Υγεία

Μια εβδομάδα αφότου η υπηρεσία υγείας των Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω του ιού, αξιωματούχος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) δήλωσε ότι ο mpox δεν είναι ίδιος με τον COVID-19 και επεσήμανε πως δεν θα υπάρξουν λοκντάουν ή άλλα παρόμοια μέτρα.

«Θα μπούμε σε λοκντάουν στην ευρωπαϊκή περιοχή του ΠΟΥ, είναι άλλος ένας COVID-19; Η απάντηση είναι ξεκάθαρα: όχι», είπε ο Χανς Κλούγκε, περιφερειακός διευθυντής της Ευρώπης για τον ΠΟΥ, σε ζωντανή μετάδοση μέσων ενημέρωσης την Τρίτη. «Δυο χρόνια πριν, θέσαμε υπό έλεγχο τον mpox στην Ευρώπη, χάρη στην άμεση επέμβαση στις πιο πληγείσες κοινότητες αντρών που είχαν σεξουαλική επαφή με άντρες», είπε.

Ο mpox, μια ιογενής λοίμωξη γνωστή και ως ευλογιά των πιθήκων (monkeypox), προκαλεί πληγές γεμάτες πύον και συμπτώματα σαν αυτά της γρίπης. Συνήθως είναι ήπια, αλλά μπορεί να γίνει και θανατηφόρος.

Αξιωματούχοι λένε πως μια υποπαραλλαγή του στελέχους mpox Ι, η παραλλαγή Ib (Clade Ib), προκάλεσε παγκόσμια ανησυχία επειδή φαίνεται να διαδίδεται πιο εύκολα μέσω συχνής κοντινής επαφής. Μια περίπτωση της παραλλαγής επιβεβαιώθηκε την περασμένη εβδομάδα στη Σουηδία και συνδέθηκε με το αυξανόμενο ξέσπασμα στην Αφρική, το πρώτο σημάδι εξάπλωσης έξω από την ήπειρο.

Ο ΠΟΥ ανακήρυξε το πρόσφατο ξέσπασμα της ασθένειας ως κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία, που αφορά τη διεθνή κοινότητα. Η παραλλαγή mpox Ι μεταφέρεται έξω από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό από το περασμένο έτος, με αναφορές στον ιό να γίνονται σε δεκάδες άλλα αφρικανικά έθνη.

Ο Κλούγκε δήλωσε πως η εστίαση στο νέο στέλεχος Clade I θα βοηθήσει στην καταπολέμηση της λιγότερο σοβαρής παραλλαγής Clade II, η οποία εξαπλώνεται παγκοσμίως από το 2022, επιτρέποντας στην Ευρώπη να βελτιώσει την ανταπόκρισή της μέσω βελτιωμένων υγειονομικών συμβουλώνκαι παρακολούθησης.

Στο ξέσπασμα του 2022-2023, αξιωματούχοι των ΗΠΑ και άλλων χωρών προειδοποίησαν πως ο ιός μεταδιδόταν πρωταρχικά μεταξύ αντρών που είχαν σεξουαλικές σχέσεις με άλλους άντρες. Ωστόσο, για την παραλλαγή Ib, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως πιο σοβαρή, ο ΠΟΥ και άλλες υπηρεσίες υγείας, όπως το CDC (Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων) των ΗΠΑ, δεν έχουν εκδώσει παρόμοιες προειδοποιήσεις.

Περίπου 100 νέα κρούσματα του στελέχους mpox ΙΙ αναφέρονται πλέον στην περιοχή της Ευρώπης κάθε μήνα, πρόσθεσε ο Κλούγκε. Σύμφωνα με δελτίο ειδήσεων των Ηνωμένων Εθνών, το Κονγκό έχει αναφέρει 15.600 κρούσματα mpox και 540 θανάτους μέσα στο 2024.

Ο mpox μεταδίδεται με τη στενή σωματική επαφή και με την σεξουαλική επαφή, αλλά αντίθετα με προηγούμενες πανδημίες, όπως ο COVID-19, δεν υπάρχουν στοιχεία ότι διαδίδεται εύκολα μέσω του αέρα.

«Μπορούμε και θα πρέπει να καταπολεμήσουμε τον mpox μαζί», είπε ο Κλούγκε τη Δευτέρα. «Πρέπει να επιλέξουμε αν θα θέσουμε τα συστήματα για τον έλεγχο και την καταπολέμηση του mpox παγκοσμίως ή αν θα μπούμε σε άλλον ένα κύκλο πανικού και αμέλειας. Ο τρόπος που αντιδρούμε τώρα και τα επόμενα χρόνια θα αποβεί μία κρίσιμη δοκιμασία για την Ευρώπη και τον κόσμο», τόνισε.

Οι υγειονομικές υπηρεσίες πρέπει να είναι σε επιφυλακή και να παραμένουν ευέλικτες, σε περίπτωση που υπάρξουν νέες, πιο εύκολα μεταδιδόμενες παραλλαγές, αλλά δεν υπάρχουν συστάσεις για τους ανθρώπους να φορούν μάσκες, είπε ο εκπρόσωπος του ΠΟΥ Ταρίκ Γιασάρεβιτς.

Το CDC εκδίδει ενημέρωση σχετικά με τον mpox

Σε ενημέρωση την προηγούμενη εβδομάδα, το CDC είπε πως ο mpox προς το παρόν ενέχει χαμηλό κίνδυνο για τις ΗΠΑ, και δεν έχει αναφερθεί καμία περίπτωση mpox Ι στη χώρα.

«Ο κίνδυνος για το ευρύ κοινό στις ΗΠΑ από τον τύπο mpox που κυκλοφορεί στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό είναι πολύ χαμηλός», είπε η ομοσπονδιακή υπηρεσία υγείας. Ωστόσο, τόνισε πως η κατάσταση «μπορεί να αλλάξει, καθώς περισσότερες πληροφορίες γίνονται διαθέσιμες» ή εάν περιπτώσεις της παραλλαγής I εμφανιστούν εκτός Αφρικής.

Αυτό επειδή έχει υπάρξει περιορισμένος αριθμός ατόμων που ταξιδεύουν άμεσα με αεροπλάνο από το Κονγκό ή τις γειτονικές χώρες των ΗΠΑ.

Του Jack Philips, ρεπόρτερ των Breaking News

Καθώς η Ιαπωνία δέχεται ένα πλήθος διεθνών τουριστών κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, οι αξιωματούχοι υγείας αντιμετωπίζουν μια έξαρση λοιμώξεων που προκαλούνται από αυτό που είναι κοινώς γνωστό ως «σαρκοφάγο βακτήριο». Στο πρόγραμμα «Health 1+1» ο Σιαοσού Σον Λιν, Αμερικανός ειδικός στην ιολογία και μικροβιολόγος, μίλησε για τα συμπτώματα, τα χαρακτηριστικά και τις μεθόδους πρόληψης για αυτού του είδους τις λοιμώξεις.

Το «σαρκοφάγο βακτήριο» που αναφέρθηκε πρόσφατα στα μέσα ενημέρωσης στην πραγματικότητα αναφέρεται στον στρεπτόκοκκο ομάδας Α, είπε ο Λιν. Σε σοβαρές περιπτώσεις, αυτή η λοίμωξη απελευθερώνει ένζυμα που διαλύουν τους μύες και τους συνδετικούς ιστούς, εξού και το όνομα του. Αυτές οι σοβαρές περιπτώσεις μπορούν να οδηγήσουν σε καταστάσεις που συμπεριλαμβάνουν το σύνδρομο τοξικού στρεπτοκοκκικού σοκ (STSS), το οποίο έχει ποσοστό θνησιμότητας έως και 30%.

Από της 30 Ιουνίου, η Ιαπωνία έχει αναφέρει 1.144 περιπτώσεις STSS αυτό το έτος, σύμφωνα με αναφορά της ιαπωνικής εφημερίδας Γιομιούρι Σίμπουν. Είναι ο μεγαλύτερος αριθμός περιπτώσεων τα τελευταία 25 χρόνια. Κυβερνητικά στατιστικά δείχνουν πως, τα τελευταία πέντε χρόνια, ο ετήσιος αριθμός περιπτώσεων STSS ήταν τυπικά κάτω από 1.000. Το 2019, υπήρξαν 894 περιπτώσεις, οι οποίες μειώθηκαν σε 622 το 2021. Ωστόσο, ο αριθμός ανέβηκε ξανά, με 941 περιπτώσεις το 2023.

Ο αριθμός σοβαρών μολύνσεων στρεπτόκοκκου ομάδας Α στις Η.Π.Α. αυξάνεται την τελευταία δεκαετία, όπως δείχνουν δεδομένα των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών των Η.Π.Α. (CDC). Τα τελευταία πέντε χρόνια, οι Η.Π.Α. έχουν καταγράψει περίπου 20.000 με 27.000 περιπτώσεις διηθητικών λοιμώξεων στρεπτόκοκκου ομάδας Α ανά έτος, με αποτέλεσμα 1.800 με 2400 θανάτους ετησίως.

Η αύξηση των λοιμώξεων στρεπτόκοκκου ομάδας Α συνδέεται με την πανδημία του COVID-19, η οποία έχει εξασθενήσει το ανοσοποιητικό σύστημα πολλών ανθρώπων, είπε ο Λιν. Με την χαλάρωση των περιορισμών της πανδημίας, οι άνθρωποι τώρα εκθέτονται ξανά σε έναν μεγάλο αριθμό παθογόνων. Αυτοί με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης σοβαρής λοίμωξης από το βακτήριο του στρεπτόκοκκου ομάδας Α.

Συμπτώματα του συνδρόμου τοξικού στρεπτοκοκκικού σοκ

Πρώιμα συμπτώματα του STSS περιλαμβάνουν:

• Πυρετό και κρυάδες
• Μυϊκό πόνο
• Ναυτία και εμετό
• Σοβαρά συμπτώματα που μπορεί να αναπτυχθούν μέσε σε 24 με 48 ώρες από την αρχική μόλυνση περιλαμβάνουν:
• Χαμηλή αρτηριακή πίεση
• Ταχυκαρδία (αυξημένοι καρδιακοί παλμοί)
• Ταχύπνοια (αυξημένος αναπνευστικός ρυθμός)
• Οργανική ανεπάρκεια: Η νεφρική ανεπάρκεια μπορεί αν εκδηλωθεί ως ανικανότητα ούρησης, ενώ η ηπατική ανεπάρκεια μπορεί αν προκαλέσει σοβαρή αιμορραγία ή μώλωπες και ίκτερο (κιτρίνισμα του δέρματος και των ματιών).

Το STSS συμβαίνει όταν τοξικές πρωτεΐνες από τον στρεπτόκοκκο ομάδας Α εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος και προκαλούν μια συστημική αντίδραση, είπε ο Λιν. Αυτές οι πρωτεΐνες μπορούν να προκαλέσουν υπερκυτοκιναιμία, οδηγώντας σε εκτενή διαστολή των αιμοφόρων αγγείων και απότομη πτώση της αρτηριακής πίεσης. Αυτό μπορεί, με την σειρά του, να έχει ως αποτέλεσμα σοκ και ανεπαρκή τροφοδοσία αίματος στα διάφορα όργανα.

Μόλις αναπτυχθεί το STSS, μπορεί να προοδεύσει ραγδαία, προκαλώντας σοβαρά συμπτώματα και πιθανώς να οδηγήσει σε θάνατο. Η πρώιμη διάγνωση και θεραπεία είναι κρίσιμα, είπε ο Λιν. Τα καλά νέα είναι πως ο στρεπτόκοκκος ομάδας Α έχει χαμηλή αντιβιοτική αντίσταση, καθιστώντας πολλά αντιβιοτικά αποτελεσματικά.

Χαρακτηριστικά της νεκρωτικής περιτονίτιδας

Μια σοβαρή κατάσταση που μπορεί να προκληθεί από μόλυνση με στρεπτόκοκκο ομάδας Α είναι η νεκρωτική περιτονίτιδα. Η περιτονία, η οποία βρίσκεται ανάμεσα στο δέρμα και τους μύες, λειτουργεί ως προστασία για τον μυϊκό ιστό. Αν τα βακτήρια εισέλθουν μέσω μιας πληγής στο δέρμα, μπορούν γρήγορα να εξαπλωθούν μέσω της περιτονίας, σύμφωνα με τον Λιν.

Ασθενείς με νεκρωτική περιτονίτιδα συνήθως βιώνουν ερυθρότητα, οίδημα και πόνο στην πληγείσα περιοχή. Ένα πιο προφανές κλινικό σημάδι είναι πως ακόμα και περιοχές του δέρματος χωρίς εμφανή κοκκίνισμα ή πρήξιμο είναι επώδυνες στην αφή, υποδηλώνοντας πως η βακτηριακή λοίμωξη εξαπλώνεται ραγδαία και μπορεί σύντομα να οδηγήσει σε νέκρωση των ιστών.

Η έγκαιρη θεραπεία είναι κρίσιμη για την νεκρωτική περιτονίτιδα, σημείωσε ο Λιν. Αν ο ιστός νεκρωθεί, τότε είναι απαραίτητος ο καθαρισμός (αφαίρεση του επηρεασμένου ιστού). Αυτή η διαδικασία είναι επώδυνη και έχει ως αποτέλεσμα μια μακρά, δύσκολη ανάρρωση με ουλές. Σε σοβαρές περιπτώσεις, ίσως απαιτείται ακρωτηριασμός.

Μέθοδοι θεραπείας και πρόληψης

Οι ιατροί αντιμετωπίζουν τις μολύνσεις με στρεπτόκοκκο ομάδας Α κυρίως με αντιβιοτικά όπως η πενικιλίνη και η κλινδαμυκίνη, είπε ο Λιν. Για πιο σοβαρές περιπτώσεις, πρόσθεσε, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη ως θεραπεία επείγουσας ανάγκης.

Ενώ τα αντιβιοτικά είναι η πρώτη γραμμή άμυνας, είναι συχνά ανεπαρκή από μόνα τους, και χρειάζεται επείγουσα εγχείρηση για την αφαίρεση του νεκρωμένου ιστού, σύμφωνα με τον Ιαπωνικό Υπουργείο Υγείας, Εργασίας και Πρόνοιας.

Προς το παρόν δεν υπάρχει κανένα διαθέσιμο εμβόλιο που να αποτρέπει τις μολύνσεις με στρεπτόκοκκο ομάδας Α.

Τα μικρά παιδιά, οι άνθρωποι άνω των 50 ετών και αυτοί με διαβήτη θεωρούνται ομάδες υψηλού κινδύνου λόγο του εξασθενημένου ανοσοποιητικού τους συστήματος, καθιστώντας τους πιο ευάλωτους σε μολύνσεις στρεπτόκοκκου ομάδας Α, είπε ο Λιν.

Ο κίνδυνος μόλυνσης με στρεπτόκοκκο ομάδας Α αυξάνεται με την ηλικία. Τα δεδομένα δείχνουν πως ο ρυθμός μόλυνσης είναι 8,3 περιπτώσεις ανά 100.000 άτομα στην ηλικιακή ομάδα 50 έως 64 ετών, ανεβαίνοντας σε 10,4 περιπτώσεις στην ηλικιακή ομάδα 65 έως 74 ετών, 11,2 περιπτώσεις στην ηλικιακή ομάδα 75 έως 80 ετών, φτάνοντας ως και 15,2 περιπτώσεις σε αυτούς 85 ετών και άνω.

Ο στρεπτόκοκκος ομάδας Α τυπικά μεταδίδεται μέσω σωματιδίων του αναπνευστικού ή με άμεση επαφή με μολυσμένες πληγές, είπε ο Λιν.

Για την πρόληψη μόλυνσης από αυτά τα «σαρκοφάγα βακτήρια», προτείνει τις ακόλουθες οδηγίες:

• Διατηρήστε μια καλή υγιεινή: Φοράτε μάσκες και πλένετε τακτικά τα χέρια σας.
• Δώστε προτεραιότητα στην υγεία: Να ξεκουράζεστε αρκετά, να έχετε μια ισορροπημένη διατροφή και να ενδυναμώνεται το ανοσοποιητικό σας σύστημα.
• Προστατέψτε τις ανοιχτές πληγές: Αποφύγετε το κολύμπι στη θάλασσα ή σε πισίνες εάν έχετε πληγές στο δέρμα.
• Ασφάλεια με τα θαλασσινά: Καταναλώστε μονάχα καλά μαγειρεμένα θαλασσινά και φοράτε γάντια όταν χειρίζεστε οστρακοειδή για να αποφύγετε κοψίματα και να μειώσετε τον κίνδυνο μόλυνσης.

Των Shan Lam και JoJo Novaes

Νέα μελέτη έχει βρει μία ισχυρή σύνδεση μεταξύ του εργασιακού στρες και της ανάπτυξης κολπικής μαρμαρυγής, γνωστής και ως Afib (atrial fibrillation), μιας σοβαρής καρδιακής κατάστασης η οποία μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή πάθηση και εγκεφαλικό.

Οι ερευνητές λένε πως η αντιμετώπιση του εργασιακού στρες είναι κρίσιμη για τη δημιουργία ενός πιο υγιούς εργασιακού περιβάλλοντος.

Τα πορίσματα της 18ετούς μελέτης

Η 18ετής μελέτη, η οποία εξέτασε ιατρικά αρχεία από σχεδόν 6.000 ενήλικες στον Καναδά, οι οποίοι εργάζονταν σε δουλειές γραφείου, είναι η πρώτη που εξετάζει την επίδραση δύο συγκεκριμένων στρεσογόνων παραγόντων – της εργασιακής πίεσης και της ανισορροπίας μεταξύ προσπάθειας και επιβράβευσης – σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης.

Η εργασιακή πίεση καθορίζεται ως η ταλαιπωρία από τις εργασιακές απαιτήσεις και περιλαμβάνει το βαρύ εργασιακό φορτίο, τις σύντομες προθεσμίες και τον ελάχιστο έλεγχο πάνω στις εργασιακές αρμοδιότητες. Η ανισορροπία προσπάθειας και επιβράβευσης αναφέρεται στην αντίληψη των εργαζομένων πως η δουλειά που κάνουν δεν ανταμείβεται επαρκώς όπως αυτό ανακλάται στον μισθό τους, την εργασιακή ασφάλεια ή την αναγνώριση.

Στην έρευνα, οι άνθρωποι που ανέφεραν πως υποφέρουν από εργασιακή πίεση ήταν 83% πιο πιθανό να αναπτύξουν κολπική μαρμαρυγή από εκείνους που είπαν ότι δεν υφίστανται πίεση, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης. Επίσης, οι εργαζόμενοι που είπαν πως βίωσαν ανισορροπία προσπάθειας–επιβράβευσης ήταν 44% πιο πιθανό να πάθουν κολπική μαρμαρυγή.

Οι εργαζόμενοι που παραπονέθηκαν και για τα δύο είδη στρες είχαν 97% υψηλότερη πιθανότητα κολπικής μαρμαρυγής από αυτούς που δεν ανέφεραν κανένα εργασιακό στρες.

Η μελέτη διεξήχθη από ερευνητές του Νοσοκομειακού Κέντρου Έρευνας του Québec‐Université Laval Research, στην πόλη του Κεμπέκ του Καναδά.

«Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε μια κατάσταση επιβλαβούς ανισορροπίας όταν η έντονη προσπάθεια επιβραβεύεται με χαμηλή ανταμοιβή και επομένως είναι πιο ευαίσθητοι σε προβλήματα υγείας», έγραψαν οι ερευνητές.

Η κολπική μαρμαρυγή είναι το πιο κοινό είδος αρρυθμίας, ένας ανώμαλος χτύπος της καρδιάς όσον αφορά τον χρόνο ή την ισχύ. Επηρεάζει περίπου 3 με 6 εκατομμύρια Αμερικανούς κάθε χρόνο, με περίπου 450.000 νοσηλείες.

«Η μελέτη μας υποδεικνύει πως οι εργασιακοί στρεσογόνοι παράγοντες μπορεί να είναι σχετικοί παράγοντες οι οποίοι πρέπει να συμπεριληφθούν στις προληπτικές στρατηγικές», είπε σε δήλωση Τύπου ο Ξαβιέ Τρυντέλ, καρδιαγγειακός επιδημιολόγος και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Η αναγνώριση και η αντιμετώπιση των ψυχοκοινωνικών στρεσογόνων παραγόντων στην εργασία είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη ενός υγιούς εργασιακού περιβάλλοντος που θα ωφελεί τόσο τα άτομα όσο και τους οργανισμούς για τους οποίους εργάζονται».

Το εργασιακό στρες μπορεί να μειωθεί

Έχει ήδη καθιερωθεί πως η εργασιακή δυσαρέσκεια και από τα δύο είδη στρες παράγει κίνδυνο στεφανιαίας καρδιακής νόσου. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει πως οι στρεσογόνοι παράγοντες στη δουλειά μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο καρδιακής νόσου.

Μια τέτοια μελέτη βρήκε ότι η διόρθωση της ανισορροπίας μεταξύ του κόπου του εργαζόμενου και της ανταμοιβής, όπως ένας υψηλότερος μισθός ή περισσότερος σεβασμός και έλεγχος πάνω στην επαγγελματική τους κατάσταση, συμβάλλει στη μείωση του κινδύνου.

Σε αυτή την προηγούμενη μελέτη, η οποία περιελάμβανε 2.156 συμμετέχοντες, η ερευνητική ομάδα του Τρυντέλ μείωσε επιτυχώς τους εργασιακούς στρεσογόνους παράγοντες με τη χρήση στρατηγικών όπως η μείωση του ρυθμού του χρονοδιαγράμματος των έργων (projects), η προσφορά ευέλικτου ωραρίου εργασίας και η ενθάρρυνση της ανοιχτής συζήτησης μεταξύ προϊσταμένων και εργαζομένων.

Αυτές οι παρεμβάσεις είχαν ως αποτέλεσμα μια σημαντική μείωση στα επίπεδα πίεσης του αίματος των συμμετεχόντων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα που δημοσιεύθηκαν στο Βρετανικό Ιατρικό Περιοδικό (British Medical Journal) το 2021. Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από τα Καναδικά Ινστιτούτα Έρευνας Υγείας.

Το άγχος επιβαρύνει με πολλούς τρόπους

Σημείωσαν πως η έκθεση στους προαναφερθέντες στρεσογόνους παράγοντες «είναι γνωστό ότι ενεργοποιεί το αυτόνομο νευρικό σύστημα», το οποίο ελέγχει τις ακούσιες σωματικές λειτουργίες. Άλλα συστήματα που επηρεάζονται από το άγχος περιλαμβάνουν τον άξονα υποθαλάμου–υπόφυσης–επινεφριδίων, το κύριο σύστημα αντίδρασης στο άγχος του σώματος, όπως επίσης και συστήματα που περιλαμβάνουν τους νεφρούς, οι οποίοι ρυθμίζουν την πίεση του αίματος.

Το εργασιακό στρες συχνά ξεκινά με πεπτικά προβλήματα όπως έλκη και καούρα, όπως επίσης και με ψυχιατρικά θέματα περιλαμβάνοντας την κατάθλιψη και το άγχος, είπε στους Epoch Times ο Δρ Καρλ Μπένζιο, ψυχίατρος και συνιδρυτής ενός οικιακού θεραπευτικού κέντρου στην Φλόριντα.

«Το στρες διεγείρει την αντίδραση πάλης ή φυγής και μας βοηθά άμεσα να χειριστούμε έναν στρεσογόνο παράγοντα», είπε ο Μπένζιο. «Εκκρίνουμε όμως κορτιζόλη και αδρεναλίνη, που προκαλούν φλεγμονή η οποία είναι τοξική για τα κύτταρά μας. Επίσης, η επιπλέον δουλειά που προκαλεί στην καρδιά και το αγγειακό σύστημα έχει επιπτώσεις όταν συμβαίνει τόσο συχνά και έντονα.»

Η διαρκής αύξηση αυτών των ορμονών του στρες μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο καρδιακό ρυθμό, πίεση και φλεγμονή, όλα εκ των οποίων επιβαρύνουν περαιτέρω την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία με την πάροδο του χρόνου.

Όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε καταστάσεις υψηλού στρες, η πίεση και ο ρυθμός της καρδιάς αυξάνονται.

«Οδηγεί σε αρρυθμία και ηλεκτρικά προβλήματα στην καρδιά σας. Μας προκαλεί κολπική μαρμαρυγή, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε έμφραγμα, υψηλή αρτηριακή πίεση και εγκεφαλικό», είπε ο Δρ Μπένζιο.

Μεγάλες προσδοκίες, μεγάλη πίεση

Το στρες στις εργασιακές καταστάσεις συχνά προκαλείται επειδή οι εργαζόμενοι έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες των ανταμοιβών που θα λάβουν όταν καταβάλλουν συγκεκριμένες προσπάθειες, εξήγησε ο Δρ Μπένζιο. Σκέπτονται: Αν δεν λάβω αυτή την ανταμοιβή δεν θα βρω ησυχία.

«Η μελέτη μίλησε για ψυχοκοινωνική παρέμβαση, αλλά υποστηρίζω και διδάσκω ψυχο-πνευματικές παρεμβάσεις ως τρόπο βοήθειας», πρόσθεσε ο ψυχίατρος, ο οποίος είναι επίσης ιατρικός διευθυντής της Αμερικανικής Ένωσης Συμβούλων Χριστιανών. «Δηλαδή αυτό που πιστεύεις για τον Θεό, τον εαυτό σου, την κατάστασή σου, τις περιστάσεις σου. Οι άνθρωποι κυνηγούν την ευτυχία, αλλά αυτό που πραγματικά βοηθά είναι η επιδίωξη της πνευματικής ευεξίας.»

Πρόταση για μελέτη άγχους για τους χειρώνακτες

Οι συγγραφείς της έρευνας για το εργασιακό στρες αναγνωρίζουν πως η μελέτη τους είναι περιορισμένη. Εξέτασαν μονάχα μια φορά τους εργαζόμενους όσον αφορά τους στρεσογόνους παράγοντές τους, κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε «πιθανώς εσφαλμένη ταξινόμηση». Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την υποτίμηση της «πραγματικής συσχέτισης» μεταξύ των στρεσογόνων παραγόντων και της κολπικής μαρμαρυγής, σημείωσαν.

Η μελέτη αφορούσε μονάχα εργαζόμενους σε δουλειές γραφείου, περιλαμβάνοντας αυτούς που δουλεύουν σε θέσεις υπηρεσιών, επαγγελματικές και διευθυντικές θέσεις. Αυτό σημαίνει πως τα συμπεράσματα «μπορεί να περιορίζονται μόνο σε εργαζόμενους με παρόμοια επαγγέλματα». Η σχέση μεταξύ των εργασιακών στρεσογόνων παραγόντων και της κολπικής μαρμαρυγής στους χειρώνακτες θα πρέπει να μελετηθεί στο μέλλον, σημείωσαν οι ερευνητές. «Παλαιότερα στοιχεία υποδηλώνουν πως οι χειρώνακτες έχουν υψηλότερη πιθανότητα έκθεσης σε εργασιακή πίεση και πως η αρνητική επίδραση της εργασιακής πίεσης στα καρδιαγγειακά αποτελέσματα είναι μεγαλύτερης βαρύτητας σε αυτόν τον συγκεκριμένο πληθυσμό.»

Η διαχείριση των επιπέδων του σακχάρου μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από το μέτρημα των υδατανθράκων.

Φαίνεται πως οι πρωτεΐνες και τα λιπαρά έχουν έναν πιο σημαντικό ρόλο στην παραγωγή της ινσουλίνης από αυτό που πιστευόταν έως τώρα, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη. Αυτή η ανακάλυψη όχι μόνο παρέχει μια νέα προοπτική στη διαχείριση του διαβήτη, αλλά ενέχει επίσης την πιθανότητα να εμπνεύσει μελλοντικές έρευνες και να ανοίξει τον δρόμο για τη βελτίωση του ελέγχου της γλυκόζης για άτομα με διαβήτη τύπου 2, αντίσταση στην ινσουλίνη και προδιαβήτη.

«Η καλύτερη κατανόηση των ατομικών οδηγών της παραγωγής ινσουλίνης ενός ανθρώπου μπορεί να ευνοήσει την εξατομικευμένη διατροφική καθοδήγηση, η οποία θα βοηθούσε τους ανθρώπους να διαχειριστούν καλύτερα τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους, καθώς και τα επίπεδα ινσουλίνης τους», είπε σε δήλωση Τύπου η Γιελένα Κόλιτς, ερευνητική συνεργάτης στο εργαστήριο Τζόνσον στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας (University of British Columbia – UBC) και συν-συγγραφέας της μελέτης.

Η ανταπόκριση στην ινσουλίνη διαφέρει ανάλογα με το είδος των θρεπτικών συστατικών

Ερευνητές από το UBC μελέτησαν το πώς διαφορετικά άτομα παράγουν ινσουλίνη αντιδρώντας σε τρία μακροθρεπτικά συστατικά – τους υδατάνθρακες (γλυκόζη), τις πρωτεΐνες (αμινοξέα) και τα λιπαρά (λιπαρά οξέα) – εξετάζοντας τα εξειδικευμένα κύτταρα μέσα στο πάγκρεας, τα οποία ονομάζονται βήτα παγκρεατικά κύτταρα, των αποθανόντων δωρητών ανθρωπίνων οργάνων, αρρένων και θήλεων. Τα βήτα κύτταρα παράγουν και απελευθερώνουν την ινσουλίνη, μια ορμόνη η οποία είναι ικανή να μειώνει τη γλυκόζη στο αίμα.

Τα περισσότερα κύτταρα των δωρητών παρήγαγαν μια ισχυρή αντίδραση ινσουλίνης στους υδατάνθρακες. Ταυτόχρονα, περίπου το 9% των κυττάρων των δωρητών είχαν μια αντίδραση ινσουλίνης στις πρωτεΐνες, και άλλο ένα 8% των κυττάρων είχαν εντονότερη αντίδραση ινσουλίνης στα λιπαρά από ό,τι στα άλλα θρεπτικά συστατικά, περιλαμβανομένης και της γλυκόζης, σύμφωνα με τα αποτελέσματα που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Cell Metabolism.

Οι ερευνητές εξέτασαν, επίσης, μια υποκατηγορία παγκρεατικών κυττάρων από δωρητές με διαβήτη τύπου 2. Αυτά τα κύτταρα είχαν κακή αντίδραση στη γλυκόζη, αλλά η αντίδραση ινσουλίνης των κυττάρων στις πρωτεΐνες απροσδόκητα παρέμεινε ακέραιη.

«Η γλυκόζη φημίζεται για τον κυρίαρχο ρόλο της στην παραγωγή ινσουλίνης, αλλά μας εξέπληξε το γεγονός ότι είδαμε τόσο μεγάλη μεταβλητότητα, με κάποια άτομα να επιδεικνύουν μια ισχυρή αντίδραση στις πρωτεΐνες, ενώ κάποιοι άλλοι στα λιπαρά, κάτι το οποίο δεν είχε επισημανθεί προηγουμένως», είπε σε δήλωση Τύπου ο Τζέιμς Τζόνσον, ο οποίος έχει διδακτορικό στις βιολογικές επιστήμες και ήταν επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.

Οι ερευνητές διεξήγαγαν, επίσης, μια περιεκτική ανάλυση της έκφρασης των γονιδίων των κυττάρων των παγκρεατικών νησιδίων, για να συγκεντρώσουν πληροφορίες σχετικά με τα μοριακά και κυτταρικά χαρακτηριστικά που σχηματίζουν την παραγωγή της ινσουλίνης. Προτείνουν πως τα ευρήματά τους θα μπορούσαν πιθανώς να ενημερώσουν τις μελλοντικές γενετικές δοκιμές, ώστε να προβλεφθούν ατομικές αντιδράσεις σε διαφορετικά μακροθρεπτικά συστατικά. Τα ευρήματα μπορεί να φέρουν επανάσταση στη διαχείριση του διαβήτη, καθοδηγώντας τον εξατομικευμένο διατροφικό σχεδιασμό και δίνοντας τη δυνατότητα στα άτομα να ελέγχουν καλύτερα την υγεία τους.

«Αυτό ενισχύει πραγματικά την περίπτωση όπου οι δίαιτες πλούσιες σε πρωτεΐνες θα μπορούσαν να έχουν θεραπευτικά οφέλη για ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 και τονίζει την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα της έκκρισης ινσουλίνης λόγω διέγερσης από πρωτεΐνες», είπε σε δήλωση Τύπου η κα Κόλιτς.

Σύμφωνα με τους ερευνητές της μελέτης, το επόμενο βήμα τους είναι να επεκτείνουν την έρευνά τους με κλινικές δοκιμές και να μελετήσουν την αντίδραση της ινσουλίνης στα τρία μακροθρεπτικά συστατικά σε πραγματικό περιβάλλον, ελπίζοντας να αναπτύξουν προσωποποιημένες διατροφικές προσεγγίσεις βασισμένες στα ευρήματά τους.

Η σημασία της ινσουλίνης

Η ινσουλίνη είναι μια απαραίτητη ορμόνη που παράγεται στο πάγκρεας, η οποία βοηθάει στη μετατροπή της τροφής σε ενέργεια και ρυθμίζει τη γλυκόζη στο αίμα. Περίπου 1 στους 10 ανθρώπους στις ΗΠΑ έχει διαβήτη τύπου 2, που σημαίνει ότι το σώμα δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη για να διαχειριστεί αποτελεσματικά το σάκχαρο στο αίμα. Η αντίσταση στην ινσουλίνη – η οποία συμβαίνει όταν τα κύτταρα αντιδρούν λιγότερο στην ινσουλίνη, αυξάνοντας τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα – συχνά προηγείται της διάγνωσης για διαβήτη τύπου 2. Η αντίσταση στην ινσουλίνη συχνά είναι αποτέλεσμα μιας δίαιτας με πολλούς υδατάνθρακες, της παχυσαρκίας και της έλλειψης φυσικής άσκησης.

Τα υψηλά επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα δημιουργούν μία κατάσταση που ονομάζεται υπερινσουλιναιμία και που μπορεί να προκαλέσει παχυσαρκία, φλεγμονή, καρδιαγγειακές παθήσεις, ακόμη και καρκίνο.

Οι ειδικοί προειδοποιούν: Τα αποτελέσματα ίσως να μην είναι καθολικά

Η μελέτη συνέλεξε δείγματα από 140 ανθρώπινα πτώματα. Παρότι οι ερευνητές διεξήγαγαν μια περιεκτική ανάλυση της έκκρισης της ινσουλίνης από τα κύτταρα των παγκρεατικών νησιδίων με και χωρίς διαβήτη, όταν εκτίθενται στα τρία κύρια μακροθρεπτικά συστατικά, το ερώτημα εάν αυτό πραγματικά αντιπροσωπεύει τον γενικό πληθυσμό παραμένει.

«Υπάρχουν περιορισμοί που πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν σε αυτήν τη μελέτη, όταν συγκρίνουμε συγκεκριμένα κύτταρα με το άτομο ως ολότητα, κάτι το οποίο είναι πολύ πιο περίπλοκο», είπε στους Epoch Times μέσω email η Κίμπερλυ Γκόμερ, πιστοποιημένη διαιτολόγος με 25 χρόνια εμπειρίας στην καθοδήγηση ατόμων για τη διαχείριση του βάρους τους, του διαβήτη και της αντίστασης στην ινσουλίνη.

Ωστόσο, η κα Γκόμερ πρόσθεσε πως αξίζει τον κόπο να εξετάσουμε την διαφορά μεταξύ των φυσιολογικών κυττάρων των παγκρεατικών νησιδίων και αυτών με διαβήτη τύπου 2 και πως η μετάφραση των αποτελεσμάτων στην καθημερινή κλινική πρακτική πολλαπλασιάζει τις επιλογές αντιμετώπισης του προβλήματος.

Για παράδειγμα, ανέφερε πως η ανακάλυψη ότι το 8% των κυττάρων των παγκρεατικών νησιδίων αντέδρασαν στα λιπαρά μπορεί να εξηγήσει γιατί κάποιος δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα από τον έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα. Η μελέτη διευκρίνισε πως η επιπλέον πρωτεΐνη βοηθά στη μείωση της αντίστασης στην ινσουλίνη και, συνεπακόλουθα, στον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα.

«Πιστεύω πως πρέπει να παραμένουμε ανοιχτόμυαλοι και να διευρύνουμε τις γνώσεις μας, εξετάζοντας τα αποτελέσματα διαφόρων ερευνών, είτε έχουν γίνει σε ζωντανούς ανθρώπους είτε σε αποθανόντες», είπε.

Εξατομικεύοντας τον σχεδιασμό διατροφικής φροντίδας

«Οι περισσότεροι επικεντρώνονται στην αντίσταση στην ινσουλίνη, αλλά το τι αποδίδει καλύτερα στο κάθε άτομο διαφέρει, έτσι ο σχεδιασμός πρέπει να γίνεται με ανοιχτό μυαλό και να δοκιμάζονται διάφορες στρατηγικές ώστε να επιτευχθεί το βέλτιστο αποτέλεσμα», τόνισε η κα Γκόμερ.

Παρατήρησε πως η εμπειρία της της έχει δείξει ότι, αν καταναλώνονται πρώτα οι πρωτεΐνες, τα λιπαρά και οι ίνες, αφήνοντας τους υδατάνθρακες για το τέλος του γεύματος, η αύξηση της ινσουλίνης μπορεί να είναι πιο ήπια.

«Έχω παρατηρήσει διάφορες αντιδράσεις στους πελάτες μου, με κάποιους να παρουσιάζουν πολύ καλύτερο έλεγχο του σακχάρου στο αίμα από άλλους.»

Η κα Γκόμερ είπε, επίσης, πως ξαφνιάστηκε από τα ευρήματα της μελέτης πως τα λιπαρά προκάλεσαν ινσουλινική αντίδραση και πρόσθεσε πως μια δίαιτα υψηλή σε πρωτεΐνες είναι η καταλληλότερη για την πλειοψηφία.

Ορισμένες τροφές, όπως τα φασόλια, οι ξηροί καρποί και τα άπαχα κρέατα, που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, περιέχουν και ακόρεστα λιπαρά. Τα ψάρια και τα οστρακοειδή αποτελούν και αυτά καλές πηγές πρωτεΐνης και ωμέγα-3 λιπαρών οξέων, ωφέλιμων και για την καρδιαγγειακή υγεία.

Η κα Γκόμερ είπε πως η διαχείριση των υδατανθράκων είναι το αρχικό σημείο με το μεγαλύτερο όφελος για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 ή υπερινσουλιναιμία.

«Χωρίς τη διαχείριση των υδατανθράκων, μειώνονται οι πιθανότητες επιτυχίας κάθε άλλης στρατηγικής», είπε.

By Allison DeMajistre

Καθώς μεγαλώνουμε, η διατήρηση της μυϊκής δύναμης και μάζας είναι κρίσιμη για τη γενική υγεία και την ποιότητα της ζωής μας. Πρόσφατη έρευνα υπογραμμίζει μια πολλά υποσχόμενη διατροφική προσέγγιση για την καταπολέμηση της απώλειας μυών λόγω ηλικίας.

Μελέτη του 2024 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Clinical Nutrition, στην οποία συμμετείχαν περισσότερα από 5.000 άτομα, αποκάλυψε μία στενή σχέση μεταξύ της υψηλής διατροφικής πρόσληψης ζυμωμένων τροφίμων που περιέχουν ζωντανά μικρόβια (όπως το γιαούρτι και το κίμτσι) και του χαμηλού κινδύνου εμφάνισης σαρκοπενίας. Η σαρκοπενία αναφέρεται στην απώλεια μυϊκής μάζας και δύναμης λόγω ηλικίας. Αυτός ο συσχετισμός παρέμεινε ισχυρός ακόμη και εν μέσω ποικίλων διαφοροποιητικών παραγόντων, όπως τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας και η ηλικία.

Ο Μπόμπαν Σουμπχάντρα, διευθύνων σύμβουλος της βιοφαρμακευτικής εταιρείας Biom Therapeutics, με διδακτορικό στη μικροβιολογία και την ανοσολογία, εξήγησε στους Epoch Times ότι «η σαρκοπενία είναι μια ανησυχητική κατάσταση επειδή οδηγεί στην προοδευτική απώλεια μυϊκής μάζας και δύναμης, κάτι το οποίο μπορεί να έχει σοβαρό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής ενός ατόμου. Αυξάνει τον κίνδυνο πτώσεων, καταγμάτων και αναπηριών, τα οποίο μπορούν να
οδηγήσουν στην απώλεια της ανεξαρτησίας».

Επιπροσθέτως, η σαρκοπενία συνδέεται με άλλα ζητήματα υγείας, όπως το μεταβολικό σύνδρομο, η αδυναμία και ο αυξημένος κίνδυνος θνησιμότητας.

«Καθώς ο πληθυσμός γερνάει, αυξάνονται οι περιπτώσεις σαρκοπενίας, καθιστώντας τη μία πρόκληση για τη δημόσια υγεία, την οποία οφείλουμε να διαχειριστούμε προσεκτικά, με έμφαση στην πρόληψη», επεσήμανε ο κος Σουμπχάντρα.

Ο ρόλος των μικροβίων στη σαρκοπενία

Τα μικρόβια προάγουν την παραγωγή μεταβολιτών, όπως τα λιπαρά οξέα βραχείας αλυσίδας, οι οποίοι μπορούν να ενισχύσουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη και την ομοιόσταση της γλυκόζης και με αυτό τον τρόπο να επηρεάσουν τη μυϊκή λειτουργία.

Η ισορροπία μεταξύ της αποικοδόμησης και της σύνθεσης των πρωτεϊνών συμβάλλει στη διατήρηση της μυϊκής μάζας. Οι μικροοργανισμοί επηρεάζουν τη σύνθεση και τη διάσπαση ορισμένων αμινοξέων, αλληλοεπιδρώντας άμεσα με την επιφάνεια του βλεννογόνου του πεπτικού σωλήνα. Τα αμινοξέα είναι τα δομικά υλικά των πρωτεϊνών.

«Πρέπει να θυμόμαστε ότι η πρωτεΐνη είναι η τροφή που προτιμούν οι μύες μας και ότι τα ζωντανά μικρόβια ενισχύουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα, το οποίο συντελεί στη σύνθεση των πρωτεϊνών», είπε στους Epoch Times η Σάντρα Αρέβαλο, πιστοποιημένη διατροφολόγος και εκπρόσωπος της Ακαδημίας Διατροφής και Διαιτολογίας, με διδακτορικό στη δημόσια υγεία.

Σε κριτική αναθεώρηση του 2022, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cells, ερευνητές εξέτασαν την αλληλεπίδραση μεταξύ της δίαιτας και των μυών του σκελετού, της ρύθμισης της γλυκόζης και του μικροβιώματος του εντέρου, για τη διατήρηση της υγείας κατά τη γήρανση και τη μείωση του κίνδυνο εμφάνισης σαρκοπενίας. Οι συγγραφείς ανέφεραν ότι «η απώλεια της μάζας και της λειτουργίας των μυών δεν είναι μια αναπόφευκτη συνέπεια της διαδικασίας γήρανσης» αλλά κάτι που μπορεί να προληφθεί ή να αναβληθεί με παρεμβάσεις στη διατροφή και τον τρόπο ζωής.

Ο Κρις Ρόμπερτ, πιστοποιημένος βοηθός υγείας (health coach) και ιδιοκτήτης του The Gut Coach, μια εταιρία βοηθών υγείας με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, είπε στους Epoch Times ότι τα προβιοτικά και τα φαγητά που έχουν υποστεί ζύμωση προάγουν την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών όπως είναι τα αμινοξέα, οι βιταμίνες και τα μέταλλα, τα οποία είναι κρίσιμα για τη μυϊκή υγεία. Τα προβιοτικά επηρεάζουν, επίσης, την παραγωγή ορμονών όπως η ινσουλίνη και των αυξητικών παραγόντων, τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για τη μυϊκή διατήρηση και αύξηση.

«Τα προβιοτικά συμβάλλουν στην καλύτερη απορρόφηση θρεπτικών συστατικών, στην αύξηση της βιοδιαθεσιμότητας των απαραίτητων αμινοξέων και στην ενίσχυση του μεταβολισμού των πρωτεϊνών, τα οποία είναι απαραίτητα για τη διατήρηση και την επιδιόρθωση των μυών», δήλωσε ο κος Σουμπχάντρα.

Ένα ισορροπημένο εντερικό μικροβίωμα μπορεί να μειώσει περαιτέρω τη συστημική φλεγμονή, παράγοντα που συνδέεται με τη μυϊκή απώλεια και τη σαρκοπενία, ανέφερε ο κος Ρόμπερτ.

Αξιολόγηση της υγείας του μικροβιώματος

Ο κος Ρόμπερτ εξήγησε πως συμπτώματα όπως το φούσκωμα, τα αέρια, η δυσκοιλιότητα, η διάρροια και το κάψιμο μπορεί να υποδεικνύουν μια ανισορροπία στα βακτήρια του εντέρου, προσθέτοντας ότι «ένα εξασθενημένο εντερικό μικροβίωμα μπορεί επίσης να αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα, οδηγώντας σε πιο συχνά κρυολογήματα, λοιμώξεις ή ασθένειες».

Προβλήματα όπως το έκζεμα, η ακμή ή άλλοι ερεθισμοί του δέρματος μπορεί, επίσης, να συνδέονται με προβλήματα της υγείας του εντέρου. Λόγω της σύνδεσης του άξονα εντέρου–εγκεφάλου, η εντερική υγεία μπορεί επίσης να επιφέρει κούραση, κόπωση, άγχος, κατάθλιψη και αλλαγές της διάθεσης.

Παρεμβάσεις στο μικροβίωμα του εντέρου

Σύμφωνα με τον κο Ρόμπερτ, το μικροβίωμα του εντέρου μπορεί να διαμορφωθεί με αλλαγές στον τρόπο ζωής και τη διατροφή, όπως οι ακόλουθες:

• Μια ποικιλόμορφη διατροφή πλούσια σε ίνες, φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής άλεσης και φαγητά που έχουν υποστεί ζύμωση προάγει ένα υγιές εντερικό μικροβίωμα. Τα πρεβιοτικά, που βρίσκονται σε φαγητά όπως το σκόρδο, τα κρεμμύδια και οι μπανάνες, τρέφουν τα ωφέλιμα βακτήρια, ενώ τα προβιοτικά εισάγουν ζωντανά ωφέλιμα βακτήρια στο έντερο. Τα προβιοτικά βρίσκονται σε φαγητά όπως το κίμτσι, το ξυνολάχανο, η κομπούχα, το γιαούρτι και το κεφίρ.
• Η λήψη προβιοτικών και πρεβιοτικών μπορεί να προάγει έμμεσα και άμεσα την ανάπτυξη ωφέλιμων εντερικών βακτηρίων.
• Η συχνή σωματική άσκηση επηρεάζει θετικά τη σύνθεση και την ποικιλία του εντερικού μικροβιώματος,
• Η επαρκής πρόσληψη νερού βοηθά στη διατήρηση ενός υγιούς βλεννογόνου του εντέρου και προάγει την ανάπτυξη ωφέλιμων βακτηρίων.
• Η μείωση του στρες με άσκηση στην ενσυνειδητότητα, το διαλογισμό ή τη γιόγκα συμβάλλει στη διατήρηση ενός ισορροπημένου εντερικού μικροβιώματος.
• Τα αντιβιοτικά διαταράσσουν συνήθως την ισορροπία του εντερικού μικροβιώματος. «Να τα χρησιμοποιείται μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο και υπό την καθοδήγηση ενός ειδικού σε θέματα υγείας», συστήνει ο κος Ρόμπερτ.
• Ο ποιοτικός ύπνος υποστηρίζει τη γενική υγεία, περιλαμβανομένης και της εντερικής υγείας, επιτρέποντας στον οργανισμό να αποκαθιστά πιθανές παθογένειες και ανισσοροπίες.

Η κα Αρέβαλο είπε πως το εντερικό μικροβίωμα μπορεί να διαμορφωθεί και με μεθόδους όπως η εξάντληση των βακτηρίων (μέσω μιας δίαιτας εξάλειψης, για παράδειγμα) ή η μεταμόσχευσης κοπράνων (όπου συλλέγονται κόπρανα από έναν υγιή δότη και εισέρχονται στον πεπτικό σωλήνα του ασθενούς).

«Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν ότι η σύνθεση του εντερικού μικροβιώματος είναι έντονα εξατομικευμένη και επηρεάζεται από παράγοντες όπως τα γονίδια, η ηλικία, η διατροφή και το περιβάλλον. Αυτό που είναι καλό για ένα άτομο μπορεί να μην είναι καλό για κάποιο άλλο», επεσήμανε ο κος Ρόμπερτ.

Ο κος Σουμπχάντρα δήλωσε πως η αλληλεπίδραση μεταξύ του εντερικού μικροβιώματος και της μυϊκής υγείας είναι ένας ανερχόμενος τομέας έρευνας με πολλές επιπτώσεις στον γηράσκοντα πληθυσμό, προσθέτοντας πως οι συνεχιζόμενες μελέτες στοχεύουν στην αποσαφήνιση των μηχανισμών με τους οποίους τα εντερικά μικρόβια επηρεάζουν τη συστημική φλεγμονή, τον μεταβολισμό και τη μυϊκή λειτουργία.

«Η κατανόηση του άξονα εντέρου-εγκεφάλου μπορεί να οδηγήσει σε πρωτοποριακές θεραπευτικές επιλογές για τη διατήρηση της μυϊκής υγείας καθώς γερνάμε», συμπέρανε.

Της Zena le Roux

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Νέο υλικό μπορεί να βοηθήσει στην επιδιόρθωση των χόνδρων στις κατεστραμμένες αρθρώσεις, σύμφωνα με μια μελέτη σε ζώα που έγινε από ερευνητές του Northwestern University.

Οι ερευνητές είπαν πως το υλικό θα μπορεί μια μέρα να χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη της πλήρους αντικατάστασης των αρθρώσεων, την αποκατάσταση των αθλητικών τραυματισμών (αθλητικές κακώσεις) και την αντιμετώπιση των εκφυλιστικών ασθενειών.

Σχεδόν όλες οι αρθρώσεις στο σώμα προστατεύονται από χόνδρους. Η φθορά των χόνδρων μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνιους και επίπονους τραυματισμούς, των οποίων η αποκατάσταση είναι και δύσκολη και κοστοβόρος. Έχοντας αυτό υπ’ όψιν, οι ερευνητές επιχείρησαν να δημιουργήσουν ένα βιοενεργό υλικό.

Αυτό το βιοϋλικό αποτελείται ουσιαστικά από δύο μέρη: από ένα βιοενεργό πεπτίδιο και ένα τροποποιημένο υαλουρονικό οξύ. Το βιοενεργό πεπτίδιο δεσμεύεται με τις πρωτεΐνες που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη και διατήρηση των χόνδρων. Το υαλουρονικό οξύ είναι ένα φυσικό σάκχαρο που υπάρχει στους χόνδρους και στο αρθρικό υγρό των αρθρώσεων. Η ερευνητική ομάδα διάλεξε το τροποποιημένο υαλουρονικό οξύ, επειδή η δομή του είναι παρόμοια με αυτήν του φυσικού υαλουρονικού οξέως που βρίσκεται μέσα στο σώμα.

«Πολλοί γνωρίζουν το υαλουρονικό οξύ, επειδή είναι ένα δημοφιλές συστατικό στα προϊόντα φροντίδας του δέρματος», είπε σε δελτίο Τύπου ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Σάμιουελ Στουππ. «Απαντά φυσικά, επίσης, και σε πολλούς ιστούς στο ανθρώπινο σώμα, συμπεριλαμβανομένων των αρθρώσεων και του εγκεφάλου.»

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences.

Θετικά αποτελέσματα σε αρθρώσεις προβάτων

Όταν συνδυαστούν, τα δύο μέρη δημιουργούν μια ελαστική, κολλώδη ουσία. Στη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν το υλικό σε πρόβατα με ελαττωματικούς χόνδρους στις αρθρώσεις των πίσω ποδιών, οι οποίες είναι παρόμοιες με αυτές των γονάτων στους ανθρώπους. Οι ερευνητές εισήγαγαν μέσω ένεσης την ουσία στους ελαττωματικούς χόνδρους. Μόλις εισήχθη, το υλικό δημιούργησε μια μήτρα σαν σκαλωσιά, ενθαρρύνοντας την επιδιόρθωση του κατεστραμμένου χόνδρου.

Η ομάδα του Στουππ επέλεξε να δοκιμάσει το υλικό στα πρόβατα επειδή οι χόνδροι τους, όπως και οι ανθρώπινοι, αναγεννώνται δύσκολα. Επιπλέον, οι αρθρώσεις των πίσω ποδιών των προβάτων έχουν ομοιότητες στο μέγεθος και στον τρόπο που διαχειρίζονται το βάρος και το μηχανικό φορτίο. Η ομάδα παρατήρησε πως ο χόνδρος άρχισε να επιδιορθώνεται μέσα σε έξι μήνες και ότι αναγεννήθηκε χρησιμοποιώντας τα φυσικά βιοπολυμερή.

«Μια μελέτη πάνω στο μοντέλο του προβάτου προβλέπει καλύτερα το πώς θα λειτουργήσει η θεραπεία στους ανθρώπους», είπε σε δήλωση Τύπου ο Στουππ. «Σε άλλα, μικρότερα ζώα η αναγέννηση των χόνδρων γίνεται πολύ πιο εύκολα.»

Χειρουργική εναλλακτική;

Σύμφωνα με τη μελέτη, συνολικά περίπου ένα εκατομμύριο αντικαταστάσεις γονάτων διεξάγονται στις ΗΠΑ ετησίως, λόγω έλλειψης αποτελεσματικών θεραπειών για την αναγέννηση των κατεστραμμένων ιστών. Η επέμβαση γίνεται συνήθως στους νεότερους ασθενείς, οι οποίοι εκτιμάται ότι θα ζήσουν περισσότερο από τη λειτουργικότητα του εμφυτεύματος.

Άλλες επιλογές χειρουργικών επεμβάσεων περιλαμβάνουν αυτομοσχεύματα ή ετερομοσχεύματα, τα οποία δεν είναι πάντοτε βιώσιμα. Τα αυτομοσχεύματα απαιτούν ιστό από άλλο μέρος του σώματος του ασθενούς, ο οποίος ενδεχομένως να αποτύχει να ενσωματωθεί στην νέα περιοχή, ενώ τα ετερομοσχεύματα δεν είναι άμεσα διαθέσιμα, καθώς απαιτείται ιστός από κάποιο πτώμα.

Ο Στουππ είπε πως το βιοϋλικό θα μπορούσε να είναι μια εναλλακτική λύση για αρθροσκοπικές επεμβάσεις ή επεμβάσεις ανοιχτών αρθρώσεων. Επί του παρόντος, το πρότυπο φροντίδας είναι μια επέμβαση γνωστή ως επέμβαση μικροκατάγματος. Κατά τη διάρκεια αυτής της επέμβασης, οι χειρουργοί προκαλούν μικρά κατάγματα στο υποκείμενο οστό της άρθρωσης για να ενθαρρύνουν νέα ανάπτυξη. Ωστόσο, ο Στουππ επεσήμανε πως αυτού του είδους η επέμβαση δεν προωθεί πάντα την ανάπτυξη του σωστού είδους χόνδρου.

«Το κύριο πρόβλημα με την επέμβαση μικροκατάγματος είναι πως συχνά έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ινώδους χόνδρου […] σε αντίθεση με τον υαλουρονικό χόνδρο, ο οποίος είναι αυτός που χρειαζόμαστε για να έχουμε λειτουργικές αρθρώσεις», είπε σε δήλωση Τύπου ο Στουππ.

Παρόλα αυτά, το νέο βιοϋλικό μπορεί να βοηθήσει στην αναγέννηση υαλουρονικών χόνδρων, καθιστώντας την επανάπτυξη πιο ανθεκτική στην φθορά. Αυτό μπορεί να βελτιώσει την κινητικότητα και να μειώσει τον μακροχρόνιο πόνο των αρθρώσεων, ενώ αποφεύγεται η ανάγκη για σοβαρή ανασύνθεση της άρθρωσης.

Της  A.C. Dahnke

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Οι μάσκες μιας χρήσης, όπως εκείνες που οι υπεύθυνοι υγείας παρότρυναν (ή, σε μερικές περιπτώσεις, επέβαλαν) το κοινό να χρησιμοποιεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID19, είναι φτιαγμένες από συνθετικές ίνες και μπορεί να περιέχουν χημικές ενώσεις. Πολλοί έχουν αναρωτηθεί κατά πόσο είναι πράγματι καλό να φορά κανείς μια μάσκα από συνθετικές ίνες για μεγάλες χρονικές περιόδους, και κατά πόσο η εισπνοή των χημικών ενώσεων που απελευθερώνουν οι μάσκες οδηγεί σε προβλήματα υγείας.

Οι προστατευτικές μάσκες απελευθερώνουν έως και 5.390 μικροπλαστικά σωματίδια σε μια περίοδο 24 ωρών, ενώ οι χειρουργικές μάσκες συγκεκριμένα απελευθερώνουν περίπου 3.152 μικροΐνες σε λιγότερο από μια ώρα, σύμφωνα με ανάλυση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Οικοτοξικολογία και Περιβαλλοντική Ασφάλεια (Ecotoxicology and Environmental Safety) τον Απρίλιο του 2024.

Για τη διενέργεια της ανάλυσης, Γερμανοί και Ελβετοί ερευνητές εξέτασαν 24 μελέτες αξιολογώντας 631 μάσκες χειρουργικές, υφασμάτινες και Ν95, για να καθορίσουν την σύνθεσή τους και τις ενώσεις που απελευθερώνουν. Το 63% των μασκών έδωσαν «ανησυχητικά αποτελέσματα», έγραψαν οι ερευνητές, απελευθερώνοντας υψηλά ποσά μικροπλαστικών και νανοπλαστικών.

Οι ερευνητές βρήκαν πως πολλές από τις ουσίες στις μάσκες – ανάμεσά τους πτητικές οργανικές ενώσεις (volatile organic compounds – VOCs), ξυλένιο, ακρολεΐνη, υπερφθοροαλκυλιωμένες χημικές ουσίες (PFAS), φθαλικές ενώσεις, μόλυβδο, κάδμιο, χαλκό και διοξείδιο του τιτανίου (TiO2) – ξεπερνούν τα καθιερωμένα όρια ασφαλείας για τους ανθρώπους.

Σε άρθρο του 2022, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, μια ομάδα ερευνητών καθόρισε πως τα 12 είδη των προστατευτικών μασκών «ξεπερνούν τα αποδεκτά επίπεδα έκθεσης TiO2 μέσω εισπνοής» και ζήτησαν ρυθμιστικά πρότυπα για τη χρήση του TiO2, πιθανό καρκινογόνο. 

Η τελευταία έρευνα 

Η τελευταία έρευνα αυτού του είδους, με τίτλο «Ολοκληρωμένη εκτίμηση των κινδύνων της εισπνοής πλαστικοποιητών από τη χρήση προστατευτικών μασκών» (Comprehensive Risk Assessment of the Inhalation of Plasticizers From the Use of Face Masks), η οποία εμφανίστηκε πρόσφατα στο περιοδικό Environment International, εξέτασε τέσσερεις τύπους μασκών για την παρουσία 31 ειδών πλαστικοποιητών. Ερεύνησε επίσης σε ποιο βαθμό αυτές και άλλες ενώσεις απελευθερώνονταν (άρα και εισπνέονταν) κατά την προσομοιωμένη χρήση μάσκας. 

Ενώ «η γενική συγκέντρωση πλαστικοποιητών ήταν παρόμοια και στα τέσσερα είδη μασκών», οι ερευνητές αναφέρουν ότι βρήκαν πως οι χειρουργικές μάσκες και οι FPP2s (οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στην Ευρώπη) είχαν υψηλούς ρυθμούς απελευθέρωσης πλαστικοποιητών περίπου της τάξης του 4% (3,9% και 4,8%, αντίστοιχα). 

«Οι προστατευτικές μάσκες αποτελούνται, κυρίως, από συνθετικά υλικά», κοινώς από πολυπροπυλένιο, πολυστυρένιο, πολυαιθυλένιο, τερεφθαλικό και πολυεστέρα, γράφουν οι ερευνητές, της ομάδας Environmental and Water Chemistry for Human Health (ONHEALTH), μέρος του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικής Εκτίμησης και Έρευνας Νερού στη Μπαρτσελόνα της Ισπανίας. 

Οι κατασκευαστές ενσωματώνουν, επίσης, πρόσθετα όπως φθαλικές ενώσεις και οργανοφωσφορικούς εστέρες (OPEs) στις προστατευτικές μάσκες ως πλαστικοποιητές, «για να αυξήσουν την μαλακότητα και την ευκαμψία ή ως επιβραδυντικά καύσης», εξήγησαν οι ερευνητές. Αυτά δεν είναι οι μοναδικές χημικές ενώσεις που βρίσκονται στις μάσκες. Άλλες περιλαμβάνουν βαρέα μέταλλα, PFAS και VOCs. 

Στη μελέτη του ONHEALTH, η μέση συγκέντρωση πλαστικοποιητών που βρέθηκαν σε διάφορα είδη μασκών είναι η εξής: 

• 7.27 µg (μικρογραμμάρια) – χειρουργικές μάσκες
• 8.61 µg – μάσκες μιας χρήσης
• 11.0 µg – μάσκες ΚΝ-95
• 13.9 µg – μάσκες FFP2 

Δοκιμές προσομοίωσης εισπνοής 

Για να διερευνήσουν τα ποσά πλαστικοποιητών που απελευθερώνουν οι μάσκες, οι ερευνητές διεξήγαγαν πειράματα εισπνοής σε ψεύτικα κεφάλια από πεπιεσμένο χαρτί για να αναπαράγουν την τυπική χρήση στους ανθρώπους. Τα ευρήματα έδειξαν πως οι υψηλότερες θερμοκρασίες που μοιάζουν στην ανθρώπινη αναπνοή προκαλούσαν μεγαλύτερη απελευθέρωση πλαστικών προσθέτων. «Η κατάσταση υψηλής θερμοκρασίας [στο πείραμα] παρουσιάζει το χειρότερο σενάριο για την απελευθέρωση των πλαστικών προσθέτων», έγραψαν οι ερευνητές. 

Τα ποσά ενώσεων που απελευθέρωσαν οι μάσκες διέφεραν ευρέως, κυμαινόμενα από 0,1% έως και 95% ανάλογα με τις συγκεκριμένες ενώσεις και το είδος της μάσκας. «Σημειώνεται πως οι OPEs παρουσίασαν ένα μέσο ποσοστό απελευθέρωσης του 1,0%, όμοιο με αυτό των φθαλικών ενώσεων, οι οποίες έδειξαν ποσοστό απελευθέρωσης 1,2%», έγραψαν οι ερευνητές. 

Τα είδη μασκών με το μεγαλύτερο γενικά ρυθμό απελευθέρωσης ήταν οι χειρουργικές μάσκες και οι FFP2s (3,9% και 4,8%, αντίστοιχα). Οι μάσκες μιας χρήσης έδειξαν το χαμηλότερο ρυθμό απελευθέρωσης, με μέσο όρο το 0,6%. Ο ρυθμός απελευθέρωσης των ΚΝ-95s ήταν 1,2%. Μια χειρουργική μάσκα έδειξε ρυθμό απελευθέρωσης μιας ένωσης, του κιτρικού ακετυλοτριβουτυλίου (acetyl tributyl), πιθανού ενδοκρινικού διαταράκτη, της τάξεως του 95%. 

Μια επιπρόσθετη οδός έκθεσης 

Πιο σημαντικό είναι ότι οι τιμές των συγκεκριμένων ενώσεων που εξέτασε η μελέτη «παρέμειναν κάτω από τα καθιερωμένα όρια βάσης», έγραψαν οι ερευνητές. Ωστόσο, οι πλαστικοποιητές είναι παρόντες και σε πολλά άλλα αντικείμενα εκτός από τις μάσκες. Ενσωματώνονται συχνά στα παιχνίδια, τις συσκευασίες τροφίμων, τα ρούχα, τα καλλυντικά, τα προϊόντα καθαρισμού και άλλα αντικείμενα με τα οποία έρχονται σε επαφή οι άνθρωποι καθημερινά. 

Οι μάσκες «αντιπροσωπεύουν μια επιπρόσθετη οδό έκθεσης η οποία, όταν ληφθεί υπ’ όψιν μαζί με άλλες οδούς, όπως είναι η εσωτερική και εξωτερική εισπνοή και η απορρόφηση μέσω του δέρματος και της διατροφής, κάνει την συνολική έκθεση άξια εξέτασης», έγραψαν οι ερευνητές. 

«Λόγω της αποδεδειγμένης έκθεσης στους πλαστικοποιητές, οι γονιδιοτοξικοί, οι ανοσοτοξικοί και οι τερατογόνοι [εκ γενετής ελαττώματα] κίνδυνοι παραμένουν, άσχετα από τις υπολογισμένες τιμές, ιδίως για τα παιδιά, τις εγκύους και άλλες ευαίσθητες ομάδες.» 

Πλαστικοποιητές έχουν βρεθεί στο αίμα των εγκύων και φαίνεται να εμπλέκονται και στη δραματική μείωση του παγκόσμιου αριθμού σπερματοζωαρίων τα τελευταία 50 χρόνια, εγείροντας ανησυχίες πως αυτά τα χημικά καταστρέφουν τη γονιμότητα και την υγεία των μελλοντικών γενεών. 

 Της Susan C. Olmstead

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε