Το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates δίνει χρήματα στο κινεζικό καθεστώς εν μέσω της προσπάθειας του καθεστώτος να προσελκύσει ξένους επιστήμονες στη χώρα.
Το ίδρυμα του Μπιλ Γκέιτς χορήγησε τον Ιούνιο επιχορήγηση 100.000 δολαρίων στο Κέντρο Έρευνας Ξένων Ταλέντων (FTRC) του Υπουργείου Επιστήμης και Τεχνολογίας της Κίνας, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Ιδρύματος Γκέιτς, όπως ανέφερε πρώτο το National Pulse.
Η χρηματοδότηση πρόκειται να βοηθήσει το κινεζικό καθεστώς να οργανώσει ένα φόρουμ που φιλοξενείται στο Τζονγκουανκούν -την κρατικά χρηματοδοτούμενη κοιλάδα του πυριτίου της Κίνας- με θέμα την «ετοιμότητα και την αντιμετώπιση της πανδημίας». Στο φόρουμ έχουν συμμετάσχει κορυφαίοι ηγέτες του καθεστώτος ως ομιλητές, συμπεριλαμβανομένου, στην εκδήλωση του 2021, του ηγέτη του καθεστώτος Σι Τζινπίνγκ.
Ενώ το φόρουμ του 2022 θα περιλαμβάνει θέματα συζήτησης όπως η παγκόσμια υγεία και η υποστήριξη των «μειονεκτούντων πληθυσμών» που επηρεάζονται από την πανδημία, η υπηρεσία που συνδέεται με το κομμουνιστικό καθεστώς και χρηματοδοτεί την εκδήλωση, η FTRC, επιβλέπει την πρόσληψη ξένων ταλέντων στην επιστήμη και τη μηχανική για τους στρατηγικούς στόχους της Κίνας, όπως η στρατιωτική-πολιτική ολοκλήρωση.
Εν τω μεταξύ, οι στόχοι του φόρουμ ξεπερνούν τη συζήτηση για θέματα τεχνολογίας και υγείας: όπως λένε οι διοργανωτές, στοχεύουν στην «αναγκαία σοβαρή μελέτη και κατανόηση του πνεύματος της ομιλίας του Γενικού Γραμματέα [2021]» και στην οικοδόμηση ενός τεχνολογικού κόμβου στην «εξυπηρέτηση της εθνικής στρατηγικής».
Προειδοποιήσεις για την απειλή της Κίνας
Η δέσμευση του ιδρύματος για την ενίσχυση της επιστημονικής προόδου της Κίνας ήρθε εν μέσω αυξανόμενων προειδοποιήσεων για την απειλή που αποτελεί το καθεστώς για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δύση.
Ηγέτες των εγχώριων υπηρεσιών πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ έκαναν μια σπάνια κοινή δήλωση στις 6 Ιουλίου, προειδοποιώντας ότι το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τη διεθνή τάξη.
Ο διευθυντής του FBI Κρίστοφερ Ρέι δήλωσε ότι η μεγαλύτερη πρόκληση για τη διεθνή τάξη είναι το ΚΚΚ, το οποίο επιδιώκει να υπονομεύσει τις Ηνωμένες Πολιτείες, τους συμμάχους και τους εταίρους τους.
Εν τω μεταξύ, ο γενικός διευθυντής της MI5 Κεν Μακάλουμ, περιέγραψε λεπτομερώς τις απειλές που θέτει το ΚΚΚ σε σχέση με τις μυστικές κλοπές, τις αναγκαστικές μεταφορές τεχνολογίας, την εκμετάλλευση της έρευνας και τις κυβερνοεπιθέσεις που στοχεύουν σχεδόν κάθε τομέα της κοινωνίας.
Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν επίσης προειδοποιήσει ότι το κινεζικό καθεστώς χρησιμοποιεί προγράμματα στρατολόγησης, όπως το «σχέδιο των χιλίων ταλέντων», για να προσελκύσει ξένους ακαδημαϊκούς να εργαστούν στην Κίνα, μια διαδικασία που διευκολύνει τη μεταφορά τεχνολογίας και τεχνογνωσίας στη χώρα.
Η κυβέρνηση Τραμπ ξεκίνησε το 2018 την «Πρωτοβουλία για την Κίνα» για να καταπολεμήσει την κρατικά χρηματοδοτούμενη κατασκοπεία και την κλοπή εμπορικών μυστικών από το κινεζικό καθεστώς. Το πρόγραμμα οδήγησε στη δίωξη περίπου 24 Αμερικανών ακαδημαϊκών, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι κινεζικής καταγωγής, οι οποίοι φέρονται να έχουν αποκρύψει δεσμούς χρηματοδότησης με κινεζικά ιδρύματα και σχέδια πρόσληψης με κρατική υποστήριξη.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν ακύρωσε το πρόγραμμα τον Φεβρουάριο εν μέσω επικρίσεων σχετικά με φυλετικές διακρίσεις. Έτσι, οι επιστημονικές ανταλλαγές μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας αυξήθηκαν κατακόρυφα.
Δεσμοί με το Πεκίνο
Το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates δημιούργησε το γραφείο του στο Πεκίνο το 2007 και έκτοτε συνεργάζεται με την κινεζική κυβέρνηση σε διάφορα εγχώρια προγράμματα στη χώρα, όπως αναφέρει το CNN.
Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ο Γκέιτς έχει επισκεφθεί την Κίνα τουλάχιστον «δώδεκα φορές», σφυρηλατώντας φιλικές σχέσεις με τους κορυφαίους ηγέτες της.
Το 2015, ο Σι συναντήθηκε με τον Γκέιτς. Πέρυσι, ο Σι έγραψε επιστολή στον Γκέιτς, ευχαριστώντας τον για τις προσπάθειές του στην καταπολέμηση του ιού που ξεκίνησε από τη χώρα της Κίνας.
«Εκτιμώ βαθύτατα την πράξη γενναιοδωρίας του Ιδρύματος Bill & Melinda Gates και την επιστολή αλληλεγγύης σας προς τον κινεζικό λαό σε μια τόσο σημαντική στιγμή», ανέφερε η επιστολή.
Ήρθε μετά τη δέσμευση του ιδρύματος να χρηματοδοτήσει έως και 100 εκατομμύρια δολάρια για την παγκόσμια προσπάθεια αντιμετώπισης της επιδημίας της COVID-19.
Το ίδρυμα ενημέρωσε τότε ότι θα διαθέσει 20 εκατομμύρια δολάρια σε οργανισμούς όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, το Κέντρο Ελέγχου και Προστασίας Νοσημάτων των ΗΠΑ, η Εθνική Επιτροπή Υγείας της Κίνας και το Κινεζικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.
Ο Άντριου Θόρνμπροκ συνέβαλε στη σύνταξη αυτού του άρθρου.
«Δεν μοιάζει με τίποτα που να έχω δει μέχρι σήμερα,» δήλωσε ο Καρλ Μοντιόν για το Shen Yun Performing Arts στο θέατρο The Buell στο Ντένβερ του Κολοράντο, στις 5 Νοεμβρίου.
Εργαζόμενος στον τομέα της φιλοξενίας, ο Μοντιόν παραλαμβάνει ενημερωτικά δελτία από τα θέατρα και αποφάσισε ότι έπρεπε να πάει να δει τη Νεοϋορκέζικη παράσταση Shen Yun για να καταλάβει τι σημαίνει η φράση «Η Κίνα πριν από τον κομμουνισμό.»
Η αυλαία της παράστασης Shen Yun Performing Arts στο θέατρο Buell, στο Ντένβερ του Κολοράντο, στις 5 Νοεμβρίου 2021. (The Epoch Times)
Αυτό που ο Μοντιόν θεωρεί πως κέρδισε περισσότερο από την εμπειρία αυτή, ήταν η συνάντηση με τον 5.000 ετών πολιτισμό των Κινέζων «η ουσία των όντων από όπου προήλθαν,» είπε για την αποστολή του Shen Yun να αναβιώσει τον θεϊκά εμπνευσμένο παραδοσιακό πολιτισμό της Κίνας, που έχει σχεδόν χαθεί λόγω του κομμουνιστικού καθεστώτος της Κίνας.
«Είμαι χριστιανός, οπότε πιστεύω στον ουρανό. Πιστεύω στα πάντα από ψηλά, αλλά αυτό που πιστεύουν οι Κινέζοι εξακολουθεί να συμπίπτει με τη χριστιανική πίστη», δήλωσε ο Μοντιόν.
«Νομίζω ότι η ίδια η Κινεζική κυβέρνηση έχει εκτοπίσει τον Θεό από τα πάντα«, είπε. «Εκτόπισαν την πίστη γιατί πρέπει να πιστεύεις στους ανθρώπους. Αλλά οι άνθρωποι δεν ζουν για πάντα. Ο Θεός είναι η αιωνιότητα».
Toni και Bill Cowern Shen Yun Performing Arts στο Buell Theater στο Ντένβερ, Κολοράντο, στις 5 Νοεμβρίου 2021. (Mary Zhang/The Epoch Times)
Η ιδέα του Θείου είχε παρόμοια απήχηση στον Μπιλ Κογουερν , ανώτερο συνεργάτη της Fox Tuttle Transportation Group, και στη σύζυγό του Τονι, διευθύντρια οικονομικών της Informa Markets.
Ο κ. Κογουερν δεν είναι θρησκευόμενος. Αλλά είπε: «Αυτό που ίσως μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η ιδέα ότι οι άνθρωποι που αισθάνονταν έτσι διώκονταν … οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να αισθάνονται και να πιστεύουν και να εκφράζουν αυτή την πίστη. Και είναι κρίμα που αυτό δεν συμβαίνει στην Κίνα».
Η κα. Κογουερν τόνισε με δέος το εύρος της κληρονομιάς της Κίνας.
«Υπάρχει τόση μεγάλη ιστορία πέρα από αυτή που έχουμε εμείς στις Ηνωμένες Πολιτείες», είπε. «Και είναι υπέροχο να βλέπουμε τους ανθρώπους να την εκτιμούν, να την τιμούν και να την μοιράζονται, και έτσι να μπορούμε να μάθουμε περισσότερα γι’ αυτήν, επειδή νομίζω ότι όλοι μας επωφελούμαστε από όλα αυτά τα χρόνια γνώσης και παράδοσης».
Η Epoch Times θεωρεί τις παραστατικές τέχνες Shen Yun το πιο σημαντικό πολιτιστικό γεγονός της εποχής μας. Καλύπτουμε με υπερηφάνεια τις αντιδράσεις του κοινού από την ίδρυση του Shen Yun το 2006.
Ο κύριος και η κυρία Χες έχουν βαθιά εκτίμηση για τους αρχαίους πολιτισμούς. Αυτό το πάθος τους ώθησε να παρακολουθήσουν την κυριακάτικη απογευματινή παράσταση του Shen Yun Performing Arts στις 7 Νοεμβρίου.
Η Τζιν Χες είναι πρόεδρος της Saint Andrews Society of Colorado, μια σκωτσέζικη κοινότητα, και σύμβουλος ψυχικής υγείας. Ο σύζυγός της Ρίτσαρντ Χες είναι καθηγητής Παλαιάς Διαθήκης και Σημιτικών Γλωσσών στο Denver Seminary. Κατάγονται από τη Γλασκώβη της Σκωτίας.
Η κ. Χες περιέγραψε την παράσταση ως «εξαίσια, απίστευτη, όμορφη» και ακόμη «κάποιες στιγμές συγκλονιστική».
Το Shen Yun είναι ένα φαινόμενο του κλασικού κινεζικού χορού που έχει σαρώσει τον κόσμο από τότε που ξεκίνησαν οι ετήσιες παγκόσμιες περιοδείες του το 2006. Με έδρα τη Νέα Υόρκη, η αποστολή τους είναι να παρουσιάσουν στον κόσμο την «Κίνα πριν από τον κομμουνισμό».
Ο κ. Χες είναι ειδικός στον σκωτσέζικο χορό. Εντυπωσιάστηκε από την «καλλιτεχνικότητα και την απεικόνιση της κομψότητας» του κλασικού Κινεζικού χορού.
«Κάθε μικρή χειρονομία και η ελαστικότητα των σωμάτων τους – ω Θεέ μου,» είπε. «Απολύτως θαυμάσια. Χαίρομαι τόσο πολύ που μπορέσαμε να έρθουμε».
«Πιστεύω ότι η τέχνη είναι η δημιουργία αξιών. Η τέχνη αντανακλά τις αξίες των ανθρώπων», δήλωσε ο κ. Χες.
Ο Κινεζικός πολιτισμός έχει μια συνεχή ιστορία 5.000 ετών, που καλύπτει δεκάδες δυναστείες, καθεμία από τις οποίες φέρει το δικό της στυλ ντυσίματος και μοναδικά έθιμα.
«Είναι μεγάλη ευχαρίστηση να μπορείς να βλέπεις να ξεδιπλώνεται αυτό με τόσους πολλούς τρόπους», δήλωσε ο κ. Χες. «Και με πολλούς τρόπους, συντονιζόμαστε με πολλές από τις αξίες που εκπροσωπούνται στο χορό, στη μουσική, στο τραγούδι, οπότε νιώσαμε πολύ ευλογημένοι που το είδαμε και το ακούσαμε».
Η αυλαία του Shen Yun Performing Arts στο θέατρο Buell στο Ντένβερ, στις 7 Νοεμβρίου 2021. (The Epoch Times)
Όταν ο κ. Χες δίδασκε στο Χονγκ Κονγκ, είχε την ευκαιρία να μάθει για την αρχαία Κινεζική πνευματική πρακτική Φάλουν Ντάφα – η οποία προωθεί τις οικουμενικές αξίες της αλήθειας, της συμπόνιας και της ανεκτικότητας. Έμαθε επίσης και για την δίωξη του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος εναντίον της παρκτικής στην ηπειρωτική Κίνα. Πολλοί από τους καλλιτέχνες του Shen Yun ασκούν το Φάλουν Ντάφα και διηγούνται χορευτικά τις ιστορίες τους που αφορούν συνήθως την υπέρβαση της αδικίας.
«Εκτιμώ ότι αναδεικνύει την πραγματικότητα της κακομεταχείρισης και της δίωξης με έναν πολύ όμορφο και αποτελεσματικό τρόπο», δήλωσε η κα. Χες. «Φυσικά, πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι αυτή είναι μια πραγματική κατάσταση. Δεν νομίζω ότι προβάλλεται πολύ συχνά στις ειδήσεις».
Ως ερευνητής της χριστιανικής ιστορίας, ο κ. Χες πρόσθεσε ότι η αποστολή του Shen Yun να διατηρήσει τις παραδοσιακές αξίες είναι βαθιά αξιόλογη.
«Νομίζω ότι η διατήρηση του πολιτισμού είναι κάτι πολύ σημαντικό, διότι αν χάσουμε τις αξίες, χάνουμε την κατανόηση της αξίας του ανθρώπινου πολιτισμού. Και όταν αυτό χάνεται, τότε είναι απλώς θέμα χρόνου, μέσω της εξουσίας και της απληστίας να επέλθει η αποσύνθεσης της κοινωνίας. Δυστυχώς».
Η Epoch Times θεωρεί τις παραστατικές τέχνες Shen Yun το σημαντικό πολιτιστικό γεγονός της εποχής μας. Καλύπτουμε με υπερηφάνεια τις αντιδράσεις του κοινού από την ίδρυση του Shen Yun το 2006.
Ο Δρ. Τζέισον Λιου, ο οποίος είναι ιατρός, καθηγητής και ιδρυτής του Ινστιτούτου «Νους και Σώμα» στην Καλιφόρνια, καταλαβαίνει γιατί οι άνθρωποι φοβούνται και πάλι να τολμήσουν να βγουν σε μεγάλες συγκεντρώσεις, καθώς τα νέα για το COVID-19 φαίνεται να βρίσκονται σε κάθε γωνία. Αλλά ενώ προσπαθούμε τόσο στενά να διαφυλάξουμε τη σωματική μας υγεία μέσα στο φόβο, καταλήγουμε να ξεχνάμε την ψυχική και πνευματική μας υγεία, λέει.
Ως ιατρός ολιστικής ιατρικής, ο Λιου εξετάζει ολόκληρο τον άνθρωπο όταν πρόκειται για την υγεία. Αυτή τη στιγμή, το ανοσοποιητικό σύστημα των ανθρώπων δέχεται επίθεση από τον ιό σε τρία μέτωπα.
«Αυτή τη στιγμή, οι άνθρωποι έχουν φόβο: αυτό είναι το κλειδί», είπε. Αυτός ο φόβος κάνει επίθεση στην ψυχολογική μας κατάσταση, στο πνεύμα μας και στο φυσικό μας σώμα.
Έχει αναφερθεί ευρέως ότι η πανδημία έχει οδηγήσει σε κατακόρυφη πτώση της ψυχικής υγείας και ότι τα ποσοστά κατάθλιψης και άγχους έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Γνωρίζουμε επίσης εδώ και καιρό ότι η ψυχική υγεία επηρεάζει τη σωματική υγεία και την ανοσία, καθώς οι ειδικοί μας υπενθυμίζουν αυτό το γεγονός από την έναρξη των εγκλεισμών της πανδημίας COVID-19.
Σε πιο βασικό επίπεδο, ο φόβος πυροδοτεί την αντίδραση μάχης ή φυγής και τον καταιγισμό ορμονών και σωματικών αλλαγών που την συνοδεύουν. Ενώ αυτή η κατάσταση είναι καλή για να αντιδράσουμε σε μια άμεση απειλή, επιβαρύνει σημαντικά την ευημερία μας.
«Η ουσιαστική ψυχαγωγία είναι σε θέση να ενδυναμώσει το μυαλό, το σώμα, το πνεύμα – ολόκληρη την ύπαρξή σας – ώστε να είστε σε θέση να προστατεύσετε τον εαυτό σας», δήλωσε ο Λιου. «Μέσω των τεχνών, μέσω μιάς παράστασης, βοηθάμε τους ανθρώπους να ξεπεράσουν το φόβο, την κατάθλιψη και το άγχος».
Όταν μια εμπειρία αλλάζει την ψυχική μας κατάσταση, ειδικά αν το κάνει με βαθύ και ουσιαστικό τρόπο, τα αποτελέσματα είναι σωματικά. Αυτό θεωρείται ως αλήθεια στην ιατρική επιστήμη, στη θετική ψυχολογία και στη σοφία των αρχαίων. Είναι μια αρχή που οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει από την εποχή που οι Έλληνες έχτισαν το θέατρο της Επιδαύρου το 400 π.Χ. ως χώρο προς τιμήν του Ασκληπιού, του θεού της ιατρικής – και ως χώρο για τους κουρασμένους να καθαρίζουν την ψυχή τους με θεραπευτικά νερά και θέατρο.
Αλλά τι το ιδιαίτερο έχει το Shen Yun Performing Arts συγκεκριμένα;
«Φέρνει ελπίδα στον κόσμο, στους ανθρώπους, σε κάθε άτομο», δήλωσε ο Λιου.
Πριν από πολλά χρόνια, ο Λιου είδε μια παράσταση του Shen Yun και έκτοτε τη συστήνει στους πελάτες του.
Μουσική που συγκινεί την ψυχή
Πέρα από τη θεραπευτική δύναμη των τεχνών, ο Λιου επεσήμανε ότι η μουσική του Shen Yun συνδυάζει τις αρχαίες κινεζικές μουσικές αρχές με τον ήχο της κλασικής ορχήστρας με τoν oποίο το κοινό είναι περισσότερο εξοικειωμένο.
«Βρήκα τη μουσική της παράστασης του Shen Yun πολύ ιδιαίτερη. Επειδή είμαι ο ίδιος γιατρός μουσικοθεραπείας, αισθάνομαι ότι παρόλο που το μεγαλύτερο μέρος του συνόλου του Shen Yun είναι δυτικά όργανα, το στυλ της σύνθεσης είναι στην πραγματικότητα σύμφωνο με το γιν και το γιανγκ και τα πέντε στοιχεία: Είναι μουσική που εκφράζει την αρμονία μεταξύ ουρανού και γης», δήλωσε. Ενώ τα πρωτότυπα ορχηστρικά κομμάτια του Shen Yun χρησιμοποιούν την τονική διάταξη της δυτικής κλασικής μουσικής, ο Λιου πιστεύει ότι οι συνθέτες αντιλαμβάνονται πραγματικά την φιλοσοφία της μουσικής που αποδίδουν οι αρχαίοι Κινέζοι.
Οι αρχαίοι Κινέζοι πίστευαν επίσης ότι η μουσική είχε τη δύναμη να θεραπεύει. Ο κινεζικός χαρακτήρας για τη «μουσική» είναι στην πραγματικότητα η ρίζα του κινεζικού χαρακτήρα για την «ιατρική».
Η εξήγηση του Λιου ταιριάζει στενά με εκείνη του Shen Yun, καθώς αυτό ήταν κοινή γνώση στον παραδοσιακό κινεζικό πολιτισμό πριν ο κομμουνισμός καταστρέψει την παράδοση στην Κίνα.
Για 5.000 χρόνια, ο κινεζικός πολιτισμός θεωρούνταν θεϊκά εμπνευσμένος και ο βαθιά πνευματικός πολιτισμός επικεντρώθηκε γύρω από την ιδέα της αρμονίας μεταξύ ουρανού, γης και ανθρωπότητας. Το 1949 το Κομμουνιστικό Κόμμα, άθεο και αντι-κινεζικό στη φύση του, ανέλαβε την εξουσία και ξεκίνησε συστηματικές και συχνά φρικιαστικές εκστρατείες για να αλλάξει τον χαρακτήρα του έθνους.
Ωστόσο, το Shen Yun εξυμνεί την ομορφιά και τη σοφία του παραδοσιακού κινεζικού πολιτισμού. Ο Λιου είπε ότι αυτό του δίνει μια μοναδική ενέργεια.
«Αυτή η ενέργεια ενεργοποιεί πραγματικά ολόκληρο το μυαλό, το σώμα και το πνεύμα σας», είπε. «Το σώμα μας χρειάζεται ενέργεια. Όταν δεν έχεις καλή ενέργεια, δεν κοιμάσαι καλά, ανησυχείς και μετά κάνεις λάθη, επειδή το μυαλό σου δεν είναι καθαρό. Αυτό είναι πολύ συνηθισμένο. Οι άνθρωποι χάνουν την πνευματική τους δύναμη, τη διανοητική τους διαύγεια και τότε κάνουν λάθη. Και στη συνέχεια αρρωσταίνουν τόσο εύκολα, επειδή γίνονται αδύναμοι».
«Σώμα, νους και πνεύμα – μην το ξεχνάτε αυτό. Έτσι προήλθε ολόκληρη η ύπαρξή μας από το σύμπαν, από τον Θεό».
Και το Shen Yun, μια παράσταση όλο πνεύμα, αρχαία σοφία και τη θεραπευτική δύναμη της τέχνης, δίνει ώθηση στο κοινό.
Έχε πίστη
Από τα τρία, η πολυάσχολη σύγχρονη ανθρωπότητα ξεχνάει πιο εύκολα τη σημασία του πνεύματος, και ο Λιου εξέφρασε την επιθυμία του να μας το υπενθυμίσει.
«Πρέπει να επιστρέψουμε στις πνευματικές μας ρίζες. Να συνδεθούμε βαθιά με τη θεϊκή δύναμη, να συνδεθούμε με τον Θεό και το σύμπαν», είπε. «Το Shen Yun χρησιμοποιεί ιστορικές αφηγήσεις και τη δύναμη της μουσικής και του χορού για να συνδέσει τον καθένα με την αρχική πηγή ζωής. Οι άνθρωποι είναι έτοιμοι γι’ αυτό».
«Δεν έχει σημασία τι είδους θρησκεία έχετε, χριστιανός ή βουδιστής, ή διαλογιστής του τσιγκόνγκ, ή ασκούμενος στη γιόγκα, υπάρχουν πολλές πνευματικές πρακτικές».
Η πίστη είναι επιλογή του κάθε ατόμου, δήλωσε ο Λιου. Σημείωσε ότι δεν θα συνιστούσε σε κάποιον που κρατάει ακόμα τον φόβο να βγει και να παρακολουθήσει μια παράσταση με το μυαλό του θολωμένο από αρνητισμό. Οι τρεις πτυχές του σώματος, του νου και του πνεύματος πρέπει να βρίσκονται σε ισορροπία.
«Αυτά είναι τα τρία σημεία που θέλω να επισημάνω, αυτές οι τρεις πτυχές του σώματος, του νου και του πνεύματος», είπε.
Όσον αφορά τη σωματική υγεία, οι καλλιτέχνες του Shen Yun είναι επίσης άνθρωποι, είπε ο Λιου, και είναι υγιείς όχι μόνο επειδή είναι αθλητές που φροντίζουν τη σωματική τους κατάσταση, αλλά επειδή είναι διαλογιστές και άνθρωποι της πίστης. Έτσι, φροντίζουν και την ψυχική και την πνευματική τους κατάσταση.
Και μια απόδειξη του κινήτρου τους είναι το γεγονός ότι μοιράζονται την πηγή της υγείας τους που είναι το ατρόμητο πάθος τους για την τέχνη και την πίστη με τον κόσμο, σύμφωνα με τον Λιου.
«Όλοι οι άνθρωποι προστατεύουν τη ζωή τους. Το Shen Yun κάνει το ίδιο πράγμα που όλοι έχουν ανάγκη», είπε. «Είναι διαλογιστές και καλλιεργητές, είναι χορευτές και μουσικοί, οπότε το φέρνουν αυτό στον κόσμο, για να βοηθήσουν τον κόσμο, γιανα τους βοηθήσουν όλους».
Ο Λιου θυμάται ακόμα το συναίσθημα που είχε όταν είδε για πρώτη φορά μια παράσταση πριν από πολλά χρόνια.
«Θεέ μου, αυτή η παράσταση, νιώθω τόσο συνδεδεμένος, νιώθω πραγματικά συνδεδεμένος. Όλη αυτή η παράσταση, δύο ώρες, είμαι στον παράδεισο. Νιώθω όλη τη ζωή να με περιβάλλει, νιώθω ότι όλο μου το σώμα είναι τόσο ζεστό, μεγάλη ενέργεια κυκλοφορεί μέσα στο σώμα μου, εκατό μεσημβρινοί είναι ανοιχτοί», είπε. «Όταν βγήκα από το θέατρο, ξέρετε, το πρόσωπό μου, νιώθω αλλαγμένος. Αισθάνομαι νέος, σαν να έχω επιστρέψει στα 20 μου χρόνια! Πρέπει να το ζήσετε αυτό».
Η αυλαία ανοίγει και ο κύριος χορευτής Στίβεν Γουάνγκ εμφανίζεται ξεδιπλώνοντας ένα πανό με μόνο πέντε κινέζικους χαρακτήρες: «Το Φάλουν Ντάφα είναι καλό».
Επειδή τόλμησαν να ξεστομίσουν αυτές τις πέντε απλές λέξεις, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι στην Κίνα, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειας του Γουάνγκ, αντιμετωπίζουν σοβαρές διώξεις από το κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας.
Ο Γουάνγκ, ένας κλασικός χορευτής από την κίνα, ξεκίνησε την καριέρα του πριν από σχεδόν δύο δεκαετίες, όταν έγινε δεκτός σε μια επαγγελματική ακαδημία χορού σε ηλικία 12 ετών. Σήμερα, είναι βασικός χορευτής του Shen Yun Performing Arts, του κορυφαίου θίασου παγκοσμίως κλασικού κινεζικού χορού. Το SY αναβιώνει την αυθεντική παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα. Αυτό ειναι η αποστολή του και αυτό το καθιστά μοναδικό στο είδος του.
Για 5.000 χρόνια, η Κίνα ήταν ένας τόπος όπου η αρμονία μεταξύ ουρανού, γης και ανθρωπότητας ήταν η κεντρική πεποίθηση της κοινωνίας. Οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο πολιτισμός τους ήταν θεϊκά εμπνευσμένος και ο Κομφουκιανισμός, ο Βουδισμός και ο Ταοϊσμός είχαν ισχυρή επιρροή σε αυτή την κοινωνία, η οποία προσπαθούσε να διατηρήσει αρχές όπως η πίστη, η ακεραιότητα, η καλοσύνη, η σοφία και η δικαιοσύνη.
Πρόκειται για μια αποστολή που ο Γουάνγκ έχει επενδύσει προσωπικά. «Ο πατέρας μου διώχθηκε μέχρι θανάτου», δήλωσε ο Γουάνγκ, σε ένα βίντεο στην ιστοσελίδα του Shen Yun Creations. Πολλοί καλλιτέχνες του SY, το οποίο εδρεύει στη Νέα Υόρκη, εμφανίζονται στα βίντεο αυτού του ιστότοπου, διηγόμενοι ιστορίες για την πίστη και την ελευθερία. Ως αμερικανικός θίασος, ο Shen Yun επιτρέπει στους καλλιτέχνες της να εκφράζουν ελεύθερα τις πεποιθήσεις και τον πολιτισμό τους και να τα μοιράζονται με τον κόσμο χωρίς φόβο.
Είναι ειρωνικό ότι ένας καλλιτεχνικός θίασος που στοχεύει να διασώσει την θεϊκά εμπνευσμένη κληρονομιά 5.000 ετών κινέζικου πολιτισμού, δεν μπορεί καν να πατήσει το πόδι του στη σύγχρονη Κίνα που εξακολουθεί να κυβερνάται από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Καθεστώς.
Ο Γουάνγκ δεν μπόρεσε να επιστρέψει στην Κίνα όταν έμαθε για τον θάνατο του πατέρα του, λόγω των διώξεων του Κόμματος, και έτσι δεν μπόρεσε να παραστεί στην κηδεία.
«Δεν είχα τρόπο να επιστρέψω να τον δω ούτε για μια τελευταία φορά», δήλωσε ο Γουάνγκ. Η μητέρα του που μένει στην Κίνα, αντιμετωπίζει και εκείνη δίωξη.
Με την απεικόνιση προσωπικοτήτων από τον 5.000 ετών πολιτισμό της Κίνας, ο Steven Wang ελπίζει να διατηρήσει παραδοσιακές αρχές όπως η πίστη, η ακεραιότητα, η καλοσύνη, η σοφία και η δικαιοσύνη. (ευγενική προσφορά του Shen Yun Performing Arts)
Μια πνευματική κληρονομιά
Όλοι οι χορευτές του Shen Yun διαλογίζονται και πολλοί καλλιτέχνες του Shen Yun ασκούν το Φάλουν Ντάφα, μια πνευματική πρακτική που διδάσκει τις αρχές της «αλήθειας, καλοσύνης και ανεκτικότητας». Η πνευματική καλλιέργεια αποτελούσε παράδοση στον αυθεντικό κινεζικό πολιτισμό, μέχρι που ο κομμουνισμός ήρθε στην εξουσία τον περασμένο αιώνα, με πρόθεση να εξαλείψει την παράδοση.
«Ήμουν περίπου 8 ετών όταν συνάντησα για πρώτη φορά την πνευματική καλλιέργεια», είπε ο Γουάνγκ. Ήταν ο μικρότερος από τέσσερα αδέλφια, ένα άτακτο παιδί που συχνά έμπλεκε σε μπελάδες. Θυμήθηκε όμως ότι όταν η μητέρα και ο πατέρας του άρχισαν να ασχολούνται με την πνευματική καλλιέργεια, όλοι άλλαξαν.
«Οι αρχές του Φάλουν Ντάφα διδάσκουν τους ανθρώπους να αλλάξουν πρώτα τον εαυτό τους και να κοιτάξουν μέσα τους».
«Κάθε φορά που αντιμετωπίζετε προβλήματα, μην εξετάζετε τα πάντα από τη δική σας οπτική γωνία – σκεφτείτε από την οπτική γωνία των άλλων», είπε ο Γουάνγκ. «Ως αποτέλεσμα, η οικογενειακή μας ζωή έγινε πολύ πιο αρμονική».
Οι γονείς του δεν ήταν πλέον τόσο οξύθυμοι. Τον πειθαρχούσαν με λογική. Αυτός και οι γονείς του άρχισαν να επικοινωνούν περισσότερο και είχαν καλή σχέση.
Το 1999, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Καθεστώς, με πρόθεση να εξαλείψει το Φάλουν Ντάφα, έβαλε στο στόχαστρό του τα 70 με 100 εκατομμύρια ασκούμενους της πνευματικής άσκησης.
«Έγιναν μαζικές συλλήψεις και διώξεις», είπε ο Γουάνγκ. Η οικογένειά του υπέφερε. «Αστυνομικοί εισέβαλαν στο σπίτι μας και άρχισαν να ρίχνουν μπουνιές και κλωτσιές από εδώ κι από εκεί. Στη συνέχεια απήγαγαν τους γονείς μου, έκαναν το σπίτι μας άνω κάτω και πήραν όλα τα βιβλία μας με τις διδασκαλίες του Φάλουν Ντάφα.» Οι γονείς του κρατήθηκαν, σε διαφορετικές φυλακές.
«Κάθε φορά που πηγαίναμε να τους επισκεφτούμε, έμοιαζαν σαν να είχαν λιμοκτονήσει. Ποτέ δεν μου είπαν πώς ήταν εκεί μέσα. Μου έλεγαν μόνο ότι τα πήγαιναν καλά. Αλλά μπορείτε να καταλάβετε από τα μαραμένα πρόσωπά τους ότι είχαν βασανιστεί», είπε.
Από εκείνο το σημείο, ο Γουάνγκ δεν βίωσε ποτέ ξανά μια σταθερή οικογενειακή ζωή. Αν ο πατέρας του απελευθερωνόταν, η μητέρα του συλλαμβανόταν.
«Αυτή η δίωξη δεν σταμάτησε ποτέ», είπε. Θυμάται να περνάει την Πρωτοχρονιά με τις τρεις μεγαλύτερες αδελφές του χωρίς τους γονείς του στο σπίτι.
Τελικά, ο Γουάνγκ ήρθε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να συνεχίσει την καριέρα του ως χορευτής. Όσο ο Γουάνγκ ήταν στο εξωτερικό, ο πατέρας του βασανίστηκε στη φυλακή και στη συνέχεια απελευθερώθηκε επειδή οι φύλακες φοβήθηκαν ότι θα πεθάνει υπό κράτησή. Το 2009, ο πατέρας του πέθανε από επιπλοκές στην υγεία του και ο Γουάνγκ το έμαθε μόλις ένα μήνα αργότερα.
«Η καλλιέργεια του πνεύματος δεν είναι έγκλημα», δήλωσε ο Γουάνγκ. «Δεν μπόρεσα να επιστρέψω στην Κίνα, οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να συνεχίσω να χρησιμοποιώ την τέχνη για να εκθέσω αυτή τη δίωξη».
Ο Γουάνγκ, όπως και άλλα μέλη του Shen Yun, δεν μπορεί να πάει στην Κίνα. Ως άτομα, θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν δίωξη, και ως ομάδα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας δεν θα επιτρέψει την είσοδο του θιάσου στην Κίνα, από φόβο για την επιρροή του στη διάδοση του παραδοσιακού πολιτισμού και τις «ιδέες» που θα φέρει.
Δύο χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Γουάνγκ ερμήνευσε το ρόλο ενός ασκούμενου του Φάλουν Ντάφα, κρατώντας ένα πανό στην πλατεία Τιενανμέν, κατά τη διάρκεια ενός από τα έργα του Shen Yun.
«Ο χορός μας βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, προσαρμοσμένα στην σκηνή», είπε. «Όταν άρχισαν οι διώξεις, υπήρχαν πολλοί ασκούμενοι που πήγαν στην πλατεία Τιενανμέν με πανό για να διαμαρτυρηθούν».
«Όταν υποδυόμουν τον ασκούμενο που διώκεται, συντονίστηκα με τις εμπειρίες μου αφού αυτά ήταν πράγματα που συνέβησαν στους δικούς μου ανθρώπους.»
«Ελπίζω να χρησιμοποιήσω τη μορφή της τέχνης για να ευαισθητοποιήσω τους ανθρώπους για την δίωξη που συμβαίνει στην Κίνα και να εμπνεύσω δικαιοσύνη στις καρδιές περισσότερων ανθρώπων ώστε να αντιταχθούν σε αυτή την δίωξη.»
«Τότε, μια μέρα, αυτή η δίωξη θα σταματήσει επιτέλους».
Η Epoch Times είναι υπερήφανος χορηγός της Shen Yun Performing Arts. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα ShenYunPerformingArts.org
Η έλλειψη του πατέρα είναι ένα αυξανόμενο πρόβλημα στη Δύση.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, υπάρχουν 18 εκατομμύρια παιδιά που ζουν χωρίς πατέρα στο σπίτι. Σε ολόκληρη την Αυστραλία, χιλιάδες πατέρες αδυνατούν να επανασυνδεθούν με τα παιδιά τους και τους λένε στις συνεδρίες διαμεσολάβησης ή οι δικηγόροι διαζυγίων ότι δεν υπάρχει ελπίδα για ολονύκτια επαφή με τα παιδιά τους.
Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να υποθέσουν ότι τα αγόρια που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα θα συμπεριφέρονται καλύτερα στις γυναίκες. Στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειονότητα των ανδρών δραστών ενδοοικογενειακής βίας είναι προϊόντα αυτού που κάποτε αποκαλούσαν «διαλυμένο σπίτι». Τους αρνήθηκαν οποιαδήποτε ουσιαστική σχέση με τους πατέρες τους και, ως εκ τούτου, στερήθηκαν την εμπειρία της ανδρικής ιδιότητας.
Οι καλοί πατέρες διδάσκουν στα αγόρια να διοχετεύουν τα συναισθήματά τους και τις χαρακτηριστικές ανδρικές τους τάσεις σε πιο παραγωγικές δραστηριότητες. Παίζουν ουσιαστικό ρόλο στο να βοηθήσουν τους γιους τους να μάθουν να σέβονται την εξουσία, να διατηρούν την πειθαρχία, να αναπτύσσουν αυτοέλεγχο και να έχουν ενσυναίσθηση προς τους άλλους.
Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα διαπιστώνονται ότι λείπουν από τους βίαιους νέους, σύμφωνα με το Υπουργείο Παιδείας των ΗΠΑ (pdf).
Οι πατέρες είναι επίσης βαθιά σημαντικοί για τις κόρες τους, παρέχοντάς τους μια αίσθηση σωματικής και συναισθηματικής ασφάλειας.
Το Υπουργείο Παιδείας των ΗΠΑ αναφέρει ότι οι κόρες τείνουν να αισθάνονται «αξιαγάπητες» και να εκτιμούν καλύτερα τη δική τους θηλυκότητα όταν έχουν πατεράδες στη ζωή τους.
Ένας μπαμπάς παίζει με την κόρη του. (Evgeny Atamanenko/Shutterstock)
Όπως σημειώνει ο καθηγητής κοινωνιολογίας Γ. Μπράντφορντ Γουίλκοξ στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια,
«Η στοργή που χαρίζουν οι πατέρες στις κόρες τους καθιστά τις κόρες αυτές λιγότερο πιθανό να αναζητήσουν την προσοχή νεαρών ανδρών και να εμπλακούν σεξουαλικά με μέλη του αντίθετου φύλου».
«Κατά συνέπεια, τα κορίτσια που μεγαλώνουν σε πυρηνικές οικογένειες έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να βιώσουν την εφηβεία σε νεαρή ηλικία, να είναι σεξουαλικά ενεργά πριν από το γάμο και να μείνουν έγκυες πριν από το γάμο».
Η σεξουαλική κακοποίηση είναι πιο πιθανή σε σπίτι χωρίς πατέρα
Σε αντίθεση με ό,τι συχνά υποστηρίζουν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί, η συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών συμβαίνει σε νοικοκυριά όπου απουσιάζουν οι βιολογικοί πατέρες, σύμφωνα με τουλάχιστον 70 διαφορετικές μελέτες.
Ο Δρ Τζέρεμι Σάμουτ, ερευνητής στο Κέντρο Ανεξάρτητων Μελετών, επισημαίνει ότι τα κορίτσια που ζουν σε μη παραδοσιακές οικογένειες είχαν έξι έως επτά φορές περισσότερες πιθανότητες να κακοποιηθούν σεξουαλικά από τον πατριό τους ή από έναν «συγκατοικούντα ή περιστασιακό σύντροφο», παρά από τον φυσικό τους πατέρα.
Ο Πάτρικ Πάρκινσον, καθηγητής οικογενειακού δικαίου και πρώην πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Οικογενειακού Δικαίου, έχει παρόμοιες απόψεις λέγοντας ότι τα παιδιά σε διαζευγμένες οικογένειες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο κακοποίησης ή παραμέλησης.
«Ειδικά τα κορίτσια διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο σεξουαλικής κακοποίησης από τον νέο σύντροφο της μητέρας παρά από τον ίδιο τους τον πατέρα. Οι μονογονεϊκές οικογένειες, και ιδίως εκείνες που εργάζονται για να στηρίξουν την οικογένεια, έχουν επίσης λιγότερο χρόνο για να παρακολουθούν και να επιβλέπουν τα παιδιά τους».
Τα ευρήματα αυτά σε καμία περίπτωση δεν σημαίνουν ότι όλοι οι θετοί πατέρες είναι εν δυνάμει κακοποιοί. Ωστόσο, οι εξαιρέσεις αυτές δεν ακυρώνουν τον γενικό κανόνα ότι μόνο ένα μικρό ποσοστό της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών διαπράττεται από τον βιολογικό πατέρα.
Δυστυχώς, οι επίσημες στατιστικές, όπως αυτές της Αυστραλιανής Στατιστικής Υπηρεσίας, συχνά αναμειγνύουν τους πατέρες με τους πατριούς, κάνοντας έτσι να φαίνεται ότι η αιμομιξία -και όχι μόνο η παιδική κακοποίηση- έχει γίνει πιο διαδεδομένη.
Το σύστημα ενθαρρύνει το διαζύγιο
Αλλά η κρίση της έλλειψης πατέρα στις δυτικές κοινωνίες μπορεί να μην είναι απλώς ένα απλό ατύχημα.
Για παράδειγμα, η νομοθεσία που στηρίζει τις πληρωμές για τη στήριξη των παιδιών είναι ένας σημαντικός παράγοντας που συμβάλλει, σύμφωνα με την Αυστραλιανή Οικογενειακή Ένωση σε μια εισήγηση στην κοινοβουλευτική έρευνα για το πρόγραμμα στήριξης των παιδιών.
Επιπλέον, η καθιέρωση συστημάτων διαζυγίων «χωρίς υπαιτιότητα» σημαίνει ότι ακόμη και μια μονομερής απόφαση για τη διάσπαση μιας οικογένειας μπορεί να είναι δύσκολο να προσβληθεί, και ένας στοργικός πατέρας μπορεί να αποχωριστεί χωρίς τη θέλησή του τα παιδιά του. Τα συστήματα πληρωμής της διατροφής των παιδιών τροφοδοτούν αυτό το πρόβλημα.
Σύμφωνα με τον καθηγητή κοινωνιολογίας Στίβεν Μπάσκερβιλ:
«Η διατροφή τέκνων πήγε τη διαδικασία ένα βήμα παραπέρα, επιτρέποντας στη διαζευγμένη μητέρα να χρησιμοποιήσει τα παιδιά χωρίς πατέρα πλέον για να διεκδικήσει το εισόδημα του συζύγου της – επίσης ανεξάρτητα από οποιοδήποτε σφάλμα εκ μέρους της (ή έλλειψη σφάλματος εκ μέρους του) στην κατάργηση της συμφωνίας του γάμου».
Περαιτέρω, ο καθηγητής Πάρκινσον αναφέρει ότι τα συστήματα διατροφής των παιδιών, που αναπτύχθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980, δημιούργησαν «στρεβλά κίνητρα» για τους φροντιστές να σταματήσουν να επιτρέπουν στα παιδιά να περνούν περισσότερο χρόνο με τον άλλο γονέα για να αποφύγουν τις μειώσεις της διατροφής -ιδιαίτερα όταν οι πληρωμές της διατροφής υπολογίζονται με βάση το πόσες νύχτες περνάει ένα παιδί με τον πατέρα του.
Οι πατέρες πλήττονται σκληρά από τη διάλυση της οικογένειας
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το διαζύγιο είναι συχνά ο πρωταρχικός λόγος πίσω από την αυτοκτονία των ανδρών. Όταν ένας γάμος διαλύεται, αυτό είναι πιο πιθανό να οδηγήσει τους άνδρες, παρά τις γυναίκες, στην αυτοκτονία.
Η κατάσταση δεν διευκολύνεται όταν το σύστημα οικογενειακού δικαίου συχνά ευνοεί τη γυναίκα σε ένα διαζύγιο.
Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την τραγική μοίρα ενός στοργικού πατέρα που κρεμάστηκε αφού του αρνήθηκαν την πρόσβαση στην κόρη του επειδή δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει διατροφή για το παιδί που ισοδυναμούσε με το διπλάσιο του μισθού του.
Σε ένα γράμμα με την υπογραφή «Στη μνήμη του αγαπημένου μου πατέρα», η 14χρονη κόρη του έγραψε: «Ξέρω ότι ο πατέρας μου ήταν ένας καλός άνθρωπος και καλός πατέρας… Προφανώς έφτασε σε ένα σημείο όπου έβλεπε ότι η δικαιοσύνη ήταν απρόσιτη και αποφάσισε ότι η αφαίρεση της ζωής του ήταν ο μόνος τρόπος για να τερματίσει το μαρτύριό του».
Ένα επαναλαμβανόμενο θέμα σε περιπτώσεις διαζυγίου είναι ότι τα παιδιά συχνά προσαρμόζονται καλύτερα στον χωρισμό αν συνεχίσουν να έχουν επαφή και με τους δύο γονείς.
Σύμφωνα με ένα ακαδημαϊκό άρθρο που έγραψε ο Ρίτσαρντ Α. Γουάρσακ και το οποίο επικυρώθηκε από 110 κορυφαίους διεθνείς εμπειρογνώμονες, υπό κανονικές συνθήκες, τα παιδιά είναι πιθανό να τα πάνε σημαντικά καλύτερα αν έχουν ολονύκτια επαφή με τους γονείς τους. Σύμφωνα με τον Μπάρι Νούρκομπ, ομότιμο καθηγητή παιδοψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ, οι εμπειρογνώμονες που υπέγραψαν την έκθεση αυτή είναι από τους καλύτερους στον κόσμο στον τομέα τους.
Όπως επισημαίνει ο καθηγητής Νούρκομπ, η έκθεση υπογραμμίζει το γεγονός ότι οι τρέχουσες πολιτικές τείνουν να ευνοούν τη μητέρα όταν πρόκειται για αποφάσεις σχετικά με την ολονύκτια επαφή.
Τι είναι καλύτερο για τα παιδιά;
Οι ειδικοί αυτοί επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του Γουόρεν Φάρελ, ο οποίος δίδασκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, καθώς και ψυχολογία και γυναικείες σπουδές στο Τζορτζτάουν και στο Ράτγκερς.
Ο Φάρελ επικαλείται εκτεταμένες έρευνες για την ανάπτυξη των παιδιών που συνδέουν τη συμμετοχή του πατέρα με σημαντικά συναισθηματικά και κοινωνικά οφέλη στα παιδιά. Σύμφωνα με τον ίδιο, η στέρηση του πατέρα αποτελεί κορυφαίο παράγοντα για την αύξηση των ψυχικών ασθενειών, του εθισμού και των αυτοκτονιών στους άνδρες.
Στο βιβλίο «Father and Child Reunion: How to Bring the Dads We Need to the Children We Love» (Επανένωση πατέρα και παιδιού: Πώς να φέρουμε τους μπαμπάδες που χρειαζόμαστε στα παιδιά που αγαπάμε), ο Φάρελ εξηγεί πώς η τρέχουσα προσέγγιση στη Δύση για την επιμέλεια είναι σοβαρά επιζήμια για τα παιδιά, με τις κυβερνήσεις, τα μέσα ενημέρωσης και τα νομικά συστήματα να υποβαθμίζουν τον κρίσιμο ρόλο που διαδραματίζουν οι πατέρες.
Χάρη στις σημαντικές προσπάθειές του, οι αμερικανικές πολιτείες της Φλόριντα και του Κεντάκι θέσπισαν πρόσφατα νομοθεσία που αναγνωρίζει τον κρίσιμο ρόλο του πατέρα, ιδίως σε περίπτωση διαζυγίου.
Μπορούμε μόνο να ελπίζουμε ότι περισσότερες δικαιοδοσίες θα επηρεαστούν από το σημαντικό έργο του, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της εφημερίδας The Epoch Times.
Πολλαπλές διαδηλώσεις με αυτοκινητοπομπές ξεκινούν σε ολόκληρο τον Καναδά στις 23 Ιουλίου σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους αγρότες στην Ολλανδία και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίοι διαμαρτύρονται κατά των πολιτικών για την κλιματική αλλαγή τους τελευταίους μήνες, λέγοντας ότι τα μέτρα απειλούν τα προς το ζην.
Κομβόι από όλη τη Μεγάλη Περιοχή του Τορόντο συγκεντρώνονται στο Βαάν του Οντάριο στις 23 Ιουλίου 2022, για να υποστηρίξουν τους αγρότες στην Ολλανδία που διαμαρτύρονται για τις πολιτικές της κυβέρνησης για την κλιματική αλλαγή. (Annika Wang/The Epoch Times)
Οχήματα συγκεντρώνονται σε χώρο στάθμευσης στο Κάλγκαρι για να συμμετάσχουν σε διαμαρτυρία αυτοκινητοπομπής στις 23 Ιουλίου 2022. Πρόκειται για μία από τις δεκάδες αυτοκινητοπομπές που ξεχύθηκαν σε όλη τη χώρα για να υποστηρίξουν τους αγρότες στην Ολλανδία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που διαμαρτύρονται για τις πολιτικές της κλιματικής αλλαγής, οι οποίες, όπως λένε, θα πλήξουν τα μέσα διαβίωσης των αγροτών. (Cai Wei/The Epoch Times)
Οχήματα συγκεντρώθηκαν στην περιοχή Κανάτα γύρω από την Οτάβα για να συμμετάσχουν σε μια διαμαρτυρία με αυτοκινητοπομπή σε ένδειξη αλληλεγγύης στους Ολλανδούς αγρότες που διαδηλώνουν κατά των πολιτικών της κυβέρνησης για την κλιματική αλλαγή. (Annie Wu/The Epoch Times)
Κατά το μεσημέρι, μια ομάδα οχημάτων συγκεντρώθηκαν στο Βαάν του Οντάριο για να ενωθεί με ένα μεγαλύτερο κομβόι. Τα κομβόι προέρχονταν από δεκάδες περιοχές, μεταξύ άλλων από το Λονδίνο, το Τορόντο, τον Νιαγάρα και το Κίνγκστον. Ορισμένα από αυτά «κατευθυνόντουσαν αργά» προς το σημείο συνάντησης.
Κονβόι σχηματίστηκαν επίσης σε πολλές άλλες πόλεις του Καναδά, όπως το Κάλγκαρι, το Έντμοντον, η Οτάβα και το Βανκούβερ.
«Οι αγρότες στην Ολλανδία, την Ισπανία, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Πολωνία διαμαρτύρονται λόγω της οργής τους για τους νέους κυβερνητικούς κανονισμούς που θα τους αναγκάσουν να μειώσουν τις ενώσεις αζωτούχων λιπασμάτων και τις εκπομπές αμμωνίας, οδηγώντας σε μείωση του αριθμού των ζώων και των καλλιεργειών τους, προκαλώντας τελικά τη χρεοκοπία των οικογενειακών επιχειρήσεων», όπως γράφει ένα φυλλάδιο που δημιούργησε ένας διαδηλωτής.
«Πολλοί αγρότες σε ολόκληρο τον Καναδά γνωρίζουν ήδη αυτές τις καταστροφικές πολιτικές που απειλούν τα εισοδήματά τους και διαμαρτύρονται σε όλη τη χώρα».
Η σημαία της Αλμπέρτα διακρίνεται σε ένα φορτηγό που συμμετέχει σε μια διαμαρτυρία αυτοκινητοπομπής στις 23 Ιουλίου 2022. Πρόκειται για ένα από τα δεκάδες κομβόι που ξεχύθηκαν σε όλη τη χώρα για να υποστηρίξουν τους αγρότες στην Ολλανδία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίοι διαμαρτύρονται για τις πολιτικές της κλιματικής αλλαγής που, όπως λένε, θα πλήξουν τα μέσα διαβίωσης των αγροτών. (Cai Wei/The Epoch Times)
Οχήματα συγκεντρώνονται σε ένα πάρκινγκ στο Κάλγκαρι για να συμμετάσχουν σε μια διαμαρτυρία με αυτοκινητοπομπή στις 23 Ιουλίου 2022. Πρόκειται για μία από τις δεκάδες αυτοκινητοπομπές που ξεχύθηκαν σε όλη τη χώρα για να υποστηρίξουν τους αγρότες στην Ολλανδία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που διαμαρτύρονται για τις πολιτικές της κλιματικής αλλαγής, οι οποίες, όπως λένε, θα πλήξουν τα μέσα διαβίωσης των αγροτών. (Cai Wei/The Epoch Times)
Υποστηρικτές από όλη τη Μεγάλη Περιοχή του Τορόντο συγκεντρώνονται στο Βαάν του Οντάριο στις 23 Ιουλίου 2022, για να υποστηρίξουν τους αγρότες στην Ολλανδία που διαμαρτύρονται για τις πολιτικές της κυβέρνησης για την κλιματική αλλαγή. (Annika Wang/The Epoch Times)
Διαμαρτυρίες Ολλανδών αγροτών
Οι διαμαρτυρίες στην Ολλανδία προκλήθηκαν από την απόφαση της κυβέρνησης να μειώσει τον αριθμό των ζώων στη χώρα κατά 30 τοις εκατό για να μειώσει ριζικά τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και αμμωνίας αζώτου. Τα ζώα παράγουν αμμωνία στα ούρα και τα κόπρανά τους.
Η κυβέρνηση θέλει να μειώσει αυτούς τους ρύπους κατά 50 τοις εκατό σε εθνικό επίπεδο μέχρι το 2030.
Στις 10 Ιουνίου, η ολλανδική κυβέρνηση εξέδωσε ένα εθνικό σχέδιο και ένα σχέδιο ανά περιοχή για τον περιορισμό των αζωτούχων αερίων του θερμοκηπίου, με ορισμένες περιοχές να υποχρεούνται να μειώσουν τις εκπομπές κατά 70 τοις εκατό και κάποιες άλλες ακόμη και κατά 95 τοις εκατό.
Η ολλανδική κυβέρνηση δήλωσε ότι «δεν υπάρχει μέλλον για όλους τους [ολλανδούς] αγρότες στο πλαίσιο [αυτής] της προσέγγισης», όπως ανέφερε η Υπηρεσία Γεωργίας Εξωτερικού του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ.
Αγρότες φεύγουν από την πόλη Μπάθμεν της Ολλανδίας, πηγαίνοντας στη διαμαρτυρία των αγροτών στο Στρόε. (BART MAAT/ANP/AFP μέσω Getty Images)
Τα μέτρα ελήφθησαν αφού το ανώτατο ολλανδικό διοικητικό δικαστήριο διαπίστωσε το 2019 ότι η χώρα παραβιάζει τη νομοθεσία της ΕΕ επειδή δεν μείωσε τις υπερβολικές εκπομπές αζώτου, οι οποίες, όπως είπε, είναι επιβλαβείς για τα φυτά και τα ζώα σε ορισμένα φυσικά περιβάλλοντα.
Η πολιτική της ΕΕ για την κλιματική αλλαγή αποσκοπεί στην επίτευξη του στόχου της Συμφωνίας των Ηνωμένων Εθνών του 2015 στο Παρίσι για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, λέγοντας ότι αυτό είναι απαραίτητο για να περιοριστεί η άνοδος της παγκόσμιας θερμοκρασίας. Η συμφωνία θεωρείται ζωτικό μέρος της Ατζέντας 2030 των Ηνωμένων Εθνών για τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Οι Ολλανδοί αγρότες λένε ότι τα μέτρα τους στοχοποιούν άδικα και δεκάδες χιλιάδες έχουν συγκεντρωθεί, οδηγώντας τρακτέρ και εμποδίζοντας την κυκλοφορία, για να διαμαρτυρηθούν για τα σχέδια της κυβέρνησης.
Οι απαιτήσεις για μείωση του ζωικού κεφαλαίου έρχονται εν μέσω παγκόσμιας έλλειψης τροφίμων και εκτίναξης των τιμών των καυσίμων και των λιπασμάτων στα ύψη.
Πρόσφατα επέστρεψα στη δουλειά μου μετά από ένα ολόκληρο μήνα διακοπών – είμαι σταθερός οπαδός του να παίρνεις ρεπό και να βρίσκεις χρόνο για ξεκούραση και να γεμίζεις τις μπαταρίες σου.
Μετά από ένα μήνα απουσίας, είχαν συσσωρευτεί ένα σωρό καθήκοντα και πολλά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που έπρεπε να απαντήσω.
Είναι τρομακτικό. Μπορεί να είναι αποθαρρυντικό να αντιμετωπίζεις αυτόν τον συντριπτικό όγκο πραγμάτων και η τάση είναι να τα αναβάλλεις.
Για να μην τα πολυλογώ: δυσκολεύτηκα λίγο, αλλά βρήκα έναν τρόπο να ξαναβουτήξω και να νιώσω ζωντανός με τη δουλειά μου και με αυτό που δημιουργώ κάθε μέρα.
Έμαθα πολλά την περασμένη εβδομάδα σχετικά με αυτό το είδος της πρόκλησης και μερικά από αυτά ήταν πράγματα που έπρεπε να ξαναμάθω, αλλά κάποια άλλα ήταν νέα μαθήματα. Θα ήθελα να τα μοιραστώ εδώ για όποιον αντιμετωπίζει ένα τρομακτικό, συντριπτικό και αποθαρρυντικό βουνό εργασιών.
Ας βουτήξουμε μέσα.
Γιατί νιώθουμε απογοητευμένοι;
Νιώθουμε συγκλονισμένοι και αποθαρρημένοι επειδή κοιτάμε το βουνό των εργασιών και των μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και νομίζουμε ότι πρέπει να τα κάνουμε όλα. Αλλά δεν μπορούμε. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να ανέβουμε ένα βουνό με τη μία.
Όλα αυτά ομαδοποιούνται σε μια σειρά εγχειρημάτων. Δεν είναι ένα πράγμα, αλλά φαίνεται σαν να είναι. Είναι σαν να κοιτάμε όλο το φαγητό που μας έχει απομείνει να φάμε στην υπόλοιπη ζωή μας και να σκεφτόμαστε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το φάμε όλο. Αλλά στην πραγματικότητα, το τρώμε με μια νόστιμη μπουκιά τη φορά.
Ξεχωριστά, κάθε εργασία δεν είναι τόσο δύσκολη. Πρέπει να διαλέξουμε ένα πράγμα από το σωρό και να επικεντρωθούμε σε αυτό.
Πώς να ξεκινήσετε
Δεν μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε όλα με τη μία. Απλά πρέπει να ξεκινήσετε. Αυτό που έχω μάθει είναι ότι μόλις ξεκινήσετε και αρχίσετε να το διασκεδάζετε, θα δείτε κάποια πρόοδο. Αυτό δημιουργεί ένα φαινόμενο χιονοστιβάδας, όπου συνεχίζετε να ενθαρρύνεστε από την πρόοδό σας. Οπότε πρέπει απλά να ξεκινήσετε και η μπάλα θα κυλάει
Να τι λειτούργησε για μένα:
• Ξεκινήστε αργά. Την πρώτη μέρα που επέστρεψα, απλά βούτηξα το δάχτυλό μου στο νερό και προσπάθησα να βρω μερικά πράγματα που θα μπορούσα να κάνω. Έδωσα στον εαυτό μου την άδεια να μην προσπαθήσω να κάνω τα πάντα εκείνη την πρώτη μέρα. Αν δεν επιστρέφετε από τις διακοπές, αλλά απλά αντιμετωπίζετε έναν τεράστιο σωρό από πράγματα που πρέπει να κάνετε, δώστε στον εαυτό σας την άδεια να κάνει μόνο μερικά πράγματα, ώστε να αρχίσετε να κάνετε πρόοδο.
• Πετύχετε μικρές νίκες για να ξεκινήσετε. Έψαξα για μικρές εργασίες και μηνύματα στα οποία θα μπορούσα να απαντήσω, προκειμένου να πετύχω κάποιες εύκολες νίκες. Αυτές είναι ενθαρρυντικές και σας δίνουν την αίσθηση της προόδου. Τόσο σημαντικό!
• Ξεκινήστε να κάνετε ταξινόμηση. Ξεκινήστε να κοιτάτε μέσα από τους σωρούς των εργασιών και των μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και δείτε αν υπάρχει κάτι που είναι πιο επείγον. Ανασύρετε αυτά και βάλτε τα σε μια ξεχωριστή λίστα για να επικεντρωθείτε σε αυτά. Μπορείτε να ασχοληθείτε με τα υπόλοιπα αργότερα.
• Κάντε ένα πράγμα. Αυτό ήταν το μάντρα μου – επικεντρωθείτε στο να κάνετε ένα πράγμα. Μπορεί να είναι μικρό, μεσαίο ή μεγάλο, αλλά επικεντρωθείτε σε ένα πράγμα. Θα έκανα ένα εύκολο πράγμα και μετά θα επικεντρωνόμουν σε ένα άλλο. Και άλλο ένα. Ένα κάθε φορά.
• Στοχεύστε σε περισσότερες μικρές νίκες. Μόλις άρχισα να σημειώνω πρόοδο, μου άρεσε πολύ να βρίσκω μικρά πράγματα που θα μπορούσα να κάνω ώστε ο σωρός να γίνεται όλο και μικρότερος και να καταφέρω περισσότερες νίκες. Τόσο διασκεδαστικό!
• Μετατρέψτε το σε παιχνίδι. Όπως μπορείτε να δείτε, μετέτρεψα αυτό το βουνό εργασιών και μηνυμάτων σε παιχνίδι, απολαμβάνοντας κάθε επιμέρους εργασία. Βάζοντας αγάπη σε κάθε μήνυμα- έγινε σαν να παίζω ένα παιχνίδι. Ακόμα το παίζω καθώς γράφω αυτό το κείμενο!
Μην ανησυχείτε για την πραγματοποίηση κάθε μίας από αυτές τις ιδέες. Μπορεί να βρείτε έμπνευση σε ένα ή δύο από τα παραπάνω στοιχεία – δοκιμάστε τα.
Πώς να συγκεντρωθείτε
Το να κάνετε την αρχή είναι το πρώτο βήμα, αλλά πώς θα καταφέρετε να μην σκέφτεστε ολόκληρο το βουνό των πραγμάτων που πρέπει να κάνετε;
Εγώ κάνω τρία πράγματα.
Πρώτον, διαλέγω μια χούφτα πράγματα στα οποία θα επικεντρωθώ σήμερα. Μόνο τρία με πέντε πράγματα. Αν είναι περισσότερα από πέντε πράγματα, καλύτερα να είναι μικρά πράγματα, αλλά δεν μου αρέσει να έχω μια μεγάλη λίστα γιατί είναι πιο δύσκολο να συγκεντρωθώ. Έτσι διαλέγω μια μικρή λίστα. Αν τελειώσω τη σύντομη λίστα, επιτρέπω στον εαυτό μου να πάει να κάνει μερικές ακόμα εργασίες.
Δεύτερον, διαλέγω ένα πράγμα από τη σύντομη λίστα και επικεντρώνομαι μόνο σε αυτό, ώστε να μην υπάρχει κανένα άλλο πράγμα να σκεφτώ. Το κάνω ολόκληρο το σύμπαν μου.
Τρίτον, σκέφτομαι γιατί αυτό το πράγμα μπροστά μου είναι σημαντικό για μένα. Γιατί με ενδιαφέρει; Τι με κάνει να αισθάνομαι εμπνευσμένος από αυτό, να φωτίζομαι από αυτό; Αυτό με βοηθά να αφοσιωθώ πλήρως σε αυτό το πράγμα.
Πώς να βρείτε την απόλαυση σε κάθε πράγμα
Συχνά, σχετιζόμαστε με τα καθήκοντά μας ως πράγματα που “πρέπει” να κάνουμε, ως αγγαρεία ή αγγαρείες ή ρουτίνα. Δεν είναι περίεργο που κοιτάμε ένα βουνό από καθήκοντα και νιώθουμε συγκλονισμένοι και αντιστεκόμενοι.
Τι θα γινόταν αν σχετιζόμασταν με τα καθήκοντά μας με διαφορετικό τρόπο; Κάθε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είναι ένα σημείωμα αγάπης από ένα ευχάριστο άτομο (ναι, ακόμη και το spam!). Κάθε εργασία είναι ένας τρόπος να εκφραστούμε, να εκφράσουμε την αγάπη μας.
Τι θα γινόταν αν φέρναμε το παιχνίδι και το θαύμα σε κάθε εργασία;
Αν μπορείτε να φέρετε πλήρη εκτίμηση σε κάθε στιγμή της ζωής, γίνεται μια στιγμή θαύματος. Αυτό είναι που μπορούμε να φέρουμε στα καθήκοντά μας – ένα αίσθημα θαυμασμού, αφοσίωσης και χαράς.
Χρειάζεται εξάσκηση, αλλά δείτε αν μπορείτε να το κάνετε αυτό για την επόμενη εργασία σας.
Αλλάξτε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε το βουνό των καθηκόντων
Επιστρέφοντας στη δουλειά, κοίταξα το βουνό των καθηκόντων μου και ένιωσα κάποιο φόβο. Πόσο δύσκολο! Τόση βαρετή δουλειά να κάνω.
Αλλά φυσικά, αυτός δεν ήταν ένας χρήσιμος τρόπος να κοιτάξουμε το βουνό.
Όταν κοιτάζω τα βουνά έξω (ξέρετε, στον πραγματικό κόσμο), βλέπω απίστευτη ομορφιά και περιπέτεια. Νιώθω ένα άλμα στην καρδιά μου, μια επιθυμία να εξερευνήσω και μια λαχτάρα για ένα ταξίδι.
Τι θα γινόταν αν το βουνό των καθηκόντων και των emails γινόταν αυτό το μέρος της περιπέτειας, της εξερεύνησης, του παιχνιδιού, της περιέργειας, της μάθησης και της χαράς;
Έτσι επιλέγω να σχετίζομαι με το βουνό μου. Εσείς τι λέτε;
Πολλοί κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ, συμπεριλαμβανομένου του συγγραφέα των Epoch Times Σι Σαν, ένιωσαν θλίψη για τον πρόσφατο θάνατο του αγαπημένου συγγραφέα του Χονγκ Κονγκ, Νι Κουάνγκ
Ο Σι μοιράστηκε τις σκέψεις του για τα έργα του Νι και τον αντίκτυπό τους στο Χονγκ Κονγκ. Ανέλυσε πώς το Χονγκ Κονγκ έγινε ένα καταφύγιο αναμνήσεων των παραδόσεων της Κίνας πριν από το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) και η πολιτιστική του ανάπτυξη επεκτάθηκε παγκοσμίως.
Ο Σι πίστευε ότι ο ρόλος του Χονγκ Κονγκ στη σύγχρονη Κίνα, ακόμη και στην ανθρώπινη ιστορία, δεν έχει ακόμη διερευνηθεί πλήρως.
Η 3η επετειακή έκθεση άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς πραγματοποιήθηκε στο K11 Shopping Art Museum από τις 18 Ιουνίου έως τις 4 Ιουλίου 2021, που διοργανώθηκε από κοινού από το Πανεπιστήμιο Lingnan και την Ακαδημία Τεχνών του Χονγκ Κονγκ. (TM Chan/The Epoch Times)
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η ηπειρωτική Κίνα αποκαλούσε το Χονγκ Κονγκ «πολιτιστική έρημο». Όταν ο Σι Σαν κατέφυγε από την κομμουνιστική Κίνα στο Χονγκ Κονγκ, η πραγματικότητα ήταν εντελώς διαφορετική.
Η άποψη του Σι είναι ότι: «Η κουλτούρα του Χονγκ Κονγκ είναι πολύ κινεζική. Επειδή η διάλεκτος του Χονγκ Κονγκ και η καντονέζικη γλώσσα δεν είχαν ποτέ αλλοιωθεί επίσημα, ως εκ τούτου, τα στοιχεία του κινεζικού πολιτισμού και η γοητεία του μπορούσαν να διατηρηθούν και στις δύο γλώσσες».
Προς έκπληξή του, η ζωή στο Χονγκ Κονγκ απέδειξε στον Σι ότι τα τοπικά βιβλία είχαν διατηρήσει πολλά πολιτιστικά θέματα. Ο Σι είχε τότε μια επιφοίτηση: Η κομμουνιστική Κίνα ήταν η πολιτιστική έρημος, όχι το Χονγκ Κονγκ.
Η 3η αγορά άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Υπήρχαν πολλές παραστάσεις κουνγκ φου στις 29 Οκτωβρίου 2018. (TM Chan/The Epoch Times)
Οι διανοούμενοι του Χονγκ Κονγκ κληρονόμησαν τον αρχαίο κινεζικό πολιτισμό.
Ο Σι είπε ότι πολλοί Κινέζοι κατέφυγαν από την ηπειρωτική χώρα στο Χονγκ Κονγκ και αναζήτησαν καταφύγιο μετά το 1949. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν η αρχή της μετανάστευσης στην πόλη.
Η ιστορία της μετανάστευσης στο Χονγκ Κονγκ μπορεί να ανιχνευθεί από την αρχαιότητα. Οι άνθρωποι από το Ζονγκγιουάν στις κεντρικές πεδιάδες που κατέφυγαν στο Γκουανγκντόνγκ και στο Χονγκ Κονγκ, διέφευγαν από την εισβολή των βόρειων βαρβάρων.
Η μεταναστευτική τάση το 1949 πυροδοτήθηκε από: «Οι άνθρωποι που αντιτάσσονταν στο ΚΚΚ ή στον τρόπο ζωής του αναζητούσαν καταφύγιο στο Χονγκ Κονγκ», γι’ αυτό και το Χονγκ Κονγκ πήρε το παρατσούκλι «πόλη καταφύγιο», εξήγησε ο Σι.
Ο Σι έμεινε έκπληκτος από τους Βρετανούς μελετητές, οι οποίοι έσωσαν ό,τι βρισκόταν στα χέρια των Κινέζων μελετητών στο Χονγκ Κονγκ.
Το ΚΚΚ εξόρισε πολλούς διανοούμενους κατά τη διάρκεια της πολιτιστικής επανάστασης. Μερικοί από αυτούς μετακόμισαν στο Χονγκ Κονγκ και οι Βρετανοί κατάφεραν να διασώσουν τα ταλέντα τους μαζί με τις γνώσεις τους. Ήταν εκπληκτικό.
Η 3η αγορά άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. Παράσταση τυμπάνων Chow Chou στις 29 Οκτωβρίου 2018. (TM Chan/The Epoch Times)
Οι Βρετανοί ίδρυσαν το Κινεζικό Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ το 1949. Επικεφαλής του ήταν ένας από τους τέσσερις μεγαλύτερους ιστορικούς της σύγχρονης Κίνας, ο Κιάν Μου. Μία από τις πανεπιστημιουπόλεις, το New Asia College, είχε καταφέρει να διατηρήσει μεγάλο μέρος της ουσίας του κινεζικού πολιτισμού.
Στο Χονγκ Κονγκ, μετανάστες ήταν επίσης οι συγγραφείς Λουίς Τσα Λουνγκ-γιουνγκ (Τζιν Γιονγκ) και Νι Κουάνγκ, ο στιχουργός Τζέιμς Γουόνγκ Τζιμ και ο αρθρογράφος τροφίμων Τσούα Λαμ. (Ο Τσούα Λαμ δεν γεννήθηκε στην Κίνα, αλλά στη Σιγκαπούρη. Ο πατέρας του μετανάστευσε στη Σιγκαπούρη).
Το κουαρτέτο υμνήθηκε ως οι Τέσσερις Ταλαντούχοι Άνδρες, οι οποίοι πρωτοστάτησαν και συνέβαλαν στην τέχνη, τη λογοτεχνία και τη μουσική βιομηχανία του Χονγκ Κονγκ.
Σε συνέντευξή του το 2014, ο κοινωνιολόγος της ποπ κουλτούρας Νγκ Τσουνγκ-χουνγκ μίλησε στη South China Morning Post (SCMP) για τον αείμνηστο θρύλο των μανιωδών καπνιστών. Ο Νγκ αποκάλεσε τον Τζέιμς Γουόνγκ «Jim the Lyric Genius» (Τζιμ η στιχουργική ιδιοφυΐα).
«Συλλαμβάνει τα γνήσια συναισθήματα και τις σκέψεις των μαζών σε μια συγκεκριμένη εποχή. Αν θέλετε να μάθετε πώς ήταν οι άνθρωποι στη δεκαετία του 1950, μην ρωτάτε τους ειδικούς της ιστορίας. Πρέπει να μάθετε ποια τραγούδια ήταν τα πιο δημοφιλή τότε», δήλωσε στο SCMP.
Ο Ααρών από το Χονγκ Κονγκ “ψάχνει για θυμίαμα” από τότε που ήταν 15 ετών. Τώρα είναι αφοσιωμένος στην προώθηση της κουλτούρας του λιβανιού. Ο Ααρών μιλάει για την παρασκευή θυμιάματος τον Αύγουστο του 2021 (TM Chan/The Epoch Times)
Ενώ ο καθένας ήταν μοναδικός ως προς τα ταλέντα του, όλοι μοιράζονταν κοινά ενδιαφέροντα: αφοσίωση και πάθος για τον πολιτισμό του Χονγκ Κονγκ.
Ο Σι Σαν επανέλαβε επίσης τις σκέψεις του Νγκ. Πίστευε ότι το έργο τους αντανακλούσε κάθε στοιχείο του κινεζικού πολιτισμού. Ο Σι το περιέγραψε ως «κλασικό, με νύξεις της αρχαίας κινεζικής ιστορίας».
Εν τω μεταξύ, ο Σι μας υπενθύμισε τους πολιτιστικούς διανοούμενους που παρέμειναν στην Κίνα μετά το 1949. Ενώ ήταν καλά μορφωμένοι και δημοσίευσαν, ο Σι Σαν παραδέχτηκε ότι δεν τους θαύμαζε.
Ένιωθε ότι κάποιοι άνθρωποι είχαν χάσει το τσαγανό τους στο ΚΚΚ μόλις το καθεστώς απέκτησε την εξουσία.
Σε αντίθεση με τους δειλούς, συνέχισε ο Σι, ο Νι Κουάνγκ ήταν ένας Σανγκανέζος που δεν κοίταξε ποτέ πίσω από τότε που δραπέτευσε στο Χονγκ Κονγκ.
Ο Νι ήταν γνωστός για την ανοιχτή, χιουμοριστική και αντι-ΚΚΚ προσωπικότητά του. Ο Νι είχε μοιραστεί δημόσια τη δυσαρέσκειά του κατά του καθεστώτος σε πολλές περιπτώσεις. Ο Νι είχε πει κάποτε: «Δεν θα επέστρεφα ποτέ στην Κίνα μέχρι να πέσει το ΚΚΚ».
Ο αείμνηστος μυθιστοριογράφος κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα: Τα πράγματα δεν άλλαξαν ποτέ στη γενέτειρά του μεταξύ τότε και τώρα: «Η σύγχρονη Σαγκάη είναι τόσο καθυστερημένη όσο ήταν το 1949».
Το Χονγκ Κονγκ βοήθησε την Κίνα στην αποκατάσταση του πολιτισμού της
Για τον Σι, η συμβολή του Χονγκ Κονγκ στη μεταρρύθμιση και το άνοιγμα της Κίνας είναι αδιαμφισβήτητη. Το ίδιο ισχύει και για την επίδρασή του στην ανάπτυξη της Κίνας, από οικονομικής άποψης και από άποψη ζωής στο σύνολό της.
Στη μνήμη του Σι, κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, τα εστιατόρια στην Κίνα εφάρμοζαν την πολιτική «Πρώτα πληρώνετε, μετά τρώτε». Ο κανόνας αποσκοπούσε στο να αποτρέψει τους ανθρώπους από το να τρώνε και να το σκάνε. «Ήταν το ίδιο παντού στην Κίνα. Μόνο τα εστιατόρια στο Γκουανγκντόνγκ σέρβιραν με λίγη διατήρηση των κινεζικών παραδόσεων. Ο κανόνας «Πλήρωσε πρώτα» εξακολουθούσε να ισχύει σε λίγα εστιατόρια, αλλά αυτά ήταν μειοψηφία. Η Γκουανγκζού ήταν το μόνο μέρος στην Κίνα όπου μπορούσες να φας πρώτα και να πληρώσεις μετά».
Το Lin Heung Tea House, το οποίο άνοιξε το 1927, προσφέρει παραδοσιακό dim sum. Οι θαμώνες απολαμβάνουν τα γεύματά τους τον Μάρτιο του 2019. (TM Chan/The Epoch Times)
Ο Σι είδε τότε πού είχε χωρίσει η κουλτούρα της Κίνας και του Χονγκ Κονγκ. Ήταν μια κοινωνία του «μην εμπιστεύεσαι κανέναν» και του «τα χρήματα προηγούνται» στην κομμουνιστική Κίνα έναντι μιας κοινότητας του «μοιράσου και φρόντισε» στο Χονγκ Κονγκ.
Τα πράγματα άλλαξαν όταν η ηπειρωτική χώρα άρχισε να ανοίγεται στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Τα εστιατόρια στην Γκουανγκντόνγκ κλωνοποίησαν τα επιχειρηματικά μοντέλα των κινεζικών εστιατορίων του Χονγκ Κονγκ.
Ο Σι περιγράφει: «Πλήρη τραπέζια σε κινέζικα εστιατόρια του Χονγκ Κονγκ. Κάθε τραπέζι ήταν καλυμμένο με ένα τραπεζομάντιλο. Ο καθένας είχε τα πιάτα του, τα φλιτζάνια του και μια κανάτα τσάι. Παραγγείλαμε αφού τακτοποιήθηκαν όλα. Πληρώσαμε αφού φάγαμε».
Ήταν ένα μείγμα κινεζικής και βρετανικής κουλτούρας, διαθέσιμο μόνο στην αποικία.
Σύντομα, το «στυλ της Καντόν», το οποίο ξεκίνησε από το Χονγκ Κονγκ, κατέλαβε τα κινεζικά εστιατόρια σε όλο τον κόσμο.
Με αυτόν τον τρόπο παρουσιάστηκε και το Χονγκ Κονγκ στον υπόλοιπο κόσμο.
Οι ταινίες του Χονγκ Κονγκ έγιναν γνωστές στο εξωτερικό, καθώς η τέχνη και ο πολιτισμός τους συνέχισαν να εξαπλώνονται. Οι ταινίες Κουνγκ Φου με πρωταγωνιστές ηθοποιούς πολεμικών τεχνών, όπως ο Μπρους Λι και ο Σάμιουελ Χανγκ, αγαπήθηκαν πολύ στο εξωτερικό.
«Όλοι αγαπούσαν το Κουνγκ Φου του Χονγκ Κονγκ», δήλωσε ο Σι. Οι ξένοι συχνά υπέθεταν ότι όλοι οι άνθρωποι στο Χονγκ Κονγκ γνώριζαν Κουνγκ Φου, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου.
Bruce Lee Exhibition Hall του Πολιτιστικού Μουσείου του Χονγκ Κονγκ τον Νοέμβριο του 2021. (Sung Pi-lung/The Epoch Times)
Η υπόθεση αυτή αποδείχθηκε σωτήρια όταν μετακόμισε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Σι εργάστηκε ως οδηγός ταξί στις φτωχές περιοχές του ανατολικού Λονδίνου. Τα εγκλήματα και οι ληστείες ήταν συνηθισμένα. Ευτυχώς, ο Σι δεν έπεσε ποτέ θύμα ληστείας στα δύο χρόνια που ήταν οδηγός ταξί. Είπε ότι αυτό συνέβαινε επειδή «οι φήμες λένε» στην κοινότητα ότι «ήξερε» και «εξασκούνταν» στο κινεζικό Κουνγκ Φου όπως ο Μπρους Λι. Κανείς δεν ήθελε να τα βάλει μαζί του.
Το Χονγκ Κονγκ συνδέει την κινεζική κουλτούρα με τη δυτική
Ο Σι υποστήριξε ευθέως ότι αν δεν υπήρχε το Χονγκ Κονγκ, η ηπειρωτική Κίνα δεν θα μπορούσε ποτέ να εξελιχθεί οικονομικά και κοινωνικά όπως είναι σήμερα.
«Σίγουρα, η ηπειρωτική Κίνα έχει αντιγράψει πολλά από το Χονγκ Κονγκ – επιφανειακά. Ποτέ δεν έμαθαν την ουσία και το πιο σημαντικό κομμάτι που έκανε το Χονγκ Κονγκ, όπως το κράτος δικαίου», είπε ο Σι.
Χονγκ Κονγκ Dragon Boat Carnival, παίκτες από πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο διοργανώνουν μια γιορτή με βάρκες δράκων στις 9 Ιουνίου 2017. (Adrian Yu/The Epoch Times)
Ο Σι δήλωσε ότι είναι ατυχές το γεγονός ότι η ηπειρωτική Κίνα δεν αναγνώρισε ποτέ την αξία του Χονγκ Κονγκ. Είναι επίσης σπαρακτικό γι’ αυτόν να βλέπει την υποβάθμιση του Χονγκ Κονγκ. Πίστευε ότι το Χονγκ Κονγκ δεν έχει ακόμη εξερευνηθεί πλήρως στη σύγχρονη Κίνα και στην ανθρώπινη ιστορία.
Ωστόσο, ο Σι φάνηκε αισιόδοξος για την πόλη: «Το Χονγκ Κονγκ είναι ένα χωνευτήρι. Έχει ένα μείγμα όλων των καλών από την ανατολή και τη δύση, που έγινε η σύγχρονη κινεζική κοινωνία. Το Χονγκ Κονγκ είναι πραγματικά ένα ανεκτίμητο μέρος».
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Αν έχετε κάποια αίσθηση της ιστορίας (και αυτή η ικανότητα γίνεται όλο και πιο σπάνια καθώς η φαντασία παίρνει τη θέση της), θα ξέρετε πόσο δύσκολο ήταν για τις περισσότερες γενιές να αποκτήσουν γνώση.
Για χιλιετίες η προσωπική παρατήρηση και οι αφηγήσεις από στόμα σε στόμα ήταν το μόνο που είχαμε. Στη συνέχεια εφευρέθηκε η γραφή, αλλά τα βιβλία ήταν απίστευτα ακριβά μέχρι να εμφανιστεί η τυπογραφία, και ακόμη και τότε, μόνο ένα μικρό μέρος του εγγράμματου πληθυσμού μπορούσε να τα αγοράσει. Μόλις πριν από μερικές γενιές, ξεκίνησε η μαζική εκτύπωση και στη συνέχεια τα ηλεκτρονικά μέσα. Τώρα έχουμε άμεση πρόσβαση σε ασύλληπτες και ανεξάντλητες πηγές πληροφοριών, πηγές που αυξάνονται καθημερινά σαν τα μανιτάρια.
Κάποτε, οι άνθρωποι έπρεπε να συλλέγουν τις γνώσεις τους από όσες περισσότερες (ή λιγότερες) πηγές μπορούσαν να πάρουν στα χέρια τους. Βασιζόντουσαν αποκλειστικά σε ό,τι μπορούσαν να βρουν από τα δικά τους βιβλία (αν ήταν αρκετά τυχεροί να έχουν) ή από αυτά που δανείζονταν από τους φίλους τους ή από κάποια μοναστηριακή βιβλιοθήκη. Δεν ήταν σε θέση να κάνουν κριτική ανάλυση και δεν υπήρχαν εναλλακτικές εξηγήσεις, οπότε είχαν την τάση να δέχονται φανταστικές ιστορίες και μύθους σαν να ήταν κυριολεκτικά αληθινοί.
Οι πρόγονοί μας τώρα μας φαίνονται παράλογα αφελείς, αλλά έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν με αυτά τα λίγα που είχαν στη διάθεσή τους.
Κοσκινίζοντας τη γνώση για να βρούμε την αλήθεια
Τα θαύματα της εποχής της πληροφορίας τα έχουν αλλάξει όλα αυτά; Μέχρι ενός σημείου, ασφαλώς – αν και η εγκεφαλική μας χωρητικότητα παραμένει λίγο πολύ η ίδια από τότε που οι άνθρωποι υπήρξαν για πρώτη φορά στη γη.
Η πρόσβαση και η επεξεργασία του πλούτου των δεδομένων που είναι πλέον διαθέσιμα παρουσιάζουν τόσο προβλήματα που οι πρόγονοί μας ούτε καν είχαν ονειρευτεί. Τα πάντα εξαρτώνται τώρα από τη χρήση που κάνουμε στις τεράστιες βιβλιοθήκες μας και από το εικονικό άπειρο της γνώσης που αιωρείται στον κυβερνοχώρο, και -εδώ είναι το κρίσιμο σημείο. Το να γνωρίζει ποιον να εμπιστευτεί είναι τουλάχιστον το ίδιο δύσκολο για τον ευσυνείδητο αναζητητή της γνώσης σήμερα, όπως ήταν πριν από 500 ή 1.000 χρόνια.
Όλα όσα βλέπετε στην τηλεόραση έχουν αποσταχθεί και επιλεγεί από ένα σύνολο γεγονότων με αρχές επιλογής που μπορεί να είναι ασαφείς.
Για τους Βορειοκορεάτες ή τους Κινέζους, αυτές οι κινητήριες αρχές είναι αναμφίβολα κρυμμένες, αλλά είναι προφανείς για εμάς, γιατί καταλαβαίνουμε τη φύση των δικτατοριών. Γνωρίζουμε ότι τέτοια καθεστώτα πάντα λογοκρίνουν, διαστρεβλώνουν, κατασκευάζουν ή υπερβάλλουν στα «γεγονότα» για να προωθήσουν τη γραμμή του κόμματος. Το να τους λένε ψέματα δεν είναι αμαρτία, αλλά αναγκαιότητα -και, επομένως, αρετή.
Πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε στη Δύση που αγαπά την ελευθερία! Είμαστε όντως τυχεροί με πολλούς τρόπους- ας το παραδεχτούμε με ευγνωμοσύνη αυτό το σημείο. Έχουμε όμως ένα πρόβλημα, και μάλιστα μεγάλο. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης γενικά, και η τηλεόραση ειδικότερα, επιλέγουν τις ειδήσεις που θέλουν να έχουμε και παραμερίζουν κάποιες άλλες. Η βάση της επιλογής τους ποικίλλει, αλλά σε γενικές γραμμές, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο εντυπωσιασμός βρίσκεται στην κορυφή της λίστας.
Οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να βασίζονται στην τηλεόραση ως μοναδική πηγή πληροφόρησης. (Sam McGhee/Unsplash)
Φρενίτιδα για τον εντυπωσιασμό
Μια καταστροφή στην Αυστραλία ή σε ορισμένες άλλες αγγλόφωνες χώρες θα προσελκύσει μεγαλύτερη προσοχή από ένα παρόμοιο ή ακόμη πιο σοβαρό γεγονός στην Ινδία, την Αφρική ή τη Νότια Αμερική. Η δολοφονία 10 ατόμων σε μια ομάδα είναι μεγαλύτερη είδηση από τη δολοφονία 10 (ή 20 ή 100) ατόμων μεμονωμένα – οι μαζικές δολοφονίες αποτελούν πάντα καλύτερη είδηση από τις μεμονωμένες δολοφονίες. Άλλοι θάνατοι, σε γενικές γραμμές, δεν θα αναφερθούν καθόλου, εκτός αν σχετίζονται με την COVID ή κάποια άλλη καθηλωτική αιτία.
Η αναζήτηση της εντυπωσιασμού συνήθως αναζητά και κάποιον φταίχτη. Η διαπόμπευση των υποτιθέμενων υπευθύνων, ειδικά αν ανήκουν σε μια αντιλαϊκή μειονότητα, είναι πάντα ένα καλό σπορ.
Υπάρχει όμως και μια άλλη βάση για την επιλογή ειδήσεων που είναι πιο τρομερή από τον απλό εντυπωσιασμό. Η τροφοδότηση της επιθυμίας μας να ακούμε πράγματα που διεγείρουν τις αισθήσεις μας μπορεί να είναι ένας ανάξιος στόχος, αλλά τουλάχιστον προσφέρει ψυχαγωγία. Αλλά η σκόπιμη αποσιώπηση αντιδημοφιλών απόψεων και άβολων αληθειών θέτει σε κίνδυνο τον ίδιο τον πολιτισμό. Δεν χρειάζεται να ψάξετε πολύ για να βρείτε αποδείξεις γι’ αυτό.
Όσοι αμφισβητούν την καθιερωμένη αφήγηση των woke σχετικά με την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή, τη ρευστότητα των φύλων, τον ενδημικό ρατσισμό των δυτικών εθνών ή τη σωστή αντιμετώπιση της COVID, λαμβάνουν ελάχιστη προσοχή από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, εκτός αν πρόκειται να χλευάσουν ή να υποτιμήσουν τις απόψεις τους. Για παράδειγμα ένα από τα μεγαλύτερα και επικαιρότερα θέματα των ΗΠΑ σχετικά με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου για τις αμβλώσεις-παρουσιάζεται σχεδόν πάντα ως προσβολή των δικαιωμάτων των γυναικών και σχεδόν ποτέ (εκτός από την παρωδία) ως υπεράσπιση των ανυπεράσπιστων.
Πίσω από όλα αυτά, όμως, κρύβεται η επικρατούσα απαισιοδοξία μιας ανθρωπότητας που έχει χάσει σχεδόν ολοκληρωτικά την ηθική της πυξίδα. Το ότι η ίδια η ζωή είναι ένα δώρο του Θεού, γεμάτο προκλήσεις αλλά και ευλογίες, είναι μια αλήθεια που πλέον θεωρείται παγκοσμίως παράλογη ή γελοία.
Επιλέξτε τα στέρεα επιχειρήματα έναντι του εντυπωσιασμού
Κάποιος πνευματώδης κάποτε όρισε τον απαισιόδοξο ως «έναν αισιόδοξο με τα γεγονότα». Όσο κι αν μου αρέσει αυτή η έξυπνη και περιεκτική παρατήρηση, νομίζω ότι αποκαλύπτει μια σοβαρά επικίνδυνη κάστα του μυαλού, μια τάση να βλέπει και να εγκρίνει μόνο το χειρότερο. Μου θυμίζει εκείνο το παλιό ανέκδοτο για δύο άντρες που βρίσκονται σε ένα χαντάκι- ο ένας βλέπει μόνο λάσπη και ο άλλος κοιτάζει τα αστέρια.
Μόλις έφτανα στο τέλος αυτού του άρθρου ένα κείμενο από τον Τόμας Καρλάιλ, έναν Σκωτσέζο ιστορικό μου έδωσε τον τέλειο επίλογο: «Αυτός ο κόσμος, μετά από όλες τις επιστήμες μας, εξακολουθεί να είναι θαυμάσιος, ανεξιχνίαστος, μαγικός και πολλά άλλα, για όποιον τον σκεφτεί».
Παρατήστε λοιπόν τις τηλεοπτικές ειδήσεις. Δεν θα μάθετε τίποτα που χρειάζεται να ξέρετε για τον κόσμο γύρω σας, τίποτα που θα σας κάνει σοφότερους και πιο ευγενικούς με τους ανθρώπους που δεν είναι στο δικό σας μήκος κύματος.\
Από τον David Daintree
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις του The Epoch Times.
