Μια πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι το κάπνισμα μαριχουάνας μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη στους πνεύμονες από ό,τι το κάπνισμα καπνού.
Η καναδική μελέτη δημοσιεύθηκε στα μέσα Νοεμβρίου στο επιστημονικό περιοδικό Radiology.
Η έρευνα εξέτασε τις εξετάσεις αξονικής τομογραφίας που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ Οκτωβρίου 2005 και Ιουλίου 2020 στο νοσοκομείο The Ottawa Hospital και στα συνεργαζόμενα με αυτό νοσοκομεία, προκειμένου να διερευνηθούν οι επιπτώσεις του καπνίσματος μαριχουάνας στους πνεύμονες.
Οι ερευνητές ομαδοποίησαν τις εξετάσεις αξονικής τομογραφίας θώρακος σύμφωνα με τους καπνιστές μαριχουάνας, τους καπνιστές που καπνίζουν μόνο καπνό και τους μη καπνιστές.
Η «μελέτη υποδηλώνει ότι μπορεί να παρατηρηθούν διακριτά ακτινολογικά ευρήματα στους πνεύμονες στους καπνιστές μαριχουάνας, συμπεριλαμβανομένων υψηλότερων ποσοστών παρασιπτικού εμφυσήματος και φλεγμονωδών αλλαγών των αεραγωγών … σε σύγκριση με τους μη καπνιστές ασθενείς ελέγχου και εκείνους που καπνίζουν μόνο καπνό», ανέφεραν οι συγγραφείς.
Υψηλότερα ποσοστά εμφυσήματος
Η μελέτη διαπίστωσε υψηλότερα ποσοστά εμφυσήματος μεταξύ των καπνιστών μαριχουάνας (42 από τους 56, 75%) σε σχέση με τους μη καπνιστές (τρεις από τους 57, 5%). Το εμφύσημα είναι μια σοβαρή ασθένεια των πνευμόνων, που προκαλείται στις περισσότερες περιπτώσεις από βλάβες του καπνίσματος που οδηγούν σε δύσπνοια.
Το εμφύσημα βρέθηκε να είναι πιο συχνό μεταξύ των καπνιστών μαριχουάνας (28 στους 30, 93 τοις εκατό) που ήταν 50 ετών και άνω σε σχέση με τους καπνιστές μόνο καπνού (22 στους 33, 67 τοις εκατό ) στις ομάδες που αντιστοιχούσαν ηλικιακά. Οι καπνιστές καπνού ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία, οπότε οι ερευνητές δημιούργησαν υποομάδες που αντιστοιχούσαν στην ηλικία.
Οι ερευνητές συμπεριέλαβαν τους καπνιστές καπνού 50 ετών και άνω που κάπνιζαν ένα πακέτο την ημέρα για τουλάχιστον 25 χρόνια. Για τους καπνιστές μαριχουάνας η μέση ποσότητα που κάπνιζαν ήταν 0,065 ουγγιές (1,85 γραμμάρια) την ημέρα. Ωστόσο, λιγότεροι από τους μισούς αυτής της ομάδας προσδιόρισαν την ποσότητα που χρησιμοποιούσαν.
Ένας υποτύπος του εμφυσήματος, το λεγόμενο παρασιτικό εμφύσημα, το οποίο επηρεάζει τα εξωτερικά τμήματα του πνεύμονα, βρέθηκε να είναι πιο συχνός μεταξύ των καπνιστών μαριχουάνας από ό,τι στους καπνιστές που καπνίζουν μόνο καπνό, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, αναφέρει η μελέτη.
Υψηλότερα ποσοστά φλεγμονής των αεραγωγών
Οι δείκτες φλεγμονής των αεραγωγών βρέθηκαν υψηλότεροι στην ομάδα των καπνιστών μαριχουάνας σε σχέση με τους μη καπνιστές και τους καπνιστές μόνο καπνού.
Για τους καπνιστές μαριχουάνας σε σύγκριση με τους μη καπνιστές τα ποσοστά φλεγμονής των αεραγωγών ήταν: πάχυνση των βρόγχων (64% έναντι 11%), βρογχεκτασίες (23% έναντι 4%) και βλεννογονική ενσφήνωση (46% έναντι 2%).
Η βρογχεκτασία είναι μια κατάσταση κατά την οποία οι αεραγωγοί των πνευμόνων διευρύνονται, οδηγώντας σε συσσώρευση βλέννας που μπορεί να καταστήσει τους πνεύμονες ευάλωτους σε λοιμώξεις.
Η βλεννώδης ενσφήνωση είναι μια κατάσταση όπου οι αεραγωγοί γεμίζουν με βλέννα.
Για τους καπνιστές μαριχουάνας σε σύγκριση με τους καπνιστές καπνού, τα ποσοστά φλεγμονής των αεραγωγών ήταν: πάχυνση των βρόγχων (64% έναντι 42%), βρογχεκτασίες (23% έναντι 6%) και βλεννώδης ενσφήνωση (46% έναντι 15%).
Η ανάλυση των υποομάδων που αντιστοιχούσαν στην ηλικία έδειξε μια ακόμη πιο σημαντική διαφορά μεταξύ των ποσοστών βρογχικής πάχυνσης (83 τοις εκατό έναντι 42 τοις εκατό), βρογχεκτασίας (33 τοις εκατό έναντι έξι τοις εκατό) και βλεννώδους εμπλοκής (67 τοις εκατό έναντι 15 τοις εκατό) στους καπνιστές μαριχουάνας σε σύγκριση με τους καπνιστές καπνού.
Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης παραμέτρους που δεν σχετίζονται με τους πνεύμονες, μία από τις οποίες ήταν η γυναικομαστία, μια κατάσταση που προκαλεί διογκωμένο ιστό του μαστού σε αγόρια και άνδρες.
Διαπίστωσαν ότι ήταν σημαντικά πιο συχνή στους καπνιστές μαριχουάνας (13 στους 34, 38 τοις εκατό) από ό,τι στους μη καπνιστές (πέντε στους 32, 16 τοις εκατό).
Οι ερευνητές σημείωσαν ότι το μικρό μέγεθος του δείγματος της μελέτης περιόρισε τη δυνατότητά τους να εξάγουν ισχυρά συμπεράσματα.
Σημείωσαν επίσης ότι οι περισσότεροι από τους καπνιστές μαριχουάνας κάπνιζαν επίσης καπνό (50 από τους 56) και δήλωσαν ότι οι άλλες συνθήκες υγείας των συμμετεχόντων δεν είχαν ληφθεί υπόψη.
Η μελέτη έρχεται καθώς όλο και περισσότερες πολιτείες της Αμερικής νομιμοποιούν το ναρκωτικό.
«Υπάρχει μια δημόσια αντίληψη ότι η μαριχουάνα είναι ασφαλέστερη από τον καπνό και αυτή η μελέτη εγείρει ανησυχίες ότι αυτό μπορεί να μην είναι αλήθεια», δήλωσε η συγγραφέας της μελέτης Τζιζέλ Ρεβά (Giselle Revah), επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα ακτινολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οτάβα στο Οντάριο, σύμφωνα με το CNN.
Η μαμά Λίντια Λέρμα από το Κολοράντο αισθάνεται πληγωμένη όταν ακούει τον μοντέρνο νέο όρο «άτομο που έλκεται από ανήλικα». Και μόνο που σκέφτεται τη ζημιά που προκάλεσε ένας παιδόφιλος στο γιο της, ο οποίος ήταν έξι ετών τότε, της προκαλεί πόνο.
Η δημιουργία ενός ευγενικά ηχηρού όρου για κάποιον που έλκεται σεξουαλικά από παιδιά την εξοργίζει.
Οποιαδήποτε ώθηση για την κανονικοποίηση της παιδοφιλίας ή τον ορισμό της ως άλλου σεξουαλικού προσανατολισμού που πρέπει να γίνεται ανεκτός είναι «ασυνείδητη», δήλωσε η Λέρμα στην Epoch Times.
«Αυτό είναι ένα μάτσο [βρισιά]!», είπε για τους ακαδημαϊκούς που πιέζουν για την αποδοχή της παιδοφιλίας.
«Θα αντιμετωπίσουν τη μεγαλύτερη αντίσταση που έχουν δει ποτέ. Η κοινωνία δεν πρόκειται να το αφήσει να συμβεί αυτό».
Αλλά στους ακαδημαϊκούς κύκλους, ορισμένοι έχουν αρχίσει να υποστηρίζουν ότι η παιδοφιλία θα πρέπει να θεωρείται απλώς ένας ακόμη σεξουαλικός προσανατολισμός και όχι ψυχική διαταραχή.
Και ένας θεραπευτής που θεραπεύει παιδόφιλους δήλωσε στην Epoch Times ότι πιστεύει ότι η παιδοφιλία βαδίζει προς την κανονικοποίησή της.
Το 2018, η φοιτήτρια Ιατρικής Μίριαμ Χάινε (Mirjam Heine), η οποία δήλωσε ότι είχε υπόβαθρο στην ψυχολογία, έκανε μια παρουσίαση με τίτλο «Pedophilia is a Natural Sexual Orientation» (Η παιδοφιλία είναι ένας φυσικός σεξουαλικός προσανατολισμός) κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης TEDx στο Πανεπιστήμιο του Würtzberg στη Γερμανία. Ένας οδηγός προγράμματος του TEDx δήλωσε ότι καθοδηγήθηκε κυρίως από τις εργασίες του καθηγητή Δρ Κλάους Μίχαελ Μπέιερ (Prof. Dr. Klaus Michael Beier), επικεφαλής του Ινστιτούτου Σεξολογίας και Σεξουαλικής Ιατρικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Βερολίνου, και του δικτύου πρόληψης «Kein Täter Werden» (Μην γίνεις θύτης).
Στις παρατηρήσεις της, η Χάινεδήλωσε ότι η παιδοφιλία είναι ένας «αμετάβλητος σεξουαλικός προσανατολισμός», όπως ακριβώς και η ετεροφυλοφιλία.
«Κανείς δεν επιλέγει να είναι παιδόφιλος, κανείς δεν μπορεί να πάψει να είναι», υποστήριξε η Χάινε κατά τη διάρκεια της ομιλίας της. «Η διαφορά μεταξύ της παιδοφιλίας και των άλλων σεξουαλικών προσανατολισμών είναι ότι το να ζει κανείς αυτόν τον σεξουαλικό προσανατολισμό θα καταλήξει σε καταστροφή».
Οι περισσότερες χώρες στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, απαγορεύουν στους ενήλικες να έχουν σεξουαλική επαφή ή συνουσία με παιδιά στις περισσότερες περιπτώσεις.
Ο όρος «άτομο που έλκεται από ανήλικα» απασχόλησε τα πρωτοσέλιδα μετά τη χρήση του από την καθηγήτρια Άλιν Γουόκερ (Prof. Allyn Walker) κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης για τους παιδόφιλους τον Νοέμβριο του 2021. Η Γουόκερ, μια γυναίκα που έκανε επέμβαση αλλαγής φύλου για να ζει ως άνδρας, συζητούσε για το βιβλίο της: «A Long Dark Shadow: Minor-Attracted People and Their Pursuit of Dignity» (Μια μακριά σκοτεινή σκιά: Άτομα που έλκονται από ανήλικα και η επιδίωξη της αξιοπρέπειας).
Στη συνέντευξη με το Ίδρυμα Prostasia Foundation -μια οργάνωση του Σαν Φρανσίσκο που επικεντρώνεται στη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών- η Γουόκερ δήλωσε ότι είναι λιγότερο στιγματιστικό να χρησιμοποιείται ο όρος «minor-attracted person» (άτομο που έλκεται από ανήλικα) από τον όρο «pedophile» (παιδόφιλος) όταν αναφέρεται σε ανθρώπους «που δεν κάνουν πράξη τις ορμές τους να κάνουν σεξ με παιδιά».
Η συνέντευξη προκάλεσε σφοδρή κριτική. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, η Γουόκερ παραιτήθηκε από τη θέση της βοηθού καθηγήτριας κοινωνιολογίας και ποινικής δικαιοσύνης στο Πανεπιστήμιο Old Dominion της Βιρτζίνια.
Μετά την παραίτησή της, η Γουόκερ δήλωσε σε μια έτοιμη δήλωση ότι η έρευνά της «διαστρεβλώθηκε» από ορισμένα μέσα ενημέρωσης. Η Γουόκερ κατηγόρησε τη δημόσια κατακραυγή στη μισαλλοδοξία για την ταυτότητά της ως τρανσέξουαλ και δήλωσε ότι η έρευνα είχε ως στόχο την πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών.
Αργότερα, το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins προσέλαβε τη Γουόκερ για να εργαστεί στο Κέντρο Moore για την πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στη Βαλτιμόρη. Η ίδια δεν απάντησε αμέσως σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της Epoch Times μέσω του Κέντρου Moore ζητώντας σχόλιο.
Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια Cardi B προβάλλεται ως το πρόσωπο του οίκου μόδας Balenciaga σε διαφημιστική πινακίδα σε τοίχο του μουσείου του Λούβρου στο Παρίσι, την 1η Σεπτεμβρίου 2020. (Stephane De Sakutin/Getty Images)
Δύο πρώην συνάδελφοι στο Old Dominion υπερασπίστηκαν την Γουόκερ στο περιοδικό της Αμερικανικής Εταιρείας Εγκληματολογίας (American Society of Criminology).
«Ο φίλος και συνάδελφός μας, ο Δρ Άλιν Γουόκερ, έπεσε θύμα μιας επίθεσης τρολαρίσματος στην έρευνά του και στο πρόσωπό του που είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια της θέσης του στο Πανεπιστήμιο Old Dominion (ODU)», έγραψαν οι Ρουθ Τριπλέτ και Μόνα Ντάνερ.
Οι επιθέσεις, έγραψαν, «επικεντρώνονταν γύρω από την παραπληροφόρηση και τις συνδέσεις με την ταυτότητα της Δρ Γουόκερ ως μη δυαδική, τρανσέξουαλ και Εβραία».
Αυξανόμενη πολιτισμική αποδοχή
Ο οίκος μόδας Balenciaga αντιμετώπισε πρόσφατα αντιδράσεις μετά τη διεξαγωγή διαφημιστικής καμπάνιας που απεικόνιζε μικρά κορίτσια να κρατούν ένα αρκουδάκι που φορούσε σαδομαζοχιστικό εξοπλισμό. Μια διαφήμιση δείχνει σελίδες από μια δικαστική απόφαση για παιδική πορνογραφία. Η Balenciaga ζήτησε αργότερα συγγνώμη για τη διαφήμιση.
Ένας τίτλος του Νοεμβρίου από μια κριτική θεάτρου της Washington Post γράφει: «Το «Downstate» είναι ένα έργο για τους παιδόφιλους. Είναι επίσης πανέξυπνο». Τοθεατρικό έργο χαρακτηρίζει τους παιδόφιλους ως περίπλοκα και προβληματικά θύματα σκληρής τιμωρίας.
Ο Τζον Ούλερ (Jon Uhler) είναι βετεράνος σύμβουλος με 30ετή πείρα, ο οποίος έχει εργαστεί με σεξουαλικούς παραβάτες στα συστήματα φυλακών της Πενσυλβάνια και της Νότιας Καρολίνας. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, έχει αξιολογήσει εκατοντάδες παιδόφιλους.
Ο Ούλερ, μέλος της Association for Treatment of Sexual Abusers (Ένωσης για τη Θεραπεία των Σεξουαλικών Κακοποιητών), δήλωσε ότι φοβάται ότι η παιδοφιλία βρίσκεται στο δρόμο της κανονικοποίησης.
Οι ειδικοί στη θεραπεία των σεξουαλικών παραβατών έχουν πλέον εκπαιδευτεί να βλέπουν τους σεξουαλικούς παραβάτες ως θύματα τραύματος, είπε.
Η ιδέα είναι ότι οι παιδόφιλοι αναπαριστούν το τραύμα τους επιλέγοντας ένα θύμα στην ηλικία που ήταν όταν κακοποιήθηκαν, δήλωσε ο Ούλερ. Αλλά αυτό δεν είναι ακριβές, πρόσθεσε.
Οι ερευνητές παίρνουν πληροφορίες από συνεντεύξεις με παιδόφιλους και τις θεωρούν αληθινές, αντί να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν να κάνουν με τους «μεγαλύτερους απατεώνες του κόσμου», δήλωσε ο Ούλερ.
Ακόμα κι έτσι, οι ιδέες της Γουόκερ έχουν διεισδύσει στους κύκλους της θεραπείας των σεξουαλικών παραβατών, είπε. Η Γουόκερ μίλησε στο φετινό συνέδριο της ATSA.
Δημιουργία μιας προστατευόμενης κατηγορίας
Η κανονικοποίηση της παιδοφιλίας θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει σε μια σημαντική πολιτισμική αλλαγή – την αναβάθμιση της παιδοφιλίας σε προστατευόμενη κατηγορία.
«Θα πιέσουν να αναγνωριστεί ως σεξουαλικός προσανατολισμός, γεγονός που θα της παραχωρήσει καθεστώς πολιτικών δικαιωμάτων», δήλωσε ο Ούλερ.
Αν συμβεί αυτό, οι εργοδότες δεν θα μπορούσαν πλέον να κάνουν διακρίσεις εις βάρος των παιδόφιλων σε τομείς όπως η απασχόληση, είπε.
Και αν οι έφηβοι αποκτήσουν το νόμιμο δικαίωμα να αποφασίσουν αν θέλουν να κάνουν εγχείρηση αλλαγής φύλου ή να πάρουν ορμόνες για να προσπαθήσουν να εμφανιστούν ως το άλλο φύλο, αυτό θα μπορούσε να συμβάλει στο να νομιμοποιηθούν οι παιδόφιλοι να κάνουν πράξη τις σεξουαλικές τους ορμές, προέβλεψε.
Εάν τα παιδιά μπορούν νομικά να αποφασίζουν τι μπορούν να κάνουν με το σώμα τους, τότε οι παιδόφιλοι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ότι θα πρέπει να είναι σε θέση να συναινέσουν σε μια σεξουαλική σχέση, είπε.
«Είναι τσακάλια που τρέφονται από τα κουφάρια αυτών των παιδιών», είπε. «Το συμφέρον του αρπακτικού είναι τελικά η μείωση της ηλικίας συναίνεσης».
Το ευρύ κοινό δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει, είπε. Είναι ένα από τα καθοριστικά ζητήματα της εποχής μας, πρόσθεσε.
Ο Σκοτ Κλαρκ (Scott Clark), ένας ιερέας που διδάσκει εκκλησιαστική ιστορία και ιστορική θεολογία στο Westminster Seminary στην Καλιφόρνια, έχει αποκαλέσει τον αποστιγματισμό της παιδοφιλίας ως το τελευταίο στάδιο της «νεοπαγανιστικής σεξουαλικής επανάστασης».
Ο Κλαρκ φιλοξενεί το podcast Heidelcast και γράφει το Heidelblog. Και τα δύο ασχολούνται με θρησκευτικά και ηθικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη κοινωνία.
«Υπάρχει μια αρκετά προφανής κίνηση για την κανονικοποίηση της παιδοφιλίας», δήλωσε. «Αυτό προέρχεται πάντοτε από τους ενήλικες. Δεν προέρχεται από παιδιά».
Θεωρεί ότι οι ερευνητές στον ακαδημαϊκό χώρο θέτουν τις τελικές βάσεις για μια κοινωνία στην οποία δεν θα υπάρχει αστυνομία, φυλακές και στίγμα για τη σεξουαλική έλξη προς τα παιδιά.
«Όλα επιστρέφουν στην έλλειψη σύνδεσης με τη φύση», είπε. «Μόλις φύγει η φύση, δεν έχουμε πλέον όρια και όλα τα πράγματα είναι πιθανά».
Το πρώτο στάδιο της σεξουαλικής επανάστασης συνέβη με την εισαγωγή του φεμινισμού. Το δεύτερο ήρθε με τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων, η οποία συνέπεσε με την είσοδο περισσότερων γυναικών στο εργατικό δυναμικό, είπε.
Το τρίτο στάδιο ξεκίνησε το 2015, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε με απόφαση 5-4 ότι η 14η τροπολογία υποχρεώνει τις πολιτείες να χορηγούν γάμους μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου.
Η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν ψυχική διαταραχή μέχρι που η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία ψήφισε το 1973 να τη βγάλει από τον κατάλογο. Ο Κλαρκ δήλωσε ότι η απόφαση ήταν πολιτική και όχι επιστημονική.
Η παιδοφιλία παραμένει στον κατάλογο των ψυχικών διαταραχών, αλλά ο Κλαρκ πιστεύει ότι είναι θέμα χρόνου να αφαιρεθεί ο χαρακτηρισμός.
«Όλα αυτά είναι απλώς μέρος μιας μακράς πορείας προς την ομαλοποίηση των πάντων», δήλωσε.
Όπως και ο Ούλερ, ο Κλαρκ πιστεύει ότι ο απώτερος στόχος είναι να μειωθεί η ηλικία στην οποία ένας ανήλικος μπορεί να συναινέσει στο σεξ.
«Η κουλτούρα, κατά την άποψή μου, βυθίζεται σε ένα είδος σκοτεινής εποχής», δήλωσε ο Κλαρκ.
Προχωρώντας προς την αποποινικοποίηση της παιδοφιλίας
Ο δικηγόρος της Φλόριντα Τζεφ Τσίλντερς (Jeff Childers), ο οποίος έχει αγωνιστεί κατά των εντολών μάσκας και έχει βοηθήσει τους γονείς να αντιταχθούν στη σεξουαλικοποίηση στα σχολεία, δήλωσε ότι η αναδρομή στο πώς η ομοφυλοφιλία αναγνωρίστηκε ως προσανατολισμός μπορεί να προσφέρει πληροφορίες για το τι θα μπορούσε να συμβεί.
Μόλις η ομοφυλοφιλία ομαλοποιήθηκε, οδήγησε στην κατάργηση των νόμων περί σοδομισμού, σημείωσε ο Τσίλντερς.
«Έτσι έγινε και με την ομοφυλοφιλία. Βάζω στοίχημα ότι οι παιδόφιλοι παρατήρησαν πώς πήγε για τους ομοφυλόφιλους», είπε.
Ο δικηγόρος της Φλόριντα Jeff Childers στο γραφείο του στο Gainesville στις 12 Οκτωβρίου 2021. (Amber Dorn για τους Epoch Times)
Έτσι, αν οι παιδόφιλοι αποκτήσουν καθεστώς σεξουαλικού προσανατολισμού, θα μπορούσαν να εργαστούν για την αποποινικοποίηση του σεξ μεταξύ ανηλίκων και ενηλίκων, είπε.
Αλλά υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ των νόμων περί σοδομισμού και των νόμων περί σεξουαλικών παραβατών, πράγμα που σημαίνει ότι θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να τους αποδυναμώσουν, είπε. Ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν για την κατάργηση των νόμων περί σοδομισμού ήταν ότι ήταν απαρχαιωμένοι και δεν χρησιμοποιούνταν συχνά. Αυτό δεν μπορεί να ειπωθεί για τους νόμους περί σεξουαλικής επίθεσης σε παιδιά.
Ο Τσίλντερς δήλωσε ότι φαίνεται να υπάρχει μια διάβρωση της ποινής για την παιδοφιλία στην Καλιφόρνια. Αναφέρθηκε σε μια έκθεση της Daily Mail που έδειξε ότι χιλιάδες καταδικασμένοι παιδόφιλοι στην Καλιφόρνια αποφυλακίζονται σε λιγότερο από ένα χρόνο μετά την καταδίκη τους για βιασμό, σοδομισμό και σεξουαλική κακοποίηση παιδιών κάτω των 14 ετών.
Το νομοσχέδιο 145 της Γερουσίας της Καλιφόρνιας, που ψηφίστηκε το 2020, επέκτεινε έναν νόμο που επιτρέπει στους δικαστές να έχουν διακριτική ευχέρεια όταν εξετάζουν αν όσοι εμπλέκονται σε ομοφυλοφιλικό σεξ με ανηλίκους θα πρέπει να καταγράφονται ως σεξουαλικοί παραβάτες.
Σε προηγούμενο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στην Καλιφόρνια το 1944, οι δικαστές είχαν τη δυνατότητα να κάνουν αυτή την απόφαση, αλλά μόνο όταν το έγκλημα αφορούσε κολπικό σεξ με ανήλικο. Οι δικαστές είχαν πάντοτε την εξουσία να αποκλείσουν ένα άτομο από την εγγραφή, εάν δεν ήταν πάνω από 10 χρόνια μεγαλύτερος από τον ανήλικο.
Έτσι, σύμφωνα με τον νόμο, ένας 24χρονος που έκανε σεξ με μια 14χρονη θα μπορούσε να αποφύγει την εγγραφή του στο μητρώο σεξουαλικών παραβατών βάσει των νόμων περί βιασμού ανηλίκων.
«Η ιδέα ότι ένα 14χρονο παιδί θα μπορούσε να συναινέσει σε σεξουαλικές σχέσεις με έναν ενήλικα είναι παράλογη», δήλωσε ο Τσίλντερς. «Αυτό το 14χρονο δεν μπορεί να ψηφίσει. Φυσικά, δεν μπορεί να πιει αλκοόλ μέχρι να γίνει 21 ετών».
Οι άνθρωποι πρέπει να καταπολεμήσουν το ζήτημα της κανονικοποίησης της παιδοφιλίας σε κάθε ευκαιρία, δήλωσε ο Τσίλντερς. Ή ξαφνικά, θα μπορούσε να γίνει νόμιμη.
Όχι ευγενικά λόγια
Η αναζήτηση της Λέρμα για δικαιοσύνη για τον γιο της έγινε πρωτοσέλιδο το 2018, αφού κυνήγησε με επιτυχία τον θύτη του, έναν άνδρα που είχε πρόσβαση στο παιδί ενώ ζούσε στο σπίτι του πρώην συζύγου της. Αφού συνελήφθη και αφέθηκε ελεύθερος από τη φυλακή με εγγύηση, εξαφανίστηκε.
Έπειτα από μια πληροφορία, η Λέρμα ταξίδεψε στο Μεξικό και τον βρήκε στο πάρκινγκ ενός παντοπωλείου. Η επιτυχία της να εντοπίσει τον Άντριου Βάντεργουαλ (Andrew Vanderwal) οδήγησε στη σύλληψη και καταδίκη του για κακοποίηση του γιου της και ενός άλλου παιδιού.
Θυμάται ότι έτρεμε όταν τον εντόπισε στη Ciudad Cuauhtemoc από το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητό της.
«Ήταν αυτή η απόλυτη οργή, και σαν να μπορούσα να βγω έξω και να τον σκοτώσω», θυμάται.
Θα ήταν λάθος να χρησιμοποιήσει κανείς ευγενικές λέξεις για να περιγράψει τον άνθρωπο που τραυμάτισε τόσο βαθιά τον γιο της, είπε.
Και ακόμη και αν οι παιδόφιλοι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά, αυτό δεν τους δίνει την άδεια να εκμεταλλεύονται παιδιά, είπε. Η ίδια υπήρξε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης στα νιάτα της, αλλά δεν έγινε δράστης, είπε.
Τώρα, στο πλαίσιο της εργασίας της με το Ίδρυμα Lydia Lerma, βοηθά τους γονείς να κυνηγήσουν τους δράστες που διαφεύγουν από τη δικαιοσύνη. Και χρησιμοποιεί επαγγελματικά και κοινωνικά δίκτυα για να κυκλοφορήσει εικόνες φυγάδων που παρακολουθεί σε όλο τον κόσμο.
Η παιδοφιλία δεν θα πρέπει να θεωρείται σεξουαλικός προσανατολισμός, επειδή περιλαμβάνει μια άνιση δυναμική εξουσίας μεταξύ ενός παιδιού και ενός ενήλικα, είπε.
«Πρόκειται για μια καταχρηστική κατάσταση», είπε. «Δεν υπάρχει καμία ισότητα εκεί. Δεν υπάρχει συναίνεση. Δεν με νοιάζει πώς προσπαθούν να το παρουσιάσουν».
Ένας Αμερικανός επιστήμονας που εργαζόταν σε ερευνητικό εργαστήριο στη Γουχάν της Κίνας ισχυρίζεται ότι ο νέος κορονοϊός είναι ένας «γενετικά τροποποιημένος παράγοντας» που διέρρευσε από την εγκατάσταση που χρηματοδοτούσαν οι ΗΠΑ.
Φέρεται να το αποκάλυψε ο Dr. Andrew Huff, επιδημιολόγος και πρώην αντιπρόεδρος της EcoHealth Alliance, στο βιβλίο «The Truth About Wuhan», στο οποίο αναφέρεται στην πανδημία ως τη «μεγαλύτερη αποτυχία των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών μετά την 11η Σεπτεμβρίου».
Στο βιβλίο του, ο Huff αναφέρει ότι ο ιός COVID-19 δημιουργήθηκε γενετικά μέσω κινεζικών πειραμάτων «κέρδους-λειτουργίας»- τα οποία αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ένας οργανισμός – που χρηματοδοτήθηκαν από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, ανέφερε η Sun.
Είπε ότι η EcoHealth ξόδεψε χρόνια διδάσκοντας στο Ινστιτούτο Ιολογίας της Γουχάν τις «καλύτερες υπάρχουσες μεθόδους για την κατασκευή κορονοϊών νυχτερίδων ώστε να επιτίθενται σε άλλα είδη» και ότι η Κίνα γνώριζε «ότι επρόκειτο για έναν γενετικά τροποποιημένο παράγοντα».
«Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ευθύνεται για τη μεταφορά επικίνδυνης βιοτεχνολογίας στους Κινέζους», δήλωσε στην εφημερίδα The Sun. «Τρομοκρατήθηκα από αυτό που είδα. Τους παραδίδαμε απλώς τεχνολογία βιολογικού όπλου».
Ο Huff υποστηρίζει ότι τα πειράματα «κέρδους-λειτουργίας» της Κίνας πραγματοποιήθηκαν με ανεπαρκή μέτρα ελέγχου, γεγονός που οδήγησε στη διαρροή στο εργαστήριο της Γουχάν.
Το εργαστήριο P4 στην πανεπιστημιούπολη του Ινστιτούτου ιολογίας στη Γουχάν, στην κεντρική επαρχία Χουμπέι της Κίνας, στις 13 Μαΐου 2020. (Hector Retamal / AFP μέσω Getty Images)
«Η EcoHealth Alliance και τα ξένα εργαστήρια δεν διέθεταν τα κατάλληλα μέτρα ελέγχου για τη διασφάλιση της κατάλληλης βιοασφάλειας και διαχείρισης κινδύνου, με τελικό αποτέλεσμα τη διαρροή του εργαστηρίου στο Ινστιτούτο Ιολογίας της Γουχάν», γράφει στο βιβλίο.
Η EcoHealth Alliance, ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός με έδρα τις ΗΠΑ που έχει ως στόχο την πρόληψη της εμφάνισης νέων μολυσματικών ασθενειών, μελετά τους κορονοϊούς που σχετίζονται με τις νυχτερίδες με χρηματοδότηση από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH). Η ομάδα δημιούργησε δεσμούς με το Ινστιτούτο Ιολογίας της Γουχάν.
«Κανείς δεν πρέπει να εκπλαγεί από το γεγονός ότι οι Κινέζοι είπαν ψέματα για το ξέσπασμα του SARS-CoV-2 και στη συνέχεια κατέβαλαν εξαιρετικές προσπάθειες για να φανεί ότι η ασθένεια εμφανίστηκε με φυσικό τρόπο», προσθέτει ο Huff.
Ο Fauci υπερασπίζεται τη χρηματοδότηση της EcoHealth
Ο Dr. Anthony Fauci, επικεφαλής του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων (NIAID), είχε υπερασπιστεί την απόφαση της υπηρεσίας του να χρηματοδοτήσει την EcoHealth.
Η EcoHealth έλαβε περίπου 3 εκατομμύρια δολάρια σε επιχορηγήσεις από το NIAID στα τέλη Σεπτεμβρίου, γεγονός που συνέβη μόλις λίγες εβδομάδες αφότου το NIH, στο οποίο ανήκει το NIAID, τερμάτισε μια επιχορήγηση της EcoHealth στο εργαστήριο της Γουχάν.
Το NIH δήλωσε στην Επιτροπή Εποπτείας της Βουλής των Αντιπροσώπων ότι η κινεζική εγκατάσταση είχε αρνηθεί δύο φορές τα αιτήματα του οργανισμού να παραδώσει τα εργαστηριακά αρχεία ώστε να μπορέσει να επανεξετάσει την έρευνα.
Ο Dr. Anthony Fauci, διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων, στο Καπιτώλιο στην Ουάσιγκτον στις 14 Σεπτεμβρίου 2022. (Drew Angerer/Getty Images)
Όταν ρωτήθηκε γιατί ήταν βέβαιος ότι «η EcoHealth είναι ένας καλός εταίρος χρηματοδότησης», παρά τις επικρίσεις σχετικά με την έλλειψη διαφάνειας όσον αφορά την έρευνα για τους ιούς, ο Fauci επέμεινε ότι τα δύο αυτά ζητήματα είναι ξεχωριστά.
«Είναι κάπως σαν να λέμε ότι υπάρχει μια επιχορήγηση από ένα ίδρυμα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι [υπάρχει] κάτι πολύ κακό σε αυτή την επιχορήγηση και, επομένως, δεν πρέπει να δίνετε καμία χρηματοδότηση σε οποιοδήποτε άλλο στοιχείο αυτού του ιδρύματος», δήλωσε ο Fauci.
«Πρέπει να είμαστε δίκαιοι και να ακολουθούμε τη διαδικασία, όχι να αποφασίζουμε αυθαίρετα αν θέλουμε να χρηματοδοτήσουμε κάτι ή όχι», δήλωσε σε διαδικτυακό σεμινάριο που διοργάνωσε στις 4 Οκτωβρίου το Κέντρο Δημοσιογραφίας για την Υγεία του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας.
Όσον αφορά τη θεωρία της διαρροής από το εργαστήριο, ο Fauci δήλωσε ότι «κρατούσε ένα εντελώς ανοιχτό μυαλό για την πιθανότητα να υπήρξε διαρροή από το εργαστήριο», αλλά η «διαρροή από το εργαστήριο είναι μια θεωρία χωρίς καμία απολύτως απόδειξη».
Μέσα στ’ άλλα, η «Οδύσσεια» πραγματεύεται και το ζήτημα της τάξης που καλείται να φέρει ένας πατέρας στο σπίτι του.
Του Walker Larson
Μετάφραση και επιμέλεια: Αλία Ζάε
Συνήθως, όταν σκεφτόμαστε την «Οδύσσεια», το μυαλό μας πηγαίνει στις περιπέτειες του Οδυσσέα, στα μυθολογικά τέρατα που συνάντησε και στα βάσανα που πέρασε στις θάλασσες. Οι εικόνες του τυφλού Κύκλωπα που επιτίθεται με ογκόλιθους στο καράβι του Οδυσσέα, το τεράστιο στόμα της Χάρυβδης που αναρουφά τα «μαύρα σαν το κρασί» νερά και η πάλη του Οδυσσέα με τα κύματα της οργής του Ποσειδώνα είναι συνήθως οι πιο ισχυρές εντυπώσεις που μας αφήνει το ομηρικό έπος του 8ου – 7ου αιώνα π.Χ., όταν το γνωρίζουμε έμμεσα, δηλαδή μέσω κινηματογραφικών μεταφορών και άλλων διασκευών.
Ωστόσο, οι περιπέτειες και τα τέρατα δεν είναι το κυρίως θέμα της «Οδύσσειας». Η εξιστόρηση τους από τον Οδυσσέα στους Φαίακες δεν καταλαμβάνει παρά μόνο 4 από τις 24 συνολικά ραψωδίες (ι’-μ’). Το κυρίαρχο αντικείμενο της «Οδύσσειας» είναι ο νόστος, εξωτερικός και εσωτερικός, του ήρωα, ο οποίος είναι όχι μόνον ‘πολύμητις’ (εύστροφος, εφευρετικός και με πολλή φρόνηση) και ‘πολύτλας’ (χιλιοβασανισμένος), αλλά και πολυεπίπεδος.
Ο Οδυσσέας δεμένος στο κατάρτι του πλοίου του ακούει το τραγούδι των Σειρήνων.
Ο Οδυσσέας ξεκινά το ταξίδι της επιστροφής στο νησί του μετά από το τέλος του Τρωικού πολέμου και την καταστροφή της Τροίας. Παρακινείται από τον πόθο να ξαναβρεί ό,τι άφησε πίσω του: την πατρίδα και το σπίτι του, το χώμα που τον γέννησε, τη γυναίκα και τον γιο του πρωτίστως.
Όταν συναντά τη Ναυσικά στο νησί των Φαιάκων και της μιλά με λόγια γλυκά για να μην τη φοβίσει, αφού της διηγείται με συντομία πώς ναυάγησε στη χώρα της και την παρακαλεί να του δώσει ένα ρούχο να σκεπαστεί, της εύχεται οι θεοί να της το ανταποδώσουν πολλαπλά, δίνοντάς της όσα επιθυμεί μαζί με οικογενειακή ευτυχία και ομόνοια:
«…γιατί δεν υπάρχει πράγμα καλύτερο και ανώτερο απ’ αυτό, όταν ο άντρας κι η γυναίκα διευθύνουν το σπίτι έχοντας τις ίδιες γνώμες – έτσι πολύ θα θλίβονται οι εχθροί, θα χαίρονται οι φίλοι, μα πιο πολύ οι ίδιοι θα το νιώθουν.»1
Από τα παραπάνω λόγια του μπορούμε να καταλάβουμε τη βαθιά επιθυμία του για την οικογένειά του. Αν κι έφυγε από την Τροία ως πολέμαρχος, στην πορεία ‘αναγκάστηκε’ να αφήσει αυτό τον ρόλο πίσω του ώστε να μπορέσει να αποκατασταθεί ως βασιλιάς της Ιθάκης και σύζυγος της Πηνελόπης. Επιπλέον, έχει κι έναν νέο ρόλο να αναλάβει: αυτόν του πατέρα του Τηλέμαχου, τον οποίον άφησε αγέννητο ακόμα βρέφος και ξαναβρίσκει νέον άντρα. Η εικοσαετής απουσία του καθιστά την καταγωγή του Τηλέμαχου αμφισβητήσιμη ακόμα κι από τον ίδιο.2
Προβλήματα στο σπίτι
Ένα από τα ζητήματα που πραγματεύεται η «Οδύσσεια» είναι και οι προβληματικές καταστάσεις που μπορεί να προκύψουν όταν ένα ζευγάρι αναγκάζεται να χωριστεί, όταν τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς πατέρα κι όταν ένας λαός μένει ακέφαλος.
Κατά τη διάρκεια της πολυετούς απουσίας του Οδυσσέα, τα πράγματα στην πατρίδα του, την Ιθάκη, δεν πάνε και τόσο καλά. Οι άνθρωποι τον έχουν πια για νεκρό, αφήνοντας το περιθώριο στους μνηστήρες να πολιορκούν τη σύζυγό του και τον θρόνο.
Οι μνηστήρες, νεαροί φιλόδοξοι άντρες από την Ιθάκη και τα γύρω νησιά, δεν διστάζουν να εγκατασταθούν στο σπίτι του Οδυσσέα κατασπαταλώντας την περιουσία του. Η Πηνελόπη κι ο Τηλέμαχος είναι ανήμποροι να τους διώξουν και να εμποδίσουν την προσβολή.
«… μπήκαν κι οι μνηστήρες που ήτανε γεμάτοι θρασύτητα. Αυτοί κατόπι κάθιζαν στη σειρά σε καθίσματα και θρόνους, ενώ οι κήρυκες τους έχυναν νερό στα χέρια και δούλες κουβαλούσαν άφθονα ψωμιά μέσα σε κάνιστρα [και νέοι εγέμισαν ως απάνω τους κρατήρες με κρασί]. Κι αυτοί άπλωσαν τα χέρια τους στα φαγητά που περίμεναν έτοιμα μπροστά τους. Μα όταν πια οι μνηστήρες χόρτασαν από πιοτό και φαγητό, άλλες φροντίδες στο μυαλό τους είχαν, το τραγούδι δηλαδή και το χορό – γιατί αυτά είναι που συμπληρώνουνε το γεύμα…»3
Οι μνηστήρες δεν σκέφτονται παρά μόνο πώς θα διασκεδάσουν. Είναι μια ακραία μορφή της ‘αρμένικης βίζιτας’, του επισκέπτη που επιβαρύνει τον οικοδεσπότη με την παρατεταμένη παρουσία του. Στην αρχαία Ελλάδα, όπου η φιλοξενία ήταν ύψιστη αρχή και αρετή υπό την προστασία του ίδιου του Δία, η κατάχρησή της και η καταστρατήγηση των άγραφων νόμων της είχαν πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα απ’ ό,τι ίσως στην δική μας εποχή.
Για τους Έλληνες των αρχαίων χρόνων, η φιλοξενία ήταν ιερή. Οι κανόνες της ήταν συγκεκριμένοι και απαραβίαστοι, δοσμένοι από τους θεούς. Οι άνθρωποι πίστευαν επίσης ότι οι επισκέπτες ήταν σταλμένοι από τους θεούς ή ίσως ότι ήταν και οι ίδιοι θεοί μεταμορφωμένοι, καθώς κάτι τέτοιο ήταν αρκετά συνηθισμένο στον αρχαίο κόσμο, όπως φαίνεται και από τα ομηρικά έπη. Γι’ αυτό και οι οικοδεσπότες δέχονταν κάθε επισκέπτη και τον φρόντιζαν με φαγητό και ποτό πριν τον ρωτήσουν ποιος είναι. Μόνον αφότου είχε φάει κι είχε πιει, μιλούσε ο επισκέπτης για τον εαυτό του, διηγούνταν την ιστορία του και εξηγούσε την παρουσία του εκεί. Επίσης, για να του ευχηθούν καλό κατευόδιο και ως αναμνηστικά, οι οικοδεσπότες πρόσφεραν δώρα στους απερχόμενους επισκέπτες. Αντίστοιχα, οι επισκέπτες σέβονταν και τιμούσαν τους οικοδεσπότες τους, φροντίζοντας να μην τους γίνουν βάρος.
Οι μνηστήρες όμως περιφρονούν τα πατροπαράδοτα έθιμα και δεν υπήρχε κανείς να τους υποχρεώσει να επιδείξουν καλή συμπεριφορά. Στην Ιθάκη επικρατούσε χάος.
Τζον Ουίλιαμ Γουώτερχαουζ, «Η Πηνελόπη και οι μνηστήρες», 1911-12. (Public Domain)
Στην Ιθάκη επικρατούσε χάος και κανείς δεν μπορούσε να επιβάλλει στους μνηστήρες να φερθούν με ευπρέπεια και με τον οφειλόμενο στη βασίλισσα και στον απόντα βασιλιά σεβασμό.
Πώς όμως έφτασαν αυτοί οι νέοι να γίνουν τόσο ξεδιάντροποι και να φέρονται με τόση θρασύτητα, αδιάφοροι για τις ιερές παραδόσεις του τόπου τους; Η έλλειψη του πατέρα ίσως να είναι μια εξήγηση για την κατάσταση αυτή.
Ο Οδυσσέας δεν ήταν φυσικά ο μόνος άντρας που άφησε την Ιθάκη για να ακολουθήσει τους υπόλοιπους Αχαιούς στον Τρωικό πόλεμο. Μια ολόκληρη γενιά αντρών άφησαν τα παιδιά και τις γυναίκες τους πίσω για να εκστρατεύσουν μαζί του πριν από είκοσι χρόνια. Μια ολόκληρη γενιά παιδιών μεγάλωσε και ανδρώθηκε στερημένη της πατρικής καθοδήγησης.
Χωρίς την εμπειρία, τη γνώση και τη σοφία των μεγαλυτέρων τους, οι περισσότεροι νέοι της Ιθάκης απέτυχαν να ωριμάσουν σε φρόνιμους, ‘πεπνυμένους’, άντρες (σε αντίθεση με τον Τηλέμαχο). Παρέμειναν προσκολλημένοι στο εγωιστικό κυνήγι των εφηβικών απολαύσεων, αδιάφοροι για την ευσέβεια, την τιμή και τα προγονικά έθιμα, όπως η φιλοξενία.
Στον δρόμο για την ωριμότητα
Ο ρόλος του πατέρα στην πορεία των γιων του προς την ωριμότητα είναι κεφαλαιώδης, ιδίως όσον αφορά τη μετάδοση της γνώσης των ηθών της κοινότητας και την είσοδο των νέων σε αυτήν ως άντρες πια. Ένας καλός πατέρας θα βοηθήσει τους γιους του να βρουν τη θέση τους μέσα στην κοινότητα και θα τους διδάξει πώς να χρησιμοποιούν τη δύναμη και τις ικανότητές του για το καλό, για να προσφέρουν και να προστατεύουν κι όχι για να εκμεταλλεύονται τους πιο αδύναμους.
Μεγαλώνοντας μόνα, τα αγόρια δεν γνωρίζουν πώς να ανδρωθούν σωστά και χάνουν ή, ακόμα χειρότερα, περιφρονούν τους δεσμούς τους με το παρελθόν. Χωρίς το παράδειγμα ενός πατέρα που τιμά τα προγονικά ήθη – είτε λόγω της απουσίας του είτε λόγω της αήθειάς του – είναι εύκολο τα αγόρια να θεωρήσουν ότι οι παραδόσεις δεν είναι και τόσο σημαντικές.
Η αλήθεια αυτή που μας κληροδοτεί ο Όμηρος από το μακρινό παρελθόν με τη σοφία και τη διεισδυτικότητά του είναι διαχρονική και μπορούμε να διαπιστώσουμε την ισχύ της ακόμα και στις μέρες μας. Δεδομένης της κατάστασης στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, όπου ο αριθμός των παιδιών που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα είναι μεγάλος και επιπλέον παρουσιάζει συνεχώς αυξητικές τάσεις, η παραπάνω διαπίστωση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική.
Όπως οι μνηστήρες στην ομηρική Ιθάκη, οι νέοι της εποχής μας έχουν χάσει κάθε δεσμό με τις πολιτισμικές παραδόσεις τους. Στερημένοι ιδανικών, βάσης και κατεύθυνσης, γίνονται εύκολη λεία των βίαιων μηνυμάτων των βιντεοπαιχνιδιών και της πορνογραφίας. Πέραν της φυσικής απουσίας όμως, η γενικότερη απαξίωση του πατρικού ρόλου κοστίζει επίσης στις κοινωνίες μας πολλά: είμαστε καταδικασμένοι να βλέπουμε να χάνονται σιγά σιγά πολιτισμικοί θησαυροί, αξίες, αρχές, γνώσεις και σοφία αιώνων, διαμορφωμένοι και συγκεντρωμένοι από τις απαρχές του ανθρώπινου πολιτισμού.
Ωστόσο, ο Όμηρος δεν μας εγκαταλείπει σε μια άναρχη, χαοτική κοινωνία. Στο έπος του, ο νόστος του Οδυσσέα βάζει τέλος στο χάος και αποκαθιστά την τάξη. Σημαντικότερος σύμμαχός του, εκτός από την Αθηνά και τον Δία, ο γιος του Τηλέμαχος, ο οποίος γεννημένος λίγο μετά την αναχώρηση του πατέρα του για την Τροία, έχει φτάσει στην ηλικία των είκοσι χρόνων, έχοντας μάλιστα καταφέρει να αποφύγει τα ελαττώματα της ορφανής από πατέρα γενιάς του.
Tομά Ντεζώρζ, «Ο Οδυσσέας σκοτώνει τους μνηστήρες», 1812. Μουσείο Roger Quilliot, Ωβέρνη (Γαλλία) (Cropped image, Sailko/CC BY 3.0)
Στο πλευρό του πατέρα του, ο Τηλέμαχος βοηθά τον Οδυσσέα να αντιμετωπίσει τους επίδοξους σφετεριστές του οίκου και της περιουσίας του.
Μετά από τη συνάντησή του με τον πατέρα του, ο νεαρός Τηλέμαχος, που ήδη έχει δεχθεί κι αυτός, όπως κι ο Οδυσσέας, πολλές φορές τη σοφή καθοδήγηση και βοήθεια της Αθηνάς, γίνεται πιο αποφασιστικός και ικανός να σταθεί άξια στο πλευρό του Οδυσσέα. Όταν έρχεται η στιγμή να αντιμετωπίσουν τους μνηστήρες, ο Οδυσσέας μπορεί να βασιστεί στη βοήθεια του γιου του.
Η εικόνα της επανασύνδεσης πατέρα και γιου που ζωγραφίζει ο Όμηρος είναι ιδιαίτερα συγκινητική. Οι δυο πρωταγωνιστές της σκηνής δεν νιώθουν την ανάγκη να συγκρατήσουν τα συναισθήματά τους και εκφράζουν τη συγκίνησή τους ελεύθερα με δάκρυα και θρήνους, «πιο σπαραχτικά κι από τ΄ αγριοπούλια, κι από τους αετούς ή τους γύπες που έχουνε νύχια γυριστά, και που τους άρπαξαν τα μικρά τους οι ξωτάρηδες, προτού να κάμουν φτερούγες – τόσο πονετικά έτρεχαν τα δάκρυα από τα μάτια τους». 4
Η αμοιβαία αγάπη και η εμπιστοσύνη τους δένουν την ισχυρή συμμαχία τους και αποκαθιστούν σχεδόν άμεσα το δεσμό που δεν είχε μπορέσει να δημιουργηθεί στα χρόνια της απουσίας του Οδυσσέα.
Η αποκατάσταση του μεταξύ τους δεσμού συνεπάγεται και την αποκατάσταση της τάξης: στο παλάτι, το νησί, την κοινωνία. Μένει και σε εμάς να αποφασίσουμε αν θα τοποθετήσουμε, όπως και ο Όμηρος, τις ελπίδες για την αποκατάσταση του πολιτισμού μας στην αποκατάσταση των δεσμών μεταξύ μας, με το παρελθόν και με την κληρονομιά μας.
Κι αν θα τοποθετήσουμε όπως ο Οδυσσέας αδιασάλευτη την πίστη μας στην αρωγή των αθανάτων:
«… θα είναι αρκετή η Αθηνά μαζί με τον πατέρα της το Δία, ή να βρω με το μυαλό μου κανέναν άλλο βοηθό;»
[…] «Έξοχοι υπερασπιστές είναι αυτοί οι δυο που λες, καθώς κάθονται στα σύννεφα ψηλά, κι είναι παντοδύναμοι ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους και στους αθάνατους θεούς.» 5
Ο Γουώκερ Λάρσον, κάτοχος Master στην αγγλική φιλολογία, διδάσκει λογοτεχνία και ιστορία σε ιδιωτικό κολλέγιο του Ουινσκόνσιν, όπου μένει με τη σύζυγό του. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στα The Hemingway Review, Intellectual Takeout και στο Substack του, “TheHazelnut.”
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Ομήρου Οδύσσεια, βιβλίο δεύτερο (δ-ε-ζ), ραψωδία ζ’, σελ. 205 (εκδόσεις Πάπυρος 1957, μετάφραση Γ. Δ. Ζευγώλη)
2. Ομήρου Οδύσσεια, βιβλίο πρώτο (α-β-γ), ραψωδία α’, σελ. 3 (εκδόσεις Πάπυρος 1957, μετάφραση Γ. Δ. Ζευγώλη)
3. Ομήρου Οδύσσεια, βιβλίο πρώτο (α-β-γ), ραψωδία α’, σελ. 31 (εκδόσεις Πάπυρος 1957, μετάφραση Γ. Δ. Ζευγώλη)
Πόσα νούρι, ντούλσε ή αράμε πρέπει να τρώμε ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες μας σε ιώδιο;
Στις ΗΠΑ, οι ημερήσιες ανάγκες του πληθυσμού σε ιώδιο καλύπτονται κατά το ήμισυ σχεδόν από το ζωικό γάλα, αν και η περιεκτικότητα του γάλακτος σε φυσικό ιώδιο είναι αρκετά χαμηλή και επηρεάζεται από παράγοντες όπως η χρήση απολυμαντικών των θηλών των ζώων. Πιο συγκεκριμένα, φαίνεται ότι η παρουσία του ιωδίου στο γάλα οφείλεται ακριβώς στη χρήση απολυμαντικών όπως το μπεταντίν, με τα οποία καθαρίζονται οι θηλές των γαλακτοπαραγωγικών ζώων καθώς από τις θηλές το ιώδιο μεταφέρεται στο γάλα.
Το φυτικό γάλα από την άλλη δεν περιέχει καθόλου ιώδιο. Το ενισχυμένο γάλα σόγιας είναι κατά πάσα πιθανότητα το πιο υγιεινό φυτικό γάλα, μα αν περιείχε και ιώδιο, τι επίδραση θα είχε η σόγια στον θυρεοειδή;
Γνωρίζουμε ότι η λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα εξαρτάται από την επαρκή πρόσληψη ιωδίου, χωρίς το οποίο ο αδένας υπολειτουργεί (υποθυρεοειδισμός).
Αλλά πριν από ογδόντα περίπου χρόνια, όταν παρατηρήθηκε διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα σε αρουραίους που τρέφονταν με ωμά φασόλια σόγιας, άρχισε να διαμορφώνεται η άποψη ότι και η σόγια επηρεάζει τη λειτουργία του θυρεοειδούς. Από την άλλη, για τους ανθρώπους που ζουν στις ανατολικές ασιατικές χώρες η σόγια αποτελεί βασικό συστατικό της διατροφής τους εδώ και αιώνες και καμία βλάβη στην υγεία τους δεν φαίνεται να έχει προκύψει εξαιτίας της. Προφανώς, λοιπόν, η σόγια δεν προκαλεί προβλήματα σε ανθρώπους με φυσιολογική λειτουργία θυρεοειδούς.
Ωστόσο, υπάρχει το ενδεχόμενο τα προϊόντα της σόγιας να παρεμποδίσουν την απορρόφηση από τον οργανισμό της ορμόνης Λεβοθυροξίνης ή αλλιώς L-θυροξίνης, επεξεργασμένης μορφής της ορμόνης του θυρεοειδούς θυροξίνης. Αυτός είναι και ο λόγος που συνίσταται η πρόσληψή της με άδειο στομάχι.
Αν η σόγια παρεμποδίζει και την απορρόφηση του ιωδίου, πώς μπορούν οι καταναλωτές σόγιας να είναι σίγουροι ότι λαμβάνουν επαρκή ποσότητα ιωδίου;
Το αλάτι είναι μια πηγή ιωδίου, αλλά η αυξημένη κατανάλωσή του μπορεί να προκαλέσει διάφορα προβλήματα υγείας, όπως κατακράτηση υγρών, αυξημένη αρτηριακή πίεση, προβλήματα στα νεφρά, αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλικού, αλλά και εξασθένιση της μνήμης.1 Επομένως, σε πολλές περιπτώσεις συνίσταται η περιορισμένη χρήση του, ενώ ενίοτε απαγορεύεται εντελώς.
Ιώδιο υπάρχει επίσης και σε ορισμένα φρούτα, λαχανικά και όσπρια, όπως και στα μανιτάρια, τα οποία θεωρούνται ασφαλείς, αν και σχετικά περιορισμένες, πηγές ιωδίου.
Η πλουσιότερη πηγή ιωδίου είναι η θαλασσινή χλωρίδα και πανίδα. Ιδίως ορισμένα φύκια, τα οποία είναι και η πιο συμπυκνωμένη πηγή: το 2.000% της ημερήσιας συνιστώμενης ποσότητας σε ιώδιο υπάρχει σε ένα γραμμάριο φυκιού!
Επειδή το ιώδιο συσσωρεύεται στον θυρεοειδή, δεν είναι απαραίτητο να τρώμε καθημερινά τροφές με ιώδιο. Τα φύκια μπορούν κάλλιστα να εμφανίζονται περιστασιακά στο διαιτολόγιό μας, εμπλουτίζοντας τις γεύσεις μας και παρέχοντάς μας την αναγκαία ποσότητα ιωδίου. Αν και τα φύκια τα γνωρίζουμε κυρίως από τη γιαπωνέζικη κουζίνα, αποτελούσαν παλαιότερα και μέρος της κρητικής διατροφής. Δεν μας είναι λοιπόν κάτι ξένο όπως ίσως φαίνεται αρχικά, αλλά μια παλιά συνήθεια, που ποιος ξέρει, ίσως να είναι καλό να ξαναθυμηθούμε.2
Από την άλλη, η υπερβολική κατανάλωση ιωδίου μπορεί να οδηγήσει σε υπερδραστηριότητα του θυρεοειδούς αδένα. Η ταχυκαρδία, η αϋπνία, το άγχος και η απώλεια βάρους είναι συμπτώματα υπερθυρεοειδισμού, που μπορεί να προκληθεί ακόμα κι από την πρόσληψη δυο δισκίων με φύκι κελπ.
Στο τελευταίο βίντεο που παρουσίασα, αναφέρω ότι η μέση περιεκτικότητα ιωδίου στα ούρα των χορτοφάγων είναι γενικά μικρότερη από το ιδανικό επίπεδο, παρόλα αυτά ένας χορτοφάγος που έτρωγε κελπ εμφάνισε περιεκτικότητα ιωδίου στα ούρα μεγαλύτερη από 9.000 mcg/λίτρο. Τα 100-199 mcg/λίτρο δείχνουν επαρκή πρόσληψη ιωδίου, τα 300 mcg/λίτρο δείχνουν ανεβασμένη πρόσληψη, ενώ τα 9.347 mcg/λίτρο δείχνουν υπερβολική πρόσληψη.
Η συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα ανέρχεται στα 150 mcg/λίτρο για μη εγκύους, μη θηλάζουσες γυναίκες / ενήλικα άτομα και είναι προτιμότερο να μην ξεπερνιούνται τα 600 mcg/λίτρο καθημερινής κατανάλωσης. Αλλά μια κουταλιά κελπ περιέχει περίπου 2.000 mcg/λίτρο!
Η συμβουλή μου είναι να αποφεύγεται το κελπ εξαιτίας της υπερβολικής του περιεκτικότητας σε ιώδιο, όπως και το χιτζίκι εξαιτίας της υπερβολικής του περιεκτικότητας σε αρσενικό. Όσοι αγαπούν τα φύκια, μπορούν να καταναλώνουν με ασφάλεια δυο φύλλα νόρι (τα οποία μπορείτε να τρώτε και σκέτα) ή μια κουταλιά του γλυκού νιφάδες ντούλσε (με τις οποίες μπορείτε να αρταίνετε οποιοδήποτε φαγητό) ή μια κουταλιά του γλυκού αποξηραμένο αράμε (το οποίο ταιριάζει εξαιρετικά με τις σούπες) ή μια κουταλιά ανάμεικτων φυκιών.
Αν το ιώδιο βρίσκεται κυρίως στα θαλασσινά προϊόντα, προκύπτει το ερώτημα πώς οι πρόγονοι του ανθρώπου που κατοικούσαν στις ηπειρωτικές περιοχές έπαιρναν το ιώδιο που χρειαζόταν ο οργανισμός τους. Ίσως η λύση που έχουν βρει οι μπονόμπο μάς βοηθήσει να απαντήσουμε: συμπληρώνουν το μενού τους με υδρόβια φυτά που βρίσκουν στις λίμνες και τους βάλτους!
Το παρόν άρθρο αναδημοσιεύεται από το NutritionFacts.org
Michael Greger
Ο Μάικλ Γκρέγκερ, MD, FACLM, είναι γιατρός, συγγραφέας που συνεργάζεται με τους New York Times και διεθνώς αναγνωρισμένος επαγγελματίας ομιλητής για πληθώρα ιατρικών θεμάτων που αφορούν τη δημόσια υγεία. Έχει δώσει διαλέξεις στο Συνέδριο Παγκόσμιων Θεμάτων, στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας και στη Διεθνή Σύνοδο Κορυφής για τη γρίπη των πτηνών, έχει μιλήσει στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, έχει εμφανιστεί στην τηλεοπτική εκπομπή “The Dr. Oz Show” και στο “The Colbert Report” και έχει καταθέσει ως μάρτυρας στη διαβόητη δίκη κατά της Όπρα Γουίνφρεϋ για «δυσφήμηση κρέατος» (1998). Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο NutritionFacts.org
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Από το https://saridakispharmacy.gr/giati-xreiazomaste-to-alati-sti-diatrofi-mas/
2. Από το άρθρο του Γιώργου Ιβανόβα «Το ιώδιο στη μεσογειακή διατροφή»:
Η ομάδα δικαιωμάτων Safeguard Defenders αποκάλυψε επιπλέον 48 υπερπόντια αστυνομικά κέντρα της Κίνας, ανεβάζοντας το σύνολο σε 102 σταθμούς. Ορισμένα δημιουργήθηκαν με τη βοήθεια των χωρών υποδοχής.
Μια επικαιροποιημένη έκθεση με τίτλο «Περιπολία και Πειθώ» ρίχνει περισσότερο φως στην κλίμακα του δικτύου και στο πώς οι κοινές συμφωνίες διευκόλυναν το κινεζικό καθεστώς να εξαπλώσει την υπερεθνική αστυνόμευση σε όλο τον κόσμο.
Η πρόσφατη έρευνα αποτελεί συνέχεια της έκθεσης του Σεπτεμβρίου με την ονομασία «110 Εξωτερικού: Η κινεζική διεθνής αστυνόμευση αγριεύει».
Η έκθεση αποκάλυψε ότι εκτός από την παροχή φαινομενικά διοικητικών υπηρεσιών, οι σταθμοί αυτοί εξυπηρετούν επίσης πιο σκοτεινούς σκοπούς, όπως ο εντοπισμός, η σύλληψη και η έκδοση ατόμων που καταζητούνται από το ΚΚΚ, συμπεριλαμβανομένων αντιφρονούντων που διαφωνούν με το καθεστώς και τον ηγέτη του Σι Τζινπίνγκ.
Νέα ευρήματα
Δύο τοπικές κινεζικές αρχές που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, στις πόλεις Ναντόνγκ και Γιουέντζου, δημιούργησαν τον κύριο όγκο των νεοαναφερθέντων σταθμών από το 2016. Σύμφωνα με την έκθεση, τέσσερις ξεχωριστές τοπικές αστυνομικές δικαιοδοσίες έχουν πλέον εντοπιστεί να έχουν ιδρύσει μια τέτοια υπερπόντια αστυνομική δύναμη.
Το δίκτυο έχει παρουσία σε 53 έθνη μέχρι στιγμής.
Η νέα αποκάλυψη καταρρίπτει την αφήγηση του ΚΚΚ ότι τα γραφεία αυτά έχουν ως αποστολή να βοηθούν στην ανανέωση των εγγράφων για τους Κινέζους πολίτες που είχαν αποκλειστεί εκτός Κίνας λόγω της πανδημίας COVID-19.
Ένα αστυνομικό δίκτυο προσέλαβε 135 υπαλλήλους για να είναι υπεύθυνοι για τους πρώτους 21 σταθμούς του, υποστηρίζει η πρόσφατη έκθεση.
Η αστυνομία Φουτζού στην Βαρκελώνη της Ισπανίας
Η αναφορά έρχεται σε αντίθεση με τη δήλωση του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας ότι οι σταθμοί στο εξωτερικό στελεχώνονται από εθελοντές.
Συγκεκριμένα, η ομάδα με έδρα τη Μαδρίτη βρήκε έναν εργαζόμενο που προσλήφθηκε σε έναν ξένο σταθμό στη Στοκχόλμη με τριετή σύμβαση.
Η ομάδα σημείωσε επίσης την εμπλοκή του σταθμού Γιουέντζου στο Παρίσι σε τουλάχιστον μία παράνομη επιχείρηση «σύλληψης και/ή πειθούς για επιστροφή», καθώς και 80 παρόμοιες περιπτώσεις που βοηθήθηκαν από το σύστημα της αστυνομίας του Ναντόνγκ στο εξωτερικό.
«Αυτό έρχεται να προστεθεί στις ήδη δημοσιευμένες επιχειρήσεις στην Ισπανία και τη Σερβία», ανέφερε η ΜΚΟ.
Συμφωνίες κοινής περιπολίας
Αρκετές χώρες στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας, της Κροατίας, της Σερβίας και της Ρουμανίας, υπέγραψαν συμφωνίες περιπολίας της αστυνομίας με το κομμουνιστικό καθεστώς μεταξύ 2015 και 2019, αναφέρει η έκθεση.
Η Κίνα και η Ιταλία σηματοδότησαν τη συνεργασία τους στον τομέα της ασφάλειας το 2015 με μια σειρά διμερών συμφωνιών.
Η ιταλική αστυνομία περιπολούσε συχνά μαζί με την κινεζική αστυνομία μεταξύ 2016 και 2018, αρχικά στη Ρώμη και το Μιλάνο και στη συνέχεια σε άλλες πόλεις, όπως η Νάπολη, όπου, σύμφωνα με τη ΜΚΟ, τα στοιχεία έδειξαν ένα σύστημα βιντεοεπιτήρησης που εγκαταστάθηκε δήθεν «για την αποτελεσματική αποτροπή των εγκλημάτων εκεί».
Η Ιταλία φιλοξένησε 11 τέτοια κινεζικά αστυνομικά τμήματα, μεταξύ των οποίων στη Βενετία και στο Πράτο, κοντά στη Φλωρεντία, υποστήριξε η οργάνωση.
Η Κίνα σύναψε επίσης παρόμοιες συμφωνίες με την Κροατία και τη Σερβία το 2018 και το 2019 αντίστοιχα, στο πλαίσιο της αύξησης του στρατηγικού αποτυπώματος της χώρας κατά τη διάρκεια της καθοριστικής εξωτερικής πολιτικής του Σι.
Η ΜΚΟ επεσήμανε επίσης το άρθρο στον ιστότοπο της κυβέρνησης της Ναντόνγκ που ανέφερε την αστυνομική συνεργασία μεταξύ του εν λόγω κινεζικού επαρχιακού συστήματος και του αστυνομικού τμήματος του Ντομπροέστι στη Ρουμανία, καθώς και των παρόμοιων μονάδων στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής και στη Λουσάκα της Ζάμπια.
Αντιδράσεις μετά την πρώτη έκθεση
Μετά την εμφάνιση της πρώτης έκθεσης, το καθεστώς διέψευσε τη λειτουργία αδήλωτων αστυνομικών τμημάτων στο εξωτερικό, κάνοντας λόγο για προσπάθεια «σπίλωσης» της φήμης της Κίνας.
Ωστόσο, οι υπερασπιστές της Safeguard δήλωσαν ότι παρά το γεγονός ότι το Πεκίνο δεν ήταν άμεσα υπεύθυνο για τα τμήματα, «ορισμένες δηλώσεις και πολιτικές αρχίζουν να δείχνουν μια σαφέστερη καθοδήγηση από την κεντρική κυβέρνηση στην ενθάρρυνση της δημιουργίας και των πολιτικών τους».
Η αρχική έκθεση έχει δώσει ώθηση σε έρευνες σε τουλάχιστον 13 χώρες μέχρι στιγμής.
Η Ιρλανδία και οι Κάτω Χώρες έκλεισαν τα κινεζικά αστυνομικά τμήματα που ανακαλύφθηκαν στις χώρες τους, ενώ έρευνες διεξάγονται στην Ισπανία. Ο Καναδάς έχει υποβάλει επίσημα παράπονα στον Κινέζο πρέσβη σχετικά με αναφορές για ανεπίσημους σταθμούς υπηρεσιών της κινεζικής αστυνομίας που λειτουργούν στον Καναδά.
Ο διευθυντής του FBI Κρίστοφερ Ρέι εξέφρασε τον περασμένο μήνα ανησυχίες σχετικά με την ύπαρξη κέντρων της κινεζικής αστυνομίας σε αμερικανικό έδαφος.
«Πρέπει να είμαι προσεκτικός στο να συζητάω το συγκεκριμένο ερευνητικό μας έργο, αλλά για μένα είναι εξωφρενικό να σκέφτομαι ότι η κινεζική αστυνομία θα επιχειρούσε να εγκαταστήσει ένα τμήμα – ξέρετε, στη Νέα Υόρκη ας πούμε – χωρίς τον κατάλληλο συντονισμό. Αυτό παραβιάζει την κυριαρχία και παρακάμπτει τις συνήθεις διαδικασίες δικαστικής και αστυνομικής συνεργασίας», δήλωσε ο Ρέι κατά τη διάρκεια ακρόασης της 17ης Νοεμβρίου στην Επιτροπή Εσωτερικής Ασφάλειας και Κυβερνητικών Υποθέσεων της Γερουσίας.
Ο Έλον Μασκ δήλωσε στις 3 Δεκεμβρίου, μια ημέρα μετά τη δημοσιοποίηση μιας σειράς εσωτερικών αρχείων του Twitter που δείχνουν ότι ο τεχνολογικός γίγαντας κατέστειλε την ελευθερία του λόγου υπό την προηγούμενη διοίκησή του, ότι πιστεύει ότι αντιμετωπίζει έναν «αρκετά σοβαρό» κίνδυνο για τη ζωή του.
«Ειλικρινά, ο κίνδυνος να συμβεί κάτι κακό ή κυριολεκτικά ακόμη και να πυροβοληθώ είναι αρκετά σημαντικός», δήλωσε ο Μασκ σε μια συζήτηση στο Twitter Spaces το βράδυ του Σαββάτου, προσθέτοντας ότι θα απέφευγε «σίγουρα» τις υπαίθριες παρελάσεις αυτοκινήτων σε κάθε περίπτωση.
«Δεν είναι τόσο δύσκολο να με σκοτώσει κάποιος αν το ήθελε, οπότε ελπίζω να μην το κάνει», δήλωσε ο νέος ιδιοκτήτης του Twitter. «Υπάρχει σίγουρα κάποιος κίνδυνος εκεί».
Οι παρατηρήσεις σχετικά με την πιθανή δολοφονία του ήρθαν μετά την αποκάλυψη την Παρασκευή από τον Μασκ και τον ανεξάρτητο δημοσιογράφο Ματ Τάιμπι ενός σωρού εσωτερικών επικοινωνιών του Twitter που έδωσαν μια γεύση από τις προσπάθειες των στελεχών του Twitter να λογοκρίνουν την εκρηκτική ιστορία της New York Post για το λάπτοπ του Χάντερ Μπάιντεν κατά την προετοιμασία για τις προεδρικές εκλογές του 2020.
Ο Μασκ, ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, έχει υποσχεθεί να ανακόψει το κύμα της λογοκρισίας και της καταστολής της ελευθερίας του λόγου από το Twitter, το οποίο ήταν ευρέως γνωστό ότι στόχευε τους συντηρητικούς. Αφότου ανέλαβε την πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης στα τέλη Οκτωβρίου, επανέφερε σε λειτουργία αρκετούς λογαριασμούς που είχαν ανασταλεί, μεταξύ των οποίων και αυτόν του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Η πλατφόρμα σταμάτησε επίσης στις 23 Νοεμβρίου τη σκληρή πολιτική της COVID-19 «παραπλανητικών πληροφοριών», η οποία είχε ως αποτέλεσμα την αναστολή περισσότερων από 11.000 λογαριασμών, συμπεριλαμβανομένων των λογαριασμών επιστημόνων και γιατρών, και την αφαίρεση δεκάδων χιλιάδων κομματιών περιεχομένου από τον Ιανουάριο του 2020.
«Εφόσον δεν προκαλείτε πραγματικά ζημιά σε κάποιον άλλο, τότε θα πρέπει να σας επιτρέπεται να λέτε ό,τι θέλετε», δήλωσε ο Μασκ κατά τη διάρκεια της συζήτησης του Σαββάτου. Κατά τη διάρκεια της ηχητικής συνομιλίας, η οποία διήρκεσε περίπου δύο ώρες στο Twitter Spaces, ο Μασκ μοιράστηκε τη γνώμη του για την ελευθερία του λόγου.
«Ο ελεγχόμενος λόγος είναι η προεπιλογή, όχι ο ελεύθερος λόγος”, είπε.
«Σε όλη την ιστορία, η ελευθερία του λόγου ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστη, όχι συνηθισμένη. Οπότε πρέπει να αγωνιστούμε πολύ σκληρά για να το διατηρήσουμε αυτό, επειδή είναι κάτι τόσο σπάνιο και σε καμία περίπτωση δεν είναι κάτι που είναι προεπιλεγμένο».
Σύμφωνα με ένα μακροσκελές νήμα στο Twitter που δημοσίευσε ο Τάιμπι, ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με ημερομηνία 24 Οκτωβρίου 2020 φαίνεται να δείχνει ένα στέλεχος του Twitter να μοιράζεται μια λίστα με πέντε tweets που φέρεται να αναγνωρίζονται ως άτομα από την εκστρατεία του υποψηφίου Μπάιντεν για το 2020.
«Περισσότερα προς εξέταση από την ομάδα του Μπάιντεν», γράφει το στέλεχος, ενώ ένα άλλο απάντησε με το «χειρίστηκε». Το Twitter περιόρισε τη διάδοση του άρθρου χαρακτηρίζοντάς το ως «μη ασφαλή» και απαγορεύοντας την άμεση κοινοποίηση μέσω μηνυμάτων.
Ο Μασκ περιέγραψε το Σάββατο το Twitter ως κάτι «που ενεργούσε σαν βραχίονας της Εθνικής Επιτροπής των Δημοκρατικών» ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2020. Ο δισεκατομμυριούχος μεγιστάνας της τεχνολογίας έχει αφήσει να εννοηθεί ότι σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα δεύτερο «επεισόδιο» του Twitter Files, ενώ παραχώρησε τόσο στον Τάιμπι όσο και στον πρώην δημοσιογράφο των New York Times, Μπάρι Γουέις, πρόσβαση σε παλιά έγγραφα της εταιρείας που δημιουργήθηκαν πριν την εξαγορά της.
«Απλά θα βγάλουμε όλες τις πληροφορίες εκεί έξω προσπαθώντας να αποκτήσουμε μια καθαρή αρχή θα γίνουμε επαναληπτικά καλύτεροι και αυτό θα αναγκάσει τις άλλες εταιρείες μέσων ενημέρωσης να είναι επίσης πιο ειλικρινείς, αλλιώς θα χάσουν το αναγνωστικό τους κοινό», δήλωσε ο Μασκ κατά τη διάρκεια της συζήτησης.
Τα μέλη της Ειδικής Επιτροπής για τις Σχέσεις Καναδά-Κίνας ενέκριναν ομόφωνα μια πρόταση για να εκφράσουν την υποστήριξή τους στις μαζικές διαμαρτυρίες στην Κίνα κατά του κυβερνώντος Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) και της δρακόντειας πολιτικής της«μηδενικής COVID».
Η πρόταση εισήχθη από τον συντηρητικό βουλευτή Μάικλ Τσονγκ στις 29 Νοεμβρίου και παρουσιάστηκε στη Βουλή την 1η Δεκεμβρίου από τον βουλευτή των Φιλελευθέρων Κεν Χάρντι, ο οποίος προεδρεύει της επιτροπής.
Η πρόταση έχει ως εξής: «Η επιτροπή να εκφράσει την υποστήριξή της προς τους γενναίους και θαρραλέους Κινέζους διαδηλωτές που αγωνίζονται για τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες του συνεταιρίζεσθαι και της έκφρασης, και να καλέσει το Πεκίνο να σεβαστεί το δικαίωμα στην ειρηνική συνάθροιση και να αποφύγει την επανάληψη της σφαγής της πλατείας Τιενανμέν στις 5 Ιουνίου 1989, και να ζητήσει από την κυβέρνηση να απαντήσει στην παρούσα έκθεση σύμφωνα με την Εντολή 109».
My motion, adopted at the Canada-PRC committee this week, was reported to the House of Commons today.
The motions expresses the committee’s support for Chinese protestors and calls on Beijing to avoid a repeat of the Tiananmen Square massacre of 5 June 1989.#cdnpolipic.twitter.com/OI5pHKBMad
Τα αυστηρά μέτρα αποκλεισμού, που εφαρμόζονται στο πλαίσιο της πολιτικής «μηδενικής COVID» του ΚΚΚ, φέρεται να είχαν ως αποτέλεσμα οι πρώτες βοήθειες να μην μπορούν να προσεγγίσουν πυρκαγιά σε διαμέρισμα στο Ουρούμτσι, την πρωτεύουσα της επαρχίας Σιντζιάνγκ της Κίνας, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τουλάχιστον 10 άνθρωποι. Διαμαρτυρίες ξέσπασαν σε όλο το Ουρούμτσι στις 25 Νοεμβρίου και ενέπνευσαν περισσότερες διαμαρτυρίες σε εθνικό επίπεδο.
Πολλοί διαδηλωτές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στο Πεκίνο και τη Σαγκάη, εθεάθησαν να φωνάζουν συνθήματα «κάτω το Κομμουνιστικό Κόμμα» και να ζητούν την παραίτηση του Κινέζου ηγέτη Σι Τζινπίνγκ -κάτι που αποτελεί σπάνια σκηνή στην Κίνα.
Η διαμαρτυρία ονομάστηκε «Επανάσταση του λευκού χαρτιού», μια αναφορά στους διαδηλωτές που εθεάθησαν να κρατούν ένα φύλλο λευκού χαρτιού ως τρόπο για να αποφύγουν τη λογοκρισία, αλλά και ως σύμβολο προκλητικότητας απέναντι στη λογοκρισία του καθεστώτος του Πεκίνου. Ορισμένοι διαδηλωτές είπαν επίσης στους δημοσιογράφους ότι η χειρονομία είναι μια νύξη στο αστείο της σοβιετικής εποχής ότι δεν χρειάζεται να εκφραστεί ένα σύνθημα όταν «όλοι γνωρίζουν» το πρόβλημα, ανέφερε το New Yorker.
Πολλοί φοιτητές και αντιφρονούντες του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος σε όλο τον κόσμο πραγματοποίησαν επίσης διαδηλώσεις για να δείξουν την αλληλεγγύη τους σε όσους αγωνίζονται για την ελευθερία στην Κίνα. Διαμαρτυρίες πραγματοποιήθηκαν στον Καναδά, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ιαπωνία και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Ο πρωθυπουργός Τζάστιν Τρουντό εξέφρασε την υποστήριξή του στους Κινέζους διαδηλωτές στις 29 Νοεμβρίου, μία ημέρα αφότου ο ηγέτης των Συντηρητικών Πιερ Πουλιέβρ ρώτησε στη Βουλή των Κοινοτήτων αν η κυβέρνηση θα εκφράσει την υποστήριξή της στους διαδηλωτές και θα υποστηρίξει το δικαίωμά τους στην ειρηνική διαμαρτυρία.
«Οι Καναδοί παρακολουθούν πολύ στενά», δήλωσε ο Τρουντό. «Προφανώς όλοι στην Κίνα θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να εκφράζονται, θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να μοιράζονται τις απόψεις τους και, πράγματι, να διαμαρτύρονται».
Ο ιδιοκτήτης του Twitter Έλον Μασκ και ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος και συγγραφέας Ματ Τάιμπι αποκάλυψαν το βράδυ της Παρασκευής εσωτερικές επικοινωνίες του Twitter σχετικά με το τι οδήγησε την τεχνολογική εταιρεία να καταστείλει το ρεπορτάζ της New York Post για το λάπτοπ του Χάντερ Μπάιντεν στην πλατφόρμα τις εβδομάδες πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2020.
Με την ονομασία “The Twitter Files” από τον Μασκ, ο Τάιμπι δημοσίευσε το ρεπορτάζ του σε μια σειρά από tweets στον λογαριασμό του, τα οποία, όπως είπε, βασίστηκαν σε “χιλιάδες εσωτερικά έγγραφα που αποκτήθηκαν από πηγές στο Twitter”.
Τα tweets περιείχαν επικοινωνίες μεταξύ των υπαλλήλων του Twitter καθώς προβληματίζονταν για το πώς να δικαιολογήσουν την απόφασή τους να λογοκρίνουν το ρεπορτάζ.
Ο Μασκ, ο οποίος έχει ταχθεί υπέρ της διαφάνειας στην εταιρεία που ανέλαβε τον Οκτώβριο, έκανε retweet το νήμα του Τάιμπι και διερωτήθηκε αν ορισμένες από τις αποκαλύψεις υποδηλώνουν πιθανές παραβιάσεις της Πρώτης Τροπολογίας.
Τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι υπάλληλοι του Twitter για τον “έλεγχο του λόγου” είχαν αρχικά σχεδιαστεί για την καταπολέμηση της ανεπιθύμητης αλληλογραφίας και των οικονομικών απατεώνων, δήλωσε ο Τάιμπι. Αλλά με την πάροδο του χρόνου, το προσωπικό άρχισε “να βρίσκει όλο και περισσότερες χρήσεις για αυτά τα εργαλεία”.
Σύντομα, και με αυξανόμενο ρυθμό, “εξωτερικοί παράγοντες άρχισαν να ζητούν από την εταιρεία να επεμβαίνει στο περιεχόμενο”, έγραψε.
Οι πληροφορίες που κυκλοφόρησαν την Παρασκευή με επίκεντρο τη δημοσίευση για τον Χάντερ Μπάιντεν ήταν η πρώτη δόση μιας σειράς που θα βασιστεί σε “χιλιάδες εσωτερικά έγγραφα” που αποκτήθηκαν από πηγές του Twitter, δήλωσε ο Τάιμπι.
Άφησε να εννοηθεί ότι οι επόμενες δόσεις του “The Twitter Files” θα θίξουν θέματα όπως η καταστολή της εμβέλειας ορισμένων λογαριασμών, ενισχύοντας παράλληλα άλλους.
Ο Μασκ είπε ότι ένα δεύτερο “επεισόδιο” θα κυκλοφορήσει το Σάββατο.
Tune in for Episode 2 of The Twitter Files tomorrow!
Ο Τάιμπι δήλωσε ότι το “The Twitter Files” αφηγείται μια “απίστευτη ιστορία” σχετικά με το πώς μια από τις μεγαλύτερες και πιο επιδραστικές πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης στον κόσμο χρησιμοποίησε τα ισχυρά εργαλεία της για να διαγράψει tweets κατόπιν αιτήματος “συνδεδεμένων φορέων”.
Το σύστημα λογοκρισίας του Twitter είχε καθιερωθεί καλά μέχρι το 2020, έτος εκλογών, και ενώ και οι δύο πλευρές της αμερικανικής πολιτικής είχαν πρόσβαση, η πολιτική προκατάληψη της πλειοψηφίας των εργαζομένων της πλατφόρμας σήμαινε ότι οι Δημοκρατικοί είχαν περισσότερες δυνατότητες να “διαμαρτυρηθούν” για τα tweets, σύμφωνα με τον Τάιμπι.
“Για παράδειγμα, το 2020, τα αιτήματα τόσο του Λευκού Οίκου του Τραμπ όσο και της εκστρατείας του Μπάιντεν ελήφθησαν και έγιναν δεκτά”, έγραψε ο Τάιμπι.
“Ωστόσο”, πρόσθεσε. “Αυτό το σύστημα δεν ήταν ισορροπημένο. Βασιζόταν στις επαφές. Επειδή το Twitter ήταν και είναι κατά συντριπτική πλειοψηφία στελεχωμένο από ανθρώπους ενός πολιτικού προσανατολισμού, υπήρχαν περισσότερα κανάλια, περισσότεροι τρόποι για να διαμαρτυρηθεί κανείς, ανοιχτά υπέρ της Αριστεράς ( δηλαδή των Δημοκρατικών) από ό,τι υπέρ της Δεξιάς”.
Κατά τη διάρκεια του νήματός του, ο Τάιμπι μοιράστηκε στιγμιότυπα οθόνης από μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και επικοινωνίες μεταξύ και με στελέχη του Twitter, τα οποία έδωσαν μια γεύση από το πώς λειτούργησε το σύστημα για να λογοκρίνει το άρθρο της New York Post για τον Χάντερ Μπάιντεν.
Ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με ημερομηνία 24 Οκτωβρίου 2020 φαίνεται να δείχνει ένα στέλεχος του Twitter να μοιράζεται μια λίστα με πέντε tweets που φέρεται να έχουν αναγνωριστεί από άτομα της εκστρατείας του τότε υποψήφιου Τζο Μπάιντεν.
“Μέχρι το 2020, τα αιτήματα από διασυνδέσεις για τη διαγραφή tweets ήταν ρουτίνα. Ένα στέλεχος έγραφε σε ένα άλλο: “Περισσότερα προς εξέταση από την ομάδα του Μπάιντεν”. Η απάντηση θα ερχόταν πίσω: “Διαχειρισμένο””.
7. Slowly, over time, Twitter staff and executives began to find more and more uses for these tools. Outsiders began petitioning the company to manipulate speech as well: first a little, then more often, then constantly.
Ο Τάιμπι, ο οποίος συνήθως κάνει ρεπορτάζ για τους συνδρομητές του στο Substack, παρουσίασε την έρευνά του ως μια σειρά από “live tweets” στο Twitter, με νέες παραγράφους να δημοσιεύονται η μία μετά την άλλη κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου το βράδυ της Παρασκευής.
Σημείωσε ότι “θα ακολουθήσουν πολλά ακόμη” και υποσχέθηκε απαντήσεις σε καυτά ερωτήματα που έχουν θέσει πολλές συντηρητικές προσωπικότητες σχετικά με θέματα όπως “το shadow-banning, το boosting, ο αριθμός των followers, η τύχη διαφόρων μεμονωμένων λογαριασμών και άλλα”.
“Αυτά τα ζητήματα δεν περιορίζονται στην πολιτική δεξιά”, σημείωσε ο Τάιμπι.
Σε κανέναν δεν αρέσει να κάνει λάθος, είναι μια δυσάρεστη συναισθηματική εμπειρία για όλους. Γιατί όμως κάποια άτομα ζητούν συγγνώμη και παραδέχονται τα λάθη τους ενώ άλλα παραμένουν αμετακίνητα και αμετανόητα όταν τα φυτά έμειναν απότιστα, όταν ακυρώθηκε το ταξίδι γιατί το διαβατήριο δεν ανανεώθηκε στην ώρα του ή όταν συνελήφθη και κατηγορήθηκε το λάθος άτομο; Γιατί κάποια άτομα δεν παραδέχονται ποτέ ότι κάνουν λάθος;
Συγγνώμη και Παραδοχή
Τα άτομα που είναι ασφαλή θα πουν «Είχες δίκιο, θα έπρεπε να είχα ποτίσει τα φυτά για να μην ξεραθούν, συγγνώμη». Μια άλλη αντιμετώπιση είναι η υπονόηση ότι το άτομο έκανε λάθος χωρίς σαφή παραδοχή ή με τρόπο που να ικανοποιεί το άλλο άτομο. Λέγοντας για παράδειγμα, «είχα αρκετό χρόνο να ανανεώσω το διαβατήριό μου αλλά αυτοί οι άχρηστοι το καθυστέρησαν πολύ. Την άλλη φορά θα το κάνω νωρίτερα». Στις δύο αυτές περιπτώσεις, το άτομο δεν αναιρεί τα γεγονότα. Όντως δεν πότισε τα φυτά και όντως καθυστέρησαν στο τμήμα ανανέωσης διαβατηρίων. Στην πρώτη περίπτωση βλέπουμε την πλήρη ανάληψη ευθυνών και η συγγνώμη δείχνει σεβασμό προς το άλλο άτομο. Στη δεύτερη περίπτωση η ευθύνη μετατίθεται σε άλλα άτομα ή καταστάσεις αλλά υπάρχει διάθεση για διορθωτικές κινήσεις στο μέλλον.
Κάποια άτομα όμως αρνούνται να παραδεχτούν το λάθος ακόμη κι όταν υπάρχουν τρανταχτά αποδεικτικά στοιχεία, λέγοντας: «Τα πότισα τα φυτά, μάλλον εσύ δεν τα πότιζες καλά πριν και γι’ αυτό ξεράθηκαν», ή «Καλά, τον αθώωσαν με βάση το γενετικό υλικό; Πόσο γελοίο, αφού αυτός ήταν, τον είδα!»
Μη παραδοχή και εύθραυστο εγώ
Κάποια άτομα έχουν τόσο εύθραυστο εγώ, τόσο εύθραυστη αυτοεκτίμηση και τόσο αδύναμη ψυχολογική δομή, που η παραδοχή λάθους είναι θεμελιωδώς τόσο απειλητική για να το ανεχτεί το εγώ τους. Η αποδοχή ότι ήταν λάθος, η απορρόφηση αυτής της πραγματικότητας θα ήταν ψυχολογικό σμπαράλιασμα. Έτσι, οι μηχανισμοί άμυνάς τους ενεργοποιούνται για να αποφύγουν κάτι τέτοιο. Ως αποτέλεσμα, διαστρεβλώνουν κυριολεκτικά την αντίληψή τους για την πραγματικότητα ώστε να την καταστήσουν λιγότερο απειλητική.
Οι αμυντικοί τους μηχανισμοί σ’ αυτή την περίπτωση λειτουργούν ως προστασία στο εύθραυστο εγώ τους αλλάζοντας τα ίδια τα γεγονότα στο μυαλό τους έτσι ώστε να μην είναι τα άτομα αυτά υπαίτια ή λανθασμένα.
Ως αποτέλεσμα, καταλήγουν σε αντιφατικές δηλώσεις όπως: «Έλεγξα το πρωί και υπήρχε νερό στα φυτά, οπότε γι’ αυτό και δεν τα πότισα». Εάν επισημανθεί ότι δεν ζει κάποιος άλλος στο σπίτι και το άλλο άτομο δεν τα είχε ποτίσει επομένως αυτό που ισχυρίζονται δεν είναι εφικτό, πεισμώνουν και επιμένουν. «Κάποιος πρέπει να το έκανε, γιατί έλεγξα και υπήρχε υγρασία». Θα συνεχίσουν να επιμένουν ή θα είναι ετοιμοπόλεμοι για να επιτεθούν σε όποιον προσπαθεί να υποστηρίξει το αντίθετο.
Ψυχολογική Ακαμψία
Τα ψυχολογικά εύθραυστα άτομα δυσκολεύονται να αποδεχθούν αυτή την αξιολόγηση. Γιατί λόγω κοινωνικών επηρεασμών το να έχει το άτομο αυτοπεποίθηση και να μην υποχωρεί είναι συνθήκες που στη ζωή συνδέονται με δύναμη. Ωστόσο, η ψυχολογική ακαμψία δεν είναι ένδειξη δύναμης, είναι ένδειξη αδυναμίας. Αυτά τα άτομα δεν επιλέγουν να είναι σταθερά στις απόψεις τους, είναι υποχρεωμένα να το πράξουν για να προστατεύσουν το εύθραυστο εγώ τους.
Η παραδοχή ενός λάθους είναι κάτι δυσάρεστο, είναι ένας μώλωπας στο εγώ του οποιουδήποτε ατόμου. Χρειάζεται συναισθηματική δύναμη και θάρρος για την αντιμετώπιση αυτής της πραγματικότητας και την παραδοχή των λαθών μας. Τα περισσότερα άτομα κατσουφιάζουν όταν πρέπει να παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος, αλλά το ξεπερνούν. Αντιθέτως, τα εγωκεντρικά και ναρκισσιστικά άτομα εστιάζονται μόνο στη δική τους εικόνα και πώς αυτή βλάπτεται από την παραβίαση των προσδοκιών ακεραιότητας που έχουν οι άλλοι απέναντί τους. Ως αποτέλεσμα, αδυνατούν να κατσουφιάσουν και να το ξεπεράσουν. Επιπλέον, παραμορφώνουν την πραγματικότητα προκειμένου να υπερασπιστούν ότι δεν είναι λάθος.
Πώς ανταποκρινόμαστε σε αυτά τα άτομα;
Αρχικά, θα ήθελα να επισημάνω πως όταν βρίσκεστε σε μια τέτοια συνθήκη, δεν πρέπει να κάνετε το λάθος να θεωρήσετε την επίμονη και άκαμπτη άρνηση των ατόμων αυτών να παραδεχτούν ότι είναι λάθος ως ένδειξη δύναμης ή αυτοπεποίθησης και να αρχίσετε να αμφιβάλλετε για τη δική σας γνώση και αντίληψη. Γιατί όπως είπαμε η στάση τους βασίζεται σε ψυχολογική αδυναμία, ευθραυστότητα, και ανωριμότητα.
Η επιλογή της διαχείρισης των ατόμων αυτών είναι καθαρά προσωπική απόφαση και έχει να κάνει με την αυτοαξία και την αυτοεκτίμησή σας. Τι είστε δηλαδή διατεθειμένοι να ανεχτείτε, για πόσο χρονικό διάστημα. Επίσης κάτω από ποιες συνθήκες και για ποιο λόγο. Εάν χρειαστεί ζητήστε βοήθεια από ένα σύμβουλο ψυχικής υγείας. Στην ψυχοθεραπεία θα συνεργαστείτε με τον θεραπευτή σας προκειμένου να προσδιορίσετε και να αλλάξετε τα πρότυπα σκέψης και τα μοτίβα συμπεριφορών που σας εμποδίζουν να βρείτε τη χαρά στη ζωή, καθώς και να διαχειριστείτε τα συναισθήματά σας για πιο γεμάτες, ευτυχισμένες και υγιείς σχέσεις.
