Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αρχίσει να λαμβάνουν διάφορα μέτρα για την προώθηση της «απο-σινοποίησης» της παγκόσμιας αλυσίδας εφοδιασμού, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις αθέμιτες ανταγωνιστικές πρακτικές του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (ΚΚΚ), σύμφωνα με τον Ιάπωνα σχολιαστή Τζι Λιν. Μια άλλη αξιοσημείωτη εξέλιξη στο θέμα αυτό είναι η ομόφωνη έγκριση του «Νόμου για τον τερματισμό του καθεστώτος αναπτυσσόμενου έθνους της Κίνας» [«Ending China’s Developing Nation Status Act»] από την Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της αμερικανικής Γερουσίας στις 8 Ιουνίου. Το νομοσχέδιο αυτό καλεί τον υπουργό Εξωτερικών να επιδιώξει την αλλαγή του καθεστώτος της Κίνας από αναπτυσσόμενη χώρα σε ανεπτυγμένη χώρα, μέσω των υφιστάμενων συμβάσεων και άλλων μηχανισμών.
Παρά το γεγονός ότι η Κίνα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο και αποδέκτης σημαντικών ξένων επενδύσεων, συνεχίζει να διεκδικεί το καθεστώς της αναπτυσσόμενης χώρας, το οποίο της παρέχει ορισμένα προνόμια και ευελιξία. Ωστόσο, ο γερουσιαστής Κρις Βαν Χόλεν (D-Md.) δήλωσε: «Από την οικονομική και στρατιωτική της κλίμακα έως τις μαζικές επενδύσεις σε χώρες σε όλο τον κόσμο, είναι προφανές ότι η Κίνα δεν είναι πλέον αναπτυσσόμενη χώρα. Εδώ και πολύ καιρό, η Κίνα (το ΚΚΚ) εκμεταλλεύεται αυτό τον χαρακτηρισμό για να αποκτήσει αθέμιτα πλεονεκτήματα σε πολυμερείς συμφωνίες.»
Σε παρόμοιο πνεύμα, ο γερουσιαστής Νταν Σάλιβαν (R-Alaska) δήλωσε: «Η Κίνα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου. Είναι μία από τις πιο βιομηχανοποιημένες χώρες στον κόσμο. (Το ΚΚΚ) διαθέτει έναν από τους ισχυρότερους στρατούς στον κόσμο. Η Παγκόσμια Τράπεζα κατατάσσει πλέον την Κίνα ακόμη και ως χώρα “ανώτερου μεσαίου εισοδήματος”. Η ιδέα ότι η Κίνα είναι μια “αναπτυσσόμενη χώρα” είναι παράλογη.»
Το ψήφισμα της 8ης Ιουνίου, που εγκρίθηκε από την Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας, θα προχωρήσει τώρα σε πλήρη διαβούλευση στη Γερουσία.
Ένα παρόμοιο νομοσχέδιο με την ονομασία «Η ΛΔΚ δεν είναι αναπτυσσόμενη χώρα» [«PRC is Not a Developing Country Act»], που αναφέρεται στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, είχε προηγουμένως εγκριθεί τον Μάρτιο από τη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ με ψήφους 415-0. Παρά τις πολιτικές διαιρέσεις εντός των Ηνωμένων Πολιτειών, φαίνεται να υπάρχει αξιοσημείωτη ομοψυχία όσον αφορά την αντιμετώπιση του ΚΚΚ.
Ο Λιν, μιλώντας στην Epoch Times στις 12 Ιουνίου, εξήγησε ότι το ΚΚΚ εκμεταλλεύεται το καθεστώς αναπτυσσόμενης χώρας για να επωφελείται από εμπορικά μέτρα, απαλλαγές δασμών αντι-ντάμπινγκ (anti-dumping, μέτρα που καταπολεμούν την πώληση/εξαγωγή προϊόντων σε αθέμιτα χαμηλές τιμές) από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, δασμολογικές προτιμήσεις για διάφορα προϊόντα, οικονομική βοήθεια από διεθνείς οργανισμούς όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και πολιτικές στήριξης της γεωργίας. Εάν η Κίνα χάσει το καθεστώς της ως αναπτυσσόμενη χώρα, όλα αυτά τα οφέλη θα εκλείψουν.
Ο Λιν σημείωσε επίσης ότι, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν εκατοντάδες εκατομμύρια φτωχοποιημένοι άνθρωποι στην Κίνα, το ΚΚΚ δεν χρησιμοποιεί τα κέρδη που αποκομίζει για να βελτιώσει την κατάσταση των απλών πολιτών. Αντ’ αυτού, διοχετεύει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε έργα υποδομής, για να επεκτείνει την επιρροή του μέσω πρωτοβουλιών όπως η πρωτοβουλία «Μια ζώνη, ένας δρόμος».
Η «απο-σινοποίηση» της αλυσίδας εφοδιασμού έχει αρχίσει
Πρόοδος έχει σημειωθεί και στο «Οικονομικό Πλαίσιο Ινδο-Ειρηνικού» («Indo-Pacific Economic Framework», IPEF), καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν περί τα τέλη Μαΐου ότι οι 14 χώρες-μέλη έχουν επιτύχει σημαντική πρόοδο στη διασφάλιση πιο ασφαλών και ευέλικτων αλυσίδων εφοδιασμού. Αυτό συνιστά ένα απτό αποτέλεσμα για το IPEF, το οποίο συστήθηκε πριν από ένα χρόνο.
Η υπουργός Εμπορίου των ΗΠΑ Τζίνα Ραϊμόντο τόνισε σε συνέντευξη Τύπου ότι η πρόσφατα συναφθείσα συμφωνία είναι η πρώτη του είδους της και απαιτεί από κάθε συμμετέχουσα χώρα να δημιουργήσει μια επιτροπή αφιερωμένη στον συντονισμό των δραστηριοτήτων της εφοδιαστικής αλυσίδας. Επιπλέον, θα αναπτυχθεί ένα «δίκτυο αντιμετώπισης κρίσεων” για την έκδοση ειδοποιήσεων σχετικά με πιθανές διαταραχές του εφοδιασμού σε όλες τις χώρες-μέλη τηου IPEF.
Στόχος της συμφωνίας είναι να παρέχει στις χώρες του IPEF ένα κανάλι επικοινωνίας έκτακτης ανάγκης για την αναζήτηση υποστήριξης σε περίπτωση διαταραχών της αλυσίδας εφοδιασμού. Με την προώθηση στενότερου συντονισμού και συνεργασίας, τα συμμετέχοντα έθνη θα είναι σε θέση να ανταποκρίνονται αποτελεσματικότερα και να ανακάμπτουν ταχύτερα κατά τη διάρκεια κρίσεων.
Οι διαπραγματεύσεις για την αλυσίδα εφοδιασμού αποτελούν έναν από τους τέσσερις πυλώνες της IPEF, μαζί με το εμπόριο, την καθαρή ενέργεια και τη δίκαιη οικονομία. Οι διαπραγματεύσεις αυτές αναμένεται να απαιτήσουν περισσότερο χρόνο και προσπάθεια για την επίτευξη ουσιαστικών συμφωνιών.
Υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών, το IPEF εγκαινιάστηκε επίσημα τον περασμένο Μάιο. Τα άλλα μέλη είναι η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Ινδία, το Μπρουνέι, η Ινδονησία, η Μαλαισία, οι Φιλιππίνες, η Σιγκαπούρη, η Ταϊλάνδη, το Βιετνάμ και τα νησιά Φίτζι. Αθροιστικά, αυτές οι 14 χώρες συμβάλλουν περίπου στο 40% της παγκόσμιας οικονομικής παραγωγής.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η Κίνα δεν αποτελεί μέρος της IPEF. Μία από τις πρωταρχικές προθέσεις πίσω από τη δημιουργία αυτού του πλαισίου από τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν να παράσχει στις χώρες της περιοχής μια εναλλακτική λύση έναντι της Κίνας.
Ο αναλυτής Λιν εξέφρασε την πεποίθησή του ότι αν η παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού συνεχίσει να παρουσιάζει μια τάση «απο-σινοποίησης», η οποία χαρακτηρίζεται από χώρες που μειώνουν την εξάρτησή τους από τα κινεζικά προϊόντα και επιβάλλουν υψηλότερους δασμούς σε αυτά, αυτό θα επιφέρει σοβαρό πλήγμα στην κινεζική οικονομία.
«Η ουσία της IPEF είναι η οικονομική συνεργασία που βασίζεται σε κοινές οικουμενικές αξίες», δήλωσε ο Λιν. «Οι χώρες που μοιράζονται τέτοιες αξίες είναι πιο πιθανό να συνεργαστούν και να αναδιαμορφώσουν την παγκόσμια οικονομική τάξη. Το ΚΚΚ είναι μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) για περισσότερα από 20 χρόνια, αλλά δεν έχει εκπληρώσει τις δεσμεύσεις του και ο ίδιος ο ΠΟΕ δεν διαθέτει ισχυρό κυρωτικό μηχανισμό. Συνεπώς, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν παρά να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους».
Ο Λιν δήλωσε ακόμη: «Οι πρόσφατες κινήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως ο τερματισμός του καθεστώτος της Κίνας ως αναπτυσσόμενης χώρας και η προώθηση της απο-σινοποίησης της παγκόσμιας αλυσίδας εφοδιασμού, αποσκοπούν στην αντιμετώπιση του αθέμιτου ανταγωνισμού του ΚΚΚ». Ο Λιν πιστεύει ότι η ευαισθητοποίηση των μεγάλων οικονομιών σχετικά με τις αθέμιτες πρακτικές του ΚΚΚ είναι απαραίτητη για να αποκτήσει η έννοια της απο-σινοποίησης μεγαλύτερη απήχηση.
Στις 9 Ιουνίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με πέντε συμμαχικές χώρες – την Αυστραλία, τον Καναδά, την Ιαπωνία, τη Νέα Ζηλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο – εξέδωσαν κοινή δήλωση με την οποία καταδικάζουν τον οικονομικό εξαναγκασμό και τις πολιτικές μη αγοράς στο παγκόσμιο εμπόριο και τις επενδύσεις. Αν και η δήλωση δεν ανέφερε ρητά την Κίνα, έγινε ευρέως κατανοητό ότι αναφερόταν στις ενέργειες του Πεκίνου.
Τα τελευταία χρόνια, το μερίδιο της Κίνας στο εξωτερικό εμπόριο των ΗΠΑ μειώνεται σταθερά. Το αμερικανικό υπουργείο Εμπορίου ανακοίνωσε στις 7 Ιουνίου ότι για τη δωδεκάμηνη περίοδο που έληξε τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, η Κίνα αντιπροσώπευε μόλις το 15,4% των αμερικανικών εισαγωγών εμπορευμάτων. Αυτό αντιπροσωπεύει το μικρότερο μερίδιο από τον Οκτώβριο του 2006 και τη χαμηλότερη τιμή των τελευταίων 17 ετών. Αυτή η πτωτική τάση αντικατοπτρίζει μια αλλαγή στη δυναμική των εμπορικών σχέσεων ΗΠΑ-Κίνας.
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν έφθασε στο Πεκίνο την Κυριακή, μετά από μήνες προτροπής της κυβέρνησης Μπάιντεν προς το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) να αποκαταστήσει τις κανονικές διμερείς επικοινωνίες.
Ο Μπλίνκεν είναι ο υψηλότερου επιπέδου Αμερικανός αξιωματούχος που πατάει το πόδι του στην Κίνα από την ανάληψη των καθηκόντων του προέδρου Τζο Μπάιντεν το 2021 και ο πρώτος υπουργός Εξωτερικών που επισκέπτεται την Κίνα από το 2018, όταν ο προκάτοχός του Μάικ Πομπέο επισκέφθηκε την Κίνα για μία ημέρα.
Η άφιξη του Μπλίνκεν δίνει το έναυσμα για διήμερες συναντήσεις με ανώτερους Κινέζους αξιωματούχους για συνομιλίες σχετικά με τη διαχείριση των εντάσεων μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Σε ανακοίνωσή του στις 14 Ιουνίου, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανέφερε ότι ο Μπλίνκεν «θα συζητήσει τη σημασία της διατήρησης ανοικτών γραμμών επικοινωνίας για την υπεύθυνη διαχείριση της σχέσης ΗΠΑ-Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας».
«Θα θίξει επίσης διμερή ζητήματα που τον απασχολούν, παγκόσμια και περιφερειακά θέματα και πιθανή συνεργασία σε κοινές διακρατικές προκλήσεις».
Το ταξίδι του Μπλίνκεν είχε προγραμματιστεί προηγουμένως για τον Φεβρουάριο, αλλά αναβλήθηκε μετά την κατάρριψη από την Ουάσινγκτον ενός κινεζικού αερόστατου επιτήρησης που πετούσε πάνω από τον εναέριο χώρο των ΗΠΑ στις 4 Φεβρουαρίου. Έκτοτε, οι επικοινωνίες σε υψηλό επίπεδο ήταν σπάνιες.
Η Κίνα έχει αρνηθεί τις τακτικές στρατιωτικές επικοινωνίες παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες των Αμερικανών αξιωματούχων να εμπλακούν.
Ο Μπάιντεν πριν επιβιβαστεί στο Air Force One στην κοινή βάση Andrews στο Μέριλαντ το πρωί του Σαββάτου δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι πιστεύει ότι «η Κίνα έχει κάποιες εύλογες δυσκολίες που δεν σχετίζονται με τις Ηνωμένες Πολιτείες».
«Ένα από τα πράγματα που προκάλεσε εκείνο το αερόστατο ήταν, όχι τόσο ότι καταρρίφθηκε, αλλά δεν νομίζω ότι η [κινεζική] ηγεσία γνώριζε πού βρισκόταν και γνώριζε τι περιείχε και γνώριζε τι συνέβαινε», δήλωσε ο πρόεδρος.
«Νομίζω ότι ήταν περισσότερο ενοχλητικό παρά σκόπιμο», πρόσθεσε, υποδεικνύοντας ενδεχομένως τη συνεχιζόμενη διχόνοια στις τάξεις του ΚΚΚ μεταξύ μακροχρόνια αντιμαχόμενων παρατάξεων του κόμματος.
«Και έτσι, ελπίζω ότι, τους επόμενους μήνες, θα συναντηθώ ξανά με τον Σι και θα μιλήσουμε για τις θεμιτές διαφορές που έχουμε, αλλά και για το πώς υπάρχουν τομείς που μπορούμε να τα βρούμε».
Κατά τη διάρκεια της 18ης-19ης Ιουνίου, ο Μπλίνκεν αναμένεται να συναντηθεί με τον Κινέζο υπουργό Εξωτερικών Κιν Γκανγκ Κιν, τον κορυφαίο διπλωμάτη της Κίνας Γουάνγκ Γι και ενδεχομένως τον Κινέζο ηγέτη Σι Τζινπίνγκ, δήλωσαν Αμερικανοί αξιωματούχοι.
Τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν (δεξιά) υποδέχονται ο γενικός διευθυντής του Τμήματος Υποθέσεων Βόρειας Αμερικής και Ωκεανίας του υπουργείου Εξωτερικών Γιανγκ Τάο και ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Κίνα Νίκολας Μπερνς (αριστερά), καθώς φθάνει στο Πεκίνο, Κίνα, στις 18 Ιουνίου 2023. (LEAH MILLIS/POOL/AFP via Getty Images)
3 κύριοι στόχοι
Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου την Παρασκευή πριν αναχωρήσει για το Πεκίνο, ο Μπλίνκεν δήλωσε ότι το ταξίδι είχε τρεις κύριους στόχους: Τη δημιουργία μηχανισμών για τη διαχείριση κρίσεων, την προώθηση των συμφερόντων των ΗΠΑ και των συμμάχων και την άμεση συζήτηση για τις σχετικές ανησυχίες και τη διερεύνηση τομέων πιθανής συνεργασίας.
«Αν θέλουμε να διασφαλίσουμε, όπως και εμείς, ότι ο ανταγωνισμός που έχουμε με την Κίνα δεν θα εξελιχθεί σε σύγκρουση. Το σημείο από το οποίο ξεκινάς είναι η επικοινωνία», δήλωσε ο Μπλίνκεν. Είπε ότι θα θέσει επίσης το ζήτημα των Αμερικανών πολιτών που κρατούνται στην Κίνα με κατηγορίες που η Ουάσινγκτον θεωρεί πολιτικά υποκινούμενες.
Οι προοπτικές για οποιαδήποτε σημαντική πρόοδο είναι αμυδρές, καθώς οι δεσμοί μεταξύ των δύο χωρών έχουν ήδη γίνει όλο και πιο τεταμένες τα τελευταία χρόνια για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, καθώς το ΚΚΚ επιδιώκει πιο ανοιχτά τη σοσιαλιστική κοσμοθεωρία του.
Υπάρχει όμως η προσδοκία ότι η επίσκεψη του Μπλίνκεν θα ανοίξει το δρόμο για περισσότερες διμερείς συναντήσεις τους επόμενους μήνες, συμπεριλαμβανομένων πιθανών ταξιδιών της υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ Τζάνετ Γέλεν και της υπουργού Εμπορίου Τζίνα Ραϊμόντο. Θα μπορούσε επίσης να προετοιμάσει το έδαφος για συναντήσεις μεταξύ του Σι και του Μπάιντεν σε πολυμερείς συνόδους κορυφής αργότερα μέσα στο έτος.
Οι ανησυχίες αυξάνονται ότι οι σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας μπορεί να εξελιχθούν σε κινηματικό πόλεμο.
Οποιαδήποτε κλιμάκωση μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου θα μπορούσε να επηρεάσει σημαντικά την παγκόσμια ασφάλεια και σταθερότητα σε πολλαπλά μέτωπα, από τις χρηματοπιστωτικές αγορές, τις εμπορικές οδούς και πρακτικές και τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού.
Το ΚΚΚ προετοιμάζει τον στρατό και τον πληθυσμό του για σύγκρουση. Δύο φορές τον περασμένο μήνα, ο Σι προειδοποίησε τον κινεζικό λαό ότι πρέπει να προετοιμαστεί για «ακραία σενάρια». Ομοίως, το καθεστώς προσπαθεί να δημιουργήσει την εγχώρια βιομηχανική και οικονομική του βάση, προκειμένου να διασφαλίσει τη συνέχιση της λειτουργίας του σε περίπτωση πολέμου.
Εν μέσω κοινωνικής αστάθειας στο εσωτερικό, ο Σι έχει διατάξει τη στρατιωτική πτέρυγα του καθεστώτος να είναι έτοιμη να κατακτήσει την Ταϊβάν μέχρι το 2027, αν και δεν είναι σαφές αν το καθεστώς έχει δεσμευτεί να πραγματοποιήσει πραγματικά μια τέτοια εισβολή. Από την αρχή της προεδρίας του, ο Μπάιντεν έχει δηλώσει πολλές φορές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα υπερασπιστούν την Ταϊβάν σε περίπτωση απόπειρας εισβολής από την Κίνα.
Ο Μπάιντεν και ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ είχαν συναντηθεί για πρώτη φορά προσωπικά τον Νοέμβριο του 2022 στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της G-20 στην Ινδονησία. Η συνάντησή τους είχε σηματοδοτήσει εν συντομία θετικές διμερείς σχέσεις.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα διαφωνούν επί του παρόντος επίσης για μια σειρά θεμάτων, από το εμπόριο και τις προσπάθειες των ΗΠΑ να περιορίσουν τη βιομηχανία ημιαγωγών της Κίνας, μέχρι τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το ΚΚΚ, τη στρατιωτική επιθετικότητα του καθεστώτος στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, τη ροή πρόδρομων ουσιών φαιντανύλης από την Κίνα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Αμερικανούς που κρατούνται στην Κίνα.
Το ΚΚΚ αναπτύσσει στρατιωτικές ικανότητες ειδικά σχεδιασμένες για να ξεπεράσει και να εξοντώσει τα αμερικανικά συστήματα στον Ινδο-Ειρηνικό. Αυτές περιλαμβάνουν νέα αεροπλανοφόρα, διαστημικές και αντιδιαστημικές δυνατότητες και τη μεγαλύτερη πυρηνική επέκταση από τον Ψυχρό Πόλεμο.
Μετά την επίσκεψή του στην Κίνα, ο Μπλίνκεν θα μεταβεί στο Λονδίνο από τις 16 έως τις 21 Ιουνίου για τη Διάσκεψη για την Ανάκαμψη της Ουκρανίας, προκειμένου να ενθαρρύνει τη διεθνή υποστήριξη μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα για να βοηθήσει την Ουκρανία να πολεμήσει τη Ρωσία, δήλωσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Ο Andrew Thornebrooke και το Reuters συνέβαλαν σε αυτό το ρεπορτάζ.
Καμία εριστικότητα της διπλωματίας του «λύκου-πολεμιστή» δεν έχει δηλώσει τόσο ξεκάθαρα την κατάσταση στην Κίνα όσο η πρόσφατη σιωπή της. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) βρίσκεται σε μια περίοδο ηγετικής μετάβασης, ίσως ακόμη και σε έναν εσωτερικό, κρυφό πόλεμο.
Αυτό συμβαίνει σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες επανέφεραν τη στάση τους κατά του ΚΚΚ υπό την προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ.
Η μείωση της ισχύος του ηγέτη του ΚΚΚ, Σι Τζινπίνγκ, ήταν εμφανής εδώ και αρκετό καιρό, ακόμα και πριν από το 20ό Συνέδριο του Κόμματος στα τέλη του 2022. Η φθίνουσα πορεία συνεχίστηκε αμείωτη, ακόμη και μετά τη χρήση αυτού του Συνεδρίου από τον Σι για την εξάλειψη περισσότερων εσωκομματικών αντιπάλων του.
Τώρα, όπως είχε υποσχεθεί πριν από τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ στις 5 Νοεμβρίου 2024, ο Τραμπ επέβαλε γενικούς δασμούς 10% στις κινεζικές εξαγωγές προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, κυρίως με σκοπό να μειώσει τις εξαγωγές φαιντανύλης από την Κίνα στις ΗΠΑ και να περιορίσει τον αντίκτυπο της υπερπαραγωγής της κινεζικής βιομηχανίας.
Το Πεκίνο αντέδρασε με σιγή, ενώ τα δικά του αντίμετρα είναι ήπια και μη δημοσιοποιημένα. Το ΚΚΚ συνεχίζει τις δραστηριότητές του στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού, όπως δείχνει η πρόσφατη ολοκληρωμένη συνθήκη του με τα Νησιά Κουκ. Ωστόσο, το γενικό κλίμα στο Πεκίνο δείχνει ότι οι αρχές προσπαθούν να επαναφέρουν τη χώρα υπό έλεγχο. Οι κινήσεις της κινεζικής κυβέρνησης φαίνεται να στοχεύουν στην οικοδόμηση μιας καταναλωτικής οικονομίας που θα αντικαταστήσει την πολιτική οικονομία που κατέρρευσε υπό τον Σι τα τελευταία δώδεκα χρόνια.
Πώς εξελίσσεται αυτό το πολιτικό δράμα;
Υπάρχουν ενδείξεις—και πολλές φήμες—ότι τους τελευταίους έξι μήνες ή και περισσότερο, ο Σι έχει υποστεί ένα, ίσως και δύο εγκεφαλικά επεισόδια, γεγονός που έχει περιορίσει σημαντικά τις ικανότητές του.
Επιπλέον, τα τελευταία δύο χρόνια και παρά τις εκκαθαρίσεις αντιπάλων του σε όλους τους τομείς του ΚΚΚ και του στρατού, ο Σι δεν έχει καταφέρει να περιορίσει τους εχθρούς του. Αυτό γίνεται εμφανές από τα ανοικτά σημάδια αμφισβήτησης της εξουσίας του, ενώ ο ίδιος φαίνεται να στερείται των μέσων, των πόρων ή των συμμάχων για να τους ανακόψει.
Σημαντικό είναι ότι ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (People’s Liberation Army – PLA) δεν μπορεί πλέον να θεωρείται απόλυτα πιστός στον Σι, ενώ ούτε ο εξοπλισμός και η εκπαίδευση του στρατού εγγυώνται την ετοιμότητά του να αντιμετωπίσει μια εσωτερική ή εξωτερική απειλή. Το ίδιο ισχύει και για τις δυνάμεις εσωτερικής ασφάλειας και την αστυνομία, όπου πολλοί αξιωματούχοι μοιράζονται με το γενικό πληθυσμό μια δυσαρέσκεια για την κακή διαχείριση της οικονομίας και τη διαφθορά της ελίτ.
Τι σημαίνει αυτή η σιωπή;
Πρόκειται για μια διαδικασία μετάβασης χωρίς εσωτερικές συγκρούσεις;
Ή μήπως η κατάσταση είναι τόσο πολωμένη και εχθρική που κανένα στρατόπεδο δεν τολμά να κινηθεί απότομα ή αποφασιστικά;
Μήπως τα ανώτατα στελέχη του ΚΚΚ προσπαθούν να οργανώσουν μια αλλαγή ηγεσίας ή ακόμη και να διαμορφώσουν την εικόνα μιας συντεταγμένης «συνταξιοδότησης» του Σι;
Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα για τον πιθανό διάδοχο του Σι. Όπως συμβαίνει σε πολλές παρόμοιες κοινωνίες στην ιστορία, η πρόωρη αποκάλυψη ενός διεκδικητή της εξουσίας θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για τον ίδιο. Δεδομένης της κατακερματισμένης φύσης της ηπειρωτικής κινεζικής κοινωνίας εξαιτίας της οικονομικής κατάρρευσης, πώς θα μπορούσε ένας επιτυχημένος υποψήφιος να περιορίσει την κατάρρευση πριν γίνει αναπόφευκτη μια λαϊκή εξέγερση;
Είναι πιθανό ότι η απόφαση για αλλαγή ηγεσίας έχει ήδη ληφθεί. Η «περίοδος σιωπής» μπορεί να είναι ένα διάστημα προετοιμασίας ώστε να αποφευχθούν κοινωνικές αναταραχές όταν η πτώση του Σι γίνει εμφανής. Αξίζει να σημειωθεί ότι η περίοδος της «Σκέψης του Σι Τζινπίνγκ» είχε σχεδιαστεί για να εδραιώσει τη θέση του ως πυλώνα της Κίνας, ισότιμο με τον Μάο Τσετούνγκ.
Η «Σκέψη του Μάο Τσετούνγκ» περιορίστηκε σημαντικά με την πάροδο των ετών, και ο Σι, ένθερμος νεο-Μαοϊστής, προσπάθησε να αναβιώσει αυτή την κληρονομιά. Ωστόσο, τα σύμβολα της «Σκέψης του Σι Τζινπίνγκ» πλέον αγνοούνται δημόσια χωρίς επιπτώσεις.
Θα επιχειρήσει ο Σι μια ύστατη κίνηση;
Θα μπορούσε να προσπαθήσει να εξαπολύσει ένα εσωτερικό πραξικόπημα κατά των αντιπάλων του;
Θα μπορούσε να επιχειρήσει μια εξωτερική επέμβαση, όπως μια επίθεση στην Ταϊβάν, για να ανακτήσει το χαμένο κύρος του;
Αν και αυτό είναι πιθανό, φαίνεται ότι η εναπομείνασα δύναμή του δεν είναι αρκετή για ένα τέτοιο εγχείρημα, και μια τέτοια προσπάθεια θα μπορούσε να αποβεί μοιραία και για το ίδιο το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Πριν από δύο χρόνια, υπήρξε η εκτίμηση ότι η προσωπικότητα του Σι, η ιστορία του με τον αλκοολισμό και η τάση του για βεβιασμένες αποφάσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα «Σύνδρομο Γκαλτιέρι»—παρόμοιο με την απόφαση του Αργεντινού ηγέτη να εισβάλει στα Φόκλαντ το 1982 για να αποτρέψει την πτώση του. Ωστόσο, αυτή η ευκαιρία μπορεί να έχει πλέον περάσει για τον Σι.
Ποιο είναι το επόμενο βήμα;
Το ΚΚΚ θα θελήσει να ανακοινώσει μια νέα «εκλογή» ηγεσίας και μια καλή αιτιολογία για την «συνταξιοδότηση» του Σι σε μια εποχή που είναι έτοιμο να εφαρμόσει μια σειρά από εγχώριες και διεθνείς πολιτικές που θα τονώσουν την ηρεμία και θα αποκαταστήσουν την οικονομική ανάπτυξη. Αυτό θα πρέπει πιθανότατα να γίνει μέσα στο 2025, δεδομένου ότι ο εσωτερικός θυμός και η περιφρόνηση για την εξουσία του Κόμματος δεν διαλύεται. Το γεγονός, επίσης, ότι ο Παναμάς προθυμοποιήθηκε τον Φεβρουάριο να μην ανανεώσει τη συμφωνία του για την Πρωτοβουλία «Μία Ζώνη, ένας δρόμος» («Belt and Road Initiative», BRI) με τη ΛΔΚ, υπογραμμίζει την πραγματικότητα ότι το Πεκίνο έχει εξαντλήσει την οικονομική ισχύ για να κάνει κάτι σημαντικό διεθνώς στο εγγύς μέλλον.
Η ολοκληρωμένη συμφωνία του με τις Νήσους Κουκ, που αναλήφθηκε επίσης τον Φεβρουάριο, ήταν το αντικείμενο μιας μικρής αλλαγής και καμία πραγματική ένδειξη της συνεχούς ικανότητας προβολής ισχύος της ΛΔΚ.
Σε περιφερειακό επίπεδο, οι μεγαλύτεροι εμπορικοί και επενδυτικοί εταίροι της Κίνας, ιδίως η Ιαπωνία, έχουν ήδη αποσυρθεί σημαντικά, και οι συνολικές άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ιαπωνία μειώθηκαν κατά περίπου 99% το τελευταίο έτος. Το ΚΚΚ, γνωστό για την παραποίηση σχεδόν όλων των στοιχείων, έχει αναγνωρίσει την εκροή ξένων επενδύσεων.
Τίποτα από αυτά δεν υποτιμά την αστάθεια και το επακόλουθο απρόβλεπτο του ΚΚΚ ως διεθνούς παράγοντα σε αυτό το στάδιο. Αλλά πολλοί στο Κόμμα και την PLA αναγνωρίζουν ότι οποιαδήποτε έναρξη στρατιωτικής βίας από τη ΛΔΚ σε αυτό το στάδιο θα ήταν αυτοκτονική, με τον ίδιο τρόπο που η επίθεση της αυτοκρατορικής Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ τον Δεκέμβριο του 1941 ήταν, εκ των υστέρων, αυτοκτονική.
Πού καταλήγει λοιπόν ο κόσμος όταν εξετάζει τη «μετά-κινεζική» περίοδο; Ο Σι φαίνεται να είναι πολιτικά «θαμμένος», αλλά είναι πραγματικά εκτός παιχνιδιού;
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Ο Gregory Copley είναι πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Στρατηγικών Σπουδών με έδρα την Ουάσιγκτον και αρχισυντάκτης του διαδικτυακού περιοδικού Defense & Foreign Affairs Strategic Policy. Γεννημένος στην Αυστραλία, ο κος Copley είναι μέλος του Τάγματος της Αυστραλίας (Order of Australia), επιχειρηματίας, συγγραφέας, κυβερνητικός σύμβουλος και συντάκτης αμυντικών εκδόσεων. Το τελευταίο του βιβλίο είναι το «The New Total War of the 21st Century and the Trigger of the Fear Pandemic» («Ο νέος ολοκληρωτικός πόλεμος του 21ου αιώνα και η πυροδότηση της πανδημίας του φόβου»).
ΦΙΛΑΔΕΛΦΙΑ, Πενσυλβανία- «Θεωρώ ότι είναι πολύ χρήσιμο για το κοινό να μάθει αυτά που γράφει εδώ ο κ. Λι», δήλωσε ο Μαρκ Τόμας, επίκουρος καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο La Salle. «Η φιλοσοφία πίσω από το Φάλουν Ντάφα (ή Φάλουν Γκονγκ) είναι πραγματικά πολύ χρήσιμη και προσφέρει πολλά στην κοινωνία».
Ο Τόμας μοιράστηκε στην Epoch Times τις σκέψεις του για το άρθρο «Πώς προήλθε η ανθρωπότητα» του κ. Λι Χονγκτζί, αφού το διάβασε τέσσερις ή πέντε φορές, στις 15 Μαρτίου. Το βρήκε πολύ ενδιαφέρον, με πολλούς συσχετισμούς τόσο με τις χριστιανικές θρησκευτικές διδασκαλίες όσο και με τις φιλοσοφικές σκέψεις των τελευταίων χιλιάδων ετών.
Ο κ. Λι είναι ο ιδρυτής του Φάλουν Γκονγκ ή Φάλουν Ντάφα, μιας πνευματικής πρακτικής που διδάσκει τις οικουμενικές αρχές της αλήθειας, της καλοσύνης και της ανεκτικότητας. Από τη δεκαετία του 1990, που πρωτοάρχισε διδάσκεται δημόσια, έχει εξαπλωθεί σε περισσότερες από 100 χώρες.
Ο Τόμας πιστεύει ότι το άρθρο του κ. Λι μπορεί να «ενθαρρύνει τους ανθρώπους να είναι καλοί» και «να δημιουργήσει μια πηγή ελπίδας και κατεύθυνσης. Αυτό είναι μια πειθαρχία».
«Είναι όπως κάθε άθλημα ή ακαδημαϊκή μελέτη, που απαιτούν επίσης πειθαρχία. Πρέπει να πειθαρχήσεις το μυαλό, το σώμα και την ψυχή σου. Και πειθαρχία σημαίνει να δέχεσαι, να σηκώνεις τα βαριά βάρη σε ένα γυμναστήριο ή να παίρνεις τη βαθύτερη φιλοσοφική, θρησκευτική σκέψη, να πιέζεις πραγματικά τον εαυτό σου και να κάνεις τον εαυτό σου να προσπαθεί για περισσότερα», δήλωσε ο Τόμας.
«Και στη συνέχεια, καθώς αντιμετωπίζετε στη ζωή σας και άλλα είδη επίγειων δεινών, έχετε ήδη εκπαιδεύσει τον εαυτό σας κι έτσι μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε πιο αποτελεσματικά. Ομοίως, στην κοινωνία, αν έχεις καλή φιλοσοφία ή καλές βάσεις, όταν συμβαίνει κάτι κακό μπορείς να το αποκρούσεις».
Ο Τόμας πιστεύει ότι το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθε από τη διδασκαλία του κ. Λι είναι «η αξία του αγώνα, γιατί με τον αγώνα γινόμαστε καλύτεροι. Ως προς τον σκοπό της ζωής, είναι να γίνεις πραγματικά καλός και να παραμείνεις καλός. Και παραμένοντας καλοί, βοηθάμε και τους εαυτούς μας, αλλά και τις οικογένειές μας, βοηθάμε την κοινωνία».
Ο Τόμας σκοπεύει να προσθέσει το άρθρο του κ. Λι στις μελλοντικές του διδασκαλίες.
Τα αγαθά κόποις κτώνται
Ο Τόμας πιστεύει ότι η όλη ιδέα της εξήγησης του κ. Λι σχετικά με τον ρόλο της προσπάθειας στη Γη είναι πολύ σημαντική.
«Σε αυτό το επίπεδο δημιουργίας στη Γη, υπάρχει αυτό το εγγενές κακό που προέρχεται από την ελεύθερη βούληση και το προπατορικό αμάρτημα. Αυτό δημιουργεί πόνο στη Γη. Όχι ότι ο δημιουργός επέβαλλε επί τούτου τον πόνο. Αλλά ο πόνος είναι μέρος της ύπαρξης εδώ στη Γη. Δεν υπάρχει τρόπος να αποφύγουμε τον πόνο σε αυτή τη Γη», συνέχισε ο Τόμας.
«Ξέρουμε γιατί συμβαίνει, επειδή οι άνθρωποι είναι κακοί και ο κόσμος είναι ατελής. Αλλά τα βάσανα που τον συνοδεύουν, μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να τελειοποιήσουμε τους εαυτούς μας. Είναι σαν να κάνουμε σωματική προπόνηση. Ξέρετε αυτό το παλιό ρητό: Τα αγαθά κόποις κτώνται».
Ο Τόμας πιστεύει ότι ο πόνος επιτρέπει στους ανθρώπους να βελτιώσουν τον εαυτό τους και επιτρέπει στους άλλους να δείξουν την καλοσύνη τους και να προχωρήσουν μπροστά.
Καταλαβαίνει ότι ο πόνος είναι στην πραγματικότητα εξαγνιστικός τόσο στη χριστιανική σκέψη όσο και στη σκέψη του κ. Λι. «Αν βλέπουμε τον αγώνα στη Γη ως έναν τρόπο να βελτιώσουμε τον εαυτό μας, μπορούμε πραγματικά να νιώσουμε χαρά από τον πόνο, κάτι που ίσως ακούγεται λίγο αντιφατικό. Ο πόνος μας επιτρέπει να αποβάλουμε τις ακαθαρσίες».
Ο Τόμας επικροτεί τη φιλοσοφία του κ. Λι: «Δεν πρέπει να αγωνιζόμαστε για χάρη του πλούτου ή της δόξας. Αυτές είναι οι ανταμοιβές, αν τις αποκτήσουμε, της πρόθεσής μας να γίνει καθαρή».
Συμφωνεί με τον κ. Λι και στο ότι ακόμη και αν ζεις μια καλή ζωή, θα χάσεις αν εμπλακείς σε πράγματα που είναι ανόσια, όπως ο τζόγος, η σεξουαλική ασυδοσία ή οτιδήποτε άλλο μειώνει τον εσωτερικό πλούτο σου.
«Αν μείνετε επικεντρωμένοι σε αγνές σκέψεις και κάνετε καλό στους άλλους, θα έρθουν με φυσικό τρόπο πράγματα, τα οποία θα βελτιώσουν τον πλούτο σας, την τιμή σας κλπ. Αλλά δεν το κάνετε γι’ αυτό τον λόγο. Το κάνετε μόνο γιατί [θέλετε να] είστε καλός άνθρωπος, όχι για να γίνετε πλούσιοι ή να κερδίσετε τιμές», προσθέτει ο Τόμας.
«Και πιθανώς η μεγαλύτερη ευτυχία που προκύπτει από αυτό είναι ότι αναπτύσσεις μια καλή οικογένεια, καλές φιλίες και συμμετέχεις στην καλή κοινωνία. Και αυτό είναι μια μεγάλη ευλογία.»
Μια ηθική άγκυρα
Ο Τόμας πιστεύει ότι οι άνθρωποι στις μέρες μας έχουν απομακρυνθεί από την ορθότερη φύση των προηγούμενων αιώνων. «Έχουμε γίνει πολύ λιγότερο συγκεντρωμένοι και πολύ λιγότερο ηθικά γειωμένοι τους τελευταίους αιώνες, που η κοινωνία έχει χάσει τις σταθερές και τις αξίες της».
Είπε ότι ακόμη και ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας ανησυχούσε για τους κινδύνους που συνεπάγεται η ελευθερία. Οι άνθρωποι συγχέουν την ελευθερία με την ακολασία.
«Η ελευθερία είναι υπέροχη αν τη χρησιμοποιείς μέσα στα όρια μιας ηθικής φιλοσοφίας ή μιας ηθικής άγκυρας», είπε ο Τόμας. «Χωρίς αυτή την ηθική άγκυρα, και αυτό έχει παίξει επίσης ρόλο, χρειάζεστε κάτι για να βλέπετε την αλήθεια, ένα αληθινό όραμα για το τι είναι πραγματικά συνεπές σε όλες τις κοινωνίες. Αναλογίζομαι τη σκέψη του κ. Λι. Αναδεικνύει ότι έχουμε κοινές αξίες σε όλους τους πολιτισμούς και σε όλες τις φυλές.»
»Ο κ. Λι λέει ότι αυτό είναι μέρος της φύσης μας. Απλά πρέπει να ξεπεράσουμε την ελεύθερη βούληση -το προπατορικό αμάρτημα- προκειμένου να χτίσουμε μια καλύτερη ζωή, να αναπτύξουμε τους εαυτούς μας σε μια καλύτερη κοινωνία. Και στη συνέχεια, ίσως το σπουδαιότερο σημείο είναι ότι χρειαζόμαστε μια ηθική άγκυρα. Και η φιλοσοφία του κ. Λι, μαζί με άλλων φιλοσόφων, συνάδει με αυτό», συνεχίζει.
«Βλέπετε την παρακμή και την ακολασία σε διάφορες μορφές στη δυτική κοινωνία, ίσως ακόμη και σε τμήματα της ανατολικής κοινωνίας, ως στοιχεία που παρεισφρήσαν από τις δυτικές ιδέες. Και περιλαμβάνω τον μαρξισμό και τον κομμουνισμό στην ίδια κατηγορία».
«Όταν πετάς την ηθική σου άγκυρα και ξεφορτώνεσαι την έννοια του ανώτερου όντος, κινείσαι προς τον αθεϊσμό, χάνεις τη βάση σου. Χωρίς αυτή την ηθική άγκυρα, τα πράγματα ολισθαίνουν προς το κακό. Και οι ίδιοι οι άνθρωποι παρασύρονται προς το κακό για τους δικούς τους σκοπούς και μετά μπερδεύονται», προσθέτει ο Τόμας.
«Μερικά από τα οφέλη της σκέψης του κ. Λι, ειδικά όταν πρόκειται για τις ανθρώπινες επιδιώξεις στη Γη, είναι η υπενθύμιση ότι χωρίς αυτή την ηθική άγκυρα χάνεσαι. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν έχεις καμία πηγή ελπίδας ή παρηγοριάς σε αυτόν τον κόσμο, όταν αντιμετωπίζεις τα βάσανα που έρχονται. Γιατί ακόμη και ως καλός άνθρωπος, θα αντιμετωπίσεις βάσανα».
Η αναλογία του σπηλαίου του Πλάτωνα
Ο Τόμας ενθαρρύνει τους ανθρώπους να είναι πιο ανοιχτόμυαλοι, να ακούνε όλες τις ιδέες και στη συνέχεια να καταλαβαίνουν ποια από αυτές θα τους βοηθήσει να παραμείνουν στον σωστό δρόμο.
Έδωσε ένα παράδειγμα από την αναλογία του σπηλαίου του Πλάτωνα. Στη σπηλιά, κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν δει ποτέ τον έξω κόσμο. Και νομίζουν ότι η πραγματικότητα είναι σκιές που ρίχνουν στον τοίχο αυτοί που κινούν τις κούκλες. Ένας από αυτούς βγαίνει από τη σπηλιά και βλέπει την αλήθεια. Επιστρέφει κάτω για να μιλήσει στους ανθρώπους για την αλήθεια, αλλά διώκεται από τους άλλους ανθρώπους που εξακολουθούν να βλέπουν σκιές και εικόνες.
«Συχνά ρωτώ τους μαθητές μου ποιοι είναι αυτοί που κινούν τις κούκλες. Και θα είμαι ο πρώτος που θα δηλώσω ότι, λοιπόν, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή οι πολιτικοί ή οι δάσκαλοι μας δίνουν ψεύτικες εικόνες, αποκρύπτοντας την πραγματικότητα», δήλωσε ο Τόμας. «Επειδή η κοινωνία μάς λέει ότι αυτή είναι η πραγματικότητα, ξεχνάμε τι είναι πραγματικό. Οι σκιές είναι αυτό που είναι πραγματικό τώρα. Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα η πραγματικότητα. Εξετάζουμε στρεβλώσεις της πραγματικότητας.»
Πιστεύει ότι ο κ. Λι έχει επισημάνει την ουσία της πραγματικότητας.
«Αυτό που είναι όντως πραγματικό είναι αυτό που προσπαθούμε να γίνουμε, όχι αυτό που θα μας κρατήσει εδώ προσγειωμένους σε έναν χρονικά περιορισμένο κόσμο. Αυτό δεν είναι η πραγματικότητα. Πραγματικότητα είναι αυτό που υπήρχε πριν από τη δημιουργία αυτού του γήινου βασιλείου. Θα πρέπει να καταλάβουμε τι είναι αυτό και ποια είναι η πρόθεση του δημιουργού. Ξέρουμε ότι ο κ. Λι δείχνει την πρόθεση του δημιουργού».
Ο Τόμας συνιστά στους ανθρώπους να διαβάσουν το άρθρο του κ. Λι: «Διαβάστε το και σκεφτείτε και συλλογιστείτε. Στραφείτε προς τα μέσα, κοιτάξτε τον εαυτό σας, κοιτάξτε τη ζωή σας, κοιτάξτε τι σας καθοδηγεί. Και δείτε αν ίσως υπάρχει κάτι στην καρδιά σας που πρέπει να αλλάξει.»
Ιδιαίτερα επίκαιρο
Ο κ. Λι δημοσίευσε το άρθρο του λίγο πριν από το κινεζικό Νέο Έτος, που φέτος είναι το έτος του Λαγού. Ο Τόμας πιστεύει ότι είναι πολύ επίκαιρο.
«Θα έλεγα ότι είναι καλά συγχρονισμένο με το κλίμα ανησυχίας για το μέλλον, που υπάρχει διάχυτο στην κοινωνία μας . Είμαι βέβαιος ότι ακόμη και μέσα στη χριστιανική κοινότητα, υπάρχουν κάποιες ανησυχίες για το τέλος του κόσμου που έρχεται, την κλιματική αλλαγή και τους πιθανούς πολέμους μεταξύ χωρών, βλέποντας τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Υπάρχουν σίγουρα πολλοί λόγοι να ανησυχούμε», δήλωσε.
Αφού διάβασε το άρθρο του κ. Λι, ο Τόμας μοιράστηκε τα συναισθήματά του: «Η πρώτη μου σκέψη ήταν, κατά πόσο απηχεί τις σκέψεις άλλων στοχαστών; Και στη συνέχεια, πόσο εύστοχο ήταν πραγματικά όσον αφορά τους φόβους που έχει μια κοινωνία».
Πιστεύει ότι στις μέρες μας, οι άνθρωποι είναι γεμάτοι φόβο για το τι θα συμβεί στο μέλλον και για το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
«Κανείς δεν θέλει να σκέφτεται ότι αυτός ο κόσμος θα τελειώσει και θα καταστραφεί. Όλοι θέλουν να πιστεύουν -ή τουλάχιστον αυτή την εντύπωση δίνουν συνήθως μιλώντας στα παιδιά και στους νέους- ότι ο κόσμος θα διαρκέσει για πάντα», δήλωσε ο Τόμας. «Θυμάμαι όταν ήμουν νέος και μου έλεγαν ότι, μέχρι να φτάσω στην ηλικία που έχω τώρα, ο κόσμος θα έφτανε στο τέλος του. Είναι σαν να μου στερούσαν την ευκαιρία για να βελτιωθώ.»
Χάρη στο άρθρο του κ. Λι, ο Τόμας βλέπει τώρα λίγο φως και νιώθει ότι μπορεί να ελπίζει ότι οι καλοί άνθρωποι θα έχουν ένα καλό μέλλον.
«Ακόμα κι αν σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρξει καλό μέλλον, αν προσπαθήσουν να γίνουν καλύτεροι, θα έχουν ένα καλό μέλλον μετά», δήλωσε ο Τόμας. «Οι άνθρωποι μπορούν να το δουν ως έναν τρόπο προώθησης της ειρήνης, να βρουν μια πηγή ειρήνης».
Σχεδιάζει να το προσθέσει στη διδασκαλία του
Ο Τόμας είπε ότι οι μαθητές του τον είχαν ρωτήσει κάποτε γιατί το πρόγραμμα των σπουδών τους επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά στη δυτική σκέψη. Σκέφτεται να εισάγει το άρθρο του κ. Λι στη διδασκαλία του το επόμενο εξάμηνο ή το επόμενο έτος.
Είπε ότι αυτό πιθανόν να τρόμαξε το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα. «Δεν θέλουν να ξέρουν ότι οι άνθρωποι στις ΗΠΑ θα μπορούσαν να μοιράζονται αξίες με τους ανθρώπους στην Κίνα, όπου απειλείς την ύπαρξή τους ως καθεστώς».
Ο Τόμας είπε ότι ο ίδιος και οι μαθητές του γνωρίζουν καλά πόσο κακό είναι το κομμουνιστικό καθεστώς. «Γνωρίζω τι έχουν κάνει με τους Ουιγούρους, την αντιμετώπιση του Φάλουν Γκονγκ, οποιουδήποτε αντιτίθεται και τι συμβαίνει στο Χονγκ Κονγκ ή στην Ταϊβάν. Γνωρίζω ότι το Φάλουν Γκονγκ και οι Ουιγούροι αποτελούν και οι δύο τεράστιο στόχο, αυτοί οι άνθρωποι που μισούνται από το Κομμουνιστικό Κόμμα».
Ο Τόμας είπε ότι η οικογένειά του ήταν αφοσιωμένοι Προτεστάντες. Στα νεανικά του χρόνια, επρόκειτο να γίνει Προτεστάντης ιερέας. Τότε είδε την αντιπαλότητα που επικρατούσε μέσα στις διάφορες εκκλησίες, αυτό το ανθρώπινο στοιχείο του ανταγωνισμού και της διαμάχης, παρά τους ισχυρισμούς των ανθρώπων για το αντίθετο.
«Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι αν πρόκειται να σπουδάσω πολιτική, ας το κάνω καλύτερα στον πολιτικό τομέα, που είναι ένας μη θρησκευτικός τομέας, καθώς θα ήθελα να διατηρήσω την πίστη μου. Μου είπαν πολύ παλιά αν μετανιώνω που δεν έγινα υπουργός, αλλά θεώρησα ότι και το να είμαι εκπαιδευτικός είναι σαν να είμαι υπουργός», δήλωσε ο Τόμας.
«Όντας εκπαιδευτικός, παίρνεις μια ολόκληρη ομάδα παιδιών και τα βλέπεις να μεγαλώνουν.»
Η απέλαση δεκάδων Ουιγούρων από την Ταϊλάνδη στην Κίνα έχει σημάνει συναγερμό στην Ουάσιγκτον, με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και Αμερικανούς βουλευτές να εκφράζουν έντονο προβληματισμό για τον κίνδυνο διώξεων και βασανιστηρίων που αντιμετωπίζουν οι Ουιγούροι.
Η ομάδα των 40 Ουιγούρων, που κρατούνταν στην Μπανγκόκ για πάνω από μια δεκαετία, στάλθηκε πίσω στην πατρίδα τους στις 27 Φεβρουαρίου. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ καταδίκασε την ίδια μέρα την απόφαση της Ταϊλάνδης με σκληρά λόγια.
«Καταδικάζουμε με τον πιο έντονο τρόπο την αναγκαστική επιστροφή τουλάχιστον 40 Ουιγούρων στην Κίνα από την Ταϊλάνδη, όπου δεν υπάρχουν εγγυήσεις για δίκαιη δίκη και όπου οι Ουιγούροι έχουν υποστεί διώξεις, καταναγκαστική εργασία και βασανιστήρια», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο.
«Η Κίνα, υπό την καθοδήγηση και τον έλεγχο του Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ), έχει διαπράξει γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, με στόχο κυρίως τους μουσουλμάνους Ουιγούρους και άλλες εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες στο Σιντζιάνγκ», πρόσθεσε.
Ο Ρούμπιο κάλεσε τις κινεζικές αρχές να «επιτρέψουν πλήρη πρόσβαση για να διασφαλιστεί τακτικά η ευημερία των Ουιγούρων που επέστρεψαν». «Η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης οφείλει να επιμείνει και να ελέγχει συνεχώς ότι οι κινεζικές αρχές σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ουιγούρων», τόνισε.
Ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Φόλκερ Τουρκ, δήλωσε την Πέμπτη ότι η απέλαση αποτελεί «καθαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». «Το γραφείο μου έχει ζητήσει επανειλημμένα από τις αρχές της Ταϊλάνδης να τηρήσουν τις διεθνείς τους υποχρεώσεις απέναντι σε αυτά τα άτομα που χρειάζονται προστασία», είπε. «Είναι βαθιά λυπηρό που επεστράφησαν με τη βία».
Παρότρυνε τις κινεζικές αρχές να αποκαλύψουν πού βρίσκονται οι Ουιγούροι.
Το Ηνωμένο Βασίλειο δήλωσε ότι «διαφωνεί κατηγορηματικά» με την απόφαση της Ταϊλάνδης, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση εξέφρασε «βαθιά λύπη» για τις απελάσεις.
Μετά τα μεσάνυχτα της Τετάρτης, φορτηγά με καλυμμένα παράθυρα αναχώρησαν από το κέντρο κράτησης μεταναστών της Μπανγκόκ προς το αεροδρόμιο. Η κινεζική πρεσβεία ανέφερε ότι οι άνδρες Ουιγούροι μεταφέρθηκαν στο Σιντζιάνγκ με ναυλωμένη πτήση.
Σε επιστολή στα Ουιγουρικά τον Ιανουάριο, οι κρατούμενοι απηύθυναν έκκληση στη διεθνή κοινότητα για βοήθεια. «Αν μας στείλουν πίσω στην Κίνα, δεν θα αντιμετωπίσουμε μόνο φυλάκιση, αλλά κινδυνεύουν και οι οικογένειες και οι φίλοι μας να μπουν στη φυλακή», έγραψαν. Ανέφεραν ότι 43 από αυτούς, που κρατούνταν στο Κέντρο Κράτησης Μεταναστών Σουάν Πλου, κλήθηκαν στις 8 Ιανουαρίου να υπογράψουν συναίνεση για «εθελοντικό επαναπατρισμό στην Κίνα». Όταν αρνήθηκαν, οι αρχές του κέντρου τούς φωτογράφισαν.
Οι ταϊλανδικές αρχές είχαν δώσει αντικρουόμενα μηνύματα, δηλώνοντας έναν μήνα νωρίτερα ότι δεν σχεδίαζαν να απελάσουν τους Ουιγούρους. Ωστόσο, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης, Φουμθάμ Βετσαγιατσάι, επιβεβαίωσε την απέλαση στις 27 Φεβρουαρίου, λέγοντας ότι έγινε σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα.
Το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών ισχυρίστηκε ότι ο επαναπατρισμός στόχευε στην καταπολέμηση της «λαθρομετανάστευσης».
Η ακτιβίστρια Τζούλι Μίλσαπ από την οργάνωση No Business With Genocide κατηγόρησε το καθεστώς ότι προσπαθεί να δικαιολογήσει τις πράξεις του. «Όπως οι ίδιοι οι Ουιγούροι έχουν εκφράσει την επιθυμία να μετεγκατασταθούν με ασφάλεια, τα ψέματα του κινεζικού καθεστώτος δεν προκαλούν έκπληξη, αλλά είναι απαράδεκτα και πρέπει να αντιμετωπιστούν με την πιο σκληρή καταδίκη από τη διεθνή κοινότητα», δήλωσε στην εφημερίδα The Epoch Times.
ΓΙΟΧΑΝΕΣΜΠΟΥΡΓΚ – Η επιρροή της Κίνας στη ζωή ενάμιση δισεκατομμυρίων Αφρικανών έχει αυξηθεί τόσο που είναι πλέον διάχυτη σε κάθε πτυχή των αφρικανικών κοινωνιών.
Το αποτύπωμα του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος βρίσκεται σε όλη την ήπειρο σχεδόν σε κάθε τομέα της οικονομίας, από τη γεωργία και τους φυσικούς πόρους μέχρι το εμπόριο και τις υλικοτεχνικές υποδομές. Οι κινεζικές εταιρείες έχουν επίσης επενδύσει στη μεταποίηση, τις υπηρεσίες και τα ακίνητα.
Στο πρώτο μέρος του άρθρου, παρουσιάστηκαν οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε η Κίνα για να σταθεροποιήσει τη θέση της στις αφρικανικές οικονομίες, καθώς και τα συμφέροντά της στον τομέα του ορυκτού πλούτου της Αφρικής. Στο δεύτερο μέρος, παρουσιάστηκαν οι σχολές εκπαίδευσης που ιδρύει το ΚΚΚ στις αφρικανικές χώρες και το πώς τις εκμεταλλεύεται για να επηρεάζει το πολιτικό γίγνεσθαι των χωρών που φιλοξενούν αυτές τις σχολές. Στο τρίτο μέρος εξετάστηκε η εξάπλωση των στρατιωτικών δομών του ΚΚΚ στην αφρικανική ήπειρο. Σε αυτό το τέταρτο και τελευταίο μέρος αναλύονται οι λανθασμένες κινήσεις που έκανε η Κίνα στην προσπάθειά της να επεκτείνει και στερεώσει την επιρροή της στην Αφρική και ο αντίκτυπος που αυτές μπορεί να έχουν στις σχέσεις της με τις αφρικανικές κυβερνήσεις.
Τα λάθη της Κίνας στην Αφρική
Ο κος Σίμοντς λέει ότι η Δύση οφείλει να «κεφαλαιοποιήσει» τα «λάθη» της Κίνας στην Αφρική.
Επεσήμανε ότι η Κίνα δεν ενθαρρύνει τις πολυεθνικές της να επενδύσουν εκεί όπου είναι δυνατή η προστιθέμενη αξία ή να ανοίξουν ερευνητικά ή κατασκευαστικά κέντρα στην Αφρική.
«Αντ’ αυτού, το Πεκίνο εστιάζει πρωτίστως στην εξόρυξη ορυκτών. Οι δυτικές χώρες μπορούν να αποκτήσουν το πάνω χέρι στον ανταγωνισμό με την Κίνα, αξιοποιώντας τις αδυναμίες των κινεζικών επενδύσεων και προσφέροντας ένα πιο ελκυστικό μοντέλο συνεργασίας», τόνισε.
Υπάρχει επίσης ένα αυξανόμενο αντι-κινεζικό αίσθημα στην Αφρική, μετά από κατηγορίες που έχουν διατυπωθεί κατά τη διάρκεια των ετών, σύμφωνα με τις οποίες οι εταιρείες του Πεκίνου κακομεταχειρίζονται τους εργαζόμενους και συνεργάζονται με εγκληματίες.
Αναλυτές ασφάλειας και πληροφοριών δήλωσαν στους Epoch Times ότι κινεζικές εταιρείες εξόρυξης συνεργάζονται με ομάδες οργανωμένου εγκλήματος, τρομοκράτες και διεφθαρμένους κυβερνητικούς αξιωματούχους, λειτουργώντας παράνομα ορυχεία στην Αφρική και κλέβοντας πολύτιμα ορυκτά και μέταλλα.
Αρκετοί ξένοι και Αφρικανοί διπλωμάτες με τους οποίους μίλησαν οι Epoch Times ανέφεραν αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ του Πεκίνου και ορισμένων αφρικανικών διοικήσεων, λόγω της εξελισσόμενης κατάστασης και της παρουσίας Κινέζων εγκληματιών στις χώρες τους.
«Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι κινεζικές εταιρείες εξόρυξης έχουν χρηματοδοτήσει ισλαμιστές μαχητές για να διαταράξουν τις νόμιμες δραστηριότητες εξόρυξης σε διάφορα αφρικανικά έθνη», δήλωσε η Τζασμίν Όπερμαν, σύμβουλος ασφαλείας με έδρα το Πανεπιστήμιο της Πρετόρια.
«Προφανώς, όταν οι νόμιμες εταιρείες εξόρυξης φεύγουν εξαιτίας βίαιων επιθέσεων από τρομοκράτες, κινεζικές εταιρείες εξόρυξης, υποστηριζόμενες ενίοτε από μαφιόζικες ομάδες, έρχονται και αναλαμβάνουν τα ορυχεία», είπε η πρώην πράκτορας των νοτιοαφρικανικών μυστικών υπηρεσιών, που συμβουλεύει διεθνείς επενδυτές σχετικά με τον εξτρεμισμό και την πολιτική βία στην ήπειρο.
Ο Ντέιβιντ Νντίι, ένας από τους πιο αξιοσέβαστους οικονομολόγους της Αφρικής και ιδρυτής του Ινστιτούτου Οικονομικών Υποθέσεων της Κένυας, δήλωσε στους Epoch Times ότι οι αφρικανικές κυβερνήσεις και οι ιδιωτικές εταιρείες κερδίζουν δισεκατομμύρια δολάρια από τις κινεζικές επενδύσεις, αλλά αυτό «έχει τεράστιο κόστος για την ήπειρο και τους ανθρώπους της».
«Φαίνεται ότι ορισμένοι από τους Κινέζους θεωρούν ότι είναι δικαίωμά τους να εκμεταλλεύονται τους πόρους της ηπείρου, ακόμα και μέσω παράνομων εξορύξεων», λέει.
(Επάνω) Διαδηλωτές συγκρούονται με την αστυνομία κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης κατά της παρουσίας της κινεζικής εταιρείας εξόρυξης Τζιουσίνγκ στη Σοαμαχαμανίνα. Μαδαγασκάρη, 29 Σεπτεμβρίου 2016. (Κάτω) Μοτοσυκλετιστής περνά μπροστά από τοίχο όπου φαίνεται γραμμένο το σύνθημα «Έξω οι Κινέζοι» στη Σοαμαχαμανίνα. Μαδαγασκάρη, 29 Σεπτεμβρίου 2016. (Rijasolo/AFP μέσω Getty Images)
Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), τα κέρδη της Κίνας από το εμπόριο με την Αφρική για το 2022 ανέρχονται σε 265,47 δισεκ. ευρώ, κάτι που την καθιστά πρωτεύοντα εμπορικό εταίρο της ηπείρου.
Ειδικοί του τομέα εξορύξεων επισημαίνουν ότι η βιομηχανία μετάλλων της Κίνας μπορεί να διατηρήσει το μέγεθός της μόνο χρησιμοποιώντας εισαγόμενα υλικά. Ωστόσο, τα αποθέματα είναι περιορισμένα, έτσι στρέφεται σε εγκληματικές ομάδες, οι οποίες της προμηθεύουν τα ‘επιπλέον’ μέταλλα που έχουν εξορυχθεί παράνομα, ώστε να διατηρηθεί η ανοδική πορεία του τομέα των μετάλλων του Πεκίνου.
Τώρα, μετά από χρόνια αδράνειας, κυβερνήσεις με ισχυρούς δεσμούς με την Κίνα, αρχίζουν να αντιδρούν κατά των κινεζικών κακών πρακτικών.
Η Νιγηρία, η οποία σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές τηρεί φιλοδυτική στάση μετά την εκλογή του Μπόλα Τινούμπου στην προεδρία τον Μάιο του 2023, έχει δραστηριοποιηθεί έντονα κατά των κινεζικών εταιρειών εξόρυξης.
Έναν μήνα αφότου ο κος Τινούμπου ανέλαβε τα καθήκοντά του, η Επιτροπή για Οικονομικά Εγκλήματα της Νιγηρίας συνέλαβε 13 Κινέζους εργάτες, με την κατηγορία ότι εμπλέκονταν σε παράνομη εξορυκτική δραστηριότητα στην πολιτεία της Κουάρα, στα δυτικά της χώρας.
«Η εταιρεία χρησιμοποιούσε γρανίτη που είχε εξορυχθεί παράνομα για να κατασκευάσει μάρμαρο για την αγορά της Νιγηρίας. Ορισμένοι ύποπτοι δεν είχαν άδεια εργασίας. Οι Κινέζοι έρχονται στη Νιγηρία με τουριστική βίζα και ύστερα βρίσκουν δουλειά», υποστηρίζει ο πρόεδρος της Επιτροπής Ολανιπέκουμ Ολουκοϊέντε, προσθέτοντας ότι μέσα σε 8 μήνες, το 2023, η Επιτροπή συνέλαβε περισσότερους από 80 Κινέζους «που δούλευαν στις εξορύξεις χωρίς άδεια».
Είπε επίσης ότι «άρπαξαν σχεδόν 30 φορτηγά με διάφορα είδη μετάλλων και ορυκτών».
Τον Σεπτέμβριο του 2022, ερευνητές της Επιτροπής για Οικονομικά Εγκλήματα της Νιγηρίας συνέλαβαν ένα Κινέζο ονόματι Ντανγκ Ντενγκ, διευθυντή της εταιρείας εξόρυξης λιθίου Sinuo Xinyang Nigeria, για παράνομη κατοχή 25 τόνων ακατέργαστων μετάλλων και ορυκτών. Ο Ντανγκ καταδικάστηκε και τώρα εκτίει πενταετή ποινή κάθειρξης.
«Οι επαφές μου στη Νιγηρία μού λένε ότι οι κινεζικές εταιρείες εξόρυξης κλείνουν συμφωνίες με τρομοκρατικές ομάδες, για την προστασία των παράνομων ορυχείων τους από κάθε εισβολή και επίθεση», λέει η κα Όπερμαν.
Ο Νιγηριανός πρόεδρος Μπόλα Τινούμπου κινήθηκε ενάντια στις κινεζικές εταιρείες εξόρυξης μετά την εκλογή του τον Μάιο του 2023. (Ludovic Marin/AFP μέσω Getty Images)
Η κινεζική πρεσβεία στη Νιγηρία αρνήθηκε την κατηγορία για συνεργασία Κινέζων με τρομοκράτες, ισχυριζόμενη ότι πάντα προέτρεπε τους Κινέζους επιχειρηματίες να δρουν εντός των πλαισίων του νόμου.
Το ενδιαφέρον της Κίνας φαίνεται να εστιάζεται στην απόκτηση λιθίου, καθώς το μέταλλο αυτό χρησιμοποιείται ευρέως στη κατασκευή ανανεώσιμων ενεργειακών προϊόντων, όπως οι επαναφορτιζόμενες μπαταρίες. Μερικά από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα λιθίου βρίσκονται σε αφρικανικές χώρες: στο Κονγκό, στο Μάλι, στη Νότιο Αφρική και στη Ζιμπάμπουε.
Ο Παγκόσμιος Μάρτυρας (Global Witness), διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ασχολείται με τη διερεύνηση των σχέσεων μεταξύ των φυσικών πόρων, των συγκρούσεων και της διαφθοράς, αφιέρωσε αρκετά χρόνια στην έρευνα των κακών πρακτικών στον τομέα εξόρυξης λιθίου της αφρικανικής ηπείρου. Τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών δόθηκαν στη δημοσιότητα τον Νοέμβριο του 2023, αποκαλύπτοντας ότι το ‘κυνήγι’ του λιθίου της Αφρικής όχι μόνο δεν έφερε μια «δίκαιη ενεργειακή μετάβαση», αλλά αντιθέτως αύξησε τις περιπτώσεις διαφθοράς και προκάλεσε πλήθος περιβαλλοντικών, κοινωνικών και κυβερνητικών προβλημάτων.
Όπως αναφέρεται στην έκθεση του Παγκόσμιου Μάρτυρα, «η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου των αφρικανικών εθνών έχει μακρά ιστορία, και καθώς η ζήτηση για τα ορυκτά [ενεργειακής] μετάβασης αυξάνεται, υπάρχει ο κίνδυνος να επαναληφθούν οι καταχρήσεις του παρελθόντος».
Ο Τζέμου Σόντα, υπουργός Ορυχείων της Ζιμπάμπουε, αποκάλυψε πέρυσι ότι τα κέρδη της χώρας του από τις εξαγωγές λιθίου για τους πρώτους εννέα μήνες του 2023 ήταν σχεδόν τριπλάσια από αυτά του 2022, κυρίως εξαιτίας της αύξησης των κινεζικών εργασιών στον τομέα της εξόρυξης και της επεξεργασίας των ορυκτών.
Σύμφωνα με τον κο Σόντα, οι κινεζικές εταιρείες, περιλαμβανομένων των Zhejiang Huayou Cobalt, Sinomine Resource Group, Chengxin Lithium Group, Yahua Group και Canmax Technologies, έχουν ξοδέψει περισσότερα από 1 δισεκ. δολάρια από το 2021 για την αγορά και ανάπτυξη επιχειρήσεων λιθίου στη Ζιμπάμπουε.
Όπως δήλωσε στα μέσα ενημέρωσης στη Χαράρε, οι περισσότερες από αυτές τις εταιρείες είχαν κατασκευάσει μονάδες επεξεργασίας και έστελναν στην Κίνα συμπυκνωμένο λίθιο για «περαιτέρω επεξεργασία».
Η έρευνα του Παγκόσμιου Μάρτυρα στη Ζιμπάμπουε εστιάστηκε στο ορυχείο της Σανταγουάνα, το οποίο ανήκει σε εταιρείες που συνδέονται με το κυβερνών κόμμα (Αφρικανική Εθνική Ένωση της Ζιμπάμπουε – Πατριωτικό Μέτωπο), το οποίο με τη σειρά του είναι στενός σύμμαχος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας.
Το Πατριωτικό Μέτωπο βρίσκεται στην εξουσία από τότε που η χώρα απέκτησε την ανεξαρτησία της από τους Βρετανούς το 1980. Μέσα σε αυτό το διάστημα, έχει κατηγορηθεί για τη δολοφονία και φυλάκιση αντιπάλων του, όπως και για την οικονομική καταστροφή της χώρας.
Οι επικριτές του ισχυρίζονται, επίσης, ότι έχει ενισχύσει τη δύναμή του με νοθεία των εκλογικών διαδικασιών.
Εργάτες επιθεωρούν ανοικτό λάκκο στο Ορυχείο Λιθίου Αρκαδία, στο Γκορομόνζι της Ζιμπάμπουε, στις 11 Ιανουαρίου 2022. Η κινεζική εταιρεία Zhejiang Huayou Cobalt απέκτησε το εν λόγω ορυχείο για περισσότερα από 400 εκατομμύρια δολάρια τον Απρίλιο του 2022. (Tafadzwa Ufumeli/Getty Images)
Οι εξορύξεις έχουν κατατάξει τα μέλη του Πατριωτικού Μετώπου μεταξύ των πλουσιότερων πολιτικών ελίτ της Αφρικής, ενώ η πλειοψηφία των κατοίκων της χώρας ζουν σε συνθήκες φτώχειας, με την πείνα να μαστίζει τους περισσότερους.
«Παρά την επίσημη απαγόρευση για εξαγωγές ακατέργαστου λιθίου, το ορυχείο Σανταγουάνα, με τις πολιτικές διασυνδέσεις του, φαίνεται να εξαιρείται από αυτήν, εξάγοντας χιλιάδες τόνους υλικού κατά τη διάρκεια του 2023», αναφέρει η έκθεση του Παγκόσμιου Μάρτυρα, προσθέτοντας ότι σχεδόν όλη η εξαγόμενη ποσότητα αποστέλλεται στην Κίνα.
Το περασμένο έτος, στη Ναμίμπια, μέλη του κοινοβουλίου κατηγόρησαν την κινεζική εταιρεία Xinfeng Investments, ότι συντηρεί εργάτες σε ‘συνθήκες απαρτχάιντ’ στο ορυχείο λιθίου της, το οποίο βρίσκεται περίπου 320 χλμ. έξω από την πρωτεύουσα Βίντχοκ. Αυτές οι κατηγορίες έγιναν αφορμή να ερευνηθεί το ζήτημα από τις αρχές, αποκαλύπτοντας σε δικαστήριο που έγινε ότι η Xinfeng είχε αποκτήσει το ορυχείο με δωροδοκίες και απάτη. Σύμφωνα με τα στοιχεία, ο δικαστής απεφάνθη ότι η Xinfeng είχε εξορύξει λίθιο χρησιμοποιώντας άδειες για μικρής κλίμακας εξορύξεις.
Ο Παγκόσμιος Μάρτυρας έγραψε: «Έτσι, η Xinfeng μπόρεσε να εξορύξει μία μεγάλη ποσότητα λιθίου πληρώνοντας μόνο $140 (131,75 ευρώ), αποφεύγοντας και την επιβαλλόμενη εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων».
Ο Τομ Αλγουίντο, υπουργός Ορυχείων της Ναμίμπια, είπε στους Epoch Times: «Νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τη φιλία της Κίνας και για την εμπιστοσύνη που δείχνει επενδύοντας στη Ναμίμπια. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε τα στραβά μάτια όταν κινεζικές εταιρείες διαπράττουν απάτες και παραβιάζουν τους νόμους στην περιοχή μας». Πρόσθεσε δε ότι η Xinfeng είχε εξάγει τόνους ακατέργαστου λιθίου στην Κίνα, αποτυγχάνοντας παράλληλα να κατασκευάσει τις δομές που είχε υποσχεθεί στη Ναμίμπια.
Έκτοτε, η κυβέρνηση της Ναμίμπια απαγορεύει τις εξαγωγές ακατέργαστου λιθίου.
«Αποφασίσαμε να αυξήσουμε την εγχώρια επεξεργασία και να εκμεταλλευτούμε την αυξημένη παγκόσμια ζήτηση για μέταλλα που χρησιμοποιούνται στην καθαρή ενέργεια», δήλωσε ο κος Αλγουίντο.
Στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η κυβέρνηση απαγόρευσε το περασμένο έτος τη λειτουργία έξι κινεζικών εταιρειών στο Νότιο Κίβου εξαιτίας παράνομης εξόρυξης χρυσού και άλλων ορυκτών.
Τεχνικός καθαρίζει λιωμένες ράβδους χρυσού στο εργαστήριο επεξεργασίας χρυσού της Πριμέρα, στο Μπουκαβού. Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, 12 Μαΐου 2023. (Alexis Huguet/AFP μέσω Getty Images)
Ο Παγκόσμιος Μάρτυρας συνέδεσε αρκετές περιπτώσεις διαφθοράς σχετικές με την εξόρυξη λιθίου στο Κονγκό με κινεζικές εταιρείες. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι στην περίπτωση του κοιτάσματος λιθίου του Μανόνο πολλές ‘κόκκινες κάρτες πρέπει να δοθούν για διαφθορά’.
Αναφέρεται στην έκθεση: «Το συγκεκριμένο εγχείρημα δείχνει να έχει αποδώσει περί τα US$28 εκατ. (26,34 εκατ. ευρώ) σε εικονικές εταιρείες που ανήκουν σε μεσάζοντες, οι οποίοι είχαν εμπλακεί και παλαιότερα σε σκάνδαλα διαφθοράς στα οποία συμμετείχε και ο τέως πρόεδρος Ιωσήφ Καμπιλά. Επιπλέον, ανώτατο στέλεχος της σημερινής κυβέρνησης του προέδρου Φελίξ Τσιζεκέντι φέρεται να έλαβε $1,6 εκατ. ως ‘προμήθεια’ από την [κινεζική εταιρεία εξόρυξης] Ζιτζίν, όταν [η τελευταία] απέκτησε μετοχές του έργου».
Η κα Όπερμαν δήλωσε: «Πράκτορες του Κονγκό κατά της διαφθοράς μού είπαν ότι η κρατική εταιρεία που υπέγραψε τη συμφωνία του Μανόνο πούλησε τα δικαιώματα εξόρυξης του λιθίου στους Κινέζους σε ύποπτα χαμηλή τιμή» και πρόσθεσε ότι σε όλη την Αφρική λαμβάνονται μέτρα κατά των κινεζικών εταιρειών εξόρυξης σε πρωτοφανή βαθμό.
Εν τούτοις, ο Μάρκους Ντε Φρέιτας, ανώτερο στέλεχος του Κέντρου Πολιτικής για τον Νέο Νότο, είπε στους Epoch Times ότι δεν μοιάζει ιδιαίτερα πιθανό οι καταχρήσεις και οι παρατυπίες των κινεζικών εταιρειών εξόρυξης να αποτρέψουν τελικά τις αφρικανικές κυβερνήσεις από το να συσφίξουν τους δεσμούς τους με την Κίνα.
«Στο σύνολό τους, τα αποτελέσματα των κινεζικών επενδύσεων στην Αφρική έχουν θετικό πρόσημο», εξήγησε ο κος Ντε Φρέιτας, ο οποίος είναι και επισκέπτης καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Κίνας, στο Πεκίνο.
«Όλοι οι δρόμοι, οι γέφυρες, οι εμπορικές και οικονομικές ζώνες, τα σιδηροδρομικά δίκτυα που έχει χρηματοδοτήσει η κινεζική κυβέρνηση… Δεν ξεχνιούνται όλα αυτά εξαιτίας των λίγων κινεζικών εξορυκτικών ομίλων που έδειξαν κακό πρόσωπο.»
ΓΙΟΧΑΝΕΣΜΠΟΥΡΓΚ – Η επιρροή της Κίνας στη ζωή ενάμιση δισεκατομμυρίων Αφρικανών έχει αυξηθεί τόσο που είναι πλέον διάχυτη σε κάθε πτυχή των αφρικανικών κοινωνιών.
Το αποτύπωμα του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος βρίσκεται σε όλη την ήπειρο σχεδόν σε κάθε τομέα της οικονομίας, από τη γεωργία και τους φυσικούς πόρους μέχρι το εμπόριο και τις υλικοτεχνικές υποδομές. Οι κινεζικές εταιρείες έχουν επίσης επενδύσει στη μεταποίηση, τις υπηρεσίες και τα ακίνητα.
Στο πρώτο μέρος του άρθρου, παρουσιάστηκαν οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε η Κίνα για να σταθεροποιήσει τη θέση της στις αφρικανικές οικονομίες, καθώς και τα συμφέροντά της στον τομέα του ορυκτού πλούτου της Αφρικής. Στο δεύτερο μέρος, παρουσιάστηκαν οι σχολές εκπαίδευσης που ιδρύει το ΚΚΚ στις αφρικανικές χώρες και το πώς τις εκμεταλλεύεται για να επηρεάζει το πολιτικό γίγνεσθαι των χωρών όπου οι σχολές αυτές φιλοξενούνται. Το τρίτο μέρος εξετάζει την εξάπλωση των στρατιωτικών δομών του στην αφρικανική ήπειρο.
Η εξάπλωση του κινεζικού στρατιωτικού αποτυπώματος
Η επέκταση της Κίνας στην Αφρική τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζεται επίσης από αυξημένη στρατιωτική συνεργασία με χώρες της ηπείρου.
Ο στρατός του ΚΚΚ εκπαιδεύει χιλιάδες Αφρικανούς στρατιώτες και αξιωματικούς και φιλοδοξεί να δημιουργήσει και μια δεύτερη βάση στην Αφρική.
Αναλυτές και εργαζόμενοι στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανησυχούν ότι η Κίνα προετοιμάζει στρατιωτικούς αξιωματικούς για την καταστολή των εγχώριων διαφωνιών, ακόμη και για να ηγηθούν πραξικοπημάτων εναντίον κυβερνήσεων που θεωρούνται «πολύ κοντά στη Δύση».
Ωστόσο, δεν προκαλεί σε όλους ανησυχία η αυξανόμενη στρατιωτική εμπλοκή της Κίνας στην Αφρική .
«Γιατί είναι πρόβλημα το να εκπαιδεύει η Κίνα τις αφρικανικές δυνάμεις ασφαλείας, αλλά δεν είναι πρόβλημα όταν η Αμερική ή το Ηνωμένο Βασίλειο κάνουν το ίδιο;», ρωτά η ανεξάρτητη πολιτική αναλύτρια Λιντίγουε Μακχούλου, με έδρα το Γιοχάνεσμπουργκ.
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν 20 βάσεις στην Αφρική – απ’ όσο γνωρίζω, η Κίνα έχει μόνο μία», δήλωσε στους Epoch Times.
Η Ουάσιγκτον έχει, πράγματι, έντονη στρατιωτική παρουσία στην Αφρική εδώ και δεκαετίες, επεκτείνοντας σημαντικά το στρατιωτικό της στίγμα μετά την κήρυξη του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» από τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.
Τον Μάρτιο του 2023, ο στρατηγός Μάικλ Λάνγκλεϊ, επικεφαλής της αμερικανικής Διοίκησης Αφρικής (AFRICOM), δήλωσε στο Κογκρέσο ότι υπήρχαν μόλις δύο «μόνιμες» αμερικανικές «προωθημένες επιχειρησιακές τοποθεσίες» στην Αφρική: Το στρατόπεδο Λεμονιέ στο Τζιμπουτί και ένας «κόμβος ανεφοδιασμού» στη Νήσο Αναλήψεως στον νότιο Ατλαντικό Ωκεανό.
«Η Διοίκηση διαθέτει επίσης 12 ακόμα θέσεις στην Αφρική», ανέφερε στην κατάθεση που είχε προετοιμάσει. «Αυτές οι τοποθεσίες έχουν ελάχιστη μόνιμη αμερικανική παρουσία και διαθέτουν εγκαταστάσεις χαμηλού κόστους και περιορισμένες προμήθειες, ώστε αυτοί οι αφοσιωμένοι Αμερικανοί να εκτελούν κρίσιμες αποστολές και να ανταποκρίνονται γρήγορα σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.»
Αλλά ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς και στρατιωτικούς αναλυτές της Αφρικής, ο Χέλμοντ Χάιτμαν, ο οποίος είναι επίσης πρώην υψηλόβαθμο μέλος του στρατού της Νότιας Αφρικής, δήλωσε στους Epoch Times ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν 18 «βάσεις ή φυλάκια», εκτός από το στρατόπεδο Λεμονιέ και το νησί της Ανάληψης, στην ήπειρο.
Ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Γουάνυ Γι επισκέφθηκε πρόσφατα την Αίγυπτο, την Τυνησία, το Τόγκο και την Ακτή Ελεφαντοστού – όλες παράκτιες αφρικανικές χώρες – προκαλώντας εικασίες ότι η Κίνα ενδιαφέρεται να κατασκευάσει μια δεύτερη στρατιωτική βάση στην ήπειρο.
Η υψηλού επιπέδου κινεζική επίσκεψη πραγματοποιήθηκε περίπου την ίδια στιγμή που οι Γάλλοι απέσυραν τα στρατεύματά τους από τη Δυτική Αφρική και την περιοχή του Σαχέλ, ενώ σημειώθηκε και μια αντίστοιχη αύξηση των θανάτων που σχετίζονται με την τρομοκρατία.
Οι τελευταίοι Γάλλοι στρατιώτες επιβιβάζονται σε γαλλικό στρατιωτικό αεροπλάνο, εγκαταλείποντας τον Νίγηρα. Νιαμέι, 22 Δεκεμβρίου 2023. (Boureima Hama/AFP μέσω Getty Images)
Ο κος Χάιτμαν δήλωσε ότι η συνεχιζόμενη στρατιωτική παρουσία του Ηνωμένου Βασιλείου στην Κένυα δεν είναι επίσης καθόλου σίγουρη.
«Μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι η Κίνα παρακολουθεί στενά αυτές τις εξελίξεις, για να δει αν οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί θα θα αποχωρήσουν, όπως οι Γάλλοι, από την αφρικανική αρένα. Αυτή θα ήταν η ιδανική στιγμή για να βασιστεί η Κίνα στα υπάρχοντα συστήματα και την υπάρχουσα ενιαία βάση της», είπε.
Η Κίνα εγκαινίασε την πρώτη της, και μέχρι στιγμής μοναδική, στρατιωτική βάση στην Αφρική στο Τζιμπουτί το 2017, συμμετέχοντας σε αποστολές κατά της πειρατείας και εξασφαλίζοντας ασφαλή διέλευση στα κινεζικά πλοία που εμπορεύονται με την Αφρική.
Άλλα έθνη, περιλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, διατηρούν επίσης στρατιωτικές βάσεις στο Τζιμπουτί για τους ίδιους λόγους. Η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί επίσης την εγκατάστασή της στο Τζιμπουτί για να εξαπολύει πλήγματα κατά της τρομοκρατικής οργάνωσης al-Shabaab στη γειτονική Σομαλία.
Η κα Μακχούλου πρότεινε ότι η δυνητική στρατιωτική επέκταση της Κίνας στην Αφρική μπορεί να επηρεαστεί από γεγονότα του παρελθόντος, όπως το ξέσπασμα συγκρούσεων στην πλούσια σε πετρέλαιο Λιβύη το 2011, κατά το οποίο περίπου 35.000 Κινέζους εργάτες αποκλείστηκαν στη χώρα:
«Οι πολλές χιλιάδες Κινέζοι που βρίσκονται τώρα στην Αφρική και εργάζονται σε μεγάλης κλίμακας έργα και σε ορυχεία σε ορισμένα αρκετά επικίνδυνα μέρη, αποτελούν ικανή δικαιολογία για να κατασκευάσει η κυβέρνηση της Κίνας μία ακόμα μεγάλη στρατιωτική βάση στην Αφρική. Μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι η επόμενη κρίση που θα θέσει σε κίνδυνο τους Κινέζους εργαζόμενους είναι προ των πυλών και το Πεκίνο δεν θέλει άλλη μια καταστροφή δημοσίων σχέσεων όπως αυτή που συνέβη στη Λιβύη.»
Όμως ο Άλεξ Βάινς, διευθυντής του προγράμματος για την Αφρική στη βρετανική δεξαμενή σκέψης Chatham House, δεν πιστεύει ότι το Πεκίνο είναι έτοιμο να δημιουργήσει άλλη μια μεγάλη στρατιωτική βάση στην Αφρική:
«Είναι πιο πιθανό να επιδιώξει η Κίνα να επεκτείνει τις υπάρχουσες πολιτικές λιμενικές υποδομές και να κατασκευάσει εγκαταστάσεις διπλής χρήσης στα αφρικανικά λιμάνια στα οποία έχει επενδύσει. Η Κίνα θα αναβαθμίσει τα λιμάνια ώστε να τα χρησιμοποιεί και το πολεμικό κινεζικό ναυτικό, μαζί με τα εμπορικά πλοία της Κίνας», δήλωσε.
Κινέζοι και Ιβοριανοί τεχνικοί εργάζονται στο εργοτάξιο ενός νέου τερματικού σταθμού εμπορευματοκιβωτίων στο λιμάνι του Αμπιτζάν. Ακτή Ελεφαντοστού, 27 Μαρτίου 2019. (Issouf Sanogo/AFP μέσω Getty Images)
Το 2022, ο Κούι Τζιαν Τσουν, πρέσβης του Πεκίνου στη Νιγηρία, δήλωσε ότι η Κίνα έχει κατασκευάσει 100 λιμάνια στην Αφρική από το 2000.
Ο κος Χάιτμαν δήλωσε επίσης ότι είναι πιθανό η Κίνα, αντί να επενδύσει σε μια στρατιωτική βάση «ακόμα», να αυξήσει την «επαγγελματική στρατιωτική εκπαίδευση» των αφρικανικών δυνάμεων ασφαλείας:
«Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας θέλει να κερδίσει τις καρδιές και τα μυαλά στην Αφρική, και αν κερδίσει τις καρδιές και τα μυαλά δεκάδων χιλιάδων αφρικανών αστυνομικών και αξιωματικών του στρατού… Λοιπόν, αυτό θα είναι μια μεγάλη νίκη.»
Ο κος Ναντούλυα δήλωσε ότι η Κίνα βλέπει την εκπαίδευση της αφρικανικής αστυνομίας και των στρατιωτών ως «μια ευκαιρία να προωθήσει το κυβερνητικό της μοντέλο και παράλληλα να εμβαθύνει τους δεσμούς της με τα κυβερνώντα πολιτικά κόμματα της Αφρικής».
Όπως είπε στους Epoch Times, «η Κίνα έχει αυτόν τον όρο που ονομάζεται ‘στρατιωτικό πολιτικό έργο’. Αυτός ο όρος δείχνει ότι το ΚΚΚ δεν έχει κανένα πρόβλημα να είναι γνωστό το ότι χρησιμοποιεί τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό για να διατηρείται στην εξουσία. Το στρατιωτικό πολιτικό έργο περιγράφει όλες τις δραστηριότητες του ΛΑΣ για τη διαμόρφωση του πολιτικού περιβάλλοντος, ούτως ώστε να επιτευχθούν οι πολιτικοί, ιδεολογικοί και στρατιωτικοί στόχοι που θέτει το ΚΚΚ. Το Πεκίνο εξάγει ενεργά αυτό το μοντέλο στην Αφρική, μέσω της ‘πολιτικής στρατιωτικής εκπαίδευσης’ στις αφρικανικές δυνάμεις ασφαλείας».
Οι Αφρικανοί απόφοιτοι του Nanjing Army Command College περιλαμβάνουν 10 αρχηγούς άμυνας, 8 υπουργούς άμυνας και αρκετούς πρώην προέδρους, όπως ο Λωράν Καμπίλα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, ο Ζοάο Μπερνάρντο Βιέιρα της Γουινέας-Μπισάου και ο Τζακάγια Κικουέτε της Τανζανίας.
Κανένας από αυτούς δεν ήταν γνωστός για την προσήλωσή του στις δημοκρατικές αρχές, αλλά ο κος Χάιτμαν δήλωσε ότι «ωχριούν σε σύγκριση» με δύο σημερινούς προέδρους που εκπαιδεύτηκαν στο ίδιο ίδρυμα, τον Ησαΐα Αφουέρκι της Ερυθραίας και τον Έμερσον Μνανγκάγκουα της Ζιμπάμπουε.
Και οι δύο φέρονται να έχουν διαπράξει εκτεταμένες θηριωδίες κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων βασανιστηρίων και δολοφονιών πολιτικών αντιπάλων τους.
Ο πρόεδρος της Ερυθραίας Ησαΐας Αφουέρκι, ο οποίος εκπαιδεύτηκε στην κινεζική ιδεολογία. (Luis Tato/AFP μέσω Getty Images)
Ο πρόεδρος της Ζιμπάμπουε Έμερσον Μνανγκάγκουα, ο οποίος έλαβε την ίδια εκπαίδευση. (Luis Tato/AFP μέσω Getty Images)
Ο κος Ναντούλυα δήλωσε ότι 94 ανώτεροι αξιωματικοί της Μοζαμβίκης έχουν σπουδάσει στη Ναντζίνγκ, συμπεριλαμβανομένου του μακροβιότερου αρχηγού άμυνας του Μαπούτο, του στρατηγού Λάγος Λίντιμο, και των ομολόγων τους στην Αγκόλα, το Καμερούν, τη Γκάνα, τη Ναμίμπια, τη Νιγηρία, το Νότιο Σουδάν, το Σουδάν, την Τανζανία και την Ουγκάντα.
Το 2024, χιλιάδες Αφρικανοί στρατιωτικοί πρόκειται να εκπαιδευτούν σε εγκαταστάσεις που διαχειρίζεται η Κεντρική Στρατιωτική Επιτροπή του ΚΚΚ.
Η βασικότερη διαφορά μεταξύ της στρατιωτικής εκπαίδευσης που παρέχεται από τις δυτικές δυνάμεις στους Αφρικανούς και αυτής που παρέχεται από την Κίνα, λέει ο κος Χάιτμαν, είναι «απλή»:
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, εκπαιδεύουν τους Αφρικανούς στρατιώτες για να αντιμετωπίσουν εξωτερικούς εχθρούς. Η Κίνα εκπαιδεύει Αφρικανούς στρατιώτες για να καταπιέζουν και να αντιμάχονται, στην πραγματικότητα, τον ίδιο τους το λαό.»
Ο κος Ναντούλυα πηγαίνει ακόμα πιο πέρα, ισχυριζόμενος ότι «ο ΛΑΣ εμμένει στην αρχή του απόλυτου κομματικού ελέγχου του στρατού – με άλλα λόγια ‘το κόμμα κρατά το όπλο’. Το ίδιο το ΚΚΚ παραδέχεται ότι με αυτόν τον τρόπο διατηρεί την εξουσία από το 1949. Ο ΛΑΣ δεν είναι ένας εθνικός στρατός του τύπου που περιγράφεται στα περισσότερα αφρικανικά συντάγματα και τους νόμους που διέπουν τις ένοπλες δυνάμεις. Είναι ένας ‘πολιτικός στρατός’ και η ραχοκοκαλιά του ΚΚΚ. Τα ένστολα μέλη του είναι πιστά στο κόμμα και θεματοφύλακες των αξιών, της ιστορίας και του πνεύματος του κόμματος, και όχι στο σύνταγμα, την κυβέρνηση ή το κράτος. Το ΚΚΚ είναι υπεράνω και των τριών».
Σύμφωνα με την έρευνά του, 50 από τις 54 χώρες της Αφρικής συμμετέχουν τακτικά στην κινεζική ‘πολιτική στρατιωτική εκπαίδευση’.
Ένας ανώτερος αξιωματικός της Εθνικής Άμυνας της Νότιας Αφρικής δήλωσε στους Epoch Times: «Θα θέλαμε πολύ να στείλουμε τους αξιωματικούς μας στο West Point, επειδή η εκπαίδευση εκεί είναι πολύ ανώτερη. Αλλά είναι γεγονός ότι η Κίνα προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες εκπαίδευσης από οποιονδήποτε άλλον».
Στη δεκαετία του 1990, κατά τη διάρκεια ενός κύματος δημοκρατίας, οι αφρικανικές χώρες – ακόμη και εκείνες που κυβερνώνταν από πρώην απελευθερωτικά κινήματα, όπου ήταν κανόνας τα πολιτικά κόμματα να ελέγχουν τον στρατό – υιοθέτησαν νέα μοντέλα που απομάκρυναν τον στρατό από την κομματική πολιτική και μετέφεραν την υποταγή τους στο σύνταγμα.
Ωστόσο, η δημοκρατία έχει ατονήσει στην Αφρική την τελευταία δεκαετία και το μοντέλο κόμματος-στρατού της Κίνας θέλγει όλο και περισσότερο τα αφρικανικά κόμματα που «επικεντρώνονται στην επιβίωση του καθεστώτος».
Διαδηλωτές κατά του πραξικοπήματος καλύπτονται καθώς η αστυνομία των ΜΑΤ προσπαθεί να τους διαλύσει με κανόνια νερού κατά τη διάρκεια διαδήλωσης κατά της στρατιωτικής διακυβέρνησης στο Χαρτούμ. Σουδάν, 30 Ιουνίου 2022. (-/AFP μέσω Getty Images)
ΓΙΟΧΑΝΕΣΜΠΟΥΡΓΚ – Η επιρροή της Κίνας στη ζωή ενάμιση δισεκατομμυρίων Αφρικανών έχει αυξηθεί τόσο που είναι πλέον διάχυτη σε κάθε πτυχή των αφρικανικών κοινωνιών.
Το αποτύπωμα του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος βρίσκεται σε όλη την ήπειρο σχεδόν σε κάθε τομέα της οικονομίας, από τη γεωργία και τους φυσικούς πόρους μέχρι το εμπόριο και τις υλικοτεχνικές υποδομές. Οι κινεζικές εταιρείες έχουν επίσης επενδύσει στη μεταποίηση, τις υπηρεσίες και τα ακίνητα.
Στο πρώτο μέρος του άρθρου, παρουσιάστηκαν οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε η Κίνα για να σταθεροποιήσει τη θέση της στις αφρικανικές οικονομίες, καθώς και τα συμφέροντά της στον τομέα του ορυκτού πλούτου της Αφρικής. Στο δεύτερο μέρος θα δούμε πώς το ΚΚΚ εκμεταλλεύεται τις σχολές που ιδρύει στις αφρικανικές χώρες.
Εξάγοντας στρατιωτικά και πολιτικά μοντέλα
Στην προσπάθειά του να ισχυροποιήσει περαιτέρω τη θέση του στην Αφρική, το κινεζικό καθεστώς ιδρύει «σχολές πολιτικής εκπαίδευσης για τους σημερινούς και μελλοντικούς Αφρικανούς ηγέτες” σε όλη την ήπειρο, με τους αξιωματούχους του ΚΚΚ να διδάσκουν ότι τα κυβερνώντα κόμματα πρέπει να είναι ανώτερα από τις κυβερνήσεις και τα δικαστήρια.
Το πρώτο από αυτά, και το πρώτο που δημιουργήθηκε από το ΚΚ Κίνας σε ξένο έδαφος γενικότερα, ιδρύθηκε το 2022 στην Κιμπάχα της ανατολικής Τανζανίας.
Η πολιτική οργάνωση που ίδρυσε ο κος Νυερέρε το 1977, το Κόμμα της Επανάστασης ή Chama Cha Mapinduzi (CCM), και ο προκάτοχός του, η Αφρικανική Εθνική Ένωση της Ταγκανίκα, κυβέρνησαν την Τανζανία χωρίς διακοπή από την ανεξαρτησία της χώρας πριν από 62 χρόνια.
Οι υποψήφιοι πρόεδροι του CCM κερδίζουν πάντα τις εκλογές με συντριπτική διαφορά. Σήμερα το 94% των μελών του κοινοβουλίου είναι μέλη του CCM.
Η Σχολή Ηγεσίας Νυερέρε χρηματοδοτήθηκε από κινεζικά κρατικά κονδύλια. Όμως στην ιστοσελίδα του, το ίδρυμα, που αυτοαποκαλείται «σύγχρονη κομματική σχολή», αναφέρει ότι «ιδρύθηκε από κοινού» από τα Πρώην Απελευθερωτικά Κινήματα της Νότιας Αφρικής (FLMSA).
Αυτά είναι το CCM, το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο της Νότιας Αφρικής (ANC), το Απελευθερωτικό Μέτωπο της Μοζαμβίκης (FRELIMO), το Λαϊκό Κίνημα για την Απελευθέρωση της Αγκόλας (MPLA), η Λαϊκή Οργάνωση της Νοτιοδυτικής Αφρικής (SWAPO), η οποία κυβερνά τη Ναμίμπια, και το Πατριωτικό Μέτωπο της Αφρικανικής Εθνικής Ένωσης της Ζιμπάμπουε (ZANU-PF).
Τα κόμματα αυτά κυβερνούν τις αντίστοιχες χώρες επί δεκαετίες, με την κυριαρχία τους να ενισχύεται συχνά μέσω της διαφθοράς, της νοθείας στις εκλογές και της βίαιης καταστολής της αντιπολίτευσης.
Ώρα διαλείμματος. Στο φόντο, ο τοίχος είναι γεμάτος με προεκλογικές αφίσες, καθώς είναι περίοδος προεδρικών εκλογών στην Τανζανία. Νταρ ες Σαλάμ, 25 Οκτωβρίου 2015. (Daniel Hayduk/AFP μέσω Getty Images)
«Η κινεζική κυβέρνηση προφανώς επέλεξε αυτές τις χώρες ως εταίρους για την πρώτη λεγόμενη σχολή ηγεσίας στην Αφρική, επειδή όλες εμφανίζουν χαρακτηριστικά αυταρχικών κρατών, με τα κυβερνώντα κόμματα να βρίσκονται στην εξουσία για μεγάλο χρονικό διάστημα», επισημαίνει ο Κόμπους βαν Στάντεν, συνιδρυτής του China Global South Project στο Γιοχάνεσμπουργκ.
«Τα κυβερνώντα κόμματα αυτών των χωρών ταυτίζονται έντονα με την Κίνα. Όπως και το ΚΚΚ, αυτές οι κυβερνητικές ελίτ διατηρούν αυστηρό έλεγχο των υπηρεσιών ασφαλείας. Συγκεντρώνουν όλη την εξουσία στο κράτος, με ελάχιστη έως καθόλου διάθεση για ανεξάρτητη εποπτεία. Όλες αυτές είναι χώρες που προηγουμένως κυβερνούνταν από λευκά αποικιακά καθεστώτα ή καθεστώτα απαρτχάιντ.
»Έτσι, αυτή η σχολή, όπως και τα 61 Ινστιτούτα Κομφούκιου της Κίνας που λειτουργούν σε 46 αφρικανικές χώρες, έχει σχεδιαστεί ως αντίπαλο δέος στα δυτικά ιδεώδη της δημοκρατίας, αλλά και για την προώθηση της κινεζικής κουλτούρας και γλώσσας στην Αφρική», δηλώνει ο κος βαν Στάντεν, προσθέτοντας:
«Όταν ιδρύει αυτά τα ιδρύματα, η Κίνα λέει έμμεσα στους Αφρικανούς: ‘Γιατί να ακολουθήσετε αυτό που η ρατσιστική Δύση λέει ότι είναι ο καλύτερος τρόπος πολιτικής διακυβέρνησης; Γιατί να μιλάτε μόνο αγγλικά και γαλλικά, τις γλώσσες των αποικιοκρατών, όταν μπορείτε να μιλάτε και κινέζικα, που είναι η γλώσσα του μέλλοντος;’»
Ο κος Ναντούλυα λέει ότι τα Ινστιτούτα Κομφούκιος αποτελούν «πιο διακριτικές” προσπάθειες του Πεκίνου να αποκτήσει επιρροή στην Αφρική, αλλά ότι τελικά βρίσκονται υπό τον έλεγχο του ΚΚΚ.
«Τα Ινστιτούτα Κομφούκιος ιδρύονται μέσω συνεργασιών μεταξύ κινεζικών πανεπιστημίων, πανεπιστημίων της χώρας υποδοχής και της Hanban. Η Hanban είναι μια υπηρεσία του κινεζικού υπουργείου Παιδείας και συνδέεται με το ΚΚΚ. Επίσημη αποστολή της είναι η προώθηση της κινεζικής γλώσσας και του κινεζικού πολιτισμού», εξηγεί και προσθέτει:
«Τα Ινστιτούτα Κομφούκιος εδρεύουν σε αφρικανικά πανεπιστήμια, αλλά χρηματοδοτούνται και ελέγχονται από τη Hanban.»
Ο κος βαν Στάντεν υποστηρίζει ότι τα Ινστιτούτα Κομφούκιος και η Σχολή Νυερέρε δείχνουν ότι η Κίνα είναι πρόθυμη να «παίξει ένα μακροπρόθεσμο παιχνίδι για την οικοδόμηση επιρροής» στην Αφρική.
«Είμαι βέβαιος ότι η σχολή στην Τανζανία δεν θα είναι η τελευταία του είδους της στην Αφρική», λέει.
Ένας καθηγητής κινεζικής γλώσσας μιλάει με φοιτητές στο Ινστιτούτο Κομφούκιος του Πανεπιστημίου του Λάγκος στη νοτιοανατολική Νιγηρία, στις 6 Απριλίου 2016. (Pius Utomi Ekpei/AFP μέσω Getty Images)
Ο καθηγητής Ίμπο Μαντάζα, γνωστός ακαδημαϊκός της Νότιας Αφρικής και συνεργάτης του Ινστιτούτου Έρευνας Εξωτερικής Πολιτικής στη Φιλαδέλφεια, δήλωσε στους Epoch Times ότι η σχολή αποτελεί «κραυγαλέα απόδειξη” ότι το Πεκίνο εξάγει το μοντέλο διακυβέρνησής του.
«Είναι μέρος της προσπάθειάς του να αντιπαρατεθεί στην υπό δυτική ηγεσία παγκόσμια τάξη, να εγκαθιδρύσει μια Νέα Τάξη Πραγμάτων, και ένα βασικό μέρος αυτής της Νέας Τάξης Πραγμάτων στο μέλλον θα είναι ένα πολιτικό μπλοκ στην Αφρική που είτε θα προσποιείται ότι αγνοεί τον αυταρχισμό είτε θα είναι το ίδιο αυταρχικό», λέει.
Σε συνέντευξή της στους Epoch Times, η διευθύντρια της Σχολής Νυερέρε, Μαρσελίνα Τσιγιορίγκα, η οποία είναι επίσης ηγετικό μέλος του CCM, δήλωσε ότι στον πυρήνα του ιδρύματος «βρίσκεται η προώθηση της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της Αφρικής και ο τερματισμός της φτώχειας. Ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχουμε αυτό είναι να εκπαιδεύσουμε καλύτερους ηγέτες».
Ο Κόλιν Νγκουτζαπέουα, στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος SWAPO της Ναμίμπια, συμμετείχε σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Σχολής Νυερέρε το 2023.
Δήλωσε στους Epoch Times: «Είπαν ότι ήταν ειδικοί στην πολιτική θεωρία από την Κεντρική Σχολή του ΚΚΚ στο Πεκίνο. Μέσα σε λίγες ημέρες μας μίλησαν για το πώς κυβερνούν και γιατί η Κίνα ως κράτος είναι τόσο επιτυχημένη. Βασικά το μήνυμά τους ήταν ότι η πραγματική ανάπτυξη σε μια χώρα μπορεί να συμβεί μόνο όταν το κυβερνών κόμμα έχει τον απόλυτο έλεγχο των πάντων και ότι μόνο η ακραία πειθαρχία στο κόμμα μπορεί να αποτρέψει την κατάρρευση των πραγμάτων από ξένους».
Ο κος Νγκουτζαπέουα πρόσθεσε ότι οι «Κινέζοι θεωρητικοί» εξήγησαν ότι «η διακυβέρνηση είναι πετυχημένη μόνο εάν τα κυβερνώντα κόμματα και οι κυβερνήσεις είναι ένα και το αυτό και μιλούν με μια φωνή».
Ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Γιανγκ Τζιετσί και ο αντιπρόεδρος του Μπουρούντι Ιβ Σαχινγκούρου (αριστερά) εγκαινιάζουν τις εργασίες για την κατασκευή ενός σχολείου κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του κου Γιανγκ στην Μπουζουμπούρα του Μπουρούντι. (Esdras Ndikumana/AFP μέσω Getty Images)
Ο κος βαν Στάντεν δήλωσε ότι η ιδρυτική αρχή του ΚΚ Κίνας είναι ο «απόλυτος κομματικός έλεγχος της κυβέρνησης».
«Η Κίνα δεν επιθυμεί καθόλου την πολυκομματική δημοκρατία στην Αφρική. Οι Κινέζοι θέλουν τη σταθερότητα που επιφέρει η συνεργασία με ένα μόνο κόμμα, για πάντα. Δεν τους αρέσει οτιδήποτε ανατρέπει το κλίμα. Το ΚΚΚ θέλει την απολυταρχία στην Αφρική. Θέλει de facto μονοκομματική διακυβέρνηση στην Αφρική, διότι αυτό το διευκολύνει να επιτύχει τους στόχους του στην Αφρική», τόνισε.
Ο κος Μαντάζα είπε: «Υπάρχει καλύτερος τρόπος για να αποκτήσουν πρόσβαση οι Κινέζοι στον τεράστιο ορυκτό πλούτο της Αφρικής από το να κυβερνούν τις αφρικανικές χώρες καθεστώτα που ταυτίζονται με το ΚΚΚ; Που είναι στενά συνδεδεμένα με το ΚΚΚ;»
Η σχολή στην Κιμπάχα δέχεται μόνο «ανερχόμενα, συνήθως νεαρά» μέλη των αφρικανικών κυβερνητικών κομμάτων, σύμφωνα με την κα Τσιγιορίγκα.
«Το γεγονός ότι οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης δεν επιτρέπονται στις εγκαταστάσεις είναι χαρακτηριστικό για αυτό που συμβαίνει εδώ: Προετοιμασία των μελλοντικών πολιτικών ηγετών για να είναι σύμμαχοι του Πεκίνου και εχθροί της Δύσης», δηλώνει ο κος Μαντάζα.
Η κα Τσιγιορίγκα αρνείται ότι το ίδρυμα «διδάσκει αυριανούς δικτάτορες» και ότι είναι «φερέφωνο της κινεζικής προπαγάνδας».
Λέει: «Είναι αναμφισβήτητο ότι το μοντέλο ανάπτυξης της Κίνας είναι ένα επιτυχημένο μοντέλο τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια. Δεν μαθαίνει μόνο η Αφρική από την Κίνα, αλλά όλος ο κόσμος. Η οικονομική επιτυχία της Κίνας οφείλεται στο γεγονός ότι είχε την ισχυρή ηγεσία του ΚΚΚ. Πρέπει να βαδίσουμε στα χνάρια τους.»
Ερωτηθείσα γιατί στη σχολή της εγγράφονται μόνο μέλη των κυβερνητικών ελίτ και αποκλείονται τα μέλη των κομμάτων της αντιπολίτευσης, η κα Τσιγιορίγκα υποστήριξε ότι τα κόμματα της αφρικανικής αντιπολίτευσης είναι «εναντίον» της Κίνας και «φιλοδυτικά».
«Γιατί να δεχτούμε αυτούς τους αντιδραστικούς στη σχολή μας;» ρωτά. «Απλώς θα προκαλέσουν προβλήματα.»
Στρατιώτες του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Κίνας (ΛΑΣ), οι οποίοι έχουν αναπτυχθεί για ειρηνευτικές αποστολές των Ηνωμένων Εθνών στην Αφρική, παρατάσσονται στη βάση τους στην επαρχία Χενάν της Κίνας, στις 15 Σεπτεμβρίου 2007. (Peter Parks/AFP μέσω Getty Images)
Ο κος Ναντούλυα δήλωσε ότι ο σκοπός της συνεργασίας του κινεζικού καθεστώτος με τα πρώην απελευθερωτικά κινήματα της Αφρικής «δεν ήταν ποτέ μυστικός».
«Μαζί με το ΚΚΚ, αυτά τα κυβερνητικά κόμματα αντιπροσωπεύουν ένα ενιαίο μέτωπο. Αυτό το ‘ενιαίο μέτωπο’ είναι μια στρατηγική του ΚΚΚ που συγκεντρώνει υποστήριξη σε όλο τον κόσμο για να προωθήσει τα συμφέροντα του ΚΚΚ και της Κίνας και να απομονώσει τους θεωρούμενους εχθρούς», λέει.
«Έτσι, αυτό που κάνει η Κίνα, αργά αλλά σταθερά στην ήπειρο με τις εκπαιδευτικές της εγκαταστάσεις, είναι να δημιουργήσει μια ‘σοδειά’ Αφρικανών που συμφωνούν με τον τρόπο πολιτικής διακυβέρνησης του ΚΚΚ. Αυτό με τη σειρά του θα ανοίξει ένα προσοδοφόρο μέτωπο για την Κίνα στην Αφρική του μέλλοντος.»
Ο κος Μαντάζα τόνισε ότι στην κούρσα για πρόσβαση στους πόρους της Αφρικής, οι οποίοι περιλαμβάνουν ορυκτά απαραίτητα για την κατασκευή των σύγχρονων ηλεκτρονικών συσκευών, των ηλεκτρικών οχημάτων και των οπλικών συστημάτων, η Κίνα κάνει «τα πάντα» για να κερδίσει τις καρδιές και τα μυαλά των νέων Αφρικανών.
«Η ιδέα είναι μακροπρόθεσμα ότι οι μορφωμένοι Αφρικανοί θα στραφούν προς την Κίνα και όχι προς την Ευρώπη και την Αμερική για ηγεσία, σχέδια για κοινωνική, οικονομική και πολιτική ανάπτυξη και πνευματικά κίνητρα», είπε.
Ο κος Μαντάζα πρόσθεσε ότι αυτή η προσέγγιση αποτελεί, από μόνη της, ένα αποικιακό μοντέλο.
«Η αποικιοκρατία δεν περιορίζεται στην κλοπή γης, χρυσού, διαμαντιών, άνθρακα κλπ. Είναι επίσης η συστηματική και συστημική κατήχηση των ιθαγενών, και ιδίως των ηγετών τους, προκειμένου οι αποικιοκράτες να επιτύχουν πολιτιστική κυριαρχία και εκμετάλλευση.»
Σήμερα, η σημαία του ΚΚΚ κυματίζει μαζί με τις σημαίες των πρώην απελευθερωτικών κινημάτων της Αφρικής στην είσοδο της σχολής στην Κιμπάχα.
«Αυτή η σημαία βρίσκεται εκεί για διάφορους λόγους», δήλωσε ο κος Μαντάζα. «Ένας από αυτούς είναι συμβολικός, καθώς συμβολίζει τη συνεργασία της Κίνας με την Αφρική. Αλλά οι Αφρικανοί θα πρέπει να θυμούνται ότι και οι πρώην αποικιοκράτες τους είχαν την τάση να φυτεύουν τις σημαίες τους σε όλη την ήπειρο και να κατασκευάζουν φανταχτερά κτίρια.»
Κινεζικές εταιρείες, όπως η μεταλλευτική εταιρεία La Sino-Congolaise Des Mines Societe Anonyme, επενδύουν σε μεγάλο βαθμό στην Αφρική. (Mercedes-Benz/Reuters)
ΓΙΟΧΑΝΕΣΜΠΟΥΡΓΚ – Η επιρροή της Κίνας στη ζωή ενάμιση δισεκατομμυρίων Αφρικανών έχει αυξηθεί τόσο που είναι πλέον διάχυτη σε κάθε πτυχή των αφρικανικών κοινωνιών.
Το αποτύπωμα του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος βρίσκεται σε όλη την ήπειρο σχεδόν σε κάθε τομέα της οικονομίας, από τη γεωργία και τους φυσικούς πόρους μέχρι το εμπόριο και τις υλικοτεχνικές υποδομές. Οι κινεζικές εταιρείες έχουν επίσης επενδύσει στη μεταποίηση, τις υπηρεσίες και τα ακίνητα.
Σήμερα η Κίνα ελέγχει περίπου το 12% της βιομηχανικής παραγωγής της Αφρικής, κάτι που μεταφράζεται σε σχεδόν 500 εκατομμύρια δολάρια ετησίως, σύμφωνα με έρευνα του Κέντρου Πολιτικής για τον Νέο Νότο (Policy Center for the New South). Οι εταιρείες της ΛΔΚ επικρατούν στην αγορά των κατασκευαστικών έργων, με ποσοστό σχεδόν 50%.
Η σφυρηλάτηση δεσμών μεταξύ του κινεζικού κράτους και της Αφρικής χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1950, όταν το ΚΚ Κίνας άρχισε να προμηθεύει τα διάφορα απελευθερωτικά αφρικανικά κινήματα με όπλα, χρήματα, στρατιωτική εκπαίδευση και πολιτική καθοδήγηση.
Έτσι δημιουργήθηκε μια στέρεη βάση, πάνω στην οποία εδραιώθηκε η σταδιακή εισροή των κινεζικών εταιρειών στις σύγχρονες αφρικανικές οικονομίες. Πολλοί από τους σημερινούς Αφρικανούς ηγέτες είχαν εκπαιδευτεί στην Κίνα – κι αν όχι αυτοί, τότε οι πατέρες τους.
Προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στον ορυκτό πλούτο της Αφρικής, το ΚΚ Κίνας πολλές φορές αναγκάζεται να στηρίξει αυταρχικά καθεστώτα. Παραδείγματος χάριν, στη Ζιμπάμπουε όπου στην εξουσία βρίσκεται η Αφρικανική Εθνική Ένωση της Ζιμπάμπουε – Πατριωτικό Μέτωπο, που κατηγορείται για διαφθορά και δολοφονίες των πολιτικών της αντιπάλων, η Κίνα έχει στην ιδιοκτησία της πολλά ορυχεία πολύτιμων μετάλλων και ορυκτών.
Επιπλέον, η ΛΔΚ εδραιώνει και τη στρατιωτική της παρουσία στην Αφρική, με τη διεξαγωγή τακτικών διηπειρωτικών εκπαιδευτικών ασκήσεων στρατού και ναυτικού.
(Επάνω) Ο πρόεδρος της Ζιμπάμπουε Έμερσον Μνανγκάγκουα (δεξιά) και ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Γουάνγκ Γι συναντώνται στο Κρατικό Μέγαρο στη Χαράρε. Ζιμπάμπουε, 13 Ιανουαρίου 2020. (Κάτω) Το προσωπικό του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Κίνας παρευρίσκεται στην τελετή εγκαινίων της νέας στρατιωτικής βάσης της Κίνας στο Τζιμπουτί την 1η Αυγούστου 2017. (Jekesai Njikizana/AFP μέσω Getty Images, STR/AFP μέσω Getty Images)
Τον Αύγουστο του 2023, η 96η επέτειος ίδρυσης του κινεζικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΛΑΣ) εορτάστηκε σχεδόν σε κάθε αφρικανική χώρα.
46 αφρικανικές χώρες φιλοξενούν 61 Ινστιτούτα Κομφούκιος – τα κινεζικά κέντρα εκπαίδευσης που έχουν σχεδιαστεί ως αντίπαλο δέος στα δυτικά δημοκρατικά ιδεώδη και τα οποία προωθούν τον κινεζικό πολιτισμό και γλώσσα ανά τον κόσμο.
Στην Τανζανία, το Πεκίνο έχει ιδρύσει μία «Σχολή Ηγεσίας», στην οποία αξιωματούχοι του κόμματος διδάσκουν σε Αφρικανούς ηγέτες αντιδημοκρατικούς τρόπους διακυβέρνησης.
«Η Κίνα χρησιμοποιεί τη μόρφωση και την εκπαίδευση ξένου στρατιωτικού προσωπικού για την προώθηση του δικού της κυβερνητικού προτύπου, την καλλιέργεια στενών σχέσεων με ξένους στρατούς και κυβερνήσεις και την οικοδόμηση μιας κοινής αντίληψης για την ασφάλεια, λέει ο Πωλ Ναντούλυα, ερευνητής του Αφρικανικού Κέντρου Στρατηγικών Μελετών, στους Epoch Times, προσθέτοντας:
«Πολλοί απόφοιτοι αυτών των προγραμμάτων αναλαμβάνουν αργότερα ηγετικές θέσεις στις χώρες τους, είτε στον στρατό είτε στην κυβέρνηση.»
Το καθεστώς του Σι Τζινπίνγκ παροτρύνει μερικές από τις μεγαλύτερες οικονομίες της Αφρικής, όπως είναι η Νότιος Αφρική, η Νιγηρία και η Αιθιοπία, να εγκαταλείψουν το αμερικανικό δολάριο ως νόμισμα παγκόσμιων συναλλαγών και να υιοθετήσουν το κινεζικό νόμισμα αντ’ αυτού.
Η Πρωτοβουλία ‘Μία ζώνη, ένας δρόμος’ (Belt-and-Road Initiative, BRI), που συστήθηκε το 2013, άνοιξε τον δρόμο στις κινεζικές επενδύσεις στη Μαύρη Ήπειρο, οδηγώντας στη δημιουργία κολοσσιαίων έργων υποδομής, τα οποία έχουν χαρίσει στην Κίνα πρόσβαση σε σπάνια ορυκτά που στηρίζουν την οικονομική της ανάπτυξη των τελευταίων δύο δεκαετιών.
Ο σταθμός ηλεκτροπαραγωγής Java 7 στο Σέρανγκ της επαρχίας Μπάντεν της Ινδονησίας, στις 29 Οκτωβρίου 2020. Η Κίνα σχεδιάζει να χρηματοδοτήσει δεκάδες ξένες μονάδες άνθρακα από τη Ζιμπάμπουε έως την Ινδονησία. (Ronald Siagian/AFP μέσω Getty Images)
Ο τρόπος που παρουσιάστηκε το εν λόγω πρόγραμμα ήταν ως μία πρωτοβουλία που θα βοηθούσε την ανάπτυξη των φτωχότερων χωρών, κυρίως μέσω της δημιουργίας δρόμων, σιδηροδρομικών δικτύων, λιμένων και άλλων μεγάλων έργων υποδομής.
Ωστόσο, πολλοί ξένοι αναλυτές θεωρούν ότι η Πρωτοβουλία ‘Μία ζώνη, ένας δρόμος’ είναι ένας τρόπος για να αποκτήσει η Κίνα πολιτικό και οικονομικό πλεονέκτημα σε περισσότερες από 150 αναπτυσσόμενες χώρες, πολλές από τις οποίες βρίσκονται στην Αφρική, καθώς και πρόσβαση στις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους.
Μέχρι τώρα, η Κίνα έχει κάνει μεγάλες επενδύσεις σε βιομηχανίες εξόρυξης στην Αφρική, ιδίως σε χώρες όπως η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η Γκάνα, η Ναμίμπια, η Νιγηρία, η Νότιος Αφρική και η Ζάμπια.
Ο Κρις Μάρολενγκ, διεθνής αναλυτής στον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Good Governance Africa με έδρα το Γιοχάνεσμπουργκ, λέει ότι η μεγαλύτερη μέχρι τώρα επιτυχία της Κίνας στην Αφρική είναι το ότι εδραιώθηκε ως ένας ‘κολοσσός της εξόρυξης’ στην ήπειρο, διασφαλίζοντας την πρόσβασή της σε μέταλλα και ορυκτά, που θα γίνονται ολοένα και πιο σημαντικά στο μέλλον.
«Ό,τι κι αν λέτε για την Κίνα και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις καταπιεστικές μεθόδους του ΚΚΚ, μόνο αυτή μπόρεσε να προβλέψει πόσο σημαντική πρόκειται να γίνει η Αφρική για τον κόσμο που προχωρά μπροστά», δήλωσε ο κος Μάρολενγκ στους Epoch Times, προσθέτοντας ότι το έργο των ΗΠΑ στην Αφρική αφορά κυρίως την καταπολέμηση του AIDS και της τρομοκρατίας. Όσο ευγνώμονες κι αν νιώθουν οι Αφρικανοί για αυτό, είναι «περισσότερο ευγνώμονες για τον σεβασμό» που τους δείχνουν οι Κινέζοι.
«Για το Πεκίνο, οι αφρικανικές χώρες και οι ηγέτες τους είναι πραγματικοί συνέταιροι στα αναπτυξιακά τους σχέδια», επεσήμανε ο κος Μάρολενγκ. «Ενώ οι ΗΠΑ και άλλες δυτικές χώρες μάς έκαναν κηρύγματα για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, το Πεκίνο έλεγε: ‘Θέλουμε να συνεργαστούμε μαζί σας και θέλουμε να αγοράσουμε τα ορυκτά σας και δεν μας ενδιαφέρει το πώς κυβερνάτε τις χώρες σας. Αυτό δεν μας αφορά’.»
Ένας μικρός Κονγκολέζος κοιτάζει πινακίδα που διαφημίζει ένα εμπορικό κέντρο κινεζικών προϊόντων στην Κινσάσα. Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, 3 Νοεμβρίου 2006. (Lionel Healing/AFP μέσω Getty Images)
Σε αναζήτηση ορυκτών
Σε αντίθεση με τις δυτικές εταιρείες, η Κίνα επένδυσε στις αφρικανικές βιομηχανίες ορυκτών και μετάλλων παρά την πολιτική αστάθεια, τις συγκρούσεις και τη διαφθορά που κυριαρχούν στο μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου.
Από τα μισά της δεκαετίας του 2000 μέχρι πριν από περίπου πέντε χρόνια, πολλές πολυεθνικές εταιρείες εξόρυξης πούλησαν στην Κίνα τις μετοχές τους στην Αφρική.
Παραδείγματος χάριν, το 2016 πολλές αμερικανικές εταιρείες δεν κατάφεραν να κρατήσουν τα ορυχεία κοβαλτίου τους στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Η Κίνα κινήθηκε γρήγορα και τα πήρε εκείνη, αυξάνοντας την παρουσία της σε μία από τις πιο πλούσιες σε αυτό το ορυκτό περιοχές.
Η αρχή έγινε όταν η αμερικανική Freeport-McMoRan δέχθηκε 2,65 δισεκατομμύρια δολάρια από την China Molybdenum για το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών του Tenke Fungurume, του τεράστιου ορυχείου χαλκού και κοβαλτίου κοντά στο Κολβέζι, στα νότια της χώρας.
Το 2019, η China Molybdenum αγόρασε άλλο ένα πακέτο μετοχών για 1,14 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό σήμαινε ότι ο μεγαλύτερος γεωπολιτικός αντίπαλος των ΗΠΑ είχε πλέον σχεδόν τον απόλυτο έλεγχο ενός εκ των σημαντικότερων στρατηγικά ορυκτών παγκοσμίως.
Σύμφωνα με επιστημονικές αναλύσεις, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, που μαστίζεται από τις συγκρούσεις, είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο όσον αφορά τους φυσικούς της πόρους, με άθικτα αποθέματα ακατέργαστων ορυκτών αξίας άνω των 24 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό παράγει τα τρία τέταρτα του παγκόσμιου κοβαλτίου, σύμφωνα με την Υπηρεσία Πληροφοριών για τα Ορυκτά Benchmark.
Η Γεωλογική Επιθεώρηση των ΗΠΑ (USGS), ένα επιστημονικό τμήμα του Υπουργείου Εσωτερικών, λέει ότι το κοβάλτιο είναι ένα μέταλλο με «πολυάριθμες και ποικίλες εμπορικές, βιομηχανικές και στρατιωτικές χρήσεις, πολλές από τις οποίες είναι στρατηγικής και ζωτικής σημασίας».
Κυρίως χρησιμοποιείται στα ηλεκτρόδια των επαναφορτιζόμενων μπαταριών και αποτελεί αναντικατάστατο μέταλλο για την κατασκευή των μπαταριών των ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Η αύξηση των τελευταίων και ο αναμενόμενος τετραπλασιασμός μέχρι το 2030 των εγχειρημάτων της Global Battery Alliance (Παγκόσμια Συμμαχία Μπαταρίας) προβλέπεται να επιφέρουν κατακόρυφη αύξηση της ζήτησης για κοβάλτιο.
Κονγκολέζοι εργάτες δίπλα σε σάκους με μείγμα κοβαλτίου και χαλκού στο εργοστάσιο επεξεργασίας STL, κατά τη διάρκεια μιας ημέρας συντήρησης, την 1η Δεκεμβρίου 2011. (Phil Moore/AFP μέσω Getty Images)
Το κοβάλτιο είναι απαραίτητο και για την κατασκευή υπολογιστών και κινητών τηλεφώνων.
Η Γεωλογική Επιθεώρηση των ΗΠΑ λέει ότι χρησιμοποιείται επίσης σε υπερκράματα και σε χάλυβες υψηλής ταχύτητας, μέταλλα που συναντάμε συχνά σε μέρη αυτοκινήτων, σύγχρονα οπλικά συστήματα και κινητήρες αεριοστροβίλου.
Σύμφωνα με ορισμένους φυσικούς, το κοβάλτιο θα μπορούσε μελλοντικά να χρησιμοποιείται και για την κατασκευή ‘βρώμικων πυρηνικών βομβών’, καθώς είναι άριστος εκπομπέας ακτίνων γάμμα.
Έρευνα που δημοσίευσε το 2020 ο Άντριου Γκάλλεϋ της Γεωλογικής Επιθεώρησης των ΗΠΑ δείχνει ότι το μεγαλύτερο μέρος της βιοτεχνικής παραγωγής κοβαλτίου είτε ήταν επεξεργασμένο στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό από κινεζικές εταιρείες είτε είχε εξαχθεί στην Κίνα.
«Από το 2000 μέχρι το 2020, η ζήτηση κοβαλτίου για την παραγωγή μπαταριών 26πλασιάστηκε. Το 82% αυτής της ανάπτυξης συνέβη στην Κίνα και η επεξεργασία κοβαλτίου στην Κίνα αυξήθηκε κατά 78 φορές», γράφει ο κος Γκάλεϋ.
«Η μειωμένη βιομηχανική παραγωγή των ορυχείων κοβαλτίου στις αρχές και τα μέσα της δεκαετίας του 2000, έκανε πολλές κινεζικές εταιρείες να αγοράζουν το μετάλλευμα από χειρώνακτες ανθρακωρύχους κοβαλτίου στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, πολλοί από τους οποίους ήταν παιδιά.»
Κατά τη διάρκεια πρόσφατου διαδικτυακού σεμιναρίου του Ατλαντικού Συμβουλίου, η Σίρλεϋ Χάρτζις, συνεργάτιδα του Εργαστηρίου Ψηφιακής Εγκληματολογικής Έρευνας του Συμβουλίου, δήλωσε ότι η αποτυχία των Ηνωμένων Πολιτειών να διατηρήσουν το μερίδιό τους στον τομέα του κοβαλτίου προκάλεσε την απώλεια «οικονομικών και διπλωματικών επενδύσεων δεκαετιών στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό».
«Η ζήτηση για μέταλλα και ορυκτά όπως το κοβάλτιο εκτοξεύεται στα ύψη και προφανώς η Κίνα και η Ρωσία χαμογελούν. Έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση σε ορυκτά και φθηνό εργατικό δυναμικό. Διαθέτουν πολιτική επιρροή σε πολλές αφρικανικές κυβερνήσεις. Υπάρχουν τεράστια προβλήματα διακυβέρνησης στην Αφρική. Τα χρησιμοποιούν όλα αυτά προς όφελός τους», δήλωσε η κα Χάρτζις.
Η Μόσχα έχει προσλάβει χιλιάδες μισθοφόρους σε όλη την ήπειρο για τη φύλαξη των ορυκτών πόρων, καθώς και των παράνομων εξορυκτικών έργων.
(Επάνω) Εργάτες σκάβουν σε ορυχείο χρυσού στην Τσούτζα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, στις 23 Φεβρουαρίου 2009. Το Κονγκό είναι πλούσιο σε ορυκτούς πόρους όπως χρυσός, διαμάντια, κασσίτερος και κοβάλτιο. (Κάτω) Ένας ανθρακωρύχος κρατάει μια πέτρα κοβαλτίου στο βιοτεχνικό ορυχείο Σαμπάρα κοντά στο Κολβέζι, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, στις 12 Οκτωβρίου 2022. (Lionel Healing, Junior Kannah/AFP μέσω Getty Images)
Η υπόθεση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό, δήλωσε ο Τόμπυ Σάπσακ, ένας άλλος Νοτιοαφρικανός εμπειρογνώμονας τεχνολογίας, αναδεικνύει «δεκαετίες αμερικανικής παραμέλησης» της σημασίας της Αφρικής και των ορυκτών της.
«Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει συνειδητοποιήσει τι τεράστιο στρατηγικό λάθος ήταν αυτό, και προσπαθεί να διορθώσει τα πράγματα και να κάνει ανοίγματα προς την Αφρική. Αλλά μπορεί να είναι πολύ αργά, επειδή μεγάλο μέρος της Αφρικής φαίνεται να είναι ήδη αφιερωμένο στο Πεκίνο και τη Μόσχα”, δήλωσε στους Epoch Times, προσθέτοντας:
«Οι ΗΠΑ προσπαθούν να αναπληρώσουν το χαμένο έδαφος σε ένα απελπισμένο παιχνίδι.»
Η Στρατηγική των ΗΠΑ προς την υποσαχάρια Αφρική, που κυκλοφόρησε από τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν τον Αύγουστο του 2022, αναγνώρισε ότι η ήπειρος διαθέτει τα ορυκτά που θα τροφοδοτήσουν τον σύγχρονο κόσμο.
Μιλώντας κατά τη διάρκεια του διαδικτυακού σεμιναρίου του Ατλαντικού Συμβουλίου, ο Νίι Σίμοντς, ανώτερος συνεργάτης του GeoTech Center στην Ουάσιγκτον, δήλωσε:
«Η επόμενη βιομηχανική επανάσταση θα βασιστεί στα κρίσιμα και στα σπάνια ορυκτά. Πολλά από αυτά τα ορυκτά, όπως το κολτάνιο, έχουν στρατηγική σημασία, επειδή οι περισσότερες σύγχρονες τεχνολογίες σχετίζονται με την άμυνα. Δεν θα υπήρχαν οι σημερινές τεχνολογίες, όπως οι δορυφόροι, οι ημιαγωγοί, οι οπτικές ίνες, οι συσκευές αξονικής τομογραφίας, οι μπαταρίες ηλεκτρικών οχημάτων και τα smartphone, χωρίς αυτά τα ορυκτά. Επίσης δεν θα υπήρχαν στον βαθμό που υπάρχουν σήμερα χωρίς χώρες όπως η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η Νότια Αφρική, η Ζιμπάμπουε, η Γκάνα, η Νιγηρία και η Ναμίμπια.»
Η κα Χάρτζις, από τη μεριά της, επεσήμανε ότι οι ημιαγωγοί και τα κάρτες μνήμης flash έχουν γίνει «απαραίτητα για τη σύγχρονη πολιτική και αμυντική τεχνολογία», τροφοδοτώντας τα πάντα, από «τα smartphone μέχρι τα αυτοκινούμενα αυτοκίνητα, και η σημασία τους μεγαλώνει καθημερινά».
Η κα Χάρτζις είναι επίσης ειδικός σε θέματα εθνικής ασφάλειας και έχει περάσει πάνω από μια δεκαετία μελετώντας την εσωτερική πολιτική και τις εξωτερικές υποθέσεις της Κίνας και της Ταϊβάν.
Στο διαδικτυακό σεμινάριο, χρησιμοποίησε το παράδειγμα του νέου stealth μαχητικού F-35 Lightning των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο περιέχει ημιαγωγούς και τσιπ μνήμης flash.
Ένα μαχητικό αεροσκάφος F-35 απογειώνεται για εκπαιδευτική αποστολή από την αεροπορική βάση Χιλ στο Όγκντεν της Γιούτα, στις 15 Μαρτίου 2017. (George Frey/Getty Images)
«Το μαχητικό αεροσκάφος χρειάζεται μια τεράστια ποσότητα στρατηγικών υλικών. Μόλις τεθεί σε λειτουργία η κβαντική πληροφορική, θα απαιτηθούν επίσης σημαντικές ποσότητες χρυσού και άλλων κρίσιμων ορυκτών», δήλωσε η κα Χάρτζις.
Οι ημιαγωγοί και οι κβαντικοί υπολογιστές μπορούν να παραχθούν μόνο με κρίσιμα και σπάνια ορυκτά, που βρίσκονται σε μεγάλες ποσότητες στην Αφρική.
«Μιλάμε εδώ για ορυκτά όπως το κέριουμ, το σκάνδιο και το λανθάνιο. Κανείς δεν έχει ακούσει γι’ αυτά, αλλά έχουν γίνει απαραίτητα στον σύγχρονο κόσμο», εξήγησε ο κος Σάπσακ, προσθέτοντας:
«Όλα αυτά χρησιμοποιούνται σε υπολογιστές, έξυπνες τηλεοράσεις, πολεμικά όπλα υψηλής ποιότητας, ηλεκτρικά οχήματα, συστήματα καθαρής ενέργειας, συστήματα επικοινωνιών – ό,τι θέλετε. Αν αφαιρέσετε αυτά τα ορυκτά, καταρρέουν οι περισσότερες αλυσίδες εφοδιασμού ηλεκτρονικών ειδών.»
Η Κίνα σήμερα έχει «σχεδόν το μονοπώλιο» σε αυτά τα κρίσιμα υλικά, καθώς κατέχει το 90% της παγκόσμιας αγοράς κρίσιμων ορυκτών, πολλά από τα οποία εισάγει από την Αφρική.
«Η Κίνα και σε μικρότερο βαθμό η Ρωσία παίρνουν αυτά τα ακατέργαστα ορυκτά από την Αφρική και τα επεξεργάζονται, πράγμα που σημαίνει ότι ο κόσμος έχει πρόσβαση σε αυτά μέσω της Κίνας και της Ρωσίας σε πολλές περιπτώσεις», δήλωσε ο κος Σάπσακ.
Αυτό το μονοπώλιο θα μπορούσε εύκολα να διαταράξει τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού ημιαγωγών και ηλεκτρικών οχημάτων στο μέλλον.
Πρόσφατη έρευνα του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών στην Ουάσιγκτον επικεντρώθηκε στην προοπτική να εμπλακούν περισσότερο οι Ηνωμένες Πολιτείες στους τομείς των ορυκτών της Αφρικής.
«Το μέλλον των ημιαγωγών, της μνήμης flash και των ηλεκτρικών οχημάτων απαιτεί ασφαλή και συνεπή πρόσβαση σε αυτά τα ορυκτά. Η καθιέρωση εναλλακτικών πόρων που είναι οικονομικά βιώσιμοι, όπως αυτοί στην Αφρική, θα διαφοροποιήσει τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού, μειώνοντας παράλληλα την εξάρτηση από ένα έθνος ή μια περιοχή», καταλήγει η έκθεση.
«Η ήπειρος κατέχει περίπου το 85%του παγκόσμιου μαγγανίου, το 80% της πλατίνας και του χρωμίου, το 47% του κοβαλτίου, το 21% του γραφίτη και το 6 % του χαλκού.»
Η κα Χάρτζις δήλωσε ότι για να εξασφαλίσουν ζωτικής σημασίας πόρους για τις δυτικές αλυσίδες εφοδιασμού και την εθνική ασφάλεια, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να «ενθαρρύνουν και να ενισχύσουν τις συνεργατικές συμπράξεις του ιδιωτικού τομέα με αφρικανικές χώρες που μοιράζονται τις ίδιες αρχές για τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου».
Νεαρός διαδηλωτής κρατάει μια ρωσική σημαία με το έμβλημα της Ρωσίας κατά τη διάρκεια μιας πορείας υπέρ της παρουσίας της Ρωσίας και της Κίνας στο Μπανγκούι, πρωτεύουσα της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας, στις 22 Μαρτίου 2023. (Barbara Debout/AFP μέσω Getty Images)
Όμως, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιμείνουν να συνεργάζονται μόνο με αφρικανικές χώρες που μοιράζονται αυτές τις αξίες, δήλωσε ο Σίζουε Μπόφου-Γουόλς, λέκτορας διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Wits του Γιοχάνεσμπουργκ, «θα κλείσουν πάρα πολλές πόρτες».
«Η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, για παράδειγμα, σίγουρα δεν είναι η ‘λαϊκή δημοκρατία’ του Κονγκό. Η Ζιμπάμπουε, μια χώρα πλούσια σε πολλά από τα ορυκτά που χρειάζεται ο κόσμος, τελεί υπό αμερικανικές κυρώσεις επειδή το καθεστώς του [προέδρου Έμερσον] Μνανγκάγκουα είναι ένοχο για διαφθορά και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
»Ο κατάλογος των αφρικανικών χωρών που είναι πλούσιες σε ορυκτά και μοιράζονται την αμερικανική εκδοχή της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου είναι πολύ μικρός.»
Παρ’ όλα αυτά, οι Ηνωμένες Πολιτείες σημειώνουν πρόοδο στην εξασφάλιση πρόσβασης σε αφρικανικά αποθέματα ορυκτών σπάνιων γαιών, κυρίως μέσω του σχεδίου Lobito Corridor της Ουάσιγκτον.
Ο μελλοντικός σιδηρόδρομος μήκους 1000 μιλίων θα καλύπτει την Αγκόλα, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και τη βορειοδυτική Ζάμπια.
«Είναι σαφές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να κατασκευάσουν τον σιδηρόδρομο προς το μεγαλύτερο λιμάνι της Αγκόλας στον Ατλαντικό λόγω του ανταγωνισμού τους με την Κίνα για τα ορυκτά σπάνιων γαιών της Αφρικής», δήλωσε η Κάντις Μουρ, ειδική στις σχέσεις ΗΠΑ-Αφρικής στο Πανεπιστήμιο Wits στο Γιοχάνεσμπουργκ.
«Φυσικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν επίσης να κερδίσουν τις καρδιές και τα μυαλά στην Αφρική και το έργο βοηθά και σε αυτό το μέτωπο, επειδή θα ενισχύσει την ανάπτυξη, το εμπόριο και τις επενδύσεις σε ένα πολύ σημαντικό στρατηγικά τμήμα της Αφρικής, για να μην αναφέρουμε τη δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας για τους ντόπιους», επεσήμανε στους Epoch Times.
Αντί να εξάγουν κρίσιμα υλικά στην Κίνα, δήλωσε ο κος Σίμοντς, οι αφρικανικές χώρες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτούς τους νόμους για να υποστηρίξουν την ανάπτυξη της δικής τους νομοθεσίας, πλαισίου και δικτύων του οικοσυστήματος των προμηθευτών που απαιτούνται για την επεξεργασία των δικών τους ορυκτών και μετάλλων.
Είπε ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει κάνει κάποια σημαντικά βήματα για την επαναπροσέγγιση των αφρικανικών χωρών, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της οικονομικής στήριξης της κυβέρνησης των ΗΠΑ για ένα εργοστάσιο επεξεργασίας κρίσιμων ορυκτών στην Τανζανία.
Η κα Χάρτζις προέτρεψε τους δυτικούς υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να υποστηρίξουν τις πολυεθνικές τους για την προώθηση της ανάπτυξης στην Αφρική, εστιάζοντας στην κατασκευή, τον σχεδιασμό τσιπ, τον έλεγχο ποιότητας και τον τομέα της έρευνας και της ανάπτυξης:
«Μπορούν να δημιουργήσουν κίνητρα για τις αμερικανικές και άλλες δυτικές εταιρείες να επεκτείνουν τις αλυσίδες εφοδιασμού ημιαγωγών, μνήμης flash ή ηλεκτρικών οχημάτων σε αφρικανικές χώρες.»
Η κα Χάρτζις δήλωσε ότι έχει ήδη σημειωθεί πρόοδος σε αυτό το μέτωπο: η Microsoft έχει δύο στην Κένυα και τη Νιγηρία και η IBM έχει δύο στην Κένυα και τη Νότια Αφρική.
Η αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις (αριστερά) και ο σύζυγός της Ντάγκλας Έμχοφ φτάνουν στο διεθνές αεροδρόμιο Κοτόκα στην Άκρα της Γκάνας, στις 26 Μαρτίου 2023. Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει κάνει σημαντικά βήματα για την προσέγγιση των αφρικανικών χωρών, λέει εμπειρογνώμονας. (Nipah Dennis/AFP μέσω Getty Images)
Τον Μάρτιο του 2002, ασκούμενοι του διωκόμενου πνευματικού κινήματος Φάλουν Γκονγκ παρενέβησαν στο σήμα ενός κρατικού τηλεοπτικού σταθμού στην Τσάνγκτσουν της Κίνας. Στόχος τους ήταν να ανταπαντήσουν με ένα δικό τους βίντεο στο αφήγημα της κυβέρνησης, που διέδιδε μέσω των κρατικά ελεγχόμενων μέσων ενημέρωσης συκοφαντικές και ψευδείς πληροφορίες για την άσκηση, θεωρώντας την απειλή για την κοινωνική και πολιτική σταθερότητα.
Η αστυνομία σάρωσε την πόλη αναζητώντας τους σαμποτέρ. Πολλοί οπαδοί του Φάλουν Γκονγκ αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Κίνα. Ο διεθνούς φήμης εικονογράφος και κομίστας Ντασιόνγκ (Daxiong), ήταν ένας από αυτούς.
Το ντοκιμαντέρ «Παντοτινή Άνοιξη» (Eternal Spring: The Heist of China’s Airwaves) του Καναδού σκηνοθέτη Τζέησον Λόφτους αποτυπώνει τα γεγονότα, συνδυάζοντας τρισδιάστατα κινούμενα σχέδια (βασισμένα στα εξαιρετικά σχέδια του Ντασιόνγκ) με σύγχρονες συνεντεύξεις από αυτόπτες μάρτυρες, μέλη της ομάδας που οργάνωσε και διεκπεραίωσε την παρεμβολή στα ραδιοκύματα, ζωντανεύοντας μια ανεπανάληπτη ιστορία αντίστασης, ανατριχιαστικές μαρτυρίες καταδίωξης και ένα αναζωογονητικό αφήγημα για την αποφασιστικότητα της διεκδίκησης της πολιτικής και θρησκευτικής ελευθερίας, με οποιοδήποτε τίμημα.
Το ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει ότι τα περισσότερα μέλη της ομάδας συνελήφθησαν από την κινεζική αστυνομία, ακόμα και μήνες μετά από την παρεμβολή, και καταδικάστηκαν σε πολυετή φυλάκιση, όπου υπέστησαν τόσο βίαιη μεταχείριση, ώστε πολλοί είτε πέθαναν κατά τη διάρκεια της φυλάκισής τους είτε λίγο μετά την αποφυλάκισή τους. Τα λίγα άτομα που κατάφεραν να διαφύγουν, κατέφυγαν στη Νέα Υόρκη ή στην Κορέα, όπου και συναντήθηκαν και συζήτησαν με τον Ντασιόνγκ, ο οποίος είχε επίσης διαφύγει από την Τσάνγκτσουν αμέσως μετά την κίνηση της κατάληψης, παρόλο που δεν συμμετείχε σε αυτήν, προβλέποντας τις μαζικές συλλήψεις που θα ακολουθούσαν.
Αν και ο Ντασιόνγκ δεν συμμετείχε στην καθεαυτό κατάληψη, αμφισβητώντας εκείνη την εποχή την ορθότητα μιας τέτοιας κίνησης, υπηρέτησε αργότερα με την τέχνη του τη διάδοση εκείνης της αποφασιστικής αντίδρασης των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ στις συκοφαντίες και τα ψεύδη της κινεζικής κυβέρνησης με τον καλύτερο τρόπο, συμβάλλοντας τα μάλα στη δημιουργία της εξαιρετικής αυτής παρουσίασης των γεγονότων. Η «Παντοτινή Άνοιξη» μεταξύ άλλων μάς προσφέρει την ευχαρίστηση να τον δούμε να σκιτσάρει επί τόπου, με μια γραμμή βέβαιη, ρέουσα και ακριβή, ζωντανεύοντας τους χαρακτήρες και τα μέρη της ιστορίας.
Όσον αφορά τον τίτλο της ταινίας, ας σημειώσουμε το παιχνίδι του σκηνοθέτη με τους κινεζικούς χαρακτήρες:長春, οι οποίοι αφ΄ενός σημαίνουν ξεχωριστά «μακρύς» (長) και «άνοιξη» (春), αλλά αν διαβαστούν μαζί σημαίνουν Τσάνγκτσουν, το όνομα της πόλης όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα. Πρόκειται για μία πόλη στα βορειοανατολικά της Κίνας, με κρύο χειμώνα και πολλά χιόνια – αλλά είναι και η γενέτειρα του δασκάλου του Φάλουν Γκονγκ, Λι Χονγκτζί, και το μέρος όπου πρωτοξεκίνησε να διδάσκεται – όπου άνθισε – η απαγορευμένη πλέον άσκηση. Μπορούμε να εικάσουμε ότι ο ηρωισμός και η αυτοθυσία των εκεί ασκουμένων διατηρεί την «άνοιξη» ζωντανή εκεί, παρά το κρύο των βίαιων, άδικων διώξεων και την παγωμένη ερημιά που αυτές φέρνουν στις καρδιές.
Το ντοκιμαντέρ έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στις 15 Μαρτίου 2022 στο 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπου απέσπασε δύο βραβεία: το Βραβείο Κοινού Fischer για διεθνή ταινία και το Βραβείο Ανθρωπίνων Αξιών της Βουλής των Ελλήνων.
Απέσπασε επίσης το Βραβείο SIMA 2023 καλύτερης σκηνοθεσίας, το Βραβείο Κριτικών του Βανκούβερ 2023, ενώ ήταν η επίσημη υποψηφιότητα του Καναδά στην κατηγορία «Καλύτερη διεθνή ταινία μεγάλου μήκους» για τα βραβεία Όσκαρ του 2023. Εκτός αυτών, έχει λάβει πληθώρα βραβείων σε άλλα παγκόσμια φεστιβάλ κινηματογράφου και ντοκιμαντέρ, το 2022 και 2023.
