαν Ωγκίστ Ντομινίκ Ενγκρ, «Η οικογένεια Γκατώ», 1850. Μολύβι πάνω από λιθογραφικές εκτυπώσεις, 44,2 x 60,9 εκ. Το τελικό σχέδιο προήλθε από πολλά χαρτιά που κόπηκαν και τοποθετήθηκαν μαζί για την τελική σύνθεση. (Public Domain)
Το πιο φιλόδοξο οικογενειακό πορτραίτο του Ενγκρ είναι η οικογένεια του καλού του φίλου Εντουάρ Γκατώ, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1850. Το πορτραίτο αναπαριστά μια φανταστική οικογενειακή συνάθροιση, όπου το κάθε μοντέλο βρίσκεται σε διαφορετική ηλικία από αυτήν που είχε πραγματικά την περίοδο που δημιουργήθηκε το έργο. Κάποιοι δεν ήταν καν εν ζωή: ο πατέρας του Γκατώ, ο χαράκτης και σχεδιαστής μεταλλίων Νικολά-Μαρί, είχε πεθάνει 18 χρόνια πριν, ενώ η μητέρα του Λουίζ-Ροζαλί είχε πεθάνει 3 χρόνια πριν. Ο ίδιος ο Γκατώ, που απεικονίζεται νεαρός, ήταν περίπου 62 ετών όταν ο Ενγκρ συνέθετε το πορτραίτο.
Για τα σχέδια, ο ζωγράφος χρησιμοποίησε τρεις ανεξάρτητες λιθογραφίες των γονιών του Γκατώ και του ιδίου, τις οποίες είχε φιλοτεχνήσει ο Κλωντ Μαρί Φρανσουά Ντιέν πάνω σε παλιά σχέδια του Ενγκρ. Τα χαρακτικά είχαν καταστραφεί κατά τη διάρκεια της Παρισινής Κομμούνας το 1871. Ο Ενγκρ έκοψε τις φιγούρες από τα χαρακτικά και τις τοποθέτησε σε ένα μεγαλύτερο χαρτί μαζί. Συμπλήρωσε το φόντο με μολύβι και πρόσθεσε τη μορφή της μεγαλύτερης εγγονής του Γκατώ Παμελά ντε Γκαρντάν και στο βάθος αριστερά την εξαδέλφη του Γκατώ Κα Ανφριέ. Επίσης ξαναπέρασε με μολύβι το κάτω μέρος της φιγούρας του Γκατώ.
Μια ανάμεικτη αλλά ενωμένη οικογένεια
Οι οικογένειες συνήθως εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου. Νέα παιδιά γεννιούνται, καινούρια πρόσωπα προστίθενται με διάφορες αφορμές, όπως ο γάμος. Την εποχή του Ενγκρ, ακόμα κι η μεγάλη και δυνατή οικογένεια του Ναπολέοντα αντιμετώπιζε προκλήσεις. Ο Ναπολέων είχε τέσσερεις αδελφούς, στους οποίους είχε απονείμει τίτλους και αξιώματα στην Αυτοκρατορία. Το πορτραίτο της οικογένειας του Λουκιανού Βοναπάρτη παρουσιάζει το ναπολεόντειο ιδανικό μιας ενωμένης οικογένειας. Ο Λουκιανός, ο μικρότερος αδελφός, είχε παντρευτεί για δεύτερη φορά και η νέα του σύζυγος, η Αλεξαντρίν, θέλησε ένα οικογενειακό πορτραίτο από τον Ενγκρ. Αυτός δημιούργησε μια σύνθεση όλο ζωντάνια, όπου η μουσική παίζει εξέχοντα ρόλο.
Η Αλεξαντρίν κάθεται στο κέντρο περιτριγυρισμένη από τα παιδιά της: ο Σαρλ την αγκαλιάζει ακουμπισμένος στην καρέκλα της, ο μικρός Λουί-Λυσιέν στέκεται μπροστά στα γόνατά της και ο Πωλ-Μαρί κάθεται στο πάτωμα μπροστά-μπροστά.
Η Άννα Ζουμπερτόν, κόρη της Αλεξαντρίν από τον πρώτο της γάμο, βρίσκεται στην αριστερή άκρη της σύνθεσης κρατώντας μια λύρα. Μια από τις κόρες του Λουκιανού από τον δικό του πρώτο γάμο παίζει σπινέτο και μια άλλη, η Χριστίνα Αιγυπτία, κάθεται σε ένα σκαμπώ με ένα καλάθι λουλούδια στην ποδιά της. Οι άλλες δυο κόρες του Λουκιανού, η Τζοβάνα και η Λετίτσια, στέκονται λίγο πιο πίσω.
Ζαν Ωγκίστ Ντομινίκ Ενγκρ, «Η οικογένεια του Λουκιανού Βοναπάρτη», 1815. Γραφίτης σε λευκό χαρτί από ύφασμα, 41,2 x 53 εκ. Μουσείο Τέχνης Φογκ, Μασαχουσέτη, ΗΠΑ. (Public Domain)
Σε αυτή τη σύνθεση, τα μουσικά όργανα αποτελούν μέρος οργανικό μέρος του πορτραίτου. Ο ίδιος ο Ενγκρ έπαιζε βιολί και η μουσική είχε γι’ αυτόν ιδιαίτερη σημασία.
Η τεχνική ενός δασκάλου
Στα παραπάνω σκίτσα είναι ολοφάνερες και η επιδεξιότητα του καλλιτέχνη και η μεγάλη εμπειρία και αυτοπεποίθησή του. Ο Φρανκ Ράιτ, ζωγράφος και καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Τζωρτζ Ουάσιγκτον, δηλώνει ότι «ο Ενγκρ ήταν μεγάλος μάστορας. Επίσης, είχε μεγάλη σιγουριά για τις σχεδιαστικές του ικανότητες. Κάθε γραμμή που τραβούσε ήταν σχεδιασμένη με απόλυτη βεβαιότητα. Πώς είχε τέτοια αυτοπεποίθηση; Το πώς ίσως δεν μπορούμε να το μεταδώσουμε – αλλά μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε.»
Η ζωή και η τέχνη ήταν συνυφασμένες στην περίπτωση του Ενγκρ. Όπως είχε πει κάποτε, «μεγάλωσε με κόκκινη κιμωλία». Τα σχεδιαστικά του εργαλεία ήταν πάντα έτοιμα για χρήση. «Πάντα χρησιμοποιούσε μυτερή μύτη και μερικές φορές μύτη σε σχήμα σμίλης, κάτι που του επέτρεπε να ποικίλει το πάχος της γραμμής του περνώντας από τη λεπτή στη φαρδιά», γράφει ο ιστορικός τέχνης Αβιγκντόρ Αρίκχα σε κατάλογο πρόσφατης έκθεσης.
Δάσκαλος του Ενγκρ ήταν τα σχέδια του πατέρα του και τα έργα των μεγάλων ζωγράφων, τα οποία ο Ενγκρ αντέγραφε. Σημαντική επιρροή πάνω του είχαν τα σχέδια του Ραφαήλ, όπως και άλλοι φημισμένοι καλλιτέχνες της Αναγέννησης. Ο Ενγκρ μαθήτευσε στο εργαστήριο του Ζακ Λουί Νταβίντ.
Έχοντας κάνει περισσότερα από 4.000 σχέδια, η γραμμή του απέκτησε μοναδική σχεδιαστική τελειότητα. Σήμερα, στις σχολές Καλών Τεχνών διδάσκονται δυο τεχνικές σχεδίου: η ανοικτή και η κλειστή φόρμα. Στην ανοικτή φόρμα, η μορφή είναι ανοικτή στο περιβάλλον και όχι κλεισμένη σε περίγραμμα.
Ο Ενγκρ τελειοποίησε την κλειστή φόρμα και οι φιγούρες του ήταν ορισμένες από γραμμές μεγάλης μαεστρίας. «Με τη γραμμή του από γραφίτη η οποία συνεχώς παραλλάσσει και προσαρμόζεται – πότε λεπτή, πότε παχιά, πότε ανάλαφρη και πότε βαριά – τα περιγράμματά του παρουσιάζουν ένα απίστευτο εύρος διαβαθμίσεων. Οι μορφές του περιγράφονται τόσο από τις συνεχείς ρυθμίσεις όσο και από τις κατευθύνσεις των γραμμών», λέει η Μόνγκαν.
«Τα σκίτσα του ξεχωρίζουν για την προσεκτική μορφοποίηση των μοντέλων, την αριστοτεχνικότητα των γραμμών και τη διακριτική φωτοσκίαση. Είναι άφθαστος στη σχεδίαση περιγραμμάτων», λέει ο ζωγράφος και καθηγητής ζωγραφικής Φίλιπ Γουέιντ.
Διδάσκοντας αρμονία
Το 1801, κέρδισε το περιώνυμο γαλλικό καλλιτεχνικό βραβείο Prix de Rome, χάρη στο οποίο βρέθηκε στη Ρώμη, όπου αργότερα διορίστηκε διευθυντής του τοπικού παραρτήματος της Γαλλικής Ακαδημίας. Στη Ρώμη συνέχισε την παράδοση της διδασκαλίας των νεοτέρων. «Ξεκινούσε δίνοντας στους μαθητές του μια στέρεη βάση στο σχέδιο, πάνω στις αρχές της Αναγέννησης. Από εκεί οι νέοι μπορούσαν να εξελιχθούν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση», αναφέρει η ιστοσελίδα ‘The History of Art’ (‘Ιστορία της Τέχνης’).
Λέγεται ότι ο Ενγκρ συνήθιζε να διδάσκει χρησιμοποιώντας μεταφορές από τη μουσική: «Αν μπορούσα να σας κάνω μουσικούς, θα είχατε μεγάλο όφελος ως ζωγράφοι. Τα πάντα στη φύση είναι αρμονικά. Το λίγο λιγότερο και το λίγο περισσότερο διαταράσσουν την κλίμακα και ‘φαλτσάρουν’. Το τραγούδι του μολυβιού ή του πινέλου πρέπει να είναι τόσο αληθινό όσο και το τραγούδι της φωνής. Η ορθότητα των μορφών αντιστοιχεί στην ορθότητα των ήχων.»
Η τέχνη του Ενγκρ ήταν αφιερωμένη στην αρμονία. Στα οικογενειακά του πορτραίτα αυτό είναι έκδηλο. Όσα πρόσωπα κι αν περιελάμβανε ένα πορτραίτο, όπου το κάθε ένα είχε τη δική του δραστηριότητα, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι συνυπήρχαν αρμονικά, τόσο στην πραγματικότητα όσο και μέσα στη σύνθεση. Η φροντίδα για τα παιδιά και τον/τη σύζυγο είναι επίσης εμφανής σε πολλά. Η αρμονία δυναμώνει τις οικογένειες κάθε εποχής. Αυτά τα ζωντανά και διεισδυτικά πορτραίτα του Ενγκρ αναγνωρίζονται πλέον ως το σπουδαιότερο κληροδότημά του.
